Podcasts about nescio

Episode 415, including tracks from XweaponX, Malas Palabras, NESCIO, Röd Revolver, Gang of Four, Original Anger, The Dayjobs, The Warriors, Komintern Sect, and Zac and The New Men. The episode is loaded with a bunch of new music shared with us, we cover a couple great albums, with a tribute to Karl of Komintern Sect, and wrap up the show with a Alt Rock track.

Les inicials NN (que volen dir 'no en sé el nom') es troben a les tombes dels refugiats que han mort en l'intent d'arribar a Europa.

Adriaan en Simon spreken over: het tuinhuis van Atlas Contact en de aanstaande verhuizing / de Boekenweek van 2025 / Alexander de Grote / de oud-burgemeester van Groningen / de oorlogsbrieven van Nescio / kersen-, appel- en krentenbloesems Schrijvers van dienst: Quintus Curtius Rufus / Julius Roos / Nescio / Paulien Cornelisse / Ester Naomi Perquin / nog eens J.C. Bloem Quintus Curtius Rufus’ Alexander de Grote. Triomf en tragiek van een veldheer vertaald door Julius Roos is hier te bestellen: https://boekenwereld.com/quintus-curtius-rufus-alexander-de-grote-9789048567645 Voor degenen die behoefte hebben aan meer achtergrondinformatie over de casus van de oud-burgemeester van Groningen kan dit knipsel uitkomst bieden: https://nos.nl/artikel/2559251-oud-burgemeester-groningen-krijgt-boete-voor-masturberen-in-rijdende-auto De gedichten van Ester Naomi Perquin kwamen uit haar bundel Ongevraagd advies: https://boekenwereld.com/ester-naomi-perquin-ongevraagd-advies-9789028223240 Het striptijdschrijft Aline is te bestellen op de volgende site: https://ikbenaline.eu/ De brieven uit de Hongerwinter van Nescio zijn gebundeld in Zingen in het donker: https://boekenwereld.com/nescio-zingen-in-het-donker-9789028251243 Je kunt de boeken van Adriaan natuurlijk in de boekwinkel bestellen, maar veel van zijn boeken zijn ook als audioboek te beluisteren, ingesproken door Adriaan zelf. Neem nou bijvoorbeeld Stadsliefde bij Spotify: https://open.spotify.com/show/2ReBLjSQsMT7TOwXk2gdBj?si=l_8sxM2YRV6Zp0qJBJf8bg Volg het Instagram-account van de podcast: @vandis.ongefilterd. Wil je een vraag stellen of reageren? Mail het aan: vandis@atlascontact.nl Van Dis Ongefilterd wordt gemaakt door Adriaan van Dis, Simon Dikker Hupkes en Bart Jeroen Kiers. Bedankt voor uw recensie. © 2025 Atlas Contact | Adriaan van DisSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Schrijver Nescio creëerde in De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje onvergetelijke personages: jonge idealisten die dromen van grootsheid, maar uiteindelijk botsen met de harde realiteit. Zijn verhalen zitten vol weemoed, ironie en verlangen naar een leven buiten de gebaande paden. Wat maakt Nescio's stijl zo uniek? Welke rol hebben levensvragen en God in zijn werk? En waarom blijven zijn boeken, ruim een eeuw na verschijning, nog steeds zo relevant? Presentator Judith de Ruiter praat er deze maand over met panelleden Maurice Hoogendoorn en Ilona de Lange.Wil jij ook meer boeken lezen of samen bespreken? Doe mee met de ND Boekenclub via nd.nl/boekenclub. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

IN HOC PROGRAMMA’ ‘DE WHEELOCK 6th , Ed. capite tertio, paginis 17-23: de nominibus et adiectivis omnibus casibus ex secunda declinatione, de appositione, et de verborum ordine in oratione vel sententia’ ‘SEQUIMUR’ [QUIA “NUNTII IN LINGUA LATINA” ‘INSTRUMENTUM’ ‘AD LATINUM DISCENDUM ET DOCENDUMQUE’ ‘EST’]. ‘NUNTII IN LINGUA LATINA’ ‘IN LINGUA LATINA, ANGLICA ET GALLICA’ ‘*AUDIS’! CIVITATES FOEDERATAE AMERICAE ET RUSSIA CONTRA EUROPAM ET UCRAINAM. 14 TRANSLATIO A FERNANDA SOLÍS VERSAM EST. ‘*CIVITATES FOEDERATAE AMERICAE ET *RUSSIA ‘COLLOQUIA’ ‘DE UCRANIA’ , ‘SINE KIOVIA NEQUE UNIONE EUROPAEA ‘*INEUNT’ . // ‘*EUROPA PERTURBATA ‘*EST’ ‘QUIA DEFENSIONEM SUAM SINE AMERICA ‘COGITARE’ ‘INDIGET’ . AEGYPTO. TRANSLATIO AB ALISSA SOUZA VERSAM EST. ‘*CAIRUS’ ‘SUUM CONSILIUM’ ‘PRO GAZA’ ‘*PARAT’. // ‘*NATIONES ARABICAE’ ‘SUAS OPTIONES’ ‘IMPROVISO IMPETU’ ‘A DONALDO TRUMP, CIVITATUM FOEDERATAE AMERICAE PRAESIDE,’ ‘CAPTAE’ ‘*PRAEPARANT’. //. ‘*AEGYPTUS’ ‘CONSILIUM’ ‘DE REFICIENDO HOC TERRITORIO PALAESTINENSI’ ‘CUM ARGENTARIA MUNDANA’ ‘*EXCOLIT’. {De Wheelock 6th Ed. Capite 3, Paginis 17-23. In hoc nuntio inveni: ¿Quot nomina et adiectiva in secunda declinatione invenis, quae sunt? ¿1 vel plures appositionem invenis? ¿Verborum ordo in orationes vel sententias adaequatus est? ¿Lexico ex capite 3 invenis?}. ‘NUNTII IN LINGUA LATINA’ ‘IN LINGUA LATINA, ANGLICA ET ITALICA’ ‘*AUDIS’! CIVITAITS VATICANAE STATU. ‘PAPA *FRANCISCUS’ ‘IN VALETUDINARIO’ ‘AD ANALYSES FACENDUM’ ‘*EST’ . // ‘*FRANCISCUS, PAPA ECCLESIAE CATHOLICAE ROMANAE 15 A TERTIO DECIMO DIE MARTIIS MENSE ANNO DOMINI BIS MILLÉSIMO DECIMO TERTIO,’ ‘IN VALETUDINARIO’ ‘*MANET’ [QUIA ‘ANALYSES’ ‘MORBOS MULTIPLICES’ ‘*OSTENDUNT’]. {De Wheelock 6th Ed. Capite 3, Paginis 17-23. In hoc nuntio inveni: ¿Quot nomina et adiectiva in secunda declinatione invenis, quae sunt? ¿1 vel plures appositionem invenis? ¿Verborum ordo in orationes vel sententias adaequatus est? ¿Lexico ex capite 3 invenis?}. ‘NUNTII IN LINGUA LATINA’ ‘IN LINGUA LATINA, ANGLICA ET GERMANICA ‘*AUDIS’! TRANSLATIO AB ALISSA SOUZA VERSAM EST. UCRAINA. BELLATOR SOLITARIUS. // [CUM ‘*RUSSIA’ ‘URAINAM’ ‘*INVADEBAT’], ‘*VLADIMIRUS ZELENS’KYJ, UCRAINAE PRAESES’ ‘BELLUM DOMINATOR’ ET , ‘QUOMODO WINSTON CHURCHILL’ ‘PUTATUS EST’. // ‘ID EST: FORTIS ET FIRMUS’ . // ‘NUNC VERO’ ‘DONALDUS , TRUMP, DENUO CIVITATUM FOEDERATAE AMERICAE PRAESES’ , ‘EUM’ ‘RELIQUIT’. // ‘*ZELENS’KYJ’ ‘IPSE SIT’ ‘IAM *NESCIT’ . {De Wheelock 6th Ed. Capite 3, Paginis 17-23. In hoc nuntio inveni: ¿Quot nomina et adiectiva in secunda declinatione invenis, quae sunt? ¿1 vel 2 appositiones invenis, quae sunt? ¿Verborum ordo in orationes vel sententias adaequatus est? ¿Lexico ex capite 3 invenis?}. 16 IN ORBE TERRARUM. ‘*AGE’, ‘ORBEM TERRARUM’ ‘*DIVIDAMUS’. // ‘FOEDUS’ INTER ‘TRUMP, ITERUM C-F-A PRAESES A DIE VICESIMO MENSE IANUARII HOC ANNO’ , ET ‘PUTIN, ITERUM FOEDERATIONIS RUSSICAE PRAESES A ANNO BIS MILLESIMO DUOCESIMO’ , UCRAINAM AESTUAT ET SOCIA CONCUTIT. // ¿‘INTER EOSNE’ ‘EUROPAE PACEM ET FUTURUM’ ‘*DECIDENT’? {De Wheelock 6th Ed. Capite 3, Paginis 17-23. In hoc nuntio inveni: ¿Nomina et adiectiva in secunda declinatione invenis? ¿2 appositiones invenis, quae sunt? ¿Verborum ordo in orationes vel sententias adaequatus est? ¿Lexico ex capite 3 invenis?}. ‘NUNTII IN LINGUA LATINA’ ‘IN LINGUA LATINA, ANGLICA ET HISPANICA’ ‘*AUDIS’! MEXICO. MEXICOPOLIS. ‘AEROPLANA NON GUBERNATA SPECULATORIAS. // ‘TRUMP *REGIMEN’ ‘SEDIS CENTRALIS EXPLORATORIAE’ ‘AEROPLANA NON GUBERNATA SPECULATORIAS, ID EST , VEL VEHICULUM AERIUM EXPLORANS SINE GUBERNATOR, ’ ‘AD NARCOTICORUM CULINAS IN MEXICO INVENIENDUM’ ‘*UTUNTUR’. {De Wheelock 6th Ed. Capite 3, Paginis 17-23. In hoc nuntio inveni: ¿Quot nomina et adiectiva in secunda declinatione invenis? ¿1 appositiones invenis, quae 17 sunt? ¿Verborum ordo in orationes vel sententias adaequatus est? ¿Lexico ex capite 3 invenis?}. ‘NUNTII IN LINGUA LATINA’ ‘IN LINGUA LATINA, ANGLICA ET RUSSICA’ ‘AUDIS’! TRANSLATIONES A SAID RAYMUNDO DELGADO VERSA SUNT. TRUMP ADVERSUS ZELENSKY. '*TRUMP' 'APROBATIONEM ZELENSKII' 'AD QUATTUOR PARTES EX CENTUM CECIDIT' '*DIXIT'. // 'ESTNE HOC VERUM?' // '*ORATIO DONALD TRUMP' 'ERGA UCRANIAM ET ERGA VOLODYMYR ZELESNKY, UCRAINAE PRAESES,' MAGIS HOSTILIS' '*FIT'. // '*TRUMP, DUX CIVITATIUM FOEDERATAE AMERICAE,' 'DIE DUODEVIGINTI FEBRUARII MENSE' '*ITERAVIT': 'SECUNDUM SUA SENTENTIAM', '*ELECTIONES PRAESIDENCIALES' 'IN UCRANIA IN MOMENTO FUTURO PROXIMO' '*HABENDAE ESSE'. // 'SECUNDUM TRUMP': ('HOC DICERE' '*NON PLACET') '*VALOR APROBATIONIS ZELENSKY' QUTUOR PARTES EX CENTUM TANTUM' '*EST'. {De Wheelock 6th Ed. Capite 3, Paginis 17-23. In hoc nuntio inveni: ¿1 vel plures appositionem invenis? ¿Verborum ordo in orationes vel sententias adaequatus est?}. DENUO TRUMP ADVERSUS ZELENSKY. -"*EGO' 'STATUM' 'VENDERE NON *POSSUM."- // '*ZELENSKY' ['CUR PROPOSITIONEM CIVITATIUM 18 FOEDERATAE AMERICAE' 'DE OPIBUS MINERALIBUS' '*REIECIT']' *EXPLICAVIT'. // ET '*ZELENSKY' 'AD TRUMP', ['*QUI' 'ELECTIONES' 'IN UCRANIA' ' *PETIVIT']' *RESPONDIT'. // -"SI '*ALIQUIS' 'ME MUTARE' 'HOC TEMPORE' '*VULT', TUNC: ['*HOC' '*NON EFFICIET']. // PRAETEREA '*CORRUPTIO INFORMATIONIS' 'DE CASU VALORIS APROBATIONIS' 'A RUSIA' '*PROVENIT'.- // '*ADMINISTRATIO TRUMP' 'SUAM ATTITUDINEM ERGA RUSSIAM' '*LENIVIT'. // 'BELLUM '*NON APELLAT', SED 'CONTENTIONEM'. ‘NUNTII IN LINGUA LATINA’ ‘IN LINGUA LATINA, ANGLICA ET SINENSIS PINYIN’ ‘*AUDIS’! TRANSLATIONES A CASANDRA FREIRE VERSA SUNT. SINIS. ‘DIE QUATTUORDECIM FEBRUARII’ ‘*COLLOQUIUM’ ‘SUCHEI ANNI BIS MILLESIMO VICESIMO QUINTO’ ‘PROMOTIONIS PROGRESSIONIS ET INNOVATIONIS INTELLIGENTIAE ARTIFICIALIS’ ET ‘*COLLOQUIUM’ ‘POTESTATIS NOVAE INDUSTRIALIZATIONIS ARTIFICIALIS INTELLIGENTIAE’ ‘*EVENERANT’ . // ‘IN THEMATE’ ‘*TRACTANDO’ "*INTELLEGENTIA ARTIFICIALIS’ ET ‘BONA *QUALITAS’ ‘NOVUM FUTURUM’ ‘*DUCIT", ‘PLUS QUAM CENTUM’ ‘*EXEMPLA’ ‘[UT ROBOTA HUMANOIDES, [ID EST ROBOTUM CORPUS SIMILIS HOMINI], RATIONES MODERATORUM 19 INTELLIGENTIUM] ET ‘* EXEMPLARIA VIRTUALIUM INTERACTIVORUM’ [CUM MAGNA-SCALAE INTERACTIVA AI, [ ID EST INTELLEGENTIA ARTIFICIALIS]] ‘*REVELATI SUNT’ . {De Wheelock 6th Ed. Capite 2, ¿Nomen ex prima declinatione invenis quod quadruplex apparet?}. SINIS. ‘NOVAE INCLINATIONES, NOVA LOCA, NOVAE POTENTIAE’: ‘NOVI *MERCATUS’ ‘NOVUM VIGOREM OECONOMIAE SINENSIS ‘*DEMONSTRANT’ . // ‘PRIMO VER ‘*FESTO’ , [HOC DECLARANTE MUNDI HEREDITATIS] ‘*IUCUNDIUS EST’ ET ‘*MERCATUS NOVI ANNI’ ‘IN FLUMINE MERIDIANO’ ‘*VIVIDISSIMUM EST’. {De Wheelock 6th Ed. Capite 3, Paginis 17-23. In hoc nuntio inveni: ¿Quot nomina et adiectiva in secunda declinatione invenis, quae sunt? ¿Aliqua appositio invenis, quae est? ¿Verborum ordo in orationes vel sententias adaequatus est? ¿Lexico ex capite 3 invenis?}. LEXICON LEXICON EX “CIVITATES FOEDERATAE AMERICAE ET RUSSIA CONTRA EUROPAM ET UCRAINAM”… Nomina • America – America • Colloquia – Talks, negotiations • Civitates – States • Defensionem – Defense • Europa – Europe 20 • Foederatae – Allied (as a substantive: Allied States) • Kiovia – Kyiv • Russia – Russia • Unione – Union • Ucrania – Ukraine Adiectiva • Perturbata – Disturbed, troubled Verba • Cogito – I think, consider • Indigeo – I need, lack • Ineo – I enter, begin • Sum – I am LEXICON EX “AEGYPTO”… Nomina • Aegyptus – Egypt • Argentaria – Bank • Cairus – Cairo • Civitatum (genitivo plural de Civitas) – States • Consilium – Plan, decision • Foederatae – Allied (as a substantive: Allied States) • Gaza – Gaza • Impetu (ablativo de Impetus) – Attack, momentum • Mundana – World (as an adjective meaning "global") • Nationes – Nations • Optiones – Options, choices • Palaestinensi – Palestinian (adjective) • Praeses – President • Territorium – Territory Adiectiva 21 • Arabicae – Arabic • Captae – Captured, seized • Suas – Their own • Suum – Their own Verba • Excolo – I develop, cultivate • Paro – I prepare • Praeparo – I make ready, prepare LEXICON EX “CIVITAITS VATICANAE STATU”… Nomina • Analyses – Examinations, tests • Ecclesia – Church • Franciscus – Francis • Menses – Month • Morbos (acusativo plural de Morbus) – Diseases • Papa – Pope • Valetudinarium – Hospital Adiectiva • Catholica – Catholic • Multiplices – Multiple • Romana – Roman • Tertius – Third Verba • Maneo – I remain, stay • Ostendo – I show, reveal • Sum – I am LEXICON EX “UCRAINA”… Nomina • Bellator – Warrior • Bellum – War • Civitates – States 22 • Dominator – Ruler, master • Praeses – President • Russia – Russia • Ucraina – Ukraine • Zelens’kyj – Zelensky Adiectiva • Firmus – Strong, firm • Fortis – Brave, courageous • Solitarus – Lonely, solitary Verba • Nescio – I do not know • Sum – I am LEXICON EX “IN ORBE TERRARUM”… Nomina • Foederatio – Federation • Foedus – Treaty, alliance • Futurum – Future • Orbis – World, globe • Pax – Peace • Praeses – President • Russia – Russia • Socia – Ally • Ucraina – Ukraine Adiectiva • Russica – Russian Verba • Aestuo – I am in turmoil, I am agitated • Decido – I decide • Divido – I divide • Concutio – I shake, I disturb LEXICON EX “MEXICO”… Nomina • Aeroplanum – Airplane 23 • Culina – Kitchen (in this context: drug lab) • Mexico – Mexico • Regimen – Government • Sedes – Headquarters, seat • Vehiculum – Vehicle Adiectiva • Centralis – Central • Exploratorius – Exploratory, reconnaissance • Speculatorius – Surveillance, spy Verba • Invenio – I find, discover • Utor – I use (takes the ablative) LEXICON EX “TRUMP ADVERSUS ZELENSKY.”… Nomina • Aprobatio – Approval • Civitates – States • Dux – Leader • Electiones – Elections • Mensis – Month • Oratio – Speech, discourse • Praeses – President • Sententia – Opinion, judgment • Ucraina – Ukraine • Valor – Value Adiectiva • Foederatus – Allied • Futurus – Future • Hostilis – Hostile • Presidentialis – Presidential • Proximus – Near, close Verba • Dico – I say, speak • Fio – I become, happen 24 • Habeo – I have • Itero – I repeat • Placeo – I please, am agreeable • Sum – I am LEXICON EX “DENUO TRUMP ADVERSUS ZELENSKY.” Nomina • Administratio – Administration • Aprobatio – Approval • Bellum – War • Civitas – State • Contencio – Conflict, dispute • Corruptio – Corruption • Electio – Election • Informacio – Information • Minerale – Mineral • Opes – Resources, wealth • Russia – Russia • Status – State, condition • Valor – Value Adiectiva • Foederatus – Allied • Hoc – This • Suus – His, their own Verba • ApeIlo – I call, name • Efficio – I accomplish, achieve • Explico – I explain • Lenio – I soften, alleviate • Possum – I am able, I can • Provenio – I come forth, arise • Reicio – I reject • Respondeo – I reply, answer • Vendo – I sell 25 • Volo – I want, wish LEXICON EX “SINIS” … Nomina • Colloquium – Conference, discussion • Dies – Day • Exemplum – Example • Futurum – Future • Innovatio – Innovation • Intelligentia – Intelligence • Potestas – Power • Progressio – Progress • Promotio – Promotion • Qualitas – Quality • Ratio – System, method • Robotum – Robot • Themata – Theme, subject Adiectiva • Artificialis – Artificial • Humaniformis – Humanoid • Industrialis – Industrial • Interactivus – Interactive • Novus – New Verba • Duceo – I lead • Revelo – I reveal • Tracto – I handle, discuss LEXICON EX “SINIS” … Nomina • Economia – Economy • Flumen – River, stream • Hereditas – Heritage, inheritance • Mercatus – Market 26 • Mundi – World (genitive singular of Mundus) • Potentia – Power, potential • Vigor – Strength, vigor • Ver – Spring (season) Adiectiva • Novus – New • Sinensis – Chinese • Iucundus – Pleasant, enjoyable • Vividissimus – Very vivid, most vivid Verba • Demonstrato – I demonstrate • Vivo – I live SI NUNTII IN LINGUA LATINA TRADUCTOR ESSE VOLUERIS, QUAESO LITTERAM ELECTRONICAM AD lpesquera@up.edu.mx MITTAS’. If you would like to collaborate as a translator in Nuntii in Lingua Latina, please send an email to lpesquera@up.edu.mx

The Nits are turning 50 in 2024. In this third episode we visit the year 1983, a major turning point in the musical life of the Dutch band. Alex Roelofs, the original bass player, has left and was replaced by Robert Jan Stips, an experienced pianist and keyboard-player. A change which stears the band into a new territory.

Jon Fosse is the newest winner of the Nobel Prize in Literature, and for this week's episode we are joined by Fosse's translator Damion Searls to discuss Fosse's work and the art of translation.Substack Is Now Our HostWhen we released Episode 64: Victorian Literature, we experimented by releasing it through Substack rather than the host we had used since starting the show. We had transferred all of the files over and changed all the doo-dads and bee-bops (we hoped) to make it so that no one would even notice. It seems to have worked as planned! Consequently, we are moving forward with Substack from now on. This shouldn't affect you at all.However, by switching to Substack, listeners who have become paid Substack subscribers can now start getting the same bonus episodes and early releases as Patreon supporters! So, if you're looking for an opportunity to support the show financially, and Substack works for you, we are excited to have you aboard and to send you the same benefits our Patreon supporters get.We will continue to use Patreon as well, so if you're there or want to be there, you won't be affected either.Thanks everyone!ShownotesBooks* The Inkblots: Hermann Rorschach, His Iconic Test, and the Power of Seeing, by Damion Searls* A Shining, by Jon Fosse, translated by Damion Searls* Anniversaries: From a Year in the Life of Gesine Cresspahl, by Eve Johnson, translated by Damion Searls* Sundays in August, by Patrick Modiano, translated by Damion Searls* Dora Bruder, by Patrick Modiano, translated by Joanna Kilmartin* Bambi, by Felix Salten, translated by Damion Searls* Thomas Mann: New Selected Stories, translated by Damion Searls* My Men, by Victoria Kielland, translated by Damion Searls* Amsterdam Stories, by Nescio, translated by Damion Searls* Trilogy, by Jon Fosse, translate by May-Brit Akerholt* Breaking and Entering, by Don Gillmor* Killing Commendatore, by Haruki Murakami, translated by Philip Gabriel and Ted Goossen* Wind-Up Bird Chronicle, by Haruki Murakami, translated by Jay Rubin* Kafka on the Shore, by Haruki Murakami, translated by Philip Gabriel* Norwegian Wood, by Haruki Murakami, translated by Jay Rubin* 1Q84, by Haruki Murakami, translated by Philip Gabriel and Ted Goossen * Septology, by Jon Fosse, translated by Damion Searls* Melancholy I-II, by Jon Fosse, translated by Damion Searls and Goethe Kvernes* Morning and Evening, by Jon Fosse, translated by Damion Searls* Scenes from a Childhood, by Jon Fosse, translated by Damion Searls* Aliss at the Fire, by Jon Fosse, translated by Damion SearlsAbout the PodcastThe Mookse and the Gripes Podcast is a book chat podcast. Every other week Paul and Trevor get together to talk about some bookish topic or another.Please join us! You can subscribe at Apple podcasts or go to the feed to import to your favorite podcatcher. You can also listen to us on YouTube, if that's your thing.Many thanks to those who helped make this possible! If you'd like to donate as well, please visit our Patreon page. Patreon subscribers get a monthly bonus episode and early access to all episodes! Every supporter has their own feed that he or she can use in their podcast app of choice to download our episodes a few days early. Please go check it out! This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit mookse.substack.com/subscribe

In der fünften Folge von "15 Minuten Lyrik" tauchen Lilli Kim Schreiber und Jan Söffner in einen faszinierenden Dialog über ein berühmtes Gedicht ein, dessen erste Strophe nicht nur als Inspiration für so manches Wandtattoo dient, sondern auch spätere Dichter:innen wie Martial und Lessing sowie Komponist:innen wie Carl Orff in seinen berühmten Carmina Burana und den lettischen Komponisten Uģis Prauliņš für ein Oratorium mit Knabenchor, Solisten und Rockband nachhaltig beeinflusste. Es zeigt außerdem Verbindungen zu griechischen Dichter:innen wie Sappho und Kallimachos auf.   Der Verfasser dieses Gedichts ist Gaius Valerius Catullus, ein bedeutender lateinischer Lyriker aus dem ersten Jahrhundert vor Christus. Sein Werk "Carmen 85", bekannt als "Odi et amo" (Ich hasse und liebe), gilt als eines der berühmtesten unter seinen 116 überlieferten Gedichten. Die Lyrik Catullus' zeichnet sich durch teils erotische, unkonventionelle und kontroverse Texte aus, die ihn bei seinen Zeitgenossen immer wieder anecken ließen. Besonders faszinierend ist seine hohe Intertextualität und die wiederkehrende weibliche Figur Clodia, die er aus guten Gründen unter dem Decknamen Lesbia immer wieder in seinen Carmina anspricht. Dadurch bleibt Catullus' Werk auch in der heutigen Forschung von großem Interesse.   Das Gedicht zur Folge gibts ab jetzt immer auf Instagram: @welle20radio | https://www.instagram.com/welle20studio/ zum mitlesen!   Die nächste Episode mit einem neuen Gedicht wird alle zwei Wochen auf allen Streamingdiensten von Welle20 veröffentlicht.   Für Anregungen oder Kommentare zum Podcast nutzen Sie einfach die Kommentarfunktion der Podcast-App oder senden Sie eine direkte Nachricht über Instagram: @zu.litcontest | https://www.instagram.com/zu.litcontest/ oder über @welle20radio | https://www.instagram.com/welle20studio/     Danke für eure Unterstützung!   _____________________________   „15 Minuten Lyrik" ist eine Podcast-Produktion vom LitContest in Zusammenarbeit mit Jan Söffner, Professor für Kulturtheorie und -analyse an der Zeppelin Universität in Friedrichshafen.   Knapp 15 Minuten lang werden Gedichte gegen alle Regeln der literarischen Kunst zum Klingen gebracht. Klassische Analysekriterien werden beiseite gelegt, Genregrenzen aufgebrochen und über Sprach- und Kulturräume hinweg diskutiert, ganz nach dem Motto: Popkultur trifft auf Subkultur trifft auf Hochkultur   Credits: Hosts: Lilli Kim Schreiber & Prof. Dr. Jan Söffner  Redaktion: Lilli Kim Schreiber  Schnitt: Yara Glajcar      GAIUS VALERIUS CATULLUS, Odi et amo (carme 85). Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris.Nescio, sed fieri sentio et excrucior. Deutsche Übersetzung: Gedicht 85 Ich hasse und liebe. Warum ich dieses mache?, fragst du vielleicht. Ich weiß es nicht, aber ich fühle, dass es geschieht, und werde gequält.

Eigentijdse jeugdthriller van Juultje Koffeman. Een Misdadig goed-novelle Uitgegeven door Luitingh Sijthoff Spreker: Maarten Smeele

Van schrijver Roman Helinski verscheen onlangs de novelle Brandsmoor, over een denkbeeldig dorp (Hucht) waar de spanning oploopt door de komst van Moldavische gastarbeiders. Terwijl bij de jonge hoofdpersoon een ander soort spanning oploopt: hij wordt smoorverliefd op één van de Moldaviërs. In Oeverloos vertelt Roman over zijn novelle, over zijn fascinatie voor schrijven over gemeenschappen, zijn heimwee naar de Limburgse heuvels, en over zijn literaire tour door Tsjechië, en de lessen die hij leerde van Nescio. En natuurlijk over muziek. Over Nick Cave en St. Germain, over Solomon Burke en Johnny Cash, over Neet Oet Lottum en Liam Gallagher, over Pete Seeger en Michael Jackson. Oeverloos wordt mogelijk gemaakt door De Muziekgieterij.

Van schrijver Roman Helinski verscheen onlangs de novelle Brandsmoor, over een denkbeeldig dorp (Hucht) waar de spanning oploopt door de komst van Moldavische gastarbeiders. Terwijl bij de jonge hoofdpersoon een ander soort spanning oploopt: hij wordt smoorverliefd op één van de Moldaviërs. In Oeverloos vertelt Roman over zijn novelle, over zijn fascinatie voor schrijven over gemeenschappen, zijn heimwee naar de Limburgse heuvels, en over zijn literaire tour door Tsjechië, en de lessen die hij leerde van Nescio. En natuurlijk over muziek. Over Nick Cave en St. Germain, over Solomon Burke en Johnny Cash, over Neet Oet Lottum en Liam Gallagher, over Pete Seeger en Michael Jackson. Oeverloos wordt mogelijk gemaakt door De Muziekgieterij.

Annemieke Bosman spreekt tekstediteur en literair historicus Lieneke Frerichs over haar boek Nescio: Leven en werk van J.H.F. Grönloh. In 1918 verschenen Nescio's verhalen ‘De uitvreter', ‘Titaantjes' en ‘Dichtertje' voor het eerst in boekvorm. In de loop der tijd maakte J.H.F. Grönloh zich bekend als de man achter dit pseudoniem, maar hij bleef verder buiten de literaire wereld. Ook na zijn dood in 1961 hield zijn familie de deur voor biografen gesloten. In 'Nescio. Leven en werk van J.H.F. Grönloh' gaat die deur eindelijk open. Uit niet eerder gepubliceerde documenten rijst een fascinerend portret op van de gecompliceerde man die deze verhalen schreef. Verhalen die een basis hebben in zijn eigen leven: zijn jeugd, zijn idealistische jaren, zijn verliefdheid op zijn latere vrouw, het gezinsleven en zijn carrière van kantoorbediende tot directeur. Hij maakte een maandenlange zakenreis door Brits-Indië, waarvan hij in brieven verslag doet. De vele brieven aan zijn dochter in Groningen geven een beeld van Amsterdam in oorlogstijd, het leven tijdens de hongerwinter en van de jaren daarna, toen hij eindelijk kon doen wat hij het liefste deed: zwerven door Nederland. Nescio schittert in de vele citaten uit de brieven. De biografie laat eens te meer zien wat een groot stilist hij was.

Voor de biografie van Nescio kreeg Lieneke Frerichs toegang tot het archief van de familie. Uit talrijke niet eerder gepubliceerde documenten schetst zij een fascinerend portret van de gecompliceerde man achter de schrijver Nescio. Ze laat zien hoe zijn verhalen, ‘De uitvreter', ‘Titaantjes' en ‘Dichtertje', een basis hebben in zijn eigen leven: zijn jeugd, zijn idealistische jaren, zijn verliefdheid op zijn latere vrouw, het gezinsleven en zijn carrière van kantoorbediende tot directeur. Hij maakte een maandenlange zakenreis door Brits-Indië, waarvan hij in brieven verslag doet. De vele brieven aan zijn dochter in Groningen geven een beeld van Amsterdam in oorlogstijd, het leven tijdens de hongerwinter en van de jaren daarna, toen hij eindelijk kon doen wat hij het liefste deed: zwerven door Nederland. In deze aflevering van OORschot vertelt Lieneke Frerichs hoe ze uit al dit nieuwe materiaal haar boek heeft gesmeed, en hoe ze als het ware de dialoog met Nescio zelf is aangegaan. Nescio. Leven en werk van J.H.F. Grönloh is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel, of online te bestellen. Eveneens te bestellen in de Oorshop: https://www.vanoorschot.nl/oorshop/nescio-leven-en-werk-van-j-h-f-gronloh/ En verkrijgbaar als e-book: https://www.vanoorschot.nl/oorshop/nescio/ Deze aflevering werd gepresenteerd en geproduceerd door Ignace Schoot.

Radio ET36 - T02 EP04 - Nescio Quid - Construcción sustentable En este primer episodio, la profesora Alejandra Masgoret, en una entrevista con alumnos del último año de la especialidad Construcciones de nuestra abordan la temática: construcciones sustentables. #radioet36 #nescioquid #construccionessustentables #sustentabilidad #ecologia #ambiente #cuidadodelambiente

Schrijfster Els Moors voerde een grondig zelfonderzoek en beschrijft haar queeste in 'Mijn nachten met Spinoza'. Vincent Geyskens presenteert in M Leuven uiteenlopende schilderijen die de voorbije tien jaar tot stand kwamen. Christophe Vekeman las de biografie van de Nederlandse schrijver Nescio, geschreven door Lieneke Frerichs.

Er klinkt in de Tweede Kamer forse kritiek op de nieuwe zedenwet van minister Grapperhaus. Advocaat Meike Lubbers legt uit waarom. De documentaire I Am Greta laat zien hoe Greta Thunberg uitgroeide tot hét icoon van het klimaatprotest. Sander Schimmelpenninck en Thomas Erdbrink zijn onder de indruk. Deze maand is het 10 jaar geleden dat Harry Mulisch overleed. Jip, Sem, Wouter, Timo, Sam en Daan, oftewel leesclub Nescio, hebben daarom speciaal voor ons De Aanslag gelezen. De laatste aflevering in onze reeks ouder-kindgesprekken, naar aanleiding van het 30-jarig jubileum van het legendarische nummer Papa van Stef Bos. Dit keer praten we met comedian Soundos en haar moeder Rhimou. Samya Hafsaoui sluit af met een eigen versie van Papa.

De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje. Samen vertellen ze Nescio's eigen levensverhaal en dus zijn ze als geheel opgenomen in de canon. Toen enkele jaren geleden het boek Titaantjes zijn honderdjarige jubileum vierde, bracht radiomaker Pat Donnez hulde aan Nescio.

Kees de Glopper is hoogleraar Taalbeheersing van het Nederlands aan de Rijksuniversiteit Groningen. Jan Hendrik Frederik Grönloh - pseudoniem Nescio (Latijn voor "Ik weet (het) niet"), was een Nederlandse schrijver van neoromantische verhalen in een deels op Multatuli geïnspireerde stijl. Het Verblijf is een initiatief van Marc van Oostendorp. Redactie: Johan Oosterman, Iris van Erve, Jaap de Jong, Lot Broos. Presentatie, format, productie, vogels en muziek: Michiel van de Weerthof. Het verblijf wordt mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Taalunie. https://hetverblijf.online

Pakhuis Nostalgia - een podcast vol opgeslagen herinneringen, rondslingerende weemoed en dozen vol melancholie. Stellingen vol weetjes, verhalen, gedichten en klanken. En vooral veel oude 78-toerenplaten. In deze eerste aflevering: * Japanse toeristen en onsterfelijkheid * De zoektocht naar de achtergronden bij het oude Japans volksliedje 'Tonko Bushi' - hoe Fay Lovsky en een onbekende Japanse meneer uitkomst boden * Over correct Engels, Engelse tuinen en honden * Fragment uit 'Dichtertje'van Nescio (pseudoniem voor Jan Hendrik Frederik Grönloh) * Het korte leven van zangeres Thérèse Cals Foto's van de hoofdrolspelers uit deze aflevering verschijnen op www.facebook.com/pakhuisnostalgia http://www.pakhuisnostalgia.nl Reacties zijn welkom op pakhuis@radionostalgia.nl

Menno Bentveld (Vroege Vogels - BNNVARA) en Onno Blom (Nieuwsweekend - OmroepMax) vertellen aan de keukentafel in Leiden over hun favoriete boeken van dit moment: * Benedenwereld van Robert Macfarlane * Turks Fruit van Jan Wolkers (jubileumuitgave) * Verzameld Proza van Nescio In de NPO Radio 1 Boekenpodcast bespreken wisselende duo's van presentatoren en recensenten van NPO Radio 1 onlangs verschenen boeken die hun aanspreken.

Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris. Nescio, sed fieri sentio et excrucior. Este es un amor Qué no entiendo, te soy sincero. No inició como miedo, ni cómo estafa. Empezó como una esperanza. Siempre tuve carmín en cada inicio, Un tuerto futuro con pendientes en las ramas. A las promesas, fingia. A los fantasmas, temía. Uno en particular gobernaba. Me recuerdas al alba. Entre versos. Me haces olvidar la noche. Con cada empresa iniciada, sabía que aparecerías Al modo del Jaguar, agazapada a linderos del destino. Por las nubes de tus ojos, que han combatido tormenta junto a los míos, brindo. Y hago pedazos los signos de interrogación Mientras coloreo los de admiración. Así germinas girasol, así germinas. Tengo la certeza de tener un vacío Tan profundo Que se infiltra al tuyo. Y no es nada, más que nada lo que quiero. Tu todo junto a mi nada. Tú nada junto a mi todo. Lloremos por habernos encontrado. Lloremos está hermosa vida, en cuanto acabe esta eterna sonrisa. En el próximo episodio hablaremos del desarrollo de mercado Bueno ventajoso esto es todo por hoy. Antes de terminar sigue la conversación  ¿Ya tienes ventaja? Recuerda dejar tu comentario en tu plataforma favorita. Al darle like en ivoox y youtube y dar 5 estrellas en iTunes ayudas a otros a encontrar el podcast. Y recuerda: ¡Rífate como los grandes!" --- Send in a voice message: https://anchor.fm/ventaja/message

Značky a krabičky na ľudí = mená a pseudonymy budú témou ďalšieho Nárazníka. Načo nám sú a prečo nám nestačí jedno? Prečo je rozumné nenazvať syna Marlboro a dcéru Šeherezáda a ako si vyrobiť nových kamarátov za pomoci základnej kancelárskej výbavy? Otvorte si spolu s Walterom a Prachom 36. fľašu a pohodlne sa usaďte.

Deugdzame burgerlijkheid: als je de hele dag in de weer bent met boeken vergeet je weleens waar het leven werkelijk om gaat. Daarom werd woensdagavond 30 november tijdens de derde aflevering van Literaturfest de afwas gedaan. Ontwerper Gwendoline Pluim had speciaal voor de avond midden in de Rode Hoed een aanrecht neergezet en tijdens het bespreken van de nieuwste Dimitri Verhulst spoelden wij zelf de bierglazen af. Denk niet dat Literaturfest schroomt de broekriem aan te trekken in tijden van crisis. De gasten dit keer waren Philip Huff, Marian Donner en Literaturfest-sensei Bas Heijne. De avond begon met Philip Huff, die twee boeken van Nescio meebracht. Ernst-Jan sprak liever over de vreemde houding van Philip op zijn nieuwste auteursfoto, maar terloops kwamen ook Titaantjes en de Uitvreter ter sprake: Nescio schijnt nog steeds razend actueel te zijn en niemand aan tafel vond zichzelf een uitvreter. Nog meer moderne literatuur kwam ter sprake toen Bas Heijne op het podium verscheen om te vertellen over het in 1925 gepubliceerde The Great Gatbsy van F. Scott Fitzgerald. Er werd gesproken over Jay Gatsby, Daisy, Leonardo DiCaprio, Baz Luhrman en Zelda, Fitzgeralds vrouw die haar man zo kwelde. Of andersom. En op het hoogtepunt van de avond stond presentator Ernst-Jan Pfauth op, hief zijn handen in de hemel en wachtte tevergeefs tot de muziek aanging. Onder elke stoel bleek een gratis boek te zitten (dankzij uitgeverijen Babel & Voss, Lebowski Achievers, de Harmonie, Nijgh & Van Ditmar en LJ Veen) en dat werd aangekondigd met onze eigen versie van de Oprah Winfrey-show. Zoals zij weleens onder luid gekrijs gratis auto's uitdeelt, delen wij onder ongemakkelijk gegiechel van onze moeders gratis boeken uit. Barmhartig en betrokken, zo vinden wij zelf. Met Marian Donner spraken wij over Toergenjev, nadat we waren bijgekomen van de mededeling dat ze bij een escortbureau werkt. Vaders en zonen gaat over nihilisten. Net als de Big Lebowski dus. En over een generatie die de vorige niet meer begrijpt. Even kwam ook de baard van Tolstoj te sprake en een huilende Dostojevski. Dank voor al jullie aanwezigheid. In de Siberische novembermaand waren jullie een zonnestraal. Echt. Maandag 23 januari zijn we er weer. Aanmelden kan alvast op Facebook.

Deugdzame burgerlijkheid: als je de hele dag in de weer bent met boeken vergeet je weleens waar het leven werkelijk om gaat. Daarom werd woensdagavond 30 november tijdens de derde aflevering van Literaturfest de afwas gedaan. Ontwerper Gwendoline Pluim had speciaal voor de avond midden in de Rode Hoed een aanrecht neergezet en tijdens het bespreken van de nieuwste Dimitri Verhulst spoelden wij zelf de bierglazen af. Denk niet dat Literaturfest schroomt de broekriem aan te trekken in tijden van crisis. De gasten dit keer waren Philip Huff, Marian Donner en Literaturfest-sensei Bas Heijne. De avond begon met Philip Huff, die twee boeken van Nescio meebracht. Ernst-Jan sprak liever over de vreemde houding van Philip op zijn nieuwste auteursfoto, maar terloops kwamen ook Titaantjes en de Uitvreter ter sprake: Nescio schijnt nog steeds razend actueel te zijn en niemand aan tafel vond zichzelf een uitvreter. Nog meer moderne literatuur kwam ter sprake toen Bas Heijne op het podium verscheen om te vertellen over het in 1925 gepubliceerde The Great Gatbsy van F. Scott Fitzgerald. Er werd gesproken over Jay Gatsby, Daisy, Leonardo DiCaprio, Baz Luhrman en Zelda, Fitzgeralds vrouw die haar man zo kwelde. Of andersom. En op het hoogtepunt van de avond stond presentator Ernst-Jan Pfauth op, hief zijn handen in de hemel en wachtte tevergeefs tot de muziek aanging. Onder elke stoel bleek een gratis boek te zitten (dankzij uitgeverijen Babel & Voss, Lebowski Achievers, de Harmonie, Nijgh & Van Ditmar en LJ Veen) en dat werd aangekondigd met onze eigen versie van de Oprah Winfrey-show. Zoals zij weleens onder luid gekrijs gratis auto's uitdeelt, delen wij onder ongemakkelijk gegiechel van onze moeders gratis boeken uit. Barmhartig en betrokken, zo vinden wij zelf. Met Marian Donner spraken wij over Toergenjev, nadat we waren bijgekomen van de mededeling dat ze bij een escortbureau werkt. Vaders en zonen gaat over nihilisten. Net als de Big Lebowski dus. En over een generatie die de vorige niet meer begrijpt. Even kwam ook de baard van Tolstoj te sprake en een huilende Dostojevski. Dank voor al jullie aanwezigheid. In de Siberische novembermaand waren jullie een zonnestraal. Echt. Maandag 23 januari zijn we er weer. Aanmelden kan alvast op Facebook.

Deugdzame burgerlijkheid: als je de hele dag in de weer bent met boeken vergeet je weleens waar het leven werkelijk om gaat. Daarom werd woensdagavond 30 november tijdens de derde aflevering van Literaturfest de afwas gedaan. Ontwerper Gwendoline Pluim had speciaal voor de avond midden in de Rode Hoed een aanrecht neergezet en tijdens het bespreken van de nieuwste Dimitri Verhulst spoelden wij zelf de bierglazen af. Denk niet dat Literaturfest schroomt de broekriem aan te trekken in tijden van crisis. De gasten dit keer waren Philip Huff, Marian Donner en Literaturfest-sensei Bas Heijne. De avond begon met Philip Huff, die twee boeken van Nescio meebracht. Ernst-Jan sprak liever over de vreemde houding van Philip op zijn nieuwste auteursfoto, maar terloops kwamen ook Titaantjes en de Uitvreter ter sprake: Nescio schijnt nog steeds razend actueel te zijn en niemand aan tafel vond zichzelf een uitvreter. Nog meer moderne literatuur kwam ter sprake toen Bas Heijne op het podium verscheen om te vertellen over het in 1925 gepubliceerde The Great Gatbsy van F. Scott Fitzgerald. Er werd gesproken over Jay Gatsby, Daisy, Leonardo DiCaprio, Baz Luhrman en Zelda, Fitzgeralds vrouw die haar man zo kwelde. Of andersom. En op het hoogtepunt van de avond stond presentator Ernst-Jan Pfauth op, hief zijn handen in de hemel en wachtte tevergeefs tot de muziek aanging. Onder elke stoel bleek een gratis boek te zitten (dankzij uitgeverijen Babel & Voss, Lebowski Achievers, de Harmonie, Nijgh & Van Ditmar en LJ Veen) en dat werd aangekondigd met onze eigen versie van de Oprah Winfrey-show. Zoals zij weleens onder luid gekrijs gratis auto's uitdeelt, delen wij onder ongemakkelijk gegiechel van onze moeders gratis boeken uit. Barmhartig en betrokken, zo vinden wij zelf. Met Marian Donner spraken wij over Toergenjev, nadat we waren bijgekomen van de mededeling dat ze bij een escortbureau werkt. Vaders en zonen gaat over nihilisten. Net als de Big Lebowski dus. En over een generatie die de vorige niet meer begrijpt. Even kwam ook de baard van Tolstoj te sprake en een huilende Dostojevski. Dank voor al jullie aanwezigheid. In de Siberische novembermaand waren jullie een zonnestraal. Echt. Maandag 23 januari zijn we er weer. Aanmelden kan alvast op Facebook.

Deugdzame burgerlijkheid: als je de hele dag in de weer bent met boeken vergeet je weleens waar het leven werkelijk om gaat. Daarom werd woensdagavond 30 november tijdens de derde aflevering van Literaturfest de afwas gedaan. Ontwerper Gwendoline Pluim had speciaal voor de avond midden in de Rode Hoed een aanrecht neergezet en tijdens het bespreken van de nieuwste Dimitri Verhulst spoelden wij zelf de bierglazen af. Denk niet dat Literaturfest schroomt de broekriem aan te trekken in tijden van crisis. De gasten dit keer waren Philip Huff, Marian Donner en Literaturfest-sensei Bas Heijne. De avond begon met Philip Huff, die twee boeken van Nescio meebracht. Ernst-Jan sprak liever over de vreemde houding van Philip op zijn nieuwste auteursfoto, maar terloops kwamen ook Titaantjes en de Uitvreter ter sprake: Nescio schijnt nog steeds razend actueel te zijn en niemand aan tafel vond zichzelf een uitvreter. Nog meer moderne literatuur kwam ter sprake toen Bas Heijne op het podium verscheen om te vertellen over het in 1925 gepubliceerde The Great Gatbsy van F. Scott Fitzgerald. Er werd gesproken over Jay Gatsby, Daisy, Leonardo DiCaprio, Baz Luhrman en Zelda, Fitzgeralds vrouw die haar man zo kwelde. Of andersom. En op het hoogtepunt van de avond stond presentator Ernst-Jan Pfauth op, hief zijn handen in de hemel en wachtte tevergeefs tot de muziek aanging. Onder elke stoel bleek een gratis boek te zitten (dankzij uitgeverijen Babel & Voss, Lebowski Achievers, de Harmonie, Nijgh & Van Ditmar en LJ Veen) en dat werd aangekondigd met onze eigen versie van de Oprah Winfrey-show. Zoals zij weleens onder luid gekrijs gratis auto's uitdeelt, delen wij onder ongemakkelijk gegiechel van onze moeders gratis boeken uit. Barmhartig en betrokken, zo vinden wij zelf. Met Marian Donner spraken wij over Toergenjev, nadat we waren bijgekomen van de mededeling dat ze bij een escortbureau werkt. Vaders en zonen gaat over nihilisten. Net als de Big Lebowski dus. En over een generatie die de vorige niet meer begrijpt. Even kwam ook de baard van Tolstoj te sprake en een huilende Dostojevski. Dank voor al jullie aanwezigheid. In de Siberische novembermaand waren jullie een zonnestraal. Echt. Maandag 23 januari zijn we er weer. Aanmelden kan alvast op Facebook.

Frits Bloemink leest 'Titaantjes' van schrijver Nescio in het radioprogramma 'Lezen voor de lijst'.

Johnny van Doorn was een fenomeen met vele namen. Hij had er zich in de loop van zijn leven heel wat toebedeeld: De Nieuwe Mongool, Professor Eitje, Johnny de Bosduivel, Electric Goebbels, de Postseksuele Exhibitionist. Bekend werd de, volgens Simon Vinkenoog, 'meest moderne geluidsdichter' in 1966 onder de naam Johnny the Selfkicker en dankzij 'Poëzie in Carré', een legendarische poëzieavond die Vinkenoog had georganiseerd. De crème de la crème van de vaderlandse dichtkunst - Roalnd Holst, Claus, Reve, Mulisch - was daar verzameld. Daar bracht Johnny zijn 'oerdicht' ten gehore: een mengeling van klanken, die sterk deden denken aan het kabaal van vuurwerk en bommen. Later vertelde hij dat de bombardementen op Arnhem een diepe indruk op hem hadden genaamd. In 1986 was Johnny the Selfkicker weer Johnny van Doorn en legde zich toe op het schrijven van boeken, die in kleine kring veel bewondering oogstten. Daarin legde hij de tijdsgeest haarscherp vast. Met een zeker nuchterheid bezag hij hoe zijn imago van twintig jaar terug nog altijd bij jonge dichters en kunstenaars verder leefde. ------------------------------------------ Biografie Johnny van Doorn Johan van Doorn kwam op 12 november 1944, midden in de oorlogswinter, in het zwaarbevochten Arnhem ter wereld. Het gezin Van Doorn, naast de zuigeling Johan bestaande uit een Nederlandse vader en een Duitse moeder, was naar Beekbergen uitgeweken vanwege de Slag om Arnhem, die in volle hevigheid woedde. Volgens Johnny’s moeder kwam zijn latere tomeloze energie voort uit het nerveuze karakter dat bij meer oorlogskinderen valt te bespeuren. Hoe het ook zij, dat Johnny zich moeilijk wist aan te passen, was al snel duidelijk. Op de middelbare school was hij al beroemd en berucht om zijn ‘selfkicks’: “het voor honderd procent naar buiten brengen van waanzin, woede, neurose en frustratie.” De strikte leefregels die op de middelbare school heersten waren niet geschikt voor de jonge Van Doorn. In 1962 vertrok Van Doorn naar Amsterdam en stortte zich daar in het opkomende happening-circuit. Daar leerde hij onder andere anti-rookmagiër Robert Jasper Grootveld en collega-dichter Simon Vinkenoog kennen. Die nodigde hem in februari 1966 uit om op te treden tijdens ‘Poëzie in Carré’, waarin dichters zich voor het eerst aan het Nederlandse publiek presenteerden. De avond staat als legendarisch te boek en Johnny van Doorn, of Johnny the Selfkicker, zoals hij zich op dat moment noemde (andere bijnamen zijn Electric Goebbels, Professor Eitje en de Nieuwe Mongool), had daar een belangrijke rol in. Simon Vinkenoog kondigde hem aan als de ‘meest moderne geluidsdichter’. Zijn ‘oerdicht’, bestaande uit allerlei klanken, sissen en vocale explosies, lokte veel reacties uit van het publiek. Aanvankelijk klonk er veel gejoel vanuit de zaal, later sloeg dat om in gejuich. “Een magistrale stralende zon” en “komtocheensklaarklootzak” zijn sindsdien dichtregels die behoren tot de Nederlandse poëtische canon. Johnny the Selfkicker had zich in ieder geval een plaats in de Amsterdamse kunstenaarsscène toegeëigend. Van de benaming ‘selfkicker’ had hij een paar jaar later al genoeg en ook van de onderbrekingen van het publiek (“Silence, please, dodelijke stilte! Ik praat hier tien minuten en je hebt je bek te houden”). Hij begon met het schrijven van proza. Mijn Kleine Hersentjes (1972), De Geest Moet Waaien (1977), Gevecht tegen het Zuur (1981) en Langzame Wals (1986) zijn kronieken van een tijdsgeest. Muze was zijn vrouw Yvonne, waarmee hij in 1967 was getrouwd. Zijn werk werd vaak met dat van Nescio vergeleken, maar vond slechts in een kleine kring waardering. Te klein, waardoor hij zich halverwege de jaren tachtig genoodzaakt zag om, samen met Jules Deelder, reclame te maken voor een zoutje. In een vraaggesprek met Ivo Niehe verklaarde hij die beslissing als volgt: “Ik hoor bij de grauwe middelmaat van de literatuur. Wij hebben het moeilijk.” Voor de VPRO maakte hij met Cherry Duyns en Armando in de jaren zeventig het tv-programma Herenleed. Zijn taak in het absurdistische programma was het om als een duveltje-uit-een-doosje tevoorschijn te komen als kabouter, heraut, mollig prinsesje of lijk. Ook Oorlog en Pap, een reeks radio-uitzendingen waarin hij zijn gedichten voordroeg, maakte hij voor de VPRO. Zijn gedichten waren er niet om gelezen te worden, maar om voorgedragen te worden. Bij voorkeur door hemzelf. Op 26 januari overleed Johnny van Doorn op 46- jarige leeftijd aan kanker. --------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik heb het hier een beetje rillerig" Johnny van Doorn had zijn interviewer Peter Flik een slapeloze nacht bezorgd: Van Doorn wilde het in het eerste uur graag over het koken van een ei hebben. Flik was er niet helemaal van overtuigd of dat genoeg stof voor een uur op leverde, maar Van Doorn kwam een heel eind: “Ik kan wel wat zeggen over het koken van een ei. De dag wordt vaak begonnen door mensen met het koken van een ei. Het belangrijke van een ei vind ik dat het vers moet zijn, de versheid van een ei is heel belangrijk. Als een ei op de bodem blijft liggen als je hem onder water dompelt, is hij vers. Met een hoornen lepeltje het ei nuttigen. Geen metalen lepeltje, nee, dat kan vreselijk uitslaan, zo'n metalen ding, dat kan zwart worden, dat kan chemische verbindingen teweeg brengen, waardoor je dus vergiftigd wordt op een langzame manier.” ”Kun je het water na het koken van het ei nog gebruiken voor de thee?” “Nou, bij een scharrelei zou ik het niet doen, want daar kon nog wel eens poep aan zitten.” Eten is sowieso een grote passie van Van Doorn, al kan hij zich bedroeven over het niveau van de Nederlandse keuken: “Ik vind trouwens ook dat de huisvrouw van tegenwoordig het zichzelf makkelijk wil maken en veel te veel pakken in huis haalt uit de supermarkets en instant food, vis die niet meer vers is, een iglo-visje uit de diepvries. Er wordt in Nederland inderdaad heel slecht, bizar slecht gegeten. In Belgie heb je restaurants die uitstekend zijn. Alleen bij Dorius op de Nieuwezijdsvoorburgwal, hoewel ik daar laatst heb gegeten en de aardappelpuree kwam duidelijk uit een pakje. Studenten eten ook veel te veel eieren, en trekken veel te veel uit de muur. Ik heb lui gezien, die zijn echt overdekt met zweren en puisten. Ze zijn op die keten van automatieken, de FEBO, geabonneerd. Ik ben geen gezondheidsfreak of een gezondheidskicker, maar ik zou de mensen toch willen zeggen, maak het jezelf niet te gemakkelijk, doe ook eens iets zelf.” De sfeer van het interview slaat aan het begin van het laatste uur om als spreker Cor Galis het gesprek tot dan toe samenvat. Hij zegt (in een niet door hem geschreven samenvatting) dat Van Doorn met Jules Deelder een fascinatie deelt voor Hitler: “Ik ben even flabbergasted, want ik heb helemaal geen fascinatie voor die walgelijke vent. Ik verfoei het Derde Rijk, ik verfoei het fascisme, ik verfoei het in één adem genoemd te worden met Jules Deelder. Het ging zo goed, ik ben even onthutst. Het kan gevaarlijk worden als het op de radio komt, mensen zijn nu op. Nogmaals, ik ben een anti-fascist pur sang en ik heb vanmorgen niets gezegd wat daarmee te maken had. Peter Flik: “Goed, we laten het rusten.” De laatste minuut van het marathoninterview werd besteed aan kerstgroeten en wijze raad: " Die laatste minuut kunnen we verknoeien, wat moet er gezegd worden. We kunnen veel heil en zegen toewensen, de groeten thuis doen. Hierbij de groeten thuis. Het toilet moet bewaard worden, dat men dat weet. En niet teveel in de stad blijven hangen, ook af en toe de natuur in. Jij gaat terug naar de Ardennen, heerlijk in de bossen. Opdat de geest moge blijven waaien." ---------------------------------------------------- Peter Flik over zijn interview "Ik had me heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten" "Ja, van dat interview weet ik nog wel wat. Ik had mee heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten. Het duurde van acht tot één, maar voor het uur tussen elf en twaalf waren de vragen op. Toen zijn we maar met de hond een rondje om de VPRO-villa gaan wandelen. We hadden gewoon zenders om, dus we hebben dat uur maar een beetje lopen improviseren. Dat ging overigens prima, ik houd daar wel van." "Ik kende Johnny al behoorlijk goed. Ik maakte in die tijd een programma waarin ik met gasten een treinreis maakte en met hem had ik een treinreis naar Brussel gemaakt. Dus ik kende hem al wel, maar zijn boeken had ik nog nooit gelezen. Die heb ik ter voorbereiding op het interview gelezen. Ik vond ze prachtig en herlees ze zelfs wel eens. Zijn verhalen over Arnhem na de oorlog, prachtig. Hij kon de tijdsgeest heel mooi typeren." "In het begin van het vijfde uur las Cor Galis een samenvatting voor, niet door hemzelf geschreven, die in het verkeerde keelgat schoot van Johnny van Doorn. Er werd gezegd dat hij met Jules Deelder een fascinatie deelde voor Hitler. "Dat was complete onzin, hij had absoluut geen enkele fascinatie voor Hitler. Hij hield zich daar verre van en ik had daar ook niets mee te maken. Ik weet niet wie die samenvatting heeft geschreven, maar als ik hem tegenkom, sla ik hem op zijn bek." "Ik weet nog dat ik hem een dag voor het interview belde en dat hij zei dat hij het over het koken van een ei wilde hebben. We hebben daar een aardig gedeelte van het gesprek over gepraat. Ik was helemaal niet zenuwachtig, het ging ook heel goed. Maar na afloop heb ik wel besloten dat het ook mijn laatste marathoninterview was. Het was mijn genre niet, ik voelde me er niet prettig bij."

Johnny van Doorn was een fenomeen met vele namen. Hij had er zich in de loop van zijn leven heel wat toebedeeld: De Nieuwe Mongool, Professor Eitje, Johnny de Bosduivel, Electric Goebbels, de Postseksuele Exhibitionist. Bekend werd de, volgens Simon Vinkenoog, 'meest moderne geluidsdichter' in 1966 onder de naam Johnny the Selfkicker en dankzij 'Poëzie in Carré', een legendarische poëzieavond die Vinkenoog had georganiseerd. De crème de la crème van de vaderlandse dichtkunst - Roalnd Holst, Claus, Reve, Mulisch - was daar verzameld. Daar bracht Johnny zijn 'oerdicht' ten gehore: een mengeling van klanken, die sterk deden denken aan het kabaal van vuurwerk en bommen. Later vertelde hij dat de bombardementen op Arnhem een diepe indruk op hem hadden genaamd. In 1986 was Johnny the Selfkicker weer Johnny van Doorn en legde zich toe op het schrijven van boeken, die in kleine kring veel bewondering oogstten. Daarin legde hij de tijdsgeest haarscherp vast. Met een zeker nuchterheid bezag hij hoe zijn imago van twintig jaar terug nog altijd bij jonge dichters en kunstenaars verder leefde. ------------------------------------------ Biografie Johnny van Doorn Johan van Doorn kwam op 12 november 1944, midden in de oorlogswinter, in het zwaarbevochten Arnhem ter wereld. Het gezin Van Doorn, naast de zuigeling Johan bestaande uit een Nederlandse vader en een Duitse moeder, was naar Beekbergen uitgeweken vanwege de Slag om Arnhem, die in volle hevigheid woedde. Volgens Johnny’s moeder kwam zijn latere tomeloze energie voort uit het nerveuze karakter dat bij meer oorlogskinderen valt te bespeuren. Hoe het ook zij, dat Johnny zich moeilijk wist aan te passen, was al snel duidelijk. Op de middelbare school was hij al beroemd en berucht om zijn ‘selfkicks’: “het voor honderd procent naar buiten brengen van waanzin, woede, neurose en frustratie.” De strikte leefregels die op de middelbare school heersten waren niet geschikt voor de jonge Van Doorn. In 1962 vertrok Van Doorn naar Amsterdam en stortte zich daar in het opkomende happening-circuit. Daar leerde hij onder andere anti-rookmagiër Robert Jasper Grootveld en collega-dichter Simon Vinkenoog kennen. Die nodigde hem in februari 1966 uit om op te treden tijdens ‘Poëzie in Carré’, waarin dichters zich voor het eerst aan het Nederlandse publiek presenteerden. De avond staat als legendarisch te boek en Johnny van Doorn, of Johnny the Selfkicker, zoals hij zich op dat moment noemde (andere bijnamen zijn Electric Goebbels, Professor Eitje en de Nieuwe Mongool), had daar een belangrijke rol in. Simon Vinkenoog kondigde hem aan als de ‘meest moderne geluidsdichter’. Zijn ‘oerdicht’, bestaande uit allerlei klanken, sissen en vocale explosies, lokte veel reacties uit van het publiek. Aanvankelijk klonk er veel gejoel vanuit de zaal, later sloeg dat om in gejuich. “Een magistrale stralende zon” en “komtocheensklaarklootzak” zijn sindsdien dichtregels die behoren tot de Nederlandse poëtische canon. Johnny the Selfkicker had zich in ieder geval een plaats in de Amsterdamse kunstenaarsscène toegeëigend. Van de benaming ‘selfkicker’ had hij een paar jaar later al genoeg en ook van de onderbrekingen van het publiek (“Silence, please, dodelijke stilte! Ik praat hier tien minuten en je hebt je bek te houden”). Hij begon met het schrijven van proza. Mijn Kleine Hersentjes (1972), De Geest Moet Waaien (1977), Gevecht tegen het Zuur (1981) en Langzame Wals (1986) zijn kronieken van een tijdsgeest. Muze was zijn vrouw Yvonne, waarmee hij in 1967 was getrouwd. Zijn werk werd vaak met dat van Nescio vergeleken, maar vond slechts in een kleine kring waardering. Te klein, waardoor hij zich halverwege de jaren tachtig genoodzaakt zag om, samen met Jules Deelder, reclame te maken voor een zoutje. In een vraaggesprek met Ivo Niehe verklaarde hij die beslissing als volgt: “Ik hoor bij de grauwe middelmaat van de literatuur. Wij hebben het moeilijk.” Voor de VPRO maakte hij met Cherry Duyns en Armando in de jaren zeventig het tv-programma Herenleed. Zijn taak in het absurdistische programma was het om als een duveltje-uit-een-doosje tevoorschijn te komen als kabouter, heraut, mollig prinsesje of lijk. Ook Oorlog en Pap, een reeks radio-uitzendingen waarin hij zijn gedichten voordroeg, maakte hij voor de VPRO. Zijn gedichten waren er niet om gelezen te worden, maar om voorgedragen te worden. Bij voorkeur door hemzelf. Op 26 januari overleed Johnny van Doorn op 46- jarige leeftijd aan kanker. --------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik heb het hier een beetje rillerig" Johnny van Doorn had zijn interviewer Peter Flik een slapeloze nacht bezorgd: Van Doorn wilde het in het eerste uur graag over het koken van een ei hebben. Flik was er niet helemaal van overtuigd of dat genoeg stof voor een uur op leverde, maar Van Doorn kwam een heel eind: “Ik kan wel wat zeggen over het koken van een ei. De dag wordt vaak begonnen door mensen met het koken van een ei. Het belangrijke van een ei vind ik dat het vers moet zijn, de versheid van een ei is heel belangrijk. Als een ei op de bodem blijft liggen als je hem onder water dompelt, is hij vers. Met een hoornen lepeltje het ei nuttigen. Geen metalen lepeltje, nee, dat kan vreselijk uitslaan, zo'n metalen ding, dat kan zwart worden, dat kan chemische verbindingen teweeg brengen, waardoor je dus vergiftigd wordt op een langzame manier.” ”Kun je het water na het koken van het ei nog gebruiken voor de thee?” “Nou, bij een scharrelei zou ik het niet doen, want daar kon nog wel eens poep aan zitten.” Eten is sowieso een grote passie van Van Doorn, al kan hij zich bedroeven over het niveau van de Nederlandse keuken: “Ik vind trouwens ook dat de huisvrouw van tegenwoordig het zichzelf makkelijk wil maken en veel te veel pakken in huis haalt uit de supermarkets en instant food, vis die niet meer vers is, een iglo-visje uit de diepvries. Er wordt in Nederland inderdaad heel slecht, bizar slecht gegeten. In Belgie heb je restaurants die uitstekend zijn. Alleen bij Dorius op de Nieuwezijdsvoorburgwal, hoewel ik daar laatst heb gegeten en de aardappelpuree kwam duidelijk uit een pakje. Studenten eten ook veel te veel eieren, en trekken veel te veel uit de muur. Ik heb lui gezien, die zijn echt overdekt met zweren en puisten. Ze zijn op die keten van automatieken, de FEBO, geabonneerd. Ik ben geen gezondheidsfreak of een gezondheidskicker, maar ik zou de mensen toch willen zeggen, maak het jezelf niet te gemakkelijk, doe ook eens iets zelf.” De sfeer van het interview slaat aan het begin van het laatste uur om als spreker Cor Galis het gesprek tot dan toe samenvat. Hij zegt (in een niet door hem geschreven samenvatting) dat Van Doorn met Jules Deelder een fascinatie deelt voor Hitler: “Ik ben even flabbergasted, want ik heb helemaal geen fascinatie voor die walgelijke vent. Ik verfoei het Derde Rijk, ik verfoei het fascisme, ik verfoei het in één adem genoemd te worden met Jules Deelder. Het ging zo goed, ik ben even onthutst. Het kan gevaarlijk worden als het op de radio komt, mensen zijn nu op. Nogmaals, ik ben een anti-fascist pur sang en ik heb vanmorgen niets gezegd wat daarmee te maken had. Peter Flik: “Goed, we laten het rusten.” De laatste minuut van het marathoninterview werd besteed aan kerstgroeten en wijze raad: " Die laatste minuut kunnen we verknoeien, wat moet er gezegd worden. We kunnen veel heil en zegen toewensen, de groeten thuis doen. Hierbij de groeten thuis. Het toilet moet bewaard worden, dat men dat weet. En niet teveel in de stad blijven hangen, ook af en toe de natuur in. Jij gaat terug naar de Ardennen, heerlijk in de bossen. Opdat de geest moge blijven waaien." ---------------------------------------------------- Peter Flik over zijn interview "Ik had me heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten" "Ja, van dat interview weet ik nog wel wat. Ik had mee heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten. Het duurde van acht tot één, maar voor het uur tussen elf en twaalf waren de vragen op. Toen zijn we maar met de hond een rondje om de VPRO-villa gaan wandelen. We hadden gewoon zenders om, dus we hebben dat uur maar een beetje lopen improviseren. Dat ging overigens prima, ik houd daar wel van." "Ik kende Johnny al behoorlijk goed. Ik maakte in die tijd een programma waarin ik met gasten een treinreis maakte en met hem had ik een treinreis naar Brussel gemaakt. Dus ik kende hem al wel, maar zijn boeken had ik nog nooit gelezen. Die heb ik ter voorbereiding op het interview gelezen. Ik vond ze prachtig en herlees ze zelfs wel eens. Zijn verhalen over Arnhem na de oorlog, prachtig. Hij kon de tijdsgeest heel mooi typeren." "In het begin van het vijfde uur las Cor Galis een samenvatting voor, niet door hemzelf geschreven, die in het verkeerde keelgat schoot van Johnny van Doorn. Er werd gezegd dat hij met Jules Deelder een fascinatie deelde voor Hitler. "Dat was complete onzin, hij had absoluut geen enkele fascinatie voor Hitler. Hij hield zich daar verre van en ik had daar ook niets mee te maken. Ik weet niet wie die samenvatting heeft geschreven, maar als ik hem tegenkom, sla ik hem op zijn bek." "Ik weet nog dat ik hem een dag voor het interview belde en dat hij zei dat hij het over het koken van een ei wilde hebben. We hebben daar een aardig gedeelte van het gesprek over gepraat. Ik was helemaal niet zenuwachtig, het ging ook heel goed. Maar na afloop heb ik wel besloten dat het ook mijn laatste marathoninterview was. Het was mijn genre niet, ik voelde me er niet prettig bij."

Johnny van Doorn was een fenomeen met vele namen. Hij had er zich in de loop van zijn leven heel wat toebedeeld: De Nieuwe Mongool, Professor Eitje, Johnny de Bosduivel, Electric Goebbels, de Postseksuele Exhibitionist. Bekend werd de, volgens Simon Vinkenoog, 'meest moderne geluidsdichter' in 1966 onder de naam Johnny the Selfkicker en dankzij 'Poëzie in Carré', een legendarische poëzieavond die Vinkenoog had georganiseerd. De crème de la crème van de vaderlandse dichtkunst - Roalnd Holst, Claus, Reve, Mulisch - was daar verzameld. Daar bracht Johnny zijn 'oerdicht' ten gehore: een mengeling van klanken, die sterk deden denken aan het kabaal van vuurwerk en bommen. Later vertelde hij dat de bombardementen op Arnhem een diepe indruk op hem hadden genaamd. In 1986 was Johnny the Selfkicker weer Johnny van Doorn en legde zich toe op het schrijven van boeken, die in kleine kring veel bewondering oogstten. Daarin legde hij de tijdsgeest haarscherp vast. Met een zeker nuchterheid bezag hij hoe zijn imago van twintig jaar terug nog altijd bij jonge dichters en kunstenaars verder leefde. ------------------------------------------ Biografie Johnny van Doorn Johan van Doorn kwam op 12 november 1944, midden in de oorlogswinter, in het zwaarbevochten Arnhem ter wereld. Het gezin Van Doorn, naast de zuigeling Johan bestaande uit een Nederlandse vader en een Duitse moeder, was naar Beekbergen uitgeweken vanwege de Slag om Arnhem, die in volle hevigheid woedde. Volgens Johnny’s moeder kwam zijn latere tomeloze energie voort uit het nerveuze karakter dat bij meer oorlogskinderen valt te bespeuren. Hoe het ook zij, dat Johnny zich moeilijk wist aan te passen, was al snel duidelijk. Op de middelbare school was hij al beroemd en berucht om zijn ‘selfkicks’: “het voor honderd procent naar buiten brengen van waanzin, woede, neurose en frustratie.” De strikte leefregels die op de middelbare school heersten waren niet geschikt voor de jonge Van Doorn. In 1962 vertrok Van Doorn naar Amsterdam en stortte zich daar in het opkomende happening-circuit. Daar leerde hij onder andere anti-rookmagiër Robert Jasper Grootveld en collega-dichter Simon Vinkenoog kennen. Die nodigde hem in februari 1966 uit om op te treden tijdens ‘Poëzie in Carré’, waarin dichters zich voor het eerst aan het Nederlandse publiek presenteerden. De avond staat als legendarisch te boek en Johnny van Doorn, of Johnny the Selfkicker, zoals hij zich op dat moment noemde (andere bijnamen zijn Electric Goebbels, Professor Eitje en de Nieuwe Mongool), had daar een belangrijke rol in. Simon Vinkenoog kondigde hem aan als de ‘meest moderne geluidsdichter’. Zijn ‘oerdicht’, bestaande uit allerlei klanken, sissen en vocale explosies, lokte veel reacties uit van het publiek. Aanvankelijk klonk er veel gejoel vanuit de zaal, later sloeg dat om in gejuich. “Een magistrale stralende zon” en “komtocheensklaarklootzak” zijn sindsdien dichtregels die behoren tot de Nederlandse poëtische canon. Johnny the Selfkicker had zich in ieder geval een plaats in de Amsterdamse kunstenaarsscène toegeëigend. Van de benaming ‘selfkicker’ had hij een paar jaar later al genoeg en ook van de onderbrekingen van het publiek (“Silence, please, dodelijke stilte! Ik praat hier tien minuten en je hebt je bek te houden”). Hij begon met het schrijven van proza. Mijn Kleine Hersentjes (1972), De Geest Moet Waaien (1977), Gevecht tegen het Zuur (1981) en Langzame Wals (1986) zijn kronieken van een tijdsgeest. Muze was zijn vrouw Yvonne, waarmee hij in 1967 was getrouwd. Zijn werk werd vaak met dat van Nescio vergeleken, maar vond slechts in een kleine kring waardering. Te klein, waardoor hij zich halverwege de jaren tachtig genoodzaakt zag om, samen met Jules Deelder, reclame te maken voor een zoutje. In een vraaggesprek met Ivo Niehe verklaarde hij die beslissing als volgt: “Ik hoor bij de grauwe middelmaat van de literatuur. Wij hebben het moeilijk.” Voor de VPRO maakte hij met Cherry Duyns en Armando in de jaren zeventig het tv-programma Herenleed. Zijn taak in het absurdistische programma was het om als een duveltje-uit-een-doosje tevoorschijn te komen als kabouter, heraut, mollig prinsesje of lijk. Ook Oorlog en Pap, een reeks radio-uitzendingen waarin hij zijn gedichten voordroeg, maakte hij voor de VPRO. Zijn gedichten waren er niet om gelezen te worden, maar om voorgedragen te worden. Bij voorkeur door hemzelf. Op 26 januari overleed Johnny van Doorn op 46- jarige leeftijd aan kanker. --------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik heb het hier een beetje rillerig" Johnny van Doorn had zijn interviewer Peter Flik een slapeloze nacht bezorgd: Van Doorn wilde het in het eerste uur graag over het koken van een ei hebben. Flik was er niet helemaal van overtuigd of dat genoeg stof voor een uur op leverde, maar Van Doorn kwam een heel eind: “Ik kan wel wat zeggen over het koken van een ei. De dag wordt vaak begonnen door mensen met het koken van een ei. Het belangrijke van een ei vind ik dat het vers moet zijn, de versheid van een ei is heel belangrijk. Als een ei op de bodem blijft liggen als je hem onder water dompelt, is hij vers. Met een hoornen lepeltje het ei nuttigen. Geen metalen lepeltje, nee, dat kan vreselijk uitslaan, zo'n metalen ding, dat kan zwart worden, dat kan chemische verbindingen teweeg brengen, waardoor je dus vergiftigd wordt op een langzame manier.” ”Kun je het water na het koken van het ei nog gebruiken voor de thee?” “Nou, bij een scharrelei zou ik het niet doen, want daar kon nog wel eens poep aan zitten.” Eten is sowieso een grote passie van Van Doorn, al kan hij zich bedroeven over het niveau van de Nederlandse keuken: “Ik vind trouwens ook dat de huisvrouw van tegenwoordig het zichzelf makkelijk wil maken en veel te veel pakken in huis haalt uit de supermarkets en instant food, vis die niet meer vers is, een iglo-visje uit de diepvries. Er wordt in Nederland inderdaad heel slecht, bizar slecht gegeten. In Belgie heb je restaurants die uitstekend zijn. Alleen bij Dorius op de Nieuwezijdsvoorburgwal, hoewel ik daar laatst heb gegeten en de aardappelpuree kwam duidelijk uit een pakje. Studenten eten ook veel te veel eieren, en trekken veel te veel uit de muur. Ik heb lui gezien, die zijn echt overdekt met zweren en puisten. Ze zijn op die keten van automatieken, de FEBO, geabonneerd. Ik ben geen gezondheidsfreak of een gezondheidskicker, maar ik zou de mensen toch willen zeggen, maak het jezelf niet te gemakkelijk, doe ook eens iets zelf.” De sfeer van het interview slaat aan het begin van het laatste uur om als spreker Cor Galis het gesprek tot dan toe samenvat. Hij zegt (in een niet door hem geschreven samenvatting) dat Van Doorn met Jules Deelder een fascinatie deelt voor Hitler: “Ik ben even flabbergasted, want ik heb helemaal geen fascinatie voor die walgelijke vent. Ik verfoei het Derde Rijk, ik verfoei het fascisme, ik verfoei het in één adem genoemd te worden met Jules Deelder. Het ging zo goed, ik ben even onthutst. Het kan gevaarlijk worden als het op de radio komt, mensen zijn nu op. Nogmaals, ik ben een anti-fascist pur sang en ik heb vanmorgen niets gezegd wat daarmee te maken had. Peter Flik: “Goed, we laten het rusten.” De laatste minuut van het marathoninterview werd besteed aan kerstgroeten en wijze raad: " Die laatste minuut kunnen we verknoeien, wat moet er gezegd worden. We kunnen veel heil en zegen toewensen, de groeten thuis doen. Hierbij de groeten thuis. Het toilet moet bewaard worden, dat men dat weet. En niet teveel in de stad blijven hangen, ook af en toe de natuur in. Jij gaat terug naar de Ardennen, heerlijk in de bossen. Opdat de geest moge blijven waaien." ---------------------------------------------------- Peter Flik over zijn interview "Ik had me heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten" "Ja, van dat interview weet ik nog wel wat. Ik had mee heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten. Het duurde van acht tot één, maar voor het uur tussen elf en twaalf waren de vragen op. Toen zijn we maar met de hond een rondje om de VPRO-villa gaan wandelen. We hadden gewoon zenders om, dus we hebben dat uur maar een beetje lopen improviseren. Dat ging overigens prima, ik houd daar wel van." "Ik kende Johnny al behoorlijk goed. Ik maakte in die tijd een programma waarin ik met gasten een treinreis maakte en met hem had ik een treinreis naar Brussel gemaakt. Dus ik kende hem al wel, maar zijn boeken had ik nog nooit gelezen. Die heb ik ter voorbereiding op het interview gelezen. Ik vond ze prachtig en herlees ze zelfs wel eens. Zijn verhalen over Arnhem na de oorlog, prachtig. Hij kon de tijdsgeest heel mooi typeren." "In het begin van het vijfde uur las Cor Galis een samenvatting voor, niet door hemzelf geschreven, die in het verkeerde keelgat schoot van Johnny van Doorn. Er werd gezegd dat hij met Jules Deelder een fascinatie deelde voor Hitler. "Dat was complete onzin, hij had absoluut geen enkele fascinatie voor Hitler. Hij hield zich daar verre van en ik had daar ook niets mee te maken. Ik weet niet wie die samenvatting heeft geschreven, maar als ik hem tegenkom, sla ik hem op zijn bek." "Ik weet nog dat ik hem een dag voor het interview belde en dat hij zei dat hij het over het koken van een ei wilde hebben. We hebben daar een aardig gedeelte van het gesprek over gepraat. Ik was helemaal niet zenuwachtig, het ging ook heel goed. Maar na afloop heb ik wel besloten dat het ook mijn laatste marathoninterview was. Het was mijn genre niet, ik voelde me er niet prettig bij."

Johnny van Doorn was een fenomeen met vele namen. Hij had er zich in de loop van zijn leven heel wat toebedeeld: De Nieuwe Mongool, Professor Eitje, Johnny de Bosduivel, Electric Goebbels, de Postseksuele Exhibitionist. Bekend werd de, volgens Simon Vinkenoog, 'meest moderne geluidsdichter' in 1966 onder de naam Johnny the Selfkicker en dankzij 'Poëzie in Carré', een legendarische poëzieavond die Vinkenoog had georganiseerd. De crème de la crème van de vaderlandse dichtkunst - Roalnd Holst, Claus, Reve, Mulisch - was daar verzameld. Daar bracht Johnny zijn 'oerdicht' ten gehore: een mengeling van klanken, die sterk deden denken aan het kabaal van vuurwerk en bommen. Later vertelde hij dat de bombardementen op Arnhem een diepe indruk op hem hadden genaamd. In 1986 was Johnny the Selfkicker weer Johnny van Doorn en legde zich toe op het schrijven van boeken, die in kleine kring veel bewondering oogstten. Daarin legde hij de tijdsgeest haarscherp vast. Met een zeker nuchterheid bezag hij hoe zijn imago van twintig jaar terug nog altijd bij jonge dichters en kunstenaars verder leefde. ------------------------------------------ Biografie Johnny van Doorn Johan van Doorn kwam op 12 november 1944, midden in de oorlogswinter, in het zwaarbevochten Arnhem ter wereld. Het gezin Van Doorn, naast de zuigeling Johan bestaande uit een Nederlandse vader en een Duitse moeder, was naar Beekbergen uitgeweken vanwege de Slag om Arnhem, die in volle hevigheid woedde. Volgens Johnny’s moeder kwam zijn latere tomeloze energie voort uit het nerveuze karakter dat bij meer oorlogskinderen valt te bespeuren. Hoe het ook zij, dat Johnny zich moeilijk wist aan te passen, was al snel duidelijk. Op de middelbare school was hij al beroemd en berucht om zijn ‘selfkicks’: “het voor honderd procent naar buiten brengen van waanzin, woede, neurose en frustratie.” De strikte leefregels die op de middelbare school heersten waren niet geschikt voor de jonge Van Doorn. In 1962 vertrok Van Doorn naar Amsterdam en stortte zich daar in het opkomende happening-circuit. Daar leerde hij onder andere anti-rookmagiër Robert Jasper Grootveld en collega-dichter Simon Vinkenoog kennen. Die nodigde hem in februari 1966 uit om op te treden tijdens ‘Poëzie in Carré’, waarin dichters zich voor het eerst aan het Nederlandse publiek presenteerden. De avond staat als legendarisch te boek en Johnny van Doorn, of Johnny the Selfkicker, zoals hij zich op dat moment noemde (andere bijnamen zijn Electric Goebbels, Professor Eitje en de Nieuwe Mongool), had daar een belangrijke rol in. Simon Vinkenoog kondigde hem aan als de ‘meest moderne geluidsdichter’. Zijn ‘oerdicht’, bestaande uit allerlei klanken, sissen en vocale explosies, lokte veel reacties uit van het publiek. Aanvankelijk klonk er veel gejoel vanuit de zaal, later sloeg dat om in gejuich. “Een magistrale stralende zon” en “komtocheensklaarklootzak” zijn sindsdien dichtregels die behoren tot de Nederlandse poëtische canon. Johnny the Selfkicker had zich in ieder geval een plaats in de Amsterdamse kunstenaarsscène toegeëigend. Van de benaming ‘selfkicker’ had hij een paar jaar later al genoeg en ook van de onderbrekingen van het publiek (“Silence, please, dodelijke stilte! Ik praat hier tien minuten en je hebt je bek te houden”). Hij begon met het schrijven van proza. Mijn Kleine Hersentjes (1972), De Geest Moet Waaien (1977), Gevecht tegen het Zuur (1981) en Langzame Wals (1986) zijn kronieken van een tijdsgeest. Muze was zijn vrouw Yvonne, waarmee hij in 1967 was getrouwd. Zijn werk werd vaak met dat van Nescio vergeleken, maar vond slechts in een kleine kring waardering. Te klein, waardoor hij zich halverwege de jaren tachtig genoodzaakt zag om, samen met Jules Deelder, reclame te maken voor een zoutje. In een vraaggesprek met Ivo Niehe verklaarde hij die beslissing als volgt: “Ik hoor bij de grauwe middelmaat van de literatuur. Wij hebben het moeilijk.” Voor de VPRO maakte hij met Cherry Duyns en Armando in de jaren zeventig het tv-programma Herenleed. Zijn taak in het absurdistische programma was het om als een duveltje-uit-een-doosje tevoorschijn te komen als kabouter, heraut, mollig prinsesje of lijk. Ook Oorlog en Pap, een reeks radio-uitzendingen waarin hij zijn gedichten voordroeg, maakte hij voor de VPRO. Zijn gedichten waren er niet om gelezen te worden, maar om voorgedragen te worden. Bij voorkeur door hemzelf. Op 26 januari overleed Johnny van Doorn op 46- jarige leeftijd aan kanker. --------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik heb het hier een beetje rillerig" Johnny van Doorn had zijn interviewer Peter Flik een slapeloze nacht bezorgd: Van Doorn wilde het in het eerste uur graag over het koken van een ei hebben. Flik was er niet helemaal van overtuigd of dat genoeg stof voor een uur op leverde, maar Van Doorn kwam een heel eind: “Ik kan wel wat zeggen over het koken van een ei. De dag wordt vaak begonnen door mensen met het koken van een ei. Het belangrijke van een ei vind ik dat het vers moet zijn, de versheid van een ei is heel belangrijk. Als een ei op de bodem blijft liggen als je hem onder water dompelt, is hij vers. Met een hoornen lepeltje het ei nuttigen. Geen metalen lepeltje, nee, dat kan vreselijk uitslaan, zo'n metalen ding, dat kan zwart worden, dat kan chemische verbindingen teweeg brengen, waardoor je dus vergiftigd wordt op een langzame manier.” ”Kun je het water na het koken van het ei nog gebruiken voor de thee?” “Nou, bij een scharrelei zou ik het niet doen, want daar kon nog wel eens poep aan zitten.” Eten is sowieso een grote passie van Van Doorn, al kan hij zich bedroeven over het niveau van de Nederlandse keuken: “Ik vind trouwens ook dat de huisvrouw van tegenwoordig het zichzelf makkelijk wil maken en veel te veel pakken in huis haalt uit de supermarkets en instant food, vis die niet meer vers is, een iglo-visje uit de diepvries. Er wordt in Nederland inderdaad heel slecht, bizar slecht gegeten. In Belgie heb je restaurants die uitstekend zijn. Alleen bij Dorius op de Nieuwezijdsvoorburgwal, hoewel ik daar laatst heb gegeten en de aardappelpuree kwam duidelijk uit een pakje. Studenten eten ook veel te veel eieren, en trekken veel te veel uit de muur. Ik heb lui gezien, die zijn echt overdekt met zweren en puisten. Ze zijn op die keten van automatieken, de FEBO, geabonneerd. Ik ben geen gezondheidsfreak of een gezondheidskicker, maar ik zou de mensen toch willen zeggen, maak het jezelf niet te gemakkelijk, doe ook eens iets zelf.” De sfeer van het interview slaat aan het begin van het laatste uur om als spreker Cor Galis het gesprek tot dan toe samenvat. Hij zegt (in een niet door hem geschreven samenvatting) dat Van Doorn met Jules Deelder een fascinatie deelt voor Hitler: “Ik ben even flabbergasted, want ik heb helemaal geen fascinatie voor die walgelijke vent. Ik verfoei het Derde Rijk, ik verfoei het fascisme, ik verfoei het in één adem genoemd te worden met Jules Deelder. Het ging zo goed, ik ben even onthutst. Het kan gevaarlijk worden als het op de radio komt, mensen zijn nu op. Nogmaals, ik ben een anti-fascist pur sang en ik heb vanmorgen niets gezegd wat daarmee te maken had. Peter Flik: “Goed, we laten het rusten.” De laatste minuut van het marathoninterview werd besteed aan kerstgroeten en wijze raad: " Die laatste minuut kunnen we verknoeien, wat moet er gezegd worden. We kunnen veel heil en zegen toewensen, de groeten thuis doen. Hierbij de groeten thuis. Het toilet moet bewaard worden, dat men dat weet. En niet teveel in de stad blijven hangen, ook af en toe de natuur in. Jij gaat terug naar de Ardennen, heerlijk in de bossen. Opdat de geest moge blijven waaien." ---------------------------------------------------- Peter Flik over zijn interview "Ik had me heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten" "Ja, van dat interview weet ik nog wel wat. Ik had mee heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten. Het duurde van acht tot één, maar voor het uur tussen elf en twaalf waren de vragen op. Toen zijn we maar met de hond een rondje om de VPRO-villa gaan wandelen. We hadden gewoon zenders om, dus we hebben dat uur maar een beetje lopen improviseren. Dat ging overigens prima, ik houd daar wel van." "Ik kende Johnny al behoorlijk goed. Ik maakte in die tijd een programma waarin ik met gasten een treinreis maakte en met hem had ik een treinreis naar Brussel gemaakt. Dus ik kende hem al wel, maar zijn boeken had ik nog nooit gelezen. Die heb ik ter voorbereiding op het interview gelezen. Ik vond ze prachtig en herlees ze zelfs wel eens. Zijn verhalen over Arnhem na de oorlog, prachtig. Hij kon de tijdsgeest heel mooi typeren." "In het begin van het vijfde uur las Cor Galis een samenvatting voor, niet door hemzelf geschreven, die in het verkeerde keelgat schoot van Johnny van Doorn. Er werd gezegd dat hij met Jules Deelder een fascinatie deelde voor Hitler. "Dat was complete onzin, hij had absoluut geen enkele fascinatie voor Hitler. Hij hield zich daar verre van en ik had daar ook niets mee te maken. Ik weet niet wie die samenvatting heeft geschreven, maar als ik hem tegenkom, sla ik hem op zijn bek." "Ik weet nog dat ik hem een dag voor het interview belde en dat hij zei dat hij het over het koken van een ei wilde hebben. We hebben daar een aardig gedeelte van het gesprek over gepraat. Ik was helemaal niet zenuwachtig, het ging ook heel goed. Maar na afloop heb ik wel besloten dat het ook mijn laatste marathoninterview was. Het was mijn genre niet, ik voelde me er niet prettig bij."

Johnny van Doorn was een fenomeen met vele namen. Hij had er zich in de loop van zijn leven heel wat toebedeeld: De Nieuwe Mongool, Professor Eitje, Johnny de Bosduivel, Electric Goebbels, de Postseksuele Exhibitionist. Bekend werd de, volgens Simon Vinkenoog, 'meest moderne geluidsdichter' in 1966 onder de naam Johnny the Selfkicker en dankzij 'Poëzie in Carré', een legendarische poëzieavond die Vinkenoog had georganiseerd. De crème de la crème van de vaderlandse dichtkunst - Roalnd Holst, Claus, Reve, Mulisch - was daar verzameld. Daar bracht Johnny zijn 'oerdicht' ten gehore: een mengeling van klanken, die sterk deden denken aan het kabaal van vuurwerk en bommen. Later vertelde hij dat de bombardementen op Arnhem een diepe indruk op hem hadden genaamd. In 1986 was Johnny the Selfkicker weer Johnny van Doorn en legde zich toe op het schrijven van boeken, die in kleine kring veel bewondering oogstten. Daarin legde hij de tijdsgeest haarscherp vast. Met een zeker nuchterheid bezag hij hoe zijn imago van twintig jaar terug nog altijd bij jonge dichters en kunstenaars verder leefde. ------------------------------------------ Biografie Johnny van Doorn Johan van Doorn kwam op 12 november 1944, midden in de oorlogswinter, in het zwaarbevochten Arnhem ter wereld. Het gezin Van Doorn, naast de zuigeling Johan bestaande uit een Nederlandse vader en een Duitse moeder, was naar Beekbergen uitgeweken vanwege de Slag om Arnhem, die in volle hevigheid woedde. Volgens Johnny’s moeder kwam zijn latere tomeloze energie voort uit het nerveuze karakter dat bij meer oorlogskinderen valt te bespeuren. Hoe het ook zij, dat Johnny zich moeilijk wist aan te passen, was al snel duidelijk. Op de middelbare school was hij al beroemd en berucht om zijn ‘selfkicks’: “het voor honderd procent naar buiten brengen van waanzin, woede, neurose en frustratie.” De strikte leefregels die op de middelbare school heersten waren niet geschikt voor de jonge Van Doorn. In 1962 vertrok Van Doorn naar Amsterdam en stortte zich daar in het opkomende happening-circuit. Daar leerde hij onder andere anti-rookmagiër Robert Jasper Grootveld en collega-dichter Simon Vinkenoog kennen. Die nodigde hem in februari 1966 uit om op te treden tijdens ‘Poëzie in Carré’, waarin dichters zich voor het eerst aan het Nederlandse publiek presenteerden. De avond staat als legendarisch te boek en Johnny van Doorn, of Johnny the Selfkicker, zoals hij zich op dat moment noemde (andere bijnamen zijn Electric Goebbels, Professor Eitje en de Nieuwe Mongool), had daar een belangrijke rol in. Simon Vinkenoog kondigde hem aan als de ‘meest moderne geluidsdichter’. Zijn ‘oerdicht’, bestaande uit allerlei klanken, sissen en vocale explosies, lokte veel reacties uit van het publiek. Aanvankelijk klonk er veel gejoel vanuit de zaal, later sloeg dat om in gejuich. “Een magistrale stralende zon” en “komtocheensklaarklootzak” zijn sindsdien dichtregels die behoren tot de Nederlandse poëtische canon. Johnny the Selfkicker had zich in ieder geval een plaats in de Amsterdamse kunstenaarsscène toegeëigend. Van de benaming ‘selfkicker’ had hij een paar jaar later al genoeg en ook van de onderbrekingen van het publiek (“Silence, please, dodelijke stilte! Ik praat hier tien minuten en je hebt je bek te houden”). Hij begon met het schrijven van proza. Mijn Kleine Hersentjes (1972), De Geest Moet Waaien (1977), Gevecht tegen het Zuur (1981) en Langzame Wals (1986) zijn kronieken van een tijdsgeest. Muze was zijn vrouw Yvonne, waarmee hij in 1967 was getrouwd. Zijn werk werd vaak met dat van Nescio vergeleken, maar vond slechts in een kleine kring waardering. Te klein, waardoor hij zich halverwege de jaren tachtig genoodzaakt zag om, samen met Jules Deelder, reclame te maken voor een zoutje. In een vraaggesprek met Ivo Niehe verklaarde hij die beslissing als volgt: “Ik hoor bij de grauwe middelmaat van de literatuur. Wij hebben het moeilijk.” Voor de VPRO maakte hij met Cherry Duyns en Armando in de jaren zeventig het tv-programma Herenleed. Zijn taak in het absurdistische programma was het om als een duveltje-uit-een-doosje tevoorschijn te komen als kabouter, heraut, mollig prinsesje of lijk. Ook Oorlog en Pap, een reeks radio-uitzendingen waarin hij zijn gedichten voordroeg, maakte hij voor de VPRO. Zijn gedichten waren er niet om gelezen te worden, maar om voorgedragen te worden. Bij voorkeur door hemzelf. Op 26 januari overleed Johnny van Doorn op 46- jarige leeftijd aan kanker. --------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik heb het hier een beetje rillerig" Johnny van Doorn had zijn interviewer Peter Flik een slapeloze nacht bezorgd: Van Doorn wilde het in het eerste uur graag over het koken van een ei hebben. Flik was er niet helemaal van overtuigd of dat genoeg stof voor een uur op leverde, maar Van Doorn kwam een heel eind: “Ik kan wel wat zeggen over het koken van een ei. De dag wordt vaak begonnen door mensen met het koken van een ei. Het belangrijke van een ei vind ik dat het vers moet zijn, de versheid van een ei is heel belangrijk. Als een ei op de bodem blijft liggen als je hem onder water dompelt, is hij vers. Met een hoornen lepeltje het ei nuttigen. Geen metalen lepeltje, nee, dat kan vreselijk uitslaan, zo'n metalen ding, dat kan zwart worden, dat kan chemische verbindingen teweeg brengen, waardoor je dus vergiftigd wordt op een langzame manier.” ”Kun je het water na het koken van het ei nog gebruiken voor de thee?” “Nou, bij een scharrelei zou ik het niet doen, want daar kon nog wel eens poep aan zitten.” Eten is sowieso een grote passie van Van Doorn, al kan hij zich bedroeven over het niveau van de Nederlandse keuken: “Ik vind trouwens ook dat de huisvrouw van tegenwoordig het zichzelf makkelijk wil maken en veel te veel pakken in huis haalt uit de supermarkets en instant food, vis die niet meer vers is, een iglo-visje uit de diepvries. Er wordt in Nederland inderdaad heel slecht, bizar slecht gegeten. In Belgie heb je restaurants die uitstekend zijn. Alleen bij Dorius op de Nieuwezijdsvoorburgwal, hoewel ik daar laatst heb gegeten en de aardappelpuree kwam duidelijk uit een pakje. Studenten eten ook veel te veel eieren, en trekken veel te veel uit de muur. Ik heb lui gezien, die zijn echt overdekt met zweren en puisten. Ze zijn op die keten van automatieken, de FEBO, geabonneerd. Ik ben geen gezondheidsfreak of een gezondheidskicker, maar ik zou de mensen toch willen zeggen, maak het jezelf niet te gemakkelijk, doe ook eens iets zelf.” De sfeer van het interview slaat aan het begin van het laatste uur om als spreker Cor Galis het gesprek tot dan toe samenvat. Hij zegt (in een niet door hem geschreven samenvatting) dat Van Doorn met Jules Deelder een fascinatie deelt voor Hitler: “Ik ben even flabbergasted, want ik heb helemaal geen fascinatie voor die walgelijke vent. Ik verfoei het Derde Rijk, ik verfoei het fascisme, ik verfoei het in één adem genoemd te worden met Jules Deelder. Het ging zo goed, ik ben even onthutst. Het kan gevaarlijk worden als het op de radio komt, mensen zijn nu op. Nogmaals, ik ben een anti-fascist pur sang en ik heb vanmorgen niets gezegd wat daarmee te maken had. Peter Flik: “Goed, we laten het rusten.” De laatste minuut van het marathoninterview werd besteed aan kerstgroeten en wijze raad: " Die laatste minuut kunnen we verknoeien, wat moet er gezegd worden. We kunnen veel heil en zegen toewensen, de groeten thuis doen. Hierbij de groeten thuis. Het toilet moet bewaard worden, dat men dat weet. En niet teveel in de stad blijven hangen, ook af en toe de natuur in. Jij gaat terug naar de Ardennen, heerlijk in de bossen. Opdat de geest moge blijven waaien." ---------------------------------------------------- Peter Flik over zijn interview "Ik had me heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten" "Ja, van dat interview weet ik nog wel wat. Ik had mee heel goed voorbereid, maar was een uur vergeten. Het duurde van acht tot één, maar voor het uur tussen elf en twaalf waren de vragen op. Toen zijn we maar met de hond een rondje om de VPRO-villa gaan wandelen. We hadden gewoon zenders om, dus we hebben dat uur maar een beetje lopen improviseren. Dat ging overigens prima, ik houd daar wel van." "Ik kende Johnny al behoorlijk goed. Ik maakte in die tijd een programma waarin ik met gasten een treinreis maakte en met hem had ik een treinreis naar Brussel gemaakt. Dus ik kende hem al wel, maar zijn boeken had ik nog nooit gelezen. Die heb ik ter voorbereiding op het interview gelezen. Ik vond ze prachtig en herlees ze zelfs wel eens. Zijn verhalen over Arnhem na de oorlog, prachtig. Hij kon de tijdsgeest heel mooi typeren." "In het begin van het vijfde uur las Cor Galis een samenvatting voor, niet door hemzelf geschreven, die in het verkeerde keelgat schoot van Johnny van Doorn. Er werd gezegd dat hij met Jules Deelder een fascinatie deelde voor Hitler. "Dat was complete onzin, hij had absoluut geen enkele fascinatie voor Hitler. Hij hield zich daar verre van en ik had daar ook niets mee te maken. Ik weet niet wie die samenvatting heeft geschreven, maar als ik hem tegenkom, sla ik hem op zijn bek." "Ik weet nog dat ik hem een dag voor het interview belde en dat hij zei dat hij het over het koken van een ei wilde hebben. We hebben daar een aardig gedeelte van het gesprek over gepraat. Ik was helemaal niet zenuwachtig, het ging ook heel goed. Maar na afloop heb ik wel besloten dat het ook mijn laatste marathoninterview was. Het was mijn genre niet, ik voelde me er niet prettig bij."