Podcasts about west vlaamse

#SamSteen #Noest #ITondernemen #WestVlaanderen #Mindfulness #Motorclub #PeterSnauwaert #Ondernemersverhaal #PodcastNederlands #Synchroniteit #IntuïtiefLeiderschap310 Sam Steen over Noest, IT in West-Vlaanderen & Motorrijden als Mindfulness | What's On Your Mind? (Dutch/Nederlands)Hi ik ben Peter en elke week geef ik jullie een podcast over personal development, mindset & verkoop. What's On Your Mind ? is een 1 uur conversatie. Iedereen heeft een verhaal. En ik wil dit verhaal van mijn gast naar boven brengen.

Zondag 6 april:Ondanks de noodkreten die we geregeld horen vanuit de industrie, blijft er toch stevig geïnvesteerd worden op eigen bodem. Twee weken geleden mocht Vlaams Minister-President Matthias Diependaele nog de nieuwe laminaatpers lanceren van de West-Vlaamse isolatie-en vloerenfabrikant Unilin. En ook buiten onze landsgrenzen zet Unilin zwaar in op uitbreiding. In deze Walk The Talk Trends Talk praten we met Wim Messiaen, CEO van Unilin, over de toekomst van het bedrijf en de uitdagingen van het ondernemen in tijden van geopolitieke verschuivingen.  Z 7 op 7 is de nieuwe dagelijkse podcast van Kanaal Z en Trends. Elke ochtend, vanaf 5u30 uur luistert u voortaan naar een selectie van de meest opmerkelijke nieuwsverhalen, een frisse blik op de aandelenmarkten en een scherpe duiding bij de economische en politieke actualiteit door experts van Kanaal Z en Trends.Start voortaan elke dag met Z 7 op 7 en luister naar wat echt relevant is voor uw business, onderneming, carrière en geld.

Pierrette heeft zich teruggetrokken in een tent. Haar pijprokende sjamanistische grootmoeder vindt het de hoogste tijd voor een 'rite de passage'. Drie dagen vasten op de Kezelberg en dan zal in haar dromen een totemdier verschijnen, haar gids voor het leven - zoals vroeger elke jonge indiaan zijn totemdier zag. Die grootmoeder heeft dan ook iets met pak weg vredespijpen, Cherokee, Hiawatha, en vandaar - zelfs redelijk letterlijk - met Guido Gezelle. Zal Pierrette uiteindelijk een trek van het familie-calumet mogen nemen?  Pierrette COffrée is woordkunstenaar maar ook een Moriense sjamane. Geroot in West-Vlaamse klei spoelde zij aan in Antwerpen, waar ze performt, schrijft en acteert. Als magisch-realist is ze verbonden aan het Hubert-Lampo-Genootschap. Ze doceert Woordkunst aan de podiumacademie van Lier.In 2024 verscheen Tabak Taboek bij vzw de Scriptomanen, een werk dat neerkomt op een poëtisch pogen om het ‘roken' te redden uit de handen van Big Tabacco enerzijds en een totaal verbod anderzijds. Moeten de ‘gerechtigde' rokers voortaan Arawaks spreken? Mag Pierrette dromen van een wereld zonder verslaving? Zoekt zij de hulp van Gezelles Hiawatha? Wil zij een kiezelsteentje of veeleer een plukje tabak bijdragen om het trauma van het Zuid-Amerikaanse kolonialisme te helen? ‘Dit is te zware toebak', zegt ze schouderophalend. ‘Ik wil alleen maar dat de lezer gewoon geniet!' Genieten kunt u bijgevolg volop doen door dit heerlijk surrealistische, magisch-realistische maar vooral onversneden Pierrettistische boek aan te schaffen in de betere boekhandel, of rechtstreeks bij de uitgever:https://www.scriptomanen.org/2024/10/tabak-taboek-pierrette-coffree.html Abonneer je nu op Mysterieus België zodat je zeker geen aflevering hoeft te missen. Misschien vind je ook de tijd om onze podcast een mooi boeketje sterren toe te kennen op je favoriete platform, of een review te schrijven? Wil je ons bovendien een onmisbaar financieel steuntje in de rug geven? Word dan lid van onze SUPPORTERS CLUB! Voor een kleine maandelijkse bijdrage krijg je toegang tot allerlei lekkers. Volg de link:https://www.spreaker.com/podcast/mysterieus-belgie--5917929/support

Een aflevering met West-Vlaamse puurheid! Dat krijg je wanneer je Jens voor de micro zet! Jens zei niet onmiddellijk ja om mijn vraag om te gast te zijn. Maar twijfel maakte plaats voor vertrouwen. Hier deelt hij graag zijn verhaal. Over hoe hij de wandelcoaching heeft ervaren, wat hem heeft geholpen om meer aanwezig te zijn in het moment en welke beslissingen hij nam.  De Metalscene blijft voor hem ook een uitlaatklep waar hij troost vindt in de muziek maar ook kan verbinden met mooie zielen.  Zoals beloofd: de 3 boeken die voor Jens belangrijk zijn 1. Master your mindset (Michael Pylarszyk) 2. Denk als een monnik (Jay Shetty) 3. Stoppen met roken (Allen Carr)  Speciale vermelding voor Eveline Smolders, de fotografe die we vermelden in het gesprek!  Voor wie Jens wil volgen en zijn artistieke talenten wil ontdekken: https://www.instagram.com/jensdeneweth/ Benieuwd naar mijn aanbod als coach voor zowel particulier als bedrijven? ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Check: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://lessislottie.be/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ of op Instagram:⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://www.instagram.com/lessislottie/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Mijn podcasts maak ik gratis. Steun je me graag met een virtuele koffie? ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠http://steunactie.be/actie/steun-podcast-thanks-a-lottie/-14436⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠  ⁠⁠⁠ Thank you for the music @Luc Van Thuyne 

Tegenwoordig is hij vooral actief als ploegleider van zijn eigen team Cannibal B Victorious. Daarnaast toert Francis Van Mechelen Europa rond met een gigantische, opblaasbare dinosaurus. Dat laatste doet misschien nog wat denken aan de tijd waarin hij met opblaaskrokodillen op het podium stond. Dit klinkt dan wel ‘incredible', maar deze Leuvense producer heeft ook zeker zijn strepen verdient met ‘credible' danceprojecten. Met podiumzangeres Vanessa scoorde hij als Honey B hits met Nightrider, New Generation en Surrender. Zijn meest bekende project is dan weer Cisco Kid, waarmee ‘de Cisse' nummers maakte zoals The Equalizer, Do Wah Diddy, Harley David en Pizzaman. In deze aflevering kom je te weten hoe Francis zonder kennis, maar met een hoop motivatie, een kans kreeg van een dancelegende. Daarnaast vertelt hij hoe hij nummers promootte door verstandig met de media om te gaan en hoe zijn beruchte podiumact eerder toevallig begon op de grasmat van Racing Genk. Verder kan je ontdekken welke bekende jump- en hardstyle producer bij Francis zijn eerste stappen in de studio zette en waarom een West-Vlaamse organisator een tijdje zonder deurbel zat. Een niet te missen aflevering met de Cisco Kid, die laat zien dat hij een hart heeft voor muziek en een brein voor marketing.

Karel Cambien is bekend bij vrijwel elk West-Vlaamse familiebedrijf als de journalist en auteur met een bijzondere interesse in het verhaal van de mens achter elke ondernemer. Maar wat is het verhaal van de mens achter de journalist Karel Cambien?   Ik moet bekennen dat ik -niettegenstaande ik Karel al 20 jaar ken- met open mond zat te luisteren naar zijn levensverhaal.   Passeerden de revue: Frans (Sus) Verleyen, Bob Dylan, Oost-Europa, onze verstikkende bureaucratie, duurzaamheid, Adolf Hitler in Kortrijk, de eerste Vlaamse tennisfederatie (Wikings), de Olympische Spelen van 1972 (het bloedbad van München), Palestina, Willy Naessens, Filip Balcaen, en hoe de overheid onze maakbedrijven schandelijk in de steek heeft gelaten. Een boeiend portret van iemand die anderen zo vaak heeft geportretteerd.

[click here for the transcript in English] >>> intro Welkom in de tiende aflevering van seizoen twee van de podcast Let's talk about Work. De podcast van de groep WEB-Blenders waarin inclusie de rode draad vormt. Fijn dat je meeluistert. Deze keer nemen Bart Wuyts en Deniza Miftari je mee in een gesprek over identiteit, rolmodellen, het belang van netwerk en welzijn op de werkvloer. Veel luisterplezier! Beste luisteraars, van harte welkom opnieuw op onze podcast. We hebben vandaag een heel boeiende, geëngageerde dame voor de micro die luistert naar de naam Deniza. Deniza komt helemaal uit Roeselare naar Turnhout gereden vandaag. Dat ging allemaal heel vlot heb ik gehoord. Maar misschien is het goed om even te starten met jou te vragen wat jij in je dagelijks leven, Deniza, zoal doet in Roeselare. Ja, goedemorgen Artemis en Bart. In Roeselare werk ik in Kenniscentrum Arhus. Wij zijn een bibliotheek, deels een bibliotheek, deels ook een projectmatige organisatie waar ik vooral actief ben in projecten rond jongeren. Taal en leesbevordering is een groot onderdeel. Maar ook alles wat te maken heeft met diversiteit en inclusie. Het laatste doe ik eigenlijk vooral als side hustle of als hobby noem ik het nog steeds, maar ik ben wel van plan om daar binnenkort serieuzer mee aan de slag te gaan. Ik denk vooral met mijn eigen achtergrond was ik heel gefascineerd geweest. Zo vraag ik me af, heb ik ervoor gekozen of heeft het mij gekozen om daarmee bezig te zijn? Dus ja, dat is een beetje waar ik in mijn dagelijks leven mee bezig ben. Je triggert me al direct, want je verwijst ook naar je achtergrond. Kun je daar iets meer over zeggen? Ik ben geboren in Kosovo, 29 jaar geleden ondertussen. En op mijn derde zijn we gevlucht uit oorlog. We hebben toen een jaar in Verviers gewoond in België. Nooit met de bedoeling om hier te settelen. Vooral echt weg uit de oorlog, de veiligheid opzoeken. En eenmaal de oorlog voorbij was of het toch weer veilig was, zijn wij terug naar Kosovo gegaan met ons gezin. Dat is dan mijn ouders en mijn broer en ik. Maar daar, mijn ouders hadden dan wel heel rap het gevoel dat er niet veel in aanbieding was voor onze toekomst. En hebben we heel snel beslist om toch wel weer te kijken om richting België te komen. Niet meer Wallonië, maar liefst West-Vlaanderen. Heel bewuste keuze van mijn ouders omdat ze een beetje bang waren dat we te rap in verschillende community's gingen geviseerd worden. Of dat is toch altijd hoe mijn ouders het hebben uitgelegd. We hebben heel veel familie in het Brusselse. Daar wilden ze ook niet gaan wonen. Dus echt wel West-Vlaanderen. Eerst is mijn papa naar hier gekomen. Hij heeft dan gewerkt in Brugge. En eenmaal alles wat ok was zijn we hem via gezinshereniging gevolgd. Dan had hij werk gevonden in Roeselare en een huis. En wij zijn dan achterna gekomen. En ik denk dat ik de dag nadat ik hier toekwam in België al naar school ging. Ik zei het voor het gesprek net al: mocht je het niet zeggen, je zou het ook niet horen. Je klinkt als een echte Roeselaarse. Ja, dat weet ik. Probeer wel AN te praten. Roeselaars kan ik niet en Roeselaren horen wel dat ik geen echte West-Vlaamse ben, want dat dialect begrijp ik ook niet. Ik was zes jaar, dus die taal heb ik heel gemakkelijk opgenomen. Maar ook als ik terugdenk aan die eerste schooldag. Ik weet wel dat ik mijn leerkracht niet begreep, maar ik heb geen herinnering aan het niet kunnen Nederlands spreken. In mijn geheugen kon ik zelfs voor de oorlog Nederlands spreken. Wat niet kan natuurlijk. Maar omdat ik ook denk in het Nederlands is mijn brein heel Nederlandstalig beïnvloed. Ook Albanees natuurlijk. Kosovaars is geen echte taal. We spreken Albanees, maar het Nederlands was altijd een deel van mijn leven, in mijn ervaring toch. En dus je bent tot op vandaag in West-Vlaanderen blijven plakken. Ja, ik blijf altijd in Roeselare bij de kerktoren gebleven, maar ja, binnenkort hoop ik daar wel verandering in te brengen. Tijd voor de wijde wereld. Je sprak over een een side activity, voor jou nog een beetje in de vrijetijdssfeer, maar daar ben je nog meer dan in je huidige job met het thema inclusie en diversiteit bezig. Omdat je daar zelf vanuit je eigen ervaring iets over te vertellen hebt en expertise in opgebouwd hebt. Ja. Ik was er eigenlijk altijd mee bezig. Vooral integratiegewijs denk niet dat ik heel veel moeite heb gehad om te integreren. Niet veel jonge kinderen die hier toekomen moeten heel actief integreren, vind ik. Naar school gaan helpt daar heel veel bij. Ik denk dat grote integratie uitdagingen bij volwassenen zitten. Maar als we zoeken naar een gepaste identiteit die een goeie mengeling is van beiden, maar waar je je toch goed bij voelt, wat voor mij altijd een uitdaging is, het erbij horen.  Ik heb op dit moment ook niet het gevoel dat ik 100% in Vlaanderen hoor, of 100% in Kosovo. En ik zoek dat soms ook wel op, mijn Kosovaarse identiteit door fysiek naar daar te gaan en nog eens te voelen van oké. Ik heb het precies nodig om nog een keer geshockeerd te worden dat ik niet 100% Kosovaars ben. Want als ik hier te lang ben geweest, de jaren in België heb meegedraaid, voel ik mezelf wel wat ontwortelen of zo. Dus ik denk dat dat gevoel van verlangen naar belonging of naar het bijhoren kenmerkt wel een heel stuk van mijn leven. Want het is een voortdurend aanpassen of je sociaal wenselijk beginnen gedragen. En dat zijn wel dingen die ik soms zie bij andere mensen met een migratieachtergrond van mijn leeftijd. Ik heb een vriendin van Marokkaanse origine. En ik kan heel goed herkennen, dit is heel sociaal wenselijk in deze setting omdat er Vlamingen zijn. Maar we doen dat niet bewust. Dat is zo'n aangeleerd automatisme. En dat is wel jammer omdat, je weet gewoon niet altijd: Ben ik nu wie ik ben? Dat zijn toch de vragen waar ik mee bezig ben in mijn vrije tijd. Ik heb dan ook sociaal werk gestudeerd vanuit het grote engagement en verlangen om een impact te hebben. En ook met de droom om ooit terug te gaan naar mijn land en iets te doen van project. En dan in mijn laatste jaar kon ik een keuzetraject kiezen of specialisatietraject en heb ik gekozen voor migratie en intercultureel werken waarin dan een stukje diversiteitsbeleid zat. Waarom is diversiteit interessant voor organisaties en bedrijven? Dan dacht ik: Wat heeft dat ermee te maken en zelfs ook op de non-profit en in de privé. Nog nooit over nagedacht en dan ontdekt dat er zelfs verdienmodellen aan vasthangen. En toen zat ik met echt de vraag van dat is dan super logisch om divers te rekruteren en met diverse mensen samen te werken. Waarom doen wij dat niet? Een beetje vanuit heel naïeve vragen natuurlijk. Ik dacht dat is nu toch super normaal. Ik zie echt nog schema's en tabellen voor me, want ik heb daar nog foto's van. Ik ben zelf ook boeken beginnen lezen van stel je hebt een project waarrond je wil brainstormen. Het is een groep van mensen die heel erg op elkaar lijken die daarover brainstormen. Dezelfde achtergrond, zelfde studies, precies zelfs dezelfde kledingstijl, ... dat ging echt heel ver. En dan heb je een groep heel diverse mensen die brainstormen rond dat project en gewoon de succesratio van dat tweede project was zoveel groter dan dat eerste project, want die bevestigen elkaar ook voortdurend. Die zitten in dezelfde mindset. En dat was dat ook. Die brainstorm was veel sneller gedaan bij de eerste dan bij de tweede, want bij de tweede waren heel wat meningsverschillen. Je moest elkaar overtuigen en argumenteren. En dat vind ik ook super interessant om te zien en het is gewoon altijd zo logisch. Je leest dat, je bedenkt daar een kader rond of je weet, ... ik heb dat een keer meegemaakt en inderdaad dat was ook veel makkelijker of veel evidenter, veel succesvoller. En dan had ik de microbe te pakken en ik lees daar ook supergraag over. Ik zat toen in mijn eerste jaar toen ik er al een beetje mee begon bezig te zijn. Ik ging heel graag naar lezingen over vluchtelingen en over mensen die iets betekenden. En dan werd het erger. Dan ben ik daar echt actief naar gaan zoeken. Waar kon ik lezingen volgen en mensen ontmoeten die daar echt mee bezig zijn? Ik grijp nog even terug naar wat je net zei. Ik dacht dat je zei dat het je afstudeeropdracht was waar je mee bezig was rond hoe kan inclusie ook in organisaties sterker neergezet worden? Dat was één van de vakken in de vakken hè? Want dat is toch zo evident, zeg je. En waarom gebeurt het dan te weinig? Als het toch zo evident is. Wat is jouw analyse? Hoe ik het, hoe ik het soms zie. Je kan mensen misschien wel aanwerven om bij jou te komen werken, wat al een uitdaging is, maar die blijven niet lang want de arbeidssfeer is misschien niet aangepast aan de noden van die persoon, dus ik vind ook, ... Ik spreek ook wel vooral over West-Vlaamse context. Misschien is dat hier iets minder van toepassing? De Kempen en West-Vlaanderen lijken in veel opzichten op elkaar Dat is dan iets herkenbaarder dan ik denk maar in West-Vlaanderen is er wel een heel traditionele werkcultuur. Heel weinig diversiteit op de werkvloer, zeker hoe hoger je komt in de hiërarchie, hoe minder diversiteit er is. Het is ook algemeen geweten dat mensen mensen rekruteren die op hen lijken en dat zie ik ook. Ik zie dat ook gewoon life altijd. Ook de interpretatie van wat kwaliteit is, is heel westers. Daar heb ik ook onlangs over nagedacht met iemand die HR studeerde. Wat is kwaliteit in het westen en wat is kwaliteit bijvoorbeeld in mijn land of in haar land. Dat waren heel verschillende zaken. Hard werken en op tijd komen. Ja, soms is dat ook niet super belangrijk. Of wordt daar niet zo hard aan getild in andere Het culturen. hard werken natuurlijk wel, maar het op tijd komen of planmatig te werk gaan, niet in elke job is dat nodig. Dus ik denk dat die lat soms heel hoog ligt. Maar ook gebrek aan kennis over de verschillende gemeenschappen die er zijn. Ook soms het stellen van vooroordelende vragen of soms wat ongepast. Ik denk dat er heel veel zaken zijn die aantonen dat het werkleven of het bedrijfsleven soms ook gewoon nog niet klaar is of niet genoeg de interne oefening heeft gemaakt om divers te rekruteren of inclusief te zijn. En eigenlijk zeg je: de benefits zijn zo voor de hand liggend. Maar er zijn heel wat drempels om er te geraken. Ja, ook misschien wat angst van mensen om hun plaats af te staan. Als ik met mensen in gesprek ga over meer diversiteit in de organisatie dan: ja, we hebben al tekort of we zijn allemaal veel. Ik kan mijn job niet verliezen. Ook het feit van met quota werken gaat precies ten koste van jou als persoon. En dat is zo mijn job. Of eigenlijk ben ik als ik eerst. Hoewel ik me kan voorstellen dat dat argument in een krappe arbeidsmarkt wat minder speelt hé. Het gaat nu veel meer om we hebben überhaupt te weinig mensen. We vinden ze niet om de dingen te kunnen doen. Dat hoor je vaak bij werkgevers vandaag. Maar wat ik je tussen de regels door eigenlijk ook horen zeggen is dat we misschien inclusie ook vanuit een professionele context nog te veel zien als, we moeten zorgen dat we mensen aanwerven vanuit een andere achtergrond, vanuit laten we zeggen één of andere minderheidsgroep. En we moeten vooral dat doen op een manier dat wij onszelf niet te hard moeten aanpassen.  Wellicht is het ook onvermijdelijk dat het een aanpassing langs twee kanten vergt. Ja, dat het helpt met integratie natuurlijk. Je leert samenleven. ‘t Is niet alleen maar aan de persoon die naar hier komt om zich om zich aan te passen. Ja, dat is iets wat ikzelf ook vaak meekrijg in gesprekken met werkgevers. Dat ze merken van de wil is er wel. Het besef ook wel, maar heel vaak gaat het over een soort van ongemak uit de weg gaan. Vanuit een zorg om het goed te doen. Wij willen fatsoenlijk omgaan met iedereen, maar met de mensen die ik nu ken die hier zijn, weet ik al hoe ik dat kan doen. En ik wil niet per ongeluk op iemand zijn tenen trappen of per ongeluk iets fout doen. Maar stel je voor dat je een manier vindt om dat ongemak om daar toch op een goeie manier mee om te gaan. Dan ga je uiteindelijk ook veel zorgender kunnen zijn en veel meer aandacht hebben voor de noden, ook van de mensen met wie je dacht dat er geen ongemak was of dat er geen noden waren. Dus uiteindelijk denk ik als je je adaptief kunt opstellen naar een veel grotere diversiteit, dan ga je ineens ook meer diversiteit zien bij de mensen die dat ge al rond u had. En dan kun je ook uw werksfeer en uw arbeidsomstandigheden daar beter voor maken. Ja, dat is waar. Dat ken ik ook zeker wat jij nu zegt. Niet iedereen is bezig rond die thema's, maar er wordt wel verwacht in een bedrijfscultuur dat je inclusief bent en mee bent en dat je open staat voor iedereen. Maar het is niet raar dat mensen wat wantrouwig zijn of angst hebben voor het onbekende. Dus wat ik zie als eerste stap dat alle organisaties moeten doen als ze daarrond willen werken is eigenlijk, ook al is het een uitsluitend witte organisatie, eigenlijk moet je natuurlijk al beginnen bij het belongingsgevoel van de collega's of de medewerkers dat je op dat moment in huis hebt op punt te krijgen. Want als zij zich al niet goed voelen of al zoiets hebben van, niet alleen op het werk, misschien hebben ze ook van thuis uit. Het is altijd voor mensen met migratieachtergrond of voor mensen die werkloos zijn dat er heel veel effort voor wordt gedaan. En ik doe zoveel moeite en ik word dan niet gehoord op mijn werk. Al die negatieve gevoelens zorgen ook wel voor een beetje een verzuurde houding, denk ik. Vooral als er op de werkvloer totaal geen ruimte is voor gesprekjes daarrond of training. Ik heb persoonlijk zelf ook een collega die mij ooit aansprak op het feit van ik ben geen racist, maar ik snap ook niet waarom ik het N woord niet mag zeggen. En dat is ook oprecht iemand waar ik nog nooit negativiteit van heb ervaren of dat is een heel lief aangenaam persoon. En die durfde dat bijna ook niet toegeven dat ze dat niet begreep en ook ja, onze generatie, de digitale generatie zoekt rap dingen op. Maar iets oudere collega's misschien zijn daar ook oncomfortabeler in en weten niet waarom mag ik dat ook niet zeggen. Of ik bedoel dat niet slecht. Ook over andere woorden, dat gaat ook nog over gender thema's misschien. Er moet daar gewoon en een plaats voor zijn in de organisatie om erover te kunnen in gesprek gaan en ook te meten als werkgever. Oké, daar zitten de pijnpunten en daar kan ik expertise voor inhuren of iets voor aanbieden zodat collega's er wel mee kunnen leren omgaan. En ‘t is ook soms een beetje een handelingsverlegenheid noemen wij dat. Soms durven ze ook niet te stappen naar iemand die er anders uitziet. Gewoon uit angst. Zoals jij ook zegt, maar ook een beetje uit beschaamdheid. Dat is niet gemakkelijk. En uiteindelijk mensen die elkaar ontmoeten. 90% verloopt dat positief want mensen spreken mensen. En als jij vriendelijk bent gaat die automatisch vriendelijk zijn tegen jou. Dat zit eigenlijk heel in de basics. En soms denk ik we zijn eigenlijk heel zotte formules aan het uitvinden om zoiets menselijks uit te leggen. Ja, je hebt gelijk. Je sprak over dat dat jou hard bezig houdt. Dat je daar zelfs in enige zin wat activistische neigingen toe hebt. Wat houdt dat in? Wat doe jij daar rond dat thema zelf? Of wat wil je daar nog meer in gaan doen? Ik ben ermee begonnen in mijn eerste jaar. Dan is mijn activisme aangewakkerd. Of ben ik echt stappen beginnen zetten. En vroeger droomde ik daar al altijd van. Mijn vader was zelf ook politiek activist in tijden van Joegoslavië. Ja, nu Slovenië dus. Om altijd op straat te komen tegen het regime van Milosevic. Bij ons is dat ook iets waar hij heel veel over vertelde thuis en benadrukte dat het belangrijk is om op te komen voor je waarden en te vechten voor hetgeen waar je in gelooft. Maar ik heb al heel lang niet gedaan. Een beetje uit angst van hoor ik in die ruimte en ik zie niemand die dat doet. Dan zie ik vanuit mijn cultuur, de meeste Kosovaarse meisjes doen geen zo'n dingen. En dan had ik les van Andy Debrabandere, een socioloog en hij vertelde Dat is aan mij. Ik denk dat dat de start was van mijn activisme. Want op een bepaald moment zei hij, je netwerk is je grootste rijkdom. Je kan nog zoveel geld hebben als je wilt, maar als je een heel homogeen netwerk hebt of je bent dokter en al je vrienden zijn dokters. En daar stopt het. Het moment dat je auto kapot is en je kent geen garagist, dan mag je nog je chirurgische vriend opbellen, maar ik die gaat je niet kunnen helpen. Maar als je Jan met de pet bent en je hebt een vriend die kapper is en iemand die bakker is en een garagist en iemand die misschien in de gemeenteraad zit. Zo'n beetje een divers netwerk. Dan ben je eigenlijk een heel rijk persoon. En op dat moment besefte ik dat ik een heel arm netwerk had, want ik kende vooral Kosovaarse mensen. Onze ouders werkten een beetje in dezelfde sectoren. Onze mama's waren poetsvrouw en onze papa werkte in de bouw. Dat was zo'n beetje ja, de voorbeelden waar ik mee ben opgegroeid. Oké, onderling persoonlijk waren zij natuurlijk heel divers van elkaar. Maar qua wat kunnen ze mij leren of kunnen ze mij wegwijs maken in de maatschappij, besefte ik. Ja, ik ken eigenlijk niemand. Ik woon al zo lang in Roeselare. Ik ken alleen maar de mensen waar ik bijna gedwongen mee in contact kom. Dat zijn dan ook mijn leerkrachten misschien, maar daar stopt het ook. En toen was een eerste stap. Toen zij hij: hoe kan je dat doen om je netwerk te verruimen? Vrijwilligerswerk was een optie en toen dacht ik oké, wat kan ik doen van vrijwilligerswerk? En ben ik in de studentenraad aangesloten en op dat moment ook in de jeugdraad van Roeselare. En dan is de bal aan het rollen gegaan. Ben ik nooit meer gestopt. Ik vond dat zo leuk om te doen. Dan ben ik ook voorzitter geworden van de overkoepelende studentenraad van de Vives Hogeschool. En je netwerk groeide exponentieel. Ja, superhard. En ik had het zelf niet meer onder controle en ik kreeg dan ook door het feit dat ik ook een paar keer was gaan protesteren aan het kabinet van Theo Francken, indertijd staatssecretaris van Asiel en Migratie. Dat vonden mensen wel een coole link om je daar vragen over te stellen en misschien over, je bent een vluchteling, je bent heel geëngageerd en toen heb ik ook wel aan den lijve ondervonden dat sinds ik mij begon te engageren en wat activisme deed, maar ook ook wel soms het voortouw te nemen voor anderen. Ja, zo zijn er heel veel deuren voor mij opengegaan die misschien moest ik al die dingen niet gedaan hebben en gewoon braaf gestudeerd hebben, ze mij ook misschien niet echt veel hebben bijgebracht. Je zou nooit op deze podcast stoel terecht gekomen zijn. Je bent eigenlijk met dat thema vandaag in je huidige job ook maar een beetje zijdelings bezig. Het is, begrijp ik van jou, in Roeselare ook nog geen groot beleidsthema waar hard op ingezet wordt. Mag ik dat zeggen? Er zijn heel veel grote vooruitgangen geweest de afgelopen jaren, dat wel. Maar ik vind dat ze nog heel braaf zijn in Roeselare en West-Vlaanderen. Dan zijn we nog heel braaf als ik kijk naar Brussel Antwerpen zijn er wel heel veel leuke voorbeelden waarvan ik soms denk zij doen het, wij kunnen dat toch ook? Maar je moet de mensen wat tijd geven. Geef eens wat voorbeelden, waar denk je dan aan? Van zij doen het, wij kunnen dat ook. In het Brusselse zowel als in het Antwerpse zijn er veel mensen met een migratieachtergrond die wel echt topposities bekleden. Maar in Roeselare ken ik eigenlijk niemand. Bijvoorbeeld in de stad van Roeselare werken er, ik durf het bijna niet zeggen, ik denk minder dan vijf mensen met een migratieachtergrond. En dat is een heel groot stadsbestuur. En in veel andere organisaties in West-Vlaanderen is dat een beetje hetzelfde. Net voor het gesprek zei je dat je eigenlijk toch van plan bent om dat stuk van je professionele leven nog wat uit te bouwen. Wat is je ambitie daarin? Op dit moment word ik soms gevraagd om workshops te geven of keynotes of samen methodieken uit te denken met organisaties. Ik geef eigenlijk vooral mee wat ik weet. Ik zeg niet dat ik al heel succesvolle methodieken heb. Ik heb zelf ook heel veel vormingen en trainingen gevolgd, dus I spread the word een beetje. Maar ik ben ook een boek aan het schrijven. Dat is ook iets waar ik graag in verder wil. Ik ben altijd een grote lezer geweest. En ik schrijf heel veel. Ik heb altijd dagboeken bijgehouden en blogs die niet online staan. Gelukkig. Maar zo'n dingen vind ik wel belangrijk om verder te zetten. Dat ik kan maken dat er iets is waar mijn hart in ligt. En waar ik ook heel hard van droom is misschien iets op te zetten voor jongeren in West-Vlaanderen met een migratieachtergrond om hen wat te leren netwerken en te leren uit hun comfortzone stappen en ook wel op die white spaces te durven komen. Want dat is bij ons wel iets, die mengen heel weinig. Er bestaan daar ook heel veel vooroordelen langs beide kanten in. Uhm. ‘t Is ook soms vanuit verschillende culturele gemeenschappen ben je een schande als je te hard integreert of te hard op white spaces komt. Je moet een beetje de juiste balans vinden, terwijl dat er daar heel veel voordelen aan gekoppeld zijn. Dus ja, zoiets bestaat bij ons nog niet, dus daar droom ik ook wel van. Het is zo het ondernemende en daar iets mee doen op mezelf, allee op mezelf klinkt zo erg, niet op mezelf maar samen met andere mensen, maar ik wil daar wel een initiatief in nemen. Dat is wel iets wat ik naast mijn job, wat eigenlijk echt al een drukke job is, probeer te doen. Maar ja en dan ga ik ook nog efkes een boek schrijven tussendoor. Dat is meer ontspanning. Dat is eigenlijk alle frustraties. Als je een boek wil gaan schrijven, dan heb je ergens de drang om een boodschap de wereld in te sturen. Wat zou die boodschap vooral zijn? In mijn opgroeien waren er eigenlijk geen boeken die gingen over het Kosovaars zijn. Maar ja, ik ben er wel een beetje door gefascineerd omdat wij heel Europees acceptabel zijn of zo. Geografisch gezien liggen wij ook niet in een ander continent, maar we zijn een zodanig klein landje altijd. Ja, wij hoorden altijd bij Servië of mensen zien dat een beetje als deel van Servië. We zijn ook maar sinds 2008 onafhankelijk. Die oorlog was daar dan geweest, maar we zijn een heel nationalistisch trots volk. We hebben een eigen normen- en waardenkader. Ja, redelijk patriarchaal, een beetje ouderwets als ik het zo mag zeggen. Zeker qua mentaliteit zijn er wel heel wat dingen waar ik niet mee akkoord ga. Die invloed is zo sterk aanwezig ook geweest in mijn opvoeding in Roeselare. We hebben een gemeenschap van Kosovaren. We zijn eigenlijk overal. In elke stad heb je Kosovaren of Albanezen. Ik maak altijd onderscheid tussen Kosovaren en Albanezen omdat ik het woordje Kosovaren gewoon wil verspreiden. Maar ik miste daar heel wat boeken rond, zeker als ik wat volwassener werd. En ik las dan boeken van schrijvers met een andere achtergrond. Ja, dat waren vaak Marokkaanse schrijvers, want die gemeenschap is natuurlijk al veel langer aanwezig in België en hebben ook al denk ik al die fenomenen doorlopen. Maar ik herkende mezelf er niet altijd in want aan mij zie je niet bijvoorbeeld dat ik van een andere cultuur ben of je ziet niet dat ik moslima ben, maar toch heeft dat wel een invloed op mijn ontwikkeling gehad en ik was er altijd hongerig naar. Dus iedere keer dat ik dan wel een Albanese schrijver ergens tegenkwam, dan dacht ik, ah nee gaat het daarover, nee. En het was altijd een beetje teleurstellend wat ik las. Dus mijn boodschap waar ik in mijn boek over spreek gaat ook heel veel over die biculturaliteit, het opgroeien met ja, ik wil een goeie Kosovaarse dochter zijn, maar ik wil ook wel een leuke job. Of ik ben ook ambitieus. Hoe match ik dat? Maakt dat nu van mij echt een niet geschikte echtgenote zoals veel mensen zeggen? Moet ik daarvoor echt minder praten of minder kritisch zijn? Die vraagstukken komen aan bod, maar ik ga er ook over in gesprek met andere Kosovaarse vrouwen. Maar niet enkel in België. Eigenlijk overal, want ik zie ook wel een andere interpretatie van onze cultuur van Kosovaren die bijvoorbeeld in Duitsland of Zwitserland zijn opgegroeid. En ja, wij horen nooit ergens thuis. We gaan naar Kosovo en daar zijn we de Europeaan, de geprivilegieerde, de rijke. Dan denk ik. We hebben superveel belastingen die we moeten betalen. Ze weten niet hoe duur en hoe anders het leven in het buitenland is, omdat alles daar natuurlijk anders is. Het is ook een beetje een boodschap naar hen toe of een inkijk en ons leven hier en vooral ook ergens een pleidooi. Daar wil ik ook de nadruk op leggen naar minder hard te zijn voor elkaar, want we oordelen heel graag over elkaar. Ja, die is te Kosovaars en die is te geïntegreerd en ik denk, we maken allemaal een beetje datzelfde parcours mee en iedereen klaagt dat het moeilijk is of iedereen klaagt dat er geroddeld wordt. Maar iedereen doet ook mee aan dat roddelen en ‘t is ook een beetje dat dat ik wil verspreiden. Je bent eigenlijk een goeie Kosovaar wanneer je ook een goed mens bent. Als je je eigen dromen wil najagen, doe maar. Maar judge niet als iemand anders iets helemaal anders is dan wat jij doet. Het gaat een beetje daarover. En die uitdaging die je nu beschrijft. Ik kan mij voorstellen dat die voor vrouwen nog groter is dan voor mannen. Ja, eigenlijk wel. Dat vind ik jammer genoeg wel. Omdat de verwachtingen en de normen naar vrouwen, zeker ook vanuit de cultuur waar je vandaan komt, toch heel anders liggen dan voor mannen. Ja, eigenlijk heel traditioneel. Een goeie vrouw is iemand die goed kan koken en kan schoonmaken. Maar ook het wordt zeker aangemoedigd om te werken en om een job te hebben. Maar ‘t is ook te zien wat voor job je hebt. De soort job die ik doe bijvoorbeeld, waarvoor ik veel in sociaal contact moet treden met mensen, dus ook met mannen en gewoon een heel open houding moet hebben, wat in veel culturen heel flirterig kan overkomen, heb ik deze zomer nog gehoord zelfs. Iemand die zei, je hebt een heel flirterige persoonlijkheid. En dan zei ik, kan je dat een keer beargumenteren? Ja, je kijkt gewoon recht in de ogen als je praat en je lacht. Dan dacht ik, dat is gewoon beleefd zijn. Ik heb ook uitgelegd, in België zijn dat beleefdheidsvoorwaarden. Maar daar wordt het dan geïnterpreteerd als je bent open, je bent te flirterig, dus ja dat maakt je dan al een minder betrouwbare echtgenote. Zo, die dingen zijn bij ons nog een klein beetje, we lopen daar nog wel wat in achter. Maar ik neem het hen zeker niet kwalijk, want in Kosovo, we mogen eigenlijk nog maar sinds dit jaar in januari visumvrij reizen. Dus mijn familieleden hebben sinds dit jaar eindelijk de kans om de wereld te zien en daarvoor hebben zij alleen maar Kosovo gekend. Iets dat werd opgelegd en het was een heel onderdrukt volk. Ik heb zelfs een politiek verleden, dat is al helemaal not done, met affiches in de stad rondhangen. Hoe durf je? Ja, waar je recht in de camera kijkt. Ja, recht en lacht. Maar daarover verschillen de meningen. Veel mensen zeggen dan wel op een bepaald moment van ah, goed. Op een bepaald moment, ik weet nog de periode toen ik begon activistisch te worden. Daar werden mijn ouders wel heel vaak op aangesproken door andere ouders dat ze mij moesten tegenhouden en meer onder controle houden. Maar eenmaal dat ik dan het gemaakt had, ik was afgestudeerd, maar ook, ik was dan ook verkozen in de gemeenteraad en dan mocht het, dan was het van ah ja oké en nu heb ik het gevoel dat ik precies alles mag. Ik heb mezelf al bewezen. Maar dat is ook natuurlijk een nadeel, want de lat ligt gewoon super hoog eenmaal dat je dat respect hebt gewonnen. Ja, dat is ook het probleem met die rolmodellen. Je legt de lat zodanig hoog om het goede voorbeeld te zijn. Eerst en vooral niet iedereen wil dat doen. Dat is niet voor iedereen weggelegd, dat interesseert niet iedereen. Maar het is ook, ik denk ook altijd dat ik vanuit een heel naïef perspectief of vanuit een heel naïef idee van dat lukt wel, daar altijd mee ben begonnen. En dan lukte dat ook. Maar ook niet omdat ik besefte wat ik aan het doen was, denk ik. Want soms denk ik nu, amai, moest ik weten hoeveel werk ik moest steken in de gemeenteraad, dan had ik daar nooit zelfs durven aan beginnen, uit angst dat ik het niet kan. Het is echt zo die naïviteit heeft me wel geholpen om dingen te doen. Maar ja, zoals ik het zeg, niet iedereen wil dat doen. En je bent op een punt dat je zegt, ik ben nu eigenlijk een soort rolmodel, maar ik word dan ook wel ... Alles wat ik doe en zeg, wordt wat met een vergrootglas bekeken en in die zin ligt de lat hoog. Ja zeker, je moet wel aan die verwachtingen blijven voldoen. Zeker. En het is gewoon ook gevaarlijk voor andere mensen. Ik vind, rolmodellen moeten heel toegankelijk zijn, want ik ken ook heel wat rolmodellen die echt wel heel succesvol zijn en heel zotte zaken hebben bereikt. Maar je moet ook weten. Dat is ook in de Vlaamse Gemeenschap zo. Dat zijn heel schaarse posities. Je kan niet van elk persoon met migratieachtergrond verwachten dat dat het doel is. Sommige mensen dromen er gewoon van om nail artist te worden. En ik vind een rolmodel eigenlijk al iemand, ik heb er ook over nagedacht wat voor mij eigenlijk rolmodel is, gewoon iemand die durft een beetje uit de comfortzone te stappen en z'n dromen najagen. Dat is al een rolmodel. Maar je moet niet elke week in de afspraak uitgenodigd worden bij manier van spreken. En dat vind ik zo een beetje de risky kant van rolmodel zijn. Maar ook ja, je krijgt ook zelf heel veel backlash, want mensen denken dat ze wel weten wie je bent of zoeken net naar flaws? Het maakt je gewoon niet zo toegankelijk. Ben je dan een rolmodel? Ik weet het niet. En je vertegenwoordigt ook niet meer de groep die je wil vertegenwoordigen, want de kloof ... Ik merk dat bijvoorbeeld heel hard, ik heb een jaar gemeenteraad gedaan, dan ben ik er ook bewust uitgestapt omdat ik merkte dat de periode voor ik politicus was, want je wordt dan echt wel zo aanzien, je bent niet meer Deniza, je bent die persoon van die partij. Was ik vroeger in bepaalde organisaties, toen was het allemaal ok dat ik langskwam en op bepaalde momenten aanwezig was. Maar ook voor de dag van verzet tegen armoede. Ik heb daar vaak in meegewandeld, gewoon in die parades. Maar eenmaal ik in de gemeenteraad zat, werd er wel anders naar mij gekeken. Dan hoorde ik tot die mensen en dan had ik het gevoel dat ze mij niet meer vertrouwden of zo. Er werd ook wel op gelet, bij communicatie naar mij toe en dat vond ik echt niet leuk en ik dacht ... Ik had ook op een bepaald moment niet meer het gevoel dat ik wist waar het over ging of wat er gaande was. Wat zijn de evoluties geweest. Wat gebeurt er hier nog allemaal. En dan ging ik ook niet meer zo graag want ik voelde me een beetje uitgesloten of zo raar bekeken. En eenmaal ik dan gestopt ben, voelde ik me wel weer zo, mezelf. Ik wilde zo niet meer die afstand voelen. Eigenlijk kaart je een probleem aan waar wellicht veel mensen mee kampen. Die uit groot idealisme en met een groot engagement in de politiek stappen en vervolgens zit je daar en krijg je een stempel op je hoofd en word je door heel wat mensen anders bekeken waardoor je relatie weer verandert en je dezelfde rol niet meer kan spelen. Enfin eigenlijk is dat op zich ook wel een maatschappelijk probleem als het engagement in de politiek ertoe leidt dat je afstand creëert, dan is dat een intrinsiek probleem van ons systeem bijna. Ja, dat is, want ook als ik dan bijvoorbeeld bepaalde standpunten wilde verdedigen op de gemeenteraad en ik wilde daarover in gesprek gaan met mensen of organisaties, dan stonden die daar niet altijd voor open, want die kregen dan ook vragen van andere partijen en ze mochten geen kleur bekennen en dan dacht ik, maar eigenlijk gaat het bij mij niet om ‘ik wil per per se mijn gelijk halen in de gemeenteraad', wat wel vaak het geval is, want het is daar vooral ego's en gelijk halen. Maar ik wil vooral echt … Het is daar toch dat we dit probleem moeten bespreken en ik wil jouw boodschap verkondigen dus. Maar ja, iedereen zegt dat waarschijnlijk, dus die vertrouwde mij evenmin als die andere politici dat vroegen. En dat is ook gewoon niet de manier waarop ik wel werken. Ik wil constructief samenwerken. En dat was ook mijn naïviteit dan in de gemeenteraad. Ik dacht dat we gingen samenwerken, maar ik voelde hier niets samen. Het was allemaal tegen elkaar. Als ik deze week iets vroeg, werd het misschien uitgelachen, maar de maand later werd het door een andere partij voorgesteld en dan was dat oké. Ik vond dat echt raar om te begrijpen. Het was echt theater. Ja, maar nu zijn we helemaal aan het afwijken over politiek. Dat is een interessant thema voor een volgende podcast. Ja, inderdaad. Maar dat was dan het probleem altijd, om terug te komen op rolmodellen, waar ik heel allergisch aan ben geworden. Ja, ja, maar je hebt dat snel ingezien bij jezelf van oei, dit voelt niet juist aan. Nee, ik ben echt een heel intuïtief persoon en als mijn buikgevoel niet juist zit, het zit heel snel niet juist, dan kan ik niet meer verder doen. Af en toe kijk ik eens, en zeker naar het einde van het gesprek, naar Artemis, want die heeft vaak nog een brandende vraag die toch gesteld moet worden. Ja, misschien toch dat politieke niet helemaal loslaten. Maar je haalt wel aan dat eigenlijk het moeten draaien om verbinding. Het stukje netwerk hoorde ik ook al naar boven komen dat dat zo belangrijk is. Wat zou jouw advies nog zijn Denise, rond hoe dat we meer verbinding kunnen creëren in de samenleving en is misschien de werkplaats of de werkvloer daar een soort oefening voor? Of hoe zie jij dat? Ik ga zeker akkoord dat verbinding meer sterkte uitdraagt. Als je gewoon kijkt naar een net, dat is ook verbonden aan elkaar. En hoe steviger dat net, ja, hoe sterker het geheel. Als ik daarover nadenk moet ik ook heel hard denken aan Bart Brandsma zijn polarisatie theorie. Ik denk dat het op dit moment het probleem is dat de extremen heel hard aan het woord zijn. Ja, die extremen communiceren vaak ook op een bepaalde manier dat het voor heel veel mensen begrijpelijk is wat ze zeggen of niet met moeilijke woorden. Dus ik denk, puur op die theorie, en dat is ook gewoon een heel gestaafde theorie, moeten we meer het midden in de picture zetten en meer aan het woord laten. Dat zijn vaak ook zo de meer bescheiden mensen of zo, de meer op de achtergrond. En die hebben heel wat te zeggen, maar eigenlijk komt daar ook niet veel aan bod. Op de werkvloer, om op jouw vraag te antwoorden … Ik ben ook niet echt voorstander van mensen die zeggen, ik ben in een vergadering en iedereen moet zijn mening zijn. Ik ben niet echt van dat principe dat iedereen zijn mening moet zeggen. Er zijn soms zodanig uitgesproken meningen die dan ook redelijk hoogdrempelig klinken omdat die persoon dat misschien gewend is om op die manier te praten, waardoor iemand met een andere mening, die het misschien wat minder goed kan formuleren, maar dan zo tot de middenmoot behoort, iets meer genuanceerd, niet aan bod komt want die mening was al zodanig ja, anti of voor en echt heel uitgesproken wat heel afschrikkend werkt. En ik vind, als organisatie of als teamleider of manager, raad ik altijd aan van die mensen wel wat in toom te houden en dat is al uitdagend. Ik zit zelf ook vaak in vergadering met mensen die heel uitgesproken meningen hebben en dan denk ik, ja oké, de gespreksleider mocht eigenlijk wel wat meer daar oog voor hebben gehad, want ik heb nu de helft niet gehoord. Of die mensen, je ziet dan misschien aan hun gezichtsuitdrukking dat ze niet akkoord gingen. Dus in dat opzicht, klein beginnen, al in een teamvergadering kan je al het verschil maken denk ik. Niet iedereen moet altijd zijn mening zeggen en dat vind ik over de ganse lijn. Niet alle meningen moeten altijd gevraagd worden. Oké, interessante filosofische bedenking waarmee we dit zeer boeiende gesprek afronden. Ik dank jou geweldig Deniza om helemaal tot hier te komen en dit heel boeiend gesprek te voeren samen. En ik wens jou heel veel succes in alles wat je verder onderneemt. Dank je wel en merci om mij uit te nodigen. Het was heel aangenaam. [outro] Je luisterde naar een aflevering van Let's talk about Work, de podcast van de groep WEB-Blenders. Al onze gesprekken gaan over werk, de weg naar werk, welzijn op de werkvloer en alles wat daarbij komt kijken. Je vindt ons op je favoriete podcast platform en op www.blenders.be/podcast. Op social media kan je ons volgen op LinkedIn onder podcast Let's talk about Work en op Instagram als Blenders podcast Let's talk! Ook via de Blenders nieuwsbrief kan je up-to-date blijven. Was je geboeid? Zet dit gesprek je aan het denken? Ben je zelf graag één van onze volgende gasten? Laat het ons weten via info@blenders.be en wie weet schuif jij binnenkort mee aan tafel!

Houdt de CD&V stand in haar laatste bastion West-Vlaanderen? Ivan De Vadder en Johny Vansevenant overlopen de West-Vlaamse verkiezingscampagne.

Op ons, zeer geslaagd, 4e French Borders event schoven volgende interessante gasten aan onze tafel: Michel De Coster, zakenman, schrijver, bassist van De Mens..... en Die hard SMGGLRS Fan. Vriend van ons huis want hij miste nog geen enkel SMGGLRS event. Ook zijn vrouw Yolanda kwam erbij, dankzij haar konden wij een vliegende start nemen in 2019 met onze events. Derde gast is Daphne Merlevede, Zaken- en sportvrouw uit West Vlaanderen die de laatste 4 SMGGLRS events als eerste was ingeschreven. Dat deze West-Vlaamse spring int veld hele goede smaak heeft is dus een zekerheid. Ne 78 minuten lange gravel babbel, enjoy!

Tijd voor de tweede recap aflevering. Tijdens deze aflevering blikken Stephanie en Tinne, maar ook Tom van Studio Helsinki en vriendin & trouwe luisteraar Yasmine terug op de 3 voorgaande afleveringen. Ze gaan dieper in op enkele spreekwoorden en gezegden. Er verschijnen beren die in het bos schijten, bomma's die bevredigd worden en Oost en West Vlaamse uitspraken. Benieuwd? Luister nu naar deze aflevering.

Het hele dorp wist van zijn geheime broer, behalve Eddy zelf. Hét schandaal van het West-Vlaamse dorp Lo. Pas toen Eddy veertig was, kwam hij het grote geheim te weten. En dan begon de drie decennia durende zoektocht naar José, de verloren broer. “Toen vielen voor José ook veel puzzelstukken op hun plaats”, zegt Insider Tom Le Bacq.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De schorsing van de twee West-Vlaamse afdelingsprocureurs die met examens sjoemelden, is dinsdag ook in hoger beroep bevestigd door de tuchtrechtbank in Brussel. Wat deden ze dan precies? En wat is de impact hiervan in de juridische wereld? We vragen het aan crimi-journalist en Insider Marc Klifman.See omnystudio.com/listener for privacy information.

45.000 Walen werken in Vlaanderen. Dat zijn er te weinig, vinden West-Vlaamse bedrijfsleiders die kampen met een tekort aan werkkrachten. Noord-Fransen vinden wél makkelijk de weg naar West-Vlaanderen. De Standaard probeerde te achterhalen wat de reden is voor het verschil. U kunt luisteren naar een artikel dat in september verscheen in DS Weekblad.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Podcast van de Vereniging van Belgische Karpervissers (VBK). Episode 22: Jonas Van Hulle, het West-Vlaamse ras Gek, geniaal en één met de natuur: maak kennis met Jonas Van Hulle, een man wiens leven draait rond het kweken en vangen van de mooiste kois en karpers. Beter dan preute! Host: Thomas Roose Vormgeving: Willem den Deurwaarder Music: Chewing Dub, jeromearthur.com

Met deze podcast willen we jeugd en politiek eindelijk verbinden. Jongeren moeten weten waarvoor de politieke partijen staan, alvorens te gaan stemmen! Daarom nodigen we 7 politici uit, van de 7 Vlaamse politieke partijen, om te babbelen over politiek. Melissa Depraetere komt langs in de studio, zij is nog niet zo heel lang voorzitter ad-interim van Vooruit. Na de rise and fall van Conner Rousseau is er nu de West-Vlaamse schwung bij de socialisten, en dat hoor je ook in de aflevering! Over de kernpunten, over de koning en over jongeren als dé toekomst van ons land. Aflevering Vooruit met... Melissa Depraetere als centrale gast. Stef Maes als De Croo Van Tomorrow. Aldo Rommens als technieker. StampMedia als partner. Radio Land Van Waas als partner. Patisserie - Fijnkost Heirwegh als partner.

Welkom in Barotelli, het voetbalcafé van Friends of Sports waar Gilles Mbiye-Beya elke zondag de knapste koppen uitnodigt om het voetbalweekend af te sluiten. De elfde speeldag van de Jupiler Pro League is gespeeld. Na een te korte interlandperiode voor de Rode Duivels, is het terug aan de Jupiler Pro League. De Brusselse teams zetten hun strijd om de eerste plek verder terwijl een aantal West-Vlaamse clubs verrassend uithalen. In Barotelli bespreekt Gilles met zijn gasten wie er goed uit de interlandperiode kwam.

Het wordt voor bedrijven allicht heel moeilijk om nog vergunningen te krijgen. Dat wordt duidelijk na de zware klappen die het stikstofdecreet gekregen heeft. Hoe moet het nu verder? Een firma uit Knokke heeft jarenlang Westerse toptechnologie bezorgd aan het Russische leger. Onze redactie krijgt inkijk in een volledig clandestien bedrijvennetwerk. En we praten met een West-Vlaamse machinebouwer die mee surft op de wereldwijde groei van de frietindustrie. Voor de VS ontwikkelen ze speciale machines: en zoals de meeste dingen in Amerika is alles daar XXL. Host: Roan Van EyckProductie: Lara DroessaertSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Mickael van Goose brengt binnenkort zijn eerste solo-album uit onder zijn échte naam, Mickael Karkousse. Hij legt uit waarom Goose merchandise onder de marktprijs verkoopt en waarom er niets mis is met het woord 'tof'. Thibault verklaart waarom West-Vlaamse varkensboeren het gedroomde festivalpubliek zijn. Kirsten komt naar goede gewoonte veel te laat binnen, maar dat belet haar niet om ontroerd te vertellen over het belang van Smash Mouth in haar leven.

Deze week hebben we het over; 'Ben als gezondheids Guru', #Zuiderzinnen , West Vlaamse ondernemers die werkkrachten zoeken in Indië en Mexico, Comedy, Roes Comedy Club, en andere dingen waar we niet persé iets over weten.

Maak kennis met een nieuwe wekelijkse West-Vlaamse improvisatiepodcast. Elke woensdag een nieuwe aflevering met Nicole, Sabine en Nadine.

Colruyt ontpopt zich tot een objectieve bondgenoot van de vakbonden. In een brief aan de regering vraagt de supermarktketen dat de loonregimes in de hele sector eerlijker en eenvoudiger gemaakt worden.Minister van Omgeving Zuhal Demir zet een rem op de stikstofuitstoot van chemiereus Ineos in Geel. Het is het eerste belangrijke dossier sinds het stikstofakkoord.En Decospan is bekroond tot familiebedrijf van het jaar. CEO Pieterjan Desmet verklapt welke West-Vlaamse wijsheid van generatie op generatie wordt doorgegeven. Host: Bert RymenProductie: Lara Droessaert Vind je wat je hier hoort wel leuk?Neem dan misschien eens een abonnement op De Tijd.Zo heb je elke dag volledige toegang tot het nieuws en de analyse van de experten hier op de redactie.Check zeker eens het kennismakingsaanbod.Dat vind je op abonnement.tijd.beSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik mocht op de thee bij Anneleen van huis hoozee Exact 2 jaar geleden, heb ik afscheid moeten nemen van één van mijn beste jeugdvriendinnen. De zus van mijn overleden vriendin, waar ik toen ook was gaan opruimen, vroeg me wat ze konden doen met al die kleren. Ik had toen wel al gehoord dat er iets mogelijk was om daar een herinneringsdeken mee te maken, maar persoonlijk kende ik niemand. Hard moest ik niet op zoek gaan. Want aan de schoolpoort vroeg ik aan Anneleen, (wie haar oudste zoon nog bij mijn oudste zoon in de klas zat) hoe het met haar was. En toen stak ze me een folder in mijn handen over haar nieuwe project, huis hoozee. En waar ze vertelde over quilts, unieke herinneringsdekens volledig op maat gemaakt! In deze podcast neem ik jullie graag mee in de wereld van stofjes en het naaien. Zelf mocht ik ook ooit ondervinden hoe mindfull naaien is. We hebben het ook over de allereerste fidget toy: de paternoster Maar ook over de kledingindustrie. Waar we graag oproepen om meer te kiezen voor duurzaamheid en hergebruik en geven we jullie graag enkele tips. Geniet van dit heerlijk gesprek doorspekt met West-Vlaamse passie! Anneleen kan je vinden via haar website: https://huishoozee.be en de socials FB: https://www.facebook.com/HuisHoozee en instagram: https://www.instagram.com/huishoozee/ Vind een duurzame winkel in je buurt via Cosh.eco Mijn podcasts maak ik gratis. Dus als jij wardeert wat ik maak, check dan zeker deze link http://steunactie.be/actie/steun-podcast-thanks-a-lottie/-14436 Thanks a lottie Thank you for the music @Luc Van Thuyne

Hannelore is onze geboren planner en organisatietalent uit Limburg, Hasselt. Maar in hart en nier West-Vlaamse! Binnenkort kan je haar terug vinden via haar website: Leef-ruimte In deze podcast vertelt Hannelore openhartig over haar burn-out, hoe professional organizing op haar pad kwam. Maar ook over keuzes maken, je goeste doen of jeunste vinden & dromen. Om af te sluiten vertelt ze haar ultieme opruimtip! Woon je in de provincie Limburg en kan jij Hannelores hulp gebruiken? Contacteer me dan via mijn website www.lessislottie.be of via instagram: https://www.instagram.com/opruimcoach_lessislottie/ Mijn podcasts maak ik gratis. Dus als jij wardeert wat ik maak, check dan zeker deze link http://steunactie.be/actie/steun-podcast-thanks-a-lottie/-14436 Thanks a lottie Thank you for the music @Luc Van Thuyne

Een man die op korte tijd twee koelbloedige roofmoorden pleegde en zo een schokgolf in de West-Vlaamse stad veroorzaakte. CREDITS ‘De Kroongetuigen' is een podcast van VTM Nieuws en Het Laatste Nieuws | Stem Birgit Van Mol en Jeroen Wils | Montage en eindredactie Niels De Vos  | Productie en redactie Maite Goossens |See omnystudio.com/listener for privacy information.

Marijke Pinoy is al decennialang een van onze krachtigste actrices die theater, televisie en film met even groot plezier als gemak lijkt af te wisselen. Voor de ‘woeste West-Vlaamse' blijft het op haar 64ste nog altijd een grote oefening om de kalmte en de leegte te durven omarmen. In deze aflevering van Oostende Bonsoir vertelt ze Guinevere Claeys over dat levenslange balanceren, over dat vroege moederschap, over het lef om voor je eigen leven te kiezen, én over die ultieme wijsheid van haar moeder: ‘Het is wat het is.'

Actrice Maaike Cafmeyer 'goa sjette gevn' als de West-Vlaamse politieagente 'Chantal' op één. Acteren is het liefste wat ze doet, al heeft het proces-De Pauw haar ook de keerzijde laten zien. De inzichten van de Ierse toneelauteur George Bernard Shaw én de cocon van haar gezin hielden haar recht. Maar hoe moet het verder? Heeft ze er ooit aan gedacht te stoppen? Wat helpt haar relativeren en hoe gaat ze de tweede helft van haar eeuw tegemoet?

Nieuwe energiecentrales die erbij komen in West-Vlaanderen dreigen regelmatig te worden afgeschakeld. Dat komt door dat ene Ventilus-project. We leggen het uit in deze podcast. De inflatie stijgt sterker dan verwacht in de VS. Verhoogt de Amerikaanse centrale bank er dan straks ook de rente meer dan we verwachten? En in Knokke komt een schepen in opspraak. Audit Vlaanderen heeft het over privacy-schending, een schijn van partijdigheid, en belangenvermenging. Wat is daar aan de hand?See omnystudio.com/listener for privacy information.

“Weet wanneer je moet stoppen wanneer iets niet goed loopt” – Gianni SennesaelIn deze route spreken we met Gianni Sennesael. Of beter gezegd Mister Gianni. Ex-voetballer op de West-Vlaamse velden, verleider van ‘Temptation Island' en Mister belgium. Hij mocht ons land vertegenwoordigen op de Mister Word verkiezing en schopte het op Mister Univers zelfs tot een tweede plek. Maar hij heeft meer in zijn mars. Wij leerden Gianni kennen op een seminar van businessmentor Carl Van De Velde. Met zijn bijna twee meter grote verschijning konden we niet naast hem kijken, al helemaal niet nadat hij op het podium mocht verschijnen. Tom raakte met hem aan de praat en een gastoptreden in onze podcast mocht dan ook niet uitblijven. Gianni is ondernemer, zette al meerdere samenwerkingen op en deelt nu met zijn nieuwste product SWAP, duurzame visitekaartjes uit met ingebouwde NFC chip, om mensen op een innovatieve manier met elkaar te laten connecten.Een podcast vol sappige levensverhalen en wijze lessen, over leven, doorzetten, ondernemen en vooral NOOIT opgeven.“Iedereen heeft zijn verhaal, alleen, niet iedereen kan het vertellen.” – Gianni SennesaelWaarom moet je deze podcast zeker beluisteren?· Wat gebeurde er in ‘the one man show' met Gianni?· Hoe is het voor een man om deel te nemen aan schoonheidswedstrijden?· Ontdek één van Gianni zijn momenten die hij nooit zal vergeten.· Ontdek de professionele reis van Gianni.· Wat is Gianni zijn doel?· Welke boeken inspireerde Gianni?· Wat is Gianni zijn idee over geld?· Ontdek wat Gianni doet om zijn rust terug te vinden.Kijk ook op onze blogpagina voor nog meer inspirerende inzichten uit deze boeiende podcast met Mister Gianniwww.timtompodcast.com/route130Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Er zit veel te veel volk in de Belgische gevangenissen. Dat wisten we al, maar onze redactie heeft nieuwe cijfers opgerakeld en die zijn verontrustender dan ooit. Robots die op hun beurt machines bedienen: de West-Vlaamse maker van metaalbewerkingsmachines LVD zet er meer dan ooit op in. We praten met CEO Carl Dewulf. En wat is er toch aan de hand met de beursintroducties? Er zijn er nog maar amper. Hoe komt dat? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Afscheid nemen en rouwen, in het groot en in het klein, is onvermijdelijk deel van een mensenleven. Maar hoe doe je dat zonder de schoonheid van het leven uit het oog te verliezen? En hoe zou het zijn om meer ruimte te maken voor lastige emoties zoals verdriet, en onszelf en elkaar expliciet toestemming te geven om te rouwen? Een lastige vraag van een West-Vlaamse luisteraar doet Eva en Maaike met positief-psychologische bril kijken naar de schaduwkant. We gaan op zoek naar een antwoord op wat misschien de zwaarste situaties in een mensenleven zijn: in een aflevering over rouwrituelen, je emotionele huishouding en actieve acceptatie. Heb jij ook een uitdagende vraag voor ons? Spreek ze in op memo.fm/brutonationaalgeluk. Wil je meer weten? dit is het boek van Joris Hessels en Uus Knops: ‘Een klein afscheid' een fysieke plaats voor verlieservaringen in Vlaanderen vind je op https://onumenten.org/ de podcast van Eva over de zelfdoding van Bjorn heet Waarom Reveil organiseert troostmomenten op 1 november het boek Winteren van Katherine May is een absolute aanrader podcast Weg met verhalen over afscheid nemen en verlies de pakkende Goodbye to all this podcast waarin Sophie Townsend afscheid neemt van haar man

The Jeroen Leenders Experience Live 17 februari 2022, Cinema Rix, Deurne (B). Word lid op YouTube en kijk de video: https://www.youtube.com/channel/UCl7CNw3jWIMP_Ctk-7n13Sw/join Tickets voor de volgende live- show in Antwerpen on http://www.cafethejoker.be (0:00) Promo (0:34) Waar is Jeroen? (4:54) Tienen, naast Boutersem (10:04) Memory Lane (13:02) Agressief daten (16:38) Vlechtkunst (20:34)Toilet- etiquette (24:14) Gedrukte teleurstelling (27:59) Tinder voor vrouwen (33:05) Leerkracht postbode (35:34)Tinder voor mannen (41:24) Afwijzing (49:59) De prins op de sticker (53:34) Het gewicht van een been (1:02:20) West- Vlaamse voetbal- agressie (1:04:52) Natuurkundig agnosticisme (1:09:00) Vulgaire keuzes (1:15:02) Nuttig (1:17:14) Buffalo's (1:19:38) Uitstekende perenstroop (1:23:42) Modern (1:30:56) Zelfverdediging op je 6 (1:36:42) Woef (1:43:07) Zaad- politie YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCl7CNw3jWIMP_Ctk-7n13Sw/join Vimeo: https://vimeo.com/ondemand/jeroenleendersexperience Speellijst & info: http://www.jeroenleenders.be Instagram: https://www.instagram.com/the_jeroen_leenders_experience/ Facebook: https://www.facebook.com/www.jeroenleenders.be Twitter: https://twitter.com/jeroen_leenders Spotify: https://open.spotify.com/show/5I6B88nVw4wyxWqh331899 YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCl7CNw3jWIMP_Ctk-7n13Sw/join iTunes: https://podcasts.apple.com/nl/podcast/jeroen-leenders-experience/id1370129605 Stitcher: https://www.stitcher.com/show/the-jeroen-leenders-experience Deezer: https://www.deezer.com/nl/show/734982

In de zomer van 2019, op een snikhete dag, krijgt de West-Vlaamse politie een vreemd telefoontje. Een man belt hen op om te zeggen dat hij zijn vader vermoord heeft. Maar hij weet helemaal niet waarom, en is de wanhoop nabij. Wat is er gebeurd in het kalme gehucht Boezinge? Hoe komt het dat een jongeman liefst 16 messteken geeft aan zijn vader, met wie hij een heel goede relatie heeft? En waarom kan hij zich niks meer herinneren?

Wie zijn die mensen die jij en ik zo goed denken te kennen van televisie en social media? Wat is er te zien achter de voordeur van een bekende Vlaming? Nieuwsanker Freek Braeckman mag voor één keer binnen in hun huis, hun leven én hun ziel. Geen camera, geen publiek. Alleen een microfoon én een tandenborstel. In deze vierde en laatste aflevering van het seizoen logeert Freek bij Wim Opbrouck Vlaanderen kent Wim Opbrouck als karakterkop ‘Frankie Loosveld’ uit Het Eiland en Gerrit Callewaert uit In De Gloria op televisie. Maar Wim Opbrouck is van vele markten thuis. Hij begon zijn carrière in het theater bij De Blauwe Maandag Compagnie. Schitterde als Richard Deuxième en Falstaff uit Ten Oorlog van Lanoye en trok de wereld rond met de muzikale voorstelling ‘En Avant Marche’. Tussendoor leidde hij het NTGent alsof het niets was. Opbrouck runt een eigen productiehuis, schrijft, schildert, tekent en schudt tussendoor Bake-Off Vlaanderen uit z’n mouw. Als muzikant speelt hij in De Dolfijntjes, een West-Vlaamse muziekgroep. In zijn huis in Bavikhove neemt hij Freek mee in een wereld vol verhalen. CREDITS ‘Freek blijft slapen’ is een podcast van VTM Nieuws en Het Laatste Nieuws | Host Freek Braeckman | Redactie en eindredactie Ilse Himschoot | Jonas Muylaert | Productie en planning Leen Dupont | Muziek en montage House of Media | Klank Damien Timmerman | Art Director Danny VanbergenSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Aflevering 12! Iets later dan gepland maar hier is ie dan! Geplaagd door pech tot het punt dat bijna een priester werd ingeroepen werd zat de schrik er toch even in. Is deze aflevering behekst? Hoe dan ook noch stroompannes of stormen konden ons tegenhouden deze op jullie af te vuren! Luister en geniet mee van Naomi en Caro die jullie een klein stukje vergeten Belgische geschiedenis vertellen op hun typerende humoristische en wilde West-Vlaamse manier. Love and Kisses Caro en Naomi

Hoog bezoek in aflevering vijf van dit seizoen: de enige echte Flip Kowlier komt in de zetel van mijn studio Le Garage zitten. Geboren als de multigetalenteerde Filip Cauwelier, van wie zijn nationale faam als rapper bij het West-Vlaamse 't Hof Van Commerce én als singer-songwriter bij zichzelf zou doen vergeten dat de beminnelijke man ook nog een begenadigd bassist is. Zoals de laatste vijf jaar bij zijn West-Vlaamse funksoulband Ertebrekers, waar hij sinds lang de bas weer upfront omgordt bij het zingen. Wist je dat diezelfde Flip ooit auditie deed bij K's (toen nog) The Choice? En zelfs bij de hippiepopfanaten van Pop In Wonderland? Dat en nog veel meer kom je te weten in deze onthullende episode! Tot slot speelt hij live zijn 'famous last notes' - als ode aan het zorgeloos in de zetel aan de basplank zitten plukken. Dit alles vergezeld van een fris alcoholvrij UNAJU biosap, besproken door sommelier Bernard De Vriendt van VITIS.VIN

De West-Vlaamse tapijtenfabrikant Balta belandde vorige week grotendeels in Britse handen. Een nieuwe klap voor de Vlaamse tapijtindustrie, die haar marktpositie stapsgewijs kwijtraakte. Een verhaal van na-ijver, colère en (veel) gemiste kansen. Waar is het misgegaan met onze West-Vlaamse trots? Of is alles nog niet verloren? We vragen het aan economie-redacteur Pascal Dendooven. Journalist Pascal Dendooven| Presentatie en eindredactie Alexander Lippeveld | Redactie Bart Dobbelaere | Audioproductie en muziek Brecht Plasschaert | Chef Podcast Bart Dobbelaere Vragen, opmerkingen of suggesties? Mail podcast@standaard.be  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dalilla Hermans is schrijfster, theatermaakster, moeder, geliefde, hartsvriendin, en ook, en onverminderd, activiste. Over die verschillende rollen, over de angstaanjagende kostprijs die ze al betaalde voor haar engagement, én over die West-Vlaamse tongval, praat ze (in haar eigenste tempo) met Guinevere Claeys in Oostende Bonsoir.

"Ik geloof niet in terroir", zegt Michel Dehem. In een vorig leven was hij garagist, nu een wijnbouwer in Heuvelland. Op de West-Vlaamse klei verbouwt Michel zo natuurlijk mogelijk Pinot Noir, Chardonnay en Auxerrois. Wijndomein d'Hellekapelle is 2 hectare groot en Michel doet alles zelf. Zo minzaam de wijnbouwer, zo groots de kwaliteit in de fles. Ik sprak Michel in zijn wijngaard met zicht op de Kemmelberg, naast de graven van de Eerste Wereldoorlog. Geniet van Belgische wijn in je oren en surf naar wijncast.com voor meer afleveringen en info.

In de tiende episode van de Elke Q&A podcast heb ik een fijn gesprek met Dries Ongenae, student-ondernemer, waarbij de samen inzoomen op de vraag: Wat betekent 'de netwerkeconomie'?In het gesprek komen volgende onderwerpen aan bod: Hoe Dries gepassioneerd werd om organisaties te begeleiden in hun transformatie De netwerkeconomie, wat begrijpen we hieronder? De rol van een externe transformatiebegeleider bij digitale transformatie Hoe je als organisatie kunt zorgen dat je mee bent in de snel veranderende wereld Hoe organisaties in transformatie ook kunnen bijdragen aan de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen Het nut van stil te staan tijdens complexe transformatietrajecten Een zijsprong naar onze ervaring in West-Vlaamse bedrijven LinkedIn Dries OngenaeWebsite Elke SpinnewynLinkedIn Elke SpinnewynHeb je zelf een vraag over agile, organisatieverandering, digitale transformatie of projectmanagement? Dan kan je deze insturen via elke@spinwise.digital. Ik nodig je graag uit op deze podcast om samen met jou in gesprek te gaan. 

De West-Vlaams-Hobokense connectie gaat diep! Met Loulou's fotograaf Sigfrid Eggers en onze Velotariër Kim ploegden we ons door de Vlaamse klei en dronken we zelfs Caccia al Piano. Koersklappen over onze link met Mauri, plakjes salami, tafelvoetballen met Loulou en die dekselse Oostenrijker.

Welkom bij Geschiedenis van België. En welkom bij de letter Z. Z voor zwin. U weet wel, het natuurgebied. Wat dat te maken heeft met geschiedenis? Veel. Want een geschiedenis van het zwin is evengoed een geschiedenis van klimaatverandering, overstromingen, dammen, de steden Damme, Sluis en jawel, Brugge. Want het geloof het of niet maar het Zwin zou wel eens de reden kunnen zijn voor het ontstaan van dat prachtige middeleeuwse stadscentrum van Brugge. Of hoe een moeras, een overstroming en wat West-Vlaamse vindingrijkheid zou leiden tot een waar handelsimperium. En haar uiteindelijke, onvermijdelijke ondergang. Dat en meer in deze laatste aflevering van België van A tot Z. Facebook: https://www.facebook.com/Geschiedenisvan Bronnen: Over de geologische geschiedenis van het Zwin: https://www.sincfala.be/virtueel-bezoek-sp-17924/bezoekerscentrum/landschap Over inpoldering: https://www.sincfala.be/virtueel-bezoek-sp-17924/bezoekerscentrum/inpoldering

In december 2016 doet een West-Vlaamse jager een gruwelijke vondst. Temidden de velden, in een gracht in Geluwe, vindt hij een compleet verkoold lichaam. Het blijkt van een jonge, Aziatische vrouw. Wie is ze? En waarom moest ze sterven? Het onderzoek leidt de speurders uiteindelijk naar een onbesproken, jonge Vlaamse papa.

De allereerste aflevering van Zij & de Zonde is een feit! Welkom in het verhaal van de Witch of Kilkenny. Wij nemen je mee naar de duistere wereld van female empowerment, demonromances, witchcraft, West-Vlaamse vertalingen, outlaws, Amazon-money, reïncarnatie, ravenpost en brandstapels... Love and Kisses, Caro & Silke *Special thanks to our cultleader Robin. De man die deze knettergekke vrouwen poogt in toom te houden en onze sound verzorgd!*

‘Eat your stutje quickly'. Of ‘You want shit of mouse?’ Het zijn maar twee van de iconische uitspraken uit de reeks 'Eigen Kweek' waarin het grote publiek kennis maakte met Wim Willaert. Meteen een keerpunt in het leven van de West-Vlaamse acteur die, zo vertelt hij aan Christel Van Dyck in De Rotonde, "niet gemaakt is om BV te zijn."

Hier bij Zandman weten we dat verhalen belangrijk zijn. Het is zelfs bewezen dat ze troost brengen, zeker in moeilijke tijden, zoals nu tijdens covid. En niets kan zo deugd doen als eens goed te kunnen lachen, daarom hebben we Moen en de Japanners voor je klaargezet. Het komt uit het rijke VRT archief en is gemaakt door drie mannen die je nu waarschijnlijk kent als grote televisiemakers maar ze zijn ooit gestart bij de radio. Michiel De Vlieger, Luc Haekens en Tom Lenaerts maakten in 1995 deze Moen en de Japanners. Over de West-Vlaamse gemeente Moen en over …ja… Japanners. Het begint heel geloofwaardig maar wordt met de minuut absurder. Veel luisterplezier!

Meer dan twintig jaar na 'Het land van de wangen' voegt Luuk Gruwez een nieuw autobiografisch werk toe aan de reeks Privé-domein: 'Het land van de handen'. Daarin keert hij terug naar zijn West-Vlaamse wortels.

Hoe is de relatie tussen Filip en Mathilde nu écht? En hoe erg is het trauma van onze koning, na zijn ongelukkige jeugd? In Koninklijk Bloed vertelt Wim Dehandschutter, royalty-expert van Het Nieuwsblad, over de banden tussen de Belgische koning en zijn bloedverwanten. Het zijn verhalen over een verboden jeugdliefde, een vader die stokken in de wielen steekt, en een jong prinsje dat plots ergens langs een West-Vlaamse autostrade staat, met een koffer in de hand. Vijf afleveringen, vanaf 8 april 2020.

De podcast Plantrekkers maakte een archief van verhalen van de West-Vlaamse gemeente Pittem. Dit allegaartje van anekdotes van Pittemnaars werden door acteur Matthias Van den Brul en muzikant Frederik De Clercq live opgevoerd in Pittem.

Jeron Dewulf en Steven Degryse toveren een nieuw sprookje uit hun hoge hoed. Ze vertellen het verhaal over een West-Vlaamse ontgoochelde goochelaar die graag Belgium's Got Talent wou winnen. Hoe hij dat voor elkaar wil krijgen? Druk op de magische play-knop en ontdek het zelf! Slaapwel!

Mijn gast van vandaag is de West-Vlaamse comedian David Galle. We hebben het over David zijn nieuwe show, Bevergem roddels, de betekenis van Nurfen, David vertelt zijn beste mop van vroeger en nog zo veel meer! Enjoy, Like & Share! Toogpraat.podcast@gmail.com

West-Vlamingen die zich graag opgeven voor ons proefproject omtrent een West-Vlaamse spraakassistent, mogen mailen naar techpod@minoc.com. Wie niet het geluk heeft een West-Vlaming te zijn, kan ook eens een kijkje nemen naar de volgende onderwerpen die aan bod kwamen in[...]

Bij het eerste ochtendlicht maken de geallieerde officieren in het Bos van Compiègne zich klaar voor een historische foto bij de wagon. De Duitse onderhandelaars mogen toekijken. Ook in Gent en Bergen staan de overwinnaars in de schijnwerpers. In het oude West-Vlaamse frontgebied is er daarentegen niets feestelijks te beleven. De oorlog heeft er te veel kapotgemaakt. Nog minder optimisme heerst er in de Duitse rangen, die het aan het Franse front steeds moeilijker krijgen.

Herbeluister hier Het Grootste Debat van VTM NIEUWS met de West-Vlaamse kopstukken voor de gemeenteraadsverkiezingen, met onder andere de lijsttrekkers uit Oostende en Brugge. Het debat werd gemodereerd door nieuwsanchor Elke Pattyn.

Brugge die scone, het Venetië van het noorden, een middeleeuwse sprookjesstad. Aan bijnamen voor de stad Brugge geen gebrek. Daar voegt prof. Jan Dumolyn in deze aflevering nog een paar aan toe. Wat dacht je van ‘de wieg van het kapitalisme’ of een ‘middeleeuwse metropool’? Net zoals New York vandaag was Brugge in de middeleeuwen ‘the place to be’. De stad wemelde van het creatief, innovatief en ondernemend talent. Internationale kunstenaars troepten er samen en vormden een avant-garde die de koers van de Europese cultuur zou bepalen. Denk maar aan de Vlaamse polyfonisten en de Vlaamse primitieven. Maar ook die fameuze West-Vlaamse ondernemerszin vond je in middeleeuws Brugge al terug, zij het met een uitgesproken kosmopolitisch karakter. Luxegoederen van over de hele wereld werden er verhandeld en vervaardigd en vonden er een koopkrachtige afzetmarkt, niet alleen onder de rijke elite, maar ook bij de lokale middenklasse, die haar plaats in de samenleving begon op te eisen. Bruggeling en professor middeleeuwse geschiedenis Jan Dumolyn laat je zien hoe een wereldstad er zo’n 700 jaar geleden uitzag.

Het proces tegen dokter Gyselbrecht en drie andere verdachten gaat na vijf jaar eindelijk van start. De dokter neemt plotseling het woord op de eerste zittingsdag. En enkele maanden later barst er in de media nog een ander bommetje.. Hoeveel invloed hebben de media gehad tijdens het proces en de aanloop daarnaartoe? Is de pers de speelbal geweest van verschillende partijen in deze moordzaak; ingezet om het verhaal ten gunste van zichzelf te beïnvloeden? Of hebben journalisten toch een positieve, emanciperende rol gespeeld in dit West-Vlaamse drama? De Kasteelmoord is een serie van Gabriella Adèr en VPRO Podcast. Meer informatie via www.vpro.nl/dekasteelmoord

Aflevering 1 van De Kasteelmoord. De verdwijning van Stijn Saelens maakt de tongen los in het traditionele West- Vlaamse dorpje Ruiselede. De 34-jarige kasteelheer uit een rijke zakenfamilie leek aanvankelijk een goede match voor de dochter van de populaire dorpsdokter, Andre Gyselbrecht. Maar Stijn blijkt donkere rafelkantjes te hebben, vertellen de dorpsbewoners tegen Gabriella. Waar is het misgelopen tussen Stijn en zijn schoonvader, dokter Gyselbrecht? De Kasteelmoord is een serie van Gabriella Adèr en VPRO Podcast. Meer informatie via www.vpro.nl/dekasteelmoord

West-Vlaamse hiphopper Brihang praat met ons in de oude Zuidbib van Gent en vertelt hoe hij weinig leest en toch van poëzie houdt. Hij trakteert ons op een tekst, uitzonderlijk zonder beats! Enkel de Stem van Brihang... Met dank aan: Brihang, Handelsreizigers in Ideeën, Democrazy, Stad Gent

Michiel De Vlieger is ooit begonnen als radiomaker. In 1995 maakte hij samen met de toen al even onbekende Luc Haekens en Tom Lenaerts voor het programma Piazza een radioreeks met als titel 'Vlaamse Reuzen'. Vier documentaires die telkens geloofwaardig begonnen maar met de minuut absurder werden. Een van die 'mocumentaries' is 'Moen en de Japanners'. Over de West-Vlaamse gemeente Moen. En over Japanners.

Meer dan twintig jaar na 'Het land van de wangen' voegt Luuk Gruwez een nieuw autobiografisch werk toe aan de reeks Privé-domein: 'Het land van de handen'. Daarin keert hij terug naar zijn West-Vlaamse wortels.