Podcasts about oboje

Karta kredytowa: co warto o niej wiedzieć przed wiosennymi city-breakami i wakacyjnymi wyjazdami? Jakie funkcje karty kredytowej najlepiej się sprawdzają podczas podróży i płatności za granicą? Jak rozwija się rynek kart kredytowych w Polsce? Jak zmieniają się klienci i ich preferencje? Co czeka karty kredytowe w obliczu pojawienia się na rynku usług odroczonej płatności (czyli BNPL)? O tym w podkaście "Finansowe Sensacje Tygodnia" rozmawiam z Martą Ołdak, doradczynią klienta oraz z Arturem Kaimem, dyrektorem centrum doradczego bankowości detalicznej i biznesowej. Oboje moi goście pracują w BNP Paribas Bank Polska. Rozmawiam z nimi także o edukacyjnej akcji "Szkoła Jazdy z kartą kredytową", która ma przybliżyć młodzieży zasady odpowiedzialnego korzystania z kart kredytowych.

Smo v tednu med cvetno nedeljo in veliko nočjo. Oboje je praznik veselja, slavljenja. Toda vmes je veliki petek. Nepredstavljivo trpljenje.

Amerykański tryptyk kończymy rozmową o gospodarce. Hania Cichy omawia czynniki ryzyka, które mogą doprowadzić do kryzysu w Stanach Zjednoczonych. Andrzej Bobiński pyta o wojny handlowe, ceny jajek i wpływ działań DOGE na państwo i gospodarkę. Oboje szukają logiki w działaniach amerykańskiej administracji i zastanawiają się czy chaos może być uznawany za filozofię rządzenia.

Vyštudovala sociálnu antropológiu na Petrohradskej štátnej univerzite v Rusku a dokumentárnu tvorbu na pražskej FAMU. Oboje uplatnila v terénnom výskume na Čukotke, z ktorého vzniklo niekoľko dokumentárnych filmov aj kniha. Jej naj respondentmi boli deti, ochotné a nadšené z fotoaparátu a kamery. O svojich cestách, terajšej práci na SAV-ke aj rodinnom živote porozpráva v rozhovore s Blaženou Bóoczovou. | Hosť: Jaroslava Panáková (dokumentaristka, sociálna vedkyňa). | Moderuje: Blažena Bóoczová. | Tolkšou Nočná pyramída pripravuje Slovenský rozhlas, Rádio Slovensko, SRo1.

Na przestrzeni lat, od kiedy prowadzę web.lex, zajmujący się efektywnym wsparciem kancelarii prawnych za pomocą prawniczego bloga, przyszła do mnie refleksja, że mogę wspierać naszych prawników i prawniczki także w zakresie księgowości prawniczej, więc założyłem spółkę księgową web.lex Bookkeeping i zacząłem poszukiwania głównej księgowej, która by mogła razem ze mną ten nowy biznes rozwinąć. Przez długi czas nie mogłem jednak znaleźć odpowiedniej osoby. Spółka istniała, pochłaniała fundusze, ale nie działała operacyjnie. Aż podczas jednej z naszych web.lex'owych konferencji web.lex Meeting, kiedy zwierzałem się ze swych kłopotów w tym zakresie osobom zebranym na tym wydarzeniu, żona mojego klienta - Kasia Solga - zapytała: Rafał, a dlaczego nie pomyślałeś o mnie?  Tak właśnie zaczęła się ta przygoda i wspólna podróż. Pełna zwrotów akcji, o których wiemy tylko my. Dużo musieliśmy się nauczyć pod drodze i wystarczy powiedzieć, że nic obecnie nie wygląda tak, jak to sobie wyobrażaliśmy na samym początku. Nawet nazwę web.lex Bookkeeping musieliśmy zmienić na web.lex Księgowość (w listopadzie 2024 roku), gdyż okazało się, że słowo „bookkeeping”  generuje nam zbyt wiele problemów. Oboje też musieliśmy się w jakiś sposób dotrzeć i poznać siebie nawzajem. A także zaufać sobie.  A mówię o tym dlatego, że do 99 odcinka podcastu zaprosiłem właśnie Kasię Solgę. Jako że to wyjątkowy odcinek to chciałem oddać to miejsce właśnie Kasi, aby pogadać nieco o naszej spółce, o księgowości prawniczej, o wyzwaniach, jakie mamy, a także o tym, co nas - podatników / prawników - czeka w najbliższej przyszłości. Zapytałem Kasię również, jaką ma radę dla początkujących kancelarii i jej odpowiedź Cię zaskoczy.  A całą rozmowę zaczynamy od pewnego przypadku, który powinien być nauką dla wszystkich kancelarii - weź go sobie do serca. ♥️Rozmowę nagraliśmy zdalnie - za pomocą aplikacji Zoom, więc jakość nie jest studyjna, ale na pewno wszystko dokładnie wysłyszysz.  Zapraszam Cię do posłuchamia nasej rozmowy!Rafał Chmielewskiweb.lexPS.: Inne odcinki z udziałem Kasi Solgi, to między innymi:✅ Jak zarejestrować prawniczą działalność gospodarczą✅ Najważniejsze pytania i wątpliwości raczkującej kancelarii prawnej✅ O sekretach dobrej współpracy kancelarii prawnej z biurem księgowym

Precedens za precedensem: rząd upada, parlament jest sparaliżowany, a Marine Le Pen i Jean-Luc Mélenchon szykują się już na przedterminowe wybory prezydenckie. Emmanuel Macron próbuje być katechonem przeciwko ekstremizmom. Ale tym razem to się może nie udać – opowiada Kacper Kita w podcaście „Rzecz w tym”.   Francja stoi na krawędzi kryzysu politycznego, jakiego nad Sekwaną nie widziano od 1958 roku, a jego konsekwencje mogą się przełożyć na stabilność całej Unii Europejskiej. Co oznacza upadek rządu Michela Barniera? – wyjaśnia Kacper Kita, publicysta portalu Nowy Ład i autor magazynu „Plus Minus”, weekendowego wydania „Rzeczpospolitej”. A także autor książki „Saga rodu Le Penów”. Emmanuel Macron w defensywie, a Marine Le Pen i Jean-Luc Mélenchon na fali Liderzy skrajnej prawicy i lewicy jednoczą siły przeciwko Emmanuelowi Macronowi. Czy Francja zmierza ku scenariuszowi, w którym w drugiej turze wyborów prezydenckich zmierzą się wyłącznie „ekstrema”? Oboje liderzy opozycji – prawicowa Marine Le Pen i lewicowy Jean-Luc Mélenchon – próbują wykorzystać kryzys do osłabienia Macrona. Czy ich cel to obalenie prezydenta, czy przygotowanie się do wyborów w 2027 roku? Co oznacza groźba wiszącego nad Marine Le Pen procesu o defraudację funduszy Parlamentu Europejskiego i prawdopodobnego pozbawienia jej prawa do udziału w życiu publicznym?Prezydent stara się ratować swoją pozycję, manewrując między wyborczym kalendarzem a szukaniem poparcia dla kolejnego premiera. „Macron próbuje być katechonem przeciwko ekstremizmom, ale czy jego narracja o byciu ostatnią ostoją stabilności jeszcze działa?” – zastanawia się Kita. Europa w kryzysie. Jak sytuacja we Francji przekłada się na stabilność Unii Europejskiej? Francuski chaos to tylko wierzchołek góry lodowej. Niemcy, Hiszpania i inne kluczowe kraje Unii Europejskiej również zmagają się z poważnymi problemami. Czy to szansa dla Polski, by wzmocnić swoją pozycję na arenie międzynarodowej? „Francja i Niemcy mają wewnętrzne problemy, ale też są między sobą pokłócone, co otwiera nowe możliwości dla innych państw Unii” – mówi Kacper Kita. „Dla Polski jest to szansa, żeby w tych rozgrywkach w Europie trochę ugrać – raz z jednymi, raz z drugimi”. #Francja #Macron #PiątaRepublika #MarineLePen #JeanLucMélenchon #FrancuskaPolityka #UniaEuropejska #PodcastRzeczWtym #Rzeczpospolita #KacperKita #WyboryWeFrancji #PolitykaEuropejska #MacronKryzys #Francja2024 #PolitykaFrancji #PodcastPolityczny

- To wszystko zostało zabite bez sensu - mówi mi w najnowszym odcinku “Lepszego Klimatu” Agnieszka Głowacka o stworzeniach podanych do zjedzenia jej i mężowi, jako uczestnikom telewizyjnego show “Azja Express”. Oboje z Piotrem Głowackim są wegetarianami i odmówili jedzenia mięsa w programie. Agnieszka Głowacka to aktorka teatralna i dubbingowa, absolwentka szkoły muzycznej i była zawodniczka Polskiego Związku Jeździeckiego. Aktualnie przygotowuje się do roli instruktorki wspinaczki sportowej.  Piotr Głowacki to aktor dwukrotnie nominowany do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. Zagrał m.in. w filmach “Bogowie”, “Mistrz”, “Broad Peak”, "Dom zły", “Sala samobójców", "80 milionów". Aktualnie możemy go oglądać m.in. w serialu Netflixa “Matki pingwinów”. Wspinacz i wiceprezes Fundacji Dajesz!O “Azja Express” mówiliśmy mało. Rozmawialiśmy za to dużo o:wegetarianizmie,podejściu do niejedzenia mięsa, gdy ma się małe dzieci, o radości, spokoju i oszczędności czasuo wspinaniu, które aktorska para uprawia, o tym, z jakimi emocjami wiąże się asekurowanie w ścianie dzieckao działaniach Fundacji Dajesz!, która promuje wspinanie dzieci, piękno Jury i… budowę toalet na szlakach.Dodatkowe informacje:Profile Agnieszki i Piotra na InstagramieStrona Fundacji Dajesz!Podobają Ci się tematy, które poruszam w podcaście? Więcej znajdziesz tu:Instagram: http://bit.ly/3Vene60YouTube: http://bit.ly/3iddUR7TikTok: http://bit.ly/3gDdaobRealizacja: Karolina Deling-Jóźwik - redakcjaIrena Suska - montażP & C Paulina Górska | Varsovia Lab. 

Tokrat je tema pogovora medicinska fizika. Večino diagnostičnih aparatov za neporušni pregled notranjega ustroja telesa so že od odkritja rentgenskih žarkov konec 19. stoletja izumili fiziki. In tako se je sčasoma ta veja fizike v sodelovanju z medicino osamosvojila tudi na univerzi. Oboje raziskovalno združuje tokratni gost, asistent na Fakulteti za matematiko in fiziko v Ljubljani in raziskovalec na Odseku za reaktorsko fiziko F-8 na Inštitutu Jožef Stefan dr. Jošt Stergar. Pretekli teden so na fakulteti obeležili mednarodni dan medicinske fizike, ki je sicer 7. novembra. Tam je odpredaval prispevek na temo večnivojsko slikanje v biomedicini, ki jo bo hkrati s kratkim zgodovinskim uvidom v zgodbo razvoja medicinske fizike povzel tudi v tokratnem pogovoru v našem studiu. FOTO: Z optično koherenčno tomografijo zajeta slika žilja, kjer barve nakazujejo nasičenost s kisikom VIR: IJS

Gościem dzisiejszego odcinka Raportu o książkach jest zdobywca najważniejszego wyróżnienia literackiego we Francji -  Nagrody Goncourtów - Jean-Baptiste Andrea i jego powieść „Czuwając nad nią”. „Czuwając nad nią” to historia przyjaźni biednego, osieroconego, niskorosłego chłopca i dziewczyny z bogatej, arystokratycznej rodziny. Wydawałoby się, że różniło ich wszystko, a tak naprawdę łączyło ich to, co najważniejsze, czyli wiara w rzeczy niemożliwe. Mimo – bo tak na imię chłopcu – chce zostać największym rzeźbiarzem na świecie. Viola – chce latać. On wierzy w piękno, ona w postęp. Oboje dorastają w pierwszej połowie XX wieku we Włoszech, kiedy na ich oczach rodzi się faszyzm. - „Nie piszę książek ku pokrzepieniu serc, a jednocześnie chcę w nich zaznaczyć, że z mroku wyłania się światło”- mówi Jean-Baptiste Andrea w tym odcinku Raportu o książkach. I dodaje – „nie znoszę idei szarości. W życiu nic nie jest szare”. Powieść „Czuwając nad nią” ukazała się w polskim przekładzie autorstwa Beaty Geppert nakładem wydawnictwa Znak. Gość: Jean-Baptiste Andrea Prowadzenie: Agata Kasprolewicz --------------------------------------------- Raport o stanie świata to audycja, która istnieje dzięki naszym Patronom, dołącz się do zbiórki ➡️ ⁠https://patronite.pl/DariuszRosiak⁠ Subskrybuj newsletter Raportu o stanie świata ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠➡️ ⁠https://dariuszrosiak.substack.com⁠ Koszulki i kubki Raportu ➡️ ⁠https://patronite-sklep.pl/kolekcja/raport-o-stanie-swiata/⁠ [Autopromocja]

Piše Jože Štucin, bereta Eva Longyka Marušič in Dejan Kaloper. Zbirka Pordelih lic je, če prav razumemo spremno besedilo Marjana Pungartnika, tretja izdana pesniška zbirka Toma Vebra, a v resnici prvenec, saj je avtor nekako »za nazaj« zbral svoje stare pesmi in jih pordelih lic poslal med bralce. Ta zardelost je nekoliko namišljena, saj vstopa med bralce zelo odločno, brez sramu, kot samozavesten mislec in nikakor ne plah pesnik. Tom Veber je relativno mlad. Rodil se je v Mariboru leta 1995 in med študijem etnologije in kulturne antropologije na Univerzi v Ljubljani hitro vzpostavil stik s pomembnimi akterji tamkajšnjega kulturnega življenja. Sodeloval je z gledališčem Glej, v klubu Tiffany in v Plesnem teatru Ljubljana. Kljub raznovrstnim izkušnjam se zdi, da je poezija njegova prva izbira. Dobil je celo nekaj pohval in nagrad, a to ni bistveno, pomembno je, da se je besedni muzi zapisal s srcem in umom, z dušo in telesom. Korpus besedil te zbirke je raznovrsten, pronicljiv, na trenutke povsem neposreden in gol, obsega pa vse intence, teme in reminiscence, ki jih poezija nudi in premore. Bivanjske slike, družbene pozicije, slednje celo z nastavki aktivizma, ampak res samo z nastavki, dvom o sebi in dvom o svetu, pa liričnosti, polne nežnih dotikov, strah in egocentrizem, celo narcizem, kot omenja recenzent Pungartnik ... vse je tu, res, prvenec, kjer se za nazaj nizajo vsa primarna stanja, kjer se tipa v vse smeri, kjer se identiteta gradi na plahosti in začetniški negotovosti in strastno želi biti to, kar v svojem bistvu prepričljivo je. Ampak v knjigi postavljeno z jasnim namenom katarze za nazaj. Kot rečeno, poezija nastopa suvereno in brez pretiranih pomislekov. Že med branjem obrnemo hrbet namišljeni dilemi nekakšnega dvoma in sramu. Pesnik je, kar želi biti: pesnik. In tu podvprašanj ni več. Vebrove pesmi so impozanten niz vsega mogočega. V navalu »družbenega duha«, kjer bralca useka pesem o kapitalizmu, direktno in surovo, kot je surov družbeni red, v katerem biva, neposredno izpove: »... družba v kateri se gibljem in jo kvazi sooblikujem / je kot nemaren vase zaljubljeni fuck boy / ki se briga samo zase ...« Zdi se pomenljivo, da se me je med branjem poezije nekako najbolj dotaknil in me usmeril v razmišljanje verz na 60. strani, nekje na polovici zbirke: »Hodim po tej cesti / moje telo je težko kot so težke smeti v moji glavi«. Pesnik se skorajda po vojaško postavi v položaj človeka, ki gleda s strani. Ustvarjalna poza, bi dodali, tista naivna vzvišenost, ki krasi umetnost, liriko še posebno, ima tu svoj trdni razlog. To izluščimo postopoma iz zelo raznorodnih pesniških enot. Kot pri vsakem poetu, ki ga je čudež ustvarjanja približal resnici, »smetem v glavi«, se tudi tu poezija izkazuje kot visoka pesem o življenju, nekaj, kar skuša definirati smisel, odkriti lepoto (ali grdoto), poiskati oporno točko, nemara samo simbol ali besedo, kjer lahko zacveti v svoji metaforični polnosti, hkrati pa odločno išče pomensko, vrednostno poanto. Oboje je vedno tu: nesmisel vsega in lepota tega nesmisla. Težko je priznati, da gre v resnici samo za »smeti«. Ampak tu nekje smo. Pesnik, kot ugotavlja Veber, »se nekako navadi na samotno življenje«. Temu se ne reče osamljenost, pravi, ampak samost. Prostorov, ki zevajo v duši in srcu, nikakor ne skuša zapolniti s tujimi »neosebnimi izdihljaji«. Avtor, ki ga sicer obdaja hlad sveta, a ima svoje brstenje in goji večno pomlad v poeziji, je zato tako rekoč prisiljen graditi svojo kozmogonijo iz sebe, iz svoje samosti in se tako bližati vsem drugim »samostim« sveta. Njegova socializacija je torej »jaz«, s katerim se skuša vpeti v druge »jaze«, se z njimi povezati in jih nagovoriti. Če citiramo iz pesmi Brstenje na str. 82 je njegov glas kirurško natančen in kristalno čist: »V mojem srcu se talijo ledeniki. / Počasi se spet prebujam. / Hrepenim po sebi, / po svojem telesu. / Znova se spoznavam, / vsak del telesa posebej. / Se osvajam, tako nežno, otroško. / Z milino se razdajam / in se poskušam čutiti, / vsepovsod, brez greha in sramu.« Tu je ta preklemana dvojnost: jaz, kot unikum, in drugi – tudi kot unikum. S poezijo strniti vrste, se zliti v celoto in na polno živeti, biti čudež skupnosti in enkratnost, četudi od vsepovsod pihljajo sapice dvoma. Na koncu se pesnik (Veber ni v tem nobena izjema) oprime tistega, kar zagotovo ima – sebe in hrepenenja. In smo v najčistejši liriki, pesniški subjekt pa se skorajda dotika resnične osebe. Kot v naslednjih verzih, kjer realistični jaz hlasta za drugim in se v metafiziki rojevajo ljubezenske sanje: »Prerisujem obrise / tvoje spolzke sence / v spranih spodnjicah / se giblješ mehko / v ritmu nežne bolečine Nine Simone (...) ko za hip pomislim / da ne bi bil enak / brez tebe / da ne bi mogel opazovati / drugega / ki me hrani s toplino / me ljubi kot me lahko ljubi / samo nekdo / z enako bolečino.«

Jitka Tůmová je lektorkou výcviku ikigai, absolvovala také výcvik NLP a výcvik gestalt koučování. Jitka nám v rozhovoru představí koncept ikigai jakožto smysluplnosti v práci a v životě. Co uslyšíte: co je ikigai jak najít směr v práci, který nám bude dlouhodobě dávat smysl tipy na to, jak si uzpůsobit každodenní práci, aby nám v tom bylo dobře jak kombinuje NLP, ikigai a gestalt Jitka mluví o ikigai festivalu (online akce zdarma) a výcviku ikigai koučování. Oboje najdete na ikigais.cz. Více o mně a NLP najdete na jirkamartisek.cz

"Jeśli oboje sienie rozwijamy, to się nie uda"- zdanie, które krąży w internetach. Powód do zmartwień? Powód do wyrzutów?... czy to w ogóle jest powód do czegokolwiek? Czy oboje musimy ciągle przeć do przodu? Posłuchaj! Moja książka "Poukładaj to sobie w głowie. 100 maili do ciebie o rodzicielstwie i partnerstwie" wyd. Mamania. Dla moich Patronów dostępne są DODATKOWE ODCINKI-odpowiedzi na ich pytania. Zostań moim Patronem na ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://patronite.pl/agarogala⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, pobierz aplikację Patronite Audio i daj sobie jeszcze więcej wsparcia :) ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Zapisz się na NEWSLETTER⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, który co tydzień inspiruje kilka tysięcy osób – pobierz listę 40-stu polecanych przeze mnie książek. Każda ma mój komentarz i kategorię problemu. Pozostańmy w kontakcie! INSTAGRAM pełen wartościowych rolek ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://www.instagram.com/aga_rogala.pl/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ FACEBOOK ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://www.facebook.com/agarogalapl/

Osoby, których talentem jest Pryncypialność, mają określony zestaw podstawowych wartości, który się nie zmienia. Z tych wartości wyłania się ich życiowy cel. W odcinku rozmawiam z Agatą Gibek i Kamilem Dudzińskim. Oboje mają talent Pryncypialność w swoich Top 5, współdzielą także dwa inne talenty. W definicji talentu jest wspomniane, że osoby z tym talentem mają określony zestaw podstawowych wartości, który się nie zmienia – czy rzeczywiście tak jest? Rozmawiamy o tym talencie, o wartościach, o ich odkrywaniu i bronieniu, i o wielu innych pokrewnych tematach. Zapraszamy do rozmowy z nami! Linki Intencjonalny newsletter Co tydzień wysyłam list, w którym zapraszam do rozmowy i zadania sobie ważnych pytań. Gość i gościni odcinka Agata Gibek – współpracuję z Dominkiem jako wirtualna asystentka. Dla potrzeb podcastu ważna jest to, że przyjaźnie się z Kamilem i jestem rodzicem. Talenty: Zbieranie, Rozwijanie innych, Pryncypialność, Aktywator, Naprawianie, Indywidualizacji, Odpowiedzialność, Strateg, CZAR, Empatia. Instagram Linkedin Kamil Dudziński – kamerzysta, monter, prowadzi własne studio w Krakowie. Talenty: Zbieranie, Rozwijanie innych, Odpowiedzialność, Pryncypialność, Elastyczność Studio Duro Streszczenie Dzisiaj mam gościa – Kamila Dudzińskiego – i gościnie – Agatę Gibek. Rozmawiamy głównie o talencie Pryncypialność. Natomiast Agata i Kamil przyjaźnią się, więc ten talent można też pokazać w bliskiej relacji. W top 5 mają […] The post #245 Słownik talentów – sezon 2 – Pryncypialność (Belief) appeared first on Near-Perfect Performance.

Debata towarzysząca XX Festiwalowi Nauki w Warszawie, 28 września 2016 [1h43min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/ile-kultury-w-gospodarce-ile-gospodarki-w-kulturze/ Czytelnictwo w Polsce od lat utrzymuje się na bardzo słabym poziomie. Jednocześnie monopol dużych sieci handlowych wymusza na wydawcach niskie ceny książek, co skutkuje bankructwem małych księgarń i spadkiem jakości publikacji. Czy kultura powinna być pozostawiona regułom gry rynkowej czy też wymaga interwencji państwa? Odpowiedzi na postawione we wstępie pytanie poszukiwali goście debaty, która odbyła się w ramach XX Festiwalu Nauki : ekonomista prof. Jerzy Hausner i wydawczyni książek Beata Stasińska. Dyskusję poprowadził dr hab. Michał Krawczyk. Pierwsza część debaty była poświęcona receptom na wzrost czytelnictwa wśród Polaków. Uczestnicy dyskusji zgodnie przyznali, że kluczową rolę w tym względzie powinny mieć biblioteki, które wymagają publicznego doinwestowania. Beata Stasińska mówiła, że powinny one przyciągać organizowanymi przez siebie wydarzeniami i nowościami księgarskimi. Zaznaczyła jednocześnie, że efekty wprowadzonych zmian staną się odczuwalne dopiero po latach. Jerzy Hausner podkreślił, że aby proces ten był skuteczny, publiczne agendy go wdrażające powinny zachować ciągłość i niezależność od czynników politycznych. Kulturotwórczą rolę bibliotek mogłyby też pełnić małe księgarnie. Są jednak wypierane przez duże sieci handlowe, z którymi nie są w stanie rywalizować cenowo. Jedną z propozycji rozwiązania tego problemu jest wprowadzenie stałych cen na książki. Oboje dyskutanci nie poparli tego pomysłu. Beata Stasińska tłumaczyła, że cena za egzemplarz to tylko jeden z elementów gry rynkowej. Dochodzą do niego też koszty dystrybucji, magazynowania czy marketingu w miejscu sprzedaży. Oboje uczestnicy debaty byli natomiast zgodni, że małe księgarnie powinny być publicznie dotowane. Jerzy Hausner dodał, że dodatkowe opodatkowanie zysków sieci handlowych uczyniłoby je współuczestnikami procesu wydawniczego (ekonomista odwołał się do pojęcia „circular economy”). Podczas dyskusji poruszony został też problem piractwa w internecie. Jerzy Hausner zwrócił uwagę, że własność prywatna może mieć też funkcje publiczne. Odniósł się tu do przykładu przestrzeni miejskiej. Podkreślił w tym kontekście rolę obecnego już w prawie autorskich pojęcia „dopuszczalnego użytku”. Beata Stasińska zauważyła, że kradzież jest najprostszą formą dotarcia do tekstu. Gdyby dostęp do niego był łatwiejszy, to – jak mówiła – jednostkowy zysk wydawcy byłby mniejszy, ale całościowo większy. Więcej w załączonym filmie z wykładu. Zapraszamy do oglądania. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #festiwalnauki #nauka #kultura #gospodarka

Bogdan Bartnikowski urodził się w Warszawie w 1932 r. Podczas Powstania Warszawskiego razem z matką został wypędzony z domu. Niemcy skierowali ich najpierw do obozu przejściowego w Pruszkowie, a następnie deportowali do Auschwitz, gdzie zostali rozdzieleni.  11 stycznia 1945 r. Oboje zostali ewakuowani do Berlina-Blankenburga, gdzie byli przetrzymywani aż do wyzwolenia 22 kwietnia 1945 r.  Po wyzwoleniu wrócili do Warszawy  Bogdan Bartnikowski autorem wspomnień pt. „Dzieciństwo w pasiakach”.  W podcaście „O Auschwitz” zapraszamy do wysłuchania rozmowy z Bogdanem Bartnikowskim o jego wojennych losach. 

Asi to byly hořké životní zkušenosti nebo nepoddajná povaha, co ji dovedly k originálnímu myšlení i k pesimistickému pohledu na svět. Oboje v dopisech sdílela s básníkem Otakarem Březinou. Narodila se v Jinošově, v myslivně, kde žila rodina lesníka Jana Pammra. Radostného skotačení v milovaném lese si ale jako malá moc neužila. Když přišel na svět její třetí sourozenec, musela v šesti letech jako nejstarší „na výchovu“ k movitým manželům Novákovým.

Wykład Magdaleny Anny Nowak i Łukasza Strzelczyka, kuratorów wystawy "Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej", Muzeum Narodowe w Warszawie, 10 września 2015 https://wszechnica.org.pl/wyklad/jak-sztuka-opuscila-muzeum-czyli-dzialalnosc-animatorska-mariana-bogusza/ Magdalena Anna Nowak i Łukasz Strzelczyk, kuratorzy wystawy "Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej", przybliżyli postać Mariana Bogusza, pomysłodawcy projektu zagospodarowania plastycznego trasy wiodącej spod głównej siedziby Muzeum Narodowego w Warszawie nad Zalew Zegrzyński. Oboje prelegenci podkreślali, że był on ważną postacią nie tylko jako autor pomysłu z 1971 roku, ale też organizator wielu innych inicjatyw artystycznych w całej Polsce. Magdalena Anna Nowak opowiedziała o początkach działalności artystycznej Mariana Bogusza. Rozpoczęła się ona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Mauthausen, gdzie trafił jako młody chłopak. Był tam organizatorem konspiracyjnych wystaw, do których malował plakaty. Zdradził też wówczas zainteresowanie scenografią i architekturą. Kuratorka wystawy "Trasa M-Z" przybliżyła też działalność Bogusza w końcu lat 40. i 50. We wspomnieniach z tamtego okresu jest on określany jako "człowiek czołg", który potrafił wychodzić sobie pozwolenia i pieniądze na realizację swoich pomysłów. Był twórcą warszawskiego Klubu Młodych Artystów i Naukowców (1947-1949). Współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948-1949), gdzie dał się już poznać jako postać o znaczeniu ogólnopolskim. Magdalena Anna Nowak opowiedziała też o działalności stołecznej Grupy 55, której Bogusz był jednym z trzech współzałożycieli. Opisała także jego zaangażowanie w Klubie Krzywego Koła, gdzie prowadził galerię. Łukasz Strzelczyk kontynuował opowieść o życiu Mariana Bogusza, opisując inicjatywy, w które był zaangażowany w latach 60. i 70. Przyświecała im nie tylko idea prezentacji sztuki w przestrzeni publicznej, ale też jej artystycznego zagospodarowania. Kurator wystawy "Trasa M-Z" mówił m.in. o I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), Sympozjum Form Przestrzennych Ustce (1972) oraz projektach Plastyka i Wisłostrada (1973) i Projekty dla Warszawy (1973). Marian Bogusz jako artysta i organizator pozostał aktywny aż do śmierci w 1980 roku. Trasa M–Z Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej 3 września 2015 – 18 października 2015 Projekt realizowany we współpracy Muzeum Narodowego w Warszawie ze Stowarzyszeniem Inicjatyw Twórczych „Trzecia Fala” Kuratorzy: Magdalena Nowak (MNW), Łukasz Strzelczyk (STF) Nową ekspozycją Muzeum Narodowe w Warszawie włącza się w aktualną dyskusję o roli instytucji kultury w życiu lokalnych społeczności i estetyki przestrzeni publicznej. Dokumentuje ona dzieje i założenia na poły utopijnej warszawskiej inicjatywy podjętej na fali gierkowskiego entuzjazmu w 1971 roku – „Trasy M-Z“, projektu opracowania plastycznego trasy prowadzącej spod głównej siedziby MNW nad Zalew Zegrzyński. Wystawa, przygotowana we współpracy ze Stowarzyszeniem Inicjatyw Twórczych „Trzecia Fala”, skłania również do namysłu nad uproszczonymi ocenami kulturalnego dziedzictwa PRL. Ekspozycja w MNW będzie dostępna dla publiczności od 3 września do 18 października 2015 roku. Fiat 126p dla każdej rodziny, wczasy w FWP, jeansy z Pewexu i mieszkanie w „wielkiej płycie“ (obowiązkowo z meblościanką) – oto najpopularniejsze emblematy epoki zwanej „dekadą Gierka“. Okres tak zwanego socjalizmu konsumpcyjnego, będący dziś przedmiotem dziedziczonej nostalgii z jednej strony i radykalnej demitologizacji z drugiej, pozostawił po sobie pomniki, takie jak Trasa Łazienkowska, Wisłostrada czy Dworzec Centralny. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #muzeum #trasamz #marianbogusz

Hasło cinka: Oglądałam jak wyglądałam. Naolejona Asia jedzie się tarzać z labradorami. Oboje proszą Stefana, żeby był grzeczny. Asię męczą nagromadzalia, ale Szymon wzmocnion. Mysz poszła z Asi torbami. A może to mysz zatracenia? Asia i Szymona małżeństwem ogłoszon! Bo „Panie Szymonie, czy pan będzie?”. A na koniec, cóż „lata robią swoje” Czy bejcować? Szymon zauważa rękę z rękawa.

Czy zastanawiasz się jak żyć, aby być zdrowym i mieć sprawne ciało? Czy warto ćwiczyć i dbać o swoją dietę? W najnowszym odcinku podcastu Bieganie.pl Women rozmawiamy z Kasią Żbikowska i Marcinem Sałatą, parą, która dzieli pasję do sportu i zdrowego stylu życia. Oboje są trenerami, jednak wywodzą się z zupełnie innych sportów. Kasia od najmłodszych lat była związana z gimnastyką oraz capoeirą, niepopularną dyscypliną sportową łączącą sztuki walki z tańcem. Nikogo zatem nie zdziwi fakt, że Kasia teraz jest ekspertką z dziedziny mobilności ciała. Jest twórcą metody "Animal Movement". Marcin zaś jest zawodnikiem biegów OCR, czyli biegów z przeszkodami. Są dla siebie wielkim wsparciem, uczą się od siebie nowych ruchów i nakręcają do nowych, sportowych wyzwań. Do takich należy m.in. start w triathlonie, gdzie Marcin ukończył dystans Ironmana. Co tu dużo mówić - do sportowych challengów nie trzeba ich długo namawiać. Na co dzień są trenerami personalnymi oraz trenerami New Balance Run Club. Przez swoją charyzmę i ogromną wiedzę pomagają wielu ludziom złapać lepszą sprawność, poprawić wyniki w sporcie jak i wyplewić złe nawyki dnia codziennego. W rozmowie z Asią Jóźwik i Kasią Zawistowską opowiedzieli o tym, czym jest mobilność i dlaczego warto poświęcić więcej czasu, aby ją trenować, czy i kiedy powinnyśmy się rozciągać oraz jak poprawnie wykonać przysiad. Wiesz? Daj nam znać w komentarzu :)

Notatki i linki wymienione w tym odcinku znajdziecie na naszej stronie: ⁠⁠designpractice.pl/052 --- W tym odcinku rozmawiamy o: → prowadzeniu badań ilościowych i jakościowych, → łączeniu obu metod, → podejściu Atomic UX Research → talentach Gallupa i współpracy. --- Ponownie w naszym podkaście gościmy Igę Mościchowską i Michała Witkowskiego. Tym razem jako duet. Oboje mają ogromne doświadczenie w pracy nad produktami cyfrowymi, Iga – w badaniach jakościowych oraz facylitacji, a Michał – w analityce produktowej. Wspólnie tworzą ation center – miejsce rozwoju kompetencji dla osób zajmujących się projektowaniem, badaniem i zarządzaniem rozwiązań cyfrowych. --- Sponsorem odcinka jest the:protocol - serwis z konkretnymi ofertami pracy dla branży IT. Sprawdźcie ⁠⁠⁠⁠⁠theprotocol.it --- Timestamps: 0:00 Start 2:23 Wstęp 2:45 Jaką książkę ostatnio przeczytałaś - Iga? 5:42 Jaką książkę ostatnio przeczytałeś - Michał? 7:06 Czym się zajmujecie? 10:24 Badania ilościowe, jakościowe i analityka 15:35 Tendencje i niedociągnięcia badań na rynku cyfrowym 21:04 Do czego zmierza rynek - trendy i przyszłość 23:24 Modelowa współpraca ilościowo-jakościowa 25:17 Rola analityka i badacza 26:58 Przykłady wniosków z łączenia metod badań 30:00 Krótki przerywnik 30:13 Kto się zajmuje analityką i badaniami w firmach? 38:12 Ankiety! 43:04 Co z firmami, których nie stać na etat dla badacza/analityka? 50:02 Atomic UX Research 58:20 Gdzie można się uczyć Atomic UX Research? 1:03:36 Rady dla osób, które chciałyby zacząć działać w badaniach 1:06:40 Czego uczą Iga i Michał? 1:09:38 Kuluary pracy jako wspólnicy 1:14:14 Od czego zaczęła się współpraca? 1:16:44 Jak się poznaliście? 1:19:54 Test Gallupa 1:24:15 Na rozwoju jakich umiejętności chcielibyście się skupić w najbliższym czasie? 1:26:39 Zakończenie

Cześć! Dzisiaj goszczę nie jedną, a aż dwie osoby: Karolinę Małagocką z Akademii L. Koźmińskiego oraz Tymoteusza Doligalskiego z SGH. Oboje mają ogromne doświadczenie w ecommerce i marketingu, dlatego zaprosiłem ich, aby podzielili się wiedzą, co dają studia podyplomowe z ecommerce? Czy jest sens je robić czy może lepiej zainwestować w inne formy edukacji? Co można wynieść i czego nauczyć się z takich studiów? Właśnie o tym rozmawiamy w tym odcinku. Zapraszam Was do posłuchania! W dzisiejszym odcinku dowiesz się między innymi:Ile kosztują czasu i pieniędzy studia podyplomowe?Czy studia w branży e-commerce są przestarzałe?Jak wyglądają zajęcia na studiach podyplomowych z e-commerce?Ile trzeba się uczyć na studiach z ecommerce?Jakie są minusy studiowania?Kursy internetowe czy jednak studia na uczelni - co lepsze?Zapraszam do posłuchania!O Tymoteuszu DoligalskimPracownik badawczo-dydaktyczny w Zakładzie e-Biznesu SGH. Zajmuje się badaniem funkcjonowania firm internetowych, w szczególności platform, z perspektywy modeli biznesu oraz zarządzania relacjami z klientami. Twórca Studiów Podyplomowych SGH Marketing Internetowy. Wyniki badań publikuje na blogu: doligalski.netO dr Karolinie MałagockiejBadaczka, wykładowczyni i kierowniczka studiów z marketingu cyfrowego oraz koordynatorka merytoryczna studiów podyplomowych z handlu elektronicznego, cyfrowej transformacji w Akademii Leona Koźmińskiego. Prowadzi zajęcia z cyfrowej transformacji, roli danych i technologii w zarządzaniu i marketingu oraz rozwoju nowych modeli biznesowych. Na co dzień zajmuje się tworzeniem i realizacją strategii marketingowych dla rozwiązań z zakresu zabezpieczeń urządzeń mobilnych, tożsamości w sieci i Internetu Rzeczy.

Moim gośćmi w 103. odcinku podcastu “Marketing prawniczy w praktyce” są Emilia Kołsut, specjalistka ds. komunikacji i Hubert Włodarek, strateg. Oboje od lat są w zespole TOMCZAK STANISŁAWSKI.Dzisiaj rozmawiamy na temat tego jak wypracować pomysły marketingowe dla swojej kancelarii. Jednocześnie zapraszamy Cię do naszej strategiczno-marketingowej kuchni, żeby pokazać jak pracujemy z naszymi klientami.Tematy, które poruszamy to m.in.:

Bogdana Herman je med bolj prepoznavnimi pevkami ljudskih pesmi, ki jih tudi raziskuje in zbira. Od najstniških let tudi sama piše pesmi, ki so izšle v več zbirkah. Doštudirala je slavistiko, zborna beseda in narečja so ji že od nekdaj blizu, v otroštvu so ji veliko brali, z babico pa sta peli. Oboje ji je tlakovalo pot, bila je del ekipe v ustanovnih letih radia Študent, kjer je, ob pogovorih s kulturnega področja, prebirala tudi svoje pesmi in prevode, včasih pa s kitaro v živo zapela. Pred osamosvojitvijo je bila v vrhu programskega sveta nacionalne televizije, potem pa zaradi politike položaj izgubila in se posvetila učenju govorniških spretnosti - poslovne komunikacije, pogajalskih tehnik in javnega nastopanja. V dolgoletni karieri je nastopila na številnih samostojnih koncertih po vsej Sloveniji in v več kot dvajsetih državah sveta. Drobce iz njenega življenja, lani je dopolnila petinsedemdeset let, smo spoznali v pogovoru osrednje sobotne popoldanske oddaje.

Jak pomáhá nebo škodí grafický design naší národní identitě? Jak moc je důležitý? A které osobnosti ho u nás i v cizině proslavily? I na tyto otázky odpovídá nový dokumentární cyklus České televize nazvaný Identita. Široké téma je obsahem celkem sedmi pětačtyřicetiminutových částí. Ve vltavské Mozaice sérii představili režisér Jakub Skalický a designér Filip Blažek.

Jak pomáhá nebo škodí grafický design naší národní identitě? Jak moc je důležitý? A které osobnosti ho u nás i v cizině proslavily? I na tyto otázky odpovídá nový dokumentární cyklus České televize nazvaný Identita. Široké téma je obsahem celkem sedmi pětačtyřicetiminutových částí. Ve vltavské Mozaice sérii představili režisér Jakub Skalický a designér Filip Blažek.Všechny díly podcastu Mozaika můžete pohodlně poslouchat v mobilní aplikaci mujRozhlas pro Android a iOS nebo na webu mujRozhlas.cz.

Univerzitetna profesorica in literarna zgodovinarka dr. Urška Perenič je v minulih treh letih objavila kar tri literarnozgodovinske monografije: leta 2021 o Josipu Jurčiču, leto pozneje o Luizi Pesjakovi in lani (pri Beletrini) o Ivanu Tavčarju. Pri snovanju Poljančeve biografije se je dialoško navezala na delo dr. Ivana Prijatelja, dr. Marje Borštnik in tudi Marjana Krambergerja ter tako ustvarila zgledno ravnovesje med biografijo in literarno interpretacijo. Oboje je smiselno povezala v celoto, v kateri marsikatera biografska podrobnost približa lik pisatelja in njegovo delo, ne zanemari pa niti znotrajliterarne interpretacije (na primer Visoške kronike). Več o Tavčarju in še čem pove dr. Urška Perenič v pogovoru z Markom Goljo, v Izšlo je. Nikar ne zamudite.

Nemški kmetje združeni v pobudi Svobodni kmetje so na nemško vlado poleg že znanih zahtev glede neobdavčitve goriva za kmetijstvo in nakupa kmetijskih strojev naslovili pet zahtev. Najbolj odmevna se dotika Evropskega zelenega dogovora (Green Deal) in zgrešene politike »Od vil do vilic«. Oboje je potrebno ukiniti, pravijo.

Ona w wieku jego wnuków. On po osiemdziesiątce. Mogliby być rodziną, ale nie są. Traktują się jednak w ten sposób. Pan Piotr jest wdowcem. Brakowało mu kontaktu z drugim człowiekiem. Ona ma dużo czasu i chce działać w wolontariacie. Ich spotkanie umożliwiło Stowarzyszenie Mali bracia Ubogich. To Stowarzyszenie łączy wolontariuszy z seniorami. Takich par jest w Polsce, w różnych miastach ponad 600. Para z najdłuższym "stażem" spotyka się 18 lat. Piotr i Marysia od ponad roku. Rozmawiają o wszystkim. Pan Piotr dzieli się życiowym doświadczeniem, a Marysia nowinkami technicznymi. Oboje opowiadają o swoich relacjach z innymi ludźmi. Dzielą się. Jak dziadek z wnuczką.

Pocit alebo čísla? Oboje. S Jankou Zajícovou sme sa rozprávali o 18-ročnom podnikateľskom príbehu značky CREATIVE sites, o momentoch zlyhaniach, ale aj o strategických “goodpoints”, ktoré ich biznis nakopli. ➡ Ak zvyšujete ceny, robte to s citom a láskavým vysvetľovaním. Inak riskujete vzťah s klientom. ➡ Najlepšia cesta k fokusu je odrezať defokus. Preto sa nebojte povedať veciam NIE. ➡ Jediný limit rastu eshopov je mindset jeho majiteľa. A možno niekedy trochu aj trh

CELÝ ROZHOVOR V DÉLCE 58 MIN. JEN NA HTTPS://HEROHERO.CO/CESTMIR Jako žena bych asi nedokázala udělat takovou kariéru, připouští divadelní režisérka Daniela Špinar. Na pozici uměleckého šéfa činohry Národního divadla nastupovala v roce 2015 jako „bílý muž“ Daniel Špinar, který byl sice gay, ale „utáhlý“, takže všeobecně přijatelnější. I tak ale zažila ve vedoucí funkci nepříjemné věci a odcházela z ní za dramatických okolností. Delší čas cítila, že se pohybuje v toxickém prostředí, a když na to poukázali studenti DAMU, nemohla tomu už tiše přihlížet. Začala velmi ostře kritizovat svého nadřízeného Jana Buriana a celý mafiánský systém, jehož je součástí. Věděla, že páchá profesní sebevraždu, a ve chvílích nejtěžších přemýšlela, že si sáhne i na život. Katarze přišla, když si uvědomila, že roky čelila nejen vnějšímu tlaku, ale také vlastnímu potlačování. Co chce a nechce, zazdila dokonale a vůbec netušila, že by se jednou mohla dostat do stádia, kde je dnes a kde je konečně sama sebou. Narodila se jako muž, ale její mozek funguje kontra, což pochopila, a hormony ji srovnaly. Na začátku svého coming outu plánovala být za Pamelu Anderson a mít tak od všech klid, ale postupně dospěla k tomu, že je to jen další cesta do pekla. A stejně jako předstírala muže, tak by předstírala ženu. Být trans vnímá jako celoživotní proces a neustálý boj s nějakou dysbalancí, protože člověk nepatří nikam a zároveň je oboje, a tak to potřebuje zharmonizovat, aby se dobře cítil a fungoval. Vzhledem k tomu, o jak malou a specifickou skupinu lidí se podle ní jedná, není třeba téma politizovat, stačí, když bude společnost empatičtější. Mluvili jsme ale také o tom, jaké to je v životě projít hned dvěma coming outy, co na to říká její křesťansky založená rodina, o slovíčkaření nebo jednoznačných odpovědích.

Oni su sigurno najveseliji, ali i najpoznatiji roditelji na ovim prostorima - Marija i Strahinja Ćalović. Oboje su visoko obrazovani i rade u struci, ali u novoj Mamazjaniji gostuju u ulozi, koju im je, pre svega, doneo njihov hobi, ljubav prema deci i porodici, ali i kreativnost, koja je morala negde da se pokaže, pa se rodio, sasvim slučajno, novi posao – influenserski, u kojem su glavni glumci i mali „šefovi“, niko drugi do njihova deca, Višnja (5) i Vukan (6), zvezde interneta. Priznaju da ne snimaju i ne objavljuju baš svaki trenutak. One najintimnije, tople porodične momente, ostavljaju za sebe, ali njihovi brojni pratioci, kojih je iz dana u dan sve više, često imaju utisak da su deo porodice Ćalović, a sa njihovom decom rastu, i oni im, neretko, ulepšaju tmuran dan. O „Tatinom dnevniku“, koji gotovo u stopu prati Vukana i Višnju, njihove urnebesne, dečje šale, avanture, izjave, ideje, zaključke, pričaju Marija i Strahinja, u novoj Mamazjaniji. Ovaj poznati bračni par otkriva kako uloga influensera, koji se obraćaju pre svega roditeljima, nosi sa sobom i određenu dozu odgovornosti prema pratiocima i koliko su i zašto pojedine teme u videima, koje objavljuju, društveno odgovorne. Opisuju nam kako svojim objavama razbijaju predrasude kada je vaspitanje i odnos prema deci u pitanju i zašto se i danas, u 21. veku, potcenjuje uloga oca u vaspitanju i podizanju dece. Iz njihovog iskustva savetuju kako sa decom da budemo „drugar“, ali da ne izgubimo autoritet. Navode koji su im bili najveći izazovi u podizanju dvoje dece, rođenih u periodu od samo 16 meseci, pa im se često činilo da imaju blizance. Otkrivaju nam i šta su očekivali od „Tatinog dnevnika“, a šta im je on doneo, ali i do kada planiraju da ga snimaju. U novoj Mamazjaniji, Ćalovići govore pre svega o velikom uticaju društvenih mreža na život savremene porodice, otkrivaju da njihova publika nisu samo roditelji, već i oni koji to žele da budu, i kako je ljudima ova influenserska porodica probudila želju za roditeljstvom. Takođe, objašnjavaju, da ih prate i one mame i tate, koji svakodnevno „izlaze na kraj“ sa dečjim željama, patnjama, brigama, radostima i pobedama, ali uz brojne obaveze, posao, školu, vanškolske aktivnosti, zaboravljaju često na sitnice koje mnogo znače, pa pored njih neprimetno prođu i ne sete se da zastanu. „Tatin dnevnik“ opominje na vreme koje prolazi i decu koja brzo rastu, savetuje da usporimo, bar ponekad, zaustavimo se i podelimo trenutke radosti sa svojom decom, da čujemo šta ona imaju da kažu, i da prosto – budemo prisutni.

Odwiedzili nas zaraz po premierze płyty „On the Wrong Planet” - Agata Karczewska i John Porter. Oboje charyzmatyczni, uzupełniający się i przenoszący nas w niedzisiejszy świat muzyki niezależnej. Zresztą, sami usłyszycie, bo wykonali dla nas utwór „Devil in You”. John Porter to legenda rocka, choć nie zgadzają się z tym programerzy festiwali. Jak mówi, 35 festiwali odmówiło mu w tym roku. Czy podjął dobrą decyzję, przyjeżdżając do Polski dekady temu? Co szalonego zrobił w swoim życiu? Jako politolog z wykształcenia, jak ocenia polską scenę polityczną? To rozmowa o dawnych czasach, kiedy ruszał bez pieniędzy w świat i tych nowych, kiedy nadal liczy się dla niego przede wszystkim muzyka. Porozmawialiśmy też z Agatą, której nazwisko warto zapamiętać. Nas oczarowała od pierwszych dźwięków jej gitary. Zapraszają Kuba Wojewódzki i Piotr Kędzierski. Partnerem komercyjnym podcastu jest mBank. 

Danes pa o najnovejšem prepiru med Slovenci, ki je zasenčil vsa klasična razhajanja. In to tako močno, da se levi in desni, druga svetovna vojna, medvedi, lovci in celo kanalizacijski vodi ljubosumno spominjajo nekdanje slave. Govorimo o načrtih, da bi na vrhu Pohorja postavili nekaj deset vetrnih turbin oziroma vetrnih elektrarn; ali kot jih je duhovito imenoval eden izmed gorečih nasprotnikov – klopotcev. Zgodba je preprosta … Zeleni prehod zapoveduje uporabo obnovljivih virov za pridobivanje električne energije, ki bodo energent prihodnosti in ob solariju, ki je lokalna zvezda, je pihanje vetra drugo priljubljeno orožje v boju proti podnebnim spremembam. Oboje pa pomeni prehod naprej v zeleno prihodnost za razviti svet in prehod nazaj v srednji vek za države proizvajalke nafte.   Na kratko; radoživo podjetje, brez bleščečih referenc, brez pisarne in celo brez zaposlenih, načrtuje vrhove Pohorja poseliti z ogromnimi vetrnimi elektrarnami. Ki bodo v dolino pošiljale visokogorsko elektriko; veduti Pohorja ter gozdovom okoli in pod vetrnicami pa za vedno vzele nedolžnost. V stranskih vlogah nato nastopajo še malverzacije pri umeščanju v prostor, saj investitor s temi postopki obremenjuje lokalno skupnost, namesto, da bi za postopke poskrbela država z državnim prostorskim načrtom. Jasno, da smo se sprli. Zelo sprli. Za in proti, v vsej svoji gorečnosti: tako, prek prsta, več ljudi navija za pohorske gozdove. Je pa tudi mnogo – v glavnem  primerno argumentiranih  mnenj, da je elektriko pač od nekod treba dobiti; in če se pri polni zavesti odpovedujemo tekočim fosilom, moramo najti druge vire. Veter je eden izmed njih. Spopad, ki besni, je strasten in žolčen, a razmišljujočega bega absurdnost vsega tega. Absurdnost, ki ji pri podobnih okoljskih zgodbah v Sloveniji sledimo že nekaj let. Absurd se ne omejuje le na vetrnice; v ta koš gredo tudi nove hidroelektrarne, pomisleki o drugem bloku, polja fotovoltaike in kar je podobnih, nekoliko futurističnih energetskih virov. Mimogrede; javnost se je še najmanj usajala pri TEŠU-6. Načrtovanje tega je bilo zelo pod radarjem in kakšno kačo smo redili na prsih, smo se zavedli šele, ko je preklemanska reč že stala. Nazaj k drami absurda torej … Ko se spreta – eden za vetrne elektrarne na Pohorju, drugi odločno proti – se ne zavedata, da sedita v istem čolnu! Če ga hočemo razumeti, moramo na problem pogledati z absolutnega stališča. Oba prepirljivca se v osnovi zavzemata za naravo. Prvi, ki je za vetrnice, bi jo rad obvaroval pred posledicami podnebnih sprememb, drugi pa bi jo rad obvaroval pred posegi vanjo. Da so tudi ti posegi namenjeni njenemu varovanju, pa ne vidi, kot tudi prvi prepirljivec ne dojame, da je poseg v naravo, kljub višjemu cilju, še vedno poseg v naravo. A to ne spremeni dejstva, da je njun svetovnonazorski nazor – glede okolja, na absolutni ravni – identičen. In neverjetno je, da se posamezniki, ki stremijo k istemu cilju, tako zelo razhajajo. V državi, kjer je različnih ciljev skoraj toliko, kot je posameznikov, bi morali biti skupni cilji še kako dragoceni. Ta opisani fenomen je, če že ne rešljiv, pa vsaj lažje razumljiv ob nalivanju čistega vina. Slovenci smo namreč pri varovanju in skrbi za okolje licemerni, da bog pomagaj. Pri načelni podpori smo med vodilnimi na svetu, pri dejanski skrbi pa med zadnjimi. Pa v mislih nimamo institucionalizirane skrbi, temveč vsakdanjo skrb slehernika. Od pobiranja papirčkov do ponotranjanja trajnostnih praks, prek zavzemanja v lokalnem ali delovnem okolju do vzgoje prihodnjih rodov. In tako naprej in tako nazaj. Navdušeno trditi, da je Slovenija biotsko raznovrstna, geomorfološko izjemno nagubana, podnebno različna – in nato hišo premalati v vijolično, na travniku postaviti garažo in asfaltirati vso prostoživečo okolico, je sicer banalen, a na simbolni in dejanski ravni še kako značilen primer slovenskega zavzemanja za okolje. Vetrne turbine ne bodo ne rešile planeta, ne uničile Pohorja. In če se kot družba o tem poenotimo, bomo za okolje naredili ogromno.   

W natłoku informacji o sztucznej inteligencji, czacie GPT, który umie napisać nam każdy tekst i zdać chyba już każdy egzamin, zaczęłam się zastanawiać jak będzie wyglądała nasza przyszłość. Co należy zrobić, by nie dać się zaskoczyć? Jak patrzeć na swoje wybory zawodowe, zmiany życiowe lub decyzje przed którymi stoimy? Wiele informacji straszy nas, że nasz zawód niedługo przestanie być potrzebny, bo wyprą nas działania sztucznej inteligencji. Zaczęłam poszukiwania informacji, przyglądałam się rozmowom na temat sztucznej inteligencji, które odbyłam kilka lat temu i w tych poszukiwaniach trafiłam na parę naukowców, którzy również starali się przeanalizować ten temat, patrząc właśnie z tego punktu widzenia. Jak będzie wyglądało nasze życie? Jak możemy zaprojektować własną przyszłość w zmieniającym się świecie? Andrew J. Scott i Lynda Gratton zbierają przeróżne badania i przykłady w książce przetłumaczonej przez Wydawnictwo ZNAK litera nova „Nowe długie życie”. Oboje stworzyli stronę: thenewlonglife.com gdzie zbierają spis różnych wytycznych i dobrych praktyk skierowanych do polityków, korporacji i twórców edukacji. Zapraszam cię do posłuchania inspirujących myśli na temat tego, jak musisz stać się kameleonem i nie dać się zaskoczyć przyszłości. Zajrzyj na stronę: https://thenewlonglife.com/ Rozmowy na temat sztucznej inteligencji (Z Tomaszem Trzcińskim rozmawiam o sztucznej inteligencji i o wymuszonej przez nią zmianie podejścia do naszej pracy) – https://bit.ly/2YlheL3 KTIP i dodatkowe myśli na temat sztucznej inteligencji: czy powinniśmy się jej bać?: https://bit.ly/2XrcxlX Budowanie mostów (Niezbędna umiejętność, by móc zmieniać nasz dziwny i szalony świat na lepsze. Przywołuję przykład Henryki Krzywonos-Strycharskiej i Krzysztofa Strycharskiego oraz księdza Jana Kaczkowskiego. Jak zbudować most w czasach tak wyraźnych podziałów? Jak pozbywać się uprzedzeń i stereotypów? Mówię o tym, bo zazwyczaj tłumy nie zmieniają świata na lepsze, wystarczy kilku mądrych ludzi, którzy poczują się odpowiedzialni i zasiądą na stacji zmiana, ale co najważniejsze, zaczną zmianę od siebie) – https://bit.ly/3mXriM4 Rozmowa z profesorem Jackiem Namieśnikiem – https://bit.ly/2Jd4xfb Jarek Kania – Ojcowska strona mocy (większą część czasu poświęciliśmy na rozmowę o technologii i o tym, jak przez nią zmieniły się nasze sposoby budowania relacji rodzinnych) – https://bit.ly/3oAlzfw Muzyka w odcinku: Serge Quadrado – Space – https://bit.ly/3d5JgqP Frank Bango - Astronaut I'm Not – https://bit.ly/3SccuDb HoliznaCC0 - Western ShowDown – https://bit.ly/3w1nRFm Upseen – Life – https://bit.ly/3dArv2s Strobotone - San Fran Interlude – https://bit.ly/3ApUoXz

Pho, alebo vietnamský vývar, vzniklo v mestečku Nam Dinh. Odtiaľ pochádza aj rodina Lucie Šimekovej (Thao Huong), ktorá so svojím bratrancom v roku 2017 založila sieť Phočkární. Lucia, ktorá samú seba označuje za "mamu Phočkárne", sa narodila sa na Slovensku a chcela ľuďom predstaviť autentickú vietnamskú kuchyňu. V reštauráciách varia podľa receptov jej starej mamy. Phočkáreň má v súčasnosti tri prevádzky a zamestnáva 70 ľudí. “Keď som porodila prvé dieťa, práve v tom období sme dostali ponuku otvoriť druhú a tretiu pobočku Phočkárne. S dvojtýždňovým bábätkom som chodila na stretnutia ku generálnym dodávateľom, aby sme to stihli postaviť za dva mesiace. Bolo to šialené obdobie a neodporúčam to,” hovorí víťazka ocenenia EY Začínajúci podnikateľ roka 2022. V čom je vietnamská mentalita v podnikaní iná ako slovenská? Akí sú Vietnamci zamestnanci? Ako sa dá skĺbiť materstvo a práca? A čo pre Vietnamcov znamená rodina? Aj to sa dozviete v podcaste Prečo práve oni?, kde predstavujeme príbehy úspešných slovenských podnikateľov zo súťaže EY Podnikateľ roka. Podcast vychádza každú stredu a moderuje ho Adela Vinczeová.

Neću otkriti toplu vodu kada kažem da živimo brzim tempom i kada sedneš sa prijateljima na kafu - razmenite hajlajtove svog života i idete dalje. Zato i ne čudi da je podkast kao žanr doživeo bum. Ljudi žele da slušaju razgovore natenane, bez međusobnih prekidanja i tenzija. Tako je i nastao serijal ŠBB KBB - "Šta bi bilo kad bilo" - pa nevidljim slovima u nastavku stoji - da se ljudski ispričamo. Gost nulte epizode je Boško Jakovljević, TV lice, model, modni kreator, ali pre svega moj prijatelj koga znam još iz osnovne škole. Oboje smo prošli iste istorijske događaje i imamo puno iskustva kada su u pitanju društveni fenomeni i život ovog grada. Jedna od tema je upravo i život u dva veka i dva milenijuma. Da li je to prednost ili hendikep. Pričamo i o fenomenima svakodnevice, algoritmima koji su nam se uselili u život. A tu je priča o tome šta se desi kada spoznaš da si u nekim životnim situacijama ispao budala, o odrastanju i sazrevanju u javnosti, pred kamerama i objektivima foto aparata. O napadima panike, ali i o tome kako izabrati bicikl i patike, kao i o tome kako su masti važne za mozak i šta je bila idealna užina sedamdesetih godina 20. veka. Posebna delicija je segment u kome predlažemo koga da guglujete, kao i u kojim ponudama kulturnog života možemo uživati ove jeseni. Slušamo se i gledamo nedeljom u 18h.

Današnja zgodba nas popelje od preprostega hišniškega opravila pometanja pred lastnim pragom do najtemnejših globin človeškega razmisleka. Gre pa tako. Ustavno sodišče je zadržalo nekatere člene novele o zakonu, ki ureja razmerja znotraj naše hiše. Tako se bodo Igre prestolov nadaljevale, mi pa bomo tega – kot njemu podobne prispevke – vedno bolj namenjali samim sebi. A tako se svet vrti in kdo smo mi, da bi sipali pesek v kolesje. Najbolj zanimiv in skoraj hipen odziv vseh deležnikov – se pravi tako igralcev, trenerskega kadra, kot tudi navijačev, ki spremljajo dogajanja okoli naše hiše, je bil: "Odločbo ustavnega sodišča je treba spoštovati!" To sta izjavili tako stranki v postopku, ena z zmagoslavjem, druga s kislim nasmehom, kot tudi ostali prosti radikali slovenske politike. S predsednico republike na čelu, ki jo je napovedano jasno izražanje stališč kmalu pripeljalo do razvodenele fraze: "Odločitev sodišč je treba spoštovati!" "Odločitev sodišč je treba spoštovati," je najbolj očitna legitimacija slovenskega politika, ko se poskuša deklarirati kot demokrat. Ker v prepirljivi, poniglavi in prav malo razumni zbornici slovenskega zakonodajnega in njemu podobnih aparatov ni kaj dosti demokratičnega … Zato se zdi neka povsem običajna in v civilizaciji normalna pravna norma, kot je spoštovanje sodišč, za slovensko politiko največji dosežek demokratičnega ustroja. In ko recimo zagovorniki novele te dni skozi stisnjene zobe izjavljajo: "Odločitev sodišča je treba spoštovati," je to razumljeno kot vrh strpnosti, sodelovanja, razumevanja in doseganja kompromisa z dialogom. Sicer je res, da mnogi pomembni politiki pri nas odločitev sodišč ne spoštujejo in v tej mantri je tudi velik del praktičnega poduka, a vseeno je gromoglasno razlaganje ponižnosti pred zakonom nekoliko groteskno. A samo za potrebe teoretičnega preizkusa v naslednjih trenutkih prestopimo na temno stran. Se pravi tja, kjer bi si kdo drznil reči: "Ne spoštujem in ne bom spoštoval odločitve tega sodišča!" Kot vemo iz učiteljice življenja »ne priznavam tega sodišča« posledično pripelje do vstaje proletariata in socialistične revolucije. Oboje bi bilo danes na Slovenskem sicer dobrodošla sprememba, a o tem kdaj drugič. Danes samo o predpostavki, da bi se posameznik ali skupina uprla odločitvi ustavnega sodišča, ki je zadržalo novelo o zakonu o RTV Slovenija, ki  posplošeno rečeno, v toneči se hiši vzdržuje status quo. Največji hec je v tem, da je skupina, kaj skupina, velika večina državljanov odločitvi ustavnega sodišča že rekla gromoglasen »Ne!« Se pravi, da večja skupina državljanov na glas trdi, da odločitve ustavnega sodišča ni treba spoštovati … Preden  razložimo nekaj tako nezaslišanega, opozarjamo, da je za nadaljevanje razumevanja treba imeti vsaj minimalno predznanje osnov znanstvene fantastike. Zadeva je namreč ta, da smo o noveli zakona državljani glasovali na referendumu. In jo skoraj soglasno, vsekakor pa gromoglasno podprli. Razumevanje znotraj racionalnega sveta seveda upošteva razvoj dogodkov, ki je najprej prinesel referendum, podporo noveli ter nato ustavno sodišče in zadržanje izvajanja nekaterih njenih členov ... A časovnica drži, dokler na čas gledamo linearno; če pa upoštevamo, da je časovno prostorski kontinuum mogoče kršiti, kar nam recimo dokazuje Marty McFlay iz filma Nazaj v prihodnost, to pomeni, da smo se državljani na referendumskem trojčku jasno opredelili za novelo in proti zadržanju. Da se je nekaj zgodilo pred drugim, je gledano s stališča absolutnega povsem nerelevantno! Politika kot nižja oblika zavesti seveda ni zmožna retrogradnega pogleda, še manj delovanja, zato se zdi takšno razmišljanje banalno in naivno, a da je odločitev ustavnega sodišča prišla v nasprotje z referendumsko voljo, ne more zanikati niti glavni jezični dohtar predlagateljev presoje, ki izjemno premišljeno uporablja tako široke vokale kot tudi gel za lase. Če je že razumevanje prejšnjega segmenta zahtevalo miselni napor, kaj šele nadaljevanje … V ustavi piše, da ima v Sloveniji oblast ljudstvo, hkrati pa ključarji svetih spisov eklatantno zanikajo to, k čemur so zavezani …  Seveda je ta paradoks razložljiv z nekaj pravnimi akrobacijami in ob pomoči do konca spolitizirane slovenske družbe in spolitiziranih institucij države – a grenak priokus obstaja. Škoda, ki jo slovenska družba doživlja ne s slabim, ali bolje rečno zanemarjenim televizijskim programom, je minimalna proti škodi, ki jo z odločitvijo ustavnega sodišča doživljamo državljani Republike Slovenije. Slehernik se lahko odslej upravičeno počuti samo kot kmet na umazani šahovnici slovenske politike.

S tem ko se je končalo super volilno leto, se je končala tudi tortura Queenovske klasike "We are the champions!" Kajti od predsedniških palač do kinodvoran, kjer so bili volilni štabi bolj zakotnih županskih kandidatov, je nesmrtni Freddie kričal z dna svoje duše: "Mi smo prvaki, mi smo prvaki." Ampak kot se v politiki, še posebej slovenski rado zgodi: lokalni DJ-ji nimajo pojma, čemu rožnatoličnim županom godi ravno ta pesem in zakaj Modrijani nenadoma niso več dobri … Najprej nekaj zgodovinskih dejstev, ki jim bo sledila groba in najverjetneje napačna literarna analiza. Pesem je Freddie napisal povsem sam, brez sodelovanja ostalih članov banda in po njegovih besedah je imel v mislih nogometno moštvo, oziroma nogometno tekmo, ki se triumfalno konča z zmago. Ampak med teoretiki zarote se pojavlja tudi mnenje, da je imel v podpomenu oziroma v mislih ansambel kot tak, ki se je leta 1977 na veliko mučil s prodorom na glasbeno sceno. Ali pa je imel v mislih homoseksualno skupnost, ki ji je začel ob tistem času vse bolj odkrito pripadati. Oba podkonteksta pa sta za slovensko politično elito, medtem ko zalita z radgonsko penino brunda napev za oktavo nižje – vsaj nerodna. Ampak četudi je pesem mišljena samo kot športna himna, je njena uporaba v politične namene nenavadna. Šport namreč razume v izjemno brutalni, oziroma nešportni maniri. Verz, kjer nasprotno moštvo označi ne le kot poražence, temveč tudi za zgube, se pravi izjemno nešportno in slabšalno, je začinjen še z verzom "Za zmago se bomo borili do samega konca." Oboje šport postavlja daleč onkraj humanega in viteškega boja, v okrilje gladiatorstva in če so županski kandidati z na novo prebujeno slovensko strpnostjo na lokalni ravni svojim protikandidatom med kampanjo še zatrjevali, da je sodelovanje glavna maksima tokratnih volitev, so jim že ob večernem piru zabrusili, da niso nič druga kot navadni »luzerji«! In da za njih ni prostora v tej občini, tem parlamentu ali tej državi. Ni najbolj jasno, kdaj je prvi politik zlorabil to popevko, a zgodovina beleži, kdo jo je najbolj grobo. Donald Trump jo je s svojimi privrženci prepeval med volilno kampanjo za republikansko nominacijo in kitarist skupine Brian May je bil nad tem primerno ogorčen – ampak seveda se Donald ni dal motiti. Vendar kot slovenski politiki je tudi Donald svoje razumevanje skladbe zamrznil pri refrenu … Zadeva je namreč ta, da je besedilo pesmi izven refrena izrazito neprimerno, da bi jo predstavniki ljudstva ali pa izvoljeni javni uslužbenci ponotranjili kot svojo himno. Poglejmo: V prvem verzu pesem pravi, da je dotični plačal vse svoje dolgove. Nerodno, če je politik dolgove kdaj sploh imel, ali bog ne daj, da jih še ima. V nadaljevanju pevec pravi, da je odslužil kazen, čeprav ni storil nobenega zločina … Kar je tipičen izgovor slovenskih pravomočno obsojenih politikov. In naprej slovenski politiki pojejo, kako so naredili nekaj res hudih napak, kar drži. In da so preživeli tudi metanje peska v obraz … Kar govori o tem, da slovenski politiki najraje dopustujejo ali na Braču, ali na Rabu. Šele nato pridemo do refrena, ki volilne štabe – recimo stranke Svoboda, Saša Arsenoviča v Mariboru ali Sama Turela v Novi Gorici – povzdignejo v politično ekstazo. Verjamemo, da bi si skladbo radi zavrteli tudi v strankah desnice, a kaj, ko nič ne zmagajo. Smo pa izvedeli, da na desnici vadijo drugo mega popularno skladbo z albuma Queenov "News of the World"! Ob naslednji volilni sezoni bodo tokrat zmagovito levico napadli z "We will rock you!" Pa gremo naprej po poti šampionov, ali šampinjonov, kot rado spolzi z nekoliko okorelega jezika v zadnji uri zmagovalne zabave. Drugi del sage o prvakih, se pravi po prvem refrenu, je še nekoliko bolj skrivnosten kot prvi. Začne se najprej s presenetljivim obratom iz "mi" v "jaz", kar strankarske liste za nekaj verzov postavi ob stran in postavi v ospredje politično/lirski subjekt … Skladba se nadaljuje s teatrsko referenco, ki namiguje, da se je kandidat v svojem življenju dovolj priklanjal/klečeplazil in dovolj nastopal/glumatal, kar mu je prineslo slavo in bogastvo. V bistvu pesem bolj kot športnika na igrišču, resnično opisuje javno izpostavljeno osebo. Ali je to umetnik, mogoče pa je celo politik? Vsekakor zmagovite kandidate prikaže kot občutljive, čustvene ljudi, kar imajo še posebej rade volivke. V nadaljevanju stoji vrstica, ki je še posebej enigmatična, redko izpostavljana ali analizirana. Ko se Freddie zahvali občinstvu za slavo in bogastvo, ki ju je dobil, se zahvali tudi za vse ostalo, kar pride s slavo in bogastvom. Če to zapoje slovenski politik, takoj pomislimo na korupcijo, a kako si to razlagajo stiki z javnostjo, posameznih strank, ki naročajo ta komad, nam zaradi omejenih raziskovalnih virov ni uspelo izvedeti. Nato se pesem nadaljuje s tem, ko opiše volilno kampanjo kot skrajno težavno, daleč od tega, da bi jim bilo med njo postlano z rožicami, ali da bi bili na oddihu. Potem sledi retorično vprašanje: "Kje se bo vse to končalo?" Se bo končalo na lokalnih volitvah … na državnozborskih? Na volitvah za predsednika? "Ne," odgovarja pesem. Kandidat, ki jo vrti v štabu ne bo odnehal, dokler ne zavlada vsemu človeštvu. Dokler si ne pokori človeške rase kot takšne in pri tem bo vztrajal in vztrajal in vztrajal Končni refren, kjer si prijatelji dopovedujejo, da bodo svetovni prvaki in da ob tem ne bodo imeli nobenega razumevanja in usmiljenja za poražence. Pa še zadnji namig. Pesem se ne konča s verzom "Prvaki sveta", kot se končuje refren pred tem … teoretiki zarote v tem vidijo zloveščo napoved, da še takšen šampion, še takšen prvak nekoč pade. Tako smo prišli do konca analize v maniri največjih duhov slovenske literarne zgodovine. Seveda nam tega ne bi bilo treba početi, če bi ob volilnih zmagah politiki recitirali Prešerna, ki je natančno razložen od spredaj nazaj in od zadaj naprej; ali pa če bi vrteli kaj iz bogate zakladnice slovenskega popa, kjer pa ni česa razlagati.

Danes pa o najpomembnejšem dnevu tedna, ki je seveda nedelja. Nedelja ima med Slovenci kultni status in akoravno je poseben dan tako med verujočimi kot med delodajalci in delojemalci po vsem krščanskem svetu, je pod Slovenci še posebej posebna … Kakorkoli tarnamo nad uniformiranostjo našega delavnika, je nedelja daleč najbolj uniformiran dan v tednu. Natančno se namreč ve, katerih opravil in nalog se v nedeljo ne počne in katera so dovoljena. Oboje se krši zelo redko, ko pa se, je to sprejeto z neodobravanjem. Za zavarovanje svetosti nedelje smo šli že kdaj tudi na referendum in nedelja je posebna predvsem kot eden zadnjih dejavnikov normalnosti v tem ponorelem svetu. Toliko o teoriji nedelje. Zdaj pa k praksi. Oblast se je odločila, da nam pet od preostalih desetih nedelj v letu ugrabi za volitve. Potencialnih pet, kajti drugi krogi so nekoliko bolj ohlapna kategorija, a v najboljšem primeru bomo imeli prekinjene tri nedeljske ritme, nesrečniki s posebej ambicioznimi politiki pa kar pet. Če naštejemo; prvi in morebitni drugi krog predsedniških volitev, prvi in morebitni drugi krog lokalnih volitev in prvo ter za nekaj časa –upamo – edino referendumsko odločanje o treh referendumih. Mehanika je znana … V urnik nedelje, ki poteka stoletja po utirjenih običajih, je treba umestiti tujek. Odhod na volitve. Sicer gre za minimalno časovno izgubo – v podeželskih krajih največ za eno uro, v urbanih središčih pa še to ne – a v strogi nedeljski hierarhiji se zdi ta ura kot čer, na katero nasedajo ladje našega ugodja. Čemu se odpovedati? Dopoldanskemu sprehodu, rekreaciji, kavi v priljubljenem bifeju zagotovo ne … Pripravi kosila, skupnemu kosilu širšega sorodstva, ali le goveji juhi pri gospe mami tudi ne … Popoldanskemu obisku prijateljev ali poležavanju na kavču vsekakor ne. Večerni skrbi za otroke in napadu panike pred prihajajočim tednom pa sploh ne … Kot vidimo, je ura za opravljanje državljanskih dolžnosti in pravic še kako moteča in vsako drugo nedeljo do izteka leta bo naše aktivno državljanstvo na velikih mukah. Nekaj sodržavljanov zagotovo hodi na volitve s tistim praobčutkom demokratične nuje, s pesmijo na ustih in antičnim idealom v mislih, mnogi drugi pa gremo tja, da samo legaliziramo vse tiste ure pasivnega ukvarjanja s politiko, ko kolnemo ali navijamo za ljudi, ki nam bodo v naslednjih mandatih oblikovali usodo. Se pravi, da na nek način z odhodom na volitve realiziramo navijača v sebi. In vse to je lepo in prav, celo spodobi se, ko se ne bi volitve tako grobo zajedale v nedeljsko obredje. Vladajoči se problematike še kako dobro zavedajo, saj so politiki ljudje iz mesa in krvi, ki prav tako prakticirajo nedeljo; zato poskušajo z različnimi manevri, odvisno od strankarske pripadnosti, ali rešiti nedeljo ali rešiti volilni rezultat. Ampak na tem mestu v naši skromni oddaji izražamo skrb, da bo vsaj ena od nedeljskih volilnih udeležb sramotno nizka. In kar je še bolj sramotno; udeležba bo odvisna od vremenske napovedi. Vendar bi se vsemu temu lahko izognili – in na tem mestu prihajamo do osrednjega dela današnjega razmišljanja. Analogni način izbiranja, ko mora človek fizično nekam oditi in na papirju fizično nekaj obkrožiti, nato pa fizično papir potisniti v kartonasto škatlo, ob tem pa se pri komisiji identificirati s fizičnim dokazilom o istovetnosti, je tako obupno zastarel, da bog pomagaj. Hočemo povedati, da je mogoče v mnogih evropskih državah že digitalno voliti od doma, le v Sloveniji smo še peš. Oziroma da smo natančni: tistim, ki se ne morete udeležiti glasovanja na domačem volišču, so omogočene ostale oblike glasovanja, kot je recimo glasovanje po pošti – vlogo za uveljavitev ostalih oblik glasovanja pa je mogoče oddati tudi elektronsko z digitalnim podpisom. Majhen korak za slovensko volilno zakonodajo in bizarno majhen korak za javnost, ki je s pomočjo spleta preživela pandemijo. Ampak, da ne bomo samo osirali slovenskega prehoda v digitalno družbo, ki se zdi celo počasnejši od modernizacije slovenskih železnic … Danes so dovoljene sanje, tako se nima smisla ustavljati samo pri e-glasovanju. Pogumno usmerimo digitalni pogled naprej … Zagotovo nam prihodnost prinaša glasovanje s pomočjo aplikacij na mobilnih telefonih in ker se bo s tehnologijo prav tako razvijala tudi naša politična zavest, bo e-glasovanje predvidevalo tudi e-odpoklic. Podobno kot danes poznajo milijoni uporabnikov fantasy lig in e-športov. Se pravi, da bodo volivci ob neumnostih ali morebitnih neumnostih politika enostavno odpoklicali. Tisti politiki, ki se bodo dalj časa ali celo ves čas obdržali ali v parlamentu ali v vladi, pa bodo volivcem prinašali bonus točke. Se pravi, da boš za pametno izbiro na volitvah primerno nagrajen in volivci, katerih politiki bodo prek vsega mandata vztrajali ali v parlamentu ali v predsedniški palači, zakaj tudi ne v občinskem svetu, bodo dobili ob koncu priložnostni spominek ali celo manjšo nagrado. Prihodnje referendume pa bomo opravili prav tako s pomočjo aplikacije, ki se bo ljubkovalno imenovala Vili. Da se bo referendumsko odločanje ločilo od volitev, bodo dovolj lajki oziroma všečki. Določiti bo treba samo najmanjše število lajkov za posamezni referendum, zavrnitveni kvorum pa ne bo potreben. In medtem ko čakamo, da se slovenska e-uprava vsaj malo zgane ter si še naprej kvarimo nedelje z obiskovanjem osnovnih šol, gasilskih domov in kar je podobnih javnih stavb, se tolažimo vsaj s tem, da so analogne volitve brezplačne. E-volitve zagotovo ne bodo.

Danes pa o najpomembnejšem dnevu tedna, ki je seveda nedelja. Nedelja ima med Slovenci kultni status in akoravno je poseben dan tako med verujočimi kot med delodajalci in delojemalci po vsem krščanskem svetu, je pod Slovenci še posebej posebna … Kakorkoli tarnamo nad uniformiranostjo našega delavnika, je nedelja daleč najbolj uniformiran dan v tednu. Natančno se namreč ve, katerih opravil in nalog se v nedeljo ne počne in katera so dovoljena. Oboje se krši zelo redko, ko pa se, je to sprejeto z neodobravanjem. Za zavarovanje svetosti nedelje smo šli že kdaj tudi na referendum in nedelja je posebna predvsem kot eden zadnjih dejavnikov normalnosti v tem ponorelem svetu. Toliko o teoriji nedelje. Zdaj pa k praksi. Oblast se je odločila, da nam pet od preostalih desetih nedelj v letu ugrabi za volitve. Potencialnih pet, kajti drugi krogi so nekoliko bolj ohlapna kategorija, a v najboljšem primeru bomo imeli prekinjene tri nedeljske ritme, nesrečniki s posebej ambicioznimi politiki pa kar pet. Če naštejemo; prvi in morebitni drugi krog predsedniških volitev, prvi in morebitni drugi krog lokalnih volitev in prvo ter za nekaj časa –upamo – edino referendumsko odločanje o treh referendumih. Mehanika je znana … V urnik nedelje, ki poteka stoletja po utirjenih običajih, je treba umestiti tujek. Odhod na volitve. Sicer gre za minimalno časovno izgubo – v podeželskih krajih največ za eno uro, v urbanih središčih pa še to ne – a v strogi nedeljski hierarhiji se zdi ta ura kot čer, na katero nasedajo ladje našega ugodja. Čemu se odpovedati? Dopoldanskemu sprehodu, rekreaciji, kavi v priljubljenem bifeju zagotovo ne … Pripravi kosila, skupnemu kosilu širšega sorodstva, ali le goveji juhi pri gospe mami tudi ne … Popoldanskemu obisku prijateljev ali poležavanju na kavču vsekakor ne. Večerni skrbi za otroke in napadu panike pred prihajajočim tednom pa sploh ne … Kot vidimo, je ura za opravljanje državljanskih dolžnosti in pravic še kako moteča in vsako drugo nedeljo do izteka leta bo naše aktivno državljanstvo na velikih mukah. Nekaj sodržavljanov zagotovo hodi na volitve s tistim praobčutkom demokratične nuje, s pesmijo na ustih in antičnim idealom v mislih, mnogi drugi pa gremo tja, da samo legaliziramo vse tiste ure pasivnega ukvarjanja s politiko, ko kolnemo ali navijamo za ljudi, ki nam bodo v naslednjih mandatih oblikovali usodo. Se pravi, da na nek način z odhodom na volitve realiziramo navijača v sebi. In vse to je lepo in prav, celo spodobi se, ko se ne bi volitve tako grobo zajedale v nedeljsko obredje. Vladajoči se problematike še kako dobro zavedajo, saj so politiki ljudje iz mesa in krvi, ki prav tako prakticirajo nedeljo; zato poskušajo z različnimi manevri, odvisno od strankarske pripadnosti, ali rešiti nedeljo ali rešiti volilni rezultat. Ampak na tem mestu v naši skromni oddaji izražamo skrb, da bo vsaj ena od nedeljskih volilnih udeležb sramotno nizka. In kar je še bolj sramotno; udeležba bo odvisna od vremenske napovedi. Vendar bi se vsemu temu lahko izognili – in na tem mestu prihajamo do osrednjega dela današnjega razmišljanja. Analogni način izbiranja, ko mora človek fizično nekam oditi in na papirju fizično nekaj obkrožiti, nato pa fizično papir potisniti v kartonasto škatlo, ob tem pa se pri komisiji identificirati s fizičnim dokazilom o istovetnosti, je tako obupno zastarel, da bog pomagaj. Hočemo povedati, da je mogoče v mnogih evropskih državah že digitalno voliti od doma, le v Sloveniji smo še peš. Oziroma da smo natančni: tistim, ki se ne morete udeležiti glasovanja na domačem volišču, so omogočene ostale oblike glasovanja, kot je recimo glasovanje po pošti – vlogo za uveljavitev ostalih oblik glasovanja pa je mogoče oddati tudi elektronsko z digitalnim podpisom. Majhen korak za slovensko volilno zakonodajo in bizarno majhen korak za javnost, ki je s pomočjo spleta preživela pandemijo. Ampak, da ne bomo samo osirali slovenskega prehoda v digitalno družbo, ki se zdi celo počasnejši od modernizacije slovenskih železnic … Danes so dovoljene sanje, tako se nima smisla ustavljati samo pri e-glasovanju. Pogumno usmerimo digitalni pogled naprej … Zagotovo nam prihodnost prinaša glasovanje s pomočjo aplikacij na mobilnih telefonih in ker se bo s tehnologijo prav tako razvijala tudi naša politična zavest, bo e-glasovanje predvidevalo tudi e-odpoklic. Podobno kot danes poznajo milijoni uporabnikov fantasy lig in e-športov. Se pravi, da bodo volivci ob neumnostih ali morebitnih neumnostih politika enostavno odpoklicali. Tisti politiki, ki se bodo dalj časa ali celo ves čas obdržali ali v parlamentu ali v vladi, pa bodo volivcem prinašali bonus točke. Se pravi, da boš za pametno izbiro na volitvah primerno nagrajen in volivci, katerih politiki bodo prek vsega mandata vztrajali ali v parlamentu ali v predsedniški palači, zakaj tudi ne v občinskem svetu, bodo dobili ob koncu priložnostni spominek ali celo manjšo nagrado. Prihodnje referendume pa bomo opravili prav tako s pomočjo aplikacije, ki se bo ljubkovalno imenovala Vili. Da se bo referendumsko odločanje ločilo od volitev, bodo dovolj lajki oziroma všečki. Določiti bo treba samo najmanjše število lajkov za posamezni referendum, zavrnitveni kvorum pa ne bo potreben. In medtem ko čakamo, da se slovenska e-uprava vsaj malo zgane ter si še naprej kvarimo nedelje z obiskovanjem osnovnih šol, gasilskih domov in kar je podobnih javnih stavb, se tolažimo vsaj s tem, da so analogne volitve brezplačne. E-volitve zagotovo ne bodo.

Odcinek miał być o UX i design, w sumie o UX design. O tym też był. Na początku, potem przeszliśmy do procesu redesignu witryny – jak go przeprowadzić, co nas czeka i czego się wystrzegać. I to chyba wystarczająca zachęta do wysłuchania tego odcinka! Zaczęliśmy właśnie od UX, design'u, zahaczając o UI i service design. Rozmowa się kręciła, a moi goście podzielili się swoim doświadczeniem związanym z procesem redesignu witryny na przykładzie jednego z ich klientów. Ilona Skarbowska i Radek Rejsel prowadzą agencję Zima. UX, UI & Strategy zajmującą się szeroko pojętym designem i poprawą doświadczeń użytkowników i z którymi mam przyjemność pracować. Oboje mają bogate doświadczenie w tym temacie, pracowali dla licznych polskich i zagranicznych brandów. Jeśli uznasz, że ta rozmowa może być dla kogoś interesująca lub komuś pomóc to śmiało prześlij link do tego odcinka dalej. Niech wartościowa wiedza niesie się w świat!   Posłuchaj rozmowy na Youtube   Podczas rozmowy „Pora na redesign strony – o UX Design itp.” poruszamy takie zagadnienia jak: Czym jest UX Design – tak w najprostszych słowach? Design może kojarzyć się z grafiką, architekturą, ładnymi rzeczami. A chyba nie do końca tak tylko jest, prawda? Czym różni się Service Design od UX […]

Českí filmári sa spojili s hollywoodskym producentom a výsledkom je veľkofilm Ján Žižka. Objavili sa prvé recenzie, nie všetky tomuto filmu fandia, vypočujte si tú našu. Pred pár dňami veľkolepo odštartoval seriál Pán prsteňov: Prstene moci svoju prvú sériu, recenziu máme – Do kina pozývajú Juraj Malíček a Peter Konečný. Reláciu Do kina pripravuje RTVS – Slovenský rozhlas, Rádio Slovensko, SRo1.

Lato, powoli, dobiega końca. Przed nami wrzesień – w przyrodzie czas przesilenia, równonocy, miesiąc złocenia się lasów i niskiego, wkrótce już jesiennego słońca. Także dla nas to czas szykowania się do zimy. Zimy, której w tym roku lękamy się bardziej niż zwykle. Rosyjska inwazja na Ukrainę zmieniła przecież wszystko: boimy się inflacji, wysokich cen energii, a nawet tego, że może jej zabraknąć. Jak żyć ze świadomością trudnego czasu przed nami? A może to moment, aby zwrócić uwagę na to, co bliżej, na to, co najważniejsze? O to właśnie zapytaliśmy gości ostatniego odcinka "Raportu - sezonu nieogórkowego". Żeby do nich dojść, trzeba pokonać wiele potoków i wzniesień. Na obrzeżach Koniakowa w Beskidzie Śląskim, niedaleko styku granic Słowacji, Czech i Polski, w drewnianym, przytulonym do góry domu, spotkaliśmy ludzi, dla których to pogranicze jest centrum. On: to muzyk, budowniczy instrumentów ludowych, nauczyciel i filozof. Ona: pieśniarka, prowadząca warsztaty śpiewu tradycyjnego. Oboje: szukający źródeł. Na koniec wakacji i lata, przed zimą, którą wszyscy się martwimy, w ostatnim odcinku "Raportu - sezon nieogórkowy" – ojciec i córka: Józef Broda i Katarzyna Broda-Firla. Goście: Józef Broda i Katarzyna Broda-Firla Prowadzenie: Marcin Żyła

Nasz garaż nie jest minimalistyczny. Oboje lubimy majsterkować i nie wahamy się inwestować w narzędzia, które ułatwiają nam prace. Zawsze też zachowujemy gwoździe, kawałki drewna czy resztki farby, bo wiemy, że w ciągu kilku miesięcy zdarzy się projekt w którym się przydadzą. Dlatego tak ważna jest dla nas kwestia organizacji garażu i optymalnego wykorzystania każdego centymetra przestrzeni. W dzisiejszym odcinku poznasz 13 sposobów na organizację garażu w rozsądnym budżecie, zapraszamy!Kup e-booka Przepis na wolnowar: https://razemlepiejpodcast.pl/wolnowarLink do odcinka: https://razemlepiejpodcast.pl/151 Znajdź nas na: https://razemlepiejpodcast.pl/Możesz nas też polubić na https://www.instagram.com/razemlepiejpodcast/ i https://www.facebook.com/razemlepiejpodcast

O prelegentach: Są małżeństwem od 1996 roku, mają czworo dzieci. Mieszkają w Szczecinie. Aneta – z wykształcenia socjolog, pedagog, bibliotekarz. Obecnie pracuje w szkole podstawowej na stanowisku zastępcy dyrektora. Jest propagatorką i zwolenniczką edukacji domowej, pedagogiki Marii Montessori i metody wychowawczej Thomasa Gordona. Piotr – absolwent Instytutu Studiów nad Rodziną oraz Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Szczecińskiego (tytuł Master of Business Administration). Prowadzi własną działalność gospodarczą. W 2012r. ukończył Kurs Trenerski TSR (Trening Skutecznego Rodzica) oraz TSK (Trening Skutecznej Komunikacji) dla dzieci i młodzieży, prowadzony przez Centrum Komunikacji Gordona w Polsce. Oboje od ponad 20 lat angażują się w działalność stowarzyszeń, wspierających rodziny, małżeństwa, dzieci. W 2011r. uczestniczyli w kursach TSR uczących skutecznej komunikacji, szacunku we wzajemnych relacjach oraz umiejętności rozwiązywania konfliktów bez uciekania się do siły. W ramach swojej aktywności przeprowadzili wiele kursów i spotkań o tematyce rodzinno-małżeńskiej, także w zakresie poradnictwa, komunikacji i finansów. Ich życiowe motto: “Łatwiej jest rządzić państwem niż wychować czwórkę dzieci” (Winston Churchill). Napisz do nas! Wesprzyj nas!

Eliáš | Člověk jako my 4. - Mnozí velmi dobře známe temnotu, která se skrývá na druhé straně úspěchu. Euforické pocity triumfu mají odvrácenou stranu osamění, vyprázdnění, obav, pochyb a strachu. Deprese obvykle přichází hned po okamžicích emočního a duchovního vrcholu. Eliášova reakce zní až extrémně, kdy žádá Boha, aby si vzal jeho život. Jak Bůh reaguje? Reaguje tím, že mu zajišťuje jídlo a spánek. Oboje je darem. Poté Bůh zve Eliáše na stejnou osamělou horu, kde se s ním dříve potkal Mojžíš. Na hoře se ho Bůh ptá, co chce. Musí to ven. Pak ho zve k tomu, aby jej poznal, jaký skutečně je. Nakonec mu z deprese pomáhá novým úkolem, novou vizí, novým směrem.

Za redkimi boleznimi trpi približno 100.000 Slovencev, a točne številke ne poznamo, ker še vedno nimamo nacionalnega registra redkih bolezni. Tudi presejalno testiranje za novorojenčke bi se moralo razširiti, saj bi s pravočasnim diagnosticiranjem lahko preprečili mnoge smrti. Oboje predvideva nov akcijski načrt za redke bolezni, po katerem naj bi v dveh letih preobrazili to področje in slovenske strokovnjake izpostavili kot ene najnaprednejših v svetu. O izvajanju načrta, drugih možnih rešitvah ter o zdravstvenem, gmotnem in socialnem položaju bolnikov voditeljica Eva Lipovšek in gostje v studiu: - Franc Vindišar, državni sekretar na Ministrstvu za zdravje, - Tadej Battelino, predstojnik Kliničnega oddelka za endokrinologijo, diabetes in presnovne bolezni na Pediatrični kliniki UKC Ljubljana, - Jože Faganel, predsednik Združenja za redke bolezni Slovenije. Svojo zgodbo nam je zaupala mama dveletne Maše Us Varda, ki ima metakromatsko levkodistrofijo in se bodo morali v petih letih od nje posloviti. Pogovarjali pa smo se tudi s predsednikom društva Viljem Julijan Nejcem Jelenom in vodjem Oddelka za zdravila na Zavodu za zdravstveno zavarovanje Slovenije Jurijem Fürstom. Ob nedavnem mednarodnem dnevu redkih bolezni o položaju bolnikov in izvajanju akcijskega načrta Redko bolezen ima približno sto tisoč Slovencev, a natančne številke ne poznamo, ker še vedno ni nacionalnega registra redkih bolezni. Tudi presejalno testiranje za novorojenčke bi bilo treba razširiti, saj bi s pravočasnim diagnosticiranjem preprečili številne smrti. Oboje predvideva nov akcijski načrt, po katerem naj bi v dveh letih preobrazili to področje in omogočili slovenskim strokovnjakom položaj med najboljšimi v svetu. O izvajanju načrta, drugih možnih rešitvah ter o zdravstvenem, gmotnem in socialnem položaju bolnikov voditeljica Eva Lipovšek in gostje v studiu: – Franc Vindišar, državni sekretar na Ministrstvu za zdravje, – Tadej Battelino, predstojnik Kliničnega oddelka za endokrinologijo, diabetes in presnovne bolezni na Pediatrični kliniki UKC Ljubljana, – Jože Faganel, predsednik Združenja za redke bolezni Slovenije. Svojo zgodbo nam je zaupala mama dveletne Maše Us Varda, ki ima metakromatsko levkodistrofijo in se bodo morali v petih letih od nje posloviti. Pogovarjali pa smo se tudi s predsednikom društva Viljem Julijan Nejcem Jelenom in vodjem Oddelka za zdravila na Zavodu za zdravstveno zavarovanje Slovenije Jurijem Fürstom.

1 lipca 1991 roku Polska przystąpiła do Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych CERN. To ta międzynarodowa instytucja stoi za zbudowaniem słynnego Wielkiego Zderzacza Hadronów (LHC).*Przygotowanie każdego odcinka to wiele godzin pracy. Jeśli podobał Wam się ten podcast – możecie mnie wesprzeć w serwisie Patronite. Dzięki!https://patronite.pl/radionaukowe *- To była dla nas kolosalna zmiana, bo to oznaczało, że wchodzimy do CERNu na pełnych prawach – mówi w Radiu Naukowym prof. Agnieszka Zalewska. - Polska była pierwszym krajem z byłego bloku wschodniego przyjętym do CERN-u, a CERN był pierwszą organizacją międzynarodową o wielkim znaczeniu, do której przystąpiła Polska po zmianie ustrojowej - wtóruje prof. Paweł Bruckman. Oboje są fizykami z Instytutu Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, a prof. Zalewska przez trzy lata była przewodniczącą Rady CERN – jako pierwsza kobieta i pierwsza osoba spoza krajów założycielskich CERN-u.PROTON JAK KOMARCERN przede wszystkim kojarzy się z Wielkim Zderzaczem Hadronów. Dziś LHC jest w trakcie modernizacji. – Zbieranie danych powinno rozpocząć się z początkiem przyszłego roku. Akcelerator będzie pracował już ze swoimi projektowanymi parametrami – mówi prof. Bruckman. Projektowanymi, czyli osiągającymi w miejscu zderzenia energię 14 TeV (teraelektronowoltów). Co to w zasadzie znaczy? Można tę energię przetłumaczyć na masę. – Proton przyspieszony do 7 TeV ma energię odpowiadającą masie komara – tłumaczy prof. Zalewska. A mowa tu o jednym protonie! W akceleratorze są one przyspieszane wiązkami. – Jedna wiązka zawiera około miliona miliardów protonów. Całkowita energia takiej związki jest niebagatelna. To energia mniej więcej składu pociągu szybkiej prędkości TGV pędzącego kilkaset kilometrów na godzinę – porównuje prof. Bruckman. Ogromne energie są potrzebne po to, by w zderzeniach protonów wytwarzać ciężkie niezbadane wcześniej cząstki. W świecie cząstek elementarnych, fundamentalnych dla naszego rozumienia przyrody, ciągle jest sporo zagadek. Dzięki LHC udało się potwierdzić istnienie bozonu Higgsa, brakującej ciegiełki w Modelu Standardowym opisującym elementarne składniki materii i oddziaływania między nimi. Ale to nie jest ostatnie słowo fizyków. - To, że wiedzieliśmy, że coś takiego jak Higgs musi istnieć jest zasługą naszego sposobu opisu rzeczywistości, czyli kwantowej teorii pola. I ta sama metoda, która okazała się bardzo poprawna mówi, że to nie może być koniec – zauważa prof. Bruckman. – Brakuje nam szerszej teorii, opisu, które by tłumaczył, dlaczego materia dominuje nad antymaterią (…), dlaczego są różne masy cząstek elementarnych (kwarków i leptonów), dlaczego mamy tyle cząstek, ile mamy – wylicza naukowiec.Przed fizykami i fizyczkami pracującymi przy eksperymentach na LHC zatem nadal jeszcze dużo pracy. Będziemy wyglądać wyników kolejnej serii zbierania danych!CZY LHC ZAWIÓDŁ?Trzeba jednak dodać, że są również głosy wskazujące, że LHC zawiódł. Dokonano odkrycia cząstki Higgsa i później o Zderzaczu już głośno nie było. Nie odkryto chociażby spodziewanych cząstek supersymetrycznych. - To była niespodzianka. Zanim LHC zostało uruchomione to scenariusz był taki, że najpierw zobaczymy cząstki supersymetryczne (spoza Modelu Standardowego), a potem nastąpi odkrycie Higgsa, który Model domykał. Brak bezpośredniej obserwacji cząstek spoza Modelu Standardowego jest pewnym zawodem – przyznaje prof. Zalewska. Podkreśla jednak, że trzeba dalej szukać i wykorzystać możliwości LHC do końca, w szczególności szukając odstępstw od Modelu na drodze bardzo precyzyjnego sprawdzania jego różnych przewidywań. - LHC nie zawiodło, to natura z nas trochę zakpiła. Spodziewaliśmy się troszeczkę czegoś innego – dodaje prof. Bruckman. Pierwsza część podcastu to przede wszystkim opowieść o CERN-ie, wpływie tej organizacji na cywilizację (to tam wymyślono www!) i o obecności polskich badaczy i badaczek w zespołach przy LHC. W drugiej rozmawiamy o tym czy fizyka cząstek jest w kryzysie, jakich nowych ścieżek szukać, czy potrzebne są kolejne, jeszcze większe akceleratory.Wspominkowo-intelektualna uczta. Polecam!

- Dla mnie to jest ekscytujące, że w przyszłości mógłbym moim pacjentom dobrać lepsze leczenie dzięki znajomości ich genów. Myślę, że genetyka może stać się filarem medycyny XXI wieku – mówi Bartosz Nowak. – Myślę, że dojdzie do rewolucji. Stopniowo będziemy redefiniować to, jak podchodzimy do pacjenta. Wszystkie dane wskazują, że najbardziej opłacalna jest profilaktyka nawet chorób, które są silnie uwarunkowane w rodzinach. To oraz sekwencjonowanie w onkologii dużo zmienią – dodaje Marta Andrzejewska. Oboje są przedstawicielami Studenckiego Koła Naukowego Genetyki Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.Rozmawiamy o tym, jak widzą przyszłość terapii genowych, jak widzą siebie jako przyszłych lekarzy korzystających z osiągnięć genetyki. Zastanawiamy się czy kiedyś do lekarza pierwszego kontaktu będziemy przychodzili z zsekwencjonowanym własnym genomem i wszystkie leki będą dopierane pod kątem naszych genów. Marta i Bartek zdradzają także, czy studenci medycyny lubią się uczyć genetyki (tak sobie).Wszystko to przy okazji Konferencji GENialne terapie. Konferencję organizuje Studenckie Koło Naukowe Genetyki Medycznej oraz Katedra i Zakład Genetyki Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. https://www.facebook.com/SKNGenMedTermin: 19.06, godz. 10:00Na konferencję można się zarejestrować pod tym linkiem https://stnump.clickmeeting.com/genialne-terapie/registerStrona FB wydarzenia https://www.facebook.com/events/323508462506613/Niektóre wystąpienia:Prof. Ewa Bartnik w wykładzie otwarcia opowie o terapiach genowych, dotychczasowych osiągnięciach i perspektywach, prof. Maciej Krawczyński o terapiach genowych w okulistyce, dr Magdalena Socha o CRISPR/Cas9 w terapiach genowych, mgr farm. Anna Kordala o terapiach w rdzeniowym zaniku mięśni (SMA) „od zera do trzech leków w pięć lat”.Radio Naukowe jest patronem medialnym konferencji.Pełna lista prelegentów i prelegentek:prof. dr hab. n. biol. Ewa Bartnik, sekretarz generalny Polskiego Towarzystwa Genetycznego, genetyk z Instytutu Genetyki i Biotechnologii Wydziału Biologii UW i Instytutu Biochemii i Biofizyki PANProf. dr hab. n. med. Lidia Gil, kierownik Kliniki Hematologii i Transplantacji Szpiku UMPProf. dr hab. n. med. Maciej Krawczyński, kierownik Pracowni Poradnictwa Genetycznego w Chorobach Narządu Wzroku Katedry i Zakładu Genetyki Medycznej UMP, Konsultant Wojewódzki w zakresie genetyki klinicznej dla województwa lubuskiegodr hab. n. med. Tomasz Dzieciątkowski, adiunkt w Katedrze i Zakładzie Mikrobiologii Lekarskiej WUMdr. n. med. Magdalena Socha, asystent w Katedrze i Zakładzie Genetyki Medycznej UMPdr. n. med. Grzegorz Jakubiak, asystent badawczo-dydaktyczny w Katedrze i Oddziale Klinicznym Chorób Wewnętrznych, Angiologii i Medycyny Fizykalnej Wydziału Nauk Medycznych w Zabrzumgr Anna Kordala, doktorantka na Wydziale Fizjologii, Anatomii i Genetyki Uniwersytetu Oksfordzkiegolek. Magdalena Jutrzenka, rezydentka pracująca w Klinice Onkologii, Hematologii i Transplantologii Pediatrycznej UMP, rodzic dziecka chorującego na SMA.Za pomoc w organizacji nagrania serdecznie dziękuję Studiu Nagrań Centrum E-learningu Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.https://radionaukowe.pl/https://patronite.pl/radionaukowe