Podcasts about kolumb

9 maja 1502 r. Krzysztof Kolumb rozpoczyna swoją czwartą i ostatnią podróż do Nowego Świata.Kolumb wyruszył na czele floty złożonej z czterech okrętów, a celem było odnalezienie szybszej i bezpieczniejszej drogi do Indii, którą niedawno odkrył Vasco da Gama wokół kontynentu afrykańskiego.

Zgodovina človeštva ponuja številne primere preseljevanja – tako narodov kot posameznikov. Kajti v človeku je bila vedno želja po odkrivanju novega. Tega, kar je v neposredni bližini, pa tudi tistega, kar je – kot pravimo – za sedmimi gorami. Krištof Kolumb, eden drznejših avanturistov, se je odpravil v Indijo, da bi odkril Ameriko. Evropske kraljevine preteklih stoletij so svojo moč in oblast gradile na pomorščakih, ki so osvajali morja in ozemlja tujih celin. Polastili so se zakladov, ki so jih našli na svoji poti. Zlato, nakit, diamante in smaragde, dišave in zelišča, preproge in svilo – vse, kar jim je prišlo pod roko, so odnesli. Včasih še sužnje, ker je na plantažah veleposestnikov z Zahoda primanjkovalo delovne sile. Koliko je bilo ropa in plenjenja in prisvajanja tuje lastnine, ve samo dobri Bog, kajti zgodovina poraženih ljudstev ni zapisana v učbenikih zmagovalcev. Poleg tega se grozodejstev tudi nihče več ne spominja dobro, ker teče življenje naprej in sproti ustvarja svojo lastno, zapleteno zgodovino. Globalizem, ki smo mu priča danes, nastopa pod krinko vzajemnih interesov in ustvarjalca vsesplošne blaginje. Vendar je v svojem jedru enako neizprosen, krut in sebičen, kot so bili osvajalski sistemi prejšnjih časov. Prosta trgovina med neenakimi partnerji namreč nikoli ni prosta, ampak je na koncu vedno izsiljevanje in privolitev v podrejenost šibkejših. Razvoj tretjega in četrtega sveta je sicer nujen, a teče pod vplivom razmišljanja, da potrebuje razviti svet dodatne baze surovin, nove prodajne trge in poceni delovno silo. Tako globalizem v resnici neenakosti ne zmanjšuje, ampak jo veča. Še posebno zato, ker stavi na podkupljivost oblastnikov iz revnih držav. In je pri tem uspešen. Ali bomo nekoč vendarle imeli globalno vas, ki bo sama sebe urejala planetarno? Težko verjeti, kajti za tak dosežek bi bila potrebna resnična vzajemnost, ne le navidezna solidarnost.

Wymiana oznacza, że dwie osoby wymieniają się czymś. Np. jedna osoba ma jabłko a druga ma gruszkę. Wymiana oznacza, że się zamienią tymi owocami. Wymiana kolumbijska to wymiana pomiędzy kontynentami. Europa, Azja i Afryka są położone blisko siebie i od dawna ludzie wymieniali się różnymi rzeczami. Np. przewozili zwierzęta z jednego kontynentu na drugi. Jednak przez parę tysięcy lat obie Ameryki leżały daleko. Dziś będziemy mówić o wymianie między tymi kontynentami. Europa, Azja i Afryka są nazywane Starym Światem, a Ameryka Północna i Południowa są nazywane Nowym Światem. Czym się wymienił nowy i stary świat? O tym właśnie będziemy dzisiaj mówić. Najpierw jednak zastanówmy się dlaczego europejscy żeglarze popłynęli do Ameryki.Krzysztof Kolumb chciał popłynąć do Indii. Dlaczego więc popłynął do Ameryki? Handel z Indiami był bardzo ważny. Kiedyś prowadzono go drogą lądową. Ale ponieważ na drodze do Indii pojawiły się państwa islamskie zaczęto szukać drogi morskiej. O Islamie mówiliśmy w odcinku 123. Muzułmanie czyli wyznawcy Islamu podbili wiele państw. Z tego powodu nie można było wtedy pojechać do Indii. Portugalczycy znaleźli drogą dookoła Afryki. Była bardzo długa. Z tego powodu Hiszpanie postanowili popłynąć na zachód. Indie są na wschodzie. Kolumb wiedział jednak, że ziemia jest okrągła i jak popłynie na zachód to też dopłynie do Indii.Przed odkryciem Ameryki znano trzy kontynenty: Europę, Azję i Afrykę. Gdy odkrywcy popłynęli na zachód odkryli dwa kolejne kontynenty: Amerykę Północną i Amerykę Południową. Te pierwsze trzy kontynenty nazywano starym światem. Czy pamiętacie jak nazywano dwie Ameryki? Nazywano je nowym światem. Co Europejczycy zawieźli do nowego świata?Do Ameryki zawieziono dużo dobrych rzeczy. Np. kawę, którą obecnie uprawia się w Kolumbii, albo trzcinę cukrową, którą uprawia się w Meksyku. Kolumbia leży w Ameryce Południowej, a Meksyk w Północnej. Przywieziono jednak także wiele złych rzeczy, np. choroby. W obu Amerykach ludzie przez tysiące lat żyli osobno i mieli inne choroby. Ospę do nowego świata przywieźli Europejczycy. Zmarło na nią bardzo dużo Indian.Co jeszcze zawieziono do Ameryki? Kawa to roślina, która pochodzi z Afryki, ale została zawieziona do Ameryki i wiele osób uważa, że najlepsze kawa jest z Kolumbii. Inni uważają, że kawa z Afryki np. z Etiopii czy Kenii jest najlepsza. Tak więc choć kawa pochodzi z Afryki dziś jest uprawiana także w Ameryce, np. w Kolumbii. Przy okazji możecie zapamiętać, że nazwa państwa Kolumbia pochodzi od nazwiska odkrywcy Ameryki czyli Krzysztofa Kolumba.Kawa była ważna także dla ludzi religijnych. Kiedyś ludzie modlili się bardzo długo i aby nie zasnąć pili kawę.Jeszcze ciekawsza jest historia trzciny cukrowej. Nowa Gwinea to wyspa na północ od Australii. Właśnie stamtąd pochodzi trzcina cukrowa. Przywieziono ją do Azji, później do Europy, a gdy odkryto Amerykę także tam. Trzcinę cukrową w Ameryce uprawiali czarni niewolnicy. Z tej trzciny robiono cukier, który ma taki jasno brązowy kolor. Ludzie, którzy chcieli zaprotestować przeciwko niewolnictwu nie jedli tego cukru.A co przywieziono z nowego świata do starego? W Europie kiedyś nie było tytoniu i nikt nie palił papierosów. Tytoń przywieziono z Ameryki i ludzie zaczęli palić także w starym świecie, między innymi w Europie.Jaką jeszcze roślinę przywieziono z Ameryki? Kukurydza pochodzi z Ameryki, konkretnie z Meksyku. Gdyby nie Kolumb nie moglibyście jeść popcornu.A co słodkiego przywieziono z Ameryki? Kakaowiec to roślina rosnąca w między innymi w Ekwadorze czyli pośrodku między Ameryką Północną i Południową. Nasiona tej rośliny się mieli i tak powstaje kakao, które można pić. Ten proszek jest też potrzebny do wyrobu czekolady. Gdyby więc nie odkryto Ameryki nie byłoby czekolady w Europie.Czy pamiętacie czym była wymiana kolumbijska? Towary ze starego świata czyli Europy, Azji i Afryki zawożono do nowego świata czyli do Ameryki Północnej i Południowej, ale także w drugą stronę.Z tą wymianą kolumbijską jest związany handel trójkątny. Statki pływały wtedy po kształcie przypominającym trójkąt. Kupcy wywozili do Afryki tkaniny i wyroby żelazne. Za to kupowali czarnych niewolników, których zawozili do Ameryki. Tam ich sprzedawali do pracy na plantacjach. Z Ameryki przywozili cukier, bawełnę i tytoń.Dlaczego jednak przywożono czarnych niewolników z Afryki? Na początku Europejczycy chcieli zmusić Indian do uprawy np. trzciny cukrowej. Ale Indianie szybko umierali na przywiezione choroby. Dlatego przywieziono Afrykanów. Oni od dawna mieli kontakt z Europą i Azją. Dzięki temu byli odporni na choroby ze starego świata.Co zapamiętaliście?Co przewieziono podczas wymiany kolumbijskiej?Czy pamiętacie skąd pochodzi trzcina cukrowa?Skąd pochodzi kawa?Skąd pochodzi kukurydza?Skąd pochodzi kakao?Dlaczego Kolumb popłynął do Ameryki?Dzisiaj możecie spotkać ziemniaki i kukurydzę rosnące na polach w Polsce, a przecież obie te rośliny przybyły z Ameryki. Z kolei tam możecie zobaczyć krowy w Argentynie czy konie w Stanach Zjednoczonych, a przecież tych zwierząt tam kiedyś nie było. Wymiana kolumbijska sprawiła, że rośliny, zwierzęta, ludzie i choroby przemieściły się ze starego świata do nowego i także w drugą stronę. Świat, w którym żyjemy wymieszał ludzi.Na koniec mam do was pytanie czy król Władysław Jagiełło mógł jeść ziemniaki? Pewnie pamiętacie, że Jagiełło pokonał Krzyżaków pod Grunwaldem w 1410 roku. Jagiełło zmarł 24 lata później w 1434, a Kolumb popłynął do Ameryki dopiero w 1492 czyli 58 lat po śmierci Jagiełły. Tak więc Jagiełło na pewno nigdy nie jadł ziemniaków, bo przywieziono je dopiero po odkryciu Ameryki. Nie mógł też jeść kukurydzy czy pić kakao. Na pewno też nigdy nie widział indyka. Świat przed wymianą kolumbijską był zupełnie inny.

Jedinečné kolumbárium z udusané hlíny dokončují v těchto dnech studenti architektury na hřbitově v Mořicích na Prostějovsku. Na jeho stavbu použili hlínu z Hané a s dusáním jim pomáhali i místní obyvatelé. Kolumbárium vyřeší i nedostatek místa na hřbitově.

W audycji: 80 rocznica śmierci Tadeusza Gajcego, żołnierza AK, poety uznawanego, za jednego - obok Krzysztofa Kamila Baczyńskiego - z najwybitniejszych przedstawiciela pokolenia Kolumbów. Historia polskiego kina i przemysłu filmowego w Warszawie i Łodzi oraz Magazyn Kuriera Galicyjskiego, audycja jest poświęcona życiu Polaków na Ukrainie.

22 lipca przypada 80. rocznica mordu na zamku lubelskim dokonanego przez hitlerowców w 1944 roku na 300 osobowej grupie więźniów. Jest to opowieść o losach przedstawiciela "pokolenia Kolumbów" Tadeusza Matyjaska (na zdjęciu), żołnierza Armii Krajowej, młodego patrioty, wychowanego w kulcie miłości do ojczyzny, człowieka wykształconego, o szerokich horyzontach i wiedzy, który trafił na zamek w maju 1944 r. Bardzo ważnym tłem opowieści o jego losach są wydarzenia w więzieniu na zamku w lipcu 1944 r., sytuacja w mieście w obliczu zbliżającego się frontu i Armii Radzieckiej oraz tragiczne wydarzenie jakim był mord na zamku. Osoby: Barbara Oratowska – kierownik Muzeum Martyrologii „Pod Zegarem” w Lublinie; Maria Krzyżanek –siostra Tadeusza Matyjaska; Danuta Widłak – jego siostra stryjeczna; Krystyna Głażewska – kuzynka, która opiekuje się panią Marią Krzyżanek; Jolanta Polańska – kierownik działu edukacji informacji muzealnej muzeum lubelskiego. Relacje ocalałych więźniów Wincentego Kwatera i Sergiusza Achcynga.

A Kötelékeinkben Kolumbán Viktor, családsegítő volt a vendég. Megküzdött a munkamániával, heroinnal, de sikerült mindkét addikciótól megszabadulnia, tizenkilenc éve józan életet él. Rendkívül empatikus, segítőkész a nehéz helyzetben lévő családokkal, miközben saját családjára is teljes mértékben oda tud figyelni. Adásban elhangzott zene: Ember Márk: Föltámadott a tenger... Technikus: Erdős Levente Szerkesztő- műsorvezetők: Ládai Eszter, Kubiszyn Viktor

Powieść "Kolumbowie. Rocznik 20" ukształtowała myślenie wielu Polaków o II wojnie światowej i Powstaniu Warszawskim. Emil Marat wydał właśnie biografię autora tej książki - Romana Bratnego - pt. "Bratny. Hamlet rozstrzelany".

Cześć, tu Kolumb! (wiek 6-10 lat)Jasne, że na blogu Aktywne Czytanie zostawiam więcej swoich przemyśleń o książce. https://aktywneczytanie.pl/czesc-tu-kolumb-recenzja-ksiazki-dla-dzieci-frajda/

Nem csak Szász-Kolumbán Attila és Szabó Miki, hanem Rózsa Dóra is ott volt magyarként a tavalyi Tour de France-on.

Koledzy wspomnieli, że portugalscy naukowcy mają dowody, że Krzysztof Kolumb, odkrywca Ameryki, choć myślał, że to Indie, nikt nie jest perfekcyjny, był Polakiem. To prawda. Amerykański historyk, Rosa, też ujawnił, że Kolumb był Polakiem, tak jak nie przymierzając Maria Konopnicka. Rosa uważa, że Kolumb był synem Władysława Warneńczyka. Co prawda Kolumb urodził się 10 lat po śmierci króla, ale stąd ów udowadniający doszedł do słusznego wniosku, ze skoro Kolumb jest synem Warneńczyka i urodził się 10 lat po jego śmierci, to oznacza, że nasz król nie zginął, tylko uciekł z Pola Bitwy i nie stracił głowy pod Warną, ale stracił głowę dla portugalskiej szlachcianki i z nią spłodził Krzysztofa, chociaż był gejem. Jeśli to się nie trzyma kupy, to ja nie wiem co się trzyma. A przede wszystkim dostał Kolumb polskie imię: Krzysztof...

Podbój Konstantynopola przez Osmanów zakłócił istniejące szlaki handlowe i dostęp do towarów azjatyckich. Ta strata popchnęła narody europejskie do poszukiwania alternatywnych ścieżek i zmotywowała odkrywców, takich jak Kolumb, do zapuszczenia się w nieznane w poszukiwaniu nowych szlaków handlowych, prowadzących do odkrycia obu Ameryk.Upadek Konstantynopola odegrał znaczącą rolę w łączeniu przeszłości z przyszłością. Wzbogacił intelektualne i kulturowe dziedzictwo Europy, napędzając renesans, a jednocześnie umożliwił odkrywcom, takim jak Kolumb, wypłynięcie w rejs po rozległym oceanie i odkrywanie nowych lądów.To jest nowy podcast, bardzo potrzebuję :) Twojej pozytywnej recenzji na Spotify, Apple Podcasts czy Google Podcasts, albo na YouTube. Jeśli to co usłyszałeś lub usłyszałaś było ciekawe, poświęć minutkę na napisanie recenzji, to pomoże mi kontynuować tą historię i da motywację na dalsze odcinki. Codziennie. #podcast #słuchowisko #wszystkowszedzie #codziennie #wszystko #wszędzieSłuchamy na Spotify: https://open.spotify.com/show/5jAxA7ZCDIJ3c4oYIabP3k?si=49af7c981a164025Słuchamy na Apple Podcasts: https://podcasts.apple.com/nl/podcast/wszystkowszedzie/id1707180797Słuchamy na YouTube:https://youtube.com/@WszystkoWszedzie?si=XLuxsEXMonapvolg Oglądamy na Instagramiehttps://instagram.com/wszystkowszedzieplOglądamy na Facebookuhttps://www.facebook.com/wszystkowszedziepl/ Oglądamy na X dawniej Twitterhttps://twitter.com/WszystkoWszedziNasza strona www:https://wszystkowszedzie.buzzsprout.com

Prvi poskus svetovnega atlasa je pred petsto leti nastal v Izoli. V začetku 16. stoletja ga je izdelal Benečan Pietro Coppo, humanist, kartograf in takrat ugledni meščan Izole. Na zemljevid njemu znanega sveta je že vrisal tudi novi svet, Ameriko, do katere je Krištof Kolumb priplul leta 1492. Prav tako je prvi zemljevid dobila Istra, na katerem je med drugim lepo vidno, da sta bila Koper in Izola takrat še otoški mesti. Ta izjemen dokument, z imenom Piranski kodeks Pietra Coppa, hrani piranski pomorski muzej, do 3. decembra pa si ga zdaj lahko ogledamo v Narodnem muzeju Slovenije, na razstavi desetih najbolj pomembnih dokumentov naše države, uvrščenih na nacionalno UNESCO listo Spomin Slovenije. Več o Pietru Coppu, njegovem delu in času, v katerem je Piranski kodeks nastal, pa v tokratni oddaji. Pripravila jo je Lea Širok.

V Litoměřicích začalo rozšiřování tamního hřbitova. Důvodem je nedostatek hrobových míst. Další kolumbária a vsypová loučka vzniknou na místě bývalé zahrádkářské kolonie. Stavební firma teď musí nejdřív prostřednictvím kopaných sond vytyčit přesnou trasu plynovodu. Potom začne samotná stavba nové hřbitovní zdi.

Tako kot jezik tudi roka ne uspe opisati vseh čudežev morja, je pred pol tisočletja zapisal Krištof Kolumb. Raziskovalec in biolog z Morske biološke postaje Piran prof.dr. Lovrenc Lipej pa to dela že dobri dve desetletji tudi v časniku Primorske novice. V prostorih postaje, niti 50 metrov od morja, nam je razčlenil biodiverziteto Tržaškega zaliva in vsega Jadrana, vključno z v času zamrznjenem otokom Mljet, kjer s hrvaškimi kolegi raziskuje že dolga leta, in da celotnega Sredozemlja niti posebej ne omenjamo. Tema "kaj naredi ljudi, da o morju ne mislijo le turistično", je bila le logični dodatek skozi katerega je povzel osrednja spoznanja svoje nedavno predstavljene knjige Podobe iz modrine. Na naslovnici se nam veselo smehlja njegov posnetek velike pliskavke - lat. Tursiops truncatus kot lep primer izjemne naravne dediščine slovenskega morja. FOTO: Velika pliskavka, lat. Tursiops truncatus je prebivalka našega morja in živ dokaz, da le-to še vedno premore izjemno naravno dediščino VIR: Lovrenc Lipej, MBPP-NIB

Ameriški zgodovinar Alan Mikhail v knjigi Božja senca dobro pokaže, kako je pri nas sicer neznani sultan Selim, ki je Otomanskemu imperiju vladal na začetku 16. stoletja, daljnosežno spremenil potek svetovne zgodovine V sodobnem, tesno povezanem, globaliziranem svetu smo se vsi skupaj že navadili na to, da tudi dogodki, ki se pripetijo daleč stran, na drugem koncu planeta, lahko močno vplivajo na naša življenja. Samo pomislimo, na primer, kako daljnosežno so celo na majhno, na svetovnem odru večidel neopazno Slovenijo vplivali zlom nepremičninskega trga v Združenih državah leta 2008 pa begunska kriza, ki jo je sprožila državljanska vojna v Siriji, ali izbruh epidemije covida na Kitajskem leta 2019. A vse to, kot rečeno, nekako lahko razumemo; v svetu, ki pozna internet, mednarodni ladijski in letalski promet ter prost pretok kapitala in blaga, se pač zdi neizbežno, da bodo dogodki na oddaljenih celinah tako ali drugače odmevali tudi pri nas. Bolj presenetljivo pa je spoznanje, da tovrstna tesna prepletenost geografsko oddaljenih koncev sveta sploh ni preveč nov pojav. Če, denimo, v roke vzamemo knjigo Božja senca ameriškega zgodovinarja Alana Mikhaila, ki je v prevodu Mateja Veniera, našega radijskega kolega s programa Ars, pred nedavnim izšla pri založbi Beletrina, hitro ugotovimo, da je bil svet bistveno bolj, kakor si mislimo, povezan že v 15. in 16. stoletju. Alan Mikhail, predstojnik katedre za zgodovino na sloviti univerzi Yale, namreč v Božji senci govori o sultanu Selimu, ki je Osmanskemu imperiju vladal med letoma 1512 in 1520 in v tem kratkem času svojo državo pomagal preobraziti v svetovno velesilo, ki je s svojo trgovsko, vojaško in kulturno močjo spremenila tok zgodovine – in to ne le zgodovine dežel, ki so jim neposredno vladali iz Istanbula, temveč kar zgodovino vsega sveta, saj sta, kot prepričljivo pokaže Mikhail, natanko pod vtisom naraščajoče turške moči vsak na svojem področju delovala tudi tako različna človeka, kot sta bila Krištof Kolumb in Martin Luther. To pa slej ko prej pomeni, da je edina zgodovina, ki je resnično vredna svojega imena, zgodovina vsega človeštva, saj nihče ni, kot je rekel angleški pesnik John Donne, za njim pa ponovil Ernest Hemingway, otok sam zase; vsi smo pač del iste kopnine. Kako je torej Osmanski imperij preobrnil človeško zgodovino, kako je preobrnil zgodovino islamskega in krščanskega sveta, zgodovino sredozemskega bazena, zgodovino Evrope in Azije, navsezadnje zgodovino Slovenije in kakšno vlogo je pri vsem tem igral pri nas danes povsem spregledani sultan Selim? – Odgovor smo iskali v Glasovih svetov, ko smo pred mikrofonom gostili prevajalca Božje sence, Mateja Veniera. foto: Nakkaş Osman - portret sultana Selima, izrez (Wikipedia, javna last)

Ameriški zgodovinar Alan Mikhail v knjigi Božja senca dobro pokaže, kako je pri nas sicer neznani sultan Selim, ki je Otomanskemu imperiju vladal na začetku 16. stoletja, daljnosežno spremenil potek svetovne zgodovine V sodobnem, tesno povezanem, globaliziranem svetu smo se vsi skupaj že navadili na to, da tudi dogodki, ki se pripetijo daleč stran, na drugem koncu planeta, lahko močno vplivajo na naša življenja. Samo pomislimo, na primer, kako daljnosežno so celo na majhno, na svetovnem odru večidel neopazno Slovenijo vplivali zlom nepremičninskega trga v Združenih državah leta 2008 pa begunska kriza, ki jo je sprožila državljanska vojna v Siriji, ali izbruh epidemije covida na Kitajskem leta 2019. A vse to, kot rečeno, nekako lahko razumemo; v svetu, ki pozna internet, mednarodni ladijski in letalski promet ter prost pretok kapitala in blaga, se pač zdi neizbežno, da bodo dogodki na oddaljenih celinah tako ali drugače odmevali tudi pri nas. Bolj presenetljivo pa je spoznanje, da tovrstna tesna prepletenost geografsko oddaljenih koncev sveta sploh ni preveč nov pojav. Če, denimo, v roke vzamemo knjigo Božja senca ameriškega zgodovinarja Alana Mikhaila, ki je v prevodu Mateja Veniera, našega radijskega kolega s programa Ars, pred nedavnim izšla pri založbi Beletrina, hitro ugotovimo, da je bil svet bistveno bolj, kakor si mislimo, povezan že v 15. in 16. stoletju. Alan Mikhail, predstojnik katedre za zgodovino na sloviti univerzi Yale, namreč v Božji senci govori o sultanu Selimu, ki je Osmanskemu imperiju vladal med letoma 1512 in 1520 in v tem kratkem času svojo državo pomagal preobraziti v svetovno velesilo, ki je s svojo trgovsko, vojaško in kulturno močjo spremenila tok zgodovine – in to ne le zgodovine dežel, ki so jim neposredno vladali iz Istanbula, temveč kar zgodovino vsega sveta, saj sta, kot prepričljivo pokaže Mikhail, natanko pod vtisom naraščajoče turške moči vsak na svojem področju delovala tudi tako različna človeka, kot sta bila Krištof Kolumb in Martin Luther. To pa slej ko prej pomeni, da je edina zgodovina, ki je resnično vredna svojega imena, zgodovina vsega človeštva, saj nihče ni, kot je rekel angleški pesnik John Donne, za njim pa ponovil Ernest Hemingway, otok sam zase; vsi smo pač del iste kopnine. Kako je torej Osmanski imperij preobrnil človeško zgodovino, kako je preobrnil zgodovino islamskega in krščanskega sveta, zgodovino sredozemskega bazena, zgodovino Evrope in Azije, navsezadnje zgodovino Slovenije in kakšno vlogo je pri vsem tem igral pri nas danes povsem spregledani sultan Selim? – Odgovor smo iskali v tokratnem Kulturnem fokusu, ko smo pred mikrofonom gostili prevajalca Božje sence, Mateja Veniera. foto: Nakkaş Osman - portret sultana Selima, izrez (Wikipedia, javna last)

W poszukiwaniu ciekawych tematów autorzy wykładów w naszej radiowej Szkole Bardzo Wieczorowej potrafią zaskakiwać. Ten wykład będzie tego przykładem, gdyż zderzy ze sobą fakty historyczne, które na pozór nie powinny mieć ze sobą nic wspólnego, a jednak. Zapraszam do posłuchania rozmowy Beaty Tomanek i prof. Jana Malickiego, historyka literatury.

Europejczycy, od XV wieku intensywnie poszukiwali morskiej drogi wiodącej do Indii, jak ówcześnie nazywano Azję. Kolumb szukał na południowych szlakach. Niechcący przy tym odkrył Amerykę. Anglicy postanowili szukać na północy. Pierwszy był John Cabot, czy właściwie Giovanni Cabotto. Włoski żeglarz na służbie Henryka VII. Już w 1496 roku wyruszył szukać przejścia północno zachodniego, jak je później nazwali Anglicy. Po Cabocie całe zastępy podróżników i żeglarzy, finansowane przez rządy, armie, czy prywatne biznesy, przez ponad trzysta lat poszukiwały północnej drogi do „Kitaju”. Gra wydawała się warta świeczki, dziś wiemy że nawet po wybudowaniu kanału Panamskiego i Sueskiego Przejście Północno Zachodnie skraca drogę z Europy do Azji o ponad 4 tys. kilometrów. Jaka oszczędność paliwa i czasu? Prawda? Ale dziś wiemy również, że minie jeszcze wiele lat zanim ta droga zyska na znaczeniu ekonomicznym. I nie będzie to dla nas radosna nowina, przejście otworzy się gospodarczo, gdy w wyniku ocieplenia klimatu znacząco zmniejszy się pakiet lodowy. O skutkach tych zmian nawet nie ma co wspominać. Przejścia Pólnocno-Zachodniego szukali najwięksi odkrywcy swoich czasów. Wielu z nich zostawiło na wodach północnych swoje życie, niektórzy nazwiska na mapach. Chyba najsłynniejszą wyprawę, w XIX wieku, odbył Sir John Franklin. Wyruszył w 1845 roku i niestety nie wrócił, ani on ani żaden członek jego załogi. Nie odkrył też oczywiście przejścia. Ale w ślad za Franklinem ruszyło blisko 30 wypraw ratunkowych. I niektóre z nich poczyniły pewne odkrycia. W latach 1850-54 Robert McClure jako pierwszy przebył Przejście statkiem i saniami. W latach 1903 -1906 wielki podróżnik norweski Roald Amundsen przebył Przejście drogą wyłącznie morską. Przepłynięcie na żaglach arktycznej drogi w ciągu jednego sezonu, udało się dopiero w 1977 roku. Holender Willy de Roos na trzynastometrowym keczu przemierzył przejście północno zachodnie w niewiele ponad 3 miesiące. Droga morska z tak bogatą historią musiała oczywiście zagościć w tekstach piosenek morskich. Najpiękniejszą z nich jest Northwest Passage, jak z angielska przejście się nazywa. Napisał ją Stan Rogers, wspaniały kanadyjski muzyk folkowy. Urodził się i wychowywał w Ontario, wakacje często spędzał w Nowej Szkocji. W jego twórczości jest wiele tradycyjnie brzmiących pieśni, często o tematyce związanej z morzem lub ludźmi morza. Rogers przez gwiazdy muzyki folkowej był uznawany za jeden z największych folkowych talentów Ameryki Północnej. Niestety za życia zdążył wydać zaledwie 4 płyty, w wieku 33 lat zginął w katastrofie lotniczej. Do dziś jednak jego piosenki są często nagrywane przez wielu artystów, nie tylko folkowych. A „Northwest Passage" swego czasu zyskała miano nieoficjalnego hymnu Kanady. Northwest Passage Stana Rogersa to nie tylko opowieść o poszukiwaniu przejścia północno zachodniego. Autor w piosence wspomina również traperów i odkrywców, którzy eksplorowali ziemie dzisiejszej Kanady i Stanów Zjednoczonych. Zainspirowała go własna podróż, jaką odbył koncertując z zespołem. Snuje w niej refleksje czym różni się jego życie, od życia odkrywców geograficznych. Sam tytuł Northwest Passage jest więc symbolem wyzwania, wyrzeczenia się życiowej stabilizacji i przygody. W Polsce mamy piękny przekład tekstu autorstwa Doroty Potoręckiej z legendarnego zespołu Smugglers. Niezwykle charyzmatycznie wyśpiewuje do dzisiaj ten tekst Grzegorz GooRoo Tyszkiewicz. Znam wielu takich, co uznają jego wykonanie za najpiękniejsze. Sail Ho Audycja zawiera utwory: „Northwest Passage” w wykonaniu Stana Rogersa z zespołem, słowa i muzyka: Stan Rogers „Northwest Passage” w wykonaniu Grzegorza „GooRoo” Tyszkiewicza, słowa: Dorota Potoręcka, muzyka: Stan Rogers

Szia kedves Hallgató! A K.B.G. podcast Egyfeszt kiadását hallgatod, vagyis az EgyCASTet. Az Alter udvar egy másik érdekessége a sok fellépő és természetesen a K.B.G. podcast mellett egy képzőművészeti workshop, műhely amelyet három gyergyói tehetség vezet, mozgat. Velük beszélgetünk ebben az adásban. Réti Boti, Zsigmond Panna és Kolumbán Csongor Barna.   Találkozzunk az Egyfeszten! Jer! Jó? Egyfeszt: https://egyfeszt.ro  A K.B.G. podcastot itt találod meg: https://linktr.ee/kbgpodcast   A K.B.G. podcast partnere a Polaris Oktatási Központ A Polaris Oktatási Központ weboldala: https://polarisconsulting.ro A Polaris Oktatási Központ Facebook oldala: https://www.facebook.com/polarisOK/   K.B.G. podcast látvány: https://www.instagram.com/nyul.psd/

Uniwersytet Trzeciego Wieku Collegium Civitas zaprasza na wykład prof. Tomasza Żukowskiego "Tadeusz Różewicz. Poeta i świadek historii", 6 czerwca 2022 r. Wykładowca zaczął od opowiedzenia o pokoleniu Kolumbów, czyli o pokoleniu literackim obejmującym pisarzy polskich urodzonych około roku 1920, dla których okres wchodzenia w dorosłość przypadł na lata II wojny światowej. To właśnie wojna była przeżyciem, które ukształtowało ich twórczość w największym stopniu. Różewicz do tematu wojny w swojej twórczości wracał wielokrotnie. Wojna była w nim tą raną, która się nigdy nie zagoiła. Z wykładowcą przyjrzeliśmy się wybranym utworom poety. prof. dr hab. Tomasz Żukowski - historyk literatury, pracuje w IBL PAN (Pracownia Współczesnej Literatury i Komunikacji Społecznej; Ośrodek Studiów Kulturowych i Literackich nad Komunizmem IBL PAN). Zajmuje się problemami dyskursu publicznego w Polsce; interesuje się funkcjami obrazów Żyda i ich rolą w definiowaniu polskiej tożsamości oraz narracjami o PRL-u i komunizmie po roku '89. W latach 2002-2004 koordynował program badania podręczników gimnazjalnych pod kątem obrazu mniejszości etnicznych, religijnych i seksualnych realizowany w Stowarzyszeniu „Otwarta Rzeczpospolita”. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/

- Tę płytę dedykujemy wszyscy Ukrainie, która walczy o swoją wolność i niepodległość. O podstawowe aspekty godności ludzkiej, bez której nasze życie nie ma kompletnie sensu - gościem audycji "Wybieram Dwójkę" był Włodek Pawlik, kompozytor, pianista jazzowy i laureat Grammy. Artysta skomponował muzykę do wybranych wierszy poety pokolenia Kolumbów Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Płyta ukazała się właśnie na rynku.

Seine Kindheit in den karibischen Tropen, die Geistergeschichten, die seine Großmutter ihm erzählte, das Leben am Magdalena-Fluss, die unerträgliche Hitze in den dampfenden Sümpfen mit ihren hungrigen Moskitos: Aus diesem Kosmos speist der kolumbianische Schriftsteller und Journalist Gabriel García Márquez seine Bilder und Figuren. Seine Themen sind die Wiederkehr der Dinge, die unentrinnbare Zeit, Einsamkeit und Tod. Autorin: Andrea Klasen Von Andrea Klasen.

- Religioznawstwo jest taką dyscypliną, która badając rzecz drażliwą dla wielu, czasami niezwykle intymną i prywatną, czyli religię, poddaje wszystko w wątpliwość - mówi profesor Lech Trzcionkowski z Uniwersytetu Jagiellońskiego. - Innymi słowy spogląda na religii z perspektywy ludzkiej twórczości i ludzkiej wyobraźni, ludzkich potrzeb. Ta perspektywa ludzka jest tutaj na pierwszym planie.Czym jest religia? Czy to, co rozumiemy pod tym terminem, istnieje poza światem europejskim, zachodnim? Czy religia jest stałą, naturalną cechą ludzkiej kultury umysłowej czy też raczej sztucznym konceptem myślowym? Czy badanie religii jest badaniem rzeczy samej w sobie czy raczej tego, co tejże rzeczy myślimy?Zdaniem prof. Trzcionkowskiego religia nie istnieje powszechnie w takim sensie, w jakim powszechnie się o niej mówi. - Religia, tak jak ją znajdujemy w nazwie religioznawstwo czy nauka o religii, jest tworem europejskim i jest tworem nowożytnym, i została w jakiś sposób narzucona całego światu poprzez kolonizację. W innych rejonach czegoś takiego jak religia nie było, nie było tego pojęcia, tego konceptu religii.Religia jest zawsze pojęciem politycznym. Służy kontroli ludzkiej wyobraźni, myślenia związanego z wszystkim tym, co nieludzkie, nadprzyrodzone. Jak w Chinach, gdzie na wzór zachodni i japoński stworzono termin (zōngjiào), który miał oznaczać kulty akceptowane i oficjalnie uznane przez władze państwowe. W Indonezji wzięto termin z sanskrytu (agama) i stworzono klasyfikację pięciu religii uznanych przez państwo.Kolumb i Cortez, kiedy przybywali do Ameryki, stawili pytanie o to, czy „dzicy”, których napotykali, mają religię rozumianą na sposób europejski. Odpowiedź twierdząca oznaczała, że Indian można było - w przekonaniu najeźdźców - chrystianizować, czyli „cywilizować”, mają bowiem duszę, jest w nich pierwiastek nadprzyrodzony. Można wówczas takie dusze poddać działalności kaznodziejów i misjonarzy. Odpowiedź odmienna uprawniała Europejczyka do prowadzenia bezwzględnej, wyniszczającej wojny. Oznaczało to bowiem - wnioskowano - że „dzicy” są podobni do zwierząt.Jak było w starożytnej Grecji? Czy Grecy mieli religię? Czy religia i religijność to to samo? Czy można być człowiekiem religijnym nie wyznając religii?- W Grecji nie było terminu, który bez bólu filolog mógłby przełożyć jako religia - mówi Trzcionkowski. - Ale i tak jesteśmy w lepszej sytuacji niż np. badacze Starego Testamentu i historii religii dawnego Izraela, gdzie terminu, który w jakikolwiek sposób odpowiadałby naszemu pojęciu religii w ogóle nie ma.Podcast z cyklu "Kto zabił Homera" został nagrany w bibliotece Instytutu Filologii Klasycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Fragment "Odysei" Homera  czytał Marcel Nowakowski. W wyborze i przygotowaniu tekstów uczestniczył Julian Skowronek. Na zrekonstruowanych instrumentach antycznych, aulosie i kitarze grał Stefan Hagel z Austriackiego Instytutu Archeologicznego Austriackiej Akademii Nauk.  Realizacja podcastu, Free Range Productions.

Gdy Krzysztof Kolumb dopłynął do Nowego Świata, doszło do nagłego zderzenia dwóch całkowicie odmiennych kultur i cywilizacji. Spokojni i pokojowo nastawieni tubylcy spotkali aroganckich, okrutnych i żądnych złota Europejczyków. Gwałty, grabieże, wyzysk, zniszczenia oraz morderstwa – wszystko to działo się za przyzwoleniem człowieka, którego nazwisko przeszło do legendy. Kim był ten człowiek, który dziś nierozerwalnie związany jest z odkryciem Ameryki? Skąd pochodził i jakie były jego rzeczywiste intencje? Oprócz wszystkich niejasności związanych z jego życiem, istnieje jeszcze jedna, dużo bardziej mroczna tajemnica, o której świat zapomniał. Kontakt/Współpraca: wmrokuhistoriiblog@gmail.com Instagram: W mroku historii https://www.instagram.com/w.mroku.historii/

Naukowcy z Uniwersytetu w Granadzie wznawiają badania nad DNA odkrywcy Ameryki, jego syna i brata. Chcą definitywnie rozstrzygnąć kwestię jego pochodzenia. Czy zakończy się to korektą podręczników i książek historycznych? W maju szczątki Kolumba, na co dzień spoczywające w zapieczętowanym pomieszczeniu i w hermetycznej szkatule na Uniwersytecie w Granadzie, rozpoczęły peregrynację do laboratoriów genetycznych. Powszechnie przyjmuje się, że Kolumb urodził się około 1451 r. w Genui, w rodzinie tkaczy. Biografom żeglarza wydaje się jednak niemożliwe, by zwykły plebejusz otrzymał tak dobre wykształcenie, był człowiekiem tak wysokiej kultury i tak swobodnie czuł się na królewskich dworach. Czy to możliwe, by Kolumb, będąc genueńczykiem, nie pozostawił po sobie ani jednego słowa zapisanego po włosku? Michał Nogaś rozmawia z Joanną Grabowską, autorką tekstu o Kolumbie, korespondentką "Gazety Wyborczej" w Hiszpanii. Więcej podcastów na https://wyborcza.pl/podcast

Marta Jackowska-Uwadizu (Centrum Edukacji Obywatelskiej): „Szkoła musi reagować na to, co się dzieje na świecie. Nie możemy jej zamknąć na klucz i dalej uczyć o tym, że to Kolumb odkrył Amerykę”.

Halo.Radio x 24.10.2020 x #HaloDepesza 9.00 Jak się urządza wycieczkę przez ocean i dociera się do lądu, to chyba wolno wszystko. Kolumb może i dotarł do Ameryki, ale ani jej nie odkrył, ani nie był dobrym człowiekiem. Pomijając już spory chronologiczne, kto był pierwszy, i jak można odkryć coś, co istnieje, istotniejsze jest co zrobił Kolumb i inni Europejczycy. A były to porwania, zdjęcia dla pieniędzy, „ludzkie zoo” i wiele innych „aktywności” podporządkowujących sobie rdzennych mieszkańców. A nawet ludobójstwo. O tym z Chile dziennikarka i antropolożka Joanna Broniewska. 10.00 Blokowiska - mieszkamy w nich, dobudówki - widzieliśmy, co za brzydactwo. A właśnie przez dostrojki, czyli dobudówki, można opowiedzieć o wspólnocie i zamknięciu. Jak? O gruzińskich dobudówkach, Biennale Architektury w Tbilisi 2020 i zamykaniu się opowiadają Anna Nauwaldt i Aleksandra Zawistowska, architektki i projektantki oraz tłumacza języka rosyjskiego, reporterka, Stasia Budzisz, od dekady związana z Kaukazem, autorka książki reporterskiej "Pokazucha. Na gruzińskich zasadach”.

Współczesne arboreta leśne mają charakter pięknych parków zachęcających do spacerów i podziwiania drzew oraz innych roślin sprowadzonych z wielu zakątków świata. Zwykle pełnią funkcje naukowe, turystyczne i dydaktyczne. Lasy Państwowe zarządzają 13 ogrodami botanicznymi i arboretami. O nich barwnie opowiadają w rozmowie z Pauliną Król pani Małgorzata Czyżewska, specjalistka Wydziału Ochrony Zasobów Przyrodniczych Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych oraz Łukasz Ławrysz, kierownik zespołu ds. edukacji, turystyki i rekreacji w Zespole Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego. Pamiętajcie o ogrodach! Zapraszamy do wysłuchania.Informacje dodatkowe:* w audycji zacytowano treść piosenki Jonasza Kofty "Pamiętajcie o ogrodach"* Kolumb odkrył Amerykę 12 października 1492 roku, czyli w XV w. ;)* przewodnik "Warto zobaczyć. Ogrody botaniczne i arboreta leśne" [darmowy pdf] do pobrania: https://www.lasy.gov.pl/pl/informacje/publikacje/do-poczytania/warto-zobaczyc-w-lasach-panstwowych/ogrody-botaniczne-i-arboreta-lesne

Rozmowa z Anną Jakubowską, członkinią Kapituły Nagrody im. Jana Rodowicza „Anody”, sanitariuszką i łączniczką Batalionu „Zośka”, uczestniczką Powstania Warszawskiego, działaczką pozycji demokratycznej w PRL Pamięć o Powstaniu Warszawskim oraz walce toczonej w podziemiu przez Armię Krajową w czasie drugiej wojny światowej jest wciąż żywa – na ulicach, na ubraniach, w popkulturze. Czy jednak kult bohaterskich czynów zbrojnych nie przesłania idei, jak stała za poświęceniem Pokolenia Kolumbów? O dziedzictwie pozostawionym współczesnym Wszechnica rozmawiała z Anną Jakubowską, ps. Paulinka, sanitariuszką i łączniczką Batalionu „Zośka”, uczestniczką Powstania Warszawskiego, więzioną w czasach stalinowskich, działaczką opozycji demokratycznej w PRL, obecnie członkinią Kapituły Nagrody im. Jana Rodowicza „Anody”. Po odzyskaniu wolności w 1989 roku Anna Jakubowska zaangażowana była w prace Fundacji Filmowej Armii Krajowej, która wyprodukowała blisko 30 filmów poświęconych działalności AK. Jak powiedziała, celem jej działalności był powrót do tamtych czasów i czerpanie z wartości, które wówczas przyświecały żołnierzom walczącym w konspiracji. Energia do jej założenia wyzwoliła się w czasach karnawału Solidarności. Anna Jakubowska była zaangażowana w istnienie związku od jego powstania w 1980 roku. Szczególnie aktywna była podczas prac, które poprzedziły zakończone sukcesem opozycji wybory w czerwcu 1989 roku. Jak wspomina, dwa najbardziej wzruszające momenty w jej życiu związane z postawą patriotyczną to „wybuch powstania, kiedyśmy poczuli się wolni, i potem ten dzień, kiedy ogłoszone zostały wyniki wyborów Solidarności, kiedy mogliśmy powiedzieć, iż mimo że to nie były całkiem wolne wybory, to jednak zwyciężyliśmy”. Pamięć o czynach akowców była kultywowana przez działaczy opozycji demokratycznej. „Nasze pokolenie stanowiło dla tych solidarnościowców pewien wzór, który oni starali się naśladować w sensie zachowania się, i w ogóle oporu, pokazywania swojej postawy oporu wobec przemocy, także wydaje mi się, że nas bardzo jednoczyły te wartości” – mówi Anna Jakubowska. Podkreśla też, że wspomnienie o tragedii Powstania Warszawskiego było dla działaczy opozycji demokratycznej przestrogą: „Ich działanie było dużo bardziej ostrożne. Oni wiedzieli, czym grozi przekroczenie pewnej granicy buntu, i bali się tego, żeby nie powtórzyła się taka sytuacja, która była w czasie Powstania, żeby nie zginęło dużo ludzi”. Dziś, jutro, pojutrze Obecnie często pamiętana jest tylko walka zbrojna, jaką Armia Krajowa prowadziła z okupantem. Anna Jakubowska podkreśla jednak, że wychowanie młodzieży w oddziałach – szczególnie w Szarych Szeregach – nakierunkowane było na odbudowę kraju w przyszłości. Gdy rozpoczynała konspiracyjną służbę w młodzieżowej organizacji PET, nie było jeszcze mowy o bezpośredniej walce z wrogiem. „Pierwsze działania to było opracowywanie referatów, które miały uporządkować po wojnie nasze państwo w sensie ustroju demokratycznego i wiedzy o tym, co zrobić” – wspomina. Bohaterka rozmowy uczciwie zastrzega, że powyższe zadanie nie wydawało się szczególnie ekscytujące, zwłaszcza gdy jej koledzy zaczęli już uczestniczyć w akcjach małego sabotażu. Jak jednak zaraz potem dodaje, „całe nastawienie w naszych oddziałach, już później, zwłaszcza że żeśmy wszyscy dojrzewali, chłopcy byli trochę starsi od dziewcząt, było na to, co będzie po wojnie”. Symbolizowało to słynne zawołanie Szarych Szeregów – „Dziś, jutro, pojutrze”. Po zakończeniu działań zbrojnych, choć władzę w Polsce przejęli komuniści, żołnierze Batalionu „Zośka” starali się te cele realizować. Wierzyli, że nie dosięgną ich represje, i podjęli decyzje o ujawnieniu się przed nowymi władzami. „Wszyscy koledzy kończyli szkoły, jeżeli jeszcze nie mieli matury, i natychmiast szliśmy na uczelnie. Wydawało się, że będziemy mogli pracować dla tej Polski, mimo, że jest taki ustrój” – wspomina.

Portoriko je med drugim znan po rumu, tam imajo eno največjih destilerij na svetu, pa po tem, da prebivalci ne plačujejo dohodnine. Državo sestavlja en velik in več manjših otokov, 60 % površja države prekrivajo gore, eden bolj popularnih športov je boj petelinov. Otok je leta 1493 odkril Krištof Kolumb, ki ga je po Janezu Krstniku poimenoval San Juan Bautista. San Juan se danes imenuje prestolica, domačini pa so državo poimenovali Puerto Rico, kar v španščini pomeni bogato pristanišče. Od tam prihaja zdaj Ljubljančanka Shakira Guani Quinones Lebron. Z njo se je pogovarjala Andreja Gradišar.

Nem költői kérdés. Mint ahogy az sem, hogy miért nincs nyáron szilvalekvár a helyi termelők boltjában? Sikeres lehet-e Székelyudvarhelyen, Székelyföldön a helyi termelők áruit forgalmazó vállalkozás? Vevők vagyunk-e arra, hogy helyben előállított termékeket, helyi termelőktől vásároljunk? Vagy mindent visznek a nagy élelmiszer áruházak? És, lehet-e helyi termék például a csokoládé? Többek között ezekre a kérdésekre kerestük a választ az Udvarhelyen működő Helyénvaló bolt (Rákóczi utca) ötletgazdáival, Kolumbán Gáborral és Molnár Judittal.

Įdomybės. Kalba. Kas sieja Kolumbą ir kolumbarijumą?

Í þættinum mátti heyra samklipp frá vísglu Hafnartorgs í miðbæ Reykjavíkur þar sem einnig Vilborg Dagbjartsdóttir var heiðruð með afhjúpun fyrsta ljóðsins, sem er greipt í götu bókmenntaborgarinnar Reykjavíkur. Við athöfnina héldu ávörp Dagur B. Eggertsson borgarstjóri og Sunna Dís Másdóttir ljóðskáld sem las ljóðið Nú hausar að úr Laufin á trjánum.Ljóðskáldið Gerður Kristný las ljóðið Vetur og ljóðið Reykjavíkurstemning úr Dvergliljum frá árinu, Ráðið úr Laufin á trjánum og Vör úr Fiskar hafa enga rödd. Þá heyrðist Vilborg sjálf flytja ljóðið Blessaðir veri fingurnir smáu. Þá var leikin samantekt frá þýðingarkvöldi Óspressunnar og Reykjavíkur Bókmenntaborgar á Tjarnarbar í Tjarnarbíói 22/8 2019. Þar komu fram Anna Valdís Kró,Mantas Balakauskas frá Litháen, Ewa Marcinek frá Póllandi, Helen cova frá Kolumbí sem öll lásu úr eigin verkum, Luciano Duarte, Anton Helgi Jónsson, Fríða Ísberg og Meg Matish. Umræðustjórar vor Kristín Svava Tómasdóttir og maxine Savage. Lesin voru ljóð eftir Claes Anderson í íslenskri þýingu AHJ og portugalskri þýðingu LD. Anton Helgi las einnig þýingar sínar á tveimur ljóðum eftir Mantas Balakauskas. Fríða Ísberg las ljóð úr bók sinni Slitförin og Meg Matish þýðingar sínar á þeim yfir á ensku. Kristín Svava Tómasdóttir ræddi við Anton Helga og Mantas Balakauskas um þýðingar þess fyrrnefnda á ljóðum þess síðarnefnda og maxine Savage ræddi við Fríðu Ísberg og Meg Mathish um þýðingar á ljóðum þeirrar fyrrnefndu. Þá sagði Brynhildur Heiðar og Ómarsdóttir frá tilnefningum Finna til Barna og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs. Annars vegar er það Ruusum Matka eða Ferðalag Rósu eftir Mariku Maijala og hins vegarBreven från Maresi eða Bréfin frá Maresu efti4r Maríu Turtschaninoff. lesari var Eva Rún Þorgeirsdóttir.

Í þættinum mátti heyra samklipp frá vísglu Hafnartorgs í miðbæ Reykjavíkur þar sem einnig Vilborg Dagbjartsdóttir var heiðruð með afhjúpun fyrsta ljóðsins, sem er greipt í götu bókmenntaborgarinnar Reykjavíkur. Við athöfnina héldu ávörp Dagur B. Eggertsson borgarstjóri og Sunna Dís Másdóttir ljóðskáld sem las ljóðið Nú hausar að úr Laufin á trjánum.Ljóðskáldið Gerður Kristný las ljóðið Vetur og ljóðið Reykjavíkurstemning úr Dvergliljum frá árinu, Ráðið úr Laufin á trjánum og Vör úr Fiskar hafa enga rödd. Þá heyrðist Vilborg sjálf flytja ljóðið Blessaðir veri fingurnir smáu. Þá var leikin samantekt frá þýðingarkvöldi Óspressunnar og Reykjavíkur Bókmenntaborgar á Tjarnarbar í Tjarnarbíói 22/8 2019. Þar komu fram Anna Valdís Kró,Mantas Balakauskas frá Litháen, Ewa Marcinek frá Póllandi, Helen cova frá Kolumbí sem öll lásu úr eigin verkum, Luciano Duarte, Anton Helgi Jónsson, Fríða Ísberg og Meg Matish. Umræðustjórar vor Kristín Svava Tómasdóttir og maxine Savage. Lesin voru ljóð eftir Claes Anderson í íslenskri þýingu AHJ og portugalskri þýðingu LD. Anton Helgi las einnig þýingar sínar á tveimur ljóðum eftir Mantas Balakauskas. Fríða Ísberg las ljóð úr bók sinni Slitförin og Meg Matish þýðingar sínar á þeim yfir á ensku. Kristín Svava Tómasdóttir ræddi við Anton Helga og Mantas Balakauskas um þýðingar þess fyrrnefnda á ljóðum þess síðarnefnda og maxine Savage ræddi við Fríðu Ísberg og Meg Mathish um þýðingar á ljóðum þeirrar fyrrnefndu. Þá sagði Brynhildur Heiðar og Ómarsdóttir frá tilnefningum Finna til Barna og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs. Annars vegar er það Ruusum Matka eða Ferðalag Rósu eftir Mariku Maijala og hins vegarBreven från Maresi eða Bréfin frá Maresu efti4r Maríu Turtschaninoff. lesari var Eva Rún Þorgeirsdóttir.

Í þættinum mátti heyra samklipp frá vísglu Hafnartorgs í miðbæ Reykjavíkur þar sem einnig Vilborg Dagbjartsdóttir var heiðruð með afhjúpun fyrsta ljóðsins, sem er greipt í götu bókmenntaborgarinnar Reykjavíkur. Við athöfnina héldu ávörp Dagur B. Eggertsson borgarstjóri og Sunna Dís Másdóttir ljóðskáld sem las ljóðið Nú hausar að úr Laufin á trjánum.Ljóðskáldið Gerður Kristný las ljóðið Vetur og ljóðið Reykjavíkurstemning úr Dvergliljum frá árinu, Ráðið úr Laufin á trjánum og Vör úr Fiskar hafa enga rödd. Þá heyrðist Vilborg sjálf flytja ljóðið Blessaðir veri fingurnir smáu. Þá var leikin samantekt frá þýðingarkvöldi Óspressunnar og Reykjavíkur Bókmenntaborgar á Tjarnarbar í Tjarnarbíói 22/8 2019. Þar komu fram Anna Valdís Kró,Mantas Balakauskas frá Litháen, Ewa Marcinek frá Póllandi, Helen cova frá Kolumbí sem öll lásu úr eigin verkum, Luciano Duarte, Anton Helgi Jónsson, Fríða Ísberg og Meg Matish. Umræðustjórar vor Kristín Svava Tómasdóttir og maxine Savage. Lesin voru ljóð eftir Claes Anderson í íslenskri þýingu AHJ og portugalskri þýðingu LD. Anton Helgi las einnig þýingar sínar á tveimur ljóðum eftir Mantas Balakauskas. Fríða Ísberg las ljóð úr bók sinni Slitförin og Meg Matish þýðingar sínar á þeim yfir á ensku. Kristín Svava Tómasdóttir ræddi við Anton Helga og Mantas Balakauskas um þýðingar þess fyrrnefnda á ljóðum þess síðarnefnda og maxine Savage ræddi við Fríðu Ísberg og Meg Mathish um þýðingar á ljóðum þeirrar fyrrnefndu. Þá sagði Brynhildur Heiðar og Ómarsdóttir frá tilnefningum Finna til Barna og unglingabókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs. Annars vegar er það Ruusum Matka eða Ferðalag Rósu eftir Mariku Maijala og hins vegarBreven från Maresi eða Bréfin frá Maresu efti4r Maríu Turtschaninoff. lesari var Eva Rún Þorgeirsdóttir.

3 sierpnia 1234 papież Grzegorz IX wydał bullę Pietati proximum, która potwierdzała panowanie zakonu krzyżackiego nad ziemią chełmińską. Zakon krzyżacki miał też podlegać wyłącznie papieżowi. Ta bulla jest zgodna z przywilejem kruszwickim z 1230, który prawdopodobnie sfałszowali Krzyżacy.3 sierpnia 1492 roku „Santa María”, „Pinta” oraz „Niña”, na których przebywało około 90 ludzi, podniosły kotwice i wypłynęły w rejs na zachód od Hiszpanii. Kolumb przybył do Palos już 22 maja 1492. Tam dostał dwie karawele Pintę oraz Niñę. Dodatkowo wydzierżawił swój flagowiec Santa Marię. 3 sierpnia 1492 roku czyli 527 lat temu wypłynął w swój pierwszy rejs na zachód. Dopłynęli 12 października 1492. Później okręt flagowy się rozbił podczas burzy, a z Pintą stracono kontakt. Kolumb wrócił do Hiszpanii na Niñi. 15 marca 1493 roku zawinął do portu w Palos z którego wypłynął 3 sierpnia poprzedniego roku.3 sierpnia 1914 roku około godz. 18.00 w Oleandrach z członków Związku Strzeleckiego oraz Polskich Drużyn Strzeleckich sformowano 1 Kompanię Kadrową. Wyruszyła ona 6 sierpnia na terytorium zaboru rosyjskiego, jednak nie udało się jej przedostać do Warszawy. Pierwsza Kadrowa powróciła więc do Krakowa i stała się zalążkiem Legionów Polskich.3 sierpnia 1915 zakończyła się bitwa pod Jastkowem. Trwała ona od 31 lipca do 3 sierpnia. Była to pierwsza bitwa, w której głównodowodzącym był Józef Piłsudski.3 sierpnia 1944 doszło do starcia w rejonie wsi Truskawka w Puszczy Kampinoskiej. Przy niewielkich stratach własnych Polacy zniszczyli całkowicie niemiecki oddział oraz zdobyli dwa wozy oraz dużo broni i amunicji.

Įdomybės. Kalba. Kas sieja Kolumbą ir kolumbarijumą?

5 grudnia1492 - Kolumb dotarł do Haiti.1813 - bitwie pod Araure1933 - ratyfikowano 21 poprawkę znoszącą 18 poprawkę1952 - wielki smog nad Londynem1953 - ucieczka Józefa Światło na zachód1975 - List 591986 - premiera filmu animowanego Bolek i Lolek na Dzikim Zachodzie1992 - pierwsza ogólnopolska telewizja prywatna Polsat

W czwartym odcinku EduGadek rozmawiamy z Waldemarem Stopczyńskim, charyzmatycznym nauczycielem języka polskiego z gimnazjum w Gdańsku, zdobywcą tytułu Nauczyciela Pomorza 2013, współtwórcą projektu kalendarz44.pl oraz przede wszystkim człowiekiem, który razem ze swoimi uczniami odkrył dokument kładący nowe światło na jeden z najbardziej znanych epizodów naszej historii. Czego możecie się spodziewać, włączając przycisk odtwarzania? Waldek opowie nam o swojej drodze nauczyciela - jak znalazł się w tym miejscu, w jakim jest. "Ja na studiach się chyba niczego o byciu nauczycielem nie nauczyłem" - jeśli choć trochę identyfikujecie się z tymi słowami Waldka, to będzie to odcinek dla Was.  Nasz gość będzie też mówił o swoim doświadczeniu z pracy w szpitalu psychiatrycznym oraz wytłumaczy, dlaczego ludzie często biorą go za nauczyciela historii. Opowie o pewnym niezwykłym dokumencie, który zmienił jego życie i zredefiniował jego sposób nauczania. Inne pytania, na które znajdziecie odpowiedź w rozmowie z naszym gościem, to: - Czy ucząc języka polskiego przekazujemy uczniom określony system wartości? - Jak spowodować, że dziecko przeczyta Dziady - część II w gimnazjum - i będzie - wiedziało, dlaczego ten tekst jest ważny? - Kto to u licha był Marsjasz? - Co wynikło z wizyty gdańskiego nauczyciela u pewnego starszego pana w - Warszawie? - Czy trzeba zrewidować to, czego uczyliśmy się w szkole o zamachu na Kutcherę? - Co Jacek i Waldek przygotowują dla nas w lutym? - Czy jeśli nauczyciel na lekcji robi coś, co nie jest w programie, co nie jest w podręczniku, to traci czas na pierdoły? - Czy praca nad szkolnymi projektami powoduje, że nasi uczniowie mają problemy na egzaminie? - Czy metody detektywistyczne przydają się w pracy nauczyciela? (czyli lusterko prawdę ci powie). - Kim był Bolesław Srocki i co ma wspólnego z książką "Kamienie na szaniec"? - Kto wychowywał pokolenie "Kolumbów"? - Ponadto, prowadzący opowiedzą Wam też o tym, co to jest "sprawczość", i co daje uczniom "robienie" radia :) Lista przydatnych linków powiązanych z naszym gościem na stronie edugadki.pl: http://edugadki.pl/odcinek-4-waldemar-stopczynski-czyli-czlowiek-od-projektow/

Nagranie tego odcinka było bardzo ciekawym doświadczeniem, które ukazało nam nowe pokłady cierpliwości