Podcasts about engelsen

Madrid. Het witte shirt. Het heiligdom van de Bernabéu. Voor velen een droom. Voor enkelen: werkelijkheid. En voor een handvol Engelsen? Een hoofdstuk dat klinkt als een mythe.Laurie Cunningham schrijft geschiedenis. Niet alleen als Engelsman, maar als pionier. Sierlijk, stijlvol — een danser tussen Spaanse verdedigers. Hij opent de poort in 1979.Dan de jaren ‘90. Steve McManaman. Op de flank, met zijn golvende haren en roekeloze dribbels. Een outsider, maar ook een winnaar. Twee keer de Champions League. Geen grote woorden, maar grote daden.David Beckham. 2003. Galáctico. De perfecte vrije trap. Het gezicht van een tijdperk. In een elftal vol ego's kiest hij voor arbeid, voor passie. Een Engelse gentleman in een Spaanse arena. En met hem groeit de mythe.Michael Owen. Sneller dan zijn schaduw, maar ook sneller verdwenen. Gouden Schoen, zilveren indruk. Zijn moment kwam, zijn moment ging.Jonathan Woodgate. De verdediger met een tragisch randje. Geblesseerd bij aankomst, rood bij zijn debuut. Maar ook: een doelpunt, een comeback, applaus in Bernabéu. Soms is tragiek de mooiste vorm van herinnering.En dan: Jude Bellingham. 2023. Jong, maar onverschrokken. Zijn debuut? Een aankondiging. Zijn goals? Een belofte. Hij is geen passant — hij is het nieuwe gezicht van Real. Engelser dan fish & chips, maar Spaans als flamenco op volle kracht.Zij kwamen, zij zagen, zij veranderden. Sommigen voor even, enkelen voor altijd. Engelsen in het wit. Een zeldzaam verhaal vol klasse, strijd, en koninklijke dromen.En nu, Trent Alexander-Arnold.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

We hebben competitie gespeeld op De Hoge Kleij, Martijn met heren 3 tegen Noord Nederlandse 2 en Peter en Paul in heren 2 tegen Noord Nederlandse 3. Rogier was reserve en kwam caddy'en. We deelden de punten, het team van Martijn had een zware tegenstander en verloor 4-14. Heren 2 won 14-4. Op de PGA Tour in Texas in de wind won Brian Harman na lange tijd weer eens. Op de 'blue monster'(Doral in Miami) was ook veel wind. Leishman won zijn eerste LIV event. Op Augusta National werd het voor de 6e keer het Amateurkampioenschap bij de vrouwen gespeeld en de Spaanse Carla Benrat Escuder won met -12.In de korte ronde staan we stil bij ons dames 1 die knap op Noordwijk van De Pan wonnen met 11-7, Trump Aberdeen komt misschien op de DP World tour kalender, Angel Cabrera die een champions tour event wint, het Anderstein Open op 30 augustus (www.golfclubanderstein.nl/open) en toch ook nog een beetje Verstappen.De koploper in ons jaarspel heeft 27 punten. We posten een tussenstand. Komende week tellen de punten dubbel dus kan er een hoop gebeuren.We hebben weliswaar een Masters special gemaakt, maar we zijn zo enthousiast we gaan toch nog even door: Belgen, Spanjaarden en Engelsen in de Masters, veranderingen aan de baan, favorieten op basis van groei/strokes gained. We gaan moeite krijgen met werken vanaf donderdag.Raad de Speler een dieptepuntje op The Masters.0:00 - 20:42 Eigen golf20:42 - 36:37 Professioneel golf36:37 - 27:20 Korte ronde met nog wat meer Masters1:19:12 - 1:19:59 Raad de Speler

Niet elke grootheid wordt als ster geboren. Sommigen moeten bouwen, groeien, keer op keer bewijzen dat ze thuishoren op het hoogste podium. Tijjani Reijnders was zo iemand. Geen wonderkind, geen transfer met tromgeroffel, maar een speler die in stilte beter werd. In Alkmaar, ver weg van de schijnwerpers van de Johan Cruijff Arena of De Kuip, groeide hij uit tot de dirigent van AZ. Een middenvelder met souplesse, een speler die het spel las als een boek waarvan hij zelf de hoofdstukken schreef.Hij kwam als talent, vertrok als leider. Waar zijn passes eerst simpel en veilig waren, werden ze brutaler. Waar hij eerst meedraaide, ging hij het spel dicteren. In de Eredivisie werd hij de motor van een ploeg die altijd op de deur klopte, maar zelden werd binnengelaten bij de elite. Maar in Europa bewees hij zich pas echt. Tegen West Ham United, in de halve finale van de Conference League, stond hij daar. Hij maakte het openingsdoelpunt en gaf AZ hoop, maar de Engelsen waren efficiënter. Het sprookje strandde net voor de eindbestemming, maar Reijnders had zich laten zien aan de wereld.Toch was dit geen einde. Dit was een begin. Een seizoen later verliet hij Alkmaar als een speler van internationale klasse, zijn naam werd gefluisterd in de gangen van de grootste clubs. AC Milan haalde hem binnen, niet als gok, maar als bouwsteen voor de toekomst. Want sommige spelers verdwijnen in de massa, en anderen stijgen boven zichzelf uit. Tijjani Reijnders deed dat. En hij is nog lang niet klaar.In de podcast verwijzen Mart en Kenneth naar:De goal van Reijnders tegen West Ham: https://youtu.be/XTVOOQJAhok?si=KYNYIbcnu5um7zV1&t=14 Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Het duurt eventjes maar in de 12e eeuw krijgen de kruisvaarderstaten het moeilijk. Daar zit een zekere Saladin voor iets tussen. Maar evengoed de incompetentie van kruisvaarders, koningen van Jeruzalem en het gebruikelijke gekibbel tussen Fransen en Engelsen. Dat en mee ri deze aflevering van Geschiedenis van.

Heel even konden we genieten van twee trainers in de premier league. Het waren vier mooie maanden. Tenminste nog steeds voor Arne Slot, maar Erik ten Hag zit thuis. In deze special van de AD Voetbal Podcast blikt Etienne Verhoeff met Sjoerd Mossou en Mikos Gouka terug op het jaar van de beide trainers. Voor Erik ten Hag een jaar waarin hij een prijs pakte, een ongekende zomer kende en uiteindelijk toch werd ontslagen bij Manchester United. Terwijl Arne Slot als grote onbekende de harten van de Liverpoolfan wist te veroveren.Support the show: https://krant.nlSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Iedereen kent Regula Ysewijn als British Baking Queen en pittig jurylid in Bake Off Vlaanderen. Maar wist je dat ze ook dol is op porto? Niet de stad, wel de versterkte portwijn. Porto is als geen andere drank verweven met de Engelsen en hun tradities, en dan gaat Regula's culinaire Britse hart sneller slaan. Bij ons heeft portwijn een eerder stoffig imago van de bomma, maar Regula geeft tips tricks to make Port great again! Inclusief leuke pairings bij kaas, wild of konijn voor jouw eindejaarsfeesten.Zet je schrap voor een wijncast over ruby en tawny, met zijsprongen naar Hongaarse wijn én ontdek een nooit eerder onthuld geheim van achter de schermen bij Bake Off. Meer weten en zelf zien hoe Regula's keuken blinkt in al zijn retropracht? Surf naar www.wijncast.com en geef in deze app meteen een rating aan deze podcast!

Hør historien til Eirik Engelsen, som er daglig leder i Alta IF.

Een weekend vol superieure sportmomenten, genoeg om over na te kletsen! Max Verstappen wordt de - misschien wel - beste coureur aller tijden genoemd, lovende woorden Ajax-trainer Farioli en had Irene Schouten niet gewoon geschorst moeten worden? Dit en meer in de nieuwste aflevering van de Bureau Sport Podcast.

Kan vi give børn så meget selvbestemmelse, at vi ender med at svigte dem? Kan vi omvendt tvinge børn til noget, de ikke har lyst til, for at de udvikler sig? Og har pædagoger et særligt ansvar for at opveje den ulighed, nogle børn kommer ind i verden med? Spørgsmålene udløser dybe etiske overvejelser blandt gæsterne i 'Dilemma' på baggrund af en helt almindelig situation fra hverdagen, som vi alle kender: Alfestuen og Troldestuen spiser frokost på hver sin måde. Troldene styrer selv deres frokost og spiser madpakken i den rækkefølge, de har lyst til. Mens alferne skal spise rugbrødet og gulerødderne, før de må gå ombord i pålægschokoladen. Hvad er vigtigst – sundhed eller selvbestemmelse? Det folder vi ud i denne episode af BUPL's podcast om de etiske problemstillinger, man kan stå i som pædagog. Hvad foretrækker du selv? Medvirkende: Børnehusleder Maj Luffe Andersen, udviklingschef Lilian Bjelke, adjunkt Søren Engelsen og Bille Sterll, journalist og podcastvært.

Hvordan er det å være på jakt med Tim Walz, og hvordan kan valgutfallet i høst påvirke næringssamarbeidet mellom Norge og USA? Livepodkasten er sponset av StartUSA og Minnesota Brand Agency. Amerikansk politikk er en podkast fra AmerikanskPolitikk.no (@AmPolitikk). I denne livepodkasten hører du fra Vårt Lands Sigrid Rege Gårdsvoll, Alexander Vallance, Christina Øverland-Engelsen, Eivind Heiberg, Kjell Bergh, Per Lykke, Jan Villard og Are Tågvold Flaten. Produsert av sistnevnte. Musikk av Ol' Burger Beats. Vi arrangerer livepodkast i samarbeid med Universitetet i Oslo torsdag 17. oktober! Det er gratis, og det hadde vært veldig hyggelig om vi ser deg der. Les mer og meld deg på her. Liker du podkasten og vil støtte driften av AmerikanskPolitikk.no? Støtt oss gjerne via Patreon.com/ampol, der du blant annet får tilgang til reklamefrie podkaster, eksklusive spesialutgaver, AMPOLs bokklubb, og mer. Du kan også donere et valgfritt beløp via Vipps: #530600 Les mer her. Foto i episodelogoen: Gage Skidmore (CC BY-SA 2.0).See omnystudio.com/listener for privacy information.

Contributor: Taylor Lynch, MD Educational Pearls: What is NMS? Neuroleptic Malignant Syndrome Caused by anti-dopamine medication or rapid withdrawal of pro-dopamenergic medications Mechanism is poorly understood Life threatening What medications can cause it? Typical antipsychotics Haloperidol, chlorpromazine, prochlorperazine, fluphenazine, trifluoperazine Atypical antipsychotics Less risk Risperidone, clozapine, quetiapine, olanzapine, aripiprazole, ziprasidone Anti-emetic agents with anti dopamine activity Metoclopramide, promethazine, haloperidol Not ondansetron Abrupt withdrawal of levodopa How does it present? Slowly over 1-3 days (unlike serotonin syndrome which has a more acute onset) Altered mental status, 82% of patients, typically agitated delirium with confusion Peripheral muscle rigidity and decreased reflexes. AKA lead pipe rigidity. (As opposed to clonus and hyperreflexia in serotonin syndrome) Hyperthermia (>38C seen in 87% of patients) Can also have tachycardia, labile blood pressures, tachypnea, and tremor How is it diagnosed? Clinical diagnosis, focus on the timing of symptoms No confirmatory lab test but can see possible elevated CK levels and WBC of 10-40k with a left shift What else might be on the differential? Sepsis CNS infections Heat stroke Agitated delirium Status eptilepticus Drug induced extrapyramidal symptoms Serotonin syndrome Malignant hyperthermia What is the treatment? Start with ABC's Stop all anti-dopaminergic meds and restart pro-dopamine meds if recently stopped Maintain urine output with IV fluids if needed to avoid rhabdomyolysis Active or passive cooling if needed Benzodiazapines, such as lorazepam 1-2 mg IV q 4hrs What are active medical therapies? Controversial treatments Bromocriptine, dopamine agonist Dantrolene, classically used for malignant hyperthermia Amantadine, increases dopamine release Use as a last resort Dispo? Mortality is around 10% if not recognized and treated Most patients recover in 2-14 days Must wait 2 weeks before restarting any medications References Oruch, R., Pryme, I. F., Engelsen, B. A., & Lund, A. (2017). Neuroleptic malignant syndrome: an easily overlooked neurologic emergency. Neuropsychiatric disease and treatment, 13, 161–175. https://doi.org/10.2147/NDT.S118438 Tormoehlen, L. M., & Rusyniak, D. E. (2018). Neuroleptic malignant syndrome and serotonin syndrome. Handbook of clinical neurology, 157, 663–675. https://doi.org/10.1016/B978-0-444-64074-1.00039-2 Velamoor, V. R., Norman, R. M., Caroff, S. N., Mann, S. C., Sullivan, K. A., & Antelo, R. E. (1994). Progression of symptoms in neuroleptic malignant syndrome. The Journal of nervous and mental disease, 182(3), 168–173. https://doi.org/10.1097/00005053-199403000-00007 Ware, M. R., Feller, D. B., & Hall, K. L. (2018). Neuroleptic Malignant Syndrome: Diagnosis and Management. The primary care companion for CNS disorders, 20(1), 17r02185. https://doi.org/10.4088/PCC.17r02185 Summarized by Jeffrey Olson MS2 | Edited by Meg Joyce & Jorge Chalit, OMSIII  

In de laatste aflevering van dit seizoen zijn Frans Thomése, Danielle Kliwon, Wessel Penning en Thomas Heerma van Voss aanwezig. Danielle en Wessel waren erbij in Hamburg tegen de Engelsen, Thomas dekt zich alvast in richting volgend seizoen en Frans is ergens blij dat Kroos toch gewoon een ouderwetse Duitser blijkt te zijn.Bekijk de podcast ook op ons YouTube-kanaal.Probeer het zelf of geef Hard gras cadeau! https://www.hardgras.nl/#ABONNEMENTZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Het is de dag van EK finale. Kunnen de Engelsen voor het eerst sinds 1966 een toernooi winnen? Of maken de Spanjaarden hun favorietenrol waar? Etienne Verhoeff en Mikos Gouka blikken in de AD Voetbalpodcast vooruit naar de finale van het EK. ‘Spanje is op basis van het spel dit toernooi favoriet in die EK Finale', reageert Gouka in de podcast. ‘Maar als je de selectie naast elkaar neerlegt, heeft Engeland denk ik nog betere spelers dan de Spanjaarden.' In de podcast bespreken de spelers die opvallen bij beide teams, de tactiek en meer. Beluister de hele AD Voetbalpodcast nu via AD.nl, de AD App of jouw favoriete podcastplatform.   Staatsloterij, al 25 jaar trotste partner van Oranje. Kijk ook eens op: https://staatsloterij.nederlandseloterij.nl/partners/knvbSupport the show: https://krant.nlSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Welkom bij de Better United Podcast!Wat is het gevoel dat overblijft na dit EK van Nederland? Wat vonden we van de aanpassingen van Koeman? Is Koeman de juiste man voor het WK van 2026? Waar ging het mis tegen de Engelsen? Wat is het plafond van Schouten? Zal Rabiot nog kunnen slapen? Hoe zagen de voorgaande EK Finales eruit? Moet Watkins Kane vervangen in de spits? Hoe ziet het WK van 2026 eruit? Hoe zien de opstellingen in de finale eruit? Wie ligt op pole position voor de Speler van het Toernooi? En hoe left Jeff de eerste dagen als vader door?Je hoort het in de Better United Podcast!Je komt voor de tips, maar blijft voor de humor!Volg ons ook op Petje af: https://petjeaf.com/bet-boys

Vandaag met Jean-Paul Rison, Stefan Pop, James Worthy en Bart Obbink!We gaan het hebben over Oranje, natuurlijk de spitspositie en hoe de Engelsen tegen ons aankijken. Waarom kijkt Ivan Toney niet naar de bal als hij een pingel neemt, is Weghorst niet een betere finisher dan starter en met Ralf Seuntjens kijken we naar de spitsen dit toernooi!Reserveer een plekje op het zonnige terras van Lagerwal. Elke wedstrijd van het Nederlands elftal kun je daar perfect kijken. Ook voor grote groepen! Reserveer via: https://www.lagerwal.nl/events/ek-met-fc-afkickenZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Tijdens het EK zijn we weer terug met FCA EK-DAILY! Elke dag van 12:00 tot 13:00 LIVE op YouTube.Vandaag met Jean-Paul Rison, Bruce Tol, Mart ten Have en Peter Buurman!We gaan het hebben over Oranje, natuurlijk de spitspositie en hoe de Engelsen tegen ons aankijken. Waarom kijkt Ivan Toney niet naar de bal als hij een pingel neemt, is Weghorst niet een betere finisher dan starter en met Ralf Seuntjens kijken we naar de spitsen dit toernooi!Reserveer een plekje op het zonnige terras van Lagerwal. Elke wedstrijd van het Nederlands elftal kun je daar perfect kijken. Ook voor grote groepen! Reserveer via: https://www.lagerwal.nl/events/ek-met...(00:00) Intro(12:05) Ontwikkeling van het voetbal(25:03) Update Oranje(31:05) FCA Quiz (38:47) Tegenstander Engeland(44:22) Bellen met Juriaan van Wessem(55:45) Spanje - NederlandVolg ons ook op Twitter, Instagram en TikTok!

Logica. Als je daar naar zoekt bij Oranje dit toernooi. Dan kan je lang zoeken. In de AD Voetbalpodcast duikt Etienne Verhoeff met Maarten Wijffels in de cijfers en feiten. ‘Vraag niet hoe kan, maar geniet ervan'. ‘De computer in mijn hoofd om het spel van Oranje te analyseren is vastgelopen', begint Wijffels de podcast. ‘Je wilt logica zien. Je wilt iets kunnen onderbouwen als het analyseert. Het grotere geheel zien, maar dat is onmogelijk. Oranje hangt van tegenstrijdig aan elkaar.' De volgende tegenstander is Engeland. Johan Inan duikt voor het AD onder bij de Engelsen.  Beluister de hele AD Voetbalpodcast nu via AD.nl, de AD App of jouw favoriete podcastplatform.   Staatsloterij, al 25 jaar trotste partner van Oranje. Kijk ook eens op: https://staatsloterij.nederlandseloterij.nl/partners/knvbSupport the show: https://krant.nlSee omnystudio.com/listener for privacy information.

36 jaar geleden triomfeerde het Nederlands Elftal tijdens het Europees Kampioenschap in Duitsland. Inmiddels kent iedereen de beelden en verhalen wel. In deze serie over het EK'88 neemt Jeroen Heijink de luisteraar nog één keer mee terug naar de zomer van 1988 waarbij niet alleen Oranje aan bod komt, maar ook stil gestaan wordt bij de andere zeven deelnemers. Jeroen spreekt onder meer met journalisten, oud-spelers en supporters die dit toernooi heel bewust hebben meegemaakt. In aflevering 9 bespreekt Joris van de Wier de prestaties van grote verrassing Ierland op het EK van 1988. Het land plaatste zich voor het eerst voor een groot toernooi. Joris vertelt de luisteraar alles over het verloop van de kwalificatie en hoe de selectie samengesteld werd door bondscoach Jack Charlton. Uiteraard komt ook de overwinning op de Engelsen ter sprake en de kopbal van Wim Kieft die doelman Pat Bonner kansloos liet. Vragen, tips of suggesties over onze podcasts zijn altijd welkom: ⁠⁠podcast@staantribune.nl⁠⁠.

Eindelijk is het EK ook voor Oranje begonnen! In deze aflevering uitgebreid aandacht voor de late zege op Polen en het Oranje-veldspel waaruit wij veel vertrouwen putten. Ook bellen we met razende reporter Willem Vissers (de Volkskrant) voor een mooie update vanuit Duitsland. Verder gaat het over tegenvallende Engelsen, het mooie verhaal van Christian Eriksen en onze nieuwsgierigheid naar België.

In Oranjekoorts maken wij het hele land heet voor het aankomende EK, door alle voorgaande Oranje EK's voor jullie samen te vatten. Het is vandaag de beurt aan Gijs, die in EURO 2020 in 2021 is gedoken. Luistert, huivert en laat de Oranjekoorts stijgen.Deze podcast is mede mogelijk gemaakt door Staatsloterij, al 25 jaar trotse partner van Oranje. Speel bewust, 18+. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Gerard Crevits wordt zaterdag 97 jaar. Hij vertelt over de veranderde tijd in Vladslo. De oorlog was volgens hem een katalysator. Dat illustreert hij met een eenvoudig voorbeeld: de Duiters trokken in '40 het land binnen te paard en vier jaar later kwamen de Engelsen langs met tanks en vrachtwagens… Wat een verschil! Zijn vader heeft nooit een tractor gewild, dus was het aan Gerard om te beginnen met “zittend” te boeren. Je moet mee met de tijd… - ikwashier.live archiveert tradities en erfgoed, vooral immaterieel of ‘levend' erfgoed.

Drop is typisch Nederlands, toch? Nou, daar is wat op af te dingen. Ook in Scandinavië eten ze drop, in Finland zelfs meer dan hier. En Duitsers eten drop, en Engelsen en Italianen. In haar 'Grote Dropboek' beschrijft Marieke Hendriksen hoe we in Nederland gingen geloven in een unieke Hollandse dropliefde. Dat kwam door Cornelis Nieman, een chemicus die bijna in zijn eentje de Nederlandse drop-mythe in de wereld heeft geholpen. Hendriksen is kunst- en wetenschapshistoricus en zocht naar het oudste Nederlandse droprecept, dat ze thuis in een pannetje ging namaken. In drop zit zoethout, waarvan het bloeddrukverhogende glycerrhizine-zuur zorgt voor de unieke dropsmaak. Verslaggever Marten Minkema praat met Marieke over 'vererfgoedisering'; dat is het toeëigenen van drop, molens, tulpen en zo meer door het bedrijfsleven of de overheid om te verkopen of voor de politieke agenda. Maar ook over het drop-laboratorium van het Centraal Instituut voor de Dropverwerkende Industrie, dat vlakbij Artis huisde, waar muizen rondliepen en de laborant liever rookbommetjes in elkaar zette dan saaie proeven deed. Ook is Minkema getuige van de lancering van een nieuw 'historisch dropje' dat is ontstaan uit de keuken-experimenten van Hendriksen. Eindredactie: Katinka Baehr, eindmix: Alfred Koster

Het nieuwe boek "Wat bezielt de Engelsen?" van Jochem ligt in de winkel! Jochem gaat als Nieuwsgierige Reiziger op zoektocht naar de ware identiteit van de Engelsen. Zonder antwoorden, alleen met vragen (en een paar vooroordelen) gaat hij op pad. Hij loopt van de oost- naar de westkust van Engeland, langs de Hadrian Wall, de Romeinse muur die de noord grens van het Romeinse Rijk markeerde. Onderweg ontmoet hij de Engelsen waar ze het meest Engels zijn: in hun dagelijkse leven. "In 'Wat bezielt de Engelsen?' neemt wereldreiziger en National Geographic fotograaf Jochem Wijnands ons mee op zijn verrassende en vaak hilarische zoektocht naar de ware aard van de Engelsen. Genre brutale en opmerkelijke reisverhalen, eerder Engels/Amerikaans dan Nederlands, denk Carl Hiaasen of Nick Hornby.” ---- Harri Theirlynck, voormalig hoofdredacteur Reizen Magazine.

[for English, please click here]   >>> intro Welkom in deze aflevering waarin we aan de keukentafel van Mounir Samuel aanschuiven. We vroegen Mounir als gast in deze podcast naar aanleiding van zijn boek ‘Je Mag Ook Niets Meer Zeggen. Een Nieuwe Taal voor een Nieuwe Tijd' dat intussen aan een tweede druk toe is (mét nog meer woorden). In het boek reikt Mounir aan de hand van 15 waarden, aanbevelingen aan om onze taal en onze werkelijkheid inclusief – of beter gezegd diversvaardig – vorm te geven. Eén van de quotes uit het boek luidt ‘een ontmoeting vindt twee keer plaats. Eén keer in het hoofd en vervolgens een leven lang in het echt.' We vatten dit gesprek aan om beter te leren deze ontmoetingen in het echt waar te kunnen maken – ook op de werkvloer. Luister mee en ontmoet Mounir Samuel in deze derde aflevering van seizoen 2. Mounir jij bent politicoloog, auteur, publicist, performance artiest trainer, presentator, cultureel ondernemer op het snijvlak van media, politiek, religie, taal, cultuur en klimaat en je zoekt naar antwoorden op de grote vragen van deze tijd. Je laat me blozen. We geven in de podcast ook altijd de kans aan de gasten om zichzelf te introduceren. Stel nu dat iemand Mounir Samuel niet kent, hoe zou jij je dan introduceren? Dan zou ik zeggen, mijn naam betekent hij die licht geeft en ik zie het als mijn grootste taak in het leven om het licht van God te reflecteren. En het licht daar te schijnen waar het duister is, ook al is dat vaak ongemakkelijk, en een beweging uit de comfortzone en confronterend. Ik word in dit land ook vaak in ongemakkelijke boodschapper genoemd of een profeet in die zin. En voor mij is het eigenlijk constant het zoeken naar hoe kan ik Gods onvoorwaardelijke liefde voor alles en iedereen tonen zonder daarmee alles onder de mantel der liefde te weg te poetsen. Want de waarheid is dat we echt op een kruispunt leven in de tijd. En dat als we nu niet bepaalde keuzes gaan maken, we die überhaupt niet meer kunnen maken. En dan heb ik het natuurlijk over de klimaatramp, maar ook over het instorten van de internationale rechtsorde en zoveel andere kwesties, het oprukken van extreemrechtse fascisme, geweld tegen vrouwen, seksueel geweld, de beweging tegen lhbtiqa+ personen, en al die andere zaken. Eigenlijk leven we in een ontwrichte tijd. En dan is het soms nodig om de botten te kraken om ze weer recht te zetten. (Ik weet niet of dit een validisme is, maar ik vind het wel een mooie beeldspraak.) Je bent naast taalingenieur ook een soort van maatschappij-osteopaat. Ik vind het een prachtige term! Die zet ik ook nog op m'n website.. Nou welkom, super fijn dat je het oké vond om in de podcast te gast te zijn. Je hebt in je introductie al een beetje aangegeven welke maatschappelijke impact je eigenlijk zou willen creëren of aan welke impact je zou willen bijdragen. Wat zorgt ervoor dat jij in de ochtend opstaat vol energie om aan de dag te beginnen? Dat is gospel. Ik sta altijd op met muziek en ik probeer altijd op te staan zoals in de psalmen staat met een lofprijs op mijn lippen. Ik word wakker met muziek, ik schrijf op muziek, ik beweeg op muziek, ik fiets door de stad op muziek. Ik kan echt niets zonder muziek. En dat is niet altijd christelijke muziek, maar in de ochtend vind ik het wel heerlijk om muziek te draaien waar ziel en leven in zit. Dat kan ook India Arie zijn, of.. Het is meer faith based music dan de typische Jezus de lieve herder of zo, maar het is muziek waar ziel in zit en die mijn eigen ziel activeert en hoop geeft en licht. Want je zou denken als je met zoveel ingewikkelde en lastige en beangstigende vraagstukken bezig bent en de intersectie daarvan of de verbinding tussen al die zaken - want voor mij staat niks los van elkaar -  en je reist door de hele wereld en ziet ook de onmiddellijke uitwerking van bijvoorbeeld de klimaatramp in een snelheid en een niveau wat we hier echt niet kunnen voorstellen aan de keukentafel, dat je heel depressief wordt. En ik ben dat ook jaren wel geweest in mijn twintiger jaren, toen ik werkte als correspondent in met name oorlogsgebieden en dergelijke. Maar door de schoonheid te omarmen en door ook weer in die eeuwige liefde van God te gaan staan en te weten this too shall pass, en er is een leven na het leven en er is een begin van een nieuw begin, blijf ik eigenlijk heel opgewekt. Dus mensen zeggen me altijd “je bent de vreselijkste dingen aan het zeggen, maar wel met de glimlach.” Omdat ik een hoop heb voorbij de wanhoop en dat helpt. Kijk als ik harde agressieve hiphop ga draaien, dan ga ik niet met dezelfde energie de dag in. Hoewel het soms wel lekker kan zijn in de sportschool, maar dan heb ik er ook een ander doel mee. In je boek  ‘Je mag ook niets meer zeggen' geef je aan dat taal een werkelijkheid vormt, en ook een werkelijkheid uitsluit. Je geeft 5 thema's en 15 waarden, en ook heel veel context, geschiedenis en urgenties mee. En ook aanbevelingen. Dus het is eigenlijk een zorgzaam boek waarin je oproept om over zaken te gaan nadenken. Als onderdeel van de groep Web-Blenders willen we ons inzetten voor het maken van betekenisvol werk voor zoveel mogelijk mensen. Betekenisvol op twee manieren: enerzijds uitgaande van het feit dat we zóveel uren van ons leven spenderen aan werken – dat je dus effectief het gevoel zou moeten hebben van ergens toe bij te dragen; en anderzijds dat we ook jobs creëren die ervoor gaan zorgen dat er nog een wereld is voor de volgende generaties. Precies ja. Betekenisvol werk is sowieso een van de 4 pijlers waarop een mens echt gelukkig is. Dat schijnt niet liefde te zijn of romantische relaties, maar het is vriendschap, familie, betekenisvol werk en geven. En 80% van de mensen in Noordwest Europa doet een baan waar-ie niet gelukkig van wordt. En dat leidt dus tot wat we dan zeggen, burn-out, stressklachten,.. Maar ik geloof dat dat eigenlijk psychisch leed is. En er is nog een volgende groep. En dat zijn de mensen die niet alleen zoeken naar betekenis in hun werk of het niet kunnen vinden, maar die werkelijk werk doen dat tegen hun ideeën en idealen indruist. En dan word je echt heel erg ongelukkig. Dan kan je wel veel geld verdienen, maar ja, hoe lang kan dat geld de wonden maskeren eigenlijk hè? En toedekken? Ja, ik volg wat je zegt. En heel vaak horen we ‘mensen hebben een afstand tot de arbeidsmarkt', maar wij draaien dit om door te stellen dat het de arbeidsmarkt is die heeft een afstand tot de mensen. Dat klopt, ja. In je boek behandel je verschillende urgenties, maar als je denkt over die afstand, over die obstakels. Wat zou nu de eerste urgentie zijn volgens jou die toch wel zou moeten worden aangepakt? Nou, laat me beginnen met iets uit te leggen over het boek. Het boek kan je eigenlijk een beetje beschouwen als een blauwdruk voor een waardegerichte en wat ik een diversvaardige samenleving noem. En dus ook een waardegerichte en diversvaardige school of zorg of werkplaats etcetera. Overheid, politie,.. En het werkt van binnen naar buiten, dus het begint met de kernidentiteit van ieder mens. Wat weten we tegenwoordig? Al zelfs voordat een kind voor het eerst een hap vervuilde lucht heeft ingeademd? Diens gender. Althans, dat denken we met dat vreselijke gender onthullingsdrama dat de meeste mensen een gender reveal party noemen. En dan beginnen we dus. “Hoera. We zijn trots met de geboorte van onze zoon” en “We zijn blij met de geboorte van ons meisje” - verkleinwoord. En daar beginnen de labeldrift en de aannames. Het kind heeft op de echo een minuscuul piemeltje, dus is het een jongen, dus is hij heteroseksueel. Tenzij die zich feminien gedraagt, dan is die homo. Gedraagt-ie zich nog feminiener dan hebben we help help help een transvrouw. En vandaar gaat dat labelen door. En in het boek bouw ik steeds een stapje erop als een soort piramide – ik blijf nu eenmaal Egyptisch Nederlands - dus wat je merkt in het boek: oké, dan word je groter en dan ga je bewegen, dan ga je leren lopen of lezen of wat dan ook.. En dan merk je dat je misschien niet kan lopen of niet kan zien of informatie anders verwerkt of niet leest op hetzelfde tempo als de andere kinderen in de klas. En dan heb je een beperking, maar omdat de samenleving daar niet op is ingesteld, wordt je gehandicapt gemaakt. Nou, dan komt het stuk over dekolonisatie en racisme. Ik heb een donkere vader en een witte moeder, maar ik heb nooit als klein kind gedacht ‘Ik heb een kleur' of wat dan ook. Ook al had ik letterlijk twee kleurgroepen in huis - ik gebruik het woord ras niet, er is maar één ras nl. menselijk ras. Maar toen ik de eerste dag proef ging kijken op school, kwam ik nadien thuis en vroeg ik aan mijn moeder ‘mama, waarom ik een ander vachtje dan de andere kindjes?' dus blijkbaar ben ik daar door de kinderen gewezen op het feit dat ik een andere kleur had dan zij; en dat noemde ik dan geen huid, maar een vachtje. En ik ben ook heel behaard geworden dus dat is op zich nog wel van toepassing. En als je nou trekt naar de arbeidsmarkt, dan gaat het dus over deze stapeling van etiketten. In het boek geef ik vrij uitgebreid aandacht aan seksisme, maar koppel ik ook seksisme aan behandeling van personen van kleur, of eigenlijk niet ‘behandeling', maar het omgaan met, en ik ga stapelen. We hebben de neiging om vrouwen te verkleinen. Dat begint al met dat meisje, dan dametje met een leuk baantje,  die een leuk boekje heeft geschreven en een leuk bedrijfje heeft opgezet. Maar als we nu letten op hoe we een 20 jarige witte man benaderen en een twintigjarige bijvoorbeeld Marokkaans-Vlaamse man,.. Laten we zeggen (in Vlaanderen zijn jullie niet zo lang) die eerste man is één meter vijfenzeventig (in  Nederland zou die één meter vijfentachtig zijn of één meter negentig) en laten we zeggen Mohammed is één meter zeventig of één meter achtenzestig. Nou die witte Vlaming of Nederlander die noemen we gozer, kerel, heer, vent, meneer en Mohammed, die noemen we gastje, jochie, ventje, kereltje. En daar begint die kleinering en dat gaat continu door. Als je dat dan doortrekt naar bijvoorbeeld de onderhandelingspositie tijdens zijn salarisgesprek: in hoeverre zit-ie daar überhaupt dan zelfverzekerd, zonder dissociatie of constant bewustzijn van ‘hoe kijken mensen naar mij', ‘letten ze op mijn uitspraak', ‘wat denken ze van mijn geloof?', ‘kijkt deze man nu naar mijn borsten' et cetera et cetera en al die dingen spelen mee. En het boek is eigenlijk een soort bouwwerk waarin ik eest construeer en dan deconstrueer en dan reconstrueer op weg naar een echte waardegerichte samenleving met een taal die recht doet en recht brengt. En waar mensen veel gelijkwaardiger met elkaar aan tafel gaan of veel gelijkwaardiger die presentatie kunnen geven of veel gelijkwaardiger dat gesprek kunnen aangaan over institutioneel racisme, maar ook bijvoorbeeld over gebrek aan toegankelijkheid of let eens op hoe we omgaan met mensen met dementie,.. Dan kan je een hele carrière hebben gehad en twee keer de Nobelprijs voor de Vrede hebben gewonnen, maar uiteindelijk als je dement bent dan ben je die demente en dan ben je niet meer dan die neurologische uitdaging en is eigenlijk je hele leven, inclusief wie je was, als ouder, als werknemer, als kunstenaar helemaal weggewist. En dat doen we consistent. Er wordt zelfs over mensen in een rolstoel gesproken als die rolstoel.  Die persoon is niet eens meer een mens en wordt helemaal teruggebracht tot zijn hulpmiddel. Het bewustzijn daarvan maakt eindelijk duidelijk hoe we wel degelijk niet een gelijkwaardige samenleving hebben. En hoe er dus ook vele uitdagingen zijn, alleen al in de dagelijkse interactie tussen verschillende mensen, op verschillende identitaire lijnen heen, waarin het gewoon simpelweg veel comfortabeler is om Peter te zijn dan Patricia. En veel mensen zeggen, ‘ja, je mag ook niets meer zeggen' tot ze mijn training horen of het boek lezen en dan zeggen ze ‘wauw, de taal moet echt anders'. En zelfs de meest weerbarstige persoon die aan het begin benen wijd armen over elkaar, luid zuchtend en proestend zit - vroeg of laat bij een van de waarden haakt die persoon aan, gaat-ie opeens naar voren schuiven, gaat eigenlijk die beetje dicht bij elkaar doen (mannen echt, leer daarvan), want dan merk je dat opeens over zijn moeder gaat of over zijn zoon met dyslexie of over zijn vrouw die last heeft van manische depressie. Of de herkenning is naar een neefje of wat dan ook en we hoeven alleen maar dat éne punt van herkenning te hebben om vervolgens de brug kunnen slaan naar personen met de vlucht verleden of migratie verleden of wat dan ook. Je ziet de verbinding, om meer verbinding te bouwen. Ja. Maar je moet ergens die emotionele trigger hebben - en die ontbreekt vaak, omdat we heel ééndimensionaal over onderwerpen spreken. Dus we hebben het alléén over islamofobie (hoewel ik het liever moslimhaat noem), we hebben het alléén over seksisme, we hebben het alléén over institutioneel racisme. Of, wat je dan ook hoort: het gaat niet over mij want ik ben kleurenblind - dat is trouwens een medische conditie, maar geen sociaal psychologisch gegeven. Ieder mens ziet in principe kleur en zeker een huidskleur. Maar als je het aan elkaar gaat linken, dan kan je vanuit het onbegrip over dat ene terrein of het gevoel ‘dat gaat niet over mij', toch op een gegeven moment dat emotioneel engagement creëren. En dan blijkt ook dat ook al ben jij misschien en zwarte lesbische transvrouw in een rolstoel - allemaal heel mooi en waarschijnlijk heb je een veel meer compassie en begrip van mensen met een bijvoorbeeld wat we dan ‘achterstandspositie op de arbeidsmarkt' noemen, maar tegelijkertijd kan je zelf hartstikke islamofoob zijn, dus moslimhater of antisemitisch, of.. Het is niet gezegd dat omdat jij een hele hoop diversiteitsvinkjes hebt, dat je meteen de kampioen bent van de diversiteit en inclusie. Wat ik overigens ook een beetje lastige termen vind. Ik ben blij dat je het aanhaalt. Diversiteit en inclusie. Ik vind het termen die heel vaak door elkaar gehaald worden en ik ben op een soort punt gekomen van ‘stop al maar over diversiteit, want dat is er gewoon, maar ga in de actie, ga aan de slag met die inclusie! Totdat ik dus jouw boek las [ja ik maak gehakt van inclusie] en jij komt met de term ‘diversvaardigheid'. Ja. Leg uit. Diversiteit is simpelweg dat er veelzijdigheid is. Als je het in de Van Dale opzoekt betekent het veelzijdigheid. Dus je hebt een diversiteit aan muziekstijlen, een diversiteit aan mensen. Nou hallo! Als je dat anno 2024 moest ontdekken, dan vraag ik me echt af of er wel sprake is van evolutie (maar dat vraag ik me überhaupt wel heel vaak af..). Inclusie is simpelweg het includeren van mensen die anders zijn op welke lijnen dan ook. Dat kan zijn, je bent een tennisspeler in een voetbalclub en het kan zijn, je bent een moslim in een christelijke omgeving, dat kan van alles zijn. Maar goed, jij bent die ander. En dan mag je uiteindelijk met pijn en moeite meedoen, maar je mag meedoen aan wat al is. Dus als we het zouden vergelijken met een feestje, zoals ik het in het boek vergelijk, dan gaat het eigenlijk zo: je hebt een feest, de feestzaal is al geboekt, de tijden zijn bepaald, de muziekstijl is gekozen, de deejay is geboekt, de hapjes zijn al bepaald (of dat nou halal is of juist niet, of dat het alcoholisch is of helemaal niet, of het nou vlees is of juist veganistisch), dat is allemaal al bedacht en bepaald. En dan staat daar een soort treurig groepje aan andere mensen op welke lijnen dan ook - en dan denk je ‘nou, dat is toch wel heel flauw dat ze daar zo in het hoekje staan, ze mogen meedoen'. Maar ze hebben geen enkele inspraak gehad op dat wat is en dat geldt ook bij de meeste bedrijven. Ze hebben de mores, de cultuur niet kunnen bepalen, de taal, de systemen, de mate van inspraak. Ook de weg die moet worden bewandeld als iets misgaat: van vertrouwenspersonen tot klokkeluiderssysteem en hoe dat allemaal werkt. Dus je wordt geïncludeerd in dat wat al is, maar je bouwt niet werkelijk aan een nieuw bedrijf waarin iedereen een gelijk startpunt heeft. En natuurlijk snap dat je soms een directeur hebt die.. en dat bedrijven - ook als ze claimen horizontaal te zijn - vaak verticaal zijn, maar wie bepaalt de cultuur en wie bepaalt wat ‘goed werk' is? Wat ik bijvoorbeeld heel interessant vind: ik heb een interactie bedacht dat heet de privilege piramide, en in plaats van jezelf op één lijn te positioneren en daarmee eigenlijk al het ongemak een uitsluiting te reproduceren omdat één iemand helemaal achterin staat en al dezelfde mensen altijd helemaal vooraan komen te staan (dat leidt tot een hoop ongemak en de mensen in het midden gaan opgelucht ademhalen want ze hebben net niet te weinig privilege, maar ook niet te veel, dus ze voelen zich niet schuldig), in plaats daarvan laat ik mensen dat helemaal buiten zichzelf plaatsen door een piramide te bouwen met de vraag ‘met welke bouwstenen kom je nou het verst in de samenleving of in jouw bedrijf bijvoorbeeld of jouw school?' En ik was bij een groot Nederlands bedrijf, echt een hele belangrijke speler en ik trainde 120 mensen en tot mijn verbijstering waren die eigenlijk allemaal blond op één zwarte vrouw na, er was niet eens één brunette bij. De blauwe ogen waren ook overal - nou, dat zie je ook bijna nooit meer in Nederland, ik dacht waar ben ik beland? In een achterhoek van Australië ofzo?! Ik was bijzonder onder de indruk. En toen liet ik hen in groepen die piramide bouwen, en toen viel het allereerst op dat alle mannen direct eigen groepjes gingen vormen. Dus zonder dat ik het had gevraagd, kwam er meteen een battle of the sexes - met alle grapjes en opmerkingen daarbij. En de mannen met name - en hoe ouder, hoe meer ze het deden - trokken direct allerlei kaarten eruit: ze trokken non-binair er uit, trokken zwart er uit, ze trokken transvrouw eruit, ze trokken in bezit zijn van een Nederlands paspoort eruit. Eigenlijk bleven er heel weinig kaarten over, dus ze ging ook zeker niet de piramide bouwen zoals ik aan hen had gevraagd. En toen vroeg ik, maar waarom halen jullie al deze kaarten eruit? En ze zeiden me ‘ja, die zijn niet op ons van toepassing' en toen zei ik, wat is dan de bouwsteen waarmee je in dit bedrijf het verst komt? En dat was dan ondernemingsgezind zijn. Maar ja, wat is dan de definitie van wie ondernemend is en hoe duid je die ondernemendheid? Dat is dus wel vanuit een heel specifiek perspectief. Zij vonden duidelijk elkaar heel ondernemend en blijkbaar zijn mensen die allemaal niet op hen lijken dus niet ondernemend, want er was er geen één van aangenomen en de enige zwarte vrouw die daar zat dat was de receptionist. En ik kreeg dat niet aan hen uitgelegd dat dit een enorme, wat je dan een blinde vlek zou noemen - maar dat vind ik een ingewikkelde term. Tot de vrouwen zelf hun piramide lieten zien. Ze moesten in groepjes langs de andere piramides gaan, er waren er 7 gebouwd en die hadden onderaan zwart, non-binair. Transvrouw hadden ze ook klaarstaan. En toen zei die man van ‘nee, we hebben een horizontale organisatie'. Nou, die organisatie was bijzonder weinig horizontaal in dat piramidestelsel. Alleen, dat inzicht is natuurlijk best confronterend, want je denkt, ik heb hele objectieve markers waarop je aanwerft, wij zijn gewoon een bedrijf dat nieuwsgierigheid belangrijk vindt, vragen kunnen stellen vinden we belangrijk et cetera et cetera. Maar als in heel veel culturen bijvoorbeeld vragen stellen niet gepast wordt gevonden of niet iets is wat je direct mag doen omdat dat onbeleefd zou zijn. En als je leert als persoon van kleur in de samenleving om te dimmen, niet te luid te zijn, niet te druk te zijn, niet te aanwezig te zijn,..  Als ik alleen al denk aan Nederland: hoe veel ik dagelijks hoor ‘wees niet zo aanwezig', ‘neemt niet zoveel ruimte in', ‘wat ben je druk', ‘wat ben je emotioneel',.. En ook al die toonpolitie: dus alle manieren waarop vrouwen en personen van kleur en met name ook feminiene, homoseksuele mannen en transvrouwen te horen krijgen dat ze zo over emotioneel zijn.. hysterisch, moet je ongesteld worden of zo, heb je seks nodig of zo? Dat kan heel ver gaan,.. dan bind je wel in, dan ga je niet heel snel vragen stellen, maar ja, dan ben je dus zogenaamd niet nieuwsgierig. En dan kan Pleun en Olaf, die nooit dit soort opmerkingen krijgen, heerlijk nog 5 vragen er doorheen duwen (hoewel overigens in Vlaanderen iedereen wat minder snel is met vragen stellen en luid zijn). Ik spreek hier een beetje vanuit de brutale Nederlandse context. Het is een schijn-objectiviteit. Ja of in ieder geval, het is gevormd door wat we kennen en herkennen. Dus we herkennen een bepaalde vorm van professionaliteit of leiderschap. Maar de vraag is: als we nu echt letten op wie de wereldleiders zijn van deze tijd en wie de grote commerciële grootheden zijn zoals Elon Musk,..Het is een extreem destructieve enge cocktail die dit soort mannen ver brengt. En die vervolgens eigenlijk de hele wereld opblazen, al dan niet met oorlog of raketten de lucht in. We hebben echt een herinterpretatie nodig. Waarbij we ons moeten afvragen, is nou welvaart de belangrijkste meter voor een samenleving of welzijn? Nieuw Zeeland heeft jaren geleden al besloten het Bruto Nationaal Product af te schaffen en in plaats daarvan een bepaalde geluksmeter op te stellen als toets van hoe goed het gaat met de samenleving,  en daar wordt ieder jaar zeg maar bij de troonrede of bij Prinsjesdag (ik weet niet hoe dat in Vlaanderen heet, dat toetsingsmoment waarin alle cijfers worden voorgelegd en wordt onderzocht wat de staat van het land is en waarop een nieuw financieel- en overheidsbeleid wordt gevoerd en dergelijke) – maar dus op dat toetsingsmoment: wat toets je dan? Gaat het om hoeveel mensen gearresteerd zijn de en in de gevangenis zitten? Of gaat het om hoeveel mensen heringetreden zijn op de arbeidsmarkt? Waar letten we op, wat zijn die meters? En moeten we niet gaan herdefiniëren? Ik kan mij wel inbeelden dat er heel veel weerstand komt als reactie op deze boodschap. Dat is dus het interessante. Als ik aan het begin van mijn training vraag, wie vindt dat je niets meer mag zeggen, dan zijn dat altijd maar 2 of 3 handen op minstens 100 mensen. Als ik dan vervolgens vraag, wie vindt dat we allemaal eens wat minder zouden moeten zeggen? Nou, dan gaat eigenlijk ongeveer de helft tot 2/3 van de handen omhoog (als mensen daartoe in staat zijn). En dan als ik vraag, wie zou willen weten hoe je het beter kan zeggen, dan gaat eigenlijk altijd 90% omhoog. Ik denk dat de media en de populistische politiek zichzelf ook een verhaal vertelt, en dat eindeloos reproduceert waardoor je het gaat geloven; maar dat in de praktijk vooral mensen heel graag die noodzakelijke gesprekken willen voeren, zich heel erg zorgen maken, niet weten hoe en waarom en dat uit verkiezingen of enquêtes niet goed blijkt waar die échte bezorgdheid eigenlijk zit. De meerderheid van de Nederlanders en de Belgen maakt zich absoluut zorgen over de klimaatramp. En de meerderheid van de Nederlanders en de Vlamingen die in overstromingsgevoelig / overstromingsgevaarlijke gebied wonen, maakt zich zorgen dat vroeg of laat de zee komt, of al dan niet de rivier. Overduidelijk blijkt uit elk onderzoek dat de meerderheid van de mensen zich hier zorgen over maakt en zaal na zaal, rechts of links of whatever het ook is, gaan mensen hier volledig op ‘aan'. Maar als je dan naar de verkiezingsuitslag kijkt en de partijen die bijvoorbeeld klimaat ontkennen of hier nauwelijks of geen werk van willen maken, dan zou je denken dat het ons niks doet. Ik denk dat er een soort cognitieve dissonantie is tussen wie we zijn, waar we ons eigenlijk zorgen over maken wat we eigenlijk belangrijk vinden, hoe we eigenlijk zouden willen samenleven - namelijk wél in een groene omgeving wél in een omgeving waar je leuk je buren kan groeten, wél in omgeving waarin je je comfortabel voelt tussen verschillende kleuren, wél een omgeving waar de Kerk en de Moskee samen een iftar en Kerst kunnen vieren; maar dat we dat tegelijkertijd niet hardop durven zeggen, of weten hoe dat te zeggen en dan ons maar weer laten kapen door hen die met een heel helder verhaal lijken te komen. Maar dat is een destructief verhaal voor ons allemaal en staat eigenlijk heel ver af van onze samenleving. Net zoals dat heel veel mensen die bijvoorbeeld op partijen als Forum of PVV stemmen ondertussen heel braaf hun plastic en papier scheiden (dus die zijn hartstikke netjes bezig met wat jullie ecologie noemen, met duurzaamheid), maar je zou het op basis van de verkiezingsuitslag niet weten. En daarom vind ik het zo interessant om juist keer op keer wél van plek naar plek te gaan en van school tot buurthuis (voor zover die niet weg zijn bezuinigd) om mensen ook bewust te maken van: Wie zijn nu eigenlijk echt? Wat zijn eigenlijk onze eigen drijfveren en ambities en wie willen wij zijn? En ik weet zeker dat als je met de meeste werkgevers gaat praten die een super wit bedrijf leiden bijvoorbeeld, of een bedrijf waar mannen echt in alle management en bestuur de meerderheid vormen, dat ze het eigenlijk anders zouden willen. Maar vervolgens toch weer in dat vaste comfortabele aannamepatroon gaan zitten. Je zei eerder dat je steeds wel met hoop leeft. Die hoop schemert er hier wel door in wat je zegt. En ook een soort van vertrouwen. Of zie ik dat verkeerd? --- Ik wil zeggen: of merk ik dat verkeerd? Goede correctie. Als mensen denken wat is die nou met die taal aan het worstelen..?  Eigenlijk is ‘bij de hand pakken', ‘je kan het wel zien', ‘ dat kan je wel horen', een ‘handboek', ‘de eerste stap zetten',.. allemaal validisme. Want het gaat ervan uit dat je inderdaad kan pakken, kan zien, kan horen en dat je op kan staan en die is stap kan zetten. En dat is op zich niet fout - voordat iedereen nu denkt ‘nu kan ik niks meer zeggen', maar het is wel goed ons er bewust van te zijn hoe de samenleving is ingesteld op alles maar kunnen zien, horen, informatie verwerken et cetera. Ja, ik heb hoop, maar die hoop is soms ook ondanks de mens. Dus aan de ene kant in de ontmoeting met mensen op individueel en groepsniveau merk je dat er echt veel meer passie, liefde, waarde is dan dat je op basis van het nieuws zou denken. En ook als ik let op het succes, bijvoorbeeld van dit boek.. Het is toch bijzonder als een Egyptisch Nederlandse zeer overtuigd christelijke transman van kleur met een visuele beperking kan bepalen wat het nieuwe Nederlands wordt, want het is breed aangenomen als ‘dit is het' - echt eigenlijk ondenkbaar! Ik ben niet eens Neerlandicus of een taaldeskundige. Voor mij is taal vooral een middel, niet een doel op zich. Maar ik heb ook dat diepe geloof van ja, deze wereld zal vergaan, maar er komt een nieuwe aarde en dat is natuurlijk een heel andere manier van leven. Dat maakt mij niet een soort doomsday prepper die in een kelder zit te wachten tot het einde der tijden komt, maar het geeft mij een soort hoop. Nu de afgelopen maanden was ik wel een beetje erg wanhopig geworden gelet ook op de situatie in Gaza en dergelijke. Maar toen was ik in Egypte. En in Luxor heb je die tempels gewoon midden in de stad – de Mc Donalds zit zeg maar letterlijk tegenover Luxor tempel. De oudste onderdelen van Luxor tempel komen uit 6000 jaar geleden. De tijd staat er zo stil en is daar zo eeuwig. Het is niet eens voorbij seizoenen - het is voorbij de eeuwen, voorbij de millennia. En toen dacht ik ja, als ik nu nadenk over wat Egypte allemaal heeft meegemaakt, gekoloniseerd als eerste land ter wereld, door de Europese expansie van de Grieken en de Romeinen. Toen kwamen de Byzantijnen, toen kwamen de Arabieren, toen kwamen de Turken, toen kwamen de Fransen, toen kwamen de Italianen, toen kwamen de Engelsen,.. Als je daar over nadenkt.. Die hele periode van kolonisatie die meer dan 2000 jaar heeft geduurd, is nog steeds niks ten opzichte van de grote faraonische rijken die zoveel jaren langer hebben geduurd. En je merkt ook in Egypte: ook al gaat het nu slecht of whatever: wij staan er. En die beelden staan er dus ook nog steeds. Die hebben aardbevingen overleefd, die hebben enorme hongersnood en oorlog overleefd. Die hebben een gigantische Nijl overstroming overleefd. Die hebben ook enorme droogte overleefd.. Dat geeft een soort van besef van de eeuwigheid voorbij de waan van de dag. Ik werd daar bevrijd van de waan van de dag. Dat had een hele diepe indruk op mij. Juist nu eigenlijk. Je legt het uit op een manier die ook aanmaant om de wereld van het werk, en de ‘samenleving in het klein' die een werkcontext is, open te stellen. Voor het feit dat er méér is, dat we méér zijn. Ja, ik denk dat het grootste probleem van onze samenleving is dat wij niet meer weten hoe in stilte te zijn en te bewegen en lang genoeg in onszelf af te dalen om onze onderbuik serieus te nemen - want die is een hele goede graadmeter. Die zegt, het water komt echt. Die zegt, deze verkiezingen gaan echt de verkeerde kant op, die zegt het geweld op vrouwen neemt wel toe. Die zegt deze samenleving wordt te geseksualiseerd, die zegt racisme is echt. Je ziet in alle religies en alle levensbeschouwingen, filosofische levensbeschouwingen of het nou Aristoteles was, de Stoïcijnen, Boeddha of Jezus, dat zij altijd een woestijnperiode ingingen of in ieder geval een bergtop periode in gingen of een kluizenaars periode in gingen - dat was onvermijdelijk. En vaak deden ze dat vóór hun roeping. Mohammed (vzmh) was in de woestijn voordat hij geroepen werd. Dat is een interreligieus, een interfilosofisch gegeven en één van de mooiste en favoriete Bijbelteksten voor mij is ‘be still and know that I am God' -  helaas is in de Vlaamse en Nederlandse Bijbelvertaling dit niet zo vertaalt, maar het is dus ‘wees stil en weet dat ik God ben'. Ik heb helaas en tegelijk, hoe dankbaar ben ik, niet de mogelijkheid in een nine to five job te functioneren. Ik word depressief, ziek, knetter gestoord en anders wel de collega's van mij. Dus ik kan dat echt niet. Dat betekent dat ik heel rusteloos ben, want ik heb niet elke dag optredens en klussen. Dat betekent ook dat ik de ruimte heb om mezelf helemaal af te pellen om zo'n boek te schrijven, want in ‘Je Mag Ook Niets Meer Zeggen' heb ik door het eigen seksueel geweld, eigen transitie, eigen discriminatie, eigen etnisch profileren, eigen pesten overal doorheen moeten werken om het vervolgens invoelbaar te maken voor de lezer. Maar het is geen biografie, geen egodocument, niet van ‘Oh, Maar dat is Mounirs particuliere ervaring', dus ik moest het constant weer overstijgen. Ik moest ook de samenleving of bepaalde personen daarin vergeven om een waardegericht liefdevol boek te schrijven met algemene inzichten waarin het wel voelbaar is wat het werkelijk met de mens doet, maar waarin het niet om mij gaat. Want dan is het niet meer breed toepasbaar en dan wordt het weer een volgende narcistisch selfie-boek. Dat was een enorme uitdaging. Het was ook de beste therapie die ik ooit had kunnen hebben, maar het proces was echt absoluut niet leuk. En ik heb veel gehuild over de pagina 's heen en ben woedend geworden en heb heel veel flashbacks gehad van dingen die ik had onderdrukt. Dat is een persoonlijk verwerkingsproces. Maar ook wanneer we het hebben over die samenleving. Omdat ik helaas – en ik word er wel erg verdrietig van - geen relatie heb, omdat ik geen gezin heb, omdat ik niet die nine to five baan heb, omdat ik niet goed ben met mijn zicht met sociale media, zit ik niet constant in een TikTok race en roepen er niet verschillende kinderen van ‘papa, papa' en weet ik veel wat.. Wat mij veel meer afstand geeft, en rust en ruimte om in dat diepe ongemak te zitten. Daar word je unheimlich van om een mooi Duits woord te gebruiken. Daar word je kriebelig van. Daar word je naargeestig van. Daar word je ongeduldig van. Ik word daar ook rusteloos van. Maar juist wanneer ik denk en nu word ik depressief of nu zak ik te ver af of nu kom ik te ver van de samenleving af te staan heb ik dus extreem heldere inzichten en toepasbare antwoorden omdat ik de tijd neem echt te luisteren. Te luisteren naar de aarde, te luisteren naar de schreeuw van de samenleving. Wat is de grootste roep in de samenleving anno nu? Zie mij, hoor mij, luister naar mij, geloof mij nou! Dat roept de zwarte persoon die protesteert tegen racisme. Dat roepen de boeren die de hele boel afbreken en vastzetten,  dat roept de #MeToo beweging en de Women March en al die vrouwenbewegingen die weer veel meer strijden voor de volgende vierde feministische golf. Dat dat roepen moslims die zich al jaar en dag uitgesloten voelen en gemarginaliseerd en geterroriseerd en tot terrorist gemaakt. Dat roepen de Joden die het antisemitisme voelen oprukken en in de in deze enorme catastrofale opstelling van Israël een volgende aanleiding zien om persoonlijk daarop te worden aangevallen. En dit is eigenlijk de schreeuw van de jongeren die keihard schreeuwen de aarde gaat eraan, er is geen leven meer voor ons straks en we kunnen niet eens meer kinderen krijgen, willen geen eens meer kinderen krijgen. Het is de hele tijd deze schreeuw. Maar het is ook de fluistering van die eenzame persoon op leeftijd in een verzorgingstehuis waar alleen maar kaalslag op kaalslag op de zorg plaatsvindt, waardoor die persoon op extreemrechtse partijen gaat stemmen omdat ze inderdaad het gevoel hebben dat hun land totaal niet meer hun land is en ze zich helemaal niet meer veilig voelen of herkennen op straat of in wat ze op het nieuws zien. Het is constant deze roep. Maar dat kan je alleen horen als je héél stil gaat zijn en gaat denken ‘wat is nou de rode draad tussen al deze bewegingen? Tussen al dat geschreeuw, maar ook tussen al die jongeren die helemaal verslaafd zijn aan TikTok en Instagram en helemaal oplossen op dat, of die incels (die involuntary celibates) die helemaal weer in the dark web zitten.. Dat is de hele tijd zie mij, hoor, mij, geloof mij. Eigenlijk zoom je heel erg uit. Je hebt een heel groot helikopterzicht en je ziet de intersectionaliteit, de samenhang. Je kan niet alleen maar inzetten op inclusie zonder ook te denken aan het ecosysteem, aan alles wat er mee samenhangt. Maar als je nu helemaal zou inzoomen en je kijkt naar tewerkstelling, naar de zoektocht naar werk.  Dan maken we een onderscheid tussen structurele zaken zoals institutioneel racisme, zoals de woningnood, zoals het feit dat openbaar vervoer moeilijk is en dat je zonder wagen heel moeilijk punctueel ergens geraakt. En dan heb je persoonlijke zaken zoals ik ben verlegen, of ik weet niet zo goed hoe dat het hier werkt, mag ik iemand wel in de ogen kijken of niet, ik kan mezelf niet zo goed aanprijzen in een sollicitatiegesprek,.. Is het bij het begeleiden van werkzoekenden belangrijker om in te zetten op die persoonlijke drempels of op die structurele zaken? Ik denk in het dagelijks contact vanuit het idee zie mij hoor, mij geloof mij, het persoonlijke. Maar met inachtneming van de systematische uitsluiting. Als we die niet erkennen, dan maken we alles tot een persoonlijk probleem daar waar het een maatschappelijke uitdaging is. En heel concreet als je zo inzoomt dan zijn er een aantal dingen. Eén. Verstaanbaar Nederlands of begrijpelijk Nederlands is ook correct Nederlands. We moeten af van die typische sollicitatiebrief die mensen met dyslexie, mensen met meertaligheid, jongeren met slechter Nederlands onderwijsvaardigheid, überhaupt of schrijfvaardigheid, enorm achterstelt in een sollicitatie. Laat mensen met nieuwe vormen, bijvoorbeeld met een video boodschap, solliciteren. En laten we ook erkennen dat we op dit moment – ook zeker in Vlaanderen, waar mensen erg taal puriteins zijn - enorme waarde hechten aan dat Nederlands. Maar ik ken personen met een vluchtverleden die dertien talen spreken, nou in een mondiale wereld en in een multiculturele – en beter gezegd een pluriculturele – samenleving heeft dat een enorme toegevoegde waarde. Maar ja, als dan Nederlanders je achtste taal is, dan moet je het niet raar vinden dat de persoon in ieder geval lidwoord fouten maakt - want daar zijn sowieso geen regels voor. Dit is gewoon een heel simpel advies. Dan het tweede. We hebben wel degelijk een representatiecorrectie nodig. Dat is mijn nieuwe woord voor quotum. Wanneer je maar één Mohammed hebt of één vrouw aan de top, dan blijven zij allereerst overmatig aandacht krijgen, want ze vallen nu eenmaal op tussen 5 soortgelijke witte Irissen of Pieters. Ten tweede zij worden ongewild toch een representant van bepaalde groep - want waarom heb je anders die diversiteit aangenomen.. Die heb je dus aangenomen om vervolgens ook een ander perspectief en stem binnen te brengen. Pas als je 3 verschillende soorten Mohammeds hebt, dan ontdek je dat lang niet iedere Marokkaanse of Turkse Belg hetzelfde is en dat de één inderdaad altijd te laat komt, maar de ander juist super vroeg is en dat de één inderdaad heel gelovig is en graag de Ramadan houdt en halal eet, maar de ander daar echt helemaal niks mee op heeft en gewoon zo meedoet met de vrijdagmiddagborrel. En pas wanneer je dat onderscheid binnenbrengt dan is het oh het zijn ook mensen, de ‘groep' is geen groep. Ik geloof niet in gemeenschappen, ik praat in het hele boek niet over gemeenschappen. Er is geen Belgische gemeenschap, geen Vlaamse gemeenschap, geen witte gemeenschap. Waarom zou er opeens wel een ‘kleurengemeenschap' zijn..? Witte, homoseksuele mannen in Nederland en België zijn de allerrijkste bevolkingsgroep, transvrouwen zijn de allerarmsten, dus je kan ook niet spreken in algemene zin over een queer gemeenschap of wat dan ook - en sowieso is queer eigenlijk een politieke stroming. Het is echt heel belangrijk om soms in één keer meerdere mensen tegelijk aan te nemen. Voor iedereen. Om de kaarten opnieuw te schudden. En om deze mensen ook in staat te stellen om aanvankelijk met elkaar op te trekken, maar op den duur ook te beseffen ‘waarom trek ik alleen maar met mijn hoekje van kleur op' of alleen maar met mijn 3 andere homoseksuele collega's - zoveel heb ik nou ook weer niet met hen gemeen, behalve die ene deler, ik heb eigenlijk veel meer met Angelica, of weet ik veel wie, want wij hebben dezelfde politieke voorkeur en dezelfde maatschappelijke interesses of hobby's of zo. Dus dat is een soort breekijzer waarmee je iets forceert. En dat is ook waarom de EU nu wel voor quota is voor vrouwen. Maar quota is een heel beladen en gepolitiseerd woord en in feite is het gewoon dit: een correctie van de representatie, een correctie op de werkelijkheid. Het is een begin niet een definitieve tool. Want uiteindelijk zou je willen dat mensen niet op basis van hun identiteit worden aangenomen. En welke identiteiten zijn het dan ook? Want zeggen we dan alleen vrouwen van kleur of een bepaalde religie? Of bepaalde seksuele oriëntatie? Of zeggen we ook mensen met bepaalde beperking en welke beperkingen dan? Alleen maar fysieke zichtbare beperkingen die duidelijk zijn op de bedrijfsfoto? Of gaan we ook voor autisme, ADD, ADHD, hoogsensitiviteit et cetera? Dit is natuurlijk een hele ingewikkelde. Het kan ook zijn dat je zegt, ja, we zijn een bedrijf met alleen maar dertigers, het wordt echt tijd om een paar 55 plussers aan te nemen, want leeftijdsdiscriminatie is ook een waar gegeven. En als we dan terug gaan naar die piramide: mensen denken vaak ja, ‘wit', ‘55 plus',  ‘cis man' staat bovenaan -  maar als daar ondertussen ‘werkloos' bij zit, probeer maar aan een baan te komen. Of als daar ‘praktisch geschoold' bij zit, dan is het helemaal niet zo dat je aan de top van de samenleving staat. Of als je een fysieke beperking hebt, dan is het ook wel klaar met die met die kaart. Dus dat toont ook maar weer aan dat wij vaak heel erg aannames hebben en een bepaald soort patroondenken wat simpelweg niet klopt als je één van de bouwstenen verandert. En tot slot, doe ik in het boek allemaal voorstellen hoe je wel degelijk naar bepaalde diversiteit kan vragen - omdat je simpelweg vindt dat je organisatie te wit is en dat het gewoon democratisch gezien niet klopt, zonder dat je die persoon dan tot een diversiteitsvinkje maakt (Martin Luther King noemde dat een token) omdat je nu die ene zwarte vrouw binnengehaald hebt, dus die gaat nu het zwarte perspectief brengen. Want wat zou dat zwarte perspectief ook moeten zijn? Het maakt een wereld van verschil of dat je afkomstig bent van, of je bent derde generatie (hoewel ik niet zo van die generaties hou) uit Congo of Rwanda, of dat je een kersvers persoon op de vlucht bent uit Somalië, of dat jij een Afro-Caribische Belg bent, of verzin het maar. Of simpelweg een Afro-American die tijdelijk als expat in Brussel zit. Dus dat ‘zwart' is ook ‘zwart' niet. En daar waar de één zal zeggen ik ondervind dagelijks racisme, zegt de ander nou, ik maak het echt niet mee en ik ben niet de persoon om voor hen te bepalen dat dat wel zo is. En dan zijn we hier dus wel om te vragen naar het perspectief: wij zoeken veel meer Afro-centrisch perspectief, of wij zoeken Islamitisch perspectief, of wij zoeken  een homoseksuele verhaallijn naast de heteroseksuele verhaallijn in onze voorstelling, of… Zonder dat je dus daarmee meteen een homoseksueel persoon aanneemt, of de eerste beste zwarte vrouw. Want het is niet gezegd dat zij er zoveel vanaf weten, of er affiniteit mee hebben. Basis Nederlands is Nederlands. Representatiecorrectie. En we doen niet aan diversiteitsvinkjes. Ja. Maar we vragen om perspectieven en lijnen en inzichten. Dus dat kan ook zijn dat je zegt ‘willen bijvoorbeeld veel  meer gaan werken met Oost-Afrika', we willen experts op het gebied van Oost-Afrika en dan kan het dat daar opeens een of andere witte Nederlander uit de uit de hoge hoed komt aanzetten. Die heel zijn leven en kindertijd in Oost-Afrika en West-Afrika heeft gewoond omdat-ie kind was van missionarissen of van diplomaten. En dan zou ik niet zeggen, neem hem alléén aan, maar het is wel ook een interessante brug naast de andere personen die je zou kunnen aannemen die uit die regio komen. Mounir mag ik je hartelijk bedanken? Graag gedaan. Ik zou twee uur lang naar jou willen luisteren, maar.. Ze mogen allemaal m'n boek lezen. Ik kom graag langs in Vlaanderen. Ik vind het altijd leuk om daar te werken, omdat het zo over taal gaat en de interpretatie van die taal ook zo anders is. Dus ik leer daar altijd veel van bij. Als je langskomt, laat het weten. Graag. >>> outro Je luisterde naar een aflevering van ‘Let's Talk About Work', de podcast van de groep WEB-Blenders, met steun van I-Diverso. Onze gesprekken gaan over werk, de weg naar werk, welzijn op de werkvloer en alles wat daarbij komt kijken. Je vindt ons op je favoriete podcastplatform en op www.blenders.be/podcast. Op social media kan je ons volgen op LinkedIn – daar vind je ons onder Podcast Let's Talk About Work; en op Instagram als blenders.podcast.letstalk. Ook via de Blenders nieuwsbrief kan je up to date blijven. Was je geboeid? Zet dit gesprek je aan het denken? Ben je zelf graag één van onze volgende gasten? Laat het ons weten via info@blenders.be en wie weet schuif jij binnenkort mee aan tafel.

Deze week in de ThuisPubQuiz: Super Bowl-annuleringen, roodsnaveltokken, Spaanse trappen, Afrikaanse wildparken, schrikkeljaren. En nog veel meer! Volg ons op: Instagram: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠@thuispubquiz⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Facebook: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠@thuispubquiz⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ThuisPubQuiz.nl: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠thuispubquiz.nl⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Mail: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠thuispubquiz@gmail.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ThuisPubQuiz is een samenwerking tussen ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠1004 Podcasting⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ en ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠LL Quiz⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠.

Er veranderde eigenlijk nooit iets in Alpedrinha, een dorp in het binnenland van Portugal. Tot een paar jaar geleden, toen ineens een invasie van buitenlanders op gang kwam. Engelsen, Duitsers en Nederlanders kopen nu alle grond op, hippie-achtige types dwalen door de straten en midden in het dorp is er wekelijks een ‘bio-ecomarkt'. Journalist Hans van Wetering komt zelf al dertig jaar in Alpedrinha, het geboortedorp van zijn Portugese vrouw. Hij vraagt zich hardop af wie die nieuwkomers zijn, wat ze precies komen doen en wat de Portugezen er eigenlijk zelf van vinden.  Een documentaire van Hans van Wetering. Eindmix: Alfred Koster. Eindredactie: Remy van den Brand. DOCS is de documentaire podcast van de publieke omroep onder eindredactie van NTR en VPRO. Presentatie: Mina Etemad. Meer informatie: 2doc.nl/docs. Vragen of reacties kun je sturen naar: docs@ntr.nl

Er veranderde eigenlijk nooit iets in Alpedrinha, een dorp in het binnenland van Portugal. Tot een paar jaar geleden, toen ineens een invasie van buitenlanders op gang kwam. Engelsen, Duitsers en Nederlanders kopen nu alle grond op, hippie-achtige types dwalen door de straten en midden in het dorp is er wekelijks een ‘bio-ecomarkt'. Journalist Hans van Wetering komt zelf al dertig jaar in Alpedrinha, het geboortedorp van zijn Portugese vrouw. Hij vraagt zich hardop af wie die nieuwkomers zijn, wat ze precies komen doen en wat de Portugezen er eigenlijk zelf van vinden.  Een documentaire van Hans van Wetering. Eindmix: Alfred Koster. Eindredactie: Remy van den Brand. DOCS is de documentaire podcast van de publieke omroep onder eindredactie van NTR en VPRO. Presentatie: Mina Etemad. Meer informatie: 2doc.nl/docs. Vragen of reacties kun je sturen naar: docs@ntr.nl

Het was een enerverende week, want we kregen te horen dat er een plekje voor Wiek was op de school dichtbij.Dat zorgde voor een moeilijk dilemma. Maar uiteindelijk besloten we dat Wiek overstapt naar de school bij ons in de buurt . En dus moeten er kaarten worden geschreven voor de juf en de meester. Want alle dank moet in Engeland ook echt worden benoemd.Paulien vertelt over haar pottenbakcursus en Chris dook in de volgens sommigen 'tragikomische geschiedenis van de Engelsen en de alcohol'Verder hoor je een weetje en een gratis tip van ChrisDit is het Instagram-account van Man met de microfoon.Wil je lid worden of een eenmalige donatie doen via petjeaf.com dan kan dat: hierEenmalig overmaken kan ook naar: NL37 INGB 0006 8785 94 van Stichting Man met de microfoon te Amsterdam.Reacties: manmetdemicrofoon@gmail.comWil je adverteren, dan kun je een mailtje sturen naar: adverteren@dagennacht.nlZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Het volk was redeloos, de regering radeloos en het land reddeloos. Deze zin wordt vaak herhaald als we het over het Rampjaar hebben. Maar wat is dat eigenlijk? Voor de Republiek der Verenigde Nederlanden luiden het Rampjaar het einde van de Gouden Eeuw in. In maart 1672 vallen de Engelsen een Nederlands handelskonvooi aan en daarna volgen er verschillende oorlogsverklaringen van onder andere de Franse Zonnekoning Lodewijk XIV. De Republiek wordt van alle kanten aangevallen en het volk is in paniek. In 2022 was het Rampjaar 350 jaar geleden en collega Luud de Brouwer schreef ter ere van dit herdenkingsjaar maar liefst achttien blogs online over dit onderwerp. Hij vroeg zich af wat het Rampjaar voor de dorpen in ons werkgebied heeft betekend. Luud inventariseerde de afgelopen jaren verschillende archieven van dorpsbesturen en kwam tijdens dit werk veel mooie en interessante fragmenten tegen, over het Rampjaar. In deze tweede podcast aflevering neemt hij host Sterre Schlink mee naar het jaar 1672 en de heftige periode erna. Samen maken ze een ronde langs de dorpen en bespreken ze wat voor invloed het Rampjaar had op de levens van de gewone man en vrouw. Benieuwd naar de (archief)stukken en blogs die we deze aflevering bespreken? Bekijk ze hier:  https://www.regionaalarchieftilburg.nl/home/blog-detail/algemeen/2024/01/10/de-depot-show---aflevering-2-het-rampjaar-1672De muziek is gemaakt door Job van Etten, het logo is ontworpen door DingDong, productie en mixage is gedaan door Sterre Schlink.  

Centraal-Amerika kan nog wel eens voelen als Mexico en de Zeven Dwergen. Wat niet helpt is dat die dwergen broertjes zijn die je nauwelijks van elkaar kunt onderscheiden. Behalve Belize, bestaand uit gemengd bloed van Spanjaarden en, jawel, Engelsen. Of dit betekent dat je hier de fluwelen salsa danst met een lauwe pint in je klauwen valt nog te bezien. Maar het geeft Belize wel het nodige onderscheidende vermogen tussen al die andere dwergen.Dat is fijn, want dit is niet de dwerg die het hoogst van de toren blaast of het hardst gromt naar zijn eigen burgers. Hier geen bloedige burgeroorlog, geen eigen kanaal en geen aanstellerig gesandboard op zwarte vulkanen. Als een groot gat in de zee je grootste hoogtepunt is, zit je voorlopig goed. Mañana mañana. Oh nee, tomorrow tomorrow.We zijn nooit volledig, wel origineel. Geen experts, maar wel liefhebbers. Hebben we tóch iets verkeerd gezegd of zijn we iets cruciaals vergeten? Volg ons en laat het weten.Ben je op zoek naar de shownotes? Die vind je op onze website.

Veel onderwerpen deze week!Op de school van Wiek was er een Romeins feest waar de meeste kinderen weer een kostuumpje voor hadden aangeschaft. Terwijl Wiek, zoals er in de brief van school stond geschreven, gewoon een laken had omgeslagen.Thuis doet Wiek mee met de Reading Challenge, waarbij kinderen bijhouden hoeveel bladzijden ze in de maand november aan hun ouders voorlezen. De klas die de meeste pagina's heeft voorgelezen wint iets. En dat is typisch Engels, want Engelsen houden van competitie. Op televisie, waar we kijken naar een soort Tussen Kunst en Kitsch, verbazen we ons over de adoratie voor mensen met onderscheidingen. We zagen een kunstkenner die met tranen in de ogen een hoge koninklijke onderscheiding mocht aanschouwen.Een Vlaamse luisteraar vroeg zich af of er alleen ABN gesproken wordt op de universiteit of dat er ook ruimte is voor het Vlaams. Chris ging langs bij Jet en Filip van de afdeling Nederlands op de universiteit en leerde allereerst dat ABN niet meer bestaat!Vlak bij ons huis zit een uil die een eigen plekje op Google Maps heeft.Wiek vertelt een weetje over een bijzondere kever.En Sam en Saskia waren op bezoek. Saskia vertelt over haar oma die in de Eerste Wereldoorlog als oorlogsvluchteling een paar jaar in Sheffield woonde.Dit is het Instagram-account van Man met de microfoon.Wil je lid worden of een eenmalige donatie doen via petjeaf.com dan kan dat: hierEenmalig overmaken kan ook naar: NL37 INGB 0006 8785 94 van Stichting Man met de microfoon te Amsterdam.Reacties: manmetdemicrofoon@gmail.comWil je adverteren, dan kun je een mailtje sturen naar: adverteren@dagennacht.nlZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

ORDER! ORDER! The Speaker of the House verkreeg wereldwijde bekendheid met zijn gepassioneerde pogingen om orde te scheppen in de chaos. Keurige dames en heren vliegen elkaar in de haren als het er echt om gaat. Het is tekenend voor Engeland: beschaafd en wild kun je allebei zijn, zij het niet altijd in dezelfde verhouding.Engeland is een land vol energieke enthousiastelingen, strak ingekapseld in tradities, beleefdheidsvormen en schooluniformen. Maar áls het eruit komt, berg je dan maar. Dan spuwen de tabloids vuur, dan strooien ze de grootste popsterren over de wereld uit, dan huilen ze tranen met tuiten omdat ze wéér geen wereldkampioen zijn geworden, of dan rollen ze nog voor middernacht vechtend over straat met een lading lauwe lager in hun nek.Het zijn onze vrienden, de Engelsen. Het is het culturele en politieke overgangsgebied tussen het Europese vasteland en de Noord-Amerikaanse gekte. Beleef je dat in een tweedjasje tijdens de jacht, of in je blote roodverbrande bierbuik? Dat is aan jou, lieve luisteraar. Dat is aan jou.In dit vierluik bespreken we het hele Verenigd-Koninkrijk. We zijn nooit volledig, wel origineel. Geen experts, maar wel liefhebbers. Hebben we tóch iets verkeerd gezegd of zijn we iets cruciaals vergeten? Volg ons en laat het weten.Pak je exlusieve Incogni Deal door naar incogni.com/degrotepodcastlaste gaan! Het is risicovrij met de 30 dagen geld-terug-garantie van Incogni!

Special edition! We talked about seeing Girl Genius: Adventures in Castle Heterodyne at PAX West this year. Based on the long running, award winning comic, Rain Games has teamed up with the comic creators to bring it to life as a cool puzzle adventure game. We talk to Kenneth Engelsen, project lead, to hear more … New Overlords Interview: Girl Genius with Kenneth Engelsen of Rain Games Read More » The post New Overlords Interview: Girl Genius with Kenneth Engelsen of Rain Games first appeared on NEW OVERLORDS.

Tonight we're talking to Phil Foglio, co-creator of Girl Genius (https://en.wikipedia.org/wiki/Girl_Genius) which is a comic series which has won the Hugo Award for Best Graphic Story three times, has been nominated for a Hugo Award for Best Professional Artist and twice for Eisner Awards, and won multiple WCCA awards. Girl Genius has the tagline of "Adventure, Romance, Mad Science!". It follows the main character Agatha Heterodyne through an alternate-history Victorian-style "steampunk" setting. although elements veer from what is usually thought of as steampunk. Kaja Foglio describes it as "gaslamp fantasy" instead to suggest its more fantastic style.Then we hear from Kenny Engelsen, lead developer at Rain Games working on Girl Genius: Adventures In Castle Heterodyne. Girl Genius™: Adventures in Castle Heterodyne is an action-adventure set in a Steampunk interpretation of old Europe. It blends comic-book visuals with a stylized 3D environment. The steampunk inspirations Rain has shown its aptitude for throughout previous games are once again on full and dazzling display. The game takes inspiration from early 3D Zelda titles, as well as classic PlayStation 2-era titles like Ratchet and Clank. It will scratch that itch for Retro-Action and also provides a variety of environmental puzzles and challenges.This show is part of the Spreaker Prime Network, if you are interested in advertising on this podcast, contact us at https://www.spreaker.com/show/4268760/advertisement

Overal ter wereld fietst de mens, maar nergens zoveel als hier. Nederlanders peddelen massaal door hun polders, duinen, bossen en in drommen door de steden, er zijn zelfs meer fietsen dan mensen. Hoe komt dat? Is het vanwege ons vlakke land? Dat kan niet de hele verklaring zijn, want Mannheim, Londen en Parijs zijn ook plat. Toch zie je daar veel minder fietsers. En dat terwijl het rijwiel is uitgevonden door Duitsers, Engelsen en Fransen, zeg maar gerust door iedereen behalve door Nederlanders. Hoewel, de bagagedrager schijnt hier te zijn toegevoegd. Hoe dan ook, enkel in Nederland is de fiets volledig opgenomen in het dagelijks leven en totaal vergroeid met het straatmeubilair, een cultureel fenomeen waar het buitenland met verbazing naar kijkt. Maar wat is dat eigenlijk; die Nederlandse fietscultuur? Voor antwoorden reist Marten Minkema naar de Duitse geboorteplaats van de allereerste loopfiets, naar Deventer waar de Nederlandse fietsgeschiedenis is begonnen en naar Utrecht waar 's lands oudste fietspad ligt langs de Maliebaan. Daar is in 1883 de Nederlandsche Vélocipèdisten Bond opgericht, de latere A.N.W.B. die Nederlanders maande om vooral netjes rechtop te fietsen - wat velen tot op de dag van vandaag doen. Dit is het eerste deel van een tweeluik, gemaakt door Marten Minkema.

Waarin Turkije een ding wordt. Spelen een rol in het verhaal: een man op een boot, Engelsen, Fransen, Grieken, Armenen, Koerden en Syriërs. Oh en een heleboel diplomatiek gekonkel en wapengekletter.

De wind giert om Villa VPRO, het wil maar niet licht worden, maar wij kijken vol goede zin naar het jaar voor ons. We nemen een duik in ESNS23, stellen je voor aan Claude en hitschrijver Arno Krabman en laten je oren klepperen met K-Pop fan-weetjes.

Frankrijk-Engeland, wat een kwartfinale! Peter Vandenbempt en Nicolas De Brabander zien een fenomenale 19-jarige op het middenveld van de Engelsen, vinden een nieuwe olympische discipline uit voor Mbappé en Walker en fantaseren over een toekomst als metrobestuurder.

Frankrijk-Engeland, wat een kwartfinale! Peter Vandenbempt en Nicolas De Brabander zien een fenomenale 19-jarige op het middenveld van de Engelsen, vinden een nieuwe olympische discipline uit voor Mbappé en Walker en fantaseren over een toekomst als metrobestuurder.

Liz Engelsen, Chief Marketing and Engagement Officer at ZavFit, a HealthTech start-up, and the first company to identify and address money-stress as a health issue, reveals how creativity, positivity and curiosity are the best ingredients to solving human challenges. Liz shares inspiration from her leadership roles in research, innovation and brand strategy, and now at a start-up focused on their wellbeing. We talk about how how asking the right questions, uncovering people's underlying motivations and addressing their emotions is so important. We also discuss how creativity, diverse perspectives and open-mindedness leads to ideas that solve big challenges in new ways.Contact Info:Liz Engelsen - https://www.linkedin.com/in/lizengelsen/Kevin Perlmutter - https://www.limbicbrandevolution.com/Limbic Sparks® is a registered trademark of Limbic Brand Evolution, LLC Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Welkom bij geschiedenis van België en welkom bij aflevering IV over de Bourgondiërs. Vandaag luidden we het tijdperk in van Filips de Goede. Het absolute hoogtepunt van de Bourgondische periode. Volgens de Bourgondiërs in elk geval. De realiteit is natuurlijk iets ingewikkelder en heeft alles te maken met oorlog, politiek gekonkel en een uitgekiende huwelijkspolitiek. Het verbaast me eerlijk gezegd dat er nog nooit historische tv serie a la Tudors het licht gezien heeft want jongens wat een glorieus rommeltje was deze periode wel. Bereid u voor op een aflevering met Engelsen, Jeanne D'arc, het gulden vlies, een hele reeks Vlaamse primitieven en de eerste echte centrale overheid die de Lage Landen gekend heeft. Dat en nog veel meer in deze aflevering van Geschiedenis van België.

Het rampjaar 1672 is dit jaar 350 jaar geleden. In dat jaar wordt de Republiek van vier kanten aangevallen. Begin juni vallen de Engelsen, de Fransen en de bisschoppen van Keulen en Munster binnen. In juli is Coevorden aan de beurt. Ineke den Hollander schreef het boek Een Schricklijck Jaer over het rampjaar.  

Het rampjaar 1672 is dit jaar 350 jaar geleden. In dat jaar wordt de Republiek van vier kanten aangevallen. Begin juni vallen de Engelsen, de Fransen en de bisschoppen van Keulen en Munster binnen. In juli is Coevorden aan de beurt. Ineke den Hollander schreef het boek Een Schricklijck Jaer over het rampjaar.  

Het rampjaar 1672 is dit jaar 350 jaar geleden. In dat jaar wordt de Republiek van vier kanten aangevallen. Begin juni vallen de Engelsen, de Fransen en de bisschoppen van Keulen en Munster binnen. In juli is Coevorden aan de beurt. Ineke den Hollander schreef het boek Een Schricklijck Jaer over het rampjaar.  

Het is het weekend van de finales. De Champions League finale. De finale om het laatste Europese ticket en de finale om promotie naar de Eredivisie. Het komt allemaal aan bod in een nieuwe AD Voetbalpodcast met Etienne Verhoeff en Johan Inan. Vitesse won de eerste van twee duels met AZ met 2-1. Inzet is een plek in de voorronde Conference Leaugue. ‘AZ haalt er niet het maximale uit dit seizoen', stelt Inan. 'Ik heb het gevoel dat ze stilstaan. Spelers als  Hatzidiakos moet je doorselecteren. Ik krijg daar geen betrouwbaar gevoel bij. Ze zullen in Alkmaar de selectie en trainer eens goed moeten analyseren.' Bij tegenstander Vitesse viel Openda weer positief op. Maar is hij rijp voor een stapje hogerop in Nederland? Openda geschikt voor de top? ‘Die is snel he. Dat is echt niet normaal. Hij gaat weg bij Vitesse. Maar ik vind hem wel echt een counterspeler. Bij Feyenoord en Ajax heb je aanvallers nodig die handig zijn in de kleine ruimte, want die staan hoog. Maar bij een club als FC Twente zou hij passen. Openda moet de hele helft voor zich hebben en dan pikt hij zijn goals mee.' In Parijs staat de finale van de Champions League op het programma. Real Madrid tegen Liverpool. Maarten Wijffels is voor AD Sportwereld in de Franse hoofdstad. ‘Ze verwachten 60.000 Liverpoolsupporters bij de finale der finales. Groter ga je ze niet krijgen.' In de voorbereiding op dat duel ging Wijffels ook naar Liverpool bij de mediadag. ‘Het was opvallend ontspannen bij de Engelsen. Iedereen riep ook dat je een finale moet leren spelen. Het is voor Liverpool de derde finale. Een keer verloren, een keer winst en nu tegen Real Madrid. Die ervaring nemen ze mee.' Beluister de hele AD Voetbalpodcast nu via AD.nl, de AD App of jouw favoriete platform. Support the show: https://krant.nl See omnystudio.com/listener for privacy information.

Bangladesh has turned into a hybrid regime with an increasingly authoritarian culture that silences critics and oppositions in many brutal ways. How does the increasing authoritarianism of a surveillance state affect people, including society's outsiders such as rap musicians and homosexuals? How does the edifice of government survive and sustain itself despite the criticism from global human rights organisations? In this episode Kenneth Bo Nielsen is joined by Arild Engelsen Ruud, Mubashar Hasan, Maha Mirza and Asheque Haque to discuss a new edited volume on Bangladesh, edited by Arild Ruud and Mubashar Hasen titled Masks of Authoritarianism: Hegemony, Power and Public Life in Bangladesh (Palgrave Macmillan, 2021) Arild Engelsen Ruud is professor of South Asia Studies at the University of Oslo. Mubashar Hasan Adjunct Research Fellow at the Humanitarian and Development Research Initiative (HADRI), University of Western Sydney. Maha Mirza is a writer, researcher and human rights activist based in Dhaka. Asheque Haque is a political and security researcher on South Asia currently working with security and human rights issues in a civil society organisation. Kenneth Bo Nielsen is an Associate Professor at the dept. of Social Anthropology at the University of Oslo and one of the leaders of the Norwegian Network for Asian Studies. The Nordic Asia Podcast is a collaboration sharing expertise on Asia across the Nordic region, brought to you by the Nordic Institute of Asian Studies (NIAS) based at the University of Copenhagen, along with our academic partners: the Centre for East Asian Studies at the University of Turku, and Asianettverket at the University of Oslo. We aim to produce timely, topical and well-edited discussions of new research and developments about Asia. About NIAS: www.nias.ku.dk Transcripts of the Nordic Asia Podcasts: http://www.nias.ku.dk/nordic-asia-podcast Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/new-books-network

Bangladesh has turned into a hybrid regime with an increasingly authoritarian culture that silences critics and oppositions in many brutal ways. How does the increasing authoritarianism of a surveillance state affect people, including society's outsiders such as rap musicians and homosexuals? How does the edifice of government survive and sustain itself despite the criticism from global human rights organisations? In this episode Kenneth Bo Nielsen is joined by Arild Engelsen Ruud, Mubashar Hasan, Maha Mirza and Asheque Haque to discuss a new edited volume on Bangladesh, edited by Arild Ruud and Mubashar Hasen titled Masks of Authoritarianism: Hegemony, Power and Public Life in Bangladesh (Palgrave Macmillan, 2021) Arild Engelsen Ruud is professor of South Asia Studies at the University of Oslo. Mubashar Hasan Adjunct Research Fellow at the Humanitarian and Development Research Initiative (HADRI), University of Western Sydney. Maha Mirza is a writer, researcher and human rights activist based in Dhaka. Asheque Haque is a political and security researcher on South Asia currently working with security and human rights issues in a civil society organisation. Kenneth Bo Nielsen is an Associate Professor at the dept. of Social Anthropology at the University of Oslo and one of the leaders of the Norwegian Network for Asian Studies. The Nordic Asia Podcast is a collaboration sharing expertise on Asia across the Nordic region, brought to you by the Nordic Institute of Asian Studies (NIAS) based at the University of Copenhagen, along with our academic partners: the Centre for East Asian Studies at the University of Turku, and Asianettverket at the University of Oslo. We aim to produce timely, topical and well-edited discussions of new research and developments about Asia. About NIAS: www.nias.ku.dk Transcripts of the Nordic Asia Podcasts: http://www.nias.ku.dk/nordic-asia-podcast Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/political-science

Bangladesh has turned into a hybrid regime with an increasingly authoritarian culture that silences critics and oppositions in many brutal ways. How does the increasing authoritarianism of a surveillance state affect people, including society's outsiders such as rap musicians and homosexuals? How does the edifice of government survive and sustain itself despite the criticism from global human rights organisations? In this episode Kenneth Bo Nielsen is joined by Arild Engelsen Ruud, Mubashar Hasan, Maha Mirza and Asheque Haque to discuss a new edited volume on Bangladesh, edited by Arild Ruud and Mubashar Hasen titled Masks of Authoritarianism: Hegemony, Power and Public Life in Bangladesh (Palgrave Macmillan, 2021) Arild Engelsen Ruud is professor of South Asia Studies at the University of Oslo. Mubashar Hasan Adjunct Research Fellow at the Humanitarian and Development Research Initiative (HADRI), University of Western Sydney. Maha Mirza is a writer, researcher and human rights activist based in Dhaka. Asheque Haque is a political and security researcher on South Asia currently working with security and human rights issues in a civil society organisation. Kenneth Bo Nielsen is an Associate Professor at the dept. of Social Anthropology at the University of Oslo and one of the leaders of the Norwegian Network for Asian Studies. The Nordic Asia Podcast is a collaboration sharing expertise on Asia across the Nordic region, brought to you by the Nordic Institute of Asian Studies (NIAS) based at the University of Copenhagen, along with our academic partners: the Centre for East Asian Studies at the University of Turku, and Asianettverket at the University of Oslo. We aim to produce timely, topical and well-edited discussions of new research and developments about Asia. About NIAS: www.nias.ku.dk Transcripts of the Nordic Asia Podcasts: http://www.nias.ku.dk/nordic-asia-podcast Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/south-asian-studies

Bangladesh has turned into a hybrid regime with an increasingly authoritarian culture that silences critics and oppositions in many brutal ways. How does the increasing authoritarianism of a surveillance state affect people, including society's outsiders such as rap musicians and homosexuals? How does the edifice of government survive and sustain itself despite the criticism from global human rights organisations? In this episode Kenneth Bo Nielsen is joined by Arild Engelsen Ruud, Mubashar Hasan, Maha Mirza and Asheque Haque to discuss a new edited volume on Bangladesh, edited by Arild Ruud and Mubashar Hasen titled Masks of Authoritarianism: Hegemony, Power and Public Life in Bangladesh (Palgrave Macmillan, 2021) Arild Engelsen Ruud is professor of South Asia Studies at the University of Oslo. Mubashar Hasan Adjunct Research Fellow at the Humanitarian and Development Research Initiative (HADRI), University of Western Sydney. Maha Mirza is a writer, researcher and human rights activist based in Dhaka. Asheque Haque is a political and security researcher on South Asia currently working with security and human rights issues in a civil society organisation. Kenneth Bo Nielsen is an Associate Professor at the dept. of Social Anthropology at the University of Oslo and one of the leaders of the Norwegian Network for Asian Studies. The Nordic Asia Podcast is a collaboration sharing expertise on Asia across the Nordic region, brought to you by the Nordic Institute of Asian Studies (NIAS) based at the University of Copenhagen, along with our academic partners: the Centre for East Asian Studies at the University of Turku, and Asianettverket at the University of Oslo. We aim to produce timely, topical and well-edited discussions of new research and developments about Asia. About NIAS: www.nias.ku.dk Transcripts of the Nordic Asia Podcasts: http://www.nias.ku.dk/nordic-asia-podcast

Football's coming home bis?! Engeland stoomt in een uitzinnig Wembley voorbij de Duitsers en laat zijn fans nog (!) meer geloven in een eerste Europese titel. Commentatoren Peter Vandenbempt en Bert Sterckx voorzien de nodige duiding.