Podcasts about Mam

O ano de 2025 teve algumas boas notícias para o meio ambiente, e deixou um gosto de “estamos indo na boa direção, mas ainda falta muito pela frente”. Nesta retrospectiva, a RFI relembra alguns dos fatos mais importantes dos últimos 12 meses. O ano começou com uma perspectiva nada favorável para o combate às mudanças climáticas: a volta do presidente Donald Trump ao poder, que chegou a dizer que o aquecimento global é "a maior farsa" já promovida na história. Quando o maior emissor histórico de gases de efeito estufa se retira da jogada e congela os investimentos na transição energética, a preocupação era que esse retrocesso se generalizasse no resto do mundo. Em várias regiões, as populações sentem na pele os impactos do aumento da temperatura na Terra. Gustavo Loiola, especialista em Sustentabilidade e professor convidado em instituições como FGV e PUC-PR, notou que o agronegócio brasileiro, motor da economia do país, não pode mais se dar ao luxo de virar as costas para o assunto. “Não tem como não falar de clima dentro do agronegócio. O produtor rural é o primeiro a sofrer com a escassez ou o excesso de chuvas e as mudanças climáticas, que acabam afetando a produção”, indicou ele ao podcast Planeta Verde, um mês após a posse de Trump. “Impacta também o setor financeiro, que oferece crédito para o agronegócio. O risco de emprestar se torna maior, então é ilógico não olhar para esses temas”, acrescentou. Expansão das renováveis: um caminho sem volta Quem se deu bem com o recuo americano foi a sua principal concorrente, a China. Pequim já liderava a transição energética e aumentou o impulso a esta agenda mundo afora. A queda dos custos de painéis solares, baterias e outros equipamentos fundamentais para a substituição de fontes de energia altamente poluentes resultou em um ponto de inflexão em 2025: pela primeira vez, a geração de eletricidade global por fontes renováveis ultrapassou a dos combustíveis fósseis, as mais prejudiciais ao planeta. A Agência Internacional de Energia afirma que o novo recorde de expansão de renováveis será batido este ano, com mais de 750 gigawatts de capacidade adicional, sobretudo solar. Isso significa que o crescimento da demanda mundial de energia elétrica foi, principalmente, atendido por fontes limpas. Só que este desafio se mede em trilhões de watts: a expectativa é que a demanda mundial energética dispare nos próximos anos, puxada pelo desenvolvimento das tecnologias e, em especial, da inteligência artificial. A poluição digital já respondia por 4% das emissões mundiais de gases de efeito estufa por ano. O aumento das emissões de grandes empresas de tecnologia nos últimos anos comprova essa tendência. “Já temos um crescimento exponencial só nessa fase de treinamentos dos modelos de IA generativa: do número de placas gráficas utilizadas, do consumo de energia. Portanto, as emissões de gases de efeito estufa estão também em crescimento exponencial, assim como o esgotamento dos recursos abióticos, ou seja, não vivos, segue nessa mesma trajetória”, salientou Aurélie Bugeau, pesquisadora em Informática da Universidade de Bordeaux. “As empresas alertam que é um verdadeiro desafio para elas conseguirem atingir a neutralidade de carbono que era visada para 2030, afinal a IA traz novos desafios. Por isso é que esse imenso consumo de energia pode levar à reabertura de usinas nucleares, como nos Estados Unidos, sob o impulso da Microsoft”, alertou. Transição energética para quem? Em ano de COP30 no Brasil, a Conferência das Nações Unidas sobre as Mudanças Climáticas, a RFI também buscou ouvir as populações mais vulneráveis ao aquecimento do planeta. Nos países em desenvolvimento, a corrida pelos minerais críticos, essenciais para a eletrificação das economias – como alumínio, cobalto e lítio – causa apreensão. Toda essa discussão sobre transição energética, num contexto em que a demanda por energia só aumenta, parece até provocação aos olhos de pessoas como a maranhense Elaine da Silva Barros, integrante do Movimento pela Soberania Popular na Mineração (MAM). Ela participou das manifestações da sociedade civil à margem da COP30, em Belém, para pedir justiça climática. "A transição energética não é para nós. O Brasil já se supre e tem uma matriz energética de renováveis”, disse. "Não faz sentido o Brasil ter que mudar a sua matriz energética para que os países europeus e os Estados Unidos possam sair dos combustíveis fósseis. Não faz sentido aumentar a mineração nos nossos territórios e aumentar a expulsão dos nossos povos deles”, argumentou. O pescador Benedito de Souza Ribeiro, 62 anos, dependeu a vida inteira do rio Amazonas para sobreviver. Ele sente não apenas os impactos das secas, que estão mais frequentes, como vê com preocupação os planos do Brasil de aumentar as exportações de minerais para a transição energética nos países desenvolvidos. “As grandes indústrias estão se instalando em nossos territórios e expulsando os nossos pescadores da área, os ribeirinhos, que vivem da pesca. Esses empreendimentos causam o aquecimento global”, denunciou. “As barragens e as mineradoras poluem os rios e os peixes, e nós ainda tomamos essa água contaminada. Isso é um prejuízo muito grande para a nossa alimentação.” COP30 e acordo sobre transição justa Para não deixar ninguém para trás, a transição energética precisa ser justa. Significa criar oportunidades de trabalho para as pessoas que dependem de setores que serão gradualmente abandonados, distribuir as novas riquezas geradas pela economia de baixo carbono, e não aprofundar as desigualdades. Essa foi uma das principais pautas do Brasil na COP30 e um dos resultados mais concretos do evento, sediado no país em 2025. A conferência decepcionou pela pouca ambição dos acordos finais, travada entre dois grupos de países com visões opostas sobre o fim da dependência dos combustíveis fósseis, ou seja, o carvão, o petróleo e o gás. “Os resultados estão muito voltados para demandas dos países mais vulneráveis e isso é muito importante porque é uma COP no Brasil, na Amazônia, um país em desenvolvimento. Foi aprovado aqui um programa de trabalho de transição justa, algo que não tinha se conseguido na última COP. Na COP29 não houve acordo”, destacou a negociadora-chefe do Brasil, Liliam Chagas, ao final do evento. “É uma das questões mais polêmicas, e era uma demanda da sociedade civil de todos os países em desenvolvimento. Esse mecanismo foi instituído, e vai ser um órgão mais permanente para que os países possam recorrer para fazer políticas de transição justa, seja para pessoas ou para infraestrutura”, salientou. Combate ao desmatamento ameaçado Internamente, o maior desafio do Brasil é acabar com o desmatamento, que responde por 80% das emissões brasileiras. Neste ano, o país teve bons resultados a comemorar: na Amazônia e no Cerrado, a devastação caiu 11% entre agosto de 2024 e julho de 2025. Na Amazônia, foi o terceiro menor nível desde 1988. Este avanço foi apontado por especialistas como uma das principais razões pelas quais o nível mundial de emissões se manteve estável em 2025, em vez de aumentar – como sempre acontece a cada ano. “O Brasil é, sem dúvida, uma referência, não só por causa da floresta, mas pelo que ele tem em termos de conhecimentos científicos a respeito do tema. O Brasil vem trabalhando com planos de redução do desmatamento desde 2004, com resultados respeitáveis”, aponta Fernanda Carvalho, doutora em Relações Internacionais e diretora de políticas climáticas da organização WWF. “Acho que o Brasil tem condições de ser a grande liderança nesse aspecto. Depende de ter vontade política.” As divergências políticas internas ameaçam essa trajetória virtuosa. A nova versão da Lei de Licenciamento Ambiental flexibiliza os procedimentos para a liberação de grandes projetos. Na prática, se a lei entrar em vigor, pode fazer o desmatamento voltar a subir no país. Análises da ONU sobre os compromissos dos países para combater o aquecimento global indicam que o mundo está avançando na direção correta, apesar dos contratempos. No entanto, o ritmo precisa ser acelerado – e a próxima década vai ser crucial para a humanidade conseguir limitar a alta das temperaturas a no máximo 1,5°C até o fim deste século.

(Canción cantada por Carlos Rey en audio y en video) —Mamá, ¿dónde están los juguetes? Mamá, el Niño no los trajo. —Será que no vio tu cartica que pusiste en la noche sobre tus chancletitas. —Mamá, hoy me siento muy triste; Mamá, el Niño no me quiere. —Será que tú hiciste algo malo y el Niñito lo supo; por eso no los trajo. —Mi amor, ya no te sientas triste; mi amor, si a tu lado me tienes. //Y así esperaremos juntos, rezaremos al cielo hasta el año que viene.// «¿Qué hay de aquella voz que preguntaba a su mamá dónde están los juguetes? —pregunta Valentina Lares Martiz en Caracas como corresponsal de El Tiempo en diciembre de 2006, aludiendo a la canción del compositor venezolano Oswaldo Oropeza—.... Raquel Castaños se hizo célebre... con “Mamá, ¿dónde están los juguetes?”.... Su vida quedó enclavada en el mundo del espectáculo desde que grabó esa canción a los siete años, cuando era integrante del coro infantil Los Pájaros. »... Castaños [es] hoy referencia obligada para todo el que quiera saber de la canción venezolana. Más de treinta discos engrosan su hoja de vida.... “Raquelita”: Así la llaman aún muchísimos venezolanos, que no pueden dejar de verla como la niña prodigio....»1 De ahí que la periodista colombiana pregunte qué fue de la niña venezolana que interpretó la canción. Pero ¿qué de los niños de carne y hueso que representa aquel niño creado por su autor? Esos son los genuinos protagonistas de la canción, los que no reciben juguetes ni en la Nochebuena ni en el Día de los Reyes... mientras que otros niños alrededor del mundo reciben tantos juguetes que no saben ni qué hacer con ellos. A los niños que no reciben nada, la Navidad los decepciona por completo. Por razones ajenas a su voluntad y a la de quienes cuidan de ellos —si son lo bastante afortunados para tener a alguien que los cuide y los quiera— han de conformarse cada año con esperar a ver si el destino les depara algo mejor el año que viene. ¡Qué triste que, además de carecer de lo que otros dan por sentado, muchos de esos niños malnutridos crecen creyéndose el cuento de que la culpa de su privación la tiene Dios o la tienen ellos, presuntamente porque el Niño Dios pasó de largo por su casa, o se hizo el de la vista gorda, o no tenía tiempo para leer su carta, o los está castigando por haberse portado mal! Lo cierto es que Jesucristo, aquel Niño Dios que vino al mundo para hacerse hombre y vivir rodeado de niños como ellos, no los quiere castigar sino perdonar cuando hacen algo malo y le piden perdón, porque sí los quiere. Cristo ama tanto a los niños que dio su vida por ellos para que pudieran vivir en el cielo por toda la eternidad,2 que vale infinitamente más que todos los juguetes del mundo. Carlos ReyUn Mensaje a la Concienciawww.conciencia.net 1 Valentina Lares M., «“Himnos” navideños son venezolanos», eltiempo.com, 24 diciembre 2006 ; Valentina Lares Martiz, «Canciones de Navidad más famosas en América Latina y sus intérpretes son de origen venezolano», eltiempo.com, 26 diciembre 2006 . 2 Mr 8:36-37; 10:13-16; Jn 1:14; 3:16; 1Jn 1:9

“Urodziny” means “birthday,” and in this micro-lesson you'll say it like you've been invited to the party since childhood. We give you the word at natural speed, then slow it down so you can nail the stress on the second syllable. After that we glue it into three must-know lines: – “Wszystkiego najlepszego!” (All the best!) – “Dziękuję za prezent.” (Thanks for the gift.) – “Mam dzisiaj urodziny.” (It's my birthday today.) Repeat-along track included—perfect to whisper while blowing out candles or typing “

Na koniec roku odcinek, który w dużej mierze podsumowuje pierwsze 1,5 roku mojej drogi w małżeństwie. Szczere i cenne lekcje, które warto usłyszeć nie tylko będąc w narzeczeństwie lub świeżo po ślubie, ale w szczególności - wcześniej, jeszcze będąc singlem! Co w zostaniu żoną było najtrudniejsze? Co musiałam zmienić w moim trybie życia? Co - gdybym mogła cofnąć czas - powiedziałabym samej sobie przed ślubem? Mam nadzieję, że wyniesiecie dla siebie z tego odcinka coś cennego i że dzięki niemu kiedyś, w przyszłości, małżeństwo nieco mniej Was zaskoczy (bo i tak zaskoczenia w całości uniknąć się nie da ;-)) Miłego oglądania!

Na ten świąteczny tydzień mam dla Was wiersz, który przypomina o tym, co najważniejsze. A co często gubi się w przygotowaniach, krzątaninie, prezentach i końcoworocznym zabieganiu. Mam nadzieję, że tekst Wojciecha Młynarskiego podpowie, o co teraz warto zadbać i czego nie stracić. Posłuchajcie!Magdalena Kicińska---Wykup dostęp online do „Pisma”. Możesz zrezygnować, kiedy chcesz.https://magazynpismo.pl/prenumerata/dostep-roczny/Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

 Gen. Bogusław Samol został zapytany o doniesienia, że część ocen wywiadowczych USA i sojuszników wskazuje na niezmienność celów Władimira Putina: podporządkowanie Ukrainy i rozszerzanie wpływów na obszar dawnego bloku sowieckiego, w tym państwa NATO. Generał twierdzi, że nawet jeśli Rosja używa gróźb jako narzędzia presji, nie wolno ich ignorować, tylko trzeba je weryfikować twardymi danymi.Nie wolno lekceważyć wystąpień, czy w ogóle takich zapowiedzi rosyjskich. Trzeba brać to pod uwagę– podkreślał.Jednocześnie zauważał, że w przestrzeni publicznej funkcjonują sprzeczne przekazy: z jednej strony narracje uspokajające, z drugiej ostrzeżenia o potencjalnej agresji.Mam takie wrażenie, że opinia publiczna nie ma jednoznacznej takiej odpowiedzi– mówił, wskazując na rozjazd między komunikatami, ocenami i przeciekami.Generał przypomniał, że rosyjskie oczekiwania wobec Zachodu były formułowane publicznie jeszcze przed pełnoskalową inwazją.Ławrow przed rozpoczęciem działań wojennych ogłosił publicznie, że Rosja oczekuje, że Sojusz Północnoatlantycki wycofa się do granic sprzed 1997 roku– mówił.W jego ocenie sama treść tych żądań jest jednym z elementów, które należy traktować jako ramę strategicznego myślenia Rosji, niezależnie od tego, czy Moskwa ma dziś zdolność do realizacji całego maksimum.https://wnet.fm/2025/12/22/michal-dworczyk-o-ekshumacjach-na-wolyniu-do-przelomu-jeszcze-daleko/Samol podkreślał, że „przecieki” i medialne interpretacje nie zastąpią pracy służb.Nasze wywiady powinny być bardzo skoncentrowane na tym, aby dokładnie śledzić, oceniać, no i zdobywać dokumenty, w jakim zakresie Rosjanie są przygotowani, czy faktycznie blefują, czy to jest prawda– zaznaczył.I dopiero na tej podstawie można ważyć scenariusze. Zwracał przy tym uwagę, że Rosja prowadzi wojnę ogromnym wysiłkiem, ale jednocześnie odtwarza potencjał.Trzeba się z tym liczyć, że Rosjanie jednak odtwarzają swój potencjał militarny i na tym nie poprzestaną– oceniał.Generał sygnalizował, że zagrożenie należy rozpatrywać nie tylko w kategoriach bieżącego frontu, ale też rosyjskich ambicji „porządku po zimnej wojnie”. W tym kontekście padła jego uwaga o postrzeganiu regionu.Trzeba się zastanawiać nad tym, co Rosjanie mówią, jak traktują Polskę jako tą strefę buforową, ale też i kraje bałtyckie– mówił.Wskazywał także na inne punkty rosyjskiego zainteresowania. Jak stwierdził, „dla nich ważnym punktem zainteresowania jest Mołdawia”.Samol podsumowuje, że nawet jeśli część narracji uspokaja, a część alarmuje, państwo musi działać tak, jakby ryzyko było realne, dopóki nie zostanie jednoznacznie wykluczone.https://wnet.fm/2025/12/22/wildstein-mercosur-to-zagrozenie-dla-europy-rolnicy-zaplaca-za-interesy-berlina//fa

[#398 – Merry Christmas!] Santa is just about ready to fly around the world, delivering presents to all the good children of the world. But we don’t care if you’ve been naughty or nice – you still deserve a selection of Christmas bangers from all over. Michael and Io share the musical presents with a show chock-full of joyful festive tunes in languages that aren’t English. Wherever you are – Merry Christmas! Liked a particular track? Click the link to check out the video. And don’t forget to follow across social media: Facebook | X (Twitter) | Threads Playlist fromis_9 – White Memories [Korean]      De Vet Du – Nu Kommer Alla Jullåtar [Swedish: Now Comes All Christmas Songs]      Rúzsa Magdolna & Lotfi Begi – Karácsony mindenhol [Hungarian: Christmas everywhere]      JO1 – To Santa [Japanese]      Yves Berendse – Zou Niet Willen Dat Ik Kerst Mis [Dutch: Wouldn’t Want Me To Miss Christmas]      Fyr Og Flamme – Den Allerførste Jul Uden Dig [Danish: The Very First Christmas Without You]      Pabllo Vittar , Filipe Guerra & John W – Prazer, Mamãe Noel [Brazilian Portuguese: Nice to meet you, Mrs Claus!]      Elena Gheorghe & Adi Cristescu ft Uddi – Polul nord (Brrrrr….) [Romanian: North Pole]      Fallenium – Quand j'ai embrassé le Père Noël [French: When I kissed Santa Claus]      Olya Polyakova – Жінка Сніжинка [Ukrainian: Snowflake Woman]      Girls’ Generation-TTS – Dear Santa [#babbleCLASSIC – Korean]      The post Three hundred and ninety-eight – Bells, letters, snow and sleighs appeared first on babble POP!.

Paulina napisała w mailu:Mam dwójkę dzieci, 4 letniego synka i 20-miesięczną córeczkę. Syn zawsze był dość wymagający emocjonalnie, tymczasem córeczka jest pogodnym aniołkiem i słodziakiem. Jest mi dużo łatwiej o empatię dla córki, jest mi z nią po ludzku łatwiej. Staram się też dawać dużo empatii synkowi, bo rozumiem, że jest mu często ciężko.Ale to wszystko to jest proces, a w tej chwili córkę dużo łatwiej kochać (przynajmniej w powierzchownym, codziennym słowa tego znaczeniu), niż syna.Jak sobie pomóc w tej nierównowadze? Po czym poznać, czy dzieci to odczuwają (jakich oznak wypatrywać)? I, jak dać odczuć, że oni oboje są niepowtarzalnymi istotami?Przyglądamy się więc w tym odcinku jednemu z największych rodzicielskich tabu: trudnej miłości do jednego z dzieci.

Zdaniem europosła PiS Piotra Müllera Jacek Kurski powinien odejść z partii. - Mam nadzieję, że kiedyś dojdzie do takiej refleksji, bo uważam, że jego wypowiedzi szkodzą naszej formacji politycznej. Nie uzyskał poparcia wyborców, nie pełni żadnej funkcji w partii, a zachowuje się jakby rozlewał szambo dookoła - powiedział polityk w Polskim Radiu 24.

Mamy dziś dla Was wyjątkową rozmowę z jedną z najciekawszych postaci polskiej nauki, kosmologii i popularyzacji. Ks. Prof. Michał Heller, kosmolog, filozof, teolog, autor ponad 80 książek (jak np. „Sens życia i sens Wszechświata”, „Bóg i geometria”, „Filozofia przypadku”, „Kosmologia kwantowa”) oraz kilkuset artykułów naukowych. Fundator Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych.Rozmawiamy o budowaniu wiedzy o rozwoju Wszechświata, o relacji między religią i nauką, o granicach ludzkiego poznania. O tajemnicy, na którą natrafiamy, jeśli tylko zastanowimy się głębiej nad najprostszymi nawet składnikami świata. * * *Zajrzyj:https://patronite.pl/radionaukowehttps://wydawnictworn.pl/ * * *W kwestii niewiadomych prof. Heller jest modelową osobą, dla której szklanka jest w połowie pełna. – Lubię nie wiedzieć. Jak nie wiem, to mam przed sobą szerokie pole różnych możliwości. Mogę z nich wybierać, próbować urzeczywistniać taką lub inną. Mam pole do działania – opowiada. Podkreśla też, że wychodzenie poza ustalone granice nauki, formułowanie nowych hipotez jest warunkiem rozwoju nauki. Ważne, by podejmować próby ich podważania, kiedy tylko pojawiają się potrzebne dane, bo tylko taka nauka jest nauką – falsyfikowalna empirycznie i zdolna do wycofania hipotezy, którą podważają badania.W odcinku rozmawiamy o hipotezach, które zaprzątają aktualnie myśli kosmologów (na przykład: czy istnieją wszechświaty równoległe?), gdzie kończy się nauka, opowiadamy, jak w bardziej „analogowych” czasach kłopotem astronoma mogła być mucha. Poruszamy też temat łączenia nauki z wiarą: Michał Heller w istnieniu Boga widzi źródło racjonalności Wszechświata. Szczególnie w tej części pojawiają się pytania trudne.Ogromnie polecam tę rozmowę przepełnioną czułą ciekawością wobec świata.

El Tribunal Supremo condena al ex fiscal general Álvaro García Ortiz por revelación de secretos, imponiendo una multa e inhabilitación de dos años. Santos Cerdán comparece en el Senado por el caso Koldo, aunque evita declarar sobre su implicación. En Badalona, se finaliza el mayor desalojo de migrantes, y el alcalde descarta destinar fondos municipales a quienes generaron conflictos vecinales. El Papa Francisco invita a la reflexión y al amor en Navidad. El escritor Máximo Huerta celebra la inauguración de una biblioteca con su nombre en un colegio valenciano, resaltando el valor de la literatura como refugio ante la realidad y la inteligencia artificial. Su nuevo libro, "Mamá está dormida", que aborda el cuidado a las madres, sale en enero. Un programa de investigación desvela que José Tomé, ex presidente provincial del PSOE en Lugo, presuntamente ofreció un puesto a cambio de sexo. Líderes socialistas gallegos, como Vesteiro, negaron conocer los casos, pese a las denuncias directas ...

Ellie is flying solo this week and is bringing you a conversation that gives most people in their twenties and thirties in Ireland the actual fear… mortgages.Ellie are joined by her 'guardian angel', Sinead from Finance Solutions, who helped her through every step of the mortgage process and trying to figure out what the hell was going on.Sinead breaks everything down into simple terms, answering all the questions you're too afraid to ask like; when to start, what documents you need, what banks really care about, and the common mistakes that can trip people up along the way.They cover the schemes, the fees, the credit score panics, saving for a deposit and all the mortgage myths that cause unnecessary stress. Including whether you need to be worried about the betting account or Klarna purchase! And once the serious stuff is done, it's back to business with Red Flag Radar. Is it ok for a man to jump in and order ahead of you in a restaurant? Or is it appropriate for your fella to go collect a Christmas present from his ex's Mam? A huge thank you to Finance Solutions for sponsoring the interview segment of this podcast. Email your dilemmas to: holdmydrink@goloudnow.com Instagram: @holdmydrinkpod

 W Poranku Radia Wnet wicemarszałek Sejmu i jeden z liderów Konfederacji Krzysztof Bosak odniósł się do decyzji marszałka Włodzimierza Czarzastego o ustawieniu szopki bożonarodzeniowej w gmachu parlamentu. Jak podkreślał, sprawa została rozstrzygnięta szybko i bez sporów.Zajęło to parę sekund. Sprawa była dość prosta i cieszę się, bo tak właśnie powinno to wyglądać– mówił gość Jaśminy Nowak.Bosak przypomniał, że inicjatywa ustawienia szopki pojawiła się już wcześniej, co skłoniło go do refleksji nad tym, jak w poprzednich latach traktowano symbole i zwyczaje związane z chrześcijaństwem.Zacząłem się zastanawiać, jak to się stało, że przez osiem lat, kiedy mieliśmy marszałków z PiS, zapalane były świece chanukowe, a nie było świec wieńca adwentowego– mówił.Zdaniem wicemarszałka Sejmu problemem nie jest otwartość na inne kultury czy religie, lecz brak proporcji i zaniedbywanie własnego dziedzictwa.Powinniśmy bardziej dbać o swoje tradycje i swoje zwyczaje, a nie być tak bardzo skupieni na tradycjach innych religii i innych narodów– zaznaczył wicemarszałek.Bosak krytykował zjawisko, które określił mianem „sygnalizacji cnoty”, czyli demonstracyjnego podkreślania własnej otwartości i tolerancji kosztem własnej tożsamości kulturowej.To się nazywa virtue signaling – obnoszenie się z własnymi cnotami, udowadnianie na wyścigi, jacy jesteśmy otwarci i tolerancyjni– komentował.Jak zaznaczył, państwo i instytucje publiczne powinny aktywnie dbać o to, by polskie tradycje były żywe i atrakcyjne.To są spotkania opłatkowe, spotkania wigilijne, szopki bożonarodzeniowe, jasełka, prawdziwe kolędowanie. To są rzeczy, które powinniśmy organizować, żeby nasza tradycja była żywa– podkreślał.Wicemarszałek Sejmu wyraził również krytyczną opinię na temat współczesnego charakteru obchodów Bożego Narodzenia.Mam wrażenie, że Święta Bożego Narodzenia przeradzają się dziś w taki komercyjny Christmas festival, coraz bardziej krasnalowo-marketingowy. Mnie się to nie podoba– mówił.Na zakończenie rozmowy Krzysztof Bosak złożył słuchaczom Radia Wnet życzenia spokojnych i dobrych świąt Bożego Narodzenia oraz pomyślnego Nowego Roku.Od dziś w Sejmie stoi już szopka bożonarodzeniowa, która przypomina czym są Święta Bożego Narodzenia i jest wyrazem kontynuacji tradycji polskich i uniwersalnych obrzędów chrześcijańskich! pic.twitter.com/o0qIea4SEi— Krzysztof Bosak

EN LA TRINCHERA con Gustavo Tubio 17-12-2025 Entrevistas a: Sebastian Halperin @SebasHalperin (Sociólogo y Politólogo, Investigador de Opinión Pública) Mónica (Mamá de alumno Damnificado en estafa fiesta de egresados) Sol Rivera (Licenciada en Psicología) Hernán Dobry @HernanDobry (Periodista Argentino en España)

Mónica (Mamá de alumno Damnificado en estafa fiesta de egresados) En La Trinchera @trinchera_en

Liderzy europejscy w poniedziałek zaprezentowali Ukrainie gwarancje bezpieczeństwa. - Mam nadzieję, że wszystko zostanie bardziej skonkretyzowane. Są to zbyt ogólne stwierdzenia. Bez Amerykanów nie dojdzie do porozumienia z Rosją. Europa może prężyć muskuły, ale Amerykanie rozdają karty - mówił w Polskim Radiu 24 Kazimierz Smoliński, poseł PiS. 

Szukasz prezentów? Zajrzyj do księgarni! ► https://finansoweksiazki.pl/ Co to był za rok!? Wiem, że jeszcze teoretycznie w końcówce może być jakaś niespodzianka, ale chciałbym pokusić się o podsumowanie, ale takie z wyciagnięciem wniosków!Mam wrażenie, że w końcówce roku czytamy prognozy na kolejny rok i różne dziwne scenariusze (bez sprawdzania prognoz z ubiegłego roku), a zapominamy o najważniejszym: o wnioskach na przyszłość dla siebie i swojego portfela! Sam się na tym czasem łapię. Jak podsumowywać, to po to, żeby się czegoś serio nauczyć.W tym odcinku:- podsumowanie giełdowe, gospodarcze, finansowe,- polityka, która wpływa na nasze pieniądze i wiele aspektów życia,- co dalej? Na co czekam, co się zmieni, a co możemy przepisać na 2026. A kolejny podcast… w styczniu! Robimy w tym roku wyjątkowo świąteczną przerwę. Tak jak nie ma co walczyć z rynkiem, tak i nie ma co walczyć z kalendarzem.Newsletter podcastu: Nic za darmo Extra

Confiar no es quedarte quieta… es alabar mientras esperas. Mamá, hoy queremos recordarte que tu fe no está en los resultados, sino en el Dios que nunca falla.

"Chyba niewiele się zmieniło. Mam poczucie, że tam w ogóle nastąpiło ustabilizowanie 'starej ekipy'. Jak się spojrzy na władze, to jest tam Dariusz Wieczorek, Andrzej Szejna, szesnastu lokalnych szefów wojewódzkich, to są po prostu ludzie SLD. Chyba jest więc tak, że Nowa Lewica wybrała przeszłość" - powiedział w Porannej rozmowie w RMF FM Adrian Zandberg, poseł i współprzewodniczący Partii Razem, komentując wybór Włodzimierza Czarzastego na szefa Nowej Lewicy.

Daugiau žmonių galės nemokamai pasiskiepyti nuo erkinio encefalito. Iki šiol nemokamas vakcinas galėjo gauti 50-55 metų amžiaus žmonės, o nuo dabar – 50-60 metų amžiaus žmonės.Paišinėjimas popieriuje susirinkimo ar paskaitos metu gali būti laikomas nepagarbos ženklu, tačiau iš tiesų šis užsiėmimas suteikia nemažai naudos.Kaip prisijaukinti tamsųjį metų laiką?Kultūros ministeriją nuo „Nemuno aušros“ apsaugojusi Kultūros asamblėja plečiasi. Regionuose kuriasi Kultūros asamblėjos padaliniai, kuriuose buriasi vietos kultūros žmonės. Rubrika „Savaitgalis už Vilniaus“.Sekmadieniais iki pat Kalėdų kviečiame išgirsti pasakojimus apie švenčių laukimą. Šįkart lankomės „Mamų unijoje“, kur jau beveik dešimtmetį vyksta Advento kojinaičių projektas.Prezidentas ir premjerė sveikina politinių kalinių išlaisvinimą Baltarusijoje. Po Jungtinių Valstijų ir Baltarusijos vadovo Aliaksandro Lukašenkos derybų režimas paleido 123 kalinius. Pagal šį susitarimą Jungtinės Valstijos panaikino Baltarusijos trąšoms taikomas sankcijas, o derybas vedęs amerikiečių pasiuntinys praneša, kad Lukašenka neva sutiko stabdyti oro balionų skrydžius į Lietuvą.Ved. Edvardas Kubilius

El artista Pepe Rivero es pianista y compositor, parte de una nueva generación de músicos cubanos que han irrumpido en la escena internacional del jazz. Nacido en Manzanillo, Cuba, lleva 27 años en España, tanto tiempo que se define como “cubañol”.Su sólida formación clásica se funde con géneros latinos y populares, creando un estilo propio que le ha llevado a ser nominado, junto a su inseparable Paquito D’Rivera, en los Premios Grammy. Este año también estuvieron presentes en los Grammy Latinos.En directo, Pepe Rivero interpreta piezas como Quizás, quizás , Bésame mucho y Ay, Mamá Inés, reafirmando su lugar en la escena internacional del jazz.Escuchar audio

Dirigida por Derek Cianfrance (Blue Valentine, Cruce de caminos), Roofman: un ladrón en el tejado se inspira en hechos reales para reconstruir la insólita historia de Jeffrey Manchester, un delincuente meticuloso y casi invisible que logró robar decenas de restaurantes accediendo por los tejados y ocultándose en falsos techos. Protagonizada por Channing Tatum, junto a Kirsten Dunst y Ben Mendelsohn, la película transita con soltura entre el thriller y la comedia negra, evitando la idealización del criminal para centrarse en su ingenio, su soledad y la fascinación mediática que despierta su figura. Cianfrance imprime un tono ligero y melancólico a la vez, convirtiendo el relato de robos en un retrato de la América invisible, donde el talento y la obsesión se confunden con la necesidad de desaparecer. Min 15: FRONTERA (2,5 estrellas) Frontera, dirigida por Judith Colell (Elisa K, Nosotras), es un poderoso thriller histórico que recupera un episodio apenas contado de la Segunda Guerra Mundial desde la perspectiva española: en 1943, cuando miles de judíos huían de la represión nazi por los Pirineos, un funcionario de aduanas con pasado republicano interpretado por Miki Esparbé, junto a María Rodríguez Soto y Asier Etxeandía, se enfrenta a la orden de bloquear su paso y decide, contra todo pronóstico y bajo constante riesgo, ayudarles a cruzar la frontera hacia una esperanza de libertad, desafiando al régimen franquista y poniendo en juego la seguridad de su familia y su pueblo. Min 22: REY DE REYES (2,5 estrellas) Dirigida por el cineasta surcoreano Jang Seong-ho, Rey de Reyes es una ambiciosa película de animación coproducida entre Corea del Sur y Estados Unidos que reinterpreta la vida de Jesucristo a partir de La vida de Nuestro Señor, el cuento que Charles Dickens escribió para su hijo, combinando respeto por el texto original con una puesta en escena épica y accesible al público familiar. Con las voces protagonistas de Oscar Isaac como Jesús, junto a Kenneth Branagh, Uma Thurman y Mark Hamill, la película articula un relato clásico apoyado en un cuidado apartado visual que mezcla sensibilidad oriental y espectacularidad occidental, poniendo el acento en valores universales como la compasión, el sacrificio y la redención. Min 27: BALEARIC (2 estrellas) Dirigida por Ion de Sosa (Sueñan los androides, Mamántula), Balearic es una arriesgada fábula cinematográfica que mezcla drama, suspense y crítica social dentro de una narración que transcurre en la víspera de San Juan, cuando un grupo de adolescentes —interpretados por Lara Gallo, Elías Hwidar, Ada Tormo y Paula Gala— decide colarse en la piscina de una lujosa villa y acaba atrapado por tres feroces perros que desatan un espiral de tensión. Min 29: LA VIDA FUERA (2,5 estrellas) Dirigida por Mario Martone (Leopardi, Il giovane favoloso), La vida fuera (Fuori) es un drama biográfico que reconstruye con delicadeza y pasión la vida de la escritora Goliarda Sapienza, interpretada por Valeria Golino, acompañada por Matilda De Angelis, Elodie y Corrado Fortuna, en un relato que transcurre en la Roma de 1980 y se centra en la detención de Sapienza tras un acto impulsivo, su paso por prisión y el profundo vínculo que forja con jóvenes reclusas que cambiarán su visión sobre la vida y la escritura, empujándola a recuperar la alegría de vivir y el impulso creativo que la definió como una de las voces literarias más originales de Italia. Min 32: FRAGMENTOS (2,5 estrellas) Fragmentos es un drama psicológico rodado íntegramente en Lanzarote que explora las grietas emocionales de una familia contemporánea a través de la mirada introspectiva de Emma Suárez, en el papel de una madre cuya vida aparentemente estable se resquebraja tras un accidente que la obliga a enfrentarse a sus recuerdos, duelos no resueltos y relaciones tensas con su entorno. Min 34: REESTRENO DE LOS GOONIES. 40 aniversario Con motivo de su 40º aniversario, Los Goonies —la entrañable aventura juvenil dirigida por Richard Donner y producida por Steven Spielberg, protagonizada por Sean Astin, Josh Brolin, Martha Plimpton y un inolvidable reparto de jóvenes intérpretes— regresa a las salas en un reestreno que celebra la vigencia de una película que se ha convertido en objeto de culto generacional. MIn 40: LA PELI DE TU VIDA, CON PEDRO CENJOR Y hoy en la peli de tu vida, cedemos el altavoz de Estamos de Cine a otro directo de la tierra. Este experimentado, toledano, miembro de la Asociación de productores Audiovisuales de CLM, con los que estuvimos hace una semana en Madrid para apoyar las posibles candidatos de nuestra comunidad de cara a los próximos Goya. Es Pedro Cenjor, que ha debutado en el largo este mismo año con La Boda...con Elena Furiase, Daniel Chamorro o Antonio Dechent. En plena Gran Vía, en la oficina de Promoción Turística de CLM, nos desvelaba por qué "Los Inúticos", de Federico Fellini, del año 1953, es el título que marcó su amor por el cine. Min 41: BSO ESPECIAL CENTENARIO DE JACK LEMMON La sección BSO de esta semana se convierte en un viaje muy especial para celebrar el centenario de Jack Lemmon, uno de los actores imprescindibles de la historia del cine. A través de un recorrido musical por su filmografía, repasamos algunas de las bandas sonoras más emblemáticas asociadas a sus películas, deteniéndonos en títulos tan representativos como Mr. Roberts, Días de vino y rosas, Irma la dulce, La extraña pareja o El apartamento. Un homenaje sonoro que permite redescubrir no solo la versatilidad interpretativa de Lemmon, sino también cómo la música acompañó y definió el tono de una carrera que supo moverse con brillantez entre la comedia, el drama y la sátira, y que sigue resonando con fuerza cien años después.

In this episode, HeHe welcomes Kassi to discuss the vital role doulas can play in lactation support. The conversation touches on the misconceptions about doulas' scope in providing lactation advice, Kassi's journey from a community clinic to becoming an IBCLC, and the importance of prenatal lactation education. They explore how doulas, with proper training, can address new parents' needs, identify red flags, and refer to IBCLCs when necessary. The episode delves into practical advice on breastfeeding, pumping, and supporting new mothers, highlighting the collaborative benefits when doulas and lactation consultants work together. Kassi also introduces her 'Bridge' program, designed to empower doulas with advanced lactation support skills. This comprehensive discussion aims to enhance breastfeeding success and maternal well-being by fostering a cohesive care approach. 00:00 Welcome and Introduction 00:09 The Role of Doulas in Lactation Support 01:36 Personal Journey into Doula and Lactation Work 03:48 Challenges in Prenatal Lactation Education 06:05 Lactation Support in Hospitals 07:51 Insurance Coverage for Lactation Support 09:32 Educating Families Prenatally 16:19 Recognizing Red Flags in Lactation 19:01 Nipple Pain and Damage 23:53 Pumping Guidance for New Mothers 26:14 Understanding the Roles in Breastfeeding Support 26:55 Navigating the Scope of Doula Support 28:21 The Gray Area of Clinical Support 31:58 Diverse Advice in Lactation Support 35:17 The Importance of Standardized Lactation Education 39:14 The Role of Pediatricians in Lactation Support 46:29 Introducing the Bridge Program for Doulas 50:32 How to Join the Bridge Program   Guest Bio: Kassi Reyes: IBCLC, RN, Doula, Clinical Educator, and Mamá + your go-to person for real-world lactation tools. She is bilingual in English and Spanish and passionate about helping birthworkers gain real-world lactation skills, because I believe they're the missing puzzle piece in helping families feel confident and supported on their feeding journeys. When Kassi's not working, you'll probably find her with a cup of coffee, chasing my toddler, practicing yoga, or exploring the outdoors. Connect with Kassi: https://www.kassireyes.com/apply https://www.kassireyes.com/training Free Lactation Guide for Perinatal Professionals - Answers to the Top 10 Feeding Questions your Clients will ask: https://www.kassireyes.com/guide SOCIAL MEDIA: Connect with HeHe on Instagram  Connect with Kassi on IG  Connect with Kassi on YouTube   BIRTH EDUCATION: Join The Birth Lounge for judgment-free, evidence-based childbirth education that shows you exactly how to navigate hospital policies, avoid unnecessary interventions, and have a trauma-free labor experience, all while feeling wildly supported every step of the way Want prep delivered straight to your phone? Download The Birth Lounge App for bite-sized birth and postpartum tools you can use anytime, anywhere. And if you haven't grabbed it yet… Snag my free Pitocin Guide to understand the risks, benefits, and red flags your provider may not be telling you about, so you can make informed, powerful decisions in labor. LINKS MENTIONED: Get 10% off Silverettes to support your breastfeeding journey with code HEHE   Check out Kassi on HeHe's DoulaTok here!   

W sobotę miną dwa lata sprawowania władzy przez koalicję 15 października. - Mam wrażenie, że we wszystkich najważniejszych, absolutnie fundamentalnych sprawach, dla których Polacy zatrudnili rząd, on nie robi nic, żeby poprawić sytuację, natomiast skupia się bardzo mocno na walce politycznej - mówił w Polskim Radiu 24 Krzysztof Szymański (Konfederacja).

Kibic Śląska, były działacz opozycji antykomunistycznej, nie został wpuszczony na stadion z plakatem o Grudniu '70. – To bardzo smutna sytuacja – mówi Marcin Torz, twórca kanału na YouTube: Ujawniamy.Kibic Śląska Wrocław, były działacz opozycji antykomunistycznej i podziemia demokratycznego, nie został wpuszczony na mecz ze Stalą Rzeszów z plakatem upamiętniającym ofiary Grudnia '70. Ochrona stadionu zablokowała wejście z patriotycznym hasłem.To prawda, doszło do sytuacji przede wszystkim bardzo smutnej. Kibic Śląska, którego znam osobiście, był członkiem opozycji antykomunistycznej, podziemia demokratycznego w czasach komuny. Chciał wnieść – nawet nie transparent, w zasadzie plakat – nawiązujący do tragedii z grudnia 1970 roku. Ale ochrona niestety tego kibica z tym plakatem nie chciała wpuścić– mówi.Marcin Torz podkreśla, że na meczach Śląska od lat pojawiają się oprawy i hasła o charakterze patriotycznym i politycznym – bez zastrzeżeń ze strony klubu.Dziwię się bardzo podejściu klubu, ponieważ na meczach Śląska Wrocław bardzo często pojawiają się różne plakaty związane również z tematami politycznymi i nikt nigdy nie miał żadnych pretensji czy obiekcji co do tego. A tutaj ofiarą chyba bezmyślnej ochrony padł starszy już człowiek, wieloletni kibic, polski patriota, który po prostu chciał upamiętnić ofiary zbrodni komunistycznej.Zdaniem dziennikarza, nawet jeśli kibic formalnie nie zgłosił wcześniej chęci wniesienia plakatu – co tłumaczy ochrona – zdrowy rozsądek powinien wygrać z paragrafami.Dodam – trochę na usprawiedliwienie ochrony – że ten kibic powinien, w myśl przepisów, zgłosić, że chce wnieść taki transparent. Tak mi się tłumaczą. Natomiast nawet jeśli tego nie zrobił, to po prostu powinni się zgodzić, żeby on ten transparent mógł wnieść. Ten transparent nie nawoływał do przemocy, nie był ksenofobiczny, nie było w nim nic złego, nic kontrowersyjnego. Zwykły, patriotyczny transparent.Plakat ostatecznie nie zawisł na trybunach stadionu. Torz liczy, że klub wyciągnie wnioski i podobne sytuacje nie będą się powtarzać.Mam nadzieję, że następnym razem nie będzie takich nieprzyjemnych, smutnych sytuacji i patriotyczne plakaty będą mogły normalnie, legalnie wisieć na stadionie Śląska Wrocław. Mam też nadzieję, że klub nie wydał odgórnych poleceń, aby nie zezwalać na tego typu plakaty, że stali za tym tylko ochroniarze i zostaną pouczeni, żeby w tak błahych sprawach nie robić problemów.

Mamá, tus lágrimas no pasan desapercibidas❤️ Cada oración, cada desvelo, cada suspiro en medio del cansancio… Dios lo ve.

LEITURA BÍBLICA DO DIA: JOSUÉ 1:1-9 PLANO DE LEITURA ANUAL: DANIEL 1–2; 1 JOÃO 4  Já fez seu devocional hoje? Aproveite e marque um amigo para fazer junto com você! Confira:  Anos atrás, nossa família visitou um local onde quatro estados delimitam suas fronteiras. Meu marido estava em um estado. Nosso filho mais velho, em outro; o mais novo segurou minha mão ao pisarmos num terceiro estado da federação. Quando corri para me posicionar no último estado, o quarto, meu filho menor, falou: “Mamãe, você me deixou sozinho aqui!” Estávamos todos juntos e ao mesmo tempo separados, e nossas risadas eram ouvidas em quatro estados diferentes. Nossos filhos, agora adultos, cresceram e saíram de casa, e sinto um maior e mais profundo apreço pela promessa de Deus de estar presente com todo o Seu povo por onde quer que andarem. Após a morte de Moisés, Deus chamou Josué para liderar, garantindo-lhe a Sua presença à medida que Ele expandisse o território israelita (JOSUÉ 1:1-4), dizendo: “estarei com você, assim como estive com Moisés. Não o deixarei nem o abandonarei” (v.5). Sabendo que ele lutaria contra a dúvida e o medo como o novo líder de Seu povo, Deus lhe deu esperança com estas palavras: “Seja forte e corajoso! Não tenha medo nem desanime, pois o Senhor, seu Deus, estará com você por onde você andar” (v.9). Não importa onde Deus nos leve, nós ou os nossos entes queridos, mesmo em tempos difíceis, o Seu compromisso mais reconfortante nos garante de que Ele está sempre presente. Por: XOCHITL DIXON 

Valentina Naforniță și Cristian Spătaru dau un recital unic la Fain & Simplu.Angajată la celebra Operă de Stat din Viena încă din 2011, când era pe băncile facultății, Valentina a devenit rapid una dintre preferatele publicului european. De altfel, chiar și apariția sa pe scena vieneză a venit în urma unui moment unic, remarcabil, care a marcat istoria BBC – ului, moment pe care îl povestește chiar invitata.Prezența sa în fața lui Mihai Morar marchează totuși o situație aparte în cariera sopranei. Mamă a 3 copii alături de Cristian, se declară gata să își orienteze viața în altă parte decât spre scena de muzică! Dacă este doar un moment sau nu, rămâne să afli din podcastul de astăzi, unde ai parte și de câteva piese cântate de cei doi invitați. Iar una dintre ele este disponibilă exclusiv aici în această interpretare!În luna în care românii își sărbătoresc Ziua Națională și se pregătesc de sărbători, la Fain & Simplu vine una dintre cele mai frumoase voci românești de peste Prut.Un cadou făcut de Mihai Morar.

Gdyby zrobić sondę uliczną i zapytać, czym zajmują się filozofowie, pewnie większość powiedziałaby: myśleniem. Gdyby dopytać, o czym konkretnie myślą, odpowiedzi już by się różniły, ale pewnie obracałyby się wokół wielkich pojęć: byt, moralność, poznanie. Gośćmi dzisiejszego odcinka są naukowcy, którzy w swojej refleksji wzięli na cel coś, co rzadko kiedy bywa obiektem filozoficznego namysłu. Przed Wami autorzy książki „Cokolwiek”: ks. prof. Michał Heller, prof. Jerzy Stelmach i prof. Bartosz Brożek.Książkę znajdziecie tutaj: https://ccpress.pl/cokolwiek/3-26-852Skąd pomysł na taką książkę? – Jest pojęcie ogólniejsze od pojęcia bytu, mianowicie pojęcie cokolwiek. Dlatego że niebyt jest też czymkolwiek, skutkiem tego dyskutowanie o niczym też jest o czymkolwiek – wyjaśnia ks. prof. Heller, filozof, kosmolog i teolog. Ale to nie wszystko. W skład pojęcia „cokolwiek” wchodzi pełna skala czegoś, również coś drobnego czy niedoskonałego, jak byle co. Lubimy się skupiać na tym, co wielkie, kluczowe, a przecież w codziennym życiu obcujemy głównie z tym, co drobne, albo wręcz z byle czym. – Mam wrażenie, że w naszej refleksji nad światem brakuje właśnie refleksji nad byle czym – mówi prof. Brożek, filozof i kognitywista. – A przecież to, co średnie, decyduje o tym, jaki jest świat – ocenia. Nieco inną perspektywę proponuje prof. Stelmach, prawnik i filozof. Wskazuje, że w porę podjęta refleksja nad tym, co w naszym życiu małe, byle jakie, „zamulające” może przynieść dużo dobrego. Można coś takiego dokładnie wskazać i wyeliminować z życia. – Wszystkie błędy, które w życiu popełniamy, to dlatego, że mylimy rzeczy, które są istotne, z byle czym. I że my temu byle czemu poświęcamy Bóg wie jak długo czasu – mówi. Uwaga: nie chodzi tu jednak o to, że powinniśmy w życiu robić tylko rzeczy wielkie i znaczące. Kluczowa jest tu świadomość. Jeśli świadomie decyduję, że poświęcę czas na coś, co innym osobom może wydawać się banalne, to wtedy nie jest już zwykłe cokolwiek, ale konkretne coś. Najgorzej robić byle co automatycznie, siłą rozpędu.W odcinku spieramy się też o lenistwo (żyjemy w cywilizacji lenistwa czy wręcz przeciwnie?), rozmawiamy o prawie Dunsa Szkota, według którego z fałszu wynika cokolwiek, a ks. prof. Heller wyjaśnia, dlaczego prawa przyrody są ograniczeniami i co mają spodnie do filozofii. Odcinek to potoczysty, konwersacyjny i zaskakująco zabawny.

Tamtej Dziedzinki już nie ma. Został po niej wyliniały bukiet pawich piór na szafie i cisza, która kłamie. W nowym odcinku "Kobiety z kiedyś" wracam do domu Simony Kossak – nie tego z książek, ale tego zapamiętanego przez moją Mamę.

Hacer click aquí para enviar sus comentarios a este cuento.Juan David Betancur Fernandezelnarradororal@gmail.comHabía una vez un pequeño pueblo llamado  Valleclaro, En este pueblo la gente solía decir que el año tenía once meses grises y uno dorado. Más aún decían decir que Noviembre siempre se sentía eterno, ya que siempre tenía sus lluvias frías y tardes oscuras. Todos sabían que después de aquellos meses largos siempre venia lo mejor..Además en aquel pueblo vivía un hombre llamado Elias. El era el relojero de el pueblo como igual lo habían sido su padre, su abuelo, su bisabuelo y sus tatara tatara tatara abuelos. Todos los relojeros desque se tenga memoria en aquel pueblo en las montañas. Pero  lo más interesante es que todos sabían que, en la torre del reloj de la plaza, el viejo Elías tenía una misión importante.Al igual que todos sus antepasados Elías no era un relojero común. No solo cuidaba de los engranajes de bronce de todos los relojes del pueblo; él cuidaba del Tiempo de la Alegría.Cuando llegaba La noche del 30 de noviembre, el pueblo se sumergía en un silencio absoluto. Todos se reunian en la plaza del pueblo para ver com. Elias cruzaba la plaza central donde estaba la torre del reloj y subia uno a uno los 300 escalones de la torre.  En su bolsillo Llevaba una pequeña llave de plata que solo usaba una vez al año. Era la misma llave que su tatara tatara tatara abuelo había fabricado cuando instalaron aquel reloj en la torre. —Ya casi es hora —murmuró Elías, mirando por la esfera de cristal hacia el pueblo reunido debajo de la torre.Faltaba un minuto para la medianoche. Elías se acercó al mecanismo principal del gran reloj. No lo ajustó para dar la hora, sino que insertó la llave de plata en una ranura secreta detrás del péndulo. Al girarla, no sonó un clic, sino una melodía suave, como de cascabeles lejanos.¡Bong!La primera campanada de la medianoche resonó, pero esta vez fue diferente. No fue un sonido metálico y frío. La onda expansiva de la campana llevó consigo una brisa fresca que olía a pino, a canela y a leña quemada. La onda de aquel Bong comenzó a cubrir todo el pueblo y rápidamente llego a lo alto de las montanas donde las nubes cargadas de gotas de lluvia comenzaron a vibrar como sacudidas por una mano mágica. Abajo, en el pueblo, la magia comenzaba a ocurrir.Las farolas, que parpadeaban con luz amarilla, de repente brillaron con una intensidad cálida y acogedora.En las vitrinas de las tiendas, el polvo pareció convertirse en escarcha brillante.Incluso el viejo perro del panadero, que siempre dormía gruñendo, movió la cola en sueños.Pero lo más curioso sucedió en el cielo donde todas las nubes se habían reunido esperando el momento justo como lo habían estado haciendo desde hacía muchos muchos años. . Justo cuando el reloj marcó las 12:01 y el calendario oficial cambió a 1 de Diciembre, una de las nubes que estaban sobre la plaza fabrico un copo de nieve y lo dejo caer lentamente como caen los copos de nieve. No era una tormenta, era solo uno.El copo aterrizó en la nariz de una niña llamada Ana, que se encontraba junto a sus padres en la plaza  esperando ver algo especial sintió aquel copo en su cara. Al ser tocada por aquel blanco copo  Ana no sintió frío pero si  Sintió unas ganas inmensas de abrazar a alguien.—¡Mamá, papá! —y saltando se abrazo a sus padres. —. ¡Ya llegó!  Ya llego.  Luego como si una orden hubiera sido dada al interior de las nubes todas comenzaron a fabricar copos de nieve y a dejarlos caer lentamente sobre la plaza del pueblo. Allí uno a uno cada habitante de Valleclaro empezó a sentir los copos de nieve en su cara y todos comenzaron a sentir la alegría y

En este episodio del Diario de una Podcaster CEO comparto lo que ha pasado detrás de cámaras durante el rebranding continuo del podcast y cómo este proceso se mezcla con el cierre de año, ventas, mentorías y proyectos de alto movimiento.Hablo sobre la evolución del show desde Mamá 360 hasta Entre Podcasters Podcast, lo que he aprendido al trabajar con nuevas mentoras, y las decisiones que estamos tomando para ajustar la oferta del Accelerator de cara al 2026.Es un episodio íntimo, transparente y lleno de insight para quienes también están construyendo, ajustando y creciendo sus negocios alrededor de su podcast.

Time for some more updates! I'm joined by Matthew to discuss Wicked: For Good, Helen to give me her take on the Five reunion tour, Evan to take me through the Little Mix solo careers to date, Eden to pay tribute to And Just Like That RIP and Freddy to chat all things Strictly. Plus my Mam is of course back with another appearance at the end. Enjoy! 1:20 Wicked25:35 Boybands44:30 Little Mix1:03:25 And Just Like That1:20:00 StrictlyFollow my guests:www.instagram.com/matthewjkeeleywww.instagram.com/honestlyhelenwww.instagram.com/evanis_aplaceonearthwww.instagram.com/itsedenheathwww.instagram.com/fredstar85Follow the podcast: www.instagram.com/gaypeoplepodSupport the podcast: www.patreon.com/gaypeoplepodSpotify Playlist: https://open.spotify.com/playlist/3P5etk5WwFs1sb4yF3LeTx?si=22517ab5cea74270Apple Music Playlist: https://music.apple.com/gb/playlist/songs-gay-people-like/pl.u-kv9l44VTZpEb0

Być może często słyszysz w zespole „Niech ktoś to podzieli” i nie bardzo wiadomo, kto dokładnie powinien się za to zabrać. To jedno z częstych wyzwań w dzieleniu projektów na mniejsze części. Omawiamy też jeszcze kilka innych problemów z tym związanych. Dostaniesz od nas po kilka gotowych rozwiązań do każdego z nich. Odciąży to Twój zespół i sprawi, że dzielenie pracy stanie się naturalnym elementem codziennego działania. Porządny Agile · Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części Zapraszamy Cię do obejrzenia nagrania podcastu Dodatkowe materiały Dlaczego warto dzielić pracę na małe części? Transkrypcja podcastu „Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części„ Poniżej znajdziesz pełny zapis rozmowy z tego odcinka podcastu Porządny Agile. Kuba: Niedawno zakończyłem serię warsztatów na temat praktyk dzielenia większych inicjatyw produktowych i projektowych na mniejsze części. Grupa mierzyła się m.in. z tematem wyzwań, jakie występują przy okazji procesu dzielenia. Wypracowaliśmy w poszczególnych grupach bardzo wartościową treść, zarówno jeśli chodzi o samą definicję tych wyzwań, jak i możliwe rozwiązania, więc tutaj postanowiliśmy, że wycinek tej treści, a konkretnie te konkretne wyzwania, które grupy wygenerowały, będą stanowiły wsad do tego nagrania. A przy okazji serdecznie pozdrawiam wszystkie pięć grup. Wiecie dobrze, że przepracowaliśmy o wiele więcej wątków, ale w odcinku może zmieścić się tylko część z tego, co omawialiśmy. Jacek: Spis treści na dzisiaj to wyzwania, jakie poruszymy. A są to problem z dobrym zrozumieniem celu projektu, presja biznesu na wdrożenie całości, wyważenie perspektywy technologii i biznesu przy podziale, czasochłonność procesu dzielenia i mentalność – niech ktoś to podzieli. Kuba: Schemat odcinka będzie dosyć prosty. Wejdziemy w definicję tego, co konkretnie oznacza daną wyzwanie. Te hasła nie zawsze są zrozumiane na pierwszy rzut oka. No i potem wygenerujemy po trzy rozwiązania, jakie przychodzą nam do głowy jako takie najczęściej się sprawdzające w praktyce rzeczy, które są w naszym doświadczeniu możliwym rozwiązaniem albo chociaż minimalizacją danego wyzwania. Jacek: Pierwsze wyzwanie to problem z dobrym zrozumieniem celu projektu. Jest to naszym zdaniem popularny bloker, który powoduje, że bardzo trudno jest zasiąść do mądrego podzielenia projektu czy inicjatywy, jeżeli tak naprawdę nie rozumiemy, co chcemy uzyskać. Oczywiście bez zrozumienia celu możemy tak bardzo mechanicznie spróbować podzielić pewien projekt na mniejsze części, ale prawdziwa magia dzieje się wtedy, kiedy bardzo dobrze rozumiemy cel, ponieważ wtedy otwierają nam się furtki do tego, jak pewne rzeczy możemy zrealizować w o wiele mądrzejszy sposób, niż tak patrząc na projekt bez zrozumienia, co tak naprawdę chcielibyśmy tym projektem uzyskać. Kuba: I jest tak, że to zrozumienie jest tutaj fundamentalnym wstępem do dobrego podziału, więc pierwsza porada może być dosyć oczywista. Zapewnij, że cel jest zrozumiały. Tutaj mamy na myśli kilka możliwych realizacji tego zapewnienia. Jedną z rzeczy na pewno jest dobry kick-off, czyli jakiś rodzaj spotkania otwierającego daną inicjatywę, dany projekt, daną zmianę produktową czy dany etap rozwoju danego produktu. Nie przechodź do założenia, że ludzie wiedzą, bo ty wiesz, tylko zapewnij jakiś wstęp, jakieś exposé, jakieś dobre wtajemniczenie ludzi w dotychczas zebrane badania, w taki kontekst biznesowy, dlaczego pewną rzecz realizujemy. I te przygotowania się do tego kick-offu nie pójdą na marne, bo też zapewnienie zrozumienia celu może być poprzez powtarzanie tych informacji. Czyli też zbuduj sobie praktykę wracania do celu przy każdej nadarzającej się okazji. To mogą być jakieś Przeglądy Sprintów, jeśli stosujesz Scruma, to mogą być jakieś demo, spotkania projektowe, jakieś warsztaty, jakieś podsumowania. Wszystkie te miejsca, gdzie zebrany jest zespół lub jego wyraźna część, to mogą być okazje do tego, żeby wrócić do tej mantry, co jest celem, co jest istotą tego, co jest realizowane w danym momencie. No i tutaj trochę założenie, że wielokrotne powtórzenie, być może powtórzenie na pewne różne sposoby, przekazanie tej informacji sprawi, że ten cel będzie rozumiany, da okazję do tego, żeby się tak mocniej w zespole osadzić. No i tym samym, gdy przyjdzie moment na aktywność związaną z dzieleniem, czy na początku jakiegoś kroku, czy w trakcie już dalszych prac, to ten cel będzie pamiętany, łatwy do przypomnienia, czy po prostu tak już na tyle zrozumiały, że w zasadzie wszyscy to traktują jako oczywistość. Jacek: Druga porada jest pewnego rodzaju pogłębieniem tego, co powiedział Kuba, czyli rekomendujemy użycie sprawdzonych technik, które wspierają pracę na celach, lepsze zrozumienie tego, czym ten cel właściwie jest. I mamy tutaj na myśli szereg różnych technik, podejść. Chcielibyśmy je teraz troszeczkę wymienić, tak żeby rozsypać takie ziarenka możliwości. Na pewno sensowną techniką do rozważania jest impact mapping, podejście golden circle, koncepcja product vision board, OKR-y czy opportunity solution tree. Jeżeli te nazwy niewiele ci mówią na ten moment, żadna strata po prostu wyszuka je w internecie, jeśli jeszcze ich nie znasz. Mamy z Kubą doświadczenie w większości tych narzędzi no i faktycznie możemy potwierdzić, że nie dość, że są fajnym narzędziem, które wspomaga zrozumienie, po co pewne rzeczy robimy, to zwykle są to też narzędzia, które są wizualne. Tak więc praca z nimi to nie jest tylko rozmowa, jest też ta część taka widoczna, która bardzo mocno poprawia i zwiększa zrozumienie tego, co on tak naprawdę jest esencją danej zmiany. Kuba: I tu konkretnie, jeśli by zespół zawierał się do jakiejś sesji dzielenia, to jeśli do tej pory nie zostało to zrobione, to rekomendujemy wykorzystanie jako swego rodzaju rozgrzewki czy wstępu właśnie któregoś z tych narzędzi lub powrotu do tych narzędzi, jeśli one zostały już przepracowane na wcześniejszych etapach. Kuba: I trzecia praktyka, którą rekomendujemy to stosowanie tak często, jak tylko się da sprawdzenia zrozumienia celu. To nie tylko osoba zarządzająca projektem, lider produktu czy manager zespołu, może być osobą, która komunikuje, jaki jest cel, ale możemy też poprosić o to, aby to uczestnicy w jakiejś formie ćwiczeniowej albo po prostu na zasadzie takiej szybkiej śmierci po prostu powiedzieli, przypomnieli, czy swoimi słowami opowiedzieli, jaki jest cel danej inicjatywy. To może być okazja do tego, żeby w ogóle sprawdzić, czy to jest zrozumiałe, to może być też narzędzia aktywizujące czy rozgrzewające uczestników, ale też jest fajna okazja do tego, żeby skorzystać z różnorodności zespołu, różnych perspektyw, różnych osób, z różnych profesji, które na sprawy patrzą trochę inaczej. Również warsztatowo na wspomnianym szkoleniu przeze mnie było to bardzo doceniane. Mieliśmy miks osób o bardzo różnych specjalizacjach na warsztacie i też właśnie ten aspekt wychodził. Pewne osoby patrzą na sprawy bardziej systemowo, inne bardziej biznesowo. No i ta parafraza celu albo próba zrozumienia celu też może być atakowana na różne sposoby i w efekcie to zrozumienie jest lepsze. Więc dąż do tego, żeby sprawdzać zrozumienie na przykład poprzez parafrazę przez osoby zaangażowane w zespół. Kuba: Przejdźmy zatem do drugiego wyzwania. Jest to presja biznesu na wdrożenie całości. Co mamy na myśli? Całości projektu, całości zakresu, całości inicjatywy, czasami może całość jakiejś zdefiniowanej funkcji w produkcie. To zjawisko może powodować, że jest pewna niechęć czy pewne poczucie bezsensu dzielenia. No bo po co dzielić, jeśli i tak musimy na końcu wdrożyć wielką całość tak, jak została ona zdefiniowana, a czasami z tą presją biznesu może się wręcz wiązać czy z presją może managementu, może się nawet wiązać takie poczucie, że podzielenie to proszenie się o kłopoty, bo być może ta strona, która wywiera tę presję, może wręcz zaraz zacząć dostrzegać się, że my chcemy spróbować się wyślizgnąć z jakiegoś kawałku zakresu. Więc szereg pewnych takich negatywnych emocji, które mogą powodować, że tego dzielenia nie chce zespół zrealizować. Jacek: I pierwsza nasza rekomendacja odnośnie do tego wyzwania jest taka, żeby pokazać korzyści, które wynikają z tej dekompozycji na wczesnym etapie. Warto założyć, że nie wszyscy wiedzą, nie wszyscy doświadczyli tego, jakie to są korzyści. A myślimy tutaj przede wszystkim o wczesnym obniżaniu ryzyk, zarówno biznesowym. Czyli mamy okazję wcześniej przekonać się, że to, co wymyśliliśmy, faktycznie trafia w potrzebę rynkową, jest właściwie rozwiązane. Ryzyk technologicznych, czyli czy potrafimy posługiwać się konkretną technologią, której chcemy użyć, czy ryzyk społecznych, czyli czy ta grupa osób, która odpowiada na implementację tego rozwiązania, czy potrafią ze sobą efektywnie współpracować. Więc ryzyka to jest jakby jedna strona tej monety, a z drugiej strony jest taka koncepcja, że chcielibyśmy tę najważniejszą wartość, tę esencję tak naprawdę, konkretne zmiany projektu czy inicjatywy, chcielibyśmy dostarczyć jak najwcześniej. Jeżeli ten temat jest dla Ciebie interesujący, to zdecydowanie polecamy nasz wcześniejszy odcinek, odcinek, który nazwaliśmy „Dlaczego warto dzielić praca na małe części?”, ponieważ zawarliśmy tam całą masę pomysłów, koncepcji i wskazówek, dlaczego warto dzielić. Odsyłamy do odcinka numer 76 dostępnego pod adresem porzadnyagile.pl/76. Kuba: Drugi z możliwych rozwiązań na presję biznesu na wdrożenie całości jest zrozumienie obaw interesariuszy, które blokują ich na tenże podział. Tutaj proponuję uruchomić empatię, proponuję zrozumieć i wczuć się w perspektywę tych Interesariuszy. Coś, co widać z zewnątrz z perspektywy też może konkretnego zespołu wykonawczego jako jakiegoś rodzaju niezrozumiała albo wręcz nieracjonalna presja, może tak naprawdę być czymś unikalnym dla tej osoby, dla tego konkretnego managera czy tej konkretnej grupy ludzi z jakiejś części organizacji. To może być coś, czego ty nie doceniasz, a jednak trzeba zagospodarować. Co mam tu na myśli? Bardzo konkretny przykład z konkretnej firmy, w której uczestniczyłem. Na przykład zespół odpowiedzialny za operację, czyli jakieś takie działania związane z usługami, na przykład po sprzedaży i obsługą klienta. Bardzo bał się, że ich narzędzia zostaną uznane za nieistotne, albo w ogóle nie zostaną zrealizowane w całym projekcie, dlatego oni byli bardzo sceptyczni i bardzo tacy twardzi w negocjacjach, bardzo niechętni do jakiegokolwiek dzielenia tego, co oni zgłosili, jakichś puli, ich wymagań, ich potrzeb narzędziowych. No bo ich życiowe doświadczenie z przeszłości jakichś poprzednich projektów pokazywało, że często kończyło się tym, że pod presją czasu w ogóle żadne narzędzia dla nich nie były wykonywane i muszą obsługiwać klienta Excelami i mailami pisanymi z ręki, bo system nie zagospodarował tego, choć pierwotnie było to planowane. Więc tutaj warto wziąć na to poprawkę, warto wczuć się w tę perspektywę i też zrozumieć ewentualne obawy. Jacek: Innym przykładem obawy może być sytuacja, w której ktoś komuś obiecał bardzo precyzyjny i zwykle bardzo rozbudowany zakres. Często jest tak, że osoby te nie mówią tego wprost albo po prostu może trochę im jest trudno też przyznać, że gdzieś tam komuś coś takiego obiecały no i będą opornie podchodzić do tematu, żeby ten duży kawałek, tą całość podzielić. Z takiej obawy, że to dzielenie będzie jednak być może pretekstem do tego, żeby z tego zakresu wyleciało. Kuba: Taki przykład specyficzny już dla pewnej grupy firm to to, że jest też w niektórych organizacjach taki pęd ku robieniu dużych, spektakularnych rzeczy. I tutaj w tym kontekście idea dzielenia trochę stoi z tym w poprzek. No bo trzeba robić wielkie projekty strategiczne, robić wielkie wow, mieć wielkie premiery, mieć wielkie nagrody za jakieś tam przełomowe niesamowite odkrycia czy innowacje w danej branży. W tym sensie warto tę perspektywę też złapać, że może być tak, że osoba właśnie szykuje się na przyszłą konferencję innowacji w bankowości i tam naprawdę ma wielką ochotę wyskoczyć na scenę i poopowiadać, jak to wielkie, wspaniałe, nowe implementacje, pewnie w tym roku AI w apce, ma w planach. Oczywiście to nie oznacza, że spektakularne rzeczy muszą być niepodzielone, ale warto może mieć tutaj świadomość tej sytuacji i ewentualnie dbać o tę komunikację, bo jedno nie stoi w przyszłości z drugim. W najgorszym razie faktycznie wdrożenie może mieć miejsce jako wielki wow, co nie znaczy, że nie warto podzielić na wcześniejszych etapach i też dostarczać kawałkami, być może kawałkami, które nie będą jeszcze publikowane. Jacek: I to, co Kuba powiedział, to właściwie przesuwa nas do trzeciej porady, czyli przepracowania z biznesem różnic pomiędzy podziałem na części, a obietnicą realizacji całości. W największym skrócie chodzi o to, że to, że podzielimy na mniejsze kawałki pracę, nie musi automatycznie oznaczać, że nie wdrożymy potrzebnej całości. Przy czym jednak tutaj oczywiście dostrzegamy pewną kontrowersję, no bo może być tak, że masz doświadczenie z aktualnej firmy czy z wcześniejszych firm, że jednak ze względu zwykle na jakieś ograniczenia czasowe taki podział powoduje, że do konkretnej daty jednak wdrażana jest jakaś tam część. Bywa, że ona jest satysfakcjonująca i nie są realizowane te rzeczy, których nie zdążyliśmy zrobić w dalszej kolejności, tylko realizowane są jakieś kolejne inne koncepcje. Więc co do zasady nie musi tak być, ale rozumiemy, że doświadczenie i historię wcześniejszych projektów mogą podpowiadać, że z tą poradą trzeba byłoby czy do tej porady podchodzić w ostrożny sposób. Kuba: W szczegółach jest też druga kontrowersja, to koncepcja potrzebnej całości. Może się okazać, że tutaj ktoś się bardzo kurczowo trzyma tego czegoś, co jest wyobrażeniem całości zakresu czy całości rozwiązania, co powstało na bardzo wczesnym etapie. No i czasami niektórzy zbyt kurczowo się trzymają tej wizji raczej zakładając, że od początku mieli rację co do tego, co jest potrzebne, od początku wiedzieli, że dokładnie ten cały zakres jest tym, czego potrzebuje rynek czy potrzebuje klient. Więc tutaj wracamy też do ryzyk biznesowych. Zbyt dużo decyzji podjętych na zbyt wczesnym etapie może być, tak naprawdę złudzeniem co jest potrzebne. Więc rada z podwójną kontrowersją jak to pokazaliśmy, ale mimo wszystko na etapie takim bardzo wczesnym, być może bardziej dyplomatyczne jest powiedzenie, „Podzielimy na kawałki i wdrożymy to, co jest potrzebną całością”, gdzie ja w swojej głowie mówię, potrzebna całość to nie będzie cały zakres, tak jak go czujemy dzisiaj, bo jeszcze czas pokaże, co to dokładnie będzie to coś, co wdrożymy. Jacek: Trzecie wyzwanie to wyważenie perspektywy technologii i biznesu przy podziale. Mamy tutaj na myśli sytuację po dwóch stronach osi. Z jednej strony, kiedy podział dzieje się wyłącznie w izolacji biznesowej i osoby technologiczne do tego podziału nie są zapraszane, co oczywiście powoduje, że tracimy bardzo istotny aspekt wykonalności, jak również dostępnych opcji, które płyną nie z głów biznesowych, a od osób technologicznych. Z drugiej strony próba podziału wyłącznie technologicznego, co może się udać z perspektywy podziału tego na mniejsze kawałki, ale dobrze nie rozumiejąc aspektów biznesowych albo nie mając możliwości dopytania – przykładowo, jaki to będzie miało impakt biznesowy – również spowoduje, że taki podział będzie jakiś, ale na pewno nie będzie to podział optymalny. Kuba: Rozwiązanie pierwsze jest dosyć oczywiste. Zaproś przemyślany skład, będący reprezentacją potrzebnych stron. I to idzie trochę dalej niż tylko te dwie skrajne kawałki osi, które wymienił Jacek, bo to może być też perspektywa na przykład prawna, to może być perspektywa user experience, więc tutaj uczestników tego typu warsztatów czy aktywności związanych z podziałem powinno być prawdopodobnie sporo w zależności od kontekstu i specyfiki twojego produktu. Natomiast w tej Radzie „Zaproś” jest też koncept tego, że w ogóle rozmawiamy po co, kto, z czym ma przyjść i jaką perspektywę reprezentować. Mnie serce boli, jak często słyszę ze strony biznesowej, że zaprosili na przykład przedstawicieli IT, jakiś architektów, jakiś senior developerów, po czym się okazało, że te osoby były bardzo ciche na spotkaniu, nie za bardzo zabierały głos, nie za bardzo dokładały od siebie – nawet zapytane. Moim zdaniem tu może być taki błąd pierwotny w tym, że ktoś zaprosił te osoby, przyszły, bo warto, bo trzeba, bo tak wypada, bo taki jest zwyczaj, natomiast tak naprawdę te osoby mogłyby nie wiedzieć, po co na danym spotkaniu są. Więc tutaj pojawia się bardzo ważna rola osoby zapraszającej, ktokolwiek to jest w danym kontekście, która również wyjaśnia wszystkim obecnym czy wszystkim planowanym do wzięcia udziału w tych czynnościach, żeby jednak bardzo jasno wyrazić, na co liczę, na czego oczekuję od Ciebie, jako uczestnika tego typu warsztatów. Żeby też nikt się nie bał, nie krygował, nie hamował, zwłaszcza, że prawdopodobnie w ramach takiego dzielenia się będzie trochę tarć. Ktoś zaproponuje podział biznesowy, który nie do końca jest dobry technologicznie, któryś podział biznesowo-technologicznie fajnie się zapowiadający będzie trochę bezsensowny z perspektywy prawnika, czy z perspektywy osoby odpowiedzialnej za bezpieczeństwo. Więc tutaj się rzeczy będą tarcia, więc każdy musi rozumieć też, po co jest na tym warsztacie, czy na tym spotkaniu, czy uczestniczy w tych aktywnościach. Jacek: Druga wskazówka ustal facylitatora i oczekuj od tej osoby, że zadba o każdą perspektywę. Mówiąc prostszym językiem, zadba, żeby była osoba, która zadba o to, żeby przebieg tego warsztatu był maksymalnie efektywny, żeby równomiernie wybrzmiały dostępne na spotkaniu perspektywy, nawiązując do tego, co powiedział Kuba, jak również, żeby zbalansować też głębokość tych rozmów. Czyli przykładowo, żeby nie zabrnąć w jakieś super niskopoziomowe detale na przykład technologiczne, bo to może powodować, że wszystkie te inne osoby, które nie są tak techniczne, może się o nich rodzić poczucie, że to spotkanie tak nie do końca jest dobrze poprowadzone. Kto może prowadzić takie spotkanie? To może być ogarnięty analityk, to może być lead developer, to może być architekt. Tak naprawdę nie ma to znaczenia, jak nazywa się ta konkretna rola. Ważne jest natomiast, żeby ta osoba była po pierwsze dobrze przygotowana do poprowadzenia takich warsztatów, czasem serii warsztatów, bo to może być więcej niż jednorazowa akcja, i żeby starała się ta osoba trzymać perspektywę wszystkich stron będących na tym spotkaniu równomiernie, a nie była tylko reprezentantem tej jednej. Bo tak jak wspomniałem przed chwilą może to spowodować, że nie do końca będzie to dobra reklama na przyszłość dla tego typu inicjatyw w organizacji. Kuba: I trzecia porada, jak sobie poradzić z wyważeniem perspektywy technologii i biznesu, to zastosować techniki wizualne, które są zrozumiałe zarówno dla biznesu, jak i IT. Mamy tu konkretnie przede wszystkim na myśli Story mapping, który lubimy, robimy, często rekomendujemy i sami też regularnie wręcz stosujemy do swojej własnej pracy biznesowej czy pracy związanej z podcastem. Podobnie jak z poprzednimi wymienionymi technikami, nie będziemy tutaj w odcinku ich opisywać. Zakładam, że Story Mapping jest już na tyle powszechną techniką, że akurat on powinien być wśród odbiorców znany naszego podcastu, ale jeśli nadal go nie znasz, to mocno rekomendujemy sprawdź to, może dołącz do jakiegoś warsztatu, gdzie jest to realizowane, bo technika jest supermocna, jeśli chodzi o wizualizację, jeśli chodzi o pokazanie zakresu, pokazanie opcji, ale też między innymi w kontekście tego, o czym tu mówimy, takie pokazanie sobie, czym jest w ogóle to przedsięwzięcie, które realizujemy, jaką ono się dzieli na mniejsze kawałeczki i te kawałeczki najczęściej są realizowane z perspektywy użytkownika, więc zrozumiałe są zarówno dla biznesu, jak i dla strony tych osób, które będą później to implementować. Obiecująco wygląda też zastosowanie Event stormingu. Ja sam osobiście nie prowadzę tych sesji, ale kilkukrotnie uczestniczyłem jako obserwator czy jako uczestnik. Mam tu mniejsze doświadczenia, ale jeśli ktoś umie to poprowadzić, to uważam, że może dać bardzo podobny rezultat co Story mapping, choć rządzi się trochę innymi prawami. Jacek: Zanim pójdziemy dalej, krótka informacja, mamy dostępny z Kuba webinar dotyczący kwestii tego, jak dzielić pracę na mniejsze kawałki. Ten webinar nauczy Cię formułować celne argumenty za tym, że w ogóle warto dzielić, nauczy Cię też używać w praktyce wyselekcjonowanych przez nas konkretnych metod dzielenia. W webinarze pokazujemy wszystko na bazie łatwych, do zrozumienia przykładów, jak dzielić oraz podpowiadamy sporo wskazówek z naszej praktyki, jak lepiej dzielić elementy, angażując w to wydarzenie całe zespół. Więcej informacji oraz możliwości zakupu webinaru znajdziesz na stronie porzadnyagile.pl/deco. Kuba: Czwartym wyzwaniem jest czasochłonność procesu dzielenia. Często, gdy przekonuję jakiś zespół do tego, że warto dzielić, słyszę jako jeden z argumentów przeciwko dzieleniu, jest to, że to jest praca do wykonania, ktoś to musi zrobić, ktoś to musi wpisać, tu będzie dużo elementów, które później trzeba zarządzić, skoordynować. I przyjmuję do wiadomości, że to jest pewna praca, to jest pewien wysiłek, ale dla wielu zespołów czy w wielu organizacjach jest to po prostu pewnego rodzaju wyzwanie, jak się za to zabrać. Co tutaj rekomendujemy? Jacek: Przede wszystkim warto zadbać o zmianę myślenia, że dzielenie to nie jest koszt i tak nie nazywać tego procesu, tylko raczej myśleć o tym, że to jest inwestycja w proces dostarczania, która pomoże zespołowi uchwycić po pierwsze dobre zrozumienie zakresu, da też o wiele lepszą kontrolę nad postępem prac, przez to, że będziemy pracować na trochę mniejszych klockach i też zmniejszy złożoność danego kroku większej inicjatywy, które mamy do wykonania. Za tym wszystkim płynie cały szereg technicznych aspektów, a mianowicie sam przepływ pracy wewnątrz zespołu powinien tak naprawdę przy pracowaniu na mniejszych kawałkach przyspieszyć, przez to, że szybciej coś zostanie zaimplementowane, szybciej będziemy w stanie to przetestować, szybciej będziemy w stanie zrobić code review, czy ostatecznie szybciej pewne rzeczy zmergować, czy wypuścić na środowisko produkcyjne. Jest więc cała masa bardzo pozytywnych rzeczy, które dostaniemy, tylko jeśli zainwestujemy czas w to, żeby tę pracę, która na nas czeka, po prostu, żeby ją podzielić na mniejsze fragmenty. Kuba: Druga rada to wykorzystaj reużywalność narzędzi i instrukcji. Faktycznie może być tak, że ten koszt czy inwestycja, jak to Jacek przed chwilą bardzo wyraźnie wskazał czy skorygował, może po prostu zajmować pewien konkretny czas i częścią tego czasu może być przygotowywanie się lub niepotrzebne wgryzanie się w techniki czy w narzędzia związane z dekompozycją czy właśnie dzieleniem elementów. Tutaj mocno rekomenduję, zwłaszcza osobom, które pełnią jakieś funkcje liderskie w zespole, czy odpowiadają za proces pracy, by jak najmocniej wykorzystywać okazję do szykowania czy reużywania checklist, na przykład metody dzielenia. To jest bardzo prosta checklista, jakimi metodami możemy podzielić dany projekt czy dany element, który podlega właśnie warsztatowaniu. To mogą być przygotowane szablony, wymieniliśmy konkretne już techniki, te techniki można mieć już przygotowane, jakieś boardy na jakimś miro czy jakieś przygotowane gotowe kawałki do przepisania na flipchart czy do przepisania na jakieś kartki. Ale chodzi też o znane zespołowi schematy. Nie trzeba się silić za każdym razem, żeby zrozumieć o co chodzi tej osobie, która prowadzi daną sesję warsztatową, tylko zespół się dopracowuje z czasem gotowych ścieżek, tych, które już można nawet prawie nie dawać żadnych instrukcji, tylko po prostu wejść na takim trochę automacie. Oczywiście nie sugeruję, te instrukcje zawsze jednak jakieś powinny być, ale one mogą być super związłe, niewymagające żadnych dodatkowych omówień i też wchodzące zespołowi, tak nazwij, gładko. Czyli zespół płynnie wchodzi w temat, nie ma żadnych dyskusji, ale o co ci chodzi, gdy każesz nam tu coś rozpisać albo co masz na myśli, gdy mówisz o dzieleniu po jakiś tam elementach, bo to wszystko zespół już zna, czuje. Więc też w jakimś sensie jest okazja do oszczędności czasowej, jeśli tylko do tego podchodzi się w taki bardzo świadomy sposób i dzięki temu, zwłaszcza kolejne dzielenia, gdy już bazujesz na checklistach albo schematach, są już mniej czasochłonne. Jacek: To co powiedział Kuba jest wprowadzeniem do trzeciej porady, czyli nabierzmy wprawy w dzieleniu. Kiedy zbudujemy doświadczenie, kiedy będziemy mieć te wszystkie checklisty, te wszystkie rzeczy, które nam ułatwiają, wtedy dzielenie staje się czymś naturalnym, płynnym, oczywistym i jest po prostu przeprowadzane w sposób generalnie dosyć sprawny. Przestaje być tematem, na którym trzeba się zastanawiać, nic nas nie blokuje, nie ma tej obawy jak to zrobimy, tylko po prostu staje się tu naturalną częścią pracy zespołów, coś co jest absolutnie oczywiste i należy poświęcić na to trochę czasu. To nie jest tak, że to się po prostu wydarzy, ale pierwsze podzielenie, drugie, trzecie. Zwykle pojawiają się bardzo wartościowe efekty dzielenia, powodują, że w tej pamięci mięśniowej zespołu zostaje taka myśl, że to po prostu warto robić, więc z perspektywy czasu nie ma już myślenia, czy to zrobimy, tylko tak naprawdę, kiedy to zrobimy, bo po prostu wiemy, że to po prostu trzeba robić, że to ma sens. I też skojarzenie jest takie, że zrobiliśmy to tyle razy, że zrobimy to z równą łatwością, kiedy przyjdzie kolejna okazja czy konieczność, żeby wykazać się tymi umiejętnościami. Kuba: I pokuszę się o taką szpileczkę, że wyzwanie z czasochłonnością dzielenia, szczególnie przecenia czy niepotrzebnie uwypukla ta grupa, która tego dzielenia nie robi. Czyli tutaj jest pewnego rodzaju obietnica osoby, które realizują dzielenie rutynowo, po prostu uważają to za nieodłączną część pracy, robią to dosyć płynnie i nie robią z tego niepotrzebnego szumu. Jacek: Ostatnie wyzwanie, które chcemy pokryć w dzisiejszym odcinku, to mentalność, niech ktoś podzieli. Czyli jest to sytuacja, w której nie do końca wiadomo, kto powinien się zabrać za dzielenie. Może i czujemy, że dobrze by było podzielić, ale to na pewno nie powinniśmy robić my. To powinni zrobić oni, albo to powinien zrobić ktoś. Jeżeli więcej osób w organizacji pomyśli w ten sam sposób, odrzucając trochę tę rękawicę pod tytułem wezmę i zrobię, to może się okazać, że czas sobie będzie płynął, co jest nieuniknione i po prostu zaczniemy pracę z tym, co mamy, czyli będziemy pracować z projektem w takim stanie, jaki jest, bez podziału. Jakie mamy pomysły na to, żeby sobie z tą mentalnością poradzić? Kuba: Pierwsza praktyka, chociaż nieatakująca problemu wprost, to podział na poziomie całego portfela. Mówię, że nie atakuję to wprost, bo to nie rozwali tej mentalności, że ktoś inny powinien podzielić, a w pewnym sensie nawet wręcz właśnie rekomenduję, żeby faktycznie ktoś inny podzielił, ale mam tu na myśli to, że jednym z problemów tego takiego przytłoczenia albo potrzeby, żeby ktoś podzielił, jest właśnie ta perspektywa, że często do zespołów wykonawczych, czy takich zespołów produktowych, projektowych trafia coś, co jest bardzo dużych rozmiarów i to tak z góry zdeterminowane, czy z góry zdefiniowane w taki sposób, że ten podział nie jest prosty. Więc tutaj mocno rekomenduję, by to na poziomie portfela, czy produktu, czy Road mapy, czy całego portfela projektów, jeśli tak to funkcjonuje w twojej organizacji, zastanowić się, czy by tego podziału jednak w jakimś sensie, albo nie wymusić, albo chociaż propagować jako dobrą praktykę. Bo wtedy, jeśli do zespołu trafi coś, co jest mniejszą cząstką, jakimś mniejszym etapem projektu, mniejszym wycinkiem celu, albo realizacją tylko jednego z najważniejszego celu spośród kilku, które dana inicjatywa pierwotnie miała realizować, to ten podział w tym zespole już konkretnym będzie trochę prostszy. Więc ta mentalność niech ktoś podzieli, moim zdaniem może m.in. częściowo bazować na tym, że zespół jest konfrontowany z trochę za dużymi elementami i rozwiązaniem na to jest podział na wczesnym etapie, jeszcze tak trochę ponad zespołem, czy na tym etapie takim strategicznym, albo chociaż taktycznym. Jacek: Druga porada to zasada, którą chcemy zaproponować, że warto się na nią umówić w zespole, która brzmi, jak widzisz linię podziału, to zgłaszasz propozycję podziału. Czyli koncepcja, w której jeżeli przechodzi Ci do głowy, jak można coś byłoby podzielić, to po prostu mówisz to. Z czego wynika ta propozycja? Wielokrotnie spotykam się z sytuacją, że obserwuję np. podczas procesu superwizji, jak pracuje konkretny zespół. Ktoś zadaje pytanie, pada pytanie, nikt się nie odzywa. Można odnieść wrażenie, że w zespole nie ma odpowiedzi. Kiedy zagłębić się i porozmawiać na spokojnie z pojedynczymi osobami, albo kiedy zastosujemy inną strukturę, która w lepszy sposób aktywizuje osoby dostępne w zespole, okazuje się, że zespół ma całą masę różnych pomysłów, bo tylko z jakichś powodów się tymi pomysłami nie dzieli. Zasada, którą tutaj proponujemy, ma na celu zbudowanie śmiałości w ludziach. Na zasadzie uprościmy sobie życie, jeśli ktoś zobaczy fajny, sensowny sposób podziału, to się w danym momencie odezwie. Brzmi to banalnie, ale wiem z doświadczenia, że czasem pojedynczy sygnał, impuls, komentarz potrafi uruchomić bardzo fajną zmianę w zespole. Zdecydowanie do umówienia się na takie proaktywne działanie rekomendujemy. Kuba: Trzecia, ostatnia porada w tym wyzwaniu to kształtowanie przez management konieczności dzielenia. To dzielenie musi być oczekiwane, czyli członkowie zespołu. Jeśli wprowadzili tę zasadę Jacka, to powinni być za nią doceniani. Jeśli jej nie wprowadzają albo zasłaniają się, że idzie, jak idzie, albo postępów nie ma, albo ryzyka projektowe się ziściły, bo nie podzieliliśmy, to powinien być wstęp do bardzo poważnej rozmowy o tym, że to jest problem, bo jako management organizacji, czy jako Product manager, czy Project manager, czy jakiś manager strukturalny, hierarchiczny, wszyscy wymagają tego, żeby to dzielenie miało miejsce. Warto postawić dzielenie jako oczekiwanie, dawać feedback, jeśli to dzielenie następuje, dawać feedback, jeśli nie następuje. Też wspierać pomysły na podział, zwłaszcza takie bardziej odważne, wiążące się też z zahaczeniem o aspekty wyższego poziomu biznesowe, czy związane ze zrozumieniem celu. Wszystko to warto propagować. I przez odwrotność też powiem, nie doprowadzać do sytuacji, w której zespół ma poczucie, że ma zablokowaną możliwość dzielenia. Mam na myśli takie jakieś wytyczne czy jakieś stawianie pewnych spraw, że na przykład wszystko musi być wdrożone jako całość, co było przedmiotem innego wyzwania, czy jakieś inne rodzaje blokerów albo komunikatów, które powodują, że zespół nie wierzy w efekty pracy przyrostowej i nie widzi w związku z tym sensu dzielenia. Jacek: Na koniec kilka myśli, którymi chcemy się podzielić zamiast takiego klasycznego podsumowania. Dzielenie pracy na mniejsze kawałki to zawsze dobry pomysł. Jeszcze nie spotkałem zespołu, który byłby zawiedziony efektami dobrze przeprowadzonego dzielenia. Kuba: Dzielenie jest superpraktyką. Analogicznie do tego jak o żywności mówi się superfood. Daje masę korzyści na wielu poziomach i jest jednym z fundamentów efektywności zespołów. Jacek: Warto kreować kulturę pracy wspierającą dzielenie pracy na mniejsze części i aktywnie mierzyć się z ewentualnymi wyzwaniami, z takimi aktywnościami. Kuba: Jeśli mierzysz się w swojej organizacji z wyzwaniami związanymi z dzieleniem, tymi, które wymieniamy albo innymi, skorzystaj z naszej oferty wsparcia konsultacyjnego. W Twoim konkretnym kontekście pomożemy przemyśleć dany temat albo wskazać konkretne rozwiązania z naszego wieloletniego doświadczenia. Sprawdź całość oferty na 202procent.pl/konsultacje. Jacek: Ja również polecam się odezwać do nas. Natomiast notatki do tego odcinka, artykuł, transkrypcja oraz zapis wideo znajdziesz na stronie porzadnyagile.pl/139. Kuba: I to by było wszystko na dzisiaj. Dzięki, Jacek. Jacek: Dzięki, Kuba. I do usłyszenia wkrótce. ________ To była pełna transkrypcja odcinka podcastu Porządny Agile. Dziękujemy za lekturę!The post Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części first appeared on Porządny Agile.

Before we get to WICKED: FOR GOOD talk, Brian and Richard gotta talk about where THE RUNNING MAN succeeded (and obviously didn't) and get some 2025 thoughts on Glen Powell's star power and the directing of Edgar Wright. Support MAM on Patreon & get more MAM every week! madaboutmoviespodcast.com/vip Donate @ madaboutmoviespodcast.com Follow: X: @madaboutmovies IG: @madaboutmoviespodcast Kent Letterboxd https://letterboxd.com/kentgarrison/ Brian Letterboxd https://letterboxd.com/briangill/ Richard Letterboxd https://letterboxd.com/richardbardon/ Hosted by Simplecast, an AdsWizz company. See pcm.adswizz.com for information about our collection and use of personal data for advertising.

Una de las situaciones más incomodas para todos los intervinientes. La presentación formal de una pareja ECDQEMSD podcast episodio 6179 Mamá te Presento a Mi Novio Conducen: El Pirata y El Sr. Lagartija https://canaltrans.com Noticias del Mundo: El dueño de Venezuela - El buque espía - Bombardeo ruso - Bombardeo israelí - Taiwán se prepara - Klimt millonario - Anuncio chilango - Curazao al mundial - KD Nadie viene del Futuro - SRD San Luís octava edición.  Historias Desintegradas: Felizmente enamorada - No sé cómo hablar con mi mamá - Productor de video - Soy tu madre - La cruz de Monterrey - La iglesia Star Wars tapatía - Misericordia en Loma Larga - Regios ilusionados - Controversias - La virgencita nadadora - El piano infantil - Músico de talento - Madero, Carranza, Zapata, Villa - Día de la Revolución Mexicana - Niños del mundo - África industrializada - La soberana Argentina y más... En Caso De Que El Mundo Se Desintegre - Podcast no tiene publicidad, sponsors ni organizaciones que aporten para mantenerlo al aire. Solo el sistema cooperativo de los que aportan a través de las suscripciones hacen posible que todo esto siga siendo una realidad. Gracias Dragones Dorados!! NO AI: ECDQEMSD Podcast no utiliza ninguna inteligencia artificial de manera directa para su realización. Diseño, guionado, música, edición y voces son de  nuestra completa intervención humana.

Mamá, tu fidelidad hoy puede ser la raíz de una fe que florezca en el corazón de tus nietos y bisnietos.

“Mamá, ¡eso no es justo!” ¿Alguna vez te has preguntado cómo es que tu niña de tres años sabe que las cosas deben ser “justas”? ¿Qué causa esa indignación dentro de ti cuando eres tratado “injustamente”? Como seres creados a la imagen de Dios, anhelamos la justicia, pero como pecadores torcemos la justicia. Hablemos sobre la gran importancia de tener un hogar donde reine la justicia como un fruto del Espíritu. 

(Día de Luis Aparicio en Venezuela) El 18 de noviembre de 1953 fue uno de los días más memorables en la historia del béisbol venezolano. Durante el juego entre los equipos de Maracaibo Gavilanes y Pastora, el reconocido campocorto Luis Aparicio Ortega, apodado «El Grande», anunció su retiro, y a su hijo Luis Ernesto Aparicio Montiel, quien estaba haciendo su debut con Gavilanes allí en su ciudad natal, le entregó el bate y luego su guante al entrar éste al terreno a cubrir la ofensiva, a modo de homenaje en que el padre le da el legado al hijo. Hacía poco más de un mes que el hijo venía de jugar por Venezuela en la Serie Mundial Amateur con el vivo recuerdo de haber visto a su] padre hacer lo mismo sólo dos años atrás.1 ¡Quién hubiera pensado esa tarde que aquel hijo, que sería conocido como «El Pequeño Louie», llegaría a ser, sólo tres años después jugando por los Medias Blancas de Chicago, el primer latinoamericano en ser nombrado Novato del Año de la Liga Americana; y en 1984, luego de 18 temporadas en las Grandes Ligas jugando además por los Orioles de Baltimore y los Medias Rojas de Boston, el primer venezolano exaltado al Salón de la Fama del Béisbol!2 En la entrevista que le hizo el reportero venezolano Óscar Yanes en 1956, apenas una semana después de su debut con los Medias Blancas, Luis Aparicio declaró: «Mi ambición es llegar a ser el mejor jugador de mi posición.»3 Esa aspiración habría de cumplirse en las declaraciones del dueño de su equipo Bill Veeck: «Es el mejor que yo jamás haya visto. Casi todos los días hace jugadas imposibles»; del mánager de los Yankees Ralph Houk: «El pequeño Louie es prácticamente el mejor campocorto que yo jamás haya visto. No puedo imaginarme cómo alguien pudiera jugar mejor»; y de su estelar compañero de segunda base, Nellie Fox: «Tengo la fortuna de contar con el mejor campocorto del béisbol, Luis Aparicio.»4 A la pregunta: «¿Está “el viejo” contento?», Luis le había respondido a Óscar Yanes: «Mucho. Mamá era la que no quería que yo fuera pelotero... quizá por esas tantas operaciones que sufrió papá por la pelota; pero ¿qué va? Yo nací para eso, vale.»5 Eso lo comprueban, además de sus otros logros y récords, sus 13 participaciones en Juegos de Estrellas; 9 Guantes de Oro; 9 años consecutivos con el mayor número de bases robadas en la Liga Americana, 4 de esos años con más de 50 bases robadas; y su revancha al ganar la Serie Mundial con los Orioles contra los Dodgers de Los Ángeles en 1966, 7 años después de perder la Serie Mundial con los Medias Blancas contra esos mismos Dodgers en 1959.6 Así como Luis se esforzó por que su padre, «el viejo», permaneciera contento con él durante toda su carrera deportiva, propongámonos también nosotros que nuestro Padre celestial, «el Anciano de Días», esté contento con nosotros tal como lo estuvo con su Hijo Jesucristo durante su carrera terrenal. Después de todo, fue para eso que Dios nos creó.7 Carlos ReyUn Mensaje a la Concienciawww.conciencia.net 1 BR Bullpen, «Luis Aparicio», Baseball Reference En línea 23 mayo 2025. 2 «About Luis Aparicio», Luis Aparicio, Shortstop, Class of 1984, National Baseball Hall of Fame En línea 21 mayo 2025. 3 Javier González, «Luis Aparicio en la silla caliente», Banesco Contigo, 10 noviembre 2023 En línea 23 mayo 2025. 4 BR Bullpen 5 Javier González 6 «About Luis Aparicio»; BR Bullpen; Chris Haft, «Los mejores 10 momentos de Luis Aparicio», MLB Español [Béisbol de las Ligas Mayores], 29 abril 2025 (5 agosto 2020) En línea 23 mayo 2025. 7 Dn 7:9,13; Mt 3:17; 17:5; 2P 1:17; 2Co 5:9; Ef 2:10

Episode 19: Roy (student) and Kamila (teacher) cover Polish clothing vocabulary (ubrania) — koszula, spodnie, bluzka, sukienka, buty and more — and practice phrases like "Mam na sobie" to say what you are wearing. The conversation includes colors, seasonal items (czapka, szalik, rękawiczki), differences between shoes and boots, and women's items such as spódnica and rajstopy, with simple examples and repetition. For more information or contact, visit roycolin.com. The episode also mentions speakingpodcast.com and meditationpodcast.org for related topics.   I have just launched my PodFather Podcast Coach Community https://www.skool.com/podfather/about   Start your own SKOOl Academy https://www.skool.com/signup?ref=c72a37fe832f49c584d7984db9e54b71   All about Roy / Brain Gym & Virtual Assistants at ⁠https://roycoughlan.com/⁠    Do you want to unlock your potential? https://www.skool.com/brainfitness/about  

Right Now it's time to talk about a pop trio with lineup changes that isn't called Sugababes… Atomic Kitten! My friend and Tomb Raider correspondent Rik is back to take me through his love for the group, chat about their messiest moments, best songs and also the recent Girlbands Forever documentary. Plus much more of course, and as always my Mam is back and the end. Enjoy!! 0:00 Intro1:10 Hi to Rik5:30 TGPL News14:00 Atomic Kitten Deep Dive1:09:10 RecommendationsFollow Rik:www.instagram.com/rikdrawsthingsFollow the podcast: www.instagram.com/gaypeoplepodwww.twitter.com/gaypeoplepodSupport the podcast: www.patreon.com/gaypeoplepodSpotify Playlist: https://open.spotify.com/playlist/3P5etk5WwFs1sb4yF3LeTx?si=22517ab5cea74270Apple Music Playlist: https://music.apple.com/gb/playlist/songs-gay-people-like/pl.u-kv9l44VTZpEb0

====================================================SUSCRIBETEhttps://www.youtube.com/channel/UCNpffyr-7_zP1x1lS89ByaQ?sub_confirmation=1================================================= DEVOCIÓN MATUTINA PARA MENORES 2025“PALABRITAS DE CORAZÓN”Narrado por: Tatania DanielaDesde: Juliaca, PerúUna cortesía de DR'Ministries y Canaan Seventh-Day Adventist Church ===================|| www.drministries.org ||===================08 de Noviembre¿Cuántos marcadores tiene Dios?«El Señor mira desde los cielos a toda la raza humana; observa para ver si hay alguien realmente sabio, si alguien busca a Dios». -Mamá, Salmo 14:2.- Mamá, ¿cuántos marcadores tiene Dios?Carlos, de cuatro años, se tumbó en el césped del patio trasero y se quedó allí, contemplando la puesta de sol más colorida que jamás había visto.Lara, su madre, se rio ante esa pregunta. Dios es el Artista más sensible y creativo de todo el mundo. La creación refleja todo esto.Las diversas tonalidades de amarillo, naranja y rojo en el cielo eran colores que ni Carlos ni su madre habían visto en la caja de marcadores o crayones. Eran colores especiales, de un atardecer que decía como Dios había cuidado a la familia a lo largo de todas las horas de aquel día. Mi oración: Padre que estás en el cielo, en cada amanecer y puesta de sol te agradezco por tu amor por mí.Mira el cielo y cuenta cuántos colores puedes observar. ¡Dios realmente es el artista de la creación! 

A Antártida é o último continente selvagem, remoto e repleto de paisagens fascinantes, mas ainda assim se vê afetado por nossas ações em todo o mundo. Pinguins, baleias, focas e pássaros são alguns dos seres que vivem por lá. Junto com outras 99 mulheres cientistas, Anna Cabré viajou ao local para investigar a emergência climática e incentivar mudanças que possam frear o acelerado degelo. "Mamãe vai para a Antártida" apresenta aos pequenos leitores um pouco sobre esse continente diferente, sobre os icebergs, os animais que vivem por lá e a importância de mantermos aquele território preservado. O livro nos inspira a trabalhar por um mundo justo e sustentável, onde nós, humanos e animais, possamos viver em harmonia: “Se formarmos gerações que amem a Terra, com certeza elas desejarão cuidar dela”, diz a autora. Escrito por Anna Cabré Albós, ilustrado por Mariona Tolosa Sisteré, traduzido por Monica Stahel e publicado no Brasil pela editora Boitatá. Para acompanhar a história juntamente com as ilustrações do livro, compre o livro aqui: https://amzn.to/43lKAfWSe vc gostou, compartilhe com seus amigos e me siga nas redes sociais! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://www.instagram.com/bookswelove_livrosqueamamos/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ E fiquem ligados, porque toda sexta-feira publico uma nova história. Até mais!

“Mamá, déjame rezar sin leer el libro”, pedía una niña. Y explicó: “Porque cuando leo me distraigo, pero sin libro no me distraigo porque le hablo a Jesús”. Nuestra oración es ver y oír a Cristo, siguiendo el ejemplo de san Pablo: se trata de conocerlo a Él. Vayamos a orar con ansias de enamorado, con deseos de lograr la identidad.

Lots of work to do—lets get to it—Here are 3 big things for this hour—   Number One— The stock market set all new record highs on Monday—with President Trump working new trade deals in Asia—and the meeting with Dictator Xi coming up Thursday—   Number Two— Former New York Governor Andrew Cuomo is closing the gap on the communist Mam-dani in the run to be the next Mayor of New York City—   Number Three— We're entering Day 28 of the government shutdown – and for a half million government workers – that means they've missed their first full paycheck.

Notas Macabrosas - Se desplomó un ascensor desde un séptimo piso en Palermo y nueve jóvenes quedaron atrapados - Mamá gana torneo de Mortal Kombat jugando con su hija recién nacida en brazos - Chihuahua prohibe uso de lenguaje inclusivo - Escuela reproduce "Feliz cumpleaños" por 5 horas en la madrugada y bomberos intervienen - Padres toman primaria en Xalapa; acusan a director de brujo y santero - Así es el alocado evento en el que cientos de personas reman en calabazas gigantes huecas - Se viraliza video de persona que fue vecina de Keith Raniere - Creyó que era spam y no contestó: así se enteró Mary Brunkow que había ganado el Premio Nobel de Medicina - Big Mags, la abuela cazadora de pedófilos que construyó un imperio con heroína - Una explosión en una feria de ciencias escolar dejó más de diez heridos - Alerta en Xicotepec por posible fuga de un tigre tras inundaciones - El cantante de Lostprophets, Ian Watkins, muere en una reyerta carcelaria - Se hace viral un niño que pide dinero en la calle para su "tía enferma" usando foto de Lady Gaga - Hombre es despedido por alimentar mapaches - Poza Rica, devastada: entre lodo y rabia, pobladores reclaman falta de apoyo También puedes escucharnos en Youtube, Spotify, Apple Podcasts, Amazon Music o tu app de podcasts favorita. Apóyanos en Patreon: https://www.patreon.com/leyendaspodcast​ Apóyanos en YouTube: https://www.youtube.com/c/leyendaslegendarias/join Síguenos: https://instagram.com/leyendaspodcast​ https://twitter.com/leyendaspodcast​ https://facebook.com/leyendaspodcast​ #Podcast​ #LeyendasLegendarias​ #HistoriasDelMasAca