EPALE On-Air

W tym odcinku podcastu EPALE poruszony został temat kompetencji społecznych jako kluczowego elementu profilu zawodowego dorosłych. Omawiamy, czym są kompetencje społeczne, dlaczego zyskują coraz większe znaczenie na rynku pracy i jak wpływają na efektywność, komunikację oraz rozwój zawodowy. Poza analizą definicji i typów kompetencji społecznych przyglądamy się także ich znaczeniu w procesach rekrutacyjnych i ocenie pracowników, sposobom ich rozwijania oraz pułapkom, na które warto uważać diagnozując je. dr hab. Małgorzata Rosalska, prof. UAM – pedagog, doradca zawodowy, kierowniczka Zakładu Kształcenia Ustawicznego i Doradztwa Zawodowego na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Specjalizuje się w problematyce z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego, polityki rynku pracy, edukacji dorosłych i polityki oświatowej. Ambasadorka EPALE.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś/aś się, jak zadawać pytania sztucznej inteligencji, aby uzyskać odpowiedzi, które naprawdę spełniają Twoje oczekiwania? A może czujesz, że rozmowa z AI to jak rozmowa w innym języku? W naszym najnowszym odcinku pokażemy Ci, że dialog z AI nie różni się tak bardzo od dobrej rozmowy z drugim człowiekiem. To zaproszenie do eksperymentowania i rozwijania sztuki komunikacji nie tylko interpersonalnej. Czego się dowiesz? • Jak zadawać precyzyjne pytania, aby AI była bardziej pomocna. • Dlaczego podawanie kontekstu i szczegółów jest kluczowe – zarówno w rozmowie z człowiekiem, jak i z maszyną. • Co robić, gdy AI zaczyna „halucynować”, czyli podaje odpowiedzi, które brzmią logicznie, ale są błędne. • Jakie analogie między komunikacją interpersonalną a pracą z AI pomogą Ci lepiej zrozumieć jej działanie. Przekonasz się, że AI to nie tylko zaawansowana technologia, ale także narzędzie, które wspiera Twoją kreatywność i rozwój. Dowiesz się, jak uczynić z niej swojego sprzymierzeńca w pracy, nauce i codziennym życiu. Posłuchaj, jak sztuczna inteligencja może ułatwić Ci życie, ale pamiętaj – to Ty zawsze pozostajesz odpowiedzialny za takie wsparcie!

Praca edukatora to praca ze zmianą. Inspirujemy, motywujemy, pomagamy się zmieniać. Niekiedy zmiany te są dla uczestników naszych wydarzeń sporym wyzwaniem i potrafią wywoływać różne emocje oraz opór. W podcaście przyjrzymy się mechanizmom zmian z perspektywy psychologii, a także temu, jak tę wiedzę możemy wykorzystać w sali warsztatowej. Co robić, czego unikać w praktyce, aby wspierać uczestników w niełatwym procesie zmiany. Podcast podejmuje następujące tematy: psychologiczne mechanizmy zmian istotne dla edukatorów praktyczne wskazówki, jak wspierać uczestników w trudnych zmianach znaczenie regeneracji. Urszula Rudzka-Stankiewicz - pomagam ludziom w organizacjach zmieniać swoje zachowania. Łączę działania szkoleniowe z realnym wdrożeniem nowych umiejętności w codzienną praktykę. Jestem ekspertem ekonomii behawioralnej, praktykiem grywalizacji i facylitatorem. Projektuję scenariusze szkoleniowe z wykorzystaniem m.in. mikrolearningu i social-learningu.

Inspirująca rozmowa z Natalią Gromow, dyrektorką Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdyni, o roli biblioteki w edukacji dorosłych. Biblioteka Gdynia, wychodząc naprzeciw potrzebom mieszkańców, oferuje różnorodne formy edukacji, wykraczające poza tradycyjne wypożyczanie książek. Wśród nich wymienić można m.in.: warsztaty cosplay, kursy języków obcych, zajęcia rękodzielnicze, bibliotekę nasion, a nawet wypożyczalnię elektronarzędzi. Natalia Gromow podkreśla znaczenie badań potrzeb użytkowników, dialogu z lokalną społecznością i elastyczności w dostosowywaniu oferty do zmieniającej się rzeczywistości. W podcaście poruszono także kwestię rozwoju zawodowego bibliotekarzy. Gromow opowiada o projektach, takich jak Erasmus+ czy Biblioteczna Akademia Lidera, które pozwalają pracownikom biblioteki poszerzać swoje kompetencje i dzielić się doświadczeniami. Wizją Gromow jest biblioteka partycypacyjna, w której mieszkańcy współdecydują o jej kształcie i ofercie. Biblioteka ma być miejscem integracji, rozwoju i wzajemnego wsparcia, a także przestrzenią "tu i teraz", oferującą odskocznię od cyfrowego świata. Podcast to cenne źródło informacji dla wszystkich, którzy interesują się rolą bibliotek w społeczeństwie i ich potencjałem w zakresie edukacji dorosłych. Karol Baranowski - rocznik orwellowski (1984). Od od dziewięciu lat bibliotekarz – nauczyciel w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Krakowie, a od pięciu lat bibliotekarz na 1/4 etatu w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w agendzie Arteteka. Członek i Ambasador Sieci Labib. „Specjalizuję się w grach miejskich – projektowanie, tworzenie, przeprowadzanie. Zajmuję się nowymi technologiami: nowe media, obróbka grafiki, obróbka video. Wirtualna i Rozszerzona Rzeczywistość to także moja pasja. Jestem uzależnionym od Internetu, książek i roweru bibliotekarzem nauczycielem, który uczy, bawi, wychowuje. Uwielbiam zarówno tworzyć jak i być uczestnikiem gier miejskich. Prowadzę zajęcia z tabletami w swojej bibliotece, warsztaty z nowych technologii, pracuję z dziećmi, młodzieżą, nauczycielami. Mam też swój kawałek Internetu pod adresem: www.charliethelibrarian.com." Natalia Gromow - absolwentka historii na Uniwersytecie Gdańskim oraz studiów podyplomowych Marketing kultury (Uniwersytet Warszawski), Innowacyjne praktyki public relations (Uniwersytet Gdański), Psychologia przywództwa (Uniwersytet SWPS), Judaistyka stosowana (Uniwersytet SWPS) facylitatorka Job Crafting. Od kwietnia 2016 r. dyrektorka Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdyni, wcześniej pracowała w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gdańsku na stanowisku kierowniczki Działu Marketingu i PR oraz rzeczniczki prasowej. Inicjatorka badania satysfakcji z pracy pracowników bibliotek publicznych, przeprowadzonego w 2021 r. Zawodowo interesuje się psychologią pracy, budowaniem biblioteki jako sprawiedliwej organizacji reagującej na zmiany społeczne i odpowiadającej na potrzeby środowiska lokalnego oraz rzecznictwem - narzędziem budowania pozycji biblioteki jako partnera w działaniach strategicznych samorządu. Prezeska Stowarzyszenia LABiB, członkini sieci Reagujemy.

„Niedostosowani”, „roszczeniowi”, „bez kultury pracy” - to często słyszą przedstawicielki i przedstawiciele pokolenia Z od swoich starszych kolegów i koleżanek. Wydaje się, że stereotypy o Zetkach rozgościły się u nas na dobre. Tymczasem, wiele z nich jest krzywdzących, nieprawdziwych lub błędnie interpretowanych. Na to zwraca uwagę raport "Gen Boost. Młodzi na rynku pracy". Zapraszam do wysłuchania podcastu o tym co zrobić z tymi stereotypami oraz co na rynku pracy mogą zmienić...Alfy. dr Agnieszka Leśny – pedagożka i kulturoznawczyni. Pracuje w trybie projektowym w różnych obszarach edukacji i biznesu. Zajmuje się m.in. budowaniem zaangażowania, efektywną komunikacją, zarządzaniem talentami. Wykorzystuje metodykę experiential education ze szczególnym uwzględnieniem outdoor/adventure education (pedagogika przygody) oraz gier i grywalizacji. Założycielka Fundacji Pracownia Nauki i Przygody. Liderka programu "Wyspa Gier" w fundacji Samodzielni Robinsonowie. Ambasadorka EPALE.

Jedną z kluczowych umiejętności edukatora jest angażowanie uczestników. Bez zaangażowania po stronie osoby uczącej się nie ma uczenia. Jest wiele metod i podejść, które pozwalają to robić. To był temat mojego wcześniejszego podkastu „7 kroków projektowania angażujących szkoleń. Sposób na wykorzystanie potencjału edukacji cyfrowej”. Usilnie pracując nad zrobieniem angażującego, atrakcyjnego szkolenia można jednak popełnić różnego rodzaju błędy. Na co zwracać uwagę i jak unikać tych błędów opowiadam w tym podkaście. Angażuj ile się da, ale… z głową. Sławomir Łais – edukator z ponad 20-letnim doświadczeniem w edukacji cyfrowej, projektant aplikacji uczących, autor publikacji, bloger praktykatrenera.pl, prelegent wielu konferencji. Prezes OSI CompuTrain, współtwórca metody i narzędzi Learning Battle Cards. Trener, konsultant w stosowaniu nowoczesnych technologii w uczeniu. Członek rady Fundacji Digital Creators. Ambasador EPALE.

Zapraszam do wysłuchania podcastu “Być liderką na wsi…” Rozmowa skupia się wokół tematu liderstwa na wsi, wyzwań związanych z pełnieniem takiej roli, edukacją w tym zakresie, a także wokół trudności i radości płynących z liderstwa społecznego. Moje Gościnie dzielą się w tym podcaście wieloma swoimi doświadczeniami, z dużą otwartością opowiadają o tym co udało im się zmienić w swoich społecznościach, ale też wskazują na co należy zwrócić szczególną uwagę chcąc być prawdziwą liderką. Poza tym wspólnie zastanawiamy się m.in. nad tym: Czy liderstwa można się nauczyć? Co wyróżnia osoby liderskie? O czym należy pamiętać, będąc liderką na wsi? Całość rozmowy domykają cenne rady dla słuchaczy, którzy zechcą być z nami do końca tej rozmowy. Karolina Suska – socjolożka, edukatorka, trenerka, tutorka. Absolwentka UJ, Szkoły Liderów PAFW i Akademii Liderów Kultury. Wiejska aktywistka zafascynowana pracą na rzecz lokalnych społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem działań na rzecz kobiet. Pasjonatka odkrywania potencjału drzemiącego w ludziach. Ambasadorka EPALE. Małgorzata Maziarczyk społeczniczka i lokalna działaczka. Autorka wielu projektów aktywizujących lokalną społeczność. W swoich działaniach opiera się na idei uczenia się przez całe życie. Ciągle podnosi swoje kwalifikacje i szuka nowych wyzwań. Wierzy, że współpraca jest fundamentem, na którym możemy budować silną i zintegrowaną społeczność wiejską. Magdalena Stepaniuk – liderka – społeczniczka. Od 2018 r.  przewodnicząca KGW Radawczanki. Razem z koleżankami z koła działa w lokalnej społeczności. Jej koło wyznacza trendy działalności społecznej w Gminie, inicjuje wydarzenia i zdobywa dofinansowania na realizację projektów. Lubi się uczyć, szukać nowych wyzwań  i inspirować innych ludzi  do działania. Obie Gościnie uczestniczyły w ogólnopolskim projekcie „ Sieć Liderek Wiejskich”, prowadzonym przez EFRWP.

Świadomość różnic, nie tylko międzykulturowych, zwiększa naszą empatię i otwartość na nowe perspektywy. W międzynarodowych organizacjach znajomość tych różnic pomaga efektywnie dostosować strategię zarządzania do specyfiki kultur, z jakich pochodzą pracownicy. Rozmowy na temat kultury w pracy nie tylko rozwijają kompetencje interpersonalne, ale też wspierają bardziej inkluzywne i zróżnicowane miejsce pracy, w którym każdy czuje się doceniony. Zapraszamy do odsłuchania podcastu, w którym dowiecie się: - Jakie są kluczowe wyzwania w pracy w międzykulturowym środowisku? - Jakie są główne różnice między kulturą polską, hinduską i amerykańską oraz jak wpływają one na codzienną współpracę? - Jakie działania mogą pomóc edukować pracowników o różnicach kulturowych? dr Natalia Marciniak-Madejska - socjolożka, edukatorka, działaczka społeczna. Dyrektorka Działu Projektów Rozwojowych i Centrum Dostępności w SENSE consulting. Wykładowczyni akademicka i konsultantka w zakresie projektowania uniwersalnego, prostego języka, zarządzania projektami i inkluzywnego zarządzania. Autorka publikacji na temat inkluzji społecznej osób z niepełnosprawnościami. Członkini Krajowej Rady Konsultacyjnej przy Pełnomocniku Rządu ds. Osób z Niepełnosprawnościami (2017-2021). Społecznie zarządza organizacjami działającymi na rzecz osób z niepełnosprawnościami oraz kołem gospodyń wiejskich. Ambasadorka EPALE. Natalia Karwacka - od 8 lat pracuje w międzynarodowym środowisku. Ostatnie 2 lat to współpraca z jedną z największych firm farmaceutycznych na świecie. Jako Scrum Masterka odpowiedzialna jest za wsparcie zespołów deweloperskich w ich codziennych zadaniach oraz troszczenie się o jakość zwinnych procesów wytwarzania oprogramowania. Międzynarodowe środowisko to również różnorodność kulturowa. Stąd jej mocne zaangażowanie się w działania budujące zrozumienie między deweloperami z różnych kultur wewnątrz zespołów, jak również między zespołami z różnych krajów. Jest autorką "The Journey into Multicultural Diversity". A prywatnie, działa na rzecz społeczności lokalnej. Jest przewodniczącą Koła Gospodyń Wiejskich “Rozwójniczki” oraz radną sołęcką w swojej wsi.

Hackathony to wydarzeniach, które zyskują coraz większą popularność. To intensywne spotkania, podczas których kreatywne umysły łączą siły, by w krótkim czasie opracować innowacyjne rozwiązania różnych wyzwań. Z podcastu dowiesz się między innymi: · Czym jest hackathon? · W jaki sposób dorośli uczą się podczas takich spotkań? · Czy hackathony to „laboratoria” innowacji społecznych? · W jaki sposób hackatony wspierają proces uczenia się przez całe życie? dr hab. Dorota Gierszewski – andragog, wykładowca akademicki, badaczka, trenerka, organizatorka społecznościowa. Pracuje na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zainteresowana problematyką nieformalnej edukacji dorosłych, obywatelskości, migracji, międzykulturowości. Ambasadorka EPALE. Eliza Voss – z wykształcenia specjalistka z zakresu PR i dziennikarstwa. Od lat interesuje się fizyką i zjawiskami zachodzącymi w przyrodzie, próbując w jasny sposób przekładać język naukowy na język potoczny. Uważa, że każdy powinien mieć dostęp do wiedzy o otaczającym nas świecie, którego jesteśmy nieodłączną częścią. Eliza była zarówno uczestniczką hackathonów, jak i organizatorką tych wydarzeń. Pełniła również rolę partnera merytorycznego w tego typu wydarzeniach. Pasjonuje się również sztuką i malarstwem, a jej specjalizacja obejmuje dziedzinę Art & Science. Jak sama mówi o sobie, ma dar dostrzegania tego, co umyka innym.

Dwa lata temu opracowanie programu dla osób dorosłych z doświadczeniem uchodźczym było dla instytucji kulturalnych wyzwaniem pod względem programowym i językowym. Dzisiaj sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Dzięki otwarciu na nowych mieszkańców muzea i biblioteki zyskały nie tylko nowych użytkowników i zwiedzających, lecz także aktywnych członków i członkinie swoich społeczności, którzy angażują się i chętnie mówią o swoich potrzebach. Dla instytucji kultury to szansa na systematyczne budowanie atrakcyjnego, a przede wszystkim regularnie poddawanego ewaluacji programu. W podcaście dowiemy się między innymi, jak w Muzeum Warszawy, Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Muzeum Narodowym w Warszawie: nawiązywano i rozwijano współpracę z osobami z doświadczeniem uchodźczym, jaki wpływ ta współpraca miała na osoby z doświadczeniem uchodźczym, a jaki na instytucje kultury, jak stworzyć atrakcyjny program działan w instytucji kultury. Katarzyna Žák-Caplot - bibliotekarka, edukatorka językowa i muzealna, doktorantka UW, ambasadorka EPALE. Pracuje w Muzeum Warszawy, gdzie kieruje biblioteką i realizuje projekty skierowane do osób z doświadczeniem migranckim. Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej, Ministerstwa Kultury, Ministra Edukacji i Prezydenta m.st. Warszawy. Wielokrotna laureatka European Language Label i Impulsów Kultury. Marcin Matuszewski - kulturoznawca, edukator i koordynator projektów edukacyjnych i programów edukacyjnych do wystaw. Audiodeskryptor w czasie wydarzeń kulturalnych. Interesuje się zagadnieniami związanymi z dostępnością re4oraz wykorzystaniem prostego języka polskiego w działaniach animacyjnych. Współpracował m.in z Zachętą, Muzeum Karykatury i Muzeum Warszawy. Obecnie związany z Muzeum Narodowym w Warszawie. Karolina Iwańczyk - kulturoznawczyni (IKP UW), edukatorka, koordynatorka projektów edukacyjnych, programów publicznych i edukacyjnych do wystaw. Współpracowała z Zachętą - Narodową Galerią, Muzeum Warszawy, a obecnie z Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Współkuratorka wystawy dla dzieci “Co dwie sztuki to nie jedna” (Zachęta, 2020). Laureatka (wraz z Anną Zdzieborską) Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej (2021) za program towarzyszący wystawie Joanny Rajkowskiej. Pracuje w obszarze edukacji związanej ze sztuką współczesną, architekturą i tematyką miejską.

Coraz więcej osób dorosłych, zabieganych w codziennych obowiązkach, zagubionych życiowo lub chcących jakiejś zmiany czy rozwoju, poszukuje optymalnej formy edukacji i sprzyjających warunków do uczenia się. Wielu z nich zakończyło edukację formalną, nie chcą decydować się na długie formy edukacyjne jak studia podyplomowe, ukończyli różne kursy i szkolenia, ale nie są w pełni zadowolone z ich przebiegu czy efektów. Odpowiedzą na to mogą być podróże rozwojowe, czy wyprawa w atrakcyjnie turystycznie miejsce połączona z procesem edukacyjno-rozwojowym. Zadbanie o sprzyjające okoliczności, poczucie bezpieczeństwa, formowanie grupy w zadbaniu o więzi i relacje jej członków. Zaplanowanie dnia w taki sposób, by znalazła się tam przestrzeń na odpoczynek, relaks, zwiedzanie, ale również autorefleksję, rozmowy, zdobywanie nowych umiejętności, wzmacnianie, motywację do zmian… Podróże rozwojowe to swego rodzaju treningi interpersonalne, to przestrzeń do poznawania siebie, odkrywania własnych potencjałów, wzmacnianie więzi i relacji, które pozwalają tworzyć grupy samopomocowe i rozwojowe spośród uczestników. Jeżeli dodamy do tego wykorzystanie doświadczeń oraz form i metod edukacji  zaczerpniętych z wielu projektów ponadnarodowych, kursów dotyczących terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach czy też mindfulness realizowanych przez Kamilę w ramach projektów Erasmus+, to podróże rozwojowe jawią się jako przemyślany i dopracowany koncept edukacyjny, a potwierdzeniem jego skuteczności są opinie osób w nich uczestniczących. Maciej Bielawski - ekspert w obszarze włączenia społecznego oraz ekonomii społecznej. Wiceprezes Stowarzyszenia ESWIP, które od 25 lat wspiera aktywność społeczną i obywatelską. Jeden z inicjatorów utworzenia pierwszego w Polsce Forum Animatorów Społecznych. Animator wielu inicjatyw, rozwiązań, partnerstw lokalnych. Członek grup roboczych tworzących polityki publiczne i planujących wykorzystanie funduszy europejskich w obszarze włączenia społecznego. Ambasador EPALE. Kamila Kulpa – prezeska Fundacji Psychoedukacyjnej Aspiracje, trenerka, terapeutka, coach, superwizorka. Współtwórczyni ośrodka edukacji nieformalnej Kacze Bagno – Miejsce Inicjatyw Pozytywnych. Towarzyszy różnym osobom w rozwoju osobistym i zawodowym. Wspiera, inspiruje, wprowadza innowacje edukacyjne.

Parlament Europejski w 2021 roku przyjął rezolucję w sprawie wspierania zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego kobiet oraz ich praw. Parlamentarzystki i parlamentarzyści stwierdzili, że prawo do zdrowia, w szczególności prawo do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego jest podstawowym filarem praw kobiet i równości płci, którego nie można w żaden sposób osłabić ani odebrać, zaś ich naruszanie stanowi przeszkodę na drodze do osiągnięcia równości płci. Kiedy rozmawiamy o prawach reprodukcyjnych nie sposób ominąć tematu edukacji, w tym kwestii związanych z uczeniem o seksualności. Zagadnienie to wciąż budzi wiele emocji, i przez niektórych uznawane jest za kontrowersyjne. W tym podcaście Bartek Lis rozmawia z Adrianną Sołtysiak na temat tego czym jest aktywizm społeczny, z czego wynika i czy można go łączyć z zagadnieniem edukacji dorosłych. Ważną częścią nagranej rozmowy jest debata o prawach reprodukcyjnych oraz ruchu aktywistycznym działającym na rzecz zdrowia kobiet. Edukacja jest ważną częścią jej codziennej pracy i wsparcia, które oferuje. Częścią pracy edukatorów i edukatorek jest poruszanie tematów trudnych i wywołujących emocje. Nie warto jednak ich pomijać. Zapraszamy do posłuchania tego podcastu by móc wyrobić sobie swoją opinię na tę kwestię. Adrianna Sołtysiak – edukatorka, aktywistka na rzecz praw reprodukcyjnych i zdrowia, feministka, pracownica kultury. dr Bartek Lis – socjolog i badacz społeczny, animator kultury i edukator od 2024 roku pracujący w gdańskim Instytucie Kultury Miejskiej. W latach 2017 - 2024 związany z Centrum Kultury Zamek w Poznaniu, autor tekstów i artykułów naukowych i popularyzatorskich. Od 2012 roku współpracownik Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę" jako badacz, ewaluator i szkoleniowiec. W latach 2012- 2017 kurator projektów społecznych w Muzeum Współczesnym Wrocław (organizacja i współorganizacja ponad 300 wydarzeń kulturalnych – debat, warsztatów, projektów interdyscyplinarnych, wystaw). Pomysłodawca i realizator w CK Zamek projektów/cyklów edukacyjnych "Zamek Otwarty. Kultura dla i z seniorami zależnymi", „Sztuka w ciemno”, „Nie widać” oraz „(nie)nowe publiczności”. Zajmuje się m.in. edukacją obywatelską, rozwojem publiczności (audience development), tematyką "niewidocznych niepełnosprawności", „senioralnej zależności”, wykorzystywaniem sztuki w edukacji i praktyce społecznej, udostępnianiem oferty instytucji kultury dla osób z niepełnosprawnościami. Ambasador EPALE.

Odporność psychiczna według definicji profesora P. Clough i D. Strycharczyka jest cechą osobowości, która determinuje w pewnej części to, jak poszczególne osoby reagują w obliczu stresu, presji i wyzwań, niezależnie od sytuacji. Zapraszamy do wysłuchania podcastu, z którego poznasz odpowiedzi na pytania: Jak rozmieć model odporności psychicznej 4C, na który składają się: poczucie wpływu (control), podejście do wyzwań (challenge), zaangażowanie (commitment), pewność siebie (confidence)?Czy edukator dorosłych powinien być odporny czy wrażliwy psychicznie?Od czego zacząć pracę nad rozpoznaniem poziomu własnej odporności psychicznej?Jakie działania można wdrożyć od zaraz, aby dbać o swoją odporność psychiczną? Barbara Habrych – pedagożka, ekspertka HR, trenerka biznesu i edukacji. Specjalizuje się w tematyce rekrutacji i rynku pracy, procesów HR, uczenia się dorosłych, tutoringu, doradztwa zawodowego i rozwijania kompetencji przyszłości. Ambasadorka EPALE. Sylwia Rybak - trenerka, konsultantka i coach. Pracuje w obszarze związanym z budowaniem odporności psychicznej oraz dobrostanu człowieka. Współpracuje z międzynarodowym zespołem AQR, czyli organizacji zajmującej się badaniami oraz tworzeniem narzędzi psychometrycznych do diagnozy odporności psychicznej. Jako pierwszy w Polsce Master Trainer prowadzi warsztaty licencyjne dla osób, które chcą korzystać z kwestionariuszy MTQ, diagnozujących odporność psychiczną. Strona internetowa: https://www.sylwiarybak.pl/ LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/sylwiarybak/

Gry edukacyjne od lat stoją na szczycie najskuteczniejszych metod kształcenia. Co więcej, planszówki cieszą się dużą popularnością jako forma rozrywki i spędzania czasu wolnego. W tym odcinku podcastu EPALE Wojciech Świtalski: - dzieli się swoją wiedzą, jak samodzielnie tworzyć planszowe gry edukacyjne - radzi, jak planować rozgrywkę, jak formułować instrukcje, jak godzić cele szkoleniowe z celami gry, jak przygotowywać rekwizyty - formułuje liczne wskazówki dotyczące tego, jak zacząć, skąd czerpać pomysły i jak je łączyć w spójną całość - wreszcie wyjaśnia, jak testować prototyp gry przed zastosowaniem w praktyce. W podcaście posługuje się wieloma przykładami znanymi z popkultury i branży szkoleniowej oraz wskazuje źródła, do których warto sięgnąć, rozwijając swoje umiejętności projektowe. Choć w materiale znajdują się liczne odwołania do wiedzy specjalistycznej związanej z teorią podejmowania decyzji czy rachunkiem prawdopodobieństwa, to treści przedstawione są w sposób zrozumiały dla każdego, kto chciałby spróbować stworzyć własną grę. Podcast jest skierowany zarówno do początkujących, jak i bardziej zaawansowanych projektantów. dr Wojciech Świtalski – pedagog, andragog, adiunkt w Katedrze Andragogiki i Gerontologii Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego. Specjalizuje się w metodyce kształcenia w środowisku szkolnictwa wyższego i edukacji dorosłych, zwłaszcza z wykorzystaniem gier i zabaw. Sprawny organizator licznych wydarzeń edukacyjnych. Ambasador EPALE.

Jesteśmy nauczeni (a może bardziej przyzwyczajeni), że przedmioty codziennego użytku w dzisiejszych czasach szybko się psują, wyrzucamy je i zastępujemy innymi. Agnieszka, Iga i Przemek z Fundacji Młyn Wsparcia z Poznania wychodzą temu naprzeciw prowadząc kawiarenkę naprawczą. Dołączyli do ogólnoświatowego ruchu wywodzącego się z Holandii, a z powodzeniem realizowanego w 33 krajach na całym świecie! Z tego odcinka podcastu EPALE dowiesz się: • czym jest kawiarenka naprawcza i na czym polega; • co skłoniło moich rozmówców do dołączenia do tego ruchu, • kim są osoby, które korzystają z takich miejsc i z czym najczęściej przychodzą; • jaką moc edukacji ma kawiarenka naprawcza. W podcaście EPALE poruszone zostały także wątki tworzenia własnej kawiarenki naprawczej na ternie dzielnicy, osiedla czy organizacji NGO. Moi gości zapytani zostali także o dobry przepis na dobrze działającą kawiarenkę naprawczą. Co odpowiedzieli? Posłuchajcie. Agnieszka Jarosz, Iga Malinowska, Przemysław Malinowski to założyciele i członkowie zespołu Fundacji Młyn Wsparcia z Poznania. Działają lokalnie na rzecz poznańskich seniorów. Organizują wyjścia kulturalne i rekreacyjne. Bezpłatnie przeprowadzają warsztaty edukacyjne, prozdrowotne oraz relaksacyjne. Animują czas wolny dzieci w czasie ferii zimowych i letnich. dr Nina Woderska – z wykształcenia pedagog, wykładowca na studiach podyplomowych z psychogerontologii na Uniwersytecie Wrocławskim i w Wyższej Szkole Nauk o Zdrowiu, pracownik Centrum Inicjatyw Senioralnych w Poznaniu oraz trener w Stowarzyszeniu Centrum Rozwoju Edukacji Obywatelskiej CREO. Ambasadorka EPALE.

Kilka słów o tym jak można badać uczenie się dorosłych i co z tym badań wynika. Nie każdy z nas ma równą szansę na podejmowanie nauki w dorosłości. Osoby młodsze, lepiej wykształcone i aktywne zawodowo uczestniczą w różnych formach edukacji znacznie częściej niż starsi, słabiej wykształceni i niepracujący. To, czy decydujemy się kontynuować zdobywanie wiedzy i rozwijanie umiejętności w dorosłym życiu, zależy również od naszych przeszłych doświadczeń, wzorców nabytych w szkole i w rodzinie, a przede wszystkim od naszej postawy wobec uczenia się. W tym odcinku podcastu: - Przyjrzymy się bliżej uwarunkowaniom podejmowania przez dorosłych edukacji. - Opowiemy też o tym, jak w ogóle definiuje się zjawisko uczenia się w dorosłości, dlaczego jest ono obecnie ważnym zagadnieniem i co sprawia, że warto je badać. - Zwrócimy również uwagę na czynniki, jakie należy brać pod uwagę projektując w tym obszarze badania sondażowe i analizując ich wyniki, porozmawiamy o trudnościach i wyzwaniach, przed którymi stają badacze planujący i realizujący badania nad edukacją osób dorosłych. - Porozmawiamy także o tym, dlaczego tak trudno jest jednoznacznie określić, jak duża część dorosłych Polaków faktycznie się uczy. Naszymi gośćmi w tym odcinku są ekspertki z Instytutu Badań Edukacyjnych, dr Julita Pieńkosz i dr Katarzyna Piotrowska. Julita Pieńkosz - doktor socjologii, ekspertka ds. Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji i adiunkt w Instytucie Badań Edukacyjnych. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół szeroko pojętej problematyki edukacji, w szczególności strukturalnych uwarunkowań uczenia się w dorosłości. W swojej pracy zawodowej wykorzystuje ilościowe i jakościowe metody gromadzenia danych, analizy statystyczne, w szczególności zaś wyobraźnię socjologiczną. Katarzyna Piotrowska – doktor psychologii, ekspertka w Instytucie Badań Edukacyjnym, nauczyciel akademicki w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie oraz redaktor statystyczny w czasopiśmie „Polish Sociological Review”. W pracy zawodowej zajmuje się przede wszystkim metodologią badań ilościowych, statystką, a jej zainteresowania naukowe skupiają się na edukacji osób dorosłych oraz procesach poznawczych, w szczególności myśleniu kontrfaktycznym.

Learning Circles, znane również jako "kluby wiedzy", to metoda wspólnego uczenia się. Polega na zebraniu grupy osób, które spotykają się, aby uczyć się czegoś nowego i dzielić się wiedzą pod kierunkiem moderatora. Spotkania odbywają się zwykle w miejscach publicznych, takich jak biblioteki lub parki, lub online. Moderatorzy niekoniecznie posiadają specjalistyczną wiedzę na dany temat, ale służą jako przewodnicy, którzy kierują uczestników do zasobów edukacyjnych. Uczestnicy często korzystają z bezpłatnych kursów i zasobów online, które umożliwiają zdobycie wiedzy z bardzo różnych tematów, od eksponatów muzealnych po cyfrową edycję zdjęć czy ćwiczenia uważności. Learning circles zyskały popularność od czasu ich powstania w 2015 roku w Chicago, a dziś są organizowane na całym świecie, w tym w polskich bibliotekach dzięki inicjatywie Fundacji Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego i Peer 2 Peer University. Z podcastu dowiesz się: Jak działają kluby wiedzy?Gdzie w Polsce odbywają się spotkania kluby wiedzy?Dlaczego warto spróbować takiej formy uczenia się i jak zorganizować cały proces?Na czym polega rola moderatora Klubu Wiedzy? Jeśli chcesz zorganizować Klub wiedzy w swojej bibliotece wejdź na stronę: https://klubywiedzy.frsi.org.pl/ Monika Schmeichel-Zarzeczna – Trenerka, edukatorka, koordynatorka projektów. Obecnie Training Program Manager w Sektorze 3.0, koordynatorka projektów w FRSI i współwłaścicielka marki szkoleniowej Dobrze w Kulturze. Zajmuje się projektowaniem procesów edukacyjnych i wdrażaniem technologii w działaniach organizacji i instytucji. Pełni funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia LABiB, Stypendystka Ministra KiDN 2020 w kategorii zarządzanie kulturą i wspieranie rozwoju kadr kultury. Trzykrotnie wyróżniona przez SPROUC miejscem na liście 100 osób, które w szczególny sposób przyczyniły się do rozwoju kompetencji cyfrowych Polaków. Małgorzata Makowska - Podobno po iberystyce robi się same ciekawe rzeczy, choć rzadko związane z wykształceniem – ja od ponad 20 lat zarządzam projektami edukacyjnymi w organizacjach pozarządowych. Obecnie koordynuję projekty wspierające społeczność ukraińską w Polsce w integracji i dostępie do edukacji a także wspieram biblioteki we wdrażaniu klubów wiedzy w bibliotekach. Współpracuję z międzynarodowymi organizacjami pozarządowymi wspierającymi uchodźców. Zarządzanie projektami to moja specjalność, poza tym szkolę, piszę projekty, opracowuję procedury niezbędne przy wdrażaniu projektów i materiały szkoleniowe.

Biblioteka wielokulturowa to miejsce, które przyczynia się do budowy społeczeństwa opartego na szacunku, zrozumieniu i otwartości na różnice kulturowe. Zapewnia ona dostęp do różnorodnych perspektyw, wspierając jednocześnie rozwój tożsamości kulturowej i promując wartości dialogu międzykulturowego. Dostępność różnorodnych zasobów kulturowych w bibliotece może przyczynić się do rozwoju tolerancji i współpracy między różnymi grupami społecznymi. Kiedy ludzie mają dostęp do informacji na temat różnych kultur, łatwiej im zrozumieć i akceptować odmienności. Dodatkowo takie biblioteki pełnią ważną rolę w integracji społeczności imigranckich, dostarczając im zasoby w ich ojczystych językach oraz umożliwiając zachowanie i dzielenie się własną kulturą. Z podcastu dowiesz się między innymi: -    czym jest biblioteka wielokulturowa? -    jakiego rodzaju działania można podjąć aby wspierać osoby z różnych kultur w Twojej społeczności lokalnej? -    jakie umiejętności i zasoby są potrzebne do tworzenia biblioteki wielokulturowej? Monika Schmeichel-Zarzeczna – Trenerka, edukatorka, koordynatorka projektów. Obecnie Training Program Manager w Sektorze 3.0, koordynatorka projektów w FRSI i współwłaścicielka marki szkoleniowej Dobrze w Kulturze. Zajmuje się projektowaniem procesów edukacyjnych i wdrażaniem technologii w działaniach organizacji i instytucji. Pełni funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia LABiB, Stypendystka Ministra KiDN 2020 w kategorii zarządzanie kulturą i wspieranie rozwoju kadr kultury. Trzykrotnie wyróżniona przez SPROUC miejscem na liście 100 osób, które w szczególny sposób przyczyniły się do rozwoju kompetencji cyfrowych Polaków. Jerzy Woźniakiewicz - Dyrektor Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie. Ukończył studia z zakresu zarządzania w kulturze, a także bezpieczeństwa publicznego i zarządzania kryzysowego oraz politologii. Od 2007 roku pracuje w WBP w Krakowie, początkowo jako specjalista ds. PR. Od 2011 roku kieruje Wojewódzką Biblioteką Publiczną w Krakowie. W tym czasie instytucja ta otworzyła nowoczesną Artetekę i stale poszerza swoje usługi i ofertę dla mieszkańców Krakowa i Małopolski . Jako pierwsza w Polsce rozpoczęła wypożyczanie czytników e-booków i jako jedna z pierwszych w naszym kraju, umożliwiła odbiór zamówionych książek całodobowo – z nowoczesnego książkomatu. Jest wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich i przewodniczącym Zarządu Okręgu Małopolskiego Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. Jest również ekspertem i trenerem Stowarzyszenia LABIB. Oddaje się także działalności szkoleniowej. Prowadzi m.in. warsztaty dotyczące bezpieczeństwa antyterrorystycznego instytucji kultury. Szkoli także w tematach związanych z zarządzaniem instytucjami kultury, takich jak np. kontrola zarządcza i zarządzanie ryzykiem, czy ocena pracownicza. Lubi prowadzić warsztaty z rzecznictwa dla bibliotek oraz wykorzystania nowoczesnych narzędzi w promocji czytelnictwa (m.in. tworzenie podcastów). Jest ratownikiem i instruktorem pierwszej pomocy. Interesuje się nowymi technologiami, zwłaszcza w zastosowaniach bibliotecznych oraz historią. W wolnych chwilach fotografuje, realizuje materiały wideo, podcasty. Uprawia strzelectwo sportowe. Lubi jeździć na rowerze i często porusza się nim po mieście. Również prywatnie interesuje się zagadnieniami związanymi z bezpieczeństwem publicznym, zarządzaniem kryzysowym oraz ratownictwem.

Wprowadzenie sztucznej inteligencji do bibliotek może przyczynić się do transformacji tradycyjnego modelu bibliotecznego. Automatyzacja procesów, personalizacja doświadczeń czytelniczych i wykorzystanie danych to tylko niektóre z aspektów, które mogą uczynić biblioteki bardziej dostępnymi, efektywnymi i nowoczesnymi. Jednakże, wraz z korzyściami pojawiają się również wyzwania związane z ochroną prywatności, etyką i zapewnieniem uczciwego dostępu do informacji. W związku z tym, wdrażanie technologii AI w bibliotekach powinno być oparte na zasadach transparentności, odpowiedzialności i szacunku dla użytkowników. Biblioteki są również dobrym miejscem do edukowania o AI, zarówno płynących z niej korzyściach jak i zagrożeniach. Z podcastu dowiesz się między innymi: Gdzie AI może przydać się w pracy bibliotekarskiej?Jak i gdzie zacząć korzystać z AI?Co warto wiedzieć, żeby komunikacja ze sztuczną inteligencją była skuteczna?Jaka jest rola biblioteki w szybko zmieniającym się świecie i edukacji społeczności w zakresie AI? Monika Schmeichel-Zarzeczna – Trenerka, edukatorka, koordynatorka projektów. Obecnie Training Program Manager w Sektorze 3.0, koordynatorka projektów w FRSI i współwłaścicielka marki szkoleniowej Dobrze w Kulturze. Zajmuje się projektowaniem procesów edukacyjnych i wdrażaniem technologii w działaniach organizacji i instytucji. Pełni funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia LABiB, Stypendystka Ministra KiDN 2020 w kategorii zarządzanie kulturą i wspieranie rozwoju kadr kultury. Trzykrotnie wyróżniona przez SPROUC miejscem na liście 100 osób, które w szczególny sposób przyczyniły się do rozwoju kompetencji cyfrowych Polaków. Karol Baranowski - od czternastu lat pracuje na stanowisku bibliotekarza - nauczyciela w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Krakowie, a od dziewięciu lat na stanowisku bibliotekarza w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej, w agendzie Arteteka. Oprócz codziennej obsługi czytelników, prowadzi zajęcia dla seniorów, lekcje biblioteczne, warsztaty dla dzieci i młodzieży, organizuje gry miejskie i gry biblioteczne. Współorganizował, projektował i przeprowadził kilkadziesiąt gier miejskich (edukacyjnych, historycznych, literackich). Jest również współorganizatorem akcji “Odjazdowy Bibliotekarz” w Krakowie, od 2011 roku. Został Ogólnopolskim Bibliotekarzem Roku 2019 wybranym przez członków Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. Szczególnym obszarem jego zawodowych zainteresowań są nowoczesne technologie. W codziennej pracy wykorzystuje narzędzia multimedialne oraz mobilne (tablety, smartfony, komputery, narzędzia VR) oraz technologię Wirtualnej Rzeczywistości, co zwiększa atrakcyjność oferty biblioteki. W roku 2019 został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Stypendium na przedsięwzięcia związane z upowszechnianiem kultury oraz wybranej dziedziny stypendium: zarządzanie kulturą i wspieranie rozwoju kadr kultury. Jego projekt ministerialny polegał na przeprowadzeniu warsztatów z bibliotekarzami z regionu. W październiku i listopadzie 2016 roku łącznie ponad miesiąc przebywał w Etiopii, gdzie w ramach międzynarodowej pomocy rozwojowej szkolił etiopskich nauczycieli, dyrektorów oraz rodziców z podstaw zarządzania, organizacji i prowadzenia bibliotek szkolnych.

Polska staje się coraz bardziej różnorodna i jako edukatorzy coraz częściej musimy brać to pod uwagę. Stajemy przed realnymi pytaniami o to, jak przekazywać wiedzę i umiejętności osobom, które nie posługują się językiem polskim, nie znają dobrze zasad funkcjonowania w naszym kraju, mają nieznane nam doświadczenia życiowe, ale są częścią naszego społeczeństwa i mają potencjał bardzo je wzbogacić, o ile stworzymy im odpowiednie szanse. Z podcastu dowiesz się m.in.: - jak wygląda świat oczami migranta - co to są umiejętności międzykulturowe i jak się ich uczyć - co wziąć pod uwagę projektując działania edukacyjne z udziałem migrantów Krzysztof Jarymowicz – prezes Fundacji dla Wolności, inicjator Etnoligi (projekt roku 2020 według UEFA) i innych programów (nie tylko) sportowych na rzecz równości i spójności społecznej. W 2021 wyróżniony nagrodą Fundacji POLCUL za wieloletnią działalność wspierającą uchodźców oraz integrację środowisk wykluczonych. Ambasador EPALE.

W tym podcaście, Maciej Bielawski, ambasador EPALE, przedstawia świat animacji i edukacji społecznej, wskazując proces, działania, interakcje pomiędzy animatorem/edukatorem a wpieraną przez niego społecznością lokalną. Krok po kroku opowiada, jak taki proces powinien wyglądać, jakie fazy możemy w nim wyróżnić, użycie jakich narzędzi i metod pozwoli nam doprowadzić do zmiany społecznej. Jest to praktyczny przewodnik, swojego rodzaju mapa drogowa dla animatorów społecznych, aby potrafili zaplanować proces wsparcia, zarządzać procesem grupowym, włączać, angażować i mobilizować ludzi do działania, tworzyć warunki do tworzenia społeczności uczącej się. Maciej Bielawski - ekspert w obszarze włączenia społecznego oraz ekonomii społecznej. Wiceprezes Stowarzyszenia ESWIP, które od 25 lat wspiera aktywność społeczną i obywatelską. Jeden z inicjatorów utworzenia pierwszego w Polsce Forum Animatorów Społecznych. Animator wielu inicjatyw, rozwiązań, partnerstw lokalnych. Członek grup roboczych tworzących polityki publiczne i planujących wykorzystanie funduszy europejskich w obszarze włączenia społecznego. Ambasador EPALE.

Pytania mogą zmienić słabe szkolenie w angażujący proces rozwojowy. Czy są pytania, które mogą uczynić szkolenie efektywniejszym i angażującym? Jakie pytania są niezbędne w projektowaniu szkoleń? Dlaczego ich nie zadajemy? Edukatorzy dysponują coraz lepszymi środkami technicznymi, które pozwalają na uczenie na setki różnych sposobów. Jednak kluczowe jest takie zaprojektowanie szkolenia, by było angażujące, efektywne i skutecznie osiągało wyznaczone cele. A to wymaga zadania wielu pytań. Niektóre pytania mają szczególną wartość, a odpowiedzi na nie mogą znacząco zmieniać kształt szkolenia. W tym podcaście, Sławomir Łais, ambasador EPALE, proponuje kilka kluczowych pytań, które warto zadać w procesie projektowania szkolenia lub procesu rozwojowego, by uczynić go zorientowanym na zmianę i angażującym. Postara się również zainspirować do kreatywnego używania pytań w samych szkoleniach. W trakcie podkastu wymieniane są książki Cathy Moore „MapIt – the Hands-on Guide to Strategic Training Design” oraz braci Heath „Pstryk – jak zmienać, żeby zmienić?”. Czy jesteście gotowi na pytania?

Innowacja społeczna to nowatorskie działanie, którego głównym i zamierzonym skutkiem jest zaspokajanie prawdziwej potrzeby społecznej lub walka z realnym problemem. Chcąc podjąć się realizacji innowacji, wpierw warto zastanowić się i przygotować do tego, by była ona właśnie taka, jak w definicji powyżej: posiadające nowatorskie elementy, będąca stworzona w odpowiedzi na realny problem i wyzwanie społeczne. Warto posłuchać doświadczonych innowatorów, którzy mają już doświadczania i wiele przemyśleń, którymi chcą się dzielić z innymi. W podcaście EPALE znajdziesz odpowiedzi na poniższe pytania: • Jaki jest klucz do stworzenia innowacji społecznej? • W jaki sposób poznać tą prawdziwą potrzebę społeczną – czyli o sile diagnozy. • Czym powinna się charakteryzować i z jakich elementów składać innowacja społeczna? • Jakie wyzwania czekają debiutujących innowatorów? • Czy na innowacjach społecznych da się zarobić? • Jak zadbać o to, by innowacja nie zakończyła się wraz z zakończeniem finansowania projektu innowacji? Na te i inne pytania związane z innowacjami odpowiedzi udzielili społecznicy, założyciele organizacji pozarządowych, których misją jest szerzenie idei edukacji obywatelskiej, wolontariatu, działania na rzecz innych i wspieranie osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. W rozmowie z Ambasadorką EPALE Niną Woderską wzięli udział: Małgorzata Skała – innowatorka społeczna, założycielka Stowarzyszenia Ziarno Dobra; z wykształcenia logistyk, zawodowo zajmuje się koordynowaniem projektów unijnych. Po pracy działa wolontaryjnie przy Jadłodajni dla ubogich położonej w Poznaniu przy ul. Łąkowej. Wydaje posiłki, ubrania, pomaga przy przygotowywaniu uroczystości. Jest zaangażowana również w budowanie przedszkola na Wyspach Zielonego Przylądka. Zimą organizuje zbiórkę odzieży, koców, termosów dla osób w kryzysie bezdomności. Pomaga w przygotowaniu jedzenia dla ubogich. Po wybuchu wojny w Ukrainie zaangażowała się także w pomoc osobom przybywającym do Poznania. Do czasu udziału w rozmowie i podcaście EPALE, zrealizowała trzy innowacje, które zostały nagrodzone i dostrzeżone w wielu konkursach. Innowacje stworzyła dla osób starszych i zagrożonych bezdomnością. Są nimi „Kumple bez uprzedzeń”, „Niezbędnik menstruacyjny” oraz „Karty Opowieści” (www.ziarnodobra.com.pl) Ryszard Michalski – Prezes Zarządu i założyciel Stowarzyszenia Centrum Rozwoju Edukacji Obywatelskiej CREO z Poznania. Organizacją kieruje od blisko 18 lat. W tym czasie napisał i zrealizował wraz z zespołem ponad 100 projektów społecznych, które skierowane zostały do różnych grup wiekowych – od dzieci (wolontariat szkolny), po studentów (wolontariat studencki, międzypokoleniowy), osoby dorosłe (wolontariat pracowniczy), po seniorów (wolontariat senioralny). W swoje projekty stara się zawsze wpisać komponent innowacyjności. (www.centrumcreo.pl) Do czasu nagrania podcastu zrealizował wraz z zespołem trzy innowacje w inkubatorach. Projekty te dedykowane były osobom starszym – mieszkańcom Domów Pomocy Społecznej: „Mój własny kąt”, „Zwierzaki prawdziwymi przyjaciółmi seniorów”, „Senior w świecie VR”. Prywatnie wielbiciel statystyki i biografii. Interesuje się zagospodarowywaniem przestrzennym, architekturą wnętrz i fortyfikacjami. dr Nina Woderska – z wykształcenia pedagog, wykładowca na studiach podyplomowych z psychogerontologii na Uniwersytecie Wrocławskim i w Wyższej Szkole Nauk o Zdrowiu, pracownik Centrum Inicjatyw Senioralnych w Poznaniu oraz trener w Stowarzyszeniu Centrum Rozwoju Edukacji Obywatelskiej CREO. Ambasadorka EPALE.

Odkrywanie tajemnic klasztoru Santo Domingo w Limie dzięki technologii wirtualnej rzeczywistości. Piotr Maczuga ambasador EPALE, profesor Jacek Martusewicz - prorektor ASP w Warszawie i Marcin Majkowski - twórca aplikacji VR, AR i projektów druku 3D dyskutują o wykorzystaniu nowych technologii do odkrywania dziedzictwa materialnego i edukacji. A dyskutują na bazie wspólnego projektu, w którym pogodzić musieli to co stare i bezcenne, z tym co nowe i skomplikowane. Z podcastu dowiesz się między innymi: - Co robią polscy konserwatorzy dzieł sztuki w Limie. - Jakich technologii używają, aby przywrócić to, co częściowo utracone. - Jak stworzyć wirtualny obraz miejsca, które znamy jedynie ze zdjęć. - Na co zwracać uwagę decydując się na projekty edukacyjne oparte o technologie VR/AR. - Jak technologia pomaga nam lepiej zrozumieć przeszłość i jej kontekst? prof. Jacek Martusewicz - prorektor ds. naukowych Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Na co dzień kieruje Pracownią Konserwacji i Restauracji Ceramiki na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki. Specjalizuje się w konserwacji kamienia i ceramiki – związanej głównie z architekturą – przede wszystkim zabytkowych okładzin ściennych (flizy holenderskie, azulejos), ceramiki ogrodowej i pieców kaflowych. Od wielu lat działalność konserwatorską prowadzi też w ramach prac archeologicznych. Członek Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk. Marcin Majkowski - specjalista i pasjonat technologii przyrostowych i immersyjnych. W druku 3d , rzeczywistości wirtualnej i rozszerzonej działa od 2014 roku. Prototypował i wdrażał immersyjne technologie m.in. w branżach automotive, przetwórstwie rolno spożywczym, branży budowlanej, medycznych, jak również w muzeach / zabytkach i innych. W trakcie kilkuletniej kariery zawodowej wyspecjalizował się w tworzeniu doświadczeń rzeczywistości wirtualnej na targi i imprezy w galeriach handlowych, przez co osobiście towarzyszył kilku tysiącom osób w ich pierwszym doświadczeniu z tą technologią. Jest grafikiem 3D i programistą. Bardzo chętnie dzieli się swoimi doświadczeniami i wiedzą. Piotr Maczuga - od ponad 15 lat związany zawodowo z branżą multimedialną jako twórca, producent, publicysta i dydaktyk. Projektował i prowadził studia wideo i przestrzenie multimedialne (m.in. w Centrum Nowych Technologii Digital Knowledge Village w Warszawie). Współpracował z ramach kilkudziesięciu projektów z edukatorami z ponad 20 krajów. Wyprodukował kilka tysięcy konferencji online, webinarów i audycji internetowych. Fundator Fundacji Digital Creators. Ambasador EPALE - elektronicznej platformy na rzecz uczenia się dorosłych, stworzonej przez Komisję Europejską.

Otwartość – bycie osobą (animatorem_animatorką, edukatorem_edukatorką), która organizuje swoją pracę w stałej relacji do wartości, które ona oznacza – wymaga konsekwentnych ćwiczeń. Pogłębianie jej rozumienia, uczenie się jej i włączanie do swej codziennej praktyki jest z pewnością procesem. To droga, którą każdy i każda z nas zapewne podejmuje. Nie wyobrażamy sobie przecież animacji kultury bez otwartości i dostępności. Oprócz oczywistych skojarzeń, jakie mamy z hasłem „dostępność” (czyli dostosowanie architektoniczne, techniczne do obsługi osób z niepełnosprawnościami) warto pogłębiać jego rozumienie. Co jeszcze owa dostępność może oznaczać? Przyjazność językowa, ekonomiczna, poznawcza (związana z kapitałami symbolicznymi i kulturowymi), ale także uważność na społeczne konteksty. O tych zagadnieniach rozmawiają Bartek Lis ze swoim gościem Jakubem Walczykiem. Przy tej okazji dyskutują również o projekcie „Kino bez barier” oraz o programie zbliżającego się – V NieKongresu Animatorek i Animatorów Kultury. Jakub Walczyk – kulturoznawca, animator związany z Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu, gdzie zajmuje sięprojektami szkoleniowymi oraz społecznymi z zakresu edukacji obywatelskiej, inkluzjispołecznej, różnorodności i dostępności audiowizualnej (m.in. wspólnie z Joanną Stankiewiczlideruje projektem „Kino bez barier”). Angażuje się również w badania społeczne. dr Bartek Lis – socjolog, badacz społeczny, animator kultury, edukator i kurator projektów społecznych w Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu. Ambasador EPALE

W kolejnym odcinku oddajemy głos osobie, która pomimo tego, że na konferencjach występuje na scenie, to nic nie mówi, tylko pilnie słucha. Z Dorotą Kostowską rozmawiamy jak notatki na żywo wzbogacają udział w kongresach i konferencjach, czy do rysowania „a vista” można się przygotować oraz jak narysować werdykt Norweskiego Komitetu Noblowskiego w 3 godziny. Z podcastu dowiesz się między innymi: Na czym polega graphic recording W jakich sytuacjach edukacyjnych przydają się notatki graficzne Jak się tworzy notatki graficzne na scenie i z reżyserki Czym charakteryzują się dobre wystąpienia Na co zwrócić uwagę szykując wystąpienie Jak AI pomaga w tworzeniu treści Chcesz obejrzeć prace Doroty? Instagram - Dorota Kostowska • graphic recorder (@dorota.kostowska) • Zdjęcia i filmy na Instagramie TokTok - https://www.tiktok.com/@dorota.kostowska Kontakt - https://dorotakostowska.pl/en/dorota-kostowska-english/ Dorota Kostowska - graphic recorder, facylitatotka, trenerka wystąpień publicznych ilustratorka i producentka wydarzeń online. Noemi Gryczko - projektuje doświadczenia edukacyjne online i offline. Uczy, jak wykorzystywać technologie, aby lepiej angażować pracowników, studentów i uczestników konferencji. Wspierała ponad 400 wykładowców i doktorantów Uniwersytetu Warszawskiego w transformacji cyfrowej. Wdraża projekty rozwoju kompetencji cyfrowych. Współautorka książki „Biznes w świecie mobile” (wyd. Poltex, Warszawa 2018). Ambasadorka EPALE.

Jeśli przyglądamy się własnym metodom pracy, możemy zadać sobie pytanie - czy to w jaki sposób działam jest dla mnie dobre? Czy czasem nie powtarzam pewnego scenariusza mimo, że wcale nie jest dla mnie korzystny? Czy czasem nie wpadam w pułapkę, którą zastawiam sam na siebie? Te pytania pozwalają dotknąć kwestii świadomości sposobów wykonywania przez nas pracy i poszczególnych zadań z perspektywy analizy transakcyjnej, a dokładniej z perspektywy koncepcji driverów stworzonej przez dr Taibiego Kahlera. W tym podcaście Monika Dawid-Sawicka i Elżbieta Stelmach, autorki bestsellerowej książki: „13 wzorców dobrej komunikacji i relacji. Analiza transakcyjna w praktyce” w praktyczny sposób opowiadają o koncepcji driverów. Poprzez przykłady pokazują, jak pięć zestawów niekontrolowanych przez nas zachowań pojawiających się w sytuacjach, w których poziom stresu wyraźnie się podwyższa, może wpływać na efektywność naszej pracy i współpracy. Dr Kahler zauważył 5 odrębnych zestawów zachowań występujących u nas, tuż przed “wybuchem” stresu, składających się na jedno z pięciu zachowań driverowych. W podcaście możemy usłyszeć o każdym z pięciu driverów oraz zweryfikować, który z nich zauważamy we własnym zachowaniu. Monika i Elżbieta, korzystając z doświadczeń zawodowych pracy z osobami i zespołami odpowiadają na pytanie, czy możemy projektować na innych nasze zachowania driverowe oraz czy istnieje jasna strona driverów? Dodatkiem do koncepcji driverów, w tym podcaście, jest historia korzystania z tej koncepcji przez NASA, podczas przygotowania i realizacji sześciu misji wahadłowców. Teoria dr Kahlera jest uniwersalna, ponieważ każdy człowiek bez względu na wiek, płeć, kulturę czy poziom wykształcenia podlega tym samym driverom. Jej znajomość pozwala na lepsze zrozumienie zachowań swoich i innych osób, oraz stosowanie bardziej trafnych strategii reagowania. Jesteśmy przekonane, iż koncepcja ta może być interesująca, nie tylko w misjach wahadłowców ale też w codziennej pracy edukatorów i każdego, kto zastanawia się, czy jego dominujący sposób działania przynosi mu faktycznie korzyści. Monika Dawid–Sawicka - Ekspertka ds. rynku pracy, konsultantka, która od kilkunastu lat wspiera rozwój zawodowy osób, pracowników i całych organizacji. Prowadzi diagnozy, warsztaty i sesje rozwojowe. Pracując w roli coacha, facylitatora i konsultanta korzysta z bogactwa rozwiązań, jakie daje analiza transakcyjna. Autorka tekstów dotyczących rozwoju zawodowego. Współautorka raportów o polskim rynku pracy. Pomysłodawczyni wielu konferencji i debat dedykowanych branży HR. Więcej o niej: www.monikadawidsawicka.pl Elżbieta Stelmach – Praktyk analizy transakcyjnej, trener, doradca zawodowy, coach, konsultant. Współpracuje z kadrą zarządzającą, działami HR projektując i prowadząc procesy rozwojowe, strategie rozwoju zespołów, menedżerów, pracowników. Analiza transakcyjna jest często stałym elementem w tych działaniach. Wykładowca Wyższej Szkoły Bankowej, Uniwersytetu Szczecińskiego i Akademii Leona Koźmińskiego na studiach MBA. Więcej o niej na: www.sapientia.pl

O uczeniu się jako umiejętności intrapersonalnej rozmawiają Dorota Gierszewski i Krystian Barzykowski. W świecie, w którym jedyną pewną rzeczą jest zmiana, uczenie się przez całe życie stało się trendem a może wręcz koniecznością. Uczenie z pewnością ma kluczowe znaczenie dla naszego istnienia, wymaga jednak czasu i cierpliwości. Aby dowiedzieć się, jak się uczyć, warto wiedzieć, jak działa nasz mózg. Z podcastu dowiesz się między innymi: - Czym jest pamięć i dlaczego jest ważna w uczeniu się? - Czy można się uczyć szybciej, lepiej, łatwiej? - Czy pamięć można wytrenować? Czy może to zrobić każdy i kiedy należy zacząć? - Co zrobić, jeśli nasza pamięć będzie mieć awarię, pojawią się zaburzenia? - Czy jest jakiś sposób na wydłużanie sprawność mózgu do okresu późnej dorosłości? Miłego odbioru! dr hab. Dorota Gierszewski – andragog, wykładowca akademicki, badaczka, trenerka, organizatorka społecznościowa. Pracuje na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zainteresowana problematyką nieformalnej edukacji dorosłych, obywatelskości, migracji, międzykulturowości. Ambasadorka EPALE. Krystian Barzykowski jest dr n. społ. w zakresie psychologii, pracuje w Instytucie Psychologii UJ, zajmuje się poznawczą psychologią eksperymentalną (ze szczególnym uwzględnieniem problematyki pamięci, umiejętności intra-i interpersonalnych), zagadnieniami diagnozy oraz psychologii międzykulturowej. Jest członkiem Laboratorium Aplikacyjnych Badań nad Pamięcią. Publikuje w najlepszych czasopismach zarówno krajowych jak i zagranicznych. Jest laureatem licznych nagród, stypendiów i wyróżnień (m.in. jest trzykrotnie laureatem Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia naukowe. Uczestniczył w licznych projektach naukowych. Jest kierownikiem projektu badawczego OPUS finansowanego przez NCN: Analiza roli pamięci roboczej w powstawaniu mimowolnych wspomnień autobiograficznych. Badanie mechanizmów poznawczych warunkujących mimowolne wspomnienia autobiograficzne.

Umiejętność adaptacji do zmian staje się kluczową kompetencją współczesnego świata. Równocześnie mamy już narzędzia, które pozwalają nam tak projektować zmiany, aby były one mniejszym obciążeniem dla osób, które się z nimi mierzą. Jest to niezwykle ważne w kontekście rosnących statystyk wypalenia zawodowego i innych konsekwencji nadmiernego stresu. Jesteśmy w stanie przewidzieć coraz więcej potencjalnych barier i im skutecznie przeciwdziałać. To pomaga nam nie tylko skuteczniej przeprowadzać zmiany, ale także znacznie mniejszym kosztem. Opisywane narzędzia możemy wykorzystać planując zmiany w organizacji, jak inny sposób pracy, nowe systemy, narzędzia czy organizacja. Możemy także z nich skorzystać na poziomie osobistym, zawodowym, czy prywatnym. Urszula Rudzka-Stankiewicz, psycholog organizacji i zmiany odpowie na pytania: • Co staje na drodze zmian zachowań? • Jak możemy te bariery przewidzieć? • Jak je pokonywać już na etapie planowania zmian? Zobacz także artykuł Projektujesz szkolenie? Pamiętaj o zaplanowaniu wyzwalaczy! https://epale.ec.europa.eu/pl/blog/projektujesz-szkolenie-pamietaj-o-zaplanowaniu-wyzwalaczy Urszula Rudzka-Stankiewicz - pomagam ludziom w organizacjach zmieniać swoje zachowania. Łączę działania szkoleniowe z realnym wdrożeniem nowych umiejętności w codzienną praktykę. Jestem ekspertem ekonomii behawioralnej, praktykiem grywalizacji i facylitatorem. Projektuję scenariusze szkoleniowe z wykorzystaniem m.in. mikrolearningu i social-learningu. Ambasadorka EPALE.

Zapraszam do wysłuchania rozmowy, w której poruszane są różne wymiary dobrostanu, a on sam jest przedstawiony jako proces. Słuchając go możesz uzyskać odpowiedzi m.in. na poniższe pytania: - czym jest dobrostan? - jak możemy dbać o swój dobrostan w pracy? - czy dobrostan życiowy może łączyć się z tym zawodowym? - czy dobrostan może być czynnikiem wpływającym na wypalenie zawodowe? - czy edukując osoby dorosłe możemy korzystać z dobrostanu lub na nim bazować? - czy dobrostanu można się nauczyć? Zachęcamy do wysłuchania kolejnego podcastu EPALE i do refleksji nad swoim własnym dobrostanem, zarówno w kontekście zawodowym, jak i osobistym. Karolina Suska – edukatorka, trenerka, tutorka. Absolwentka UJ, Szkoły Liderów PAFW i Akademii Liderów Kultury. Aktywistka zafascynowana pracą na rzecz lokalnych społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem działań na rzecz kobiet. Pasjonatka odkrywania potencjału drzemiącego w ludziach. Ambasadorka EPALE. Aleksandra Chomik - trenerka, animatorka i koordynatorką działań społeczno-kulturalnych. Od 8 lat pracuję z kobietami oraz z grupami seniorów dzieląc się wiedzą i doświadczeniem życiowym.

Wielkie Odchodzenie (ang. The Great Resignation) to zjawisko spędzające sen z powiek działom HR na całym świecie. Wraz z przemianami społecznymi, których jednym z katalizatorów była pandemia, w krajach rozwiniętych zaobserwowano masowe odejścia z pracy. Przyczyny wciąż poddawane są badaniom i analizom naukowców. Jedną z nich wydaje się zwiększanie świadomości pracowników, którzy oczekują zdrowszego środowiska pracy i wybierają odejście z organizacji, w których panuje niesprzyjająca atmosfera. Nowe światło na to zagadnienie rzuca Jacek "SkySki" Skrzypczyński, executive & executive team coach, trener, mówca i autor. Na podstawie pracy z menadżerami mierzącymi się z nieprzyjaznym środowiskiem pracy stworzył koncepcję 5 poziomów konwersacji. Według Skrzypczyńskiego toksyczne i bezproduktywne spotkania, zebrania i odprawy mają niedoceniany, duży wpływ na atmosferę, zaangażowanie i lojalność pracowników. W naszej rozmowie omawia definiowane przez siebie poziomy: toksyczny, marnotrawny, argumentatywny, dialog, synergiczny oraz przybliża, co je charakteryzuje i jakie konsekwencje dla organizacji ma przewaga jednego z nich. Następnie dzieli się przykładami, jak wykorzystuje stworzoną przez siebie koncepcję w pracy z konkretnymi organizacjami i klientami. Rozmowę kończymy przypomnieniem o znaczeniu kontraktu jako podstawy do wznoszenia się na wyższe poziomy konwersacji. Miłego odbioru! Agnieszka Leśny – pedagożka i kulturoznawczyni, naukowo związana z Wydziałem Pedagogicznym UW. Pracuje w trybie projektowym w różnych obszarach edukacji i biznesu. Zajmuje się m.in. budowaniem zaangażowania, efektywną komunikacją, zarządzaniem talentami. Wykorzystuje metodykę experiential education ze szczególnym uwzględnieniem outdoor/adventure education (pedagogika przygody) oraz gier i grywalizacji. Prezeska Fundacji Pracownia Nauki i Przygody. Ambasadorka EPALE. Jacek "SkySki" Skrzypczyński – executive & executive team coach, trener, mówca i autor. Twórca koncepcji 5 poziomów konwersacji.

Kiedy rozmawiamy o edukacji dorosłych w bibliotekach, zazwyczaj mamy na myśli aktywności organizowane przez bibliotekarki i bibliotekarzy. W instytucji kultury, takiej jak na przykład muzeum czy galeria, sytuacja wygląda trochę inaczej. Główną misją biblioteki jest teoretycznie wsparcie naukowe pracowników merytorycznych, natomiast współpracą zewnętrzną zajmują się m.in. działy edukacji. Czy zawsze tak jest? Co się dzieje, kiedy biblioteka instytucji kultury aktywizuje się na polu edukacji? Jak przebiega współpraca wewnątrz instytucji? Jakie są relacje z działem edukacji? Katarzyna Žák-Caplot w rozmowie z Katarzyną Liwak-Rybak opowiedzą, jak wyglądają te relacje w Muzeum Warszawy. Katarzyna Žák-Caplot Kierowniczka Biblioteki Muzeum Warszawy, lektorka j. polskiego i czeskiego. Autorka językowych projektów bibliotecznych i muzealnych. Laureatka European Language Label. Bibliotekarz 2019 woj. mazowieckiego i laureatka III miejsca w Ogólnopolskim Konkursie Bibliotekarz Roku 2019. Mówi po polsku, czesku, francusku, angielsku i serbsku. Ambasadorka EPALE. Katarzyna Liwak-Rybak Z wykształcenia historyk sztuki. W ramach podnoszenia kompetencji zawodowych ukończyła studia podyplomowe w zakresie coachingu i HR, a jako uczestniczka programu Erasmus+ odbyła job shadowing w Parques de Sintra Monte da Lua w Portugalii. Swoje życie zawodowe związała z instytucjami kultury oraz organizacjami pozarządowymi, chcąc realizować działania społecznie potrzebne, wspierające kulturę i sztukę. Obecnie jest związana z Muzeum Warszawy, w którym kieruje zespołem edukacji muzealnej. Jej celem jest upowszechnianie wiedzy i dobrych praktyk w zakresie edukacji i animacji kulturowej oraz pracy projektowej.

Na język ekspresji filmowej składa się wiele interesujących elementów, na przykład konstrukcja bohaterów, dynamika akcji, sposób ustawienia kamery względem aktorów, kadrowanie czy montaż. Wszystkie one doczekały się wielu opracowań naukowych i poradnikowych, których lektura może przynieść dość nieoczekiwane korzyści edukatorom dorosłych. W nagraniu autor Wojciech Świtalski, Ambasador EPALE stara się przenieść arkana sztuki filmowej na grunt praktyki szkoleniowej. Szuka uniwersalnych prawideł, które pozwolą prowadzić lepsze zajęcia edukacyjne. W materiale wyodrębniono trzy zasadnicze wątki. Pierwszy poświęcono zdjęciom filmowym, drugi sztuce montażu, trzeci zaś dotyczy konstruowania scenariusza. W nagraniu znalazły się zarówno ogólne zasady, jak i przykłady ubarwiające narrację.

Sposób na dobre relacje i wzrost efektywności w zespole. Rozmowa Barbary Habrych z Moniką Jackowską Team coaching (coaching zespołowy) jest jedną z metod rozwijania zespołów. To proces, w trakcie którego coach pomaga zdiagnozować potencjał i trudności zespołu, ułożyć plan działania i wdrożenia rozwiązań  wypracowanych w odpowiedzi na rzeczywiste wyzwania biznesowe. Coaching zespołowy pomaga także nauczyć się  efektywniejszej komunikacji, usprawnić procesy, co przekłada się na wzrost motywacji i większe zaufanie w zespole. Zapraszam do wysłuchania podcastu, z którego dowiesz się: Czym coaching zespołowy różni się od coachingu indywidualnego? W jakich warunkach organizacyjnych coaching zespołowy jest efektywny? Czym coaching zespołowy różni się od szkolenia, czym od facylitacji? Jakie predyspozycje trzeba mieć i jakie kompetencje rozwijać, aby zostać team coachem? Miłego odbioru! Barbara Habrych – pedagożka, ekspertka HR, trenerka biznesu i edukacji. Specjalizuje się w tematyce rekrutacji i rynku pracy, procesów HR, uczenia się dorosłych, tutoringu, doradztwa zawodowego i rozwijania kompetencji przyszłości. Ambasadorka EPALE. Monika Jackowska – HR Biznes Partnerka, akredytowany coach ACC ICF, team coach, doradczyni kariery, założycielka Instytutu Rozwoju i Doskonalenia, ekspertka z zakresu wspierania w rozwoju zespołów i liderów LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/monikajackowska/

Współczesne kariery są często nieprzewidywalne. Jest wiele czynników, które wpływają na ich kierunek i dynamikę. Dobrze zaplanowana ścieżka zawodowa to punkt wyjścia. Później trzeba nią odpowiednio zarządzać. Zmiany są typowym elementem karier w wielu branżach i zawodach. To, czy będą postrzegane jako szansa lub zagrożenie zależy też od tego, jak jesteśmy przygotowaniu do radzenia sobie z nimi. W pracy doradczej z osobami dorosłymi częstymi tematami są zmiana pracy, brak satysfakcji z dotychczas wykonywanych zadań, niedopasowanie charakteru pracy do innych zadań realizowanych w życiu. Rolą doradcy jest wówczas pomoc w pomyśleniu o ewentualnych zmianach lub korektach oraz rozwijanie kompetencji, które pomagają efektywnie zarządzać karierą zawodową. Ten podcast jest właśnie o zarządzaniu karierą zawodową. Małgorzata Rosalska, ambasadorka EPALE proponuje kilka punktów, które warto brać pod uwagę pracując doradczo z osobami dorosłymi, które doświadczają kryzysów na swojej zawodowej ścieżce, odczuwają dyskomfort lub mają potrzebę zmiany.

Jak współcześnie muzea sztuki starają się przygotowywać wystawy pod względem edukacyjnym? W jaki sposób wychodzą poza wąski krąg osób zainteresowanych sztuką, które posiadają wiedzę nabytą i wykształcone kompetencje do odbioru sztuki? Podcast poświęcony praktykom interpretacyjnym wystaw muzealnych, które adresowane są do zróżnicowanych ze względu na motywacje i potrzeby zwiedzających. Na przykładzie Narodowej Galerii Danii w Kopenhadze i wystawie stałej poświęconej sztuce europejskiej omawiane są strategie edukacyjne i wystawiennicze, skierowane do zróżnicowanych zwiedzających. Przykład ten stanowić może inspirację do tworzenia wystaw o silnym edukacyjnym przesłaniu. Analiza wystaw duńskiej galerii akcentuje również funkcje muzealnych ekspozycji, nie tylko jako miejsc prezentacji dzieł sztuki, lecz również jako przestrzenie o dużych możliwościach edukacyjnych. Podcastowi towarzyszy prezentacja slajdów. dr Marcin Szeląg – historyk sztuki, edukator muzealny i kurator, adiunkt na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Ambasador EPALE.

Podcast na temat dziedzictwa kulturowego na rzecz klimatu. Rozmowa Marcina Szeląga z Michałem Kępskim, podczas której, na przykładzie Poznańskiego Centrum Dziedzictwa, mowa o tym jak instytucje kultury, których zadania statutowe zazwyczaj polegają na prezentacji, ochronie czy edukacji związanej ze sztuką, kulturą materialną, historią, nauką itp. mogą aktywnie włączać się w zagadnienia globalne związane z katastrofą klimatyczną i proponować aktywności wynikające z potrzeby ochrony środowiska naturalnego. W trakcie rozmowy między innymi przedstawienie założeń programowych, misji oraz credo Poznańskiego Centrum Dziedzictwa związanych z podejściem do interpretacji dziedzictwa historycznego i współczesnego oraz odpowiedź na pytania o to czym zajmuje się na co dzień, co skłoniło placówkę do zajęcia się zagadnieniami natury i katastrofą klimatyczną, co dokładnie kryje się pod hasłem „dziedzictwo dla klimatu” i czym jest „zielony dekalog”, jaką rolę w programie Centrum odgrywają kwestie środowiska naturalnego a także, z których doświadczeń instytucji warto skorzystać planując we własnych placówkach działania na rzecz klimatu. Zielony Dekalog Poznańskiego Centrum Dziedzictwa - do pobranie na EPALE https://epale.ec.europa.eu/pl/blog/podcast-epale-dziedzictwo-dla-klimatu-marcin-szelag-i-michal-kepski-16 Michał Kępski (Poznańskie Centrum Dziedzictwa, Szkoła Doktorska UAM) – historyk, kurator i producent wystaw. Autor takich ekspozycji, jak „Z rzeką w tle. Biografia Śluzy Katedralnej” (2014/2015), „Elektrownia Garbary. Dokument potencjalny” (2017). Współautor i koordynator projektów historyczny m.in. Archiwum Społecznego Śródki w Bramie Poznania, związanego z badaniem mikropamięci oraz Wielkopolskiej Resursy Kultury Pamięci, poświęconej makropamięci i tożsamości regionalnej. Od 2013 roku związany z Poznańskim Centrum Dziedzictwa. Współredaktor pierwszego polskiego tłumaczenie książki Freemana Tildena Interpretacja dziedzictwa. W Szkole Doktorskiej UAM przygotowuje rozprawę pt. „Studium przypadku rzeki Warty w Poznaniu w XIX-XX wieku”. Marcin Szeląg – historyk sztuki, edukator muzealny i kurator, adiunkt na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, dyrektor Muzeum Regionalnego w Jarocinie, ambasador EPALE ds. edukacji kulturowej.

Zwykle to młodzież kojarzy się z najnowocześniejszą technologią, ale widoczna jest już nowa grupa debiutujących użytkowników – osoby starsze. Wirtualna rzeczywistość (VR) jest wykorzystywana do poprawy życia seniorów na całym świecie i skutkuje zmniejszeniem poczucia ich samotności, wpływa na poprawę stanu zdrowia – także psychicznego – oraz umożliwia im odwiedzenie odległych miejsc bez konieczności wychodzenia z domu. Zapraszam do wysłuchania podcastu, w którym przybliżam kwestię możliwości wykorzystania wirtualnej rzeczywistości do pracy z seniorami. Przedstawiam również przykłady takich zastosowań, które ukazują potencjał VR w edukacji, rehabilitacji i podnoszeniu jakości życia osób w okresie późnej dorosłości. Poruszam także wątki związane z wykorzystaniem tej technologii w różnych dziedzinach i obszarach życia (również zawodowego), jej wpływu na mózg (w oparciu o neuronaukę) oraz przybliżam badania związane z wirtualną rzeczywistością w kontekście seniorów i seniorek zależnych, którzy zamieszkują domy opieki społecznej zarówno w Polsce, jak i za granicą. Dzielę się doświadczeniami zdobytymi podczas testowania innowacji społecznej „Senior w świecie VR”, w którym przygotowywałam materiały edukacyjne w oparciu o technologię VR oraz przeprowadzałam na ich podstawie badania pilotażowe w DPS-ie. dr Nina Woderska – z wykształcenia pedagog, wykładowca na studiach podyplomowych z psychogerontologii na Uniwersytecie Wrocławskim i w Wyższej Szkole Nauk o Zdrowiu, pracownik Centrum Inicjatyw Senioralnych w Poznaniu oraz trener w Stowarzyszeniu Centrum Rozwoju Edukacji Obywatelskiej CREO. Ambasadorka EPALE.

Podcast poświęcony nowemu trendowi w edukacji – mikrokwalifikacjom. Ma formę rozmowy ambasadora EPALE – Rafała Kunaszyka z jednym z głównych liderów i promotorów wdrażania mikrokwalifikacji w Polsce – Michałem Nowakowskim z Instytutu Badań Edukacyjnych. W pierwszej kolejności podcast odnosił się do obecnej sytuacji wdrażania mikrokwalifikacji w Polsce i wprowadzania odznaki +. Autorzy rozmowy starają się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego zajmujemy się mikrokwalifikacjami i dlaczego warto o nich rozmawiać właśnie teraz ? Omawiają założenia wcześniejszych doświadczeń wdrażania mikrokwalifikacji w krajach anglosaskich, dużych korporacjach międzynarodowych i przedstawione plany Komisji Europejskiej. Podcast nawiązuje do znaczenia relacji między uczestnikiem a wydającym dla wiarygodności budowanego systemu. Autorzy wyrażą swój pogląd na potrzebę budowania zaufania społecznego. Odnoszą się do tworzenia standardów i najważniejszych wyzwań, które staną przed polskim systemem edukacji, w sytuacji upowszechnienia mikrokwalifikacji. Na koniec, po podsumowaniu rozmowy autorzy przedstawiają swoją wizję na temat przyszłej roli mikrokwalifikacji w polskim systemie edukacji. Rafał Kunaszyk – ekspert ds. edukacji, rynku pracy, trener i doradca zarządzania, współwłaściciel firm rodzinnych Eurokreator sc i Eurokreator T&C, członek Zarządu Stowarzyszenia Inicjatywa Firm Rodzinnych, członek Rady Fundatorów. Obecnie jest ekspertem ds. Edukacji, ZSK i Dyrektorem Programowym Forum Inteligentnego Rozwoju. Ambasador EPALE. Michał Nowakowski – Lider projektu w Instytucie Badań Edukacyjnych. Wcześniej pracował w Instytucie Technologii Eksploatacji – PIB w Radomiu. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim oraz na Universidad da Coruna (Hiszpania). Mówi biegle po hiszpańsku. Specjalizuje się w rozwoju kompetencji w miejscu pracy, wykorzystaniu nowych technologii w edukacji (np. Open Badges) oraz mechanizmach i strukturach transferu technologii. Pracował jako menedżer i ekspert w wielu projektach krajowych i międzynarodowych. Od 10 lat prowadzi również szkolenia z zakresu motywacji w miejscu pracy. Prywatnie interesuje się kulturą prekolumbijską Ameryk, fizyką i teorią gier.

Podcast poświęcony jest temu, jak można uczyć ludzi podejmowania decyzji. Praca trenera składa się z dwóch elementów - merytoryki i warsztatu. W pierwszej chodzi o to, jakie elementy mogą się znaleźć w programie szkolenia. W drugim - jakimi metodami możemy pracować na sali szkoleniowej. W podcaście znajdziesz informacje: - o trzech elementach merytorycznych, które mogą się znaleźć w programie takich szkoleń, - o metodach szkoleniowych, które najlepiej sprawdzają się w prowadzeniu warsztatów z tego zakresu. Rafał Żak – trener, mówca, autor książek. Zajmuje się rozwojem ludzi i organizacji. Łączy atrakcyjność przekazu z zawartością merytoryczną, której niewiele można zarzucić. Twierdzi, że w tym co robi zauważa różnicę pomiędzy rozwojem, który ma sens, a takim, który jest celem sam w sobie. Tropi mity, piętnuje zbytnie uproszczenia, promuje rozwój oparty na dowodach. Ambasador EPALE.

Jak budować społeczność wokół biblioteki? Jeśli w jakikolwiek sposób jesteście związani ze współczesną biblioteką doskonale wiecie, że to nie tylko wypożyczalnia książek. To niezwykłe miejsce, które może być przestrzenią do spotkań, rozmów, rozwijania pasji, czy po prostu spędzania czasu wolnego. Jak to się stało, że biblioteki zaczęły pełnić taką rolę wśród lokalnych społeczności? Co bibliotekarz musi zrobić, aby ludzie tak postrzegali książnicę? O tym rozmawiam z Dorotą Borowiecką - bibliotekarką z wieloletnim stażem, kierowniczką jednej z Filii Miejskiej Biblioteki Publicznej w Lublinie. Z podcastu dowiesz się: - W jaki sposób sprawić, aby użytkownicy czuli że to jest ich miejsce? - Co powinien zrobić bibliotekarz, aby nawiązać dobre relacja z czytelnikami? -Jak pracować z osobami ze szczególnymi potrzebami? -Jakie rodzaje zbiorów można zaoferować osobom niedowidzącym i niewidzącym i jakie organizacje pomogą je uzyskać? -Jakie działania oferować osobom z niepełnosprawnościami? -Jak przyciągnąć różne grupy użytkowników do biblioteki? Rozmowa Moniki Schmeichel-Zarzecznej i Doroty Borowieckiej. Monika Schmeichel-Zarzeczna - historyk sztuki, trenerka, bibliotekarka. Przez 7 lat zawodowo związana z MBP w Lublinie, obecnie Training Program Manager w Sektor 3.0. Zajmuje się prowadzeniem działań wykorzystujących nowe technologie w edukacji, pisaniem projektów oraz wspieraniem rozwoju osób z różnych grup wiekowych i społecznych. Członkini Stowarzyszenia LABiB, ambasadorka EPALE, stypendystka Ministra KiDN. Prowadzi portal bibliotekaaplikacji.com Dorota Borowiecka - bibliotekarka, kierowniczka w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego. W zawodzie pracuje od 36 lat. Absolwentka bibliotekoznawstwa, ukończyła również kurs biblioterapii oraz kurs języka migowego PJM. Od 2005 roku pełni funkcję kierownika filii nr 27 ze zbiorami multimedialnymi. Od lat pracuje z osobami z niepełnosprawnościami tworząc dla nich programy działań z zakresu edukacji czytelniczej i kulturalnej. Prowadzi lekcje biblioteczne, pogadanki i warsztaty przygotowywane w oparciu o najnowsze techniki multimedialne. Współpracuje m.in. ze Specjalnym Ośrodkiem Szkolno-Wychowawczym nr 1, Fundacją Tu obok, Towarzystwem Przyjaciół Dzieci oraz Polskim Związkiem Niewidomych. Dwukrotnie nagrodzona przez Prezydenta Miasta Lublin za działalność w dziedzinie kultury.

Andragogika, czyli najogólniej, nauka o uczeniu się dorosłych zazwyczaj kojarzy się z Cyklem Kolba lub stylami uczenia się. Jest to jednak wciąż dynamicznie rozwijająca się subdyscyplina, na której polu ustawicznie pojawiają się nowe koncepcje i teorie. Z podcastu dowiesz się: 1. Co o uczeniu się mówi andragogika? 2. Czym te koncepcje i teorie różnią się od wiedzy psychologicznej? 3. Jak edukator dorosłych może wykorzystywać w praktyce wiedzę andragogiczną? 4. Czym jest uczenie się transformatywne i jak można aranżować sytuacje edukacyjne, aby sprzyjały transformatywnemu uczeniu się? dr Monika Gromadzka – wykładowczyni, tutorka akademicka, trenerka, konsultantka. Pracuje na Uniwersytecie Warszawskim. Realizatorka projektów badawczych i edukacyjnych. Współpracuje z organizacjami pozarządowymi i podmiotami biznesowymi. Jest członkinią ATA i ESREA. Autorka licznych publikacji z zakresu edukacji dorosłych. Ambasadorka EPALE. dr Monika Chmielecka, z wykształcenia andragog, ukończyła studia podyplomowe Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, jest w trakcie studiów psychologicznych. Adiunkt w Katedrze Andragogiki i Gerontologii Społecznej na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie realizuje projekty badawcze skoncentrowane wokół kategorii rozwoju i zmiany doświadczanej przez osoby dorosłe.

Chcemy, aby wszystko w życiu miało swój cel. Cel kojarzy się nam z czymś, czego nieustannie szukamy, do czego zdążamy(często całymi latami). Cel jest bez wątpienia integralną częścią naszego życia. Jak powstają cele w procesie zmiany? Z podcastu dowiesz się: 1. Czym jest cel? 2. Jakie są elementy charakterystyczne celu? 3. Co to jest „cel z serca”, a co nazywamy „celem z głowy”? Czym różnią się od siebie i jak wpisują się w proces coachingowy? 4. Jak utrwalanie celów wpływa na rzeczywistość? 5. Jak powstaje cel? 6. Co z osobami, które nie mają celu? 7. Jak pytać o cel? Marta Kaźmierczak – akredytowany coach PCC ICF, wykładowczyni na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS w Warszawie. Autorka innowacji "Coaching w zakładzie karnym", metody wsparcia procesu zmiany osadzonych. Specjalistka z zakresu pracy z więźniami długoterminowymi. Pełni również funkcję job coacha w projektach aktywizacji zawodowej grup defaworyzowanych. Ambasadorka EPALE.

Konflikty są zjawiskiem nieuniknionym, a mediacje, to sposób, aby na nowo usłyszeć siebie i innych jego uczestników. Z podcastu dowiesz się między innymi: Skąd biorą się konflikty? Czym są mediacje i w jaki sposób prowadzą do zmiany? Jakie funkcje pełni mediator w rozwiązywaniu konfliktów? Od czego zacząć budowanie kultury mediacji w organizacji? Jakie predyspozycje należy rozwijać, aby zostać zawodowym mediatorem? Zapraszam do wysłuchania kolejnego podcastu EPALE. Dowiedz się dlaczego mediatora można nazwać hydraulikiem komunikacji, poszukiwaczem i liderem oraz jakie kompetencje można rozwinąć dzięki udziałowi w mediacji. Natalia Kurzawa – trenerka rozwoju osobistego i umiejętności społecznych, mediatorka sądowa, ekspertka rozwiązywania konfliktów i negocjacji, wykładowca. Właścicielka firmy Akademia Bliżej, która szkoli mediatorów w systemie kształcenia VCC. Autorka kompleksowego projektu rozwojowego dla mediatorów Akademia Profesjonalnego Mediatora®. Współautorka podręcznika „Mediacje sądowe i pozasądowe”. Wiedzę o mediacjach popularyzuje na profilu Akademii Bliżej na Facebooku: https://www.facebook.com/AkademiaBlizej Barbara Habrych – pedagożka, ekspertka HR, trenerka biznesu i edukacji. Specjalizuje się w tematyce rekrutacji i rynku pracy, procesów HR, uczenia się dorosłych, tutoringu i rozwijania kompetencji przyszłości. Ambasadorka EPALE.

Komfort w pracy dla każdego z nas oznacza coś innego. Dla niektórych to odpowiednie warunki wykonywania zawodowych zadań i odpowiednie wynagrodzenie. Dla innych to relacje, bezpieczeństwo, stabilizacja lub niezależność. Mimo że jest to pojęcie wyjątkowo subiektywne, warto od czasu do czasu zatrzymać się i pomyśleć, co na danym etapie kariery zawodowej ma dla nas szczególne znaczenie i co możemy zrobić, aby swoją zawodową sytuację poprawić. Proponujemy refleksję o tym, jaki wpływ mamy na własny komfort w miejscu pracy, co zależy w tym zakresie od nas i jakie działania warto podjąć. Małgorzata Rosalska, ambasadorka EPALE, proponuje 6 tropów myślenia o budowaniu własnego komfortu w miejscu pracy. Opowiada o znaczeniu konkretnych umiejętności zawodowych, ale także zwraca uwagę na sferę wartości i postaw. Z tego podcastu dowiesz się: • jakie działania warto podejmować, aby zwiększyć własny komfort w miejscy pracy • dlaczego te same sytuacje dla jednych pracowników są bardzo komfortowe, a dla innych zupełnie nie • czy komfort w pracy zawsze działa na naszą korzyść • dlaczego od czasu warto się uważnie poprzyglądać się relacji między własnymi profesjonalnymi zasobami a zmieniającymi się wymaganiami w branży i na rynku pracy dr hab. Małgorzata Rosalska – pedagog, doradca zawodowy, adiunkt w Zakładzie Kształcenia Ustawicznego i Doradztwa Zawodowego na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Specjalizuje się w problematyce z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego, polityki rynku pracy, edukacji dorosłych i polityki oświatowej. Ambasadorka EPALE. Miłego odbioru!

Dobrze zrobiony podcast jest jak film bez obrazu. Musi działać na emocje i wyobraźnię, ale nie angażuje czasu słuchacza. Można go słuchać w samochodzie, na spacerze, biegając, czy jeżdżąc na rolkach. Dobry podcast jest jak opowieść, która utrzymuje uwagę słuchacza do samego końca, a nawet rozbudza jego apetyt na to, by dowiedzieć się więcej. Z podcastu o tworzeniu podcastów, dowiesz się m.in. - jak możesz wykorzystać podcast w edukacji? - jak tworzyć strukturę podcastu? - jak zainteresować odbiorcę naszym podcastem? - jak utrzymać uwagę słuchacza? A także zdobędziesz wiele praktycznych wskazówki dotyczących tworzenia podcastów – zarówno od strony merytorycznej, jak i praktycznej. Zapraszam do wysłuchania kolejnego podcastu EPALE. Dowiedz się, jak w skuteczny sposób wykorzystać potencjał dźwięku, a na koniec nagraj swój własny podcast. Rozmowa Karoliny Suskiej z Hanną Bogoryja-Zakrzewską i Katarzyną Błaszczyk dotycząca tworzenia podcastów. Karolina Suska – socjolożka, trenerka, tutorka, dyrektorka instytucji kultury. Absolwentka UJ, Szkoły Liderów PAFW i Akademii Liderów Kultury. Wiejska aktywistka zafascynowana pracą na rzecz lokalnych społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem działań na rzecz kobiet. Pasjonatka odkrywania potencjału drzemiącego w ludziach. Ambasadorka EPALE. Gościnie: Hanna Bogoryja- Zakrzewska – ponad 30 lat pracowała w Polskim Radiu, na koncie ponad 1000 dokumentów i reportaży radiowych. Laureatka najważniejszych nagród radiowych w Polsce, jej reportaże wielokrotnie reprezentowały Polskę na forum międzynarodowym. Katarzyna Błaszczyk – przez 15 lat pracy w Polskim Radiu stworzyła ponad 500 reportaży radiowych, które zdobyły ponad 20 nagród. Współorganizowała International Feature Conference, najstarszą konferencje audio non-fiction na świecie. W 2017 roku wspólnie stworzyły projekt https://torbareportera.pl W 2019 roku razem wydały książkę, która jest powrotem do historii znanych słuchaczom z radia "Zdarzyło się naprawdę. Opowieści reporterskie" (wyd. Znak). https://www.znak.com.pl/ksiazka/zdarzylo-sie-naprawde-opowiesci-reporterskie-hanna-bogoryja-zakrzewska-katarzyna-blaszczyk-142609 W 2020 roku wydały e-book 'Sztuka rozmowy w podcaście i nie tylko". https://torbareportera.pl/e-book/ Miłego odbioru!

Fotografia ma niejednoznaczny status w praktykach edukacyjnych. Z jednej strony sama jest przedmiotem nauki. Z drugiej strony może być doskonałym narzędziem w pracy edukacyjnej. Na co dzień obserwujemy ogromny postęp technologiczny, w którym widzimy szansę na lepsze jutro. Jednocześnie dostrzegamy negatywne skutki szybkiego rozwoju technologicznego, takie jak większa degradacja środowiska czy „zagubienie człowieka” nienadążającego za zmianami. Rozwój aparatów fotograficznych, telefonów, aplikacji społecznościowych czy programów do edycji zdjęć całkowicie zmienił fotografię. Czy zwiększona zależność od nowoczesnych technologii powoduje bezmyślność i zabija naszą kreatywność? Okazuje się, że robiąc miliony zdjęć każdego dnia, sami możemy być analfabetami wizualnymi. Wiedza o tym, czym jest fotografia, wydaje się być niezbędna we współczesnym świecie, w którym w dużej mierze posługujemy się komunikatami wizualnymi. Fotografia ma spory potencjał. Możemy wykorzystywać ją zawodowo (jako narzędzie pracy) i prywatnie (sposób na pracę nad samym sobą, wyciszenie, relaks). Inspiracją do nagrania tego podcastu były rozmowy dwóch edukatorów, których połączyła fotografia, w niecodziennej relacji uczeń–słuchacz”. Zapraszamy do wspólnych rozważań na następujące tematy: Fotografia jako narzędzie edukacji, wartość edukacyjna fotografii Wpływ rozwoju nowych technologii na fotografię Wpływ fotografii na życie codzienne i zawodowe Fotografia – między terapią a nauką Uczenie fotografii dorosłych (na przykładzie kwalifikacyjnych kursów zawodowych w CKU Sopot zastanowimy się, czy w pewnym wieku na jej naukę nie jest jednak za późno) Przykłady wykorzystania fotografii w różnych inicjatywach edukacyjnych Tak więc podczas rozmowy o fotografii nawiązujemy do tematów ważnych z punktu widzenia edukatorów, użytkowników EPALE, tj. nie tylko do transformacji cyfrowej, ale także włączenia społecznego czy kształcenia osób dorosłych. Zapraszamy do wysłuchania rozmowy! Wojciech Korsak – urodził się w Gdańsku. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1985-2006 przebywał we Francji. Od 2006 do dzisiaj mieszka i pracuje w Gdańsku. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Jest autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych. Jako jedyny polski fotografik wystawiał na Wieży Eiffla. Jego zdjęcia są w kilku muzeach i wielu kolekcjach prywatnych. Od kilku lat pracuje w szkole dla dorosłych – w sopockim CKU, gdzie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem ze słuchaczami na zajęciach z fotografii podczas kwalifikacyjnych kursów zawodowych. Sylwia Kurszewska – zawodowo związana z Centrum Kształcenia Ustawicznego w Sopocie, w którym koordynuje działania zespołu ds. projektów międzynarodowych, podejmującego inicjatywy na rzecz różnych grup społecznych. Edukatorka. Prezes Stowarzyszenia „Praca-Edukacja-Zdrowie”, działającego dla wykluczonych społecznie lub zagrożonych takim wykluczeniem. Ambasadorka EPALE.

Kiedy obserwujemy rozgrywki w grach online lub w nich uczestniczymy, łatwo możemy zauważyć, że zwycięstwo w nich zależy zarówno od umiejętności indywidualnych poszczególnych graczy, jak i od zgrania całego zespołu. Dobrze komunikujące się, zgrane ze sobą zespoły graczy, o odpowiednich umiejętnościach i podejściu do realizacji przyjętej strategii wygrywają, a gra w tych zespołach to czysta przyjemność. Ale gdybyśmy chcieli w warunkach biznesowych zdefiniować idealny zespół, to przecież wymienimy podobne cechy. Zarządzanie zespołem ludzi o wysokich indywidualnych kompetencjach, dobrze współpracujących, rozumiejących swoją rolę i komunikujących się ze sobą to marzenie wielu menedżerów. Czy można więc przyjąć, że nawyki, umiejętności i zachowania nabyte w grach zespołowych online to świetna baza dla dobrych graczy zespołowych? Jakie to nawyki, umiejętności i postawy? Jak wykorzystać ten potencjał? Temat nie jest poboczny, bo na rynek pracy wchodzi pokolenie wychowane na grach, a i wielu dorosłych nie stroni od tej formy rozrywki. W 2019 roku podano, że średnia wieku graczy w World of Warcraft wynosi ponad 31 lat. O kilku obszarach, w których dostrzegamy silny związek pomiędzy umiejętnościami nabytymi w grach a kluczowymi dla biznesu rozmawia Monika Schmeichel-Zarzeczna - historyczka sztuki, doświadczona edukatorka i graczka oraz Sławomir Łais - matematyk, doświadczony edukator zafascynowany rolą gier w edukacji.

Wszyscy obserwujemy olbrzymi postęp w obszarze cyfryzacji uczenia. Pandemia stała się katalizatorem zmian zarówno po stronie edukatorów, jak i ich klientów. Zarówno jedni, jak i drudzy doświadczyli narzędzi edukacji zdalnej i mogli się przekonać o ich zaletach i wadach. Wydaje się nieuniknione, że jak już opadnie kurz, wiele firm szkoleniowych i uczelni wyjdzie z pandemii mocno wzmocniona o umiejętności dostarczania usług edukacyjnych, wykorzystujących potencjał technologii. Jednak samo obycie się z technologią to dopiero pierwszy krok. Warto skupić się na dobrym projektowaniu tak, by powstające produkty szkoleniowe wykorzystywały potencjał narzędzi technologicznych i były zaprojektowane pod kątem dostarczania wartości. W tym podcaście Sławomir Łais, Ambasador EPALE, przedstawia metodę 7 okien procesu rozwojowego. Jest to uporządkowany schemat projektowania procesów szkoleniowo-rozwojowych w sposób zorientowany na świadome wykorzystanie różnorodnych metod do budowania zaangażowania i dostarczania wartości dla odbiorców. Zaprezentowane są poszczególne okna procesu – obszary procesu rozwojowego, ich znaczenie oraz metody warte rozważenia w każdym z nich. Metoda 7 okien stosowana jest w wielu krajach, a jej praktycznym narzędziem jest Learning Battle Cards Canvas – matryca, dostępna za darmo na licencji Creative Commons, którą można pobrać pod adresem https://epale.ec.europa.eu/pl/resource-centre/content/lbc-canvas-creative-commons-pdf Sławomir Łais – edukator z ponad 20-letnim doświadczeniem w edukacji cyfrowej, projektant aplikacji uczących, autor publikacji, bloger praktykatrenera.pl, prelegent wielu konferencji. Prezes OSI CompuTrain, współtwórca metody i narzędzi Learning Battle Cards. Trener, konsultant w stosowaniu nowoczesnych technologii w uczeniu. Członek rady Fundacji Digital Creators. Ambasador EPALE.

Rozmowa o wykorzystywaniu technik teatralnych i tanecznych w pracy edukacyjnej. Na stronie www.teatrzaangazowany.pl prowadzonej przez Fundację Edukacji i Kultury Drama Way, możemy przeczytać, że teatr społeczny, albo „zaangażowany społecznie” to nienależąca do mainstreamu teatralnego, rozwijająca się ostatnio w Polsce i doceniana na świecie forma pracy z różnorodnymi osobami i grupami wykorzystująca techniki dramowo-teatralne, także choreograficzno-taneczne. Projekty realizowane w tej metodologii to działania łączące wiedzę z dziedzin takich jak m.in. psychologia, pedagogika, socjologia, teatrologia. Ich efektem bardzo często są spektakle, opierające się o realne wydarzenia z życia uczestników lub społeczności, z których się wywodzą. Nierzadko jednak osoby tworzące działania z zakresu teatru społecznego mówią, że równie istotny jest sam proces. Spotkanie w przestrzeni i współdziałanie, współtworzenie. Między innymi w ten sposób o idei teatru społecznego opowiadają bohaterki podcastu: Aniela Kokosza i Agnieszka Dubilewicz, które od kilku miesięcy pracują tą metodą z uczestnikami ich autorskiego projektu. Projekty z zakresu teatru społęcznego można odnaleźć w różnych miejscach: więzieniach, domach kultury, szkołach, teatrach, zakładach poprawczych czy ośrodkach leczenia uzależnień. Dr Bartek Lis - socjolog i badacz społeczny, animator kultury i edukator związany z Centrum Praktyk Edukacyjnych w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. Zajmuje się m.in. edukacją obywatelską, rozwojem publiczności, tematyką "niewidocznych niepełnosprawności", użyciem sztuki w edukacji i praktyce społecznej, udostępnianiem instytucji kultury dla osób z niepełnosprawnościami. GOŚCIE BARTKA LISA Aniela Kokoszka – performerka, pedagożka tańca, stypendystka IMiT, Alternatywnej Akademii Tańca 2015, fundacji Ciało/Umysł 2017; laureatka pierwszej edycji konkursu „Ciąg Dalszy Nastąpi”. Od 2008 roku pracuje jako twórczyni niezależna, działając na pograniczu tańca, sztuk performatywnych i nauk o ciele. Pracuje pedagogicznie: ze studentami tańca, prowadząc autorskie warsztaty ruchu, również z osobami z alternatywną motoryką i zagrożonymi wykluczeniem społecznym i edukacyjnym. W 2020 roku wraz z artystkami Pauliną Giwer-Kowalewską i Agnieszką Dubilewicz, założyła KolektTacz. Współpracowała m.in. z Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Teatrem Tańca i Ruchu ROZBARK, Centrum Kultury Zamek, Sopockim Teatrem Tańca, UMK w Toruniu, Centrum Sztuki Dziecka, Sceną Roboczą - Centrum Rezydencji Teatralnej. Agnieszka Dubilewicz – kulturoznawczyni, animatorka, aktorka Studia Teatralnego Blum. Absolwentka pierwszych w Polsce studiów podyplomowych z zakresu „Rozwoju Publiczności” w ramach europejskiego programu Connect. Realizatorka projektu „Mozaika z pamięci”, dotyczącej historii Osiedla Piastowskiego. Współpracowała z Otwartą Strefą Kultury Łazarz w ramach projektów „Włącz Łazarz” oraz „Nowi Bohaterowie”. Uczestniczka Szkoły Pedagogów Teatru realizowanej przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Od sześciu lat współpracuje z Fundacją Malta prowadząc różnego rodzaju warsztaty w strefie „Wolno Dzieciom”. Od 2018 roku studentka kierunku Taniec w Kulturze Fizycznej przy poznańskim AWF-ie. W 2019 roku była jedną z uczestniczek bytomskiego laboratorium „Taniec i Niepełnosprawność. Przekraczanie Granic” organizowanego przez British Council i Instytut Muzyki i Tańca. Laboratorium zaowocowało wyjazdem na dwutygodniową rezydencję przy Holland Dance Festival w Hadze, w charakterze tłumaczki i asystentki polskiej tancerki z alternatywną motoryką Tatiany Cholewy. Na co dzień współpracuje z Fundacją Czerwone Noski Klown w Szpitalu jako dr Dubi Dubi.

Na co nie mamy wpływu na szkoleniach? O dynamice grupy, statusie, motywacji, koncentracji i innych czynnikach poza naszą kontrolą. Na początku 2021 roku przeprowadziliśmy w Trainers’ Forum badania dotyczące efektywności szkoleń w formule online. Po analizie ponad 500 wyników ewaluacji szkoleń i webinarów odkryliśmy, że wiele czynników, które tłumaczą satysfakcję uczestników ze szkolenia, nie jest bezpośrednio związanych z tym, co na szkoleniu robi trener. Jakie to są obszary i jak możemy mieć na nie wpływ? Postanowiłem zasięgnąć języka u trenera, który specjalizuje się w dynamikach grupowych i, tak jak ja, uwielbia podpierać swoją praktykę wynikami badań naukowych. W trakcie podcastu odpowiemy na pytania: • W jakim stopniu proces grupowy jest od nas zależny? W jaki sposób to my dostosowujemy się do grupy? • Jakie techniki pozwalają na prowadzenie efektywnych szkoleń przy różnorodnych grupach? • Mała dygresja: Jak przekonująco opowiadać o badaniach naukowych? • Jakie najcięższe sytuacja związane z dynamiką grupy przytrafiły się nam na szkoleniach? • Jakie praktyki wpływają na motywację uczestników szkolenia? • Jak możemy dbać o koncentrację na szkoleniach online? • Jakie praktyki zwiększają szansę na transfer wiedzy ze szkoleń w świecie samodzielnej pracy z domu? Gościem podcastu był Rafał Cupiał, trener biznesu, doświadczony mówca. Ekspert w dziedzinie wystąpień publicznych i procesów grupowych. W swoich warsztatach łączy wiele inspiracji, od antycznej retoryki po rozbudowane, narracyjne gry fabularne, co też wielokrotnie inspirowało mój warsztat. Serdecznie polecam śledzenie go na LinkedIn, gdzie można dowiedzieć się o jego bezpłatnych webinarach i kolejnych odcinkach podcastów. Prowadzący: Radek Czahajda, trener, autor, naukowiec. Założyciel Trainers’ Forum, koordynator Online Training Festival, Ambasador EPALE.