Podcasts about muzeum narodowego

Małgorzata Kleszcz łączy się z przebywającymi w Rwandzie Dawidem Sobarnią i prezes Fundacji Salvatti Moniką Mostowską. Goście informują słuchaczy o bieżących działaniach organizacji i chwalą rwandyjską kawę. Konrad Mędrzecki rozmawia z Czesławem Ryszką, autorem książki Tajemnica życia i śmierci ks. Franciszka Blachnickiego. Następnie redaktorzy Radia Wnet przenoszą się do Muzeum Narodowego w Szczecinie, gdzie niedawno otworzyła się wystawa Japonia w miniaturze. Kuratorka ekspozycji Ewa Prądzyńska wyjaśnia co to jest netsuke i okimono (nie mylić z kimono!) i zaprasza do obejrzenia kolekcji podarowanej przez Danutę Pawłowską-Seydę i Marka Seydę. Na koniec audycji, nasi redaktorzy dopływają do Filharmonii Lubelskiej, gdzie już niedługo rozpoczyna się Międzynarodowy Festiwal Braci Wieniawskich. O wydarzeniu opowiada Karol Wiewiórka. 

Muzeum Narodowe we Wrocławiu zaprasza na wystawę "Fenomenalny. Zdzisław Beksiński". Ekspozycja zawierać będzie fotografie wybitnego artysty z kolekcji Muzeum Narodowego, jednej z największych w Polsce. Dla zwiedzających dostępne będą również - niepokazywane wcześniej - zdjęcia należące do Muzeum Historycznego w Sanoku.

To jeden z najcenniejszych przykładów chrześcijańskiego malarstwa nubijskiego na świecie i jeden z symboli Muzeum Narodowego w Warszawie. Wizerunek św. Anny powstał w VIII  lub w 1. połowie IX wieku i pochodzi z katedry w Faras, odkrytej w latach 60. przez polską misję archeologiczną pod kierownictwem prof. Kazimierza Michałowskiego.

Marzec kończymy opowieścią o "Autoportrecie" Batholomeusa van der Helsta z Muzeum Narodowego w Warszawie.Opowiadam Wam o tym:- czy oryginał musi być tylko jeden,- jak kupowano obrazy w XVII wieku,- kim jest tajemnicza kobieta ukazana w miniaturze na obrazie,- i czemu malarz ukazał się w szlafroku....❤️ Otulina o sztuce powstaje dzięki wsparciu Patronek i Patronów. Bez Was tworzenie tego podcastu nie byłoby możliwe. Jeśli chcesz dołączyć do tego zacnego grona, zajrzyj tutaj: ⁠https://patronite.pl/otulina_o_sztuce⁠ ❤️

Gośćmi tego odcinka są Katarzyna Szydłowska-Schiller współkuratorka wystawy “Autportrety” oraz Paweł Kastory Prezes Zarządu stowarzyszenia Przyjaciele Muzeum Narodowego w Warszawie. Ten odcinek poświęcony jest wystawie “Autoportrety”, która jest zwieńczeniem projektu zainicjowanego przez poprzedniego dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie dr. hab. prof. UJ Łukasza Gawła oraz Stowarzyszenie „Przyjaciele MNW”. Na trwającej ekspozycji można zobaczyć autoportrety przygotowane przez dwudziestu współczesnych artystów, które nawiązują do zamysłu hr. Ignacego Karola Korwin-Milewskiego stworzenia zbioru wizerunków własnych polskich malarzy XIX wieku. Moi Goście opowiadają o kulisach przygotowania tej wystawy, współpracy z artystami oraz genezie tej inicjatywy.• ​kontakt •Instagram: https://www.instagram.com/pozaramami/Strona: https://pozaramami.com/ Newsletter: ⁠http://bitly.pl/YALmV⁠Mail: ⁠kontakt@pozaramami.com⁠• montaż •Eugeniusz Karlov

Dr hab. Agnieszka Lajus – dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie o swojej wizji prowadzenia muzeum. Witalij Michalczuk o prawosławnych męczennikach katyńskich.

Wykład Barbary Tichy w ramach VIII Festiwalu Sąsiedzkiego Wespół w Zespół dla Solca [24 czerwac 2021 r.]Przejdźmy się do parku - Spotkanie z Barbarą Tichy z Muzeum Narodowego w WarszawieWykład organizowany w ramach VIII Festiwal Sąsiedzkihttps://www.facebook.com/SolecWarszawaZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#park #kultura #sztuka #muzeum #muzeumnarodowe #obrazy #malarstwo #ogród #ogrody #parki

W tym wydaniu: przegląd ostatnich wydarzeń, związanych z kampanią prezydencką w Polsce, zaproszenie na wystawę „Autoportrety” do Muzeum Narodowego w Warszawie oraz rozmowa z prof. Maciejem  Foryckim, dyrektorem Instytutu Biblioteka Polska w Paryżu. Zapraszamy do słuchania!

Konrad Mędrzecki nadaje z Muzeum Narodowego we Lwowie im. Andrzeja Szeptyckiego. Szefowa katedry sztuki Roksolana Kosiw przybliża słuchaczom historię Muzeum i zaprasza na najnowszą wystawę ikon.

Gościem Konrada Mędrzeckiego jest Daria Butskaya - skrzypaczka i założycielka polsko-białoruskiego zespołu Hajda Banda. Artyści właśnie wydali płytę „Niepraudzivaya Kalina”. Daria Butskaya zdradza kulisy powstawania płyty i zapowiada najbliższe koncerty.Kamil Wróblewski, artysta związany z Operą i Filharmonią Podlaską, zaprasza na obejrzenie najnowszego spektaklu edukacyjnego „Konopnicka 2”, skierowanego dla dzieci i młodzieży. Całość inspirowana jest kompozycjami Zygmunta Noskowskiego, napisanymi do słów Marii Konopnickiej.W ubiegły weekend w Łodzi odbył się 50. Ogólnopolski Studencki Przegląd Piosenki Turystycznej „YAPA”. O tym wyjątkowym wydarzeniu i twórczości grupy słowodaję, laureatów tegorocznej edycji, opowiada altowiolistka i ukulelistka zespołu - Antonina Bartyś.Profesor Andrzej Szczerski, dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie, mówi o współpracy z London National Portrait Gallery i Instytutem Kultury Polskiej w Londynie. Jej owocem jest wystawa „Portrety Stanisława Wyspiańskiego”. Muzeum Narodowe w Krakowie zawędrowało też do Kyoto w Japonii. Już niedługo będzie tam można zobaczyć ekspozycję „Młoda Polska. Pieśń duszy i poezja kolorów 1890-1918”.

W marcu opowiadam Wam kobiece historie. Dziś o Esterze z Księgi Estery i obrazie namalowanym przez Pietera Lastmana z Muzeum Narodowego w Warszawie.Opowiadam o- nauczycielu Rembrandta i jego stylu- losach biblijnej Estery- tym, czemu Estera stała się bohaterką w XVII wiecznej Holandii....❤️ Otulina o sztuce powstaje dzięki wsparciu Patronek i Patronów w serwisie Patronite. Bez Was tworzenie tego podcastu nie byłoby możliwe. Jeśli chcesz dołączyć do tego zacnego grona, zajrzyj tutaj: ⁠https://patronite.pl/otulina_o_sztuce⁠ ❤️

W tym wydaniu: o wstrzymaniu amerykańskiej pomocy wojskowej dla Ukrainy, o wizycie prezydenta Andrzeja Dudy w Chicago, o 5-tej rocznicy wykrycia w Polsce pierwszego zachorowania na Covid-19 oraz o odnalezieniu w Holandii obrazu Brueghla, skradzionego z Muzeum Narodowego w Gdańsku w latach 70-tych ubiegłego wieku. Zapraszamy do słuchania!

Wykład Barbary Tichy, VII Festiwal Sądziedzki „Wespół w Zespół dla Solca”, 25 czerwca 2020 [0h58min]Więcej: https://wszechnica.org.pl/wyklad/o-pejzazu-romantycznym/Barbara Tichy w nagraniu wykładu opowiada o malarstwie krajobrazowym w XIX wieku. Popularny wówczas pejzaż romantyczny sprawił, że stulecie to uchodzi za „złoty wiek” tego gatunku malarskiego. Historyczka sztuki opisuje cechy wyróżniające romantyczne malarstwo krajobrazowe oraz komentuje prace jego polskich reprezentantów, które znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Prelekcja odbyła się w ramach VII Festiwalu Sąsiedzkiego „Wespół w Zespół dla Solca”.Zainteresowanie artystów naturą można zaobserwować już w sztuce starożytnej. Pejzaż był jednak początkowo swego rodzaju dodatkiem, tłem dla głównego tematu dzieła. Jako osobny gatunek malarski zaczął się kształtować dopiero w XV w. Renesansowy humanista Leon Battista Alberti (1404-1472) w traktacie o malarstwie De Pittura napisał, że obraz powinien być oknem na świat.– Praktycznie to okno się otwiera. Stojąc przed obrazem, nasz wzrok ma podróżować w głąb, odkrywać dalekie przestrzenie – mówi Barbara Tichy.Pierwszym „złotym wiekiem” malarstwa krajobrazowego było XVII stulecie, przede wszystkim za sprawą artystów holenderskich. Swój drugi okres rozkwitu ten gatunek malarski miał w XIX wieku, kiedy popularny stał się pejzaż romantyczny.Czym wyróżniał się pejzaż romantyczny na tle poprzednich epok?Historyczka sztuki wskazuje, że nowością w stosunku do poprzednich epok było przywiązywanie przez artystów dużej wagi do studiów plenerowych. Wcześniej malarze również wykonywali szkice z natury, jednak same obrazy powstawały w pracowniach.– Dlatego wcześniej pejzaże są wytworem wyobraźni artysty, a nie naśladowaniem konkretnego miejsca. To pojawia się w XIX wieku – podkreśla prelegentka.Tichy wskazuje, że pejzaż romantyczny oscyluje między dwiema sprzecznościami. Pomiędzy tym, co widzimy na płótnie, czyli pięknem natury, a tym co niewidoczne – emocją, przeżyciem i duchowością.W nagraniu wykładu prelegentka komentuje szerzej dzieła polskich reprezentantów pejzażu romantycznego, których prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Należą do nich Wincenty Kasprzycki (1802-1849), Chrystian Breslauer (1802-1882), Wojciech Gerson (1831-1901), Józef Szermentowski (1833-1876), Aleksander Kotsis (1836-1877), Józef Marszewski (1827-1883). Kontekst dla ich twórczości stanowią wybrane dzieła europejskiego malarstwa krajobrazowego znajdujące się w kolekcji MNW.Barbara Tichy – jest historykiem sztuki, pracuje w Muzeum Narodowym w WarszawieStrony współorganizatorów VII Festiwalu Sąsiedzkiego Wespół w Zespół dla Solca:http://www.mdk.waw.pl/index.php/festiwal-sasiedzkihttp://www.koncert-anioly.cba.pl/Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#sztuka #kultura #romantyzm #muzeum #muzeumnarodowe #malarstwo #obrazy #pejzaż #pejzaże

W dzisiejszej audycji mówimy o odłączeniu się państw bałtyckich od rosyjskiej sieci elektroenergetycznej. Zapraszamy także do Muzeum Narodowego w Warszawie, gdzie można zobaczyć egzemplarz Biblii Gutenberga, wydrukowany 570 lat temu. W 85 rocznicę wspominamy pierwszą masową deportację Polaków na Syberię. Naszym gościem jest Justyna Odymała z Ambasady Nowej Zelandii w Polsce, z którą rozmawiamy o wystawie fotograficznej „Druga ojczyzna. 80. rocznica przybycia polskich dzieci do Pahiatua w Nowej Zelandii” w Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie.

Dziś w programie powiemy więcej o Parasolu Wyborczym - to nowatorski projekt, który ma zwalczać treści dezinformacyjne; następnie zaprosimy Państwa do Muzeum Narodowego. To już ostatnia szansa na odwidzenie wystawy Józefa Chełmońskiego, która odnotowuje frekwencyjne rekordy; porozmawiamy również o stuleciu polskiej radiofonii, a na koniec gość programu powie o znaczeniu decyzji wileńskiego sądu  dla mniejszości polskiej na Litwie. Zapraszamy!

Jeden z najwybitniejszych i najlepiej zachowanych przykładów malarstwa niderlandzkiego na świecie, tryptyk "Sąd Ostateczny", niebawem zniknie z Muzeum Narodowego w Gdańsku. Wszystko przez zabiegi konserwatorskie, którym zostanie poddany. O samym dziele i planowanych pracach opowiedziały w Dwójce Cátia Viegas Wesołowska, główna konserwator MN, i dr Magdalena Mielnik - kuratorka Oddziału Sztuki Dawnej.

Wystawa dzieł Rubensa, czterdziestolecie udostępniania zwiedzającym Panoramy Racławickiej oraz prezentacja fotografii Zbigniewa Beksińskiego. - To część wydarzeń, które na ten rok planuje Muzeum Narodowe we Wrocławiu.

Były dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie zaprasza na wystawę „Transformacje, nowoczesność w III RP”

W programie porozmawiamy o współpracy Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczpospolitej z Lwowski Muzeum Historycznym, która zaowocowała wystawą "Kresy Europy. Ze skarbca Lwowskiego Muzeum Historycznego". W jej ramach na Zamku Lubelskim można obejrzeć zabytki archeologiczne z Ukrainy, monety rzymskie, średniowieczne ozdoby z czasów Rusi Kijowskiej oraz wystawę malarstwa artystów lwowskich. O okolicznościach przygotowania wystawy i jej znaczeniu opowiedzą dr Marcin Gapski, zastępca dyrektora Muzeum Narodowego w Lublinie oraz Jacek Jeremicz, asystent muzealny w Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczpospolitej.

Wykład dr Ewy Ziembińskiej towarzyszący wystawie Xawery Dunikowski. Malarstwo [12 listopada 2021 r.] Relacja łącząca Sarę Lipską i Xawerego Dunikowskiego wpisuje się w historię związków artystów, którzy pozostawili dzieła świadczące o ich wzajemnej fascynacji. Dunikowski i Lipska wiele razy wzajemnie się portretowali – w rzeźbie i w malarstwie. Wizerunki te świadczą nie tylko o wzajemnym zauroczeniu, ale także o wieloletniej bliskości trwającej sześćdziesiąt lat. Kariera zawodowa Lipskiej rozpoczęła się w czasie, kiedy bycie artystką wymagało przekroczenia wielu granic, uporu i konsekwencji w podążaniu wybraną drogą. Kontynuowała ją w Paryżu, dokąd wyemigrowała wraz z córką w 1912. W tym czasie Dunikowski był już w Polsce rzeźbiarzem o ugruntowanej pozycji. dr Ewa Ziembińska - historyk sztuki, kuratorka wystaw, wykładowczyni. Absolwentka Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego i Instytutu Badań Literackich PAN, pracownik naukowy Muzeum Narodowego w Warszawie, kustosz kolekcji rzeźby. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #rzeźba #malarstwo #twórczość #relacja #dunikowski #xawerydunikowski #saralipska #lipska

Wykład Przemysława Głowackiego z Muzeum Narodowego w Warszawie. Wykład towarzyszący wystawie „Polska. Siła obrazu” [28 stycznia 2021 r.] https://wszechnica.org.pl/wyklad/pejzaze-polskie-a-europejski-symbolizm/ Malarstwo pejzażowe to jeden z ważniejszych gatunków w polskiej sztuce XIX wieku. Jego rozkwit miał miejsce w okresie realizmu. Później przedstawienia krajobrazu zaczęły nabierać cech symbolicznych. Koniec stulecia obfituje w wybitne dzieła o tej tematyce. Wykład omawia podobieństwa i różnice pomiędzy rodzimymi a europejskimi przykładami malarstwa pejzażowego. Czy przedstawienia polskich krajobrazów odznaczały się czymś wyjątkowym? Przemysław Głowacki – historyk sztuki, edukator muzealny, nauczyciel, od wielu lat zajmuje się popularyzacją wiedzy o sztuce, współpracuje m.in. z Muzeum Narodowym w Warszawie, Zamkiem Królewskim w Warszawie, Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej, Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki Znajdź nas: https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #kultura #sztuka #muzeum #muzeumnarodowe #pejzaż #pejzaże #obrazy #symbolizm #malarstwo #historiasztuki

Przybliżyliśmy miejsca i polonika w przestrzeni publicznej Wiecznego Miasta, związane z najwybitniejszymi naszymi pisarzami. Gustaw Herling-Grudziński, absolwent kieleckiego Gimnazjum im. Stefana Żeromskiego, pisał: „Rzym mnie fascynował – miałem w nim niesamowite, niemal euforyczne poczucie wolności”. Będziemy w miejscach związanych nie tylko z nim, ale też z Adamem Mickiewiczem, Juliuszem Słowackim, Zygmuntem Krasińskim, Cyprianem Kamilem Norwidem, Józefem Ignacym Kraszewskim, Henrykiem Sienkiewiczem, Marią Konopnicką, Stefanem Żeromskim i Jarosławem Iwaszkiewiczem. Odwołamy się do dawnego pojęcia podróży, traktowanej jako element edukacji, rozwoju i inspiracji, będącej zjawiskiem charakteryzującym Europę. Gościem Jerzego Jopa był dr Paweł Grzesik, historyk, przewodnik świętokrzyski i warszawski, pracownik Muzeum Narodowego w Kielcach, autor artykułu „Rzym szlakiem polskich pisarzy”, który ukazał się w 2021 r. pod nr 27 na łamach „Świętokrzyskiego”, wydawanego przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną w Kielcach.

Wykład Urszuli Król towarzyszący wystawie „Polska. Siła obrazu”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 30 listopada 2020 [1h08min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/obraz-relacji-polsko-francuskich-w-sztuce/ Henryk Walezy na tronie polski, królowe Maria Gonzaga i Maria Leszczyńska czy epopeja napoleońska to tematy, które często inspirowały artystów nad Wisłą i Sekwaną. Wielowiekowe relacje polsko-francuskie oraz ich odbicie w sztuce przybliża Urszula Król w wykładzie, który towarzyszy wystawie „Polska. Siła obrazu” w Muzeum Narodowym w Warszawie. Relacje polsko-francuskie swój ożywiony początek zawdzięczają Henrykowi Walezemu, który na krótko zasiadł na tronie Rzeczpospolitej. Polską misję dyplomatyczną, która w 1573 roku przybyła do Paryża, żeby sprowadzić nowo wybranego króla do Polski, przedstawił na początku XX wieku Teodor Axentowicz w kompozycji „Poselstwo polskie u Henryka Walezjusza”, która znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Odbicie wspólnej historii obu krajów w sztuce ma jednak znacznie dłuższą tradycję, którą podczas wykładu przybliża Urszula Król. Relacje polsko-francuskie w sztuce nad Wisłą i Sekwaną Licznych przedstawień artystycznych doczekały się w swoich czasach wydarzenia, które towarzyszyły podróży do Polski Marii Gonzagi, żony królów Władysława IV i Jana Kazimierza. Francuzka przywiozła ze sobą do Rzeczpospolitej duże grono dworek, które późnej poślubiły polskich magnatów. Jedną z nich była Maria Kazimiera d'Argquien, późniejsza słynna królowa Marysieńka. Nieznany autor przedstawił ją w 1658 roku jako pokutująca Marię Magdalenę. Kilkadziesiąt lat później, licznych portretów doczekała się również Maria Leszczyńska, która u boku Ludwika XV zasiadła na tronie Francji. Po rozbiorach, relacje polsko-francuskie w sztuce nie ustały. Częstym tematem prac malarskich była epopeja napoleońska Polaków. Sam Cesarz Francuzów również doczekał się portretów pędzla polskich malarzy, jak choćby „Napoleon na koniu” Piotra Michałowskiego. Częstym bohaterem obrazów był również książę Józef Poniatowski, jedyny Polak z francuską buławą marszałkowską. Echem nad Sekwaną odbiły się wydarzenia powstania listopadowego i tragiczne konsekwencje jego upadku, będące tematem prac takich artystów jak Horace Vernet („Polski Prometeusz”) czy Ary Schefffer („Polonia). Podobnie było w przypadku powstania styczniowego, gdzie do zainteresowania opinii publicznej problematyką polską przyczyniły się ilustracje prasowe. Zapraszamy do obejrzenia wykładu Urszuli Król, którego tematem są relacje polsko-francuskie odzwierciedlone w sztuce. Urszula Król - historyk sztuki, edukatorka, wykładowca, kustosz w Muzeum Narodowym w Warszawie. Jest autorką wielu programów edukacyjnych realizowanych w galeriach stałych i na wystawach czasowych MNW. Swoją pasję dydaktyczną realizuje również poprzez wykłady z zakresu historii sztuki. Była stypendystką Ministerstwa Kultury Francji w ramach programu Professions Culture. Znajdź nas: https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #muzeum #malarstwo #sztuka #kultura

Wykład Przemysława Głowackiego towarzyszący wystawie „Polska. Siła obrazu”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 29 października 2020 [1h15min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/polska-sila-obrazu Przemysław Głowacki podczas wykładu „oprowadza” słuchaczy po wystawie „Polska. Siła obrazu” w Muzeum Narodowym w Warszawie. Prelegent przedstawia poszczególne części ekspozycji, opowiadając o kontekście powstania oraz interpretacji wybranych dzieł. Nagranie powstało w ramach muzealnego cyklu edukacyjnego, który towarzyszył wystawie. Wystawa „Polska. Siła obrazu” w Muzeum Narodowym w Warszawie prezentuje dzieła najwybitniejszych polskich malarzy z XIX wieku. Stanowi adaptację wystawy „Pologne 1840–1914. Peindre l'âme d'une nation”, która odbyła się w filii Luwru w Lens. Okazją do jej przygotowania było 100-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości. Dodatkową okolicznością był fakt, że we francuskim miasteczku wciąż mieszka wielu potomków polskich emigrantów, którzy przyjechali tu pracować w kopalniach węgla. – Szybko okazało się, że pierwotny pomysł rozrósł się do nowej wystawy, która samych organizatorów zaskoczyła w tym sensie, że rozpoznali terra incognita, jaką było malarstwo polskie. Nasi koledzy nie tylko zachwycili się twórczością Malczewskiego, Ruszczyca, Krzyżanowskiego, Matejki, ale zrozumieli także, że jest to sztuka w pełni europejska – mówiła dr hab. Agnieszka Rosales Rodriguez w wykładzie Wystawa o Polsce w Louvre-Lens i w Warszawie. Przemysław Głowacki o wyjątkowości wystawy „Polska. Siła obrazu” – Wystawa została przygotowana przez kuratorów z Muzeum Narodowego w Warszawie oraz kuratorów francuskich, opierając się przede wszystkim o zbiory warszawskiego muzeum. Ale to co czyni tę wystawę wyjątkową, to nagromadzenie na niej najlepszych polskich obrazów – mówi Przemysław Głowacki. Dodaje, że wyeksponowanie w jednym miejscu dzieł zgromadzonych w magazynach, eksponowanych na co dzień na wystawie stałej, jak też wypożyczonych z innych instytucji kultury, stworzyło wyjątkową panoramę sztuki polskiej drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Prelegent wskazuje, że tytuł „Polska. Siła obrazu” podkreśla „znaczenie sztuk plastycznych dla utrzymania ducha narodu, który podzielony był zaborami”. Zapraszamy do wysłuchania wykładu, podczas którego Przemysław Głowacki „oprowadza” słuchaczy po poszczególnych częściach wystawy, przybliżając kontekst powstania oraz interpretację wybranych dzieł. Przemysław Głowacki – historyk sztuki, edukator muzealny, nauczyciel, od wielu lat zajmuje się popularyzacją wiedzy o sztuce, współpracuje m.in. z Muzeum Narodowym w Warszawie, Zamkiem Królewskim w Warszawie, Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej, Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #kultura #sztuka #muzeum #muzeumnarodowe #obrazy #malarstwo

Wykład Justyny Guze w czasie konferencji "Bioróżnorodność i Woda w Wiejskim Dziedzictwie" realizowanej w ramach grantu „KPO dla Kultury”, sfinansowanego przez Unię Europejską NextGenerationEU [25 października 2024 r.] https://wszechnica.org.pl/wyklad/rzeka-wies-i-obyczaje-w-sztuce-dawnej-i-w-xix-wieku/ Wykład poprowadzili wspólnie Justyna Guze i Piotr Szczepański, prezentując różnorodne spojrzenia na temat motywów wiejskich i wodnych w kulturze oraz sztuce. W pierwszej części wykładu Justyna Guze, emerytowana kustosz Muzeum Narodowego w Warszawie i specjalistka od sztuki włoskiej oraz francuskiej XVIII wieku, opowiedziała o obecności motywów wiejskich w sztuce dawnej. Przedstawiła, jak wiejskie krajobrazy zaczęły pojawiać się w sztuce od XVI wieku, kiedy krajobraz stał się samodzielnym gatunkiem malarskim. Omówiła rozwój wiejskich tematów w malarstwie holenderskim i flamandzkim oraz ich znaczenie dla budowania malowniczości we włoskiej sztuce. Zwróciła uwagę na realizm XIX wieku oraz ruch chłopomański, które przyczyniły się do wzrostu zainteresowania tematyką wsi w polskim malarstwie. Podkreśliła odkrywanie polskiego folkloru i rolę artystów takich jak Wyspiański i Tetmajer. W drugiej części wykładu Piotr Szczepański analizował dzieło "Flis", koncentrując się na opisach przyrody, rzek i wiejskich zwyczajów. Zwrócił uwagę na różnice między kulturą szlachecką a chłopską, zauważając, że sztuka często pomijała temat chłopstwa, przedstawiając je wyłącznie przez pryzmat szlachty. Piotr Szczepański starał się zainspirować do refleksji nad dualizmem kulturowym – podczas gdy na zachodzie Europy wiejskie pejzaże ukazywały wolnych chłopów, w Polsce dominował mroczny obraz, który podkreślał różnice cywilizacyjne. Justyna Guze - historyk sztuki (sztuka włoska i francuska, zwł. XVIII wieku), emerytowana kustosz Muzeum Narodowego w Warszawie (rysunki dawnych mistrzów włoskich i francuskich). Piotr Szczepański - działacz społeczny, dyplomata i inżynier, prezes zarządu Fundacji Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #nextgenerationeu #kpodlakultury #bioróżnorodność #kultura #dziedzictwo #wieś #polskawieś #przyroda #KPOdlakultury #KPO #sztuka #malarstwo #woda #flis #rzeka #obrazy #guercino

Wykład Kamili Pijanowskiej, Muzeum Narodowe w Warszawie, 13 lutego 2020 [1h05min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/grafik-tlumacz-malarstwa-rola-reprodukcji-dziel-sztuki-w-zyciu-artystycznym-drugiej-polowy-xix-wieku/ Kamilla Pijanowska w nagraniu wykładu towarzyszącego ekspozycji „Wystawa, której nie było… Ignacy Łopieński 1865-1941” opowiada o roli, jaką grafika reprodukcyjna odegrała w popularyzacji malarstwa w XIX i na początku XX wieku. Prelegentka rozpoczyna swoje wystąpienie od wskazania czynników, które od XVIII w. wpływały na zwiększenie popularności malarzy i dzieł sztuki w społeczeństwie. Po pierwsze, wymienia rolę, jaką grafika reprodukcyjna odegrała w rozsławieniu takich artystów jak Rafael (1483-1520) czy Rubens (1577-1640). Za doskonały przykład wskazuje w tym kontekście album, który w 1710 roku został wydany przez braci Jean-Marca i Jean-Baptiste'a Nattiere'ów. Prezentuje on obrazy Rubensa ze słynnego cyklu poświęconego Marii Medycejskiej. Po drugie, Kamilla Pijanowska wskazuje na organizację salonów sztuki. Artyści mogli podczas nich prezentować swoje prace szerszej publiczności. Ich ilustracją jest obraz François Josepha Heima (1787-1865) „Karol X rozdający nagrody artystom wystawiającym na Salonie 1824 roku”. Podobną rolę odegrały również wystawy światowe. W ślad za wzrostem popularności sztuki rozwijała się krytyka, która wartościowała i tłumaczyła dzieła. Po trzecie, prelegentka podkreśla rolę powstających towarzystw artystów i miłośników sztuki. Nie tylko pomagały one artystom i tworzyły własne kolekcje, ale też wydawały reprodukcje dzieł sztuki. Podobną rolę pełniły również międzynarodowe firmy zajmujące się handlem sztuką, jak na przykład Maison Goupil. Reprodukcją dzieł artystów trudniła się także prasa ilustrowana („Le Monde Illustre”, „London Illustrated News” czy polskie „Kłosy” i „Tygodnik Ilustrowany”) Grafika reprodukcyjna w opiniach krytyków W kolejnej części wykładu Kamilla Pijanowska odpowiada na pytanie, jak reprodukcja dzieł był oceniana w XVIII i XIX wieku. Prelegentka skupia się przede wszystkim na relacji pomiędzy oryginalnym dziełem a jego graficzną reprodukcją. Cytuje Denisa Diderota (1713-1784) i Adama von Bartscha (1757-1821), który doceniali rolę grafiki w popularyzacji malarstwa. Rolę twórców reprodukcji porównywali do tłumacza, który przekłada język obrazów na język grafiki. Dalej szedł Oscar Wilde (1854-1900), który grafika uważał nie tylko za interpretatora, ale też krytyka oryginału. Ciekawą opinię o grafice reprodukcyjnej miał Stanisław Witkiewicz (1851-1915), który porównywał jej autora do telefonu. „Jeżeli mówimy przez telefon, to nasz głos zmienia się w zależności od dokładności budowy aparatu – podobnież drzeworytnik, stosownie do swego uzdolnienia i sumienności oddaje mniej lub bardziej wiernie pracę malarza” – pisał. Prelegentka mówi również w trakcie tej części wystąpienia o hierarchii technik graficznych. Najwyższym prestiżem cieszył się miedzioryt i akwaforta. Niżej stał staloryt i litografia. Najmniej ceniono techniki fotograficzne, choć doceniano ich rolę w popularyzacji sztuki. Jak zaznaczyła Kamilla Pijanowska, ocenie wymaka się drzeworyt sztorcowy, który był wykorzystywany przede wszystkim do ilustracji książek i czasopism. Kamilla Pijanowska - jest kustoszką w Gabinecie Rycin i Rysunków Muzeum Narodowego w Warszawie. Zajmuje się przede wszystkim ilustracją prasową oraz kolekcjonerstwem rycin i rysunków w XIX wieku Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #grafika #artysta #grafik #malarstwo #malarz

Gościem Rozmowy Dnia był prof. Robert Kotowski, dyrektor Muzeum Narodowego w Kielcach.

Wykład Ewy Frąckowiak, Muzeum Narodowe w Warszawie, 30 stycznia 2020 [1h09min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/z-badan-nad-grafika-autorska-drugiej-polowy-xix-wieku-ewa-frackowiak/ Grafika autorska w XIX w. była tematem wykładu Ewy Frąckowiak, który towarzyszył ekspozycji „Wystawa, które nie było… Ignacy Łopieński (1865-1941) w Muzeum Narodowym w Warszawie. Prelegentka podczas pierwszej część wykładu opowiada o XIX-wiecznych akwaforcistach, którzy działali przede wszystkim we Francji. W drugiej połowie tego stulecia akwaforta przestała być traktowana tam jako ilustracja do tekstów drukowanych. Technika graficzna przerodziła się w samodzielną dziedzinę sztuki. Artyści zwani peintre-graveurami, czyli malarzami grafikami, pchnęli ją na drogę eksperymentów technicznych i wizualnych. Twórcy ci, w celu podniesienie rangi swoich działań, w 1862 r. utworzyli Towarzystwo Akwaforcistów. Tutaj grafika autorska jest omówiona na przykładzie prac takich twórców, jak Jean Baptiste-Camille Corot, Jean-François Millet, Auguste Delâtre czy Félix Bracquemond. Ewa Frąckowiak przybliża tajniki warsztatu artystów oraz historię, jaka stoi za powstaniem ich dzieł. W kolejnej części swojego wystąpienia prelegentka opowiada o innych technikach graficznych popularnych w XIX w. Omawia cynkografię, litografię i drzeworyt. Szerzej w tym kontekście pojawiają się Pierre Bonnard, Ambroise Vollard, Eugène Carrière, Maurice Denise, Vincent van Gogh, Henri de Toulouse-Lautrec, Félix Vallotton i Paula Gaugin. Grafika autorska w „Germinalu” Wykład zamyka szersze opisanie dwóch wydawnictw związanych z grafiką autorską w XIX w. Pierwsze z nich to francuski „Germinal”. Tekę przygotował Julius Meier-Graephe, słynny historyk i krytyk sztuki. Zawierała 20 rycin autorskich. Tytuł nawiązywał do powieści Emila Zoli i symbolizował nowoczesność oraz rewolucyjne zmiany w sztuce. Twórcy zamówionych prac otrzymali swobodę wyboru tematyki, techniki, formatu a nawet rodzaju papieru, na którym odbito prace. Wydawnictwo zostało powielone w 100 numerowanych egzemplarzach. Muzeum Narodowe w Warszawie jest jedyną oprócz Biblioteki Narodowej we Francji instytucją, która posiada w swoich zbiorach kompletną tekę. Drugie z opisanych wydawnictw to niemieckie czasopismo i wydawnictwo artystyczne „Pan”. Prelegenka omawia prace związanych z wydawnictwem twórców, jak Peter Behrens, Félicien Rops, Théophile Alexandre Steinlen, Maurice Denis, Auguste Rodin, Käthe Kollwitz, Max Klinger, Walter Leistikow, Emil Orlik, Frits Lugt. Większość prezentowanych podczas wykładu grafik można obejrzeć w muzeum cyfrowym MNW pod adresem http://cyfrowe.mnw.art.pl/dmuseion/. Ewa Frąckowiak – jest kustoszką w Gabinecie Rycin i Rysunków Muzeum Narodowego w Warszawie, gdzie roztacza opiekę merytoryczną nad kolekcją grafiki europejskiej XIX i początku XX w. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #sztuka #kultura #muzeum #muzeumnarodowe #grafika

Wykład Piotra Czyża, Muzeum Narodowe w Warszawie, 12 grudnia 2019 [1h06min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/niedoszly-jubileusz-ignacego-lopienskiego-czyli-o-wystawie-ktorej-nie-bylo-i-o-artyscie-zapomnianym/Ignacy Łopieński to wybitny polski grafik, którego twórczość po II wojnie światowej uległa zapomnieniu. Sylwetkę artysty przybliżył podczas wykładu Piotr Czyż, kurator ekspozycji „Wystawa, której nie było… Ignacy Łopieński (1865-1941)” w Muzeum Narodowym w Warszawie.Prelegent podzielił swoje wystąpienie na trzy części. Podczas pierwszej przybliżył słuchaczom biografię bohatera wykładu. Swoją opowieść rozpoczął od opisania drzewa genealogicznego Łopieńskich. Ignacy pochodził ze sławnej rodziny warszawskich brązowników. Choć w przyszłości będzie zajmował się przede wszystkim grafiką, w młodości uczył się różnych dziedzin rzemiosła artystycznego. Jego nauczycielami były wybitne wówczas nazwiska. W rysunku kształcił się pod okiem Wojciecha Gehrsona i Aleksandra Kamińskiego, naukę rzeźby pobierał u Bolesława Syrewicza. Praktykował również złotnictwo i grawerstwo. Wyjeżdżał na naukę do Berlina i Paryża.Przełomem w życiu artysty, jak mówił Czyż, było przyjęcie do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Miało to miejsce w 1888 roku. Dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie mógł studiować po okiem Johanna Leonharda Raaba, grafika reprodukcyjnego. Prestiż przyniosło mu wykonanie portretu Anny Blińskiej według autoportretu z 1891 roku. Jak zaznaczył prelegent, grafika reprodukcyjna nie była wówczas uznawana za działanie odtwórcze i cieszyła się dużym prestiżem. Po tym sukcesie, Łopieński tworzył na zlecenie Wiedeńskiego Towarzystwa Powielania Sztuki. Wobec niewywiązywania się Towarzystwa ze zobowiązywań finansowych, ostatecznie prace artysty wykorzystało Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.Po powrocie do Polski, Ignacy Łopieński uczył technik graficznych i rysunku m.in. Leona Wyczółkowskiego, Józefa Pankiewicza, Zofię Stankiewiczówną i Leona Kowalskiego. Artysta, który był prekursorem wklęsłodruku, współpracował z Feliksem Jasieńskim, znanym krakowskim kolekcjonerem i mecenasem sztuki. Wraz z nim stworzył „I Tekę Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików”, która została wydana w 1903 roku.Prelegent wskazał, że jedną z największych zasług Łopieńskiego było powołanie w 1912 roku Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych, które wzorowało się na podobnych instytucjach działających w Europie Zachodniej. Szerokim echem odbył się zorganizowany w 1914 roku przez Towarzystwo drugi konkurs im. Henryka Grohmana. Wśród nagrodzonych znalazły się znane nazwiska, m.in. Władysław Skoczylas i Zofia Stankiewiczówna. Łopieński jako organizator pozostawał aktywny również w czasie I wojny światowej.W 20-leciu międzywojennym artysta uczył rysunku w szkołach warszawskich. Ignacy Łopieński eksperymentował też wówczas z nowymi technikami, jak akwatinta. Wykonywał też portrety reprezentacyjne, m.in. prezydenta Ignacego Mościckiego i Józef Piłsudskiego.Druga część wystąpienia Piotra Czyża poświęcona była historii wystawy prac Ignacego Łopieńskiego, która miała zostać zorganizowana w październiku 1939 roku w Muzeum Narodowym w Warszawie. Prelegent opowiedział również o powojennych losach kolekcji artysty.Nad niedoszłą wystawą, jak mówił prelegent, pracowały przede wszystkim dwie osoby. Pierwszą z nich była Maria Mrozińska, kustosz biblioteki Muzeum Narodowego w Warszawie. Druga to Hanna Abramowicz-Makowiecka, która jako konserwatorka była odpowiedzialna za oprawę prac w paspartu oraz przygotowanie katalogu dzieł artysty. Wiele prac, które miały zostać pokazane na wystawie, przekazał sam Łopieński. Przygotowania do ekspozycji zniweczył wybuch wojny we wrześniu 1939 roku. Artysta znalazł się wówczas w okupowanych przez Sowietów Lwowie. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w czerwcu 1941 roku powrócił do Warszawy, gdzie wkrótce zmarł. Piotr Czyż - jest historykiem sztuki. Pracuje jako adiunkt w Gabinecie Grafiki i Rysunku Nowożytnego Polskiego Muzeum Narodowego w Warszawie. Zajmuje się grafiką oraz historią ekslibrisów Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #łopieński #kultura #sztuka #muzeum wystawa #artysta

Wykład towarzyszący wystawie „Józef Brandt 1841-1915” w Muzeum Narodowym w Warszawie, 13 września 2018 [0h56min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/pracownia-jozefa-brandta/Nagranie wykładu poświęconego pracowni Józefa Brandta. Prelegentka opisuje atelier nie tylko jako miejsce pracy malarza, ale też fenomen społeczno-kulturowy Malarskie atelier może być analizowane nie tylko przez pryzmat jego roli w procesie twórczym artysty. Stanowi ono też fenomen-społeczno kulturowy. Dr Agnieszka Bagińska podczas wykładu towarzyszącego wystawie „Józef Brandt 1841-1915” w Muzeum Narodowym w Warszawie opowiedziała, co pracownia Józefa Brandta mówi o jego sposobie pracy oraz pozycji i roli społecznej. Prelegentka w trakcie wystąpienia opisała wygląd atelier mieszczące się oryginalnie w Monachium na podstawie zachowanych planów, fotografii oraz relacji z epoki. Mówiła o funkcji poszczególnych znajdujących się w pracowni rekwizytów w pracy artysty. Wskazała również malarskie atelier jako miejsca, gdzie artyści podejmowali klientów i dziennikarzy. Twórcy musieli bowiem dbać o popularność, jeśli zależało im na sprzedaży obrazów. Agnieszka Bagińska w trakcie wykładu opowiedziała też, jak pracownia Józefa Brandta trafiła do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Przedstawiła także dylematy, które towarzyszyły chcącym pokazać ją zwiedzającym twórcom wystawy. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#muzeum #sztuka #kultura #muzeumnarodowe #brandt #józefbrandt #malarz #malarstwo #pracowniamalarska #atelier

Wykład Hanny Doroszuk zorganizowany w ramach wystawy „Krzycząc: Polska! Niepodległa 1918”. Muzeum Narodowe w Warszawie, 6 grudnia 2018 [0h45min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/doswiadczanie-wojny-poprzez-obrazy/Wielka Wojna to pierwszy konflikt zbrojny, który pozostawił po sobie tak obszerną dokumentację fotograficzną. Przebieg wydarzeń relacjonowano w prasie, uwieczniano na kartkach pocztowych, plakatach i ulotkach propagandowych. Zalewające Europę obrazy wojny posłużyły m.in. Aby'emu Warburgowi do stworzenia Kriegskartothek, swoistego atlasu ikonografii wojennej. Aby Warburg – a kto to taki? Niemiecki historyk sztuki. Ale również: prorok, wizjoner, pacjent szpitala psychiatrycznego. Autor nigdy nieukończonego projektu, który miał wstrząsnąć podstawami naszej wiedzy o obrazach. Psychohistoryk, który (jak sam pisał) badał schizofreniczne rozdarcie wewnątrz naszej kultury. Mimo że zmarł ponad osiemdziesiąt lat temu, a jego życie bardziej niż do późnej nowoczesności przynależy do czasów środkowoeuropejskiego fin de siécle'u, niewiele jest w dzisiejszej humanistyce postaci równie fascynujących. Za życia niedoceniony, po śmierci szybko zapomniany, a z pewnością zrozumiany tylko częściowo – dziś powraca triumfalnie, by uwiarygodnić niektóre snute przez nas narracje. Ślady jego widmowych obecności, a także ślady naszych równie widmowych ich poszukiwań, odnaleźć można w wielu miejscach: to właśnie dziś, myśląc o nowoczesności, o historii kultury, historii obrazów i ich meandrach, coraz częściej „myślimy Warburgiem”. A może raczej jest tak, jak pisał Georges Didi-Huberman: niepostrzeżenie Warburg stał się naszą obsesją; widmem, dybukiem, który nawiedza nas bezustannie. Ten utajony, senny wpływ ujawnia się również, coraz mocniej, w świecie dzisiejszej sztuki. Już nie tylko wśród akademickich badaczy, ale także kuratorów i artystów (źródło: https://www.dwutygodnik.com/artykul/3120-aby-warburg-i-jego-przybrane-dzieci.html) *** Wystawa Muzeum Narodowego w Warszawie "Krzycząc: Polska! Niepodległa 1918" zorganizowana została na cześć 100-lecia odzyskania Niepodległości. Jej głównym założeniem jest skonfrontowanie przedstawień wydarzeń historycznych i politycznych z przemianami polskiej sztuki na progu Niepodległości. Wystawę zwiedzać można do 17 marca 2019 roku. Wystawie towarzyszą wykłady, oprowadzania kuratorskie i warsztaty. Więcej na stronie Muzeum Narodowego w Warszawie. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #niepodległość #żeromski #piłsudski #1918 #muzeumnarodowe

W dzisiejszej audycji w magazynie Mija Tydzień podsumowujemy najważniejsze polityczne wydarzenia tygodnia. Mówimy także o suwerennym państwie zakonu Bektaszytów, które ma powstać w Albanii. Zapraszamy do Muzeum Narodowego w Warszawie na wystawę "Józef Chełmoński". Naszym gościem są dziś profesor Anna Mazurkiewicz z Uniwersytetu Gdańskiego, autorka publikacji „Polonia Amerykańska wobec przemian amerykańskiej etniczności” i profesor Michał Nowosielski z  Uniwersytetu Warszawskiego, autor publikacji „Polonia w Niemczech wobec przemian niemieckiej etniczności”.

Wykład dr Pawła Polita towarzyszący wystawie "Miejska rewolta. Awangarda w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie", Muzeum Narodowe w Warszawie, 23 listopada 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/rytm-zycia-miejskiego-w-pracach-artystow-z-grupy-krakowskiej/ Prace artystów Grupy Krakowskiej dawały świadectwo fascynacji życiem wielkiego miasta, a jednocześnie pokazywały napięcia społeczne charakterystyczne dla okresu dwudziestolecia międzywojennego – podziały klasowe, strajki, manifestacje. O ich dziełach opowiedział podczas wykładu towarzyszącego wystawie "Miejska rewolta. Awangarda w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie" dr Paweł Polit. Grupa Krakowska działała w latach 30. XX w. Tworzyli ją artyści tacy jak Sasza Blonder, Jonasz Stern, Leopold Lewicki czy Stanisław Osostowicz. Cechowały ich lewicowe sympatie polityczne. Jak mówił prelegent, elementem konstytutywnym dla grupy stał się nakaz usunięcia ich prac z wystawy podczas pleneru w Krościenku w 1932 roku wydany przez władze krakowskiej ASP. W wyniku towarzyszących temu rozruchów siedmiu studentów zostało aresztowanych – w tym Lewicki i Osostowicz. Artyści tworzący Grupę Krakowską czerpali w sposób twórczy i syntetyczny z abstrakcjonizmu, kubizmu czy unizmu. Ich dzieła charakteryzowały geometryzacja i diagonalne podziały. W zamierzeniu miały to być prace o charakterze politycznym. "Nie ma dzieła sztuki, które nie byłoby społecznym, ale jeśli chodzi o kierunek społeczny, to ten nie został określony ani tylko przez temat, ani poprzez formę, ale przez cały sens plastyczny, który oznacza celowe zużytkowanie wszelkich możliwości twórczych", cytował historyk sztuki jeden z manifestów grupy. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #grupakrakowska #SaszaBlonder #JonaszStern #LeopoldLewicki #StanisławOsostowicz #awangarda

Wykład towarzyszący wystawie „W warsztacie niderlandzkiego mistrza. Holenderskie i flamandzkie rysunki z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 17 sierpnia 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/historyk-sztuki-detektywem-jak-fotografie-w-podczerwieni-zmieniaja-stan-wiedzy-o-obrazach/ Badania obrazów z użyciem z różnych typów promieniowania elektromagnetycznego umożliwiają historykom sztuki dokonywanie ciekawych odkryć dotyczących autorstwa dzieł czy warsztatu pracy malarzy. O sposobach badań i dokonanych dzięki nim ustaleniach opowiedziała podczas wykładu w Muzeum Narodowym w Warszawie Aleksandra Janiszewska. Historyczka sztuki przedstawiła, w jaki sposób obrazy badane są współcześnie przy użyciu zdjęć rentgenowskich i fotografii wykonywanych w podczerwieni. Badania te pozwalają w sposób nieinwazyjny ustalać, co kryje się pod kolejnymi warstwami farby. Historycy mogą się dzięki nim przyjrzeć podrysowaniom bądź wcześniejszym przemalowaniom dzieł. Ma to często bardzo istotne znaczenie przy ustalaniu ich autorstwa. W drugiej części swojego wystąpienia Aleksandra Janiszewska skupiła się na opisaniu, jakich odkryć udało się dokonać muzealnikom podczas fotografowania w podczerwieni "Tryptyku opłakiwania". Autorstwo obrazu, który znajduje się od 1862 roku w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie, przypisane było Jeanowi Bellegambe. Wykonanie fotografii pozwoliło jego autorstwo poddać co najmniej w wątpliwość. Ujawniły również wcześniejsze przemalowania, które każą inaczej spojrzeć na genezę powstania dzieła. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #sztuka #kultura #muzeum #muzeumnarodowe #podczerwień #obrazy #nauka #badania

Wykład towarzyszący wystawie "W warsztacie niderlandzkiego mistrza. Holenderskie i flamandzkie rysunki z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie", Muzeum Narodowe w Warszawie, 13 lipca 2017 https://wszechnica.org.pl/wyklad/jak-odkrywa-sie-rubensa-o-rysunku-kleczaca-joanna-darc/ W 2014 roku autorstwo znajdującego się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie rysunku opisanego jako "Klęczący rycerz" zostało przypisane Peterowi Paulowi Rubensowi. Jak się okazało, jest to szkic do obrazu przedstawiającego Joannę d'Arc. Jak doszło do odkrycia opowiedział podczas wykładu kustosz Gabinetu Rycin i Rysunków Piotr Borusowski. Omawiany rysunek był już wcześniej znany i publikowany. Autorzy publikacji nie byli jednak zgodni, czy jest on dziełem flamandzkiego malarza. Część z nich sugerowała, że mamy w tym przypadku do czynienia z rysunkową kopią gotowego obrazu. Piotr Borusowski przedstawił podczas swojego wystąpienia dowody przeczące tej tezie oraz opisał, w jaki sposób polscy muzealnicy dokonali swoich ustaleń. Słuchacze wykładu przy okazji rozważań o autentyczności rysunku mogli prześledzić, w jaki sposób pracował artysta. Prelegent opowiedział, jak zorganizowana była praca w warsztacie Rubensa. Części obrazów malarz nie przygotowywał sam, ale zlecał ich wykonanie swoim współpracownikom, którzy wykonywali je na podstawie dostarczonych przez mistrza szkiców. Piotr Borusowski podczas wykładu porównywał wiele z nich z ostatecznymi dziełami. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #sztuka #kultura #muzeumnarodowe #rubens #malarstwo #joannadarc #rysunek

3 września 1828 r. urodził się Władysław Łuszczkiewicz. Malarz, historyk sztuki, współorganizator i pierwszy dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie. Zainicjował powstanie polskiej szkoły malarstwa historycznego.

Na koniec wakacji przynoszę Wam opowieść o niepozornym dziele z Muzeum Narodowego w Warszawie, które ma w sobie ukrytą wielką historię. "Triumf Fryderyka Henryka Orańskiego" namalowany przez Jacoba Jordaensa to nietypowe dzieło tego mistrza, jeśli patrzymy na nie po raz pierwszy. Jednak im dłużej będziemy się mu przyglądać, tym więcej pytań pojawi się w naszej głowie. Razem znajdziemy na nie odpowiedź! A jeśli chcecie wybrać się w podróż dzięki google maps, to link jest https://bit.ly/3Xs8JPD Dziękuję moim Patronkom i Patronom, że przy mnie trwają! Miesiąc wrzesień dedykuję właśnie Wam! ... Nagrań możecie posłuchać na: Spotify: ⁠https://spoti.fi/3bS7qEa⁠ Podcasty: https://www.podkasty.info/katalog/podkast/8697-OTULINA_O_SZTUCE    Apple Podcasts: ⁠https://apple.co/3lgoqoS⁠  You Tube: ⁠https://www.youtube.com/@otulinaosztuce⁠  Możecie znaleźć moje wpisy na profilu na Facebooku: ⁠https://www.facebook.com/otulinablogpl⁠  lub na Instagramie: ⁠https://www.instagram.com/otulina_o_sztuce⁠ Oraz na stronie ⁠www.otulinaosztuce.pl⁠

Wykład dr. Tomasza Siewierskiego towarzyszący wystawie „Marzenie i rzeczywistość. Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 28 lipca 2016 [1h18min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/polkownik-gembarzewski/ Pułkownik Bronisław Gembarzewski był dyrektorem Muzeum Narodowego w Warszawie w latach 1916-1936. Od 1920 roku łączył tę funkcję z posadą dyrektora Muzeum Wojska Polskiego. O życiorysie artysty, historyka i muzealnika opowiedział dr Tomasz Siewierski podczas wykładu, który towarzyszył wystawie „Marzenie i rzeczywistość. Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie”. Kwalifikacje do prowadzenia prestiżowej placówki w odradzającej się po rozbiorach Polsce Gembarzewski zdobywał podczas podróży po Europie, gdzie najpierw studiował, a później pracował. W ostatniej dekadzie XIX wieku pobierał nauki m.in. w Petersburgu i Paryżu. Gościł też w Berlinie. Jak opowiadał Siewierski, przyszły dyrektor Muzeum Narodowego wykorzystał ten czas na poszukiwania w archiwach i muzeach polskich pamiątek wojskowych. Przeprowadzone badania i pozyskane kontakty ułatwiły ich późniejszą rewindykację w II Rzeczypospolitej. Pierwsze szlify jako muzealnik Gembarzewski zebrał, porządkując zbiory Muzeum Narodowego Polskiego w Raperrsvilu w Szwajcarii, gdzie powierzono mu organizację działu wojskowego. Gembarzewski w swoich poszukiwaniach skupiał się na wojskowości polskiej z okresu Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego. Opublikował m.in. prace „Wojsko Polskie. Królestwo Polskie 1815-1830” oraz „Wojsko Polskie. Księstwo Warszawskie 1807-1814”. Oprócz dużej wartości naukowej książki miały też na celu krzewienie uczuć patriotycznych. Do inspiracji nimi przyznawali się m. in. przyszli naczelni wodzowie Wojska Polskiego: generałowie Kazimierz Sosnkowski i Władysław Sikorski, mówił Siewierski. Dyrektor „półkownik” Po objęciu funkcji dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie militarne zainteresowania odcisnęły piętno na ekspozycji instytucji kierowanej przez Gembarzewskiego. Muzeum było m.in. areną wystaw poświęconych czasom Księstwa Warszawskiego i powstania listopadowego. Za czasów dyrektury Gembarzewskiego rozpoczęła się budowa obecnej siedziby Muzeum Narodowego w Warszawie. Do czasu jego odejścia udało się ukończyć dwa pawilony. Co charakterystyczne, kierowana wówczas przez Gembarzewskiego placówka nie zatrudniała w ogóle historyków sztuki i wojskowości. Choć dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie był formalnie żołnierzem WP i posiadał stopień pułkownika, była to jedynie – jak tłumaczył Siewierski – funkcja honorowa związana z piastowaniem przez niego również funkcji dyrektora Muzeum Wojska Polskiego. Żartowano wówczas w kręgach wojskowych, że Gembarzewski nie jest pułkownikiem, bo nie dowodzi pułkiem, ale „półkownikiem”, bo kieruje półkami. Więcej ciekawostek o działalności Bronisław Gembarzewskiego jako artysty, historyka i muzealnika można dowiedzieć się z załączonego filmu z wykładu. Zapraszamy do oglądania. Marzenie i rzeczywistość. Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie 12 maja – 16 października 2016 Historia Muzeum Narodowego w Warszawie to nie tylko losy kolekcji oraz osób, które przez dziesięciolecia gromadziły dzieła sztuki i dbały o ich bezpieczeństwo. To również historia kolejnych siedzib muzealnych i starań, by zbiory pokazać publiczności w budynku funkcjonalnym i nowoczesnym. Ten fragment dziejów Warszawy szczęśliwie znamy dzięki zachowanym źródłom, prezentowanym na wystawie „Marzenie i rzeczywistość”, która będzie prezentowana w MNW od 12 maja do 31 lipca 2016. Zobaczymy na niej przedwojenne projekty gmachu muzealnego, co pozwoli na wyobrażenie sobie, jak miało wyglądać warszawskie Muzeum Narodowe w wizjach ówczesnych architektów. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #muzeumnarodowe #gembarzewski

Wykład Grzegorza Piątka towarzyszący wystawie „Marzenie i rzeczywistość. Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 9 czerwca 2016 https://wszechnica.org.pl/wyklad/tryptyk-warszawski-czyli-stefan-starzynski-i-muzeum-narodowe/ Budowę gmachu Muzeum Narodowego w Warszawie udało się sfinalizować dzięki Stefanowi Starzyńskiemu, komisarycznemu prezydentowi stolicy. Prezydent miał w tym jednak swój interes – mówił podczas wykładu towarzyszącego wystawie "Marzenie i rzeczywistość" Grzegorz Piątek, biograf Starzyńskiego. - Polegał na tym, że miasto energicznie zabrało się za kończenie gmachu, umożliwiło jego ukończenie. Natomiast Muzeum jako instytucja odwdzięczyło się, stając się sceną prezentacji propagandowej władz miasta podczas trzech wystaw, które odbyły się w latach 1936-38: "Warszawa przyszłości", "Dawna Warszawa" i "Warszawa wczoraj dziś jutro" – tłumaczył Piątek. Wystawy pokazywały przede wszystkim plany rozwoju stolicy. Przyczyniły się również do zbudowania legendy Stefana Starzyńskiego jak urbanistycznego wizjonera. Legendy nie do końca prawdziwej. Jak mówił Piątek, prezydent nie tyle bowiem nadawał kierunki rozwoju miastu, co dawał urbanistom narzędzia umożliwiające im pracę oraz zapewniał wsparcie administracyjne. Co można było zobaczyć na poszczególnych wystawach i w jaki sposób realizowały one cele propagandowe ówczesnych władz państwowych i miejskich można dowiedzieć się z załączonego filmu z wykładu. Zapraszamy do oglądania. Marzenie i rzeczywistość. Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie 12 maja – 16 października 2016 Historia Muzeum Narodowego w Warszawie to nie tylko losy kolekcji oraz osób, które przez dziesięciolecia gromadziły dzieła sztuki i dbały o ich bezpieczeństwo. To również historia kolejnych siedzib muzealnych i starań, by zbiory pokazać publiczności w budynku funkcjonalnym i nowoczesnym. Ten fragment dziejów Warszawy szczęśliwie znamy dzięki zachowanym źródłom, prezentowanym na wystawie „Marzenie i rzeczywistość”, która będzie prezentowana w MNW od 12 maja do 31 lipca 2016. Zobaczymy na niej przedwojenne projekty gmachu muzealnego, co pozwoli na wyobrażenie sobie, jak miało wyglądać warszawskie Muzeum Narodowe w wizjach ówczesnych architektów. W nowo powstałym po studwudziestotrzyletniej niewoli państwie polskim już w 1919 roku zorganizowano konkurs na projekt dzielnicy rządowo-muzealnej na terenie Ujazdowa. Idea wbudowania Muzeum Narodowego w kompleks gmachów rządowych świadczy o wybitnie państwowotwórczej roli, jaką przypisywano wówczas sztuce, nie dziwi zatem, że po rezygnacji z tego projektu, w 1924 roku, rozpisano kolejny konkurs na gmach Muzeum Narodowego w Alei 3 Maja. Na wystawie można obejrzeć prace konkursowe, wzbogacone o rysunki projektowe Jana Heuricha z 1925 roku, oraz plansze projektowe z następnego, ogłoszonego rok później konkursu, w którym wyłoniono ostatecznie zwycięski projekt Tadeusza Tołwińskiego. Ekspozycja pokazuje obowiązujące w latach 20. i 30. trendy w architekturze gmachów publicznych, pozwala też odpowiedzieć na pytanie, dlaczego spośród wielu koncepcji wygrał właśnie projekt Tołwińskiego. Narracja wystawy biegnie chronologicznie. Akt erekcyjny i akt oddania Muzeum narodowi polskiemu otwiera część poświęconą najciekawszym etapom budowy obecnej siedziby Muzeum. Co ciekawe, niemal od razu po jego oddaniu do użytku, zamierzano przystąpić do rozbudowy, plany te przerwał jednak wybuch II wojny światowej. Później wielokrotnie powracano do tych zamierzeń, co zaowocowało dobudowaniem do gmachu głównego tzw. ryzalitu w 1972 roku. Jednak ta inwestycja nie zaspokoiła potrzeb na miarę zadań MNW i przybywających zbiorów. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #sztuka #kultura

Wykład Karoliny Zalewskiej towarzyszący wystawie "Marzenie i rzeczywistość. Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie", Muzeum Narodowe w Warszawie, 29 maja 2016 https://wszechnica.org.pl/wyklad/dom-dla-sztuki-gmach-muzeum-narodowego-w-warszawie/ Obecna siedziba Muzeum Narodowego w Warszawie jest siódmą z kolei. O historii powstania placówki opowiadała edukatorka MNW Karolina Zalewska podczas wykładu, który towarzyszył wystawie „Marzenie i rzeczywistość. Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie”. Budynek, gdzie obecnie mieści się Muzeum Narodowe w Warszawie, został ostatecznie oddany do użytku w 1938 roku. Autorem projektu był Tadeusz Tołwiński, który w ogłoszonym konkursie pokonał trzech konkurentów – Czesława Przybylskiego i Zdzisława Mączeńskiego. Zanim do tego doszło, instytucja kilkukrotnie zmieniała miejsce urzędowania. Muzeum zostało powołane na mocy Ustawy o wychowaniu publicznym w 1862 r. Nosiło wówczas nazwę Muzeum Sztuk Pięknych. Jego pierwsza siedziba mieściła się Pawilonie Audytoryjnym UW, gdzie działała również Szkoła Sztuk Pięknych. Kolekcję rzeźby zlokalizowano z kolei w Gmachu Pomuzealnym. W 1869 r. Muzeum musiało przenieść swoje zbiory do pałacu Mostowskich. Zanim ostatecznie trafiły na dzisiejsze miejsce, czekały je jeszcze kolejne migracje. W kolejnych latach siedziba Muzeum znajdowała się w pałacu Paca, przy pl. Bankowym, w domu Neprosów oraz w budynku przy ul. Podwale 15. Zanim zdecydowano o budowie obecnego gmachu Muzeum, pojawiła się koncepcja, aby stał się on częścią kompleksu muzealnego na terenie Ujazdowa (wraz z Zamkiem, Belwederem i Łazienkami). Mimo przeprowadzonego w 1919 r. konkursu na projekt tego założenia architektonicznego, nigdy nie podjęto się jego realizacji z uwagi na zbyt wysokie koszta. Więcej o o historii Muzeum Narodowego w Warszawie – jego siedzibach, dyrektorach i pracownikach można dowiedzieć się z załączonego filmu z wykładu. Zapraszamy do oglądania. Marzenie i rzeczywistość. Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie 12 maja – 16 października 2016 Historia Muzeum Narodowego w Warszawie to nie tylko losy kolekcji oraz osób, które przez dziesięciolecia gromadziły dzieła sztuki i dbały o ich bezpieczeństwo. To również historia kolejnych siedzib muzealnych i starań, by zbiory pokazać publiczności w budynku funkcjonalnym i nowoczesnym. Ten fragment dziejów Warszawy szczęśliwie znamy dzięki zachowanym źródłom, prezentowanym na wystawie „Marzenie i rzeczywistość”, która będzie prezentowana w MNW od 12 maja do 31 lipca 2016. Zobaczymy na niej przedwojenne projekty gmachu muzealnego, co pozwoli na wyobrażenie sobie, jak miało wyglądać warszawskie Muzeum Narodowe w wizjach ówczesnych architektów. W nowo powstałym po studwudziestotrzyletniej niewoli państwie polskim już w 1919 roku zorganizowano konkurs na projekt dzielnicy rządowo-muzealnej na terenie Ujazdowa. Idea wbudowania Muzeum Narodowego w kompleks gmachów rządowych świadczy o wybitnie państwowotwórczej roli, jaką przypisywano wówczas sztuce, nie dziwi zatem, że po rezygnacji z tego projektu, w 1924 roku, rozpisano kolejny konkurs na gmach Muzeum Narodowego w Alei 3 Maja. Na wystawie można obejrzeć prace konkursowe, wzbogacone o rysunki projektowe Jana Heuricha z 1925 roku, oraz plansze projektowe z następnego, ogłoszonego rok później konkursu, w którym wyłoniono ostatecznie zwycięski projekt Tadeusza Tołwińskiego. Ekspozycja pokazuje obowiązujące w latach 20. i 30. trendy w architekturze gmachów publicznych, pozwala też odpowiedzieć na pytanie, dlaczego spośród wielu koncepcji wygrał właśnie projekt Tołwińskiego. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #architektura #historia

- Grigorescu dość wcześnie wylądował w Paryżu. Zaczynał w pracowni u Charlesa Gleyre'a. Był to wówczas bardzo ceniony malarz, lokujący się po stronie akademizmu, ale mający bardzo ciekawych uczniów. Wśród nich byli m.in. Monet i Renoir, a więc śmietanka impresjonizmu czy szerzej, nowego malarstwa. Grigorescu pewnie też z tego czerpał - mówił w Dwójce Jacek Friedrich, dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku, o wystawie "Nicolae Grigorescu. Malarz rumuńskiego etosu".

Wykład Urszuli Król, historyczki sztuki i edukatorki, towarzyszący wystawie „Mistrzowie pastelu. Od Marteau do Witkacego”. Muzeum Narodowe w Warszawie, 6 grudnia 2015 [1h09min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/mistrzowie-pastelu/ Każde muzeum świata prezentuje w galeriach stałych tylko niewielką część swojej kolekcji. Dzieje się tak ze względu na niewystarczającą ilość miejsca czy charakter prezentowanych obiektów, które wymagają specjalnych zabiegów konserwatorskich, przez co nie można ich prezentować stale. Po to, aby można się było z nimi zapoznać, organizowane są wystawy czasowe. Wystawa pastelowa jest niezwykłą okazją to zapoznania się z tymi pięknymi nieznajomymi – mówiła Urszula Król podczas wykładu towarzyszącego wystawie „Mistrzowie pastelu. Od Marteau do Witkacego. Kolekcja Muzeum Narodowego w Warszawie”. Historyczka sztuki i edukatorka podczas swojego wystąpienia omówiła liczne dzieła, które można obejrzeć dzięki wyżej wspomnianej wystawie. Słuchacze mogli zapoznać się przede wszystkim z dziełami artystów polskich bądź tworzących w Polsce, począwszy od złotej epoki pastelu w XVIII w. aż po pierwsze dekady XX w. Urszula Król, odwołując się do obrazów, które można podziwiać na wystawie „Mistrzowie pastelu”, obaliła wiele mitów związanych z malarstwem pastelowym. Zgromadzeni goście mieli możliwość się przekonać, że nie ogranicza się ono tylko do portretów kobiet. Kredkami pastelowymi malowano też duże sceny i doskonałe pejzaże. Prelegentka opowiedziała również o odkryciach, jakich dokonano podczas prac nad wystawą „Mistrzowie pastelu”. Jak bowiem zaznaczyła Urszula Król, każda wystawa to też okazja do badań naukowych. Podczas prac nad tą ostatnią udało się m.in. zidentyfikować portret Marii Mickiewiczówny autorstwa Klementyny Julii Milen (1870-1954), który wcześniej kojarzono z inną postacią. Więcej w załączonym filmie z wykładu. Zapraszamy do oglądania. Mistrzowie pastelu Od Marteau do Witkacego. Kolekcja Muzeum Narodowego w Warszawie 29 października 2015 – 31 stycznia 2016 Wystawa będzie prezentacją pastelu – techniki bardzo atrakcyjnej wizualnie, ujawniającej raz swe oblicze malarskie, a raz rysunkowe. Na ekspozycji zostanie pokazanych blisko 250 pasteli z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie, które – z uwagi na swą delikatność i wrażliwość na uszkodzenia mechaniczne – nie są wypożyczane, ani też na co dzień eksponowane. Ta unikatowa, trwająca tylko trzy miesiące, wystawa czasowa będzie pierwszą w Polsce tak szeroką prezentacją dzieł pastelowych, a zarazem wyjątkową okazją do zapoznania się ze studyjnymi zbiorami Muzeum Narodowego w Warszawie. Ideą autorów wystawy jest prezentacja pastelu od jego początków po pierwszą połowę XX wieku, z zaakcentowaniem roli tego medium w dziejach sztuki polskiej. Będzie to również okazja do przybliżenia różnych aspektów artystycznych, socjologicznych, konserwatorskich i kolekcjonerskich związanych z tą techniką. W zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie znajdują się reprezentatywne zespoły pasteli, począwszy od przykładów z pierwszego „złotego wieku” tej techniki, przypadającego na czasy stanisławowskie (m.in. prace Louisa François Marteau i Anny Rajeckiej), aż po dzieła polskich mistrzów tej techniki (Aleksander Orłowski, Władysław Ślewiński, Teodor Axentowicz, Leon Wyczółkowski, Stanisław Wyspiański, Kazimierz Mordasewicz, Olga Boznańska, Kazimierz Stabrowski, Jan Rembowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Wacław Borowski). Wyjątkowy na tle muzealnych zbiorów polskich jest zespół pasteli wybitnych artystów europejskich, m.in. Christiana Wilhelma Ernsta Dietricha, Élisabeth Louise Vigée-Le Brun, Jeana-François Milleta, Pierre'a Puvis de Chavannes'a, Adolpha Menzla Kuratorki wystawy: Anna Grochala, Joanna Sikorska Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #pastel #muzeumnarodowe #sztuka #malarstwo

Wiktoria Julia Jadwiga Goryńska (ur. 6 lipca 1902 w Wiedniu, zm. 29 marca 1945 w Ravensbrück (KL)) – polska malarka i graficzka. dr Anna Manicka z Muzeum Narodowego przybliża jej bogaty życiorys

Piątek zaczynamy  z "Onet Rano Raport". Gościem Magdaleny Rigamonti będzie Jarosław Sellin (PiS). Następnie piątkowe "Onet Rano" poprowadzi Łukasz Kadziewicz, którego gośćmi będą: Pan Savyan, artysta muzyczny, komik; Wiktor Morka, współorganizator 15. LGBT+ Film Festival; Brodka, wokalistka; Dorota Gardias, wokalistka i Paweł Sota, muzyk, realizator dźwięku. W części "Onet Rano Wiem" gośćmi Odety Moro będą: Anna Biskupska, kurator wystawy „Historie jednego obrazu” oraz dr Julio del Hoyo, kierownik laboratorium analiz Muzeum Narodowego w Krakowie.

Do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie powróciła kolejna strata wojenna - obraz "Portret starszego mężczyzny w peruce, z laską" Godfrieda Schalckena. Dzieło holenderskiego malarza zostało utracone z polskich zbiorów podczas okupacji niemieckiej w czasie drugiej wojny światowej, najprawdopodobniej po upadku Powstania Warszawskiego w 1944 roku.

„Bez gorsetu. Camille Claudel i polskie rzeźbiarki XIX wieku” to najnowsza wystawa Muzeum Narodowego w Warszawie. Na ekspozycji prezentowanych jest blisko 120 prac i jest to największa do tej pory prezentacja sztuki XIX-wiecznych polskich artystek dłuta.… Czytaj dalej Artykuł Rzeźby Camille Claudel i polskich rzeźbiarek w Muzeum Narodowym w Warszawie pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

"Muzeum Pamięci" to oferta muzealna skierowana do osób z demencją, Alzheimerem i innymi chorobami otępiennymi. Dlaczego tak ważne jest, żeby osoby z demencją i ich opiekunowie chodzili do muzeum? Jak z nimi robić warsztaty? Jak pokazywać obrazy? Jak namawiać do oglądania sztuki i komentowania jej mimo zaników pamięci? W przeddzień Międzynarodowego Dnia Muzeów o inicjatywie "Muzeum Pamięci" Michał Nogaś rozmawia z Barbarą Tichy, edukatorką z Muzeum Narodowego w Warszawie, oraz Marcelem Andino Velezem, certyfikowanym opiekunem medycznym i koordynatorem opieki, wiceprzewodniczącym Okręgu Mazowieckiego Polskiego Towarzystwa Gerontologicznego, wcześniej wicedyrektor Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Więcej podcastów na https://wyborcza.pl/podcast. Piszcie do nas w każdej sprawie na: listy@wyborcza.pl.

Od 11 maja przez kolejne niemal cztery miesiące można oglądać w Muzeum Narodowym w Warszawie najnowszą wystawę, pt.: „MNW kolekcjonuje. Zakupy z lat 2017 – 2022”.… Czytaj dalej Artykuł Chagall, Bilińska i Witkacy jeszcze raz, czyli najnowsze zakupy Muzeum Narodowego w Warszawie pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Co zabrać ze sobą z domu? Dlaczego wspomnienia naszych przodków są tak ważne i mówią nam o naszym świecie i życiu w teraźniejszości? Jak narodził się pomysł ukraińskich dni w Muzeum Narodowym? Na co zwracają uwagę Ukraińcy? Gdzie szukają podobieństw? Z Sofiją Riabczuk, pracowniczką Muzeum Narodowego w Warszawie, która opracowała programy muzealne dla Ukraińców w każdym wieku, rozmawiają Urszula Pieczek z "Gazety Wyborczej" i Maria Semenczenko, ukraińska dziennikarka i reporterka. Więcej podcastów na https://wyborcza.pl/podcast. Piszcie do nas w każdej sprawie na: listy@wyborcza.pl.

Prace dwudziestu artystów z całego świata, niektóre stworzone specjalnie na wystawę „Twarzą w twarz” można oglądać w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej, oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu do 4 czerwca 2023 r.… Czytaj dalej Artykuł Od baroku do sztucznej inteligencji: jak artyści postrzegają twarz? pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.