POPULARITY
Categories
O čištění uší, spalování mrtvol, sebevraždách farmářů i shánění piva: V Indii je všechno možné!Kdo chce pochopit Indii, musí o ní aspoň něco vědět. Tuto větu pronese hned několikrát v podcastu Host Reportéra indolog a znalec sanskrtu Zdeněk Štipl. Reaguje tak na vzpomínky moderátora Tomáše Poláčka, který nedávno projel severní Indii stopem: „Vaše postřehy jsou zajímavé,“ řekne občas zkušený indolog Štipl pobaveně, „ale skoro v ničem nesouhlasím.“Do Indie pravidelně jezdívá tři dekády, v součtu tam prožil nejméně pět let. „Začalo to v devadesátém šestém. Na gymplu jsem jezdíval všude možně stopem po Evropě, ale pak už se nabízela Asie, tak jsem se sebral a na čtvrt roku vyrazil se třemi kamarády do Indie, která u nás tehdy byla populární. Zaujala mě natolik, že jsem pak přerušil studium a odjel do Kalkaty, kde jsem necelý rok pracoval pro řád Matky Terezy s umírajícími lidmi, což byla určující zkušenost.“S Poláčkem se v dvouhodinovém dialogu shodne alespoň na tom, že delší cestování po Indii je sice nádherné, ale občas taky náročné, a to fyzicky i psychicky: „Po většinu roku je buď vedro, prší, nebo oboje. A všude okolo vás jsou silné podněty. Příliš lidí na malém prostoru, na silnicích neustálé troubení, občas smrad, člověk musí dávat pozor, aby ho něco nezajelo… Chvilku trvá, než si na to zvyknete.“V podcastu postupně rozeberou klíčová místa na severoindické trase z Amritsaru až do Kalkaty a věnují se mnoha současným i historickým tématům. Postupně dojde na kastovní systém, svatá místa, sebevraždy zkrachovalých farmářů, čištění uší nebo spalování mrtvol na veřejnosti, dokonce i na shánění alkoholu nebo na prostituci.„Ale ve výsledku je to bezpečná, krásná země, a v ní hodní lidé,“ uzavírá indolog Štipl. „Tedy když si na ně člověk zvykne a má štěstí…“
„Najít místo pro výrobu je dnes složité. Musíte být tam, kde máte vývoj, něco musíte dělat v levnějších zemích, abyste byli konkurenceschopní a pak jsou trhy, kde musíte být, aby vás tam vůbec pustili. Díváte se na tři místa najednou,“ říká v rozhovoru pro SZ Byznys průmyslník Martin Wichterle. Jeho skupina Wikov Industry se proto chystá posílit jak v USA, tak v Indii. „Americký trh je sám o sobě zajímavý a velký a jestli tam chcete být, musíte být blízko zákazníkovi,“ dodává Wichterle.Rozhovor vznikl během Mezinárodního filmového festivalu Karlovy Vary
Gośćmi siódmego odcinka podcastu „Rzecz o geopolityce” Mateusza Grzeszczuka byli prof. Maciej Duszczyk, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, dr Małgorzata Bonikowska, THINKTANK, Centrum Studiów Międzynarodowych oraz dr Łukasz Kossacki-Lytwyn, HangLung Law.W tym odcinku rozmawialiśmy o tym, jak państwa reagują na wyzwania związane z nielegalną migracją – od roli administracji państwowej, przez politykę graniczną, aż po presję opinii publicznej. Poruszyliśmy również temat geopolitycznych ambicji Indii oraz omówiliśmy relacje chińsko-amerykańskie w kontekście ceł, wojny handlowej i rywalizacji o globalne wpływy.Kup subskrypcję „Rzeczpospolitej” pod adresem: https://czytaj.rp.pl
Reportér Tomáš Poláček stopem procestoval Afriku, Ameriku či Rusko. Přežil zdrogované řidiče, vojenské kontroly, hrůzy v Kongu i malárii. Teď se vrátil z posledního stopu do japonské Osaky a říká: „Byla to má nejlepší cesta.“„Podle mě je to tím, že jsem zkušený stopař. Nedovolil jsem si ztrácet nervy a kazit si to. A i když jsem se občas do nějakých průšvihů dostal, tak jsem to hodil za hlavu. Když mě třeba někde zdržel nějaký indický byrokrat na čtyři nebo na pět dnů, tak jsem si prostě udělal výlet, který mi to vynahradil. Nakonec člověk zjistí, že ty průšvihy jsou většinou požehnáním, že se z toho stane něco pěkného,“ vypráví novinář časopisu Reportér Tomáš Poláček, který byl hostem posledního dílu podcastu Mediální cirkus.Poláček je svými stopařskými cestopisy známý už od roku 2008, kdy ještě coby reportér Mladé fronty DNES vyrazil stopem z Prahy na olympijské hry v Pekingu. Z cesty psal pravidelné reportáže do novin a čtenáři mohli on-line sledovat, jak mu ubíhá.V roce 2015 jel stopem kolem světa. Přes celé Rusko až do jeho nejvýchodnějšího cípu a odtud do Ameriky. Tu pak projel až do Ohňové země na samý jih.Nejdramatičtější chvíle zažil při další velké cestě o dva roky později v Africe. Zejména v chudém Kongu se potýkal s velmi špatnými podmínkami, téměř neexistujícími silnicemi a absolutně nedostatečnými hygienickými podmínkami.„Po cestě přes Afriku jsem musel jít za psychiatrem a třeba dva roky jsem užíval nějaké prášky, měl jsem něco jako posttraumatický syndrom. Ale zatím to vypadá, že by se mi to tentokrát mohlo vyhnout. Po téhle cestě jsem zatím psychiatra nevytáčel,“ říká Poláček a začíná neuvěřitelné vyprávění ze své poslední cesty do Japonska.„V Indii ve Varánásí (v kulturním a náboženském centru severní Indie, pozn. red.) bylo to první, co jsem udělal, když jsem v noci dorazil, že jsem šel na pohřební ghát, kde hoří mrtvoly. Byl jsem úplně špinavý z celodenního stopování, ale asi se umím chovat a měl jsem štěstí, a tak mě ti funebráci tak nějak přijali mezi sebe, takže jsem strávil noc přímo u těch mrtvol. Není tam smrad, jak by člověk očekával, spíš takový zvláštní chrámový, těžký vzduch, ale je tam šílené vedro a ještě když fouká vítr, člověka to šlehá do obličeje. Je náročné tam být. Ale člověk musí jít vstříc výrazným zážitkům tohoto typu,“ vypráví a pokračuje:„Indie je specifická země. Pozná se to empiricky na tom, jak člověk fotí. Já měl normálně průměr takových 100 snímků za den a v Indii tak 500 až 1 000. Ta země je skutečně fotogenická, odehrávají se tam neustále věci mezi nebem a zemí. Spousta lidí je duchovně někde úplně jinde a vy to prostě vidíte. Ti lidé jsou jako v nějakém jiném vesmíru než my.“Nebál jsem se, že mě zbičují nebo pověsí, ale…Poláček své zážitky popisoval v časopisu Reportér každý týden a pravidelně dával hlášení kolegům do redakce o tom, kde zrovna je. Cestou do Japonska projel řadu zemí, kromě Indie vypráví asi největší zážitky z Ruska, Íránu a Pákistánu.„Írán nesmírně překvapí tím, jak je příjemný. Moderní. Obrovským šokem pro nováčky bude určitě to, že například mladé ženy už velmi často, zvlášť ve městech, nenosí šátky. Mě vzala holka, která měla piercing a kšiltovku přímo do auta. To by se v Pákistánu nebo nějaké jiné sunnitské zemi stalo sotva. Je tam nesmírná pohostinnost. Ovšem je potřeba říct, že ta obrovská pohostinnost začíná už v Rusku,“ útržkovitě chrlí zážitky cestovatel.Poláčkovy cestopisy nejsou popisy klidných a učesaných výletů, ale nevšedních a často trochu šílených zážitků. Ty někdy podvědomě a někdy úplně cíleně vyhledává. Jak sám říká, aby měl o čem psát a vyprávět.„Ke konci cesty přes Írán jsem se dostal do provincie Balúčistán na jihovýchodě. Ta je přece jenom už jiná, chlapi tam chodí v těch nočních košilích, všichni hulí opium, a je to taková chudší oblast. Vlastně bych doporučoval seniorům i teenagerům, aby tam jeli, pokud zrovna není nějaká vyhrocená politická situace, jako je teď,“ líčí Poláček a pokračuje: „Já jsem se tam ocitl na půl hodiny na zemi hlavou normálně v silnici. Kamínky jsem měl zadřené do obličeje, ležel na mě nějaký Réza, nějaký můj řidič, který si usmyslel, že jsem izraelský špion a volal policii. A ta půl hodiny nepřijížděla. Mně celou tu dobu běželo v hlavě, že je to průšvih. Nebál jsem se asi, že mě zbičují nebo pověsí. Ale bál jsem se, že mě třeba vyhostí nebo na chvíli zavřou, protože jsem samozřejmě všem lhal a do všech víz jsem napsal, že jsem turista a ne novinář. A oni by docela snadno, kdyby chtěli, zjistili, že jsem novinář.“Milým stopařským překvapením pro Poláčka bylo samotné Japonsko.„Prvních třeba 40 až 50 minut mi nikdo nezastavil a těch aut přitom projela spousta. Nehroutím se z toho, spíš mně to při připadalo jako zajímavý úkaz, protože předtím jsem dva měsíce nikde nečekal déle než třeba 10 minut . Pak ale zastavila paní se synem. Tak to je první zajímavá věc zajímavá, že zastaví paní. Pak se zeptala, jestli nechci nejdřív na návštěvu, že uvaří nějaké kari a jestli nechci přespat, že manžel přijde z práce, přinese saké, přinese nějaká pivka. To jsem vůbec nečekal, že se mi v Japonsku stane.“„Bylo to z mého pohledu stopaře úžasné, ti lidé třeba ze třetiny jeli na opačnou stranu a když mě viděli, tak se otočili pro mě a řekli mi: ‚Sice jedeme na opačnou stranu, ale chceme tě svézt třeba aspoň 30 kilometrů. Tak tě hodíme přes jedno město dál, abychom ti pomohli.‘ A takhle to bylo celé Japonsko, taková jízda zadarmo. Takže pokud někdo třeba váhá, jestli stopovat po Japonsku, musím říct, že určitě bez problémů. A to se týká fakt celé Asie,“ dodává novinář.Proč bylo jeho nehorším zážitkem v životě stopování v Kongu? Co mu říkal Bůh, když na něj promuvil v Maroku? A jaké to je, když vás na stopu veze opilý ruský řidič s velkým Zetkem na autě?--Mediální cirkus. Podcast Marie Bastlové o dění na mediální scéně. Zajímá ji pohled do redakcí, za kulisy novinářské práce – s předními novináři i mediálními hráči.Sledujte na Seznam Zprávách, poslouchejte na Podcasty.cz a ve všech podcastových aplikacích.Archiv všech dílů najdete tady. Své postřehy, připomínky nebo tipy nám pište prostřednictvím sociálních sítí pod hashtagem #medialnicirkus nebo na e-mail: audio@sz.cz.
Podróż rozpocząłem w mojej rodzinnej miejscowości, Hucie Czechy, zwanej również Trąbkami. Przez Słowację, Węgry, Rumunię i Bułgarię dotarłem do Turcji, która już wcześniej kojarzyła mi się z przyjaznymi ludźmi, dobrą kuchnią, pięknymi krajobrazami i namiastką Azji, do której zmierzałem. Turcja nie rozczarowała, wręcz przeciwnie – pozostawiła wspomnienia wielu ciepłych spotkań.Kolejny kraj – Iran – przebił wszystkie odwiedzone przeze mnie miejsca pod kątem gościnności, otwartości, uśmiechu. Poziom serdeczności, jakiego doświadczałem był wręcz niewyobrażalny, często krępujący i nie do końca zrozumiały, bowiem oparty na tarofie – subtelnym tańcu komunikacji, obejmującym szereg społecznych zachowań. Na ile mogłem, starałem się nauczyć i rozpoznawać tę złożoną sztukę etykiety, w której znaczenie tego, co ktoś ma do przekazania, leży niekoniecznie w słowach, ale gdzieś poza nimi. Ta wyolbrzymiona grzeczność często prowadziła do nieporozumień. Ile razy sprzedawca rzeczywiście nie chciał ode mnie pieniędzy za zakupione towary? Albo ile razy ktoś szczerze zapraszał mnie do domu, bądź na kawę, ale w rzeczywistości chciał być po prostu miły i wcale nie miał zamiaru gościć mnie pod swym dachem? Kolejny kraj, Pakistan, okazał się jednym z największych podróżniczych wyzwań. Z uwagi na potencjalne, sporadycznie zdarzające się ataki terrorystyczne, często jechałem w eskorcie policji. Takie są wymogi poruszania się po niektórych pakistańskich prowincjach, np. po Beludżystanie.Do Indii wjechałem z początkiem kwietnia. Był to dla mnie niejako powrót do tego kraju po niemal dwudziestu latach, do tego na tym samym rowerze (z tą różnicą, że tym razem dotarłem do Indii drogą lądową).Moim pierwszym celem był Kaszmir, skąd zamierzałem udać się do Ladakhu. Po otrzymaniu pozwolenia na wjazd na przełęcz Umling La (wysokość 5882 metrów n.p.m.) i przyległe jej tereny, ruszyłem w wyższe partie Himalajów. Pod koniec maja, jako pierwszy Polak na rowerze, wjechałem na najwyższą, przejezdną przełęcz świata.Odcinek jest zapisem audio szczerego, emocjonalnego i pełnego przygód spotkania z Piotrem Stzreżyszem w Niepołomicach z początku tego roku.Zdjęcia i linki: https://www.podcastrowerowy.pl/Facebook: https://www.facebook.com/PodkastRowerowyInstagram: https://www.instagram.com/podkastrowerowy/Produkcja Oryginalna Earborne Media
Přes padesát procestovaných zemí, ne vždy jen růžové zážitky, ale zato plný kufr zkušeností, které by nevyměnila za nic na světě. Hostem Blesk Podcastu byla Veronika Havlíková – překladatelka, vášnivá cestovatelka a nově i autorka knižní prvotiny Domov je stav mysli. V otevřeném rozhovoru mluví o low-costových začátcích, nebezpečných momentech v Indii, ale i o tom, jak zvládá cestování s malou dcerou a proč by nikdy nechtěla žít jinde než v Česku.
W obliczu doniesień o katastrofie Boeinga startującego z Indii, pytania o bezpieczeństwo lotnicze wracają ze zdwojoną siłą. Czy rzeczywiście mamy się czego bać? Jakie są procedury bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym? Czy Dreamlinery to bezpieczne maszyny? Jak wygląda przygotowanie pilota i samolotu do startu? I jak chronione są najważniejsze osoby w państwie, gdy wsiadają na pokład?Na te pytania odpowiada Maciej Wilk, CEO kanadyjskich linii Flair Airlines, były wiceprezes PLL LOT ds. operacyjnych.Mecenasi programu: Inwestuj w fundusze ETF z OANDA TMS Brokers: https://go.tms.pl/UkladOtwartyETF AMSO-oszczędzaj na poleasingowym sprzęcie IT: https://amso.pl/Uklad-otwarty-cinfo-pol-218.htmlNovoferm: https://www.novoferm.pl/ Zgłoś się do Szkoły Przywództwa Instytutu Wolności:https://szkolaprzywodztwa.plLink do zbiorki: https://zrzutka.pl/en6u9a https://patronite.pl/igorjanke ➡️ Zachęcam do dołączenia do grona patronów Układu Otwartego. Jako patron, otrzymasz dostęp do grupy dyskusyjnej na Discordzie i specjalnych materiałów dla Patronów, a także newslettera z najciekawszymi artykułami z całego tygodnia. Układ Otwarty tworzy społeczność, w której możesz dzielić się swoimi myślami i pomysłami z osobami o podobnych zainteresowaniach. Państwa wsparcie pomoże kanałowi się rozwijać i tworzyć jeszcze lepsze treści. Układ Otwarty nagrywamy w https://bliskostudio.pl
Jak složité bude zjistit příčiny první tragické havárie letounu Boeing Dreamliner? Amalgámová plomba končí. Jaké typy výplně budou mít pacienti do budoucna hrazené pojišťovnou? A proč Mezinárodní agentura pro atomovou energii konstatovala, že Írán neplní závazky spojené s jeho jaderným programem?
Jak složité bude zjistit příčiny první tragické havárie letounu Boeing Dreamliner? Amalgámová plomba končí. Jaké typy výplně budou mít pacienti do budoucna hrazené pojišťovnou? A proč Mezinárodní agentura pro atomovou energii konstatovala, že Írán neplní závazky spojené s jeho jaderným programem?Všechny díly podcastu Hlavní zprávy - rozhovory a komentáře můžete pohodlně poslouchat v mobilní aplikaci mujRozhlas pro Android a iOS nebo na webu mujRozhlas.cz.
Zanzibar to unikalny przykład globalizacji w praktyce – historyczne centrum handlu, gdzie spotykały się kultury z całego świata. Poznaj, jak wpływy arabskie, afrykańskie i europejskie ukształtowały jego wyjątkową tożsamość i gospodarkę. Moim Gościem był prof. Marek Pawełczak z Uniwersytetu Warszawskiego.
Jak wygląda Kościół oczami chrześcijan z Indii, Afryki i Ameryki Południowej? Co wspólnego mają charyzmaty z odwagą, ryzykiem i jednością? W tym odcinku ks. bp Andrzej Siemieniewski opowiada o swojej drodze duchowej przez wspólnoty, oazy, forum chrześcijańskie i ekumeniczne spotkania na całym świecie. Usłyszysz świadectwa, które inspirują do głębokiego przeżywania wiary i pokory wobec bogactwa, które Kościół już posiada – ale o którym często zapominamy. Ten odcinek zmienia perspektywę. I wiarę. Zapraszamy! :)
V této epizodě sdílím střípky z každodenního života v Indii, které mě zpočátku překvapily, mátly nebo rozesmály – a dnes mi přijdou úplně normální.
W najnowszym odcinku podcastu Raport Międzynarodowy prowadzący Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zastanawiają się, który z kandydatów na prezydenta - Rafał Trzaskowski czy też Karol Nawrocki, uczciwiej rozmawiał ze Sławomirem Mentzenem. Przede wszystkim jednak zastanawiają się, czemu jedyna dyskusja na temat polityki zagranicznej, która przypominała cokolwiek zgodnego ze swoją słownikową definicją, odbyła się na kanale lidera Konfederacji. Żeby nie wpaść w depresję, prowadzący wątek ten zamykają w miarę szybko i przechodzą do spraw międzynarodowych, odnotowując kolejny przykład wielkoruskiego szowinizmu i imperialnego chamstwa, którym jest wypowiedź rzecznika Władimira Putina Dmitrija Pieskowa. Moskiewski oficjel stwierdził, że Rosja odpowiada na ukraińskie ataki. Jurasz i Parafianowicz zastanawiają się nad tym, czy Donald Trump naprawdę zirytował się na Rosję czy jedynie próbuje wywierać presję, by na końcu się z nią w sposób skandaliczny dogadać. Przy okazji omawiania spraw rosyjskich prowadzący spierają się w kwestii niemieckiej brygady, która jak twierdzi Witold Jurasz, powstaje na Litwie. Zbigniew Parafianowicz takiej ewentualności nie wyklucza, jednak nie podziela też pewności swojego współprowadzącego. Skoro zaś już o Litwie mowa, pomiędzy dziennikarzami wywiązała się dyskusja na temat relacji polsko-litewskich. Zarówno Witold Juraszek, jak i Zbigniew Parafianowicz podkreślają, że Litwini niestety źle traktują polską mniejszość. Zgadzają się również, że Polska powinna prowadzić bardziej asertywną politykę w stosunku do Wilna, rozbieżność zaczyna się w sposobie rozumienia tej asertywności. Zbigniew Parafianowicz uważa, że Polska powinna zaproponować Litwie obecność polskich sił zbrojnych na litewskim terytorium. Jednostka ta powinna zostać nazwana na cześć generała Żeligowskiego, co miałoby Litwinom pokazać naszą siłę. Witold Jurasz zauważa, że dyplomacja nie polega na pokazywaniu, tylko na załatwianiu i dlatego jest takiemu pomysłowi zdecydowanie przeciwny. Uważa, że byłby on równoznaczny ze znieważeniem litewskiej flagi. Innymi słowy, byłby nieskuteczny z punktu widzenia załatwienia kwestii np. pisowni polskich nazwisk. W dalszej części podcastu Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz dyskutują na temat tego, czy Europa zmienia stosunek do Izraela i odnotowują, że pałka, która była stosowana w stosunku do Polski, czyli zarzut antysemityzmu, dzisiaj nie miałaby już tak naprawdę jakiegokolwiek znaczenia. Jurasz odnotowuje też wizytę króla Karola w Kanadzie i stwierdza, że jakkolwiek mowa tronowa, którą brytyjski monarcha wygłosił w kanadyjskim parlamencie, była napisana przez rząd, to sam fakt wizyty jest ostentacyjnym wsparciem Kanadyjczyków w konflikcie z Donaldem Trumpem. Skomentowane zostają również rosyjskie i północnokoreańskie reakcje na pomysł stworzenia systemu obrony przeciwrakietowej, który objąć miałby całe terytorium Stanów Zjednoczonych oraz decyzja Indii o budowie myśliwca piątej generacji. To drugie jest o tyle znaczące, że najwyraźniej Indie już z Rosją myśliwców budować nie zamierzają. W podcaście mowa jest też o wizycie sekretarz bezpieczeństwa krajowego Stanów Zjednoczonych Kristi Noem, która wsparła Karola Nawrockiego. Witold Jurasz złośliwie zauważa, że gdyby jakikolwiek niemiecki polityk poparł Rafała Trzaskowskiego, PiS twierdziłby, że oto obce państwa wtrącają się do polskiej kampanii wyborczej. Obydwaj prowadzący zgadzają się jednak, że w sprawie poparcia z zagranicy hipokryzją niestety wykazuje się nie tylko PiS, ale również Platforma Obywatelska, która z radością powitała nowo wybranego prezydenta Rumunii na marszu zwolenników Rafała Trzaskowskiego. Przy okazji wizyty Kristi Noem Witold Jurasz odnotowuje powstanie nowego zjawiska MAGA-feminizmu, czyli połączenia Biblii, botoksu, ostrego makijażu i kowbojek. W wypadku amerykańskiej sekretarz zostaje on wzbogacony jeszcze o nie najwyższy iloraz inteligencji. Prowadzący podcast zastanawiają się nad losami rosyjskich dziennikarzy, których likwidacja USAID pozostawiła bez środków do życia. Jurasz i Parafianowicz zastanawiają się, czemu Polska nie jest w stanie przejąć tych ludzi i stworzyć małym kosztem świetnego medium, które wpływałoby na rosyjską opinię publiczną. Ostatnim poruszonym tematem jest książka o Wolfganga Munchau'a pod tytułem Kaput, która opowiada o klęsce niemieckiego pomysłu gospodarczego. Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz zastanawiają się, czy Polsce nie grozi podobny scenariusz, czy nasz kraj ma pomysł na siebie za 25 lat. Historia kryzysu niemieckiego modelu rozwoju gospodarczego wskazuje bowiem na to, że pewnych przełomów technologicznych finansowo sam biznes, nawet niemiecki, nie podźwignie. Skoro dzieje się tak w Niemczech, tym bardziej stać się może tak w Polsce. Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.
„Štěstí – to je muška jenom zlatá“ – veta o šťastí, ktorá mala to šťastie, že zľudovela. Slávnou ju urobil film Martina Friča Škola základ života, no pochádza už z roku 1834 z Tylovej hry Fidlovačka aneb Žádny hněv a žádna rvačka. Jej šťastím je jej obsah, ktorý zachytáva – a síce, že samotné šťastie je prelietavé. A aj po dvoch storočiach to zachytáva čerstvá globálna štúdia – index šťastia agentúry Ipsos. Ak Švédov či Thajčanov robia šťastnými peniaze, Brazílčanov duševné zdravie či pocit pohody. A Ukrajinci (vo vojne) sú šťastnejším národom ako napríklad Maďari, ktorí sú mimochodom v rebríčku šťastia na chvoste tridsiatky študovaných krajín. Čo nás robí šťastnými? A nakoľko k nášmu šťastiu prispieva vek? Otázky, na ktoré sa pozrieme so sociológom agentúry Ipsos – Romanom Pudmarčíkom, ktorá za štúdiou stojí. „Najšťastnejší ľudia sú v Indii, Holandsku a v Mexiku, naopak nejmenej šťastní sa cítia Maďari“, približuje výsledky indexu šťastia Pudmarčík. A ak by sme k šťastiu pristúpili z pohľadu veku, najšťastnejší sú ľudia po 60-tke – aj to je výsledok štúdie, ktorú agentúra Ipsos robí už od roku 2011 v tridsiatke krajín sveta. Podcast pripravil Jaroslav Barborák.
Prvýkrát letel s balónom ako malý chlapec. Pilotoval jeho otec a bol to práve on - spoločne so starým otcom, ktorí Romana Serbinčíka k jeho životnej vášni priviedli. "So starým otcom sme stavali rozličné modely lietadiel. Ja som vždy miloval výšky, stále som sedával niekde v korunách stromov, miloval som sa pozerať na svet zhora a túžil lietať. Najprv ako pilot stíhačiek," prezradil s úsmevom v relácii Ide o nás. Hoci lietanie miloval, naplno sa k nemu dostal už v dospelosti, keď ho oslovil kamarát, prečo vlastne svoju vášeň nepremení na niečo väčšie. Dnes je z neho pilot balóna, vášeň sa zmenila na živobytie. Organizuje zážitkové lety, vyráža na balónové fiesty a za lietacími zážitkami chodí takmer po celom svete. S balónmi bol už v Indii, Spojených arabských emirátoch či Turecku, v rámci Európy navštívil azda všetky možné krajiny. Zo zoznamu jeho zážitkov vyčnieva prelet popri luxusnej vile Alexandra Lukašenka v Minsku, ale tiež napríklad pristátie na košickom sídlisku Luníx IX. S humorom hovorí, že miesto pristátia je vždy neisté. "Oficiálne môžeme pristávať všade. Lebo vy balón neviete ovládať, hovorím túto vetu stále a je moja obľúbená: Viete, kde s balónom štartujete, ale neviete, kde pristanete. Romantika aj adrenalín sú v tom prepojené," vysvetlil v relácii Ide o nás zanietený Serbinčík, ktorý už skončil v močiari v Indii alebo na ryžovom poli. Zhovárali sme sa o všeličom možnom - napríklad aj o jeho prekvapujúcich zážitkoch s pasažiermi. O tom, či do balóna patrí alkohol alebo či sa zmenilo lietanie vplyvom klimatickej zmeny a jej dopadov na poveternostné podmienky. Ako vyzerá núdzové pristátie s balónom a dá sa vlastne dnes ešte s balónom aj "stroskotať"? Aj na to všetko odpovedal v Ide o nás Roman Serbinčík.
„Štěstí – to je muška jenom zlatá“ – veta o šťastí, ktorá mala to šťastie, že zľudovela. Slávnou ju urobil film Martina Friča Škola základ života, no pochádza už z roku 1834 z Tylovej hry Fidlovačka aneb Žádny hněv a žádna rvačka. Jej šťastím je jej obsah, ktorý zachytáva – a síce, že samotné šťastie je prelietavé. A aj po dvoch storočiach to zachytáva čerstvá globálna štúdia – index šťastia agentúry Ipsos. Ak Švédov či Thajčanov robia šťastnými peniaze, Brazílčanov duševné zdravie či pocit pohody. A Ukrajinci (vo vojne) sú šťastnejším národom ako napríklad Maďari, ktorí sú mimochodom v rebríčku šťastia na chvoste tridsiatky študovaných krajín. Čo nás robí šťastnými? A nakoľko k nášmu šťastiu prispieva vek? Otázky, na ktoré sa pozrieme so sociológom agentúry Ipsos – Romanom Pudmarčíkom, ktorá za štúdiou stojí. „Najšťastnejší ľudia sú v Indii, Holandsku a v Mexiku, naopak nejmenej šťastní sa cítia Maďari“, približuje výsledky indexu šťastia Pudmarčík. A ak by sme k šťastiu pristúpili z pohľadu veku, najšťastnejší sú ľudia po 60-tke – aj to je výsledok štúdie, ktorú agentúra Ipsos robí už od roku 2011 v tridsiatke krajín sveta. Podcast pripravil Jaroslav Barborák.
(0:00) Wstęp(1:19) Donald Trump uważa, że bez jego spotkania z Władimirem Putinem nie da się zakończyć wojny na Ukrainie(2:54) Stany Zjednoczone mają być bliskie zawarcia porozumienia nuklearnego z Iranem(4:23) Niemcy zamierzają przekazywać pięć procent swojego produktu krajowego brutto na obronność(5:50) Chiński sprzęt wojskowy pomyślnie przeszedł „chrzest bojowy” podczas konfliktu Indii z Pakistanem(7:16) Inne państwa będą mogły posiadać ograniczone udziały w brytyjskich mediach(8:38) Unia Europejska ostrzega TikTok w związku ze złamaniem przepisówInformacje przygotował Maurycy Mietelski. Nadzór redakcyjny – Igor Janke. Czyta Michał Ziomek.Mecenasi programu:Casa Playa:https://casaplaya.pl/zakup-nieruchomosci-w-hiszpanii-pdf-pc-instruktaz/AMSO - oszczędzaj na poleasingowym sprzęcie IT: www.amso.pl
Kim są najbogatsi ludzie Indii i jak zdobyli swoje fortuny? W tym odcinku zaglądamy za kulisy potęg takich jak Ambani, Adani czy Premji – od ropy i infrastruktury po technologie i filantropię.Zapraszam na VI odcinek "Programu Indyjskiego" - prowadzi dr Aleksandra Jaskólska, Cross Cultural Intelligence - Szkolenia i Coaching, Uniwersytet Warszawski.Partner serii - EQUES INVESTMENT Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych SA. https://www.eitfi.pl
W czasie, gdy mieszkańcy Indii jedzą z roku na rok coraz więcej mięsa, ich skrajnie hinduistyczny rząd próbuje wymusić na nich wegetarianizm. Czemu ma problem nie tylko z mniejszościami religijnymi, ale też z wyznawcami własnej wiary, i czy chodzi o coś więcej niż tylko dietę?
W najnowszym odcinku podcastu rozmawiam z Katarzyną Rodacką, dziennikarką i reportażystką, autorką książki “Domy na piasku. Polacy w Iranie (1942–1945)”. To rozmowa o historii, która zaskakuje, choć wydarzyła się nie tak dawno temu. To też rozmowa o tym, jak pisać o przeszłości, by stała się ważna dziś. O pisaniu, o empatii, o Iranie i o życiu w miejscu, do którego się nie wraca. Zapraszam do słuchania! Notatka do odcinka Ten odcinek jest dla mnie ważny i poruszający. Spotkałem się z Katarzyną Rodacką, by porozmawiać o jej debiutanckiej książe “Domy na piasku. Polacy w Iranie (1942–1945)”. To opowieść o polskich uchodźcach, Sybirakach, którzy przez łagry i wojenne zawirowania trafili do Iranu. Dla wielu z nich był to przystanek na drodze do dalszych miejsc – Afryki, Indii, Wielkiej Brytanii. Ale dla mnie to przede wszystkim opowieść o godności, utracie domu i próbie ułożenia sobie życia na nowo. Kasia opowiada o tym, jak wątek rodzinny (jej wujek przeszedł przez Iran jako dziecko) i studia z iranistyki połączyły się w niej w jeden nurt, który doprowadził do powstania tej książki. Rozmawiamy o tym, jak pisać o wojnie, by zachować emocje i nie zgubić siebie. Jak szukać historii, kiedy świadkowie odchodzą. I jak nie stracić […] The post #263 Odkrywanie nowych historii w pozornie znanej historii świata – rozmowa z Katarzyną Rodacką appeared first on Near-Perfect Performance.
W szóstym odcinku "Limitów AI" rozmawiamy o kryzysie na polskim rynku IT – czy mamy już do czynienia z krachem, czy jedynie z korektą? Z czego to się bierze i na czym właściwie polega? Dlaczego polskie firmy zwalniają programistów? Jakiego typu firmy? Jakich programistów? Czy ten trend się utrzyma? Co można przewidywać? Do jakiego stopnia to zasługa AI, a do jakiego tańszej siły roboczej z Wietnamu, Meksyku, Egiptu, Argentyny czy Indii? Jak te zmiany wpływają na pracę programisty? Ile jest warta ta praca? Jakiej pracy biznes przestaje potrzebować, a jakiej poszukuje i nie może znaleźć? Co dziś musi umieć robić programista, aby wnosić wartość, której nie daje AI? Jak używać rozwiązań typu Cursor, Windsurf czy Replit? Jakie zadania i procesy warto augmentować? Naszym gościem jest Wiktor Żołnowski – Co-CEO i Co-Founder Pragmatic Coders (zał. 2014), wcześniej Co-Founder Code Sprinters (zał. 2007). Doświadczony przedsiębiorca, menadżer, agile coach i programista. Inwestor i twórca startupów (m.in. Health Folder / Teczka Pacjenta). Pasjonat efektywności. link do postu Wiktora na LinkedIn, który omawiamy: https://www.linkedin.com/posts/wiktorzolnowskiczytam-tutaj-ostatnio-sporo-post%C3%B3w-programist%C3%B3w-activity-7322240527582539776-wwd Special Guest: Wiktor Żołnowski.
Gościem najnowszego odcinka podcastu Raport Międzynarodowy jest Piotr Opaliński, były ambasador RP w Pakistanie, a wcześniej zastępca ambasadora Polski w Indiach i chargé d'affaires RP w Bangladeszu. Rozmowa poświęcona była rzecz jasna najnowszemu konfliktowi indyjsko-pakistańskiemu i próbie odpowiedzi na pytanie, czy może on przekształcić się w pełnoskalową wojnę. Prowadzący Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz rozpoczęli rozmowę od sprawy obowiązującego systemu politycznego w obu państwach. Ambasador Opaliński stwierdził, że Indii Nehru i Gandhiego już nie ma, poziom nacjonalizmu w tym kraju jest wprost niebywały. W wypadku Pakistanu, który podobnie jak Indie jest formalnie demokracją, rządzi tak naprawdę armia. Jak zauważył dyplomata, istnieje nawet powiedzenie, że są państwa, które mają armię, a w Pakistanie to armia ma państwo. W tym kontekście pojawiła się oczywiście też kwestia instytucji ISI (Inter-Services Intelligence), czyli pakistańskich służb specjalnych, które według wielu obserwatorów tak naprawdę są tą organizacją, która faktycznie nadaje ton polityce nie tylko zagranicznej, lecz także wewnętrznej. Przy okazji rozmowy o systemie politycznym pojawiła się też kwestia stosunku klas wyższych do biedoty. Z wypowiedzi ambasadora Opalińskiego wynikało, że zarówno Indie, jak i Pakistan, pod tym względem fundamentalnie różnią się od państw europejskich. Prowadzący podcast pytali gościa, czy tradycyjny sposób patrzenia na Indie jako państwo bliskie Rosji, a Pakistan jako bliski Stanom Zjednoczonym, jest jeszcze aktualny. Piotr Opaliński stwierdził, że istotnie w Indiach czuje się sympatię w stosunku do Moskwy, ale ich polityka zagraniczna jest już typowa dla państwa aspirującego do roli co najmniej mocarstwa regionalnego. Nie można też zapominać o czynniku chińskim, który jest szczególnie istotny w przypadku Pakistanu. Opisując praprzyczyny konfliktu o Kaszmir, Piotr Opaliński odnotował ekstremizm politycznych skrajnych ugrupowań hinduistycznych, które w istocie prześladują muzułmanów w Indiach, ale też fundamentalistów muzułmańskich w Pakistanie, którzy za wroga uważają nie tylko Indie, lecz także samo państwo pakistańskie. W dalszej części podcastu Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz pytali Piotra Opalińskiego, czy obecny konflikt będzie taki jak pierwsze trzy wojny Indii z Pakistanem, czy też skończy się jak w przypadku wojny Kargilskiej – na ograniczonej w skali wymianie ciosów? Piotr Opaliński wskazał na podstawowy problem jakichkolwiek potyczek zbrojnych między rzeczonymi państwami, jakim jest fakt, iż kraje te dysponują bronią nuklearną, przy czym próg jej użycia jest niestety dość niski. Pozostając w temacie nuklearnego arsenału, Zbigniew Parafianowicz spytał o bezpieczeństwo broni jądrowej w rękach Indii i Pakistanu. Czy możliwe jest, że w razie kryzysu państwa pakistańskiego mogłaby ona wpaść w ręce ugrupowań fundamentalistycznych?
W najnowszej odsłonie „Skądinąd” gości dr Witold Sokała, politolog, ekspert do spraw bezpieczeństwa, wykładowca Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. A rozmawiamy o wojnie Indii z Pakistanem. Rozmawiamy także o potencjale nuklearnym obu państw. O przyczynach tego konfliktu. O jego przeszłej i teraźniejszej postaci. O możliwych scenariuszach eskalacji. O układance geopolitycznej, której jest on częścią. O Chinach, USA i Rosji. O tym, czy może się to wszystko wymknąć spod kontroli i doprowadzić do wojny światowej. A także o wielu jeszcze innych sprawach. Owocnego słuchania!
Fotíte si krásnu krajinu, a zrazu ste bez zubov. Áno, aj toto sa môže stať, keď si pri pristávaní teplovzdušného balóna nedáte pozor. Ovládanie balóna je hotová veda a jeho pilot musí byť meteorológ s kompasom v hlave a s dokonalou schopnosťou predvídať. Presne taký je aj pilot Roman Serbinčík, s ktorým sa rozprával Šarkan v rámci Nedeľnej talkshow.
W podkaście Kultury Liberalnej gościmy Krzysztofa Renika - wieloletniego korespondenta Polskiego Radia w New Delhi, znawcę Indii, oraz stałego felietonistę Kultury Liberalnej.Z naszym gościem rozmawiamy o zaognionym w ostatnim czasie konflikcie między Indiami i Pakistanem. Dlaczego Indie zdecydowały się zaatakować Pakistan? Jak wygląda obecnie sytuacja w spornym terytorium jakim jest Kaszmir? Oba z tych państw to potęgi nuklearne. Czy istnieje zagrożenie użycia broni atomowej przez któreś z nich? Na rozmowę zaprasza Jakub Bodziony.
Chodit, běhat, šlapat na kole nebo jet stopem je správné, protože aktér alespoň trochu pochopí logiku fungování Země. Ničemu nepřijdeme na kloub, když se po devíti hodinách v letadle probereme na druhé straně světa – to prostě býváme v šoku; ideálně příjemném, někdy ani to ne.Já jel posledních sedm týdnů pořád jen po zemi, a tím jsem šoky eliminoval. Mezi východním Polskem a západním Běloruskem určitě rozdíly jsou, ale vy je skoro nepostřehnete, každou hodinu si přirozeně zvykáte na nové prostředí. Ani mezi jižní Arménií a severním Íránem se nestane nic radikálního – ano, jste v muslimské zemi, ale na to jste už adaptovaní z Kavkazu. Postupně přibývá pikantnějších jídel, ale vy máte čím dál plechovější hubu. V poušti se objeví první palmy, o dva dny později je z toho naprosto přirozeně džungle, a tak dále.Když se ukázalo, že nemůžu z Indie pokračovat do Myanmaru, kde vládne jakási vojenská junta a pozemní hranice je zavřená, musel jsem bohužel nastoupit do letadla: z Kalkaty do Bangkoku to trvá dvě a půl hodiny.Indii pořád miluju, ale loučil jsem se s úlevou, protože tři týdny chaosu a těch posledních pár dnů s místními byrokraty docela stačí.
9 maja 1502 r. Krzysztof Kolumb rozpoczyna swoją czwartą i ostatnią podróż do Nowego Świata.Kolumb wyruszył na czele floty złożonej z czterech okrętów, a celem było odnalezienie szybszej i bezpieczniejszej drogi do Indii, którą niedawno odkrył Vasco da Gama wokół kontynentu afrykańskiego.
Na progu pełnoskalowej wojny między Indiami a Pakistanem. Jakie jest znaczenie tego konfliktu? Jaki jest potencjał tych dwóch krajów? Ile wojen stoczyły Indie i Pakistan? Czy Pakistan jest bezpiecznym krajem? Czy Pakistańczycy są zjednoczeni? Czy Indie chcą wojny z Pakistanem? Kto jest prawdziwym przeciwnikiem Indii? Na te pytania odpowiada Patryk Kugiel, PISM.Link do zbiorki na samochód dla ukraińskiej brygady walczącej pod Charkowem: https://zrzutka.pl/en6u9a Zapraszamy na konferencję - prezentację raportu Instytutu Wolności autorstwa prof. Andrew Michty „Na linii frontu. Jak budować bezpieczeństwo Polski i regionu?” 12 maja w Warszawie. Link do biletów i programu: https://app.easycart.pl/checkout/81598656/na-linii-frontu-jak-budowac-bezpieczenstwo-polski-2Zgłoś się do Szkoły Przywództwa Instytutu Wolności: https://szkolaprzywodztwa.pl/ .Mecenasi programu: Zapoznaj się z warunkami oprocentowania wolnych środków w OANDA TMS Brokers: https://go.tms.pl/UkladOtwartyUM Casa Playa: https://casaplaya.pl/zakup-nieruchomosci-w-hiszpanii-pdf-instruktaz/ AMSO-oszczędzaj na poleasingowym sprzęcie IT: https://amso.pl/Uklad-otwarty-cinfo-pol-218.htmlMódl się z Hallow: https://hallow.app.link/ukladotwartyZamów książkę Igora Janke: https://patronite-sklep.pl/produkt/sila-polski-igor-janke/https://patronite.pl/igorjanke ➡️ Zachęcam do dołączenia do grona patronów Układu Otwartego. Jako patron, otrzymasz dostęp do grupy dyskusyjnej na Discordzie i specjalnych materiałów dla Patronów, a także newslettera z najciekawszymi artykułami z całego tygodnia. Układ Otwarty tworzy społeczność, w której możesz dzielić się swoimi myślami i pomysłami z osobami o podobnych zainteresowaniach. Państwa wsparcie pomoże kanałowi się rozwijać i tworzyć jeszcze lepsze treści. Układ Otwarty nagrywamy w https://bliskostudio.pl
Česká firma Ferrit, která vyrábí důlní stroje pro hlubinnou těžbu, ztratila po ruské invazi na Ukrajině třetinu tržeb na ruském a ukrajinském trhu, kam tradičně dovážela.Propad se jí však daří vykrývat na nových trzích, například v Indii či Jihoafrické republice, kam dodává stroje pro těžbu nerostů.„Jak postupně nabíhaly sankční balíčky, začali jsme se soustředit na země ve střední či jihovýchodní Asii, na Indii a Afriku. Musím říct, že se nám letos velice pěkně rozjela Jihoafrická republika,“ uvedl v pořadu Agenda SZ Byznys generální ředitel firmy Ferrit Petr Mohelník.Agenda. Rozhovory s top lídry českého byznysu, zakladateli firem, odborníky. Čtvrthodinka o byznysu z první ruky.Každý všední den na SZ Byznys a ve všech podcastových aplikacích.Odebírejte na Podcasty.cz, Apple Podcasts nebo Spotify.
Indie atakują cele w Pakistanie, GDDKiA wykluczy firmy spoza UE z przetargów drogowych, a RPP tnie stopy procentowe – raty kredytów spadną. Chiny i USA zasiądą do rozmów o deeskalacji.Artykuły omawiane w podcaście:https://www.rp.pl/konflikty-zbrojne/art42241961-indie-zaatakowaly-pakistan-jak-duza-bedzie-ta-wojnahttps://pro.rp.pl/raporty-ekonomiczne/art42242361-repolonizacja-drog-azjaci-nie-beda-juz-budowac-w-polscehttps://www.rp.pl/handel/art42239751-amerykansko-chinskie-rozmowy-handlowe-zaczna-sie-w-szwajcariihttps://www.parkiet.com/finanse/art42242041-stopy-procentowe-w-dol-sprawdz-o-ile-spadna-raty-kredytow0:00 - Skrót najważniejszych informacji0:45 - Indie zaatakowały Pakistan. Jak duża będzie ta wojna?2:33 - Repolonizacja dróg. Azjaci nie będą już budować w Polsce3:33 - Najważniejsze informacje z polskiej gospodarki4:31 - Najważniejsze informacje ze światowej gospodarki9:05 - Stopy procentowe w dół. Sprawdź, o ile spadną raty kredytów11:32 - Dane z rynków i kalendariumKup subskrypcję „Rzeczpospolitej” pod adresem: czytaj.rp.pl
Wieczorem 7 maja Ministerstwo Obrony Indii ogłosiło rozpoczęcie operacji Sindoor. Jak zauważył resort wojskowy, siły zbrojne kraju przeprowadziły ataki rakietowe na dziewięć obiektów „infrastruktury terrorystycznej” na terytorium Pakistanu.Komentarz dr Krzysztofa Iwanka z Uniwersytetu w Białymstoku.
Wojna hybrydowa będzie trwać: oderwanie Kaszmiru od Indii pozostaje celem Pakistanu - mówi ekspert.
Stany Zjednoczone i Ukraina zawarły porozumienie w sprawie wykorzystania surowców Ukrainy. Powstaje nowy fundusz, który będzie zarządzał eksploatacją zasobów kraju, choć to Ukraina pozostaje ich właścicielem. Według sekretarza skarbu umowa włącza Waszyngton w „proces pokojowy, w centrum którego jest wolna, suwerenna i bogata Ukraina”. Czy to zapowiedź przełomu w podejściu administracji amerykańskiej do wojny wywołanej przez Rosję? Jakie czynniki mogły wpłynąć na zmiękczenie stanowisk obu stron umowy? I jak zareaguje na nią Rosja?Po ataku terrorystycznym w Kaszmirze rośnie napięcie między Indiami a Pakistanem. Pakistan ostrzega przed możliwym atakiem Indii i zapowiada odwet, gdyby do niego doszło. New Delhi oskarża Islamabad o wspieranie terroryzmu. Czy rzeczywiście wojna wisi w powietrzu?W Rumunii powtórka wyborów anulowanych w grudniu ubiegłego roku. W sondażach prowadzi kandydat, który nie uznał decyzji o unieważnieniu głosowania. Dlaczego Rumuni tracą wiarę w swoich polityków i instytucje?Dlaczego nie wszystkie zdjęcia, które widzimy na Google Maps i innych serwisach, odpowiadają rzeczywistości? Czym jest radarowe obrazowanie Ziemi? I skąd wzięła się polska potęga w tej dziedzinie?W programie wracamy również do sierpnia 1944 roku. Na warszawskim Zieleniaku hitlerowcy z rosyjskiego oddziału SS RONA dokonali strasznych zbrodni na ludności Ochoty. Dziś w tym miejscu znów znajduje się targowisko, ale czczona jest także pamięć cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego. Jak żyć w miejscu tak silnie naznaczonym cierpieniem?A także: jak patrzeć, żeby widzieć.Rozkład jazdy: (02:34) Zbigniew Parafianowicz: Umowa USA-Ukraina o surowcach podpisana(26:55) Patryk Kugiel: Czy będzie kolejna wojna o Kaszmir?(47:42) Grzegorz Dobiecki: Świat z boku - Okuliści i okultyści(54:20) Podziękowania(1:00:21) Joanna Rolińska: Warszawski Zieleniak: jak żyć z jego historią?(1:29:23) Piotr Oleksy: Rumunia wybiera po raz drugi(1:47:11) Rafał Modrzewski: Ziemia widziana z satelity(2:09:47) Do usłyszenia---------------------------------------------Raport o stanie świata to audycja, która istnieje dzięki naszym Patronom, dołącz się do zbiórki ➡️ https://patronite.pl/DariuszRosiakSubskrybuj newsletter Raportu o stanie świata ➡️ https://dariuszrosiak.substack.comKoszulki i kubki Raportu ➡️ https://patronite-sklep.pl/kolekcja/raport-o-stanie-swiata/ [Autopromocja]
„Jestli zastavíte vodu, připravte se na válku. Rakety nemáme jen proto, aby dělaly parádu při přehlídkách. Máme je kvůli Indii. 130 jaderných hlavic míří na vás,“ obořil se pákistánský ministr železnic Haníf Abbásí na sousední Indii. Byla to v současné eskalaci napětí v Jižní Asii asi nejotevřenější výhrůžka použitím jaderných zbraní – zdaleka ale ne jediná.
Z Prahy mám za sebou 169 řidičů. Z toho plus minus pět řidiček, ale na to si už moc nepamatuju, protože poslední z nich mě vezla na severu Íránu kolem slaného jezera Urumie, což je měsíc.Do Kalkaty jsem jel v chladicím náklaďáčku plném zmrzliny se čtyřiadvacetiletým Dipankarem. Jak jsem si celou Indii stěžoval na pomalé cesty, tak to se tady na východě země změnilo. Napojil jsem se na novou dálnici Dillí–Kalkata, kde jezdí osobáky běžně devadesátkou a třeba my průměrně krásných šedesát; pokrok, to už by šlo.Najednou se okolní svět opět zaplnil vodními buvoly. Není jich tolik jako v jižním Pákistánu, ani tak ztepilých, budících obdiv, ale přesto jich vidíme spoustu. I tady jsou známkou prestiže: „My máme doma tři,“ říká Dipankar hrdě. Ptám se, jaký má plat a kolik stojí mladý buvol. „Já beru dvacet tisíc rupií (5700 korun) a buvol stojí nejméně padesát tisíc, spíš víc...“Občas si takhle povídáme, i když většinou za jízdy koukáme z otevřeného okna (já) a na kriketový televizní přenos v mobilu (řidič).Dipankar sice hovoří bengálsky, ale když je silný signál, tak to nevadí, překládá nám umělá inteligence. Pokládám své tři tradiční otázky, z nichž jedna zní takto: Co ti poslední dobou přináší do života největší štěstí?Bez přemýšlení říká: „Šťastný se snažím být pořád, protože jedině tak může být lidské tělo, mysl a rozum v pořádku. Ale když můžu někomu pomoci, tak jako teď tobě, jsem ještě šťastnější. Moc ti za tu možnost děkuju.“
(0:00) Wstęp(1:16) Kanadyjscy liberałowie zwyciężyli w wyborach parlamentarnych(2:49) Szefowa Komisji Europejskiej krytykuje nową politykę Stanów Zjednoczonych(4:17) Pakistan uważa, że inwazja ze strony Indii jest „nieunikniona”(5:46) Stany Zjednoczone sprzeciwiły się przekazaniu Ukrainie czołgów przez Australię(7:14) Francuscy więźniowie mieliby pokrywać koszty pobytu w zakładach karnych(8:46) Amazon w ramach rywalizacji ze SpaceX wystrzelił swoje pierwsze satelity pozwalające na szybszy przepływ danychInformacje przygotował Maurycy Mietelski. Nadzór redakcyjny – Igor Janke. Czyta Michał Ziomek.Mecenasi programu:Casa Playa:https://casaplaya.pl/zakup-nieruchomosci-w-hiszpanii-pdf-pc-instruktaz/AMSO - oszczędzaj na poleasingowym sprzęcie IT: www.amso.pl
W Sile spokoju zapraszamy dziś w nostalgiczną podroż... do Indii. Opowiemy o doczesności i duchowości. Rzeczach prostych i bardzo uniwersalnych. Będzie to wyprawa, w którą zabierze nas podróżniczka i fotografka Urszula Kordeusz, która w kwietniu tego roku... odeszła od nas w swoją najdłuższą podróż. Kilka lat temu była gościem w naszej audycji.
Stopování přes severní Indii má svá úskalí. Já si například pořád úplně nezvykl, že řidiči sedí na opačné straně než u nás. Snažím se navazovat oční kontakt, věřím, že to funguje, ale vždycky civím na místo spolujezdce. A uvědomím si to, až když je auto u mně. Rychle štrejchnu pohledem o metr doleva, musím vypadat jak postižený, asi z toho už začínám šilhat.Navíc mám úplně vykroucený krk, protože jsem na stopu býval zvyklý, že mě občas auto mine, ale zastaví o kousek dál a zatroubí, ať běžím a nasednu. Problém je, že v Indii troubí každý a pořád, někdy to je pro člověka mého typu – který je vlastně pořád na silnici – nesnesitelné.Chápu, že troubení má svůj význam. V nepřehledné dopravě s mnoha předpotopními náklaďáky, kličkujícími motorkami a rikšami je to znamení, že „tu jsem a rád bych cestu přežil“, ale přesto bych jim to lehounce zreguloval. Trubte trochu míň. A tišeji. Pak bude Indie dokonalá...Nebo nebude, to přeháním.
(0:00) Wstęp(1:20) Papież Franciszek został pochowany w bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie(2:51) Donald Trump uważa, że Władimir Putin może zwodzić go w sprawie zakończenia wojny(4:24) Rosja potwierdziła obecność żołnierzy z Korei Północnej na froncie walki z Ukrainą(5:46) Marynarka wojenna Indii przeprowadziła ćwiczenia w obliczu możliwego konfliktu z Pakistanem(7:22) Lider francuskiego Zjednoczenia Narodowego zastąpi Marine Le Pen, jeśli zostanie wykluczona z wyborów(8:53) Algieria na masową skalę odsyła imigrantów do sąsiednich państwInformacje przygotował Maurycy Mietelski. Nadzór redakcyjny – Igor Janke. Czyta Michał Ziomek.Mecenasi programu:Casa Playa:https://casaplaya.pl/zakup-nieruchomosci-w-hiszpanii-pdf-pc-instruktaz/AMSO - oszczędzaj na poleasingowym sprzęcie IT: www.amso.pl
W dzisiejszej korespondencji Przemka Przybylskiego z Warszawy usłyszymy m.in. apel rządu do polskich rolników o wzmożoną ostrożność, chodzi o epidemię pryszczycy na Słowacji; dowiemy się także o kryzysie w budownictwie, który ogranicza popyt na krajowe wyroby, a import z Indii i Turcji sprawia, że podnoszenie cen krajowych produktów nie jest możliwe...
W Dniu Kobiet oddaję w Wasze ręce odcinek z kobietą w roli głównej. I to nie byle jaką – bo moją przyjaciółką i podcastową kompanką Kati Płachecką, twórczynią marki Catea Chai. To wspaniałe aromatyczne mieszanki herbat i przypraw korzennych do przyrządzania chai masali czyli tradycyjnego napoju wywodzącego się z Indii. W tym odcinku poznacie historię tego napoju, ale i kulisy tworzenia produktu od zera i wprowadzania go na rynek – z wielkim sercem, pasją i miłością. Catea chai znajdziecie tu: cateachai.pl a samą Kati tutaj: @krakowfood.kati A mnie tu: instagram: https://www.instagram.com/zabawyjedzeniem/facebook: https://www.facebook.com/zabawyjedzeniemWesprzyj mnie na Patronite: https://patronite.pl/zabawyjedzeniem
V najnovšej epizóde zmUPované sme privítali cestovateľku Ninu Skalíkovú, ktorá má za sebou množstvo dobrodružných ciest po svete. V rozhovore sme sa rozprávali o jej skúsenostiach s hostelmi, prečo sa ich netreba báť, ale zároveň, na čo si treba dávať pozor. Prezradila nám aj desivé fakty o postavení žien v Indii, ktoré je stále alarmujúce.Pozri si celý rozhovor a napíš nám do komentára, ktorá jej skúsenosť ťa najviac prekvapila!
Jak Polska stała się inspiracją dla reżysera z Indii? Dlaczego Arjun Talwar porzucił Delhi, by studiować w łódzkiej filmówce? Jak widzi nasz kraj i co najbardziej go tutaj zaskoczyło? W najnowszym odcinku „Kultury na weekend” Janusz Wróblewski rozmawia z reżyserem dokumentu „Listy z Wilczej”. Film, którego premiera odbędzie się na Berlinale, to dowcipny autoportret emigranta i jednocześnie gorzka diagnoza Polski widzianej oczami przybysza. Czy „Listy z Wilczej” mają szansę na międzynarodowy sukces i jak odbiorą go polscy widzowie? (01:26) Dlaczego Arjun Talwar przyjechał do Polski? (02:20) Jaką Polskę przedstawia reżyser z perspektywy ul. Wilczej? (04:30) O perspektywie autora, Pawle Łozińskim i sztuce poznawania ludzi (06:50) O bezpośrednim impulsie do realizacji filmu (10:20) O byciu emigrantem w Polsce – doświadczenia Arjuna Talwara: pierwsze wizyty, nauka języka (16:30) Jakich polskich reżyserów ceni Arjun Talwar? (19:40) Dlaczego Arjun Talwar został pobity przez Polaków i dlaczego pokazał to w filmie? (23:32) O samotności w Europie (26:30) O byciu w zawieszeniu jako emigrant (30:14) Relacje Polaków i ich sąsiadów.
„V Indii se nic neschovává. Je to opravdu syrový život tak, jak ho vidíme kolem sebe, ve vší kráse i bohužel ve vší bídě,“ popisuje indolog zemi miliardy lidí, kteří se rodí do kastovních rolí a kde se extrémní bohatství na ulicích míjí s velkou bídou. Jakou možnost mají Indové se z ustavené nerovnosti vymanit? A proč jako trauma tíží Indii potýkání se s přelidněním? „Především chudší populace severní Indie byla vystavena programu nucené sterilizace,“ vysvětluje Zdeněk Štipl.Všechny díly podcastu Host Lucie Výborné můžete pohodlně poslouchat v mobilní aplikaci mujRozhlas pro Android a iOS nebo na webu mujRozhlas.cz.
„V Indii se nic neschovává. Je to opravdu syrový život tak, jak ho vidíme kolem sebe, ve vší kráse i bohužel ve vší bídě,“ popisuje indolog zemi miliardy lidí, kteří se rodí do kastovních rolí a kde se extrémní bohatství na ulicích míjí s velkou bídou. Jakou možnost mají Indové se z ustavené nerovnosti vymanit? A proč jako trauma tíží Indii potýkání se s přelidněním? „Především chudší populace severní Indie byla vystavena programu nucené sterilizace,“ vysvětluje Zdeněk Štipl.
Stavební inženýr Michal Pertlíček je autorem dvou offroadových průvodců Alpské šotoliny a Bosenské šotoliny. Tráví v sedle terénní motorky každou chvíli, kdy to jen trochu jde. Podle něj je motorkářská sezóna celoroční – stačí vyrazit do teplejších krajin, jako je Španělsko nebo Portugalsko. Jaké to je toulat se sám v jedné stopě po Indii?Všechny díly podcastu Host Radiožurnálu můžete pohodlně poslouchat v mobilní aplikaci mujRozhlas pro Android a iOS nebo na webu mujRozhlas.cz.
Stavební inženýr Michal Pertlíček je autorem dvou offroadových průvodců Alpské šotoliny a Bosenské šotoliny. Tráví v sedle terénní motorky každou chvíli, kdy to jen trochu jde. Podle něj je motorkářská sezóna celoroční – stačí vyrazit do teplejších krajin, jako je Španělsko nebo Portugalsko. Jaké to je toulat se sám v jedné stopě po Indii?
Wymiana oznacza, że dwie osoby wymieniają się czymś. Np. jedna osoba ma jabłko a druga ma gruszkę. Wymiana oznacza, że się zamienią tymi owocami. Wymiana kolumbijska to wymiana pomiędzy kontynentami. Europa, Azja i Afryka są położone blisko siebie i od dawna ludzie wymieniali się różnymi rzeczami. Np. przewozili zwierzęta z jednego kontynentu na drugi. Jednak przez parę tysięcy lat obie Ameryki leżały daleko. Dziś będziemy mówić o wymianie między tymi kontynentami. Europa, Azja i Afryka są nazywane Starym Światem, a Ameryka Północna i Południowa są nazywane Nowym Światem. Czym się wymienił nowy i stary świat? O tym właśnie będziemy dzisiaj mówić. Najpierw jednak zastanówmy się dlaczego europejscy żeglarze popłynęli do Ameryki.Krzysztof Kolumb chciał popłynąć do Indii. Dlaczego więc popłynął do Ameryki? Handel z Indiami był bardzo ważny. Kiedyś prowadzono go drogą lądową. Ale ponieważ na drodze do Indii pojawiły się państwa islamskie zaczęto szukać drogi morskiej. O Islamie mówiliśmy w odcinku 123. Muzułmanie czyli wyznawcy Islamu podbili wiele państw. Z tego powodu nie można było wtedy pojechać do Indii. Portugalczycy znaleźli drogą dookoła Afryki. Była bardzo długa. Z tego powodu Hiszpanie postanowili popłynąć na zachód. Indie są na wschodzie. Kolumb wiedział jednak, że ziemia jest okrągła i jak popłynie na zachód to też dopłynie do Indii.Przed odkryciem Ameryki znano trzy kontynenty: Europę, Azję i Afrykę. Gdy odkrywcy popłynęli na zachód odkryli dwa kolejne kontynenty: Amerykę Północną i Amerykę Południową. Te pierwsze trzy kontynenty nazywano starym światem. Czy pamiętacie jak nazywano dwie Ameryki? Nazywano je nowym światem. Co Europejczycy zawieźli do nowego świata?Do Ameryki zawieziono dużo dobrych rzeczy. Np. kawę, którą obecnie uprawia się w Kolumbii, albo trzcinę cukrową, którą uprawia się w Meksyku. Kolumbia leży w Ameryce Południowej, a Meksyk w Północnej. Przywieziono jednak także wiele złych rzeczy, np. choroby. W obu Amerykach ludzie przez tysiące lat żyli osobno i mieli inne choroby. Ospę do nowego świata przywieźli Europejczycy. Zmarło na nią bardzo dużo Indian.Co jeszcze zawieziono do Ameryki? Kawa to roślina, która pochodzi z Afryki, ale została zawieziona do Ameryki i wiele osób uważa, że najlepsze kawa jest z Kolumbii. Inni uważają, że kawa z Afryki np. z Etiopii czy Kenii jest najlepsza. Tak więc choć kawa pochodzi z Afryki dziś jest uprawiana także w Ameryce, np. w Kolumbii. Przy okazji możecie zapamiętać, że nazwa państwa Kolumbia pochodzi od nazwiska odkrywcy Ameryki czyli Krzysztofa Kolumba.Kawa była ważna także dla ludzi religijnych. Kiedyś ludzie modlili się bardzo długo i aby nie zasnąć pili kawę.Jeszcze ciekawsza jest historia trzciny cukrowej. Nowa Gwinea to wyspa na północ od Australii. Właśnie stamtąd pochodzi trzcina cukrowa. Przywieziono ją do Azji, później do Europy, a gdy odkryto Amerykę także tam. Trzcinę cukrową w Ameryce uprawiali czarni niewolnicy. Z tej trzciny robiono cukier, który ma taki jasno brązowy kolor. Ludzie, którzy chcieli zaprotestować przeciwko niewolnictwu nie jedli tego cukru.A co przywieziono z nowego świata do starego? W Europie kiedyś nie było tytoniu i nikt nie palił papierosów. Tytoń przywieziono z Ameryki i ludzie zaczęli palić także w starym świecie, między innymi w Europie.Jaką jeszcze roślinę przywieziono z Ameryki? Kukurydza pochodzi z Ameryki, konkretnie z Meksyku. Gdyby nie Kolumb nie moglibyście jeść popcornu.A co słodkiego przywieziono z Ameryki? Kakaowiec to roślina rosnąca w między innymi w Ekwadorze czyli pośrodku między Ameryką Północną i Południową. Nasiona tej rośliny się mieli i tak powstaje kakao, które można pić. Ten proszek jest też potrzebny do wyrobu czekolady. Gdyby więc nie odkryto Ameryki nie byłoby czekolady w Europie.Czy pamiętacie czym była wymiana kolumbijska? Towary ze starego świata czyli Europy, Azji i Afryki zawożono do nowego świata czyli do Ameryki Północnej i Południowej, ale także w drugą stronę.Z tą wymianą kolumbijską jest związany handel trójkątny. Statki pływały wtedy po kształcie przypominającym trójkąt. Kupcy wywozili do Afryki tkaniny i wyroby żelazne. Za to kupowali czarnych niewolników, których zawozili do Ameryki. Tam ich sprzedawali do pracy na plantacjach. Z Ameryki przywozili cukier, bawełnę i tytoń.Dlaczego jednak przywożono czarnych niewolników z Afryki? Na początku Europejczycy chcieli zmusić Indian do uprawy np. trzciny cukrowej. Ale Indianie szybko umierali na przywiezione choroby. Dlatego przywieziono Afrykanów. Oni od dawna mieli kontakt z Europą i Azją. Dzięki temu byli odporni na choroby ze starego świata.Co zapamiętaliście?Co przewieziono podczas wymiany kolumbijskiej?Czy pamiętacie skąd pochodzi trzcina cukrowa?Skąd pochodzi kawa?Skąd pochodzi kukurydza?Skąd pochodzi kakao?Dlaczego Kolumb popłynął do Ameryki?Dzisiaj możecie spotkać ziemniaki i kukurydzę rosnące na polach w Polsce, a przecież obie te rośliny przybyły z Ameryki. Z kolei tam możecie zobaczyć krowy w Argentynie czy konie w Stanach Zjednoczonych, a przecież tych zwierząt tam kiedyś nie było. Wymiana kolumbijska sprawiła, że rośliny, zwierzęta, ludzie i choroby przemieściły się ze starego świata do nowego i także w drugą stronę. Świat, w którym żyjemy wymieszał ludzi.Na koniec mam do was pytanie czy król Władysław Jagiełło mógł jeść ziemniaki? Pewnie pamiętacie, że Jagiełło pokonał Krzyżaków pod Grunwaldem w 1410 roku. Jagiełło zmarł 24 lata później w 1434, a Kolumb popłynął do Ameryki dopiero w 1492 czyli 58 lat po śmierci Jagiełły. Tak więc Jagiełło na pewno nigdy nie jadł ziemniaków, bo przywieziono je dopiero po odkryciu Ameryki. Nie mógł też jeść kukurydzy czy pić kakao. Na pewno też nigdy nie widział indyka. Świat przed wymianą kolumbijską był zupełnie inny.