Podcast appearances and mentions of theo francken

Ekrem Imamoglu, le maire de la ville d'Istanbul : la police l'a arrêté Budget de Theo Francken, Ministre de la Défense, présenté en Commission : Comment débloquer 4 milliards d'Euros pour la défense belge avant l'été ? Demandeur d'asile afghan arrêté et envoyé en Centre fermé pour être expulsé : abus de l'Office des étrangers Disney sort son Blanche Neige en live action : les critiques sont exécrables Merci pour votre écoute Entrez sans Frapper c'est également en direct tous les jours de la semaine de 16h à 17h30 sur www.rtbf.be/lapremiere Retrouvez l'ensemble des épisodes et les émission en version intégrale (avec la musique donc) de Entrez sans Frapper sur notre plateforme Auvio.be : https://auvio.rtbf.be/emission/8521 Abonnez-vous également à la partie "Bagarre dans la discothèque" en suivant ce lien: https://audmns.com/HSfAmLDEt si vous avez apprécié ce podcast, n'hésitez pas à nous donner des étoiles ou des commentaires, cela nous aide à le faire connaître plus largement. Vous pourriez également apprécier ces autres podcasts issus de notre large catalogue: Le voyage du Stradivarius Feuermann : https://audmns.com/rxPHqEENoir Jaune Rouge - Belgian Crime Story : https://feeds.audiomeans.fr/feed/6e3f3e0e-6d9e-4da7-99d5-f8c0833912c5.xmlLes Petits Papiers : https://audmns.com/tHQpfAm Des rencontres inspirantes avec des artistes de tous horizons. Galaxie BD: https://audmns.com/nyJXESu Notre podcast hebdomadaire autour du 9ème art.Nom: Van Hamme, Profession: Scénariste : https://audmns.com/ZAoAJZF Notre série à propos du créateur de XII et Thorgal. Franquin par Franquin : https://audmns.com/NjMxxMg Ecoutez la voix du créateur de Gaston (et de tant d'autres...) Distribué par Audiomeans. Visitez audiomeans.fr/politique-de-confidentialite pour plus d'informations.

Theo Francken over Belgische defensie-investeringen, het grootste drugsproces ooit in ons land en de nieuwe coördinator voor de aanpak van seksueel misbruik in de kerk

België is de thuisbasis van de NAVO, maar voldoet zelf niet aan de Navo-norm. Als het aan de nieuwe minister van Defensie Theo Francken ligt komt daar zo snel mogelijk verandering in. Sven Kockelmann gaat met hem in gesprek.   Sven op 1 is een programma van Omroep WNL. Meer van WNL vind je op onze website en sociale media: ► Website: https://www.wnl.tv  ► Facebook: https://www.facebook.com/omroepwnl  ► Instagram: https://www.instagram.com/omroepwnl ► Twitter: https://www.twitter.com/wnlvandaag ► Steun WNL, word lid: https://www.steunwnl.tv ► Gratis Nieuwsbrief: https://www.wnl.tv/nieuwsbrief 

Een gesprek over de geopolitieke ontwikkelingen deze week, onze Belgische defensieplannen, en de situatie in onze hoofdstad Brussel.

C'est la question qui dérange et qui n'est pas politiquement correcte. En Belgique, l'industrie de la Défense est surtout localisée en Wallonie. Avec le lâchage des Américains, la Wallonie devrait profiter des investissements à réaliser en matière de défense. Oui, sauf que le ministre de La Défense est Théo Francken, un nationaliste flamand qui tient le chéquier. Il y a quelques années encore, parler d'industrie de la défense, c'était comme parler d'armement nucléaire dans une réunion Greenpeace : malaise général. Aujourd'hui, c'est open bar. On filme au sein des usines de la Défense, on applaudit et on serre des mains au vu et au su de tout le monde. La guerre en Ukraine a transformé ce secteur en star du business. En réalité, l'invasion de l'Ukraine a été une sorte de plan marketing gratuit pour toute l'industrie de la défense en Europe. Et devinez qui se frotte les mains ? La Wallonie, parce que si on parle d'armement en Belgique, on parle de FN, Herstal, de John Cockerill et bien d'autres entreprises. Un secteur qui pèse lourd et qui jusqu'ici est encore largement dominé par le sud du pays. Quant à la Flandre, elle est plus discrète sur le sujet. Enfin, pour l'instant. Je dis pour l'instant parce que coup de théâtre, si je puis dire, c'est maintenant un ministre N-VA, Theo Francken, qui pilote la Défense. Et là, certains commencent à s'inquiéter. Pourquoi ? Mots-Clés : projet d'investissement, équivalent, exemple, port de Bruges, années 60, état, milliards, francs belges, Wallons, barre chocolatée, compenser, menu gastronomique, PIB, Américains, part du gâteau, ministère de la Défense, guerre en Ukraine, ministère, industrie, erreur, séparatisme, Belgique, euros, iconoclaste, renforcer, région, autonome, usines, savoir faire, carnets de commandes, mission, réécrire, règles, imposer, sites d'exploitation, budgets, bras de fer politique, répartition, portefeuilles ministériels, gouvernement Arizona, francophones. --- La chronique économique d'Amid Faljaoui, tous les jours à 8h30 et à 17h30. Merci pour votre écoute Pour écouter Classic 21 à tout moment i: https://www.rtbf.be/radio/liveradio/classic21 ou sur l'app Radioplayer Belgique Retrouvez tous les épisodes de La chronique économique sur notre plateforme Auvio.be :https://auvio.rtbf.be/emission/802 Et si vous avez apprécié ce podcast, n'hésitez pas à nous donner des étoiles ou des commentaires, cela nous aide à le faire connaître plus largement. Découvrez nos autres podcasts : Le journal du Rock : https://audmns.com/VCRYfsPComic Street (BD) https://audmns.com/oIcpwibLa chronique économique : https://audmns.com/NXWNCrAHey Teacher : https://audmns.com/CIeSInQHistoires sombres du rock : https://audmns.com/ebcGgvkCollection 21 : https://audmns.com/AUdgDqHMystères et Rock'n Roll : https://audmns.com/pCrZihuLa mauvaise oreille de Freddy Tougaux : https://audmns.com/PlXQOEJRock&Sciences : https://audmns.com/lQLdKWRCook as You Are: https://audmns.com/MrmqALPNobody Knows : https://audmns.com/pnuJUlDPlein Ecran : https://audmns.com/gEmXiKzRadio Caroline : https://audmns.com/WccemSkAinsi que nos séries :Rock Icons : https://audmns.com/pcmKXZHRock'n Roll Heroes: https://audmns.com/bXtHJucFever (Erotique) : https://audmns.com/MEWEOLpEt découvrez nos animateurs dans cette série Close to You : https://audmns.com/QfFankx

Depuis le 3 février, la Belgique a un gouvernement, avec Bart De Wever comme premier Ministre. C'est la deuxième fois de l'Histoire que la N-VA intègre un gouvernement fédéral. La première fois c'était en coalition avec le MR et le CD&V. Le gouvernement Michel avait chuté en 2018, à cause du Pacte de Marrakech. La N-VA s'était fermement opposée à sa signature par la Belgique, alors qu'aucun parti de la coalition n'avait exprimé de réserve jusque-là. Pourquoi la situation s'est-elle gâtée pour la Suédoise ? L'histoire que nous vous racontons est un excellent baromètre pour voir comment les partis et les discours politiques ont évolué. Qui a bénéficié de cette crise gouvernementale ? Bart De Wever est-il toujours aussi clivant ? Qui sera le nouveau sniper du nouveau gouvernement Arizona ? On en parle avec Sirlereau, journaliste politique RTBF et Dave Sinardet, professeur en sciences politiques à la VUB et l'UCLouvain Saint Louis. Réalisation : Jonathan Remy Coordination : Emilie MaliceMerci pour votre écouteL'Histoire Continue c'est également en direct tous les samedis de 9h à 10h sur www.rtbf.be/lapremiere Retrouvez l'ensemble des épisodes de l'Histoire Continue sur notre plateforme Auvio.behttps://auvio.rtbf.be/emission/l-histoire-continue-19690 Et si vous avez apprécié ce podcast, n'hésitez pas à nous donner des étoiles ou des commentaires, cela nous aide à le faire connaître plus largement. Intéressés par l'histoire ? Vous pourriez également aimer nos autres podcasts : Un jour dans l'Histoire : https://audmns.com/gXJWXoQL'heure H : https://audmns.com/YagLLiKEt sa version à écouter en famille : La Mini Heure H https://audmns.com/YagLLiKVous pourriez également apprécier ces podcasts de la RTBF: Un jour dans le sport : https://audmns.com/decnhFkAinsi que nos séries historiques :Chili, le Pays de mes Histoires : https://audmns.com/XHbnevhD-Day : https://audmns.com/JWRdPYIJoséphine Baker : https://audmns.com/wCfhoEwLa folle histoire de l'aviation : https://audmns.com/xAWjyWCLes Jeux Olympiques, l'étonnant miroir de notre Histoire : https://audmns.com/ZEIihzZMarguerite, la Voix d'une Résistante : https://audmns.com/zFDehnENapoléon, le crépuscule de l'Aigle : https://audmns.com/DcdnIUnSous le sable des Pyramides : https://audmns.com/rXfVppvN'oubliez pas de vous y abonner pour ne rien manquer.Et si vous avez apprécié ce podcast, n'hésitez pas à nous donner des étoiles ou des commentaires, cela nous aide à le faire connaître plus largement.

L'invité de 7h50. Pour cette journée exceptionnelle, Martin Buxant est en direct du Palais Royal avec notre nouveau ministre de la Défense : Theo Francken (NVA) et ce juste avant sa prestation de serment.

Een stand van zaken over de federale formatie met Isolde Van den Eynde. Abderrahim Lahlali en Theo Francken in debat over de aanpak van relschoppers. En Xavier Taveirne over zijn consumentenprogramma WinWin, nu ook op televisie.

Een gesprek over de lekken uit de federale regeringsonderhandelingen en de moeilijke formatie van de Brusselse regering, waarbij de PS een veto stelt tegen N-VA.

1000 dagen oorlog in Oekraïne, internationale mannendag, en chaos bij het OCMW in Anderlecht.

Ce jeudi matin Martin Buxant reçoit Theo Francken (NVA).Député fédéral et négociateur de son parti sur la Défense et l'International, Theo Francken est pro Républicain. Il nous expliquera quelles conséquences a l'élection de Donald Trump pour l'Europe, l'Otan et notre train-train belgo-belge.

[click here for the transcript in English] >>> intro Welkom in de tiende aflevering van seizoen twee van de podcast Let's talk about Work. De podcast van de groep WEB-Blenders waarin inclusie de rode draad vormt. Fijn dat je meeluistert. Deze keer nemen Bart Wuyts en Deniza Miftari je mee in een gesprek over identiteit, rolmodellen, het belang van netwerk en welzijn op de werkvloer. Veel luisterplezier! Beste luisteraars, van harte welkom opnieuw op onze podcast. We hebben vandaag een heel boeiende, geëngageerde dame voor de micro die luistert naar de naam Deniza. Deniza komt helemaal uit Roeselare naar Turnhout gereden vandaag. Dat ging allemaal heel vlot heb ik gehoord. Maar misschien is het goed om even te starten met jou te vragen wat jij in je dagelijks leven, Deniza, zoal doet in Roeselare. Ja, goedemorgen Artemis en Bart. In Roeselare werk ik in Kenniscentrum Arhus. Wij zijn een bibliotheek, deels een bibliotheek, deels ook een projectmatige organisatie waar ik vooral actief ben in projecten rond jongeren. Taal en leesbevordering is een groot onderdeel. Maar ook alles wat te maken heeft met diversiteit en inclusie. Het laatste doe ik eigenlijk vooral als side hustle of als hobby noem ik het nog steeds, maar ik ben wel van plan om daar binnenkort serieuzer mee aan de slag te gaan. Ik denk vooral met mijn eigen achtergrond was ik heel gefascineerd geweest. Zo vraag ik me af, heb ik ervoor gekozen of heeft het mij gekozen om daarmee bezig te zijn? Dus ja, dat is een beetje waar ik in mijn dagelijks leven mee bezig ben. Je triggert me al direct, want je verwijst ook naar je achtergrond. Kun je daar iets meer over zeggen? Ik ben geboren in Kosovo, 29 jaar geleden ondertussen. En op mijn derde zijn we gevlucht uit oorlog. We hebben toen een jaar in Verviers gewoond in België. Nooit met de bedoeling om hier te settelen. Vooral echt weg uit de oorlog, de veiligheid opzoeken. En eenmaal de oorlog voorbij was of het toch weer veilig was, zijn wij terug naar Kosovo gegaan met ons gezin. Dat is dan mijn ouders en mijn broer en ik. Maar daar, mijn ouders hadden dan wel heel rap het gevoel dat er niet veel in aanbieding was voor onze toekomst. En hebben we heel snel beslist om toch wel weer te kijken om richting België te komen. Niet meer Wallonië, maar liefst West-Vlaanderen. Heel bewuste keuze van mijn ouders omdat ze een beetje bang waren dat we te rap in verschillende community's gingen geviseerd worden. Of dat is toch altijd hoe mijn ouders het hebben uitgelegd. We hebben heel veel familie in het Brusselse. Daar wilden ze ook niet gaan wonen. Dus echt wel West-Vlaanderen. Eerst is mijn papa naar hier gekomen. Hij heeft dan gewerkt in Brugge. En eenmaal alles wat ok was zijn we hem via gezinshereniging gevolgd. Dan had hij werk gevonden in Roeselare en een huis. En wij zijn dan achterna gekomen. En ik denk dat ik de dag nadat ik hier toekwam in België al naar school ging. Ik zei het voor het gesprek net al: mocht je het niet zeggen, je zou het ook niet horen. Je klinkt als een echte Roeselaarse. Ja, dat weet ik. Probeer wel AN te praten. Roeselaars kan ik niet en Roeselaren horen wel dat ik geen echte West-Vlaamse ben, want dat dialect begrijp ik ook niet. Ik was zes jaar, dus die taal heb ik heel gemakkelijk opgenomen. Maar ook als ik terugdenk aan die eerste schooldag. Ik weet wel dat ik mijn leerkracht niet begreep, maar ik heb geen herinnering aan het niet kunnen Nederlands spreken. In mijn geheugen kon ik zelfs voor de oorlog Nederlands spreken. Wat niet kan natuurlijk. Maar omdat ik ook denk in het Nederlands is mijn brein heel Nederlandstalig beïnvloed. Ook Albanees natuurlijk. Kosovaars is geen echte taal. We spreken Albanees, maar het Nederlands was altijd een deel van mijn leven, in mijn ervaring toch. En dus je bent tot op vandaag in West-Vlaanderen blijven plakken. Ja, ik blijf altijd in Roeselare bij de kerktoren gebleven, maar ja, binnenkort hoop ik daar wel verandering in te brengen. Tijd voor de wijde wereld. Je sprak over een een side activity, voor jou nog een beetje in de vrijetijdssfeer, maar daar ben je nog meer dan in je huidige job met het thema inclusie en diversiteit bezig. Omdat je daar zelf vanuit je eigen ervaring iets over te vertellen hebt en expertise in opgebouwd hebt. Ja. Ik was er eigenlijk altijd mee bezig. Vooral integratiegewijs denk niet dat ik heel veel moeite heb gehad om te integreren. Niet veel jonge kinderen die hier toekomen moeten heel actief integreren, vind ik. Naar school gaan helpt daar heel veel bij. Ik denk dat grote integratie uitdagingen bij volwassenen zitten. Maar als we zoeken naar een gepaste identiteit die een goeie mengeling is van beiden, maar waar je je toch goed bij voelt, wat voor mij altijd een uitdaging is, het erbij horen.  Ik heb op dit moment ook niet het gevoel dat ik 100% in Vlaanderen hoor, of 100% in Kosovo. En ik zoek dat soms ook wel op, mijn Kosovaarse identiteit door fysiek naar daar te gaan en nog eens te voelen van oké. Ik heb het precies nodig om nog een keer geshockeerd te worden dat ik niet 100% Kosovaars ben. Want als ik hier te lang ben geweest, de jaren in België heb meegedraaid, voel ik mezelf wel wat ontwortelen of zo. Dus ik denk dat dat gevoel van verlangen naar belonging of naar het bijhoren kenmerkt wel een heel stuk van mijn leven. Want het is een voortdurend aanpassen of je sociaal wenselijk beginnen gedragen. En dat zijn wel dingen die ik soms zie bij andere mensen met een migratieachtergrond van mijn leeftijd. Ik heb een vriendin van Marokkaanse origine. En ik kan heel goed herkennen, dit is heel sociaal wenselijk in deze setting omdat er Vlamingen zijn. Maar we doen dat niet bewust. Dat is zo'n aangeleerd automatisme. En dat is wel jammer omdat, je weet gewoon niet altijd: Ben ik nu wie ik ben? Dat zijn toch de vragen waar ik mee bezig ben in mijn vrije tijd. Ik heb dan ook sociaal werk gestudeerd vanuit het grote engagement en verlangen om een impact te hebben. En ook met de droom om ooit terug te gaan naar mijn land en iets te doen van project. En dan in mijn laatste jaar kon ik een keuzetraject kiezen of specialisatietraject en heb ik gekozen voor migratie en intercultureel werken waarin dan een stukje diversiteitsbeleid zat. Waarom is diversiteit interessant voor organisaties en bedrijven? Dan dacht ik: Wat heeft dat ermee te maken en zelfs ook op de non-profit en in de privé. Nog nooit over nagedacht en dan ontdekt dat er zelfs verdienmodellen aan vasthangen. En toen zat ik met echt de vraag van dat is dan super logisch om divers te rekruteren en met diverse mensen samen te werken. Waarom doen wij dat niet? Een beetje vanuit heel naïeve vragen natuurlijk. Ik dacht dat is nu toch super normaal. Ik zie echt nog schema's en tabellen voor me, want ik heb daar nog foto's van. Ik ben zelf ook boeken beginnen lezen van stel je hebt een project waarrond je wil brainstormen. Het is een groep van mensen die heel erg op elkaar lijken die daarover brainstormen. Dezelfde achtergrond, zelfde studies, precies zelfs dezelfde kledingstijl, ... dat ging echt heel ver. En dan heb je een groep heel diverse mensen die brainstormen rond dat project en gewoon de succesratio van dat tweede project was zoveel groter dan dat eerste project, want die bevestigen elkaar ook voortdurend. Die zitten in dezelfde mindset. En dat was dat ook. Die brainstorm was veel sneller gedaan bij de eerste dan bij de tweede, want bij de tweede waren heel wat meningsverschillen. Je moest elkaar overtuigen en argumenteren. En dat vind ik ook super interessant om te zien en het is gewoon altijd zo logisch. Je leest dat, je bedenkt daar een kader rond of je weet, ... ik heb dat een keer meegemaakt en inderdaad dat was ook veel makkelijker of veel evidenter, veel succesvoller. En dan had ik de microbe te pakken en ik lees daar ook supergraag over. Ik zat toen in mijn eerste jaar toen ik er al een beetje mee begon bezig te zijn. Ik ging heel graag naar lezingen over vluchtelingen en over mensen die iets betekenden. En dan werd het erger. Dan ben ik daar echt actief naar gaan zoeken. Waar kon ik lezingen volgen en mensen ontmoeten die daar echt mee bezig zijn? Ik grijp nog even terug naar wat je net zei. Ik dacht dat je zei dat het je afstudeeropdracht was waar je mee bezig was rond hoe kan inclusie ook in organisaties sterker neergezet worden? Dat was één van de vakken in de vakken hè? Want dat is toch zo evident, zeg je. En waarom gebeurt het dan te weinig? Als het toch zo evident is. Wat is jouw analyse? Hoe ik het, hoe ik het soms zie. Je kan mensen misschien wel aanwerven om bij jou te komen werken, wat al een uitdaging is, maar die blijven niet lang want de arbeidssfeer is misschien niet aangepast aan de noden van die persoon, dus ik vind ook, ... Ik spreek ook wel vooral over West-Vlaamse context. Misschien is dat hier iets minder van toepassing? De Kempen en West-Vlaanderen lijken in veel opzichten op elkaar Dat is dan iets herkenbaarder dan ik denk maar in West-Vlaanderen is er wel een heel traditionele werkcultuur. Heel weinig diversiteit op de werkvloer, zeker hoe hoger je komt in de hiërarchie, hoe minder diversiteit er is. Het is ook algemeen geweten dat mensen mensen rekruteren die op hen lijken en dat zie ik ook. Ik zie dat ook gewoon life altijd. Ook de interpretatie van wat kwaliteit is, is heel westers. Daar heb ik ook onlangs over nagedacht met iemand die HR studeerde. Wat is kwaliteit in het westen en wat is kwaliteit bijvoorbeeld in mijn land of in haar land. Dat waren heel verschillende zaken. Hard werken en op tijd komen. Ja, soms is dat ook niet super belangrijk. Of wordt daar niet zo hard aan getild in andere Het culturen. hard werken natuurlijk wel, maar het op tijd komen of planmatig te werk gaan, niet in elke job is dat nodig. Dus ik denk dat die lat soms heel hoog ligt. Maar ook gebrek aan kennis over de verschillende gemeenschappen die er zijn. Ook soms het stellen van vooroordelende vragen of soms wat ongepast. Ik denk dat er heel veel zaken zijn die aantonen dat het werkleven of het bedrijfsleven soms ook gewoon nog niet klaar is of niet genoeg de interne oefening heeft gemaakt om divers te rekruteren of inclusief te zijn. En eigenlijk zeg je: de benefits zijn zo voor de hand liggend. Maar er zijn heel wat drempels om er te geraken. Ja, ook misschien wat angst van mensen om hun plaats af te staan. Als ik met mensen in gesprek ga over meer diversiteit in de organisatie dan: ja, we hebben al tekort of we zijn allemaal veel. Ik kan mijn job niet verliezen. Ook het feit van met quota werken gaat precies ten koste van jou als persoon. En dat is zo mijn job. Of eigenlijk ben ik als ik eerst. Hoewel ik me kan voorstellen dat dat argument in een krappe arbeidsmarkt wat minder speelt hé. Het gaat nu veel meer om we hebben überhaupt te weinig mensen. We vinden ze niet om de dingen te kunnen doen. Dat hoor je vaak bij werkgevers vandaag. Maar wat ik je tussen de regels door eigenlijk ook horen zeggen is dat we misschien inclusie ook vanuit een professionele context nog te veel zien als, we moeten zorgen dat we mensen aanwerven vanuit een andere achtergrond, vanuit laten we zeggen één of andere minderheidsgroep. En we moeten vooral dat doen op een manier dat wij onszelf niet te hard moeten aanpassen.  Wellicht is het ook onvermijdelijk dat het een aanpassing langs twee kanten vergt. Ja, dat het helpt met integratie natuurlijk. Je leert samenleven. ‘t Is niet alleen maar aan de persoon die naar hier komt om zich om zich aan te passen. Ja, dat is iets wat ikzelf ook vaak meekrijg in gesprekken met werkgevers. Dat ze merken van de wil is er wel. Het besef ook wel, maar heel vaak gaat het over een soort van ongemak uit de weg gaan. Vanuit een zorg om het goed te doen. Wij willen fatsoenlijk omgaan met iedereen, maar met de mensen die ik nu ken die hier zijn, weet ik al hoe ik dat kan doen. En ik wil niet per ongeluk op iemand zijn tenen trappen of per ongeluk iets fout doen. Maar stel je voor dat je een manier vindt om dat ongemak om daar toch op een goeie manier mee om te gaan. Dan ga je uiteindelijk ook veel zorgender kunnen zijn en veel meer aandacht hebben voor de noden, ook van de mensen met wie je dacht dat er geen ongemak was of dat er geen noden waren. Dus uiteindelijk denk ik als je je adaptief kunt opstellen naar een veel grotere diversiteit, dan ga je ineens ook meer diversiteit zien bij de mensen die dat ge al rond u had. En dan kun je ook uw werksfeer en uw arbeidsomstandigheden daar beter voor maken. Ja, dat is waar. Dat ken ik ook zeker wat jij nu zegt. Niet iedereen is bezig rond die thema's, maar er wordt wel verwacht in een bedrijfscultuur dat je inclusief bent en mee bent en dat je open staat voor iedereen. Maar het is niet raar dat mensen wat wantrouwig zijn of angst hebben voor het onbekende. Dus wat ik zie als eerste stap dat alle organisaties moeten doen als ze daarrond willen werken is eigenlijk, ook al is het een uitsluitend witte organisatie, eigenlijk moet je natuurlijk al beginnen bij het belongingsgevoel van de collega's of de medewerkers dat je op dat moment in huis hebt op punt te krijgen. Want als zij zich al niet goed voelen of al zoiets hebben van, niet alleen op het werk, misschien hebben ze ook van thuis uit. Het is altijd voor mensen met migratieachtergrond of voor mensen die werkloos zijn dat er heel veel effort voor wordt gedaan. En ik doe zoveel moeite en ik word dan niet gehoord op mijn werk. Al die negatieve gevoelens zorgen ook wel voor een beetje een verzuurde houding, denk ik. Vooral als er op de werkvloer totaal geen ruimte is voor gesprekjes daarrond of training. Ik heb persoonlijk zelf ook een collega die mij ooit aansprak op het feit van ik ben geen racist, maar ik snap ook niet waarom ik het N woord niet mag zeggen. En dat is ook oprecht iemand waar ik nog nooit negativiteit van heb ervaren of dat is een heel lief aangenaam persoon. En die durfde dat bijna ook niet toegeven dat ze dat niet begreep en ook ja, onze generatie, de digitale generatie zoekt rap dingen op. Maar iets oudere collega's misschien zijn daar ook oncomfortabeler in en weten niet waarom mag ik dat ook niet zeggen. Of ik bedoel dat niet slecht. Ook over andere woorden, dat gaat ook nog over gender thema's misschien. Er moet daar gewoon en een plaats voor zijn in de organisatie om erover te kunnen in gesprek gaan en ook te meten als werkgever. Oké, daar zitten de pijnpunten en daar kan ik expertise voor inhuren of iets voor aanbieden zodat collega's er wel mee kunnen leren omgaan. En ‘t is ook soms een beetje een handelingsverlegenheid noemen wij dat. Soms durven ze ook niet te stappen naar iemand die er anders uitziet. Gewoon uit angst. Zoals jij ook zegt, maar ook een beetje uit beschaamdheid. Dat is niet gemakkelijk. En uiteindelijk mensen die elkaar ontmoeten. 90% verloopt dat positief want mensen spreken mensen. En als jij vriendelijk bent gaat die automatisch vriendelijk zijn tegen jou. Dat zit eigenlijk heel in de basics. En soms denk ik we zijn eigenlijk heel zotte formules aan het uitvinden om zoiets menselijks uit te leggen. Ja, je hebt gelijk. Je sprak over dat dat jou hard bezig houdt. Dat je daar zelfs in enige zin wat activistische neigingen toe hebt. Wat houdt dat in? Wat doe jij daar rond dat thema zelf? Of wat wil je daar nog meer in gaan doen? Ik ben ermee begonnen in mijn eerste jaar. Dan is mijn activisme aangewakkerd. Of ben ik echt stappen beginnen zetten. En vroeger droomde ik daar al altijd van. Mijn vader was zelf ook politiek activist in tijden van Joegoslavië. Ja, nu Slovenië dus. Om altijd op straat te komen tegen het regime van Milosevic. Bij ons is dat ook iets waar hij heel veel over vertelde thuis en benadrukte dat het belangrijk is om op te komen voor je waarden en te vechten voor hetgeen waar je in gelooft. Maar ik heb al heel lang niet gedaan. Een beetje uit angst van hoor ik in die ruimte en ik zie niemand die dat doet. Dan zie ik vanuit mijn cultuur, de meeste Kosovaarse meisjes doen geen zo'n dingen. En dan had ik les van Andy Debrabandere, een socioloog en hij vertelde Dat is aan mij. Ik denk dat dat de start was van mijn activisme. Want op een bepaald moment zei hij, je netwerk is je grootste rijkdom. Je kan nog zoveel geld hebben als je wilt, maar als je een heel homogeen netwerk hebt of je bent dokter en al je vrienden zijn dokters. En daar stopt het. Het moment dat je auto kapot is en je kent geen garagist, dan mag je nog je chirurgische vriend opbellen, maar ik die gaat je niet kunnen helpen. Maar als je Jan met de pet bent en je hebt een vriend die kapper is en iemand die bakker is en een garagist en iemand die misschien in de gemeenteraad zit. Zo'n beetje een divers netwerk. Dan ben je eigenlijk een heel rijk persoon. En op dat moment besefte ik dat ik een heel arm netwerk had, want ik kende vooral Kosovaarse mensen. Onze ouders werkten een beetje in dezelfde sectoren. Onze mama's waren poetsvrouw en onze papa werkte in de bouw. Dat was zo'n beetje ja, de voorbeelden waar ik mee ben opgegroeid. Oké, onderling persoonlijk waren zij natuurlijk heel divers van elkaar. Maar qua wat kunnen ze mij leren of kunnen ze mij wegwijs maken in de maatschappij, besefte ik. Ja, ik ken eigenlijk niemand. Ik woon al zo lang in Roeselare. Ik ken alleen maar de mensen waar ik bijna gedwongen mee in contact kom. Dat zijn dan ook mijn leerkrachten misschien, maar daar stopt het ook. En toen was een eerste stap. Toen zij hij: hoe kan je dat doen om je netwerk te verruimen? Vrijwilligerswerk was een optie en toen dacht ik oké, wat kan ik doen van vrijwilligerswerk? En ben ik in de studentenraad aangesloten en op dat moment ook in de jeugdraad van Roeselare. En dan is de bal aan het rollen gegaan. Ben ik nooit meer gestopt. Ik vond dat zo leuk om te doen. Dan ben ik ook voorzitter geworden van de overkoepelende studentenraad van de Vives Hogeschool. En je netwerk groeide exponentieel. Ja, superhard. En ik had het zelf niet meer onder controle en ik kreeg dan ook door het feit dat ik ook een paar keer was gaan protesteren aan het kabinet van Theo Francken, indertijd staatssecretaris van Asiel en Migratie. Dat vonden mensen wel een coole link om je daar vragen over te stellen en misschien over, je bent een vluchteling, je bent heel geëngageerd en toen heb ik ook wel aan den lijve ondervonden dat sinds ik mij begon te engageren en wat activisme deed, maar ook ook wel soms het voortouw te nemen voor anderen. Ja, zo zijn er heel veel deuren voor mij opengegaan die misschien moest ik al die dingen niet gedaan hebben en gewoon braaf gestudeerd hebben, ze mij ook misschien niet echt veel hebben bijgebracht. Je zou nooit op deze podcast stoel terecht gekomen zijn. Je bent eigenlijk met dat thema vandaag in je huidige job ook maar een beetje zijdelings bezig. Het is, begrijp ik van jou, in Roeselare ook nog geen groot beleidsthema waar hard op ingezet wordt. Mag ik dat zeggen? Er zijn heel veel grote vooruitgangen geweest de afgelopen jaren, dat wel. Maar ik vind dat ze nog heel braaf zijn in Roeselare en West-Vlaanderen. Dan zijn we nog heel braaf als ik kijk naar Brussel Antwerpen zijn er wel heel veel leuke voorbeelden waarvan ik soms denk zij doen het, wij kunnen dat toch ook? Maar je moet de mensen wat tijd geven. Geef eens wat voorbeelden, waar denk je dan aan? Van zij doen het, wij kunnen dat ook. In het Brusselse zowel als in het Antwerpse zijn er veel mensen met een migratieachtergrond die wel echt topposities bekleden. Maar in Roeselare ken ik eigenlijk niemand. Bijvoorbeeld in de stad van Roeselare werken er, ik durf het bijna niet zeggen, ik denk minder dan vijf mensen met een migratieachtergrond. En dat is een heel groot stadsbestuur. En in veel andere organisaties in West-Vlaanderen is dat een beetje hetzelfde. Net voor het gesprek zei je dat je eigenlijk toch van plan bent om dat stuk van je professionele leven nog wat uit te bouwen. Wat is je ambitie daarin? Op dit moment word ik soms gevraagd om workshops te geven of keynotes of samen methodieken uit te denken met organisaties. Ik geef eigenlijk vooral mee wat ik weet. Ik zeg niet dat ik al heel succesvolle methodieken heb. Ik heb zelf ook heel veel vormingen en trainingen gevolgd, dus I spread the word een beetje. Maar ik ben ook een boek aan het schrijven. Dat is ook iets waar ik graag in verder wil. Ik ben altijd een grote lezer geweest. En ik schrijf heel veel. Ik heb altijd dagboeken bijgehouden en blogs die niet online staan. Gelukkig. Maar zo'n dingen vind ik wel belangrijk om verder te zetten. Dat ik kan maken dat er iets is waar mijn hart in ligt. En waar ik ook heel hard van droom is misschien iets op te zetten voor jongeren in West-Vlaanderen met een migratieachtergrond om hen wat te leren netwerken en te leren uit hun comfortzone stappen en ook wel op die white spaces te durven komen. Want dat is bij ons wel iets, die mengen heel weinig. Er bestaan daar ook heel veel vooroordelen langs beide kanten in. Uhm. ‘t Is ook soms vanuit verschillende culturele gemeenschappen ben je een schande als je te hard integreert of te hard op white spaces komt. Je moet een beetje de juiste balans vinden, terwijl dat er daar heel veel voordelen aan gekoppeld zijn. Dus ja, zoiets bestaat bij ons nog niet, dus daar droom ik ook wel van. Het is zo het ondernemende en daar iets mee doen op mezelf, allee op mezelf klinkt zo erg, niet op mezelf maar samen met andere mensen, maar ik wil daar wel een initiatief in nemen. Dat is wel iets wat ik naast mijn job, wat eigenlijk echt al een drukke job is, probeer te doen. Maar ja en dan ga ik ook nog efkes een boek schrijven tussendoor. Dat is meer ontspanning. Dat is eigenlijk alle frustraties. Als je een boek wil gaan schrijven, dan heb je ergens de drang om een boodschap de wereld in te sturen. Wat zou die boodschap vooral zijn? In mijn opgroeien waren er eigenlijk geen boeken die gingen over het Kosovaars zijn. Maar ja, ik ben er wel een beetje door gefascineerd omdat wij heel Europees acceptabel zijn of zo. Geografisch gezien liggen wij ook niet in een ander continent, maar we zijn een zodanig klein landje altijd. Ja, wij hoorden altijd bij Servië of mensen zien dat een beetje als deel van Servië. We zijn ook maar sinds 2008 onafhankelijk. Die oorlog was daar dan geweest, maar we zijn een heel nationalistisch trots volk. We hebben een eigen normen- en waardenkader. Ja, redelijk patriarchaal, een beetje ouderwets als ik het zo mag zeggen. Zeker qua mentaliteit zijn er wel heel wat dingen waar ik niet mee akkoord ga. Die invloed is zo sterk aanwezig ook geweest in mijn opvoeding in Roeselare. We hebben een gemeenschap van Kosovaren. We zijn eigenlijk overal. In elke stad heb je Kosovaren of Albanezen. Ik maak altijd onderscheid tussen Kosovaren en Albanezen omdat ik het woordje Kosovaren gewoon wil verspreiden. Maar ik miste daar heel wat boeken rond, zeker als ik wat volwassener werd. En ik las dan boeken van schrijvers met een andere achtergrond. Ja, dat waren vaak Marokkaanse schrijvers, want die gemeenschap is natuurlijk al veel langer aanwezig in België en hebben ook al denk ik al die fenomenen doorlopen. Maar ik herkende mezelf er niet altijd in want aan mij zie je niet bijvoorbeeld dat ik van een andere cultuur ben of je ziet niet dat ik moslima ben, maar toch heeft dat wel een invloed op mijn ontwikkeling gehad en ik was er altijd hongerig naar. Dus iedere keer dat ik dan wel een Albanese schrijver ergens tegenkwam, dan dacht ik, ah nee gaat het daarover, nee. En het was altijd een beetje teleurstellend wat ik las. Dus mijn boodschap waar ik in mijn boek over spreek gaat ook heel veel over die biculturaliteit, het opgroeien met ja, ik wil een goeie Kosovaarse dochter zijn, maar ik wil ook wel een leuke job. Of ik ben ook ambitieus. Hoe match ik dat? Maakt dat nu van mij echt een niet geschikte echtgenote zoals veel mensen zeggen? Moet ik daarvoor echt minder praten of minder kritisch zijn? Die vraagstukken komen aan bod, maar ik ga er ook over in gesprek met andere Kosovaarse vrouwen. Maar niet enkel in België. Eigenlijk overal, want ik zie ook wel een andere interpretatie van onze cultuur van Kosovaren die bijvoorbeeld in Duitsland of Zwitserland zijn opgegroeid. En ja, wij horen nooit ergens thuis. We gaan naar Kosovo en daar zijn we de Europeaan, de geprivilegieerde, de rijke. Dan denk ik. We hebben superveel belastingen die we moeten betalen. Ze weten niet hoe duur en hoe anders het leven in het buitenland is, omdat alles daar natuurlijk anders is. Het is ook een beetje een boodschap naar hen toe of een inkijk en ons leven hier en vooral ook ergens een pleidooi. Daar wil ik ook de nadruk op leggen naar minder hard te zijn voor elkaar, want we oordelen heel graag over elkaar. Ja, die is te Kosovaars en die is te geïntegreerd en ik denk, we maken allemaal een beetje datzelfde parcours mee en iedereen klaagt dat het moeilijk is of iedereen klaagt dat er geroddeld wordt. Maar iedereen doet ook mee aan dat roddelen en ‘t is ook een beetje dat dat ik wil verspreiden. Je bent eigenlijk een goeie Kosovaar wanneer je ook een goed mens bent. Als je je eigen dromen wil najagen, doe maar. Maar judge niet als iemand anders iets helemaal anders is dan wat jij doet. Het gaat een beetje daarover. En die uitdaging die je nu beschrijft. Ik kan mij voorstellen dat die voor vrouwen nog groter is dan voor mannen. Ja, eigenlijk wel. Dat vind ik jammer genoeg wel. Omdat de verwachtingen en de normen naar vrouwen, zeker ook vanuit de cultuur waar je vandaan komt, toch heel anders liggen dan voor mannen. Ja, eigenlijk heel traditioneel. Een goeie vrouw is iemand die goed kan koken en kan schoonmaken. Maar ook het wordt zeker aangemoedigd om te werken en om een job te hebben. Maar ‘t is ook te zien wat voor job je hebt. De soort job die ik doe bijvoorbeeld, waarvoor ik veel in sociaal contact moet treden met mensen, dus ook met mannen en gewoon een heel open houding moet hebben, wat in veel culturen heel flirterig kan overkomen, heb ik deze zomer nog gehoord zelfs. Iemand die zei, je hebt een heel flirterige persoonlijkheid. En dan zei ik, kan je dat een keer beargumenteren? Ja, je kijkt gewoon recht in de ogen als je praat en je lacht. Dan dacht ik, dat is gewoon beleefd zijn. Ik heb ook uitgelegd, in België zijn dat beleefdheidsvoorwaarden. Maar daar wordt het dan geïnterpreteerd als je bent open, je bent te flirterig, dus ja dat maakt je dan al een minder betrouwbare echtgenote. Zo, die dingen zijn bij ons nog een klein beetje, we lopen daar nog wel wat in achter. Maar ik neem het hen zeker niet kwalijk, want in Kosovo, we mogen eigenlijk nog maar sinds dit jaar in januari visumvrij reizen. Dus mijn familieleden hebben sinds dit jaar eindelijk de kans om de wereld te zien en daarvoor hebben zij alleen maar Kosovo gekend. Iets dat werd opgelegd en het was een heel onderdrukt volk. Ik heb zelfs een politiek verleden, dat is al helemaal not done, met affiches in de stad rondhangen. Hoe durf je? Ja, waar je recht in de camera kijkt. Ja, recht en lacht. Maar daarover verschillen de meningen. Veel mensen zeggen dan wel op een bepaald moment van ah, goed. Op een bepaald moment, ik weet nog de periode toen ik begon activistisch te worden. Daar werden mijn ouders wel heel vaak op aangesproken door andere ouders dat ze mij moesten tegenhouden en meer onder controle houden. Maar eenmaal dat ik dan het gemaakt had, ik was afgestudeerd, maar ook, ik was dan ook verkozen in de gemeenteraad en dan mocht het, dan was het van ah ja oké en nu heb ik het gevoel dat ik precies alles mag. Ik heb mezelf al bewezen. Maar dat is ook natuurlijk een nadeel, want de lat ligt gewoon super hoog eenmaal dat je dat respect hebt gewonnen. Ja, dat is ook het probleem met die rolmodellen. Je legt de lat zodanig hoog om het goede voorbeeld te zijn. Eerst en vooral niet iedereen wil dat doen. Dat is niet voor iedereen weggelegd, dat interesseert niet iedereen. Maar het is ook, ik denk ook altijd dat ik vanuit een heel naïef perspectief of vanuit een heel naïef idee van dat lukt wel, daar altijd mee ben begonnen. En dan lukte dat ook. Maar ook niet omdat ik besefte wat ik aan het doen was, denk ik. Want soms denk ik nu, amai, moest ik weten hoeveel werk ik moest steken in de gemeenteraad, dan had ik daar nooit zelfs durven aan beginnen, uit angst dat ik het niet kan. Het is echt zo die naïviteit heeft me wel geholpen om dingen te doen. Maar ja, zoals ik het zeg, niet iedereen wil dat doen. En je bent op een punt dat je zegt, ik ben nu eigenlijk een soort rolmodel, maar ik word dan ook wel ... Alles wat ik doe en zeg, wordt wat met een vergrootglas bekeken en in die zin ligt de lat hoog. Ja zeker, je moet wel aan die verwachtingen blijven voldoen. Zeker. En het is gewoon ook gevaarlijk voor andere mensen. Ik vind, rolmodellen moeten heel toegankelijk zijn, want ik ken ook heel wat rolmodellen die echt wel heel succesvol zijn en heel zotte zaken hebben bereikt. Maar je moet ook weten. Dat is ook in de Vlaamse Gemeenschap zo. Dat zijn heel schaarse posities. Je kan niet van elk persoon met migratieachtergrond verwachten dat dat het doel is. Sommige mensen dromen er gewoon van om nail artist te worden. En ik vind een rolmodel eigenlijk al iemand, ik heb er ook over nagedacht wat voor mij eigenlijk rolmodel is, gewoon iemand die durft een beetje uit de comfortzone te stappen en z'n dromen najagen. Dat is al een rolmodel. Maar je moet niet elke week in de afspraak uitgenodigd worden bij manier van spreken. En dat vind ik zo een beetje de risky kant van rolmodel zijn. Maar ook ja, je krijgt ook zelf heel veel backlash, want mensen denken dat ze wel weten wie je bent of zoeken net naar flaws? Het maakt je gewoon niet zo toegankelijk. Ben je dan een rolmodel? Ik weet het niet. En je vertegenwoordigt ook niet meer de groep die je wil vertegenwoordigen, want de kloof ... Ik merk dat bijvoorbeeld heel hard, ik heb een jaar gemeenteraad gedaan, dan ben ik er ook bewust uitgestapt omdat ik merkte dat de periode voor ik politicus was, want je wordt dan echt wel zo aanzien, je bent niet meer Deniza, je bent die persoon van die partij. Was ik vroeger in bepaalde organisaties, toen was het allemaal ok dat ik langskwam en op bepaalde momenten aanwezig was. Maar ook voor de dag van verzet tegen armoede. Ik heb daar vaak in meegewandeld, gewoon in die parades. Maar eenmaal ik in de gemeenteraad zat, werd er wel anders naar mij gekeken. Dan hoorde ik tot die mensen en dan had ik het gevoel dat ze mij niet meer vertrouwden of zo. Er werd ook wel op gelet, bij communicatie naar mij toe en dat vond ik echt niet leuk en ik dacht ... Ik had ook op een bepaald moment niet meer het gevoel dat ik wist waar het over ging of wat er gaande was. Wat zijn de evoluties geweest. Wat gebeurt er hier nog allemaal. En dan ging ik ook niet meer zo graag want ik voelde me een beetje uitgesloten of zo raar bekeken. En eenmaal ik dan gestopt ben, voelde ik me wel weer zo, mezelf. Ik wilde zo niet meer die afstand voelen. Eigenlijk kaart je een probleem aan waar wellicht veel mensen mee kampen. Die uit groot idealisme en met een groot engagement in de politiek stappen en vervolgens zit je daar en krijg je een stempel op je hoofd en word je door heel wat mensen anders bekeken waardoor je relatie weer verandert en je dezelfde rol niet meer kan spelen. Enfin eigenlijk is dat op zich ook wel een maatschappelijk probleem als het engagement in de politiek ertoe leidt dat je afstand creëert, dan is dat een intrinsiek probleem van ons systeem bijna. Ja, dat is, want ook als ik dan bijvoorbeeld bepaalde standpunten wilde verdedigen op de gemeenteraad en ik wilde daarover in gesprek gaan met mensen of organisaties, dan stonden die daar niet altijd voor open, want die kregen dan ook vragen van andere partijen en ze mochten geen kleur bekennen en dan dacht ik, maar eigenlijk gaat het bij mij niet om ‘ik wil per per se mijn gelijk halen in de gemeenteraad', wat wel vaak het geval is, want het is daar vooral ego's en gelijk halen. Maar ik wil vooral echt … Het is daar toch dat we dit probleem moeten bespreken en ik wil jouw boodschap verkondigen dus. Maar ja, iedereen zegt dat waarschijnlijk, dus die vertrouwde mij evenmin als die andere politici dat vroegen. En dat is ook gewoon niet de manier waarop ik wel werken. Ik wil constructief samenwerken. En dat was ook mijn naïviteit dan in de gemeenteraad. Ik dacht dat we gingen samenwerken, maar ik voelde hier niets samen. Het was allemaal tegen elkaar. Als ik deze week iets vroeg, werd het misschien uitgelachen, maar de maand later werd het door een andere partij voorgesteld en dan was dat oké. Ik vond dat echt raar om te begrijpen. Het was echt theater. Ja, maar nu zijn we helemaal aan het afwijken over politiek. Dat is een interessant thema voor een volgende podcast. Ja, inderdaad. Maar dat was dan het probleem altijd, om terug te komen op rolmodellen, waar ik heel allergisch aan ben geworden. Ja, ja, maar je hebt dat snel ingezien bij jezelf van oei, dit voelt niet juist aan. Nee, ik ben echt een heel intuïtief persoon en als mijn buikgevoel niet juist zit, het zit heel snel niet juist, dan kan ik niet meer verder doen. Af en toe kijk ik eens, en zeker naar het einde van het gesprek, naar Artemis, want die heeft vaak nog een brandende vraag die toch gesteld moet worden. Ja, misschien toch dat politieke niet helemaal loslaten. Maar je haalt wel aan dat eigenlijk het moeten draaien om verbinding. Het stukje netwerk hoorde ik ook al naar boven komen dat dat zo belangrijk is. Wat zou jouw advies nog zijn Denise, rond hoe dat we meer verbinding kunnen creëren in de samenleving en is misschien de werkplaats of de werkvloer daar een soort oefening voor? Of hoe zie jij dat? Ik ga zeker akkoord dat verbinding meer sterkte uitdraagt. Als je gewoon kijkt naar een net, dat is ook verbonden aan elkaar. En hoe steviger dat net, ja, hoe sterker het geheel. Als ik daarover nadenk moet ik ook heel hard denken aan Bart Brandsma zijn polarisatie theorie. Ik denk dat het op dit moment het probleem is dat de extremen heel hard aan het woord zijn. Ja, die extremen communiceren vaak ook op een bepaalde manier dat het voor heel veel mensen begrijpelijk is wat ze zeggen of niet met moeilijke woorden. Dus ik denk, puur op die theorie, en dat is ook gewoon een heel gestaafde theorie, moeten we meer het midden in de picture zetten en meer aan het woord laten. Dat zijn vaak ook zo de meer bescheiden mensen of zo, de meer op de achtergrond. En die hebben heel wat te zeggen, maar eigenlijk komt daar ook niet veel aan bod. Op de werkvloer, om op jouw vraag te antwoorden … Ik ben ook niet echt voorstander van mensen die zeggen, ik ben in een vergadering en iedereen moet zijn mening zijn. Ik ben niet echt van dat principe dat iedereen zijn mening moet zeggen. Er zijn soms zodanig uitgesproken meningen die dan ook redelijk hoogdrempelig klinken omdat die persoon dat misschien gewend is om op die manier te praten, waardoor iemand met een andere mening, die het misschien wat minder goed kan formuleren, maar dan zo tot de middenmoot behoort, iets meer genuanceerd, niet aan bod komt want die mening was al zodanig ja, anti of voor en echt heel uitgesproken wat heel afschrikkend werkt. En ik vind, als organisatie of als teamleider of manager, raad ik altijd aan van die mensen wel wat in toom te houden en dat is al uitdagend. Ik zit zelf ook vaak in vergadering met mensen die heel uitgesproken meningen hebben en dan denk ik, ja oké, de gespreksleider mocht eigenlijk wel wat meer daar oog voor hebben gehad, want ik heb nu de helft niet gehoord. Of die mensen, je ziet dan misschien aan hun gezichtsuitdrukking dat ze niet akkoord gingen. Dus in dat opzicht, klein beginnen, al in een teamvergadering kan je al het verschil maken denk ik. Niet iedereen moet altijd zijn mening zeggen en dat vind ik over de ganse lijn. Niet alle meningen moeten altijd gevraagd worden. Oké, interessante filosofische bedenking waarmee we dit zeer boeiende gesprek afronden. Ik dank jou geweldig Deniza om helemaal tot hier te komen en dit heel boeiend gesprek te voeren samen. En ik wens jou heel veel succes in alles wat je verder onderneemt. Dank je wel en merci om mij uit te nodigen. Het was heel aangenaam. [outro] Je luisterde naar een aflevering van Let's talk about Work, de podcast van de groep WEB-Blenders. Al onze gesprekken gaan over werk, de weg naar werk, welzijn op de werkvloer en alles wat daarbij komt kijken. Je vindt ons op je favoriete podcast platform en op www.blenders.be/podcast. Op social media kan je ons volgen op LinkedIn onder podcast Let's talk about Work en op Instagram als Blenders podcast Let's talk! Ook via de Blenders nieuwsbrief kan je up-to-date blijven. Was je geboeid? Zet dit gesprek je aan het denken? Ben je zelf graag één van onze volgende gasten? Laat het ons weten via info@blenders.be en wie weet schuif jij binnenkort mee aan tafel!

Staan huidige coalities in onze centrumsteden onder druk? Uit recente peilingen blijkt namelijk dat Antwerpen een linkser en Gent een rechtser beleid te wachten staat na de gemeenteraadsverkiezingen. De kaarten worden dus geschud op 13 oktober. Net zoals de was van Theo Francken, want die domineerde afgelopen week de sociale media. Presentatie: Bart Eeckhout, Stavros KelepourisGast: Joline MaenhoutProductie: Laurens Bervoets (hoorstroom)Eindredactie: Sam Feys Wil je reageren? Mail naar podcasts@demorgen.beSee omnystudio.com/listener for privacy information.

De richting die het Europese parlement uitgaat, wordt nu vooral door de liberalen, de sociaaldemocraten en de christendemocraten bepaald. Maar de druk van uiterst rechts wordt ook daar na 9 juni voelbaar. Welke richting gaat Europa uit? En onze collega Jeroen Struys ging de hele dag mee op campagne met N-VA-kopstuk Zuhal Demir. Vorige week was hij op pad met Theo Francken. Hoe staan zij in deze verkiezingsstrijd? De Partijvergelijker vind je hier.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Zij covert de linkerflank en spreekt groene jongens en holebi's aan. Hij staat rechts, en verleidt de Vlaams Belang-kiezer. Toch zitten Zuhal Demir en Theo Francken in dezelfde partij: N-VA. Hoe kan je die twee uitersten verenigen? Dat vroeg Thibaut Renson, reporter bij Het Nieuwsblad, zich af. En daarom trok hij samen met hen op campagne. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een gesprek over een verhoging van het defensiebudget en hoe die moet gefinancierd worden, de roerende voorheffing op de nieuwe staatsbon en de peiling van weekblad Knack, op 3,5 maanden van de verkiezingen.

In Lubbeek trekt Theo Francken naar de verkiezingen samen met Open VLD, een partij die hij - om het vriendelijk te zeggen - geen warm hart toedraagt. Maar dat is Wetstraat-politiek natuurlijk. In de gemeenten zien we wel de meest uiteenlopende kartels ontstaan. Is dat plat opportunisme of niet? En wat betekenen die kartels voor de democratie in de Dorpsstraat? See omnystudio.com/listener for privacy information.

De "emmer" van Theo Francken is vol: volgens hem steunt België Israël niet genoeg. Terwijl andere mensen net zeggen dat ons land te weinig opkomt voor de Palestijnen. Aan welke kant staan we nu eigenlijk? 2023 is op weg om het zwaarste filejaar ooit te worden. Geraken we nog van die files af? En waarom is de Disneyfilm "Frozen" na 10 jaar nog altijd een succes?

Theo Francken, député fédéral N-VA sera l'invité de 7h50 ce mardi. Il répondra en direct aux questions d'Antonio Solimando. (La fête de la communauté flamande ce mardi 11 juillet ; la réforme des pensions du federal ; le sommet de l'OTAN)

En 2070, selon le Bureau du Plan, la population wallonne sera moitié moins importante que la population flamande. 4 Belges sur 10 ne veulent pas d'enfants. Qui participera au système de solidarité des pensions et des soins de santé ? Que faire ?

Een gesprek over de wapenleveringen aan Oekraïne, de asielzoekers in de Paleizenstraat en de situatie van Olivier Vandecasteele, de Belg die onterecht is veroordeeld in Iran.

Vandaag luisteren we naar het perspectief van Aya Sabi, auteur en columniste bij DeMorgen. We spreken over haar nieuw debuutroman Half Leven, haar voorgaande schrijfwerken en de vooruitgang die ze hiermee boekte doorheen de jaren. Het overschakelen van redacties, haar beef met Theo Francken en veel meer...

Van Afghanistan tot Oekraïne: de Europese Unie was het afgelopen jaar vooral druk met geopolitiek. Wat is dat eigenlijk precies, en welke lessen zijn er in Brussel geleerd van de Taliban en Vladimir Poetin? En wie zijn de voornaamste geopolitieke uitdagers van de EU? René van Rijckevorsel zit nu ruim een jaar in de EU-hoofdstad en maakt de balans op. De quizvraag van deze week luidt: Tijdens een gezamenlijk bezoek aan Ankara met Charles Michel (voorzitter van de Europese Raad) in april 2021 kreeg Commissievoorzitter Ursula von der Leyen van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan een plek aan de zijkant toegewezen. Michel nam wel plaats naast Erdogan, en protesteerde niet. Hoe wordt deze gênante vertoning in de volksmond ook wel genoemd? Stuur uw antwoord naar bruxl@ewmagazine.nl en maak kans op een Speciale Editie Europese Unie.  Vragen of opmerkingen? Mail naar bruxl@ewmagazine.nl of matthijs.van.schie@ewmagazine.nl Lees het profiel van Ursula von der Leyen hier: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/von-der-leyen-grenzeloos-gedreven-regentes-van-europa-26998w/  Lees het interview met Theo Francken hier: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/francken-helaas-zit-de-europese-unie-vol-met-wegkijkers-26824w/  Lees meer over de Europeaan om in de gaten te houden, Kaja Kallas: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/attractiepark-eu-sluiten-voor-rus-24190w/ Lees het profiel van Sanna Marin hier: https://www.ewmagazine.nl/buitenland/achtergrond/2022/05/van-instagram-naar-de-navo-19047w/  Heeft u interesse in een abonnement op EW? Ga naar www.ewmagazine.nl/abonneer Twitter: https://twitter.com/ewmagazinenl/ Facebook: https://www.facebook.com/EWmagazinenl/ Instagram: https://www.instagram.com/ewmagazinenl/ 

Van Afghanistan tot Oekraïne: de Europese Unie was het afgelopen jaar vooral druk met geopolitiek. Wat is dat eigenlijk precies, en welke lessen zijn er in Brussel geleerd van de Taliban en Vladimir Poetin? En wie zijn de voornaamste geopolitieke uitdagers van de EU? René van Rijckevorsel zit nu ruim een jaar in de EU-hoofdstad en maakt de balans op. De quizvraag van deze week luidt: Tijdens een gezamenlijk bezoek aan Ankara met Charles Michel (voorzitter van de Europese Raad) in april 2021 kreeg Commissievoorzitter Ursula von der Leyen van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan een plek aan de zijkant toegewezen. Michel nam wel plaats naast Erdogan, en protesteerde niet. Hoe wordt deze gênante vertoning in de volksmond ook wel genoemd? Stuur uw antwoord naar bruxl@ewmagazine.nl en maak kans op een Speciale Editie Europese Unie.  Vragen of opmerkingen? Mail naar bruxl@ewmagazine.nl of matthijs.van.schie@ewmagazine.nl Lees het profiel van Ursula von der Leyen hier: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/von-der-leyen-grenzeloos-gedreven-regentes-van-europa-26998w/  Lees het interview met Theo Francken hier: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/francken-helaas-zit-de-europese-unie-vol-met-wegkijkers-26824w/  Lees meer over de Europeaan om in de gaten te houden, Kaja Kallas: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/attractiepark-eu-sluiten-voor-rus-24190w/ Lees het profiel van Sanna Marin hier: https://www.ewmagazine.nl/buitenland/achtergrond/2022/05/van-instagram-naar-de-navo-19047w/  Heeft u interesse in een abonnement op EW? Ga naar www.ewmagazine.nl/abonneer Twitter: https://twitter.com/ewmagazinenl/ Facebook: https://www.facebook.com/EWmagazinenl/ Instagram: https://www.instagram.com/ewmagazinenl/ 

Van Afghanistan tot Oekraïne: de Europese Unie was het afgelopen jaar vooral druk met geopolitiek. Wat is dat eigenlijk precies, en welke lessen zijn er in Brussel geleerd van de Taliban en Vladimir Poetin? En wie zijn de voornaamste geopolitieke uitdagers van de EU? René van Rijckevorsel zit nu ruim een jaar in de EU-hoofdstad en maakt de balans op. De quizvraag van deze week luidt: Tijdens een gezamenlijk bezoek aan Ankara met Charles Michel (voorzitter van de Europese Raad) in april 2021 kreeg Commissievoorzitter Ursula von der Leyen van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan een plek aan de zijkant toegewezen. Michel nam wel plaats naast Erdogan, en protesteerde niet. Hoe wordt deze gênante vertoning in de volksmond ook wel genoemd? Stuur uw antwoord naar bruxl@ewmagazine.nl en maak kans op een Speciale Editie Europese Unie.  Vragen of opmerkingen? Mail naar bruxl@ewmagazine.nl of matthijs.van.schie@ewmagazine.nl Lees het profiel van Ursula von der Leyen hier: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/von-der-leyen-grenzeloos-gedreven-regentes-van-europa-26998w/  Lees het interview met Theo Francken hier: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/francken-helaas-zit-de-europese-unie-vol-met-wegkijkers-26824w/  Lees meer over de Europeaan om in de gaten te houden, Kaja Kallas: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/attractiepark-eu-sluiten-voor-rus-24190w/ Lees het profiel van Sanna Marin hier: https://www.ewmagazine.nl/buitenland/achtergrond/2022/05/van-instagram-naar-de-navo-19047w/  Heeft u interesse in een abonnement op EW? Ga naar www.ewmagazine.nl/abonneer Twitter: https://twitter.com/ewmagazinenl/ Facebook: https://www.facebook.com/EWmagazinenl/ Instagram: https://www.instagram.com/ewmagazinenl/ See omnystudio.com/listener for privacy information.

Van Afghanistan tot Oekraïne: de Europese Unie was het afgelopen jaar vooral druk met geopolitiek. Wat is dat eigenlijk precies, en welke lessen zijn er in Brussel geleerd van de Taliban en Vladimir Poetin? En wie zijn de voornaamste geopolitieke uitdagers van de EU? René van Rijckevorsel zit nu ruim een jaar in de EU-hoofdstad en maakt de balans op. De quizvraag van deze week luidt: Tijdens een gezamenlijk bezoek aan Ankara met Charles Michel (voorzitter van de Europese Raad) in april 2021 kreeg Commissievoorzitter Ursula von der Leyen van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan een plek aan de zijkant toegewezen. Michel nam wel plaats naast Erdogan, en protesteerde niet. Hoe wordt deze gênante vertoning in de volksmond ook wel genoemd? Stuur uw antwoord naar bruxl@ewmagazine.nl en maak kans op een Speciale Editie Europese Unie.  Vragen of opmerkingen? Mail naar bruxl@ewmagazine.nl of matthijs.van.schie@ewmagazine.nl Lees het profiel van Ursula von der Leyen hier: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/von-der-leyen-grenzeloos-gedreven-regentes-van-europa-26998w/  Lees het interview met Theo Francken hier: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/francken-helaas-zit-de-europese-unie-vol-met-wegkijkers-26824w/  Lees meer over de Europeaan om in de gaten te houden, Kaja Kallas: https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2022/08/attractiepark-eu-sluiten-voor-rus-24190w/ Lees het profiel van Sanna Marin hier: https://www.ewmagazine.nl/buitenland/achtergrond/2022/05/van-instagram-naar-de-navo-19047w/  Heeft u interesse in een abonnement op EW? Ga naar www.ewmagazine.nl/abonneer Twitter: https://twitter.com/ewmagazinenl/ Facebook: https://www.facebook.com/EWmagazinenl/ Instagram: https://www.instagram.com/ewmagazinenl/ See omnystudio.com/listener for privacy information.

Theo Francken (N-VA) verwelkomt Zweden en Finland als nieuwe leden van de NAVO. 'We werken reeds nauw samen, dit is de logische volgende stap,' zegt Francken. Dat Rusland hiermee geprovoceerd zou worden, vindt hij een foute perceptie. 'De NAVO heeft Rusland nog nooit aangevallen,' stelt hij daar tegenover. De aanvaarding kan snel gaan, enkel Turkije doet nog moeilijk. Volgens Francken is dit eerder een positie die Turkije inneemt tegenover de VS. Hij denkt dat tegen midden juni het nodige kan gedaan worden zodat Zweden en Finland reeds als waarnemers aanwezig kunnen zijn bij de volgende NAVO-top.Francken vindt het ook absoluut noodzakelijk dat België de doelstelling van 2% BBP defentiebudget haalt. Hij verwacht dat premier De Croo dat maar al te goed beseft en voor een oplossing zal zorgen. Veel meer verrassing zit in de vraag of hij de volgende NAVO-baas wil zijn.Support the show

Ons nieuw duo politieke analisten Siegfried Bracke en Christophe Degreef kijken terug op een rustige week in de Belgische politiek. Gek genoeg zijn de belangrijkste feiten met invloed op ons politiek systeem terug te vinden in het buitenland. Eerst en vooral in Frankrijk, waar Marine Le Pen een kans maakt om verkozen te worden als president. Buiten wat er gebeurt in Frankrijk zelf, heeft dit ook voor ons gevolgen. Volgens Degreef krijgt het Vlaams Belang dan een belangrijke legitimatie. Bracke wijst er dan weer op dat we lessen kunnen trekken uit wat er gebeurt in ons buurland. De verschrompeling van de traditionele partijen gebeurt ook hier. 'Vooral de snelheid waarmee het in Frankrijk gebeurt, valt me op,' zegt Bracke.Een ander buitenlands feit dat ons tot voorbeeld kan strekken, is het akkoord van de UK met Rwanda om de asielaanvragen van vluchtelingen off shore te behandelen in Rwanda. Los van de morele aspecten en respect voor de mensenrechten, zijn er ook bij ons stemmen zoals die van Theo Francken die meteen omroepen om dit Australisch model ook bij ons op te zetten. De vraag is niet of wij ook met Rwanda moeten samenwerken omwille van onze historische banden, maar wel hoe een degelijk terugkeerbeleid kan op poten gezet worden.Het laatste stukje buitenland dat besproken wordt is Franstalig België waar we verschillen zien in de regionalistische reflexen bij MR en PS. De verschillende standpunten in Brussel en Wallonië doen verschillende vragen rijzen over de Belgicistische reflex die door sommigen in de verf wordt gezet.Support the show (https://www.patreon.com/doorbraakradio)

Een gesprek over de situatie in Oekraïne en de reactie van de NAVO en Europa.

De aanwezigheid van Russische militairen aan de grens met Oekraïne zorgt voor de nodige stress bij de NAVO-lidstaten. Welke rol speelt de NAVO in Oekraïne en hoe zal het conflict evolueren? In deze podcast van Doorbraak Radio geeft Theo Francken, kamerlid voor N-VA, zijn visie op het conflict.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

In 1949 werd de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) in het leven geroepen. Meer dan zeventig jaar later bestaat het grootste militaire samenwerkingsverband nog steeds. Echter zijn de veiligheidsuitdagingen doorheen de jaren sterk veranderd. Is De NAVO klaar om deze uitdagingen aan te gaan in een voortdurend veranderende wereld? In hun nieuwe boek proberen Theo Francken, Hendrik Bogaert en Peter Buysrogge een antwoord te vinden op deze vraag. In deze aflevering van Doorbraak Radio geeft Theo Francken meer uitleg.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

De mensen zonder papieren die sinds eind mei in het Brusselse begijnhofkerk, de ULB en de VUB in hongerstaking waren om zo een collectieve regularisatie te bekomen hebben hun actie stopgezet. De hongerstaking leidde tot politieke hoogspanning nadat de PS ermee dreigde uit de regering te stappen als er een hongerstaker zou overlijden. Heeft de regering en dan vooral staatssecretaris Madhi deze crisis goed aangepakt? In deze aflevering van Doorbraak Radio geeft Theo Francken, kamerlid voor N-VA en voormalig staatssecretaris voor asiel en migratie, zijn analyse van de aanpak van de regering.  Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

Het dossier-Conings legt de pijnpunten binnen defensie bloot. Naast de individuele fouten die in de zaak-Conings zijn gemaakt wordt duidelijk dat defensie met structurele onderfinanciering kampt. In deze aflevering van Doorbraak Radio geven Theo Francken, kamerlid voor N-VA, en Jonathan Holslag, professor internationale politiek aan de VUB, meer uitleg over waarom investeringen in defensie noodzakelijk zijn.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

"Het interview met Veerle Heeren is het meest dramatische dat ik in lange tijd op tv gezien heb", zegt Liesbeth Van Impe, hoofdredacteur van Het Nieuwsblad, over mea culpa van de burgemeester van Sint-Truiden. In deze nieuwe podcast hebben we het naast de geloofwaardigheid van de politiek ook over het coronapaspoort en de problemen om dat in de praktijk te brengen – "Ga je nu tegen de cafébazen zeggen: vorige keer was je de boekhouder, deze keer ben je de agent? Zonder groen scherm geen pintje?" en over de tik op de vingers die Theo Francken kreeg na zijn controversiële uitspraak.

Bpost krijgt al jaren overheidssteun voor de verdeling van kranten en tijdschriften. Maar deze subsidies krijgen al lang kritiek. Digitale nieuwssites klagen over oneerlijke steun voor de krantensector en de dagbladhandelaars zijn zelfs naar het Europees Hof van Jusititie getrokken. In deze aflevering van Doorbraak Radio geven N-VA kamerleden Michael Freilich en Theo Francken meer uitleg waarom ze de subsidies voor krantenbedeling willen afschaffen.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

Le débat : (1) Le personnel francophone des maisons de repos dubitatif sur le vaccin ; le personnel flamand confiant : pourquoi une telle différence ? (2) Theo Francken rate la vice-présidence de la nva : un recentrage du parti ? Une victoire de Bart de Wever ? Les débatteurs : Ivan De VADDER, journaliste politique à la VRT et Béatrice DELVAUX, éditorialiste en chef au Soir.

Valerie Van Peel en Lorin Parys worden de nieuwe ondervoorzitters van N-VA. De verrassing is niet dat zij het worden, maar wel dat topfavoriet Theo Francken het niet wordt. Is dit het begin van het einde voor het electorale goudhaantje van de N-VA? Een reconstructie van de partijraad onthult een zelden gezien pessimisme in eigen rangen. De Vlaamse leeuw klauwt niet meer, hij zit in een kooi. En de kans dat Francken ooit partijvoorzitter wordt, is kleiner dan ooit.Journalist Matthias Verbergt | Presentatie en eindredactie Alexander Lippeveld | Redactie Marjan Justaert en Lise Bonduelle | Audioproductie Brecht Plasschaert | Muziek Brecht Plasschaert | Chef Podcast Bart DobbelaereVragen, opmerkingen of suggesties? Mail podcast@standaard.be

N-VA'er Melikan Kucam is veroordeeld tot 8 jaar cel voor het sjoemelen met humanitaire visa. Welke verantwoordelijkheid draagt voormalig staatssecretaris Theo Francken in deze zaak?Kucam verdiende grove bedragen met het verkopen van humanitaire visa aan Assyrische christenen. Theo Francken, toenmalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie (N-VA), negeerde vroege signalen over de fraude van Kucam. Dat blijkt uit de verhoren in het strafdossier, die onze redactie kon inkijken.Journalisten Mark Eeckhaut, Matthias Verbergt, Yves Delepeleire | Presentatie en redactie Alexander Lippeveld | Eindredactie Marjan Justaert | Audioproductie Joris Van Damme | Muziek Brecht Plasschaert | Chef Podcast Bart DobbelaereVragen, opmerkingen of suggesties? Mail podcast@standaard.be

Thomas GADISSEUX. La figure de proue des nationalistes flamands, Théo FRANCKEN est l’invité de « Matin Première ». Nous évoquerons l’action du gouvernement fédéral, la gestion de la crise sanitaire mais aussi les évènements récents aux Etats-Unis. L’ex-secrétaire d’Etat à l’Asile et la Migration réagira à la condamnation (8 ans de prison) de Melikan Kucam, ancien conseiller municipal N-VA et proche du cabinet de Théo Francken à l’époque. Kucam, condamné pour trafic d’êtres humains, était accusé d’avoir réclamé de l'argent à des chrétiens de Syrie et d’Irak en échange de visas, profitant de

Thomas GADISSEUX. La figure de proue des nationalistes flamands, Théo FRANCKEN est l’invité de « Matin Première ». Nous évoquerons l’action du gouvernement fédéral, la gestion de la crise sanitaire mais aussi les évènements récents aux Etats-Unis. L’ex-secrétaire d’Etat à l’Asile et la Migration réagira à la condamnation (8 ans de prison) de Melikan Kucam, ancien conseiller municipal N-VA et proche du cabinet de Théo Francken à l’époque. Kucam, condamné pour trafic d’êtres humains, était accusé d’avoir réclamé de l'argent à des chrétiens de Syrie et d’Irak en échange de visas, profitant de

Enkele weken geleden gaf Sammy Madhi, de nieuwe staatssecretaris voor asiel en migratie, in de podcast van Doorbraak meer uitleg over zijn visie op asiel en migratie. In deze aflevering van Doorbraak Radio reageert Theo Francken, kamerlid voor de N-VA en voormalig staatssecretaris voor asiel en migratie, op het nieuwe beleid van Madhi.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

Na de gruwelijke moord op de Franse leraar Samuel Paty werd Frankrijk afgelopen donderdag geteisterd door een reeks aanslagen. Het dreigingsniveau is in heel Frankrijk opgetrokken naar het hoogste niveau. In deze aflevering van Doorbraak Radio gaan Theo Francken (Kamerlid voor N-VA) en Khalid Benhaddou (Belgische imam) dieper in op de gebeurtenissen in Frankrijk en wat er nu precies moet gebeuren.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

François Gemenne (professeur à ULiège & Sciences Po, membre du Giec et directeur de l’observatoire Hugo) se joint à moi pour parler migrations, frontières et nationalisme. Son nouveau livre “On a tous un ami noir” sort le 30 septembre chez … Lire la suite­­

Het zijn interessante tijden in de Wetstraat. Na lange tijd zonder regering staat er nu eindelijk en coalitie in de startblokken, al botst het paars-groene verhaal ook op heel wat tegenkanting. In deze aflevering van Doorbraak radio laat Theo Francken, parlementslid voor de N-VA en gewezen staatsecretaris voor asiel en migratie, zijn licht schijnen op de huidige politieke realiteit.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

Een gesprek over de toekomstige regering, het imago van ons land in Europa en het Europese vluchtelingenbeleid naar aanleiding van de brand in Moria.

11 juli is de dag dat Vlaanderen feest viert en meer dan ooit herinnerd wordt aan de eigen geschiedenis en toekomst. Ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag gaat in deze speciale aflevering van Doorbraak Radio Theo Francken dieper in op de huidige politieke realiteit en de toekomst van Vlaanderen. Heeft een feestdag zoals de Vlaamse wel nog nut? Volgens Francken bestaat daar alvast geen twijfel over. Een volk wordt gevormd door het hebben van een grondgebied, een volkslied en een feestdag. In die zin is het vieren van 11 juli dus belangrijker dan ooit.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

In 2016 vraagt een Syrisch gezin uit Aleppo een visum kort verblijf aan in de Belgische ambassade van Beiroet. Zijn bedoeling is helemaal niet om gedurende korte tijd naar ons land te komen en weer te vertrekken, maar wel om eenmaal hier asiel aan te vragen. De man reisde immers blijkbaar nogal rond. In Istanboel in Turkije had hij kennis gemaakt met een adellijke jongedame uit Wallonië. Haar ouders waren blijkbaar bereid de man en zijn gezin onderdak te bieden.Theo Francken, op dat moment nog staatssecretaris voor asiel en migratie, vertelt ons de geschiedenis.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

De Nationale Veiligheidsraad krijgt alsmaar meer kritiek op de gebrekkige communicatie. Aankondigingen van maatregelen die niet afgetoetst zijn met de sector zelf, zoals het bezoek aan de woonzorgcentra, zorgen voor veel wrevel. Niet alleen bij de sectoren zelf, maar ook bij de burgemeesters klinken er verzuchtingen dat hun werk er niet makkelijker op wordt.Burgemeesters Theo Francken van plattelandsgemeente Lubbeek en Bart Tommelein van koningin der badsteden Oostende klinken unisono dat uit deze ramp lessen moeten getrokken worden. ‘We waren hier niet op voorbereid', zucht Theo Francken. ‘Aan de kust zijn we wel bezig met een duizendjarige storm, maar niet met een pandemie als deze,' vult Bart Tommelein aan.Deze burgemeesters delen de mening dat de richtlijnen van de hogere overheden dikwijls onduidelijk zijn, hoewel ze ook menen dat de lokale besturen de ruimte moeten hebben om anders op te treden. ‘Dat je mensen met een tweede verblijf nu aan de kust weert, is te begrijpen, maar in Lubbeek ga ik niet met drones op hen jagen', aldus burgemeester Francken.Ze kijken nu vooral naar de toekomst en denken na over de exitstrategie. In Oostende houdt Tommelein een slag om de arm vermits veel mensen noodgedwongen in eigen land op vakantie zullen moeten gaan. Francken snapt langs de andere kant dat men in Lubbeek de horeca omwille van de volksgezondheid gesloten houdt terwijl Tommelein daar een andere visie op heeft in Oostende.Als de crisis één ding heeft bewezen volgens hen, is het het belang van sterke lokale besturen die dicht bij de bevolking staan. Nu is het tijd om samen plannen te maken voor een lockdown-exit en te kijken hoe de financiële toekomst van onze steden en gemeenten er uit zal zien.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

Kamerlid Theo Francken (N-VA), Europacorrespondent Caroline de Gruyter (NRC Handelsblad) en columnist Rik Van Cauwelaert (De Tijd) hebben het over de aanpak van het coronavirus in Europa en de vluchtelingendeal tussen Turkije en de EU.

David Geens ging langs bij Theo Francken, kamerlid van N-VA en voormalig staatssecretaris voor asiel en migratie, om zijn mening te horen over de vluchtelingencrisis aan de Grieks-Turkse grens nu Turkije eenzijdig beslist heeft die grens aan haar kant open te stellen.Theo stelt dat de deal uit 2016 nodig was maar dat Europa nu niet verwonderd moet staan dat Erdoğan nu de deal opzegt aangezien Europa haar deel van de overeenkomst op twee van de drie punten geschonden heeft.Een nieuwe deal is nodig, niet alleen met Turkije maar ook met andere landen wil Europa haar grenzen kunnen bewaken. Anders wacht ons een nieuwe vluchtelingencrisis. “Gesloten grenzen zijn humane grenzen”, aldus Theo Francken.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

Kamerlid Theo Francken (N-VA), journalist Barbara Moens (De Tijd) en professor Europese politiek Hendrik Vos. Ze hebben het over de protesten in Catalonië en de gevolgen van het Turks-Koerdisch conflict voor ons land.

In deze podcast is Lisbeth Imbo te gast tijdens 'Vrijdag'. Ze heeft een boek geschreven ‘Zeven politieke dromers’, met interviews met de zeven partijvoorzitters. Het zijn geen ‘harde, politieke’ interviews, ze neigen meer naar human interest. Hoe zit het met de verhouding tussen het politieke interview vs het human interest gesprek en met de voorkeur voor politici voor het één of het ander. En wat met de klassieke media? Die lijkt alsmaar meer omzeild te (kunnen) worden. Denk maar aan Theo Francken die zijn eigen communicatie voert via social media; in Spanje deed Vox het ook, voorafgaand aan de verkiezingen.

De populairste politicus van Vlaanderen, Theo Francken, loopt 3 keer per week een rondje in Brussel, net voor hij het parlement binnenstapt. Al lopend geeft Theo een kijk op zijn politieke, sportieve en persoonlijke tegenslagen en overwinningen. Het werd een openhartige podcast vol obstakels, letterlijk en figuurlijk.    See omnystudio.com/listener for privacy information.

De tweede aflevering van de Goed Nieuwsshow! Met onder andere Theo Francken, minder suiker op scholen en alcohol op Bol.com! Gebruikte muziek: -'Jon Gordo', 'Garoto' en 'Sombre, Green' van Birocratic (Birocratic.bandcamp.com) -Bensound.com

datum: woensdag 29 augustus gasten: Jan Jaap van der Wal en Wim Janssens We hebben het over De Ideale Wereld, materiaal terug spelen, het OLT in Deurne, de comedy van Wim Janssens, over Trump en Theo Francken, over grappen verkopen, over dingen meemaken, de kapper van Jan Jaap, over favoriete jokes, en Urbanus, de my first comedian. (sorry voor de telefoonstoring halverwege)

Een Marshallplan voor Afrika? Met een trio gasten: Geert Laporte (afgevaardigd beheerder denk-en doetank ECDPM (European Centre for Development Policy Management), journalist John Vandaele en specialist ontwikkelingseconomie Philip Verwimp (ULB). De EU houdt er zich vooral mee bezig, lokale warlords te betalen om Afrikaanse migranten in Afrika af te stoppen. Angela Merkel kwam een tijd geleden met het idee van een Marshallplan voor Afrika. Wat komt ervan terecht? Valt er op het continent te concurreren tegen de Chinezen? En hoe valt het discours van twee N-VA-ministers, Theo Francken (terugduwen, mensenrechten omzeilen,…) en Philippe Muyters (migranten naar hier halen! We hebben ze nodig!) te rijmen? Dit programma is ook beschikbaar als podcast. Op die manier kan u uitzendingen ook bewaren voor later. Meer informatie kan u vinden op https://podcast.klara.be

Over de luxe om als kind 's middags thuis te kunnen gaan eten, over zijn keuze om naar een streng internaat te gaan. Over zijn droom om als pedagoog een eigen school op te richten en over zijn kinderen die van hem een betere politicus hebben gemaakt. Maar ook over de moeilijke grens tussen ratio en emo als staatssecretaris voor Asiel en Migratie.

Over Lies Lefever, België wordt een politiestaat, Vrijspraak voor man die codes gsm weigert te geven aan politie, Theo Francken is Trump en nog wat meer.

Over Teo Francken die ruzie heeft met de eerste minister, NMBS bouwt nieuw hoofdkantoor en de media.

Over de internationale dag van de vrede, Trump en Noord Korea, de voedselpiramide, nazi Theo Francken en Broeder Eric.

Over Onkelinx die stopt, Theo Francken die mensen opruimt alsof ze afval zijn, opnieuw langer werken vanaf 2019 en zware beroepen zijn er nog enkel 's nachts.