De Döschkassen

Fröher in‘ Geschichsünnerricht in de School kunn ick nix dormit anfang‘, wenn de Schoolmaster seggt hett, dat groote Völker, dat ganze Zivilisatschoon‘ „ünnergohn“ sünd. De Babyloniers, de Sumerers, de Maya, dat ole Ägypten un ganz besünners dat Römische Riek. De Römers hebbt vör 2000 Johr al Städte ut Betong buut, un 'n grooten Deel vun Europa un de Gegend rund üm't Middelmeer mit Strooten tosombröcht. De harrn 'n hoge Kultur un bet op de moderne Technik harrn de al veel vun dat, wat wi hüüt ook hebbt. Annerlei, in Rom gung irgenwann dat Licht ut un Europa is in't düstere Middelöller fulln. Nu weer mi klor, dat all de grooten Rieke ni ut 'n Överraschungsei keem‘. De hebbt ehr Stootsgebiet „erobert“. De hebbt Krieg föhrt, wenn de Lüüd ut 'n Gegend sick ni friewilli an't niede Riek anslüüten wulln. De Reeken weer ganz eenfach: Wokeen de stärkste Armee mit de besten Waffen harr, de hett dat Seggen hatt. Liekers kunn ick in mien Schooltied ni verstohn, worüm so'n Riek, dat sick so möhsom no boben prügelt hett, toletzt opholn hett to existeern. Worüm – heff ick dormols dacht – weern de ni so kloog as wi un unse Welt in unsen Stoot, in den allns so scheun blifft, as dat is? Tscha, dat heff ick an't Enn vun Koln Krieg dacht. Denn is de Ieserne Vörhang fulln un zack, weern de DDR un de Sowjetunion ni mehr dor. Mitmol weer allns anners. Un dat hett bet hüüt ni opholn anners to warrn. Un worüm is dat so? Worüm köönt wi dat ni eenfach mol so loten, wenn dat good is? Dat weer doch veel klööger. Na jo, een Minsch kann kloog un plietsch ween, overs veele Minschen sünd as de Lemminge. Wat de Chef seggt, dat ward mokt. Ook wenn de dorste Chef in een‘ Tour Rietsteeken in den Heuhuupen smitt op den wi all tosom sitten doht. Ook wenn de Chef Putin oder Trump heet. Un dorüm is mi intwüschen klor, worüm ganze Zivilisatschoon ünnergohn köönt. Overs to'n Glück gifft dat je Lüüd as Trump un Putin. So kann man an't Enn weenstern op ehr wiesen un seggen, de sünd dat ween… In düssen Sinn

Jungedi, is dat anstreng'd: Je öller ick warr, je mehr mutt mutt ick mi marken. Ick mutt mi all dat marken, wat ick mi vörher al markt heff: Wo ick heet; wonehm ick wohn; wokeen dor noch wohnt; wo de heet, de dor noch wohnt; wat mien Arbeid is, wann ick dor hen mutt - un denn je ook noch all den annern Krom: Wat twee mol söben is; wat de Ünnerscheed mang Nominativ un Akkusativ is; wo de Hauptstädte vun etliche Länner heet; de wo veelte Planet Uranus in't Sünn'süsteem is un all so'n Snurrkrom. Bi veele Sooken weet ick gor ni, worüm ick ehr weet. Annerlei. Op jeden Fall kümmt je all dat dorto, wat ick mi jeden Dag frisch marken mutt: Wann un wonehm ick to'n Gebuurtsdag inlod‘ bün; dat ick mi noch 'n elektrischen Schaltplon för mien Motorrad besorgen will; dat ick ennli dat Paket no de Post bring, dat ick dor al länger henbring‘ will un so wieder. Bi all dat Marken vergeet ick overs ook mol wat. Tomeist vergeet ick overs ni, wat twee mol söben is un so. Ick vergeet eher Sooken, de ick noch erledigen wull. Un richti slimm is dat, wenn man weet, dat man wat vergeeten hett, overs ni mehr, wat dat weer. In de Psüchologie heet dat je, dat man losloten schall, wat een belasten deiht. Dat mok ick in so'n Fall mitünner ook. Jo, un in so'n Oogenblick in den ick eenfach loslot, wat ick vergeeten heff, in den ick so richti mark, wo de letzte Zippel an den ick dat fastholn heff, as so'n afreeten Tampen regelrecht in‘ Nebel verschwinn'd – in den Oogenblick kümmt verscheedene Geföhle in mi hoch. Toerst so'n Oart Bammel: „Oh Gott, ick heff dat losloten.“ Denn kümmt de Moot, den ick mi sülms tospreek: „Ick wull dat losloten, ick heff dat losloten, dat heff ick richti mokt.“ Denn kümmt för so'n poor Millisekunnen dat groote Geföhl vun Frieheit. Dor kann ick so richti dörpusten. Dat duuert overs ni lang. Un denn is weller allns ganz normol. So lang, bet ick to'n Bispeel no Huus kom un mien Madam to mi seggt: „Hallo mien Schatz. Hest du doran dacht, Botter mittobringen?“ In so'n Momang dink ick: Dat mit dat Losloten kannst echt vergeeten… In düssen Sinn

Kinnt Ju noch Teekessel speeln ut de School, dor wo twee Lüüd datsülbige Woord hebbt, dat overs twee ünnerscheedliche Bedüüdung‘ hett? Ball un Ball to'n Bispeel: „Op mien Teekessel kann man danzen.“ – „Mit mien Teekessel kann man speeln.“ Wurr ick dat hüüt nochmol speeln, op Platt, denn wurr ick 'n Woord nehm‘, dat veel mehr as blots twee Bedüüdung‘ hett. Un dat Woord is: „Schier!“ Dor kann man sick glieks mit vief Kollegen opstelln, all hebbt Schier in‘ Sinn un all meent se wat anners dormit. Geiht man to'n Bispeel no'n Slachter un will 'n Stück Fleesch hebben, in dat keen Knooken sünd, denn will man Fleesch hebben, dat „schier“ is. Overs ook Fleesch, an dat meist keen Fett sitt, is schier. Mokt man den Goorn schmuck, mit Unkruut hacken un Beete harken un Wege trech moken, denn is de Goorn an't Enn „schier“. Schier is also fettfrie un ohne Knoken un schmuck un sauber. Överdrievt man dat mit dat Kleihn in Goorn, is man in‘ Dutt vun de Arbeid, denn is man „schier“ mit Jack un Büx. Schier is also, fettfrie, ohne Knoken, schmuck, sauber un kaputt. Kümmt 'n Kind mit 'n Een in de Klassenarbeit vun de School no Huus, denn finnd de Öllern dat ganz seeker „schier“. Schier is also, fettfrie, ohne Knoken, schmuck, sauber, kaputt un würkli good. Dat gifft noch 'n ganzen Schwung mehr Beüüdung‘ vun Schier, dat is vun Region to Region ook 'n beten anners. Dor heuert „'n beten“ to un probleemlos un toart (zart) un verwunnert. Overs de Bedüüdung‘ kinn ick un unse Gegend ni. Op jeden Fall kunn man för Schier al meist 'n eegen'd Wöörbook anleggen. In Winter kann man sogor den Barg dohlfohrn, wenn man „Schier“ hett. Och nä, de dorsten Dingers ward anners schreeven. Overs vertellt man een, dat man jüst doröver nodinkt, wat dat Woord Schier allns heeten kann, denn kriegt man bilütten to heuern: „Du büst je ni ganz ‚schier‘!“. Schier is also, fettfrie, ohne Knoken, schmuck, sauber, kaputt, würkli good un ni ganz dicht. Un dorüm finn ick Schier richti schier… In düssen Sinn

Man belevt je 'n Barg, wenn man as Busfohrer ünnerwegens is, ne. Annerletzt heff ick Lüüd mit'n Reisebus vun Kieler Hoben, vun't Krüüzfohrtschipp, no Hamborg fohrt, no 'n Floogplatz. Achteran gung dat denn mit anner Lüüd weller no Kiel. Ick keem mi op de Tourn vör as in't antike Babylon, dor weern Lüüd ut Spanien, Japan, Norwegen, England un noch 'n poor annere Länners an Bord. Un all weern se an sabbeln. Op de A7 no Kiel, kort no de Affohrt Hennstedt-Ulzborg, keem denn een vun de Fohrgäste no mi. „Mi scusi, signore“, hett he seggt. Un denn fung he op Italiensch dat Rappeln an, dat mi meist schwummeri wurr dorvun. An't Enn vun sien Vördrag gung sien Stimm‘ no boben. Dat weer also anschiend 'n Froog. Overs wat schull ick moken, ick heff blots mit de Schullern zuckt un seggt: „Ick verstoh di leider ni.“ Denn keem de näste Törn Italiensch. Noch länger overs ook noch hektischer. „Du ju spiek Ingelsch“, heff ick em foogt. He: „No, no, no“, un denn gung dat wieder mit sien Rappeln. Jungedi, de arme Kirl hett sick ook würkli een afmöht. Mitmol säh he denn meist al 'n beten stolt „Wåter“, mit so'n O as in Shaw. Dor kunn ick verstohn, un ick heff no den Deckel vun't Köhlschapp wiest. De Mann harr dörst! Dat harr he doch glieks seggen kunnt. Overs he keek mi ganz misstruuisch an, as he dat Köhlschapp blang dat Armatuurnbrett, mit de Klapp no boben opmokt hett. „No, Wåter“, säh he. Ick heff em mit Hannen un Fööt wiest, dat he sick dor doch 'n Buddel Selter, 'n Buddel Wåter, rutnehm schull. He schüddel blots den Kopp un fung weller an Italiensch to snacken as'n Wåterfall. Denn keem ennli 'n Fruu ut Frankriek dorto, de Italiensch un Düütsch kunn. „Der Mann sucht ein Toilett“, hett se översett. Ick kunn mi dat Lachen jüst noch so verkniepen. Se hett den Italiener denn översett, wo he no Tant‘ Meier achter in Bus kümmt. Un denn weern wi beide glückli: He doröver, dat he ut de Büx kunn un ick doröver, dat he sick ni op mien Köhlschapp sett hett, üm sien Geschäft to moken… In düssen Sinn

Wenn mol ni so veel Tied to'n Eeten moken is, denn kann man sick je wat ut‘ Iesschapp in't Backrohr schuuven. So'n Deepköhl-Pizza to'n Bispeel. Nu hett de Mafia-Torte ut de Fabrik je ni veel mit dat to kriegen, wat man in'n anstänniged italienisched Restaurang bestelln kann. To de Ünnerscheede heuert, dat op de Pizza ut‘ de Köhlung oftmols keen echten Kees is. De nöömt sick „Analog“-Kees. Un de dorste Krom hett nix mit echten Kees to kriegen. Dor is ni mol Melk bin. De Smeerkrom is ut Planten-Fett, Proteine, Stärke, Gewürze un Glutamat mokt. Overs wat hett dat „Analog“ in Analog-Kees eegentli to bedüüden? Hüüt kinnt man analog tomeist as dat Gegedeel vun digital. Fröher geev dat to'n Bispeel blots Klocken – de mit de Wiesers an. Siet dat overs de Klocken gifft, bi de de Tied blots noch as Tohln anwiest ward, also Digital-Klocken, heet de annern Analog-Klocken. Jo, so is dat. Nu steiht bi analog in't Nokixel overs „ähnli, entspreekend, vergliekbor, stufenlos, kontinuierli“ un intwüschen even ook de Afgrenzung to digital. Kümmt wi to den Kees trüch. De dorste Analog-Kees vun de Köhlschapp-Pizza hett also nix mit echten Kees ut Melk to kriegen. Dat is wat anners. De smeckt ook ni würkli no Kees. De beiden Sooken sünd also gor ni vergliekbor. Na jo, an un för sick kann man je allns mit'neen verglieken. Katten un Tomaten to'n Bispeel. Overs blots, weil man dat verglieken deiht, ward ut Tomaten je keen Analog-Katten. Dor kann man al eher richti würzigen Kees un Stinke-Fööt verglieken, denn de Bakterien, de för't Stinken sorgt, sünd an de Fööt de glieken as in‘ so Kees. Dat is ni besünners appetitli, overs tatsächli wohr. Liekers seggt man normolerwies je ni Analog-Sweetfööt to so'n oln Tilsiter oder to Esrom oder wat dat sünst noch an Kees gifft, för den man al meist 'n Waffenschien moken mutt. Un dorüm bün ick dorför, dat de dorste Smeerkrom op de Pizza ni mehr Analog-Kees heet sünnern eher Kees-Ersatz oder wat in de Oart. Tscha. Över all dat dinkt man mol no, wenn Ju sick dat näste Mol 'n Frost-Pizza warm mokt… In düssen Sinn

Jungedi, dat weer je 'n Opreeger an Dingsdag in Reichsdag, wa? Witten Rook is bi veele no'n ersten Wohlgang blots ut 'n Kopp kom‘. Overs erst bi'n nästen Anloop hett dat heeten „habemus Kanzler“. Un nu? Is unsen Kanzler nu tweete Wohl? Tscha. Schimpt ward bi uns je al vun veele Ecken un Kanten. Dat is je so düütsch, ne. Kiekt man sick de Geschicht vun de Papstwohln mol an, denn is Merz richti good wechkom‘. De Wohl vun Papst Gregor X. hett vun 1268 an meist dree Johr duuert. Erst as man de Kardinols bi Woter un Brot insloten un op't Letzt‘ dat Doken vun ehrn Palast reeten hett, keem Bewegung in de Sook. Un bet hüüt geev dat keen eenzigen Papst, de glieks bi'n ersten Wohlgang wählt worrn is. Ook dütmol ni. Dat is dor ganz normol. Mehr noch: Dat is faszineernd un geheemnisvull un all sowat. Jedet Mol, wenn swatten Rook ut'n Scho'steen vun de Sixtinische Kapell kümmt, stiggt de Spannung. Jo. Dor geiht dat. Bi uns ni. Weer Konrad Adenauer erst bi't tweeten Wohlgang Bunnesanzler worrn, denn weer ook nu allns in Ordnung. Overs so is dat bi uns: „Dat hebbt wi jümmers al so mokt, dat hebbt wi noch nie so mokt, dor kann je jeder kom‘.“ Jo nu. Wi harrn ook noch ni eenmol in de Bunnesrepublik so'n dösiged Ergeevnis bi 'n Bunnesdagswohl. Corona speelt ook 'n Rull, mennige Ministers sünd kiebig, dat se nu ni mehr mitspeeln dörft un so wieder. De halve Welt steiht Kopp, overs bi uns mutt allns no't Handbook loopen. Un wenn in't Utland över unse Kanzlerwohl unkt ward, den lot ehr doch unken. Bi de Novers, de an düllsten op een schimpt, is in de Reegel ook ni allns würkli astrein. Un so'n verdreihte Regeerung as man sick dat nu in Russland, in China, in de Türkei, de USA un wat weet ick wonehm noch bekieken kann, hebbt wi bi uns siet 1949 noch ni hatt. Un mi dücht, sowat ward wi ook nu ni kriegen. Ick wurr seggen: Lot de niede Mannschop man erstmol ehr ersten 100 Doog moken. Denn seht wi wieder. Un dat gifft no mien Meenung keen Grund, al no fief Minuten dat Quarken antofang‘… In düssen Sinn

Wat sick de Dinkers dacht hebbt Dat is je bilütten interessant, wat över bekannte Lüüd ut de Vergangenheit vertellt ward, ne. To Platon, den oln Philosoph to'n Bispeel, gifft dat allerhand Experten, de bilütten so doht, as harrn se Platon beter kinnt, as he sick sülms. Nu hett Platon je meist all sien Ideen as Dialoge opschreeven. Dor ünnerhölt sick denn twee, dree Lüüd – Sokrates weer dor ook gern mol mang – över de Probleeme, de de Alldag so mit sick bringt, över den Sinn vun't Leven un all sowat. Wenn ick mi dat dörlees' heff ick jümmers dat Geföhl, wat Platon sien Dialoge Satire sünd. Worüm ook ni, bi hüütige Satirikers lacht man je an un för sick ook över philosphische Geschichen, de dostellt, wo verdreiht wi Minschen eegentli sünd. Overs vertellt man dat een, de sick för'n Platon-Spezialist hölt, denn will de een an leevsten direkt dat Fell över de Ohrn trecken. Op ehrn scheun‘ Philosoph lött de Dorsten nix kom. Allns wat Platon schreeven hett is Dooternst. Dor lacht man ni över. So is dat mit annere groote Geisters je ook. Goethe, Schiller, Mozart, Lessing, Dr. Oetker, wat weet ick. Un natüürli sünd se noher all de „Söhns“ vun de Städte ut de se kümmt. Dat Graff is noch gor ni ganz dichtschüffelt, dor ward al 'n schmucke Bronzetofel an't Gebuursthuus nogelt. Mit Bloskapell un Frack un Zylinder. Mennige vun ehr harrn wohrschienli direkt in't Graff roteert. Na jo. De Schriever Theodor Storm hett jedenfalls ook sien Plakette an't Huus kreegen. Kümmt man no't Storm-Huus in Husum, denn ward vertellt, dat Storm in Husum op de Welt kom‘ is un dat he den Schimmelrieder schreeven hett. Is je ook richti. Overs schreeven hett he sien Schimmelrieder even ni in Husum, sünnern in Homaschen (Hanerau-Hademarschen), wonehm he toletzt je to Huus weer. Veellicht wormt dat de Husumer Stormexperten je so'n beten. Denn as de Moler un Bildhauer Jens Rusch ut Brunsbüttel sien Biller to'n Schimmelrieder in Husum utstelln wull, hett he ni mol 'n anstännige Antwoord vun dor kreegen. Tscha, Geschicht‘ is even, wat de dorvun mokt, de dat Seggen hett… In düssen Sinn

De Mehrsten vun uns hebbt wiss al mol 'n Drohne sehn. De een oder anner hett veellicht sogor een to Huus. Toerst weern de Dingers mit veer, süss oder acht Propellers je ni veel mehr as drullige Speeltüüch. Intwüschen kann man overs allerhand dormit moken. Man kann dor 'n Kamera anbuun, üm to 'n Bispeel notokieken, wat de Nover jüst nokelt in Goorn rümliggt. Man kann dor overs natüürli ook wunnerbore Luftopnohm‘ mit moken, de fröher richti düüer ween sünd. Na jo, man kann ook ganz fürchterliche Sooken mit Drohnen moken, ehr as fleegende Bomben insetten un so. Overs dorüm schall dat hier ni gohn. Mi geiht dat üm all de nützlichen Anwennungen, de mit de patenten Fleegers mögli sünd. Groote Versandhannels fangt al an, mit de Dingers Pakete bet no de Huusdöör fleegen to loten. Fehlt blots noch 'n Arm mit 'n Finger an, de op 'n Klingelknoop drückt. Op de anner Sied de ward dat Postbüddel, de sick 'n frische Arbeit sööken mutt, veellicht erstmol ni so lusti finnen, un man kann sick je överhaupt froogen, wo dat mit all de Technik noch hengohn schall. Overs ni allns, wat nied is is automatisch slecht. So'n würkli nützliche Anwennung gifft dat in China un Afrika al länger, un nu ook bi uns: Blootkonserven un sowat ward mit Drohnen mang Krankenhüüs hen- un herflogen. Dat is 'n feine Sook. Dat geiht gau, dat is günsti, dor mutt keen Auto mehr för in Stau stohn un so wieder. Schier. Overs wat is, wenn so'n Drohne mit twee, dree Liter Levenssaft an Bord afstött? Ick kann mi dat Drama al regelrecht bildli vörstelln. „Herr Dokter, Herr Dokter, ick heff hier 'n Notfall“, seggt de besorgte Natuurfründ to'n Tierarzt. „Hier, düsse dösige Vogel is jüst vun Himmel fulln, mi direkt vör de Fööt. Dat hett fürchterli klötert, un dat Bloot hett blots so sprütt. He zuckt overs noch af un to. Kann man dor veellicht noch wat moken?“ Tscha, den Dokter weer wiss gau klor, dat sick dor keen Operatschoon lohn‘ wurr un dat dor ni mol mehr 'n Drohne mit 'n Blootkonserve an Bord hölpen kunn… In düssen Sinn

Veele Kinner freut sick wiss al op Sünndag, op't Eier sööken. Natüürli is de Kinner klor, dat de versteekten Eiers vun‘ Osterhoos‘ bröcht worrn sünd. Wat 'n Hoos‘ mit Eier to kriegen hett, dat is de mehrsten Lütten wiss annerlei. In de Schweiz freut de Kinner sick ook op de Schokolodeneier. Overs dor bringt se ni de Osterhoos, sünnern de Kuckuck. Na jo, Eier un Kuckucke also Vogels, dat passt je an un för sick ook veel beter tosom. Heuchstens över de Schokolod‘ kunn man in't Grübeln kom‘ wenn man dor denn över Grübeln will. Wonehm ick overs op jeden Fall in't Grübeln kom‘ wurr, dat is in Frankriek. Dor ward de Söötkrom nömli ni vun Tiern, sünnern vun de Karkenglocken bröcht. Un dat is noch ni allns wat dor würkli dösig is: All de Karkenglocken ut Frankriek flücht nömli an Greundünnersdag no Rom üm denn overs an Ostersünndag trüch to fleegen. Un ut Rom bringt se all den Naschkrom mit. De Kinner glöövt dat, weil se in de Tied, de Glocken ni heuert. Hmm, overs fleegende Glocken… De mutt man doch sehn köön, wenn se ünnerwegens sünd. Na jo, mit Osterhoosen un Osterkuckucke is dat je ni anners. Dat Woord Ostern hett blangbi nix mit Jesus un sien Geschicht to kriegen. Dat kümmt vun de heidnische Göttin „Eostre“, de in England „Eastre“ heeten hett. Dor weer dat ni mehr wiet bet „Easter“, ut dat bi uns denn, no de Himmelsrichtung, Ostern wurr. Un wat is mit dat erste Gebot ut de Bibel, „Du schallst keen annere Götters blang mi hebben“? Tscha, Eostre weer je keen Gott, sünnern 'n GöttIN. Dor harr de leeve Gott Moses dikteern schullt: „Du schallst keen annere Gött*innen blang mi hebben.“ So. Wat noch? Ach jo: Morn, also an Karfriedag is in ganz Düütschland Danz-Verbot. Ut Respekt dorför, dat Jesus sick vör uns opfert hett, gifft dat keen vergnöögte Fiern wonehm de Mischen sick amüseert un so wieder. Blangbi is dat de eenzige Dag in't Johr, an den ni opfalln kann, dat ick ni danzen kann. Annerlei. Ick wünsch Ju all op jeden Fall scheune Osterdoog… In düssen Sinn

Man kann je dat Gruuln kriegen, wenn man sick in de Weltpolitik ümkiekt, ne. Un dat is an veele un denn ook noch an entscheedende Stelln op unsen lütten Planet so. Dor froog ick mi, worüm man eenfach so Politiker warrn kann. Denn in de mehrsten Ünnernehm‘ bi uns mutt man 'n Instellungstest moken, wenn man blots 'n Lehrsteed hebben will. Un so'n Test de duuert bilütten richti lang. Dor sünd de Bewerbers fix un ferti, wenn se dor rut kümmt. Worüm also gifft dat keen Instellungstest för Politikers – tominst för wülk, de Stoots-Chefs, Präsidenten oder sowat warrn wüllt. Ick meen, dor hett man doch 'n Barg to entscheeden, un dat weer doch good, wenn man al vör de Wohl weet, wat mit den Bewerber ook allns in Ordnung is. So'n Test kunn je ganz eenfach anfang‘: Mit so'n poor Reekenopgooven veellicht. Dreesatz, Zinsreeken, Rationale Tohln un sowat. Un denn veellicht ook wat Praktisched: Sülms 'n Paket packen, dat alleent no de Post bringen, den richtigen Opkleever dorop backen un dat Ganze mit echted Geld betohln un de Quittung verbooken. Dorno veellicht sowat as goodet Sprookverständnis: Man heuert sick an, wat 'n annern Politiker seggt, un mutt denn in allgemeinverständliche Wöörd vertelln, wat de Minsch dormit meent hett. Jo, un achteran kümmt denn noch de MZÜ – de Medizinisch Züchologische Ünnersöökung is dat. Dor kümmt erst 'n Reaktschoonstest un dorno mutt man no'n Nervenarzt de een figeliensche Froogen stellt. Kümmt dorbi rut, dat man sick för Napoleon oder för Gott 2.0 hölt, denn kann man keen Präsident warrn. Kümmt overs dorbi rut, dat man an un för sick ganz anstänni is, dat man sick in de Probleem‘ vun anner Lüüd rinversetten kann, dat man de Probleeme ook süht un op Lösungen dorto henarbeiden kann anstatt niede Probleeme to moken – un kümmt denn noch dorbi rut, dat man mit Geld ümgohn un sick strieden kann ohne sick to Prügeln oder Raketen scharp to moken, denn is man al in de ingere Wohl. Un an't Enn heuert de Politikbewerbers: „Jo, veeln Dank, wi melld uns denn bi Se, ne.“ Jo, ick dink, so'n Test weer gor ni verkehrt… In düssen Sinn

Hebbt Ju dat Dingsdag ook in't Radio heuert? Dor keem in de Norichen, dat de Nord-Ostsee-Kanol in „Ost-Nordsee-Kanol“ ümbenennt ward. Dat „Lübecker Institut för Geographische Gliekstellung“ hett siet Johrn dorop klogt un nu vör't böberste Lannesgericht in Sleswig Recht kreegen. In de Begrünnung hett dat heeten, wat dat ni gerecht weer, dat de Nordsee bi den Kanol al siet 77 Johr an Anfang steiht. Nu schall de Ostsee in den Noom för de nästen 77 Johr op Platz een stohn. De Brunsbütteler Börgermeister Martin Schnmedtje hett dor in't Radio ook wat to seggt. He is splitteri un frogt sick, wat för'n „Honk“ ut den Nord-Ostsee-Kanol 'n „ONK“ moken will. Ulf Kämpfer, de böberste Börgermeister vun Kiel, finnd dat good, weil he je an de Ostsee to Huus is. Un Thomas Fischer, de Pressespreeker vun't Woter- un Schippfohrtsamt süht in de Noomsännerung blots 'n grooten Barg Arbeid. Dösig weer overs, dat de ganze Krom blots op een Radiosenner loopen is un ni op all. Un wokeen in Kalenner keeken hett, den weer klor, dat Dingsdag de 1. April ween is. Jo, dat weer 'n Aprilscherz. Ni slecht. Dat hebbt se sick scheun utdacht. Ook dat Schmedtje, Kämpfer un Fischer dor mitspeelt hebbt funn ick drulli. Veele Toheurers weer seeker glieks klor, wat dat Klamauk ween is. Harr de Mellung heeten, dat de NOK in „Donald-Trump-Kanol“ ümbenennt warrn schall, harrn dat wohrschienli mehr Lüüd glöövt. Op de anner Sied is för Trump je geföhlt jeden Dag de 1. April, wenn dat üm de Wohrheit geiht. Un dormit is he lang ni alleent. Na, un wann hebbt Ju toletzt een in April schickt? Dat schient je so'n beten ut de Mod‘ to kom‘. Overs ick finn, dat's 'n feine Sook, wenn man sien graue Zelln bilütten ook mol dorto bruukt, annere Lüüd mit'n harmlose Sook op'n Arm to nehm. Achteran kann man denn tosom doröver to lachen. Denn mit unscheune un weniger amüsante Angelegenheiten ward wi je al mehr as genog op'n Arm nohm… In düssen Sinn

Huut is je würkli 'n gediegenen Krom, ne. Fröher heff ick mi dor gor keen Gedanken över mokt. Un an leevsten wurr ick mi dor jümmers noch keen Gedanken över moken. Intwüschen heff ick dat overs mit twee ünnerschedliche Effekte to kriegen, wat mien Pelz angeiht: To'n een ward mien Huut ümmer knitteriger, besüners in't Gesicht un an de Hannen, un to'n annern spannt mi de Pell‘ in de Snut mitünner so dull, as wurr ick dor gor ni mehr rinpassen. Besünners morns no't Duschen is dat so. Also ick kinn echt keen annered Materiol, dat Falten smitt un gliektiedig to ing is. Nu kümmt düssed Geföhl, dat mien Huut spannt overs ni direkt no't Duschen. Dor is 'n Tiedzünder bin. So no'n halve Stünn loter, wenn ick al lang ut‘ Huus bün, geiht dat los. Noch dorto föhlt sick dat an, as harr ick Sandpoppier in't Gesicht. Besünners över de Oogen, also op de Stiern. Dat föhlt sick fürchterli an. Mien Madam seggt je bi jede Gelegenheit, dat ick mi inkreem‘ schall. Un intwüschen doh ick dat bilütten sogor. Na jo, ick doh dat, wenn ick dat ni vergeet. Overs denn melld‘ sick je de dorste Sanpoppier-Spannungseffekt mit Verzögerung. Dat is overs ook 'n Malleuer. Ick mach dat nömli op Düwel-kom-rut ni hebben, mi de Snut mit Kreeme intosmeern. Ekeli finn ick dat. Woför dusch ick denn överhaupt, wenn ick mi achteran mit so'n backsigen Schiet inkleister. Un denn hett man de Smeer je ook an de Hannen. Dor kannst no't Inkreem‘ nix mehr anfoten. Wullt den Kaffebeeker anböhrn, rutscht di dat Dings ut de Hand. Sittst in't Auto un wullt afbeugen, fohrt de Koor wieder groodut, weil sick keen anstännigen Kontakt mang de Hannen un dat Lenkrad herstelln lött. Un to all dat kümmt denn je ook noch de „Duft“. Jüst erst heff ick mi so'n scheuned, männliched Rasierwoter in't Gesicht haut, un denn, no't Inkreem rüük ick as'n Primelputt op de Tanksteed. Wo schall dat blots noch henföhrn? Kann ni eenfach mol irgendwat in Ordnung blieven, wenn dat in Ordung is? Tscha mi dücht, öller warrn is 'n Reis‘ in't Ungewisse… In düssen Sinn

Arme Armee Fips Asmussen hett vör bummeli föffti Johr mol 'n Witz över de Bunneswehr mokt: „Die Bundeswehr ist dafür da, den Feind an der Grenze so lang zu beschäftigen, bis richtiges Militär kommt.“ Un in Legennen, Märchen, Sagen un ook in Witze steekt je jümmers so'n lütt beten vun't wohre Leven bin, ne. Anners wurrn de Geschichen ni funktschoneern. Anners kunn man över de Witze ni lachen. So. Un nu weer de Tied, in de Fips Asmussen dormols den dorsten Witz vertellt hett, je recht figeliensch wat de Weltpolitik angung. Ick segg blots: De Kole Krieg. Dat heet, de Bunneswehr is dormols sotoseggen in „Bestform“ ween. Tominst hett dat so ween schullt, dat se dat ween weer. Tscha. Un hüüt, wo dat in de Weltpolitik noch keddeliger as dormols is, schrifft sick de Witze doröver ganz vun allent. De Wohrheit langt al, üm an Stammdisch 'n strammen Lacher intostrieken. Oder ook, üm sick verwunnert an Kopp to kleihn. Veellicht ook üm 'n beten Bammel to kriegen. As Guttenberg de Wehrplicht utsett hett, wurrn ook fuurts de Kreiswehrersatzämter oplöst. De wurrn ni ümwannelt in 'n annere Behörde oder so. De wurrn eenfach dichtmokt. Un de Daten, de man dor in't Schapp harr, de gifft dat ni mehr. Dormit sünd veele Reservisten – mennige snackt vun bet to 'n knappe Millioon – „nicht verfügbar“, as man so scheun seggt. De Bunneswehr weet reinwech ni, wonehm all ehr Soldoten afbleeven sünd. Hunnertduusende Akten verschwinn'd eenfach so? In Düütschland? Segg man mol op't Orndungsamt, wat du dien Gebuurtsorkunn verbummelt hest... Overs wenn 'n ehemoliged Amt ettliche Daten in de Tünn kloppt, dat geiht? Na jo, dat gifft je noch den Reservistenverband. Dat's 'n Vereen un privot organiseert. Un de hett tominst de aktuelln Daten vun 'n beten mehr as hunnertduusend Reservisten. Overs de Daten dörft de Vereen de Bunneswehr ni uthännigen. Vun wegen den Datenschutz. Mi dücht overs, hier is 'n annern Schutz wichtiger. Tscha, ick glööv Fips Asmussen harr hüüt veel mehr Bunneswehr-Witze vertelln kunnt, as vör föfti Johr… In düssen Sinn

Autofohrn is je düüer, ne: De Koop is düüer, dat Tanken oder Oploden, de Warksteed, de Fohrtüüchpleege. Eher man overs losfohrn dörft, mutt man dat Auto erstmol anmellen. Bi de Stüüer güllt: Je sieder dat Buujohr, je mehr Müüs will Vadder Stoot hebben. Un denn je ook de Verseekerung. Un genau dat Thema kann een‘ düchti to'n Staun‘ bring‘. Mien Auto is al 'n beten öller. Dorüm heff ick keen Kasko sünnern blots de Haftplicht. In Februar 2023 heff ick mien Auto vör 180 Euro in't Johr verseekert. Över 'n Verglieksportal in't Internet keem ick op 'n Verseekerung mit dree Bookstoven. Den Noom behol ick mol för mi. Düt Johr wull de dorste Verseekerung overs al 536 Euro in't Johr vun mi afkasseern. Bummeli 200 Perzent Steigerung in twee Johr. Dat nööm ick mol sportli. Dorüm heff ick bi de dree Bookstoven anroopen. Dor gung 'n Fruu an Apparot: Jo, dat harr allns sien Richtigkeit. Overs 'n dreemol högeren Bidrag in twee Johr? „Na jo“, hett se seggt, „allns ward je düürer.“ Dat weer mi klor. Overs in dat Verglieksportal schull mien Auto blots 320 Euro in de Haftplicht kosten. Bi desülbige Verseekerung mit de dree Bookstoven. „Jooo“, säh de Fruu bedüüdungsvull, „wi wüllt je attraktiv blieven för de Kunnen.“ Aha. För mi weer se overs genau gor ni mehr attraktiv. Also de Verseekerung. Ni de Fruu. De kunn ick je ook blots heuern un ni sehn. „Dat mööt se verstohn“, hett se meent, „veele Kunnen wesselt je regelmäßi de Verseekerung.“ Dat wurr Kosten verursachen. Jo, ick verstoh: Kosten de all de dreegt, de ni wesseln doht. Nu wull ick ehr overs noch 'n Schangs geeven. Se schull mi doch entgegen kom‘. „Tscha“, hett se seggt, „teihn Perzent Rabatt kann ick anbeeden.“ Also ni ganz 54 Euro. Dat kunn ick in Kopp reeken. Overs dat weer mi to weni. Also bün ick no 'n annere Verseekerung wesselt. De hett sogor veer Bookstoven, kost overs 'n poor Hunnert Euro weniger in't Johr. Un ick bün nu al gespannt op dat Telefonat, dat ick in‘ an't Enn vun't Johr mit de Fruu vun düsse Verseekerung föhrn warr… In düssen Sinn

Dat Karnevals-Gen Mondag weer je Rosenmondag, ne. Dat heet, de Karneval is weller vörbi. In de Pädagogik gifft dat je de Froog: „Wat mokt dat mit di.“ Tscha, wat schall ick seggen? Dat de Karneval vörbi is, dat mokt genau gor nix mit mi. Un wenn de Karneval anfangt in November, denn mokt dat jüst so wenig mit mi. Würkli – ick wurr mi wünschen, wat dat anners weer. Alleent, weil so veele engascheerte un vergnöögte Lüüd bi uns in Windbargen jedet Johr so veel Spoß doran hebbt ehr Wogens vör den Ümtog in Marn‘ trech to klabüstern. Un mit den Wog‘ „Western-Saloon“ hett je sogor een Trupp ut uns Dörp den ersten Pries in Marn‘ holt. Ick bün al mehrmols froogt worrn, wat ick mi ni een vun de Gruppen anslüüten wull. Overs ick weet ni, worüm dat so is: Ick verstoh dat Fänomen Karneval eenfach ni. Al in de School bi'n Kinner-Fasching kunn ick eenfach ni begriepen, worüm ick mi verkleeden schull. Denn ook, wenn ick dat ni an jeden Dag licht mit mi un mien Macken heff, – an un för sick bün ick jümmers gern de ween, de ick bün. Dorüm geiht dat overs gor ni bi't Karneval fiern. Dat geiht, so as ick dat begriepen doh, eenfach dorüm mol verrückt to speeln un de Sööch ruttoloten. Overs dördreihn op Kommando, ick weet ni. Wenn mi een seggt, dat ick genau to'n fastgeleggte Tied utflippen schall, denn klappt dat bi eenfach ni. Sowat kümmt bi mi mehr vun binn‘. Un dat kann in Mai jüst so passeern as in September. Nu bün ick overs seeker, wat dat keen richtiged un keen verkehrted Verrücktspeeln in‘ Sinn vun sick mit anner Lüüd to freun‘ gifft. All, de sick in düsse dösigen Tieden freut, köönt dormit ni falsch liggen. Un dorüm freu ick mi bannig doröver dat de Karneval för veele Lüüd so veel Gemeenschop un so veel Spoß un so veel Lachen un so veel Fiern mit sick bringt. Dat kann eenfach ni verkehrt ween, ook wenn mi dat Karnevals-Gen anschiend fehlt. Overs dat mokt je gor nix. Un för all de Lüüd, de ganz veel vun dat Karnevals-Gen afkreegen hebbt, segg ick nochmol – wenn ook veer Doog to lot: Marn hol fast… In düssen Sinn

So, wi hebbt wählt. Un so, as dat utsüht, ward Achim Merz no Olaf Scholz de näste Kanzler. Wat – Ju kinnt Achim Merz ni? Doch, kinnt Ju. Blots dat Ju em eher ünner sien tweeten Vörnoom kinnt. Mit allns wat dorto heuert heet he nömli Joachim-Friedrich Martin Josef Merz. Dor is de Personolutwies glieks 20 Gramm swörer. Annerlei. Jedenfalls harr Merz, jüst so as all de annern Lüüd ut all de annern Partein, veel dorför geeven, wenn he al vörher to weeten kreegen harr, wo de Wohl utgohn wurr. Dat gifft je würkli Politikers, de bilütten no 'n Hellseher oder no 'n Astrologen goht, wenn Wohln oder wichtige Entscheedung‘ anstoht. Dat weer al bi dat Orakel vun Delphi so. Dor hebbt sick de Regeernden al vör 'n poor Duusend Johr no de Tokunft erkunnigt. Man kunn Dor je ook eenfach so hengohn – ohne Termin. So'n anstänniged Orakel weet nömli vörher al, dat man vörbi kümmt. Bi'n Astrologen is dat 'n anner Sook. Dor harr Jeachim-Frie'ch erstmol seggen musst, wann he op de Welt kom‘ is. Dat weer bi em 1955 so wiet un twor an 11. November. Wat he ook noch ölben Minuten no Klock ölben born is, dat weet ick ni. Overs bi so'n Karnevals-Gebuurtsdag steiht man je automatisch vun ersten Momang an mit een Been in de Bütt. Liekers – dat he mol Bunneskanzler warrn wurr, kunn he jüst so wenig weeten, as dat Olaf Scholz 2021 ni weeten kunn, dat he ni mol veer Johr as Kanzler dörholn schull. Tscha, wi weet eenfach ni, wat morn los is. Un dat is ook good so. Anners kunn man je glieks an ersten Schooldag de Afsluss-Tüüchnisse an de Schöölers verdeeln. An un för sick, will man je ook blots denn wat över de Tokunft weeten, wenn dat wat Angenehmed is. Liekers kann man dat positiv sehn, denn dormit, dat wi ni weet, wat noch kümmt, stoht de Schangsen bi genau 50 Perzent, dat sick allns to'n Gooden entwickelt – ook wat de Regeerung angeiht, de nu kümmt. Un 50 Perzent sünd je al 'n ganzen Barg. Dorto kümmt noch dat, wat Mark Twain al seggt hett: Mit Prognosen is dat ni so eenfach, besünners wenn se sick üm de Tokunft dreiht… In düssen Sinn

Övermorn ward dat ernst: Jedeneen vun uns hett sien Krüüz to dreegen – äääh – to moken. Overs ick weet jümmers noch ni, wonehm op den Zeddel ick mien Krüüze moken schall. Nu geev dat je genog Sabbelrunnen. Mol 'n „Duell“ mol 'n „Quadrell“. Mit Faktentscheck sogor. Overs annerlei wokeen no de Wohl in't Kanzleramt sitten deiht – tehmli veel vun dat, wat in all de Twee-, Dree- un Veer-Elle“ vertellt wurr, ward wi wohrschienli so gau ni weller to heuern kriegen. Klor, de Wählers wüllt natüürli weeten, wo dat to'n Bispeel mit de Stüüern, de Rente un ook mit de Migratschoon wiedergeiht. Overs in Würklichkeit weet dat nu, wo Putin un Trump un Xi dorbi sünd de Welt nied optodeeln, keen Minsch. Tscha. Un nu? Gor ni so eenfach. Dorüm heff ick doch nochmol op de Wohlplakote keeken, de ick eegentli för grooten Bleudsinn hol. Overs över de dorsten Plakote kann man sick weenstern noch 'n beten amüseern. De mehrsten Lüüd, de an all de Laternpöhl hangt, sünd je düchti an‘ Grien‘. Ick weet gor ni över wat de sick so dull freut oder wo de op all de dösigen Snacks kom‘ sünd. Habeck to'n Bispeel: „Zuversicht. Ein Mensch. Ein Wort.“ Hä? Bün ick de eenzige, de ni weet, wat dat bedüüden schall? Oder Olaf Scholz: „Mehr für dich, besser für Deutschland.“ Wat will he uns dormit seggen? Ist dat beter för Düütschland, wenn ‚ick‘ mehr heff? Oder fallt för mi mehr Arger af, wenn he Kanzler blifft? Man weet dat ni. Merz is ook seut: „Fleiß muss man wieder im Geldbeutel spüren.“ Jo, mit 'n leerige Knipp mutt man ni so veel dreegen un kann länger schinnern, ne. Un Alice Weidel: „Zeit für Alice Weidel. Zeit für Deutschland.“ Fehlt blots noch: …Tied för bunten Stuten mit Kees un 'n Tass‘ Kaffe. Jo, dat weer't. Bi de annern Partein will je keeneen Kanzler warrn. Dorbi kümmt dat allerscheunste un drulligste Wohlplakot je vun de FDP. Dat wo Wolfgang Kubicki op to sehn is. Dorünner steiht: „Konsequenz hat ein Gesicht.“ Kiek an. Blots schodt, dat Wolfgang ni vertellt, wat för'n Gesicht de Konsequenz hett. Anners wurr ick nömli ennli weeten, wokeen ick Sünndag wähln schall… In düssen Sinn

Oha, dat Ümweltbunnesamt hett Alarm slogen. Vörgüstern weer dat. Vör „Smog“ is warnt worrn. Dorbi harrn wi Middeweeken no mien Ansehn een vun de scheunsten Doog, de wi düssed Johr betlang överhaupt hatt hebbt. Bi uns in Windbargen hett meist den ganzen leeven Dag de Sünn schient. Af un to hett se mol an 'n poor Wulken vörbischien‘ musst, overs no allns, wat ick weet, harrn wi eenfach 'n richti scheun‘ Dag. Overs ick bün je ook blots 'n Laie. Un wenn Lai'n sick mit wat befot‘, mit dat sick ansünsten blots Experten utkinnt, denn kümmt dor even to'n Bispeel bi rut, dat man dinkt, wat wi scheune scheune Luft hebbt, wenn in Würklichkeit Smog is. To veel „Fienstoff“, also Feinstaub op Hochdüütsch, is in de Luft ween, hebbt de Fachlüüd seggt. Un dat keem dorvun, wat dat so kold weer. Wenn dat kold is, heizt wi nömli mehr. Un besünners all, de mit 'n Ohmb oder 'n Kamin heizt, also mit Holt un Brikett un sowat, de sünd blang de Kohle- un Gaskraftwerke un de Industrie överhaupt doran Schuld, dat wi to veel Fienstoff in de Luft hebbt, wenn Otto Normolverbruuker meent, dat allns in Ordung is. Hmm. Dat is di wat. Wi hebbt doch nu al so veele Windmöhln bi uns rümstohn un so veele schmucke Koppeln un Wischen hebbt wi för den Solarstrom opgeeven. Un liekers hebbt wi noch Smog un to hoge Fienstoffbelastung? Weer dat fröher denn noch mehr Smog un dat dorste Amt hett uns dat blots ni seggt? Tscha, weern wi in Amerika, denn harrn Trump un Musk de Lüüd vun't Ümweltbunnesamt al lang no't ehr Kollegen vun't Arbeidsamt schickt. Över de Industrie schimpen, dor kümmt bi Donald un Elon nix no. Overs mol ganz ehrli. Ick harr ohne dat Amt würkli ni markt, dat wi vörgüstern Smog un keen Sünnschien hatt hebbt. Un denn is dor je noch 'n Sook, op de ick ohne de Beamten gor ni kom‘ weer: Wegen all den Fienstoff in de Luft, hett dat Ümweltbunnesamt för anstrengende Aktivitäten ünner frie'n Himmel warnt. Besünners joggen schull man ni gohn. Ha! To'n Glück goh ick so un so ni joggen. Na, denn heff ick je allns richti mokt… In düssen Sinn

Jümmers wenn man in't Huus mol in een Eck‘ togang is, in de man sünst nix to dohn hett – jümmers denn entdeckt man allerhand Sooken, de man al länger as 'n Ewigkeit ni in de Hand hatt hett. Wenn mi dat so geiht, denn freu ick mi jedet Mol as 'n Sneekönig. Kriegt mien Madam dat mit, denn seggt se gern so in't Vörbigohn: „Dat bruukst du gor ni erst weller in Regol packen. Dat smiet man glieks wech!“ Se meent dat je gor ni böös‘, se dinkt blots praktisch: Blots keen Gelegenheit ungenutzt loten, de Bood‘ to entrümpeln. Overs wenn ick dor so stoh, as Howard Carter, de jüst dat Graff vun König Tut in Ägüpten utbuddelt hett, denn deiht mi dat richti an Lief weh, wenn se so ungeröhrt seggt, wat ick dat wechsmieten schall. Nu bün ick wiss keen grooten Horter vun Sooken, dor kinn ick ganz annere. Overs vun mennige Sooken, besünners vun Warktüüch, Schruuven, Rohrstücken, Reste vun Breed un al sowat, kann ick mi blots ganz swor trenn‘. Man weet je ni, wat man dat noch mol bruuken kann. Na jo, dat kümmt vör, dat ick 'n Warktüüch finn‘, dat ick al twee- un dreemol heff, weil ick dorvun alle poor Johr een op'n Grabbeldisch in Buumart finn‘ un dink: „Och kiek mol, so günsti kümmst dor ni weller bi.“ Denn heff ick overs al vergeeten, dat ick dorvun al twee in't Huus heff. Noch in‘ den originoln Katong. Na jo, dor seh ick denn ook in, wat dat ni veel Sinn afgifft, all de Exemplare to beholn. Ansünsten seh‘ ick dat overs eher so as dat mit all de Speziolwarktüüge in 'n Autowarksteed is, de man blots eenmol in't Johr bruukt, de dorüm overs ook ni wechsmeeten ward. Op so'n Argumente seggt mien Seute: „Dat kann je angohn, overs wi sünd nu mol keen Autowarksteed.“ Ick versöch denn nochmol sowat as: „Denn lot uns overs ook den oln Handmixer wechsmieten, den wi ni mehr bruukt, siet dat wi de groote Köökenmoschien hebbt.“ Dat is denn overs „dumm‘ Tüch“, weil dat je „wat ganz anners“ weer. Aha. Dor mutt ick denn wohrschienli wieder hendör. Un mi dücht, dor bün ick ni de Eenzige… In düssen Sinn

Hüüt geiht je de Verkehrsgerichsdag in Goslar to Enn. Dor wurr ünner annern över de Idee diskuteert, dat Tempo innerorts vun 50 op 30 Kilometers de Stünn dohltosetten. Hmm. Dorto fallt mi je toerst in, wat dat so un so duuernd frische Tempo-30-Schillers gifft, weil de Strooten in Dutt sünd. Un kuum stoht de dor, ward ook glieks 'n Blitzer dorachter stellt. Dorbi is dat op veele Strooten al nu ni mehr mögli, 50 to fohrn, ohne dat Spiegen antofangen oder sick dat Auto to ruineern. Overs lot uns doch eenfach mol verrückt speeln un uns vörstelln, dat all de Strooten schier weern un man an un för sick in de Ortschopen 50 fohrn „kunn“. Wenn man den Verkehr nu also pauschal op 30 drusseln deh, denn wurr blang menniged annere dat passeern: - Lütte Kinner sünd bi uns op't Land mitünner övern 'n Stünn mit 'n Bus ünnerwegens, bet se in de School sünd. Un wenn se nomeddags ook noch betreut ward, denn kümmt se an't Enn loter vun de School as ehr Öllern vun de Arbeid. Dör Tempo 30 pauschal wurrn de Fohrtieden nömli üm 20 bet 40 Perzent länger. - Wenn dat brennt, denn mööt de Lüüd vun de Friewilligen Füüerwehrn je erstmol no't Sprüttenhuus kom‘. Un bet dorhen hebbt se keen Sünnerrechte. Bet se bargen, retten, löschen kunnen wurrn ook de 'n ganze Wiel länger bruuken. - De ambulanten Pleegedenste wurrn weniger Lüüd an Dag versorgen köön‘, weil se länger to fohrn hebbt. Un dat gifft noch veel mehr, wat dor anhangt. Diskuteert ward de ganze Snurrkrom, weil dat ümmer mehr Unfälle gifft, in de Footgängers un Radfohrers to Schoden kümmt. Nu much ick mol weeten, bi wo veele vun de Unfälle Smartfohns 'n Rull speelt hebbt. Man süht je kuum noch Footgängers, de ni op ehr Wischdings kiekt. Veele dorvun hebbt ook noch de lütten Knööp in de Ohrn, dormit se jo ni heuert, wat üm er rüm passeert. Un natüürli gifft dat ook genog Lüüd op Rööd – mit un ohne Motor –, de ünnerwegens op ehr Händies kiekt. Tscha, mi dücht, dat de Idee mit de 30 km/h de falsche Ansatz för dat richtige Probleem is… In düssen Sinn

Dat is würkli gediegen: Meist jede Nacht, Slag Klock dree wook ick op. Ni, weil ick mol no Tan't Meier mutt, sünnern eenfach so. Jo, un denn kann ick erstmol ni mehr toslopen. Dat gifft je Lüüd, de kümmt ni in Slop, weil se över irgendwat an grübeln un sinneern sünd. Dat is bi mi overs ni so. Ick bün eenfach wook un wieder nix. Besünners bleud is dat, wenn al Klock fief de Wecker geiht. Denn sitt ick dor op de Bettkant‘ un dink: „Schiet, in twee Stünnen geiht de Wecker.“ No dösiger is: Mitünner drööm ick jüst so wat Scheuned, nix Unanstänniged, eenfch blots wat Scheuned. Na jo, so'n lütt beten unanstänni is dat mitünner ook. Overs dat is 'n anner‘ Buustedt. Jedenfalls mark ick denn, wo mi de scheune Droom so langsom verschütt geiht. So as in't Fernsehn, wenn de Reklame kümmt. Nix an to moken. Sogor so'n Medizin-Atem-Dings mit Elektroden an‘ Lief heff ick al ümhatt, üm to meten, wat dor irgendwat scheeflöppt bi mien Slopen. Is overs allns in Ordnung. Keen Utsetters. Blots 'n beten dick bün ick. Overs dat weet ick ook ohne Elektroden. Wat also moken? Schoop telln? Schoop heff ick keen, de ick telln kunn. Katten telln weer mögli. Overs dor kom ick blots bet twee – dor warr ick ni mööd vun. To'n Lesen heff ick tomeist ook keen Lust. Melk mit Muskat schall 'n goodet Rezept ween. Overs vun Melk krieg ick 'n flotten Otto. Dat hölpt also ook ni bi't Toslopen. Op't Letzt‘ stoh ick oftmols op un kiek mi irgendwat in't Internet an. Dor warr ick ook tatsächli mööd vun. Overs dat is mitünner so interessant, dat ick dor ni so gau vun opholn kann, un denn is de Klock mitünner al veer. Denn sünd noch 60 Minuten över, de ick noch mol in't Lummerland afdüükern kann. Na jo, ick kom ook so över'n Dag un eegentli fehlt mi je ook nix. Liekers: Dörslopen is doch 'n feine Sook. Mien Madam dinkt an de niede Bodstuuv, de wi neuss kriegt. Denn ratzt se so wech. Dat hölpt bi mi ni. Overs tööv mol. Dat Nodinken övert Toslopen köön‘ mokt mi düchti mööd. Uäh. Ick glööv, ick mutt gau to Bett… In düssen Sinn

Dösig, ne: As dat de Ampel noch geeven hett, kunn dat de Oppositschoon gor ni gau genog gohn, dat de Regeerung wechkümmt. Denn, an 6. November weer de FDP rut, un dorno hett dat ni mehr lang duuert, bet verkünnd wurr, wat dat Niewohln Enn Februar geeven schull. Oha, dor weer de Larm je noch grötter: Veels to fröh, dor wurr man sick je gor ni opstelln un as Partein anmellen köön, un de Bunnes-Wohlleitung hett meent, wat man dat mit all de Zeddels un de Breefwohl ni trechkriegen kunn. Nu sünd wi even över de Meern vun Januar rut, un ick mutt mi je doch recht wunnern: De Wohlplakote hebbt all de Partein nömli överraschend fix ut'n Hoot zaubert. Un dat is so, as dat bi mi de vörigen 50 Johr al weer – ick verstoh eenfach ni, wat düsse dammeligen Wohlplakote schüllt. Wat de an Geld un Arbeid kost, dor mokt man sick gor keen Vörstellung vun. Dorbi harr ick dacht, wat dat no Dubbelwumms un Tiedenwenn‘ ook op den Sektor niede Impulse geeven wurr. Overs nix dor. Jümmers noch de ole Supp: Mehr oder weniger scheune Biller vun de Kandidoten – na jo, de Fotografen mööt je even mit dat arbeiden, wat se för de Lins‘ kriegt. Vun mi is dat je ook ni so eenfach, 'n Foto to moken, dat mi schmeichelt. Dor mutt ick ook nochmol bi. Annerelei – ünner oder över so'n Bild steiht denn de Partei un noch 'n Snack, bi den man ni so recht weet, wat man över de Parole lachen oder ween‘ schall. Wat schall dat? Gifft dat irgendeen, de wegen de Plakote nochmol doröver nodikt, wonehm dat Krüüz mokt ward? Geiht wegen de Plakote irgeneen wähln, de dat anners ni dohn harr? Mi dücht, düsse Wohlreklame is in't Tiedöller vun „Soschäl“ Media un „Multi“ Media sowat vun vörgüstern. Dat ganze Geld schulln all de Partein tosom man leever spennen, üm dat in uns marode Infrastruktur to pumpen oder in Hölp för de Armen. Overs nä, dösige Biller an de Strootenlatern sünd anschiend wichtiger. Jungedi, wat bün ick gespannt op de näste Regeerung… In düssen Sinn

Dat gifft je Lüüd, de glöövt, dat se al mol levt hebbt. Mennige weet sogor, to wülke Tied dat ween is. De een‘ oder anner weer in de Vergang'heit sogor mehr as eenmol op de Welt. Dorbi kann dat overs ween, dat se dormols ni as se sülms levt hebbt. So weer veellicht 'n junge smucke Deern fröher mol 'n Nachtwächter in Rom. Oder 'n Mann, de as Beamter kort vör de Pension steiht, weer in sien vöriged Leven in't Middelalter mol Waschwief op Borg Eltz. Man weet dat ni. To mi hett ook al mol 'n Fruu seggt: „Du büst 'n ganz ole Seel‘. Du hest al oftmols levt.“ Tscha, dat mach je ween, overs wenn ick al mol as 'n annern op de Welt weer, denn ick weet dor nix vun af. Kann je angohn, dat ick fröher mol Flohzirkusdirektor in't Erzgebirge ween bün, oder ick weer Plünn-Sammler un bün vör 600 Johr noch op 'n Esel dör Andalusien reeden. Mitünner kümmt mi dat je ook so vör, as wenn ick würkli öller bün, as ick bün. Un dat ni blots, wenn ick in‘ Speegel kiek. Bilütten weet ick nömli wat, dat ick an un för sick ni weeten kann, also tominst weet ick ni, wann ick düt un dat lehrt heff, wat so in mien Breegen steekt. Op de anner Sied is dat overs so, dat ick ook 'n ganzen Schwung vun de Sooken vergeet, de ick an un för sick weeten schull. Wann de un de Fründ Gebuurtsdag hett, wonehm mien Huusdöörslötel afbleeven is, wat ick nästen Dag allns moken mutt un al so'n Krom. Dat is bilütten eenfach wech. Ni mehr optofinnen in mien Kopp. Un dat kunn je ook 'n Henwies dorop ween, dat ick al öller bün as ick glööv. Denn mennige Lüüd ward in't Öller je so'n beten vergeetli. Nu kann dat je overs ook ween, dat ick vun de Sooken, de ick weet, vun de ick overs ni weet, worüm ick ehr weet, eenfach blots vergeeten heff, wann ick ehr spitzkreegen heff. Veellicht mark ick mi ook eenfach blots dat, wat mi interesseert. Jedenfalls wurr mi dat beruhigen. Denn mehr as eenmol mutt ick ni unbedingt leven. Ick meen, mien Leven finn ick scheun, ganz bestimmt. Overs een dorvun is denn ook würkli genog… In düssen Sinn

Prost Niejohr! Ick glööv, dat dörf man nu noch seggen, ook wenn de ersten dree Doog vun't Johr hüüt Nacht Klock twölf al weller vörbi sünd. Dor blifft overs noch 362 Doog över. Wat seggt de Statistik denn dorto? So'n Dag mit 24 Stünnen besteiht ut 1440 Minuten oder 86400 Sekunnen. To'n Sloopen un för de Körperpleege wenn'd wi an Dag no de aktuelle Statistik bummeli negen Stünnen un 14 Minuten op. Tant‘ Meier geiht overs Extra. Dor bringt wi in Schnitt 24 Minuten an Dag to. Dat heet, wenn Ju vun hüüt Nacht Klock twölf bet Dünnersdagmorn üm viddel no veer op'n Lokus sitten doht, denn hebbt Ju dat achter sick un denn mööt Ju den Rest vun't Johr ni mehr no't Schiethuus. Tominst, wenn man dat statistisch süht. Dat gifft je Lüüd, de spöölt al, wenn se de Döör noch gor ni dicht hebbt. Un dat gifft annere, bi de will man meist alle teihn Minuten nokieken, wat se noch lebenni sünd. Eeten duuert bummeli 25 Doog in't Johr. Bi de Arbeid un de Billung kümmt dat dorop an, wat man dor mit inreeken deiht. Huusarbeid, Ehr'namt un so wieder. Dorvun de Urlaube un Weekenenn‘ weller af, denn blifft no de Arbeid so övern Duum knapp süss Stünnen un teihn Minuten Frietied an Dag. Theoretisch. Also, wenn een keen lütte Kinner fordert, wenn ni jüst irgendwat in Dutt is, üm dat man sick kümmern mutt, wenn man ni krank ward, wenn man sick jüst ni över irgendwat argert un so wieder. Un geföhlt is dat bi veele vun uns so, dat wi jümmers op de Frietied luuert, weil wi denn je ennli leven köönt. Dor is overs 'n Hoken an: Wi levt an jeden Dag den wi belevt de ganzen 24 Stünnen – ni blots in de Frietied. Dat schull man ni vergeeten. Jo ick weet, de Tieden sünd tehmli kuddelmuddelig. Man kann sick dat overs ook noch kuddelmuddeliger moken, as dat eegentli is. Mitünner heff ick dat Geföhl, dat mennige Lüüd regelrecht dorop töövt, dat wat ganz Fürchterliched passeert. De Dorsten kann ick overs ook ni hölpen. Dorüm wünsch ick all de annern, dat för Ju jede vun de good 33 Millioon Sekunnen, de in 2025 noch vör uns liggt, möglichst angenehm ward… In düssen Sinn

So, blots noch 'n poor Doog, denn mööt wi 2025 in Breefe, Formulare un all sowat schrieven. Overs wat blifft vun 2024 no? De Welt steiht an veele Ecken in Brand un op 'n Kopp, overs dat weer vöriged Johr ook ni anners. Mol sehn, wat ut Syrien ward. Privot heff ick menniged Scheuned belevt, dat ick ni vergeeten warr. Overs blang dat Enn vun de Ampel un dat Donald Trump nochmol to'n Präsident wählt worrn is, ward düsset Johr wohrschienli ni besünners in de Geschichsbööker opfalln. Dat geev keen Muuerfall un keen Wellervereenigung, overs to'n Glück ook keen Tschernobyl un keen Fokushima. Ohne Tschernobyl 1986 un Fokushima, harrn wi nu je overs keen „Düsterflaute“ ne. Angela Merkel weer jüst erst ut den ünner Raud-Greun beslotenen Atomutstieg utsteegen. Overs 2011, keen Week no Fokushima is se ut den Utstieg vun den dorsten Utstieg fuurts weller utsteegen. De Greun‘ wussen gor ni wat se seggen schulln, as Merkel mit ehr Thema utneiht is. Un dat je ook blots, weil in NRW de Wohl anstohn hett. Na jo. Intwüschen hett Raud-Grön-Geel energiepolitisch je an mennige Rööd dreiht. Atomkraft gifft dat bi uns ni mehr, also keen eegene tominst, dorför overs even Düsterflaute. Wat 'n dösiged Woord, ne. Dat is as Dösthunger oder so. Tscha, denn wüllt wi mol kieken, wat 2025 so för un in petto hett. Seeker, Freeden weer 'n feine Sook. So ganz toversichtli bün ick dor overs ni. Is dat ni dösig, dat utgereekend 'n Handvull öllere Mannslüüd den Freeden in de Welt ümmer weller to'n Düüwel schickt? Ansünsten schimpt öllere Mannslüüd je gern över de Jugend. Also Wenn't no mi geiht, denn schull 2025 dat Johr warrn in dat de Jugend de Weltpolitik bestimmt. Ick heff mi düssed Johr al mehrmols positiv över junge Lüüd wunnert. Jo, ick weet, wat dat utopisch is, dat de Jugend den Kurs op de Welt vörgeeven ward – 'n scheun‘ Gedanken is dat liekers. Overs wat ook kom‘ mach: Ick wünsch Ju Gesundheit, Tofreedenheit un 'n gooden Rutsch...

Jo, leeve Lüüd, blots noch een poormol sloopen, denn is Heiligobend un de Wiehnachsmann hett sien grooten Dag. Dor deiht man good doran, wenn man sien Wunschzeddel al afschickt hett. Olaf Scholz is dütt Johr een vun de ganz Flotten ween. He hett sogor al Bescherung hatt. Olaf hett sick nömli wünscht, dat em de Afgeordneten in Reichsdag ni mehr truut. Also de Afgeordneten vun de annern Partei'n, versteiht sick. Sien Genossen vun de SPD schulln bi de Vertruunsfroog in't Parlament seggen, dat se em wiederhen truut. Dat hebbt se ook mokt, anners harrn se vun ehrn Bunneskanzler no't Afstimm‘ wohrschienli wat mit dat opgerullte Wohlprogramm op'n Achtersten kreegen. Blang de Vertruunsfroog geev dat ook fuurts noch 'n Utsprook. Dorbi hett Scholz sick sülms 'n astreined Tüchnis för sien betherige Arbeit utstellt. He hett sick 'n glatte Een mit fief Sterns dorto geeven. Dat weer 'n Dag no sien Gesmack. No all dat kunn Olaf för Kraft gor ni mehr no links un rechts kieken. Dorüm hett he sien Parteivörsitzende in't Parlament eenfach stohnloten. Un weil he meent, dat man to'n Regeern „sittliche Reife“ bruukt, is ut em in't Heute-Journal regelrecht rutplatzt, dat „Fritze Merz“ gern „Tüünkrom“ vertellt. Jo, Niveau süht blots vun ünnen ut as Arroganz, ne. No den dorsten Fernseh-Optritt heff ick mien Wunschzeddel üm een Punkt opstockt. Dor steiht nu an de tweete Steed: Ick wünsch mi, dat in Tokunft gor keen Politiker mehr Tüünkrom vertellt. Na jo, ick glööv, dat ward ni mol Olaf Scholz trechkriegen. Dat is bilütten so, as sick to wünschen, dat de Papst evangelisch ward. An erste Steed steiht op mien Zeddel ook wat anners, nömli de Wunsch no Freeden op de Welt – in't Groote jüst so as in't Lütte. Dor bün ick ni de eenzige. Denn Freeden is 'n Wunsch, de düssed Johr sogor bi ganz veele Kinner op'n Wunschzeddel steiht, noch vör Speeltüüch un so wieder. Un wenn de Lütten al markt, dat op de Welt wat scheev löppt, denn dörft man in't Nodinken kom‘. Dormit wünsch ick Ju 'n freedliched un besinnliched Wiehnachsfest… In düssen Sinn

Wi goht je al recht steil op den drütten Advent to, ne. Un so as jedet Johr, sünd je al lang weller an 'n Barg Hüüs oder in de Büschers vör de Hüüs Lichterkeeden to sehn. Un achter veele Fisters süht man Wiehnachsterns mit 'n Lamp bin, Talliglichtständers ut'n Erzgebirge un all sowat. Sowat in de Oart hebbt wi bi uns to Huus ook. Ick heff sogor extra 'n Buten-Lichterkeed in't Internet bestellt. Mit Solarzelln. Vun wegen de Energiewenn‘ un so. Overs de dorste Solarbestromung is al in Dutt. Ick mutt mol sehn, wat ick dor noch 'n Lösung för finnen kann. Annerlei. Jedenfalls schmückt blang de Privotlüüd de ook veele Gemeenden de Dörpers: So'n beten lütthechselte Wiehnachsbööm mit raude Schleufen an de Latern‘ oder schmucke Lichters, de an Strippen över de Stroot bummelt un so wieder. In de Städte mokt se dor je noch veel mehr vun. Dor will ick gor ni anfang‘ över Hamborg to sinneern un över Lübeck erst recht ni. Overs annerlei wonehm ick jüst bün - nu, wo dat erst lot hell un fröh weller düster ward, geneet ick dat, wenn ick in de Düsterkeit dör de Gegend fohr un mi dorbi all den bunten Zauber bekiek. Bilütten sünd dor ook mol bunte Lichtinstallatschoon bi, de so wild blinkt un flackert, dat man dor an un vör sick hunnert Meter vörher Schillers mit 'n Epilepsie-Warnung an de Stroot stelln schull. Overs annerlei wonehm ick ünnerwegens bün – nix kann in de Wiehnachstied no mien Ansehn Gudendörp dat Woter rieken. Wenn man ut Gudendörp no St. Michel rutfohrt, denn kümmt man an 'n Mehrfamieljenhuus vörbi, blang dat in de Adventstied so veele Lichters un Wiehnachsfiguurn un noch mehr Lichters un noch mehr Figuurn an lüchen sünd. Dor mut man meist 'n Sünnbrill opsetten. Un dat ward jedet Johr mehr. Mi dücht de Lüüd, de dat dor opstellt bruukt bald 'n eegened Kraftwerk oder'n eegene Windmöhl. Kiekt dor man mol obends vörbi. Ick weet je ni genau, wonehm de Wiehnachsmann wohnt, ne, overs dat kann ni mehr lang duuern, denn treckt he dor bi all de schmucken Lichters in Gudendörp in… In düssen Sinn

Dat is je annerlei, wonehm man sick in Oogenblick rümdrifft – överall sünd de Lüüd an snöben un an hosten. Verköhlungstied even. Dor dörft man sick je mol frogen, worüm wi uns överhaupt verköhlt. Ganz klor: Dor sünd de Viren un de Bakterien an Schuld. So will ick mi nu mol direkt an de Bakterien un an de Viren wennen: Dat wat Ju mokt, is ut wirtschopliche Sicht ni würkli kloog. Jümmers nömli, wenn Ju in so'n minschlichen Körper indringt, föhlt de sick gor ni good. In't Gegendeel: Jümmers, wenn wi Minschen vun Ju krank ward, versöcht wi all de Krankmokers lostowarrn. Un erst wenn Ju, leeve Viren un Bakterien, mit Mann un Muus in Dutt sünd, geiht uns dat weller good. Dorüm mien Tipp an Ju: Mokt uns anners krank, wenn dat denn unbedingt ween mutt. Oder noch beter: Mokt uns gor ni krank. Ju köönt sick in uns doch genauso good vermehrn, ohn‘ dat wi wat dorvun markt. Denn kunnen Ju uns tosom mit Ju'n Kinners, Enkels un Urenkels to'n Bispeel scheun op'n Sünndag-Nomeddags-Spazeergang över de Lever loopen, un all tosom weern tofreeden. Overs nä: Wenn Ju bi uns intreckt, fangt wi an, uns kodderi to föhln. Kinnt Ju Viren un Bakterien sick överhaupt ünner'neen? Ick meen, dat gifft blang de vun Ju, de för Verköhlung bi uns Minschen tostänni sünd je ook noch annere: Ebola, üm blots een‘ to nööm‘. Doröver köönt wi Minschen sogor dootblieven, un ick kann Ju verseekern, doot blifft wi gor ni gern. Ju köönt sick je mol tosomsetten un dat besnacken. Lot‘ uns Minschen anstatt to snööben doch leever luud lachen. Oder bringt uns dorto, dat wi all gegenöver, de uns wat froogt, blots noch de reine Wohrheit seggt. Dat weer doch 'n Winn-Winn-Situatschoon. Tscha, veellicht heff ick Ju mit düsse Wöörd je op wat bröcht. Un wenn dat so ween schull, denn wennd‘ sick vertruunsvull an unsen Gesundheitsminister. Kann wenn, dat de dorste Minister nästed Johr 'n annern Noom hett, overs Ju kriegt dat wiss trech... In düssen Sinn

Tee oder Kaffe, Sekt oder Selters, „Scholz oder Pistorius“? Du leeve Tied, wat weer dor denn los? De dorste Diskussioon hett de SPD jedenfalls veele Stimm‘ kost. Un nu, ward in de Presse un de Sozialn Medien weller dorno froogt, wokeen de Schuld an den Schiet hett. Weer dat Olaf Scholz? Harr he glieks no dat he Lindner no't Arbeidsamt schickt hett – harr he in sien Revolverhelden-Momang in't Fernsehn, as sien Colt noch rökelt hett, seggen musst, „Och jo, un noch wat: Ick war ook bi vörgetrockene Wohln as Kanzlerkandidot antreden“? Hmm, an un för sick bestimmt de Partei je, wokeen de Kandidot ward, vun wegen Demokratie un so. Annerlei, Scholz, de je anschiend veel Spoß doran hett, dat bi em „Bunneskanzler“ an de Huusdöör steiht, hett dat nu mol ni seggt. Un de Parteivörstand hett ook nix dorto seggt. Jo, un denn weern de Reporters gauer, de alle möglichen SPD-Mitglieders löckert hebbt: „Wüllt se ni ook, dat Boris Pistorius Spitzenmann ward?“ Dat hett mennige Lüüd reizt, Scholz een uttowischen. Un kuum een Dubbelwumms loter weer de Arger dor. Wat Pistorius würkli de betere Mann ween weer oder ook ni, dat ward wi ni rutkriegen, denn intwüschen hett Scholz op sien eegene Oart klor mokt, dat blots een an sien Stohl soogt: He sülms. Pistorius, den sien Noom Scholz aktuell ni mol seggt, wull anschiend noch grötteren Schoden för sien Partei verhinnern un hett sien Hoot gau ut'n Ring nohm. Liekers is bi dat allns veel in Dutt gohn. Un bestimmt dinkt veele SPD-Stammwählers nu nochmol över ehr Krüüz no. Un de Lüüd de ni oder ungülli wählt, sünd wohrschienli ook ni weniger worrn. Dorbi is Wähln je as Tähn putzen: Deiht man't ni, ward dat bruun. Tscha, 'n richti goode Figuur mokt in Oogenblick gor keen. Dat kümmt een vör, as wenn dat dorüm geiht, wokeen wi no den nästen Sängerwettstried schickt. Un dat Volk kiekt to un wunnert sick. Jo, George Bernard Shaw behölt Recht: Demokratie is 'n Verfohr'n, dat garanteert, dat wi ni beter regeert ward, as wi dat verdeent... In düssen Sinn

In de Meern vun de 80er Johrn keem de Film „Zurück in die Zukunft“ in de Kinos, mit Michael J. Fox un Christopher Lloyd. Dat weer'n Knaller un de Film is good öllert, den kann man sick hüüt noch good ankieken. Kort geseggt hett dor de verrückte Dokter un Erfinner Emmet Brown ut 'n besünnered Auto, dat weer 'n De Lorean, 'n Tiedmoschien buut. Mit düsse Auto-Tiedmoschien fohrt Marty Mc Fly, de junge Fründ un Bewunnerer vun den Dokter, vun't Johr 1985 no 1955. Dor dreept Marty den 30 Johr jüngeren Doc Brown un dat gifft 'n grooted Spektokel, dormit den junge Mann weller in sien Tied, also „trüch in de Tokunft“, kümmt. To Anfang glöövt de Dokter je noch ni, dat de Jung ut de Tokunft is. An de Steed kümmt dat to 'n ganz interessanten Dialog mang de beiden. Doc Brown froogt, wokeen denn 1985 US-Präsident is. Dorop seggt Marty natüürli „Ronald Reagan“. Dor fangt de Dokter hysterisch dat Lachen an un seggt: „Ronald Reagan? De Filmschauspeeler? Un wokeen is Vizepräsident? Jerry Lewis? Un John Wayne is wohrschienli Verteidigungsminister…“ Tscha, harr Doc Brown sien Kumpel ni no 1955 sünnern no 2025 schickt, denn harr he wiss noch mehr staunt. Dor is nömli to'n tweeten mol de Milliardär Donald Trump Präsident, de noch gediegener to ween schient as Doc Brown. Verteidigungsminister is 'n Fernsehmoderator, de ganz begeistert is vun de Krüüzfohrers ut Middelöller. Dorüm hett he sick de Krüüzfohrer-Symbole ook groot op de Bost tätoweern loten. Un denn is dor je ook de Raketen- un Elektro-Auto-Fabrikant Elon Musk, de de Bürokratie in de USA afbuun schall. Dat is ook good för sien eegen‘ Geschäfte. Gesundheitsminister ward 'n Verschwörungstheoretiker un Impgegner. Jo un so geiht dat wieder. Overs dat is je lang ni allns. Vun dat, wat Marty Mc Fly in 2025 op de Welt to sehn kriegen wurr, kreeg he wohrschienli düchti Hartkloppen. De wurr een, twee, dree weller no sien Tied afsuusen. Leider kümmt he je ni würkli ut de Vergangenheit her. Anners wurr ick em nömli froogen, wat mit no 1985 trüchfohrn kunn… In düssen Sinn

Wenn man Reisebusfohrer is, denn kümmt man twor ni jeden Obend Klock fief no Huus, man kümmt overs rüm un lehrt allerhand Lüüd kinnen. Vöriged Weekenenn to'n Bispeel heff ick de Gemeendevertreters ut Büsum fohrt. De Reis‘ gung vun Friedag bet Sünndag no Kühlungsborn, wat je de Partnerstadt vun Büsum is. So hebbt sick de Büsumer Politikers dor mit de Stadtvertreters vun dat Seebad dropen. Dat Leibnitz-Institut, 'n Anstalt för Atmosphärenforschung, wurr sick bekeeken un Obends wurr wat eeten un 'n denn fiert. Dorbi wurrn ook de tokünftigen Börgermeisters vun de beiden Küstenorte vörstellt: Olivia un Oliver: In Kühlungsborn ward dat Olivia Arndt. Un in Büsum övernehmt Oliver Kumbartzky an 1. Februar dat Amt vun Hans-Jürgen Lütje. Dormit weer ick sotoseggen mit twee Börgermeisters un teihn vun de 20 Gemeendevertreters ut Büsum an de Ostsee. Un weil wi uns al op de henfohrt good verstohn hebbt, bün ick obends to'n Eeten un to'n Fiern inlodt worrn. Dat weer je mol 'n Gelegenheit: Bi de Politikers de lütte Muus ünnern Disch speeln. Se hebbt je wusst, dat ick för den Döschkassen verantwoordli bün, overs dat Risiko hebbt se op sick nohm. Tscha, wat is also passeert? Oliver Kumbartzky, de je noch för de FDP in Landdag sitt, hett no dat Enn vun de Ampel 'n Barg hämische Snacks to heuern kreegen. Jo nu, wokeen den Schoden hett, mutt sick üm den Spott ni mehr sülms kümmern, ne. Dorblang hett Hans-Jürgen Lütje för Opreegung sorgt, weil he tweemol sien Ackersnacker verbummelt harr. Un he hett drullige Geschichen vertellt. So is he mol vun 'n Fruu ansnackt worrn, de sick övern Erpel op 'n Büsumer Dörpstpümpel beklogen wull: „Dat dorste Tier vergewaltigt jümmers all de Oanten. Ünnernehmt se wat.“ Dat hett se ernst meent. Overs allto veel kunn he gegen de frivole Natuur ni moken. Ünnern Streek kann ick seggen, dat man mit de Politikers ut Büsum, allns ganz normole Lüüd, bannig Spoß hebben kann. Tominst kann ick dat över de seggen, de mitfohrt sünd. Un mi dücht, all, de to Huus bleeven sünd, hebbt düchti wat verpasst… In düssen Sinn

Rrrumms! Düsse Middeweeken is je op uns dohlkom‘ as 'n Meteorit, ne. Dat weer noch ni mol Meddag, dor weer kloar, dat Donald Trump tatsächli weller Präsident vun de USA ward. Dorför harr ick gor keen Gesichsutdruck parot. Jo, un denn, güstern Obend, as sick ankünnigt hett, dat de Bunneskanzler Chrischan Lindner ut sien Amt as Finanzminister entloten wull, dor harr ick för so'n Opreegung gor ni mehr genog Blootdruck in de Odern. Mennigmol kümmt dat echt ganz anners, as man dinkt. Dat Harris verlorn hett, dat kunn ick gor ni begriepen. Un as denn vörgüstern Obend de „Brennpunkt“ in't Fernsehn leep, dor weer ick dorop instellt, dat Scholz, Habeck un Lindner tosom vör de Mikros keem‘, üm to vertelln, dat man sick mol weller tosomreeten hett, un nu to „moken wat uns‘ Land bruukt“. Also sowat vun falsch heff ick al lang ni mehr legen. Un dat glieks tweemol an een Dag. Overs de beiden Situatschoon‘ hebbt ganz ünnerscheedli op mi würkt. As ick dat erste Bild vun Trump as Wohlsieger sehn heff – as he dor so an Grien weer, as 'n süssjährigen Lümmel de den Slötel för de Schuuv mit den Söötkrom funnen hett – dor gung mi dat richti kodderig. Un denn, an Obend, dor weer dat ganz anners: Ick heff hier je mehr as eenmol Spoß över Scholz mokt. Overs güstern, as he vertellt hett, dat he Lindner rutsmeeten harr – as he Chrischan Lindner mit sien Wöörd seel'nruhig dat Licht utdreiht hett, dor keem Olaf Scholz mi to'n ersten Mol as 'n echten Regeerungschef vör. Dat hett Indruck op mi mokt. Jungedi, heff ick dacht, „hüüt hett Olaf den ganz grooten Colt in't Holster“. An un för sick hett blots noch de Cowboy-Hoot fehlt un de Synchron-Stimm‘ vun John Wayne. Un denn he je sinngemäß: „So, nu beruhigt sick erstmol. In‘ Januar kiekt wi, wo dat hengohn schall.“ Tatkräfti, unopgereegt un wietsichti. So stellt man sick an un för sick 'n Regeerungschef vör. Un wenn Scholz nu so'n Chef blifft, as he Middeweeken weer, un wenn Trump ennli 'n Chef warrn wurr, den säh dat al gor ni so slecht ut… In düssen Sinn

Eeten un Gesundheit hangt je tosom, ne. Un dat gifft je bannig veele Spezialisten, de genau weet, wat man ni eeten schall. De een‘ seggt: „Ni so veel Proteine!“ De annern seggt: „Blots ganz weni Kohl'nhydrate!“ Un denn gifft dat je dat groote Mysterium üm de Fette. Fröher hett man dacht, wat dat blots Fett gifft. Nä. Nix dor. Dat gifft mehr as een Fett. Ganz ünnerscheedliche Fette gift dat nömli. Dat is so ähnli so as mit de Angst. Fröher harr man mitünner för düt un dat Angst. Hüüt hett man „Ängste“. Un ganz bestimmt gifft dat 'n Barg Lüüd. De Ängste för mannigfaltige Fette hebbt. Jungedi. Dor bün ick jedenfalls annerletzt bi'n Kaffe mit mien Kollegen över fulln, as de doröver an sinneern weern. Un se hebbt je Recht. In de Weetenschop vun de Ernährung snackt man vun tominst twee verscheedene Oarten an Fette. Vun goode un slechte Fette nömli. Aha. Overs worüm blots? Wenn man weet, dat bestimmte Fette ni good för uns sünd, worüm to'n Düüvel haut man de uns denn in't Eeten rin? Wat schall dat? Un worüm dörft de Lüüd, de dat Eeten produzeert uns överhaupt de dorsten slechten Fette op'n Töller zaubern? Mutt dat ween? Is dat 'n Test? Is dat so, as mit den Appel bi Adam un Eva in't Paradies? Man weet dat ni. Man kunn de Produzenten doch dorto verdonnern, blots noch gesunned Eeten hertostelln. Dor wurrn se doch jüst so an verdeen‘, wenn dat nix annered mehr geev. Eeten mööt wi je so oder so. Overs nä: Dat slechte Fett, all de Zucker un so wieder dörft scheun wieder verköfft warrn. Un obends Klock teihn vertellt se in't drütte Programm, wo gefährli de Krom is. Na jo, bald is dat mit de Gesundheit so un so weller vergeeten. In de Geschäfte kann man dat siet geföhlt dree Monot‘ al sehn: Wiehnachen steiht vör de Döör. Man mutt sick blots den Wiehnachsmann bekieken, denn weet man woan man is. Keen Wunner, dat he vun so veele Rentiern trocken ward. Rudi hett sick an em al de Nees glöhni reeten. Vun goode Fette hett de Wiehnachsmann sien Figur jedenfalls wohrschienli ni… In düssen Sinn

Man mutt sick je wunnern, wo dreist mennige Lüüd sünd, ne: Annerletzt sünd in Gaushorn twee Ampelanlogen klaut worrn. Meern an Dag – an‘ Sünnobend, morn vör twee Weeken. Also dat sünd keen fast verbuute Ampeln ween, de mit Betong in Grund verankert weern, sünnern mobile Anlogen för Buusteeden un ähnliche Angelegenheiten. Dor sünd jedenfalls 'n poor Banditen mit 'n Transporter to'n Afholn komen. De Dorsten hebbt sick bi't Inloden sogor tokieken loten, se hebbt nömli den Indruck mokt, as wenn dat allns sien Richtigkeit harr. So stunn dat in de Polizei-Mellung. Veellicht harrn se je so orangsche Plünn an, as Deepbuu-Arbeiders se normolerwies anhebbt. Op jeden Fall weern de Buuarbeiden, also de Grund dorför, dat de Ampeln dor stohn hebbt, al vörbi. De „Lichtzeichenanlagen“, as dat op Beamtisch heet, wurrn also gor ni mehr bruukt. Se hebbt blots noch dorop töövt, dat se afholt ward. Un weil se dor över't Weekenenn so truuri in de Gegend rümstohn dehn, hebbt de Spitzbooven mit den Tansporter sick wohrschienli dacht: De Ampeln bruukt 'n niedet Tohuus. Overs wat mokt de Räubers nu mit dat Blinkgestell? Stellt se sick de Dingers as Lichtorgel in‘ Partyköller? Hmm. Eher ni. So'n Ampeln wesselt je so selten de Farven. So langsome Musik gifft dat gor ni. Dor wurr man je bi't Danzen tosloopen. Verkööpen? Veellicht – overs wohen? Wokeen kann so'n klaute Ampeln bruuken. As Buu-Ünnernehmer will man sick wohrschienli ni mit so'n Blinkdingers tofot kriegen loten, för de man gor keen Poppiern hett. Veellicht hebbt de Banditen de Lichtanlogen je an de Firma verköfft, de se vörher al heuert hett. Op jeden Fall kann de dorste Firma jüst 'n poor Ampeln bruuken. So is dat je bi't Hanneln: Wenn man erfolgriek wat verkööpen will, mutt man den Kööper erstmol klor moken, dat em wat fehlt. Na jo. Nu sünd de Lichtteeken jedenfalls wech. Dumm loopen, wurr ick mol seggen – tominst för de Firma, de beklaut worrn is. Dorüm mien Tipp: Ampeln de ni in Insatz sünd, jümmers mit no Huus nehm‘… In düssen Sinn

Oh, wat scheun. Nu wüllt de Afgeordneten in berliner Reichsdag je ennli dat brandniede Seekerheitspaket beslüüten. Föhlt Ju sick ook al so seeker? Na jo. Toerst schull dat je so seeker ween, as so'n richti dicken Tampen, so een as de, mit de man groote Scheep an de Schlüüsenkant in Brunsbüttel fasttüddelt. Dat weer mennige Lüüd in't Parlament denn overs meist to seeker – un to simpel. Dorüm hett man dat Paket'n beten anpasst. Nu is dat as so'n dicken Tampen, bi den bi twee, fief un negen‘nhalf Meter jeweils 'n Stück fehlt. Jo, ick weet, mit so'n Tampen kann man twor nix mehr anstänni fastbinnen, overs wokeen seggt denn, dat jümmers allns so eenfach ween mutt. Af un to mutt man even ook mol 'n beten improviseern köön. Gooden Pfusch is nömli lang keen slechte Arbeid. Dat hett Olaf Scholz jümmers al seggt. Un dat hebbt je ook al wusst. Jo, Politik is ni so licht to verstohn. Dorüm will ick dat mol ganz eenfach verkloarn: Seggt wi mol, wat dat ni üm Seekerheit, sünnern üm Koppweh geiht. Koppweh is ni scheun, dorüm dinkt sick 'n Deel vun de Parlamentariers 'n Gesetz ut, dat Koppweh verbeeden deiht. Wunnerbor. Mitmol fallt den een overs in, dat man sick mit de Aftheken vertörn deh, wenn man Koppweh ganz un gor verbeeden wurr. De anner meent, dat Koppweh je ook ganz praktisch is, wenn man sick mol vör düt un dat drücken will. Dorüm ward Koppweh twor in Grundsatz verboden, overs blots denn, wenn de Pien in Dööz mang Klock negen un Meddag anfungen sünd. Dünnersdags gült dat Gesetz gor ni un sünnobends blots in Monot‘ in de de Bookstooven „M“, „U“ un/oder „R“ vörkümmt. Mondags sünd Fruunslüüd över 25 Johr vun dat Gesetz utnohm, wenn se keen Wellnsittich hebbt. Punkt. Jo, so ward dat mokt. Ünnern Streek heet dat: Allns blifft so as vörher. Dat ward blots 'n beten fiegelienscher. Dorför hett allns sien Ordnung. Un noch seekerer as dat Seekerheitspaket is, dat Politik un Verwaltung veel to dohn hebbt… In düssen Sinn

Bet Dingsdag bün ick för meist een Week ni in Düütschland ween. Ick weer mit'n Wohnwoog‘ in Dänemark. Op de Ostsee-Insel Als heff ick op'n Campingplatz stohn. Jungedi, wat weer ick begeistert. In Dänemark is je allns 'n beten anners, ne. Wat glieks opfallt, wenn man över de Grenz‘ kümmt, is, wat dat in Dänemark veel weniger Verkehrsschiller gifft. Dat föhlt sick richti lufti an. Man kriegt dat Geföhl, wat de dänische Staat sien Lüüd veel mehr totruut, as dat bi uns de Fall is. Un de Strooten sünd so good in Schuss. Dorto gifft dat meist överall breede Radweegen. Dor mokt dat richti Spooß Fohrrad to fohrn. Jo, un annerlei, wat man in de Stadt oder op't Dörpen is – överall överkümmt een so'n komodiged Geföhl. „Hygge“ seggt de Dän‘ dorto, wenn se sick so komodig föhlt. An all dat un wiss an noch veel mehr liggt dat denn wohrschienli ook, dat de dän'schen Lüüd so fründli sünd. Bi't Inkööpen oder wenn man wat eeten geiht oder eenfach so op de Stroot, wenn man sick „hej“ seggt: De Dän‘ hebbt jümmers 'n Lächeln op de Lippen. Noch dorto süht man blots ganz weni Lüüd, de op de Stroot op ehr Smartfohn kieken doht. Ganz ungewohnt is dat. So'n beten as fröher föhlt sick dat an. Man töövt regelrecht dorop, dat Pippi Langstrump un Michel ut Lönneberga üm de näste Eck kümmt. Ook wenn de je eegentli no Schweden heuert. Ünnern Streek wunnert mi dat jedenfalls ni, dat de Dän‘ dat tweetglücklichste Volk op de Welt sünd. Blots de Finnen sünd noch glücklicher. Düütschland dorgegen is in Sooken Glücklichkeit jüst vun Platz 16 op Platz 24 afrutscht. Dor ward een richti klamm üm't Hart, wenn man doran dinkt, dat man no'n Urlaub weller ut Dänemark rut mutt. Overs ick harr Glück in den Urlaub bi dat glückliche Volk: Ick bün krank worrn. Richti dull verköhlt heff ick mi. Mit Hosten, Schnöben un all den Snurrkrom. Dor kunn ick dat gor ni aftööven, weller no Huus to kom‘. Dat harr overs mehr mit mien eegen'd Bett to kriegen. Na jo, wi hebbt dat je lang ni slecht hier, overs an mennige Steeden kunnen wi uns ruhi wat vun Dänemark afkieken… In düssen Sinn

In Köln gifft dat nu 'n Mondstatschoon. Na jo, Köln liggt twor ni op'n Mond. Overs dat is je ook keen Statschoon op'n echten Mond, sünnern 'n dat is 'n Inrichtung, de den Mond simuleern schall, mit ganz fienen Sand un Steen un düster is dat dor un so wieder. Dor schüllt de Astronauten ööven, de bald no'n Mond fleegen wüllt. As wurr dat hier op de Eer ni genog arger geeven. Annerlei. Jedenfalls schüllt de Mondfohrers dor ook lehrn, wo man sick in't Weltall sülms verpleegen kann. Dorto is in Köln 'n Planthuus, 'n Gewächshuus, opstellt worrn, dat för 'n tehmli lange Tied in de Antarktis stohn hett, üm dor de Lüüd vun de Statschoon Niemayer III mit frisched Gemüse to versorgen. So un nu kümmt dat wat mi Gedanken mokt hett: So'n Projektleiterin vun de „Luna“, so heet de Statschoon in Köln, hett in 'n Radio-Reportage seggt, wat dat dorste Planthuus „refurbished“ is. Man snackt dat „rieförbischt“ ut. Oha, heff ick dacht. Is dat wat Gefährliched? Wat passeert, wenn so'n Planthuus rieförbischt ward? Kann man dat achteran noch bruuken? Kann man dat Gemüse ut so'n Planthuus noch eeten, wenn dat Dings rieförbischt worrn is. Un hebbt de Lüüd dat ook fachkunni rieförbischt? Ni dat dor noher noch 'n Swatted Lock entsteiht un de Statschoon dohlschluckt un den Rest vun de Welt glieks mit. Mi wurr Angst un Bang. Dorüm heff ick mit schlau mokt. Refurbished is 'n ingelsched Woord un dat heet „generolöverholt“. Jo, worüm seggt se dat denn ni glieks mit dorto? Tscha, rieförbischt is mol weller so'n dösigen „Anglizismus“. Ohne de Dorsten Anglizismen geiht je anschiend gor nix mehr. Op jeden Fall hett mien Recherche mi fuurts weller beruhigt. „Recherche“ blangbi is 'n französ'chen Anglizismus un bedüd‘ „wat rutfinnen“. Overs nochmol trüch to dat Rieförbischen. Wenn ick mi morns so in Speegel bekiek, denn kunn ick ook mol weller rieförbischt warrn. Överhaupt fallt mi Menniged in, dat man gern mol rieförbischen kunn. Annerlei, wat dat mit oder ohne Anglizismus passeert... In düssen Sinn

Wenn man Musik mokt, annerlei, wat man Noten leesen kann oder ni, denn hett man dat mit de söben Töne to kriegen, mit de al Bach un Mozart komponeert hebbt. Un düsse Töne sünd vun‘ Klang her opstiegend C, D, E, F, G, A un H. Un genau een „Oktave“ höger kümmt dat näste C. Dor heuert twor noch de Halftöne to, so as „Es“ oder „Gis“. Dat ist dat denn overs ook würkli. Jedet Leed dat man kinnt, besteiht ut düsse poor Töne. Un speelt man op 'n Instrument, to'n Bispeel op 'n Klavier, dree Töne gliektiedig, so as G, H un D, denn is dat 'n „Akkord“, in düssen Fall de Akkord G-Dur. Wesselt man G-Dur mit D-Dur af, de ut D, Fis un A besteiht, denn kann man över düsse beiden lütten Akkorde al so'n scheuned Leed as „La Paloma“ singen. Beethoven, Ravel, Vivaldi un all de grooten Geister, hebbt dat mit de Ton-Kombinatschoon natüürli veel düller un veel figelienscher dreeven. In de Jazz-Musik ward dat noch verrückter. Un wenn man ganz verrückt is, denn kann man ook 'n Akkord speeln, in den 'n Sexte un 'n Terz över den Grundton speelt ward, seggt wi mol A, F un D. Och, kiek mol, de Bookstoven-Kambinatschoon kümmt een doch ut de Politik bekannt vör. Dat is je drulli. Nehmt man de Akkorde A-Dur, F-Dur un D-Dur, denn kann man dormit 'n ganzen Schwung Musikstücke speeln, to'n Bispeel meist alle Leeder vun Nirvana. Also, ick meen de Rock-Gruppe, ni dat Jenseits. Dat mutt man ehr loten: De AfD is de eenzige Partei bi uns, de ehr Afkörtung man op't Klavier speeln kann. S, P un U gifft dat ni in de Musik un greun un links al gor ni. Overs wat hölpt dat? De AfD versöcht sick je ook af un to mol an't Musik moken. Vörigen Sünndag erst weller. De Lüüd vun de AfD in Brandenborg hebbt irgendwat mit „schuuven“ sungen. De Musik hebbt se vun „Die Atzen“ klaut un denn hebbt se 'n poor Wöörd an‘ Text ännert. Jung, wat kreativ… Wo heet dat noch: „Wo man singt, da lass Dich nieder. Böse Menschen singen keine Lieder.“ Hmm. Ick bün al in de Grundschool skeptisch ween, wat de dorste Weisheit angeiht… In düssen Sinn

Veele Dörper, Städte un Steeden meern in de Landschop hebbt je ehr Geschichen un Legennen, ne. Borg to'n Bispeel hett de Sage üm de Bökelnborg, wo Graf Rudolf, de to veel Stüüern verlangt hett, vun de Buuern meuchelt wurr. Oder de Sage vun den Bettelstudent de in‘ Riesewohld unschüllig ophungen wurr, weil he 'n junge schmucke Deern ümbröcht hebben schall. As Noricht ut‘ Jenseits schall de Fieffinger-Linn noch ümmer vun düt Drama tüügen. För mennige ole Geschichen gifft dat sogor Bewiesen, so as för de Schlacht bi Hemmingstedt. Wo dat dormols in't Johr 1500 ganz genau afloopen is, dat weet man ni. Overs de Geschicht mokt ganz scheun wat her. Jo, dat gifft al dulle Geschichen över Land un Lüüd. Annerletzt bün ick op'n Weg vun Rendsborg no Dithmarschen mol weller dör Fockbek fohrt. Un Fockbek hett je ook 'n Legenn‘: De Lüüd ut dat Dörp wulln mol Heern (Heringe) in ehrn See vermehrn, üm se loter to verkööpen. Overs as se no 'n Tied Woter afloten hebbt, üm de Heern aftofischen, weern dor gor keen bin. Blots 'n grooten, dicken Ool. Dor wurr de Ool verdächtigt, dat he all de Heern opfreeten harr. Dorüm schull he lieden. De Lüüd hebbt besloten, den Ool to versuupen. Se hebbt em in den See smeeten, de no't Afloten vun't Woter je blots noch 'n Tümpel weer. De Ool hett sick wunnen as in Doodeskampf un op't Letzt‘ gung he ünner. De Lüüd weern sick seeker, dat se den Ool versoopen harrn. Dat weer natüürli Bleudsinn. De Ool hett sick freut, weller in't Woter to kom‘. Un dat weet natüürli ook all de, de sick düsse Legenn‘ utdacht hebbt. Na jo, wat de Dramatik angeiht, kann de versoopene Ool, de gor ni versoopen is mit so'n Slacht bi Hemmingstedt, veellicht ni mitholn. Wat ick doran overs besünners sümpatisch finn, is, dat de Fockbekers Humor hebbt. Se hebbt 'n Dörpslegenn‘, bi de se sülms as so'n beten dööspaddelig wechkümmt. Un wenn man över sick sülms lachen kann un sick sülms ni to ernst un to wichti nehmt, denn mokt dat Leven glieks veel mehr Spoß… In düssen Sinn

In Alldag bün ick je Busfohrer, ne. Tomeist fohr ick Reisebus. Dat is overs ni jümmers so. Mitünner steiht op mien Fohropdrag ook „SEV“. Dat heet „Schien'-Erstatz-Verkehr. Is dat de Fall, fohr ick no irgendeen Bohnhoff. Oftmols no Hamborg oder Kiel un vun dor no annere Bohnstatschoon‘. Dat passeert jümmers, wenn de Iesenbohn op de jeweilige Streck‘ jüst ni fohrt, wat je leider gor ni so selten passeert. Annerlei. Wenn man jedenfalls an den Bohnhoff ankom is, no den man hen schall, – tomeist is dat ook de ZOB dorblang – denn ward dat erstmol figeliensch. Op so'n Fohropdrag steiht to'n Bispeel in de erste Reeg: „Hamborg ZOB.“ Mehr ni. An den dorsten „Zentraln Omnibus-Bohnhoff“ gifft dat overs bummeli 20 Haltesteeden. Noch dorto drängelt sick mitünner vör un achter een‘ noch'n ganzen Schwung annere Busse, de in‘ Schien‘ersatz ünnerwegens sünd un de ehr Fohrers ook noch ni so recht weet, wo se eegentli holn schüllt. Wat'n Gewusel. Steiht man verkehrt, kriegt man sick fix mit de Linienfohrers in de Plünn. Tscha, un wenn de Iesenbohn-Fohrgäste an de Wiestofel vöör an‘ Bus seht, dat man SEV fohrt, kümmt se oftmols al vun alle Sieden anrennt wenn man noch gor ni anholn is. Dat kümmt een as Fohrer vör, as wenn man mit 'n Foder-Ammel dör 'n Heunerstall löppt. Ick kann dat verstohn. De Lüüd sünd trech mit Jack un Büx, weil se to'n Deel al dreemol so lang ünnerwegens sünd, as normol. De sünd bet to'n Anslag in‘ Utnohmetostand. Irgendwie tüddelt sick dat an Enn overs doch allns trech, sülms, wenn dat meern in de Nacht is. De Lüüd sünd ook würkli dankbor, wenn se ennli dor sünd, wo se henwulln. Un wat is de Moral vun de Geschicht? Na jo, Iesenbohn fohrn kann bilütten tehmli an de Nerven gohn. Dormit vertell ick nix Niedes. Overs de Lüüd vun de Bohn-Sellschopen un de ut Verkehrs- un Ümweltministerium künnt sick würkli freun, dat jümmers noch so veele Minschen bereed sünd, sick op düssed Reise-Lottospeel intoloten... In düssen Sinn

Inkööpen is je nix för mi, ne. In Supermart renn ick mitünner 20 Minuten orienteerungslos dör de Gänge, bet ick funnen heff, woför ick kom‘ bün. Ook denn, wenn sick dat blots üm dree, veer Sooken hannelt. Wenn ick dat denn ennli schafft heff, stell ick för gewöhnli fast, dat ick an de verkehrte Kasse stoh. Dor wo noch een wat ümtuuschen will oder de Bankkoart ni finnen kann. Denn is dat overs sowiet. Ick bün an de Reeg. Un wenn ick denn mien Tüddelüt op't Förderband packt heff, will ick – so as sick dat heuert – düt Plastik-Trenn-Dings op't Band leggen, dormit allns sien Ordnung hett un de näste Kunde ni nervös ward. Ick weet gor ni so recht, wo düsse bunten Balken överhaupt heeten doht. Woorntrenner? Seperator? Kunnen-Ut'neenholer? Op Platt hett mol een dat Woord „Miendienchen“ oder Miendientje dorför erfunnen. De Steed also, wo mien ophölt un dien anfangt. Worüm ni. Overs dat is mi an un för sick annerlei, denn ich wurr gern mol den Minsch mang de Fingers kriegen, de düsse dösigen Plastik-Knüppels erfunnen hett. Wat hett de sick dorbi blots dacht? De Schiene, in de düsse Trenndingers liggt, sünd tomeist veerkantig, un in de Regel sünd de so schmol, dat de Miendienchen dor genau rinpasst. De Platiktrenners sülms sünd normolerwies dreekantig. Boben hebbt se so'n ganz lütte Kant, de man so even mit de Fingernogels tofot kriegen kann. Un hett man so'n Apparot an een Sied so'n poor Zentimerters anböhrt, verkant‘ sick dat Dings oftmols un fallt weller dohl. Damminochmol! Dor warr ick mitünner regelrecht splitteri över. Noch splitteriger ward mien Fingernogels dorvun. Ick much ni weeten, wo veele echte un veellicht ook falsche Fingernogels de dorsten Miendienchen al op't Geweeten hebbt. Dat gifft 'n Drogerie-Keed, bi de sünd lütte Reklametofeln op de Trenndingers fastmokt. De kann man allerbest anfoten. Overs de mehrsten Geschäfte sünd dor noch ni op kom‘. Wenn man mi froogt, denn schulln de Fummelbalkens ni Woorntrenner oder Miendienchen heeten, sünnern eher „Fingernogel-Afbreek-Knüppels“... In düssen Sinn

Jo, ick weet, dor is weller 'n niedet Bild vun mi. So blifft dat nu overs ook. Tominst so lang ick so utseh as op dat Foto. Nu overs to wat ganz annered. Mi is annerletzt wat opgohn: Wenn man Fruunslüüd över ehr Söhns snacken heuert denn is dor in de Regel blang ganz veel Mudderleevde 'n Barg Verständnis för allns rut to heuern, wat de Jungs noch ni so good künnt. Dat ritt ook ni af, wenn „de lütte Jung“ al kort vör de Rente steiht. Nu snack ick hier ni för alle Müdders, de Jungs optrocken hebbt, overs mi dücht, bi veele is dat so. Un wenn de Jungs al uttrocken overs noch Junggeselln sünd, denn ward ook gern mol holpen: „Nä, morn kann ick ni to'n Canasta kom‘, ick mok bi mien Jung de Köök mol richti schier.“ Vellicht mutt ook jüst de Goorn 'n beten Pleege hebben oder sünst wat liggt an. Gegen düsse müdderliche Hölp künnnt de Söhns sick an un för sick gor ni wehrn. Un gern kümmt vun de Muddersied ook de wichtige Tosatz: „He deiht sick doch so swor dormit.“ Tscha, wenn een wat afnohm ward, mutt man dat ni sülms moken. Man mutt dat ook ni lehrn. Ganz eenfach. Overs Müdders betüddelt nu mol gern de Lütten – un even ganz besünners gern de lütten Jungs. Annerlei wo groot de Lütten al sünd. Dat is je ook allns in Ordnung so. Wenn uns‘ Welt wat verdreegen kann, denn is dat mehr Leevde. Düsse Mudderleevde un Nosicht, de ick jüst beschreeven heff wennd‘ sick overs blots an de eegen‘ Jungs, ni an alle Mannslüüd un al gor ni an den eegen‘ Ehemann. Ehemänner schüllt sülmsstänni ween, möglichst veel köön‘ un se schüllt sick allgemein ni so anstelln. Fallt Ju wat op? Ick meen, jeder Ehemann is je ook de Söhn vun 'n Mudder. Un wohrschienli is he vun sien Mudder sülms düchti betüddelt worrn. Dor drängt sick doch de Froog op, wonehm all de sülmsstännigen Mannslüüd herkom schüllt. Finn‘ den Fehler. Overs mit düsse Zwickmöhl mööt Mannslüüd nu mol leeven. Un wohrschienli hett al Eva den Appel blots vun Boom reeten, weil se em ehrn Jung mit no Huus bring‘ wull… In düssen Sinn

Worüm ward wi ni eenfach blots öller, worüm seht wi bi't Öllerwarrn ook ümmer öller ut? Na jo, so'n beten to öllern is je in Ordnung. Ick much ook ni mien Levdag utsehn as 'n lütt‘ Kind dat jüst ut'n Kreißsool kümmt. Overs dat weer doch scheun, wenn man bet – seggt wi mol – to'n 29. Gebuurtsdag so öllern wurr, as wi dat kinnt, vun dor an overs jümmers so utsehn deh as mit 29. Denn kunn man twor keen Komplimente mehr moken as, „oh, dien Öller süht man di gor ni an“, overs dor wurr ick dat glatt op ankom‘ loten. Klor, man kunn noch veel doröver spekuleern, wat dat sünst noch allns mit sick bringen wurr, wenn man jümmers as mit 29 utsehn deh. So kunn man sick mit 100 Johr noch 'n junge Fruu afgriepen oder ook 'n jungen Mann, wat man even leever lieden mach, un keeneen wurr een op den Öllersünnerscheed ansnacken. Johannes Heesters harr dat wiss gefulln, un sien Fruu wohrschienli noch mehr. Overs so is dat je ni. Wi ward nu mol öller utsehn, wenn de Johrn in't Land treckt. Un wokeen Johannes Heesters noch kinnt, is wiss öller as 29 Johr. In de Schooltied tellt man veellicht noch de Melktähn, de een utfallt, loter tellt man, wo veele Falten man nied kreegen hett – an Anfang jedenfalls. Denn tominst ick heff intwüschen mehr Falten, as ick fröher mol Melktähn harr. Un dat is ook de Grund dorför, dat hüüt 'n niedet Bild vun mi to'n Döschkassen-Text to sehn is – sogor mit 'n frische Mütz. Dat is je würkli dösig, ne: Op niede Biller würkt man jümmers an öllsten. Je öller de Fotos sünd, je jünger süht man dorop ut. Ut düsse Sicht mutt ick seggen, dat mi ole Fotos mit de Johrn ümmer sümpathischer ward. Nu heuer ick oftmols, dat ick gor ni mehr so utseh, as op dat Bild, dat sünst an düsse Steed to sehn weer. Ick kann ju seggen: Wenn man dat so fief oder teihnmol de Week to heuern kriegt, denn kann man al so'n beten in't Grübeln kom‘. Tscha, heff ick dacht, denn mutt even 'n frisched Bild her. Un nu bün ick mol gespannt wo lang dat niede Bild so utsehn ward as ick… In düssen Sinn

Man kann sick je düchti argern un gnegeli warrn, wenn wat scheev löppt, ne. Man kann dat overs ook noloten un eenfach dat Beste ut dat moken, wat dor is. Un to de, de sick de Petersilie ni so gau verhogeln loten doht, heuert de Lüüd vun de Friewillige Füüerwehr Kronprinzenkoog. De heff ick vör ni bummeli twee Weeken mit 'n Reisebus to 'n Tour övern ganzen Dag afholt. Dat schull no Hamborg gohn. Dor harrn se verscheedene Sooken utsöcht, de se sick bekieken wulln. Erstmol schull overs op'n Rastplatz bi Tornesch fröhstückt warrn. Allns schier sowiet – bet kort achter Itzehoe. Stau op de A23. Un wat för een. Dat weer nömli de Sünndag an den dat Wacken Festival to Enn gung. Un nu weern all de Musikfrünn‘ op'n Weg no Süden. Bald weer klor: Ut dat Fröhstück an de Frische Luft kunn nix warrn, wenn man nix in Hamborg verpassen wull. Overs dat weer de füüerfasten Fruuns- un Mannslüüd annerlei. De weern an vertelln un an Lachen, as wenn gor nix los weer. De Rundstücke, de Kaffe un all dat wurrn op de näste Raststeed ut'n Gepäckruum in Bus rinholt un denn wurr even in Stau eeten un drunken. No süssti Minuten bi Stillstand oder heuchstens fief, süss Kilometers de Stünn weer klor: Ook de erste Attraktschoon op'n Helmut Schmidt Floogplatz in Hamborg wurrn de Lüüd ni mehr to sehn kriegen. Annerlei – de harrn wiederhen grooten Spooß un weern an lachen. För den Stau kunn je keeneen wat, un wechgnegeln kunn man em ook ni. Un Sprüche hebbt se kloppt. Ick weer in een‘ Tour an Lachen an't Stüüer. To'n Bispeel: „Ick heff vun Nacht slopen as'n Mofa: So'n beten op de Sied – op'n Ständer.“ De mehrsten annern Sprüche kunn ick mi leider ni marken. Tscha, op't Letzt‘ harrn de Füüerwehrlüüd 'n wunnerborn Dag. De een oder anner hett achteran je veellicht würkli as 'n Mofa slopen. Overs den scheun‘ Dag harrn se blots, weil se dat sülms so wulln. Se hebbt dat eenfach nohm as dat keem. Ick dink dor kann man sick bilütten 'n Bispeel an nehm‘… In düssen Sinn

Hebbt Ju al mol wat vun Parasiten heuert, de „Lütte Leberegels“ heet? De sünd veellicht dösig. De künnt blots överleeven, wenn Schoop, Snecken un Miestriebels (Ameisen) op desülbige Koppel levt. Un dat geiht so: De utwussen‘ Egels sünd in de Leber, genauer geseggt in de Gallngänge vun Schoop to Huus. Dor leggt se ook Eiers, de denn dör'n Darm vun't Schoop no buten kümmt. Mit 'n beten Glück kruupt nu 'n Sneck över de Schoopkötels mit de Egeleier bin un fritt wat dorvun. In‘ Darm vun de Sneck slüppt de Larven ut de Eier un kruupt vun‘ dor in de Lung, wonehm se de Sneck so lang argert, bet se 'n beten Sliem mit de Larven dorbin uthosten deiht. Jüst op düssen Sliem hett dat nu 'n bestimmte Miestriebel-Oart afsehn. So langt 'n ganzen Schwung Egel-Larven in 'n Miestriebel, wo se sick sick in't näste Stadium verwannelt. Se blievt denn erstmol in Darm. All, bet op een. De wannert in‘ Kopp vun de Miestriebel, wonehm se sick in't Nervensüsteem inklinkt. Vun dor an geiht de Miestriebel obends ni mehr no Huus in't Nest, sünnern se krabbelt op'n hogen Grashalm un bitt sick dor boben fast. Wenn nix passeert, kümmt se morns to Arbeid dohl, üm obends weller op'n Halm to krabbeln. So lang, bet 'n Schoop den Halm mit de Miestriebel opfritt. In't Schoop kinnt sick de lütten Egels genau ut, denn wenn se ut de verdaute Miestriebel rut sünd, beugt se in Schoopsdarm direkt in Gallngang af. Dor ward se groot un leggt Eiers för den nästen Törn. Verrückten Krom gifft dat, ne. Overs een Sook lött mi ni los: De Ümprogrammeerung vun de Miestriebel, so dat se obends op'n Halm krabbelt. Kann man dat ni op uns Minschen anwennen? Ick wurr to'n Bispeel gern bi mennige Autofohrers inprogrammeern, dat se eenfach tosom mit all de annern losfohrt, wenn de Ampel för ehr op greun springt – dat se ni so lang rümnusselt eher weller rot is. Na jo, veellicht weer dat ook 'n beten överdreeven, de Lüüd dorvör so'n dösigen Egel in' Bregen to setten. Liekers: Man mutt sick wunnern, wat de Natuur sick allns utdinkt… In düssen Sinn

Wi hebbt je all so'n poor Steeden, an de wi an leevsten ween möögt, ne. Veellicht to Huus, in't eegene Dörp, an' besünnern Urlaubsort un so wieder. Op de anner Sied kinnt jede un jeden vun uns overs ook Gegenden, de uns överhaupt ni toseggt. Dat kann jüst so 'n bestimmted Dörp oder 'n Stadt ween. Wenn wi heuert, dat een vun dor kümmt, schüddelt uns dat richti. Un denn kann dat passeern, dat een‘ de Snack över de Lippen kümmt, üm den mi dat nu geiht: „Dor much ick ni doot över'n Tuun hang‘.“ Na jo, ick weet je, wat de dorste Snack, de „Metaffer“, bedüüden schall. Liekers froog ick mi: Wat steekt dor achter? Op de een‘ Sied kunn een dat je annerlei ween, wonehm man hangt, wenn man doot is. Dat kriegt man je wohrschienli so un so ni mehr mit. Op de anner Sied wurr dat je ook to Gesabbel föhrn: „Moin Kuddel. Segg mol, hest dat al mitkreegen? Bi Meier in de Hauptstroot hangt 'n Dooden övern Tuun…“ Jo un wat passeert denn, wenn man dor so hangt? Sowat smitt doch Froogen op. Dat mutt doch Aktivitäten no sick trecken. Un in'n Dörp in dat man eenfach doot övern Tuun hangen bleev, as wenn't nix Besünners weer, much ick tatsächli ni doot övern Tuun hangen. In‘ Tatort wurr erstmol de Spoornseekerung kom‘, üm to ünnersöken, worüm dor een‘ doot övern Tuun hangt. Is he dor alleent un ohne fremmed Inwürken röverfulln oder hannelt sick dat op't Letzt‘ doch üm 'n Verbreeken? Mi wurr dat jedenfalls stutzi moken, wenn bi uns to Huus een doot över'n Tuun hangen wurr. Dorbi geiht mi wat op: Ick mach je würkli gern in dat Dörp ween, in dat ick to Huus bün. Kunn man in so'n Fall denn annersrüm seggen: „Dor much ick gern doot över'n Tuun hangen?“ Man weet dat ni. Tscha, wenn man bilütten mol doröver nodinkt, wat dat mit den een‘ oder anner Snack op sick hett, denn kann man al in't Staun‘ geroden. Overs min Fazit is in düssen Fall is: Ick much an un för sick narms doot över'n Tuun hang‘. Ick finn‘, dat heuert sick eenfach ni… In düssen Sinn

Ju kinnt wiss ook de nieden Plastik-Deckels, de no't afschruuven an de Buddels hangenblifft, ne. De sorgt je gelegentli för veel Larm. Bi de ersten Mole, as ick so'n Buddel tofot‘ kreeg, heff ick dacht, wat dat 'n Produktschoonsfehler weer. Dor heff ick denn mit Gewalt an de Deckels reeten, bet ick ehr afharr. Achteran hungen dor overs jümmers so spitze un scharpe Plastikreste, un wenn man ut de Buddel suupen wull, denn weer dat ni so angenehm. Allmähli wurr mi denn overs kloar, dat dor 'n Konzept achter weer. Dat gung denn je ook ümmer mehr dör de Presse un dör'n Rundfunk. Överall hett man ook mehr un mehr Lüüd tosom snacken heuert, de sick över de Deckels opreegt hebbt. Jo, ick funn dat to Anfang ook 'n beten unpraktisch. Overs denn heff ick bi uns in Dörpskroog seeten. Dor hett de Krööger jüst 'n Cola-Korn tosommangelt. Un as he de Cola in't Glas kippen deh, dor hett he den Deckel vun de Buddel so wiet no de Sied beugt, bet dat dorste Dings inrast‘ is un ni weller vör dat Lock vun de Buddel klappen deh, wo he bi't utkippen steuert harr. Dat weer so'n richtigen Aha-Momang för mi. Vun dor an weer mi klor, dat ick mi ganz gau an de nieden Deckels gewöhn‘ wurr. Keem ook so. Mennige anner Lüüd heff ick overs wieder över de Dingers schimpen heuert. Ick heff denn seggt: „Wenn Ju dat so un so mokt…“ Overs de hebbt mi gor ni utsnacken loten. Ick glööv dat geiht üm 'n ole Sook: För de een‘ is dat eenfach 'n Stück Entwicklung, de annern föhlt sick in ehr Frieheit inschneuert. Dat weer al so as de Toledden vun de Goorns in de Hüüs wannert sünd – mit Woterspöölung un allns. Dormols hebbt veele Lüüd seggt: „Freeten un Schieten ünner een Doken, dor kümmt nix no!“ Overs ick glööv ni, dat all, de sick nu över de nieden Buddeldeckels opreegt, noch 'n Dunnerbalken in Goorn hebbt. Un wenn doch, denn sünd se würkli vun oln Slag un hebbt bestimmt 'n Taschenmess. Dormit künnt se de Deckels afsnieden, un zack, sünd se weller frie. Jo, wenn blots allns in't Leven so eenfach weer, ne… In düssen Sinn

Siet 'n Wiel bün ick Busfohrer. Dor heuert man je automatisch mit, wat de Lüüd in de ersten poor Reegen so vertellt. Un mitünner kümmt dor recht drullige Sooken bi rut. So hett annerletzt 'n söbenjährigen Jung sien Schoolkolleg froogt: „Segg mol, wann starvt Putin eegentli?“ Dorop de anner: „Wat is 'n Putin?“ Jo, un vörige Week bün ick mit 'n Reisegruppe in Richtung Hamborg ünnerwegens ween. De Lüüd weern overs al lang ut de School rut. Nu keem‘ wi op de A23 an de Buusteed bi Pinneberg vörbi. Dor, wo ümmer Stau is. Dat kann man jeden Dag in de Verkehrsnorichen heuern. Wi sünd dor also op de linke Sied vun de Autobohn langnusselt, weil de Stroot op de rechte Sie nied mokt ward. Dor stunnen jede Menge Lastwogens, Walzen, 'n groote Teermoschien un 'n Barg annered Speziolgerät. Wat man overs ni sehn kunn, dat weern Minschen, Buuarbeiders. Un wi harrn ni Sünndagobend, dat weer meern in de Week morns halvi negen. Drööge Luft harrn wi ook. Beste Bedingung‘ also, üm so'n Stroot trech to moken. Dor gung dat achter mi los: „Wo sünd de Lüüd denn, hebbt se keen Tied to arbeiden?“ Denn 'n annern: „Oh, dor, ick seh‘ een – dor noch een…“ Op de gesamte Buusteed, de so bummeli fief Kilometer lang is, weern genau dree Buuarbeiders ingang, würkli. „Mol kieken, wat sick bet hüüt Nomeddag verännert, wenn wi hier weller lang komt.“ Nomeddags Klock veer, keem‘ wi dor in de anner‘ Richtung lang. Un achter mi gung dat weller los: „Dat is je as bi so twee Billers, bi de man de Ünnerscheede rutfinnen mutt.“ „Also ick seh‘ ni, dat sick dor wat verännert hett.“ Denn 'n annern: „Nu heff ick dat! Een Arbeider is no Huus gohn.“ Tatsächli, nu weern blots noch twee Lüüd op de ganze Buusteed. „Ach dorüm schall dat noch bet nästed Johr duuern. Mit twee, dree Arbeiders schaffst je nix wech.“ Ut 'n anner Eck: „Kann man dat ni eenfach so loten?“ „Nä, dor sünd doch noch gor keen Streeke op de Fohrbohn.“ „Och, de kann man sick doch dinken…“ Tscha, veellicht schull de Verkehrsminister ook mol so'n Bustour mitmoken… In düssen Sinn

Weet Ju wonehm dat „Social Spaces, Art Venues, Edutainment, Event Hub, Conferencing, Co-Working“ un noch veel mehr ünner een Doken gifft? Narms – tominst ni in Hamborg. All dat, wat ick jüst optellt heff – vun dat ick gor ni so recht weet, wat dat allns heeten deiht – schull dat overs in den 245 Meter hogen „Elbtower“ in de Hambörger Hoben-City geeven. Tscha, wenn Ju dor in de jüngste Tied mol an vörbikom‘ sünd, denn weet Ju, wat de dorste Turm in Momang man jüst 100 Meter hoch is. Överall hangt dat Iesen vun den Stohlbetong ut de Wannen un Deeken. Man weet gor ni, wat dor wat buut oder eher wat afreeten ward. Siet Oktober 2023 röhrt sick dor jedenfalls gor nix mehr. Den Investor „Signa“ is de Puste utgohn. Nu ward no niede Investors söcht. Dat Problem: So afmoracht un rünnerwirtschop, as dat Dings nu is, wurrn de Mieten för all de Rüüm dor so düüer warrn, dat sick dat för de Mehrsten, de dor intrecken wulln ni reeken deh. Un niede Mieters, de to veel Geld hebbt, sünd swor to finnen. Man kunn dat Malleuer twor afrieten, overs dat will de Hambörger Senot ni betohln. Denn blifft dat erstmol dor. Wo kümmt sowat överhaupt tostann? Dat weer so: 2017 hett de erste Börgermeister vun Hamborg dat Projekt vörstellt. Wokeen weer dormols noch Börgermeister? Och jo, Olaf Scholz hett de heeten. De is je bekanntli intwüschen Bunneskanzler. Dormols hett he seggt: „Ick much, dat de Hambörgerin‘ un Hambörgers‘, wenn dat ferti is, seggt, dat hett de Olaf Scholz good mokt, un dat se ni seggt, kiek mol.“ Na jo, nu seggt se doch „kiek mol“. Dorüm hett de Elbtower intwüschen ook den Spitznoom „De korte Olaf“ kreegen. Dat löppt irgendwie ni so recht för den Kanzler, ne. Annerlei. Nu steiht de Plünnkrom jedenfalls dor in de Gegend rüm. Künnt Ju kööpen, wenn Ju genog Lüttgeld hebbt, so üm de 850 Millioon Euro schull dat overs al ween. Wenn dor noher keeneen Intrecken will, denn hebbt Ju in de böberste Etosch tominst de beste Utsicht in Hamborg. Un wenn't fertig is, seggt gern bescheed. Ick wurr dor denn ook gern mol ut‘ Finster kieken... In düssen Sinn

Wenn man eenfach nix mehr dorvun weeten will, dat allns ümmer slimmer ward, denn hölpt dat, eenfach mol över wat ganz anners notodinken. To'n Bispeel doröver, dat wi ganz scheun fix ünnerwegens sünd. Sogor wenn wi op'n Stohl sitten doht. Un dat is so, weil sick de Eer eenmol in 24 Stünnen üm sick sülms dreiht. So bewegt man sick an‘ Äquator mit 1600 Kilometers in de Stünn. Ook wenn man eenfach so in de Gegend rümsteiht. Bi uns, de wi je ni an Äquator wohnt, bewegt man sick ümmerhen noch mit 900 km/h. Un erst, wenn man an Nord- oder Südpol steiht, bewegt man sick gor ni mehr – dinkt man. Stimmt overs ni, denn de Eer suust je eenmol in't Johr üm de Sünn. Dat is 'n Kring mit'n Radius vun 150 Millioon Kilometers. Mit 'n beten Reeknerie kriegt man rut, dat de Eer mit good 34000 Kilometers in de Stünd üm de Sünn suust. Dat is bannig gau. Un dat is noch ni allns, denn ook de Galaxie in de wi sünd, dreiht sick un bewegt sick mit meist 100000 km/h in Richtung Andromeda-Galaxie. Un wi bewegt uns mit. Also relativ sehn. Dat heet, sülms wenn man mit‘ Auto irgendwo liggenblifft, weil de Tank dröög is, steiht man ni een Sekunn op de Steed. Oder dat hier: Wat meent Ju, wo lang man bruukt, üm bet een Milliarde to telln? De froog stell ick gern mol lüüd, de dat eegentli weeten schulln. De een‘ meent, dat man dorto 'n Dag bruukt, de annern seggt, 'n poor Weeken. Wat meent Ju denn? Also pass op: Bi een Milliarde sünd 90 Perzent vun de Tohln grötter as hunnert Millioon. Un üm 396572628 uttospreeken bruukt man good veer Sekunnen. Runnd‘ wi mol op veer Sekunnen af. Denn sünd dat also veer Milliarden Sekunnen. Reekend man dat in Minuten, Stünnen un so wieder üm, denn kümmt man dorbi an't Enn op knapp 127 Johr! Un wenn uns mol weller in Sinn kümmt, wat allns slimm un fürchterli is, denn kann man eenfach versööken bet een Milliarde to telln oder man mokt sick klor, wo gau man doch ünnerwegens is. Denn speelt de ganze annere Krom för'n Wiel gor keen Rull mehr… In düssen Sinn

Eegentli wull ick dat EM-Football-Speel mang Düütschland un de Schweiz, vörigen Sünndag je mit'n poor Lüüd un 'n Beer in de Hand in't Fernsehn kieken. Dor is overs nix ut worrn, ick heff arbeiden musst. As dat Speel losgung, weer ick op'n Weg vun Hamborg no Dithmarschen. Overs ick heff dat Radio anmokt, un dor wurr de Partie je ook överdrogen. Leider weet ick ni mehr, wo de Sportreporter heeten hett, de dat Speel kommenteert hett. Wat ick overs weet, is, dat he dat eenfach grootoarti mokt hett. Man kunn sick jeden Pass, jedet Foul un jedet Tor genau vörstelln. Ook dat Tor, dat unse Jungs weller aferkinnt worrn is. Wat'n Schiet. Annerlei. So'n 1:1 is lang keen slechten Pfusch. Nu heff ick mi overs vörstellt, wat dorbi rutkeem, wenn ick so'n Speel in't Radio kommenteern schull. Ick glööv dor harr ick mien leeve Not mit. Dor mutt man toerst je mol 'n flinked Oog hebben, un denn mutt man sick ook noch bummeli 40 Nooms marken, wenn man all de Speelers mittellt, de noch inwesselt warrn kunnen. Un ook all de Nummern, de bi ehr op'n Rüüch stoht mutt man kinnen. Bi mi wurr sick dat bilütten so anheuern: „De Nummer fief vun de Düütschen hett nu denn Ball. Wo heet he noch glieks? Tööv mol... Och nä, de hett em gor ni mehr, nu hett de Nummer Negen em. He speelt af, un de Nummer Negen fischt em ut de Luft. Also, ick meen, de Nummer Negen vun de Lüüd mit de annern Plünn. Oh, dor is een vun de Düütschen op de Snut fulln. De mit de dösige Frisuur vun de anner Mannschop hett em 'n Been stellt. De Schieri hett dat ni sehn, dat Speel geiht wieder. Overs wo is Ball nu afbleeven? Och de is in't Tor! Toooor! Oh nä, dat is je 'n Tor för de Schweizer ween. So'n Schiet. Dor hebbt unse Jungs anschien'd dröömt. To'n Glück is glieks Halftied, denn kann ick mi ennli mol 'n lütten Oogenblick verpusten…“ Jo. So oder so ähnli wurr sick dat anheuern, wenn ick dor an't Mikrofohn seet. To'n Glück sitt ick dor overs ni. Un dorüm warr ick mi gern weller 'n Speel in't Radio anheuern… In düssen Sinn