POPULARITY
Krzysztof Wojewodzic to prezes spółki technologicznej Escola SA, która koncentruje się na "Digital Transformation" i współpracuje z dużymi firmami w Polsce, Skandynawii i USA. Dodatkowo, zajmuje się naukowo sztuczną inteligencją i prowadzi kurs AI managers. Podkreśla wagę dzielenia się wiedzą, prowadzi konferencje i podcasty, a także akcentuje potrzebę "głębokiej pracy" i skupienia w dzisiejszym świecie. Studiował na kilku uniwersytetach, w tym za granicą, co uważa za cenne doświadczenie. Po sprzedaży firmy założonej w trakcie studiów, pracował w Ministerstwie Edukacji i na uczelni, a następnie wrócił do biznesu, motywowany chęcią wpływu i ekscytacji. Gość odcinka:Krzysztof Wojewodzic - / kris-escola Prowadzący:Filip Pieniak - / filip-pieniak Montaż:Jarek Maciejewski - / jamaciej_ Agenda odcinka:00:00 - Kickoff00:55 - Przegląd odcinka07:14 - Co go zmotywowało do wyboru konkretnych studiów na różnych uniwersytetach i jakie miał zagraniczne doświadczenia.14:55 - Czy można osiągnąć taki sam efekt głębokiego skupienia jak podczas pisania doktoratu, poprzez inne działania.18:33 - Jakie inne elementy są niezbędne do osiągnięcia sukcesu zawodowego lub naukowego, i co Krzysztof poradziłby sobie młodszemu.23:13 - Co zmotywowało Krzysztofa do uruchomienia pierwszego biznesu na studiach.28:16 - Jak wyglądał dalszy kontekst wejścia Krzysztofa w pełną ścieżkę przedsiębiorczości.32:15 - Czy motywacją do otwarcia kursu AI Managers jest szerzenie wiedzy i misja, czy rozumienie rynku.38:27 - Jakie rady dałby Krzysztof młodym osobom, które chcą rozwijać się w dziedzinie AI.41:53 - Czy na wczesnym etapie kariery warto czerpać wiedzę z YouTube lub podcastów.46:35 - Jakie książki dały Krzysztofowi najlepszą perspektywę w kontekście biznesu i zarządzania czasem.50:38 - Gdzie słuchacze mogą śledzić Krzysztofa i zadawać mu pytaniaSubskrybuj nas na Youtube!Spotify: https://open.spotify.com/show/2Lr7dPP...Apple Podcast: https://podcasts.apple.com/pl/podcast...Instagram: / poland20summit Nasza strona internetowa: https://poland20.com/Odcinek możliwy dzięki studiu nagraniowemu Studio PLAC: https://studioplac.com/#ai #escola #biznes #edukacja #studia #sgh
Notatki i linki wymienione w tym odcinku znajdziecie na naszej stronie: designpractice.pl/071---W tym odcinku rozmawiamy o:→ studiach i pracy w USA→ drodze od UX researcherki do product design managerki→ codziennych wyzwaniach zarządzania zespołem---Naszą gościnią jest Blanca Abramek – Product Design Manager w Squarespace. Studiowała w Stanach Zjednoczonych, m.in. na MIT. Z obszaru architektury finalnie wylądowała w świecie IT. Obecnie mieszka w okolicy Nowego Jorku, ale często odwiedza Polskę, a zwłaszcza rodzinny Lublin.---Timestamps:0:00 Start1:30 Jaką książkę ostatnio przeczytałaś?2:16 Czym się zajmujesz na co dzień i jak zaczynałaś?6:40 Studia w Polsce vs USA10:09 Plusy i minusy studiowania w USA12:55 Czy studia dały Ci solidny fundament do pracy?14:42 Od designerki do researcherki20:34 Jak wyglądało Twoje portfolio researcherki?23:12 Squarespace27:50 Zmienianie ról i największe wyzwania31:30 Czym zajmuje się Twój zespół?34:36 Stacjonarnie czy zdalnie?35:30 Z jakich narzędzi korzystasz?36:26 Jak odnalazłaś się w roli managerki?39:26 Tips&tricks z zarządzania ludźmi42:38 Przykład trudnej sytuacji i jej rozwiązania48:48 Super Bowl i mierzalność tych reklam56:57 Na rozwoju jakich umiejętności chciałabyś się skupić w najbliższym czasie?1:01:26 Zakończenie
Artysta i jedna z najpopularniejszych postaci dwudziestolecia międzywojennego. Studiował medycynę, śpiewał w kabarecie "Zielony Balonik", przyswoił dla polszczyzny kanon literatury francuskiej. Był autorem "Wiadomości Literackich" i "Kuriera Porannego". 150 lat temu urodził się Tadeusz Boy-Żeleński.
WŁASNY POKÓJ | PKP oskarżyło mnie o demolowanie taborów. Przyznałam się do autorstwa, nie przyznałam się do winy. Uważam, że nie jestem winna, tylko jestem autorką i dodaję wartości jednorazowym tkaninom przeznaczonym do utylizacji po cyklu podróży. Sąd uznał mnie winną.Monika Drożyńska ur. 1979 r. Studiowała grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jej projekty dotyczą dziś głównie kwestii języka w przestrzeni publicznej, jego przemian i roli w relacjach społecznych. Artystka współpracowała m.in. z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Współczesnym we Wrocławiu czy Zachętą Narodową Galerią Sztuki, a jej prace wystawiono m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Galerii Foksal w Warszawie czy Susan B Anthony Institute w Nowym Jorku. Projektantka ubrań, założycielka (wraz z Mają Kuczmińską) pierwszego krakowskiego konceptstoru (2004–2010). Jest założycielką Szkoły haftu dla pań i panów "Złote rączki".„Własny pokój” to cykl rozmów Katarzyny Kubisiowskiej w Podkaście Tygodnika Powszechnego – o tym, jak w kobiecie tworzy się i umacnia niezależność.
"W całej tej aferze umyka jedna rzecz - tysiące, kilkanaście tysięcy, a być może dziesiątki tysięcy ludzi studiowało tam uczciwe, wielu pracowników naukowych pracowało tam uczciwie i to zupełnie znika w tej historii. A faktycznie winni nie są dostatecznie naświetlani" - powiedział w Porannej rozmowie w RMF FM Krzysztof Bosak, odnosząc się do afery ws. Collegium Humanum. Lider Konfederacji przyznał, że przez chwilę studiował tam zarządzanie, jednak po kilku miesiącach zrezygnował, a dyplomu nigdy nie uzyskał.
Prozachodnia prezydentka Mołdawii, Maja Sadu, zakazała picia naparu z dzikiej róży. Na taką informację można było się natknąć w sieci przed wyborami prezydenckimi w tym kraju, które odbyły się w październiku. To fałszywe doniesienia, jedne z wielu w Mołdawi. Jako kraj kandydujący do Unii Europejskiej to miejsce, gdzie ścierają się nastroje prozachodnie i prorosyjskie. To również pole to do rozwoju dezinformacji. Jakie narracje są najpopularniejsze? Dlaczego w fałszywych treściach Unia Europejska przedstawiana jest jako sojusz, który zmilitaryzuje Mołdawię? Kwestie wyjaśnił Kamil Całus z Ośrodka Studiów Wschodnich. Kamil Całus – z wykształcenia wschodoznawca i dziennikarz, z zawodu analityk. Absolwent Instytutu Wschodniego oraz Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Studiował m.in. w Kiszyniowie. Do Mołdawii podróżuje regularnie od ponad dekady, co najmniej kilka razy do roku. Od 2012 roku pracuje w warszawskim Ośrodku Studiów Wschodnich, w którym – prócz problematyki mołdawskiej – zajmuje się także Rumunią. Publikował m.in. w „Nowej Europie Wschodniej”, „New Eastern Europe” i „Tygodniku Powszechnym”. Pochodzi ze Świnoujścia. Mieszka w Warszawie. Przydatne linki Mołdawia w mackach dezinformacji. Dlaczego ten kraj jest tak ważny dla Rosji? Wybory prezydenckie i referendum w Mołdawii: żółta kartka dla obozu prozachodniego Mołdawia: reelekcja Mai Sandu dzięki głosom diaspory Rosyjskie eksperymenty z dezinformacją w Mołdawii Moldova fights to free itself from Russia's AI-powered disinformation machine
Bhante Sujato (Anthony Best) urodził się 4.11.1966 r. w Perth (Zachodnia Australia). Wychowywał się w liberalnej, katolickiej rodzinie, uczęszczał do szkoły Christian Brothers. Zafascynowany naukową wizją świata, a w szczególności teorią względności, odrzucił chrześcijaństwo, gdy był jeszcze nastolatkiem.Studiował literaturę i filozofię na Uniwersytecie Zachodnioaustralijskim, ale po dwóch latach zrezygnował z dalszej nauki i zaczął grać rock'n'rolla. Założył z Peggy van Zalm zespół Martha's Vineyard, formacja grała indie rocka, odnosząc sukcesy w późnych latach 80-tych. Zespół jednak rozpadł się, zanim w pełni rozwinął swoje możliwości.Po latach działań związanych z muzyką alternatywną Bhante Sujato pozbył się iluzji dotyczących kariery muzycznej i potrzebując gruntownej zmiany, udał się do Tajlandii. Mimo że wcześniej nie był związany z buddyzmem, znalazł dla siebie miejsce w świątyni w Chiang Mai. Zaczął poszukiwać umocnienia i głębszego zrozumienia praktyki buddyjskiej. Po roku udał się do Wat Pah Nanachat, międzynarodowego klasztoru leśnego prowadzonego przez anglojęzycznych mnichów w tradycji, z której wywodził się Ajahn Chah. Tam przyjął święcenia nowicjusza, a w następnym roku (5 maja 1994) – pełne święcenia mnicha (bhikkhu).Spędził trzy pory deszczowe (vassa), ucząc się u Ajahna Brahma, w Klasztorze Bodhinayana oraz kilka lat w odległych pustelniach i jaskiniach, w Tajlandii i Malezji. Na początku 2003 r., po powrocie do Australii, przybył do posiadłości znanej wtedy jako Citta Bhavana Hermitage. Podjęto wtedy decyzję, by świątynię rozwinąć w klasztor, w którym mogłyby się odbywać nowe święcenia, i zmieniono jej nazwę na Santi Forest Monastery. To spowodowało znaczne postępy, klasztor zaczął się gwałtownie rozwijać. Wynikiem było pierwsze święcenie nowicjusza (sāmaṇera) 9 marca 2008 r. oraz liczne upasampadā (przyjęcia do Saṅghi) bhikkhów. Zgodnie z życzeniem Bhante Sujato, w 2012 roku Santi zostało klasztorem mniszek, a on sam powrócił do Bodhinyana.Ajahn Sujato napisał kilka książek, między innymi "A Swift Pair of Messengers", "A History of Mindfuless", "Sects & Sectarianism", oraz we współautorstwie z Ajahnem Brahmalim "The Authenthicity of Early Buddhist Texts". W 2005 roku Bhante Sujato wraz z Rod'em Bucknell'em oraz John'em Kelly współzałożyli buddyjską stronę Internetową SuttaCentral, by zapewnić dostęp do wczesnych buddyjskich tekstków, zarówno w oryginale jak i tłumaczenia we współczesnych językach. Po tym jak nie udało się zapewnić przekładów wolnych od praw autorskich, Bhante Sujato przeniósł się na wyspę Chimei na wybrzeżach Taiwanu i żył tam od 2015-1018 roku, oddany zadaniu by przetłumaczyć wszystkie cztery nikaje. Te przekłady od tamtego czasu są publikowane na stronie SuttaCentral oraz jako darmowe książki.W 2019 roku Bhante Sujato przeniósł się do Sydney by założyć Lokanta Viharę, inaczej "Klasztor na Końcu Świata", by wraz z jego uczniem Bhante Akaliko eksplorować co oznacza podążanie za naukami Buddy w erze zmian klimatycznych, globalnego konsumeryzmu oraz politycznego niepokoju. Niedawno jego uczeń opuścił Viharę by realizować swój projekt "Little Dust", a Bhante Sujato kontynuuje swoje działania stacjonując w Lokanta Vihara.Nagranie mowy Dhammy i sesji medytacyjnej odbyło się 25.06.2023 w ramach comiesięcznych spotkań z Australijską Sanghą BSWA. Tworzymy związek wyznaniowy, dowiedz się więcej na stronie Sangha.plMożesz nas też posłuchać na tych serwisach podkastowych -Apple Podcast: podcasts.apple.com/us/podcast/sasa…1592163368?uo=4Spotify: open.spotify.com/show/039TDu6Pil0s4jutio5VeARSS: www.spreaker.com/show/5199898/episodes/feedWspomóż prace Sasany: patronite.pl/sasanaplPomóż nam tłumaczyć teksty źródłowe: patronite.pl/TheravadaPLTłumaczenie: Piotr Płaneta (www.youtube.com/c/Sunyanando)
Moją dzisiejszą gościnią jest Julia Chudzik. Julia ma 24 lata, mieszka w Warszawie wraz ze swoim psem Julkiem. Pracuje w marketingu w agencji kreatywnej. Studiowała kulturoznawstwo w Krakowie. W wolnym czasie pisze, rysuje, fotografuje, gra na pianinie i śpiewa. Jak sama mówi wciąż poszukuje swojej ścieżki zawodowej, ale zaczyna akceptować fakt, że na ten moment nie ma jednej rzeczy, którą chciałaby robić i być może będzie wiecznym wędrowcem i poszukiwaczem. Diagnozę ADHD dostała w sierpniu zeszłego roku. Odcinki publikuję w czwartki co dwa tygodnie. Zapraszam do komentowania, dzielenia się przemyśleniami oraz do obserwowania podcastu na Spotify i subskrypcji kanału na YouTube. Jeżeli uważacie, że podcast was wspiera, może będziecie chcieli wesprzeć podcast. Możecie zrobić to poprzez stronę https://patronite.pl/adhdziewczyny. Dzięki temu będę mogła działać dalej i przygotowywać dla Was kolejne odcinki. IG: @jvliachudzik/ https://www.instagram.com/jvliachudzik/ Polecenia książkowe: “ADHD. Twój mózg jest OK” Tamara Rosier PATRONITE https://patronite.pl/adhdziewczyny KONTAKT adhdziewczyny@gmail.com LINKI DO PODCASTU https://linktr.ee/adhdziewczyny DŹWIĘK Karol Skrzypiec / IG: @karol_skrzypiec https://www.instagram.com/karol_skrzypiec Rozdziały: 0:00 - Wstęp 1:41 Początek rozmowy - DIagnoza ADHD 3:51 - Objawy ADHD w dzieciństwie i teraz 6:14 - Jak działają leki na ADHD? 7:56 - Psychoterapia jako dodatkowa forma leczenia 9:20 - Edukacja muzyczna 11:40 - Łatka “nieogarniacza” 13:29 - Trudny okres studiów 16:48 - Przeprowadzka do Warszawy 18:27 - Rola psa w życiu 21:27 - Praca w marketingu i akceptujące środowisko 25:45 “Nic na poważnie” wiele zainteresowań 30:30 - Tatuaże i zmiany koloru włosów 35:42 - Wewnętrzny krytyk - jak go wyłączyć? 38:25 - Strategie radzenia sobie 52:16 - Kocham poznawać nowych ludzi 1:00:10 - Mit na temat ADHD
Kto by pomyślał, że warzywa mogą nam szkodzić. A jednak, jakiś czas temu taki przekaz pojawił się filmie opublikowanym przez pewną sieć burgerowni. Jak się okazuje, mitów na temat żywienia jest znacznie więcej. Modne diety, wegańskie zamienniki i inne kwestie to temat, o którym rozmawiamy z dr. Damianem Parolem, dietetykiem i psychodietetykiem. Specjalnie dla naszych Patronów i Patronek dostępny jest także fragment, w którym omawiamy cudowny lek na otyłość. Chcesz zostać naszym patronem? Wesprzyj nas! dr n. o zdr. Damian Parol - Z wykształcenia dietetyk i psychodietetyk. Studiował w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego oraz w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. Pod przewodnictwem prof. Artura Mamcarza obronił z wyróżnieniem pracę doktorską na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Jest współautorem rozdziałów w podręcznikach akademickich oraz publikacji naukowych w zakresie stylu życia i dietetyki. Damian jest również autorem bloga damianparol.com oraz platformy ze szkoleniami on-line warsztatnauki.pl, a po godzinach trenuje trójbój siłowy. Przydatne linki Strona dr Damiana Parola - https://www.damianparol.com/ Rzekomo szkodliwe warzywa - Czy warzywa lepiej zamienić na wołowinę? Sprawdzamy reklamę Bobby Burger Coś o skuteczności mięsożernej diety - Dieta lwa sposobem na migrenę? Nauka mówi co innego Zbiór różnych fałszywych informacji na temat diety - Jaka dieta jest zdrowa? Celowe upraszczanie to też dezinformacja
Anna Bryłka osiągnęła najlepszy procentowy wynik w eurowyborach z całej Konfederacji. Potrafi doić krowy, grać na organach i śpiewać. Studiowała w Perugii i uwielbia Umbrię. Do Parlamentu Europejskiego jedzie "reprezentować Polki i Polaków". Uważa, że referendum w sprawie wyjścia z UE powinno się odbyć i deklaruje: zagłosowałabym za opuszczeniem Wspólnoty. W Porannej rozmowie w RMF FM przyznała, że Polska musi przygotowywać się na wyjście z Unii Europejskiej.
“Jak żyć” to nowa seria podcastu Karoliny Sobańskiej. W pierwszym sezonie przeniesiemy się do wielkich miast i poznamy insiderskie spojrzenia na codzienność w miejscach takich jak Paryż, Los Angeles, Barcelona, Kopenhaga czy Berlin. Postanowiłam zaprosić do siebie wyjątkowe osoby, które wybrały życie poza Polską i poznać ich świat. Jaki jest ich rytm dnia, co jedzą, o czym dyskutują i jak świętują? Zajrzyjmy do światowych stolic przez ich soczewkę i dowiedzmy się jak żyć. Gość odcinka “Marbella”: Błażej Żuławski. Dyrektor zarządzający agencji kreatywnej CD Works z siedzibą w Zurychu, spółki zależnej największego i najbardziej znaczącego portalu o samochodach i przedmiotach kolekcjonerskich na świecie – Classic Driver, czytanego przez 10 milionów użytkowników rocznie. Dziennikarz, felietonista, fotograf i twórca wideo. Pasjonat samochodów klasycznych, juror w konkursach elegancji pojazdów zabytkowych. Studiował na wydziale operatorskim Łódzkiego PWSFTv i T. Bądź na bieżąco :) www.instagram.com/KarolinaSobanska www.karolinasobanska.com Współpraca: k.bulatewicz@pasnormal.group Montaż odcinka: Eugeniusz Karlov
Darmowy webinar "Pierwszy 1000 zł na Amazon KDP" ► https://odkelneradomilionera.pl/webinarium/ DARMOWY KURS Kryptowalut i Bitcoina ► https://odkelneradomilionera.pl/kurs-bitcoina/
Z okazji urodzin Stefana Gierowskiego o jego twórczości dyskutowali Magdalena Gierowska-Dybalska i Marek Sobczyk. Spotkanie poprowadził dr Piotr Rypson. Muzeum Narodowe w Warszawie, 10 czerwca 2015 r. [56min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/urodziny-mistrzow-stefan-gierowski-90-rocznica-urodzin/ Profesor Stefan Gierowski jest jednym z najwybitniejszych współczesnych polskich malarzy, wieloletnim wykładowcą na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1957 roku konsekwentnie zajmuje się malarstwem nieprzedstawiającym, koncentrując się na zagadnieniach koloru, światła i przestrzeni. W 1980 roku otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa, nadawaną za całokształt twórczości. Z okazji jubileuszu o twórczości Stefana Gierowskiego dyskutowali: Magdalena Gierowska-Dybalska, córka artysty i Marek Sobczyk – artysta malarz, uczeń Stefana Gierowskiego. Spotkanie poprowadził dr Piotr Rypson, kurator Zbiorów Sztuki Nowoczesnej – zastępca ds. naukowych dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie. Stefan Gierowski – malarz i rysownik. Wybitny przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, określany mianem klasyka polskiej nowoczesności. Urodził się 21 maja 1925 roku w Częstochowie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1945-48 w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. Od 1949 roku mieszka w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej ASP, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 roku został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach osiemdziesiątych związany z kręgiem „kultury niezależnej”. W 1986 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1981 roku był członkiem Komitetu Organizacyjnego Kongresu Kultury Polskiej. W 1980 roku otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa. Mieszka w Konstancinie pod Warszawą. W pierwszym, figuratywnym okresie twórczości Stefana Gierowskiego, w jego malarstwie widoczny jest wpływ postkubistycznej rytmizacji formy oraz uproszczeń zaczerpniętych z kręgu sztuki naiwnej (Gołębnik). Około 1957 roku artysta dochodzi do malarstwa niefiguratywnego, które staje się głównym obszarem jego zainteresowań. Jednocześnie zaprzestaje nadawania obrazom literackich tytułów i od tej pory konsekwentnie oznacza je rzymską numerację. W tym samym roku krytyk sztuki Aleksander Wojciechowski określa jego sztukę mianem „abstrakcji autonomicznej”, co wydaje się najtrafniej charakteryzować cała twórczość Stefana Gierowskiego. Położenie nacisku na sam fenomen obrazu wskazuje jednoznacznie, że artysta rozpoczął poszukiwania nowej formuły obrazu malarskiego, pozbawionego przez twórcę wszystkich innych treści, poza tymi jakie niesie działanie koloru. Obraz nr I powstał właśnie w 1957 roku. Gierowski zaczyna malować kompozycje abstrakcyjne, w których czynnik intelektualny, przejawiający się w klarownej konstrukcji obrazu, zdominowany był przez emocje. Były one obecne zarówno w subtelnej, wyszukanej kompozycji kolorystycznej, zazwyczaj monochromatycznej, jak również bogatym opracowaniu fakturalnym powierzchni płócien. Już wtedy pojawiła się w obrazach Gierowskiego zapowiedź problematyki światła, przestrzeni i ruchu, która stała się wiodąca w twórczości tego artysty. Obrazy Gierowskiego o numerach I-XX określić można jako malarstwo typu informel, kierunek który w owym czasie rozwijał się na Zachodzie. Ewolucja w twórczości Gierowskiego przebiegała w stronę wzmocnienia czynnika intelektualnego. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #gierowski #stefangierowski
Seminarium Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN z udziałem dr Zofii Szwedy-Lewandowskiej z Katedry Polityki Społecznej SGH oraz dr hab. Sylwii Michalskiej z IRWIR PAN [6 maja 2024 r.] https://wszechnica.org.pl/wyklad/wiejska-starosc-w-dwoch-systemach-opieki-nadchodzace-wyzwania-seminarium-irwir-pan/ Polska od wielu lat znajduje się w czołówce krajów demograficznie starych na świecie. W mieście i na wsi wzrasta odsetek osób w wieku poprodukcyjnym. Dla gmin wiejskich oznacza to, że rośnie liczba mieszkańców o szczególnych potrzebach. Temu właśnie problemowi poświęcone będzie najbliższe seminarium. Na tle trendów demograficznych przedstawione zostaną problemy opieki długoterminowej; także – oparciu o badania w projekcie EaSI „Dać to, czego naprawdę potrzeba”- innowacyjne możliwości jej poprawy. dr Zofia Szweda-Lewandowska - Katedra Polityki Społecznej SGH. Doktor nauk ekonomicznych, absolwentka Informatyki i Ekonometrii oraz Socjologii UŁ. Studiowała również na Uniwersytecie w Poczdamie i Magdeburgu. Odbyła praktykę w Max Planck Institute for Demographic Research (Rostock). Uczestniczka Oxford Ageing Spring School (warsztaty dotyczące procesu starzenia się) organizowanej przez Uniwersytet w Oxfordzie. Ukończyła studia doktoranckie w Szkole Nauk Społecznych, Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Pracę doktorską w dziedzinie ekonomii obroniła w 2010 roku w Szkole Głównej Handlowej. Odbyła staż w Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku oraz w Komisji Europejskiej (DG Employment, Social Affairs & Inclusion). Uczestniczka Prezydenckiego Programu Eksperckiego w Kancelarii Prezydenta RP. Obecnie adiunkt w Zakładzie Polityki Społecznej Instytutu Gospodarstwa Społecznego Szkoły Głównej Handlowej. Główne obszary badawcze to: pomoc instytucjonalna skierowana do osób starszych, opieka nad osobami niesamodzielnymi, dyskryminacja ze względu na wiek. dr hab. Sylwia Michalska, prof. IRWiR PAN - socjolożka, interesuje się przemianami ról społecznych mieszkańców wsi, sytuacją kobiet wiejskich i seniorów mieszkających na wsi oraz problemem przemocy domowej w rodzinach wiejskich. Współautorka książki „Stare i nowe wymiary społecznego zróżnicowania” (t. 1 Studiów nad strukturą społeczną wiejskiej Polski, 2016), opracowała (wraz z M. Halamską i M. Kłodzińskim) „Sto lat mojego gospodarstwa. Pamiętniki mieszkańców wsi” (2019). Zajmuję się analizą skuteczności wdrażania innowacji społecznych na terenach wiejskich. Autorka kilkudziesięciu artykułów w czasopismach naukowych i pracach zbiorowych. Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewemDarowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr:33 1600 1462 1808 7033 4000 0001Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #starość #wieś #polskawieś #irwir #socjologia #społeczeństwo
Izabella Konar przeszła wszystkie szczeble muzycznego wykształcenia. Studiowała w Instytucie Artystycznym na kierunku Wychowanie Muzyczne Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i w Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Rytmiki. Występowała jako wokalistka w wielu lubelskich zespołach rockowych, w tym w bluesowo-rockowym zespole "Alchemia". Na co dzień uczy dzieci grać na gitarze. Ale w jej życiu czegoś brakowało i nie było jej w nim wygodnie. Pewnego dnia odkryła, że komponowanie i pisanie tekstów sprawia jej ogromną satysfakcję. Postawiła na występy solowe przy akompaniamencie gitary, sięgając po repertuar z zakresu poezji śpiewanej. Zaczęła śpiewać w języku słowackim. Sięgnęła też po teksty starohebrajskie i psalmy. Wydaje płyty. Jest przykładem na to, że zawalczyć o własne szczęście można w każdym momencie. fot.MM
„Ponieważ wiele moich prac to akty, spotykałam się z komentarzami... nie powiem, że seksistowskimi, ale klasycznie męskimi. Byłam w szoku. Moje prace przecież były o czymś innym”.Monika Osiecka jest rzeźbiarką. Dzieciństwo i wczesną młodość spędziła we Włoszech i Iranie. Studiowała filologię perską i włoską na Uniwersytecie Warszawskim, potem rzeźbę w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom uzyskała w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego). Tworzy głównie akty kobiece i rzeźby abstrakcyjne. W 2014 r. artystka wygrała konkurs Office Départemental de la Culture de l'Orne na realizację monumentalnej rzeźby – „Maczugi” – upamiętniającej 70. rocznicę bitwy I Dywizji Pancernej generała Maczka pod Falaise, o Mont-Omel. W 2021 r. została zaproszona przez prezydenta m.st. Warszawy i Fundację Pamięci o Bohaterach Powstania Warszawskiego do stworzenia pomnika Kobietom Powstania Warszawskiego, odsłoniętego w październiku 2021 r. na placu Krasińskich.„Własny pokój” to cykl rozmów Katarzyny Kubisiowskiej w Podkaście Powszechnym – o tym, jak w kobiecie tworzy się i umacnia niezależność.
Zapraszamy na wyjątkowe spotkanie z Krzyśkiem Buratyńskim, ekspertem w dziedzinie pracy z głosem. Jego pasja i umiejętności przekształciły się w misję pomagania innym w odkrywaniu i rozwijaniu potencjału własnego głosu, co zaowocowało stworzeniem własnego studia produkcyjno-nagraniowego oraz platformy szkoleniowej Akademii Lektorskiej, z której skorzystało już ponad 6000 osób i firm z całego świata.Studiował fortepian klasyczny na krakowskiej Akademii Muzycznej, tam też uczył się realizacji, produkcji i kompozycji pod okiem światowej klasy specjalistów. Na swoim koncie ma dwie płyty autorskiej poezji śpiewanej, dwa musicale, kilka spektakli teatralnych, setki koncertów i występów w kraju i poza jego granicami, wiele nagród oraz współpracę z wielkimi nazwiskami branży muzycznej, teatralnej, filmowej i multimedialnej.Od 2010 roku prowadzi VoiceStudio.pl i zajmuje się produkcją, postprodukcją, udźwiękowieniem, miksem oraz masteringiem. Jest także dwujęzycznym, polsko-brytyjskim lektorem oraz doświadczonym instruktorem emisji głosu i trenerem wokalnym.Obecnie zajmuje się głównie szkoleniem lektorów i mówców, prowadzi także kanał Lepszy Głos na YouTube. Podczas wywiadu poruszyliśmy tematy istotne dla każdego, kto chce świadomie i zdrowo korzystać ze swojego głosu: od podstaw dbania o głos, przez metody efektywnego ćwiczenia, po wskazówki, jak rozpoznać, kiedy nasz głos potrzebuje specjalnej troski. Krzysiek Buratyński podzielił się także swoim doświadczeniem na temat tego, jak można zarabiać na swoim głosie oraz czy i jak nauczyciele powinni w sposób szczególny dbać o to nieocenione narzędzie pracy.___________________________________________________Strona odcinka: https://plandaltonski.pl/podcast/Jeśli chcielibyście nas wesprzeć jako twórców, zapraszamy na stronę: https://buycoffee.to/ondu, gdzie można postawić nam wirtualną kawę :-) DziękujemyJeśli interesuje cię plan daltoński, albo chciałbyś/łabyś dowiedzieć się co to jest, polecamy: https://daltonskiewiesci.pl, czyli cotygodniowy list, który trafia do ponad 4 tys. odbiorców a znajdziesz w nim inspirujące treści i nie ominą Cię żadne informacje, które pojawią się w naszych mediach oraz specjalne oferty dla naszych czytelników i widzów.
Utwór "Jesteś" pochodzi z ostatniej płyty Mariki "Cykl". Album pojawił się w 2023 roku, osiem lat po premierze albumu "Marta Kosakowska". Na krążku znalazło się jedenaście utworów, które w dużej mierze są próbą redefinicji dojrzałej kobiecości. Teraz artystka prezentuje remiks "Jesteś", za który odpowiada drum'n'bassowy producent Simba. - Natknęłam się na drumy dopiero w 2002-2003 roku. Stosunkowo późno jeśli spojrzy się na to z perspektywy Simby, który na scenie działa od połowy lat 90. - wspomina artystka. - Studiowałam w Poznaniu, chodziłam do klubu Eskulap i tam trafiłam na imprezę, na której grali m.in. Perez i legendarny łódzki skład Sonic Trip.
Rozmowa Piotra Burasa z Basilem Kerskim jest już trzecim spotkaniem z cyklu „Człowiek pogranicza” organizowanego przez Fundację Centrum im. Profesora Bronisława Geremka, Warszawa, 26 marca 2013 r. [1h28min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/spotkanie-z-basilem-kerskim/ Gościem trzeciego spotkania z cyklu „Człowiek pogranicza” był Basil Kerski, z którym na temat doświadczeń wielokulturowego zakorzenienia rozmawiał Piotr Buras. Basil Kerski w osobistym tonie opowiedział o swojej fascynującej biografii, w której mieszają się korzenie polskie, irackie, kurdyjskie i żydowskie. Los sprawił, że większą część życia gość spotkania spędził w Berlinie Zachodnim, będąc między innymi świadkiem upadku muru i zjednoczenia Niemiec. Obecnie wiele czasu spędza również w Gdańsku, gdzie kieruje Europejskim Centrum Solidarności. Specyficzna sytuacja wielokulturowej tożsamości, polega niejednokrotnie na tym, iż w Polsce staje się Niemcem, w Niemczech Polakiem, a w obliczu dyskursu antyislamskiego, głosem prezentującym umiarkowaną część wspólnoty muzułmańskiej. O problemie tożsamości osób zakorzenionych w wielu kulturach, w Niemczech toczy się debata od dobrych kilku lat. Wyraźnie zaznacza się w niej głos pokolenia 30-latków. Wiele z tych osób to dzieci imigrantów z południowej Anatolii, którzy przyjechali do Niemiec mając obietnicę pracy. W Niemczech traktowaniu byli – i często sami czuli się – jako obcy. Kolejne pokolenie przyznaje się do korzeni i tradycji rodziców ale chce również uczestniczyć w tożsamości niemieckiej. Napięcie przebiega nie tylko na styku podwójnego zakorzeniania ale również w konfrontacji ze społeczeństwem niemieckim, które przynależność do tej pory definiowało poprzez kategorie etniczne. Basil Kerski jest dyrektorem Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku (od 2011 roku). Studiował politologię i slawistykę w Berlinie. Jest redaktorem, politologiem i promotorem kultury polskiej za granicą. Od 1998 roku jest redaktorem naczelnym dwujęzycznego „Magazynu Polsko-Niemieckiego DIALOG”, a także członkiem redakcji ukazującego się w Gdańsku dwumiesięcznika „Przegląd Polityczny”. Jest autorem i redaktorem książek poświęconych historii, kulturze i polityce, m.in. Homer na placu Poczdamskim. Szkice polsko-niemieckie czy antologii gdańskiej Danziger Identitäten. Eine mitteleuropäische Debatte. Pracował m.in. w Instytucie Badawczym Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej i w Bundestagu. Piotr Buras jest dyrektorem warszawskiego biura Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych (ECFR), publicystą oraz ekspertem od spraw niemieckich. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #basilkerski #tożsamość #niemcy #imigracja
Społeczniczka od zawsze. Polskę i polską kulturę pokochała mieszkając w rodzinnej Ukrainie, a wybór polskiej uczelni wydawał jej się oczywisty. Studiowała dziennikarstwo, ale w zawodzie nigdy nie pracowała. Znana jest z działań na rzecz dialogu polsko-ukraińskiego i zmobilizowania dziesiątek firm, instytucji i osób prywatnych do zaangażowania w organizację transportów z pomocą humanitarną. Ilu? Trudno powiedzieć, bo dawno przestała liczyć. Uhonorowana tytułem "Poznanianki roku 2023" i "Wolontariuszki Roku". Posłuchajcie rozmowy z Marią Andruchiw.
Barbara Caillot urodziła się w Paryżu, dzieciństwo spędziła między Francją a Podhalem. Studiowała dziennikarstwo, kulturoznawstwo. Podróżując po Australii odwiedziła studio SBS, w towarzystwie Agnieszki Burton, dziennikarki z Melbourne.
Czy to rozmowa dwóch awatarów AI? Nic podobnego, ale ten ważny wątek rozwijamy w kolejnym odcinku naszego podcastu. Kiedy i gdzie zaczyna się dezinformacja? Czy rozwój AI wywróci świat fake newsów do góry nogami? Jak możemy sprawdzać informacje? Garść podpowiedzi, propozycja działania i nazwy konkretnych narzędzi - wszystko w tym jednym odcinku. ⏹ Sprawdź: Aplikacje na mobile do wyszukiwania obrazem: Na iOS - Reversee Na android - Google Lens Wtyczki do przeglądarek (zamiast google grafika): TinEye RevEye Narzędzia do weryfikowania zdjęć i wideo: Foto Forensics InVid AI-generated Image Detection DeepWare Podcast Demagoga Platforma Demagoga ⏹ Nasz gość: Marcel Kiełtyka - Członek zarządu, Specjalista ds. komunikacji i PR Stowarzyszenia Demagog. W Demagogu od 2016 roku, gdzie zdobywał doświadczenie jako analityk, koordynator i specjalista ds. komunikacji i PR. Członek Zarządu Stowarzyszenia Demagog oraz mentor Akademii Fact-checkingu. Prowadził warsztaty w szkołach ponadgimnazjalnych oraz na konferencjach poświęconych mediom i cyberbezpieczeństwu. Praktykę w dziedzinie marketingu i komunikacji w sieci zdobywał w agencji marketingowej oraz w dziale contentu i komunikacji lidera branży bukmacherskiej w Polsce. Studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego oraz na Wydziale Informatyki i Komunikacji Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. Koordynuje działania zespołu, planuje i czuwa nad efektywnym przebiegiem komunikacji. Specjalista w branży digital communication i regularnego dostarczania wartościowych treści.
Malarz Timur Karim wybrał Polskę jako swoją drugą Ojczyznę. Mężczyzna urodził się w Duszanbe, stolicy Tadżykistanu, tam też ukończył Liceum Plastyczne. Studiował w Instytucie Malarstwa, Rzeźby i Architektury im. Repina w Sankt Petersburgu. Po studiach, w 1998 roku, wyjechał do Polski. Mieszka obecnie w Łańcucie. W 2010 r. zdobył Grand Prix II Międzynarodowego Konkursu AKT, organizowanego przez Marquardt Gallery w Łodzi, zaś w 2011 r. zajął I i II miejsce w VIII Międzynarodowym Konkursie Russian Art Week w kategorii "Fantezi". Bierze udział w międzynarodowych plenerach malarskich (Polska, Węgry, Słowacja, Ukraina). Ma w swoim dorobku cykle malarskie "Tatarzy", "Historie Perskie" oraz "Historie miłosne".
O tym dlaczego zdecydowały się opowiedzieć swoje historie szerszej publiczności, jak widzą role kobiet, matek i fotografek oraz jak inni reagują na ich szczere wypowiedzi rozmawiamy ze znanymi i docenianymi polskimi fotografkami. O rodzicielstwie, które może być przygodą, ale też może przytłaczać, o fotografii, dzięki której można zrozumieć swoje emocje, a także o wątpliwościach, które pojawiają się wtedy, gdy opowiadamy historie osobiste. W najnowszym odcinku podcastu Fotopolis słuchamy opowieści trzech kobiet, matek, fotografek - Irminy Walczak, Karo Ćwik i Marty Kieli-Czarnik.Karolina ĆwikAbsolwentka Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego, studentka Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie (Czechy) Jej projekty to intymne dzienniki, dokumentujące doświadczenie bycia matką, córką i artystką. Laureatka wielu prestiżowych nagród fotograficznych, jej projekty pokazywane były zarówno w Polsce jak i za granicą m.in. w ramach festiwalu Circulation w Paryżu, na Belfast Photo Festiwal, w BWA Design we Wrocławiu. W 2021r nominowana do Futures Photography. Jej prace publikowane były m.in. w The Guardian, Calvert Journal, Culture.pl, FK Magazine, Ph Museum.Marta Kiela-Czarnik Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Radca prawny. Studiowała fotografię w Warszawskiej Szkole Fotografii i Grafiki Komputerowej w Warszawie. Uczestniczka rocznego kursu w ramach Programu Mentorskiego prowadzonego przez Sputnik Photos. Laureatka 3 edycji konkursu Debuts organizowanego przez doc! photo magazine. W 2016 r. wydała swoją debiutancką książkę „Jestem”. Laureatka konkursu „Wystaw się w CSW”. W 2021 r. ukazała się jej druga książka „Siewki”. Książka „Siewki” została wyróżniona na shortliście Fotograficznej Publikacji Roku 2022 oraz wyróżniona i wystawiona na Athen Photo Festival 2022.Irmina WalczakJest fotografką, antropolożką, edukatorką. Absolwentka Iberystyki na Uniwersytecie Warszawskim i doktor nauk społecznych Uniwersytetu w Brasilii. Przez lata zajmowała się oceną polityki kulturalnej w Brazylii, stosując etnografię i antropologię wizualną jako metody badawcze. W 2011 roku zwróciła się ku fotografii i zaczęła zgłębiać tematy relacji rodzinnych, intymności i życia codziennego. Często pracuje ze swoim partnerem życiowym Sávio Freire. Badają wspólnie i sukcesywnie pogłębiają temat kondycji dziecka we współczesnym społeczeństwie oraz aspekty jego cielesności. Ich seria o dzieciństwie wolnym od technologii oraz bliskim przyrodzie została opublikowana w Brazylii w 2016 roku pod tytułem „Retratos pra Yayá” (Portrety dla Yayá). Jednocześnie Irmina tworzy portrety własnego macierzyństwa i zastanawia się nad tym, jak wpisuje się ono w kobiece ciało oraz jak kształtuje jej tożsamość. Od 2017 roku artystka wiedzie nomadzki styl życia przemierzając Europę i okoliczne terytoria kamperem z historią. Nagrodzona na Łódzkim FotoFestiwalu (2021), Revela't Festival (Hiszpania, 2021), finalistka Meitar Award for Excellence in Photography (Israel 2020), LensCulture Portrait Award (USA 2016) oraz zdobywczyni Head On Portrait Prize (Australia 2018) jest również współtwórczynią magazynu fotograficznego “Clan”.
Studia językowe - tak czy nie? Jakie są moje doświadczenia po 5-letnich studiach skadynawistycznych na dwóch różnych uczelniach. Podczas odcinka opowiem Ci o:plusach i minusach studiówczy żałuję tej decyzji?jak wyglądały zajęcia? jak wyglądała obrona?Po więcej norweskiego zapraszam na mój Instagram i do mojego sklepu z materiałami do nauki norweskiego.Instagram: https://www.instagram.com/scandinativ/Sklep: https://scandinativ.pl/sklep/
Odwiedzamy festiwal W Ramach Sopotu, który od zawsze stawiał na rezydencje artystyczne jako istotną część swojego programu. I to właśnie o nich jest ten odcinek Podcastu Fotopolis. Anna Orłowska i Witek Orski dzielą się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami na temat tego, jak rezydencje wpływają na ich twórczość i opowiadają o pracach, które przygotowali na wystawę główną FFWRS.Pytamy o możliwości oraz ograniczenia wynikające z takiego trybu pracy, dowiecie się też jak mimo użycia najnowszych technologii pozostać w stylu fotografii tradycyjnej, jak ścisłe terminy wymuszają artystyczne decyzje i jakie to ma konsekwencje. Zaprasza Michał Matus.Festiwal W Ramach Sopotu trwa jeszcze do 17 października. Więcej informacji oraz program wydarzenia znajdziecie na www.wramachsopotu.plAnna OrłowskaFotografka i artystka multimedialna, urodzona w 1986 roku w Opolu. Studiowała fotografię w Szkoła Filmowa w Łodzi / PWSFTviT oraz w Instytucie Twórczej Fotografii w Opawie. Reprezentowana przez Galerię Gunia Nowik, dzieli swój czas między Warszawę i Śląsk„Do pewnego momentu czułam się w sztuce niepewnie. Długo miałam wątpliwości, czy powinnam się nią zajmować. Aż doszłam do tego, że nie warto za dużo analizować, tylko działać i z tego czerpać energię. Od kilku lat staram się więc bardziej skupiać na procesie twórczym oraz pracy rękoma. Ale też wracam do dziecięcej wyobraźni. Sięgam po rzeczy i pozwalam sobie na spojrzenie, które łączy się z zadawaniem pytań, zdziwieniem, dekonstrukcją. Biorę do ręki muszlę i myślę, jak ta forma inspirowała konstruktorów. Teraz bardziej niż tworzenie pojedynczych rzeczy interesuje mnie organizowanie przestrzeni, którą można plastycznie kształtować. Od kilku lat tworzę ogród wokół domu. Mam z tego czystą radość, znacznie większą niż z kreacji pojedynczej fotografii, którą musiałabym zamknąć w ramie. Fascynują mnie dom i ogród jako ekspresja właściciela, czy szerzej architektura jako program wpływający na jakość życia, a także historyczne i ideologiczne uwikłania tej dziedziny. Ostatnio pozwoliłam sobie na tworzenie pozakontekstowe. Czuję się bezpiecznie, wiem, że nie zostanę zignorowana, że już nie muszę nikomu - ale też sobie - nic udowadniać. Mogę spokojnie zaufać swojej intuicji.”Witek OrskiArtysta wizualny, absolwent filozofii na UW, wykładowca, urodzony w 1985 roku, mieszka Warszawie, reprezentowany przez BWA Warszawa„Sięgam po różne procesy twórcze. Często jest tak, że muszę wcześniej zobaczyć obraz, który chcę zrealizować. Czasem jest to sen, innym razem jakaś sytuacja, odprysk zdarzenia albo gonitwa ujęć odrywająca mnie od lektury gęstego tekstu antropologicznego bądź filozoficznego. W ten nagle wyświetlony obraz potrzebuję uwierzyć, żeby pójść dalej, osadzić go w koncepcji i obudowie merytorycznej, które będą dla mnie pociągające. Powstrzymuję się od okopywania wątpliwościami sprawiającymi, że nic nie mogę zrobić. Dla mnie sztuka to przestrzeń, w której wiele wątpliwości rozmywa się w trakcie procesu praktycznej pracy. Oczywiście sama praca wtedy się zmienia, ale to ona może być odpowiedzią na różne rozterki. Jednocześnie wolę, gdy sztuka zostawia mnie z pytaniem, nie chciałbym, aby moje prace udzielały odpowiedzi. Fotografia posługuje się ujęciem, co szczególnie mi pasuje. W kolejnych pracach mogę coś ująć dla siebie, coś zrozumieć, pojąć, poddać refleksji. To sprawia, że jestem spokojniejszy, gdy coś zrobię, niż wtedy, gdy byłem w punkcie wyjścia. Stale więc szukam rzeczy, które mnie do tego pchną i sprowokują”.
Zapraszamy do wsparcia naszej działalności poprzez serwisy: Patronite.pl /historiabezkitu.pl czy Buycoffee.to/historiabezkitu Borys Sawinkow (1879–1925), urodził się w Charkowie, ale dzieciństwo spędził w Warszawie, gdzie jego ojciec był sędzią w rosyjskiej administracji zaborczej. Studiował w Petersburskim Uniwersytecie Państwowym, skąd go relegowano za działalność polityczną. Studia kontynuował w Niemczech. Po powrocie do Rosji zaangażował się w działalność rewolucyjną, za co w 1901 r. aresztowała go carska Ochrana. Zesłano go na Syberię. Wstąpił do Partii Socjalistów-Rewolucjonistów (eserów). Udało mu się zbiec, po czym wstąpił do grupy terrorystycznej (m.in. udany zamach na ministra spraw wewnętrznych Wiaczesława Plehwego, 1904 r.). Do Rosji powrócił po rewolucji lutowej, która obaliła carat. Pełnił m.in. stanowisko wiceministra wojny w Rządzie Tymczasowym. Po zwycięstwie bolszewików stanął na czele zwalczającego ich Związku Obrony Ojczyzny i Wolności. Przebywał w Warszawie, gdzie porozumiał się z Józefem Piłsudskim. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej pozostał w Warszawie. W sierpniu 1924 r. został podstępnie zwabiony do Związku Sowieckiego w ramach operacji „Trust”. Uwięziony, osądzony w pokazowym procesie. Zginął 7 maja 1925 r. w więzieniu na Łubiance w Moskwie. Do dziś nie wiadomo, czy było to samobójstwo, czy został zgładzony przez funkcjonariuszy OGPU? Zapraszają: Pracownia Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej im. Jerzego Kłoczowskiego Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” @BramaGrodzkaTeatrNN w Lublinie oraz portal Historia bez kitu #historiabezkitu Zajrzyjcie również na naszą stronę internetową: https://historiabezkitu.pl/ serwisy podcastowe: Spotify: Historia BEZ KITU Apple Podcats: Historia BEZ KITU oraz nasze social media: Facebook https://www.facebook.com/profile.php?...
Poznajcie księdza, który:- nie chce katechezy w szkole i pieniędzy od państwa- uważa, że polityka socjalna szkodzi - przekonuje, że Jezus używał zdroworozsądkowej ekonomii do tłumaczenia świata - zawodowo pomaga migrantom - przepracował lata na misjach w Afryce Wysłuchajcie rozmowy z ks. werbistą Jackiem Gniadkiem* z Sebastianem Stodolakiem w kolejnej odsłonie rozmów przy barze Świetlicy Wolności Podcast w formie audio dostępny tutaj: sebastianstodolaktalks.buzzsprout.com/ Fanpage podcastu: facebook.com/RozmowySebastianaStodolaka Podcast powstaje w ramach działań Warsaw Enterprise Institute. * Ks. Jacek Gniadek - urodził się 31 X 1963 w Tarnowie. w 1984 wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego (SVD). W 1985 złożył pierwsze śluby zakonne. Studiował w Wyższym Misyjnym Seminarium Księży Werbistów filozofię w Nysie i teologię w Pieniężnie. W latach 1988–1990 odbył praktykę pastoralną (OTP – Overseas Training Programme) w Zairze (dzisiaj Demokratyczna Republika Konga). W 1995 przyjął święcenia kapłańskie w Pieniężnie. W latach 1998–2004 pracował na misjach w Botswanie. W 2004 uzyskał licencjat (Bachelor of Arts) z antropologii kulturowej i polityki krajów afrykańskich na Uniwersytecie Południowej Afryki (UNISA) w Pretorii (Republika Południowej Afryki). W latach 2004–2005 pracował dla Jezuickiej Służby Uchodźcom (JRS – Jesuit Refugee Service), był kapelanem ludności wewnętrznie przesiedlonej w obozach k. Monrowii w Liberii. W 2006–2009 był duszpasterzem uchodźców i migrantów w werbistowskim Ośrodku Migranta Fu Shenfu w Warszawie. W 2009 uzyskał doktorat z teologii moralnej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W 2010 wyjechał do Zambii. W 2016 roku wrócił do Polski. Od 2016 mieszka w Warszawie i jest dyrektorem Werbistowskiego Centrum Migranta Fu Shenfu, prezesem Stowarzyszenia „Sinicum” im. M. Boyma SJ, które pomaga Kościołowi w Chinach, oraz współpracuje z Fundacją ASBIRO, która wspomaga prywatną edukację w Afryce.
A lato było piękne tego roku – 1939, czyli o tym, co nie ważne. Jestem skażona tym szkolnym wierszem, który pozwala mi odczuć lato 1939 roku, właśnie tak, tę ciepło, beztroskę przedwojenną i dramat śmierci nad tą sielskością. Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem, prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westarplatte. A lato było piękne tego roku ta fraza brzęczy mi w głowie, kiedy lato jest piękne tego roku ( mamy 2023) , i jakaś katastrofa wisi w powietrzu Pieśń o żołnierzach z Westerplatte Konstanty Ildefons Gałczyński, 1939 r. Zatem rok 1939 – jak piękne intensywne znamienne było życie towarzyskiego w owym czasie. U mnie w rodzinie, co odkryłam niedawno rodzina analizowała aferkę miłosną, w którą popadł mój młody naonczas dziadek żbyszek, naonczas piekny i chyba lekko narowisty. Na Zbyszka oko miał Wujek Tytus Ruciński, brat matki, która rozpaczała wczesną wiosną, gdy syn jej, szukając szczęścia pracy i ukojenia po aferze – pojechał w siną dal szukać pracy. I znalazł. W Drohiczynie. Nie wiem, jak tutaj mu poszło z życiem towarzyskim, ale rodzina nie dawała mu zapomnieć o powinnościach, niebezpieczeństwach i niegodziwości obiektu jego uczuć. Wuj pisał o niej w liście do Zbyszka…. List w dźwięku Dla porządku dodam, że to tylko fragment listu, bo Wuj Tyśko rozpisywał się na całe szpalty, często zapędzał w emocje, gubił wątki, stosował pokrętną retorykę i operetkowe metafory . A ha – fragment piosenki, jak nic z jakiejś operetki, ale nie znalazłam źródła. Takie dylematy miał Wuj Tyśko, ratujący przed nieporządną panną swojego ukochanego siostrzeńca. Do września 39 roku wymieniali listy, z poradami, zaleceniami „jeśli by wojna przyszła” i z plotkami z życia rodziny. A potem Zbyszek walczył na froncie, a potem był w AK, a potem poznał Hankę, moją Babcię, w 1941, ale ich świat właśnie płonął więc wuj Tyśko i jego rady nie znajdowały już zastosowania. I Zbyszek się ożenił, w 42. I życie towarzyskie weszło w inną fazę. A jaką fazę towarzyskiego życie wyczuwamy w tych naszych czasach…? *** Tytus Ruciński, syn Józefa, ur. 1881, ukończył gimnazjum w Stryju i Szkołę Skarbowa we Lwowie, 1906-1919 pracował w Krajowej Dyrekcji Skarbowej we Lwowie, Białej i Zamościu, w 1919 r. służył w Milicji Miejskiej w Zamościu, 1919-20 Komendzie Policji Państwowej w Łasku, 1920 w Zjednoczeniu Producentów Rolnych w Poznaniu, 1921 Intendenturze Morskiej Ministerstwa Spraw Wojskowych Bydgoszcz, 1922-23, Okręgu Łódzkim Policji, 1924-25 Fabryce Konserw Mięsnych Bydgoszcz, 1925 bezrobotny, w 1943 mieszkał w Łańcucie, w 1945 r. pracował w Płockich Zakładach Przemysłowych, w 1948 r. otrzymał rentę inwalidzką. Działał w Sokole, znaleziono świadectwo ślubu: Tytus Ruciński i Władysława Karczyło. *** Dwudziestoośmioletni Zbigniew Malzahn był człowiekiem małej postury. Miał ciemne, gęste włosy i grube czarne brwi. Na twarzy ozdobionej niewielkimi wąsami i wesołymi oczami często gościł uśmiech. Urodził się w małej wiosce na dalekim Uralu. Po rewolucji bolszewickiej wraz z rodziną zamieszkał w Poznaniu. Edukację pobierał w bydgoskim gimnazjum. Egzamin dojrzałości zdał w Krakowie. Następnie ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, po czym odbył praktykę w 8. Pułku Strzelców Konnych w Chełmnie. Studiował historię i wychowanie fizyczne w Poznaniu. Po studiach został nauczycielem WF w Drohiczynie. W 1939 r. walczył na terenie Lubelszczyzny. Jego oddział skapitulował już w październiku przed sowietami. Uniknął niewoli i przedostał się do Łańcuta, do którego wojenna zawierucha przygnała jego matkę i siostrę. Rodzina Malzahnów zamieszkała u krewnych. W czasie okupacji Zbigniew pracował przy budowie dróg w Łańcucie oraz w tamtejszej szkole handlowej. Udzielał lekcji w ramach tajnego nauczania. W strukturach AK był referentem organizacyjnym i łączności w placówce nr 7 Łańcut-wieś. efekty https://freesound.org/ muz purple.com
Studiował prawo, marzył o pracy dyplomaty. Po latach stał się cenionym kompozytorem, zdobywcą Oscara i oddanym organizatorem życia artystycznego. O twórczości Jana A.P. Kaczmarka, który niedawno obchodził swoje 70.… Czytaj dalej Artykuł Marzyciel. Rozmowa o Janie A.P. Kaczmarku pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.
Porządkowanie ryzyka - Piotr Karda zamiłowanie do porządku ma we krwi. Tata pracował na kolei, Mama pracowała w PZU, gdzie Piotr miał zresztą pierwszą praktykę. Studiował budownictwo na Politechnice. I po latach zbierania doświadczenia w sektorze ubezpieczeń założył własną firmę, która własnie otrzymała nagrodę Insurtech Award 2023. Jak to zrobił? Posłuchajcie kolejnej Kapitalnej Rozmowy!
Wykład Grażyny Bastek, kustosza malarstwa włoskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie. Muzeum Narodowe w Warszawie, 15 marca 2015 r. [1h00min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/olga-boznanska-i-diego-velazquez-grazyna-bastek/ Dla wielu artystów brawurowe malarstwo Velázqueza pozostaje niedoścignionym wzorem. Wielbicielką wielkiego mistrza była również Boznańska. Zapraszamy na wykład o związkach malarstwa Olgi Boznańskiej i Diego Velázqueza. *** Diego Rodríguez de Silva y Velázquez – hiszpański malarz, przedstawiciel baroku, portrecista, nadworny malarz króla Filipa IV. Odpowiedzialny za najbardziej reprezentacyjne obrazy rodziny Habsburgów – malował portrety Filipa IV, jego żon Elżbiety Burbon i Marianny Austriaczki, a także ich dzieci. Olga Boznańska – polska malarka okresu modernizmu. Studiowała w Monachium, później przeprowadziła się do Paryża, przedstawicielka szkoły monachijskiej. Boznańska kopiowała wiele obrazów dawnych mistrzów, lecz w jej pracach widać zachwyt nad Velázquezem. Na jednym z obrazów Boznańskiej możemy nawet znaleźć portret Filipa Prospera wykonany przez Velázqueza. W pierwszej części wykładu Grażyna Bastek przedstawia oficjalne portrety rodziny królewskiej, a także bardziej swobodne przedstawienie Marianny Austriaczki, czyli rodzaj szkicu malarskiego wykonany farbami na płótnie, tzw. modello lub bozzetto. Modella nie były oficjalnymi portretami władców, lecz służyły jako szkice do powstawania innych portretów. Na dworze hiszpańskim było bowiem ogromne zapotrzebowanie na portrety, stąd powstawało wiele wersji i replik. W wielu pracach Velázquezowi pomagali jego asystenci i pomocnicy. W drugiej części Grażyna Bastek zestawia obrazy obu twórców, doszukując się podobieństw w systemie pracy, wyrazie, kompozycji obrazów, swobodnym sposobie malowania m.in. detali, kolorystyce czy malowaniu światłocienia. Grażyna Bastek – kustosz malarstwa włoskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie. *** Przypadająca 15 kwietnia 2015 roku 150. rocznica urodzin Olgi Boznańskiej stała się inspiracją do zaprezentowania twórczości jednej z najbardziej cenionych polskich malarek, zaliczanych do ścisłego grona najwybitniejszych artystek europejskich. Wystawa pod honorowym patronatem Małżonki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Anny Komorowskiej. Wystawa zorganizowana przez Muzeum Narodowe w Krakowie we współpracy z Muzeum Narodowym w Warszawie, ze specjalnym udziałem Musée d'Orsay. *** Olga Boznańska (1865–1940) jest jedną z najbardziej oryginalnych i cenionych w świecie polskich artystek. Jej prace reprezentują polską sztukę na wielu wystawach w kraju i za granicą. Córka Francuzki i Polaka, urodzona w Krakowie, tutaj też odebrała wstępne wykształcenie artystyczne. Naukę malarstwa kontynuowała w Monachium. Zachęcona sukcesami odniesionymi w świecie, osiadła w 1898 roku w Paryżu – stolicy ówczesnego artystycznego świata. Tam rozwinęła się jej kariera międzynarodowej portrecistki. *** Ona była malarką stuprocentową – to zdanie Józefa Czapskiego o Oldze Boznańskiej jest mottem programu wydarzeń towarzyszących wystawie artystki w Muzeum Narodowym w Warszawie, w którym znajduje się zbiór 57 obrazów Boznańskiej, w tym takie arcydzieła jak W oranżerii, Portret chłopca w gimnazjalnym mundurku, Pracownia artystki, Imieniny babuni czy Portret Anny Saryusz Zaleskiej, a także szkicowniki i fotografie. Duży zespół obrazów artystki jest zawsze obecny w kolejnych odsłonach stałej Galerii Malarstwa Polskiego a jej obrazy niezmiennie pokazywane są na wystawach sztuki polskiej, organizowanych przez warszawskie Muzeum Narodowe za granicą. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #olgaboznańska #diegovelazquez
O widoczności kobiet w świecie fotografii, parytetach i wyzwaniach dotyczących równouprawnienia, Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z przedstawicielami branży. Czy aparaty dla Kobiet nadal są za ciężkie? Dlaczego operatorem w filmie zawsze jest mężczyzna?I czy pytanie „"Dlaczego nie było wielkich artystek?” jest w ogóle jeszcze na miejscu? W najnowszym odcinku Podcastu Fotopolis poruszamy temat obecności i widoczności kobiet w świecie sztuki. O tym jak wygląda to w branży fotograficznej i filmowej opowiadają praktycy i teoretycy: kuratorka i autorka tekstów Marta Przybyło, fotografka Agnieszka Rayss oraz dokumentalista Filip Skrońc. Marta Przybyło Kuratorka wystaw, projektantka książek, historyczka sztuki, artystka, feministka. Pracuje w Fundacji Archeologia Fotografii (którą obecnie współprowadzi), gdzie opracowała wiele książek i wystaw prezentujących twórczość autorek_ów których archiwa opracowuje FAF. Absolwentka IHS UW, Warszawskiej Szkoły Fotografii oraz Gender Studies IBL PAN. Od kilku lat tworzy kolaże i fotografie związane z życiem codziennym, obowiązkami domowymi i (solo) macierzyństwem. Współtworzy kolektyw zinowy Syreny i Glonojady. Jej książka "Zrosty" zdobyła tytuł Fotograficznej Publikacji Roku 2020.Agnieszka Rayss Fotografka, współzałożycielka stowarzyszenia Sputnik Photos. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i Universite Paris IV w Paryżu. Absolwentka studiów doktoranckich na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Dwukrotnie nagradzana w konkursie Pictures of the Year, dwukrotna finalistka Hasselblad Masters Award, zdobyła także wiele krajowych nagród. Opublikowała albumy fotograficzne: „Z zapisków kolekcjonera” (2019), „Tu się zaczyna koniec miast” (2015) o industrialnej, niepokojącej stronie organizmów miejskich, i „American Dream” o transformacji kulturalnej i triumfie popkultury w Europie Środkowo-Wschodniej. Prowadzi zajęcia z fotografii w School of Form na Uniwersytecie SWPS, a także wiele warsztatów fotograficznych: m.in. w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, w Centre National Audiovisuel w Luksemburgu, uczyła w kilku szkołach fotograficznych, była kuratorką w sekcji ShowOff Miesiąca Fotografii w Krakowie i jurorką konkursów fotograficznych.Filip Skrońc Reporter, fotograf, twórca filmów pracujący na styku dokumentu i komercji. Współzałożyciel RATS Agency. Autor książki “Nie róbcie mu krzywdy” opowiadającej prześladowaniach osób z albinizmem w Afryce Wschodniej. Lubi grać w koszykówkę.
Odwiedź naszą stronę: https://cienieprzyszlosci.pl
Jak przy pomocy fotografii opowiadać o tym co ważne? Monika Szewczyk-Wittek pyta Andrzeja Zygmuntowicza i Pawła Żaka z Katedry Fotografii i Komunikacji Wizualnej Uniwersytetu Warszawskiego.O własnych fotograficznych początkach (i roli jaką odegrały w nich talerze po zupie mlecznej), zmianie technologicznej i pokoleniowej (czy „lajki od kumpli” to na pewno dobra miara wartości zdjęcia?) i przede wszystkim pytaniach, jakie warto sobie stawiać podczas procesu twórczego, rozmawiamy z doświadczonymi edukatorami.W kolejnym odcinku naszego podcastu Paweł Żak waży każde słowo, za to Andrzej Zygmuntowicz zupełnie w nich nie przebiera. I radzi, jakich pułapek w posługiwaniu się fotografią można uniknąć. Jak zawsze, są też „polecajki”, czyli co czytać i kogo podglądać, by być lepszym fotografem. Andrzej ZygmuntowiczPasjonat fotografii, konstruktor sprzętu optycznego, fotografik, nauczyciel fotografii, kurator wystaw, autor wystaw własnych i uczestnik zbiorowych, autor tekstów o fotografii. Organizator działań fotograficznych (kiedyś jako członek Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego a dziś ZPAF). Przez wiele lat szef Fundacji Konkurs Polskiej Fotografii Prasowej, obecnie Rady Artystycznej ZPAF i nauczyciel akademicki na Wydziale Dziennikarstwa UW i w Studium ZPAF.Paweł Żak Artysta fotograf, nauczyciel akademicki. Studiował nauki społeczne na Uniwersytecie Warszawskim, w 2002 ukończył Wydział Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, w 2011 uzyskał tytuł doktora sztuk pięknych. Członek ZPAF od 1995. W latach 2001-2004 był aktywnym członkiem Koalicji Latarnik. Od roku 1998 równolegle z twórczością własną zajmuje się nauczaniem fotografii, początkowo na uczelniach prywatnych a od 2011 jako adiunkt na Wydziale Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 2018 uzyskał tytuł doktora habilitowanego sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych dyscyplinie sztuki piękne. W jego twórczości dominuje fotografia inscenizowana, oszczędna i zarazem wyrafinowana w formie, bogata w odniesienia o charakterze symbolicznym do szeroko pojętej kultury i sztuki.
Odwiedź naszą stronę: https://cienieprzyszlosci.pl
#studia #za #granicą #wyjazd Studia za granicą – kto by o nich nie marzył? Jest to bardzo atrakcyjne rozwiązanie, pozwalające na zdobycie nowych, ciekawych doświadczeń i rozpoczęcie wspaniałej przygody. Dodatkowo decyzja ta niesie za sobą wiele korzyści, takich jak nauka języka czy poznanie kultury danego kraju.
Cykl rozpoczęło spotkanie Agnieszki Tarasiuk (projektantki wystawy Marka Rothki) z Markiem Sobczykiem (grafikiem, teoretykiem sztuki, pedagogiem; członkiem Gruppy w latach 1983–1990). Muzeum Narodowe w Warszawie, 13 czerwca 2013 r. [53 min] Po co ludziom obrazy i malarstwo? Jakimi technikami, farbami i pędzlami malował Mark Rothko? Co zdecydowało o jego ogromnym sukcesie? W jakim celu powstała Gruppa? Marek Sobczyk (ur. 30 listopada 1955 w Warszawie) – polski malarz, grafik, teoretyk sztuki, pedagog. Studiował malarstwo w latach 1975-1980 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Stefana Gierowskiego. Początkowo malował abstrakcyjne kompozycje złożone z powtarzających się elementów. W roku 1983 został członkiem Gruppy, współredagując jej pismo „Oj dobrze już” w którym zamieszczał teksty teoretyczne. W roku 1983 namalował wspólnie z Ryszardem Woźniakiem dwa wielkoformatowe plakaty, następne cztery wspólnie z Jarosławem Modzelewskim w roku 1984 podczas pobytu stypendialnego w Niemczech Zachodnich. Od połowy lat osiemdziesiątych Sobczyk malował kompozycje figuralne, niektóre z nich o tematyce religijnej. W latach 1994-1998 wspólnie z Jarosławem Modzelewskim namalował dwie nowe serie obrazów wystawionych w Centrum Sztuki Współczesnej w 1998. Od roku 1991 współpracował z Piotrem Młodożeńcem w spółce autorskiej Zafryki. W latach 1991-1996 prowadził wspólnie z Jarosławem Modzelewskim prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. Zapraszamy do obejrzenia/wysłuchania pozostałych „Wieczornych rozmów” oraz obejrzenia panelu dyskusyjnego pt. „Mark Rothko. Fenomen rynku sztuki” W Muzeum Narodowym w Warszawie od 7 czerwca do 1 września 2013 r. trwać będzie wystawa „Mark Rothko. Obrazy z National Gallery of Art w Waszyngtonie”. Jest to pierwsza w Polsce monograficzna prezentacja znakomitego współtwórcy szkoły nowojorskiej, znanego przede wszystkim z wielkoformatowych abstrakcji określanych jako „malarstwo pól koloru”. Wystawa tego wielkiego mistrza sztuki XX wieku zamyka Rok Jubileuszowy 150-lecia Muzeum Narodowego w Warszawie pod Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego. Mark Rothko – urodzony jako Marcus Rothkowicz 25 września 1903 roku w Dźwińsku w Rosji (dawniej Dyneburg, obecnie Daugavpils na Łotwie), w 1913 roku wyemigrował z rodziną do Ameryki. Tam ukończył szkołę w Portland, w stanie Oregon, następnie studiował w Yale, aż w końcu osiadł w Nowym Jorku czasów wielkiego kryzysu. Należał do pokolenia, które stworzyło wielką sztukę amerykańską, interesował się filozofią, muzyką i teorią sztuki, był również stałym bywalcem świetnych muzeów nowojorskich. Otacza go legenda mrocznego mistrza – Rembrandta swoich czasów, a jego obrazy biją dziś rekordy cenowe na międzynarodowych rynkach sztuki, jednak w Polsce pozostaje dotąd niemal nieznany. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/
Bernard Sawicki OSB – absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (teoria muzyki, fortepian). Od 1994 r. profes opactwa tynieckiego, gdzie w r. 2000 przyjął święcenia kapłańskie, a w latach 2005-2013 był opatem. Studiował teologię w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie oraz w Ateneum św. Anzelma w Rzymie, gdzie obecnie wykłada. Autor felietonów "Selfie z Regułą. Benedyktyńskie motywy codzienności" oraz innych publikacji.
Studiowałam sobie ostatnio gwoli przypomnienia Historię Polski od 11 listopada 1918 do 17 września 1939 Stanisława Cata-Mackiewicza, jednego z najchętniej czytanych publicystów XX wieku, i nie mogę oprzeć się wrażeniu, że coś z jego postrzeganiem ówczesnej rzeczywistości politycznej było nie tak. Nie będzie to naukowa, bibliograficzna analiza relacji Mackiewicz-Piłsudski. Chciałabym natomiast w lżejszej formie poruszyć jednak ciekawe zagadnienie, którym jest skrajność w odbiorze Piłsudskiego, widoczna już za życia Marszałka, a dziś tak mocno jeszcze dzieląca prawicę na dwa wrogie sobie obozy.
Bernard Sawicki OSB – absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (teoria muzyki, fortepian). Od 1994 r. profes opactwa tynieckiego, gdzie w r. 2000 przyjął święcenia kapłańskie, a w latach 2005-2013 był opatem. Studiował teologię w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie oraz w Ateneum św. Anzelma w Rzymie, gdzie obecnie wykłada. Autor felietonów "Selfie z Regułą. Benedyktyńskie motywy codzienności" oraz innych publikacji.
30 września – w Międzynarodowy Dzień Tłumacza – w Sopotece odbyło się spotkanie autorskie z Martyną Lemańczyk wokół przekładu „Małego Księcia” jej autorstwa. Martyna Lemańczyk – z wykształcenia polonistka i dziennikarka (UAM Poznań), doktor nauk humanistycznych, naukowo zajmuje się kubizmem literackim oraz porównaniem polskiej, czeskiej i francuskiej wczesnej awangardy w literaturze i sztuce. Studiowała podyplomowo historię sztuki. Tłumaczka, literaturoznawczyni, redaktorka, recenzentka, kuratorka. Teksty i przekłady publikowała m.in. w Czasie Kultury, Muzyce w Mieście, Porównaniach, Slavii Occidentalis. Od 2009 współpracuje z Przeglądem Filmowym Kino na Granicy (Cieszyn/Český Těšín). Pochodzi z Kaszub, mieszkała w Paryżu i w Pradze. Fotografka, pasjonatka fotografii tradycyjnej. Kocha morze. Spotkanie poprowadziła Ewa Lewandowska.
Bernard Sawicki OSB – absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (teoria muzyki, fortepian). Od 1994 r. profes opactwa tynieckiego, gdzie w r. 2000 przyjął święcenia kapłańskie, a w latach 2005-2013 był opatem. Studiował teologię w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie oraz w Ateneum św. Anzelma w Rzymie, gdzie obecnie wykłada. Autor felietonów "Selfie z Regułą. Benedyktyńskie motywy codzienności" oraz innych publikacji.
Bernard Sawicki OSB – absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (teoria muzyki, fortepian). Od 1994 r. profes opactwa tynieckiego, gdzie w r. 2000 przyjął święcenia kapłańskie, a w latach 2005-2013 był opatem. Studiował teologię w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie oraz w Ateneum św. Anzelma w Rzymie, gdzie obecnie wykłada. Autor felietonów "Selfie z Regułą. Benedyktyńskie motywy codzienności" oraz innych publikacji.
Parr urodził się w 1952 w Epson, Surrey. W latach 1970-73 Studiował fotografię na Politechnice w Manchester. W późnych latach 70. zdobył nagrody Brytyjskiego Ministerstwa Sztuki, które oprócz satysfakcji dały mu rozgłos w Europie. Między 1975 a początkiem lat 90. pracował jako wolny strzelec. Przełomow okazał się rok 1994 - Martin Parr dostał się do słynnej agencji fotograficznej Magnum.Henri Cartier-Bresson - główny założyciel Magnum - nie rozumiał fotograficznych realizacji Parra. Były dla niego, jak i większości jego kolegów, czymś z "zupełnie innej planety". Z upływem lat agencja zdała sobie jednak sprawę, że dopisanie do listy Magnum brytyjskiego dokumentalisty, uratowało mocno archaiczny wizerunek Magnum. Nadało aktualnego charakteru współczesnej fotografii prasowej, reprezentowanej przez członków agencji, a Parr stał się największa gwiazdą Magnum.Jego znak rozpoznawczy to bezwzględne spojrzenie, wnikliwa obserwacja oraz natychmiastowe wyłapywanie nieistotnych, paradoksów współczesnego świata. Świat Parra jest dosłowny i przerażający. "Fotografia z natury swej prowokuje do podglądania i wykorzystywania swoich modeli. Zamiast ukrywać ten fakt, uczyniłem z niego część swojej techniki i wizji świata" – twierdzi sam Parr.W naszej rozmowie pytamy go o jego perspektywę na ostatnie 50 lat fotografii, w czasie których rozwijała się jego kariera. Rozmawiamy o roli smartfonów, cyfrowej rewolucji i terapeutycznej roli fotografowania.
Tym razem na kanale DALEJ | Martyna Wojciechowska gości Joanna Przetakiewicz-Rooijens. Zapraszam na rozmowę pod hasłem PIENIĄDZE SZCZĘŚCIE DAJĄ. Są z nami każdego dnia, duża część naszych decyzji opiera się właśnie o pieniądze. Więc jak to jest, że wciąż nie umiemy o nich rozmawiać? Że to często wstydliwy temat, którego nie wypada poruszać? Znam wiele osób, które mają dużo pieniędzy, ale nie czują się szczęśliwe. Ale też trudno jest ich nie mieć i walczyć o przetrwanie dla siebie i rodziny, prawda? Joanna Przetakiewicz opowiada o tym, jak oswoić ten temat w rozmowach z partnerem, jak prosić o podwyżkę, jak zadbać o stabilność finansową. I otwarcie dodaje: „kocham pieniądze”. Zawsze była przedsiębiorcza. Studiowała prawo, jeszcze na studiach założyła klinikę dentystyczną. Szybko została żoną i mamą trzech synów. W 2010 roku stworzyła dom mody La Mania, w wieku 50 lat wystąpiła na okładce Playboya, a rok później zainicjowała powstanie ruchu ERA NOWYCH KOBIET i apeluje do Polek, żeby nie bały się walczyć o swoje. Zapraszam na to spotkanie, Martyna Wojciechowska.
Małgorzata (Anna) Borkowska OSB, ur. w 1939 r., benedyktynka, historyk życia zakonnego, tłumaczka. Studiowała filologię polską i filozofię na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, oraz teologię na KUL-u, gdzie w roku 2011 otrzymała tytuł doktora honoris causa. Autorka wielu prac teologicznych i historycznych, felietonistka. Napisała m.in. nagrodzoną (KLIO) w 1997 roku monografię „Życie codzienne polskich klasztorów żeńskich w XVII do końca XVIII wieku”. Wielką popularność zyskała wydając „Oślicę Balaama. Apel do duchownych panów” (2018). Obecnie wygłasza konferencje w ramach "Weekendowych Rekolekcji Benedyktyńskich" w Opactwie w Żarnowcu na Pomorzu, w którym pełni funkcję przeoryszy / Konferencje wygłoszone dla Sióstr Benedyktynek z Żarnowca na Pomorzu
W kolejnym odcinku podcastu Technicznie Rzecz Biorąc gośćmi Macieja Kaweckiego byli Agnieszka Elwertowska oraz dr Grzegorz Mathea. Tematem rozmowy był stan polskiego systemu edukacyjnego oraz to, dlaczego młodzi ludzie chcący związać się z astronautyką i innymi naukami ścisłymi coraz częściej „uciekają” z polskich uczelni.
Michał Gerlach od dziecka związany jest z tańcem oraz sztuką. Studiował architekturę i jak sam twierdzi, kształty, bryły i zasady architektury pomagają mu dziś w pracy reżysera ruchu. Tak, dokładnie, reżysera ruchu, czyli osoby, która wprawia modelki i modeli w ruch. To nadal dosyć niszowy zawód, ale Michał przypatruje się najlepszym i idzie jak burza. O swoim doświadczeniu tancerza, o współpracy na planie i o tym, jaka jest jego rola w całej kreatywnej produkcji, opowiada Pan Kroków, czyli właśnie on, Michał Gerlach.