Podcasts about omwille

Het is onmogelijk om de bestemming die God jou heeft gegeven te bereiken als je toestaat dat je denken wordt beheerst door vrees. Vrees is een nauwe verwant van angst, en als je dat blijvend toelaat in je denken bezorgt dit jou ellende en rooft het je vreugde. Ik heb een gevoel van vrees ervaren toen we onze reis voor een conferentie in India aan het voorbereiden waren. Ik was enthousiast over de geweldige mogelijkheid daar, maar het enige waar ik aan kon denken, was de lange vlucht en de erbarmelijke situatie in dat land. Maar de Heer sprak tot mijn hart en liet mij zien dat ik mijn vrees moest overwinnen door mij te focussen op en te blijven in Zijn Woord. Als ik het had toegestaan om aan de negatieve aspecten van de reis te blijven denken, dan had het mij de vreugde en blijdschap ontnomen die God wilde dat ik zou ervaren. Vrees is een valkuil en je moet vastberaden zijn om er niet in te trappen. Als er dingen gebeuren met als doel angst of vrees in je hart te plaatsen, bijvoorbeeld onzekerheid over je toekomst of geconfronteerd worden met nieuwe situaties of uitdagingen, wend je dan tot Psalmen 27:1 en bid en belijd hardop: “De Heer is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrees of angst hebben?”

Het geweld tegen christenen groeit explosief. Wereldwijd ervaart 1 op de 7 christenen op zijn minst een hoge mate van vervolging of discriminatie. Wat heeft dat gelovigen in Nederland, voor wie dat heel anders ligt, te zeggen? Kun je je uberhaupt voorstellen wat het is om te lijden vanwege je geloof? En hoe kan het dan dat christenen die in situaties van vervolging tot geloof komen soms zeggen dat geloven ‘het moeilijkste en het mooiste is' wat ze ooit hebben gedaan? In deze aflevering een gesprek met Willem van der Deijl (theoloog bij OpenDoors en auteur van het boek ‘Lijden met Christus) en Myriam Klinker- de Klerck (hoofddocent Nieuwe Testament aan de TUU en betrokken bij een onderzoek naar de betekenis van lijden bij Paulus.) over het lijden, lijden omwille van Christus en de uitdaging waar we als christenen in ‘het comfortabele?' westen voor staan.

Kracht ontdekken en vinden in het samen zingen met bewoner Maria, mensen nabij blijven tot op het laatste moment van het leven, kracht putten uit diepe vriendschappen. Zo streven bewoners en zorgverleners van woonzorgcentrum Passionisten te Tienen om samen ‘het leven te vieren’. Pastoraal werker Jeroen Thomas wijst naar de bron waaruit hij put om […]

Op 1 juli gedenken we de H. Rumoldus, bisschop en martelaar, patroon van het bisdom Mechelen-Brussel. Rumoldus, uit Ierland of Schotland afkomstig, zou door de paus zijn gelast met een apostolische zending voor onze gewesten. Omwille van zijn geloof werd hij vermoord omstreeks 660. Zijn relieken rusten in de kathedraal van Mechelen die zijn naam draagt. De heilige Rumoldus is de patroon van het in 1559 opgerichte aartsbisdom.

Jonas klopte nog eens aan bij onderzoeker Arjan Sterken. Enige tijd geleden volgde Arjan immers een cursus spiritualiteit en theosofie in het Theosofisch Centrum Nijmegen. Daar wilde Jonas alles over horen. De theosofie is vandaag misschien niet meer zo populair, maar zoals Arjan het zegt: “deze beweging was zo invloedrijk dat je niet kan begrijpen hoe het moderne religieuze en spirituele landschap eruitziet zonder basiskennis van de theosofie.” Dat is ook waarom hij in zijn cursus Nieuw Religieuze Bewegingen aan de universiteit van Nijmegen steevast begint met de oprichting van de theosofie door de controversiële Helena Blavatsky en Henry Steel Olcott. Talloze ideeën die vandaag gemeengoed geworden zijn in uiteenlopende New Age en spiritualiteitskringen, vind je ook terug in de theosofische literatuur van het begin van de 20ste eeuw. Eén voorbeeld daarvan is het geloof in de graduele ontplooiing van de menselijke ziel in opeenvolgende reïncarnaties. Een ander voorbeeld is het idee dat een oeroude, esoterische wijsheid verborgen zit in alle religieuze tradities, maar dat die bedolven werd onder problematische uiterlijkheden. De theosofen waren niet de eersten die deze ideeën propageerden, maar de vele theosofische genootschappen die van de VS tot Indonesië het levenslicht zagen, zorgden er wel voor dat ze populair werden bij de elite en de hogere middenklasse. Ook waren belangrijke spirituele figuren zoals Rudolf Steiner, D.T. Suzuki, en Jiddu Krishnamurti oorspronkelijk met de theosofie verbonden. Omwille van het grote belang van de theosofie, stond deze stroming ook centraal in de allereerste aflevering van Groetjes uit Shambhala. Paul en Jonas doken toen wat dieper in haar geschiedenis en impact. Deze nieuwe aflevering met Arjan vormt daarop een welkom vervolg. Jonas en Arjan bespreken immers hoe de hedendaagse theosofie schijnbaar enkele cruciale transformaties onderging. Figuren als Blavatsky en Olcott verdwenen naar de achtergrond (evenals de boodschappen van de Mahatma's), maar iemand als Jiddu Krishnamurti, die zich in zijn latere leven erg kritisch uitliet over de theosofie, wordt vaak aangehaald. Ook de oorspronkelijke theosofische tendens om heel diep te graven in oude teksten en geschiedenissen in de hoop verloren geraakte wijsheden te ontdekken, is niet meer zo sterk aanwezig. Spirituele ervaring en persoonlijke intuïtie staan nu veel centraler. Vanuit die optiek lijkt het erop dat we een erg boeiende dynamiek kunnen ontwaren: de theosofie die ooit de motor vormde achter verschillende vormen van moderne esoterische spiritualiteit, lijkt nu op haar beurt sterk beïnvloed te worden door de nieuwe tendensen binnen diezelfde spiritualiteit. ------- Foto: een portret van Helena Blavatsky (met eigen inkleuring). ‘Groetjes uit Shambhala' is een productie van ⁠⁠Volzin⁠⁠.

In iedere basisschoolklas zit gemiddeld één kind dat slachtoffer is van seksueel misbruik. We kennen dus allemaal slachtoffers. Ik zat op school bij Lenneke, die op haar twaalfde seksueel werd misbruikt door haar opa. Iedereen wist het, niemand deed wat. Twintig jaar later vraag ik mij af: waarom hielpen wij haar niet? Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/15072/niet-alleen-daders-van-kindermisbruik-veroorzaken-trauma-s-wij-de-omstanders-doen-dat-ook Het boek, Het hele dorp wist het, bestel je hier: http://www.decorrespondent.nl/hetheledorpwisthet Dit verhaal is gebaseerd op het boek Het hele dorp wist het, dat 30 januari bij De Correspondent verschijnt. Omwille van haar veiligheid zijn de namen van Lenneke en de dorpen gefingeerd. Heb je vragen over seksueel geweld, of wil je een verhaal delen? Neem dan contact op met Centrum Seksueel Geweld Hier vind je de website van Centrum Seksueel Geweld.via telefoonnummer 0800 0188 Wil je vrijblijvend kennismaken met ons journalistieke platform? Schrijf je in voor de proefmail en ontvang gratis een selectie van onze beste verhalen in je inbox: decorrespondent.nl/proefmail ****** Voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring kun je terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. ****** Productie: Tom Ruijg Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

Ik zat op school bij Lenneke, die op haar twaalfde seksueel werd misbruikt door haar opa. Toen ze daar met haar familie niet over kon praten, probeerde ze dat met het dorp. Een jaar later wist iedereen het. Ook ik. Maar in plaats van dat we haar hielpen, maakten we het erger. Wat hadden we kunnen doen om Lenneke wél te helpen? Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/15083/we-kennen-allemaal-iemand-die-slachtoffer-is-van-misbruik-zo-help-je-hen-beter Het boek, Het hele dorp wist het, bestel je hier: http://www.decorrespondent.nl/hetheledorpwisthet Dit verhaal is gebaseerd op het boek Het hele dorp wist het, dat 30 januari bij De Correspondent verschijnt. Omwille van haar veiligheid zijn de namen van Lenneke en de dorpen gefingeerd. Heb je vragen over seksueel geweld, of wil je een verhaal delen? Neem dan contact op met Centrum Seksueel Geweld Hier vind je de website van Centrum Seksueel Geweld.via telefoonnummer 0800 0188 Wil je vrijblijvend kennismaken met ons journalistieke platform? Schrijf je in voor de proefmail en ontvang gratis een selectie van onze beste verhalen in je inbox: decorrespondent.nl/proefmail ****** Voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring kun je terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. ****** Productie: Julius van IJperen, Tom Ruijg Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

In iedere basisschoolklas zit gemiddeld één kind dat slachtoffer is van seksueel misbruik. We kennen dus allemaal slachtoffers. Ik zat op school bij Lenneke, die op haar twaalfde seksueel werd misbruikt door haar opa. Iedereen wist het, niemand deed wat. Twintig jaar later vraag ik mij af: waarom hielpen wij haar niet? Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/15072/niet-alleen-daders-van-kindermisbruik-veroorzaken-trauma-s-wij-de-omstanders-doen-dat-ook Het boek, Het hele dorp wist het, bestel je hier: http://www.decorrespondent.nl/hetheledorpwisthet Dit verhaal is gebaseerd op het boek Het hele dorp wist het, dat 30 januari bij De Correspondent verschijnt. Omwille van haar veiligheid zijn de namen van Lenneke en de dorpen gefingeerd. Heb je vragen over seksueel geweld, of wil je een verhaal delen? Neem dan contact op met Centrum Seksueel Geweld Hier vind je de website van Centrum Seksueel Geweld.via telefoonnummer 0800 0188 Wil je vrijblijvend kennismaken met ons journalistieke platform? Schrijf je in voor de proefmail en ontvang gratis een selectie van onze beste verhalen in je inbox: decorrespondent.nl/proefmail ****** Voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring kun je terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. ****** Productie: Tom Ruijg Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

Ik zat op school bij Lenneke, die op haar twaalfde seksueel werd misbruikt door haar opa. Toen ze daar met haar familie niet over kon praten, probeerde ze dat met het dorp. Een jaar later wist iedereen het. Ook ik. Maar in plaats van dat we haar hielpen, maakten we het erger. Wat hadden we kunnen doen om Lenneke wél te helpen? Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/15083/we-kennen-allemaal-iemand-die-slachtoffer-is-van-misbruik-zo-help-je-hen-beter Het boek, Het hele dorp wist het, bestel je hier: http://www.decorrespondent.nl/hetheledorpwisthet Dit verhaal is gebaseerd op het boek Het hele dorp wist het, dat 30 januari bij De Correspondent verschijnt. Omwille van haar veiligheid zijn de namen van Lenneke en de dorpen gefingeerd. Heb je vragen over seksueel geweld, of wil je een verhaal delen? Neem dan contact op met Centrum Seksueel Geweld Hier vind je de website van Centrum Seksueel Geweld.via telefoonnummer 0800 0188 Wil je vrijblijvend kennismaken met ons journalistieke platform? Schrijf je in voor de proefmail en ontvang gratis een selectie van onze beste verhalen in je inbox: decorrespondent.nl/proefmail ****** Voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring kun je terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. ****** Productie: Julius van IJperen, Tom Ruijg Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

Julia strugglede jarenlang met een acne-probleem en dat zorgde voor onzekerheid. Elk product dat ze probeerde, bezorgde haar nog meer onzuiverheden of deed gewoonweg niéts voor haar huid.Omwille van haar zoektocht naar natuurlijke, verzorgende skincare startte ze samen met haar partner Clay And Glow. Ze bouwden een trouwe community op die zelfs mee beslist over de producten, lanceringen en meer.Maar de gigantisch snelle groei zorgde ook voor hevige groeipijnen. De stress en emoties worden soms teveel en doen Julia twijfelen of Clay And Glow niet een 1-hit-wonder zou zijn. Hoe bouwden ze die community op? Wat met hun social media strategie? Wat is het proces om zelf skincare producten te maken? Hoe gaat ze om met de snelle groei van het bedrijf?Deze vragen en nog veel meer beantwoordde Julia Veer van Clay And Glow in deze aflevering van de BrandBabes podcast.Julia en Clay And Glow volgen? Dat kan via https://www.instagram.com/juliaveer/ en https://www.instagram.com/clayandglow/schrijf je hier in voor de masterclass

Het is onmogelijk om de bestemming die God jou heeft gegeven te bereiken als je toestaat dat je denken wordt beheerst door vrees. Vrees is een nauwe verwant van angst, en als je dat blijvend toelaat in je denken bezorgt dit jou ellende en rooft het je vreugde. Ik heb een gevoel van vrees ervaren toen we onze reis voor een conferentie in India aan het voorbereiden waren. Ik was enthousiast over de geweldige mogelijkheid daar, maar het enige waar ik aan kon denken, was de lange vlucht en de erbarmelijke situatie in dat land. Maar de Heer sprak tot mijn hart en liet mij zien dat ik mijn vrees moest overwinnen door mij te focussen op en te blijven in Zijn Woord. Als ik het had toegestaan om aan de negatieve aspecten van de reis te blijven denken, dan had het mij de vreugde en blijdschap ontnomen die God wilde dat ik zou ervaren. Vrees is een valkuil en je moet vastberaden zijn om er niet in te trappen. Als er dingen gebeuren met als doel angst of vrees in je hart te plaatsen, bijvoorbeeld onzekerheid over je toekomst of geconfronteerd worden met nieuwe situaties of uitdagingen, wend je dan tot Psalmen 27:1 en bid en belijd hardop: “De Heer is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrees of angst hebben?” Kort gebed : Heer, ik proclameer vandaag dat U mijn licht en heil bent. Omwille van U hoef ik niet bang te zijn voor wat dan ook in mijn leven. In U heb ik de overwinning.

Vandaag vieren we het feest van de heilige Vincentius a Paolo. Voor de zusters van Liefde te Kortemark en Dadizele is het feest, want hij is hun patroonheilige. We gaan in gesprek met zuster Pascale! Op 23 september vierden we het feest van Pater Pio. We lezen 6 krachtige citaten over het bestrijden van de […]

Tara* (36) groeide op in een christelijk gezin in Drenthe, behaalde een bachelor- en een masterdiploma en werkt nu als seksverzorgende. Ze is aangesloten bij Flekszorg, een organisatie die sinds 2005 bemiddelt in sekszorg voor mensen met een beperking. Het credo van de organisatie: 'Wanneer seks zorg is' In aflevering 3 van Metro's podcast De Werkvloer bevraagt Geld & Carrière-redacteur Jana Witteman hoe zij in het vak van seksverzorgende gerold is, hoe de christelijke omgeving waarin zij is opgegroeid op haar werk reageert en hoe een werkdag er voor haar uitziet.  Onderzoeker Rutger van den Berg is ook weer van de partij. Hij is al 12 jaar betrokken bij onderzoeks- en adviesbureau YoungWorks, waar hij focust op jongeren en werk. Aan de hand van een stelling bespreken we een trend op de turbulente arbeidsmarkt. Is het niet de hoogste tijd dat een negen-tot-vijf mentaliteit weer de norm wordt?  Volg Metro hier op Instagram en schrijf je hier in voor onze Geld & Carrière-nieuwsbrief. Wil je ook een stelling voorleggen aan Rutger van den Berg? Mail dan naar dewerkvloer@metronieuws.nl of deel 'm in onze DM. Heb je interesse om te adverteren in deze podcast? Mail dan naar samenwerken@mediahuis.nl. *Tara is de artiestennaam die wordt gebruikt tijdens het werk. Omwille van privacy, is haar echte naam nooit bij cliënten bekend. Om diezelfde reden gebruiken wij in deze aflevering ook de naam Tara. Haar volledige naam is wel bekend bij de redactie. See omnystudio.com/listener for privacy information.

(01:10) Maai mei niet! Omwille van insecten en vogels is er een nationale actie om het gras met rust te laten, zodat nectarbloemen kunnen groeien en bloeien. Matthijs Deen vertelt over de geschiedenis van gras en gazon (11:14) Uit de Pentagon Leaks zou blijken dat de leider van de Wagner Groep heeft aangeboden om de locatie van Russische troepen te delen met Oekraïne. Hoort een dubieuze loyaliteit altijd bij een huurlingenleger? Militair-historicus Christ Klep vertelt. (22:15) De column van Micha Wertheim (25:22) Het boek Sonderbehandlung van Filip Müller - het ooggetuigenverslag uit de gaskamers van Auschwitz- komt voor het eerst uit in het Nederlands. Arnon Grunberg schreef het voorwoord en is samen met Bart Nauta te gast.  Meer info: https://www.vpro.nl/programmas/ovt/luister/afleveringen/2023/21-05-2023.html# (https://www.vpro.nl/programmas/ovt/luister/afleveringen/2023/21-05-2023.html)

Maai mei niet! Zo worden we deze meimaand vermaand. Omwille van insecten en vogels is er een nationale actie om het gras niet te maaien, zodat nectarbloemen kunnen groeien en bloeien.  Waarom zijn wij eigenlijk gaan maaien? Want hoewel gras natuur is, is het gemaaide gazon cultuur. Of zoals de schrijver Michael Pollan het ooit stelde: ‘het gazon is natuur ontdaan van seks en dood'. Te gast over de geschiedenis van ons gazon is journalist en schrijver Mathijs Deen, die werkt aan een boek over gras.

“Mijn oma was toen opgenomen in het ziekenhuis, en mijn oma heeft nooit Nederlands geleerd – nooit de noodzaak daartoe gehad. En toen ze aan haar vroegen ‘ben je misselijk?' kon zij daar niet op antwoorden omdat zij niet wist wat ‘misselijk' betekende.” [alg. intro] >>> Je luistert naar Let's Talk, een podcast waarin de gespreksstof bestaat uit impactvolle initiatieven, straf ondersteuningsaanbod, en participatie als katalysator voor innovatie. Uw host is Bart Wuyts, CEO van de groep Blenders en Web, de incubator van inclusieve werkvloeren en innovatieve strategieën rond o.a. ondernemerschap, duurzaamheid en toeleiding naar werk. [intro spreker] >>> Als gast in onze tweede aflevering mogen we Sümeyye Soydemir verwelkomen. Sümeyye is serieel onderneemster met Turkse roots die belangrijke bijdragen heeft geleverd aan verschillende sociale doelen. Haar drijfveer is maatschappelijke impact creëren en dit uitte zich al tijdens haar studies handelsingenieur waar ze jonge uniefstudenten begeleidde. Na het starten van haar professionele carrière ging ze door met haar sociale werk als coördinator van Inspiration vzw waar ze zich richt op het versterken van vrouwen met een migratieachtergrond en het bouwen van bruggen tussen verschillende gemeenschappen. Sümeyye is medeoprichter van Candela vzw, een non-profitorganisatie die kansarme kinderen in het lager en middelbaar begeleidt met hun studies en helpt met huiswerkbegeleiding. Ze opende het allereerste woonzorgcentrum met cultuursensitieve zorg voor de moslimgemeenschap in België. Ze is sinds 2016 ondernemer en female founder van Euronet Care, haar bedrijf in persoonlijke beschermingsmiddelen ---- én is daarnaast actief in de bouw-en meubelsector. Dé perfecte gast om een gesprek mee te hebben dat meandert van drempels naar opportuniteiten naar doorzetten, draagkracht, impact en ondernemen.   Bij mij zit Sümeyye Soydemir. Vertel eens: wie is Sümeyye? Alvast bedankt voor de uitnodiging. Ik ben Sümeyye, ik ben geboren en getogen in Mol. Mijn opa is in jaren '70 naar België gekomen, om in de mijn te werken in Beringen. En daarna heeft hij via gezinshereniging zijn familie laten overkomen. Ik heb mijn bachelor in Hasselt gedaan aan de UHasselt en voor mijn master ben ik naar Antwerpen gegaan om daar mijn master handelsingenieur te behalen. Ik ben ondernemer. Ik ben iemand die graag een maatschappelijke impact wil hebben, en die zich elke dag inzet om de wereld een klein beetje mooier te maken. Fantastisch, wij zitten hier met een geschenk uit de hemel aan tafel. Opgegroeid in Mol, jij bent derde generatie als ik het goed begreep – ja – dat was allemaal vanzelfsprekend toen voor jou in jouw jonge jaren? Of heb je daar last van gehad, beperkingen van ondervonden, van het feit dat je migratieroots hebt? Opgroeien met migratieroots is altijd een beetje zoeken naar je identiteit; omdat je hier bent opgegroeid, je bent hier geboren als Belg maar je hebt ook nog je roots in Turkije. Het is altijd een beetje een balans zoeken tussen Belg zijn en Turk zijn. Een klassiek voorbeeld is altijd: als België tegen Turkije speelt, voor wie supporter je dan? Ja? Dus? Voor wie supporter je dan? Ik supporter voor de winnende ploeg. Goed antwoord. Maar met de jaren heb ik ingezien dat je ze beide kan zijn. Je hoeft niet het een of het ander te zijn, het is eigenlijk een verrijking. Je bent naar school geweest ook in Mol neem ik aan? Ja. Vervolgens universiteit. Was dat een logisch parcours voor jou? Niet direct, want in het middelbaar heb ik te horen gekregen in het zesde dat universiteit zeker niet voor mij bestemd was, dat ik best hogeschool zou gaan doen. Ik was daardoor heel gechoqueerd omdat ik in een van de beste scholen een van de beste richtingen aan het doen was. En toen ik dan aan mijn vriend naast mij vroeg van ‘wat hebben ze jou aangeraden?' dan hadden ze aan hem wél universiteit aangeraden. En toen ben ik tot het besef gekomen dat dat kwam omdat ik migratieroots heb, een andere achternaam heb. Want ik ben daarna ook nog naar de hulptitularis gegaan om dat te vragen, en haar antwoord was ‘wij zijn voorzichtig'. Terwijl mijn klasgemiddelde dus hoger was dan dat van mijn vriend naast mij. Maar dat is vervolgens wel een drive voor jou geworden, van ‘dan zal ik eens bewijzen wie Sümeyye is'? Ja inderdaad. Ik heb toen hard gewerkt. Ik ben dan ook handelsingenieur gaan doen. Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik harder ben gaan werken. Uiteindelijk ben ik dan afgestudeerd met onderscheiding. En dat heeft op dat moment, op dat kantelmoment tussen je secundair en je hogere studies, ook wel een knak in je zelfvertrouwen gegeven waarschijnlijk? Misschien niet alleen dat, misschien was het al een tijdje bezig dat je niet echt aangemoedigd werd? Dat maakt je zeker onzeker omdat de mensen om je heen zijn de mensen die jou moeten helpen en steunen maar die jou ook tegelijkertijd neer kunnen halen. Sümeyye jij bent met onderscheiding afgestudeerd als handelsingenieur, en dan komt er opnieuw zo'n cruciaal moment: de arbeidsmarkt op. Heb je daar drempels ervaren? Wat ben je gaan doen? Ik ben direct in de corporate wereld gestapt waarbij dat ik een voorstel had gekregen voor mijn eerste job, en mijn vader – hij is ondernemer, heeft sinds '97 een meubelzaak, Comfortmeubel in Antwerpen, en sinds 2016 een bouwbedrijf, Schoofs, in Hoepertingen – hij zei meteen tegen mij ‘dat loon is veel te laag, je moet een hoger loon vragen'. En mijn moeder is op haar 17e gekomen en zij heeft een andere leefwereld dan mijn vader, en mijn moeder zei ‘jij bent iemand met een migratieachtergrond, zo'n groot bedrijf heeft jou een aanbod gedaan, jij moet dat gewoon aanvaarden.' Ik heb dus die job aanvaard – je hebt naar moeder geluisterd – ik heb naar mijn moeder geluisterd en de job aanvaard. Na 4 maanden in de job had ik al het jaarverslag en mijn manager zei van ‘ik kan Sümeyye eigenlijk veel moeilijkere taken geven dan voor iemand die nog maar 4 maanden in dienst is' en na 6 maanden was ik mij aan het vervelen in mijn job. Zodat ik dan ook al verschillende keren heb gevraagd om al meteen door te kunnen groeien. En na anderhalf jaar heb ik dan besloten om te stoppen en met mijn vader te gaan ondernemen. Te stoppen omdat je voelde dat het bedrijf eigenlijk niet meegroeide met jouw ambities? Ja ik verveelde mij, ik vond het te saai. En dus dan ben je mee in het bedrijf van je vader gestapt en dus zelf gaan ondernemen? Ja dus ik heb eerst 2 jaar met mijn vader gewerkt. Om dan in 2020 Euronet Care op te richten: mijn groothandel in persoonlijke beschermingsmiddelen. De aanleiding was ook.. Omwille van de coronacrisis hadden wij voor ons bouwbedrijf mondmaskers nodig. En dat was nergens te vinden, en hij ging dan met twee andere ondernemers via ons trading bedrijf mondmaskers over brengen. Waarop hij toen zei tegen mij ‘Sümeyye jij zit hier toch maar thuis brownies te bakken en yoga te doen en te wandelen, zou je niet die mondmaskers willen verkopen?'. Dan ben ik daar eigenlijk mee begonnen met het idee dat verkopen mij niet echt ligt – omdat ik in mijn hoofd over verkoop altijd zoiets had van ‘dit is mijn product, please koop dat'. Maar ik zag toen in dat als je een goed product hebt, dat mensen dat dan willen kopen, je moet daar niet zoveel moeite voor doen. En Euronet Care is dan gegroeid tot een heel grote groothandel waar we ook aan de grootste ziekenhuizen van België handschoenen hebben verkocht, daarna zijn we overgeschakeld naar operatiejassen, isolatiejassen, de bouwsector hebben we erbij genomen, overschoenen voor de bouwsector, dan is de horeca geopend en hebben we handschoenen aan de horeca verkocht. Dus ik heb wel heel veel bijgeleerd met Euronet Care. Hoe ik met klanten moet omgaan dat had ik al van mijn vader geleerd en daarvoor ben ik hem ook dankbaar. En zo ben ik dan eigenlijk beginnen ondernemen. En Euronet Care, de eerste 2 à 3 weken: ik begon om 7 uur en ik was bezig tot 11 uur 's nachts en ik merkte dat ik dat niet aankon alleen. Dan heb ik een vriendin van mij gebeld en haar in dienst genomen. En dan heb ik nog drie andere mensen in dienst genomen om heel België te kunnen bevoorraden tijdens corona. Jij bent eigenlijk gewoon de redder van de coronacrisis geworden? Ja.. ik kan wel zeggen dat ik toen altijd mijn prijzen laag heb gehouden omdat ik geen misbruik wou maken van de situatie. Je wilde je niet verrijken op de kap van de zorgsector. Ja inderdaad. Er zijn wel zo mensen geweest. Maar ik wilde het ook altijd eerlijk houden, en als er toen eens iets niet goed ging – dat kon ook – dan was ik daar ook altijd eerlijk over. Dat heeft me ook geholpen bij de ontwikkeling van Saphir: eerlijkheid duurt het langst. Als jij zo in je netwerk kijkt, naar mensen, vrienden, vriendinnen die jij kent, en die ook buitenlandse roots hebben: wat zie jij dan als belangrijke drempels die zij al of niet ervaren om bij ons in Vlaanderen op de arbeidsmarkt actief te zijn? Een van de grootste drempels is het hoofddoekendebat. Ik ken heel veel mensen die heel erg gekwalificeerd zijn, maar die omwille van het hoofddoekengebeuren niet kunnen gaan werken. Leerkrachten bijvoorbeeld. Een van mijn beste vriendinnen die ook bij Euronet Care heeft gewerkt, is leerkracht Engels, een super madam. Maar zij krijgt dan ook echt als zij op sollicitaties gaat, te horen ‘u bent heel gekwalificeerd maar u heeft een hoofddoek dus wij kunnen u niet in dienst nemen.' Dat vind ik heel jammer. Omdat je daar dan niet voorbij kunt kijken. Er zijn toch ook mensen met tattoos, mensen met een kruis bijvoorbeeld,.. Een tweede drempel is vaak ook de taal. Nederlands is geen gemakkelijke taal om te leren als tweede of derde taal. Zeker nu, er zijn heel veel mensen uit Oekraïne gekomen, ook uit Turkije en Syrië. Zij moeten eerst de taal leren maar hoe dat taal wordt geleerd daar heb ik ook mijn vragen bij. Want ik vind persoonlijk dat je een taal het beste leert als je dat door iemand leert die ook uw moedertaal spreekt. Dat gaat dan veel gemakkelijker dan kan je zeggen van ‘ik ben nu een werkwoord aan het uitleggen' – in die moedertaal zeg je dat dan even tegen die persoon want anders vraagt die zich een half uur af wat die andere persoon aan het zeggen is. Taal is een heel groot probleem. En misschien een ander probleem is dat als men mensen met een migratieachtergrond wil aantrekken, dat men vergeet om te denken als een mens met migratieachtergrond. Ik ga daar een voorbeeld van geven van bij Saphir – mijn laatste project waar we het nog niet over hebben gehad: Saphir is het allereerste cultuursensitieve woonzorgcentrum in België [daar gaan we dadelijk zeker over verder praten want dat intrigeert ons], dat ook geschikt is voor de moslimgemeenschap. Wij zijn maanden aan een stuk op zoek geweest naar een directeur met een migratieachtergrond. Uiteraard moest-ie ook gekwalificeerd zijn, we gingen niet zomaar iemand met een migratieachtergrond in dienst nemen. Heel lang gezocht, omdat we ook vooral op zoek waren naar iemand die ervaring had in een woonzorgcentrum, als directeur. We hebben dat niet kunnen vinden. Dan hebben we onze focus verlegd naar ‘ofwel zoeken we een directeur zonder migratieachtergrond die al ervaring heeft als directeur in een woonzorgcentrum', ‘ofwel zoeken we naar iemand met een migratieachtergrond die in een gelijkaardige situatie een directeur is geweest'. Bijvoorbeeld een ziekenhuis of een heel grote ngo. We hebben in de eerste groep, dus mensen met een migratieachtergrond zonder directe ervaring als directeur in een woonzorgcentrum, 2 mensen gevonden. Hoe is dan de procedure van aanwerving: er is eerst een gesprek met de operationeel directeur, een tweede gesprek is een gesprek met de COO, en dan heb je een assessment. Dus je moet eigenlijk voor de twee gesprekken slagen voordat je naar het assessment kan gaan. Met persoon 1 hebben we een gesprek gehad met de operationeel directeur, en ik dacht ‘wauw, this is it.' Ik was echt heel blij want na een maandenlange zoektocht.. Het was iemand die al meer dan 10 jaar met budgetten van meer dan 10 miljoen euro ook echt met mensen met een migratieachtergrond had gewerkt, in Brussel, die dus ook Frans én Nederlands kon (ook nog een problematiek in Brussel is natuurlijk de Franse taal). En het tweede gesprek met de COO, zij zei ook van 'this is it'. We waren heel blij. Maar.. Ik ga de plot straks zeggen. De tweede persoon was iemand intern waarvan we ook wel wisten dat het misschien niet direct voor de directiefunctie zou zijn – in de zin van: je moet ook finance kunnen en zo. Maar waarvan we wisten van ‘die persoon draagt het project en met bijkomende opleidingen gaat het lukken'. Maar. De eerste persoon is gebuisd op de assessment. We waren in shock! De tweede persoon is ook gebuisd op de assessment. En pas veel later, achteraf, toen ik met een vriend hier over aan het spreken was, was hij het die tegen mij zei ‘maar was de assessment afgestemd op iemand met een migratieachtergrond'? Dat ik toen dacht: misschien is het daar wel mis gegaan. Want wij waren niet op zoek naar een directeur voor een klassiek woonzorgcentrum. We waren op zoek naar iemand die dat project ook met hart en ziel kon dragen, die dat project ook kon uitstralen naar de buitenwereld. Ik denk dat het daar knelde. En zelfs nu nog – we zijn nu al een jaar verder – denk ik daar nog steeds aan. Dus je hebt de persoon ook niet aangeworven? Nee die is niet aangenomen geweest. Heb je daar nog iets mee gedaan naar de instantie die die assessment uitgevoerd heeft? Want dat is wel een gesprek waard! Nee ik heb dat niet gedaan, maar aangezien ik er een jaar later nog steeds aan denk zou ik dat wel.. Want dat zijn natuurlijk zo van die verdoken.. we hadden het er daarstraks al even over: ook de manier waarop vacatures opgesteld worden.. Op allerlei manieren redeneren wij natuurlijk vanuit ons dominant paradigma. En als dat een beetje afwijkt dan zou je wel eens inderdaad kunnen zien dat dit soort effecten optreedt. Enfin. Het komt er dus op neer dat jij zegt ‘ik heb eigenlijk bewust of onbewust al die drempels die daar overal liggen, ik ben die eigenlijk ontweken door gewoon zelf te gaan ondernemen. En dan moet ik niet voldoen aan wat een werkgever allemaal van mij verwacht. Dan ben ik gewoon zelf aan het ondernemen.' En dus dat laatste voorbeeld daar wilden we nog graag even op ingaan: Saphir. Je hebt al over meubelen en bouw gesproken, en persoonlijke beschermingsmiddelen, en nu gaat het ineens over een woonzorgcentrum. Hoe komt Sümeyye bij een woonzorgcentrum terecht? Die je dan zelf ook maar opstart? Of was het een bestaand woonzorgcentrum dat je hervormt? Of hoe moet ik dat zien? Ik persoonlijk was heel hard op zoek naar maatschappelijke impact kunnen maken. Euronet Care was ontstaan omdat de zorg kwalitatieve persoonlijke beschermingsmiddelen nodig had voor een correcte prijs. Dus mijn insteek daar was ‘ik wil de zorg helpen'. Dat bedrijf is gegroeid maar na 2 jaar zag ik dat ik daar geen voldoening uit haalde. Ik kreeg wel bestellingen en iedereen zei wel dat ik goed bezig was, maar intrinsiek voelde ik mij niet gelukkig. Dan ben ik op zoek gegaan naar ‘wat kan ik doen'. Dus ik ben echt op zoek gegaan naar hoe ik een steentje kan bijdragen aan de maatschappij. En omwille van mijn bezoeken aan woonzorgcentra omdat ik daar ook soms langsging met mijn producten, dat ik inzag dat alle woonzorgcentra hetzelfde waren. Ik ga daar binnen en buiten – en ik ben ook een heel emotioneel persoon – en elke keer moest ik in de auto een paar tranen wegvegen. En wat er ook is gebeurd: coronacrisis, mijn oma was toen opgenomen in het ziekenhuis, en mijn oma heeft nooit Nederlands geleerd – nooit de noodzaak daartoe gehad. En toen ze aan haar vroegen ‘ben je misselijk?' kon zij daar niet op antwoorden omdat zij niet wist wat ‘misselijk' betekende. En dat was toch ook wel een puntje bij mij dat ik dacht van ‘wat gaat er gebeuren als ouderen van de eerste generatie of de tweede, geen kinderen hebben, of de kinderen hebben het druk..'. De sociale norm is ook enorm veranderd: vroeger was het vooral de vrouw die dan thuis bleef om voor de mama of voor de papa te zorgen, dat is ook zo bij personen zonder migratieachtergrond, het is vooral de vrouw die mantelzorger is. Tegenwoordig gaan zowel mannen als vrouwen werken. Vroeger woonde men allemaal in eenzelfde woning, dus als je dan even naar de bakker ging en je had een dementerende moeder, dan kon je zus eventjes thuis blijven.. Al die aspecten zijn eigenlijk weggevallen. Dan ben ik eerst gaan zoeken naar ‘zijn er woonzorgcentra geschikt voor de moslimgemeenschap' dat was mijn insteek omdat ik zelf moslim ben. En ik had er toen geen enkele gevonden. Dus dat lag in mij, dat idee is ontstaan in mij, en dat was zo rustig aan aan het opbouwen totdat ik dacht van ‘ik ga hier iets mee doen'. Dan ben ik naar de aankoopmanager van Korian gegaan omdat ik hem kenden, en ik zei tegen hem ‘ik wil graag een woonzorgcentrum openen voor moslims, kan jij me met mensen in contact brengen?' waarop hij zei ‘het Brussels team heeft zo'n idee, die willen daarmee aan de slag, misschien kan je het bij ons doen'. In een bestaand woonzorgcentrum dus? Het was een nieuwbouw, dus het was echt een nieuw woonzorgcentrum. Ik zei van ‘ja ok why not'.Hij zei dat hij contact zou opnemen met mij. Ik kom naar huis, ik bel Ferhan – mijn goede vriendin – op, en ze zei ‘wanneer gaan ze contact opnemen met jou'? – en dan besefte ik dat ik dat eigenlijk niet had besproken dus ik nam me voor: als ik over 2 weken niets hoor dan zal ik wel een belletje doen. En nog geen uur later belde de operationeel directeur mij op en ze zei me ‘Sümeyye jij bent een geschenk uit de hemel'. We hebben meteen afspraken gemaakt, zijn het meteen eens geworden. Tijdens dat gesprek, mijn vader was toen ook mee, zei hij van ‘zullen we de naam niet veranderen?' en daar is de slogan van Saphir ontstaan: Salam le Monde – salam iedereen. En het was een nieuwbouw – ik weet nog: de allereerste keer dat ik Saphir bezocht, dat ik tranen in mijn ogen had omdat dat zo'n groot gebouw is. Het is zeven verdiepingen, er zijn 199 bedden.. Ik was overweldigd door het gebouw maar ook doordat het zo snel is gegaan. Ik ben meteen aan de slag gegaan en heb het hele project uitgewerkt. Heel veel mensen geïnterviewd, andere woonzorgcentra bezocht, en zo een framework opgesteld en de eerste zes maanden is er achter de schermen echt heel hard aan gewerkt om een stille ruimte, een washok in de stille ruimte te voorzien, om een halal slager en leverancier te vinden, een kok met migratieachtergrond, een directeur met migratieachtergrond. Dus er was een heel grote voorbereiding die eraan vooraf ging. Jij hebt heel dat project mee ontwikkeld eigenlijk. Heb je er een operationele rol in vandaag ook? Of een bestuursrol misschien? Nee, niet meer. Dus je hebt het mee ontwikkeld want je vond het belangrijk dat het er zou komen, maar vervolgens zijn het nu anderen die het aan het doen zijn. Ja klopt. Binnenkort is het de Ramadan dus ik ga binnenkort wel nog langs om samen de iftar te doen. Sinds wanneer is het operationeel? Sinds juni vorig jaar (2022). Dus sinds januari tot juni hebben we het echt 6 maanden lang – ik had een projectteam ook – samen helemaal ontwikkeld. En dan is het gestart, en tijdens de start hebben we het ook nog verder ontwikkeld want op papier is natuurlijk toch anders dan in de werkelijkheid. En is het dan uitsluitend bedoeld voor mensen met een migratieachtergrond of voor mensen met een moslimachtergrond? Nee. De visie is positive care voor mensen met een migratieachtergrond, maar het is open voor iedereen. In Saphir zitten er ook mensen zonder migratieachtergrond eveneens als mensen met een migratieachtergrond dus het is echt volledig open voor iedereen. Wat ik wel heel belangrijk vind, is dat wanneer mensen zoiets hebben van ‘in het huis wordt halal gekookt, ok..' Maar wat dan mensen zonder migratieachtergrond vergeten: in België zijn er 1538 woonzorgcentra en die zijn exclusief in mijn ogen. Want daar stel je komt daar aan als mens met migratieachtergrond, stel je spreekt geen Nederlands, geen Frans, geen Engels. Of je hebt dat geleerd maar je bent aan het dementeren dus de tweede of derde taal dat valt sowieso weg.. Je kan zelfs niet zeggen ‘ik lust het niet'.. of ‘ik heb nu hulp nodig met dit'.. Je kan je niet uiten, communicatie,.. Wordt het voorbeeld al nagevolgd? Er is eigenlijk tegelijkertijd van een andere groep, ook in Brussel een woonzorgcentrum geopend ook voor mensen met een migratieachtergrond, maar zij hebben het nooit durven uitspreken, zij hebben zich nooit durven profileren op die manier. Daarnet zei je dat die maatschappelijke impact, dat dat is wat jou drijft. Een prachtig voorbeeld met Saphir – proficiat daarvoor trouwens, geweldig. Wat is het volgende? Ik heb verschillende projecten in de pipeline maar ik ben er nog niet uit. Ik kan hier wel misschien zeggen dat – volgende maand wordt Euronet Care drie jaar, en ik ga dat afronden. Dus ik heb beslist om dat af te ronden. En er zijn verschillende zaken.. Ik ben sowieso vrouwelijke ondernemer, met migratieroots, en ik zie dat de noden daar gewoon anders zijn dan bij vrouwelijke ondernemers zonder migratieroots. Dus ik ben ondertussen een klein groepje gestart waar we maandelijks mee samen komen. Een ander ding dat me hoog zit is hoe ik in het middelbaar gediscrimineerd ben geweest dat het me twaalf jaar later nog iets doet – dat zit ook nog in mij. Dat kan ook iets worden maar echt heel concreet weet ik het nog niet. Ok, mooi. Ja work in progress. Artemis wat wil jij nog graag weten? Deze opname wordt opgenomen aan de vooravond van de Ramadan, en het is misschien wel goed.. Veel bedrijven proberen faciliterend te zijn tegenover mensen die bidden, mensen die vasten,.. Jullie hebben veel werknemers: hoe gaan jullie daarmee om? Bij ons in de meubelwinkel maar ook in het bouwbedrijf: de arbeiders beginnen normaalgezien om 7 uur. Zij mogen van ons een uur later beginnen. En omdat tijdens de Ramadan.. De Ramadan is eigenlijk de vastenmaand voor moslims, en heel vaak is het een maand van bezinning waarin dat er veel meer wordt gebeden en waarin dat er ook 's avonds veel meer wordt gebeden. Dus van zonsopgang tot zonsondergang mogen moslims niet eten en niet drinken. En tijdens zonsondergang wordt er dan gegeten en daarna wordt er heel vaak naar de moskee gegaan om te bidden of extra gebeden te doen. Daarna komen mensen naar huis om te slapen en dan staan ze om 3 of 4 uur opnieuw op voor sahur of suhur, dat is een licht ontbijt voordat de zon op gaat. Dus het tijd schedule van de mensen wordt eigenlijk voor een maand een beetje veranderd. En een tip hierin voor bedrijven is dan om te vragen aan jouw medewerkers ‘wil je een uur later beginnen of vroeger beginnen' – sommige mensen willen bijvoorbeeld na het licht ontbijt niet meer terug gaan slapen, dan kunnen zij een stuk vroeger beginnen. Sommige mensen willen dan meer slapen,.. Ik had dat ook bij mijn eerste job: ik vond dat heel heel attent van mijn manager, zij vroeg toen ook aan mij ‘Sümeyye het is nu Ramadan, wil jij wat later beginnen?' Dat is mij 10 jaar later nog steeds bijgebleven. Dus in gesprek gaan met de arbeiders, met je medewerkers, met je werknemers over hoe dat ze de Ramadan beter kunnen beleven. Ook 's middags, dan is het moment van de lunch maar ja wij hebben dan geen lunch – een ruimte waar zij even kunnen gaan rusten, een zeteltje of een comfortabele stoel. Alles in gesprek eigenlijk met je medewerkers, je werknemers. En op het einde van de Ramadan is er dan het Suikerfeest, veel mensen willen dan ook vrijaf nemen. En dan kan je daar ook een beetje rekening mee houden: wie neemt er die dag effectief vrijaf – om ook de workload een beetje te spreiden over de dagen ervoor of er na. En om dat te faciliteren, wat ik ook heel mooi vind is – bij mij dan – als er dan een mail kwam ‘Sümeyye veel succes met de Ramadan', of wanneer het Suikerfeest kwam ‘prettig Suikerfeest'. Dat is een heel klein gebaar maar dat betekent echt heel veel voor mensen omdat mensen zich dan ook gehoord en geaccepteerd voelen. Juist. Dus het hoeven geen grote inspanningen te zijn vaak om toch dat een plek te geven en inderdaad te respecteren. Dank je wel voor deze geweldige tips. Dank je wel voor het gesprek. Dank je wel. En nog geweldig veel succes in al die ondernemingsavonturen die nog voor u liggen. [outro] >>> Je luisterde naar Let's Talk, de podcast waarin we de dialoog voeden rond inclusie op de arbeidsmarkt, impactvolle initiatieven onder de aandacht brengen en minder gehoorde stemmen aan het woord laten. Was je geboeid, zette dit gesprek je aan het denken, ben je zelf graag een van onze volgende gasten? Laat het ons weten, volg ons op social media en abonneer je zeker op deze podcastreeks!

Deze aflevering gaat over een oud verhaal, uit het begin van de 3e eeuw. Een oud verhaal dat steeds opnieuw gebeurt, en dat ook een modern verhaal is. Het is het verhaal van een mes op je keel, van een oranje overall aangetrokken worden, van dreigtelefoons en intimidatie, en de vraag: ja of nee? En wat je dan zegt. Een ultieme vraag: Ja of Nee. En nu geen mooipraterij, maar een antwoord. Het gaat over twee vrouwen: Felicitas en Perpetua. Al heel vroeg waren mensen onder de indruk van hun geloof. Ze kwamen om in de Arena. Het is iets dat steeds weer een modern verhaal wordt. Het gaat over mensen van vandaag, ver weg (in Afghanistan, Nigeria, Iran, Noord-Korea), of vlakbij: migranten in Nederland, misschien wonen ze om de hoek en weet je het niet eens.  In deze podcast gaat Kees van Ekris daarnaar op zoek. Wat gebeurt er allemaal met ons, wanneer iemand met dreigende macht tegen mij zegt: Wat is het, ja of nee. Wat is waarheid in jouw leven? Waar sta jij? Wie ben jij?

Ja je leest het goed. Ben jij nog van de school dat je altijd maar meer of genoeg binnen moet krijgen? Omwille van spiermassa of je gezondheid? Dit is oud nieuws. We zetten de wetenschap en de praktijk voor je uiteen om je te laten zien en ervaren hoe je calorische restrictie in kan zetten. Om niet alleen op korte termijn jezelf te biohacken, maar ook langer te leven. It's time to talk!  Mogelijk gemaakt door NoordCode. Functionele voeding van de hoogste kwaliteit. Gemaakt voor en door biohackers.  Gesourced in europa. www.noordcode.com    Benieuwd naar het meest complete biohacking programma op de markt? Met de tools en technieken van topsporters en business professionals? 12 weken lang meten we je DNA, darmen, bloed en nog veel meer door. Neem een kijkje hoe we jou fysiek en mentaal kunnen verbeteren. www.humanupgrade.nl   Instagram: @govert4giver  @eduarddewilde 

De HEER is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrezen? De HEER is mijn burcht, mijn behoud, voor wie zou ik beven? Psalmen 27:1 (WV) Het is onmogelijk om de bestemming die God jou heeft gegeven te bereiken als je toestaat dat je denken wordt beheerst door vrees. Vrees is een nauwe verwant van angst, en als je dat blijvend toelaat in je denken bezorgt dit jou ellende en rooft het je vreugde. Ik heb een gevoel van vrees ervaren toen we onze reis voor een conferentie in India aan het voorbereiden waren. Ik was enthousiast over de geweldige mogelijkheid daar, maar het enige waar ik aan kon denken, was de lange vlucht en de erbarmelijke situatie in dat land. Maar de Heer sprak tot mijn hart en liet mij zien dat ik mijn vrees moest overwinnen door mij te focussen op en te blijven in Zijn Woord. Als ik het had toegestaan om aan de negatieve aspecten van de reis te blijven denken, dan had het mij de vreugde en blijdschap ontnomen die God wilde dat ik zou ervaren. Vrees is een valkuil en je moet vastberaden zijn om er niet in te trappen. Als er dingen gebeuren met als doel angst of vrees in je hart te plaatsen, bijvoorbeeld onzekerheid over je toekomst of geconfronteerd worden met nieuwe situaties of uitdagingen, wend je dan tot Psalmen 27:1 en bid en belijd hardop: “De Heer is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrees of angst hebben?” Kort gebed: Heer, ik proclameer vandaag dat U mijn licht en heil bent. Omwille van U hoef ik niet bang te zijn voor wat dan ook in mijn leven. In U heb ik de overwinning.

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneerB. De tweede blokkade: de overtuiging dat het lichaam waardevol is omwille van wat het biedt1. We hebben gezegd dat vrede eerst de blokkade moet overwinnen van jouw wens je ervan te ontdoen. Waar de aantrekkingskracht van schuld de scepter zwaait, is vrede niet gewenst. De tweede blokkade waar vrede overheen moet vloeien, en die nauw verwant is aan de eerste, is de overtuiging dat het lichaam waardevol is omwille van wat het biedt. Want hier wordt de aantrekkingskracht van schuld in het lichaam gemanifesteerd, en daarin gezien.2. Dit is de waarde waarvan je meent dat vrede jou beroven wil. Dit is het wat ze jou naar jouw mening ontnemen wil, en waardoor ze jou ontheemd wil achterlaten. En dit is het waardoor jij aan vrede een thuis ontzeggen wilt. Dit ‘offer' voel jij als te groot om te brengen, als te veel gevraagd. Is het een offer, of een bevrijding? Wat heeft het lichaam je eigenlijk gegeven dat het jouw merkwaardige overtuiging rechtvaardigt dat daarin verlossing schuilt? Zie je dan niet dat dit het geloof is in de dood? Hier ligt de focus van de waarneming die de Verzoening beschouwt als moord. Hier ligt de bron van het idee dat liefde angst is.3. De boodschappers van de Heilige Geest worden ver voorbij het lichaam uitgezonden, en roepen de denkgeest op zich in heilige gemeenschap of communie te verbinden en in vrede te zijn. Dat is de boodschap die ik hun voor jou heb meegegeven. Alleen de boodschappers van de angst zien het lichaam, want die zoeken naar wat kan lijden. Is het een offer weggehaald te worden van wat kan lijden? De Heilige Geest eist niet dat je de hoop op lichamelijk genot opoffert; het lichaam bevat geen hoop op genot. Maar evenmin kan het jou angst voor pijn bezorgen. Pijn is het enige ‘offer' dat de Heilige Geest vraagt, en die wil Hij wel degelijk wegnemen.4. Vrede breidt zich van jou alleen tot het eeuwige uit, en reikt vanuit het eeuwige in jou naar buiten. Ze vloeit over al het andere heen. De tweede blokkade is niet steviger dan de eerste. Want je wilt je evenmin van vrede ontdoen als haar beperken. Wat zijn deze blokkades die jij tussen de vrede en haar voortgang in wilt plaatsen anders dan barrières die jij opwerpt tussen jouw wil en de volbrenging daarvan? Jij wilt gemeenschap, niet het feest van de angst. Jij wilt verlossing, niet de pijn afkomstig van schuld. En jij wilt je Vader, niet een hompje klei, als thuis. In jouw heilige relatie is je Vaders Zoon aanwezig. Hij heeft de gemeenschap met Hem, noch met zichzelf verloren. Toen jij ermee instemde je met je broeder te verbinden, heb je erkend dat dit zo is. Dit heeft geen prijs, maar betekent de bevrijding van elke prijs.5. Jij hebt je illusies wel erg duur betaald, en niets waarvoor je betaald hebt heeft jou vrede gebracht. Ben je niet blij dat de Hemel niet kan worden geofferd, en dat er van jou geen offer kan worden gevraagd? Er is geen blokkade die jij tegen ons verbond kunt opwerpen, want in je heilige relatie ben ik reeds aanwezig. Wij zullen alle blokkades samen overwinnen, want wij staan binnen de poorten en niet daarbuiten. Hoe gemakkelijk is het de deuren van binnenuit te openen, om vrede door te laten en daarmee de vermoeide wereld te zegenen! Kan het ons dan moeilijk vallen om samen aan barrières voorbij te gaan, wanneer jij je met het onbegrensde hebt verbonden? Het ligt in jouw handen het einde van schuld te schenken. Zou je nu pas op de plaats maken om in jouw broeder te zoeken naar schuld?6. Laat mij voor jou het symbool zijn van het einde van schuld, en kijk naar je broeder zoals jij naar mij zou kijken. Vergeef mij al de zonden die jij meent dat de Zoon van God heeft begaan. En in het licht van jouw vergeving zal hij zich herinneren wie hij is, en vergeten wat nooit is geweest. Ik vraag om jouw vergeving, want als jij schuldig bent, moet ik dat ook zijn. Maar als ik schuld te boven kwam en de wereld overwon, dan was jij met mij. Wil jij in mij het symbool zien van schuld, of van het einde van schuld, wanneer jij je herinnert dat wat ik voor jou beteken jij ook in jezelf ziet?7. Vanuit jouw heilige relatie verkondigt de waarheid de waarheid, en kijkt liefde naar zichzelf. De verlossing vloeit van diep binnenin het huis dat jij mijn Vader en mij geschonken hebt. En wij zijn daar tezamen, in de vredige gemeenschap waarin de Vader en de Zoon verbonden zijn. 0, gij getrouwen, komt allen tezamen in het heilig verbond van de Vader en de Zoon in jou! En houd je niet afzijdig van wat jou wordt aangeboden als dank dat jij de vrede haar thuis in de Hemel geschonken hebt. Zend heel de wereld de blijde boodschap van het einde van schuld, en heel de wereld zal antwoorden. Bedenk hoe gelukkig je zult zijn, wanneer eenieder jou de getuigenis schenkt van het einde van zonde, en jou laat zien dat zijn macht voorgoed verdwenen is. Waar kan er nog schuld zijn, wanneer het geloof in zonde verdwenen is? En waar is de dood, wanneer zijn grote pleitbezorger niet langer wordt gehoord?8. Vergeef me jouw illusies, en ontsla me van de straf voor wat ik niet heb gedaan. Zo zul je de vrijheid leren kennen die ik onderwees, door vrijheid aan je broeder te onderwijzen, en mij aldus te bevrijden. Ik ben aanwezig in je heilige relatie, en toch wil je mij gevangenzetten achter de blokkades die jij voor de vrijheid opgeworpen hebt, en die mijn weg naar jou versperren. Maar het is niet mogelijk Iemand weg te houden die al aanwezig is. En in Hem is het zeker mogelijk dat onze gemeenschap, waarin we reeds verbonden zijn, de focus wordt van de nieuwe waarneming die licht zal brengen aan heel de wereld, in jou vervat.9. Jouw geringe aandeel bestaat er slechts uit het hele idee van offeren aan de Heilige Geest te geven. En de vrede te aanvaarden die Hij daarvoor in de plaats geeft, zonder de beperkingen die de uitbreiding ervan zouden tegenhouden en aldus je bewustzijn ervan zouden beperken. Want wat Hij geeft moet wel worden uitgebreid, wil je over de onbeperkte macht daarvan beschikken, en die gebruiken voor de bevrijding van Gods Zoon. Dit is niet waar je vanaf zou willen, en omdat je het bezit, kun je het niet beperken. Als vrede thuisloos is, ben jij dat en ben ik dat ook. En Hij die ons thuis is, is thuisloos samen met ons. Is dit jouw wens? Wil je soms voor eeuwig een zwerver blijven, op zoek naar vrede? Wil jij je hoop op vrede en geluk investeren in iets wat tot mislukken is gedoemd?10. Geloof in het eeuwige is altijd gerechtvaardigd, want het eeuwige is voor immer vriendelijk, oneindig geduldig en volkomen liefdevol. Het zal jou totaal aanvaarden, en jou vrede geven. Maar het kan zich alleen verenigen met wat in jou al in vrede is, onsterfelijk als zichzelf. Het lichaam kan jou vrede noch onrust brengen, vreugde noch pijn. Het is een middel, geen doel. Het heeft geen doel van zichzelf, maar enkel dat wat het gekregen heeft. Het lichaam zal ogenschijnlijk alles zijn wat als middel dient om het doel te bereiken dat jij eraan toekent. Alleen de denkgeest kan een doel vaststellen, en alleen de denkgeest kan het middel zien om dat te verwezenlijken, en het gebruik ervan rechtvaardigen. Vrede en schuld zijn beide een gesteldheid van de denkgeest die men verwerven kan. En deze gesteldheden zijn de thuishaven van de emotie die ze oproept, en die er daarom mee verenigbaar is.11. Maar bedenk eens welke het is die verenigbaar is met jou. Dit is jouw keuze, en die is vrij. Maar al wat erin besloten ligt, zal daarbij meekomen, en wat jij denkt dat je bent kan daar nooit los van staan. Het lichaam is de grote schijnverrader van het geloof. Het bergt ontgoocheling en de kiem voor ongeloof, maar alleen als je het om iets vraagt wat het niet geven kan. Kan jouw vergissing een redelijke grond zijn voor depressiviteit en ontgoocheling, en voor een vergeldingsaanval op datgene waarvan jij denkt dat het jou in de steek gelaten heeft? Gebruik je dwaling niet als rechtvaardiging voor je ongeloof. Jij hebt niet gezondigd, maar je hebt je wel vergist in wat je geloof waardig is. En de correctie van je vergissing zal je grond geven voor geloof.12. Het is onmogelijk via het lichaam genot te zoeken en geen pijn te vinden. Het is van essentieel belang dat deze relatie begrepen wordt, want het ego ziet die als bewijs voor zonde. In werkelijkheid heeft ze helemaal niets met straf uitstaande. Het is slechts het onvermijdelijk gevolg van jezelf gelijkstellen met het lichaam, wat een directe uitnodiging is aan pijn. Want ze nodigt angst uit binnen te komen en jouw doel te worden. En daarmee komt onvermijdelijk de aantrekkingskracht van schuld mee naar binnen, waardoor elke opdracht die angst aan het lichaam geeft pijnlijk wordt. Het zal delen in de pijn van alle illusies, en de illusie van genot zal gelijkstaan aan pijn.13. Is dit niet onvermijdelijk? Op bevel van angst jaagt het lichaam schuld na, en is het dienstbaar aan zijn meester wiens aantrekking tot schuld de hele illusie van het bestaan daarvan instandhoudt. Dit nu is de aantrekkingskracht van pijn. Door deze waarneming beheerst, wordt het lichaam de dienaar van pijn, zoekt die plichtsgetrouw op, en gehoorzaamt aan het idee dat pijn genot is. Het is dit idee dat ten grondslag ligt aan heel de zware investering die het ego in het lichaam doet. En het is deze krankzinnige relatie die het verborgen houdt, maar waar het zich desondanks mee voedt. Jou leert het dat lichamelijk genot geluk betekent. Maar tegen zichzelf fluistert het: ‘Het is de dood.'14. Waarom zou het lichaam voor jou iets moeten betekenen? Zeker is, dat waarvan het is gemaakt, niet kostbaar is. En even zeker is dat het geen gevoel bezit. Het brengt jou de gevoelens over die jij wenst. Zoals elk communicatiemiddel ontvangt en zendt het lichaam de boodschappen die het krijgt. Het heeft er geen gevoelens over. Alle gevoel waarmee ze zijn bekleed, wordt door de zender en de ontvanger eraan gegeven.

Met jullie maandelijkse steun maken wij jullie wereldbeeld completer!https://www.buzzsprout.com/1956185/supportSteun ons zodat we content kunnen blijven maken:http://steunactie.be/actie/steun-podcast-compleetdenkers-1/-25295Of koop ons een ☕️ https://www.buymeacoffee.com/compleetdenkersVandaag brengen we jullie een gesprek met professor Brecht Arnaert. Brecht is econoom en als monetair expert verbonden aan de Universidad Rey Juan Carlos in Madrid. Hij beschrijft zichzelf als libertaire burgerjournalist met fascinatie voor de Vlaamse Zaak, Austrian Economics en de mystieke invulling van het Christendom. Sinds november 2013 is hij hoofdredacteur van MACRO Trends, een blad met een focus op beleggen in het bredere macro-economische kader. Hij onderzoekt de occulte kant van het monetaire systeem en is daarnaast uitermate geboeid om uit te pluizen hoe de wereld en de mens in elkaar steken. Hierbij belicht hij de link tussen ons financieel systeem en Covid-19, maar ook gezondheid in het algemeen, met een voorliefde voor de Germaanse Geneeskunde. Zonder aarzelen pakt hij bestaande paradigma's aan. Omwille van zijn visie is hij vaak controversieel terwijl zijn uitspraken nochtans steeds uitstekend onderbouwd zijn. Met zijn talent voor het schrijven en geven van toespraken weet hij menig mensen te raken, zoals eerder dit jaar met zijn toespraak VIVA LA VIDA op de betoging van 23 januari 2022 in Brussel. Veel luisterplezier!Meer info:www.compleetdenkers.beInterviewer: Steven Arrazola de OñateGastspreker: Brecht ArnaertCamera: anja coenen ⓢ & Finn FransenMontage: Finn Fransen & anja coenen ⓢSoundmixer: Finn FransenMuziek Compleetdenkers: Finn FransenDatum opname: 29 april 2022#compleetdenkers #podcast #stevenarrazoladeonate #cocoenenfilms #finnfransen #anjacoenen #brechtarnaertUiteraard kan u ook bekijken op YouTube! Abonneer en like de podcast daar als je hem goed vindt, bedankt.Support the show

Stel je een ideale wereld voor waarin alles klopt, waarin voor iedereen wordt gezorgd en geluk vanzelfsprekend is...Uitgegeven door SAGA EgmontSpreker(s): Elke Vandersypen

Riyadh Assaalihien Deel 20 - Liefde omwille van Allah

Veel mensen vinden het moeilijk om geld aan zichzelf of anderen uit te geven, te investeren, hun job op te geven die hen miserabel vinden... Omwille van het geld.  Maar op het einde van de rit zeg je bij elk van deze situaties dat je jezelf het niet waard vindt.  Lees de volledige blog hier: https://www.kimdegraeve.be/waarom-vind-je-het-moeilijk-om-geld-te-geven/ 

Deze aflevering gaat over de vraag: Zijn wij ons brein? Dick Swaab, emeritus hoogleraar neurobiologie en tevens de auteur van het boek; ‘Wij zijn ons brein' ging op 9 november 2020 hierover in debat met Emanuel Rutten, filosoof aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Het gesprek werd gemodereerd door Rinke Verkerk. Omwille van de lengte zijn er een aantal stukken uitgeknipt, het volledige gesprek is te bekijken op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=SqpiN-cBC90.

Levert de gemeente 'fatsoenlijke zorg'? Dat heeft Willemijn van der Zwaard onderzocht. Als bestuurskundige liep zij mee met Utrechtse buurtteammedewerkers in hun dagelijks werk voor inwoners die hulp nodig hebben, binnen een context van beleidsambities, bureaucratie en bezuiniging. Ze keek hoe dat werk uitpakt voor inwoners. Het zou zo maar een cynisch verhaal kunnen worden over regeldruk en zo. Maar haar boek Omwille van fatsoen. De staat van menswaardige zorg  is dat helemaal niet. Ook ons gesprek was praktisch en hoopvol. En dat terwijl grote thema's als 'institutionele vernedering en 'normen over wat een menswaardig bestaan is' en de bijbehorende filosofen gewoon onderdeel van het gesprek waren.Ze onderzocht welke normen over 'goed leven' de staat en mensen die namens die staat zorg verlenen, eigenlijk hanteren rond de decentralisaties van zorg van 2015. Ze schrijft:  "Aan de extra zorgtaken die de Nederlandse gemeenten toen kregen, waren niet alleen bezuinigingen, maar ook normatieve opvattingen over ‘goed leven' gekoppeld. Namelijk: de mens die zichzelf redt, actief meedoet en niet onnodig medicaliseert. "  Onze recente roep om 'de menselijke maat' is dus verre van nieuw.  Willemijn  schrijft dat wij in Nederlands altijd worstelden met die paradox van de rol van de staat in de verzorgingsstaat. Wij zijn, zo concludeert zij, altijd bezig geweest te voorkomen dat zorg 'minder persoonlijk' werd. Terwijl zorg leveren aan iedereen, 'zonder aanziens des persoons', en dus minder persoonlijk, een van de fundamenten is onder die verzorgingsstaat. Boeiend is het om haar te horen vertellen over het werk van die buurtteammedewerkers binnen die paradox van 'zonder én met aanziens des persoons'.  Ze beschrijft hoe allerlei "beleidstaal" doorsijpelt in ontmoetingen tussen mensen met een hulpvraag en mensen die ‘namens' de gemeente zorg en ondersteuning verlenen. In die beleidstaal zit een norm opgesloten. Kun je daar in de praktijk wel mee uit de voeten? Willemijn laat zien dat dat heel ingewikkeld is, maar lukt.  En ze trekt er conclusies uit voor beslissers, bestuurders en toezichthouders. Die zouden wel eens wat bescheidener en geduldiger kunnen stilstaan bij de complexe werkelijkheid.Het boek van Willemijn Omwille van fatsoen. De staat van menswaardige zorg (2021), te koop bij je favo boekhandel op de hoekArtikel van Willemijn over haar eigen onderzoek op Sociale Vraagstukken.nl'Werk eens wat vaker met aanziens des persoons', Binnenlands Bestuur over het onderzoek van WillemijnDe website van de Buurtteams Utrecht.Uitgebreide boekbespreking van 'De fatsoenlijke samenleving' van Avishai Margalit waar Willemijn veel over vertelt (Sociologische Gids, 2003)Interview met Ruud Koole (Sociale Vraagstukken, 2006) waarin hij ingaat op het begrip  'fatsoenlijk' in het beginselprogramma van de PvdA, met in het intro de vraag: 'Sinds wanneer slaat de PvdA aan het moraliseren?'

Levert de gemeente 'fatsoenlijke zorg'? Dat heeft Willemijn van der Zwaard onderzocht. Als bestuurskundige liep zij mee met Utrechtse buurtteammedewerkers in hun dagelijks werk voor inwoners die hulp nodig hebben, binnen een context van beleidsambities, bureaucratie en bezuiniging. Ze keek hoe dat werk uitpakt voor inwoners. Het zou zo maar een cynisch verhaal kunnen worden over regeldruk en zo. Maar haar boek Omwille van fatsoen. De staat van menswaardige zorg  is dat helemaal niet. Ook ons gesprek was praktisch en hoopvol. En dat terwijl grote thema's als 'institutionele vernedering en 'normen over wat een menswaardig bestaan is' en de bijbehorende filosofen gewoon onderdeel van het gesprek waren.Ze onderzocht welke normen over 'goed leven' de staat en mensen die namens die staat zorg verlenen, eigenlijk hanteren rond de decentralisaties van zorg van 2015. Ze schrijft:  "Aan de extra zorgtaken die de Nederlandse gemeenten toen kregen, waren niet alleen bezuinigingen, maar ook normatieve opvattingen over ‘goed leven' gekoppeld. Namelijk: de mens die zichzelf redt, actief meedoet en niet onnodig medicaliseert. "  Onze recente roep om 'de menselijke maat' is dus verre van nieuw.  Willemijn  schrijft dat wij in Nederlands altijd worstelden met die paradox van de rol van de staat in de verzorgingsstaat. Wij zijn, zo concludeert zij, altijd bezig geweest te voorkomen dat zorg 'minder persoonlijk' werd. Terwijl zorg leveren aan iedereen, 'zonder aanziens des persoons', en dus minder persoonlijk, een van de fundamenten is onder die verzorgingsstaat. Boeiend is het om haar te horen vertellen over het werk van die buurtteammedewerkers binnen die paradox van 'zonder én met aanziens des persoons'.  Ze beschrijft hoe allerlei "beleidstaal" doorsijpelt in ontmoetingen tussen mensen met een hulpvraag en mensen die ‘namens' de gemeente zorg en ondersteuning verlenen. In die beleidstaal zit een norm opgesloten. Kun je daar in de praktijk wel mee uit de voeten? Willemijn laat zien dat dat heel ingewikkeld is, maar lukt.  En ze trekt er conclusies uit voor beslissers, bestuurders en toezichthouders. Die zouden wel eens wat bescheidener en geduldiger kunnen stilstaan bij de complexe werkelijkheid.Het boek van Willemijn Omwille van fatsoen. De staat van menswaardige zorg (2021), te koop bij je favo boekhandel op de hoekArtikel van Willemijn over haar eigen onderzoek op Sociale Vraagstukken.nl'Werk eens wat vaker met aanziens des persoons', Binnenlands Bestuur over het onderzoek van WillemijnDe website van de Buurtteams Utrecht.Uitgebreide boekbespreking van 'De fatsoenlijke samenleving' van Avishai Margalit waar Willemijn veel over vertelt (Sociologische Gids, 2003)Interview met Ruud Koole (Sociale Vraagstukken, 2006) waarin hij ingaat op het begrip  'fatsoenlijk' in het beginselprogramma van de PvdA, met in het intro de vraag: 'Sinds wanneer slaat de PvdA aan het moraliseren?'

Het is onmogelijk om de bestemming die God jou heeft gegeven te bereiken als je toestaat dat je denken wordt beheerst door vrees. Vrees is een nauwe verwant van angst, en als je dat blijvend toelaat in je denken bezorgt dit jou ellende en rooft het je vreugde. Ik heb een gevoel van vrees ervaren toen we onze reis voor een conferentie in India aan het voorbereiden waren. Ik was enthousiast over de geweldige mogelijkheid daar, maar het enige waar ik aan kon denken, was de lange vlucht en de erbarmelijke situatie in dat land. Maar de Heer sprak tot mijn hart en liet mij zien dat ik mijn vrees moest overwinnen door mij te focussen op en te blijven in Zijn Woord. Als ik het had toegestaan om aan de negatieve aspecten van de reis te blijven denken, dan had het mij de vreugde en blijdschap ontnomen die God wilde dat ik zou ervaren. Vrees is een valkuil en je moet vastberaden zijn om er niet in te trappen. Als er dingen gebeuren met als doel angst of vrees in je hart te plaatsen, bijvoorbeeld onzekerheid over je toekomst of geconfronteerd worden met nieuwe situaties of uitdagingen, wend je dan tot Psalmen 27:1 en bid en belijd hardop: “De Heer is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrees of angst hebben?” Kort gebed Heer, ik proclameer vandaag dat U mijn licht en heil bent. Omwille van U hoef ik niet bang te zijn voor wat dan ook in mijn leven. In U heb ik de overwinning.

Zangeres Shirma Rouse kan niet alleen fantastisch zingen, ze kan ook heerlijk koken. Shirma is opgegroeid op een boerderij op Sint Eustatius. Daar leerde ze de basiskennis van de keuken en kreeg ze voor het eerst het gerecht te eten wat ze in deze aflevering kookt: ossenstaart. Haar oma maakte het gerecht vroeger met een grote pan op open vuur voor de lunch. Omwille van de tijd bereiden wij het vlees in de snelkookpan. Samuel heeft lang niet in een dergelijke pan gekookt dus Shirma geeft hem snelkookpanles. En met succes, Shirma krijgt een waar neusgasme. ☕️ Het recept van dit gerecht is te vinden op vriendvandeshow.nl/laatsteavondmaal➡️ Deze aflevering wordt gesponsord door Crisp. Download de app en krijg 15 euro korting op je eerste bestelling met de code 'avondmaal'

In De Gegenpressing Podcast bespreken clubwatchers Yadran Blanco, Dennis Kas en Joost Blaauwhof de actualiteit rondom NAC. Aflevering 52 staat in het teken van het opstappen van clubicoon Ton Lokhoff als technisch directeur. Het was een gitzwarte woensdagavond voor iedereen die NAC liefheeft. Ton Lokhoff zag het niet meer zitten en gooide de handdoek in de ring. Hij stapt op. De technisch directeur heeft zijn buik vol van het gekonkel en de verziekte werksfeer bij NAC.  De machtsstrijd tussen algemeen directeur Mattijs Manders en trainer Maurice Steijn aan de ene kant en Lokhoff aan de andere kant kent zijn grootste slachtoffer. En met het sneuvelen van Lokhoff lijden ook de supporters. Woedende en verdrietige reacties volgden. Het podcasttrio voelde zich genoodzaakt om bijeen te komen en de boel te duiden en bespreken. Hoe erg is dit? Waar is het misgegaan? En wat is de rol van de clubbestuurders (de aandeelhouders met daaronder de raad van commissarissen)? Dit en meer in de 52ste aflevering van De Gegenpressing Podcast. Support the show: https://krant.nl See omnystudio.com/listener for privacy information.

In deze aflevering vertel ik je waarom ik soms NEE zeg tegen klanten, en wat het mij oplevert. Ik geef jouw tips over hoe je de júiste klanten aantrekt, en hoe je ermee omgaat als een klant nee zegt of.... Als juist jíj degene bent die een NEE voelt. Zeg je dan toch ‘ja'? Omwille van je omzet? Of durf je bij je ‘nee' te blijven? Ik leerde in mijn ondernemersreis (die in 2015 begon) veel over hoe je een NEE herkent. En wanneer het helemaal príma is in sommige gevallen om geen samenwerking aan te gaan met een potentiële klant.

't Is paradoxaal: om de wereld te veranderen hebben we overtuiging nodig. De overtuiging dat we de problemen zien zoals ze zijn. De overtuiging het begin van een oplossing te kennen. Want overtuiging geeft energie. Maar om iets te veranderen hebben we ook andere mensen nodig. En andere mensen kijken op andere manieren naar dezelfde werkelijkheid. We kunnen wachten tot "zij" hun bril afzetten en "onze waarheid" zien. Of. Of of of. We kunnen onszelf trainen. Trainen in het herkennen van onze eigen bril en wisselen met die van een ander. In onze PS-afleveringen praten we na over voorbije gesprekken. We leggen linken en zoeken metaforen die meer inzicht geven. Het is een heel kwetsbaar format, waarin we luidop proberen formuleren wat in ons hoofd nog niet helemaal afgelijnd is. Omwille van die kwetsbaarheid zijn onze PS afleveringen enkel toegankelijk voor onze mecenassen. Zij waren echter zo enthousiast over deze aflevering dat we ze voor het eerst met de wereld durven delen. We hopen dat jullie er van genieten. Lees hier meer over het gesprek: zwijgenisgeenoptie.be/ps-we-hebben-altijd-een-bril-op/ Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/ Steun ons: zwijgenisgeenoptie.be/mecenaat/ Hoofdstukken: Hoofdstuk 1: Kwantumtaal Over tovenaars en profeten en hoe we eigenlijk allemaal een beetje van beiden in ons hebben. Over een meer genuanceerde blik op technologie en hoe die tot een interessanter debat kan leiden. Over een kwantumtaal die ons uit de loopgraven haalt. Hoofdstuk 2: Wij zijn de pudding Over een brillencollectie die je de mogelijkheid geeft om op veel verschillende manieren naar de werkelijkheid te kijken. Over de crazy shit die je dan ziet. Over dat zonder bril kijken onmogelijk is en dat wie denkt brilloos door het leven te gaan moet overtuigd worden dat hij of zij een bril aan heeft. Over engagement binnen dat relativistisch kader. Hoofdstuk 3: Met hersenen en handen Over een nieuwe visie (uit de jaren '70) op werk en handenarbeid. Over productiviteit versus werkvreugde. Over het fordisme en een utopische wereld waarin we cumbaya zingend met onze ouderen en kinderen op een veld staan.

Gelukkig de mens is een podcast over de bijbel voor mensen van nu. Het zijn korte reflecties vanuit oude teksten en verhalen, op zoek naar de gemeenschappelijke deler: de mens. Deze week leest Wieteke Jesaja 45:1-13 Dit zegt de HEER tegen Cyrus, zijn gezalfde, die hij bij de rechterhand neemt, aan wie hij volken onderwerpt, voor wie hij koningen ontwapent, voor wie hij deuren opent – geen poort blijft gesloten: Ik zal voor je uit gaan, ik zal ringmuren slechten,bronzen deuren verbrijzelen, ijzeren grendels stukbreken. Ik zal je verborgen schatten schenken, diep weggeborgen rijkdommen. Dan zul je weten dat ik de HEER ben, de God van Israël, die jou bij je naam roept. Omwille van mijn dienaar Jakob, van Israël, dat ik heb uitgekozen, heb ik je bij je naam geroepen en je met een erenaam getooid, ofschoon je me niet kende. Ik ben de HEER, er is geen ander, buiten mij is er geen god. Ik heb je omgord met wapens, ofschoon je me niet kende. Zo zal iedereen, van oost tot west, weten dat er niets is buiten mij. Ik ben de HEER, er is geen ander die het licht vormt en het donker schept, die vrede maakt en onheil schept. Ik ben het, de HEER, die al deze dingen doet. Hemel, laat gerechtigheid neerregenen, laat haar neerstromen uit de wolken, en laat de aarde zich openen. Laten hemel en aarde redding voortbrengen en ook het recht doen ontspruiten. Ik, de HEER, heb dit alles geschapen. Wee degene die de strijd aanbindt met hem door wie hij gevormd is – een potscherf tussen de potscherven. Zegt klei soms tegen wie hem vormt: ‘Wat ben je eigenlijk aan het maken?' of: ‘Deze pot heeft niet eens oren!' Wee degene die tegen zijn vader zegt: ‘Wat heb je verwekt?' en tegen zijn moeder: ‘Wat hebben je barensweeën gebracht?' Dit zegt de HEER, de Heilige van Israël, die Israël gevormd heeft: Wilden jullie mij ondervragen over het lot van mijn kinderen, of mij iets voorschrijven omtrent het werk van mijn handen? Ik ben het die de aarde maakte en de mens op aarde schiep; mijn handen hebben de hemel uitgespannen, ik riep het sterrenleger tevoorschijn. Ik ben het die Cyrus laat komen in gerechtigheid, steeds opnieuw baan ik voor hem de weg. Hij zal mijn stad herbouwen; hij geeft mijn ballingen de vrijheid terug, zonder betaling of steekpenningen te eisen – zegt de HEER van de hemelse machten.

De afgelopen weken hebben zowel de Europese als Amerikaanse Centrale banken een belangrijke koerswijziging doorgevoerd in hun inflatiebeleid. Omwille van structurele redenen is de inflatie al jarenlang laag. In de hoop het prijspeil hoger te jagen, hebben de Fed en de ECB gezegd vanaf nu meer dan 2 procent inflatie toe te zullen laten. Anderzijds heeft hun beleid wel degelijk voor inflatie gezorgd, maar dan in bepaalde activaklassen zoals aandelen, goud, vastgoed of kunst. Danny Reweghs legt uit hoe beleggers en spaarders zich moeten positioneren tegenover dat nieuwe inflatiebeleid.Als aandeel van de week neemt hij de Belgische vastgoedspeler Aedifica onder de loep. Als verhuurder van zorgvastgoed zat Aedifica in het oog van de coronastorm, maar dat heeft geen impact gehad op de cijfers. Daarnaast overloopt Danny een aantal redenen waarom het Aedifica ook de komende jaren nog heel goed zou kunnen doen.

De afgelopen weken hebben zowel de Europese als Amerikaanse Centrale banken een belangrijke koerswijziging doorgevoerd in hun inflatiebeleid. Omwille van structurele redenen is de inflatie al jarenlang laag. In de hoop het prijspeil hoger te jagen, hebben de Fed en de ECB gezegd vanaf nu meer dan 2 procent inflatie toe te zullen laten. Anderzijds heeft hun beleid wel degelijk voor inflatie gezorgd, maar dan in bepaalde activaklassen zoals aandelen, goud, vastgoed of kunst. Danny Reweghs legt uit hoe beleggers en spaarders zich moeten positioneren tegenover dat nieuwe inflatiebeleid.Als aandeel van de week neemt hij de Belgische vastgoedspeler Aedifica onder de loep. Als verhuurder van zorgvastgoed zat Aedifica in het oog van de coronastorm, maar dat heeft geen impact gehad op de cijfers. Daarnaast overloopt Danny een aantal redenen waarom het Aedifica ook de komende jaren nog heel goed zou kunnen doen.

De afgelopen weken hebben zowel de Europese als Amerikaanse Centrale banken een belangrijke koerswijziging doorgevoerd in hun inflatiebeleid. Omwille van structurele redenen is de inflatie al jarenlang laag. In de hoop het prijspeil hoger te jagen, hebben de Fed en de ECB gezegd vanaf nu meer dan 2 procent inflatie toe te zullen laten. Anderzijds heeft hun beleid wel degelijk voor inflatie gezorgd, maar dan in bepaalde activaklassen zoals aandelen, goud, vastgoed of kunst. Danny Reweghs legt uit hoe beleggers en spaarders zich moeten positioneren tegenover dat nieuwe inflatiebeleid.Als aandeel van de week neemt hij de Belgische vastgoedspeler Aedifica onder de loep. Als verhuurder van zorgvastgoed zat Aedifica in het oog van de coronastorm, maar dat heeft geen impact gehad op de cijfers. Daarnaast overloopt Danny een aantal redenen waarom het Aedifica ook de komende jaren nog heel goed zou kunnen doen.

In de zevende aflevering maken journalist Frits van Exter en politicoloog Menno Hurenkamp een kleine, voorlopige balans op: wie doen het goed in deze tijd en wie hebben het zwaar te verduren? De verkoper van paddenstoelen op de markt van Frits meldt een omzetstijging van zeventig procent. Het komt overeen met de resultaten van een onderzoek: kleine winkeliers met plaatselijke producten doen het goed. Menno haalt een ander onderzoek aan: in sommige buurten blijken mensen elkaar beter te steunen dan in andere. Het valt ook op dat veel jongeren zich nu melden als vrijwilliger. Terwijl zij misschien wel de meeste reden hebben tot klagen. Omwille van de bescherming van ouderen staat hun leven nu stil. En het is opvallend dat hun lot weinig aandacht krijgt. We zijn even niet meer zo geïnteresseerd in het wel en wee van Bekende Nederlanders. Wetenschappers zijn wél populair. Daar voelen ze zichzelf ook wel eens wat ongemakkelijk bij, omdat zij nu ook verantwoordelijk lijken voor alle maatregelen om het virus te bestrijden. Leunt de regering niet wat te zeer op de virologen? En dan zijn er nog de grote techbedrijven, voor de crisis nog de boemannen van onze tijd. Nu zijn zij, net als de vakkenvullers in de supermarkt, helden. Hoe zouden we ons isolement kunnen volhouden als er geen internet was? Wij kunnen er blij mee zijn - maar zouden we misschien iets van hun miljardenwinsten kunnen reserveren voor het behoud van de cultuur waar we na corona weer van hopen te genieten? Dit is de zevende aflevering in een speciale reeks van Wijsneuzen, over burgers in tijden van pandemie. Reacties zijn welkom via: wijsneuzen@trouw.nl.  Menno Hurenkamp is politicoloog. Hij is verbonden aan de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht. Zijn thema is burgerschap. Frits van Exter is journalist en oud-hoofdredacteur van Trouw. Techniek: Daan Hofstee / Muziek: Jac van Exter / Coördinatie Trouw: Joris Belgers.   Support the show. Support the show: http://www.trouw.nl See omnystudio.com/listener for privacy information.

EVEN Geluk is ineens, zaterdagmiddag in de trein naar Amsterdam, weten dat het niet voor jou is weggelegd. En daar hoe dan ook erg rustig van zijn. Goed, dat weten we dan, dat hoeft niet meer gezegd. Er vallen tenslotte nog andere dingen te beleven. We gaan naar Amsterdam kijken, en niet naar elkaar. En er is een voorzichtig-zijn met wat je even mag hebben, hooguit voor een paar jaar. Zoiets als elke dag opnieuw weer honger krijgen, zoiets als elke keer met jou weer hijgen en hijgen en hijgen. En dan is het voorbij. En wie weet, nooit gebeurd. Dan blijven ik en jij. Geluk is vandaag nog dingen willen schrijven als ‘jouw ogen en hun sterrelingse pracht'. Godgod, nee zeg. Maar het is koud. En ik wil blijven bij jou. Omwille van de nacht.

Op een warme zomeravond in 1981 merken twee wandelaars in het Bois de Boulogne in Parijs een opmerkelijke man op. Hij sleurt twee grote koffers naar de rand van de vijver van het park en maakt aanstalten om de koffers in het water te lozen. De man krijgt het koppel echter in het oog en vlucht weg. Wanneer de twee de koffers openritsen, treffen ze het versneden lichaam aan van Renée Hartevelt. * disclaimer * Omwille van de COVID19-maatregelen zat Laura op haar badkamervloer en ontkurkte Silke haar eigen fles cava voor de opname van aflevering 40. Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.