Podcasts about wideo

Masz czasami wrażenie, że klient czyta brief dopiero wtedy, gdy film jest już zmontowany? W tym odcinku podcastu SUPER35 biorę na tapet projekt, który nauczył mnie więcej o „red flagach” w relacjach z klientem niż wszystkie wcześniejsze zlecenia razem wzięte — historię współpracy z urzędem, który zamienił pięć prostych filmów w maraton zmian, mailowych horrorów i nieplanowanych wydatków.Ten odcinek to konkretna, momentami brutalna lista sygnałów ostrzegawczych i narzędzi, które pozwolą Ci ochronić nerwy, budżet i terminy. Jeśli tworzysz wideo komercyjne, chcesz wiedzieć jak rozpoznawać toksycznych klientów, ustawiać proces pre-produkcji i nie wchodzić w projekty bez umowy — ten odcinek jest dla Ciebie.-----// Warsztaty: ⁠⁠⁠www.igorpodgorski.pl⁠⁠⁠// YouTube: ⁠⁠⁠⁠⁠www.youtube.com/@igor_podgorski⁠⁠⁠⁠⁠// Instagram: ⁠⁠⁠⁠⁠www.instagram.com/igor_podgorski⁠⁠⁠⁠// Współpraca: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠kontakt@igorpodgorski.pl

Jak matka zajmuje się własnym dzieckiem, to dobrze czy źle? Dla polityków niespecjalnie. Dlaczego? Bo lepiej byłoby, gdyby matka zamiast spędzać czas z własnym dzieckiem, budować więzi itd, wynajęła opiekunkę. Dlaczego? Bo wtedy wzrosło by PKB Polski. Ta sama czynność wykonywana nieodpłatnie (babcia przyjedzie zająć się dzieckiem, pomożesz koledze w lekcjach, pomalujecie pokój) nie zwiększa PKB a to jest właśnie coś, czym zawsze chwalą się politycy mówiąc o naszej gospodarce. Dlaczego? Bo nie wymyślono jeszcze nic innego. To znaczy jest wiele wskaźników, o kilku wspominam w najnowszym materiale, ale nie ma drugiego takiego, po którego ekonomiści sięgają równie chętnie.GeoEdukacja to przede wszystkim podcast geograficzny (doznalezienia na wszystkich platformach podcastowych i na kanaleYouTube), dzięki któremu łatwiej i przyjemniej nauczysz sięgeografii ze szkoły podstawowej i średniej. Lepiej przygotujesz siętakże do matury.Dlaczego?Wiedziałeś o tym, że nie ma różnic dla mózgu czy książkęsłuchasz, czy ją czytasz? Liczy się treść. A wiedziałeś o tym,że podcasty pozwalają zaoszczędzić mnóstwo czasu, bo możesz ichsłuchać (uczyć się) w trakcie spaceru, jazdy samochodem itp? Noto może wiedziałeś, że poziom utrzymania uwagi przy podcastachjest ponad dwukrotnie większy w porównaniu do oglądania filmów npna youtube? Zapewne wiesz także, że mniej niż 1/3 ludzi możnasklasyfikować jako tylko wzrokowców lub tylko słuchowców, a więcżeby uzyskać jak najlepszy rezultat należy mieszać stylezdobywania wiedzy?Jeżeli to wszystko już wiesz, to zapewne korzystasz z podcastówGeoEdukacji przy nauce geografii, a jeżeli tego nie wiedziałeś -to masz dobry powód, aby zacząć ich słuchać.Podoba Ci się ten podcast oraz fakt, że jest dostępnybezpłatnie? Postaw autorowi kawę:⁠https://www.buymeacoffee.com/geoeduka⁠Zachęcam do wspierania serwisu i podcastu GeoEdukacja:⁠https://geoedukacja.edu.pl/patronite/⁠Ucz się łatwiej geografii dzięki bezpłatnym grom lub zyskajdostęp do wszystkich podcastów poprzez sklep google play:⁠https://play.google.com/store/apps/developer?id=GeoEdukacja⁠I odwiedź w wolnej chwili profil GeoEdukacji na fb:⁠https://www.facebook.com/GeoEdukacja-100837951452989/⁠lub Instagramie:⁠https://www.instagram.com/geoedukacja/⁠a może na Tik Toku:⁠https://www.tiktok.com/@geoedukacja

Maciej Walczak opisuje możliwości Trybu Wideo dostępnego w aplikacji ChatGPT, dzięki któremu program na bieżąco opisuje otaczającą użytkownika przestrzeń oraz zawartość udostępnionego ekranu. Audycja dostępna jest również w wygenerowanej automatycznie wersji tekstowej

Przez długi czas zabierałem się do stworzenia tego wideo. Mimo że temat już poruszałem zarówno w książce jaki w innych filmach. Wideo nie jest kolarskie. Wideo jest takie jak ja wraz ze wszystkimi tego konsekwencjami. Stąd też niekiedy materiały należące do ciężkostrawnych oraz niepopularnych. Jednak nigdy nie rozwinąłem zagadnienia dotyczącego podstaw przez których zaniedbanie decydujemy się na życie w ciągłym napięciu i stresie, obniżając jakość naszego życia. Nawet bez względu na sport. Bo okazuje się, że szosa, bieganie, triathlon to kolejne pole do zagospodarowania przez nasze fobie i wieczne, podświadome ocenienie samego siebie. Tym sposobem psując sobie nawet momenty odpoczynku, albo na rowerze, które tak naprawdę również przepełnione są ciągłym napięciem. Bo najgłębiej w sercu na samym jego dnie znajduje się lęk przed byciem nielubianym. Tymczasem nie wszyscy muszą zarówno ciebie jak i mnie lubić a odkrycie tego i wdrożenie do swojej podświadomości jaki również do serca ułatwia nam codzienne funkcjonowanie i cieszenie się życiem jak i każdą chwilą z osobna. Tak, to jest wideo o mnie, o moich kompleksach i czułych punktach. Skąd to się bierze. Głównie z dzieciństwa. Na skutek naszego otoczenia, na skutek tego co wpajali nam rodzice kiedy byliśmy mali. Kim byli rówieśnicy z jakich domów pochodzili. Może jak ja byłeś(aś) pośmiewiskiem i klasowym workiem treningowym? Tak, to co opisuje to syndrom worka treningowego. Z tym się wchodzi w dorosłe życie i mknie jak po szynach. Trwale zaprogramowanym. Tą momenty które tkwią głęboko w głowie każdego z nas mimo że kiedy się wydarzyły 30 lat temu. I mija 30 lat, gdy zaczynasz to rozumieć. Jak wiele jesteś w stanie poświęcić jako dziecko by być lubianym. Chcesz należeć do nas to zapal papierosa. Rzuć szklanką z 4 piętra. By być lubianym przez rodziców musisz się dobrze uczyć. Mieć dobre oceny i gotowym na ocenianie. Jak wyglądasz? Ile ważysz? Jaki masz plecak? Co masz z matematyki? Czemu ta chemia tak słabo? Czemu tak mało zarabiasz? Czemu tak wolno? Czemu brzuch Ci wystaje? Czemu masz dwie różne skarpetki? Czemu nie poszedłeś do komunii? Czemu nie masz gry telewizyjnej w domu? Czemu masz taki krzywy nos? Czemu nie medycyna? Czemu nie poboczem? Przez lata tkwisz w schemacie jednowymiarowej oceny. Oceniasz siebie tak jak oceniano Ciebie w dzieciństwie. Językiem dziecka. Bo wciąż nim jesteś. Mimo, że masz dowód i nikt nie pyta Cie w sklepie o wiek. Szkołę zamieniłeś na pracę. Dres z WFu na trykot kolarski. Rodziców na męża, żonę, teściowego lub teścia. Oni też oceniają. Wszyscy ludzie z którymi masz do czynienia Cię oceniają. Cały Internet spogląda na Ciebie i ocenia. Dostrzegasz, że nawet gdy nie musisz wciągasz brzuch sam dla siebie. Przyzwyczajasz się do bólu przepony. Nie umiesz już jej rozluźnić. Odkrwasz, że masz wiecznie spiętą szyję od patrzenia w ziemię. Maskę masz założoną nawet będąc w samotności. Jesteś tak przyzwyczajony do tej peleryny, że przestajesz ją czuć na skórze. Ona wrosła się w Ciebie, choć początkowo była dopasowana do 140 cm wzrostu. Stąd tak ciężko jest ją zdjąć. Dlatego to tak bardzo boli, a im później zdobędziesz się na ten krok, to cierpienie będzie silniejsze. A im bardziej polaryzowane i płaskie jest spojrzenie naszego społeczeństwa tym większy masz lęk przed byciem sobą. Dzisiejszy świat przepełniony jest moim zdaniem jednowymiarowością intelektualną. Mam wrażenie że w dużej mierze w socialmedia są najbardziej adekwatnym atrybutem do wyrażenia tych zmian mentalnych. Masz jedno zdjęcie przedstawiające jedną daną sytuację i na podstawie krótkiego filmu czy jednej stopklatki jesteś oceniany. Nawet przyznam że mnie to niekiedy irytuje ,bo w ten sam sposób bardzo często konsumuje się nagłówki w portalach newsowych, wyciąga się wnioski na podstawie tytułu, wreszcie ocenia drugiego człowieka przez pryzmat fryzury, figury, samochodu jakim jeździ. Jednowymiarowość oceny jest wygodna, bo daje natychmiastową odpowiedź na trudne pytanie. WE. To Warszawiak. Tyle, że 800 000 z tych aut nigdy nie było w Warszawie. Trzeba się zastanowić dlaczego? Różowy strój = pedał. Mimo, że nie zamieniłem z nim ani słowa. Musiałbym z nim porozmawiać. Koślawy nos oznacza niepolskie pochodzenie. Choć nie przeanalizowałem jego historii. Za mały rower. A teraz? Już dokonano oceny na podstawie płaskiej fotografii bez studiowania optyki. Które koło na tym zdjęciu jest większe? A może oba są takie same? A czy jesteś pewień, że ten bezdomny jest w takiej sytuacji z własnej winy? Poznałeś jego genezę, że już wydajesz ocenę? Grubas. A może po prostu chory? Utrudnienie w ruchu. A może po prostu człowiek, tylko na innego rodzaju pojeździe. Dzisiaj w taką pogodę jeździsz na trenażerze? A może to zdjęcie jest z wczoraj? Nikogo uczciwego nie stać na taki samochód. A może to ja się za mało staram. Te smugi to jest chemia. A może po prostu nie rozumiem jak one powstają? Mam swój pogląd i atakuje nim innych. A czy sprawdziłem czy mam rację. Nie rozumiem. Więc oceniam. To jest jednowymiarowość. Kuszący skrót dla umysłów. Także dla mojego. Wyjście poza ten schemat wymaga przede wszystkim chęci, ale też posiadania szerszej perspektywy patrzenia na świat. Nie dla każdego jest to proste. Spora część ludzi ma współecześnie z tym problem, a media czy social media tylko utrwalają ten sposób konsumpcji życia. Miniatury, krzyczące nagłówki, mowa obrazkowa. Minutowe pionowe filmy. Jak najprostszy przekaz, by treści były łatwe, nie wymagały analizy i szerszego spojrzenia. Jesteśmy tak wygodni, że nie chce się nam nawet doczytać do końca. Przesunięcie palcem albo myszką jest wyczerpujące. Stąd oceniamy ludzi i świat po pierwszym zdaniu i 3 sekundach patrzenia na miniaturę. Zauważasz też, że ludzie są coraz bardziej wrogo nastawieni wobec siebie. Chcą dostrzegać jedynie negatywy. Jest czarne i białe. Jak w takiej sytuacji sprawić by wszyscy Ciebie lubili? Nie da się. Ludzie widzą Twoje 5% i tak zostanie. Możesz karać samego siebie żyjąc w ciągłym napięciu, bo ktoś źle mnie oceni. Dostrzegasz, że unikasz ludzi i sytuacje, które mogą potencjalnie narazić na osąd. Żyjesz w apatii i stopniowo się wycofujesz. Swoje niewielkie kompleksy przekształcasz w prawdziwe problemy. Tak jak ludzie z depresją wywołaną otyłością, ją zajadają. Albo tak jak swoje niepowodzenia życiowe, zapijają. Tak, bo to też sposób na ucieczkę od tego napięcia wywołanego lękiem przed byciem gorszym. Nielubianym, nieakceptowanym. Tylko sam przed sobą mogą być sobą? A teraz zadaj sobie pytanie – co z tego, że ktoś mnie nie lubi? Co z tego, że nie wpisuje się w czyjś światopogląd? To jest obcy schemat. Nie mój. Tylko, aby uwierzyć to potrzebna jest pewność siebie. Poczucie własnej wartości. Jednak samo zdanie sobie z tego sprawy już bardzo pomaga. Tak samo jak przerobienie w swojej głowie dzieciństwa. Odkrycie, że to jest schemat. Ten sam. Patrzę na świat wrażliwe jak sześciolatek. Jak dziecko, które tak samo bezkrytycznie przyjmuje ocenię innych. Ocenę, która nie musi być prawdziwa. Stąd mało mnie interesuje jak oceni mnie obcy człowiek w Internecie, który kompletnie mnie nie zna. Dzięki temu też łatwiej wyjść mi na zewnątrz i się otworzyć przed ludźmi. Choć oczywiście nie zawsze. Bo niekiedy bywam słaby i ta tarcza ochronna gdzieś niknie. Albo w skórze znajduje reszty zatopionej peleryny supermana. Ale też dałem sobie sprawę z tego, że nie każdego dnia muszę być silny. Po drugie, kto jest najbardziej skory to wydawania jednowymiarowej oceny? Zazwyczaj osoby wiodące jednowymiarowe życie. Kto próbuje zepchnąć Cie z drogi tłumacząc, że miasto obok jest ścieżka? Jak smutne życie może wieść osoba, która ma motywację do tego, by obrażać obcą osobę w Internecie? A być może to jest tak, że statystyczne 6% ludzi ma satysfakcję z zadawania cierpienia innym? Czy na pewno zależy Ci na tym, by te osoby musiały Ciebie lubić? Czy Twoje napięcie, stres jest tego warte? Czy jeśli 5% okolicznych mieszkańców mojej gminy nienawidzi mnie za to, że jeżdżę na rowerze mam rezygnować że sportu? Kim statystycznie są Ci ludzie. Czy oni muszą mnie kochać? Co jest dla mnie ważniejsze? Wizerunek czy bycie sobą i realizowanie swoich potrzeb, marzeń oraz celów. By przestać się bać należy być także nieco egoistą. Nie zawsze musisz się wpisywać w potrzeby swojego otoczenia. Z resztą jak toksyczne są próby robienia wszystkiego wbrew sobie tylko po to, by czuć się częścią społeczności do której nie do końca chcemy należeć. Jednak chcemy by nas lubili. Albo kochali. Na końcu daj się zamknąć w klatce swojego związku, by być idealną zoną, matką, ojcem, mężem. Zrezygnuj do tego że swoich pasji, przekonań, poglądów. Byle to inni byli szczęśliwy i nas kochali. Tak babciu, nienawidzę tatara, ale zjem by Ci nie było przykro, byś mnie kochała. Oczywiście kochana żono. Nie będę już chodzić z kolegami. Oczywiście mój mężu, nie będę chodzić na treningi, bo jesteś zazdrosny. Tak tato, masz rację, depresja nie istnieje, a leki uzależniają. Już odwołałam wizytę. Tylko mnie kochaj. Wiem sąsiedzie. Masz rację. Smog nie istnieje. Też czasami lubię popalić śmieciami. Masz prawo mieć swoje zdanie i być innym. Bo każdy z nas jest inny. I pamiętaj, że ogrom ludzi ma problem z akceptacją jakiejkolwiek odmienności. Nawet nie wiesz jak szeroka część społeczeństwa jest zapatrzona w swoje wewnętrzne wyobrażenia i przekonania. Jest jeden tor i masz zawsze po nim jeździć. Jest jeden kolor i masz go lubić. Bo tak jest łatwo. Łatwiej się jeździ gdy na drodze nie ma innego rodzaju pojazdów. Łatwiej gdy każdy z nas ubiera się tak jak my lubimy. Łatwiej jest jak niczyja sylwetka się nie wyróżnia. Łatwiej gdy ktoś nie wyraża innych poglądów do naszych. A czy to oznacza, że mam swoim kosztem ułatwiać komuś jednowymiarowe patrzenie? Może jednak lepiej być sobą? Wraz że swoimi zaletami i wadami. Być jakimś. Jakimś to także nielubianym przez wszystkich. Nie lubi mnie 7% moich Widzów. Można mnie krytykować za brak mięśni Za wystający brzuch. Brak wyników. Za posiadany rower. Za emocjonalność. Za odmienność. Bo jestem inny. Jak każdy, kto jest sobą.

W tym odcinku podcastu SUPER35 rozkładam na czynniki pierwsze temat, który może całkowicie odmienić Twoje podejście do pracy z klientem — czyli czym właściwie jest wartość wideo dla biznesu z perspektywy klienta.Razem z Wojtkiem Herrą, doświadczonym konsultantem i strategiem sprzedaży, rozmawiamy o tym, dlaczego samo „ładne ujęcie” to dziś za mało, jak tworzyć materiały, które rzeczywiście realizują cele marketingowe i sprzedażowe oraz czemu freelancerzy powinni myśleć jak reżyserzy, a nie tylko operatorzy. Mówimy też o lojalności klientów, skutecznej preprodukcji, dobrych briefach i… altankach z Castoramy.Jeśli chcesz wiedzieć jak klienci postrzegają Twoją pracę i co sprawia, że do Ciebie wracają — ten odcinek jest dla Ciebie.-----// Warsztaty: ⁠⁠⁠www.igorpodgorski.pl⁠⁠⁠// YouTube: ⁠⁠⁠⁠⁠www.youtube.com/@igor_podgorski⁠⁠⁠⁠⁠// Instagram: ⁠⁠⁠⁠⁠www.instagram.com/igor_podgorski⁠⁠⁠⁠// Współpraca: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠kontakt@igorpodgorski.pl

POSŁUCHAJ bez reklam WSZYSTKICH odcinków tej serii (10 tylko dla subskrybentów, ale subskrypcja tańsza od kawy 9,99, co pozwala mi rozwijać kanał)

POSŁUCHAJ bez reklam WSZYSTKICH odcinków tej serii (10 tylko dla subskrybentów, ale subskrypcja tańsza od kawy 9,99, co pozwala mi rozwijać kanał) 

POSŁUCHAJ bez reklam WSZYSTKICH odcinków tej serii (10 tylko dla subskrybentów, ale subskrypcja tańsza od kawy 9,99, co pozwala mi rozwijać kanał) 

POSŁUCHAJ bez reklam WSZYSTKICH odcinków tej serii (10 tylko dla subskrybentów, ale subskrypcja tańsza od kawy 9,99, co pozwala mi rozwijać kanał)

POSŁUCHAJ bez reklam WSZYSTKICH odcinków tej serii (10 tylko dla subskrybentów, ale subskrypcja tańsza od kawy 9,99, co pozwala mi rozwijać kanał)

W tym odcinku podcastu SUPER35 biorę na tapet jeden z najbardziej bolesnych tematów wśród freelancerów i małych domów produkcyjnych zajmujących się nagrywaniem filmów komercyjnych — brak klientów.Dlaczego mimo świetnego warsztatu filmowania nie zarabiasz? Dlaczego Twoja konkurencja ma pełny kalendarz, a Ty nie?Ten odcinek to konkretna, czasem brutalna analiza tego, co najprawdopodobniej robisz źle. Jeżeli jesteś twórcą wideo, a filmowanie to całe Twoje życie i chcesz wiedzieć jak zdobywać klientów i przestać działać po omacku — ten odcinek jest dla Ciebie.Fotoforma Record: www.akademia.fotoforma.pl/record-----// Warsztaty: ⁠⁠www.igorpodgorski.pl⁠⁠// YouTube: ⁠⁠⁠⁠www.youtube.com/@igor_podgorski⁠⁠⁠⁠// Instagram: ⁠⁠⁠⁠www.instagram.com/igor_podgorski⁠⁠⁠// Współpraca: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠kontakt@igorpodgorski.pl

Adam Strug to polski śpiewak i instrumentalista, poeta, kompozytor, zbieracz i praktyk muzyki tradycyjnej. Jest zafascynowany m.in. muzyką Bliskiego Wschodu. - Trafiłem do muzyki arabskiej w PRL. Miałem osiem lat, gdy udało mi się złapać radiofonię turecką. Kiedy usłyszałem orientalne harmonie, to zakochałem się "w momencie". Byłem w tym kompletnie osamotniony - przyznał w Dwójce.

Jaką moc kryje w sobie muzyka z gier wideo, gdy oderwiemy ją od pikseli i przeniesiemy na scenę? Czy alternatywne aranżacje klasyków z „Final Fantasy”, „Resident Evil” czy „The Last of Us” mogą opowiedzieć nowe historie? Odpowiedzi szuka seria koncertów Sounds of Gaming, która łączy emocje gier z eksperymentalnym podejściem polskiej sceny alternatywnej. W projekt zaangażowali się m.in. Wojciech Krasowski, Olga Anna Markowska i Robert Piernikowski – rozmówcy podkastu. Trasa rozpoczyna się już 7 marca w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w Warszawie. O nostalgii i muzyce rozmawia Bartek Chaciński. (00:22) Wstęp: o muzyce w grach wideo (01:48) Jakie są ulubione gry wideo gości? (03:50) Jaka była inspiracja na przygotowanie takiego wydarzenia, czego będzie można posłuchać? (10:12) Jak wyglądała praca nad materiałem? (13:20) Zderzenie świata nut i emocji (16:35) Co będzie zaskakujące dla odbiorców? (21:05) Co oznacza hasło „gra jako rozbudowany film wewnętrzny”?

Nawet jednominutowa przerwa w pracy potrafi zdziałać cuda - zmniejszyć zmęczenie, poprawić pamięć czy wydajność. Warunek: regularność. Plus fascynujący świat "zaraźliwych" zachowań: co łączy sikanie, śmiech i ziewanie? Wyjaśniamy mechanizmy neurologiczne, które sprawiają, że nieświadomie synchronizujemy się z innymi. Oto dwa naukowe newsy w ramach krótszej wersji naszego podcastu. Zapraszamy do słuchania!Wideo na 100. odcinek czyli podcast od kuchni i nasze wpadki:https://youtu.be/XUfTuezdtLYRozważcie wsparcie nas na Patronite - dzięki Waszym wpłatom będziemy mogli utrzymać cotygodniowy rytm ukazywania się nowych odcinków: https://patronite.pl/crazynaukaJeśli wolisz jednorazowo postawić nam kawę, to super. Dzięki!

Podcast CD-Action Air #94 00:00 Dzień dobry! 00:12 W co ostatnio graliśmy? 22:38

Kompozytor, reżyser dźwięku, pedagog i członek słynnego warszawskiego kolektywu muzyki nowej Hashtag ensemble. Autor kunsztownej muzyki, komponowanej między klasycznymi instrumentami, tworzonymi przez siebie obiektami dźwiękowymi i elektroniką, która wnika głęboko w widmo akustycznych dźwięków i przekształca je. Gościem Dwójki był Wojciech Błażejczyk.

- Mój tata grał w Chopin Trio, bardzo znanym zespole. Często próbowali u nas w domu, pojawiało się też dużo osób związanych z zespołem. Było więc dla mnie zupełnie naturalne, że ja też będę się sprawdzał w muzyce kameralnej - mówił w Dwójce altowiolista Michał Bryła z Meccore String Quartet.

Dramaturg adaptuje, uwspółcześnia, współtworzy spektakl - ale jego rola we współczesnym teatrze pozostaje nieoczywista. Niektórzy reżyserzy nie wyobrażają sobie pracy bez dramaturgów. Odejście od klasycznego tekstu jest cechą współczesnego teatru, określanego mianem teatru postdramatycznego. Zapraszamy do obejrzenia Debaty Dwójki! 

W tym wydaniu: o ewentualnej wizycie premiera Izraela w Polsce na obchodach 80. rocznicy wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau, o nowym święcie - Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Armii Krajowej, o gnieźnieńskich uroczystościach tysiąclecia koronacji dwóch pierwszych królów Polski oraz o historii polskiej branży gier wideo. Zapraszamy do słuchania!

Pękła magiczna bańka rynku foto. Niektórzy czują już, że czas na zmiany. Jedną z nich może być wzbogacenie oferty o umiejętności wideo. 7 powodów, dla których warto o tym pomyśleć już teraz.  Patronem podcastu jest: ⁠⁠⁠https://fotoforma.pl/⁠⁠⁠ (sklep, w którym Niezłe Aparaty kupują swoje [niezłe] aparaty). Zresztą nie tylko aparaty, Fotoforma zapewnia cały asortyment potrzebnego sprzętu dla twórców.  Uwaga: jeśli planujecie inwestycję w nowy sprzęt to koniecznie powołajcie się na Niezłe Aparaty pisząc na adres vip@fotoforma.pl (specjalna oferta dla słuchaczy podcastu)! Bardzo polecam.  Artykuł: "To nie Ai zabija fotografię" https://niezleaparaty.pl/to-nie-ai-zabija-fotografie/

Wspieraj podcast "Wyzwoleni": https://patronite.pl/Wyzwoleni Bóg, Ezoteryka i Tajemnica Życia: Dlaczego Fascynuje Nas Duchowość? Rozmawiają: Marek Gonsior i Tomasz Stawiszyński Coraz częściej zastanawiamy się nad sensem życia i naszymi duchowymi potrzebami. W tym odcinku nie będziemy poszukiwać odpowiedzi na pytanie, czy światem rządzi Bóg, karma czy układ gwiazd, ponieważ to kwestie wiary, które zasługują na szacunek. Skupimy się natomiast na tym, dlaczego coraz więcej z nas w poszukiwaniu odpowiedzi zwraca się ku duchowości, tajemnicy i ezoteryzmom. Do rozmowy na ten temat zaprosiłem Tomasza Stawiszyńskiego, filozofa, eseistę i autora książki „Powrót fatum". O czym dokładnie rozmawiamy?

Od lat uznawany jest za jednego z najbadziej czarujących artystów operowych świata. W największych salach koncertowych dzieli się swoim talentem i pasją do muzyki. Jakub Józef Orliński to wybitny kontratenor, doceniany za bogatą działalność i wiele wybitnych kreacji artystycznych. W Dwójce opowiedział o swoim dorobku i planach na kolejne miesiące.

Jest to temat, który Adamowi chodził po głowie od kilku długich miesięcy. I nie było tutaj lepszego gościa niż Tomasz Pstrągowski z podcastu Niezatapialni. Z nim analizujemy cały rok 2024 z perspektywy naszego kochanego medium oraz wszystkich dość ostrych dyskusji, które w nim się wytworzyły. Ile jeszcze znaczy to życzeniowe hasło, by nie mieszać polityki do gier wideo? Oraz kto tak naprawdę zyskuje na tym, co dzieje się w branży?(Edit: Niestety, nagraliśmy ten odcinek przed zapowiedzią "Wiedźmina IV", co słychać w jednym momencie rozmowy bardzo wyraźnie. Cóż, branża czasem zbyt prędko leci!)

- Jako dziecko podsłuchiwałam, jak mama ćwiczyła Pasję wg św. Jana. I to był dla mnie Bach - te niebywale taneczne i radosne arie. Potem często grałam z mamą, bo wtedy była jeszcze możliwość układania programów, że np. grało się całą Kantatę o kawie czy wybranych kilka arii. Musiałam się więc uczyć tych karkołomnych wyciągów fortepianowych - mówiła w Dwójce pianistka Ewa Pobłocka.

Po czterech koncertowych latach żegnamy się z cyklem "Jazz.PL". Na koniec zorganizowaliśmy "Jam.PL", czyli Finałowe Jam Session. W studiu Polskiego Radia spotkali się przyjaciele tej nietuzinkowej serii. Wystąpiło dwunastu wybitnych artystów, którzy zagrali w nietypowych konstelacjach. 

William Kentridge uchodzi za jednego z najwszechstronniejszych współczesnych artystów wizualnych. Jest rysownikiem, grafikiem, twórcą filmów animowanych, rzeźb, immersyjnych instalacji i gobelinów, a także uznanym reżyserem teatralnym i operowym. 

- Naczelny problem z technologią, który już teraz mamy jest taki, że telefon jest zabawką i zamiast dostarczać nam odpowiedzi jest pytaniem. Pytanie jakie zadajemy temu urządzeniu to: co będę dzisiaj robił? - powiedział podczas "Debaty Dwójki" dr Krzysztof Maj. Wraz z prof. Michałem Krzykawskim i Magdaleną Bigaj podzielili się wyzwaniami jakie niesie ze sobą rewolucja cyfrowa.

Ludzie Trumpa masakrują polskie mapy mentalne! Radosław Pyffel analizuje wpływ amerykańskiej polityki i działań Donalda Trumpa na Polskę oraz polską mentalność. Co kryje się za współpracą USA-Polska? Jakie są konsekwencje geopolityczne? Wideo dotyka kluczowych tematów manipulacji, wpływu mediów oraz relacji międzynarodowych. Zobacz, jak światowe wydarzenia odbijają się na Polsce i jej tożsamości. Subskrybuj, aby być na bieżąco z najnowszymi analizami geopolitycznymi! Rozdziały odcinka: 0:00 Główne tematy komentarza: absolutna masakra polskich schematów myślowych w Bukareszcie, Trump odchodzi od polityki klimatycznej, kryterium uliczne w Gruzji, Rumunia i sytuacja przed II turą wyborów prezydenckich, Indopacyfik, USA, Ukraina 4:55 Certyfikat człowieczeństwa 4.0 5:02 Podziękowania za wsparcie 7:04 Masakra polskich schematów myślowych w Bukareszcie - Kennedy i Carlson wspierają Călin Georgescu 13:52 Masakry polskich schematów myślowych ciąg dalszy 22:43 Niepokoje w Gruzji - ludzie wychodzą na ulicy 26:41 USA - Biden ułaskawia swojego syna 34:40 Ukraina i Rosja 40:00 Outro Wesprzyj moją twórczość na Patronite (będę zobowiązany): https://patronite.pl/RadoslawPyffel Lub bezpośrednio na YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC6rhJNPCTaFu41na8s0jetQ/join Dla spragnionych wiedzy o świecie pozaeuropejskim i polityce globalnej polecam unikalne seminarium: https://azjatyckiwiek.pl Zapraszam na swoją stronę: https://radoslawpyffel.pl/ Obserwuj Radosława Pyffla na: FB: https://www.facebook.com/RadekPyffel10 Twitter: https://twitter.com/radekpyffel?s=21&t=vwPv9w_5Z2piMej1xPbACQ Książka Radosława Pyffla „Biznes w Chinach” do kupienia na: https://bizneswchinach.pl

Dariusz Przybylski to uznany polski kompozytor, autor oper, utworów symfonicznych, kameralnych oraz wokalnych. Artysta od dawna specjalizuje się w tworzeniu nowej muzyki orkiestrowej, stając się w tej dziedzinie mistrzem w swoim pokoleniu. Mimo że o komponowaniu marzył od dziecka, początkowo jego muzycznym uniwersum były organy.

Znakomita flecistka, kameralistka, kuratorka i aktywistka. Ania Karpowicz wspólnie z pianistą Naruhiko Kawaguchim wykona koncert "Martwe kwiaty" poświęcony Franzowi Schubertowi. O muzykowaniu oraz grze na instrumentach historycznych, opowiedziała w audycji "Cafe Muza". 

Gościem tego specjalnego odcinka Bez dyskusji jest Paweł Olszewski, autor książki „GameOverDrive. Historie z polskiej branży gier wideo”. Przyszedł do nas opowiedzieć o swojej pracy, o pisaniu literatury branżowej, ale również o dwóch branżach: gamedevie oraz dziennikarstwie growym, obu oglądanych z przeciwnego wzgórza. Dla naszych słuchaczy przynosi dwa podpisane egzemplarze „GameOverDrive”, które możecie wygrać w konkursie – szczegóły już w samym odcinku!

Świętujemy setny odcinek "Techstorii" w postaci videocastu, z odpowiedziami na pytania nadesłane przez słuchaczki i słuchaczy. Odcinek wyjątkowy, pełen osobistych pytań, z którego dowiesz się, jak wyglądały początki "Techstorii" i jak powstają scenariusze do odcinków. Zaglądamy za kulisy ciężkiej i zarazem satysfakcjonującej dziennikarskiej pracy. Czy pomaga tu AI, a jeśli tak, to w jaki sposób? Kto jest wymarzonym gościem dla autorek podcastu? A może lista jest długa? Która największa technologiczna nadzieja zawiodła? Z czego autorki podcastu są najbardziej dumne? Czy choć raz się posprzeczały? Czy Sylwia Czubkowska i Joanna Sosnowska rozpoznawane są już po głosie? Jak wyglądają statystyki? Gościnią specjalną świątecznego odcinka i przepytującą jest Karolina Głowacka z Radia Naukowego. LINK DO VIDEOCASTU: - https://www.youtube.com/watch?v=5Q_h9F6inVc

Podejście do dzieci zmieniało się wraz ze zmianami kulturowymi społeczeństw. Nowoczesność przyniosła jasny podział na świat dzieci i dorosłych. Ma on jednak swoje wady i zalety. Jakie elementy w podejściu do dzieci powinniśmy poprawić?

Bardzo dużo pytań mam odnośnie przejścia z etatu na swoje. Skąd mam tyle czasu na rower. Moja historia to raczej lista błędów, choć z perspektywy YouTuba wyglądam na wesołego pana to sobie pakuje gatki kolarskie i jeździ na rowerze w ramach walki z nudą. Jak doszło do tego, że dzisiaj zajmuję się skarpetkami. Oto uzupełnienie filmu z moją historią do którego również odsyłam. W tym filmie będzie mniej obrazków stockowych, a montaz został uproszczony za co przepraszam.   Od najmłodszych lat miałem dwie pasje. Komunijny góral i komunijna wieża na dwie kasety. Moja pierwsza praca to było tak wyłudzanie otrzymania stażu w wieku 15 lat. Pod pretekstem wydarzenia szkolnego pisałem z błędami ortograficznymi listy do stacji radiowych z prośbą o patronat. Jedna się zgodziła. Zaprosiła mnie. Przyszedłem raz. Nie chciałem fizycznie wyjść i każdy sie pytał co to dziecko tutaj robi. Potem zaproszono mnie drugi raz. To siedziałem 11 godzin. Pierwszy raz w życiu zobaczyłem internet.  Przyszedł dyrektor i powiedział żebym wyszedł i nigdy więcej już tu nie przychodził. Musiałem się rozstać z tym wyjątkowym zapachem granatowego nowego dywanu i paniami, które tak bardzo próbowały mnie pocieszyć.  To był jeden z trzech najgorszych dni z życia Minął miesiąc. Szkolna Pedagog powiedziała że znajomy znajomego poszukuje wolontariusza do radia w Gliwicach. Ty chyba kiedyś byłeś w radiu, nie? Moją rolą była realizacja anteny. Stół mikserski, trzy odtwarzacze cd dwa komputery i łącze satelitarne z wiadomościami BBC. Miałem przychodzić w piątki wieczorem i w soboty. W rezultacie siedziałem we wtorki, środy czwartki, piątki soboty i niedziele. Rodzice zapomnieli że mają dziecko.  Przez rok, który tam byłem poza realizacją łącznie 6 h programów w tygodniu, pozostały czas poświęcałem na odkrywanie Internetu w 2003 r. Kurde, to było 21 lat temu. Oprócz tego jak juz wszyscy wyszli i nikt nie widział, miałem do dyspozycji studio nagraniowe wraz z kilkoma nieosiągalnymi wówczas licencjami na oprogramowanie do obróbki montażu produkcji dźwięku. To był początek digitalizacji dźwięku. Ówczesny komputer miał moc obliczeniowa równa jednej dziewięćdziesiątej ósmej współczesnego telefonu komórkowego ze średniej półki. Mimo to na takim sprzęcie opierały się całe rozgłośnie, systemy newsowe i zaawansowane studia produkcji dźwięku To dało mi możliwość nagrywania samego siebie. To dało mi możliwość produkcji programów czy spotów radiowych które nigdy nie zostały zlecone i wyemitowane, bo robiłem właściwie tylko dla siebie, bawiąc się w producenta, radio i prezentera. Strasznie dużo archiwów mi poginęło, albo są na płytach CD, która przestały być czytelne. To trwało do czasu aż zmieniły się w władzę w radiu. Nadgorliwy nastolatek siedzących godzinami w radiu bez potrzeby mógł drażnić i dziś ja to doskonale rozumiem. Telefonicznie dostałem wiadomość, że mam już więcej przychodzić. Poziom załamania i rozczarowania był nie do określenia, myślę że przez długi długi czas byłem najsmutniejszą uczniem w swojej klasie.  PO pierwsze mnie wyrzucono, czyli odrzucono, a po drugie rozsypały się moje marzenia. Też jako nastolatek ma się zupełnie inną percepcję świata. To był cios i wtedy Pomimo tak niewielkiej ilości lat uświadomiłem sobie jak ogromnym błędem jest zbyt duże zaangażowanie w markę, firmę która nie należy do nas w której to nie my podejmujemy decyzję. W razie konieczności nikt nie będzie miał wobec nas jakichkolwiek skrupułów. Znów rzuciłem się w książkę telefoniczną – wydzwanianie, pisanie listów w sposób paniczny i natrętny.  Pytałem przeciętnego prezentera czy być może kogoś nie szukają albo z kim można się kontaktować w celu znalezienia pracy. I wieku 15 lat udało mi się znaleźć trzecią stacje która dała się nabrać na mnie. Oczywiście, że kłamałem. Pewnie Pan dyrektor Sławomir zdawał sobie z tego sprawę. Mimo to dał mi 2 godziny programu w soboty. Tyle, że nie zgodził się, aby to było na żywo. Wszystko było wcześniej nagrywane do tak zwanej puszki po radiowemu. To był dramat.  Zamiast człowiek mówiłem czowiek zamiast jest mówiłem JES, zamiast sześć uwierz sześ.  Razem z dyrektorem w każdy piątek wieczorem nagrywaliśmy 2 kartki maszynopisu co dawało 13 minutowych wejść prezenterskich. Ich nagranie zajmowało ponad godzinę.  Każde jedno słowo, każda jedna sylaba, źle położony Akcent, zgubiona współgłoska. To był niesamowity pierdziel. W trakcie jeszcze trzeba było korygować te wszystkie koślawe zdania. Podziwiam Dyrektora za tę cierpliwość. Bo ja sam jej nie miałem do siebie. Po ponad godzinie takiej szkoły byłem totalnie przepocony. Ręce, głowa, kartki. Wszystko totalnie mokre.  W każdą sobotę musiałem wstac o 5 rano, pójść na PKS, potem na pociąg z Gliwic do Katowic, aby przed 8 być na miejscu w radiu i montowac wczorajsze nagranie. Złożenie tego było masakrą. Z 70 minut pomyłek i błędów trzeba było zrobić 12 minut perfekcyjnych wejść antenowych.  Kłamałem też odnośnie doświadczenia w produkcji dźwięku. Ja uczyłem się Vegasie, a w tym radiu była Sequioa, której nie znałem. 16 latek ma zmontować wejścia, zmiksować to z jinglami, utworami, wyedytować w 4 częściach kompletnego programu.  To co słyszycie to efekt po roku pracy w tym trybie. A to zdjęcie zrobiłem sobie sam samowyzwalaczem z pieerwszej cyfrówki kolegi, jaką w życiu widziałem na oczy.  NIkt mnie nie chwalił. Wiele osób było sceptycznych. Byłem z siebie albo niesamowicie dumny, a jak coś skopałem to chodziłem smutny aż do kolejnego piątku.  Pieniądze? Po pół roku dostałem od nowego Dyrektora 500 zł na wakacje. Kupiłem za to nad morze, gdzie zatrudniłem się jako DJ na dyskotece. Przyjechałem na miejsce z 4 płytami z muzyką pobraną z Bearshare na nielegalu. Właściciel restauracji jak mnie zobaczył to prawie zapłakał.  Jak dobiłem do 18tki, to pomyślałem, że mam już dość wstawania w soboty o 5. Zmieniłem radio, poleciałem na kasę. Dostałem pracę w tej pierwszej rozgłośni z której kiedyś dyrektor mnie wyrzucił jak miałem 15 lat. Ironia losu. Po krzywym nosie się zorientował, że to jest to samo dziecko. Za dwa programy w tygodniu dostawałem 1000 zł.  Byłem tam do matury. W trakcie egzaminów zadzwonił do mnie pan z radia z Krakowie, który miał moje CV z 2003 roku. Tak, wysłałem je z komputera w innej stacji.  Przeprowadziłem się do Krakowa. Dostałem 2000 zł na start. W zamian mam być realizatorem żywej anteny. Siedziałem za dużym stołem realizatorskim i wypuszczałem poszczególne dźwieki w odpowiedniej kolejności i czasie. Ciężko określić na jak głęboką wodę się rzuciłem. Popełniałem mnóstwo błędów. Tyle, że nie miałem prawa ich popełniać. Za każdy było się rozliczanym. Bez względu na wiek, jaki dzisiaj dzień. Jak bardzo niestemperowane ego. Mój błąd był taki, byłem niesamowicie zakochany w samym sobie, bo dostałem pracę w największej stacji w Polsce. Szybko sprowadzono mnie na ziemię. A nawet wbito metr poniżej gruntu.  Pierwsze pół roku było gehenną. Rano siedziałem na brzegu wanny i trząsłem się że strachu, że dzisiaj znów się pomylę i pójdzie to na antenę.  Po drugim warunkowym przedłużeniu umowy dostałem podwyżkę 500 zł. Łącznie 2500. TO było wtedy mnóstwo kasy. Ale za jakiś czas zadzwonił ktoś z propozycją 4300 zł. To był 2007 rok. Wtedy trochę znowu mi odwaliło. Na tamten moment taka pensja była kosmiczna. Pracowałem w tygodniu od 6 do 10. Potem przesłuchanie z Szefową i cały dzień dla siebie. Kupiłem komputer na raty. Postanowiłem zrobić własne radio internetowe..  Przez dobre 3 albo 4 lata pracowałem jako prezenter w jednym radiu a po godzinach w drugim. Ja pierdziele ile ja w tym kasy utopiłem. W 2009 roku przyszedł pierwszy reklamodawca, zamówił reklam za jakieś 700 zł i sobie zbankrutował.  Ponieważ byłem słabym prezenterem w sensie warsztatowym i merytorycznym zostałem zdegradowany. Bo tak naprawdę byłem lepszym producentem dźwięku niż kłapaczem. Tak by było pewnie dzisiaj. Z tego względu w dużym uproszczeniu zostałem przeniesiony w ramach tej samej firmy z Gdańska do Warszawy. Pensja została ta sama, jednak pracy było trochę więcej.  Po kolejnych 2 latach znowu wyszedłem z producenckiego cienia i byłem na antenie.  Potem z 4300, dano mi 4700, potem 5700 w 2011 roku. Następie znowu zdjęto mnie z anteny. Zamiast mnie wyrzucić zostałem Music programmerem. To jest gość który układa playlisty w oparciu o różne algorytmy i zmienne. Spokojnie. Ma się do tego programy, wytyczne, określone zmienne. Bo w radiu ten go gada nie decyduje o muzyce. Robi to programmer lub dyrektor muzyczny na podstawie badań. Gra się to co dobrze przechodzi w badaniach i dotyczy to niemal wszystkich duzych stacji. To był ten czas kiedy zaczęło mi się sypać zdrowie. Odpaliła mi się nerwica w formie agorafobii. Ataki paniki. Mózg zaczyna szwankować i w dowolnym momencie poza domem odpala się tak jak podczas spotkania z niedźwiedziem w lesie. Albo jak podczas spadania z 30 piętra. Tracisz kontakt z rzeczywistosią, zlewa Cie całego pot, trzęsiesz się.  Odpalało mi się to głownie w autobusie. Więc wydawałem około 1000 zł miesięcznie na taksówki. Potem, w 2009 lub 10 kupiłem skuter za 1400 zł. Oto on.  Był tak zajebisty, że założyłem bloga. Siedziałem w pracy 10-18, a po robocie i weekendy pisałem o skuterach. Potem kupiłem kamerę i w 2011 roku otworzyłem kanał na YT o skuterach nie potrafiąc montować. Wtedy też kupiłem ten mikrofon. Nawet teraz do niego mówię. On ma 13 lat i pomógł mi przy ponad 1000 filmach i podcastach w których mówię z tak zwanego offu. Do 2013 roku jednocześnie miałem etat i rozwijałem stronę o małych motorkach. Tylko dla zajęcia głowy wieczorami i weekendami. Nie było z tego kompletnie kasy. Jednak potem czasami ktoś z branży motocyklowej się odzywał czy za tysiaka nie puszczę na stronie jakiegoś banerka. To była taka ucieczka przed frustracją pracą w radiu. Jednak bałem się zwolnić z etatu. Moja miłość do niewyuczonego zawodu po prostu mnie wypaliła od środka. Na własne życzenie.  Miałem 24 lata, 9 lat doświadczenia, nikt w tym wieku nie chciał mnie awansować i co chwilę ocierałem się o zwolnienia grupowe. Przestałem się rozwijać tak szybko jak wcześniej. Byłem smutnym, wypalonym gościem, który w piątek myślał o tym, że znowu w poniedziałek do roboty.  I to takie zawieszenie trwało do 2012 roku. Po kilku latach takiej organicznej pracy nad portalem o jednośladach ktoś mnie zauważył.  Ja mam szczęście do trafiania na aniołów. Znowu trafiłem na takiego. Pierwszy dużu klient. Polska firma. Kontrakt roczny na reklamę o równowartości etatu. To wtedy zdecydowałem, że koniec z mediami.  Rzuciłem się na 100% w portal. 7 dni w tygodniu. Wideo, sesje, teksty, wyjazdy po Klientach. Z roku na rok podwajałem przychody i koszty. Potem odkupiłem inny portal o motocyklach i przekształciłem stronę o skuterach na stronę o wszystkim co ma dwa koła i silnik. Zatrudniłem pierwszego pracownika. I chwilę po tym, w 2017 przyszedł zajebisty kryzys w branży. Był grudzień i zostałem z dziesiątkami niezapłaconych faktur od których odprowadziłem już VAT i dochodówkę. Do tego jeden większych Klientów powiedział mi na tydzień przed świętami, że nie przeleje mi zaległych 60 000 zł, bo moje zlecenie nie zostało wprowadzone do systemu i już nie da rady tego opłacić z tegorocznego budżetu, bo jest zamknięty. W swoim nowym biurze w centrum Warszawy położyłem się na dywanie i po prostu ryczałem z bezsilności.  Był styczeń 2018 i jeden z długoletnich Klientów powiedział mi, że połowa wyprodukowanych przez niego materiałów wideo nie była przez niego zlecana. To była najgorsza rozmowa w moim życiu. Byłem wyzywany od kurew, oszustów. To była ta kropla, która przelała całe wiadro. Byłem w tragicznym stanie psychicznym i finansowym. Musiałem zrobić cesję leasingu na auto i wybrać tańsze. Zredukować wszystkie koszty stałe jakie tylko się da. Zwiększyć w tej małej branży jakimś cudem przychody podczas kryzysu. Siedziałem cały czas w pracy albo jeździłem po Polsce i nagrywałem z tego wideo na wygaszonym, choć wciąż dostepnym kanale. Zrobiłem go też jako ucieczka. Zauważyłem, że jak nagrywam to nie mam ataków paniki, które nawróciły. Wtedy też miałem zarąbisty epizot z hipochondią i ciągle czułem przymus chodzenia na badania krwi i po lekarzach też tracąc na to ogrom kasy. Zajmowałem ten rozgrzany do czerwoności mózg czykolwoek żeby tylko nie myśleć o problemach finansowych i zdrowiu. Po drugie te 400 zł miesięcznie z reklam na YT to też był jakiś ratunek. Łatwiej było uzbierać na podatki i koszty. To był też rok w którym kupiłem rower. Na motocykle się obraziłem przez kłopoty finansowe i ludzi na których czasem trafiałem. Potem zacząłem nagrywać wideo o rowerach. W 2016 roku uruchomiłem ten kanał mając podstawowy rower, 103 kg na wadze i 103 zł na koncie na skutek zakupu roweru i kasku. Kuźwa, a jak by zatrudnić jeszcze jedną osobę do motorków a samemu żyć z wideo o rowerach na YT. Szukałem przez dwa lata sponsorów. Robiłem fakeowe sesje dla różnych marek. Ale nikt nie chciał że mną pracować. W sumie nic dziwnego. Gruby, gupi, nadęty. Byłem znowu w zawieszeniu. Potrzebowałem znaleźć pieniądze poza branżą motocyklową do tego, aby było mnie stać na kogoś kto zastąpi mnie w mojej firmie motocyklowej. Same reklamy na YT nie wystarczą. To są grosze i nawet dzisiaj 2500 zł nie pozwoli na utrzymanie z tego siebie a tym bardziej pracownika.  Minęły dwa lata i doszedłem do wniosku, że przerobię ten kanał o rowerach z firmowego na osobisty. Po wielu rozmyslaniach powstała nazwa Prawie.PRO o której genezie już mówiłem w filmie do którego linkuję. To wideo w którym mówię o tym, że 1 marca 2020 zmienia się nazwa i jednocześnie uruchamiam swoją markę z ciuchami.  Wziąłem 10 000 zł kredytu i zleciłem produkcję kilku par czapeczek, kilka koszulek i spodenek.  I co się stało? Walnęła epidemia i wszystko zostało zamknięte.  Podsumujmy ówczesną sytuację. Mam firmę motocyklową, która ledwo wiąże koniec z końcem, jej właściela, który chce jeździć tylko na rowerze za co nikt nie chce mu płacić, 10 000 zł kredytu oraz 11 wypowiedzianych kontraktów na reklamę motocykli. ZOstało że mną dwóch klientów w motocyklówce z 13. Zero przychodów z dnia na dzień. Ubrań też nie ma, bo wszyscy pozamykani. Poziomu ówczesnego stresu zawodowego nie da się porównać do niczego innego. Gorsze może być chyba tylko spotkanie z komornikiem przy telewizorze w domu. No i wtedy znów zjawił się anioł. Anioł ma na imię Darek. Kupił w moim nowym sklepie czapkę za 60 zł. Potem przyszedł Michał, Przemek, Maciek, Agnieszka, Arek, Robert, Piotr… to są pierwsze zamówienia. Zamówienia produktów wirtualnych w ramach preorderu. Zrobiłem desperacki ruch. Uruchomiłem przedsprzedaż ciuchów, które jeszcze nie zostały uszyte. Moi widzowie uratowali mnie finansowo w trakcie totalnego zamrożenia całej gospodarki. Miałem na jedzenie, czynsz, benzynę do pracy i tę jedną pensję dla mojego pracownika, który cudem został i jest że mną do dziś zdejmując mi całe odium motocyklowych spraw. Pisałem wnioski do US, ZUS, do leasingu, właściela biurowca, banku, aby zamrozić wszystkie największe koszty stałe. Jeśli sa problemy to spróbuj sie dogadać nim będzie gorzej. Wszyscy zgodzili się na rozkładanie zobowiązań na raty. Wpadało 60, 100, 300 zł, czasem nawet 1000 tysiąc w okresie największej niepewności. To było tak ujmujące, że po prostu w pracy płakałem że szczęścia, ale też to był taki katalizator tego ogromnego stresu. W końcu sprzedaż była tak dobra, że mogłem zatrudnić w portalu motocyklowym jeszcze jedna osobę. Dzieki temu ja mogłem sie skupić tylko na jednym. Pakowaniu paczek, pisaniu dedykacji, nagrywaniu filmów o rowerach.  Wróciłem wtedy też na dwa lata do radia na 2 goddziny w soboty, bo zacząłem tęsknić za anteną. Jednak nie zrobiłem tego dla pieniądzy. Ciezko to opisać, ale osoby z radia  tak mają. To jest jakiś nałóg który nigdy z człowieka nie wychodzi.  Przez 21 lat pracy nauczyłem się zwolnić. Nauczyłem się być dokładnym. Nauczyłem się tego, że najwazniejsze jest zdrowie. Fizyczne i psychczne. Nie jest istotne jaki jest to zawód. Nie musze być panem z radia. Nie muszę chodzić po ulicy z podniesiona brodą. Nie muszę dużo zarabiać. Nie musze nikomu nic udowadniać. Mogę sortowac śmieci, kopać rowy, pielęgnować trawniki i tak samo mogę w 100% poświęcach się Widzom. Moge prowadzić sklep interneowy, rozwijać go, ale powoli. Granicą jest mój czas. Bo robię wszystko sam i chcę, aby tak zostało. Jem sobie malutką łyżeczką, przykładam się do każdego jednego zamówienia. Dlatego sprzedaję tylko przez internet, nie chcę rozwijać się wchodząc do sklepów stacjonarnych, produkować zbyt dużo wariantó, wchodzić w zbyt wiele segmentów kolarstwa. Boję się zbyt gwałtownych ruchów. Boję się tanich produktów, bo ich sprzedaje się więcej, ale dużo też reklamacji i zwrotów.  Wszystko po to, żeby nie przepalić siebie. Ograniczać czynniki stresujące. Zmniejszać zamieszanie. Mieć czas na rower. Teraz pracuję średnio po 9 godzin na dobę. 30-40 minut odpisuję na wiadomość i pytania Widzów. Czasami z łóżka lub z wanny. W biurze 5 godzin, przerwa 2 godziny na wyjście na rower (albo trenażer, który mam pracy), a po rowerze praca 2-5 godzin. Druga partia mniej priorytetowych rzeczy do których nie jest konieczny świeży mózg.  Czyli na przykład szukanie ujęc do nowego wideo, liczenie przyjmowanie rzeczy na magazyn.  To czego bardzo potrzebuję to rutyna i harmonogram. Ułożone, poukładane wszystko. Po to, aby być maksymalnie wydajnym i efektywnym czasowo. Po co? Po to, by mieć mieć czas na swoje życie unikając wiecznego szukania, albo  robić ręcznie rzeczy, które może za nas zrobić Excel, skaner kodów, czy fabryka automatycznych kartonów z wbudowanym klejem. Aby praca nie była wszystkim co masz musisz wykonywać swoją pracę efektywnie fizycznie i efektywnie finansowo. Łatwo się mówi. A sam się z tego śmieję w listopadzie, styczniu i lutym.    Chcę unikać presji, ryzyka, pośpiechu. Choć to oczywiście nie zawsze się udaje, jednak doświadczenia pomagają unikać i wyprzedzać zagrożenia. Dlatego tak ważne jest, aby cały czas się rozwijać, doskonalić, nabywać nowe umiejętności. Szqnuję to co mam i nie potrzebuję nic poza niwelowaniem spadków po sezonie, ale na wpływ na to mam ograniczony. Za to mam na jakość tego co i jak sprzedaję.  W prowadzeniu własnej firmy najważniejsze jest to żeby mieć radość z tego co robimy. Bez szczerej pasji, prawdziwego zaangażowania ciężko moim zdaniem o sukces. To tak samo jak z wybieraniem studiów przez rodziców wbrew dzieciom, unieszczęśliwiając je na pół życia. Odkryłem także, istotę konsekwencji. Też jak w sporcie. Codziennie jeden krok. Po kropelce. Pomału, ale konsekwentnie. Nie ma dróg na skróty. Próbowałem. Zawsze trzeba było zawrócić i się powściekać, że nadłożyłem mnóstwo drogi po to, żeby znowu wrócić na drogę główną. Niestety trzeba ruszyć dupę,  ciężko zapierdalać, zrezygnować niekiedy z weekendów, urlopów, albo nie wiedzieć jak wygląda Twój dom o zachodzie słońca. Pomimo szczęścia nie ma nic za darmo. To co wydaje się za darmo jest na wysoki procent. Zawsze. Czy w biznesie trzeba mieć szczęście? Tak, jak u mnie, potrzeba zbiegów okoliczności i szczęścia. Jednak jeśli nie próbujesz i stoisz to nie prowokujesz tego szczęścia. Tak samo gdy nie wyjdziesz z domu to nie spotkasz anioła na swojej drodze.  Kolejna rzecz to ład i porządek. Jedna sroka za ogon. Jedna branża, za to na 100%. Do tego porządek w papierach, ale też fizyczny w miejscu gdzie pracujesz. Z tego względu w piątki po tygodniu sprzątam na poniedziałek z radością, że tu wrócę i będę mógł dalej prowadzić własną firmę. I wreszcie każdy biznes można zabić zatracając szacunek i pokora do drugiego człowieka, który płaci nam za swoją pracę. Tutaj obie strony muszą być szczęśliwe. Producent i Klient. Zleceniodawca i Wykonawca.  A wiesz co jest najfajniejsze? To gdy ktoś spoza branży pyta mnie czym się zajmuję to odpowiadam zgodnie z prawdą i szczerym uśmiechem – pracuje na magazynie, pakuję paczki i nie zamieniłbym tej pracy na żadną inną.

- Grałem w Kaliszu koncert, na który przyjechała wycieczka ze szkoły muzycznej w Turku. Jeden z uczniów podszedł do mnie po występie i nieśmiało zapytał o moje muzyczne credo. Odpowiedziałem mu z największą szczerością: grać lepiej od siebie samego z wczoraj - mówił w Dwójce Krzysztof Jakowicz, wybitny skrzypek.

Wykład prof. Anety Brzezickiej w ramach Kawiarni Naukowej 1a w Wawerskim Centrum Kultury [3 października 2024 r.] https://wszechnica.org.pl/wyklad/potencjal-gier-wideo-w-usprawnianiu-umyslu/ Wykład prof. Anety Brzezickiej, psycholog specjalizującej się w badaniach nad neuroplastycznością i funkcjami poznawczymi. Tematem spotkania będzie rola mózgu i mikrobioty jelitowej w procesach poznawczych, takich jak pamięć robocza. Doktor Aneta Brzezicka - Psycholog. Zajmuje się badaniem szeroko rozumianych zmian neuroplastycznych w populacjach osób wystawionych na działanie zmiennych modyfikujących zachowanie bądź ważne funkcje poznawcze (przede wszystkim pamięć roboczą). Kieruje Centrum Badań Neuropoznawczych, w którym prowadzi m.in. badania nad interakcjami między mózgiem, mikrobiotą jelitową i funkcjonowaniem poznawczym. Stara się zrozumieć elektrofizjologiczne podłoże zjawisk pamięciowych, analizując dane pochodzące z rejestracji wewnątrzczaszkowych u pacjentów wykonujących zadania angażujące pamięć krótkotrwałą i roboczą. Członek European Dana Alliance for the Brain (EDAB). Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej i Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej. Dwukrotna laureatka programu luventus Plus MNiSW dla wybitnych młodych naukowców. Autorka wielu artykułów w prestiżowych czasopismach naukowych, takich jak: „Journal of Cognitive Neuroscience”, „Frontiers in Psychology”, „Cognition and Emotion”. Pracuje w Laboratory of Systems Neuroscience, którym kieruje dr Ueli Rutishauser, w Cedars-Sinai Medical Center w Los Angeles. Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia na temat skuteczności różnych form oddziaływania na funkcje poznawcze, oscylacji mózgowych oraz seminaria poświęcone treningom poznawczym." - tekst źródłowy - https://swps.pl/aneta-brzezicka Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww Przez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody. 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk Jeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz! 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #mózg #neuroplastyczność #psychologia #gry #umysł #kawiarnianaukowa #nauka

Ten materiał to zbogacona w wideo i odświeżona wersja odcinka nr 76 opublikowanego w styczniu 2020 roku Ion Rimaru po raz pierwszy uderzył w roku 1970. Przez ponad rok przemierzał obskurne ulice rumuńskiej stolicy. Nazwano go „Wampirem z Bukaresztu”. Na swoje ofiary wybierał samotne, młode i atrakcyjne kobiety. Atakował je tym, co akurat miał pod ręką. Młotkiem, siekierą, toporem, metalowym prętem lub nożem. Zawsze podczas złej pogody. I zawsze w nocy. Jego zbrodnie wstrząsnęły całym krajem, a w jego schwytanie zaangażował się nawet owiany złą sławą rumuński dyktator.

Muzeum Zabawek i Zabawy w Kielcach łączy pokolenia. Młodsi mogą odkryć pierwowzory dzisiejszych konsol i komputerów, starsi – przenieść się do lat młodości, zagrać w kultowe gry i ocenić, jak bardzo zmienił się świat gier komputerowych.… Czytaj dalej Artykuł Podróż w czasie, czyli „Oldskulowe gry wideo” pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Pastor Paweł Chojecki, redaktor naczelny Telewizji Idź Pod Prąd, podczas chrześcijańskiego festiwalu XCamp w Czechach. Wideo dzięki uprzejmości kanału www.youtube.com/@XcamPtv

W 2009 roku w amerykańskiej Wirginii zaginęła 20-letnia studentka Morgan Harrington. Śledczy powiązali jej sprawę z napaścią, do której doszło kilka lat wcześniej w tym samym stanie. Choć w obu przypadkach zgromadzono DNA sprawcy, wciąż pozostawał on nieuchwytny. Szansa na jego złapanie pojawiła się kilka lat później, kiedy ponownie zaatakował.

Zapraszamy do posłuchania i obejrzenia wyjątkowego nagrania odcinka powieści radiowej "Matysiakowie". Wydarzenie, na żywo, z udziałem publiczności, odbyło się w sopockim Teatrze Atelier w ramach Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry".

Były symbolem nowoczesności i postępu, a także oknem na niedostępną kulturę Zachodu. Popularność kaset VHS zbiegła się w czasie z przemianami społeczno-politycznymi w Polsce. Opowieść o „świecie wideo” to także opowieść o okresie transformacji.… Czytaj dalej Artykuł Wideoświat. Powrót do kaset VHS pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Wydanie specjalne jubileuszowe. Odcinek wyjątkowy, bo postanowiłem przedstawić genezę podcastingu o grach wideo w Polsce od najwcześniejszych lat. Słuchający Fantasmagierii na youtubie zauważyli, że oko cieszy nie tylko okładka, ale i gadająca głowa. Pomysł na ten odcinek kiełkował od pewnego czasu. Zdecydowałem, że podzielę nagranie na kilka segmentów, przedstawię historię podcastów o grach w Polsce, [...]

Zapisz się na newsletter, aby kupić bilet w trzeciej puli. http://kryminalny.com/

W listopadzie 1989 roku Mandy Stavik wyszła z domu pobiegać. Zabrała ze sobą swojego psa oraz walkmana, na którym słuchała ulubionych piosenek. Zwierzę powróciło po kilku godzinach przestraszone i bez swojej opiekunki. Matka 18-latki zgłosiła jej zaginięcie. Rodzina mieszkała w spokojnej okolicy, w której nigdy nic złego się nie działo. Jednak w tym przypadku wszystko wskazywało na to, że doszło do porwania. Czy tak było naprawdę? Co stało się z Mandy?

W elektroniczne gry wideo na świecie gra ponad pół miliarda ludzi. To jedna z najszybciej rozwijających się form rozrywki, z którą związane są duże pieniądze. Równolegle do gier używanych rekreacyjnie organizowane są turnieje i mecze, w których ścierają się profesjonalni gracze. To oni tworzą e-sport. To rywalizacja, dla której areną są gry wideo. Zawodnicy z Korei, Japonii, Chin czy z Europy poddawani są tu rygorom i wysiłkowi, które w dużym stopniu przypominają realia znane sportowcom tradycyjnym. Czy w przyszłości e-sport stanie się nową dyscypliną olimpijską? Ten odcinek, podobnie jak większość innych odcinków Brzmienia Świata, zawiera dodatkową treść, która jest niespodzianką dla słuchaczy. Jeśli wolisz ją pominąć, przejdź do rozmowy głównej. 00:00:00 Powitanie 00:00:28 Wstęp 00:21:48 Rozmowa 01:40:00 Podziękowania --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/brzmienieswiata/message

Jak zrealizować dobrą transmisję online? Co w ogóle oznacza dobra transmisja i dla jakich biznesów ma sens robienie webinarów czy sprzedaż live? Czy sprzedaż podczas live w Polsce ma w ogóle rację bytu? Dlaczego dodanie tłumacza języka migowego do webinaru lub innego rodzaju wideo online ma duży potencjał biznesowy? O tym i nie tylko o tym rozmawiam z Marcinem Jędrzejczakiem z Emisje.online, firmy która nie tylko zajmuje się realizacją wysokiej jakości transmisji online, również z wydarzeń stacjonarnych, ale i doradza i szkoli z tej tematyki. Przeczytaj transkrypcję odcinka naszej rozmowy Jeśli uznasz, że odcinek może być przydatny komuś z twojego otoczenia to śmiało ślij link do niego, niech dobra wiedza niesie się w świat.   Podczas naszej rozmowy o wideo w biznesie i transmisjach online poruszamy takie zagadnienia jak: 1. Co rozumieć przez transmisje online? 2. Czy takie dłuższe formaty jak webinar czy live wciąż się sprawdzają w erze krótkich formatów na kształt Tik Toka? 3. Skąd wiedzieć czy taka transmisja online sprawdzi się w moim biznesie? I którą opcję wybrać? 4. Jak znaleźć balans pomiędzy merytoryką a sprzedażą podczas prezentacji lub webinaru? 5. Kiedy sprzedawać, lepiej pod koniec webinaru czy w środku? 6. Ile powinien trwać webinar lub nagranie […]

Dlaczego postanowiłem zrezygnować z nagrywania podcastu również w formie wideo? Co chcę osiągnąć dzięki takiej zmianie? Jakie zalety mają treści audio i jakie mogą być trudności z przygotowaniem contentu wideo? Czym się różni dywersyfikacja przychodów od rozpraszania? Odpowiedzi w tym odcinku podcastu.Pełny opis odcinka MWF 444: https://l.malawielkafirma.pl/p-444Posłuchaj też:361: Jak absolutnie każdy może tworzyć wideo do internetu https://l.malawielkafirma.pl/p-361409: OKR, czyli rób to, co trzeba, a nie pracuj od rana do wieczora | Natalia Dołżycka https://l.malawielkafirma.pl/p-409423: Dlaczego nie chcę już być twórcą internetowym https://l.malawielkafirma.pl/p-423Bądźmy w kontakcie:Newsletter: https://l.soloprzedsiebiorca.pl/p-444YouTube: https://l.malawielkafirma.pl/p-youtube

Gdy na początku sierpnia 1934 roku w spalonej walizce odnaleziono poćwiartowane zwłoki – zwykły z pozoru pożar sterty zboża w niewielkiej wsi pod Gnieznem stał się początkiem jednej z najgłośniejszych spraw kryminalnych przedwojennego Poznania. Sprawca do zabójstwa przyznał się sam, ale przekonywał, że swoją żonę zabił zupełnie niechcący. Jednak śledczy byli przekonani, że w rzeczywistości był on od dawna poszukiwanym seryjnym zabójcą bogatych kobiet. Iza wszelką cenę próbowali odnaleźć jakiekolwiek dowody jego winy.