Podcasts about antwerps

Help Studio Plantaardig en vul onze korte enquêtein op www.studioplantaardig.nl/enquete dank je!____________________________________________________________Rectificatie: In de titel stond een door Pablo genoemd aantal van 33 miljoen garnalen, dit blijkt véél hoger: 133 miljoen! (met dank aan Pablo zelf)Gast Lobke Faassen over ijzer eten tijdens menstruatie. Verder: ProVeg onderzoek “Van Dier naar Plant”, ultimatum voor Wiersma, Antwerps onderzoek vlles/kaasvervangers, zorgen kippenwelzijn, 1.300 veehouders moeten krimpen, sjoemelsoja Friesland Campina en gaan we allemaal aan de oliekoek?ProVeg onderzoek “Van Dier Naar Plant”Zie ook: https://www.foodinspiration.com/nl/proveg-nederland-plantaardige-mayo-en-kookroom-voor-veel-chefs-al-een-no-brainer/Milieuorganisaties stellen ultimatum aan Wiersma: stikstofoverleg of rechtszaken In perspectief: Onderzoek UAntwerpen “Vlees- en kaasvervangers soms schadelijker dan dierlijke producten”Grote zorgen over het welzijn van kippen in de industrieIn lijn met rechterlijke uitspraak zouden 1300 veehouders dieren moeten wegdoen om stankoverlastDe Correspondent: Friesland Campina faket CO2-verlaging met sjoemelsojaDe oliekoek, nu ook voor mensen!Gast Lobke Faassen gaat een mannenvraag over vrouwenzaken beantwoorden: “Moeten vrouwen meer ijzer eten door menstruatie?”Presentatie: Esther Molenwijk, Stichting The Food Revolutionism ProVeg Nederland, Pablo Moleman Help Studio Plantaardig en vul onze korte enquête in op www.studioplantaardig.nl/enquete dank je! Help ons het plantaardige nieuws te verspreiden: deel deze podcast.Ga naar studioplantaardig.nl en volg ons via BlueSky, Mastodon, Instagram, Facebook, YouTube, TikTok & #StudioPlantaardigGeef onze podcast ook een rating en schrijf een mooie recensie. Alvast enorm bedankt!

In 2007 sterft Marie-Antoinette Carlier kinderloos en moederziel alleen in een Antwerps rusthuis. Met haar dood komt een waar fortuin vrij: meer dan 200 miljoen euro! Het is het startschot voor de grootste erfenisstrijd die België ooit gekend heeft. Luister nu op VRT MAX

Hoe zorg je ervoor als CFO dat je bedrijf op een duurzame manier kan groeien? Klassiek kan je groei realiseren door winst te herinvesteren, maar als je als CFO je bedrijf écht stevig wil laten groeien, dan is het soms interessant om te kijken naar externe financiering.Daarom zit ik vandaag samen met Nils De Bremaeker, CFO bij WorxInvest - een Antwerps fonds dat op korte termijn enorm is gegroeid onder leiding van Filip Dierckx.Ik wilde Nils graag spreken naar aanleiding van de obligatie die ze hebben uitgegeven - iets dat niet al te vaak voorkomt.Het was de ideale aanleiding om rond de tafel te gaan zitten. Niet enkel om het over de obligatie te hebben, maar vooral ook over hun werking, hoe ze naar bedrijven kijken, hoe ze naar opportuniteiten kijken, wat hun strategie is rond vastgoed en hoe zij hun rol zien binnen het Private Equity landschap in Vlaanderen.Geniet van dit bijzonder interessante gesprek met Nils De Bremaeker, CFO bij WorxInvest!

Antwerpen heeft een nieuw stadsbestuur, onder andere dankzij een wel heel opmerkelijk compromis. De nieuwe burgemeester zal voorlopig Bart De Wever heten, net als de oude. En dat is toevallig ook de naam van de federale formateur, die nog maar eens aan een nieuwe cruciale week is begonnen. Aan tafel: Bart Eeckhout, Ann De Boeck, Joline MaenhoutProductie: Laurens Bervoets (hoorstroom)Eindredactie: Sam Feys Wil je reageren? Mail naar podcasts@demorgen.beSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Axl Peleman is in deze aflevering mijn gast. Met bands als Ashbury Faith, Angelico, en Camden heeft hij een blijvende stempel gedrukt op de Vlaamse muziekscène.  Een bassist in hart en nieren, die af en toe een zijsprong naar televisie maakt. Muziek  blijft ,zowel op als naast het podium, zijn grote liefde. Hij kwam door de algoritmes van Instagram bij Frietcast terecht! Een meesterverteller met een heerlijk dubbelgebakken Antwerps accent!    Zoek je nog een fijn kerstcadeau?  Hier kan je je een  Frietcast-sweater bestellen! Holy Friet! Benieuwd? Kilk hier   NIEUW! NIEUW!! Sinds vandaag kan je je eigen Frietcast-sweater bestellen! Holy Friet! Benieuwd? Kilk hier: https://www.mistert.be/frietcast   Bericht van de sponsor FOODBAG. Met de code FRIETCASTBAG krijg je bij de eerste 3 bestellingen 20 euro korting! Meer info vind je hier https://bit.ly/4aDBe0F    Niets zo belangrijk als het vinden, terugvinden (belonen en bekronen) van een goede frituur. VOLG Frietcast op andere kanalen: Luister via: https://linktr.ee/frietcast (Apple podcast, Spotify, Google, YOUTUBE...)  Instagram: www.instagram.com/frietcast   Contact: voor samenwerkingen of boekingen: info@frietcast.be    

Dit najaar geven we het woord aan auteurs en onderzoekers die op basis van de rijke collectie van de Erfgoedbibliotheek nieuw werk hebben gepubliceerd. Nico Wouters onderzocht hoe Antwerpen zich verzette tegen de Duitse bezetting. Iedereen heeft al wel eens gehoord van de belangrijke rol die het Antwerpse verzet speelde bij de bevrijding van de haven in 1944. Maar waar kwam dat verzet vandaan? Het verzet in Antwerpen blijft vaak nog een grote onbekende. Het boek ‘stad in verzet' brengt voor het eerst onze kennis samen. Hoe ontstond het verzet in Antwerpen en wat waren de belangrijkste organisaties? Welke rol speelde het verzet in de Antwerpse context? En bestond er zoiets als een specifiek Antwerps verzet? In zijn lezing, geeft Nico Wouters eerst een algemeen overzicht en de belangrijkste conclusies. Hij gaat ook in op de belangrijkste kenmerken van het verzet in Antwerpen en wat ons dat kan leren over het verzet in Vlaanderen en België. Bio Nico Wouters Nico Wouters is hoofd van het Studiecentrum Oorlog en Maatschappij (CegeSoma/Rijksarchief) en gastdocent aan de Universiteit van Gent. Hij is een specialist van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en de naoorlogse herinneringspolitiek. Hij publiceerde onder meer Oorlogsburgemeesters (2004), de Führerstaat (2007), Gewillig België (2007, als co-auteur) en Bezet Bedrijf (2023) over de NMBS en de deportaties.   Nottebohmlezing op zondag 6 oktober 2024 in de Nottebohmzaal van de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience

Toen Sascha Bornkamp en Leonore Spee, samen muziektheatercollectief Teletext, Het Antwerps Liedboek uit 1544 ergens in de hoeken van hun boekenkast vonden, wisten ze meteen dat deze liederen konden inspireren. In het project Het Nieuw Antwerps Liedboek werken met allerlei verschillende mensen aan nieuwe liederen. Achtergronden bij deze aflevering vind je op https://www.brabantserfgoed.nl/page/15961/het-nieuw-antwerps-liedboek

De war on drugs werkt niet. Dat zei Antwerps schepen Jinnih Beels (Vooruit) afgelopen weekend in De Morgen. Tijd om drugsgebruik uit het strafrecht halen. Ze verwijst daarbij naar het voorbeeld van Portugal, maar ook in Amsterdam zijn er gelijkaardige geluiden te horen. Daar organiseerde burgemeester Femke Halsema een conferentie met collega's van over de hele wereld, die allen hun strijd tegen de drugsmaffia zien falen en meer heil zien in regulering. Maar wat betekent dat? Worden harddrugs dan gewoon legaal? En zijn er landen waar dat al heeft gewerkt? Gasten: Ans Boersma, Steven DebbautPresentatie & productie: Dries VermeulenEindredactie: Sam Feys Wilt u reageren? Mail dan naar podcasts@demorgen.be.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In deze aflevering horen jullie Pool Cleyman, een Antwerpse politieman met een Antwerps accent die een groots een belangrijk verhaal vertelt over de macht de je  als politieman wordt toebedeeld. 

Een gelijkspel dat gevierd wordt door één van beide ploegen, dat is het grootste compliment voor d'ander. De rant van de speeldag komt van Dylan, want een beetje consequent zijn mag wel. En George, wat een kerel.Host: Ben JacobsGasten: Pieter Verhoeven en Dylan Van RooyMontage: Frederik Verhoeven Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Zijn naam is de afgelopen jaren al vaak gevallen en hem ooit naar X&O's krijgen, was een life goal. Wel, het is eindelijk gelukt. De Keizer is er! Levende legende Willy Steveniers komt een paar dagen voor zijn 85e verjaardag uitgebreid over zijn carrière en leven praten. Een gesprek doorspekt met een sappig Antwerps accent, veel branie en geweldige verhalen.00:00 Intro06:31 New York Knicks 09:08 Bob Cousy 12:37 Het begin 14:03 De liefde voor andere sporten15:48 Boksende vader 18:49 Keizer van de Veemarkt 23:53 Back in the days28:26 Het leven van een prof 31:36 Geld verdienen naast basketbal 39:58 Racing Mechelen 49:48 De Keizer naast de troon55:58 Standard Luik1:11:08 Eural Goldfingers 1:21:39 De terugkeer naar derde 1:25:59 Passage als coach 1:30:21 Tunnelke 1:33:42 Didier Mbenga 1:45:54 Jonge Belgische talenten 1:48:48 Outro

#timsterckx #goforest #gosmartEP 237 Tim Sterckx Over Hij Van BMW Naar CO2 Impact Met GoSmart Digital Gegaan is | What's On Your Mind? (Dutch/Nederlands)Hi ik ben Peter en elke week geef ik jullie een podcast over personal development, mindset & verkoop. What's On Your Mind ? is een 1 uur conversatie. Iedereen heeft een verhaal. En ik wil dit verhaal van mijn gast naar boven brengen.Antwerps ondernemer Tim Sterckx lanceerde Go Smart Digital. Daarmee wil hij kmo's helpen om hun CO2-emissie te reduceren. Dankzij de jarenlange ervaring in IT en duurzaamheid is Go Smart Digital een van de weinige bedrijven die zowel de ecologische voetafdruk kan berekenen als doelgerichte adviezen kan geven voor een geoptimaliseerde en duurzame IT-omgeving.Go Smart Digital slaat ook de handen in elkaar met boomplantaccelerator Go Forest onder leiding van Sarah Parent (die ook al in de podcast geweest is). Door hun diensten te combineren krijgen bedrijven de kans om met één partij een maximale impact te creëren voor de natuur en de maatschappij.Geloof me, Tim is een topper, en zijn verhaal zal je raken tot in je botten. Heel inspirerend verhaal van een kerel die zichzelf tegengekomen is, en zichzelf heruitgevonden heeft tot wie hij echt is !Connecteer met Tim:https://www.linkedin.com/in/tim-sterckx-reducecarbonfootprintofit/Eve Vlemincx wil ik al een tijdje als gaste. En daarom mag jij daar deel van uit maken. Op donderdag 7 december om 19u in Rumst kan je de live podcast opname van What's On Your Mind? met Eve bijwonen. Ik voorzie dat de opname ongeveer 90 minuten duurt. Qua onderwerpen wil ik dieper gaan op toxisch leiderschap, verandering en de impact van AI.Na de opname is er nog tijd voorzien om in dialoog te gaan met Eve.Je koopt je ticket hier https://www.eventbrite.com/e/live-podcast-opname-whats-on-your-mind-met-eve-vlemincx-tickets-740896359957?aff=oddtdtcreatorSubscribe to see more inspiring videos: https://www.youtube.com/c/petersnauwaertShare this video with a YouTuber friend: https://youtu.be/MHSRAIKEnMsLeave your email address at http://www.psgrow.com and receive a weekly update when the new episode is availableSupport your podcast via Patreon https://www.patreon.com/psgrow?fan_landing=true or WhyDonate https://whydonate.nl/donate/PSGROW/enIk gebruik Willow, een Belgische software om alle social media posts op Twitter, Facebook, Instagram en LinkedIn te posten. Willow's tool en consultants zorgen ervoor dat je altijd weet wat, hoe en wanneer je moet posten. Ik ben er zelf heel tevreden van wegens het grote gebruikersgemak.Van eenvoudig inplannen tot content inspiratie en glasheldere analytics. Contacteer me op peter@psgrow.com als je wil genieten van 1 maand gratis !Music: Intro Peter Snauwaert (Copyright)Voice-over: Stemmig by Sara FiemsLet's connect:LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/petersnauwaertTwitter: @petersnauwaertInstagram: @ps_growFacebook: https://www.facebook.com/PSGROWE-mail: peter@psgrow.com Get bonus content on Patreon Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Deze week in Dasprive: Wat updates met een klacht van Noyb, de NIS2 richtlijn, en opvolgng van ons onderzoekje naar Vlaamse koekjes De Franse politie vuistdiep in herkenningssoftware AI die moet bepalen of mensen verzekeringsgeld krijgen, gok eens wat die het meeste besluit? En privacy helpt drigscriminelren, aldus Antwerps procureur Frank de Keyzer Verder deze… Continue reading 142 – Frankrijk surveillancestaat, AI en verzekeringen, privacy voor criminelen

De komende weken bespreek ik telkens een hoofdstuk uit mijn boek ‘Do you speak Disney?', telkens een facet van de naam Disney. Vandaag: Disney, de muziek. Gast: Helmut Lotti. De man van 12 miljoen platen en bijna evenveel genres. Hij was ooit gevraagd om Quasimodo te spelen in de Vlaamse versie van ‘De Klokkenluider van de Notre Dame', maar dat liep spaak. We hebben het over de mislukte stijloefening op het Disney metal album, over het gemiste duet tussen Helmut en Lana Del Rey en over vrijpartijen die altijd perfect gaan. Maar we stellen ons ook vragen als: waarom wordt Antwerps zo gecultiveerd in de Vlaamse media? En waarom het logisch is dat Scarlett Johansson een hypnotiserende slang mag spelen? Helmut ontdekt ook de oorsprong van ‘Mahna Mahna' van The Muppet Show: de mannamografie. Hij heeft het over het wereldniveau dat wordt gehaald in ‘I Wan'na Be like You' uit ‘The Jungle Book'. En we vinden een manier om vervelende duiven uit te schakelen. Verder verkennen we de piste: Helmut Lotti goes jazz. Voor deze speciale afleveringen is Jana Martens mijn gewaardeerde co-host. Zij was al eens te gast in aflevering 85.

Annemieke Bosman praat met schrijver en dichter Maud Vanhauwaert over haar romanTosca .  In een brief aan haar uitgever legt vertaalster May uit hoe een treffend potloodportret het begin vormde van een verstikkende uitwisseling van woorden met Aline, een jonge vrouw die zich al lijkt te verzoenen met haar nakende dood. Hoe harder May deze Aline probeert te leren kennen, te begrijpen, te redden, hoe meer May met lege handen lijkt te staan. En lege pagina's. Tosca is een poëtische roman vol onderhuidse spanning over twee vrouwen die verstrengeld raken in een toxische relatie, waarbij de grens tussen feit en fictie flou wordt en waarin steeds twijfelachtiger wordt wie wie parasiteert. Een even zinderend als poëtisch kat-en-muisspel.  Maud Vanhauwaert is schrijver en performer. Ze publiceerde de gelauwerde bundels Ik ben mogelijk (2011) en Wij zijn evenwijdig_ (2014) en schrijft cursiefjes voor De Morgen. Uit haar Antwerps stadsdichterschap vloeide Het stad in mij (2020), dat werd bekroond met de Jan Campertprijs en door De Morgen ‘een feest' werd genoemd. Tosca is haar romandebuut.

[Click here for the English transcipt] Aflevering 9:  William Boeva over leven in gesubsidieerde segregatie "Dat is kei moeilijk: je wordt al door de overheid tegengehouden. Ah ja: als je gaat werken.. Je moet weten een invaliditeitsuitkering is opgesplitst in twee delen: je hebt een werkloosheidsuitkering en je hebt een integratietegemoetkoming. De werkloosheidsuitkering dat is omdat je niet gaat werken – logisch dat die wegvalt natuurlijk als je gaat werken. Maar die integratietegemoetkoming dat is eigenlijk de overheid die zegt ‘kijk we weten dat onze maatschappij niet aangepast is voor u en dat je extra kosten gaat moeten maken gedurende uw leven..' [dat is een goed ding dan, dat is de samenleving die daarvoor zorgt dan] – maar dat valt ook weg! [vanaf dat je gaat werken?] ja, dat valt systematisch ook weg! Maar eigenlijk is dat een heel onlogisch ding want of je nu een euro verdient per maand of een miljoen – je blijft dezelfde extra kosten hebben. En je blijft.. Integendeel, het is voor onze maatschappij goed dat iemand die normaalgezien alleen maar geld kost, ineens bijdraagt. Dus waarom zou je die niet motiveren om te gaan werken? ” [intro spreker] >>> Welkom in deze aflevering waarin William Boeva onze gast is: comedian, presentator, openhartig verteller. In een sappig Antwerps accent (dat zo aanstekelijk is dat Bart en ikzelf het bijna overnemen) meandert dit gesprek van shifting baseline syndrome, naar geduld op vlak van menselijke interactie naar – terecht – ongeduld ten aanzien van mensenrechtenschendingen. Met bijpassende galmende stem (we waren voor dit gesprek te gast bij de Flanders Business School, in een opnameruimte die groter is dan de welke we gewend zijn) slaat William spijker met koppen over onderwijs, werkgeverschap en humor. Straffe inzichten voor het rapen, met een speciale oproep aan minister Ben Weyts om toch zeker gebruik te maken van de expertise die in dit gesprek aan bod komt! Welkom William Boeva in onze podcast. Het is een grote eer voor ons om u hier te gast te hebben. Dank je wel, da's lief. Het is een eer om hier te zijn, ik ben altijd blij als mensen die met het thema inclusie bezig zijn, dat die terecht komen bij mij – dan denk ik ‘ok, dan heb ik toch iets goed gedaan'. Ik ga er eigenlijk vanuit dat we jou niet meer moeten voorstellen, maar misschien begin ik toch even met de vraag: wie is William Boeva? Ja, William Boeva, ikzelf, ik ben 33 jaar, comedian / presentator / acteur .. -ik doe een beetje vanalles- die heel veel bezig is met inclusie. En dan meer specifiek voor de groep van mensen met een beperking omdat ik daar zelf toe behoor en omdat dat een groep is die echt nog heel moeilijk voor zichzelf kan spreken. Maar uiteraard is dat in het verlengde van alle vormen van inclusie, van alle minderheidsgroepen die er zijn. Ik vergelijk inclusie altijd met een trein met heel wat wagonnetjes, en er zijn al een aantal wagonnetjes onderweg: vrouwen, mensen met migratieachtergrond, de holebi-gemeenschap,.. Maar die zijn er ook nog niet hè. Ik denk dat het wagonnetje dat misschien al het langst onderweg is, dat van de vrouwen is. En als je ziet hoe dat zij nog altijd minder verdienen dan mannen voor hetzelfde werk bijvoorbeeld,.. Er is nog altijd heel veel werk te doen voor die groep ook nog. En die zijn dus al het langste onderweg. Dat maakt dat de rest moet volgen. Je ziet dat die processen.. Dat herhaalt zich altijd. En wij mensen met een beperking,.. Momenteel staan wij naar mijn gevoel nog altijd op het perron. Ow. Ik wou zeggen in de laatste wagon maar jullie staan nog op het perron? Wij staan nog op het perron want euh de wagon is nog niet toegankelijk. Ja er is nog veel werk aan de winkel. En inclusie is inderdaad een thema dat ons ook sterk interesseert. Wij kijken dan vooral vanuit het perspectief van hoe kunnen we ervoor zorgen dat de arbeidsmarkt zo inclusief mogelijk kan zijn, dat de mensen die vandaag tewerkgesteld zijn in Vlaanderen ergens bij een werkgever, dat dat een zo goed mogelijke afspiegeling van de hele samenleving kan zijn. Dus dan is de groep van mensen met een lichamelijke beperking eigenlijk voor jou vaak een vergeten groep – en je zegt zelfs ‘een groep die voor zichzelf moeilijk kan opkomen'. Ja. Wat ik merk is dat er nog geen trots bij zit. Wat je bij heel veel bewegingen van andere minderheden ziet, bv. black lifes matter (we mogen trots zijn op het feit dat we zwart zijn), de women empowerment beweging (we zijn vrouw, daar mogen we fier op zijn).. En dat is er gewoon nog niet voor mensen met een handicap in het algemeen. Ik had onlangs een gesprek met iemand, dat was op een school, en dat was met een meisje uit Iran. Ze had allemaal vragen voorbereid en ze vraagt aan mij ‘moest je nu kunnen kiezen – stel dat ze morgen zeggen tegen u van je zou ook gewoon geen beperking kunnen hebben – zou je dat dan kiezen?' En ik vroeg aan haar van ‘van waar komt u (Iran) wel, als ze nu tegen u zeggen van je kan vanaf morgen er zo Vlaams mogelijk uitzien, zo Belgisch mogelijk, zou je dat dan doen?' Ze zei ‘nee, daar ben ik trots op, het gaat om mijn achtergrond'. Awel, dat is voor mij ook zo, ik ben daar ook trots op. Dat is wie ik ben en daar is niets mis mee. We moeten af van dat beeld dat dat een situatie is waarin je niet terecht wilt komen. Snap je? Dat was er bijvoorbeeld vroeger ook in de holebi-gemeenschap. We zijn stillaan aan het afstappen van het beeld ‘amai dat moet echt vreselijk zijn om een transgender te zijn'. Nu gaan we richting ‘ah ja', ‘hoe werkt dat', ‘hoe zit dat',.. en ‘voor mij maakt dat niet uit'. Op dat punt zijn we gekomen. Een tijdje geleden, een vriend van mij is homo en het zou de Pride zijn. En ik zei hem dat ik er dit jaar niet bij zou kunnen zijn omdat ik moest werken.. Maar ik wil ooit zo eens op een camion in die stoet staan en zo gewoon mee met jullie dansen. En hij lacht en zegt me ‘dan gaat wel iedereen denken dat je homo bent'. Maar wat kan mij dat schelen? Dat zouden ze mogen denken van mij, dat interesseert me echt niks. En ik denk dat we op dat punt moeten komen bij al die zaken: dat is geen nadeel per se. Natuurlijk, dat brengt dingen met zich mee maar we moeten dat niet per se altijd als.. We moeten meer focussen op de positieve aspecten in plaats van altijd die negatieve. Je ziet dat met racisme bijvoorbeeld ook: we vinden het allemaal super leuk dat je nu uw gsm kunt pakken, dat je op een knop drukt en dat er hier morgen een pakketje uit Turkije voor uw deur ligt. Dat vinden we super leuk. Maar we vinden het wel heel vervelend dat die man of vrouw uit Turkije ook hier kan staan de dag erna. De wereld is een dorp en dat heeft dat als voordeel, dus waarom zou dat iets negatiefs zijn dat die mensen ook naar hier kunnen komen? Alles start vanuit de angst. Absoluut. Vanuit de angst en ook zo vanuit 't is ver van mijn bed. Ik heb jou ooit eens horen zeggen dat in een rolstoel zitten eigenlijk super dichtbij is: het is maar de vraag wanneer ik aan de beurt ben. Als ik mijn enkel verzwik of oud word,.. Ja absoluut en dat zie je heel veel bij mensen die in een beperking terecht geraken, dat zij dan zoiets hebben van ‘shit, ik was hier echt niet op voorbereid en nu pas merk ik hoe moeilijk dat alles gaat..'. Als je kinderen krijgt en je rijdt met zo'n buggy rond, dan zal je ook wel zoiets hebben van ‘amai die kasseien overal dat is heel mooi en authentiek maar dat is toch echt niet praktisch'.. En dat is gewoon omdat je daar nooit mee geconfronteerd bent. Natuurlijk. Nu, ik vind het wel heel knap dat je zegt ‘ik kan daar trots op zijn, ik kan daar fier op zijn op wie dat ik ben'. Is dat altijd zo geweest voor jou? Heb je dat altijd zo aangevoeld? Nee totaal niet. Ik vond dat vroeger vreselijk. Wanneer ik iemand anders zag, als ik een andere dwerg over straat zag wandelen – ik stak de straat over! Ik wilde dat niet zien omdat ik opgegroeid ben in de maatschappij als iemand zonder beperking. Ik had die wel, maar ik stak die zoveel mogelijk weg. En je kwam uit een nest waar er ook volop gestimuleerd werd om ‘zo normaal mogelijk' te doen? Ja. Mijn broer heeft geen beperking, ik heb nog twee halfbroers ook – allebei zonder beperking. En mijn ouders hadden ook zoiets van.. Ze hebben dat tegen hen heel vaak gezegd hè: ‘stuur die naar buitengewoon onderwijs', echt, de zotste dingen zijn voorgesteld geweest: ‘laat ‘m schoenmaker worden dan zetten ze ‘m op een trapke en dan zie je dat niet meer..' Oh my God. Dat is allemaal voorgesteld geweest en zelfs gestimuleerd. Ik heb twee keer een IQ-test moeten doen om aan het gewoon onderwijs te mogen deelnemen. Een keer in het eerste leerjaar en een keer in het zesde leerjaar, toen ik zelfs de eerste van de klas was. Ik had 92% op mijn rapport en om naar het middelbaar te gaan.. Hoe krijgen ze dat uitgelegd op zo'n moment, dat snap je toch niet?! Ja dat is zo. Dat is het systeem, dat is ‘normaal'. En ja.. hoe krijg je dat uitgelegd.. Dat is gewoon een beeld dat leeft in onze maatschappij. Ik merkte dat vroeger ook. Ik zit nu in een rolstoel die ik zelf kan voortbewegen, maar vroeger als iemand mij duwde dan kwamen mensen vragen ‘hoe is het met hem' – ik zit hier hè! Mensen praten gewoon op een andere manier omdat ze ervan uitgaan van ‘er zal wel..' En dat start vanuit iets goeds hè,.. Omdat wij hier vroeger heel katholiek waren hebben wij dat caritas-idee, dat hele paternalistische ‘we moeten zorgen voor de zwakkeren in onze maatschappij, onze gehandicapten'.. En we hebben toen beslist, honderden jaren geleden, van die mensen buiten de maatschappij te zetten. En op die manier hoeven die zich van al die problemen niets aan te trekken. En dat is op zich nog een positief ding. Maar je ziet bijvoorbeeld in Spanje en Portugal, dat zijn ook heel katholieke landen (of toch geweest) en daar hebben ze dezelfde gegevens gebruikt, dus ook de caritas-gedachte en het paternalistische, maar daar hebben ze beslist om voor deze mensen te zorgen door ze in hun midden te plaatsen. Wat eenzelfde gedachtegoed is, maar anders uitgevoerd. Wat een heel groot verschil geeft. Daar zie je bijvoorbeeld in het hoger onderwijs véél meer mensen met een beperking. De werkloosheidsgraad voor mensen met een beperking is daar ook lager dan in België. Bij ons is dat – denk ik – iets in de 70%. Werkloosheid? Ja. Zelf hoger opgeleide mensen. En waar liggen de kernoorzaken daar dan van? Waarom nemen mensen zo weinig mensen met een beperking aan? Dat versterkt elkaar. Je moet je eigenlijk al eens eerst de vraag stellen ‘hoeveel zie je er?'. Als je weet dat volgens Handicap International 19% van de wereldbevolking een beperking heeft, dan moet je eens op straat gaan en tellen: als je 100 mensen tegen komt, hoeveel daarvan zijn er dan bij met een beperking? En dan kan je nog zeggen van ja daar zijn ook onzichtbare beperkingen bij, mentale,.. En dat klopt. Maar zelfs al zou maar 1% van de wereldbevolking in een rolstoel zitten, wat geen onhaalbaar cijfer is volgens mij: 19% mensen met een beperking wereldwijd – pak dat de helft een fysieke beperking heeft, daar nog eens de helft van zou een zichtbare beperking kunnen hebben, daar nog eens de helft van.. 1 op 5 van de mensen met een fysieke zichtbare beperking zitten in een rolstoel. Dan zouden we zeggen 1 op de 100 mensen. Waar zijn die? En dat is het gevolg van dat systematisch.. Wegsteken? Ja wij leven in een gesubsidieerde segregatie. Je merkt dat aan alles. Wat bedoel je daarmee? Het is ten eerste al segregatie want alles is apart: onderwijs is apart,.. Maar eigenlijk start het al – voor mijn gevoel – bij de zwangerschap. Als je zwanger bent van een kind met een beperking, en versta me niet verkeerd dat kan heel zwaar zijn, dan wordt er al vanuit gegaan ‘oei, kan je het laten weghalen?'. En ja ok ik snap dat in sommige gevallen maar moeten we daar altijd vanuit gaan? Tegen mijn ouders zeiden ze bijvoorbeeld ook (je kon dat bij mij pas zien toen ik 3 jaar was) ‘ocharme', en ‘misschien gaat ‘m wel gelukkig kunnen worden'.. En nu zeggen ze ‘ge zult er wel trots op zijn' – en zij hebben zoiets van ‘ja, toen ook..'. Maar jullie maakten er iets anders van, jullie hebben dat beeld ‘dat gaat een sukkelaar worden'. Beeld u in dat we dat doen ten aanzien van iemand met een hoofddoek?! Of ‘ja, mijn zoon of dochter heeft een andere huidskleur.. – kunnen we die nog laten weghalen?' of ‘misschien gaat die wel gelukkig worden..' Dat gaan we gewoon niet meer doen. En eigenlijk is dat een beetje de reflex die je moet hebben.. Daar begint het al. Ja daar begint het. En dat zet zich stelstelmatig altijd maar door. Je kan in dit land perfect 18 jaar worden en niemand kennen met een beperking. Dat kan. En dat is super raar. Dat heb je niet met andere minderheidsgroepen. Nee, klopt. En dat zorgt er ook voor dat er geen snelheid wordt gepakt. Want bijvoorbeeld ten aanzien van mensen met een migratieachtergrond: we zien nu heel hard het generatieverschil tussen jonge mensen die dat gewoon zijn om in de klas samen te zitten met mensen met migratieachtergrond – dat is heel anders dan sommige mensen van de oudere generatie waar het nog klinkt ‘dat is allemaal nieuw voor mij'. En alle begrip daarvoor. Maar als mensen met een beperking uit de klassen wegblijven dan kan je die snelheid ook niet pakken hè. En dat loopt nog altijd heel stroef. Omdat bijvoorbeeld in het onderwijs elke school, elke leerkracht, apart kan beslissen of een kind met een beperking al dan niet welkom is in zijn klas. Dus zij kunnen dat gewoon volledig zelfstandig beslissen en daar is geen controle over. Is dat zo? Ja er kan enkel advies gegeven worden. En je hebt wel begeleiding daarin maar die kunnen eigenlijk niet echt iets opleggen. Er zijn scholen waar dat wel goed loopt, maar er zijn ook scholen waar dat totaal verkeerd loopt. Omdat heel ons onderwijssysteem is gebaseerd op dat excelleren: de beste leerlingen moeten we de beste opleidingen geven zodat die kunnen groeien en bloeien. Misschien moeten we dat systeem ook eens gaan herbekijken want dat is geen realistisch systeem naar mijn gevoel. Elk bedrijf is op zoek naar managers: mensen die hun werknemers kunnen motiveren. Je moet met iedereen kunnen omgaan op de werkvloer, het is een heel diverse werkvloer, je moet iedereen kunnen motiveren,.. Maar dat wilt dus ook zeggen dat die uit alle sociale lagen van de maatschappij komen, dat ze allerlei andere achtergronden hebben,.. Maar je hebt daar niet mee op school gezeten – dat is toch raar? Waarom zouden we dat niet doen? Je moet die toch leren kennen vanuit uw jeugd? Dan kan je inderdaad zoals je zegt die versnelling nemen. Dus ons onderwijs is vandaag de dag nog veel te gesegregeerd? Ja dat denk ik echt. Inclusief onderwijs is de way to go. We moeten een beetje outside of the box durven denken: natuurlijk kan niet elk kind hetzelfde curriculum afleggen. Dat gaat niet. Maar zo werkt het in de maatschappij ook niet. En er zijn wel andere landen waar ze dat ook kunnen oplossen. Bijvoorbeeld in Scandinavië. Door de lage graad van bevolkingsdichtheid is het niet mogelijk om om de vijf kilometer een school te plaatsen. Daar is het van ‘iedereen in een straal van zoveel kilometer in dit gebied moet naar die school' – eender welk niveau dat je haalt. En dit zitten zelfs in dezelfde klassen. Maar als je dus je leerkrachten op een andere manier daarop zou kunnen inzetten, en je hen ook anders zou opleiden, dan zou je daar wel andere systemen in kunnen brengen. Maar ja goed, dat is natuurlijk een werk van zeer lange adem. Dus je zou het ook kunnen omdraaien: omdat we zo dicht bevolkt zijn hier, hebben we ooit de luxe gehad om allemaal maar aparte schooltjes in te richten voor aparte groepen leerlingen. En voordat we het weten hebben we eigenlijk een gesegregeerd systeem opgezet dat meer tegen ons werkt.. Je moet eens.. Zo'n buitengewoon onderwijs dat ligt altijd in een bos ergens, dat is nooit in een stadcentrum. Dat is altijd ver weg. Onlangs hadden we toch zo die kinderen die dan zes uur op de bus moeten zitten – wat was onze oplossing? We gaan meer bussen inleggen. Nee, dat is niet de oplossing! De oplossing is om dat dichter bij te brengen! Zodat zij ook in de maatschappij aanwezig zijn, zodat zij kunnen deelnemen. Ik ben er zeker van: de mensen die bij mij in de klas hebben gezeten, die gaan dat wel meenemen. Die gaan.. Die kijken vanzelf met een heel andere bril naar mensen met een beperking? Ja. En dat is waarom dat zo traag evolueert. Omdat je die snelheid niet kan nemen want ze zijn nog altijd niet aanwezig. Ja. Er is ook zoiets.. Ik had onlangs een brainstorm met Jan Leyssens van Switchrs en hij vertelde mij dat je in uw leven altijd refereert naar de eerste 20 jaar van uw eigen leven. Bijvoorbeeld ‘nu zijn er meer kikkers [dan in de eerste 20 jaar van m'n leven]' – of meer of minder van dit of dat.. En dat heeft een impact op hoe je omgaat met data over klimaatopwarming omdat mensen zoiets gaan hebben van ‘ja maar vroeger was het..' – ja ‘vroeger' als in ‘in de eerste 20 jaar van uw leven', maar dat is niet de referentie voor het algemene.. Maar als je dus in de eerste 20 jaar van uw leven geen vriend in een rolstoel hebt of die een andere taal spreekt, of.. Dan ga je daar automatisch geen rekening mee houden. Dat klopt. Ja en in veel gevallen ga je daar allicht zelfs nog angst voor hebben. Angstig als in ‘oei hoe moet ik daarmee om gaan', en ‘die gaan dingen doen die ik niet wil', of ‘die gedragen zich anders dan hoe ik wil',.. Dat is iets heel natuurlijk: de mens is van nature uit een beetje xenofoob. Alles wat nieuw is daar zijn we wel geïnteresseerd in, maar we zijn daar toch ook een klein beetje bang van. Als er hier ooit een alien zou landen.. Op dag één kruipt de helft van de wereld in zijn schuilkelder en de andere helft wilt die ontmoeten. Terwijl honderd jaar daarna als het hier volloopt dan denkt iedereen ‘'t zal wel zijn, ik ben die mannen zo beu als iets' of ‘daar kijk ik niet meer van op hoor als er hier zo een groene rondloopt..'. Alles heeft tijd nodig om aan te wennen. Je moet ook de ruimte hebben om fouten te mogen maken. Als we nu kijken naar drempels richting een job, richting die arbeidsmarkt, dan vraag ik mee een beetje af.. Jij hebt gestudeerd, je hebt ook verder gestudeerd. Op een bepaald moment kom je op een punt waarop je zegt ‘ik ga geld verdienen' en je bent comedian geworden. Heb jij tussen die periode dat je studeerde en zelfstandig werd, nog geprobeerd om een job te vinden ergens? Ben je ooit zelf geconfronteerd geweest met beperkingen naar de arbeidsmarkt? Nee want ik ben eigenlijk tijdens m'n studie comedian geworden. Op een bepaald moment moest ik de keuzen maken: comedy of studeren. De keuze was redelijk snel gemaakt, dus ik heb wel het geluk gehad van nooit echt te moeten gaan solliciteren of werk te moeten gaan zoeken. Maar ik merk wel dat diezelfde problemen algemeen zijn. Dat is niet enkel bij het zoeken naar werk. Ik kende vroeger iemand en die was architect,  en die had een groot openbaar project, en haar baas zei op een bepaalde moment ‘ik heb de parking al gedaan'. Dus zij vraagt ‘heb je ook gehandicaptenparking voorzien?' waarop die baas ‘ja ja'. En dat was voorzien met overal zo van die losse kiezeltjes. En dan zei ze van ‘gaan we dat eens proberen met een rolstoel?' Dat is dus echt miserie. Daar had die baas nooit niet aan gedacht. En in de professionele sector ook: heel vaak wordt er al ingevuld voor een persoon.. Als je aan de meeste HR-diensten nu vraagt bv ‘er komt morgen iemand solliciteren met een andere huidskleur, welk werk zou je daar aan aanbieden?' dan zeggen ze nu (hopelijk) dat hangt van z'n capaciteiten af. Terwijl wanneer je zegt ‘er komt iemand solliciteren met een beperking', dan gaat er op die vraag geantwoord worden ‘dat hangt ervan af wat dat er mogelijk is'. En dat is een heel andere manier van kijken: je vult eigenlijk al in wat die persoon zou kunnen. Terwijl.. Dat is een systeem dat tijd nodig heeft om te kunnen veranderen. En dat kan enkel maar veranderen als je dat daadwerkelijk begint te zien. En daar is nog een groot probleem. En dat probleem sleept al heel lang aan. Roosevelt bijvoorbeeld, de president van Amerika, die zat in een rolstoel. Bijna niemand weet dat. Daar zijn amper foto's van. Omdat ja ‘je kan toch niet de president van Amerika in een zwakke positie, in een rolstoel, plaatsen'. Ik moet nu denken aan – en dat is al een paar jaar geleden maar dat hebben ze toch nooit onder stoelen of banken gestoken – de fameuze heel strenge minister van financiën in Duitsland, Wolfgang Schäuble, die zat ook in een rolstoel. Maar dat is dus super uitzonderlijk. 't Is uitzonderlijk inderdaad. En dat kan statistisch gezien niet, als het zo'n grote groep is dat er daarvan dan bijna niemand hogerop of in hogere functies geraken. Dat is heel raar. Ik neem altijd als voorbeeld: ik heb een mooie wagen, ik rij met een Maserati. Dat is echt een ding in de media: ‘dat is die dwerg met zijn Maserati'.. En eigenlijk is dat heel raar want er zijn nog collega's die met een mooie wagen rijden – ja maar dan is dat logisch ‘want die doen een job waarmee ze veel geld verdienen..' Ik ben ook eens naar de garage gegaan met de vraag of zij nog klanten hebben met een rolstoel – ‘nee, eigenlijk ben jij de enige'. Ook dat klopt statistisch niet. Dat kán toch niet? Dus ergens moet daar een bottle neck zitten die dat dat tegenhoudt. En ik ben ervan overtuigd dat dat onder andere in het onderwijs zit. Bijvoorbeeld, het buitengewoon onderwijs is ingedeeld in types, en type 4 dat is voor mensen met enkel een fysieke beperking. Dus met die leerlingen is er mentaal niets aan de hand. En ik had onlangs een gesprek.. Ik was bij de provincie Antwerpen met mijn voorstelling over inclusie voor bedrijven en organisaties – en daar waren ook mensen aanwezig met een beperking. En daar was een meisje bij, 16 jaar, en die was net van het buitengewoon onderwijs naar het gewoon onderwijs gegaan. En ik vroeg aan haar ‘wat is nu eigenlijk juist het grote verschil?' – ze zei ‘de leerstof is ongeveer hetzelfde maar ik moet nu examens doen.' Hoezo? Hebben ze dat in het buitengewoon onderwijs niet? Nee, die hebben geen eindtermen. Dat is toch waanzin?! Zelfs in dat type vier waar je net over vertelde? Nee – daar zijn geen eindtermen. Dus dat is eigenlijk zeggen van ‘hier is alle leerstof en doe maar wat, misschien leer je er iets van maar eigenlijk.. allez het moet niet hoor.. hier na ga je toch thuis met een uitkering zitten.' Dat is de achterliggende gedachte. Ja en dat is kei hard gewoon. ‘Gij hoeft niet bij te dragen aan de samenleving.' Gij hoeft dat niet. Daar komt het eigenlijk op neer. Als je werk zoekt als gehandicapte, dat is kei moeilijk: je wordt al door de overheid tegengehouden. Ah ja: als je gaat werken.. Je moet weten een invaliditeitsuitkering is opgesplitst in twee delen: je hebt een werkloosheidsuitkering en je hebt een integratietegemoetkoming. De werkloosheidsuitkering dat is omdat je niet gaat werken – logisch dat die wegvalt natuurlijk als je gaat werken. Maar die integratietegemoetkoming dat is eigenlijk de overheid die zegt ‘kijk we weten dat onze maatschappij niet aangepast is voor u en dat je extra kosten gaat moeten maken gedurende uw leven..' [dat is een goed ding dan, dat is de samenleving die daarvoor zorgt dan] – maar dat valt ook weg! [vanaf dat je gaat werken?] ja, dat valt systematisch ook weg! Maar eigenlijk is dat een heel onlogisch ding want of je nu een euro verdient per maand of een miljoen – je blijft dezelfde extra kosten hebben. En je blijft.. Integendeel, het is voor onze maatschappij goed dat iemand die normaalgezien alleen maar geld kost, ineens bijdraagt. Dus waarom zou je die niet motiveren om te gaan werken? Eigenlijk straf je die. Ja en je moet daar wel geraken elke dag, daar begint het al mee. Ik heb hier bijvoorbeeld deze rolstoel. Die bestaat uit 2 delen: een rolstoel en een elektrisch motortje dat je er op kan klikken. Dat is de enige manier waarop ik me zonder auto kan verplaatsen. En nu moet je weten: die 2 tesamen dat kost 11.000 euro. En je krijgt een tussenkomst van 3.500 euro. Dat is veel geld dat je zelf moet opleggen om maar gewoon uzelf te kunnen voortbewegen! dat gaat nog niet eens over ergens echt aan mogen / kunnen deelnemen. Ik kan 101 van die voorbeelden opnoemen. Als ik op reis ga of ik ga ergens naartoe.. Ik heb een Japans toilet thuis want ik kan daar zelf allemaal niet aan. Maar ik heb ook een mobiele versie daarvan. Dat is een apparaat dat mee moet. Daar moet ik een extra koffer voor boeken. Dat kost extra geld. Dus daarvoor dient die integratietegemoetkoming. Maar als die dus wegvalt als je gaat werken, dan kan ik mij heel goed voorstellen dat heel veel mensen met een beperking vandaag geen job gaan zoeken. Ik snap dat! Waarom zou je? Je moet al boven uw uitkering geraken en dan nog bereid zijn om al het gedoe er maar bij te nemen, de onzekerheid,.. Want ja: ik ben zelfstandige. Ze zeggen altijd: zelfstandige zijn dat is in het diepe springen. Ik heb dat twee keer moeten doen want als ik nu failliet ga: ik heb niet morgen terug mijn uitkering. Dat is weer een heel proces dat je door moet: dat moet dan erkend worden,.. Ik kan u zeggen dat ik waarschijnlijk een paar maanden ga moeten overleven.. Waarom zou ik dat risico nemen? Ik heb dat risico genomen omdat ik vind dat je anders gewoon in een soort van isolement geraakt. En dat blijft systematisch opgebouwd worden. Je moet u eens de vraag stellen: als je iets organiseert, ik zeg maar iets: een festival. Voor iedereen toegankelijk. Dan zal je wel iets van subsidies krijgen. Maar! Als je iets organiseert, een festival bijvoorbeeld, enkel voor mensen met een beperking, dan ga je veel meer subsidie krijgen! Dus eigenlijk wordt die segregatie ook nog eens gesubsidieerd! Dat is bij alles zo! Is het enkel voor mensen met een beperking? Dan gaan we het ondersteunen. Waarom? Je zou er beter voor zorgen dat het voor iedereen toegankelijk is. Dat is bijna een soort van mentaliteit. Ja ja en dat zit zo subtiel op heel veel plekken dat we ons er bijna niet van bewust zijn. En dat is waarschijnlijk zoals je zegt ooit met de beste bedoelingen opgezet.  Maar de effecten zijn.. Maar misschien zijn we gewoon te geduldig. Want dat gaat over wetten en decreten en regels. Ik vind dat we daartegenover niet zo geduldig moeten zijn van ‘ja dat neemt tijd..'. Mensen onderling, in interacties, dat is iets anders – wetten en systemen moeten wel ok zijn. 't Is gelijk dat je zegt: je moet ook de ruimte krijgen om iets te kunnen bijleren. Onlangs zei er iemand, een oudere persoon, we waren aan het babbelen en ik zei ‘die meneer die is zwart' – en hij zei tegen mij dat ik dat echt niet mocht zeggen, hij zei van ‘dat is echt niet ok, je moet het n-woord zeggen'. Dus ik zei hem dat ik denk dat hij dat toch niet helemaal juist heeft. En je zag die echt helemaal overdonderd zijn. Hij zei ook echt van ‘maar ik heb dat al tegen mensen gezegd..'. En in die mens daar zit dus geen gram slechte wil in, maar niemand heeft de ballen gehad om dat tegen die mens te zeggen. De persoon tegen wie hij dat woord dan gezegd heeft, zal waarschijnlijk ook zoiets gehad hebben van ‘deze strijd ga ik even laten passeren' – want je voelt echt zoiets van ‘ik wil niet diegene zijn die deze mens zijn hart gaat breken met te zeggen dat-ie dat toch echt verkeerd heeft ingeschat..' Maar die heeft dat na ons gesprek dus opgezocht en hij stuurde me een bericht waarin hij zei dat ik gelijk had en dat hij zich zo hard schaamde. Ja voilà dat heeft-ie dan geleerd. Ja dat is communiceren met elkaar. Geef elkaar de ruimte, wordt ook niet direct kwaad. Maar inderdaad wat wetten aangaat.. Dan wel direct kwaad worden! Daar moeten we eigenlijk geen geduld mee hebben. Wij zijn als land al twee keer veroordeeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, voor het schenden van de rechten van mensen met een beperking. Al twee keer. Ten eerste, bijna niemand weet dat. Nee inderdaad, over welke schendingen gaat dat? In het Europees Verdrag staat met betrekking tot werk dat elke persoon met een handicap recht heeft op een redelijke aanpassing. Een redelijke aanpassing: dat is natuurlijk een vage term. Maar het zijn ook vaak minimale aanpassingen die nodig zijn. En dat wordt niet gerespecteerd: het niet respecteren ervan kan je nergens aankaarten of aanklagen. Je kan daar enkel melding van maken. En pas op, die angel blijven ze er uit halen: Unia bijvoorbeeld.. Vlaanderen gaat daar uit. En dan zeggen ze dat dat wordt vervangen door een Vlaamse variant ervan. Maar de angel daar is: dat nieuwe instituut zal geen maatregelen kunnen opleggen, dat kan enkel adviseren. Ja dat is dus gewoon 20 jaar terug de tijd ingaan.. Wat zou België dan tegenhouden om zich in regel te stellen met die Europese Verordeningen? Daar is toch geen logisch argument voor te bedenken? Misschien ligt dat aan het feit dat de mensen die die wetten en decreten opstellen ofwel zelf geen beperking hebben, ofwel geen mensen kennen? Ja. Want we zijn er nu twee keer voor veroordeeld – bij de tweede veroordeling waren er in het parlement zelfs stemmen die opperden ‘kunnen we ons niet uitschrijven voor dat deel?'. Dus je wilt je uitschrijven voor een deel van het Verdrag voor de Rechten van de Mens – dat is op zich toch wel raar?! En nu is er een commissie opgesteld die onderzoek gaat doen naar hoe dat het verbeterd kan worden, en in die commissie zetelt niemand met een beperking. En ik kan ergens begrijpen dat ze denken dat ze die mensen niet vinden – maar tegelijkertijd is dat ook wel wat onzin: ik ken er zelf ondertussen al wel een aantal, je komt ook mensen tegen,.. Waar een wil is, is een weg. Maar bon, ik ben nog geneigd om dat te geloven. Maar dan weet je toch dat er iets niet klopt? Je kan nu toch niet meer zeggen bv. ‘wij vinden niemand met een migratieachtergrond'. Dat kunnen we toch niet meer zeggen? Dat klopt niet meer. Dan denk ik ook van ‘trekt uw ogen open'. En in dit geval kom je daar misschien nog mee weg met dat te zeggen, maar hoe lang gaat dat nog blijven duren? Ik denk dat de privé sneller gaat zijn dan de overheid op dat vlak. Waarom denk je dat? Omdat we dat ergens ook gaan moeten: er zijn tekorten, alle bedrijven zoeken werknemers. Dus die beginnen stilaan ook te kijken in de richting van.. ‘Ah er is een grote groep mensen die eigenlijk wel willen werken, mensen met een beperking – we gaan dat moeten uitzoeken'. Dus die gaan ook druk kunnen leggen op de overheid om die decreten en wetten aan te passen ‘ja wij zitten hier met de HR-dienst samen en wij willen iemand in dienst nemen en dat is gewoon een heel kluwen'.. En ook: ik ben geen expert in risicoanalyses, maar als je naar de cijfers kijkt van mensen met een beperking die werken, dan heeft 70% geen aangeboren beperking. Dus dat wilt zeggen dat die daarin terechtgekomen zijn. Nogmaals: ik ben geen expert in risicoanalyses voor bedrijven maar ik zou me daar wel op voorbereiden moest ik een bedrijf zijn. En dat begint. Dat begint te komen. Want je zei daarnet dat je ook een programma hebt naar bedrijfsleiders of organisaties rond dit thema? Ja. En wat doe je dan daarin? Daarin schets ik een beetje hoe mijn leven gelopen is. Omdat heel veel mensen die mij nu zien denken ‘Het is u toch gelukt? Dus wat is het probleem?' Het giftige geschenk van rolmodelschap. Ja inderdaad. Je ziet de zwaan maar je ziet niet hoe hard er onder water getrappeld moet worden. En dat is nu zo'n beetje het probleem: je bent inderdaad een rolmodel maar dat mag ook niet misbruikt worden de rest af te schilderen als zou het hen niet lukken omdat ze daar gewoon te lui voor zijn. Ik ben een beetje door de mazen van het net geglipt, ik ben uit de put kunnen klimmen en ik heb nu de keuze om te zeggen ‘trek jullie plan' ofwel probeer ik nog mensen uit die put te krijgen. En ik schets die situatie. Ik probeer dat ook een beetje confronterend te doen – ik zie hier het boek ‘Excluses' ook liggen, er komen stukken uit dat boek ook in die voorstelling. Eigenlijk start het al gewoon met de vraag naar uzelf toe ‘hoeveel mensen ken jij met een beperking – die geen familie zijn?' Als je die vraag al stelt dan ga je direct zien: dat zijn er niet zo heel veel. En dan probeer ik dat te schetsen hoe dat dat komt, en naar gelang welk bedrijf of organisatie dat het is voeg ik dingen toe of laat ik dingen weg – ik heb bijvoorbeeld een groot stuk over onderwijs.. Maar ook de voordelen voor een bedrijf om mensen in dienst te nemen met een beperking, komen aan bod. Het voorbeeld dat ik altijd aan haal: wat wil je, iemand die van de schoolbanken afkomt en het theoretisch altijd heel goed heeft gedaan maar bij het eerste probleem begint te panikeren want dat stond niet in de boeken.. of denk je ‘misschien is het wel interessant om hier iemand te hebben die al jarenlang elke drempel moet ontwijken (letterlijk) om ergens binnen te geraken en die dus ook niet zo snel van z'n melk zal zijn als er eens iets tegenslaat of als er een alternatief gezocht moet worden'? Ik ben ervan overtuigd dat dat een skill is.. Het is een vorm van ongelooflijke veerkracht.. Ja voilà, dat is onze natuur! Survival of the fittest? Wij zoeken altijd naar manieren om te overleven en mensen met een beperking die hebben dat op een andere manier gezocht. En die hebben dat van kindsbeen af nooit anders geweten dan dat ze die problemen moesten opgelost krijgen. Voilà. Je moet de problemen oplossen als ze zich voordoen en ik haal graag de parallel aan met een vriend van mij die een heel ander levenspad heeft gekregen doordat er andere keuzes voor hem gemaakt zijn. Desondanks dat wij zeer vergelijkbaar waren. Wij hadden alletwee een fysieke beperking, geen mentale beperking. En toch is hij in een heel ander traject terechtgekomen. Hij is wel naar het buitengewoon onderwijs gegaan. Dan wilden ze hem laten doorstuderen. Dat ging dan niet omdat die gewoon niet voorbereid was. En daar draait het eigenlijk allemaal rond. Ik probeer ook cijfers erbij te halen, zeker voor bedrijven is dat altijd belangrijk. En een beetje de vraag van ‘probeer het eens op een andere manier te bekijken'. Als je zelf morgen.. 't Is zoals je zei: de vraag is niet of je ooit zelf hulpbehoevend zal worden, de vraag is wanneer. Wanneer ga ik hulpbehoevend zijn en wanneer ik dat dan ben, ga ik het dan tof vinden dat iemand anders voor mij invult wat ik kan en wat niet? Dat ga je toch niet willen? Je blijft dezelfde persoon alleen is uw mobiliteit misschien wat minder of zo. En toch doen we dat nog voor andere mensen. Waarom doen we dat? Daar moeten we over nadenken: hoe dat we dat kunnen voorkomen. Ja we moeten ons daar in de eerste instantie al bewust van zijn dat we dat doen. Want dat is voor een stuk in ons onbewuste een soort unconscious bias die daar ergens speelt. Dus we moeten ons daar bewust van worden en dan ook durven daarover na te denken. Want dat vergt bijna moed om dat niet te doen. Ja. Wij hebben zelf ook wel trajecten naar jongeren toe die niet passen in de klassieke schoolloopbaan, zo zijn er uiteraard meer dan genoeg, die dreigen uit te vallen en die we dan uit de klas halen en eigenlijk een dag per week in een bedrijf laten meedraaien, naar hun keuze. En onze collega die dat doet die zegt ook altijd ‘de essentie is dat we die jonge gasten moeten helpen door ze niet te helpen'. Maar dat vergt moed, want we zitten allemaal zo in elkaar dat we willen helpen. En we willen dat invullen voor u. Maar je groeit maar door het zelf te doen. Die ruimte moet je inderdaad wel geven. Ja en dat zijn wij niet gewend. William jij gebruikt nu echt je platform om op te komen voor gelijke kansen en gelijke rechten – doe je dat vooral uit frustratie of uit liefde? Een beetje van de twee eigenlijk. Ik merk de laatste tijd wel.. Ik word soms verlamd door hetgeen me tegelijk ook de drijfveer geeft om door te gaan. Met hoe meer mensen met een beperking dat ik in contact kom, hoe meer gelijkenissen ik zie tussen hen en mij. Ik vind dat nog altijd heel moeilijk om zelfs maar uit te spreken omdat ik jarenlang heb gedacht ‘William dat is een gevoel dat je uzelf geeft, dat is niet zo, je stelt u aan.' Dat gevoel dat ik toch op de een of andere manier minder kansen en mogelijkheden krijg en daar precies ook altijd blijder mee moet zijn dan een ander. Nog altijd heb ik het gevoel dat ik niet op nul begin, maar op min vijf. Onlangs interviewde een student mij en ze wilde onderzoek doen naar mensen met een beperking in de artistieke sector die professioneel zijn en onder het artiestenstatuut vallen. Ze is daarop moeten terugkomen want er was zo niemand. Er was er geen enkele. Dus ze is dan overgegaan naar ‘mensen met een beperking die in de artiestensector werken en die liefst ook professioneel zijn'. Ik val daar ook niet onder want ik ben zelfstandige. Maar die vertelde mij ook een verhaal.. Wat haar opviel was dat mensen die geen beperking hebben en in die sector werken, die dan een beperking krijgen, dat die allemaal het gevoel hebben van ‘ik ben dezelfde persoon, ik heb dezelfde mogelijkheden, maar ik krijg minder opportuniteiten'. ‘Ik krijg minder kansen én ik moet er dankbaarder voor zijn.' En die zei dat en ik dacht ‘oh my God dat is iets wat ik intussen al bijna 15 jaar tegen mezelf zeg: van nee William, dat is niet, je bent jezelf aan het aanstellen' – ‘ik weet dat je dat gevoel hebt, maar dat is niet' – en dat is heel demotiverend, want dan heb je zoiets van ‘het was dan toch'.. Ik merk dat gewoon bij collega's.. Ik kan nog over straat, waar ik ook binnen kom: iedereen herkent mij, mensen willen op de foto met mij, ze zeggen goedendag tegen mij,.. Ik vind dat allemaal niet erg, maar de collega's die ook op dat niveau zitten qua bekendheid, krijgen wel veel meer opportuniteiten en moeten zichzelf veel minder bewijzen dan ik. En dat vind ik iets heel raar. Ik heb het daar moeilijk mee. Je voelt dat wel nog altijd zo? Ik voel dat nog altijd. Ik merk nu bijvoorbeeld in de sector waarin ik nu werk: alle zenders zeggen ‘wij willen een schermgezicht met een beperking' – maar geen enkele zender heeft mij al gecontacteerd. En ze hoeven niet per se fan van mij te zijn, maar ik ben wel op dit moment denk ik de bekendste persoon met een beperking in dit land. Dus je zou op z'n minst kunnen denken van ‘éénoog is koning in het land der blinden..' Ook al zou je m'n kwaliteiten niet goed vinden, dat kan, maar dan ga je op z'n minst toch een keer babbelen? Dat is toch iets.. Dan behoor ik daar ineens precies niet meer toe.. Terwijl ik er daarvoor altijd voor heb moeten vechten, maar dan is het precies van ‘jij hoort niet tot die groep want jij bent William Boeva' of waar ligt dat dan aan? En dat is precies of ik heel die strijd weer aan het voeren ben. En dat herken ik ook van toen ik net begon met comedy. Ik was toen 19 of 20 jaar en ik stond toen op het punt, ik had net niet zo'n hele leuke puberteit gehad, en ik had zoiets van ‘ja ok ik heb een beperking maar eigenlijk kan me dat niet schelen' – en ik zat vol in het geloof van ‘dat maakt niet uit'. En omdat dat voor mijn vrienden niet uitmaakte, daar werd amper nog iets over gezegd,.. En dan begin je met comedy en in mijn allereerste setje, daar zat geen enkele dwergenmop in. En niemand lachte. En achteraf – dat was in The Joker – ik vraag aan de cafébaas, ‘was het zo slecht?', ‘nee het was wel ok', zegt hij, ‘maar je hebt geen enkele dwergenmop!' en hij zegt ‘ik zou dat wel doen want mensen kijken en gaan het vreemd vinden dat je daar niets over zegt'. En dat was voor mij echt een hele grote slag in mijn gezicht: het doet er dus duidelijk wél toe. Je kan wel allemaal zeggen dat het er niet toe doet, maar het doet er kei hard wel toe. En dan ben je dat weer aan het opbouwen naar dat mensen daar voorbij zouden willen kijken.. Maar dat blijft toch iets moeilijks. Ik heb een aantal maanden geleden een open brief geschreven over inclusie in de media en ik heb daar heel veel positieve reacties op gekregen van mensen met een beperking, van mensen die daarrond staan en mensen die daar mee bezig zijn, experts ook. Maar er zijn ook heel veel negatieve reacties, nog steeds. En je merkt gewoon aan die reacties dat er echt nog een groot probleem is. Er zijn echt mensen die dingen sturen als – en ik vind dat best grappig want heel ironisch – ‘hé kutdwerg jij moet respect hebben voor mensen met een handicap'.. Ja dit is heel ironisch op heel veel manieren, op veel niveaus.. Maar dat komt voor mij gewoon heel hard aan, het feit dat wat ik in die brief heb geschreven was gewoon ‘we kunnen meer doen dan dit'. En het feit dat dat zo'n hetze is geworden laat gewoon kei hard zien dat we nog niet allemaal mee zijn. Ik bedoel, moest hetzelfde gepost zijn in de zin van ‘ik vind dat er meer vrouwen moeten komen op tv' of ‘dat die meer ondersteunende rollen moeten krijgen op tv', dan zou iedereen zeggen van ‘ja, je hebt gelijk man'.  Daar kan niemand op zich iets negatiefs over zeggen! Ik heb die brief geschreven, en ik heb die twee weken lang liggen herschrijven om elke mogelijke angel er uit te halen om niemand te beledigen, om de boodschap echt zo helder mogelijk te maken: ‘hallo, ik trek aan de noodrem – je kan je niet verstoppen achter dit soort programma's om te zeggen dat je aan inclusie doet'. En dat dat dan zó'n hetze is geworden ja dan zijn we gewoon nog allemaal niet mee. We zijn nog niet mee, je voelt dat. NMBS heeft onlangs nieuwe treinstellen gekocht: die zijn nog altijd niet rolstoeltoegankelijk – hoe kán dat?! We zijn 2023 en mensen zeggen nog altijd tegen mij ‘William ge kunt toch niet verwachten dat je overal binnen kunt met uwe rolstoel'? Jij verwacht toch ook dat je overal binnen kan? Waarom zou ik dat dan niet mogen verwachten? ‘Ja dat kost veel geld' – ja natuurlijk, ik verwacht dat dat nog lang gaat duren, maar je moet er wel al mee bezig zijn want je had er eigenlijk al 50 jaar geleden mee moeten bezig zijn.. De vorige keer toen je alles gerenoveerd had, toen had je er al aan moeten denken. Je kan dat niet als een excuus gebruiken om dat nu wéér niet te doen, of wéér uit te stellen. Ja morgen zit je misschien zelf in een rolstoel.. en dan kan je misschien bij uzelf niet eens meer binnen. Ja. Ik heb letterlijk een mail gehad van een bankdirecteur die me stuurde van ‘William ik heb uw brief gelezen. Ik heb één klant in een rolstoel. Wat verwacht jij nu van mij? Ik ben een nieuw kantoor aan het plaatsen – voor één iemand kan ik toch niet alles aanpassen?' En dan stuurde hij ‘En dan ben ik beginnen nadenken: wat als ikzelf morgen die één iemand ben? Of iemand van mijn familie? Of mijn beste werknemer? Moet ik die dan ontslaan omdat die niet meer kan wandelen? En misschien mis ik zelfs potentiële klanten.' Voilà, dat wilde ik ook net zeggen. Ik bedoel, ga naar een bedrijf als Coca-Cola en zeg dat je een marketingplan hebt waarmee je 19% van de wereldbevolking kan aanspreken. Die springen een gat in de lucht he, dat is een waanzinnig getal! Je kan de simpele vergelijking maken: als ik wil gaan eten met mijn vrienden, we zijn met tien man, en ik kies een restaurant en ik zie dat ze daar alleen maar hoge tafels hebben,.. Ja dat gaan dan niet lukken. Dan gaan we daar niet eten. En op die manier rateer je 11 man. Je rateert dan dus niet alleen die groep van 19% maar ook al die mensen die daarrond zitten. Ze hebben dat eens uitgerekend: als in Amerika één procent van de mensen met een beperking extra zou werken, dus één procent méér, dan stijg het bruto nationaal product met vier miljard of zoiets. Dat gaat om één procent – dat is waanzinnig gewoon. Er liggen nog zoveel kansen. Ja en we hebben eigenlijk al zoveel geduld gehad – zeker met die systemen – dat het op zich al niet uitmaakt: is het vanuit het rechtvaardigheidsargument of vanuit het commerciële argument, zet gewoon die vijftig stappen vooruit die we al lang hadden moeten zetten.. En daar is dan een sprankeltje optimisme wat ik daarjuist bij u hoorde: de krapte die we vandaag op de arbeidsmarkt hebben, zou wel eens kunnen betekenen dat de privésector een aantal dingen gaat doen en dat de boel wat in gang gaat schieten. Laat ons dat allemaal hopen. En zeker nadat mensen deze podcast geluisterd hebben: dan gaat de wereld gewoon helemaal veranderen William! Dat kan niet anders. Voilà. Ik hoop ook dat Ben Weyts aan het luisteren is. We zullen het hem sturen. Want ook dat: het aantal kinderen in het buitengewoon onderwijs is gemiddeld per land 1,8%, in België is dat 6,3%. Dus wij zetten kinderen veel te snel in buitengewoon onderwijs en ik lees vooral dat het buitengewoon onderwijs nog zal worden uitgebreid. Dat is geen goed idee. Het is nooit een goed idee om groepen mensen op te splitsen. We hebben een poging gedaan met het M-Decreet.. Maar dat is dan een beetje verkeerd afgelopen. Ja, omdat daar ook geen controle op staat. Nogmaals: iedereen besliste voor zich. Mijn moeder is moeten stoppen met werken om voor mij alles te regelen en voor mij te zorgen. Ik had een broer en twee halfbroers die alles ‘gewoon' hebben gedaan zeg maar, en mijn ouders hadden zoiets van ‘voor ons is er geen verschil – we gaan hiervoor strijden en we lossen problemen wel op als ze zich voordoen – we gaan niet op voorhand zeggen dat hij iets niet gaat kunnen.' Probeer het, en dan zie je wel. Voor alles is er een manier. Dat is onze natuur. En dat is de kracht die je daarnet ook aangegeven hebt. En waar we te veel aan voorbij gaan. Dus werkgevers allerlande: luister naar hetgeen hier gezegd werd en gebruik de kracht, de veerkracht en het doorzettingsvermogen dat mensen met een beperking van jongs af aan hebben. Absoluut. Ik kijk altijd op het laatste naar Artemis, die wilt altijd het laatste woord William. Artemis, los jij het nu eens allemaal op voor ons. Ik wilde nog een reflectie van jou William over de rol van humor. Want humor is voor mij echt een soort van hogere intelligentie: omgaan met elkaar – wat soms gewoon ook awkward is, je weet soms niet wat je juist moet zeggen of zo,.. Humor is toch kei belangrijk? Ja natuurlijk. Humor is relativeren. En als je kan relativeren dan kan je de wereld aan. Weet je? Het klinkt misschien nogal donker, maar wat ik soms een heel rustgevende gedachte vind, is dat het gemiddeld vier of vijf generaties duurt voordat iemand ooit nog echt weet wie je was. Wij kennen allemaal Napoleon, maar weet jij hoe dat die sprak? Ik niet. En dat zijn dan nog de groot uitvergrote.. Maar de gemiddelde mens? Die zijn hier zo kort! Als het eens ongemakkelijk is.. wat is dat: wij zijn maar een knip in het bestaan van het universum. Dus ontspan jezelf. Het is niet allemaal zo groot als je denkt. En de evenaar loopt niet door uw gat. En dat zal ‘m ook nooit doen. Dus chill. Probeer het gewoon zo goed mogelijk te maken voor ons allemaal. Ik denk dat dat gewoon een belangrijke is. Zorg voor elkaar en lach ook met de miserie – dat mag. Toen mijn vader gestorven is, een van de laatste dingen die hij tegen mij zei.. Ik zei altijd voor te lachen tegen hem ‘ik ga een show over u maken want gij bent echt een figuur..' En op zijn sterfbed zei hij tegen mij ‘jij hebt dat ooit gezegd maar je moet dat niet doen, maar als je het wilt doen dan mag je dat zeker doen, maar vertel vooral de slechte dingen want daar lachen ze het hardste mee'. En ik had echt zoiets van ‘shit, jij snapt zo goed wat de kracht van humor is!' Dingen kunnen weglachen: dan heb je het verwerkt. Elk trauma, elk drama: als je ermee kan lachen dan ben je het aan het verwerken of dan heb je het verwerkt. En dat is denk ik de kracht van humor. Dank je wel William Boeva! Graag gedaan, 't was gezellig. [outro] >>> Je luisterde naar Let's Talk, de podcast waarin we de dialoog voeden rond inclusie op de arbeidsmarkt, impactvolle initiatieven onder de aandacht brengen en minder gehoorde stemmen aan het woord laten. Was je geboeid, zette dit gesprek je aan het denken, ben je zelf graag een van onze volgende gasten? Laat het ons weten, volg ons op social media en abonneer je zeker op deze podcastreeks!

De laatste Summer Special van deze zomer is er eentje waarin Bompa Gremlin Sven op bezoek gaat bij zijn vriend en filmcomponist Brian Clifton. Er worden herinneringen opgehaald van hun samenwerking aan de films Bingo en De Duistere Diamant en Hollywood anekdotes aangehaald waarin o.a. Tom Cruise, Ennio Morricone, Henry Mancini, John Barry, Bruce Broughton, Hans Zimmer en Roland Joffe een leuke bijrol spelen. Oh ja, en misschien komen ze wel een zak vol wapens van John Millius tegen… maar bovenal staat filmmuziek en hun gezamenlijke passie voor de cinema centraal in dit Antwerps onderonsje.

Journalist Jan Hertoghs schreef met ‘Alles voor de Kempen' een liefdesverklaring van een Antwerps stadskind aan de Kempen, de streek van zijn grootvader. Een poging om de Kempen en de Kempenaren te vatten.

Voor deze speciale podcast reeks besloot ik een experiment op te zetten. Ik verliet mijn eenzame opnamestudio in Zillebeke en trok samen met een bende Content Rebels naar Studio Morris in Aalst. We vierden er hun graduation van mijn A tot Z online programma in rebelse content marketing, en ik vroeg me af wat er zou gebeuren als ik hen, zonder enige voorbereiding, voor mijn micro zou plaatsen om samen een podcast op te nemen. Het resultaat is een volledige reeks van 7 interviews, openhartig, binnenkijkend in de businesses en levens van onderneemsters. Het leven zoals het is: de solopreneur. In het 2de deel brengt Marleen Marynissen een streepje Antwerps in de Rebel Rants. Als professional organizer voor 65-plussers motiveert ze mensen om in het derde deel van hun leven niet bij de geraniums te blijven zitten maar actie te nemen en stappen te zetten. Organizen zit in haar bloed en daar heeft ze een hele trukendoos voor. Maar ondernemen en marketing… dat is iets van een helemaal andere orde. Be prepared voor een vurige rant over ageism en marketing mindfucks in deze episode. Je vindt de shownotes en meer op www.ampersandpodcast.com.

De starters voor het NBA All-Star Game zijn bekendgemaakt en net nu heeft Dennis een Belgische All-Star als gast. Antwerps boegbeeld en point guard van Kangoeroes Mechelen Domien Loubry komt praten over zijn liefde voor het spelletje, de NBA vs EuroLeague en zijn interessante en tumultueuze carrière.

Wanneer een West-Vlaming het woord ‘gehakt' in de mond neemt, weten we nooit of-ie het over zijn avondmaal of cybercriminaliteit heeft. Gelukkig hoeven we ons dat bij Antwerpenaren nooit af te vragen, want zij hebben het over frut. Niet dat we het Antwerps dialect machtig zijn, maar Google leerde ons dat. Benieuwd of men in de Sinjorenstad nog op Google kan, want dit China aan de Schelde is sinds een week dankzij sluwe digidieven vakkundig afgesneden van de moderniteit. Ze kunnen er geen apps meer gebruiken, laat staan dat ze met een superapp aan de slag zouden gaan! Welkom in Computer Club, een podcast door Frederik 'Freddy' De Bosschere & Thomas 'Smollie' Smolders. Met dank aan Sebastiaan Van den Branden & Toon De Pauw voor de technische hulp. Wekelijks bespreken we de actualiteit op vlak van technologie en gaan we op zoek naar interessante feiten en innovaties. Af en toe nodigen we zelfs een gast uit. Er zijn ook jingles. Word Vriend van de Show: https://vrienden.computerclub.online Nieuwsbrief: https://nieuwsbrief.computerclub.online Merchandise: https://computerclub.shop

Vandaag hebben we het in de praattafel zeker niet over grote peilingen, legaliseren en Limburgse peren. Maar wél over apenpokken in China en Antwerps neanderthaler burgemeester de Wever komt ook nog aan het woord. Een Sloveense Darwin award - en over awards gesproken - heel de cast is verheugd over de nieuwe Ig Nobel prijzen voor 2022. Een specialleke vandaag! Maar vergeet zeker onze wekelijkse Biomimicri niet van Mario over griezelige uilen en drones of onze favoriete kris met zijn gedichterbij dat deze week over groenten gaat. Alles wordt afgeroomd met een wolkje kosmos. Dat en nog veel meer in de praattafel van deze week. Reus en Reuzin zijn onbeschadigd terecht na inwilliging beloftes: “Er moet meer respect komen voor dit erfgoed” | Wetteren | hln.be DE GROTE PEILING. Vooruit scoort historisch hoog, Vlaams Belang wordt nipt de grootste partij van Vlaanderen | Instagram VTM NIEUWS | hln.be Open VLD zet licht op groen voor legalisering van softdrugs en wil autokeuring afschaffen (msn.com) FOTO'S MET KURKDROOG AFLEVERING #4: BART DE WEVERBart De Wever praat vrijuit en kurkdroog: “Te veel politieke beesten zoals ik samen, die vreten elkaar op” Eerste geval van apenpokken in China, topepidemioloog waarschuwt: "Raak geen buitenlanders aan" (msn.com) Sloveense familie cremeert verkeerde patiënt: echte vader is nog in leven (msn.com) Ig Nobelprijzen voor Nederlands onderzoek naar roddelen, maya-klysma's en blind datesPast Ig Winners Scientists create cyborg cockroach for rescue, surveillance missions - SCIENCE News Koreaanse kernfusiereactor haalt 30 seconden 100 miljoen graden – New Scientist Scientists Discover Small Proteins Regulate the Aging Process --- Send in a voice message: https://anchor.fm/praattafel/message

Jinnih Beels is schepen van jeugd en onderwijs van Antwerpen. Ze werd in 1976 in Calcutta geboren als dochter van een Indische moeder en een Belgische vader. Haar moeder werd vergiftigd, waarna ze als zesjarige naar België verhuisde met haar vader. Ze studeerde criminologie en ging bij de politie werken. Ze stapte over naar de politiek en werd in januari 2019 schepen in Antwerpen. Ik zocht haar op in haar voorlopige schepenkabinet twee dagen voor ze zou verhuizen naar het gerenoveerde stadhuis van Antwerpen. We zaten in een straatje vlakbij, hier en daar zag ik al kartonnen dozen. Tijdens ons gesprek zat haar medewerker Michiel een beetje verder in dezelfde ruimte. Jinnih Beels vertelt hoe ze als een razende begon te lezen op haar zesde, en hoe dat voortkwam uit iets wat er in de klas gebeurde. Het gaat over de slinkse wijze waarop haar vader haar deed lezen over de Romeinse geschiedenis, en over het boek dat ze uitlas op het toilet van een hotel in Rhodos. Het gaat over cynisme en politiek, over haar eigen rol die ze zwaar in vraag stelt, en over de Latijnse spreuken van haar burgemeester. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je in de shownotes op wimoosterlinck.be De drie boeken van Jinnih Beels zijn: 1. Lale Gül: Ik ga leven 2. Khaled Hosseini: Duizend schitterende zonnen 3. Robert Harris: Cicero trilogie

Een Russische oligarch trekt zich terug uit Eurochem, een groot bedrijf in de Antwerpse haven. Die terugtrekking brengt heel wat onzekerheid met zich mee. Wat zullen wij allemaal voelen van de onverwachte beslissing van de ECB gisteren om haar stimulus-mechanisme voor de economie wat te gaan vertragen? En Cartamundi, het speelkaartenbedrijf uit Turnhout heeft een deal met ...Batman Host: Bert Rymen Productie: Dries Ceuppens See omnystudio.com/listener for privacy information.

Relaas presenteert 'Verhaal de Natuur'. In 'Verhaal de Natuur' gaat Natuurpunt op zoek naar verhalen over de natuur die nu nog niet vaak aan bod komen. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem, verbinden ze Natuurpuntvrijwilligers en leden van FMDO, een organisatie die werkt aan positief samenleven in diversiteit. Meer info? https://www.natuurpunt.be/pagina/verhaal-de-natuur Deze podcast kwam tot stand in samenwerking met Relaas. Dit is het verhaal van Faitha.

Relaas presenteert 'Verhaal de Natuur'. In 'Verhaal de Natuur' gaat Natuurpunt op zoek naar verhalen over de natuur die nu nog niet vaak aan bod komen. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem, verbinden ze Natuurpuntvrijwilligers en leden van FMDO, een organisatie die werkt aan positief samenleven in diversiteit. Meer info? https://www.natuurpunt.be/pagina/verhaal-de-natuur Deze podcast kwam tot stand in samenwerking met Relaas. Dit is het verhaal van Lorrain.

Relaas presenteert 'Verhaal de Natuur'. In 'Verhaal de Natuur' gaat Natuurpunt op zoek naar verhalen over de natuur die nu nog niet vaak aan bod komen. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem, verbinden ze Natuurpuntvrijwilligers en leden van FMDO, een organisatie die werkt aan positief samenleven in diversiteit. Meer info? https://www.natuurpunt.be/pagina/verhaal-de-natuur Deze podcast kwam tot stand in samenwerking met Relaas.  Dit is het verhaal van Hellen.

Clement Peerens, popkenner en drijvende kracht achter The Clement Peerens Explosition, laat een jaar lang zijn licht schijnen over de hedendaagse helden van de Belgische muziekscene. Eens per maand, en dat tot eind 2022, verzamelen Bart Peeters en Clement, die stilaan aan zijn afscheid van de internationale podia denkt, om even welbespraakt als geestig een stand van zaken op te maken. Spannende tijden voor Dikke Lu, lelijke foorwijven en Alex Callier. En voor iedere liefhebber van het Antwerps, vlijmscherpe satire en de tegendraadse logica van Hugo Matthysen. De ongelogen waarheid, zonder twijfel!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Clement Peerens, popkenner en drijvende kracht achter The Clement Peerens Explosition, laat een jaar lang zijn licht schijnen over de hedendaagse helden van de Belgische muziekscene. Eens per maand, en dat tot eind 2022, verzamelen Bart Peeters en Clement, die stilaan aan zijn afscheid van de internationale podia denkt, om even welbespraakt als geestig een stand van zaken op te maken. Spannende tijden voor Dikke Lu, lelijke foorwijven en Alex Callier. En voor iedere liefhebber van het Antwerps, vlijmscherpe satire en de tegendraadse logica van Hugo Matthysen. De ongelogen waarheid, zonder twijfel!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Willie West viert het leven van een levende legende: Kanye West! Ella vraagt zich af wat de rapper graag zou drinken en vooral... op welk Antwerps terras?  Zin in nóg meer pop? Volg de Popspraak-playlist en check meer muziek op Legacy Of Music! Playlist: http://LNK.to/PopspraakPlaylist Legacy Of Music: www.legacyofmusic.com Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

Welkom bij geschiedenis van België en welkom bij deze aflevering over Wafels. Jawel wafels. Eén van de drie voedselartikelen waar ons land het meest bekend voor is in het buitenland. In deze aflevering heb ik het over de herkomst van de wafel. De Belgische wafel om precies te zijn maar Grieken kruisvaarders, Parijse huisvrouwen, Pieter Breugel, een Antwerps kookboek, de uitvinding van bloemsuiker en de prins-bisschop van Luik passeren ook de revue. En dan heb ik het nog niet gehad over waarom het woord wafel in de ogen van heel wat Amerikanen onlosmakelijk met België verbonden is. Dat en meer in deze aflevering van Geschiedenis van België. https://www.huffpost.com/entry/belgian-waffles-history_n_6535434 https://www.historylink.org/File/10092

Afgelopen week ontstond er in de publieke opinie veel ophef over de uitspraak van de Paus die de deur dichtsloeg voor de zegening van holebikoppels. De Belgische bisschoppen zetten zich expliciet af tegen het Vaticaan en zegenen wel holebikoppels, Clandestien dus volgens Rome. In deze aflevering van Doorbraak Radio geeft Antwerps bisschop Johan Bonny meer uitleg over waarom hij iedereen in de kerkelijke gemeenschap oproept om holebistellen wel te zegenen.  Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

Mike Kestemont is hoofddocent Middelnederlandse letterkunde aan de Universiteit Antwerper en een succesvol thrillerauteur. Maud Vanhauwaert (1984) is een Antwerps actrice en dichteres. Het Verblijf is een initiatief van Marc van Oostendorp. Redactie: Johan Oosterman, Iris van Erve, Jaap de Jong, Lot Broos. Presentatie, format, productie, vogels en muziek: Michiel van de Weerthof. Het verblijf wordt mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Taalunie. https://hetverblijf.online

We praten met Mohamed Akarouch, een Antwerps artiest die probeert door te breken in de Belgisch/ Vlaamse artiesten wereld. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/d-apodcast/message

Wat komt er allemaal kijken bij duurzaam ondernemen? Welke doelen stel je jezelf en hoe behaal je ze? In deze aflevering luisteren we naar duurzame ondernemers Jonathan Van Hemelrijck en Bastiaan Lochs. Jonathan Van Hemelrijck en Bastiaan Lochs zijn filmmakers en oprichters van Mercator, een nieuw, Antwerps en duurzaam productiehuis.

In de laatste aflevering van Don Vitalski's kroniek over Antwerpen in de jaren 90 gaat het over politiek. Niemand minder dan Leona Detiège, Antwerps burgemeester vanaf de tweede helft van de jaren 90, blikt terug op haar Antwerpen. Naast haar zit Bruno Verbergt. Hij was kabinetsmedewerker van de legendarische cultuurschepen Eric Anthonis en organiseerde later met Antwerpen Open grote cultuurprojecten in de stad. Samen blikken ze terug op de periode tussen de val van de Berlijnse Muur en de ‘val' van de Twin Towers. Volgende hete hangijzers passeren de revue: stadsontwikkeling, het prostitutiebeleid en het autovrij maken van de Grote Markt (wat toen nog zéér controversieel was!). Komen verder nog aan bod: Het horizontale vuurwerk van Antwerpen 93, Zwarte Zondag, nachtelijke telefoontjes aan de burgemeester, de monster- of regenboogcoalities, angst voor de millenniumbug en uiteraard… dEUS!

In Episode 21 of the BFP Ben, Scott and Joris tackle all the fallout from the previous matchday, looking closely at Mechelen v Beveren and Mouscron v Beerschot, as well as King Thomas Henry of Leuven. The boys look at the future for Mechelen, the racist behaviour towards Antwerps captain Haroun, COVID impacts and the Europa League round of 32 draw!

Nood aan een onproductief gesprek? Wij allemaal toch? Welkom in de Bebouwde Kom. Altijd met @roosjepertz en deze week met @soensuki. Vul je winkelmandje met een paar lelijke Michael Kors mocassins en ga ermee joggen in dat driehoekje park aan het einde van de E19 aka Antwerps stadspark. Sound engineering door @studiolavalabs, jingle door @bollegijs.

Ik zou graag iedereen gelukkig maken, want als iedereen gelukkig is uit zich dat in nog veel meer creativiteit en schoonheid in de wereld - Slongs Achter de naam ‘Slongs' schuilt de Antwerpse rapster Charissa Parassiadis. Slongs heeft Grieks bloed, maar is Antwerps in hart en nieren. Ze ontpopte zich in amper twee jaar tijd van hiphop queen in de underground tot een publiek figuur met het hart op de tong. Eerlijkheid, authenticiteit en jezelf kwetsbaar opstellen. Slongs vertelt openhartig over haar donkere kantje, haar angstaanvallen en haar burn-out. Op het hoogtepunt van haar carrière besefte Slongs dat ze al die tijd een typetje speelde. Simpelweg omdat ze door iedereen leuk gevonden wilde worden en zichzelf en haar naaste vrienden en familie daardoor wegcijferde en op de tweede plaats stond. Slongs werkte aan zichzelf en ontwikkelde haar skills om gelukkiger te zijn. Want, gelukkig zijn was een van haar kinderdromen. Ze leerde van de Dalai Lama hoe simpel het kan zijn, lach, lach naar de mensen om je heen. Dat maakt al zo'n groot verschil. Voor jezelf en ook voor die ander. En wees dankbaar, zeg vaker dank je wel. Slongs schreef onlangs een lied voor Bebat, Pachamama. Een catchy afropop nummer die je zeker moet luisteren. Bij iedere 100 streams wordt er een boom gepland, dus ga na deze podcast massaal luisteren zou ik zeggen! Je doet weer een beetje terug voor onze natuur en kunt eens flink met je heupen zwaaien, win win dacht ik zomaar! Waarom moet je deze podcast zeker beluisteren? • Wat is Slongs haar grootste droom? • Wat de impact zou zijn van 3 stukjes plastic per dag op te rapen? • Wat is de 17 seconden regel waardoor je meer geluk gaat ervaren? • hoe de Dalai Lama en haar hit ”lacht nor mij” een perfect match is? • Wat was Slongs haar grootste geheim om door te breken als zangeres? Veel luisterplezier! Op onze blog vind je nog 11 inspirerende wijsheden van Slongs om meer geluk te ervaren in je leven: www.timtompodcast.com/afleveringen/route39 --- Send in a voice message: https://anchor.fm/timtompodcast/message Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Het Antwerps liedboek is een klein boekje uit het jaar 1544 en het oudste bewaarde wereldlijke liedboek uit de Lage Landen. Dat we vandaag weten welke liederen er in de Antwerpse straten klonken, hebben we dus aan dit kleinood te danken. Acteur Lucas Van den Eynde heeft een bijzondere band met dit boekje.

Vandaag: Johan Oosterman leest 'Refereyn' van Anna Bijns. Johan Oosterman is hoogleraar Oudere Nederlandse Letterkunde in Nijmegen. Anna Bijns (1493-1575) was een Antwerps dichteres die onder andere bekend staat om haar felle verdediging van het katholieke geloof tegen de protestantse ketters. Om je verblijf deze dagen te veraangenamen vind je elke dag een verhaal of gedicht uit de Nederlandse literatuur. Uitgekozen en voorgelezen vanuit huis door Neerlandici en auteurs. Het Verblijf is een initiatief van Marc van Oostendorp. Redactie: Johan Oosterman, Iris van Erve, Jaap de Jong, Lot Broos. Presentatie, format, productie en muziek: Michiel van de Weerthof. Het verblijf wordt mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Taalunie.

Christophe Morre is een Antwerps fotograaf en videomaker, gefocust op de dingen die de maatschappij op een duurzame manier verder helpen.

Discobaaaaaaar? A Moeder! Jawel, eindelijk deze twee in Kratkruipers. Ik moet toegeven: ze stonden al een hele tijd op m'n lijstje. Ik zag de twee een eerste keer ergens lang geleden in Antwerpen op een avond waarvan het einde nog steeds zoek is. Zelden zag ik twee kerels met zoveel goesting en plezier plaatje na plaatje op de draaitafels gooien. Intussen zijn ze uitgegroeid tot een Antwerps icoon en vullen ze op 6 maart de Lotto Arena onder het motto: "doe zot en pakt een groter kot". Een voorbode voor een stevig feest én voor de uitspraken die in deze aflevering zullen passeren. Discobaar A Moeder, dat zijn De Ras en De Schele of Papa Lakker, The Sundance Kid,... en nog een hele hoop andere bijnamen. Op hun identiteitskaart staat nochtans gewoon Wouter en Gunter. De twee zijn al jaren een begrip op heel wat Antwerpse soirées en overal waar ze komen zijn er twee constanten: feest en vinyl. Het is hun liefde voor het plaatje (groter dan dat gaatje) dat hen jaren geleden samenbracht. Naast de vele 'lattoflexbrekers', 'intermezzo's' en 'swaffelschijven' die de twee tijdens zo'n avond opgooien, hebben ze thuis een collectie staan die heel wat breder gaat. Want over muziek zijn ze het vaak meer dan eens: “muziek is iets wat ons nooit in de steek heeft gelaten” Rik ging langs bij De Ras en De Schele om het te hebben over hun gezamenlijke liefde voor vinyl, Biggie Smalls vs The Beastie Boys, kratkruipen in Londen en over dat je het leven vooral niet te serieus moet nemen. “Pak het leven niet te serieus, ge overleeft het toch niet. Wij zijn de discobaar van de verdraagzaamheid: er is zoveel goeie muziek, waarom zouden we in één hokje blijven hangen?” Luister hier, deel en laat weten wat je er van vindt! Meer info en afleveringen op www.kratkruipers.be

Helemaal in de rouw omdat de klassiekers afgelopen zijn, blikten we al meteen vooruit naar het nieuwe peloton dat er aankomt voor de Giro. Met Toon en Jonas ging het weeral zeer vlot over Fuglsang, de pech van Gesink, de babyblauwe Astana's, Davide Rebellin en straffe wielerquizzen!

Helemaal in de rouw omdat de klassiekers afgelopen zijn, blikten we al meteen vooruit naar het nieuwe peloton dat er aankomt voor de Giro. Met Toon en Jonas ging het weeral zeer vlot over Fuglsang, de pech van Gesink, de babyblauwe Astana's, Davide Rebellin en straffe wielerquizzen!

In deze lezing gaat Bart Tritsmans op zoek naar de betekenissen van groen in de stedelijke samenleving van de 19de en 20ste eeuw. Hij bestudeert in welke mate de stedelijk groenruimte zich tussen 1859 en 1973 manifesteerde als een spiegel van maatschappelijke debatten en conflicten. Bart Tritsmans (1985) is doctor in de geschiedenis (Universiteit Antwerpen) en de ingenieurswetenschappen (Vrije Universiteit Brussel). Hij promoveerde met een proefschrift over de geschiedenis van de stedelijke groenruimte. Hij gaf les aan de Universiteit van Antwerpen en redactielid voor het tijdschrift Stadsgeschiedenis. Momenteel is hij projectleider tentoonstellingen en publicaties bij het Vlaams Architectuurinstituut (VAi). Lezing op zondag 27 november 2016 in de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience. Meer over de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience? Website – www.consciencebibliotheek.be Facebook – www.facebook.com/consciencebibliotheek Twitter – www.twitter.com/ehcantwerp

Kriebelt het om een opleiding over wijn te volgen? Dan is deze aflevering van wijncast iets voor jou. Maak kennis met Sybille Troubleyn. De Wine Lady of The Year 2017 ziet elk jaar honderden wijncursisten passeren voor haar geoefende neus bij WineWise. Het opleidingscentrum waar ze met haar partner Piet de internationaal gestandaardiseerde WSET-trainingen aanbiedt. En er moet Sybille iets van het hart. Vrouwen bij de vleet in de eerste modules. Maar op de hogere niveaus haken ze af. "Typisch Vlaams want in Nederland zie ik dat helemaal niet in mijn lessen," zucht ze. "De Belgische wijnwereld is een echt mannenbastion." Hoe dat komt? Een gebrek aan ambitie volgens Sybille. Iets wat je haar moeilijk kan verwijten. Sinds ze ervan proefde als adolescent op hotelschool Spermalie is ze gebeten door wijn. En dat hoor je.Ik sprak Sybille Troubleyn in het hoofdkwartier van WineWise, in een statig Antwerps herenhuis. Kunstzinnig geprangd tussen het beeldige Middelheimpark en de enige parel van Le Corbusier in ons land. Ontdek een wijncast met een gedreven Wine Lady die sprankelt over bubbels en de betere Beaujolais. Nog een leuk weetje: Kathleen Van den Berghe die je kent van een vorige wijncast is één van de alumni van WineWise.

En plots zaten we aan 25 afleveringen! Met ons olijk Antwerps duo uit aflevering 21 tackelden we ook even het cyclocross aan, alvorens ons de weg op te begeven. Over MvdP, Vocsnorren voor het goede doel, Lasse Norman Hansen, verzamelboxen en het BK in Kruibeke. En we zijn ook gul, want we geven ook een duoticket voor de Zesdaagse in Rotterdam weg voor de dag van 4 januari. Ergens in de laatste helft van de aflevering zit een gokvraag, die jullie moeten beantwoorden op instagram.com/radiostelvio. Gokken kan tot en met 23 december!

En plots zaten we aan 25 afleveringen! Met ons olijk Antwerps duo uit aflevering 21 tackelden we ook even het cyclocross aan, alvorens ons de weg op te begeven. Over MvdP, Vocsnorren voor het goede doel, Lasse Norman Hansen, verzamelboxen en het BK in Kruibeke. En we zijn ook gul, want we geven ook een duoticket voor de Zesdaagse in Rotterdam weg voor de dag van 4 januari. Ergens in de laatste helft van de aflevering zit een gokvraag, die jullie moeten beantwoorden op instagram.com/radiostelvio. Gokken kan tot en met 23 december!

Over het einde van Samen, Groen en Sp.a, Bart De Zever zuipt zich lam en een stuk in het Antwerps.

Waarom dragen Joden in Antwerpen een keppeltje en pijpenkrullen. Waarom doen de meeste Brusselse Joden dat niet? Wat leren kinderen in de Joodse scholen? Wat is een eroev? En …. Wanneer ben je nu precies Jood. Dit en nog veel meer vragen voor Antwerps rabbijn en docent aan de UA Aaron Malinsky, die zichzelf een vrome Jood noemt.

Tijdens de expo Visual Vinyl gaat Rik live voor een publiek in gesprek met een bekende of beruchte verzamelaar. Ufuk Demir is een van de gasten achter Champion Sound, het Antwerps collectief dat gaat voor Belgische beats. Daarnaast selecteert hij ook tracks voor de Beats-lijst op 22tracks. Ufuk leert je een lesje over samples en original, want in de hip hop wordt er nu eenmaal veel gerecyleerd. Hij neemt ons ook mee in de auto bij zijn ouders, luisterend naar de gekste Turkse psychedelica. En wist je dat ze in Japan geniale soundtracks maken bij mangafilms? Wij alvast niet... Record Lovers Thursday is een initiatief van CC Sint-Niklaas voor de expo Visual Vinyl. 
Alle info over de expo vindt je op www.visualvinyl.be. Ga naar www.kratkruipers.be om op de hoogte te blijven van het laatste nieuws!

Live opgenomen in Cafe The Joker op 09/10/16 te Antwerpen. Special Guest: Jens Dendoncker Special Guest: Sven De Ridder De geweldige Sven De Ridder is te gast in de podcast en terwijl we zijn uitgebreide filmografie doorpluizen is ook Jens Dendoncker te gast om Fokke zijn pesterijen te doorstaan! We hebben het over: - Het Echt Antwaarps Teater. - Sven zijn werk in diverse reeksen. - Jens geeft uitleg bij Epilepsie en vinkenzetten. - Jan Decleir en Frank Aendenboom. - Woorden in het Antwerps.  

Follow Eran Aviner> https://soundcloud.com/eranaviner +https://www.facebook.com/eranavinermusic 8dayFb> www.facebook.com/8daymtl 8day Collective > @8day-montreal Eran's remarkable musical taste has been astonishing countless party people across the dance floors across the globe. His sophisticated blend of melodically driven electronic music manages to surprise the crowd every time. The tracks he harmonically and seamlessly mixes tell an intriguing story. Having singed his records to labels such as Sudbeat and Plattenbank has made him a vast feature in today's world of electronic music. His musical intuition, great mixing skills and openness for innovative influences make every party worthy of its definition. By consciously adapting his music to the audience and carefully building up the tempo, he succeeds to turn every party into one that will definitely be remembered. Having found something that was missing in Antwerps nightlife he founded, together with his partner, a new concept called EDGE in 2014. EDGE was founded to bring together party people, Dj's and musical influences from different cultures and styles. Key and chord compatibility have no secrets for Eran - once he puts on his headphones, his atmospheric music takes you into a journey you don't want to end! Download for free on The Artist Union

Live on stage for the first time in over 70 years, the classic tale of love and show business is coming soon to a theatre near you! Boasting a bold new interpretation of the classic story, #BroadwayMelody will astound you with new plot points that you'll swear have just been made up by two idiots in some shack somewhere. Watch the daring struggle of a down-on-her luck singer having a go in the big city - just trying to make ends meet! Everywhere she goes, colourful characters and songs await! But who will bring meaning to her life when she's introduced to the seedy underbelly of the industry she loves so much! Starring Miley Cyrus, Amanda Bynes, Lindsey Lohan, Macaulay Culkin and an Instagram of Clark Gable, this is THE modern interpretation no one asked for but are going to get anyways. #BroadwayMelody previews begin soon - get your tickets today! #NYC #JFK #musical ##BroadwayMelody #MileyCyrusiPad Course Materials: Ocean Desert, Gable Made Me Do It, iPox, 24 Was Not Real, BC/DC, Antwerps