Podcasts about supermart

An 20. April is Elon Musk sien Raket‘ „Starship“ losflogen. De gröttste Raket‘ de dat betlang geeven hett. Sünnerli wiet is de Damper overs ni kom‘. No 'n poor Minuten is dat Dings explodeert. Musk hett sick liekers freut. Sogor vun 'n „grooten Erfolg“ hett he snackt. Jo. Man mutt sick blots oft genog seggen, dat allns good is, denn is allns good. Dat hett de Luftfohrtverwaltung vun de USA, de FAA overs ganz anners sehn. De hett moneert, dat de Schrott vun dat dorste Sternschipp bi't Rünnerfalln no den „erfolgrieken“ Test veel Natuur in Dutt haut hett. Mi hett je wunnert, wat de Raket‘ överhaupt losfleegen dörfst hett. De Afschussramp weer nömli noch gor ni ganz ferti. Dor hett de Deel fehlt, de de Hitten vun de Düsen opnehm‘ schull. Dat is de FAA anschiend gor ni opfulln. Veellicht wull man dat ook gor ni sehn. Man weet dat ni. Dat Füüer vun de Düsen hett jedenfalls blangbi ook noch de halve Afschussramp un düt un dat in de Ümgeevung inschmulten. Nu seggt de FAA overs, dat Musk erstmol ni noch een vun sien groote Raketen fleegen loten dörft. Dat dörft he erst, wenn allns anstänni funktschoneert. De Entscheedung is wiss richti un de kann man ook verstohn. Dorbi froog ick mi overs, wo man wiesen kann, dat 'n Raket' flücht, de je jümmers 'n Eenzelstück is, dat man ni in Supermart kriegt, wenn man ehr ni fleegen loten dörfst. Dor bitt sick de Katt in‘ Steert. So funktschoneert Bürokratie, bi de an't Enn nix mehr funktschoneert. Op de anner Sied seh ick in Oogenblick je ook gor keen Grund dorför, Lüüd no'n Mond oder no'n Mars fleegen to loten. Dat gifft genog Probleem‘ op de Eer to lösen. Overs as man süht: De Bürokratie is intwüschen al in't Weltall ankom. Un wenn de Musk-Raket‘ irgendwann doch noch to'n Mars flücht, denn steiht op't halve Enn wohrschienli 'n Polizei-Raket‘, un dat Starship ward de Kelle wiest: „Anholn, Düsen afstelln, Föhrerschien, Fohrtüchschien un Frachtpoppiern bidde!“ Jo, wenn de Minschheit no de Sterns griept, denn mutt dat iesig kole Weltall sick ganz warm antrecken... In düssen Sinn

Allns ward düürer. Dat weet wi. För dat Geld, för dat man sick vör twee Johr den Inkööps-Korf noch vullpacken kunn, is dor nu meist blots noch de Hälfte bin. Annerlei wat man op'n Weeken-, in Supermart oder bi'n Hööker an de Eck inköfft. Na jo, düt un dat kann man je plon‘. Bi menniged kann man sick ook Tied loten, üm Priese to verglieken un so. Wat overs is, wenn een wat in de Mööt kümmt, mit dat man ni reekend hett, dat krieg ick nu jüst to spöörn. Mien Warksteed, de mien Auto jüst in de Mook harr, üm dor frischen TÜV op to moken, hett mi anroopen: „Heiko“, hett de Warksteed-Chef seggt, „hol di fast, dien Woog‘ is op'n Weg in de ewigen Jagdgrünn‘.“ Bet dat de TÜV uns scheed‘, ne. Nu heff ick jümmers al to de Lüüd heuert, de sick Gebruukte köfft. Fröher, to D-Mark-Tieden, hett man för'n Handvull Duusenders jümmers wat Anstänniged kreegen, wo man good un gern fief, süss Johr mit fohrn kunn. Un ick fohr veel. Ook mol mit'n Wohnwoog achter an Hoken. Denn, as de Euro keem, hebbt sick de Priese tehmli gau verdubbelt. De Euro weer twor dubbelt so veel wert as de D-Mark, overs bald weern jüst so veel Euro-Duusenders nödig as in Mark, üm 'n Auto för to kriegen, dat fief, süss Johr good holn hett. Na jo, in de Kisten werr je ook jümmers mehr Speelkrom bin, den man ni verschinkt kreeg. Annerlei, wat man dem Krom hebben wull oder ni. Nu heff ick mi also mit 'n Handvull Duusenders vör'n Compjuter sett, üm notgedrung‘ no'n frisched Auto to sööken. Dor harr ick gor keen Lust un noch weniger Tied to. Overs wat mutt, dat mutt je nu mol. Man good, dat ick vör'n Compjuter „seeten“ heff. Anners harr ick mi hensetten musst. De Autos, de man nömli nu för dat Geld kriegt, för dat man 2020 noch wat Anstänniged kreeg, kann man an un för sick direkt no'n Schrottplatz fohrn. Wenn de dorsten Koorn denn överhaupt noch fohrt. Tscha, wenn man sick noch 'n Gürtel leisten kann, denn mutt man em nu inger schnalln. Wat 'n Arger. Dor kümmt mi doch glieks weller dat ole Schruuver-Spreekwoord in Sinn: Dat Woord Auto fangt mit „Aaah“ an un hölt mit „Oooh“ op... In düssen Sinn

All, de dat noch ni mokt hebbt, schulln nu langsom mol dormit anfangen – besünners de, de dat ni so good köönt: Geschinke inwickeln. Wokeen nu op'n letzten Drücker noch Geschinke in ganz lütte Geschäfte oder in de grooten Koophüüs inköfft, de kann Glück hebben: Glück dormit, wat ehr oder em de Geschinke professchonell inpackt ward. Dor fallt mi in: Mien Madam hett to den Verkööper in 'n Speeltüüchloden mol seggt, as se em 'n Katong mit 'n Speeltüüch bin över'n Tresen langt hett: „Köönt se mi dat mol 'n beten inpacken?“ Dor hett de Mann so'n lütten Fitzel Geschinkpoppier nohm, de dor noch rümleeg un dat Stück Poppier mit 'n beten Backeband an den Katong fastmokt. Denn hett he sien Kunstwark ümdreiht, so dat mien Seute dat sehn kunn, un seggt: „So, nu is dat 'n ‚beten‘ inpackt.“ Jo man mutt sick vörsehn, bi dat, wat man sick wünscht. So'n Wunsch kann ook wohr warrn. Overs trüch to'n Geschinke inpacken: All, de nu noch in Supermart inköfft oder veellicht in't Internet oder de ehr Geschinke al lang to Huus hebbt, mööt nu sülms sehn, wo se de Sooken inwickelt kriegt. Ick heff düt Johr ook weller sülms inpackt, dütmol harr ick allns, wat ick verschinken wull, sogor eenigermoten rechttiedig besorgt. Mit dat Mehrste bün ick ook recht good trechkom‘, weil dat allns veerkanti weer. Blots över twee Geschinke, de ick as een verpacken wull, bün ick meist dördreiht. Dat weer 'n veerkandiged Geschink op dat ick boben noch 'n Runned roppackt heff. Jungedi wat heff ick afwesselnd mit mi un denn weller mit dat Poppier gnegelt. Dat wull eenfach ni schnuck utsehn. Dorbi harr ick so scheuned Poppier, dat wi noch vun't vörige Johr opwohrt hebbt. Op't Letzt‘ heff ick den Snurrkrom, so good as dat gung, tosomfalt‘ un mit fief Meter Backeband seekert. Tofreeden weer ick dormit overs ni. Dorüm heff ick op dat Poppier noch schreeven, wat mi dat leed deiht, dat ick dat ni schmücker inwicken kunn. Jo. Man mutt sick blots to hölpen weeten. Un nu tööv ick blots noch op'n Wiehnachsmann, dat he de Geschinke afholn kann, üm se Heiligobend weller trüch to bringen… In düssen Sinn

Annerletzt harr ick den ganzen Dag noch ni so recht wat mang de Kusen kreegen, as ick recht lot mit‘ Auto op'n Weg no Huus weer. Dorüm heff ick mi gau noch 'n poor Knackwuss‘,'n poor Frankfurter oder Wiener as man ook seggt, ut'n Supermart mitnohm. De wull ick mi denn in't Huus mit 'n beten Semp wechneihn. Nu harr mien Madam mi overs noch wat vun't Meddageeten trüchstellt. Dat hett mi düschti freut. So heff ick de Knackwuss‘ in't Köhlschapp packt. Un dor heff ick ehr denn erstmol liggen loten. Dor kunn ehr je ook nix passeern, in't Köhlschapp blifft je allns frisch – heff ick dacht. Dat weer overs gor ni so. No twee Doog hebbt de Dingers ganz knitteri un falti utsehn un se weern so labberi, dat ick överhaupt keen Appetit mehr op ehr harr. Ick wull ehr jüst wechsmieten, dor reep mien Fruu dormang, de dat mittkreegen hett: „Nä, smiet ehr ni wech! Hau ehr in hitted Woter, denn sünd se werr good.“ Tscha, vörstelln kunn ick mi ni, wat se dor seggt hett. Liekers heff ick 'n Putt ut‘ Schapp wöhlt, un dormit op'n Herd Woter warm mokt. Un in dat hitte Woter heff ick de labberige Wuss‘ denn so'n beten skeptisch rinsmeeten. Jo, un denn fung ick ook al bald dat Staun‘ an: No ni mol fief Minuten, hebbt de Dinger so schmuck un drall utseh'n, as weern se jüst op de Welt kom‘. Dösig, in't Köhlschapp wurrn se old un schedderi utsehn. Overs in't hitte Woter sehn se mitmol richti frisch un safti un twindi Johr jünger ut. Harr man mi vörher froogt, denn harr ick tippt, wat dat sick genau annersrüm verholn wurr. Över düsse regelrecht magische Verwannlung heff ick an nästen Morn in de Bodstuuv noch nodacht. As ick mi nöömli in't Adams-Kostüm in‘ Speegel bekeeken heff, dor fulln mi so'n poor Parallel'n to de Wuss‘ op, as ick ehr ut‘ Köhlschapp holt heff. An un för sick wull ick in den Momang je duschen. Overs denn heff ick noch mol kort överleggt un mi doch leever hitt‘ Woter in de Bodwann inloten. Denn 'n günstigere Frischzelln-Kur kann man je gor ni kriegen... In düssen Sinn

More details surfacing about the strange online activity by the alleged gunman leading up to the mass murder the Tops supermarket in Buffalo. Prompting this question:  any tools to spy/monitor the Internet to detect a pending mass murder?Earl Foote, Nexus IT shares his insight on if there are tools that can spot these times of threats.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Results discussion/conference call for Financial year ended March 2021, published on July 22nd 2021. Q&A starts from 15:35. Follow the link here for transcript of the call - https://api.dmartindia.com/corporate/content/file/v1/2/GRLCxxuB5HTB7sawHMMW4uXV1633514658/Transcript%20of%20Q&A%20at%20Analyst%20Investor%20Call%2022.07.2021.pdf

So, Lüüd, vun nu an ward allns beter un ganz anners. De Ümweltschutz is in‘ Supermart ankom‘. Veellicht hebbt Ju dat je noch gor ni markt, overs siet Niejohr kann man ni mehr allns in Supermart kööpen, wat vörher ganz sülmsverstännli weer. Plastikbüddels to'n Bispeel. Gifft dat ni mehr. Äh, de gifft dat doch al lang ni mehr, oder wat? Blots de Tuten ut Poppier. Is je ook in Ordnung. Dat de mehrsten Poppierbüddels ni ut oled Poppier sünner un frisched Holt mokt ward, dat is twor schodt. Ook dat de Poppierproduktschoon so veel Woter to bruukt. Overs wat deiht man ni allns för de Ümwelt. Na jo, een Oart vun Plastikbüddels gifft dat noch. De ganz dünnen, in de man Man Appeln, annered Ooft un Gemüse inpackt. Dat is genau de Oart, de de Ümweltverbänne wechhebben wulln, weil se so licht sünd, vun Wind wechweiht warrn künnt un sick veel gauer as allns annere in Mikroplastik oplöst. Tscha, worüm dat utgereekend de dünnen Büddels nu noch gifft, dat schull man bi Gelegenheit mol de Tiern verkloogfiedeln, de sich dat Mikroplastik infritt. So, wat weer noch? Och jo: Party-Besteek un –Geschirr, also Messen, Leepels, Gobeln un Töllers ut Plastik sünd ook verboden. Holtbesteek, dat man no de Fier wechsmitt, kann man wiederhen kööpen. Dor staunt de Laie un de Förster wunnert sick. Un denn je dat Wichtigste: Luftballong-Fastholers, so'n Schieven ut Kunststoff mit'n Plastikstang‘ an, in de man Ballongs inhoken kann, so dat dat utsüht, as wenn se alleent fleegen kunnen – de Dingers gifft dat nu ook ni mehr. Kinnerfeste ward in Tokunft eenafch ni mehr so ween, as noch vöriged Johr. Overs wie geseggt: Erstmol mutt man an de Ümwelt dinken. Man kunn bi'n Nodinken je 'n poor Pralin‘ naschen, de fiefmol in Plastik inwickelt sünd. So harr man dat Plastik, in dat se inwickelt weern, al mol ut'n Verkehr trocken. So mokt man denn eenfach wieder. Un denn bruukt man blots noch de Luft rein un dat Woter klor moken un de Wale retten. Un üm den lütten Rest kümmert sick de Eenzelhannel… In düssen Sinn

Künnt Ju sick noch op de oln Postämter besinn‘. Also ni de Poststeeden de in Supermart blangbi löppt. De richtigen Postämter, wo blots de Post in weer un sünst nix? Künnt Ju sick ook noch dorop besinn‘ wo dat dor rooken hett. Ick heff dat jümmers noch in de Nees, wurr man mi mit verbunnen Oogen in so'n oled Postamt stelln, denn wurr ick sofort weeten, wonehm ick weer. No de Post to mööten, dat weer so ähnli as no'n Tähnarzt to gohn. Man hett dorhen musst wenn man wat verschicken wull, overs Spoß hett dat keen‘ mokt. Vör de Trennschiev stunnen jümmers teihn, föffteihn Lüüd to tööven un achter de Schiev seeten een oder twee Beamte, de ganz ruhi an Stempeln weern, so, as wurrn ehr all de Lüüd, de dor töövt hebbt, gor nix angohn. So'n dösige Atmosfehre geev dat blots bi de Post – narms anners. Dat weer wat Besünnered, ook wenn so'n Gang no de Post, wiss ni glückli mokt hett. Interessanterwies gifft overs genau düsse Post, wo man fröher so ungern in de Slang stohn hett un de blassen Beamten, sien Breefe un Pakete dör de Schiev langt hett, genau düsse Post gifft siet teihn Johr den „Glücksatlas“ rut. As ick to'n ersten mol heuert heff, dat de Post sick nu mit dat Glück befodt, keem mi dat vör as bi de katholische Kark wo Pasters över de Ehe urdeelt, de sülms gor ni heiroden dörft. Na jo, de oln Postämter gifft dat meist narms mehr, tominst op de Dörper ni. Dor ward keen Beamten mehr vun morns bet obends achter dicke Schieven wechsloten. Dat kann een al glückli moken. Düt Johr steiht in den Glücksatlas jedenfalls, dat de Lüüd in Osten vun uns Republik intwüschen densülbigen Glückspegel hebbt as in Westen. Dat ward in Punkte un Perzent meeten. In Sleswig-Hulsteen un in Sachsen-Anhalt dsünd de Lüüd glücklicher as annerwegens. Dat is doch 'n goode Noricht. Ünnern Streek sünd de Düütschen overs 2,4 Perzent unglücklicher as vöriged Johr. Dorbi is düssed Johr noch gor ni to Enn. Dat heet also, wi sünd nu gliekmäßi unglückli. Dat is so'n beten so as dormols, wo man noch op't Postamt in se Slang‘ stohn hett… In düssen Sinn

So, Lüüd. Ick glööv, dat ick so'n ganz groote Sook op de Spoor bün. Ick glööv nömli, dat de Bedrievers vun Autowaschanlogen un de Vogelwelt ünner een Deek steeken doht. Veelicht is Jüm dat je ook al mol opfulln. Mi jedenfalls is dat al mehrmols opfulln. Wenn ick mien Auto nömli mol 'n Week oder länger ni waschen doh, denn süht man dor dröögen Modder achter de Kotflügels, de ganze Woog‘ is vull mit Stoff, in düsse Tied ook mit Polln un – wenn ick mol ünner 'n Linn‘ parkt hett – mit lütte Droopens, de düller backt as all de Kleevestifte, de man in Supermart kööpen kann. Un denn sünd dor noch so veer oder fief Placken op, de de Vogels ut'n Mors fulln loten hebbt. Tööv ick noch twee Weeken, denn sünd dat ook ni veel mehr Vogelschiet-Plackens. Un lot ick mi teihn Weeken tied, denn ward dat Auto twor ni reiner overs de Vogelschiet-Plackens ward ook ni würkli mehr. Mi kümmt dat meist vör, as wenn de Piepmätze keen Lust mehr hebbt op mien Woog to schieten, wenn se dat al markeert hebbt. Fohr ick mien Auto overs in de Waschanlog‘, so dat dat weller richti schmuck utsüht, denn duuert dat keen halven Dag, bet de Vogels weller to'n Angriff övergoht. As de Bombers lött se denn allns falln, wat se in sick hebbt. Is dat Auto so und so al schieti, denn fleegt se annerwegens hen, üm sick to erleichtern. Wo kann dat angohn? Dor steekt doch 'n Süsteem achter, oder wat? Un wenn dat würkli so ween schull, dat de Vogels sick mit de Bedrievers vun de Auto-Waschanlogen tosondohn hebbt, denn weer ick dorför, dat man dor mol ümstüüert. Kunn man de Vogelwelt ni dorto bringen sick mit annere Geschäfsberieke to verbünnen? Wo weer dat to'n Bispeel mit de Sanitär-Industrie, also mit de Herstellers vun Toletten un vun mi ut ook mit 'n Afwotervarband? Wenn de Vogels mömli statt de Autos to bombardeern, ganz normol op Klo gohn oder beter geseggt fleegen dehn, denn wurr ick ehr sogor dat Finster vun de Bod'stuv oploten... In düssen Sinn

De CO2-Emmisschoon mööt dohl. Dat is intwüschen meist överall ankom‘. De Diesel- un Benzin-Autos mööt wech. „E-Mobilität“ heet dat Zauberwoord. Also de Autos schüllt elektrisch fohrn. Dat gifft je ook al 'n ganzen Barg elektrische Autos. In 'n poor vun düsse Strom-Fohrtüüge bün ick ook al mitfohrt. Mol in ganz gaue, de so afgeiht, dat een meist de Tähn utfallt overs ook in langsomere, in 'n Kastenwogen to'n Bispeel. Un? Sünd de würli Klimaneutral? Tscha, dat kümmt dorop an, wo de Strom mokt ward, den de Korrn bruukt. So lang noch Strom ut Kohle mokt ward, fritt ook de E-Autos 'n ganzen Barg Briketts. Mit Öl oder Gas is dat ni veel beter. Vun de seltenen Eern will ick nu gor ni anfangen. Overs de regenerativen Energien, so as Solar-, Wind- oder Woterkraft künnt dat, wat dor an Strom bruukt ward, noch lang ni leisten. Mi hett mol 'n Strom-Experte vörreekend, dat besünners de ganz gauen E-Autos för een Lodung so veel Saft bruukt, as 'n Een-Famieljen-Huus in 24 Stünnen wechneiht. Verstoht mi richti: Ick will dat mit de Energiewenn‘ wiss ni slecht schnacken. Overs veel vun dat Geld, dat man nu in Windkraft un so wieder investeern kunn, ward an de tradischonelln Stromversorgers utbetohlt, weil de ehr Kraftwerke bald vun't Nett nehm‘ mööt. Dösig, ne. Keen Tant‘-Emma-Loden, de pleite geiht, weil twee Strooten wieder 'n Supermart opmokt, ward so fürstli subventschoneert. Na jo, de Düüvel schitt even jümmers op den gröttsten Huupen. Annerlei. Stellt wi uns mol vör, dat genog Strom dor is und dat wi all uns Elektro-Autos leisten kunnen, wat erst denn de Fall weer, wenn genog gebruukte E-Autos to hebben weern. Denn wurrn vör 'n Hochhuus in dat blots 30 Lüüd 'n Auto harrn, obends ook 30 Stromkabels övern Börgerstieg bummeln, wenn se denn 'n Parkplatz vör't Huus finnd. Anners mutt man sehn, wo man groote Kabeltrummeln herkriegt. Un wenn dat sowiet is, denn mutt man över all de Strippen wechhüppen. Un denn sünd all de in Vördeel, de as Kind Gummitwist oder Seilspringen speelt hebbt... In düssen Sinn

Minister Spahn, unsen Gesundheits-Jens, hett sick annerletzt je frogt, wat wi in Sleswig-Hulsteen ’n „Zaubertrank“ as bi Asterix un Obelix hebbt, weil de Inzidenzen bi uns so siet sünd. Tscha. Jüst erst heff ick vör unsen Dörpskroog seeten, ut den nu ’n „Butengastronomie“ worrn is. Nu lött de Warms düt Johr overs op sick tööven. Dorüm is mi meist de Mors affrohrn, as ick dor vör’n Kroog seet‘ un op Afstand mit de Lüüd klöönt heff, vun de ick al gor ni mehr wusst heff, wo se eegentli utsüht. Overs wenn man al mol weller mit anner Lüüd tosomsitten dörft, denn sett man ook sien Mors op’t Speel. An leevsten harr ick mi je mit de annern Gäst‘ tosomkuschelt as op so’n Polarexpeditschoon, so dat wi uns gegensiedi warm‘ kunnt harrn. Overs dat is je verboden. Ick krieg intwüschen sogor al ’n slecht‘ Geweeten, wenn ick mien Fruu to Huus mol ’n Seuten geev oder de Kinner in Arm nehm‘ doh. As ick overs nu düsse Week vör’n Kroog seet, dor full mien Blick jümmers weller dör de Finstern op den Tresen un op de Dische, de in de Gaststuuv stoht. Mang den Tresen un den Utschank sünd je al vörigen Sommer Wannen ut Pexiglas inbuut worrn, jüst as mang de Dische. Liekers dörft man in de warme Gaststuuv ni rin, de wiss seekerer is as jeden Supermart. Man mutt buten sitten, wo man sick ’n düchtige Verköhlung holt oder veellicht sogor ’n Grippe. Dat interesseert overs ni. As Grippe-Virus mutt man sick intwüschen ook dösig vörkom‘, ne – de ward gor ni mehr ernst nohm. Na jo. Jedenfalls kiekt wi in Windbargen uns de düüer ümgebuute Gaststuuv nu also so lang vun buten an, bet wi dor weller rin dörft, dormit unse Kröögers ni ook noch pleite goht. Un wenn Jens Spahn dat jümmers noch weeten will: Wi hebbt ni blots een Zaubertrank, mit den wi uns in uns‘ lütted Dörp in Gallien… ääh… Dithmarschen warm holn doht. Unse Zaubertränke heet to’n Bispeel Lütt un Lütt. Overs dat Rezept för unse würkliche Geheimwaffe heet: „Rum mutt, Zucker kann, Woter bruukt ni. Un düsse Trank nöömt sick „Stieven Grog“... In düssen Sinn

Tscha, nu sitt ick hier in mien Home-Office. Dat schall ick je ook. Wegen de Viren. „Viren“, dat heuert sick je al an, as so’n gefährliched Rieder-Volk vun fröher. De Mongolen ünner Dschingis Khan, de Hunnen ünner Attila un de Viren – wohrschienli ünner Karl Lauterbach – dat sünd allns Bagaluten vör de man sick vörsehn mutt. Un de Viren wüllt se nu mit düssed Home-Office den Wind afdreihn. Home-Office, dat kümmt je ut‘ Ingelsche. Home heet „Tohuus“ oder ook „to Huus“, un Office, dat heet Büro. To-Huus-Büro also. Dorbi dinkt man in de Regeerung je besünners an all de, de in düsse Büros an arbeiden sünd, wo hunnert Lüüd in een grooten Ruum sitten doht. Nu weer ick je nieschierig. Ick heff mol keeken, wo veel Lüüd in Düütschland överhaupt in’t Büro arbeiden doht. Un dat sünd good twee Millioon Arbeidnehmers. Und durvun arbeidt 15 Perzent in Büros in de mehr as fief Lüüd sitt, also rund dreehunnertduusend vun 83 Millioon. De kunnen nu – theoretisch – mit ehr’n Computer över’t Internet vun to Huus ut arbeiden. Dat wüllt overs veele Arbeidgeevers ni, weil se ni wüllt, dat „sensible Daten“ bi Hein Mück in de Stuuv opwohrt ward. Ganz henhaun ward dat also ni. Wat is overs mit de annern? Mit de fief Millioon to’n Bispeel, de in de Industrie arbeidt? De künnt ehr’n Werksdeel wiss ni mit no Huus nehm. Bi’t Personol in Supermart süht dat ni anners ut, un bi de Beschäftigten in de Krankenhüüs un in de Pleege. Un wat is mit de, de den Müll afholt, de Zeidung‘ druckt, de Kraftwerke an’t loopen hölt un de, de all dat Eeten in all de Dosen steekt? Tscha, dat is ni so eenfach, ne. Man kümmt je ook eher an den Zaubertrank ut Asterix un Obelix ran, as an de Impstoffe, vun de so veel snackt ward. Un wat mokt wi eegentli, wenn noch mol so’n Virus kümmt? Ick weet dat ni. Ick weet ook ni, wat richti oder falsch is. Overs ick warr mi dor denn ook mien Gedanken över moken – in mien To-Huus-Büro, in dat ick je ook denn sitt, wenn de Regeerung uns ni jüst in’t Home-Office hebben will… In düssen Sinn

Product Talks : EP.1 ทำความรู้จัก Fund Supermart “เปิดแค่บัญชีเดียว ซื้อขายกองทุนได้หลายที่” เคยไหมกับการต้องเปิดบัญชีกองทุนกับหลาย ๆ บลจ. เพื่อที่จะได้ซื้อขายกองทุนจากหลาย ๆ แห่งได้? ไหนจะต้องคอยอัปเดตสถานะการลงทุนด้วยตัวเอง เพราะเงินลงทุนกระจายอยู่ในหลายๆ ที่? ปัญหานี้จะหมดไปหากเราใช้ Fund Supermart ในอีพีนี้เราจะมาพูดคุยกับคุณฟ้า Associate Product Manager เกี่ยวกับระบบ Fund Supermart กัน ว่าที่ FINNOMENA มีจุดเด่นอย่างไร และจะช่วยให้การลงทุนในกองทุนนั้นสะดวกขึ้นอย่างไรบ้าง ดาวน์โหลดแอปพลิเคชั่น FINNOMENA เพื่อใช้บริการ Fund Supermart ผ่านมือถือ/Tablet ได้ที่ https://finno.me/app-podcast-1141 อ่านสรุปเนื้อหา Podcast และดูรายชื่อ บลจ. ที่สามารถซื้อขายผ่าน FINNOMENA ได้ที่ https://finno.me/ep1-fund-supermart1141

Gbolahan Fagbure is the Co-Founder and CEO of Supermart.ng, leading online supermarket and grocery delivery service in Nigeria for which he won the British Council Entrepreneur of the Year award in 2016. Prior to setting up Supermart.ng, he was the Co-Founder and COO of Jumia, the leading pan-African online retailer. Gbolahan is also the author of the book, Working on a Dream: Lessons in Life & Business. DETAILS FOR MORE INFO: https://www.supermart.ng/ ; https://www.linkedin.com/in/gfagbure The TIME-WITH-FLORA podcast is available on Anchor, Spotify, Apple, Google, Castbox and other popular podcast platforms. TIME-WITH-FLORA is a Headway Point production. FOLLOW US us on Instagram @timewithflora OR go to https://linktr.ee/timewithflora --- Send in a voice message: https://anchor.fm/time-with-flora/message

Hebbt jüm al mol wat vun „Containern“ heuert?. Bi düssed dösige Woord geiht dat dorüm, dat Lüüd sick dat ut de Mülltünn‘ achter ’n Supermart holt, wat noch to bruuken is. Nu schull dat vör ’n poor Weeken je’n Gesetz geeven, dat dat Containern legal mokt harr – dat is overs ni dörkom‘. In de Aflehnung vun dat Gesetz gung dat üm Hügjene un Minschwürde un all sowat. Hmm. Wennt no mi gung, schull dat ni verboden warrn, dat Lüüd in Mülltünn‘ rinkiekt, dat schull verboden warrn, gooden Krom in Müll to smieten. Bi’n Sperrmüll is dat je ook in Ordnung, wenn sick dor annere rutsöcht, wat se noch bruuken künnt. Nu is in de Aflehnung vun dat Gesetz je overs ook vun Eegentum de Reed‘. Dat is würkli eegenoartiged Eegentum. Is mien Müll würkli mien Eegentum – ook wenn ick em gor ni mehr hebben will? Bi uns to Huus is de Müll op’t Letzt’ je sogor dorför dor, dat he afholt ward. Eenmol de Week kümmt dor so’n witten Lkw un de Lüüd dorbin holt den Müll af. Jüst so, as in Supermart. Dor ward denn overs ni över schimpt. Nu stellt sick mi overs de Froog: Wann genau ward ut mien Eegentum, also ut mien Müll, denn dat Eegentum vun de Lüüd in den witten Lkw? Un is dat denn würkli de ehr Eegentum oder heuert mien Müll sofort no dat Afholn dat Entsorgungsünnernehm‘ to? Steiht in den Verdrag mit den Entsorger överhaupt wat vun Eegentum bin? Ick glööv, dor geiht dat blots üm dat Affoln as Deenstleistung. So kunn ick nästen Mondag den witten Lastwoog‘ je trüchwinken, wenn he al dree Hüüs wieder is un seggen: „ Geevt mi den Müll weller her – ick heff mi dat anners överleggt un will em nu doch beholn.“ Un denn mussen de Lüüd in dat orangschene Tüüch mi den Müll je eegentli wellergeeven – un würkli blots mien Müll, ick will je ni an dat Eegentum vun de Novers ran. Dat is natüürli allns Bleudsinn. Un an Enn geiht dat dorüm, dat de Wirtschop leever wat wechsmieten as verschinken deiht. Liekers, bi uns to Huus dörft jedeneen in de Mülltünn‘ kieken un dor allns rutnehm‘ wat noch to bruuken is... In düssen Sinn

Dat schient je Lüüd to geeven, de den ganzen Dag nix anners doht, as sick Wöörd uttodinken, de möglichst wiet wech vun de ganz normole Welt sünd, weil se jümmers noch hopen doht, dat de Bürokratie irgendwann ook ganz ohn‘ Minschen utkümmt. „Anleiterborkeit“ heuert to düsse Wöörd. Weet Ju wat dat is? Heuert sick dat ni ’n beten no Elektronik an oder hett dat wat mit Vörgesetzte, also mit Anleiters, to kriegen? Nä, ganz kold. De Anleiterborkeit gifft an, wo good man ’n Ledder (Leiter heet dat) an ’n Wand oder ’n Gerüst oder sünst ’n Gebüüd stell’n kann. De, den düssed Woord infulln is, de hett sick op sien Infall wiss ’n Buddel Sekt opmokt. Besünners bürokratisch geiht dat je to, wenn Juristen tosom snackt. De „leest“ Gesetze nömli ni, de leggt ehr ut. Dat heet, „se konstrueert ‚Weetensrohmens‘, üm de Sachverhalte ut de Levenswelt so ‚optobereiten‘ dat rechtsseekere Entscheedungen dropen warrn könt“. Tscha. So ähnli hett Pippi Langstrump dat ook seggt, overs dor kunn ick dat beter verstohn. Dat gifft je noch Duusende annere Bispeele för so dösige Wöörd, denn dat Bürokratendüütsch nehmt ganze Böökerregole in. Overs man lehrt je ni ut, ne. Bi’t Maifüüer heff ick vun’n Kolleg ’n Bürokratiewoord heuert, dat ick noch ni kinnt heff un bi dat man würkli dinken mutt, dat de Bürokraten wat gegen Minschen hebbt: Dat gung dorbi üm den Deel vun een Supermart de dorför dor is, dat de Angestellten mol ’n Paus‘ moken, op Tant‘ Meier gohn un veellicht noch duschen könt. Weet Ju, wo sowat heet? „Sozialtrakt“ heet dat. Heuert sick an as ut ’n Knast, ’n Gulag oder as „dat mööt wi leider hebben – för de dammeligen Angestellten“. Jo, un so’n Privothuus, as dat in dat ick mit mien Famielje wohn‘, dat is denn je vun vöör bet achter nix anners as’n Sozialtrakt. Un ick warr mi nu in’ Nahrungstobereidungs-Beriek vun unsen Sozialtrakt bewegen un mi ’n koffeinhaltiges Opgussgetränk tobereiten. Anners geseggt: Ick goh in de Köök un büddel mi erstmol ’n Kaffe dör... In düssen Sinn

In today’s episode, Raphael Afaedor, the co-founder of Supermart.ng, gives us his insight. To give us all a little background, In 2012, Raphael co-founded Jumia.com, Nigeria’s largest online marketplace. In 2014 Raphael exited and started a new adventure supermart.ng. To give you context, Today Jumia has warehouses in 23 countries and SuperMart.Ng is the largest online grocery store in Nigeria. Enjoy as Raphael spends time walking us through his path and his thoughts on his collaborations and competing locally.

Raphael Afaedor is the CEO and co-founder of Supermart, an online store for groceries and basic home amenities.   Raphael describes himself as a pan-african entrepreneur. He is a graduate of the Harvard Business School and a former CEO at Jumia. Raphael was a co-founder and co-CEO of Jumia and he set up Supermart shortly after he resigned.   Supermart.ng is an online grocery delivery service that partners with local stores to upload their inventory online and deliver everyday items to customers. Supermart tries to tackle the problem of time wasting that people face while trying to shop for their homes.   Raphael's story is one of hardwork and persistence coupled with good thinking and great planning. He tells us about his entrepreneurship journey and if you're an entrepreneur or you're planning to start a business you'll surely find this podcast interesting.   In this podcast, you will learn: The skills he learnt to make him a pan african entrepreneur How his work experience prepared him for his entrepreneurship future. Why he chose to build his business in Lagos How he made the decision to go into e-commerce The limitations of his first business and what he learnt from them How Jumia came to be How he got a cofounder His beliefs on teams and the principles behind working together Why he left Jumia How Supermart works and is gradually being accepted How they have raised money And more Selected links Kluklu Dealfish Selected book by Michael Wolffe by Mark Manson