Podcasts about Amsterdam Zuid

Annemieke Bosman praat met Ralph Keuning, hij cureert de beeldententoonstelling ARTZUID, vanaf nu tot en met 21 september te zien in Amsterdam-Zuid. Internationale topkunstenaars en jong Nederlands talent tekenen voor de beelden en installaties die deze zomer te zien zijn op de Amsterdamse Apollolaan, Minervalaan en Zuidas. ARTZUID transformeert deze lanen tot een surreëel stedelijk landschap waarin figuratief werk wordt afgewisseld met architectonisch aandoende abstracte beelden. Ze vertonen een grote variëteit in formaat en materiaal. Wat ze verbindt is hun focus op het raadsel van het menselijke bestaan. De verwondering, de emoties en de visioenen van het zijn. De ambities en de angsten over onze plaats in de wereld. Kunstenaars als Leiko Ikemura, Alicja Kwade en Neo Rauch nodigen de bezoeker uit tot een gedachtewisseling hierover, een zinnelijk gesprek met de beelden. Pregnant getoond wordt de ontreddering van de bezetting, de angst voor de oorlog en de geest van verzet in de bijdragen van kunstenaars als Magdalena Abakanowicz, Shinkichi Tajiri en Armando. Atelier van Lieshout refereert aan macht en onmacht, strijd en slachtofferschap, in een groep figuren rond een ruiter te paard. In het parcours van ArtZuid wordt dit werk in verbinding gebracht met het Monument Indië-Nederland op de Apollolaan. Dit zijn maar enkele voorbeelden van de meer dan 60 werken die ArtZuid bevolken. Deelnemende kunstenaars zijn onder meer: Arlene Shechet, Alicja Kwade, Nadia Naveau, Leiko Ikemura, Paloma Varga Weisz, Lina Iris Victor, Tschabalala Self, Leilah Babirye, Marion Verboom.

In de Nacht van Caribisch Netwerk sprak Guilliano Payne met auteur en verslaggever Tahrim Ramdjan over zijn onlangs verschenen boek ''Wat zullen de mensen zeggen''.     In dit boek spreekt hij over zijn eigen ervaringen als Surinaams-Hindoestaanse jongen met een islamitische achtergrond uit de Amsterdamse Bijlmer, die op school gaat in het deftige Amsterdam-Zuid. Ook spraken ze over de Hindoestaanse geschiedenis, de keiharde oppervlakkigheid in de gayscene en diversiteit in de media.

In 1985 wordt het nieuwe World Trade Center in Amsterdam-Zuid geopend. In de maanden voor die opening is het gebied een bouwplaats, waar ’s nachts jonge studentes langs fietsen op weg naar huis. Daar worden ze opgewacht door een man met een blinddoek en een mes, waarna ze worden verkracht. Een 21-jarige man wordt veroordeeld tot 2,5 jaar gevangenisstraf, maar hij blijft vasthouden aan zijn onschuld. Met advocaat Cees Korvinus bespreken we hoe voor het eerst DNA-onderzoek werd gebruikt in een Nederlandse strafzaak en hoe zijn cliënt door dit DNA-bewijs uiteindelijk alsnog wordt vrijgepleit. Wat betekende deze zaak voor het Nederlandse strafrecht?See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een massale kraak heeft flatgebouw Klokkenhof aan het Surinameplein in Amsterdam-Zuid veranderd in een broeinest van overlast. Maar liefst 60 woningen zijn gekraakt. Bewoners klagen over bedreigingen, vernielingen en drugsoverlast. Ondertussen wijzen gemeente en verhuurder naar elkaar voor een oplossing. Verslaggever Juul Schepens ging langs in de kraakflat en reconstrueert in het Telegraafkwartier hoe het zo heeft kunnen misgaan.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In 1985 wordt het nieuwe World Trade Center in Amsterdam-Zuid geopend. In de maanden voor die opening is het gebied een bouwplaats, waar 's nachts jonge studentes langs fietsen op weg naar huis. Daar worden ze opgewacht door een man met een blinddoek en een mes, waarna ze worden verkracht. Een 21-jarige man wordt veroordeeld tot 2,5 jaar gevangenisstraf, maar hij blijft vasthouden aan zijn onschuld.

David (39) is dominee in Amsterdam-Zuid en al 14 jaar getrouwd met zijn vrouw. In de loop van hun huwelijk hebben ze geleerd God een centrale plek in hun relatie te geven, wat hen heeft geholpen om dichter tot elkaar te komen. Maar hoe is het het om God als een soort derde partner te hebben? En hoe geven ze praktisch vorm aan deze driehoeksverhouding? Redactie: Mona de Brauwer en Corine Koole Montage: Mona de Brauwer Research: Babke Weenk Eindredactie: Julia van Alem, Emilie van Kinschot en Corinne van Duin See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een kleine, gespierde man wandelt op 31 juli 2018 even voor drie uur ‘s middags een Italiaans restaurant in de Beethovenstraat in Amsterdam-Zuid binnen. In één beweging schiet hij een Kroatisch-Amsterdamse man - met een staat van dienst in de onderwereld - door zijn hoofd. De man wordt nog gereanimeerd en naar het ziekenhuis gebracht, maar overlijdt in de nacht die volgt. De schutter verdwijnt tussen het winkelend publiek. Recherchechef Bob Schagen vertelt hoe hij met zijn team de dader heeft opgespoord.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een kleine, gespierde man wandelt op 31 juli 2018 even voor drie uur ‘s middags een Italiaans restaurant in de Beethovenstraat in Amsterdam-Zuid binnen. In één beweging schiet hij een Kroatisch-Amsterdamse man - met een staat van dienst in de onderwereld - door zijn hoofd. De man wordt nog gereanimeerd en naar het ziekenhuis gebracht, maar overlijdt in de nacht die volgt. De schutter verdwijnt tussen het winkelend publiek. Recherchechef Bob Schagen vertelt hoe hij met zijn team de dader heeft opgespoord.

LuMens - Seizoen 3: Het verschijnende pad Help mee dit groeiende kanaal verder te brengen om meer mensen te inspireren. Als je waardeert wat wij maken, abonneer je dan op dit kanaal, zet de meldingen aan en verspreid onze content via je eigen socials en in je eigen familie/vriendengroepen. Heel veel dank daarvoor! Jouw steun (en financiële bijdrage) zorgt voor de voortgang, kwaliteit en groeiend bereik van LuMens. https://www.tijdboeklumens.nl  LuMens #315 Pierre Capel, emeritus hoogleraar experimentele immunologie Podcast seizoen 3, aflevering 15 (S03E15) Eindeloze potentie via kwantumveld In deze boeiende en leerzame uitzending gaat Ferdinand in gesprek met emeritus hoogleraar experimentele immunologie, Pierre Capel. Pierre is de laatste vier jaar onder een breed publiek bekend geraakt door zijn uitgesproken mening over Covid19, de PCR test, de coronamaatregelen en de experimentele Gen Therapie. We gaan in deze aflevering echter vooral in op zijn boek ‘Het emotionele DNA, gevoelens bestaan niet, zij ontstaan' en het recent verschenen boek ‘Waar is de wind, als het niet waait' over de kwantummechanica. Naast zijn schrijverschap en het maken van zijn eigen videopodcast geeft Pierre lezingen, seminars en cursussen over kwantummechanica en het zelf genezend vermogen. Pierre Capel, geboren in 1946 in Amsterdam Zuid, studeerde na zijn middelbare school, Scheikunde en Biochemie aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde daar in 1979.  In 1987 werd hij aangesteld door de Universiteit in Utrecht als hoogleraar Besmettingsleer, en in het bijzonder de experimentele immunologie. Pierre is daar nu nog emeritus hoogleraar experimentele immunologie. Naast zijn jarenlange fundamentele moleculaire biologisch onderzoek binnen het vakgebied immunologie, werkte hij mee aan de ontwikkeling van nieuwe therapieën op het gebied van beenmerg- en niertransplantatie en het ontwikkelen van op antistof gebaseerde immunotherapieën. Verder bestudeerde hij uitvoerig de biochemische achtergrond van sport, yoga en meditatie. In 2022 verscheen zijn eerste boek ‘Het emotionele DNA, gevoelens bestaan niet, zij ontstaan'. We kunnen onze gevoelens doorgaans wel omschrijven, maar hoe ze ontstaan, waar ze vandaan komen en wat ze allemaal teweeg kunnen brengen, weten we vaak niet. Volgens Pierre ontstaan gevoelens door een zeer complex samenspel van allerlei processen op bijvoorbeeld het gebied van de hersenen, de neurotransmitters, het immuunsysteem en de darmflora. Het wordt volgens hem steeds duidelijker dat gevoelens verbonden zijn aan keiharde biochemie. Ze kunnen niet los worden gezien van allerlei lichamelijke aspecten en processen. Gevoelens zijn dan ook van invloed op het ontstaan en het verloop van ziekten en daardoor mede bepalend voor onze gezondheid en levensduur. Pierre legt aan de hand van uitgebreide studies op heldere wijze uit hoe gevoelens onze lichamelijke en geestelijke gezondheid aansturen en hoe wij ... .....om steeds onafhankelijker/zelfstandiger te worden nodigen we je uit om verder te lezen op onze eigen website https://www.tijdboeklumens.nl/podcast-pierre-capel Tevens kun je je op onze site aanmelden voor onze  nieuwsbrief. Zo blijven we in directer en onafhankelijker contact met elkaar.  Bestel ook absoluut onze Tijdboeken om een documentatie in huis te halen van de krachtigste visies bij elkaar, gebundeld in een premium hardcover met goudfolie artwork en fractal imprint. https://www.tijdboeklumens.nl  Tot slot: als je het waardevol vindt wat wij maken, dan vragen we je graag om een vrijblijvende vergoeding via onze site of direct via iDeal (https://bunq.me/LuMens ). Je houdt ons daarmee op de been, want we blijven dit werk enorm graag voortzetten maar daar hebben we hulp bij nodig. Enorm veel dank dus voor ieders bijdrage, al is het maar een klein gebaar, het maakt hét verschil voor onze draagkracht. Onze wens is dat het positieve, niet-polariserende en verbindende geluid van LuMens steeds meer gehoord en aangereikt  kan worden, om de toename van spanning en strijd in de wereld te kanaliseren naar een constructief alternatief. Het delen van onze content wordt dan ook zeer gewaardeerd! https://www.tijdboeklumens.nl/doneren    #zielsgeluk #manifesteren #bewustzijnsontwikkeling #christusbewustzijn #floreerspiraal

Luister Snobs in de Sawa op Podimo! Krijg 30 dagen gratis Podimo met deze link.Gezeten op het terras van George WPA in Amsterdam Zuid, tussen de blondines in biro's en botoxtieners, leggen de snobs uit waarom ze voor één keer terug zijn van zomerreces. Ze moeten bekennen dat ze, ondanks zichzelf, iets gepresteerd hebben: een nieuwe, nóg betere Jegroni. In deze zomerse editie presenteert Yvo de held van deze aflevering, zijn zielsverwant Ernest Hemingway. Ook heeft hij een heel arsenaal aan epiluxe zonnebrillen bij zich: van het brilletje van Brad Pitt in de film Babylon, tot die van Johnny Depp off-set. Ze nemen door waar je deze zomer kunt aanleggen. Wat te doen als je aankomt in de Oude Haven van Portofino, maar je schip een maatje te groot is? De snobs weten raad. En tot slot een zomers primeurtje: de snobs presenteren de Snob40, een lijst met hits waar je het heet van krijgt, en wel een koele slok bij kunt gebruiken. Van de stoute Serge Gainsbourg die een muzikaal hoogtepunt beleeft met Bardot én Birkin, tot de weinig woke-waardige eendagsvlieg Pino d'Angio. Exclusief beluisterbaar na aanschaf van de Jegroni, vanaf nu verkrijgbaar in de snobstore.nl.Geproduceerd door: Tonny Media.

Architecten, projectontwikkelaars, aannemers en de overheid kunnen veel slimmer samenwerken. Meer digitaal en minder met losse pdf'jes en vuistdikke ordners. Deze aflevering in het kort:⇨ Sneller bouwen door slimmer te werken⇨ BIM Legal: alle informatie op één plek⇨ Duurste woningen in Amsterdam-ZuidBij een nieuwbouwproject komt heel wat documentatie kijken. Je hebt het al snel over kasten vol met ordners, met daarin de ontwikkelingsplannen, schetsen en juridische voorschriften. Als het aan Erik Nieuwenburg ligt, gaan we dat helemaal anders organiseren. Hij is directeur digitale transformatie bij BPD en kwartiermaker digitalisering bij de Neprom. Eén van de middelen om meer snelheid te bereiken is volgens hem de inzet van 3D-modellen. 'Daarmee heb je geen losse documenten of een pen meer nodig. Er is één virtueel platform waarop je rechtstreeks communiceert met partners zodat iedereen beschikt over dezelfde informatie.'Luister ook | De businesscase van een nieuwe stadswijk in AmsterdamJean Paul Bolhaar is bestuurslid van het platform BIM Legal. Dat is een initiatief om juridische vastgoedinformatie inzichtelijk te maken in een digitaal 3D-model. Daarmee zijn ordners volgens Bolhaar niet meer nodig. Dit is een soort visuele weergave van een woning in 3D met aanklikbare onderdelen. Daarin krijgen toekomstige bewoners in begrijpelijke taal te zien wat hun rechten en plichten zijn. Denk aan splitsingsrecht of het recht van overpad bijvoorbeeld.Luister ook | Reacties op de woningmarktplannen in het regeerakkoordMaarten de Gruyter haalt een opiniestuk van Maarten Feilzer in de Telegraaf aan, directeur van Van Zadelhoff. Daarin stelt hij dat de middenhuurwet van Hugo de Jonge praktisch onhoudbaar is. Zijn kritiek gaat vooral over de verlaging van huurprijzen van lopende huurcontracten. De wet is door de Tweede Kamer, de Eerste Kamer moet er nog naar kijken. Verder benoemt hij een artikel in de Parool, waaruit blijkt dat we in Nederland nu bijna 200.000 woningen hebben die een miljoen euro waard zijn. Zo'n 20.000 daarvan staan in de hoofdstad, met de Diepenbrockbuurt in Amsterdam Zuid als duurste buurt. Daar kost een woning nu gemiddeld 2,7 miljoen euro. De vijf straten met de meeste miljoenenwoningen liggen ook allemaal in Amsterdam. De Keizersgracht staat bovenaan met 600 stuksSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Architecten, projectontwikkelaars, aannemers en de overheid kunnen veel slimmer samenwerken. Meer digitaal en minder met losse pdf'jes en vuistdikke ordners. Deze aflevering in het kort: ⇨ Sneller bouwen door slimmer te werken ⇨ BIM Legal: alle informatie op één plek ⇨ Duurste woningen in Amsterdam-Zuid Bij een nieuwbouwproject komt heel wat documentatie kijken. Je hebt het al snel over kasten vol met ordners, met daarin de ontwikkelingsplannen, schetsen en juridische voorschriften. Als het aan Erik Nieuwenburg ligt, gaan we dat helemaal anders organiseren. Hij is directeur digitale transformatie bij BPD en kwartiermaker digitalisering bij de Neprom. Eén van de middelen om meer snelheid te bereiken is volgens hem de inzet van 3D-modellen. 'Daarmee heb je geen losse documenten of een pen meer nodig. Er is één virtueel platform waarop je rechtstreeks communiceert met partners zodat iedereen beschikt over dezelfde informatie.' Luister ook | De businesscase van een nieuwe stadswijk in Amsterdam Jean Paul Bolhaar is bestuurslid van het platform BIM Legal. Dat is een initiatief om juridische vastgoedinformatie inzichtelijk te maken in een digitaal 3D-model. Daarmee zijn ordners volgens Bolhaar niet meer nodig. Dit is een soort visuele weergave van een woning in 3D met aanklikbare onderdelen. Daarin krijgen toekomstige bewoners in begrijpelijke taal te zien wat hun rechten en plichten zijn. Denk aan splitsingsrecht of het recht van overpad bijvoorbeeld. Luister ook | Reacties op de woningmarktplannen in het regeerakkoord Maarten de Gruyter haalt een opiniestuk van Maarten Feilzer in de Telegraaf aan, directeur van Van Zadelhoff. Daarin stelt hij dat de middenhuurwet van Hugo de Jonge praktisch onhoudbaar is. Zijn kritiek gaat vooral over de verlaging van huurprijzen van lopende huurcontracten. De wet is door de Tweede Kamer, de Eerste Kamer moet er nog naar kijken. Verder benoemt hij een artikel in de Parool, waaruit blijkt dat we in Nederland nu bijna 200.000 woningen hebben die een miljoen euro waard zijn. Zo'n 20.000 daarvan staan in de hoofdstad, met de Diepenbrockbuurt in Amsterdam Zuid als duurste buurt. Daar kost een woning nu gemiddeld 2,7 miljoen euro. De vijf straten met de meeste miljoenenwoningen liggen ook allemaal in Amsterdam. De Keizersgracht staat bovenaan met 600 stuks

Inmiddels hebben we Anco al een aantal keer voorbij zien komen op ons kanaal en onze social media. Samen met King zit hij nu in de laatste fase van hun project in Amsterdam Zuid: de verkoop! Ze hebben een woning gesplitst en drie nieuwe woningen toegevoegd aan de Amsterdamse huizenmarkt. In deze podcast deelt Anco alles over hun project. Op de hoogte blijven? Abonneer op ons YouTube kanaal! https://www.youtube.com/@RealEstateMasterclass ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

De beste hummus ooit. Althans, ik denk dat ze die hier verkopen. Bij Pitabar Esh in Amsterdam-Zuid. Een geweldig nieuw restaurant met fijne ambiance en heerlijk eten. Het is elke keer een feest om terug te komen en... mensen... ga die hummus proeven.

You hate it or ... you hate it: De Pijp in Amsterdam is één van de meeste gehate buurten van de stad. Voor veel mensen is deze buurt in Amsterdam Zuid een plek die je liever vermijdt, overspoeld door import Anne-Fleurs en rijke expats. Ook Doortje en Perre lopen liever met een boog om deze buurt vol met eenheidsworst-horeca heen. Maar waar komt dat imago vandaan? In deze aflevering zoeken we het uit en kijken we of dit terecht is. We vragen aan Amsterdammers op straat wat zij van De Pijp vinden en vragen aan een stadsgeograaf hoe het zo ver heeft kunnen komen. En als laatste gaan we nog op zoek naar het antwoord op de vraag: is heel Amsterdam straks precies zoals De Pijp?Volg hier Doortje, Perre en Voorheen Schaamteloos Randstedelijk op Instagram.

In deze eerste aflevering is Mariette Hamaker te gast. Ze is jarenlang voorzitter geweest van de vrijzinnige christelijke geloofsgemeenschap Vrijburg en is tegenwoordig verantwoordelijk voor het verhuur en beheer van de kerk. Deze kerk is gelegen naast het Beatrixpark in Amsterdam-Zuid. Hoe komt de vrijzinnigheid van Vrijburg tot uiting? Wat is de verhouding tussen geloof en politiek? En welke rol speelt het geloof in de huidige samenleving? In Achter de Gevels spreekt Carlijn Elemans in elke aflevering met een expert over een Amsterdams gebouw om zo de stad, met haar rijke geschiedenis en prachtige architectuur, beter te leren kennen. Achter de Gevels wordt opgenomen vanuit de studio in de Triumph aan de Kalverstraat voor AmsterdamFM. Presentatie en redactie: Carlijn Elemans Productie: Oscar van Oorschot

Om de overlast van toeristen op de Amsterdamse wallen aan te pakken, wil de gemeente 100 ramen van sekswerkers verplaatsen. Burgemeester Femke Halsema verdedigt het plan voor een erotisch centrum al lange tijd in allerlei zaaltjes in de stad. Daar treft ze boze Amsterdammers: het verzet is fel en komt van veel kanten. Van mensen die stadsgroen verdedigen tot schooldirecteuren en de sekswerkers zelf. Vandaag moet de Amsterdamse raad kleur bekennen in een raadsvergadering: voor het eerst moeten partijen zeggen of ze voor of tegen zijn en zal dus blijken of het plan verder komt. Waarom het geen goed idee is, horen we van drie mensen in podcast de Dag die inspraken in raadsvergaderingen de afgelopen tijd. Een bewoner van Amsterdam-Zuid, een ondernemer op de Wallen, en tot slot een oud-sekswerker. Reageren? Mail dedag@nos.nl Presentatie: Marco Geijtenbeek Redactie: Rosa Juffer

In deze speciale aflevering van de Parool Misdaadpodcast interviewen Paul Vugts en Wouter Laumans twee zeer ervaren rechercheurs van de Amsterdamse politie. Met Bob Schagen (42 dienstjaren) en Theo Zwart (36 jaar) blikken ze terug op hun bewogen carrières, waarin ze vele spraakmakende zaken onderzochten. We spreken over de ‘wildwestschietpartij' in de Staatsliedenbuurt in 2012, over het afgesneden hoofd dat voor een waterpijpcafé in Amsterdam-Zuid werd gedumpt, de dodelijke schietpartij in de De Clercqstraat waarbij een kennis van een crimineel doelwit werd doodgeschoten, de schietpartij waarin op een drukbezocht dancefeest in het Scheepvaartmuseum een crimineel werd doodgeschoten in het vip-gedeelte en meer. Parool Misdaadpodcast LiveDe Parool Misdaadpodcast gaat naar het theater. Onder leiding van Corrie Gerritsma vertellen Wouter Laumans en Paul Vugts hoe het is om misdaadjournalist te zijn. Hoe zijn ze erin gerold, wat hebben ze de afgelopen 10 jaar meegemaakt, en is het eigenlijk gevaarlijk om misdaadjournalist te zijn? De aftrap is op 15 maart in theater De Meervaart. Kaarten zijn verkrijgbaar via parool.nl/live.Support the show: https://www.kiosk.nlSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Deel 94 in de 'De Cock'-serie van Baantjer. Een moord in Amsterdam Zuid, het stadsdeel waar veel schone schijn blijkt te zijn... Uitgegeven door De Fontein Romans & Spanning Spreker: Peter Römer

Brecht van Hulten in gesprek met fotograaf Martin Hierck en Paula over fotoboek Paula. In november 2023 werd het boek Staying in coming out van fotograaf Martin Hierck gelanceerd. Zijn filmisch aandoend boek vertelt het verhaal van Paula, die op 63-jarige leeftijd het ouderlijk huis, een statig bovenhuis in Amsterdam-Zuid moet verlaten. Hier wordt het verleden gekoesterd. Of misschien wel: vastgeklampt. Deze plek verlaten is, na zestig jaar, een huizenhoog obstakel voor Paula. Omdat ze er lang een geheim met zich meedroeg. Niemand die het wist. Na jaren worstelen besloot ze uit haar ei te kruipen. Fotograaf Martin Hierck portretteerde er het leven van de laatste bewoonster. De dagelijkse routine. Huiskat Sil. De moeite van loslaten. Paula klampt zich vast aan spullen en de herinnering. Gaat het boek haar helpen loslaten? Drie jaar lang volgde Martin Hierck Paula op de voet. Een periode waarin een bijzondere band en vriendschap voor het leven tussen Paula en Martin ontstond. ”Een band die het fotograferen van Paula een stuk makkelijker maakte. Wat heb ik een respect voor Paula, die na een periode van aarzelen, haar huis voor mij openstelde en mij toeliet in haar leven”, aldus Martin. Journalist Jean-Pierre Geelen haakte aan om Paula's verhaal in woorden te schetsen, zoals geen ander dat kan. Paula zelf zet de foto's die Martin van haar maakte daarnaast extra kracht bij met haar schitterende poëzie.

Na vijf jaar praten is de keuze gemaakt: als het aan de Amsterdamse burgemeester Halsema ligt, verhuizen de peeskamers van de Wallen naar Amsterdam-Zuid. Een erotisch centrum moet de drukte op de Wallen verlichten en sekswerkers een veilige plek bieden. Maar niet iedereen is voor. We bespreken de mogelijke komst van het omstreden centrum met verslaggever Elsbeth Stoker.Onze journalistiek steunen? Dat kan het beste met een (digitaal) abonnement op de Volkskrant, daarvoor ga je naar www.volkskrant.nl/podcastactie  Presentatie Elke Dag: Pieter Klok en Esma LinnemanPresentatie De kamer van Klok: Gijs GroentemanRedactie: Corinne van Duin, Lotte Grimbergen, Julia van Alem en Jasper VeenstraMontage: Rinkie Bartels, Simone EleveldSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Gijs spreekt Mensje in haar huis in Amsterdam Zuid. Een selectie van haar verhalen, gedichten en dagboeken is net gebundeld tot het boek ‘Alles raak'. Mensje maakt zich druk om de wereld en noemt zichzelf een pessimist, maar ze maakt nooit ruzie. Ooit stond ze ooit op het punt haar dagboeken weg te gooien maar dat heeft ze gelukkig niet gedaan.  Onze journalistiek steunen? Dat kan het beste met een (digitaal) abonnement op de Volkskrant, daarvoor ga je naar  www.volkskrant.nl/podcastactie Presentatie: Gijs GroentemanMontage: Tiemen HagemanRedactie: Tamar Bot, Fanny van der Reijt, Corinne van Duin, Julia van AlemEindredactie: Corinne van Duin en Geart van der PolSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Opruimbesties #8 – Opruimen voor je doodgaat Deze editie (46 minuten) gaan we het hebben over Death-cleaning, in het Zweeds heet het Döstädning. Oftewel Opruimen voor je doodgaat. Het klinkt zwaar, maar dat is het helemaal niet. Luchtig en licht. Wij zijn geïnspireerd door het gelijknamige boek van Margareta Magnusson. Hoe bereid je je voor op het moment dat iemand anders jouw huis moet leeghalen? Mag alles in de container? Heb je benoemd waar wat heen moet? We geven je tips om aan zelf aan de slag te gaan met Opruimen voor je dood. Bespreken stickers plakken onder spullen, fotoblikjes en antieke spullen die een huis nodig hebben. Hieronder een paar links die handig zijn: Het boek Opruimen voor je doodgaat, kan je bij je lokale boekhandel kopen of huren via de bibliotheek. FON: Foto-organizers Nederland HBO serie The Gentle art of Swedish Death Cleaning kun je via Peacock terugkijken, helaas nog niet in Nederland. Gelukkig hebben we wel een trailer via Youtube die we kunnen zien. In het Persoonlijk Levensdossier worden alle persoonlijke zaken die voor jou en je nabestaande belangrijk zijn vastgelegd en de daarbij behorende documenten verzameld. We waren vandaag te gast in de Cellnex Telecom Toren in Amsterdam Zuid, op een niveau van 105 meter hoogte. Dank aan de Broadcasting Partners voor hun gastvrijheid en het schitterende uitzicht. Met dank aan…. Met dank aan Joke en Meta haar anonieme klant voor hun bijdragen aan het begin. En alle lieve reacties via social media die ons weer hebben geïnspireerd tot deze episode. We hebben deze episode opgenomen in Amsterdam. Met dank aan Marc Brouwer die het technisch brein is van deze creatie en ons de juiste weg op dirigeert. Heb je een vraag of opmerking over deze podcast of wil je in contact komen met ons, stuur dan een email naar opruimbesties@gmail.com of dm's ons via https://www.instagram.com/opruimbesties/ Wie zijn de Opruimbesties? Welkom bij Opruimbesties, dé maandelijkse podcast over opgeruimd leven met een glimlach. Elke aflevering bespreken oplossingen om je huis opgeruimd te krijgen én te houden. Tips van experts en jouw liefdevolle stok achter de deur. Meta Wielage (Professional Organizer bij OrganizeNow) en Eva Kolk (Marie Kondo Consultant bij Organized by Eva) zijn twee organizers & opruimspecialisten uit Amstelveen en omgeving. Ze hebben hun werk gemaakt van opruimen bij mensen thuis. Zodat zij meer plezier en vreugde in hun huis kunnen ervaren. Zij doen dit nu al een paar jaar vol plezier en raken niet uitgepraat over opruimen. En je bent van harte welkom om mee te doen. Meta Wielage https://organizenow.nl/ Eva Kolk https://organizedbyeva.nl/ Opruimbesties https://www.instagram.com/opruimbesties/

In deze aflevering hoor je alles over de oorlog in Oekraïne. Een groep Oekraïners protesteert vandaag bij het Rotterdamse kantoor van Unilever, omdat het bedrijf nog altijd niet uit Rusland is vertrokken. Unilever zelf zegt al enige tijd wel weg te willen, maar niet weg te kunnen. Ook aandacht voor de productie van de Nederlandse industrie, die is opnieuw gedaald. En er zijn twee enorme dakdelen boven de nieuwe reizigerstunnel bij station Amsterdam Zuid ingeschoven. De delen zijn 3 en 4 miljoen kilo zwaar. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Laatst had ik een beetje pech. Ik moest naar Amsterdam. Normaal gesproken pak ik dan de trein naar Amsterdam-Zuid en dan een NS-fiets om de stad in te gaan. Maar dit keer moest ik allerlei spullen meenemen, dus had ik bedacht met de auto te gaan. Ik had al m'n tassen in de auto gezet, stapte in, draaide de sleutel om, om de motor te starten maar … helemaal niets! Nog een keer proberen, en nog een keertje, maar nee hoor. Er was geen beweging in te krijgen. Ik werd er chagrijnig van. Maar ja, dat hielp natuurlijk niet ...Welkom  bij de podcast 5-minuten Nederlands, aflevering 138. Als je de tekst van de podcast wilt lezen, kijk dan op de website https://petjeaf.com/5-minutennederlands. Als je de teksten van eerdere podcasts wilt ontvangen of vragen hebt, stuur dan een email naar 5minutennl@gmail.com.Mijn naam is Caroline, ik ben taaldocent op de universiteit en woon in Leiden. In deze podcasts vertel ik iets over mijn leven, over wat ik de afgelopen dagen heb beleefd of iets over de Nederlandse taal en cultuur. Support the show

Annemieke Bosman in gesprek met Jasper Krabbé. Beeldend kunstenaar Jasper Krabbé (Amsterdam 1970) is de jaar de curator van de Amsterdam Sculptuur Biënnale ARTZUID 2023, die van deze zomer plaatsvindt in Amsterdam-Zuid. Jasper Krabbé, zelf in de jaren '80 begonnen op straat als graffitischrijver onder de naam JAZ wil met een eigentijdse 'Street Power'- tentoonstelling vooral ook jongeren aanspreken. Onder de noemer 'Transfer, de wereld in beweging' worden 50 kunstwerken en installaties geselecteerd die maatschappelijk engagement overbrengen in de traditie van beeldbepalende kunststromingen uit de jaren '60 en daarna. De Popart van destijds stond voor openheid, vrijheid en saamhorigheid en was nauw verweven met de jeugdcultuur. Die inspiratie is het vertrekpunt voor deze achtste editie van de tweejaarlijkse Sculptuur Biënnale ARTZUID.

PODCAST-SPECIAL NAAR AANLEIDING VAN OVERLIJDEN HUUB OOSTERHUIS Openhartig gesprek met Oosterhuis uit 2016 opnieuw te horen   Gisteren werd bekend dat dichter en theoloog Huub Oosterhuis op 9 april na een kort ziekbed is overleden. In juni 2016 sprak Oosterhuis in de EO-podcast ‘Onderweg' openhartig met Elsbeth Gruteke. In de aflevering gaat hij uitgebreid in op zijn werk als dichter, zijn herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog en zijn roeping en uittreden als priester. De aflevering is vanaf vandaag opnieuw te luisteren onder de naam ‘Het Ene Moment'.   Oosterhuis werd geboren in 1933: “Ik ben een oorlogskind. Die oorlog heeft mijn hele leven bepaald.” Woonachtig in de Amsterdamse Rivierenbuurt zag hij met eigen ogen wat er met de Joden gebeurde. “Ik heb al mijn leeftijdgenoten en ouders weggesleept zien worden. Op 20 juli 1943 was er een grote razzia in Amsterdam-Zuid. Voor onze deur werden de Joden verzameld. Je stond je te schamen omdat je niets kon doen. Het was van een ongelooflijk beslissende kracht. Alsof er iemand uit de menigte riep: ‘En jij! Hoe ga jij nu verder?'.”   ‘Mensen kunnen niet zonder zulke woorden' Het gezin van Oosterhuis maakte deel uit van een katholieke parochiegemeente. “Daar stond een hele sterke pastoor”, vertelde Huub in Onderweg. “Hij protesteerde tegen de Jodenvervolging. Én hij vertolkte de hoop zoals ik dat zelden in mijn leven meer heb horen doen. Hij wist zeker dat het goed zou komen. Dat zijn simpele woorden natuurlijk, maar mensen kunnen niet zonder zulke woorden. Het zou goedkomen. Daar ging je met elkaar vanuit, want anders kon je niet overleven.”   Perfectionist Vanaf de jaren '50 verschenen er van Huub Oosterhuis vele dichtbundels en liederen. “Ieder boek is een debuut”, vertrouwde hij Elsbeth Gruteke toe. “Het is altijd weer spannend. Bij schrijven ben je nooit helemaal zeker van jezelf. Je moet dingen laten liggen, toetsen aan anderen… Tot het moment dat je denkt: ‘Nu is het af. Hier kan ik niks meer aan toevoegen'. Dat is een bedrieglijk moment, want twee dagen later zie je ineens dat die of die alinea toch nog beter of scherper kan.”    Voortschrijdend inzicht Huub Oosterhuis liet zich regelmatig leiden door voortschrijdend inzicht: “Ik heb de bekoring om soms in liederen nog een regel te veranderen; ook als ze algemeen bekend zijn en in allerlei bundels staan. Dat doe ik niet altijd hoor. Met name het lied is niet meer van jezelf zo gauw het door velen gezongen wordt.”   Nalaten De dichter wilde zijn werk zo goed mogelijk nalaten: “Zodat het te vinden is en te gebruiken is door mensen die dat willen. Dat er geen ‘troep' achterblijft; geen dozen vol knipsels en aantekeningen waar mensen hun nek over breken.”   Creativiteit en liefde voor de Bijbel EO-presentator Elsbeth Gruteke zag tijdens het gesprek een duidelijke rode draad in het leven van Huub Oosterhuis. “Proberen iets van het mysterie van God te vangen in taal die voor alle mensen toegankelijk is. De taal die hij aanreikte helpt mensen hun geloof te beleven.” Ook zegt ze: “Huub Oosterhuis beschikte over een bijzondere creativiteit en zijn liefde voor de Bijbel was groot. Mooi hoe hij steeds de verbinding zocht tussen die Bijbel en de huidige tijd.”

PODCAST-SPECIAL NAAR AANLEIDING VAN OVERLIJDEN HUUB OOSTERHUIS Openhartig gesprek met Oosterhuis uit 2016 opnieuw te horen   Gisteren werd bekend dat dichter en theoloog Huub Oosterhuis op 9 april na een kort ziekbed is overleden. In juni 2016 sprak Oosterhuis in de EO-podcast ‘Onderweg' openhartig met Elsbeth Gruteke. In de aflevering gaat hij uitgebreid in op zijn werk als dichter, zijn herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog en zijn roeping en uittreden als priester. De aflevering is vanaf vandaag opnieuw te luisteren onder de naam ‘Het Ene Moment'.   Oosterhuis werd geboren in 1933: “Ik ben een oorlogskind. Die oorlog heeft mijn hele leven bepaald.” Woonachtig in de Amsterdamse Rivierenbuurt zag hij met eigen ogen wat er met de Joden gebeurde. “Ik heb al mijn leeftijdgenoten en ouders weggesleept zien worden. Op 20 juli 1943 was er een grote razzia in Amsterdam-Zuid. Voor onze deur werden de Joden verzameld. Je stond je te schamen omdat je niets kon doen. Het was van een ongelooflijk beslissende kracht. Alsof er iemand uit de menigte riep: ‘En jij! Hoe ga jij nu verder?'.”   ‘Mensen kunnen niet zonder zulke woorden' Het gezin van Oosterhuis maakte deel uit van een katholieke parochiegemeente. “Daar stond een hele sterke pastoor”, vertelde Huub in Onderweg. “Hij protesteerde tegen de Jodenvervolging. Én hij vertolkte de hoop zoals ik dat zelden in mijn leven meer heb horen doen. Hij wist zeker dat het goed zou komen. Dat zijn simpele woorden natuurlijk, maar mensen kunnen niet zonder zulke woorden. Het zou goedkomen. Daar ging je met elkaar vanuit, want anders kon je niet overleven.”   Perfectionist Vanaf de jaren '50 verschenen er van Huub Oosterhuis vele dichtbundels en liederen. “Ieder boek is een debuut”, vertrouwde hij Elsbeth Gruteke toe. “Het is altijd weer spannend. Bij schrijven ben je nooit helemaal zeker van jezelf. Je moet dingen laten liggen, toetsen aan anderen… Tot het moment dat je denkt: ‘Nu is het af. Hier kan ik niks meer aan toevoegen'. Dat is een bedrieglijk moment, want twee dagen later zie je ineens dat die of die alinea toch nog beter of scherper kan.”    Voortschrijdend inzicht Huub Oosterhuis liet zich regelmatig leiden door voortschrijdend inzicht: “Ik heb de bekoring om soms in liederen nog een regel te veranderen; ook als ze algemeen bekend zijn en in allerlei bundels staan. Dat doe ik niet altijd hoor. Met name het lied is niet meer van jezelf zo gauw het door velen gezongen wordt.”   Nalaten De dichter wilde zijn werk zo goed mogelijk nalaten: “Zodat het te vinden is en te gebruiken is door mensen die dat willen. Dat er geen ‘troep' achterblijft; geen dozen vol knipsels en aantekeningen waar mensen hun nek over breken.”   Creativiteit en liefde voor de Bijbel EO-presentator Elsbeth Gruteke zag tijdens het gesprek een duidelijke rode draad in het leven van Huub Oosterhuis. “Proberen iets van het mysterie van God te vangen in taal die voor alle mensen toegankelijk is. De taal die hij aanreikte helpt mensen hun geloof te beleven.” Ook zegt ze: “Huub Oosterhuis beschikte over een bijzondere creativiteit en zijn liefde voor de Bijbel was groot. Mooi hoe hij steeds de verbinding zocht tussen die Bijbel en de huidige tijd.”

patrick lodiers / levermos / femke halsema / arthur seyss-inquart / geert makonze sponsor: humphrey's / vermeld aan tafel de code: weer een dag cocktailactieproductie: meer van dit / info@meervandit.nl / muziek: keez groenteman Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Een beschouwende boer vanuit een koeienstal. ‘Het waren de Pink Panthers'. Frits stopt ermee. Stop stilstand en stem vooruit is een lege huls. Kan een democratie in het Midden-Oosten stand houden? Heineken heeft zijn eigen waarheden. Het virus en Wuhan. Wanneer komt echte verhaal? Erotisch centrum in Amsterdam-Zuid gaat er nooit komen.

50 afleveringen van de Vedder & Vedder Podcast, een mijlpaal! Anne en Esther blikken terug en halen herinneringen op aan de eerste paar opnames. Er is sindsdien veel veranderd, en ze hebben veel geleerd. Zo weten ze nu dat je sommige dingen wel in een podcast kan bespreken, maar liever niet op Instagram zet.De dames hebben deze week Kimberley Klaver uitgenodigd. In het boek 'Zuid-moeders breken niet' beschrijft Kimberley het Oud-Zuid-wereldje in Amsterdam. Hoofdpersonage Poppy probeert zich staande te houden tussen alle hilarische, maar soms ook wonderbaarlijke, moedermaffia-situaties. Voor Anne - ook wonend in Amsterdam Zuid - is het allemaal hartstikke herkenbaar.♥ Volg Vedder & Vedder op Instagram: @vedder.vedder♥ Volg Anne Vedder op Instagram: @annevedder♥ Volg Esther Vedder op Instagram: @esther.vedder

Opiniemaker Yesim Candan groeit op in een kansarme wijk in Rotterdam. Op weg naar school loopt ze langs condooms en drugsnaalden die op de grond liggen. Van dichtbij ziet ze hoe straatprostituees mishandeld worden door hun pooiers.  Haar beste vriendinnetje Olivia, met wie Yesim als jong meisje elke dag naar school loopt, wordt aangereden op een dag dat Yesim er toevallig niet bij is. Olivia overleeft het ongeluk niet. Yesim worstelt jarenlang met een schuldgevoel over Olivia's dood: als zij erbij was geweest, was het ongeluk niet gebeurd.  Door deze gebeurtenissen besluit Yesim al vroeg in haar leven dat ze zich wil ontworstelen aan de omgeving van haar jeugd en om te vechten voor vrouwenrechten en tegen discriminatie. Ze woont nu in Amsterdam—Zuid, waar ze met haar kinderen in een veilige buurt woont. Toch is haar leven niet zonder gevaar: ze wordt regelmatig bedreigd door haar werk als columnist. Maar niets weerhoudt haar om door te gaan. Zelfs geen doodsbedreiging. 

In 1983 werd Dick van Leeuwerden, butler en verzorger van een rijke weduwe in Amsterdam-Zuid, aangehouden voor moord. Maar was het wel moord? Dick heeft altijd volgehouden onschuldig te zijn maar volgens de Hoge Raad is er niks mis met zijn veroordeling. Wat is waar? In deze zesdelige podcastserie duiken journalisten Babs Assink en Lammert de Bruin (makers van o.a. De Showbizzmoord en Mathilde's Mysterie) in de geruchtmakende Butlermoord, de rechtszaak met de meeste herzieningsverzoeken van ons land.

In 1983 werd Dick van Leeuwerden, butler en verzorger van een rijke weduwe in Amsterdam-Zuid, aangehouden voor moord. Maar was het wel moord? Dick heeft altijd volgehouden onschuldig te zijn maar volgens de Hoge Raad is er niks mis met zijn veroordeling. Wat is waar? In deze zesdelige podcastserie duiken journalisten Babs Assink en Lammert de Bruin (makers van o.a. De Showbizzmoord en Mathilde's Mysterie) in de geruchtmakende Butlermoord, de rechtszaak met de meeste herzieningsverzoeken van ons land.

No NS trains at Amsterdam Zuid for 15 days, city fireworks update and a heads up for hot "sonic folk" tickets. A short news roundup for Amsterdam from 11 November 2022.Produced by Broadcast Amsterdam radio station aka BRAM RADIO.https://broadcastamsterdam.nlLinks to news stories and sources are shared in the News section on our website and on our Pinterest feed. Credits: Producer, Cathy Leung | Music beds: We Are OK

Als er één man is op wie we altijd kunnen terugvallen in zware dagen, is het wel Sven Kockelmann. Herfstdip of niet: Sven staat al-tijd aan. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen, toen Sven deze week een hele uitzending van Op1 had gekregen om premier Mark Rutte te interviewen. Maar zelfs Sven kon Rutte niet klein krijgen. Daarom zoeken we deze week naar een groter doel voor Sven. Wie ook naar een groter doel zoekt, is voormalig Albert Heijn-teamleider Harry Piekema, die show steelt in Expeditie Robinson, en dat eerder óók al deed in De Alleskunner VIPS. Misschien kan hij binnen afzienbare tijd zelfs meedoen aan Hunted, het onnavolgbare programma waarin Nederlanders op de vlucht slaan voor 'de beste opsporingsambtenaren die we hebben'. Of kan Harry misschien mee op reis met Jeroen Krabbé, die meer weet over Frida Kahlo dan Frida Kahlo ooit over zichzelf heeft geweten. Verder is er eindelijk een Nederlandse Killer Camp met grote sterren, trekt SBS naar Amsterdam Zuid, en eten we een bak nasi met Bassie.

Claudia Melchers, de 37-jarige dochter van een rijke industrieel wordt in 2005 op grove wijze door twee gewapende mannen ontvoerd uit haar woning in Amsterdam Zuid. De kidnappers hebben een bizarre losgeld-eis: 300 kilo cocaïne. Na een paar dagen wordt het slachtoffer vrijgelaten. De eerste aanhoudingen volgen een paar dagen later. Een van de verdachten is Quentin W. Advocaat Robert Malewicz staat hem bij en vertelt over de zaak.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Deze week hebben de mediameiden het eindelijk over de kunst van het afbellen. Want hoe kun je een BN'er het best teleurstellen? We analyseren het taalgebruik van Natasja Froger en we vragen ons af welke bekende Connie een peperdure bakker in Amsterdam-Zuid binnen kwam lopen. Beau liet zich van zijn beste kant zien en boer Rob zag alleen zijn slechtste kant terug op tv. Tot onze verbazing besloot popartiest Nielson boven de medische wetenschap te gaan staan en zelf een moedervlek te verwijderen met een nagelknipper.Onze sponsor:

Juicekanalen, het is een fenomeen dat tegenwoordig niet meer weg te denken is. Ook ik smul van de juice die een Life of Yvonne dagelijks brengt. Maar waarom eigenlijk? Is het ethisch verantwoord om te roddelen over het leven van BN'ers? Waar komt de populariteit vandaan? En wat voor effect gaat dit hebben in de toekomst? Ik heb het er uitgebreid met je over!Podcastaflevering met Life Of Yvonne waarnaar ik refereer:Podcast Over Media S07E29 - Yvonne Coldeweijer en haar juice-imperiumOpbouw aflevering(00:21) - Introductie en terugblik op mijn week(10:20) - Lekker Loeren(19:16) - Lekker Leven (25:48) - HoofdonderwerpTips uit de afleveringHotspottip: Bar Leijten in Amsterdam-Zuid (bestel de pekingeend-bitterballen!)Downloadtip: Picnic-app (check tabblad ‘Voordelig Koken')Kooptip: Wijn J.M. da Fonseca Vinho Verde (hier kopen)BoekenApril: Op Het Einde Gaan Ze Allebei Dood - Adam Silvera (nog niet uit)Mei: De Zeven Vinkjes van Joris Luyendijk

Of het nu gaat om de vernieuwing van een buurt, van een centrumgebied of een monumentaal gebouw – voor Frederik Vermeesch, architect en creatief directeur van Rijnboutt, vormt de context altijd het startpunt van het ontwerpproces. En aangezien iedere context anders is, varieert het gebouwde resultaat ook sterk – van zeer minimalistisch tot zeer gedecoreerd. Het ontwerp moet passen op zijn plek.Als bureau werkt Rijnboutt op verschillende schaalniveaus, van gebouwen via ensembles tot stedelijke gebieden. In veel van die opgaven speelt erfgoed een rol, vertelt Vermeesch in de podcast. Bij de vernieuwing en verdichting van de Lodewijk van Deysselbuurt in Amsterdam West houdt het bureau vast aan de bestaande strokenbouw, en wordt een karakteristiek deel van de buurt behouden, maar krijgt de nieuwbouw veel duidelijker voor- en achterzijden, wordt het parkeren deels ondergronds opgelost en krijgt de bestaande strip met voorzieningen een impuls.Bij de transformatie van het terrein van Backer + Rueb in het noorden van Breda worden de bestaande industriële gebouwen ingezet om creatieve bedrijvigheid voor het gebied te behouden en aan te vullen met gemeenschappelijke voorzieningen voor de nieuwe buurt waar in totaal zo'n 450 woningen worden gerealiseerd.Rijnboutt heeft een indrukwekkend trackrecord als het om de renovatie en transformatie van monumentale gebouwen gaat. Zo transformeerde het bureau de voormalige Citroën Garage in Amsterdam Zuid – oorspronkelijk ontworpen door Jan Wils – tot kantoorgebouw. In deze video licht Vermeesch het ontwerp daarvan toe: https://architectenweb.nl/v35Vorige zomer, middenin de coronacrisis, opende aan de Neude in Utrecht ook de nieuwe stadsbibliotheek. In de podcast vertelt Vermeesch hoe hij met zijn team hieraan ontworpen heeft. Om het voormalige hoofdpostkantoor geschikt te maken voor zijn nieuwe functie waren stevige ingrepen nodig. Maar door een strategie van ‘blending' toe te passen sluiten de ingrepen, en het nieuwe bouwdeel, aan op het karakter van het imposante Art Deco-gebouw.Een heel andere opgave waar Rijnboutt aan werkt betreft de vernieuwing van winkelgebieden, of centrumgebieden zoals Vermeesch ze liever noemt. Winkelen zal altijd blijven bestaan, stelt hij, maar de gebieden waar dat gebeurt zullen een diverser programma krijgen, met ook ruimte voor leisure, voor zorg, voor werken, enzovoorts.Met de komst van Hudson's Bay naar Nederland heeft Rijnboutt een aantal jaar intensief gewerkt aan de realisatie van nieuwe warenhuizen daarvoor. Vermeesch ervoer het als een waardevolle periode. De snelheid waarmee die nieuwe gebouwen gerealiseerd moesten worden, vroeg van de ontwerpteams om processen die normaal gesproken achter elkaar komen, nu parallel te doorlopen. Het faillissement van Hudson's Bay heeft Vermeesch als pijnlijk ervaren. Met het bureau werkt hij ondertussen alweer aan de transformatie van de gebouwen. De flagship store aan het Rokin in Amsterdam wordt getransformeerd tot hoofdkantoor van fintechbedrijf Adyen. Dankzij het flexibele casco van het voormalige warenhuis is het bedrijf er gelukkig goed in te huisvesten, stelt Vermeesch. Het restaurant op de bovenste verdieping wordt voor Adyen nu ingericht als café/restaurant waar door hun medewerkers ook de hele dag gewerkt kan worden.Gekoppeld aan de vestiging van Hudson's Bay in het centrum van Amstelveen heeft Rijnboutt ook een parkeergarage ontworpen met daar bovenop het eigenzinnige woongebouw Up Mountain. Omdat het woongebouw bovenop een parkeergarage gebouwd is, heeft het een stalen draagconstructie gekregen op een vierkant grid van tien bij tien meter. Dat levert unieke open plattegronden op en – dankzij de getrapte bouwvorm – ook enorme terrassen.Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door AGC.

Nelson Carrilho is kunstenaar. In het Vondelpark van Amsterdam staat een groot beeld dat hij maakte na de moord op de jonge Kerwin Duinmeijer. Mama Baranka (Moeder Rots) is een anti-racisme monument en inmiddels een icoon van de stad Amsterdam. Dit jaar neemt Carrilho deel aan ARTZUID. In deze sculptuur biënnale staan iedere twee jaar, gedurende vier maanden, zeventig beelden tentoongesteld op de lanen in Amsterdam Zuid. Carrillho exposeert hier zijn Dragers van verre en The Other Face. Pieter van der Wielen spreekt met Nelson Carrilho. 

Route naar locatie 12 Je vervolgt je weg door de Maasstraat. De volgende zijstraat links is de Roerstraat. Ook deze straat ga je NIET in. In de Roerstraat, op nummer 68, woonde van 1936 tot 1943 Jacques Presser. --- Stem: Job Cohen Productie: Freek Schröder Afbeelding: Joods Monument --- Transcript 'David Koker' David Koker, geboren in 1921, groeide op in een orthodox-joods gezin. Zijn vader, Jesaja Koker, werd in 1937 kerkvoogd van de Lekstraat-synagoge. Met de Vereniging Joodse belangen in Plan Zuid ‘Benei Teimon' [Kinderen van Zuid] had Jesaja Koker de bouw van de synagoge voorbereid. David bezocht het Vossius Gymnasium en begon in 1940 aan de studie geschiedenis. Die studie moest hij afbreken; de universiteit werd voor Joden verboden terrein. Hij kreeg een baantje in het culturele werk van de Joodse Raad. Op 11 februari 1943, 's avonds om elf uur, werden zijn ouders, zijn broer en hijzelf ‘gehaald'. Zij gingen naar het kamp Vught, een kamp met een merendeels niet-joodse bevolking. Hier werkten ze voor de firma Philips. ‘Philipsjoden' genoten enige bescherming. De familie Koker bleef de dood in de gaskamer bespaard, maar niet een transport naar Auschwitz, in juni 1944, en andere kampen. Davids vader stierf van uitputting. David zelf kwam om tijdens een ziekentransport vanuit het concentratiekamp Gross Rosen naar het concentratiekamp Dachau. Het laatste bericht van David aan zijn vrienden in Amsterdam was een briefje dat hij dicht bij de grens uit de trein heeft geworpen en dat inderdaad op het juiste adres, ‘K. Van het Reve, Tooropkade 116, Amsterdam Zuid', is bezorgd. In kamp Vught heeft David een dagboek bijgehouden. ‘Dit dagboek', noteerde hij op 6 maart 1943, ‘reikt over de oorlog heen'. Een enkele keer komt de Rivierenbuurt ter sprake, bijvoorbeeld waar David denkt aan zijn vriendin Nettie: ‘Als je in de Berkelstraat loopt langs het sportveld, dan kun je haar net door de Rijnstraat zien passeren. Vaak stel ik me daar op en bijna altijd ontmoet ik haar' (12 januari 1944). Het dagboek werd in 1977 gepubliceerd met een inleiding van Karel van het Reve; een herdruk, uitgebreid met een nawoord van Davids broer Max, verscheen in 1993. ‘De mensen dragen hier hoge petten met oorkleppen die de Joodse Raad hier al of niet tegen vergoeding ter beschikking stelt. Zondagse boertjes. Ik heb veel tegenzin tegen het model. Daarom is het mij nog steeds niet gelukt er een te bemachtigen. Ofschoon ik er wel voor gelopen heb'. (Dagboekfragment uit kamp Vught, 15 februari 1943)

Route naar locatie 32 Je keert de remise de rug toe en loopt door de Lekstraat naar de hoek met de Gaaspstraat. Het terrein links voor je is de speeltuin Amsterdam-Zuid. --- Stem: Job Cohen Productie: Freek Schröder Afbeelding: Stadsarchief Amsterdam (mei 1927) --- Transcript 'De tramremise Lekstraat' Op dinsdag 25 februari 1941 probeerden gemeentearbeiders in alle vroegte de door de CPN voorbereide staking op gang te brengen. De staking was een protest tegen de eerste razzia's onder de Amsterdamse Joden (al aan de orde in aflevering 22). Omstreeks half zes die ochtend lukte dat overtuigend hier, bij de remise Lekstraat. Een conducteur die om zeven uur arriveerde merkte dat de grote deuren gesloten waren, gewoonlijk stonden ze om deze tijd open. Driemaal achtereen probeerde hij de deuren alsnog open te maken, steeds werden ze weer dicht gesmakt. Even later verscheen de directeur van de gemeentetram ten tonele, die in een toespraak trachtte de verzamelde stakers tot andere gedachten te brengen. De krachtmeting was begonnen. Een bestuurder reed uit; stakers sprongen voor de wagen. Er werd geschreeuwd: ‘Rij dan als je durft, fascist! Verrader!' Personeel en buurtbewoners kregen manifesten uitgereikt. ‘Protesteert tegen de Afschuwelijke Jodenvervolgingen' stond erin, en ‘Beseft de Enorme Kracht van Uw Eensgezinde Daad! Staakt! Staakt! Staakt!' Heel Amsterdam ging in staking, het ene bedrijf na het andere, ‘'t Was als een olievlek', schreef een journalist opgewonden in zijn dagboek. ‘Lege straten. Geen trams, bijna geen auto's. (…) De winkels waren bijna overal gesloten. Staking – algemene staking! Tegen de Jodenvervolging, tegen de onmenselijkheid, tegen het “aan ons de straat” van WA en ander Mussertgeboefte'. Om tien uur-half elf deed bij de remise het gerucht de ronde dat de staking verloren was. Prompt reden er weer trams uit. Maar de meeste kwam niet ver. Via de Amstellaan en de Amsteldijk ging een stoet trams naar de remise terug. ‘Gewonnen. De stilte keerde!', vervolgde de journalist zijn dagboekverslag. ‘De straat was leeg. Op straat vlogen mensen, die elkaar tevoren nooit gesproken hadden, elkander om de hals! (…) En deze mensen, mensen die voor het eerst sinds maanden weer ronduit praatten, die hun mening uitschreeuwden, tartend, zelfbewust. Dit is onze dag! Onze Dag! Onze dag! – We zullen ze laten zien wie hier de baas is, schreeuwde een man over het volle Willinkplein!' (Het Willinkplein is in 1946 ter ere van de bevrijding omgedoopt tot Victorieplein.) De tweede dag van de staking, woensdag 26 februari, greep de Duitse bezetter hard in. Trambestuurders werden van huis gehaald en gedwongen de tram te besturen. Duitse en Nederlandse politie reed mee. Duitse soldaten schoten uit overvalwagens op de menigte; ook wierpen ze handgranaten tussen groepen stakers. In Amsterdam vielen die dag negen doden. Onder druk van dit geweld gingen de meeste mensen de volgende dag weer aan het werk. De staking had een hele nasleep. Een aantal stakers werd gevangen gezet; vier kregen de doodstraf. Amsterdam moest een hoge boete betalen. Bovendien moest de stad accepteren dat er een andere burgemeester kwam, een NSB-er. Ook twee andere plaatsen waar gestaakt was, Haarlem en Zaandam, werden beboet en van een NSB-burgemeester voorzien.

Route naar locatie 33 Je gaat de Gaaspstraat in. Bij de ingang van de speeltuin zie je een beeldhouwwerk dat spelende kinderen voorstelt, waarbij twee kinderen staan toe te kijken, zij mogen niet meedoen. Dit is het kindermonument ‘Markt voor Joden'. --- Stem: Job Cohen Productie: Freek Schröder Afbeelding: Stadsarchief Amsterdam (4 december 1947) --- Transcript 'De speeltuin Amsterdam-Zuid' Speeltuin Amsterdam-Zuid kwam er in 1923. Een van de oprichters was Henk Lucassen, die eerder ook tot de oprichters van woningbouwvereniging Amsterdam-Zuid had behoord. De idealen van de woningbouwvereniging en de speeltuinvereniging waren met elkaar verbonden. Het ging erom dat de arbeiders goede woon- en levensomstandigheden kregen; dat ze niet meer in krotten hoefden te wonen en dat hun kinderen op een gezonde manier hun vrije tijd konden doorbrengen. Bij de speeltuinvereniging Amsterdam-Zuid wordt tot op de dag van vandaag de sociale geschiedenis van de buurt, het verhaal van de arbeidersstrijd, in ere gehouden. Hier vlakbij, aan de Trompenburgstraat (huisnummers 45-95) staat al sinds 1915 een tastbaar resultaat van de strijd. Het is een complex arbeiderswoningen dat de arbeiders van onder meer de gasfabriek aan de Amstel door middel van hun woningbouwvereniging Amsterdam-Zuid hebben gerealiseerd.

Buuv, is een online platform in Amsterdam-Zuid waar hulpvragers en hulpbieders zichzelf kunnen aanmelden en aan elkaar gematcht worden. Het platform is populair bij vragers én aanbieders van hulp. Wat is de reden van dit succes? Simon Timmerman en Lou Repetur van Movisie gaan in gesprek met coördinator Maartje Gerretsen en Arjen Stada, vrijwilliger en bemiddelaar bij Buuv. Meer weten over Buuv?Bekijk de website van BuuvLees Wij in de wijk 2

In deze aflevering van 'Terug naar de natuur' spreekt Louis Bijl de Vroe met Joost Röselaers; predikant van Vrijburg in Amsterdam-Zuid en tevens hoofdredacteur van Idee, het tijdschrift van de Mr. Hans van Mierlostichting. Tot 2017 was Joost predikant van de Nederlandse Kerk in Londen en hij groeide ook op in het buitenland, eerst in Genève, later in Dakar. Hij studeerde theologie in Leiden en Kaapstad en studeerde af op het verzoeningsproces in Zuid-Afrika. Joost schreef meerdere boeken waaronder ‘Het vrije woord: theologen en opiniemakers in domineesland’ en hij publiceert regelmatig opiniestukken in NRC Handelsblad, De Volkskrant en Trouw. Daarnaast is hij essayist van het Financieele Dagblad. Tijdens onze wandeling door de herfstige Doornse bossen hebben we het onder meer over het belang van aandachtig leven, het verschil tussen religie en God, het verschil tussen verzoening en vergeving en de helende kracht van je verhaal kunnen vertellen. Ook hebben we het over Nederland, een land waar spiritualiteit geen plek meer lijkt te hebben. Waarom we misschien geen kerk, noch Christendom nodig hebben, maar wel een verhaal dat het eigen leven overstijgt en een plek waar dat bredere verhaal klinkt en onder de aandacht komt. We hebben het over hoe geloof begint bij de verwondering en dat je van God altijd een nieuwe kans krijgt. OVER CLUB GROENEVELD Club Groeneveld is een verdiepende leeromgeving, inspiratiebron en club voor ondernemers, directeuren, initiatiefnemers, professionals en vooroplopers; mensen met veranderkracht. We nodigen uit tot verruiming en verdieping van de kijk op het leven, het eigen leiderschap en verantwoordelijkheid in de maatschappij. Zo realiseren we vanuit de ‘binnenkant’ doorbraken en dragen we bij aan een mooie en betekenisvolle wereld met de natuur als belangrijke inspiratiebron voor verdieping en grensverleggende inzichten. Met onze lezingen, leergangen, (leiderschaps-)programma’s, reizen en incompany trajecten is er een beweging gecreëerd waarin we oefenen, doorbraken realiseren en ons fundamenteel herbezinnen op onze relatie met onszelf, onze omgeving en de natuur. Want datgene waar je je diep mee verbonden voelt, vernietig je niet. MEER WETEN? Wil je op de hoogte blijven van onze nieuwste (open) programma's, podcasts, artikelen en laatste nieuws? Meld je dan hier aan voor onze nieuwsbrief of ga naar onze website: https://www.clubgroeneveld.nl

Een cursus Kung Fu in het mooie Amsterdam Zuid voor zelfverdediging in traditionele vechtsport. Met een redelijke tot goede gezondheid ben je welkom om Kung Fu Amsterdam te volgen.

Elisabeth Bierens de Haan, woonachtig in het waterpomprijke Amsterdam-Zuid, pleit voor betaalbare verduurzaming, zodat ook de gewone man zijn ecologische voetafdruk kan beperken.”De aarde zucht onder wat de mensen allemaal doen en heeft het moeilijk”, aldus de activistisch ingestelde fonosofe. Ook passeren zonnepanelen en elektrische auto's de revue. Uitzenddatum: 24 oktober 2019 Idee en interview: Luuck Droste Audiovormgeving: Anneminke van der Velden Reacties naar: hanengekraai@amsterdamfm.nl

Elisabeth Bierens de Haan spreekt over het Zandland, dat intussen is omgetoverd tot Buitenveldert en de Zuidas. Mevrouw Bierens de Haan laat haar licht over de Zuidas schijnen en waagt zich aan een voorspelling aangaande woongelegenheid in de toekomst. Uitzenddatum: 3 oktober 2019 Idee en interview: Luuck Droste Audiovormgeving: Anneminke van der Velden Reacties naar: hanengekraai@amsterdamfm.nl

Eerste deel van een drieluik waarin Elisabeth Bierens de Haan vertelt over haar leven in Amsterdam-Zuid, het stadsdeel waar zij al haar hele leven woont. In dit eerste deel gaat zij in op haar jonge jaren: haar herinneringen aan haar vroege jeugd tijdens WO II en de bevrijding door de Amerikanen en de Canadezen. Uitzenddatum: 26 september 2019 Idee en interview: Luuck Droste Audiovormgeving: Anneminke van der Velden Reacties naar: hanengekraai@amsterdamfm.nl

Elisabeth Bierens de Haan-Keuls uit haar zorgen aangaande moderne straatkunst in Amsterdam-Zuid en daarmee een eventuele teloorgang van de verfijnde klasse waar het stadsdeel om bekend staat. Ook bespreekt zij de huidige huizenprijzen in Zuid en de gevolgen daarvan voor de demografie van haar wijk. Uitzenddatum: 11 oktober 2019 Idee en interview: Luuck Droste Audiovormgeving: Anneminke van der Velden Reacties naar: hanengekraai@amsterdamfm.nl

Simone Walraven neemt je weer mee op reis! Van een live stukje Bluegrass bij volle maan in Nashville, Tennessee naar de zangstudio van Mathilde Santing in Amsterdam-Zuid. Ruim een kwart eeuw woonden de dames bij elkaar om de hoek, nu pas vindt de eerste ontmoeting plaats en dat werd meteen een sprong de diepte in. Met ‘Troublemaker’ treedt Mathilde Santing uit haar comfort zone. Een gesprek over de totstandkoming van het album, waarom inspiratie een moeilijk woord is en je het beste zingt als je níet je best doet. Dit én natuurlijk over haar ‘grootste fan’ Todd Rundgren is deze podcast van Simone’s Songlines.

Simone Walraven neemt je weer mee op reis! Van een live stukje Bluegrass bij volle maan in Nashville, Tennessee naar de zangstudio van Mathilde Santing in Amsterdam-Zuid. Ruim een kwart eeuw woonden de dames bij elkaar om de hoek, nu pas vindt de eerste ontmoeting plaats en dat werd meteen een sprong de diepte in. Met ‘Troublemaker' treedt Mathilde Santing uit haar comfort zone. Een gesprek over de totstandkoming van het album, waarom inspiratie een moeilijk woord is en je het beste zingt als je níet je best doet. Dit én natuurlijk over haar ‘grootste fan' Todd Rundgren is deze podcast van Simone's Songlines.

Als de week begonnen is, aan het eind van de maand bieden wij troost voor onderweg. Als je thuis of in de auto zit. Dan houden wij Cafe zoals de Vlamingen zeggen. In People Power Forum gaan spraakmakende mensen in gesprek over een werkthema. Met onderscheidende opinies en interessante invalshoeken. Deze keer in Cafe Forum spreken Harry Starren en Glenn van der Burg met mensen die ‘het ánders doen’; mensen die de gebaande paden hebben verlaten en de vanzelfsprekendheden van hun vak en werk hebben los gelaten. Rippling, opgericht door Moniek Zegers en Loes Berkhout is er mee opgehouden de wereld te willen veranderen, Rippling is een andere weg in geslagen. Bruno van den Elshout oefent zijn vak van beeldend kunstenaar op een andere dan gebruikelijke wijze uit. Ruben van Zwieten is allerminst een standaard predikant. Hij richtte de Nieuwe Poort op in Amsterdam Zuid en bij het centraal station in Rotterdam. Een kerk die geen kerk is, of misschien juist wel. Ook een predikant die ondernemer is, of misschien juist niet.

Uitzending van OBA Live vanuit de Openbare Bibliotheek Amsterdam aan het Javaplein in Amsterdam . Elsbeth Etty over 'In de man zit nog een jongen - Willem Wilmink - de biografie'. Willem Wilmink (1936-2003) is een van de meest geliefde schrijvers van Nederland. Zijn liedjes en gedichten zijn vooral bekend van televisieprogramma's als 'De Stratemakeropzeeshow', 'J.J. de Bom' en 'De film van Ome Willem'. Minder bekend zijn de hertalingen van middeleeuwse klassiekers. Hij was een groot kenner van poëzie uit alle tijdvakken en in al haar verschijningsvormen. Werd wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit van Amsterdam en gaf les in het vak close reading, taalkundige tekstinterpretatie van poëzie. In zijn werk zit veel heimwee naar een veilige kinderwereld die nooit heeft bestaan. Naar eigen zeggen is Wilmink altijd elf jaar gebleven. Elsbeth Etty sprak voor deze biografie met tientallen tijdgenoten, familie en vrienden van Wilmink. Elma Drayer bespreekt de roman 'Salomons oordeel' van Robert Vuijsje. Hoofdpersoon Max is een jood uit Amsterdam-Zuid. Alissa is zwart en komt uit de Bijlmer. Hun zoon Salomon is zeventien jaar en staat voor de keuze: hoor ik bij de mensen die op mijn vader lijken of bij de kinderen die zwart zijn, net als ik? Max en Alissa denken dat ze op dezelfde manier naar de wereld kijken, maar dat blijkt toch iets anders te liggen...Robert Vuijsje noemt het zelf 'een tragikomische roman over het ongemak en de hysterie in het Nederland van nu. Een land waarin iedereen empathie opeist voor zijn eigen verhaal, maar omgekeerd blijkt het wat lastig om je te verplaatsen in de gevoelens van een ander.' Gawie Keyser bespreekt ‘High Life', de nieuwe sciencefiction-film van Claire Denis met o.a. Juliette Binoche. Deze film is vanaf donderdag 14 maart in de bioscoop.

Lijn 346 wordt sinds 2018 gereden met dubbeldekkers tussen Amsterdam-Zuid en Haarlem. Er is veel te doen om deze bussen, ze zorgen voor overlast. Haarlem105 spreekt met Diederik Mohr van Hart voor Haarlem.

Tien jaar na zijn bestseller ’Alleen maar nette mensen’ schrijft Robert Vuijsje een opvolger: ‘Salomons oordeel’. De man in het boek is een jood uit Amsterdam-Zuid, zij is zwart en komt uit de Bijlmer. Hun zoon Salomon is zeventien jaar en staat voor de keuze: hoor ik bij de mensen die op mijn vader lijken of bij de kinderen die zwart zijn, net als ik? Robert wandelt met zijn redacteur Jasper Henderson de Van Eeghenstraat aan het Vondelpark op en neer om te bespreken: wat is er in tien jaar veranderd in de samenleving? Verwacht hij dat er opnieuw relletjes door zijn boek zullen ontstaan, net als bij 'Alleen maar nette mensen'? En wat is nu het grootste verschil tussen ‘Salomons oordeel’ en serie 'De luizenmoeder'? Amusez-vous! Presentatie: Jasper Henderson | Productie, edit, distributie: Saskia Veen | Jingle: Angelo Boltini | Artwork: Riesenkind

De carrière van fotograaf Eddy Posthuma de Boer (1931) omspant vijftig jaar en meer dan tachtig landen. Zijn eerste foto's maakte hij van zijn vriendjes tijdens de Tweede Wereldoorlog in Amsterdam-Zuid. Daar heeft hij geleerd de verschillen te zien in mensen en wat de mens tot stand brengt. De titel van zijn dikste boek drukt uit waar het hem om te doen is: ‘Het menselijk bestaan’. Eddy's stijl is naturel. Zijn foto's zou je overal kunnen tegenkomen; in Amsterdam, in Parijs of in Kigali. Deze fotograaf heeft nog de tijden van flinke budgetten meegemaakt. Opdrachtgevers als Avenue, Holland Herald (KLM) en het Rode Kruis stuurden hem de wereld over, vaak vergezeld door een schrijvende collega. Als de klus klaar was, maakte hij - nieuwsgierig als hij is - foto's voor eigen gerief. Dat heeft geleid tot een enorm archief van foto's en zwart/wit en kleur, dia's en zelfs glasnegatieven. Het kiezen van de vijf belangrijkste foto's uit zijn loopbaan is daarom een hachelijke zaak. Vooruit, hij kiest vijf belangrijke foto's, verspreid over vijf decennia. Klik voor de foto's van deze podcast naar www.luisterfoto.nl en voor meer van Eddy’s foto’s naar www.eddyposthumadeboer.com

Met in deze uitzending:- Afgelopen zaterdagnacht voerden de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk een gezamenlijke aanval uit op Syrische doelen. NU.nl-redacteur Matthijs le Loux praat ons bij.- Vandaag begint de rechtszaak tegen Ephraïm S., een docent van de orthodox joodse school Cheider in Amsterdam-Zuid. Hij wordt verdacht van ontucht met minderjarigen tussen 2011 en 2012. Je hoort rechtbankverslaggever Joris Peters.- En tot slot staan we nog even stil bij het landskampioenschap van PSV.

Profile - Als zevenjarige wilde hij dominee wilde worden, in de puberteit zag hij zichzelf liever als fiscalist. Tijdens zijn studies theologie en rechten zette hij een bedrijf op en was hij lid van het studentencorps. Nu brengt hij zingeving op de Zuidas. Ruben van Zwieten is geen doorsnee dominee: ‘Het is mij misschien gegeven om juist ook te bewegen daar waar geld en invloed samenkomt en juist ook in de economische hoek dit verhaal te mogen doorvertellen.’In die ‘economische hoek’, op onder andere de Zuidas heeft hij het centrum De Nieuwe Poort, met restaurant en zaalverhuur: ‘Ik durf te beweren dat, ook op mijn eigen titel, ik mensen bij elkaar kan brengen in een kamer die elkaar anders nooit zouden treffen. En dan op zo’n plek bij kaarslicht tijdens een diner pensant hebben wij het over hoe bijvoorbeeld de technologie straks de mens kan overnemen, of hoe de arbeidsmarkt anders ingericht moet worden voor de nieuwkomers die we hebben gekregen in Nederland.’BekeringMensen willen bekeren ziet hij als een failliet concept. Het gaat hem er juist om dat mensen uit alle richtingen in vrede samen kunnen leven, volgens de Europese slogan: Alle Menschen werden Brüder: ’Dat gaat dus niet over Alle Menschen werden christen, of Alle Menschen werden gelovig. Die hele bekeringsdrang is eigenlijk de Bijbel vreemd.’VerbeeldingskrachtVan Zwieten vond het niveau op het seminarie laag: ‘De literaire benadering van de bijbel was nog totaal afwezig. Ik denk dat het inhoudelijk failliet is, zowel voor de protestantse als voor de katholieke kerk. Ik had maar een fascinatie tijdens mijn seminarium.’ Die fascinatie was zijn stage in Amsterdam Zuid, bij dominee Van Nieuwpoort. Daar klonk een andere toon dan op zijn studie: ‘In de economie kunnen we de overgang maken van lineair naar circulair. Maar in de theologie, met dank aan Thijs van den Brink en zijn hele familie, blijven wij zitten in een soort lineair idee van: zo is de wereld geschapen en in Openbaringen zal het ooit wel met de apocalyps met ons aflopen. Ja, dat is weinig verbeeldingskracht, daar zit weinig ondernemerschap in.'

Profile - Als zevenjarige wilde hij dominee wilde worden, in de puberteit zag hij zichzelf liever als fiscalist. Tijdens zijn studies theologie en rechten zette hij een bedrijf op en was hij lid van het studentencorps. Nu brengt hij zingeving op de Zuidas. Ruben van Zwieten is geen doorsnee dominee: ‘Het is mij misschien gegeven om juist ook te bewegen daar waar geld en invloed samenkomt en juist ook in de economische hoek dit verhaal te mogen doorvertellen.'In die ‘economische hoek', op onder andere de Zuidas heeft hij het centrum De Nieuwe Poort, met restaurant en zaalverhuur: ‘Ik durf te beweren dat, ook op mijn eigen titel, ik mensen bij elkaar kan brengen in een kamer die elkaar anders nooit zouden treffen. En dan op zo'n plek bij kaarslicht tijdens een diner pensant hebben wij het over hoe bijvoorbeeld de technologie straks de mens kan overnemen, of hoe de arbeidsmarkt anders ingericht moet worden voor de nieuwkomers die we hebben gekregen in Nederland.'BekeringMensen willen bekeren ziet hij als een failliet concept. Het gaat hem er juist om dat mensen uit alle richtingen in vrede samen kunnen leven, volgens de Europese slogan: Alle Menschen werden Brüder: 'Dat gaat dus niet over Alle Menschen werden christen, of Alle Menschen werden gelovig. Die hele bekeringsdrang is eigenlijk de Bijbel vreemd.'VerbeeldingskrachtVan Zwieten vond het niveau op het seminarie laag: ‘De literaire benadering van de bijbel was nog totaal afwezig. Ik denk dat het inhoudelijk failliet is, zowel voor de protestantse als voor de katholieke kerk. Ik had maar een fascinatie tijdens mijn seminarium.' Die fascinatie was zijn stage in Amsterdam Zuid, bij dominee Van Nieuwpoort. Daar klonk een andere toon dan op zijn studie: ‘In de economie kunnen we de overgang maken van lineair naar circulair. Maar in de theologie, met dank aan Thijs van den Brink en zijn hele familie, blijven wij zitten in een soort lineair idee van: zo is de wereld geschapen en in Openbaringen zal het ooit wel met de apocalyps met ons aflopen. Ja, dat is weinig verbeeldingskracht, daar zit weinig ondernemerschap in.'

Profile - Als zevenjarige wilde hij dominee wilde worden, in de puberteit zag hij zichzelf liever als fiscalist. Tijdens zijn studies theologie en rechten zette hij een bedrijf op en was hij lid van het studentencorps. Nu brengt hij zingeving op de Zuidas. Ruben van Zwieten is geen doorsnee dominee: ‘Het is mij misschien gegeven om juist ook te bewegen daar waar geld en invloed samenkomt en juist ook in de economische hoek dit verhaal te mogen doorvertellen.'In die ‘economische hoek', op onder andere de Zuidas heeft hij het centrum De Nieuwe Poort, met restaurant en zaalverhuur: ‘Ik durf te beweren dat, ook op mijn eigen titel, ik mensen bij elkaar kan brengen in een kamer die elkaar anders nooit zouden treffen. En dan op zo'n plek bij kaarslicht tijdens een diner pensant hebben wij het over hoe bijvoorbeeld de technologie straks de mens kan overnemen, of hoe de arbeidsmarkt anders ingericht moet worden voor de nieuwkomers die we hebben gekregen in Nederland.'BekeringMensen willen bekeren ziet hij als een failliet concept. Het gaat hem er juist om dat mensen uit alle richtingen in vrede samen kunnen leven, volgens de Europese slogan: Alle Menschen werden Brüder: 'Dat gaat dus niet over Alle Menschen werden christen, of Alle Menschen werden gelovig. Die hele bekeringsdrang is eigenlijk de Bijbel vreemd.'VerbeeldingskrachtVan Zwieten vond het niveau op het seminarie laag: ‘De literaire benadering van de bijbel was nog totaal afwezig. Ik denk dat het inhoudelijk failliet is, zowel voor de protestantse als voor de katholieke kerk. Ik had maar een fascinatie tijdens mijn seminarium.' Die fascinatie was zijn stage in Amsterdam Zuid, bij dominee Van Nieuwpoort. Daar klonk een andere toon dan op zijn studie: ‘In de economie kunnen we de overgang maken van lineair naar circulair. Maar in de theologie, met dank aan Thijs van den Brink en zijn hele familie, blijven wij zitten in een soort lineair idee van: zo is de wereld geschapen en in Openbaringen zal het ooit wel met de apocalyps met ons aflopen. Ja, dat is weinig verbeeldingskracht, daar zit weinig ondernemerschap in.'

JA het is weer tijd voor een nieuwe Lopen met Lebowski. De derde podcast in deze reeks is met auteur Bregje Bleeker, die een roman schreef over het onvoorstelbare verhaal van haar jeugdliefde met hasjkoning en 'handelaar in illusies' de Walrus. Bregje wandelt met redacteur Roel langs de oude hasjkantoren in Amsterdam en vertelt sterke verhalen over haar jeugdliefde: de veel oudere hasjhandelaar de Walrus. Hoe ging het eraan toe in de Amsterdamse hasjhandel van de jaren 90? Wat bezielde Bregje om als keurige studente uit Amsterdam-Zuid een relatie aan te gaan met een veel oudere hasjhandelaar? Wat leerde ze van hem? En wat vonden haar perfectionistische ouders eigenlijk van haar vriend? Amusez-vous! Meer over de roman 'De Walrus': tinyurl.com/dewalrus Presentatie: Roel van Diepen Redactie en edit: Saskia Veen Artwork: Riesenkind Jingle: Angelo Boltini

Bregje Bleeker leest voor uit De Walrus (2017), haar autobiografische roman over een studente uit Amsterdam-Zuid die een verhouding krijgt met een grote hasjhandelaar: de Walrus. Meer over De Walrus lees je hier: tinyurl.com/dewalrus

Bregje Bleeker leest voor uit De Walrus (2017), haar autobiografische roman over een studente uit Amsterdam-Zuid die een verhouding krijgt met een grote hasjhandelaar: de Walrus. Meer over De Walrus lees je hier: tinyurl.com/dewalrus

Bregje Bleeker leest voor uit De Walrus (2017), haar autobiografische roman over een studente uit Amsterdam-Zuid die een verhouding krijgt met een grote hasjhandelaar: de Walrus. Meer over De Walrus lees je hier: tinyurl.com/dewalrus

Albert Verlinde ziet zichzelf niet meer snel terugkeren op televisie. Hij is te druk met het produceren van musicals. De nieuwste musical, die zondag in premier gaat heet On Your Feet! over het leven van Emilio en Gloria Estefan. Vrijdag is Albert Verlinde de co-host van Wilfred Genee vanuit The Harbour Club in Amsterdam Zuid.

Wie nu investeerd in zonnepanelen kan de te veel aan opgewekte stroom verkopen aan het net. Deze investering levert dus na een aantal jaar geld op. Maar minister Kamp wil de regeling op de schop nemen. Wat betekent dit voor de zonne-energie markt? Te gast zijn - Olof van der Gaag, directeur Nederlandse Vereniging Duurzame Energie - Theo Elferink, energie consultant vereniging Eigen Huis en - Wim Sinke, Hoogleraar Photovoltaic Energy Conversion Op de schop Deze week in 'op de schop' Marc Brummelhuis, architect bij Standard Studio in Amsterdam. En van hem mag het Hilton Hotel in Amsterdam Zuid wel eens op de schop. Luister woensdag om 15.30 uur naar BNR Bouwmeesters See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als jochie besteedde Johannes al zijn spaargeld aan een grondig onderzoek naar de kwaliteit der croquetten van alle banketbakkers in Amsterdam-Zuid. Zo kwam hij tot eten, smaken en proeven als levenswerk. Olaf Oudheusden die zich als kok voorbereidde op zijn journalistieke toekomst sprak met hem op eerste kerstdag in 2008. ++++++++++++++ Op jonge leeftijd heeft hij al door dat over smaak wel degelijk te twisten valt. We hebben het hier over Johannes van Dam, culinair journalist. Hij wordt in 1946 geboren in Amsterdam, waar in huize Van Dam het wekelijkse krokettenfeest ruw verstoord wordt door het ontslag van de huishoudster juffrouw Dijkstra. Zij is tot die tijd verantwoordelijk voor de productie van deze zondagse delicatesse. De kleine Johannes slaat zijn spaarpot kapot en onderwerpt alle banketbakkers in Amsterdam-Zuid aan een grondig krokettenonderzoek. Hij hoopt zo het culinaire gat dat juffrouw Dijkstra heeft achtergelaten opnieuw te vullen. Dat is volgens Johannes van Dam nooit meer gelukt. Wel lijkt vanaf dit moment zijn fascinatie voor eten, smaken en proeven in hem ontwaakt, maar het zal nog enige tijd duren voordat dit zijn levenswerk wordt. Het gezin Van Dam verhuist op gegeven moment naar Winschoten, waar Johannes op 16-jarige leeftijd zijn vader verliest. Terug in Amsterdam maakt hij het gymnasium af, doet enkele pogingen tot een universitaire studie, en wordt uitbater van een studentensociëteit. Na een uitstapje naar de Franse Pyreneeën waar hij een tijd woont, komt hij in de journalistiek terecht – als leerling-redacteur bij het dagblad Het Vrije Volk en later bij weekblad de Haagse Post. Begin jaren '80 opent hij een kookboekhandel in Amsterdam en begint hij te doen wat hij nog steeds doet: het schrijven van culinaire stukken en later komt daar het recenseren van restaurants bij. Dat doet hij nog steeds wekelijks in Het Parool: recensies over veelal een Amsterdams restaurant. Zijn oordeel is stevig en bijna altijd goed onderbouwd, ofschoon zijn cijfers soms wat aan de hoge kant zouden zijn. Feit is dat restaurants die positief beoordeeld zijn maandenlang volgeboekt zijn. En dat degene die slecht beoordeeld is een langdurige nare smaak in de mond houdt. Naast zijn gastronomische speurwerk heeft Johannes van Dam zich gespecialiseerd in het ontmaskeren van bedrog. En dat beperkt zich niet uitsluitend tot keukengeheimen. Hij wil de wereld verbeteren en in ieder geval een bijdrage leveren aan het culinair opvoeden van ons land. Jarenlang vonden de keurmeesters van het Franse bandenmerk het nauwelijks de moeite hier te komen, getuige het handjevol sterrenzaken eind vorige eeuw. Maar het tij is gekeerd: inmiddels zijn er in Nederland 83 restaurants met een of meer sterren en de opmars lijkt niet te stoppen. De kritische beschouwingen van Johannes van Dam lijken effect te hebben. In ieder geval heeft elke chef de encyclopedie die in 2005 verscheen, de Dikke van Dam onder zijn kussen om voor het slapen gaan nog even na te lezen hoe het werkelijk zit. De enige VPRO-medewerker die vanwege zijn koksopleiding de culinaire kennis in huis heeft om zich drie uur te meten met Johannes van Dam is Olaf Oudheusden. ------------------------------------- Samenvatting eerste uur: Johannes van Dam bracht gerechten mee naar dit speciale kerstdinertje voor twee personen. Een kweeperentaartje en een kippenlevermousse met morilles, geweekt in de port. Want Van Dam doet niet meer aan foie gras, want daarvoor moet je een gans folteren, en waarom zou je? Sommige koks beweren dat er diervriendelijke ganzenlever bestaat, maar dat is onzin, zegt de meester. Iedere ochtend begint zijn dag in het café aan de overkant, dat dan nog gesloten is, waar hij de ochtendkranten mag nieten en gratis lezen, en dan ontbijt hij met brood en beleg en neemt hij alle medicijnen in die hij nodig heeft – en dat zijn er nogal wat. Verder op de dag eet hij fruit, bijvoorbeeld zes lychees. Er zijn mensen die beweren dat veel fruit eten vroeg op de dag gisting geeft – maar dat wordt als oudevrouwengezeur afgedaan door Van Dam. Zoet, zuur, zout, bitter; dat zijn de vier klassieke smaken. Maar je kan ook umami noemen – de smaakversterker die zelf geen smaak heeft maar inderdaad: de smaak versterkt. Kan je een smaak proeven zonder te eten, is de vraag? Ja, de smaken die je kent, kun je in je hoofd oproepen, zoals een componist de muziek kan horen in zijn hoofd. Dan gaat het over de fouten in kookboeken – en dat zijn er veel. Omdat uitgevers te weinig uitgeven aan vertaling van die boeken, waardoor je opeens in een Italiaans recept Engelse cheddar moet stoppen, omdat er onderweg iets fout gegaan is in de vertaling. Of de maat van een theelepel of een koffielepel: dat is in de meeste landen anders en verpest de recepten als je daar niet duidelijk over bent. Deze week moest hij twee keer naar een restaurant om te recenseren in plaats van de gebruikelijke één keer. Dat vond hij veel. Eén van de twee was een Afghaans restaurant. Ter voorbereiding oriënteert hij zich dan op de keuken. Dan betreedt hij zijn bibliotheek met 60.000 titels en eet matig overdag; je moet een béétje honger hebben. Hij gaat altijd met zijn assistent, Ilja, iemand die ook verstand van culinaire zaken heeft. Hij heeft bijvoorbeeld het deeg van het kweeperentaartje gemaakt dat daar maar onaangeraakt staat tussen de microfoons. Hij reserveert van te voren, niet onder zijn eigen naam, zelfs niet onder de naam van zijn assistent. Als hij binnenkomt: of ze herkennen hem, of niet, soms hoor je een schreeuw uit de keuken. Hij doet het zorgvuldig – en hij weegt af wat goed is en niet. Soms leidt zijn oordeel tot langdurige vetes: in een blad heeft hij ooit een saus van het driesterrenrestaurant De Librije in Zwolle te zoet genoemd – en daar de chef op gewezen. Sindsdien fulmineren de eigenaren tegen Van Dam als iemand die niet weet wat zoet is omdat hij suikerziekte heeft. Van die hele Michelinmachine is hij overigens niet erg onder de indruk – al weet hij dat zij ook zijn oordelen kennen en lezen. "Ze weten dat ik een klassieke tong heb", zegt hij, "daar kunnen ze op a"f. Hij kent het verschil tussen zoet en zuur en zout en bitter. Hij eet niet alles op, maar hij proeft wel alles. En terwijl assistent Ilja meer eet dan hij, blijft hij dun. Van Dam móet wel dieet houden om in leven te blijven, zo moet hij zuinig zijn met kalium. Samenvatting tweede uur: Kerstfeest in het huisgezin Van Dam, een feest dat niet gevierd werd. Kerst werd door zijn vader gezien als een hypocriet feest, en Johannes is het daar tot op de dag van vandaag van harte mee eens. Vader van Dam was vrijmetselaar en had een bedrijf, Adestic, de beste fabrikant van plastic luierbroekjes, die aan warenhuizen leverde. Het bedrijf werd naar Oude Pekela verplaatst. Na een half jaar zat Johannes, 16 jaar oud, op een zaterdagmorgen met zijn zusje achterin de auto bij zijn vader, toen de auto slipte, op het ijs terechtkwam en daar door heen zakte. Johannes kreeg zijn zusje uit de auto, maar zijn vader verdronk. Meteen de volgende dag gingen de achterblijvers in het gezin terug naar Amsterdam. Johannes ging bij vrienden wonen, dat was beter voor zijn moeder en voor hem, zegt hij cryptisch. En er was in die jaren zestig geen sprake van begeleiding bij een trauma als hij had meegemaakt. Na een blauwe maandag medicijnenstudie werd hij de uitbater van de Amsterdamse studentensociëteit De Olofspoort. Later wordt hij leerling-redacteur bij Het Vrije Volk – hij vond dat de krant onwaarachtige dingen schreef en hij wilde niet blijven toen zijn proeftijd afliep. Zijn vader had altijd al gezegd dat je tenminste twee kranten moet lezen om enigszins de waarheid te zien en Johannes las na zijn eigen ervaring in de journalistiek uit protest twee jaar geen krant meer. Het rebelse van de provotijd trok hem aan, zoals de actie met de rookbommen op de dag van het huwelijk van Beatrix en Claus. Er is nog een foto van de jonge Johannes die geslagen wordt door twee politiemannen, maar die foto is nooit meer boven water gekomen. Maar in het algemeen, zegt Johannes, vraag me niks over politiek want dat is een heilloos pad. Toen hij moe werd van de stad, ging hij naar het eenvoudige plattelandsleven in de Pyreneeën waar hij in een soort commune terechtkwam. Hij had last van depressies, hij zonderde zich af en woonde in een klein huisje, waar hij wat vertaalwerk deed. "Wat voor plek had het eten?" wil Oudheusden weten. Wat voor idiote vraag dat nou weer was! Je eet iedere dag, gewoon. Maar was Frankrijk niet anders dan Nederland? "Ik was ook al anders dan Nederland, mijn vader was ook al anders", zegt hij wat korzelig.

Als jochie besteedde Johannes al zijn spaargeld aan een grondig onderzoek naar de kwaliteit der croquetten van alle banketbakkers in Amsterdam-Zuid. Zo kwam hij tot eten, smaken en proeven als levenswerk. Olaf Oudheusden die zich als kok voorbereidde op zijn journalistieke toekomst sprak met hem op eerste kerstdag in 2008. ++++++++++++++ Op jonge leeftijd heeft hij al door dat over smaak wel degelijk te twisten valt. We hebben het hier over Johannes van Dam, culinair journalist. Hij wordt in 1946 geboren in Amsterdam, waar in huize Van Dam het wekelijkse krokettenfeest ruw verstoord wordt door het ontslag van de huishoudster juffrouw Dijkstra. Zij is tot die tijd verantwoordelijk voor de productie van deze zondagse delicatesse. De kleine Johannes slaat zijn spaarpot kapot en onderwerpt alle banketbakkers in Amsterdam-Zuid aan een grondig krokettenonderzoek. Hij hoopt zo het culinaire gat dat juffrouw Dijkstra heeft achtergelaten opnieuw te vullen. Dat is volgens Johannes van Dam nooit meer gelukt. Wel lijkt vanaf dit moment zijn fascinatie voor eten, smaken en proeven in hem ontwaakt, maar het zal nog enige tijd duren voordat dit zijn levenswerk wordt. Het gezin Van Dam verhuist op gegeven moment naar Winschoten, waar Johannes op 16-jarige leeftijd zijn vader verliest. Terug in Amsterdam maakt hij het gymnasium af, doet enkele pogingen tot een universitaire studie, en wordt uitbater van een studentensociëteit. Na een uitstapje naar de Franse Pyreneeën waar hij een tijd woont, komt hij in de journalistiek terecht – als leerling-redacteur bij het dagblad Het Vrije Volk en later bij weekblad de Haagse Post. Begin jaren '80 opent hij een kookboekhandel in Amsterdam en begint hij te doen wat hij nog steeds doet: het schrijven van culinaire stukken en later komt daar het recenseren van restaurants bij. Dat doet hij nog steeds wekelijks in Het Parool: recensies over veelal een Amsterdams restaurant. Zijn oordeel is stevig en bijna altijd goed onderbouwd, ofschoon zijn cijfers soms wat aan de hoge kant zouden zijn. Feit is dat restaurants die positief beoordeeld zijn maandenlang volgeboekt zijn. En dat degene die slecht beoordeeld is een langdurige nare smaak in de mond houdt. Naast zijn gastronomische speurwerk heeft Johannes van Dam zich gespecialiseerd in het ontmaskeren van bedrog. En dat beperkt zich niet uitsluitend tot keukengeheimen. Hij wil de wereld verbeteren en in ieder geval een bijdrage leveren aan het culinair opvoeden van ons land. Jarenlang vonden de keurmeesters van het Franse bandenmerk het nauwelijks de moeite hier te komen, getuige het handjevol sterrenzaken eind vorige eeuw. Maar het tij is gekeerd: inmiddels zijn er in Nederland 83 restaurants met een of meer sterren en de opmars lijkt niet te stoppen. De kritische beschouwingen van Johannes van Dam lijken effect te hebben. In ieder geval heeft elke chef de encyclopedie die in 2005 verscheen, de Dikke van Dam onder zijn kussen om voor het slapen gaan nog even na te lezen hoe het werkelijk zit. De enige VPRO-medewerker die vanwege zijn koksopleiding de culinaire kennis in huis heeft om zich drie uur te meten met Johannes van Dam is Olaf Oudheusden. ------------------------------------- Samenvatting eerste uur: Johannes van Dam bracht gerechten mee naar dit speciale kerstdinertje voor twee personen. Een kweeperentaartje en een kippenlevermousse met morilles, geweekt in de port. Want Van Dam doet niet meer aan foie gras, want daarvoor moet je een gans folteren, en waarom zou je? Sommige koks beweren dat er diervriendelijke ganzenlever bestaat, maar dat is onzin, zegt de meester. Iedere ochtend begint zijn dag in het café aan de overkant, dat dan nog gesloten is, waar hij de ochtendkranten mag nieten en gratis lezen, en dan ontbijt hij met brood en beleg en neemt hij alle medicijnen in die hij nodig heeft – en dat zijn er nogal wat. Verder op de dag eet hij fruit, bijvoorbeeld zes lychees. Er zijn mensen die beweren dat veel fruit eten vroeg op de dag gisting geeft – maar dat wordt als oudevrouwengezeur afgedaan door Van Dam. Zoet, zuur, zout, bitter; dat zijn de vier klassieke smaken. Maar je kan ook umami noemen – de smaakversterker die zelf geen smaak heeft maar inderdaad: de smaak versterkt. Kan je een smaak proeven zonder te eten, is de vraag? Ja, de smaken die je kent, kun je in je hoofd oproepen, zoals een componist de muziek kan horen in zijn hoofd. Dan gaat het over de fouten in kookboeken – en dat zijn er veel. Omdat uitgevers te weinig uitgeven aan vertaling van die boeken, waardoor je opeens in een Italiaans recept Engelse cheddar moet stoppen, omdat er onderweg iets fout gegaan is in de vertaling. Of de maat van een theelepel of een koffielepel: dat is in de meeste landen anders en verpest de recepten als je daar niet duidelijk over bent. Deze week moest hij twee keer naar een restaurant om te recenseren in plaats van de gebruikelijke één keer. Dat vond hij veel. Eén van de twee was een Afghaans restaurant. Ter voorbereiding oriënteert hij zich dan op de keuken. Dan betreedt hij zijn bibliotheek met 60.000 titels en eet matig overdag; je moet een béétje honger hebben. Hij gaat altijd met zijn assistent, Ilja, iemand die ook verstand van culinaire zaken heeft. Hij heeft bijvoorbeeld het deeg van het kweeperentaartje gemaakt dat daar maar onaangeraakt staat tussen de microfoons. Hij reserveert van te voren, niet onder zijn eigen naam, zelfs niet onder de naam van zijn assistent. Als hij binnenkomt: of ze herkennen hem, of niet, soms hoor je een schreeuw uit de keuken. Hij doet het zorgvuldig – en hij weegt af wat goed is en niet. Soms leidt zijn oordeel tot langdurige vetes: in een blad heeft hij ooit een saus van het driesterrenrestaurant De Librije in Zwolle te zoet genoemd – en daar de chef op gewezen. Sindsdien fulmineren de eigenaren tegen Van Dam als iemand die niet weet wat zoet is omdat hij suikerziekte heeft. Van die hele Michelinmachine is hij overigens niet erg onder de indruk – al weet hij dat zij ook zijn oordelen kennen en lezen. "Ze weten dat ik een klassieke tong heb", zegt hij, "daar kunnen ze op a"f. Hij kent het verschil tussen zoet en zuur en zout en bitter. Hij eet niet alles op, maar hij proeft wel alles. En terwijl assistent Ilja meer eet dan hij, blijft hij dun. Van Dam móet wel dieet houden om in leven te blijven, zo moet hij zuinig zijn met kalium. Samenvatting tweede uur: Kerstfeest in het huisgezin Van Dam, een feest dat niet gevierd werd. Kerst werd door zijn vader gezien als een hypocriet feest, en Johannes is het daar tot op de dag van vandaag van harte mee eens. Vader van Dam was vrijmetselaar en had een bedrijf, Adestic, de beste fabrikant van plastic luierbroekjes, die aan warenhuizen leverde. Het bedrijf werd naar Oude Pekela verplaatst. Na een half jaar zat Johannes, 16 jaar oud, op een zaterdagmorgen met zijn zusje achterin de auto bij zijn vader, toen de auto slipte, op het ijs terechtkwam en daar door heen zakte. Johannes kreeg zijn zusje uit de auto, maar zijn vader verdronk. Meteen de volgende dag gingen de achterblijvers in het gezin terug naar Amsterdam. Johannes ging bij vrienden wonen, dat was beter voor zijn moeder en voor hem, zegt hij cryptisch. En er was in die jaren zestig geen sprake van begeleiding bij een trauma als hij had meegemaakt. Na een blauwe maandag medicijnenstudie werd hij de uitbater van de Amsterdamse studentensociëteit De Olofspoort. Later wordt hij leerling-redacteur bij Het Vrije Volk – hij vond dat de krant onwaarachtige dingen schreef en hij wilde niet blijven toen zijn proeftijd afliep. Zijn vader had altijd al gezegd dat je tenminste twee kranten moet lezen om enigszins de waarheid te zien en Johannes las na zijn eigen ervaring in de journalistiek uit protest twee jaar geen krant meer. Het rebelse van de provotijd trok hem aan, zoals de actie met de rookbommen op de dag van het huwelijk van Beatrix en Claus. Er is nog een foto van de jonge Johannes die geslagen wordt door twee politiemannen, maar die foto is nooit meer boven water gekomen. Maar in het algemeen, zegt Johannes, vraag me niks over politiek want dat is een heilloos pad. Toen hij moe werd van de stad, ging hij naar het eenvoudige plattelandsleven in de Pyreneeën waar hij in een soort commune terechtkwam. Hij had last van depressies, hij zonderde zich af en woonde in een klein huisje, waar hij wat vertaalwerk deed. "Wat voor plek had het eten?" wil Oudheusden weten. Wat voor idiote vraag dat nou weer was! Je eet iedere dag, gewoon. Maar was Frankrijk niet anders dan Nederland? "Ik was ook al anders dan Nederland, mijn vader was ook al anders", zegt hij wat korzelig.

Als jochie besteedde Johannes al zijn spaargeld aan een grondig onderzoek naar de kwaliteit der croquetten van alle banketbakkers in Amsterdam-Zuid. Zo kwam hij tot eten, smaken en proeven als levenswerk. Olaf Oudheusden die zich als kok voorbereidde op zijn journalistieke toekomst sprak met hem op eerste kerstdag in 2008. ++++++++++++++ Op jonge leeftijd heeft hij al door dat over smaak wel degelijk te twisten valt. We hebben het hier over Johannes van Dam, culinair journalist. Hij wordt in 1946 geboren in Amsterdam, waar in huize Van Dam het wekelijkse krokettenfeest ruw verstoord wordt door het ontslag van de huishoudster juffrouw Dijkstra. Zij is tot die tijd verantwoordelijk voor de productie van deze zondagse delicatesse. De kleine Johannes slaat zijn spaarpot kapot en onderwerpt alle banketbakkers in Amsterdam-Zuid aan een grondig krokettenonderzoek. Hij hoopt zo het culinaire gat dat juffrouw Dijkstra heeft achtergelaten opnieuw te vullen. Dat is volgens Johannes van Dam nooit meer gelukt. Wel lijkt vanaf dit moment zijn fascinatie voor eten, smaken en proeven in hem ontwaakt, maar het zal nog enige tijd duren voordat dit zijn levenswerk wordt. Het gezin Van Dam verhuist op gegeven moment naar Winschoten, waar Johannes op 16-jarige leeftijd zijn vader verliest. Terug in Amsterdam maakt hij het gymnasium af, doet enkele pogingen tot een universitaire studie, en wordt uitbater van een studentensociëteit. Na een uitstapje naar de Franse Pyreneeën waar hij een tijd woont, komt hij in de journalistiek terecht – als leerling-redacteur bij het dagblad Het Vrije Volk en later bij weekblad de Haagse Post. Begin jaren '80 opent hij een kookboekhandel in Amsterdam en begint hij te doen wat hij nog steeds doet: het schrijven van culinaire stukken en later komt daar het recenseren van restaurants bij. Dat doet hij nog steeds wekelijks in Het Parool: recensies over veelal een Amsterdams restaurant. Zijn oordeel is stevig en bijna altijd goed onderbouwd, ofschoon zijn cijfers soms wat aan de hoge kant zouden zijn. Feit is dat restaurants die positief beoordeeld zijn maandenlang volgeboekt zijn. En dat degene die slecht beoordeeld is een langdurige nare smaak in de mond houdt. Naast zijn gastronomische speurwerk heeft Johannes van Dam zich gespecialiseerd in het ontmaskeren van bedrog. En dat beperkt zich niet uitsluitend tot keukengeheimen. Hij wil de wereld verbeteren en in ieder geval een bijdrage leveren aan het culinair opvoeden van ons land. Jarenlang vonden de keurmeesters van het Franse bandenmerk het nauwelijks de moeite hier te komen, getuige het handjevol sterrenzaken eind vorige eeuw. Maar het tij is gekeerd: inmiddels zijn er in Nederland 83 restaurants met een of meer sterren en de opmars lijkt niet te stoppen. De kritische beschouwingen van Johannes van Dam lijken effect te hebben. In ieder geval heeft elke chef de encyclopedie die in 2005 verscheen, de Dikke van Dam onder zijn kussen om voor het slapen gaan nog even na te lezen hoe het werkelijk zit. De enige VPRO-medewerker die vanwege zijn koksopleiding de culinaire kennis in huis heeft om zich drie uur te meten met Johannes van Dam is Olaf Oudheusden. ------------------------------------- Samenvatting eerste uur: Johannes van Dam bracht gerechten mee naar dit speciale kerstdinertje voor twee personen. Een kweeperentaartje en een kippenlevermousse met morilles, geweekt in de port. Want Van Dam doet niet meer aan foie gras, want daarvoor moet je een gans folteren, en waarom zou je? Sommige koks beweren dat er diervriendelijke ganzenlever bestaat, maar dat is onzin, zegt de meester. Iedere ochtend begint zijn dag in het café aan de overkant, dat dan nog gesloten is, waar hij de ochtendkranten mag nieten en gratis lezen, en dan ontbijt hij met brood en beleg en neemt hij alle medicijnen in die hij nodig heeft – en dat zijn er nogal wat. Verder op de dag eet hij fruit, bijvoorbeeld zes lychees. Er zijn mensen die beweren dat veel fruit eten vroeg op de dag gisting geeft – maar dat wordt als oudevrouwengezeur afgedaan door Van Dam. Zoet, zuur, zout, bitter; dat zijn de vier klassieke smaken. Maar je kan ook umami noemen – de smaakversterker die zelf geen smaak heeft maar inderdaad: de smaak versterkt. Kan je een smaak proeven zonder te eten, is de vraag? Ja, de smaken die je kent, kun je in je hoofd oproepen, zoals een componist de muziek kan horen in zijn hoofd. Dan gaat het over de fouten in kookboeken – en dat zijn er veel. Omdat uitgevers te weinig uitgeven aan vertaling van die boeken, waardoor je opeens in een Italiaans recept Engelse cheddar moet stoppen, omdat er onderweg iets fout gegaan is in de vertaling. Of de maat van een theelepel of een koffielepel: dat is in de meeste landen anders en verpest de recepten als je daar niet duidelijk over bent. Deze week moest hij twee keer naar een restaurant om te recenseren in plaats van de gebruikelijke één keer. Dat vond hij veel. Eén van de twee was een Afghaans restaurant. Ter voorbereiding oriënteert hij zich dan op de keuken. Dan betreedt hij zijn bibliotheek met 60.000 titels en eet matig overdag; je moet een béétje honger hebben. Hij gaat altijd met zijn assistent, Ilja, iemand die ook verstand van culinaire zaken heeft. Hij heeft bijvoorbeeld het deeg van het kweeperentaartje gemaakt dat daar maar onaangeraakt staat tussen de microfoons. Hij reserveert van te voren, niet onder zijn eigen naam, zelfs niet onder de naam van zijn assistent. Als hij binnenkomt: of ze herkennen hem, of niet, soms hoor je een schreeuw uit de keuken. Hij doet het zorgvuldig – en hij weegt af wat goed is en niet. Soms leidt zijn oordeel tot langdurige vetes: in een blad heeft hij ooit een saus van het driesterrenrestaurant De Librije in Zwolle te zoet genoemd – en daar de chef op gewezen. Sindsdien fulmineren de eigenaren tegen Van Dam als iemand die niet weet wat zoet is omdat hij suikerziekte heeft. Van die hele Michelinmachine is hij overigens niet erg onder de indruk – al weet hij dat zij ook zijn oordelen kennen en lezen. "Ze weten dat ik een klassieke tong heb", zegt hij, "daar kunnen ze op a"f. Hij kent het verschil tussen zoet en zuur en zout en bitter. Hij eet niet alles op, maar hij proeft wel alles. En terwijl assistent Ilja meer eet dan hij, blijft hij dun. Van Dam móet wel dieet houden om in leven te blijven, zo moet hij zuinig zijn met kalium. Samenvatting tweede uur: Kerstfeest in het huisgezin Van Dam, een feest dat niet gevierd werd. Kerst werd door zijn vader gezien als een hypocriet feest, en Johannes is het daar tot op de dag van vandaag van harte mee eens. Vader van Dam was vrijmetselaar en had een bedrijf, Adestic, de beste fabrikant van plastic luierbroekjes, die aan warenhuizen leverde. Het bedrijf werd naar Oude Pekela verplaatst. Na een half jaar zat Johannes, 16 jaar oud, op een zaterdagmorgen met zijn zusje achterin de auto bij zijn vader, toen de auto slipte, op het ijs terechtkwam en daar door heen zakte. Johannes kreeg zijn zusje uit de auto, maar zijn vader verdronk. Meteen de volgende dag gingen de achterblijvers in het gezin terug naar Amsterdam. Johannes ging bij vrienden wonen, dat was beter voor zijn moeder en voor hem, zegt hij cryptisch. En er was in die jaren zestig geen sprake van begeleiding bij een trauma als hij had meegemaakt. Na een blauwe maandag medicijnenstudie werd hij de uitbater van de Amsterdamse studentensociëteit De Olofspoort. Later wordt hij leerling-redacteur bij Het Vrije Volk – hij vond dat de krant onwaarachtige dingen schreef en hij wilde niet blijven toen zijn proeftijd afliep. Zijn vader had altijd al gezegd dat je tenminste twee kranten moet lezen om enigszins de waarheid te zien en Johannes las na zijn eigen ervaring in de journalistiek uit protest twee jaar geen krant meer. Het rebelse van de provotijd trok hem aan, zoals de actie met de rookbommen op de dag van het huwelijk van Beatrix en Claus. Er is nog een foto van de jonge Johannes die geslagen wordt door twee politiemannen, maar die foto is nooit meer boven water gekomen. Maar in het algemeen, zegt Johannes, vraag me niks over politiek want dat is een heilloos pad. Toen hij moe werd van de stad, ging hij naar het eenvoudige plattelandsleven in de Pyreneeën waar hij in een soort commune terechtkwam. Hij had last van depressies, hij zonderde zich af en woonde in een klein huisje, waar hij wat vertaalwerk deed. "Wat voor plek had het eten?" wil Oudheusden weten. Wat voor idiote vraag dat nou weer was! Je eet iedere dag, gewoon. Maar was Frankrijk niet anders dan Nederland? "Ik was ook al anders dan Nederland, mijn vader was ook al anders", zegt hij wat korzelig.

Als jochie besteedde Johannes al zijn spaargeld aan een grondig onderzoek naar de kwaliteit der croquetten van alle banketbakkers in Amsterdam-Zuid. Zo kwam hij tot eten, smaken en proeven als levenswerk. Olaf Oudheusden die zich als kok voorbereidde op zijn journalistieke toekomst sprak met hem op eerste kerstdag in 2008.