Podcasts about pewne

Chiny są dziś pewne siebie jak nigdy wcześniej. Jakub Jakóbowski z OSW tłumaczy, skąd bierze się ta pewność, jakie sygnały Pekin wysyła światu i dlaczego tak otwarcie mówi o swoich planach.(00:00) Wstęp(2:06) Rozmowa Trumpa z Xi(7:12) Czy Chińczycy chcą coś ugrać na procesie pokojowym?(16:09) Czego Chińczycy uczą się od Rosja?(19:07) Jak Chiny widzą siebie?(33:53) Od kiedy rośnie pewność siebie Chin?(39:00) Czy Chińczycy chcą wyciągnąć Europę od USA?(47:57) Podsumowanie: Czy Chińczycy nie przegrzewają?Mecenasi programu:Inwestuj w fundusze ETF z OANDA TMS Brokers: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://go.tms.pl/UkladOtwartyETF ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠AMSO-oszczędzaj na poleasingowym sprzęcie IT: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://amso.pl/Uklad-otwarty-cinfo-pol-218.html⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Pobierz aplikację Hallow: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ http://hallow.com/ukladotwarty⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Zgłoś się do Szkoły Przywództwa Instytutu Wolności:⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://szkolaprzywodztwa.pl⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://patronite.pl/igorjanke⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠➡️ Zachęcam do dołączenia do grona patronów Układu Otwartego. Jako patron, otrzymasz dostęp do grupy dyskusyjnej na Discordzie i specjalnych materiałów dla Patronów, a także newslettera z najciekawszymi artykułami z całego tygodnia. Układ Otwarty tworzy społeczność, w której możesz dzielić się swoimi myślami i pomysłami z osobami o podobnych zainteresowaniach. Państwa wsparcie pomoże kanałowi się rozwijać i tworzyć jeszcze lepsze treści. ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠

Być może często słyszysz w zespole „Niech ktoś to podzieli” i nie bardzo wiadomo, kto dokładnie powinien się za to zabrać. To jedno z częstych wyzwań w dzieleniu projektów na mniejsze części. Omawiamy też jeszcze kilka innych problemów z tym związanych. Dostaniesz od nas po kilka gotowych rozwiązań do każdego z nich. Odciąży to Twój zespół i sprawi, że dzielenie pracy stanie się naturalnym elementem codziennego działania. Porządny Agile · Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części Zapraszamy Cię do obejrzenia nagrania podcastu Dodatkowe materiały Dlaczego warto dzielić pracę na małe części? Transkrypcja podcastu „Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części„ Poniżej znajdziesz pełny zapis rozmowy z tego odcinka podcastu Porządny Agile. Kuba: Niedawno zakończyłem serię warsztatów na temat praktyk dzielenia większych inicjatyw produktowych i projektowych na mniejsze części. Grupa mierzyła się m.in. z tematem wyzwań, jakie występują przy okazji procesu dzielenia. Wypracowaliśmy w poszczególnych grupach bardzo wartościową treść, zarówno jeśli chodzi o samą definicję tych wyzwań, jak i możliwe rozwiązania, więc tutaj postanowiliśmy, że wycinek tej treści, a konkretnie te konkretne wyzwania, które grupy wygenerowały, będą stanowiły wsad do tego nagrania. A przy okazji serdecznie pozdrawiam wszystkie pięć grup. Wiecie dobrze, że przepracowaliśmy o wiele więcej wątków, ale w odcinku może zmieścić się tylko część z tego, co omawialiśmy. Jacek: Spis treści na dzisiaj to wyzwania, jakie poruszymy. A są to problem z dobrym zrozumieniem celu projektu, presja biznesu na wdrożenie całości, wyważenie perspektywy technologii i biznesu przy podziale, czasochłonność procesu dzielenia i mentalność – niech ktoś to podzieli. Kuba: Schemat odcinka będzie dosyć prosty. Wejdziemy w definicję tego, co konkretnie oznacza daną wyzwanie. Te hasła nie zawsze są zrozumiane na pierwszy rzut oka. No i potem wygenerujemy po trzy rozwiązania, jakie przychodzą nam do głowy jako takie najczęściej się sprawdzające w praktyce rzeczy, które są w naszym doświadczeniu możliwym rozwiązaniem albo chociaż minimalizacją danego wyzwania. Jacek: Pierwsze wyzwanie to problem z dobrym zrozumieniem celu projektu. Jest to naszym zdaniem popularny bloker, który powoduje, że bardzo trudno jest zasiąść do mądrego podzielenia projektu czy inicjatywy, jeżeli tak naprawdę nie rozumiemy, co chcemy uzyskać. Oczywiście bez zrozumienia celu możemy tak bardzo mechanicznie spróbować podzielić pewien projekt na mniejsze części, ale prawdziwa magia dzieje się wtedy, kiedy bardzo dobrze rozumiemy cel, ponieważ wtedy otwierają nam się furtki do tego, jak pewne rzeczy możemy zrealizować w o wiele mądrzejszy sposób, niż tak patrząc na projekt bez zrozumienia, co tak naprawdę chcielibyśmy tym projektem uzyskać. Kuba: I jest tak, że to zrozumienie jest tutaj fundamentalnym wstępem do dobrego podziału, więc pierwsza porada może być dosyć oczywista. Zapewnij, że cel jest zrozumiały. Tutaj mamy na myśli kilka możliwych realizacji tego zapewnienia. Jedną z rzeczy na pewno jest dobry kick-off, czyli jakiś rodzaj spotkania otwierającego daną inicjatywę, dany projekt, daną zmianę produktową czy dany etap rozwoju danego produktu. Nie przechodź do założenia, że ludzie wiedzą, bo ty wiesz, tylko zapewnij jakiś wstęp, jakieś exposé, jakieś dobre wtajemniczenie ludzi w dotychczas zebrane badania, w taki kontekst biznesowy, dlaczego pewną rzecz realizujemy. I te przygotowania się do tego kick-offu nie pójdą na marne, bo też zapewnienie zrozumienia celu może być poprzez powtarzanie tych informacji. Czyli też zbuduj sobie praktykę wracania do celu przy każdej nadarzającej się okazji. To mogą być jakieś Przeglądy Sprintów, jeśli stosujesz Scruma, to mogą być jakieś demo, spotkania projektowe, jakieś warsztaty, jakieś podsumowania. Wszystkie te miejsca, gdzie zebrany jest zespół lub jego wyraźna część, to mogą być okazje do tego, żeby wrócić do tej mantry, co jest celem, co jest istotą tego, co jest realizowane w danym momencie. No i tutaj trochę założenie, że wielokrotne powtórzenie, być może powtórzenie na pewne różne sposoby, przekazanie tej informacji sprawi, że ten cel będzie rozumiany, da okazję do tego, żeby się tak mocniej w zespole osadzić. No i tym samym, gdy przyjdzie moment na aktywność związaną z dzieleniem, czy na początku jakiegoś kroku, czy w trakcie już dalszych prac, to ten cel będzie pamiętany, łatwy do przypomnienia, czy po prostu tak już na tyle zrozumiały, że w zasadzie wszyscy to traktują jako oczywistość. Jacek: Druga porada jest pewnego rodzaju pogłębieniem tego, co powiedział Kuba, czyli rekomendujemy użycie sprawdzonych technik, które wspierają pracę na celach, lepsze zrozumienie tego, czym ten cel właściwie jest. I mamy tutaj na myśli szereg różnych technik, podejść. Chcielibyśmy je teraz troszeczkę wymienić, tak żeby rozsypać takie ziarenka możliwości. Na pewno sensowną techniką do rozważania jest impact mapping, podejście golden circle, koncepcja product vision board, OKR-y czy opportunity solution tree. Jeżeli te nazwy niewiele ci mówią na ten moment, żadna strata po prostu wyszuka je w internecie, jeśli jeszcze ich nie znasz. Mamy z Kubą doświadczenie w większości tych narzędzi no i faktycznie możemy potwierdzić, że nie dość, że są fajnym narzędziem, które wspomaga zrozumienie, po co pewne rzeczy robimy, to zwykle są to też narzędzia, które są wizualne. Tak więc praca z nimi to nie jest tylko rozmowa, jest też ta część taka widoczna, która bardzo mocno poprawia i zwiększa zrozumienie tego, co on tak naprawdę jest esencją danej zmiany. Kuba: I tu konkretnie, jeśli by zespół zawierał się do jakiejś sesji dzielenia, to jeśli do tej pory nie zostało to zrobione, to rekomendujemy wykorzystanie jako swego rodzaju rozgrzewki czy wstępu właśnie któregoś z tych narzędzi lub powrotu do tych narzędzi, jeśli one zostały już przepracowane na wcześniejszych etapach. Kuba: I trzecia praktyka, którą rekomendujemy to stosowanie tak często, jak tylko się da sprawdzenia zrozumienia celu. To nie tylko osoba zarządzająca projektem, lider produktu czy manager zespołu, może być osobą, która komunikuje, jaki jest cel, ale możemy też poprosić o to, aby to uczestnicy w jakiejś formie ćwiczeniowej albo po prostu na zasadzie takiej szybkiej śmierci po prostu powiedzieli, przypomnieli, czy swoimi słowami opowiedzieli, jaki jest cel danej inicjatywy. To może być okazja do tego, żeby w ogóle sprawdzić, czy to jest zrozumiałe, to może być też narzędzia aktywizujące czy rozgrzewające uczestników, ale też jest fajna okazja do tego, żeby skorzystać z różnorodności zespołu, różnych perspektyw, różnych osób, z różnych profesji, które na sprawy patrzą trochę inaczej. Również warsztatowo na wspomnianym szkoleniu przeze mnie było to bardzo doceniane. Mieliśmy miks osób o bardzo różnych specjalizacjach na warsztacie i też właśnie ten aspekt wychodził. Pewne osoby patrzą na sprawy bardziej systemowo, inne bardziej biznesowo. No i ta parafraza celu albo próba zrozumienia celu też może być atakowana na różne sposoby i w efekcie to zrozumienie jest lepsze. Więc dąż do tego, żeby sprawdzać zrozumienie na przykład poprzez parafrazę przez osoby zaangażowane w zespół. Kuba: Przejdźmy zatem do drugiego wyzwania. Jest to presja biznesu na wdrożenie całości. Co mamy na myśli? Całości projektu, całości zakresu, całości inicjatywy, czasami może całość jakiejś zdefiniowanej funkcji w produkcie. To zjawisko może powodować, że jest pewna niechęć czy pewne poczucie bezsensu dzielenia. No bo po co dzielić, jeśli i tak musimy na końcu wdrożyć wielką całość tak, jak została ona zdefiniowana, a czasami z tą presją biznesu może się wręcz wiązać czy z presją może managementu, może się nawet wiązać takie poczucie, że podzielenie to proszenie się o kłopoty, bo być może ta strona, która wywiera tę presję, może wręcz zaraz zacząć dostrzegać się, że my chcemy spróbować się wyślizgnąć z jakiegoś kawałku zakresu. Więc szereg pewnych takich negatywnych emocji, które mogą powodować, że tego dzielenia nie chce zespół zrealizować. Jacek: I pierwsza nasza rekomendacja odnośnie do tego wyzwania jest taka, żeby pokazać korzyści, które wynikają z tej dekompozycji na wczesnym etapie. Warto założyć, że nie wszyscy wiedzą, nie wszyscy doświadczyli tego, jakie to są korzyści. A myślimy tutaj przede wszystkim o wczesnym obniżaniu ryzyk, zarówno biznesowym. Czyli mamy okazję wcześniej przekonać się, że to, co wymyśliliśmy, faktycznie trafia w potrzebę rynkową, jest właściwie rozwiązane. Ryzyk technologicznych, czyli czy potrafimy posługiwać się konkretną technologią, której chcemy użyć, czy ryzyk społecznych, czyli czy ta grupa osób, która odpowiada na implementację tego rozwiązania, czy potrafią ze sobą efektywnie współpracować. Więc ryzyka to jest jakby jedna strona tej monety, a z drugiej strony jest taka koncepcja, że chcielibyśmy tę najważniejszą wartość, tę esencję tak naprawdę, konkretne zmiany projektu czy inicjatywy, chcielibyśmy dostarczyć jak najwcześniej. Jeżeli ten temat jest dla Ciebie interesujący, to zdecydowanie polecamy nasz wcześniejszy odcinek, odcinek, który nazwaliśmy „Dlaczego warto dzielić praca na małe części?”, ponieważ zawarliśmy tam całą masę pomysłów, koncepcji i wskazówek, dlaczego warto dzielić. Odsyłamy do odcinka numer 76 dostępnego pod adresem porzadnyagile.pl/76. Kuba: Drugi z możliwych rozwiązań na presję biznesu na wdrożenie całości jest zrozumienie obaw interesariuszy, które blokują ich na tenże podział. Tutaj proponuję uruchomić empatię, proponuję zrozumieć i wczuć się w perspektywę tych Interesariuszy. Coś, co widać z zewnątrz z perspektywy też może konkretnego zespołu wykonawczego jako jakiegoś rodzaju niezrozumiała albo wręcz nieracjonalna presja, może tak naprawdę być czymś unikalnym dla tej osoby, dla tego konkretnego managera czy tej konkretnej grupy ludzi z jakiejś części organizacji. To może być coś, czego ty nie doceniasz, a jednak trzeba zagospodarować. Co mam tu na myśli? Bardzo konkretny przykład z konkretnej firmy, w której uczestniczyłem. Na przykład zespół odpowiedzialny za operację, czyli jakieś takie działania związane z usługami, na przykład po sprzedaży i obsługą klienta. Bardzo bał się, że ich narzędzia zostaną uznane za nieistotne, albo w ogóle nie zostaną zrealizowane w całym projekcie, dlatego oni byli bardzo sceptyczni i bardzo tacy twardzi w negocjacjach, bardzo niechętni do jakiegokolwiek dzielenia tego, co oni zgłosili, jakichś puli, ich wymagań, ich potrzeb narzędziowych. No bo ich życiowe doświadczenie z przeszłości jakichś poprzednich projektów pokazywało, że często kończyło się tym, że pod presją czasu w ogóle żadne narzędzia dla nich nie były wykonywane i muszą obsługiwać klienta Excelami i mailami pisanymi z ręki, bo system nie zagospodarował tego, choć pierwotnie było to planowane. Więc tutaj warto wziąć na to poprawkę, warto wczuć się w tę perspektywę i też zrozumieć ewentualne obawy. Jacek: Innym przykładem obawy może być sytuacja, w której ktoś komuś obiecał bardzo precyzyjny i zwykle bardzo rozbudowany zakres. Często jest tak, że osoby te nie mówią tego wprost albo po prostu może trochę im jest trudno też przyznać, że gdzieś tam komuś coś takiego obiecały no i będą opornie podchodzić do tematu, żeby ten duży kawałek, tą całość podzielić. Z takiej obawy, że to dzielenie będzie jednak być może pretekstem do tego, żeby z tego zakresu wyleciało. Kuba: Taki przykład specyficzny już dla pewnej grupy firm to to, że jest też w niektórych organizacjach taki pęd ku robieniu dużych, spektakularnych rzeczy. I tutaj w tym kontekście idea dzielenia trochę stoi z tym w poprzek. No bo trzeba robić wielkie projekty strategiczne, robić wielkie wow, mieć wielkie premiery, mieć wielkie nagrody za jakieś tam przełomowe niesamowite odkrycia czy innowacje w danej branży. W tym sensie warto tę perspektywę też złapać, że może być tak, że osoba właśnie szykuje się na przyszłą konferencję innowacji w bankowości i tam naprawdę ma wielką ochotę wyskoczyć na scenę i poopowiadać, jak to wielkie, wspaniałe, nowe implementacje, pewnie w tym roku AI w apce, ma w planach. Oczywiście to nie oznacza, że spektakularne rzeczy muszą być niepodzielone, ale warto może mieć tutaj świadomość tej sytuacji i ewentualnie dbać o tę komunikację, bo jedno nie stoi w przyszłości z drugim. W najgorszym razie faktycznie wdrożenie może mieć miejsce jako wielki wow, co nie znaczy, że nie warto podzielić na wcześniejszych etapach i też dostarczać kawałkami, być może kawałkami, które nie będą jeszcze publikowane. Jacek: I to, co Kuba powiedział, to właściwie przesuwa nas do trzeciej porady, czyli przepracowania z biznesem różnic pomiędzy podziałem na części, a obietnicą realizacji całości. W największym skrócie chodzi o to, że to, że podzielimy na mniejsze kawałki pracę, nie musi automatycznie oznaczać, że nie wdrożymy potrzebnej całości. Przy czym jednak tutaj oczywiście dostrzegamy pewną kontrowersję, no bo może być tak, że masz doświadczenie z aktualnej firmy czy z wcześniejszych firm, że jednak ze względu zwykle na jakieś ograniczenia czasowe taki podział powoduje, że do konkretnej daty jednak wdrażana jest jakaś tam część. Bywa, że ona jest satysfakcjonująca i nie są realizowane te rzeczy, których nie zdążyliśmy zrobić w dalszej kolejności, tylko realizowane są jakieś kolejne inne koncepcje. Więc co do zasady nie musi tak być, ale rozumiemy, że doświadczenie i historię wcześniejszych projektów mogą podpowiadać, że z tą poradą trzeba byłoby czy do tej porady podchodzić w ostrożny sposób. Kuba: W szczegółach jest też druga kontrowersja, to koncepcja potrzebnej całości. Może się okazać, że tutaj ktoś się bardzo kurczowo trzyma tego czegoś, co jest wyobrażeniem całości zakresu czy całości rozwiązania, co powstało na bardzo wczesnym etapie. No i czasami niektórzy zbyt kurczowo się trzymają tej wizji raczej zakładając, że od początku mieli rację co do tego, co jest potrzebne, od początku wiedzieli, że dokładnie ten cały zakres jest tym, czego potrzebuje rynek czy potrzebuje klient. Więc tutaj wracamy też do ryzyk biznesowych. Zbyt dużo decyzji podjętych na zbyt wczesnym etapie może być, tak naprawdę złudzeniem co jest potrzebne. Więc rada z podwójną kontrowersją jak to pokazaliśmy, ale mimo wszystko na etapie takim bardzo wczesnym, być może bardziej dyplomatyczne jest powiedzenie, „Podzielimy na kawałki i wdrożymy to, co jest potrzebną całością”, gdzie ja w swojej głowie mówię, potrzebna całość to nie będzie cały zakres, tak jak go czujemy dzisiaj, bo jeszcze czas pokaże, co to dokładnie będzie to coś, co wdrożymy. Jacek: Trzecie wyzwanie to wyważenie perspektywy technologii i biznesu przy podziale. Mamy tutaj na myśli sytuację po dwóch stronach osi. Z jednej strony, kiedy podział dzieje się wyłącznie w izolacji biznesowej i osoby technologiczne do tego podziału nie są zapraszane, co oczywiście powoduje, że tracimy bardzo istotny aspekt wykonalności, jak również dostępnych opcji, które płyną nie z głów biznesowych, a od osób technologicznych. Z drugiej strony próba podziału wyłącznie technologicznego, co może się udać z perspektywy podziału tego na mniejsze kawałki, ale dobrze nie rozumiejąc aspektów biznesowych albo nie mając możliwości dopytania – przykładowo, jaki to będzie miało impakt biznesowy – również spowoduje, że taki podział będzie jakiś, ale na pewno nie będzie to podział optymalny. Kuba: Rozwiązanie pierwsze jest dosyć oczywiste. Zaproś przemyślany skład, będący reprezentacją potrzebnych stron. I to idzie trochę dalej niż tylko te dwie skrajne kawałki osi, które wymienił Jacek, bo to może być też perspektywa na przykład prawna, to może być perspektywa user experience, więc tutaj uczestników tego typu warsztatów czy aktywności związanych z podziałem powinno być prawdopodobnie sporo w zależności od kontekstu i specyfiki twojego produktu. Natomiast w tej Radzie „Zaproś” jest też koncept tego, że w ogóle rozmawiamy po co, kto, z czym ma przyjść i jaką perspektywę reprezentować. Mnie serce boli, jak często słyszę ze strony biznesowej, że zaprosili na przykład przedstawicieli IT, jakiś architektów, jakiś senior developerów, po czym się okazało, że te osoby były bardzo ciche na spotkaniu, nie za bardzo zabierały głos, nie za bardzo dokładały od siebie – nawet zapytane. Moim zdaniem tu może być taki błąd pierwotny w tym, że ktoś zaprosił te osoby, przyszły, bo warto, bo trzeba, bo tak wypada, bo taki jest zwyczaj, natomiast tak naprawdę te osoby mogłyby nie wiedzieć, po co na danym spotkaniu są. Więc tutaj pojawia się bardzo ważna rola osoby zapraszającej, ktokolwiek to jest w danym kontekście, która również wyjaśnia wszystkim obecnym czy wszystkim planowanym do wzięcia udziału w tych czynnościach, żeby jednak bardzo jasno wyrazić, na co liczę, na czego oczekuję od Ciebie, jako uczestnika tego typu warsztatów. Żeby też nikt się nie bał, nie krygował, nie hamował, zwłaszcza, że prawdopodobnie w ramach takiego dzielenia się będzie trochę tarć. Ktoś zaproponuje podział biznesowy, który nie do końca jest dobry technologicznie, któryś podział biznesowo-technologicznie fajnie się zapowiadający będzie trochę bezsensowny z perspektywy prawnika, czy z perspektywy osoby odpowiedzialnej za bezpieczeństwo. Więc tutaj się rzeczy będą tarcia, więc każdy musi rozumieć też, po co jest na tym warsztacie, czy na tym spotkaniu, czy uczestniczy w tych aktywnościach. Jacek: Druga wskazówka ustal facylitatora i oczekuj od tej osoby, że zadba o każdą perspektywę. Mówiąc prostszym językiem, zadba, żeby była osoba, która zadba o to, żeby przebieg tego warsztatu był maksymalnie efektywny, żeby równomiernie wybrzmiały dostępne na spotkaniu perspektywy, nawiązując do tego, co powiedział Kuba, jak również, żeby zbalansować też głębokość tych rozmów. Czyli przykładowo, żeby nie zabrnąć w jakieś super niskopoziomowe detale na przykład technologiczne, bo to może powodować, że wszystkie te inne osoby, które nie są tak techniczne, może się o nich rodzić poczucie, że to spotkanie tak nie do końca jest dobrze poprowadzone. Kto może prowadzić takie spotkanie? To może być ogarnięty analityk, to może być lead developer, to może być architekt. Tak naprawdę nie ma to znaczenia, jak nazywa się ta konkretna rola. Ważne jest natomiast, żeby ta osoba była po pierwsze dobrze przygotowana do poprowadzenia takich warsztatów, czasem serii warsztatów, bo to może być więcej niż jednorazowa akcja, i żeby starała się ta osoba trzymać perspektywę wszystkich stron będących na tym spotkaniu równomiernie, a nie była tylko reprezentantem tej jednej. Bo tak jak wspomniałem przed chwilą może to spowodować, że nie do końca będzie to dobra reklama na przyszłość dla tego typu inicjatyw w organizacji. Kuba: I trzecia porada, jak sobie poradzić z wyważeniem perspektywy technologii i biznesu, to zastosować techniki wizualne, które są zrozumiałe zarówno dla biznesu, jak i IT. Mamy tu konkretnie przede wszystkim na myśli Story mapping, który lubimy, robimy, często rekomendujemy i sami też regularnie wręcz stosujemy do swojej własnej pracy biznesowej czy pracy związanej z podcastem. Podobnie jak z poprzednimi wymienionymi technikami, nie będziemy tutaj w odcinku ich opisywać. Zakładam, że Story Mapping jest już na tyle powszechną techniką, że akurat on powinien być wśród odbiorców znany naszego podcastu, ale jeśli nadal go nie znasz, to mocno rekomendujemy sprawdź to, może dołącz do jakiegoś warsztatu, gdzie jest to realizowane, bo technika jest supermocna, jeśli chodzi o wizualizację, jeśli chodzi o pokazanie zakresu, pokazanie opcji, ale też między innymi w kontekście tego, o czym tu mówimy, takie pokazanie sobie, czym jest w ogóle to przedsięwzięcie, które realizujemy, jaką ono się dzieli na mniejsze kawałeczki i te kawałeczki najczęściej są realizowane z perspektywy użytkownika, więc zrozumiałe są zarówno dla biznesu, jak i dla strony tych osób, które będą później to implementować. Obiecująco wygląda też zastosowanie Event stormingu. Ja sam osobiście nie prowadzę tych sesji, ale kilkukrotnie uczestniczyłem jako obserwator czy jako uczestnik. Mam tu mniejsze doświadczenia, ale jeśli ktoś umie to poprowadzić, to uważam, że może dać bardzo podobny rezultat co Story mapping, choć rządzi się trochę innymi prawami. Jacek: Zanim pójdziemy dalej, krótka informacja, mamy dostępny z Kuba webinar dotyczący kwestii tego, jak dzielić pracę na mniejsze kawałki. Ten webinar nauczy Cię formułować celne argumenty za tym, że w ogóle warto dzielić, nauczy Cię też używać w praktyce wyselekcjonowanych przez nas konkretnych metod dzielenia. W webinarze pokazujemy wszystko na bazie łatwych, do zrozumienia przykładów, jak dzielić oraz podpowiadamy sporo wskazówek z naszej praktyki, jak lepiej dzielić elementy, angażując w to wydarzenie całe zespół. Więcej informacji oraz możliwości zakupu webinaru znajdziesz na stronie porzadnyagile.pl/deco. Kuba: Czwartym wyzwaniem jest czasochłonność procesu dzielenia. Często, gdy przekonuję jakiś zespół do tego, że warto dzielić, słyszę jako jeden z argumentów przeciwko dzieleniu, jest to, że to jest praca do wykonania, ktoś to musi zrobić, ktoś to musi wpisać, tu będzie dużo elementów, które później trzeba zarządzić, skoordynować. I przyjmuję do wiadomości, że to jest pewna praca, to jest pewien wysiłek, ale dla wielu zespołów czy w wielu organizacjach jest to po prostu pewnego rodzaju wyzwanie, jak się za to zabrać. Co tutaj rekomendujemy? Jacek: Przede wszystkim warto zadbać o zmianę myślenia, że dzielenie to nie jest koszt i tak nie nazywać tego procesu, tylko raczej myśleć o tym, że to jest inwestycja w proces dostarczania, która pomoże zespołowi uchwycić po pierwsze dobre zrozumienie zakresu, da też o wiele lepszą kontrolę nad postępem prac, przez to, że będziemy pracować na trochę mniejszych klockach i też zmniejszy złożoność danego kroku większej inicjatywy, które mamy do wykonania. Za tym wszystkim płynie cały szereg technicznych aspektów, a mianowicie sam przepływ pracy wewnątrz zespołu powinien tak naprawdę przy pracowaniu na mniejszych kawałkach przyspieszyć, przez to, że szybciej coś zostanie zaimplementowane, szybciej będziemy w stanie to przetestować, szybciej będziemy w stanie zrobić code review, czy ostatecznie szybciej pewne rzeczy zmergować, czy wypuścić na środowisko produkcyjne. Jest więc cała masa bardzo pozytywnych rzeczy, które dostaniemy, tylko jeśli zainwestujemy czas w to, żeby tę pracę, która na nas czeka, po prostu, żeby ją podzielić na mniejsze fragmenty. Kuba: Druga rada to wykorzystaj reużywalność narzędzi i instrukcji. Faktycznie może być tak, że ten koszt czy inwestycja, jak to Jacek przed chwilą bardzo wyraźnie wskazał czy skorygował, może po prostu zajmować pewien konkretny czas i częścią tego czasu może być przygotowywanie się lub niepotrzebne wgryzanie się w techniki czy w narzędzia związane z dekompozycją czy właśnie dzieleniem elementów. Tutaj mocno rekomenduję, zwłaszcza osobom, które pełnią jakieś funkcje liderskie w zespole, czy odpowiadają za proces pracy, by jak najmocniej wykorzystywać okazję do szykowania czy reużywania checklist, na przykład metody dzielenia. To jest bardzo prosta checklista, jakimi metodami możemy podzielić dany projekt czy dany element, który podlega właśnie warsztatowaniu. To mogą być przygotowane szablony, wymieniliśmy konkretne już techniki, te techniki można mieć już przygotowane, jakieś boardy na jakimś miro czy jakieś przygotowane gotowe kawałki do przepisania na flipchart czy do przepisania na jakieś kartki. Ale chodzi też o znane zespołowi schematy. Nie trzeba się silić za każdym razem, żeby zrozumieć o co chodzi tej osobie, która prowadzi daną sesję warsztatową, tylko zespół się dopracowuje z czasem gotowych ścieżek, tych, które już można nawet prawie nie dawać żadnych instrukcji, tylko po prostu wejść na takim trochę automacie. Oczywiście nie sugeruję, te instrukcje zawsze jednak jakieś powinny być, ale one mogą być super związłe, niewymagające żadnych dodatkowych omówień i też wchodzące zespołowi, tak nazwij, gładko. Czyli zespół płynnie wchodzi w temat, nie ma żadnych dyskusji, ale o co ci chodzi, gdy każesz nam tu coś rozpisać albo co masz na myśli, gdy mówisz o dzieleniu po jakiś tam elementach, bo to wszystko zespół już zna, czuje. Więc też w jakimś sensie jest okazja do oszczędności czasowej, jeśli tylko do tego podchodzi się w taki bardzo świadomy sposób i dzięki temu, zwłaszcza kolejne dzielenia, gdy już bazujesz na checklistach albo schematach, są już mniej czasochłonne. Jacek: To co powiedział Kuba jest wprowadzeniem do trzeciej porady, czyli nabierzmy wprawy w dzieleniu. Kiedy zbudujemy doświadczenie, kiedy będziemy mieć te wszystkie checklisty, te wszystkie rzeczy, które nam ułatwiają, wtedy dzielenie staje się czymś naturalnym, płynnym, oczywistym i jest po prostu przeprowadzane w sposób generalnie dosyć sprawny. Przestaje być tematem, na którym trzeba się zastanawiać, nic nas nie blokuje, nie ma tej obawy jak to zrobimy, tylko po prostu staje się tu naturalną częścią pracy zespołów, coś co jest absolutnie oczywiste i należy poświęcić na to trochę czasu. To nie jest tak, że to się po prostu wydarzy, ale pierwsze podzielenie, drugie, trzecie. Zwykle pojawiają się bardzo wartościowe efekty dzielenia, powodują, że w tej pamięci mięśniowej zespołu zostaje taka myśl, że to po prostu warto robić, więc z perspektywy czasu nie ma już myślenia, czy to zrobimy, tylko tak naprawdę, kiedy to zrobimy, bo po prostu wiemy, że to po prostu trzeba robić, że to ma sens. I też skojarzenie jest takie, że zrobiliśmy to tyle razy, że zrobimy to z równą łatwością, kiedy przyjdzie kolejna okazja czy konieczność, żeby wykazać się tymi umiejętnościami. Kuba: I pokuszę się o taką szpileczkę, że wyzwanie z czasochłonnością dzielenia, szczególnie przecenia czy niepotrzebnie uwypukla ta grupa, która tego dzielenia nie robi. Czyli tutaj jest pewnego rodzaju obietnica osoby, które realizują dzielenie rutynowo, po prostu uważają to za nieodłączną część pracy, robią to dosyć płynnie i nie robią z tego niepotrzebnego szumu. Jacek: Ostatnie wyzwanie, które chcemy pokryć w dzisiejszym odcinku, to mentalność, niech ktoś podzieli. Czyli jest to sytuacja, w której nie do końca wiadomo, kto powinien się zabrać za dzielenie. Może i czujemy, że dobrze by było podzielić, ale to na pewno nie powinniśmy robić my. To powinni zrobić oni, albo to powinien zrobić ktoś. Jeżeli więcej osób w organizacji pomyśli w ten sam sposób, odrzucając trochę tę rękawicę pod tytułem wezmę i zrobię, to może się okazać, że czas sobie będzie płynął, co jest nieuniknione i po prostu zaczniemy pracę z tym, co mamy, czyli będziemy pracować z projektem w takim stanie, jaki jest, bez podziału. Jakie mamy pomysły na to, żeby sobie z tą mentalnością poradzić? Kuba: Pierwsza praktyka, chociaż nieatakująca problemu wprost, to podział na poziomie całego portfela. Mówię, że nie atakuję to wprost, bo to nie rozwali tej mentalności, że ktoś inny powinien podzielić, a w pewnym sensie nawet wręcz właśnie rekomenduję, żeby faktycznie ktoś inny podzielił, ale mam tu na myśli to, że jednym z problemów tego takiego przytłoczenia albo potrzeby, żeby ktoś podzielił, jest właśnie ta perspektywa, że często do zespołów wykonawczych, czy takich zespołów produktowych, projektowych trafia coś, co jest bardzo dużych rozmiarów i to tak z góry zdeterminowane, czy z góry zdefiniowane w taki sposób, że ten podział nie jest prosty. Więc tutaj mocno rekomenduję, by to na poziomie portfela, czy produktu, czy Road mapy, czy całego portfela projektów, jeśli tak to funkcjonuje w twojej organizacji, zastanowić się, czy by tego podziału jednak w jakimś sensie, albo nie wymusić, albo chociaż propagować jako dobrą praktykę. Bo wtedy, jeśli do zespołu trafi coś, co jest mniejszą cząstką, jakimś mniejszym etapem projektu, mniejszym wycinkiem celu, albo realizacją tylko jednego z najważniejszego celu spośród kilku, które dana inicjatywa pierwotnie miała realizować, to ten podział w tym zespole już konkretnym będzie trochę prostszy. Więc ta mentalność niech ktoś podzieli, moim zdaniem może m.in. częściowo bazować na tym, że zespół jest konfrontowany z trochę za dużymi elementami i rozwiązaniem na to jest podział na wczesnym etapie, jeszcze tak trochę ponad zespołem, czy na tym etapie takim strategicznym, albo chociaż taktycznym. Jacek: Druga porada to zasada, którą chcemy zaproponować, że warto się na nią umówić w zespole, która brzmi, jak widzisz linię podziału, to zgłaszasz propozycję podziału. Czyli koncepcja, w której jeżeli przechodzi Ci do głowy, jak można coś byłoby podzielić, to po prostu mówisz to. Z czego wynika ta propozycja? Wielokrotnie spotykam się z sytuacją, że obserwuję np. podczas procesu superwizji, jak pracuje konkretny zespół. Ktoś zadaje pytanie, pada pytanie, nikt się nie odzywa. Można odnieść wrażenie, że w zespole nie ma odpowiedzi. Kiedy zagłębić się i porozmawiać na spokojnie z pojedynczymi osobami, albo kiedy zastosujemy inną strukturę, która w lepszy sposób aktywizuje osoby dostępne w zespole, okazuje się, że zespół ma całą masę różnych pomysłów, bo tylko z jakichś powodów się tymi pomysłami nie dzieli. Zasada, którą tutaj proponujemy, ma na celu zbudowanie śmiałości w ludziach. Na zasadzie uprościmy sobie życie, jeśli ktoś zobaczy fajny, sensowny sposób podziału, to się w danym momencie odezwie. Brzmi to banalnie, ale wiem z doświadczenia, że czasem pojedynczy sygnał, impuls, komentarz potrafi uruchomić bardzo fajną zmianę w zespole. Zdecydowanie do umówienia się na takie proaktywne działanie rekomendujemy. Kuba: Trzecia, ostatnia porada w tym wyzwaniu to kształtowanie przez management konieczności dzielenia. To dzielenie musi być oczekiwane, czyli członkowie zespołu. Jeśli wprowadzili tę zasadę Jacka, to powinni być za nią doceniani. Jeśli jej nie wprowadzają albo zasłaniają się, że idzie, jak idzie, albo postępów nie ma, albo ryzyka projektowe się ziściły, bo nie podzieliliśmy, to powinien być wstęp do bardzo poważnej rozmowy o tym, że to jest problem, bo jako management organizacji, czy jako Product manager, czy Project manager, czy jakiś manager strukturalny, hierarchiczny, wszyscy wymagają tego, żeby to dzielenie miało miejsce. Warto postawić dzielenie jako oczekiwanie, dawać feedback, jeśli to dzielenie następuje, dawać feedback, jeśli nie następuje. Też wspierać pomysły na podział, zwłaszcza takie bardziej odważne, wiążące się też z zahaczeniem o aspekty wyższego poziomu biznesowe, czy związane ze zrozumieniem celu. Wszystko to warto propagować. I przez odwrotność też powiem, nie doprowadzać do sytuacji, w której zespół ma poczucie, że ma zablokowaną możliwość dzielenia. Mam na myśli takie jakieś wytyczne czy jakieś stawianie pewnych spraw, że na przykład wszystko musi być wdrożone jako całość, co było przedmiotem innego wyzwania, czy jakieś inne rodzaje blokerów albo komunikatów, które powodują, że zespół nie wierzy w efekty pracy przyrostowej i nie widzi w związku z tym sensu dzielenia. Jacek: Na koniec kilka myśli, którymi chcemy się podzielić zamiast takiego klasycznego podsumowania. Dzielenie pracy na mniejsze kawałki to zawsze dobry pomysł. Jeszcze nie spotkałem zespołu, który byłby zawiedziony efektami dobrze przeprowadzonego dzielenia. Kuba: Dzielenie jest superpraktyką. Analogicznie do tego jak o żywności mówi się superfood. Daje masę korzyści na wielu poziomach i jest jednym z fundamentów efektywności zespołów. Jacek: Warto kreować kulturę pracy wspierającą dzielenie pracy na mniejsze części i aktywnie mierzyć się z ewentualnymi wyzwaniami, z takimi aktywnościami. Kuba: Jeśli mierzysz się w swojej organizacji z wyzwaniami związanymi z dzieleniem, tymi, które wymieniamy albo innymi, skorzystaj z naszej oferty wsparcia konsultacyjnego. W Twoim konkretnym kontekście pomożemy przemyśleć dany temat albo wskazać konkretne rozwiązania z naszego wieloletniego doświadczenia. Sprawdź całość oferty na 202procent.pl/konsultacje. Jacek: Ja również polecam się odezwać do nas. Natomiast notatki do tego odcinka, artykuł, transkrypcja oraz zapis wideo znajdziesz na stronie porzadnyagile.pl/139. Kuba: I to by było wszystko na dzisiaj. Dzięki, Jacek. Jacek: Dzięki, Kuba. I do usłyszenia wkrótce. ________ To była pełna transkrypcja odcinka podcastu Porządny Agile. Dziękujemy za lekturę!The post Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części first appeared on Porządny Agile.

Marsz Niepodległości przemaszerował i się rozformował na kolejny rok, ale politycznie będzie jeszcze długo analizowany. Przede wszystkim — analizowana będzie zmiana pokoleniowa na radykalnej prawicy. Lider PiS Jarosław Kaczyński — papa i dziadek prawicy — zupełnie zniknął w tłumie. Nikt go nie fetował, nikt go nie potrzebował, prawie nikt go nie zauważał. Co prawda politycy PiS uwijali się przy nim jak mróweczki, ale i tak zazdrośnie rzucali oczami w stronę pierwszego szeregu i świty Karola Nawrockiego. Na marszu prezydent czuł się jak ryba w wodzie. Ewidentnie był wśród swoich. Nawet strój dobrał tak jak miałby zasilić „czarny sektor". Podobne wrażenia musiały towarzyszyć także organizatorom, bo lider Konfederacji i marszowy kombatant Krzysztof Bosak przywitał Karola Nawrockiego słowami: „jeden z nas". Oczywiście zostało to odnotowane w PiS — jako element rozważań, czyj właściwie jest prezydent. Rychło w czas. Było spokojnie, ale marsz nic nie traci ze swojej radykalności. Jak zwykle byli dziwni goście, tym razem za sprawą europosła PiS Dominika Tarczyńskiego, który lubi czcić polską niepodległość w towarzystwie wielbicieli Putina. Zresztą ze wszystkich wystąpień i z haseł marszu wynika, że zagrożeniem są Unia, Niemcy, Ukraina i Żydzi. Ani słowa o Rosji — i to w trzecim roku wojny na Wschodzie. Pod rękę z narodowcami Nawrocki maszeruje na wojnę totalną z rządem. Po dość absurdalnym uderzeniu w młodych kadetów służb specjalnych postanowił zastosować tę metodę do uderzenia w sędziów — zablokował nominacje dla kilkudziesięciu z nich. Tak się składa, że wszyscy, którym odmówił, przeszli przez konkursy neoKRS. Tak, tej samej neoKRS, którą kontroluje PiS. Twórcy „Stanu Wyjątkowego" Dominika Długosz i Kamil Dziubka szukają polityki w tych nielogicznych na pierwszy rzut oka ruchach. Pewne jest jedno — Nawrocki próbuje wysłać Kaczyńskiego na emeryturę i zastąpić go w pisowskich wojnach z Donaldem Tuskiem. Liczymy na to, że prezes tanio skóry nie sprzeda — bo lubimy obserwować te wojenki prawicowych samców.

Korupcja na UkrainieNa Ukrainie wybuchła największa afera korupcyjna od początku rządów Wołodymyra Zełenskiego – poinformował Wojciech Konończuk, dyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich. Jak przekazał, Narodowe Biuro Antykorupcyjne (NABU) prowadzi działania w sprawie korupcji w państwowym koncernie energetycznym Energoatom, którego roczny dochód sięga 4,8 miliarda dolarów.Z ustaleń NABU wynika, że grupa urzędników wymuszała na podwykonawcach łapówki sięgające 15 procent wartości kontraktów, wyprowadzając ze spółki co najmniej 100 milionów dolarów. Przeszukania objęły m.in. mieszkania Hermana Hałuszczenki – obecnego ministra sprawiedliwości, a do niedawna ministra energetyki, oraz Timura Mindycza – bliskiego przyjaciela Zełenskiego, który, jak informują ukraińskie media, kilka godzin przed przeszukaniami wyjechał z kraju i przebywa obecnie w Warszawie.Konończuk przypomniał, że już od miesięcy trwał konflikt między ośrodkiem prezydenckim a NABU, a w lipcu władze próbowały ograniczyć niezależność agencji. „Władze przegrały ważną bitwę” – napisał. Dodał, że afera ma potencjał, by mocno osłabić pozycję Zełenskiego.„Widzimy, jak klocki zaczynają się układać”Sprawę skomentowała w Radiu Wnet Gabriela Masztafiak, publicystka specjalizująca się w tematyce międzynarodowej.Na temat tej sprawy wiemy, że w tym momencie właściwie zaczynają układać nam się pewne klocki, o których dyskutowaliśmy już pojedynczo od jakiegoś czasu– mówiła.Przypomniała, że już w lipcu ubiegłego roku na Ukrainie wybuchły protesty po tym, jak prezydent Zełenski próbował ograniczyć kompetencje Narodowego Biura Antykorupcyjnego.Wówczas wybuchły ogromne protesty w kraju. Prezydent dostatecznie się z tej decyzji wycofał– zaznaczyła.Według Masztafiak, obecna afera pokazuje, jak bardzo służby antykorupcyjne zagrażają ludziom z najwyższego szczebla władzy.W sprawie Energoatomu doszło do przeszukań m.in. mieszkania Hermana Hałuszczenki, który jest urzędującym ministrem sprawiedliwości, a do sierpnia był ministrem energetyki. Wśród przeszukiwanych osób jest też Timur Mindicz, jeden z najbliższych współpracowników prezydenta Zełenskiego. Co ciekawe, kilka godzin przed przeszukaniem wyjechał z Ukrainy– relacjonowała.„Zełenski w kryzysie przywództwa”Masztafiak wskazała, że afera Energoatomu wpisuje się w szerszy kryzys polityczny i przywódczy prezydenta Zełenskiego.Prezydent Wołodymyr Zełenski niewątpliwie od dawna jest już w dość głębokim kryzysie przywództwa w swoim własnym kraju– oceniła.Zwróciła uwagę, że wojna, trwająca od lutego 2022 roku, nadszarpnęła nie tylko wizerunkiem Zełenskiego, ale też jego otoczenia.Nie wiemy, jak do końca wyglądały przepływy finansowe motywowane wsparciem Ukrainy – finansowym, militarnym, odbudową kraju. Ale już od jakiegoś czasu słyszymy o tym, że generał Walerij Załużny, obecny ambasador Ukrainy w Wielkiej Brytanii, ostrzy sobie zęby na stanowisko prezydenta– powiedziała.Załużny miał już uruchomić nieformalną kampanię, uformować sztab, który buduje jego wizerunek jako silnego i przyszłego przywódcy Ukrainy– dodała Masztafiak.Zaznaczyła jednak, że zmiana władzy w czasie wojny byłaby dla Ukrainy niezwykle trudna.To, w jakim stanie znajduje się kraj, ten opłakany stan regionów, wyzwania gospodarcze i polityczne – to wszystko sprawia, że nawet ci, którzy myślą o władzy, mogą nie być na to gotowi. To decyzje, które nie zawsze politycznie się opłacają– podsumowała.

Altuzarra w kolekcji wiosna–lato 2026 prezentuje nową odsłonę elegancji. Garniturowe spodnie balonowe – rzeźbiarskie, romantyczne i szykowne – to element garderoby, który sprawdzi się zarówno w biurze, jak i podczas wieczornych wyjść. Do tego nawiązania do lat 40. i 80. XX wieku. Romantyczne detale 3D oszukujące naszą percepcję i skłaniające do refleksji nad współczesnością, w której coraz trudniej odróżnić to, co realne, od tego, co sztuczne. Pewne jest jedno: Joseph Altuzarra wraz ze swoim teamem znów pokazał piękną kolekcję i podbił nasze serca. Autorka: Paulina Klepacz Artykuł przeczytasz pod linkiem: https://www.vogue.pl/a/altuzarra-wiosna-lato-2026-garniturowe-spodnie-balonowe

#Wiadomości z rynku #bitcoina i innych kryptowalut. Sławek i Łukasz skomentują między innymi takie kwestie jak:- "Bitcoin osiągnie milion $ szybciej, niż myślicie"- Banki dalej zabierają nam wolność- USA vs Europa: Bitwa o cyfrową przyszłość ___

Pewne rzeczy nas irytują przez co wydaje się nam, że coś wymyka się spod naszej kontroli. Naucz się identyfikować te problemy i mądrze reagować gdy się pojawiają.

Pewne rzeczy nas irytują przez co wydaje się nam, że coś wymyka się spod naszej kontroli. Naucz się identyfikować te problemy i mądrze reagować gdy się pojawiają.

Kuba Karaś i Łukasz Muszyński oceniają pierwsze odcinki serialu sensacyjnego z Tomem Hardym, Pierce'em Brosnanem i Helen Mirren w rolach głównych.  Kto przejmie władzę w Londynie? Harriganowie i Stevensonowie, dwie skłócone londyńskie rodziny przestępcze, stają do walki na śmierć i życie, która może zakończyć się upadkiem imperiów i zrujnować życie wielu ludziom. Harry Da Souza, zaprawiony w ulicznych bojach zbir, który jest równie niebezpieczny co przystojny, trafia w sam środek konfliktu. I dobrze wie, z kim najlepiej trzymać, gdy ścierają się dwie potężne rodziny. Gdy walczą ze sobą dwa imperia, zasady się nie liczą. Pewne jest tylko jedno: rodzina jest najważniejsza.

Obecnie temat może być tylko jeden – wybory prezydenckie. A właściwie to, co po nich zostało.  Właśnie! Czy mieliśmy do czynienia z jakąś istotną zmianą w polskiej polityce, czy też było w niej to samo, co zawsze, ale w trochę innych szatach i formach? Co tu się tak naprawdę wydarzyło? Niektórzy wieszczą już ostateczny upadek III Rzeczpospolitej wraz z jej elitami, a inni wzruszają ramionami, jakby nic wielkiego się nie stało. Pewne jest tylko jedno – kurz po wyborach prezydenckich zostanie z nami jeszcze długo. I o tym porozmawiamy w najnowszym odcinku podcastu „Posłuchaj Plus Minus”.Dlatego też w najnowszym numerze „Plusa Minusa” nasi autorzy starają się rozgryźć to, co stało się w kampanii prezydenckiej. Estera Fligier stwierdza, że niestety wszyscy znowu głosowali przeciw. Co więcej, wszelkie porażki III Rzeczpospolitej mają twarz Donalda Tuska, a nie Jarosława Kaczyńskiego, który przecież współtworzył ją w równym stopniu. Tymczasem Piotr Zaremba zastanawia się nad tym, czy Polska wytrzyma potężne starcie między centrolewicową koalicją a ośrodkiem prezydenckim wspieranym przez opozycję. Na koniec Piotr Skwieciński przedstawia pewną epokową zmianę – prawica zaczyna w końcu szukać międzynarodowych sojuszy. Jednak czy faktycznie będzie w stanie dogadać się między sobą, ponad narodowymi interesami?Poza tym polecamy państwu również teksty o „Piątce z Hajnówki”, niepotrzebnej śmierci wilka w polskich lasach oraz o ogromnym medycznym przełomie, który pozwali nam leczyć wiele groźnych genetycznych chorób.„Plus Minus” już od dziś do kupienia w dobrych punktach sprzedaży prasy i na stronie rp.pl! 

Decyzja o zawieszeniu ceł odpaliła rakiety na Wall Street. Nasdaq poszedł w górę o ponad 12 procent. Jak zacznie GPW i Europa? Czy obawy o recesję właśnie zostały zmiecione ze stołu? Cła na 75 krajów na widłach na 90 dni. Ale czy wiemy, co Donald Trump powie jutro? Wcześniej amerykańsko-chińska wojna handlowa gwałtownie wskoczyła na zupełnie nowy poziom. Jak USA w sumie 104 proc., to Chiny 84 proc., to potem znowu USA 125... Pewne

- Kuriozum polega na tym, że jeżeli wystawia się kandydata w tak poważnych wyborach, jakimi są wybory prezydenckie, to należy go prześwietlić przynajmniej do drugiego pokolenia, żeby żadne tego typu sytuacje nie wypłynęły - mówiła w PR24 prof. Danuta Plecka, politolożka (Uniwersytet Gdański).

Tegoroczne wyniki są bardzo dobre w ogóle nie roztrząsam tego tematu że ona nie zagrała żadnego finału - mówi była tenisistka, obecnie komentatorka i ekspertka telewizyjna.

Państwo polskie wciąż nie wyegzekwowało milionów złotych, jakie podczas pandemii koronawirusa wydano na zakup respiratorów od handlarza bronią Andrzeja Izdebskiego, który zmarł trzy lata temu w Albanii. Wciąż prokuratura stara się odzyskać 22 miliony, ale raczej się nie uda. Dziwi to mniej niż powinno. Gdzie są te miliony? Pewne światło na sprawę rzuca fakt, że jak pisze prasa, żona Izdebskiego zniknęła. Inaczej mówiąc jej nie ma. Ale czy jesteśmy pewni że ona naprawdę istnieje? Bo może to była jedynie fikcyjna postać stworzona na potrzeby tej afery. Trzeba jednak docenić przekręt respiratorowy. Urządzenia handlarz bronią sprzedał państwu po cenie gigantycznie wyższej niż rynkowa. To nie jest taki prostacki przekręt, że bierzesz pieniądze i tyle. Jest w nim pewna finezja, poetyckość ze szczyptą romantyzmu: mąż niby umiera po żonie ginie ślad. Nie powinno nas dziwić, że są takie oszustwa. Bo jakie mamy popularnie wzorce, na przykład filmowe? Kalibabka, Kwinto, Wielki Szu. I kim są bohaterowie?

Centrum im. Lemkina działające przy Instytucie Pileckiego przygotowało drugi raport o rosyjskich zbrodniach dokonanych na Ukrainie.

Wielkie emocje czekają dziś kibiców piłki nożnej. Czasem bowiem na ostatnią, ósmą kolejkę Ligi Mistrzów. Wszystkie mecze rozpoczną się o godz. 21:00. O awans do 1/16 lub od razu 1/8 finału rozgrywek wciąż walczy aż 25 z 36 klubów. Pewne swego są jedynie Liverpool oraz Barcelona Roberta Lewandowskiego i Wojciecha Szczęsnego. Przed czasem ostatecznych rozstrzygnięć w fazie ligowej słynnej Champions League Cezary Dziwiszek z redakcji sportowej RMF FM rozmawiał z dziennikarzem Canal+ Sport Rafałem Dębińskim.

"Oczekiwania były bardzo wysoko postawione. Sam mandat dla tego rządu był bardzo silny. To oznaczało, że ludzie oczekują zdecydowanych zmian" - mówił w Popołudniowej rozmowie w RMF FM Adam Jarubas, pytany o spadające wyniki sondażowe koalicji rządzącej. Jak dodawał wiceprezes PSL, nie udało się "np. naprawić szkód po Polskim Ładzie".

20 kolejek rundy zasadniczej PlusLigi za nami, czy skład trzech pierwszych i trzech ostatnich ekip jeszcze ulegnie zmianie? Hit dla Zawiercia, Bartosz Bednorz wrócił do szóstki i Asseco Resovia ograła Bogdankę LUK Lublin, Lwów marnuje szansę na chwilowe wyjście ze strefy spadkowej - co jeszcze przyniosły ostatnie wydarzenia ligowe? W Lidze Mistrzów wygranie grupy mogą zapewnić sobie Projekt Warszawa i Jastrzębski Węgiel, a Aluron CMC Warta Zawiercie może ustawić się na lepszej pozycji przed meczem ostatniej rundy z Allianz Milano. A Lublin i Resovia grają o spokój przed rewanżem w swoich rozgrywkach.

Pewne są trzy rzeczy: śmierć, podatki i to, że jest to ostatni odcinek w 2024 roku. Nagraliśmy prawie półtorej godziny naszego gadania na naprawdę różne tematy. Zebrało nam się trochę i powstał z tego konkretny miszmasz. Jest trochę o technologii, bo gadamy o drukarce 3D i nowym mikrofonie w testach, jest też krótko o grach i nieco dłużej o dwóch ważnych książkach, a do tego dokładamy coś o The Game Awards 2024. Co w odcinku? 00:05:06 - Pierwsze kroki z drukarką 3D - BambuLab P1S Combo 00:19:45 - Nowy mikrofon w testach - Genesis Rhodium 350D 00:25:11 - Księga cRPG od Gamebook 00:32:45 - Książka Zagrajmy jeszcze raz od Archona 00:36:49 - Co nam się podobało na The Game Awards 2024 Wbijaj na stronę: https://2po2.pl Facebook: https://www.facebook.com/dwochpodwoch Twitter: https://twitter.com/dwochpodwoch TikTok: https://www.tiktok.com/@dwochpodwoch Postaw na kawę: https://buycoffee.to/dwochpodwoch Grosza daj podcastowi na Patronite: https://patronite.pl/dwochpodwoch

Dzieje sztuki piszą jej historyczki i historycy. Trudno o większy banał. Ale stwierdzenie to traci moc oczywistości, gdy przyjrzymy się własnym sądom o malarstwie, grafice czy architekturze. Mówimy o epokach i stylach artystycznych, mając przed oczami najbardziej rozpoznawalne ich przykłady, często nieświadomi, że dopiero od „niedawna” myślimy o sztuce w tych kategoriach. Z łatwością identyfikujemy dzieła wielkich mistrzów, ale nie wiemy jak niekiedy długa i trudna była ich droga na Parnas. Pewne postaci, jak Caravaggio lub Klimt, zdają się być na nim obecne od „zawsze”, a przecież po okresach sławy przychodziła niejednokrotnie wzgarda czy zapomnienie albo co gorsza – jedno i drugie. Innymi słowy, nieświadomi tego dziedziczymy wyobrażenia, które zostały ukształtowane przed nami, „przychodzimy na gotowe”.   Specjalne miejsce przypada tu tym, którzy albo jako pierwsi zajęli się jakimś tematem, albo stworzyli najbardziej przekonującą jego interpretację. Jeśli chodzi o polską sztukę około roku 1900 taką postacią był Wiesław Juszczak. Mimo upływu lat jego prace o Witoldzie Wojtkiewiczu, Janie Stanisławskim czy malarstwie modernizmu nadal uchodzą za kanoniczne. Nie są to bowiem jedynie monografie, a próby filozoficzne, których przedmiotem była sztuka, jej duchowe źródła oraz ideowe konteksty. Nic dziwnego zatem, że ten cykl podcastów rozpoczynam od jednego z najważniejszych polskich humanistów XX i XXI stulecia. A o tym, jakie było podglebie myśli Wiesława Juszczaka i jaki kształt przybrała rozmawiałem z Juliuszem Gałkowskim.

Hola culers! W 195. odcinku podcastu 9CAMPNOU porozmawiamy o wygranych derbach Barcelony oraz o wygranej na wyjeździe z Crveną Zvezdą w Lidze Mistrzów, a także o gali Złotej Piłki.ZOSTAŃ PATRONEM: https://patronite.pl/9campnou

Historia najbrutalniejszego seryjnego mordercy w historii Iranu - Hoshanga Aminiego. Jego ofiarami padali głównie młodzi chłopcy, a jego brutalne metody szokują do dziś. Życiorys Aminiego tak obrósł legendami, że ciężko odróżnić to co wydarzyło się naprawdę, od tego co jest zwykłą fikcją i plotkami. Pewne rzeczy pozostają bezsprzeczne, jak to, że odebrał życie ponad 65 osobom.

Jeśli wierzyć tekstom piosenek, diamenty są wieczne i to spośród nich kobiety wybierają najlepszych przyjaciół. Pewne jest, że diament uchodzi zarówno za symbol luksusu, jak i uczucia dla drugiej osoby. To przekonanie było budowane w nas przez dekady, a jego autorem jest południowoafrykańska firma, niegdyś diamentowy monopolista. Dzisiaj rynek kamieni szlachetnych szybko się zmienia. Czy diamenty wciąż są dobrą inwestycją? A może warto kupić maszynę i produkować diamenty w domu? I czy Dolina Krzemowa w przyszłości stanie się Doliną Diamentową? Ten odcinek, podobnie jak większość innych odcinków Brzmienia Świata, zawiera dodatkową treść, która jest niespodzianką dla słuchaczy. Jeśli wolisz ją pominąć, przejdź do rozmowy głównej. (00:00:00) Powitanie (00:00:28) Wstęp (00:18:48) Rozmowa (01:33:54) Podziękowania  ✅ Wspieraj Brzmienie Świata na Patronite:⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠https://patronite.pl/brzmienie-swiata⁠⁠⁠ FB:⁠⁠ ⁠⁠⁠www.facebook.com/brzmienieswiata⁠⁠⁠ IG:⁠⁠ ⁠⁠⁠www.instagram.com/brzmienieswiata⁠⁠⁠

Bardzo ważne, byśmy w polityce prodemograficznej nie rzucali się od ściany do ściany - mówi były wiceminister rodziny i były wiceprezes PFR.

FILMATURA.HŁASKO to wyjątkowe wydarzenie, które chce wskazać na rolę literatury w kinie. Patronem festiwalu jest Marek Hłasko, który uosabia dialog między światem filmu i literatury. - Ideą przewodnią festiwalu jest to, żebyśmy przypomnieli sobie, że kino potrzebuje literatury - zaznaczył w Programie 2 Polskiego Radia Aleksander Zalewski - dyrektor artystyczny festiwalu.

Koncerty, wycieczki śladami żydowskiego Lublina, warsztaty kuchni żydowskiej i filmy złożą się na program Festiwalu Kultury Żydowskiej "Lubliner Festival", który rozpoczyna się dziś (16.08) w Lublinie. 

Rozmowa z Rzecznikiem Praw Obywatelskich dr. Adamem Bodnarem, Maróz, 19 maja 2016 [00h14min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/wiaza-nas-pewne-wartosci-ogolnoludzkie-rozmowa-z-rpo-dr-adamem-bodnarem/ Podczas 15. Spotkania Organizacji Działających na Obszarach Wiejskich współorganizowanego przez Fundację Wspomagania Wsi mieliśmy przyjemność gościć Rzecznika Praw Obywatelskich dr. Adama Bodnara. Wykorzystaliśmy tę okazję, żeby porozmawiać z Rzecznikiem o kilku istotnych problemach, jak relacje RPO z trzecim sektorem czy kryzys uchodźczy. Wywiad przeprowadziła Justyna Duriasz-Bułhak z Fundacji Wspomagania Wsi. O trzecim sektorze „Pojawiają się różnego rodzaju pomysły, np. na unarodowienie sektora, spowodowanie jakiejś narodowej strategii rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. Ja mam pewne obawy, to znaczy wydaje mi się, że sektor pozarządowy trzeba wzmacniać od dołu, a nie tworzyć jakieś programy, które nagle go rozwiną. Bardziej jestem zainteresowany tym, żeby dotrzeć do jak największej grupy prywatnych darczyńców, którzy spowodują, że ten sektor się będzie rozwijał. No i ja liczę na taki zwyczajny, codzienny dialog i współpracę z sektorem i z organizacjami – zarówno tymi wyspecjalizowanymi w poszczególnym dziedzinach, jak i tymi ogólnymi zajmującymi się daną dziedziną życia”. O uchodźcach „Moją rolą jest mówienie i powtarzanie, że nas wiążą pewne ogólnoludzkie wartości, wartości także chrześcijańskie, które powinny polegać na tym, że mamy obowiązek podzielenia się wsparciem, okazania solidarności – i osobom które starają się o status uchodźcy, co przekłada się na kwestie przede wszystkim relokacji osób z tych obozów dla uchodźców, które już teraz istnieją w Grecji, w Turcji, we Włoszech, tak żeby ten ciężar nie spoczywał tylko na tych państwach, tylko żebyśmy my jako obywatele też ten obowiązek wzięli na siebie”. Więcej na temat trzeciego sektora i kryzysu migracyjnego w załączonym wideo z wywiadu z Rzecznikiem. Zapraszamy do oglądania. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #maróz #bodnar #adambodnar #uchodźcy #ngo #trzecisektor #społeczeństwo #wartości

W wakacyjnych miesiącach mamy Wam do zaproponowania nieco inną formę podcastów: będziemy z Wami krócej, ale częściej. W serii trwających około kwadransa rozmów przyjrzymy się fundamentom modlitwy i najważniejszym fragmentom z tekstów Świętych Karmelu. Od początku września wracamy do Was ze zwykłymi, podcastowymi rozmowami. Pewne rzeczy przy okazji modlitwy wydają się oczywiste – na przykład to, że Bóg jest obecny. Teresa od Jezusa wyraźnie jednak zaleca, by modlitwę rozpocząć od przypomnienia sobie o Jego obecności. Czy chodzi tu tylko o pracę wyobraźni? Porozmawiamy dzisiaj o tym, jak modlitwę zacząć oraz dlaczego początek jest tak ważny. „Zaraz po tym wstępie, ponieważ jesteś sama, postaraj się, córko, o towarzystwo. A jakież mogłabyś znaleźć lepsze, nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz? Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i jaką pokorą raczy ciebie nauczać”. (św. Teresa od Jezusa, Droga doskonałości 26, 1) — Zapraszamy na nasz profil na Patronite.pl:⁠Smak Karmelu na Patronite

Wykonując zawód fotografa przydaje się od czasu do czasu popracować nad kwestią zorganizowania własnych wysiłków. Pewne złe nawyki mogą rozbroić każdy dobrze nastrojony organizm. Tym razem w podcaście świeża krew, która może odmłodzić nasze podejście do zawodu. Fotograf odcinka: Marek Twarowski: marektwarowski.pl/ Patronem audycji jest Fotoforma ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://fotoforma.pl⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ - ulubiony sklep fotografów i filmowców. Jeśli planujecie inwestycję w nowy sprzęt to koniecznie powołajcie się na Niezłe Aparaty pisząc na adres vip@fotoforma.pl (specjalna oferta dla słuchaczy podcastu)!

Robert i Sabrina opisywani są jako idealne małżeństwo, dla którego wiara jest bardzo ważna. Pewne wydarzenie sprawia jednak, że ich tajemnice ujrzą światło dzienne. Postaw mi kawkę: https://buycoffee.to/kryminalnehistorie/ Newsletter: https://kryminalnehistorie.com/newsletter-zapis/---------------------------------------------------------------- Dziękuję wszystkim, którzy wspierają mnie na Youtube :) A także za każdą inną formę Waszego wsparcia. Przypominam, że podcast tworzony jest na podstawie ogólnodostępnych źródeł, które znajdziecie poniżej :) ☛ Sklep: https://kryminalnehistorie.com/sklep ☛ Facebook: http://www.facebook.pl/kryminalne0historie ☛ Grupa na Facebooku: https://www.facebook.com/groups/kryminalnehistorie☛ Instagram: https://www.instagram.com/kryminalne ☛ Youtube: https://www.youtube.com/kryminalnehistorie ☛ Spotify: https://open.spotify.com/show/4MP3dZZu5efb5qvPSXu89k ☛ iTunes: https://podcasts.apple.com/pl/podcast/krym…ie/id1474480349 ☛ Mail: kryminalnehistorie@gmail.com ✔Montaż: Paulina Kulpińska ✔Animacja w intro została stworzona przez Sławka: www.vimeo.com/smdesigns ✔Muzyka: - Kai Engel - Great Expectations - Slow Hammers ✔Źródła: https://docs.google.com/document/d/16XZGNYKkFmVwmVsMcY-bo12lN067T6Lm4qMUUk1UtSk/edit?usp=sharing

Jaką rolę pełni ambasador? Gdzie leżą granice jego wolności? Jaka powoduje nim motywacja? A także jak daleko może podejmować ryzyko? Mimo że praca dyplomatów jest regulowana zarówno protokołem dyplomatycznym, jak i instrukcjami z kraju macierzystego, nie wszystkie pytania mają jednoznaczną odpowiedź. Pewne jest natomiast, że kluczem do kraju, w którym dyplomata rozpoczyna misję, jest doskonała znajomość historii oraz języka i życia codziennego. W tym odcinku zaglądamy za kulisy pracy ambasadora w Hiszpanii. W rozmowie nawiązujemy do odcinka hiszpańskiego programu “La Resistencia” z udziałem amb. Marzenny Adamczyk, który można zobaczyć tutaj: https://shorturl.at/gprzR Ten odcinek, podobnie jak większość innych odcinków Brzmienia Świata, zawiera dodatkową treść, która jest niespodzianką dla słuchaczy. Jeśli wolisz ją pominąć, przejdź do rozmowy głównej. 00:00:00 Powitanie 00:00:28 Wstęp 00:16:36 Rozmowa 01:32:56 Podziękowania --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/brzmienieswiata/message

Jakie są technologiczne ambicje Arabii Saudyjskiej? Pewne jest, że rzuca ona na rynek potężne pieniądze na cyfrowe błyskotki i stara się przykryć swoje poważne problemy z dbaniem o prawa człowieka. To nie jest więc historia jak z bajki, choć tak może wyglądać, bo plany i rozmach Królestwa zachwycają i zdumiewają. Czym są: influwashing, gamewashing i techwashing i jak wdrażane są w tym odległym kraju? Śródtytuły podcastu: W arabskiej bajce 00:00 Wizja 2030 03:01 Influwashing morderstwa 09:35 Prawa kobiet i robotów 12:26 Najlepsi grają dla Arabii 14:17 E-sport na sztandary 18:52 Miasto przyszłości jak z bajki 36:09 Krytyka 45:36 Żródła: Nieograniczone fundusze na rozrywkę: https://www.theverge.com/2023/12/1/23948992/saudi-arabia-gaming-investment Jak ma wyglądać ma Neom: https://www.youtube.com/watch?v=0kz5vEqdaSc Kto przejmuje światowy gaming: https://esportsinsider.com/2022/09/savvy-games-group-investment-strategy-38bn O odchodzeniu od ropy: https://www.theguardian.com/environment/2021/oct/29/apocalypse-soon-reluctant-middle-east-forced-to-open-eyes-to-climate-crisis O przejęciu profesjonalnego golfa: https://www.theguardian.com/sport/2023/jun/09/saudi-arabia-soccer-golf-nba-nfl-sportswashing O miliardach na sportswashing: https://www.theguardian.com/world/2023/jul/26/revealed-saudi-arabia-6bn-spend-on-sportswashing

Mniej znaczy więcej ? A czym jest to więcej, w kontekście naszej kobiecej urody? Więcej objętości, czy więcej miłości ? Może WIĘCEJ, to będzie świadoma decyzja, że nie wszystko dla wszystkich ... Może WIĘCEJ, to wybór najlepszego, a nie rzucanie się na obietnice gwarantujące expresowe piękno, niczym "BEAUTY INSTANT" i last minute na kolejny zastrzyk w usta. Może więcej to świadomość ciała, słuchanie , uważne obserwowanie, że kiedy puchnie, kiedy brzęknie, kiedy jest zmęczone, to kolejne litry wina na sen, nic tu nie dadzą ... Że nie ma złotej recepty na "express GLOW" Że nawet to gładkie zdjęcie, to też iluzja. Że można się dobrze ustawić, wyprostować, wymalować, udekorować , na chwilę zacisnąć zęby... Ale to WIĘCEJ to rozsądek, który podpowiada, to intuicja, która się skrada, że jeśli "to zdrowie buduje urodę", to z pewnością nie zadziewa się to szybko, to proces. Bo powrót do homeostazy to czas... To zdejmowanie warstwa po warstwie, jak obieranie cebuli. Przecież tu może być płacz... Tym wstępem zapraszam Was do kolejnego odcinka podcastu DOTYKAM, gdzie odpowiadam na Wasze pytania, dotyczące terapii manualnych i pielęgnacji twarzy ...Dlaczego jako kosmetolog, często świadomie odradzam, kompulsywnego "odżywienia" , "dostrzykiwamia", "witaminizowania" samej skóry ... Czy tam pod nią jest coś więcej ? Czy jestem zatem przeciwniczką korzystania z dobrodziejstwa nowoczesnych technologii ? Medycyny regeneracyjnej ? Oczywiście mówię głośnie NIE! Słuchaj, badaj, dotykaj, odkrywaj ... WYBIERAJ MĄDRZE! Selekcjonuj to, czym karmisz "wypełniasz" swój organizm. Pewne decyzje mogą być już nieodwracalne. Dobierajmy świadomie ludzi do współpracy z "naszym ciałem", ludzi żywo zaangażowanych i zainteresowanych historią, ale i współtworzeniem "zdrowej przyszłości" tego ciała ... Nie ilość, a jakość! Nie rewolucja, a ewolucja! NIE WSZYSTKO DLA WSZYSTKICH!

Gościem Anny Kaczmarek w wideo podcaście "Zdrowie bez cenzury" był Łukasz Jankowski, prezes Naczelnej Izby Lekarskiej. Na ostatniej prostej kampanii wyborczej postanowiliśmy przyjrzeć się temu, jakie rozwiązania dotyczące służby zdrowia proponują partie polityczne w swoich programach. - To już kolejne wybory, gdy jesteśmy raczeni obietnicami i taką, trzeba chyba powiedzieć wprost, kiełbasą wyborczą, czyli czymś, co ma rozbudzić wyobraźnię jak posiłki w szpitalach, jak darmowe leki, jak leki za 5 złotych. A nikt nie podjął się jeszcze zdefiniowania kluczowych reform w ochronie zdrowia, bo nie ukrywajmy takie reformy w krótkiej perspektywie musiałyby być bolesne i naruszyć pewne grupy interesów po, żeby ten system stworzyć. Nawet nie poukładać od nowa — zdecydowanie twierdzi lekarz. Nasz gość odniósł się również do tego ile państwo powinno wydawać na zdrowie - Politycy nie wiedzą nawet, jakbyśmy ich zapytali, nie wiedzą, nie zgadzają się ile dziś wydajemy na zdrowie. Partia rządząca powie: już prawie 7%, Główny Urząd Statystyczny 4,91%. Ale od razu w nawiasie znajdzie się informacja, że gdyby zastosować metodologię w odniesieniu PKB sprzed 2 lat, to pewnie by to było więcej. Gdyby zastosować metodologię sprzed 5 lat, to mamy już prawie 10% nakładów publicznych na służbę zdrowia. Czyli jest pewna magia, którą nad danymi uprawiają politycy — surowo ocenia Łukasz Jankowski.

- Konieczność gruntownych zmian w polskich lasach (i przez to - w Lasach Państwowych) staje się coraz bardziej oczywista. Pewne zmiany można i trzeba przeprowadzić natychmiast, w ciągu pierwszych 100 dni po zmianie władzy. Liczymy na to, że politykom nie zabraknie odwagi i determinacji, żeby dokonać szybkich zmian, nawet bazując na obowiązującym prawie - mówi dr Antoni Kostka z Fundacji Dziedzictwo Przyrodnicze, gość dzisiejszego odcinka. Co się zadziało w polskiej przyrodzie przez ostatnie osiem lat rządów PiS-u? Czy lasy są "państwowe"? Na rozmowę zapraszają Anita Dmitruczuk i Jakub Chełmiński. "Niedziela Wyborcza" to pogłębione rozmowy dziennikarzy i dziennikarek "Wyborczej" z ekspertami w dziedzinach bezpieczeństwa narodowego, praw kobiet i polityki rodzinnej, edukacji, klimatu i ekologii, a także wymiaru sprawiedliwości, które publikujemy w każdą niedzielę przed wyborami 15 października. Co tydzień w niedzielę zastanawiamy się, co w danej dziedzinie nie działa i jakie propozycje mają dla nas rządzący, a także demokratyczna opozycja. Staramy się wyjaśnić, jak decyzje PiS-u przez dwie kadencje wpływały na życie Polek i Polaków. I dlaczego powinniśmy te rządy zmienić. https://wyborcza.pl/podcast. Piszcie do nas w każdej sprawie na: listy@wyborcza.pl.

Działamy dzięki https://patronite.pl/radionaukowe

"Jesteśmy na dobrej drodze, żeby awansować na mistrzostwa Europy. Niedzielny mecz (z Albanią) będzie bardzo ważnym spotkaniem dla nas. Jedziemy tam, żeby wygrać. Na ocenę pracy Fernando Santosa przyjdzie jeszcze czas" – mówił w Popołudniowej rozmowie w RMF FM Cezary Kulesza. Prezes PZPN odpowiedział w ten sposób, na pytanie, czy ma jakieś uwagi do pracy selekcjonera reprezentacji Polski. Mówił także, że rozmawiał z Robertem Lewandowskim już po głośnym wywiadzie, udzielonym ostatnio przez polskiego napastnika. "Wyjaśniliśmy pewne kwestie" - podkreślił.

Czy w życiu lub pracy zdarzają Ci się sytuację niezrozumienia z rozmówcą pomimo najszczerszych chęci dogadania się?Czy zdarzyło Ci się powiedzieć coś zupełnie nieszkodliwego, a ktoś odczuł to jako atak na niego?- Albo czy zdążały Ci się odwrotne sytuacje, ktoś powiedział coś neutralnego a Ty poczułeś się urażony?Takie nieporozumienia są niestety częste.Ponoć język zwierząt jest dużo prostszy niż nasz - ludzki. Interpretacja słów jest tak różnorodna, że komunikacja ludzka jest naprawdę ciężkim kawałkiem chleba.Pewne podpowiedzi jak słuchać ze zrozumieniem opisał niemiecki psycholog Friedeman Schulz von Thun, który wyróżnił 4 sposoby słuchania, które potem nazwano "4 uszami von Thuna"Są to:

Prowadząc swoją działalność trzeba mieć w głowie, że mogą pojawić się wzloty i upadki. Pewne sytuacje nie będą od nas zależne bezpośrednio, ale będą mieć wpływ na nasz biznes - tak jak np. panująca obecnie inflacja czy wyższe rachunki za prąd, czy gaz. Jak zatem wygląda prowadzenie biznesu w czasach kryzysu? O tym rozmawiam z Krzysztofem Bartnikiem z Imker! W trakcie spotkania odpowiemy na pytania:Obecne czasy są ciężkie dla niektórych przedsiębiorców - inflacja, wyższe rachunki, zmiany prawne itp. Czy Twoją firmę też dotknął kryzys?Jeśli tak, to jak to u Was wygląda obecnie finansowo, a jak wyglądało przed kryzysem?Jakie działania podjąłeś, aby zminimalizować skutki kryzysu?Jakie działania i strategie marketingowe sprawdziły się w Twojej firmie?Czy Twoich klientów również dotknął kryzys? Czy wspierasz i jeśli tak, to w jaki sposób swoich klientów?Czy mimo kryzysu mieliście jakieś złote strzały sprzedażowe w ostatnim czasie? W jaki sposób je osiągnęliście?Jakie działania warto podjąć, aby zminimalizować skutki kryzysu?Czy mimo panujących nie do końca sprzyjających okoliczności, warto otwierać obecnie firmę? Jeśli tak, to na co zwrócić uwagę na początku?Pobierz RAPORT "Jesteś ekspertką! Uwierz w to!" Kliknij tutaj: http://olag.pl/raport2023

„Kryptonim Skóra" to zapis dziennikarskiego śledztwa w sprawie bezprecedensowego morderstwa. Reporterka wraca do wydarzeń z 1998 roku, kiedy w śrubę płynącego po Wiśle statku wkręciła się ludzka skóra. Badania DNA pozwoliły zidentyfikować ciało zaginionej studentki z Krakowa. W 2022 roku, 24 lata później, zapadł wyrok dożywocia za tę zbrodnię. Czy usłyszał go niewinny człowiek? - na to pytanie szuka odpowiedzi autorka. Czytałam tę książkę powoli. Z prostej przyczyny - miałam problem z pomieszczeniem w sobie ilości opisywanego okrucieństwa. Nie spodziewałam się tylu detali związanych ze zbrodnią, dlatego ostrzegam - to nie jest lektura dla każdego. Trudno wymazać z głowy obrazy, które uruchamiają słowa. Przed spotkaniem z tym reportażem zdarzało mi się podejrzewać autorów kryminałów i thrillerów o to, że poniosła ich wyobraźnia. Pewne zachowania czy zwroty akcji wydawały mi się niemożliwe. Po zapoznaniu się z historią, którą opisuje Monika Góra, wiem, że życie bywa okrutniejsze od fikcji. Biegli podpisują się pod absurdalnymi opiniami, w mediach kolportowane są nieprawdziwe informacje, w sądach zapadają decyzje budzące wątpliwości. Patologiczne zachowania stają się codziennością, komentuje się je jedynie wzruszeniem ramion. Monika Góra wykonała mrówczą reporterską robotę, żeby zweryfikować wielokrotnie podawane informacje. Część z nich nie miała nic wspólnego z faktami. Nieraz zastanawiałam się, jak reporterka radzi sobie z emocjami, które pojawiają podczas pracy, jaką wykonuje. Od lat dotyka zła w czystej postaci. O mrocznej stronie ludzkiej natury pisała w takich książkach, jak: „Miasteczko zbrodni. Dlaczego zginęła Iwona Cygan?”, „Upadek. Historia prałata Henryka Jankowskiego (współautor Krzysztof Brożek), „Człowiek, który wiedział za dużo. Dlaczego zginęli Jaroszewiczowie?” i „Amber Gold”. Z autorką reportażu „Kryptonim Skóra” porozmawiamy: - o tym, co jest najtrudniejsze w dochodzeniu do prawdy; - o strachu – czy się pojawia, kiedy pisze się o sprawach, które wiele osób chce zatuszować ? - o sprzymierzeńcach podczas pisania i tych, którzy utrudniają dziennikarskie śledztwo; - o reakcjach na jej książki; - o granicach w reportażu, nurtuje mnie zagadnienie, kiedy detale w opisywaniu zbrodni są uzasadnione, a kiedy stają się pornografią przemocy;

Kiedy wojna się zaczęła, wielu Ukraińców uważało, że skończy się ona szybko. Niedługo minie jednak rok od zaostrzenia konfliktu. "Nie widzę atmosfery optymistycznej, że jeszcze trochę, jeszcze kilka czołgów i ich pokonamy" - mówił w Popołudniowej rozmowie w RMF FM ks. Grzegorz Draus, proboszcz parafii św. Jana Pawła II w Sokolnikach pod Lwowem. "Mówił nam wolontariusz, że wszystko zależy od tej zbrojeniowej pomocy. Jeżeli ona będzie, to Ukraina się utrzyma" - dodał. Duchowny opisywał także, że u wielu Ukraińców, także mieszkających z dala od frontu, jest duży strach. "Pewne myślenie ludzi jest tak mocno wojną przeniknięte, że reagują lękliwie na możliwość bezpośredniego zaatakowania" - powiedział.

Nowe taryfy, zamrożone taryfy, dodatkowe opłaty - dokładna wysokość przyszłorocznych rachunków za prąd dla wielu odbiorców wciąż nie jest pewna. Pewne jest natomiast to, że prąd drożeje w Europie w szaleńczym tempie, a łaskawa jak dotąd aura już zaczyna pokazywać swoje zimowe oblicze. Energii trzeba więc będzie więcej, a wiele europejskich krajów już ostrzega: blackouty wcale nie są wykluczone. A końca rozwiązania tych problemów nie widać. Partnerem podcastu jest OANDA TMS Brokers.

Eksperci i nie tylko oni, również mężczyźni, którzy znają się na wojnie, zastanawiają się, kiedy wojna w Ukrainie się skończy. Najlepiej zwycięstwem Ukraińców. Pewne symptomy, jak ktoś umie czytać między oznakami, dają wskazówki, że jakieś sygnały porażki Rosjan są.

Dwaj znakomici komentatorzy, Michał Broniatowski z Politico i Witold Jurasz z Onetu, o echach incydentu z udziałem ambasadora Rosji w Polsce i wydźwięku przemówienia Władimira Putina na Placu Czerwonym w Moskwie - wyjątkowo krótkiego jak na najważniejszy dzień w rosyjskim kalendarzu. Pięciominutowe wystąpienie zaskoczyło, ale nie treścią, a raczej jej brakiem. “Powinniśmy się cieszyć, że to przemówienie nas zawiodło” - mówi Michał Broniatowski. Co wysunęło się w nim na pierwszy plan? Co pozostało tłem? Na co Władimir Putin położył główny akcent? Wnioski obu dziennikarzy są wyjątkowo zgodne. Nie tylko w tej kwestii. Także jeśli chodzi o atak na ambasadora Rosji w Polsce. “Rząd nie dopełnił obowiązku chronienia immunitetu dyplomatycznego” - słyszymy. “To gorzej niż błąd” - komentują Broniatowski i Jurasz. Czym ten błąd może skutkować? Odpowiedź w “Raporcie międzynarodowym. Ukraina”. 

Sytuacja na froncie jest niezmienna. Wokół Kijowa toczą się walki, które wyraźnie są już walkami pozycyjnymi. Straty rosyjskie i ukraińskie wydają się być niebywałe. Niebywałe jest także to, że rosyjska propaganda w znaczący sposób zaczyna nie domagać. Przykładem tego jest wiec na moskiewskim stadionie Łużniki, podczas którego przemawiał Władimir Putin... i nagle zniknął. Co mogło się tam wydarzyć? Dużą debatę w ostatnich dniach wywołało także to, co stało się po przemówieniu Wołodymira Zełenskiego w Bundestagu. Prezydent Ukrainy wygłosił świetnie skonstruowane przemówienie, które nawiązywało zarówno do niemieckiej winy, jak i niemieckiej traumy. Po przemówieniu Zełenskiego nie stało się jednak nic, a niemiecki parlament przeszedł do porządku dnia. To spowodowało dyskusję, czy ta zmiana, która nastąpiła w niemieckiej polityce w stosunku do Rosji jest zmianą głęboką, czy w gruncie rzecz dość płytka. I nad tym zastanawia się Witold Jurasz. W drugiej części podcastu gościem jest Michał Sadłowski, naukowiec i historyk, który opowiada o istocie zbrodni sowieckich, o tym, skąd się to wzięło, kto ich dokonywał i dlaczego dzisiaj następuje rehabilitacja Stalina.