Podcasts about Prizren

Prizren'de yaşayan Sezgin Boynik, Tevfik Rada ile SALT Galata'daki Sosyalizme Tercüme sergisini ele alıyoruz. Kosova ve Makedonya odağında Yugoslavya'da Türkçe konuşan topluluğun az bilinen tarihini ele alana araştırma ve sergi, çok uluslu bir toplumsal bağlamda sosyalist ideolojinin Yugoslavya'da Türk kimliğinin inşasına ve dönüşümüne etkisini irdeliyor. 

Çarşamba günü -23 Ekim- Prizren'de (Kosova) Sinan Paşa Camii'nin şadırvanında öğle namazı için abdest alırken, bir de baktım yanı başımda Hacı İlyas Amca. Prizren'e yolu düşen herkesin bir şekilde muhakkak rastlaştığı, sohbet ettiği, hatta birlikte şehri adımladığı -kendisinin en sevdiği şey, misafirlerine Prizren'i anlatmaktır.

Kosova'ya ne zaman yolum düşse, programımı mümkün olduğunca zorlarım ve İpek şehrine mutlaka uzanmaya çalışırım. İpek, –bugünkü adıyla Pec–, Üsküp-Prizren-İşkodra üçgeninin kuzeybatı kenarına yerleşmiş klâsik bir Osmanlı beldesidir. Kuzey Arnavutluk Alpleri'nin eteklerinde, Bistriça nehrinin bereketiyle dolan İpek, çarşıları ve camileriyle, adeta yüzyılların ötesinden günümüze ışınlanmış gibidir. Balkanlarda belki bu tasviri karşılayan onlarca şehir bulunabilir. Ancak İpek'i benim için derinleştiren şey, Mehmed Âkif'in babası Tâhir Efendi'nin doğum yeri olmasıdır. Temizliğe aşırı itinası sebebiyle “Temiz” unvanını alan Tâhir Efendi, gençlik yıllarında ilim talebi için Dersaâdet'e gitmiş, hayatını da imparatorluk başkentinde tamamlamıştı. İstanbul'da, Buhara'dan Tokat'a, oradan da Âsitâne'ye yerleşen Özbek asıllı bir ailenin kızı Emine Şerife Hanım'la evlenen Temiz Tâhir Efendi'nin bu izdivacından 1873'te Âkif dünyaya gelecekti. İpek'e her gidişimde, Âkif'in baba tarafından tevarüs ettiği prensipleri, yalçın dağlar misali çelik mizacını ve Balkanlarla İstanbul'un birbirinden hiç kopmayan irtibatını daha iyi keşfederim. Kosova'yla Buhara'nın İstanbul kabında yoğrulmasından Âkif gibi bir karakterin tarih sahnesine çıkması da kesinlikle tesadüf değil. Cumartesi akşam, Büyükşehir Belediyesi'nin davetiyle gittiğim Erzurum'da, Âkif'i anlatmaya tam bu noktadan başladım. Âkif'i, kalbine ve aklına suni sınırlar çizdirmeyen saf bir ümmetçi olarak hatırlamak, ülkece içinden geçmekte olduğumuz dönemde bilhassa anlamlıydı. İstiklâl Marşı'nda herhangi bir ırkın adını anmayan, İslâm'ın evrensel sembolleri hilâl ve yıldıza atıflar yapan Âkif'in kaleme aldığı metin, İslâm coğrafyasında birçok ülkenin rahatlıkla kabul edebileceği ve “millî marş” olarak benimseyebileceği bir derinliğe sahipti. Hele, Arnavut bir babanın oğlunun ciğerinden kopan şu mısralar, İslâm ümmetine hangi pencereden bakmamız gerektiğini net biçimde gösteriyordu: “Türk Arap'sız yaşamaz / Kim ki ‘yaşar' der, delidir / Arab'ın Türk ise / Hem sağ gözü, hem sağ elidir.” Peki, Âkif bu mısraları günümüzde yazmış olsaydı, sosyal medyada varlıklarını sürdüren birtakım faşist ve içi boş kafalar tarafından “Arap sevici” şeklinde dışlanır mıydı? Maalesef evet. Oysa Âkif'in bize önerdiği ufuk, İslâm coğrafyasının Batılı sömürgeci sırtlanlar eliyle paramparça edilmesinin önündeki yegâne engeli ve en sağlam reçeteyi oluşturuyor.

Önceki hafta Balkanlar'a diriltici ve silkeleyip kendimize getirici leziz bir seyahat yapmıştık Aşk-ı Turkuaz'ın güzel organizasyonuyla. En son Üsküp keşiflerimizi paylaşmıştım sizlerle. Bu hafta sonu da Ohri keşiflerimizi paylaşacağız. Kalemi nehir gibi akmaya başlayan MTO'muzun demirbaşlarından Bingöl'den Seyfullah Yiğit kardeşimizin tertemiz, arı, duru, su katılmamış nefesiyle sizlere sunuyorum... Birazcık keyfinizi kaçıracak olsa da güzel bir pazar yazısı...  Balkanlarda seyahat ederken içiniz bir anda çok hoş oluyor. Huzur doluyorsunuz. Acaba buralara gelip yerleşsem mi, demeye varıyorsunuz; sonra bir anda Balkanlar'daki sıkıntılar... içinize endişe dolduruyor; huzur yerini, endişe ve huzursuzluğa bırakıyor. Seyahat eden biri olarak bunu hissettiysem orada yaşayanların ruh halini varın siz düşünün. Sürekli diken üstündesiniz. Tamam, Gazze'deki, Batı Şeria'daki gibi değil durum ama çok ciddi bir endişe ve korku var Balkanlardaki Müslümanlar arasında. Bu endişe ve korkuyu Müslümanların gözlerinde görebiliyorsunuz. Kosova'da tanıştığım Prizren'in merkezinde çay ocağı işleten ve “her şeyimizi biz Türkiye'ye borçluyuz” diyen Bayram abi mesela. Neşeli, misafirperver ve güzel bir Müslüman; ancak onun gülen gözlerinin arkasında bile o endişeyi gördüm! Evet, şu an rahatlar çünkü Türkiye'ye güveniyorlar. Ağabeylerine inanıyorlar. Ancak Türkiye'de ciddi bir kesim, Türkiye'nin Müslümanlara, ümmete ağabey oluşu gerçeğini bile kabul etmiyor. Bunları niye yazıyorum? İşimiz sanıldığından da zor gerçekten. Rahatımızı bozalım, diyorum. Kim olduğumuzun, ne olduğumuzun farkına varalım, diye yazıyorum. Evet, endişelenelim. Korkalım hatta. Endişe ve korku ayarında olursa insan rehavetten kurtulur. Teyakkuz sahibi olur. Her dem diri ve dinç tutar endişe ve korku, insanı. Düşmanlarımızdan korkalım demiyorum, yanlış anlaşılmasın. Kendimizden korkalım. Görmediğimiz ve hatta yok saydığımız içimizdeki ejderhadan/nefsimizden/asıl düşmanımızdan korkalım diyorum. Asıl düşmanı görmedikten sonra düşman olarak gördüğümüz her şey, aslında bir yanılgıdan başka bir şey değildir. Çünkü asıl düşmanımız içimizde. Dışarıdaki düşmanlar kolay, zor olan düşman bizim içimizde. Burayı sürekli ıskalıyoruz. Iskaladığımız için manevi olarak uçurumun kenarına gelip dayandık memleket olarak. Yusuf Kaplan bas bas bağırıyor: İslâmî ilkelerimizden taviz vereceksek, mal, makam ve mevkiye tamah edeceksek bütün bu koşuşturma ne diye? Ustam haklı. Hakikaten kaç kişi bize bakıp İslâm'a ısındı? Bu soruya, olumlu bir cevap veremiyoruz maalesef. Ya da şöyle tersten soralım. Benim yüzümden kaç kişi İslâm'dan soğudu, kaç tane gencimiz BENİM YÜZÜMDEN İslâm'dan uzaklaştı gibi soruları cesurca kendi nefsimize sormamız lazım. Ne ilgisi var, diyenleri duyuyor gibiyim. Dememiş miydik, bizler derdimizden ötürü seyahat ediyoruz. Keyfedelim diye değil, keşfedelim diye. Şehirleri keşfederek kendimizi, kendi içimizdeki o uçsuz bucaksız dünyayı keşfedelim diye şehir şehir, ülke ülke dolaşıyoruz..

Osmanlı, İslâm'dan çok güzel beslenmiş ve bu güzelliği çok güzel ortaya çıkarmıştır kendine özgü bir şekilde. Sultan Murad'ın türbesinde, bu güzellikleri çok rahat görebiliyorsunuz. Osmanlı, hakikaten incelikli bir medeniyet tecrübesi bize miras olarak bırakmıştır. Yapılan eserlerdeki hassas düşünceler bunu göstermeye yeterli oluyor. Buradan yola çıkıp, netflix üzerinden şekillenen/yok edilen nesilleri bizler... ayağı yere sağlam basan bu birikim üzerinden inşa edebiliriz. İnanın çocuklarımızın ve bütün insanlığın buna hava gibi su gibi ihtiyacı var! PRİZREN'İN TERTEMİZ, DİRİLTİCİ RUHU Önceki yazımızda değindiğim Kosova'nın Prizren şehrindeyiz. Temiz şehir anlamına gelen Pür-i Zerrin'den türeyen bir isim Prizren. Balkanlar'da çok fazla su var. Şehirlerin ortasında akan nehirler çok güzel bir atmosfer oluşturuyor. Prizren'de küçük bir nehir... Üzerinde köprüler... ve köprüden bakınca ilk göze çarpan minareler... işte Müslüman şehir! Balkanlar'ın her karışında hazin bir hikâye var. Bu şehirde de katliamlar olmuş ancak sayı az olduğu için gündem olmamış. Şu anda da dünyanın her yerinde Müslümanlar zulüm altında. Katliamlar ve baskılar devam ediyor. Gazze'de bile insanlar az öldürüldüğünde kısık sesler çıkıyordu. Şimdi binlerce Müslüman katledilince ancak sesler yükseliyor ama sadece o kadar! Bu nasıl bir vahşet! Zulümleri... katliamları da birer veri olarak görüyor modern dünya! Ruhsuz dünyanın RUHUNUN İSLÂM olduğunu yine RUHSUZ DÜNYA ilan ediyor... inanın gittiğim her şehirde bunu görüyorum. Bütün şehirler sanki kendi lisan-ı mahsusuyla şu HAKİKATİ haykırıyor: İSTİKBAL, İSLÂMINDIR. PRİŞTİNE'NİN GARİP EZANLARININ ANLAMI Kosova'da şöyle bir sosyolojik durum oluşmuş: Priştine'ye Batı ve ABD hayranları gönderilir daha çok. Prizren'de ise Müslümanlar yaşar. Buralardaki insanlar bizden daha eski Türkiye'den daha eski Türkçe konuştuğunu söylüyorlar. Haklılar. Bayram Usta, Yusuf Hocaya soruyor. Önceki yazıda bahsetmiştik Bayram Ustadan. Nereden geliyorsunuz? İstanbul. İstanbul 1453'de fethedildi burası ise 1389'da. Dolayısıyla biz sizden eskiyiz diyor Bayram Usta. Aslında buradan bakınca Bayram Usta pek tabii haklı. Bayram Usta'da ikindi namazını eda ettikten sonra yaptığımız güzel sohbete biraz ara verip, ikindi namazı öncesinde, yine hemen Bayram Ustanın kahvehanesinin karşısında yemek yerken dinlediğimiz GARİP EZAN üzerine birkaç şey yazmak istiyorum. Yusuf Hoca'nın bilhassa dikkatimize sunduğunu belirteyim ‘garip' ifadesini. Balkanlar'ın hepsinde ezanlar gariptir. İnsanların ruh dünyasını yansıtır okunan ezanlar... haklıydı Yusuf Hoca. Kesinlikle katılıyorum. Makamları böyle olsa bile bizim ezandan hissettiğimiz bu yorumlar yanlış değil çünkü akıp giden hayatın izini sürdüğünüzde bunu görebiliyorsunuz.

Aşk-ı Turkuaz'la kalabalık ama güzide bir ekiple büyük Balkanlar seyahatine çıktık. Seyahatimiz ruh dolu, kardeşâne bir havada geçiyor. MTO'da makale sunan kardeşlerimizle baharda Balkan seyahatine çıkacağız. Bu güzel seyahatin izlenimlerini Seyfullah Yiğit kardeşimin kaleminden paylaşıyorum...  “YİTİK CENNET”İN İZİNDE... Filistin'in Gazze şeridinde 40 gündür süren bir soykırım var. Tabii ki her fırsatta Filistin'deki soykırıma değineceğiz. Çin'deki, Suriye'deki, Yemen'deki, Afrika'daki, hulâsa dünyanın her yerindeki Müslüman kardeşlerimizi DERT edineceğiz. Çünkü bizler Ümmeti-i Muhammed'iz (asm). Bir bedenin uzuvları gibiyiz. “Bana ne!” diyemeyiz. Unutamayız dedik. Zulümler ortak dedik. Tekirdağ'da ikamet eden Orkun abi anlatıyor Kosova'nın Prizren şehrinde, Bayram Usta'nın kahvehanesinde. Kosovalı Mihmandar Zekeriya'nın ifadesiyle, Sayın Erdoğan'ın öncülüğünde TİKA aracılığıyla restore edilip ibadete açılan; şehrin sembolü ve mührü olan Sinan Paşa Camii'nin çaprazında. Zekeriya Hocalar, mihmandarımız Süleyman Halit kardeşimizin arkadaşı, Yusuf Hoca ile de daha önceden tanışıyorlar. Prizren'de, ikindi namazı sonrası, güzel Müslüman Bayram Usta'nın çaylarını yudumlarken sohbet ediyoruz kendisiyle. Dedesi Hafız Aziz diye biliniyor ama aslında ismi Abdülaziz Efendi. Bölgenin kahraman hocalarından. Orkun abinin; Tekirdağ'da tek parti döneminin 1930'larda camileri ahır olarak kullanmasının Kosova'da da camilerin şarap mahzeni yapılmasıyla (2007'lere kadar...) arz ettiği benzerliği dikkatimize sunuyor. Bayram Usta da heyecanla, Sinan Paşa Camii'nden 70 kamyon çöp çıkarıldı restorasyon çalışmalarında. Bunu Erdoğan yaptı. Kendisine duacıyız, diyor. İnsanlar, Balkanlar'da dua ediyorlar Erdoğan'a. Bu bir gerçek. Mesele siyasetin üzerinde ama kaç kişi bunun idrakinde? Türkiye, Anadolu'dan büyük. Bunu görebilecek ve buna göre çaplı, köklü ve ruhlu atılımlar yapabilecek kaç tane dertli adam, oluşum, yapı var? Farkında değiliz. Müslümanların bizden çok şey beklediğini henüz maalesef idrak edebilmiş değiliz! Balkan seyahati garip bir şekilde başladı. Dükkânda oturmuşum. Yine Gazze'yle ilgili bir şeyler yapayım derdindeyim. İçimde hep bir sızı... Paralıyorum kendimi... Böyle bir ruh hali içindeyken Muharrem Kartancı abi aradı. O masum, safi ve çocuksu ses tonuyla yine beni kandırdı. Bu ne güzel bir kandırma! İnsanın güzel dostları olmalı. Onları hayır üzere tutan, onları hayırda yarıştıran ve onları hayır adına yapılan güzellikler için harekete geçiren... işte Samsun MTO temsilcisi Muharrem hocamız böyle güzel bir dost... OSMANLI RUHU

Krsto hat in seinem Urlaub das Dokufest in Prizren besucht und stellt euch das Festival und zwei Filme vor. Einen, den er empfehlen möchte und einen, in denen vesucht wird einen Kriegsverbrecher rein zu waschen. Zu Gast ist Nina Rodríguez, die bei beiden Filmfestivals in der Jury für die Kurzfilme war. Krsto hat in seinem Urlaub das Dokufest in Prizren besucht und stellt euch das Festival und zwei Filme vor. Einen, den er empfehlen möchte und einen, in denen vesucht wird einen Kriegsverbrecher rein zu waschen. Zu Gast ist Nina Rodríguez, die bei beiden Filmfestivals in der Jury für die Kurzfilme ist und uns erklärt, warum der Balkan das Lateinamerika Europas ist.

Hera Büyüktaşçıyan ve Gözde İlkin ile 4. Autostrada Bienali için Prizren ve Priştina'daki kamusal alanlarda yaptıkları çalışmaları değerlendiriyoruz.

7 Temmuz – 9 Eylül tarihleri arasında Kosova'nın Prizren, Priştine ve Mitrovica şehirlerinde düzenlenen Autostrada Bienali hakkında konuşuyoruz. 

Arend, Ingowww.deutschlandfunk.de, Kultur heuteDirekter Link zur Audiodatei

Prizren'deki tarihî Lumbardhi Sineması'nı özelleştirme ve yıkımdan kurtarmak için yola çıkmış ödüllü sivil toplum mücadelesinin bir katmanını da sinema mekânının ve çevresinin değerlendirilmesi, hatıralarla dolu bu yerin izlerini yitirmeden güncel kullanıma uyarlanması ve bu yerden ilhamını alarak görsel kimliğinin oluşturulması için yürütülen tasarım çalışmaları oluşturmaktaydı. Lumbardhi'nin mekânsal dönüşümünü planlamış olan Khora Ofis'ten mimar Aslıhan Demirtaş ile soylulaştırmaya başvurmadan, mekânın ruhunu koruyarak canlandırmak ve tanıtmak için nasıl bir tasarım araştırma-geliştirme yolu izlediğini konuşuyoruz.

Prizren'deki tarihî Lumbardhi Sineması'nı özelleştirme ve yıkımdan kurtarmak için yola çıkmış ödüllü sivil toplum mücadelesinin bir katmanını da sinema mekânının ve çevresinin değerlendirilmesi, hatıralarla dolu bu yerin izlerini yitirmeden güncel kullanıma uyarlanması ve bu yerden ilhamını alarak görsel kimliğinin oluşturulması için yürütülen tasarım çalışmaları oluşturmaktaydı. Lumbardhi'nin mekânsal dönüşümünü planlamış olan Khora Ofis'ten mimar Aslıhan Demirtaş ile soylulaştırmaya başvurmadan, mekânın ruhunu koruyarak canlandırmak ve tanıtmak için nasıl bir tasarım araştırma-geliştirme yolu izlediğini konuşuyoruz.

Avrupa Komisyonu ve Europa Nostra tarafından verilen Avrupa Kültürel Miras Ödüllleri / Europa Nostra Ödülleri'nin bu sene kazananlarından biri, Kosova'nın Prizren şehrindeki tarihî Lumbardhi Sineması'nı özelleştirme ve yıkımdan kurtarmak için yola çıkmış başarılı bir girişim olan Lumbardhi Vakfı'nın “Lumbardhi Yeniden Halka Açılıyor” projesi oldu. Bu projeyi Lumbardhi Vakfı'nın kurucularından birisi olan Ares Shporta ile konuşuyoruz.

Avrupa Komisyonu ve Europa Nostra tarafından verilen Avrupa Kültürel Miras Ödüllleri / Europa Nostra Ödülleri'nin bu sene kazananlarından biri, Kosova'nın Prizren şehrindeki tarihî Lumbardhi Sineması'nı özelleştirme ve yıkımdan kurtarmak için yola çıkmış başarılı bir girişim olan Lumbardhi Vakfı'nın “Lumbardhi Yeniden Halka Açılıyor” projesi oldu. Bu projeyi Lumbardhi Vakfı'nın kurucularından birisi olan Ares Shporta ile konuşuyoruz.

Vizyon filmleri ve Kosova'nın Prizren şehrinde gerçekleştirilen 21. Dokufest Belgesel Film Festivali üzerine konuşuyoruz.

Ömer Tuğrul İnançer Dinle Neyden'in bu bölümünde Serdar Tuncer ile birlikte sizlere Prizren şehrinden sesleniyor. Dinle Neyden'in bu bölümünde başlıca şunlar konuşuldu; Serdar Tuncer: Efendim, bir şehir içinden ırmak aktığı vakit şiir gibi bir şey oluyor. Bir şehir içinde maziden izler taşıdığı vakit bir şiirin bestelenip icra edildiği güzel bir musiki endamına bürünüyor. Ve bir şehir aradan geçen asırlara rağmen hala kendisini muhafaza ettiği vakit dilden dile dolaşan çok güzel bir şarkının ezgileri haline geliveriyor. Hangisini kabul ederseniz... İşte öyle bir şehirdeyiz, işte öyle bir diyardayız. Yeni dönemin ilk Dinle Neyden'ini Prizren'de, Kosova'mızda çekiyoruz ve buradan sizlere merhaba diyoruz. Efendim hoş geldiniz, hoşa geldiniz, safalar getirdiniz, safa verdiniz... Ömer Tuğrul İnançer: Bir de böyle konsolosluğumuzda dalgalanan bayrağın dibinde olunca dilden dileden gönülden gönülede intikal ediyor. Nasıl bir efsunkar hal var ki o AYYILDIZ'da insanın sesini titretiyor, gözünü buğulandırıyor. Neymiş şu AYYILDIZ ya! Ve AYYILDIZ'ın hangisi birbirini muhafaza ediyor (yumurta mı tavuk, tavuk mu yumurta)... Ve ecdad yadigarı Sultan Süleyman Han'dan biraz sonra ama Sultan I. Ahmet Han zamanından kalma bir cami: Sinan Paşa... Bir Arnavut delikanlısı... İstanbul'a geliyor... Devamı videoda... Gelin, Beraber Yürüyelim...

Prizren's DokuFest Broadcaster: Dilek KÜTÜK Guest: Linda Llulla Gashi, Executive Director of @DokuFest

Get ready for some incredible Independent film marketing tips as Leslie and Ivana discuss navigating the film circuit, getting your film funded, short film vs. feature film marketing strategies, the structure of filming a documentary and how to create social revolution through filmmaking.Ivana Todorović is a director of short, socially-engaging films in Belgrade and New York City. Her fiction film "When I'm at Home" (2019, Belgrade) won the Best Narrative Short at LA Women's Independent Film awards, Best Narrative Short at Socially Relevant Film festival in NYC. Future Film Award at IFFBH Festival in  Paris, Best Student Film Award at the Short to the Point Festival in Bucharest, Best Woman Film Award at the Independent Shorts Awards Festival in Los Angeles in Bucharest, and Honorary Mention at the South Eastern European Film Festival in Los Angeles. The documentaries "When I Was a Boy, I Was a Girl", "A Harlem Mother", "Rapresent", and "Everyday Life of Roma Children in Block 71" were screened at more than 150 international film festivals -- such as the 63rd Berlin Film Festival-Berlinale Shorts competition program, Traverse City, IFF Rotterdam, Palm Springs International Shorts. They have won over 20 awards such as Best Balkan Documentary Film at Dokufest in Prizren, Best National Documentary at the March Festival in Belgrade, Best Short Film at the South Eastern European Film Festival in Los Angeles. They were screened at the Anthology Film Archive, the Center de Cultura Contemporiana de Barcelona and the "A Harlem Mother" film is part of The New York Times online library. 

Today I recap my journey from Montenegro to Kosovo, the border crossings and more. We also get into my plans for the next month of getting back into the routine. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/mdrnac/message

Il y a un peu plus de 20 ans, le journal et les émissions de la RTS étaient interrompus par des bombardements. Cʹétait en avril 1999 et les avions de lʹOTAN attaquaient les studios de la Radio Télévision Serbe. La campagne de bombardement durera 78 jours sur la Serbie, le Monténégro et le Kosovo... en somme ce qui restait de la Yougoslavie après son éclatement dans les années 90. Après un premier volet intitulé Saupoudrés d’uranium, Lea Promaja poursuit, dans ce second volet, Saupoudrés de propagande, son voyage démarré à Prizren au sud du Kosovo pour se rendre de lʹautre côté de la frontière à Vranje en Serbie à la rencontre des habitants, qui partagent une tout autre expérience de cette guerre. Tendre un micro, libérer la parole, et se laisser la possibilité de douter que cette intervention militaire fût réellement humanitaire. Un documentaire de Léa Promaja, prise de son, montage et traduction. Réalisation: Jean-Philippe Zwahlen. Une production du Labo, David Collin, Carmen Sage et Gérald Wang. Collage : Helene Ruga / Infographie Olivier JP Baudry http://www.leapromaja.net/saupoudres2/

Today we just go over what has been going on with all the fast paced travel lately wheel exploring the Balkan region. Mainly discussing how things have changed since I have started this podcast (for the better) and how I plan to upload daily leading up to New Years! Then hopefully back to our 3 podcast a day structure in 2021. Thanks for listening and until next time! --- Send in a voice message: https://anchor.fm/mdrnac/message

Today I share a little life update and fill everyone in on why I missed yesterday’s episode. We still plan to upload daily but when hiking an incredible country like Kosovo sometimes you miss an episode. Thank you to everyone who listens! --- Send in a voice message: https://anchor.fm/mdrnac/message

Today I share my experience so far in Prizren as well as my thoughts moving forward for traveling in the Balkans. I also share a story about crossing the border from Albania to Kosovo. Enjoy! --- Send in a voice message: https://anchor.fm/mdrnac/message

Today I discuss the current travel plans for exploring Kosovo and North Macedonia. As well as recap my time spent in Tirana Albania. Hope everyone is staying happy and heathy, enjoy! --- Send in a voice message: https://anchor.fm/mdrnac/message

Tungjatjeta fra Kosovo!   Efter en overraskende fantastisk tid i Albanien er mit næste stop Kosovo – en af de yngste nationer i Europa. Som du ved, er det mit mål at besøge samtlige FN Nationer i verden, så teknisk set er Kosovo ikke på min liste. Men min rejse handler ikke bare om at sætte flueben ved lande, den handler om oplevelser. Og når jeg nu var så tæt på, blev jeg nødt til at besøge landet. Og det viste sig at være en god idé.   EN INTRODUKTION TIL KOSOVO Da krigen i Balkan sluttede i 2001, var Kosovo en del af Serbien indtil februar 2008, da det lille land erklærede sig uafhængigt. Denne uafhængighed er kun blevet godkendt af 116 lande, som ikke er nok til at komme på listen af de 193. Selvom de således ikke er en officiel FN Nation, deltog de ved de Olympiske Lege i Rio de Janeiro i 2016. De sendte 8 atleter og kom hjem med en enkelt guldmedalje (i judo). Der bor 1,8 millioner mennesker i Kosovo (90% af dem er albanere) og er omkring 10.900 km2 stort. Kosovo er desuden overvejende et muslimsk land.     VELKOMMEN TIL PRIZREN Jeg havde besluttet mig for at bo i Prizren i den sydlige del af landet. Det er en tre timers køretur på en ny flot motorvej fra, hvor jeg var i Tirana i Albanien. Vejen bliver kaldt et ingeniør-mesterværk og den tager mig gennem og over flotte bjerge med en fantastisk udsigt. Da min albanske ven, Adam fra Albania Express Travel tilfældigvis skulle til Kosovo i forbindelse med noget forretning, tilbød han mig et lift. Det var en hyggelig køretur i godt selskab, men da vi kom til grænsen, var der problemer med grænsekontrollen. Tilsyneladende skal man have en speciel tilladelse, når man som Adam er i turist branchen og kører med en ”gæst”. Adam blev godt sur i skralden og forklarede, at jeg var en ven og ikke en gæst. Efter en heftig diskussion fik vi dog lov til at køre videre, og Adam var sikker på, at det blot var et forsøg på at få noget bestikkelse. Adam satte mig af i Prizren, og vi fik sagt farvel – eller rettere ”på gensyn” for jeg har på fornemmelsen, at vi vil se hinanden igen. Som den historiske hovedstad i Kosovo og en af de ældste beboelsesområder i landet, er Prizren en lille by med 178.000 indbyggere. Gennem min sponsor, http://hotels25.dk/ havde jeg fundet Driza's House, et hyggeligt vandrehjem tæt på Sinan Pasha Mosque. Jeg bad min vært, Erdis Driza om at fortælle lidt om den komplicerede situation med at Kosovo ikke er i FM, og hvorfor Serbien og andre lande ikke vil anerkende dem. Erdis forklarede, at Kosovo og Serbien har haft en turbulent historik, og selvom de ikke vil anerkende et Kosovo pas, så vil de godt godtage et Kosovo ID-kort. Visse ting kan være svære at forstå. Prizren er en charmerende lille by, der huser både smukke moskéer og klostre, der er helt tilbage fra det 14. århundrede. Heldigvis gik byen meget fri fra den kommunistiske idé om at ”rive gammelt ned og bygge nyt”. Noget der ifølge Adam også var udbredt i Albanien. Desuden blev byen også sparret en del i Balkan krigen, så den har den bedst bevarede gamle bydel i landet, og bliver derfor også omtalt som den kulturelle hovedstad. Prizren Fortress er et fort der ligger på en bakketop i byen, og det var bestemt de 15 minutters anstrengelse værd, at komme på til toppen fra den gamle bydel. Herfra har man en utrolig udsigt over byen og området. Takket være de arkæologiske udgravninger kan man se tårne, labyrintagtige gange og små rum. Der er fundet rester her, der kan dateres helt tilbage til år 1100 før Kristi fødsel.   FAKTA OM KOSOVO Tony Blair og Bill Clinton bliver betragtet som helte i Kosovo. Hovedstaden Pristina har store veje opkaldt efter dem, og der står en 3 meter høj statue af Bill Clinton. Desuden er der mange børn, der hedder Toni, Bler eller Tonibler for at ære den tidligere Premier Minister i Storbritannien, for hans støtte af Nato bomningerne i 1999. Selvom Kosovo ikke er medlem af EU, er den officielle valuta Euro. I de områder, hvor der er flest serbere, bruger de dog serbiske Dinarer (ulovligt). Nationalhymnen, der hedder ”Europe” har ingen tekster. Den albansk talende regering ville ikke risikere at fornærme det serbiske mindretal i landet ved at have tekst på albansk. Mere end 70% af befolkningen er under 35, hvilket gør Kosovo til den yngste nation i Europa. Gennemsnitsalderen for folk i landet er bare 29,1 år. Deres flag er ret usædvanlig blandt nationalflag, da de har et kort over landet som et grafisk element. Cypern og Kosovo er de eneste to lande i verden, der gør det. Næstefter Moldova er Kosovo det fattigste land i Europa, med 30% under fattigdomsgrænsen. De fleste indbyggere har en månedlig indkomst på under 500 Euro (3.721 kr.).   ROADTRIP I KOSOVO Jeg blev anbefalet at besøge det berømte Visoki Dečani kloster i nærheden af byen Deçan et par timer nord for Prizren. Så jeg slog mig sammen med en af de andre gæster på vandrehjemmet, Holly Michelle fra San Diego, og vi hoppede ombord på en bus for en lille ”roadtrippin’ oplevelse”. Visoki Dečani er et UNESCO World Heritage site og en serbisk ortodoks-kristent kloster fra middelalderen. Det blev indviet i den første halvdel af det 14. århundrede af den serbiske konge, Stefan Dečanski. De ligger idyllisk ved foden af Prokletije Bjergene og er helt klart et besøg værd, hvis du er på disse kanter. Og minkene dyrker vin. Efter besøget på klosteret fortsatte vi en halv time længere nord på til Peja, den fjerde mest befolkede by i Kosovo. Her lykkedes det Holly og jeg at finde en lille café for at få lidt frokost og skygge. Og en snak om vores indtryk af landet.   ERDIS, EN GOD FORTÆLLENDE VÆRT Tilbage på vandrehjemmet snakkede jeg mere med Erdis Driza om hans land, og om hvordan det er at bo her. Han fortæller om, hvordan de befriede sig selv efter den Jugoslaviske krig, og hvordan dem der styrer landet, er frihedskæmpere og ikke politikere. Det er naturligvis ikke det mest optimale, men efterhånden er landet begyndt at blive ledet lidt bedre. Det er så underligt at være her i Balkan regionen – midt i den østlige del af Europa, hvor der var sådan en brutal krig i nyere tid. Erdis var 9 år gammel da krigen sluttede, så han husker en del fra den. Fordi han voksede op her i Prizren, der som nævnt var lidt afskærmet fra krigens rædsler, oplevede han ikke det værste med egne øjne. Han fortæller mig dog om hvordan han og hans familie blev ført væk fra deres hjem, og måtte tilbringe fire måneder i en flygtningelejr i Albanien. I forhold til mange andre var det billigt sluppet. Mange familier blev myrdet. Det var hjerteskærende at høre de historier Erdis kunne fortælle mig om sin og sin hustrus familier. Og om hvad deres landsmænd måtte gå igennem. Men han ser lyst på fremtiden, og han har høje forventninger til fremtiden for Kosovo. I næste uge fortsætter jeg min rejse gennem Europa. Hør hvordan jeg bliver smidt ud af mit hostel i Montenegro – fordi jeg er for gammel…! Indtil da. Mit navn er Palle Bo, og jeg ska’ videre. Vi ses.         RADIOGURU Denne episode er produceret af mig og mit produktionsselskab, Radioguru. Hvis du (eller dit firma eller organization) har brug for hjælp med at starte en podcast, kan jeg hjælpe. Også hvis du har brug for speak (uanset stil og sprog) til videoer, reklamer eller andet.     BREV FRA EN LYTTER Jeg har fået endnu et brev fra en lytter. Dette er fra Alan i Christchurch, New Zealand.   Hi Palle Bo I’ve been listening to The Radio Vagabond for a while. Typically, I listen when I take my dogs for a walk in the outskirts of Christchurch, New Zealand. It’s exciting to hear about your journey in the Balkans, and I must admit that I felt like you about Albania. It’s never been on my list but after listening to your episodes from there it is now. I hope to be able to do a three months trip in Europe – when the pandemic allows us to travel again. I’m in my late 40’s and a good thing that has come out of the work at home situation around the world is that it’s become more normal and acceptable to work from anywhere. So, I’m hoping to become more nomadic and location independent in the future. But I don’t think I’ll ever be fully nomadic like you. So, please let me know when you make it to New Zealand. I’ll show you a bit of our hospitality and take you out for a beer or two. We even have a spare room here at the house, and you’re welcome to stay here for a bit. Keep it up, Alan   Wow, tak Alan! Jeg tager dig nok på ordet, for New Zealand er højt på min “bucket list”. Når jeg omsider når dertil vil jeg tage kontakt. Så vi ses (forhåbentlig) i en ikke så fjern fremtid.   JEG VIL OGSÅ GERNE HØRE FRA DIG Det er altid spændende at høre, hvem der sidder i den anden ende, så send mig en mail på lytter@radiovagabond.dk eller udfyld formularen på Radiovagabond.dk. Du kan også sende en talebesked ved at bruge denne smarte app.   SPONSOR En speciel tak til min sponsor, Hotels25.dk, som altid hjælper mig med at finde den skarpeste pris på et sted at overnatte.

Tungjatjeta from Kosovo! After an unexpectedly amazing time in Albania, my next stop was Kosovo - one of the youngest countries in Europe. As you know, my goal is to visit every UN Nation in the world, so technically Kosovo isn't on my list. But my travels are not just about ticking off items on my list, it's about embarking on adventures. And seeing as I was so close, I simply had to visit - and I was not disappointed at all! AN INTRO TO KOSOVO At the end of the Yugoslav Wars in 2001, Kosovo was a part of Serbia until February 2008 when the small country declared its independence. The declaration has only been recognised by 116 countries, which is not enough to get on the list of the 193. Even though they are not an official UN Nation, they competed at the Olympic Games in Rio 2016 and sent a total of 8 athletes. They returned with 1 gold medal in Judo. Kosovo is home to 1.8 million people (90% of whom are Albanian) and is about 10,900 km2 (4,200 sq mi), roughly the size of the island nation of Jamaica. Kosovo is a Muslim nation. WELCOME TO PRIZREN I decided to stay in Prizren in the southern part of the country. It's a 3-hour drive on a newly constructed highway from where I was in Tirana, Albania. The highway is referred to as a ‘masterpiece of civil engineering' and it takes you over the mountains boasting dramatic views. And it just happened that my friend Adam from Albania Express Travel had to go to Kosovo for business, so he offered me a lift. It was a nice drive but when we got to the border, we ran into problems with the border control. Apparently, you need a special permit to drive with tourists when entering the country, and Adam got super annoyed with the border patrol who had a hard time accepting that I was not a tourist, I was a friend. After some discussion, we were allowed to continue into Kosovo, thankfully. Adam dropped me off in Prizren where we said our goodbyes. Although, it was more of a ‘so long' as I am sure we will meet again. I had grown rather fond of my Albanian companion. As the historical capital of Kosovo and one of the oldest settlements in the country, Prizren is a small city with a population of 178,000 people. Thanks to my sponsor, Hotels25.com, I booked into Driza's House, a cosy hostel close to Sinan Pasha Mosque. I asked my host, Erdis Driza, to explain the complicated situation with Kosovo not being a UN Nation, and why Serbia and other countries won't recognise it. Erdis explained that Serbia and Kosovo have a turbulent history, and although they do not recognise the passport of Kosovo, they do recognise the identification documents (ID) of Kosovo. Prizren is a charming city home to beautiful mosques and monasteries dating back to the 14th century. Thankfully, the city was mostly spared from the "destroy the old, build the new" drive of the Communists during the early years of their rule in Yugoslavia. In addition, Prizren was spared from destruction during the Yugoslav War, making it the best-preserved old town in the country by far and is referred to as the cultural capital of Kosovo. Prizren Fortress is a fortification situated on a dominant hill in the city and it's well worth making the steep 15-minute hike up from Prizren's old town. The views of the entire city and surrounds are absolutely stunning from up there. Thanks to archaeological excavations, the infrastructure was discovered with remaining walls enforced with towers, labyrinth corridors, depots, and other inner rooms and dwellings. Human remains have been found here dating back as far as 1100 BC. QUICK FACTS ABOUT KOSOVO Tony Blair and Bill Clinton are both considered heroes in Kosovo. Pristina, the capital, has a major road named after them, including a 3m tall statue of President Bill Clinton. Moreover, a number of children are given the names Toni, Bler, or Tonibler in honour of Tony Blair, the UK's Prime Minister at the time, for his support of the 1999 NATO air campaign against the Federal Republic of Yugoslavia during the Kosovo War. Although Kosovo is not an official Eurozone member, it has adopted the Euro as their official currency since 2002. I come from Denmark (an EU country) and we don't even have the Euro, which I find quite interesting. However, Serb-majority communities in the country are still – illegally – using the Serbian Dinar as an unofficial currency. The national anthem, titled “Europe”, has no lyrics. The Albanian-speaking government decided not to risk offending Serbs who live in the country by having lyrics in Albanian. More than 70% of the country's population is under the age of 35, which makes it the youngest country in all of Europe. The median age of the people of Kosovo is only 29.1 years. The flag is unusual among national flags as it uses a map of the country's territory as a design element. Cyprus and Kosovo are the only two countries in the world whose flag doubles up as a geographic representation. After Moldova, the people of Kosovo are the second poorest in Europe, with 30% of the population below the poverty line, and the majority of citizens live with a monthly income of fewer than EUR500. ROADTRIPPIN' IN KOSOVO I was advised to visit the famous Visoki Dečani monastery located near the town of Deçan, a few hours from Prizren. So, I teamed up with another guest from the hostel, Holly Michelle from San Diego, and we got on a bus eager for a roadtrippin' adventure. Visoki Dečani, a World Heritage site, is a medieval Serbian Orthodox Christian monastery founded in the first half of the 14th century by Stefan Dečanski, King of Serbia. It is nestled by a river gorge at the foot of the serene Prokletije Mountains. It is a really beautiful place with such a calming atmosphere. You really must visit it if you are ever in the area. After our visit to the monastery, we continued travelling 30min further north to Peja, the fourth most populated city in Kosovo. There, Holly and I found a quaint café to enjoy some lunch and a bit of shade. Holly and I chatted about our impressions of the country we found ourselves in, and how similar it is to other Balkan countries we had visited. EDRIS, THE HOST WITH THE MOST Back at the hostel, I chatted more with Erdis Driza about his country and what it's like to live here. He explains that after the country freed itself after the Yugoslav War, the people who ran the country were freedom fighters, not politicians. This obviously had many undesirable outcomes, but Erdis tells me that the new generation of Kosovonians is beginning to run the country better. It's so weird being in the Balkans right in the centre of Eastern Europe where there was such a brutal war here in the former Yugoslavia - a war which happened in my lifetime. Erdis is a young man now but he was 9 when the war ended, and he remembers it. Because he grew up in Prizren which was sheltered from the war, Erdis didn't witness the war first-hand. He tells me that the atrocities of the war, including massacres, occurred in the villages and towns, far removed from any media coverage. He tells me how he and his family were forced out of their house and given only 5mins to gather their belongings. They were placed in a refugee camp in Albania for 4 months. His family was lucky in comparison - many families were murdered. It was really difficult to hear the stories Erdis tells me about what his family, his wife's family, and his countrymen had to endure during the war. It was a sobering experience, to say the least. But despite his country's history, Erdis remains positive about the future. He has high hopes for the youth of the nation and what positive outcomes they can reach for the country. Stay tuned for the next episode, where I get kicked out of my hostel in Montenegro...for being too old! Until next time - my name is Palle Bo, and I gotta keep moving.     RADIOGURU Also, this episode is produced by me and my production company, Radioguru. If you need any help starting a podcast or if you need voiceovers in any language for online videos and other things, please reach out. LETTER FROM A LISTENER I received another letter from Alan, a listener from Christchurch, New Zealand. Hi Palle Bo I've been listening to The Radio Vagabond for a while. Typically, I listen when I take my dogs for a walk in the outskirts of Christchurch, New Zealand. It's exciting to hear about your journey in the Balkans, and I must admit that I felt like you about Albania. It's never been on my list but after listening to your episodes from there it is now. I hope to be able to do a three months trip in Europe – when the pandemic allows us to travel again. I'm in my late 40's and a good thing that has come out of the work-at-home situation around the world is that it's become more normal and acceptable to work from anywhere. So, I'm hoping to become more nomadic and location independent in the future. But I don't think I'll ever be fully nomadic like you. So, please let me know when you make it to New Zealand. I'll show you a bit of our hospitality and take you out for a beer or two. We even have a spare room here at the house, and you're welcome to stay here for a bit. Keep it up,Alan Wow, thanks Alan! You better believe that I'll take you up on your offer because New Zealand is on the absolute top of my bucket list. When I finally make it there – and it's long overdue – I'll make sure to spend a long time in your country and I guarantee that I'll make it to Christchurch. See you hopefully in the not-too-distant future.   I WANT TO HEAR FROM YOU! I really would like to hear from you. Where are you and what are you doing as you listen to this episode? You can either send me an email on listener@theradiovagabond.com or go to my website http://theradiovagabond.com/contact. Or send me a voice message by clicking here. Either way, I would love to hear from you. It's so nice to know who's on the other end of this. SPONSOR A special thank you to my sponsor, Hotels25.com, who always provide me with the best, most affordable accommodation wherever I am in the world.

Comme en Irak pendant la guerre, de l'uranium appauvri a aussi été utilisé en 1999 durant les bombardements de l'OTAN. Que dit-on sur ces bombes parmi les habitants? Qu'en est-il de la santé de la population? "Saupoudrés dʹuranium" raconte quelques rencontres de personnes à Prizren, une ville de 250 000 habitants du sud du Kosovo, où Léa Promaja a séjourné régulièrement depuis 2009. "C'est l'histoire d'un déni. Ou de plusieurs dénis. L'OTAN a bombardé l'ex-Yougoslavie à l'uranium appauvri et semble l'avoir oublié. Les Kosovars albanais du Kosovo furent bombardés à l'uranium appauvri, mais retiennent avant tout cette libération de l'oppression d'alors du pouvoir de Slobodan Milosevic. A côtoyer cette réalité, j'ai à mon tour eu du mal à admettre, accepter d'entendre que les Albanais du Kosovo se sont avant tout sentis libérés."/Léa Promaja Un documentaire de Léa Promaja (Prise de son, production et traduction) Réalisation: Jean-Philippe Zwahlen. Une production du Labo, David Collin.

Il y a un peu plus de 20 ans, le journal et les émissions de la RTS étaient interrompus par des bombardements. Cʹétait en avril 1999 et les avions de lʹOTAN attaquent les studios de la Radio Télévision Serbe. La campagne de bombardement durera 78 jours sur la Serbie, le Monténégro et le Kosovo... en somme ce qui restait de la Yougoslavie après son éclatement dans les années 90. Dans ce second volet, Lea Promaja poursuit son voyage démarré à Prizren au sud du Kosovo pour se rendre de lʹautre côté de la frontière à Vranje en Serbie à la rencontre des habitants, qui partagent une tout autre expérience de cette guerre. Tendre un micro, libérer la parole, et se laisser la possibilité de douter que cette intervention militaire fût réellement humanitaire. "Saupoudrés de mensonges", un documentaire de Léa Promaja, prise de son, montage et traduction. Réalisation: Jean-Philippe Zwahlen. Une production du Labo, David Collin, Carmen Sage et Gérald Wang.

Kosovo je dežela razlik in dežela sprememb. Je najmlajša evropska država, kjer ponosno obešajo ameriške zastave in plačujejo z evri. Pomemben delež k vsaj znosnemu standardu prispevajo številni zdomci. Raznoliko pokrajino zaljšajo novogradnje kričečih slogov in razkošne poročne dvorane, ob cestah je neskončno bencinskih črpalk. Vsakdanje življenje zaznamujejo globoke rane konfliktov med Albanci in Srbi, med miti in resnicami je na Kosovu zelo tanka linija. Politika razprtije le še poglablja, korupcija je prisotna na vseh ravneh. Bili smo v različnih mestih, vsako predstavlja drugačen košček kosovskega mozaika. Obiskali smo Prištino, Gračanico, Prizren, Mitrovico in druge kraje. Spoznali smo kontraste kosovske družbe, se pogovarjali z Albanci, Srbi, Turki in predstavniki drugih narodnosti, ki predstavljajo unikatno balkansko zgodbo, zapleteno s številnimi miti in resnicami. Srečali smo se s študenti, delavci, poslovneži in politiki. V vladnem uradu so nam postregli z rakijo. Šli smo tudi v skvot, izkusili nočno življenje, obiskali košarkarje in se prepričali, da je legendarni nogometaš Fadil Vokri eden redkih, ki povezuje globoko sprte Albance in Srbe. Na Kosovu še zdaj ne morejo pozabiti slovenske podpore stavkajočim rudarjem izpred treh desetletij, slovenski izdelki imajo visok ugled in ceno. A vseeno v Sloveniji o resničnem Kosovu vemo zelo malo, s Kosovarji so povezani tudi številni predsodki. Tudi zato smo šli na Kosovo, da spoznamo, kako se tam živi 20 let po vojni in 12 let po razglasitvi neodvisnosti. Avtorja: Luka Hvalc in Jan Grilc

Em meets a bunch of cute pets, literally breaks herself and learns about the value of travel insurance.

Ce n'est pas un épisode comme les autres que je publie aujourd'hui... il s'agit du numéro 100 ! Cela fait 4 ans et demi que je fais ce podcast et nous atteignons un cap symbolique. Si vous m'aviez dit que j'atteindrais 100 épisodes lorsque j'ai commencé à enregistrer des interviews, je ne vous aurais pas cru. L'aventure a commencé à Bali en 2014 et elle continue au Mexique en 2019 ! Un grand MERCI à toutes les personnes ayant écouté le podcast, celles qui m'ont laissé des avis et évidemment tous les invités. Sans vous, rien n'existerait. Dans cet épisode exceptionnel, il n'y a pas d'invités. J'ai décidé de répondre en détail aux questions des auditeurs. Nous allons parler des Balkans, de voyage à vélo, de visas lors d'un tour du monde, de reconversion professionnelle, d'études à l'étranger ou encore de mon budget voyage. Écoutez tout de suite l'épisode (54 min) : Les questions de l'épisode #100 du podcast Retrouvez les questions et mes réponses rapides ci-dessous. Je vous conseille d'écouter le podcast pour avoir les réponses développées, mes impressions et conseils. 1) Caroline - Les Balkans Question : Je prévois un road-trip en solo dans les Balkans cet été. J’aurais ma petite voiture, avec un coffre aménagé pour me dépanner. J’aurais aimé savoir si c’était safe, autorisé et s’il n’y avait pas de problème pour camper en Bosnie, Kosovo, Albanie, Macédoine. Et avoir des conseils sur les endroits à visiter dans la région. Réponse : Selon la loi, le camping sauve est autorisé en Albanie, Bosnie et Kosovo. Il est interdit en Croatie, Monténégro, Macédoine. Il n'y a pas de loi pour la Serbie. De mon côté, j'ai campé en Bosnie et en Macédoine sans soucis. J'ai beaucoup aimé le lac de Rama et Sarajevo en Bosnie, le lac de Mavrovo et le lac d'Ohrid en Macédoine, et la ville de Prizren au Kosovo. Globalement, la région est tranquille et il n'y a pas de soucis de sécurité. Bivouac au lac Mavrovo (Macédoine) 2) Lucie - Voyager après le lycée Question : Je suis jeune, j'ai 18 ans et j'aimerais beaucoup voyager. À ton avis, c'est préférable de voyager ou de continuer ses études. Le dilemme se pose pour l'année prochaine. Entre choisir d'aller à l'école normalement et d'être frustré de ne pas voyager. Ou de voyager, mais de ne plus aller à l'école. Réponse : Prendre une année pour voyager après le lycée ne signifie pas de perdre une année dans tes études. Il y a plein de gens qui se réorientent, abandonnent leurs études, étudient sur le tard, etc. Il existe des solutions pour financer ton voyage, même si tu es jeune : travailler en France et partir avec tes économies, faire des petits boulots, partir en PVT, faire du volontariat, etc. À première vue, tu devrais te lancer. Tu ne risques pas grande chose, outre de vivre une expérience dont tu sortiras grandit. Il faudra juste convaincre tes parents ! Mais comme ils veulent ton bonheur, tu arriveras certainement à trouver les arguments pour les convaincre. 3) Cosette - Mon budget et mon temps de travail Question : Quel est ton budget moyen pour vivre ? Quel est ton temps de travail par rapport à ton temps libre ? Suis-tu une activité de freelance ? Réponse : Mon budget moyen depuis des années est d'environ 1000€ / mois. Je voyage généralement dans des pays où le cout de la vie est faible et je ne suis pas du genre dépensier. J'ai assez peu de possessions et vis avec un sac à dos. Par exemple, j'habite en ce moment au Mexique et mon budget est de 800€ et je vis très bien. Je travaille entre 20H et 60H par semaine. Je suis libre d'organiser mon emploi du temps. Je fais très peu de freelance pour le moment. Lire l'article : "Comment je finance mes voyages depuis 8 ans" 4) Yohann - Les visas Question : Quand tu voyages et que tu veux partir dans un pays voisin, comment tu fais pour les visas ? Est-ce que tu essayes de gérer sur internet avant ? Ou tu te présentes à la frontière et tu vois comment cela se passe ?

Dopo due puntate pese sulla politica nazionale ci distraiamo con un po' di politica internazionale! A 10 anni dalla dichiarazione di indipendenza del Kosovo, diamo uno sguardo allo stato dove vive Paola, riconosciuto da 110 dei 193 stati dell'ONU e potenziale candidato per l'ingresso all'Unione Europea. Ci occupiamo di storie recentissime tra omicidi politici, lacrimogeni in parlamento e problemi alla rete elettrica e proviamo a capire che cosa ci porterà il futuro in questo angolo di Balcani. Paola ci porta poi con il suo infinito amore per l'Est consigli su Varsavia e sul Kosovo in generale e impariamo nell'ultima rubrica che cosa ci fanno con i pollici un polacco, un serbo ed un tedesco... Nella prossima puntata parleremo con mamma Tina di cosa vuol dire fare feste in famiglia quando ci si è trasferiti in un'altra regione o paese. Alla prossimaaaaa Shownotes: Potete discutere della puntata sulla nostra pagina facebook: http://bit.ly/2n4G4xA Articolo del Post sui problemi di corrente: https://bit.ly/2oXZkO9 Un video del bravissimo Tom Scott a riguardo: https://bit.ly/2py59lK Articolo del Post sulla situazione del Kosovo a 10 anni dall'indipendenza: https://bit.ly/2I09h5H East Journal, il giornale al quale Paola contribuisce: https://bit.ly/2pyDFwg L'osservatorio Balcani e Caucaso: https://bit.ly/2pznyi8 La città dove vive Paola al momento, Mitrovica: https://bit.ly/2uiicNY Il monastero serbo del quale parlava Paola: https://bit.ly/2GgS9eB Prizren, la città kosovara assolutamente da visitare: https://bit.ly/2FY6Cgb Sempre a Prizren da vedere in agosto, il DokuFest: http://dokufest.com/ Il Museo di Varsavia consigliato da Paola, il Polin: http://www.polin.pl/en Un tour dei parchi di Varsavia: https://bit.ly/2ulitzJ

Hur har Kosovo inspirerat PJ Harvey? Kan serber och kosovoalbaner leva sida vid sida i dagens Kosovo? Och vilken roll spelar kultur och film för att göra upp med det förflutna? Idag är ämnet för dagens talkshow med kulturkorrespondent Lisa Bergström Kosovo.En av de länder som inte har erkänt Kosovo är Brasilien där OS pågår för fullt. Olympiska Spelen är de första som Kosovo deltar i och förra veckan tog de sitt första olympiska guld någonsin. Medverkar i programmet Radiosportens Gunnar Bolin, direkt från Rio. Är det lättare att bli erkänd som nation inom sportsammanhang än andra? Hur pratas det om de länder som inte ärt helt och fullt erkända? Vad kan vi förvänta oss av framtiden?Förra året besökte Lisa Dokufest i Prizren som är en filmfestival i Kosovo. Hon minns tydligt utomhusbiograferna inklämde mellan minareter, drönarna i luften och KFOR-styrkor som gick förbi. Hur viktig är festivalen för landet? Är den opinionsbildande? Sanjin Pejkovi, doktorand i filmvetenskap och har också suttit med i juryn på dokumentärfestivalen, medverkar i dagens talkshow. Temat för årets Dokufest är korruption hur visar sig det och är det känsligt? Och vilken roll spelar kultur och film för att göra upp med det förflutna?En annan som också har gästat och berörts av festivalen i Prizren är artisten PJ Harvey. Det senaste året har hon gett ut både en diktsamling och ett album bland annat inspirerat av hennes besök i Kosovo. När Lisa lyssnar på PJ Harveys musik kastas hon tillbaka till minareterna i Prizren. Journalisten och musikkritikern Sara-Märta Höglund. Hur har Kosovo inspirerat PJ Harvey? Och vad säger hennes konstnärliga process om hennes artisteri?Dessutom kommer Sveriges Radios Östeuropakorrespondent Johanna Melén till studion. Hur märks landets inre konflikter i vardagen? Kan serber och kosovoalbaner leva sida vid sida i dagens Kosovo? Och hur förhåller sig Kosovo till de snart 16 år gamla krigsbrotten?Epost: korrespondenterna@sverigesradio.seProgramledare: Lisa Bergström Producent: Amanda Rydman

In the Kosovan city of Prizren, close to the borders of Albania and Macedonia, the Shehu family keep Europe's centuries-old Sufi tradition of piercing alive. Presented by Chris Fitch. Report by Darragh Mason Field

Full show notes at: www.5dollarplanet.com/001 In this Prizren Podcast (Kosovo) episode: We discuss: Feature Topic: We reveal how much it has cost us to travel the world for the last 21 months... It's way less than staying home would have cost. Local Interview: Featuring "Mr G" owner of the Prizren city hostel. We talk about the history of Prizren, advice for budget travellers and fun things to do. $5 Food: Bread, Meat and Cheese... We consume some exciting local varieties and get a meal for two in a nice town centre restaurant for only $5 per person. $5 Fun/Travel: We discover some fun things to do for less than $5.   Become part of the $5 Planet You can submit your own $5 food or fun experiences to our rapidly growing $5 Planet Map. OR tweet suggestions to @5dollartravel or #5dollarplanet     WE NEED YOUR FEEDBACK We love to hear from listeners about how we can improve the show or what you love about it already. You can email us using the contact form in the footer of this page or tweet @5dollartravel     What do you want in the show? Are we moving to fast, or is it all too basic? What do you like what do you not like? More on money or more on travel? Weblinks from Prizren Podcast (Kosovo) How to become a housesitting pro in just 3 months. Trusted Housesitters.com TBEX - The Largest Travel bloggers event in the world. Mr G's Hostel: The Prizren City Hostel - Free beer for all guests, all night! http://www.prizrencityhostel.com/ Our feature restaurant in Prizren: http://www.besimi-beska.com/ Another Excellent restaurant for eating Burger stuffed with cheese (Pleskavica): http://www.tesyla.com/ How to live in Cambodia from as little as $7 a day Snap Seed - Photo editing for your mobile device, Snap Seed on Android Trail Wallet - Budget tracking app Never Ending Voyage - The blog from Erin & Simon, Creators of Trail Wallet Photos from Prizren Podcast (Kosovo) The town of Prizren with the fort on the hill on the left. The Bread Balloon (Completely hollow bread!) and Sharr cheese: Prizren, Kosovo "Pleskavica", Burger stuffed with cheese: Prizren, Kosovo View from the path below the fort of Prizren and the old church ruins on the left. Inside the ruined church (See photo above for exterior of the church)   We loved our time in Kosovo and were very sad to leave :-( We highly recommend the City Hostel, it was one of the main factors that lead to us having such a fun time. Mr G is very interactive and, along with free beer in the evenings, offers a free city walking tour for guests too. ---- DISCLAIMER: We are affiliated with TBEX & Trusted Housesitters, both companies we love and support. We are not affiliated with any other of the recommended products on this page. Our opinions, as always, are our own. WE NEED YOUR FEEDBACK This podcast is new, so help us out. Visit www.5dollarplanet.com and send us an email or tweet us at @5dollartravel