Podcasts about lubi

El reportaje habla del libro 'Los presos que construyeron la Academia de Toledo,con ese olor a guerra detrás' de Enrique Sánchez Lubián, identifica a más de 2.800 presos franquistas que para redimir sus condenas construyeron la Academia de Infanteria de Toledo. Se incluyen testimonios de algunos familiares de los penados que asistieron a la presentación.Escuchar audio

Czy jeszcze mi wolno ryzykować?Przekonajmy się!Cześć! Mam na imię Andrzej. Lubię nazywać emocje. Tworzę piosenki, historie, scenariusze, książki. Z jedną premierą fabularną audio debiutowałem na TOP3 Podcasty Spotify Polska. Oprócz tego jestem psychologiem biznesu szukającym sposobów na lepsze dbanie o siebie i innych w późnym kapitalizmie. Stworzyłem koncepcję osoby wysokosprawczej. Cztery razy zaproszono mnie na TEDx.---Wszystkie linki znajdziesz tutaj: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://andrzejtucholski.pl/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠

Tym razem rozmawiam z Moniką Pastuszko – autorką książki „Matka Polka, sika w krzakach”, aktywistką i mamą, która pokazuje, jak wygląda miasto z perspektywy rodzica.W odcinku poruszamy m.in.:

Czy czuję, że to wszystko za późno?Przekonajmy się!Cześć! Mam na imię Andrzej. Lubię nazywać emocje. Tworzę piosenki, historie, scenariusze, książki. Z jedną premierą fabularną audio debiutowałem na TOP3 Podcasty Spotify Polska. Oprócz tego jestem psychologiem biznesu szukającym sposobów na lepsze dbanie o siebie i innych w późnym kapitalizmie. Stworzyłem koncepcję osoby wysokosprawczej. Cztery razy zaproszono mnie na TEDx.---Wszystkie linki znajdziesz tutaj: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://andrzejtucholski.pl/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠

Przez długi czas zabierałem się do stworzenia tego wideo. Mimo że temat już poruszałem zarówno w książce jaki w innych filmach. Wideo nie jest kolarskie. Wideo jest takie jak ja wraz ze wszystkimi tego konsekwencjami. Stąd też niekiedy materiały należące do ciężkostrawnych oraz niepopularnych. Jednak nigdy nie rozwinąłem zagadnienia dotyczącego podstaw przez których zaniedbanie decydujemy się na życie w ciągłym napięciu i stresie, obniżając jakość naszego życia. Nawet bez względu na sport. Bo okazuje się, że szosa, bieganie, triathlon to kolejne pole do zagospodarowania przez nasze fobie i wieczne, podświadome ocenienie samego siebie. Tym sposobem psując sobie nawet momenty odpoczynku, albo na rowerze, które tak naprawdę również przepełnione są ciągłym napięciem. Bo najgłębiej w sercu na samym jego dnie znajduje się lęk przed byciem nielubianym. Tymczasem nie wszyscy muszą zarówno ciebie jak i mnie lubić a odkrycie tego i wdrożenie do swojej podświadomości jaki również do serca ułatwia nam codzienne funkcjonowanie i cieszenie się życiem jak i każdą chwilą z osobna. Tak, to jest wideo o mnie, o moich kompleksach i czułych punktach. Skąd to się bierze. Głównie z dzieciństwa. Na skutek naszego otoczenia, na skutek tego co wpajali nam rodzice kiedy byliśmy mali. Kim byli rówieśnicy z jakich domów pochodzili. Może jak ja byłeś(aś) pośmiewiskiem i klasowym workiem treningowym? Tak, to co opisuje to syndrom worka treningowego. Z tym się wchodzi w dorosłe życie i mknie jak po szynach. Trwale zaprogramowanym. Tą momenty które tkwią głęboko w głowie każdego z nas mimo że kiedy się wydarzyły 30 lat temu. I mija 30 lat, gdy zaczynasz to rozumieć. Jak wiele jesteś w stanie poświęcić jako dziecko by być lubianym. Chcesz należeć do nas to zapal papierosa. Rzuć szklanką z 4 piętra. By być lubianym przez rodziców musisz się dobrze uczyć. Mieć dobre oceny i gotowym na ocenianie. Jak wyglądasz? Ile ważysz? Jaki masz plecak? Co masz z matematyki? Czemu ta chemia tak słabo? Czemu tak mało zarabiasz? Czemu tak wolno? Czemu brzuch Ci wystaje? Czemu masz dwie różne skarpetki? Czemu nie poszedłeś do komunii? Czemu nie masz gry telewizyjnej w domu? Czemu masz taki krzywy nos? Czemu nie medycyna? Czemu nie poboczem? Przez lata tkwisz w schemacie jednowymiarowej oceny. Oceniasz siebie tak jak oceniano Ciebie w dzieciństwie. Językiem dziecka. Bo wciąż nim jesteś. Mimo, że masz dowód i nikt nie pyta Cie w sklepie o wiek. Szkołę zamieniłeś na pracę. Dres z WFu na trykot kolarski. Rodziców na męża, żonę, teściowego lub teścia. Oni też oceniają. Wszyscy ludzie z którymi masz do czynienia Cię oceniają. Cały Internet spogląda na Ciebie i ocenia. Dostrzegasz, że nawet gdy nie musisz wciągasz brzuch sam dla siebie. Przyzwyczajasz się do bólu przepony. Nie umiesz już jej rozluźnić. Odkrwasz, że masz wiecznie spiętą szyję od patrzenia w ziemię. Maskę masz założoną nawet będąc w samotności. Jesteś tak przyzwyczajony do tej peleryny, że przestajesz ją czuć na skórze. Ona wrosła się w Ciebie, choć początkowo była dopasowana do 140 cm wzrostu. Stąd tak ciężko jest ją zdjąć. Dlatego to tak bardzo boli, a im później zdobędziesz się na ten krok, to cierpienie będzie silniejsze. A im bardziej polaryzowane i płaskie jest spojrzenie naszego społeczeństwa tym większy masz lęk przed byciem sobą. Dzisiejszy świat przepełniony jest moim zdaniem jednowymiarowością intelektualną. Mam wrażenie że w dużej mierze w socialmedia są najbardziej adekwatnym atrybutem do wyrażenia tych zmian mentalnych. Masz jedno zdjęcie przedstawiające jedną daną sytuację i na podstawie krótkiego filmu czy jednej stopklatki jesteś oceniany. Nawet przyznam że mnie to niekiedy irytuje ,bo w ten sam sposób bardzo często konsumuje się nagłówki w portalach newsowych, wyciąga się wnioski na podstawie tytułu, wreszcie ocenia drugiego człowieka przez pryzmat fryzury, figury, samochodu jakim jeździ. Jednowymiarowość oceny jest wygodna, bo daje natychmiastową odpowiedź na trudne pytanie. WE. To Warszawiak. Tyle, że 800 000 z tych aut nigdy nie było w Warszawie. Trzeba się zastanowić dlaczego? Różowy strój = pedał. Mimo, że nie zamieniłem z nim ani słowa. Musiałbym z nim porozmawiać. Koślawy nos oznacza niepolskie pochodzenie. Choć nie przeanalizowałem jego historii. Za mały rower. A teraz? Już dokonano oceny na podstawie płaskiej fotografii bez studiowania optyki. Które koło na tym zdjęciu jest większe? A może oba są takie same? A czy jesteś pewień, że ten bezdomny jest w takiej sytuacji z własnej winy? Poznałeś jego genezę, że już wydajesz ocenę? Grubas. A może po prostu chory? Utrudnienie w ruchu. A może po prostu człowiek, tylko na innego rodzaju pojeździe. Dzisiaj w taką pogodę jeździsz na trenażerze? A może to zdjęcie jest z wczoraj? Nikogo uczciwego nie stać na taki samochód. A może to ja się za mało staram. Te smugi to jest chemia. A może po prostu nie rozumiem jak one powstają? Mam swój pogląd i atakuje nim innych. A czy sprawdziłem czy mam rację. Nie rozumiem. Więc oceniam. To jest jednowymiarowość. Kuszący skrót dla umysłów. Także dla mojego. Wyjście poza ten schemat wymaga przede wszystkim chęci, ale też posiadania szerszej perspektywy patrzenia na świat. Nie dla każdego jest to proste. Spora część ludzi ma współecześnie z tym problem, a media czy social media tylko utrwalają ten sposób konsumpcji życia. Miniatury, krzyczące nagłówki, mowa obrazkowa. Minutowe pionowe filmy. Jak najprostszy przekaz, by treści były łatwe, nie wymagały analizy i szerszego spojrzenia. Jesteśmy tak wygodni, że nie chce się nam nawet doczytać do końca. Przesunięcie palcem albo myszką jest wyczerpujące. Stąd oceniamy ludzi i świat po pierwszym zdaniu i 3 sekundach patrzenia na miniaturę. Zauważasz też, że ludzie są coraz bardziej wrogo nastawieni wobec siebie. Chcą dostrzegać jedynie negatywy. Jest czarne i białe. Jak w takiej sytuacji sprawić by wszyscy Ciebie lubili? Nie da się. Ludzie widzą Twoje 5% i tak zostanie. Możesz karać samego siebie żyjąc w ciągłym napięciu, bo ktoś źle mnie oceni. Dostrzegasz, że unikasz ludzi i sytuacje, które mogą potencjalnie narazić na osąd. Żyjesz w apatii i stopniowo się wycofujesz. Swoje niewielkie kompleksy przekształcasz w prawdziwe problemy. Tak jak ludzie z depresją wywołaną otyłością, ją zajadają. Albo tak jak swoje niepowodzenia życiowe, zapijają. Tak, bo to też sposób na ucieczkę od tego napięcia wywołanego lękiem przed byciem gorszym. Nielubianym, nieakceptowanym. Tylko sam przed sobą mogą być sobą? A teraz zadaj sobie pytanie – co z tego, że ktoś mnie nie lubi? Co z tego, że nie wpisuje się w czyjś światopogląd? To jest obcy schemat. Nie mój. Tylko, aby uwierzyć to potrzebna jest pewność siebie. Poczucie własnej wartości. Jednak samo zdanie sobie z tego sprawy już bardzo pomaga. Tak samo jak przerobienie w swojej głowie dzieciństwa. Odkrycie, że to jest schemat. Ten sam. Patrzę na świat wrażliwe jak sześciolatek. Jak dziecko, które tak samo bezkrytycznie przyjmuje ocenię innych. Ocenę, która nie musi być prawdziwa. Stąd mało mnie interesuje jak oceni mnie obcy człowiek w Internecie, który kompletnie mnie nie zna. Dzięki temu też łatwiej wyjść mi na zewnątrz i się otworzyć przed ludźmi. Choć oczywiście nie zawsze. Bo niekiedy bywam słaby i ta tarcza ochronna gdzieś niknie. Albo w skórze znajduje reszty zatopionej peleryny supermana. Ale też dałem sobie sprawę z tego, że nie każdego dnia muszę być silny. Po drugie, kto jest najbardziej skory to wydawania jednowymiarowej oceny? Zazwyczaj osoby wiodące jednowymiarowe życie. Kto próbuje zepchnąć Cie z drogi tłumacząc, że miasto obok jest ścieżka? Jak smutne życie może wieść osoba, która ma motywację do tego, by obrażać obcą osobę w Internecie? A być może to jest tak, że statystyczne 6% ludzi ma satysfakcję z zadawania cierpienia innym? Czy na pewno zależy Ci na tym, by te osoby musiały Ciebie lubić? Czy Twoje napięcie, stres jest tego warte? Czy jeśli 5% okolicznych mieszkańców mojej gminy nienawidzi mnie za to, że jeżdżę na rowerze mam rezygnować że sportu? Kim statystycznie są Ci ludzie. Czy oni muszą mnie kochać? Co jest dla mnie ważniejsze? Wizerunek czy bycie sobą i realizowanie swoich potrzeb, marzeń oraz celów. By przestać się bać należy być także nieco egoistą. Nie zawsze musisz się wpisywać w potrzeby swojego otoczenia. Z resztą jak toksyczne są próby robienia wszystkiego wbrew sobie tylko po to, by czuć się częścią społeczności do której nie do końca chcemy należeć. Jednak chcemy by nas lubili. Albo kochali. Na końcu daj się zamknąć w klatce swojego związku, by być idealną zoną, matką, ojcem, mężem. Zrezygnuj do tego że swoich pasji, przekonań, poglądów. Byle to inni byli szczęśliwy i nas kochali. Tak babciu, nienawidzę tatara, ale zjem by Ci nie było przykro, byś mnie kochała. Oczywiście kochana żono. Nie będę już chodzić z kolegami. Oczywiście mój mężu, nie będę chodzić na treningi, bo jesteś zazdrosny. Tak tato, masz rację, depresja nie istnieje, a leki uzależniają. Już odwołałam wizytę. Tylko mnie kochaj. Wiem sąsiedzie. Masz rację. Smog nie istnieje. Też czasami lubię popalić śmieciami. Masz prawo mieć swoje zdanie i być innym. Bo każdy z nas jest inny. I pamiętaj, że ogrom ludzi ma problem z akceptacją jakiejkolwiek odmienności. Nawet nie wiesz jak szeroka część społeczeństwa jest zapatrzona w swoje wewnętrzne wyobrażenia i przekonania. Jest jeden tor i masz zawsze po nim jeździć. Jest jeden kolor i masz go lubić. Bo tak jest łatwo. Łatwiej się jeździ gdy na drodze nie ma innego rodzaju pojazdów. Łatwiej gdy każdy z nas ubiera się tak jak my lubimy. Łatwiej jest jak niczyja sylwetka się nie wyróżnia. Łatwiej gdy ktoś nie wyraża innych poglądów do naszych. A czy to oznacza, że mam swoim kosztem ułatwiać komuś jednowymiarowe patrzenie? Może jednak lepiej być sobą? Wraz że swoimi zaletami i wadami. Być jakimś. Jakimś to także nielubianym przez wszystkich. Nie lubi mnie 7% moich Widzów. Można mnie krytykować za brak mięśni Za wystający brzuch. Brak wyników. Za posiadany rower. Za emocjonalność. Za odmienność. Bo jestem inny. Jak każdy, kto jest sobą.

Czy warto czekać?Przekonajmy się!Cześć! Mam na imię Andrzej. Lubię nazywać emocje. Tworzę piosenki, historie, scenariusze, książki. Z jedną premierą fabularną audio debiutowałem na TOP3 Podcasty Spotify Polska. Oprócz tego jestem psychologiem biznesu szukającym sposobów na lepsze dbanie o siebie i innych w późnym kapitalizmie. Stworzyłem koncepcję osoby wysokosprawczej. Cztery razy zaproszono mnie na TEDx.---Wszystkie linki znajdziesz tutaj: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://andrzejtucholski.pl/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠

Tomek Machnicki to standu-uper.

Całość bezpłatnie TYLKO w aplikacji Onet Audio. Artur Siódmiak to legenda polskiej piłki ręcznej. Człowiek, który przerzucił całe boisko i za sprawą którego ogromną popularność zyskało określenie "jedna Wenta". Dziś trochę wyliniały lew, ale ryknąć wciąż potrafi. I tym razem ten lew usiadł na fotelu obok Łukasza Kadziewicza w podcaście "W cieniu sportu".

Niezależnie od masy ciała i stanu zdrowia, wszyscy ludzie zasługują na ten sam poziom szacunku, mówią Natalia Skoczylas i Ula Chowaniec, autorki książki „Grubancypacja. Ogrubości bez przepraszania”. Czy nie obawiają się, że zostaną uznane za promotorki otyłości? Z jakimi uprzedzeniami wobec grubych osób starają się walczyć? Jak duży hejt spotyka je w sieci z tego powodu? Jakie komentarze czytao sobie Dorota? Jak ważna jest reprezentacja w popkulturze osób z różną masą ciała? Czy Lizzo jest zdrajczynią ruchu body liberation, a „Wieloryb” Darrena Aronofskiego dobrze oddaje doświadczenie osoby ze skrajną otyłością? Rozmawiamy o grubości bez tabu.  

Czym jest kultura produktowa i jak wygląda produktowe podejście do pracy w Allegro?Czym jest produkt, co odróżnia go od projektu a gdzie może się z nim łączyć? Jak praca nad produktami w Allegro zmieniała się na przestrzeni lat? Jak w praktyce dostosowujemy produkty, które tworzymy do potrzeb różnych użytkowników w Polsce i za granicą?W jaki sposób kultura produktowa wspiera zarządzanie zależnościami i złożonością produktów w Allegro? Dlaczego zarządzanie produktem przypomina czasem linię produkcyjną? O codzienności Product Managera w Allegro z perspektywy doświadczonych PM-ów opowiadają Ola i Janek. Posłuchajcie rozmowy, która daje pełen obraz tej roli i pokazuje dlaczego #dobrzetubyć. Aleksandra Wasielewska - Senior Manager, Product & Engineering | Head of appŁącząc produkt, technologię i biznes, tworzy produkty kochane przez miliony. Wychodzi poza utarte schematy. Dba o product excellence i mentoruje innych. Wspiera osoby zmieniające ścieżkę kariery. Zwolenniczka learning by doing i propagatorka patrzenia przez pryzmat klienta jutra. Katalizuje zmiany i transformuje. Kocha innowacje i quick wins. Fanka Mastermindów i przechodzenia od mówienia do działania. Aktywnie kształtuje kulturę produktową w Polsce i zaraża innych swoją energią oraz entuzjazmem do działania.Jan Pastwa - Senior Product Manager Dzieli się wiedzą o zarządzaniu produktem (i nie tylko) na konferencjach i w Akademii Leona Koźmińskiego. Znajduje rozwiązania, które jednocześnie realizują długoterminową wizję i przynoszą szybkie efekty. Lubi rozumieć złożone organizacje i jeździć transportem publicznym, zwłaszcza pociągami.

Przekonajmy się!Cześć! Mam na imię Andrzej. Lubię nazywać emocje. Tworzę piosenki, historie, scenariusze, książki. Z jedną premierą fabularną audio debiutowałem na TOP3 Podcasty Spotify Polska. Oprócz tego jestem psychologiem biznesu szukającym sposobów na lepsze dbanie o siebie i innych w późnym kapitalizmie. Stworzyłem koncepcję osoby wysokosprawczej. Cztery razy zaproszono mnie na TEDx.---Wszystkie linki znajdziesz tutaj: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://andrzejtucholski.pl/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠

18-letnia Saman Abbas jest tylko jedną z wielu ofiar okrutnej tradycji mówiącej o konieczności "przywrócenia honoru" splamionego przez zachowanie kobiety. Powodów hańby jest wiele np. odmowa zaaranżowanego małżeństwa, chęć rozwodu, domniemany lub prawdziwy romans, samodzielny wybór partnera, a nawet przebywanie w towarzystwie mężczyzny bez nadzoru lub ubiór niezgodny z lokalnymi normami. Zapraszam do wysłuchania niezwykle smutnej historii dziewczyny, która po prostu chciała żyć. Sprawa jest rozwiązana.www.zmorderstwem.plWsparcie

W tym odcinku przyglądamy się jednemu z najpopularniejszych, ale też najbardziej niedocenianych dystansów w biegowym świecie, czyli 5 kilometrom. Czy da się polubić ten krótki, intensywny dystans? Dlaczego wielu biegaczy go unika, mimo że to świetna okazja do pracy nad mitycznym już zapasem prędkości? Rozmawiamy m.in. o:- tym, dlaczego 5 km to coś więcej niż „dystans dla początkujących”,- pułapkach, które czyhają przy zbyt szybkim starcie,jak nie spalić się na pierwszym kilometrze,- zaletach regularnych startów na 5 km – także w kontekście treningu do dłuższych - jak czerpać przyjemność z krótkiego, ale intensywnego wysiłku.Materiał powstał we współpracy z marką MOST Elements. Zapraszamy do odsłuchu!

Odcinek który wymagał specjalnych okoliczności dlatego wjeżdża przed majówką, żebyście na spokojnie mieli czas się wsłuchać :D Gościnią odcinka 142 jest Agnieszka Abraham - tancerka, psycholożka, właścicielka Abra Studio. Rozmawiamy sobie na takie tematy jak: Skąd wzięła się jej miłość do ruchu i jego rozkładania na czynniki pierwsze? Czy da się prowadzić biznes bez "niezdrowej" rywalizacji? Kto miał największy wpływ na jej taniec? Co zadecydowało o tym, że postawiła na taniec? I wieeele innych ważnych tematów, które starałyśmy się upchnąć w 1h20 minut wywiadu :D Agnieszkę znajdziedzie: https://www.instagram.com/agnieszka_abraham/ A jeśli spodobał ci się odcinek to podrzucamy linki do zbiórek:☕️ Byu2cofee : https://buycoffee.to/tanecznik.podcastPatronite (new!) https://patronite.pl/tanecznikpodcast

„Kto w tym wyjdzie na ulicę?!” Lubię to zaczepne pytanie, bo często rozpoczyna rozmowę o nieoczywistych rolach ubrań i mody. Nie wszystkie kolekcje są do noszenia i schlebiania masowym gustom. Moda może poruszać i oburzać, komentować rzeczywistość, wyrażać idee, manifestować wartości i nieść ważny społeczny przekaz. Prowokacyjnie, zachwycająco i bezkompromisowo. Nie wierzycie? Razem z Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi -partnerem tego odcinka- zapraszamy na wystawę „Arkadius. Wielkie namiętności. Konfrontacje".Jej kuratorem jest Marcin Różyc, którego zapytałam m.in. o to - kiedy moda jest sztuką i po co nam ubrania w muzeach?- kim był dla polskiej kultury i światowej mody Arkadius?- jak wyglądała praca nad wystawą i jak ją mądrze oglądać?i oczywiście o jego własną szafę i super stylówki :) Posłuchajcie!PS. Lubisz ten podcast? Oto opcje wsparcia :)Kawka: https://buycoffee.to/odpowiedzialnamodaPatronite: ⁠⁠⁠https://patronite.pl/odpowiedzialnamoda⁠#odpowiedzialnamoda #katarzynazajaczkowska #marcinrozyc #arkadius #centralnemuzeuwlokiennictwawlodzi #podcast

- Biblioteka Narodowa zbadała, ile czytają Polacy- Literacki pojedynek: człowiek kontra ChatGPT- Wiemy, kto zagra Izabelę Łęcką w ekranizacji "Lalki"Masz pytanie do naszej redakcji? Możesz je zadać tutaj: https://tally.so/r/npJBAVZawsze rano. Same fakty.5 najważniejszych wiadomości.5 minut.Wydarzenia ze świata, sportu, popkultury, technologii, środowiska i gospodarki.Ramówka:Poniedziałek: Ekonomicznie in BriefWtorek: Sport in BriefŚroda: PopCulture in BriefCzwartek: Technologicznie in Brief / Planet in BriefPiątek: World in BriefW aplikacji Voice House Club m.in.:✔️ Wszystkie formaty w jednym miejscu.✔️ Możesz przeczytać lub posłuchać.✔️ Transkrypcje odcinków z dodatkowymi materiałami wideo.► Wypróbuj 30 dni za darmo: https://bit.ly/Sluchaj_w_VHC

Sytuacja w Oleśnicy pokazuje jak zacofanym krajem jesteśmy. Premier UK przyłapany na miłości do kolegi, Infradźwięki z wiatraków coraz większym zagrożeniem. Na czym polega Iracka troska o dzieci. Kto zapłaci za debatę prezydencką w Końskich. I kilka innych smakołyków.Program ten powstał dzięki Waszemu wsparciu. Abonament Polityko opłacisz tutaj.54 1090 1841 0000 0001 4725 7610 z dopiskiem Darowizna na Polityko.tv PayPal: https://paypal.me/politykopl BuyCoffe: https://buycoffee.to/pitupitu

Czy czasem masz wrażenie, że coś w Tobie odstrasza innych? Że mimo starań, ludzie trzymają się na dystans albo wręcz Cię unikają? W tym odcinku bez ściemy patrzymy w lustro. Nie po to, żeby się dobić – ale żeby zrozumieć. Pogadamy o tym:co możesz nieświadomie komunikować,dlaczego niektórzy reagują na Ciebie negatywnie,i… czy to naprawdę z Tobą jest coś "nie tak"?Luźno, ale konkretnie. Psychologicznie, ale przystępnie. Bez oceniania, z dużą dawką samoświadomości. Bo czasem, żeby zmienić świat wokół – trzeba najpierw zajrzeć do środka.Wskakuj i posłuchaj. To może być niewygodne… ale potrzebne.Monika Kotlarek - psycholożka z kilkunastoletnim doświadczeniem. Od 2012 roku prowadzi blog psycholog-pisze.pl.  Autorka książek m.in. o depresji, borderline i wyczerpaniu psychicznym.Prowadzi gabinet psychologiczny online, w którym pomaga pacjentom z trudnościami natury psychicznej.IG: @psycholog_piszeFB: www.facebook.com/PsychologPiszeBlogBlog: www.psycholog-pisze.plGabinet online: www.psycholog-pomaga.plYT: https://www.youtube.com/channel/UCTB45vSfI6FEOSQDloFnjfwPodcast na Spotify: https://open.spotify.com/show/1vrEl037dzm9wfDQkyuGaEPodcast Apple: https://podcasts.apple.com/pl/podcast/psychologia-na-co-dzie%C5%84/id1053870449Książki: https://sensus.pl/autorzy/monika-kotlarek

Lubię liczby. książki dla dzieci 2-5 lat. Wyszukiwanka

Pomóż stworzyć dom dla opuszczonych dzieci i przekaż 1,5% podatku na SOS Wioski Dziecięce. Więcej: https://wioskisos.org/1-5procent/Lubi ktoś grać w komputer? To dziś opowiemy o takim jednym magazynie dla KOMPUTEROWCÓW.*➤ ODWIEDŹ NASZ SKLEP: https://pozdrawiam.net/kategoria-produktu/podcastex/➤ WESPRZYJ PODCASTEX: https://patronite.pl/podcastex➤ POSTAW NAM KAWĘ: http://buycoffee.to/podcastex________________Zapytania biznesowe: kontakt@podcastex.pl 

Este mediodía vuelve a activarse aviso por tormentas en la provincia. Podrían dejar 15 litros en una hora. Mientras se sigue valorando los daños de las borrascas pasadas, unas 400 hectáreas de cultivos, parte de invernaderos se han inundado en Chipiona. La OPP51, urge también el dragado del puerto de Conil, ante el próximo inicio de la campaña de la almadraba. Y ayer fallecía Gonzalo Córdoba, el fundador del Faro de Cádiz y referente en el sector gastronómico.Y en el tiempo que los martes dedicamos a salud publica, hoy hablamos con el jefe de pediatría del hospital puerta del mar, doctor Simón Lubián, de la reunión científica de la sociedad de pediatría de Andalucía occidental y Extremadura que se celebra este jueves y viernes.Escuchar audio

Roman Kostelecki to stand-uper. Sprawdź jego nagrania na kanale Stand-up Polska.

Witam w moim pamiętniczku.

"Lubię pracować z ludźmi" - mówi Eliza Proszczuk, artystka wizualna, animatorka, edukatorka, autorka tkanin, obiektów przestrzennych i kolaży oraz wykładowczyni na ASP. Pochodzi z Podlasia, tam się kształciła, ale także na ASP w Warszawie oraz na holenderskim uniwersytecie. Poprzez współpracę, nadawanie artystycznych kierunków i warsztaty twórcze, tworzy niezwykłe dzieła, osadzone w tradycji i na wskroś współczesne. Artystka bada, czym jest siostrzeństwo, wolność i współczesne pragnienia poprzez swoje działania artystyczne. Powstają prace i projekty niezwykłe.

Czy w Białym Domu pozostała jeszcze frakcja proukraińska? Głosy republikanów pozostają bezwzględnie wspierające zachowanie Donalda Trumpa, choć JD Vance spotkał się z protestami podczas swojego wyjazdu na narty tuż po burzliwej rozmowie z Wołodymyrem Zełenskim. Po piątkowych rozmowach przyszłość stosunków USA i Ukrainy pozostaje niepewna, ale jedno pozostaje niezmienne - obie strony potrzebują szybkich sukcesów.

Wciąż pozostajemy za oceanem, a zgodnie z obietnicą tym razem przenosimy się do Stanów Zjednoczonych. Granicę przekraczamy płynnie – śladem Mohawków i Pierwszych Narodów. Nasza opowieść zaczyna się od Esther Deer, znanej jako Princess White Deer – gwiazdy złotej ery Broadwayu, której wizerunek na długie lata ukształtował wyobrażenia kultury masowej o Rdzennych Amerykanach. To również historia jej związków, zarówno osobistych, jak i artystycznych, z Polską i Ukrainą. W tle pojawia się polska rodzina Sandusky – pionierzy osadnictwa w Ameryce Północnej, z której wywodzi się jedyny prezydent USA o polskich korzeniach, Gerald Ford. W dzisiejszym odcinku odkryjemy, jak Indianie trafili do Sudanu, jak „wypożyczono” z aresztu wodza Apaczów Geronimo, by pokazać go na wystawie, co robił Buffalo Bill w Warszawie oraz kim był pierwszy polski muzyk w Ameryce.

Wniosek o areszt dla Dariusza Mateckiego (PiS)! Czy ucieknie na Węgry? Donald Trump zaprasza rosyjskich oligarchów... „To bardzo mili ludzie!” 00:00:00 Wstęp 00:02:38 Matecki ucieknie na Węgry? 00:57:24 Kuriozalne przyjaźnie Trumpa 01:30:08 Ogłoszenia #IPPTVNaŻywo #polityka #Matecki #Trump #Putin ----------------------------------------------------

JEŚLI LUBISZ ROZMOWY WINIEGO TO ZAJRZYJ NA PATRONITE

O tradycjach kultywowanych przez katolików w najbardziej chrześcijańskim kraju Azji oraz m.in. o rozpowszechnionym kulcie polskich świętych mówi członek zakonu Rycerzy Matki Bożej Królowej Pokoju.

Poznajcie historię kawiarni Tociekawa w Krakowie. Zaczynali na 13 m². Dziś mają trzy piętra, najsłynniejsze serniki w mieście i apetyt na wiele więcej.Linki:- Strona domowa- Instagram | X/Twitter- Kawiarnia Tociekawa w Krakowie- Restauracja NOLIO- #372 – Z miłości do drewna i technologii – podcast „Bo czemu nie?”- #010 – Lubię karmić ludzi: Jakub TepperPartnerzy tego odcinka podcastu:- Palarnia kawy HAYB (w odcinku kod -10% na kawy i herbaty!)- SennheiserProwadzący: Krzysztof KołaczMam prośbę: Oceń ten podcast w Apple Podcasts oraz na Spotify. Zostaw tyle gwiazdek, ile uznasz. Twoja opinia ma znaczenie!Zainteresowany współpracą? Pogadajmy! kawa@boczemunie.plSłuchaj, gdzie chcesz: Apple Podcasts | Spotify i przez RSS.Rozdziały:(00:00:11) INTRO(00:00:42) Wstępniak(00:01:34) Tociekawa, czyli z 13 m² do trzech pięter!(00:47:19) Co dalej? To ciekawe!

Our pal Lubi joins us. 'This Week In Disasters'. Erik travel tips. Our pal Gaby joins us. Over emphasis on accents. Let's watch Super Bowl ads before airing during the game. Gaby's birthday videos at 'Showbiz Pizza Place'.  VIDEO EPISODE on YOUTUBE  www.youtube.com/@itseriknagel AUDIO EPISODE: IHeartRadio | Apple | Spotify Social Media: @itseriknagel

„Skąd się biorą dzieci?” – odpowiedź na to klasyczne pytanie młodych Homo sapiens dla części ich rodziców nie jest łatwe. A dodatkowo skomplikuje się, gdy spróbują wziąć pod uwagę rozmnażanie dużo dalszych krewnych z królestwa zwierząt, takich jak ślimaki, tasiemce, błazenki czy niejakie Bonellia viridis… – Cokolwiek sobie wyobrazimy, to na pewno jakieś zwierzęta tak robią – śmieje się gość odcinka, dr Piotr Bernatowicz z Zakładu Fizjologii Zwierząt, Wydziału Biologii UW. Rozmawiamy o płci w świecie zwierząt, o tym co ją determinuje. A płeć jest w świecie biologii nierozerwalnie związana z rozmnażaniem.***Zostań Patronem: https://patronite.pl/radionaukoweWesprzyj jednorazowo: https://suppi.pl/radionaukowePoznaj nasze wydawnictwo: https://radionaukowe.pl/wydawnictwoKup książki: https://wydawnictwoRN.plSkorzystaj z kodu na audiobooki: sluchamRN***Przypomnijmy, że część świata zwierząt rozmnaża się bezpłciowo, co ma jednak poważną wadę. – Jeśli organizmy rozmnażają się bezpłciowo, to produkują swoje klony – wskazuje biolog. To ryzyko, bo różnorodność daje ewolucyjną przewagę: jeśli zmienią się warunki środowiskowe, zróżnicowane potomstwo ma większe szanse na przeżycie. Niektóre zwierzęta, np. mszyce, wypracowały więc okolicznościowe rozmnażanie płciowe. W dobrych warunkach (jest ciepło, jedzenia pod dostatkiem) samica mszycy rozmnaża się, tworząc całą kolonię swoich klonów-samic. Kiedy robi się chłodniej i rośnie ryzyko, że kolonia wyginie, zaczynają się rodzic również samce i dochodzi do rozrodu płciowego: z materiału genetycznego samców i samic powstają jaja przetrwalne, z większą szansą na przeżycie.U wielu gatunków zwierząt płeć nie jest determinowana genetycznie, ale zależy od czynników środowiskowych. Na przykład płeć żółwi zależy od tego, w jakim miejscu samica założy gniazdo (zakopie jaja). By wykluły się z nich samce, musi zadziałać enzym syntetyzujący hormony męskie. Jest on bardzo wrażliwy na temperaturę i działa tylko w określonym zakresie ciepła. Jeśli będzie cieplej (np. bardzo słoneczne miejsce) lub zimniej (np. gniazdo głębiej w piasku), to wyklują się z niego same samice.Niektóre gatunki potrafią zmienić płeć w ciągu życia. Ryby błazenki (popularny filmowy Nemo) żyją w grupach złożonych z dominującej samicy i kilku samców, głównego i pobocznych. Jeśli samica zginie, dominujący samiec wkracza w okres przemiany hormonalnej i staje się samicą: zaczyna produkować komórki jajowe zamiast plemników. Tego w Disneyu nie było!– Im bardziej zaawansowane ewolucyjnie zwierzęta, tym bardziej proces rozmnażania jest usztywniony – opowiada mój gość. Ale nietypowe układy zdarzają się nawet u ssaków. Rozmawiamy np. o hienach, u których dominujące samice wytwarzają zewnętrzne organy płciowe podobne do męskich pozostając przy tym płodne.W odcinku usłyszycie o zadziwiającej gamie zachowań i mechanizmów: o skorupiakach, których płeć zależy od długości dnia, o zwierzętach zdolnych do samozapłodnienia, embrionach żywiących się swoim rodzeństwem czy orzęskach, wymieniających się z partnerami seksualnymi… genomem. Gorąco polecam ten odcinek, może się zakręcić w głowie!Dr Bernatowicza możecie pamiętać z odcinka nr 212 o ewolucji strunowców.W rozmowie wspominam też o odcinku o mrówkach, polecam: nr 223 z Igorem Siedleckim.

Jak się pisze piosenki? Przez pełne zanurzenie :) Pisanie piosenek to poszukiwanie własnego głosu, dla mnie - mojego "kobiecego punktu śpiewania". To próba wyrażenia tego, co mnie porusza, co mnie inspiruje. Czerpię z moich doświadczeń, z obserwacji świata, z emocji, które we mnie rezonują. To jest mój osobisty sposób na „porcję świata”, "Mapę" i "Sequel" •Słowa są dla mnie kluczowe. Zaczynam od nich, od tych pierwszych fraz, które pojawiają się w mojej głowie. Czasem to jedno zdanie, czasem po prostu - rytm. Zapisuję je, a potem pozwalam im żyć, rozwijać się, układać w opowieść. Nie boję się poetyckiego języka, metafory, porównań. •Muzyka jest dopełnieniem słów. Chcę, żeby współgrały ze sobą, żeby razem tworzyły harmonię, pejzaż, świat. Czasami melodia rodzi się równocześnie ze słowami, czasami powstaje później, ale zawsze jest ważna. Lubię eksperymentować z dźwiękami, szukać nowych brzmień, zresztą eksperymenty widać także w podcastowaniu, prawda? :) •Piosenki są dla mnie rozmową. Ze sobą, z odbiorcami, z rzeczywistością. Chcę, żebyście słuchając moich utworów, czytając je - czuli emocje, które też odczuwam. Chcę, żebyście znaleźli w nich coś bliskiego sobie, coś, co poruszy, skłoni do refleksji. Czasami to nostalgiczna nuta, czasami melancholijna, czasami złość, a czasami jest to zaskakujące wyznanie miłości - jak w piosence "Piękna śmierć". •Inspiracje są wszędzie. W naturze, w spotkaniach z ludźmi, w codziennych sytuacjach, w tym co „tu i teraz”. Lubię obserwować świat, słuchać jego dźwięków, patrzeć na detale. Moja głowa jest miejscem, gdzie rodzą się planety ze słów. (znajdź planetarną dyrygentkę ;) •Nie ma jednej słusznej drogi. Każdy z nas ma własny sposób na wyrażanie siebie. Ważne jest, żeby być autentycznym, słuchać siebie, dzielić się swoją wrażliwością, sposobem rozumienia świata. Jeśli potrzebujesz inspiracji i zachęty do nucenia, zapraszam do książki "Kobiecy punkt śpiewania", która właśnie ukazała się drukiem. Znajdziecie ją na Amazon.pl https://amzn.eu/d/aIvQkD8. Dostępna jest także w formie ebooka na mojej stronie internetowej https://www.naffy.io/milka-o-malzahn/kobiecy-punkt-spiewania-teksty-piosenek-1Sk Jestem bardzo ciekawa Waszych wrażeń. ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian piękne wsparcie https://patronite.pl/milkamalzahn

- Donald Trump nie jest rasowym politykiem, jest przedsiębiorcą, biznesmenem i celebrytą. Lubi szokować, zawsze szokował, lubi pozostawiać niedopowiedzenia - powiedział w Polskim Radiu 24 dr Paweł Trawicki z Uniwersytetu Gdańskiego, komentując wypowiedź Trumpa na temat przyłączenia Grenlandii do terytorium Stanów Zjednoczonych.

„Od początku mówiłam, że ze sportu odchodzę w jednej roli, ale ze sportem się nie żegnam” – mówi w rozmowie z Cezarym Dziwiszkiem z redakcji sportowej RMF FM lekkoatletka Małgorzata Hołub-Kowalik. Mistrzyni i wicemistrzyni olimpijska z Tokio w sierpniu zakończyła karierę, ale szybko wypełniła sobie czas zostając radną Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego, a potem członkinią zarządu Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Od ponad roku jest też szczęśliwą mamą małej Blanki.

Proszę ja ciebie, odcinek z mamą Asi - Anią. Opowiada o żywym człowieku. I o wyobraźni mężczyzn, że ta nie istnieje. A w młodości mamy Ani nie było toreb. Teraz torby istnieją. Lubińskie słoje. Poza tym - Wesołych Świąt!

W dzisiejszym magazynie sportowym: awans polskich drużyn piłkarskich do dalszej fazy rozgrywek Ligi Konferencji Europy, sensacyjne wyniki w australijskiej piłkarskiej A-League, oraz trzy nagrody dla Igi Świątek na zakończenie sezonu tenisowego...

W "Królowej Rabarbaru" znajdziesz surrealistyczny świat, w którym przenikają się różne płaszczyzny rzeczywistości. To połączenie realizmu z elementami fantastycznymi. Powieść jest pełna absurdalnego humoru, poetyckiego języka i refleksji nad kondycją współczesnego człowieka; jest pełna niecodziennych postaci, jest spotkaniem z... no cóż, każdego z czymś innym. Naprawdę! :) https://www.milkamalzahn.pl/krolowa-rabarbaru/ ALBUM MAPA 2004 - https://open.spotify.com/album/5WNaW2G4zASuT9Jfxr5AAw?si=QNpnbNR7Rtul_dOQya5D6g ebooki najtaniej tu https://www.naffy.io/milka-o-malzahn papier na amazon.pl https://www.amazon.pl/dp/B0DP3DTRWC ................... Ciekawe przeżycia - kolorują nasz świat :) Dlatego

Wiara to moja osobista sprawa, choć nie podoba mi się to, co się dzieje w Kościele, będę dalej tam chodzić ze święconką – mówi jedna z celebrytek. Pytanie, czy rzeczywiście da się oddzielić wiarę od kościoła? I w Kościele mam prawo wybierać to co, mi się podoba dokładnie, tak jak w sklepie? #IPPTV #KtórędyDoNieba #Kościół #chrześcijaństwo #katolicyzm ----------------------------------------------------

Pierwsza część rozmowy z Piotrem Łyszkiewiczem, od wielu lat organizatorem dwóch popularnych muzycznych festiwali: Ladies Jazz Festival i Siesta Festival. Piotr Łyszkiewicz, z wykształcenia amerykanista, każdego dnia otwiera się na nowe muzyczne wyzwania i spotkania ze światowymi gwiazdami takimi jak np. Paul Anka. Posłuchajmy ...

Last time we spoke about Operation Capital. In late November, General Gill's 32nd Division secured Limon and aimed for Ormoc, while General Arnold's 7th Division prepared to flank Japanese forces. Intense fighting marked the attack on Kilay Ridge, resulting in a costly victory for the Americans. Meanwhile, Japanese operations faltered as supplies dwindled. By December, Allied plans for Luzon's invasion were set, but delays in securing air support complicated the Mindoro operation. Across the seas, naval battles raged, revealing the fierce struggle for control in the Pacific. In December, the Chinese launched renewed attacks on fortified Japanese positions in Bhamo, but faced fierce resistance. While the 113th Regiment struggled, the 114th found early success aided by coordinated artillery and air support. As casualties mounted, General Honda ordered reinforcements for Hara's garrison, leading to a desperate counterattack. Despite heavy losses, Japanese forces managed to retreat to safety. Amid ongoing skirmishes, the Allies realized their strategies would need revision to face the shifting tide of battle effectively. This episode is the Fall of Ormoc Welcome to the Pacific War Podcast Week by Week, I am your dutiful host Craig Watson. But, before we start I want to also remind you this podcast is only made possible through the efforts of Kings and Generals over at Youtube. Perhaps you want to learn more about world war two? Kings and Generals have an assortment of episodes on world war two and much more  so go give them a look over on Youtube. So please subscribe to Kings and Generals over at Youtube and to continue helping us produce this content please check out www.patreon.com/kingsandgenerals. If you are still hungry for some more history related content, over on my channel, the Pacific War Channel you can find a few videos all the way from the Opium Wars of the 1800's until the end of the Pacific War in 1945.  Last we left off,  the Japanese were preparing to initiate their Wa offensive, General Arnold's troops had successfully taken control of Shoestring Ridge and were poised to launch a fresh attack aimed at Ormoc. By December 4, the tanks of the 776th Amphibian Tank Battalion were positioned near Balogo, ready to strike the enemy positions ahead of the main assault. The next morning, these tanks targeted the weakened Japanese defenses at Balogo and Tabgas before subsequently withdrawing.There were numerous finger ridges inland which were cut by deep ravines and gorges that came to within a few hundred yards of the coast line. The entrenched Japanese, using reverse slope tactics, were able to deliver deadly fire on the advancing infantry. In many cases the reverse slopes were so steep that effective artillery fire could not be placed upon them. The 2d Battalion, 184th Infantry, moved forward slowly toward a small hill which faced the Palanas River, and at 0858 it encountered enemy small arms fire from the western slope of the hill. Using grenades, the battalion pushed forward, but at 0938 the Japanese opened up with three light machine guns. The supporting weapons of the 2d Battalion fired on the enemy positions to the front. At 1037, as the battalion reached the military crest of the hill, the Japanese launched a small counterattack on the left flank of Company E. This attack was repulsed, but the companies continued to receive small arms and machine gun fire. At 1325 the 1st Battalion renewed its advance and proceeded without incident, finding the situation "very quiet" to its front. At 1435 the battalion dug in for the night approximately 300 yards south of Balogo. The 3d Battalion moved through the gap between the 1st and 2d Battalions and across the front of the 2d Battalion on the right toward Hill 380, which consisted of a series of ridges. As the 3d Battalion advanced toward the hill, it came under machine gun fire on each flank. With artillery support, the troops reached the top of the second ridge of Hill 380 and dug in, nine of the men having been wounded. At 1635 the battalions of the 184th Infantry received orders to set up night defense positions in depth and to hold the "positions at all costs." Colonel O'Sullivan decided that the 3d Battalion was to bear the brunt of the advance of the 184th Infantry on 6 December and push on to Hill 380. On the right of the 184th the 17th Infantry had had a busy day in working toward its objective, Hill 918. At 0800 on 5 December the 1st and 2d Battalions of the 17th Infantry, with the 1st Battalion on the left, had moved through the 32d Infantry. At 0906 the advance elements of the 1st Battalion secured a ridge south of the main ridge leading from Hill 918, and at 1000 the entire battalion closed on this ridge. In the face of sporadic rifle and machine gun fire, the leading platoons pushed forward to secure a ridge that led west from Hill 918. As the advance platoons neared the crest of this ridge, they received intense rifle, machine gun, and mortar fire to the front and on both flanks from the 2d Battalion, 12th Independent Infantry Regiment. At the same time the rest of the battalion, in attempting to reach a forward ridge and support the leading platoons, also encountered cross fire that came down the intervening draw. As enemy gunfire pinned down the troops, the 1st Battalion lost contact with Company G, 2d Battalion, and a gap developed between the 1st and 2d Battalions. At the end of 5 December the 17th Infantry had secured the ridge west of Hill 918 and the 184th Infantry had secured a line extending from the beach 300 yards south of Balogo east to the high ground southeast of the Palanas River. Company K, 32d Infantry, had filled a gap that had existed between the 17th and 184th Infantry Regiments, while the 3d Battalion, 184th Infantry, had crossed the Palanas River and, advancing up the southwest slope of Hill 380, reached the top of the first ridge.  The next day the 2d Battalion had driven forward with Company E on the right and Company G on the left. Company E went east along the Bucan River for approximately 1,000 yards and then turned northeast to ascend Hill 918. At first, however, the company had to secure a small ridge southwest of Hill 918 on which was a small but dense banana grove. Company E encountered and destroyed a small enemy force on this ridge, after which the company reorganized and at approximately 1300 began to ascend Hill 918 itself. When Company E reached the military crest of the hill, the Japanese began heavy firing with grenade launchers and at least three machine guns. The enemy fire swept the crest of the hill and prevented any movement over the lip of the ridge. Meanwhile, Company G went to the left of Company E and secured a small ridge about 1,200 yards from the line of departure and west of Hill 918. The advance platoon of Company G then received fire from automatic weapons that were emplaced in a draw to the left front of the platoon. The rest of the company attempted to move around to the right of the ridge but also encountered automatic weapons fire coming from another draw. Since high cogon grass covered the area, observation was limited to a matter of inches. At about 1300, elements of the 13th Independent Infantry Regiment counterattacked through a gap between Company G and Company A of the 1st Battalion. A machine gun platoon, which was thrown in to plug the gap, succeeded in stopping the attempted Japanese advance. Company G, however, continued to be pinned down by the enemy fire directed at its front. Company F, the reserve company, was then committed to take a position between G and E Companies. Its mission was to come abreast of Company E, take Hill 918, and then turn west and wipe out the resistance in front of Company G. At 1415 Company F moved up Hill 918 and reached Company E without opposition. Three spurs led down from Hill 918. The one occupied by Company E ran southwest, that occupied by Company F ran west, and the third ran northwest. As the two commanders started to launch a coordinated assault from their respective spurs, their companies received a concentration of about fifty rounds of mortar fire but pushed through this fire and secured the crests of both spurs. They immediately came under automatic weapons and rifle fire from the northwest ridge. Since the left flank of Company F was in the tall cogon grass, it was practically impossible for the company to observe the enemy. On the other hand, Company E was on bare and open ground which exposed it to machine gun and mortar fire from Hill 918. Both companies also came under long-range machine gun fire from the vicinity of Kang Dagit, northeast of Hill 918. It was impractical to attempt an envelopment to the right, since the flank of Company E rested on a deep ravine which ran to the bed of the Bagan River. An envelopment to the left would have necessitated going down the hill, circling behind Company G, and attacking east from the positions of the 1st Battalion. Because of these unfavorable conditions, Companies E and F with their wounded withdrew to make a line with Company G. Meanwhile, the Japanese continued their preparations for Operation Wa, which was already set to fail from the outset. General Makino's 16th Division could only advance a composite battalion of 500 men, which incurred 200 casualties en route. Additionally, General Yamagata's 26th Division was still mobilizing to reach the assembly area, with only one forward battalion prepared for action. Consequently, feeling inadequately prepared, General Suzuki requested a delay in the attack, and General Yamashita effectively rescheduled it to the night of December 6. From his new headquarters in Lubi, Suzuki communicated this update to the 16th and 26th Divisions, but due to radio issues, Makino was never informed. Meanwhile, General Bruce's 77th Division was organizing a risky amphibious invasion of Ormoc. As per General Hodge's strategy, Rear-Admiral Arthur Struble's Task Group 78.3, consisting of around a dozen destroyers, was assigned the task of transporting and landing the 77th Division, along with its supplies and equipment, at the barrio of Desposito located southeast of Ormoc. Upon landing, Bruce's forces were to advance northward, capture Ormoc, and then proceed up the Ormoc corridor to connect with units from General Sibert's 10th Corps. To facilitate this operation, the 5th Air Force would provide continuous air support—both day and night—for the assault convoy en route to the target, during the landings, and for the return trip. In addition, General Gill's 32nd Division was set to initiate an offensive southward along Highway 2 towards Ormoc while the 7th Division pressed northward to seize the elevated terrain south of the Panilahan River. Consequently, on December 5, the 127th Regiment commenced its advance past Colonel Hettinger's 3rd Battalion, facing staunch resistance from General Kataoka's 1st Division, which was well-entrenched on the high ground 1,000 yards south of the Leyte River bridge. The well-camouflaged enemy defenses consisted of numerous foxholes and ten-foot-deep spider holes, many of which were connected by interlacing communication trenches. The terrain that the troops traversed was adapted to defensive fighting, and the 1st Division took full advantage of this fact. There were deep ravines and steep hills where the enemy had dug in on both the forward and reverse slopes. The entire area was covered by heavy rain forest with dense underbrush. The nearly constant rainfall made observation difficult and the maps for the area were very inaccurate. The 77th Division continued to assemble its troops on Tarragona Beach, on the east coast of Leyte, and during the night of December 5 the loading of supplies and equipment on the landing ships began. The loading was slowed by frequent air alerts. The division had previously been told that the convoy would be unable to stay in the landing area more than two hours and consequently there was no attempt to bulk load supplies, since they would take too long to unload. All supplies and equipment to support the initial assault had to be mobile-loaded, that is, loaded on the vehicles taken with the division so that the supplies could be brought ashore in the vehicles upon debarkation. There were only 289 vehicles in the initial convoy, including tanks, M8s, and M10s that could not carry supplies. The LVTs were filled with supplies rather than troops in order that they could be discharged from the landing ships into the water and go ashore fully loaded. Furthermore, since the supplies were mobile they could be moved either by water or inland by motor. The 77th Division gave the highest priority to ammunition, water, and rations.  Makino also initiated his segment of the Wa offensive, with around 150 Japanese troops stealthily advancing towards the Buri airstrip. At that time, Major-General Joseph Swing's 11th Airborne Division was tasked with securing the Burauen area, although most of the division was engaged in combat for the mountain passes leading to Albuera. Additionally, Major-General Henry Jones' 38th Division had been deployed at Leyte to prepare for future operations but could also reinforce Swing, along with portions of General Bradley's 96th Division, if needed. At 06:00 on December 6, the 287th Field Artillery Observation Battalion, located northwest of Burauen, spotted Makino's troops crossing the main road south of their position and moving east toward the Buri field. While the artillery team communicated this information to the 24th Corps, the Japanese forces advanced into the swamp near the airfield prior to initiating their assault. At 06:30 the 16th Division launched its surprise attack. Led by a Filipino, the Japanese broke into the American bivouac area while the men were still asleep. Some were bayoneted while in their blankets, or before they could seize their weapons. Others held the Japanese off until they could retreat, shoeless and in their shorts and undershirts, either up the bluff to the headquarters of the 5th Bomber Command, or to the road, where an infantry company had come up in support. The service troops were "firing at everything that moves and… probably inflicting casualties among our troops."  Swift promptly responded by deploying the 1st Battalion of the 187th Glider Regiment to counterattack toward Buri, while Hodge assigned the 1st Battalion of the 382nd Regiment to Swift's command. The battalion was to proceed immediately to the aid of the two companies of the 11th Airborne Division in the Buri airfield area. General Hodge emphasized that the area was "critical" and "must be kept closed." It would be "dangerous" to let the enemy "get into the service troops along the road and around airfields." One reinforced company of the 1st Battalion was already in the area and the rest of the battalion made ready to follow. This reinforcement allowed one bolstered company to quickly support the service troops, effectively holding back the enemy while the glider units took position near the airfield. When the Americans launched a coordinated counteroffensive, they succeeded in driving the Japanese from the Buri airfield by nightfall, though some resistance remained at the edges of the airstrip. Meanwhile, Arnold maintained his offensive, with the 184th Regiment advancing through Hill 380 to secure Balogo, while the 17th Regiment captured the abandoned enemy positions on Hill 918 and moved up Hill 380 to join the 184th. By midday, the loading of the 77th Division was complete, and the convoy gathered off Dulag to await the arrival of Struble's escorting destroyers. At 13:30, Struble's main convoy set sail, having been preceded by four slower LSTs under the protection of two destroyers. While American transports and destroyers navigated silently toward Ormoc Bay, General Tominaga activated the airborne segment of Operation Wa. He planned to deploy an initial wave of 40 Mitsubishi Ki-57 transports, carrying 409 paratroopers, primarily targeting the Buri, San Pablo, and Bayug airstrips to capture them. In a related secondary attack, two pairs of transports would drop smaller groups of paratroopers over the Dulag and Tacloban airstrips to destroy as many American aircraft and facilities as possible. The transports would have Ki-43 fighters as escorts, and 21 medium bombers were dispatched to bomb and strafe the Buri, San Pablo, and Bayug airstrips shortly before the paratroopers' descent. Two additional waves were scheduled, the first five hours after the initial assault, comprising 270 troops in 21 aircraft, followed by a third wave of 80 soldiers six hours later. These follow-up operations were intended to assist in eliminating any remaining resistance, after which a defense would be established at the captured airfield. The primary goal of this operation was to incapacitate the enemy airstrips to ensure the safe arrival of the last TA convoys with critical reinforcements to Leyte. The attack was synchronized with Admiral Okawachi's eighth convoy, which included three destroyers, two subchasers, and five transport ships carrying Major-General Kurisu Takeo's 68th Brigade, having departed from Manila on December 5 and expected to reach Albuera two days later. After taking off at 15:30, Tominaga's first echelon headed towards the Burauen area. Just before dark, thirty-nine Japanese transports with supporting bombers and fighters roared over the Burauen airfields. Several incendiary bombs fell on the San Pablo strip, setting a gasoline dump afire and burning a liaison plane. Despite American fighters destroying 18 planes, they managed to deploy over 300 paratroopers by 19:00 following preparatory bombing and the deployment of a smoke screen. However, the intense anti-aircraft fire caused some confusion, leading pilots to drop soldiers at incorrect locations. Still, approximately 60 paratroopers descended on Buri, while more than 250 landed at San Pablo.  Meanwhile the secondary attacks on the Dulag and Tacloban strips completely miscarried. Two transports flew over the former installation; one dropped about five paratroopers and then crashed, while the other crashed about 4,500 yards northeast of the field. Over Tacloban two medium bombers converted to transports lowered their flaps and wheels preparatory to landing, but one was shot down, and the other crashed. Nonetheless, upon landing, the paratroopers quickly advanced along both the north and south sides of the San Pablo strip. They talked in loud tones and allegedly called out in English, "Hello--where are your machine guns?" Most of the enemy forces assembled on the north side of the airstrip. They burned three or four more liaison planes, a jeep, several tents, and another gasoline dump, throwing ammunition on the latter. Fortunately for the Americans, inclement weather combined with significant Japanese transport losses prevented the subsequent waves of reinforcements from being dispatched. On the night of 6-7 December, the Air Corps service personnel had abruptly quitted the Buri airfield, leaving behind carbines, rifles, grenades, small arms ammunition, and machine guns. 2d Lt. Rudolph Mamula of the 767th Tank Battalion had been ordered to take charge of the situation, co-ordinate the action of forces on the airstrip, and recover abandoned armament and ammunition. Apparently he was unsuccessful, because later in the day the Japanese made "the best use" of the same arms and ammunition. By the middle of the morning, on 7 December, the enemy had completely occupied the Buri airstrip. In response, Swift quickly ordered the 674th Glider Field Artillery Battalion to abandon their artillery and support the 127th Airborne Engineer Battalion, which was near San Pablo preparing to reclaim the airstrip. General Krueger also reacted swiftly, allocating two battalions from the 148th Regiment to Hodge's command, who dispatched them toward San Pablo. However, before their arrival, Swift's forces had already initiated their counteroffensive at dawn on December 7, successfully driving the paratroopers back to the northwest until they ran out of ammunition. Fortunately, the Japanese chose to retreat towards Buri rather than continue the battle at San Pablo. At 14:00, upon the arrival of the 148th battalions, Swift promptly ordered them to launch an attack towards Buri. The 1st and 2d Battalions of the 149th Infantry, 38th Division, were alerted at 0200 on 7 December for movement to the San Pablo airstrip. The advance elements of the 1st Battalion were greeted at the San Pablo airstrip by General Swing, who is reported to have said: "Glad to see you. I am General Swing of the 11th Airborne Division. We've been having a hell of a time here. Last night approximately seventy-five Jap paratroopers dropped on us of which we have accounted for about fifty. Fifteen hundred yards from here on an azimuth of 273° is another airstrip just like this one. Between here and there are about twenty-five Jap troopers. It is now 1400. I want that strip secure by nightfall." The commanding officer of the 1st Battalion decided to attack with Companies A and C abreast, Company A on the right, with approximately a 200-yard frontage for each company. A section of heavy machine guns was attached to each unit, and a platoon of 81-mm. mortars from Company D was to support the attack from positions on the San Pablo airstrip. The 1st Battalion set out at 14:30, moving the first 400 yards without any issues, but eventually encountered a rain-swollen swamp that impeded their progress, resulting in the companies losing contact with one another. By nightfall, only Companies A and C had reached the airstrip but were unable to initiate their attack due to the late hour. Simultaneously, the 1st Battalion of the 187th Glider Regiment and the 1st Battalion of the 382nd Regiment advanced towards Buri and successfully joined the 1st Battalion of the 149th Regiment at the western end of the airstrip by the end of the day. In the meantime, Arnold continued his limited offensive on December 7, with the 184th Regiment facing little resistance as it ascended the high ground overlooking the Tabgas River.  At dawn the 17th Infantry sent out patrols. The one from the 1st Battalion located an enemy heavy machine gun, two light machine guns, and a mortar, emplaced 150 yards from the battalion's lines. When the patrol returned, mortar fire was placed on the position and it was wiped out. The 1st Battalion moved out at approximately 0900. Though long-range fire fell on the troops and small arms fire hit the left flank of Company C, the men continued to push forward. The battalion found several ridges leading up Hill 380--a knifelike ridge in front of Company C and a double ridge in the form of a horseshoe, with its closed end toward the hill, in front of Company B. Company B moved across the double ridge while Company C forced its passage through machine gun and rifle fire across the closed part of the horseshoe. At 1600 the two companies re-established contact on the northernmost ridge leading to Hill 380. At 1630 the Japanese with machine guns launched a counterattack against the right flank of the 3d Battalion, 184th Infantry, and the left flank of the 1st Battalion, 17th Infantry. The 3d Battalion, 184th, was pinned down but did not yield any ground. The troops on the front lines of the 1st Battalion, 17th Infantry, at first were forced back slightly but in a few minutes regained the lost ground. They dug in for the night on the crest of the ridge. After its dawn patrols had reported on 7 December, the 2d Battalion, 17th Infantry, jumped off to the attack. Company E secured the first of the three spurs leading from Hill 380, and continued forward to the middle spur in the face of light fire that came from in front of the company in the area the 17th Infantry wished to secure. Presently the fire grew to considerable intensity and the company's section of light machine guns and two platoons of heavy machine guns moved onto the middle spur, where they neutralized the enemy position. While this action was going on, Companies G and F moved to the first spur. Company G received orders from the battalion commander to make a wide envelopment of Hill 380 and then assault the hill from the east. At 0930 the company dropped below the military crest of the southern slope of Hill 380 unobserved and made its way very slowly over the steep terrain and through the thick cogon grass. At 1200 the 49th Field Artillery Battalion laid a five-minute preparatory fire in front of the battalion. The American troops then routed the surprised Japanese defenders and killed the majority of them as the others fled into the mountains northeast of the hill. Apparently realizing that Hill 380 was the key to defense of the Tabgas River valley and Hill 606, troops of the 26th Division poured long-range machine gun fire from Hill 606 into Company G and at the same time halted the company with small arms fire from the immediate left along the ridge. At 1355, after a heavy mortar barrage, about fifty men from the 26th Division counterattacked the positions of Company G, but the company held firm and mowed down the attackers with fire from its rifles and automatic weapons. The position on the hill was maintained. Although Company G occupied the top of Hill 380, it was not in a position to aid the advance of Company E. The Japanese troops were dug in on the reverse slopes and could only be rooted out by close-in fighting. The commanding officer of the 2d Battalion committed Company F down the main spur from the east, supported by Companies E and G and the machine guns from Company H. As soon as Company F started down the ridge, the enemy concentrated fire upon it both from the north and the west. In a matter of minutes Company F was reduced to a point where the number of its riflemen hardly equaled one platoon. The company commander secured an additional platoon from Company G and renewed the assault behind a concentration of 100 rounds of 60-mm. mortar fire and 80 rounds of 81-mm. mortar fire. The attack succeeded, and the enemy force was overrun and annihilated. Company E thereupon moved to the main ridge and helped mop up the area. At 0700 the 3d Battalion, 17th Infantry, moved out, reaching the source of the Palanas River at 1400. An enemy force of about fifty men was observed in a natural bowl to its immediate front. The battalion placed long-range rifle and machine gun fire on the group as two platoons from Company K attacked from the flank. They destroyed the entire Japanese force without any casualties to the American troops. The 3d Battalion then crossed the Palanas River and went into night perimeter at Kang Cainto. At 1907 eight rounds of artillery fire fell into the area, killing seven men and wounding eighteen others. At the end of the day the 184th Infantry was on the banks of the Tabgas River and the 17th Infantry had secured Hill 380, which commanded the Tabgas River valley. Arnold's offensive had become so precarious that Yamagata was forced to halt his division's advance towards Burauen and instead redirect them to defend Albuera, only sending his advance battalion to participate in the Wa offensive. The situation was about to worsen for Yamagata as Struble's convoy finally arrived off Deposito just before dawn. At 06:34, an enemy shore battery opened fire, and at 06:40, the destroyers responded by targeting their assigned locations. As the Japanese communicated this information to higher command, Okawachi received orders to land the 68th Brigade at San Isidro. Additionally, the 1st Combined Base Air Force and the 4th Air Army were directed to unleash all their resources against the landing forces. With Suzuki absent, Major-General Tomochika Yoshiharu took charge of the defense of Ormoc, promptly instructing the Mitsui Shipping Unit to secure defensive positions on Red Roof Hill. Meanwhile, the Imahori Detachment was ordered to advance south through Ormoc to confront the enemy. Elements of the 77th Regiment, which had just arrived by barge at Ipil, were also tasked with reinforcing the defense of Ormoc. Furthermore, Suzuki commanded the 16th and 26th Divisions to halt the Wa offensive and retreat immediately towards Ormoc. In Manila, Okawachi and Yamashita were preparing to send two provisional companies from the 58th Independent Mixed Brigade to garrison the Camotes Islands to counter the arrival of enemy reinforcements and suppress guerrilla activity in the region. Meanwhile, after Okawachi's latest convoy was detected, 57 P-47s were dispatched to strike the Japanese vessels while the 68th Brigade was being disembarked. In one of the fiercest aerial battles of the Leyte Campaign, the fighters strafed the vessels and dropped 94 1000-pound and six 500-pound bombs on enemy shipping, successfully destroying all five transports and damaging two destroyers. However, the 68th Brigade landed, albeit lacking most of its equipment, supplies, and heavy weaponry. Back at Ormoc Bay, General Bruce's first wave, composed of the leading battalions from the 305th and 307th Regiments, successfully landed on the White Beaches without encountering opposition at 07:07, and the troops quickly moved inland. The subsequent four waves of troops, including two battalions from the 306th Regiment, came ashore without incident. At 08:20, around 138 Japanese aircraft launched an assault on Struble's convoy. Despite the 5th Air Force executing a commendable interception of the attackers, some determined enemy planes managed to breach the anti-aircraft defenses and strike the American ships. On the morning of December 7, three years to the day after she fired the opening shot of the Pearl Harbor attack, the destroyer Ward came under attack by several Japanese kamikazes while patrolling off the invasion area. One bomber hit her hull amidships, bringing her to a dead stop. When the resulting fires could not be controlled, Ward's crew was ordered to abandon ship, and she was sunk by gunfire from O'Brien, whose commanding officer, William W. Outerbridge, had been in command of Ward during her action in Hawaii three years before. Nevertheless, their attempt to thwart this crucial invasion once again ended in failure. By 11:00, approximately 10,000 troops and most of the supplies had been landed, but under relentless air attack, Struble ultimately decided to withdraw and return to San Pedro Bay. Meanwhile, Bruce's forces were expanding their initial beachhead inland, with the 305th Regiment capturing crossings over the Bagonbon River and the 307th Regiment securing a bridge over the Baod River. Due to a lack of organized resistance, Bruce chose to continue advancing north along the highway to extend the division's foothold to Ipil. Consequently, the 307th began its northward advance around 10:45, gradually facing stiffer opposition as it approached its goal. By 14:55, they reached the outskirts of Ipil and commenced an assault on the defenses of two companies from the 77th Regiment, successfully killing 66 Japanese soldiers as they cleared the barrio and established a night perimeter on the northern edge by 17:40. With Bruce's forces having secured a two-mile beachhead, Yamagata's 26th Division found itself caught between two robust American divisions, leaving the route to Ormoc largely open for the 77th Division. On December 8, as the first two companies of the 12th Independent Regiment arrived to bolster the Mitsui Shipping Unit, the 307th Regiment resumed its advance northward, swiftly reaching the Panalian River where they began meeting stronger resistance. Successfully repelling enemy counterattacks, the 307th continued to push forward and achieved a total gain of 2,000 yards by day's end. At the same time, since half of the 2nd Raiding Brigade could not be airdropped during the now-halted Wa offensive, the Japanese decided to land them at the Valencia airstrip over the coming days to reinforce the defenders in Ormoc. Furthermore, Okawachi and Yamashita designated the Takahashi Detachment, organized around the 5th Regiment, as an emergency reinforcement to depart for Leyte immediately alongside the Ito Naval Landing Unit of SNLF Marines. Additionally, the 39th Regiment of the 10th Division was assigned to prepare for a counter-landing in the Carigara Bay region. Meanwhile, as the 26th Division began to withdraw along the coast to retreat through the ridges towards Ormoc, the 184th and 17th Regiments captured the Hill 606 positions and moved forward to the Sibugay River. During the night of 7-8 December, the Japanese brought forward two machine guns and emplaced them directly in front of Company A of the 1st Battalion, 382d Infantry. At dawn the machine guns opened up. Their low, grazing fire pinned down the company, but Pfc. Warren G. Perkins, in the face of enemy bullets, located the guns and called mortar fire upon the site. The mortar concentration, falling within fifty yards of Perkins, silenced the machine guns and startled the Japanese. Pvt. Ova A. Kelley took advantage of the confusion and charged with his M1 rifle and a carbine. Kelley killed eight of the enemy before he himself was slain. The rest of Company A followed Kelley and secured the edge of the airstrip where it set up a perimeter. During 8 December the Americans consolidated their positions. The following day, the 1st Battalion of the 149th Regiment launched an assault to the north, successfully crossing the airstrip and eliminating approximately 50 paratroopers before being halted by enemy fire. By nightfall, the 1st Battalion of the 382nd Regiment repelled another determined counterattack, killing an additional 50 Japanese soldiers and leaving around 100 paratroopers trapped on the airstrip. Concurrently, the 17th and 184th Regiments advanced through Albuera without opposition, continuing their movement through challenging terrain towards Gungab. In the early hours of December 9, Struble's initial resupply convoy reached Deposito, delivering the remainder of the 306th Regiment. As a result, its 1st Battalion was assigned to the 307th Regiment and promptly engaged in the northward attack. Progressing gradually through the formidable enemy ridge defenses, the 307th ultimately captured Camp Downes, while the 305th Regiment secured the northeastern area. During this advance, the rest of the 77th Regiment also arrived by barge at Palompon, where they were immediately deployed to bolster the defenders in Ormoc.  Ormoc, the largest and most important commercial center in western Leyte, possessed a concrete and pile pier at which a vessel with a sixteen-foot draft, and two smaller vessels, could anchor at the same time. On the route to Ormoc and in the town itself, the Japanese dug strong defensive positions. The favored sites were in bamboo thickets, on reverse slopes, along creek beds, and under buildings. Individual spider holes about six feet deep were covered with logs and earth and "beautifully camouflaged." Against such positions, artillery and mortar fire did little more than daze the defenders. Each position had to be searched out and destroyed. The next day, for the final assault on Ormoc, Bruce planned to deploy the 307th Regiment to attack along the highway, while the 306th Regiment would move northeast to encircle the opposing enemy forces. After a significant artillery barrage, Bruce first dispatched Company A of the 776th Amphibian Tank Battalion, supported by the rocket fire from LCMs and LCVs, to launch an assault on the city's strong enemy defenses. Following this, the 306th and 307th Regiments advanced, with the latter encountering minimal resistance until approaching the outskirts of Ormoc. Despite facing fierce opposition, the Mitsui Unit was effectively driven back, allowing the 307th to enter the city while the 306th advanced northeast with little resistance. The two regiments then pressured the enemy like squeezing a tube of toothpaste, ultimately forcing the determined defenders to retreat to the hills north of Ormoc, where the Imahori Detachment was gathering. However, some defenders remained behind, valiantly fighting to delay the American advance. Positioned in spider holes beneath the buildings, they resisted until overwhelmed.  At the same time that the 77th Division was entering Ormoc, the 32nd Division was pushing southward toward Ormoc Valley, the 11th Airborne Division was working westward over the mountains toward the town, and the 7th Division was pushing northward along the eastern coast of Ormoc Bay in an attempt to make a juncture with the 77th Division. General Bruce advised General Hodge: "Have rolled two sevens in Ormoc. Come seven come eleven." As his troops were reducing Ormoc, General Bruce also made a report on the status of the attack and referred to a promise that had been made by the commanding general of the 5th Air Force: "Where is the case of Scotch that was promised by General Whitehead for the capture of Ormoc. I don't drink but I have an assistant division commander and regimental commanders who do…" In its advance to the north, the 77th Division reportedly killed around 1,506 Japanese soldiers and captured 7 prisoners, at a cost of 123 men killed, 329 wounded, and 13 missing. The capture of Ormoc had significant consequences: it split the Japanese forces and isolated the remaining elements of the 26th Division; it diverted and eliminated previously uncommitted enemy reserves, easing the pressure on other fronts; it expedited the connection between the 10th Corps and the 24th Corps; and it prevented the Japanese from using Ormoc as a port, through which many reinforcements and supplies had been funneled into the campaign. Consequently, the Japanese had faced a clear defeat on Leyte Island; nevertheless, they were determined to continue fighting to the death, senselessly sending more troops into battle, which unnecessarily extended the campaign by several additional months. I would like to take this time to remind you all that this podcast is only made possible through the efforts of Kings and Generals over at Youtube. Please go subscribe to Kings and Generals over at Youtube and to continue helping us produce this content please check out www.patreon.com/kingsandgenerals. If you are still hungry after that, give my personal channel a look over at The Pacific War Channel at Youtube, it would mean a lot to me. Japanese forces prepared Operation Wa while U.S. troops engaged in intense battles for strategic positions like Hill 918 and Balogo amid challenging terrain and strong defenses. Despite initial setbacks, American forces regrouped, successfully counterattacking Japanese positions and securing strategic areas, while Japanese reinforcements struggled amid heavy losses and unfavorable weather conditions.

Skąd mu się wzięło to, że tak lubi gadać głupoty? Wojciech Fiedorczuk opowiada nam o tym, jak rozumie komedię, co działa na scenie i czy w „Szkle kontaktowym” to jest naprawdę on. Na ten odcinek próbował wpłynąć swoimi komentarzami Michał Kempa, ale i tak dokończyliśmy to spotkanie. Jaki jest największy sukces Fiedorczuk i czy to tekst, który napisał Dawidowi Podsiadle na słynny roast Kuby Wojewódzkiego? Dowiadujemy się, czy prywatnie jest takim samym „śmieszkiem” jak na scenie, gdzie można grać w tenisa za darmo i dlaczego przyznaje się do nieudanych żartów. Jakie sprawy prywatne załatwia na scenie? Czy nadal potrafi mówić słowami Jana Pawła II? Dlaczego Michał Kempa to taki „stary malutki”? Które żarty stworzył z inspiracji Tuwimem? Zapraszamy na spotkanie z „komikiem alternatywnym”, Wojciechem Fiedorczukiem. Podcast WojewódzkiKędzierski ma partnerów komercyjnych. #podcast #wojewódzkikędzierski #płatnawspółpraca

Natalia Szroeder wydała właśnie płytę "REM", która po genialnej płycie "Pogłos" stanowi kolejny etap w rozwoju tej artystki. To też rozliczenie Natalii z przeszłością, które choć nie jest wypowiedziane wprost, to jednak daje się uważnemu słuchaczowi zrozumieć. Zapraszam na rozmowę!

Wspólnie z moim gościem, Dawidem, zabieramy Was w podróż do Japonii. Przede wszsytkim tej kawowej, ale także cichej i pełnej pysznego jedzenia.Linki:- Strona domowa- Instagram | X/Twitter- Gość: Dawid Zadara (Head of Coffee w HAYB)- #016 – Turystyka kawowa, nie tylko dla jesieniarzy- #014 – Bieganie i kawa (Maciek Otrębski, Swords Kraków)- #010 – Lubię karmić ludzi: Jakub Tepper- Warszaski Milk Bar- Newsletter o rowerzystach i kawiePartnerzy: Palarnia kawy HAYB (w odcinku kod -10% na kawy i herbaty!)Prowadzący: Krzysztof KołaczMam prośbę: Oceń ten podcast w Apple Podcasts oraz na Spotify. Zostaw tyle gwiazdek, ile uznasz. Twoja opinia ma znaczenie!Zainteresowany współpracą? Pogadajmy! kawa@boczemunie.plSłuchaj, gdzie chcesz: Apple Podcasts | Spotify i przez RSS.Rozdziały:00:00:00: INTRO00:00:33: Wstępniak00:05:03: Scena kawy00:16:54: Scena gastro00:25:27: Scena palarnii00:27:21: Podsumowując

Gościem najnowszej Melliny jest Krzysztof Cugowski, legendarny wokalista Budki Suflera.Przyczyną do spotkania jest wywiad rzeka, którego Cugowski udzielił Markowi Sierockiemu.O czym usłyszycie w Mellinie, a czego nie przeczytacie w książce?Np. to, że Krzysztof Cugowski nie lubi gdy młode dziewczyny proszą o autograf... dla babci.Cugowski zdradza też, dlaczego nie lubi wykonywać na koncertach utworu "Takie tango""ja jestem wokalistą rockowym, a nie pop-owym" podkreślał Cugowski.Przy okazji zdradził też, że zdarzało się mu odchudzać i dlaczego zrezygnował z tego pomysłu.Partnerem odcinka jest Wydawnictwo Harde.Z kodem ESKAROCK dostaniesz dodatkowe 20% zniżki! na biografię Krzysztofa Cugowskiego „Śpiewanie mnie nie męczy” dostępną na https://bit.ly/4f6h1m6

Lubię rozmawiać o tym jak jest naprawdę, w życiu, w pracy i w rodzicielstwie. Dlatego też z wielką ciekawością i przyjemnością przyjęłam zaproszenie od marki Kinderkraft do nagrania wspólnych odcinków dotykających szeroko pojętej radości w rodzicielstwie i nażywania się nim. Marka Kinderkraft jest liderem i producentem artykułów dziecięcych, niezbędnych na różnych etapach rodzicielskiej drogi. Czyli wózków, fotelików samochodowych, rowerków oraz produktów do domu – m.in. bujaczków, łóżeczek, krzesełek do karmienia. A my wspólnie będziemy nagrywać serię rozmów o nazwie Parenting Talks z okazji uruchomienia przez markę Kinderkraft nowej kolekcji Happy Shapes. Kolekcji zaprojektowanej przy współpracy z niesamowitą ilustratorką Melanie Johnsson. Więc oto dziś, oddaję w Twoje ręce, albo raczej daję Twoim uszom najnowszy, już drugi odcinek serii Parenting Talks.Tym razem rozmawiam z bardzo zaangażowanym ojcem, wspaniałym tatą. Po drugiej stronie mikrofonu usiadł ze mną Mario, Mariusz Zielonka, który na co dzień prowadzi ze swoją żoną Karo blog i profil na Instagramie @OurLittleAdventures. Mario jest Tatą dziesięcioletniej Mani, ośmioletniego Jaśka i pięcioletniej Basi, właścicielem psa Makarona i co ciekawe jednocześnie ekspertem ekonomicznym i nauczycielem nurkowania. Dodałam to, ponieważ przez 18 miesięcy uczył nurkowania w Tajlandii, gdzie żyli całą rodziną z psem włącznie i … co ważne, wrócili z tej wyprawy dokładnie 3 dni przed naszym nagraniem

Interakcje społeczne nie dzieją się gdzieś w przestrzeni pomiędzy nami. One dzieją się w naszych mózgach. Mechanizmy neuropoznawcze leżące u podstaw percepcji i interpretacji wskazówek społecznych bada stosunkowo młoda dziedzina, która wyewoluowała w latach 90. jako poddyscyplina psychologii poznawczej. To neuronauka społeczna. W tym odcinku rozmawiam o niej z dr hab. Agnieszką Plutą z Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, szefową pracowni The Mind Lab.Impulsem do naszego spotkania stała się konferencja „Pokazać – Przekazać 2024”, która odbędzie się w Centrum Nauki Kopernik w dn. 22-23 sierpnia, a dr hab. Pluta będzie jedną z prelegentek. Hasłem przewodnim konferencji jest „Edukacja – dobra szkoła dobrego życia”– Jesteśmy gatunkiem społecznym, czyli z dużą łatwością wyłapujemy wskazówki społeczne, interpretujemy je, organizujemy się w większe grupy – opowiada naukowczyni. . Jak to zbadać od strony aktywności mózgu? Można ją śledzić za pomocą techniki funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (bardzo dokładnie pokazuje, które obszary mózgu są aktywne), za pomocą EEG (tu duża dokładność czasowa, ale przestrzenna już gorsza) albo tzw. funkcjonalnej spektroskopii bliskiej podczerwieni: osobie badanej nakłada się na głowę czepek z optodami (jak elektrody, ale przepuszczające światło w podczerwieni). Taki badany może swobodnie się poruszać, bawić, rozwiązywać zadania we współpracy z innymi osobami – to świetna metoda do badania aktywności mózgu ruchliwych dzieci.Można w ten sposób badać wiele fascynujących zagadnień, na przykład teorię umysłu, czyli to, w jaki sposób rozumiemy stany mentalne (przekonania, emocje, intencje) innych osób. – Na zdolność do mentalizacji ma duży wpływ język – wskazuje dr hab. Pluta. Dzieci przez pewien czas pozbawione kontaktu z językiem (na przykład dzieci głuche urodzone w rodzinie słyszącej) rozwijają teorię umysłu z pewnym opóźnieniem. Co ważne, dla rozwoju dziecka szalenie ważne jest opisywanie nie tylko fizycznie otaczającego świata, ale i niewidocznego: emocji i stanów mentalnych.Dr hab. Pluta badała też dorosłych, na przykład to, co się dzieje z naszym mózgiem po ekspozycji na mowę nienawiści – okazuje się, że osłabia zdolności do empatii, nawet wobec członków naszej grupy (zbadano wpływ w krótkim okresie).Jak widzicie, neuronauka społeczna to bardzo aplikacyjna nauka, wskazująca konkretne wnioski, które możemy przekładać na życie codzienne.

W roku 1964 wśród mieszkańców Krakowa zapanowała prawdziwa psychoza strachu. Nieznany nożownik w biały dzień atakował samotne starsze kobiety, a później znikał bez śladu. Milicja była bezradna, a pojawiające się na ulicach plotki sprawiły, że panika ogarnęła całe miasto. Gdy półtora roku później tajemniczy zabójca powrócił – śledczy postanowili zrobić wszystko, aby raz na zawsze uwolnić społeczeństwo od zbrodniarza, które prasa nazwała „Wampirem z Krakowa”.