Podcasts about nmbs

De NMBS heeft haar stiptheidscijfers gedeeld, en wat blijkt? Liefst 9 op 10 treinen rijdt op tijd. Nu ja, "op tijd" met zes minuten marge. En dan rekenen we de 46.000 afgeschafte treinen nog niet mee. Krijgt de NMBS zijn schema dan nooit op orde? "Er zijn wel enkele goede plannen", zegt journalist Werner Rommers. "Maar dan komt de cavalerie van burgemeesters in actie." See omnystudio.com/listener for privacy information.

NMBS 2003

NMBS 2003

NMBS 2003

Follow-up DIGI Sun sensors, Jared Isaacman, Blue Origin New Glenn, Deep Space Gateway, Re #677 → NMBS ziet definitief af van wifi in Belgische treinen Onderwerpen De eindejaarslijstjes, het beste (of slechtste) van 2️⃣0️⃣2️⃣4️⃣ Beste film

Voormalig radiomaker Sven Pichal is veroordeeld tot 3 jaar cel met uitstel voor bezit en verspreiden van beelden van kindermisbruik. Hoe moeten we die straf inschatten? De NMBS heeft een nieuwe dienstregeling en gaat ook geen wifi installeren op de treinen. Maakt de NMBS hiermee de juiste keuzes? En het Franse eiland Mayotte is getroffen door een cycloon. Er blijken veel Belgische dokters te werken op het afgelegen eiland. Hoe is de toestand daar?

Onderwerpen Te gast vandaag: Leslie Smits, luisteraar en Infrabel-medewerker Kadering Wat is Infrabel? Wat is NMBS? Wat is de rol van een infrastructuurbeheerder? Belgische spoorwegnet vs. het Nederlandse spoorwegnet: geschiedenis, densiteit van het netwerk(B: 1835 eerste lijn (Mechelen-Brussel), 3500 km spoorlijnen, 8300 km spoor, 227 mio reizigers in 2022 // NL: 1839 eerste lijn (Amsterdam-Haarlem), 3434 km spoorlijnen, 7219 km spoor, 300 mio reizigers in 2022 // Zwitserland: eerste lijn in 1847 (Zürich-Baden), 5317 km (waarvan 1471 km smalspoor), 1,8 miljoen passagiers per dag, 74 spoorwegbedrijven) Techniek / Technologie Een trein is een wonder der techniek! Het is al decennialang een superkrachtig EV avant la lettre, maar het is ook zoveel meer dan dat. Het is comfortabel, het rijdt heel stabiel, het rijdt op rails en kiest zijn weg via wissels, en de voertuigen gaan soms decennialang mee. Hoe zit het tegenwoordig met die vertrekprocedure? Soms zie ik precies nog dat er met die driehoekige sleutel gewerkt wordt, maar soms ook niet. Veiligheid Bij massavervoer staat de veiligheid van de reiziger en de omgeving voorop. Ook om die veiligheid te waarborgen wordt er heel wat technologie gebruikt. ETCS wordt omschreven als “cruise control” voor treinen, en ik hoor dat België op gebied van implementatie top is in Europa. De werking van slagbomen. Hoe weet een slagboom dat een trein nadert en ook wanneer hij weer open mag gaan? Zijn daar de toonspoorstroomlopen belangrijk? We zien (jammer genoeg) nog te vaak ongevallen aan overwegen door auto’s, fietsers, voetgangers, etc die zich tussen gesloten slagbomen begeven met dikwijls fatale afloop. Opvallend is dat er bij elke overweg meestal wel camera’s staan die dit filmen. Hoe (on)denkbaar is het dat we in de toekomst een objectdetectie krijgen (met manuele confirmatie) om dit te voorkomen? Vorige week nog in Dendermonde. Kan AI daar een rol in spelen? Communicatie (Karel) Terwijl wij maar zitten te vloeken om een beetje deftige 4G op de trein te krijgen, hebben de bestuurders en treinbegeleiders in België een apart GSM-netwerk. Geen Proximus, geen Telenet, geen Orange, wel het aparte GSM-R-netwerk. Waarom is dat? Treinen hebben vaak slechte dataverbinding door de kooi van Faraday waarin we zitten, en wifi op de treinen is een experiment dat precies afgevoerd is? Worden daar nog acties rond gepland, bv. mobiele versterkers op de trein? Hoe communiceren treinen met hun "base station" en hoe betrouwbaar moet dat zijn om wissels (of wat dan ook) doen laten te werken om die dingen niet met een rotvaart tegen elkaar doen laten te knallen. Problemen / vertraging We zijn dol op de trein en zijn technologie, maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. De trein wordt ook vaak geassocieerd met vertragingen, met wachten op koude perrons, met onduidelijkheid over het lot van een trein, met afschaffingen, met spoorwissels, met overvolle rijtuigen. Zeker een Brusselse reiziger kan vaak rood aanlopen als het over de trein gaat. Is dat perceptie en valt het allemaal mee, of is dat echt zo? En waarom lijken we het hier niet onder controle te krijgen en kan een land als Zwitserland of Japan wel op de klok rijden? Volgens meerdere bronnen zou Nederland het drukst bereden spoor moeten hebben van de Europese Unie. Alleen Zwitserland en Japan gaan hier overheen. Dan zouden wij toch dezelfde problemen moeten hebben? Een vertraging van 1 trein heeft dan ook impact op de rest? Of hebben wij meer uitwijkmogelijkheden of zo? Momenteel zit de NS op een punctualiteit van 88,9 procent. Een groot knelpunt is een gebrek aan elektromonteurs Wat kunnen de spoorwegen doen om de Brusselse flessenhals te ontlasten? Planning Hoe wordt de planning van de treinen gedaan? En zeker dan de goederentreinen hier tussen door? Is dat een programma of wordt zo iets handmatig gedaan? Wie krijgt voorrang bij zo een planning? Wat Ruurd nooit heeft begrepen: waarom is er nooit een traject aangelegd van Eindhoven naar Antwerpen? Nu moet alles via Roosendaal lopen. of Maastricht? Varia Hoe leren jullie al die dingen? Hoe kunnen jullie oefenen op het rijden met een trein en het instuderen van de signalisatie zonder een trein in de prak te rijden? Wat is een pantograaf? De ultieme vraag! Waarop rijdt een trein? Windows, macOS, of Linux? Tips Leslie: infrabel.be/jobs en Infrabel Academy | Iets verdachts gezien aan een overweg? Bel 1711! Ruurd: NOS op 3 over chaos op Spoor + Shisa Kanko: de kracht van het wijzen (en benoemen) Karel: YouTube-video’s over de vorm van wielen (technisch en praktisch) en de 7 voordelen van ballast (de “steentjes” onder de sporen) Of fanvideo’s over de efficiëntie van de Belgische spoorwegen (die stem!) of het geniale design van de MS96 met zijn wegklapbare bestuurderscabine Websites van treinfanaten: Treinfanaat | CoolTrain | Treinbestuurder | Railpassie Rijd zelf met een trein! Met de Infrabel treinsimulator. Aan de slag met de gegevens van de Belgische spoorwegen? Infrabel heeft open data! Menno; twee koffietafelboeken, beiden van het NAi in Rotterdam: Verkrijgbaar: Niels Greif, ex-grondlegger en hoofd NS Design: Treinen ontwerpen bij de Nederlandse Spoorwegen 1970-2015. Rotterdam, NAi Uitgevers, 2022. ISBN 9789462086937. 304 blz. Als hoge-resolutie PDF want uitverkocht (maar wel via o.a. Marktplaats.nl verkrijgbaar): Paul Meurs & Wouter Vanstiphout: De Collectie - Bijzondere stationsgebouwen in Nederland. Rotterdam, NAi Uitgevers, 2009

Dit najaar geven we het woord aan auteurs en onderzoekers die op basis van de rijke collectie van de Erfgoedbibliotheek nieuw werk hebben gepubliceerd. Nico Wouters onderzocht hoe Antwerpen zich verzette tegen de Duitse bezetting. Iedereen heeft al wel eens gehoord van de belangrijke rol die het Antwerpse verzet speelde bij de bevrijding van de haven in 1944. Maar waar kwam dat verzet vandaan? Het verzet in Antwerpen blijft vaak nog een grote onbekende. Het boek ‘stad in verzet' brengt voor het eerst onze kennis samen. Hoe ontstond het verzet in Antwerpen en wat waren de belangrijkste organisaties? Welke rol speelde het verzet in de Antwerpse context? En bestond er zoiets als een specifiek Antwerps verzet? In zijn lezing, geeft Nico Wouters eerst een algemeen overzicht en de belangrijkste conclusies. Hij gaat ook in op de belangrijkste kenmerken van het verzet in Antwerpen en wat ons dat kan leren over het verzet in Vlaanderen en België. Bio Nico Wouters Nico Wouters is hoofd van het Studiecentrum Oorlog en Maatschappij (CegeSoma/Rijksarchief) en gastdocent aan de Universiteit van Gent. Hij is een specialist van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en de naoorlogse herinneringspolitiek. Hij publiceerde onder meer Oorlogsburgemeesters (2004), de Führerstaat (2007), Gewillig België (2007, als co-auteur) en Bezet Bedrijf (2023) over de NMBS en de deportaties.   Nottebohmlezing op zondag 6 oktober 2024 in de Nottebohmzaal van de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience

The New Mexico Business Coalition (NMBC) has announced the 2024 Heroes Banquet in collaboration with Rebound New Mexico (RNM). The event will honor the families of fallen first responders who died in the line of duty this year. The "Some Gave a Lot / Some Gave It All" banquet will be held on Oct. 3 at the Crowne Plaza Hotel in Albuquerque. According to NMBC, the event will honor Officers Jonah Hernandez and Justin Hare for their sacrifices, and their families will receive awards. Community leaders, a Veteran of the Year, and Sheriff Mark Cage, the keynote speaker, will also be recognized. The banquet will include a silent auction, and proceeds will fund scholarships for children of fallen first responders and support the 100 Club charity. Doors open at 5:30 p.m., and the event runs from 6 to 8 p.m.See omnystudio.com/listener for privacy information.

NMBS Bible Study 3-18-24 Part 11 by The Naples Gathering

NMBS Bible Study 3-25-24 Part 12 by The Naples Gathering

NMBS Bible Study 3-11-24 Part 10 by The Naples Gathering

NMBS Bible Study 3-4-24 Part 9 by The Naples Gathering

NMBS Bible Study 2-26-24 Part 8 by The Naples Gathering

NMBS Bible Study 2-19-24 Part 7 by The Naples Gathering

NMBS 2-12-24 Part 6 by The Naples Gathering

NMBS 2-5-24 by The Naples Gathering

NMBS Bible Study 1-29-24 by The Naples Gathering

NMBS 1-22-2024 Part 3 by The Naples Gathering

NMBS 1-15-2024 Week 2 by The Naples Gathering

Kreeg je ook Theo zijn Kerstkaartje? Met Tess Goossens, raad en daadkracht. Kapot glazen rietje. NMBS winterpromo en dertigersfruit. BMni. Varkensmest en Dasty. Of HG. Sound engineering door @studiolavalabs, jingle door Hugo Matthysen. Volg @martjeceulemans en @roosjepertz op alle sociale media. Zij zijn daar.

NMBS 1-8-2024 Week 1 by The Naples Gathering

[Click here for the English transcipt] Aflevering 9:  William Boeva over leven in gesubsidieerde segregatie "Dat is kei moeilijk: je wordt al door de overheid tegengehouden. Ah ja: als je gaat werken.. Je moet weten een invaliditeitsuitkering is opgesplitst in twee delen: je hebt een werkloosheidsuitkering en je hebt een integratietegemoetkoming. De werkloosheidsuitkering dat is omdat je niet gaat werken – logisch dat die wegvalt natuurlijk als je gaat werken. Maar die integratietegemoetkoming dat is eigenlijk de overheid die zegt ‘kijk we weten dat onze maatschappij niet aangepast is voor u en dat je extra kosten gaat moeten maken gedurende uw leven..' [dat is een goed ding dan, dat is de samenleving die daarvoor zorgt dan] – maar dat valt ook weg! [vanaf dat je gaat werken?] ja, dat valt systematisch ook weg! Maar eigenlijk is dat een heel onlogisch ding want of je nu een euro verdient per maand of een miljoen – je blijft dezelfde extra kosten hebben. En je blijft.. Integendeel, het is voor onze maatschappij goed dat iemand die normaalgezien alleen maar geld kost, ineens bijdraagt. Dus waarom zou je die niet motiveren om te gaan werken? ” [intro spreker] >>> Welkom in deze aflevering waarin William Boeva onze gast is: comedian, presentator, openhartig verteller. In een sappig Antwerps accent (dat zo aanstekelijk is dat Bart en ikzelf het bijna overnemen) meandert dit gesprek van shifting baseline syndrome, naar geduld op vlak van menselijke interactie naar – terecht – ongeduld ten aanzien van mensenrechtenschendingen. Met bijpassende galmende stem (we waren voor dit gesprek te gast bij de Flanders Business School, in een opnameruimte die groter is dan de welke we gewend zijn) slaat William spijker met koppen over onderwijs, werkgeverschap en humor. Straffe inzichten voor het rapen, met een speciale oproep aan minister Ben Weyts om toch zeker gebruik te maken van de expertise die in dit gesprek aan bod komt! Welkom William Boeva in onze podcast. Het is een grote eer voor ons om u hier te gast te hebben. Dank je wel, da's lief. Het is een eer om hier te zijn, ik ben altijd blij als mensen die met het thema inclusie bezig zijn, dat die terecht komen bij mij – dan denk ik ‘ok, dan heb ik toch iets goed gedaan'. Ik ga er eigenlijk vanuit dat we jou niet meer moeten voorstellen, maar misschien begin ik toch even met de vraag: wie is William Boeva? Ja, William Boeva, ikzelf, ik ben 33 jaar, comedian / presentator / acteur .. -ik doe een beetje vanalles- die heel veel bezig is met inclusie. En dan meer specifiek voor de groep van mensen met een beperking omdat ik daar zelf toe behoor en omdat dat een groep is die echt nog heel moeilijk voor zichzelf kan spreken. Maar uiteraard is dat in het verlengde van alle vormen van inclusie, van alle minderheidsgroepen die er zijn. Ik vergelijk inclusie altijd met een trein met heel wat wagonnetjes, en er zijn al een aantal wagonnetjes onderweg: vrouwen, mensen met migratieachtergrond, de holebi-gemeenschap,.. Maar die zijn er ook nog niet hè. Ik denk dat het wagonnetje dat misschien al het langst onderweg is, dat van de vrouwen is. En als je ziet hoe dat zij nog altijd minder verdienen dan mannen voor hetzelfde werk bijvoorbeeld,.. Er is nog altijd heel veel werk te doen voor die groep ook nog. En die zijn dus al het langste onderweg. Dat maakt dat de rest moet volgen. Je ziet dat die processen.. Dat herhaalt zich altijd. En wij mensen met een beperking,.. Momenteel staan wij naar mijn gevoel nog altijd op het perron. Ow. Ik wou zeggen in de laatste wagon maar jullie staan nog op het perron? Wij staan nog op het perron want euh de wagon is nog niet toegankelijk. Ja er is nog veel werk aan de winkel. En inclusie is inderdaad een thema dat ons ook sterk interesseert. Wij kijken dan vooral vanuit het perspectief van hoe kunnen we ervoor zorgen dat de arbeidsmarkt zo inclusief mogelijk kan zijn, dat de mensen die vandaag tewerkgesteld zijn in Vlaanderen ergens bij een werkgever, dat dat een zo goed mogelijke afspiegeling van de hele samenleving kan zijn. Dus dan is de groep van mensen met een lichamelijke beperking eigenlijk voor jou vaak een vergeten groep – en je zegt zelfs ‘een groep die voor zichzelf moeilijk kan opkomen'. Ja. Wat ik merk is dat er nog geen trots bij zit. Wat je bij heel veel bewegingen van andere minderheden ziet, bv. black lifes matter (we mogen trots zijn op het feit dat we zwart zijn), de women empowerment beweging (we zijn vrouw, daar mogen we fier op zijn).. En dat is er gewoon nog niet voor mensen met een handicap in het algemeen. Ik had onlangs een gesprek met iemand, dat was op een school, en dat was met een meisje uit Iran. Ze had allemaal vragen voorbereid en ze vraagt aan mij ‘moest je nu kunnen kiezen – stel dat ze morgen zeggen tegen u van je zou ook gewoon geen beperking kunnen hebben – zou je dat dan kiezen?' En ik vroeg aan haar van ‘van waar komt u (Iran) wel, als ze nu tegen u zeggen van je kan vanaf morgen er zo Vlaams mogelijk uitzien, zo Belgisch mogelijk, zou je dat dan doen?' Ze zei ‘nee, daar ben ik trots op, het gaat om mijn achtergrond'. Awel, dat is voor mij ook zo, ik ben daar ook trots op. Dat is wie ik ben en daar is niets mis mee. We moeten af van dat beeld dat dat een situatie is waarin je niet terecht wilt komen. Snap je? Dat was er bijvoorbeeld vroeger ook in de holebi-gemeenschap. We zijn stillaan aan het afstappen van het beeld ‘amai dat moet echt vreselijk zijn om een transgender te zijn'. Nu gaan we richting ‘ah ja', ‘hoe werkt dat', ‘hoe zit dat',.. en ‘voor mij maakt dat niet uit'. Op dat punt zijn we gekomen. Een tijdje geleden, een vriend van mij is homo en het zou de Pride zijn. En ik zei hem dat ik er dit jaar niet bij zou kunnen zijn omdat ik moest werken.. Maar ik wil ooit zo eens op een camion in die stoet staan en zo gewoon mee met jullie dansen. En hij lacht en zegt me ‘dan gaat wel iedereen denken dat je homo bent'. Maar wat kan mij dat schelen? Dat zouden ze mogen denken van mij, dat interesseert me echt niks. En ik denk dat we op dat punt moeten komen bij al die zaken: dat is geen nadeel per se. Natuurlijk, dat brengt dingen met zich mee maar we moeten dat niet per se altijd als.. We moeten meer focussen op de positieve aspecten in plaats van altijd die negatieve. Je ziet dat met racisme bijvoorbeeld ook: we vinden het allemaal super leuk dat je nu uw gsm kunt pakken, dat je op een knop drukt en dat er hier morgen een pakketje uit Turkije voor uw deur ligt. Dat vinden we super leuk. Maar we vinden het wel heel vervelend dat die man of vrouw uit Turkije ook hier kan staan de dag erna. De wereld is een dorp en dat heeft dat als voordeel, dus waarom zou dat iets negatiefs zijn dat die mensen ook naar hier kunnen komen? Alles start vanuit de angst. Absoluut. Vanuit de angst en ook zo vanuit 't is ver van mijn bed. Ik heb jou ooit eens horen zeggen dat in een rolstoel zitten eigenlijk super dichtbij is: het is maar de vraag wanneer ik aan de beurt ben. Als ik mijn enkel verzwik of oud word,.. Ja absoluut en dat zie je heel veel bij mensen die in een beperking terecht geraken, dat zij dan zoiets hebben van ‘shit, ik was hier echt niet op voorbereid en nu pas merk ik hoe moeilijk dat alles gaat..'. Als je kinderen krijgt en je rijdt met zo'n buggy rond, dan zal je ook wel zoiets hebben van ‘amai die kasseien overal dat is heel mooi en authentiek maar dat is toch echt niet praktisch'.. En dat is gewoon omdat je daar nooit mee geconfronteerd bent. Natuurlijk. Nu, ik vind het wel heel knap dat je zegt ‘ik kan daar trots op zijn, ik kan daar fier op zijn op wie dat ik ben'. Is dat altijd zo geweest voor jou? Heb je dat altijd zo aangevoeld? Nee totaal niet. Ik vond dat vroeger vreselijk. Wanneer ik iemand anders zag, als ik een andere dwerg over straat zag wandelen – ik stak de straat over! Ik wilde dat niet zien omdat ik opgegroeid ben in de maatschappij als iemand zonder beperking. Ik had die wel, maar ik stak die zoveel mogelijk weg. En je kwam uit een nest waar er ook volop gestimuleerd werd om ‘zo normaal mogelijk' te doen? Ja. Mijn broer heeft geen beperking, ik heb nog twee halfbroers ook – allebei zonder beperking. En mijn ouders hadden ook zoiets van.. Ze hebben dat tegen hen heel vaak gezegd hè: ‘stuur die naar buitengewoon onderwijs', echt, de zotste dingen zijn voorgesteld geweest: ‘laat ‘m schoenmaker worden dan zetten ze ‘m op een trapke en dan zie je dat niet meer..' Oh my God. Dat is allemaal voorgesteld geweest en zelfs gestimuleerd. Ik heb twee keer een IQ-test moeten doen om aan het gewoon onderwijs te mogen deelnemen. Een keer in het eerste leerjaar en een keer in het zesde leerjaar, toen ik zelfs de eerste van de klas was. Ik had 92% op mijn rapport en om naar het middelbaar te gaan.. Hoe krijgen ze dat uitgelegd op zo'n moment, dat snap je toch niet?! Ja dat is zo. Dat is het systeem, dat is ‘normaal'. En ja.. hoe krijg je dat uitgelegd.. Dat is gewoon een beeld dat leeft in onze maatschappij. Ik merkte dat vroeger ook. Ik zit nu in een rolstoel die ik zelf kan voortbewegen, maar vroeger als iemand mij duwde dan kwamen mensen vragen ‘hoe is het met hem' – ik zit hier hè! Mensen praten gewoon op een andere manier omdat ze ervan uitgaan van ‘er zal wel..' En dat start vanuit iets goeds hè,.. Omdat wij hier vroeger heel katholiek waren hebben wij dat caritas-idee, dat hele paternalistische ‘we moeten zorgen voor de zwakkeren in onze maatschappij, onze gehandicapten'.. En we hebben toen beslist, honderden jaren geleden, van die mensen buiten de maatschappij te zetten. En op die manier hoeven die zich van al die problemen niets aan te trekken. En dat is op zich nog een positief ding. Maar je ziet bijvoorbeeld in Spanje en Portugal, dat zijn ook heel katholieke landen (of toch geweest) en daar hebben ze dezelfde gegevens gebruikt, dus ook de caritas-gedachte en het paternalistische, maar daar hebben ze beslist om voor deze mensen te zorgen door ze in hun midden te plaatsen. Wat eenzelfde gedachtegoed is, maar anders uitgevoerd. Wat een heel groot verschil geeft. Daar zie je bijvoorbeeld in het hoger onderwijs véél meer mensen met een beperking. De werkloosheidsgraad voor mensen met een beperking is daar ook lager dan in België. Bij ons is dat – denk ik – iets in de 70%. Werkloosheid? Ja. Zelf hoger opgeleide mensen. En waar liggen de kernoorzaken daar dan van? Waarom nemen mensen zo weinig mensen met een beperking aan? Dat versterkt elkaar. Je moet je eigenlijk al eens eerst de vraag stellen ‘hoeveel zie je er?'. Als je weet dat volgens Handicap International 19% van de wereldbevolking een beperking heeft, dan moet je eens op straat gaan en tellen: als je 100 mensen tegen komt, hoeveel daarvan zijn er dan bij met een beperking? En dan kan je nog zeggen van ja daar zijn ook onzichtbare beperkingen bij, mentale,.. En dat klopt. Maar zelfs al zou maar 1% van de wereldbevolking in een rolstoel zitten, wat geen onhaalbaar cijfer is volgens mij: 19% mensen met een beperking wereldwijd – pak dat de helft een fysieke beperking heeft, daar nog eens de helft van zou een zichtbare beperking kunnen hebben, daar nog eens de helft van.. 1 op 5 van de mensen met een fysieke zichtbare beperking zitten in een rolstoel. Dan zouden we zeggen 1 op de 100 mensen. Waar zijn die? En dat is het gevolg van dat systematisch.. Wegsteken? Ja wij leven in een gesubsidieerde segregatie. Je merkt dat aan alles. Wat bedoel je daarmee? Het is ten eerste al segregatie want alles is apart: onderwijs is apart,.. Maar eigenlijk start het al – voor mijn gevoel – bij de zwangerschap. Als je zwanger bent van een kind met een beperking, en versta me niet verkeerd dat kan heel zwaar zijn, dan wordt er al vanuit gegaan ‘oei, kan je het laten weghalen?'. En ja ok ik snap dat in sommige gevallen maar moeten we daar altijd vanuit gaan? Tegen mijn ouders zeiden ze bijvoorbeeld ook (je kon dat bij mij pas zien toen ik 3 jaar was) ‘ocharme', en ‘misschien gaat ‘m wel gelukkig kunnen worden'.. En nu zeggen ze ‘ge zult er wel trots op zijn' – en zij hebben zoiets van ‘ja, toen ook..'. Maar jullie maakten er iets anders van, jullie hebben dat beeld ‘dat gaat een sukkelaar worden'. Beeld u in dat we dat doen ten aanzien van iemand met een hoofddoek?! Of ‘ja, mijn zoon of dochter heeft een andere huidskleur.. – kunnen we die nog laten weghalen?' of ‘misschien gaat die wel gelukkig worden..' Dat gaan we gewoon niet meer doen. En eigenlijk is dat een beetje de reflex die je moet hebben.. Daar begint het al. Ja daar begint het. En dat zet zich stelstelmatig altijd maar door. Je kan in dit land perfect 18 jaar worden en niemand kennen met een beperking. Dat kan. En dat is super raar. Dat heb je niet met andere minderheidsgroepen. Nee, klopt. En dat zorgt er ook voor dat er geen snelheid wordt gepakt. Want bijvoorbeeld ten aanzien van mensen met een migratieachtergrond: we zien nu heel hard het generatieverschil tussen jonge mensen die dat gewoon zijn om in de klas samen te zitten met mensen met migratieachtergrond – dat is heel anders dan sommige mensen van de oudere generatie waar het nog klinkt ‘dat is allemaal nieuw voor mij'. En alle begrip daarvoor. Maar als mensen met een beperking uit de klassen wegblijven dan kan je die snelheid ook niet pakken hè. En dat loopt nog altijd heel stroef. Omdat bijvoorbeeld in het onderwijs elke school, elke leerkracht, apart kan beslissen of een kind met een beperking al dan niet welkom is in zijn klas. Dus zij kunnen dat gewoon volledig zelfstandig beslissen en daar is geen controle over. Is dat zo? Ja er kan enkel advies gegeven worden. En je hebt wel begeleiding daarin maar die kunnen eigenlijk niet echt iets opleggen. Er zijn scholen waar dat wel goed loopt, maar er zijn ook scholen waar dat totaal verkeerd loopt. Omdat heel ons onderwijssysteem is gebaseerd op dat excelleren: de beste leerlingen moeten we de beste opleidingen geven zodat die kunnen groeien en bloeien. Misschien moeten we dat systeem ook eens gaan herbekijken want dat is geen realistisch systeem naar mijn gevoel. Elk bedrijf is op zoek naar managers: mensen die hun werknemers kunnen motiveren. Je moet met iedereen kunnen omgaan op de werkvloer, het is een heel diverse werkvloer, je moet iedereen kunnen motiveren,.. Maar dat wilt dus ook zeggen dat die uit alle sociale lagen van de maatschappij komen, dat ze allerlei andere achtergronden hebben,.. Maar je hebt daar niet mee op school gezeten – dat is toch raar? Waarom zouden we dat niet doen? Je moet die toch leren kennen vanuit uw jeugd? Dan kan je inderdaad zoals je zegt die versnelling nemen. Dus ons onderwijs is vandaag de dag nog veel te gesegregeerd? Ja dat denk ik echt. Inclusief onderwijs is de way to go. We moeten een beetje outside of the box durven denken: natuurlijk kan niet elk kind hetzelfde curriculum afleggen. Dat gaat niet. Maar zo werkt het in de maatschappij ook niet. En er zijn wel andere landen waar ze dat ook kunnen oplossen. Bijvoorbeeld in Scandinavië. Door de lage graad van bevolkingsdichtheid is het niet mogelijk om om de vijf kilometer een school te plaatsen. Daar is het van ‘iedereen in een straal van zoveel kilometer in dit gebied moet naar die school' – eender welk niveau dat je haalt. En dit zitten zelfs in dezelfde klassen. Maar als je dus je leerkrachten op een andere manier daarop zou kunnen inzetten, en je hen ook anders zou opleiden, dan zou je daar wel andere systemen in kunnen brengen. Maar ja goed, dat is natuurlijk een werk van zeer lange adem. Dus je zou het ook kunnen omdraaien: omdat we zo dicht bevolkt zijn hier, hebben we ooit de luxe gehad om allemaal maar aparte schooltjes in te richten voor aparte groepen leerlingen. En voordat we het weten hebben we eigenlijk een gesegregeerd systeem opgezet dat meer tegen ons werkt.. Je moet eens.. Zo'n buitengewoon onderwijs dat ligt altijd in een bos ergens, dat is nooit in een stadcentrum. Dat is altijd ver weg. Onlangs hadden we toch zo die kinderen die dan zes uur op de bus moeten zitten – wat was onze oplossing? We gaan meer bussen inleggen. Nee, dat is niet de oplossing! De oplossing is om dat dichter bij te brengen! Zodat zij ook in de maatschappij aanwezig zijn, zodat zij kunnen deelnemen. Ik ben er zeker van: de mensen die bij mij in de klas hebben gezeten, die gaan dat wel meenemen. Die gaan.. Die kijken vanzelf met een heel andere bril naar mensen met een beperking? Ja. En dat is waarom dat zo traag evolueert. Omdat je die snelheid niet kan nemen want ze zijn nog altijd niet aanwezig. Ja. Er is ook zoiets.. Ik had onlangs een brainstorm met Jan Leyssens van Switchrs en hij vertelde mij dat je in uw leven altijd refereert naar de eerste 20 jaar van uw eigen leven. Bijvoorbeeld ‘nu zijn er meer kikkers [dan in de eerste 20 jaar van m'n leven]' – of meer of minder van dit of dat.. En dat heeft een impact op hoe je omgaat met data over klimaatopwarming omdat mensen zoiets gaan hebben van ‘ja maar vroeger was het..' – ja ‘vroeger' als in ‘in de eerste 20 jaar van uw leven', maar dat is niet de referentie voor het algemene.. Maar als je dus in de eerste 20 jaar van uw leven geen vriend in een rolstoel hebt of die een andere taal spreekt, of.. Dan ga je daar automatisch geen rekening mee houden. Dat klopt. Ja en in veel gevallen ga je daar allicht zelfs nog angst voor hebben. Angstig als in ‘oei hoe moet ik daarmee om gaan', en ‘die gaan dingen doen die ik niet wil', of ‘die gedragen zich anders dan hoe ik wil',.. Dat is iets heel natuurlijk: de mens is van nature uit een beetje xenofoob. Alles wat nieuw is daar zijn we wel geïnteresseerd in, maar we zijn daar toch ook een klein beetje bang van. Als er hier ooit een alien zou landen.. Op dag één kruipt de helft van de wereld in zijn schuilkelder en de andere helft wilt die ontmoeten. Terwijl honderd jaar daarna als het hier volloopt dan denkt iedereen ‘'t zal wel zijn, ik ben die mannen zo beu als iets' of ‘daar kijk ik niet meer van op hoor als er hier zo een groene rondloopt..'. Alles heeft tijd nodig om aan te wennen. Je moet ook de ruimte hebben om fouten te mogen maken. Als we nu kijken naar drempels richting een job, richting die arbeidsmarkt, dan vraag ik mee een beetje af.. Jij hebt gestudeerd, je hebt ook verder gestudeerd. Op een bepaald moment kom je op een punt waarop je zegt ‘ik ga geld verdienen' en je bent comedian geworden. Heb jij tussen die periode dat je studeerde en zelfstandig werd, nog geprobeerd om een job te vinden ergens? Ben je ooit zelf geconfronteerd geweest met beperkingen naar de arbeidsmarkt? Nee want ik ben eigenlijk tijdens m'n studie comedian geworden. Op een bepaald moment moest ik de keuzen maken: comedy of studeren. De keuze was redelijk snel gemaakt, dus ik heb wel het geluk gehad van nooit echt te moeten gaan solliciteren of werk te moeten gaan zoeken. Maar ik merk wel dat diezelfde problemen algemeen zijn. Dat is niet enkel bij het zoeken naar werk. Ik kende vroeger iemand en die was architect,  en die had een groot openbaar project, en haar baas zei op een bepaalde moment ‘ik heb de parking al gedaan'. Dus zij vraagt ‘heb je ook gehandicaptenparking voorzien?' waarop die baas ‘ja ja'. En dat was voorzien met overal zo van die losse kiezeltjes. En dan zei ze van ‘gaan we dat eens proberen met een rolstoel?' Dat is dus echt miserie. Daar had die baas nooit niet aan gedacht. En in de professionele sector ook: heel vaak wordt er al ingevuld voor een persoon.. Als je aan de meeste HR-diensten nu vraagt bv ‘er komt morgen iemand solliciteren met een andere huidskleur, welk werk zou je daar aan aanbieden?' dan zeggen ze nu (hopelijk) dat hangt van z'n capaciteiten af. Terwijl wanneer je zegt ‘er komt iemand solliciteren met een beperking', dan gaat er op die vraag geantwoord worden ‘dat hangt ervan af wat dat er mogelijk is'. En dat is een heel andere manier van kijken: je vult eigenlijk al in wat die persoon zou kunnen. Terwijl.. Dat is een systeem dat tijd nodig heeft om te kunnen veranderen. En dat kan enkel maar veranderen als je dat daadwerkelijk begint te zien. En daar is nog een groot probleem. En dat probleem sleept al heel lang aan. Roosevelt bijvoorbeeld, de president van Amerika, die zat in een rolstoel. Bijna niemand weet dat. Daar zijn amper foto's van. Omdat ja ‘je kan toch niet de president van Amerika in een zwakke positie, in een rolstoel, plaatsen'. Ik moet nu denken aan – en dat is al een paar jaar geleden maar dat hebben ze toch nooit onder stoelen of banken gestoken – de fameuze heel strenge minister van financiën in Duitsland, Wolfgang Schäuble, die zat ook in een rolstoel. Maar dat is dus super uitzonderlijk. 't Is uitzonderlijk inderdaad. En dat kan statistisch gezien niet, als het zo'n grote groep is dat er daarvan dan bijna niemand hogerop of in hogere functies geraken. Dat is heel raar. Ik neem altijd als voorbeeld: ik heb een mooie wagen, ik rij met een Maserati. Dat is echt een ding in de media: ‘dat is die dwerg met zijn Maserati'.. En eigenlijk is dat heel raar want er zijn nog collega's die met een mooie wagen rijden – ja maar dan is dat logisch ‘want die doen een job waarmee ze veel geld verdienen..' Ik ben ook eens naar de garage gegaan met de vraag of zij nog klanten hebben met een rolstoel – ‘nee, eigenlijk ben jij de enige'. Ook dat klopt statistisch niet. Dat kán toch niet? Dus ergens moet daar een bottle neck zitten die dat dat tegenhoudt. En ik ben ervan overtuigd dat dat onder andere in het onderwijs zit. Bijvoorbeeld, het buitengewoon onderwijs is ingedeeld in types, en type 4 dat is voor mensen met enkel een fysieke beperking. Dus met die leerlingen is er mentaal niets aan de hand. En ik had onlangs een gesprek.. Ik was bij de provincie Antwerpen met mijn voorstelling over inclusie voor bedrijven en organisaties – en daar waren ook mensen aanwezig met een beperking. En daar was een meisje bij, 16 jaar, en die was net van het buitengewoon onderwijs naar het gewoon onderwijs gegaan. En ik vroeg aan haar ‘wat is nu eigenlijk juist het grote verschil?' – ze zei ‘de leerstof is ongeveer hetzelfde maar ik moet nu examens doen.' Hoezo? Hebben ze dat in het buitengewoon onderwijs niet? Nee, die hebben geen eindtermen. Dat is toch waanzin?! Zelfs in dat type vier waar je net over vertelde? Nee – daar zijn geen eindtermen. Dus dat is eigenlijk zeggen van ‘hier is alle leerstof en doe maar wat, misschien leer je er iets van maar eigenlijk.. allez het moet niet hoor.. hier na ga je toch thuis met een uitkering zitten.' Dat is de achterliggende gedachte. Ja en dat is kei hard gewoon. ‘Gij hoeft niet bij te dragen aan de samenleving.' Gij hoeft dat niet. Daar komt het eigenlijk op neer. Als je werk zoekt als gehandicapte, dat is kei moeilijk: je wordt al door de overheid tegengehouden. Ah ja: als je gaat werken.. Je moet weten een invaliditeitsuitkering is opgesplitst in twee delen: je hebt een werkloosheidsuitkering en je hebt een integratietegemoetkoming. De werkloosheidsuitkering dat is omdat je niet gaat werken – logisch dat die wegvalt natuurlijk als je gaat werken. Maar die integratietegemoetkoming dat is eigenlijk de overheid die zegt ‘kijk we weten dat onze maatschappij niet aangepast is voor u en dat je extra kosten gaat moeten maken gedurende uw leven..' [dat is een goed ding dan, dat is de samenleving die daarvoor zorgt dan] – maar dat valt ook weg! [vanaf dat je gaat werken?] ja, dat valt systematisch ook weg! Maar eigenlijk is dat een heel onlogisch ding want of je nu een euro verdient per maand of een miljoen – je blijft dezelfde extra kosten hebben. En je blijft.. Integendeel, het is voor onze maatschappij goed dat iemand die normaalgezien alleen maar geld kost, ineens bijdraagt. Dus waarom zou je die niet motiveren om te gaan werken? Eigenlijk straf je die. Ja en je moet daar wel geraken elke dag, daar begint het al mee. Ik heb hier bijvoorbeeld deze rolstoel. Die bestaat uit 2 delen: een rolstoel en een elektrisch motortje dat je er op kan klikken. Dat is de enige manier waarop ik me zonder auto kan verplaatsen. En nu moet je weten: die 2 tesamen dat kost 11.000 euro. En je krijgt een tussenkomst van 3.500 euro. Dat is veel geld dat je zelf moet opleggen om maar gewoon uzelf te kunnen voortbewegen! dat gaat nog niet eens over ergens echt aan mogen / kunnen deelnemen. Ik kan 101 van die voorbeelden opnoemen. Als ik op reis ga of ik ga ergens naartoe.. Ik heb een Japans toilet thuis want ik kan daar zelf allemaal niet aan. Maar ik heb ook een mobiele versie daarvan. Dat is een apparaat dat mee moet. Daar moet ik een extra koffer voor boeken. Dat kost extra geld. Dus daarvoor dient die integratietegemoetkoming. Maar als die dus wegvalt als je gaat werken, dan kan ik mij heel goed voorstellen dat heel veel mensen met een beperking vandaag geen job gaan zoeken. Ik snap dat! Waarom zou je? Je moet al boven uw uitkering geraken en dan nog bereid zijn om al het gedoe er maar bij te nemen, de onzekerheid,.. Want ja: ik ben zelfstandige. Ze zeggen altijd: zelfstandige zijn dat is in het diepe springen. Ik heb dat twee keer moeten doen want als ik nu failliet ga: ik heb niet morgen terug mijn uitkering. Dat is weer een heel proces dat je door moet: dat moet dan erkend worden,.. Ik kan u zeggen dat ik waarschijnlijk een paar maanden ga moeten overleven.. Waarom zou ik dat risico nemen? Ik heb dat risico genomen omdat ik vind dat je anders gewoon in een soort van isolement geraakt. En dat blijft systematisch opgebouwd worden. Je moet u eens de vraag stellen: als je iets organiseert, ik zeg maar iets: een festival. Voor iedereen toegankelijk. Dan zal je wel iets van subsidies krijgen. Maar! Als je iets organiseert, een festival bijvoorbeeld, enkel voor mensen met een beperking, dan ga je veel meer subsidie krijgen! Dus eigenlijk wordt die segregatie ook nog eens gesubsidieerd! Dat is bij alles zo! Is het enkel voor mensen met een beperking? Dan gaan we het ondersteunen. Waarom? Je zou er beter voor zorgen dat het voor iedereen toegankelijk is. Dat is bijna een soort van mentaliteit. Ja ja en dat zit zo subtiel op heel veel plekken dat we ons er bijna niet van bewust zijn. En dat is waarschijnlijk zoals je zegt ooit met de beste bedoelingen opgezet.  Maar de effecten zijn.. Maar misschien zijn we gewoon te geduldig. Want dat gaat over wetten en decreten en regels. Ik vind dat we daartegenover niet zo geduldig moeten zijn van ‘ja dat neemt tijd..'. Mensen onderling, in interacties, dat is iets anders – wetten en systemen moeten wel ok zijn. 't Is gelijk dat je zegt: je moet ook de ruimte krijgen om iets te kunnen bijleren. Onlangs zei er iemand, een oudere persoon, we waren aan het babbelen en ik zei ‘die meneer die is zwart' – en hij zei tegen mij dat ik dat echt niet mocht zeggen, hij zei van ‘dat is echt niet ok, je moet het n-woord zeggen'. Dus ik zei hem dat ik denk dat hij dat toch niet helemaal juist heeft. En je zag die echt helemaal overdonderd zijn. Hij zei ook echt van ‘maar ik heb dat al tegen mensen gezegd..'. En in die mens daar zit dus geen gram slechte wil in, maar niemand heeft de ballen gehad om dat tegen die mens te zeggen. De persoon tegen wie hij dat woord dan gezegd heeft, zal waarschijnlijk ook zoiets gehad hebben van ‘deze strijd ga ik even laten passeren' – want je voelt echt zoiets van ‘ik wil niet diegene zijn die deze mens zijn hart gaat breken met te zeggen dat-ie dat toch echt verkeerd heeft ingeschat..' Maar die heeft dat na ons gesprek dus opgezocht en hij stuurde me een bericht waarin hij zei dat ik gelijk had en dat hij zich zo hard schaamde. Ja voilà dat heeft-ie dan geleerd. Ja dat is communiceren met elkaar. Geef elkaar de ruimte, wordt ook niet direct kwaad. Maar inderdaad wat wetten aangaat.. Dan wel direct kwaad worden! Daar moeten we eigenlijk geen geduld mee hebben. Wij zijn als land al twee keer veroordeeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, voor het schenden van de rechten van mensen met een beperking. Al twee keer. Ten eerste, bijna niemand weet dat. Nee inderdaad, over welke schendingen gaat dat? In het Europees Verdrag staat met betrekking tot werk dat elke persoon met een handicap recht heeft op een redelijke aanpassing. Een redelijke aanpassing: dat is natuurlijk een vage term. Maar het zijn ook vaak minimale aanpassingen die nodig zijn. En dat wordt niet gerespecteerd: het niet respecteren ervan kan je nergens aankaarten of aanklagen. Je kan daar enkel melding van maken. En pas op, die angel blijven ze er uit halen: Unia bijvoorbeeld.. Vlaanderen gaat daar uit. En dan zeggen ze dat dat wordt vervangen door een Vlaamse variant ervan. Maar de angel daar is: dat nieuwe instituut zal geen maatregelen kunnen opleggen, dat kan enkel adviseren. Ja dat is dus gewoon 20 jaar terug de tijd ingaan.. Wat zou België dan tegenhouden om zich in regel te stellen met die Europese Verordeningen? Daar is toch geen logisch argument voor te bedenken? Misschien ligt dat aan het feit dat de mensen die die wetten en decreten opstellen ofwel zelf geen beperking hebben, ofwel geen mensen kennen? Ja. Want we zijn er nu twee keer voor veroordeeld – bij de tweede veroordeling waren er in het parlement zelfs stemmen die opperden ‘kunnen we ons niet uitschrijven voor dat deel?'. Dus je wilt je uitschrijven voor een deel van het Verdrag voor de Rechten van de Mens – dat is op zich toch wel raar?! En nu is er een commissie opgesteld die onderzoek gaat doen naar hoe dat het verbeterd kan worden, en in die commissie zetelt niemand met een beperking. En ik kan ergens begrijpen dat ze denken dat ze die mensen niet vinden – maar tegelijkertijd is dat ook wel wat onzin: ik ken er zelf ondertussen al wel een aantal, je komt ook mensen tegen,.. Waar een wil is, is een weg. Maar bon, ik ben nog geneigd om dat te geloven. Maar dan weet je toch dat er iets niet klopt? Je kan nu toch niet meer zeggen bv. ‘wij vinden niemand met een migratieachtergrond'. Dat kunnen we toch niet meer zeggen? Dat klopt niet meer. Dan denk ik ook van ‘trekt uw ogen open'. En in dit geval kom je daar misschien nog mee weg met dat te zeggen, maar hoe lang gaat dat nog blijven duren? Ik denk dat de privé sneller gaat zijn dan de overheid op dat vlak. Waarom denk je dat? Omdat we dat ergens ook gaan moeten: er zijn tekorten, alle bedrijven zoeken werknemers. Dus die beginnen stilaan ook te kijken in de richting van.. ‘Ah er is een grote groep mensen die eigenlijk wel willen werken, mensen met een beperking – we gaan dat moeten uitzoeken'. Dus die gaan ook druk kunnen leggen op de overheid om die decreten en wetten aan te passen ‘ja wij zitten hier met de HR-dienst samen en wij willen iemand in dienst nemen en dat is gewoon een heel kluwen'.. En ook: ik ben geen expert in risicoanalyses, maar als je naar de cijfers kijkt van mensen met een beperking die werken, dan heeft 70% geen aangeboren beperking. Dus dat wilt zeggen dat die daarin terechtgekomen zijn. Nogmaals: ik ben geen expert in risicoanalyses voor bedrijven maar ik zou me daar wel op voorbereiden moest ik een bedrijf zijn. En dat begint. Dat begint te komen. Want je zei daarnet dat je ook een programma hebt naar bedrijfsleiders of organisaties rond dit thema? Ja. En wat doe je dan daarin? Daarin schets ik een beetje hoe mijn leven gelopen is. Omdat heel veel mensen die mij nu zien denken ‘Het is u toch gelukt? Dus wat is het probleem?' Het giftige geschenk van rolmodelschap. Ja inderdaad. Je ziet de zwaan maar je ziet niet hoe hard er onder water getrappeld moet worden. En dat is nu zo'n beetje het probleem: je bent inderdaad een rolmodel maar dat mag ook niet misbruikt worden de rest af te schilderen als zou het hen niet lukken omdat ze daar gewoon te lui voor zijn. Ik ben een beetje door de mazen van het net geglipt, ik ben uit de put kunnen klimmen en ik heb nu de keuze om te zeggen ‘trek jullie plan' ofwel probeer ik nog mensen uit die put te krijgen. En ik schets die situatie. Ik probeer dat ook een beetje confronterend te doen – ik zie hier het boek ‘Excluses' ook liggen, er komen stukken uit dat boek ook in die voorstelling. Eigenlijk start het al gewoon met de vraag naar uzelf toe ‘hoeveel mensen ken jij met een beperking – die geen familie zijn?' Als je die vraag al stelt dan ga je direct zien: dat zijn er niet zo heel veel. En dan probeer ik dat te schetsen hoe dat dat komt, en naar gelang welk bedrijf of organisatie dat het is voeg ik dingen toe of laat ik dingen weg – ik heb bijvoorbeeld een groot stuk over onderwijs.. Maar ook de voordelen voor een bedrijf om mensen in dienst te nemen met een beperking, komen aan bod. Het voorbeeld dat ik altijd aan haal: wat wil je, iemand die van de schoolbanken afkomt en het theoretisch altijd heel goed heeft gedaan maar bij het eerste probleem begint te panikeren want dat stond niet in de boeken.. of denk je ‘misschien is het wel interessant om hier iemand te hebben die al jarenlang elke drempel moet ontwijken (letterlijk) om ergens binnen te geraken en die dus ook niet zo snel van z'n melk zal zijn als er eens iets tegenslaat of als er een alternatief gezocht moet worden'? Ik ben ervan overtuigd dat dat een skill is.. Het is een vorm van ongelooflijke veerkracht.. Ja voilà, dat is onze natuur! Survival of the fittest? Wij zoeken altijd naar manieren om te overleven en mensen met een beperking die hebben dat op een andere manier gezocht. En die hebben dat van kindsbeen af nooit anders geweten dan dat ze die problemen moesten opgelost krijgen. Voilà. Je moet de problemen oplossen als ze zich voordoen en ik haal graag de parallel aan met een vriend van mij die een heel ander levenspad heeft gekregen doordat er andere keuzes voor hem gemaakt zijn. Desondanks dat wij zeer vergelijkbaar waren. Wij hadden alletwee een fysieke beperking, geen mentale beperking. En toch is hij in een heel ander traject terechtgekomen. Hij is wel naar het buitengewoon onderwijs gegaan. Dan wilden ze hem laten doorstuderen. Dat ging dan niet omdat die gewoon niet voorbereid was. En daar draait het eigenlijk allemaal rond. Ik probeer ook cijfers erbij te halen, zeker voor bedrijven is dat altijd belangrijk. En een beetje de vraag van ‘probeer het eens op een andere manier te bekijken'. Als je zelf morgen.. 't Is zoals je zei: de vraag is niet of je ooit zelf hulpbehoevend zal worden, de vraag is wanneer. Wanneer ga ik hulpbehoevend zijn en wanneer ik dat dan ben, ga ik het dan tof vinden dat iemand anders voor mij invult wat ik kan en wat niet? Dat ga je toch niet willen? Je blijft dezelfde persoon alleen is uw mobiliteit misschien wat minder of zo. En toch doen we dat nog voor andere mensen. Waarom doen we dat? Daar moeten we over nadenken: hoe dat we dat kunnen voorkomen. Ja we moeten ons daar in de eerste instantie al bewust van zijn dat we dat doen. Want dat is voor een stuk in ons onbewuste een soort unconscious bias die daar ergens speelt. Dus we moeten ons daar bewust van worden en dan ook durven daarover na te denken. Want dat vergt bijna moed om dat niet te doen. Ja. Wij hebben zelf ook wel trajecten naar jongeren toe die niet passen in de klassieke schoolloopbaan, zo zijn er uiteraard meer dan genoeg, die dreigen uit te vallen en die we dan uit de klas halen en eigenlijk een dag per week in een bedrijf laten meedraaien, naar hun keuze. En onze collega die dat doet die zegt ook altijd ‘de essentie is dat we die jonge gasten moeten helpen door ze niet te helpen'. Maar dat vergt moed, want we zitten allemaal zo in elkaar dat we willen helpen. En we willen dat invullen voor u. Maar je groeit maar door het zelf te doen. Die ruimte moet je inderdaad wel geven. Ja en dat zijn wij niet gewend. William jij gebruikt nu echt je platform om op te komen voor gelijke kansen en gelijke rechten – doe je dat vooral uit frustratie of uit liefde? Een beetje van de twee eigenlijk. Ik merk de laatste tijd wel.. Ik word soms verlamd door hetgeen me tegelijk ook de drijfveer geeft om door te gaan. Met hoe meer mensen met een beperking dat ik in contact kom, hoe meer gelijkenissen ik zie tussen hen en mij. Ik vind dat nog altijd heel moeilijk om zelfs maar uit te spreken omdat ik jarenlang heb gedacht ‘William dat is een gevoel dat je uzelf geeft, dat is niet zo, je stelt u aan.' Dat gevoel dat ik toch op de een of andere manier minder kansen en mogelijkheden krijg en daar precies ook altijd blijder mee moet zijn dan een ander. Nog altijd heb ik het gevoel dat ik niet op nul begin, maar op min vijf. Onlangs interviewde een student mij en ze wilde onderzoek doen naar mensen met een beperking in de artistieke sector die professioneel zijn en onder het artiestenstatuut vallen. Ze is daarop moeten terugkomen want er was zo niemand. Er was er geen enkele. Dus ze is dan overgegaan naar ‘mensen met een beperking die in de artiestensector werken en die liefst ook professioneel zijn'. Ik val daar ook niet onder want ik ben zelfstandige. Maar die vertelde mij ook een verhaal.. Wat haar opviel was dat mensen die geen beperking hebben en in die sector werken, die dan een beperking krijgen, dat die allemaal het gevoel hebben van ‘ik ben dezelfde persoon, ik heb dezelfde mogelijkheden, maar ik krijg minder opportuniteiten'. ‘Ik krijg minder kansen én ik moet er dankbaarder voor zijn.' En die zei dat en ik dacht ‘oh my God dat is iets wat ik intussen al bijna 15 jaar tegen mezelf zeg: van nee William, dat is niet, je bent jezelf aan het aanstellen' – ‘ik weet dat je dat gevoel hebt, maar dat is niet' – en dat is heel demotiverend, want dan heb je zoiets van ‘het was dan toch'.. Ik merk dat gewoon bij collega's.. Ik kan nog over straat, waar ik ook binnen kom: iedereen herkent mij, mensen willen op de foto met mij, ze zeggen goedendag tegen mij,.. Ik vind dat allemaal niet erg, maar de collega's die ook op dat niveau zitten qua bekendheid, krijgen wel veel meer opportuniteiten en moeten zichzelf veel minder bewijzen dan ik. En dat vind ik iets heel raar. Ik heb het daar moeilijk mee. Je voelt dat wel nog altijd zo? Ik voel dat nog altijd. Ik merk nu bijvoorbeeld in de sector waarin ik nu werk: alle zenders zeggen ‘wij willen een schermgezicht met een beperking' – maar geen enkele zender heeft mij al gecontacteerd. En ze hoeven niet per se fan van mij te zijn, maar ik ben wel op dit moment denk ik de bekendste persoon met een beperking in dit land. Dus je zou op z'n minst kunnen denken van ‘éénoog is koning in het land der blinden..' Ook al zou je m'n kwaliteiten niet goed vinden, dat kan, maar dan ga je op z'n minst toch een keer babbelen? Dat is toch iets.. Dan behoor ik daar ineens precies niet meer toe.. Terwijl ik er daarvoor altijd voor heb moeten vechten, maar dan is het precies van ‘jij hoort niet tot die groep want jij bent William Boeva' of waar ligt dat dan aan? En dat is precies of ik heel die strijd weer aan het voeren ben. En dat herken ik ook van toen ik net begon met comedy. Ik was toen 19 of 20 jaar en ik stond toen op het punt, ik had net niet zo'n hele leuke puberteit gehad, en ik had zoiets van ‘ja ok ik heb een beperking maar eigenlijk kan me dat niet schelen' – en ik zat vol in het geloof van ‘dat maakt niet uit'. En omdat dat voor mijn vrienden niet uitmaakte, daar werd amper nog iets over gezegd,.. En dan begin je met comedy en in mijn allereerste setje, daar zat geen enkele dwergenmop in. En niemand lachte. En achteraf – dat was in The Joker – ik vraag aan de cafébaas, ‘was het zo slecht?', ‘nee het was wel ok', zegt hij, ‘maar je hebt geen enkele dwergenmop!' en hij zegt ‘ik zou dat wel doen want mensen kijken en gaan het vreemd vinden dat je daar niets over zegt'. En dat was voor mij echt een hele grote slag in mijn gezicht: het doet er dus duidelijk wél toe. Je kan wel allemaal zeggen dat het er niet toe doet, maar het doet er kei hard wel toe. En dan ben je dat weer aan het opbouwen naar dat mensen daar voorbij zouden willen kijken.. Maar dat blijft toch iets moeilijks. Ik heb een aantal maanden geleden een open brief geschreven over inclusie in de media en ik heb daar heel veel positieve reacties op gekregen van mensen met een beperking, van mensen die daarrond staan en mensen die daar mee bezig zijn, experts ook. Maar er zijn ook heel veel negatieve reacties, nog steeds. En je merkt gewoon aan die reacties dat er echt nog een groot probleem is. Er zijn echt mensen die dingen sturen als – en ik vind dat best grappig want heel ironisch – ‘hé kutdwerg jij moet respect hebben voor mensen met een handicap'.. Ja dit is heel ironisch op heel veel manieren, op veel niveaus.. Maar dat komt voor mij gewoon heel hard aan, het feit dat wat ik in die brief heb geschreven was gewoon ‘we kunnen meer doen dan dit'. En het feit dat dat zo'n hetze is geworden laat gewoon kei hard zien dat we nog niet allemaal mee zijn. Ik bedoel, moest hetzelfde gepost zijn in de zin van ‘ik vind dat er meer vrouwen moeten komen op tv' of ‘dat die meer ondersteunende rollen moeten krijgen op tv', dan zou iedereen zeggen van ‘ja, je hebt gelijk man'.  Daar kan niemand op zich iets negatiefs over zeggen! Ik heb die brief geschreven, en ik heb die twee weken lang liggen herschrijven om elke mogelijke angel er uit te halen om niemand te beledigen, om de boodschap echt zo helder mogelijk te maken: ‘hallo, ik trek aan de noodrem – je kan je niet verstoppen achter dit soort programma's om te zeggen dat je aan inclusie doet'. En dat dat dan zó'n hetze is geworden ja dan zijn we gewoon nog allemaal niet mee. We zijn nog niet mee, je voelt dat. NMBS heeft onlangs nieuwe treinstellen gekocht: die zijn nog altijd niet rolstoeltoegankelijk – hoe kán dat?! We zijn 2023 en mensen zeggen nog altijd tegen mij ‘William ge kunt toch niet verwachten dat je overal binnen kunt met uwe rolstoel'? Jij verwacht toch ook dat je overal binnen kan? Waarom zou ik dat dan niet mogen verwachten? ‘Ja dat kost veel geld' – ja natuurlijk, ik verwacht dat dat nog lang gaat duren, maar je moet er wel al mee bezig zijn want je had er eigenlijk al 50 jaar geleden mee moeten bezig zijn.. De vorige keer toen je alles gerenoveerd had, toen had je er al aan moeten denken. Je kan dat niet als een excuus gebruiken om dat nu wéér niet te doen, of wéér uit te stellen. Ja morgen zit je misschien zelf in een rolstoel.. en dan kan je misschien bij uzelf niet eens meer binnen. Ja. Ik heb letterlijk een mail gehad van een bankdirecteur die me stuurde van ‘William ik heb uw brief gelezen. Ik heb één klant in een rolstoel. Wat verwacht jij nu van mij? Ik ben een nieuw kantoor aan het plaatsen – voor één iemand kan ik toch niet alles aanpassen?' En dan stuurde hij ‘En dan ben ik beginnen nadenken: wat als ikzelf morgen die één iemand ben? Of iemand van mijn familie? Of mijn beste werknemer? Moet ik die dan ontslaan omdat die niet meer kan wandelen? En misschien mis ik zelfs potentiële klanten.' Voilà, dat wilde ik ook net zeggen. Ik bedoel, ga naar een bedrijf als Coca-Cola en zeg dat je een marketingplan hebt waarmee je 19% van de wereldbevolking kan aanspreken. Die springen een gat in de lucht he, dat is een waanzinnig getal! Je kan de simpele vergelijking maken: als ik wil gaan eten met mijn vrienden, we zijn met tien man, en ik kies een restaurant en ik zie dat ze daar alleen maar hoge tafels hebben,.. Ja dat gaan dan niet lukken. Dan gaan we daar niet eten. En op die manier rateer je 11 man. Je rateert dan dus niet alleen die groep van 19% maar ook al die mensen die daarrond zitten. Ze hebben dat eens uitgerekend: als in Amerika één procent van de mensen met een beperking extra zou werken, dus één procent méér, dan stijg het bruto nationaal product met vier miljard of zoiets. Dat gaat om één procent – dat is waanzinnig gewoon. Er liggen nog zoveel kansen. Ja en we hebben eigenlijk al zoveel geduld gehad – zeker met die systemen – dat het op zich al niet uitmaakt: is het vanuit het rechtvaardigheidsargument of vanuit het commerciële argument, zet gewoon die vijftig stappen vooruit die we al lang hadden moeten zetten.. En daar is dan een sprankeltje optimisme wat ik daarjuist bij u hoorde: de krapte die we vandaag op de arbeidsmarkt hebben, zou wel eens kunnen betekenen dat de privésector een aantal dingen gaat doen en dat de boel wat in gang gaat schieten. Laat ons dat allemaal hopen. En zeker nadat mensen deze podcast geluisterd hebben: dan gaat de wereld gewoon helemaal veranderen William! Dat kan niet anders. Voilà. Ik hoop ook dat Ben Weyts aan het luisteren is. We zullen het hem sturen. Want ook dat: het aantal kinderen in het buitengewoon onderwijs is gemiddeld per land 1,8%, in België is dat 6,3%. Dus wij zetten kinderen veel te snel in buitengewoon onderwijs en ik lees vooral dat het buitengewoon onderwijs nog zal worden uitgebreid. Dat is geen goed idee. Het is nooit een goed idee om groepen mensen op te splitsen. We hebben een poging gedaan met het M-Decreet.. Maar dat is dan een beetje verkeerd afgelopen. Ja, omdat daar ook geen controle op staat. Nogmaals: iedereen besliste voor zich. Mijn moeder is moeten stoppen met werken om voor mij alles te regelen en voor mij te zorgen. Ik had een broer en twee halfbroers die alles ‘gewoon' hebben gedaan zeg maar, en mijn ouders hadden zoiets van ‘voor ons is er geen verschil – we gaan hiervoor strijden en we lossen problemen wel op als ze zich voordoen – we gaan niet op voorhand zeggen dat hij iets niet gaat kunnen.' Probeer het, en dan zie je wel. Voor alles is er een manier. Dat is onze natuur. En dat is de kracht die je daarnet ook aangegeven hebt. En waar we te veel aan voorbij gaan. Dus werkgevers allerlande: luister naar hetgeen hier gezegd werd en gebruik de kracht, de veerkracht en het doorzettingsvermogen dat mensen met een beperking van jongs af aan hebben. Absoluut. Ik kijk altijd op het laatste naar Artemis, die wilt altijd het laatste woord William. Artemis, los jij het nu eens allemaal op voor ons. Ik wilde nog een reflectie van jou William over de rol van humor. Want humor is voor mij echt een soort van hogere intelligentie: omgaan met elkaar – wat soms gewoon ook awkward is, je weet soms niet wat je juist moet zeggen of zo,.. Humor is toch kei belangrijk? Ja natuurlijk. Humor is relativeren. En als je kan relativeren dan kan je de wereld aan. Weet je? Het klinkt misschien nogal donker, maar wat ik soms een heel rustgevende gedachte vind, is dat het gemiddeld vier of vijf generaties duurt voordat iemand ooit nog echt weet wie je was. Wij kennen allemaal Napoleon, maar weet jij hoe dat die sprak? Ik niet. En dat zijn dan nog de groot uitvergrote.. Maar de gemiddelde mens? Die zijn hier zo kort! Als het eens ongemakkelijk is.. wat is dat: wij zijn maar een knip in het bestaan van het universum. Dus ontspan jezelf. Het is niet allemaal zo groot als je denkt. En de evenaar loopt niet door uw gat. En dat zal ‘m ook nooit doen. Dus chill. Probeer het gewoon zo goed mogelijk te maken voor ons allemaal. Ik denk dat dat gewoon een belangrijke is. Zorg voor elkaar en lach ook met de miserie – dat mag. Toen mijn vader gestorven is, een van de laatste dingen die hij tegen mij zei.. Ik zei altijd voor te lachen tegen hem ‘ik ga een show over u maken want gij bent echt een figuur..' En op zijn sterfbed zei hij tegen mij ‘jij hebt dat ooit gezegd maar je moet dat niet doen, maar als je het wilt doen dan mag je dat zeker doen, maar vertel vooral de slechte dingen want daar lachen ze het hardste mee'. En ik had echt zoiets van ‘shit, jij snapt zo goed wat de kracht van humor is!' Dingen kunnen weglachen: dan heb je het verwerkt. Elk trauma, elk drama: als je ermee kan lachen dan ben je het aan het verwerken of dan heb je het verwerkt. En dat is denk ik de kracht van humor. Dank je wel William Boeva! Graag gedaan, 't was gezellig. [outro] >>> Je luisterde naar Let's Talk, de podcast waarin we de dialoog voeden rond inclusie op de arbeidsmarkt, impactvolle initiatieven onder de aandacht brengen en minder gehoorde stemmen aan het woord laten. Was je geboeid, zette dit gesprek je aan het denken, ben je zelf graag een van onze volgende gasten? Laat het ons weten, volg ons op social media en abonneer je zeker op deze podcastreeks!

Waarom blijven we toch miljarden gooien in de bodemloze NMBS-put? Het kan echt veel beter. Migratie moet je aanpakken aan onze buitengrenzen. En sociale woningmaatschappijen zijn voorbijgestreefd. Welkom bij Mau. De koffiekoek van de week: de franchipan.

Gisteren weeral naar Brussel voor een Engelstalige optreden, ik kan er stilaan beter gaan wonen. De laatste levensles van Albert Camus gaat over Liefde voor alles. 

In deze aflevering hebben Reinout Van Zandycke en Kevin Liekens het over de schaduwkant van nudging of zogenaamde 'dark nudges'. Aan de hand van voorbeelden uit eigen ervaring licht het duo toe hoe bedrijven nudging gebruiken op een onethische manier. Zo hebben ze het onder meer over het klachtenformulier van de NMBS, maar ook over Dropbox, Instagram en andere softwarebedrijven. Lees je liever? Bekijk dan de blogpost voor deze aflevering via www.exposure.be/podcastWil je meer weten over politieke en psychologische communicatie? Ontdek dan ons arsenaal aan gratis resources via www.exposure.be, of beluister onze vorige podcast "Marketing & Verkiezingen".

Vandaag spreken we met Daan Schalck, CEO van North Sea Port, over de brede waaier van aanknopingspunten die een haven binnen de maatschappij kan innemen.   Zo kijken we naar de belangrijke trekpleister die haven is voor industrie en de economie in het algemeen, een toegangspoort en hub voor de globalisatie als het ware. Echter heeft die mondiale verbondenheid ook enkel nadelen, zoals het gekende drugsprobleem alsook de morele & geopolitieke kwesties waarmee het in aanraking komt (Cfr. Oorlog Rusland-Oekraïne). Los daarvan speelt een haven ook een belangrijke rol binnen het grotere vraagstuk rond de constant evoluerende mobiliteit. Aangezien Daan ook bestuurder is bij de NMBS, zijn we genoodzaakt om de essentiële vraag te stellen; "Waarom zijn de treinen vaak te laat?". Enjoy!   DISCOURS vzw https://www.discours.be   PODCAST Apple Podcasts: https://podcasts.apple.com/be/podcast/discours-met-de-boys/id1552090974  Spotify: https://open.spotify.com/show/1hC2t2YYCE3l7BOB12yjIr  Youtube: https://www.youtube.com/@discours SOCIALS Twitter: https://twitter.com/DiscoursDialoog  Instagram: http://instagram.com/discoursdialoog  Facebook: https://www.facebook.com/DiscoursDialoog  TikTok: https://www.tiktok.com/@discoursdialoog 

Vanaf vandaag betaal je zo'n 9 procent meer voor een treinticket of abonnement. Een logisch gevolg van de inflatie, maar zijn die dure tickets nog wel in verhouding tot de soms belabberde service van de NMBS? De Rode Duivels krijgen een "laptoptrainer". Een wat? En kan die onze nationale ploeg uit het slop halen? En Belgen eten steeds minder witloof. Hoe komt dat, en hoe krijgen we deze groente weer meer op onze borden?

Met de app Nmbs Assist kunnen reizigers met beperkte mobiliteit in België makkelijker hun assistentie aanvragen voor begeleiding op de trein. Steven toont hoe de app werkt, plant een reservatie en duikt in de instellingen. Het bericht Nmbs Assist: vraag eenvoudig begeleiding voor je treinreis aan met deze app verscheen eerst op Tech Touch Podcast.

lol --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/enderscholtens/message

Wie met de trein reist, heeft het ongetwijfeld al gemerkt. Sinds enkele maanden regent het weer ingekorte treinen, vertraagde treinen en zelfs afgeschafte treinen. De NMBS kraakt onder het personeelstekort en het oude materieel. De malaise is zo diep dat de drie grote spoorbonden morgen al voor de tweede keer in evenveel maanden staken. Waarom loopt het zo hard mis? En is het dan zo moeilijk om de problemen op te lossen? Credits op standaard.be/podcast See omnystudio.com/listener for privacy information.

Achttien euro en tien cent kost het om met de trein van Mechelen naar Oostende te reizen. Enkele reis, voor alle duidelijkheid. Geen wonder dat zo weinig mensen de trein nemen. Gelukkig ontdekten de Vrekken een loophole in het tarievensysteem, waardoor je een pak minder betaalt en zelfs extra beenruimte krijgt. "Fictieve kindjes, het loont!" Productie Nieuwsblad Podcasts | Stemmen Ewoud Huysmans en Kristof Bogaerts | Montage Pieter Santens & House of Media | Eindredactie Bert Heyvaert

Het extreem-linkse (of radicaal-linkse) PVDA-PTB wil in Brussel tweetalige scholen, gefinancierd door de gemeenschappen, maar waarvan het onderwijsprogramma door het Brussels gewest opgesteld wordt. "Tweetalig onderwijs maakt deel uit van de Brusselse identiteit," zegt PVDA-PTB-voorzitter Raoul (Roel) Hedebouw in 'A La Carte'. "En zelfs van de Belgische identiteit."Over energie, huisvesting en mobiliteit wordt "in ons kleine landje best door de federale overheid beslist," vindt Hedebouw nog. Hij heeft voorts geen goed woord over voor 'Good Move'. Dat moet zo snel mogelijk op de schop.Het verzet tegen het Brusselse mobiliteitsplan komt volgens hem van onderuit: "Hoe volkser de lagen, des te breder de woede. De eerste reden van het verzet is volgens hem slechte communicatie. "In vele gemeentes is beslist na een zoom-vergadering met een 150-tal mensen." Bovendien slagen vele arbeiders 's nachts of 's ochtends vroeg er niet meer in om te gaan werken, zegt Hedebouw.Met name de Franstalige liberalen van de MR desinvesteren in het Brusselse openbaar vervoer en in de NMBS, beweert hij. Bovendien zouden de mensen zich nu al opgesloten voelen in hun wijken door de toenemende gettoïsering en gentrificatie. Dat zijn partij zich in dat dossier populistisch zou opstellen, wijst de PVDA-voorzitter van tafel.Ondanks Brussels parlementslid Alexia Bertrand verwacht Hedewbouw weinig evolutie in de uitgesproken rechtse opstelling van de MR. De PVDA-PTB zou liever besturen met Groen, Ecolo, Vooruit en de PS, al blijft extreem-links gekant tegen onder meer de kilometerheffing.Ook de gewaarborgde Vlaamse minderheid in het Brussels parlement moet op de schop, vindt hij. Niet alleen omdat er te veel parlementsleden zijn. "Onze Brusselse parlementsleden zijn niet Frans- of Nederlandstalig." Tevens wil de PVDA-PTB niet dat de Brusselse kiezers moeten kiezen tussen Frans- of Nederlandstalig. "Dit is ons probleem in Brussel: wij mogen hier geen 'Brusselse' nationale lijsten indienen.""Ik geloof in het Brussels feit,"  zegt Hedebouw, die de manier waarop de Vlaamse en de Franstalige gemeenschap met Brussel omgaan, als negatief bestempelt. Hedebouw maakt een negatieve balans op van wat hij "de opsplintering" noemt, de federalisering van België en het beleid van de gewesten en gemeenschappen, zoals "hoe de covid-crisis in de Vlaamse woonzorgcentra is aangepakt: een ramp, gewoon!"De verfransing van Brussel schrijft hij toe aan de Vlaamse bourgeoisie, een generatie 'franskiljons' die liever Frans wilde spreken. Tegelijk stelt hij de hedendaagse politiek aan de kaak die "jonge ketjes verplicht te kiezen van welke taalgroep ze deel uitmaken" en betreurt "het misprijzen van de twee gemeenschappen voor elkaar."Bovendien gelooft hij in de "internationale eenheid" van de werkende klasse. "De grote politeke beslissingen worden vandaag steeds meer internationaal genomen."

Sophie Dutordoir (1962) is CEO van de NMBS, de nationale spoorwegen. Ze studeerde Romaanse aan de Universiteit van Gent, werkte op verschillende kabinetten, waaronder dat van toenmalig eerste minister Wilfried Martens. Ze werkte voor Elektrabel en werd daar CEO, stapte toen op om een eigen delicatessenzaak te beginnen in Overijse en werd in 2016 gevraagd als CEO van de NMBS. Ik ging bij Sophie Dutordoir thuis langs, ze woont in Overijse. Haar zoon was thuis om te studeren, we gingen zitten aan tafel om over boeken te praten. Over managementboeken was ze kort: geen interesse. De drie boeken die ze kiest zijn niet rechtstreeks verbonden met haar werk, maar ze zijn wel stuk voor stuk verbonden met haar persoonlijkheid, met de keuzes die ze maakt. Het gaat over haar thesis op de universiteit, over welke les van haar delicatessenzaak ze meenam naar de NMBS, over de ontmoeting met één van haar helden. Over lezen op reis en het bijzondere ritueel dat ze daarvoor samen met haar man ontwikkeld heeft. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je in de shownotes op wimoosterlinck.be De drie boeken van Sophie Dutordoir zijn: 1. Simone Veil: Une vie 2. Annie Barrows & Mary Ann Shaffer: Le cercle littéraire des amateurs d'épluchures de patates 3. Charles De Coster: La Légende d'Ulenspiegel

Vastgoed aan de kust is nog steeds erg in trek. Maar wie er een stekje wil, moet er steeds meer voor ophoesten. Zeker op de dijk, met zicht op zee. Bij de NMBS en Infrabel verdwijnen de komende 10 jaar alles samen 2.000 jobs. Colruyt gaat voor het eerst in 20 jaar knippen in zijn dividend, na slechte resultaten. En de luchthaven van Zaventem gaat een spannende zomer tegemoet, wat is daar allemaal aan de hand? Host: Bert Rymen Productie: Joris Vanderpoorten See omnystudio.com/listener for privacy information.

In onze studio deze aflevering: Stefan Costeur, head of innovation & digital bij NMBS. Het gesprek gaat over grote en kleine innovaties in de treinwereld, maar ook over hoe Stefan innovatie in een organisatie zoals NMBS doorgevoerd krijgt.Head of Innovation“Ik maak om de vijf jaar een grote switch in mijn carrière. Bij bedrijven als Medialaan en Proximus kwam ik al veel in aanraking met technologieën. Ik ben even ondernemer geworden en onafhankelijk geweest. Ik bouwde mobiele applicaties, en daarna zette ik ook mijn eigen webshop op, ginsonline.com. Daarna begon het weer te kriebelen: hoe kan ik uit mijn comfortzone komen? Ik ging dus van een scaleup naar een enorm bedrijf, NMBS, en werd daar leidinggevende bij het digitaal team,” vertelt Stefan.Van waar komt het idee voor een innovatielab op te richten binnen de NMBS? “Als ik hier iets ga willen veranderen, dat wordt complex. Als we hier radicaal iets willen veranderen, gaat dat niet eenvoudig zijn. We hebben een chatbot opgezet waarbij we dachten dat dat op 2 maanden wel ging lukken,” vertelt Stefan. “Ik kreeg dan echter de vraag: ‘wanneer wil je dat lanceren? Binnen een jaar? Hoeveel budget heb je nodig? 50K?' Waarop ik duidelijk wilde maken dat we het snel wilden testen met een minimumbudget. Daarvoor was zo'n innovatielab dus echt nodig.”Toen Stefan begon met dat nieuw departement, keek hij naar andere bedrijven. “Hoe doen IBM, Bpost, Google, ... dat? Wat is de beste manier voor NMBS? Is dat een apart bedrijf oprichten, een aparte afdeling oprichten, of het binnen het digitaal team te houden? We hebben toen gekozen voor the best of both worlds: een transversaal, apart team, naast het digitale team. Dat wordt beschouwd als een apart bedrijf, zonder dat het effectief een aparte entiteit is,” verduidelijkt Stefan.Een breed innovatieprogrammaHoe begin je aan innovatie binnen de NMBS? Dat start met een goede voorbereiding: de juiste mensen zoeken die kunnen helpen is cruciaal. De missie van het innovatieprogramma is tweeledig: Tonen dat innovatie kan werken door proof of concepts te bouwen, kleine dingen te testen op een korte tijdspanne, steeds met de focus op de reizigers. Werken aan een innovatiecultuur. Het innovatielab mag niet the one and only innovator zijn binnen NMBS. Iedereen moet innovatief bezig zijn en hun job in vraag stellen om te zien hoe we het beter kunnen doen. InnovatieteamBinnen het innovatieteam, dat bestaat uit zeven mensen, zijn er ook verschillende profielen aanwezig die werken aan deze missie: project managers die transversale, innovatieve projecten trekken met hun technologische en projectmanagement-skills communicatie-expert die zorgt voor evenementen zoals webinars, community management, en algemene communicatie rond innovatie coaches die de rest van het bedrijf betrekken, bijvoorbeeld door het interne accelerator **programma **waar mensen met hun eigen idee aan de slag kunnen gaan Accelerator programmaIdeeën binnen NMBS stromen binnen op verschillende manieren: vanuit andere sectoren, internationale uitwisselingen, externe scale- en start-ups die leuke use cases aanbrengen, en interne medewerkers. Voor die interne medewerkers werd het accelerator programma opgezet. Dat is een programma waarbij iedereen de kans kan krijgen om gedurende acht weken één dag per week te werken aan hun eigen idee. Men werkt dan aan scoping, prototypes, validatie, enzovoort. Na acht weken wordt dat idee dan voorgesteld. Het idee daarachter is vooral een opleiding aanbieden. “Niet alleen het idee an sich is belangrijk, ook vooral de opleiding van onze mensen.”Proof of concepts“Het was een mindshift om naar proof of concepts (POC) te gaan. We moeten de wetgeving volgen, ook qua publieke aanbestedingen, maar toch proberen we zo snel mogelijk te gaan. Met de POC's willen we aantonen dat we toch snel kunnen schakelen en dat het niet altijd zo complex moet zijn. Door de technologieën van vandaag kunnen we ook zeer snel resultaten boeken,” vertelt Stefan.“Natuurlijk, het POC-gegeven is maar een stukje. We gaan in een beperkte omgeving testen, bijvoorbeeld op enkele stations, met maar enkele klanten. Het is nog geen geïndustrialiseerde versie van de klant, maar het toont wel dat alles snel kan gaan en het geeft ons de kans om te valideren met de klant. Door die validatie kunnen we eventueel aanpassingen doen, weten we of we op het juiste spoor zitten, en gaan we verder met een geïndustrialiseerde versie.”Stefan haalt aan dat dit ook werkt, want een aantal van die proof of concepts zijn nu geïndustrialiseerde projecten of worden momenteel geïndustrialiseerd. Hoe die stap naar industrialisatie in zijn werk gaat, is toch iets complex, vertelt Stefan. “Het is relatief makkelijk om snel iets te testen met klanten in één station, maar om het dan op te schalen en beschikbaar te maken naar de honderden stations met duizenden klanten, dat is niet altijd even eenvoudig. Ook daar hebben we al veel in bijgeleerd.”StakeholdersStefan vertelt dat bij innovatieprojecten stakeholdermanagement het belangrijkste is. “We betrekken ze vanaf dag één al. Wie is de vragende partij? Maar ook de legale impact, bijvoorbeeld de GDPR-wetgeving, daar moet je rekening mee houden. We hebben na twee jaar een intern netwerk opgebouwd dat ons helpt met allerlei vragen.”“In plaats van een steering committee hebben we een supporting committee. We krijgen veel steun van het topmanagement. We hebben een innovation board wat een light versie is van een directiecommité. Dat maakt het makkelijk om te bekijken wat strategisch belangrijk is. Als je de steun hebt van de directie, is het makkelijker om effectief iets te realiseren, want uiteindelijk is de business het belangrijkste,” volgens Stefan.“Je hebt sowieso frustraties. Soms heb je projecten die je zelf fantastisch vindt, maar waar eigenlijk niemand op zit te wachten. Dan moet je durven zeggen: we zetten het stop want het is geen prioriteit. Je moet constant de afweging maken wat belangrijk is voor het bedrijf én de klant,” vertelt Stefan.InnovatieprojectenEen innovatieproject hoeft niet altijd rond een nieuwe technologie te draaien. “Innovatie is een andere manier van denken. Dat kan gaan van stickers plakken voor mensen met een visuele beperking, naar stiltewagons waar borden worden gehangen en het effect wordt gemeten,” licht Stefan toe. NMBS vertrekt altijd vanuit de klant.Een ander voorbeeld is Move Safe, een project dat werd opgestart in de pandemie. Treinreizigers vroegen zich af of ze afstand konden bewaren, er was een reeël customer problem. Bij het Move Safe-project was de ambitie om voor elke trein de real-time bezettingsgraad weer te geven. “Dat project is geslaagd, en daar zijn we heel fier op. We zijn vanuit het klantenprobleem gestart en dat hebben we kunnen oplossen.”Naast dat soort projecten is NMBS ook bezig met andere soorten technologie: virtual assistants die de klanten 24/7 kunnen helpen, robots die mensen in het station kunnen ontvangen, enzovoort. “Het gaat van heel technologisch tot soms heel basic. We starten gewoon altijd vanuit de klant.”Een ander voorbeeld zijn vervangbussen. Wanneer er werken zijn, worden die vaak ingelegd, maar dat is niet altijd even simpel voor klanten. Vaak vinden zij de bus in kwestie niet, dus nu werkt NMBS met track and trace om de bussen te positioneren. “Er is niet altijd spitstechnologie nodig om een oplossing te voorzien voor de klant.”Customer (train) journeyHoe het innovatielab bij de pijnpunten van de klant komt, is via eigen ervaring, maar ook via het customer experience team. Het CX-team gaat via surveys en focusgroepen op zoek naar pijnpunten en of die problemen ook voor veel klanten belangrijk zijn. “Zo'n informatie is cruciaal voor ons. We zien bijvoorbeeld een ongelofelijke evolutie in fietsen: veel meer mensen willen hun eigen fiets meenemen op de trein, maar niet alle treinen zijn daarvoor voorzien. Zelfs al is dat maar één of twee procent van de klanten, toch moeten wij daar snel op springen door mogelijkheden te bieden.”Wat Stefan ook vaak ziet, is dat er intern een goed idee is, maar dat de klant daar anders over denkt. “Er is dus geen enkel project dat we lanceren waarin de klant niet betrokken wordt.”MoonshotsHet is de ambitie van Stefan om te focussen op moonshot ideas. “Wat gaan we doen binnen vijf jaar? Hoe ziet de ticketing van de toekomst eruit? Hoe gaat de klantendienst eruit zien? We willen niet altijd werken op iets dat we binnen de maand kunnen industrialiseren.”Zo test Stefan momenteel al seamless ticketing met een honderdtal klanten. “Het volledig uitrollen zal echter nog niet voor dit jaar zijn, want dat is een complex proces. De technologie laat ons toe om verder te kijken dan 1 of 2 jaar.”Mobiliteit verandert — denk aan elektrificatie, shared mobility, sustainability, meer fietsgedrag, enzovoort. “Wij geloven zeer sterk dat de trein daar een centrale rol in kan spelen. NMBS kan een massa mensen vervoeren, dus dat blijft belangrijk. We willen dat een station een soort mobiliteitshub wordt waar verschillende vervoersmiddelen samenkomen: zelfrijdende auto's, shared mobility, trein, tram, bussen... NMBS kan echt een centrale rol spelen in de sustainable mobiliteit van de toekomst,” blikt Stefan vooruit.Op dit moment lopen er al veel projecten rond de vernieuwing van stations en materiaal, maar met het innovatielab proberen ze er een laag aan toe te voegen en een stapje verder te kijken. “Als je vandaag een trein bestelt, dan komt die pas binnen zeven à acht jaar aan. Wij moeten nu dus al bezig zijn met de klantenverwachting van de toekomst. We weten dat die ook flexibel zijn,” vertelt Stefan. Als een klant dus een stiltewagon verwacht, dan moet dat erin zitten. Polsen naar de verwachtingen van klanten is dus zeer belangrijk.Bij het innovatielab kijken ze ook naar interne processen, want die hebben uiteindelijk ook een impact op de klant. “Als je treinen beter onderhoudt, dan staan ze minder in panne, en dat heeft natuurlijk ook een impact op de stiptheid.”De toekomst van mobiliteitBij seamless ticketing geeft NMBS de mogelijkheid om puur via de smartphone te reizen. Je krijgt dan een check in/out-keuze: je komt in een station toe, je smartphone detecteert dat, en je kan dan inchecken en reizen naar waar je wilt. Als je toekomt, wordt automatisch gedetecteerd dat je treinreis ten einde is en wordt er uitgecheckt. Op basis van jouw profiel, het tijdstip en de dag, wordt een prijs berekend en het beste tarief voorgesteld.“We zijn nog niet zo ver, maar het geeft wel veel mogelijkheden naar flexibiliteit toe, zeker naar piekmomenten toe. Het verschil tussen peak en off-peak momenten is in België erg groot. Met flexibiliteit in de prijszetting kunnen we misschien meer mensen naar off-peak treinen krijgen,” vertelt Stefan. Bij NMBS heerst er vandaag een relatief complexe prijsstructuur, waar rekening wordt gehouden met weekendtarieven, klassetarieven, leeftijd, enzovoort. Door seamless ticketing neem je veel complexiteit weg. “Als je dan nog parkeren kan vergemakkelijken, dan kan de trein een prominente rol spelen in een sustainable toekomst waarbij het een complementaire rol speelt naast autonome of gedeelde wagens.”“Vroeger bracht de trein je van station A naar station B, maar nu brengt de trein je van punt A naar punt B. Het moet een ecosysteem worden waarbij wordt samengewerkt met andere mobiliteitsoplossingen om een oplossing van door-to-door te brengen. Seamless ticketing willen we bijvoorbeeld verder dan de trein brengen door het ook op de tram en bus aan te bieden, bijvoorbeeld,” vertelt Stefan.Treinen op tijdOf er ook een innovatieproject rond stiptheid aan de gang is? “96% van de treinen komt op tijd, maar dat vergeten mensen vaak. De trein op tijd laten rijden is absoluut een prioriteit van NMBS. Er zijn tientallen projecten bezig die die doelstelling hebben, bijvoorbeeld rond planning en onderhoud, maar ook het innovatieteam werkt daarop. Er zijn veel kleine beetjes die helpen bij stiptheid. De 4% die niet op tijd is, is te laat omwille van tienduizenden redenen, en het is complex om daar een one-size-fits-all oplossing voor te vinden. We doen er wel alles aan om het mogelijk te maken,” sluit Stefan af.https://www.youtube.com/watch?v=_1FEcvvgpcY

In deze speciale De Tijd editie van zijn Drie Boeken podcast praat Wim Oosterlinck met topmensen uit het bedrijfsleven. Hij gaat op zoek naar de drie boeken die hun leven en carrière als bedrijfsleider hebben bepaald. In deze aflevering doet hij dat met NMBS CEO Sophie Dutordoir.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In this episode of the Advancing Surgical Care Podcast, ASCA Chief Executive Officer Bill Prentice talks with Nader Samii, chief executive officer of National Medical Billing Services (NMBS). NMBS is a longtime ASCA affiliate with a national perspective on the operation and administration of ASCs. Prentice and Samii discuss a range of ASC issues, including lessons learned during the COVID-19 pandemic, price transparency across healthcare settings and the ASCA 2022 Conference & Expo convening in person in Dallas, Texas, April 27–30.

Comedy Leuven was weeral een topavond, en ik ben met het openbaar vervoer geweest... mijn ecologisch voetafdruk zet ik stevig op het zitvlak van de NMBS. 

Learn about implementation of ISMP targeted medication safety best practices for hospital #7 that states to segregate, sequester, and differentiate all neuromuscular blocking agents (NMBs) from other medications, wherever they are stored in the organization. Faculty will provide tips on implementing this best practice and how to ‘”hardwire” this into health system practices. The information presented during the podcast reflects solely the opinions of the presenter. The information and materials are not, and are not intended as, a comprehensive source of drug information on this topic. The contents of the podcast have not been reviewed by ASHP, and should neither be interpreted as the official policies of ASHP, nor an endorsement of any product(s), nor should they be considered as a substitute for the professional judgment of the pharmacist or physician.

EP132 - We'll take a look at first 100 years of the Belgian railways. How it got started, the economic structure, some key elements and problems, as well as the building of stations. We focus on the early days to see where it all came from.

Omdat het in de huidige nmbs app moeilijker is voor blinden en slechtzienden om de treinuren op te zoeken bieden we met de railer app een oplossing aan. Charlotte, Julien en Youssri tonen de railer app en staan ook stil bij een aantal interessante functies die de Nmbs app niet heeft en de railer app […] Het bericht Railer: zoek de treinuren opnieuw makkelijk op verscheen eerst op Tech Touch Podcast.

Ook nog: Nick start z'n eigen fotoreeks rond bodyshaming bij mannen en twelve points voor de NMBS! Heb jij nog positief nieuws? Laat het ons dan weten via onze NRJ-app.

Op 8 augustus, een warme dag, breekt op het strand van Blankenberge een massale vechtpartij uit. De waarnemend gouverneur kwam in beeld als de rots in de branding. En dat bleek een oude bekende.Anne Martens, dochter van oud-premier Wilfried Martens, maakte indruk in haar korte periode als waarnemend gouverneur. Ze kreeg de kustburgemeesters op één lijn en sloot een deal met de NMBS. Ze kreeg lof voor haar aanpak. Hoe kijkt ze terug op die periode? En kwam ze ooit in beeld tijdens de regeringsvorming?Journalist Marjan Justaert | Audioproductie Joris Van Damme | Muziek Brecht Plasschaert | Chef Podcast Bart Dobbelaere | Extra geluidsfragmenten Knetterende letterenVragen, opmerkingen of suggesties? Mail podcast@standaard.be 

Welkom bij Geschiedenis van België. En welkom bij de letter N. N voor NMBS. En toegegeven, dat heb ik redelijk breed geïnterpreteerd. In de praktijk gaat deze aflevering niet enkel over de NMBS maar ook over de geschiedenis van de Belgische spoorwegen. Maar evengoed over gekke uitvinders, het ontstaan van het kusttoerisme, het verdrag van Versailles, het concept tijd en de strijd tussen stoom en elektriciteit. Dat en meer in deze aflevering van Geschiedenis van België.

Bro Ernie Glass, NMBS, 1990

Bro Ernie Glass, NMBS, 1990

Bro Ernie Glass, NMBS, 1990

Bro Ernie Glass, NMBS, 1990

Julien en Youssri hebben nog een derde deel van de Nmbs reeks voor ons in petto. In dit deel bespreken ze hoe je internationale treintickets kan boeken. Uiteraard hoor je ook hoe je zo’n internationale treinrit opzoekt. Verdere vragen stel je hieronder. Onze Facebook pagina en onze nieuwe group op groups.io zijn hiervoor ook nog […] Het bericht Nmbs, deel 3: internationale ritten opzoeken, en treintickets boeken verscheen eerst op Tech Touch Podcast.

In de reeks Antropologie van het leven in tijden van corona onderzoeken redacteurs en illustratoren het cultureel bepaald gedrag van de mens in relatie tot haar omgeving. We zien de dingen in coronatijden eenmaal anders. Banaliteiten worden spannend, het lelijke wordt plots schoon. In deze aflevering: het Virginie Lovelinggebouw, vlak bij het NMBS-station Gent-Sint-Pieters. Tekst: Sibo Kanobana Stem: Peter Cremers Muziek: Sibo Kanobana Beeld: Mario Debaene (de volledige strip vind je op Instagram)

Met Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) hebben we het over de corona-exitstrategie en de heropstart van heel wat bedrijven. Minister van Werk en Economie Nathalie Muylle (CD&V) heeft het onder meer over het corona-ouderschapsverlog. Ook het openbaar vervoer, waar mondmaskers verplicht worden, speelt een belangrijke rol in de exit. NMBS-topvrouw Sophie Dutordoir licht toe. En hoe maak je tv-series en films in tijden van social distancing? Een gesprek met Marleen ‘Simonneke’ Merckx, netmanager Olivier Goris en regisseur Gilles Coulier.

CV effects of NMBs

Een gekende duikt opnieuw op... En er wordt opnieuw gesproken over de relatie tussen NMBS en Infrabel! Volg me op Facebook, Instagram of Twitter (@eliasysebaert) --- Send in a voice message: https://anchor.fm/metdetreinpodcast/message

Julien en Youssri bespreken in deel 2 van de NMBS podcastreeks hoe je begeleiding reserveert voor reizigers met beperkte mobiliteit. Indien je verdere vragen hebt over deze podcast, dan kan je Youssri mailen via youssri@tech-touch.net of je stelt je vraag op onze site, onze Facebookpagina of onze Yahoo group. Het bericht Nmbs, deel 2: begeleiding reserveren voor reizigers met beperkte mobiliteit verscheen eerst op Tech Touch Podcast.

De website van de Belgische vervoersmaatschappij NMBS zit in een nieuw kleedje. Dit heeft ook gevolgen voor onze gebruikersgroep voor het browsen op de site. Youssri en onze nieuwe podcaster Julien tonen je in dit eerste deel van deze reeks hoe je een rit opzoekt. Indien je verdere vragen hebt over deze podcast, dan kan […] Het bericht nieuwe website NMBS, deel 1: een rit opzoeken verscheen eerst op Tech Touch Podcast.

Podvis neemt u deze week mee op het openbaar vervoer. De trein meer bepaald. Wat het buikgevoel van menig pendelaar al aangaf, werd eerder dit jaar bevestigd door de stiptheidcijfers van de NMBS: steeds minder treinen rijden op tijd. Talloze mooie beloftes van ministers of spoorbazen ten spijt, lijkt er weinig verbetering in zicht. Waarom is het zo moeilijk om de treinen op tijd te laten rijden? Lode Roels zocht het uit.

De tiende aflevering! FEEST! Deze week nieuws over: vertraging bij de NMBS (opnieuw?!), Tumblr en kerstmuziek in de VS. Gebruikte muziek: -'Jon Gordo' en 'Sombre, green' van Birocratic (Birocratic.bandcamp.com) -Bensound.com

LE Parker's concluding class from NMBS 1982

5th Class from NMBS '82

LE Parker Class 3 NMBS '82

Class 2 from LE Parker in NMBS

NMBS 1989, 5th class on 2nd Peter.

This is Brother Welshman's 4th class on 2nd Peter from NMBS 1989.

This is a class by Frank Welshman at NMBS in 1989. It is the first class in a six part series on 2nd Peter.

Jo werkte jarenlang als treinbegeleider bij de NMBS. Toen hij nog een baby was gebeurde er vlakbij de sporen iets dat zijn leven voor altijd veranderde.

In deze aflevering van de 'Berg en Dal'-podcast praat Pat Donnez met Jan Ducheyne, dichter, muziekselecteur, stalmeester-van-de-sprekende-ezels-bxl Oh, en ook nog ex-treinconducteur! Als conducteur bij de NMBS gaf Jan Ducheyne alleen boetes als het echt niet anders kon. Zijn mededelingen via de intercom weken vaak af van de kurkdroge meldingen waar de trein stopt of te laat aankomt. Eerst tikten de bazen hem daarvoor op de vingers, later kreeg hij felicitaties. 'Den dichter,' noemden ze hem. En nu ís hij dus dichter. En muzikant. Voltijds. Jan Ducheyne leeft zijn poëzie en dat doet hij het liefst met zijn begeleidingsband 'Noodzakelijk Kwaad', zijn groep die een avant garde combinatie brengt van woord en muziek.

Over Teo Francken die ruzie heeft met de eerste minister, NMBS bouwt nieuw hoofdkantoor en de media.

Woensdag 15 november ging ik naar Lokeren... euh... Zottegem voor een podcast met comedian Bart Grin. We hebben het onder andere over Tom Boonen, Grinta, imitaties en de NMBS. Veel luisterplezier!

Over Fipronileitjes, NMBS, zatte chauffeur, Moordenaar Diest, IKEA, het weekend en schijnwerkerij.

More than one third of younger, early stage breast cancer patients undergo unnecessary imaging procedures – including position emission tomography (PET), computed tomography (CT), nuclear medicine bone scans (NMBS) and tumor markers (TM) -- at the time of staging and diagnosis. Carlos Barcenas, M.D., assistant professor, Breast Medical Oncology and Sharon Giordano, M.D., professor, Breast Medical Oncology and professor and chair of Health Services Research, at MD Anderson Cancer Center, discuss this study.

Het bericht Nmbs: zoek de dienstregeling op en vraag eventueel begeleiding aan verscheen eerst op Tech Touch Podcast.

Hoe ziet jouw carrière er uit in dit groot bedrijf, en vooral, hoe je elke dag kan werken aan een betere dienstverlening naar de reizigers toe, naar een wereld vol mobiliteit.Is jouw nieuwsgierigheid gevoed, na deze podcast? Bezoek dan zeker de website.