Podcasts about Turnhout

Met Jo Pirotte hadden we onlangs al een gesprek maar sindsdien is er wel een ander gebeurd: Jo maakte een ferme smakkerd in Turnhout om nadien de Traka 1OO 2025 op zen naam te zetten. En zeker zo belangrijk: hij heeft deelgenomen aan Smugglers Path 2025 Zet je klaar voor 25 minuten gravel klap!

L'invitée: Elisabeth Lusset, chargée de recherche au CNRS F. Murray Abraham, Michael Lonsdale, Sean Connery, Umberto Eco et Jean-Jacques Annaud sur le tournage du Nom de la Rose Le film: Le Nom de la Rose de Jean-Jacques Annaud (1986)La discussion:Présentation générale et résumé du film (1:30)L'origine du projet et le rôle des médiévistes comme conseillers historiques: Jacques Le Goff, Jean-Claude Schmitt, Michel Pastoureau, Françoise Piponnier…(5:45)Le casting et le choix discuté de Sean Connery (10:40)Les décors et les inspirations pour l'abbaye, mélange de différents sites: Eberbach, Rocca di San Leo, Sagra di San Michele, Castel del Monte… (12:20)Pourquoi une statue baroque dans un film médiéval ? (14:15)La réception critique et publique du film (15:40)Un roman d'Umberto Eco presque impossible à mettre à l'écran (17:55)La réaction furieuse de Jacques le Goff à la vision du film, et l'écart ou la tension entre cinéastes et historiens (21:20)Une représentation du Moyen âge en partie juste, mais largement fantasmée (22:50)La mise en scène d'un monastère bénédictin, et de ses rapports avec les paysans montrés comme misérables et exploités (24:25)Le discours idéologique ou politique du film, et l'Église dépeinte comme instance de domination (26:00)L'origine des franciscains, et des accusations d'hérésie portées contre certains ordres ou groupes religieux: Dolciniens, Spirituels… (31:50) et la mise en scène des affrontements religieux dans le film (37:20)La représentation de la vie monastique et la crainte du scandale face aux transgressions (38:20)Enquêtes, autopsies et poisons au Moyen âge (41:00)Peut-on torturer un moine médiéval, comme le suggère Bernardo Gui dans le film ? (43:40)La question de l'abstinence des clercs (45:40)L'anglais comme équivalent du latin dans le film, et le jeu sur les origines géographiques des personnages, avec le monastère comme lieu d'accueil (46:40)Livres, scriptorium, bibliothèques (49:35)Un Moyen âge dépeint sous des couleurs sombres, issu d'un imaginaire gothique / romantique: bossu, procès d'une « sorcière »… (52:33)Guillaume de Baskerville comme incarnation du versant positif, rationnel, du monde médiéval, par opposition au fanatisme de l'inquisiteur (moins sanguinaire dans la réalité) et du bibliothécaire (54:20)Les scènes les plus intéressantes d'un point de vue pédagogique ou pour ce qu'elles révèlent de la vision contemporaine du Moyen âge (55:40)Les références et conseils de lecture :Sur le film :– Jean-Jacques Annaud, Une vie pour le cinéma, entretiens avec M.-F. Leclère, Paris, Grasset, 2018– Priska Morrissey, Historiens et Cinéastes : rencontre de deux écritures, Paris, l'Harmattan, coll. « Champs visuels », 2004.– Jacques Le Goff, Une vie pour l'histoire: entretiens avec Marc Heurgon, Paris, La Découverte, 1996.– Michel Pastoureau, « La collaboration historique au cinéma: entretien avec Michel Pastoureau », Revue de l'Association historique des élèves du lycée Henri-IV : L'émoi de l'histoire, 21, tome 1, printemps 2000, p. 6-23.En histoire médiévale, pour l'éclairer :– “Le cloître et la prison”: webdocumentaire sur l'enfermement à Clairvaux– François Amy de la Bretèque, L'Imaginaire médiéval dans le cinéma occidental, Paris, Champion, 2004.– Franck Collard, Le Crime de poison au Moyen Âge, Paris, PUF (« Le nœud gordien »), 2003.– Faustine Harang, La torture au Moyen âge, Paris, PUF, 2018.– Claude Gauvard, Condamner à mort au Moyen âge, Paris, PUF, 2018.– Elisabeth Lusset, Crime, châtiment et grâce dans les monastères au Moyen Âge (XIIe-XVe siècle), Turnhout, Brepols, 2017.– Sophie Page, Magic in the Cloister. Pious Motives, Illicit Interests and Occult Approaches to the Medieval Universe, University Park (PA), The Pennsylvania State University Press, 2013.Distribué par Audiomeans. Visitez audiomeans.fr/politique-de-confidentialite pour plus d'informations.

Bolero Turnhout Gravel was de eerste UCI Qualifier die bij velen met stip stond aangeduid in zijn of haar gravel-kalender. Dat bleek immers ook uit de bijna 2500 inschrijvingen en een uitverkocht evenement!Wij zakten natuurlijk ook af naar Turnhout, zij het in een iets andere samenstelling.Ontdek hoe we het er van af hebben gebracht en ontdek verder ook nog 'big news' !Veel luisterplezier!⁠#stayongravel⁠MET DE STEUN VAN: NAOS OPTICSBelgische sportbrillenproducent > WEBSHOP | ⁠INSTAGRAMGebruik de kortingscode gravelsnor15 in de webshop en ontvang 15% directe korting op het hele gamma!SHOWNOTES:⁠@bolerogravelseries | ⁠@bauterspieter | ⁠@johndeschutter92 | ⁠@fabioporco86 | ⁠@jo_wannabe_gravelpro | ⁠@jelle_van_damme | ⁠@carloporco82 | ⁠@robbymeul | ⁠@hutchinsoncycling | ⁠@burm_out | ⁠@aurumbikes | ⁠@panaracer_world | ⁠@tomplovie | ⁠@olevjee | ⁠@dustygravelseries | ⁠@plugplug_gravel | ⁠@grenspalenklassieker | ⁠@bikefit_van_staeyen | ⁠@wuust.cycling | ⁠@gravel.idiotsVRAGEN❓ OPMERKINGEN❓ ✉️ ⁠⁠deordevandegravelsnor@gmail.com⁠⁠INSTAGRAM

We gingen naar Turnhout tijdens de UCI Rit van 23 Maart, niet om de echte gravelsfeer te proeven want die is er bij de UCI natuurlijk amper maar wel om dat we afgesproken hadden met Michael en Wannes van TNS, the next big thing in de gravel scene.TNS staat voor niet te serieuze benadering van gravelfietsen, waar de pre and after-ride zeer belangrijk zijn samen met een hoge Fun factor. Kijk, dan heb onze aandacht ! Chille babbel in het Classified Clubhouse als locatie met deze 2 like mindet gravel toppers.Enjoy de volgende 48 minuten Goeroes chat!

Moeten we, zoals minister van Onderwijs Zuhal Demir het zegt, een voorbeeld nemen aan de strengste school van Engeland? Insider Jesse van Regenmortel ging mee naar de strengste school van de UK én vergeleek deze met het Sint-Jozefcollege in Turnhout, de strengste school bij ons. "Als dit het allerstrengste is dat we bij ons hebben, dan valt dat nog heel goed mee."See omnystudio.com/listener for privacy information.

It's time for our annual discussion of the man responsible for our national holiday in Ireland, Fáilte Ireland's global greening campaign and J. D. Vance wearing shamrock socks in the White House! Dr Elizabeth Dawson (Carlow College) is the perfect expert guide through over 14 centuries of stories celebrating St Patrick. She explains how Patrick became our patron saint, how traditions around Patrick evolved, why the 3 day weekend actually goes the whole way back to the 8th century, and from where snakes, parades and green beer come. For those looking for the historical individual Patrick, have a listen to our episode with the excellent Terry O'Hagan from last year: https://open.spotify.com/episode/1xYXTvNMKUbOwfG9Cf061N?si=-_3QBbkGQnOx9YofGTKXVQSuggested reading:Dawson, Elizabeth, Lives and Afterlives: The Hiberno-Latin Patrician Tradition, 650–1100 Studia Traditionis Theologiae, 55 (Turnhout, 2023)Dawson, Elizabeth, https://www.confessio.ie/more/article_dawson#Wycherley, Niamh, 'Meet St Patrick's Spin Doctor,' https://www.rte.ie/brainstorm/2024/0314/1036430-meet-st-patricks-spin-doctor/Regular episodes every two weeks (on a Friday)Email: medievalirishhistory@gmail.comX (formerly Twitter): @EarlyIrishPodSupported by the Dept of Early Irish, Maynooth University, & Taighde Éireann (formerly Science Foundation Ireland/Irish Research Council).Views expressed are the speakers' own.Production: Tiago de Oliveira Veloso Silva.Logo design: Matheus de Paula CostaMusic: Lexin_Music

waarin Albrecht en Isabella het Habsburgse gezag herstellen, de Tachtigjarige Oorlog eindigt en de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden elk een eigen weg inslaan.WIJ ZIJN: Jonas Goossenaerts (inhoud en vertelstem), Filip Vekemans (montage), Benjamin Goyvaerts (inhoud) en Laurent Poschet (inhoud).MET BIJDRAGEN VAN: Prof. dr. em. Luc Duerloo (specialist vroegmoderne geschiedenis, Habsburgse Nederlanden - UAntwerpen), Laurens Luyten (kroniek Tachtigjarige Oorlog)WIL JE ONS EEN FOOI GEVEN? http://fooienpod.com/geschiedenisvoorherbeginners. Al schenkt u tien cent of tien euro, het duurt tien seconden met een handige QR-codeWIL JE ADVERTEREN IN DEZE PODCAST? Neem dan contact op met adverteren@dagennacht.nlMEER WETEN? Onze geraadpleegde en geciteerde bronnen:Barnard, B., & Van Istendael, G. (2007). Een geschiedenis van België. Meulenhoff/Manteau. Antwerpen.Beyen, M., Pollmann, J., & te Velde, H. (2017). De Lage Landen. Een geschiedenis voor vandaag. Amsterdam University Press. Amsterdam.Deneckere, G., De Wever, B., & De Paepe, T. (2010). Een geschiedenis van België. Lannoo. Tielt.Duerloo, L. (1998). Albrecht en Isabella, 1598-1621. Brepols Publishers. Turnhout.Groenveld, S. (2009). Het twaalfjarig bestand, 1609-1621. Uitgeverij Verloren. Hilversum.Panhuysen, L. (2018). Ooggetuigen van de Tachtigjarige Oorlog. Van de eerste ruzie tot het laatste kanonschot. Querido. Amsterdam.Parker, G. (2022). Filips II. Onmachtig koning. Uitgeverij Omniboek. Utrecht.Rady, M. (2020). The Habsburgs: The rise and fall of a world power. Basic Books. New York, NY.Rodríguez Pérez, Y. (2009). De Tachtigjarige Oorlog in Spaanse ogen. Uitgeverij Vantilt. Nijmegen.Serrien, P. (2022). In opstand. De geuzen in de Lage Landen. Horizon. Antwerpen.Tanja, R. (2016). Een korte geschiedenis van de Tachtigjarige Oorlog. BBNC Uitgevers. Amersfoort.Vanthemsche, G., & De Peuter, R. (2015). België. 2000 jaar geschiedenis. Lannoo. Tielt.Van Cruyningen, A. (2017). De Tachtigjarige Oorlog. De vrijheidsstrijd in de Nederlanden, 1568-1648. Omniboek. Utrecht.Van der Lem, A (2018). De opstand in de Nederlanden. De Tachtigjarige Oorlog in woord en beeld. Uitgeverij Vantilt. Nijmegen.Beeld: De Zielenvisserij, Adriaen Pietersz. van de Venne (1614) - Wikimedia CommonsMeer info over gvh: www.geschiedenisvoorherbeginners.beERRATUM: De aanhangers van de 'dubbele predestinatie' noemen we in de aflevering 'de remonstranten'. Dit moet 'de preciezen' zijn. De preciezen geloven dat God van tevoren bepaalt of je later in de hemel komt of niet. Bij de remonstranten verzetten zich tegen die predestinatieleer.Promo Lendahand: Gebruik de code GESCHIEDENIS500 tijdens het afrekenen van je eerste investering om de garantie te activeren. De code is geldig tot en met 31 December 2024. Ga naar www.lendahand.com en creëer vandaag nog een gratis account. Voorwaarden van de eerste investering garantie: https://www.lendahand.com/nl-NL/pages/terms-conditions-first-investment-guaranteePromo NORDVPN: https://nordvpn.com/nl/gvh/Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

SUMMARYFrom medieval itineraries to modern livestreams, Christian pilgrimage is often, if not always experienced through an imaginative transposal from a physical reality to a spiritual truth. In this episode, hosts Lindsay Pereira and Ella Jando-Saul explore the concept of virtual pilgrimage through conversations with two guests: Michael Van Dussen, a professor in the Department of English at McGill University in Tiohtià:ke/Montreal, teaches us about the medieval experience of pilgrimage in the British Isles while Simon Coleman, a professor in the Department for the Study of Religion at the University of Toronto teaches us about the modern reconstruction of pilgrimage to Walsingham in Norfolk, England.Simon Coleman's latest book, Powers of Pilgrimage: Religion in a World of Movement, can be found here.*VOICE AND SOUND CREDITSInterviewees:Dr. Michael Van Dussen, Professor of English Literature, McGill University.Dr. Simon Coleman, Professor of Anthropology and Religion, University of Toronto.Theme music:“Ai Tal Domna”: composed by Berenguier de Palou, recorded by Zep Hurme ©2014. Licensed under Creative Commons BY-NC. Available at https://ccmixter.org/files/zep_hurme/38429Voice credits:Stephen Yeager, voice of the HostGhislaine Comeau, voice of the MillerAndre Furlani, voice of the Reeve, drunkard, beggar, and donation collectorSound credits:Magical Minstrelsy: Where Medieval Meets Modern Through Mimesis, Season 1 Episode 1: Virtual Pilgrimage uses sounds from Freesound. All sound samples that were used in this episode are licensed under CC0 1.0:Footsteps on dirt: https://freesound.org/people/lzmraul/sounds/389454/Birds: https://freesound.org/people/MATRIXXX_/sounds/519110/Water: https://freesound.org/people/BurghRecords/sounds/415151/Cows: https://freesound.org/people/Nontu_Lwazi00/sounds/541920/Sheep: https://freesound.org/people/rent55/sounds/709921/Horse on dirt: https://freesound.org/people/Ornery/sounds/233345/Horse with cart: https://freesound.org/people/bruno.auzet/sounds/538438/Footsteps on cobblestone: https://freesound.org/people/SpliceSound/sounds/260120/Medieval city: https://freesound.org/people/OGsoundFX/sounds/423119/Church bells: https://freesound.org/people/Audeption/sounds/425172/Coins: https://freesound.org/people/husky70/sounds/161315/Blacksmith: https://freesound.org/people/Emmaproductions/sounds/254371/Music: https://ccmixter.org/files/asteria/2615Church coins: https://freesound.org/people/scripsi/sounds/335191/Gregorian chant: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ecce.lignum.Crucis.oggCrowd gasping: https://freesound.org/people/craigsmith/sounds/480774/Baby crying: https://freesound.org/people/the_yura/sounds/211527/Breath: https://freesound.org/people/launemax/sounds/274769/Heartbeat: https://freesound.org/people/newlocknew/sounds/612642/Works Cited and ConsultedAhmed, Sara. The Cultural Politics of Emotion. Routledge, 2015.Arsuaga, Ana Echevarría. “The shrine as mediator: England, castile, and the pilgrimage to Compostela.” England and Iberia in the Middle Ages, 12th–15th Century, 2007, pp. 47–65, https://doi.org/10.1057/9780230603103_4.Arvay, Susan M. “Private passions: The contemplation of suffering in medieval affective devotions.” (2008).Bailey, Anne E. “Reconsidering the Medieval Experience at the Shrine in High Medieval England.” Journal of Medieval History, vol. 47, no. 2, Mar. 2021, pp. 203–29. DOI.org (Crossref), https://doi.org/10.1080/03044181.2021.1895874.Beckstead, Zachary. “On the way: Pilgrimage and liminal experiences.” Experience on the Edge: Theorizing Liminality, 2021, pp. 85–105, https://doi.org/10.1007/978-3-030-83171-4_5.Beebe, Kathryne. Reading Mental Pilgrimage in Context: The Imaginary Pilgrims and Real Travels of Felix Fabri's “Die Sionpilger.” West Virginia University Press, 2009.Benjamin, Walter. “The work of art in the age of mechanical reproduction.” Modern Art and Modernism: A Critical Anthology, 2018, pp. 217–220, https://doi.org/10.4324/9780429498909-39Cassidy-Welch, Megan. “Pilgrimage and embodiment: Captives and the cult of saints in late medieval bavaria.” Parergon, vol. 20, no. 2, 2003, pp. 47–70, https://doi.org/10.1353/pgn.2003.0101.Coleman, Simon, and John Elsner. “Tradition as play: Pilgrimage to ‘England's Nazareth.'” History and Anthropology, vol. 15, no. 3, 2004, pp. 273–288, https://doi.org/10.1080/0275720042000257430.Coleman, Simon, Ellen Badone, and Sharon R. Roseman. “Pilgrimage to ‘England's Nazareth': Landscapes of Myth and Memory at Walsingham.” Intersecting Journeys: The Anthropology of Pilgrimage and Tourism, University of Illinois Press, Urbana, IL, 2004, pp. 52–67.Coleman, Simon, and Marion Bowman. “Religion in Cathedrals: Pilgrimage, Heritage, Adjacency, and the Politics of Replication in Northern Europe.” Religion, vol. 49, no. 1, Jan. 2019, pp. 1–23. Taylor and Francis+NEJM, https://doi.org/10.1080/0048721X.2018.1515341.Coleman, Simon, and John Elsner. “Pilgrimage to Walsingham and the Re-Invention of the Middle Ages.” Pilgrimage Explored, edited by J. (Jennie) Stopford, York Medieval Press, 1999. WorldCat Discovery Service, https://search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&scope=site&db=nlebk&db=nlabk&AN=16637.Díaz-Vera, Javier E. “Exploring the relationship between emotions, language and space: Construals of awe in medieval English language and pilgrimage experience.” Studia Neophilologica, vol. 88, no. 2, 2015, pp. 165–189, https://doi.org/10.1080/00393274.2015.1093918.Foster, Elisa A. “As You Came from the Holy Land: Medieval Pilgrimage to Walsingham and Its Crusader Contexts.” Crusading and Ideas of the Holy Land in Medieval Britain, edited by Kathryn Hurlock and Laura J. Whatley, Brepols, Turnhout, Belgium, 2022, pp. 91– 114.Gertsman, Elina, and Marian Bleeke. “The Eve Fragment from Autun and the Emotionalism of Pilgrimage.” Crying in the Middle Ages: Tears of History, Routledge, New York, NY, 2013, pp. 23–41.Grazia Di Stefano, Laura. “How to be a time traveller: Exploring Venice with a fifteenth-century pilgrimage guide.” Making the Medieval Relevant, 2019, pp. 171–190, https://doi.org/10.1515/9783110546316-008.Gregg, Melissa, and Gregory J. Seigworth. The Affect Theory Reader. Duke University Press, 2010.Hill, Joyce. “Rome in Ripon: St Wilfrid's Inspiration and Legacy.” History, vol. 105, no. 367, 2020, pp. 603–25. Wiley Online Library, https://doi.org/10.1111/1468-229X.13027.Hill‐Smith, Connie. “Cyberpilgrimage: The (virtual) reality of online pilgrimage experience.” Religion Compass, vol. 5, no. 6, 2011, pp. 236–246, https://doi.org/10.1111/j.1749-8171.2011.00277.x.Hundley, Catherine. “Pilgrims in the Parish: A Method and Two Herefordshire Case Studies.” Peregrinations: Journal of Medieval Art and Architecture, vol. 8, no. 3, Oct. 2022, pp. 40–87.Hurlock, Kathryn. “Virtual Pilgrimage.” Medieval Welsh Pilgrimage, C1100-1500, Palgrave Macmillan, New York, NY, 2018, pp. 145–174.Jenkins, John. “Replication or Rivalry? The ‘Becketization' of Pilgrimage in English Cathedrals.” Religion, vol. 49, no. 1, Jan. 2019, pp. 24–47. DOI.org (Crossref), https://doi.org/10.1080/0048721X.2018.1515327.Kempe, Margery, and Anthony Paul Bale. The Book of Margery Kempe. Oxford University Press, 2015.Kuefler, Mathew. The Making and Unmaking of a Saint: Hagiography and Memory in the Cult of Gerald d'Aurillac. University of Pennsylvania Press, 2014.Langland, William, and Schmidt A. V. C. Piers Plowman: A New Translation of the B-Text. Oxford University Press, 2009.Nickell, S. A. The Limits of Embodiment: The Implication of Written and Artistic Portrayals of Mary at the Foot of the Cross for Late Medieval Affective Spirituality, Graduate Theological Union, United States -- California, 2011. ProQuest, https://lib-ezproxy.concordia.ca/login?qurl=https%3A%2F%2Fwww.proquest.com%2Fdissertations-theses%2Flimits-embodiment-implication-written-artistic%2Fdocview%2F875240824%2Fse-2%3Faccountid%3D10246.Ousterhout, Robert. “‘Sweetly Refreshed in Imagination': Remembering Jerusalem in Words and Images.” Gesta, vol. 48, no. 2, Jan. 2009, pp. 153–68. www-journals-uchicago-edu.lib-ezproxy.concordia.ca (Atypon), https://doi.org/10.2307/29764905.Powell, Hilary. “Saints, Pilgrimage and Landscape in Early Medieval Kent, c. 800-1220.” Early Medieval Kent, 800-1220, Boydell Press, 2016, pp. 133–53.Sinnett-Smith, Jane. “Ætheldreda in the North: Tracing Northern Networks in the Liber Eliensis and the Vie de Seinte Audree.” Late Medieval Devotion to Saints from the North of England: New Directions, edited by Christiania Whitehead et al., Brepols, Turnhout, Belgium, 2022, pp. 285–303.Wynn, Mark. “God, pilgrimage, and acknowledgement of Place.” Religious Studies, vol. 43, no. 2, 2007, pp. 145–163, https://doi.org/10.1017/s0034412506008778.

[click here for the transcript in English] >>> intro Welkom in de tiende aflevering van seizoen twee van de podcast Let's talk about Work. De podcast van de groep WEB-Blenders waarin inclusie de rode draad vormt. Fijn dat je meeluistert. Deze keer nemen Bart Wuyts en Deniza Miftari je mee in een gesprek over identiteit, rolmodellen, het belang van netwerk en welzijn op de werkvloer. Veel luisterplezier! Beste luisteraars, van harte welkom opnieuw op onze podcast. We hebben vandaag een heel boeiende, geëngageerde dame voor de micro die luistert naar de naam Deniza. Deniza komt helemaal uit Roeselare naar Turnhout gereden vandaag. Dat ging allemaal heel vlot heb ik gehoord. Maar misschien is het goed om even te starten met jou te vragen wat jij in je dagelijks leven, Deniza, zoal doet in Roeselare. Ja, goedemorgen Artemis en Bart. In Roeselare werk ik in Kenniscentrum Arhus. Wij zijn een bibliotheek, deels een bibliotheek, deels ook een projectmatige organisatie waar ik vooral actief ben in projecten rond jongeren. Taal en leesbevordering is een groot onderdeel. Maar ook alles wat te maken heeft met diversiteit en inclusie. Het laatste doe ik eigenlijk vooral als side hustle of als hobby noem ik het nog steeds, maar ik ben wel van plan om daar binnenkort serieuzer mee aan de slag te gaan. Ik denk vooral met mijn eigen achtergrond was ik heel gefascineerd geweest. Zo vraag ik me af, heb ik ervoor gekozen of heeft het mij gekozen om daarmee bezig te zijn? Dus ja, dat is een beetje waar ik in mijn dagelijks leven mee bezig ben. Je triggert me al direct, want je verwijst ook naar je achtergrond. Kun je daar iets meer over zeggen? Ik ben geboren in Kosovo, 29 jaar geleden ondertussen. En op mijn derde zijn we gevlucht uit oorlog. We hebben toen een jaar in Verviers gewoond in België. Nooit met de bedoeling om hier te settelen. Vooral echt weg uit de oorlog, de veiligheid opzoeken. En eenmaal de oorlog voorbij was of het toch weer veilig was, zijn wij terug naar Kosovo gegaan met ons gezin. Dat is dan mijn ouders en mijn broer en ik. Maar daar, mijn ouders hadden dan wel heel rap het gevoel dat er niet veel in aanbieding was voor onze toekomst. En hebben we heel snel beslist om toch wel weer te kijken om richting België te komen. Niet meer Wallonië, maar liefst West-Vlaanderen. Heel bewuste keuze van mijn ouders omdat ze een beetje bang waren dat we te rap in verschillende community's gingen geviseerd worden. Of dat is toch altijd hoe mijn ouders het hebben uitgelegd. We hebben heel veel familie in het Brusselse. Daar wilden ze ook niet gaan wonen. Dus echt wel West-Vlaanderen. Eerst is mijn papa naar hier gekomen. Hij heeft dan gewerkt in Brugge. En eenmaal alles wat ok was zijn we hem via gezinshereniging gevolgd. Dan had hij werk gevonden in Roeselare en een huis. En wij zijn dan achterna gekomen. En ik denk dat ik de dag nadat ik hier toekwam in België al naar school ging. Ik zei het voor het gesprek net al: mocht je het niet zeggen, je zou het ook niet horen. Je klinkt als een echte Roeselaarse. Ja, dat weet ik. Probeer wel AN te praten. Roeselaars kan ik niet en Roeselaren horen wel dat ik geen echte West-Vlaamse ben, want dat dialect begrijp ik ook niet. Ik was zes jaar, dus die taal heb ik heel gemakkelijk opgenomen. Maar ook als ik terugdenk aan die eerste schooldag. Ik weet wel dat ik mijn leerkracht niet begreep, maar ik heb geen herinnering aan het niet kunnen Nederlands spreken. In mijn geheugen kon ik zelfs voor de oorlog Nederlands spreken. Wat niet kan natuurlijk. Maar omdat ik ook denk in het Nederlands is mijn brein heel Nederlandstalig beïnvloed. Ook Albanees natuurlijk. Kosovaars is geen echte taal. We spreken Albanees, maar het Nederlands was altijd een deel van mijn leven, in mijn ervaring toch. En dus je bent tot op vandaag in West-Vlaanderen blijven plakken. Ja, ik blijf altijd in Roeselare bij de kerktoren gebleven, maar ja, binnenkort hoop ik daar wel verandering in te brengen. Tijd voor de wijde wereld. Je sprak over een een side activity, voor jou nog een beetje in de vrijetijdssfeer, maar daar ben je nog meer dan in je huidige job met het thema inclusie en diversiteit bezig. Omdat je daar zelf vanuit je eigen ervaring iets over te vertellen hebt en expertise in opgebouwd hebt. Ja. Ik was er eigenlijk altijd mee bezig. Vooral integratiegewijs denk niet dat ik heel veel moeite heb gehad om te integreren. Niet veel jonge kinderen die hier toekomen moeten heel actief integreren, vind ik. Naar school gaan helpt daar heel veel bij. Ik denk dat grote integratie uitdagingen bij volwassenen zitten. Maar als we zoeken naar een gepaste identiteit die een goeie mengeling is van beiden, maar waar je je toch goed bij voelt, wat voor mij altijd een uitdaging is, het erbij horen.  Ik heb op dit moment ook niet het gevoel dat ik 100% in Vlaanderen hoor, of 100% in Kosovo. En ik zoek dat soms ook wel op, mijn Kosovaarse identiteit door fysiek naar daar te gaan en nog eens te voelen van oké. Ik heb het precies nodig om nog een keer geshockeerd te worden dat ik niet 100% Kosovaars ben. Want als ik hier te lang ben geweest, de jaren in België heb meegedraaid, voel ik mezelf wel wat ontwortelen of zo. Dus ik denk dat dat gevoel van verlangen naar belonging of naar het bijhoren kenmerkt wel een heel stuk van mijn leven. Want het is een voortdurend aanpassen of je sociaal wenselijk beginnen gedragen. En dat zijn wel dingen die ik soms zie bij andere mensen met een migratieachtergrond van mijn leeftijd. Ik heb een vriendin van Marokkaanse origine. En ik kan heel goed herkennen, dit is heel sociaal wenselijk in deze setting omdat er Vlamingen zijn. Maar we doen dat niet bewust. Dat is zo'n aangeleerd automatisme. En dat is wel jammer omdat, je weet gewoon niet altijd: Ben ik nu wie ik ben? Dat zijn toch de vragen waar ik mee bezig ben in mijn vrije tijd. Ik heb dan ook sociaal werk gestudeerd vanuit het grote engagement en verlangen om een impact te hebben. En ook met de droom om ooit terug te gaan naar mijn land en iets te doen van project. En dan in mijn laatste jaar kon ik een keuzetraject kiezen of specialisatietraject en heb ik gekozen voor migratie en intercultureel werken waarin dan een stukje diversiteitsbeleid zat. Waarom is diversiteit interessant voor organisaties en bedrijven? Dan dacht ik: Wat heeft dat ermee te maken en zelfs ook op de non-profit en in de privé. Nog nooit over nagedacht en dan ontdekt dat er zelfs verdienmodellen aan vasthangen. En toen zat ik met echt de vraag van dat is dan super logisch om divers te rekruteren en met diverse mensen samen te werken. Waarom doen wij dat niet? Een beetje vanuit heel naïeve vragen natuurlijk. Ik dacht dat is nu toch super normaal. Ik zie echt nog schema's en tabellen voor me, want ik heb daar nog foto's van. Ik ben zelf ook boeken beginnen lezen van stel je hebt een project waarrond je wil brainstormen. Het is een groep van mensen die heel erg op elkaar lijken die daarover brainstormen. Dezelfde achtergrond, zelfde studies, precies zelfs dezelfde kledingstijl, ... dat ging echt heel ver. En dan heb je een groep heel diverse mensen die brainstormen rond dat project en gewoon de succesratio van dat tweede project was zoveel groter dan dat eerste project, want die bevestigen elkaar ook voortdurend. Die zitten in dezelfde mindset. En dat was dat ook. Die brainstorm was veel sneller gedaan bij de eerste dan bij de tweede, want bij de tweede waren heel wat meningsverschillen. Je moest elkaar overtuigen en argumenteren. En dat vind ik ook super interessant om te zien en het is gewoon altijd zo logisch. Je leest dat, je bedenkt daar een kader rond of je weet, ... ik heb dat een keer meegemaakt en inderdaad dat was ook veel makkelijker of veel evidenter, veel succesvoller. En dan had ik de microbe te pakken en ik lees daar ook supergraag over. Ik zat toen in mijn eerste jaar toen ik er al een beetje mee begon bezig te zijn. Ik ging heel graag naar lezingen over vluchtelingen en over mensen die iets betekenden. En dan werd het erger. Dan ben ik daar echt actief naar gaan zoeken. Waar kon ik lezingen volgen en mensen ontmoeten die daar echt mee bezig zijn? Ik grijp nog even terug naar wat je net zei. Ik dacht dat je zei dat het je afstudeeropdracht was waar je mee bezig was rond hoe kan inclusie ook in organisaties sterker neergezet worden? Dat was één van de vakken in de vakken hè? Want dat is toch zo evident, zeg je. En waarom gebeurt het dan te weinig? Als het toch zo evident is. Wat is jouw analyse? Hoe ik het, hoe ik het soms zie. Je kan mensen misschien wel aanwerven om bij jou te komen werken, wat al een uitdaging is, maar die blijven niet lang want de arbeidssfeer is misschien niet aangepast aan de noden van die persoon, dus ik vind ook, ... Ik spreek ook wel vooral over West-Vlaamse context. Misschien is dat hier iets minder van toepassing? De Kempen en West-Vlaanderen lijken in veel opzichten op elkaar Dat is dan iets herkenbaarder dan ik denk maar in West-Vlaanderen is er wel een heel traditionele werkcultuur. Heel weinig diversiteit op de werkvloer, zeker hoe hoger je komt in de hiërarchie, hoe minder diversiteit er is. Het is ook algemeen geweten dat mensen mensen rekruteren die op hen lijken en dat zie ik ook. Ik zie dat ook gewoon life altijd. Ook de interpretatie van wat kwaliteit is, is heel westers. Daar heb ik ook onlangs over nagedacht met iemand die HR studeerde. Wat is kwaliteit in het westen en wat is kwaliteit bijvoorbeeld in mijn land of in haar land. Dat waren heel verschillende zaken. Hard werken en op tijd komen. Ja, soms is dat ook niet super belangrijk. Of wordt daar niet zo hard aan getild in andere Het culturen. hard werken natuurlijk wel, maar het op tijd komen of planmatig te werk gaan, niet in elke job is dat nodig. Dus ik denk dat die lat soms heel hoog ligt. Maar ook gebrek aan kennis over de verschillende gemeenschappen die er zijn. Ook soms het stellen van vooroordelende vragen of soms wat ongepast. Ik denk dat er heel veel zaken zijn die aantonen dat het werkleven of het bedrijfsleven soms ook gewoon nog niet klaar is of niet genoeg de interne oefening heeft gemaakt om divers te rekruteren of inclusief te zijn. En eigenlijk zeg je: de benefits zijn zo voor de hand liggend. Maar er zijn heel wat drempels om er te geraken. Ja, ook misschien wat angst van mensen om hun plaats af te staan. Als ik met mensen in gesprek ga over meer diversiteit in de organisatie dan: ja, we hebben al tekort of we zijn allemaal veel. Ik kan mijn job niet verliezen. Ook het feit van met quota werken gaat precies ten koste van jou als persoon. En dat is zo mijn job. Of eigenlijk ben ik als ik eerst. Hoewel ik me kan voorstellen dat dat argument in een krappe arbeidsmarkt wat minder speelt hé. Het gaat nu veel meer om we hebben überhaupt te weinig mensen. We vinden ze niet om de dingen te kunnen doen. Dat hoor je vaak bij werkgevers vandaag. Maar wat ik je tussen de regels door eigenlijk ook horen zeggen is dat we misschien inclusie ook vanuit een professionele context nog te veel zien als, we moeten zorgen dat we mensen aanwerven vanuit een andere achtergrond, vanuit laten we zeggen één of andere minderheidsgroep. En we moeten vooral dat doen op een manier dat wij onszelf niet te hard moeten aanpassen.  Wellicht is het ook onvermijdelijk dat het een aanpassing langs twee kanten vergt. Ja, dat het helpt met integratie natuurlijk. Je leert samenleven. ‘t Is niet alleen maar aan de persoon die naar hier komt om zich om zich aan te passen. Ja, dat is iets wat ikzelf ook vaak meekrijg in gesprekken met werkgevers. Dat ze merken van de wil is er wel. Het besef ook wel, maar heel vaak gaat het over een soort van ongemak uit de weg gaan. Vanuit een zorg om het goed te doen. Wij willen fatsoenlijk omgaan met iedereen, maar met de mensen die ik nu ken die hier zijn, weet ik al hoe ik dat kan doen. En ik wil niet per ongeluk op iemand zijn tenen trappen of per ongeluk iets fout doen. Maar stel je voor dat je een manier vindt om dat ongemak om daar toch op een goeie manier mee om te gaan. Dan ga je uiteindelijk ook veel zorgender kunnen zijn en veel meer aandacht hebben voor de noden, ook van de mensen met wie je dacht dat er geen ongemak was of dat er geen noden waren. Dus uiteindelijk denk ik als je je adaptief kunt opstellen naar een veel grotere diversiteit, dan ga je ineens ook meer diversiteit zien bij de mensen die dat ge al rond u had. En dan kun je ook uw werksfeer en uw arbeidsomstandigheden daar beter voor maken. Ja, dat is waar. Dat ken ik ook zeker wat jij nu zegt. Niet iedereen is bezig rond die thema's, maar er wordt wel verwacht in een bedrijfscultuur dat je inclusief bent en mee bent en dat je open staat voor iedereen. Maar het is niet raar dat mensen wat wantrouwig zijn of angst hebben voor het onbekende. Dus wat ik zie als eerste stap dat alle organisaties moeten doen als ze daarrond willen werken is eigenlijk, ook al is het een uitsluitend witte organisatie, eigenlijk moet je natuurlijk al beginnen bij het belongingsgevoel van de collega's of de medewerkers dat je op dat moment in huis hebt op punt te krijgen. Want als zij zich al niet goed voelen of al zoiets hebben van, niet alleen op het werk, misschien hebben ze ook van thuis uit. Het is altijd voor mensen met migratieachtergrond of voor mensen die werkloos zijn dat er heel veel effort voor wordt gedaan. En ik doe zoveel moeite en ik word dan niet gehoord op mijn werk. Al die negatieve gevoelens zorgen ook wel voor een beetje een verzuurde houding, denk ik. Vooral als er op de werkvloer totaal geen ruimte is voor gesprekjes daarrond of training. Ik heb persoonlijk zelf ook een collega die mij ooit aansprak op het feit van ik ben geen racist, maar ik snap ook niet waarom ik het N woord niet mag zeggen. En dat is ook oprecht iemand waar ik nog nooit negativiteit van heb ervaren of dat is een heel lief aangenaam persoon. En die durfde dat bijna ook niet toegeven dat ze dat niet begreep en ook ja, onze generatie, de digitale generatie zoekt rap dingen op. Maar iets oudere collega's misschien zijn daar ook oncomfortabeler in en weten niet waarom mag ik dat ook niet zeggen. Of ik bedoel dat niet slecht. Ook over andere woorden, dat gaat ook nog over gender thema's misschien. Er moet daar gewoon en een plaats voor zijn in de organisatie om erover te kunnen in gesprek gaan en ook te meten als werkgever. Oké, daar zitten de pijnpunten en daar kan ik expertise voor inhuren of iets voor aanbieden zodat collega's er wel mee kunnen leren omgaan. En ‘t is ook soms een beetje een handelingsverlegenheid noemen wij dat. Soms durven ze ook niet te stappen naar iemand die er anders uitziet. Gewoon uit angst. Zoals jij ook zegt, maar ook een beetje uit beschaamdheid. Dat is niet gemakkelijk. En uiteindelijk mensen die elkaar ontmoeten. 90% verloopt dat positief want mensen spreken mensen. En als jij vriendelijk bent gaat die automatisch vriendelijk zijn tegen jou. Dat zit eigenlijk heel in de basics. En soms denk ik we zijn eigenlijk heel zotte formules aan het uitvinden om zoiets menselijks uit te leggen. Ja, je hebt gelijk. Je sprak over dat dat jou hard bezig houdt. Dat je daar zelfs in enige zin wat activistische neigingen toe hebt. Wat houdt dat in? Wat doe jij daar rond dat thema zelf? Of wat wil je daar nog meer in gaan doen? Ik ben ermee begonnen in mijn eerste jaar. Dan is mijn activisme aangewakkerd. Of ben ik echt stappen beginnen zetten. En vroeger droomde ik daar al altijd van. Mijn vader was zelf ook politiek activist in tijden van Joegoslavië. Ja, nu Slovenië dus. Om altijd op straat te komen tegen het regime van Milosevic. Bij ons is dat ook iets waar hij heel veel over vertelde thuis en benadrukte dat het belangrijk is om op te komen voor je waarden en te vechten voor hetgeen waar je in gelooft. Maar ik heb al heel lang niet gedaan. Een beetje uit angst van hoor ik in die ruimte en ik zie niemand die dat doet. Dan zie ik vanuit mijn cultuur, de meeste Kosovaarse meisjes doen geen zo'n dingen. En dan had ik les van Andy Debrabandere, een socioloog en hij vertelde Dat is aan mij. Ik denk dat dat de start was van mijn activisme. Want op een bepaald moment zei hij, je netwerk is je grootste rijkdom. Je kan nog zoveel geld hebben als je wilt, maar als je een heel homogeen netwerk hebt of je bent dokter en al je vrienden zijn dokters. En daar stopt het. Het moment dat je auto kapot is en je kent geen garagist, dan mag je nog je chirurgische vriend opbellen, maar ik die gaat je niet kunnen helpen. Maar als je Jan met de pet bent en je hebt een vriend die kapper is en iemand die bakker is en een garagist en iemand die misschien in de gemeenteraad zit. Zo'n beetje een divers netwerk. Dan ben je eigenlijk een heel rijk persoon. En op dat moment besefte ik dat ik een heel arm netwerk had, want ik kende vooral Kosovaarse mensen. Onze ouders werkten een beetje in dezelfde sectoren. Onze mama's waren poetsvrouw en onze papa werkte in de bouw. Dat was zo'n beetje ja, de voorbeelden waar ik mee ben opgegroeid. Oké, onderling persoonlijk waren zij natuurlijk heel divers van elkaar. Maar qua wat kunnen ze mij leren of kunnen ze mij wegwijs maken in de maatschappij, besefte ik. Ja, ik ken eigenlijk niemand. Ik woon al zo lang in Roeselare. Ik ken alleen maar de mensen waar ik bijna gedwongen mee in contact kom. Dat zijn dan ook mijn leerkrachten misschien, maar daar stopt het ook. En toen was een eerste stap. Toen zij hij: hoe kan je dat doen om je netwerk te verruimen? Vrijwilligerswerk was een optie en toen dacht ik oké, wat kan ik doen van vrijwilligerswerk? En ben ik in de studentenraad aangesloten en op dat moment ook in de jeugdraad van Roeselare. En dan is de bal aan het rollen gegaan. Ben ik nooit meer gestopt. Ik vond dat zo leuk om te doen. Dan ben ik ook voorzitter geworden van de overkoepelende studentenraad van de Vives Hogeschool. En je netwerk groeide exponentieel. Ja, superhard. En ik had het zelf niet meer onder controle en ik kreeg dan ook door het feit dat ik ook een paar keer was gaan protesteren aan het kabinet van Theo Francken, indertijd staatssecretaris van Asiel en Migratie. Dat vonden mensen wel een coole link om je daar vragen over te stellen en misschien over, je bent een vluchteling, je bent heel geëngageerd en toen heb ik ook wel aan den lijve ondervonden dat sinds ik mij begon te engageren en wat activisme deed, maar ook ook wel soms het voortouw te nemen voor anderen. Ja, zo zijn er heel veel deuren voor mij opengegaan die misschien moest ik al die dingen niet gedaan hebben en gewoon braaf gestudeerd hebben, ze mij ook misschien niet echt veel hebben bijgebracht. Je zou nooit op deze podcast stoel terecht gekomen zijn. Je bent eigenlijk met dat thema vandaag in je huidige job ook maar een beetje zijdelings bezig. Het is, begrijp ik van jou, in Roeselare ook nog geen groot beleidsthema waar hard op ingezet wordt. Mag ik dat zeggen? Er zijn heel veel grote vooruitgangen geweest de afgelopen jaren, dat wel. Maar ik vind dat ze nog heel braaf zijn in Roeselare en West-Vlaanderen. Dan zijn we nog heel braaf als ik kijk naar Brussel Antwerpen zijn er wel heel veel leuke voorbeelden waarvan ik soms denk zij doen het, wij kunnen dat toch ook? Maar je moet de mensen wat tijd geven. Geef eens wat voorbeelden, waar denk je dan aan? Van zij doen het, wij kunnen dat ook. In het Brusselse zowel als in het Antwerpse zijn er veel mensen met een migratieachtergrond die wel echt topposities bekleden. Maar in Roeselare ken ik eigenlijk niemand. Bijvoorbeeld in de stad van Roeselare werken er, ik durf het bijna niet zeggen, ik denk minder dan vijf mensen met een migratieachtergrond. En dat is een heel groot stadsbestuur. En in veel andere organisaties in West-Vlaanderen is dat een beetje hetzelfde. Net voor het gesprek zei je dat je eigenlijk toch van plan bent om dat stuk van je professionele leven nog wat uit te bouwen. Wat is je ambitie daarin? Op dit moment word ik soms gevraagd om workshops te geven of keynotes of samen methodieken uit te denken met organisaties. Ik geef eigenlijk vooral mee wat ik weet. Ik zeg niet dat ik al heel succesvolle methodieken heb. Ik heb zelf ook heel veel vormingen en trainingen gevolgd, dus I spread the word een beetje. Maar ik ben ook een boek aan het schrijven. Dat is ook iets waar ik graag in verder wil. Ik ben altijd een grote lezer geweest. En ik schrijf heel veel. Ik heb altijd dagboeken bijgehouden en blogs die niet online staan. Gelukkig. Maar zo'n dingen vind ik wel belangrijk om verder te zetten. Dat ik kan maken dat er iets is waar mijn hart in ligt. En waar ik ook heel hard van droom is misschien iets op te zetten voor jongeren in West-Vlaanderen met een migratieachtergrond om hen wat te leren netwerken en te leren uit hun comfortzone stappen en ook wel op die white spaces te durven komen. Want dat is bij ons wel iets, die mengen heel weinig. Er bestaan daar ook heel veel vooroordelen langs beide kanten in. Uhm. ‘t Is ook soms vanuit verschillende culturele gemeenschappen ben je een schande als je te hard integreert of te hard op white spaces komt. Je moet een beetje de juiste balans vinden, terwijl dat er daar heel veel voordelen aan gekoppeld zijn. Dus ja, zoiets bestaat bij ons nog niet, dus daar droom ik ook wel van. Het is zo het ondernemende en daar iets mee doen op mezelf, allee op mezelf klinkt zo erg, niet op mezelf maar samen met andere mensen, maar ik wil daar wel een initiatief in nemen. Dat is wel iets wat ik naast mijn job, wat eigenlijk echt al een drukke job is, probeer te doen. Maar ja en dan ga ik ook nog efkes een boek schrijven tussendoor. Dat is meer ontspanning. Dat is eigenlijk alle frustraties. Als je een boek wil gaan schrijven, dan heb je ergens de drang om een boodschap de wereld in te sturen. Wat zou die boodschap vooral zijn? In mijn opgroeien waren er eigenlijk geen boeken die gingen over het Kosovaars zijn. Maar ja, ik ben er wel een beetje door gefascineerd omdat wij heel Europees acceptabel zijn of zo. Geografisch gezien liggen wij ook niet in een ander continent, maar we zijn een zodanig klein landje altijd. Ja, wij hoorden altijd bij Servië of mensen zien dat een beetje als deel van Servië. We zijn ook maar sinds 2008 onafhankelijk. Die oorlog was daar dan geweest, maar we zijn een heel nationalistisch trots volk. We hebben een eigen normen- en waardenkader. Ja, redelijk patriarchaal, een beetje ouderwets als ik het zo mag zeggen. Zeker qua mentaliteit zijn er wel heel wat dingen waar ik niet mee akkoord ga. Die invloed is zo sterk aanwezig ook geweest in mijn opvoeding in Roeselare. We hebben een gemeenschap van Kosovaren. We zijn eigenlijk overal. In elke stad heb je Kosovaren of Albanezen. Ik maak altijd onderscheid tussen Kosovaren en Albanezen omdat ik het woordje Kosovaren gewoon wil verspreiden. Maar ik miste daar heel wat boeken rond, zeker als ik wat volwassener werd. En ik las dan boeken van schrijvers met een andere achtergrond. Ja, dat waren vaak Marokkaanse schrijvers, want die gemeenschap is natuurlijk al veel langer aanwezig in België en hebben ook al denk ik al die fenomenen doorlopen. Maar ik herkende mezelf er niet altijd in want aan mij zie je niet bijvoorbeeld dat ik van een andere cultuur ben of je ziet niet dat ik moslima ben, maar toch heeft dat wel een invloed op mijn ontwikkeling gehad en ik was er altijd hongerig naar. Dus iedere keer dat ik dan wel een Albanese schrijver ergens tegenkwam, dan dacht ik, ah nee gaat het daarover, nee. En het was altijd een beetje teleurstellend wat ik las. Dus mijn boodschap waar ik in mijn boek over spreek gaat ook heel veel over die biculturaliteit, het opgroeien met ja, ik wil een goeie Kosovaarse dochter zijn, maar ik wil ook wel een leuke job. Of ik ben ook ambitieus. Hoe match ik dat? Maakt dat nu van mij echt een niet geschikte echtgenote zoals veel mensen zeggen? Moet ik daarvoor echt minder praten of minder kritisch zijn? Die vraagstukken komen aan bod, maar ik ga er ook over in gesprek met andere Kosovaarse vrouwen. Maar niet enkel in België. Eigenlijk overal, want ik zie ook wel een andere interpretatie van onze cultuur van Kosovaren die bijvoorbeeld in Duitsland of Zwitserland zijn opgegroeid. En ja, wij horen nooit ergens thuis. We gaan naar Kosovo en daar zijn we de Europeaan, de geprivilegieerde, de rijke. Dan denk ik. We hebben superveel belastingen die we moeten betalen. Ze weten niet hoe duur en hoe anders het leven in het buitenland is, omdat alles daar natuurlijk anders is. Het is ook een beetje een boodschap naar hen toe of een inkijk en ons leven hier en vooral ook ergens een pleidooi. Daar wil ik ook de nadruk op leggen naar minder hard te zijn voor elkaar, want we oordelen heel graag over elkaar. Ja, die is te Kosovaars en die is te geïntegreerd en ik denk, we maken allemaal een beetje datzelfde parcours mee en iedereen klaagt dat het moeilijk is of iedereen klaagt dat er geroddeld wordt. Maar iedereen doet ook mee aan dat roddelen en ‘t is ook een beetje dat dat ik wil verspreiden. Je bent eigenlijk een goeie Kosovaar wanneer je ook een goed mens bent. Als je je eigen dromen wil najagen, doe maar. Maar judge niet als iemand anders iets helemaal anders is dan wat jij doet. Het gaat een beetje daarover. En die uitdaging die je nu beschrijft. Ik kan mij voorstellen dat die voor vrouwen nog groter is dan voor mannen. Ja, eigenlijk wel. Dat vind ik jammer genoeg wel. Omdat de verwachtingen en de normen naar vrouwen, zeker ook vanuit de cultuur waar je vandaan komt, toch heel anders liggen dan voor mannen. Ja, eigenlijk heel traditioneel. Een goeie vrouw is iemand die goed kan koken en kan schoonmaken. Maar ook het wordt zeker aangemoedigd om te werken en om een job te hebben. Maar ‘t is ook te zien wat voor job je hebt. De soort job die ik doe bijvoorbeeld, waarvoor ik veel in sociaal contact moet treden met mensen, dus ook met mannen en gewoon een heel open houding moet hebben, wat in veel culturen heel flirterig kan overkomen, heb ik deze zomer nog gehoord zelfs. Iemand die zei, je hebt een heel flirterige persoonlijkheid. En dan zei ik, kan je dat een keer beargumenteren? Ja, je kijkt gewoon recht in de ogen als je praat en je lacht. Dan dacht ik, dat is gewoon beleefd zijn. Ik heb ook uitgelegd, in België zijn dat beleefdheidsvoorwaarden. Maar daar wordt het dan geïnterpreteerd als je bent open, je bent te flirterig, dus ja dat maakt je dan al een minder betrouwbare echtgenote. Zo, die dingen zijn bij ons nog een klein beetje, we lopen daar nog wel wat in achter. Maar ik neem het hen zeker niet kwalijk, want in Kosovo, we mogen eigenlijk nog maar sinds dit jaar in januari visumvrij reizen. Dus mijn familieleden hebben sinds dit jaar eindelijk de kans om de wereld te zien en daarvoor hebben zij alleen maar Kosovo gekend. Iets dat werd opgelegd en het was een heel onderdrukt volk. Ik heb zelfs een politiek verleden, dat is al helemaal not done, met affiches in de stad rondhangen. Hoe durf je? Ja, waar je recht in de camera kijkt. Ja, recht en lacht. Maar daarover verschillen de meningen. Veel mensen zeggen dan wel op een bepaald moment van ah, goed. Op een bepaald moment, ik weet nog de periode toen ik begon activistisch te worden. Daar werden mijn ouders wel heel vaak op aangesproken door andere ouders dat ze mij moesten tegenhouden en meer onder controle houden. Maar eenmaal dat ik dan het gemaakt had, ik was afgestudeerd, maar ook, ik was dan ook verkozen in de gemeenteraad en dan mocht het, dan was het van ah ja oké en nu heb ik het gevoel dat ik precies alles mag. Ik heb mezelf al bewezen. Maar dat is ook natuurlijk een nadeel, want de lat ligt gewoon super hoog eenmaal dat je dat respect hebt gewonnen. Ja, dat is ook het probleem met die rolmodellen. Je legt de lat zodanig hoog om het goede voorbeeld te zijn. Eerst en vooral niet iedereen wil dat doen. Dat is niet voor iedereen weggelegd, dat interesseert niet iedereen. Maar het is ook, ik denk ook altijd dat ik vanuit een heel naïef perspectief of vanuit een heel naïef idee van dat lukt wel, daar altijd mee ben begonnen. En dan lukte dat ook. Maar ook niet omdat ik besefte wat ik aan het doen was, denk ik. Want soms denk ik nu, amai, moest ik weten hoeveel werk ik moest steken in de gemeenteraad, dan had ik daar nooit zelfs durven aan beginnen, uit angst dat ik het niet kan. Het is echt zo die naïviteit heeft me wel geholpen om dingen te doen. Maar ja, zoals ik het zeg, niet iedereen wil dat doen. En je bent op een punt dat je zegt, ik ben nu eigenlijk een soort rolmodel, maar ik word dan ook wel ... Alles wat ik doe en zeg, wordt wat met een vergrootglas bekeken en in die zin ligt de lat hoog. Ja zeker, je moet wel aan die verwachtingen blijven voldoen. Zeker. En het is gewoon ook gevaarlijk voor andere mensen. Ik vind, rolmodellen moeten heel toegankelijk zijn, want ik ken ook heel wat rolmodellen die echt wel heel succesvol zijn en heel zotte zaken hebben bereikt. Maar je moet ook weten. Dat is ook in de Vlaamse Gemeenschap zo. Dat zijn heel schaarse posities. Je kan niet van elk persoon met migratieachtergrond verwachten dat dat het doel is. Sommige mensen dromen er gewoon van om nail artist te worden. En ik vind een rolmodel eigenlijk al iemand, ik heb er ook over nagedacht wat voor mij eigenlijk rolmodel is, gewoon iemand die durft een beetje uit de comfortzone te stappen en z'n dromen najagen. Dat is al een rolmodel. Maar je moet niet elke week in de afspraak uitgenodigd worden bij manier van spreken. En dat vind ik zo een beetje de risky kant van rolmodel zijn. Maar ook ja, je krijgt ook zelf heel veel backlash, want mensen denken dat ze wel weten wie je bent of zoeken net naar flaws? Het maakt je gewoon niet zo toegankelijk. Ben je dan een rolmodel? Ik weet het niet. En je vertegenwoordigt ook niet meer de groep die je wil vertegenwoordigen, want de kloof ... Ik merk dat bijvoorbeeld heel hard, ik heb een jaar gemeenteraad gedaan, dan ben ik er ook bewust uitgestapt omdat ik merkte dat de periode voor ik politicus was, want je wordt dan echt wel zo aanzien, je bent niet meer Deniza, je bent die persoon van die partij. Was ik vroeger in bepaalde organisaties, toen was het allemaal ok dat ik langskwam en op bepaalde momenten aanwezig was. Maar ook voor de dag van verzet tegen armoede. Ik heb daar vaak in meegewandeld, gewoon in die parades. Maar eenmaal ik in de gemeenteraad zat, werd er wel anders naar mij gekeken. Dan hoorde ik tot die mensen en dan had ik het gevoel dat ze mij niet meer vertrouwden of zo. Er werd ook wel op gelet, bij communicatie naar mij toe en dat vond ik echt niet leuk en ik dacht ... Ik had ook op een bepaald moment niet meer het gevoel dat ik wist waar het over ging of wat er gaande was. Wat zijn de evoluties geweest. Wat gebeurt er hier nog allemaal. En dan ging ik ook niet meer zo graag want ik voelde me een beetje uitgesloten of zo raar bekeken. En eenmaal ik dan gestopt ben, voelde ik me wel weer zo, mezelf. Ik wilde zo niet meer die afstand voelen. Eigenlijk kaart je een probleem aan waar wellicht veel mensen mee kampen. Die uit groot idealisme en met een groot engagement in de politiek stappen en vervolgens zit je daar en krijg je een stempel op je hoofd en word je door heel wat mensen anders bekeken waardoor je relatie weer verandert en je dezelfde rol niet meer kan spelen. Enfin eigenlijk is dat op zich ook wel een maatschappelijk probleem als het engagement in de politiek ertoe leidt dat je afstand creëert, dan is dat een intrinsiek probleem van ons systeem bijna. Ja, dat is, want ook als ik dan bijvoorbeeld bepaalde standpunten wilde verdedigen op de gemeenteraad en ik wilde daarover in gesprek gaan met mensen of organisaties, dan stonden die daar niet altijd voor open, want die kregen dan ook vragen van andere partijen en ze mochten geen kleur bekennen en dan dacht ik, maar eigenlijk gaat het bij mij niet om ‘ik wil per per se mijn gelijk halen in de gemeenteraad', wat wel vaak het geval is, want het is daar vooral ego's en gelijk halen. Maar ik wil vooral echt … Het is daar toch dat we dit probleem moeten bespreken en ik wil jouw boodschap verkondigen dus. Maar ja, iedereen zegt dat waarschijnlijk, dus die vertrouwde mij evenmin als die andere politici dat vroegen. En dat is ook gewoon niet de manier waarop ik wel werken. Ik wil constructief samenwerken. En dat was ook mijn naïviteit dan in de gemeenteraad. Ik dacht dat we gingen samenwerken, maar ik voelde hier niets samen. Het was allemaal tegen elkaar. Als ik deze week iets vroeg, werd het misschien uitgelachen, maar de maand later werd het door een andere partij voorgesteld en dan was dat oké. Ik vond dat echt raar om te begrijpen. Het was echt theater. Ja, maar nu zijn we helemaal aan het afwijken over politiek. Dat is een interessant thema voor een volgende podcast. Ja, inderdaad. Maar dat was dan het probleem altijd, om terug te komen op rolmodellen, waar ik heel allergisch aan ben geworden. Ja, ja, maar je hebt dat snel ingezien bij jezelf van oei, dit voelt niet juist aan. Nee, ik ben echt een heel intuïtief persoon en als mijn buikgevoel niet juist zit, het zit heel snel niet juist, dan kan ik niet meer verder doen. Af en toe kijk ik eens, en zeker naar het einde van het gesprek, naar Artemis, want die heeft vaak nog een brandende vraag die toch gesteld moet worden. Ja, misschien toch dat politieke niet helemaal loslaten. Maar je haalt wel aan dat eigenlijk het moeten draaien om verbinding. Het stukje netwerk hoorde ik ook al naar boven komen dat dat zo belangrijk is. Wat zou jouw advies nog zijn Denise, rond hoe dat we meer verbinding kunnen creëren in de samenleving en is misschien de werkplaats of de werkvloer daar een soort oefening voor? Of hoe zie jij dat? Ik ga zeker akkoord dat verbinding meer sterkte uitdraagt. Als je gewoon kijkt naar een net, dat is ook verbonden aan elkaar. En hoe steviger dat net, ja, hoe sterker het geheel. Als ik daarover nadenk moet ik ook heel hard denken aan Bart Brandsma zijn polarisatie theorie. Ik denk dat het op dit moment het probleem is dat de extremen heel hard aan het woord zijn. Ja, die extremen communiceren vaak ook op een bepaalde manier dat het voor heel veel mensen begrijpelijk is wat ze zeggen of niet met moeilijke woorden. Dus ik denk, puur op die theorie, en dat is ook gewoon een heel gestaafde theorie, moeten we meer het midden in de picture zetten en meer aan het woord laten. Dat zijn vaak ook zo de meer bescheiden mensen of zo, de meer op de achtergrond. En die hebben heel wat te zeggen, maar eigenlijk komt daar ook niet veel aan bod. Op de werkvloer, om op jouw vraag te antwoorden … Ik ben ook niet echt voorstander van mensen die zeggen, ik ben in een vergadering en iedereen moet zijn mening zijn. Ik ben niet echt van dat principe dat iedereen zijn mening moet zeggen. Er zijn soms zodanig uitgesproken meningen die dan ook redelijk hoogdrempelig klinken omdat die persoon dat misschien gewend is om op die manier te praten, waardoor iemand met een andere mening, die het misschien wat minder goed kan formuleren, maar dan zo tot de middenmoot behoort, iets meer genuanceerd, niet aan bod komt want die mening was al zodanig ja, anti of voor en echt heel uitgesproken wat heel afschrikkend werkt. En ik vind, als organisatie of als teamleider of manager, raad ik altijd aan van die mensen wel wat in toom te houden en dat is al uitdagend. Ik zit zelf ook vaak in vergadering met mensen die heel uitgesproken meningen hebben en dan denk ik, ja oké, de gespreksleider mocht eigenlijk wel wat meer daar oog voor hebben gehad, want ik heb nu de helft niet gehoord. Of die mensen, je ziet dan misschien aan hun gezichtsuitdrukking dat ze niet akkoord gingen. Dus in dat opzicht, klein beginnen, al in een teamvergadering kan je al het verschil maken denk ik. Niet iedereen moet altijd zijn mening zeggen en dat vind ik over de ganse lijn. Niet alle meningen moeten altijd gevraagd worden. Oké, interessante filosofische bedenking waarmee we dit zeer boeiende gesprek afronden. Ik dank jou geweldig Deniza om helemaal tot hier te komen en dit heel boeiend gesprek te voeren samen. En ik wens jou heel veel succes in alles wat je verder onderneemt. Dank je wel en merci om mij uit te nodigen. Het was heel aangenaam. [outro] Je luisterde naar een aflevering van Let's talk about Work, de podcast van de groep WEB-Blenders. Al onze gesprekken gaan over werk, de weg naar werk, welzijn op de werkvloer en alles wat daarbij komt kijken. Je vindt ons op je favoriete podcast platform en op www.blenders.be/podcast. Op social media kan je ons volgen op LinkedIn onder podcast Let's talk about Work en op Instagram als Blenders podcast Let's talk! Ook via de Blenders nieuwsbrief kan je up-to-date blijven. Was je geboeid? Zet dit gesprek je aan het denken? Ben je zelf graag één van onze volgende gasten? Laat het ons weten via info@blenders.be en wie weet schuif jij binnenkort mee aan tafel!

De dienst slachtofferonthaal staat in voor de rechten van slachtoffers tijdens de volledige gerechtelijke procedure. Deze dienstverlening werd door de Vlaamse Overheid, via het Agentschap Justitie en Handhaving, in het leven geroepen, nu net omdat slachtofferzorg en opvolging cruciaal zijn geworden binnen onze huidige samenleving en hiervan ook terecht een speerpunt werd gemaakt. Helaas vinden slachtoffers of nabestaanden van slachtoffers niet altijd de weg naar deze zorg, en daarom legt Anke, een medewerkster van slachtofferonthaal te Turnhout, in deze aflevering zeer graag uit waarvoor de dienst staat. Bent u slachtoffer? Neem dan contact op met het Justitiehuis uit uw buurt en vraag naar de dienst Slachtofferonthaal. Email Turnhout: slachtofferonthaal.turnhout@vlaanderen.be

Hij was ijzersterk, krankzinnig goed en van wereldniveau: de superlatieven vliegen je om de oren als je probeert de prestatie van Marten van Riel te omschrijven, die afgelopen weekend de PTO T100 Ibiza won. Daarnaast bespreken we Sam Laidlow, Pieter Heemeryck, Youri Keulen, Kyra Meulenberg en Maya Kingma. Verder lijkt Alex Yee klaar voor de Grand Final, was Turnhout genieten en gebeurden er ook mooie dingen bij het WK Xterra. Wel even minder: de winter lijkt nu echt begonnen.

Le Moyen-Âge est rempli de clichés. Côté nourriture, on est plusieurs à avoir l'image de Jacquouille la fripouille qui se goinfre de nourriture en mangeant par terre. ERRATUM: 9:07, cardamome et non cardamone;12:26, queux comme dans maître-queux; et 13:55, asseoir bien sûr, comme s'asseoir, merci aux fidèles abonnés qui scrutent tout! Adhérez à cette chaîne pour obtenir des avantages : https://www.youtube.com/channel/UCN4TCCaX-gqBNkrUqXdgGRA/join Script:  @SorcierAmbulant  Avec l'aide de  @LesHistovores  Pour soutenir la chaîne, au choix: 1. Cliquez sur le bouton « Adhérer » sous la vidéo. 2. Patreon: https://www.patreon.com/hndl Musique issue du site : epidemicsound.com Images provenant de https://www.storyblocks.com Abonnez-vous à la chaine: https://www.youtube.com/c/LHistoirenousledira Les vidéos sont utilisées à des fins éducatives selon l'article 107 du Copyright Act de 1976 sur le Fair-Use. Sources et pour aller plus loin: Histoire de l'alimentation, Paris, Fayard, 1996, ouvrage collectif codirigé avec Massimo Montanari. Alban Gautier, Alimentations médiévales. Ve – XVIe siècles, Paris, Ellipses Marketing, coll. « Le monde : une histoire », 2009 Jean Verdon, Boire au Moyen Âge, Perrin, coll. « Pour l'histoire », 2002. Odile Redon, Françoise Sabban et Silvano Serventi, La Gastronomie au Moyen Âge. 150 recettes de France et d'Italie, Stock, 333 p. Florent Quellier (dir.), Histoire de l'alimentation : de la Préhistoire à nos jours, Paris, Belin, 2021. Carole Lambert, Du manuscrit à la table. Essais sur la cuisine au Moyen Âge, Montréal/Paris, Presses de l'Université de Montréal/Champion, 1992 Bruno Laurioux, Les Livres de cuisine médiévaux, Turnhout, Belgique, 1997, 86 p. (ISBN 978-2503360775). Bruno Laurioux, Manger au Moyen Âge. Pratiques et discours alimentaires en Europe aux xive et xve siècles, Paris, Hachette, 2002 Bruno Laurioux, Une histoire culinaire du Moyen Âge, Paris, Honoré Champion, coll. « Sciences, techniques et civilisations du Moyen ge à l'aube des Lumières », 2005. Que mangeait-on au Moyen Âge ? - Entretien avec Fabian Müllers, Nota Bonus, 4 avril 2023. https://youtu.be/oufXfQ0crNE?si=zo543bHA2_SY4NgM Fabian Müllers, Cuisine historique: le Moyen Âge, La Muse, 2018. C. M. Woolgar, Food in Medieval England : Diet and Nutrition, Oxford University Press, 2006. James Hancock, L'histoire ancienne du clou de girofle, de la noix de muscade et du macis, traduit par Babeth Étiève-Cartwright, publié le 13 octobre 2021, World history encyclopedia en français James Hancock, traduit en français par Babeth Étiève-Carwright, « Commerce mondial au 13e siècle », World history encyclopedia, 2022, Commerce Mondial au 13e Siècle - Encyclopédie de l'Histoire du Monde (worldhistory.org) Marin Wagda, « Les croisades comme facteur d'échanges gastronomiques en Europe », Hommes & Migrations, 1997, p. 160-163. Old Cook, La cuisine du Haut Moyen Age, Marie Josèphe Moncorgé https://www.oldcook.com/histoire-cuisine_haut_moyen_age Le vivandier de Taillevent, 1326-1395 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k62367s# Le littré, « assiette », définition https://www.littre.org/definition/assiette Pourquoi, pendant des années, le Vatican a-t-il utilisé le mot "poissons" pour désigner castors et capybaras ? CHARLINE VERGNE , 20/02/2024 à 8h21 - Mis à jour le 20/02/2024 https://www.geo.fr/histoire/pourquoi-pendant-des-annees-le-vatican-a-t-il-utilise-le-mot-poissons-pour-designer-castors-et-capybaras-viande-careme-amerindiens-218897 Manger chrétien, BNF, exposition https://expositions.bnf.fr/gastro/arret_sur/chretien/texte.htm Pain du Moyen-Âge : tout savoir sur le pain médiéval, Anecdotes historiques https://anecdoteshistoriques.com/histoire-medievale/pain-moyen-age/ Des terres et cours impériales, Capitulaire de Charlemagne, Marie Josèphe Moncorgé https://www.oldcook.com/medieval-capitulaire_charlemagne Les épices au Moyen-Âge par Greg de Wal, 30 oct 2019 https://recettemedievale.fr/les-epices-au-moyen-age/ Que mangeait-on au temps des Seigneurs ? Le patrimoine oublié, association du vieux château de Noyers-sur-Serein, 1998-2024 https://lepatrimoineoublie.fr/que-mangeait-on-au-temps-des-seigneurs Wikipedia, la cuisine médiévale https://fr.wikipedia.org/wiki/Cuisine_m%C3%A9di%C3%A9vale Wikipedia, medieval cuisine https://en.wikipedia.org/wiki/Medieval_cuisine Éric Birlouez, Petite et grande histoire des légumes, Versailles, Quæ, coll. « Carnets de sciences », 2020. Autres références disponibles sur demande. #histoire #documentaire #cuisine #cuisinemedievale #moyenage #middleage

Nobelmen and women, in fancy clothing and pearls – but with dragon wings and tails. A laughing man with a full head of curly hair. Lions biting the ears off a man whose mouth is full of writhing serpents. These may sound like a weird combination of a gothic novel and a nightmare, but they're something completely different – a description of some of the eerie and surprising sculptures in Nidaros Cathedral, the northernmost gothic cathedral in the world that's located in NTNU's hometown of Trondheim.But what were the messages that stonemasons and religious leaders were trying to send visitors to the cathedral – and how do we interpret these messages 800 years later?My guests on today's show are Øystein Ekroll, chief archaeologist and researcher at the Nidaros Cathedral Restoration Workshop and Margrete Syrstad Andås, an art historian and associate professor at NTNU's Department of Art and Media Studies.You can read more about the history of the cathedral in this article from Norwegian SciTech News: Thousand-year-old cathedral surrenders its secrets, stone by stoneØystein Ekroll has an article about the building history of the cathedral from 1030 to 1537 that you can find here.Øystein's PhD dissertation is available here: The Octagonal Shrine Chapel of St Olav at Nidaros CathedralØystein and Margrete have also edited a book about the cathedral:Andås, Margrete Syrstad, Øystein Ekroll Andreas Haug and Nils Holger Petersen, eds,The Medieval Cathedral of Trondheim: Architectural and Ritual Constructions in their European Context (Traditions and Transformations 3), Turnhout, Brepols, 2007Andås, Margrete Syrstad. “Art and Ritual in the Liminal Zone.” In he Medieval cathedral of Trondheim : architectural and ritual constructions in their European context. Eds. Margrete Syrstad Andås, Øystein Ekroll, Andreas Haug and Nils Holger Petersen. Turnhout 2007: 47–126.Andås, Margrete Syrstad. ”The Octagon Doorway: A Question of Purity and Danger?” In Ornament and Order. Essays on Viking and Northern Medieval Art for Signe Horn Fuglesang. Edited by Margrethe C.Stang and Kristin B. Aavitsland, 97-134. Trondheim: Tapir, 2008.Like what you're hearing? Leave a review, tell your friends, subscribe! And you can contact me, Nancy Bazilchuk, with feedback at nancy.bazilchuk@ntnu.no Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

In een vorige uitzending van het zorgportret kon u luisteren naar een eerste deel van onze ontmoetingen die we hadden tijdens ons bezoek aan het gasthuis van Turnhout. AZ Turnhout wil een ziekenhuis zijn waar iedereen die het ziekenhuis bezoekt als patient of als bezoeker een grote gastvrijheid mag ervaren, waar iedereen zich 100% welkom […]

Vandaag lunch gehad in Turnhout in eethuis 'Breek', gezellig. Bedankt voor alle feedback ivm Comedy Casino en het zijn niet enkel vogels dat voor mijn raam zingen. 

AZ Turnhout wil een ‘Gast-Huis' zijn in de letterlijke betekenis van het woord: patiënten en hun naasten ontvangen zoals we thuis onze gasten ontvangen. Ook wij waren voor deze uitzending te gast in het ziekenhuis. We werden er verwelkomd door de heer Philip Hens, die er reeds lange tijd werkzaam is, eerst als verpleger en […]

Christian Van Thillo mag zichzelf dan voordoen als de Grote Redder van de Journalistiek, hij deinst er niet voor terug om af en toe in te grijpen op redacties en zijn wil op te leggen. Al zijn er maar weinig mensen uit zijn entourage die dat open en bloot willen bevestigen.  Dat Van Thillo zou uitgroeien tot de grootste mediatycoon van de Lage Landen stond zeker niet in de sterren geschreven. Sterker: in zijn jonge jaren leek het er eerder op dat hij het familie-imperium te gronde zou richten, als hij al een vinger in de pap zou krijgen. Het was een jongeman van vele eigenschappen: zeer pienter, wispelturig, naargeestig, lollig, geliefd, maar ook écht een boefje.  Van Thillo werd een steeds grotere speler op de Nederlandse mediamarkt en Vrij Nederland-journalist Harm Ede Botje dacht: wie is die man toch?' Hij legde contact met zijn Vlaamse collega Anna Luyten, die heel goed was ingevoerd in de Vlaamse netwerken. Met zijn tweeën gingen ze uitgebreid op onderzoek uit. Waarbij ze probeerden de mensch Christian Van Thillo nauwgezet in kaart te brengen. In zijn ietwat decadente en snobistische jeugd haalde Christian ongelofelijk veel kattenkwaad uit. Elke poging om hem weer op het juiste pad te brengen mislukte hopeloos: hij vermaakte zich op het familielandgoed uitstekend op zijn crossmotor of op zijn paard. Ondernemend was hij al wel, sturm und drang was hem niet vreemd, maar hij schaamde zich niet voor zijn baldadigheid. De druppel die de emmer deed overlopen was het moment waarop hij werd gepakt toen hij in de Porsche van zijn vader met 109 kilometer per uur over de Bredasebaan scheurde. Hij was dertien. De maat was vol en hij werd naar het zeer strenge Sint-Jozefseminarie in Turnhout gestuurd, bijnaam ‘Het Gevang'. Het betaalde zich in zoverre uit dat hij daar de discipline meekreeg die hem in zijn latere uitgeversleven nog goed van pas zou komen. Christian vervolgde zijn levenspad naar studentenstad Leuven. Nog altijd had hij toen een chronisch gebrek aan geld. The Rich Kid ging regelmatig skiën en in het café was hij vaker in zijn blote kont te zien dan met zijn broek aan, dus dan weet je wel hoe laat het is. Maar: als de tentamens naderden ging hij ‘terug naar de focus' in het strakke regime van de paters in Turnhout. In 1984 komt rechtenstudent C. Van Thillo voor het eerst voor in de notulen van de directievergaderingen van de uitgeverij. Dan al toont hij zich een gewiekst zakenman die de zaakjes ook juridisch keurig op orde wil hebben. Maar zijn intellectuele basis en het rendementsdenken, die nog altijd het fundament is voor zijn bedrijf, legt hij bij zijn ‘rondgang' langs enkele Amerikaanse universiteiten, met name op Duke University. De vraag is dus: is hij primair een liefhebber van de journalistiek, of is hij primair een zakenman? Over de makers   Journalist Mark Koster volgde Van Thillo bijna twee jaar lang. Hij sprak met vertrouwelingen, concurrenten, bewonderaars en critici. Tijdens deze zoektocht kwam hij tot nieuwe en onthullende inzichten over dit media-mysterie, waarin hij je graag meeneemt.     Wendy Beenakker is adjunct-hoofdredacteur bij BNR Nieuwsradio. Voorheen was ze onder meer programmamaker bij RTL, NOS en BNNVARA. Samen met Mark Koster maakte ze eerder de podcast Koster en van Dijk.   Over hoge Bomen   In Hoge Bomen halen we elk seizoen een ander groot bedrijf door de BNR Audit. Hoe is het ontstaan, hoe gaan ze te werk, wat is het belang voor Nederland. Deze keer, DPG Media. Het grootste mediabedrijf van de Benelux.   Deze podcast werd mogelijk gemaakt door DeBuren, het Vlaams-Nederlands debathuis. See omnystudio.com/listener for privacy information.

[click here for the english transcript] Aflevering 2 (Sz. 2): Andrea Bardyn en Stef Heylen over Duo For A Job >>> intro Welkom bij de tweede aflevering van seizoen 2 van 'Let's Talk About Work'. In deze aflevering verwelkomen we Bart Wuyts, Andrea Bardyn en Stef Heylen, die dieper ingaan op de succesfactoren van Duo For A Job. In deze bijzondere aflevering passen we de structuur aan om de krachtige getuigenissen van mentees centraal te stellen. Duo For A Job speelt een cruciale rol in het ondersteunen van werkzoekenden en zij die bij willen dragen aan welzijn en inclusie. Wist je dat maar liefst zeventig procent van de deelnemende mentees een baan, stage of opleiding vindt na hun Duo-traject? Ontdek meer over hun inspirerende verhalen in deze aflevering.? Welkom Andrea en welkom Stef. Dankjewel We zijn heel blij dat jullie vanmiddag hier bij ons te gast bent in de podcast. En Artemis zit hier naar goede gewoonte aan mijn zijde om alles mee in goede banen te leiden. Wij gaan vooral de focus leggen op duo op een job want dat is wat jullie mee bezig zijn. Andrea jij bent als ik het goed begrijp een beetje de coördinator voor Duo For A Job in Turnhout. Stef is vroeger nog een hele loopbaan actief geweest bij Janssen Pharmaceutica - bij J&J – en was daar tot voor kort CEO maar is intussen aan het genieten van wat rust tussen de vergaderingen door begrijp ik. En jij bent voor Duo For A Job mentor voor één van de duo's of meerdere misschien? Eentje. Dus voilà fantastisch, heel fijn. Want Duo For A Job is ondertussen al een redelijk gekend concept in België. Hoe lang zijn jullie ondertussen bezig hier in Turnhout, Andrea? In Turnhout zijn we sinds januari 2023 van start dus we zijn nu 6 maanden bezig. In september 2023 vierden we onze 10de verjaardag als organisatie. En dan zijn we 10 jaar bezig sinds onze start in Brussel.   En leg nog is heel eventjes uit wat Duo For A Job doet? Duo For A Job is in essentie een intergenerationeel en intercultureel mentorprogramma. En wij brengen twee groepen bij elkaar: jonge mensen met een niet-Europese migratieachtergrond die op zoek zijn naar werk of opleiding aan de ene kant. Aan de andere kant mensen zoals Stef: mensen die professionele ervaring hebben die ze als vrijwilliger willen inzetten om jongeren te ondersteunen naar werk of opleiding. Dus jullie zijn hier in Turnhout een half jaar bezig. Ondertussen heb je al wat mensen kunnen engageren om mee te doen.. Ja. Hoeveel duo's zijn ondertussen al aan de slag? Hier in Turnhout zijn we nu met de eerste zeven trajecten bezig. In de provincie Antwerpen zijn we al langer actief en daarin zitten we toch al tegen de 800 duo's ondertussen.   In de provincie Antwerpen. En als je dat dan op heel België zou reflecteren? Allicht gaat dat dan over vele duizenden duo's?   Ja, we zijn ondertussen ook in Frankrijk en Nederland actief. In totaal zijn we nu aan meer dan 6000 trajecten. Geweldig. Stef wat sprak jou aan om hier tijd in te steken om jou daarvoor te engageren? Dat zaadje is gepland toen ik nog CEO bij Janssen Pharmaceutica was. Wij merkten dat wij als bedrijf absoluut niet divers waren. We waren voor iedere jobinvulling op zoek naar de klassieke ‘witte raaf', terwijl die eigenlijk niet bestaat. Dat die niet rondvliegt. Helemaal niet rondvliegt. Langs de andere kant zagen wij dus ook die krapte op de arbeidsmarkt aankomen. En diversiteit is een heel belangrijk thema bij Janssen - en niet zomaar. Het is voldoende aangetoond dat vooral voor creatieve en innovatieve bedrijven, diversiteit een heel belangrijke input is om die creativiteit en innovativiteit te kunnen bewerkstelligen. En zoals veel bedrijven hebben ook wij gemerkt dat als je dat niet echt proactief gaat managen dan gebeurt er eigenlijk niks. Want als hiring managers zijn we nog altijd geprogrammeerd zoals de Neanderthalers: wij zoeken gewoon klonen van onszelf. Dus als je niet echt proactief gaat managen verandert er niets. Dat zien we op vlak van gender en evengoed op andere vlakken van diversiteit. Daar is het zaadje dus geplant. En kende je Duo For A Job al? We hebben heel concreet contact opgenomen met Duo For A Job, en geleerd hoe zij werken. Vervolgens maakten we een partnerschap op met 2 doelstellingen. Want je moet weten dat een ander probleem waar we binnen Janssen Pharmaceutica mee te maken hadden (zoals dat ook in veel andere bedrijven speelt), was de vraag hoe we onze oudere werknemers gemotiveerd houden op het einde van hun carrière. Hoe kunnen we hen meer zingeving geven in die laatste jaren van hun carrière. En we hebben dus geprobeerd om twee vliegen in één klap te slaan. Enerzijds oudere werknemers warm maken om te fungeren als mentor en anderzijds dit zien als een mogelijke nieuwe input van diverse werknemers naar het bedrijf. En dus na mijn pensionering ben ik zelf ook mentor geworden. Maar dat wilt zeggen dat er wellicht vanuit het bedrijf ook andere mensen in het mentorprogramma gestapt zijn of aan het stappen zijn? Ja. Het spreekt echt aan juist omdat het ook echt voor die oudere werknemers een hele mooie manier is van zingeving. Je krijgt er heel veel persoonlijke voldoening van. Dat kan ik me goed voorstellen. Dat illustreert eigenlijk perfect de impact die we willen bereiken. Aan de ene kant willen wij voor mensen, jongeren met een migratieachtergrond, de stap naar de arbeidsmarkt verkleinen. Aan de andere kant willen wij de ervaringen van 50-plussers waarderen en inzetten. Door die twee samen te brengen krijg je een heel sterke combinatie. Wij werken daarvoor samen met bedrijven en mensen stappen bij ons in als vrijwilliger – bijvoorbeeld wanneer ze op pensioen zijn of wanneer ze deeltijds gaan werken. Wij hebben een extra uitdaging in deze podcast gestoken. Want we hebben ondertussen een paar quotes van deelnemers in Duo For A Job trajecten: mensen met een niet-Europese achtergrond die hier in Vlaanderen terecht gekomen zijn en die allerlei bottlenecks, drempels tegenkomen. We hebben een paar fragmenten klaar staan. [FRAGMENT 1: Kathleen uit Venezuela, Olga uit Rusland en Tigran uit Armenië vertellen over hun ervaring en hoe teleurstelling, moedeloosheid, en gevoel van overbodig te zijn daar soms toch wel in doorschemeren.] We hoorden drie fragmenten: Kathleen, Olga en Tigran getuigen over wat het met een mens doet als je vanuit een ver buitenland naar hier komt, de taal niet spreekt en een beetje verlopen loopt als je zo de weg naar werk niet direct vindt en ja dan kom je dus blijkbaar allerlei drempels tegen. Taal als eerste – een zeer sterke drempel. Er word ook verwezen naar een diploma of CV dat in het thuisland is opgebouwd en dat hier niet altijd erkend of aanvaard wordt… Stef kom jij deze zaken ook tegen bij jouw mentee? Absoluut, ja. Ik begeleid iemand van Palestijnse afkomst, een arts. Ik ben zelf ook arts van opleiding. Dat vind ik het toffe aan Duo For A Job: dat ze echt werk maken van het goed matchen van de mentor en de mentee. En één van de dingen waar we nu op aan het wachten zijn is zijn erkenning als arts in België. Dat is een bijzondere omslachtige procedure. Dat is niet vanzelfsprekend dus begin juni weten wij of hij erkend gaat worden op master niveau. En dat bepaalt natuurlijk wel de rest van zijn toekomst. Die man had al zoveel moed gehad om eerst in Polen heel zijn curriculum opnieuw af te leggen. Hij is dan uiteindelijk gefaald omwille van een mondeling examen omdat zijn Pools niet goed genoeg was om te slagen. Maar dat is iemand Arabisch spreekt, die Engels spreekt, die de moeite gedaan heeft om Pools te leren nu de moeite doet om Nederlands te leren. Voor mij zijn dat enorm sterke karaktertrekken - dat is iemand die heel veel veerkracht heeft, dat is iemand die oplossingsvermogen heeft, die aanpassingsvermogen heeft en die er wilt geraken. En wat wij als werkgevers in Vlaanderen fout doen – denk ik – is dat wij onze vacatures bijzonder dom opstellen.  Wij maken die heel kwantitatief: je moet zoveel jaren ervaring hebben in dit, je moet zoveel jaren ervaring hebben in dat. En wat gebeurt er in heel veel bedrijven? Die initiële vacatures die worden gescreend door een extern bureau en als die vacatures heel kwantitatief zijn opgesteld en je beantwoordt daar niet exact aan, dan krijg je die mogelijke werknemer zelfs niet eens te zien. Dan worden er al enorm veel kandidaten uit-gescreend. Natuurlijk heb je bij iedere job een soort van minimum aan technical skills nodig.. Maar mijn suggestie is om die toch echt zo concreet mogelijk te omschrijven. En het aantal jaren ervaring dat iemand al dan niet heeft, is net een heel erg niet-concrete manier om dit te omschrijven. Ik raad sterk aan om vooral te focussen op die transferable skills: probleemoplossend vermogen, aanpassingsvermogen, veerkracht en dergelijke. Dan ga je zien dat veel van die kandidaten eigenlijk een rijkdom aan ervaring hebben die mits inderdaad de nodige begeleiding naar taal, naar on-the-job training, het verschil kunnen maken. Zeker! En dan ben je de diversiteit aan het binnen brengen. Maar dat is het punt dat we al vaak gehoord hebben in veel gesprekken hier. Hoe fout maken wij allemaal dat wervingsproces nog: de sollicitatieprocedure, hoe de vacature is opgesteld, de eerste stappen in selectie van kandidaten,.. Mag ik daar nog iets aan toevoegen? Want het is niet omdat je diverse kandidaten hebt dat je ze ook gaat aanwerven. Om die diversiteitsagenda op te lossen denk ik dat er een aantal belangrijke punten zijn. Je moet van diversiteit echt een management objective maken. Mensen moeten daar op afgerekend worden. De werknemers van een bedrijf zouden een afspiegeling moeten zijn van de maatschappij waarin wij leven. Daar staan we mijlenver vanaf. Die verhouding gaat niet spontaan komen – je moet daar een bedrijfsobjectief van maken waar managers ook op worden afgerekend. Ervoor zorgen dat je medewerkersbestand divers is, dat gebeurt niet vanzelf. Wat ik in mijn tijd enorm boeiend vond, dat was die unconsious bias test van Banaji. Je merkt dan echt heel concreet hoe primitief je eigen brein geprogrammeerd is, hoe we effectief geneigd zijn om klonen van onszelf te selecteren. Alles begint bij bewustwording: je bewust worden van die onbewuste vooroordelen. Een ander hulpmiddel is om, voordat je aan de selectie begint, ervoor te zorgen dat je begint met een panel van kandidaten waar je bewust diversiteit inbrengt - diversiteit op alle mogelijke dimensies. En de volgende essentiële stap is ervoor te zorgen dat je interview panel inclusief is samengesteld. Zorg ervoor dat diversiteit daarin vertegenwoordigd is. Als je die drie schakels al juist doet, is de kans groot dat je diversiteitsagenda in het bedrijf dingen in beweging zet. Jij spreekt vanuit ervaring in een groot bedrijf, voor een KMO ligt dat allemaal wat anders. Maar ook zij kunnen hier lessen uit trekken. Echte doelstellingen opzetten, wat expertise inhuren links of rechts bijvoorbeeld om te screenen hoe je vacatures zijn vormgegeven,.. Ondertussen zijn er al zoveel dienstverleners die daarin ondersteuning bieden dat dat eigenlijk de drempel niet mag zijn. Herken jij het ook Andrea? Ja, de fragmenten die we beluisterden tonen heel sterk aan wat het betekent wanneer bedrijven die drie stappen niet zetten – dus wat de impact daarvan is op de werkzoekende. Mensen die bij ons aankloppen hebben al heel wat sollicitaties achter de rug gehad. Zij hebben al heel veel ‘nee's' te verwerken gehad. Dat heeft een impact op je zelfvertrouwen. Vaak is de feedback omtrent die ‘nee's' heel erg onduidelijk – en dan gaan ze dat proberen zelf te interpreteren: ligt het aan mijn taal? Is het discriminatie? Heb ik niet genoeg ervaring..? Dat is waar een mentor enorm verschil maakt: dat zelfvertrouwen opbouwen, en vaak heropbouwen. Want vergeet niet dat het gaat om mensen die vaak van uit hun thuisland reeds een enorme ervaring hebben. En die maar wat graag willen bijdragen aan het land waar ze hun veilige plek hebben gevonden. Mentors ondersteunen dan echt wel om dat zelfvertrouwen op te blijven krikken, ook doorheen de vele afwijzingen die onze mentees op hun pad tegenkomen. Ja het moet wat met een mens doen.. Wij kunnen het ons eigenlijk niet voorstellen. Inderdaad. Om morgen in weet ik veel, bijvoorbeeld India terecht te komen en daar zonder dat je de taal spreekt een nieuw leven op te bouwen terwijl je hier een mooie job had.. Daar opnieuw te beginnen en dan elke keer opnieuw horen dat je niet goed genoeg bent. In ons allereerste gesprek in deze podcastreeks hadden we iemand te gast die een heel erg hoog gekwalificeerde opleiding had genoten in Oost-Europa. Dat is zelfs nog niet eens buiten Europa – en die opleiding en de ervaring die daaruit voortvloeide telde hier niet mee omdat dat hier niet erkend werd. Enfin, ze heeft daar wel een heel persoonlijke goede draai aan gegeven.. Laat ons eens naar het tweede fragment luisteren Artemis. [FRAGMENT 2: Needa uit Palestina en Olga uit Rusland vertellen over de drempels die zij hebben ervaren in hun zoektocht naar werk en hoe je dan weer ondergekwalificeerd bent, dan weer overgekwalificeerd, dan blijkt dat je toch echt een rijbewijs moet hebben,.. Hoe de twijfel van anderen er voor zorgt dat je zó aan jezelf begint te twijfelen dat dit een extra barrière wordt in de zoektocht naar werk.] Dit illustreert voor een stuk ook waar we het over hadden: je krijgt de ene na de andere teleurstelling te verwerken. Eerst is het de taal die niet matched vervolgens is het  weer iets anders en dan is het zelfs tot een rijbewijs toe dat ze dan missen.. Je zou er voor minder moedeloos van worden. Schrijnend om te zien hoe wij talent weggooien. Ja. In die laatste quote hoor je dat heel sterk, dat er dan echt zo'n beeld groeit als zouden alle vacatures voor lang opgeleide mensen al zijn ingevuld. Dat is het verst van de waarheid - maar we laten zoveel talent liggen. En hier denk ik opnieuw dat het concept van Duo zo krachtig. Want wat wordt er eigenlijk van een mentor verwacht? Dat je je netwerk gebruikt om die deuren die voor deze mensen initieel gesloten zijn, een beetje te forceren en open te zetten. Dat je mentee op zijn minst al die eerste stap zou kunnen zetten. Dat je ze een beetje op weg helpt met het leren kennen van de context, en dat je effectief contact maakt met iemand in zo'n bedrijf die iets kan betekenen voor die persoon. Je mentee krijgt dan op zijn minst een meer faire kans om die transferable skills te kunnen aantonen. Ik vind dat een heel krachtig concept. Dat zijn dingen die bijvoorbeeld de VDAB niet kan doen. Zij hebben hun lijst met vacatures, maar ze gaan niet samen met de werkzoekende die stappen zetten. Wij zien de rol van een mentor als een soort gids. Onderzoek toont aan dat heel wat mensen met een migratieachtergrond stoten op drempels waarvan er een heel deel te maken heeft met menselijk sociaal kapitaal: je diploma, je netwerk, je sector specifieke kennis die (niet) toepasbaar is in een land. En dat is waar een mentor zijn rol begint te spelen. Die maakt mee die denkoefening: welke talenten heb je? Welke capaciteiten? Hoe gaan we dat matchen met de sector? Hoe geraken we binnen in die sector? Welke taal spreekt die sector? Niet enkel letterlijk de taal maar ook wat zijn de conventies, de ongeschreven regels... En op die manier zal de mentor deuren gaan openen Een mentor doet dat altijd aanvullend op wat VDAB doet.  De VDAB heeft een essentiële taak. Maar die één op één persoonlijke begeleiding, die vertrouwensband tussen mentor en mentee is uniek. En die is nodig om dat zelfvertrouwen echt op te krikken en om heel erg op maat te gaan kijken naar talenten. Ik ben blij om de fragmenten te horen – Needa is iemand die ik zelf heb begeleid. Toen ik haar en haar mentor samenbracht de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten.. Ik heb hen aan elkaar voorgesteld en ze waren na één minuut met allerlei termen uit de biofysica naar elkaar aan het gooien – ik begreep er niets meer van -  ik wist ‘hier ben ik niet meer nodig'. Ik merkte ook de fonkeling in haar ogen: ze sprak eindelijk met iemand die begreep welk onderzoek zij had gedaan en die ook onmiddellijk zei ‘dit kunnen we hier aan linken', ‘dit kan in die sector terecht'… En dat is voor haar echt cruciaal geweest om uiteindelijk de fit te vinden tussen haar enorm talent en de arbeidsmarkt hier. Het is een heel moeilijk traject geweest voor hen maar zes maanden later, aan het einde van hun traject, had ze net een job. Mooi! Het doet me denken aan wat veel bedrijven vandaag de dag doen – vanuit gezond verstand – en wij ook: een mentor toewijzen aan wie er nieuw start. Zodat de nieuwe collega zijn of haar weg in het bedrijf gemakkelijker kan vinden, en dat-ie een beetje een steunpilaar heeft om te weten te komen hoe de dingen werken, waar-ie alles kan vinden. Zoiets vinden we allemaal vanzelfsprekend en dan zouden we verwachten van mensen die van de andere kant van de wereld naar hier komen, dat zij zomaar hun plan kunnen trekken, zomaar hun weg hier kunnen vinden? Ja dat kan natuurlijk niet. Zoals je het formuleert, ga je als mentor echt kijken naar het individu en wat jij voor hem of haar kan betekenen op vlak van expertise, ervaring, netwerk. Ik kan me voorstellen dat je wel op een bepaald moment de dingen die je merkt, de signalen die je in je mentorschap krijgt, breder zou willen communiceren of meer generiek zou willen dat er zaken worden aangepakt. Dat je dus bijna op beleidsniveau bepaalde deuren wilt opengooien – omdat je zaken ziet foutlopen in meerdere begeleidingen.. Is dat zo? Of is dat nog niet aan de orde vandaag voor jou? We hebben het daar over gehad. Naast de duo-trajecten die worden opgezet, werkt Duo For A Job ook daar aan: het in kaart brengen van die drempels, van diploma-erkenning, tot,.. Maar Andrea jij bent misschien beter geplaatst om dit toe te lichten. Er zijn drempels die persoonsgebonden zijn: zelfvertrouwen, netwerk en dergelijke. Er zijn ook drempels die structureel door de arbeidsmarkt worden opgeworpen. We kunnen het ons niet veroorloven om maar op één van beide fronten te werken. Een mentor die individuele begeleiding biedt rond persoonlijke drempels is heel belangrijk, en die kan ook deels structurele drempels adresseren -  ik denk maar aan toegankelijkheid van dienstverlening, mobiliteitsaspecten bijvoorbeeld. De mentor kan helpen navigeren, mee strategieën bedenken om om te gaan met structurele drempels. Maar het is duidelijk dat die structurele drempels ook moeten worden opgelost om het hele verhaal te doen slagen. Van iedereen die bij ons aanklopt brengen we in kaart wat de drempels zijn waar die persoon tegenaan botst. We zoeken vervolgens een match met de juiste mentor om de persoonsgebonden drempels aan te pakken. En, even belangrijk, de input die uit zo'n begeleiding komt zetten we in op vlak van beleidsbeïnvloeding: we gaan daarover in dialoog met beleidsmakers, arbeidsmarktaktoren. We organiseren ook gesprekken met onze mentees en mentoren om die ervaringen echt naar boven te brengen. Want we willen absoluut op alletwee de vlakken (individueel en structureel) inzetten.   Dat is dus ook effectief een rol die Duo opneemt: naast matchmaking ook echt de signalen oppikken van structurele drempels, en daar beleidsmatig verandering in brengen. Is dat dan in stadscontext of op Vlaams niveau? Of op Belgisch niveau? Of zelfs Europees niveau. Wij zitten ook op Europees niveau. Absoluut. Het is zo dat een mentor op individueel, persoonlijk niveau echt een verschil maakt. Dat structureel ondersteunen vergt wel het besef dat je geen one size fits all oplossing zal kunnen vinden, want de groep mensen met een migratieachtergrond die werk zoekt is enorm divers. Werkzoekenden hebben echt nood aan bedrijven en individuen die – zoals je eerder zei – personen coachen. En dat heeft enkel maar een kans op slagen wanneer structurele drempels niet genegeerd worden, zoals toegang tot kinderopvang, mobiliteit, diplomavoorwaarden, discriminatie,... Zeker! Hoe komen de mensen bij jullie terecht? Hoe vinden ze de weg naar Duo For A Job? Vandaag vindt vijftien procent ons via mond aan mond reclame. Daar zijn we al heel blij mee. Maar toeleiding gebeurt ook via partners: VDAB, OCMW, taalscholen, het agentschap voor inburgering en integratie. Jullie zijn er voor mensen met een niet-Europese afkomst. Is dat het enige criterium? Of  vragen jullie ook dat mensen lang opgeleid zijn? Is er ook maar iets van een opleidingsverwachting? Helemaal niet. Onze enige criteria zijn het hebben van een niet-Europese achtergrond en dat kan in eerste, tweede of derde generatie zijn. En ook dat je tussen de 18 en de 34 jaar jong bent. We  hebben er heel bewust gekozen om ons te focussen op een van de groepen met de grootste afstand tot de arbeidsmarkt: mensen met een migratieachtergrond en jongeren. Verder qua opleidingsniveau hebben wij mensen die bij ons aankloppen die een doctoraat op zak hebben, maar evengoed mensen die in hun thuisland nooit naar school zijn geweest. Voor elke nood zoeken wij de juiste match met een mentor. En de mentoren? Welk profiel zoek je daar? 50+ is de voorwaarde. En dat is een belangrijke: wij zoeken mentoren met veel levenservaring. Ik mag al meedoen, dat is al goed. Je bent heel welkom. Verder is de enige vereiste een professionele ervaring hebben die je wilt inzetten. Hoe diverser onze groep aan mentoren is hoe beter dat wij de match kunnen maken. Dus we hebben mensen eigenlijk quasi van alle sectoren. Mensen die zelf ondernemer zijn geweest, artsen, verkopers, mensen die verpleger zijn geweest, het mag zo divers mogelijk zijn. Zodat wij een goede match maken. Een voorwaarde is wel dat je onze opleiding volgt. Ok. Dat zou inderdaad mijn volgende vraag zijn. Voor je kan starten als vrijwilliger krijg je een week lang intensieve opleiding. Want we vinden dat wie wij met die jongeren in contact brengen, moet voorbereid zijn. Je moet weten wat het betekent om als nieuwkomer aan te komen, om een migratieparcours te hebben, je moet weten wat onbewuste vooroordelen zijn, je moet weten hoe de arbeidsmarkt werkt. Dus dat is een heel grondige opleiding. Ik heb in mijn leven heel veel opleidingen gevolgd zoals je wel kunt vermoeden en het moet gezegd: dit was een zéér goede opleiding. Ik was echt onder de indruk van de kwaliteit van de opleiding die Duo For A Job geeft. En het is niet alleen de opleiding, maar ook de omkadering nadien van de duo's. Het is echt state of the art. We vinden dat enorm belangrijk. Er zijn tientallen trainingen in diversiteit, unconsious bias waar bij je leert wat dat die concepten betekenen. Wetenschappelijk gezien weten we dat  de effecten daarvan beperkt zijn zolang je datgene wat je leerde niet in de praktijk brengt en er over reflecteert. Onze methode speelt hierop in. Dus wij verzorgen een week een opleiding. Eenmaal in het traject nemen onze mentoren ook verplicht deel aan intervisies waar ze van elkaar leren en door een professionele moderator omkaderd worden. Het is heel leerrijk om te zien waar anderen mentor-mentee koppels mee struggelen. En vaak zijn het ook zaken die telkens terugkomen (zoals o.a. die erkenning van diploma). Deze manier van werken dat is voor ons een voorwaarde om de kwaliteit te bewaken en onze doelstellingen te kunnen behalen. Wat ik ook een heel sterk concept vind is dat het duo-traject in principe zes maanden loopt. Dat zorgt ervoor dat je vanuit beide personen een heel duidelijk doel voor ogen hebt: binnen de zes maanden moeten / willen we hier iets bereiken. Dat zorgt ervoor dat er wat druk op de ketel zit. En hoe vaak heb je dan contact met je mentee? Dat varieert, maar gemiddeld is dat één keer per week. Met mijn huidige mentee spreek ik vaak af in het Centraal Station – hij woont daar vlakbij en voor mij is het gemakkelijk om daar met de trein naartoe te gaan. Recent zijn we ook aan het badmintonnen geweest – hij is nu vrijwilliger bij een sporthal in Antwerpen. Ik heb helaas verloren. Maar dat komt omdat het veld niet reglementair was: het was te kort.. Ik kon mijn smashen niet gebruiken (algemeen gelach aan de tafel). Ik denk dat we met een competitiebeest aan tafel zitten.. We gaan eens naar het derde fragment luisteren, van Olga. [FRAGMENT 3: Olga vertelt over de inzichten die zij rijker is geworden dankzij haar mentor. Ze vertelt over zelfvertrouwen, vertrouwen in dat het goed zal komen, optimisme, vriendschap.] Wat we hier horen bevestigt inderdaad welke impact hetgeen je doet, heeft – dat jullie echt wel deze mensen verder helpen. En ik neem aan dat dat geen uniek verhaal is, dat we net gehoord hebben. Nee inderdaad, het is eigenlijk een heel typisch verhaal. Het is de manier hoe wij ook aanraden om eraan te beginnen: elkaar leren kennen, een vertrouwensband opbouwen, en dan een analyse te maken van sterktes, zwaktes, werkpunten, en dan sollicitatiegesprekken en CV's voorbereiden. Zo ziet een heel typisch traject er uit. Tegelijkertijd is elk traject ook verschillend. Aan het einde bevragen we steeds wat de deelnemers er aan hebben gehad, en dan wordt zelfvertrouwen in 95% van de gevallen genoemd, en werken aan taal, werken aan netwerk zijn ook zaken die onze mentees telkens weer aanhalen. Loopt het wel eens fout? Dat hangt ervan af wat je als ‘fout' beschouwt. We houden heel nauwgezet bij wat de resultaten zijn voor onze duo's: tot achttien maanden na deelname. Zeven op tien deelnemers vindt na een jaar werk, opleiding of stage. En ‘werk' dat tellen we enkel mee wanneer het om een contract gaat van 3 maanden of langer. Dat lukt niet altijd en dat is ook ok. Dat is ook iets dat onze mentoren meekrijgen in hun opleiding. Het doel van het traject mag er niet uit bestaan om koste wat kost die ene bepaalde job te bemachtigen, eerder gaat het om het aanscherpen van competenties, het zelfvertrouwen verhogen, zodat zij daarna zelfstandig in staat zijn om de zoektocht verder te zetten. De mensen voldoende empoweren, in hun kracht zetten. Wat ook een tof gegeven is, is dat het eerste contact volledig vrijblijvend is langs beide kanten. Duo probeert een matching op te zetten, je spreekt met elkaar, daar krijg je alle tijd voor, maar dan kan nog ieder voor zichzelf beslissen of-ie het ziet zitten of niet. Het wordt niet geforceerd. En eenmaal dat het duo vertrokken is, wordt het ook omkaderd door de ganse organisatie. Er is dus ook altijd iemand die kan helpen in de zoektocht naar oplossingen of ondersteuning op vlak van opleiding, psychosociale ondersteuning,.. We maken heel snel de brug naar partnerorganisaties die de juiste hulpverlening voorzien. We hebben hier in huis ervaring met gelijkaardige trajecten – misschien net iets minder gefocust dan hoe jullie het organiseren. Zo hebben we al een aantal jaren Armen Tekort Kempen, waarin we duo's vormen met en voor mensen in kansarmoede. Recent hadden we een pilootproject lopen rond de vraag hoe we mensen die al langer op die arbeidsmarkt zitten, actief en betrokken kunnen houden: Keeping Employees On Board. Daarin zit ook een soort duo-methodiek binnen het bedrijf zelf. In beide gevallen bouwen we zoveel als mogelijk gelijkwaardigheid in tussen de personen die duo's vormen. We vinden dat heel belangrijk maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Bijvoorbeeld in de termen ‘kansbiedende' en ‘kanszoekende' buddies binnen Armen Tekort, dat geeft al bijna vanzelf de indruk van enige hiërarchie. Toch, en in de opleiding wordt dat ook erg benadrukt, is gelijkwaardigheid echt het uitgangspunt – het is eigenlijk een beetje een ‘gearrangeerde vriendschap'. En binnen Armen Tekort is het niet zo dat er op zes maanden bepaalde doelstellingen behaald moeten worden. Hoe kijken jullie naar dat evenwaardigheidsprincipe? Dat is essentieel. Zonder gelijkwaardigheid kan het niet slagen. In de opleiding wordt dat benadrukt en in elke stap die de mentor en de mentee zet, in de ganse opzet, wordt dat telkens ook nog eens duidelijk gemaakt. Voor ons is het heel belangrijk – en daarom dat de mentoren in intervisie gaan en niet de mentees – dat de mentoren ook leren! En hoe ervaar je dat in de praktijk, Stef? Het is de mentee die het traject bepaalt. En dat is de enige juiste insteek. Want je zou voor jezelf wel bepaalde meningen kunnen hebben van ‘als ik in die positie zat dan zou ik zus of zo...' – maar dat werkt niet. Het moet echt van de mentee zelf komen. Het gaat er om de mentee de tools en vaardigheden aan te reiken zodat-ie zelf, binnen de context waarin hij zich bevindt, de juiste keuzes kan maken. Wat doet het met jou? Ik vind het heel prettig. Echt. Als je spreekt over zingeving na je pensioen: warm aanbevolen! Wat leer je er uit? Eerst en vooral is er de confrontatie met wat die mensen allemaal hebben meegemaakt. Mijn vrouw is buddy voor een Syrisch gezin, voor een Palestijns meisje,.. het is on-voor-stel-baar wat die mensen allemaal hebben meegemaakt. Als je spreekt van veerkracht.. Het is enorm leerzaam en het doet ons beseffen hoe gelukkig wij hier zijn. Langs de andere kant: zingeving. Ik heb het gevoel dat ik een klein beetje kan bijdragen aan het beter maken van iemand z'n leven. Stef zit nu mee aan tafel – maar jij hebt zicht op heel wat mentoren, wat merk jij bij hen nog op Andrea? Van impact dat zo'n traject teweeg brengt bij de mentoren? Aanvullend op wat Stef net zei, is het leren over andere culturen een heel belangrijk aspect. En het kennis maken met andere culturen. Een mentor verwoordde het eens als ‘elk duo-traject is voor mij alsof ik op reis ga zonder dat ik het land verlaat'. Je leert andere culturen beter kennen en je begint gebruiken te begrijpen die je voordien misschien niet begreep. Je leert je verplaatsen in een ander, op een heel interessante manier. En ik denk dat dat de essentie is. Ja inderdaad. Want als we als samenleving érgens een probleem mee hebben, met het accepteren en omarmen van diversiteit, dan is het waarschijnlijk net dat: dat we ons niet kunnen verplaatsen in de ander. Of dat we daartoe niet bereid zijn. En het is pas door dat wel te doen dat je de rijkdom ziet die ermee gepaard gaat. En de kans dat die twee mensen die wij in een duo bijeen brengen elkaar zouden ontmoet hebben op café bijvoorbeeld of zo – dat is echt nihil: want andere culturen, andere generaties,.. Het is een enorm privilege om dat te mogen bewerkstelligen, dat die twee elkaar ontmoeten en dat dat vertrouwen onstaat. Je bouwt bruggen in de samenleving, bruggen naar meer begrip. Geweldig! We gaan nog even naar het laatste fragment luisteren, want nu komen we een beetje in de buurt van adviezen die mentees mee te geven hebben. [FRAGMENT 4: Artem uit Oekraïne en Vettri uit India delen hun advies dat ze richten aan werkgevers en dat vooral te maken heeft met het niet inzetten van taalvereiste als (extra) drempel.] Taal komt tocht telkens weer naar boven. Dat is een beetje dubbel. Taal is natuurlijk dé manier om te integreren, en deze beheersen dat moet zeker. Maar de kwestie is: wat zijn de verwachtingen. Stel dat iemand geen job heeft en hij moet dus de taal leren: waar of wanneer kan die dat dan doen? Een job vinden is net één van de manieren om talenkennis op een hoger niveau te krijgen. Dus opnieuw: ik denk dat het erop neerkomt dat we ons moeten afvragen hoe streng we moeten zijn bij aanwerving. De taal, dat is de drempel die het vaakst genoemd wordt door onze mentees. En we mogen ook niet onderschatten hoe moeilijk het Nederlands is voor niet-Nederlands sprekenden. Het is een onlogische taal, een die vol inconsistenties zit. Toen je daarjuist vertelde over de meneer die eerst Pools heeft geleerd en dan Nederlands.. Pools dat is op zich ook al geen gemakkelijke taal, om er dan nog Nederlands bij te leren,.. Taal is inderdaad een basisvoorwaarde om te kunnen communiceren maar het zou heel wat van de mensen die bij ons aankloppen enorm helpen mochten er meer werkgevers daar een beetje meer flexibel in zijn. Er zijn gigantisch mooie programma's om taal te leren op de werkvloer, om taalcoaching op de werkvoer te voorzien. Kijk vooral naar competenties, basishouding, motivatie: dat kan je iemand immers veel moeilijker aanleren dan een taal. Ik zal een voorbeeld geven. Mijn huidige mentee, arts van opleiding, is nu vrijwilliger in een huisartsenpraktijk van Geneeskunde voor het Volk in Deurne. Dat is een prachtige manier voor hem om eerst en vooral kennis te maken met de gezondheidszorg in België, zijn taal op te krikken, en ook het medisch jargon in het Nederlands op te pikken. En langs de andere kant is het voor hen ook mooi: zijn kennis van het Arabisch en van het Pools (dat blijkbaar heel fel op Oekraïens trekt), heeft voor hen ook een toegevoegde waarde. Voilà. Vanaf dag één heeft hij daar meteen een enorm toegevoegde waarde want er komen daar mensen waarmee hij waarschijnlijk veel beter kan communiceren dan de artsen zelf.. Het is in ieder geval een mooie oproep om wat soepeler om te gaan met de vaak dwingende taaleisen vanuit de werkgeverskant. En om na te denken hoe je ervoor kan zorgen dat mensen op de werkvloer de taal kunnen leren. Ik geloof daar heel sterk in. Ik denk ook dat in heel die beweging van inclusief ondernemen heel veel positieve dimensies zitten. En ik wil daarmee niet gezegd hebben dat er ook moeilijkere aspecten in kunnen zijn – we moeten ons aanpassen, het is niet zo dat dat aanpassen enkel maar van één kant moet komen. Maar het is ook zo wat eerder werd gezegd: die voldoening die je als mentor ervaart, door kennis te maken met andere culturen en daar meer vertrouwd mee te geraken, dat is wat op de werkvloer volop gebeurt. Wanneer je op de werkvloer samenwerkt met mensen die hier nog niet zo lang zijn, leer je ook om respect te tonen voor zaken die wat anders zijn. En dat zal een hele belangrijke hefboom zijn om in onze samenleving stappen vooruit te zetten. Dus werkgevers kunnen hier een heel belangrijke rol in spelen. Helemaal mee eens. Ik heb het gevoel dat we stilaan aan het eind van ons gesprek zitten. Ik kijk nog even naar Artemis want die heeft vaak nog een laatste vraag. Ik moest denken aan een ander gesprek dat we hebben gehad, waarin er werd opgemerkt dat het stukje ‘activering' nu steeds meer en meer op de schouders van werkgevers valt. Terwijl werkgevers daar niet altijd op voorzien zijn. Klopt het dat Duo For A Job hier een beetje een brug slaat? Ja, in hun opleiding krijgen onze mentoren ook mee welke instrumenten er allemaal bestaan rond bv. taalopleiding op de werkvloer, jobcoaching,.. Want eigenlijk is er best veel beschikbaar maar het is voor werkgevers niet altijd evident om door het bos de nomen nog te zien. Dus wat onze mentoren vaak doen is verwijzingen naar zo'n instrumenten mee opnemen in de CV of motivatiebrief. Bijvoorbeeld dat er een IBO-traject mogelijk is inclusief taalondersteuning, of dat zij in hun netwerk werkgevers aanspreken met de boodschap dat er echt een topkandidaat is voor de vacature en dat taal wel een kwestie is maar dat alle andere eisen zijn afgevinkt en dat ze dan vragen of er al gedacht is geweest om deze kandidaat toch aan te werven en daarbij gebruik te maken van de beschikbare ondersteuning x, y, of z. Dus omdat onze mentoren zowel de kant van de werkgever in de Vlaamse context goed kennen, als de kant van de mentee, kunnen inderdaad die brug slaan. Of, als je het helemaal doordenkt: een warme oproep aan werkgevers om gewoon mentor te worden: zo krijg je ineens al die kennis over wat er aan ondersteuning allemaal voorhanden is, mee. Absoluut, ik kan dat alleen maar bevestigen. En je zal zien dat dat enorm veel tractie zal krijgen in je bedrijf. Werkgevers aller lande: verenig u en wordt mentor bij Duo For A Job. Dank je wel Andrea en Stef voor dit geweldig boeiende gesprek. Jullie bedankt. >>> outro Je luisterde naar een aflevering van ‘Let's Talk About Work', de podcast van de groep WEB-Blenders. Onze gesprekken gaan over werk, de weg naar werk, welzijn op de werkvloer en alles wat daarbij komt kijken. Je vindt ons op je favoriete podcastplatform en op www.blenders.be/podcast. Op social media kan je ons volgen op LinkedIn – daar vind je ons onder Podcast Let's Talk About Work; en op Instagram als blenders.podcast.letstalk. Ook via de Blenders nieuwsbrief kan je up to date blijven. Was je geboeid? Zet dit gesprek je aan het denken? Ben je zelf graag één van onze volgende gasten? Laat het ons weten via info@blenders.be en wie weet schuif jij binnenkort mee aan tafel.  

Une femme fascinante qui, par son charme, son intelligence et, surtout, sa volonté de fer, a marqué pour toujours l'Histoire de l'Europe occidentale. Adhérez à cette chaîne pour obtenir des avantages : https://www.youtube.com/channel/UCN4TCCaX-gqBNkrUqXdgGRA/join Pour soutenir la chaîne, au choix: 1. Cliquez sur le bouton « Adhérer » sous la vidéo. 2. Patreon: https://www.patreon.com/hndl Avec: Laurent Turcot, professeur en histoire à l'Université du Québec à Trois-Rivières, Canada Script: François de Grandpré http://agenceprovencher.com/artiste.php?id=francois_de_grandpre   Erratum: Godefroy Plantagenet est mort après s'être baigné dans LE Loir et non La Loire, merci à un fidèle abonné @thorvaldlegrand de l'avoir signalé. Abonnez-vous à ma chaine: https://www.youtube.com/c/LHistoirenousledira Facebook: https://www.facebook.com/histoirenousledira Instagram: https://www.instagram.com/laurentturcot Musique issue du site : https://epidemicsound.com Images provenant de https://www.storyblocks.com Les vidéos sont utilisées à des fins éducatives selon l'article 107 du Copyright Act de 1976 sur le Fair-Use. Sources et pour aller plus loin: Secrets d'Histoire Officiel, "Aliénor d'Aquitaine, une rebelle au Moyen Âge", YouTube, mis en ligne le 21 mars 2019 https://www.youtube.com/watch?v=JmkfSp2UJTw Confessions d'Histoire, "Aliénor & Conséquences (La 2e Croisade) - Aliénor d'Aquitaine, Louis VII", YouTube, mis en ligne le 4 décembre 2015 https://www.youtube.com/watch?v=YNCkYrI4CP4 Europe 1, "Au cœur de l'Histoire: Aliénor d'Aquitaine (F. Ferrand)", YouTube, mis en ligne le 18 février 2021 https://www.youtube.com/watch?v=pRrIZ293WBw R. Pernoud, Aliénor d'Aquitaine, Paris, Le Livre de poche, 1983. J. Favier, Les Plantagenêts : origines et destin d'un empire, Paris, Fayard, 2004 J. Flori, Aliénor d'Aquitaine : la reine insoumise, Paris, Payot, 2004. R. Turner, Aliénor d'Aquitaine, Paris, Fayard, 2011. M. Aurell, Aliénor d'Aquitaine, Paris, PUF, 2020. M. Aurell, Aliénor d'Aquitaine et l'essor de Fontevraud, Nantes, Éditions 303. M. Aurell et Noël-Yves Tonnerre (dir.), Plantagenêts et Capétiens : confrontations et héritages, Turnhout, Brepols, 2006. K. Bernard, Les mots d'Aliénor : Aliénor d'Aquitaine et son siècle, Bordeaux, Éditions Confluences, 2015. G. Duby, Dames du xiie siècle (tome I) : Héloïse, Aliénor, Iseut et quelques autres, Paris, Gallimard, 1995. "Aliénor, reine de France" (19 mars 2020), 1001 Patrimoines https://1001patrimoines.com/2020/03/19/alienor-reine-de-france/ "Aliénor, reine d'Angleterre" (20 mars 2020), 1001 Patrimoines https://1001patrimoines.com/2020/03/20/alienor-reine-dangleterre/ B. Mallen (26 mars 2020) "Histoire et confinement : les prisonniers célèbres de la forteresse royale de Chinon", France Info https://france3-regions.francetvinfo.fr/centre-val-de-loire/indre-loire/chinon/histoire-confinement-quand-forteresse-royale-chinon-etait-prison-vip-1806800.html C. Chaulin (4 janvier 2021) "Qui était Aliénor d'Aquitaine, reine de France et d'Angleterre ?", GEO.fr https://www.geo.fr/histoire/alienor-daquitaine-reine-de-france-et-dangleterre-202751#:~:text=Henri%20II%20fait%20emprisonner%20Ali%C3%A9nor,roi%20d'Angleterre%20en%201189. "Henri II (roi d'Angleterre)" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Henri_II_(roi_d%27Angleterre) "Guillaume X d'Aquitaine" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Guillaume_X_d%27Aquitaine "Guillaume IX d'Aquitaine" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Guillaume_IX_d%27Aquitaine "Littérature et amour courtois", Larousse https://www.larousse.fr/encyclopedie/divers/litt%C3%A9rature_et_amour_courtois/38026 "Raoul Ier de Vermandois" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Raoul_Ier_de_Vermandois "Bernard de Clairvaux" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Bernard_de_Clairvaux "Deuxième croisade" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Deuxi%C3%A8me_croisade "Étienne (roi d'Angleterre)" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/%C3%89tienne_(roi_d%27Angleterre) "Richard Cœur de Lion" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Richard_C%C5%93ur_de_Lion "Traité du Goulet" Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Trait%C3%A9_du_Goulet E. Zarevich (13 décembre 2022) "Eleanor of Aquitaine's “Court of Love”", JSTOR Daily https://daily.jstor.org/eleanor-of-aquitaines-court-of-love/ "Aliénor d'Aquitaine", Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Ali%C3%A9nor_d'Aquitaine "Amour courtois", Wikipédia (FR) https://fr.wikipedia.org/wiki/Amour_courtois#:~:text=L'amour%20courtois%20ou%20fin,en%20occitan)%20et%20le%20bonheur. Les armées du Roi Arthur à Chateauneuf-du-Faou S. Malphettes, 27Juillet 2016 Bien avant que le styliste Nicolas Ghesquière (Balenciaga) ne fasse S. Bonvin, 17 octobre 2001 https://www.lalanguefrancaise.com/dictionnaire/definition/dysenterie Le texte et les sources ont été vérifiés de manière indépendante par un historien PhD. Autres références disponibles sur demande.   #histoire #documentaire #alienor

Volgende zondag, op de dag dat we in de Kerk het feest van driekoningen vieren, is het Afrikadag, een dag van solidariteit met Congo, Rwanda en Burundi en tegelijkertijd ook een dag van verbondenheid met onze broeders en zusters in het hele Afrikaanse continent. Die twee aspecten van Afrikadag komen aan bod in deze Mee met Missio. Mgr. Richard Kazadi Kamba, de bisschop van Kolwezi, vertelt ons over het derde nationaal eucharisisch congres, dat vorig jaar in DR Congo werd georganiseerd mede dankzij financiële steun uit België. In het tweede deel van het programma maken we kennis met pater Moses, een Nigeriaanse priester die nog geen drie jaar geleden als missionaris in het vicariaat Kempen neerstreek. Hij vertelt over de speciale Afrikadagviering van volgende zondag in de parochiekerk Goddelijk Kind Jezus, Steenweg op Oosthoven in Turnhout. Pater Moses

"Daar moeten we gewoon niet meer over discussiëren. Er zijn zoveel vrouwen met talent die rondlopen, en die écht iets willen doen. En die mensen hebben we nodig!” [intro spreker] >>> Welkom in deze aflevering waarin we niemand minder dan Sana Sellami te gast hebben. Sana is socioloog en communicatiestrateeg, ze bouwde expertise op binnen het domein diversiteit en inclusie, waarbij inclusieve organisatiecultuur en inclusieve communicatie belangrijke topics zijn. Verder is ze enorm gepassioneerd door onderwijs en droomt ze ervan om hier structurele veranderingen op gang te kunnen brengen. Het gesprek tussen Bart en Sana meandert van krapte op de arbeidsmarkt, naar de rol van het onderwijs én wat er van een overheid wordt verwacht, naar positieve trends - en bedrijven die het goede voorbeeld geven. Sana, welkom! Want vandaag ben jij te gast in onze podcast! Het thema waar we het in brede zin over willen hebben, is diversiteit en inclusie op de arbeidsmarkt. Er zijn een paar richtvragen waar we aan denken, waar je ook naar gekeken hebt. Maar het gesprek kabbelt gewoon verder, afhankelijk van wat je te vertellen hebt en wat ons triggert. Maar om te beginnen is het altijd interessant om even te weten wie Sana is. Ja. Het is altijd zo moeilijk om mezelf te introduceren – ik vind dat toch. Ook al heb ik dat al heel vaak gedaan, ook tijdens het geven van trainingen en workshops… Dus ja, mijn naam is Sana. Sana Sellami. Ik ben inclusiestrateeg: een strateeg die zich voornamelijk bezig houdt met diversiteit en inclusie. En ik begeleid daarin bedrijven, voornamelijk intern, om veranderingen te maken als ze willen werken aan diversiteit en inclusie. En dat kan gaan van het begeleiden van een one on one leidinggevende, tot echt een volledige structurele wijziging binnen het bedrijf waarin we echt gaan kijken van ‘we willen echt gaan voor diversiteit en inclusie maar we weten niet zo goed wat of waar we moeten beginnen..' – dan beginnen we echt bij de start. Terwijl andere bedrijven misschien al een traject hebben uitgestippeld, al een diversiteits- en inclusiebeleid hebben, en toch nog ergens vastlopen of ergens tegenaan botsen – en dan stellen zij de vraag om hen hierbij te helpen. Dus het hang heel erg af van waar het bedrijf staat. Maar het komt er wel echt op neer dat ik bedrijven probeer te begeleiden en dat kan echt gaan van beleid, naar management, naar HR, naar teams,.. Zijn het vooral grotere bedrijven dan die je op het oog hebt of die je begeleidt? Op het oog niet per se – en bij mij maakt het echt niet uit – maar je merkt wel dat afhankelijk van het budget dat een bedrijf heeft, je al dan niet gecontacteerd wordt. Ik werk zowel met kleine bedrijven als met grote multinationals, en even goed met ngo's, met vzw's, met culturele instanties,.. En je merkt wel dat binnen sommige sectoren daar nu veel meer de vraag naar is dan in andere. Voornamelijk nu met de crisis waar we in zitten. En ik merk persoonlijk toch wel dat bedrijven die al een traject voor ogen hebben, daar toch wel op beginnen te downsizen. Of daar iets minder de urgentie op gaan zetten omdat ze zoiets hebben van ‘we hebben nu wel even andere problemen aan ons hoofd.' Doe je dat in Vlaanderen? Of ook in Nederland? Want je hebt een Nederlandse achtergrond ook? Dat klopt. Ik doe dat in Vlaanderen en in Nederland en zo lang ook de voertaal Engels is, doe ik het ook in andere landen – Frans is echt niet een van mijn sterktes. Maar ik beperk me zeker niet alleen tot Vlaanderen. Hoe ben je erbij gekomen om daar expert in te worden? Strateeg in te worden? Mijn verhaal begint eigenlijk bij... Ik ben altijd iemand geweest die impact wil nastreven, en ik dacht toen ik net was afgestudeerd aan de universiteit – dus na mijn doctoraat, dat ik impact vooral kan creëren bij een overheidsinstantie. Dus daar ben ik van start gegaan. Ik heb mijn werk daar heel graag gedaan, ik heb daar heel veel geleerd, ik heb daar heel veel dingen gezien. Maar wat was mijn grootste struikelblok daar: dat het allemaal een beetje traag ging. Het was heel bureaucratisch, en ik kan me er wel bij neerleggen dat sommige dingen traag gaan, maar soms denk ik van ‘ok maar nu moeten we echt schakelen'. En dat kon niet altijd en dat begon op een gegeven moment een beetje aan mij te vreten. En dan heb ik beslist om hetzelfde wat ik meer op beleidsmatig niveau deed – ik heb voor de CRB gewerkt: de Centrale Raad voor Bedrijfsleven – dat is een organisatie die het sociaal overleg coördineert op federaal niveau, we hadden het over loononderhandelingen, over hoe we minderheidsgroepen kunnen activeren op de arbeidsmarkt: dus thema's waar ik vandaag de dag ook mee bezig ben. Dus met die thema's waren we toen al bezig maar naar mijn gevoel toch nog teveel vanuit de ivoren toren. En dan heb ik de switch gemaakt van ‘als ik echt de kloof wil verkleinen tussen aan de ene kant de minderheidsgroepen en aan de andere kant de bedrijven, dan moet ik dat niet hier doen. Want hier merk ik gewoon dat het me niet lukt om de impact te realiseren die ik wil realiseren.' En dan heb ik de switch gemaakt om naar de commerciële wereld te stappen. En dan mijn werk gedaan met natuurlijk mijn background want ik had mijn rugzakje gevuld: we hadden onderzoek, we wisten het, en dan gezegd van ‘ok – maar wat kunnen we nu doen'. En dan ben ik echt met bedrijven in gesprek gegaan om te kijken hoe we dit nu eigenlijk aanpakken. Hoe lang doe je dat nu al met bedrijven? Sinds 5 jaar. En heb je het gevoel dat als je 5 jaar terugkijkt, dat je inderdaad meer impact hebt dan in de periode dat je bij de overheid werkte? Ik ga zeggen... Er is verandering. En tussen 2018 en 2020 was er weinig verandering. Je merkte toen ook dat bedrijven zoiets hadden van “ 't is wel leuk om iets te doen” – maar investeren in diversiteit en inclusie gaat natuurlijk verder dan ‘we doen eens iets leuks', of ‘we doen een leuke campagne' of ‘we doen een leuk event'. Investeren in diversiteit en inclusie is ook geen eenmalig ding. Maar je merkt dat in die periode lang niet alle bedrijven inzagen dat het iets was om serieus en structureel vast te pakken. En daar kwam toch wel enige verandering in in 2020, rond corona. Dan merkte ik dat toch wel veel bedrijven de weg naar mij vonden, eerder dan dat ik bij hen moest gaan aankloppen. Hoe verklaar je dat? Een van de oorzaken zal ongetwijfeld zijn hetgeen in Amerika is gebeurd, en met name de dood van George Floyd. Je merkte toen dat voornamelijk multinationals heel erg aan de buitenwereld wilden laten zien van ‘wij zijn niet zo' en ‘wij zijn tegen die onrechtvaardigheid'. Je zag toen ook opeens statements van grote bedrijven op sociale media verschijnen... En hoe je het ook draait of keert, je merkte toch wel dat er dingetjes ook hier begonnen door te sijpelen. En dan voornamelijk in grote bedrijven. Ondanks dat er veel mensen zijn die blijven zeggen ‘wij zijn Amerika niet'. Ik merk dat we niet meer in een periode zitten waarin we bedrijven moeten overtuigen van het belang van diversiteit en inclusie – maar we moeten wél nog steeds bedrijven bewust maken. En ik vind dat heel jammer hè. Maar we moeten nog steeds inzetten op bewustwording rond ‘wat betekent het' en ‘hoe pakken we het aan'. Er zijn zeker een aantal bedrijven die al verder staan en die hier en daar al acties hebben gevoerd, maar wilt dat zeggen dat we er al helemaal zijn? Dat denk ik niet. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Wellicht heeft in diezelfde periode ook de krapte op de arbeidsmarkt een rol gespeeld in de verschuiving bij heel wat werkgevers: men gaat dan noodgedwongen aandacht hebben voor het incorporeren van meer diversiteit in het bedrijf. Daar is iets he, je dus de grote hamvraag van binnen de HR is we vinden ze niet, maar dan denk ik altijd ‘tja' ik zou ook altijd als je ze als je stel je voor je bent een visser en je bent aan het vissen en je vangt geen vis dan blijf je ook niet de hele tijd op dezelfde plek vissen dan ga je ook op een gegeven moment zeggen ‘oei ik moet misschien mijn hengel of visnet ergens anders hangen' en dat is ook iets wat bedrijven doen hé. Bedrijven hebben heel lang een en sommige bedrijven nog steeds blijven maar steeds vissen in dezelfde vijver maar die vijver raakt op. En nu is het echt wel belangrijk om te gaan kijken van ‘oké maar waar kunnen wie talenten dan wel vinden' En het is niet omdat je dan opzoek gaat naar die talenten dat die talenten ook gelijk happig gaan zijn want kennen die talenten jou? Als ze je kennen hoe percipiëren ze zich als bedrijf? Als dat laten we ervan uit gaan een positieve of niet zo positieve of twijfelachtig is van ‘oké wat doe je daaraan? Wat doe je als bedrijf eraan om iets aan die perceptie te wijzigen. Heb je bijvoorbeeld ambassadeurs die met de mensen waar je op zoek naar bent die met hen in gesprek gaan en kunnen vertellen hoe gaat het nu eigenlijk bij ons binnen onze organisatie. Als die stappen allemaal niet worden gedaan. Dan kan je niet verwachten van iemand die misschien nog nooit van je heeft gehoord opeens bij jou komt solliciteren. Dus je wilt zeggen dat als jij voor bedrijven aan de slag gaat nu en je merkt dit soort uitspraken ‘We vinden ze niet' dan ga jij ze helpen hoe vinden we nu een nieuwe plek op de vijver. Bij wijze van spreken. Een andere vijver. Ja en dat kan heel verschillend zijn. Soms kan het puur gewoon zijn van ‘we vinden ze niet'. Kijk dan bijvoorbeeld eens naar het wervings- en selectie traject. Hoe wordt dat aangepakt? Laten we bij de start beginnen. Als we gaan kijken naar de mensen die zich kandidaat stellen. Is daar al een maat van diversiteit in? Ja of nee? Nou, dat kunnen we achterhalen. Als dat er is: hoe wordt dan die selectie van CV's gedaan. Wat wordt er gedaan met de kandidaten die worden gecontacteerd, worden zij bijvoorbeeld in een reserve pool gehouden? Op welke manier worden ze gecontacteerd? En heel eerlijk gaan kijken naar het traject: waar zien wij eigenlijk dat die trechter die eerst heel vol is met heel veel sollicitaties. Waar zien we dat er mogelijke baisses zijn, mogelijke beslissingen worden genomen waarop bijvoorbeeld die diversiteit die aan het begin wel aanwezig was steeds minder en minder wordt. Ik probeer dat wel altijd op een objectieve manier in kaart te brengen om echt wel te zien van ‘waar zit the challenge nu'. Want ik kan wel heel hard roepen van ‘je moet wel inclusief gaan werven en selecteren' en je moet bijvoorbeeld je vacature inclusief maken en ze hebben nog steeds niet die diversiteit aan mensen, hoe komt dat dan? Dus het is echt wel allereerst superbelangrijk om echt na te gaan van waar zitten die uitdagingen dan, waar zitten die problemen? Want er zijn tal van oplossingen. Wij weten het al jaren, er bestaan tal van boeken over hoe je je wervingssysteem en je selectietraject inclusiever kan aanpakken maar dat is allemaal leuk en wel maar je moet wel nagaan hoe zit dat nu echt bij ons? En waar zitten die hiaten?     Jij vertelde daarnet dat je na je studies nog een doctoraat gemaakt hebt, ging dat al over dit thema? Inclusie of diversiteit? Dat ging over de aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt. Ook een boeiend thema! En wat heb je daar onderzocht? Ik heb daar vooral gekeken naar basis onderwijs. Dus of je op basis van wat je hebt gestudeerd en het diploma dat je hebt behaald een job vindt die bij je past. Als je bijvoorbeeld op basis van je onderwijsniveau niet een job vindt dan noemen we dat een verticale mismatch. Als iets anders gaat doen dan wat je werkelijk hebt gestudeerd, is dat een horizontale mismatch. En als dat zo is, wat voor impact heeft dat dan op jouw arbeidsuitkomsten? En dan hebben we gekeken naar loon, arbeidstevredenheid en turnover. En dan hebben we ook gekeken naar of er bepaalde studiemotieven zijn die de kans beïnvloeden of dat je al dan niet verticaal of horizontaal ge-mismatched bent en in hoeverre hebben dan indirect die studiemotieven impact op je arbeidsuitkomst. Studiemotieven? Dan ga je nog een stap terug? En wat zijn de belangrijkste conclusies? Als je dat in twee zinnen kan zeggen? Dat hangt er eigenlijk heel hard vanaf maar, wat je wel zag is bijvoorbeeld bij verticale overscholing dat mensen in een job terecht komen waarin ze minder betaald worden, ze zijn dan ook vaak minder tevreden met hun job. Bij studierichting wanneer ze horizontaal ge-mismatched waren hing dat er een beetje van af. Dat kan ook een eigen keuze zijn natuurlijk. Juist. Want we moeten er ook rekening mee houden dat we niet alleen door het onderwijs geëduceerd worden. Het kan zijn dat je op een bepaalde manier intrinsiek gemotiveerd was door iets anders waardoor je dan ergens anders terecht komt. Ja en je zegt nu ‘overschoold' maar eigenlijk betekent het eerder ondergewaardeerd ingezet? Soms kiezen mensen er ook zelf bewust voor. Bijvoorbeeld wanneer je pas afgestudeerd bent en voornamelijk wanneer je onvoldoende ervaring hebt. Vaak zien mensen dat als opstapje. Ik ken bijvoorbeeld niet alleen op basis van het onderzoek maar ook in mijn eigen omgeving heel veel mensen die met een masterdiploma zijn afgestudeerd maar wanneer ze op zoek gaan naar een job dan toch na een paar maanden bijvoorbeeld hun job niet vinden en dan toch er bewust voor kiezen om een job te kiezen waar bijvoorbeeld een bachelor voor wordt gevraagd. Ze gaan dan ‘onder hun niveau' werken. Maar hetzelfde geldt,.. ik vind nog steeds vandaag de dag dat lang niet voor elke job het juiste studieniveau wordt gelinkt. En dan blijk je bijvoorbeeld voor een master job zogezegd te solliciteren maar dan blijkt dat helemaal niet per se nodig te zijn. Dus ik ben niet zo echt voorstander om puur enkel en alleen op vlak van diploma te selecteren. Nee nee absoluut niet. Er zijn genoeg voorbeelden van mensen die jobs op masterniveau zogezegd uitvoeren en geen masterdiploma hebben maar qua persoonlijkheid en ervaring en engagement noem wel de geknipte mensen zijn.  Ja precies. Dus dat is natuurlijk ook een beetje een toch redelijk achterhaald idee vaak. Het is misschien soms een goeie ingang maar we mogen het ook niet overroepen. Dat klopt. Terwijl wij ons systeem natuurlijk nog altijd wel zo in elkaar zit. Inderdaad. Als we even de uitstap maken naar het onderzoek en het project dat we zelf gedaan hebben: wij hadden als specifieke doelgroep langer opgeleide vrouwen met migratieachtergrond, en de drempels die zij ervaarden. Maar we moeten dat zelfs misschien wat verder open trekken.. Hoe kijk jij aan tegen de drempels die mensen met migratieacthergrond ervaren om op een volwaardige manier te participeren aan de arbeidsmarkt? Want in België lopen we nog altijd achter, we zijn de slechtste leerlingen in de klas in Europa op dat vlak. Yes, ik denk een van de dingen ja ik ga het benoemen zoals het is, discriminatie op de werkvloer is een ding. Ik ga niet zeggen dat alle bedrijven discrimineren. Maar het is wel een realiteit. Het is ook een hardnekkig probleem. Ligt dat in België hoger dan in andere landen denk jij? Ik durf dat niet te zeggen. Je kan een beetje vergelijken met Nederland misschien - zie je daar een verschil? Op vlak van harde cijfers durf ik dat niet te zeggen of daar echt een verschil in is. Ik ben zeker dat er in Nederland ook echt wel discriminatie op de werkvloer is ook tijdens de selectie. Wat ik wel weet, Nederland is bijvoorbeeld een enkele stappen voor. In die zin bijvoorbeeld moslima's die een hoofddoek dragen hebben daar naar mijn gevoel toch iets meer kansen dan bijvoorbeeld hier. Als ik hier bijvoorbeeld kijk, ik geef ook les op Thomas More en ik ik werk ook samen met een aantal onderwijsorganisaties als ik hoor bijvoorbeeld de problemen die sommige meisjes ondervinden tijdens het zoeken van een stageplek en vaak de reden krijgen van afwijzing is omdat zij een hoofddoek dragen, dan denk ik van oké wij hebben daar toch nog wel een probleem of we hebben er toch nog wel een aantal stappen die we moeten maken. En ik denk dat op dat vlak Nederland enkele stappen voor is.   Ik denk ook dat het rugzakje lang niet voor iedereen even hard gevuld is. Kijkend naar netwerken.. Als we bijvoorbeeld gaan kijken naar mensen die afgestudeerd zijn aan de universiteit of de hogeschool die een migratieachtergrond hebben: hun rugzakje is op een andere manier gevuld dan iemand die wit is en die bijvoorbeeld lang opgeleide ouders. Het is een feit dat we echt wel voor die groepen meer de mogelijkheid moeten bieden om hun netwerken uit te kunnen breiden. Hoe doen we dat? Wat ik altijd wel interessant vind is al heel vroeg bijvoorbeeld al bij bedrijven langsgaan, op scholen kennismaken. En aan professionals echt vragen om kennis te delen, om praktijkkennis te delen met studenten – verder dan je job titel. Dus echt wat het precies inhoudt. Lang niet iedereen weet wat ze uiteindelijk kunnen doen met hun diploma.  En als je ook de mensen niet in jouw netwerk hebt die jou iets meer kunnen vertellen over wat een bepaalde job inhoudt, dan weet je het ook niet. Dus ook daar hebben wij als bedrijven een verantwoordelijkheid om studenten dat mee te geven. Jaren geleden hadden we een focusgroep gehouden voor een grote multinational voor studenten die in een economische richting zaten en ik had gevraagd ‘wat weten jullie nu van deze multinational'? Dat zijn eigenlijk studenten die aan het einde van hun studies bij zo een multinational zouden gaan werken... En zei konden echt niet antwoorden.. Of ze dachten dat zo'n groot bedrijf echt niets voor hen zou zijn. Ja dat zijn echt zaken waar we aan moeten werken. Dat moeten we beter doen. Maar ik vind het wel een goeie suggestie die je maakt. Laat bedrijven langsgaan op de school want op de schoolbanken zit iedereen. Voilà. Want als je al de selectie maakt.. Wanneer je ze uitnodigt om eens langs te komen bij het bedrijf, dan komt misschien de helft niet meer.. Dat is eigenlijk nog een vrij gemakkelijke insteek ook. Ja en ik denk ook best een effectieve maatregel. Want ik denk dat je op die manier ook echt wel studenten de mogelijkheid geeft om kennis te maken met ‘hoe zit dat nu werkelijk', ‘wat kan ik nu echt..'. Als ik nu kijk naar mijn eigen opleiding: toen ik nog studeerde, ik weet dat dan bv. een McKenzie langskwam die dan kwamen uitleggen wat je bij hen allemaal kon doen. Maar niet enkel zulke grote bedrijven zouden moeten langskomen. Vlaanderen is het land van KMO's.. Ja inderdaad. Op welke leeftijd zouden we die jongeren dan moeten bereiken?  Als we puur en alleen gaan kijken naar bachelors, dan denk ik echt al vanaf het tweede jaar. In het eerste jaar zijn de studenten daar nog onvoldoende mee bezig. Ik praat nu heel erg vanuit de studenten. Maar zou je dat ook niet vroeger al moeten doen? Ja ook. We zouden hier in Turnhout heel graag willen starten met wat we noemen een ‘weekendschool': waar je kinderen in het vijfde studiejaar, zesde studiejaar, eerste middelbaar, gaat bereiken. Zodanig dat je hen op die leeftijd al in contact brengt met beroepen, en hen zo op een bepaalde manier toch rolmodellen aanbiedt die hen helpen om een verantwoorde keuze te maken voor hun secundaire opleidding, hun middelbare school. In het vijfde leerjaar al? Ja, kinderen van 10 jaar. Want waar hebben we in België veel last van? Ik ken de cijfers in Nederland niet, maar in België is het een toenemend probleem dat jongeren uit het secundair onderwijs uitstromen zonder een diploma. Zij verlaten vroegtijdig de school. En heel vaak heeft dat te maken met het feit dat ze niet de juiste studierichting gekozen hebben, ze kozen geen richting die bij hen past. En als je nog wat verder terug gaat kijken dan zie je dat jongeren, kinderen uit meer kwetsbare milieus, in de lagere school ook niet gestimuleerd worden om bepaalde studierichtingen te gaan kiezen in het middelbaar – maar dat ze eigenlijk te gemakkelijk in wat we nu de ‘B-stroom' noemen, terecht komen. En dat is zo jammer!  Ik ben het daar helemaal mee eens: hoe eerder, hoe beter. Dat bedoelde ik ook toen ik het daarstraks had over dat rugzakje. Want je ziet dat, en je kaart het aan: een grote uitstroom zonder diploma. Maar we zitten hier in België ook met een ander, nog groter probleem, namelijk dat van de onderwijsongelijkheid. En ik denk inderdaad: als we aan die onderwijsongelijkheid iets willen doen, dan zijn initiatieven zoals zo'n weekendschool heel erg belangrijk. Omdat je dan inderdaad op die manier de rugzakjes vult van kinderen, jonge kinderen, die dat anders niet of onvoldoende meekrijgen. Dus ik ben daar zeker een voorstander van! En dat is wat je bedoelt met onderwijsongelijkheid: niet iedereen heeft dezelfde kansen, vanuit achtergrond, thuis.. ? Ja dat. Maar ook wat we zien en weten uit onderzoek: jongeren met een migratieachtergrond komen eerder in de B-stroom terecht, zij krijgen wanneer er een A, B of C-attest wordt uitgegeven, eerder een B of een C-attest. Dat watervalsysteem: we zien jonge kindjes starten in een A-stroom en naarmate hun schoolcarrière vordert belanden ze uiteindelijk in een BSO-richting. Daarmee wil ik niet zeggen dat een BSO-richting per definitie slecht is, alles behalve! Want we hebben deze mensen even goed nodig. Maar ik vind wel dat je mensen de keuze moet geven én mensen voldoende informatie geven om de juiste keuze te kunnen maken. En als dat op een oneerlijke manier gebeurt, of op een vooringenomen manier, en dat daarom dan bepaalde studenten in bepaalde richtingen terecht komen – ja dat is niet eerlijk. En dan verliezen we gewoon heel veel talent, dat we vandaag de dag al heel hard aan het verliezen zijn. En dan krijg je inderdaad studenten die schoolmoe zijn, of studenten die het gevoel hebben dat ze voor deze richting eigenlijk te intelligent zijn en die gaan dan rebelleren, die zitten in een soort vicieuze cirkel en ze stoppen vervolgens met hun opleiding. Sana jij bent als strateeg aan de slag en je bent zo heel wat bedrijven en organisaties aan het helpen. Wat is jouw droom? Als je nu tien jaar verder kijkt: waar zou je dan van dromen? Mijn droom zou echt wel zijn dat iedereen de eerlijke – en ik wilde eerst ‘gelijke' zeggen maar dat is niet het juiste woord – dat iedereen de eerlijke kansen krijgt die hij, zij of hun verdienen. Dat zou mijn droom zijn. En dat is vandaag niet zo. Wat zou – volgens jou – de belangrijkste ingreep zijn om daar versnelling in te brengen? Ik denk – en dat is iets wat je in Nederland wel meer ziet en in België iets minder – dat de overheid een hele belangrijke rol speelt, ze speelt een hele belangrijke voorbeeldrol. In die zin dat als er zich discriminatie voordoet, op de arbeidsmarkt of op de huurmarkt, dan dient de overheid daar hard tegen op te treden. Nu lijkt het – naar mijn gevoel – alsof ze wel hier en daar eens een steekproefje gaan doen, en wat praktijktestjes doen, en dan zullen we wel zien wat daar uit komt. Het is voor mij echt heel erg belangrijk dat een overheid daar echt een heel prominente rol in gaat nemen en echt duidelijk trekker is van het oplossen van de structurele problemen die hier in België zijn. En zolang dat niet gebeurt.. Maar wat zou jij doen? Er zijn een aantal dingen. Bijvoorbeeld het hoofddoekenverbod: dat mag van mij echt afgeschaft worden. Dat is echt iets waarvan ik denk.. We zitten in 2023.. Moeten we daar serieus nog over discussiëren?! Moet ik serieus nog bewijzen wat mijn capaciteiten allemaal zijn?! Dat er echt nog mensen zijn die zeggen “omwille van je hoofddoek kan je functie X of Y niet doen”. Als we gewoon al kijken naar het onderwijs vandaag de dag: hoe je het ook draait of keert.. Hoeveel vrouwen zijn wel niet afgestudeerd als leerkracht die vandaag de dag ofwel aan de slag gaan maar wel voor zichzelf beslissen – omdat ze niet anders kunnen – om hun hoofddoek af te doen om toch te kunnen lesgeven, of die beslissen om het vak Islam te gaan geven omdat ze op die manier dan wel gewoon zichzelf kunnen blijven zijn, of die heel graag hadden lesgegeven maar die omdat ze niet volledig zichzelf kunnen zijn binnen het onderwijs, ervoor kiezen om ofwel niet te werken ofwel een totaal andere functie te gaan doen. Als er iets is wat ik zou afschaffen, dan is het dat. 100%. Hoofddoekenverbod weg. Ja. En ik weet dat dit waarschijnlijk een heel politiek geladen iets gaat zijn. Maar dat is één ding. Maar ik vind echt dat we daar gewoon niet meer over moeten discussiëren. Er zijn zoveel vrouwen met talent die rondlopen, en die écht iets willen doen. En die mensen hebben we nodig! En ten tweede: het is echt heel belangrijk dat de overheid een voortrekkersrol neemt. Dat de overheid toont hoe het nu eigenlijk werkelijk zou moeten. Bijvoorbeeld nu met de huidige regering: er moet toch wel enige diversiteit zijn binnen de samenstelling van onze regering, en dat hebben ze gedaan. Ik weet natuurlijk niet hoe dat intern allemaal werkt en wie nu net welke postjes bekleedt, maar ik weet wel dat het belangrijk is dat een overheid laat zien hoe divers we zijn en ook ‘kijk hoe inclusief we zijn'. Kijk welke stappen wij nemen als leiders van dit land, om ervoor te zorgen dat elk individu kan floreren. En als overheidsinstantie heb je een bepaalde verantwoordelijkheid naar bedrijven toe, je hebt verantwoordelijkheid naar de economie, naar het onderwijs. En dat is voor mij heel erg belangrijk: de uitdagingen die we hebben mee concreet samen aanpakken. Jij geeft zelf les zei je eerder? Ja. Welk vak doceer je? Psychologie. Sociale psychologie en consumentenpsychologie. Voor welke studenten? Communicatie- en marketingstudenten. En zowel binnen de internationale opleiding, dus de Engelstalige opleiding, als binnen de Nederlandstalige opleiding. En ik moet dan voornamelijk een link maken naar die studenten om psychologische inzichten te linken aan hun vakgebied. Want heel vaak hebben studenten zoiets van ‘hoe zo krijgen wij, marketing- en communicatiestudenten, het vak psychologie?' Ze zien dan wel doorheen de studie dat dat net super belangrijk is om daarvan op de hoogte te zijn! Ja inderdaad! En dus daarnaast doe jij als zelfstandige consultant strategiebegeleiding op vlak van inclusie en diversiteit. Ik kan me voorstellen dat je dan bij verschillende bedrijven en organisaties binnenkomt, en dat je dan ook regelmatig van je stoel valt als je ziet hoe dingen gebeuren vandaag nog. En dat je misschien soms ook gefrustreerd bent over dingen die niet kunnen of niet mogen.. Ik wil het eens omdraaien: wanneer was de laatste keer dat je echt met een big smile buiten liep bij een klant omdat je zo blij was over wat daar gebeurt of aan het veranderen is? Ik heb vorig jaar een meeting gehad met een klant die me had gecontacteerd via zijn vrouw – ik had met haar bij een ander bedrijf al een project lopen. Die had een presentatie voorbereid en zei me van ‘dit is wat we willen doen'. Ze hadden een onderzoek gedaan – wat ik altijd aanraad: weet waar je staat, weet waar de uitdagingen zitten, ga niet zomaar een micro-agressie training aanvragen bij een D&I expert als je niet weet of micro-agressie iets is dat bij jou op de werkvloer voorkomt ja of nee. Dat bedrijf wist heel goed welke uitdagingen ze hadden, en welke daarvan de grote uitdagingen waren. En ze zouden die gaan willen aanpakken, wetende dat daar tijd voor nodig is. En om die uitdagingen te gaan aanpakken, gingen ze die in behapbare stukken opdelen. Ze wisten waarmee ze wilden beginnen en waar ze uiteindelijk zouden gaan willen landen. En dan was aan mij de vraag wat ik zou doen. Waarop ik antwoorde ‘als jullie dit al allemaal gaan doen, dan zou ik niet weten wat ikzelf nog zou kunnen betekenen.' Ik kan hen wel vanuit mijn expertise aanwijzingen geven. Maar ze hadden echt al heel duidelijk een doel voor ogen. En wat ook heel erg goed was, was dat ze niet alleen een nulmeting hadden gemaakt maar dat ze ook telkens na een jaar opnieuw zouden gaan kijken en meten wat er nu juist wel of niet had gewerkt: “Als we X hebben gedaan – bijvoorbeeld op vlak van werving, dat ze de vacatureteksten inclusiever wilden maken – dan is dat wel / niet effectief geweest.” Of nog, een onderwijsinstantie die via een pilootproject bepaalde praktijken uittest en daarna wil nagaan of ze die kunnen doortrekken naar de hele onderwijsinstantie. Ja dat zijn van die dingen.. Dan begin ik te schitteren. Want te vaak zien bedrijven en organisaties die daarmee bezig zijn door de bomen het bos niet meer. En dat snap ik, want het is gewoon veel. Maar het is wel heel belangrijk.. Want er zijn echt organisaties die me zeggen dat ze al jarenlang bezig zijn – en dat klopt ook, ze zijn rond dit thema ook echt al jaren bezig – maar ze zien daar geen effect van. En dat komt omdat ze hier eens iets organiseren, dan weer daar een evenementje doen, je houdt een keer een iftar omdat er wat moslims in je organisatie werken,.. Maar voor de rest.. Je hebt een D&I manager in huis maar omdat die er is denkt iedereen van ‘die zal het wel oplossen'.. Maar als je dan in kaart brengt wat je echt hebt gedaan, wat je daarmee allemaal hebt bereikt en wat ook niet – dat eerlijk bekijken is belangrijk. En dat zijn van die dingen: als een bedrijf dat doet, dan ben ik super blij. Alright. En daar probeer je ze ook in te trainen. Voilà. Was er nog iets wat jij zeker kwijt wilde? Of is er nog een dringende vraag die Artemis op haar lippen heeft? Tgoh, niet meteen een dringende vraag. Maar hoe kunnen mensen en bedrijven jou vinden? Ze kunnen me altijd via LinkedIn contacteren. [outro] >>> Je luisterde naar Let's Talk, de podcast waarin we de dialoog voeden rond inclusie op de arbeidsmarkt, impactvolle initiatieven onder de aandacht brengen en minder gehoorde stemmen aan het woord laten. Was je geboeid, zette dit gesprek je aan het denken, ben je zelf graag een van onze volgende gasten? Laat het ons weten, volg ons op social media en abonneer je zeker op deze podcastreeks!

Enkele weken geleden mochten we de geestelijke vader van De Kiekeboes oftewel de legendarische MERHO verwelkomen live vanuit de Warande in Turnhout. Een heerlijke avond die helemaal in het teken stond van zijn 75ste verjaardag.  Rob Merhottein is een vat vol verhalen en hij had die avond ook nog een primeur bij wat zijn opvolging betreft. Een grote eer voor ons en nu ook voor iedereen om te beluisteren. Aanrader!!

Deze aflevering van de podcast werd opgenomen in de bibliotheek van Turnhout. Charlotte Van den Broeck is afkomstig van Turnhout, ze is schrijfster van ondermeer de dichtbundels Nachtroer en Aarduitwrijvingen. Ze kreeg voor haar werk al de Herman De Coninckprijs en de Paul Snoekprijs. Ze schreef ook een essaybundel: Waagstukken.  In deze aflevering vertelt ze over het boek dat de grootste invloed had op haar schrijven, over het gedicht dat haar deed dichten, waarmee het allemaal begon. Over haar volgende boek en dat ze nog niet weet wat het gaat worden. En hoe cartoonfiguur Roadrunner haar redde toen ze bleek te moeten lesgeven aan een groep buitenlandse kleuters. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠in de shownotes op wimoosterlinck.be⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Wil je de nieuwsbrief in je mailbox? ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠wimoosterlinck.substack.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Wil je de podcast steunen? Bestel je boeken dan steeds via ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠de ⁠⁠link op wimoosterlinck.be⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠!⁠⁠ Merci. De drie boeken van Charlotte Van den Broeck zijn:  1. Nastassja Martin: Geloven in het wild 2. Rebecca Solnit: The Faraway Nearby 3. Ingeborg Bachmann: Malina Luister ook naar de drie boeken van: ⁠⁠⁠⁠⁠Sandro Veronesi⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠Clara Cleymans⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Ish Ait Hamou⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠Tom Lenaerts⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Michèle Cuvelier⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠Stefan Hertmans⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠Imke Courtois⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Roos Van Acker⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Wim Opbrouck⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Evi Hanssen⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Stijn Meuris⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Lara Chedraoui⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Johan Braeckman⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Sophie Dutordoir⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Freek de Jonge⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ en ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠vele anderen⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠.

Deze keer praat Jens Dawn niet met een illustrator, maar met Sven Denis de curator van het Rock Paper Pencil festival. Sven heeft een liefde voor het beeldverhaal en risoprint. En in het hartje van Turnhout kom je die wel wat tegen. Luister en leer alvast een beetje Rock Paper Pencil kennen voordat je de trien naar Turnhout neemt.Meer info over rockpaperpencil: https://www.rockpaperpencil.be/Maar ook via instagram: https://www.instagram.com/rockpaperpencil2300/Support the show

Na de Slag van Turnhout keert Vandernoot terug naar Brussel vanuit zijn schuiloord in Breda. Daar wordt hij onthaald als de nieuwe leider. In het feestgedruis is er echter niet één democraat die juicht. Op 11 januari 1790 worden officieel de ‘Verenigde Nederlandse Staten' uitgeroepen. 10 provincies worden onafhankelijk. In Parijs wordt weliswaar enthousiast gereageerd, maar heeft men zelf veel grotere zorgen.

De eerste (uitgebreide) brievenrubriek na de vakantie. En Marc en Ben blijven nog even terugblikken op hun tijd in Turnhout met Uniek FM en Jeroen S.

Iemand die een niet te onderschatten rol speelde in het leven en de carrière van Marc en Ben, verschijnt op het toneel, waarmee hun Kempense periode officieel werd geopend. Het verhaal van Jeroen Straeter, Uniek FM in Turnhout. Impakt Reclame komt in een volgende aflevering van deze podcast.

Seán Fleming, Minister of State at the Department of Finance; Michael McNamara, Independent TD for Clare; Paul Murphy, People Before Profit TD for Dublin South-West; Jillian van Turnhout, Former Independent Senator & Expert in governance

Het vierde seizoen draait rond het thema "Drugs". Ik nodigde voor elke aflevering een gesprekspartner uit die vanuit zijn of haar standpunt dit thema bespreekbaar maakt. Tijdens de tweede aflevering ga ik in gesprek met een enthousiaste medewerker van CAFT, Cirkant vzw te Turnhout. Deze organisatie draag ik een warm hart toe aangezien het gehele team zich dagdagelijks inzet voor de begeleiding van jongeren die in aanraking komen met criminele feiten. Aan de hand van een leerproject worden jongeren bewust gemaakt van de gevolgen en gevaren, om zo tot de nodige inzichten te komen. Kristof Vanherck legt zeer graag hun werkwijze uit.

Philippe is a native of Turnhout, Belgium. In 1980 he immigrated to the United States where he earned a Bachelor of Arts in Modern Languages from Longwood College (1994) and Master of Arts in Curriculum & Instruction from the University of Colorado (2003). He is an alumnus of Teach For America. Philippe is on the board of directors of Celebrate EDU, dedicated to creating a bright future for young adults with developmental disabilities and diverse learning profiles. He is also a consultant for Words Beyond Bars, a project committed to introducing powerful and transformative literature to incarcerated individuals.Philippe has been in the field of education since 1994. He presents annually at a variety of national and international educational conferences and workshops.He is currently the Director of Education at Denver Academy. His published work, videos, upcoming events, teacher resources and blog is at www.rememberit.org. Join Travis and Philippe for a compelling and wide-ranging conversation about: Philippe's new book, What Only Painters See; Denver Academy and neurodiversity; teaching and the pandemic; cycling and the god, Eddy Merckx; the art and science of translation; cross-generational relationships; Debra Reber and Differently Wired; and more.In This Epiosde: Philippe Ernewein Instagram | WebsiteDenver AcademyDebbie Reber episode www.neuroreserve.com/travismacy and code TRAVISMACY for 15% off RELEVATE by NeuroReserve: Core Dietary Nutrients for Lifelong Brain HealthTravis Macy Instagram | WebsiteThe Feed Instagram | Website- - - - - - - - - - -If you like this podcast, please consider our book, A Mile at A Time: A Father and Son's Inspiring Alzheimer's Journey of Love, Adventure, and Hope*30% off with discount code MACESubscribe: Apple Podcast | SpotifyCheck us out: Instagram | Twitter | Website | YouTubeThe show is Produced and Edited by Palm Tree Pod Co. 

In dit derde deel gaan we in op gebeurtenissen op en rond het proces. Een jaar na de moordtocht staat HVT terecht voor het assisenhof in Turnhout. Voorafgaand aan het proces was er een reconstructie, deze speelt zich af op de plaats delict, doorgaans trekt zo'n reconstructie veel aandacht, ook nu was dat het geval. Ook bij Laurance bracht dit weer pijnlijke herinneringen terug…

Thema avond, misbruik door politie: historisch misverstand in West Vlaanderen, bewust misbruik in Turnhout, Overijssel, Limburg. Dan over de oceaan in Amerika verloopt eind dit jaar de wetgeving die toelaat om onze data op te snuiven en de enige reden waarom die mogelijk niet verlengd wordt: de Amerikanen worden zelf ook gemonitored door de FBI… Continue reading 104 – Misbruikmarathon, spionagewet VS loopt af, medische data vogelvrij

In this episode of High Theory, Dennis Duncan tells us about the history of the index. At it's simplest, an index is a table with columns that allow you to match sets of terms, most often topics and page numbers. Google is an index, as was the first bible concordance, completed in 1230 under the direction of a French Dominican scholar named Hugo de Saint-Cher. In the episode, Dennis quotes a line from Alexander Pope's Dunciad: How index-learning turns no student pale.  Yet holds the eel of science by the tail (book 1, lines 279-80) He also references Nicholas Carr's article, “Is Google Making Us Stupid?” (The Atlantic, July/Aug 2008), and the book based upon it, The Shallows: What the Internet is Doing to Our Brains (Norton, 2011), both of which make an argument against shallow reading that Dennis argues goes all the way back to medieval critiques of the index. In the longer version of our conversation, we talked about Italo Calvino's If On A Winter's Night a Traveler. Dennis Duncan is a scholar of book history, translation, and avant-garde literature at the University College London. His book about the history of the index, Index: A Bookish Adventure from Medieval Manuscripts to the Digital Age was published in the US by Norton in 2022. The book includes two indices, once made by indexing software, and the other by Paula Clarke Bain. This week's image is a portrait of Hugo de Saint-Cher, made by Tommaso da Modena. Image source: Wikimedia Commons. Full citation: Hugues de Saint-Cher († 1263), bibliste et théologien, Paris, Centre d'études du Saulchoir, Actes du colloque 13-15 mars 2000, Brepols, coll. « Bibliothèque d'histoire culturelle du Moyen Âge », n°1, Turnhout, 2004, 524 p., ISBN : 2-503-51721-8 Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/new-books-network

In this episode of High Theory, Dennis Duncan tells us about the history of the index. At it's simplest, an index is a table with columns that allow you to match sets of terms, most often topics and page numbers. Google is an index, as was the first bible concordance, completed in 1230 under the direction of a French Dominican scholar named Hugo de Saint-Cher. In the episode, Dennis quotes a line from Alexander Pope's Dunciad: How index-learning turns no student pale.  Yet holds the eel of science by the tail (book 1, lines 279-80) He also references Nicholas Carr's article, “Is Google Making Us Stupid?” (The Atlantic, July/Aug 2008), and the book based upon it, The Shallows: What the Internet is Doing to Our Brains (Norton, 2011), both of which make an argument against shallow reading that Dennis argues goes all the way back to medieval critiques of the index. In the longer version of our conversation, we talked about Italo Calvino's If On A Winter's Night a Traveler. Dennis Duncan is a scholar of book history, translation, and avant-garde literature at the University College London. His book about the history of the index, Index: A Bookish Adventure from Medieval Manuscripts to the Digital Age was published in the US by Norton in 2022. The book includes two indices, once made by indexing software, and the other by Paula Clarke Bain. This week's image is a portrait of Hugo de Saint-Cher, made by Tommaso da Modena. Image source: Wikimedia Commons. Full citation: Hugues de Saint-Cher († 1263), bibliste et théologien, Paris, Centre d'études du Saulchoir, Actes du colloque 13-15 mars 2000, Brepols, coll. « Bibliothèque d'histoire culturelle du Moyen Âge », n°1, Turnhout, 2004, 524 p., ISBN : 2-503-51721-8 Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/history

In this episode of High Theory, Dennis Duncan tells us about the history of the index. At it's simplest, an index is a table with columns that allow you to match sets of terms, most often topics and page numbers. Google is an index, as was the first bible concordance, completed in 1230 under the direction of a French Dominican scholar named Hugo de Saint-Cher. In the episode, Dennis quotes a line from Alexander Pope's Dunciad: How index-learning turns no student pale.  Yet holds the eel of science by the tail (book 1, lines 279-80) He also references Nicholas Carr's article, “Is Google Making Us Stupid?” (The Atlantic, July/Aug 2008), and the book based upon it, The Shallows: What the Internet is Doing to Our Brains (Norton, 2011), both of which make an argument against shallow reading that Dennis argues goes all the way back to medieval critiques of the index. In the longer version of our conversation, we talked about Italo Calvino's If On A Winter's Night a Traveler. Dennis Duncan is a scholar of book history, translation, and avant-garde literature at the University College London. His book about the history of the index, Index: A Bookish Adventure from Medieval Manuscripts to the Digital Age was published in the US by Norton in 2022. The book includes two indices, once made by indexing software, and the other by Paula Clarke Bain. This week's image is a portrait of Hugo de Saint-Cher, made by Tommaso da Modena. Image source: Wikimedia Commons. Full citation: Hugues de Saint-Cher († 1263), bibliste et théologien, Paris, Centre d'études du Saulchoir, Actes du colloque 13-15 mars 2000, Brepols, coll. « Bibliothèque d'histoire culturelle du Moyen Âge », n°1, Turnhout, 2004, 524 p., ISBN : 2-503-51721-8 Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

In this episode of High Theory, Dennis Duncan tells us about the history of the index. At it's simplest, an index is a table with columns that allow you to match sets of terms, most often topics and page numbers. Google is an index, as was the first bible concordance, completed in 1230 under the direction of a French Dominican scholar named Hugo de Saint-Cher. In the episode, Dennis quotes a line from Alexander Pope's Dunciad: How index-learning turns no student pale.  Yet holds the eel of science by the tail (book 1, lines 279-80) He also references Nicholas Carr's article, “Is Google Making Us Stupid?” (The Atlantic, July/Aug 2008), and the book based upon it, The Shallows: What the Internet is Doing to Our Brains (Norton, 2011), both of which make an argument against shallow reading that Dennis argues goes all the way back to medieval critiques of the index. In the longer version of our conversation, we talked about Italo Calvino's If On A Winter's Night a Traveler. Dennis Duncan is a scholar of book history, translation, and avant-garde literature at the University College London. His book about the history of the index, Index: A Bookish Adventure from Medieval Manuscripts to the Digital Age was published in the US by Norton in 2022. The book includes two indices, once made by indexing software, and the other by Paula Clarke Bain. This week's image is a portrait of Hugo de Saint-Cher, made by Tommaso da Modena. Image source: Wikimedia Commons. Full citation: Hugues de Saint-Cher († 1263), bibliste et théologien, Paris, Centre d'études du Saulchoir, Actes du colloque 13-15 mars 2000, Brepols, coll. « Bibliothèque d'histoire culturelle du Moyen Âge », n°1, Turnhout, 2004, 524 p., ISBN : 2-503-51721-8 Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/literary-studies

In this episode of High Theory, Dennis Duncan tells us about the history of the index. At it's simplest, an index is a table with columns that allow you to match sets of terms, most often topics and page numbers. Google is an index, as was the first bible concordance, completed in 1230 under the direction of a French Dominican scholar named Hugo de Saint-Cher. In the episode, Dennis quotes a line from Alexander Pope's Dunciad: How index-learning turns no student pale.  Yet holds the eel of science by the tail (book 1, lines 279-80) He also references Nicholas Carr's article, “Is Google Making Us Stupid?” (The Atlantic, July/Aug 2008), and the book based upon it, The Shallows: What the Internet is Doing to Our Brains (Norton, 2011), both of which make an argument against shallow reading that Dennis argues goes all the way back to medieval critiques of the index. In the longer version of our conversation, we talked about Italo Calvino's If On A Winter's Night a Traveler. Dennis Duncan is a scholar of book history, translation, and avant-garde literature at the University College London. His book about the history of the index, Index: A Bookish Adventure from Medieval Manuscripts to the Digital Age was published in the US by Norton in 2022. The book includes two indices, once made by indexing software, and the other by Paula Clarke Bain. This week's image is a portrait of Hugo de Saint-Cher, made by Tommaso da Modena. Image source: Wikimedia Commons. Full citation: Hugues de Saint-Cher († 1263), bibliste et théologien, Paris, Centre d'études du Saulchoir, Actes du colloque 13-15 mars 2000, Brepols, coll. « Bibliothèque d'histoire culturelle du Moyen Âge », n°1, Turnhout, 2004, 524 p., ISBN : 2-503-51721-8 Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/communications

datum: zondag 4 december 2022 gast: Jeroen Verdick Voor zijn première in De Warande in Turnhout op donderdag 15 december 2022 doet Jeroen nog een laatste try-out in The Joker. We praten in de kelder door nieuwe microfoons over die voorstelling en over de veranderingen in zijn leven. www.jeroenverdick.be  

In Episode 4 of Series 2 of The Lifecourse Podcast, Dr Anja Heilmann from the Department of Epidemiology and Public Health at University College London (UCL) talks about the physical punishment of children and how and where the law is being used to protect children against it. She's joined by Bruce Adamson, the Children and Young People's Commissioner for Scotland and children's rights advocate and former Irish Senator Jillian van Turnhout. Together they talk about how the law has been changed in Ireland, Scotland and Wales and discuss the prospects for change in England.  Futher information Equally protected?: a review of the evidence on the physical punishment of children Report by Anja Heilmann, Yvonne Kelly, Richard Watt, published by the NSPCC Physical punishment and child outcomes: a narrative review of prospective studies Journal article by Anja Heilmann, Anita Mehay, Richard G Watt, Yvonne Kelly, Joan E Durrant, Jillian van Turnhout and Elizabeth T Gershoff, The Lancet There is no longer a debate. End the physical punishment of children now! Blog, Child of our Time (UCL)

3,5 jaar zit Taner opgesloten voor poging doodslag in zijn café in Meulenberg. Eerst in de gevangenis van Hasselt, daarna wegens een tuchtsanctie twee jaar in de hel van Turnhout, om te eindigen in ‘het paradijs van Beveren', zoals de ex-cafébaas die laatste strafinrichting betitelt. Tijdens zijn detentie ontdekt Taner een kunstzinning talent van zichzelf dat hij sinds zijn vrijlating verder ontplooit. Het brengt hem zelfs tot bij enkele bekende Vlamingen, die zich intussen de trotse eigenaar kunnen noemen van één van Taners creaties.

De dodelijke schietpartij in Lanaken, waarbij rijkswachter Luc (29) het leven laat, is niet de eerste criminele daad van de Zweedse topgangsters Jussi Ondin en Istvan Hegedus. Ook in hun thuisland hebben ze al heel wat op hun kerfstok staan, van het overvallen van een wapenopslagplaats tot het opblazen van een gevangenismuur. En ook na het geweld in Lanaken en de arrestatie van Ondin is de Zweed nog niet klaar voor een leven achter de tralies.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Na de zware schietpartij in Turnhout op 4 april 1987 wordt de Zweedse topgangster Jussi Ondin gearresteerd en opgesloten in de gevangenis van Leuven Centraal. Intussen staat de man bekend als een uiterst gevaarlijke figuur en een ware ontsnappingskoning. Het zal dan ook niet zijn laatste wapenfeit zijn.See omnystudio.com/listener for privacy information.

datum: 15 mei 2022 gast: Jeroen Verdick Jeroen kwam wat nieuwe grappen uitproberen in The Joker voor zijn eerste avondvullende show: Alleen. We hebben het over zijn comedy, zijn item bij Q music, zijn plus dochter, de voice over van Love Island en de tet van Turnhout.  

Guido Cornelissen s.j. is wat men noemt een collegepater. Hij wilde politieke en sociale wetenschappen studeren. Daarna ga ik naar Congo, nam hij zich voor, om daar een stem te geven aan de jonge generaties intellectuelen. Hij studeerde klassieke filologie, vertrok niet naar Congo, werd leraar en later de graag geziene directeur aan het college van Turnhout. Guido Cornelissen is kritisch over het nutsdenken in het onderwijs en de daarmee gepaard gaande teloorgang van een goede algemene humane vorming. Hij roept op tot een reveil op basis van humanisme.

Dit verhaal gaat over Toon De Preeuw. Zo werd hij in de volksmond genoemd, maar zijn echte naam was Tony. Deze aflevering is deel 1 van 4 over deze gebeurtenis. Toon was raadslid en voormalig schepen in de stad Turnhout, hij was vader, echtgenoot en vriend, daarnaast trouwe fan van KV Turnhout ( voetbal club ). Het was 7 november 2004, Turnhout. Op die avond kwam Toon De Preeuw niet thuis na een voetbalwedstijd van zijn club...

Een Russische oligarch trekt zich terug uit Eurochem, een groot bedrijf in de Antwerpse haven. Die terugtrekking brengt heel wat onzekerheid met zich mee. Wat zullen wij allemaal voelen van de onverwachte beslissing van de ECB gisteren om haar stimulus-mechanisme voor de economie wat te gaan vertragen? En Cartamundi, het speelkaartenbedrijf uit Turnhout heeft een deal met ...Batman Host: Bert Rymen Productie: Dries Ceuppens See omnystudio.com/listener for privacy information.

Na de zware schietpartij in Turnhout op 4 april 1987, wordt de Zweedse topgangster Jussi Ondin gearresteerd en opgesloten in de gevangenis van Leuven Centraal. Intussen staat de man bekend als een uiterst gevaarlijke figuur en een ware ontsnappingskoning. Het zal dan ook niet zijn laatste wapenfeit zijn.

De dodelijke schietpartij in Lanaken, waarbij rijkswachter Luc (29) het leven laat, is niet de eerste criminele daad van de Zweedse topgangsters Jussi Ondin en Istvan Hegedus. Ook in hun thuisland hebben ze al heel wat op hun kerfstok staan, van het overvallen van een wapenopslagplaats tot het opblazen van een gevangenismuur. En ook na het geweld in Lanaken en de arrestatie van Ondin is de Zweed nog niet klaar voor een leven achter de tralies.

Piet Deceuninck verkent de verwantschap tussen expressionist Jacob Smits en futurist Jules Schmalzigaug op een tentoonstelling in het Jacob Smitsmuseum in Mol. Nadia Naveau presenteert een overzicht van haar oeuvre in De Warande in Turnhout, een trip tussen uiteenlopende materialen en inspiratiebronnen. Voor Koen Van Synghel kan er nooit genoeg boom zijn, en dus stuurden we hem naar de tentoonstelling In The Shadow of Trees in Hangar.

Jos Geysels (1952) was tijdens zijn politieke carrière Federaal en Vlaams parlementslid. Hij was ook voorzitter van zijn partij Agalev, het huidige Groen. In 2002 werd hij Minister van staat. Hij zit in de raad van bestuur van heel wat culturele organisaties en is erg actief binnen het boekenvak. Zo is hij ondermeer nauw betrokken bij de Vlaamse boekenprijzen. Hij woont in Turnhout maar we spraken af op het appartement van zijn vriendin Els Snick in Gent, die werkt aan de universiteit en literaire vertalingen doet vanuit het Duits. De gang hing vol tekeningen over schrijver Joseph Roth. We hadden het over Uitgelezen, waar we elkaar hebben ontmoet toen ik er te gast was. Hij vertelt over zijn leraar Nederlands op het college die hem de literatuur binnenbracht. Ik vraag hem wat er zich afspeelt achter de schermen van de literatuur. En het gaat even over politicus zijn - ik mis het nog elke dag, zegt hij. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je in de shownotes op wimoosterlinck.be De drie boeken van Jos Geysels zijn: 1. Slobodan Snajder: De reparatie van de wereld 2. Jeroen Brouwers: Het hout 3. Herman Melville: Bartleby the Scrivener

PATREON

Po wakacyjnej przerwie wznawiamy podcast #2historykow1mikrofon. Przygotowaliśmy ten odcinek dość nietypowo - tego samego dnia nagranie i emisja. Wprawdzie trzeba było zmusić się do wczesnej pobudki, od czego podczas urlopu jeden z nas odwykł, ale o 8 rano byliśmy już przed mikrofonem. Zebrało się sporo książek do omówienia, a temat przewodni wyklarował się podczas wakacyjnych wędrówek. W centrum naszej rozmowy umieściliśmy tym razem historie rodzinne. Jak je badać? Czy mamy się bać białych plam w narracji? Jak poradzić sobie z krytyką tzw. źródeł wywołanych? Dla naszych słuchaczy mamy przedpremierowo nowość książkową. To tom studiów poświęconych przedwojennemu kinu na Dolnym Śląsku pod red. Andrzeja Dębskiego. Co trzeba zrobić, by ją dostać? O tym w naszym odcinku. Już teraz zapraszamy do słuchania i, oczywiście, komentowania. Pełny tekst opisu zamieściliśmy na stronie internetowej naszego projektu: ... Wymienione w czasie audycji publikacje i materiały: Hejo, spann den Wagen an - Kinderlieder zum Mitsingen (https://www.youtube.com/watch?v=fKKbmVwsq9o) Tomasz Słomczyński, Kaszebe, Wołowiec 2021. Na obrzeżach wielkiego miasta. Z dziejów kina na Dolnym Śląsku do 1945 roku, Poznań 2021. Kartuskie Zeszyty Muzealne, pod red. Barbary Kąkol, (5) 2020, Kartuzy 2021. Wiesław Brzoskowski, Skarszewski rocznik historyczny, (2) 2020, Skarszewy 2020. Tenże, Z dziejów Bączka i Czarnocina, Skarszewy 2016. Historiography and Identity VI: Competing Narratives of the Past in Central and Eastern Europe, c. 1200 —c. 1600, red. Paulina Rychterova, David Kalhous, Turnhout, Brepols, 2021. #2historyków1mikrofon Krzysztof Ruchniewicz Blog: www.krzysztofruchniewicz.eu Facebook: Instagram: www.instagram.com/ruchpho/ Twitter: twitter.com/krzyruch YouTube: www.youtube.com/channel/UCT23Rwyk…iew_as=subscriber Przemysław Wiszewski Blog: www.przemysławwiszewski.pl Facebook: www.facebook.com/przemyslaw.wiszewski Instagram: www.instagram.com/przewisz/ Twitter: twitter.com/wiszewski YuoTube: www.youtube.com/channel/UCuq6q08E…iew_as=subscriber Do nagrania intro i outro wykorzystaliśmy utwór RogerThat'a pt. „Retro 70s Metal” (licencja nr JAM-WEB-2020-0010041).

Jillian van Turnhout, co-author of a paper on corporal punishment, discusses the study.

In deze aflevering van Doorbraak Radio sprak David Geens met Staf Pelckmans, voormalig Vlaams parlementslid voor Groen, en oud-directeur van het provinciaal cultuurhuis de Warande in Turnhout. Recent nam hij afscheid van het Vlaams parlement om van zijn welverdiend pensioen te genieten.  Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

We mention on the episode that it was our 50th show, however, we had others that we wanted to share ahead of this one. This week we are going to fly around the world and learn a little about the 5 WAGGS regions. We talk about Jillian van Turnhout an honourable member and influential member of WAGGS and world politics. Finally, we sing Join in the Game, a short kids song about playing together.

Bientôt sortira sur nos écrans le film le Club Vinland, dans lequel on évoque la possibilité de trouver au Québec, et plus précisément dans la région de Charlevoix, des traces de cet ancien pays de vignes chanté par les anciennes sagas Viking, le Vinland ! Est-ce que tout cela est vrai ? Pour la présence viking, disons que ça fait un bout le temps qu'on le sait. Pour le Vindland…. C'est moins sûr. On va regarder ça d'un peu plus près. Patreon: https://www.patreon.com/hndl Avec: Laurent Turcot, professeur en histoire à l'Université du Québec à Trois-Rivières, Canada Merci à Francis Lesieur et le site Autour du poêle à bois : https://autourdupoeleabois.com https://autourdupoeleabois.com/2019/08/22/la-decouverte-du-vinland-partie-1-la-saga-derik-le-rouge/ Abonnez-vous à ma chaine: https://www.youtube.com/c/LHistoirenousledira Facebook: https://www.facebook.com/histoirenousledira Instagram: https://www.instagram.com/turcotlaurent Les vidéos sont utilisées à des fins éducatives selon l'article 107 du Copyright Act de 1976 sur le Fair-Use. Pour aller plus loin: Régis Boyer, « Sagas du Vinland », dans Sagas islandaises, Paris, Gallimard, 1987. Jean Renaud, « Les Vikings en Amérique ? » dans Les énigmes de l'histoire du monde, sous la dir. de Jean-Christian Petitfils, Paris, Perrin, 2019, p. 115-132. Helge et Stine Instaad, The Norse Discovery of America, Olso, Norwegian University Press, 1985. Brigitta Wallace, « L'Anse aux Meadows and Vinland: an Abandoned Experiment », dans Contact, Continuity and Collapse. The Norse Colonization of the North Atlantic, Turnhout, 2013. #histoire #documentaire #vikings

Terwijl in heel het land de vraag bij voedselbanken groter wordt, valt dit in het Land van Cuijk mee. Dat vertelde Arie van Turnhout, hij is voorzitter van de Voedselbank Land van Cuijk. Hij roept overigens iedereen op zich bij hen te melden als men hulp nodig heeft en vooral over een eventueel schaamtegevoel heen te stappen. Ook vertelde hij over een laffe inbraak afgelopen vrijdag in hun opslagruimte in Rijkevoort

Terwijl in heel het land de vraag bij voedselbanken groter wordt, valt dit in het Land van Cuijk mee. Dat vertelde Arie van Turnhout, hij is voorzitter van de Voedselbank Land van Cuijk. Hij roept overigens iedereen op zich bij hen te melden als men hulp nodig heeft en vooral over een eventueel schaamtegevoel heen te stappen. Ook vertelde hij over een laffe inbraak afgelopen vrijdag in hun opslagruimte in Rijkevoort

Elvis leeft en heeft een frituur in Turnhout.

Karl van den Broeck (1966) is hoofdredacteur van de onafhankelijke nieuwswebsite apache.be. Vroeger was hij chef cultuur en chef boeken van De Morgen, en hoofdredacteur van Knack. Hij is de zoon van schrijver Walter van den Broeck. We gingen zitten naast de StripARK in Turnhout, in een huis dat voorlopig nog leegstaat, op een tafel, wat stoelen en een hoop dozen vol strips na. Om daar te praten over waar zijn interesse voor strips vandaan komt, over zijn vader Walter van den Broeck, en hoe het was als kind van de grote schrijver. Over zwerfboeken, over schrijvers en kritiek, en over hoe hij één van de drie auteurs die hij kiest ooit de AKO literatuurprijs gaf. De shownotes van deze aflevering vind je hier. De drie boeken van Karl van den Broeck zijn: 1. M. Vasalis: Vergezichten en gezichten 2. Peter Terrin: Post mortem 3. Richard Powers: The Overstory

Speelkaarten en bordspellen oubollig? Niets is minder waar. Dat bewijst Cartamundi, de ambassadeur van de zevende editie van de Family Business Award of Excellence. Waaraan dankt het kaartenbedrijf uit Turnhout die eer? En hoe werd het familiebedrijf marktleider in zijn sector? ‘Mensen wisselen continu tussen de fysieke en de digitale wereld. In die richting gaan wij verder investeren.’

In de graphic novel Lichtstadfamilie. Kameraden (1968-1972) van Maurice van Turnhout en Matijs van de Kerkhof maken we kennis met de fictieve arbeidersfamilie Hultermans, waarvan zoon Frans zich aansluit bij de Rode Jeugd. Wie waren de Rode Jeugd? Welke plek nemen zij in in de geschiedenis van Eindhoven? En welke paralellen kunnen we trekken tussen de protesten van de Rode Jeugd en onze huidige samenleving? Maurice en Matijs spreken erover in de ISVW podcast.

Chantal Pattyn praat met Carl Meeusen over het masterplan voor de Bourlaschouwburg in Antwerpen, en met kunstenaar Peter Morrens over zijn tentoonstelling 'Minstens 1 1/2 uur, en terug' in De Warande in Turnhout.

Game Kast, de beste gaming podcast van ewa dreirie tot simp, presenteert: Card games!Waarom is het opnieuw een hype? Waar is het ontstaan? En waarom heeft Turnhout er iets mee te maken? Join onze discord: https://discord.gg/Y6Buz8VCU7 Episode:  Card games - Game Kast #51Espe: https://twitter.com/hyper_espe // https://www.twitch.tv/espe_be Jerre: https://twitter.com/jerressic // https://www.sakarigames.com jNoxx: https://twitter.com/jNoxxx // https://www.twitch.tv/jnoxx Bedankt om te luisteren! En vergeet niet Jerre zijn games te kopen!

Game Kast, de beste gaming podcast van ewa dreirie tot simp, presenteert: Card games! Waarom is het opnieuw een hype? Waar is het ontstaan? En waarom heeft Turnhout er iets mee te maken?

Hans Op de Beeck (BE) produces large installations, sculptures, films, drawings, paintings, photographs and texts. His work is a reflection on our complex society and the universal questions of meaning and mortality that resonate within it. He regards man as a being who stages the world around him in a tragi-comic way. Above all, Op de Beeck is keen to stimulate the viewers’ senses, and invite them to really experience the image. He seeks to create a form of visual fiction that delivers a moment of wonder, silence and introspection. Hans Op de Beeck was born in Turnhout in 1969. He lives and works in Brussels, Belgium. Op de Beeck has shown his work extensively in solo and group exhibitions around the world. He had substantial institutional solo shows at the GEM Museum of Contemporary Art, The Hague, NL (2004); MUHKA Museum of Contemporary Art, Antwerp, BE (2006); Centraal Museum, Utrecht, NL (2007); Towada Art Center, Towada, JP (2008); Smithsonian’s Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Washington, US (2010); Kunstmuseum Thun, CH (2011); Centro de Arte Caja de Burgos, Burgos, ES (2011); Butler Gallery, Kilkenny, IE (2012); Kunstverein Hanover, DE (2012); Tampa Museum of Art, Tampa, US (2013); Harn Museum of Art, Gainesville, FL, US (2013); FRAC Paca, Marseille, FR (2013); MIT List Visual Arts Center, Cambridge, US (2014); MOCA, Cleveland, US (2014); Sammlung Goetz, Munich, DE (2014); Screen Space, Melbourne, AU (2015); Château de Chimay, Chimay, BE (2015); Espace 104, Paris, FR (2016); Kunstmuseum Wolfsburg, Wolfsburg, DE (2017); Fondazione Pino Pascali, Polignano a Mare, IT (2017); Kunstraum Dornbirn, DE (2017); Museum Morsbroich, Leverkusen, DE (2017); Galleria Continua, Boissy-le-Châtel, FR (2018); Scheepvaartmuseum, Amsterdam, NL (2018); Kunsthalle Krems, Krems an der Donau, AT (2019); … Op de Beeck participated in numerous group shows at institutions such as The Reina Sofia, Madrid, ES; Scottsdale Museum of Contemporary Art, Arizona, US; ZKM, Karlsruhe, DE; MACRO, Rome, IT; Whitechapel Art Gallery, London, GB; PS1, New York, US; Musée National d’Art Moderne, Centre Pompidou, Paris, FR; Wallraf-Richartz Museum, Köln, DE; Hangar Bicocca, Milano, IT; Hara Museum of Contemporary Art, Tokyo, JP; 21C Museum, Louisville, Kentucky, US; The Drawing Center, New York, NY, US; Kunsthalle Wien, Vienna, AT; Shanghai Art Museum, Shanghai, CN; MAMBA, Buenos Aires, AR; Haus der Kunst, Munich, DE; Museo d’Arte Moderna di Bologna, Bologna, IT; Kunstmuseum Bonn, Bonn, DE; Den Frie Center of Contemporary Art, Copenhagen, DK; Royal Museum of Fine Arts, Brussels, BE; Frankfurter Kunstverein, Frankfurt am Main, DE; Museum Kunstpalast Düsseldorf, DE; … His work was invited for the Venice Biennale, Venice, IT; Shanghai Biennale, Shanghai, CN; Aichi Triennale, Aichi, JP; Singapore Biennale, Singapore, SG; Art Summer University, Tate Modern, London, GB; Kochi-Muziris Biennale, Kochi, IN, Art Basel Miami Beach, Miami, US; Art Basel Unlimited, Basel, CH, Setouchi Triennale, Shodoshima, JP, and many other art events. --- This episode is sponsored by · Anchor: The easiest way to make a podcast. https://anchor.fm/app

Hey hopelijk gaat alles goed daar? als je nood hebt om met iemand te praten laat maar iets weten ! Bedankt om te luisteren en laat iets weten wat je er van vond via facebook of instagram

Wat een weekend, toffe optredens in Zoersel, Nieuwkerken - Waas en vanochtend in Turnhout, gevolgd door een emotionele middag op 't Kiel. 

Coronavirus, government negotiations and the Seanad works - John Crown, Jillian van Turnhout, John Whelan, Marie O'Halloran, John Downing and Diarmaid Ferriter

Ik ben zojuist toegekomen in Turnhout en heb hier een gesprek met Kevin. Een van opleiding klinisch psycholoog die zijn job als ambtenaar stopzette om met zijn vrouw ontwikkelingswerk te gaan doen in Ethiopië. Een passie die opkwam toen ze hun adoptiezoontje daar gingen ophalen. 5 jaar later zijn ze definitief terug in België voor nieuwe uitdagingen met hun geloof als motor. Maar gaat het hun nu om humaniteit of om zieltjes winnen voor de kerk? Ik zoek het uit.

On this episode of the Carmichael podcast CEO Diarmaid Ó Corrbuí and special guest Jillian van Turnhout discuss when things go wrong in charities and what to do. Find out more information here: www.carmichaelireland.ie

Le sexe féminin serait-il un des plus grands tabous de l'histoire de l'humanité ? C'est en tout cas ce que supposent les récentes conférences, émissions ou manifestations sur le sujet. Patreon: https://www.patreon.com/hndl  Voir: https://actuelmoyenage.wordpress.com/2019/02/14/lart-vaginal-un-tabou-medieval/   Avec: Laurent Turcot, professeur en histoire à l'Université du Québec à Trois-Rivières, Canada Abonnez-vous à ma chaine: https://www.youtube.com/c/LHistoirenousledira Facebook: https://www.facebook.com/histoirenousledira Les vidéos sont utilisées à des fins éducatives selon l'article 107 du Copyright Act de 1976 sur le Fair-Use.   Pour aller plus loin: Le Roman de Renart, éd. A. Strubel, avec la collaboration de R. Bellon, D. Boutet et S. Lefèvre, Paris, Gallimard, Bibliothèque de la Pléiade, 1998. S. Chaperon, « “Le trône des plaisirs et des voluptés” : anatomie politique du clitoris, de l'Antiquité à la fin du XIXe siècle », Cahiers d'histoire. Revue d'histoire critique, 118 | 2012, 41-60. D. Karadimas , « La part de l'Ange : le bouton de rose et l'escargot de la Vierge. Deuxième partie », Anthrovision, 1.2 | 2013. J. Koldeweij, « The Wearing of Significative Badges, Religious and Secular : The Social Meaning of a Behavioural Pattern », dans W. Blockmans et A. Jane, Showing Status: Representation in the Late Middle Ages, Turnhout, 1999, p. 307-328. A. Weisl-Shaw, « Lacan et le con. Exploring the feminine in the Roman de Renart », Reinardus. Yearbook of the International Reynard Society 20 (2007–2008), ed. Baudouin Van den Abeele and Paul Wackers, p. 153-169.

O tym, jak widmo demokracji zaczęło krążyć po Europie.Bibliografia:1. M. Paszyn, "Rewolucja brabancka w latach 1789-1790 w świetle relacji Gazety Warszawskiej i Pamiętnika Politycznego i Historycznego", Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, t. 70;2. J.H. Rose, "William Pitt and National Revival", Londyn 1915 (rozdział 13: "Isolation" i rozdział 22: "Partition or Pacification?");3. E. Rostworowski, "Historia powszechna. Wiek XVIII", Warszawa 2002 (rozdział 4.4.4.: "Powstanie w Belgii i w Leodium 1787-1789");4. "Manifeste des Brabançons contre l’empereur";5. wiki: "Battle of Turnhout (1789)" [en]; "Brabant Revolution" [en]; "Hendrik Van der Noot" [en]; "Joyous Entry of 1356" [en]; "Liège Revolution" [en]; "Manifesto of the People of Brabant" [en].

21 de Enero de 1824. Nace Thomas Jonathan Jackson. 22 de Enero de 1898. Nace Serguei Eisenstein. 23 de Enero de 1893. Muere José Zorrilla. 24 de Enero de 1597. Tiene lugar la batalla de Turnhout. 25 de Enero de 1990. Muere Ava Gardner. 26 de Enero de 1565. Se libra la batalla de Talikota. 27 de Enero de 1993. Aparecen los cuerpos de las tres jóvenes desaparecidas en el conocido como Crimen de Alcacer.

Dans cet épisode 23 Yoan Boudes nous parle de sa thèse en langue et littérature française du Moyen Âge sur “L'écriture du savoir sur l'animal en français médiéval” (XIIème - XIVème), qu'il réalise à la Sorbonne Université – Faculté des Lettres (STIH)sous la direction de Joëlle Ducos. Il raconte comment un littéraire travaille sur les textes produits Moyen Âge, plus précisément les textes scientifiques et para-scientifiques en français qui concernent l’animal. Il s’intéresse aux bestiaires et aux encyclopédies qui ont bien des ressemblances dans l’écriture et dans l’organisation. Pour en savoir plus sur le sujet Yoan vous conseille les ouvrages suivants : - Berlioz Jacques et Polo de Beaulieu Marie Anne (éd.), L’animal exemplaire au Moyen Âge (Ve-XVe siècle), Rennes, Presses universitaires de Rennes, coll. « Histoire », 1999. - Bianciotto Gabriel, Bestiaires du Moyen Âge, Paris, Stock, 1992. Delort Robert, Les animaux ont une histoire, Paris, Éditions du Seuil, coll. « Points », 1984. - Dittmar Pierre-Olivier, « Le seigneur des animaux entre pecus et bestia. Les animalités paradisiaques des années 1300 », dans Agostino Paravicini Bagliani (éd.), Adam, le premier homme, Florence, Sismel - Edizioni del Galluzzo, 2012, p. 219-254. - Pastoureau Michel, Symboles du Moyen Âge : animaux, végétaux, couleurs, objets, Paris, Le Léopard d’Or, 2012. - Voisenet Jacques, Bêtes et hommes dans le monde médiéval. Le bestiaire des clercs du Ve au XIIe siècle, Turnhout, Brepols, 2000. Si cet épisode vous a intéressé on vous conseille d’aller écouter : - L’épisode 2 sur les dragons et les bestiaires avec Ombeline https://passionmedievistes.fr/episode-2-ombeline-et-les-dragons/ - L’épisode 14 “Aude et les lions” https://passionmedievistes.fr/episode-14-aude-et-les-lions/ Passion Médiévistes est un podcast sur l'histoire médiévale à travers les interviews de jeunes chercheurs, à la fois pour faire mieux connaître le Moyen Âge mais aussi pour donner un aperçu accessible de ce qu’est la recherche universitaire aujourd’hui. Le site de Passion Médiévistes > passionmedievistes.fr/ Le Tipeee > fr.tipeee.com/passionmedievistes Page Facebook > www.facebook.com/PassionMedievistes/ Compter Twitter > twitter.com/PMedievistes Si vous êtes intéressé(e) pour être invité(e) dans l’émission envoyez un mail à passionmedievistes@gmail.com avec un résumé de votre sujet. Les extraits diffusés dans cet épisode : - Kaamelott - Livre I Episode 1 - Chanson de Henri Salvador sur le crocodile de Peter Pan (2005) https://www.youtube.com/watch?v=MpYbp19jJv8 Préparation, enregistrement : Fanny Cohen Moreau Montage : Simon Vandendyck du podcast Les Carencés http://www.maune.me/ Visuel : Din https://dineuh.wixsite.com/hello Montage et mixage du générique : Moustaclem Musique du générique: Johannes Schmoelling - Time and Tide www.youtube.com/watch?v=RvVpjQJQweo Les extraits sonores du générique: - Interview de Jacques Le Goff en 1991 (INA) www.youtube.com/watch?v=Y9R6ZvoeA4Q - On connaît la chanson (1997) de Alain Resnais Si vous lisez cette description jusqu’au bout, envoyez moi un message par le canal de votre choix avec le mot “chaussette” !

In dieser Folge erzählt uns Elias die Geschichte des fünften Kreuzzuges und warum die Zählung der Kreuzzüge da schon ein Problem darstellt. Wollt ihr mehr zum Thema erfahren, so empfehlen wir euch folgende Werke: Asbridge, Thomas: Die Kreuzzüge, Stuttgart 2010. Cobb, Paul M.: Der Kampf ums Paradies. Eine islamische Geschichte der Kreuzzüge, Darmstadt 2015. Donovan, Joseph: Pelagius and the Fifth Crusade, London 1950. Jaspert, Nikolas: Die Kreuzzüge, Darmstadt 42008. Mayer, Hans Eberhard: Geschichte der Kreuzzüge, Stuttgart 71989. Powell, James M.: Anatomy of a Crusade, 1213-1221, Philadelphia 1986. Runciman, Steven: Geschichte der Kreuzzüge, München 1975. Smith, Thomas W.: Curia and Crusade. Pope Honorius III and the Recovery of the Holy Land 1216-1227, Turnhout 2017. Sterling, Douglas: The Siege of Damietta. Seapower in the Fifth Crusade 1217-1221 A.D., in: Kagay, Donald J.; Villalon, L. J. Andrew: Crusaders, Condottieri, and Cannon. Medieval Warfare in Societies Aroun the Mediterranean, Leiden/Bosten 2003. Quellen: Gavigan, John J.: The Capture of Damietta by Oliver of Paderborn, in: Peters, Edward (Hrsg.): Christian Society and the Crusades 1198-1229, Philadelphia 1971, S. 49-139. Lettres de Jacques de Vitry, ed. R.B.C. Huygens, Leiden 1960. Ibn al-Aṯīr, in: Die Kreuzzüge aus arabischer Sicht, ed. Francesco Gabrieli, Zürich/München 1973. Ibn Wāṣil, in: Die Kreuzzüge aus arabischer Sicht, ed. Francesco Gabrieli, Zürich/München 1973. Bitte bewertet den Podcast bei iTunes und in anderen Verzeichnisses und lasst uns Feedback und Kommentare da. Ihr erreicht uns bei Facebook, auf Twitter, auf YouTube sowie telefonisch unter 0351/841 686 20 oder per Mail.

MO* sprak met schrijfster Chika Unigwe. Zij werd geboren in Nigeria, woonde tussen 1995 en 2013 in Turnhout en verhuisde dan opnieuw, naar Atlanta in de VS. Een gesprek over schrijven, diaspora, zwart zijn en overleven in tijden van Trump. Lees het artikel op www.mo.be/podcast/chika-unigwe-de-grootste-getto-s-de-wereld-worden-gebouwd-voor-blanke-expats

Nicky Aerts praat met Joachim Declerck van Architecture Workroom en met Dirk Somers van architectenbureau Bovenbouw over het project You Are Here in het Brusselse WTC: een zoektocht naar meer duurzaamheid in de stad van morgen. In De Warande in Turnhout loopt een overzichtstentoonstelling van performancekunstenaar Ria Pacquée. Jeroen Laureyns zag de tentoonstelling over de Franse kunstenaar Odilon Redon in het Kröller-Müller Museum in Otterlo.

Good day, sirs and madams! This week on Friends Drink Beer, we try ‘Agnus Tripel Ale’ by Corsendonk based out of Turnhout, Belgium. This beer begins with a light, dry citrus fruitiness while being finished with a delicate hoppy flavor. The brew has living yeast in the bottle causing the flavor to change with age. Today we sit with Kate Christensen, who is the owner of ‘Beer & Body Craft Beer Girls’. The Facebook group combines a love of craft beer and fitness into one space. This includes a variety of female brewers, brewery owners, beer bloggers, beer fans, and ladies just looking to learn more about art of beer. This week on FDB - we discuss how a dozen day care workers became stoned while on the job, what to do when your future self tells you to skip work the next day, and answer some advice on living with a significant other. Enjoy another sit down with Friends Drink Beer If you’re a girl that likes craft beer, and wants to be a part of Kate’s ‘Craft Beer Girls’, visit: www.beerandbodycraftbeergirls.com To support this Belgian based brewery, and to find out more about their other beers, visit: www.facebook.com/Brouwerij-Corsendonk-1922522841330215/ BEER EVENT OF THE WEEK Red, White, and Brew WHERE: Iron Hill Brewery and Restaurant in Huntingdon Valley, Pennsylvania WHEN: Thursday, March 1, 2018 at 12pm WHAT: In celebration of an American Pilsner that was made in collaboration with Army Medic, Specialist Connor Steed, one dollar for every pint sold is going to be donated to Semper Fido (which unites wounded veterans suffering from PTSD and Traumatic brain injury with rescued dogs trained as service dogs, to nurture a healing and rejuvenating bond between the two). Have a question for Ryan & Alex? Submit it today at www.friendsdrinkbeer.com, and we will answer it on the next episode! Lastly if you like the show, donate to us and show your support: www.patreon.com/friendsdrinkbeer CREDITS Alex Hobbs - Executive Producer Ryan Roope - Executive Producer Episode Written By - Jared Brody

Hostem Science Café v Praze byl PhDr. Kamil Boldan z odboru Historických a hudebních fondů Národní knihovny ČR. Badatelé doby národního obrození i mnozí knihovědci 20. století dlouho tvrdili, že knihtisk byl do našich zemí uveden 1468 a Češi tak byli po Němcích a Italech třetím národem, který ovládl nový způsob výroby knih. Kritičtější část badatelů se snažila prokázat, že první tiskárna byla založena v Plzni až 1476. Přednáška představí dvě metody, které objasnily, že letopočet 1468 vytištěný v závěru Kroniky trojánské, domnělého nejstaršího tisku, nemůže být skutečným rokem jejího vydání. Osvětlí historické souvislosti zavedení knihtisku do Čech i podobu a obsah nejstarších tisků. Představí i dosud neznámý tisk, který se v letošním roce podařilo objevit. Dlouho jsme z první české oficíny znali jen sedm tisků. Poslední z nich nalezl a bibliograficky popsal Václav Hanka již před více než 160 lety. O hostovi: Kamil Boldan pracuje v odboru Historických a hudebních fondů Národní knihovny ČR. Je kurátorem sbírky inkunábulí (tj. nejstarších tisků z 15. století), která se řadí k vůbec největším ve střední Evropě. Badatelsky se dlouhodobě věnuje výzkumu knižní kultury v Čechách doby jagellonské, počátkům knihtisku v českých zemích a typografické komunikaci na přelomu středověku a raného novověku. Je spoluautorem výstav Codex gigas (Klementinum 2005), Básník a král: Bohuslav Hasištejnský z Lobkovic v zrcadle jagellonské doby (Pražský hrad 2007), autorem výstavy Záhada Kroniky trojánské (Klementinum 2010). Z publikační činnosti: Rekonstrukce knihovny Bohuslava Hasištejnského z Lobkovic. Praha 2009 (spolu s Emmou Urbánkovou); Záhada Kroniky trojánské. Praha 2010; The reception of antiquity in Bohemian book culture from the beginning of printing until 1547. Turnhout 2014 (spolu s Petrem Voitem a Bořkem Neškudlou); Úřední jednolistové tisky jagellonského věku. Praha 2016. V současné době připravuje knihu o první české tiskárně. Hudba znělky: Funky Element – Bensound.com www.sciencecafe.cz

Jop De Vrieze, Koen Broucke, Vincent Stuer, Esther Schreuder. Dat waren ze, onze gasten deze week. Het gesprek ging over de kleine kantjes van wetenschappers, de Slag bij en de Slag ván Turnhout – dat zijn twee verschillende veldslagen - authenticiteit in de politiek en zwarte slaven in dienst van de Nederlandse koninklijke familie.

We zaten in een pracht van een spiegeltent op de boekenbeurs. Het gesprek ging over Congolezen die rijk willen worden in China. We weten nu: de pauk is strikt genomen een soort trompet. Links kwispelen betekent niet hetzelfde als rechts kwispelen. En we hadden een feministe te gast die verslaafd is aan de Bouquet-reeks. Jop De Vrieze, Koen Broucke, Vincent Stuer, Esther Schreuder. Dat waren ze, onze gasten deze week. Het gesprek ging over de kleine kantjes van wetenschappers, de Slag bij en de Slag ván Turnhout – dat zijn twee verschillende veldslagen - authenticiteit in de politiek en zwarte slaven in dienst van de Nederlandse koninklijke familie.

woensdag 26 april gast: Jeroen Verdick woensdag 12 april gast: Peter Hens 2 korte fokcasts met 2 comedybeginners / Kempenaren! De een heeft een baby face en verhuisde naar Turnhout en de ander was leraar en heeft zijn gitaar mee!

On March 28, 1933, a plane called “City of Liverpool” crashed killing all aboard. There is some question, even today, on whether this was just a horrible accident, caused by a careless smoker, or if it was a deliberate act of sabotage by a dentist named Dr. Albert Voss. Today is both, the story of the tragedy and my search to find out what happened. Show notes and links: * 1933 Imperial Airways Diksmuide crash (wikipedia.org) * Fatal accidents to British aircraft overseas 1930 (rcawsey.co.uk) * 05 Apr 1933 – MR. ALBERT VOSS. (nla.gov.au) * 1933 imperial airways diksmuide crash | Project Gutenberg Self-Publishing – eBooks (gutenberg.org) * Sabotage passagiersvliegtuig – Gazet van Turnhout (gazetvanturnhout.be) * 1933 Plane Crash Articles (guise.me.uk) * A Magazine for Aviators, Pilots and Adventurers (historicwings.com) * Violence in the Skies: A History of Aircraft Hijacking and Bombing – Philip Baum (google.com)

Dalilla Hermans vertelt in haar RELAAS over haar kindertijd, hoe het voelde om samen met haar zus als eerste Afrikaanse in een klein dorpje vlakbij Turnhout terecht te komen. Illustratie door Alison Souffreau.

Welcome to Secrets of Organ Playing Podcast #65! http://www.organduo.lt/podcast ​ Today's guest is ​Nico Declerck, an organist from Belgium and founder of orgelradio project - 24/7 internet radio broadcasts of organ music. Since January 4, 2016 orgelradio has reached more than 74.000 listeners in 137 countries. Nico studied the organ in Belgium (Antwerp) with Stanislas Deriemaeker and Joris Verdin. He followed masterclasses with Marie-Claire Alain, Bernard Foccroulle, Daniel Roth, Harald Vogel, Jos Van Immerseel en studied one year with Guy Bovet in Switzerland. He played the organ and harmonium in several orchestras with conductors as Heinrich Schiff, Philip Herreweghe, Silvio Varviso, Eliahu Inbal and Neville Marriner. He recorded a harmonium cd on his big V.Mustelharmonium with celesta. This cd is completely sold out. From 2001 to 2005 he was stage manager at the Bayreuther Festspiele (D) where he could work with conductors like Pierre Boulez, Christian Thielemann and Andrew Davis and with directors like Christian Schlingensief and Keith Warner. At the moment he is stage magager at the Flemish Opera and organist in Turnhout and in Hoogstraten. The last few years he toured through Europe and Japan with Rosas, he worked as a stage manager in Rotterdam (NL), Miskolc (H) and Endinburgh (GB). He created the harmonium score in Jan Fabre's The Tragedy of a Friendship, a Hommage to Richard Wagner. He played the organ at the funeral of Queen Fabiola and recorded a cd with Marcel Ponseele, baroque oboe. In this conversation, Nico shares his experiences with orgelradio project - what inspired him to start, how he attracted the mainstream media attention, what challenges he met under way, and what his future goals are for this project. Enjoy and share your comments below. ​ And don't forget to help spread the word about the SOP Podcast by sharing it with your organist friends. Thanks for caring. Related link: http://www.orgelradio.eu

This week, Fisher opens the show with David Allen Lambert, Chief Genealogist for the New England Historic Genealogical Society and AmericanAncestors.org, talking about the recent birth of a "Leap Baby" in North Dakota.  What made this one unusual was that it is not the first Leap Baby in the family!  Hear all about it on the podcast.  David then shares some fascinating DNA news about the Aboriginals of Australia.  Just how long have they been isolated from the rest of the world?  Now we know.  Plus, another family artifact has been found and returned to a family... only this one was from World War I!  It's a century old piece.  Also, another Civil War vessel has been found.  What kind was it, what did it do, and where was it found?  David will tell you.  David also has another Tech Tip, and guest-user free database from NEHGS.Fisher then visits with host/creator/producer Dan Debenham of "Relative Race," an incredible new genealogy based reality TV show that everyone was raving about at last month's Roots Tech conference.  Dan will tell you how it works, how his company came up with the idea, and what you can expect in the coming episodes on BYU-TV.Then... who'd have thought a Senator from Ireland would appear at Roots Tech?  Fisher talks with Senator Jillian Van Turnhout, who is a passionate genie who traveled too many time zones to count to attend the conference.  Senator Turnhout shares a lot of good news about on line records from the Emerald Isle that are coming available for Irish Americans.  Then, Fisher chats with Denise May Levernick about the grant her family has set up in her mother's memory to award a cash grant to a young adult student for genealogy!  Hear how to make your student eligible.Tom Perry returns to wrap up the show to take on fears and offer advice on using "The Cloud" for storage of your digital material.  Concerned about security?  Usability?  As always, Tom has insight you won't hear anywhere else.  Have questions about preservation?  Email Tom at AskTom@TMCPlace.com.That's all this week on Extreme Genes, America's Family History Show!

Chika Unigwe was born in Enugu, Nigeria, and now lives in Turnhout, Belgium. She holds a BA in English Language and Literature from the University of Nigeria, Nsukka, and an MA from the Catholic University of Leuven, Belgium. She also holds a PhD from the University of Leiden, The Netherlands, having completed a thesis entitled "In the shadow of Ala. Igbo women writing as an act of righting" in 2004. Chika Unigwe is the author of fiction, poetry, articles and educational material. She won the 2003 BBC Short Story Competition for her story "Borrowed Smile", a Commonwealth Short Story Award for "Weathered Smiles" and a Flemish literary prize for "De Smaak van Sneeuw", her first short story written in Dutch. "The Secret", another of her short pieces, was nominated for the 2004 Caine Prize. She was the recipient of a 2007 Unesco-Aschberg fellowship for creative writing, and of a 2009 Rockefeller Foundation fellowship for creative writing. Her first novel, De Feniks, was published in Dutch by Meulenhoff / Manteau in September 2005; it is the first book of fiction written by a Flemish author of African origin. Chika Unigwe published her second novel, On Black Sisters' Street(first released in Dutch under the title Fata Morgana), a tale of choices and displacement set against the backdrop of the Antwerp prostitution scene. Night Dancer, Chika Unigwe’s third novel, is based on the contrast that exists between tradition and modern life in present-day Nigeria. Mma is confronted by a concealed past when her mother, Ezi, dies unexpectedly. Ezi had left Mma’s father because he had made their servant girl pregnant. http://www.chikaunigwe.com/

Chika Unigwe was born in Enugu, Nigeria, and now lives in Turnhout, Belgium. She holds a BA in English Language and Literature from the University of Nigeria, Nsukka, and an MA from the Catholic University of Leuven, Belgium. She also holds a PhD from the University of Leiden, The Netherlands. Chika Unigwe is the author of fiction, poetry, articles and educational material. She won the 2003 BBC Short Story Competition for her story "Borrowed Smile", a Commonwealth Short Story Award for "Weathered Smiles" and a Flemish literary prize for "De Smaak van Sneeuw", her first short story written in Dutch. "The Secret", another of her short pieces, was nominated for the 2004 Caine Prize. She was the recipient of a 2007 Unesco-Aschberg fellowship for creative writing, and of a 2009 Rockefeller Foundation fellowship for creative writing. Chika Unigwe's stories have been broadcast on BBC World Service, Radio Nigeria, and other Commonwealth Radio Stations. Her first novel, De Feniks, was published in Dutch by Meulenhoff / Manteau in September 2005; it is the first book of fiction written by a Flemish author of African origin. Chika Unigwe has recently published her second novel, On Black Sisters Street (first released in Dutch under the title Fata Morgana), a tale of choices and displacement set against the backdrop of the Antwerp prostitution scene. Website: http://www.chikaunigwe.com/