Belgian author
POPULARITY
8 episodes with Hugo Claus
5 episodes with Hugo Claus
2 episodes with Hugo Claus
2 episodes with Hugo Claus
2 episodes with Hugo Claus
6 episodes with Hugo Claus
4 episodes with Hugo Claus
3 episodes with Hugo Claus
2 episodes with Hugo Claus
Thuis bij een levend monument van het theater en de film: ik was op bezoek bij Josse De Pauw (1952). Hij begon zijn carrière met de oprichting van theatergroep Radeis, maakte theater voor gezelschappen in Antwerpen, Gent en Brugge en toerde in verschillende landen in Europa. Hij acteerde in meer dan 60 films, waaronder Crazy Love en Iedereen beroemd, allebei van Dominique Deruddere. Op televisie was hij te zien in De ronde, Met man en macht en Chaussée d'amour. Hij werd verschillende keren bekroond, als beste Belgische acteur, voor zijn schrijfwerk en voor zijn toneelliteratuur.Josse De Pauw woont in Antwerpen, op de vijfde verdieping van een appartementsgebouw. Eén verdieping hoger woont zijn vriendin Kristien. Hij heeft ook een huis in Frankrijk. Ik zag overal stapels boeken toen ik binnenkwam. Hij kiest in deze podcast het boek dat zijn vader hem te lezen gaf toen hij 17-18 jaar was. Hij vertelt over de schrijver die hij in Frankrijk opzocht, hoe hij boeken uitwisselt met zijn vriendin, wat Hugo Claus hem ooit zei over zijn stem en zijn voorlezen. Het gaat over vrijheid en kiezen wat je wil doen in je leven.Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je in de shownotes op wimoosterlinck.beWil je de nieuwsbrief in je mailbox? wimoosterlinck.substack.comWil je de podcast steunen? Bestel je boeken dan steeds via de link op wimoosterlinck.be! Merci.De drie boeken van Josse De Pauw zijn:1. Jack London: The Call of the Wild & White Fang2. John Berger: Het varken aarde (trilogie: De vrucht van hun arbeid)3. Alexandre Dumas: De graaf van Monte-CristoLuister ook naar de drie boeken van: Sandro Veronesi, Clara Cleymans, Ish Ait Hamou, Tom Lenaerts, Michèle Cuvelier, Stefan Hertmans, Imke Courtois, Roos Van Acker, Wim Opbrouck, Evi Hanssen, Stijn Meuris, Lara Chedraoui, Johan Braeckman, Sophie Dutordoir, Freek de Jonge en vele anderen.
Voor de vierde keer wordt de Vlaamse literatuurprijs de Boon uitgereikt. In de categorie fictie en non-fictie zijn vijf boeken genomineerd. We stellen ze één voor één elke vrijdag aan u voor. In deze aflevering bespreken Guinevere Claeys en Filip Rogiers ‘De levens van Claus' geschreven door Mark Schaevers. Bij de Boon 2025 hoort ook een publieksprijs. Wie die krijgt, beslist u. Stemmen voor uw favoriete boek kunt u hier doen. See omnystudio.com/listener for privacy information.
Voor de vierde keer wordt de Vlaamse literatuurprijs de Boon uitgereikt. In de categorie fictie en non-fictie zijn vijf boeken genomineerd. We stellen ze één voor één elke vrijdag aan u voor. In deze aflevering bespreken Guinevere Claeys en Filip Rogiers ‘De levens van Claus' geschreven door Mark Schaevers. Bij de Boon 2025 hoort ook een publieksprijs. Wie die krijgt, beslist u. Stemmen voor uw favoriete boek kunt u hier doen. See omnystudio.com/listener for privacy information.
AVISO LEGAL: Los cuentos, poemas, fragmentos de novelas, ensayos y todo contenido literario que aparece en Crónicas Lunares di Sun podrían estar protegidos por derecho de autor (copyright). Si por alguna razón los propietarios no están conformes con el uso de ellos por favor escribirnos al correo electrónico cronicaslunares.sun@hotmail.com y nos encargaremos de borrarlo inmediatamente. Si te gusta lo que escuchas y deseas apoyarnos puedes dejar tu donación en PayPal, ahí nos encuentras como @IrvingSun https://paypal.me/IrvingSun?country.x=MX&locale.x=es_XC
We blikken terug op de programma's van afgelopen seizoen met De Balie Podcast. Deze keer: Publieke Intellectuelen: Hugo Claus. Of je deze zomer onderweg bent in de auto, op de camping staat of aan het strand ligt, De Balie is dichtbij. Met elke week twee programma's om te luisteren.Hugo Claus was een artistieke duizendpoot: poëzie- en prozaschrijver, toneelauteur, kunstenaar, filmregisseur en librettist. Zijn schrijfwerk maakte van hem het boegbeeld van de Vlaamse literatuur na de Tweede Wereldoorlog. Vijftien jaar na zijn overlijden blikken we samen met zijn biograaf, Mark Schaevers, terug op Claus' werk: wat is zijn nalatenschap? Tijdens deze editie van Publieke Intellectuelen blikken we terug op Claus' leven en werken en zijn betekenis in onze cultuur. Zijn biograaf Mark Schaevers zal Claus met snelle trekken portretteren en gaat daarna het gesprek aan met zijn favoriete sparringpartner, Arnon Grunberg. Acteurs Sam Ghilane en Vincent van den Berg lezen teksten van Hugo Claus voor.Hugo Claus' meest bekroonde roman Het verdriet van België raakt een tal aan genres: het wordt gezien als een sleutelroman, sociale roman, Bildungsroman, familiekroniek, kunstenaarsroman en als historisch verhaal. Claus mengde het klassieke, tragische, verhevene met het banale, obscene en experimentele.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.
"Wie nooit liegt, leeft als een beest." - Stine vertelt over dit citaat van de Vlaamse schrijver Hugo Claus, gekozen door zijn biograaf Mark Schaevers.
‘Bij ons in de familie' is het thema van de Boekenweek dit jaar. Ik dacht daar eens lekker commercieel in te springen. In deze aflevering ga ik dan ook dieper in op het interessante leven van de broers en zussen van auteurs. Ik vertel jullie alles over de zus van Hugo Claus en de broer van Frans Kellendonk, over Karel van het Reve en de tweelingbroer van Kluun, of dat was de bedoeling, maar dan belt de broer van Tommy Wieringa en die ontwricht alles… “Hé, als ik een freesklus zou hebben en ik woonde in Twente, man, ik zou het wel weten. Wieringa Betonboringen, die moet ik hebben. Maar laten we de techniek nu even voor wat het is en ons richten op de menselijke succesfactor achter Wieringa Betonboringen en dat is Elmo Wieringa. Elmo werd in 1965 geboren, twee jaar voor zijn broertje...”
Internationell författarscen den 10 november 1998 - Hugo Claus i samtal med Lars-Olof Franzén. Uppläsning av Tomas Laustiola
Vanavond is Isabelle Kafando de rechterhand van Sophie! Wat is nu precies een programkabinet? Hoe is de chemie tussen de vier formerende partijen, en waarom wordt Wilders geen premier? Oud-spindoctors Raymond Mens en Julia Wouters keken vandaag voor ons naar het formatiedebat. Onno Blom is te gast over zijn literaire held Hugo Claus. Over de beroemde Vlaamse schrijver verscheen een vuistdikke biografie ‘De levens van Claus'. Blom legt uit waarom Claus nog steeds het lezen waard is. Diederik Ebbinge bedacht, schreef en regisseerde Koningshuis the Musical, waarin we de cast en crew volgen van een fictieve en weinig succesvolle musical over ons koningspaar. Hij maakte daarvoor gebruik van het genre van de mockumentary, dat we kennen van klassiekers als ‘This is spinal tap', ‘The Office' en ‘30 minuten' van Arjan Ederveen. Paskal Jakobsen ontroerde de 538-luisteraar met zijn live versie van ‘Liefde van Later'. Nu brengt hij die song officieel uit. Vanavond speelt hij de Jacques Brel-cover live met strijkers.
Te gast: Mark Schaevers met zijn vuistdikke biografie over de beroemde Vlaamse schrijver Hugo Claus met de veelzeggende titel De levens van Claus. Mark Schaevers werkte op zijn Leuvense zolderkamer 10 jaar aan de biografie. De schrijver met vele talenten en gedaanten. Hij schreef prachtige boeken en toneelstukken, trouwde met Silvia Kristel, maakte films, was kunstschilder en, zo blijkt, loog er tijdens zijn leven lustig op los. Hoe moet je daar een geloofwaardige biografie van maken? Schaevers brengt de lezer dichter bij Claus dan de schrijver zelf ooit heeft toegestaan, en tegelijk is deze biografie een wervelende cultuurgeschiedenis die meer dan een halve eeuw bestrijkt. Verder in Wat blijft: Meindert Fennema, mangatekenaar Akira Toriyama en toneelmaker Mbongeni Ngema. In het tweede uur en de podcast van Wat blijft: De in Friesland geboren politicoloog en oud-hoogleraar politieke theorie Meindert Fennema was een dwarse denker die de vrijheid van meningsuiting te vuur en te zwaard verdedigde. Gedurende zijn 42-jarige loopbaan aan de Universiteit van Amsterdam kwam hij regelmatig in botsing over zijn denkbeelden. Hij schreef verschillende boeken, waaronder de Wilders-biografie Geert Wilders. Tovenaarsleerling waaraan Geert Wilders zelf niet meewerkte. Hij overleed na een langdurige ziekte op 77-jarige leeftijd. Annette van Soest volgt zijn spoor terug en spreekt met collega's, zijn weduwe en zijn oudste dochter.' ---- Redactie radio: Laura Iwuchukwu, Nina Ramkisoen, Geerte Verduijn, Jessica Zoghary. Eindredactie: Bram Vollaers --- Meer over Wat blijft: https://www.human.nl/wat-blijft Zie voor de playlist met alle muziek uit Wat blijft: https://open.spotify.com/playlist/1Gu8KXUHeVhLYE9M2jKkwu?si=cf8248e5824a48e5
Gwennie Debergh (1975) is literatuurwetenschapster en sinds kort professor aan de universiteit van Keulen, waar ze Nederlandse literatuur doceert. Ze is ook de weduwe van schrijver Jeroen Brouwers, met wie ze 23 jaar samen was. Ze woonden samen in Lanaken tot hij stierf in mei 2022. Zelf publiceerde ze verschillende artikels en recensies over Nederlandse literatuur, ze was ook de redacteur van het boek Brouwers in Brussel. Ik vroeg haar per mail of ze mijn gast wilde zijn in deze podcast, ze stuurde terug dat ze twijfelde, omdat het haar eerste interview zou zijn als ‘weduwe van', maar dat ze het toch zou doen. We gingen zitten aan tafel in de woonkamer, rondom ons volle boekenkasten van haar overleden man. Haar eigen boekenkasten staan een verdieping hoger. Ons gesprek begint bij Hugo Claus over wie ze haar doctoraat maakte, en het ongelooflijke toeval waardoor ze de sleutel tot haar onderzoek naar Het verdriet van België vond. En daarna gaat het uitgebreid over Jeroen Brouwers. Ze vertelt hoe ze elkaar hebben leren kennen, hoe hij als mens was, welk boek ze van hem heeft gekozen en waarom. En ze onthult in deze podcast wat het eerste posthume boek met nieuw werk is dat van Jeroen Brouwers zal verschijnen. Ze heeft het ook over zijn biografie en over haar terughoudendheid om dingen van Brouwers te publiceren. En ze vertelt welke kritiek ze ooit gaf op één van zijn teksten, en hoe dat bij hem niét goed viel. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je in de shownotes op wimoosterlinck.be Wil je de nieuwsbrief in je mailbox? wimoosterlinck.substack.com Wil je de podcast steunen? Bestel je boeken dan steeds via de link op wimoosterlinck.be! Merci. De drie boeken van Gwennie Debergh zijn: 1. Hugo Claus: Het verdriet van België 2. Jeroen Brouwers: Winterlicht 3. Herman Franke: De verbeelding Luister ook naar de drie boeken van: Sandro Veronesi, Clara Cleymans, Ish Ait Hamou, Tom Lenaerts, Michèle Cuvelier, Stefan Hertmans, Imke Courtois, Roos Van Acker, Wim Opbrouck, Evi Hanssen, Stijn Meuris, Lara Chedraoui, Johan Braeckman, Sophie Dutordoir, Freek de Jonge en vele anderen.
Journalist en biograaf Mark Schavers schreef De levens van Claus. Het boek is een resultaat van diepgravend onderzoek naar het leven van schrijver, kunstenaar en filmer Hugo Claus. Schaevers' werkwijze is dezelfde als bij zijn bekroonde boek over Felix Nussbaum. Het boek verscheen eind februari bij uitgeverij de Bezige Bij. Annemieke Bosman gaat met Mark Schaevers in gesprek.
Kun je de wereld veranderen met muziek? Joris en Guido trekken op onderzoek uit. Ze duiken in de historie van klassiek muzikaal protest, van het 17de-eeuwse geuzenlied tot de provocaties van de zwarte Amerikaanse queer-componist Julius Eastman. De kracht van klassiek verandert de mens. En ook de maatschappij? Gedraaide muziek: * repetitiefragment uit Reconstructie (1969), een opera van het collectief Louis Andriessen, Reinbert de Leeuw, Misha Mengelberg, Peter Schat, Jan van Vlijmen, Hugo Claus en Harry Mulisch * Alweer geen deegh de kuyp is leegh, Camerata Trajectina * Joseph Haydn, deel vier (Finale) uit: Symfonie nr. 45 in f-klein, Il Giardino Armonico o.l.v. Giovanni Antonini * Jean Sibelius, Finlandia, Minnesota Orchestra, YL Male Voice Choir o.l.v. Osmo Vänskä * Ethel Smyth, The March of the Women, Chorus of the Plymouth Music Series * Kurt Weill, Die Mortitat von Mackie Messer, uit: Die Dreigroschenoper, Wolfgang Neuss, Wilhelm Brückner-Rüggeberg * Julius Eastman, Evil Nigger, Wild-Up
Jean-Luc Outers, dans son dernier livre, aborde le dernier jour de ceux qui l'ont marqué : 4 écrivains, une cinéaste. Il imagine l'instant du passage et suppose à travers ce texte qu'il y a une analogie entre la manière dont la vie est vécue et la mort qui nous advient. C'est dans cette deuxième partie Chantal Akerman, Dominique Rolin et Hugo Claus qui sont au centre des propos et souvenirs de Jean-Luc Outers. La vie après la mort, c'est la transmission : voilà le postulat de ce livre en hommage polyphonique de Jean-Luc Outers. Le dernier jour est publié chez Gallimard, dans la collection L'infini. Une réalisation de Pascale Tison, avec des archives de la Sonuma Merci pour votre écoute Par Ouïe-Dire c'est également en direct tous les jours de la semaine de 22h à 23h sur www.rtbf.be/lapremiere Retrouvez tous les épisodes de Par Ouïe-Dire sur notre plateforme Auvio.be : https://auvio.rtbf.be/emission/272 Et si vous avez apprécié ce podcast, n'hésitez pas à nous donner des étoiles ou des commentaires, cela nous aide à le faire connaître plus largement.
Jean-Luc Outers aborde le dernier jour de ceux qui l'ont marqué : 4 écrivains, une cinéaste. Il imagine l'instant du passage et suppose à travers ce texte que les morts sont analogues aux vies vécues . A travers un hommage polyphonique à Henri Michaux( le seul qu'il n'ait pas connu personnellement mais qui lui a permis d'écrire), Dominique Rolin, Hugo Claus, Simon Leys et Chantal Akerman, il nous donne un de ses textes les plus émouvants, drôle et réconciliateur. Car il n'y a pas de mort s'il y a transmission et à travers ces figures tutélaires, c'est ce que Jean-Luc Outers insinue. Le dernier jour est publié chez Gallimard, dans la collection L'infini. Réalisation Pascale Tison, avec des archives de la Sonuma Merci pour votre écoute Par Ouïe-Dire c'est également en direct tous les jours de la semaine de 22h à 23h sur www.rtbf.be/lapremiere Retrouvez tous les épisodes de Par Ouïe-Dire sur notre plateforme Auvio.be : https://auvio.rtbf.be/emission/272 Et si vous avez apprécié ce podcast, n'hésitez pas à nous donner des étoiles ou des commentaires, cela nous aide à le faire connaître plus largement.
Gerrit Kouwenaar werd in zijn leven bekroond met meerdere Poëzieprijzen, de P.C. Hooftprijs en de Prijs voor Meesterschap. De dichter zocht in zijn leven naar het volmaakte gedicht. Als onderdeel van de Vijftigers, verzette Kouwenaar zich met andere dichters, Lucebert en Hugo Claus, tegen de oude generatie. Hij had de rol van theoreticus in de groep. Later werden zijn gedichten persoonlijker, zo schreef hij een bundel Totaal witte kamer, over de dood van zijn vrouw. Arjen Fortuin spreekt zondagnacht in Wat blijft met Lara Billie Rense over het leven van de dichter. Fortuin schreef de biografie van Gerrit Kouwenaar, men moet. Verder aandacht voor componist Ruud Bos, kunstenaar Jan Sierhuis en de sterfdag van Billie Holiday. In het tweede uur van Wat blijft een portret van Harry de Winter: Televisieproducent, ondernemer en DJ Harry de Winter leefde het leven voluit en stimuleerde anderen dat óók te doen, vertelt zijn geliefde Yvonne van den Hurk in de podcast Wat blijft. Die levensinstelling had alles te maken met de geschiedenis van zijn Joodse ouders die de Holocaust overleefden. De Winter was een linkse jongen die met de verkoop van zijn productiemaatschappij IDTV multimiljonair werd. Hij stond aan de wieg van succesvolle series als Pleidooi en Oud Geld, maakte toneelvoorstellingen, presenteerde Wintertijd, was beeldend kunstenaar en verzette zich tegen de politiek van Israël met een Ander Joods Geluid. Toen hij asbestkanker kreeg behandelde hij zelfs zijn ziekte en dood als een productie. Journalist Martha Riemsma volgt zijn spoor terug met bevriende collega Derk Sauer, vriendin Jeannette Smit en geliefde Yvonne van den Hurk. --- Redactie: Nina Ramkisoen, Noah van Diepen, Geerte Verduijn, Maartje Willems, Hella Dwars Eindredactie: Bram Vollaers
Columnist Hugo Camps deed er alles aan om af te wijken van de overheersende opvatting. Geld zou de jongen uit Molenstede nooit bezitten. Hij zou ermee gooien. Hij was 71 toen hij te gast was in 'Touché'. Hij sprak er over dure hotels aan de Cote d' Azur, over de muziek van Jack Sels en zijn vriendschap met Hugo Claus. Maar wat bleef er over van de soixante-huitard in hem? Een uniek portret. De innemende taalvirtuoos stierf op 29 oktober 2022.
Hans Claus is een gevangenisdirecteur die de gevangenis het liefst zou afschaffen. Terwijl hij binnen de gevangenismuren graag zijn verbeelding gebruikt, laat hij zich als kunstenaar inspireren door zijn sociaal engagement. Net als zijn achterneef Hugo Claus werd hij zowel geprezen als verguisd. Maar hoe moet het verder? Kan zijn ‘Novemberverklaring' onze maatschappij veranderen? Wat is de kracht van kleinschalige detentiehuizen? En helpt poëzie? Luister naar 'Touché' met Hans Claus!
Jean Blaute is een naam als een klok in de Belgische muziekwereld, als muzikant én als producer. Hij tekende voor talloze succesnummers van onder anderen Wim De Craene, Raymond van het Groenewoud, K's Choice en De Kreuners. Hij vertelt over zijn jeugd en zijn leven, hoe humor zijn schild werd en over de dialoog die zich ontspon toen hij als jongeman ineens naast Hugo Claus stond te plassen. Gast: Jean BlautePresentatie: Joël De CeulaerProductie: Dries VermeulenEindredactie: Sam Feys Wilt u reageren? Mail dan naar podcasts@demorgen.be.See omnystudio.com/listener for privacy information.
Koen Clement (1964) is directeur-generaal van het Belgische cultuurfestival Europalia. Eerder was hij algemeen directeur van uitgeverijconcern WPG Uitgevers in Nederland en marketingdirecteur bij De Persgroep. Hij werkte ook een tijd voor de krant De Morgen en werd genoemd als kandidaat om de VRT te leiden. Koen Clement woont in Groot-Bijgaarden. In zijn huis zie je meteen volle boekenkasten staan. Ik zag een schap Jeroen Brouwers, een schap Hugo Claus, en enkele striptekeningen aan de muren. Hij vertelt waar zijn passie voor boeken vandaag komt, hoe het was om een groep uitgeverijen in Nederland te leiden, wat het verschil is met Vlaanderen, wat hij moeilijk vindt als manager, het gaat over Spaans lezen en over de magische kracht van feuilletons. En hij vertelt over de dag dat Hugo Claus bij hem thuis op bezoek kwam. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je in de shownotes op wimoosterlinck.be Meer boekentips en info over de podcast? Abonneer je op de nieuwsbrief: https://wimoosterlinck.substack.com Wil je de podcast steunen? Bestel je boeken dan steeds via een link op wimoosterlinck.be! Merci. De drie boeken van Koen Clement zijn: 1. Hugo Claus: Het verdriet van België 2. Almudena Grandes: Het ijzig hart 3. Weekblad Kuifje Luister ook naar de drie boeken van: Roos Van Acker, Ish Ait Hamou, Imke Courtois, Wim Opbrouck, Evi Hanssen, Stijn Meuris, Michèle Cuvelier, Lara Chedraoui, Johan Braeckman, Sophie Dutordoir, Freek de Jonge en vele anderen.
29 november 2022 is een dag die we niet snel zullen vergeten. Die ochtend vroegen Jesse en ik (Rutger) het algoritme GPT-3 om een paar zinnen te herschrijven in de stijl van Hugo Claus. Onze mond viel open terwijl het resultaat op het scherm verscheen. Om eerlijk te zijn: ik denk dat ik nog nooit zo onder de indruk ben geweest van een nieuwe technologie. Bijna tien jaar geleden alweer pende ik een stuk over 'de race tegen de machine', oftewel: het gevaar van robots die onze banen komen inpikken. Er is weinig van die angst uitgekomen. Integendeel, de krapte op de arbeidsmarkt is groter dan ooit! Tien jaar geleden werd er nog gewaarschuwd dat de meeste vrachtwagenchauffeurs hun baan zouden verliezen, maar in werkelijkheid kampt Nederland met een nijpend tekort aan vrachtwagenchauffeurs. Tesla-rijders klagen nu zelfs Tesla aan omdat die beloofde software-update die hun auto volledig zelfrijdend zou moeten maken (en waar ze een dikke premium voor hebben betaald) er nóg niet is. Dromen van vooruitgang willen, kortom, weleens tegenvallen. Maar toen ineens, in slechts twee weken tijd, waren er twee verbluffende nieuwsberichten. Eerst kwam ChatGPT online, het nieuwste taalmodel van het bedrijf OpenAI. In de kranten kon je er weinig over lezen, maar Twitter stond meteen in vuur en vlam – mensen van over de hele wereld deelden de meest verbluffende voorbeelden van waar deze computer toe instaat is. En toen kwam het tweede bericht, een grote scoop van de Financial Times, over een doorbraak in de ontwikkeling van kernfusie. We hebben het hier over een potentieel eindeloze bron van schone energie. Energie is de basis van onze beschaving, en de technologische mogelijkheden in een wereld van overvloedige energie zijn duizelingwekkend. Wat dacht je, bijvoorbeeld, van een vliegende auto? Enfin, in deze podcast hebben Jesse en ik het over de vraag waarom de innovatie van de afgelopen vijftig jaar eigenlijk gewoon is tegengevallen, en waarom dat in de toekomst wel eens radicaal zou kunnen veranderen. Het begint met een stukje verbeeldingskracht: wat als wij in de ogen van onze nazaten nog een soort holbewoners zijn?
29 november 2022 is een dag die we niet snel zullen vergeten. Die ochtend vroegen Jesse en ik (Rutger) het algoritme GPT-3 om een paar zinnen te herschrijven in de stijl van Hugo Claus. Onze mond viel open terwijl het resultaat op het scherm verscheen. Om eerlijk te zijn: ik denk dat ik nog nooit zo onder de indruk ben geweest van een nieuwe technologie. Bijna tien jaar geleden alweer pende ik een stuk over 'de race tegen de machine', oftewel: het gevaar van robots die onze banen komen inpikken. Er is weinig van die angst uitgekomen. Integendeel, de krapte op de arbeidsmarkt is groter dan ooit! Tien jaar geleden werd er nog gewaarschuwd dat de meeste vrachtwagenchauffeurs hun baan zouden verliezen, maar in werkelijkheid kampt Nederland met een nijpend tekort aan vrachtwagenchauffeurs. Tesla-rijders klagen nu zelfs Tesla aan omdat die beloofde software-update die hun auto volledig zelfrijdend zou moeten maken (en waar ze een dikke premium voor hebben betaald) er nóg niet is. Dromen van vooruitgang willen, kortom, weleens tegenvallen. Maar toen ineens, in slechts twee weken tijd, waren er twee verbluffende nieuwsberichten. Eerst kwam ChatGPT online, het nieuwste taalmodel van het bedrijf OpenAI. In de kranten kon je er weinig over lezen, maar Twitter stond meteen in vuur en vlam – mensen van over de hele wereld deelden de meest verbluffende voorbeelden van waar deze computer toe instaat is. En toen kwam het tweede bericht, een grote scoop van de Financial Times, over een doorbraak in de ontwikkeling van kernfusie. We hebben het hier over een potentieel eindeloze bron van schone energie. Energie is de basis van onze beschaving, en de technologische mogelijkheden in een wereld van overvloedige energie zijn duizelingwekkend. Wat dacht je, bijvoorbeeld, van een vliegende auto? Enfin, in deze podcast hebben Jesse en ik het over de vraag waarom de innovatie van de afgelopen vijftig jaar eigenlijk gewoon is tegengevallen, en waarom dat in de toekomst wel eens radicaal zou kunnen veranderen. Het begint met een stukje verbeeldingskracht: wat als wij in de ogen van onze nazaten nog een soort holbewoners zijn?
Je geeft dit tekstalgoritme een opdracht en hij maakt er wat van. Bregman in de stijl van Hugo Claus? Doet hij gewoon. Een Homeriaans gedicht over een kreupele flamingo? Peanuts. Met de feiten neemt hij het niet zo nauw, maar niettemin: dit is het beste wat schrijvers is overkomen sinds synoniemen.net. Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/14037/speel-een-uurtje-met-dit-algoritme-en-je-voelt-je-een-holbewoner-die-voor-het-eerst-vuur-ziet/844484154063-09647a09 *** Nieuw: de Correspondent-luisterapp! Vanaf nu kun je voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. *** Productie: Julius van Ijperen en Jacco Prantl Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl
Je geeft dit tekstalgoritme een opdracht en hij maakt er wat van. Bregman in de stijl van Hugo Claus? Doet hij gewoon. Een Homeriaans gedicht over een kreupele flamingo? Peanuts. Met de feiten neemt hij het niet zo nauw, maar niettemin: dit is het beste wat schrijvers is overkomen sinds synoniemen.net. Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/14037/speel-een-uurtje-met-dit-algoritme-en-je-voelt-je-een-holbewoner-die-voor-het-eerst-vuur-ziet/844484154063-09647a09 *** Nieuw: de Correspondent-luisterapp! Vanaf nu kun je voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. *** Productie: Julius van Ijperen en Jacco Prantl Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl
Ik kruip deze keer in het hoofd van Filip Peeters. Niet alleen in Vlaanderen, maar ook in Duitsland en Oostenrijk heeft hij carrière gemaakt als acteur. Hij is het best bekend van zijn hoofdrollen in Recht op Recht, De Hel van Tanger en Salamander. Maar wist je ook dat hij een opleiding tot kok volgde en in het begin van zijn loopbaan meer in de keuken dan op de set stond? Hij werkte ondermeer in restaurant Barbizon in Jezus-Eik, dat toen twee Michelinsterren had en in De Gulden Bock in Antwerpen. De liefde voor koken en gastronomie is duidelijk nooit overgegaan want door toedoen van (of is het dankzij?) corona heeft hij het roer opnieuw omgegooid en keerde hij terug naar zijn roots. Samen met z'n gezin is hij een taartenzaak gestart, Les soeurs Miller, gespecialiseerd in tarte tatin. 45 minuten sappig kijk- en luisterplezier. Over Nonkel Bob en Fabian Van Fallada. Over acteren en koken. Over Gérard Depardieu en Hugo Claus. Over De Leeuw Van Vlaanderen en de hel van Tanger. Over Filip Peeters zijn passie voor gastronomie en voor acteren en waarom je dat probleemloos kan combineren. Over het belang van perspectief hebben. Over een familie die collectief beslist om zelfmoord te plegen en waarom Filip Peeters dit waargebeurd verhaal met zijn eigen gezin heeft nagespeeld in theater. Over kippen en varkens. Over tarte tatin en paté. Over het belang van werkgeluk en werkzekerheid. Over zijn groeiversnellers. Over Les Soeurs Miller. Over het belang van jezelf heruitvinden. Over thuiskomen. En over de sprankel in de champagne én in het leven!Hij wil mensen een beleving en een moment van geluk bezorgen. Daarom legt hij de lat heel hoog. In alles wat hij doet. Ik had nog zo veel vragen maar ik heb er amper 4 gesteld, want Filip Peeters had zoveel te vertellen en het gesprek ging helemaal anders dan gepland, net zoals dat bij loopbanen als eens gebeurt :-)Veel kijk- en luisterplezier…+++Honger naar meer? SCHRIJF JE IN VOOR DE NIEUWSBRIEF - https://zigzaghr.be/inschrijving-nieuwsbriefLEES DE ARTIKELS - https://zigzaghr.be/inspiratie/ABONNEER JE OP HET TIJDSCHRIFT - https://zigzaghr.be/tijdschrift/And don't forget: it's a great time to be in HR!+++Opgenomen op de kantoorboot van #ZigZagHR
Carl Norac a été notre poète national jusque fin décembre 2021. L'aventure aura duré deux ans et lui aura permis de créer un chemin entre poètes francophones et néerlandophones, ce que de nombreuses initiatives, comme un long périple en péniche, seront venues illustrer. Carl Norac vit à Ostende, ville de ses rêves et de ses prédécesseurs comme Hugo Claus, sous l'auspice duquel il se place souvent. Collectionneur, Carl a des tableaux du poète flamand, dont une toile où la boxe et la beauté mènent un combat physique, danse de l'effort et de l'uppercut, qui lui inspire un poème à son tour. Il est conteur, aime la rencontre, la blague, la bière, Arno qu'il croise parfois à la Brasserie du Parc (photo), à côté de la chaise où allait s'asseoir Stefan Zweig… Rencontre à Ostende, réalisation : Pascale Tison. Avec la voix d'Hugo Claus et des poèmes extraits du recueil « Un verre d'eau glacée »
Carl Norac est poète national pour deux mois encore… L'aventure aura duré deux ans et lui aura permis de créer un chemin entre poètes francophones et néerlandophones, ce que de nombreuses initiatives, comme un long périple en péniche, seront venues illustrer. Carl Norac vit à Ostende, ville de ses rêves et de ses prédécesseurs, comme Hugo Claus sous l'auspice duquel il se place souvent. Collectionneur, Carl a des tableaux du poète flamand, dont une toile où la boxe et la beauté mènent un combat physique, danse de l'effort et de l'uppercut qui lui inspire un poème à son tour. Il est conteur, aime la rencontre, la blague, la bière, Arno qu'il croise parfois au Café de la Paix, à côté de la chaise où allait s'asseoir Stefan Zweig… Rencontre à Ostende, réalisation : Pascale Tison Avec la voix d'Hugo Claus et des poèmes extraits du recueil 'Un verre d'eau glacée'.
Welkom bij geschiedenis van België en welkom bij deze aflevering over Historische romans. Historische romans in het algemeen en over de Belgische geschiedenis in het bijzonder. Concreet heb ik het over het nut van historische romans om het verleden te kunnen vatten. Daarbij heb ik het over een heleboel internationale auteurs zoals Umbertu Eco, Robert Graves en Ken Follet maar evengoed Hugo Claus, Thea Beckman, Jeroen Olyslagers en andere schrijvers uit de Lage Landen. Maar toch vooral over de vraag wat historische romans ons eigenlijk kunnen bijbrengen over de historische realiteit. Dat en nog veel meer in deze aflevering van Geschiedenis van België.
'Beeldspraak' is de podcast van Poëziecentrum. In deze maandelijkse reeks praat een kenner/liefhebber met een dichter over zijn/haar nieuwe dichtbundel. In deze aflevering staat de bloemlezing 'Met heldere verf en verlangen' (Poëziecentrum, 2021) centraal. 32 hedendaags dichters gaan in dialoog met het werk van Roger Raveel. Hilde Van Canneyt, kunstjournalist en bekend van haar interviewboek '4321 vragen aan 123 kunstenaars' gaat in gesprek met Kurt De Boodt, dichter, samensteller van 'Zie' (een bloemlezing met beeldgedichten) en als dramaturg ook betrokken bij de grote Raveel retrospectieve in Bozar. Het gesprek gaat over Hugo Claus, Roland Jooris, Paul Demets, Jo Gisekin, beeldgedichten, beschilderde deuren, kanaries in kooitjes ... en over Roger Raveel natuurlijk.
Peter Schoenaerts is acteur en taalexpert Nederlands/Engels. Hugo Claus (1929-2008) was dichter, filmer, beeldend kunstenaar, schrijver van romans, korte verhalen en toneelstukken. Het Verblijf is een initiatief van Marc van Oostendorp. Redactie: Johan Oosterman, Iris van Erve, Jaap de Jong, Lot Broos. Presentatie, format, productie, vogels en muziek: Michiel van de Weerthof. Het verblijf wordt mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Taalunie. https://hetverblijf.online
Aflevering drie brengt ons naar het begin van de jaren negentig. De Italiaanse droom en zijn huwelijk liggen aan diggelen. J.M.H. Berckmans trekt zich terug in de Brederodebuurt in Antwerpen, in Barakstad zoals hij het zelf noemt. Hij stort er zich volledig op het schrijven. En dat loont… J.M.H. Berckmans wordt opgemerkt en krijgt lovende kritieken. Behoud de Begeerte vraagt hem om deel te nemen aan de prestigieuze literaire tournee Saint Amour waar hij het podium deelt met onder andere Hugo Claus en Gerard Reve. Zijn bijdrage – waarin hij een koppel vechtend over de keukenvloer laat rollen – wordt zeer gesmaakt. Na een lezing op de UFSIA vragen de studenten Geert Beulens en Vital Baeken of Jean-Marie mee wil doen met hun collectief Circus Bulderdrang. Daarmee gaat een jeugddroom in vervulling. Samen met zijn nieuwe vrienden staat hij bijna elk weekend op het podium. Hij beleeft zijn wildste dromen als rock-n-roll artiest. Maar het zware leven eist ook zijn tol…
Hilde Van Mieghem (1958) is bekend van televisie, film en theater. Ze debuteerde als actrice in de film Vrijdag van Hugo Claus. In deze aflevering vertelt ze op welke wonderlijke manier ze in die film terechtkwam. Ze heeft zelf ook de films De Kus en Dennis van Rita geregisseerd. Ze maakte voor Canvas een reeks over kindermishandeling, waar ze zelf ook het slachtoffer van was. Die reeks wordt gevolgd door een reeks over partnergeweld. Hilde Van Mieghem komt ook zeer actief op voor slachtoffers van #metoo-zaken. We gingen zitten in de zitkamer van haar huis in het centrum van Antwerpen, tussen de boekenkasten, met naast ons op de schoorsteenmantel een schilderij van haar dochter Marie Vinck. Ze vertelt over haar passie voor boeken, haar droom van een boekenkast, over hoe ze als kind stiekem moest lezen om te kùnnen lezen. Over haar favoriete auteur en hoe ze enkele jaren geleden alles van Hugo Claus las. Ze vertelt ook waarom ze een week na ons gesprek voor enkele maanden naar Italië vertrekt. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je hier in de shownotes. De drie boeken van Hilde Van Mieghem zijn: 1. J.M. Coetzee: Wereld en wandel van Michael K 2. Nescio: De uitvreter/Titaantjes/Dichtertje 3. Julian Barnes: Niets te vrezen
In aflevering 8 gaat de Don de literaire toer op! Geven present: Michael Vandebril, een man van vele markten thuis: dichter, literair organisator, coördinator van Antwerpen Boekenstad, dokter in de rechten edoch vreemd genoeg géén germanist. Hij wordt geflankeerd door Fleur Pierets, een vrouw die zichzelf omschrijft als 'een echte spons in de jaren '90'. Niet in de hoedanigheid van weekdier, beste luisteraar, des te meer omdat ze héél veel opnam van interessante mensen die zich in haar nabijheid bevonden. De beruchte bassist van Ashbury Faith, Rafke van de Paranoiacs, Herman Brusselmans, Paul Mennes - de Antwerpse exploot van generatie X, en Jeroen Olyslaegers, met wie ze tien jaar getrouwd was. Komen verder nog aan bod: Menzo en Teek, de drankroes van Axl Peleman, stoute vragen aan Hugo Claus, Jonge Sla, Harald Polis de alleskunner, Kakkewieten en irritante stickers, en - het heeft nog lang geduurd - de Spice Girls en girl power in het algemeen.
Roos Van Acker (1976) is tv-presentatrice bekend van ondermeer Expeditie Robinson en Peking Express. Wij kennen elkaar als collega's bij Studio Brussel, waar we jarenlang samen op hetzelfde bureau zaten. We hebben ook verschillende keren samen gepresenteerd. Roos Van Acker was ook zangeres bij de groep Eden. We hadden afgesproken thuis bij Roos in Mechelen, in de grote loft waar ze sinds kort weer alleen woont. Een gebouw dat ooit van een nicht van Hugo Claus was die er kunst in tentoonstelde. Ons gesprek ging over haar liefde voor poëzie, die deels van haar grootvader kwam, een bijzondere figuur die haar zelfs introduceerde in het werk van Louis Paul Boon. Over hoogsensitiviteit. Over seks. En ze haalt er zelfs haar licentiaatsthesis bij. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je hier. De boeken van Roos Van Acker zijn: 1. Paul Biegel: De tuinen van Dorr 2. Herman De Coninck: De lenige liefde 3. Erik Vlaminck: Suikerspin
Siegfried Bracke (1953) is erevoorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, ex-gemeenteraadslid van de stad Gent en oud-journalist bij de VRT. Hij is op dit moment nog steeds lid van de partij N-VA. Ik heb hem thuis bezocht in het centrum van Mol. Het eerste wat je ziet als je het huis binnenkomt, is een boekenkast rechts in de inkomhal. We hebben gepraat op het terras achter het huis, vandaar de fluitende vogeltjes op de achtergrond. Ons gesprek ging over Hugo Claus, waarover Siegfried Bracke vol vuur en enthousiasme spreekt. Hij kiest een politiek boek en vertelt dat hij noch de politiek, noch de journalistiek mist. En op het einde van de aflevering heeft hij het ook eventjes over het belang dat kennis speelde in zijn eigen opvoeding. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je hier. De boeken van Siegfried Bracke zijn: 1. Hugo Claus: De Geruchten 2. Louis Van Dievel: De dokter is uw kameraad niet 3. José Saramago: Het Verzuim van de dood
durée : 00:48:30 - Remède à la mélancolie - "Les temps modernes" de Charlie Chaplin, Vedanta, observer, Hugo Claus, Charles-Joseph de Ligne, Michael Kiwanuka, Monteverdi, Fernand Khnopff... Retrouvez tous les remèdes de notre invité !
"Ma petite guerre" de Louis-Paul Boon
Het cliché wil dat dit boek van Claus het meest bejubelde en tegelijkertijd ook het minst gelezen boek is in de Vlaamse literatuur. Hoogleraar moderne Nederlandse letterkunde Kris Humbeeck heeft Het verdriet van België wel helemaal gelezen.
Hugo Claus is samen met Joost van den Vondel, de enige schrijver die met twee werken vertegenwoordigd is in de canon. Hij staat uiteraard in de lijst met Het Verdriet van België, maar dus ook met zijn Oostakkerse gedichten. Literatuurkenner Matthijs de Ridder heeft de Oostakkerse Gedichten nog eens onder de loep genomen.
Dezer dagen wordt naar aloude Romeinse gewoonte de nagedachtenis van Leopold II verdoemd. Kranten vragen zich af: waarom nu pas al die aandacht voor onze koloniale vorst? Het antwoord is dat hij bij leven al een internationaal schandaal was. Het Vlaams antikoloniaal engagement heeft zich onmiddellijk tegen hem tegen het uitbuitingsbestuur van zijn kroondomein gekeerd. Zijn ontmaskering is dan ook voornamelijk een Vlaamse zaak geweest; ze is in gang gezet door Hugo Claus die met zijn toneelstuk een ware gifpijl in het hart van de monarchie schoot. Noch aan deze literaire aanklacht, noch aan de wetenschappelijke analyses van Daniël van Groenwegen en Jules Marchal (A.M.Delathuy) is ooit enig politiek gevolg gegeven. De Belgicistische bescherming van de monarchie heeft belet dat de waarheid over Leopold II gemeengoed werd. De feestelijkheden en publicaties naar aanleiding van 50 jaar Kongolese onafhankelijkheid hebben deze houding voortgezet. Ook David van Reybroucks Congo – een geschiedenis lijdt aan deze vooringenomenheid. Het verrast dan ook niet dat de woede tegen deze koning nu ontploft is.Met een voorstel over waar we nu met al die beelden naartoe moeten, en met het lied van Jef Elbers over Leopold Twie.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)
On this bonus episode, Jenny reports on the first quarter of her TBR Explode project (now on its second year) and announces this year's Reading Envy Summer Reading Challenge! It's almost May, so it's almost summer, depending on how you define it. Please let me know what you are reading for your summer reading by using the hashtag #readingenvysummerreading - yes I left the challenge part out but it's long enough.Download or listen via this link: Reading Envy 188: TBR Explode and SUMMER READING Subscribe to the podcast via this link: FeedburnerOr subscribe via Apple Podcasts by clicking: SubscribeOr listen through TuneIn Or listen on Google Play Listen via StitcherListen through Spotify Books discussed: Kept on TBR but did not finish The Forgotten Garden by Kate MortonTalking to Girls About Duran Duran by Rob SheffieldWent ahead and read The River Gods by Brian KiteleyThe Madonnas of Echo Park by Brando SkyhorseBeginner’s Greek by James CollinsA Brief History of Time by Shaindel BeersUnformed Landscape by Peter StammTried and abandoned The Hundred-Foot Journey by Richard C. MoraisHeart of Lies by M.L. MalcolmMy Empire of Dirt by Manny HowardWonder by Hugo ClausThe Twin by Gerbrand BakkerKings of the Earth by Jon ClinchThe Story of a Marriage by Andrew Sean GreerTwo Marriages by Phillip LopateWhat is Left the Daughter by Howard NormanThe Bible Salesman by Clyde EdgertonLush Life by Richard PriceIn the Kitchen by Monica AliThe Grift by Debra GinsbergMy Father’s Tears and Other Stories by John UpdikePygmy by Chuck PalahniukA Good Fall by Ha JinThe Case of the Missing Books by Ian SansomThe Widower’s Tale by Julia Glass The Cookbook Collector by Allegra GoodmanCheese Making by Rita AshThe Irresistible Henry House by Lisa GrunwaldCountry Driving by Peter HesslerThe Big Short by Michael LewisOther mentions:The Last Policeman series by Ben H. Winters (The Last Policeman is book 1)Dublin Murder Squad series by Tana French (In the Woods is book 1)Tana French - Book Riot recommended order The Neapolitan Novels by Elena Ferrante (My Brilliant Friend is book 1)Related episodes:Episode 024 - The Attention of Humanity with guests Seth Wilson and Barret Newman Episode 149 - TBR Explode! (2019)Episode 158 - TBR Explode 2 (2019)Episode 168 - TBR Explode 3 (2019)Episode 169 - Simulacrum with Jon Sealy Episode 174 - Cozy Holiday Reads and TBR Explode 4 (2019)Stalk us online:Jenny at GoodreadsJenny on TwitterJenny is @readingenvy on Instagram and Litsy
Depuis quelques temps, je me rends régulièrement en Belgique. Pour boire quelques bières, visiter ses horizons, me rendre dans ses villes phares, à Bruxelles, à Gamp ou encore à Liège… Et puis surtout pour voir ma copine qui vit dans un quartier de Saint-Gilles, proche de la gare du Midi. J’y suis d’ailleurs confiné dans ce quartier. Ce pays considéré comme petit, abrite une grande histoire, parfois douloureuse, qui marque encore le cadre complexe institutionnel. C’est pour cette raison, qu’aujourd’hui votre Corona-culture, vous propose de découvrir et de comprendre l’histoire, la culture et le politique d’un territoire divisé en plusieurs parties. Alors commençons pas le commencement. La Belgique, pour un français comme moi, c’est compliqué. La Wallonie, la partie flamande, Une capitale multiculturelle… bref. Pour tout comprendre de son histoire, et comprendre ce qui a fait de ce pays, je vous conseille de lire un ouvrage à la portée de tous. "L’histoire de la Belgique pour les nuls". C’est simple, efficace, un peu gros mais efficace. Pour ceux qui préfère l’image je vous conseil un documentaire proposé par la RTBF, la radio nationale Belge. Il se nomme "1000 jours dans l’histoire - une histoire politique de la Belgique". Il revient sur les grand moment qui ont marqué l’histoire. Ensuite si vous souhaitez en savoir plus sur les institutions belges, et savoir comment fonctionne le politique, rien de mieux que le dessous des cartes, proposé par Arte et présenté par Jean-Christophe Victor. Cet épisode “une Belgique, des Belgiques ?”, vous fait absolument tout comprendre. personnellement c’est comme cela que j’ai commencé à y voir plus clair. Puis prenons le chemin de la culture et de la littérature belge. Et pour allier fiction et histoire, vous devez lire le Chagrin des Belges, du célèbre auteur Hugo Claus. Il raconte l'enfance et la jeunesse de Louis dans le village flamand de Walle. Une histoire prenante d’un jeune enfant pris dans la tourmente de l’occupation allemande durant la Seconde Guerre Mondiale. Et ensuite une fois tout cela compris, prenez le temps de profiter des oeuvres belges. Un commençant par ces nombreux artistes musicaux, que nous français avons trop tendance à s’approprier. Stromae, Angèle et son frère Roméo Elvis, Wim Merten, Gotye et j’en passe… Et bien entendu le maître de la musique Belges, Jacques Brel. Côté film là aussi, vous allez être servi à votre convenance. Alabama Monroe pour les fans de Cow-Boy et d’histoire d’amour passionnelle. Ou encore “c’est arrivé près de chez vous”, décrit comme “L'ovni totalement génial de l'histoire du cinéma belge” où vous pourrez retrouver le grand Benoît Poelvoorde. Bref, voici quelques-unes de mes suggestion. Mais la Belgique regorge de qualité malgré des divisions. Alors prenez le temps de vous y intéresser. C’est tout pour votre Corona-culture spéciale Belgique du jour. Vous pouvez retrouver tous les épisodes précédent sur Euradio.fr et sur toutes les applications de Podcasts.
We spraken Stefan Hertmans kort nadat hij de Constantijn Huygensprijs wint voor zijn hele carrière. Klinkt vet, maar wat is die prijs waard, denken wij dan. Willem Elsschot, Louis Paul Boon, Harry Mulish, Hugo Claus, Annie M.G. Schmidt en Jeroen Brouwers wonnen hem eerder. Dat soort prijs dus. (Hallokes) Stefan schreef met De Bekeerlinge en Oorlog en Terpentijn boeken die ons wereldbeeld grondig verstoorden. We kregen hem ruim twee uur op bezoek in onze studio en daar deed hij het weer. Weergaloos. Met liefdevolle onverbiddelijkheid. Luister dit. Alsjeblieft. Luister.
Jerôme Maeckelbergh studied Fine Arts (painting and sculpture), and drunk too much with drama students, who later became directors. This resulted in a scenographers career with a first production in 1974. He has designed more than 50 productions, with work selected for the PQ '83 ("Shunt on to a siding" by Geiffrig) and '87 ("The possessed" by Albert Camus, "The bear and the Pasha" by Eugène Scribe, "Richard III" by William Shakespeare), and for Novi Sad in '84 ("Man is man" by Bertold Brecht, "Around the world in 80 days" by Pavel Kohout, "Oedipus" by Hugo Claus). He designed for drama and musicals as free-lancer, combining this with designing and making special props, masks and sculpture for countless other productions. He was awarded in Antwerp for designing "Rashomon" by Kanin in 1980, for "Oedipus" in a dramatization of Hugo Claus in 1981, and for "The possessed" by Albert Camus in 1984. Half of his design work was by order of the famous "Royal Youth Theatre" in Antwerp, where he finally became Head of Design in 1993. Resigned from the Royal Youth Theatre in 2000, he continued to be involved as representative for Belgium in OISTAT, the International Organization of Scenographers,Theatre Architects and Technicians. OISTAT had a project running, Theatre Words, that started in 1975 were theatre professionals from around the world collected, translated and edited the most common theatre terms into a multilingual dictionary. To keep pace with new developments in the field, a new upgrade of the content was needed together with a switch from printed to digital version. With the support of Michael Ramsaur who managed the adaptations of the content, Jerome then developed Digital Theatre Words as an application with a multilingual interface that was first launched during the Prague Quadrennial 2011. A new upgrade is foreseen in July 2017 for World Stage Design in Taipei. In May 2012 Jerome for the first time learned by chance, during an Executive Committee Meeting of OISTAT in Egypt by all means, that the historic theatre machinery of the Bourla theatre in Antwerp would be dismantled in sake of modernization. Being the last large municipal theatre in Europe with its historic architecture combined with the original machinery from 1834 that still is in exceptional condition, this would be a big loss not only for Antwerp but for European theatre culture. Many presentations, peaking in 2014 at the international conference "Wood and Canvas (and rabbit glue) in the Modern World" that Jerome organized with the help of Peter McKinnon under the wings of the York University in Canada, resulted in the nomination by Europa Nostra of this historic theatre machinery as one of the seven most endangered sites of 2014 in Europe. This resulted in a shut down of the renovation plans and a concourse for a new approach keeping the heritage machinery on its historic place. Jerome's quest grew out to a presentation called "Heritage Theatre Machinery: unexpected possibilities in contemporary productions" that has been shown already on many places in the world. Originating from his presentation with a scale model 1/10 during the Wood and Canvas conference, this evolved to a projected presentation with video captures from the many unexpected possibilities demonstrated in the 1/10 scale model, supplemented with animated drawings explaining the techniques used and the rigging of it. Besides a revaluation of this historical technique in contemporary theatrical use, this presentation can also be seen as a plea towards designers for out of the box thinking, for students as well as for professionals.
'Een reusachtig, onverwarmd en leeg hotel', schreef Claus over Hôtel de Londres in Oostende. Vaak was hij er de enige klant. Hij leefde er sober, zelfs armoedig, maar soms werd hij getrakteerd door eigenaar Roger Hermans op oesters en champagne, en een bordeelbezoek. Claus schreef er zijn debuut De metsiers.’ (Uit Kamer in Oostende, Koen Peeters)
'Zo kon hij in Oostende geen pier, geen reling zien, of hij moest aan Spilliaert denken. Gezond kon dat toch niet zijn', schrijft Hugo Claus in Belladonna. De Koninklijke Gaanderijen zijn gebouwd door Leopold II, maar het is Léon Spilliaert die de zuilengang verzekert van een eeuwig leven. Spilliaert groeit op in de familiezaak, een parfumwinkel in de Kapellestraat. Als hij naam begint te maken als schilder, zijn Emile Verhaeren en Stefan Zweig bij de eerste kopers. Zijn marines en stillevens zijn de verbeelding van wat Duitsers unheimlich noemen. Constant Permeke groeit op in Oostende, verhuist naar Jabbeke en maakt carrière in Sint-Martens-Latem. Maar als zoon van de zee zal hij zijn leven lang een band hebben met Oostende en de vissersbevolking, die hij zo onnavolgbaar schildert.
'Zo kon hij in Oostende geen pier, geen reling zien, of hij moest aan Spilliaert denken. Gezond kon dat toch niet zijn', schrijft Hugo Claus in Belladonna. De Koninklijke Gaanderijen zijn gebouwd door Leopold II, maar het is Léon Spilliaert die de zuilengang verzekert van een eeuwig leven. Spilliaert groeit op in de familiezaak, een parfumwinkel in de Kapellestraat. Als hij naam begint te maken als schilder, zijn Emile Verhaeren en Stefan Zweig bij de eerste kopers. Zijn marines en stillevens zijn de verbeelding van wat Duitsers unheimlich noemen. Constant Permeke groeit op in Oostende, verhuist naar Jabbeke en maakt carrière in Sint-Martens-Latem. Maar als zoon van de zee zal hij zijn leven lang een band hebben met Oostende en de vissersbevolking, die hij zo onnavolgbaar schildert.
'Oostende/ Daar is mijn bestaan begonnen te vergaan'. 1948. Hugo Claus is in de ban van Roger Hermans, eigenaar van Hôtel de Londres op de zeedijk. Hij traint in de bokszaal van Theo Van Haverbeke, met de handschoen van zwaargewicht Karel Sys. En, vooral, Claus schrijft zijn debuutroman De Metsiers (1951) in Oostende. Eric De Kuyper is een man van de wereld en een liefhebber van de zee. Hij komt graag in Oostende en schrijft er mooi over in Aan zee: taferelen uit de kinderjaren (1988). Mathieu Corman, ten slotte, is nog een literaire hoogvlieger uit Oostende. Avonturier, rebel, journalist, communist. In zijn boekhandel vind je de de juiste boeken in een uniek omslag.
'Oostende/ Daar is mijn bestaan begonnen te vergaan'. 1948. Hugo Claus is in de ban van Roger Hermans, eigenaar van Hôtel de Londres op de zeedijk. Hij traint in de bokszaal van Theo Van Haverbeke, met de handschoen van zwaargewicht Karel Sys. En, vooral, Claus schrijft zijn debuutroman De Metsiers (1951) in Oostende. Eric De Kuyper is een man van de wereld en een liefhebber van de zee. Hij komt graag in Oostende en schrijft er mooi over in Aan zee: taferelen uit de kinderjaren (1988). Mathieu Corman, ten slotte, is nog een literaire hoogvlieger uit Oostende. Avonturier, rebel, journalist, communist. In zijn boekhandel vind je de de juiste boeken in een uniek omslag.
Het Letterenhuis presenteert Stukken van Schrijvers, een literaire talkshow. Pittig en uiteraard zuurvrij. Gastvrouw Cathérine Vandoorne gaat vier avonden in gesprek met schrijvers, acteurs en bijzondere bezoekers die geïnspireerd zijn geraakt door de verhalen die in het Letterenhuis te vinden zijn. Aflevering #3: Yves Petry over Hugo Claus, schrijvers en de literaire wereld. Dahlia Pessemiers-Benamar over Paul van Ostaijen. Ellen van Pelt over de biografie van schrijver Roger van de Velde. Ludwig Lemaire over onze affichecollectie.
De meester van Oostende. In de Vlaanderenstraat 27 schildert Ensor bijna al zijn werken, waaronder Christus bedaart de storm (1891), naar een verhaal van Balzac. In Jésus Christ en Flandre ontpopt Hij die Redding brengt zich tot lifeguard van de veerboot uit Cadzand die dreigt te kapseizen. In De Oestereetster (1882) laat Ensor zijn zus Mitche smikkelen van de geneugten op de gedekte tafel, terwijl hij onnavolgbaar met licht en kleur tovert. De wapenspreuk van de kunstenaar: Pro luce nobilis sum - Voor het licht ben ik edel. Shine on, master Ensor. Oostende & Compagnie is een artistieke trip door Oostende in het gezelschap van James Ensor, Léon Spilliaert, Hugo Claus, Leopold II, Henri Storck en Arno. De podcast Oostende & Compagnie is gemaakt door Ronald Verhaegen.
Met een omvangrijk boek van bijna duizend pagina’s vernietigt Toon Breës de clichés die in de loop der jaren over de grote taalkunstenaar en sterke romancier Stijn Streuvels ontstonden. Zo zuivert hij definitief de reputatie die men hem in en na de twee wereldoorlogen heeft toegedicht en die men hem lichtzinnig en soms bewust blijft opplakken. Toon Breës, een Kempenaar, licentiaat Germaanse filologie, is een bekende naam in de Antwerpse onderwijswereld, waarin hij jarenlang bedrijvig was. Zijn oud-studenten huldigen hem als een leraar met grote taalkundige belangstelling. Auteurs als Ivo Michiels, Hugo Claus, Leo Pleysier stonden hoog op zijn programma. Maar Streuvels was en bleef de Meester, om meer dan één reden, niet het minst vanwege zijn eigen kunsttaal. Als student schreef Toon Breës een verhandeling over Stijn Streuvels en zond ze hem toe. Prompt kreeg hij een uitnodiging voor een bezoek aan het legendarische ‘Lijsternest’ in Ingooigem. Een uitzonderlijke gunst! Het was het begin van een jarenlang contact dat duurde tot het overlijden van Streuvels in 1969. Normaal had het tot een doctoraat moeten leiden, maar het werd door diverse omstandigheden verhinderd. De grote interesse en voorkeur bleven. En toen Toon Breës zo’n vijftien jaar geleden met pensioen ging, nam hij zijn jeugdplan weer op. Interviewer: Jean Bos
Tien jaar geleden overleed Hugo Claus. Schrijver, dichter, theatermaker, schilder, regisseur, enfant terrible en bon vivant. 'De sporen van Claus' leiden naar een ouder wordende man die zijn eigen woorden verliest. Over een schrijver die zijn taal kwijt raakt.
Op 19 maart 2008 overleed Hugo Claus. Claus was de keizer van de Vlaamse literatuur. Maar hij was ook schilder, regisseur, bon vivant en enfant terrible. Voor geen gat te vangen dus. Hoewel...
Op 19 maart 2008 overleed Hugo Claus. Claus was de keizer van de Vlaamse literatuur. Maar hij was ook schilder, regisseur, bon vivant en enfant terrible. Voor geen gat te vangen dus. Hoewel...
Tien jaar geleden overleed Hugo Claus. Schrijver, dichter, theatermaker, schilder, regisseur, enfant terrible en bon vivant. 'De sporen van Claus' leiden in deze 2de aflevering naar 'Het verdriet van België', zijn bekendste roman. Een autobiografisch boek dat tegelijkertijd niet autobiografisch is. Want Claus was een spons. Alles wat hij hoorde, zag, las of zelf meemaakte kon een plaats krijgen in zijn werk.
Prof journalistiek: “Zelfs Martine Tanghe doet aan framing” - Interpol: wie betaalt bepaalt - Oklahoma wil terdoodveroordeelden vergassen - Sander Van Hoorn ontdekt Kortrijk en Hugo Claus. Gasten: Baldwin Van Gorp, Lars Bové, Michiel Vos en Sander Van Hoorn. Het middagjournaal van Saïd Boumazoughe
Op 19 maart 2008 overleed Hugo Claus. Claus was de keizer van de Vlaamse literatuur. Maar hij was ook schilder, regisseur, bon vivant en enfant terrible. Voor geen gat te vangen dus. Hoewel...
Goeiedag, Tien jaar geleden overleed Hugo Claus. Schrijver, dichter, theatermaker, schilder, regisseur, enfant terrible en bon vivant. Je luistert nu naar deel 1 van de podcast 'De sporen van Claus'. Over de vrouwen van Claus. Van non tot hoer. Van heilige tot minnares.
"Dans la tradition des Tombeaux, en quelque sorte, le dernier hommage que l'on peut rendre à ceux dont l'heure ultime nous sépare durablement", J.M.G. Le Clézio. Autant de manières de célébrer la vie à travers la mort, autant de manières de vivre que de mourir. Jean-Luc Outers renoue donc avec la tradition du Tombeau, tour à tour épitaphe, oraison, pure élégie ou déploration. Se fondant sur des écrits et des témoignages, il donne pourtant le sentiment de raconter des histoires proches de la fiction, dont les héros auront marqué sa vie. Parmi eux, on reconnaîtra les écrivains Henri Michaux, Dominique Rolin, Simon Leys, Hugo Claus... Jean-Luc Outers vit à Bruxelles. Il a notamment publié L'ordre du jour (Gallimard, 1987), La compagnie des eaux (Actes Sud, 2001), De jour comme de nuit (Actes Sud, 2013) et a récemment établi l'édition des lettres de refus de Henri Michaux, Donc c'est non (Gallimard, 2016).
BELUISTER HIER: OF HIER: De Nutteloze Podcast van 1 minuut is een onderdeel van De Nutteloze Website op www.dnw.nu. Dit is, zoals de titel een beetje laat vermoeden, de zesde aflevering. Deze podcast is ook beschikbaar in de iTunes Store!Voor meer nutteloze onzin kan je terecht op dnw.nu.Feedback en suggesties zijn welkom op podcast@denuttelozewebsite.com. Haatmail en bedreigingen mag je sturen naar trashbox@denuttelozewebsite.com.
Special Guest: Koen Crucke. Deze week gingen Gilles en Xander op bezoek in De Haan bij de enige echte Koen Crucke. Ze hebben het over zijn Koen zijn jaren in de opera, zijn diverse rollen in films zoals Koko Flanel en Zware Jongens en natuurlijk zijn vertolking als Alberto Vermicelli in de jeugdreeks Samson. Koen deelt ook anekdotes over Hugo Claus, Ann Petersen en heldinnen zoals Edith Piaf. Tenslotte deelt Koen ook zijn visie over ouderdom, geaardheid en wat hij nog graag artistiek zou verwezenlijken.
Mark Schaevers werkt als journalist voor het weekblad Humo. Hij debuteerde in 1994 met Atlas. In 2011 stelde hij De wolken. Uit de geheime laden van Hugo Claus samen. Eerder schreef hij over ballingschap in Oostende, de zomer van 1936. In 2015 verscheen Orgelman, een biografie van de schilder Felix Nussbaum, een door Hitler vernietigd kunstenaar. Het boek werd bekroond met de Gouden Boekenuil 2015 en genomineerd voor de ECI Literatuurprijs 2015.
Internationell utblick, Bergmanfestivalen och de stora texterna. Eirik Stubø är född 1965 i Narvik i Norge, han är regissör och numera också chef för Dramaten i Stockholm. Han läste bland annat filosofi på universitetet innan han utbildade sig till teaterregissör. Tidigare har han varit chef även för Rogaland Teater och för Nationaltheatret i Oslo, samt en kort period för Stockholms Stadsteater, innan han 2014 kom till Dramaten. Som regissör har han gjort mycket han har satt upp Ibsen, flera pjäser av Norén, Tjechov, men även pjäser av Bernard-Marie Koltès, Hugo Claus och Thomas Bernhard. Nu är han dubbelt aktuell, då höstsäsongen invigs med Bergmanfestivalen på Dramaten. Där kan man se två uppsättningar som han regisserat. Dels ett gästspel från det Norske Teatret Klaga månde Elektra av Eugene O'Neill och dels en Dramatenpremiär - en helt ny uppsättning av Den goda viljan av Ingmar Bergman. Eirik Stubø valde ett klipp ur En själslig angelägenhet som tyvärr inte finns tillgänglig för lyssning av upphovsrättsliga skäl.
Vlaanderens grootste schrijver beantwoordt vragen over zijn grootste werk: Het verdriet van België. Deze bildungsroman werd al het belangrijkste werk van het Nederlandstalig grondgebied genoemd. Interviewer: Mark De Haeck. Hugo Claus. Het verdriet van België. Boeknummer 5276. Speelduur 27 uur en 54 minuten.
In Brands met Boeken een gesprek met literatuurhistoricus Piet Calis over zijn boek ‘Literaire vriendschappen en andere misverstanden’, waarin hij vertelt over zijn ontmoetingen met schrijvers, over zijn literaire vriendschappen en de onderlinge ruzies. Zijn herinneringen leveren een portret op van onze literaire wereld. Willem Elsschot, Jan Hanlo, Godfried Bomans, Willem Frederik Hermans, Hugo Claus [...]
Neerlandica en columniste Marita Mathijsen is een vrouwelijke hoogleraar in Nederland. Helaas maakt dat haar, tot haar grote spijt, behoorlijk bijzonder. Nederland scoort nog altijd laag als het gaat om de hoeveelheid vrouwelijk topacademici. Maar Mathijsen is dwars door het 'glazen plafond' gebroken. Als hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde deed ze vooral onderzoek naar haar geliefde 19e eeuw, ze promoveerde op de ongepubliceerde brieven van humorist Gerrit van de Linde en publiceerde in een opmerkelijke reeks interviews met prominente schrijvers uit de 19e eeuw, zoals Jacob van Lennep - waar ze binnenkort een biografie over wil schrijven -, François Haverschmidt en Willem Bilderdijk. Die gesprekken werden in 1991 gebundeld in De Geest van de Dichter, waarvoor ze de Multatuliprijs kreeg. Wat allemaal niet wil zeggen dat Mathijsen in het verleden leeft. Harry Mulisch heeft ook haar warme belangstelling, maar dat is dan ook een 19e-eeuws schrijver, aldus de neerlandica. Die liefde voor de 19e eeuw komt misschien uit het feit dat Mathijsen in Limburg werd geboren, waar het rijke roomse leven zo alomtegenwoordig was en sterk aan vervlogen tijden deed denken. Ger Jochems, wil er alles over weten. ------------------------------------------ Biografie Marita Mathijsen geb. 18 augustus 1944 te Belfeld De 19e-eeuwse litaratuur van de motteballen ontdaan "En plotseling was er het succes", schreef het dagblad de Gooi en Eemlander op donderdag 25 april 1991. Dat jaar kreeg Marita Mathijsen-Verkooijen de Multatuli-prijs voor haar boek De Geest van de Dichter. Zij ontmoet daarin 19e-eeuwse schrijvers als Geertruida Bosboom-Toussaint, die er op staat zelf thee voor haar te zetten, de gigant Willem Bilderdijk ("Ik bezwijk onder het geweld van mijn eigen geest"), bezoekt in Londen Gerrit van de Linde, alias De Schoolmeester. En zij wandelt met Peter de Genestet door de Haarlemmerhout. Tot dan toe had de huidige hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam wel gepubliceerd, maar niet eerder had zij daar zoveel lof voor gekregen. In 1998 krijgt zij voor haar werk de Prijs voor de Geesteswetenschappen van het Prins Bernard Cultuurfonds. Marita Theodora Catharina Verkooijen wordt geboren in Belfeld op 18 augustus 1944. Het Roomsch Katholieke Limburgse dorp, beschermd door de Heilige Urbanus, bevond zich nog grotendeels in de 19e eeuw. De ouderen gingen onveranderd in het zwart gekleed en de grote arbeidersgezinnen waren nog altijd arm. Ze groeit op in een gezin met acht broers en zusters, vader is psycholoog en richt de plaatselijke parochiebibliotheek op. Die had Marita snel uitgelezen, dus ging ze met haar broers op de fiets naar de gemeente bibliotheek van Tegelen. Na het St. Ursula Lyceum in Roermond volgt ze op een namiddag een opleiding voor bibliothecaresse (YUK), en slaagt voor MO-A Nederlands. In 1966 mag ze eindelijk naar Amsterdam, naar de vrijheid. Een vlucht noemt ze dat later. Ze studeert Nederlands aan wat toen nog de Gemeentelijke Universiteit heette, trouwt in 1970 met musicus Hub Mathijsen. Uit dit huwelijk wordt in 1984 dochter Alma geboren. Marita Mathijsen promoveert in 1987 op de uitgave van de brieven van Gerrit van de Linde, alias De Schoolmeester. Er volgen nog vele publicaties, waaronder De Gemaskerde Eeuw, een cultuur- en mentaliteitsgeschiedenis van de 19e eeuw. Haar beste boek vindt zij zelf. In 1994 overlijdt haar man Hub. Mathijsen wordt in 1999 benoemd tot hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde. Daarnaast doet zij heel veel meer, waaronder het schrijven van een column in NRC-Handelsblad. Marita Mathijsen heeft de literatuur van de 19e eeuw uit de mottenballen gehaald, opgepoetst en voor een groot publiek aantrekkelijk gemaakt. ----------------------------------------- Samenvattingen Schoonschrijfster van de wetenschap Eerste uur Bij haar naam komt meteen de term De Gemaskerde Eeuw op – de titel van wat zij zelf haar beste boek vindt en dat dé term voor de negentiende eeuw geworden is. De eeuw waarvan ons altijd geleerd is dat het de eeuw zonder spiritualiteit is, zonder dat er iets gebeurde. Dat beeld heeft Mathijsen ontmaskerd door de souplesse van de taal van de domineesdichters te ‘ontstoffen’. Je moet de juiste beelden leren kennen – als een vrouw paardrijdt dan masturbeert ze, zo brutaal durft ze wel te zijn als degene die de teksten interpreteert. Ze promoveerde op de brieven van de Schoolmeester, Gerrit van de Linde, de vrolijke Rotterdammer met zijn actieve seksleven, die zo de vrouw van zijn hoogleraar had bezwangerd waardoor hij naar Engeland vluchtte, waarvandaan hij zijn prachtige brieven aan zijn vriend Jacob van Lennep schreef – ze leest er één met veel plezier voor. Kwaad kan ze worden als mensen zeggen: “tja, ze schrijft wel goed, maar is het wetenschappelijk verantwoord?” Soms heeft ze bewust géén noten toegepast, maar dat wil niet zeggen dat het niet goed wetenschappelijk gefundeerd was. Wie mooi schrijft, is verdacht in wetenschappelijke kringen, is de voorlopige conclusie, waar wellicht nog op teruggekomen wordt. Dan haar jeugd in Belfeld in Limburg: het katholieke leven van als bruidje in processies meelopen, van het bewaarschoolkind dat bang is voor de verhalen over de duivel die daar verteld worden, het schoolkind dat alle nonnen als homoseksueel zag en het daarom ook niet vreemd vond toen haar zusje dat bleek te zijn. Een klein leven, bescheiden, al was het gezin Verkooijen, haar vader was psycholoog, relatief well to do en liberaal. De kleine maatschappij die zo goed mogelijk voor zichzelf zorgt maar niet de grote verbanden aangaat – dat was nog echt negentiende eeuws in die jaren vijftig. Op de middelbare school in Roermond bleef ze over, en dat was een gouden tijd want er was een bibliotheek en daar ging ze Jacob van Lennep en Geertruide Bosboom-Toussaint lezen – toen al! Al zat er misschien Bomans tussen als intermediair tussen de negentiende eeuw en de moderne taal. De verboden literatuur van bijvoorbeeld Hugo Claus las je stiekem onder tafel, want de nonnen zagen toch ook niet alles met die kappen op. In het grote gezin – Marita is de oudste van 5 meisjes, met 2 oudere broers daarboven – had ze vooral een coalitie met een vier jaar jonger zusje en haar broers. Daar lag de coalitie, en die had je nodig om de moderniteit te bevechten in het traditionele gezin, en om uit huishoudelijke klusjes uit te komen. Tweede uur Het tweede uur startte met de constatering van Mathijsen dat zij sensibel is. Ze kan met tranen in de ogen in de archieven zitten als ze leest over de dood van de kinderen van de Schoolmeester en ze schiet vol als ze de plaatsen bezoekt waar Van Lennep gelopen heeft. Natuurlijk moet je bij dat inleven niet het overzicht verliezen en de infrastructuur van de tijd erbij betrekken. Wetenschappelijk verantwoord, daar komt het begrip weer langs zoals dat in het eerste uur ook al kwam, maar ze wil toch ook graag ontroeren. Laten zien dat de geschiedenis van ons is. Dat het onze voorouders, onze genen zijn. Neem de tien zogenaamde gesprekken met negentiende eeuwse schrijvers, één van haar boeken – ze heeft het allemaal nagezocht, de woorden van de mensen zelf gezocht en toegepast. Maar zo’n boek mag dan niet op je wetenschappelijke lijst, dat komt in de categorie ‘populariserend’. Het onderscheid tussen zichzelf als intellectuele ziel en de boerenpummels om haar heen op het Limburgse platteland heeft ze van jongs af aan gevoeld, en als Jochems vraagt of ze dat onderscheid nog steeds zo scherp maakt, komt ze op haar heel lieve werkster, die eens met een barbiepop voor haar dochter aankwam, die minzaam werd geaccepteerd. Die bleek tegen de verwachting in toch nog een leuk stuk speelgoed op te leveren. Op zoek naar intellectuele geestverwanten kwam ze in Amsterdam terecht en daar ontmoette ze al snel haar toekomstige man Hub Mathijsen. Een rebel, die zowel in de lijn als tegen de lijn van zijn vader in, musicus werd, maar dan wel een bewust alternatieve. De jaren zestig waren daar goed voor: muziek componeren voor een fruitorgel, het oprichten van het eerste ironische salonorkest, het Resistentieorkest. Mozarts hemels gespeelde kamermuziek was dan voor de beslotenheid van thuis. Mensen in de muziek, daar kan ze tegenop kijken, mee dwepen. Bij Maria Callas heeft ze nog wel eens uren bij de kleedkamer gewacht om een handtekening te krijgen, vooral als ode aan de vrouw die ooit bij een optreden haar middelvinger opstak en wegliep toen ze uitgefloten werd. --------------------------------------------- Boeken Marita Mathijsen De volgende titels zijn tijdens het marathoninterview ter sprake gekomen. Sommigen van hen zijn niet vrij verkrijgbaar, maar worden wel door de bibliotheek uitgeleend. Nederlandse literatuur in de romantiek 1820-1880 (Nijmegen 2004, Uitgeverij Vantilt) De Gemaskerde Eeuw (Amsterdam 2002, Querido) De Geest van de Dichter. Tien zogenaamde gesprekken met negentiende-eeuwse schrijvers (Amsterdam 1990, Querido). Voor dit boek kreeg ze in 1991 de Multatuli-prijs. Waarde Van Lennep. Brieven van de Schoolmeester (Amsterdam 1977 Querido) Pamflet: Afwezigheid van het Verleden (Amsterdam 2007, Querido) Andere boeken van Marita Mathijsen zijn: Het Literaire Leven in de 19e Eeuw, (Amsterdam 1987, Querido) De Gedichten van De Schoolmeester (2001, Griffioen) Met Geert Mak: De Zomer van 1823, lopen met Van Lennep. Dagboek van zijn voetreis door Nederland (Zwolle 2000, Uitgeverij Waanders) Verliefd op het Verleden, ontboezemingen van een letterkundige (Amsterdam 2004, Bert Bakker) Het Voorbestemde Toeval. Gesprekken met Harry Mulisch (Amsterdam 2002, De Bezige Bij)
Neerlandica en columniste Marita Mathijsen is een vrouwelijke hoogleraar in Nederland. Helaas maakt dat haar, tot haar grote spijt, behoorlijk bijzonder. Nederland scoort nog altijd laag als het gaat om de hoeveelheid vrouwelijk topacademici. Maar Mathijsen is dwars door het 'glazen plafond' gebroken. Als hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde deed ze vooral onderzoek naar haar geliefde 19e eeuw, ze promoveerde op de ongepubliceerde brieven van humorist Gerrit van de Linde en publiceerde in een opmerkelijke reeks interviews met prominente schrijvers uit de 19e eeuw, zoals Jacob van Lennep - waar ze binnenkort een biografie over wil schrijven -, François Haverschmidt en Willem Bilderdijk. Die gesprekken werden in 1991 gebundeld in De Geest van de Dichter, waarvoor ze de Multatuliprijs kreeg. Wat allemaal niet wil zeggen dat Mathijsen in het verleden leeft. Harry Mulisch heeft ook haar warme belangstelling, maar dat is dan ook een 19e-eeuws schrijver, aldus de neerlandica. Die liefde voor de 19e eeuw komt misschien uit het feit dat Mathijsen in Limburg werd geboren, waar het rijke roomse leven zo alomtegenwoordig was en sterk aan vervlogen tijden deed denken. Ger Jochems, wil er alles over weten. ------------------------------------------ Biografie Marita Mathijsen geb. 18 augustus 1944 te Belfeld De 19e-eeuwse litaratuur van de motteballen ontdaan "En plotseling was er het succes", schreef het dagblad de Gooi en Eemlander op donderdag 25 april 1991. Dat jaar kreeg Marita Mathijsen-Verkooijen de Multatuli-prijs voor haar boek De Geest van de Dichter. Zij ontmoet daarin 19e-eeuwse schrijvers als Geertruida Bosboom-Toussaint, die er op staat zelf thee voor haar te zetten, de gigant Willem Bilderdijk ("Ik bezwijk onder het geweld van mijn eigen geest"), bezoekt in Londen Gerrit van de Linde, alias De Schoolmeester. En zij wandelt met Peter de Genestet door de Haarlemmerhout. Tot dan toe had de huidige hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam wel gepubliceerd, maar niet eerder had zij daar zoveel lof voor gekregen. In 1998 krijgt zij voor haar werk de Prijs voor de Geesteswetenschappen van het Prins Bernard Cultuurfonds. Marita Theodora Catharina Verkooijen wordt geboren in Belfeld op 18 augustus 1944. Het Roomsch Katholieke Limburgse dorp, beschermd door de Heilige Urbanus, bevond zich nog grotendeels in de 19e eeuw. De ouderen gingen onveranderd in het zwart gekleed en de grote arbeidersgezinnen waren nog altijd arm. Ze groeit op in een gezin met acht broers en zusters, vader is psycholoog en richt de plaatselijke parochiebibliotheek op. Die had Marita snel uitgelezen, dus ging ze met haar broers op de fiets naar de gemeente bibliotheek van Tegelen. Na het St. Ursula Lyceum in Roermond volgt ze op een namiddag een opleiding voor bibliothecaresse (YUK), en slaagt voor MO-A Nederlands. In 1966 mag ze eindelijk naar Amsterdam, naar de vrijheid. Een vlucht noemt ze dat later. Ze studeert Nederlands aan wat toen nog de Gemeentelijke Universiteit heette, trouwt in 1970 met musicus Hub Mathijsen. Uit dit huwelijk wordt in 1984 dochter Alma geboren. Marita Mathijsen promoveert in 1987 op de uitgave van de brieven van Gerrit van de Linde, alias De Schoolmeester. Er volgen nog vele publicaties, waaronder De Gemaskerde Eeuw, een cultuur- en mentaliteitsgeschiedenis van de 19e eeuw. Haar beste boek vindt zij zelf. In 1994 overlijdt haar man Hub. Mathijsen wordt in 1999 benoemd tot hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde. Daarnaast doet zij heel veel meer, waaronder het schrijven van een column in NRC-Handelsblad. Marita Mathijsen heeft de literatuur van de 19e eeuw uit de mottenballen gehaald, opgepoetst en voor een groot publiek aantrekkelijk gemaakt. ----------------------------------------- Samenvattingen Schoonschrijfster van de wetenschap Eerste uur Bij haar naam komt meteen de term De Gemaskerde Eeuw op – de titel van wat zij zelf haar beste boek vindt en dat dé term voor de negentiende eeuw geworden is. De eeuw waarvan ons altijd geleerd is dat het de eeuw zonder spiritualiteit is, zonder dat er iets gebeurde. Dat beeld heeft Mathijsen ontmaskerd door de souplesse van de taal van de domineesdichters te ‘ontstoffen’. Je moet de juiste beelden leren kennen – als een vrouw paardrijdt dan masturbeert ze, zo brutaal durft ze wel te zijn als degene die de teksten interpreteert. Ze promoveerde op de brieven van de Schoolmeester, Gerrit van de Linde, de vrolijke Rotterdammer met zijn actieve seksleven, die zo de vrouw van zijn hoogleraar had bezwangerd waardoor hij naar Engeland vluchtte, waarvandaan hij zijn prachtige brieven aan zijn vriend Jacob van Lennep schreef – ze leest er één met veel plezier voor. Kwaad kan ze worden als mensen zeggen: “tja, ze schrijft wel goed, maar is het wetenschappelijk verantwoord?” Soms heeft ze bewust géén noten toegepast, maar dat wil niet zeggen dat het niet goed wetenschappelijk gefundeerd was. Wie mooi schrijft, is verdacht in wetenschappelijke kringen, is de voorlopige conclusie, waar wellicht nog op teruggekomen wordt. Dan haar jeugd in Belfeld in Limburg: het katholieke leven van als bruidje in processies meelopen, van het bewaarschoolkind dat bang is voor de verhalen over de duivel die daar verteld worden, het schoolkind dat alle nonnen als homoseksueel zag en het daarom ook niet vreemd vond toen haar zusje dat bleek te zijn. Een klein leven, bescheiden, al was het gezin Verkooijen, haar vader was psycholoog, relatief well to do en liberaal. De kleine maatschappij die zo goed mogelijk voor zichzelf zorgt maar niet de grote verbanden aangaat – dat was nog echt negentiende eeuws in die jaren vijftig. Op de middelbare school in Roermond bleef ze over, en dat was een gouden tijd want er was een bibliotheek en daar ging ze Jacob van Lennep en Geertruide Bosboom-Toussaint lezen – toen al! Al zat er misschien Bomans tussen als intermediair tussen de negentiende eeuw en de moderne taal. De verboden literatuur van bijvoorbeeld Hugo Claus las je stiekem onder tafel, want de nonnen zagen toch ook niet alles met die kappen op. In het grote gezin – Marita is de oudste van 5 meisjes, met 2 oudere broers daarboven – had ze vooral een coalitie met een vier jaar jonger zusje en haar broers. Daar lag de coalitie, en die had je nodig om de moderniteit te bevechten in het traditionele gezin, en om uit huishoudelijke klusjes uit te komen. Tweede uur Het tweede uur startte met de constatering van Mathijsen dat zij sensibel is. Ze kan met tranen in de ogen in de archieven zitten als ze leest over de dood van de kinderen van de Schoolmeester en ze schiet vol als ze de plaatsen bezoekt waar Van Lennep gelopen heeft. Natuurlijk moet je bij dat inleven niet het overzicht verliezen en de infrastructuur van de tijd erbij betrekken. Wetenschappelijk verantwoord, daar komt het begrip weer langs zoals dat in het eerste uur ook al kwam, maar ze wil toch ook graag ontroeren. Laten zien dat de geschiedenis van ons is. Dat het onze voorouders, onze genen zijn. Neem de tien zogenaamde gesprekken met negentiende eeuwse schrijvers, één van haar boeken – ze heeft het allemaal nagezocht, de woorden van de mensen zelf gezocht en toegepast. Maar zo’n boek mag dan niet op je wetenschappelijke lijst, dat komt in de categorie ‘populariserend’. Het onderscheid tussen zichzelf als intellectuele ziel en de boerenpummels om haar heen op het Limburgse platteland heeft ze van jongs af aan gevoeld, en als Jochems vraagt of ze dat onderscheid nog steeds zo scherp maakt, komt ze op haar heel lieve werkster, die eens met een barbiepop voor haar dochter aankwam, die minzaam werd geaccepteerd. Die bleek tegen de verwachting in toch nog een leuk stuk speelgoed op te leveren. Op zoek naar intellectuele geestverwanten kwam ze in Amsterdam terecht en daar ontmoette ze al snel haar toekomstige man Hub Mathijsen. Een rebel, die zowel in de lijn als tegen de lijn van zijn vader in, musicus werd, maar dan wel een bewust alternatieve. De jaren zestig waren daar goed voor: muziek componeren voor een fruitorgel, het oprichten van het eerste ironische salonorkest, het Resistentieorkest. Mozarts hemels gespeelde kamermuziek was dan voor de beslotenheid van thuis. Mensen in de muziek, daar kan ze tegenop kijken, mee dwepen. Bij Maria Callas heeft ze nog wel eens uren bij de kleedkamer gewacht om een handtekening te krijgen, vooral als ode aan de vrouw die ooit bij een optreden haar middelvinger opstak en wegliep toen ze uitgefloten werd. --------------------------------------------- Boeken Marita Mathijsen De volgende titels zijn tijdens het marathoninterview ter sprake gekomen. Sommigen van hen zijn niet vrij verkrijgbaar, maar worden wel door de bibliotheek uitgeleend. Nederlandse literatuur in de romantiek 1820-1880 (Nijmegen 2004, Uitgeverij Vantilt) De Gemaskerde Eeuw (Amsterdam 2002, Querido) De Geest van de Dichter. Tien zogenaamde gesprekken met negentiende-eeuwse schrijvers (Amsterdam 1990, Querido). Voor dit boek kreeg ze in 1991 de Multatuli-prijs. Waarde Van Lennep. Brieven van de Schoolmeester (Amsterdam 1977 Querido) Pamflet: Afwezigheid van het Verleden (Amsterdam 2007, Querido) Andere boeken van Marita Mathijsen zijn: Het Literaire Leven in de 19e Eeuw, (Amsterdam 1987, Querido) De Gedichten van De Schoolmeester (2001, Griffioen) Met Geert Mak: De Zomer van 1823, lopen met Van Lennep. Dagboek van zijn voetreis door Nederland (Zwolle 2000, Uitgeverij Waanders) Verliefd op het Verleden, ontboezemingen van een letterkundige (Amsterdam 2004, Bert Bakker) Het Voorbestemde Toeval. Gesprekken met Harry Mulisch (Amsterdam 2002, De Bezige Bij)
Neerlandica en columniste Marita Mathijsen is een vrouwelijke hoogleraar in Nederland. Helaas maakt dat haar, tot haar grote spijt, behoorlijk bijzonder. Nederland scoort nog altijd laag als het gaat om de hoeveelheid vrouwelijk topacademici. Maar Mathijsen is dwars door het 'glazen plafond' gebroken. Als hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde deed ze vooral onderzoek naar haar geliefde 19e eeuw, ze promoveerde op de ongepubliceerde brieven van humorist Gerrit van de Linde en publiceerde in een opmerkelijke reeks interviews met prominente schrijvers uit de 19e eeuw, zoals Jacob van Lennep - waar ze binnenkort een biografie over wil schrijven -, François Haverschmidt en Willem Bilderdijk. Die gesprekken werden in 1991 gebundeld in De Geest van de Dichter, waarvoor ze de Multatuliprijs kreeg. Wat allemaal niet wil zeggen dat Mathijsen in het verleden leeft. Harry Mulisch heeft ook haar warme belangstelling, maar dat is dan ook een 19e-eeuws schrijver, aldus de neerlandica. Die liefde voor de 19e eeuw komt misschien uit het feit dat Mathijsen in Limburg werd geboren, waar het rijke roomse leven zo alomtegenwoordig was en sterk aan vervlogen tijden deed denken. Ger Jochems, wil er alles over weten. ------------------------------------------ Biografie Marita Mathijsen geb. 18 augustus 1944 te Belfeld De 19e-eeuwse litaratuur van de motteballen ontdaan "En plotseling was er het succes", schreef het dagblad de Gooi en Eemlander op donderdag 25 april 1991. Dat jaar kreeg Marita Mathijsen-Verkooijen de Multatuli-prijs voor haar boek De Geest van de Dichter. Zij ontmoet daarin 19e-eeuwse schrijvers als Geertruida Bosboom-Toussaint, die er op staat zelf thee voor haar te zetten, de gigant Willem Bilderdijk ("Ik bezwijk onder het geweld van mijn eigen geest"), bezoekt in Londen Gerrit van de Linde, alias De Schoolmeester. En zij wandelt met Peter de Genestet door de Haarlemmerhout. Tot dan toe had de huidige hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam wel gepubliceerd, maar niet eerder had zij daar zoveel lof voor gekregen. In 1998 krijgt zij voor haar werk de Prijs voor de Geesteswetenschappen van het Prins Bernard Cultuurfonds. Marita Theodora Catharina Verkooijen wordt geboren in Belfeld op 18 augustus 1944. Het Roomsch Katholieke Limburgse dorp, beschermd door de Heilige Urbanus, bevond zich nog grotendeels in de 19e eeuw. De ouderen gingen onveranderd in het zwart gekleed en de grote arbeidersgezinnen waren nog altijd arm. Ze groeit op in een gezin met acht broers en zusters, vader is psycholoog en richt de plaatselijke parochiebibliotheek op. Die had Marita snel uitgelezen, dus ging ze met haar broers op de fiets naar de gemeente bibliotheek van Tegelen. Na het St. Ursula Lyceum in Roermond volgt ze op een namiddag een opleiding voor bibliothecaresse (YUK), en slaagt voor MO-A Nederlands. In 1966 mag ze eindelijk naar Amsterdam, naar de vrijheid. Een vlucht noemt ze dat later. Ze studeert Nederlands aan wat toen nog de Gemeentelijke Universiteit heette, trouwt in 1970 met musicus Hub Mathijsen. Uit dit huwelijk wordt in 1984 dochter Alma geboren. Marita Mathijsen promoveert in 1987 op de uitgave van de brieven van Gerrit van de Linde, alias De Schoolmeester. Er volgen nog vele publicaties, waaronder De Gemaskerde Eeuw, een cultuur- en mentaliteitsgeschiedenis van de 19e eeuw. Haar beste boek vindt zij zelf. In 1994 overlijdt haar man Hub. Mathijsen wordt in 1999 benoemd tot hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde. Daarnaast doet zij heel veel meer, waaronder het schrijven van een column in NRC-Handelsblad. Marita Mathijsen heeft de literatuur van de 19e eeuw uit de mottenballen gehaald, opgepoetst en voor een groot publiek aantrekkelijk gemaakt. ----------------------------------------- Samenvattingen Schoonschrijfster van de wetenschap Eerste uur Bij haar naam komt meteen de term De Gemaskerde Eeuw op – de titel van wat zij zelf haar beste boek vindt en dat dé term voor de negentiende eeuw geworden is. De eeuw waarvan ons altijd geleerd is dat het de eeuw zonder spiritualiteit is, zonder dat er iets gebeurde. Dat beeld heeft Mathijsen ontmaskerd door de souplesse van de taal van de domineesdichters te ‘ontstoffen’. Je moet de juiste beelden leren kennen – als een vrouw paardrijdt dan masturbeert ze, zo brutaal durft ze wel te zijn als degene die de teksten interpreteert. Ze promoveerde op de brieven van de Schoolmeester, Gerrit van de Linde, de vrolijke Rotterdammer met zijn actieve seksleven, die zo de vrouw van zijn hoogleraar had bezwangerd waardoor hij naar Engeland vluchtte, waarvandaan hij zijn prachtige brieven aan zijn vriend Jacob van Lennep schreef – ze leest er één met veel plezier voor. Kwaad kan ze worden als mensen zeggen: “tja, ze schrijft wel goed, maar is het wetenschappelijk verantwoord?” Soms heeft ze bewust géén noten toegepast, maar dat wil niet zeggen dat het niet goed wetenschappelijk gefundeerd was. Wie mooi schrijft, is verdacht in wetenschappelijke kringen, is de voorlopige conclusie, waar wellicht nog op teruggekomen wordt. Dan haar jeugd in Belfeld in Limburg: het katholieke leven van als bruidje in processies meelopen, van het bewaarschoolkind dat bang is voor de verhalen over de duivel die daar verteld worden, het schoolkind dat alle nonnen als homoseksueel zag en het daarom ook niet vreemd vond toen haar zusje dat bleek te zijn. Een klein leven, bescheiden, al was het gezin Verkooijen, haar vader was psycholoog, relatief well to do en liberaal. De kleine maatschappij die zo goed mogelijk voor zichzelf zorgt maar niet de grote verbanden aangaat – dat was nog echt negentiende eeuws in die jaren vijftig. Op de middelbare school in Roermond bleef ze over, en dat was een gouden tijd want er was een bibliotheek en daar ging ze Jacob van Lennep en Geertruide Bosboom-Toussaint lezen – toen al! Al zat er misschien Bomans tussen als intermediair tussen de negentiende eeuw en de moderne taal. De verboden literatuur van bijvoorbeeld Hugo Claus las je stiekem onder tafel, want de nonnen zagen toch ook niet alles met die kappen op. In het grote gezin – Marita is de oudste van 5 meisjes, met 2 oudere broers daarboven – had ze vooral een coalitie met een vier jaar jonger zusje en haar broers. Daar lag de coalitie, en die had je nodig om de moderniteit te bevechten in het traditionele gezin, en om uit huishoudelijke klusjes uit te komen. Tweede uur Het tweede uur startte met de constatering van Mathijsen dat zij sensibel is. Ze kan met tranen in de ogen in de archieven zitten als ze leest over de dood van de kinderen van de Schoolmeester en ze schiet vol als ze de plaatsen bezoekt waar Van Lennep gelopen heeft. Natuurlijk moet je bij dat inleven niet het overzicht verliezen en de infrastructuur van de tijd erbij betrekken. Wetenschappelijk verantwoord, daar komt het begrip weer langs zoals dat in het eerste uur ook al kwam, maar ze wil toch ook graag ontroeren. Laten zien dat de geschiedenis van ons is. Dat het onze voorouders, onze genen zijn. Neem de tien zogenaamde gesprekken met negentiende eeuwse schrijvers, één van haar boeken – ze heeft het allemaal nagezocht, de woorden van de mensen zelf gezocht en toegepast. Maar zo’n boek mag dan niet op je wetenschappelijke lijst, dat komt in de categorie ‘populariserend’. Het onderscheid tussen zichzelf als intellectuele ziel en de boerenpummels om haar heen op het Limburgse platteland heeft ze van jongs af aan gevoeld, en als Jochems vraagt of ze dat onderscheid nog steeds zo scherp maakt, komt ze op haar heel lieve werkster, die eens met een barbiepop voor haar dochter aankwam, die minzaam werd geaccepteerd. Die bleek tegen de verwachting in toch nog een leuk stuk speelgoed op te leveren. Op zoek naar intellectuele geestverwanten kwam ze in Amsterdam terecht en daar ontmoette ze al snel haar toekomstige man Hub Mathijsen. Een rebel, die zowel in de lijn als tegen de lijn van zijn vader in, musicus werd, maar dan wel een bewust alternatieve. De jaren zestig waren daar goed voor: muziek componeren voor een fruitorgel, het oprichten van het eerste ironische salonorkest, het Resistentieorkest. Mozarts hemels gespeelde kamermuziek was dan voor de beslotenheid van thuis. Mensen in de muziek, daar kan ze tegenop kijken, mee dwepen. Bij Maria Callas heeft ze nog wel eens uren bij de kleedkamer gewacht om een handtekening te krijgen, vooral als ode aan de vrouw die ooit bij een optreden haar middelvinger opstak en wegliep toen ze uitgefloten werd. --------------------------------------------- Boeken Marita Mathijsen De volgende titels zijn tijdens het marathoninterview ter sprake gekomen. Sommigen van hen zijn niet vrij verkrijgbaar, maar worden wel door de bibliotheek uitgeleend. Nederlandse literatuur in de romantiek 1820-1880 (Nijmegen 2004, Uitgeverij Vantilt) De Gemaskerde Eeuw (Amsterdam 2002, Querido) De Geest van de Dichter. Tien zogenaamde gesprekken met negentiende-eeuwse schrijvers (Amsterdam 1990, Querido). Voor dit boek kreeg ze in 1991 de Multatuli-prijs. Waarde Van Lennep. Brieven van de Schoolmeester (Amsterdam 1977 Querido) Pamflet: Afwezigheid van het Verleden (Amsterdam 2007, Querido) Andere boeken van Marita Mathijsen zijn: Het Literaire Leven in de 19e Eeuw, (Amsterdam 1987, Querido) De Gedichten van De Schoolmeester (2001, Griffioen) Met Geert Mak: De Zomer van 1823, lopen met Van Lennep. Dagboek van zijn voetreis door Nederland (Zwolle 2000, Uitgeverij Waanders) Verliefd op het Verleden, ontboezemingen van een letterkundige (Amsterdam 2004, Bert Bakker) Het Voorbestemde Toeval. Gesprekken met Harry Mulisch (Amsterdam 2002, De Bezige Bij)
Camperts productie was voor 1991 al indrukwekkend, hoewel hij in de jaren zeventig een tijd lang door een writer’s block geveld werd. In de zomer van 1991 was hij de gast van Jan Donkers. Daarna schreef hij enthousiast verder. De zeer geliefde column CaMu bij de Volkskrant, waarin Remco om de dag afwisselde met Jan Mulder, verscheen van 1996 tot 2006. Maar ook nu nog grijpen de lezers wekelijks het eerst naar zijn verhaal. ------------------------------------------ Biografie Remco Campert Onvermoeibaar Remco Campert wordt op 28 juli 1929 geboren in Den Haag. Zijn ouders zijn de dichter Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Zij scheiden als Remco drie jaar oud is. Voor Campert begint dan een periode van heen en weer gereis tussen vader, moeder en grootouders. In de oorlog moet hij bij een pleeggezin wonen en in 1942 vertrekt hij naar Epe, omdat Den Haag te onveilig is geworden. Zijn vader sterft in het concentratiekamp Neuengamme. Daar kwam hij terecht toen hij een joodse man naar België had geprobeerd te smokkelen. Hij werd na de oorlog – en na zijn dood – bekend met de verzetsdicht De achttien dooden. Als de oorlog afgelopen is, vertrekt hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar gaat hij naar het gymnasium, maar hij besluit zijn middelbare schoolopleiding niet af te maken, omdat hij schrijver wil worden. Een diploma is dus nergens voor nodig. De eerste jaren nadat hij van school af is, schrijft hij reclameteksten en vertalingen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Op twintig-jarige leeftijd trouwt hij met zijn eerste vrouw Freddie Rutgers en vertrekken ze naar Parijs. Al gauw verzamelt zich een groep jonge gelijkgestemden om Campert, waaronder Simon Vinkenoog, Gerrit Kouwenaar, Rudy Kousbroek, Hugo Claus, Jan Elburg. Na het verschijnen van Vinkenoogs bloemlezing Atonaal in 1951 staan de jonge dichters bekend als de Vijftigers. Binnen het groepje experimentele dichters geldt Campert als de meest toegankelijke. Bij terugkomst in Nederland halverwege de jaren vijftig gaan hij en Freddie uit elkaar. Hij hertrouwt al snel met Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ze gaan in Blaricum wonen en hun huis wordt een verzamelplek van dichters, schrijvers en kunstenaars. Het stel gaat in 1957 uit elkaar. In 1960 ontmoet Campert Lucia van de Berg, met wie hij twee dochters krijgt, Emanuela en Cleo. In 1964 vertrekt het gezin naar Antwerpen, maar twee jaar later keert Campert alleen terug. Hij leert Deborah Wolf kennen. De twee leven tot 1980 samen, gaan uit elkaar, maar trouwen in 1996 uiteindelijk toch met elkaar. In 1976 krijgt Campert de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëtisch oeuvre, hoewel hij dan al een tijdje erg weinig heeft geschreven. Camperts werk is vrij autobiografisch, cynisch en ironisch. Ook zijn proza wordt vanaf die tijd erg populair bij een groot publiek. Enkele bekende titels zijn Het leven is verrukkulluk en de verhalenbundel Alle dagen feest. Zijn dichtbundels blijven gestaag verschijnen. De laatste jaren heeft hij nog praktisch elk jaar een bundel verhalen of gedichten gepubliceerd. Van 1989 tot en met 1995 gaat Campert met Jan Mulder en Bart Chabot op tournee om uit eigen werk voor te lezen. Van 1996 tot 2006 staat er om de dag een column van hem op de voorpagina van de Volkskrant. Sindsdien legt hij zich toe op dichten en schrijven, zoals hij altijd gedaan heeft.
Campert's productie was voor 1991 al indrukwekkend, hoewel hij in de jaren zeventig een tijd lang door een writer’s block geveld werd. In de zomer van 1991 was hij de gast van Jan Donkers. Daarna schreef hij enthousiast verder. De zeer geliefde column CaMu bij de Volkskrant, waarin Remco om de dag afwisselde met Jan Mulder, verscheen van 1996 tot 2006. Maar ook nu nog grijpen de lezers wekelijks het eerst naar zijn verhaal. Biografie Remco Campert Onvermoeibaar Remco Campert wordt op 28 juli 1929 geboren in Den Haag. Zijn ouders zijn de dichter Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Zij scheiden als Remco drie jaar oud is. Voor Campert begint dan een periode van heen en weer gereis tussen vader, moeder en grootouders. In de oorlog moet hij bij een pleeggezin wonen en in 1942 vertrekt hij naar Epe, omdat Den Haag te onveilig is geworden. Zijn vader sterft in het concentratiekamp Neuengamme. Daar kwam hij terecht toen hij een joodse man naar België had geprobeerd te smokkelen. Hij werd na de oorlog – en na zijn dood – bekend met de verzetsdicht De achttien dooden. Als de oorlog afgelopen is, vertrekt hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar gaat hij naar het gymnasium, maar hij besluit zijn middelbare schoolopleiding niet af te maken, omdat hij schrijver wil worden. Een diploma is dus nergens voor nodig. De eerste jaren nadat hij van school af is, schrijft hij reclameteksten en vertalingen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Op twintigjarige leeftijd trouwt hij met zijn eerste vrouw Freddie Rutgers en vertrekken ze naar Parijs. Al gauw verzamelt zich een groep jonge gelijkgestemden om Campert, waaronder Simon Vinkenoog, Gerrit Kouwenaar, Rudy Kousbroek, Hugo Claus, Jan Elburg. Na het verschijnen van Vinkenoogs bloemlezing Atonaal in 1951 staan de jonge dichters bekend als de Vijftigers. Binnen het groepje experimentele dichters geldt Campert als de meest toegankelijke. Bij terugkomst in Nederland halverwege de jaren vijftig gaan hij en Freddie uit elkaar. Hij hertrouwt al snel met Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ze gaan in Blaricum wonen en hun huis wordt een verzamelplek van dichters, schrijvers en kunstenaars. Het stel gaat in 1957 uit elkaar. In 1960 ontmoet Campert Lucia van de Berg, met wie hij twee dochters krijgt, Emanuela en Cleo. In 1964 vertrekt het gezin naar Antwerpen, maar twee jaar later keert Campert alleen terug. Hij leert Deborah Wolf kennen. De twee leven tot 1980 samen, gaan uit elkaar, maar trouwen in 1996 uiteindelijk toch met elkaar. In 1976 krijgt Campert de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëtisch oeuvre, hoewel hij dan al een tijdje erg weinig heeft geschreven. Camperts werk is vrij autobiografisch, cynisch en ironisch. Ook zijn proza wordt vanaf die tijd erg populair bij een groot publiek. Enkele bekende titels zijn Het leven is verrukkulluk en de verhalenbundel Alle dagen feest. Zijn dichtbundels blijven gestaag verschijnen. De laatste jaren heeft hij nog praktisch elk jaar een bundel verhalen of gedichten gepubliceerd. Van 1989 tot en met 1995 gaat Campert met Jan Mulder en Bart Chabot op tournee om uit eigen werk voor te lezen. Van 1996 tot 2006 staat er om de dag een column van hem op de voorpagina van de Volkskrant. Sindsdien legt hij zich toe op dichten en schrijven, zoals hij altijd gedaan heeft.
Camperts productie was voor 1991 al indrukwekkend, hoewel hij in de jaren zeventig een tijd lang door een writer’s block geveld werd. In de zomer van 1991 was hij de gast van Jan Donkers. Daarna schreef hij enthousiast verder. De zeer geliefde column CaMu bij de Volkskrant, waarin Remco om de dag afwisselde met Jan Mulder, verscheen van 1996 tot 2006. Maar ook nu nog grijpen de lezers wekelijks het eerst naar zijn verhaal. Biografie Remco Campert Onvermoeibaar Remco Campert wordt op 28 juli 1929 geboren in Den Haag. Zijn ouders zijn de dichter Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Zij scheiden als Remco drie jaar oud is. Voor Campert begint dan een periode van heen en weer gereis tussen vader, moeder en grootouders. In de oorlog moet hij bij een pleeggezin wonen en in 1942 vertrekt hij naar Epe, omdat Den Haag te onveilig is geworden. Zijn vader sterft in het concentratiekamp Neuengamme. Daar kwam hij terecht toen hij een joodse man naar België had geprobeerd te smokkelen. Hij werd na de oorlog – en na zijn dood – bekend met de verzetsdicht De achttien dooden. Als de oorlog afgelopen is, vertrekt hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar gaat hij naar het gymnasium, maar hij besluit zijn middelbare schoolopleiding niet af te maken, omdat hij schrijver wil worden. Een diploma is dus nergens voor nodig. De eerste jaren nadat hij van school af is, schrijft hij reclameteksten en vertalingen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Op twintig-jarige leeftijd trouwt hij met zijn eerste vrouw Freddie Rutgers en vertrekken ze naar Parijs. Al gauw verzamelt zich een groep jonge gelijkgestemden om Campert, waaronder Simon Vinkenoog, Gerrit Kouwenaar, Rudy Kousbroek, Hugo Claus, Jan Elburg. Na het verschijnen van Vinkenoogs bloemlezing Atonaal in 1951 staan de jonge dichters bekend als de Vijftigers. Binnen het groepje experimentele dichters geldt Campert als de meest toegankelijke. Bij terugkomst in Nederland halverwege de jaren vijftig gaan hij en Freddie uit elkaar. Hij hertrouwt al snel met Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ze gaan in Blaricum wonen en hun huis wordt een verzamelplek van dichters, schrijvers en kunstenaars. Het stel gaat in 1957 uit elkaar. In 1960 ontmoet Campert Lucia van de Berg, met wie hij twee dochters krijgt, Emanuela en Cleo. In 1964 vertrekt het gezin naar Antwerpen, maar twee jaar later keert Campert alleen terug. Hij leert Deborah Wolf kennen. De twee leven tot 1980 samen, gaan uit elkaar, maar trouwen in 1996 uiteindelijk toch met elkaar. In 1976 krijgt Campert de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëtisch oeuvre, hoewel hij dan al een tijdje erg weinig heeft geschreven. Camperts werk is vrij autobiografisch, cynisch en ironisch. Ook zijn proza wordt vanaf die tijd erg populair bij een groot publiek. Enkele bekende titels zijn Het leven is verrukkulluk en de verhalenbundel Alle dagen feest. Zijn dichtbundels blijven gestaag verschijnen. De laatste jaren heeft hij nog praktisch elk jaar een bundel verhalen of gedichten gepubliceerd. Van 1989 tot en met 1995 gaat Campert met Jan Mulder en Bart Chabot op tournee om uit eigen werk voor te lezen. Van 1996 tot 2006 staat er om de dag een column van hem op de voorpagina van de Volkskrant. Sindsdien legt hij zich toe op dichten en schrijven, zoals hij altijd gedaan heeft.
Camperts productie was voor 1991 al indrukwekkend, hoewel hij in de jaren zeventig een tijd lang door een writer’s block geveld werd. In de zomer van 1991 was hij de gast van Jan Donkers. Daarna schreef hij enthousiast verder. De zeer geliefde column CaMu bij de Volkskrant, waarin Remco om de dag afwisselde met Jan Mulder, verscheen van 1996 tot 2006. Maar ook nu nog grijpen de lezers wekelijks het eerst naar zijn verhaal. Biografie Remco Campert Onvermoeibaar Remco Campert wordt op 28 juli 1929 geboren in Den Haag. Zijn ouders zijn de dichter Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Zij scheiden als Remco drie jaar oud is. Voor Campert begint dan een periode van heen en weer gereis tussen vader, moeder en grootouders. In de oorlog moet hij bij een pleeggezin wonen en in 1942 vertrekt hij naar Epe, omdat Den Haag te onveilig is geworden. Zijn vader sterft in het concentratiekamp Neuengamme. Daar kwam hij terecht toen hij een joodse man naar België had geprobeerd te smokkelen. Hij werd na de oorlog – en na zijn dood – bekend met de verzetsdicht De achttien dooden. Als de oorlog afgelopen is, vertrekt hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar gaat hij naar het gymnasium, maar hij besluit zijn middelbare schoolopleiding niet af te maken, omdat hij schrijver wil worden. Een diploma is dus nergens voor nodig. De eerste jaren nadat hij van school af is, schrijft hij reclameteksten en vertalingen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Op twintig-jarige leeftijd trouwt hij met zijn eerste vrouw Freddie Rutgers en vertrekken ze naar Parijs. Al gauw verzamelt zich een groep jonge gelijkgestemden om Campert, waaronder Simon Vinkenoog, Gerrit Kouwenaar, Rudy Kousbroek, Hugo Claus, Jan Elburg. Na het verschijnen van Vinkenoogs bloemlezing Atonaal in 1951 staan de jonge dichters bekend als de Vijftigers. Binnen het groepje experimentele dichters geldt Campert als de meest toegankelijke. Bij terugkomst in Nederland halverwege de jaren vijftig gaan hij en Freddie uit elkaar. Hij hertrouwt al snel met Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ze gaan in Blaricum wonen en hun huis wordt een verzamelplek van dichters, schrijvers en kunstenaars. Het stel gaat in 1957 uit elkaar. In 1960 ontmoet Campert Lucia van de Berg, met wie hij twee dochters krijgt, Emanuela en Cleo. In 1964 vertrekt het gezin naar Antwerpen, maar twee jaar later keert Campert alleen terug. Hij leert Deborah Wolf kennen. De twee leven tot 1980 samen, gaan uit elkaar, maar trouwen in 1996 uiteindelijk toch met elkaar. In 1976 krijgt Campert de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëtisch oeuvre, hoewel hij dan al een tijdje erg weinig heeft geschreven. Camperts werk is vrij autobiografisch, cynisch en ironisch. Ook zijn proza wordt vanaf die tijd erg populair bij een groot publiek. Enkele bekende titels zijn Het leven is verrukkulluk en de verhalenbundel Alle dagen feest. Zijn dichtbundels blijven gestaag verschijnen. De laatste jaren heeft hij nog praktisch elk jaar een bundel verhalen of gedichten gepubliceerd. Van 1989 tot en met 1995 gaat Campert met Jan Mulder en Bart Chabot op tournee om uit eigen werk voor te lezen. Van 1996 tot 2006 staat er om de dag een column van hem op de voorpagina van de Volkskrant. Sindsdien legt hij zich toe op dichten en schrijven, zoals hij altijd gedaan heeft.
Johnny van Doorn ('The Selfkicker') leest een verhaal waarin de Boekenweek, het signeren van boeken, zijn Adler schrijfmachine, de Nacht van de Poëzie en Hugo Claus ter sprake komen.
Toen Hugo Claus op dinsdag 15 juli 1986 bij journalist en landgenoot Johan Anthierens aanschoof voor een interview van vijf uur, bevond hij zich op het toppunt van zijn roem. Zijn magnum opus, Het verdriet van België, was drie jaar eerder uitgekomen en had een aardverschuiving in de literaire wereld veroorzaakt. In de zomer van 1986 was al bekend dat hij er in november van hetzelfde jaar uit handen van koningin Beatrix de Prijs der Nederlandse Letteren voor zou krijgen, de belangrijkste literatuurprijs voor het Nederlandse taalgebied. Claus' werk kan - net als de veelzijdige schrijver, schilder, dichter en regisseur - niet onder één noemer gebracht worden, maar terugkerende thema's zijn de verhouding tot zijn ouders en Vlaanderen in en kort na de oorlog. Hugo Claus is een productief schrijver: zijn lijst van publicaties - boeken, essays, operalibretto's, gedichten, verhalen, filmscenario's en toneelstukken - is schier oneindig. Hoewel niet al zijn werken als pareltjes worden beschouwd is ook zijn prijzenlijst indrukwekkend. Hij is de meest bekroonde Nederlandse auteur en wordt al jaren genoemd als kandidaat voor een Nobelprijs voor de Literatuur.
© 2020-2025 Ivy Podcast Discovery LLC
