Podcasts about egipcie

Przeszłość nie była łaskawa dla kobiet — w podręcznikach historii dominują mężczyźni, kobiety często pozostają w tle. Starożytny Egipt to wyjątek. Kobiety potrafiły tu zrobić karierę, rządzić i prowadzić interesy, a Herodot pisał z przerażeniem o ich swobodzie. W pierwszym odcinku naszego nowego cyklu przyglądamy się Egipcjankom: królowym, kapłankom, poetkom i zwykłym mieszkankom kraju nad Nilem. Z dr. Filipem Taterką sprawdzamy, jakie naprawdę miały prawa, możliwości i jak były postrzegane. Startujemy z serią, w której będziemy odkrywać, jak kobietom — liderkom, polityczkom, ale też zwykłym obywatelkom — żyło się w przeszłości. Zapraszamy w podróż do świata, gdzie nie tylko faraonowie mieli głos! (00:12) Wprowadzenie i początek cyklu „Kobiety w historii” (02:05) O badaniach polskich archeologów i kobietach, które sprawowały władzę w starożytnym Egipcie (05:24) Kobiety na tronie: samodzielne rządzenie czy wpływy doradców? (10:10) Charakterystyka rządów Kleopatry (13:04) Jak wyglądało życie codzienne kobiet w starożytnym Egipcie oraz ich prawa (16:15) Ścieżki kariery dostępne dla kobiet w starożytnym Egipcie (20:18) Edukacja dziewcząt: możliwości i ograniczenia (30:44) Wizerunek kobiet w literaturze starożytnego Egiptu (37:10) Jak wyglądała ochrona zdrowia kobiet w starożytnym Egipcie? (39:45) Do czego aspirowały i o czym marzyły? (50:00) Relacje homoseksualne między kobietami w Egipcie (56:56) Podsumowanie rozmowy. Chcesz lepiej poznać historię i tematy poruszane w naszych podkastach? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na wiele tematów, od historii przez politykę po kulturę. Skorzystaj z kodu HISTORIA30 i otrzymaj 30% zniżki na subskrypcję.

Gdyby zapytał was jakie miasta są najbardziej związane z historią chrześcijaństwa to pewnie wymienilibyście Jerozolimę, Betlejem czy może Rzym. Ale wczesna historia chrześcijaństwa jest związana szczególnie z Antiochią Syryjską. Kto pochodził z tego miasta? Co się tam wydarzyło? Zaczniemy jednak od powstania tego miasta.Z tym miastem jest związana historia imperium Aleksandra Wielkiego. Po jego śmierci władzę próbował przejść Antygon jeden z jego generałów. Zbudował on miasto Antygonia. Zjednoczyli się jednak jego przeciwnicy, inni generałowie Aleksandra i pokonali Antygona. Jego miasto Antygonia zostało zniszczone. Tych czterech zwycięzców podzieliło się imperium. Kassander dostał Grecję, Lizymach Azję Mniejszą, Ptolemeusz Egipt, a Seleukos Syrię. Do tego podziału nawiązuje chyba księga Daniela.W Daniela 8:22 czytamy: “A to, że został złamany, a cztery inne wyrosły zamiast niego, znaczy: Z jego narodu powstaną cztery królestwa, ale nie z taką mocą, jaką on miał”. Ten rozpad greckiego państwa na cztery części jest też opisany w Daniela 11:4. Z punktu widzenia historii biblijnej interesują nas tylko dwa z tych czterech królestw: Seleucydzi w Syrii oraz Ptolemeusze w Egipcie. Z historią Antiochii jest związany głównie Seleukos I Nikator. To właśnie ten pierwszy władca, założyciel dynastii Seleucydów w Syrii zbudował miasto Antiochia.W 301 roku p.n.e. został pokonany Antygon, a jego miasto Antygonia została zniszczona. Rok później niedaleko tych ruin Seleukos I Nikator zbudował Antiochię. Tak naprawdę zbudował on cztery Antiochie. Nazwał on je na cześć swojego ojca Antiochia. Dwie z nich pojawiają się w Biblii. Antiochia Syryjska, o której dziś będziemy mówić znajdowała się jakieś 30 km na wschód od Morza Śródziemnego i jakieś 400 km na północ od Damaszku. Seleukos osiedlił tam Macedończyków oraz Żydów.Antiochia stała się stolicą królestwa Seleucydów. Mieszkający tam Grecy i Żydzi mieli takie same prawa. Miasto to leżało na skrzyżowaniu szlaków z północy na południe oraz ze wschodu do Morza Śródziemnego. Ten król zbudował także port dla tego miasta. Port nazwał od swojego imienia Seleucją. Dzisiaj Antiochia leży w Turcji i nazywa się Antakya. Port Seleucja nazywa się obecnie Samandağı. Miasto i port łączy żeglowna rzeka Orontes. Była to częsta praktyka budowania miast z dala od morza, ale za to mających własne porty. Przykładem jest Rzym i Ostia. Zapobiegało to przed atakami piratów.Żydzi uprawiali tam działalność misyjną i prozelityzm. Skąd o tym wiemy? W Dziejach Apostolskich opisano wybór 7 diakonów, którzy mieli się zająć kwestią osób mówiących po grecku, które potrzebowały pomocy. W Dziejach 6:5 czytamy: “I podobał się ten wniosek całemu zgromadzeniu, i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, i Filipa, i Prochora, i Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Mikołaja, prozelitę z Antiochii”. Zauważmy ostatni z tych siedmiu to Mikołaj, prozelita z Antiochii. Był to prawdopodobnie Grek, który przeszedł na judaizm. Świetnie więc się nadawał aby zadbać o pomoc dla ludzi mówiących po grecku. Czy tylko Żydzi głosili swoją religię?W Dziejach 11:19 czytamy: “Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc słowa, tylko samym Żydom”. Początkowo działalność misyjna chrześcijan była zawężona do samych Żydów. Przybyli oni jednak do Antiochii, gdzie Żydzi starali się pozyskać prozelitów wśród Greków. Oznacza to, że tamtejsi Grecy mieli niejakie pojęcie o Starym Testamencie. Prawdopodobnie dyskutowali już o tym z Żydami. To na pewno ułatwiło zadanie przybyłym tam chrześcijanom. Być może niektórzy po prostu wrócili do domu jak wspomniany Mikołaj, który sam prawdopodobnie był Grekiem.Dzieje apostolskie 11:20 mówią: “Niektórzy zaś z nich byli Cypryjczykami i Cyrenejczykami; ci, gdy przyszli do Antiochii, zwracali się również do Greków, głosząc dobrą nowinę o Panu Jezusie”. Tak więc znaleźli się chrześcijanie, którzy głosili dobrą nowinę także Grekom. Apostołowie wyłali więc do Antiochii Barnabę, a on stwierdził, że przyda mu się Paweł. W Dziejach 11:26 czytamy: “A gdy go znalazł, przyprowadził go do Antiochii. I tak się ich sprawy ułożyły, że przez cały rok przebywali razem w zborze i nauczali wielu ludzi; w Antiochii też nazwano po raz pierwszy uczniów chrześcijanami”.W tym okresie apostołowie przebywali w Jerozolimie i stamtąd wysłali Barnabę. Jednak tam prześladowano chrześcijan i prawdopodobnie byli oni w ukryciu. Za to w Antiochii otwarcie głosili dobrą nowinę i chrzcili nowych uczniów. Mieszkańcy ich obserwowali i wymyślili dla nich nazwę. Mieszkańcy Antiochii nazwali uczniów Jezusa chrześcijanami bo wciąż chrzcili.Dzieje Apostolskie skupiają się na tym co się działo w Antiochii. Z tego powodu wielu uważa, że pisarz tej księgi czyli ewangelista Łukasz był właśnie Syryjczykiem pochodzący z Antiochii. Narodowością Łukasza zajmowałem się w odcinku 60. Począwszy od 11 rozdziału Dziejów czytamy głównie historię Apostoła Pawła, który wszystkie swoje podróże rozpoczynał właśnie w Antiochii. Ten 11 rozdział mówi nam o tym jak wyruszył do Jerozolimy z pomocą dla głodujących. W Dziejach 12:25 czytamy: “Barnaba zaś i Saul, spełniwszy posłannictwo, powrócili z Jerozolimy, zabrawszy z sobą Jana, zwanego Markiem”.Zauważmy, że napisano tam “powrócili”, ale nie powiedziano dokąd. Kolejny rozdział mówi jednak, że Barnaba, Saul czyli Paweł oraz Jan Marek wyruszyli z Antiochii w pierwszą podróż misjonarską. W Dziejach 13:4 czytamy: “A oni, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpłynęli na Cypr”. Prawdopodobnie Paweł poszedł z Antiochii pieszo do portu w Seleucji. Mógł tam też popłynąć rzeką Orontes. Rozdział 13 i 14 opisują tą podróż.W Dziejach 14:26 czytamy jak powrócili: “Stamtąd zaś odpłynęli do Antiochii, gdzie zostali poruczeni łasce Bożej ku temu dziełu, które wykonali”. Paweł i jego towarzysze wsiedli na statek w Atalii i popłynęli do Antiochii, a w zasadzie do jej portu czyli Seleucji. Liczba chrześcijan wzrastała i właśnie to doprowadziło do sporu.Pierwszy znanym chrześcijaninem z Antiochii Syryjskiej był prozelita Mikołaj. Oznacza to, że był to poganin, który przeszedł na judaizm, a więc został obrzezany. W Dziejach Apostolskich 15:1 czytamy: “A pewni ludzie, którzy przybyli z Judei, nauczali braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni”. W Jerozolimie i innych miastach, np. Antiochii Pizydyjskiej chrześcijanie byli prześladowani, ale tutaj, w Antiochii Syryjskiej, istniała tolerancja i właśnie tam doszło do tego sporu.Paweł i inni poszli do Jerozolimy gdzie podjęto decyzję, że chrześcijanie pochodzenia pogańskiego nie muszą być obrzezani. Z tą decyzją wrócili oni do Antiochii, gdzie wybuch ten spór. Stamtąd Paweł wyruszył w drugą, a potem także w trzecia podróż misjonarską. Po tej ostatniej prawdopodobnie nigdy już nie wrócił do Antiochii. Zanim jednak do tego doszło przybył tam także apostoł Piotr.W Liście do Galatów 2:11 czytamy: “A gdy przyszedł Kefas do Antiochii, przeciwstawiłem mu się otwarcie, bo też okazał się winnym”. Do Antiochii Syryjskiej przybył Kefas czyli Piotr. Początkowo spotykał się z chrześcijanami pochodzenia pogańskiego, którzy nie byli obrzezani. Później jednak gdy przybyli tam zwolennicy obrzezania zaczął unikać nieobrzezanych braci. Paweł upomniał go wobec całego zboru.Antiochia stała się później bardzo ważnym ośrodkiem chrześcijaństwa. Była ona jednym z pięciu najważniejszych miast. Należały do nich Jerozolima, Aleksandria, Rzym, Bizancjum (Konstantynopol) oraz właśnie Antiochia. Mieszkający tam ludzie mówili także po syryjsku. Z tego powodu powstały tam pierwsze tłumaczenia Biblii na język syryjski już na początku drugiego wieku. Te syryjskie przekłady były wcześniejsze niż łacińskie.W późniejszym okresie powstało kilka interpretacji Pisma Świętego. Najważniejsze były szkoły aleksandryjska oraz antiocheńska. Ta ostatnia była przeciwna doszukiwania się zapowiedzi Chrystusa w każdym fragmencie Starego Testamentu. Szkoła antiocheńska twierdziła, że Stary Testament należy odczytywać jako wydarzenia historyczne. Odcinała się ona od chrystocentrycznej interpretacji Starego Testamentu.Z tego miasta miał pochodzić Ignacy Antiocheński. W czasach Trajana został skazany na śmierć. Wyrok wykonano w Rzymie, ale jego ciało przewieziono z powrotem do Antiochii. Innym znanym chrześcijaninem pochodzącym z Antiochii był Jan Złotousty. Został on patriarchą Konstantynopola. Potem również Flawian z Antiochii także osiągnął to stanowisko. Jednak później miasto było wielokrotnie zdobywanie. W 1268 Antiochię zdobyli muzułmanie i wymordowali chrześcijan oraz zburzyli wszystkie budynki. Skończyła się wtedy historia chrześcijańskiej Antiochii. W 1516 miasto znalazło się w państwie tureckim i tak jest do dzisiaj.I podobał się ten wniosek całemu zgromadzeniu, i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, i Filipa, i Prochora, i Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Mikołaja, prozelitę z Antiochiihttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Dzieje-Apostolskie/6/5Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc słowa, tylko samym Żydom.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Dzieje-Apostolskie/11/19Niektórzy zaś z nich byli Cypryjczykami i Cyrenejczykami; ci, gdy przyszli do Antiochii, zwracali się również do Greków, głosząc dobrą nowinę o Panu Jezusie.https://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Dzieje-Apostolskie/11/20

Prezydent Emmanuel Macron po raz czwarty w trakcie swojej prezydentury udał się z dwudniową wizytą do Egiptu, gdzie został przyjęty z wielką pompą przez prezydenta tego kraju Abdel Fataha al-Sissiego.

Byliśmy w Egipcie i mamy trochę obserwacji. Zapraszamy do zapoznania się z obserwacjami tymi.Linki z odcinka:Mówi się z Arleną: https://open.spotify.com/episode/4vE7UiBPR75LnEJbDi0Q87?si=0c7461f07e4a4f34Wtyczka Media Sync: https://mediasyncplugin.com/Nasze sociale:Nasza instancja Fediverse: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://wspanialy.eu⁠⁠⁠⁠⁠Arlena: https://x.com/wittaminaPaweł⁠: https://wspanialy.eu/@pawel⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Wojtek⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠: https://bsky.app/profile/wojtek.omg.lolZostań mecenasem naszego podcastu. Już od 15 zł lub 3$ odblokuj dostęp do półodcinków After Dark dostępnych tylko dla Patronów. Kliknij tu (⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://www.patreon.com/ywp⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠) i wspieraj redakcję Yes Was.Potrzebujesz maila albo VPN? Polecamy: Fastmail – ⁠⁠https://bit.ly/FastmailYWP⁠⁠⁠⁠, Surfshark – ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://surfshark.deals/yeswas⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠.Porozmawiaj z nami i naszą cudowną społecznością na forum Yes Was Podcast: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://forum.yeswas.pl⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠.Możesz być z nami w kontakcie także na grupie na ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Telegramie⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠: https://yeswas.club (00:08) Mówi się podcast(06:46) Spoti VS Apki do słuchania podcastów(09:50) Gurgie

W 637 odcinku GnM Plus rozmawiamy o zapowiedziach Xboksa (Ninja Gaiden i Doom), God of Warze w Egipcie oraz People Can Fly (które robi nowe Gears of War). Zapraszamy do odsłuchu! Kanał nadawczy Gramy na Maxa - https://bit.ly/nadawczygnm Czasówka: 00:00 - START 01:20 - W co ostatnio graliśmy czyli Tyrant's Realm, ALL WILL FALL i The First Berserker: Khazan 07:10 - Podsumowanie Xbox Developer_Direct 2025 czyli nowy Doom i Ninja Gaiden 27:25 - Nowy God of War w Egipcie? 35:10 - Polacy robią nowe Gears of War 41:20 - SEKCJA KOMENTARZY PYTANIE ODCINKA: Na co czekacie z Xbox Developer_Direct?

Wyznawcy Chrystusa są traktowani przez syryjskich islamistów jak terroryści - mów dyrektor sekcji polskiej stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie.

Dzisiaj moim gościem jest Mecenas Andrzej Ceglarski, który zajmuje się sprawą śmierci Magdaleny Żuk. Rozmawiamy o tym, czy wiemy dzisiaj 7 lat po tym wydarzeniu cokolwiek więcej i czy zbliżamy się do rozwiązania sprawy? Czy chłopak Magdaleny Żuk mógł być zamieszany w jej śmierć lub jakie inne scenariusze są możliwe? Sponsorem odcinka jest Biowen - ⁠https://hempking.eu/pl/?utm_source=influencer&utm_medium=socialmedia&utm_campaign=%5BANIAKOLASINSKA%5D%2B18.08.2024⁠⁠  Kod rabatowy: ANIAK20

Łukasz pojawia się Imiennie w Biblii tylko trzy razy. W Kolosan 4:14 czytamy: “Pozdrawia was Łukasz, lekarz umiłowany”. Paweł nazywa go tutaj umiłowanym lekarzem. Później w liście do Filemona 1:24 czytamy: “Marek, Arystarch, Demas, Łukasz, współpracownicy moi”. Tutaj Łukasz jest nazwany jednym ze współpracowników. Ostatni fragment pochodzi z 2 Tymoteusza 4:11, czytamy tam: “Tylko Łukasz jest ze mną”. Tradycja mówi, że było to tuż przed śmiercią Pawła. Tylko Łukasz był z nim. W tych wersetach określono Łukasza jako “umiłowanego lekarza” oraz “współpracownika”. My jednak znamy go jako ewangelistę. Kim był Łukasz?Tradycja podaje, że Łukasz urodził się i mieszkał w Antiochii Syryjskiej. Miasto to założył około roku 300 p.n.e. Seleukos I Nikator. Osiedlił w nim Macedończyków i Żydów. Tak więc od samego powstania było to miasto, w którym Żydzi i Grecy żyli razem. Z tego powodu mamy dwie wersje pochodzenia Łukasza. Jedna mówi, że był zhellenizowanym Żydem, a druga, że był Grekiem. Ci, którzy twierdzą, że był Grekiem opierają się na Liście do Kolosan 4:11, gdzie czytamy: “I Jezus, zwany Justem. Oni są jedynymi Żydami, którzy są współpracownikami moimi dla sprawy Królestwa Bożego, oni stali się dla mnie pociechą”.Paweł w Kolosan 4:11 kończy wymieniać Żydów, którzy są wraz z nim, a później w wersecie 14 mówi o Łukaszu, lekarzu umiłowanym. Jeżeli więc w wersecie 11 kończy słowami: “Oni są jedynymi Żydami”, a później dopiero w wersecie 14 wymienia Łukasza, to z tego zdaje się wynikać, że Łukasz nie był Żydem. Paweł jednak nie powiedział wprost, że Łukasz nie jest Żydem. Oczywiście istnieje jeszcze trzecia wersja - Łukasz był potomkiem zarówno Greków jak i Żydów. Może podobnie jak Tymoteusz, który był synem Żydówki i Greka. Ale to nie wszystko jest także czwarta i piąta wersja.Zbadano szczątki, które według tradycji miały być ciałem Łukasza. Z tych badań wynika, że zmarły był Syryjczykiem. Oni także byli zhellenizowani i przez Żydów także byli określani jako Grecy. Tak więc czwarta teoria mówi, że Łukasz był z pochodzenia Syryjczykiem. Piąta wersja jest związana z jego imieniem. Greckie imię Łukasz ma być grecką formą rzymskiego imienia oznaczającego osobę pochodzącą z Lukanii, krainy na południu Włoch. Nie wszyscy jednak twierdzą, że imię Łukasz to nazwa mieszkańca Lukanii, warto przypomnieć, że łacińskie słowo lux to światło.Osobiście najbardziej przemawia do mnie wersja, że Łukasz był shelenizowanym Żydem. Wiedział dużo o zwyczajach zarówno Greków jak i Żydów. Sprawdził genealogię Jezusa w świątyni, a to mógł zrobić tylko Żyd. Znał także grecką literaturę historyczną i w jego Ewangelii oraz Dziejach widać te greckie wpływy. W tamtym okresie wielu Żydów było pod wpływem greckiej kultury i filozofii. Ten ostatni termin należy rozumieć jako naukę. Filozofia to połączenie dwóch greckich słów filo - miłość i zofia - mądrość. Tak więc ten termin oznacza umiłowanie mądrości np. historii czy medycyny.Według tradycji właśnie ten Łukasz miał spisać jedną z ewangelii. W Łukasza 1:2 czytamy: “Jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i słudzy Słowa”. Zauważmy, że autor nie podaje się za świadka, ale za kogoś kto rozmawiał ze świadkami. Czy tylko rozmawiał? W kolejnym wersecie czyli Łukasza 1:3 czytamy: “Postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu”. Ewangelista Łukasz przepytał świadków i od początku wszystko przebadał. Właśnie to wskazuje na jego hellenistyczne wykształcenie.Za ojca historii uważa się Herodota. Spisał on historię nie tylko Greków, ale także Persów, Egipcjan i innych ludów. Nie był pierwszym, który spisywał historię, ale był pierwszym, który podszedł do tego krytycznie. Badał dostępne źródła, a następnie próbował dociec co naprawdę się wydarzyło. Starał się też podać miejsce oraz czas opisywanych wydarzeń. Np. w Łukasza 3:1 czytamy: “W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza, gdy namiestnikiem Judei był Poncjusz Piłat, tetrarchą galilejskim Herod, tetrarchą iturejskim i trachonickim Filip, brat jego, a tetrarchą abileńskim Lizaniasz”. Kolejny werset wspomina jeszcze o arcykapłanach Annaszu i Kajfaszu.Gdyby nie Ewangelia Łukasza nie wiedzielibyśmy kiedy się urodził Jezus ani kiedy rozpoczął swoją działalność. Tylko Łukasz podaje nam, że Jezus urodził się podczas panowania cesarza Augusta, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii jak czytamy w Łukasza 2:1, 2. Później pisze o tym, kiedy działalność rozpoczął Jan Chrzciciel. W Łukasza 3:1 czytamy: “W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza”. Łukasz podaje więc kiedy wydarzyły się opisane przez niego rzeczy.Wydaje się więc, że Łukasz był wychowany w hellenistycznym duchu. W zasadzie nie ma więc znaczenia z jakiego narodu pochodził. W Antiochii w Syrii oraz w Aleksandrii w Egipcie istniało coś co się określa jako hellenistyczny judaizm. Opisał dzieje Jezusa na podstawie rozmów ze świadkami. Np. w Łukasza 2:51 czytamy: “I poszedł z nimi, i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A matka jego zachowywała wszystkie te słowa w sercu swoim”. Wynika z tego, że Łukasz rozmawiał z Marią, matką Jezusa.Zauważmy, że Łukasz wymienia konkretne daty kiedy dochodziło do różnych wydarzeń. Podaje też swoje źródła. Ewangelia jest oparta na rozmowach ze świadkami, ale w Dziejach Apostolskich Łukasz podaje także swoje własne doświadczenia. Np. w Dziejach rozdziale 16 zmienia sposób pisania. W wersecie 8 czytamy: “doszli do Troady”, a w wersecie 11 czytamy: “Odpłynąwszy z Troady, zdążaliśmy wprost do Samotraki”. Wygląda więc na to, że Łukasz dołączył do Pawła w Troadzie. Tak więc wydarzenia od tego 8 wersetu to rzeczy, których Łukasz sam był świadkiem.Informacje w dwóch księgach, które przypisuje się Łukaszowi zdają się potwierdzać, że spisał je lekarz. Np. zarówno Mateusz jak i Marek piszą o gorączce teściowej Piotra, ale tylko Łukasz pisze, że była to “wielka gorączka”. W Dziejach Apostolskich 28:8 czytamy: “ojciec Publiusza leżał w gorączce i chorował na czerwonkę”. Łukasz prawdopodobnie leczył także Pawła, który w Kolosan 4:14 nazwał go “umiłowanym lekarzem”. Być może rada dla Tymoteusza co do jego problemów żołądkowych także pochodziła od Łukasza.Podsumujmy. Niewiele wiemy o Ewangeliście Łukaszu. Jego imię pojawia się tylko trzy razy w listach apostoła Pawła. Według tradycji miał się urodzić w Antiochii Syryjskiej. Paweł jednak wyruszał z Antiochii, a Łukasz osobiście pojawia się dopiero w Troadzie. Później towarzyszył Pawłowi do Jerozolimy, gdzie prawdopodobnie miał okazję zebrać materiały do Ewangelii. Tam mógł sprawdzić w świątyni genealogię Jezusa, którą zawarł w 3 rozdziale Ewangelii. W Jerozolimie zapewne spotkał też wielu świadków, między innymi być może także matkę Jezusa.Jest kilka teorii na temat jego narodowości. Wielu historyków skłania się ku temu, że był on Grekiem. Badania grobu, który przypisuje się Łukaszowi wskazują na narodowość syryjską. Nie mamy jednak pewności, czy to na pewno ciało ewangelisty Łukasza. Ja osobiście uważam, że był on zhelenizowanym Żydem, który uczył się greckiej medycyny, ale także greckiego podejścia do spisywania historii. Poprzedni ewangeliści, np. Mateusz spisywali wydarzenia tematycznie. Łukasz opisał jednak wydarzenia w porządku chronologicznym.Oba jego dzieła czyli Ewangelia oraz Dzieje Apostolskie są dedykowane Teofilowi. Warto jednak zwrócić uwagę, że w Łukasza 1:3 czytamy: “kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu”. Tymczasem w Dziejach Apostolskich 1:1 czytamy: “Pierwszą księgę, Teofilu, napisałem o tym wszystkim, co Jezus czynił”. Łukasz pisze tutaj o tym, że jest to druga księga, a pierwsza była poświęcona Jezusowi czyli pierwsza księga to Ewangelia, a druga to Dzieje Apostolskie. Warto jednak zwrócić uwagę, że w Ewangelii nazywał go “dostojnym Teofilem”, a w Dziejach już tylko “Teofilem”. Jak myślicie dlaczego taka zmiana?Pozdrawia was Łukasz, lekarz umiłowany, i Demas.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/List-do-Kolosan/4/14Tylko Łukasz jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź z sobą, bo mi jest bardzo potrzebny do posługiwania.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-List-do-Tymoteusza/4/11I Jezus, zwany Justem. Oni są jedynymi Żydami, którzy są współpracownikami moimi dla sprawy Królestwa Bożego, oni stali się dla mnie pociechąhttps://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/List-do-Kolosan/4/11Jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i słudzy Słowahttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ewangelia-Lukasza/1/2Postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofiluhttps://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ewangelia-Lukasza/1/3W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza, gdy namiestnikiem Judei był Poncjusz Piłat, tetrarchą galilejskim Herod, tetrarchą iturejskim i trachonickim Filip, brat jego, a tetrarchą abileńskim Lizaniaszhttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ewangelia-Lukasza/3/1I poszedł z nimi, i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A matka jego zachowywała wszystkie te słowa w sercu swoim.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ewangelia-Lukasza/2/51

Koloroterpia – to czego nie widać, a jest. A czy można usłyszeć kolor? Nie, nie za bardzo :) Nagrania nie oddają koloru, chyba, że koloryt... chwili. Wzruszenie. Radość. Ale są procesy trudne do ogarnięcia okiem, zachodzące jednak w naszym fizycznym świecie. Kolor to długość fali, i teraz uwaga – tę długość można zmierzyć i zarządzać, przy pomocy niewidzialnej dla oka technologii, pogardzanej przez wielu, lecz wytłumaczalnej fizyką kwatnową, oczywiście tu w takim szerokim oraz totalnym uproszczeniu. A fizyka szkolna newtonowska informuje na starcie, ze  światło widzialne obejmuje długości fal od około 380 nanometrów (nm) do 750 nm. A reszta nanometrów? Cóż… jest, ale niewidoczna. Jest gdzieś w polu morfogenetycznym. Przy czym teorie pól morfogenetycznych nie są powszechnie akceptowane w nauce . Kiedy jednak coś mi poszerza horyzont i daje sygnał, że rzeczy dotąd uważane za niemożliwe są możliwe – to korzystam, bez względu na to, co o tym sądzi większość naukowa. Mniejszość naukowa rozważa uważnie niemożliwości. Zatem: gdy ktoś bierze do ręki wahadełko, narzędzie historyczne, znane w starożytnym Egipcie, w Chinach, a i średniowieczna Europa nie wstydziła się wahadełek, w XVII i XIX wieku używano ich do badań archeologicznych, między innymi . Zatem kolory i wahadełka – to połączenie przeżyłam tego lata, a potem rozmawiałam sobie z sympatycznymi radiestetami: Maciej Margoński i Marcin Skrzypek - no właśnie, jak to działa? PS. 1 Jill Bolte o jej wylewie i konsekwencjach w rozumieniu struktury rzeczywistości. (20) TED - Jill Bolte Taylor i jej wylew zrozumienia [PL] – YouTube https://youtu.be/iP6OQMyjGL4?si=-lJMwia_Ute3FtrO Udar i przebudzenie. Moja podróż w głąb mózgu - Bolte Taylor Jill | Książka w Empik PS. 2 Johann Wolfgang von Goethe miał unikalne podejście do kolorów, które przedstawił w swojej książce “Teoria kolorów” (oryg. “Zur Farbenlehre”) opublikowanej w 1810 roku. Goethe uważał, że kolory powstają w wyniku interakcji światła i ciemności, a nie są inherentną właściwością światła. Kolory pojawiają się, gdy światło i ciemność spotykają się i tworzą dynamiczną równowagę. badał, też jak różne kolory wpływają na ludzkie emocje i nastrój. Na przykład, żółty opisywał jako kolor najbliższy światłu, który ma radosny i ekscytujący charakter, a y niebieski postrzegał jako kolor melancholijny i uspokajający. Podkreślał, że kolory są postrzegane subiektywnie i ich odbiór może się różnić w zależności od kontekstu i indywidualnych doświadczeń. Dla mnie kolory to w ogóle niesamowity temat i naprawdę nie wiem dlaczego brak mi odwagi, żeby ubierać się kolorowo, jak rajski ptak. To też ciekawe – interakcja koloru i norm społecznych. To przyznaj, ubierasz się w mocje konkretne kolory? Czarna kawa da Miłki https://buycoffee.to/dziennik.zmian

Dz. 6,8-15 (8) Co do Szczepana, to pełen łaski i mocy czynił cuda i wielkie znaki wśród ludu. (9) Wówczas zebrali się niektórzy z tak zwanej synagogi wyzwoleńców, do której należeli też Cyrenejczycy, Aleksandryjczycy oraz ludzie pochodzący z Cylicji i Azji, i rozprawiali ze Szczepanem. (10) Nie mogli jednak sprostać jego mądrości ani Duchowi, pod wpływem którego przemawiał. (11) Podstawili zatem osoby, które zeznały: Usłyszeliśmy, jak wypowiada bluźnierstwa przeciwko Mojżeszowi oraz Bogu. (12) W ten sposób podburzyli lud, starszych oraz znawców Prawa, zebrali się przeciwko niemu, schwytali go i zawlekli przed Wysoką Radę. (13) Tam również podstawili fałszywych świadków. Utrzymywali oni: Ten człowiek bez przerwy wypowiada się przeciwko temu świętemu miejscu oraz przeciwko Prawu. (14) Słyszeliśmy, jak mówi, że ten Jezus z Nazaretu zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje przekazane nam przez Mojżesza. (15) A gdy wszyscy, którzy zasiadali w Wysokiej Radzie, utkwili w nim wzrok, uderzyło ich, że jego twarz przypomina oblicze anioła. Dz. 7,1-60 (1) Arcykapłan zapytał więc: Czy to prawda? (2) Wtedy Szczepan odpowiedział: Bracia i ojcowie, posłuchajcie! Bóg chwały ukazał się naszemu ojcu Abrahamowi, gdy ten przebywał w Mezopotamii i nie przeprowadził się jeszcze do Charanu. (3) Powiedział tam do niego: Wyjdź ze swej ziemi, opuść swą rodzinę i udaj się do ziemi, którą ci wskażę. (4) Abraham wyszedł zatem z ziemi Chaldejczyków i zamieszkał w Charanie. Stamtąd, po śmierci swojego ojca, Bóg przesiedlił go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie. (5) W ziemi tej jednak nie dał mu ani żadnego działu, ani nawet jej skrawka. Obiecał natomiast, że da ją w posiadanie zarówno jemu, jak i jego potomstwu po nim, chociaż Abraham nie miał jeszcze dziecka. (6) W ten sposób Bóg zaznaczył, że potomkowie Abrahama będą mieszkać jako cudzoziemcy w obcej ziemi, że ujarzmią ich tam i będą krzywdzić przez czterysta lat, (7) a naród, któremu będą służyć, On osądzi — powiedział Bóg — po czym oni wyjdą i będą Mu służyli na tym miejscu. (8) Bóg też zawarł z Abrahamem przymierze obrzezania. Gdy więc urodził się Izaak, jego ojciec obrzezał go ósmego dnia, Izaak obrzezał Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów. (9) Patriarchowie, zazdroszcząc Józefowi, sprzedali go do Egiptu. Bóg jednak był z nim (10) i wyrwał go ze wszystkich jego niepowodzeń. Ponadto obdarzył go łaską i mądrością wobec faraona, króla Egiptu, tak że ten ustanowił go zarządcą Egiptu oraz całego swojego domu. (11) Potem na Egipt i na Kanaan spadła klęska głodu. Łączył się z tym wielki ucisk. Naszym ojcom zabrakło żywności. (12) Gdy Jakub usłyszał, że w Egipcie jest zboże, posłał tam naszych ojców po raz pierwszy. (13) Za drugim zaś razem Józef dał się poznać swoim braciom i faraon dowiedział się o jego pochodzeniu. (14) Józef natomiast posłał ludzi i wezwał do siebie swego ojca Jakuba wraz z całą rodziną, liczącą siedemdziesiąt pięć osób. (15) W ten sposób Jakub przeniósł się do Egiptu. Tam dokonał życia zarówno on, jak i nasi ojcowie. (16) Po śmierci przeniesiono ich do Sychem i złożono w grobowcu, który Abraham nabył za pieniądze od synów Hemmora z Sychem. (17) A gdy zbliżał się czas wypełnienia obietnicy, którą Bóg ogłosił Abrahamowi, lud rozrósł się i rozmnożył w Egipcie, (18) aż nastał w Egipcie inny król, który nie znał Józefa. (19) Ten postąpił z naszym rodem podstępnie i krzywdził naszych ojców, zmuszając ich do porzucania niemowląt i pozbawiania ich życia. (20) W tym czasie urodził się Mojżesz. Był on piękny w oczach Boga. Przez trzy miesiące karmiono go w domu ojca, (21) a gdy został porzucony, znalazła go córka faraona i wychowała go sobie jako syna. (22) Mojżesza wdrożono we wszelką mądrość Egipcjan, stał się człowiekiem dzielnym tak w mowie, jak i w czynie. (23) A kiedy ukończył czterdzieści lat, przyszło mu na myśl, że powinien odwiedzić swoich braci, synów Izraela. (24) W trakcie odwiedzin zobaczył, jak kogoś krzywdzono. Ujął się za nim i wymierzył mu sprawiedliwość, zadając cios Egipcjaninowi. (25) Sądził, że jego bracia zrozumieją, iż Bóg za jego pośrednictwem zsyła im ratunek — oni jednak nie zrozumieli. (26) Następnego dnia zjawił się, gdy z sobą walczyli. Chcąc ich nakłonić do zgody, powiedział: Ludzie, jesteście braćmi, dlaczego krzywdzicie jeden drugiego? (27) Wówczas ten, który krzywdził, odepchnął go i powiedział: Kto cię ustanowił przełożonym albo sędzią nad nami? (28) Czy chcesz mnie zabić, tak jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina? (29) Te słowa sprawiły, że Mojżesz uciekł z Egiptu i stał się przychodniem w ziemi madiamskiej. Tam urodziło mu się dwóch synów. (30) Gdy się wypełniło dalszych czterdzieści lat, na pustyni, niedaleko góry Synaj, w ogniu płonącego krzaka, ukazał mu się anioł. (31) Mojżesza zdziwił ten widok. Lecz kiedy podchodził, by mu się dokładniej przypatrzyć, rozległ się głos Pana: (32) Ja jestem Bogiem twoich ojców, Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba. Mojżesz, zdjęty strachem, nie śmiał nawet podnieść oczu. (33) Pan zaś powiedział do niego: Zdejmij obuwie ze swoich nóg, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą. (34) Napatrzyłem się na krzywdę mojego ludu w Egipcie, usłyszałem jego wzdychanie i zstąpiłem, aby go wybawić. Dlatego teraz idź! Posyłam cię do Egiptu. (35) Tego Mojżesza, którego się zaparli, mówiąc: Kto cię ustanowił przełożonym i sędzią?— tego właśnie Bóg posłał jako wodza i odkupiciela, przy wsparciu anioła, który mu się ukazał w krzaku. (36) On ich wyprowadził. Najpierw dzięki cudom i znakom, których dokonał w ziemi egipskiej i na Morzu Czerwonym, a potem dzięki tym, których — przez czterdzieści lat — dokonywał na pustyni. (37) Ten Mojżesz zapowiedział synom Izraela: Bóg spośród waszych braci wzbudzi wam proroka podobnego do mnie. (38) Ten Mojżesz przebywał w zgromadzeniu na pustyni z aniołem, który przemawiał do niego na górze Synaj, i z naszymi ojcami. On otrzymał słowa życia, aby nam je przekazać. (39) Jemu nasi ojcowie nie chcieli być posłuszni. Jego odsunęli i w swoich sercach zwrócili się w stronę Egiptu. (40) Powiedzieli bowiem do Aarona: Zrób nam bogów, którzy pójdą przed nami, bo nie wiemy, co się stało z tym Mojżeszem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej. (41) Uczynili też sobie wtedy cielca, złożyli ofiarę bożkowi i cieszyli się dziełami swoich rąk. (42) Z tego powodu Bóg odwrócił się od nich i wydał ich na służbę zastępom nieba, jak czytamy w zwoju Proroków: Czy to Mnie przez czterdzieści lat na pustyni składaliście zwierzęta i ofiary, domu Izraela? (43) Nosiliście raczej namiot Molocha oraz gwiazdę bożka Refana — wyobrażenia, które uczyniliście, aby się im kłaniać. Dlatego przesiedlę was poza Babilon. (44) Nasi ojcowie mieli na pustyni namiot świadectwa. Urządzony on był zgodnie ze wskazaniami Tego, który powiedział Mojżeszowi, że ma go wykonać dokładnie tak, jak to sam zobaczył. (45) Ten namiot nasi ojcowie wraz z Jozuem wnieśli w posiadłości pogan, których Bóg przed nimi wypędził. Mieli go do czasów Dawida, (46) który znalazł łaskę w oczach Boga i prosił Go o wskazanie mu miejsca, gdzie mógłby postawić przybytek Boży dla domu Jakuba. (47) Lecz dopiero Salomon zbudował Mu dom. (48) Najwyższy jednak nie mieszka w budowlach zbudowanych rękami ludzkimi. Prorok mówi: (49) Niebo jest moim tronem, a ziemia podnóżkiem dla mych stóp. Jaki dom mi zbudujecie? — mówi Pan. — Jakie miejsce, w którym mógłbym odpocząć? (50) Czy nie moja ręka uczyniła to wszystko? (51) O, ludzie twardego karku, nieobrzezanych serc i uszu! Wy zawsze opieracie się Duchowi Świętemu — jak wasi ojcowie, tak i wy! (52) Którego z proroków nie prześladowali wasi ojcowie? Pozabijali też tych, którzy zapowiedzieli przyjście Sprawiedliwego. Wy teraz staliście się Jego zdrajcami i mordercami — (53) wy, którzy za pośrednictwem aniołów otrzymaliście Prawo, którego nie wypełniliście. (54) Słuchając tego, zawrzeli gniewem w swych sercach. Zaczęli zgrzytać na niego zębami. (55) On tymczasem, pełen Ducha Świętego, utkwił wzrok w niebie i zobaczył chwałę Boga oraz Jezusa stojącego z prawej strony Boga. (56) Oto widzę otwarte niebo — powiedział — i Syna Człowieczego, stojącego po prawej stronie Boga. (57) Na te słowa podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i zgodnie rzucili się na niego. (58) Następnie wywlekli go za miasto i tam kamienowali. Świadkowie natomiast złożyli swoje szaty u stóp młodego człowieka imieniem Saul. (59) Kamienowali tam Szczepana, który wzywał imienia Pana i mówił: Panie Jezu, przyjmij mego ducha. (60) A gdy upadł na kolana, zawołał donośnym głosem: Panie, nie policz im tego grzechu. Po tych słowach zasnął. Nauczanie z dnia 6 października 2024

Sura Jusuf (Józef) (rozdział 12) jest jedną z sur znajdujących się w Koranie. Składa się ona ze 111 wersetów. Sura Jusuf opowiada historię Proroka Józefa (niech spoczywa w pokoju), który jest jednym z najbardziej znanych proroków w historii islamu. Historia Proroka Józefa (niech pokój z nim będzie) rozpoczyna się od przedstawienia go jako syna, który był bardzo drogi swojemu ojcu, Prorokowi Jakubowi (niech pokój z nim będzie). Jednak zazdrość i zawiść braci Józefa sprawiły, że postanowili oddzielić go od swojej rodziny. Wrzucili Józefa do studni i powiedzieli ojcu, że został zjedzony przez dzikie zwierzęta. Bóg jednak nie przeoczył losu proroka Józefa (niech spoczywa w pokoju). Został on uratowany ze studni przez grupę kupców i sprzedany faraonowi w Egipcie jako sługa. Tutaj Prorok Józef (niech spoczywa w pokoju) wykazał się inteligencją i mądrością i otrzymał wysokie obowiązki w królestwie faraona. Jednakże, gdy był prześladowany przez żonę faraona, która była w nim zakochana, Prorok Józef (niech spoczywa w pokoju) podtrzymał zasadę czystości i lojalności wobec Boga. W rezultacie został uwięziony, ale później uwolniony po wykazaniu się talentem w interpretacji snów. W końcu, gdy głód nawiedził Egipt i jego okolice, bracia Proroka Józefa (niech pokój z nim będzie) przyszli błagać o pomoc żywnościową. Prorok Józef (niech spoczywa w pokoju) ze współczuciem wybaczył im i połączył ich rodziny. Sura Jusuf zawiera cenne nauki na temat cierpliwości, sprawiedliwości, mądrości i pobożności wobec Boga.

Wykład Krzysztofa Izdebskiego w ramach konferencji "Pogranicza. Tygiel kultur czy beczka prochu?", zorganizowanej przez Studenckie Koło Naukowe Historyków UW i Wydział Historii Uniwersytetu Warszawskiego [22-23 kwietnia 2024 r.] https://wszechnica.org.pl/wyklad/vi-wojna-syryjska-rozstrzygniecie-sporu-o-celesyrie/ VI wojna syryjska (170–168 p.n.e.) była jedną z serii konfliktów toczonych między Ptolemeuszami z Egiptu a Seleucydami o kontrolę nad Celesyrią, regionem znajdującym się na obszarze dzisiejszego Libanu, Syrii i Izraela. Konflikt ten miał kluczowe znaczenie dla równowagi sił w regionie Bliskiego Wschodu, a jego rozstrzygnięcie ukazało rosnącą dominację Rzymu na wschodzie. Seria wojen syryjskich toczyła się głównie pomiędzy dwoma wielkimi państwami hellenistycznymi: Egiptem rządzonym przez dynastię Ptolemeuszy oraz imperium Seleucydów. Stawką była kontrola nad strategicznie ważnym obszarem Celesyrii, który odgrywał kluczową rolę w handlu i militarnym bezpieczeństwie obu królestw. VI wojna syryjska rozpoczęła się w momencie, gdy młody Ptolemeusz VI Filometor objął władzę w Egipcie. Wykorzystując młody wiek nowego faraona, król Seleucydów Antioch IV Epifanes podjął próbę przejęcia pełnej kontroli nad Celesyrią. Konflikt ten był brutalny, a Seleucydzi początkowo osiągali sukcesy militarne, w tym zdobycie Egiptu i ustanowienie tam kontroli nad dużą częścią terytorium. Rozstrzygnięcie VI wojny syryjskiej nastąpiło nie dzięki decydującej bitwie między Ptolemeuszami a Seleucydami, lecz dzięki interwencji Rzymu. Po wcześniejszych zwycięstwach nad Kartaginą w wojnach punickich i nad Macedonią w wojnach macedońskich, Rzym stawał się coraz bardziej potężny na arenie międzynarodowej i chciał zabezpieczyć swoje wpływy na wschodzie. Gdy Antioch IV zagroził całkowitym zajęciem Egiptu, senat rzymski wysłał delegację pod przewodnictwem Gajusza Popiliusza Lajnasza, która spotkała Antiocha niedaleko Aleksandrii w 168 p.n.e. Według przekazów antycznych, Rzymianin narysował wokół króla Seleucydów okrąg w piasku, żądając, aby Antioch zdecydował się wycofać zanim opuści ten krąg. Wobec potęgi Rzymu Antioch nie miał wyboru i zgodził się wycofać swoje wojska. Rozstrzygnięcie sporu o Celesyrię było wyrazem rzymskiej dominacji na wschodzie. Choć formalnie Rzym nie anektował Celesyrii, jego interwencja pokazała, że to on decyduje o losach regionu, a państwa hellenistyczne były zmuszone liczyć się z jego potęgą. Było to jedno z pierwszych wyraźnych sygnałów, że Rzym zamierza rozszerzać swoje wpływy na wschód, a konflikt w Syrii stał się prekursorem późniejszych bezpośrednich interwencji i podbojów w regionie. VI wojna syryjska nie tylko zakończyła wielowiekowy konflikt między Ptolemeuszami a Seleucydami o Celesyrię, ale także wyraźnie wskazała na zmieniający się układ sił na Bliskim Wschodzie. Decydująca rola Rzymu w zakończeniu tego konfliktu była dowodem na jego rosnącą potęgę i zapowiedzią jego przyszłej dominacji w regionie. To wydarzenie przyspieszyło ostateczny upadek imperiów hellenistycznych i otworzyło drogę do rzymskiego panowania na wschodzie. Patronem wydarzenia było Muzeum Historii Polski. Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #historia #wojnasyryjska #celesyria #rzym #wschód

Tym razem tematem głównym spotkania będzie omówienie wyników pracy grupy badawczej The Monroe Institute. Materiały i linki udostępnione przez prowadzących: Projekt EXPLORERS był unikalny dla Działu Badań Instytutu Monroe. Każda taśma zawiera rzeczywiste nagrania, wykonane podczas eksperymentów z taśmami MIAS, które badały najdalsze zakątki zmienionego czasu i przestrzeni. W tych zmienionych stanach niektórzy ludzie nauczyli się rozszerzać swoją świadomość na niematerialne sfery istnienia. Monitorowani przez Roberta Monroe oraz innych wykwalifikowanych monitorów, Eksploratorzy raportowali z tych niematerialnych środowisk i komunikowali swoje postrzegania. W wielu przypadkach obce "trzecie strony" wchodziły w eksperymenty, aby pomóc w zrozumieniu ich niematerialnych światów. W wielu eksperymentach dochodziło do całkowitego wniknięcia jednej istoty w fizyczne ciało Eksploratora, co powodowało radykalne przemyślenie definicji i pojęć dotyczących naszych fizycznych istot. STRONA PROJEKTU Dokumentacja: https://archive.org/details/monroe-institute-explorers-project-toc Nagrania z sesji: https://archive.org/details/monroe-institute-explorer-series-1 Archwium The Monroe Institute: https://archive.org/details/monroe-institute-collections Focus Levels - Seven Resonant Colors Described by Miranon: https://archive.org/details/miranon-focus-levels-erickson (104 strony opisujące WSZYSTKIE poziomy FOCUS po kolei) 1 NAGRANIE 01. COMMUNICATION WITH NON-PHYSICAL ENTITIES: 1: AN OUT-OF-BODY EXPERIENCE. OPIS: Komunikacja przez struny głosowe Eksploratora z innymi bytami. ROMC. PODSUMOWANIE NAZWA NAGRANIA: " Explorer Tape #01 - Sequence of an Out-of-Body Experience (OOBE) " W trakcie eksperymentu, uczestniczka o pseudonimie ROMC doświadczyła głębokiego stanu świadomości, znanego jako Focus 10 i 12, podczas którego jej mózg emitował fale alfa. Sesja odbywała się w specjalnie przygotowanej, dźwiękoszczelnej i termokontrolowanej kabinie, gdzie ROMC leżała na wodnym materacu, odbierając jedynie sygnały dźwiękowe przez słuchawki stereo. Podczas sesji, przez struny głosowe ROMC przemawiał tzw. Energy-Being (byt energetyczny), który wyraził wdzięczność dla pana Monroe, twórcy projektu, za jego dorobek i pomoc w rozwoju duchowym innych. Byt ten podkreślił, że Monroe pomaga duszom osiągnąć "większą wiedzę" i strefy świadomości, które są kluczowe dla eksperymentu. Byt energetyczny wyjaśnił, że pracuje na różnych poziomach świadomości ROMC, przygotowując ją do przejścia w inne wymiary i ułatwiając dostęp do nowej wiedzy. Stwierdził, że inne byty energetyczne również wspierają ten proces, a ROMC jest chętna do współpracy, co umożliwia przejście przez różne poziomy świadomości. Podsumowując, sesja ta w ramach "The Explorers Project" była skupiona na rozszerzaniu świadomości uczestnika i eksploracji nie-fizycznych wymiarów egzystencji, z pomocą zarówno pana Monroe, jak i obecnych bytów energetycznych. 2 NAGRANIE 2.AN EXPLORER'S PAST-LIFE REGRESSIONS: FROM A REBAL, THE EXPLORER IS TAKEN INTO SEVERAL PAST-LIFE REGRESSIONS. ROMC. OPIS: Regresje do poprzednich żyć Eksploratora: Z REBAL, Eksplorator przechodzi przez kilka regresji do poprzednich żyć. ROMC. PODSUMOWANIE Taśma zawiera relację uczestniczki, ROMC, która doświadczyła niezwykłej podróży poprzez różne stany świadomości i fizyczne bariery, będąc w stanie zmienionego czasu i przestrzeni. Eksperyment odbywał się w specjalnie przygotowanej kapsule, która początkowo przypominała balon, a następnie przekształciła się w kapsułę, pozwalając na swobodne przemieszczanie się między różnymi fizycznymi i niematerialnymi środowiskami. Opis podróży: ROMC podróżowała w balonie, który przekształcił się w kapsułę, pozwalając na eksplorację różnych form materii i przestrzeni, w tym przelot przez różne rodzaje obiektów i środowiska, takie jak metale i wnętrze Ziemi. Doznania sensoryczne: W trakcie podróży uczestniczka opisywała różnorodne doznania sensoryczne, takie jak widzenie kolorów, odczuwanie ciepła bez wpływu na jej samopoczucie, a także obserwacje różnych elementów naturalnych, takich jak fałdy oceaniczne czy flora. Wrażenia z podróży w czasie: ROMC doświadczyła regresji czasowej, gdzie obserwowała siebie w różnych historycznych kontekstach, w tym życie jako ulubienica w świątyni oraz w starożytnym Egipcie przygotowując grobowiec dla króla. Metaforyczne i mistyczne doświadczenia: Podczas podróży ROMC doświadczała także głęboko metaforycznych i mistycznych stanów, takich jak przemieszczanie się przez "żyły" różnych barw Słońca, a także zwiedzanie mistycznego ogrodu pełnego żywych, jaskrawych kolorów i energii. Podsumowując, taśma "Explorer Tape #02" prezentuje szczegółowy zapis niezwykle bogatej podróży uczestniczki projektu "The Explorers Project", w której eksplorowała ona nie tylko nieznane regiony fizyczne, ale także głębokie warstwy własnej świadomości oraz historii ludzkości, co jest zgodne z celami projektu badającego granice zmienionego czasu i przestrzeni. 3 NAGRANIE 3.CONSCIOUSNESS AND NEW TECHNOLOGY: A PHYSICIST EXPLORER DISCUSSES THE HUMAN RELATIONSHIP WITH HIGHER CONSCIOUSNESS AND THE OPPORTUNITIES FOR LEARNING; WAYS TO DEVELOP NEW TECHNOLOGY. TCA. OPIS: Świadomość i nowe technologie: Fizyk Eksplorator omawia ludzką relację z wyższą świadomością i możliwości uczenia się; sposoby rozwijania nowych technologii. TCA. PODSUMOWANIE Na taśmie nagrano eksperyment, w którym uczestnik, oznaczony jako TC, zgłębiał nowatorskie technologie przestrzenne oraz odbył interakcje z bytami z innych rzeczywistości. Głównym celem eksperymentu była eksploracja alternatywnych form energii oraz komunikacja z niematerialnymi inteligencjami. Dyskusja na temat Energii: TC i Monroe dyskutowali o nowej formie energii, która nie jest elektromagnetyczna ani magnetyczna, ale może wpływać na świadomość i zmieniać percepcję otoczenia bez fizycznej interwencji. Pierwsze Spotkanie z Bytem: TC miał kontakt z bytem, który nie posiadał wizualnej formy. Rozmowa koncentrowała się na różnicach między fizycznym istnieniem a ich formą egzystencji. Druga Interakcja i Opis Środowiska: Druga interakcja TC miała miejsce z kobietą, która pokazała mu swoje środowisko. TC próbował wyjaśnić jej zasady fizycznej materii, co spotkało się z trudnościami ze względu na brak jej doświadczenia w tej kwestii. Problemy z Komunikacją i Fizyka Innej Rzeczywistości: Spotkanie z kolejnym bytem, mężczyzną, który próbował przedstawić swoje rozumienie rzeczywistości za pomocą rysunków i znaków, co również napotkało bariery komunikacyjne. Podobieństwa i Różnice w Fizyce: TC odnotował, że w rzeczywistości tych bytów obowiązywały specyficzne prawa fizyki, które jednak były trudne do zrozumienia czy porównania z zasadami znanymi na Ziemi. Percepcje i Wizualizacje: Podczas interakcji TC zauważył, że byty mogły tworzyć obrazy siebie nawzajem w oparciu o swoje własne wyobrażenia, co wprowadzało dodatkową warstwę niepewności co do ich prawdziwej formy. Podsumowując, "Explorer Tape #03" prezentuje skomplikowaną interakcję między eksploratorem a bytami z innej rzeczywistości, w której głównym wyzwaniem było zrozumienie i przekładanie odmiennych percepcji i zasad fizycznych. Eksperyment rzuca światło na potencjalne możliwości wykorzystania nietypowych form energii do modyfikacji percepcji i interakcji z nieznanej wcześniej materii. 4.Multi-Dimensional Aspects of the Self: The Multi-dimensional aspects of the self; how thought forms limit us; the importance of recognizing the limitlessness of the soul. Notice of preparation for Earth changes. ROMC. OPIS: Wielowymiarowe aspekty siebie: Wielowymiarowe aspekty siebie; jak formy myślowe nas ograniczają; znaczenie rozpoznania nieograniczoności duszy. Powiadomienie o przygotowaniach do zmian na Ziemi. ROMC. Doświadczenie Wielokolorowych Strumieni Światła: ROMC opisuje, jak jest unoszona w promieniach światła różnych kolorów, które wpływają na jej stan energetyczny i emocjonalny, odświeżają i energetyzują. Wizualizacja Wielowymiarowego Ja: ROMC widzi siebie w formie wielu wersji siebie samej, co jest jej prezentowane jako dowód na wielowymiarowość jej istnienia. Interwencja Bytu Energetycznego: Byt energetyczny wchodzi w ciało ROMC, wprowadzając trudności w komunikacji, ale równocześnie tłumaczy jej znaczenie doświadczanych wizji i uczuć jako świadomość wielowymiarowości. Edukacja o Wszechświatach w Komórkach: Byt tłumaczy ROMC, że każda komórka jej ciała jest wszechświatem, mającym swoją złożoność i prostotę, co ma na celu zwiększenie jej świadomości własnej złożoności i potencjału. Przygotowanie do Zmian Ziemi: Byt energetyczny omawia nadchodzące zmiany na Ziemi, w tym przesunięcia biegunów i inne transformacje fizyczne, które są częścią przejścia Ziemi do wyższej świadomości. Rola i Wpływ Ludzkiej Świadomości: Dyskusja dotyczy wpływu ludzkich myśli na fizyczne i energetyczne stany Ziemi, podkreślając potrzebę harmonii i zrozumienia multidimensionalności własnej egzystencji dla przejścia przez te zmiany. Konkluzja i Wskazówki dla Ludzkości: Podkreślenie, że aktualne działania i przygotowania ludzkości są kluczowe, a przyszłe zmiany będą wymagały elastyczności i zdolności dostosowania się do nowych warunków energetycznych. Podsumowanie to daje wgląd w eksperyment, który łączy głębokie doświadczenia osobiste uczestniczki z uniwersalnymi przekazami o ewolucji świadomości i przemianach Ziemi, co jest zgodne z celami "The Explorers Project". NAGRANIE 5 05 / Introduction to Miranon: Introduction to Miranon, coming from level 46 of pure energy. The story of Leana and of Lemuria. The seven evolutions of Earth, and introduction to the “Cosmology of Seven.” SHE. OPIS: Wprowadzenie do Miranon: Wprowadzenie do Miranon, pochodzącego z poziomu 46 czystej energii. Historia Leany i Lemurii. Siedem ewolucji Ziemi i wprowadzenie do „Kosmologii Siedmiu”. SHE. PODSUMOWANIE Taśma dokumentuje serię eksperymentów, w których uczestniczka (oznaczona jako SHE) doświadcza kontaktu z bytem energetycznym zwanym Miranon. Eksperymenty te odbywały się w kontekście poszerzania świadomości i zrozumienia wielopoziomowej egzystencji. Pierwsze Spotkanie z Miranonem: SHE doświadcza interakcji z bytem energetycznym, który wyjaśnia trudności związane z dotarciem przez różne warstwy percepcji. Poziom 46 Czystej Energii: Miranon opisuje Poziom 46 jako stan czystej energii, miejsce pracy nad rozwojem ludzi na Ziemi. Jest to poziom, gdzie nie ma tożsamości, ale jednocześnie obecne są wszystkie tożsamości. Praca Miranona z Ludźmi: Miranon wspomina o swojej roli w kierowaniu ludźmi do nowego skupienia i pomaganiu im w osiąganiu samorealizacji na wyższych poziomach energetycznych. Lemuria i Połączenie z SHE: Miranon wyjaśnia swoje związki z SHE (Leona) w poprzednich wcieleniach, szczególnie w czasach Lemurii, oraz o swojej pracy nad zjednoczeniem rozdzielonych części swojego ja. Rozwój Ludzkości i Ewolucja: Miranon dyskutuje o przyszłych zmianach w ewolucji Ziemi, wspominając, że Ziemia jest obecnie w czwartej fazie swojej ewolucji i wkrótce przejdzie do piątej, co przyniesie głębsze zrozumienie i nowe nauczanie. Podsumowanie to oferuje wgląd w głębokie i złożone interakcje pomiędzy eksploratorem a bytami energetycznymi na wyższych poziomach istnienia, co jest zgodne z celami "The Explorers Project" dotyczącymi badania granic czasu, przestrzeni i świadomości. NAGRANIE 7 07 / Awareness of True Reality: What is reality? How humans can gain awareness of the true reality. The purpose of sleep in balancing human perception. Mental illness as a healing process. ROMC. OPIS: Świadomość prawdziwej rzeczywistości: Czym jest rzeczywistość? Jak ludzie mogą uzyskać świadomość prawdziwej rzeczywistości. Cel snu w równoważeniu ludzkiej percepcji. Choroba psychiczna jako proces leczniczy. ROMC. PODSUMOWANIE Podsumowanie taśmy "Explorer Tape #07 - What is Reality; Basic Motivation to Reach Higher Understanding of Self; Purpose of Sleep" z projektu "The Explorers Project": Taśma skupia się na głębokich dyskusjach prowadzonych przez uczestnika oznaczonego jako ROMC, który w stanie zmienionej świadomości eksploruje i odbiera przekazy na temat natury rzeczywistości, motywacji do osiągania głębszego zrozumienia siebie oraz celu snu. Co to jest rzeczywistość?: Rzeczywistość jest przedstawiana jako pojęcie stworzone przez umysł człowieka, które nie odzwierciedla prawdziwego stanu rzeczy, lecz jest jedynie cieniem prawdziwej świadomości. Podstawowa motywacja do osiągnięcia głębszego zrozumienia siebie: Rozwój duchowy i osobisty wynika z potrzeby zrozumienia i doświadczenia prawdziwej natury rzeczywistości, która jest osiągalna poprzez głębsze połączenie z własną świadomością. Cel snu: Sen jest przedstawiany jako kluczowy element rytmu życia, służący regeneracji energetycznej i umożliwiający dotarcie do głębszych poziomów świadomości, gdzie można doświadczać rzeczywistości poza ograniczeniami fizycznego ciała. Podsumowując, taśma dostarcza wglądu w zaawansowane koncepcje metafizyczne związane z postrzeganiem rzeczywistości, znaczeniem samoświadomości oraz funkcją snu w kontekście duchowego i psychicznego rozwoju człowieka. Dyskusje te są integralną częścią badań "The Explorers Project", które zgłębiają granice zmienionego czasu i przestrzeni. NAGRANIE 8 08 / Breaking Through Barriers: Discussion of consciousness. The importance of breaking thought barriers by putting knowledge into action. The purpose of the Christ and the importance of knowing the Christ consciousness within the self. ROMC. OPIS: Przełamywanie barier: Dyskusja o świadomości. Znaczenie przełamywania barier myślowych poprzez wprowadzenie wiedzy w działanie. Cel Chrystusa i znaczenie poznania świadomości Chrystusa w sobie. ROMC. PODSUMOWANIE Podsumowanie taśmy "Explorer Tape #08 - Special Study of Consciousness; Discussion of Who Christ Was" z projektu "The Explorers Project": Ta taśma koncentruje się na badaniu świadomości i dyskusji na temat postaci Chrystusa, przeprowadzane przez uczestniczkę oznaczoną jako ROMC. W sesji tej wykorzystywane są zmienione stany świadomości do zgłębiania głębokich kwestii duchowych i metafizycznych. Specjalne Badanie Świadomości: ROMC, w stanie zmienionej świadomości, opisuje odbieranie dyktanda poprzez metaforyczne "słuchawki energetyczne", co symbolizuje połączenie z innymi poziomami energetycznymi. Sesja ta ma na celu interpretację i zrozumienie różnych doświadczeń, które miały miejsce podczas eksploracji świadomości. Dyskusja na Temat Chrystusa: Dyskusja koncentruje się na roli Chrystusa jako postaci historycznej i duchowej, przedstawiając Go jako manifestację najwyższego poziomu świadomości w ludzkiej formie. Chrystus, jako Jezus, jest przedstawiany jako przykład możliwości osiągnięcia przez każdą duszę stanu najwyższej energii i miłości, a jego życie i nauki są interpretowane jako przesłanie mające na celu uwolnienie ludzkiej świadomości od ograniczeń materialnych. podsumowując, taśma nr 8 dostarcza głębokich wglądów w naturę świadomości oraz znaczenie i wpływ postaci chrystusa na rozumienie duchowe i religijne w kontekście badań "the explorers project". eksperymenty te badają, jak różne poziomy świadomości i rozumienia mogą wpłynąć na nasze postrzeganie rzeczywistości i własnej tożsamości.

Rozmowa Katarzyny Kobyleckiej z Polskiego Radia z dr. Stefanem Jakobielskim, uczestnikiem misji archeologicznej w Faras. Muzeum Narodowe w Warszawie, grudzień 2014 r. https://wszechnica.org.pl/wyklad/wspomnienia-z-faras-dr-stefan-jakobielski/ Dr Stefan Jakobielski, wieloletni kierownik polskiej misji archeologicznej w Starej Dongoli, podzielił się wspomnieniami i opowiedział o narodzinach nubiologii i rozwoju polskich badań archeologicznych w Sudanie. Polskie odkrycia w Faras legły u podstaw nowej dyscypliny naukowej – nubiologii. Dziś jest obecna i rozwijana w wielu środowiskach muzealnych i uniwersyteckich w Niemczech, Anglii, Francji, Szwajcarii, Egipcie, Sudanie i Stanach Zjednoczonych, a także w Polsce. Warto ocenić wyniki badań w Faras z obecnej perspektywy, po 60 latach polskich i międzynarodowych badań w Nubii. Zabytki kultury i sztuki nubijskiej z okresu chrześcijańskiego do zbiorów muzealnych trafiły dzięki polskim archeologom uczestniczącym w wielkiej międzynarodowej akcji ratowania pozostałości dawnych kultur Doliny Nilu. Dzięki pracom badawczym prowadzonym na terenie starożytnego ośrodka miejskiego Faras odkryto dobrze zachowane ruiny kościoła katedralnego z VIII wieku. Jego ściany były pokryte wspaniałymi malowidłami o tematyce religijnej pochodzącymi z VIII–XIV wieku. Dziś malowidła te można obejrzeć w Galerii Faras – największej w Europie ekspozycji sztuki nubijskiej. *** Dr Stefan Jakobielski jest nubiologiem, współpracownikiem prof. Kazimierza Michałowskiego na misji w Faras i jego następcą na wykopaliskach w Starej Dongoli.W roku 2002 otrzymał Order Obu Nilów z Gwiazdą – najwyższe sudańskie odznaczenie, jakie może otrzymać cudzoziemiec, przyznawane przez Prezydenta Sudanu w uznaniu zasług dla archeologii i kultury tego kraju. Otrzymał również medal Polonia Restituta oraz Order Odrodzenia Polski. Dr Stefan Jakobielski i dr Bogdan Żurawski otrzymali z rąk Dyrektora Sudańskiej Służby Starożytności medale za zasługi w ratowaniu dziedzictwa kulturowego. Obaj też zostali uhonorowani przez władze prowincji Dongola (Medżlis) dyplomami za zasługi w badaniach przeszłości regionu. *** Galeria Faras jest jedyną w Europie i wyjątkową w skali światowej ekspozycją zabytków kultury i sztuki nubijskiej z okresu chrześcijańskiego. Do zbiorów muzealnych trafiły one dzięki polskim archeologom uczestniczącym w latach 60-tych ubiegłego wieku w objętej patronatem UNESCO wielkiej międzynarodowej akcji ratowania pozostałości dawnych kultur Doliny Nilu. Dzięki pracom badawczym prowadzonym na terenie starożytnego ośrodka miejskiego Faras w pobliżu granicy sudańsko-egipskiej odkryto dobrze zachowane ruiny kościoła katedralnego z VIII wieku. Jego ściany były pokryte wspaniałymi malowidłami o tematyce religijnej pochodzącymi z VIII–XIV wieku. 67 przedstawień malarskich, a także wiele innych dzieł faraskich znajdujących się w MNW, stanowi dziś największy i najcenniejszy zespół zabytków archeologicznych pochodzących z wykopalisk prowadzonych za granicą, jaki kiedykolwiek udało się pozyskać do polskich zbiorów muzealnych. Jesienią 2014 roku Galeria Faras została udostępniona widzom w nowej aranżacji, a bezcenne dzieła prezentowane są według nowego scenariusza. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #faras #archeologia #nubia #starożytność #sztuka #historia

Rzekł Pan: Napatrzyłem się na niedolę ludu mojego w Egipcie i słyszałem krzyk ich z powodu naganiaczy jego; znam cierpienia jego. 2 Mż 3,7 Jeśli brat albo siostra nie mają się w co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba, a ktoś z was powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, a nie dalibyście im tego, czego ciało potrzebuje, cóż to pomoże? Jk 2,15-16

Przyglądamy się historii Egiptu za panowania Al-Adida oraz opozycji wobec wezyra Szawara, co doprowadziło do interwencji Amalryka w Egipcie

Wykład prof. Włodziemierza Godlewskiego, kierownika Zakładu Archeologii Egiptu i Nubii UW towarzyszył otwarciu Galerii Faras w Muzeum Narodowym w Warszawie. Październik 2014 r. https://wszechnica.org.pl/wyklad/faras-50-lat-pozniej-wyklad-prof-wlodzimierza-godlewskiego/ Polskie odkrycia w Faras legły u podstaw nowej dyscypliny naukowej – nubiologii. Dziś jest obecna i rozwijana w wielu środowiskach muzealnych i uniwersyteckich w Niemczech, Anglii, Francji, Szwajcarii, Egipcie, Sudanie i Stanach Zjednoczonych, a także w Polsce. Warto ocenić wyniki badań w Faras z obecnej perspektywy, po 60 latach polskich i międzynarodowych badań w Nubii. Zabytki kultury i sztuki nubijskiej z okresu chrześcijańskiego do zbiorów muzealnych trafiły dzięki polskim archeologom uczestniczącym w wielkiej międzynarodowej akcji ratowania pozostałości dawnych kultur Doliny Nilu. Dzięki pracom badawczym prowadzonym na terenie starożytnego ośrodka miejskiego Faras odkryto dobrze zachowane ruiny kościoła katedralnego z VIII wieku. Jego ściany były pokryte wspaniałymi malowidłami o tematyce religijnej pochodzącymi z VIII–XIV wieku. Dziś malowidła te można obejrzeć w Galerii Faras – największej w Europie ekspozycji sztuki nubijskiej. Włodzimierz Godlewski – profesor Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik Zakładu Archeologii Egiptu i Nubii. Archeolog specjalizujący się w badaniach kultury późno antycznej i wczesnośredniowiecznej w dolinie Nilu. Prowadzi badania terenowe na terenie Egiptu, Sudanu i Palestyny. W latach 1969–1997 pracownik Muzeum Narodowego. Członek kilku międzynarodowych towarzystw naukowych, przez kilka kadencji członek zarządu Międzynarodowego Towarzystwa Studiów Koptyjskich i Międzynarodowego Towarzystwa Nubiologicznego, regularnie uczestniczy w międzynarodowych posiedzeniach naukowych. Organizował w Warszawie III międzynarodowy Kongres Koptologiczny w 1984 roku oraz XI Międzynarodowy Kongres Nubiologiczny w 2006 roku. Galeria Faras jest jedyną w Europie i wyjątkową w skali światowej ekspozycją zabytków kultury i sztuki nubijskiej z okresu chrześcijańskiego. Do zbiorów muzealnych trafiły one dzięki polskim archeologom uczestniczącym w latach 60-tych ubiegłego wieku w objętej patronatem UNESCO wielkiej międzynarodowej akcji ratowania pozostałości dawnych kultur Doliny Nilu. Dzięki pracom badawczym prowadzonym na terenie starożytnego ośrodka miejskiego Faras w pobliżu granicy sudańsko-egipskiej odkryto dobrze zachowane ruiny kościoła katedralnego z VIII wieku. Jego ściany były pokryte wspaniałymi malowidłami o tematyce religijnej pochodzącymi z VIII–XIV wieku. 67 przedstawień malarskich, a także wiele innych dzieł faraskich znajdujących się w MNW, stanowi dziś największy i najcenniejszy zespół zabytków archeologicznych pochodzących z wykopalisk prowadzonych za granicą, jaki kiedykolwiek udało się pozyskać do polskich zbiorów muzealnych. Jesienią 2014 roku Galeria Faras została udostępniona widzom w nowej aranżacji, a bezcenne dzieła prezentowane są według nowego scenariusza. W części sali zaprojektowanej tak, by oddawała nastrój panujący w historycznym wnętrzu sakralnym, znajdują się malowidła rozmieszczone podobnie jak w faraskiej świątyni. Oglądając je, można posłuchać oryginalnych koptyjskich śpiewów liturgicznych. Dzięki multimediom, dla których przeznaczona została specjalna przestrzeń, zwiedzający – także z dysfunkcjami wzroku i słuchu – zapoznają się z dziejami Nubii chrześcijańskiej, architekturą, malowidłami katedry, a także z ich ciekawą ikonografią. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #faras #historia #muzeumnarodowe #michałowski #archeologia #egipt #afryka #nil

A może zagramy w pewną grę? I mamy tu na myśli dwa planszowe klasyki. Co jest lepsze? Budowanie strategii i zdobywanie arcymistrzowstwa, czy szybka i prosta rozgrywka? Szachy czy warcaby? Jaki był największy skandal szachowy? Jak nazywali warcaby w starożytnym Egipcie? Tak wiele pytań, ale najważniejsze z nich: po której stronie się opowiecie?

Tym razem wybraliśmy się w podróż po świecie w poszukiwaniu prehistorycznych geoglifów i petroglifów. Kogo i co przedstawiają te wizerunki? Teoria paleokontaktu zakłada, że cywilizacja na Ziemi zrodziła się dzięki przybyszom z kosmosu, a spotkania naszych praprzodków z Obcymi mogły zostać uwiecznione w sztuce naskalnej i w rysunkach wykonanych w glebie. Poznaliśmy rysunki z Nazca, będące największą tajemnicą Peru i kandelabr z pobliskiego Paracas. Odkrywaliśmy niezgłębione tajemnice Sahary Zachodniej. Szukaliśmy śladów dawnej sztuki naskalnej w Meksyku, Uzbekistanie i wielu innych miejscach. Gośćmi Jerzego Jopa byli: dr hab. Małgorzata Anna Jóźwiak i prof. dr hab. Marek Jóźwiak, założyciele I Ogólnokształcącego Liceum Akademickiego im. Janiny Kossakowskiej-Dębickiej w Kielcach, świętujące niedawno dziesięciolecie istnienia. O budowlach megalitycznych w Egipcie, Libanie, Bośni i Hercegowinie, we Włoszech, na Sardynii i polinezyjskiej wyspie Nan Madol, mogących być dowodami na istnienie cywilizacji pozaziemskich, opowiadał Sławomir Skowron.

Hej, w tym odcinku serii Powojnie opowiem o losach Otto Skorzenego po 1945 roku. Komandos Hitlera co prawda został złapany przez aliantów, ale nie został skazany lecz wysłany do ośrodka denazyfikacyjnego. Potem dzięki pomocy przyjaciół z SS udało mu się uciec. Następnie tułał się po Europie szukając schronienia przed wymiarem sprawiedliwości. Najpierw wyjechał do Austrii, a następnie Włoch i Hiszpanii. W następnych latach nawiązał współpracę najpierw ze służbami Zachodnich Niemiec, a następnie rządami w Argentynie, Egipcie i co może zaskakiwać Izraela. Były bliski współpracownik Hitlera był podobno przerażony, gdy otrzymał propozycję pracy od agentów Mosadu.

Nie wiemy kiedy pierwszy raz użyto alfabetu, który my dziś nazywamy hebrajskim. Pierwszy raz nakaz zapisania czegoś pojawia się w Księdze Wyjścia 17:14, gdzie czytamy: “Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Zapisz to dla pamięci w księdze i wbij to w głowę Jozuego”. Później jest mowa o tablicach kamiennych w Wyjścia 32:16, gdzie czytamy: “Tablice te były dziełem Bożym, a pismo było pismem Boga, wyrytym na tablicach”. Czy w obu tych wypadkach użyto alfabetu hebrajskiego? Co mówią nam w tej sprawie odkrycia archeologiczne? Na początek odpowiedzmy na pytanie czy alfabet hebrajski jest w ogóle alfabetem?Archeolodzy twierdzą, że pierwsze były pisma obrazkowe, w których jakiś znak czy rysunek był zapisem całego słowa. Pismo piktograficzne czyli obrazkowe to np. pismo klinowe w Mezopotamii czy hieroglify w Egipcie. Alfabet to sposób zapisu głosek. Np. woda to 4 głoski: w, o, d oraz a. Alfabet zapisuje to słowo 4 literami. Jednak hebrajski alfabet zapisywał tylko spółgłoski, tak więc w słowie woda zapisano by tylko głoski: w oraz d (wyszłoby: wd). Alfabet, który składa się tylko ze spółgłosek nazywamy: abdżad. Nazwa ta pochodzi od pierwszych 4 liter w takim alfabecie czyli: a, b, g oraz d. Istnieje jednak jeszcze trzeci sposób zapisu słowa woda.Możemy zapisać to słowo zapisując sylaby. Abugida czyli alfabet sylabiczny to taki alfabet, w którym każda litera oznacza całą sylabę. Nazwa abiguda też pochodzi od tych liter: a, b, g oraz d. Tak więc mamy nasz alfabet, gdzie zapisujemy każdy dźwięk (słowo woda zapiszemy 4 znakami). Mamy abdżad, gdzie zapisujemy tylko spółgłoski (słowo woda zapiszemy jako 2 znaki: wd). Mamy abigudę, gdzie zapisujemy sylaby (słowo woda zapiszemy dwoma znakami oznaczającymi sylaby: wo oraz da). Co było pierwsze: alfabet, abdżad czy abiguda?Najstarsze odkrycia to oczywiście pisma piktograficzne: pismo klinowe oraz hieroglify. Później pojawia się abdżad. Najstarsze znaleziska zapisu abdżadem uważa się za zapis fenicki, ale z tego okresu pochodzą też zapisy w języku hebrajskim. Tak więc Żydzi, Arabowie i inne ludy zamieszkujące okolice dzisiejszej Syrii oraz Izraela używali abdżady. To pismo poszło na zachód, gdzie wzięli je Grecy i tak powstał nasz alfabet, który ma także samogłoski oraz na wschód, gdzie powstały abigudy czyli zapis sylab, co jest praktykowane np. w Indiach.Ja będę się w tej audycji posługiwał określeniem alfabet hebrajski, ale pamiętajcie, że jest to w zasadzie abdżad czyli pismo spółgłoskowe. Oczywiście współczesny język hebrajski dodał także samogłoski, tak więc współczesny alfabet hebrajski to już rzeczywiście alfabet, bo zawiera także samogłoski. Nazwa abdżad pochodzi od arabskich liter a, b, g oraz d. Literę g czyta się tam “dż”, a więc nazwa abdżad. Wskazuje to jednocześnie, że podobnym alfabetem posługują się nie tylko Żydzi, ale także Arabowie, a w przeszłości także Fenicjanie. Ale jak powstały te litery?Pierwsze dwie litery alfabetu hebrajskiego nazywa się Alef i Bet. To nie tylko nazwy liter. Te słowa mają swoje znaczenie. Alef możemy znaleźć w Psalmie 8:8, gdzie czytamy: “Owce i wszelkie bydło, Nadto zwierzęta polne”. Słowo “bydło” to w hebrajskim “alef” czyli dosłownie wół. Ten werset można by przetłumaczyć: “Owce, woły, a także zwierzęta polne”. Jeżeli wyobraźcie sobie naszą literę - duże A, ale odwrócone do góry nogami. Ta litera przypomina głowę wołu z rogami. Tak właśnie początkowo zapisywano tą literę jako rysunek głowy wołu. Dopiero Grecy tworząc literę Alfa obrócili ją do postaci, którą my znamy.Druga litera w alfabecie to Bet, a słowo to znaczy dom. Najstarsze wersje tej litery przypominają prostokąt, który symbolizował dom lub namiot. Słowo to oznaczało też rodzinę jak np. w Rodzaju 7:1 gdzie czytamy: “I rzekł Pan do Noego: Wejdź do arki ty i cały dom twój”. Późniejsza forma tej litery przypomina nasze małe b. Podobnie jak z literą A, także tutaj to Grecy odwrócili tą literę i pierwsi zaczęli zapisywać literę b tak jak my piszemy dzisiaj. Od Greków ich litery przejęli Etruskowie, a od nich Rzymianie i tak te litery doszły do nas. Jednak pamiętajmy, że Grecy mieli alfabet, a Żydzi abdżadę.Starożytni Żydzi zapisywali tylko spółgłoski, dopiero Grecy dodali do alfabetu samogłoski. Tutaj trzeba uważać, bo hebrajskie litery to Alef, Bet, Gimel, Dalet, a greckie to Alfa, Beta, Gama, Delta. Wydają się one tak podobne. Jest ta sama kolejność. Można wy więc wyciągnąć błędny wniosek, że ponieważ Grecy literą Alfa zapisywali samogłoskę “a” to tak samo Żydzi literą Alef też zapisywali “a”. Przypominam jednak, że Żydzi nie zapisywali samogłosek. Czym więc jest hebrajska litera Alef?W alfabecie hebrajskim lub jak kto woli w abdżadzie hebrajskiej są 22 znaki, ale dwa z nich są nieme. Pierwszym niemym znakiem jest właśnie Alef. Jest to taka przerwa w słowie. W fonetyce używa się terminu zwarcie krtaniowe. Wyjaśnijmy to na przykładzie. Być może słyszeliście, jak ktoś zamiast po prostu zaprzeczyć “nie” powiedział “nie-e”. Jest to taka przerwa w wymowie. Inne przykłady z języka polskiego to: u-iścić lub za-awansowany. Kiedy wymawiamy te słowa następuje przerwa spowodowana tym zwarciem krtaniowym.Słowo bóg po hebrajsku “elohim” zapisuje się właśnie od litery Alef. Podobnie słowo pan, które po hebrajsku brzmi “adonai” też zaczyna się od litery Alef. Żydzi nie zapisywali samogłosek takich jak a czy e. Gdy chcieli zaznaczyć, że słowo zaczyna się od samogłoski rozpoczynali je od litery Alef, a czytający się domyślał jaki dźwięk ma wydać i czytał “e” w słowie elohim lub “a” w słowie “adonai”. Z tym wiąże się problem z wymową Imienia Bożego. Zapisujemy je jako JHWH, ale nie wiemy jakie samogłoski wstawiali starożytni.W przeszłości używano formy Jehowa, która powstaje przez dodanie samogłosek: e, o oraz a, ale współcześnie niektórzy wolą formę Jahwe, która powstaje przez dodanie samogłosek: a oraz e. Zwróćcie też uwagę, że w obu tych formach brakuje ostatniej litery h. W zasadzie powinno się wymawiać albo Jehowah albo Jahweh. Jednak we współczesnej wymowie zgubiono to ostatnie “h”. Inny przykład, gdzie zgubiono aż dwa “h” to wyrażenie alleluja, które w oryginale brzmiało “Hallu-Jah”. Zgubiono w wymowie zarówno początkowe “h” jak i końcowe. Mówię tutaj o wymowie hebrajskich słów np. w języku polskim.Litery hebrajskie używane były także do zapisywania liczb. I tak Alef to 1, Bet to 2, Gimel - 3, Dalet - 4, He - 5, Waw - 6, Zain - 7, Chet - 8, Tet - 9, a Jod - 10. Kolejne litery to dziesiątki, np. Kaf to 20. Aby zapisać 11 brano Jod czyli 10 oraz Alef czyli 1. Z tym wiąże się ciekawy problem. Jak może wiecie, Żydzi przestali wymawiać Imię Boże. Starali się go też nie zapisywać na zwykłych kartkach np. dotyczących handlu. Imię Boże to JHWH, ale istnieje też krótsza forma JH, co wymawiano jako “Jah”. Ta forma występuje w wyrażeniu “Hallu-Jah” czyli naszym alleluja. W czym tkwił problem?Zauważcie, że jakbyście chcieli zapisać liczbę 15 to musielibyście wziąć 10 czyli Jod oraz 5 czyli He. Wyszłaby wam liczba 15, ale jednocześnie skrócona forma Imienia Bożego JH. Aby więc nie zapisywać Imienia Bożego np. w rachunkach, że ktoś kupił 15 owiec używano liter Tet - 9 i Waw - 6. Zauważcie, że 9 + 6 także daje w sumie 15. Wszystkie dziesiątki to: Jod - 10, Kaf - 20, Lamed - 30, Mem - 40, Nun - 50, Samek - 60, Ain - 70, Pe - 80, Sade - 90. Potem Kof to 100, Resz - 200, Szin - 300 a Taw - 400.Być może słyszeliście o tym, że wielu Żydów jest zafascynowanych numerologią. Być może teraz rozumiecie dlaczego. Każde słowo w Biblii można zamienić na liczbę. Np. słowo Alef to trzy litery: Alef - 1, Lamed - 30 oraz Pe - 80. Tak więc słowo Alef to liczba 111. Ale może się zastanawiacie co z dalszymi liczbami, bo ostatnia litera w alfabecie czyli Taw oznaczała 400? Pięć liter hebrajskich ma tzw. formy końcowe, których używa się gdy wyraz kończy się tą literą. Kaf końcowe to 500, Mem - 600, Nun - 700, Pe - 800 oraz końcowe Sade - 900.Historia hebrajskiego alfabetu to historia, w której musimy się wiele domyślać. Wydaje się, że początkowo było to pismo obrazkowe. Np. obrazek domu symbolizował dom lub namiot. Po hebrajsku dom to bet. Później zaczęto używać tego znaku tylko to zapisu litery B. Żydzi i ich sąsiedzi, np. Fenicjanie nie zapisywali samogłosek. Gdy ten alfabet przejęli Grecy dodali samogłoski. Ze znaku alef uczynili literę alfa, ale jednocześnie zmienili wymowę. U Żydów alef to zwarcie krtaniowe, a u Greków jak i u nas to dźwięk A.Ponieważ nie było samogłosek, a w pewnym momencie Żydzi przestali wymawiać Imię Boże my dzisiaj znamy tylko spółgłoski JHWH i nie wiemy dokładnie jak wymawiano to imię w starożytności. Archeologia znajduje zapisy w tym alfabecie w okresie, który przypadałby na wyjście Izraelitów z Egiptu. Oczywiście z tamtych czasów dotrwały do nas tylko zapisy na tablicach glinianych czy kamieniach. Być może alfabet zapisywano już wcześniej ale na materiałach, które nie przetrwały.Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Zapisz to dla pamięci w księdze i wbij to w głowę Jozuego, że całkowicie wymażę pamięć o Amalekitach pod niebem.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Mojzeszowa/17/14Tablice te były dziełem Bożym, a pismo było pismem Boga, wyrytym na tablicachhttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Mojzeszowa/32/16Owce i wszelkie bydło, Nadto zwierzęta polnehttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Psalmow/8/8I rzekł Pan do Noego: Wejdź do arki ty i cały dom twój, bo widziałem, że jesteś sprawiedliwy przede mną w tym pokoleniu.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Mojzeszowa/7/1I rzekł Pan do Mojżesza: Spisz sobie te słowa, gdyż na podstawie tych słów zawarłem przymierze z tobą i z Izraelem.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Mojzeszowa/34/27

'Gdyby w Egipcie doszło do zapaści gospodarczej, skutki byłyby tragiczne"

Cześć! W dzisiejszym numerze posłuchasz m.in. o: zastosowaniu meduzy Aequorea victoria w kryminalistyce, kryzysie ekonomicznym w Egipcie, Argentynie i na Kubie, sytuacji, gdy Europie skończy się żywność, ibogainie i motylach a zdrowiu psychicznym, pracy hybrydowej i podwyżkach, aplikacji, która ratuje ludzi z więzień.

Rdz. 44 (1) Józef zaś rozkazał zarządcy swego domu: Napełnij worki tych ludzi zbożem. Wsyp tyle, ile tylko zdołają unieść, a na wierzch włóż każdemu do worka należne pieniądze. (2) Najmłodszemu natomiast włóż do worka, prócz pieniędzy, także mój puchar, ten srebrny. I zarządca postąpił zgodnie z zaleceniem Józefa. (3) Zaświtał poranek. Braci wyprawiono. Wyruszyli razem z osłami. (4) Ledwie oddalili się nieco od miasta, Józef rozkazał zarządcy: Ruszaj w pościg za tymi ludźmi. Gdy ich dogonisz, zapytaj: Dlaczego odpłaciliście złem za okazane wam dobro? (5) Macie przy sobie puchar, z którego pija mój pan, ten, którego najchętniej używa do wróżb! Źle postąpiliście! (6) Zarządca dogonił braci i właśnie to im przekazał. (7) Lecz oni przekonywali: Dlaczego nasz pan czyni nam takie zarzuty? Daleko nam, twoim sługom, do takich postępków! (8) Czyż pieniędzy, które znaleźliśmy w naszych worach, nie odnieśliśmy z ziemi kananejskiej? Jak więc mielibyśmy kraść z domu twego pana srebro albo złoto? (9) U którego z twoich sług znajdziesz kielich, ten niech umrze, a nas, pozostałych, możesz zabrać w niewolę! (10) Niech będzie zatem tak — postanowił zarządca. — Ten, u którego znajdą kielich, będzie moim niewolnikiem, pozostali będą mogli odejść. (11) Szybko zdjęli wory z grzbietów osłów i każdy rozwiązał swój wór. (12) Zarządca rozpoczął sprawdzanie. Zaczął od najstarszego. Skończył na najmłodszym. Puchar znalazł w worku Beniamina. (13) Wtedy bracia rozdarli swoje szaty. Każdy objuczył swego osła i wszyscy zawrócili do miasta. (14) Juda z braćmi wszedł do domu Józefa. Zastali go jeszcze. I padli przed nim na ziemię. (15) Jak mogliście dopuścić się czegoś takiego? — zapytał ich Józef. — Czyżbyście nie wiedzieli, że człowiek taki jak ja potrafi trafnie wróżyć? (16) Wówczas Juda powiedział: Cóż ci mamy powiedzieć, nasz panie? Czym przekonać? I jak się usprawiedliwić? Bóg odsłonił winę twoich sług. Oto jesteśmy twoimi niewolnikami, panie, zarówno my, jak i ten, u którego znaleziono puchar. (17) Nie zamierzam w ten sposób postąpić — odpowiedział Józef. — Moim niewolnikiem będzie ten, u którego znaleziono puchar, reszta niech wraca w pokoju do ojca. (18) Wtedy Juda przysunął się bliżej: Pozwól, panie, przemówić twemu słudze. Chciej wysłuchać tych kilku moich słów. Nie rozgniewaj się na swego sługę. Jesteś przecież niczym faraon. (19) Zapytałeś, mój panie, nas, swych sług: Czy macie jeszcze ojca albo brata? (20) Wtedy my odpowiedzieliśmy memu panu, że mamy ojca w podeszłym już wieku oraz brata, który urodził mu się na starość — najmłodszego, którego brat umarł, i jedynie on pozostał po swej matce, ojciec zaś bardzo go kocha. (21) Wówczas rozkazałeś swoim sługom: Przyprowadźcie do mnie swego brata, abym mógł go osobiście zobaczyć. (22) Wyjaśniliśmy ci wtedy, nasz panie, że ten młody człowiek nie będzie mógł opuścić swego ojca. Gdyby go bowiem opuścił, ojciec nie przeżyłby tego. (23) Wtedy oświadczyłeś swoim sługom: Jeśli wasz najmłodszy brat nie przyjdzie tu z wami, nie zobaczycie mojego oblicza. (24) Odeszliśmy więc do twego sługi, mego ojca, i przekazaliśmy mu słowa mego pana. (25) I gdy nasz ojciec prosił: Wróćcie tam, kupcie trochę żywności, (26) odpowiedzieliśmy, że bez brata nie możemy. Jeśli będzie z nami nasz najmłodszy brat — możemy jechać. Jeśli jednak nie będzie go z nami, ten pan oświadczył, że w ogóle nas nie przyjmie. (27) Wtedy twój sługa, a mój ojciec, nam powiedział: Wy wiecie, że ich dwóch urodziła mi moja żona. (28) Gdy jeden mnie opuścił, pomyślałem: Pewnie został rozszarpany — i już go nie zobaczyłem. (29) Teraz chcecie zabrać mi też tego. Jeśli spotka go jakieś nieszczęście, to sprowadzicie mnie, siwego, w wielkim bólu do grobu. (30) Teraz więc, gdybym przyszedł do twego sługi, mego ojca, a tego młodzieńca nie byłoby z nami — ojciec zaś jest z nim całą duszą związany — (31) to gdyby zobaczył, że młodzieńca przy nas nie ma, umarłby z rozpaczy. Twoi słudzy sprowadziliby w ten sposób twego sługę, staruszka, naszego ojca, w wielkim smutku do grobu. (32) Ja, twój sługa, poręczyłem za młodzieńca swojemu ojcu: Jeśli nie przyprowadzę go do ciebie — obiecałem — to niech ciąży na mnie grzech do końca życia. (33) Teraz więc, proszę cię, mój panie, uczyń mnie niewolnikiem zamiast niego. Niech młodzieniec wraca z braćmi do domu. (34) Bo jak miałbym wracać do ojca, gdyby nie było ze mną młodzieńca? Nie byłbym w stanie patrzeć na nieszczęście, które spotkałoby mojego ojca. Rdz. 45 (1) Józef nie potrafił już opanować się wobec swoich sług. Zawołał: Niech służba zostawi nas samych. I gdy nie było już przy nich nikogo, Józef dał się poznać swoim braciom. (2) Wybuchnął przy tym tak donośnym płaczem, że usłyszano o tym wśród Egipcjan i w pałacu faraona. (3) Józef zatem otworzył się przed braćmi: Ja jestem Józef! Czy żyje jeszcze mój ojciec? Bracia zaś, ze strachu przed nim, nie byli w stanie wydusić z siebie słowa! (4) Józef zatem powiedział do swych braci: Podejdźcie bliżej! Podeszli. On powtórzył: Ja jestem Józef. Wasz brat. To mnie sprzedaliście do Egiptu. (5) Lecz teraz nie żałujcie. Nie czyńcie sobie wyrzutów, że mnie tu sprzedaliście. To w imię przetrwania Bóg posłał mnie przed wami! (6) Dopiero dwa lata trwa ten cały głód na ziemi. Przed nami jeszcze pięć lat bez orki i bez żniwa. (7) Bóg więc posłał mnie przed wami, aby zapewnić wam przetrwanie na tej ziemi i aby zachować wam życie przez wielkie ocalenie! (8) Nie wy mnie tu posłaliście, ale Bóg! On mnie ustanowił głównym doradcą faraona, panem całego jego domu i władcą w całej ziemi egipskiej. (9) Wracajcie czym prędzej do mojego ojca. Przekażcie mu: Tak powiedział twój syn, Józef: Bóg ustanowił mnie panem całego Egiptu. Przybądź do mnie, nie zwlekaj. (10) Zamieszkasz tu, w ziemi Goszen. Będziesz blisko mnie — ty, twoi synowie, twoje wnuki, twoje owce i bydło — i wszystko, co masz. (11) Zapewnię ci utrzymanie, bo jeszcze pięć lat potrwa głód. Chciałbym, byś nie zubożał ani ty, ani twój dom, ani nic z tego, co posiadasz. (12) Widzicie na własne oczy i widzi mój brat Beniamin, że to moje usta wam to oznajmiają. (13) Opowiedzcie mojemu ojcu o całej mej chwale w Egipcie i o wszystkim, co widzieliście — i pośpieszcie się, sprowadźcie tu mego ojca. (14) Potem rzucił się na szyję swemu bratu Beniaminowi i płakał. Beniamin w jego objęciach płakał także. (15) Następnie ucałował wszystkich swoich braci. Obejmował każdego i płakał. A potem bracia z nim rozmawiali. (16) Gdy w pałacu faraona usłyszano, że przybyli bracia Józefa, sam faraon, a też jego dworzanie, przyjęli wieść o tym życzliwie. (17) Powiedz swoim braciom — polecił faraon Józefowi — że ja im tak mówię: Objuczcie swoje bydło, udajcie się do ziemi Kanaan, (18) zabierzcie swego ojca, weźcie swoje rodziny i przybywajcie do mnie. Dam wam najlepszą część ziemi egipskiej i będziecie spożywać najlepsze płody ziemi. (19) Ciebie też upoważniam, abyś im przekazał: Uczyńcie tak: Weźcie z ziemi egipskiej wozy dla waszych dzieci oraz dla waszych żon, spakujcie waszego ojca i przyjedźcie. (20) Nie żałujcie tego, co tam wam przyjdzie zostawić, bo to, co najlepsze w całej ziemi egipskiej, będzie wasze. (21) Tak też postąpili synowie Izraela. Józef zapewnił im wozy, zgodnie z poleceniem faraona, i zaopatrzył w żywność na drogę. (22) Każdemu z nich dał też szaty na zmianę, a Beniaminowi pięć szat — i trzysta srebrników! (23) Swojemu ojcu Józef posłał dziesięć osłów objuczonych najlepszymi dobrami Egiptu i dziesięć oślic objuczonych zbożem i chlebem — i żywnością dla ojca na drogę. (24) Potem wyprawił swoich braci i odeszli. Na odchodnym powiedział: Nie niepokójcie się w drodze! (25) Wyjechali zatem z Egiptu i przybyli do ziemi Kanaan, do swego ojca Jakuba. (26) Tam oznajmili mu: Józef żyje! Jest władcą całego Egiptu! Lecz serce ojca nie drgnęło. Nie wierzył swoim synom. (27) Ożywił się, dopiero gdy powtórzyli mu to, co przekazał im Józef, i kiedy zobaczył wozy, które posłał, aby go przewieźć. (28) Wtedy Izrael powiedział: Najważniejsze, że mój syn Józef wciąż żyje. Zanim umrę, pojadę go zobaczyć. Nauczanie z dnia 28 stycznia 2024

Zapraszam Was na drugą część opowieści o przemianach emancypacyjnych w Egipcie na przełomie XIX i XX wieku, oraz postaci liderki tegoż ruchu Hudzie Szarawi. Bodźcem decydującym o takim, a nie innym wyborze stała się książka zatytułowana: „Egipcjanka — wspomnienia Hudy Szarawi", o której w tej części również sporo usłyszycie. Zapraszam! Zachęcam do odwiedzenia strony wydawcy:https://egipcjanka.pl/shop/

Tytuł "O Egipcie i aniołach" mówi o ludziach. Tych którzy dzisiaj są w Egipcie, czyli w trudnościach. I o aniołach, czyli tych, którzy mogą im pomóc. Hebrajskie słowo Egipt to Micraim albo Macor. Oznacza ono: pierścień oblężenia, oblężenie, okopy, fortyfikacje i strapienie. A pochodzi od innego słowa oznaczającego: wiązać, napastować, więzić, zamykać, krępować, osaczać, otaczać, walczyć, okazywać wrogość, być przeciwnikiem, traktować jak nieprzyjaciela. A także, co bardzo interesujące, formować, kształtować, nakreślać, zarysowywać, szkicować. Natomiast hebrajskie מלאך – mal'âk, czy greckie ἄγγελος – aggelos to praktycznie jedno i to samo słowo, zazwyczaj tłumaczone jako anioł. Ale jego znaczenie to trochę więcej niż niebiańska istota, jak to na ogół się przyjęło. Anioł to po prostu wysłannik, zwiastun, przedstawiciel. I często w Biblii odnosi się do ludzi. Jest tak nazwany Jan Chrzciciel, jego uczniowie posłani do Pana Jezusa, czy też apostołowie posłani przez Pana do Samarii. Oczywiście nagranie to nie jest wykładem na te tematy. Podzieliłem się w nim po prostu tym co mnie poruszyło, z nadzieją, że może poruszy i Ciebie.

Pierwszy, tegoroczny odcinek podcastu chciałbym poświęcić rozważaniom na temat ruchów emancypacyjnych w Egipcie na przełomie XIX i XX wieku, oraz postaci liderki tegoż ruchu Hudzie Szarawi. Bodźcem decydującym o takim, a nie innym wyborze stała się książka zatytułowana: „Egipcjanka — wspomnienia Hudy Szarawi", o której w tym odcinku także sporo usłyszycie. Zapraszam! Zachęcam do odwiedzenia strony wydawcy:https://egipcjanka.pl/shop/

W drugiej części opowieści o Egipcie zastanowimy się, jak na losy kraju faraonów wpłynęły rządy czterech współczesnych władców tego kraju: Gamala Abdela Nasera, Anwara as Sadata, Hosniego Mubaraka i obecnego prezydenta Abdela Fattaha as Sisiego. Dlaczego panarabska myśl Nasera zakończyła się politycznym fiaskiem? Czym dla stosunków arabsko - izraelskich było zabójstwo Sadata? Czemu Egipcjanie zbuntowali się przeciwko Mubarakowi i co pozostało z Arabskiej Wiosny za prezydentury Sisiego? Zaprasza Agata Kasprolewicz. Gość: Jan Natkański Realizuje: Kris Wawrzak

Jak zbudowano piramidy? Kim był faraon, który chciał wprowadzić w starożytnym Egipcie monoteizm? Czy Kleopatra była jedyną wielką władczynią Egiptu? Kim są egipscy chrześcijanie? Jak muzułmanie podbili Egipt? Ile trwała budowa Kanału Sueskiego? I kto napisał operę na jego otwarcie? Czym dla współczesnych Egipcjan jest spuścizna faraonów? I dlaczego okres starożytny tak mocno zapisał się w zachodniej kulturze? Na te i wiele innych pytań ambasador Jan Natkański odpowie w 5. odcinku Opowieści arabskich w Raporcie o stanie świata. Zaprasza Agata Kasprolewicz. Gość: Jan Natkański Realizuje: Kris Wawrzak

Zwiedziliśmy Luksor nazywany największym muzeum świata na świeżym powietrzu. Byliśmy w Królewskim Pokoju Mumii w Narodowym Muzeum Cywilizacji Egipskiej w Kairze, otwartym w kwietniu 2021 roku po uroczystej „Złotej Paradzie Faraonów”. Zajrzeliśmy do Muzeum Kairskiego tuż przed stopniowo otwieranym od tego miesiąca Wielkim Muzeum Kairskim, największym muzeum na świecie. Przyciągnęło nas też Miasto Umarłych w czasie ramadanu. Mówiliśmy również o odkrytym niedawno starożytnym sekrecie balsamowania zmarłych w Egipcie. Gościem Jerzego Jopa była Danuta Rasała.

Jak wygląda sytuacja? Gdzie teraz toczą się walki? Czy izraelska armia wkroczy do Strefy Gazy? Czy atak wzmocnił pozycję Hamasu czy ją osłabił? Co się obecnie dzieje na zachodnim brzegu jordanu? Jak długo może trwać izraelska ofensywa? Czy Izrael doprowadzi do katastrofy humanitarnej w Strefie Gazy? Co mają wspólnego zamachy w Egipcie z atakiem na Izrael? Na te pytania odpowiada Jarosław Kociszewski, Nowa Europa Wschodnia. Zamów książkę w przedsprzedaży z autografem Igora Janke Nowa Europa Wschodnia https://new.org.pl/ Link do zbiórki: https://zrzutka.pl/8h9cz7 Wspieraj Układ Otwarty: ⁠https://patronite.pl/igorjanke⁠ Subskrybuj newsletter pisany Igora Janke: ⁠https://igorjanke.pl/newsletter/  ⁠ Układ Otwarty nagrywamy w ⁠https://bliskostudio.pl  ⁠ Mecenasi programu:  Novoferm: ⁠⁠https://www.novoferm.pl/⁠ ⁠  XTB ⁠https://link-pso.xtb.com/pso/3aLF⁠ E2V ⁠⁠⁠https://e2v.pl/⁠⁠⁠   Devtalents ⁠⁠⁠https://devtalents.com ⁠⁠⁠⁠  

W dzisiejszym odcinku Kaczmar zaprezentuje Wam najnowszą porcję newsów geekfactorowo-filmowo-telewizyjnych a na deser dostaniecie odpowiedzi z ostatniego Q&A. SPIS TREŚCI: Wstęp – 00:00Ogłoszenia Parafialne – 00:17Newsy Filmowo Telewizyjne – 13:55Q&A –  20:29 GRISELDA trailer:https://youtu.be/BAH_pVHJTCs?si=nlk74Os_x6LDkJ-s AQUAMAN AND THE LOST KINGDOM trailer:https://youtu.be/FV3bqvOHRQo?si=KW7UAkTORtKkhz4- OLD DADS trailer:https://youtu.be/mU01e6KjM2s?si=Er0VQCtB5KTrQH8D PODCAST NA SPOTIFY:https://open.spotify.com/show/7poKCr9lf3pn9INOxnUhkB PODCAST NA ITUNES:https://podcasts.apple.com/pl/podcast/geek-factor-podcast/id1523207112 Zapraszam do oglądania. FB – http://facebook.com/geekfactorFTW … Czytaj dalej Geek Factor News 186 – Nowy Wiedźmin od Wookiego i (PRAWIE) Spotkałem Widzów w Egipcie

Wykład dr Patrycji Sasnal, Kawiarnia Naukowa Festiwalu Nauki, 18 kwietnia 2016 [1h08min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/islam-powszedni/ Islam pojawia się w przekazach medialnych przede wszystkim w kontekście problemu dżihadyzmu i Państwa Islamskiego. Buduje to w świadomości społecznej ograniczony obraz wyznawców tej religii, który ma niewiele wspólnego z powszednią praktyką religijną przeciętnego muzułmanina. Jak wygląda ta ostatnia, opowiedziała politolożka i arabistka dr Patrycja Sasnal, która była gościem Kawiarni Naukowej Festiwalu Nauki. Prelegentka rozpoczęła swój wykład od opisania, jak dużą rolę wiara odgrywa w codziennym życiu wyznawców islamu. Modlitwa, do której muzułmanie zobowiązani są pięć razy dziennie, wyznacza rytm ich dnia. Jak zaznaczyła Sasnal, to podstawowa rzecz, która odróżnia wyznawców islamu od chrześcijan, w życiu których praktyka religijna nie jest równie często obecna. – Cały czas ta modlitwa przypomina [muzułmanom – red.] o istnieniu Najwyższego, czyli o relacji Bóg – człowiek. My takiego przypominania tak często nie mamy – mówiła arabistka. Islam od chrześcijaństwa różni też brak zhierarchizowanego kleru, który głosi jedną obowiązującą wykładnię religii. Dotyczy to sunnitów, którzy stanowią 90 proc. wszystkim wyznawców islamu. Muzułmanie posiadają w związku z tym pełną dowolność w interpretowaniu swoich świętych ksiąg. Pomagają im w tym uczeni w piśmie imamowie, ale ich głos nie jest dla wiernych wiążący. – Jest tutaj ogromna wolność, nie muszę słuchać jednego, nie muszę słuchać drugiego, mogę zrobić tak jak uważam, że jest najbardziej stosowne – tłumaczyła Sasnal. Plastyczność islamu wykorzystywana jest przez dżihadystów. Arabistka tłumaczyła, że pojęcie dżihad ma w islamie dwojakie znaczenie. W czasach pokoju to walka z samym sobą, czyli dążenie do bycia dobrym muzułmaninem. Ale gdy zaatakowany jest obszar islamu, to walka z najeźdźcą. Według dżihadystów świat islamu jest ofiarą takiego ataku – począwszy od interwencji ZSRR w Afganistanie, skończywszy na ostatnich działaniach USA i sojuszników na Bliskim Wschodzie. Sasnal wyjaśniała, że taka „absurdalna” interpretacja wydarzeń trafia na podatny grunt. Wynika to z historii Bliskiego Wschodu. Większość tamtejszych państw została utworzona decyzją mocarstw kolonialnych, które powierzyły w nich władzę wykreowanym przez siebie elitom – wyobcowanym z lokalnych społeczności i nie cieszących się ich autorytetem. Problemem jest tam też bardzo duża skala ubóstwa. Arabistka przypomniała, że w 2010 roku 30 proc. Syryjczyków żyło poniżej granicy ubóstwa. – Ludzi, którzy mają jakieś żale wobec rządzących, wobec otoczenia jest mnóstwo. I ten żar religijny po prostu pada na podatny grunt – wyjaśniła Sasnal. Prelegentka w trakcie swojego wykładu poruszyła też problem pozycji kobiety w świecie islamu. Jak zaznaczyła, zważywszy na liczbę muzułmanów na świecie – jest ich obecnie 1,5 mld – i wspomnianą wcześniej plastyczności tej religii, nie można dokonać żadnej generalizacji w tej kwestii. – Różne są kobiety, i różnie są traktowane – mówiła Sasnal. Inna jest ich sytuacja w Arabii Saudyjskiej, a inna w Egipcie, Algierii czy Tunezji. – Wszystko zależy od tego, z jakim społeczeństwem mamy do czynienia, na jakim jesteśmy poziomie społecznym w danym społeczeństwie – podkreśliła arabistka. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #kawiarnianaukowa #islam #religia #muzułmanie

W dzisiejszym odcinku podcastu „Gaduszki przy barze” Dida zaprasza na wspólną podróż przez 3 państwa i… trzy przypały zdrowotne, które w nich napotkał

Przybliżenie przebiegu arabskiej wiosny w Egipcie w 2011 roku Jeśli podoba Ci się to co robię i chcesz postawić mi kawkę to serdecznie zapraszam ;) buycoffee.to/paszport.historyka Zapraszam także na moją stronę internetową gdzie regularnie ukazują się artykuły www.paszporthistoryka.pl Znajdziesz mnie również na tik toku www.tiktok.com/@paszport.historyka

Albania Duch krajobrazu - przełęcz  Llogara. To jest wyjątkowy odcinek, nagrywany na marginesie poszukiwań duchowości w Albanii. Jednak to tutaj pejzaże mogą budować życie duchowe człowieka! Wystarczy się dostroić. Wystarczy wybrać się chociażby… na przełęcz Llegara.    Nie jest to jakieś tajne, mistyczne miejsce, ale - znana i popularna atrakcja turystyczna. Trasa trudna, wymagająca, lecz i zapierająca dech. Droga - która  może przypomnieć, że pejzaż ma moc zmiany u człowieka.  Chociażby - zmiany nastroju. Starożytni Grecy wyrazili tę prawdę metaforycznie, formułując mit o gigancie Anteuszu, który czerpał wyjątkową moc z kontaktu ze swoją matką Gają. Wyglądało to tak, że dopóki czuł Ziemię pod stopami, to był nie do pokonania. A potem Herkules odkrył jego tajemnicę, a ,że nie miał w zwyczaju się certolić - uniósł Anteusza i trzymał go tak długo, aż gigant opadł z sił.  Wtedy go udusił. Okrutnie, lecz skutecznie i, jak zauważa Wilson, zwykli śmiertelnicy także słabną, kiedy tracą kontakt z Ziemią. Różnica polega na tym, że my, ludzie sami sobie – mniej lub bardziej świadomie – gotujemy ten los. Zatem - w drogę! Proponowana trasa zmian: Z miejscowości Vlore, aż do Sarandę na południu Albanii, bo tutaj biegnie ta niezwykła droga, a jej początkiem jest przełęcz Llogara. Przygodę można zacząć od Orkium, gdzie łapiemy oddech owiani adriatycką bryzą. *** Richard Louv, autor „Ostatniego dziecka lasu”, zauważa: przyroda jest dla ludzi coraz bliższa abstrakcji niż rzeczywistości. Obserwują ją z ekranu, konsumują odwinąwszy z plastikowej folii, zakładają na siebie po kupieniu w sklepie) i… ignorują. Przypłacają to stanem, który Louv określa jako zespół deficytu natury. *** Teoria regenerującego i leczniczego wpływu naturalnego krajobrazu jest wiekowa. Już Hipokrates twierdził że przyroda jest lekarstwem na każdą przypadłość. Zresztą już w starożytnym Egipcie leczono spacerami po ogrodach. W podręczniku „English Gardener” z 1699 r.  doradzano, by spędzać wolny czas na aktywności w ogrodzie: kopiąc, sadząc i pieląc. I - jak podejrzewam - obserwując piękno natury. Zaś podczas II wojny światowej pionier nowoczesnej psychiatrii Karl Menninger wprowadził ruch ogrodolecznictwa (hortiterapii) w system hospitalizacji weteranów. *** Przełęcz Llogara - to jest niezwykle poruszające miejsce, nic dziwnego, że we wszelkim przewodnikach - nazywana jest najpiękniejszą drogą w Europie, O tym rozmawiałam też z mieszkającym od 9 lat w Orikum Robertem Gizą, który zna przełęcz lepiej niż doskonale. *** Chyba wszystko zostało powiedziane po resztę - trzeba wybrać się w trasę osobiście.

Historia, jakiej nie uczą w szkole, część ósma. Tej nocy suniemy dookoła świata od połowy X w. p.n.e. aż do pierwszej olimpiady — mamy fakty, przemoc, stele i legendy. Uzupełnienia i ciekawostki: jak stare jest mydło, greckie wieki ciemne rispekt, jeszcze o produkcji brązu, o długu jako sposobie rozliczania (przy okazji zapraszamy na cykl prelek o pieniądzach: 1. początki, 2. nowożytność, 3. ciekawostki), jak nazywano węgorza elektrycznego przed elektrycznością, sumeryjskie zwyczaje związane z królewskimi zastępcami w razie omenu (historia ogrodnika Enlil-bani), zagadka szamanki z Bad Dürrenberg, 8.2 kiloyear event. X w. p.n.e., Egipt i okolice Szybko podsumowujemy, co było, a co jest w Egipcie i u sąsiadów. Faraon Szeszonk I z ludu Meszwesz daje początek 22. dynastii. Konsolidacja państwa. Nubia staje się królestwem Kusz. Wracamy na chwilę do kultury Kerma, skąd to wzięli się Nubijczycy. Długie, udane panowanie faraona Osorkona I. Omawiamy konfuzje chronologiczne związane z tą dynastią, po czym zostawiamy Egipt w chaosie. X-IX w. p.n.e., Grecja i okolice Powoli wychodzimy z greckich wieków ciemnych, omawiamy niuanse ekspansji Dorów i Jonów. Czym się różnią te ludy i które tereny zajmują? Co Sparta ma na tarczach? Lista powodów, po których poznajemy, że w Grecji jest ewidentnie lepiej. X-IX w. p.n.e., Asyria i okolice Aszur-dan II i państwo nowoasyryjskie. Ambitny plan wojen. Krótki rant na asyryjskie imiona królewskie. Pogrom w Kadmuhu. Omawiamy taktykę i propagandę podbojów. Zaglądamy do Gutejów i krytykujemy ich brak zmysłu biznesowego. Doceniamy różnorodne pasje bieżącego władcy. Adad-nirari II wstępuje na tron, a my dziękujemy Asyryjczykom za listy eponimów. Przyglądamy się układom Asyrii z Babilonem oraz stosunkom z innymi sąsiadami. Aszurnasirpal II zdobywa wysokie miejsce w konkurencji na brutalność. Problemy z buntownikami, wyprawa na królestwa późnohetyckie. Moczymy miecze w wodach Morza Śródziemnego. Reinwestycja trybutów i dyplomatyczne rozgrywki wewnętrzne. Pierwsze duże zoo. Wyprawy wojenne Salmanasara III. Co ciekawego w Urartu? Co zrobić, jak się ma Asyrię po sąsiedzku? Bitwa pod Karkar. Omawiamy monolity, zwłaszcza pierwsze pisemne wzmianki o Arabach i Izraelu. Awantury rodzinne i rewolty, ale za to witamy na pokładzie Persję. Na tron wstępuje Szamszi-Adad (piąty tego imienia), w Asyrii zmienia się układ sił i nastaje tzw. wiek magnatów. Co możemy wyczytać na stelach? Królowa Sammu-ramat. IX w. p.n.e., Egipt Kapłan Hedjkheperre Setepenamun Harsiese daje początek 23. dynastii. Problem dwóch stolic. Stękamy na datowanie i wspominamy czule listy amarneńskie. Kiedy to się skończy? IX w. p.n.e., legendy z okolic morza Na półwyspie apenińskim kultura Villanova i Etruskowie. Nowa kolonia Fenicjan — Kartagina. Legenda Likurga, prawodawcy Sparty. Zaglądamy jeszcze na chwilę do Grecji, konkretnie do Eubejczyków. Kolonie Ischia i Al-Mina. IX-VIII w. p.n.e., wyspy japońskie Skąd się wzięła kultura Yayoi? Omawiamy okres Jōmon i szczególną figurkę ceramiczną, dając odpór Zniczowi. Co jest uprawiane na wyspach? IX w. p.n.e., Australia i Oceania Skąd pochodzą i dokąd zmierzają Filipińczycy? Koniec migracji Polinezyjczyków i Długa Pauza. Aborygeni, prawdopodobnie najstarsza wciąż istniejąca kultura świata. Rozmawiamy o przekazie ustnym, próbujemy zrozumieć idee łączące różne grupy aborygeńskie i odnajdujemy się emocjonalnie w ich podejściu do świata. VIII w. p.n.e., Europa Okolice Austrii, kultura halsztacka na kopalniach soli. Marzymy o interaktywnej mapie rozkwitów, upadków i przemiksów kultur. Anglia, koń z Uffington. Odświeżamy kredę i na zdrowie! VIII w. p.n.e., Grecja Pierwsze igrzyska olimpijskie. Siedzimy w namocie i pokrywamy się kurzem, słuchając dwóch mitów o początkach tych zawodów, a potem wycieramy się archeologią. Teoria i praktyka założeń olimpijskich, a także ich istotna funkcja społeczna. Koniec greckich wieków ciemnych, wkraczamy w okres archaiczny. Zakończenie Podsumowanie wycieczki i zapowiedź przygód w następnej części. Do czytania i oglądania: David R. Graeber, "Dług. Pierwsze 5000 lat" The Burial of Bad Dürrenberg, Central Germany: Osteopathology and Osteoarchaeology of a Late Mesolithic Shaman's Grave Stela Salmanasara III Czarny obelisk Salmanasara III okres Jōmon Mitologia australijskich Aborygenów Dreaming Wrzuć pięć złotych na patronite.pl/kya! Zainwestujemy w produkcję tajnych kompletów. 2023.04.01 / 2023.04.12

Mamy w Polsce kłopot z Bizancjum. - W poprzek wojny polsko-polskiej wszyscy biją w Bizancjum jak w bęben – mówi w Radiu Naukowym dr Andrzej Kompa, bizantynista, mediewista, prodziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego. I niezwykły erudyta. Spotkaliśmy się przy okazji książki „Bizancjum” Petera Sarrisa (wyd. Uniwersytetu Łódzkiego), którą dr Kompa przetłumaczył. Do niesprawiedliwego wizerunku Bizancjum naukowiec ma stosunek, mówiąc wprost, emocjonalny. Kolekcjonuje cytaty z prasy, wypowiedzi osób publicznych, które stosują określenie „Bizancjum”, „bizantyjskie” jako obelgę sugerującą przerost biurokracji i marnotrawstwo pieniędzy. - To jest nieprawda, że ociekało przepychem? – pytam. – [W czasach świetności – KG] ociekało ceremoniałem, i złotem dokładnie tak samo, jak ociekała Hiszpania Filipa II, Anglia Elżbiety I. I możemy tak dalej wymieniać – zauważa dr Kompa. Niechęć do Bizancjum w Polsce ma jeszcze jeden specyficzny powód. – Z pewnością w XIX wieku, ale także w okresie międzywojennym, w elicie intelektualnej i literackiej nakładały się jeszcze na to takie założenia, że Bizancjum to jest Rosja, a Rosja to Bizancjum. Tutaj autokracja, tam autokracja. I w związku z tym ta niechęć wynikała z niedoli ze strony Imperium Rosyjskiego. Choć w gruncie rzeczy było to tak nieprawdopodobne założenie, jak np. to, że nazywalibyśmy Stany Zjednoczone Anglią – porównuje. Tymczasem Bizancjum nie było wcale trwającym 1000 lat schyłkiem. - Bizantyńczycy uważali siebie za Rzymian i za swojego pierwszego cesarza uważali bądź Cezara, bądź Augusta. (…) Był taki czas, kiedy Bizancjum było w tym eurazjatyckim świecie, w naszej części Europy największe i najwspanialsze – podkreśla uczony. Szczególnie widać to w historii Konstantynopola. - To jest miasto fascynujące. Ono rozwija się i oddycha, tak jak Bizancjum rozwija się, kiedy może, zaklęsa się w sobie, kiedy jest gorzej, ale ma ten potencjał rozwoju. I jest bardzo wiele książek na świecie poświęconych tej emulacji, temu założeniu, że oto Konstantynopol jest nowym Rzymem. Bo to miało znaczenie także dla teologii. Konstantynopol i jego biskup wyprzedzili w porządku biskupów tak ważnych miast, jak Aleksandrii przy Egipcie czy np. Antiochi – przypomina dr Kompa. W podcaście dużo rozmawiamy o roli chrześcijaństwa w Cesarstwie Rzymskim, o przyczynach podziału na wschód i zachód, o schizmie, o roli kobiet, a także o tym dlaczego Bizancjum przetrwało, gdy Rzym upadł. Bardzo polecam! Odcinek powstał we współpracy z Wydawnictwem Uniwersytetu Łódzkiego, wydającego serię „Krótkie wprowadzenie”. Inspiracją do rozmowy jest książka Petera Sarrisa „Bizancjum”: https://wydawnictwo.uni.lodz.pl/produkt/bizancjum/***

Zabieram was dziś na prawdziwą, morską przygodę – czekają nas niespokojne, nękane sztormami i huraganowym wiatrem morza i pełne niebezpieczeństw tropikalne, duszne krainy. Biada temu, kto nie wytrzyma tych piekielnych warunków. Ale nie trafiło na byle kogo – dziś dołączamy do zahartowanej załogi XVII-wiecznych piratów. Wspólnie wypłyniemy i pod czarna bandera zapolujemy na nieostrożne statki handlowe! Przed nami niejedno wyzwanie! Niezależnie, czy to Atlantyk, Karaiby czy Morze Indyjskie - razem przygotujemy nasze statki do rejsu, zbierzemy wierną załogę, wyposażymy się w śmiercionośne pistolety i kordelasy. Nie mogę wam obiecać, ze będzie łatwo - ale jeśli nasze łowy się powiodą, jeśli uda nam się zdobyć jakiś wypełniony po brzegi drogocennymi towarami statek handlowy, to naszą nagrodą będą nieprzebrane skarby i bogactwa. Opowiem wam dziś o historii piractwa, od antyku aż po dzisiejsze, współczesne nam czasy. Opowiem o statkach pirackich i życiu na nich, o sposobie działania piratów, o tym jakiej używali broni, jak atakowali inne statki, co robili w wolnych chwilach, a nawet o tym, co jedli podczas wielotygodniowych rejsów. Dowiecie się wszystkiego o kodeksach pirackich, pirackich zwyczajach i przesądach. Rozprawimy się z mitami związanymi z piractwem. A to wszystko pozwoli nam zrozumieć, co jest tak fascynującego w profesji pirata i dlaczego piractwo jest tak romantyzowane w grach, książkach i filmach nawet dziś, przeszło 200 lat po jego zmierzchu. Gotowi? Naostrzcie zatem swój hak, nakarmcie swoja papugę, przegryźcie twardy jak kamień suchar, nalejcie sobie rumu aż po krawędź kielicha i rozsiądźcie się wygodnie w kajucie – oto wyruszamy na pirackie łowy! Dziękuję moim Patronom: https://pastebin.com/xr1UvWUc Jeśli Ci się podoba - wesprzyj Podcast Historyczny :) https://patronite.pl/podcasthistoryczny  @patronite2062  @patronite Muzyka/Music by - Whitesand; Kupno/buy: https://whitesand.bandcamp.com Spotify: https://open.spotify.com/artist/3GXunV3wsCpSdKp0L5tcNH YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCe96JG5gdgSRtmqStx0isXA Whitesand songs: Adventure Begins https://www.youtube.com/watch?v=yj7g27GDVrY Kingdom https://www.youtube.com/watch?v=EFWo5hl4h3g Brand New World https://www.youtube.com/watch?v=udZdqsrMLoo Airborne https://www.youtube.com/watch?v=bdNULFOawlU Humanity https://www.youtube.com/watch?v=SwEK59aLXj4 Eternity https://www.youtube.com/watch?v=X5c83Uixoj8 Spaceman https://www.youtube.com/watch?v=i27sSTYnKdo Voidbringer https://www.youtube.com/watch?v=0TfL_8uu270 The Way of Kings https://www.youtube.com/watch?v=dJJ75n1yAV4 Adamantine https://www.youtube.com/watch?v=cVsQ8Ly6xfs Last of It's Kind https://www.youtube.com/watch?v=wqjAr_UmhUs Into the Unknown https://www.youtube.com/watch?v=F4eAAYSaqmo Legend of the Sword https://www.youtube.com/watch?v=62j6VWu-9VI Legends Anthem https://www.youtube.com/watch?v=JSAcPWYbwPI The Giant https://www.youtube.com/watch?v=cKrrFQ1j4Qs Unbreakable https://www.youtube.com/watch?v=ZRLpr_v714Q Undiscovered https://www.youtube.com/watch?v=KbmJPgXkljU Fallen Leaves of Old https://www.youtube.com/watch?v=NwZK4dITPw0 Worth Fighting For https://www.youtube.com/watch?v=e6Gx7V7mDsg Worthy https://www.youtube.com/watch?v=bQE4_fazzys Ancient Mastery https://www.youtube.com/watch?v=vBn-QfxrelU Legends https://www.youtube.com/watch?v=yMOz5Ssd6EE Open Music Revolution (www.openmusicrevolution.com) Zrodla: https://pastebin.com/49RLgLbh 0:00 Wstęp 3:52 Dlaczego ludzie zostawali piratami? 9:44 Pirat, Kaper, Bukanier czy Korsarz? 16:14 Piractwo w Antyku 24:35 Piractwo w Starożytnym Egipcie 34:09 Juliusz Cezar 38:17 Święty Patryk 47:10 Piractwo w Średniowieczu 52:25 Wiek Żagla 59:26 Złoty Wiek Piractwa 1:13:34 Krótkie podsumowanie części historycznej 1:17:10 Życie Pirata! 1:24:18 Typowy dzień pirata 1:30:00 Jedzenie 1:35:35 Szkorbut 1:40:19 Łupy i ich dzielenie 1:44:56 Kodeksy pokładowe piratów 1:50:09 Przesądy i rytuały 2:00:22 Statki 2:04:11 Broń 2:13:02 Co o piratach jest mitem? 2:13:28 Flaga piracka 2:16:22 Arrrr! 2:17:35 Piracki hak zamiast dłoni 2:19:17 Spacer po desce 2:20:23 Papugi 2:24:23 Potwory morskie 2:28:46 Zmierch piractwa 2:31:26 Piractwo w XXI wieku 2:33:58 Zakończenie Mój Twitter: https://twitter.com/sadowski_rafal Mój Instagram: https://www.instagram.com/rafal_sadowskii Facebook: https://www.facebook.com/podcasthistoryczny

Dzisiaj będziemy mówić o szyfrach, kodach i tajnych językach. Będziemy też oczywiście mówić także o łamaniu takich szyfrów. Jak pewnie się domyślacie z tytułu tego odcinka, najwięcej czasu poświęcimy Enigmie. Zacznijmy jednak od tego co to jest szyfrowanie?Od najdawniejszych czasów ludzie wysyłali do siebie wiadomości w postaci listów. Jednak po drodze ktoś mógł taki list przeczytać. Dzisiaj ludzie wysyłają emaile, czyli listy elektroniczne. Te listy też mogą zostać przeczytane przez obce osoby. Jak się przed tym zabezpieczyć? Można zaszyfrować taki list lub email. Wtedy nawet jak ktoś go zobaczy to nie będzie wiedział co tam jest napisane.Swój szyfr miał np. Juliusz Cezar. Mówiliśmy o nim w odcinku 111, być może pamiętacie o kalendarzu juliańskim. Tamten kalendarz nazywał się juliański, bo wprowadził go właśnie Juliusz Cezar. Prowadził on wiele wojen i musiał wysyłać listy do swoich oddziałów, które były daleko. Jego wrogowie mogli jednak przechwycić takie listy i poznać sekrety Cezara. Aby się przed tym zabezpieczyć miał on swój szyfr, który nazywa się szyfrem Cezara. Na czym on polegał?Alfabet przesuwano wtedy o 3 litery i np. litery ABC zamieniały się w litery DEF. Np. słówo KOT - K zmieniało się w N, O zmieniało się w R, a T zmieniało się w W. Tak więc Cezar zamiast pisać KOT, pisał NRW. Czy jednak to jedyny sposób szyfrowania? Aby zrozumieć jak jeszcze można zaszyfrować wiadomość pomoże nam pewien kamień znaleziony w Egipcie w Afryce oraz pewne plemię Indian z Ameryki Północnej.Zacznijmy od kamienia z Rosetty. W starożytnym Egipcie ludzie zapisywali wszystko przy pomocy hieroglifów czyli takich malutkich rysuneczków (ptaszek, fale, oko, krowa). Nikt nie potrafił odczytać tych hieroglifów, tylko ci ludzie, którzy znali to pismo. Niestety wszyscy ci ludzie już dawno umarli. Jak odczytać hieroglify? Zauważcie, że dla nas jest to jak szyfr. Jak odczytano hieroglify?Na tym kamieniu trzy razy zapisano to samo. Najpierw przy pomocy hieroglifów czyli takich malutkich rysuneczków, potem przy pomocy pisma egipskiego, a na koniec literami greckimi. Ale dlaczego w Egipcie był kamień, na którym pisano hieroglifami oraz po grecku? Ostatnia królowa Egiptu, która była żoną Juliusza Cezara była z pochodzenia Greczynką, ale rządziła w Egipcie. Właśnie królowie z tej dynastii kazali zrobić ten kamień z napisami egipskimi oraz greckimi.Ludzie, którzy znaleźli ten kamień znali język grecki i potrafili go przeczytać. Dzięki temu umieli złamać ten szyfr jakim były hieroglify. Ale czy dzisiaj ludzie wykorzystują inne języki jako szyfr? Przykładem jest język Indian z Ameryki Północnej.Indianie Nawaho mieszkają tylko na terytorium USA. Tak więc tylko te wojska miały ludzi, którzy znali ten język. Podczas II wojny światowej ci Indianie pracowali przy przekazywaniu wiadomości przez radio. Po prostu rozmawiali sobie w swoim języku. Wróg też słuchał tych wiadomości, ale nic nie rozumiał, bo nie miał Indian, którzy przetłumaczyli by te wiadomości. Tylko Amerykanie mieli członków tego plemienia i tylko oni potrafili przetłumaczyć te wiadomości.Dzisiaj szczególnie zajmiemy się maszyną szyfrującą, która się nazywała Enigma. Co o niej wiemy? Enigmę zbudowali Niemcy. Później zaczęło jej używać wojsko niemieckie. A co znaczy jej nazwa? Co znaczy słowo “Enigma”? Enigma to po grecku “zagadka” i rzeczywiście szyfr enigmy był bardzo trudna zagadką do odgadnięcia.Jak działało szyfrowanie przy pomocy Enigmy? Jak pamiętacie szyfr Cezara zawsze przesuwał litery o trzy. Tak więc w szyfrze Cezara A zawsze zmieniało się w D. Tak więc gdy ktoś napisał AAA (3 “A”) to wyszło DDD (3 “D”). Niestety Enigma po każdym naciśnięciu zmieniała to o ile się przesuwał alfabet. Tak więc gdy pierwszy raz nacisnęło się A mogło się zmienić w J, a gdy drugi raz nacisnęło się A to zmieniało się w literę M. Właśnie to sprawiało, że tak trudno było złamać kod Engimy.Kto złamał ten szyfr? Na uniwersytecie w Poznaniu wybrano trzech najlepszych studentów aby ich uczyć kryptologii. Nazywali się oni: Marian Rejewski, Henryk Zygalski i Jerzy Różycki. Ale dlaczego wybrano studentów z Poznania? Aby złamać niemiecki szyfr trzeba było być dobrym z matematyki, ale trzeba było także dobrze znać język niemiecki. Wszyscy trzej studenci pochodzili z miast, które przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości znajdowały się w zaborze pruskim czyli w Niemczech. Np. Marian Rejewski urodził się w Bydgoszczy, a Henryk Zygalski w Poznaniu. Wszyscy oni studiowali matematykę na Uniwersytecie w Poznaniu. Matematyki uczył ich profesor Krygowski. Wybrał on tych trzech najzdolniejszych studentów. Prace nad złamaniem Enigmy rozpoczęto około 1930 roku. Szyfr był bardzo trudny i złamano go dopiero w 1932 roku czyli gdzieś po dwóch latach. Ale czy to już był koniec pracy kryptologów?Niemcy każdego dnia zmieniali ustawianie kółek. Tak więc kryptolodzy rozpoczynali dzień od złamania ustawień. Zabierało to na początku około 10-15 minut. Niemcy zaczęli jednak dokładać kolejne kółka do swojej maszyny szyfrującej i złamanie kodu każdego dnia było coraz trudniejsze.25 lipca 1939 roku, czyli dwa miesiące przed wybuchem II wojny światowej, Polacy zaprosili na spotkanie Francuzów i Anglików. W jakim celu?Polscy kryptolodzy przekazali jedną maszynę deszyfrującą Francuzom, a drugą Anglikom. Wydarzyło się to 25 lipca 1939 roku w Pyrach pod Warszawą. Niestety dwa miesiące później Niemcy zaatakowali Polskę. Rok później w 1940 roku zaatakowali też Francję. Tak więc tylko Anglia mogła odczytywać szyfry Enigmy. Jak oni to robili?Jak pewnie pamiętacie aby odczytać dzienne ustawienie Engimy kryptolodzy potrzebowali najpierw 10 minut, ale potem już wielu godzin. Potrzeba było dużo liczenia, a kto liczy szybciej niż ludzie? Komputery. Tak więc Anglicy zbudowali komputer, który nazwali Colossus. Oznacza to, że był on bardzo wielki. Wiele osób uważa, że był to pierwszy komputer na świecie.Poznaliście już trzech polskich matematyków, czyli Rejewskiego, Zygalskiego i Różyckiego. Ale kto zajmował się rozszyfrowywaniem kodu Enigmy w Anglii?Alan Turning to brytyjski matematyk, który zajmował się kryptografią, ale także informatyką, czyli tworzeniem i programowaniem komputerów. Najpierw nauczył się łamania kodu Enigmy od polskich matematyków, a potem wykorzystał to do zbudowania maszyny, która potrafiła szybciej niż ludzie łamać kody. Ale gdzie Anglicy łamali te szyfry i gdzie stał Kolosus?Anglicy wykorzystali taki dworek wraz z parkiem, który nazywa się Blechley Park. W tamtych czasach nie było tam w okolicy żadnego dużego miasta. Dzisiaj jednak jest tam nowe miasto zbudowane już po wojnie, które nazywa się Milton Keynes. Tak więc dzisiaj Blechley Park znajduje się w mieście Milton Keynes, ale podczas wojny tam jeszcze nie było tego miasta.Wracając do Enigmy. Być może sądzicie, że historia Enigmy to łamanie niemieckich szyfrów i odczytywanie niemieckich wiadomości podczas II wojny światowej. To jest jednak dłuższa historia.To, że Polacy złamali szyfr enigmy utrzymywano w tajemnicy podczas wojny, aby Niemcy dalej używali tych maszyn. Myśleli oni, że mogą wysyłać wiadomości i nikt tego nie odczyta. Po wojnie wiele innych krajów dalej używało Enigmy, bo nikt nie wiedział, że ten szyfr złamano już przed wojną. Dzięki temu Anglicy mogli odczytywać wiadomości tych krajów, które po wojnie dalej korzystały z Enigmy. Ale to już inna historia.

Na szczyt w Egipcie nie przybyli przedstawiciele tak zwanych największych 'trucicieli' - Indii i Chin. Istnieją obawy, że bez tych dwóch krajów wysiłki na rzecz ochrony klimatu mogą okazać się bezskuteczne..

Jacek Liziniewicz o szczycie klimatycznym w Egipcie i hipokryzji elit propagujących walkę z globalnym ociepleniem. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/radiownet/message

We wtorek, 8 listopada: kanclerz Scholz promuje globalny klub klimatyczny na konferencji w Egipcie, berliński Senat zdecydował o tańszym bilecie socjalnym na komunikację miejską i podniesieniu cen za taksówki, w Niemczech wzrosła liczba ataków na ośrodki dla uchodźców. Elon Musk i Twitter - o co w tym wszystkim chodzi - zastanawia się Marcin Cieślak. Zaprasza Monika Sędzierska. www: COSMO po polsku - COSMO po polsku - Programm - Radio - WDR Facebook: COSMO po polsku Facebook Von Monika Sedzierska.

Ryszard Zalski o zablokowaniu ekstradycji do Chin aresztowanego w Polsce przez 5 lat Tajwańczyka Liu. Iza Smolarek i Alex Sławiński o szczycie klimatycznym w Egipcie, zawieszonym strajku brytyjskich kolejarzy i planowanym proteście lekarzy. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/radiownet/message

Dziś (6 listopada 2022) rozpoczyna się 27. szczyt klimatyczny, czyli Konferencja stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (COP27). Potrwa co najmniej do 18 listopada, choć jak pokazuje doświadczenie poprzednich szczytów może się przedłużyć. Czego możemy oczekiwać po tym spotkaniu? Dlaczego w mediach nie słyszymy o szczycie w egipskim Sharm El-Sheikh tyle co o zeszłorocznej konferencji w Glasgow? Z jaką nadzieją na to wydarzenie jadą przedstawiciele państw rozwijających się, a co zaproponują im liderzy najwyżej rozwiniętych gospodarek? Gościem Zielonego Podcastu jest Marcin Kowalczyk, szef zespołu klimatycznego w WWF Polska, ekspert Koalicji Klimatycznej, a wcześniej przez 14 lat pracownik Ministerstwa Finansów.

Dumna i piękna Kleopatra, odważna Aida czy surowy Faraon. Bohaterowie dzieł osadzonych w starożytnym Egipcie są obecni na polskich scenach teatralnych i operowych już od XVI w.… Czytaj dalej Artykuł Fascynacja, która nie przemija, czyli egiptomania na polskiej scenie pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Witold Jurasz podejmuje temat wizyty prezydenta Andrzeja Dudy w Egipcie i pyta o moralność spotkań z brutalnymi dyktatorami. Czy taki dialog należy potępiać? “Klaskałem, ale się nie cieszyłem, pewien niesmak pozostaje” - komentuje tę wizytę dr Witold Sokała z UJK w Kielcach. Zwraca jednak uwagę na powrót polskiej polityki zagranicznej na Bliski Wschód. Podkreśla, że ta wizyta “w samych założeniach to jest rzecz dobra dla Polski”, a “demokracja i prawa człowieka pełnią funkcję służebną wobec dyplomacji”. O etycznym kanonie, moralnych dylematach i sporze między wartościami a interesami w “Raporcie międzynarodowym. Ukraina”. Dziennikarz Onetu i jego gość próbują też nakreślić możliwe scenariusze zmiany układu sił na świecie. Jaki efekt może wywołać wojna w Ukrainie? Gdzie dziś są Niemcy i w którym kierunku pójdą? Co dla świata oznaczałby powrót Donalda Trumpa do władzy? I gdzie w tym wszystkim jest miejsce Polski?  

Paweł Rakowski podsumowuje wizytę prezydenta Andrzeja Dudy w Egipcie. Jak wskazuje ekspert, nasze kraje mają wiele wspólnych interesów. Polska chętnie zakupiłaby egipskie surowce, w drugą stronę mogłaby powędrować żywność. Głowa państwa polskiego poruszyła również kwestię położenia egipskich chrześcijan. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/radiownet/message

Popularne myślenie o Biblii Hebrajskiej nieco rozmija się z ustaleniami naukowców. - Nie ma żadnego dowodu archeologicznego na obecność Izraelitów w Egipcie. My to wiemy od końca lat 80. XX wieku, ale w podręcznikach szkolnych nadal znajdziemy informacje, że Mojżesz wyprowadził z Egiptu Izraela, że po drodze nadał im prawa, stąd jest Tora i dekalog – mówi w Radiu Naukowym prof. Łukasz Niesiołowski- Spanò, dziekan Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego.* Przygotowanie każdego odcinka to wiele godzin pracy. Jeśli podobał Wam się ten podcast – możecie mnie wesprzeć w serwisie Patronite. Dzięki! https://patronite.pl/radionaukowe *Co również istotne, jak mówi historyk, autorzy Biblii i jej odbiorcy byli elitą. - To nie są opowieści ludowe zebrane na targu przy łuskaniu fasoli. To nie tak. Tak uważano 100 lat temu – podkreśla. W ostatnim czasie trwają dyskusje na temat zmiany datowania tekstów biblijnych. – W tej chwili wiele hipotez datujących np. Pięcioksiąg przenosi czas jego powstania na V-IV wiek p.n.e, epokę perską. Jak przymierzymy autora tekstu biblijnego do tej epoki to mamy do czynienia z Jerozolimą w której mieszka 300-400 osób. Z których czytać umie może połowa. To jest twór wewnątrz grupy elitarnej – opowiada badacz. Prof. Łukasz Niesiołowski- Spanò bada niedoceniane wcześniej wpływy kultury greckiej na autorów Biblii. Zwraca uwagę np. na opowieść o Hiobie. - U Homera w Iliadzie mamy opowieść o micie, który czytelnicy Homera muszą znać, bo autor pisze o tym, jak o dobrze znany wątku. Chodzi o Niobe, która została pozbawiona potomstwa. W Biblii mamy podobną postać, która traci dzieci. To Hiob. Proszę zwrócić uwagę, Niobe i Hiob, mają tę samą etymologię – mówi naukowiec. - Nie wierzę w możliwość, żeby te same narracje używały tego samego imienia niezależnie od siebie. To jedno musiało na siebie wpływać – ocenia. Jak dodaje wiemy, że opowieść o Niobe jest starsza niż księga Hioba. – I to otwiera ogromne pytanie jak mogło dość do inspiracji ze strony greckiej na autorów biblijnych – mówi historyk.W podcaście rozmawiamy o tym, jak się bada Biblię, dlaczego na stan naszej wiedzy ma wpływ to jaki jest podział uczelni… na wydziały. A także szukamy odpowiedzi na pytanie najważniejsze: po co napisano te teksty.Polecam!https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81ukasz_Niesio%C5%82owski-Span%C3%B2,https://radionaukowe.pl/https://patronite.pl/radionaukowe