Podcast appearances and mentions of Van Dale

In deze aflevering van Meneer Van Dale praat uitgever Jaap Cohen met Max Koedood, oprichter van een online talenschool voor NT2-leerders. Max is op een missie: hij wil dat álle buitenlanders Nederlands leren via de natuurlijke methode — zonder grammaticaregels, zonder vertalingen, en met zo veel mogelijk plezier.We hebben het over waarom grammatica je juist kan blokkeren, hoe je beter leert door veel te lezen, en waarom het niet erg is om in het begin alles ‘verkeerd' te doen. Ook vertelt Max hoe hij op de Canarische Eilanden begon met talen leren — en hoe dat zijn hele kijk op taalonderwijs veranderde.Of je nu zelf taal leert, lesgeeft of gewoon nieuwsgierig bent naar een andere manier van leren: deze aflevering zet je aan het denken.

Leah Van Dale, former WWE superstar known as Carmella and founder of the women's health platform Snatch, joins Dr. Rebecca Dekker to share her deeply personal story of postpartum recovery after a traumatic birth injury. Leah opens up about her journey through multiple pregnancy losses, the decision to hire a doula, and how the Evidence Based Birth® Childbirth Class helped her prepare for her first birth. She shares the emotional and physical challenges of a long labor, including an undiagnosed nerve injury that left her unable to walk properly for months postpartum. Now pregnant again, Leah reflects on what she's learned, how it shaped her career path, and why she's passionate about building an honest, empowering community for women.   (02:55) Leah's Journey Through Loss and Into Pregnancy (05:20) Why She Chose to Hire a Doula (07:50) Taking the EBB Childbirth Class (09:39) Leah's Long and Unexpected Birth Story (16:11) Postpartum Depletion and Early Red Flags (22:31) The Long Road to a Diagnosis (25:35) How the Injury Affected Her Career (28:30) Creating Snatch: A Space for Honest Conversations (32:54) Free Resources and Courses Through Snatch (35:08) Advice for Those Preparing for Birth   To sign up for the EBB Summer Series, visit ebbirth.com/summer!   Resources: Explore Snatch: snatch.co Follow Leah on Instagram: @theleahvandale Access our free guide on birthing positions: ebbirth.com/birthingpositions   For more information about Evidence Based Birth® and a crash course on evidence based care, visit www.ebbirth.com. Follow us on Instagram and YouTube! Ready to learn more? Grab an EBB Podcast Listening Guide or read Dr. Dekker's book, "Babies Are Not Pizzas: They're Born, Not Delivered!" If you want to get involved at EBB, join our Professional membership (scholarship options available) and get on the wait list for our EBB Instructor program. Find an EBB Instructor here, and click here to learn more about the EBB Childbirth Class.

Ep 70: In this powerful and personal episode, I sit down with Leah Van Dale — former WWE superstar, NFL cheerleader, entrepreneur, and soon-to-be mom of two — to talk about the real story behind her WWE departure, her physical and emotional recovery after a miscarriage followed by a birth that led to a condition called drop foot, and we get into the inspiration behind her new brand Snatch.Whether you're a wrestling fan, a mom, an athlete, or just someone navigating major life transitions, this conversation will leave you feeling seen, supported, and hopeful.

Leah Van Dale, also known as Carmella, is a former WWE Superstar, former SmackDown Women's Champion, and a dynamic entertainer known for her charisma both in and out of the ring who now has created an awesome online community for women. In the newest "Casual Conversations with The Classic'' episode, the Wrestling Classic Justin catches up with Leah Van Dale aka Carmella as they talk about life after WWE, being a mom, reality TV, winning the MITB, coming up with the character, growing up a wrestling fan, her attires and more. Enjoy! Socials Leah Van Dale - @theleahvandale (IG) & @carmellawwe (X) Snatch For Her - https://www.snatch.co/My Official Website + Demo Reel - https://www.justindhillon.comInstagram - https://www.instagram.com/thewrestlingclassic/ TikTok - https://www.tiktok.com/@thewrestlingclassic X - https://x.com/twcworldwide Youtube - https://www.youtube.com/@TheWrestlingClassic/ Articles - https://www.one37pm.com/author/justin-dhillon Limited Edition TWC Tee https://headquartersclothing.com/products/headquarters-x-the-wrestling-classic-logo-tee?_pos=1&_psq=wrestlinhg&_ss=e&_v=1.0 500 Level https://www.500level.com/Join the Discord Community https://linktr.ee/thewrestlingclassicAll Episodes are on "The Wrestling Classic" Youtube Channel https://www.youtube.com/channel/UCOQOYraeFlX-xd8f3adQtTwBecome a supporter of this podcast: https://www.spreaker.com/podcast/twc-show--4417554/support.

Xavier, Chaima en Leen Dendievel ergeren zich aan de voorrang van rechts en het woord ‘vroedman' dat niet in Van Dale staat. Want voorrang van rechts zorgt alleen maar voor verwarring en ‘vroedman' heeft wel degelijk recht van bestaan. Gelukkig zijn er verklaringen en oplossingen. Want in Glabbeek is er geen enkele voorrang van rechts meer te vinden. En ‘vroedman' verdient wel degelijk een plek in het Groot woordenboek van de Nederlandse taal. Weten, dat is relativeren, en da's een WinWin.

This week Kail gets the exclusive on why Leah Van Dale AKA Carmella made her impromptu exit from the WWE after a twelve year career. For the first and only time Leah opens up about the disappointment she is feeling as a new mom facing an unplanned career change in the midst of celebrating the birth of her child. Kail and Leah discuss the fundamental differences between men and women's return to work after having a baby, how she hopes to see things change for women in sports and what her plans are for the future. This conversation is raw, unfiltered and most importantly relatable. For Leah's company Snatch head to - https://www.snatch.co For the book Kail talked about The Let Them Theory click here For full video episodes head to patreon.com/kaillowry and to keep update wit h Kail and The Chaos subscribe to her newsletter at kaillowry.com Thanks for supporting the show by checking out our sponsors! Happy Mammoth: get 15% off your first order at happymammoth.com just use thecode FAMOUS at checkout. Prose: get 50% off your first hair care subscription at prose.com/famous Rocket Money: Cancel your unwanted subscriptions and reach your financial goals by going to rocketmoney.com/famous

Waarom is het lesmateriaal voor NT2 vaak zo saai? En waarom leren we anderstaligen vooral hoe ze boodschappen moeten doen of de weg moeten vragen? In deze aflevering van Meneer Van Dale praat Jaap Parqui met Syberthe Langedijk, een pionier in het NT2-onderwijs die deze vraag al sinds 1985 probeert te beantwoorden.Met haar uitgeverij Papyrus creëerde ze de serie 'Ander Onderwerp', een baanbrekende reeks die NT2-leerders helpt om over taboeonderwerpen als seksualiteit, psychische aandoeningen en schulden te praten en schrijven. Want wie een nieuwe taal leert, moet over alle facetten van het leven kunnen communiceren.In dit gesprek vertelt Syberthe over haar visie op het NT2-onderwijs en waarom het zo belangrijk is om taalleerders de instrumenten te geven om over alle onderwerpen te kunnen praten - ook de lastige.

In deze aflevering gaan Bas, Klaas en Tom dieper in op de keuze van Van Dale om haar ‘Woord van het Jaar'-verkiezing te annuleren na de ophef rondom het woord "transitiespijt". Ze bespreken hoe ophef niet alleen negatieve reacties oproept, maar ook nieuwsgierigheid kan creëren en een breder publiek bereikt.Het gesprek draait om de kracht van controverse in het verspreiden van een boodschap en hoe organisaties ophef kunnen benutten om hun standpunten te verduidelijken. Hoe kunnen we omgaan met polarisatie en gevoeligheden in een samenleving waarin taal en debatten steeds meer onder druk staan?Luister naar deze aflevering om te ontdekken waarom ophef niet alleen een risico is, maar ook een strategische kans kan zijn.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De aanhoudende crisis bij RTL Boulevard | 7m50 Het populistische toontje van Hart van Nederland | 15m20 Waarom niemand naar Bar Laat wil | 20m35 Het mysterie van de VIPS die niemand kent | 26m00 Bizarre aflevering Ongehoord Nieuws krijgt een staartje | 33m45 Knightrider | 37m00 Van Dale blundert met 'transitiespijt' | 49m00 Kritiek op overdreven gedoe door VictorSteun de podcast: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠www.decommunicados.nl⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb jij een vraag, idee of tip? Mail ons op ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠vraaghetvicenlars@gmail.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠. Adverteren in deze podcast? Neem contact op met Dag en Nacht Media via adverteren@dagennacht.nl

Dykecember. Oftewel: de holigays!

(1) Van Dale zoekt woord van het jaar (2) Nieuwe Feitenchecker: mag je met de step op het zebrapad? (3) Joeri Buiten: op zoek naar nest van Aziatische hoornaars (4) Vaiana helpt Amerikaanse bioscoop aan succesvolste Thanksgiving-weekend ooit (5) Middagjournaal Annelies Moons

Als Talpa de knoop niet doorhakt, dan doen onze podcasthosts Luuk Ikink en Rob Goossens het wel: dit móet het laatste seizoen zijn van de mannen van Vandaag Inside. Waar Wilfred, Johan en René normaal gesproken pas aan het einde van het seizoen met knallende ruzie uit elkaar gaan, kunnen ze elkaar aan de start van dit seizoen al niet meer luchten of zien. Over drama gesproken, als je dat woord nu opzoekt in de Van Dale zie je daar een groot portret van Bert Huisjes bij. De heren vragen zich hardop af of er überhaupt met het personeel is overlegd over zijn omstreden terugkeer. Minstens zo verbazingwekkend is die onhandige sponsordeal van Jaimie Vaes met een ordinair alcoholmerk, vooral gezien haar nogal complexe relatie met promillages. Verder onthult Rob een fout in het format van een programma waar hij aan meedoet, opperen de mannen dat Anna Grimbrère ook op de buis de partner van Herman van der Zandt moet worden en duiken ze tot slot in de heerlijkste momenten van datingshows. Hoeveel procent van de deelnemers belandt uiteindelijk zoenend in een jacuzzi en wie biedt zelf aan om op de bank te slapen? En nu we het er toch over hebben, is First Dates niet een beetje passé?Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Op 25 september verschijnt een nieuwe editie van het Pocketwoordenboek Nederlands als tweede taal. Hoe kun je nou woorden zo uitleggen dat het ook begrijpelijk is voor mensen met een beperkte woordenschat? En waar moet je nog meer rekening mee houden in zo'n woordenboek? Welke ontwikkelingen zie je in de samenleving en in de taal als je een nieuwe editie maakt? Uitgever Jaap Parqui praat daarover met Hans de Groot, redacteur van het NT2-woordenboek.

Welcome to the MamasteFit Podcast! In this episode, professional wrestler Leah Van Dale, also known as Carmella from WWE, shares her personal journey through pregnancy, birth, and the creation of her newsletter, Snatch. Leah discusses the challenges she faced as a professional athlete, her struggles with fertility including chemical and ectopic pregnancies, and the emotional aspects of pregnancy after loss. She also delves deep into her labor and birth story, highlighting the unexpected events and her ultimate triumph. The episode emphasizes the importance of sharing experiences to inspire others to walk without shame and find a sense of community.  00:00 Introduction to the MamasteFit Podcast 01:13 Meet Leah Vandale: WWE Wrestler and New Mom 02:15 Leah's Pregnancy Journey and Challenges 06:49 Navigating Pregnancy After Loss 14:32 Leah's Birth Story: A Rollercoaster Experience 27:05 Creating Snatch: A Supportive Community for Women 38:22 Conclusion and Resources Find Leah Here: Website: https://www.snatch.co/ Newletter: https://snatch.ck.page/join Join Snatch Chat: https://snatch-chat.mn.co/share/8zmuyoy-BOqAPn2u ===== Pre-Order Training for Two on Amazon: https://amzn.to/3VOTdwH —— This podcast is sponsored by Needed, a nutrition company focused on optimal nourishment for your perinatal journey. ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Use code MAMASTEPOD for 20% off your first order or three months of subscription.⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠  ****Freebies***** Early postpartum recovery course:  https://mamastefit.com/freebies/early-postpartum-recovery-guide/  Pp sample  https://mamastefit.com/freebies/postpartum-fitness-guide/ Prenatal Sample:  https://mamastefit.com/freebies/prenatal-fitness-program-guide/ Pelvic Floor  https://mamastefit.com/freebies/prepare-your-pelvic-floor-for-labor/ Birth Prep for Labor Guide  https://mamastefit.com/freebies/prepare-for-labor-guide/ Birth Partner Guide  https://mamastefit.com/freebies/birth-partner-guide/ Birth Plan  https://mamastefit.com/freebies/birth-plan-guide/

Stuur ons een bericht!In deze speciale zomeraflevering praten we met Jaap Parqui, alias Meneer Van Dale, van de gelijknamige podcast. Overdag is Jaap uitgever bij Van Dale, en we spraken hem over zijn werk daar, hoe het is en hoe het was. Maar hij ondervraagt ons ook - over ons werk bij het Instituut voor de Nederlandse Taal en het Genootschap Onze Taal. En verder hebben we het natuurlijk over onze andere gezamenlijke interesse: het podcasten. Een aflevering die anders is dan anders — maar minstens zo leuk!Meer lezen / luisteren:Luister de Meneer Van Dale PodcastWebsite van Onze TaalWebsite van het Instituut voor de Nederlandse TaalWebsite van Van DaleOver taal gesproken is een samenwerking van het Instituut voor de Nederlandse Taal (INT) en het Genootschap Onze Taal. Presentatie: Laura van Eerten en Raymond Noë. Concept & productie: Laura van Eerten. Muziek: Michel van der Zanden. Logo: Matthijs Sluiter (Studio Het Mes). Contact: overtaalgesproken@gmail.com

Deze maand hebben de twee grote Nederlandstalige taalpodcasts Over taal gesproken en Meneer Van Dale een superspeciale gezamenlijke zomeraflevering. Want wie zijn nou toch de makers van deze podcasts? En wat doen precies Onze Taal, het Instituut voor de Nederlandse Taal en Van Dale?

Er was een tijd dat zo goed als iedereen een Dikke Van Dale in huis had. Of moeten we het nu over de Grote Van Dale hebben? Die discussie illustreert al meteen hoe gevoelig taal of een woord kan liggen. Maar welke woorden komen in het woordenboek terecht? Vanaf wanneer worden nieuwe woorden opgenomen. En wie was die mijnheer Van Dale? Vragen voor Ruud Hendrickx. Die is hoofdredacteur van het Van Dale Groot Woordenboek van de Nederlandse taal. Hij was ook 25 jaar VRT-taalraadsman.

De wereld is erg veranderd sinds in 2007 de curricula voor de moderne vreemde talen voor het laatst werden vastgesteld. Hoe ga je te werk als je die nieuwe curricula moet vaststellen? En hoe gaan ze eruitzien? In de nieuwste aflevering van de Meneer Van Dale-podcast praat uitgever Jaap Parqui daarover met Daniele Fasoglio, curriculumexpert en vakspecialist bij SLO. 

De betekenis van het woord slaaf volgens de Van Dale: 1 - mens die eigendom is van iemand anders en niet over zijn eigen leven mag beslissen: iemand tot slaaf maken.  2 – iemand die zich van bepaalde gewoonten of verplichtingen niet kan losmaken. Ik ga het hebben over slavernij. En nee, dat heeft niks te maken met het roemruchte slavernijverleden. Het heeft alles te maken met de moderne vorm van slavernij die we allemaal kennen: het systeem. Wordt het zo langzamerhand niet eens tijd dat je uit het systeem breekt en zelf leiding neemt over je leven? Coaching: www.wouterkleinsman.nl Boeken: www.wouterkleinsman.nl/gamechanger

Wat is de beste aanpak voor de internationale schakelklas? Want hoe zorg je dat je leerlingen gemotiveerd en betrokken zijn? En hoe leer je die enorme hoeveelheid woordjes die je moet kennen? Marieke Visser heeft een heel eigen aanpak, bijvoorbeeld door in het schoolaar een verhaal te schrijven met de leerlingen als hoofdpersoon met daarin de nieuwe woorden die ze moeten kennen. De leerlingen smullen ervan. En Marieke ook.

Wat is herdenken? Meer dan alleen “opnieuw denken” is het volgens Van Dale het “(op plechtige wijze) stilstaan bij iets uit het verleden”. Door rituelen, monumenten en interne reflectie verhouden mensen zich tot hun eigen verleden of het verleden van hun cultuur of omgeving. Al sinds 1946 wordt er op 4 mei de Tweede Wereldoorlog herdacht. Het is voor veel Nederlanders het meest expliciete moment van herdenken. Het Nationaal Comité 4 en 5 mei heeft een memorandom opgesteld om “richting te geven en is bewust algemeen geformuleerd om alle verschillende oorlogsslachtoffers in te kunnen sluiten.” Het memordanum luidt: Tijdens de Nationale Herdenking herdenken wij allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord; zowel tijdens de Tweede Wereldoorlog en de koloniale oorlog in Indonesië, als in oorlogssituaties en bij vredesoperaties daarna. Het bepalen van het memorandum en het formuleren van de groepen die wel of niet herdacht worden is een proces dat altijd in beweging is. Het Comité erkent dat ook: “De vorm en inhoud van de herdenking en viering zijn blijvend in ontwikkeling.” Het blijkt uit de veranderingen van de rituelen, maar ook uit het onderzoek dat het Comité heeft laten uitvoeren in 2020: “Constant en in beweging: vorm en betekenis van herdenkingsrituelen.” Hierin wordt onderzocht hoe herdenken relevant kan blijven voor nieuwe generaties, onder andere omdat er steeds minder mensen in leven zijn die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt. Omdat traditie en herkenbaarheid cruciaal zijn voor de betekenis van herdenken, is er echter ook veel verzet tegen het verbreden van herdenking. Aan de ene kant geeft het ruimte aan het individu en persoonlijke herinnering, maar aan de andere kant lijkt het voor velen de herdenking te verzwakken of te versplinteren, of zelfs schade te doen aan de mensen die herdacht worden of die geëerd worden. Er ontstond in 2012 een nationale discussie toen in Vorden werd voorgesteld om ook de gesneuvelde Duitse soldaten te herdenken. De toenmalige directeur Nooter van het Nationaal Comité zei "We herdenken slachtoffers, niet de daders." (NOS) Vandaag onderzoeken we herdenken, de spanning tussen traditie en vernieuwing, tussen inclusiviteit en exclusiviteit en tussen reflectie en handelen. Te gast is Merel, net als in aflevering 15 over Antropocentrisme. Merel is literatuur- en cultuurwetenschapper. Bronnen Intro “4 mei geen Duitsers herdenken.” NOS Nieuws. 2-5-2013. Bezocht op 28-4-2024. https://nos.nl/artikel/502381-4-mei-geen-duitsers-herdenken Deamnt, Froukje en Larissa Pans, e.a. “Constant en in beweging: vorm en betekenis van herdenkingsrituelen.” In naam van Nationaal Comité 4 en 5 mei en ARQ National Psychotrauma Centrum, 2020. https://www.4en5mei.nl/app/uploads/2022/07/Factsheet-Constant-in-Beweging.pdf “Ellendig verleden samen met Duitsers herdenken op 4 mei.” Omroep GLD. 7-5-2022. Bezocht op 28-4-2024. https://www.gld.nl/nieuws/7663287/ellendig-verleden-samen-met-duitsers-herdenken-op-4-mei Lubbe, Rozemarijn en Lisette van Vliet. “Op 4 mei mogen ook Duitsers worden herdacht.” EenVandaag. 3-5-2014. Bezocht op 28-4-2024. https://eenvandaag.avrotros.nl/item/op-4-mei-mogen-ook-duitsers-worden-herdacht/ Nationaal Comité 4 en 5 mei. Wie en wat herdenken we? Bezocht op 28-4-2024. https://www.4en5mei.nl/herdenken/wie-en-wat-herdenken-we “Rustig verloop dodenherdenking Vorden.” Omroep GLD. 4-5-2012. Bezocht op 28-4-2024. https://www.gld.nl/nieuws/1520441/rustig-verloop-dodenherdenking-vorden Merel (vaste Merel) Grafheuvels bij Riel op de Regte Heide. Het MH17-monument. https://www.monumentmh17.nl/ Het Nationaal Monument op de Dam. Ontworpen door J. J. P. Oud. Beeldhouwwerk Johannes Rädecker. Reliëfs door Paul Grégoire. Onthulling 1956. https://www.4en5mei.nl/oorlogsmonumenten/zoeken/1621/amsterdam-nationaal-monument-op-de-dam Rigney, Ann.

Raising bilingual children is much harder than you might think. As a parent, how do you persist in speaking your own language when everyone around you speaks a different language? What do you do when your child understands the minority language but doesn't speak in it? How do you keep this hard work playful?In this episode of the Meneer Van Dale podcast, Adam Beck, expert on this subject. author of two widely-read books, shared many inspiring insights and lots of useful tips on how to do this well.

De Predetariër, dat vind je niet terug in de dikke Van Dale maar in deze aflevering komen jullie te weten wat dat is. Alles over puur wildvlees eten met een bewuste kijk op de vleesindustrie. Enkel eten wat je zelf jaagt en daarnaast enkel natuurlijke producten, dat was het zaadje om hiermee aan de slag te gaan. De Predetariër doen helemaal niets met tamme dieren, geen melk of eieren maar enkel wild. En daarmee worden dan lekkere gerechten gemaakt. Zo zijn ze aan het proberen om een succesvolle onderneming te zijn die rekening houdt met de biodiversiteit.

[for English, please click here]   >>> intro Welkom in deze aflevering waarin we aan de keukentafel van Mounir Samuel aanschuiven. We vroegen Mounir als gast in deze podcast naar aanleiding van zijn boek ‘Je Mag Ook Niets Meer Zeggen. Een Nieuwe Taal voor een Nieuwe Tijd' dat intussen aan een tweede druk toe is (mét nog meer woorden). In het boek reikt Mounir aan de hand van 15 waarden, aanbevelingen aan om onze taal en onze werkelijkheid inclusief – of beter gezegd diversvaardig – vorm te geven. Eén van de quotes uit het boek luidt ‘een ontmoeting vindt twee keer plaats. Eén keer in het hoofd en vervolgens een leven lang in het echt.' We vatten dit gesprek aan om beter te leren deze ontmoetingen in het echt waar te kunnen maken – ook op de werkvloer. Luister mee en ontmoet Mounir Samuel in deze derde aflevering van seizoen 2. Mounir jij bent politicoloog, auteur, publicist, performance artiest trainer, presentator, cultureel ondernemer op het snijvlak van media, politiek, religie, taal, cultuur en klimaat en je zoekt naar antwoorden op de grote vragen van deze tijd. Je laat me blozen. We geven in de podcast ook altijd de kans aan de gasten om zichzelf te introduceren. Stel nu dat iemand Mounir Samuel niet kent, hoe zou jij je dan introduceren? Dan zou ik zeggen, mijn naam betekent hij die licht geeft en ik zie het als mijn grootste taak in het leven om het licht van God te reflecteren. En het licht daar te schijnen waar het duister is, ook al is dat vaak ongemakkelijk, en een beweging uit de comfortzone en confronterend. Ik word in dit land ook vaak in ongemakkelijke boodschapper genoemd of een profeet in die zin. En voor mij is het eigenlijk constant het zoeken naar hoe kan ik Gods onvoorwaardelijke liefde voor alles en iedereen tonen zonder daarmee alles onder de mantel der liefde te weg te poetsen. Want de waarheid is dat we echt op een kruispunt leven in de tijd. En dat als we nu niet bepaalde keuzes gaan maken, we die überhaupt niet meer kunnen maken. En dan heb ik het natuurlijk over de klimaatramp, maar ook over het instorten van de internationale rechtsorde en zoveel andere kwesties, het oprukken van extreemrechtse fascisme, geweld tegen vrouwen, seksueel geweld, de beweging tegen lhbtiqa+ personen, en al die andere zaken. Eigenlijk leven we in een ontwrichte tijd. En dan is het soms nodig om de botten te kraken om ze weer recht te zetten. (Ik weet niet of dit een validisme is, maar ik vind het wel een mooie beeldspraak.) Je bent naast taalingenieur ook een soort van maatschappij-osteopaat. Ik vind het een prachtige term! Die zet ik ook nog op m'n website.. Nou welkom, super fijn dat je het oké vond om in de podcast te gast te zijn. Je hebt in je introductie al een beetje aangegeven welke maatschappelijke impact je eigenlijk zou willen creëren of aan welke impact je zou willen bijdragen. Wat zorgt ervoor dat jij in de ochtend opstaat vol energie om aan de dag te beginnen? Dat is gospel. Ik sta altijd op met muziek en ik probeer altijd op te staan zoals in de psalmen staat met een lofprijs op mijn lippen. Ik word wakker met muziek, ik schrijf op muziek, ik beweeg op muziek, ik fiets door de stad op muziek. Ik kan echt niets zonder muziek. En dat is niet altijd christelijke muziek, maar in de ochtend vind ik het wel heerlijk om muziek te draaien waar ziel en leven in zit. Dat kan ook India Arie zijn, of.. Het is meer faith based music dan de typische Jezus de lieve herder of zo, maar het is muziek waar ziel in zit en die mijn eigen ziel activeert en hoop geeft en licht. Want je zou denken als je met zoveel ingewikkelde en lastige en beangstigende vraagstukken bezig bent en de intersectie daarvan of de verbinding tussen al die zaken - want voor mij staat niks los van elkaar -  en je reist door de hele wereld en ziet ook de onmiddellijke uitwerking van bijvoorbeeld de klimaatramp in een snelheid en een niveau wat we hier echt niet kunnen voorstellen aan de keukentafel, dat je heel depressief wordt. En ik ben dat ook jaren wel geweest in mijn twintiger jaren, toen ik werkte als correspondent in met name oorlogsgebieden en dergelijke. Maar door de schoonheid te omarmen en door ook weer in die eeuwige liefde van God te gaan staan en te weten this too shall pass, en er is een leven na het leven en er is een begin van een nieuw begin, blijf ik eigenlijk heel opgewekt. Dus mensen zeggen me altijd “je bent de vreselijkste dingen aan het zeggen, maar wel met de glimlach.” Omdat ik een hoop heb voorbij de wanhoop en dat helpt. Kijk als ik harde agressieve hiphop ga draaien, dan ga ik niet met dezelfde energie de dag in. Hoewel het soms wel lekker kan zijn in de sportschool, maar dan heb ik er ook een ander doel mee. In je boek  ‘Je mag ook niets meer zeggen' geef je aan dat taal een werkelijkheid vormt, en ook een werkelijkheid uitsluit. Je geeft 5 thema's en 15 waarden, en ook heel veel context, geschiedenis en urgenties mee. En ook aanbevelingen. Dus het is eigenlijk een zorgzaam boek waarin je oproept om over zaken te gaan nadenken. Als onderdeel van de groep Web-Blenders willen we ons inzetten voor het maken van betekenisvol werk voor zoveel mogelijk mensen. Betekenisvol op twee manieren: enerzijds uitgaande van het feit dat we zóveel uren van ons leven spenderen aan werken – dat je dus effectief het gevoel zou moeten hebben van ergens toe bij te dragen; en anderzijds dat we ook jobs creëren die ervoor gaan zorgen dat er nog een wereld is voor de volgende generaties. Precies ja. Betekenisvol werk is sowieso een van de 4 pijlers waarop een mens echt gelukkig is. Dat schijnt niet liefde te zijn of romantische relaties, maar het is vriendschap, familie, betekenisvol werk en geven. En 80% van de mensen in Noordwest Europa doet een baan waar-ie niet gelukkig van wordt. En dat leidt dus tot wat we dan zeggen, burn-out, stressklachten,.. Maar ik geloof dat dat eigenlijk psychisch leed is. En er is nog een volgende groep. En dat zijn de mensen die niet alleen zoeken naar betekenis in hun werk of het niet kunnen vinden, maar die werkelijk werk doen dat tegen hun ideeën en idealen indruist. En dan word je echt heel erg ongelukkig. Dan kan je wel veel geld verdienen, maar ja, hoe lang kan dat geld de wonden maskeren eigenlijk hè? En toedekken? Ja, ik volg wat je zegt. En heel vaak horen we ‘mensen hebben een afstand tot de arbeidsmarkt', maar wij draaien dit om door te stellen dat het de arbeidsmarkt is die heeft een afstand tot de mensen. Dat klopt, ja. In je boek behandel je verschillende urgenties, maar als je denkt over die afstand, over die obstakels. Wat zou nu de eerste urgentie zijn volgens jou die toch wel zou moeten worden aangepakt? Nou, laat me beginnen met iets uit te leggen over het boek. Het boek kan je eigenlijk een beetje beschouwen als een blauwdruk voor een waardegerichte en wat ik een diversvaardige samenleving noem. En dus ook een waardegerichte en diversvaardige school of zorg of werkplaats etcetera. Overheid, politie,.. En het werkt van binnen naar buiten, dus het begint met de kernidentiteit van ieder mens. Wat weten we tegenwoordig? Al zelfs voordat een kind voor het eerst een hap vervuilde lucht heeft ingeademd? Diens gender. Althans, dat denken we met dat vreselijke gender onthullingsdrama dat de meeste mensen een gender reveal party noemen. En dan beginnen we dus. “Hoera. We zijn trots met de geboorte van onze zoon” en “We zijn blij met de geboorte van ons meisje” - verkleinwoord. En daar beginnen de labeldrift en de aannames. Het kind heeft op de echo een minuscuul piemeltje, dus is het een jongen, dus is hij heteroseksueel. Tenzij die zich feminien gedraagt, dan is die homo. Gedraagt-ie zich nog feminiener dan hebben we help help help een transvrouw. En vandaar gaat dat labelen door. En in het boek bouw ik steeds een stapje erop als een soort piramide – ik blijf nu eenmaal Egyptisch Nederlands - dus wat je merkt in het boek: oké, dan word je groter en dan ga je bewegen, dan ga je leren lopen of lezen of wat dan ook.. En dan merk je dat je misschien niet kan lopen of niet kan zien of informatie anders verwerkt of niet leest op hetzelfde tempo als de andere kinderen in de klas. En dan heb je een beperking, maar omdat de samenleving daar niet op is ingesteld, wordt je gehandicapt gemaakt. Nou, dan komt het stuk over dekolonisatie en racisme. Ik heb een donkere vader en een witte moeder, maar ik heb nooit als klein kind gedacht ‘Ik heb een kleur' of wat dan ook. Ook al had ik letterlijk twee kleurgroepen in huis - ik gebruik het woord ras niet, er is maar één ras nl. menselijk ras. Maar toen ik de eerste dag proef ging kijken op school, kwam ik nadien thuis en vroeg ik aan mijn moeder ‘mama, waarom ik een ander vachtje dan de andere kindjes?' dus blijkbaar ben ik daar door de kinderen gewezen op het feit dat ik een andere kleur had dan zij; en dat noemde ik dan geen huid, maar een vachtje. En ik ben ook heel behaard geworden dus dat is op zich nog wel van toepassing. En als je nou trekt naar de arbeidsmarkt, dan gaat het dus over deze stapeling van etiketten. In het boek geef ik vrij uitgebreid aandacht aan seksisme, maar koppel ik ook seksisme aan behandeling van personen van kleur, of eigenlijk niet ‘behandeling', maar het omgaan met, en ik ga stapelen. We hebben de neiging om vrouwen te verkleinen. Dat begint al met dat meisje, dan dametje met een leuk baantje,  die een leuk boekje heeft geschreven en een leuk bedrijfje heeft opgezet. Maar als we nu letten op hoe we een 20 jarige witte man benaderen en een twintigjarige bijvoorbeeld Marokkaans-Vlaamse man,.. Laten we zeggen (in Vlaanderen zijn jullie niet zo lang) die eerste man is één meter vijfenzeventig (in  Nederland zou die één meter vijfentachtig zijn of één meter negentig) en laten we zeggen Mohammed is één meter zeventig of één meter achtenzestig. Nou die witte Vlaming of Nederlander die noemen we gozer, kerel, heer, vent, meneer en Mohammed, die noemen we gastje, jochie, ventje, kereltje. En daar begint die kleinering en dat gaat continu door. Als je dat dan doortrekt naar bijvoorbeeld de onderhandelingspositie tijdens zijn salarisgesprek: in hoeverre zit-ie daar überhaupt dan zelfverzekerd, zonder dissociatie of constant bewustzijn van ‘hoe kijken mensen naar mij', ‘letten ze op mijn uitspraak', ‘wat denken ze van mijn geloof?', ‘kijkt deze man nu naar mijn borsten' et cetera et cetera en al die dingen spelen mee. En het boek is eigenlijk een soort bouwwerk waarin ik eest construeer en dan deconstrueer en dan reconstrueer op weg naar een echte waardegerichte samenleving met een taal die recht doet en recht brengt. En waar mensen veel gelijkwaardiger met elkaar aan tafel gaan of veel gelijkwaardiger die presentatie kunnen geven of veel gelijkwaardiger dat gesprek kunnen aangaan over institutioneel racisme, maar ook bijvoorbeeld over gebrek aan toegankelijkheid of let eens op hoe we omgaan met mensen met dementie,.. Dan kan je een hele carrière hebben gehad en twee keer de Nobelprijs voor de Vrede hebben gewonnen, maar uiteindelijk als je dement bent dan ben je die demente en dan ben je niet meer dan die neurologische uitdaging en is eigenlijk je hele leven, inclusief wie je was, als ouder, als werknemer, als kunstenaar helemaal weggewist. En dat doen we consistent. Er wordt zelfs over mensen in een rolstoel gesproken als die rolstoel.  Die persoon is niet eens meer een mens en wordt helemaal teruggebracht tot zijn hulpmiddel. Het bewustzijn daarvan maakt eindelijk duidelijk hoe we wel degelijk niet een gelijkwaardige samenleving hebben. En hoe er dus ook vele uitdagingen zijn, alleen al in de dagelijkse interactie tussen verschillende mensen, op verschillende identitaire lijnen heen, waarin het gewoon simpelweg veel comfortabeler is om Peter te zijn dan Patricia. En veel mensen zeggen, ‘ja, je mag ook niets meer zeggen' tot ze mijn training horen of het boek lezen en dan zeggen ze ‘wauw, de taal moet echt anders'. En zelfs de meest weerbarstige persoon die aan het begin benen wijd armen over elkaar, luid zuchtend en proestend zit - vroeg of laat bij een van de waarden haakt die persoon aan, gaat-ie opeens naar voren schuiven, gaat eigenlijk die beetje dicht bij elkaar doen (mannen echt, leer daarvan), want dan merk je dat opeens over zijn moeder gaat of over zijn zoon met dyslexie of over zijn vrouw die last heeft van manische depressie. Of de herkenning is naar een neefje of wat dan ook en we hoeven alleen maar dat éne punt van herkenning te hebben om vervolgens de brug kunnen slaan naar personen met de vlucht verleden of migratie verleden of wat dan ook. Je ziet de verbinding, om meer verbinding te bouwen. Ja. Maar je moet ergens die emotionele trigger hebben - en die ontbreekt vaak, omdat we heel ééndimensionaal over onderwerpen spreken. Dus we hebben het alléén over islamofobie (hoewel ik het liever moslimhaat noem), we hebben het alléén over seksisme, we hebben het alléén over institutioneel racisme. Of, wat je dan ook hoort: het gaat niet over mij want ik ben kleurenblind - dat is trouwens een medische conditie, maar geen sociaal psychologisch gegeven. Ieder mens ziet in principe kleur en zeker een huidskleur. Maar als je het aan elkaar gaat linken, dan kan je vanuit het onbegrip over dat ene terrein of het gevoel ‘dat gaat niet over mij', toch op een gegeven moment dat emotioneel engagement creëren. En dan blijkt ook dat ook al ben jij misschien en zwarte lesbische transvrouw in een rolstoel - allemaal heel mooi en waarschijnlijk heb je een veel meer compassie en begrip van mensen met een bijvoorbeeld wat we dan ‘achterstandspositie op de arbeidsmarkt' noemen, maar tegelijkertijd kan je zelf hartstikke islamofoob zijn, dus moslimhater of antisemitisch, of.. Het is niet gezegd dat omdat jij een hele hoop diversiteitsvinkjes hebt, dat je meteen de kampioen bent van de diversiteit en inclusie. Wat ik overigens ook een beetje lastige termen vind. Ik ben blij dat je het aanhaalt. Diversiteit en inclusie. Ik vind het termen die heel vaak door elkaar gehaald worden en ik ben op een soort punt gekomen van ‘stop al maar over diversiteit, want dat is er gewoon, maar ga in de actie, ga aan de slag met die inclusie! Totdat ik dus jouw boek las [ja ik maak gehakt van inclusie] en jij komt met de term ‘diversvaardigheid'. Ja. Leg uit. Diversiteit is simpelweg dat er veelzijdigheid is. Als je het in de Van Dale opzoekt betekent het veelzijdigheid. Dus je hebt een diversiteit aan muziekstijlen, een diversiteit aan mensen. Nou hallo! Als je dat anno 2024 moest ontdekken, dan vraag ik me echt af of er wel sprake is van evolutie (maar dat vraag ik me überhaupt wel heel vaak af..). Inclusie is simpelweg het includeren van mensen die anders zijn op welke lijnen dan ook. Dat kan zijn, je bent een tennisspeler in een voetbalclub en het kan zijn, je bent een moslim in een christelijke omgeving, dat kan van alles zijn. Maar goed, jij bent die ander. En dan mag je uiteindelijk met pijn en moeite meedoen, maar je mag meedoen aan wat al is. Dus als we het zouden vergelijken met een feestje, zoals ik het in het boek vergelijk, dan gaat het eigenlijk zo: je hebt een feest, de feestzaal is al geboekt, de tijden zijn bepaald, de muziekstijl is gekozen, de deejay is geboekt, de hapjes zijn al bepaald (of dat nou halal is of juist niet, of dat het alcoholisch is of helemaal niet, of het nou vlees is of juist veganistisch), dat is allemaal al bedacht en bepaald. En dan staat daar een soort treurig groepje aan andere mensen op welke lijnen dan ook - en dan denk je ‘nou, dat is toch wel heel flauw dat ze daar zo in het hoekje staan, ze mogen meedoen'. Maar ze hebben geen enkele inspraak gehad op dat wat is en dat geldt ook bij de meeste bedrijven. Ze hebben de mores, de cultuur niet kunnen bepalen, de taal, de systemen, de mate van inspraak. Ook de weg die moet worden bewandeld als iets misgaat: van vertrouwenspersonen tot klokkeluiderssysteem en hoe dat allemaal werkt. Dus je wordt geïncludeerd in dat wat al is, maar je bouwt niet werkelijk aan een nieuw bedrijf waarin iedereen een gelijk startpunt heeft. En natuurlijk snap dat je soms een directeur hebt die.. en dat bedrijven - ook als ze claimen horizontaal te zijn - vaak verticaal zijn, maar wie bepaalt de cultuur en wie bepaalt wat ‘goed werk' is? Wat ik bijvoorbeeld heel interessant vind: ik heb een interactie bedacht dat heet de privilege piramide, en in plaats van jezelf op één lijn te positioneren en daarmee eigenlijk al het ongemak een uitsluiting te reproduceren omdat één iemand helemaal achterin staat en al dezelfde mensen altijd helemaal vooraan komen te staan (dat leidt tot een hoop ongemak en de mensen in het midden gaan opgelucht ademhalen want ze hebben net niet te weinig privilege, maar ook niet te veel, dus ze voelen zich niet schuldig), in plaats daarvan laat ik mensen dat helemaal buiten zichzelf plaatsen door een piramide te bouwen met de vraag ‘met welke bouwstenen kom je nou het verst in de samenleving of in jouw bedrijf bijvoorbeeld of jouw school?' En ik was bij een groot Nederlands bedrijf, echt een hele belangrijke speler en ik trainde 120 mensen en tot mijn verbijstering waren die eigenlijk allemaal blond op één zwarte vrouw na, er was niet eens één brunette bij. De blauwe ogen waren ook overal - nou, dat zie je ook bijna nooit meer in Nederland, ik dacht waar ben ik beland? In een achterhoek van Australië ofzo?! Ik was bijzonder onder de indruk. En toen liet ik hen in groepen die piramide bouwen, en toen viel het allereerst op dat alle mannen direct eigen groepjes gingen vormen. Dus zonder dat ik het had gevraagd, kwam er meteen een battle of the sexes - met alle grapjes en opmerkingen daarbij. En de mannen met name - en hoe ouder, hoe meer ze het deden - trokken direct allerlei kaarten eruit: ze trokken non-binair er uit, trokken zwart er uit, ze trokken transvrouw eruit, ze trokken in bezit zijn van een Nederlands paspoort eruit. Eigenlijk bleven er heel weinig kaarten over, dus ze ging ook zeker niet de piramide bouwen zoals ik aan hen had gevraagd. En toen vroeg ik, maar waarom halen jullie al deze kaarten eruit? En ze zeiden me ‘ja, die zijn niet op ons van toepassing' en toen zei ik, wat is dan de bouwsteen waarmee je in dit bedrijf het verst komt? En dat was dan ondernemingsgezind zijn. Maar ja, wat is dan de definitie van wie ondernemend is en hoe duid je die ondernemendheid? Dat is dus wel vanuit een heel specifiek perspectief. Zij vonden duidelijk elkaar heel ondernemend en blijkbaar zijn mensen die allemaal niet op hen lijken dus niet ondernemend, want er was er geen één van aangenomen en de enige zwarte vrouw die daar zat dat was de receptionist. En ik kreeg dat niet aan hen uitgelegd dat dit een enorme, wat je dan een blinde vlek zou noemen - maar dat vind ik een ingewikkelde term. Tot de vrouwen zelf hun piramide lieten zien. Ze moesten in groepjes langs de andere piramides gaan, er waren er 7 gebouwd en die hadden onderaan zwart, non-binair. Transvrouw hadden ze ook klaarstaan. En toen zei die man van ‘nee, we hebben een horizontale organisatie'. Nou, die organisatie was bijzonder weinig horizontaal in dat piramidestelsel. Alleen, dat inzicht is natuurlijk best confronterend, want je denkt, ik heb hele objectieve markers waarop je aanwerft, wij zijn gewoon een bedrijf dat nieuwsgierigheid belangrijk vindt, vragen kunnen stellen vinden we belangrijk et cetera et cetera. Maar als in heel veel culturen bijvoorbeeld vragen stellen niet gepast wordt gevonden of niet iets is wat je direct mag doen omdat dat onbeleefd zou zijn. En als je leert als persoon van kleur in de samenleving om te dimmen, niet te luid te zijn, niet te druk te zijn, niet te aanwezig te zijn,..  Als ik alleen al denk aan Nederland: hoe veel ik dagelijks hoor ‘wees niet zo aanwezig', ‘neemt niet zoveel ruimte in', ‘wat ben je druk', ‘wat ben je emotioneel',.. En ook al die toonpolitie: dus alle manieren waarop vrouwen en personen van kleur en met name ook feminiene, homoseksuele mannen en transvrouwen te horen krijgen dat ze zo over emotioneel zijn.. hysterisch, moet je ongesteld worden of zo, heb je seks nodig of zo? Dat kan heel ver gaan,.. dan bind je wel in, dan ga je niet heel snel vragen stellen, maar ja, dan ben je dus zogenaamd niet nieuwsgierig. En dan kan Pleun en Olaf, die nooit dit soort opmerkingen krijgen, heerlijk nog 5 vragen er doorheen duwen (hoewel overigens in Vlaanderen iedereen wat minder snel is met vragen stellen en luid zijn). Ik spreek hier een beetje vanuit de brutale Nederlandse context. Het is een schijn-objectiviteit. Ja of in ieder geval, het is gevormd door wat we kennen en herkennen. Dus we herkennen een bepaalde vorm van professionaliteit of leiderschap. Maar de vraag is: als we nu echt letten op wie de wereldleiders zijn van deze tijd en wie de grote commerciële grootheden zijn zoals Elon Musk,..Het is een extreem destructieve enge cocktail die dit soort mannen ver brengt. En die vervolgens eigenlijk de hele wereld opblazen, al dan niet met oorlog of raketten de lucht in. We hebben echt een herinterpretatie nodig. Waarbij we ons moeten afvragen, is nou welvaart de belangrijkste meter voor een samenleving of welzijn? Nieuw Zeeland heeft jaren geleden al besloten het Bruto Nationaal Product af te schaffen en in plaats daarvan een bepaalde geluksmeter op te stellen als toets van hoe goed het gaat met de samenleving,  en daar wordt ieder jaar zeg maar bij de troonrede of bij Prinsjesdag (ik weet niet hoe dat in Vlaanderen heet, dat toetsingsmoment waarin alle cijfers worden voorgelegd en wordt onderzocht wat de staat van het land is en waarop een nieuw financieel- en overheidsbeleid wordt gevoerd en dergelijke) – maar dus op dat toetsingsmoment: wat toets je dan? Gaat het om hoeveel mensen gearresteerd zijn de en in de gevangenis zitten? Of gaat het om hoeveel mensen heringetreden zijn op de arbeidsmarkt? Waar letten we op, wat zijn die meters? En moeten we niet gaan herdefiniëren? Ik kan mij wel inbeelden dat er heel veel weerstand komt als reactie op deze boodschap. Dat is dus het interessante. Als ik aan het begin van mijn training vraag, wie vindt dat je niets meer mag zeggen, dan zijn dat altijd maar 2 of 3 handen op minstens 100 mensen. Als ik dan vervolgens vraag, wie vindt dat we allemaal eens wat minder zouden moeten zeggen? Nou, dan gaat eigenlijk ongeveer de helft tot 2/3 van de handen omhoog (als mensen daartoe in staat zijn). En dan als ik vraag, wie zou willen weten hoe je het beter kan zeggen, dan gaat eigenlijk altijd 90% omhoog. Ik denk dat de media en de populistische politiek zichzelf ook een verhaal vertelt, en dat eindeloos reproduceert waardoor je het gaat geloven; maar dat in de praktijk vooral mensen heel graag die noodzakelijke gesprekken willen voeren, zich heel erg zorgen maken, niet weten hoe en waarom en dat uit verkiezingen of enquêtes niet goed blijkt waar die échte bezorgdheid eigenlijk zit. De meerderheid van de Nederlanders en de Belgen maakt zich absoluut zorgen over de klimaatramp. En de meerderheid van de Nederlanders en de Vlamingen die in overstromingsgevoelig / overstromingsgevaarlijke gebied wonen, maakt zich zorgen dat vroeg of laat de zee komt, of al dan niet de rivier. Overduidelijk blijkt uit elk onderzoek dat de meerderheid van de mensen zich hier zorgen over maakt en zaal na zaal, rechts of links of whatever het ook is, gaan mensen hier volledig op ‘aan'. Maar als je dan naar de verkiezingsuitslag kijkt en de partijen die bijvoorbeeld klimaat ontkennen of hier nauwelijks of geen werk van willen maken, dan zou je denken dat het ons niks doet. Ik denk dat er een soort cognitieve dissonantie is tussen wie we zijn, waar we ons eigenlijk zorgen over maken wat we eigenlijk belangrijk vinden, hoe we eigenlijk zouden willen samenleven - namelijk wél in een groene omgeving wél in een omgeving waar je leuk je buren kan groeten, wél in omgeving waarin je je comfortabel voelt tussen verschillende kleuren, wél een omgeving waar de Kerk en de Moskee samen een iftar en Kerst kunnen vieren; maar dat we dat tegelijkertijd niet hardop durven zeggen, of weten hoe dat te zeggen en dan ons maar weer laten kapen door hen die met een heel helder verhaal lijken te komen. Maar dat is een destructief verhaal voor ons allemaal en staat eigenlijk heel ver af van onze samenleving. Net zoals dat heel veel mensen die bijvoorbeeld op partijen als Forum of PVV stemmen ondertussen heel braaf hun plastic en papier scheiden (dus die zijn hartstikke netjes bezig met wat jullie ecologie noemen, met duurzaamheid), maar je zou het op basis van de verkiezingsuitslag niet weten. En daarom vind ik het zo interessant om juist keer op keer wél van plek naar plek te gaan en van school tot buurthuis (voor zover die niet weg zijn bezuinigd) om mensen ook bewust te maken van: Wie zijn nu eigenlijk echt? Wat zijn eigenlijk onze eigen drijfveren en ambities en wie willen wij zijn? En ik weet zeker dat als je met de meeste werkgevers gaat praten die een super wit bedrijf leiden bijvoorbeeld, of een bedrijf waar mannen echt in alle management en bestuur de meerderheid vormen, dat ze het eigenlijk anders zouden willen. Maar vervolgens toch weer in dat vaste comfortabele aannamepatroon gaan zitten. Je zei eerder dat je steeds wel met hoop leeft. Die hoop schemert er hier wel door in wat je zegt. En ook een soort van vertrouwen. Of zie ik dat verkeerd? --- Ik wil zeggen: of merk ik dat verkeerd? Goede correctie. Als mensen denken wat is die nou met die taal aan het worstelen..?  Eigenlijk is ‘bij de hand pakken', ‘je kan het wel zien', ‘ dat kan je wel horen', een ‘handboek', ‘de eerste stap zetten',.. allemaal validisme. Want het gaat ervan uit dat je inderdaad kan pakken, kan zien, kan horen en dat je op kan staan en die is stap kan zetten. En dat is op zich niet fout - voordat iedereen nu denkt ‘nu kan ik niks meer zeggen', maar het is wel goed ons er bewust van te zijn hoe de samenleving is ingesteld op alles maar kunnen zien, horen, informatie verwerken et cetera. Ja, ik heb hoop, maar die hoop is soms ook ondanks de mens. Dus aan de ene kant in de ontmoeting met mensen op individueel en groepsniveau merk je dat er echt veel meer passie, liefde, waarde is dan dat je op basis van het nieuws zou denken. En ook als ik let op het succes, bijvoorbeeld van dit boek.. Het is toch bijzonder als een Egyptisch Nederlandse zeer overtuigd christelijke transman van kleur met een visuele beperking kan bepalen wat het nieuwe Nederlands wordt, want het is breed aangenomen als ‘dit is het' - echt eigenlijk ondenkbaar! Ik ben niet eens Neerlandicus of een taaldeskundige. Voor mij is taal vooral een middel, niet een doel op zich. Maar ik heb ook dat diepe geloof van ja, deze wereld zal vergaan, maar er komt een nieuwe aarde en dat is natuurlijk een heel andere manier van leven. Dat maakt mij niet een soort doomsday prepper die in een kelder zit te wachten tot het einde der tijden komt, maar het geeft mij een soort hoop. Nu de afgelopen maanden was ik wel een beetje erg wanhopig geworden gelet ook op de situatie in Gaza en dergelijke. Maar toen was ik in Egypte. En in Luxor heb je die tempels gewoon midden in de stad – de Mc Donalds zit zeg maar letterlijk tegenover Luxor tempel. De oudste onderdelen van Luxor tempel komen uit 6000 jaar geleden. De tijd staat er zo stil en is daar zo eeuwig. Het is niet eens voorbij seizoenen - het is voorbij de eeuwen, voorbij de millennia. En toen dacht ik ja, als ik nu nadenk over wat Egypte allemaal heeft meegemaakt, gekoloniseerd als eerste land ter wereld, door de Europese expansie van de Grieken en de Romeinen. Toen kwamen de Byzantijnen, toen kwamen de Arabieren, toen kwamen de Turken, toen kwamen de Fransen, toen kwamen de Italianen, toen kwamen de Engelsen,.. Als je daar over nadenkt.. Die hele periode van kolonisatie die meer dan 2000 jaar heeft geduurd, is nog steeds niks ten opzichte van de grote faraonische rijken die zoveel jaren langer hebben geduurd. En je merkt ook in Egypte: ook al gaat het nu slecht of whatever: wij staan er. En die beelden staan er dus ook nog steeds. Die hebben aardbevingen overleefd, die hebben enorme hongersnood en oorlog overleefd. Die hebben een gigantische Nijl overstroming overleefd. Die hebben ook enorme droogte overleefd.. Dat geeft een soort van besef van de eeuwigheid voorbij de waan van de dag. Ik werd daar bevrijd van de waan van de dag. Dat had een hele diepe indruk op mij. Juist nu eigenlijk. Je legt het uit op een manier die ook aanmaant om de wereld van het werk, en de ‘samenleving in het klein' die een werkcontext is, open te stellen. Voor het feit dat er méér is, dat we méér zijn. Ja, ik denk dat het grootste probleem van onze samenleving is dat wij niet meer weten hoe in stilte te zijn en te bewegen en lang genoeg in onszelf af te dalen om onze onderbuik serieus te nemen - want die is een hele goede graadmeter. Die zegt, het water komt echt. Die zegt, deze verkiezingen gaan echt de verkeerde kant op, die zegt het geweld op vrouwen neemt wel toe. Die zegt deze samenleving wordt te geseksualiseerd, die zegt racisme is echt. Je ziet in alle religies en alle levensbeschouwingen, filosofische levensbeschouwingen of het nou Aristoteles was, de Stoïcijnen, Boeddha of Jezus, dat zij altijd een woestijnperiode ingingen of in ieder geval een bergtop periode in gingen of een kluizenaars periode in gingen - dat was onvermijdelijk. En vaak deden ze dat vóór hun roeping. Mohammed (vzmh) was in de woestijn voordat hij geroepen werd. Dat is een interreligieus, een interfilosofisch gegeven en één van de mooiste en favoriete Bijbelteksten voor mij is ‘be still and know that I am God' -  helaas is in de Vlaamse en Nederlandse Bijbelvertaling dit niet zo vertaalt, maar het is dus ‘wees stil en weet dat ik God ben'. Ik heb helaas en tegelijk, hoe dankbaar ben ik, niet de mogelijkheid in een nine to five job te functioneren. Ik word depressief, ziek, knetter gestoord en anders wel de collega's van mij. Dus ik kan dat echt niet. Dat betekent dat ik heel rusteloos ben, want ik heb niet elke dag optredens en klussen. Dat betekent ook dat ik de ruimte heb om mezelf helemaal af te pellen om zo'n boek te schrijven, want in ‘Je Mag Ook Niets Meer Zeggen' heb ik door het eigen seksueel geweld, eigen transitie, eigen discriminatie, eigen etnisch profileren, eigen pesten overal doorheen moeten werken om het vervolgens invoelbaar te maken voor de lezer. Maar het is geen biografie, geen egodocument, niet van ‘Oh, Maar dat is Mounirs particuliere ervaring', dus ik moest het constant weer overstijgen. Ik moest ook de samenleving of bepaalde personen daarin vergeven om een waardegericht liefdevol boek te schrijven met algemene inzichten waarin het wel voelbaar is wat het werkelijk met de mens doet, maar waarin het niet om mij gaat. Want dan is het niet meer breed toepasbaar en dan wordt het weer een volgende narcistisch selfie-boek. Dat was een enorme uitdaging. Het was ook de beste therapie die ik ooit had kunnen hebben, maar het proces was echt absoluut niet leuk. En ik heb veel gehuild over de pagina 's heen en ben woedend geworden en heb heel veel flashbacks gehad van dingen die ik had onderdrukt. Dat is een persoonlijk verwerkingsproces. Maar ook wanneer we het hebben over die samenleving. Omdat ik helaas – en ik word er wel erg verdrietig van - geen relatie heb, omdat ik geen gezin heb, omdat ik niet die nine to five baan heb, omdat ik niet goed ben met mijn zicht met sociale media, zit ik niet constant in een TikTok race en roepen er niet verschillende kinderen van ‘papa, papa' en weet ik veel wat.. Wat mij veel meer afstand geeft, en rust en ruimte om in dat diepe ongemak te zitten. Daar word je unheimlich van om een mooi Duits woord te gebruiken. Daar word je kriebelig van. Daar word je naargeestig van. Daar word je ongeduldig van. Ik word daar ook rusteloos van. Maar juist wanneer ik denk en nu word ik depressief of nu zak ik te ver af of nu kom ik te ver van de samenleving af te staan heb ik dus extreem heldere inzichten en toepasbare antwoorden omdat ik de tijd neem echt te luisteren. Te luisteren naar de aarde, te luisteren naar de schreeuw van de samenleving. Wat is de grootste roep in de samenleving anno nu? Zie mij, hoor mij, luister naar mij, geloof mij nou! Dat roept de zwarte persoon die protesteert tegen racisme. Dat roepen de boeren die de hele boel afbreken en vastzetten,  dat roept de #MeToo beweging en de Women March en al die vrouwenbewegingen die weer veel meer strijden voor de volgende vierde feministische golf. Dat dat roepen moslims die zich al jaar en dag uitgesloten voelen en gemarginaliseerd en geterroriseerd en tot terrorist gemaakt. Dat roepen de Joden die het antisemitisme voelen oprukken en in de in deze enorme catastrofale opstelling van Israël een volgende aanleiding zien om persoonlijk daarop te worden aangevallen. En dit is eigenlijk de schreeuw van de jongeren die keihard schreeuwen de aarde gaat eraan, er is geen leven meer voor ons straks en we kunnen niet eens meer kinderen krijgen, willen geen eens meer kinderen krijgen. Het is de hele tijd deze schreeuw. Maar het is ook de fluistering van die eenzame persoon op leeftijd in een verzorgingstehuis waar alleen maar kaalslag op kaalslag op de zorg plaatsvindt, waardoor die persoon op extreemrechtse partijen gaat stemmen omdat ze inderdaad het gevoel hebben dat hun land totaal niet meer hun land is en ze zich helemaal niet meer veilig voelen of herkennen op straat of in wat ze op het nieuws zien. Het is constant deze roep. Maar dat kan je alleen horen als je héél stil gaat zijn en gaat denken ‘wat is nou de rode draad tussen al deze bewegingen? Tussen al dat geschreeuw, maar ook tussen al die jongeren die helemaal verslaafd zijn aan TikTok en Instagram en helemaal oplossen op dat, of die incels (die involuntary celibates) die helemaal weer in the dark web zitten.. Dat is de hele tijd zie mij, hoor, mij, geloof mij. Eigenlijk zoom je heel erg uit. Je hebt een heel groot helikopterzicht en je ziet de intersectionaliteit, de samenhang. Je kan niet alleen maar inzetten op inclusie zonder ook te denken aan het ecosysteem, aan alles wat er mee samenhangt. Maar als je nu helemaal zou inzoomen en je kijkt naar tewerkstelling, naar de zoektocht naar werk.  Dan maken we een onderscheid tussen structurele zaken zoals institutioneel racisme, zoals de woningnood, zoals het feit dat openbaar vervoer moeilijk is en dat je zonder wagen heel moeilijk punctueel ergens geraakt. En dan heb je persoonlijke zaken zoals ik ben verlegen, of ik weet niet zo goed hoe dat het hier werkt, mag ik iemand wel in de ogen kijken of niet, ik kan mezelf niet zo goed aanprijzen in een sollicitatiegesprek,.. Is het bij het begeleiden van werkzoekenden belangrijker om in te zetten op die persoonlijke drempels of op die structurele zaken? Ik denk in het dagelijks contact vanuit het idee zie mij hoor, mij geloof mij, het persoonlijke. Maar met inachtneming van de systematische uitsluiting. Als we die niet erkennen, dan maken we alles tot een persoonlijk probleem daar waar het een maatschappelijke uitdaging is. En heel concreet als je zo inzoomt dan zijn er een aantal dingen. Eén. Verstaanbaar Nederlands of begrijpelijk Nederlands is ook correct Nederlands. We moeten af van die typische sollicitatiebrief die mensen met dyslexie, mensen met meertaligheid, jongeren met slechter Nederlands onderwijsvaardigheid, überhaupt of schrijfvaardigheid, enorm achterstelt in een sollicitatie. Laat mensen met nieuwe vormen, bijvoorbeeld met een video boodschap, solliciteren. En laten we ook erkennen dat we op dit moment – ook zeker in Vlaanderen, waar mensen erg taal puriteins zijn - enorme waarde hechten aan dat Nederlands. Maar ik ken personen met een vluchtverleden die dertien talen spreken, nou in een mondiale wereld en in een multiculturele – en beter gezegd een pluriculturele – samenleving heeft dat een enorme toegevoegde waarde. Maar ja, als dan Nederlanders je achtste taal is, dan moet je het niet raar vinden dat de persoon in ieder geval lidwoord fouten maakt - want daar zijn sowieso geen regels voor. Dit is gewoon een heel simpel advies. Dan het tweede. We hebben wel degelijk een representatiecorrectie nodig. Dat is mijn nieuwe woord voor quotum. Wanneer je maar één Mohammed hebt of één vrouw aan de top, dan blijven zij allereerst overmatig aandacht krijgen, want ze vallen nu eenmaal op tussen 5 soortgelijke witte Irissen of Pieters. Ten tweede zij worden ongewild toch een representant van bepaalde groep - want waarom heb je anders die diversiteit aangenomen.. Die heb je dus aangenomen om vervolgens ook een ander perspectief en stem binnen te brengen. Pas als je 3 verschillende soorten Mohammeds hebt, dan ontdek je dat lang niet iedere Marokkaanse of Turkse Belg hetzelfde is en dat de één inderdaad altijd te laat komt, maar de ander juist super vroeg is en dat de één inderdaad heel gelovig is en graag de Ramadan houdt en halal eet, maar de ander daar echt helemaal niks mee op heeft en gewoon zo meedoet met de vrijdagmiddagborrel. En pas wanneer je dat onderscheid binnenbrengt dan is het oh het zijn ook mensen, de ‘groep' is geen groep. Ik geloof niet in gemeenschappen, ik praat in het hele boek niet over gemeenschappen. Er is geen Belgische gemeenschap, geen Vlaamse gemeenschap, geen witte gemeenschap. Waarom zou er opeens wel een ‘kleurengemeenschap' zijn..? Witte, homoseksuele mannen in Nederland en België zijn de allerrijkste bevolkingsgroep, transvrouwen zijn de allerarmsten, dus je kan ook niet spreken in algemene zin over een queer gemeenschap of wat dan ook - en sowieso is queer eigenlijk een politieke stroming. Het is echt heel belangrijk om soms in één keer meerdere mensen tegelijk aan te nemen. Voor iedereen. Om de kaarten opnieuw te schudden. En om deze mensen ook in staat te stellen om aanvankelijk met elkaar op te trekken, maar op den duur ook te beseffen ‘waarom trek ik alleen maar met mijn hoekje van kleur op' of alleen maar met mijn 3 andere homoseksuele collega's - zoveel heb ik nou ook weer niet met hen gemeen, behalve die ene deler, ik heb eigenlijk veel meer met Angelica, of weet ik veel wie, want wij hebben dezelfde politieke voorkeur en dezelfde maatschappelijke interesses of hobby's of zo. Dus dat is een soort breekijzer waarmee je iets forceert. En dat is ook waarom de EU nu wel voor quota is voor vrouwen. Maar quota is een heel beladen en gepolitiseerd woord en in feite is het gewoon dit: een correctie van de representatie, een correctie op de werkelijkheid. Het is een begin niet een definitieve tool. Want uiteindelijk zou je willen dat mensen niet op basis van hun identiteit worden aangenomen. En welke identiteiten zijn het dan ook? Want zeggen we dan alleen vrouwen van kleur of een bepaalde religie? Of bepaalde seksuele oriëntatie? Of zeggen we ook mensen met bepaalde beperking en welke beperkingen dan? Alleen maar fysieke zichtbare beperkingen die duidelijk zijn op de bedrijfsfoto? Of gaan we ook voor autisme, ADD, ADHD, hoogsensitiviteit et cetera? Dit is natuurlijk een hele ingewikkelde. Het kan ook zijn dat je zegt, ja, we zijn een bedrijf met alleen maar dertigers, het wordt echt tijd om een paar 55 plussers aan te nemen, want leeftijdsdiscriminatie is ook een waar gegeven. En als we dan terug gaan naar die piramide: mensen denken vaak ja, ‘wit', ‘55 plus',  ‘cis man' staat bovenaan -  maar als daar ondertussen ‘werkloos' bij zit, probeer maar aan een baan te komen. Of als daar ‘praktisch geschoold' bij zit, dan is het helemaal niet zo dat je aan de top van de samenleving staat. Of als je een fysieke beperking hebt, dan is het ook wel klaar met die met die kaart. Dus dat toont ook maar weer aan dat wij vaak heel erg aannames hebben en een bepaald soort patroondenken wat simpelweg niet klopt als je één van de bouwstenen verandert. En tot slot, doe ik in het boek allemaal voorstellen hoe je wel degelijk naar bepaalde diversiteit kan vragen - omdat je simpelweg vindt dat je organisatie te wit is en dat het gewoon democratisch gezien niet klopt, zonder dat je die persoon dan tot een diversiteitsvinkje maakt (Martin Luther King noemde dat een token) omdat je nu die ene zwarte vrouw binnengehaald hebt, dus die gaat nu het zwarte perspectief brengen. Want wat zou dat zwarte perspectief ook moeten zijn? Het maakt een wereld van verschil of dat je afkomstig bent van, of je bent derde generatie (hoewel ik niet zo van die generaties hou) uit Congo of Rwanda, of dat je een kersvers persoon op de vlucht bent uit Somalië, of dat jij een Afro-Caribische Belg bent, of verzin het maar. Of simpelweg een Afro-American die tijdelijk als expat in Brussel zit. Dus dat ‘zwart' is ook ‘zwart' niet. En daar waar de één zal zeggen ik ondervind dagelijks racisme, zegt de ander nou, ik maak het echt niet mee en ik ben niet de persoon om voor hen te bepalen dat dat wel zo is. En dan zijn we hier dus wel om te vragen naar het perspectief: wij zoeken veel meer Afro-centrisch perspectief, of wij zoeken Islamitisch perspectief, of wij zoeken  een homoseksuele verhaallijn naast de heteroseksuele verhaallijn in onze voorstelling, of… Zonder dat je dus daarmee meteen een homoseksueel persoon aanneemt, of de eerste beste zwarte vrouw. Want het is niet gezegd dat zij er zoveel vanaf weten, of er affiniteit mee hebben. Basis Nederlands is Nederlands. Representatiecorrectie. En we doen niet aan diversiteitsvinkjes. Ja. Maar we vragen om perspectieven en lijnen en inzichten. Dus dat kan ook zijn dat je zegt ‘willen bijvoorbeeld veel  meer gaan werken met Oost-Afrika', we willen experts op het gebied van Oost-Afrika en dan kan het dat daar opeens een of andere witte Nederlander uit de uit de hoge hoed komt aanzetten. Die heel zijn leven en kindertijd in Oost-Afrika en West-Afrika heeft gewoond omdat-ie kind was van missionarissen of van diplomaten. En dan zou ik niet zeggen, neem hem alléén aan, maar het is wel ook een interessante brug naast de andere personen die je zou kunnen aannemen die uit die regio komen. Mounir mag ik je hartelijk bedanken? Graag gedaan. Ik zou twee uur lang naar jou willen luisteren, maar.. Ze mogen allemaal m'n boek lezen. Ik kom graag langs in Vlaanderen. Ik vind het altijd leuk om daar te werken, omdat het zo over taal gaat en de interpretatie van die taal ook zo anders is. Dus ik leer daar altijd veel van bij. Als je langskomt, laat het weten. Graag. >>> outro Je luisterde naar een aflevering van ‘Let's Talk About Work', de podcast van de groep WEB-Blenders, met steun van I-Diverso. Onze gesprekken gaan over werk, de weg naar werk, welzijn op de werkvloer en alles wat daarbij komt kijken. Je vindt ons op je favoriete podcastplatform en op www.blenders.be/podcast. Op social media kan je ons volgen op LinkedIn – daar vind je ons onder Podcast Let's Talk About Work; en op Instagram als blenders.podcast.letstalk. Ook via de Blenders nieuwsbrief kan je up to date blijven. Was je geboeid? Zet dit gesprek je aan het denken? Ben je zelf graag één van onze volgende gasten? Laat het ons weten via info@blenders.be en wie weet schuif jij binnenkort mee aan tafel.

Uitspraak is zo belangrijk voor je verstaanbaarheid, en voor de indruk die je maakt, als je Nederlands praat. Maar hoe doe je dat eigenlijk, een goede uitspraak leren? En waarom is er zo weinig aandacht voor in de les? In deze aflevering  praat ik daarover met logopedist en linguïst Marieke Goedegebure.

Hoe kun je het beste woorden leren in een vreemde taal? Want uiteindelijk is je woordenschat het grootste struikelblok als je een vreemde taal leert. In de nieuwste aflevering van de Meneer Van Dale-podcast praat ik daarover met Cristina Irún Chavarria en Henning Radke, auteurs van de Van Dale-woordenschatboeken. 

Leah Van Dale (@carmellawwe) is a professional wrestler, dancer & model. She is currently signed to WWE, where she performs under the ring name Carmella. She is a former WWE SmackDown Women's Champion, WWE Women's Tag Team Champion & WWE 24/7 Champion.   Carmella is a history-making performer with numerous accolades to her name. Touring internationally for a decade, she has amassed numerous in-ring accolades, has been the subject of the E! hit reality show, "Total Divas," and together with her husband, WWE announcer Corey Graves, starred in a short-form digital series, "Corey and Carmella." While her in-ring character remains brash, she continues to give back to communities across the world, championing WWE's commitment to putting "smiles on people's faces." Through several partnerships with Girl UP!, Make-a-Wish, the Boys and Girls Clubs of America & others, she is one of the company's standard bearers for empowerment.   EPISODE OVERVIEW Leah's background & upbringing in a very fit household How dance broke her out of her shell & evolved to a career in WWE More about WWE - getting signed, having a fun but challenging lifestyle & creating a character Finding balance while traveling 52 weeks a year, 4 nights a week How the stress of traveling & everything the body goes through impacts nutrition and physical & mental health Social media presence & how Leah's following evolved from being dominantly male to building a huge female community Being open & vulnerable online and how it helps create a dialogue with the female audience Leah's content strategy pillars Leaving behind relationships that no longer served her, finding herself & manifesting her dream partner Daily routines & non-negotiables when it comes to wellness & self-care A teaser of a future project for connecting women & educating each other on various female reproductive health topic Share the love & let me know your thoughts over on Instagram, @coffeeandagoodvibe | @ayeshasehra  EPISODE MENTIONS:  To connect with Leah on Instagram ➟ click HERE  Follow Leah on TikTok CONNECT:  YOUTUBE ➟ Watch & subscribe to our channel here ➟ Coffee & A Good Vibe Video Interviews  To connect with Ayesha Sehra ➟ click HERE Check out our podcast insta ➟ click HERE  To learn about my Branding & PR Agency Grow The Social ➟ click HERE  

How did American English become distinctive from British English? How does American English reflect American society? And how do Americans look at their own language? Van Dale's publisher Jaap Parqui talks about this and more with Peter Sokolowski, Editor at Large of Merriam-Webster.

We hebben het opgezocht: ‘pront' betekent volgens de Van Dale ‘fris en stevig', maar voorlopig niét 'De Slimste Mens Ter Wereld'. Tijdens het opbeurende ontbijtgesprek in The Morning After heeft Robin Pront het over vriend (Danira Boukhriss Terkessidis) en vijand (die ene gast uit de supermarkt), tovert hij nóg een ontslagverhaal uit zijn mouw en vraagt hij zich af waarom Ella Leyers niet antwoordde op zijn bericht. Goeiemorgen (en gelukkige verjaardag, Martin Scorsese, als je dit leest)!See omnystudio.com/listener for privacy information.

We naderen het einde van de twintigste eeuw. De tijdgeest is veranderd: het Frans is verdwenen uit het openbare leven, veel jonge Vlamingen zijn opgevoed in een algemeen Nederlands en verlaten hun geboortestreek zodra ze gaan studeren. Er zijn geen ABN-campagnes meer en de taallessen op radio en tv hebben plaatsgemaakt voor entertainment. Taalspelletjes waarbij Vlamingen het tegen Nederlanders opnemen zijn populair en Vlamingen doen er alles aan om hun noorderburen te overtreffen. In de taalwetenschap en het taalbeleid voelt men dat de tijden veranderen. De Vlaamse jeugd accepteert het noordelijke Nederlands als enige norm niet meer. Ze gaat uit van een eigen, Vlaamse variant. Uiteindelijk volgen zowel de Taalunie als Van Dale en worden labels ingevoerd als ‘standaardtaal in België', ‘standaardtaal in Nederland' of kortweg BE en NL. In deze aflevering van Kinderen van het ABN komen de spilfiguren aan het woord. Jessie De Caluwé, Ruud Hendrickx, Ludo Permentier, Stef Croon van de Taaltelefoon, Ton den Boon, Roos de Bruyn en Rutger Kiezebrink van Onze Taal en Joop van der Horst vertellen over hun ervaringen tijdens deze omslag. Voor bronnen, lees- en luistertips: www.de-lage-landen.com/series/kinderen-van-het-abn Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar hallo@de-lage-landen.com Kinderen van het ABN is een productie van Miet Ooms in opdracht van de lage landen, met steun van het Fonds Pascal Decroos, het Algemeen-Nederlands Verbond en deAuteurs.

Mag je met dat woke taalgebruik nou niets meer zeggen? Wanneer is taalgebruik nou eigenlijk inclusief? Waarom graven voor- en tegenstanders zich zo in? En waarom ligt er zo veel nadruk op taal in deze discussie? Ik praat daarover met woordenboekenmaker, taalkundige en schrijfster Vivien Waszink.

Join us as we dive into the ring with WWE's Carmella to explore the power of resilience and the beauty of motherhood. --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/nina-westbrook/message

Wat zijn eigenlijk slechte teksten? En wat doe jij al schrijven fout? Hoe leer je dat af? In deze aflevering van de Meneer Van Dale-podcast praat ik daarover met Wouter van Wingerden, schrijver van het boek ‘Weg met slechte teksten' dat vorige week bij Van Dale is verschenen.

Leerlingen komen in de klas vaak maar moeilijk los, en dan blijft spreekvaardigheid een flink struikelblok. Ik praat daarover met NT2-docent en theatermaker Peter Schoenaerts die  theater maakt met anderstaligen en dramatische expressie gebruikt in de NT2-les.

Welcome to Under the Ropes on the Indie Wrestling Corner. This show will feature host Tiffany as she interviews independent wrestlers/Promoters/Refs from all over! Today special guest is Paris Van Dale. Twitter -https://twitter.com/theparisvandale Facebook- https://www.facebook.com/profile.php?id=100027588023678 Instagram- @TheParisVanDale Merch - DM for Merch «««« Official Theme Song by This Wolf (Enough is Enough) »»»» YouTube: [http://bit.ly/Thiswolf](http://bit.ly/Thiswolf) # Wrestling #WrestlingCommunity #Sports #IndieWrestling #IndieWrestling #ParisVanDale #Chaotic #FightLife

Waarom zijn juist vrijwilligers zo belangrijk als nieuwkomers Nederlands leren? Want wat komt er allemaal nog meer bij kijken dan woordjes en grammatica? En hoe pak je dat het beste aan? In deze aflevering van de Meneer Van Dale-podcast praat ik daarover met Sylvia de Groot-Heupner van Het begint met taal. 

Discover the story behind one of the rising stars in the wine industry - Hans Van Dale, the winemaker at Dusky Goose in Oregon's Willamette Valley. Join us as we delve into the rich history of Dusky Goose and learn about Hans's journey from being an assistant winemaker to taking over the winemaking duties from Lynn Penner-Ash, one of the most renowned winemakers in the region.In this interview, we will be exploring Hans's unique approach to winemaking and what sets his wines apart from others in the Willamette Valley. From his inspiration and passion for the craft to the story behind Dusky Goose and Lynn Penner-Ash's legacy, this is an interview you won't want to miss.Whether you're a wine enthusiast or just curious about the wine-making process, this interview has something for everyone. So sit back, grab a glass, and get ready to discover the magic behind the wines of Dusky Goose and the talent of Hans Van Dale. Don't forget to like, comment, and subscribe for more amazing content from Weinnotes.Be sure to check out his wines at https://www.duskygoose.com/

This interview is with Hans Van Dale of Dusky Goose Winery. Hans talks about how he discovered wine, and the process of deciding on it as a career path. He discusses the places he worked in California and how he ended up in Oregon, and eventually at Dusky Goose. In addition, Hans talks about the challenges (and blessings!) of the past couple years and looks ahead at the future for the Oregon wine industry. This interview was conducted by Rich Schmidt at Dusky Goose Winery in Carlton on May 18, 2022.

Waarom is het zo moeilijk voor instanties en bedrijven om begrijpelijk te communiceren? Waarom is dat zo belangrijk? En hoe doe je dat, begrijpelijk schrijven? In deze aflevering van de Meneer Van Dale-podcast praat ik daarover met Floor van Horen en Simo Goddijn van Bureau Taal. 

Waarom is er een tekort aan leraren Nederlands? Is het vak van leraar wel aantrekkelijk? En hoe zit het met de studie Nederlands? In deze aflevering van Meneer Van Dale praat ik over het Nederlandsetaalonderwijs met leraar Koen van Brussel. 

'Dorpelijkheid' is een woord dat niet in Van Dale staat maar het is wel één van de dada's van de Vlaamse Bouwmeester Erik Wieërs. Om versnippering te voorkomen moeten we dichter bij elkaar gaan wonen, alleen hoeft dat niet persé in de stad te zijn, het kan evengoed in de dorpskern. Wieërs vertelt hoe je aan verdichting kan doen in dorpskernen zonder dat dit ten koste gaat van hun karakter en identiteit. En over die dorpse identiteit maakte documentairemaker Nahid Shaikh de film 'Allures'.

Hoe moet het nou met het Nederlandsetaalonderwijs? Want waarom kiezen zo weinig mensen voor een studie Nederlands en is er zo'n tekort aan leraren? En waarom ligt er zo veel meer nadruk op vaardigheden dan op kennis? In deze nieuwe aflevering van de podcast Meneer Van Dale praat ik daarover met hoogleraar Nederlands Marc van Oostendorp.

Why is learning vocabulary so excruciatingly difficult and time consuming? As an opera singer, Gabriel needed an efficient system to quickly learn six languages. He turned to neuroscience and found a solution that works. When I struggled to learn Hebrew vocabulary, Gabriel's system Fluent Forever really saved me and he's been my hero ever since. In this episode of Meneer Van Dale, Grabriel answers the question: Is learning languages really about memory?

EHBT: eerste hulp bij taalkwesties, eindelijk een briljant boek met een supersnel en overzichtelijk antwoord op je taalvragen in handige stroomschema's en stappenplannen. Maar waarom zijn taalregels zo belangrijk? Er is toch veel meer informeel taalgebruik dan vroeger? En veel van die regels zijn toch arbitrair? In deze aflevering van Meneer Van Dale geeft auteur Miet Ooms antwoord op deze en nog veel andere vragen.

Feministen, en andere liegende linkse activisten, vallen over een aanval van Geert Wilders op Sophie Hermans, de tassendrager van Mark Rutte. De feministen zijn woedend op Wilders omdat hij ‘tassendrager' zei, wat een mannelijke vorm is, en niet ‘tassendraagster', een woord wat het woordenboek niet eens erkent, waarna ze Van Dale aanvielen voor seksisme en alle andere toepasselijke -ismes.

Zijn de volgende gedachtes herkenbaar voor je? ‘Ik kan dat niet', ‘ik ben niet goed genoeg', ‘ik ben niet mooi genoeg'. Het zijn negatieve gedachtes die je zelfvertrouwen flink kunnen beïnvloeden. Als jonge vrouw kan je soms veel last hebben van dit soort denkbeelden. Je vraagt veel van jezelf: je moet genoeg tijd hebben voor werk/studie, je moet fit zijn, een rijk sociaal leven hebben, je wil een fijne relatie, je hebt doelen en ambities. Je voelt de (maatschappelijke) druk om aan al deze dingen te voldoen, maar hierdoor kan je soms onwijs onzeker worden en weinig vertrouwen hebben in jezelf, en niet meer geloven in je eigen vrouwelijke kracht. Zelf·ver·trou·wen (het; o)De definitie van zelfvertrouwen volgens de Van Dale: het vertrouwen in de eigen kracht. Je gelooft in jezelf. Je durft te zeggen wat je denkt, wat je voelt, en wat je wilt – zonder dat je daar andermans goedkeuring voor nodig hebt. Je voelt je comfortabel in je eigen lichaam, en durft volledig jezelf te zijn, waar je ook bent. Zelfvertrouwen heb je nodig om een gelukkig mens te worden, en te zijn. Het klinkt allemaal heel simpel, maar soms heb je dat vertrouwen gewoon niet. De maatschappij kan hard zijn. Je kunt je onzeker voelen door het schoonheidsideaal wat ons door de media wordt voorgeschoteld en door alles wat je op social media ziet. Je moet als vrouw sterk zijn, altijd maar doorgaan, verschillende rollen vervullen als dochter/vriendin/partner, op je werk of op school voel je dat er wordt verwacht dat je assertief en soms zelfs agressief bent. Naast de druk van de maatschappij kunnen ook veel andere factoren meespelen bij het verminderen van je zelfvertrouwen. Je relatie of het gezin waarin je opgegroeid bent kan een stempel op je gedrukt hebben. Opvoeding kan een grote rol spelen in je zelfbeeld, trauma's, je bent misschien gepest…Allemaal factoren die het beeld van jezelf kunnen beïnvloeden. Hoe kunnen we nu zorgen dat we als vrouwen meer vertrouwen hebben in onszelf? Vrouwelijk vertrouwenIn deze podcast gingen we in gesprek met met Rony Louanne, eigenaresse van The Goddess Room. Een dansschool in Rotterdam, een plek opgericht om vrouwen een magische, maar vooral veilige, omgeving te geven waar ze de ruimte hebben om zichzelf te omarmen voor wie ze zijn, en waar ze hun zelfvertrouwen een boost kunnen geven. Rony heeft als missie om vrouwen weer volledig terug te brengen in hun eigen kracht.“Ik wil vrouwen helpen om dingen te vinden die ze gemist hebben, van zelfvertrouwen tot kracht. Perfectie is niet het streven. Ik wil de meiden juist meegeven dat het mooi is wie jij bent, jij bent uniek en goed zoals je nu bent. Als je als vrouw de liefde in jezelf kan vinden, dan kan je anderen ook beter accepteren. Het is een ripple-effect: als jij je goed voelt, inspireer je daar ook andere mensen mee.”Foto: Manon Eline Visser Photography Ze heeft haar passie voor dans gecombineerd met healing, en biedt lessen aan zoals Heels Beginners, Sensual Movement, Hot Reggaeton Heels, Sensual Yoga en meer. Vrijwel al haar lessen zijn op hakken, omdat het dansen op hakken (letterlijk en figuurlijk) je zelfvertrouwen kan verhogen, en kan bijdragen aan het gevoel van vrouwelijkheid en het vinden van je vrouwelijke kracht.Op woensdag 1 juni gingen de meiden van Chicks And The City samen met Rony in gesprek over zelfvertrouwen en vrouwelijkheid. Welke onzekerheden hebben de meiden zelf? Welke tips en tricks heeft Rony om je zelfvertrouwen te vergroten? Op welke manier kan verbinding maken met je lichaam bijdragen aan een groter vertrouwen in jezelf en je eigen kracht? Benieuwd naar de podcast? Luister 'm hierboven terug!

John en Paul hebben opnieuw wat te vieren. Een verjaardag, bijvoorbeeld. En het verschijnen van een nieuwe Van Dale. Maar er valt ook wel wat te betreuren. De voortdurende oorlog. En het overlijden van een iconische weerman. Genoeg reden tot troosteten. Of doemscrollen. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/john--paul-hebben-woorden/message

Woke en inclusief taalgebruik, hoe moet je daar als Dikke Van Dale mee omgaan?  In onze podcast spreken we schrijver, publicist en columnist Stephan Sanders. Waar komt inclusief taalgebruik vandaan? Hoe kun je het als taalgebruiker of als woordenboekmaker goed gebruiken? Dat lijkt nog niet eenvoudig.