Podcasts about neuengamme

durée : 01:26:17 - Les Nuits de France Culture - par : Philippe Garbit - - réalisation : Virginie Mourthé

Siebert, David www.deutschlandfunkkultur.de, Zeitfragen

Siebert, David www.deutschlandfunkkultur.de, Zeitfragen

La diputada del Grupo Mixto, Covadonga Tomé, ha solicitado este lunes en la Junta General del Principado la creación formal de una comisión de investigación parlamentaria por el accidente de la mina de Cerredo. Es uno de los asuntos que tratamos con Alberto Rubio, exsecretario de CCOO de Asturias, Raimundo Abando, empresario e Hipólito Álvarez, economista. ¨Y los ladrillos callaron" es un documental en el que se recorren los espacios que ocupó el campo de concentración de Neuengamme en Hamburgo. Hablamos con Patricia Martínez, Luis Hernando Escudero y Carlos Seoane. Cerramos el programa conversando con el artista asturiano Ricardo Villoria por su exposición "Ángeles y demonios" donde fusiona moda y escenografía.

Höjd beredskap om Tyska valet, Utrikesdeklarationen och en skur oroväckande underrättelserapporter. Av och med Johan Wiktorin, Amanda Wollstafd, Patrik Oksanen och Anders Lindberg (på ett försenat tåg vid Neuengamme utanför Hamburg)

durée : 00:20:16 - Les Nuits de France Culture - par : Albane Penaranda, Mathias Le Gargasson, Antoine Dhulster - Être acteurs de la libération du camp de concentration, voici ce qui pousse les déportés à s'organiser. Dans cet épisode du "Monde concentrationnaire", diffusé le 12 mai 1965, des témoins racontent comment, à Buchenwald, Mauthausen et Neuengamme, une organisation militaire se met en place en 1944. - réalisation : Massimo Bellini - invités : Pierre Daix Journaliste, critique d'art, écrivain, biographe et ami de Picasso

Folge 11: Nie wieder ist jetzt - Erinnerungsarbeit beim HSV Am 27. Januar 1945 befreite die Rote Armee das Konzentrationslager Auschwitz-Birkenau. Dieser Tag ist in Deutschland offizieller Gedenktag für die Opfer des Nationalsozialismus, und auch im Fußball findet seit einigen Jahren rund um das Datum von Fußballvereinen und Fanszenen ein Gedenken statt. Das war nicht immer so. Jahrzehntelang wurde die Geschichte verdrängt und Biografien von Verfolgten gerieten in Vergessenheit. Wir schauen in dieser Folge auf unseren Verein: Was ist in den letzten 80 Jahre Erinnerungsarbeit beim HSV passiert? Wir haben uns dafür mit verschiedenen Person vom Verein, aus Gremien und von der Fanszene getroffen, aber hört am besten selbst! (00:00) Einleitung (07:00) Kriegerdenkmal (16:52) Traditionspflege (22:28) Politische Situation in den 1980ern (25:35) Fanprojekt als wichtiger Akteur (28:24) Gründung Supporters Club (31:40) HSV-Museum (37:08) Gründung Netz E (40:14) Gedenktafel (45:23) Antidiskriminierungsparagraph (48:32) Aktuelle Situation (56:54) Wie geht es weiter? Nie Wieder ist jetzt - Ankündigung der Förderkreis Nordtribüne: https://nordtribuene-hamburg.de/nie-wieder-ist-jetzt-erinnerungstag-beim-hsv/ Kampagnentext zum 21. Erinnerungstag von !Nie Wieder: https://niewieder.info/aktivieren/download/Erinnerungstag20250127_Kampagnentext Ausstellung der KZ-Gedenkstätte Neuengamme zum Hamburger Fußball im Nationalsozialismus: https://www.lernwerkstatt-neuengamme.de/de/weitereausstellungen/weitereausstellungen_rathausausstellungen_startseite/rathausausstellung_2016_fussball_startseite Ankündigung zur Ausstellung “Ins rechte Licht gerückt - Der Einfluss von rechts auf die HSV-Fanszene der 1980er Jahre”: https://www.hsv.de/news/eroeffnung-der-sonderausstellung-ins-rechte-licht-gerueckt Mehr zur Geschichte des HSV im Nationalsozialismus erfahrt ihr unter anderem in der Vereinschronik „Mit der Raute im Herzen“ von Werner Skrentny und Jens R. Prüß und im (leider vergriffenen) Ausstellungskatalog „Die Raute unter dem Hakenkreuz“. Jingle: slow groove.wav by THE_bizniss -- https://freesound.org/s/58193/ -- License: Attribution 3.0

Moin, ich musste heute noch mal an meinen Besuch als Schüler in der Gedenkstätte Neuengamme in Hamburg denken. Damals konnte ich mir nicht vorstellen, dass sich solche Verbrechen in Deutschland wiederholen könnten. Mittlerweile sind sich viele nicht mehr so sicher. Heute vor 80 Jahren wurde das KZ Auschwitz befreit. Deshalb ist heute auch ein guter Tag um darüber nachzudenken, was wir eigentlich gegen zunehmenden Rechtsextremismus und Antisemitismus tun können. Hamburgs Schulsenatorin hat angekündigt, dass der Besuch einer Gedenkstätte für alle Schülerinnen und Schüler verpflichtend werden soll. --------------------------------------------------------------------------------- Was war heute in Hamburg los? Maiken Nielsen und Ole Wackermann werfen im wöchentlichen Wechsel zum Tagesende einen Blick auf die News und das aktuelle Stadtgeschehen. Das sind die Nachrichten heute mit Ole Wackermann, am Montag, 27. Januar 2025 +++ Holocaust-Gedenktag: Tschentscher bei Kranzniederlegung in Ohlsdorf+++ Hamburgs Erster Bürgermeister Peter Tschentscher (SPD) hat am Montag vor einer Umdeutung der deutschen Geschichte durch Rechtsextremisten gewarnt. Zum Holocaust-Gedenktag legte er auf dem Friedhof Ohlsdorf einen Kranz für die Opfer des Nationalsozialismus nieder.

In Wat blijft aandacht voor Betje Wolff, vooral bekend als de helft van het schrijversduo met Aagje Deken. Samen met Deken, maar ook als individu, wist ze de Nederlandse literatuur te vernieuwen in een tijd vol politieke omwentelingen. Gebukt onder ziektes en persoonlijke aanvallen hield ze de moed - en humor – erin en sprak zich uit voor religieuze verdraagzaamheid, vrouwenrechten en tegen slavernij. Cultuurhistorica en emeritus-hoogleraar Marita Mathijsen is te gast en vertelt over het roerige leven en virtuoze schrijverschap van deze vrije geest. In het tweede uur en de podcast van Wat blijft: In de podcast Wat Blijft hoor je de 12-delige serie Grote Geesten over indrukwekkende denkers uit de Humanistische Canon. Van Socrates tot Hannah Arendt en van Simone De Beauvoir tot James Baldwin. Wat hebben zij betekend? Wat kunnen we leren van hun leven en denken?  En hoe leven zij voort?  In de negende aflevering volgt Nathan de Vries het spoor terug van schrijver, activist en verzetsstrijder Anton de Kom. Anton de Kom werd in 1898 geboren in Paramaribo, Suriname en vertrok op zijn 21ste naar Nederland waar hij zich naast zijn werk in de koffie, thee en tabak ontwikkelde tot activistisch strijder. Hier begon hij aan zijn eerste boek ‘Wij slaven van Suriname' dat later, in 1934 zou verschijnen. In 1932 vertrok hij met zijn gezin naar Suriname waar hij streed voor de rechten van boerenarbeiders en om die reden werd vastgezet in Fort Zeelandia. In 1933 werd hij verbannen uit Suriname vanwege zijn zogenaamde ‘anti-koloniaal en communistisch verzet'. Terug in Nederland vond hij geen werk, maar zette zich voortdurend in voor het communistisch verzet. Toen de oorlog in 1940 uitbrak, sloot De Kom zich aan bij het Nederlands verzet. Hij bezweek uiteindelijk aan tuberculose in kamp Sandborstel, het buitenkamp van Neuengamme. Hij werd begraven in een massagraf en pas in 1961 werd de familie officieel geïnformeerd over zijn dood.  In 2023 kreeg Anton de Kom officieel eerherstel; de Nederlandse regering bood bij monde van Wopke Hoekstra excuses aan. Ook werd aan de Vrije Universiteit de Anton de Kom-leerstoel ingesteld. Een jaar eerder was er al een gedenksteen voor Anton de Kom onthuld in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Hij is de eerste Surinamer die een plek kreeg in de Canon van Nederland.  Presentator: Lara Billie Rense Redactie: Jessica Zoghary, Nina Ramkisoen, Geerte Verduijn, Sushmita Lageman  Eindredactie: Bram Vollaers, Inge ter Schure Productie: Mare de Vries

In de podcast Wat Blijft hoor je de 12-delige serie Grote Geesten over indrukwekkende denkers uit de Humanistische Canon. Van Socrates tot Hannah Arendt en van Simone De Beauvoir tot James Baldwin. Wat hebben zij betekend? Wat kunnen we leren van hun leven en denken? En hoe leven zij voort? In de negende aflevering volgt Nathan de Vries het spoor terug van schrijver, activist en verzetsstrijder Anton de Kom. Anton de Kom werd in 1898 geboren in Paramaribo, Suriname en vertrok op zijn 21ste naar Nederland waar hij zich naast zijn werk in de koffie, thee en tabak ontwikkelde tot activistisch strijder. Hier begon hij aan zijn eerste boek ‘Wij slaven van Suriname' dat later, in 1934 zou verschijnen. In 1932 vertrok hij met zijn gezin naar Suriname waar hij streed voor de rechten van boerenarbeiders en om die reden werd vastgezet in Fort Zeelandia. In 1933 werd hij verbannen uit Suriname vanwege zijn zogenaamde ‘anti-koloniaal en communistisch verzet'. Terug in Nederland vond hij geen werk, maar zette zich voortdurend in voor het communistisch verzet. Toen de oorlog in 1940 uitbrak, sloot De Kom zich aan bij het Nederlands verzet. Hij bezweek uiteindelijk aan tuberculose in kamp Sandborstel, het buitenkamp van Neuengamme. Hij werd begraven in een massagraf en pas in 1961 werd de familie officieel geïnformeerd over zijn dood. In 2023 kreeg Anton de Kom officieel eerherstel; de Nederlandse regering bood bij monde van Wopke Hoekstra excuses aan. Ook werd aan de Vrije Universiteit de Anton de Kom-leerstoel ingesteld. Een jaar eerder was er al een gedenksteen voor Anton de Kom onthuld in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Hij is de eerste Surinamer die een plek kreeg in de Canon van Nederland. Nathan de Vries praat met zijn achterkleinzoon Vincent de Kom, filmmaker Ida Does, schrijver Raoul de Jong, actrice GerdaLentenHavertong en professor Guno Jones die aan de VU de Anton de Kom-leerstoel bekleedt.  In deze aflevering hoor je o.a. muziek van zanger, atleet en politiek activist Paul Robeson die ‘Amazing Grace' zingt. Dit was muziek waar Anton de Kom zelf ook graag naar luisterde. 

SPORTSENDUNG: FUSSBALL - TOPSPIEL gegen Altbekannte Curslack-Neuengamme! by HarbourTown Radio

Vom 24. Oktober 2014 bis zum 02. Februar 2025 zeigt das FC St. Pauli-Museum die Wanderausstellung „Rechte Gewalt in Hamburg von 1945 bis heute“ der Stiftung Hamburger Gedenkstätten und Lernorte. In dieser Sonderfolge von FCSP-Geschichte(n) sprechen Celina und Christopher mit Ibrahim Arslan (politischer Bildner und Überlebender des rassistischen Brandanschlags von Mölln) und Lennart Onken (Kurator / Stiftung Hamburger Gedenkstätten und Lernorte) über die Hintergründe der Ausstellung.

Russell Kent is a author and researcher into the JFK assassination but is currently working on a new upcoming book about WW2 war crime trials including Nuremberg and how other trials were handled in different countries in particular the U.S. and British trials. Russell joins me again to discuss more about the Belsen trials and some other trials that dealt with camps like Ravensbrück and Neuengamme and the conditions in which they were tried. --- Support this podcast: https://podcasters.spotify.com/pod/show/out-of-the-blank/support

Eine KZ-Gedenkstätte auf TikTok, wo normalerweise eher lustige Videos laufen, kann das funktionieren? Die KZ-Gedenkstätte Neuengamme in Hamburg versucht es. "Ich bin überzeugt, dass eine Gedenkstätte jeden Kanal nutzen sollte, um ihre Themen zu kommunizieren", so Iris Groschek Leiterin für Öffentlichkeitsarbeit und Social Media der Stiftung Hamburger Gedenkstätten und Lernorte.

Durant la Seconde Guerre mondiale, les nazis n'ont pas seulement implanté des camps de concentration en Allemagne ou dans les pays occupés, comme la Pologne, les Pays-Bas ou le nord de la France.Ils en ont aussi construit dans un territoire appartenant à leur adversaire principal, le Royaume-Uni. En effet, des camps allemands ont été édifiés sur l'île d'Aurigny, qui fait partie des îles anglo-normandes, au même titre que Jersey ou Guernesey.Dépendant de Guernesey, l'île d'Aurigny est une dépendance de la Couronne britannique et, à ce titre, ne fait pas partie, à proprement parler, du Royaume-Uni.Durant la Seconde Guerre mondiale, en effet, les Allemands s'emparent des îles anglo-normandes. La population d'Aurigny est alors évacuée, une partie des habitants se réfugiant à Guernesey.L'île, alors déserte, est transformée par les Allemands en une vaste zone de relégation. Quatre camps de concentration y sont construits, dépendant du camp de Neuengamme, en Allemagne.Comme dans les autres camps nazis, une partie des détenus sont juifs. Certains d'entre eux sont cependant traités avec moins de brutalité. En effet, ces "demi juifs" sont les conjoints de femmes "aryennes".Sont également emprisonnés dans ces camps des travailleurs étrangers employés par l'organisation Todt, chargée notamment d'édifier le mur de l'Atlantique, et des opposants politique, comme les républicains espagnols.Environ 700 détenus, sur les 6.000 présents à Aurigny, périront dans ces camps, victimes d'un travail épuisant, de mauvais traitements ou d'exécutions sommaires. Les détenus seront transférés en Allemagne en 1944, les Allemands encore présents sur l'île ne se rendant qu'en mai 1945.Jusqu'à aujourd'hui, cette question des camps de concentration d'Aurigny est restée largement taboue. Leurs vestiges se sont lentement effacés, sans que les autorités se soient vraiment efforcées de sauvegarder la mémoire de ces événements dramatiques.Mais les choses sont en train de changer. En effet, le gouvernement britannique a décidé de faire la lumière sur ce sombre passé. Il s'agit notamment de préciser le nombre de personnes qui ont perdu la vie dans ces camps. Hébergé par Acast. Visitez acast.com/privacy pour plus d'informations.

Paula Scholz arbeitet bei der KZ-Gedenkstätte Neuengamme und hat die Ausstellung Hamburger Fußball im Nationalsozialismus mit angestoßen. Im Podcast spricht sie über Erinnerungsarbeit im Fußball, die Rolle der Vereine und Gegenwartsbezüge. Außerdem geht es ums Netzwerk F_in FLINTA im Fußball, Räume für Frauen, den Wert von Sichtbarkeit und Ambivalenzen in der Fußballliebe.     Die Folge mit Paula Scholz im Überblick   00:33 Begrüßung Paula 01:35 Fußball und Nationalsozialismus 06:56 Sport im KZ und die Rolle der Häftlinge 11:57 Wie Themen wieder verschwinden 15:29 Für die Gegenwart lernen 20:33 Netzwerk Erinnerungsarbeit 26:18 Erinnern an Ramazan Avc 32:01 Rau | te, die: ...Du möchtest deinen Podcast auch kostenlos hosten und damit Geld verdienen? Dann schaue auf www.kostenlos-hosten.de und informiere dich. Dort erhältst du alle Informationen zu unseren kostenlosen Podcast-Hosting-Angeboten. kostenlos-hosten.de ist ein Produkt der Podcastbude.Gern unterstützen wir dich bei deiner Podcast-Produktion.

Paula Scholz arbeitet bei der KZ-Gedenkstätte Neuengamme und hat die Ausstellung Hamburger Fußball im Nationalsozialismus mit angestoßen. Im Podcast spricht sie über Erinnerungsarbeit im Fußball, die Rolle der Vereine und Gegenwartsbezüge. Außerdem geht es ums Netzwerk F_in FLINTA im Fußball, Räume für Frauen, den Wert von Sichtbarkeit und Ambivalenzen in der Fußballliebe.     Die Folge mit Paula Scholz im Überblick   00:33 Begrüßung Paula 01:35 Fußball und Nationalsozialismus 06:56 Sport im KZ und die Rolle der Häftlinge 11:57 Wie Themen wieder verschwinden 15:29 Für die Gegenwart lernen 20:33 Netzwerk Erinnerungsarbeit 26:18 Erinnern an Ramazan Avc 32:01 Rau | te, die: ...Du möchtest deinen Podcast auch kostenlos hosten und damit Geld verdienen? Dann schaue auf www.kostenlos-hosten.de und informiere dich. Dort erhältst du alle Informationen zu unseren kostenlosen Podcast-Hosting-Angeboten. kostenlos-hosten.de ist ein Produkt der Podcastbude.Gern unterstützen wir dich bei deiner Podcast-Produktion.

Paula Scholz arbeitet bei der KZ-Gedenkstätte Neuengamme und hat die Ausstellung Hamburger Fußball im Nationalsozialismus mit angestoßen. Im Podcast spricht sie über Erinnerungsarbeit im Fußball, die Rolle der Vereine und Gegenwartsbezüge. Außerdem geht es ums Netzwerk F_in FLINTA im Fußball, Räume für Frauen, den Wert von Sichtbarkeit und Ambivalenzen in der Fußballliebe.     Die Folge mit Paula Scholz im Überblick   00:33 Begrüßung Paula 01:35 Fußball und Nationalsozialismus 06:56 Sport im KZ und die Rolle der Häftlinge 11:57 Wie Themen wieder verschwinden 15:29 Für die Gegenwart lernen 20:33 Netzwerk Erinnerungsarbeit 26:18 Erinnern an Ramazan Avc 32:01 Rau | te, die: ...Du möchtest deinen Podcast auch kostenlos hosten und damit Geld verdienen? Dann schaue auf www.kostenlos-hosten.de und informiere dich. Dort erhältst du alle Informationen zu unseren kostenlosen Podcast-Hosting-Angeboten. kostenlos-hosten.de ist ein Produkt der Podcastbude.Gern unterstützen wir dich bei deiner Podcast-Produktion.

Sergio De Simone aveva appena compiuto sette anni quando i nazisti lo prelevarono con l'inganno dal campo di concentramento di Auschwitz. "Chi vuol vedere la mamma faccia un passo avanti" dissero. E lui lo fece finendo nel campo di concentramento di Neuengamme presso Amburgo, nel quale morirà un anno dopo. Il piccolo Sergio, assieme ad altri diciannove bambini, fu sottoposto a esperimenti medici compiuti dal dottor Kurt Heissmeyer. In questo nuovo episodio del podcast “Voci della memoria”, a cura di Cristina Carpinelli giornalista di Radio 24, il racconto di Mario De Simone che ripercorre la storia del fratello Sergio e che da anni va nelle scuole per ricordare il dolore e l'atrocia subita dalla sua famiglia nella speranza che tutto questo non accada mai più.

In 1928 ontmoeten Rika van der Lans en Waldemar Nods elkaar. Hun liefde voor elkaar is zeer omstreden; hij is een jonge Surinaamse student en zij is een veel oudere gehuwde Nederlandse vrouw met vier kinderen. Rika wordt zwanger en ondanks discriminatie en armoede weten zij een bestaan op te bouwen in Scheveningen, waar zij een pension beginnen. Daar wordt Waldy geboren, alias Sonny Boy. In 1937 trouwen Rika en Waldemar. Als de oorlog uitbreekt, besluiten Rika en Waldemar hun huis open te stellen voor onderduikers. Door onbekenden verraden, wordt het hele gezin in januari 1944 opgepakt, inclusief de illegale gasten. Rika en Waldemar belanden via het kamp Vught in verschillende concentratiekampen. In Duitsland wacht hen niet alleen de nachtmerrie van de kampen, maar ook de eenzaamheid, want contact met thuis wordt steeds lastiger. Verzwakt en uitgeput sterft Rika in Ravensbrück aan dysenterie. Waldemar weet Neuengamme te overleven en hij wordt samen met de andere overlevenden in de baai van Lübeck ingescheept. Het schip wordt per ongeluk door de geallieerden aangezien voor een vijandelijk schip en wordt gebombardeerd. Waldemar weet de kust te bereiken, waar hij wordt doodgeschoten. De kleine Waldy overleeft de oorlog.

Ein Schuss ein Tor, Otto Harder war die Tormaschine des Hamburger Sportvereins, und führte den HSV 1923 sowie 1928 zur Deutschen Meisterschaft. Durch sein brillantes spielerisches Können wird Harder zum Superstar, sein Leben wird unter dem Namen „Der König der Mittelstürmer“ verfilmt und ein Tabakhersteller bringt eine nach ihm benannte Zigarettensorte auf den Markt. Doch nach seiner Fußballkarriere war vom einstigen Glanz nicht mehr viel übrig und der ehemalige Stürmer baute sich eine zweite Karriere innerhalb der SS auf. Harder war 6 Jahre lang als Aufseher des Konzentrationslagers Neuengamme tätig, und beging dort diverse Gräueltaten. In diesem Video geht es um die Verbrechen von Otto Harder, darum wie es überhaupt dazu kommen konnte, und der anschließenden Verurteilung des damaligen Fußballstars.

Im südlich von Hamburg gelegenen Konzentrationslager Neuengamme waren insgesamt 100000 Menschen inhaftiert, von denen mindestens 50000 durch die schlechten Arbeits- und Lebensbedingungen, im Zuge der späteren Lagerräumung oder durch die Ermordung durch das Lagerpersonal ums Leben kamen. Anneliese Kohlmann war Aufseherin in zweien der Zahlreichen Unterlager des KZs und war hier für zahlreiche Misshandlungen an den Häftlingen beteiligt. Kohlmann schlug unzählige Frauen mit den Fäusten oder mittels einer Peitsche, dabei machte sie auch vor schwangeren nicht halt, trat auf diverse Opfer bis zur Bewusstlosigkeit ein und war dafür bekannt Häftlinge bei geringsten Vergehen zu bestrafen. Die aufgrund ihrer kurzen Haare von den Insassen als Bubi bezeichnete Kohlmann war homosexuell und nutze ihre Stellung als Aufseherin aus, um mit jungen weiblichen Häftlingen sexuelle Handlungen durchzuführen, teilweise auch ohne deren Zustimmung. Gegen Kriegsende verliebte sich Kohlmann in eine tschechische Jüdin, welche sie auf einem Todesmarsch nach Bergen-Belsen begleitete, und mischte sich später freiwillig als Häftling getarnt in das von Tod und Verderben gezeichnete Lager, nur um bei dieser bleiben zu können. Kohlmanns Geschichte als Aufseherin und ihr Schicksal nach dem Krieg sind absolut bizarr, insgesamt kaum zu fassen und erregten große mediale Aufmerksamkeit.

„W nastroju, którego ani książka nie opisze, ani obraz nie pokaże, ani słowo nie wypowie – składaliśmy sobie w braterskim uścisku życzenia. Potem cicho, by nie drażnić Niemców (tylko my i oni byli[śmy] na bloku), zaczęliśmy śpiewać polskie kolędy” – oto fragment wspomnień pozostawionych przez więźniów KL Neuengamme.

Theresienstadt, Auschwitz, Neuengamme, Bergen-Belsen. Diese Namen stehen für eine Odyssee des Grauens – Dita Kraus hat sie überlebt. Sie ist eine der letzten Zeitzeug:innen, die noch darüber sprechen kann, was ihr während des Holocaust widerfahren ist. Bei “heute wichtig” erzählt sie von Verzweiflung und von unvorstellbarer Grausamkeit. Sie spricht davon, was Hunger bedeutet, was es heißt, als Mädchen in der Pubertät in einem Konzentrationslager aufzuwachsen, und was passiert, wenn einem das Fühlen völlig abhandenkommt. Sie erzählt aber auch von Gesten der Menschlichkeit und wie sie gemeinsam mit ihrem Mann Otto lernte, das auszusprechen, was eigentlich nicht auszusprechen war. +++Das Interview mit Dita Kraus finden Sie bei Minute 06:58.+++Host: Michel Abdollahi;Redaktion: Mirjam Bittner, Dimitri Blinski, Laura Csapó;Mitarbeit: Jonas Breng, Jennifer Heinzel;Produktion: Nicolas Femerling, Andolin Sonnen, Wei Quan, Lia Wittfeld, Aleksandra Zebisch.+++Wer noch mehr exzellente, journalistische Inhalte des "stern" hören, lesen und streamen möchte, dem empfehlen wir unser Printheft oder unser Digitalangebot "stern Plus". Jetzt einen Monat gratis testen: www.stern.de/gratis+++Sie wollen Kontakt zu uns aufnehmen? Schreiben Sie uns an heutewichtig@stern.de.Unsere allgemeinen Datenschutzrichtlinien finden Sie unter https://art19.com/privacy. Die Datenschutzrichtlinien für Kalifornien sind unter https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info abrufbar.

Theresienstadt, Auschwitz, Neuengamme, Bergen-Belsen. Diese Namen stehen für eine Odyssee des Grauens – Dita Kraus hat sie überlebt. Sie ist eine der letzten Zeitzeug:innen, die noch darüber sprechen kann, was ihr während des Holocaust widerfahren ist. Bei “heute wichtig” erzählt sie von Verzweiflung und von unvorstellbarer Grausamkeit. Sie spricht davon, was Hunger bedeutet, was es heißt, als Mädchen in der Pubertät in einem Konzentrationslager aufzuwachsen, und was passiert, wenn einem das Fühlen völlig abhandenkommt. Sie erzählt aber auch von Gesten der Menschlichkeit und wie sie gemeinsam mit ihrem Mann Otto lernte, das auszusprechen, was eigentlich nicht auszusprechen war. +++Das Interview mit Dita Kraus beginnt ab Minute 06:58.+++Host: Michel Abdollahi;Redaktion: Mirjam Bittner, Dimitri Blinski, Laura Csapó;Mitarbeit: Jonas Breng, Jennifer Heinzel;Produktion: Nicolas Femerling, Andolin Sonnen, Wei Quan, Lia Wittfeld, Aleksandra Zebisch.+++Wer noch mehr exzellente, journalistische Inhalte des "stern" hören, lesen und streamen möchte, dem empfehlen wir unser Printheft oder unser Digitalangebot "stern Plus". Jetzt einen Monat gratis testen: www.stern.de/gratis+++Sie wollen Kontakt zu uns aufnehmen? Schreiben Sie uns an heutewichtig@stern.de.Unsere allgemeinen Datenschutzrichtlinien finden Sie unter https://art19.com/privacy. Die Datenschutzrichtlinien für Kalifornien sind unter https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info abrufbar.

Im zweiten Teil zum Thema Zwangsarbeit geht es in #26 um die Folgen. Denn nach ihrer Befreiung lebten viele zwangsverschleppte Zwangsarbeiter*innen oft als Displaced Persons - als sogenannte "heimatlose Ausländer" in Deutschland, weil sie nicht in ihre Heimatländer zurückkonnten - oder wollten. So wie Florian Urbańskis Großeltern, die aus Polen stammen. Nach jahrelangen Aufenthalten in verschiedenen DP-Lagern wurden sie mit ihren Kindern Mitte der 1950er Jahre von einem LKW in einem Dorf auf der Schwäbischen Alb abgeladen - und kamen doch nie recht an. Ihre Familiengeschichte hat auch Florians Leben geprägt. Er erzählt wie - und was er daraus macht. Die Historikerin Sarah Grandke von der KZ-Gedenkstätte Neuengamme ordnet ein.

Inga Tjapkes in gesprek met Frank Krake. Vandaag werd bekend dat De laatste Getuige, al vertaald in negen talen éindelijk wordt vertaald in het Duits. Een initiatief van Duitse burgers die het boek dat gaat over WO II en concentratiekampen Neuengamme en Husum onmisbaar vinden voor de Duitse lezer. Frank Krake is de man die heeft geleerd hoe je na wéér een keer vallen tóch weer opstaat, die succesvol schrijver werd en zelf zijn boeken uitgeeft omdat hij het beter kan. Frank Krake schreef onder meer het boek Hannelore - het meisje uit de sekte, De Grootste Bankoverval Aller Tijden, Menthol - over de eerste zwarte man in Overijssel die tandpasta verkocht en Rood Bloed, het verhaal van Joop Munsterman ten tijde van zijn voorzitterschap van FC Twente.                         

Mon, 22 Aug 2022 02:00:00 +0000 https://geschichteeuropas.podigee.io/103-103 a5bf267ca6e4114f938e97f4e08543c4 A: Epochenübergreifende Überblicke Kooperation Webseite der Gedenkstätte Neuengamme Die Gedenkstätte Neuengamme auf Twitter Verknüpfte Folgen Sowjetische Kriegsgefangene im 2. Weltkrieg, mit Dr. Dmitri Stratievski (06.06.2022) Oberlandesgerichtsrat Buhl an den Senat Hamburgs zum ehem. KZ Neuengamme (1947) (18.08.2022) Zum Podcast UNTERSTÜTZE DEN PODCAST BEI STEADY! Podcast-Blog mit Kommentarfunktion #historytelling - Netzwerk unabhängiger Geschichtspodcasts Schick mir Kommentare und Feedback als Email! Der Podcast bei Fyyd Der Podcast auf Twitter schwarze0fm auf Twitter Frag mich nach deiner persönlichen Einladung ins schwarze0-Discord! Die Episoden werden thematisch und nicht nach Erscheinungsdatum nummeriert. Für einen chronologischen Durchgang zur europäischen Geschichte sollten die Episoden nach Namen sortiert werden. This episode of "Geschichte Europas" by schwarze0fm (Tobias Jakobi) first published 2022-08-22. CC-BY 4.0: You are free to share and adapt this work even for commercial use as long as you attribute the original creator and indicate changes to the original. 103 full A: Epochenübergreifende Überblicke no Deutschland,Neuere und neueste Geschichte,Zeitgeschichte,2. Weltkrieg,Konzentrationslager,Hamburg,Neuengamme,20. Jahrhundert,Erinnerungskultur Tobias Jakobi

Ich habe einen Nachtrag zu unseren Urlaubserzählungen: wir waren ja auch in der KZ-Gedenkstätte Neuengamme. Außerdem erzähle ich von einem Glasnudelnsalat-Rezept, das ich während unseres Urlaubs bei einem Geocaching-Event kennengelernt habe.

Thu, 18 Aug 2022 02:00:00 +0000 https://geschichteeuropas.podigee.io/t102-102 6d4d6ffa3bebea5ec4d14cdf33307b69 Y: Quellen Ressourcen Der Quellentext wurde freundlicherweise von Ulrike Jensen (Pädagogin der Gedenkstätte Neuengamme) zur Verfügung gestellt. Verwandte Folgen Neuengamme - KZ und Gedenkstätte, mit Ulrike Jensen (22.08.2022) Zum Podcast UNTERSTÜTZE DEN PODCAST BEI STEADY! Podcast-Blog mit Kommentarfunktion #historytelling - Netzwerk unabhängiger Geschichtspodcasts Schick mir Kommentare und Feedback als Email! Der Podcast bei Fyyd Der Podcast auf Twitter schwarze0fm auf Twitter Frag mich nach deiner persönlichen Einladung ins schwarze0-Discord! Die Episoden werden thematisch und nicht nach Erscheinungsdatum nummeriert. Für einen chronologischen Durchgang zur europäischen Geschichte sollten die Episoden nach Namen sortiert werden. This episode of "Geschichte Europas" by schwarze0fm (Tobias Jakobi) first published 2022-08-18. CC-BY 4.0: You are free to share and adapt this work even for commercial use as long as you attribute the original creator and indicate changes to the original. 102 trailer Y: Quellen no Deutschland,Neuere und neueste Geschichte,Zeitgeschichte,Quelle,2. Weltkrieg,Konzentrationslager,Hamburg,20. Jahrhundert,Neuengamme,Erinnerungskultur Tobias Jakobi

In our seventh episode of the season, we explore Sound in the Silence, a historical education project that uses the group creation of performance to personalize remembrance on-site where history happened. The project has largely centered on spaces connected to the Holocaust, partnering with a variety of organizations working with young people and community members from throughout Europe. This episode features performed readings from a script created by students as part of the project's first edition in 2011.Intercut with readings from that script and other related texts is an interview with Sound in the Silence Co-Founder and current Artistic Director Dan Wolf, an artist who works with rap, theater, and personal narrative. He discusses how his own family history intersected with the creation of this project, while also sharing about the work's long-term impact and the ways in which its collaborative process engages with remembrance.This episode is made possible in part by a grant from the City of Los Angeles Department of Cultural Affairs and was conceived of as a result of a research trip supported by Asylum Arts.

Die Zeit des Nationalsozialismus beeinflusst Familiengeschichten bis heute. Was ist aus den Tätern, was aus den Opfern geworden? Im zweiten Teil der Doppelfolge geht es um einen NS-Täter, dessen Verbrechen seine Angehörigen bis heute belasten. Artur Wilke aus Peine war als SS-Offizier an der Ermordung von Tausenden Menschen im heutigen Belarus beteiligt. Nach dem Krieg nahm er die Identität seines im Krieg gefallenen Bruders an. Unter falschem Namen zog er zurück nach Deutschland, heiratete ein zweites Mal und adoptierte schließlich seine leiblichen Kinder als deren angeblicher Onkel. Anfang der 60er-Jahre flog er auf und wurde verurteilt. Das Schweigen im Dorf hielt trotzdem an, bis der Journalist Jürgen Gückel begann, zu recherchieren. Artur Wilke war sein erster Klassenlehrer. Buchtipp: Jürgen Gückel: "Klassenfoto mit Massenmörder", Vandenhoeck und Ruprecht, 2019 - Weitere Informationen: Die Gedenkstätte Neuengamme in Hamburg bietet regelmäßig Seminare an - für alle, die sich fragen, ob es in ihrer Familie einen Täter gegeben hat. https://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/bildung/fortbildungen-und-seminare/ Historische Reportage zum Heuser-Prozess, bei dem Artur Wilke verurteilt wurde in der ARD Mediathek: https://www.ardmediathek.de/video/swr-retro-abendschau/ss-prozess-in-koblenz/swr/Y3JpZDovL3N3ci5kZS9hZXgvbzExNzg3NDE

Die Zeit des Nationalsozialismus beeinflusst Familiengeschichten bis heute. Was ist aus den Tätern, was aus den Opfern geworden? Fragen, die sich nach wie vor viele Menschen stellen. Studien zeigen, dass bei Jugendlichen und jungen Erwachsenen das Interesse an der NS-Zeit lebendig ist. Aber ist es möglich, acht Jahrzehnte danach noch Antworten zu finde? Im ersten Teil einer Doppelfolge des Podcasts Familientreffen steht die Familiengeschichte von Michael Rosenberg im Mittelpunkt. Seine Mutter wurde im zweiten Weltkrieg von Hamburg aus nach Minsk deportiert. Erst Jahrzehnte später erfuhr er Details darüber, was mit ihr geschah: Aus bewegenden Briefen seiner Mutter, die er in einem alten Koffer entdeckte. Ihr Enkel machte sich auf die Spurensuche und reiste nach Minsk. In der zweiten Folge, die in der nächsten Woche online geht, sprechen wir dann über Tätergeschichten und wie Familien mit einem solchen schweren Erbe umgehen. - Weitere Informationen - Die Gedenkstätte Neuengamme in Hamburg bietet regelmäßig Seminare für Nachkommen von im Nationalsozialismus Verfolgten an: https://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/bildung/fortbildungen-und-seminare/ - Warum die NS-Zeit ein Thema für die Gen Z ist. Die Studie - ENC | Arolsen Archives: https://enc.arolsen-archives.org/studie/ - Irmgard Posner: Biografie zu ihrem Stolperstein in Hamburg - https://www.stolpersteine-hamburg.de/index.php?&MAIN_ID=7&r_name=Irmgard+Posner&r_strasse=&r_bezirk=&r_stteil=&r_sort=Nachname_AUF&recherche=recherche&submitter=suchen&BIO_ID=519 - Infos zu Irmgard Posner bei der Gedenkstätte Neuengamme: https://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/nachrichten/news/ein-bewegendes-konvolut-an-briefen-und-erinnerungsstuecken/

(00:00:43) Wie kann es gelingen, die Erinnerung an die Opfer des Nationalsozialismus bei der jungen Generation wachzuhalten? Die Gedenkstätte Neuengamme, wo das grösste Konzentrationslager Nordwestdeutschlands war, wendet sich deshalb über die Social-Media-Plattform TikTok gezielt an junge Menschen. Weitere Themen: (00:05:34) Guter Jahrgang: Unser Filmredaktor hat an den 57. Solothurner Filmtagen fast nur gute und sehr gute Filme gesehen. (00:09:53) Stiftung Bührle: Warum die Glaubwürdigkeit der Proveninzforschung in Frage steht. (00:13:40) Was geschah in China nach Ausbruch der Pandemie? Der chinesische Autor Liao Yiwu schreibt seine Recherchen im Roman «Wuhan» nieder. (00:18:11) Wo kommt Geld her? Antworten gibt die Ausstellung «Das entfesselte Geld – Die Geschichte einer Erfindung» im Bernischen Historischen Museum.

Route naar locatie 19 Je loopt de Waalstraat uit; rechts, achter de garagedeur tussen de huisnummers 7 en 5 bevond zich tot 1937 een noodsynagoge, die overbodig werd bij de opening van de synagoge-Lekstraat. Je bereikt de Amstelkade en gaat rechtsaf. Vervolgens sla je de eerste zijstraat in, de Reggestraat. Links in de Reggestraat zat in de laatste maanden van de oorlog een deel van de leiding ondergedoken van de verzetskrant Trouw. --- Stem: Job Cohen Productie: Freek Schröder Afbeelding: Stadsarchief Amsterdam (7-03-1972) --- Transcript 'De Waalkerk' Dominee van de Waalkerkgemeente was in de bezettingstijd P.G. Kunst, die algemeen als ‘goed' bekend stond. Een ouderling van de gemeente, Henk Dienske, leidde een van de groepen die later samengingen in de Landelijke Organisatie voor hulp aan onderduikers/Landelijke Knokploegen, afgekort LO/LKP. Hij stond aan het hoofd van de LO/LKP van Noord-Holland en Amsterdam. Dienske woonde met zijn gezin aan de Dintelstraat, maar koos een schuiladres aan de Waalstraat, hij werd ‘de meneer uit de Waalstraat'. De meneer uit de Waalstraat had regelmatig contact met ‘Bolhoed', Gerrit van der Veen. Dienske was zeer actief, hij fietste met tassen vol distributiebonnen en ander bezwarend materiaal door Amsterdam. 20 april 1944 werd hij gearresteerd, door toedoen van een verraadster die voor de SD werkte. Dienske hoorde tot de gevangenen die Gerrit van der Veen in de nacht van 29 op 30 april 1944 uit het Huis van Bewaring had willen bevrijden – de bevrijdingspoging die voor Van der Veen fataal afliep. Dienske heeft later gevangen gezeten in Vught. In een afscheidsbriefje op sigarettenpapier schreef hij: ‘Nederland zàl herrijzen'. Het briefje werd door een bewaker het kamp uitgesmokkeld. Dienske kwam om tijdens dwangarbeid in het concentratiekamp Neuengamme, februari 1945. Dominee Kunst bezorgde zijn gemeente enkele keren een verrassing. In 1944-1945 beleefde Amsterdam de afschuwelijke hongerwinter. Aan alles was gebrek: voedsel, kleding, brandstof, elektriciteit. Toch ontvingen alle gezinnen in de gemeente een kerstpakketje. Op oudejaarsavond 1944 predikte dominee Kunst over het boek Openbaringen (6:8): ‘En ik zag, en zie, een vaal paard, en die daarop zat, diens naam was de Dood, en het dodenrijk volgde hem; en hun werd macht gegeven over het vierde deel der aarde om te doden, met het zwaard, met de zwarte dood en door de wilde dieren der aarde'. Het maakte diepe indruk dat gedurende de hele dienst in de – naar buiten zorgvuldig afgeschermde – kerk het elektrische licht brandde. De benodigde stroom was clandestien afgetapt.

durée : 01:52:59 - Les Nuits de France Culture - par : Philippe Garbit, Albane Penaranda, Mathilde Wagman - En 1964, France Culture diffusait une série d'émissions pour les 20 ans de la Libération, dont une thématique intitulée "Visages de la Résistance" qui proposait un volet sur "L'Aumonier de Neuengamme", alias le chanoine résistant Noël Carlotti. - réalisation : Virginie Mourthé

Die achte Folge von «Rosalux History» widmet sich dem Überfall der Wehrmacht auf die Sowjetunion, der sich am 22. Juni zum achtzigsten Mal jährt. Anika Taschke und Albert Scharenberg sprechen mit Dr. Elke Gryglewski (Vorsitzende der Stiftung niedersächsische Gedenkstätten) über die umkämpfte Erinnerung an den Vernichtungskrieg, mit Karin Heddinga (KZ-Gedenkstätte Neuengamme) über die Täterforschung und mit Jan Korte (MdB, Parlamentarischer Geschäftsführer der Linksfraktion) über die Geschichte und Kontroversen aktueller Erinnerungspolitik.

Lennart Onken arbeitet als wissenschaftlicher Volontär in der KZ-Gedenkstätte Neuengamme, die in dem gleichnamigen Hamburger Stadtteil liegt. Er recherchiert in Archiven, kuratiert Ausstellungen, gestaltet Öffentlichkeitsarbeit und versucht so das Unbegreifliche greifbar zu machen. Wie ist es, sich tagtäglich mit dem Holocaust zu beschäftigen? Was treibt Lennart an? Ein Gespräch über Verantwortung, jüdisches Leben, das Verbrechen und die Freude an der Arbeit.

Im Deutschen Reich gibt es im November 1910 nur ein Thema: das „Wunder von Neuengamme“. Viele, viele Schaulustige machen sich auf den Weg nach Vierlanden, weil sie sich mit eigenen Augen von diesem Phänomen überzeugen wollen. Lange bevor sie es sehen, hören sie es schon: Das Getöse ist ohrenbetäubend. Die Geschichte beginnt am 3. November 1910 damit, dass ein paar Mitarbeiter der Hamburger Wasserwerke im dünn besiedelten Neuengamme ein großes Loch ins Erdreich bohren. Statt auf Grundwasser, wie erhofft, stoßen sie in 248 Metern Tiefe auf eine Erdgasader. Mit Schlamm, Sand und Wasser gemischt schießt das Gas unter Zischen und Brausen aus Dem Bohrloch. Am nächsten Tag, dem 4. November, passiert dann das Unglück: Weil sich in der Nähe des Bohrlochs ein Lokomobil befindet, ein dampfgetriebenes Baufahrzeug, entzündet sich das Gas. Bei der mächtigen Explosion wird der Bohrturm der Wasserwerker in tausend Teile zerfetzt. Drei riesige Feuersäulen – sie sehen aus wie ein Flammenkreuz – stehen für drei Wochen über Neuengamme. Vor allem nachts ein einzigartiger Anblick. Postkarten mit Fotos davon werden in riesiger Stückzahl gedruckt und gehen um die Welt. Die Sache hat auf Schaulustige eine derartige Anziehungskraft, dass die Reichsbahn Sonderfahrten bis zum Bahnhof Bergedorf anbietet. Der Rest des Weges muss dann zu Fuß zurückgelegt werden: immerhin ein einstündiger Marsch. Aber für ein „Wunder“ nehmen die Leute das gerne in Kauf. Nicht nur die Bahn verdient gut an dem Erdgasfund. Auch die Hamburger Gas-Werke wittern Profite. Es braucht allerdings einige Anläufe, bis es den Experten gelingt, die riesigen Flammen zu löschen. Anschließend wird eine 15,3 Kilometer lange Rohrleitung bis zum nächsten Gaswerk gebaut, um das Erdgas aus Neuengamme nutzen zu können. Das Vorkommen erweist sich als so groß, dass dem Hamburger Stadtgas bis 1930 ein 20-prozentiger Erdgas-Anteil zugesetzt werden kann: 250 Millionen Kubikmeter sind es insgesamt. Das Gas hat einen Wert von 20 Millionen Goldmark. Es ist damit das erste Mal in Deutschland, dass ein Erdgasfund kommerziell genutzt wird – ein kleiner Vorgeschmack auf das Erdgas-Zeitalter, das ein halbes Jahrhundert später einsetzt.

Els familiars del deportat Joan Llad

As many as 10,000 members of the Nazi party and the SS are estimated to have moved to the United States after the Second World War, legally and illegally. In the intervening years, around 150 of them have been subject to investigations reaching the stage of deportation or criminal proceedings. This includes Friedrich Karl Berger, who was deported from Tennessee to Germany on 21 February 2021 to face trial for his part in ‘Nazi-sponsored acts of persecution' as a Camp Guard at Neuengamme. In this episode, Pulitzer Prize winner Eric Lichtblau speaks to James about how America came to be seen as a safe haven for Nazis, and the efforts to bring them to justice. See acast.com/privacy for privacy and opt-out information.

Autor: Schröder, Axel Sendung: Fazit Hören bis: 19.01.2038 04:14

Am 09.11.2020 jährt sich nicht nur der Mauerfall, sondern auch die Reichsprogromnacht. Und rechtsextremistische Taten und Angriffe sind mittlerweile trauriger Bestandteil unseres allen Alltags. Und deshalb wollen wir zu diesem wichtigen Datum über das Erinnern sprechen. Mit unseren Gästen Sarah Helen Sott (von der Betroffenenberatung Empower) und Dr. Oliver von Wrochem (Leiter der KZ-Gedenkstätte Neuengamme)...

In der zweiten Folge des Podcasts "gestern ist jetzt" sprechen Melanie Longerich und Brigitte Baetz mit Oliver von Wrochem, Leiter der KZ-Gedenkstätte Neuengamme, darüber, welche Daten der Großeltern man überhaupt braucht, um mit der Suche zu beginnen - und auch darüber, welche Fragen sich anfangs generell stellen,

Bohaterką dzisiejszej rozmowy będzie opowieść o ludziach naprawdę zadziwiających – pięściarzach, którzy nawet po uwięzieniu w nazistowskich obozach koncentracyjnych potrafili odnaleźć w sobie sportowego ducha, walcząc – w przenośni i dosłownie – o życie swoje oraz kolegów. O tych postaciach sprzed lat, o ich harcie ducha oraz nieprawdopodobnej sile woli, opowie Andrzej Fedorowicz, autor książki "Gladiatorzy z obozów śmierci". Dziennikarz-freelancer, który publikował m. in. w Gazecie Wyborczej, Super Expressie, Focusie, Fakcie, Newsweeku Historia oraz wSieci Historii. Pisarz mający na koncie książki takie, jak dwie części "Słynnych ucieczek Polaków", "Buntowniczki. Niezwykłe Polki, które robiły, co chciały", "Wybranki fortuny. Niezwykłe Polki, które podbiły świat", "25 polskich wynalazców i odkrywców, którzy zmienili świat", "Warszawa stolica szpiegów. 150 lat tajnych operacji, walki wywiadów, prowokacji i zamachów w sercu Polski", "Druga Rzeczpospolita w 100 przedmiotach", "Łamacz szyfrów" oraz "Podróżnicy. Wielkie wyprawy Polaków". Wspólnie z żoną napisał także przewodnik po Wyspach Kanaryjskich. Andrzej Fedorowicz, wnuk żołnierza AK, pasjonat tematyki kryminalnej oraz historycznego dziennikarstwa śledczego, zdradza szczegóły dotyczące utalentowanych pięściarzy, którzy znaleźli się za obozowymi drutami. Głównymi bohaterami "Gladiatorów z obozów śmierci" są nie tylko Polacy, Tadeusz "Teddy" Pietrzykowski, Jerzy Junosza Kowalewski, Antoni Czortek i Hercka Haft, lecz także niemiecki Rom Johann Rukeli Trollman oraz Salam Bully Schott, Leendert Leen Sanders, Salamo Arouch i Victor Young Perez, czyli Żydzi z Niemiec, Holandii, Grecji i Tunezji. Osadzeni m. in. w obozach Auschwitz I, Birkenau i Monowitz, Neu-Dachs, Neuengamme, Salzgitter oraz Gross-Rosen toczyli pojedynki na śmierć i życie, w których nagrodą często bywał jedynie bochenek chleba i kostka margaryny. Jednocześnie owe zmagania stały się wielkim biznesem kontrolowanym przez SS-manów i niemieckich kapo, organizujących gale pięściarskie i zarabiających fortuny na zakładach bukmacherskich. Przenieśmy się do świata, w którym boks był traktowany, w dosłownym tego słowa znaczeniu, śmiertelnie poważnie – zdobycie uznania na ringu z jednej strony mogło bowiem zapewnić ochronę, lepsze wyżywienie oraz lżejszą pracę, lecz z drugiej – prowadzić do śmierci zawodnika; zdarzało się bowiem, że tego, kto ośmielił się pokonać Niemca, czekało brutalne morderstwo.

I nattens program taler Keith med Rune, der mener at moral kan bøjes. Bagefter taler Keith med Michael, der diskuterer hvad moral egentlig er. Bagefter taler Keith med Anders, der fortsætter hvor Michael slap. Bagefter taler Keith med Karen Margrethe, hvis bedstefar døde i Neuengamme.

Die Fußnoten beschäftigen sich diese Woche mit der Minderheit der Sinti und Roma. Dazu beleuchten wir die Verfolgung und Diskriminierung schon vor der NS-Zeit bis heute. Die Geschichtsexpertin Sarah Grandke von der KZ-Gedenkstätte Neuengamme erklärt dazu exemplarisch von der Münchner Sinti und Roma Familie Reinhard, die von den Nationalsozialisten komplett ausgelöscht wurde. Außerdem haben wir mit dem Sozialpädagogen Rainer Burger von der Münchner Berufsberatungsstelle „Drom“ für junge Sinti und Roma gesprochen, der eindrücklich schildert, wie die Verbrechen der Nazis noch immer nachwirken. Zu Gast haben wir diese Woche außerdem die Podcaster des ersten politisch-kulturellen Podcasts von und über Sinti*zze und Rom*nja, RYMEcast. Nino Novakovic und Sejnur Memisi sprechen über ihre Arbeit gegen Rassismus, Empowerment für junge Angehörige der Minderheit und was Magneto von X-Men damit zutun hat. Wenn ihr mehr über Sinti und Roma und den Rassismus gegen die Minderheit wissen wollt, könnt ihr hier den Podcast von Nino und Sejnur anhören: https://spoti.fi/3kqlBQN

„Hamburger Fußball im Nationalsozialismus. Einblicke in eine jahrzehntelang verklärte Geschichte.“ ist der Titel einer Wanderausstellung der KZ-Gedenkstätte Neuengamme, die zum ersten Mal 2016 im Hamburger Rathaus gezeigt wurde. Wir sprechen mit Paula, die an der Erarbeitung der Ausstellung beteiligt war, über diese Geschichte. Welche Rolle spielte der Fußball im Nationalsozialismus? Wer konnte damals überhaupt Fußball spielen? Was lässt sich über den HSV zu dieser Zeit sagen? Wir wünschen viel Spaß beim Hören, und empfehlen euch einen Besuch der KZ-Gedenkstätte Neuengamme: https://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/ Kleine Berichtigung: Das erste Endspiel um die deutsche Fußballmeisterschaft fand 1903 nicht in Hamburg statt, sondern im benachbarten Altona, das zur der Zeit noch eigenständig war. Kleine Berichtigung Teil II zu den Olympischen Spielen 1936, bei denen keine jüdischen Sportler*innen für Deutschland antreten durften: Der Vollständigkeit halber seien Helene Mayer und Rudi Ball als Olympionik*innen erwähnt. Diese wurden von den Nazis nach den Nürnberger Rassegesetzen als sogenannte "Halbjuden" eingestuft. Sie wohnten Mitte der 1930er Jahre nicht mehr in Deutschland, kamen für die Olympischen Spiele zurück, wurden allerdings vom Großteil der jüdischen Gemeinschaft nicht als ihre jüdischen Vertreter*innen wahrgenommen. Mehr zum Thema z.B. bei Henry Wahlig (2015): Sport im Abseits: Die Geschichte der jüdischen Sportbewegung im nationalsozialistischen Deutschland.

In diesen Tagen erinnern wir an vielen Orten an die Befreiung von Konzentrationslagern im Frühjahr 1945. Das zentrale KZ Norddeutschlands war Neuengamme in Hamburg. In der dortigen Gedenkstätte finden regelmäßig Gespräche mit Überlebenden statt, Workshops für Jugendliche u.v.m. Die Leiterin der Jugendpädagogik der Gedenkstätte, Ulrike Jensen, spricht in dieser Podcast-Folge über Wege der Erinnerung an die Opfer des Holocausts und über die nie endende Bedeutung der nationalsozialistischen Vergangenheit für unsere Gegenwart.

Jahrzehntelang ist das Thema totgeschwiegen worden: Von den betroffenen Frauen, weil sie sich schämten und weil sie nicht auch noch verhöhnt werden wollten. Viele stellten nicht einmal Entschädigungsanträge deswegen … Und die KZ -Gedenkstätten klammerten das Thema aus, weil die Sorge vor Missverständnissen groß war: Es könnte jemand auf den Gedanken kommen, ein Konzentrationslager sei vielleicht doch kein so furchtbarer Ort gewesen, wenn es dort sogar ein Bordell gab … Das Buch zum Podcast gibt es hier: http://shop.mopo.de/mopo-magazine/buch-der-tag-an-dem.html Die Magazine "Unser Hamburg" finden Sie hier: http://shop.mopo.de/mopo-magazine.html

Kurz vor Ende des Krieges stellen die Nazis eine Liste mit Hamburgern zusammen, die ihnen gefährlich werden können und auf keinen Fall überleben dürfen. 71 Männer und Frauen werden daraufhin im KZ Neuengamme ermordet – bis heute sind die meisten von ihnen nicht identifiziert worden.  Das Buch zum Podcast gibt es hier: http://shop.mopo.de/mopo-magazine/buch-der-tag-an-dem.html Die Magazine "Unser Hamburg" finden Sie hier: http://shop.mopo.de/mopo-magazine.html

- Jag hamnade i Neuengamme, utanför Hamburg. Röda Korset kom med de Vita bussarna, men de räddade bara de skandinaviska fångarna. Vi fick inte följa med. Vi försökte, men det gick inte. Vakterna körde oss till Bergen-Belsen, men det var fullt. I stället hamnade vi i Flensburg i Tyskland. Där körde de oss till ett fartyg i hamnen. Meningen var att de skulle sänka fartyget och dränka oss. Men det blev aldrig så. Röda Korset kom i stället. Först var de ovilliga att ta oss eftersom vi var tyskar, men när de förstod att vi var tyska judar fick vi åka med till Sverige, säger Edgar Cohn. Foto: Cato Lein

- Vi kom till Neuengamme, ett koncentrationsläger utanför Hamburg. I min barack, nummer sju, fanns det en massa olika nationaliteter, men inga judar. Men i baracken bredvid fanns det judar i randiga fångkläder. En dag fick de handdukar och tvålar för att gå och duscha. Men när de gick ut ur baracken stod en lastbil och väntade. De kördes iväg till en grop. De kom aldrig tillbaka. - En eftermiddag, var jag så dålig att jag trodde att den dagen skulle bli min sista. Jag ville dö. Vi gick ut och satte oss utanför baracken ett tag. Det regnade. När vi inte orkade sitta kvar där ute längre gick vi in i baracken igen. Då såg jag en man som satt och åt på en död mans arm. Och på det sättet överlevde han, säger Vasilis Papadopoulos. Foto: Cato Lein Inspelat 14 mars 2018.

Radiomaker Jan Maarten Deurvorst had een oudoom die bij speciale gelegenheden de krenterige jood nadeed. Dan zette hij een pruimmondje op en ging onzichtbare centjes tellen. Aan de andere kant was er ook oom Bram Ledeboer; een textielbaron die stierf in concentratiekamp Neuengamme. Deurvorst is nazaat van één van de zes machtige protestantse textielfamilies die de dienst uitmaakten in Twente. Hij vroeg zich af: was mijn familie fout in de oorlog? In deze radiodocumentaire gaat Deurvorst op onderzoek uit. Hij stuit op een wonderbaarlijk feit. Namelijk dat in het zeer pro Duitse Enschede vier keer zoveel joden gered werden van de gaskamers als in de rest van Nederland. Hoe is dit te verklaren? Je kunt nog stemmen op Parel (of een andere lievelingspodcast) in de www,podcastawards.nl. Reacties, foto, suggesties: @parelradio radioparel@gmail.com

Mere end 100.000 fanger fra flere nationer herunder Danmark blev i årene 1938-1945 indsat i KZ-lejren Neuengamme, der lå syd for Hamborg. Ca. 55.000 omkom, blev slidt og sultet i ihjel eller myrdet. En stor del af de 6.000 danskere, der kom i tyske fangelejre sad i Neuengamme eller dens tilhørende lejre i kortere eller længere tid. Den grufulde historie om KZ-lejren er beskrevet af cand. mag i tysk Peter Langwithz Smith i bogen ”Neuengamme Koncentrationslejren 1938-1945”, der er udkommet på Informations forlag. See omnystudio.com/listener for privacy information.

I mars 1945 lämnar en expedition med vita bussar från Röda korset Sverige för att köra in i det sönderfallande Tyskland. Uppdraget är att forsla hem svenskar med tysk anknytning. Från fånglägren ska man ta fängslade norrmän och danskar. Expeditionen leds av Greve Folke Bernadotte, som bland annat förhandlar med Heinrich Himmler, chefen för koncentrationslägren. Röda korsets grundprinciper om att alla är lika värda och att hjälp ska ges till den som är i störst behov av det måste snart ställas åt sidan och svåra val uppstår. Himmler tillåter inte norrmännen och danskarna att lämna landet direkt. De ska placeras i lägret Neuengamme. Men lägret är snart fullt. Svenskarna blir då tvungna att hjälpa nazisterna med att deportera 2000 fransmän och ryssar till  andra anhalter, där de med stor sannolikhet kommer att dö. Svenskarna blir genom transporterna ett verktyg i den tyska dödsmaskinen. Expeditionen med de vita bussarna kommer efter kriget hyllas som en av de största svenska humanitära insatserna i modern tid, men har sedan 1990-talet debatterats i samband med Sveriges roll under andra världskriget. Producent: Simon Moser

Ronkedorerne diskuterer og kommenterer denne gang fire vidt forskellige bøger. De fire belæste ronkedorer er Georg Metz, Nikolaj Ifversen, Egon Clausen og Jens Raahauge.  De omtalte bøger er: Der styres for vildt - om paradokser i styring af pædagogik af Katrin Hjort, Anne Qvortrup og Peter Henrik Raae: Udgivet på forlaget Klim, 2012 Hitlers første verdenkrig af Thomas Weber: Udgivet på Informations Forlag  Sydslesvisk...

Camperts productie was voor 1991 al indrukwekkend, hoewel hij in de jaren zeventig een tijd lang door een writer’s block geveld werd. In de zomer van 1991 was hij de gast van Jan Donkers. Daarna schreef hij enthousiast verder. De zeer geliefde column CaMu bij de Volkskrant, waarin Remco om de dag afwisselde met Jan Mulder, verscheen van 1996 tot 2006. Maar ook nu nog grijpen de lezers wekelijks het eerst naar zijn verhaal. Biografie Remco Campert Onvermoeibaar Remco Campert wordt op 28 juli 1929 geboren in Den Haag. Zijn ouders zijn de dichter Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Zij scheiden als Remco drie jaar oud is. Voor Campert begint dan een periode van heen en weer gereis tussen vader, moeder en grootouders. In de oorlog moet hij bij een pleeggezin wonen en in 1942 vertrekt hij naar Epe, omdat Den Haag te onveilig is geworden. Zijn vader sterft in het concentratiekamp Neuengamme. Daar kwam hij terecht toen hij een joodse man naar België had geprobeerd te smokkelen. Hij werd na de oorlog – en na zijn dood – bekend met de verzetsdicht De achttien dooden. Als de oorlog afgelopen is, vertrekt hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar gaat hij naar het gymnasium, maar hij besluit zijn middelbare schoolopleiding niet af te maken, omdat hij schrijver wil worden. Een diploma is dus nergens voor nodig. De eerste jaren nadat hij van school af is, schrijft hij reclameteksten en vertalingen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Op twintig-jarige leeftijd trouwt hij met zijn eerste vrouw Freddie Rutgers en vertrekken ze naar Parijs. Al gauw verzamelt zich een groep jonge gelijkgestemden om Campert, waaronder Simon Vinkenoog, Gerrit Kouwenaar, Rudy Kousbroek, Hugo Claus, Jan Elburg. Na het verschijnen van Vinkenoogs bloemlezing Atonaal in 1951 staan de jonge dichters bekend als de Vijftigers. Binnen het groepje experimentele dichters geldt Campert als de meest toegankelijke. Bij terugkomst in Nederland halverwege de jaren vijftig gaan hij en Freddie uit elkaar. Hij hertrouwt al snel met Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ze gaan in Blaricum wonen en hun huis wordt een verzamelplek van dichters, schrijvers en kunstenaars. Het stel gaat in 1957 uit elkaar. In 1960 ontmoet Campert Lucia van de Berg, met wie hij twee dochters krijgt, Emanuela en Cleo. In 1964 vertrekt het gezin naar Antwerpen, maar twee jaar later keert Campert alleen terug. Hij leert Deborah Wolf kennen. De twee leven tot 1980 samen, gaan uit elkaar, maar trouwen in 1996 uiteindelijk toch met elkaar. In 1976 krijgt Campert de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëtisch oeuvre, hoewel hij dan al een tijdje erg weinig heeft geschreven. Camperts werk is vrij autobiografisch, cynisch en ironisch. Ook zijn proza wordt vanaf die tijd erg populair bij een groot publiek. Enkele bekende titels zijn Het leven is verrukkulluk en de verhalenbundel Alle dagen feest. Zijn dichtbundels blijven gestaag verschijnen. De laatste jaren heeft hij nog praktisch elk jaar een bundel verhalen of gedichten gepubliceerd. Van 1989 tot en met 1995 gaat Campert met Jan Mulder en Bart Chabot op tournee om uit eigen werk voor te lezen. Van 1996 tot 2006 staat er om de dag een column van hem op de voorpagina van de Volkskrant. Sindsdien legt hij zich toe op dichten en schrijven, zoals hij altijd gedaan heeft.

Camperts productie was voor 1991 al indrukwekkend, hoewel hij in de jaren zeventig een tijd lang door een writer’s block geveld werd. In de zomer van 1991 was hij de gast van Jan Donkers. Daarna schreef hij enthousiast verder. De zeer geliefde column CaMu bij de Volkskrant, waarin Remco om de dag afwisselde met Jan Mulder, verscheen van 1996 tot 2006. Maar ook nu nog grijpen de lezers wekelijks het eerst naar zijn verhaal. ------------------------------------------ Biografie Remco Campert Onvermoeibaar Remco Campert wordt op 28 juli 1929 geboren in Den Haag. Zijn ouders zijn de dichter Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Zij scheiden als Remco drie jaar oud is. Voor Campert begint dan een periode van heen en weer gereis tussen vader, moeder en grootouders. In de oorlog moet hij bij een pleeggezin wonen en in 1942 vertrekt hij naar Epe, omdat Den Haag te onveilig is geworden. Zijn vader sterft in het concentratiekamp Neuengamme. Daar kwam hij terecht toen hij een joodse man naar België had geprobeerd te smokkelen. Hij werd na de oorlog – en na zijn dood – bekend met de verzetsdicht De achttien dooden. Als de oorlog afgelopen is, vertrekt hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar gaat hij naar het gymnasium, maar hij besluit zijn middelbare schoolopleiding niet af te maken, omdat hij schrijver wil worden. Een diploma is dus nergens voor nodig. De eerste jaren nadat hij van school af is, schrijft hij reclameteksten en vertalingen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Op twintig-jarige leeftijd trouwt hij met zijn eerste vrouw Freddie Rutgers en vertrekken ze naar Parijs. Al gauw verzamelt zich een groep jonge gelijkgestemden om Campert, waaronder Simon Vinkenoog, Gerrit Kouwenaar, Rudy Kousbroek, Hugo Claus, Jan Elburg. Na het verschijnen van Vinkenoogs bloemlezing Atonaal in 1951 staan de jonge dichters bekend als de Vijftigers. Binnen het groepje experimentele dichters geldt Campert als de meest toegankelijke. Bij terugkomst in Nederland halverwege de jaren vijftig gaan hij en Freddie uit elkaar. Hij hertrouwt al snel met Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ze gaan in Blaricum wonen en hun huis wordt een verzamelplek van dichters, schrijvers en kunstenaars. Het stel gaat in 1957 uit elkaar. In 1960 ontmoet Campert Lucia van de Berg, met wie hij twee dochters krijgt, Emanuela en Cleo. In 1964 vertrekt het gezin naar Antwerpen, maar twee jaar later keert Campert alleen terug. Hij leert Deborah Wolf kennen. De twee leven tot 1980 samen, gaan uit elkaar, maar trouwen in 1996 uiteindelijk toch met elkaar. In 1976 krijgt Campert de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëtisch oeuvre, hoewel hij dan al een tijdje erg weinig heeft geschreven. Camperts werk is vrij autobiografisch, cynisch en ironisch. Ook zijn proza wordt vanaf die tijd erg populair bij een groot publiek. Enkele bekende titels zijn Het leven is verrukkulluk en de verhalenbundel Alle dagen feest. Zijn dichtbundels blijven gestaag verschijnen. De laatste jaren heeft hij nog praktisch elk jaar een bundel verhalen of gedichten gepubliceerd. Van 1989 tot en met 1995 gaat Campert met Jan Mulder en Bart Chabot op tournee om uit eigen werk voor te lezen. Van 1996 tot 2006 staat er om de dag een column van hem op de voorpagina van de Volkskrant. Sindsdien legt hij zich toe op dichten en schrijven, zoals hij altijd gedaan heeft.

Camperts productie was voor 1991 al indrukwekkend, hoewel hij in de jaren zeventig een tijd lang door een writer’s block geveld werd. In de zomer van 1991 was hij de gast van Jan Donkers. Daarna schreef hij enthousiast verder. De zeer geliefde column CaMu bij de Volkskrant, waarin Remco om de dag afwisselde met Jan Mulder, verscheen van 1996 tot 2006. Maar ook nu nog grijpen de lezers wekelijks het eerst naar zijn verhaal. Biografie Remco Campert Onvermoeibaar Remco Campert wordt op 28 juli 1929 geboren in Den Haag. Zijn ouders zijn de dichter Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Zij scheiden als Remco drie jaar oud is. Voor Campert begint dan een periode van heen en weer gereis tussen vader, moeder en grootouders. In de oorlog moet hij bij een pleeggezin wonen en in 1942 vertrekt hij naar Epe, omdat Den Haag te onveilig is geworden. Zijn vader sterft in het concentratiekamp Neuengamme. Daar kwam hij terecht toen hij een joodse man naar België had geprobeerd te smokkelen. Hij werd na de oorlog – en na zijn dood – bekend met de verzetsdicht De achttien dooden. Als de oorlog afgelopen is, vertrekt hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar gaat hij naar het gymnasium, maar hij besluit zijn middelbare schoolopleiding niet af te maken, omdat hij schrijver wil worden. Een diploma is dus nergens voor nodig. De eerste jaren nadat hij van school af is, schrijft hij reclameteksten en vertalingen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Op twintig-jarige leeftijd trouwt hij met zijn eerste vrouw Freddie Rutgers en vertrekken ze naar Parijs. Al gauw verzamelt zich een groep jonge gelijkgestemden om Campert, waaronder Simon Vinkenoog, Gerrit Kouwenaar, Rudy Kousbroek, Hugo Claus, Jan Elburg. Na het verschijnen van Vinkenoogs bloemlezing Atonaal in 1951 staan de jonge dichters bekend als de Vijftigers. Binnen het groepje experimentele dichters geldt Campert als de meest toegankelijke. Bij terugkomst in Nederland halverwege de jaren vijftig gaan hij en Freddie uit elkaar. Hij hertrouwt al snel met Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ze gaan in Blaricum wonen en hun huis wordt een verzamelplek van dichters, schrijvers en kunstenaars. Het stel gaat in 1957 uit elkaar. In 1960 ontmoet Campert Lucia van de Berg, met wie hij twee dochters krijgt, Emanuela en Cleo. In 1964 vertrekt het gezin naar Antwerpen, maar twee jaar later keert Campert alleen terug. Hij leert Deborah Wolf kennen. De twee leven tot 1980 samen, gaan uit elkaar, maar trouwen in 1996 uiteindelijk toch met elkaar. In 1976 krijgt Campert de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëtisch oeuvre, hoewel hij dan al een tijdje erg weinig heeft geschreven. Camperts werk is vrij autobiografisch, cynisch en ironisch. Ook zijn proza wordt vanaf die tijd erg populair bij een groot publiek. Enkele bekende titels zijn Het leven is verrukkulluk en de verhalenbundel Alle dagen feest. Zijn dichtbundels blijven gestaag verschijnen. De laatste jaren heeft hij nog praktisch elk jaar een bundel verhalen of gedichten gepubliceerd. Van 1989 tot en met 1995 gaat Campert met Jan Mulder en Bart Chabot op tournee om uit eigen werk voor te lezen. Van 1996 tot 2006 staat er om de dag een column van hem op de voorpagina van de Volkskrant. Sindsdien legt hij zich toe op dichten en schrijven, zoals hij altijd gedaan heeft.

Campert's productie was voor 1991 al indrukwekkend, hoewel hij in de jaren zeventig een tijd lang door een writer’s block geveld werd. In de zomer van 1991 was hij de gast van Jan Donkers. Daarna schreef hij enthousiast verder. De zeer geliefde column CaMu bij de Volkskrant, waarin Remco om de dag afwisselde met Jan Mulder, verscheen van 1996 tot 2006. Maar ook nu nog grijpen de lezers wekelijks het eerst naar zijn verhaal. Biografie Remco Campert Onvermoeibaar Remco Campert wordt op 28 juli 1929 geboren in Den Haag. Zijn ouders zijn de dichter Jan Campert en de actrice Joeki Broedelet. Zij scheiden als Remco drie jaar oud is. Voor Campert begint dan een periode van heen en weer gereis tussen vader, moeder en grootouders. In de oorlog moet hij bij een pleeggezin wonen en in 1942 vertrekt hij naar Epe, omdat Den Haag te onveilig is geworden. Zijn vader sterft in het concentratiekamp Neuengamme. Daar kwam hij terecht toen hij een joodse man naar België had geprobeerd te smokkelen. Hij werd na de oorlog – en na zijn dood – bekend met de verzetsdicht De achttien dooden. Als de oorlog afgelopen is, vertrekt hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar gaat hij naar het gymnasium, maar hij besluit zijn middelbare schoolopleiding niet af te maken, omdat hij schrijver wil worden. Een diploma is dus nergens voor nodig. De eerste jaren nadat hij van school af is, schrijft hij reclameteksten en vertalingen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Op twintigjarige leeftijd trouwt hij met zijn eerste vrouw Freddie Rutgers en vertrekken ze naar Parijs. Al gauw verzamelt zich een groep jonge gelijkgestemden om Campert, waaronder Simon Vinkenoog, Gerrit Kouwenaar, Rudy Kousbroek, Hugo Claus, Jan Elburg. Na het verschijnen van Vinkenoogs bloemlezing Atonaal in 1951 staan de jonge dichters bekend als de Vijftigers. Binnen het groepje experimentele dichters geldt Campert als de meest toegankelijke. Bij terugkomst in Nederland halverwege de jaren vijftig gaan hij en Freddie uit elkaar. Hij hertrouwt al snel met Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ze gaan in Blaricum wonen en hun huis wordt een verzamelplek van dichters, schrijvers en kunstenaars. Het stel gaat in 1957 uit elkaar. In 1960 ontmoet Campert Lucia van de Berg, met wie hij twee dochters krijgt, Emanuela en Cleo. In 1964 vertrekt het gezin naar Antwerpen, maar twee jaar later keert Campert alleen terug. Hij leert Deborah Wolf kennen. De twee leven tot 1980 samen, gaan uit elkaar, maar trouwen in 1996 uiteindelijk toch met elkaar. In 1976 krijgt Campert de P.C. Hooftprijs toegekend voor zijn poëtisch oeuvre, hoewel hij dan al een tijdje erg weinig heeft geschreven. Camperts werk is vrij autobiografisch, cynisch en ironisch. Ook zijn proza wordt vanaf die tijd erg populair bij een groot publiek. Enkele bekende titels zijn Het leven is verrukkulluk en de verhalenbundel Alle dagen feest. Zijn dichtbundels blijven gestaag verschijnen. De laatste jaren heeft hij nog praktisch elk jaar een bundel verhalen of gedichten gepubliceerd. Van 1989 tot en met 1995 gaat Campert met Jan Mulder en Bart Chabot op tournee om uit eigen werk voor te lezen. Van 1996 tot 2006 staat er om de dag een column van hem op de voorpagina van de Volkskrant. Sindsdien legt hij zich toe op dichten en schrijven, zoals hij altijd gedaan heeft.

Samtale med politimesteren i Tønder. Om taleforbud, grænsebevogtningen samt grænseoverskridning og grænsekort. Sang, musik, dilettant-komedie i Lydersholm. Samtale med forpagter Bentholm om landets mindste forsamlingshus. Grænsekampen. Samtale med Schandelmeier, Vogelgesanggård, en statsløs kolonist i Nordslesvig. Samtale med to gendarmer fra Frøslevlejren. Nattransporter til Tyskland under krigen. Neuengamme. Ingen mulighed for forsoning mellem dansk og tysk i denne generation.