Podcasts about publikacja

Silnych analgetyków opioidowych, jak fentanyl, oksykodon czy morfina w terapii bólu stosujemy pięć razy mniej niż wynosi średnia europejska. Jesteśmy tu na poziomie Czarnogóry, Rosji, Albanii - twierdzi Polskie Towarzystwo Badania Bólu. Może to dobrze - pomyśli ktoś, kto bólu, który powoduje wycie nigdy nie doświadczył. Szacuje się, że w Polsce z powodu bólu przewlekłego cierpi 8–8,5 mln osób. Opioidowe leki, to to dla nich często jedyne wytchnienie. Ten medal ma jednak dwie strony: na awersie są te same substancje, ale uzależniają i przerażają. Jest epidemia oksykodonu i fentanylu w USA. Są lekarze, którzy wypisują recepty bez zadawania pytań i na tym zarabiają. Czy da się spojrzeć na opioidy z dwóch perspektyw jednocześnie? Próbę podjęła Anna Kiedrzynek, autorka czteroodcinkowego reportażu audio “Próg bólu” w radiu TOK FM - znajdziesz go pod tym linkiem. Ania Kiedrzynek to dziennikarka, reporterka. Laureatka drugiej nagrody European Press Prize, Grand Prix Festiwalu Wrażliwego w Gdyni, dwukrotna finalistka nagrody Grand Press oraz laureatka nagrody Wirtuale w kategorii “Publikacja roku - społeczeństwo”. Publikowała m.in. w "Gazecie Wyborczej", "Newsweeku", "Tygodniku Powszechnym" oraz miesięczniku "Pismo. Magazyn Opinii". Autorka książki "Choroba idzie ze mną. O psychiatrii poza szpitalem". Z podcastu dowiesz się m.in.:jak się przejawia opioidofobia;co to są poradnie leczenia bólu;jak leczy się ból w Polsce;jakie dylematy stoją przed lekarzami przepisującymi opioidy;do czego w medycynie używa się fentanylu;jak się mierzy i opisuje ból.Podobają Ci się tematy, które poruszam w podcaście? Więcej znajdziesz tu:Instagram: http://bit.ly/3Vene60YouTube: http://bit.ly/3iddUR7TikTok: http://bit.ly/3gDdaobRealizacja: Karolina Deling-Jóźwik - redakcjaIrena Suska - montażP & C Paulina Górska | Varsovia Lab. 

Wykład dr hab. Barbary Wieliczko w ramach seminarium IRWiR PAN [5 maja 2025 r.]W lutym 2025 r. Komisja Europejska zaprezentowała Wizję dla rolnictwa i żywności “Wspólne kształtowanie atrakcyjnego sektora rolnego i rolno-spożywczego dla przyszłych pokoleń”, wyznaczającą kierunki debaty nad przyszłością WPR i jej kształtem w latach 2028-2034. Polska, jako jeden z wiodących krajów w rolnictwie UE powinna mieć swoją koncepcję kształtowania polityki tego sektora, który jest kluczowy z punktu widzenia bezpieczeństwa Europy. We współpracy z Europejskim Funduszem Rozwoju Wsi Polskiej zespół IRWiR PAN przygotował opracowanie, w którym ocenia obecne funkcjonowanie WPR w Polsce oraz wskazuje na potrzeby zmian w krajowej oraz unijnej polityce rolnej.Raport zespołu: M. Drygas, I. Nurzyńska, M. Dudek, B. Wieliczko pt. "Ocena WPR w Polsce – Intensyfikacja innowacyjności warunkiem koniecznym przetrwania polskiego rolnictwa", będzie dostępny w dniu seminarium. Publikacja powstała w ramach projektu pt. “Wspólna Polityka Rolna w Polsce – bilans 20-lecia członkostwa w UE i wyzwania na kolejne lata” realizowanego przez IRWiR PAN oraz Fundację Badań Miejsko-Wiejskich RURall w ramach programu Forum Inicjatyw Rozwojowych Fundacji “Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej”.Dr hab. Barbara Wieliczko – profesor Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN, specjalistka w zakresie polityki rolnej, rozwoju obszarów wiejskich, ewaluacji polityk publicznych oraz ekonomii środowiska. Kieruje Zakładem Integracji Europejskiej w IRWiR PAN i pełni funkcję analityczki w Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej Senatu RP. Uczestniczyła i kierowała wieloma projektami badawczymi realizowanymi m.in. w ramach programów Horyzont 2020 i Horyzont Europa. Autorka licznych publikacji naukowych i redaktorka monografii dotyczących rolnictwa, rozwoju wsi oraz polityk unijnych. Członkini European Rural Development Network (przewodnicząca komisji rewizyjnej) oraz Towarzystwa Ekonomistów Polskich (wiceprzewodnicząca). Uhonorowana odznaką „Zasłużony dla rolnictwa”.Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz:1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafwwPrzez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody.2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpkJeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz!3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewemDarowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr:33 1600 1462 1808 7033 4000 0001Fundacja Wspomagania WsiZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#IRWiRPAN #WPR #rolnictwo #innowacje #wieś #EFRWP #rolnictwoUE #polskawieś

Czy można cofnąć się w czasie i przeżyć swoje narodziny... a nawet wcześniejsze wcielenia? W tym materiale prezentujemy fragmenty seansów hipnozy regresyjnej prowadzonych przez znanego niemieckiego psychologa i psychoterapeutę Thorwalda Detlefsena. To zapis niezwykłych podróży w głąb ludzkiej podświadomości – aż poza granice jednego życia. Karola Schuster, młoda stenotypistka z Monachium, pod wpływem hipnozy przenosi się do dzieciństwa, okresu prenatalnego, a w końcu – do starożytnego Egiptu, gdzie jako tancerka Nuomi służyła bogini Izydzie. Innym razem cofamy się do XIX-wiecznych Niemiec, by przeżyć dramatyczne wydarzenia z życia Anny Schnitter. Czy te opowieści to tylko wytwory wyobraźni, czy realne wspomnienia duszy? Publikacja oparta na dokumentach, relacjach świadków i taśmach magnetofonowych, które rejestrowały każde słowo wypowiedziane w transie hipnotycznym. Jest to dźwiękowa wersja artykułu, jaki ukazał się na łamach "Nieznanego Świata" w numerze 01/1992.

W najnowszej audycji "U Polaków za Olzą" gościem jest dr Alfred Böhm – wybitny neurolog dziecięcy, twórca dziecięcej neurologii w województwie morawsko-śląskim. Nasz gość opowiada o swojej książce wspomnieniowej pt. "Intumescencje", w której przedstawia rozwój medycyny w Czechosłowacji i Czechach, ze szczególnym uwzględnieniem regionu Zaolzia. Publikacja ta zawiera również bogate refleksje na temat historii regionu oraz osobiste wspomnienia autora i jego rodziny.

Najnowszy odcinek to rozmowa na temat publikacji "Zdrowie tancerzy", która ukazała się nakładem wydawnictwa CeDeWu a u nas w studio gościłyśmy jedną ze współautorek, dietetyk kliniczną, psychodietetyczkę Milenę Nosek. Publikacja to kompleksowe vademecum i przewodnik dla tancerzy, pedagogów, instruktorów i wszystkich osób zajmujących się tańcem, dla których troska o zdrowy i niepowtarzalny instrument, jakim jest świadome i czujące ciało, jest równie ważna jak poziom artystyczny demonstrowany w całym technicznym i estetycznym bogactwie tej sztuki.Z Mileną rozmawiałyśmy głównie na temat jej rozdziału czyli "Zasad żywienia tancerza". Z odcinka dowiecie się m.in.:Jak dany styl tańca determinuje dietę tancerzy? Czym jest psychodietetyka? Na co zwrócić uwagę w pierwszej kolejności tworząc swój jadłospis? O mitach dotyczących jedzenia i sylwetek? Czy ochota na słodkie to sygnał, który możemy prawidłowo rozpoznać czyli o rodzajach głodu. Jeśli chcecie na bieżąco edukować się z zakresu żywienia to odsyłamy do profilu: https://www.instagram.com/milena.nosek.dietetyk/No a nas klasycznie można nas wesprzeć!☕️ Byu2cofee : https://buycoffee.to/tanecznik.podcast

Porady ze starego kalendarza: jak czytać książki? Zostałam fanką przedwojennego kalendarza "Iskier" z 1925 roku. Znalazłam go w kufrze, odkurzyłam i okazał się książką pełną zaskoczeń. Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian piękne wsparcie https://patronite.pl/milkamalzahn W ogóle, Kalendarz "Iskier" z lat przedwojennych pełnił rolę małej encyklopedii i notatnika dla młodzieży. Był też tygodniowy ilustrowany magazyn redagowany przez Władysława Kopczewskiego, zawierający różnorodne informacje, porady i treści edukacyjne. Kopczewski pisał to wszystko sam, tworząc też takie kieszonkowe kalendarze. Publikacja miała na celu wzmacnianie świadomości społecznej i kulturalnej młodych czytelników, oferując im wartościowe treści oraz inspirując do myślenia i działania. Kiedy teraz, po stu latach, czytam te porady, naprawdę czuję ich moc. Ponieważ czytanie książek i pisanie (!) to dla mnie ważna sprawa, z otwartą głową podeszłam do notatek z kalendarza o tym, jak czytać. Jak książki czytaj, konkretnie. Dziś przeważnie używamy kalendarza w telefonie – mało romantycznie, ale mega wygodnie. Niektórzy potrzebują jeszcze dużych kalendarzy, żeby ogarnąć logistycznie wiele wydarzeń naraz. Lepiej widać zapisaną przestrzeń niż wyświetlaną na ekranie, ale.. to pewnie kwestia czasu. Większość z nas ma nos w telefonie i mocno ceni funkcję przypomnień. Ech, kiedyś kalendarz to było okno na świat. Dosłownie. I przewodnik po mądrym życiu. #Podcast #KalendarzIskier #CzytanieKsiążek #PrzedwojennePorady #Odkrycia #Historia #MądrośćŻyciowa #OknoNaŚwiat #WładysławKopczewski #Edukacja @milka.malzahn ________________________ Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do mnie: facebook: https://www.facebook.com/Milka.Malzahn moja strona: https://www.milkamalzahn.pl podcasty: https://anchor.fm/milkamalzahn Radio Białystok: https://www.radio.bialystok.pl/chillout

Czy wystawienie przez Międzynarodowy Trybunał Karny nakazu aresztowania premiera Izraela oznacza, że białoruski dyktator, i jemu podobni satrapowie, powinni zacząć się obawiać o przyszłość? Prof. Pola Cebulak, prawniczka z Wolnego Uniwersytetu w Amsterdamie, przedstawia różnice między tymi przypadkami. Podkreśla przy tym, że oprócz MTK, istnieją inne, sądowe i nie tylko, metody oddziaływania w relacjach międzynarodowych. W przypadku Białorusi kluczem pozostaje wsparcie dla opozycji. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Publikacja dostępna w serwisie rp.pl Zachęcamy do wykupienia subskrypcji w naszym serwisie. Autor tekstu: Tomasz Krzyżak Czyta Cezary Szymanek

Cyrylica, prawosławie, idee pansłowiańskie to tylko część elementów układanki łączącej Białoruś i Rosję z krajami bałkańskimi. Łukaszenka, choć nie tylko on, wykorzystuje te związki dla utrzymania swojego reżimu. Znajduje w ten sposób naturalną bliskość i  zrozumienie, jeżeli nie sojuszników. Adam Balcer, dyrektor programowy Kolegium Europy Wschodniej, opisuje te związki i sposób, w jaki  Zachód może wskazać Białorusi inną przyszłość niż w obrębie "świata rosyjskiego"Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Białoruś i Rosja skutecznie obchodzą sankcje gospodarcze, a zachód stracił możliwości wpływania na reżim Alaksandra Łukaszenki. Prof. Roman Bäcker, politolog z Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu mówi, dlaczego w takiej sytuacji nie ma prostych rozwiązań. W takich sytuacjach konieczne jest podtrzymywanie kanałów komunikacji, co jest bardzo trudne. co więcej, Łukaszenka i Putin celowo starają się rozchwiać społeczeństwa demokratyczne, by uniemożliwić jakiekolwiek działania zagrażające ich reżimom.  Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Terror w Białorusi, wojna w Ukrainie i nacjonalistyczne szaleństwo Rosjan dominują przekaz i myślenie. Tymczasem Białorusin, Rosjanka i Ukrainka znaleźli przestrzeń dialogu w Polsce. Podczas Festiwalu Niezależnej Kultury Białoruskiej we Wrocławiu pokazali przedstawienie "niesamowita słowiańszczyzna". Henryk Mazurkiewicz opowiada o wadze kultury, przestrzeni dialogu i komunikacji. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Polskie media białoruskie praktycznie działają na uchodźstwie. Z powodu represji dziennikarze, całe redakcje musiały emigrować. Nawet podtrzymywanie kontaktów w Białorusi stało się niebezpieczne. Dziennikarze mają jednak nadzieję, że kiedyś będą mogli wrócić i ponownie korzystać z wolności słowa na terenie Białorusi.Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Rosja prowadzi przeciwko państwom działanie hybrydowe od lat. Przedstawione przez niemiecki wywiad ryzyko konfliktu kinetycznego jest scenariuszem najbardziej czarnym. Publikacja raportu ma też na celu zmobilizowanie Niemiec do większej aktywności w modernizacji swojej armii.

Maryja Kalesnikawa jest jedna z liderem opozycji białoruskiej. Odmówiła wyjechania z kraju i została skazana na wiele lat więzienia. Złe warunki powodują, że jej życie jest w niebezpieczeństwie. Maryja Kalesnikawa jest jedną z bohaterek tegorocznego maratonu pisania listów Amnesty International. Joanna Rostkowska tłumaczy ideę  akcji, ale także wyjaśnia jej praktyczne aspekty. Przekonuje, że wysyłanie listów w sprawie więźniów sumienia ma sens i często przynosi rezultaty. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Niecodzienne wydawnictwo, zwierające kompendium wiedzy i wspomnień. Książka "Dusza dźwięków. Rozmowy z polskimi kompozytorami" to zapis rozmów przeprowadzanych przez ponad dwadzieścia lat z muzykami zajmującymi ważne miejsce na polskiej scenie muzycznej. Publikacja stanowi dokumentację ich twórczości, opatrzoną fotografiami, fragmentami partytur oraz rękopisami.

Terapeutyczne Ograniczanie Węglowodanów—Zapraszamy Was na fascynującą podróż w świat Terapeutycznego Ograniczania Węglowodanów (TOW) - serię spotkań - Warsztatów o Zdrowiu, będą to edukacyjne podcasty. Przez najbliższy czas będziemy regularnie gościć w Waszych uszach!

Igor Bancer jest Polakiem z Białorusi, muzykiem, performerem i więźniem politycznym, który teraz mieszka w Polsce.  O realiach więzienia mówi z własnego doświadczenia.  Uważa, że w 2020 r. rewolucja była o krok od sukcesu. To się nie udało, ale z reżimem Łukaszenki trzeba walczyć, choć nie przemocą.  Mówi, że inne metody są skuteczne, nawet jeśli rezultat nie będzie natychmiastowy.  Przekonuje, aby nie przestawać mówić i upominać się o represjonowanych  Białorusinów.Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP. 

Trudno ocenić ilu Białorusinów trafiło do więzień za drobne działania, które reżim uznał za wrogie.  Głośnych przypadków więźniów sumienia jest niemal 1400. Anna  Błaszczak-Banasiak, dyrektorka Amnesty International Polska  mówi  o potrzebie działań na rzecz represjonowanych i sposobach, w jaki każdy może się zaangażować. Przede wszystkim jednak, to nie przestawać mówić o BIałorusi i losie jej mieszkańców. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.  

„Magnolia. Spotkania w przeszłości i dziś' - to tytuł książki, której autorką jest Agata Koch - mieszkająca od ponad trzydziestu lat w Berlinie tłumaczka i społeczniczka. Publikacja jest wyrazem tęsknoty za Milanowem - miejscowością, w któprej autorka spędziła dzieciństwo. Książka udowadnia, że w zmieniajacym się świecie wciąż potrzebujemy rzeczy stałych i niezmiennych. "Dwie magnolie" - reportaż Katarzyny Michalak, w realizacji Piotra Króla, z muzyką Artura Giordano - w czwartek, kilka minut po 21.00.

Aleksandr Łukaszenka i Władimir Putin są mistrzami wzajemnych gestów, uścisków. Głęboko patrzą sobie w oczy, ściskają, ale przyjaźni, ani nawet sympatii w tym niema. Dyktator białoruski potrzebuje Kremla, podobnie jak rosyjski prezydent potrzebuje Mińska i tak od bardzo wielu lat. Niemniej nie jest dobry związek. Dr Agnieszka Bryc z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu  tłumaczy, na czym polega to toksyczne małżeństwo. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Białoruś i Rosja prowadzą wojnę hybrydową przeciwko Polsce. Jej częścią są wydarzenia na granicy. Gen. Mirosław Różański, przewodniczący senackiej Komisji Obrony Narodowej podkreśla, że jest to wyzwaniem dla państwa polskiego, nawet jeżeli nie stanowi realnego zagrożenia dla państwa. W tej sytuacji to nie wojsko powinno pilnować na granicy. Co więcej, potrzebna jest otwartość i informowanie opinii publicznej  na całym świecie o tym, co się tam dzieje. Paradoksalnie, już zaangażowanie sił zbrojnych na granicy jest sukcesem Putina i Łukaszenki.Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie'24" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 230 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Marcin Walicki, były psycholog więzienny, wspomina przypadek mężczyzny, który udawał reżysera i w ten sposób zaciągał młode dziewczyny do łóżka. Rozmowa została nagrana z okazji premiery książki pt. "Dlaczego ogarnął mnie mrok. Rozmowy o pracy psychologa więziennego". Odcinek zawiera fragment przeczytany przez Mariusza Bonaszewskiego. Publikacja dostępna na platformach streamingowych.

• Jakie korzyści mogą odnieść inwestorzy z inwestowania indeksowego?• Jakie przewagi kosztowe ma inwestowanie indeksowe nad inwestowaniem aktywnym?• W jaki sposób niższe opłaty pobierane przez firmy zarządzające produktami indeksowymi przekładają się na ich wyniki inwestycyjne? • Jakie inne zalety – poza wynikającymi wprost z inwestowania indeksowego – oferują inwestorom fundusze indeksowe i fundusze ETF?Tego wszystkiego dowiesz się z fragmentu książki „Inwestowanie indeksowe. Instrumenty finansowe typu ETN i ETC” autorstwa Tomasza Miziołka. Publikacja w kompleksowy sposób omawia ideę inwestowania indeksowego. Prezentuje jego istotę, podstawy teoretyczne, implikacje praktyczne oraz zalety i wady. Obejmuje również dogłębną charakterystykę indeksów, których wyniki odwzorowują instrumenty indeksowe. Wiele miejsca poświęcono praktycznym aspektom inwestowania w tego rodzaju instrumenty. W szczególności zaprezentowano szereg wskazówek związanych zarówno z procesem selekcji produktu, jak i firmy go oferującej.Fragment publikacji, który zaraz posłuchasz, opowiada o zaletach inwestowania indeksowego. Jeśli Ci się spodoba, pełną wersję książki znajdziesz na stronie: https://maklerska.pl/ksiegarnia/inwestowanie-indeksowe-instrumenty-finansowe-typu-etn-i-etc/Tu nas znajdziesz:Księgarnia - https://maklerska.plFacebook - https://www.facebook.com/Maklerska/Instagram - https://www.instagram.com/maklerska.pl/YouTube - https://www.youtube.com/c/maklerskaTVTwitter - https://twitter.com/Maklerska_pl#maklerska #wolnośćfinansowa #inwestowanie #indexy #giełda #emerytura #oszczędzanie #budżet #niezależność #akcje #giełda #motywacja #inspiracja #książki #literatura #rozwójosobisty #finanseosobiste #emerytura #inwestowaniepasywne #inwestwanieindeksowe #fundsze #etc #etn #polskagiełda

Ogłoszenie pionierskiego odkrycia polskich naukowców - interdyscyplinarnego zespołu w którego skład weszli: paleobiolog dr Daniel Tyborowski z Muzeum Ziemi Polskiej Akademii Nauk, chemik radiacyjny prof. Magdalena Długosz-Lisiecka z Międzyresortowego Instytutu Badań Radiacyjnych Politechniki Łódzkiej oraz geolog dr Marcin Krystek z Muzeum Geologicznego w Łodzi [28 września 2021 r.] https://wszechnica.org.pl/wyklad/radioaktywne-skamienialosci-odkrycie/ Zespół polskich badaczy jako pierwszy na świecie wyjaśnił dlaczego w ogóle powstają radioaktywne skamieniałości i jakie procesy fosylizacyjne do tego prowadzą. Badania te mają charakter pionierski i nowatorski, ponieważ nikt jak dotąd tematem promieniotwórczości skamieniałości nie zainteresował się na tyle, żeby konkretne analizy i badania w tym temacie przeprowadzić. Najnowsze przeprowadzone badania koncentrowały się na wykonaniu pomiarów naturalnej promieniotwórczości gamma metodami spektroskopowymi. Objęto nimi kilkadziesiąt skamieniałości bezkręgowców i kręgowców (amonity, małże, mamuty, nosorożce włochate, niedźwiedzie jaskiniowe, ichtiozaury, mozazaury) pochodzących z różnych okresów geologicznych i z różnych miejsc (Polska, Francja, Maroko). Stwierdzono jednoznacznie, że do powstawania radioaktywnych skamieniałości dochodzi w dwóch przypadkach: 1) kiedy okaz jest zbudowany z fosforanów (kości, zęby kręgowców); 2) kiedy środowisko pogrzebania szczątków było wzbogacone w fosforany czyli gdy skamieniałości pierwotnie nie fosforanowe ulegały fosfatyzacji. Oznacza to, że obecność fosforanów jest kluczowa dla koncentracji pierwiastków radioaktywnych, takich jak uran i produktów jego rozpadu. Co ciekawe, zjawisko fosfatyzacji jest podstawowym procesem tafonomicznym, który prowadzi do zachowywania się tkanek miękkich czyli unikatowo zachowanych skamieniałości. Takie sfosfatyzowane miękkie tkanki zostały zbadane u jurajskich mięczaków (małżów i głowonogów) z Francji - okazały się one bardzo radioaktywne. Poziom ich radioaktywności był niewiele niższy od kości megafauny plejstoceńskiej, które same z siebie są fosforanowe i chłoną dobrze radioizotopy. Zatem, obecność podwyższonej radioaktywności współwystępuje z zachowaniem miękkich części ciała w unikatowych stanowiskach paleontologicznych. Warte podkreślenia jest to, że te "bardzo radioaktywne" skamieniałości NIE SĄ niebezpieczne dla zdrowia i życia człowieka. Do przeprowadzenia badań konieczne było stworzenie interdyscyplinarnego zespołu badawczego w skład którego weszli: paleobiolog dr Daniel Tyborowski z Muzeum Ziemi Polskiej Akademii Nauk, chemik radiacyjny prof. Magdalena Długosz-Lisiecka z Międzyresortowego Instytutu Badań Radiacyjnych Politechniki Łódzkiej oraz geolog dr Marcin Krystek z Muzeum Geologicznego w Łodzi. Takie połączenie wiedzy z pogranicza nauk biologicznych, nauk o Ziemi i środowisku oraz nauk chemicznych jest unikatowym przedsięwzięciem i wierzymy, że połączenie sił tych dziedzin nauki pomoże w przyszłości rozwinąć metody geochemiczne badań skamieniałości i wprowadzenie nowatorskich metod datowania oraz metod określania falsyfikatów. Publikacja dotycząca tych unikatowych badań ukazała się w czasopiśmie „Chemosphere”: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0045653521019160 Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #dziejeziemi #paleontologia #paleobiologia #skamieniałości #radioaktywność

• Jak działają oszuści na rynkach kryptowalut?• Deep fake, hakowanie kanałów i spam;• Na czym polega rug pull i jak nie paść jego ofiarą?• Jak chronić swoje kryptowaluty przed zatrutymi adresami? Tego wszystkiego dowiesz się z fragmentu publikacji „Kryptowaluty i świat wokół nich” autorstwa Piotra Wójcika i Tomasza Kabarowskiego. Publikacja wprowadza czytelnika w świat wirtualnych aktywów i udowadnia, że bezpieczne korzystanie z nich wcale nie jest takie skomplikowane – warto jednak najpierw poznać najważniejsze zagadnienia technologiczne, ekonomiczne i psychologiczne, które są nierozerwalnie związane z inwestowaniem.Fragment publikacji, który zaraz posłuchasz, opowiada o najpopularniejszych oszustwach kryptowalutowych. Jeśli Ci się spodoba, pełną wersję książki znajdziesz na stronie: https://maklerska.pl/ksiegarnia/kryptowaluty-i-swiat-wokol-nich/Tu nas znajdziesz:Księgarnia - https://maklerska.plFacebook - https://www.facebook.com/Maklerska/Instagram - https://www.instagram.com/maklerska.pl/YouTube - https://www.youtube.com/c/maklerskaTVTwitter - https://twitter.com/Maklerska_pl

W 2019 r. wydawnictwo Agora S.A. opublikowało książkę pod tytułem Szczerze, której autorem jest Donald Tusk. Publikacja została napisana w czasach jego kariery w organach Unii Europejskiej. Znajdziemy w niej wpisy osobiste, fragmenty dotyczące zarysu światopoglądu lidera lewicowo-liberalnej opozycji czy komentarze dotyczące innych istotnych społecznie kwestii. Link do tekstu: nlad.pl/ideologia-dziennikow-donalda-tuska-czesc-i-antyliberalizm-nacjonalizm-katolicyzm/

Olga Safronova, poza kontraktem z białoruską kadra narodową, zostawiła w kraju kochającą  i stajnię, którą prowadziła wspólnie z mężem. Nie jest jasne, dlaczego została odsunięta przez władze od startów w prestiżowych konkursach i możliwości rozwoju kariery jeździeckiej. Być może z powodu zdjęcia z biało-czerwono-białą flagą, które umieściła na swoim  instagramowym profilu, a być może dlatego, że latem 2020 roku brała udział w  protestach przeciwko fałszerstwom wyborczym totalitarnej władzy.Teraz mieszka w Polsce. Trenuje w jednej z podwarszawskich stajni. Przygotowuje się do zawodów w Paryżu w 2024 roku. Reportaż Bartosza Panka  Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP. 

Rozpoczęliśmy od rogali. Następnie przeszliśmy do wspomnień niegdysiejszych darów, co zaprowadziło nas wprost do ciekawostek. W tym dziale pierwszy z nas wspominał o dyplomacji wspieranej darem w postaci słonia. Drugi opowiedział o historii polskich stowarzyszeń w Niemczech, tudzież o ich czasopiśmie i pewnej nagrodzie. Spośród lektur jeden z nas opisał publikację dotyczącą dyplomacji między chrześcijanami i muzułmanami w czasach Karolingów. A także skomentował najnowszy odcinek siostrzanego podcastu dotyczącego skutków minionych ośmiu lat dla nauczania historii. Wywiązała się na tym tle intensywna dyskusja między nami. Drugi z nas opowiedział o genezie i kształcie albumu poświęconego grafikom autorstwa Wiesława Smętka. Przedstawił także intrygujący esej pióra ukraińskiego historyka poświęcony różnym podejściom do historii relacji ukraińsko-polskich w obu krajach. Wspomniał także o najnowszej książce Martina Pollacka wydanej w Polsce. W części głównej zastanawialiśmy się nad tematem, do którego wywołał nas jeden ze słuchaczy – czy Polacy mają kompleks Niemców? Czy w relacjach niemiecko-polskich widoczny jest element zależności kolonialnej lub kolonialnej mentalności Polaków? Daliśmy wyraz swojemu dystansowi do takich metafor w odniesieniu do przemian społecznych. Nie negując trudnych aspektów naszych historycznych stosunków, zwróciliśmy uwagę na różnicę między analizą tekstów i przemian społecznych. Wskazywaliśmy też, że inaczej takie relacje mogą odbierać osoby rzadko stykające się z naszymi sąsiadami, inaczej zaś te, dla których te relacje są niemal codziennością. I zachęcaliśmy, by sąsiadów poznawać. Wtedy dopiero problem „kompleksów” może ukazać swoje prawdziwe oblicze. - Rozgrzewka:)) - Nowinki / starowinki - 04:12 - Lektury - 20:31 - Temat przewodni - 1:03 Pełny tekst opisu zamieściliśmy na stronie internetowej naszego projektu: http://2historykow1mikrofon.pl/jaki-kompleks/ Wymienione w czasie audycji publikacje i materiały: - Sam Ottewill-Soulsby, The Emperor and the Elephant. Christians and Muslims in the Age of Charlemagne, Princeton: Princeton University Press, 2023 https://press.princeton.edu/books/hardcover/9780691227962/the-emperor-and-the-elephant - Podcasterix #67: Co się właściwie stało przez ostatnie 8 lat? https://szkolaedukacji.pl/podcasterix/ - Wiesław Smętek. Covers 1992-2023, Wstęp: Basil Kerski, Wrocław 2023, https://esbn.pl/Wieslaw-Smetek-Covers-1992-2023-p106 - Strona internetowa: Magazyn Polsko-Niemiecki DIALOG, https://www.dialogmagazin.eu/redaktion-189.html - Publikacja online: Andrij Portnow, Polska i Ukraina: wspólna historia, asymetryczna pamięć, Berlin-Warszawa 2023, https://cbh.pan.pl/sites/default/files/download/A_Portnov_Polska%20i%20Ukraina%20Warszawa_Berlin_2023.pdf - Martin Pollack, Topografia Pamięci, tł. Karolina Niedenthal, Sękowa 2023, https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/topografia-pamieci - Kamil Wons, Jesteśmy mentalną kolonią, kolonizatorami zaś Niemcy, "Klub Jagiellonński", 18.11.2023, https://klubjagiellonski.pl/2023/11/18/jestesmy-mentalna-kolonia-kolonizatorami-zas-niemcy/?fbclid=IwAR3AatwgRpOcpSgVLWdjKCfIXirrHf_OmfeDFpwWLoFRReLg-H7SpdOVZgY Krzysztof Ruchniewicz Blog: www.krzysztofruchniewicz.eu Facebook: https://www.facebook.com/krzysztof.ruchniewicz.3 Instagram: www.instagram.com/ruchpho/ Twitter: twitter.com/krzyruch YouTube: www.youtube.com/channel/UCT23Rwyk…iew_as=subscriber Przemysław Wiszewski Blog: www.przemysławwiszewski.pl Facebook: www.facebook.com/przemyslaw.wiszewski Instagram: www.instagram.com/przewisz/ Twitter: twitter.com/wiszewski YuoTube: www.youtube.com/channel/UCuq6q08E…iew_as=subscriber Do nagrania intro i outro wykorzystaliśmy utwór RogerThat'a pt. „Retro 70s Metal” (licencja nr JAM-WEB-2020-0010041).

Nasta  Niakrasava w Polsce mieszka od 15 lat. W rozmowie z Bartoszem Pankiem opowiada o przywiezionych do Warszawy wyobrażeniach, snuje refleksje o  doświadczeniu migrantki, analizuje tożsamościowy i społeczny charakter białoruskiego przebudzenia w 2020 roku jako jeden z punktów zwrotnych w najnowszej historii swojego kraju. Nasta Niakrasava wspiera walczących o wolność rodaków, śpiewając z towarzyszeniem Jacka Kleyffa „Mury” z białoruskim tekstem Andreja Chadanowicza. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Tłumaczka literatury białoruskiej Joanna Bernatowicz wskazuje motyw więzienia  jako trop silnie obecny w wielu tekstach poetyckich. W ten sposób wybrzmiewa  tragedia Białorusinów i ich dążeń do demokratyzacji własnego państwa.  Z drugiej strony pojawia się światło. Nadzieja, że wszystko będzie dobrze. O białoruskiej poezji po 2020 roku Joanna Bernatowicz opowiada w rozmowie z  Bartoszem Pankiem.Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Dziś Radio Racja łączy białoruską mniejszość narodową w Polsce z obywatelami państwa białoruskiego. Łącząc ludzi, przeciwdziała skutkom wprowadzania ruskiego miru – przeciwstawia się atomizacji wspólnot, podziałowi społeczeństw, dezinformacji i propagandzie. W białostockiej siedzibie Radia Racja Bartosz Panek rozmawia z redaktorem naczelnym stacji Jerzym Leszczyńskim i jej prezesem Eugeniuszem Wappą. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Andrej Chadanowicz wyjechał, zanim władze zaczęły go poszukiwać i „zapraszać” na rozmowy do komitetu śledczego. W Polsce nie przestaje animować białoruskiej niezależnej kultury. Uważa, że w mrocznych czasach poezja ocala to, co najważniejsze i najpiękniejsze – miłość, przyjaźń, wolność.Na ten reportaż złożyły się nagrania z lipca i października 2023 roku, dokonane w Warszawie i Krakowie. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP. 

Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Mówią mieszkanki pogranicza polsko-białoruskiego:Małgorzata Klemens, fotografkaEwa Moroz-Keczyńska, antopolożka kultury, animatorka społeczności białoruskiej  w Hajnówce, społeczniczkaPaulina Siegień, dziennikarka, publicystka, znawczyni Rosji i Białorusi, autorka  m.in. książki reporterskiej "Miasto bajka. Wiele historii Kaliningradu".Rozmawia z nimi w Hajnówce i jej okolicach Bartosz Panek. Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP. 

Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Projekt "Wspieramy Białoruskie Przebudzenie" został dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP kwotą 142 000 zł.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

W serii wydawniczej „Myśl o kulturze” ukazała się praca Anthony'ego P. Cohena zatytułowana „Symboliczne konstruowanie wspólnoty”. Publikacja brytyjskiego antropologa społecznego po raz pierwszy trafia w ręce polskiego czytelnika.… Czytaj dalej Artykuł Symboliczne konstruowanie wspólnoty pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Ofiarami rasistowskiej polityki III Rzeszy padali członkowie rozmaitych grup i mniejszości etnicznych, wyznaniowych czy seksualnych. W Birkenau zarejestrowano 21 tysięcy członków społeczności Romów i pokrewnych im Sinti. Choroby, głód, a później planowana zagłada spowodowały, że zaledwie co siódmego z nich wyprowadzono żywego podczas likwidacji obozu.Niezwykle wysoką śmiertelność odnotowywano także pośród ok. 15 tysięcy radzieckich jeńców wojennych przywiezionych do obozu. Część z nich, w szczególności oficerów politycznych, nie rejestrowano, tylko od razu kierowano na śmierć. Tylko nieliczni spośród 12 tysięcy zarejestrowanych przeżyli. Jeńcy przywiezieni do Auschwitz po napaści Niemiec na ZSRR w 1941 roku byli katowani, przydzielani do najcięższych pracy oraz traktowani gorzej niż inne grupy więźniów, za wyjątkiem Żydów. Ich sytuacja zaczęła się stopniowo poprawiać od połowy 1942 roku, gdy Niemcy potrzebowali więcej rąk do pracy. Początkowo rejestrowani jeńcy rosyjscy otrzymywali numer na skrawkach materiału, który mieli naszywać na mundury. Okazało się jednak, że wielu umierało, a pozostali zabierali zmarłym części lub całe ubrania razem z numerami, co powodowało zamieszanie w obozowych rejestrach. Stąd pomysł, by numery tatuować po lewej stronie klarkii piersiowej. Dopiero później, od wiosny 1942 roku, Niemcy zaczęli systematycznie tatuować na lewym przedramieniu numery wszystkim rejestrowanym więźniom.Do Auschwitz-Birkenau deportowano także około 400 „Badaczy Pisma Świętego”, których obecnie nazwalibyśmy Świadkami Jehowy. Trafiali do obozów koncentracyjnych z powodu głębokiego przywiązania do swoich przekonań. Odmawiali nie tylko służby wojskowej, ale nawet pracy w przemyśle zbrojeniowym, co w III Rzeszy było karane. Mieli możliwość odzyskania wolności w zamian za pisemne wyrzeczenie się zasad religijnych. W Auschwitz-Birkenau nikt takiego dokumentu nie podpisał.Niezwykle trudno jest stwierdzić, ilu dokładnie homoseksualistów trafiło do obozu. Według Bogdana Piętki z Muzeum Auschwitz-Birkenau, mogło ich być 77. Jacek Lachendro zaznacza, że niemiecki badacz Rainer Hoffschildt mówi o ponad 130. Nieścisłości wynikają z niejednoznacznego oznaczenia tej kategorii więźniów. Niektórzy otrzymywali różowe trójkąty oznaczające uwięzienie na podstawie paragrafu skazującego homoseksualistów, ale byli też tacy, którzy mogli otrzymać trójkąt czerwony przeznaczony dla więźniów politycznych czy zielony oznaczający kryminalistów. Z badań historyków wysnuć natomiast można wniosek, że ludzie ci należeli do grup wyjątkowo źle traktowanych. Podcast powstał w ramach projektu Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego sfinansowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja publiczna 2022”.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Z pierwszym transportem kobiet do Auschwitz w marcu 1942 roku trafiło 999 niemieckich więźniarek z Ravensbrück, które miały zorganizować obóz kobiecy. Tego samego dnia przywieziono identyczną liczbę młodych Żydówek ze Słowacji. Początkowo władze obozowe wydawały się nie wiedzieć, co zrobić z tak dużą liczbą kobiet. Trudno było im wszystkim znaleźć odpowiednie zajęcia. Dopiero latem większość spośród już wtedy 17 tysięcy więźniarek przeniesiono do tzw. Frauen-Lager (niem. obozu kobiecego) w Birkenau, gdzie zatrudniono je przy pracach budowlanych i rolnych. Kobiety wykształcone, zwłaszcza znające języki obce, zatrudniano w administracji, a personel medyczny trafiał do obozowych szpitali.– Kobiety, które osadzano w obozie, bardzo szybko ulegały zmianom fizycznym – mówi Teresa Wątor-Cichy z Muzeum Auschwitz-Birkenau. – Już przy rejestracji w obozie większość miała goloną głowę. Traciły coś, co jest elementem piękna, troski, rozpoznania dla kobiety. Więźniarki mówiły, że stały w grupie jako koleżanki, które znały się od wielu lat i nagle nie mogły siebie nawzajem rozpoznać. Praca w obozie ponad siły i minimalne ilości wyżywienia powodowały, że traciły wagę. Brak urządzeń sanitarnych, więc i możliwości mycia się, powodował, że ich skóra stawała się szara i szorstka. Kolejnym elementem, który bardzo niepokoił więźniarki, były zmiany związane z fizjologią: zatrzymanie się menstruacji, właśnie z powodu utraty wagi, z powodu strachu, traumatycznych przeżyć, przez które przechodziły i których były świadkami – dodaje.W zbiorach Muzeum znajduje się kilkanaście portretów więźniarek narysowanych przez Zofię Stępień-Bator. Kobiety wyglądają pięknie, mają długie włosy i są elegancko ubrane. Agnieszka Sieradzka podkreśla, że w ten sposób upokorzone, pozbawione tożsamości i schorowane więźniarki odzyskiwały nie tylko piękno, ale też godność i człowieczeństwo.Podcast powstał w ramach projektu Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego sfinansowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja publiczna 2022”.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Mała książeczka z dedykacją „Synu pamiętaj, że w życiu najważniejsza jest odwaga”, przechowywana w Muzeum, pozwala opowiedzieć historię Bernarda Świerczyny, polskiego więźnia Auschwitz i członka obozowego ruchu oporu. Więźniowie zatrudnieni w biurach znaleźli książki z bajkami, które najprawdopodobniej należały do zamordowanych dzieci żydowskich. Ilustracje i teksty były kopiowane i nielegalnie wysyłane do domów dla podtrzymania relacji z bliskimi czy pozostawienia po sobie wspomnienia. Jedną z takich książeczek, opowiadającą historię zajączka, któremu wilk zabrał dom, ale go odzyskał dzięki pomocy innych zwierząt, wykonał Bernard Świerczyna dla swojego syna Felicjana.Ukrytą w niemieckim słowniku książeczkę matce chłopca wręczył bez słowa anonimowy SS-man już po śmierci Świerczyny powieszonego w ostatniej egzekucji wykonanej na terenie obozu 30 grudnia 1944 roku. Po nieudanej ucieczce z Auschwitz wraz z kilkoma innymi więźniami został on złapany i po śledztwie stracony.Do Auschwitz trafiło ponad 140 tysięcy Polaków, którzy zostali w obozie zarejestrowani, z czego połowa tu zginęła. Setkiewicz zaznacza, że to znaczenie większa śmiertelność niż wśród więźniów innych niemieckich obozów koncentracyjnych, co prawdopodobnie wynikało już ze sposobu zaprojektowania Auschwitz, gdzie po raz pierwszy uruchomiono stacjonarne krematorium. Trzeba jednak zauważyć, że w 1943 roku warunki więźniów aryjskich, w tym Polaków, poprawiły się, gdy martwiąc się o siłę roboczą, Niemcy pozwolili na przysyłanie do obozu paczek żywnościowych. Żydzi z tego przywileju korzystać nie mogli.– Z relacji więźniów wiemy również, że było znacznie więcej motywów, powodów czy sposobów, dzięki którym można było przetrwać, będąc Polakiem w obozie – mówi Piotr Setkiewicz. – Na przykład mocna psychika. Mogła to też być pomoc kolegów albo udział w ruchu oporu. Niemniej najczęściej o przeżyciu w Auschwitz decydował przypadek. Nawet więzień polski w dobrym komandzie mógł w każdym momencie zachorować na tyfus, który był chorobą bardzo powszechną w obozie. Wtedy mógł albo umrzeć, albo zostać zamordowany przez SS.Pomimo terroru i strasznych warunków w Auschwitz istniało także kilka grup ruchu oporu, choć stosunkowo niewielu więźniów o nim wiedziało. Mogli jedynie obserwować jego efekty, takie jak zniknięcie szczególnie okrutnego kapo czy ucieczka współwięźniów. Najważniejszą organizacją tego rodzaju była konspiracja wojskowa skupiona wokół rotmistrza Witolda Pileckiego, do której należeli uwięzieni oficerowie. Należy także pamiętać o lewicowym podziemiu, na czele którego stał Józef Cyrankiewicz, znany przedwojenny działacz PPS. Jednym z najważniejszych osiągnięć konspiratorów było gromadzenie i przekazywanie poza obóz informacji i danych na temat tego, co działo się wewnątrz. Dane liczbowe na temat przyjeżdżających transportów, rejestrowanych czy umierających więźniów lub produkcji były przemycane poza obóz i dzięki siatkom konspiratorów i pracy kurierów trafiały do rządu polskiego w Londynie. Działania te wiązały się z wielkim ryzykiem, a odkryci członkowie podziemia poddawani byli okrutnym śledztwom, torturom, a następnie mordowani, tak jak Bernard Świerczyna.Podcast powstał w ramach projektu Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego sfinansowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja publiczna 2022”.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Przez duże okna na wieży znajdującej się nad bramą wjazdową widać niemal cały obóz Birkenau. Obecnie to rzędy baraków i ceglane kominy pozostałe po drewnianych konstrukcjach rozebranych już po wojnie. Zarówno stąd, jak i z niskich wież strażnicy SS mogli dokładnie widzieć niemal wszystko, co się działo na rampie. Z kolei wieże w pobliżu krematoriów dawały dobry widok na więźniów wysłanych na śmierć w komorach gazowych, którzy schodzili po schodach do miejsca kaźni. Piotr Setkiewicz podkreśla, że SS-mani w Birkenau musieli wiedzieć, w jakiego rodzaju miejscu pełnią służbę.W styczniu 1945 roku załoga obozu liczyła ponad 4 tysięcy ludzi, a przez cały okres jego funkcjonowania przewinęło się przez to miejsce ok. 8 tysięcy strażników, z których ok. 7 tysięcy wojnę przeżyło. Tylko nieliczni zginęli w lub zmarli z chorób. Więcej straciło życie po przeniesieniu na front wschodni. Wszyscy strażnicy byli Niemcami lub Volksdeutschami. Jedynym wyjątkiem była kompania Ukraińców sprowadzonych tutaj w 1943 roku, jednakże ci szybko się zbuntowali i po trzech miesiącach zostali odesłani z obozu.SS-mani oddelegowaniu do Auschwitz mogli się uważać za szczęściarzy pełniących spokojną, bezpieczną służbę. Stosunkowo niewielu, bo może 300 czy 400 z nich, bezpośrednio zabijało więźniów. Zespół „dezynfekatorów” przeszkolonych w posługiwaniu się trującym gazem Cyklon B, uwalniającym się z granulatu wsypywanego z puszek przez otwory w dachu komór gazowych, składał się z kilkunastu do dwudziestu paru osób.– Ci SS-mani, którzy pełnili służbę w batalionie wartowniczym, czyli mniej więcej 80% całej załogi Auschwitz, nawet jeśli nikogo nie zastrzelili, to poprzez fakt, że nie dopuszczali do ucieczek, też ostatecznie przyczyniali się do masowej śmierci więźniów – zaznacza Piotr Setkiewicz.Z dokumentów i korespondencji wynika, że wśród SS-manów panowała plaga pijaństwa, z którym dowódcy starali się walczyć, zagospodarowując czas wolny żołnierzy. W obozie organizowano imprezy sportowe i kulturalne. Załoga miała nawet swój kurort. Warunki były bardzo dobre i w przypadku niższych rangą SS-manów przypominały życie w koszarach w czasach pokoju. Z kolei oficerowie mogli liczyć na wygodne kwatery, czasem całe wille z ogródkiem i służbą. Niektórzy próbowali się też nielegalnie wzbogacić, kradnąc pieniądze i kosztowności odebrane więźniom, które formalnie należały do Rzeszy. Toczyły się w tej sprawie dochodzenia i wydano nawet kilka wyroków.Po wojnie część członków załogi Auschwitz-Birkenau odpowiedziała za zbrodnie. Do końca lat 40. Alianci nie mieli problemów z wydawaniem i wykonywaniem wyroków śmierci na tych ludziach. Około 700 z nich poddano ekstradycji do Polski, gdzie większość stanęła przed sądem w rozprawach grupowych. Z uwagi na ograniczony kontakt między strażnikami a więźniami świadkom trudno było ich wskazać. Stąd skazywano ich na rok do dwóch więzienia „za przynależność do kryminalnej organizacji, załogi obozu koncentracyjnego”. Większość po odsiedzeniu wyroków wyjechała do Republiki Federalnej Niemiec.Podcast powstał w ramach projektu Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego sfinansowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja publiczna 2022”.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

– Birkenau był wielkim obozem i właściwie od początku jego planowania miano zamiar zbudowania tutaj osobnej bocznicy kolejowej, którą ze starej rampy żydowskiej miano kierować wagony wprost do wnętrza obozu – mówi Piotr Setkiewicz. – Natomiast do jesieni 1943 roku żadnych prac w tej mierze nie podejmowano ze względu na trudności materiałowe. Ostatecznie rampa ta została ukończona w maju 1944 roku – dodaje, zaznaczając, że szyny, z których ułożono tory łączące obie rampy zostały sprowadzone ze Związku Radzieckiego przez jedną z firm niemieckich, która korzystała z niewolniczej siły roboczej. Ukończenie nowej rampy zbiegło się z tzw. Akcją Węgierską, czyli deportacją ponad 400 tysięcy żydów z Węgier do Auschwitz. Zdaniem historyka usprawniło to proces zarówno selekcji, jak i kierowania wybranych do znajdujących się znacznie bliżej komór gazowych. Z rampy można było też trafić wprost do baraku mieszkalnego, czy to w obozie kobiecym, czy w męskim, położonym w odległości 100–200 metrów.– W różnych publikacjach mówi się o tym, że obóz Birkenau był obozem zagłady, natomiast Auschwitz jedynie obozem pracy – zaznacza Piotr Setkiewicz. – Nie jest to prawda, ponieważ los więźniów był taki sam. Jeżeli była potrzeba, to przenoszono więźniów z Birkenau do Auschwitz i odwrotnie. Więźniowie obu obozów otrzymywali takie same pasiaki, numery z tych samych serii numerowych, tatuowane na przedramionach itd. Również zagęszczenie więźniów w różnych pomieszczeniach w Auschwitz i w Birkenau było zbliżone. Kiedy w pojedynczym baraku w obozie macierzystym w Auschwitz mieściło się mniej więcej 500-600 więźniów, to w Birkenau na podobnej powierzchni około 400. Główną różnicę stanowiło to, że krematorium i komory gazowe w Auschwitz zakończyły działanie na przełomie 1942 i 1943 roku, a w Birkenau były czynne praktycznie aż do końca działania obozu – dodaje. Jacek Lachendro podkreśla, że kompleks obozowy był znacznie większy niż samo Auschwitz-Birkenau, a w całym okresie funkcjonowania obozu utworzonych blisko 50 podobozów rozmieszczonych w różnych miejscach. Niektóre w najbliższej okolicy obozu macierzystego, a inne przy fabrykach, kopalniach, hutach na terenie Małopolski Zachodniej i Górnego Śląska. Większość więźniów w tych podobozach w 1943 i 1944 roku stanowili Żydzi kierowani do wykonywania ciężkich prac, choć były miejsca wyjątkowe, takie jak podobóz Bobrek, gdzie wykonywano różnego rodzaju drobne podzespoły dla firmy Siemens i z tego powodu zatrudniano tam fachowców od mechaniki precyzyjnej, tokarzy i frezerów. Tam warunki pracy były wyjątkowo dobre. Z kolei w kopalniach były koszmarne i wielu skierowanych tam więźniów żydowskich, nieprzyzwyczajonych do ciężkiej pracy fizycznej w tak trudnych warunkach pod ziemią, traciło życie, także w wyniku samobójstwa.  Podcast powstał w ramach projektu Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego sfinansowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja publiczna 2022”.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Jesteśmy na terenie tzw. starej rampy żydowskiej, Judenrampe, w miejscu narysowanym przez nieznanego autora, który zapewne rozumiał wagę dokumentu tworzonego z narażeniem życia i dlatego ukrył go w butelce w fundamencie jednego z baraków. Dwa stare wagony towarowe stoją na odrestaurowanych torach między terenem stacji kolejowej Oświęcim a współczesnymi domami wsi Brzezinka, która została wysiedlona w 1941 r., a materiały z rozebranych zabudowań posłużyły do budowy obozu Birekenau.-To miejsce z pewnością wygląda teraz nieco inaczej, chociażby dlatego, że poddane zostało pewnym zabiegom konserwatorskim – mówi Piotr Setkiewicz, kierownik centrum badań państwowego muzeum Auschwitz Birkenau. - Również te wagony, które znajdują się dzisiaj na torowisku, są nieautentyczne w tym sensie, iż nie ma wcale pewności, iż byłyby one używane do przewozu deportowanych do obozu Auschwitz. Natomiast to są wagony z epoki - dodaje. Stara rampie żydowskiej znajduje się mniej więcej w połowie drogi pomiędzy obozami Auschwitz i Birkenau, i to właśnie tu, od 1942 roku, Niemcy zaczęli przywozić wielkie transporty żydów skazanych na zagładę. Tutaj też odbywały się selekcje, podczas których skinienie palca lekarza SS oznaczało życie lub śmierć. Z zachowanych dokumentów wynika, że 75-80% deportowanych tutaj Żydów z całej Europy ładowano na ciężarówki i przewożono do komór gazowych, gdzie byli mordowani.- Podczas selekcji lekarze SS kierowali się przede wszystkim przydatnością do pracy w obozie – podkreśla Jacek Lahendro, historyk z muzeum Auschwitz-Birkenau podkreślając dwojaką funkcję Auschwitz-Birkenau, obozu śmierci i obozu pracy. - W pierwszym rzędzie szansę na przeżycie, na skierowanie do obozu mieli szansę ludzie wyglądający młodo, młodzi i tacy, którzy wyglądali na nadających się do pracy. Automatycznie kierowano na śmierć dzieci, kobiety z małymi dziećmi i osoby w podeszłym wieku. Przy tym były okresy w czasie funkcjonowania obozu, kiedy zapotrzebowanie na siłę roboczą było mniejsze, w związku z tym również tych, którzy potencjalnie nadawali się do pracy kierowano do komór gazowych.Pierwsze, prowizoryczne komory gazowe nazywane były czerwonym i białym domkiem od koloru ścian budynków, z których Niemcy wysiedlili mieszkańców, a struktury przystosowali na potrzeby zagłady. Obecnie tych budynków już nie ma, o miejscach kaźni przypominają na obrzeżach obozu Birkenau przypominają proste, wielojęzyczne tablice. Ogółem do Auschwitz deportowano około 1 100 000 Żydów, z których ledwie 200 000 uznano za zdolnych do pracy i zarejestrowano w obozie. Pozostałych zamordowano w komorach gazowych. komór gazowych bądź ze starej rampy, bądź z nowej, znajdującej się na terenie obozu Birkenau, za słynną bramą z cegły. Z Judenrampe do nowej rampy prowadzi specjalna bocznica zbudowana w 1944 r. Piotr Setkiewicz zaznacza, że dowództwo obozu miało problemy ze zdobyciem szyn i dopiero jedna z firm, która korzystała z niewolniczej siły roboczej, sprowadziła tory ukradzione przez Niemców z kupowanego terytorium Związku Radzieckiego. Podcast powstał w ramach projektu Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego sfinansowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja publiczna 2022”.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Nowy odcinek Podcastów Stonewall! Dziś Mike Urbaniak rozmawia z Piotrem Jaconiem, dziennikarzem TVN24, ojcem transpłciowej córki i autorem książki "My, trans". Publikacja to zbiór rozmów z osobami transpłciowymi, a także ich rodzicami, psycholożką, adwokatką, aktywistką i… księdzem. W rozmowie m.in. o aktywizmie, kulisach coming outu w "Replice", miłości do córki oraz o tym, po co rozmawiać o transpłciowości z księdzem kościoła katolickiego. Posłuchajcie!

Codziennie kilkudziesięciu nielegalnym imigrantów usiłuje forsować liczącą ponad 600 km granicę litewsko – białoruską. To gwałtowny wzrost w porównaniu z latami ubiegłymi, gdy takich przypadków było około 100 rocznie. Litwini nie byli przygotowani na ten kryzys, o który obwiniają służby białoruskie. Wyzwaniem jest nie tylko zatrzymanie imigrantów, ale także późniejsze zakwaterowanie i wyżywienie do czasu rozpatrzenia każdego przypadku i ewentualnej deportacji.Litwini nie mają wątpliwości, że reżim Łukaszenki wykorzystuje imigrantów jako metodę nacisku, czyli jako broń. W większości są to Irakijczycy, ale także obywatele krajów afrykańskich. Dr Mariusz Antonowicz, politolog z Uniwersytetu Wileńskiego mówi, że ludzie ci samolotami przywożeni są na Białoruś z Iraku i Turcji, a następnie samochodami przewożeni są nad granicę. W procederze tym uczestniczą przedstawiciele służb białoruskich. Ekspert podkreśla, że jest to relatywnie bezpieczna trasa migracji z Bliskiego Wschodu wprost do granicy Unii Europejskiej. Ludzie, którzy się na nią decydują nie ponoszą tak wielkiego ryzyka utraty życia, jak ci, którzy usiłują forsować Morze Śródziemne.Politolog litewski przypomina, że w latach 2010-11, w kontekście pomysłów szerokiego resetu w relacjach Zachodu ze Wschodem, pojawiały się nawet pomysły otwarcia granicy białorusko- litewskiej dla małego ruchu granicznego. Nic z tego nie wyszło, a największym problemem pogranicza był przemyt, jednak służby obu krajów ze sobą współpracowały. O ile dotychczas litewscy pogranicznicy radzili sobie z kontrolowaniem granicy, to obecnie, przy kompletnej odmowie współpracy strony białoruskiej, niemożliwe stało się nawet rozwiązywanie stosunkowo prostych, codziennych problemów.Mówiąc o dowodach na udział Mińska w tym nielegalnym procederze Anonowicz podkreśla, że Łukaszenka dość otwarcie o mówił o zalaniu Litwy imigrantami. Podobne groźby, choć dotychczas niezrealizowane, wygłaszał także wobec Polski. Pojawiło się też nagranie pokazujące Białorusinów dowożących imigrantów nad granicę, a nawet wskazujących im miejsca, w których powinni próbować ją przekroczyć. Dowóz organizować mają firmy związane z reżimem. Z kolei sami, zatrzymani imigranci opowiadają o lotach i zorganizowanym transporcie z lotnisk nad granicę.Litewski politolog uważa, że poprzez presję migracyjną Mińsk chce zmusi Wilno do dialogu oraz do zaprzestania wsparcia udzielanego białoruskiej opozycji. Rząd i prezydent Litwy nie zamierzają się ugiąć, choć w sejmie pojawiły się już głosy wśród polityków opozycyjnych, aby rozmawiać z Łukaszenką i wynegocjować uszczelnienie granicy w zamian za ustępstwa wobec reżimu.Na razie jednak metoda wywierania presji na Litwę nie działa, a Wilno uzyskuje wsparcie krajów Unii Europejskiej i usiłuje negocjować z Irakiem i z Turcją. Litwa, między innymi, oferowana Bagdadowi szczepionki przeciw Covid-19 w zamian za ograniczenie lotów na Białoruś. Dotychczas zabiegi dyplomatów litewskich były jednak nieskuteczne. Pojawił się też pomysł, aby we współpracy z USA deportować zatrzymanych do kurdyjskiej strefy w Iraku.Litwa była nieprzygotowana na nagły napływ imigrantów i dlatego, mimo krytyki, ustawowo ograniczyła prawa osób nielegalnie przekraczających granicę. Granica z Białorusią będzie także wzmacniana fizycznie, gdyż panuje przekonanie, że skoro Łukaszenka może przerzucać migrantów, to może też przemycać dywersantów. Wyzwaniem jest również lokowanie uchodźców, przeciwko czemu protestują mieszkańcy niektórych przygranicznych miejscowości. Zwiększa to napięcia polityczne w kraju i grozi wzrostem poparcia dla ugrupowań ekstremistycznych. Białoruska opozycja, z liderką Swietłaną Cichanouską, uzyskała na Litwie oficjalny status przedstawicielstwa dyplomatycznego. Antonowicz uważa, że jest to przykład głęboko zakorzenionej na Litwie metody walki symbolicznej. Litwini dostrzegli rozwój narodowych i wolnościowych tendencji wśród Białorusinów, a uznanie tego faktu traktują jako inwestycję w przyszłość. Wspierając opozycję Wilno ma nadzieję na dobre relacje z demokratyczną Białorusią, która powstanie po odejściu Łukaszenki. Projekt dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Fundacji Solidarności Międzynarodowej ani Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Wydawać mogłoby się, że fala masowych protestów, a następnie represje i sankcje będą ciosem dla gospodarki kraju. Tymczasem Alaksandr Papko, politolog, dziennikarz Biełsatu, pokazuje, że tak się nie stało. Pomimo wzrostu cen i stagnacji na rynku wewnętrznym, rosnącego deficytu budżetowego, problemów ze spłatą zadłużenia czy negatywnego bilans w handlu zagranicznym przychody z eksportu ratują gospodarkę kraju. Ekspert podkreśla, że nawet, jeżeli reżim Alaksandra Łukaszenki wydaje się mieć sytuację pod kontrolą, w najbliższym czasie może nadejść poważny kryzys, a wtedy jedyną siłą zdolną, choć nie wiadomo czy chętną, dla wsparcia Mińska będzie Rosja.Obok tradycyjnych źródeł dochodu Białorusi takich jak produkty ropopochodne i nawozy, jednym z fundamentów gospodarki stał się sektor IT. Łukaszenka nie rozumie i nie lubi branży gromadzącej ludzi twórczych i z natury niezależnych, ale branża produkująca przede wszystkim na rynek amerykański nie jest czymś, co może łatwo spacyfikować. O ile represje dotknęły firmy, które w sposób otwarty poparły rewolucję, to reszta nadal funkcjonuje w swego rodzaju bańce.Sektor IT stał się czymś w rodzaju azylu dla ludzi, którzy oczekują od życia więcej niż marnej pensji w przedsiębiorstwie prywatnym. Chcą żyć i funkcjonować tak jak ich koledzy na Zachodzie i przez wiele lat im się to udawało. Teraz często stoją przed poważnym pytanie o przyszłość. Niektórzy decydują się na swoistą „emigrację wewnętrzną”, inni włączają się w ruchu protestu w nieustannej walce ze służbami reżimu. Tak prowadzone są lokalne serwisy internetowe czy organizowane zbiórki na pomoc dla represjonowanych.Coraz powszechniejszym zjawiskiem jest jednak emigracja i drenaż mózgów. Szacuje się, kraj opuściło już ok. 20 tys. pracowników IT różnego szczebla, co stanowi kilkanaście procent łącznej liczby ludzi zatrudnionych w tej branży. To nie tylko uszczuplenie przychodów kraju o kilkaset milionów dolarów rocznie, ale także drenaż mózgów. To specjaliści cenieni i chętnie zatrudnianie w krajach ościennych – w tym w Polsce.Co prawda przychody z branży IT pomagają reżimowi trwać stanowiąc ważne źródło twardej waluty, to Zachód, nawet wprowadzając bolesne sankcje sektorowe, nie obejmie tych przedsiębiorstw restrykcjami. Po pierwsze często są zarejestrowane poza Białorusią, ale poza tym, stwarzają pewną przestrzeń wolności, którą należy wspierać, a nie ograniczać. Jak na razie wyjątkiem jest tu objęta sankcjami firma, która produkuje oprogramowanie pomagające służbom identyfikować uczestników protestów. Papko zaznacza, że branża IT funkcjonuje niejako obok upaństwowionego systemu białoruskiej gospodarki.Projekt dofinansowany przez Fundację Solidarności Międzynarodowej w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Fundacji Solidarności Międzynarodowej ani Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.