Podcast appearances and mentions of Herman Van Rompuy

Du lundi au vendredi, retrouvez en podcast la chronique de Laurent Gerra sur l'antenne de RTL, il y a 10 ans. Le 1er juillet 2014, Laurent Gerra imitait notamment Lionel Jospin, Bernard Lavilliers et Herman Van Rompuy.

Em França, esta sexta-feira marca o fim da campanha para a primeira volta das legislativas antecipadas de domingo 30 de Junho, na sequência da dissolução do parlamento decidida há três semanas pelo Presidente da República, em resposta à pesada derrota do seu campo nas eleições europeias. Durante esta campanha extremamente curta, surgiu o retrato de uma França profundamente dividida, uma França que assusta os seus vizinhos na Europa, uma França descrente nas políticas até agora conduzida pelos tradicionais partidos de governação e com uma fracção significativa da sua população tentada pelo discurso da extrema-direita.Nestas três semanas de campanha, também se dramatizaram e se agudizaram as oposições, nomeadamente no campo de Macron que agitou inclusivamente o risco de guerra civil. Por outro lado, à medida que se foram normalizando as ideias e agendas da extrema-direita, diabolizou-se ainda mais a esquerda e algumas das suas figuras, como Jean-Luc Mélenchon.Estes foram alguns dos fenómenos que analisámos com Álvaro Vasconcelos, antigo director do Instituto de Estudos de Segurança da União Europeia.RFI: Em paralelo com uma banalização da extrema-direita, tem-se assistido a uma diabolização da esquerda. Qual é a base disso ?Álvaro Vasconcelos: Creio que, como em muitos sítios do mundo, há duas esquerdas. Há uma esquerda que é representada pelo Partido Socialista e pelos ecologistas, que é uma esquerda alinhada com os valores da integração europeia, alinhada com a ideia de que é preciso criar consensos na sociedade para que exista democracia, porque a democracia baseia-se na criação de um espaço público com alguns consensos essenciais. Depois, há uma esquerda de certa forma representada por um sector da França Insubmissa, muito particularmente por Mélenchon, que olha para esta questão dos consensos nacionais, de criar o quadro da convivência democrática entre diferentes forças, como algo contrário aos seus objectivos e, evidentemente, isto esteve presente na campanha. Por outro lado, nós temos uma particularidade em França hoje, que é, para além de existir uma frente de esquerda, a Nova Frente Popular, e um partido fortíssimo da extrema-direita. Temos ainda um centro, um partido que foi criado por Macron, que alguém chama de "partido do extremo-centro" -o próprio Macron usou essa expressão- e que, encontrando se numa situação extremamente difícil do ponto de vista político, procura chegar mais perto de objectivos que são pouco claros. Qual é o objectivo? Não é certamente de maioria absoluta, porque isso é absolutamente impossível. Mas procura chegar perto desses objectivos dizendo que "somos nós ou o caos". Isto é uma estratégia que já o general De Gaulle tem utilizado noutras circunstâncias e que é uma estratégia também condenada ao fracasso, porque é uma estratégia que radicaliza também a política francesa. Por exemplo, a declaração de Macron que estávamos "perto de uma guerra civil" é uma declaração extremamente grave, porque contribui para essa radicalização da sociedade e para a ideia que há fracturas na sociedade que são irreconciliáveis. Essa estratégia não tem tido sucesso, não terá sucesso e vai, de certa forma, contra os valores com que Macron tinha sido eleito pela primeira vez em 2017, quando apareceu como alternativa aos partidos políticos tradicionais, partidos que estavam desgastados por anos de governação sem resultado e apresentou-se como uma terceira força, o que tem acontecido várias vezes em França. E essa terceira força, para crescer e para existir, vai destruindo os partidos tradicionais e vai radicalizando sectores dos partidos tradicionais. Esse é um dos problemas. Outro problema que eu vejo, que é extremamente grave, é que as ideias da extrema-direita e, por exemplo, a ideia de há uma ameaça à identidade francesa, de que os imigrantes são uma ameaça que os valores e as conquistas como direitos para as comunidades homossexuais e LGBTQ, para os direitos das mulheres, etc, destroem a sociedade. Essas ideias extremamente reaccionárias e conservadoras que dividem profundamente os franceses, foram banalizando-se e aí a responsabilidade é de muita gente. Essa banalização ela dá-se, por um lado, porque a direita tradicional, em perda de velocidade e de eleitorado, sobretudo, foi pensando que teria mais sucesso, se assumisse as ideias da extrema-direita, porque iria retirar eleitorado à extrema-direita. Mas, como dizia o pai (Jean-Marie) Le Pen, as pessoas ao terem que escolher entre o original e a cópia, escolhem o original. O original é o racismo, mas eu acho que há muito mais sectores da sociedade francesa que contribuíram para essa banalização da extrema-direita.RFI: Nomeadamente a comunicação social, por exemplo. Há órgãos de comunicação social que partem do princípio de que a extrema-direita vai ganhar. Há também, inclusivamente canais de televisão que fazem campanha de forma assumida pela extrema-direita. Isto, no fundo, não vai contribuir também para orientar o voto dos franceses?Álvaro Vasconcelos: Sem dúvida que houve um papel importante e muito significativo daquilo que podemos dizer o "marketing da sociedade do espectáculo", em que um político radical, um político de certa forma "Bouffon", um político que cria controvérsia e que diz coisas violentas, aumentaria as audiências. E aí, evidentemente, nós sabemos que há canais de televisão francesa, como a CNews, que foram, digamos, empoderados por essa corrente e que hoje estão ao serviço claramente da Frente Nacional. Mas há outros sectores. Por exemplo, há uma série de intelectuais franceses que ainda gostam de se chamar de intelectuais. Eu dou o exemplo de Alain Finkelkraut que escreveu há já vários anos um livro que se chamava "L'identité malheureuse" (a identidade triste) em que ele dizia, apesar de ele ser filho de imigrantes, que no seu tempo, integrava completamente os valores franceses, que agora há comunidades que não integram plenamente os valores franceses e que vivemos num momento de uma "Identidade triste". A teoria da "grande substituição" também é uma teoria de um intelectual. Ou seja, nós temos que pensar que a produção intelectual tem impacto também nessas questões. Evidentemente que isto se dá num contexto que facilita o desenvolvimento dessas ideias reaccionárias e o voto contra, embora o voto contra assumiu essa ideologia como sendo a ideologia que lhe pode dar um outro tipo de vida -o que é absolutamente falso- como já se viu em muitos sítios do mundo. Mas o contexto favorável é o contexto da consciência de enormes desigualdades na sociedade. Foi também toda a política agora, nos últimos anos, do Banco Central Europeu aumentar as taxas de juro, a inflação provocada pela guerra e a falta de resposta a nível europeu, mas também global, a especulação financeira, tudo isso a que se chama, e com razão, o triunfo da ideologia económica neoliberal, para o qual não há alternativa. Isso criou uma consciência muito grande na sociedade francesa da desigualdade numa sociedade onde o valor da igualdade é extremamente forte. Lembremos que a França, tem como lema a Liberdade, Igualdade e a fraternidade. Os grandes princípios da Revolução Francesa. Mas a desigualdade tem uma força muito grande na sociedade francesa. É a consciência da desigualdade. Depois, a crise de 2008, acho que também contribuiu para o crescimento da extrema-direita.RFI: Estava a falar do neoliberalismo. Ele é, de certa forma, personificado e cristalizado na personagem de Emmanuel Macron. E, por oposto, temos também Jean-Luc Mélenchon, que também é uma figura que divide a sociedade francesa. Ambas essas figuras foram, de certa forma, rejeitadas pelos seus próprios aparelhos partidários durante esta campanha. Apesar disso, eles não respeitaram o seu "dever de reserva". Julga que isto pode também contribuir para orientar o voto dos franceses?Álvaro Vasconcelos: Certamente que essa é a questão-chave das eleições francesas. Como nós sabemos, são eleições com duas voltas. E o que será decisivo para voltar atrás? A extrema-direita e a resistência republicana e os votos a serem orientados para o candidato em melhores condições para derrotar a União Nacional, seja ele de que partido for. E é a demonização recíproca, a demonização que foi feita de Macron durante estes anos por um sector da França Insubmissa, e agora a campanha que é feita contra a França Insubmissa nesse período eleitoral em particular, não facilitarão que na segunda volta das eleições, quando for um candidato da França Insubmissa ou do partido do presidente, que os votos se canalizem de um para o outro. E isso junta-se ao facto de o anti-semitismo ter reaparecido em França. Isso é algo que nós não podemos negar. Quer dizer, a França é um país onde as correntes islamofóbicas são extremamente fortes. Mas se nós formos na nossa própria análise -e eu me incluo- menosprezamos a força que o anti-semitismo histórico tem ainda nas sociedades europeias. E com a crise, nós não nos podemos esquecer que nós acabamos de viver a crise do covid, que foi uma crise extremamente grave. A crise da pandemia afectou profundamente as pessoas e apareceram as teorias mais absurdas, isto muito antes da Guerra de Gaza. Isto começou a ganhar uma dimensão significativa, durante a crise do covid, quando se começou a equacionar a vacina e a própria epidemia com os interesses da finança internacional, ligando essa finança internacional a várias teorias conspirativas sobre os judeus. Isso eu ouvi em vários sítios, até em Portugal, onde o anti-semitismo é latente, mas não tem essa dimensão. De repente, teve em França, por causa das circunstâncias actuais, e isso contribui para que uma parte da população olhe para os judeus como uma ameaça, além de olhar para os muçulmanos, o que torna a questão do racismo extremamente complexa e extremamente grave. Porque, para ser coerente, nós temos que ser claramente contra a islamofobia e contra o anti-semitismo. E aí não há dúvida que o líder da França Insubmissa, Jean-Luc Mélenchon, não foi claro sobre essa questão, inclusive ao dizer que (o anti-semitismo) era "um problema residual". Ora, parecia-nos um problema residual, dado a dimensão da islamofobia, mas deixou de ser um problema residual. E não se deve desvalorizar nenhuma forma de racismo. Todas as questões que têm a ver com os direitos das pessoas, nomeadamente os direitos a não serem discriminados pela sua origem étnica, religiosa, nacional, etc. têm que ser tratados com enorme rigor, porque se contaminam uns aos outros e acabam por legitimar o horror, o absurdo do racismo.RFI: Relativamente à diabolização que tem havido, tanto de um lado como do outro, tem havido apelos para que, depois da primeira volta, os candidatos que fiquem em terceiro lugar nos seus círculos eleitorais, desistam da sua candidatura para fazerem barragem à Frente Nacional, no caso de ela estar presente na segunda volta. Todos os partidos concordaram, excepto o partido de Macron. Ou seja, a estratégia do "Ni-ni", como se diz aqui em França. É uma estratégia perigosa?Álvaro Vasconcelos: É uma estratégia muito perigosa, embora me pareça que é uma estratégia para a primeira volta das legislativas. É uma estratégia para tentar que o partido do Macron saia da situação extremamente difícil em que se encontra, aparecendo como o único partido que não teria nenhuma corrente extremista, que seria um partido do centro. Mas eu acho que na segunda volta, as coisas vão se colocar de forma muito diferente, algo que eu estou absolutamente convencido. Temos que relembrar que se a nova Frente Popular concorre com essa sigla, é que cada um dos partidos tem os seus próprios deputados em círculos diferentes e as pessoas sabem quem é o seu respectivo deputado. E quando forem candidatos, o Partido Socialista, os Ecologistas e o Partido Comunista, a transferência de votos do partido de Macron para esses candidatos vai passar e vice-versa. Quando forem candidatos da França Insubmissa e do partido do Macron, vai já ser muito mais difícil a transferência de votos. Mas eu penso que vai ter muito mais a ver com os candidatos específicos do que com os partidos em geral. Embora nós tenhamos visto, nos últimos dias, uma série de políticos e até intelectuais franceses a fazer abaixo-assinados a dizer que nunca votariam na extrema-direita, nem na França Insubmissa. Evidentemente que dizer isso hoje é extremamente perigoso, é grave. Estou a pensar como, por exemplo, em Manuel Valls e o caso e outros dirigentes. Hoje, eu penso que estes responsáveis não vão mudar de posição. Mas acho que os eleitores e mesmo os candidatos, quer do partido de Macron, quer do Partido da França Insubmissa, nos sítios em que tiver um candidato da extrema-direita pela frente, muitos deles irão apelar ao voto contra a extrema-direita. Vamos ver. Isso aí é um grande ponto de interrogação, mas não está bem encaminhado para que essa frente republicana exista. Mas temos que pensar que são em duas voltas as eleições e que estamos na primeira volta.RFI: Mencionou há pouco o risco de guerra civil que foi agitado nestes dias pelo Presidente da República. Julga que este é um risco plausível?Álvaro Vasconcelos: Acho isso um absurdo. Quando estive no Brasil nas vésperas da eleição do Bolsonaro, escrevi um artigo em que falei de "uma guerra civil fria", ou seja, uma guerra em que não há batalha, não há sangue, mas há uma destruição política significativa, como no Brasil, com a vitória do Bolsonaro. Uma guerra civil fria é possivelmente aquilo a que nós estamos a assistir em França, com uma sociedade extremamente polarizada como era a do Brasil, com a subida do Bolsonaro e seus apoiantes e com os partidos e pessoas a colocarem-se em dois campos absolutamente irredutíveis. A gravidade de se dizer "guerra civil" sem explicar o conteúdo, é que se está a dizer que amanhã os franceses se podem matar uns aos outros. É muito possível, perante a vitória da extrema-direita que haja em França manifestações que ganhem alguma dimensão violenta. Mas isso não tem nada a ver com uma guerra civil. Tem a ver com a revolta que a vitória da extrema-direita vai provocar e depois, como é que a polícia vai reagir. Tudo isso pode criar uma situação extremamente difícil. Mas dizer que se está em situação de guerra civil é também um velho discurso extremamente perigoso, porque é um discurso que foi usado pela extrema-direita para dizer que o que se passava nos bairros periféricos de Paris era um ambiente de guerra civil entre os franceses e os muçulmanos. Não era disso que Macron estava a falar. Estava a falar da clivagem entre a extrema-direita e a esquerda mais radical. Mas ele está a deitar fogo sobre o fogo. E não se percebe como é que um político eleito com uma política centrista (diga isto), a não ser numa situação de desespero, porque aquilo que ele tinha pensado que ia acontecer ao dissolver a assembleia, não se deu. Ele pensaria que a esquerda não se iria unir porque era o que tinha acontecido durante as europeias e portanto, o seu partido apareceria como sendo a única alternativa face à extrema-direita. Não foi assim. Criou-se uma nova Frente Popular, que é hoje a verdadeira alternativa à extrema-direita, embora esteja convencido que sem uma aliança entre a esquerda e o centro, em França, não se derrota a extrema-direita, mas não se pode polarizar a situação política ainda mais do que ela está.RFI: No fundo, com esta dissolução, a vítima colateral de tudo isto não terá sido o próprio campo de Macron que aparece ainda mais isolado depois desta refundação política?Álvaro Vasconcelos: Eu acho que o campo de Macron já estava extremamente fragilizado, que a dissolução foi uma tentativa um pouco desesperada para dar ao campo centrista uma força nova que falhou, mas se vir o resultado das europeias em que o partido de Macron teve 14,6%, já estava um partido com muitos problemas numa Assembleia Nacional extremamente dividida, em que o Partido de Macron tinha cada vez mais dificuldade em aprovar fosse o que fosse. Possivelmente havia outras alternativas, como dizem alguns dos políticos do campo de Macron, até o primeiro-ministro Gabriel Attal. Eu diria que, em tempos normais, o apelo ao voto dos eleitores é o fundamento da democracia e, portanto, isso acontece em imensos países do mundo em que, perante um impasse político significativo, se pede ao eleitorado para votar. Isso funcionava bem quando a democracia liberal era um regime que não era contestado de uma forma radical por forças iliberais de extrema-direita. Hoje, pelo contrário, esta situação, que é extremamente perigosa para a democracia. Nós hoje temos medo do voto e temos razão para ter medo do voto. Isto, para além da questão do timing, acho que é uma questão mais de fundo. Eu lembro que quando o Berlusconi perdeu pela primeira vez as eleições em Itália, houve uma discussão sobre convocar novas eleições e o presidente do Conselho Europeu, Herman Van Rompuy, foi à Itália para dizer "não façam eleições, porque se houver eleições, será o partido Cinco Estrelas que vencerá". E não houve eleições. Puseram um tecnocrata, o Mario Monti, a governar a Itália e depois houve eleições, o Cinco Estrelas governou em aliança com Salvini e hoje temos a Meloni e a extrema-direita no poder na Itália. Ou seja, o medo das eleições é um problema grave da democracia. Mas a gente percebe porquê. Agora, onde eu seria crítico em relação à dissolução, não é que a dissolução da assembleia não seja um acto legítimo. É um acto que devia ser clarificador da situação política, mas devia ter sido feito noutras circunstâncias, não no momento em que a extrema-direita saía de umas eleições europeias muito reforçada. E o Presidente tinha esse poder de decidir quando dissolver a Assembleia e não com o impulso que a extrema-direita já tinha das europeias de fazer o país ir a eleições. Só mesmo com base naquele cálculo de que a esquerda não seria unida é que Macron pode ter pensado que faria sentido fazer eleições. Eu não entro naquelas análises psicológicas que estão hoje na moda em França, que é que o Macron se quis suicidar. Há uma série de análises que são do domínio psicológico. Eu acho que foi uma opção política, uma opção política feita no timing errado, uma opção política que era, penso eu, inevitável, cedo ou tarde. Porque se não houver uma clarificação política antes, há um problema muito mais grave para a democracia francesa, que é a vitória da Marine Le Pen em 2027. Então a extrema-direita tem a presidência e o Parlamento e aí estamos noutra França, noutra Europa e estamos numa numa situação de extrema gravidade. Travar o caminho da Marine Le Pen para a presidência é um objectivo essencial da política. Agora, para fazê-lo, tem que se fazer de forma que, de facto, trava o caminho. Porque mesmo que o partido da Marine Le Pen tenha a maioria absoluta, a coabitação não vai desgastar o partido da Marine Le Pen, na minha opinião, porque eles vão passar os três anos e tal do governo a dizer que não podem governar e não podem fazer aquilo que querem, porque o Presidente não deixa, porque o Tribunal Constitucional não deixa, porque não podem fazer referendos que alterem a Constituição e que todas as suas propostas, algumas delas extremamente perigosas, como retirar direitos aos franceses com dupla nacionalidade, todas essas propostas não avançam porque são bloqueadas pelo Tribunal Constitucional e que é preciso fazer um referendo e só podem fazê-lo se tiverem a presidência. Portanto, será extremamente perigoso.RFI: Entretanto, esta semana, o chanceler alemão expressou os seus receios relativamente ao desfecho destas eleições, que têm implicações também para a Europa.Álvaro Vasconcelos: Sem dúvida. E aí estamos num capítulo em que, com todas as críticas que podemos fazer e devemos fazer, à incapacidade que o Macron teve de unir a sociedade francesa e de, apesar de ele ter tido que enfrentar a crise do covid, que foi extremamente difícil, a crises dos "coletes amarelos" etc... o balanço do ponto de vista interno é claramente negativo, porque senão também nós teríamos uma situação em que estamos. Mas ao mesmo tempo, e no domínio europeu, a França foi um país extremamente importante nestes anos. Macron, desde o discurso da Sorbonne, tem uma visão para a Europa, visão que faltava aos outros Estados-Membros. Foi muito importante para o plano de recuperação e resiliência a seguir ao covid. A Europa construiu-se e tem-se construído desde a sua fundação no eixo franco-alemão. Ora, se a França for controlada pela extrema-direita, só será totalmente controlada se essa tragédia acontecer em 2027. Mas com um governo de extrema-direita, a dinâmica europeia da França e a capacidade da França de influenciar a política europeia será muito diminuta. O eixo franco-alemão será muito mais frágil e temos que pensar que o chanceler alemão também saiu enfraquecido das eleições europeias, para tornar a questão mais complicada. O partido da extrema-direita foi o segundo partido mais votado, os partidos da coligação ficaram todos atrás quer da CDU, quer da extrema-direita. E quando se olha para os Landers de Leste -é um susto- a extrema-direita é dominante nos landers da antiga Alemanha do Leste. Depois, há a Itália. O terceiro maior país europeu tem um governo de extrema-direita. Portanto, se tiver um governo de extrema-direita em França e uma Itália dominada pela extrema-direita e uma Alemanha enfraquecida, teremos um problema gravíssimo para a Europa. Ou seja, eu diria que o chanceler alemão não está preocupado apenas com a situação francesa. Deve estar preocupado com a sua própria situação, com o peso da Meloni na Itália, e espero que ele tenha o mesmo nível de preocupação que eu tenho. E, evidentemente, com a situação francesa. Embora no domínio da coabitação, o Presidente francês continuará a ter muito peso nas questões europeias, mas muito enfraquecido. 

Pedro Nuno Santos diz que o ex-PM será o primeiro presidente do CE com peso político e inteligência que o cargo merece. É um atestado de falta de inteligência a Charles Michel e a Herman Van Rompuy?See omnystudio.com/listener for privacy information.

In his address to the IIEA, former President of the European Council, Herman Van Rompuy, discusses current global developments and how these relate to the European challenges of our time. In Mr Van Rompuy's opinion, these challenges include democracy, leadership, strategic autonomy, deindustrialisation, immigration, and potential institutional changes. In his remarks, he also discusses growing individualisation within the European Union and how this affects our societies and politics. About the Speaker: Herman Van Rompuy was the first full-time President of the European Council, a position he held from December 2009 until November 2014. At the time of his election, he was serving as the Prime Minister of Belgium. A former economist at the National Bank of Belgium, Herman Van Rompuy began his political career in 1973 as national vice-president of the youth movement of the Flemish Christian Democrats (CD&V). He served in the Belgian Parliament and in the Belgian Government in multiple positions. Having retired from politics, Mr Van Rompuy served as the President of the European Policy Centre (2015-2022) and is currently the President of the Administrative Council of the College of Europe.

Hoewel een, stamboek christendemocraat heeft hij de politiek voorgoed vaarwelgezegd. Hij geeft geen interviews meer, behalve uitzonderlijk nu aan Kerknet. Hij kijkt nu, geheel onthecht, hoe de bomen groeien en zorgt met toewijding voor zijn behoorlijk aantal kleinkinderen. Hij omarmt de nieuwe tijd waarin hij leeft en koestert de tijd die de zijne was. De fijnbesnaarde intellectueel heeft nog wel een mening en maakt analyses die tot nadenken stemmen. Hij is verstandig, maar meer nog wijs. In de Belgische politiek heeft hij bereikt wat niemand hem ooit heeft voorgedaan: hij was Eerste Minister en uiteindelijk voorzitter van de Europese Raad, de president van Europa, die het zo goed deed dat zijn termijn werd verlengd. In 2012 nam hij namens de EU de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst. Herman Van Rompuy wordt dit jaar 77. Leo August De Bock zocht hem op bij hem thuis, in Sint-Genesius Rode. Het gesprek gaat over zijn ouders die hem in gedachten vergezellen, over de heilzaamheid van meditatie, over nationalisme en oorlog en over wat en hoe hij gelooft. “Wie wij waren”, naar het gelijknamige boek dat hij samen met journalist Rik van Cauwelaert schreef, is een podcast voor fijnproevers. Muziek gecomponeerd en uitgevoerd door Lenart De Bock.

Deze week krijg je in De 7 elke dag een Vooruitblik naar 2024.We hadden het al over de beurs, de economie en de Belgische politiek met dat stevige verkiezingsjaar.Maar wat kunnen we verwachten op het internationale vlak?Met een oorlog in Gaza en Oekraïne, naast onze deur met andere woorden, is die grote geostrategische werkelijkheid dichterbij dan ooit.Hoe gaan die conflicten evolueren en wat zegt dat over de ‘balance of power' wereldwijd?Interessante vragen waar we meteen mee aan de slag gaan met twee gasten: Baron Frans Van Daele, voormalig top-diplomaat, ook de vorige kabinetschef van de Koning en daarvoor in diezelfde functie actief bij Herman Van Rompuy toen die voorzitter was van de Europese Raad en ook de Chef Politiek van De Tijd is erbij komen zitten, Jasper D'hoore. Host: Bert RymenProductie: Lara Droessaert, Karel Dierickx  See omnystudio.com/listener for privacy information.

This online event was an opportunity to gather in solidarity with everyone facing these dark times in Ukraine, Gaza and other parts of the world. With Fr Laurence Freeman, Herman Van Rompuy, John Paul Rathbone, Maria & Albert Zakharovy and Fr Anastasya. 00:00 Opening words by Laurence Freeman 07:00 Herman Van Rompuy 18:00 John Paul Rathbone 27:59 Response by Laurence Freeman 32:00 Fr Anastasy 48:10 Meditation session led by Maria and Albert 01:15:17 Maria and Albert 01:36:25 Comments from participants

Du lundi au vendredi, retrouvez en podcast la chronique de Laurent Gerra sur l'antenne de RTL, il y a 10 ans. Le 24 novembre 2013, Laurent Gerra imitait notamment Jean-Luc Gaudin, Herman Van Rompuy, François Hollande et José Bové

Du lundi au vendredi, retrouvez en podcast la chronique de Laurent Gerra sur l'antenne de RTL, il y a 10 ans. Le 11 octobre 2013, Laurent Gerra imitait notamment Dominique Strauss-Kahn, Herman Van Rompuy, Jean-Pierre Raffarin, et Patrick Sébastien.

Dominique De Groen (1991) is de coolste dichter van ons taalgebied. Voor haar bundel 'Slangen' werd ze bekroond met de Jan Campert-prijs 2022 en de Cultuurprijs van de Stad Gent 2022. Ze is ook schrijver en beeldend kunstenaar, en werkt op dit moment aan 'Corpus Britney', een roman over kapitalisme, hekserij en Britney Spears. De gedichten in de bundel 'Slangen' hielpen haar om liefdesverdriet te verwerken. Ze was eigenlijk niet eens van plan om een bundel te schrijven. Maar de gedichten drongen zich op. Als slangen kronkelden ze Dominiques bewustzijn binnen. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. In deze podcast dient dit gedicht van Dominique De Groen als uitgangspunt voor het gesprek: Walg van dit trieste meisje, werp haar van me af als slangenvel en de dorre dode huid krult op in de vlammen. Een film en in iedere scène ben ik Jennifer Lopez die een anaconda wurgt die zich rond de zeldzame bloedorchidee heeft gewikkeld waaruit zij de molecule voor een levenselixir wil destilleren en in iedere scène komt de gele albino tijgerpython die rond Britney's nek gedrapeerd lag tijdens haar performance van I'm A Slave 4 U op de 2002 VMA's naar me toe geglibberd, wikkelt ze zich rond mijn naakte lichaam en knijpt... ... toont me, vlak voordat mijn ogen uit hun kassen springen, een gladde natte wereld zonder dieptes, een toekomst met schubben die niets anders bedekken dan nog meer schubben... ... een shift van technologieën voor het verwezenlijken van een betere wereld naar technologieën van controle & surveillance... Dominique, wat is de diversiteitsaanpak in jouw werk? De verbolgen kunstenaars kronkelen naakt in biologisch afbreekbare glitter, in de glinsterende assen van het teken de kurkdroge prairie bedekt onder gistende kadavers ik draai ze om en ieder gezicht is het mijne less like a phoenix rising from the ashes, more like a raccoon waddling away from a dumpster fire Ik ben hier niet om vrienden te maken, ben hier om te winnen Uit Slangen, het balanseer, 2022 ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is de zesde en laatste aflevering. Concept en scenario: Jelle Van Riet. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dominique De Groen (1991) is de coolste dichter van ons taalgebied. Voor haar bundel 'Slangen' werd ze bekroond met de Jan Campert-prijs 2022 en de Cultuurprijs van de Stad Gent 2022. Ze is ook schrijver en beeldend kunstenaar, en werkt op dit moment aan 'Corpus Britney', een roman over kapitalisme, hekserij en Britney Spears. De gedichten in de bundel 'Slangen' hielpen haar om liefdesverdriet te verwerken. Ze was eigenlijk niet eens van plan om een bundel te schrijven. Maar de gedichten drongen zich op. Als slangen kronkelden ze Dominiques bewustzijn binnen. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. In deze podcast dient dit gedicht van Dominique De Groen als uitgangspunt voor het gesprek: Walg van dit trieste meisje, werp haar van me af als slangenvel en de dorre dode huid krult op in de vlammen. Een film en in iedere scène ben ik Jennifer Lopez die een anaconda wurgt die zich rond de zeldzame bloedorchidee heeft gewikkeld waaruit zij de molecule voor een levenselixir wil destilleren en in iedere scène komt de gele albino tijgerpython die rond Britney's nek gedrapeerd lag tijdens haar performance van I'm A Slave 4 U op de 2002 VMA's naar me toe geglibberd, wikkelt ze zich rond mijn naakte lichaam en knijpt... ... toont me, vlak voordat mijn ogen uit hun kassen springen, een gladde natte wereld zonder dieptes, een toekomst met schubben die niets anders bedekken dan nog meer schubben... ... een shift van technologieën voor het verwezenlijken van een betere wereld naar technologieën van controle & surveillance... Dominique, wat is de diversiteitsaanpak in jouw werk? De verbolgen kunstenaars kronkelen naakt in biologisch afbreekbare glitter, in de glinsterende assen van het teken de kurkdroge prairie bedekt onder gistende kadavers ik draai ze om en ieder gezicht is het mijne less like a phoenix rising from the ashes, more like a raccoon waddling away from a dumpster fire Ik ben hier niet om vrienden te maken, ben hier om te winnen Uit Slangen, het balanseer, 2022 ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is de zesde en laatste aflevering. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. Concept en scenario: Jelle Van Riet. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nisrine Mbarki (1977) is dichter, columnist, schrijver, theater- en programmamaker. Ze debuteerde begin 2022 met ‘Oeverloos', een bundel waarin ze haar meertaligheid en rijkgeschakeerde afkomst voluit inzet. De bundel stond op de shortlist van zowel de C. Buddingh'-prijs als de Herman De Coninckprijs. Haar gedicht over haar moeder is de leidraad van dit gesprek. ‘Een moeder is een heilige maagd en als je heilig bent, kun je ook veel fouten maken.' Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is aflevering 5 In de podcast dient dit gedicht van Nisrine Mbarki als uitgangspunt voor het gesprek: ma mère ma mère komt uit een geslacht des femmes fortes zoals haar moeder en grootmoeder zij dragen de wereld op hun heupen en hun nageslacht als hoofdtooi mama is gebouwd uit cactusbladeren en het lijfje van een bijenkoningin ze werd door de Franse nonnen gekneed mijn moeder kan niet vergeten laat staan vergeven kan huizen bouwen van lucht en honing zegt dat haar psychiater gek is de stem van mijn moeder snijdt in de tijd ma mère is een natuurlijk bestrijdingsmiddel van taboes mama est une boîte de vitesse vivante ze slaapt overal behalve in haar eigen bed en eet lopend gaf haar eerste kind aan haar moeder draagt gouden merkzonnebrillen mijn moeder houdt niet van koffie ze schreeuwt in het Tasjelhit omdat ze leeft zegt ze mama heeft mitrailleurs achter haar kiezen en een atoombom aan haar huig hangen ze stelt haar vizier zorgvuldig af op organen maar schiet op je ogen vloekt genadeloos (hier staat een vloek in het Arabisch) mama is een wolkbreuk in Brabant zegt dat god in haar hart zit en niet in haar haar ze bijt haar kroost in de nek draagt ze duizenden kilometers naar haar vaderland eist waar ze recht op denkt te hebben klaagt goddeloos als ze pijn heeft en ook als ze geen pijn heeft zegt dat ze haar leven heeft verspild aan kinderen vindt overal mannen en vindt mannen niets kan al haar bezit weggeven als ze wordt geraakt door een illusie mijn moeder zette mijn vader schaakmat heeft een hekel aan politiek en stemt ook niet meer mama is een vreemdelingenlegioen komt uit een gezin van tien is een dochter van de Atlantische Oceaan weet niet waar ze begraven wil worden mijn moeder is vuur en baart as ma mère Uit Oeverloos, uitgeverij Pluim, 2022 De podcast ‘Huis van de Dichter' is een concept en een scenario van Jelle Van Riet, ambassadeur van het Huis van de Dichter. Opname en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nisrine Mbarki (1977) is dichter, columnist, schrijver, theater- en programmamaker. Ze debuteerde begin 2022 met ‘Oeverloos', een bundel waarin ze haar meertaligheid en rijkgeschakeerde afkomst voluit inzet. De bundel stond op de shortlist van zowel de C. Buddingh'-prijs als de Herman De Coninckprijs. Haar gedicht over haar moeder is de leidraad van dit gesprek. ‘Een moeder is een heilige maagd en als je heilig bent, kun je ook veel fouten maken.' Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is aflevering 5 In de podcast dient dit gedicht van Nisrine Mbarki als uitgangspunt voor het gesprek: ma mère ma mère komt uit een geslacht des femmes fortes zoals haar moeder en grootmoeder zij dragen de wereld op hun heupen en hun nageslacht als hoofdtooi mama is gebouwd uit cactusbladeren en het lijfje van een bijenkoningin ze werd door de Franse nonnen gekneed mijn moeder kan niet vergeten laat staan vergeven kan huizen bouwen van lucht en honing zegt dat haar psychiater gek is de stem van mijn moeder snijdt in de tijd ma mère is een natuurlijk bestrijdingsmiddel van taboes mama est une boîte de vitesse vivante ze slaapt overal behalve in haar eigen bed en eet lopend gaf haar eerste kind aan haar moeder draagt gouden merkzonnebrillen mijn moeder houdt niet van koffie ze schreeuwt in het Tasjelhit omdat ze leeft zegt ze mama heeft mitrailleurs achter haar kiezen en een atoombom aan haar huig hangen ze stelt haar vizier zorgvuldig af op organen maar schiet op je ogen vloekt genadeloos (hier staat een vloek in het Arabisch) mama is een wolkbreuk in Brabant zegt dat god in haar hart zit en niet in haar haar ze bijt haar kroost in de nek draagt ze duizenden kilometers naar haar vaderland eist waar ze recht op denkt te hebben klaagt goddeloos als ze pijn heeft en ook als ze geen pijn heeft zegt dat ze haar leven heeft verspild aan kinderen vindt overal mannen en vindt mannen niets kan al haar bezit weggeven als ze wordt geraakt door een illusie mijn moeder zette mijn vader schaakmat heeft een hekel aan politiek en stemt ook niet meer mama is een vreemdelingenlegioen komt uit een gezin van tien is een dochter van de Atlantische Oceaan weet niet waar ze begraven wil worden mijn moeder is vuur en baart as ma mère Uit Oeverloos, uitgeverij Pluim, 2022 De podcast ‘Huis van de Dichter' is een concept en een scenario van Jelle Van Riet, ambassadeur van het Huis van de Dichter. Opname en montage zijn van Pauline Augustyn. Concept en scenario: Jelle Van Riet. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Mustafa Stitou (1974) is een van de belangrijkste dichters van zijn generatie, bekroond met vele prijzen en hij was stadsdichter van Amsterdam. Met Jelle Van Riet praat hij over wat hij wil bereiken met zijn poëzie, over de breuk met zijn geloof, de kloof met zijn ouders, over het twijfelen van de poëzie en zelfs over duiven. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is aflevering 3. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. In deze podcast dient dit gedicht van Mustafa Stitou als uitgangspunt voor het gesprek: Ze kneedt het deeg met haar vuisten. Op haar knieën kneedt ze het deeg voorovergebogen en met rechte armen die gelijkmatig op en neer bewegen kneedt ze het deeg in een grote teil op de vloer van de keuken. Uitgejankt sla je haar gade, hoog vanaf een keukenstoel, de troon waarop ze je heeft vastgebonden met de ceintuur van haar badjas zodat je stil blijft zitten en zij voor acht monden het brood klaarmaken kan. Hypnotiserend haar malende armen, hypnotiserend het zuigende geluid van haar knedende vuisten. Behalve jullie is niemand thuis. Glimlachend kijkt ze op. Nee ze is niet boos meer. Helemaal voor jezelf heb je haar. Vast zit je en je lacht. Uit Waar is het lam?, De Bezige Bij, 2022 See omnystudio.com/listener for privacy information.

Mustafa Stitou (1974) is een van de belangrijkste dichters van zijn generatie, bekroond met vele prijzen en hij was stadsdichter van Amsterdam. Met Jelle Van Riet praat hij over wat hij wil bereiken met zijn poëzie, over de breuk met zijn geloof, de kloof met zijn ouders, over het twijfelen van de poëzie en zelfs over duiven. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is aflevering 3. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. In deze podcast dient dit gedicht van Mustafa Stitou als uitgangspunt voor het gesprek: Ze kneedt het deeg met haar vuisten. Op haar knieën kneedt ze het deeg voorovergebogen en met rechte armen die gelijkmatig op en neer bewegen kneedt ze het deeg in een grote teil op de vloer van de keuken. Uitgejankt sla je haar gade, hoog vanaf een keukenstoel, de troon waarop ze je heeft vastgebonden met de ceintuur van haar badjas zodat je stil blijft zitten en zij voor acht monden het brood klaarmaken kan. Hypnotiserend haar malende armen, hypnotiserend het zuigende geluid van haar knedende vuisten. Behalve jullie is niemand thuis. Glimlachend kijkt ze op. Nee ze is niet boos meer. Helemaal voor jezelf heb je haar. Vast zit je en je lacht. Uit Waar is het lam?, De Bezige Bij, 2022 See omnystudio.com/listener for privacy information.

Joke van Leeuwen is dichter voor drie- tot honderdjarigen. Zij schrijft, tekent en performt, en gaat in al die disciplines even speels, diepgaand en eigenzinnig te werk. Onder haar schare fans bevinden zich kleine en grote mensen, critici, jury's en Koningin Mathilde. Jelle Van Riet praat met Joke over het ongekende plezier dat poëzie kan teweegbrengen in jonge en minder jonge harten. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is aflevering 2. De montage is van Katharina Smets. In de podcast dient dit gedicht van Joke Van Leeuwen als uitgangspunt voor het gesprek: NOU KIJK Nou kijk, de wereld zit zo in elkaar: er is een weet ik zeker een ja maar een IK ZAL HET JOU ZEGGEN en een NEE een HOU JE MOND een ik heb geen idee een IK WEET ALLES BETER een hoezo? een WAT WEET JIJ ERVAN? en een ho ho een jij bent niet normaal een jij bent stom en ga maar weg en een welnee waarom? een is er iets? een JA ER IS WEL MEER een luister en een LUISTER JIJ EEN KEER een WACHT MAAR WANT IK SLA JE OP JE SMOEL een hee begrijp je niet wat ik bedoel? Uit Hee daar mijn twee voeten, Querido, 2019 See omnystudio.com/listener for privacy information.

Joke van Leeuwen is dichter voor drie- tot honderdjarigen. Zij schrijft, tekent en performt, en gaat in al die disciplines even speels, diepgaand en eigenzinnig te werk. Onder haar schare fans bevinden zich kleine en grote mensen, critici, jury's en Koningin Mathilde. Jelle Van Riet praat met Joke over het ongekende plezier dat poëzie kan teweegbrengen in jonge en minder jonge harten. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is aflevering 2. Opname en montage: Katharina Smets In de podcast dient dit gedicht van Joke Van Leeuwen als uitgangspunt voor het gesprek: NOU KIJK Nou kijk, de wereld zit zo in elkaar: er is een weet ik zeker een ja maar een IK ZAL HET JOU ZEGGEN en een NEE een HOU JE MOND een ik heb geen idee een IK WEET ALLES BETER een hoezo? een WAT WEET JIJ ERVAN? en een ho ho een jij bent niet normaal een jij bent stom en ga maar weg en een welnee waarom? een is er iets? een JA ER IS WEL MEER een luister en een LUISTER JIJ EEN KEER een WACHT MAAR WANT IK SLA JE OP JE SMOEL een hee begrijp je niet wat ik bedoel? Uit Hee daar mijn twee voeten, Querido, 2019 See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dichter Johanna Pas, die op 22 juni 2023 overleed, was kort daarvoor nog te gast in het Huis van de Dichter in Watou voor de opname van de gelijknamige zomerse podcastreeks van journalist Jelle Van Riet. In deze eerste aflevering hoort u de mooie gesprekken tussen Jelle en Johanna. Zo vertelt Pas bijvoorbeeld hoe ze via de taal van de poëzie tracht mee te buigen met het leven, dat zich even intens als genadeloos aan haar openbaart. En ze vertelt ook waarom koeien net als dichters zijn. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' In de podcast dient dit gedicht van Johanna Pas als uitgangspunt voor het gesprek: Dit lichaam We willen niet weten hoe kwetsbaar het is – dit lichaam van ons. Hoe het zomaar kan breken in een vliegtuig een auto of op een terras. Door de aarde die beeft, door een dronken bestuurder, door de haat die we voeden We willen niet weten hoe kwetsbaar het is Maar de ochtend is leeg tot het eerste signaal tot het breken van nieuws en het schemert het schemert – en we willen het weten het tweeten reposten herlezen bezweren en nog een keer delen en nog – Ooit was er op zondag geen nieuws en als troost van de kansel een preek over tandengeknars en talenten vergooien en geweeklaag en vuur Maar de ochtend is nieuw en we tweeten reposten we herlezen en delen – met de hel in ons hart – want we willen het weten: hoe een kind op een strand hoe een mes in een hand en het wankelen wankelen over zeeën en grenzen – We willen het weten en dan – als de zon schijnt de haan kraait – de wijn degusteren en alles vergeten vergeten vergeten Uit: Was, of hoe ik mijn huid verloor, PoëzieCentrum, 2023 De zes afleveringen verschijnen vanaf 1 juli wekelijks op zaterdag in de podcast Watou. Huis van de Dichter en de podcastreeks DS Letteren. Dit is aflevering één. CREDITS De podcast ‘Huis van de Dichter' is een concept en een scenario van Jelle Van Riet, ambassadeur van het Huis van de Dichter. Opname en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dichter Johanna Pas, die op 22 juni 2023 overleed, was kort daarvoor nog te gast in het Huis van de Dichter in Watou voor de opname van de gelijknamige zomerse podcastreeks van journalist Jelle Van Riet. In deze eerste aflevering hoort u de mooie gesprekken tussen Jelle en Johanna. Zo vertelt Pas bijvoorbeeld hoe ze via de taal van de poëzie tracht mee te buigen met het leven, dat zich even intens als genadeloos aan haar openbaart. En ze vertelt ook waarom koeien net als dichters zijn. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. ‘Huis van de Dichter' is een zesdelige podcastreeks die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren' en in ‘Watou. Huis van de Dichter.' Dit is aflevering 1. In de podcast dient dit gedicht van Johanna Pas als uitgangspunt voor het gesprek: Dit lichaam We willen niet weten hoe kwetsbaar het is – dit lichaam van ons. Hoe het zomaar kan breken in een vliegtuig een auto of op een terras. Door de aarde die beeft, door een dronken bestuurder, door de haat die we voeden We willen niet weten hoe kwetsbaar het is Maar de ochtend is leeg tot het eerste signaal tot het breken van nieuws en het schemert het schemert – en we willen het weten het tweeten reposten herlezen bezweren en nog een keer delen en nog – Ooit was er op zondag geen nieuws en als troost van de kansel een preek over tandengeknars en talenten vergooien en geweeklaag en vuur Maar de ochtend is nieuw en we tweeten reposten we herlezen en delen – met de hel in ons hart – want we willen het weten: hoe een kind op een strand hoe een mes in een hand en het wankelen wankelen over zeeën en grenzen – We willen het weten en dan – als de zon schijnt de haan kraait – de wijn degusteren en alles vergeten vergeten vergeten Uit Was, of hoe ik mijn huid verloor, PoëzieCentrum, 2023 De podcast ‘Huis van de Dichter' is een concept en een scenario van Jelle Van Riet, ambassadeur van het Huis van de Dichter. Opname en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou.See omnystudio.com/listener for privacy information.

C'est une nouveauté que vous proposent cette saison Laurent Gerra et toute son équipe ! Du lundi au vendredi, retrouvez en podcast la chronique de Laurent Gerra à l'antenne de RTL, il y a 10 ans. Dans cette chronique Laurent Gerra imitait notamment Benoit XVI, Herman Van Rompuy et Fabrice Luchini.

De oorlog in Oekraïne, corona, toenemende vluchtelingenstromen, uittredende lidstaten en inperking van democratie. Het is een gevaarlijke cocktail die de stabiliteit in Europa kan ondergraven. Staan we aan de vooravond van het einde van de Europese Unie? Of bieden deze crises kansen om richting een sterker en socialer Europa te bewegen? Kom en luister naar voormalig president van de Europese Raad Herman Van Rompuy over de betekenis en het belang van solidariteit in Europa. 22|12|06 Europa: solidair of solitair? | Gesprek met voormalig president van de Europese Raad Herman Van Rompuy | Dinsdag 6 december 2022 | 20.00 – 21.30 uur | De Lindenberg, Nijmegen | Radboud Reflects, Faculteit der Managementwetenschappen en Faculteit der Rechtsgeleerdheid Lees het verslag: https://www.ru.nl/radboudreflects/terugblik/terugblik-2022/terugblik-2022/22-12-06-europa-solidair-solitair-gesprek/ Bekijk de video: https://www.youtube.com/watch?v=ITYrCSKuKws Like deze podcast, abonneer je op dit kanaal en mis niks! Bekijk ook de agenda voor nog meer verdiepende lezingen: www.ru.nl/radboudreflects/agenda/lezingen/ Wil je geen enkele verdiepende lezing missen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief: www.ru.nl/rr/nieuwsbrief

Europako Kontseiluko presidente ohiak elkarrizketa eskaini dio Euskadi Irraiari, Bilbora egin duen bisitan. Gerraz, krisiaz eta Eskoziaz ere aritu da: "Europako Batasunak ezin ditu estatu-kide gisa onartu herrialde nagusitik legez eta konstituziotik kanpo banandutako herrialdeak....

Herman Van Rompuy (1947) is CD&V-politicus. Zijn politieke loopbaan begon in 1973 als nationaal ondervoorzitter van de jongerenafdeling van de partij. Hij werd senator en volksvertegenwoordiger, later ook minister van begroting en in 2009 was hij bijna een jaar lang premier van België. Daarna werd hij voorzitter van de Europese raad, president van Europa, dat deed hij tot 2014. Hij heeft verschillende boeken geschreven en hij is bekend als schrijver van haiku's, waarvan er al enkele bundelingen verschenen. Ik ging bij Herman Van Rompuy thuis langs op een regenachtige herfstdag. Hij woont in Sint-Genesius-Rode samen met zijn vrouw Geertrui Windels. Op de muur van het huis staan de letters: Rustige vastheid. We gingen zitten in een zitkamer, elk in een zetel. Een salon waar geen boeken staan, wel heel wat beeldjes én een foto van Herman Van Rompuy die de paus ontmoet. Ons gesprek gaat over het boek dat hij aan zijn kleinzoon gaf, over lezen in het Frans en lezen op de e-reader. Over onderhandelen als voorzitter van de Europese raad en het gevoel dat hij nu, achteraf, heeft bij zijn ontmoetingen met Vladimir Putin. Over haiku's en harmonie. En hij vertelt hoe hij op zijn 10-12 jaar al zei dat hij eens aan het hoofd van het land wilde staan. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je in de shownotes op wimoosterlinck.be De drie boeken van Herman Van Rompuy zijn: 1. Leo Tolstoj: Oorlog en vrede 2. Albert Camus: Retour à Tipasa 3. André Malraux: Les chênes qu'on abat...

In the first episode of IIEA Insights David O'Sullivan, IIEA DG, interviews Herman Van Rompuy, President of the European Council (2009-2014). The discussion covers the multiple and overlapping challenges Europe now faces, from the war in Ukraine, to rising energy costs, a changing security landscape and the fresh impetus for enlargement.

Ici l'Europe prend un peu de recul sur l'UE et les crises qu'elle traverse avec Luuk van Middelaar, philosophe politique et théoricien, une voix qui compte dans le débat européen. Conseiller politique du président du conseil européen Herman Van Rompuy de 2010 à 2014, il a récemment écrit sur les effets de la pandémie et sur le réveil géopolitique de l'Europe.

Shahin Vallée is head of the Geo-Economics Program at the German Council on Foreign Relations (DGAP). Before the German Council, Shahin was a senior economist for Soros Fund Management, and also served as a personal advisor to George Soros. Prior to that, he was the economic advisor to Emmanuel Macron at the French Ministry for the Economy and Finance, where he focused on European economic affairs. Between 2012 and 2014, Shahin was the economic advisor to President of the European Council, Herman Van Rompuy. In this podcast we discuss: How Europe fits into the US-China conflict Europe's nuclear energy dilemma Russia/Ukraine risks Chances of Euro break-up If the EU fiscal policy changed after COVID Whether the ECB will hike in 2022 Whether Macron wins the French elections in April Germany in a post-Merkel world Books that influenced Shahin: Lords of Finance (Ahamed) and The Alchemy Of Finance (Soros)

Waar gaat het heen met de Europese Unie, nu het coronavirus het continent in een crisis gestort heeft? Historicus en politiek filosoof Luuk van Middelaar ziet het niet somber. In zijn boek Een Europees pandemonium onderzoekt hij hoe Europa haar kwetsbaarheid kan omzetten in politieke kracht. Van Middelaar kent het reilen en zeilen van de EU als geen ander. Van 2010 tot 2015 was hij politiek adviseur van Herman Van Rompuy, op dat moment de allereerste voorzitter van de Europese Raad.

University of Lodz celebrated its 76th anniversary during a ceremonial meeting of the Senate in the Alfred Biedermann's Palace. Due to the pandemic restrictions majority of the participants could follow the event via the Internet connection. The conferment of the title of doctor honoris causa to Mr. Herman Van Rompuy - former President of the European Council (over the years 20092014) and former Prime Minister of Belgium (over the years 2008-2009) constituted the highlight of the celebrations. Uniwersytet Łódzki uczcił swoje 76-lecie na uroczystym posiedzeniu Senatu w Pałacu Biedermanna. W związku z obostrzeniami większość uczestników mogła śledzić wydarzenie poprzez łącze internetowe. Głównym punktem obchodów było wręczenie tytułu doktora honoris causa Hermanowi Van Rompuyowi – przewodniczącemu Rady Europejskiej (w latach 2009 -2014) i premierowi Belgii (w latach 2008-2009).

You can read the full article hereAbout Herman Van RompuyHerman Van Rompuy is a Belgian politician, who served as Prime Minister of Belgium from 2008 to 2009 and then as the first permanent President of the European Council from 2009 to 2014. More recently, in 2018, he was one of the speakers at the John Main Seminar 2018, in Belgium addressing the theme Politics and the management of division.

Know more on The Contemplative Path Through the Crisis hereWatch all talks from this series hereHerman Van Rumpoy  is a Belgian politician, who served as Prime Minister of Belgium from 2008 to 2009 and then as the first permanent President of the European Council from 2009 to 2014. More recently, in 2018, he was one of the speakers at the John Main Seminar 2018, in Belgium addressing the theme Politics and the management of division.

We go inside the special summit on the EU budget as leaders battle over plans likely to be worth more than €1 trillion over seven years. Among those sharing their thoughts with us: Dutch Prime Minister Mark Rutte, Austrian Chancellor Sebastian Kurz, European Commission President Ursula von der Leyen, Latvian Prime Minister Krišjānis Kariņš, Luxembourg's Prime Minister Xavier Bettel, Estonian Prime Minister Jüri Ratas and the EU's foreign policy chief Josep Borrell. Herman Van Rompuy, who negotiated the last long-term EU budget as president of the European Council seven years ago, tells us how these talks play out and shares his recollections of how he managed to strike a deal. The EU wants a chunk of the next budget to be spent on digital policy and the European Commission set out its digital vision for the Continent this week. POLITICO's technology editor, Nicholas Vinocur, joins us to break down those plans.

Oud-Europees president Herman Van Rompuy (CD&V), journalist Alain Gerlache en politicoloog Fouad Gandoul over het Europese project van Guy Verhofstadt, de bijzondere positie van CD&V in de federale formatie en de impasse waarin het land stilaan terechtkomt.

Op 1 december wordt Charles Michel voorzitter van de Europese Raad. En de weg naar die benoeming liep langs veel achterkamertjes.Michel is al de tweede Belg die zichzelf Europees President mag noemen, na Herman Van Rompuy. Hoe is onze oud-premier op die positie geraakt? En wie trok er achter de schermen aan de touwtjes om hem op die stoel te zetten? De verdeling van Europese topfuncties blijft voor het grote publiek doorgaans onzichtbaar. Maar niettemin kon buitenlandjournalist en Europa-expert Bart Beirlant een deel van dat proces blootleggen. 'Het is een bruut machtsspel.'Meer wetenLees hier de reconstructie van Bart Beirlant in dSWeekbladReageerVragen, opmerkingen of suggesties? Mail dsaudio@standaard.beCreditsJournalist Bart Beirlant | Host Alexander Lippeveld | Redactie Alexander Lippeveld | Audioproductie Pieter Schrevens | Muziek Brecht Plasschaert | Eindredactie Anna Korterink | Chef Audio Wouter Van DriesscheOver deze podcastJournalistiek om naar te luisteren. Dat is dSAudio. Van maandag tot vrijdag praat een journalist van De Standaard u elke dag een twintigtal minuten bij over een actuele kwestie. Om te beluisteren wanneer lezen geen optie is.

A conversation with Anthony L. Gardner, the former US ambassador to the EU under President Obama. Gardner is a former director on the National Security Council who has spent much of his career in Europe. He left his ambassadorial post in Brussels when Donald Trump entered the White House, and he was succeeded by Gordon Sondland, a hotel magnate with scant government experience. Sondland has more or less hewed to a Trumpian script, occasionally pouring scorn on Brussels officials and raising questions about the relevance of the European project. Now Sondland has been swept up in the investigation that could result in Trump’s impeachment. Congressional panels are pouring over details about Sondland's possible role in pressuring Ukraine's leadership to investigate Joe Biden, Trump’s likeliest rival in next year’s US election, and Biden's son. It’s against this background that Gardner talks with EU Scream about what’s ailing American diplomacy in Europe, his forthcoming book on the importance of EU-US relations, and where the continent may be heading under its new leadership.A lexicon for this episode:A “stagiaire” is a trainee; "DG Comp” is the EU's antitrust department; the “Sablon” is an upscale part of Brussels teeming with antique and chocolate shops; “TTIP" is an acronym for Transatlantic Trade and Investment Partnership, a failed US-EU effort to strike a trade deal; Wilbur Ross is U.S. commerce secretary; Herman Van Rompuy represented EU heads of state and government as the first president of the European Council; “ECSC” is the European Coal and Steel Community, the group of six countries that started an integration process eventually leading to creation of the EU; SWIFT is the Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication, a network through which interbank transfers are traditionally made; “PESCO” is Permanent Structured Cooperation, an EU policy goal for developing joint military capabilities. Visit our website for episode art and for more EU Scream. “Beethoven Symphony No. 9 in D minor, Op. 125” by Papalin is licensed under CC by 3.0. “Airside No. 9” is played by Lara Natale.Support the show (https://euscream.com/donate/)

Herman Van Rompuy speaks about the crisis of democracy and what habits leaders need to be learned in order to give people some hope in the future of democracy. Herman Van Rompuy is a Belgian politician and former President of the European Council. This talk was part of a John Main Seminar in Bruges. Music Credits: Aourourou by Blue Dot Sessions

Boekpresentatie & debat met als gastsprekers Herman Van Rompuy, Mendeltje van Keulen en politiek filosoof Stefan Rummens (hoogleraar KU Leuven). Meer info over de avond: deburen.eu/programma/88/luuk-van-middelaar-de-nieuwe-politiek-van-europa. Met dank aan www.txtradio.nl.

The social cohesion in Europe is under pressure, but how does it affect the member states? In this episode, we have the honor of talking to Herman Van Rompuy who formerly served as Prime Minister of Belgium and President of the European Council. Herman Van Rompuy shares his views on the state of the EU and how the EU plays a role in strengthening the labour market and managing immigration. Also, we will discuss whether our expectations for country leaders are too high or whether we are witnessing a leadership-deficit in Europe. Host: Peter Mogensen, CEO of the Danish think tank, Kraka. Guests: Herman Van Rompuy, former Prime Minister of Belgium and the first president of the European Council and Anders Dons, Nordic CEO of Deloitte.

Geen memoires, maar Anti-memoires: zo heet het nieuwe boek van Herman Van Rompuy, oud-voorzitter van de Europese Raad en oud-premier en minister van Begroting in België. Een interview met de eerste 'president' van Europa. Een column van politiek journalist Ferry Mingelen over het kinderpardon. Het racismedebat staat de weken voor Sinterklaas weer volop in de kijker. Wordt te snel geroepen dat iets racistisch is, of wordt de tegenstelling tussen zwart en wit te makkelijk weggepoetst? Herman Vuijsje schreef Zwartkijkers, en gaat daarover in gesprek met de Vlaamse schrijver Dalilla Hermans. Ann Demeester leest een column over recente ontwikkelingen in de kunstwereld, onder meer over het grootste standbeeld ter wereld, dat in India werd onthuld. Wiebe Draijer is de topman van de Rabobank. Tien jaar na de crisis blijven de schandalen rond banken zich opstapelen: hebben ze eigenlijk wel iets geleerd van de financiële crisis? Presentatie: Paul Witteman

Geen memoires, maar Anti-memoires: zo heet het nieuwe boek van Herman Van Rompuy, oud-voorzitter van de Europese Raad en oud-premier en minister van Begroting in België. Een interview met de eerste 'president' van Europa. Een column van politiek journalist Ferry Mingelen over het kinderpardon. Het racismedebat staat de weken voor Sinterklaas weer volop in de kijker. Wordt te snel geroepen dat iets racistisch is, of wordt de tegenstelling tussen zwart en wit te makkelijk weggepoetst? Herman Vuijsje schreef Zwartkijkers, en gaat daarover in gesprek met de Vlaamse schrijver Dalilla Hermans. Ann Demeester leest een column over recente ontwikkelingen in de kunstwereld, onder meer over het grootste standbeeld ter wereld, dat in India werd onthuld. Wiebe Draijer is de topman van de Rabobank. Tien jaar na de crisis blijven de schandalen rond banken zich opstapelen: hebben ze eigenlijk wel iets geleerd van de financiële crisis? Presentatie: Paul Witteman

Herman Van Rompuy: Politics and the management of division John Main Seminar 2018: A Contemplative Response ​to the Crisis of Change ​20-23 Sep, Bruges, Belgium This resource is provided free. If you would like to support our mission to communicate and nurture meditation in the Christian tradition as passed on through the teaching of John Main OSB, please contribute here: tiny.cc/donatetoWCCM

Mark Leonard speaks with Ulrike Franke and Susi Dennison about what the new German coalition means for foreign policy. The podcast was recorded on 8 January 2018. Bookshelf: Coalition Treaty https://www.spd.de/fileadmin/Dokumente/Koalitionsvertrag/Koalitionsvertrag_2018.pdf Autumn and Winter by Ali Smith https://www.amazon.co.uk/Autumn-Ali-Smith/dp/1510051805 and https://www.amazon.co.uk/Winter-Seasonal-Ali-Smith/dp/0241207029/ref=pd_cp_14_2?_encoding=UTF8&pd_rd_i=0241207029&pd_rd_r=AKWAWQ6CSJZPSB9189RJ&pd_rd_w=duEqQ&pd_rd_wg=MS5kH&psc=1&refRID=AKWAWQ6CSJZPSB9189RJ Too soon for champagne toasts for GroKo by Ulrike Franke http://www.ecfr.eu/article/commentary_too_soon_for_champagne_toasts_to_groko Picture credits: European Council 7-8.2.2013 by Herman Van Rompuy, licensed under CC BY NC-ND 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.0/), via Flickr https://www.flickr.com/photos/europeancouncil/8453630381/in/photolist-dT24MX-f5g1CB-XEKw8G-X3kdrM-WU9kcw-nHr7o3-f5g1Gv-YgKwTK-XULubm-XXvRfB-XyR4A7-pCG92C-XULL9d-EpB1LV-pomeGF-XEKteL-K3jrTk-npFCZ7-nqLt4P-Y4qE8R-XEKhW1-XXvWnk-drrFQZ-222JSpR-pEME6T-22YZY7G-XXvSTg-nNXLUu-EpB2wT-22UrsFL-Y1E5NW-244PokT-CoZ986-21ZM1uy-XyQBoN-22UrtAm-XULt5o-WWoXSV-WU9qzf-K3jA2e-YaRW96-22Urtpj-21ZLYH7-241Unrs-Y1Dnjy-22Urt1d-223xJGZ-ZXeBrJ-WU9ngS-23ZbUdM.

In Winteruur brengt een gast zijn favoriete tekst aan op de sofa bij Wim Helsen. Een ode aan het geschreven woord. Van maandag- tot donderdagavond op Canvas en online te bekijken op VRT NU.

Herzlich willkommen zu einer weiteren Episode des Deloitte Future Talk. Heute sprechen wir über die Zukunft des wichtigsten Friedensprojekts das es auf unserem Kontinent jemals gegeben hat – die Europäische Union. Spannende Einblicke im Interview liefert niemand geringeres als der erste Präsident des Europarates, Herman Van Rompuy. Das Interview wurde auf Englisch von meinem Kollegen Matt Peters durchgeführt. Herr Van Rompuy sagt von sich selber, dass er in die Politik hinein geboren wurde. Seine Karriere bestätigt diese Selbstaussage und zeugt von einem Mann mit hohen Ambitionen, starkem Profil und ausgeprägtem politischem Gespür. Über mehrere Positionen wurde er Belgischer Premierminister und später der erste Präsident des Europarates. Im Gespräch spricht er über seine Liebe zur Poesie, erklärt wie er in Belgien zum Premierminister aufgestiegen ist und wie ihn diese Rolle für sein Amt als Europaratspräsident vorbereitet hat. Er analysiert die verschiedenen Krisen welche Europa in den letzten 10 Jahren durchlaufen hat, erläutert uns seine Vision über das Europa von morgen und klärt auf, welche Reformen heute dazu nötig wären. Er argumentiert warum er den Brexit-Verhandlungen gegenüber optimistisch gestimmt ist, und erklärt die Gemeinsamkeiten zwischen der EU und der Schweiz. Lehn Dich also zurück und geniesse das spannende Gespräch! Neben iTunes kannst du unseren Podcast auch bei Spotify, Soundcloud und Stitcher hören.   Hinterlasse hier eine Bewertung und eine Rezension!   Über Dein Feedback und Deine Anregungen zu diesem Podcast freuen wir uns sehr. Besuche uns auf unserer Website Oder schreibe mir direkt über LinkedIn oder Twitter mit #DeloitteFutureTalk

Former European Council President Herman Van Rompuy talks to host Ryan Heath about the future of the EU in this week's episode. EU reform and Brexit haiku: Since leaving office, Van Rompuy has been shepherding a major report on the future of the EU, the New Pact for Europe, in the name of several leading foundations and think tanks. In a challenge almost as daunting, he has composed a haiku about Brexit especially for EU Confidential listeners. Hear the haiku — in English and in Dutch — in this week's podcast. A hopeful multi-speed Europe: Van Rompuy's political goal with the report is to create the practical steps that can "turn fear into hope" across Europe. It's a modest, Belgian approach to healing some serious wounds in the EU body politic. He says multi-speed Europe can work in certain circumstances and that “the countries who want to make progress on some issues have all the instruments they need” already. We also talk to the lead author of the report, Janis A. Emmanouilidis. EU WTF moment of the week — Manic Monday: Theresa May came to Brussels expecting a Brexit deal but left empty-handed: scuppered by her own governing majority at home. Hear our take on the deal that wasn't. EU Thumbs Up: The panel looks at the efforts to map accessibility in Europe on the occasion of European Day of Persons with Disabilities. Dear POLITICO: The panel advises a man of South Asian descent who complains that an MEP is constantly confusing him with another man from the region. Though they look quite different, they have the same skin color, our correspondent says.

Wijs en gevat gaat Herman Van Rompuy geen enkele delicate vraag of onderwerp uit de weg. Hoe zorgen we voor meer werkgelegenheid en welvaart in de Europese Unie? En hoe kan de Unie op een ogenblik van twijfel de burgers van Europa ervan overtuigen dat de toekomst ligt in Europese samenwerking? Zijn boek ‘Europa in de storm’ geeft een uniek en boeiend inzicht in het belang, de werking en de toekomst van Europa. Zo ziet Herman Van Rompuy Europa sterker uit de crisis komen als de onmisbare drager van de welvaart voor de volgende generatie. Interviewer: Albert Keersmaekers. Herman Van Rompuy. Europa in de storm. Boeknummer 22253. Speelduur 3 uur en 52 minuten.

Herman Van Rompuy, President Emeritus of the European Council, discusses the need for a New Pact for Europe and addresses the key issues the EU is currently facing. This keynote address was recorded in Brussels on 17th June 2015. We woudl liek to thank the King Baudouin Foundation, the Bertelsmann Foundation and the European Policy Centre for allowing us to broadcast this speech.

by Herman Van Rompuy

by Herman Van Rompuy

El rescate de Cataluña, la reunión entre Mariano Rajoy y Herman Van Rompuy y la caída del PIB de España protagonizan nuestra hora informativa. También hablamos del incendio provocado que está afectando a la sierra de Madrid y conectamos con el final de etapa de la Vuelta Ciclista a España (28/08/12).Escuchar audio

CEIBS Shanghai Campus was among the official stops made by the first permanent president of the European Council, Herman Van Rompuy during his May 15 - 18 visit to China, the first country outside Europe that he visited in an official capacity since taking office. His lecture, to CEIBS MBA students, school officials and the media, covered “Current Economic Challenges and Opportunities for Europe and China.”

Historian John Laughland questions the staying power of the European Union, he is currently serving as the Director of Studies at the institute of democracy & cooperation in Paris. Then listen to 3 of my favourite Nigel Farage rants, at the European Union. Nigel is the leader of the UK Independence Party, aka the Raging Bull. 1) Last week on the Irish crisis. 2) April 2010, Nigel describes Herman Van Rompuy as having the charisma of a damp rag & the appearance of a low grade bank clerk! 3) Listen to Nigel's 2006 rant: The who's, who in the EU Commission All on youtube:

Herman Van Rompuy is net Europees president geworden. Wat zouden de prioriteiten moeten zijn waaraan Europa zou moeten werken bekeken vanuit een skeptisch standpunt? Tot de volgende keer.