Podcasts about Buna

Bugün bültende, Ankara JİTEM davasında aralarında Mehmet Ağar ve Korkut Eken'in de olduğu tüm sanıklar hakkında çıkan beraat kararı yer alıyor. Buna ek olarak ise Uluslararası Booker Ödülü'nün yeni sahibi ve Nuri Bilge Ceylan'ın yeni filmi Cannes Film Festivali'nde izleyiciyle buluşması da bültende. Bugünün bülteni Reeder hakkında reklam içermektedir. Türkiye'nin yeni nesil teknoloji markası Reeder'ın toplumun kalkınması için kadınların hayatın her alanında rol alması gerektiği farkındalığıyla hareket ederek T.C. Millî Eğitim Bakanlığı ile hayata geçirdiği Kızlar Kodlar projesi hakkında detaylı bilgiye ⁠buradan⁠ ulaşabilirsiniz.

Bu video 20/04/2020 tarihinde yayınlanan “ZULÜM, SALGIN ve RAMAZAN” isimli bamtelinden alınmıştır. Tamamı burada: https://www.herkul.org/bamteli/zulum-... Hani değişik vesileler ile arz etmişimdir: Doktor İkbal diyor ki: “Hep Kur'an-ı Kerim'i kemâl-i hassasiyetle okurdum.” Hakikaten de öyle okuyordur. Mesela İngiltere'de -zannediyorum- on altı sene kadar kalmış, teheccüdü bir kere kaçırmamış. Oysaki teheccüd, Türkiye'de unutulmuş; “teheccüd” diye bir namaz var mı, yok mu? Kaçırmamış onu orada. Hep Kur'an-ı Kerim'i okuyor, kemâl-i hassasiyetle. “Babam diyordu ki bana: Oğlum, Hazreti Muhammed'e (sallallâhu aleyhi ve sellem) inmiş Kur'an'ı, O'na inmiş bir Kur'an gibi değil, sana inmiş bir Kur'an gibi oku!” Öyle diyor. Şimdi işin esası, o; hep kendini muhatap olarak ele alma orada… Ama her şeyiyle kendini muhatap olarak alma… “Efendimiz'e ne demiş ise Cenâb-ı Hak, bana diyor bunu; fakat zılliyet planında, izafi planda bana diyor Allah (celle celâluhu) bunu!” Buna kimsenin itiraz etmeye hakkı da yoktur. Bu, öteden beri de öyle anlaşılmıştır. Yeni bir “Kur'an Çağı” yaşanabilir ama İlahi Beyan'ı hallaç edip onda derinleşecek ruh insanlarına ihtiyaç var!.. Şimdi bunu sürekli seslendirmek suretiyle, esasen, yeniden bir “Kur'an Çağı” olabilir, Allah'ın izni-inayeti ile, Hazreti Pîr-i Mugân, Şem'-i Tâbân gibi, bir yönüyle, o Kur'an-ı Kerim'i o ölçüde hallaç ederek… -Üstad Necip Fazıl, “eşya ve hadiseleri hallaç etme” tabirini kullanırdı; “tekvinî emirleri hallaç etme” derdi.- Kur'an-ı Kerim'i bu şekilde hallaç etmek suretiyle… آمَنْتُ بِاللهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ اْلآخِرِ، وَبِالْقَدَرِ خَيْرِهِ وَشَرِّهِ مِنَ اللهِ تَعَالَى، وَالْبَعْثُ بَعْدَ الْمَوْتِ حَقٌّ “Allah'a, meleklerine, peygamberlerine, kitaplarına, âhiret gününe, kadere, hayır ve şerrin Allah Teâlâ'dan olduğuna iman ettim. İnandım: Öldükten sonra dirilmek haktır.” Bu hakikatlerin hepsi, Kur'an-ı Kerim'de var. Bunların hepsini üç tane hakikate ircâ edebilirsiniz. Nitekim etmişler; Gazzâlî de, Hazreti Pîr de ircâ ediyor aynı zamanda. Ama Kur'an-ı Kerim'i öyle duyma çok önemlidir. Duyurma da Kur'an-ı Kerim'i duyanların vazifesidir. İnsan duymuş ise şayet, duyuracaktır onu. “Nasıl oluyor da insanlar -böyle- gâfilâne davranıyor; buna bakmıyorlar?” diyecektir; Sahabe-i Kiram gibi, Tâbiîn-i Izâm gibi düşünecektir: “O Kur'an'ı Kerim ama gözyaşları nerede? Kalbin heyecanı nerede? Kalbin titremesi nerede?!.” Evet, insanlarda o duyguyu oluşturmak lazım. Ölü ruhların elinden alarak onu, hakikaten “Yahu bir kere daha duyayım!” diye namaza koşma ruhunu canlandırmak lazım. Kur'an'ı eline alma, öpme, başına koyma… Ondan sonra da saygı ile onun karşısında iki büklüm olma… Bu, zannediyorum, günümüzde bu mevzuda uzman insanların yapabileceği bir iş… Uzman dediğim, kitapların satırlarında düktor (!), dû-cent (!), dû-cennet (!), profesör değil. Esasen ruh insanları, kalb insanları, his insanları, şuur insanları… Zannediyorum işte bu mevzuda çok ciddî tembihe ihtiyaç var, ısrarla tembihe ihtiyaç var. Önceki senelerde Ramazan boyunca Kur'an-ı Kerim'i meali ile beraber okuyorduk; sabah-akşam okumak suretiyle bir cüz okunuyordu, hiç olmazsa ayda bir kere bir hatim oluyordu. Böyle işleye işleye, belki başkalarına on beş günde bir hatim yapma duygusu aşılanmış olurdu. Hiç olmazsa ayda bir, senede on iki defa Kur'an-ı Kerim'i hatmetme aşılanmış olurdu. İmam-ı Ebu Yusuf hazretleri, “Nafile namazlarda Kur'an'a bakarak okumada mahzur yoktur.” diyor; onun özel fetvası, tercihi. Hani en azından Kur'an-ı Kerim'i öyle okuma… Hatta ondan evvel de bir mealine bakma, imkânı varsa; sonra namaz kılarken o ruhla okuma. Hani, mealini düşünerek okuma değil de en azından ondan anlayacağı şeyleri anlama mevzuu… Arkadaşlarımızın bazıları yapıyor, şu anda bunu yapıyorlar; yapmaya da devam etmek lazım.

Çerçeveleme etkisi (İng: "Framing Effect"), bireyin kararlarının bilginin kendisinden ziyade, bilginin sunulma şeklinden etkilendiğini ifade eden bilişsel bir ön yargıdır. Buna göre aynı bilgiler, hangi özelliklerin vurgulandığına bağlı olarak kişinin kararları üzerinde etkili olabilir. Genellikle bilgi,…

Content note: This episode describes instances of medical trauma and mental health crises, and mentions violence and death. Kate Wallinga is a forensic psychologist and crisis clinician by training, and currently hosts the podcast “Ignorance Was Bliss,” which has surpassed 1 million downloads. Kate has ADHD, epilepsy, and a traumatic brain injury (TBI) after having a near-death experience in childbirth and a grand mal seizure.     During this episode, you will hear Kate talk about: The origin story of the “Ignorance Was Bliss” podcast (and its tagline, “Didn't you feel better before you knew that?”) How her life, neurotype, cognition and family relationships changed after her near-death experience and traumatic brain injury – including her experiences with amnesia and aphasia  Why she describes herself as being broken, and why being broken is ok How her recovery means she has gotten to a new baseline, and doesn't mean going back to the way she was How she learned to give herself grace in her life, after everything she's been through Listen to Kate's podcast “Ignorance Was Bliss” at IWBPodcast.com or on your favorite podcast player. Follow Kate on Twitter, Instagram, Mastodon and TikTok.   Listener shout-out! A big THANK YOU to Buna, a Beyond 6 Seconds listener, for supporting this podcast on BuyMeACoffee.com!  Support this podcast at BuyMeACoffee.com/Beyond6Seconds and get a shout-out on a future episode! Watch the video of this interview on YouTube! Subscribe to the FREE Beyond 6 Seconds newsletter for early access to new episodes! Read the episode transcript. *Disclaimer: The views, guidance, opinions, and thoughts expressed in Beyond 6 Seconds episodes are solely mine and/or those of my guests, and do not necessarily represent those of my employer or other organizations.*

Bu video 03/05/2019 tarihinde yayınlanan “RAHMET, ÜMİT VE BEREKET AYI RAMAZAN” isimli bamtelinden alınmıştır. Tamamı burada: https://www.herkul.org/bamteli/bamtel... Bir delikanlı, çiçeği burnunda, görkemli, gösterişli; Hazreti İbn Abbas gibi, Mus'ab İbn Umeyr gibi. Geçerken daha panjurlar açılıyor, o güzelliği görmek için herkes ona bakıyor: “Yahu şuna bakın! Sanki yerde gezen bir melek!” Mus'ab İbn Umeyr de öyle idi; hayatının baharında Uhud'da, Allah Rasûlü'nün önünde, önce sağ kolu, sonra sol kolu ve bir kalkan kılıca karşı “Bir boynum kalmıştı, son; onu vur!..” Rasûlullah'ın önünde kalkan olmak üzere… Jalûziler sıyrılıyor, ona bakıyorlar; böyle bir delikanlı… Mescid-i Nebeviye giderken, Hazreti Ömer döneminde, birinin kapısının önünden geçiyor. Bir fettan, gönlünü ona kaptırmış. Takılıyor ona, değişik argümanları değerlendiriyor, fakat bir türlü istediğine eremiyor. Ağ atıyor ama avını avlayamıyor. Bir sürü, değişik ağlar atıyor, değişik yöntemler kullanıyor Nihayet, herhalde nefs-i emmâre veya şeytanın ona tasallutu neticesinde O da bir sahabî olabilir; Allah, lisanımızı günahtan korusun! bir felaket varmış gibi kapının arkasında bir çığlık koparıyor. Delikanlı, “Acaba ne var ki, yangın mı var?!” filan diye kapıyı tıklatıyor. “İmdada koşayım!” diye içeriye girince, kapı “Tık!” diye kapanıyor. Bu defa Zeliha'nın Hazreti Yusuf'a teklif ettiği teklif ediliyor orada. Birden bire o gencin diline şu ayet-i kerime vird-i zebân ediliyor: إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ “Onlar ki takva dairesi içinde yaşarlar; kendilerine şeytandan bir tayf, bir vesvese geldiği zaman hemen Allah'ı hatırlar ve gözlerini hakka açarlar.” (A'râf, 7/201) İttikâ… Kendileri takva dairesi içinde, Allah'ın himayesine girmiş… “Şeytandan bir şeytanî tayf, bir dalga, bir esinti geldiği zaman, Biz, onun gözünü açarız!” Kadının zorlamaları karşısında, genç kendini dinleyince bakıyor ki, dilinde hep o ayet; hep o ayeti tekrar edip duruyor, hep o ayeti tekrar edip duruyor. Ve kalbi dayanamıyor, düşüyor ve ölüyor orada. Tabiî kadın kapıyı açıyor; arkadaşları, camiye gidip gelen bu insanı tanıyanlar, “Aman, bir yabancının evinde öldü. Ayıp olur; Emîru'l-mü'minîn görmesin bunu!” diyorlar. İlk saflarda duran birisi idi. Hazreti Ömer de orada yoklama yapmasını çok iyi bilirdi. Arkasında bin insan namaz kılıyor ise, biri var mı, yok mu, onu bilecek kadar mahrutî bir bakışa sahip idi. Ömer'e kurban olayım, radıyallâhu anh!.. Evet, “Aman duymasın, ayıp olur; bir yabancının evinde vefat etti..” deyip gizlice götürüyor, namazını kılıyor ve gömüyorlar. Hazreti Ömer efendimiz, işte o mahrutî bakış ile yaptığı yoklamalarında, onu göremeyince durduğu yerde, “Falan nerede?” diyor. Kem-küm ediyorlar önce; sonra da “Ya Emire'l-mü'minîn! Başına böyle bir şey geldi, ölü bulduk. Hem biz hicap ettik, hem de sizi mahcup etmemek için gizlice götürdük. Gömdük onu…” diyorlar. “Beni, mezarına götürün!” diyor. Mezarının başına dikiliyor: وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ “Buna karşılık, Rabbisinin (Rab olarak) Makamı'ndan korkan ve (Âhiret'te de) O'nun huzuruna çıkacak olmanın endişesiyle yaşayan için iki cennet vardır.” (Rahmân, 55/46) ayetini okuyor. “Allah mehâfeti ile, mehâbeti ile, korkusu ile hareket edene, iki cennet vardır, bir cennet değil. Arzı, tûlü (genişliği, uzunluğu) gökler genişliğinde cennetler vardır.” Birdenbire mezardan ortalığı lerzeye getirecek bir ses duyuluyor: “Yâ Emire'l-mü'minîn! Ben, onun iki katını buldum!” Allah, seni Cennetü'l-Firdevs ile sevindirsin! Ve bizi de sizin kıtmîrleriniz olarak orada haşr ü neşr eylesin!..

This week Seth, Bill and Jon Parshall discuss the opening moves in the campaign for New Guinea. The trio breaks down the fighting along the Kokoda Track, the unbelievable human suffering in the Owen Stanleys and jungle and conclude with the fighting in Buna, Gona and Sanananda.

Kur'an-ı Kerim'de, orucun farz oluşu anlatılırken, يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ “Ey iman edenler! Oruç, sizden öncekilere farz kılındığı gibi size de farz kılındı ki, (nefsinizin gayrı meşrû ve aşırı arzularına karşı) Allah'ın koruması altına girip takvaya ulaşabilesiniz.” (Bakara, 2/183) buyuruluyor. Fezlekede “takva”nın nazara verilmesinden hareketle Ramazan, oruç ve takva münasebetini lütfeder misiniz? *Takva, vikaye kökünden gelir; vikaye de gayet iyi korunma ve sakınma demektir. Şer'î ıstılahta takva, “Allah'ın emirlerini tutup, yasaklarından kaçınmak suretiyle O'nun azabından korunma cehdi.” şeklinde tarif edilmiştir. *Bir de takvanın oldukça şümûllü ve umumî mânâsı vardır ki, şeriat prensiplerini kemal-i hassasiyetle görüp gözetmeden, şeriat-ı fıtriye kanunlarına riayete; Cehennem ve Cehennem'i netice veren davranışlardan kaçınmaktan, Cennet'i semere verecek hareketlere; sırrını, hafîsini, ahfâsını şirkten, şirki işmam eden şeylerden koruyup kollamaktan, düşünce ve hayat tarzında başkalarına teşebbühten sakınmaya kadar geniş bir yer işgal eder. İster iman, İslam, ihsan mevzuunda isterse de hizmet konusunda iki günü eşit olan aldanmıştır. *Kur'ân-ı Kerim, يَۤا أَيُّهَا الَّذِينَ اٰمَنُوا اٰمِنُوا buyuruyor. (Nisâ, 4/136) Bu ayet-i kerimede “Ey iman edenler!” buyurulurken mazi kipi kullanılıyor. Fiillerde, teceddüt esastır. Bu açıdan burada mü'minlere yönelik olan hitap şu şekilde anlaşılır: “Ey imanını yenileyerek iman eden insanlar!” Fakat böyle olmakla birlikte, Cenâb-ı Hak bunun arkasından yine اٰمِنُوا “Yeniden bir kere daha iman edin” buyuruyor. Demek ki, insanın sürekli imanını kontrol etmesi, mârifet ve muhabbet açısından sürekli kendisiyle yüzleşmesi gerekiyor. *Aslında herkes hem de her sabah gözlerini açarken yeni bir günün idrakiyle, dinini yeniden bir kere daha duymalıdır. Bugün ruhta, kalbde, histe duyulan din dünkü olmamalı. Yarın da bugünkü olmamalı. Öbür gün de yarınki olmamalı. Her gün ama her gün daha derin olmalı. Zât-ı Ulûhiyet ve eserleri vicdanda daha engince duyulmalı. Efendimiz'in (sallallâhu aleyhi ve sellem) “İki günü müsavi olan aldanmıştır.” beyanı bu açıdan da çok önemlidir. Buna göre ister iman, İslam, ihsan mevzuunda isterse de hizmet konusunda iki günü eşit olan aldanmıştır. Oruç, sizden öncekiler için bir vazife olarak yazıldığı gibi size de farz kılındı. *Levh; yassı, düz, üzerine yazı yazılabilecek bir cisim demektir. “Levh-i Mahfuz”; Allah tarafından üzerine maddî-mânevî, canlı-cansız her şeyin kayıt ve tesbit edildiği mânevî bir levha veya bütün bu hususlara bakan ilm-i ilâhînin bir unvanı kabul edilegelmiştir. Onun için herhangi bir tebeddül, tagayyür söz konusu olmadığından ötürü ona “Levh-i Mahfuz” denmiştir. *Ulema, Levh-i Mahfuz'un yanında, يَمْحُوا اللهُ مَايَشَاءُ وَيُثْبِتُ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ “Allah dilediğini mahv u isbat eder ve ana kitap (Ümmü'l-Kitap) O'nun nezdindedir.” (Ra'd, 13/39) âyetinin delâletiyle, bir de “Levh-i Mahv u İsbat”tan bahsederler. *Oruçtan maksad, Allah rızası, nefsin terbiyesi, irâde eğitimi ve takvadır. Oruç tutan insan Allah'ın bir emrini yerine getirdiği gibi, kötülüklerden kaçınma ve yasaklardan uzaklaşma konusunda kendine hâkim olmayı öğrenir. Bundan dolayı, geçmiş milletlerin üzerine de oruç farz olmuştu ve o, her dinin temel rükünlerinden birisiydi. Belki sadece orucu tutma keyfiyetinde bir kısım farklılıklar vardı. *Allah Teâlâ'nın orucu bize farz kıldığı gibi bizden öncekilere de farz kıldığını beyan buyurması, ilahi emirlerin temel ve gaye bakımından birliğini iş'âr etmek; ayrıca bu farzın önemini belirtmek; onun bir ceza değil insanların menfaatine bir emir olduğunu bildirmek ve yerine getirilmesi için teşvik etmek sadedindedir.

Nuacht Mhall: Cothrom an Lae, i gcomhair Sheachtain na Gaeilge * Inniu an séú lá déag de mhí an Mhárta. Is mise Niall Ó Siadhail. Cothrom an lae seo sa bhliain 1872, imríodh an chéad chluiche ceannais sa Chorn FA i Sasana. Bunaíodh an FA féin siar in 1863 ach cuireadh tús leis an chéad Chorn FA i mí na Samhna 1871 agus tharla an cluiche ceannais ar 16 Márta 1872. Ba iad Wanderers FC ó Leytonstone in oirthear Londan a fuair an ceann is fearr ar a n-iomaitheoirí na Royal Engineers. Scóráil Morton Betts an cúl amháin sa chluiche. Bhuaigh Wanderers an Corn cúpla uair eile sa ré sin ach tháinig deireadh leis an chlub sna 1880idí. Ó shin i leith tá an Corn FA ar cheann de na chomórtais pheile is cáiliúla ar domhan. Bhuaigh Leicester City an Corn den chéad uair anuraidh, agus is iad Arsenal a bhfuil an líon is mó Corn FA buaite acu, le ceithre Chorn déag. * Léirithe ag Conradh na Gaeilge i Londain. Tá an script ar fáil i d'aip phodchraolta. * GLUAIS corn – cup, competition iomaitheoirí – rivals

Allah (celle celaluhu) sevdiği kullarını da imtihan eder. Onların içine şöyle böyle belli beklentilerle bazıları sızmıştır. Onlar da hüsnüzanlarına yenik düşerek bazılarını kendileriyle aynı duygu, aynı düşünceyi paylaşıyor sanmışlardır. Bunlara “hüsnüzanzede” denir; hüsnüzan beslerler bunlar, fakat yanılmış olurlar. Hazreti Pir der ki: “Biz ki Müslümanız, aldanırız fakat aldatmayız.” Bu Efendimiz'e ait mübarek bir beyanın da icmalen ifadesi gibidir: اَلْمُؤْمِنُ غِرٌّ كَرِيمٌ وَالْفَاجِرُ خِبٌّ لَئِيمٌ “Mümin, aldansa da aldatmayı asla düşünmeyen ve şartlar ne olursa olsun her zaman kendi karakterini sergileyen bir asil; fâcir ise, türlü türlü ayak oyunlarına teşebbüs etmekten hiçbir zaman sıkılmayan seviyesiz bir zelildir.” *Allah (celle celaluhu) elmasın kömürden ayrılması içi sizi değişik imtihanlara tabi tutar. Nitekim, Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: إِنَّ اللهَ لَيُجَرِّبُ أَحَدَكُمْ بِالْبَلَاءِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِهِ كَمَا يُجَرِّبُ أَحَدُكُمْ ذَهَبَهُ بِالنَّارِ “Sizden birisinin kendi altınını ateşte eriterek temizleyip saflaştırdığı gibi, kullarını en iyi bilip tanıyan Allah Teâlâ da sizi musibetlerle imtihan eder.” *Kur'ân-ı Kerim'de وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ “Andolsun ki, sizi biraz korku, açlık, mallardan, canlardan ve ürünlerden biraz azalma (fakirlik) ile imtihan eder, deneriz. (Ey Peygamber) sen sabredenleri müjdele!” (Bakara, 2/155) buyrulmak suretiyle, insanın çok farklı imtihanlara maruz bırakılacağı ifade edilmiş, daha sonra da, bu belâ ve mihnetlere sabredenler müjdelenmiştir. Buna göre ibadetler insanın derecesini yükselttiği gibi, menfî ibadet sayılan imtihanlar da sabredildiği takdirde insanı günahlarından arındırır ve onu en yüce ve yüksek makamlara çıkarır. O hâlde Allah'ın insanları imtihandan imtihana sürüklemesi ve onları farklı imtihan unsurlarıyla test etmesi karşısında mü'mine düşen vazife, maruz kaldığı her imtihanda dişini sıkıp sabretmesi; ayrıca bu durumu kendisiyle yüzleşme, kendini bir kere daha gözden geçirme ve iyi bir kıvam sergileyip sergileyemediğinin muhasebesini yapma adına bir fırsat bilmesidir. Size durmak yakışmaz! Bir yerde önünüz kesilse başka on yerde bayrağınızı dalgalandırmalısınız!.. *Onunla bununla tehdit edilmelerine rağmen “aktif sabır”la sabredenler müjdeleniyor. “Yakarız, canınıza okuruz, içeriye atarız; kanun-nizam tanımayız, kapıları kırarız, içeriye alırız; sizi mahkum etmek için sonradan kanunlar çıkarırız, canınıza okuruz; neslinizin kökünü keseriz!” derler. Bu türlü sözler dünden bugüne Firavun'lar, Nemrut'lar, Yezid'ler tarafından denmiştir, deniyor, kıyamete kadar da denecektir.

Last time we spoke about the landing at Amchitka and the invasion of the Russell Islands. The Aleutian island campaign saw a lot of action when the allies decided to investigate whether Amchitka island would be suitable for a new airfield and what the Japanese intentions were with it. A race began between the two, but it would be the Americans who would seize the island and begin the process of building up an airfield upon it. Then over in the south Pacific, the Japanese had finished up Operation KE and with it had used and abandoned the Russell Islands. The allies quickly launched an invasion of the islands prompting the Japanese to send some air raids, but all for naught. Now with the Russells in hand, the Americans had a launching point to attack New Georgia. Yet today we are going to jump into one of the major naval battles of 1943. This episode is the battle of the Bismarck Sea. Welcome to the Pacific War Podcast Week by Week, I am your dutiful host Craig Watson. But, before we start I want to also remind you this podcast is only made possible through the efforts of Kings and Generals over at Youtube. Perhaps you want to learn more about world war two? Kings and Generals have an assortment of episodes on world war two and much more  so go give them a look over on Youtube. So please subscribe to Kings and Generals over at Youtube and to continue helping us produce this content please check out www.patreon.com/kingsandgenerals. If you are still hungry for some more history related content, over on my channel, the Pacific War Channel you can find a few videos all the way from the Opium Wars of the 1800's until the end of the Pacific War in 1945.  Last time we were in New Guinea the forces of Brigadier Moten had arrived in the nick of time to save Wau from the main Japanese thrust.The Australians were pouring reinforcements and supplies via transport aircraft daily. On January 31st 35 aircraft had made 71 trips, the next day 40 aircraft made 53 trips. This allowed the Kanga force to increase to 3000 men and receive heavy equipment necessary to smash the Japanese. Facing larger numbers and possible encirclement, Major General Toru Okabe had to order his men to withdraw. With that order came the lost hope of capturing Wau it seemed. By February the 1st, Moten had 201 officers and 2965 soldiers of all ranks at his disposal. He began sending patrols across the Black Cat trail and the Jap trail. He quickly surmised the Japanese threat was strongest in the Crystal Creek area where they had established a headquarters The Australians neutralized the crystal Creek area and began pushing the Japanese towards Mubo. By late February the Australians controlled the area from Waipali to Buibaining and a large part of the Mubo valley. Nerve wrecking patrols set off multiple ambushes and skirmishes for countless days. The Australian high command could only authorize such limited activity as they did not yet possess sufficient numbers to undertake further major offensive operations. Moten was awarded a bar to his distinguished service order for “his high order of leadership and control at Wau”. While the Australians were tossing all they could via aerial transport, the Japanese attempted to thwart this. Aerial strikes were sent to hit the airstrip at Wau, but the typically terrible New Guinea weather hampered the Japanese. Aircraft dispatch from Rabaul were unable to locate Wau through the torrential weather and would return back without any success. Then on February 6th, 8 P-39's of the 40th fighter Squadron were escorting 5 Dakota transports incoming to Wau when they sighted 24 Japanese aircraft. Captain Thomas Winburn led the P-39s to engage the enemy claiming to have downed 11 Zeros and a Sally. Simultaneously 8 P-40's of the 7th fighter squadron were escorts other Dakota's inbound for Wau when they sighed 12 Japanese bombers attempted to bomb the airstrip. The Dakota's were turned back at the last second as the P-40's engaged the bombers claiming to have downed 7 aircraft. On the ground at the airstrip in Wau were 4 Dakota's while 5 circled its skies hoping to land after the combat was over. Second Lt Robert Schwensen was circling around in his Dakota and was shot down by a Japanese bomber, he alongside 4 other crew died. Another grounded Dakota was damaged and a CAC Wirraway was destroyed by a bomber. The increased aerial pressure prompted Major General Ennis Whitehead over in Port Moresby to order 3 squadrons to join the battle for Wau's skies. P-38's of the 39th and 9th fighter squadrons and P-40's of the 41st fighter Squadron intercepted a Japanese fighters and bombers claiming to have shot down over 23 aircraft. The Japanese were decisively losing the war of the skies, showcasing the limitations of their offensive capabilities in the area. Now while the Japanese surprise attack against Wau had failed and they had been pushed back heavily, all was not lost for the Japanese. They still held some high ground around Waipali and Guadagasal. Yet in order to turn things around, Major General Toru Okabe would require significant reinforcements to defeat Moten's 17th Brigade. Things were extremely chaotic at this time for the Japanese high command. The battle for guadalcanal collapsed, leading to Operation KE which involved a major shuffling of troops all over the place. They first ordered Lt General Jusei Aoki's 20th division to depart Korea for Guadalcanal and for Lt General Heisuke Abe's 41st division to depart China for Rabaul. Lt General Hitoshi Imamura commander of the Japanese 8th area army at Rabaul ordered Lt General Hatazo Adachi's 18th army to secure Wewak, Tuluvu and Madang in New Guinea. Adachi was the one who ordered Major General Toru Okabe, commander of the 51st division and the 102nd infantry regiment to capture Wau in order to further secure Lae and Salamaua. However with the conclusion of Operation KE, the focus was reshifted from the Solomons to New Guinea. General Imamura and Vice admiral Gunichi Mikawa, the commander of the south east area fleet developed a plan to move the 18th army HQ and the rest of the main body of the 51st division from Rabaul to Lae. They would also follow this up by moving the remaining forces of the 20th division to Madang. The first movement was set for the 3rd of march and the second for march 10th. It was to be a very risky plan, as the allies held aerial supremacy. The 18th army held some war games indicated the operation would lose around 4 out of 10 transports and upto 40 aircraft. They believed the operation stood a 50/50 chance of success and there were limited alternatives. If they tried to land all the forces simply at Madang, the men would have to march over 230 km's over swamplands, mountains and jungle terrain. It seems the Japanese were beginning to acknowledge their lack of success at logistics as this course of action was deemed impossible.  Over on the Australian side, General MacKay sent word to Blamey that he feared the Japanese would make a second attempt to capture Wau. He reasoned that even with the projected arrival of reinforcements in the form of the 4th and 15th brigades, they would still be outnumbered by the Japanese. MacKay estimated the Japanese held around 7500 men in the Lae-Salamaua area while they held onto their position in the Mubo region. Because of this, he had restricted activity to patrolling to not allow for any gaps allowing an opening against Wau so that more men could be brought over for its defense. Despite the enormous success in transporting men to the area, supply continued to be a major issue. There was a major increase in the number of aircraft at the Dobodura airfields thanks to the capture of Buna allowing for men and materials to be tossed to Wau, but in early February General Whiteheads confided to MacKay that 2 of his squadrons of 18 aircraft were pressed to their limits and the bad weather was greatly reducing their ability to deliver the men and supplies. Whitehead predicted, correctly that the bad weather would continue for the next 6 weeks, which left typically 2 hour windows for the deliveries per day. Attempting to improve the situation General Blamey had begun the construction of a Jeep trail all the way back in January from Bulldog to Way. But during the process the surveyors quickly discovered the terrain was extremely formidable and the job would take many months. Native carriers performed the lionshare of work as the 68 mile trail would end up taking 4 months to complete. Now during the campaign for Buna-Gona, the allies owed much of their success largely due to their control of the air, and this as we can see at Wau continued to be a vital factor. The Japanese of course held their large air and naval base at Rabaul and since the early days of the war remained an ongoing threat to air and sea supremacy in the region. Blanche Bay in Rabaul provided the Japanese with one of the best natural harbors in the south pacific. It is encircled by hills, is around 6 miles long and 2 and one half miles wide. It alongside 3 other harbors provided an anchorage for a large body of ships, as many as 60 by some accounts. The Japanese had built up the harbors and their defenses to more than 300 antiaircraft guns. By the fall of 1943 the Japanese had almost 100,000 men stationed at Rabaul, the vast majority being army troopers. The Southern fleet force had around 21,000 men under the command of Vice admiral Jinichi Kusaka. Air strength at Rabaul depending on reinforcements provided by the combined fleet, but in early 1943 they held a significant enough number to pose a major threat to the allied operations, if utilized properly. General MacArthur was deeply concerned about Rabaul, despite having the number in theory to negate its threat. MacArthur consistently pushed for an invasion of eastern New Britain in early 1943 and disagreed on using airpower to negate Rebaul. Then during the bloody campaign against Buna-Gona he declared the decision to bypass Rabaul would “go down in history as one of times greatest military mistakes”. THEN later on he would agree that bypassing Rabaul was a good strategy and that it had largely been done because of his advisement. Basically what I am saying is MacArthur is full of shit and more worried about his autobiographies that actual decisions. Regardless of that, MacArthurs early suggestions indicated Rabaul was vitally important and needed to be neutralized. This is sort of a no brainer as you can imagine, it was one of Japan's largest naval air force bases covering all major operations in the eastern and central solomons. Fortunately for the allies there was no unified command at Rabaul. As we all know the IJA and IJN did not get along very well and Rabaul's operations is a great example of it. The IJA had fewer aircraft based regularly at Rabaul although its responsibility was to cover New Guinea. Throughout 1943 the IJN's air forces were primarily concerning themselves with the Solomons, which would eventually see them losing nearly 400 aircraft and irreplaceable pilots for all their efforts. Because of the catastrophe of the Guadalcanal campaign, Rabaul was largely neutralized by US bombers from the solomons. By mid February Imamura and Kusaka recognized the need to reinforce Lae. They had sent a 3 ship convoy on the 19th which went unmolested to Wewak and this emboldened them to brave the allied aerial supremacy. Thus on February 28th a convoy of 16 ships commanded by Rear Admiral Masatomi Kamura departed Rabaul. 6 transports, a oil tanker and their destroyer escorts would be combat loaded so that supplies and the men could be off loaded quickly to minimize turnaround time. Almost 7000 men, mostly from the 115th regiment of the 51st division and some SNLF were crowded onto the transports guarded by an escort force of 8 destroyers. Lt General Hatazo Adachi and his staff were on board accompanied by Lt General Hidemitsu Nakano and his staff. The planned route was to go along the northern coast of New Britain through the Bismarck Sea, to Cape Gloucester and then through the Vitiaz strait to the Huon Gulf. The Japanese commanders believed their movement would be masked by the terrible weather.  Allied command began detecting signs of a major convoy operation in early february. On february 14th aerial photographs taken over Rabaul indicating over 79 vessels at port, including 45 merchant ships and 6 transports. It was clear to allied command a convoy was going to be dispatched, but its destination was unknown. Two days later naval codebreakers at FRUMEL in Melbourne and Washington DC decyphered some coded messages revealing the Japanese were going to send the convoy to Wewak, Madany and Lae. Other intercepted coded messages from the Japanese 11th air fleet to the convoy indicated they would reach Lae by March the 5th or by latest 12th. Another aerial reconnaissance over Rabaul on the 22nd indicated 59 merchant vessels were at harbor. Kenney read the Ultra intelligence to General MacArthur on the 25th and the prospect of 7000 Japanese being landed at Lae certainly disturbed him. Kenney then sent word to Whitehead of the proposed convoy date and warned him the Japanese would most likely perform a pre-convoy aerial strike. Kenney urged he cut back on the transport hours so the aircraft could be made ready the moment the convoy appeared. Kenney would fly over to Port Moresby on the 26th to speak to Whitehead personally and the two generals concluded the Japanese convoy was going to go through the Vitiaz strait.  Now in the south west pacific conventional strategic bombing was not really on the menu as industrial targets in Japan were obviously too far away. Thus since the early days of the way, the primary mission of the allied bomber force in the region was to intercept Japanese supply lines, particularly their sea lanes. Some 416 sorties were flown in January of 1943, resulting in only 2 ships sunk and 3 ships damaged, clearly the allied tactics needed revamping. Captain Bill Garing of the RAAF, part of Kenney's staff, held considerable experience in air to sea operations and he began to recommend that Japanese convoys should be met with simultaneous attacks from different altitudes and directions. This led allied air force brains to come up with some innovative tactics. In February of 1942 the RAAF began experimenting with “skip bombing”. Skip bombing was an anti-ship technique used primarily by the British and Germans in the atlantic. It involved flying ones aircraft just a dozen feet above the sea level towards a target whereupon bombers would release their bombs, which ideally would ricochet across the surface of the water to hit the sides of the ships or explode overhead, IE “skipping”. If you play world of warships, you know exactly what I am talking about, nasty stuff. Another similar technique involved bombs taking a low altitude between 200-500 feet and dropping around mast height, approximately 10-15 feet and 600 yards from their target, IE “Mast height bombing”. This when performed well would see the bombs smash into the sides of a ship. These two techniques paired with slow fuse bombs would see considerable use in an event we are about to jump into. Now Kimura envisioned, by taking the route along the northern coast, that this would put enough distance between the convoy and allied reconnaissance aircraft until they reached Vitiaz strait. Kimura took the destroyer Shirayuki as his flagship to command the operation. Destroyer Tokitsukaze would carry General Adachi and destroyer Yukikaze would carry General Nakano. The idea was that upon arrival at Lae the ships would anchor 600 or so meters apart along the shoreline due west of the airfield around the mouth of the Busu river. They would use a smoke screen to cover the anchorage to make their unloading activity to hinder aerial attacks as well. A escort of 40 IJN and 6 IJA aircraft would provide aerial protection for the convoy from 5am to 6pm each day it operated.  General Blamey wrote “every effort will be made by our own air force to deal with the enemy as he approaches”. Thus Generals Blamey and MacArthur tossed the job to General Kenney, the commander of allied air forces. Kenney had at his disposal the RAAF under air vice marshall William Bostock and the 5th air force led by Brigadier general Ennis Whitehead. In total 154 fighters, 34 light bombers, 41 medium bombers and 39 heavy bombers available for combat operations in New Guinea. The 5th air force was subdivided into two commands: the V fighter command  led by Brigadier General Paul Wurtsmith consisting of 95 fighters, some P-39's, P-38's and P-40s. Then there was V bomber command led by Brigadier General Howard Ramey which had 28 worn out B-26's, 27 B-25's, 55 B-17's and 60 B-24's. Alongside this Kenney and Whitehead had at their disposal the 3rd attack groups of light bombers, nicknamed the Grim Reapers which included a squadron of A-20 Bostons equipped with 4 .50 caliber guns and long range fuel tanks. You see the A-20 Bostons usually were equipped with .30 caliber machine guns and could not fly across the Owen stanley range from Port Moresby, but Kenney was very keen on the “attack aviation” concept which focused on using low-level strafing and bombing methods. Alongside the grim reapers was 2 squadrons of B-25's that had been modified by Major Paul Pappy Gunn, the same man who had altered the Grim reapers. The B-25's had their lower turrets and tail guns removed and instead had 4 .50 caliber machine guns installed in the nose and another 4 in the forward firing chin blisters. With the top turret firing its guns forward, the aircraft boasted an extraordinary strafing firepower and on top of that still carried 6 100 pound bombs and 60 23 pound fragmentation bombs. The fragmentation bombs were outfitted with small parachutes so they could be used for low-level bombing of airfield without damaging the aircraft trying to drop them. Honestly try to imagine this goliath beast firing those .50 cals, would have been like torrential rain of lead.  All of these modifications would allow aircraft like the B-25 to be much more capable of pulling off the masthead bombing technique without the need for a bombardier, which ironically was in opposition to their original role of carrying out bombardier assisted missions from altitude. The Australians could also count on the support of the No. 9 Group led by Captain William Garing consisting of 59 fighters, 26 light medium bombers and 2 heavy bombers; the no 73 wing of Hudson bombers, P-40 Kittyhawks and Beaufort bombers operating at Port Moresby and the no 71 Wing of Wirraways, A-20's and Beaufighters operating out of Milne Bay. So needless to say a lot of allied airpower was on hand. Now as I had mentioned prior, allied attempts to hit Japanese shipping, particularly that coming out of Rabaul had not shown much results in the past. So in order to increase the success of hitting this convoy, Garing persuaded Whitehead to rehearse a plan for the attacks, integrating all available aircraft. This specifically included performing the bomb skipping a masthead bombing techniques. Garing's idea was to get all the aircraft to gather over Cape Ward Hunt at 9:30am so they could get themselves over the enemy convoy by 10am all at once to completely overwhelm the enemy escorting aircraft and anti-aircraft defenses. Two rehearsals were carried out, with the 2nd one turning out to be “damn good”.   On March the first at 2am the Convoy departed Rabaul. The convoy slowly made its way across the Bismarck Sea undetected as for the past two days major tropical storms had been occurring since February the 27th. However on March the 1st there was a clearing and a crew of patrolling B-24 Liberators managed to spot the convoy. They reported the sighting, prompting a dispatch of 8 B-17 to be sent to the location, but they failed to relocate the convoy. The Destroyer Tokitsukaze then intercepted an allied message stating their convoy had been spotted. This prompted Kimura to put the forces on full alert. General Adachi who was onboard the Tokitsukaze was uncensored by the report stating it was all part of the plan. His reasoning was that the allies were always going to find them, but with the terrible weather it would be unlikely they could manage to perform a decent attack.   At dawn on march the 2nd, a force of 6 RAAF A-20 Bostons coming out of Ward's Strip at Port Moresby performed an air strike against Lae to hinder its use to the fighter escorts for the convoy. At 10am another B-24 liberator found the convoy, prompting another order for 8 B-17's to be sent to attack. They would soon be followed up an hour later by a group of 20 B-17's. The B-17's planned to rendezvous with some P-38's of the 9th fighter squadron, but they arrived too early to the convoy's location and thus had to face the Japanese escort fighters on their own until the P-38's eventually arrived to the scene. The first group of 8 B-17's made their runs at the convoys through anti-aircraft fire and Zero fighters. They dropped 1000 lb bombs from 5000 feet claiming 5 critical bomb hits and sinking 3 merchant ships. The Kyokusei Maru was hit and sunk carrying 1200 IJA troops. The second group of B-17's then showed up and luckily for them, 12 P-38's had managed to haul it quickly enough to escort them in the nick of time to make their bombing runs. The B-17's claimed to have sunk 4 enemy ships, but in reality only damaged two transports, the Teiyo Maru and Nojima. 8 Japanese fighters were shot down with 13 others damaged at the cost of 9 B-17's damaged in return. While the Kyokusei Maru was sinking, the destroyers Asagumo and Yukikaze managed to rescue 950 troops out of the water alongside 2 mountain guns. Because destroyers are fast, the two ships opted detach from the convoy and haul it over to Lae to drop off the survivors before trying to regroup to reperform their escort duties. The survivors and General Nakano would be brought to Lae by the end of the day and the two destroyers turned around to rejoin the convoy by daybreak. Throughout the rest of the day the convoy would be subjected to multiple heavy bomber attacks. 11 B-18s made an evening strike inflicting minor damage to another transport. The days efforts saw the convoy zigzagging to save its life from high level bombing and this led it to be stretched out for 20km. Rather bizarrely, the Japanese fighter escorts showed little aggression towards the American heavy bombers and departed rather early from the days action. During the night PBY Catalina's from the No 11 RAAF squadron began shadowing the convoy. One PBY flown by Flight Lt Terry Duigan received a message from HQ to shadow the convoy in order to guide a strike of torpedo bombers, which did not make sense, so he discarded it. However the message as he would later find out, was not necessarily for him, but rather to trick the enemy. The allied intelligence officers back at HQ were certain the Japanese were listening in on their radio traffic so they began sending false messages. Early the next day, Admiral Kimura made what would be a disastrous decision, ordering his ships to mark the time and circle in the dark. This process cost the convoy 2 hours of night cover and the reasons behind the decision are quite unknown. It is theorized Kimura was trying to make sure his convoy would appear to the destination at the same time their fighter escort would show up for the daily activity. In any case, Kimura's convoy would not see their escort nor stormy weather at sunrise to their dismay. Sunrise on march the 3rd saw a beautiful sunny day, a terrible omen. The convoy was now within striking distance of Milne Bay and 8 Bristol Beaufort Torpedo bombers of the No 100 RAAF squadron took off at 4am. Only 2 Beauforts would make it to the convoy and fail to cause any damage. The Japanese commanders however were now alerted by the presence of torpedo bombers, so they began maneuvers, turning the beam of their ships to the enemy aircraft, exposing the full length of their ships to strafing.    At 5:10am, 4 Australian A-20's performed an airstrike against Lae, catching several grounded planes that were needed to escort the convoy. At 8:30am, a striking force of 90 aircraft consisting of a squadron of B-17's, 4 squadrons of B-25's including some grim reapers, a squadron of Beaufighters, a squadron of A-20's and 2 squadrons of P-38 lightnings. The striking group departed Port Moresby and headed for Cape Ward Hunt while 22 A-20 Bostons of No 22 RAAF squadron attacked Lae to reduce the convoys air cover. The striking group took up their practiced formation with the B-17's leading the echelon at 7000 feet, the B-25's behind them at 4000 feet, the Beaufighters at 500 feet, some other B-25's designated to perform low level bombing at around 700 feet and the P-38 lightings hanging above at 12,000 feet.   At 10am, 13 B-17s reached the convoy first and began bombing them from 7000 feet causing the convoy to zigzag, dispersing their formation and reducing the concentration of their anti-aircraft fire considerably. The B-17's attracted the Zero fighter escort, but were quickly pounced upon by the P-38 lightnings. One B-17 was shot apart by a Zero and its crew took to parachuting. The parachuting men were fired upon by Zero fighters and when they hit the water some Zero's continued to strafe them. Although the B-17's inflicted no damage, 7 Zero's would be shot down by the P-38s reducing the convoy's protection.   Meanwhile the Beaufighters were coming in just above the waves making it look like they were Beaufort torpedo bombers. Admiral Kimura ordered his ships to maneuver so their beams were towards the enemy expecting torpedo runs and this exposed his ships to the Beaufighters strafing runs. The Australian pilots began to open up with their 6 .303 machine guns and 4 20mm Hispano cannons. The combination unleashed a carnage seeing rivers of fire erupt across the lengths of the ships. Some vessels were stopped dead in the water as a result of their officers being cut down to pieces across their bridges. Much of the convoys anti-aircraft positions were destroyed by the strafing. After the first strafing run, B-17's and B-25s began to make their bombing runs rather unexpectedly, leaving the BEaufighters scrambling to flying as the bombs were literally falling down around them. Out of 37 bombs dropped by the 90th attack Squadron Grim reapers, 17 were claimed as direct hits. 12 A-20 bostons from the 89th bomb squadron claim while performing low level bombing that 11 out of 20 bombs made hits. The B-25's of the 405th bomb squadron dropped 35 500 lb bombs from low level and claimed 4 direct hits, these bombs had 5 second delay fuses. The bombing runs caused massive chaos amongst the convoy, so much so that pilots claimed to have seen 2 japanese vessel collide into another. The modified grim reappears strafed the convoy during all of the runs. A squadron leader named Brian Blackjack Waler recalled this “I was observing it from the side and all these ships - honestly, I've never seen anything like it. Dozens of planes all going in at zero feet. In fact, I could see a Beaufighter and a B-25 both going in at the same target and I thought, get out one of you!” The assortment of differing aircraft were coming in at all sorts of angles and all sorts of altitudes, many low.    Garrett Middlebrook, a co-pilot in one of the B-25s, described the ferocity of the strafing attacks: “They went in and hit this troop ship. What I saw looked like little sticks, maybe a foot long or something like that, or splinters flying up off the deck of ship; they'd fly all around ... and twist crazily in the air and fall out in the water. Then I realized what I was watching were human beings. I was watching hundreds of those Japanese just blown off the deck by those machine guns. They just splintered around the air like sticks in a whirlwind and they'd fall in the water.” The Shirayuki was the first ship to be hit, by a combination of strafing and bombing attacks. Just about all of the men on her bridge were strafed, including Kimura who was wounded. She received a bomb hit that stated a magazine explosion breaking her stern off and causing her to sink. Her crew transferred to the Shikinami as the Shirayuki was scuttled. The Tokitsukaze was hit fatally and her crew had to abandon her. The Arashio was strafed violently causing her to collide with the transport Nojima disabling both ships. Both ships would be abandoned as the allies strafed and bombed them sinking Nojima eventually. The remaining destroyers struggled to save survivors in the water.   By 10:15, all 7 of the transports had been hit and we're sinking 100km's southeast of Finschhafen. After midway a second series of attacks were made by B-17's and A-20's who strafed and bombed the Asashio while she was trying to rescue survivors. The 4 remaining destroyers withdrew up the Vitiaz strait and were joined by the destroyer Hatsuyuki coming from Long Island. The Hatsuyuki and Uranami brought 2700 survivors back to Rabaul while the 3 other destroyers continued picking up survivors and would eventually bring them to Kavieng by march 5th. During the night of march 3rd, a force of 10 PT boats led by Lt Commander Barry Atkins made an attempt to finish off the convoy alongside some B-17's and Beaufighters. 2 of the PT boats hit submerged debris and were turned back, but the other 8 continued and arrived off Lae in the early hours of March 4th. Atkins spotted a fire that turned out to be the transport Oigawa Maru. Pt-143 and PT-150 fired torpedoes at it, further crippling and eventually sinking the transport. The Asashio was hit by a B-17 with a 500 bomb bomb as she was grabbing survivors and sunk. Amongst the 4 surviving destroyers it would only be the Yikikaze that went undamaged. The PT boats and allied aircraft attacked the Japanese rescue vessels and survivors clinging to rafts or floating in the sea. The decision to attack the survivors was highly unpopular amongst the pilots and sailors but was deemed necessary on the grounds the rescued Japanese were most likely going to be landed for military duty if not attacked.  One Japanese survivor wrote in his diary of the ordeal “The Boeing B-17 is most terrifying. We are repeating the failure of Guadalcanal. Most regrettable!” Many allied pilots were sicked by these actions.   One pilot recalled "as per instructions, we flew around to see if some ships were still afloat. Some were sinking and burning--we san a lifeboat with about 20 people. I thought these poor guys. But we had a job to do because if they got to shore, they were going to kill our guys. So I came around and strafed them. One of the cruel things of war which had to be done"   Another pilot recounted this “At the briefing, Australian officer had told us we must not permit a single enemy to reach the shores of New Guinea. They explained the suffering, agony, and loss by our troops in having to hunt down and kill a suicidal Jap”. It is estimated around 352 Japanese troops were killed during these attacks adding to the 2890 casualties suffered during the battle. Another 224 survivors in the water would be rescued by the I-17 and I-26 shuffled over to various nearby islands such as Goodenough island. Of the 116 Japanese that would be landed on Goodenough island, 72 would be killed with 42 captured and 2 missing.   Officials at the Advanced air echelon at Port Moresby went through the claims of their pilots and sailors and believed a great number of ships had been destroyed. Their conclusion was that 12 transports, 3 cruisers and 7 destroyers had been sunk, which MacArthur readily believed, although a report would later come out to claim the number was actually 4 destroyers and 8 transports. Later the Japanese would admit that 3000 soldiers had been killed during the battle, but this did not count the hundreds of sailors lost on the ships, nor the pilots in the aircraft. MacArthur would make a commendation on march the 4th for all the air force units in New Guinea stating “it cannot fail to go down in history as one of the most complete and annihilating combats of all time. My pride and satisfaction in you is boundless” Kenney added to it stating “tell the whole gang that I am so proud of them I am about to blow a fuse”. MacArthur would also at the offset claim they had caused 15,000 enemy casualties describing the battle as a decisive aerial engagement for the southwest pacific theater. And it certainly was a decisive victory, it was a devastating loss for Japan that showcased Japan was no longer capable of being on the offensive. I will finish off the tale of the battle of the Bismarck sea with a account from Reiji Masuda, a crewman aboard the destroyer Arashio, as it leaves a vivid and harrowing account of the attack.   They would come in on you at low altitude, and they'd skip bombs across the water like you'd throw a stone. That's how they bombed us. All seven of the remaining transports were enveloped in flames. Their masts tumbled down, their bridges flew to pieces, the ammunition they were carrying was hit, and whole ships blew up. . . . They hit us amidships. B-17s, fighters, skip-bombers, and torpedo bombers. On our side, we were madly firing, but we had no chance to beat them off. Our bridge was hit by two five-hundred-pound bombs. Nobody could have survived. The captain, the chief navigator, the gunnery and torpedo chiefs, and the chief medical officer were all killed in action. The chief navigator's blackened body was hanging there, all alone. Then a second air attack came in. We were hit by thirty shells from port to starboard. The ship shook violently. Bullet fragments and shrapnel made it look like a beehive. All the steam pipes burst. The ship became boiling hot. We tried to abandon ship, but planes flying almost as low as the masts sprayed us with machine-guns. Hands were shot off, stomachs blown open. Most of the crew were murdered or wounded there. Hundreds were swimming in the ocean. Nobody was there to rescue them. They were wiped out, carried away by a strong current running at roughly four or five knots. I would like to take this time to remind you all that this podcast is only made possible through the efforts of Kings and Generals over at Youtube. Please go subscribe to Kings and Generals over at Youtube and to continue helping us produce this content please check out www.patreon.com/kingsandgenerals. If you are still hungry after that, give my personal channel a look over at The Pacific War Channel at Youtube, it would mean a lot to me. The battle of the Bismarck sea proved the Japanese were indeed incapable of being on the offensive, the allies were now in the driving seat. It also showcased war produces wild innovations that can prove quite deadly. 

“Bir sevgi vardı ve yitip gitti, ilk önce kimin bunu istediği önemsiz, bu bir yas sebebidir” diyor Berna Poljak ve Esra Sert bu bölümde. Hayatın döngüsünde kayıp vardır ve kişisel bir mesele değil, hepimiz bu işte beraberiz. Yas bir tür içsel basınç, artık bana bakmak zorundasın diyen dev bir gerçeklik ve görmezden gelmeye çalışmak nafile çaba! Buna direnmeden doğru desteklerle yas dalgalarının içinde oturabilmek mümkün olabilir mi? “Esra Sert Podcast'ta yayınlanan içerik tıbbi tedavi veya terapi yerine geçmez. Sunucular ve katılımcılar, tıbbi hastalık ya da diğer fiziksel, ruhsal durumların teşhisini koymamaktadır. Programdaki bilgi ve tavsiyeleri uygulamak dinleyici ve izleyicilerin tamamen kendi özgür seçimidir ve uzman doktor ve psikologlara danışılmadan uygulanmamalıdır.”

This week, we're excited to welcome Samson Habte from Upper Cup Coffee Co. to chat through Buna IPA and all-things Upper Cup! Buna, a Black IPA with Coffee, features a custom blend of Upper Cup's Bali and Ethiopia coffee beans, which are also exclusively available for purchase all month long in our taproom, as Upper Cup is our February LG Let's Give community partner. Fittingly, "buna" is the East African word for "coffee", and this delicious collaboration beer will be available exclusively on draft this month, while supply lasts. 

"Buna fi nagayaa hin dhabina" "May your house lack no coffee nor peace" "The coffee industry as we know it today is the direct result of the labor of enslaved Africans in Brazil." This episode was quite a speed run, but it was insightful nonetheless! Happy to sit down for a quick chat with the man himself, Bartholomew Jones of Cxffee Black. -- Don't forget to get connected on our social platforms! On all platforms, you will find brew guides and coffee resources, and learn more about what makes Sustain - Sustain. Check out the Website Follow us on Instagram Support us on Patreon Subscribe on YouTube

Bunaíodh an comhlucht ríoga iascaireachta sa Daingean sa bhliain 1848. Cuireadh bonn fén iascach agus fén bpróiseáil éisc air a mbaile as san amach.

Last time we spoke about the successful execution of operation KE. The Japanese feints had proven to be effective as by the time the Americans figured out what was going on, the Japanese had managed to evacuate 10652 men. It was an incredible achievement given the vast disparity in fire power between the Japanese and the Americans. Over 6 months of blood, sweat and tears had been poured over 2500 miles of jungle that made up starvation island. With just mop up operations left for guadalcanal, now Douglas MacArthur and Admiral King sought aggressive pushes into the south pacific. Admiral Yamamoto attempt to create a more favorable situation in the south pacific to bring the Americans to the negotiating table had failed and with the loss of Guadalcanal the empire of the rising sun had officially lost the initiative in the war. Yet while the Solomons campaign was drawing closer to an end, the battle for New Guinea raged on. This episode is: the Battle of Wau Welcome to the Pacific War Podcast Week by Week, I am your dutiful host Craig Watson. But, before we start I want to also remind you this podcast is only made possible through the efforts of Kings and Generals over at Youtube. Perhaps you want to learn more about world war two? Kings and Generals have an assortment of episodes on world war two and much more  so go give them a look over on Youtube. So please subscribe to Kings and Generals over at Youtube and to continue helping us produce this content please check out www.patreon.com/kingsandgenerals. If you are still hungry for some more history related content, over on my channel, the Pacific War Channel you can find a few videos all the way from the Opium Wars of the 1800's until the end of the Pacific War in 1945.  The situation in the Pacific had basically reversed with the Japanese defeat at guadalcanal. The Japanese now were forced onto the defensive while the allies stole the initiative and would go on the offensive. Despite the grand success of operation KE, Guadalcanal was a decisive defeat and it had dramatically drained the empire of its resources. Along with that defeat came the loss of the Buna-Gona area, the last toehold of the failed operation to seize Port Moresby. Both of these large campaign losses shocked the Japanese commanders, but while operation KE was ongoing, the Japanese also had focused their attention on New Guinea and would embark on a new offensive. Facing mounting losses at Guadalcanal and Buna-Gona-Sanananda, General Hitoshi Imamura acting on orders from the Imperial HQ on january 4th, ordered the evacuation of the remnants of his army from both places. By early february this left 3500 troops evacuated from Buna-Sanananda and 13,000 from Guadalcanal. Most of these men were sick and exhausted from fighting for months and thus could not be reconstituted quickly. Japan had basically lost more than 35,000 men fighting two futile campaigns.  General Imamura had decided to strongly reinforce New Guinea, but with the loss of Buna-Gona, the Japanese would require new landing sites. It was envisioned that the 2nd special naval base units of Rear Admiral Kamada Michiaki and the Konishi battalion of the 21st regiment would land at Wewak while 2 battalions of the 21st regiment led by lt colonel Harada Noriyoshi would land at Madang. These areas would be secured so new airfields could be built. Alongside this the 31st road construction unit would be sent to occupy Tuluvu in Cape Gloucester with a force of SNLF marines to secure a landing site at Finschhafen The convoys carrying the Madang and Wewak occupation forces departed from Rabaul on December 16, while a surface support force including one aircraft carrier headed south from Truk to cover the operation. The Wewak force reached its destination without mishap on December 18, but the Madang force underwent both air and submarine attack off the New Guinea coast, the cruiser and flagship Tenryu sinking as a result of torpedo hits. Despite these attacks, the convoy continued to Madang and unloaded its troops early on December 19. By the start of the new year the airfield construction was on way and General Imamura planned to bring 2 army divisions to reinforce New Guinea consisting of the 20th and 41st divisions and some extra air units once the airfields were ready. Meanwhile General Hatazo Adachi over in New Guinea had no intention of conceding Papua to the allies. On January the 5th, he sent the Okabe Detachment to Lae, a regimental group of the 51st division led by Major General Okabi Toru. However General MacArthur's intelligence group correctly predicted the convoy was sailing to reinforce Lae. It was thanks to Ultra which was feeding Japanese shipping codes to the USAAR and RAAF since January 3rd 1943 giving them a distinct advantage. Aerial reconnaissance indicated the convoy consisted of 2 cruisers, 4 destroyers and 4 transports along the south central coast of New Britain alongside a considerable fighter screen. Despite some terrible weather, MacArthurs bombers with P-38 lightning fighters claimed they had taken down an estimated 50 aircraft while only losing 10 themselves. The real figures were closer to 9 enemy aircraft being shot down. During the night, a sortie of Australian PBY catalina's managed to sink 1 transport, killing 465 Japanese and wounding another 85. This was followed up by a strike gorup of 12 B-25s which hit another transport severely damaging it. Despite the air attacks the Japanese had managed to land an estimated 4000 troops, a sufficient number to begin a planned offensive aimed at Wau. The 51st divisional troops that had landed at Lae were battle hardened veterans of the China War. After the bulk of the division was ferried to Salamaua, the garrison there amounted to around 6500 men. Major General Okabe sent a few hundred men down the coast to help evacuate the survivors of the Buna-Gona battle. This action convinced the Australians that the Japanese high command was performing a major offensive, this time aimed at Wau. The commander of this campaign was Colonel Maruoka leading 2500 men. His force moved quickly marching upon Mubo from which he planned to use a little used trail towards Wau. In planning the route for the attack on Wau, the Japanese command had utilized a copy of a pre-war Australian 1:250,000 scaled, uncontoured map of the region. Okabe ended up selecting an old and direct track parallel to the Black Cat Track, which was later termed the Jap Track. However, as the map showed no contours, it gave no real indication of the extreme difficulty of the terrain through which this route would pass. Once they left the Black Cat Track, the Japanese would also have to hack a path through the jungles, as there was no defined path towards Wau.As was the case with the disastrous Kokoda track campaign, the Japanese had no good maps and miscalculated the time it would take to make the trek over such difficult terrain. More crucial was the lack of supply dumps, the men who would make this trek would literally have to carry their own supplies, a recurring nightmare for the Japanese in the Pacific.  General Blamey saw the threat posed by the Japanese reinforcing the garrison at Lae and wrote to General Herring on January the 8th. “Whether the intention of this force is to push forward from the Lae and Salamaua area towards Wau remains to be seen. This event has always been present in my mind and I have kept the 17th Brigade A.I.F. intact either to meet this threat or as the spearhead of an advance in this area.” Blamey then dispatched his plans for the disposition of allied forces in New Guinea. The US 41st division would retain the Buna area, while the battered 32nd division would be withdrawn to the mainland for refitting and training. The 32nd would be replaced by 2 australian brigades, with one of them being the 17th brigade coming up from Milne Bay. The 17th brigade was led by Brigadier Murray Moten and their job was to defend Wau and its approaches. In order to pull this off, the 2/6th and 2/7th had to be brought as fast as possible. On the 13th leading elements of the 2/6th were landed at Wau, but terrible weather forced many others to turn back, some of which were aircraft carrying Moten and the main sections of his HQ who had to turn back to Port Moresby. Despite the weather setback, the bulk of the 2/6th, 28 officers and 535 men were fully unloaded by the 19th. As the weather cleared up the rest of the 2/6th and leading elements of the 2/5th arrived and Moten sent Lt Colonel Starr to command the 2/5th, taking those men down a trail towards the Mubo area. Meanwhile the 2/6th were given the task of defending the Bulolo valley. General Herring promised Blamey he would expedite the transport for the rest of the 2/5th as fast as possible and the main body would arrive by the 27th. Moten received word the Japanese were moving into the Guadalgasal Gap Area, but he believed this was defensive in nature. He wrote to Blamey stating “the raid on Mubo has undoubtedly disturbed the Japanese commander and I feel he fears that it might be a preliminary to an attack on Salamua similar in strength to those which have defeated him at Buna and Sanananda”. And so it was Moten seemed to believe Wau was in no danger for the time being, because the Japanese were simply reacting to the allied movements, but he was quite wrong. On the 24th, Captain Winning was leading a patrol and confirmed the Japanese were marching towards the village of Wandumi using a trail hardly ever used by anyone, covered thickly in vegetation. It was parallel to what was called the Black cat trail and the Japanese had cleverly chosen it to hide their movements. When Moten received the news he immediately sent the 2/6th from the Black Cat Mine Area to launch an offensive to stop the Japanese advance.  Meanwhile Okabe's men were managing to evade the allies by using the so called Jap track, but the difficult terrain was taking a heavy toll and the food was beginning to dwindle. The Japanese began their march carrying 14 days worth of rations and as they departed Salamaua they had been told the amount they carried should last them 20 days. This led Okabe to try and raise morale for the men by shouting “we are short of food, let us quickly capture Way and get food from the enemy!” Okabe's men were having a horrible time trekking through the vegetation and Okabe began considering pulling back to Mubo to replenish supplies, but then his scouts discovered Wau was within their reach. Okabe was encouraged so he continued the march and sent a coded radio message back to Salamaua stating he was going to capture Wau and that he urgently needed more supplies. The reply he received was “immediately occupy Wau and secure supplies from the enemy”. It was at Wandumi on the morning of the 28th when the Japanese fell upon some Australian positions manned by Company A led by Captain Wilfred Sherlock. Maruoka had planned to attack Wau that very night using his 1st battalion on the left flank, the 2nd battalion on the right and the 3rd held in reserve. Sherlocks men were met with heavy fire and were forced to move to nearby cover southwest. They would be reinforced by a platoon of the 2/5th alongside some Commandos and the fighting lasted until the late afternoon. Sherlock personally led a bayonet charge to repel some Japanese infiltrators and reclaim lost territory which ultimately allowed his men to hold on for the night. Sherlocks men were running out of ammunition so Moten sent the recently landed C company of the 2/5th to reinforce them. As the men arrived, Sherlock withdrew over to the Bulolo river where they performed a fighting withdrawal hoping to delay the Japanese long enough for more reinforcements to make it over to Wau. Sherlock and his men came to a large cedar log that had felled across the river between two huge boulders at the point where Crystal Creek flowed into the river. Sherlock called “come on boys” as he began to straddle the log to make his way across. As he was doing so a Japanese machine gun company opened fire as Sherlock cried out “are you an Aussie?” As he was being fired upon his men could hear him further say “i'll soon find out whether you are a bloody Aussie or not”. Those would be his last words as he was soon shot dead by machine gun fire. Sherlocks men would continue to resist performing a fighting withdrawal and delaying the Japanese a full day. The delaying engagement made by Sherlock and his men would turn out to be the decisive moment for the battle of Wau. Back on the 23rd as the fighting over in Buna-Gona had ended, this had freed up much needed aircraft that could support Way. 52 brand new Dakota's of the US 317th Troop carrier group had just arrived in Australia, having been expedited rapidly as a result of General Douglas MacArthur pleading for their use for the Buna fight. They were quickly flown over to Port Moresby to help the 374th Troop carrier group fly out the 17th infantry brigade over to Way. Now the Australians could rely on around 40 aircraft operating daily to Way. On January 29th, 57 landings were made, bringing the majority of the 2/7th infantry battalion and the remainder of the 2/5th. The Japanese air forces missed their opportunity to smash the transports and only ground forces near the Wau area managed to inflict minimal damage using small arms fire. 40 aircraft made over 66 trips on January the 30th, unloading 25 pounders of the 2/1st field regiment and almost 700 rounds of ammunition. Captain R.J Wise would lead the artillery regiment that same day they had landed to shell a concentration of over 300 Japanese troops between the villages of Wandumi and Kaisenik alongside aerial attacks by Beaufighters of the No. 30 RAAF Squadron. The next day 35 aircraft would make 71 trips, followed by 53 trips on february 1st bringing the 2/3rd independent company. Now the Kanga force consisted of 3000 troops, decisively turning the scale of war for Wau.   After taking Wandumi the Japanese divided their forces with their right flank following the Bululo river attacking Sherlocks force heading northeast to Way. The other advanced along the main road and their HQ was established along Crystal Creek. The Japanese plans unraveled quickly as the Australians attacked the advancing column just before they hit Mubo causing them 116 casualties. Lt Colonel Seki's 2nd battalion heading up the main road was held up by Australian forces for ove r48 hours suffering 75 casualties. The Japanese not well hidden by foliage the entire while were straffed by allied aircraft daily. On the 28th 6 Japanese were moving along the Crystal Creek Road when they stumbled just 400 yards short of the airfield there before they were discovered and annihilated. A major problem Maruoka's men were facing was running into steep ravines just before being ambushed by Australians. Regardless Maruoka planned for a general attack to take place on the 29th, but this was thwarted by the arrival of over 800 fresh troops of the 2/5th and 2/7th being brought over via aircraft transport. They were quickly rushed over into defensive positions and began to bombard the Japanese using 25 pounders. Okabe's men had lost the element of surprise gained by the clever use of the Jap Track. Moten soon ordered the 2/7th to counter attack the Japanese towards a point known as Leahy's Farm. One section of the battalion occupied some high ground due west of the farm while the bulk advanced towards a key spur under artillery and mortar support. The high ground section led by Major Walker unleashed machine gun and artillery fire into over 400 Japanese moving along the road from Leahy's farm unaware of their position. The casualties were heavy and within minutes Australian Beaufighters emerged to the scene adding to the carnage. Despite the losses the Japanese held firm and stopped Walker's section from halting their advance west. The fighting over the course of the next few days was greatly confused and centered upon the defense of Way against many thrusts made by the Japanese from the southwest. Reinforcements continued to pour in and by February the 1st, Motan had 201 officers, and nearly 3000 soldiers at his disposal. The greatest threat to Way was found in the Crystal Creek Area where the 2/5th battalion was blocking the Japanese as smaller units attacked near Leahy's farm and the Black Cat Mine. On february 3rd Moten notified the New Guinea Force HQ that the “crucial period” of the Wau defenses had passed and now he was releasing a larger portion of his forces to perform offensive operations. Now taking a side step back down south to the Buna-Gona area, by February 7th the entire Buna Detachment had assembled at the Mambare where countless landing vessels, totaling 20 barges or so, were pouring down from Lae. These vessels were going to bring the men up to Lae as two companies of the Okabe detachment would perform clearing operations along the Mambare river to try and establish a hold off point thus thwarting allied pursuers. By the 11th the Japanese survivors would finally start their last journey towards Lae and Salamaua, but it was an agonizingly slow process because they would only move by night. By late april the South Seas detachment was finally evacuated in full to Rabaul, where the 18th Army finally dissolved them. The once most famous detachment of the IJA was thus reabsorbed into the 55th division which was fighting in Burma.  Back over in the Wau front, on February 2nd Major Warfe was ordered to attack Woody Island, but the Japanese were well dug in behind a steep-banked creek. The Australians took heavy casualties and were forced to pull back. After 2 days, Warfe launched another attack on the 4th, this time with more information about the Japanese defensive positions and with more artillery support. The Australians lashed out with artillery, mortar and machine gun fire this time aimed at known Japanese positions. Then the Australians performed a bayonet charge forcing the Japanese to withdraw back to the Bulolo River by the 6th. At the same time the Japanese began to regroup around the Crystal Creek area to prepare for a possible withdrawal. Moten now grabbed the initiative ordering the 2/5th and 2/7th to launch a major offensive against the enemy, moving up a supply route. A new trail was cut eastward to the Jap Trail used above a junction to cut off the Japanese retreat. A small unit of Australians took Leahy's farm on the 5th and burned all the buildings in the vicinity that might prove useful to the Japanese. The Japanese were well dug in and offered a determined resistance. As the Japanese were being pushed back towards the Crystal Creek area they suddenly unleashed their first and only major air attack against Wau. On Febuary 6th, 29 Ki-43 Hayabusa fighters and 9 Ki-48 Lily bombers departed Lae to lay waste to Way's airfield. That morning a routine flight of C-47's with 8 P-39 Airacobra fighter escorts were transporting men to the area when they stumbled upon some of the Japanese fighters. The allied pilots claimed they shot down no less than 11 aircraft in the scuffle. Having been alerted of the airstrike, 8 P-40 Kittyhawks scrambled to help and their pilots claimed taking down another 7 aircraft. During the entire day of aerial engagements, allied pilots claimed down 23 Japanese aircraft. The Japanese had inflicted only minimal damage upon the airfield and managed to take down a single Wirraway and a grounded Dakota transport. The war over the sky was a decisive victory for the allies at Way, the following day the 2/5th continued to pressure the Japanese at Crystal Creek. For two days the Australians hammered the Japanese positions which were held by men who were now on the brink of starvation, their rations having run out on them. Allied artillery, mortar and Machine guns gradually pushed the Japanese out of the area. On the 9th a major breakthrough was made as Company B of the 2/5th pushed through towards Skindiwai leaving many Japanese fleeing to the hills near Wandumi. At this point Okabe had determined the next best option was to pull the men back to Mubo before his entire force was annihilated. Yet as the Japanese prepared for a final retreat they were dealt a nasty surprise along the Jap track. The 2/6th battalion had effectively cut off the track and were harassing the desperate Japanese struggling to head east. Lt Colonel Frederick Wood leading the 2/6th battalion die, being shot in the head, thus allowing a brief pause in which the Japanese were able to break free and continue their retreat. To aid the struggling Japanese as they withdrew, over in Mubo a fresh detachment of men were sent to engage the Australian pursuers led by Major Warfe. They managed to push back Warfes commandos around the Waipali area. It would only be by the 21st that Okabe's men managed to reach the relative safety of Mubo, but with that the battle for Wau had come to an end. The Japanese had lost over 1000 men in their failed attack upon Wau, while the Australians suffered around 350 casualties. Ultimately it was the actions of Captain Sherlock and his men that won the decisive point of the battle. They had delayed the Japanese advance long enough for the reinforcement of Wau to be met. For Sherlocks gallantry he was mentioned in Dispatches as so Captain Wilfrid Holden "Bill" Sherlock Mentioned in Dispatches   "At Wandumi, on the morning of 28 January, Sherlock's under-strength company, bolstered by twenty men of the 2nd/5th Independent Company, was attacked by the main body of a Japanese force which was approaching Wau from the east along a disused track not known to the Australian defenders.   Despite being reinforced during the afternoon, Sherlock's party remained heavily outnumbered, but held its ground until early next morning. When one of his platoons had been overrun at 3 p.m., he had led a counter-attack with fixed bayonets. Forced to withdraw shortly after 3 a.m. on 29 January, he took his troops across a single-log bridge over the swollen Bulolo River. Pursuing Japanese machine-gunners fired on them. Sherlock turned to face the enemy and was heard shouting defiantly above bursts of gunfire until he was killed.   The grim determination, resolution and courage of Sherlock and his men enabled the Australian command to build up sufficient forces at Wau to defeat the Japanese assault over the next two days. Sherlock's leadership accounted in large part for this achievement." I would like to take this time to remind you all that this podcast is only made possible through the efforts of Kings and Generals over at Youtube. Please go subscribe to Kings and Generals over at Youtube and to continue helping us produce this content please check out www.patreon.com/kingsandgenerals. If you are still hungry after that, give my personal channel a look over at The Pacific War Channel at Youtube, it would mean a lot to me. The battle for Wau was a catastrophic failure for the Japanese and a rather remarkable achievement by the Australian forces on New Guinea. Captain Sherlock would be remembered as the man who thwarted what could have been a Japanese seizure of an important air field. 

Bu video 03/04/2016 tarihinde yayınlanan “Üç Şartı ve Dip Dalga” isimli bamtelinden alınmıştır. Tamamı burada: https://www.herkul.org/bamteli/bamtel... Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi haftanın Bamteli sohbetinde özetle şu hususları dile getirdi: Bir hadisin ifadesiyle, adeta yerin altının üstünden hayırlı olduğu günlerde yaşıyoruz. *Hazreti Bediüzzaman'ın ifadesiyle, bu çağ, bir enaniyet çağı. İnsanlar her şeyi kendi benliklerine ve kendi mülahazalarına göre değerlendiriyorlar; Kitap, Sünnet ve Selef-i Sâlihîn'in sâlihâne yaşamaları umurlarında değil. Heyhat, toplum kendini temelden, dipten böylesine bir çürümüşlüğe terk etmiş. Toplumu sevk ve idare edenler veya o iddiada bulunanlar, işi dipten ele almadıklarından dolayı iş temelden çürümeye başlamış. Aslında, yukarıyı oluşturan ve şekillendiren de o diptir. Halk halk olsa, günümüzdeki müteğallibîn, mütehakkimîn, mutasallıtîn gelip haksız yere sizin işinize, servetinize, malınıza, mülkünüze el koyamazlar. *Hazreti Ebu Hüreyre (radıyallâhu anh) tarafından rivayet edilen bir hadis-i şerifte Rasûl-i Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz şöyle buyurmaktadır: عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِذَا كَانَ أُمَرَاؤُكُمْ خِيَارَكُمْ، وَأَغْنِيَاؤُكُمْ سُمَحَاءَكُمْ، وَأُمُورُكُمْ شُورَى بَيْنَكُمْ فَظَهْرُ الأَرْضِ خَيْرٌ لَكُمْ مِنْ بَطْنِهَا، وَإِذَا كَانَ أُمَرَاؤُكُمْ شِرَارَكُمْ وَأَغْنِيَاؤُكُمْ بُخَلَاءَكُمْ، وَأُمُورُكُمْ إِلَى نِسَائِكُمْ فَبَطْنُ الأَرْضِ خَيْرٌ لَكُمْ مِنْ ظَهْرِهَا» “Şayet sizin idarecileriniz en hayırlılarınız, zenginleriniz en cömertleriniz ve işleriniz de kendi aranızdaki istişarenin (ortak aklın) neticesi ise, o zaman sizin için yerin üstü altından hayırlıdır. Fakat yöneticileriniz en şerlileriniz, zenginleriniz en cimrileriniz ve işleriniz de (meşveretten mahrum olarak) cins-i sânîye bırakılmış ise, o takdirde de sizin için yerin altı üstünden daha hayırlıdır.” (Tirmizi, Fiten, 78) *Hadisin mealinde “cins-i sânî” kaydını koyduk; zira işlerin istişare ile götürülmeyip de ona mukabil olarak taife-i nisaya havale edilmesi meselesi, üzerinde ayrıca durulması ve açıklanması gereken bir husustur. *Bu hadis-i şerifin ilk bölümünde, yaşanabilir bir dünya resmeden Rehber-i Ekmel Efendimiz, hadisin ikinci kısmında da onun tersi olarak, dünyayı zindan edecek hususları gayet veciz bir şekilde dile getirmektedir. Mü'min, kendisinin olduğu gibi, uhdesine aldığı eşinin ve çocuklarının helal rızıkla beslenmelerine de azamî derecede dikkat etmek mecburiyetindedir. *İslamî geleneklerimiz ve aile yapımız açısından bir insan, kendisinin olduğu gibi, uhdesine aldığı kimselerin rızıklarının helal olmasına da azamî derecede dikkat etme mecburiyetindedir. Onun için kütüb-i fıkhiyede, helal yoldan ailenin maişetini temin edip edememe durumuna göre, ferdin izdivacının hükmü ele alınmıştır. Buna göre bazı Hanefi fukahasınca harama girecek bir insanın evlenmesinin farz olduğu; ciddi harama girme ihtimali bulunmayan fakat kendini kontrol edememe durumunda olan bir kimsenin ise izdivacının vacip olduğu ifade edilmiştir. *Buna karşılık harama girme endişesi bulunmayan ve kendini de kontrol etmesi kavi görünen bir kimse için izdivacın sünnet olduğu dile getirilmiştir. Çünkü Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), تَنَاكَحُوا تَكْثُرُوا فَإِنِّي أُبَاهِي بِكُمُ الْأُمَمَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ “Evlenin, çoğalın, zira ben, kıyamet gününde sizin çokluğunuzla iftihar ederim.” buyurmuştur. *Fıkıh kitaplarında evliliğin hükmünün açıklandığı yerlerde ele alınan bir husus daha vardır: Eğer bir insan eşine, çoluk çocuğuna şüpheli veya haram lokma yedirecekse onun evlenmesinin mekruh olacağı hükmüne varılmış ve böyle birinin evlenmemesinin daha uygun olacağı ifade edilmiştir.

Bu video 03/04/2016 tarihinde yayınlanan “Üç Şartı ve Dip Dalga” isimli bamtelinden alınmıştır. Tamamı burada: https://www.herkul.org/bamteli/bamtel... Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi haftanın Bamteli sohbetinde özetle şu hususları dile getirdi: Bir hadisin ifadesiyle, adeta yerin altının üstünden hayırlı olduğu günlerde yaşıyoruz. *Hazreti Bediüzzaman'ın ifadesiyle, bu çağ, bir enaniyet çağı. İnsanlar her şeyi kendi benliklerine ve kendi mülahazalarına göre değerlendiriyorlar; Kitap, Sünnet ve Selef-i Sâlihîn'in sâlihâne yaşamaları umurlarında değil. Heyhat, toplum kendini temelden, dipten böylesine bir çürümüşlüğe terk etmiş. Toplumu sevk ve idare edenler veya o iddiada bulunanlar, işi dipten ele almadıklarından dolayı iş temelden çürümeye başlamış. Aslında, yukarıyı oluşturan ve şekillendiren de o diptir. Halk halk olsa, günümüzdeki müteğallibîn, mütehakkimîn, mutasallıtîn gelip haksız yere sizin işinize, servetinize, malınıza, mülkünüze el koyamazlar. *Hazreti Ebu Hüreyre (radıyallâhu anh) tarafından rivayet edilen bir hadis-i şerifte Rasûl-i Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz şöyle buyurmaktadır: عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِذَا كَانَ أُمَرَاؤُكُمْ خِيَارَكُمْ، وَأَغْنِيَاؤُكُمْ سُمَحَاءَكُمْ، وَأُمُورُكُمْ شُورَى بَيْنَكُمْ فَظَهْرُ الأَرْضِ خَيْرٌ لَكُمْ مِنْ بَطْنِهَا، وَإِذَا كَانَ أُمَرَاؤُكُمْ شِرَارَكُمْ وَأَغْنِيَاؤُكُمْ بُخَلَاءَكُمْ، وَأُمُورُكُمْ إِلَى نِسَائِكُمْ فَبَطْنُ الأَرْضِ خَيْرٌ لَكُمْ مِنْ ظَهْرِهَا» “Şayet sizin idarecileriniz en hayırlılarınız, zenginleriniz en cömertleriniz ve işleriniz de kendi aranızdaki istişarenin (ortak aklın) neticesi ise, o zaman sizin için yerin üstü altından hayırlıdır. Fakat yöneticileriniz en şerlileriniz, zenginleriniz en cimrileriniz ve işleriniz de (meşveretten mahrum olarak) cins-i sânîye bırakılmış ise, o takdirde de sizin için yerin altı üstünden daha hayırlıdır.” (Tirmizi, Fiten, 78) *Hadisin mealinde “cins-i sânî” kaydını koyduk; zira işlerin istişare ile götürülmeyip de ona mukabil olarak taife-i nisaya havale edilmesi meselesi, üzerinde ayrıca durulması ve açıklanması gereken bir husustur. *Bu hadis-i şerifin ilk bölümünde, yaşanabilir bir dünya resmeden Rehber-i Ekmel Efendimiz, hadisin ikinci kısmında da onun tersi olarak, dünyayı zindan edecek hususları gayet veciz bir şekilde dile getirmektedir. Mü'min, kendisinin olduğu gibi, uhdesine aldığı eşinin ve çocuklarının helal rızıkla beslenmelerine de azamî derecede dikkat etmek mecburiyetindedir. *İslamî geleneklerimiz ve aile yapımız açısından bir insan, kendisinin olduğu gibi, uhdesine aldığı kimselerin rızıklarının helal olmasına da azamî derecede dikkat etme mecburiyetindedir. Onun için kütüb-i fıkhiyede, helal yoldan ailenin maişetini temin edip edememe durumuna göre, ferdin izdivacının hükmü ele alınmıştır. Buna göre bazı Hanefi fukahasınca harama girecek bir insanın evlenmesinin farz olduğu; ciddi harama girme ihtimali bulunmayan fakat kendini kontrol edememe durumunda olan bir kimsenin ise izdivacının vacip olduğu ifade edilmiştir. *Buna karşılık harama girme endişesi bulunmayan ve kendini de kontrol etmesi kavi görünen bir kimse için izdivacın sünnet olduğu dile getirilmiştir. Çünkü Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), تَنَاكَحُوا تَكْثُرُوا فَإِنِّي أُبَاهِي بِكُمُ الْأُمَمَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ “Evlenin, çoğalın, zira ben, kıyamet gününde sizin çokluğunuzla iftihar ederim.” buyurmuştur.

Bu video 03/04/2016 tarihinde yayınlanan “Üç Şartı ve Dip Dalga” isimli bamtelinden alınmıştır. Tamamı burada: https://www.herkul.org/bamteli/bamtel... Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi haftanın Bamteli sohbetinde özetle şu hususları dile getirdi: Bir hadisin ifadesiyle, adeta yerin altının üstünden hayırlı olduğu günlerde yaşıyoruz. *Hazreti Bediüzzaman'ın ifadesiyle, bu çağ, bir enaniyet çağı. İnsanlar her şeyi kendi benliklerine ve kendi mülahazalarına göre değerlendiriyorlar; Kitap, Sünnet ve Selef-i Sâlihîn'in sâlihâne yaşamaları umurlarında değil. Heyhat, toplum kendini temelden, dipten böylesine bir çürümüşlüğe terk etmiş. Toplumu sevk ve idare edenler veya o iddiada bulunanlar, işi dipten ele almadıklarından dolayı iş temelden çürümeye başlamış. Aslında, yukarıyı oluşturan ve şekillendiren de o diptir. Halk halk olsa, günümüzdeki müteğallibîn, mütehakkimîn, mutasallıtîn gelip haksız yere sizin işinize, servetinize, malınıza, mülkünüze el koyamazlar. *Hazreti Ebu Hüreyre (radıyallâhu anh) tarafından rivayet edilen bir hadis-i şerifte Rasûl-i Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz şöyle buyurmaktadır: عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِذَا كَانَ أُمَرَاؤُكُمْ خِيَارَكُمْ، وَأَغْنِيَاؤُكُمْ سُمَحَاءَكُمْ، وَأُمُورُكُمْ شُورَى بَيْنَكُمْ فَظَهْرُ الأَرْضِ خَيْرٌ لَكُمْ مِنْ بَطْنِهَا، وَإِذَا كَانَ أُمَرَاؤُكُمْ شِرَارَكُمْ وَأَغْنِيَاؤُكُمْ بُخَلَاءَكُمْ، وَأُمُورُكُمْ إِلَى نِسَائِكُمْ فَبَطْنُ الأَرْضِ خَيْرٌ لَكُمْ مِنْ ظَهْرِهَا» “Şayet sizin idarecileriniz en hayırlılarınız, zenginleriniz en cömertleriniz ve işleriniz de kendi aranızdaki istişarenin (ortak aklın) neticesi ise, o zaman sizin için yerin üstü altından hayırlıdır. Fakat yöneticileriniz en şerlileriniz, zenginleriniz en cimrileriniz ve işleriniz de (meşveretten mahrum olarak) cins-i sânîye bırakılmış ise, o takdirde de sizin için yerin altı üstünden daha hayırlıdır.” (Tirmizi, Fiten, 78) *Hadisin mealinde “cins-i sânî” kaydını koyduk; zira işlerin istişare ile götürülmeyip de ona mukabil olarak taife-i nisaya havale edilmesi meselesi, üzerinde ayrıca durulması ve açıklanması gereken bir husustur. *Bu hadis-i şerifin ilk bölümünde, yaşanabilir bir dünya resmeden Rehber-i Ekmel Efendimiz, hadisin ikinci kısmında da onun tersi olarak, dünyayı zindan edecek hususları gayet veciz bir şekilde dile getirmektedir. Mü'min, kendisinin olduğu gibi, uhdesine aldığı eşinin ve çocuklarının helal rızıkla beslenmelerine de azamî derecede dikkat etmek mecburiyetindedir. *İslamî geleneklerimiz ve aile yapımız açısından bir insan, kendisinin olduğu gibi, uhdesine aldığı kimselerin rızıklarının helal olmasına da azamî derecede dikkat etme mecburiyetindedir. Onun için kütüb-i fıkhiyede, helal yoldan ailenin maişetini temin edip edememe durumuna göre, ferdin izdivacının hükmü ele alınmıştır. Buna göre bazı Hanefi fukahasınca harama girecek bir insanın evlenmesinin farz olduğu; ciddi harama girme ihtimali bulunmayan fakat kendini kontrol edememe durumunda olan bir kimsenin ise izdivacının vacip olduğu ifade edilmiştir.

Bu video 08/05/2016 tarihinde yayınlanan “Islah Yolu ve Güzergâhtaki Gulyabânîler” isimli bamtelinden alınmıştır. Tamamı burada: https://www.herkul.org/bamteli/bamtel... Hizmet gönüllülerinin aslî vazifesi, basiretlerdeki tabiî, nefsânî ve şeytânî kataraktların ameliyatını yapmaktır. *“Hizmet” dediğimiz bu harekete kendini adamış insanlara düşen vazife, birer göz hekimi gibi insanların gözlerindeki perdeyi kaldırmaya çalışmak; tabiî, nefsânî ve şeytânî kataraktları ameliyat ederek onların her şeyi, görmeleri gerektiği gibi görmelerini sağlamaktır. Denebilir ki, enbiya-ı izâmın, sahabe-i kiramın, tebe-i tâbiîn-i fihâmın, sonra da müçtehitlerin ve müceddidlerin vazifesi de budur. Buna isterseniz emr-i bi'l-mâruf, nehy-i ani'l-münker diyebilirsiniz. *İ'la-i kelimetullahın ve tebliğin özünü “iyiliği emretmek, kötülükten menetmek” sözleriyle hulasa ettiğimiz “emr-i bi'l-maruf, nehy-i ani'l-münker” vazifesi oluşturur. *Allah'ın adının gönüllere nakşedilmesi, İslâm dininin şanına uygun bir biçimde yüceltilip anlatılması mânâsına gelen “i'lâ-i kelimetullah”, bir mü'minin en önemli vazifesi ve esas itibariyle peygamber mesleğidir. Eğer, Allah nezdinde ondan daha kutsal bir vazife olsaydı, Cenâb-ı Hak en seçkin kullarını o vazifeyle gönderirdi. Oysaki Allah Teâlâ, peygamberlerini i'lâ-i kelimetullah vazifesiyle görevlendirmiş ve sürgünlerin, hapishanelerin, hakaretlere maruz kalmaların, işkencelerin, idam sehpalarına götürülmelerin, hatta şehit edilmelerin çokça görüldüğü bu kutsal yola sevk etmiştir. Kur'an-ı Kerim'in üslubuna bakılacak olursa, tergîb ile terhîbin her zaman birbirini takip ettiği görülecektir. *İrşad mesleğinde tebşîr ve inzâr çok önemli iki husustur. Tebşîr, isabetli bir yolun neticesinde insanın içinde beşaşet hâsıl edebilecek, bişaret sayılabilecek bir şey söyleme demektir. İnzâr da eğri yolun encamında insanın başına gelebilecek kötülüklerden o insanı sakındırma manasına gelir. Tebşîr aynı zamanda tergîb (teşvik etme, isteklendirme, imrendirme) ifade etmektedir; inzâr ise terhîb (uyarma, tedbir aldırma, uzaklaştırma) vazifesi görmektedir; bunlardan ilki recâya, ikincisi havfe bakmaktadır; birinde ümitlendirme, diğerinde ise, sakındırma vardır. *Aslında, Kur'an-ı Kerim'in üslubuna bakılacak olursa, tergîb ile terhîbin her zaman birbirini takip ettiği görülecektir. Uzun surelerde makta'ların (belli bir meseleyi ele alan daha kısa bölümlerin) birisinde imrendirme ve teşvik ihtiva eden bir mevzudan bahsediliyorsa, genellikle öbüründe uyarma, tedbir aldırma ve kötü akıbetten alıkoyma manalarını da barındıran bir konu anlatılmaktadır. Hatta peşi peşine gelen kısa sureler arasında da aynı münasebet söz konusudur; önceki surede özendirme varsa, sonrakinde sakındırma bulunmaktadır. *Başka bir açıdan, irşad mesleği, bir yandan arıtma (tahliye – التخلية) diğer taraftan da süsleme (tahliye – التحلية) vazifesidir. Önce nefsi, öfke, inat, bencillik, kıskançlık, hased, kin, nefret ve sair şerre sebep temayüllerden arındırmak; daha doğrusu onların yönlerini hayırlı işlere çevirmek lazımdır. Daha sonra da güzel sıfatları ve güzel ahlakı ruha mal etmek, böylece onu süslemek, ziynetli hale getirmek gerekmektedir. *Rasûl-i Ekrem Efendimiz, rehberliği zaviyesinden dualarında “tahliye” (التخلية) talebinde de bulunmuştur. Mesela, Aleyhissalâtü Vesselam Efendimiz'in sıkça tekrar ettiği dualarından biri şöyledir: اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَيْنِي وَبَيْنَ خَطَايَايَ كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ اللَّهُمَّ نَقِّنِي مِنْ خَطَايَايَ كَمَا يُنَقَّى الثَّوْبُ الْأَبْيَضُ مِنْ الدَّنَسِ اللَّهُمَّ اغْسِلْنِي مِنْ خَطَايَايَ بِالثَّلْجِ وَالْمَاءِ وَالْبَرَدِ “Allah'ım, mağrib ile maşrıkı (batı ile doğuyu) birbirinden uzaklaştırdığın gibi beni de hatalarımdan uzak tut. Allah'ım, beyaz elbisenin kirden arınması gibi beni de hatalarımdan temizle. Allah'ım beni karla, suyla ve dolu ile (yıkanmış elbise gibi) hatalarımdan arındır.”

Tansiyon oldukça önemli bir hastalıktır ve pek çok kişi tansiyon yüksekliğinden yakınmaktadır. Tansiyonunu düşürmek için ilaç kullananlar ve doğal tedavilerden destek alan çok fazla kişi vardır. Buna karşılık tansiyonun düşük olmasının neredeyse h...

Bu video 08/05/2016 tarihinde yayınlanan “Islah Yolu ve Güzergâhtaki Gulyabânîler” isimli bamtelinden alınmıştır. Tamamı burada: https://www.herkul.org/bamteli/bamtel... Hizmet gönüllülerinin aslî vazifesi, basiretlerdeki tabiî, nefsânî ve şeytânî kataraktların ameliyatını yapmaktır. *“Hizmet” dediğimiz bu harekete kendini adamış insanlara düşen vazife, birer göz hekimi gibi insanların gözlerindeki perdeyi kaldırmaya çalışmak; tabiî, nefsânî ve şeytânî kataraktları ameliyat ederek onların her şeyi, görmeleri gerektiği gibi görmelerini sağlamaktır. Denebilir ki, enbiya-ı izâmın, sahabe-i kiramın, tebe-i tâbiîn-i fihâmın, sonra da müçtehitlerin ve müceddidlerin vazifesi de budur. Buna isterseniz emr-i bi'l-mâruf, nehy-i ani'l-münker diyebilirsiniz. *İ'la-i kelimetullahın ve tebliğin özünü “iyiliği emretmek, kötülükten menetmek” sözleriyle hulasa ettiğimiz “emr-i bi'l-maruf, nehy-i ani'l-münker” vazifesi oluşturur. *Allah'ın adının gönüllere nakşedilmesi, İslâm dininin şanına uygun bir biçimde yüceltilip anlatılması mânâsına gelen “i'lâ-i kelimetullah”, bir mü'minin en önemli vazifesi ve esas itibariyle peygamber mesleğidir. Eğer, Allah nezdinde ondan daha kutsal bir vazife olsaydı, Cenâb-ı Hak en seçkin kullarını o vazifeyle gönderirdi. Oysaki Allah Teâlâ, peygamberlerini i'lâ-i kelimetullah vazifesiyle görevlendirmiş ve sürgünlerin, hapishanelerin, hakaretlere maruz kalmaların, işkencelerin, idam sehpalarına götürülmelerin, hatta şehit edilmelerin çokça görüldüğü bu kutsal yola sevk etmiştir. Kur'an-ı Kerim'in üslubuna bakılacak olursa, tergîb ile terhîbin her zaman birbirini takip ettiği görülecektir. *İrşad mesleğinde tebşîr ve inzâr çok önemli iki husustur. Tebşîr, isabetli bir yolun neticesinde insanın içinde beşaşet hâsıl edebilecek, bişaret sayılabilecek bir şey söyleme demektir. İnzâr da eğri yolun encamında insanın başına gelebilecek kötülüklerden o insanı sakındırma manasına gelir. Tebşîr aynı zamanda tergîb (teşvik etme, isteklendirme, imrendirme) ifade etmektedir; inzâr ise terhîb (uyarma, tedbir aldırma, uzaklaştırma) vazifesi görmektedir; bunlardan ilki recâya, ikincisi havfe bakmaktadır; birinde ümitlendirme, diğerinde ise, sakındırma vardır. *Aslında, Kur'an-ı Kerim'in üslubuna bakılacak olursa, tergîb ile terhîbin her zaman birbirini takip ettiği görülecektir. Uzun surelerde makta'ların (belli bir meseleyi ele alan daha kısa bölümlerin) birisinde imrendirme ve teşvik ihtiva eden bir mevzudan bahsediliyorsa, genellikle öbüründe uyarma, tedbir aldırma ve kötü akıbetten alıkoyma manalarını da barındıran bir konu anlatılmaktadır. Hatta peşi peşine gelen kısa sureler arasında da aynı münasebet söz konusudur; önceki surede özendirme varsa, sonrakinde sakındırma bulunmaktadır. *Başka bir açıdan, irşad mesleği, bir yandan arıtma (tahliye – التخلية) diğer taraftan da süsleme (tahliye – التحلية) vazifesidir. Önce nefsi, öfke, inat, bencillik, kıskançlık, hased, kin, nefret ve sair şerre sebep temayüllerden arındırmak; daha doğrusu onların yönlerini hayırlı işlere çevirmek lazımdır. Daha sonra da güzel sıfatları ve güzel ahlakı ruha mal etmek, böylece onu süslemek, ziynetli hale getirmek gerekmektedir. *Rasûl-i Ekrem Efendimiz, rehberliği zaviyesinden dualarında “tahliye” (التخلية) talebinde de bulunmuştur. Mesela, Aleyhissalâtü Vesselam Efendimiz'in sıkça tekrar ettiği dualarından biri şöyledir: اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَيْنِي وَبَيْنَ خَطَايَايَ كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ اللَّهُمَّ نَقِّنِي مِنْ خَطَايَايَ كَمَا يُنَقَّى الثَّوْبُ الْأَبْيَضُ مِنْ الدَّنَسِ اللَّهُمَّ اغْسِلْنِي مِنْ خَطَايَايَ بِالثَّلْجِ وَالْمَاءِ وَالْبَرَدِ “Allah'ım, mağrib ile maşrıkı (batı ile doğuyu) birbirinden uzaklaştırdığın gibi beni de hatalarımdan uzak tut. Allah'ım, beyaz elbisenin kirden arınması gibi beni de hatalarımdan temizle. Allah'ım beni karla, suyla ve dolu ile (yıkanmış elbise gibi) hatalarımdan arındır.”

“Yahudiler, 'Üzeyr Allah'ın oğludur' dediler; Hıristiyanlar, 'Mesih Allah'ın oğludur' dediler. Bu, daha önce inkar edenlerin sözlerine benzeterek ağızlarında geveledikleri sözdür. Allah onları yok etsin, nasıl da uyduruyorlar!” Tevbe 30 “İbn Abbas şöyle demiştir: "Bir grup yahudi Hz. Peygambere geldiler. Bunlar Sellam İbn Müşkim, Nu'mân İbn Evfâ ve Mâlik İbn es-Sayf idi. Onlar şöyle dediler: "Sen, kıblemizi terkettiğin ve Uzeyr'in Allah'ın oğlu olduğunu kabul etmediğin sürece, sana nasıl ittiba ederiz?" İşte bunun üzerine bu ayet-i kerime nazil oldu.." Bu iki görüşe göre de bu mezhebi, itikadı benimseyenler, yahudilerin bazısıdır. Ancak ne var ki Cenâb-ı Hak, cemâat ismini müfred, tek kimse hakkında kullanma hususunda Arapçada cari üslûba binâen, bu sözü {bu kimselere değil de) bütün yahudilere izafe etmiştir. Onların bu sözü söylemelerinin sebebi, İbn Abbas (r.a)'ın rivayet ettiği şu husustur: "Yahudiler Tevrat'a aldırmadılar ve hak olmayan şeylere göre amel ettiler. Bunun üzerine Allah Teâlâ da onlara Tevrat'ı unutturdu ve onu, onların hafızalarından sildi. Bu sebeple Hz. Uzeyir, Allah'a çok yalvarıp yakardı da, Tevrat onun kalbine ve hafızasına yeniden döndü. O, bununla kavmini inzâr etmeye başladı. Yahudiler Uzeyr'i denediler ve onun samimi ve emin olduğunu gördüler. Bunun üzerine, "Bu iş, ancak Allah'ın oğlu olduğu için Uzeyir'e müyesser oldu" dediler. Kelbî şöyle dedi: "Buhtunnasr, bütün yahudi âlimlerini öldürdü. Yahudilerin içinde Tevrat'ı bilen hiç kimse kalmadı." Bununla, "Bu, hiçbir aklî delile dayanmayan bir sözdür" manası kastedilmiştir. Binâenaleyh bu, hiçbir gerçekliği olmayıp, sadece onların ağızlarından çıkmış bir lafızdır" demektir. Velhasıl onlar, dilleriyle bir söz söylediler, ama bu sözün akıl yanında hiçbir değeri yoktur. Çünkü ihtiyaçtan, şehvetten, zevciyyet hayatından, parçaları bulunmaktan münezzeh olduğu halde Allah Teâlâ'nın bir çocuğu bulunduğunu söylemek, akıl yanında hiçbir değeri olmayan, bâtıl bir sözdür. Bunun benzeri de, "(Onlar) ağızlarıyla kalblerinde olmayanı söylüyorlardı" Hatta biz iyi düşünürsek, puta tapanların küfrünün, hristiyanların küfründen daha hafif olduğunu anlarız. Çünkü puta tapan, "Bu put, âlemin yaratıcısı ve âlemin ilâhıdır" demiyor, aksine onu, Allah'a ibadetine vasıta yapıyor. Ama hristiyanlara gelince, onlar Allah hakkında hulul ve ittihadı kabul ediyorlar ki, bu son derece çirkin bir küfürdür. Böylece, hulule inananlarla diğer müşrikler arasında bir farkın bulunmadığı sabit olmuş olur. Bununla "Yahudi ve hristiyanların bu sözü, müşriklerin, "melekler Allah'ın kızlarıdır" şeklindeki sözlerine benzer" manası kastedilmiştir. Buradaki "Onlar" zamiri, hristiyanlara aittir. Yani, "Hristiyanların "Mesih (İsa), Allah'ın oğludur" şeklindeki sözleri, yahudilerin "Uzeyir, Allah'ın oğludur" şeklindeki sözlerine benzer" demektir. Çünkü yahudiler, hristiyanlardan daha öncedir. "Döndürülüyorlar" demektir. Bunun masdarı olan "îfk", dönmek manasınadır. Nitekim, "Adam hayırdan döndü, vazgeçti" denilir. Yine "hayırdan dönmüş adam" manasında, denilir. Buna göre ayetteki tabiri, "deliller apaçık olduğu halde, onlar nasıl da haktan dönüp sapıtıyor ve Allah'a çocuk isnad ediyorlar, hayret!" demektir. Ayette bulunan bu "şaşma" manası, insanlar açısındandır. Yoksa Allah Teâlâ, hiç bir şeye şaşıp hayret etmez. Ayetteki bu üslûb, Arapların hitab üslublarına göre getirilmiştir. Allah Teâlâ onların hakkı bırakıp bâtılda ısrar edişleri karşısında, Hz. Peygamberi hayret etmeye davet etmiştir.” Razi "Onların, Rahman olan Allah'a oğul isnâd etmelerinden neredeyse gökler parçalanacak, yer yarılacak, dağlar parçalanıp çökecektir." (Meryem 91) İsa Allah'ın oğludur dediklerinde arş çatlayacaktı! Tüm yıldızlar 1. kat semadır. Sonra 6 kat sema daha vardır. Sonra Kürsi vardır. 7 kat semanın kürsi yanındaki durumu, çölün ortasındaki bir yüzük gibidir buyurdu Efendimiz Ebu Zer'e. Arş'ın yanında Kürsinin durumu da bunun gibidir.

Last time we spoke about the secretive discussions amongst the top ranking Japanese military leaders that lead to the creation of operation KE. Both the IJA and IJN were grasping at straws trying to figure out a way to save face and get their boys off Guadalcanal. The Guadalcanal campaign had to be abandoned and now the IJA and IJN would share the responsibility of holding a new defensive line in the northern and middle Solomons while redirecting efforts at the New Guinea campaign. We also continued our story about the Buna-Gona front. Buna had finally fallen after bitter blood sweat and tears were shed in its defense. The Buna-Gona front was collapsing as the Japanese were scrambling to hold their remaining toehold that was supposed to be the Port Moresby campaign. Now they would have to defend the Sanananda front, their last hope.

Last time we spoke about the First Arakan Campaign. General Slim and Lt General Irwin Noel were beginning to have a budding bromance, but Noel simply wanted to see other people and it led to disaster. All jokes aside, Noels attempts to keep Slim away from military campaign seems to have really hurt the war effort in the CBI theater. Slims men and the Chinese forces who came to India received terrible treatment from their comrades and on top of this a political crisis was brewing in India. Noel's operation sent men to Foul Point where they got a taste of Japanese bunker defenses. Rather ironically Wavell compared the failure at Foul Point to the fierce battle fought by the Australians and Americans over in Buna-Gona stating“It seems quite clear that we are facing a form of ‘Buna' and ‘Gona.' And today we will be returning to Green Hell and Starvation island.

Editör: Buket Topaktaş Prodüksiyon: Özgün Özgül Reji: Meryem Melek Köse Yeni yıl zamlarla başladı. Yüzde 122 olarak belirlenen Yeniden Değerleme Oranı uygulamaya kondu. Buna göre, motorlu taşıtlar vergisi, emlak vergisi, ehliyet harcı, pasaport harcı, kırmızı ışık ihlali gibi birçok harç, ceza ve vergi arttı. Zamlar bugün itibarıyla uygulanmaya başlandı.  Adalet ve Kalkınma Partisi Genel Başkanı ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, 2022'de 27 kez yurtdışına çıktı, çok sayıda zirveye katıldı. Bu temaslarda gündem dış politika ve ekonomi ağırlıklı olsa da Erdoğan verdiği görüntülerle de akıllarda kalmayı başardı.

Hicri ve Rumi Takvim'i kullanan Osmanlı ülkesinde “Miladi” yılbaşı kutlaması yapılmazdı. Hicri Takvim'in başlangıç ayı olan Muharrem'in gelişi ise kutlanmadığı gibi, 10. günü Kerbela Olayı'nın yıldönümü olduğundan matem havasında geçerdi. Hicri Takvim'in kullanılmasında ortaya çıkan 11 günlük farkı ortadan kaldırmak için 15 Şubat 1332 gününün 1 Mart 1917 olarak kabul edilmesiyle yürürlüğe giren Rumi Takvim'in ilk gününde ise sadece Düyun-u Umumiye'ye bağlı bazı kuruluşlarda kutlama töreni yapılırdı. Buna karşılık Osmanlı ülkesinde yaşayan Hıristiyanlar için yılbaşı "Noel" dönemi anlamına gelirdi. Aralığın 15'inden sonra hareketlenen bu cemaat, 24 Aralık gecesini 25'e bağlayan gece İsa'nın doğuşunu (Doğuş Yortusu) kutlardı. Ortodoks Rumlar aynı geceye “Hristugenna” adını verirlerdi. Ermeniler ise 1 Ocak'ta kutladıkları yılbaşına “Gağant” derlerdi.

“Allah'a karşı aldanışın, seni O'ndan ayırdı. Bu aldanıştan dön. Başına vurulmadan bu halden ayrıl. Felâket gelmeden önce tedbir yollarını ara. Başına belâ akrepleri çöreklenmeden ve yılanlar başına üşüşmeden, kötü halinden çekil. Bulunduğun hal yalnız seni sevince boğmasın. Çünkü sevinç geçici şeydir. Allahü Teâlâ şöyle ferman buyurdu: «Onlar, verilen şeyle ferahlandılar; biz de anîden ellerinden aldık, boşa düştüler.» (En'am, 44) Allah'ın indindekine kavuşmak, yalnız sabırla mümkün olur. O, her zaman sabırla emir buyurmuştur. İman sahibinin çoğu hali, sıkıntı ile geçer. Elindeki şeyler çok bile olsa, yine de sıkıntı içindedir. Çünkü bağlanmış olduğu birçok prensipler vardır. Onları yerine getirmek güçlüğü içinde kıvranır. Dünyada, ancak hiçbir prensibe bağlı olmayanlar rahat(!) eder. Onlar da hiçbir dine söz vermeyen dinsizlerdir. Allah'ın sevdiği kullar, belâya düştükleri zaman sabra koşarlar, ağlamaz ve sızlanmazlar. İman sahipleri, belâ içinde dahi olsalar iyi işleri ararlar. Bulundukları hal onlar için Hak katında derece arttırır. Evet, sabır olmasaydı beni aranızda göremeyecektiniz. Ben, kuş avlayan bir çocuk gibi, her an sizinle konuşmak istiyorum. Buraya koşarak geliyorum. Gece olur, uyuyamam. Gündüzleri bu yüzden gözlerim kapanık durur. Ayaklarım tuzağa tutulmuş gibidir. Allahü Teâlâ, beni sizin için bu hale getirdi. Ama, yazıklar olsun ki, siz bu hali anlamak istemiyorsunuz. Eğer Hakk'ın muvafakati olmasaydı bu anlatılanlar olmazdı. Bir defa düşünün, aklı başında olan bir kimse, şu şehirde oturur mu? Kendi keyfine göre burada durması, içinde bulunan uygunsuz ve huysuz kimselerle kalması kabil mi? Riya ortalığı kapladı. Zulüm arttı. Şüpheliler şöyle dursun haramları bile aldırmadan yapıyorlar. Hakk'ın nimetlerine küfür çoğaldı. Kötülere ve bilcümle fenalıklara yardım arttı. Çarşı- pazarı zındıklar – dinle alay edenler – kapladı. Kürsülerde şaraplar içiliyor. Halbuki orası hikmet kaynağı olmalı. İman, söz ve işten ibarettir. Mücerret iman sahibi olman seni düşmüş olduğun çukurdan çıkaramaz. Bu halinde ısrar eder; namazı, orucu ve diğer farz ibadetleri bir yana atarsan, sadaka tanımazsan iyi olmaz. Bunları terk etmek senin için felâketten başka bir şey doğurmaz. Günah çukurundan tevhidin hangi harfi seni çeker, çıkarır? «Allah'tan başka ilâh yok» dediğin zaman bir dâva peşine düşmüş oluyorsun. Her dâvada şahit isterler. Şahidi olmayan kaybeder. Bu durumda şahit, emirleri tutmak ve yasakları bir yana atmaktır. Ayrıca bu uğurda gelecek her türlü belâ ve mihnete göğüs gerip sabırlı olmak da bir şahit sayılır. Aynı zamanda bunlar senin için yol delili demektir. Söylediklerimiz yapılacağı zaman da ihlâsa sarılmak gerekir. Hiçbir söz amelsiz kabul edilmez. Ve hiçbir amel de ihlâs olmadan kabul edilir değildir. Peygamberin (S.A.) yolu ihlâstan ibarettir. Şu anda yanımda oturuyor ve sözümü dinliyorsunuz. Gözlerinizden yaş da akıyor. Az sonra dışarı çıkıyorsunuz, sanki az önce öğüt dinleyen siz değildiniz ve gözlerinizden yaşlar akmıyordu. Kalbiniz hemen katılaşıyor, önünüze çıkan, hele bir fakir olunca, yanınıza bile yanaştırmak istemiyorsunuz. Bu anlatıyor ki, yalandan ağladın. Sözlerimi candan dinlemedin. Sözlerimi Allah için dinlemelisin ve Allah için gözlerinden yaşlar akmalı… Yanımda işittiğin söz, ilk başta sırrına geçmeli. Sonra kalbine akmalı, daha sonra, bütün duygularına sirayet etmeli. Hayra böylelikle varılır. Bana geldiğiniz zaman, ilminizi, dilinizi, nesebinizi bir yana atınız. Çocuklarınızı ve bütün tanıdıklarınızı bir yana bırakınız. Yanımda, sizleri Haktan gayrı her şeyden âri görmeliyim. Ancak böyle yaparsanız O, sizi fazlı ve ihsanı ile örter. Bu hali kendinde benimsedikten sonra, iradesiz beslenen bir kuş gibi olursun. Kalbine Hakk'tan nur gelir. Buna işaret olarak Peygamber (S.A.) efendimiz şöyle buyurur: - «İman sahibinin ferasetinden sakının; çünkü o, Allah'ın verdiği nurla bakar.»

Last time we spoke about the grueling battle for Buna-Gona. The villages of Buna and Gona had been captured, but the Americans and Australians had a lot more ground to take before their job was done. By Christmas day American companies were marching upon the Buna government station while the Australians were marching in the direction of Giruwa. Then over on starvation island the situation was so dire for the Japanese, they had to perform a feint to draw the American Army's attention away from their coastal lines. They chose to mount a feint from Mount Austen to draw the Americans there and the feint worked. Now the Americans would be marching upon the Seahorse and Galloping horse to face the brutal defenses of the Gifu to claim Mount Austen's peak. But today we are going to venture back to the Burma front where a new offensive is commencing.

Ne yapmış olursak kendimizi gerçekleştirmiş sayılırız? Bir insanın potansiyeline erişmesinde çevresel faktörlerin etkisi ne? Bu bölümde ‘kendini gerçekleştirmek' kavramını tartışıyoruz. Interactive Transcript and Vocab Helper Support Easy Turkish and get interactive transcripts and live vocabulary for all our episodes: easyturkish.fm/membership Transcript Intro Müzik Haftanın Konusu Emin: [0:20] Herkese merhaba. Easy Turkish Podcast'in yeni bölümüne hepiniz hoş geldiniz. Evet, nasılsın Cihat? Cihat: [0:27] İyiyim Emin, teşekkür ederim. Sen nasılsın? Emin: [0:30] Ben de iyiyim. Bugünkü bölümümüzün konusu "Bu hayatta ne yapmış olursak, neyi gerçekleştirmiş olursak kendimizi tamamlamış olarak görürüz?". Başlamak ister misin? Cihat: [0:43] Çok zor bir soru, evet. Ama bu konu hakkında düşünce üretmek isterim. Buna 'kendini gerçekleştirmek' deniyor diye düşünüyorum. Böyle bir konsept var çünkü. Bu sorunun bu kadar zor olmasının sebebini düşüneyim önce. Biraz şöyle düşündüm şu an: Maslow'un ihtiyaç piramidi var ya... Meşhur böyle bir konsept var. En altta barınma, güvenlik gibi çok insani, temel ihtiyaçlar. Yukarıya doğru gittikçe daha detay ihtiyaçlar diyeyim... Aslında hani... Onlar var olmadan yaşayamadığın değil de, 'olsa güzel olur' ihtiyaçlar oluyor. En üstte de kendini gerçekleştirmek var. Görüşmek üzere.) Support Easy Turkish and get interactive transcripts and live vocabulary for all our episodes: easyturkish.fm/membership

Kalem Suresi (Arapça: سورة القلم) adını birinci ayette geçen “Kalem” kelimesinden almış olup, yaygın olarak da bu adla anılmaktadır. Bu sure lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden olup, mukatta harfleri ile başlayan yirmi dokuz surenin sonuncusudur. Kalem Suresi adını, birinci ayette geçen “Kalem” kelimesinden almıştır. Zira Allah-u Teâla bu surede kaleme ve yazdıklarına yemin etmiştir; “Andolsun kâleme ve yazdıklarına”. Mukatta harflerden “Nun” harfi ile ve daha sonra “Kalem” kelimesi ile başlamasından dolayı bu sureye “Nun” veya “Nun ve Kalem” Suresi de denmiştir. Özellikleri Kalem Suresi kari ve müfessirlerin ortak görüşüne göre 52 ayet, 301 kelime ve 1288 harften ibarettir. Mekki olan bu sure Mushaf'taki resmi sırası itibarıyla 68 ve iniş tertibine göre ise, Kur'an'ın 5. veya 2. suresidir. Bu sure lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerdendir ve yaklaşık yarım hizbdir. Kalem Suresi mukatta harfleri ile başlayan yirmi dokuz surenin sonuncusu, and ve yeminle başlayan surelerin ise onuncusudur. Konuları Kalem Suresi Allah-u Teâlâ'nın kalem ve yazdıklarına yemin etmesiyle başlamaktadır. İkinci ayette ise, İslam düşmanlarının mecnun ve deli diyerek peygamberle alay etmeleri karşısında, Allah Resul-ünün (s.a.a) Allah tarafından övülmesiyle mecnun olmadığına işaret edilmektedir. Bu surenin başka bir ayetinde ise “imhal” konusuna, yani kâfir ve sitemkârlara “onların daha fazla zararı ile sonuçlanan mühlet verme” konusundan söz edilmekte ve daha sonra günah, fesat ve Allah'tan gaflet etmelerinden dolayı Ashabe'l Cennet'in (buradaki manası bahçe sahipleri) başına gelen belayı ve hikayesini nakletmektedir. Kalem Suresi'nin sonunda da nazar ayeti olarak meşhur olan ve göz değmesini def eden “ve in yekad” ayetine değinilmektedir.[1] Tarihi Öyküler Ashab-ı Cennet'in Öyküsü Kalem Suresi, 17. ayet-i kerimeden sonra Yemen'de yemyeşil bağları olan bir grup zenginin öyküsünü anlatmaktadır. O bağ, yaşlı bir adamın bağıydı. Yaşlı adam, ihtiyacı olduğu kadarını kullanır ve fazlasını ihtiyaç sahiplerine verirdi. Yaşlı adamın ölmesinin ardından, çocukları bağın tüm mahsulünü kendileri için ayırmaya ve ihtiyaç sahiplerini bu nimetten mahrum etmeye karar verdiler. Yaşlı adamın çocuklarının sergilediği bu cimrilikten dolayı bağa yıldırım düştü. Yıldırımın düşmesiyle yanan bağdan eser kalmadı. Yaşlı adamın çocuklarından biri, kardeşlerini Allah' davet etti. Tüm kardeşler, yapmış oldukları işten pişman olup tövbe ettiler. Surenin 33. ayet-i kerimesi, öykünün sonunda ihtiyaç sahiplerini unutanların ve gururlananların böyle bir akıbete duçar olacaklarını hatırlatmaktadır. [3] Meşhur Ayetler وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ Ve az kalmıştı ki kâfirler, Kur'ân'ı duydukları zaman seni gözleriyle yiyip helâk etsinler ve derlerdi ki: Şüphe yok, bu, bir deli elbette. Hâlbuki o, ancak âlemlere bir öğüttür. (Kalem Suresi / 51 ve 52) Nazar Ayeti Kalem Suresi, 51 ve 52. ayet-i kerimeler, Nazar veya Ve in yekad Ayeti «و ان یکاد» Nazar ayeti olarak meşhurdur. Birçok insan, bu ayet-i kerimenin yazılı olduğu tabloları satın alarak ev ve işyerlerine asmaktadır. Zira bu ayet-i kerimenin nazarı defedeceğine inanılmaktadır. Buna karşılık Üstat Şehit Mutahhari, nazarı kabul etmekle birlikte bu ayet-i kerimenin ev ve işyerlerine asılmasının, nazarla bir ilgisi olmadığı görüşünü savunmaktadır. [4] Ahlak Ayeti وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ Ve şüphe yok ki sen, pek büyük bir ahlâka sâhipsin elbette. (Kalem Suresi / 4) Bu ayet-i kerimenin tefsirinde şöyle bir açıklamada bulunulmuştur: Bu ayet-i kerime gerçi Peygamber Efendimizin (s.a.a) güzel ahlakına değiniyor olsa da daha çok onun toplumsal ahlakının güzelliğine işaret etmektedir. Örnek verecek olursak sırasıyla bazılarını şöyle sayabiliriz: İnsanlarla olan ilişkilerde güzel ahlak, hak yolunda sağlam durmak, insanlardan gelecek olan eziyetlere ve tehlikelere kar

Last time we spoke about the grueling fall of the villages of Buna and Gona during the Buna-Gona offensive. The Americans, Australians and Japanese had been at it for weeks in a battle of attrition for the Buna-Gona area, a battle General Douglas MacArthur was impatient to draw out. Because of the drive to speed up the seizing of the territory, every day became a groundhog day of morning bombardments followed by failed ground offensives. While it was disheartening to fall upon the concealed Japanese bunkers each day, little by little the allies were whittling down the Japanese defenders, whose backs were to the sea without any hope of escape. With the villages of Buna and Gona captured, the end was drawing near for the Japanese, many of whom were trying desperately to escape via the ocean or by running into the jungles. Today we are going to continue this brutal story and a new offensive on the starvation island.

Geçtiğimiz günlerde Türkiye'ye iadesine karar verilen Thodex'in kurucusu Faruk Fatih Özer ile ilgili sıcak bir gelişme yaşandı. Buna göre Özer'in, Elbasan Asliye Mahkemesi'nin kararını temyize götürdüğü belirtildi

Bunaíodh craobh do Chumann Natura agus Sléibhe na h-Éireann sa Dromaid aréir. Bhí suas le daichead duine i láthair ag an gcruinniú aréir.

Mesleki gelişim ve eğitim programları aracılığıyla kadınları yönetici ve liderlik rollerine ulaşmaları için desteyen bir kuruluş olan Women on Boards tarafından yapılan araştırmaya göre, son on yılda yönetim kurullarında cinsiyet çeşitliliğine büyük bir odaklanma sözkonsu ve bu açıdan birçok sektörde bir dengenin sağlandığı görüldü. Buna karşılık, kültürel olarak farklı insanların yönetim organlarında önemli ölçüde yetersiz temsil edildiği tespit edildi.

Türkiye'nin Suriye kuzeyinde, hemen sınırı üzerinde Güvenli Bölge tesis etmek amacıyla önümüzdeki günlerde başlatabileceği yetkililerce açıklanan sınır ötesi harekat hakkında kamuoyu resmi yollarla bilgilendiriliyor. Buna karşılık aynı konuda veya dolaylı yollarla, daha önceden de görebildiğimiz etki ajanlarının faaliyeti de yoğunlaşma eğilimi gösteriyor. Bu konuyu irdeleyelim.

Last time we spoke about the battle for Buna and Gona. The American and Australians forces pushed the Japanese towards the Buna-Gona area and with their backs against the wall and nowhere to retreat, the defenders began fighting to the bitter end. Wave after wave of american ground assaults were met by concealed bunkers holding machine guns and treetop snipers. The New Guinea offensive was going to be a few long weeks of carnage for both sides, in a brutal war of attrition. We also talked about the Americans on Guadalcanal making another push west of the Matanikau. Their objective was to secure territory up to the Poha river and to harass the already brutalized Japanese forces after their failure during the last attack on Henderson field. Today we will continue both stories, first with one long patrol thats purpose was to hunt down Japanese trying to escape being encircled at Koli Point and get safely back to the western part of Guadalcanal.

After weeks of heavy fighting, only Gona had been successfully wrenched from the Japanese forces. The Australian 21st and 25th Brigades were worn out, and in front of Buna, the Americans were going nowhere. General Blamey had one more Brigade left to throw into the fight, the 18th Brigade. But their battalions were scattered between Milne Bay and the surrounding islands. Eventually they would be bought into the fighting at Buna, where the Japanese had been holding off every attempt by the US 32 Division. If this Brigade was also worn out, then the campaign to evict the Japanese from New Guinea would come to a grinding halt. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Today, the sun begins to set on the Empire of the Rising Sun. The decisive battle to destroy the American Navy had failed; their overland offensive through the Kokoda Track had failed; their attempts to recapture Guadalcanal and its important airfield had failed. Meanwhile, the Americans had successfully launched their counteroffensive on the Southern Solomons and the Australians had managed to corner the invaders at the Buna-Gona area. Thus, the initiative has finally slipped off the hands of the Japanese; and now, it is their turn to go on the defensive. Yet it will be long until complete darkness falls over the Japanese Empire, as their stubborn and tenacious forces are prepared to give one hell of a fight. Join us as we delve into the start of the long and bloody Battle of Buna-Gona in this new episode of the Pacific War.

I vårt vidrigaste avsnitt hittills så går vi igenom andra världskrigets värsta slagfält – Buna–Gona. Det här blev grimdark.Mattis ägnar rätt mycket tid åt Papua Nya Guineas klimat och terräng – båda ytterst människofientliga – och använder några väl valda (och fullkomligt gräsliga) citat för att beskriva precis hur mardrömslikt det blev när japaner, amerikaner och australiensare mötte varandra i mangroveträsk. Per förklarar å sin sida hur lukt, värme och luftfuktighet alla konspirerade för att göra slagfältet till en maskin som bröt ner soldatsinnen samt beskriver även ingående kunaigräs och varför du inte ska gå igenom det. I all denna misär nämner de från och till även själva slaget.Dessutom: malaria, dengue, beriberi, b-vitaminbrist, svartvattenfeber, trauman, extrem brutalitet, likmaskar, vedervärdiga lukter, tät djungel, nattsvarta dagar, stormangrepp genom midjedjup lera och (tråkigt nog) mycket mer. Stötta oss på Patreon!Support till showen http://supporter.acast.com/krigshistoriepodden. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Editör: Gamze Elvan Prodüksiyon: Özgün Özgül Reji: Meryem Melek Köse & Can Albayrak İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener, Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu ve İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu bugün Adana'da. Akşener ve İmamoğlu Adana'da esnafı ziyaret etti, vatandaşlara seslendi. Kılıçdaroğlu ve Akşener ayrıca Adana Büyükşehir Belediye Başkanı Zeydan Karalar'ın oğlu Mert Karalar ile Betül Özen'in nikah şahitliğini yaptılar. Medyascope muhabiri Ali Macit liderleri takip etti ve Haber Hafta Sonu'nda izlenimlerini aktardı. İki gün önce işsizlik rakamları açıklandı. Türkiye İstatistik Kurumu'nun, “Hanehalkı İşgücü Araştırması” sonuçlarına göre; işsiz sayısı eylül ayında bir önceki aya göre 120 bin kişi artarak 3 milyon 482 bin kişi oldu. Buna göre İşsizlik oranı 0,3 puanlık artışla yüzde 10,1 seviyesinde gerçekleşti. Ancak aynı gün sunum yapan Hazine ve Maliye Bakanı Nureddin Nebati sunumunda işsizlik oranının tek haneye düştüğünü söyledi. Haber Hafta Sonu'nun bir diğer konuğu Bahçeşehir Üniversitesi Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi (BETAM) Başkanı Başkanı Prof. Dr. Seyfettin Gürsel işsizlik rakamları ve asgari ücret zammının işsizlik rakamlarına etkisini yorumladı.  Türkiye genelinde ilk kez uygulanan bir deprem tatbikatı yapıldı. Deprem tatbikatının 18:57'de yapılmasının nedeni ise 12 Kasım 1999 Düzce depremi. 23. Yıl önce Düzce'de büyüklüğü 7.2 olan deprem 30 saniye süreyle etkili oldu. Bu depremde 845 kişi hayatını kaybederken, dört bin 948 kişi ise yaralandı. Düzce depreminin 23. yılında ülke genelinde “çök kapan tutun'” tatbikatı yapıldı. Tatbikatta, vatandaşlara SMS ve Hayati Uyarı Bildirimi giderken, cami ve belediye hoparlörlerinden, televizyon ve radyo kanallarından bilgilendirmelerde yapıldı. Tatbikat 81 il ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde yapıldı. Tam 18:57'de İçişleri Bakanı Süleyman Soylu'nun başkanlığında üst düzey yetkililerin, Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı'nda bir araya geldi.

Atatürk, Bir Örgütleme Dehasıydı ! Youtube'dan İzleyin: https://youtu.be/l3d6dChOJf8 Atatürk'ün ölümünden sözetmekten nefret ediyorum.. O bizlerde yaşıyor bunu biliyorum. Bugün O'nu anarken onun en büyük ustalığı olan örgütlenme faaliyetlerinden söz edelim istiyorum. Bence o efsanevi bir örgütlenme ağı kurmuştu ve bu dikkatle incelenmesi gereken konulardan biri. Metin Aydoğan'dan özetleyelim: "Mustafa Kemal Paşa gizli örgütlenmeyi yaparken üzerinde işgal güçlerinin koyduğu idam cezası vardı .. Buna rağmen her kesime her gruba sızıyordu.. Yabancı elçiliklerde bile adamları vardı. Gizli faaliyetin ustasıydı..Tüm gizli direniş örgütleriyle ilişkisi vardı..." Milli mücadeledeki örgütlenme Mustafa Kemal Atatürk'ün dehasının en belirgin göstergelerinden biridir ve Türk milletine ders olmalıdır.. Çünkü ölümlerden ölüm beğen denilen bir millet, bir dehanın önderliğinde sadece 5 yılda örgütlü bir direnişi gerçekleştirmiş ve kurtuluşun kitabını yazmıştır! Er ya da geç ona layık olacağız. Bu bir zaruret. Ruhu şad olsun!

Birleşmiş Milletler Taraflar Konferansı'nın 27.'si bu yıl Mısır'da düzenlenecek. İklim politikalarının en geniş kapsamlı görüşüldüğü, devlet liderleri, uluslararası örgütler, sivil toplum kuruluşları ve iş dünyası gibi binlerce katılımcının olduğu Taraflar Konferansları uluslararası prestije sahip bir toplantı. Türkiye de Akdeniz Havzası'nda bulunan ve iklim kırılganlığı oldukça yüksek olan bir ülke. Buna rağmen iklim politikalarının hakkettiği düzeyde ilgi görmediği de açık. Bu doğrultuda, Asterisk2050 projemiz kapsamında siyasi partilerin ilgili genel başkan yardımcılarını Daktilo1984'te ağırlıyor, Türkiye'nin en önemli sorunlarından biri olan iklim krizine yönelik politikalarını dinliyoruz. Bu yayının konuğu Demokrasi ve Atılım Partisi Doğa Hakları ve Çevre Politikaları Başkanı Evrim Rızvanoğlu.

Kapadokya Gezisi Karın beyazlığı asfaltı aydınlatırken gökyüzünü delerek doğan ay turuncu bir mandalina şekerlemesi gibi gökte asılı kalıyor. O her hâlimi bilen ay ile birlikte en keyifli gece yolculuklarımdan birini yaparak sabah gün ışıdıktan bir süre sonra Nevşehir'e varıyorum. Damat İbrahim Paşa'nın şehridir, Nevşehir. Lale Devri'nin bu ünlü sadrazamının doğduğu kentten tek dileğim karla kaplı vadilerinde dolaştırdığı rüzgârın balonla uçmamıza izin vermesi. Ama önce karlı vadileri, peri bacalarını, yokuşlu yolları yürümeliyim. Kar güvercinlerle birlikte benim de üzerime yağmalı. Yol kenarında beyaz atkısını sarınmış kayısı ağaçlarını görmeli, karın ezilen sesinin rüzgârın sesine karışmasını dinlemeli, yağan karın oluşturduğu siste kaybolmalıyım. İliklerimde karın sevinci, kara gömülerek yürüyorum. Kar farklı şekillere bürüyor ortalığı. Üzeri bembeyaz kaplanmış peri bacalarına bakıyorum. Hepsi de bir şeye benziyor. Kimi kremalı pastaya, kimi iki gözü, ağzı ve burnuyla kukuletalı bir adama benziyor. Paşa bağları bir başka güzel olmuş yine. Şapkalarına kar düşmüş kayalar diyarıdır orası. Saçlarına nazar boncukları takılmış kadınlara benzer ağaçları. Dallarında kem gözlerden sakınmak için asılmış mavi beyaz şans topları vardır. Peribacalarının dibindeki üzüm bağları kar altındadır şimdi. Kırk odalı saraylara benzeyen Uçhisar Kalesi, üzerindeki karla daha da etkileyici. Karın tül gibi örttüğü kalesinin tepesine çıkanlar güvercinlerin gözüyle görürler tüm vadiyi. Kaleye tırmanan üç kişi yukarıdan el sallıyor bana. Ben de göremediğim güneşin peşinden giden güne... Kapadokya'nın en güzel saatleridir gün batımları ve gün doğumları. Buna bir de kar eklendi mi bir başka büyü kaplar ortalığı. Bir yandan karın üzerinde parlayan ay, bir yandan kayaların oluşturduğu gölgeler, göz göz güvercin yuvaları ve bir de ara sıra duyulan bir güvercinin kanat çırpması. Ortahisar'ın sokak araları dardır. Kara bata çıka yaptığım yürüyüş, karlı pencereler, üşümüş güvercinler, tüten bacaların hissettirdiği sıcak yuvalar ruhuma iyi geliyor. Evlerin arasından vadiyi görebileceğim bir aralığa çıkıyorum. Aşağıda uzayıp giden buğulu bir manzara var. Vadinin içerisinde ip gibi kıvrılan nehir donmuş, akmıyor, kıyısında kavak ağaçları; boyları güvercin yuvalarını geçmiş. Yuvaların ağzına kar birikmiş. Karın sessizliği her yerde. Anlıyorum... Karda sessizce uyur vadiler... Karlı Kapadokya'nın en etkileyici görüntüsü nedir diye düşündüğümde, aklım, hayalim aynı cevabı verir hep; Sinasos... Bir başka yağar Sinasos'a kar, bir başka tutar yerleri. İnsanların hâli de başkadır kar altında. Evlerin cephelerini süsleyen taş oyuntularında minicik yığınlar yapar kar. Tepeleri basan sis, ani bastıran karın etkisiyle aşağılara inince vadilerde göz gözü görmez olur. Sonunda sabah uyandığımda omzuma dokunan güneş balonla uçabileceğimizi müjdeliyor. Mevsim kış, dışarıda kar var bu nedenle de balon uçuşu için sabahın karanlığında uyanmamız gerekmiyor. Oysa yaz mevsiminde hava ısınmadan balon uçuşu yapmak gerekiyor. Uçuş için uygun zaman ve uygun yer ayarlandıktan sonra balonları şişiriyoruz. Sonra gezi ekibimizle balonda karın kristalleri arasında yükseliyoruz. Kuş bakışı evler, kıvrım kıvrım yollar, ağaçlar olağanüstü ince bir işçilik ürünü sanki. Kar bütün fazlalıkları örtmüş, yalnızca güzellikleri bırakmıştır ortada. Dantel gibi işlemiştir Ürgüp'ü, Göreme'yi, Avanos'u, Zelve'yi... Güneşin önünü incecik bulutlar kaplıyor aniden. Girintili çıkıntılı vadilere, ağaçlara, karlara uzanan güneşin kolları gittikçe zayıflıyor. İnce ince yağan kar bir perde gibi iniyor güvercin yuvalarının, ağaçların, evlerin üstlerine. İster yaz, ister kış, Kapadokya bölgesinin tüm güzelliklerini güvercinlerin gözüyle görmek için yavaşça gökyüzüne yükselen balonun içinde olmanız yeterli. Şansınız varsa çevrenizde sizinle uçan birkaç balon daha vardır ve kaya tepelerinin ardından çıkıverir bir başka balon, oyun oynarcasına. Güvercinler uçan balonları görünce, zavallı bir baloncunun sıkı sıkıya tuttuğu balonların iplerini elinden kaçırdığını düşünürler mi bilmem; ama siz bir gün mutlaka, gökyüzünde süzülen o balonlardan birinde olun ve güvercinlerin gözüyle görün Kapadokya'yı, ister yaz güneşinde, ister kar yağışında.

Federal Hükümet, 2024'te yürürlüğe girecek vergi indirimlerinde değişiklik yapmaması için baskı altında. Buna karşın halk arasında vergi indirimi kaldırılsın diyenlerin oranı da, artıyor.

İYİ Parti Genel İdare Kurulu (GİK) olağan kongre sürecini başlatma kararı aldı. Buna göre 3 Ekim'de ilçe ve il kongreleri ile başlayacak. GİK, genel seçimlerde milletvekili adayı olacak partililerin teşkilatlarda boşluk oluşturmaması için il ve ilçe kongrelerinde aday olmamalarına yönelik tavsiye kararı da aldı. Meral Akşener, kongre sürecinde elini güçlendirecek mi? Hangi adımları atacak? İYİ Parti merkez sağ parti olabilecek mi? Ruşen Çakır yorumladı. Yayını izleyebilirsiniz:

Bu savaşta Rusya stratejik etki aldığı kayıplar yaşadı, prestij kaybettiği olaylar yaşadı. Eylül 2022'deki iki konuya bakın: Birincisi stratejik tertiplenme; ikincisi, stratejik sabotajdır. Bu iki konu da asıl cephenin zorlanması mahiyetindedir. Buna benzer her konu (nükleer risk dahil) stratejik olarak değerlendirilmelidir, operatif gelişmeler daha az üzerinde durulacak olanlardır.

Bu yıl Şangay İşbirliği Teşkilatı (ŞİT, SCO) Liderler Konseyi zirvesi Özbekistan, Semerkant'ta gerçekleştirildi. Batı basını bu zirveyi pek öne çıkarmadı. Buna karşılık daha çok ikili görüşmeleri ve somut ekonomik projeleri öne çıkardı. Zira Ukrayna'daki savaş devam ederken ve somut biçimde Tayvan Boğazı'nda ABD ve Çin gerilimi çokça gündem oluşturuyorken, Batı dünyası Rusya'nın ve Çin'in her adımını takip etmeyi yeğliyor, çıkarına olan şekliyle konularla ilgileniyor. Ancak konu halen diyalog ülke statüsündeki Türkiye'de daha ziyade ŞİT'e tam üyelik süreci, bu oluşumun anlamı ve istikbal vaat edip etmeyeceği gibi yönleriyle tartışıldı. Hatta denebilir ki daha da fazla tartışılacak bir konu başlığı olarak görülebilir. Ben de sizlere bu tartışmalar için katkı sağlamak istedim.

Editör: Egemen Gök Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, “Batı, Rusya'yı yok etmeye çalışıyor” diyerek ülkede kısmi seferberlik ilan etti. Buna göre askeri eğitimi olan kişiler orduya çağrılacak ve seferberliğe katılan tüm Ruslar asker statüsünde olacak. “Hedefimiz Donbas'ı kurtarmak” diyen Putin, Ukrayna'nın doğusundaki Donbas bölgesinde savaşan tüm gönüllü savaşçıların Rusya Silahlı Kuvvetleri üyeleriyle aynı haklara sahip olacağını duyurdu. AKP Genel Başkanı ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu için gittiği Amerika Birleşik Devletleri'nin New York kentinde temaslarını sürdürüyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın bugün ABD Başkanı Joe Biden'ın vereceği resepsiyona katılması bekleniyor. “Güne Bakış“ta, emekli Büyükelçi Hakan Okçal ve eski Vaşington Büyükelçisi Faruk Loğoğlu dış politika gündemini ve Türkiye'nin dış politika hamlelerini değerlendirdi.

Bu video 06/11/2016 tarihinde yayınlanan " DEFİNEYE MÂLİK VİRÂNELER VE ÇAĞIN GARABETİ" isimli bamtelinden alınmıştır. Tamamı burada: https://www.herkul.org/bamteli/bamtel... Bize şah damarımızdan daha yakın olan Allah'a kurbetin yolu kendi uzaklığımızı aşmamızdan geçer. Kudsî hadis olarak rivayet edilen bir mübarek söz: “Ey insanoğlu! Nefsini bilen Beni bilir. Beni bilen, Beni arar. Beni arayan, mutlaka Beni bulur. Ve Beni bulan, bütün arzularına ve dahasına nâil olur. Nâil olur ve Benden başkasını Bana tercih etmez!” Evet, hadis-i kudsî diye rivayet ediliyor; hadîs-i kudsî diye. Kur'an-ı Kerim'de bu meseleyi te'yid eden hususlar var; mesele pozitif yanıyla ele alınarak veya negatif yanıyla ele alınarak. Ezcümle, نَسُوا اللهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ “Onlar Allah'ı unuttukları için, Allah da öz canlarını kendilerine unutturdu.” (Haşir, 59/19) Onlar, Allah'ı unuttular, göz ardı ettiler; Allah da onlara, unutma mukabelesinde bulundu. Buna “mukabele” denir, belagat ilmine göre; “müşâkele” de diyebilirsiniz. Onlar nasıl O'nu unuttular, O da öyle bir mukabelede bulundu. O'nu bilme, çok önemlidir. O'nu bilmeme, O'ndan kopma demektir; kendi uzaklığımızı hazırlama demektir. O, bize, şah damarından daha yakındır. Cismaniyetimiz, hayvaniyetimiz, beşerî garîzelerimiz ve hevâ-i nefsimiz açısından uzaklığı biz kendimiz icat ediyoruz. Aşmamız gerekli olan da “kendi uzaklığımız”dır. O, yakındır; o Yakın'a (celle celâluhu) yakın olmanın yolu, kendi uzaklığımızı aşmaktan geçer. Kendi uzaklığına takılan ne kadar çok insan var!.. Hüsn-ü zanna binaen, namazını kılan/kaçırmayan, orucunu tutan, hacca giden, yalan söylemeyen, iftira etmeyen, zulümde bulunmayan, irtikâpta bulunmayan, ihtilasta bulunmayan şahıslar hakkında “Bunlar, yakınlıklarını koruyan insanlar!” diye düşünmek lazım. Böyle düşünmek, حُسْنُ الظَّنِّ مِنْ حُسْنِ الْعِبَادَةِ “Hüsn-ü zan sahibi olması, kişinin kulluğunun güzelliğindendir.” fehvasınca, mü'minin hüsn-ü zannının gereğidir ve o en güzel bir ibadettir.

Editör. Buket Topaktaş 26 Mayıs 2022'de Meclis'e sunulan ve görüşmeleri 1 Ekim'e ertelenen kamuoyunda dezenformasyon yasası olarak bilinen “Basın Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi”nin maddeleri gündemde. Yeni yasama yılına geri sayım başlarken hem gazeteciler hem de sosyal medya kullanıcıları bu yasa teklifinin geçmemesini söylerken, uzmanlar da bu yasayla ilgili “Cumhuriyet tarihinin en ağır sansür yasası yolda” değerlendirmesinde bulunuyor. Haber Hafta Sonu'nda bu akşam NewsLabTurkey Research Hub Koordinatörü Dr. Sarphan Uzunoğlu ile dezenformasyon yasasını ve basın özgürlüğünü konuştuk. Diğer bir gündem maddemizde İstanbul'da kentsel dönüşümlerdi. Tokatköy, Fetihtepe, Tozkoparan, Hacı Hüsrev'de vatandaşların evleri kentsel dönüşümle yıkılıyor. Buna karşı duran vatandaşlara da polis müdahale ediyor. Haber Hafta Sonu'nun bir diğer konuğu Medyascope muhabiri Ufuk Çeri kentsel dönüşüm İstanbul muhaberelerini anlattı.