Podcasts about postmodernizm

Batı uygarlığı Gazze'de harakiri yapıyor: Çocukların katledilmesine ve soykırıma destek verdiği için Gazze, Batı uygarlığının mezarı oldu. Postmodernizm, felsefî olarak Batı uygarlığının çöküşünü ama iktisâdî olarak ise dünya üzerinde mutlak hâkimiyet kurmasını sağladı. Batı uygarlığının dünya üzerinde -tabir câizse- mutlak hâkimiyet kurabilmesi, felsefî temellerinin zayıf olmasıyla mümkün olabilmiştir.   MODERN DÜŞÜNCE: DÜŞÜNEMEYEN İNSAN  “Nasıl yani?” diye sorduğunuzu duyar gibiyim. Şöyle izah edeyim: Modern Batı felsefesi, dünyanın, eşyanın, insanın ve hakikatin kavranması çabası sözkonusu olduğunda zayıf bir felsefedir, derinlikli bir felsefe değildir. Modernlerin de, postmodernlerin de “gücü” buradan geliyor, eğer buna “güç” denirse tabii. Ortada felsefe ya da düşünce olarak aldandırılmayı hak edecek bir çaba da yok, birikim de. Descartes, modern felsefeyi kuran adamdır ama “sığ” bir düşünürdür. Eşyayı, varlığı, hakikati derinlemesine idrak edebilecek bir felsefî performans ortaya koyamamıştır. Descartes, hakikati yüzey'e, fizik'e, görünen'e, kontrol edilebilir ve hükmedilebilir olan'a indirgeyerek, felsefe yapma, düşünce üretme imkânını berhava etmiştir. Descartes'ın derdi düşünce üretmek midir? Yoksa tabiata, varlığa, dünyaya hâkim olma araçları üretme kaygısı mı? Buradan kalkarak, modern düşünce, düşünme çabası değildir; aksine, düşüncenin de, düşünce üretecek düşünme çabasının da buharlaşması, iptal olması eylemidir, diye düşündüğümü söyleyeceğim. Modern düşünce, belki Heidegger'in söyleyebileceği gibi, teknik üzerine soruşturma çabası değildir. Düşünemeyen, düşünmesini bilmeyen, düşünme çabası gibi bir derdi olmayan, soruşturmasını da bilemez, hiçbir şeyi de soruşturamaz. Dünya üzerinde hâkimiyet kurma tekniği üzerine, en nihayetinde bu teknik -dolayısıyla vasıta- üzerinde düşünme çabasıdır modern düşünce. Başka bir ifadeyle, dünya üzerinde, eşya üzerinde, insan üzerinde nasıl hâkimiyet kurulabileceği meselesine dâir düşünme temrinidir modern düşünce ya da felsefe, en fazla. Daha ötesi değil. Bu, düşünememe çabası, demek, aslında. Düşünme'ye değil tekniğe (vasıta'ya, giderek hâkimiyet kurma işlemine ve eylemine) odaklanmanın kaçınılmaz sonucu bu: Düşünemeyen insan. Düşen ama düştüğünü de bilemeyen “nesne” o, o yüzden.   KAZANA KAZANA KAYBEDİYOR İNSAN…

Podcast Dobrych Rzutów, na którym długo i dogłębnie omawiamy różne tematy związane z gramy fabularnymi. Teoria RPG, dyskusje, debaty, warsztaty, praktyczne problemy, luźne rozmowy, wywiady!Tym razem gościnnie Zbigniew "Zed" Zych z:Lans Macabre https://www.youtube.com/@UC6FFuretoUQmVpsOu6Y1E1wi LM Publishing https://www.facebook.com/LMPublishingRPG/

Postmodernizm, transmedialność, indywiduacja - wszystkie te trudne słówka określają sens gier Remedy i Sama Lake'a. Wyjaśnijmy je sobie w obszernej analizie Alana Wake'a, a dowiemy się, dlaczego to nie jezioro, tylko ocean.

Caz & Birtakım Aykırı Şeylerin Yeni Bölümü! Bu Seride Neredeyse Bir Yıl Sonra Yine Rezalet Bir Kayıtta Postmodernizm ve Cazda Postmodernist Arayışlar, Japon Noise Soundu, No Wave ve Londra Caz Sahnesine Giriyoruz. Beeeelki Bir Final Bölümü, Beeeelki de Değil. Ancak O Kadar Uzun Sürenin Ardından 10 Dakika Katlanamayacağınız Yeni Bölüm Malum Alanlarda. Penguenle, JJ. Bölümle Beraber Bahsedilen Müziklerin Ne Olduğuna Dair Bir Merak İçindeyseniz Buyrun Playlist.

Zapraszam do posłuchania o najnowszej książce Markéta Pilátovej - "Ciemna strona" (

Niespecjalnie łatwa do znalezienia, ale genialna książka o powieści postmodernistycznej. Złoto. Prawdziwe złoto. (00:15) Dzień dobry!(00:30) Zamiast wstępu (03:30) Postmodernizm, czyli co?(09:50) Opalizacja i migotliwość(14:30) Konstrukcje postmodernizmu(21:20) Przekład(23:20) Hosanna (zamiast podsumowania)(28:05) Do usłyszenia!Jak przestałem się martwić i pokochałem modernizm? https://onowymodernizm.pl/moj-modernizm/

Sokal, A., & Bricmont, J. (1998). Modne bzdury. O nadużywaniu pojęć z zakresu nauk ścisłych przez postmodernistycznych intelektualistów (P. Amsterdamski, Tłum.). Prószyński i S-ka.

Sokal, A., & Bricmont, J. (1998). Modne bzdury. O nadużywaniu pojęć z zakresu nauk ścisłych przez postmodernistycznych intelektualistów (P. Amsterdamski, Tłum.). Prószyński i S-ka.

Sokal, A., & Bricmont, J. (1998). Modne bzdury. O nadużywaniu pojęć z zakresu nauk ścisłych przez postmodernistycznych intelektualistów (P. Amsterdamski, Tłum.). Prószyński i S-ka.

Sokal, A., & Bricmont, J. (1998). Modne bzdury. O nadużywaniu pojęć z zakresu nauk ścisłych przez postmodernistycznych intelektualistów (P. Amsterdamski, Tłum.). Prószyński i S-ka.

Wracamy po przerwie z nowym odcinkiem naszego podcastu, w którym razem z Aleksandrą Stępień-Dąbrowską oraz Alicją Gzowską - koordynatorkami projektu ARCHIwum Warszawy lat 90. - zanurzymy się w nostalgicznie wspominane lata 90. Będzie to opowieść o nas, ale przez pryzmat tego jak budowano w tamtym okresie - od domów jednorodzinnych, przez drobne budynki usługowe, aż po wielkie biurowce i budynki mieszkaniowe "na sterydach".Jak patrzeć na architekturę doby transformacji? Uznać za kicz? Rehabilitować? A może przede wszystkim zrozumieć kontekst i czas, w którym powstawała? Posłuchajcie koniecznie!

Sosyopatlar klanına katıl. - Youtube'dan izle. - Blogu ziyaret et. - Twitter'dan takip et. - Instagram'dan takip et.

Sosyopatlar klanına katıl. - Youtube'dan izle. - Blogu ziyaret et. - Twitter'dan takip et. - Instagram'dan takip et.

Fragmenty artykułów z książki Postmodernizm. Antologia przekładów. Red. Ryszard Nycz, Kraków 1997.

Głównie o: Terry Eagelton: Teoria literatury. Wprowadzenie. Przełożył Bogdan Baran. Warszawa, 2015

Na czym polega postmodernizm - dominujący nurt myślenia naszych czasów? Czy to kolejna mutacja marksizmu? A może jego unicestwienie? Dlaczego lewicowi filozofowie porzucili wiarę w rozum, a co za tym idzie odrzucili obiektywne prawdę i dobro? Czy demokracja liberalna jest politycznym odwzorowaniem postmodernizmu? O tym Kacprowi Kicie mówił w kolejnej rozmowie prof. Adam Wielomski.

Głównie o: Terry Eagelton: Teoria literatury. Wprowadzenie. Przełożył Bogdan Baran. Warszawa, 2015

Korzystam w pierwszej części z tekstów: Jurgen Habermas: Modernizm - niedokończony projekt, w: Postmodernizm. Antologia przekładów. Red. Ryszard Nycz, Kraków 1997, s. 26-28; Terry Eagelton: Teoria literatury. Wprowadzenie. Przełożył Bogdan Baran. Warszawa, 2015.

Sosyopatlar klanına katıl. - Youtube'dan izle. - Blogu ziyaret et. - Twitter'dan takip et. - Instagram'dan takip et.

Sosyopatlar klanına katıl. - Youtube'dan izle. - Blogu ziyaret et. - Twitter'dan takip et. - Instagram'dan takip et.

Sosyopatlar klanına katıl. - Youtube'dan izle. - Blogu ziyaret et. - Twitter'dan takip et. - Instagram'dan takip et.

W tym odcinku specjalnym robię coś bardzo niemądrego, czyli piję szota za każdym razem, kiedy pojawia się hasło: zło, komunikacja, seksualność, orgia, lub forma. Nie polecam.

Sosyopatlar klanına katıl. - Youtube'dan izle. - Blogu ziyaret et. - Twitter'dan takip et. - Instagram'dan takip et.

Wykład jedenasty: Czy prawo jest narzędziem opresji w rękach złych ludzi? Postmodernizm w filozofii prawa

Bu programda modernite ve post-modernite gibi kavramları tarihsel bir çerçevede inceleyip, bu tarihsel sürecin edebi metinlere, özellikle de modernist ve postmodernist edebiyata nasıl yansıdığı üzerinde duruyorum. Bu podcast, bu konuya giriş niteliğindedir.Kullandığım kaynaklarTürk Romanında Postmodernist Açılımlar, Yıldız Ecevit, İletişim Yayınları, 2016.Roman Çözümleme Yöntemi, Nurullah Çetin, Akçağ Yayınları, 201940 Soruda Postmodern Edebiyat, Ertan Örgen, Ketebe Yayınları, 2018Türk Romanında Postmodernist Yöntemler ve Yönelimler, Hakan Sazyek, Hece- Türk Romanı Özel Sayısı, Mayıs/Haziran/Temmuz 2002.Postmodernizm ve John Fowles, Dilek Sarıca, Selçuk Üniversitesi fen Edebiyat Fakültesi Edebiyat Dergisi, 1999.Edebiyat Kuramları ve Eleştiri II, Berna Moran, İletişim Yayınları, 2004.

Czapliński, P. (2017). Sploty. Teksty Drugie. Teoria literatury, krytyka, interpretacja, 1, 9–17.

* Materyalizm * Hiç kimsenin olmadığı yerde bir ağaç devrilse o ağaç yine de ses çıkarır mı?* Diyalektik Materyalizm (Marx ve Engels) * Karaciğerin safra ürettiği gibi beynimiz düşünce üretir mi? * Düşüncelerimiz toplum, zaman ve sınıfımızın yansıması mı? * Tarihi Materyalizm * Varoluşçuluk * Kendi kendimizi yitirdikten sonra bütün dünyayı ele geçirsek ne olur?* Postmodernizm

Tomek „Gimper” Działowy jest moim gościem w najnowszym odcinku podcastu. Rozmawiamy o zmianach, przeszłości, algorytmie, YouTubie, zdobywaniu nowych umiejętności, kulturze remiksu i o tym, co nas łączy. Zapraszam do oglądania na kanale lub słuchania na Spotify oraz innych aplikacjach podcastowych. Partnerem odcinka jest Riot Games, wydawca gry mobilnej League of Legends: Wild Rift.(00:00) Znany youtuber w rozmowie z Krzysztofem Gonciarzem (01:40) Piwniczaki (04:08) Wylogowany do życia (07:05) Guilty pleasures (07:54) Przekleństwo multitaskingu (10:45) Gimper utrudnia ludziom robotę (12:22) Praca to śpiew, praca to taniec (13:40) Wszystko musi mieć swój cel (15:31) Piaskownica Gimpera (17:49) Nie chrap (19:21) Everything at once (21:04) Gonciarz zerżnął z Gimpera (22:08) Uspołecznienie idei (26:20) Postmodernizm (27:38) Wszyscy jesteśmy kleptomanami (33:40) Influencerem się jest, a nie bywa - o prywatności (37:44) Daily vlogi, daily presja (40:33) Gimper za nudny na Instagrama (42:18) Lepiej mieć osobowość niż dobry sprzęt (45:32) Reinkarnacja (49:40) Ma facet rozmach (51:31) Aktor Tomasz Działowy (53:09) Ej, mam taki pomysł (53:57) Ten rozdział to clickbait i nic mi nie zrobicie (56:59) Zasady są po to, by ich przestrzegać (59:21) Błąd systemu - algorytm kontra twórca (01:05:38) Ulubione dzieci Krzysia (01:06:38) Gimper i jego klocki, czyli jak składa się film (01:10:59) Różnice osobnicze (01:12:25) Publiczna ewolucja (01:14:20) Windą do nieba, czyli nie walcz z wiatrakami (01:16:42) Poznajcie Gimpera (01:18:12) Zrzuta na ryzę papieru

Anną Cymer, historyczka architektury, autorka książki „Architektura w Polsce 1945-1989”, w rozmowie z Mikołajem Twardowskim spróbuje zamknąć w słowne ramy architektoniczny okres postmodernizmu w Polsce, czas budowli dziwnych, nietypowych, przez niektórych znienawidzonych, ale z całą pewnością budzących gorące emocje.

Olgą Drendą, dziennikarka, tłumaczka, autorka książek m.in. „Duchologia Polska” oraz „Wyroby. Pomysłowość wokół nas”, prowadząca fanpage „Duchologia” i przede wszystkim - tropicielka nostalgii wobec rzeczy okresu transformacji. W rozmowie z Mikołajem Twardowskim spróbuje zamknąć w słowne ramy architektoniczny okres postmodernizmu w Polsce; czas budowli dziwnych, nietypowych, przez niektórych znienawidzonych, ale z całą pewnością budzących gorące emocje.

Wojciech Jarząbek, wrocławski architekt, twórca polaryzujący. Jego projekty można uwielbiać, bądź nienawidzić, to jednak trudno przejść obojętnie obok domu handlowego „Solpol” we Wrocławiu, wielorodzinnej plomba na ulicy Wybrzeże Wyspiańskiego, czy kościoła Matki Bożej Królowej Pokoju na Popowicach. Jak nikt inny w rozmowie z Mikołajem Twardowskim pozwoli zamknąć w słowne ramy architektoniczny okres postmodernizmu w Polsce.

Bu bölümde, bir türlü anlatılamayan ve haliyle anlaşılamayan postmodernizmi dinlediğinizde "Vay be, bu kadar kolay mıymış?" diyeceksiniz. Ve ortamlara aktığınızda elinizde sağlam bir koz olacak. Kim istemez?

Sık sık karşılaştığımız ancak bir türlü ne olduğunu tam olarak belirleyemediğimiz postmodernizmin bu yazıda belirli söylemlerden yola çıkarak ve açık bir anlatımla anlatmaya çalışacağız. Amacımız postmodernizmi eleştirmek ya da olumsuzlaştırmak değil, onun ne olduğunu daha anlaşılır bir perspektiften… Seslendiren: Muhammed Acar

Czy postmodernizm ma wpływ na chrześcijaństwo i dlaczego stoi w opozycji do wiary chrześcijan? W jaki sposób kształtuje myślenie współczesnego człowieka? Na te pytania odpowiada o. dr hab. Jan Strumiłowski.

Progressive Architects Tasarım Stüdyosunun kurucu ortağı arkadaşım Mimar Cem Yıldırım ile ofis sahibi olmak, Rusya Mimarlığı ve yabancı mimarlarla çalışmanın getirdikleri üzerine bir diaLOG gerçekleştirdik. Kendi deneyimleri, problemlerini ve tavsiyelerini bizlerle paylaştığı için teşekkürler. Bölümleri sevdiklerinizle paylaşmayı unutmayın! Paylaşanlar arasından bir kişiye Cem Yıldırım'ın önerdiği bir kitap hediye edilecektir. Programda bahsi geçen konulara aşağıdaki (uzun ) listeden ulaşabilirsiniz:1.Die Neue Gestaltung,Piet Mondrian, 1925, Münchenhttps://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/mondrian1925/0001/thumbs Gestaltung Türkçe’ye “tasarım” olarak çevirilir. İngilizce’de “shaping, forming / design” olarak karşılık bulur.En iyi karşılıklarından biri Fransızca’da “conception”, o da anlam olarak “création de l’esprit” açılımıyla ifade bulur, yani “creation of mind”. Sayfa 32’de şöyle bir ifade geçer:“Nach Cezanne hat sich die Malerei Mehr und Mehr von Der äußeren Erscheinung der Natur befreit. Futurismus, Kubismus und Purismus gelanten zu einer anderen Gestaltung. Gleichwohl, so Lange die Gestaltung sich irgendwelcher ‘Form’ bedient, ist es ausgeschlossen, Reine Verhältnismäßigkeiten zu gestalten. Aus desem Grunde hat sich "die neue Gestaltung" von jeder "Form" bildung befreit. So ist die Malerei dazu gekommen, sich durch die reine Farbe, flächenhaft auf der Fläche. Die Malerei wird eine Kunst, gestaltend "auf die Weise der Kunst." Kabaca çeviri ile:Cézanne’a göre, resim sanatı kendisini doğanın dış görünüşünden gitgide kurtardı. Fütürizm, Kübizm ve Pürizm yeni bir tasarıma erişti. Bununla birlikte, sanatsal tasarım herhangi bir “biçim” kullandığı sürece, saf bir orantılılık yakalamak mümkün değildir. Bu nedenle “yeni sanatsal tasarım” kendisini herhangi bir oluşum “biçiminden” bağımsız kıldı. Böylece resim sanatı, yüzeyde genişleyen saf renkler ile karakterize oldu. Resim, “sanat yolunda” tasarlanmış bir sanat oldu. 2.Sanatta güzelin esas konu olması fikrinin yıkılması hakkında Hugo ve Baudelaire’den bahsettik.Victor Hugo, özellikle ‘Notre Dame dé Paris’ (1831) ile Baudelaire ise ‘Le Spleen de Paris’ (1869) ve ‘Les Fleurs du mal’ (1857) ile Rönesans’tan beri alışılagelmiş olan sanattaki güzellik anlayışını yıkmıştır.Alberti, Brunolleschi, Donatello gibi Erken Rönesans sanatçılarının biçim ve oranlarda yakaladığı güzellik anlayışı, ve hatta Botticelli’nin Nascita di Venere (Venüs’ün Doğuşu) tablosunda gerçekçiliği kenara iterek ön plana çıkardığı güzellik anlayışı Geç Rönesans döneminden beri sorgulanır ve nihayetinde Romantizm ve Modernizm’in temelleri ile sert biçimde yıkılır. 3.Mimarlığın teokrasiye, güç ve iktidara hizmet eden sanat dalı olması Antik Çağ’dan beri yapılan bir tanımlamadır (en belirgin olarak Mısır, Yunan ve Roma uygarlıklarından beri). Burada en saf haliyle barınak olarak yapılan konut mimarlık dışında bırakılırken, esasen sipariş edilmiş yapılar olarak nitelendirilir.Luc Plamondon ‘Notre Dame de Paris’ müzikalinde matbaanın keşfi ile seri baskının yayılması ve yazınsal eserlerin tüm halka ulaşması ile değişen dünya düzenini (Reform dönemi) anlattığı ‘Florance’ parçasında “Et la littérature tuera l'architecture” (And the literature will destroy the architecure) ifadesini bu tanıma atfen yapar. Burada edebiyat özgür düşünceyi, mimarlık ise teokrasi, yani kilise ve iktidarı simgeler. 4.Stefan Zweig’ın Dickens’ı anlattığı denemede geçen bölümü aynen yazmak isterim:“… Her İngiliz bir Almanın Alman olmasından daha İngilizdir. İngilizlik insanın zihinsel organizmasının üzerinde bir cila, bir boya değildir, o kana karışır, onun ritmini düzenler, bireydeki en mahrem ve en içsel, en temel olanı canlandırır: Bu da sanatsal olandır. Sanatçı olarak da bir İngiliz, ırkına bir Almandan, bir Fransızdan daha bağlıdır. İngiltere’deki her sanatçı, her gerçek şair bu yüzden içindeki İngilizlikle mücadele etmiştir; ama en hararetli, en güçlü nefterler bile geleneği yere yıkmayı başaramamıştır. Onların kılcal damarlarından geçerek ruhlarının toprağına derin bir şekilde işlemiştir: İngilizliği söküp atmak isteyenin bütün organizmayı yırtması ve yarayı kanatması gerekir. Hür Dünya vatandaşlığına duydukları özlemle dolu birkaç aristokrat buna kalkıştı: Byron, Shelley, Oscar Wilde içlerindeki İngilizliği yok etmek istedi, çünkü İngilizlerin içindeki onulmaz burjuvalıktan nefret ediyorlardı. Ama sadece kendi yaşamlarını mahvettiler, İngiliz geleneği dünyanın en güçlü, en başarılı geleneğidir, ama aynı zamanda sanat için de en tehlikelisidir. En tehlikelisidir, çünkü en sinsisidir: Donmuş bir çöl değildir, gelenleri kovan kötü bir ev sahibi değildir, sıcak ocak ateşi ve yumuşak konforuyla insanları baştan çıkarır, ama onları ahlaki sınırlar içine kapatır, sıkıştırır ve kurallar koyar; hür sanatçı güdüsüyle geçinemez. Küflenmiş havasıyla mütevazı bir barınaktır, hayatın tehlikeli akımlarına karşı korunaklıdır; neşeli, dostane, misafirperver, burjuva memnuniyetinin şöminesinde yanan ateşiyle tam bir “yuva”dır, ama vatanı dünya, en derin arzusu sınırsız topraklar üzerinde göçebe gibi dolaşmak olanlar için de bir hapishanedir. Dickens İngiliz geleneğinin içine rahatça yerleşmiş, onun dört duvarı arasına evini kurmuştu. Vatan topraklarında kendini rahat hissediyordu ve hiçbir zaman, hayatı boyunca İngiltere’nin sanatsal, ahlaki ya da estetik sınırlarını aşmadı. O bir devrimci değildi. Onun içindeki sanatçı ile İngiliz çok iyi anlaştı ve yavaş yavaş onun içinde bütünüyle dağıldı. Dickens’ın ortaya koyduğu şey yüzlerce yıllık İngiliz geleneğinin temelleri üzerinde sağlam ve güvenli şekilde duruyor; kafasını asla bir karış yukarı çıkarmamıştır, ama yapıyı çekici bir mimariyle beklenmedik bir yüksekliğe ulaştırmıştır. Onun sanatı ulusunun bilinçdışı, sanat haline gelmiş istencidir: Eğer onun sanatının yoğunluğunu, eşine az rastlanır niteliklerini ve kaçırılmış imkanlarını sınırlandırırsak, aynı zamanda sürekli İngiltere ile karşı karşıya kalırız. Dickens Napoleon’un kahramanlıklarla dolu yüzyılıyla, zaferlerle dolu geçmişle, geleceğin rüyası olan emperyalizm arasındaki İngiliz geleneğinin en yüksek sanatsal ifadesidir. Dickens bizim için sadece olağandışı bir eser meydana getirmişse ve bu dehasını ortaya koyacak kadar şiddetli değilse, bunun nedeni İngiltere ve onu frenlemiş olan ırk değil, içinde yaşadığı suçsuz çağdır: İngiltere’nin Victoria çağıdır. Bilindiği gibi Shakespeare de bir İngiliz çağının şiirsel ifadesi için en yüksek olanaktır: Ama onunki Elizabeth çağıydı; güçlü, eylem düşkünü, genç, taze duygularla dolu, ilk kez peçesini imperium mondi’ye (dünya imparatorluğuna) uzatan, içinden taşan güçle titreyen, ateşli bir İngiltere sözkonusuydu.” Stefan Zweig, Üç Büyük Usta: Balzac – Dickens – DostoyevskiÇeviri: Nafer Ermiş, İş Bankası Kültür YayınlarıÖzgün Adı: Drei Meister 5.Vittorio Gregotti (1927 – 2020) 6.Carlo Scarpa (1906-1978) 7.Richard Rogers, The Lloyd’s Building 8.Norman Foster, ST: Mary Axe 9.Renzo Piano, The Shard 10.Konstantin Melnikov’un 1935’te, Rusya’da mimarlık gazetesinde yayınlanan röportajını İngilizce’ye çevirmiştik. İlgili paragrafı paylaşıyorum: Drawings are not always mandatory and sometimes harmful"In the course of my work, I personally do not have to use drawings and sketches of all kinds. I not only don't feel the need, but I think it's superfluous and even harmful. Drawing interferes with free maneuvering of thoughts, imposing a graphically realized solution, even if it is rejected by the mind. In particular, I'm hampered by drawings in the initial stage of work on the project. It's a different matter - all sorts of purely technical, and not composite, sketches. Those are useful and necessary in the work of the architect." 11.Aleksandr Gan tarafından yazılmış olan Konstrüktivizm’de tasarım prensipleri FAKTURA olarak tanımlanır. ‘Form Follows Function’ fikri gibi bir sanatsal objenin biçim ve yüzeyinin, onun nasıl ve ne için yapıldığını dışavurması, belirgin özelliğini sergilemesi gerektiği fikrini savunur. 12.Önde gelen Konstrüktist mimarlar:Melnikov, Tatlin, Shukov, Fomin, ChernikovRus konstrüktivizmi üstüne araştırmalarımızı yazıya döküyoruz. Yakın zamanda bitmiş olacak. Dönemin mimarları ile yapılarını yakından incelediğimiz keyifli bir çalışmamız mevcut. 13.Postmodernizm altında Thomas Wolfe ve Albert Camus isimleri geçti. Her ne kadar eserleri modernist yapıda olsa da, Thomas Wolfe’ün Look Homeward, Angel (Türkçe’ye çevirilmiş bir basımı yok) eseri ile Albert Camus’nun L’Étranger (Yabancı) eseri -yapı bakımından olmasa bile- karakter kurgusu ve anlatımı bakımından Postmodern edebiyatın temellerindendir. Ginsberg ya da Paul Auster gibi belirgin (ve gerçekten başarılı) postmodern örnekler yerine geç modernist bu iki örneğe değinmekteki amaç, postmodern bireyin karakteri ve sosyal ilişkileri bakımından önemli temeller kurmuş olmalarına dikkat çekmektir. 14.Stream of Consciousness, ya da Türkçe “zihin akışı” diyebileceğimiz anlatım biçimi, edebiyat ve müzikte 1800’lerden beri kullanılan, ancak modernizm ve postmodernizmde sıkça başvurulan, karakterin zihninden geçen düşünceleri bir uyum ve bütünlüğe bakmaksızın okura ya da dinleyiciye aktardığı ifade biçimidir. Sessiz ve kurgusuz bir monologtur. 15.Rusya’nın mimarlık yayınlarının başlıcaları:Archi.ru https://archi.ru/enArch Speech https://archspeech.com/Strelka Institure – Online https://strelka.com/ru/vectorSchusev State Museum for Architecture https://ecc-russia.eu/events/currentexhibition----Mutlu Mimarlıklar!

Progressive Architects Tasarım Stüdyosunun kurucu ortağı arkadaşım Mimar Cem Yıldırım ile ofis sahibi olmak, Rusya Mimarlığı ve yabancı mimarlarla çalışmanın getirdikleri üzerine bir diaLOG gerçekleştirdik. Kendi deneyimleri, problemlerini ve tavsiyelerini bizlerle paylaştığı için teşekkürler. Bölümleri sevdiklerinizle paylaşmayı unutmayın! Paylaşanlar arasından bir kişiye Cem Yıldırım'ın önerdiği bir kitap hediye edilecektir. Programda bahsi geçen konulara aşağıdaki (uzun ) listeden ulaşabilirsiniz:1.Die Neue Gestaltung,Piet Mondrian, 1925, Münchenhttps://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/mondrian1925/0001/thumbs Gestaltung Türkçe’ye “tasarım” olarak çevirilir. İngilizce’de “shaping, forming / design” olarak karşılık bulur.En iyi karşılıklarından biri Fransızca’da “conception”, o da anlam olarak “création de l’esprit” açılımıyla ifade bulur, yani “creation of mind”. Sayfa 32’de şöyle bir ifade geçer:“Nach Cezanne hat sich die Malerei Mehr und Mehr von Der äußeren Erscheinung der Natur befreit. Futurismus, Kubismus und Purismus gelanten zu einer anderen Gestaltung. Gleichwohl, so Lange die Gestaltung sich irgendwelcher ‘Form’ bedient, ist es ausgeschlossen, Reine Verhältnismäßigkeiten zu gestalten. Aus desem Grunde hat sich "die neue Gestaltung" von jeder "Form" bildung befreit. So ist die Malerei dazu gekommen, sich durch die reine Farbe, flächenhaft auf der Fläche. Die Malerei wird eine Kunst, gestaltend "auf die Weise der Kunst." Kabaca çeviri ile:Cézanne’a göre, resim sanatı kendisini doğanın dış görünüşünden gitgide kurtardı. Fütürizm, Kübizm ve Pürizm yeni bir tasarıma erişti. Bununla birlikte, sanatsal tasarım herhangi bir “biçim” kullandığı sürece, saf bir orantılılık yakalamak mümkün değildir. Bu nedenle “yeni sanatsal tasarım” kendisini herhangi bir oluşum “biçiminden” bağımsız kıldı. Böylece resim sanatı, yüzeyde genişleyen saf renkler ile karakterize oldu. Resim, “sanat yolunda” tasarlanmış bir sanat oldu. 2.Sanatta güzelin esas konu olması fikrinin yıkılması hakkında Hugo ve Baudelaire’den bahsettik.Victor Hugo, özellikle ‘Notre Dame dé Paris’ (1831) ile Baudelaire ise ‘Le Spleen de Paris’ (1869) ve ‘Les Fleurs du mal’ (1857) ile Rönesans’tan beri alışılagelmiş olan sanattaki güzellik anlayışını yıkmıştır.Alberti, Brunolleschi, Donatello gibi Erken Rönesans sanatçılarının biçim ve oranlarda yakaladığı güzellik anlayışı, ve hatta Botticelli’nin Nascita di Venere (Venüs’ün Doğuşu) tablosunda gerçekçiliği kenara iterek ön plana çıkardığı güzellik anlayışı Geç Rönesans döneminden beri sorgulanır ve nihayetinde Romantizm ve Modernizm’in temelleri ile sert biçimde yıkılır. 3.Mimarlığın teokrasiye, güç ve iktidara hizmet eden sanat dalı olması Antik Çağ’dan beri yapılan bir tanımlamadır (en belirgin olarak Mısır, Yunan ve Roma uygarlıklarından beri). Burada en saf haliyle barınak olarak yapılan konut mimarlık dışında bırakılırken, esasen sipariş edilmiş yapılar olarak nitelendirilir.Luc Plamondon ‘Notre Dame de Paris’ müzikalinde matbaanın keşfi ile seri baskının yayılması ve yazınsal eserlerin tüm halka ulaşması ile değişen dünya düzenini (Reform dönemi) anlattığı ‘Florance’ parçasında “Et la littérature tuera l'architecture” (And the literature will destroy the architecure) ifadesini bu tanıma atfen yapar. Burada edebiyat özgür düşünceyi, mimarlık ise teokrasi, yani kilise ve iktidarı simgeler. 4.Stefan Zweig’ın Dickens’ı anlattığı denemede geçen bölümü aynen yazmak isterim:“… Her İngiliz bir Almanın Alman olmasından daha İngilizdir. İngilizlik insanın zihinsel organizmasının üzerinde bir cila, bir boya değildir, o kana karışır, onun ritmini düzenler, bireydeki en mahrem ve en içsel, en temel olanı canlandırır: Bu da sanatsal olandır. Sanatçı olarak da bir İngiliz, ırkına bir Almandan, bir Fransızdan daha bağlıdır. İngiltere’deki her sanatçı, her gerçek şair bu yüzden içindeki İngilizlikle mücadele etmiştir; ama en hararetli, en güçlü nefterler bile geleneği yere yıkmayı başaramamıştır. Onların kılcal damarlarından geçerek ruhlarının toprağına derin bir şekilde işlemiştir: İngilizliği söküp atmak isteyenin bütün organizmayı yırtması ve yarayı kanatması gerekir. Hür Dünya vatandaşlığına duydukları özlemle dolu birkaç aristokrat buna kalkıştı: Byron, Shelley, Oscar Wilde içlerindeki İngilizliği yok etmek istedi, çünkü İngilizlerin içindeki onulmaz burjuvalıktan nefret ediyorlardı. Ama sadece kendi yaşamlarını mahvettiler, İngiliz geleneği dünyanın en güçlü, en başarılı geleneğidir, ama aynı zamanda sanat için de en tehlikelisidir. En tehlikelisidir, çünkü en sinsisidir: Donmuş bir çöl değildir, gelenleri kovan kötü bir ev sahibi değildir, sıcak ocak ateşi ve yumuşak konforuyla insanları baştan çıkarır, ama onları ahlaki sınırlar içine kapatır, sıkıştırır ve kurallar koyar; hür sanatçı güdüsüyle geçinemez. Küflenmiş havasıyla mütevazı bir barınaktır, hayatın tehlikeli akımlarına karşı korunaklıdır; neşeli, dostane, misafirperver, burjuva memnuniyetinin şöminesinde yanan ateşiyle tam bir “yuva”dır, ama vatanı dünya, en derin arzusu sınırsız topraklar üzerinde göçebe gibi dolaşmak olanlar için de bir hapishanedir. Dickens İngiliz geleneğinin içine rahatça yerleşmiş, onun dört duvarı arasına evini kurmuştu. Vatan topraklarında kendini rahat hissediyordu ve hiçbir zaman, hayatı boyunca İngiltere’nin sanatsal, ahlaki ya da estetik sınırlarını aşmadı. O bir devrimci değildi. Onun içindeki sanatçı ile İngiliz çok iyi anlaştı ve yavaş yavaş onun içinde bütünüyle dağıldı. Dickens’ın ortaya koyduğu şey yüzlerce yıllık İngiliz geleneğinin temelleri üzerinde sağlam ve güvenli şekilde duruyor; kafasını asla bir karış yukarı çıkarmamıştır, ama yapıyı çekici bir mimariyle beklenmedik bir yüksekliğe ulaştırmıştır. Onun sanatı ulusunun bilinçdışı, sanat haline gelmiş istencidir: Eğer onun sanatının yoğunluğunu, eşine az rastlanır niteliklerini ve kaçırılmış imkanlarını sınırlandırırsak, aynı zamanda sürekli İngiltere ile karşı karşıya kalırız. Dickens Napoleon’un kahramanlıklarla dolu yüzyılıyla, zaferlerle dolu geçmişle, geleceğin rüyası olan emperyalizm arasındaki İngiliz geleneğinin en yüksek sanatsal ifadesidir. Dickens bizim için sadece olağandışı bir eser meydana getirmişse ve bu dehasını ortaya koyacak kadar şiddetli değilse, bunun nedeni İngiltere ve onu frenlemiş olan ırk değil, içinde yaşadığı suçsuz çağdır: İngiltere’nin Victoria çağıdır. Bilindiği gibi Shakespeare de bir İngiliz çağının şiirsel ifadesi için en yüksek olanaktır: Ama onunki Elizabeth çağıydı; güçlü, eylem düşkünü, genç, taze duygularla dolu, ilk kez peçesini imperium mondi’ye (dünya imparatorluğuna) uzatan, içinden taşan güçle titreyen, ateşli bir İngiltere sözkonusuydu.” Stefan Zweig, Üç Büyük Usta: Balzac – Dickens – DostoyevskiÇeviri: Nafer Ermiş, İş Bankası Kültür YayınlarıÖzgün Adı: Drei Meister 5.Vittorio Gregotti (1927 – 2020) 6.Carlo Scarpa (1906-1978) 7.Richard Rogers, The Lloyd’s Building 8.Norman Foster, ST: Mary Axe 9.Renzo Piano, The Shard 10.Konstantin Melnikov’un 1935’te, Rusya’da mimarlık gazetesinde yayınlanan röportajını İngilizce’ye çevirmiştik. İlgili paragrafı paylaşıyorum: Drawings are not always mandatory and sometimes harmful"In the course of my work, I personally do not have to use drawings and sketches of all kinds. I not only don't feel the need, but I think it's superfluous and even harmful. Drawing interferes with free maneuvering of thoughts, imposing a graphically realized solution, even if it is rejected by the mind. In particular, I'm hampered by drawings in the initial stage of work on the project. It's a different matter - all sorts of purely technical, and not composite, sketches. Those are useful and necessary in the work of the architect." 11.Aleksandr Gan tarafından yazılmış olan Konstrüktivizm’de tasarım prensipleri FAKTURA olarak tanımlanır. ‘Form Follows Function’ fikri gibi bir sanatsal objenin biçim ve yüzeyinin, onun nasıl ve ne için yapıldığını dışavurması, belirgin özelliğini sergilemesi gerektiği fikrini savunur. 12.Önde gelen Konstrüktist mimarlar:Melnikov, Tatlin, Shukov, Fomin, ChernikovRus konstrüktivizmi üstüne araştırmalarımızı yazıya döküyoruz. Yakın zamanda bitmiş olacak. Dönemin mimarları ile yapılarını yakından incelediğimiz keyifli bir çalışmamız mevcut. 13.Postmodernizm altında Thomas Wolfe ve Albert Camus isimleri geçti. Her ne kadar eserleri modernist yapıda olsa da, Thomas Wolfe’ün Look Homeward, Angel (Türkçe’ye çevirilmiş bir basımı yok) eseri ile Albert Camus’nun L’Étranger (Yabancı) eseri -yapı bakımından olmasa bile- karakter kurgusu ve anlatımı bakımından Postmodern edebiyatın temellerindendir. Ginsberg ya da Paul Auster gibi belirgin (ve gerçekten başarılı) postmodern örnekler yerine geç modernist bu iki örneğe değinmekteki amaç, postmodern bireyin karakteri ve sosyal ilişkileri bakımından önemli temeller kurmuş olmalarına dikkat çekmektir. 14.Stream of Consciousness, ya da Türkçe “zihin akışı” diyebileceğimiz anlatım biçimi, edebiyat ve müzikte 1800’lerden beri kullanılan, ancak modernizm ve postmodernizmde sıkça başvurulan, karakterin zihninden geçen düşünceleri bir uyum ve bütünlüğe bakmaksızın okura ya da dinleyiciye aktardığı ifade biçimidir. Sessiz ve kurgusuz bir monologtur. 15.Rusya’nın mimarlık yayınlarının başlıcaları:Archi.ru https://archi.ru/enArch Speech https://archspeech.com/Strelka Institure – Online https://strelka.com/ru/vectorSchusev State Museum for Architecture https://ecc-russia.eu/events/currentexhibition----Mutlu Mimarlıklar!

Koronadan ülkemizde günde yüzlerce insan ölürken, canlı yayında kimin osurduğunu bulmaya çalışıyor herkes. Postmodernizm de tam olarak bu!

Audycja o naszej epoce, czyli krótka historia końca nowoczesności widziana okiem filozofa. Usłyszycie kilka słów o tym dziwnym czasie rozdygotania, zmiany i niepewności. Wspomnę też o wyjaławiającym konsumeryzmie, byciu up to date oraz o tym, dlaczego niektórzy postrzegają racjonalność jako gorset, który trzeba czym prędzej odrzucić.

Magazyn "NN6T" prezentuje: Bohaterem numeru 4/2018 kwartalnika "Autoportret. Pisma o dobrej przestrzeni" tym razem poświęconego postmodernizmowi, jest Ricardo Bofil. Rozmawiamy z redaktorkami "Autoportretu" Dorotą Jędruch i Dorotą Leśniak-Rychlak tuż po świetnym wykładzie poświęconym Bofilowi, jaki Dorota Jędruch wygłosiła w warszawskim Pawilonie Architektury Zodiak. www.autoportret.pl Ricardo Bofill (ur. 1939) kataloński architekt, jeden z najbardziej znaczących przedstawicieli architektonicznego postmodernizmu, w latach 60. polityczny dysydent, twórca eksperymentalnych filmów, założyciel interdyscyplinarnej pracowni Taller de Arquitectura prowadzącej poszukiwania dotyczące relacji miedzy człowiekiem i przestrzenią i nowatorskimi formami architektury mieszkaniowej, jak Miasto w przestrzeni czy Walden 7 w Barcelonie (nawiązującej do utopii Henry Davida Thoreau i późniejszych prac psychologa-behawiorysty Burrhusa Frederica Skinnera). Autor monumentalnych neoklasycznych blokowisk pod Paryżem (Les Arcades du Lac w Sant-Quentin en Yvelines, Palatio d’Abraxas w Marne la Vallée, Les Colonnes Saint Christophe w Cergy Pontoise)oraz dzielnicy Antygona w Montpelier. Wykład będzie próbą prześledzenia jak kształtował się i na czym polegał deliryczno-oniryczny styl Bofilla w latach 60. – 80 i czym był prawdziwy modernizm w architekturze. Rozmawiała: Bogna Świątkowska www.nn6t.pl Montaż: Ola Łapkiewicz Fot: www.nowness.com/story/ricardo-bofill-the-future-of-the-past

Rozwój a pseudorozwój. Szczęśliwe życie a pęd za szczęściem. Strefa komfortu a strefa lenistwa. Postmodernizm w samorozwoju czyli co robić, aby „dobre zmiany” wyszły nam na dobre? Podczas wystąpienia dokonam krótkiego przeglądu aforyzmów i porad łatwo dostępnych w świecie wirtualnym na temat tego „jak żyć”? Pokażę które z nich - jako udowodnione naukowo - warto stosować w swoim życiu, a które - choć dobrze brzmiące i zgodne z psychologią uliczną mogą nas wpędzić w kłopoty? Czym różni się prosty przepis od łatwego przepisu i dlaczego warto wkładać wysiłek w działanie? Jaki jest związek pozytywnego myślenia z ignorancją? Na te i inne pytania postarała się odpowiedzieć dr Ewa Jarczewska Gerc podczas wystąpienia.

Ömer Faik Anlı ve Tansel Erdem Yılmaz'ın ses verdiği Hayatın Denklemlerinde Bilim Teorisi, Gayrisafi Fikirler'in 20. bölümünde Paul Feyerabend'in olağanın dışına taşan fikirlerine kulak vermeye devam ettik. Postmodernizmin sınırlarında yürürken Feyerabend'i de yanımıza alarak onun tanımladığı ve 'bilim' payesiyle sorgulanamaz iktidara sahip güçleri sorguladık.

Ömer Faik Anlı ve Tansel Erdem Yılmaz'ın ses verdiği Hayatın Denklemlerinde Bilim Teorisi, Gayrisafi Fikirler'in 20. bölümünde Paul Feyerabend'in olağanın dışına taşan fikirlerine kulak vermeye devam ettik. Postmodernizmin sınırlarında yürürken Feyerabend'i de yanımıza alarak onun tanımladığı ve 'bilim' payesiyle sorgulanamaz iktidara sahip güçleri sorguladık.

Tatil sona erdi, Muhabbet Teorisi Kamara sponsorluğundaki bu canlı yayınıyla yeni sezona resmen başlamış oldu. Yine eskisi gibi haftalık olarak sizlerin konuğu olacağız. 5.Sezona pozitivizmi konuşarak başladık: Nedir bu pozitivizm? "Sevmeyenler" neden sevmiyor? Postmodernizm nerede duracağını iyi biliyor mu? Buyrun efem... Görüntülü izlemek içinse şuradan >> Muhabbet Teorisi 35.Bölüm