POPULARITY
14 episodes with Zygmunt
18 episodes with Zygmunt
3 episodes with Zygmunt
4 episodes with Zygmunt
2 episodes with Zygmunt
2 episodes with Zygmunt
2 episodes with Zygmunt
2 episodes with Zygmunt
2 episodes with Zygmunt
8 episodes with Zygmunt
7 episodes with Zygmunt
2 episodes with Zygmunt
5 episodes with Zygmunt
4 episodes with Zygmunt
4 episodes with Zygmunt
3 episodes with Zygmunt
2 episodes with Zygmunt
2 episodes with Zygmunt
Wybierz swojego ulubionego władcę w Rankingu Królów Polski! Zagłosuj na stronie https://ranking.muzhp.pl/ Zygmunt miał niewielkie szanse na to, by zostać królem. Przymierzano go do różnych, niekiedy absurdalnych funkcji. Okazało się jednak, że na tron wstąpił i pozostał na nim na tyle długo, by otrzymać od potomnych przydomek "Stary". Zygmunt objął tron mocarstwa, składającego się z Polski, Litwy oraz licznych księstw i lenn. Dwór na Wawelu był wówczas jednym z najwspanialszych w Europie, Wisłą spławiano coraz więc zboża na eksport, a Mikołaj Kopernik pisał „O obrotach sfer niebieskich”. Największy dotychczas wróg Polski i Litwy – państwo krzyżackie – został unieszkodliwiony przez ojca Zygmunta, a nowy przeciwnik – Moskwa – dopiero rósł w siłę. W 1525 roku Zygmunt pokonał zbuntowanego wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego, Albrechta Hohenzollerna, który złożył mu hołd zwany pruskim. Czy jego przyjęcie było błędem? A może łagodne potraktowanie Albrechta miało geopolitycznie uzasadnione i świadczyło o dalekowzroczności Zygmunta? Co zawdzięczamy Zygmuntowi Staremu? Jaką rolę na jego dworze odegrała Bona Sforza? Co możemy powiedzieć o Stańczyku?O tym wszystkim w Podcaście Muzeum Historii Polski z serii Inne historie Polski. Rozmawiają Cezary Korycki i jego gość, prof. Hieronim Grala z Uniwersytetu Warszawskiego. Podcast zrealizowano w ramach zadania: kontynuacja i rozbudowa multimedialnego projektu informacyjno-edukacyjnego - Portal Historyczny Dzieje.pl
- Wiemy od lat, że i Tusk, i Kaczyński raczej nie mają wielkich zdolności do koncyliacyjnego traktowania swoich partnerów. Wydaje się, że Jarosławowi Kaczyńskiemu może się to odbić czkawką, bo widzimy już wyraźnie, że Prawo i Sprawiedliwość nie będzie miało samodzielnej większości po następnych wyborach. Z kimś trzeba będzie ten rząd utworzyć. Nie ma innego partnera niż Konfederacja i PSL, więc obrażanie Konfederacji to dziwny ruch - tłumaczył w Polskim Radiu 24 Roch Zygmunt (Klub Jagielloński).
Rzym. 12,9-21 (9) Miłość niech będzie nieobłudna. Unikajcie zła, przylgnijcie do dobra. (10) Serdeczni w braterskiej miłości wzajemnie się wyprzedzajcie w okazywaniu szacunku. (11) Nie traćcie gorliwości, bądźcie płomiennego ducha, służcie Panu. (12) Radujcie się nadzieją, w ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali. (13) Wspomagajcie świętych, przestrzegajcie gościnności. (14) Błogosławcie tych, którzy was prześladują; błogosławcie, a nie złorzeczcie. (15) Radujcie się z radosnymi, płaczcie z płaczącymi. (16) Bądźcie jednomyślni. Nie zabiegajcie o to, co wyniosłe, ale miejcie upodobanie w tym, co skromne. Nie bądźcie zarozumiali. (17) Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Bądźcie życzliwi dla wszystkich ludzi. (18) Jeśli to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi zachowujcie pokój. (19) Umiłowani, sami nie wymierzajcie sprawiedliwości, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta, Ja odpłacę, mówi Pan. (20) Raczej kiedy twój wróg jest głodny, nakarm go, a gdy jest spragniony, daj mu pić. Czyniąc tak, zgromadzisz nad jego głową rozżarzone węgle. (21) Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło zwyciężaj dobrem. Nauczanie z dnia 9 marca 2025
W 80. rocznicę ujawnienia Instytutu Zachodniego wobec komunistycznych władz dr Mateusz Wiliński rozmawia z prof. Stanisławem Żerką o genezie tej decyzji.
Wróciliśmy! I to z najpoczytniejszym pisarzem Pragi Południe. Zygmunt Miłoszewski (z którym zagramy w Teatrze Komedia 27 marca) opowiada szczerze o tym, czego pragną wszyscy artyści i o tym, że codziennie uczy się pisać od nowa. Szukamy *ziarna prawdy* w faktach z życiorysu autora, rozmawiamy o zagranicznych przekładach, a z kącika filmowego Grzegorza dowiecie się, że późne filmy Andrzeja Wajdy nie były żenujące. *Hydropolis* inspiruje nas do rozmowy o smaku wody, a potem *Jak zawsze* snujemy refleksje o cywilizacji polio z odległej przyszłości, a na koniec rozwiązujemy quiz o *mierzejach*. Bilety na spektakl "Klancyk i... Zygmunt Miłoszewski" 27 marca w warszawskim Teatrze Komedia tutaj: https://bit.ly/3Qn2UOP
"W obu propozycjach chodzi o automatyczne usunięcie wszystkich sędziów SN i NSA, powołanych po 2018 roku na wniosek obecnej Krajowej Rady Sądownictwa"
Prezes Stowarzyszenia Sędziowie RP Zygmunt Drożdżejko podsumowuje mijający rok w wymiarze sprawiedliwości. Jego konkluzja jest przytłaczająca: prawo w praktyce przestało działać.
Seminarium IRWiR PAN, 2 marca 2019 [2h06min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/opozycja-pana-i-chlopa-wiecznie-zywa-przed-i-po-prl-u/ Literaturoznawca prof. Zygmunt Ziątek analizuje, jak współczesna dyskusja o pańszczyźnie zmieniła społeczne wyobrażenie o wiejskiej tożsamości. Prelegent odwołuje się po prac prof. Jana Sowy „Fantonomowe ciało króla” i prof. Andrzeja Ledera „Prześniona rewolucja?”, ale także do produktów popkultury takich jak twórczość punkowego zespołu R.U.T.A., który wskrzesił pieśni chłopskiego buntu w nowej formie. Szersze omówienie znajduje również omówienie działalności Stowarzyszenia „Folkowisko” i filmu „Niepamięć” z 2015 roku. Prof. Ziątek mówi również, w jaki sposób temat wiejskiej tożsamości znalazł odzwierciedlenie w literaturze faktu i prozie. Jak punkt odniesienia dla współczesnej debaty o pańszczyźnie prelegent przywołuje dyskusję o kulturze chłopskie i kulturze szlacheckiej, jako odbyła się w Polsce tuż po drugiej wojnie światowej. Odczyt odbył się podczas seminarium zorganizowanego przez Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN. Historia w ogólności stała się dziś chyba najważniejszym obszarem bojów o odzyskanie chłopskiej klasowości i podmiotowości – mówi literaturoznawca prof. Zygmunt Ziątek w odczycie, podczas którego analizuje, jak kształtuje się współczesna dyskusja o pańszczyźnie. Prelekcja odbyła się podczas seminarium w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN. „Okres tuż powojenny, w przybliżeniu 45-47, był czasem przyspieszonego zamykania wszystkich wątków refleksji politycznej, społecznej i kulturowej związanej z XX-wieczną emancypacją społeczną wsi i oczekiwaniem demokratycznej, a więc antypańskiej przebudowy Polski mającej się dokonać w rezultacie tego procesu. W czasie gruntownego przeobrażenia ustroju i struktury społecznej, przeprowadzanego jak wiadomo nie tylko własnymi rękami, zabrakło przede wszystkim miejsca dla najbardziej zainteresowanych, kształcących się przynajmniej od „Dwóch dusz” Jakuba Bojko, to jest 1904 rok, w sztuce walki z dusza pańszczyźnianą chłopa i dziedzictwem szlachetczyzny, uniemożliwiającym wsi, zdaniem chłopskich działaczy, samodzielne kształtowanie swojego udziału w życiu publicznym i w kulturze. Zabrakło go też dla myśli autentycznie lewicowej, rewolucyjnie zorientowanej, stojącej między innymi za tak radykalnymi literackimi rewizjami historycznymi, jak „Kordian i Cham” Leona Kruczkowskiego czy „Słowo o Jakóbie Szeli” Brunona Jasieńskiego. Nurt antyszlachecki w dyskursie o wsi Prawem polskiego paradoksu w powojennej debacie najwyraźniej zaznaczył się antyszlachecki nurt wspierania chłopskich aspiracji przez społecznikowsko nastawioną polską inteligencję, sięgający początkami „Głosu” Jana Ludwika Popławskiego z końca XIX wieku, a ożywiony teraz przez sojuszników Ruchu Młodzieży Wiejskiej lat 30. i świadków jej wysiłku obronnego czasu wojny. Wyróżnikiem stanowiska tego nurtu wobec wsi była gotowość całkowitego odrzucenia szlacheckiego dziedzictwa kultury polskiej i wiara w możliwość zastąpienia go kulturą chłopską z jej społecznymi i duchowymi wartościami, rozmaicie eksplikowanymi i uzasadnianymi. Ta gotowość zastąpienia szlachcica przez chłopa pojawiała się w momentach natężonego wchodzenia wsi w naród, w czasie ożywienia popańszczyźnianego czy w początkach niepodległości i pojawiła tuż po drugiej wojnie, kiedy to wejście miało być powszechne i ostateczne. Znalazła wyraz zwłaszcza w dwóch przedsięwzięciach, które wspólnie wznieciły ożywioną dyskusję o chłopach i panach: w książeczce Józefa Chałasińskiego „Społeczna genealogia inteligencji polskiej” i w postaci tygodnika „Wieś” stworzonego przez władze Polski lubelskiej już październiku 44. roku. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #pan #chłop #wieś #polskawieś #irwir #chłopi #pańszczyzna #kultura #społeczeństwo
Oto przed Państwem opowieść o Zygmuncie Solorzu, znanym też jako Zygmunt Solorz-Żak, znanym też jako Zygmunt Krok, znanym też jako Piotr Krok, znanym też jako Piotr Podgórski, znanym też jako Taco Hemingway. POLSKA SUKCESJA COŚ TAM COŚ TAM, zapraszamy! * ➤ ODWIEDŹ NASZ SKLEP: https://pozdrawiam.net/kategoria-produktu/podcastex/ ➤ WESPRZYJ PODCASTEX: https://patronite.pl/podcastex ➤ POSTAW NAM KAWĘ: http://buycoffee.to/podcastex ________________Zapytania biznesowe: wspolpraca@podcastex.pl
Gościem pierwszego odcinka cyklu jest Zygmunt Borawski, architekt, adiunkt na Akademii Architektury w Mendrisio, wychowanek jednego z najwybitniejszych szwajcarskich architektów, Christiana Kereza, a także założyciel pracowni A-A Collective, z którą realizuje obecnie projekt Placu Centralnego w Warszawie. Zygmunt opowiada mi o swoim życiu w Szwajcarii oraz o tym, jak mocno trzeba kochać zawód architekta, aby go szybko nie znienawidzić. Jak wygląda śnieg w sierpniu? Dlaczego Szwajcarzy nie czują potrzeby zmiany na nowe, jeśli stare wciąż jest sprawne? Czy to prawda, że w Szwajcarii jest obecnie taniej niż w Polsce? Na czym polega tamtejszy brak pruderii?Podcastu „Emigranci” możesz posłuchać na platformach Spotify, Apple Podcasts oraz YouTube.
Przewodniczący Ogólnopolskiego Zrzeszenia Sędziów „Sędziowie RP" wyjaśnia, co wynika z opinii Komisji Weneckiej i punktuje niekonsekwencję ministra sprawiedliwości Adama Bodnara.
Jest środa, 9 października, a w dzisiejszym odcinku „Twój Biznes” Bartłomiej Kawałek przedstawia kluczowe wydarzenia gospodarcze. Unia Europejska nałożyła cła na chińskie samochody elektryczne, co może wywołać odwet ze strony Chin. Przyjrzymy się także temu, jak polskie firmy są przygniatane rosnącymi podatkami, oraz zmianom w spółkach Zygmunta Solorza, który odsuwa swoje dzieci od zarządzania firmami. Ponadto, omówimy redukcję przywilejów pracowników PKP Cargo. Najważniejsze informacje: Wojna handlowa z Chinami: Unia Europejska nakłada cła na chińskie auta elektryczne. Firmy przygniatane podatkami: Przedsiębiorcy w Polsce poświęcają 334 godziny rocznie na wypełnianie obowiązków podatkowych. Zygmunt Solorz odsuwa dzieci od firm: Zmiany w Netii, Polkomtelu i Cyfrowym Polsacie. PKP Cargo: Redukcja przywilejów pracowników. Zapraszamy do słuchania i odwiedzenia rp.pl po więcej analiz i aktualnych informacji!
Sędzia Zbigniew Drożdżejko, prezes Zrzeszenia Sędziów RP ostrzega przed scenariuszem stoczenia się Polski w kierunku dyktatury i lekceważenia prawa. Wzywa do usunięcia "aktywistów sędziowskich".
Max Cegielski, Zygmunt Miłoszewski | "Honor czy honorarium: z czego mają żyć pisarki i pisarze?" | Debaty prowadzenie: Aleksandra Boćkowska 13. edycja festiwalu Literacki Sopot #literackisopot2024 #goyki3 Dofinansowano ze środków Miasta Sopotu i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji i Kultury.
Zapis spotkania na żywo ze słuchaczami w Poznaniu. Szymon chce iść drogą agresji i wyrwać suszarkę w taolace. Asia analizuje szuwary na obrazie nędzy i rozpaczy Szymona.Dlaczego Szymon nie chce pocić się pod kierunkiem Apacza?Stan stanika Asi i żebra Szymona. Szymon ma wizję, że Asia jest z telefonii komórkowej. Co na to Zygmunt? Dlaczego nie będziemy żeglarzami i Enigmami? I Wasze pytania. Było pięknie WSŁUCHACZE!
Wykład Dariusza Gatkowskiego z WWF Polska w ramach debaty o polityce środowiskowej UE w Collegium Civitas [21 marca 2024 r.] W pierwszy dzień wiosny, 21 marca 2024 r., na uczelni wyższej Collegium Civitas w Warszawie, Polska Zielona Sieć zorganizowała debatę o polityce środowiskowej UE. Nasza debata wpisała się w kontekst aktualnych burzliwych wydarzeń wokół ochrony przyrody w kontekście gospodarki rolnej, ale jej nadrzędnym celem było zainteresowanie zebranej publiczności tym, jak wygląda realizacja tej polityki na szczeblu unijnym i jak przekłada się ona na decyzje odczuwalne przez wszystkie europejskie społeczeństwa. Otwierając debatę, prezeska PZS Joanna Furmaga zwróciła uwagę na ten fakt, apelując jednocześnie do zebranego audytorium o śledzenie działań politycznych na forum UE i świadomy udział w nadchodzących w czerwcu br. wyborach do Parlamentu Europejskiego. W tym celu zaprosiliśmy też uczestników wydarzenia do korzystania z dostępnego na naszych stronach kompasu wyborczego i manifestu opracowanego wspólnie z organizacją CEE Bankwatch Network. Zygmunt: polityka środowiskowa UE stanowi realizację globalnych zobowiązań Wprowadzenie merytoryczne do samej debaty zapewniło troje zaproszonych przez nas ekspertów. Izabela Zygmunt z Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce w pierwszej kolejności zwróciła uwagę, iż „polityka środowiskowa UE stanowi realizację globalnych zobowiązań” w tym zakresie (Deklaracja z Kunming i Montrealu z 2022 r.). Główne jej ramy nakreśla strategia na rzecz bioróżnorodności, która w horyzoncie czasowym 2030 przewiduje ochronę 30% lądu i mórz UE, rozwój ekologicznego rolnictwa, ograniczenie zużycia pestycydów, zatrzymanie wymierania zapylaczy, sadzenie drzew i renaturyzację rzek. Konkretne zapisy w tym zakresie wprowadzać ma zaprojektowane w 2022 r. Prawo o odbudowie przyrody („Nature Restoration Law”), którego losy powinny rozstrzygnąć się jeszcze w marcu br. i wokół którego w wielu krajach (w tym w Polsce) rozpętała się niedawno polityczno-medialna burza. Merytoryczny wstęp do wiedzy o samej bioróżnorodności zapewnił ekspert organizacji WWF, Dariusz Gatkowski. Jak się okazuje, według analiz Europejskiej Agencji Środowiskowej tylko 15% siedlisk przyrodniczych w UE chronione jest w prawidłowy sposób (dla Polski poziom ten określa się na 20%). Naukowcy uznają, że różnorodność biologiczna (wewnątrzgatunkowa, międzygatunkowa i ekosystemowa) zmniejsza się szybciej niż kiedykolwiek w historii ludzkości. Wiedza ta stanowi niezwykle istotny kontekst dla prawodawstwa unijnego i politycznych decyzji co do jego wprowadzenia. Merytoryczny wstęp do dyskusji uzupełniło wystąpienie dr Łukasza Kozuba z Centrum Ochrony Mokradeł Wydziału Biologii UW, który tłumaczył zebranym, czym są mokradła/torfowiska i dlaczego bezwzględnie wymagają one ochrony i odtwarzania. Dariusz Gatkowski - doradca Zarządu ds. różnorodności biologicznej, Fundacja WWF Polska. Przyrodnik i ekonomista. Od prawie 20 lat zawodowo pracuje dla ochrony przyrody w bardzo szerokiej tematyce. Koordynował projekty ochrony torfowisk, jeden z nich został nagrodzony prestiżowym wyróżnieniem Best of Best LIFE Projects. Działał na rzecz Puszczy Białowieskiej, brał udział w opracowywaniu standardu gospodarki leśnej FSC FM. Uważa, że rozwiązanie kryzysu klimatycznego i różnorodności biologicznej jest w zasięgu ręki. Potrzebujemy tylko tę rękę wyciągnąć oraz pracować razem, z ludźmi i dla ludzi. Wydarzenie zostało zorganizowane w ramach the Citizens' Observatory for Green Deal Financing project, finansowanego przez European Education and Culture Executive Agency (EACEA). Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #uniaeuropejska #bioróżnorodność #przyroda #zielonyład #polityka #środowisko #klimat #porozumienieklimatyczne #bioróżnorodność #różnorodność #biologia #przyroda
Wykład prof. Andrzej Fabianowskiego, Uniwersytet Trzeciego Wieku Collegium Civitas, 11 maja 2020 [1h01min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/zygmunt-krasinski-wieszcz-kontrowersyjny/ Bohaterem wykładu prof. Andrzeja Fabianowskiego jest Zygmunt Krasiński, jeden z wielkich polskich wieszczów romantycznych. Prelegent ukazuje biografię Krasińskiego na tle epoki oraz proponuje interpretację jego wybranych utworów. Do tych ostatnich należą: „Nie-boska komedia”, „Irydion”, „Psalmy przyszłości” oraz liczne memoriały polityczne. Krasiński był również doskonałym epistolografem, o czym świadczy jego wydana drukiem korespondencja z Delfiną Potocką. Wykład odbył się w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku Collegium Civitas.Prof. Andrzej Fabianowski rozpoczyna wykład od przedstawienia, jak Zygmunt Krasiński prezentuje się na tle Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego. Najmłodszy z wymienionych wieszczów wyróżniał się pochodzeniem z arystokratycznej rodziny oraz posiadanym majątkiem. Odróżniała go też od pozostałych jego mała ojczyzna. W przeciwieństwie do wymienionych, nie urodził się na kresach Rzeczypospolitej. Bohater wykładu przyszedł na świat w Paryżu, zaś siedzibą jego rodu była mazowiecka Opinogóra.Prof. Andrzej Fabianowski: Zygmunt Krasiński był pod toksycznym wpływem ojcaPrelegent zwraca uwagę, że Zygmunt Krasiński przez całe życie pozostał pod toksycznym wpływem ojca. Wincenty Krasiński, w czasach wojen napoleońskich dowódca słynnego pułku szwoleżerów gwardii, po upadku cesarza Francji dał się poznać jako lojalny poddany cara. Wpływał nie tylko na związki syna z kobietami, ale również na jego wyboru polityczne. Zygmunt sprzeciwił się ojcu jedynie raz, kiedy chciał, aby syn objął stanowisko w rosyjskiej dyplomacji.Najsłynniejsze swoje dzieło, dramat Nie -boska komedia, Zygmunt Krasiński napisał w wieku 21 lat. Prof. Fabianowski wskazuje, że wyraża ono stosunek autora do rewolucji społecznej. Z jednej strony widzi jej nieuchronność. Z drugie zaś przestrzega, że jest ona zaczątkiem nowych nierówności. Zdaniem prelegenta czyni to Zygmunta Krasińskiego twórcą profetycznym. Wątek buntu przeciw staremu porządkowi poeta kontynuuje w Psalmach przyszłości, będących polemiką z Prawdami żywotnymi narodu polskiego Henryka Kamieńskiego. W miejsce rewolucji społecznej postuluje solidaryzm społeczny.Irydion i memoriały polityczne Krasińskiego poświęcone RosjiIrydion, inny dramat Krasińskiego, w antycznym anturażu wyraża pogląd autora na sytuację Polski pod panowaniem rosyjskim. Prof. Fabianowski wskazuje, że wieszcz uważał, że Polska może zmienić despotyczny charakter Imperium Rosyjskiego od środka. Warunkiem tego jest nie wszczynanie buntów. Temat Rosji Krasiński poruszał również w memoriałach politycznych, które kierował m.in. do papieża Piusa XI i cesarza Francji Napoleona III. Wyrażał on pogląd, że rosyjskie samodzierżawie jest ucieleśnieniem końca rewolucji społecznej. Prelegent zwracał uwagę, że z tego właśnie względu memoriały Krasińskiego nie mogły się ukazać legalnie w PRL.Zygmunt Krasiński był również doskonałym epistolografem. Prof. Fabianowski poleca lekturę jego opublikowanych drukiem listów, które pisał do swojej kochanki Delfiny Potockiej. Prof. dr hab. Andrzej Fabianowski – jest literaturoznawcą i krytykiem literackim, specjalizuje się w historii idei oraz związkach między literaturą romantyczną a polityką, pracuje w Instytucie Literatury Polskiej UW Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #utwcc #poeta #poezja #zygmuntkrasiński #romantyzm #wieszcz #literatura #kultura #krasiński #epistolograf #listy
W trakcie protestów rolników z początku tego roku jedno z powtarzających się haseł dotyczyło rezygnacji z założeń Zielonego Ładu. Wokół tej inicjatywy zdążyło pojawić się wiele fałszywych przekazów dotyczących np. wywłaszczania rolników czy zakazu uprawy owoców i warzyw na własny użytek. W drugiej części rozmowy na temat Unii Europejskiej sprawdzamy, czy tak naprawdę jest Zielony Ład i czy faktycznie jest się czego bać. LINKI: Zielony Ład oznacza głód i zalane pola? Wyjaśniamy Więzienie za uprawę warzyw? Fałszywe informacje o Zielonym Ładzie Zielony Ład to „spisek” Światowego Forum Ekonomicznego? Fałsz Zielony Ład ma na celu zniszczenie rolników i żywności? Fałsz Poseł Konfederacji straszy UE. Bruksela zakaże uprawy żywności? Kto w PE głosował za Zielonym Ładem, a kto za „rezolucją robakową”?
Wykład Izabeli Zygmunt w ramach debaty o polityce środowiskowej Unii Europejskiej zorganizowanej przez Związek Stowarzyszeń Polska Zielona Sieć z udziałem Izabeli Zygmunt z Komisja Europejska w Polsce, Łukasza Kozuba z Wydział Biologii UW, Dariusza Gatkowskiego z WWF Polska. [21 marca 2024 r.] Wybory do Parlamentu Europejskiego zbliżają się wielkimi krokami. Dziewiątego czerwca Polacy i Europejczycy podejmą decyzję o tym, kto w najbliższych latach będzie miał wpływ na europejską politykę, przed którą nadal stoją poważne wyzwania środowiskowe. Kryzys klimatyczny się pogłębia, utrata różnorodności biologicznej postępuje. Czy coraz częstsze katastrofy naturalne i ekstremalne zjawiska pogodowe oraz degradacja przyrody mobilizują polityków do działania i wpływają na unijne strategie? Wdrażanie unijnej Strategii Bioróżnorodności 2030 jest ważne nie tylko dla zachowania europejskiej przyrody, ale i dla możliwości ograniczania, łagodzenia skutków katastrofy klimatycznej i adaptacji do nich. Głównym narzędziem wdrażania strategii ma być rozporządzenie w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych (Nature Restoration Law), które w procesie tworzenia zostało osłabione przez polityków. Dlaczego tak trudno przyjąć efektywne rozwiązania dla tak ważnej – dla jakości naszego życia – sprawy? Czy to, co zostało z propozycji Komisji Europejskiej, z Nature Restoration Law jest satysfakcjonujące i może przyczynić się do zmiany, która jest nam wszystkim pilnie potrzebna? Co dalej z Europejskim Zielonym Ładem? Wprowadzenie merytoryczne do samej debaty zapewniło troje zaproszonych ekspertów. Izabela Zygmunt z Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce w pierwszej kolejności zwróciła uwagę, iż „polityka środowiskowa UE stanowi realizację globalnych zobowiązań” w tym zakresie (Deklaracja z Kunming i Montrealu z 2022 r.). Główne jej ramy nakreśla strategia na rzecz bioróżnorodności, która w horyzoncie czasowym 2030 przewiduje ochronę 30% lądu i mórz UE, rozwój ekologicznego rolnictwa, ograniczenie zużycia pestycydów, zatrzymanie wymierania zapylaczy, sadzenie drzew i renaturyzację rzek. Konkretne zapisy w tym zakresie wprowadzać ma zaprojektowane w 2022 r. Prawo o odbudowie przyrody („Nature Restoration Law”), którego losy powinny rozstrzygnąć się jeszcze w marcu br. i wokół którego w wielu krajach (w tym w Polsce) rozpętała się niedawno polityczno-medialna burza. Izabela Zygmunt - specjalistka ds. Semestru Europejskiego i Europejskiego Zielonego Ładu w Przedstawicielstwie Komisji Europejskiej w Warszawie. Wcześniej pracowała jako starsza analityczka w WiseEuropa, gdzie zajmowała się polityką energetyczną i klimatyczną, procesami europejskimi i zrównoważonym finansowaniem. Była aktywistka Polskiej Zielonej Sieci i organizacji CEE Bankwatch Network. Absolwentka anglistyki na UW i stosunków międzynarodowych na Freie Universität w Berlinie. Wydarzenie zostało zorganizowane w ramach the Citizens' Observatory for Green Deal Financing project, finansowanego przez European Education and Culture Executive Agency (EACEA). ------------------------------------------------- Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #uniaeuropejska #bioróżnorodność #przyroda #zielonyład #polityka #środowisko #klimat #porozumienieklimatyczne
1 Sam. 18-21 Czytaj tekst w przekładzie Ewangelicznego Instytutu Biblijnego: https://www.bible.com/bible/2095/1SA.18.SNP Nauczanie z dnia 2 czerwca 2024
Już 9 czerwca w Polsce odbędzie się głosowanie na kandydatów do Parlamentu Europejskiego. Nasz kraj od 20 lat jest członkiem Unii Europejskiej, mimo to wokół działalności tej instytucji wciąż krąży wiele mitów i nieprawdziwych informacji. W tym odcinku przyglądamy się, w jaki sposób tworzy się unijną politykę, czym zajmują się europosłowie, a także, w jaki sposób zwykły wyborca może wpływać na kierunek, w jakim podąża wspólnota europejska. Na pytania odpowiadają dyrektor biura Parlamentu Europejskiego w Polsce Witold Naturski oraz specjalistka ds. Europejskiego Zielonego Ładu z Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce Izabela Zygmunt. Co więcej, we fragmencie dostępnym dla naszych Patronek i Patronów sprawdzamy, czy faktycznie Unią steruje ukryta grupa wpływu. Przydatne linki: Cała prawda o Unii Europejskiej #1 Europarlament w liczbach Cała prawda o Unii Europejskiej #2 Jak powstała Unia? Cała prawda o Unii Europejskiej #3 Fejki na temat przepisów UE Cała prawda o Unii Europejskiej #4 Co może Parlament Europejski? Cała prawda o Unii Europejskiej #5 Jak tworzy się unijne prawo? Cała prawda o Unii Europejskiej #6 Miejsce Polski w UE
Konrad Zasztowt o trwających protestach w Gruzji. Žygimantas Pavilionis spadku Konstytucji 3 Maja i o roli Polski w regionie. Žygimantas Pavilionis, litewski dyplomata, przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu Republiki Litewskiej, były ambasador Litwy w Stanach Zjednoczonych i Meksyku. Dzisiaj musimy po prostu ukończyć misję. Musimy wprowadzić Ukraińców, a także nawet Białorusinów do naszego europejskiego domu. To właśnie robił Zygmunt August. To właśnie robi ten Zygmunt razem z moimi polskimi braćmi i siostrami. Robimy to od czasów Kwaśniewskiego i świętej pamięci Kaczyńskiego. I to jest właśnie strategiczne partnerstwo z Polską. Dr Konrad Zasztowt, Wydział Orientalistyczny Uniwersytetu Lwowskiego, o sytuacji w Gruzji: Tworzy to społeczeństwo obywatelskie, które można powiedzieć, że bardzo wnikliwie patrzy na ręce rządzącej partii Gruzińskie Marzenie. Można powiedzieć, że nawet w porównaniu z rządami poprzedniej partii tej partii. Micheila Saakaszwilego robiła to dwa razy do roku. To społeczeństwo obywatelskie nawet się rozwinęło pod rządami tej partii, która jednak zawsze miała ten, że tak powiem, grzech pierworodny, jakim była osoba założyciela partii, czyli rosyjskiego oligarchy Gruzina, ale który mieszkał wiele lat w Rosji. Tam robił karierę. Który był zawsze podejrzany raz o prorosyjskie jakieś kontakty, dwa o tendencje autorytarne, czyli o próbę stworzenia właśnie takiego systemu jednego człowieka, w którym on pełni główną rolę w państwie. No i od lutego 2002 roku rzeczywiście ta retoryka partii rządzącej Gruzińskiego Marzenia coraz bardziej są w stronę krytyki Zachodu, krytyki Unii Europejskiej i krytyki również tych organizacji pozarządowych, które no właśnie głównie finansowane są ze środków zagranicznych. Jerzy Rulko, wiceprezes Katolickiego Uniwersytetu III Wieku we Lwowie o obchodach rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja, relacja Artura Żaka
Rdz. 16,1-16 (1) Tymczasem Saraj, żona Abrama, nie dała swojemu mężowi dzieci. Miała jednak służącą, Egipcjankę, której było na imię Hagar. (2) Pewnego razu Saraj wyznała Abramowi: Wiesz, że PAN odmówił mi potomstwa. Proszę, współżyj z moją służącą. Może dzięki niej doczekam się syna. I Abram posłuchał rady Saraj. (3) Saraj, żona Abrama, przyprowadziła więc swoją służącą, Egipcjankę Hagar — a było to dziesięć lat od zamieszkania Abrama w Kanaanie — i dała ją Abramowi, swojemu mężowi, za żonę. (4) Abram współżył z Hagar, a ona poczęła. A kiedy spostrzegła, że jest w ciąży, zaczęła pogardzać swoją panią. (5) Wtedy Saraj oskarżyła Abrama: Ciebie winię za moją krzywdę. Ja sama dałam ci moją służącą w ramiona. A ona, odkąd zauważyła, że jest w ciąży, ma mnie za nic! Niech PAN będzie sędzią między mną a tobą! (6) Twoja służąca jest pod twoją władzą — odpowiedział Abram. — Możesz z nią zrobić to, co uznasz za słuszne! Lecz gdy Saraj upokorzyła Hagar, ta od niej uciekła. (7) Wtedy, przy pewnym źródle leżącym obok drogi do Szur, znalazł ją Anioł PANA. (8) Hagar, służąco Saraj, skąd przychodzisz i dokąd idziesz? — zapytał Anioł. Uciekam od Saraj, mojej pani — odpowiedziała. (9) Wróć do swej pani — rozkazał Anioł — i bądź jej posłuszna! (10) Obficie rozmnożę twoje potomstwo — zapowiedział jeszcze Anioł PANA. — Stanie się ono tak liczne, że trudno je będzie policzyć. (11) Następnie Anioł PANA oświadczył: Oto poczęłaś i urodzisz syna, i nadasz mu imię Ismael, dlatego że PAN usłyszał o twojej niedoli. (12) Będzie on jak dziki osioł, przeciwny wszystkim, a wszyscy przeciwni będą jemu; swoje siedziby rozmieści na przekór swoim braciom. (13) Wówczas Hagar wyznała PANU, który przemówił do niej: Ty jesteś Bogiem patrzącym! Tak — stwierdziła. — Tu zobaczyłam Tego, który mnie widzi! (14) Dlatego nazwano tę studnię Studnią Żyjącego, który mnie widzi. Leży ona pomiędzy Kadesz a Bered. (15) Potem Hagar urodziła Abramowi syna. Abram nadał mu imię Ismael. (16) Gdy Hagar urodziła Ismaela, Abram liczył osiemdziesiąt sześć lat. Nauczanie z dnia 28 kwietnia 2024
Ps. 24 (1) Dawidowy. Psalm. Własnością PANA jest ziemia i to, co ją wypełnia, Do Niego należy świat wraz z jego mieszkańcami. (2) On ją bowiem osadził wśród mórz, On ją utwierdził nad rzekami. (3) Kto więc będzie mógł wstąpić na górę PANA? Kto będzie mógł stanąć w Jego świętym miejscu? (4) Ten, kto ma niewinne dłonie oraz czyste serce, Kto w swoich pragnieniach nie goni za marnością I ten, kto nie składa przysiąg bez pokrycia. (5) Takiemu człowiekowi PAN pobłogosławi, Zapewni sprawiedliwość Bóg jego zbawienia. (6) Takie też ma być pokolenie tych, którzy Go szukają, Którzy pragną doświadczyć bliskości Boga Jakuba. Sela. (7) Podnieście, bramy, swoje szczyty! Stańcie otworem, odwieczne podwoje! Niech wkroczy Król chwały! (8) Kto jest tym Królem chwały? JHWH — mocny i potężny, PAN dzielny w walce. (9) Podnieście, bramy, swoje szczyty! Stańcie otworem, odwieczne podwoje! Niech wkroczy Król chwały! (10) Kto jest tym Królem chwały? PAN Zastępów! On jest Królem chwały! Flp. 2,5-11 (5) Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus. (6) On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym. (7) Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem, (8) uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu. (9) Dlatego Bóg szczególnie Go wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne, (10) aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią, (11) i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem — na chwałę Boga Ojca. Mar. 10,46-11,11 (46) Przybyli do Jerycha. A gdy wychodzili z miasta — On, Jego uczniowie oraz spory tłum — siedział przy drodze niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza. (47) Na wieść o tym, że przechodzi sam Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Synu Dawida, Jezusie! Zlituj się nade mną! (48) I wielu próbowało go uciszyć. On jednak tym głośniej wołał: Synu Dawida! Zlituj się nade mną! (49) Wtedy Jezus przystanął. Zawołajcie go — polecił. Zawołali go więc, mówiąc: Odwagi! Wstawaj! Woła cię. (50) Bartymeusz zrzucił płaszcz, zerwał się na nogi i podszedł do Jezusa. (51) Jezus zapytał: Co chcesz, abym ci uczynił? Niewidomy na to: Panie, spraw, abym znów mógł widzieć. (52) Wtedy Jezus powiedział: Idź, twoja wiara ocaliła cię. I natychmiast odzyskał wzrok — i wyruszył za Nim w drogę. (1) Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i do Betanii, położonych w pobliżu Góry Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów (2) z takim poleceniem: Idźcie do wsi leżącej naprzeciw, a zaraz po wejściu do niej natkniecie się na przywiązanego osiołka, którego nikt z ludzi jeszcze nie dosiadał. Odwiążcie go i przyprowadźcie tutaj. (3) A jeśli ktoś zapytałby was, dlaczego to robicie; powiedzcie: Pan go potrzebuje, ale zaraz go tu z powrotem odeśle. (4) Poszli więc i natknęli się na osiołka przywiązanego do drzwi, na zewnątrz, przy ulicy — i odwiązali go. (5) Niektórzy zaś spośród stojących tam ludzi zapytali: Dlaczego odwiązujecie tego osiołka? (6) Odpowiedzieli więc zgodnie z poleceniem Jezusa, a oni im pozwolili. (7) Przyprowadzili go zatem do Jezusa, zarzucili na zwierzę swe wierzchnie okrycia, a On na nim usiadł. (8) I wielu ludzi rozpostarło na drodze swoje szaty, inni z kolei ułożyli gałązki ścięte z pól. (9) A ci, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali: Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imieniu Pana! (10) Powodzenia nadchodzącemu Królestwu naszego ojca Dawida! Hosanna na wysokościach! (11) W takich to okolicznościach Jezus wjechał do Jerozolimy. Wszedł też do świątyni, obejrzał wszystko, ale że był już wieczór, wyszedł wraz z Dwunastoma do Betanii. Nauczanie z dnia 24 marca 2024
Rdz. 44 (1) Józef zaś rozkazał zarządcy swego domu: Napełnij worki tych ludzi zbożem. Wsyp tyle, ile tylko zdołają unieść, a na wierzch włóż każdemu do worka należne pieniądze. (2) Najmłodszemu natomiast włóż do worka, prócz pieniędzy, także mój puchar, ten srebrny. I zarządca postąpił zgodnie z zaleceniem Józefa. (3) Zaświtał poranek. Braci wyprawiono. Wyruszyli razem z osłami. (4) Ledwie oddalili się nieco od miasta, Józef rozkazał zarządcy: Ruszaj w pościg za tymi ludźmi. Gdy ich dogonisz, zapytaj: Dlaczego odpłaciliście złem za okazane wam dobro? (5) Macie przy sobie puchar, z którego pija mój pan, ten, którego najchętniej używa do wróżb! Źle postąpiliście! (6) Zarządca dogonił braci i właśnie to im przekazał. (7) Lecz oni przekonywali: Dlaczego nasz pan czyni nam takie zarzuty? Daleko nam, twoim sługom, do takich postępków! (8) Czyż pieniędzy, które znaleźliśmy w naszych worach, nie odnieśliśmy z ziemi kananejskiej? Jak więc mielibyśmy kraść z domu twego pana srebro albo złoto? (9) U którego z twoich sług znajdziesz kielich, ten niech umrze, a nas, pozostałych, możesz zabrać w niewolę! (10) Niech będzie zatem tak — postanowił zarządca. — Ten, u którego znajdą kielich, będzie moim niewolnikiem, pozostali będą mogli odejść. (11) Szybko zdjęli wory z grzbietów osłów i każdy rozwiązał swój wór. (12) Zarządca rozpoczął sprawdzanie. Zaczął od najstarszego. Skończył na najmłodszym. Puchar znalazł w worku Beniamina. (13) Wtedy bracia rozdarli swoje szaty. Każdy objuczył swego osła i wszyscy zawrócili do miasta. (14) Juda z braćmi wszedł do domu Józefa. Zastali go jeszcze. I padli przed nim na ziemię. (15) Jak mogliście dopuścić się czegoś takiego? — zapytał ich Józef. — Czyżbyście nie wiedzieli, że człowiek taki jak ja potrafi trafnie wróżyć? (16) Wówczas Juda powiedział: Cóż ci mamy powiedzieć, nasz panie? Czym przekonać? I jak się usprawiedliwić? Bóg odsłonił winę twoich sług. Oto jesteśmy twoimi niewolnikami, panie, zarówno my, jak i ten, u którego znaleziono puchar. (17) Nie zamierzam w ten sposób postąpić — odpowiedział Józef. — Moim niewolnikiem będzie ten, u którego znaleziono puchar, reszta niech wraca w pokoju do ojca. (18) Wtedy Juda przysunął się bliżej: Pozwól, panie, przemówić twemu słudze. Chciej wysłuchać tych kilku moich słów. Nie rozgniewaj się na swego sługę. Jesteś przecież niczym faraon. (19) Zapytałeś, mój panie, nas, swych sług: Czy macie jeszcze ojca albo brata? (20) Wtedy my odpowiedzieliśmy memu panu, że mamy ojca w podeszłym już wieku oraz brata, który urodził mu się na starość — najmłodszego, którego brat umarł, i jedynie on pozostał po swej matce, ojciec zaś bardzo go kocha. (21) Wówczas rozkazałeś swoim sługom: Przyprowadźcie do mnie swego brata, abym mógł go osobiście zobaczyć. (22) Wyjaśniliśmy ci wtedy, nasz panie, że ten młody człowiek nie będzie mógł opuścić swego ojca. Gdyby go bowiem opuścił, ojciec nie przeżyłby tego. (23) Wtedy oświadczyłeś swoim sługom: Jeśli wasz najmłodszy brat nie przyjdzie tu z wami, nie zobaczycie mojego oblicza. (24) Odeszliśmy więc do twego sługi, mego ojca, i przekazaliśmy mu słowa mego pana. (25) I gdy nasz ojciec prosił: Wróćcie tam, kupcie trochę żywności, (26) odpowiedzieliśmy, że bez brata nie możemy. Jeśli będzie z nami nasz najmłodszy brat — możemy jechać. Jeśli jednak nie będzie go z nami, ten pan oświadczył, że w ogóle nas nie przyjmie. (27) Wtedy twój sługa, a mój ojciec, nam powiedział: Wy wiecie, że ich dwóch urodziła mi moja żona. (28) Gdy jeden mnie opuścił, pomyślałem: Pewnie został rozszarpany — i już go nie zobaczyłem. (29) Teraz chcecie zabrać mi też tego. Jeśli spotka go jakieś nieszczęście, to sprowadzicie mnie, siwego, w wielkim bólu do grobu. (30) Teraz więc, gdybym przyszedł do twego sługi, mego ojca, a tego młodzieńca nie byłoby z nami — ojciec zaś jest z nim całą duszą związany — (31) to gdyby zobaczył, że młodzieńca przy nas nie ma, umarłby z rozpaczy. Twoi słudzy sprowadziliby w ten sposób twego sługę, staruszka, naszego ojca, w wielkim smutku do grobu. (32) Ja, twój sługa, poręczyłem za młodzieńca swojemu ojcu: Jeśli nie przyprowadzę go do ciebie — obiecałem — to niech ciąży na mnie grzech do końca życia. (33) Teraz więc, proszę cię, mój panie, uczyń mnie niewolnikiem zamiast niego. Niech młodzieniec wraca z braćmi do domu. (34) Bo jak miałbym wracać do ojca, gdyby nie było ze mną młodzieńca? Nie byłbym w stanie patrzeć na nieszczęście, które spotkałoby mojego ojca. Rdz. 45 (1) Józef nie potrafił już opanować się wobec swoich sług. Zawołał: Niech służba zostawi nas samych. I gdy nie było już przy nich nikogo, Józef dał się poznać swoim braciom. (2) Wybuchnął przy tym tak donośnym płaczem, że usłyszano o tym wśród Egipcjan i w pałacu faraona. (3) Józef zatem otworzył się przed braćmi: Ja jestem Józef! Czy żyje jeszcze mój ojciec? Bracia zaś, ze strachu przed nim, nie byli w stanie wydusić z siebie słowa! (4) Józef zatem powiedział do swych braci: Podejdźcie bliżej! Podeszli. On powtórzył: Ja jestem Józef. Wasz brat. To mnie sprzedaliście do Egiptu. (5) Lecz teraz nie żałujcie. Nie czyńcie sobie wyrzutów, że mnie tu sprzedaliście. To w imię przetrwania Bóg posłał mnie przed wami! (6) Dopiero dwa lata trwa ten cały głód na ziemi. Przed nami jeszcze pięć lat bez orki i bez żniwa. (7) Bóg więc posłał mnie przed wami, aby zapewnić wam przetrwanie na tej ziemi i aby zachować wam życie przez wielkie ocalenie! (8) Nie wy mnie tu posłaliście, ale Bóg! On mnie ustanowił głównym doradcą faraona, panem całego jego domu i władcą w całej ziemi egipskiej. (9) Wracajcie czym prędzej do mojego ojca. Przekażcie mu: Tak powiedział twój syn, Józef: Bóg ustanowił mnie panem całego Egiptu. Przybądź do mnie, nie zwlekaj. (10) Zamieszkasz tu, w ziemi Goszen. Będziesz blisko mnie — ty, twoi synowie, twoje wnuki, twoje owce i bydło — i wszystko, co masz. (11) Zapewnię ci utrzymanie, bo jeszcze pięć lat potrwa głód. Chciałbym, byś nie zubożał ani ty, ani twój dom, ani nic z tego, co posiadasz. (12) Widzicie na własne oczy i widzi mój brat Beniamin, że to moje usta wam to oznajmiają. (13) Opowiedzcie mojemu ojcu o całej mej chwale w Egipcie i o wszystkim, co widzieliście — i pośpieszcie się, sprowadźcie tu mego ojca. (14) Potem rzucił się na szyję swemu bratu Beniaminowi i płakał. Beniamin w jego objęciach płakał także. (15) Następnie ucałował wszystkich swoich braci. Obejmował każdego i płakał. A potem bracia z nim rozmawiali. (16) Gdy w pałacu faraona usłyszano, że przybyli bracia Józefa, sam faraon, a też jego dworzanie, przyjęli wieść o tym życzliwie. (17) Powiedz swoim braciom — polecił faraon Józefowi — że ja im tak mówię: Objuczcie swoje bydło, udajcie się do ziemi Kanaan, (18) zabierzcie swego ojca, weźcie swoje rodziny i przybywajcie do mnie. Dam wam najlepszą część ziemi egipskiej i będziecie spożywać najlepsze płody ziemi. (19) Ciebie też upoważniam, abyś im przekazał: Uczyńcie tak: Weźcie z ziemi egipskiej wozy dla waszych dzieci oraz dla waszych żon, spakujcie waszego ojca i przyjedźcie. (20) Nie żałujcie tego, co tam wam przyjdzie zostawić, bo to, co najlepsze w całej ziemi egipskiej, będzie wasze. (21) Tak też postąpili synowie Izraela. Józef zapewnił im wozy, zgodnie z poleceniem faraona, i zaopatrzył w żywność na drogę. (22) Każdemu z nich dał też szaty na zmianę, a Beniaminowi pięć szat — i trzysta srebrników! (23) Swojemu ojcu Józef posłał dziesięć osłów objuczonych najlepszymi dobrami Egiptu i dziesięć oślic objuczonych zbożem i chlebem — i żywnością dla ojca na drogę. (24) Potem wyprawił swoich braci i odeszli. Na odchodnym powiedział: Nie niepokójcie się w drodze! (25) Wyjechali zatem z Egiptu i przybyli do ziemi Kanaan, do swego ojca Jakuba. (26) Tam oznajmili mu: Józef żyje! Jest władcą całego Egiptu! Lecz serce ojca nie drgnęło. Nie wierzył swoim synom. (27) Ożywił się, dopiero gdy powtórzyli mu to, co przekazał im Józef, i kiedy zobaczył wozy, które posłał, aby go przewieźć. (28) Wtedy Izrael powiedział: Najważniejsze, że mój syn Józef wciąż żyje. Zanim umrę, pojadę go zobaczyć. Nauczanie z dnia 28 stycznia 2024
Rdz. 33 (1) Gdy Jakub podniósł oczy, zobaczył, że nadciąga Ezaw. Było z nim czterystu ludzi. Jakub rozdzielił więc dzieci pomiędzy Leę, Rachelę oraz dwie służące. (2) Służące i ich dzieci ustawił na przedzie, Leę i jej dzieci za nimi, a Rachelę z Józefem na końcu. (3) Sam ruszył przed nimi, a zanim zbliżył się do swego brata, pokłonił mu się siedem razy. (4) Ezaw natomiast wybiegł mu na spotkanie! Objął go! Rzucił mu się na szyję! Ucałował go! I rozpłakali się razem. (5) Gdy potem Ezaw rozejrzał się i zobaczył żony oraz dzieci, zapytał: Kim oni są dla ciebie? Jakub wyjaśnił: To dzieci, którymi Bóg łaskawie obdarzył twego sługę. (6) Wtedy podeszły służące, one i ich dzieci, i pokłoniły się. (7) Podeszła też Lea ze swoimi dziećmi i pokłonili się. Na końcu podszedł Józef oraz Rachela i też się pokłonili. (8) A co ma wspólnego z tobą ten cały obóz, który wcześniej spotkałem? — zapytał Ezaw. Posłałem go, aby znaleźć łaskę w oczach mego pana — odparł Jakub. (9) Ezaw na to: Ja mam dosyć, mój bracie. Zatrzymaj dla siebie, co twoje. (10) O, nie! — powiedział Jakub. — Proszę, jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, przyjmij ten dar z mojej ręki, szczególnie że oglądałem twoje oblicze, jakbym oglądał oblicze Boga — i przyjąłeś mnie życzliwie. (11) Przyjmij, proszę, to moje błogosławieństwo, które ci posłałem, gdyż Bóg był mi łaskawy, tak że mam wszystko! Gdy tak nalegał, Ezaw przyjął jego dar. (12) W końcu Ezaw wezwał: Ruszajmy! Ja pójdę przed tobą. (13) Jakub jednak zauważył: Mój pan wie, że moje dzieci są wciąż mało wytrzymałe. Muszę też uważać na owce i krowy, które karmią swoje młode. Jeśli przez jeden dzień zmusi się je do zbyt wielkiego wysiłku, trzeba się liczyć z tym, że padnie całe stado. (14) Niech mój pan rusza przodem przed swym sługą. Ja pociągnę powoli, w tempie stad oraz dzieci, które mam ze sobą, aż dotrę do mojego pana do Seir. (15) Pozwól więc — zaproponował Ezaw — że zostawię z tobą kilku moich ludzi. Lecz Jakub odparł: Nie ma potrzeby. Ważne, że znalazłem łaskę w oczach mego pana. (16) Tego zatem dnia Ezaw ruszył w drogę powrotną do Seir. (17) Jakub natomiast udał się do Sukkot. Tam zbudował sobie dom, a dobytek rozmieścił w szałasach. Właśnie dlatego miejscu temu nadano nazwę Sukkot. (18) W końcu, ciągnąc z Padan-Aram, Jakub dotarł do Szalem, miasta Sychema w ziemi Kanaan, i rozłożył się naprzeciw miasta. (19) Od synów Chamora, ojca Sychema, nabył za sto kesit część pola, na którym rozbił swój namiot. (20) Następnie wzniósł tam ołtarz i nazwał go: Bóg Bogiem Izraela. Nauczanie z dnia 21 stycznia 2024
Rdz. 25 (1) Abraham po raz kolejny pojął żonę. Miała na imię Ketura. (2) Urodziła mu ona Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbaka i Szuacha. (3) Synami Jokszana byli Saba i Dedan. Synami Dedana byli: Aszurim, Letuszim i Leumim. (4) Synami Midiana byli natomiast: Efa, Efer, Henoch, Abida i Eldaa — ci wszyscy byli synami Ketury. (5) Abraham przekazał Izaakowi wszystko, co posiadał. (6) Natomiast synom swoich nałożnic Abraham rozdzielił dary i jeszcze za życia wyprawił ich na wschód, tak aby byli daleko od jego syna Izaaka. (7) Życie Abrahama trwało sto siedemdziesiąt pięć lat. (8) Zakończył je w pięknej starości, sędziwy i syty dni, i dołączył do swoich przodków. (9) Pochowali go jego synowie, Izaak i Ismael, w jaskini Makpela, na polu Chetyty Efrona, syna Sochara, naprzeciw Mamre, (10) na polu, które Abraham nabył od synów Cheta. Tam właśnie został pochowany Abraham i Sara, jego żona. (11) Po śmierci Abrahama Bóg błogosławił jego syna Izaaka. Zamieszkał on przy studni zwanej Studnią Żyjącego, który mnie widzi. (12) Oto dzieje rodów Ismaela, syna Abrahama, którego urodziła Abrahamowi Egipcjanka Hagar, służąca Sary. (13) To są imiona synów Ismaela, według nazw ich pokoleń. Pierworodnym Ismaela był Nebajot. Następnymi synami byli Kedar, Adbeel, Mibsam, (14) Miszma, Duma, Masa, (15) Chadad, Tema, Jetur, Nafisz i Kedma. (16) To są imiona synów Ismaela i od nich pochodzą nazwy ich zagród i obozowisk, zarządzanych przez dwunastu książąt ich plemion. (17) Ismael dożył stu trzydziestu siedmiu lat. Po śmierci dołączył do grona swoich przodków. (18) Zamieszkiwali oni obszar od Chawili po Szur, które leży na wschód od Egiptu, idąc w kierunku Asyrii. Rozmieszczali oni swoje siedziby na przekór swoim braciom. (19) To natomiast są dzieje rodu Izaaka, syna Abrahama: Otóż Abraham był ojcem Izaaka. (20) Gdy Izaak miał czterdzieści lat, pojął za żonę Rebekę, córkę Betuela, Aramejczyka z Padan-Aram, a siostrę Aramejczyka Labana. (21) Rebeka była niepłodna, lecz Izaak wstawiał się za swą żoną do PANA i PAN dał się ubłagać — jego żona, Rebeka, poczęła. (22) W czasie ciąży dzieci walczyły w jej wnętrzu. To ją zastanawiało: Skoro już jestem w ciąży, to dlaczego mnie to spotyka? I poszła zapytać PANA. (23) PAN jej odpowiedział: Dwa narody nosisz w swoim łonie, ludy już w twoim wnętrzu podzielone. Jeden nad drugim będzie miał przewagę — starszy będzie służył młodszemu. (24) Gdy nadszedł czas rozwiązania, Rebeka rzeczywiście urodziła bliźnięta. (25) Pierwszy wyszedł cały rudy, włochaty niczym płaszcz — i nadano mu imię Ezaw. (26) Za nim pojawił się brat. Ponieważ rączką trzymał Ezawa za piętę, nazwano go Jakub. Izaak miał sześćdziesiąt lat, kiedy został ich ojcem. (27) Gdy chłopcy wyrośli, Ezaw okazał się wspaniałym łowczym, był człowiekiem otwartych przestrzeni. Jakub był spokojnego usposobienia. Trzymał się namiotów. (28) Izaak wolał Ezawa, ponieważ lubił dziczyznę, Rebeka natomiast kochała Jakuba. (29) Pewnego razu Jakub przyrządził posiłek. Ezaw akurat przyszedł z pola zmęczony. (30) Poprosił Jakuba: Daj mi się najeść tej twojej czerwonej zupy, bo padam ze zmęczenia. Dlatego nazwano go Edom. (31) Najpierw sprzedaj mi pierworództwo — odpowiedział Jakub. (32) Posłuchaj — wyrzucił z siebie Ezaw — ja umieram! Co mi po pierworództwie?! (33) Jakub nie ustępował: Więc najpierw mi przysięgnij. I Ezaw przysiągł. Sprzedał swe pierworództwo Jakubowi! (34) Wtedy Jakub podał Ezawowi chleb oraz potrawę z soczewicy — ten zaś jadł i pił, i wstał, i poszedł. I tak pogardził Ezaw pierworództwem. Rdz. 26 (1) W kraju zaś nastał głód, inny niż ten pierwszy, za czasów Abrahama. Izaak udał się więc do Abimeleka, króla filistyńskiego, do Geraru. (2) Wtedy ukazał mu się PAN: Nie idź do Egiptu! Mieszkaj w ziemi, o której ci mówię. (3) Przebywaj w niej, a będę z tobą i będę ci błogosławił, ponieważ dam ją tobie i twojemu potomstwu i dochowam przysięgi, którą złożyłem twojemu ojcu Abrahamowi. (4) Twoje potomstwo rozmnożę jak gwiazdy na niebie, dam mu też wszystkie te ziemie i w twoim potomstwie będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi, (5) dlatego że Abraham słuchał mojego głosu i przestrzegał moich poleceń, przykazań, ustaw i pouczeń. (6) W ten sposób Izaak zamieszkał w Gerarze. (7) A gdy mieszkańcy tego miasta pytali o jego żonę, odpowiadał: Ona jest moją siostrą. Bał się mówić: To moja żona. Bo — myślał — jeszcze mnie tutejsi mężczyźni zabiją z powodu Rebeki, gdyż jest piękna z wyglądu. (8) A gdy przebywał tam dłuższy czas, zdarzyło się, że Abimelek, król filistyński, wyglądał przez okno i zobaczył, jak Izaak pieści swoją żonę, Rebekę. (9) Wezwał więc Abimelek Izaaka i wyrzucił mu: Przecież to twoja żona! Dlaczego utrzymywałeś, że to twoja siostra? Izaak wyznał: Rzeczywiście tak mówiłem, abym z jej powodu nie został zabity. (10) Wtedy Abimelek powiedział: Co też ty nam uczyniłeś? Niewiele brakowało, a ktoś z ludu przespałby się z twoją żoną i ściągnąłbyś na nas winę. (11) Następnie Abimelek przestrzegł cały lud: Ktokolwiek dotknąłby tego człowieka lub jego żonę, będzie musiał zginąć. (12) Tego roku Izaak obsiał pola w kraju swego pobytu i zebrał stokrotne plony — PAN mu błogosławił. (13) Dzięki temu wzbogacił się, był coraz zamożniejszy, aż stał się bardzo bogaty. (14) Posiadał stada owiec i bydła oraz liczną służbę. Filistyńczycy zaczęli mu zazdrościć. (15) Dlatego zasypali wszystkie studnie, które wykopali słudzy jego ojca za czasów Abrahama. (16) W końcu Abimelek zwrócił się do Izaaka: Odejdź od nas, bo stałeś się o wiele mocniejszy niż my. (17) Odszedł więc stamtąd Izaak i rozłożył się obozem w dolinie Geraru. (18) Po przybyciu na miejsce Izaak odkopał studnie z czasów jego ojca Abrahama, które po jego śmierci Filistyńczycy zasypali. Przywrócił im też nazwy nadane przez jego ojca. (19) Gdy pewnego razu słudzy Izaaka szukali wody w dolinie, wykopali studnię, z której woda płynęła jak ze źródła. (20) Wtedy pasterze Geraru zaczęli spierać się z pasterzami Izaaka. To nasza woda! — wołali. Dlatego Izaak nadał tej studni nazwę Sprzeczka. (21) O kolejną studnię, którą wykopali jego słudzy, też wybuchł spór, stąd Izaak nazwał ją Wrogość. (22) W końcu Izaak przeniósł się stamtąd i wykopał kolejną studnię. O tę już sporu nie było, nazwał ją więc Szeroka, mówiąc: Teraz PAN poszerzył nasze granice i zakwitniemy w tej ziemi. (23) Po pewnym czasie jednak wyruszył stamtąd Izaak w górę do Beer-Szeby. (24) Tej nocy ukazał mu się PAN: Ja jestem Bogiem Abrahama, twego ojca — powiedział. — Nie bój się, bo Ja jestem z tobą. Będę ci błogosławił i rozmnożę twoje potomstwo ze względu na Abrahama, mego sługę. (25) Izaak zbudował tam ołtarz, przy którym wzywał imienia PANA. Rozbił tam też swój namiot, a jego słudzy wykopali tam studnię. (26) Wówczas przybyli do niego z Geraru Abimelek, Achuzat, jego doradca, i Pikol, dowódca wojska. (27) Dlaczego do mnie przyszliście? — zapytał ich Izaak. — Przecież mnie nienawidzicie, wypędziliście mnie od siebie. (28) A oni wyjaśnili: Widzieliśmy wyraźnie, że jest z tobą PAN. Pomyśleliśmy zatem, by związać się z tobą przysięgą. Chcemy zawrzeć z tobą przymierze. (29) Chcielibyśmy być pewni, że nie uczynisz nam nic złego, tak jak i my nie skrzywdziliśmy ciebie, lecz świadczyliśmy ci tylko dobro i odprawiliśmy cię w pokoju. Ty więc teraz jesteś błogosławiony przez PANA. (30) Wtedy Izaak wyprawił dla nich ucztę. Jedli razem i pili. (31) Następnego dnia wstali wcześnie rano i złożyli sobie przysięgi, po czym Izaak odprawił ich i odeszli od niego w pokoju. (32) Tego samego dnia słudzy Izaaka przyszli i donieśli, że wykopali studnię: Znaleźliśmy wodę! — powiedzieli. (33) Izaak nazwał ją Przysięga. Dlatego nazwa miasta do dziś brzmi Beer-Szeba, czyli Studnia Przysięgi. (34) Gdy Ezaw miał czterdzieści lat, pojął za żonę Jehudit, córkę Chetyty Beeriego, oraz Basemat, córkę Chetyty Elona. (35) Były one dla Izaaka i dla Rebeki powodem wielu zmartwień. Nauczanie z dnia 14 stycznia 2024
Nauczanie z dnia 24 grudnia 2023
Jak. 4,1-17 (1) Skąd wojny i skąd starcia między wami? Czy nie wynikają one z waszych namiętności, które toczą walkę w waszych członkach? (2) Pożądacie, a nie macie. Zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć. Walczycie i wszczynacie spory — nie macie, bo nie prosicie. (3) A gdy prosicie, nie otrzymujecie, ponieważ niewłaściwie prosicie, chcąc tym, co moglibyście otrzymać, zaspokoić swoje namiętności. (4) Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem to wrogość wobec Boga? Jeśli więc ktoś chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. (5) Albo czy sądzicie, że na darmo Pismo mówi: Żarliwie pragnie On ducha, któremu dał w nas mieszkanie? (6) A jeszcze większą łaskę okazuje w słowach: Bóg się pysznym przeciwstawia, lecz pokornych darzy łaską. (7) Podporządkujcie się zatem Bogu, przeciwstawcie diabłu, a od was ucieknie. (8) Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was. Obmyjcie ręce, grzesznicy, i oczyśćcie serca, wy, chwiejni. (9) Okażcie żal, zasmućcie się i zapłaczcie. Niech wasz śmiech zamieni się w smutek, a radość w przygnębienie. (10) Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was. (11) Nie obmawiajcie jedni drugich, bracia. Kto obmawia lub osądza swego brata, obmawia i osądza Prawo. Jeśli zaś sądzisz Prawo, nie jesteś jego wykonawcą, lecz sędzią. (12) Jest tylko jeden Prawodawca i Sędzia, Ten, który może zbawić lub potępić. Ty natomiast, kim jesteś, że osądzasz bliźniego? (13) Teraz słowo do was, którzy mówicie: Dziś lub jutro udamy się do tego oto miasta, będziemy tam pracować przez rok, prowadzić handel i czerpać zyski. (14) A przecież nawet nie wiecie, co wam przyniesie jutro. Czym jest wasze życie? Jesteście jak mgła, która pojawia się na chwilę, a następnie znika. (15) Powinniście raczej mówić: Jeśli Pan pozwoli, to dożyjemy i zrobimy to lub owo. (16) Wy tymczasem chełpicie się zarozumiale. Wszelka tego rodzaju chełpliwość jest niewłaściwa. (17) Kto zatem wie, jak postępować szlachetnie, lecz tak nie postępuje, dopuszcza się grzechu. Nauczanie z dnia 8 października 2023
This podcast has been graciously sponsored by JewishPodcasts.fm. There is much overhead to maintain this service so please help us continue our goal of helping Jewish lecturers become podcasters and support us with a donation: https://thechesedfund.com/jewishpodcasts/donate
Ein Album der Staatsphilharmonie Rheinland-Pfalz - vorgestellt auf NDR Kultur.
É muito comum as pessoas associarem as teses eugenistas, que entre outras coisas defendia a ideia da superioridade racial, a um momento específico e pontual da história: a Ascenção da Alemanha Nazista, o Holocausto e a 2ª Guerra Mundial. Talvez isso ocorra porque essas teses foram e são apresentadas de forma repetida em diferentes produtos da cultura de massa, das HQs aos filmes e séries televisivas. Entretanto, nós historiadores sabemos que a origem destas teses e seus desdobramentos são anteriores e possuíam grande aceitação do Japão à Europa e por todas as Américas de norte a sul. No episódio de hoje recebemos o historiador Vanderlei Sebastião de Souza (dep. de História UNICENTRO-PR) para conversar sobre a penetração destas ideias no Brasil, especialmente entre os chamados modernistas e, também, como essas ideias fizeram parte de políticas do Estado brasileiro. Venha conosco entender essa História com seus desdobramentos e permanências no episódio que comemora os 9 anos de existência do Fronteiras no Tempo! Arte da Capa Arte da Capa: Danilo Pastor O Historicidade é o programa de entrevistas do Fronteiras no Tempo: um podcast de história. O objetivo principal é realizar divulgação científica na área de ciências humanas, sociais e de estudos interdisciplinares com qualidade. Será um prazer poder compartilhar o seu trabalho com nosso público. Preencha o formulário se tem interesse em participar. Link para inscrição: https://forms.gle/4KMQXTmVLFiTp4iC8 Financiamento Coletivo Ajude nosso projeto! Você pode nos apoiar de diversas formas: PADRIM – só clicar e se cadastrar (bem rápido e prático) https://www.padrim.com.br/fronteirasnotempo PIC PAY [https://app.picpay.com/user/fronteirasnotempo]– Baixe o aplicativo do PicPay: iOS / Android PIX: [chave] fronteirasnotempo@gmail.com Saiba mais do nosso convidado Academia.edu Currículo Lattes Divulgação da produção do convidado Livros SOUZA, V. S.. RENATO KEHL E A EUGENIA NO BRASIL: ciência, raça e nação no período entreguerras. 1. ed. Guarapuava: Editora Unicentro (Eduni), 2019. v. 1. 330p . SOUZA, V. S.. EM BUSCA DO BRASIL: Edgard Roquette-Pinto e o retrato antropológico brasileiro (1905-1935). 1. ed. Rio de Janeiro: FGV/FIOCRUZ, 2018. v. 1. 480p . GOMES, A. C. V. (Org.) ; Wegner, Robert (Org.) ; Souza, Vanderlei de (Org.) . Ciência, raça e eugenia na segunda metade do século XX: novos objetos e nova temporalidade em um panorama internacional (Dossiê). 1. ed. Belo Horizonte: Editora da Revista Varia Historia, 2017. v. 33. 275p . SOUZA, V. S.; Wegner, Robert (Org.) ; GOMES, A. C. V. (Org.) . A eugenia latina em contexto transnacional. 1. ed. Rio de Janeiro: Editora da Revista de Manguinhos, 2016. v. 1. 270p Textos de divulgação científica Café História: Os genes indesejados: os debates sobre a esterilização eugênica no Brasil. Artigos Acadêmicos SOUZA, V. S.. Eugenia, racismo científico e antirracismo no Brasil: debates sobre ciência, raça e imigração no movimento eugênico brasileiro (1920-1930). REVISTA BRASILEIRA DE HISTÓRIA (ONLINE), v. 42, p. 93-115, 2022. https://doi.org/10.1590/1806-93472022v42n89-06 GERMINATTI, F. T.; SOUZA, V. S. de. Eugenia e “questão racial” na Primeira República: uma análise a partir das publicações no jornal Correio Paulistano (1910-1920). Sæculum – Revista de História, [S. l.], v. 27, n. 47 (jul./dez.), p. 96–118, 2023. Disponível em: https://periodicos.ufpb.br/index.php/srh/article/view/63668 SOUZA, V. S. DE. A eugenia brasileira e suas conexões internacionais: uma análise a partir das controvérsias entre Renato Kehl e Edgard Roquette-Pinto, 1920-1930. História, Ciências, Saúde-Manguinhos, v. 23, p. 93–110, dez. 2016 https://doi.org/10.1590/S0104-59702016000500006 SOUZA, V. S.; Wegner, Robert ; CARVALHO, L. D. . Dossiê: Ciência, saúde e doenças no Brasil: abordagens históricas e desafios contemporâneos. Revista do NUPEM, v. 13, p. 6-12, 2021. https://periodicos.unespar.edu.br/index.php/nupem/article/view/5656 Indicações de referências sobre o tema abordado AZEVEDO NETO, Joachin. Modernismo, futurismo e polêmicas literárias na Revista Careta (1909- 1922). Saeculum, v.37, p. 111-125, 2017. DOI: https://doi.org/10.22478/ufpb.2317-6725.2017v37n37.34929 BAUMAN, Zygmunt. Modernidade e ambivalência. Rio de Janeiro: Jorge Zahar Editor, 1999. CARVALHO, Leonardo Dallacqua de. A eugenia no humor da revista ilustrada Careta: raça e cor no Governo Provisório (1930-1934). Dissertação (Mestrado em História), UNESP, Assis, 2014. CARVALHO, Leonardo Dallacqua de. Podar é preciso: Monteiro Lobato e a experiência da eugenia ‘negativa’ estadunidense como alternativa para o Brasil. In: CARVALHO, L. D.; BARCHI, F (orgs.). Intelectuais e nação: leituras de Brasil na República. Curitiba: Apris, 2018, p.115-131. CHILDS, Donald J.. Modernism and eugenics: Woolf, Eliot, Yeats, and the culture of degeneration. New York: Cambridge University Press, 2004. FELGUEIRAS, Carmen L. T.. Os arquitetos do futuro: os Estados Unidos segundo Monteiro Lobato e Eduardo Prado. Estudos Históricos, v. 27, p. 141-165, 2001. HERSCHMANN, M. M..; PEREIRA, C. A. (orgs.). A invenção do Brasil moderno: medicina, educação e engenharia nos anos 20-30. Rio de Janeiro: Rocco, 1994. KEHL, Renato. Lições de Eugenia. Rio de Janeiro: Ed. Francisco Alves, 1929. LIMA, Nísia Trindade; HOCHMAN, Gilberto. “Condenado pela raça, absolvido pela medicina: o Brasil descoberto pelo Movimento Sanitarista da Primeira República”. In: MAIO, M. C.; SANTOS, R. V.. Raça, Ciência e Sociedade. Rio de Janeiro: Fiocruz, pp.23-40, 1996 MUÑOZ, Pedro. Clínica, laboratório e eugenia: uma história transnacional das relações Brasil-Alemanha. Rio de Janeiro: Fiocruz; PUC-Rio, 2018. SCHWARCZ, Lilia. O espetáculo das raças: cientistas, instituições e questão racial no Brasil, 1870- 1930. São Paulo: Companhia das Letras, 1993. SKIDMORE, Thomas. Preto no branco: raça e nacionalidade no pensamento brasileiro. Rio de Janeiro: Paz e Terra, 1976. Selo saberes históricos Agora o Fronteiras no Tempo tem o selo saberes históricos. O que é este selo? “O Selo Saberes Históricos é um sinal de reconhecimento atribuído a:● Práticas de divulgação de saberes ou produções de conteúdo histórico ou historiográfico● Realizadas em redes sociais ou mídias digitais, voltadas para públicos mais amplos e diversificados● Comprometidas com valores científicos e éticos.”Saiba mais: https://www.forumsabereshistoricos.com/ Episódios Relacionados Fronteiras no Tempo #72 Monteiro Lobato e o Racismo Fronteiras no Tempo #76 Pensamento Social Brasileiro Fronteiras no Tempo #4 – Raça e Racismo no Brasil Redes Sociais Twitter, Facebook, Youtube, Instagram Contato fronteirasnotempo@gmail.com Como citar esse episódio Fronteiras no Tempo: Historicidade #53 Eugenia e Modernismo no Brasil. Locução: Cesar Agenor F. da Silva, Vanderlei Sebastião de Souza e Marcelo de Souza e Silva [S.l.] Portal Deviante, 31/07/2023. Podcast. Disponível em: https://www.deviante.com.br/?p=59336&preview=true Expediente Arte da vitrine: Danilo Pastor; Edição: Talk'nCast; Roteiro e apresentação: C. A. Madrinhas e Padrinhos Alexsandro De Souza Junior, Aline Lima, Anderson Paz, André Luís Santos, Andre Trapani Costa Possignolo, Artur Henrique de Andrade Cornejo, Carolina Pereira Lyon, Ceará, Charles Calixto de Souza, David Viegas Casarin, Elisnei Menezes De Oliveira, Ettore Riter, Flavio Henrique Dias Saldanha, João Carlos Ariedi Filho, Klaus Henrique De Oliveira, Lucas Akel, Luciano Abdanur, Manuel Macias, Marcos Sorrilha, Iara Grisi, Nel Adame, Paulo Henrique de Nunzio, Rafael Henrique, Rafael Machado Saldanha, Raphael Bruno Silva Oliveira, Renata Sanches, Rodrigo Olaio Pereira, Rodrigo Alfieiro Rocha, Thomas Beltrame, Tiago Nogueira, Victoria Cavalcante Muniz e Wagner de Andrade Alves INSCREVA-SE PARA PARTICIPAR DO HISTORICIDADE See omnystudio.com/listener for privacy information.
É muito comum as pessoas associarem as teses eugenistas, que entre outras coisas defendia a ideia da superioridade racial, a um momento específico e pontual da história: a Ascenção da Alemanha Nazista, o Holocausto e a 2ª Guerra Mundial. Talvez isso ocorra porque essas teses foram e são apresentadas de forma repetida em diferentes produtos da cultura de massa, das HQs aos filmes e séries televisivas. Entretanto, nós historiadores sabemos que a origem destas teses e seus desdobramentos são anteriores e possuíam grande aceitação do Japão à Europa e por todas as Américas de norte a sul. No episódio de hoje recebemos o historiador Vanderlei Sebastião de Souza (dep. de História UNICENTRO-PR) para conversar sobre a penetração destas ideias no Brasil, especialmente entre os chamados modernistas e, também, como essas ideias fizeram parte de políticas do Estado brasileiro. Venha conosco entender essa História com seus desdobramentos e permanências no episódio que comemora os 9 anos de existência do Fronteiras no Tempo! Arte da Capa Arte da Capa: Danilo Pastor O Historicidade é o programa de entrevistas do Fronteiras no Tempo: um podcast de história. O objetivo principal é realizar divulgação científica na área de ciências humanas, sociais e de estudos interdisciplinares com qualidade. Será um prazer poder compartilhar o seu trabalho com nosso público. Preencha o formulário se tem interesse em participar. Link para inscrição: https://forms.gle/4KMQXTmVLFiTp4iC8 Financiamento Coletivo Ajude nosso projeto! Você pode nos apoiar de diversas formas: PADRIM – só clicar e se cadastrar (bem rápido e prático) https://www.padrim.com.br/fronteirasnotempo PIC PAY [https://app.picpay.com/user/fronteirasnotempo]– Baixe o aplicativo do PicPay: iOS / Android PIX: [chave] fronteirasnotempo@gmail.com Saiba mais do nosso convidado Academia.edu Currículo Lattes Divulgação da produção do convidado Livros SOUZA, V. S.. RENATO KEHL E A EUGENIA NO BRASIL: ciência, raça e nação no período entreguerras. 1. ed. Guarapuava: Editora Unicentro (Eduni), 2019. v. 1. 330p . SOUZA, V. S.. EM BUSCA DO BRASIL: Edgard Roquette-Pinto e o retrato antropológico brasileiro (1905-1935). 1. ed. Rio de Janeiro: FGV/FIOCRUZ, 2018. v. 1. 480p . GOMES, A. C. V. (Org.) ; Wegner, Robert (Org.) ; Souza, Vanderlei de (Org.) . Ciência, raça e eugenia na segunda metade do século XX: novos objetos e nova temporalidade em um panorama internacional (Dossiê). 1. ed. Belo Horizonte: Editora da Revista Varia Historia, 2017. v. 33. 275p . SOUZA, V. S.; Wegner, Robert (Org.) ; GOMES, A. C. V. (Org.) . A eugenia latina em contexto transnacional. 1. ed. Rio de Janeiro: Editora da Revista de Manguinhos, 2016. v. 1. 270p Textos de divulgação científica Café História: Os genes indesejados: os debates sobre a esterilização eugênica no Brasil. Artigos Acadêmicos SOUZA, V. S.. Eugenia, racismo científico e antirracismo no Brasil: debates sobre ciência, raça e imigração no movimento eugênico brasileiro (1920-1930). REVISTA BRASILEIRA DE HISTÓRIA (ONLINE), v. 42, p. 93-115, 2022. https://doi.org/10.1590/1806-93472022v42n89-06 GERMINATTI, F. T.; SOUZA, V. S. de. Eugenia e “questão racial” na Primeira República: uma análise a partir das publicações no jornal Correio Paulistano (1910-1920). Sæculum – Revista de História, [S. l.], v. 27, n. 47 (jul./dez.), p. 96–118, 2023. Disponível em: https://periodicos.ufpb.br/index.php/srh/article/view/63668 SOUZA, V. S. DE. A eugenia brasileira e suas conexões internacionais: uma análise a partir das controvérsias entre Renato Kehl e Edgard Roquette-Pinto, 1920-1930. História, Ciências, Saúde-Manguinhos, v. 23, p. 93–110, dez. 2016 https://doi.org/10.1590/S0104-59702016000500006 SOUZA, V. S.; Wegner, Robert ; CARVALHO, L. D. . Dossiê: Ciência, saúde e doenças no Brasil: abordagens históricas e desafios contemporâneos. Revista do NUPEM, v. 13, p. 6-12, 2021. https://periodicos.unespar.edu.br/index.php/nupem/article/view/5656 Indicações de referências sobre o tema abordado AZEVEDO NETO, Joachin. Modernismo, futurismo e polêmicas literárias na Revista Careta (1909- 1922). Saeculum, v.37, p. 111-125, 2017. DOI: https://doi.org/10.22478/ufpb.2317-6725.2017v37n37.34929 BAUMAN, Zygmunt. Modernidade e ambivalência. Rio de Janeiro: Jorge Zahar Editor, 1999. CARVALHO, Leonardo Dallacqua de. A eugenia no humor da revista ilustrada Careta: raça e cor no Governo Provisório (1930-1934). Dissertação (Mestrado em História), UNESP, Assis, 2014. CARVALHO, Leonardo Dallacqua de. Podar é preciso: Monteiro Lobato e a experiência da eugenia ‘negativa’ estadunidense como alternativa para o Brasil. In: CARVALHO, L. D.; BARCHI, F (orgs.). Intelectuais e nação: leituras de Brasil na República. Curitiba: Apris, 2018, p.115-131. CHILDS, Donald J.. Modernism and eugenics: Woolf, Eliot, Yeats, and the culture of degeneration. New York: Cambridge University Press, 2004. FELGUEIRAS, Carmen L. T.. Os arquitetos do futuro: os Estados Unidos segundo Monteiro Lobato e Eduardo Prado. Estudos Históricos, v. 27, p. 141-165, 2001. HERSCHMANN, M. M..; PEREIRA, C. A. (orgs.). A invenção do Brasil moderno: medicina, educação e engenharia nos anos 20-30. Rio de Janeiro: Rocco, 1994. KEHL, Renato. Lições de Eugenia. Rio de Janeiro: Ed. Francisco Alves, 1929. LIMA, Nísia Trindade; HOCHMAN, Gilberto. “Condenado pela raça, absolvido pela medicina: o Brasil descoberto pelo Movimento Sanitarista da Primeira República”. In: MAIO, M. C.; SANTOS, R. V.. Raça, Ciência e Sociedade. Rio de Janeiro: Fiocruz, pp.23-40, 1996 MUÑOZ, Pedro. Clínica, laboratório e eugenia: uma história transnacional das relações Brasil-Alemanha. Rio de Janeiro: Fiocruz; PUC-Rio, 2018. SCHWARCZ, Lilia. O espetáculo das raças: cientistas, instituições e questão racial no Brasil, 1870- 1930. São Paulo: Companhia das Letras, 1993. SKIDMORE, Thomas. Preto no branco: raça e nacionalidade no pensamento brasileiro. Rio de Janeiro: Paz e Terra, 1976. Selo saberes históricos Agora o Fronteiras no Tempo tem o selo saberes históricos. O que é este selo? “O Selo Saberes Históricos é um sinal de reconhecimento atribuído a:● Práticas de divulgação de saberes ou produções de conteúdo histórico ou historiográfico● Realizadas em redes sociais ou mídias digitais, voltadas para públicos mais amplos e diversificados● Comprometidas com valores científicos e éticos.”Saiba mais: https://www.forumsabereshistoricos.com/ Episódios Relacionados Fronteiras no Tempo #72 Monteiro Lobato e o Racismo Fronteiras no Tempo #76 Pensamento Social Brasileiro Fronteiras no Tempo #4 – Raça e Racismo no Brasil Redes Sociais Twitter, Facebook, Youtube, Instagram Contato fronteirasnotempo@gmail.com Como citar esse episódio Fronteiras no Tempo: Historicidade #53 Eugenia e Modernismo no Brasil. Locução: Cesar Agenor F. da Silva, Vanderlei Sebastião de Souza e Marcelo de Souza e Silva [S.l.] Portal Deviante, 31/07/2023. Podcast. Disponível em: https://www.deviante.com.br/?p=59336&preview=true Expediente Arte da vitrine: Danilo Pastor; Edição: Talk'nCast; Roteiro e apresentação: C. A. Madrinhas e Padrinhos Alexsandro De Souza Junior, Aline Lima, Anderson Paz, André Luís Santos, Andre Trapani Costa Possignolo, Artur Henrique de Andrade Cornejo, Carolina Pereira Lyon, Ceará, Charles Calixto de Souza, David Viegas Casarin, Elisnei Menezes De Oliveira, Ettore Riter, Flavio Henrique Dias Saldanha, João Carlos Ariedi Filho, Klaus Henrique De Oliveira, Lucas Akel, Luciano Abdanur, Manuel Macias, Marcos Sorrilha, Iara Grisi, Nel Adame, Paulo Henrique de Nunzio, Rafael Henrique, Rafael Machado Saldanha, Raphael Bruno Silva Oliveira, Renata Sanches, Rodrigo Olaio Pereira, Rodrigo Alfieiro Rocha, Thomas Beltrame, Tiago Nogueira, Victoria Cavalcante Muniz e Wagner de Andrade Alves INSCREVA-SE PARA PARTICIPAR DO HISTORICIDADE See omnystudio.com/listener for privacy information.
Wojtek Miłoszewski napisał książkę o inwazji Rosji na Polskę. Było to kilka lat temu. W Inwazji czytamy m.in. o upadku Ukrainy i ataku Rosji na Polskę.Czy to tylko fikcja literacka? Posłuchajcie jak awaria rekina przyczyniła się do sukcesu filmu "Szczęki" Spielberga: "jakby on zrobił slasher i ten rekin by się nie zepsuł i to byłby taki sam slasher jak inne, to możliwe, że takiego sukcesu by nie odniósł"Będzie też o tym, co Wojtka Miłoszewskiego łączy z Zygmuntem Miłoszewskim.
Rut 4 (1) Tymczasem Boaz udał się do bramy miejskiej i w niej się zatrzymał. Wkrótce zauważył przechodzącego tamtędy wykupiciela, tego, o którym wspominał. Zawołał do niego: Zejdźmy na bok, proszę. Usiądź przy mnie, kuzynie. Ten zszedł na bok i zajął przy nim miejsce. (2) Wtedy Boaz zebrał dziesięciu spośród starszych miasta i poprosił: Usiądźcie. Ci usiedli. (3) W ich obecności Boaz zwrócił się do wykupiciela: Noemi, która niedawno wróciła z Moabu, chce zbyć [się praw] do pola, które należało do naszego brata Elimeleka. (4) Postanowiłem powiadomić cię o tym. Czy chciałbyś, w obecności tych, którzy tu siedzą, przed obliczem starszych naszego miasta, wykupić to pole? Jeśli tak, to je wykup, a jeśli nie, to powiedz to, proszę. Chciałbym znać twe zamiary. Poza tobą bowiem nie ma bliższego wykupiciela, a ja jestem zaraz po tobie. Wykupię je — zdecydował kuzyn. (5) Dobrze — podjął Boaz — wiedz jednak, że w dniu nabycia praw własności od Noemi i od Moabitki Rut, wdowy po zmarłym, będziesz zobowiązany zachować imię zmarłego na jego dziedzicznej posiadłości. (6) Wykupiciel zmienił wówczas zdanie: Skoro tak — powiedział — to nie mogę wykupić tego pola. Pogmatwałoby to sprawy mojego dziedzictwa. Jeśli chcesz, przejmij moje prawo wykupu. Ja, niestety, muszę się go zrzec. (7) A wcześniej panował w Izraelu taki zwyczaj, że przy wykupie lub przy zamianie, jeśli chciało się zatwierdzić rozstrzygnięcie jakiejś sprawy, zdejmowało się sandał i przekazywało go drugiej stronie — tak właśnie miała się rzecz z poświadczeniem w Izraelu. (8) Stąd, gdy wykupiciel oświadczył Boazowi, że zgadza się, by on wykupił pole, zdjął i przekazał mu swój sandał. (9) Wtedy Boaz zwrócił się do starszych i do całego ludu: Wy jesteście dziś świadkami, że wykupuję od Noemi wszystko, co należało do Elimeleka, i wszystko, co należało do Kiliona i Machlona. (10) Również Moabitkę Rut, wdowę po Machlonie, biorę sobie za żonę, aby zachować imię zmarłego na jego dziedzicznej posiadłości i aby jego imię nie zostało usunięte spośród jego braci ani z bramy jego miasta. Wy jesteście dziś tego świadkami. (11) A lud i starsi zgromadzeni w bramie potwierdzili: Tak, jesteśmy tego świadkami. Ponadto niech PAN sprawi, aby ta kobieta, która wchodzi do twojego domu, była jak Rachela i jak Lea, które wspólnie wzniosły dom izraelski. Nabieraj znaczenia w Efracie i niech rośnie twa sława w Betlejem. (12) Niech dzięki potomstwu, które da ci PAN z tej dziewczyny, twój ród będzie jak ród Peresa, którego Tamar urodziła Judzie. (13) Tak to Boaz poślubił Rut i w taki sposób została ona jego żoną. Gdy już wspólnie zamieszkali, PAN sprawił, że Rut poczęła i urodziła syna. (14) Wtedy kobiety powiedziały do Noemi: Błogosławiony niech będzie PAN! Nie pozostawił cię On dziś bez wykupiciela. Niech Jego imię będzie sławne w Izraelu! (15) Ten chłopiec będzie krzepił twoją duszę i wspomagał cię w starości, bo urodziła ci go synowa, która cię kocha i która jest dla ciebie lepsza niż siedmiu synów. (16) Noemi wzięła chłopca w ramiona i przytuliła go do piersi. Została jego piastunką. (17) Sąsiadki zaś nadały mu imię. Noemi urodził się syn! — powiedziały. — Niech nosi imię Obed. Był on potem ojcem Jessaja, któremu z kolei urodził się Dawid. (18) A oto imiona potomków Peresa: Peres był ojcem Chesrona, (19) Chesron był ojcem Rama, Ram był ojcem Aminadaba. (20) Aminadab był ojcem Nachszona, Nachszon był ojcem Salmona, (21) Salmon był ojcem Boaza, a Boaz ojcem Obeda. (22) Obed był ojcem Jessaja, a Jessajowi urodził się Dawid. Nauczanie z dnia 28 maja 2023
Rut 3 (1) Któregoś dnia Noemi, teściowa Rut, zwróciła się do niej w te słowa: Myślę, moja córko, że powinnam znaleźć ci jakiś spokojny dom. Taki, w którym czułabyś się dobrze. (2) Przyszedł mi na myśl Boaz, z którego służącymi pracowałaś. Jest on naszym krewnym. Właśnie dzisiejszej nocy będzie on przesiewał jęczmień na klepisku. (3) Umyj się, namaść się, przywdziej lepsze szaty i udaj się tam, na klepisko. Nie daj mu się jednak poznać, dopóki nie naje się i nie napije. (4) Koniecznie zwróć uwagę, gdzie ułożył się na spoczynek. Gdy zaśnie, podejdź, odkryj nieco jego nogi i ty też ułóż się do snu. Potem już on ci powie, co masz robić. (5) Rut odpowiedziała: Zrobię, jak mi radzisz. (6) Rut udała się na klepisko i postąpiła tak, jak jej doradziła teściowa. (7) Boaz najadł się i napił, poczuł się radośnie, a następnie poszedł i ułożył się na skraju stosu zboża. Wtedy Rut niepostrzeżenie przyszła, odkryła nieco jego nogi i też się położyła. (8) Około północy Boaz obudził się nagle i gdy obracał się na bok, zauważył leżącą u swych stóp kobietę. (9) Kim ty jesteś? — zapytał. Jestem Rut, twoja służąca — odpowiedziała. — Rozciągnij płaszcz na swą służącą, proszę, bo jesteś dla mnie wykupicielem. (10) O, niech ci błogosławi PAN, moja córko — powiedział Boaz. — Ten drugi dowód twej łaskawości jest lepszy niż pierwszy. Bo nie szukałaś młodych mężczyzn, biednych czy bogatych. (11) Teraz, moja córko, już się nie bój. Zrobię dla ciebie wszystko, co wiąże się z tym, o czym mówisz, szczególnie że w całym mieście uchodzisz za dzielną kobietę. (12) To prawda. Jestem wykupicielem. Jednak jest wykupiciel jeszcze bliższy niż ja. (13) Zostań tu przez noc, a rano, jeśli się okaże, że on cię wykupi — dobrze, niech to uczyni. Ale jeśli nie zechce cię wykupić, to, jak żyje PAN, ja to zrobię. A teraz śpij do rana. (14) I Rut spała u jego stóp do rana. Wstali przed świtem, zanim dało się rozpoznać rysy twarzy. Boaz nie chciał bowiem, aby ktokolwiek wiedział, że na klepisku była przy nim jakaś kobieta. (15) Na rozstanie powiedział: Daj tu, proszę, chustę, którą masz na sobie. Nadstaw ją. A gdy to uczyniła, odmierzył jej sześć miar jęczmienia, włożył jej na ramiona, po czym udał się do miasta. (16) Rut natomiast wróciła do teściowej. I co, moja córko — zapytała — co cię tam spotkało? I Rut opowiedziała jej o wszystkim, co zrobił dla niej Boaz. (17) A tych sześć miar jęczmienia — dodała — dał mi, mówiąc: Nie możesz iść do swej teściowej z pustymi rękami. (18) Noemi odetchnęła: Możesz być już spokojna. Wkrótce wszystkiego się dowiesz. Boaz nie spocznie. Zakończy tę sprawę jeszcze dziś. Nauczanie z dnia 21 maja 2023
Rut 2 (1) Noemi zaś miała krewnego ze strony swojego męża. Należał on do rodziny Elimeleka i był bardzo zamożny. Miał na imię Boaz. (2) A Rut Moabitka poprosiła Noemi: Pozwól mi pójść na pola i zbierać kłosy za tymi, którzy okażą mi łaskę. Noemi zgodziła się. Idź, moja córko! — powiedziała. (3) I Rut poszła. Weszła na czyjeś pole i zbierała kłosy za żeńcami. Wkrótce okazało się, że pole, na którym zbierała kłosy, należało do Boaza z rodziny Elimeleka. (4) A oto i Boaz przybył z Betlejem! PAN z wami! — pozdrowił żeńców. Niech ci PAN błogosławi! — odpowiedzieli. (5) Kim jest ta młoda dziewczyna? — zapytał Boaz sługę zawiadującego żeńcami. (6) Ten odparł: To Moabitka. Ta, która wróciła z Noemi z Moabu. (7) Przyszła do mnie i poprosiła: Pozwól mi zbierać kłosy między snopami za żniwiarzami. Przyszła wcześnie rano i pracuje wytrwale do teraz! Pod dach schroniła się tylko na chwilę. (8) Boaz podszedł do Rut: Posłuchaj, moja córko, nie idź już na inne pole. Nie odchodź stąd. Trzymaj się moich służących. (9) Przyjrzyj się, gdzie żną moi słudzy, i chodź za moimi dziewczynami. Sługom rozkażę, aby cię nie nagabywali. Gdy poczujesz pragnienie, podejdź do dzbanów i pij to, co piją moi słudzy. (10) Wtedy Rut upadła na twarz, pokłoniła się Boazowi aż do ziemi i powiedziała: Co sprawiło, że znalazłam łaskę w twoich oczach i że w ogóle zwracasz na mnie uwagę? Przecież ja jestem cudzoziemką. (11) Boaz wyjaśnił: Opowiedziano mi dokładnie o tym, jak postąpiłaś ze swoją teściową po śmierci swojego męża. Wiem, że opuściłaś swojego ojca, matkę, ojczyznę i postanowiłaś udać się do ludu, którego wcześniej nie znałaś. (12) Niech ci PAN wynagrodzi twój czyn. Niech PAN, Bóg Izraela, pod którego skrzydła przyszłaś się schronić, da ci pełną odpłatę. (13) A Rut na to: Widzę, że znalazłam łaskę w twoich oczach, mój panie. Pocieszyłeś mnie. Twoje słowa dotknęły mego serca, choć daleko mi do jednej z twych służących. (14) Gdy przyszła pora posiłku, Boaz zaprosił Rut: Podejdź tutaj, posil się naszym chlebem. Zanurz z nami kromkę w polewce. Rut przysiadła się więc do żeńców, a on podawał jej prażone ziarno. W ten sposób najadła się do syta i jeszcze odłożyła sobie na później. (15) A gdy zabrała się do dalszej pracy, Boaz nakazał sługom: Niech zbiera też między snopami, nie odpędzajcie jej. (16) Nie żałujcie jej kłosów. Wyciągajcie je ze snopków i pozostawiajcie za sobą. Niech zbiera. Nie mówcie jej złego słowa. (17) Rut zbierała kłosy na polu aż do wieczora. Następnie wymłóciła to, co zebrała, a było tego około efy jęczmienia. (18) Zarzuciła sobie ziarno na plecy i ruszyła do miasta. Pokazała teściowej to, co zebrała. Dała jej też to, co odłożyła sobie na później w czasie posiłku. (19) Gdzie dzisiaj zbierałaś kłosy? — zapytała teściowa. — U kogo pracowałaś? Niech będzie błogosławiony ten, który zwrócił na ciebie uwagę! Człowiek, u którego dziś pracowałam, ma na imię Boaz — odpowiedziała Rut. (20) Niech mu błogosławi PAN, który nie zaniechał swej łaski ani dla żywych, ani dla umarłych — powiedziała Noemi. I dodała: Człowiek ten jest naszym bliskim, jednym z naszych wykupicieli. (21) A Rut Moabitka na to: Boaz powiedział mi nawet: Trzymaj się moich sług aż do końca moich żniw. (22) A Noemi: Dobrze, moja córko, że będziesz wychodzić w pole z jego sługami, zamiast narażać się na niechęć na jakimś innym polu. (23) Tak więc Rut trzymała się służących Boaza [od połowy marca do połowy maja]. Zbierała kłosy aż do końca żniw jęczmienia i pszenicy. Mieszkała natomiast ze swoją teściową. Nauczanie z dnia 14 maja 2023
The discussion about AI regulation and law has been hampered by a lack of understanding about what AI actually is and what it can do. To date, there is no agreed definition of what constitutes AI; not any likely international consensus, with many states and NGOs adopting their own definitions. This problem is then compounded when it comes to defining (and confining) what constitutes lethal autonomous weapon systems (LAWS).In this episode Dr Lauren Sanders interviews Dr Zygmunt Szpak, a computer scientist and executive director of Insight Via Artificial Intelligence (IVAI), to discuss some of these difficult questions. IVAI does research, development and deployment of AI, and also educates Defence industry on what AI is and how it can be used. The company is a member of the Defence AI Research Network and is currently working on Science, Technology and Research (STaR) Shots, which are challenging, inspirational and aspirational S&T missions that will align strategic research to force structure priorities. Prior to co-founding IVAI, Zygmunt spent over a decade working as a Senior Research Associate at the University of Adelaide, in the Australian Centre for Visual Technologies which then became the Australian Institute for Machine Learning. Zygmunt remains an adjunct senior lecturer at the Institute. Additional Resources The Prediction Machines websiteThe European Commission's report, Shaping Europe's digital future, which includes 'A Definition of Artificial Intelligence: main capabilities and scientific disciplines' The movie, 'Hidden Figures' The 'AI and Deep Learning' collection, created by the Two Minute Papers Youtube Channel.
6 maja 2023 roku zostanie koronowany Karol III Windsor na króla. Należy on do dynastii Windsor, ale co to jest dynastia? Dynastia to jest jakby nazwisko królów, ale jakie dynastie panowały w Anglii?W Anglii panowali władcy z takich rodzin jak Tudor czy Stuart. Teraz panuje rodzina Windsor. Dlatego o nowym królu mówi się, że to Karol III Windsor. Podobnie w Polsce był Zygmunt III Waza. Zygmunt to imię. Liczba 3 oznacza, że był on trzecim Zygmuntem na Polskim tronie, a słowo Waza to nazwa dynastii, albo nazwisko. Tak samo w Anglii królem będzie teraz Karol III Windsor. Karol to imię, numer trzeci oznacza, że przed nim rządzili już kiedyś Karol I i Karol II, a Windsor to nazwisko.W historii Anglii było kilka dynastii, np. dynastia Normańska, potem Plantagentów, później Yorków i Lancasterów, po nich byli Tudorowie i później Stuartowie. Potem zaczęły w Anglii rządzić dynastie niemieckie najpierw Hanowerska, a później Sachsen-Coburg und Gotha. Teraz rządzi dynastia Windsor. Gdy się jednak przyjrzeć królom Anglii, to rządzi wciąż ta sama rodzina. Dlaczego więc zmieniały się dynastie?Np. była dynastia Normańska i królową została Matylda, wyszła ona za mąż za Plantageneta i przyjęła jego nazwisko. Dlatego ich syn miał już nazwisko taty czyli Plantagenet i tak zaczęła się nowa dynastia. Tak było za każdym razem gdy zmieniała się dynastia w Anglii. Np. królowa Wiktoria z dynastii Hanowerskiej wyszła za mąż za Alberta Sachsen-Coburg und Gotha. Przyjęła jego nazwisko i rozpoczęła się nowa dynastia. Wyjątkiem jest ostatnia dynastia czyli Windsor.Podczas I wojny światowej królem był Jerzy V z dynastii Sachsen-Coburg und Gotha. Anglicy walczyli wtedy jednak z Niemcami. Niektórzy Anglicy przypomnieli sobie, że królowie Anglii to też są Niemcy. Nawet ich nazwisko o tym świadczyło. Z tego powodu król Jerzy V zmienił swoje niemieckie nazwisko Sachsen-Coburg und Gotha na angielskie Windsor.Król z dynastii Tudorów zmienił religię w Anglii. Henryk VIII chciał się rozwieść ze swoją żoną, ale papież nie chciał dać mu rozwodu. W dawnych czasach rozwody czyli zakończenie małżeństwa zdarzało się bardzo rzadko. Wcześniej Anglia była krajem katolickim jak Polska, a po tej zmianie Anglia stała się krajem protestanckim. Religię w Anglii nazywa się protestantyzmem lub anglikanizmem. My skupimy się teraz na dynastii Stuartów. Dwóch królów z tej dynastii straciło władzę. Król Karol I Stuart walczył z własnym parlamentem i z tego powodu stracił głowę. Po nim panowali jego dwaj synowie. Najpierw Karol II, a potem Jakub II. Ten Jakub II wrócił do religii katolickiej. Co się stało z jego córkami?Z powodu religii Jakubowi II zabrano mu córki Marię i Annę i wychowano je w innej religii, religii anglikańskiej czyli protestanckiej. Ale gdy Jakub II był już królem urodził mu się jeszcze syn, też Jakub. Wtedy doszło do chwalebnej rewolucji. Co to było?Ta chwalebna rewolucja polegała na tym, że niektórzy Anglicy nie chcieli króla katolika i wezwali jego córkę z Holandii. Maria przybyła z Holandii wraz ze swoim mężem. Jakub II nie chciał walczyć ze swoją córką i wraz z żoną wyjechał do Francji. W ten sposób bez walki, czyli bez rozlewu krwi władza przeszła na jego córkę Marię. Czemu ludzie odrzucili Jakuba II i jego żonę oraz syna?W historii tej dynasti ważną rolę odegrała szkandela. Co to jest? Szkandela wygląda trochę jak taka patelnia z przykrywką. Co wkładano do środka? Wkładano do niej coś gorącego np. żarzące się węgle lub gorący piasek i taką szkandelę wkładano do łóżka pod pościel, aby ogrzać łóżko i dlatego po angielsku mówiło się na to bed warmer. Jaka plotkę sobie wtedy opowiadali ludzie?Ci ludzie, którzy nie chcieli katolickiego króla opowiadali, że królowa urodziła martwego chłopca, a potem przyniesiono jej żywego chłopca w szkandeli. Poszukajcie razem z rodzicami jak wyglądała szkandela i zastanówcie się czy zmieściłoby się tam dziecko?Najpierw rządziła Maria II Stuart, a potem jej siostra Anna. Nie miały one dzieci, które by przeżyły. Po nich mógłby rządzić ich mały brat Jakub, ale wprowadzono pewną ustawę. W 1701 wprowadzono zakaz dla królów i królowych Anglii. Nie mogli oni sami być katolikami i nie mogli też wziąć ślubu z katolikiem.We Francji mieszkał więc syn Jakuba II. Chciał on wrócić do Anglii i zostać tam królem Jakubem III i z tego powodu nazywa się go pretendentem. Jego syn miał na imię Karol i też próbował wrócić do Anglii. Gdyby mu się udało zostałby królem Karolem III. Ale z powodu religii ani Jakub III, ani Karol III nie zostali królami Anglii. Jakub III ożenił się z wnuczką króla Polski Jana III Sobieskiego. Tak więc jego syn Karol był także synem Marii Klementyny Sobieskiej.Anglicy nie chcieli katolickich królów Jakuba III i Karola III, a więc sprowadzili sobie królów z Niemczech. Tak zaczęła się dynastia Hanowerska, gdzie panowali Jerzy I, Jerzy II, Jerzy III itd. Tak więc po królu Jakubie II Stuarcie w Anglii nie rządził jego syn Jakub III, ani jego wnuk Karol III. Rządziły jego córki Maria i potem Anna. Z tego powodu w historii Anglii nigdy nie było króla Jakuba III i króla Karola III.Dopiero teraz będzie król Karol III z dynastii Windsorów, ale skąd się wzięła ta dynastia? Królowa Anna Stuart miała 17 dzieci. Wszystkie jednak umarły gdy były małe. Ponieważ była już wtedy ustawa, że królem ani królową nie może zostać katolik. Po jej śmierci królem nie mógł zostać Jakub III ani jego syn Karol III. Zaproszono wtedy królów z Hanoweru czyli z Niemiec. Tak na tronie Anglii pojawiła się niemiecka dynastia. Ta dynastia zmieniła się jak zwykle wtedy gdy rządziła królowa. Królowa Wiktoria wyszła za mąż za Alberta von Sachsen-Coburg und Gotha. Czyli też Niemca. W ten sposób zmieniła się dynastia czyli zmieniło się nazwisko na Sachsen-Coburg und Gotha. Czemu zmienili tą dynastię? Czemu zmienili nazwisko?Jak już mówiliśmy podczas I wojny światowej Anglia walczyła z Niemcami. Wtedy król Jerzy V z dynastii Sachsen-Coburg und Gotha zmienił swoje nazwisko na Windsor. Ta dynastia panuje do dzisiaj. Po drugiej wojnie światowej na tronie Anglii znowu pojawiła się kobieta Elżbieta II. Jak pewnie pamiętacie, każda królowa przyjmowała nazwisko swojego męża i dlatego zmieniało się nazwisko czyli dynastia królów. Dlaczego Elżbieta nie przyjęła nazwiska swojego męża?Elżbieta II czyli mama obecnego króla Karola III. Ona nie zmieniała nazwiska. Dlatego Karol III nazywa się Windsor. Jakie prawa zmieniła królowa Elżbieta II? W 1701 roku wprowadzono zakaz i królowie nie mogli się żenić z katoliczkami. W 2013 roku Elżbieta II zniosła to prawo i teraz następcy tronu, np. Jerzy książę Walii, który urodził się w 2013 roku będzie mógł się ożenić z dziewczyną, która wyznaje religię katolicką. Inne prawo, które zniosła królowa dotyczyło kolejności. Teraz królem zostaje zawsze najstarsze dziecko nawet jeżeli to jest dziewczynka. W przeszłości piersi byli chłopcy nawet jak się urodzili później.Tak więc kiedyś w przyszłości królem zostanie Jerzy, bo urodził się pierwszy w 2013. Gdyby on umarł królową zostanie jego siostra Charlotte. A gdyby ona umarła królem zostanie najmłodszy czyli Louis.
Łucja, Zuzia i Tadeusz mieszkają w Warszawie. Postanowiliśmy więc razem omówić historię tego miasta. Będziemy mówić o tym skąd się wzięło to miasto i dlaczego stało się takie ważne. Zanim jednak przejdziemy do historii tego miasta to poznajmy legendę dotyczącą jego powstania.Jedna z legend mówi o rybaku, który miał na imię Wars i syrence, która miała na imię Sawa. W herbie Warszawy jest właśnie syrenka. Historycy jednak nie lubią legend i twierdzą, że nazwa pochodzi od imienia Warcisław. To imię znaczy “Wróci sława”. Początkowo to miasto nazywano Warszewa i Warszowa. Dopiero później nazwano Warszawa.Warszawa powstała po zachodniej czyli lewej stronie Wisły. Ale dlaczego? Prawa strona Wisły była niebezpieczna. Z tamtej strony na Warszawę mogli napaść Litwini. Było to jeszcze w czasach zanim Polska się połączyła z Litwą i Litwini często wtedy napadali na miasta w Polsce. Litwini mogli przyjść od wschodu czyli z prawej strony Wisły. Ponieważ jednak Warszawę zbudowano po lewej stronie tej rzeki, a w tamtych czasach nie było mostów, miasto było bezpieczne.Ale czemu Warszawę zbudowano nad Wisłą? Było tam dużo miejsca i była też woda. Ale co jeszcze dawała rzeka? W tamtych czasach lasy były bardzo gęste. Trudno było przez nie przejść. Najłatwiej i najszybciej było płynąć rzeką. Dzisiaj mamy drogi, a w tamtych czasach poruszano się po rzekach. Można powiedzieć, że wtedy rzeki to były autostrady.Czy pamiętacie kto doprowadził do rozbicia dzielnicowego? Kiedy skończył ten podział Polski? Czy jednak Łokietek połączył wszystkie kawałki? A jak się nazywa ta część Polski, gdzie leży Warszawa? Tak więc czy Warszawa powstała w Polsce? Kto rządził na Mazowszu?Rządzili tam książęta mazowieccy, z których wielu miało na imię Janusz. 26 lipca 1376 Janusz I dał Warszawie przywilej wybudowania łaźni miejskiej. W tamtych czasach ludzie nie mili łazienki w swoich domach i wszyscy chodzili do jednej łaźni. Nawet książę mazowiecki Janusz I nie miał łaźni. Ludzie, którzy tam przychodzili musieli płacić za wejście, ale książę Janusz mógł się kąpać raz w tygodniu za darmo. Ten sam książę, który pozwolił wybudować w Warszawie łaźnię zrobił coś jeszcze. Czym otoczona była Warszawa?Warszawa była otoczona murami i nie było miejsca aby wybudować nowe domy. Co więc postanowiono? Na północ od Warszawy wybudowano drugie miasto, które też otoczono murem. Czyli była jedna Warszawa, a zaraz obok niej zbudowano drugą Warszawę. Jak się je nazywa?Jak będziecie kiedyś zwiedzać Warszawę to z rynku Starego Miasta na rynek Nowego Miasta idzie się około 10 minut. Te dwa miasta, te dwie Warszawy były bardzo blisko siebie. Barbakan to stare mury, które właśnie oddzielały starą Warszawę od tej nowej. Jeżeli pójdziecie zwiedzać rynek Starego Miasta. To tam gdzie jest Syrenka. Stamtąd można pójść na rynek Nowego Miasta. To tam gdzie jest taka stara studnia. Po drodze z jednego rynku na drugi możecie zobaczyć stare mury czyli Barbakan.Stare i Nowe miasto czyli Stara i Nowa Warszawa powstały w czasach gdy Mazowsze nie należało do Polski. Był to osobny kraj, gdzie rządzili książęta mazowieccy. Rządził tam wtedy książę Janusz I Starszy, którego nazywa się Januszem warszawskim, bo on dał Starej Warszawie ten przywilej pozwalający otworzyć łaźnie i to też on pozwolił zbudować drugą Nową Warszawę.W 1374 urodziła się Jadwiga, późniejszy król Polski. W tym samym roku Janusz I został księciem warszawskim. Z tego powodu Janusza nazywa się też Januszem warszawskim.Jadwiga urodziła się w 1374. Gdy miała 10 lat została koronowana na króla Polski, a gdy miała 12 lat została żoną Jagiełły. W ten sposób Polska i Litwa niejako wzięły ślub. Polska i Litwa stały się jakby jednym krajem, ale pomiędzy nimi leżało Mazowsze, które było wtedy osobnym krajem.Książę mazowiecki czyli Janusz I Starszy nazywany też Januszem warszawskim był jednak przyjacielem Jagiełły i walczył razem z nim w bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku.Co zrobił król Polski Zygmunt Stary? Gdy królem Polski był Zygmunt Stary na Mazowszu umarł ostatni książę Janusz III. Po jego śmierci Zygmunt Stary przyłączył Mazowsze do Polski.Niektórzy jednak myślą, że Polskę na nowo połączyły już wcześniej Władysław Łokietek. Łokietek połączył tylko kilka części Polski, głównie Małopolskę i Wielkopolskę. Było to 182 lata po rozbiciu Polski na części. Mazowsze zostało przyłączone jednak dopiero po 388 latach.Jakie zabytki na starym mieście? Zamek w Warszawie zbudował właśnie książę mazowiecki Janusz I Starszy. Jednak on był księciem i w jego czasach ten zamek nazywał się zamkiem książęcym. Dopiero jak przyłączono Mazowsze do Polski do tego zamku przybył król Zygmunt Stary i od tego momentu ten zamek nazywa się królewskim. Niedaleko zamku stoi kolumna króla Zygmunta III Wazy. Zygmunt I Stary przyłączył Mazowsze z Warszawą do Polski, a jego wnuk Zygmunt III Waza przeniósł stolicę z Krakowa do Warszawy.Kim był Zygmunt III Waza? Tata Zygmunta III Wazy był Szwedem, ale mama była Polską, była to córka Zygmunta I Starego - Katarzyna Jagiellonka. Zygmunt III Waza był królem Polski i Litwy, ale także Szwecji. Przeniósł stolicę do Warszawy, bo stamtąd miał bliżej do Szwecji.Chociaż Zygmunt III Waza i inni królowie po nim mieszkali w Warszawie, to koronacje odbywały się dalej w Krakowie. Ale co to jest koronacja? Warszawa była stolicą, ale królów koronowano w Krakowie i jak umarli to pochowano ich też w Krakowie.Kto jeszcze wtedy przyjeżdżał do Warszawy? Do Warszawy przyjeżdżali posłowie na sejm, ale co to jest sejm? A czy wy chcielibyście być posłami? Co robią posłowie w sejmie? Ale dlaczego sejm był w Warszawie. Dlaczego posłowie musieli przyjeżdżać do Warszawy? Mazowsze było pomiędzy Polską a Litwą. Gdy Zygmunt Stary przyłączył Mazowsze Warszawa znalazła się w środku. Było to najlepsze miejsce do spotkania dla Polaków i Litwinów. Dodatkowo Zygmuntowi III Wazie spalił się zamek w Krakowie i dlatego przeprowadził się do zamku w Warszawie.
The boys are back and we are finally finishing this masterwork of left sociology by heavyweight Polish intellectual and dissident Marxist, Zygmunt Bauman.From the publisher's note:"Modernity was supposed to be the period in human history when the fears that pervaded social life in the past could be left behind and human beings could at last take control of their lives and tame the uncontrolled forces of the social and natural worlds. And yet, at the dawn of the twenty-first century, we live again in a time of fear. Whether its the fear of natural disasters, the fear of environmental catastrophes or the fear of indiscriminate terrorist attacks, we live today in a state of constant anxiety about the dangers that could strike unannounced and at any moment. Fear is the name we give to our uncertainty in the face of the dangers that characterize our liquid modern age, to our ignorance of what the threat is and our incapacity to determine what can and can't be done to counter it."We cover the introduction and first two chapters in this episode.Bauman, Zygmunt. 2006. Liquid Fear. Cambridge U.A.: Polity Press.Music: Dimitri Shostakovich- Waltz No. 2Support the show
Dzisiejszy odcinek poświęcimy pani, która była żoną dwóch polskich królów. Przyjechała do Polski z Francji, a była najbogatszą kobietą w tamtych czasach. Wprowadziła też w Polsce dużo zmian.Zacznijmy jednak od władców Polski. Zwykle dzieli się ich na trzy grupy.W Polsce rządzili najpierw Piastowie. Oznaczało to, że rządzili królowie z dynastii, czyli z rodziny Piastów. Później rządzili Jagiellonowie, czyli królowie z dynastii jagiellońskiej. Kiedy zmarł ostatni król z tej dynastii, a był nim Zygmunt August, w Polsce zaczęto wybierać królów. Trochę tak jak dzisiaj głosuje się na prezydenta, tak w tamtych czasach głosowano, kto ma zostać królem Polski.Do rządów wybrano aż trzech królów z rodziny Waza. Ale dlaczego?Ostatni król z dynastii Jagiellonów czyli Zygmunt August, miał siostrę Katarzynę Jagiellonkę. Ona wyszła za mąż za Jana Wazę i tak jej syn i wnukowie mieli nazwisko taty czyli Waza. Do rządzenia w Polsce wybrano najpierw syna Katarzyny, czyli Zygmunta Wazę, a potem jego synów czyli Władysława IV Wazę oraz Jana Kazimierza Wazę.My dzisiaj będziemy mówić o żonie, którą miało tych dwóch synów Zygmunta III Wazy. Władysław IV Waza i Jan Kazimierz mieli tą samą żonę. Jak się ona nazywała?Zacznijmy jednak od początku. Po śmierci pierwszego Wazy na polskim tronie, czyli po śmierci Zygmunta III Wazy na króla wybrano jego syna Władysława IV Wazę. W Europie dwa kraje chciały się wtedy bić. Były to Austria i Francja. Każdy z tych krajów chciał aby Polska mu pomogła. Król Władysław IV chciał jednak pokoju i najpierw się ożenił z księżniczką austriacką, a gdy ona umarła ożenił się z księżniczką francuską. W tamtych czasach takie małżeństwo było jak podpisanie traktatu między dwoma narodami. Król Polski przez pierwsze małżeństwo zadbał o pokój z Austrią, a przez drugie o pokój z Francją. Najpierw ożenił się z Cecylią Habsburżanką, która urodziła mu syna. W 1640 roku urodził się mały Zygmunt. A co się działo z bratem króla? Co się działo z Janem Kazimierzem?Gdy w Polsce rządził Władysław IV Waza, jego brat Jan Kazimierz Waza pojechał do Portugalii, aby zostać tam wicekrólem. Niestety, gdy jechał przez Francję, aresztował go kardynał Richelieu. Kiedy to się wydarzyło? Gdy więc w Polsce w 1640 roku urodził się syn Władysława IV, to Jan Kazimierz przebywał w więzieniu we Francji. Miał tam dość dobre warunki. Właśnie wtedy w Paryżu, będąc w niewoli, Jan Kazimierz poznał Marię Gonzagę. Podobno się w sobie zakochali. Niektórzy mówią nawet, że mieli razem dziecko. Miała nim być Marysieńka, która wiele lat później zostanie żoną Jana III Sobieskiego.Marysieńka urodziła się w 1641 roku, czyli rok po poznaniu się Marii Gonzagi i Jana Kazimierza. Chcieli wziąć ślub, ale nie zgodził się na to kardynał Richelieu, który wtedy rządził we Francji. Jan Kazimierz wyjechał wtedy do Włoch i dostał od papieża tytuł kardynała. A co się stało z Marią Gonzagą?W 1644 roku zmarła Cecylia Habsburżanka, żona króla Władysława IV. Postanowił on ożenić się z księżniczką z Francji. Jego żoną została właśnie Maria Gonzaga. Dostała wtedy nowe imię. W Polsce w tamtych czasach nie wolno było nosić imienia Maria. Tak więc Maria Gonzaga dostała w Polsce imię Ludwika. Ich ślub był per procura. Co to znaczy?“Per procura” to po łacinie znaczy “w zastępstwie”. Do Paryża król Władysław IV posłał swojego wysłannika Krzysztofa Opalińskiego. To on 5 listopada 1645 w imieniu króla zawarł małżeństwo z Marią Gonzagą, a potem przywiózł ją do Polski. Maria Gonzaga miała pierwszy ślub z zastępcą w Paryżu. Drugi ślub odbył się już w Polsce 10 marca 1646 roku. 15 lipca Ludwika Maria Gonzaga została koronowana na królową Polski. Czy król Władysław IV ożenił się z Marią Gonzagą z miłości? Dlaczego więc Władysław IV ożenił się z nią?Władysław IV ożenił się z Marią z powodów politycznych, a także dla jej pieniędzy. Była ona wtedy najbogatszą kobietą w całej Europie. Wniosła w posagu 700 tys. skudów, to takie srebrne pieniądze włoskie. Później po ślubie Władysław IV pożyczył od swojej żony kolejne 700 tys. złotych polskich, których nigdy jej nie oddał. Już dwa lata po tym ślubie, w 1648 została wdową.Postarała się o to, aby na kolejnego króla wybrano Jana Kazimierza, potem wzięła z nim ślub w 1649. Umarł Władysław IV Waza, a królem został jego młodszy brat Jan Kazimierz Waza. Władysław IV miał syna Zygmunta, który miał zostać królem. Niestety umarł. W Polsce rządziło trzech Zygmuntów. Najpierw Zygmunt I Stary, potem Zygmunt II August, a na koniec Zygmunt III Waza. Gdyby ten chłopiec nie umarł byłby król Zygmunt IV. Niestety zmarł i w Polsce królami było tylko trzech Zygmuntów.Co musieli zrobić Maria i Jan Kazimierz aby wziąć ślub? W tamtych czasach wierzono, że jak kobieta była już żoną i jej mąż umarł to brat zmarłego męża nie mógł się z nią ożenić. Z tego powodu Maria i Jan Kazimierz napisali list do papieża aby im pozwolił na ten ślub. W Anglii była bardzo podobna sytuacja. Królem miał zostać Artur i ożenił się z księżniczką hiszpańską. Gdy on umarł następcą tronu został Henryk VIII i on ożenił się z tą samą księżniczką. Też musiał mieć pozwolenie od papieża na ślub z wdową po swoim starszym bracie.Jan Kazimierz rozpoczął swoje królowanie w bardzo trudnym okresie. Były wtedy same wojny. Najpierw wojna na Ukrainie, tam wybuchło powstanie Chmielnickiego. Później wojna z Rosją. Co było jednak najgorsze dla Polski? Potem jeszcze potop Szwedzki. Co robiła Maria Gonzaga w tych trudnych czasach?Kierowała obroną przed Szwedami, załatwiła od cesarza 4000 żołnierzy do walki. Pracowała wtedy nawet po 15 godzin na dobę. Kierowała wojskami. Jako kobieta podróżowała karetą. Podczas oblężenia Torunia kula armatnia otarła się o dach jej karety. Ona jednak się nie wystraszyła i dalej osobiście odwiedzała armię wierną królowi Polski. W 1656 doprowadziła do ślubów lwowskich. Co to było?Szwedzi zajęli wtedy prawie całą Polskę. Dlatego ich najazd nazywa się potopem. Dlaczego im się to udało? Część polskiej szlachty pomogła królowi Szwecji. Wtedy królowa Ludwika Maria wpadła na pomysł. Namówiła swojego męża króla Jana Kazimierza, aby oddał Polskę w opiekę Matki Boskiej. Szwedzi byli protestantami i nie modlili się do Matki Boskiej, a Polacy w większości byli katolikami i czcili jej obrazy. Gdy więc w 1656 roku król za namową żony oddał Polskę w opiekę Matce Boskiej to Polacy, którzy popierali króla szwedzkiego wrócili i zaczęli popierać Jana Kazimierza. Bo gdyby tego nie zrobili wyglądałoby na to, że walczą przeciwko Matce Boskiej. Maria Gonzaga przybyła z Francji, a tam to samo zrobił wcześniej kardynał Richelieu, który rządził Francją.Po wojnie, gdy już wypędzono Szwedów, królowa Ludwika Maria zajęła się innymi rzeczami. Zaczęła wydawać pierwszą polską gazetę - Merkuriusz Polski. Zmieniła też życie kobiet. Wcześniej każda kobieta, która miała męża musiała nosić nakrycie głowy. Ludwika wprowadziła modę z Paryża i mężatki od tego czasu przestały nosić nakrycia głowy. Przywiozła też modę na dekolty, które były wcześniej nieznane w Polsce. Ile dzieci miała Maria Gonzaga?Ludwika Maria urodziła Janowi Kazimierzowi dwójkę dzieci dziewczynkę i chłopca. Niestety oboje zmarli gdy byli jeszcze bardzo mali. Jeżeli to jednak prawda, że Marysieńka także była ich córką to mieli razem troje dzieci. Marysieńka została później żoną Jana Sobieskiego i także była królową.Co się stało gdy umarła Maria Gonzaga?Jan Kazimierz nie chciał być dalej królem po śmierci swojej żony. Abdykował i wyjechał do Francji. Wstąpił do klasztoru i został tam opatem.Maria Gonzaga i Jan Kazimierz poznali się w Paryżu. Niestety rządzący tam kardynał nakazał jej aby wyszła za mąż za króla Polski Władysława IV. Ponieważ Jan Kazimierz nie mógł się z nią ożenić postanowił zostać kardynałem. Gdy jednak jego starszy brat zmarł, zrezygnował ze stanowiska kardynała. Przybył do Polski, a tam Maria doprowadziła do tego, że został królem. Później wzięli ślub. Maria Gonzaga rządziła podczas potopu szwedzkiego i namówiła męża do ślubów lwowskich. Po wojnie założyła pierwszą w Polsce gazetę. Miała też duży wpływ na to jak się ubierały kobiety. Gdy zmarła jej mąż abdykował i został mnichem. Maria Gonzaga była niezwykłą kobietą.
In this episode, a professor-student pair, Dr. Atreyee Mazumdar and Manhar Bansal, provide a glimpse into their ongoing conversation on the enduring role of universal categories and their relationship to anthropological knowledge. In light of the discomfort around universals in contemporary social sciences, we offer the provocation: can there be universals beyond those of capitalist modernity? We talk about the dominant time-space compression account of modernity, the possibility of uncovering other, more liberating and revolutionary temporalities, and the fun of doing theory in anthropology. We argue for the need to revisit the question of universal categories to think through our time and politics, albeit on a broader canvas. Tune in to ask, along with us, who's afraid of universals? Episode Transcript Closed-Captioning Further Reading: Bauman, Zygmunt. 2000. Liquid Modernity. Cambridge: Polity Press. “Time/Space” pp 91-129. Li, Darryl. 2020. The Universal Enemy: Jihad, Empire, and the Challenge of Solidarity. Palo Alto, CA: Stanford University Press. “Introduction” pp 1-26. Tsing, Anna L. 2005. Friction: An Ethnography of Global Connection. Princeton: Princeton University Press. “Introduction” pp 1-20. Walker, Gavin, and Naoki Sakai. 2019. “The End of Area.” Positions: Asia Critique 27(1): 1–31. Credits: Writing, Production & Editing: Atreyee Majumder Executive Producer - Anar Parikh Thumbnail Image: "Railroad Sunset" by Edward Hopper (1929) Featured Music: "Air on a G String" by J.S. Bach
Happy December, I just finished my semester and finally got around to mastering this episode that we recorded a couple months ago. We are revisiting this masterwork of left sociology by heavyweight Polish intellectual and dissident Marxist, Zygmunt Bauman who is a harsh critic of late capitalist modernity. From the publisher's note:"Modernity was supposed to be the period in human history when the fears that pervaded social life in the past could be left behind and human beings could at last take control of their lives and tame the uncontrolled forces of the social and natural worlds. And yet, at the dawn of the twenty-first century, we live again in a time of fear. Whether its the fear of natural disasters, the fear of environmental catastrophes or the fear of indiscriminate terrorist attacks, we live today in a state of constant anxiety about the dangers that could strike unannounced and at any moment. Fear is the name we give to our uncertainty in the face of the dangers that characterize our liquid modern age, to our ignorance of what the threat is and our incapacity to determine what can and can't be done to counter it."We cover the introduction and first two chapters in this episode.Bauman, Zygmunt. 2006. Liquid Fear. Cambridge U.A.: Polity Press.Music: Dimitri Shostakovich- Waltz No. 2Support the show
To chyba najbardziej zaskakujące Imponderabilia, jakie nagrałem. Zygmunt Miłoszewski miał przyjść promować swoją najnowszą książkę dla młodzieży (swoją drogą świetną i naprawdę bardzo ją polecam), ale rozmowa szybko uciekła na inne tory. Rozmawialiśmy o uzależnieniu, szukaniu radości w życiu, kryzysie wieku średniego i wielu innych rzeczach. Bardzo Wam polecam całość, bo to jedna z tych rozmów, które są tylko lepsze wraz z upływem czasu. Książkę Zygmunta Miłoszewskiego "Uciekaj. Hydropolis. Tom 1" znajdziesz tu: ⚠️ https://bit.ly/Hydropolis_Miłoszewski Poprzednie Imponderabilia z Miłoszewskim: https://youtu.be/G0cnUae-nfc
Happy October! Its what they call spooky season so it is only fitting that we dive into a book about Fear. This is a work of left sociology by heavyweight Polish intellectual and dissident Marxist, Zygmunt Bauman who is a harsh critic of late capitalist modernity. From the publisher's note:"Modernity was supposed to be the period in human history when the fears that pervaded social life in the past could be left behind and human beings could at last take control of their lives and tame the uncontrolled forces of the social and natural worlds. And yet, at the dawn of the twenty-first century, we live again in a time of fear. Whether its the fear of natural disasters, the fear of environmental catastrophes or the fear of indiscriminate terrorist attacks, we live today in a state of constant anxiety about the dangers that could strike unannounced and at any moment. Fear is the name we give to our uncertainty in the face of the dangers that characterize our liquid modern age, to our ignorance of what the threat is and our incapacity to determine what can and can't be done to counter it."We cover the introduction and first two chapters in this episode.Bauman, Zygmunt. 2006. Liquid Fear. Cambridge U.A.: Polity Press. Music: New Model Army- 225Support the show
One of the architects of the Greatest Show on Turf, Jay Zygmunt joins Randy & Michelle to talk about the stories of how they brought both Dick Vermeil out of retirement and finding Kurt Warner, how tough it was to bring Vermeil out of retirement after his burnout, Coach Vermeil immediately understanding how much work the Rams were going to take and what the plethora of relationships on display during this weekend says about the greatness of Dick Vermeil.
Poet, university lecturer. Member of the Australian Institute of Polish Affairs ( AIPA ). He produced a documentary film about Wanda Sieradzka's life and work "Don't Cry When I Am Gone". He published a book of the same title. In 2021 he published the volume "Accidental Kameleon". The leitmotif of the poems is the belief in coincidence, which is often not a coincidence. - Poeta, wykładowca. Członek Australijskiego Instytutu Spraw Polskich ( AIPA ). Wyprodukował film dokumentalny o życiu i twórczości Wandy Sieradzkiej "Nie płacz, kiedy odjadę". Napisał książkę pod tym samym tytułem. Wydał tomik "Accidental kameleon". Motywem przewodnim jego wierszy jest wiara w przypadek, który często nie jest przypadkiem.
Pet, university lecturer. Member of the Australian Institute of Polish Affairs ( AIPA ). He produced a documentary film about Wanda Sieradzka's life and work "Don't Cry When I Am Gone". He published a book of the same title. In 2021 he published the volume "Accidental kameleon". The leitmotif of the poems is the belief in coincidence, which is often not a coincidence. - Poeta, wykładowca. Członek Australijskiego Instytutu Spraw Polskich ( AIPA ). Wyprodukował film dokumentalny o życiu i twórczości Wandy Sieradzkiej "Nie płacz, kiedy odjadę". Napisał książkę pod tym samym tytułem. Wydał tomik "Accidental kameleon". Motywem przewodnim jego wierszy jest wiara w przypadek, który często nie jest przypadkiem.
© 2020-2025 Ivy Podcast Discovery LLC
