Podcasts about pojawia

Odcinek #213, w którym z Bohdanem Zadurą siedzimy w pokoju, w którym na co dzień pracuje w swoim mieszkaniu w Puławach i rozmawiamy o pracy tłumacza.Zaczynamy od S jak szuflady tłumacza, w której cały czas czekają kolejne teksty. Od razu okazuje się, że tłumacz jest ambasadorem pisarzy i w głowie nosi całe fabuły, z przekładanych przez siebie na język polski książek.Drążymy dalej, pytam o H jak hotel Zadura - metaforyczne miejsce, w którym pomieszkują różni pisarze. Dowiaduję się, kto w tym miejscu może zamieszkać, kto jest stałym bywalcem, kto wpada sporadycznie.O swojej drodze zawodowej Bohdan Zadura opowiada z rozbrajającą S jak szczerością.Dopytuję o relacje tłumacz - pisarz i sprawdzam, czy trzeba lubić pisarza, którego tekst bierze się na warsztat.A co z poetyką? Czy musi być bliska tłumaczowi, jeśli tłumacz sam też jest pisarzem, poetą? To też ustalamy podczas spotkania. Pojawia się W jak wojna i T jak tłumaczenie jako odruch wynikający z bezradności. Rozmawiając przeglądamy prywatną bibliotekę Bohdana Zadury.Pointą niespodziewanie staje się gorzka opowieść o książkach, które przychodzą do domu. A na koniec dostaje mi się książka.

Odcinek #212, w którym spotykamy się z Jakubem Nowakiem na Mystic Festiwal 2025 i w Nadbałyckim Centrum Kultury w Gdańsku rozmawiamy o powieści "Nie w szczepionkę".Zaczynamy od M jak muzyki jako elementu budowania W jak wspólnoty, rownież osób skrojonych z czapki, czy naszywki. Na pierwszy plan wysuwa się ważny wątek nowej powieści Jakuba, którym jest P jak przemoc rówieśnicza, subkulturowa, zakorzeniona w okresie dojrzewania.Mówimy sobie, żeby tylko "Nie w szczepionkę", niby żartujemy, a jesteśmy śmiertelnie poważni.Wspominamy lata 90-te bez S jak sentymentu.Pojawia się G jak gangsterka, perspektywa M jak małomiasteczkowa i zauważalna K jak klasowość.Na scenę wchodzą główni bohaterowie książki - chłopak i dziewczyna.Jest Mikołaj, który szuka mamy i S jak Siwa, która traci I immunitet. I są najważniejsze - D jak dzieciaki.Śledzimy relacje rodzinne oraz przyglądamy konstrukcji powieści, której rama jest G jak gatunkowa. Dlatego pojawia się S jak skarb w skrzyni, T jak tajemnicze zaginięcie, są P jak porachunki. Patrząc na literaturę konfrontujemy się z własnymi wspomnieniami, z P jak pamięcią. Na koniec pojawia się C jak cytat, który może być świetnym mottem podcastu Alfabet Wojtusika a pochodzi z powieści Jakuba. 

W tym – jakże optymistycznym – odcinku Astrokultury opowiadam o ingresie Jowisza do znaku Raka, tłumaczę, dlaczego to wydarzenie jest ważne, dzielę się mini prognozą dla każdego ascendentu. Omawiam też znaczenie Jowisza i jego tranzytów oraz zdradzam, w jakiej dziedzinie życia możesz spodziewać się prezentów w nadchodzącym roku. Pojawia się też Jeff Goldblum i wątek nagrywania podcastów z wanny. Zapraszam.Jak wygenerować horoskop?

W tym odcinku zaglądamy za kulisy danych transakcyjnych i sprawdzamy, jak zamienić je w konkretne przewagi w e-Commerce. Moim gościem jest Przemysław Pasek, który od lat pomaga sklepom internetowym lepiej rozumieć swoich klientów i monetyzować wiedzę, jaką mają o ich zachowaniach.Rozmawiamy o tym, jak analizować dane, żeby nie zgubić się w liczbach, jak skutecznie segmentować klientów i czym różni się kupujący wrażliwy na cenę od klienta premium. Pojawia się też temat retencji, przewidywania zakupów i tego, dlaczego czasem zamiast rabatu lepiej zaproponować... wniesienie mebli.To odcinek dla tych, którzy chcą wycisnąć więcej ze swojego e-Commerce – nie tylko przyciągając klientów, ale przede wszystkim zatrzymując ich na dłużej.

Odcinek #211, w którym spotykamy się z  Wojciechem Chmielarzem na 5 Festiwalu Słowa im. Jerzego Pilcha w Wiśle i w miejskiej bibliotece rozmawiamy o powieści "Rytuał".Zaczynam od R jak rutynowego pytania o pisarskie R rytuały.Próbuję dociec czym dla autora jest dwudziesta w dorobku książka, zastanawiamy się nad tym czego się Wojtek jako twórca nauczył, czego o sobie dowiedział.Pojawia się L jak lokalizacja - Kopalnica i jest też T jak tajemnica.Na pierwszy plan wysuwa się Jakub Mortka, który w książce "Rytuał" wydaje się być bohaterem na wielu poziomach Z jak zawieszonym. Pada fundamentalne pytanie: w czym naprawdę dobry jest Jakub? Okazuje się też, że do przeprowadzania opowieści w nowej powieści jest M jak Maria Szulej, główna bohaterka książki "Zbędni".Pojawia się również P jak postać ostrzeżenie, oraz bohaterowie T jak tragiczni.W podcaście przyglądamy się pisarskiej drodze autora, Wojtek sporo mówi o opowiadaniu o książkach innych autorów.I jasnym się staje, że ważne jest by nie tylko pisać, ale przede wszystkim, żeby czytać.  #alfabetwojtusika #Marginesy #współpraca

Odcin #210, w którym z Izabelą Tumas rozmawiamy w mieście B.Stoimy pod domem z powieści i jednocześnie domem z życia i dyskutujemy o książce "Tatko" - debiucie literackim autorki.Od początku naszą uwagę przykuwa właśnie D jak dom.Czy to zbiór cegieł, zbiór historii, zbiór słów, które budują powieściowy dom?Czy to dom z miłości, czy z nienawiści? - próbujemy zmierzyć się z tym zagadnieniem.Dopytuję jeszcze jeden poziom czytania historii domu - jako miejsca pamięci.Wyłania się nam z tego opowieść o żydowskiej społeczności miasta B. i będzińskiego getta.Nie może tu zabraknąć Rutki Laskier, w końcu rozmawiamy przy ulicy Rutki Laskier 24.Wracamy do wątków z życia i z powieści, Iza opowiada historię swoją i M jak Małej, głównej heroiny powieści.Pojawia się tytułowy T jak tatko, chory, uzależniony człowiek, bohater, który wszędzie zabiera swoją córkę. Dlatego pytam o te dalekie i bliskie, czasem fascynujące, najczęściej straszne P jak podróże.Pojawia się B jak biblioteka, którą autorka sama dla siebie i sąsiadów po prostu stworzyła. I jest jeszcze jedno B - jak babcia, w zasadzie ciocia babcia sąsiadka. Jest jeszcze jeden ważny wątek U jak uzależnienia / W jak współuzależnienia i zamknięta w nim B jak bezradność. Nasza podróż przez powieść, literaturę, osobiste doświadczenie sprawia, że lądujemy w I Liceum Ogółnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Będzinie, by sprawdzić jak działa P jak pamięć i by raz jeszcze sięgnąć po W jak wspomnienia.

Donald Trump po raz drugi objął urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych i jego polityka zagraniczna zaczyna wpływać na sytuację geopolityczną w Europie. Czy jego decyzje doprowadzą do zmiany układu sił w NATO? Jakie konsekwencje może mieć jego podejście do Unii Europejskiej, Francji czy Niemiec? Czy Europa jest gotowa na nową erę w relacjach transatlantyckich?W tym materiale Radosław Pyffel analizuje, jakie skutki dla Europy niesie druga kadencja Trumpa. Omówione zostają możliwe scenariusze dotyczące współpracy gospodarczej, militarnej i politycznej między USA a Europą. Pojawia się również pytanie o przyszłość strategicznej autonomii UE w obliczu amerykańskiej dominacji i zmieniającego się układu sił globalnych.Jeśli interesujesz się polityką międzynarodową, globalną gospodarką i geostrategią, ten materiał dostarczy ci rzetelnej analizy i aktualnych informacji!Rozdziały odcinka:0:00 Główne tematy komentarza: widmo Trumpa wisi nad Europą, wojna handlowa USA vs UE, Polska w wojnie mocarstw, Putin bombarduje Ukrainę, polityka globalna, ASEAN, Chiny-Indonezja, Niemcy, Rosja, Ukraina7:11 Podziękowania i prośby14:06 Unia Europejska vs USA: wojna handlowa zażegnana?19:22 10 aspektów w relacjach wojny handlowej USA vs UE28:14 Polityka globalna: Francja35:42 Bliskie związki Rosji z Niemcami?41:05 Pola bitewne Ukrainy: bombardowanie Kijiwa48:20 OutroMennica Mazovia zniżka na hasło "DYWERSYFIKACJA2025": https://mennicamazovia.pl/Wesprzyj moją twórczość na Patronite (będę zobowiązany): https://patronite.pl/RadoslawPyffelLub bezpośrednio na YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC6rhJNPCTaFu41na8s0jetQ/joinDla spragnionych wiedzy o świecie pozaeuropejskim i polityce globalnej polecam unikalne seminarium:https://azjatyckiwiek.plZapraszam na swoją stronę:https://radoslawpyffel.pl/Obserwuj Radosława Pyffla na:FB: https://www.facebook.com/RadekPyffel10Twitter: https://twitter.com/radekpyffel?s=21&t=vwPv9w_5Z2piMej1xPbACQKsiążka Radosława Pyffla „Biznes w Chinach” do kupienia na:https://bizneswchinach

Szykowny, minimalistyczny i ponadczasowy. Taki jest biały french, który miał odejść w zapomnienie. Wraz z powrotem trendów z lat 2000. klasyczny francuski manicure przeżywa jednak wielki renesans. Pojawia się na dłoniach i na stopach. Kochają go gwiazdy i influencerki. Mamy dla was najlepsze inspiracje, które udowadniają, że white french manicure może być zarazem klasyczny i intrygujący, zarówno jako baby french i w wersji maxi.Autorka: Paulina KlepaczArtykuł przeczytasz pod linkiem: https://www.vogue.pl/a/bialy-french-z-lat-2000-powraca-wybieramy-najmodniejsze-wersje-francuskiego-manicure-u-na-lato-2025

Zapisz się na Darmowy Newsletter: ✉️ bit.ly/e1t1-newsletter Zostań patronką lub patronem Podcastu i odbierz Bonusy:

Nie ma dobrego odcinka Macoholików bez Thermomixa. A to na pewno jest dobry odcinek. Także zaczyna się właśnie od ukochanej zabawki kulinarnej Grzegorza Sobótki. Dowiecie się również jak naprawia się samochód w stylu Grzegorza. Pomimo tego Michał Krasnopolski i tak odgraża się, że będzie dzwonił w sytuacjach awaryjnych do Grzegorza aby ten mówił mu jak się naprawia samochody. Dalej jest już tylko gorzej. W Grzegorzu budzi się jakaś straszna męska szowinistyczna świnia. Na szczęście Michał szybko ratuje temat przechodząc do tematu odcinka. Usłyszycie zatem dużo ciekawych informacji na temat Temu – chińskiej platformy do zakupów. Michał robi zakupy pierwszy raz i chętnie dzieli się swoimi wrażeniami. Dowiecie się nawet trików jak kupować na Temu! Podzielimy się z Wami naszymi przemyśleniami na temat przyszłości Allegro w konkurencji z Temu. Pojawia się też ulubiona aplikacja do pogody – Carrot. Michał bardzo ją poleca. Grzegorz nie poleca wbudowanej iPhone'owej aplikacji pogodowej. Na koniec odcinka jest zderzenie Grzegorza z bardzo fajną funkcją w iPhonie. Byłaby jeszcze lepsza, jeśliby działała. Niestety jak usłyszycie w tym odcinku nie do końca działa jak byśmy chcieli. Pojawia się też Synology – to na prawdę zapakowany odcinek. Po same kokardki! Jest też kącik kulturalny. A w nim motorem przez Europę. Zapraszamy!

Zapisz się na Darmowy Newsletter: ✉️ http://bit.ly/e1t1-newsletter Zostań patronką lub patronem Podcastu i odbierz Bonusy:

Czy rzeczywiście jesteśmy autorami swoich myśli, czy też myśli myślą się same? Gdy pojawia się to rozpoznanie, nasze dotychczasowe poczucie sprawczości subtelnie się przemienia. Pojawia się naturalne rozróżnienie między biernym poddaniem się nurtowi myśli a uważnym byciem ich świadkiem.

Wróciliśmy porozmawiać o AIOto streszczenie rozmowy w 10 punktach:Rozmowa zaczyna się metaforycznie – powrotem do życia na Wielkanoc i potrzebą optymizmu w niestabilnym świecie.Uczestnicy dyskutują o tym, że po serii globalnych kryzysów (COVID, wojna, załamanie handlu) ludzie zaczynają odzyskiwać sprawczość.Przechodzą do rozmowy o AI – uznają, że hype trwa, ale modele LLM stały się towarem (commodity), a przewaga tkwi w produkcie.OpenAI jest liderem dzięki świetnej egzekucji, aplikacji konsumenckiej i przewadze brandowej – ma „fanatyków”, którzy napędzają jego rozwój.Porównują strategie biznesowe OpenAI, Anthropic, Google i Binga, podkreślając, że produkt i UX są ważniejsze niż jakość samego modelu.Dyskutują o ograniczeniach obecnej architektury LLM, zwłaszcza transformera, i wątpliwościach co do osiągalności AGI w najbliższym czasie.Zastanawiają się, co ma znaczenie w świecie, gdzie inteligencja jest tania i powszechnie dostępna – sugerują, że istotniejsze mogą być wola, organizacja i polityka.Analizują tempo adaptacji rewolucyjnych technologii, przywołując analogie do rewolucji przemysłowej i wskazując, że prawdziwe bariery są społeczne i ekonomiczne.Pojawia się pytanie, jak wykorzystać AI poza usługami – np. w rolnictwie, urbanistyce, energetyce – co wymaga nowych modeli działania.Konkluzją jest to, że choć LLM-y są imponujące, rozwój cywilizacji nie przyspieszy drastycznie bez wsparcia systemowego, a AGI w obecnym paradygmacie to kwestia dekad.

Władze niemieckiej armii odmówiły mi komentarza w tej sprawie; podobnie jak producent tych samochodów - mówi redaktor naczelna Radia Debata.

Odcinek #203, w którym w studio podcastowym Wydawnictwa Literackiego w Krakowie rozmawiam z Małgorzatą Czyńską o L jak Lilce, czyli Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, a spotkanie to wywołał Z jak „Zgiełk serca”. Najnowsza biografia Małgorzaty Czyńskiej prowokuje do zadawania pytań o F jak fakty i H jak horoskopy, dlatego zaczynam od ustalenia kto za kim chodził: czy Lilka za Małgorzatą, czy Małgorzata za Pawlikowską-Jasnorzewską. Okazuje się, że do pewnych H jak herstorii trzeba dojrzeć. I czasem trzeba to tego wsparcia wróżki. Efekt? Mówimy nie tylko o P jak poetce, ale także o artystce malarce. Przyglądamy się sylwetce Lilki -  jest G jak gorset, F jak fizyczność, C jak choroba, E jak emocje i P jak pierścionek z „prostymi” literami.  Pojawia się T jak tatko, czyli Wojciech Kossak i S jak siostra, Magdalena Samozwaniec. Wyruszamy w P jak podróż poślubną całą rodziną Kossaków. Mówimy o P jak pięknie i potrzebie akceptacji. Pierwsze okazuje się być warunkiem drugiego. Poznajemy R jak relacje romantyczne Lilki i wychodzimy z narracji o miłośnicy. Wracamy do P jak prasy, w której znajdujemy z Lilką portugalskiego L jak lotnika i paryską poezję. W finale zastanawiamy się, czy i jak Pawlikowska-Jasnorzewska zrobiła krok w N jak nieskończoność.

Odcinek #202, w którym w siedzibie Oficyny Literackiej Noir Sur Blanc rozmawiam z tłumaczem literatury m.in. portugalskiej i hiszpańskiej, Wojciechem Charchalisem. Towarzyszy nam książka Antonio Lobo Antunesa, „Podręcznik dla inkwizytorów”, której wznowienie po ponad 20 latach trafiło ponownie do księgarń. Od razu więc pytam, jakie to uczucie, kiedy do rąk T jak tłumacza ponownie trafia jego praca. Zastanawiamy się ile P jak pisania jest w tłumaczeniu. Zanurzamy się w niezwykle aktualną dziś powieść A jak Antunesa i idziemy ścieżkami głównych wątków: R ja reżimu, D jak dyktatury Salazara, P jak postkolonializmu, M jak miłości i U jak upadku. Autor przykłada literacką L jak lupę do dworu i rodziny, tworzy G jak gorzkie ostrzeżenie, „mikro Portugalię” – i tak przygląda się Ś jak światu współczesnemu. Mówimy o niepodrabialnym, mantrycznym S jak stylu, długich zdaniach i R jak rytmie czytania. Ostrożnie poruszamy się po historii utkanej jak "dywan z wielu drobiazgów”. Ustalamy jedną zasadę dla czytelników Antunesa: „Nie będziesz miał innych pisarzy przede mną”. Pojawia się jednak S jak Saramago, Jose Saramago i relacja obu pisarzy. Na koniec próbujemy rozpoznać , jaka jest pozycja tego, który stworzył prawdziwe literackie imaginarium.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] Gościem Witolda Jurasza i Zbigniewa Parafianowicza w najnowszym odcinku podcastu Raport Międzynarodowy jest Szczepan Twardoch. Punktem wyjścia do rozmowy jest jego najnowsza książka - Null. Prowadzący zaczynają rozmowę od pytania: jaka intencja przyświecała pisarzowi, by opisać realia wojny w Ukrainie. Szczepan Twardoch z właściwą sobie prowokacyjną szczerością odpowiada, że napisał tę powieść dla pieniędzy.   Temat pieniędzy w rozmowie powróci w momencie, w którym prowadzący podcast spytają znanego z odważnego zabierania głosu w debacie publicznej Szczepana Twardocha - skąd bierze się tchórzostwo tak wielu uczestników polskiej debaty publicznej? Czy faktycznie jest to kwestia braku pieniędzy, czy też może nienasycenia, a może jednak to zwyczajne tchórzostwo? Czy każdą “powściągliwość” w ferowaniu opinii można tłumaczyć brakiem lub chęcią dorobienia się majątku?   Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz pytają Szczepana Twardocha o jego perspektywę dotyczącą wojny. Czy Ukraińcy są w stanie się jeszcze długo bronić? Czy żołnierze nadal chcą walczyć, a może wojenne zmagania zmęczyły Ukrainę i Ukraińców tak bardzo, że marzą tylko o pokoju, nawet jeśli ten miałby być niesprawiedliwy? Pisarz odpowiada na to pytanie opowieścią z tytułowego Nulla, czyli przyfrontowej strefy. Będąc tam Szczepan Twardoch przebywał w bunkrze z żołnierzami, którzy w owym małym pomieszczeniu spędzili nie parę dni czy tygodni, a kilka miesięcy, w czasie których przywykli do tej trudnej rzeczywistości.    Autorzy podcastu pytają Szczepana Twardocha, czy obrońcy Ukrainy, którzy w tej wojnie stoją po właściwej stronie, zawsze są ludźmi dobrymi, czy też może czasem reprezentują poglądy, z którymi nie sposób się zgodzić. Pisarz zauważa, że wojsko ukraińskie w zasadniczy sposób różni się od większości innych współczesnych sił zbrojnych świata. To armia obywatelska, a w niej żołnierze wywodzący się zarówno ze środowisk skrajnej prawicy, jak i komun ekologicznych. Te wszystkie grupy, często mające radykalnie inny rodowód, połączyła chęć obrony ojczyzny.   Pojawia się w końcu sprawa rosyjskiej kultury. Czy należy kancelować rosyjskich artystów? Czym powinno różnić się podejście do tych, którzy popierają Władimira Putina, od tych, którzy zachowują neutralność i starają się nie zabierać głosu. I wreszcie co z tymi, którzy z Rosji wyemigrowali lub też w Rosji pozostając, protestują w ten czy inny sposób przeciwko wojnie. Szczepan Twardoch zauważa, że niestety nawet ludzie popierający zbrodniczą ideologię czasem pozostają wielkimi artystami. W podcaście pojawia się też wątek powrotu z piekła wojny. Czy ukraińscy żołnierze, którzy widzieli tyle śmierci i cierpienia, będą w stanie wrócić do swojego starego, normalnego, cywilnego życia? Czy też wojna pozostanie z nimi już na zawsze i stanie się częścią ich DNA?

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. [AUTOPROMOCJA] Głównym tematem najnowszego odcinka "Raportu Międzynarodowego" jest porażka Donalda Trumpa, który nie zdołał namówić Władimira Putina na zawieszenie broni w Ukrainie. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zastanawiają się, czy amerykański prezydent wyciągnie z tej sytuacji wnioski, czy też jego chęć resetu z Rosją jest tak silna, że fakt, iż Putin nie idzie na żadne ustępstwa w sprawie Ukrainy – być może dla Trumpa drugorzędnej – nie będzie miał dla niego większego znaczenia. Prowadzący podcast odnotowują również coraz większe porażki Ukrainy w okupowanych do niedawna fragmentach obwodu kurskiego i stwierdzają, że Ukraina najprawdopodobniej niestety nie będzie miała możliwości handlowania okupowanymi terytoriami z Rosją. Tematem rozmowy są też wypowiedzi Andrzeja Dudy na temat broni atomowej. Witold Jurasz zauważa, że choć tradycyjnie takich spraw, jak dyslokacja broni atomowej, nie załatwia się w sposób, w jaki próbował to zrobić polski prezydent, to równocześnie sprawa ta najprawdopodobniej nie da się również rozwiązać tradycyjnymi metodami dyplomatycznymi. Może to wskazywać, że celem prezydenta nie było załatwienie sprawy, a jedynie wywołanie debaty na ten temat. Zbigniew Parafianowicz z kolei stwierdza, że nawet jeśli tak było, to fakt, że wiceprezydent Stanów Zjednoczonych J.D. Vance natychmiast negatywnie zareagował na wypowiedź Andrzeja Dudy, sprawia, że szanse na ściągnięcie amerykańskiej broni nuklearnej do Polski są mniejsze, a nie większe. Obaj prowadzący z uznaniem odnotowują zapowiedź wyjścia Polski z konwencji o zakazie min przeciwpiechotnych i przypominają, że o potrzebie takiego ruchu wspominali wielokrotnie. W podcaście pojawia się również kwestia tego, czy Rosja może zablokować dyslokację europejskich sił pokojowych w Ukrainie, czy też decyzja w tej sprawie będzie zależała wyłącznie od Ukrainy i jej europejskich sojuszników. Inne tematy poruszane w odcinku to: wznowione izraelskie ataki w Strefie Gazy, spotkanie króla Wielkiej Brytanii z premierem Kanady oraz amerykańskie uderzenia na Huti w Jemenie. Pojawia się również polski wątek, dotyczący okoliczności i powodów ataków na szefa Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (PISM). Witold Jurasz zauważa, że krytyka, która pojawia się wokół tej postaci, nie ma żadnych merytorycznych podstaw, a jest wynikiem działań ludzi związanych z układem towarzyskim rządzącym PISM-em za czasów PiS. Prowadzący podkreślają, że w polskim życiu publicznym linie podziału nie przebiegają według klasycznych osi politycznych czy światopoglądowych, lecz opierają się na przynależności do określonych elit towarzyskich. Witold Jurasz ironicznie zauważa, że najlepszym sposobem na poprawienie wizerunku nowego szefa PISM mogłoby być częstsze zapraszanie na konferencje osób niegdyś wpływowych w przeszłości, zapewnianie im honorariów za teksty i wystąpienia – bo to właśnie układy, a nie kompetencje, będą decydowały o tym, jak będzie się mówić o nowym szefie PISM. Drugim polskim wątkiem w podcaście jest zmiana na stanowisku ambasadora Izraela w Polsce. Witold Jurasz komentuje wywiad byłego ambasadora Yacova Livne dla TVN24, w którym ten nie był w stanie jednoznacznie potępić określenia “polskie obozy koncentracyjne”. Prowadzący zgodnie stwierdzają, że dla dobra relacji polsko-izraelskich oraz polsko-żydowskich dobrze się stało, że Livne zakończył swoją misję dyplomatyczną w Warszawie. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zwracają także uwagę na decyzję USA o wstrzymaniu finansowania Radia Wolna Europa i Głosu Ameryki.  W tym odcinku “Raportu Międzynarodowego” pojawia się też analiza książki Marca Dunkelmana “Why Nothing Works”. Autor opisuje zjawisko “vetokracji”, czyli paraliżu decyzyjnego na Zachodzie, spowodowanego nadmierną liczbą przepisów pozwalających blokować każdą większą inwestycję. Dunkelman zauważa, że frustracja z tym związana stała się jednym z motorów napędowych popularności polityków populistycznych, takich jak Donald Trump. Na końcu podcastu prowadzący komentują przypadek sześcioletniego dziecka, które trafiło do szpitala w ciężkim stanie z powodu braku szczepienia przeciw błonicy. Witold Jurasz stanowczo stwierdza, że państwo powinno walczyć z głupotą ruchów antyszczepionkowych bardziej stanowczo i że kalendarz szczepień obowiązkowych powinien być rzeczywiście obowiązkowy, a nie opcjonalny. Podkreśla również, że Rosja, choć sama promuje antyszczepionkowe narracje na Zachodzie, wewnętrznie stosuje bardzo rygorystyczne zasady dotyczące szczepień.

Informacje o podkaście, odcinkach i autorach: https://teologiazkatowic.pl  W tym odcinku  zajmujemy się tematem znaków czasu. Pojawiał się on już kilka razy w naszych rozmowach, ale zawsze na ich marginesie. Tym razem stawiamy go w centrum uwagi. Czym są znaki czasu? Czy to jest zupełnie nowa kategoria teologiczna? Jakie wartości wnosi, a jakie ograniczenia jej towarzyszą? Jak ją zmieścić w strukturze źródeł teologii? Zauważamy, że wyrażenie "znaki czasu" ma stosunkowo niedługą historię, ale że sama wrażliwość na potrzebę interpretowania każdorazowych "czasów współczesnych" w świetle nadprzyrodzonego Objawienia oraz odnajdywania w nich znaków od Boga towarzyszyła Kościołowi i teologii od dawna. Krytycznie spoglądamy na dążenie do tworzenia "katalogów" znaków czasu, wskazujemy raczej na potrzebę ciągłego rozeznawania otaczającej nas rzeczywistości, rozumianej jako miejsce przemowy Boga, skierowanej dziś do nas.  Literatura pogłębiająca: S. Bielecki, Znaki czasu i ich rozpoznawanie, w: Teologia pastoralna, t. 1: Teologia pastoralna fundamentalna, red. R. Kamiński, Lublin 2000. Wspomnieliśmy też dokument  - Postęp ludzki i zbawienie chrześcijańskie Międzynarodowej Komisji Teologicznej z 1977 r.: https://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/cti_documents/rc_cti_1976_promozione-umana_pl.html 

Vanessa Aleksander niedawno zawojowała parkiet i wygrała w programie Taniec z Gwiazdami, więc mamy okazję trochę powspominać ten czas, ale też rozmawiamy o planach na przyszłość, wypaleniu zawodowym, nadchodzących produkcjach takich jak Klątwa, czy The Office PL. Pojawia się też temat życia prywatnego, chęci posiadania dzieci i zdrowia psychicznego. Zapraszam!Partnerem tego odcinka jest PsiBufet, z kodem IMPO40 dostajesz 40% zniżki na DWA pierwsze zamówienia, wejdź: https://psibufet.pl/impo40

Odcinek #199, w którym w Krakowie dyskutuję z Michałem Choińskim o książce „The New Yorker. Biografia pisma, które zmieniło Amerykę”. Niełatwo jest zdobyć P jak pierwszy numer z 21 lutego 1925 roku tego K jak kultowego tygodnika. Zanurzamy się w liczne F jak formy literackie, które kształtowały to czasopismo i stały się jego Z jak znakiem rozpoznawczym.Wyruszamy śladem G jak gatunkowym i sprawdzamy, jak wiele z L jak literatury światowej przedostawało się do C jak czytelników popularnej G jak gazety. P jak przegląd publikacji na S jak stulecie Nowojorczyka tworzy nam gęstą historię tygodnika, minionych czasów. Przypominamy sobie o O jak opowiadaniu „Loteria” Shirley Jackson i zastanawiamy się, co wstrząsnęło A jak Amerykanami. Dyskutujemy o polskich kontaktach pisma - w New Yorkerze publikowali między innymi Adam Zagajewski, Stanisław Lem i Olga Tokarczuk. Ale jest też międzynarodowo - pojawiają się choćby N jak Nabokov i K jak Kundera. Zatrzymuje nas wątek opowiadania i wymagań, które ten gatunek stawia odbiorcy, badamy dlaczego Amerykanie potrafią o O jak opowiadaniu dyskutować. Pojawia się R jak reportaż, N jak nonfiction i pierwsze true crime - tu na scenę wchodzi Truman Capote. Jest „Cicha wiosna”, kult przecinka, F jak fact checking. W końcu przyglądamy się O jak okładkom - co staje się kolejnym poziomem czytania opowieści o piśmie kojarzonym z obrazkiem dandysa z monoklem.

Znaleziska w barku nie zawsze prowadzą do dobrej zabawy. Echo rzeczywistości pozostawionej za sobą odzywa się ponownie i gra na strunach żalu niczym wirtuoz. Jednocześnie w dziwny sposób miasto woła, by odwiedzić lokalne kino Baśń, gdzie pojawić ma się legenda piłki kopanej - król strzelców, Grzegorz Zima. Pojawia się zatem szansa, by spojrzeć na nieco przepychu, ale i jak to zwykle bywa - problemów z obecnym Mielcem. Problemów, od których najlepiej ucieka się samochodem.

Odcinek #198, w którym w Krakowie rozmawiam z Iwoną Szelezińską o jej książce „Bombaj/Mumbaj. Podszepty miasta”. Zanurzamy się w podwójną opowieść o I jak Indiach i rozmowa idzie nam dwutorowo -  podążamy śladami powieści Gregory'ego Davida Robertsa „Shantaram” oraz dyskutujemy o D jak drogach, którymi Iwona chodziła i poznawała Mumbaj.Przedzieramy się przez literacką i rzeczywistą F jak fascynację autorki miastem, które zmusza do nawiązywania znajomości i wchodzenia w relacje i przy okazji odziera z A jak anonimowości. Próbujemy się skupić na Z jak zasadach podróży. Okazuje się, że „podszepty” są A jak afirmacją miasta i jego kosmopolityczności, a w reportażowej narracji zostaje jeszcze miejsce na słowo "prawie".Pojawia się wątek stereotypów, z którymi przyjeżdżamy do Indii. Pytam, czy każdy nas w podroży przez Mumbaj szuka swojego Prabakera.Przysłuchujemy się S jak slumsom i obalamy ich M jak mity znaczeniowe. Interesuje mnie, czy Iwona kiedykolwiek bała się czegoś w Indiach i próbuję dowiedzieć się jakie naprawdę jest słynne Leopold Café. Trafiamy na H jak handlarza herbaty i otwieramy wątek W jak wolnego wyboru. Pojawia się B jak bezdomność, W jak wielopokoleniowość, N jak niesłowność, P jak patriarchat, a na zakończenie objawia się nam M jak Madonna.

- Audiard nakręcił ten film w studiu pod Paryżem. Pojawia się w nim meksykańska aktorka w roli drugoplanowej, meksykańska firma została zaangażowana przy produkcji, ale na napisach końcowych niemal brak jest nazwisk hispanojęzycznych - mówił w Dwójce o wchodzącej do polskich kin "Emilii Pérez" dr Bolesław Racięski, badacz kina latynoamerykańskiego.

"A co jeśli jem w ciągu dnia, a i tak się objadam?" - to pytanie, które często słyszę na konsultacjach. Wydawałoby się, że główny powód napadów został zaopiekowany. A jednak, napady jak były, tak są... Pojawia się więc pytanie "Skoro się nie głodzę, to czemu rzucam się na jedzenie?". Powodów może być wiele! O nich właśnie w dzisiejszym odcinku podcastu.Umów się na konsultację ze mną: https://wiedzanatalerzu.plINSTAGRAM: https://www.instagram.com/wiedzanatalerzupl/TIKTOK: https://www.tiktok.com/@wiedzanatalerzuplChcesz wesprzeć moją działalność? Postaw mi wirtualną kawę!

Unia Europejska ma zmienić reguły fiskalne, aby umożliwićwysoki wzrost wydatków na armię. Pojawia się pytanie, czy w ogóle realne jest, by w takich warunkach Europa, w tym szczególnie Polska, utrzymała dotychczasowy model państwa dobrobytu. To m.in. o tym rozmawiają autorzy podcastu PB Bilans.

Odcinek #197, w którym w Zagłębiowskiej Mediatece w Sosnowcu rozmawiam z Julem Łyskawą nagrodzonym Paszportem Polityki i nagrodą Odkrycia Empiku w dziedzinie literatury. Zamiast od  debiutanckiej powieści "Prawdziwa historia Jeffreya Watersa i jego ojców" zaczynamy od typowania wyniku meczu Legia Warszawa - Puszcza Niepołomice. Przy okazji sprawdzam skład literackiej drużyny Jula. Wchodzimy w wątki pisarko-rzemieślnicze, trafiamy do C jak Copperfield i ogarnia nas wooden state of mind. Przyglądamy się P jak postaciom z powieści, N jak narracji z rozbitego szkła. Pytam Jula, co sprawia, że rozmawiający z nim o książce ludzie grają z nim w grę, która wpasowuje się w powieściową narracje, uzupełnia ją. Pojawia się wątek tworzenia własnego pisarskiego G jak głosu w literackiej polifonii.Nie unikamy uników i pozornych dygresji. Pytam o radiowy rytm niektórych F jak fragmentów książki. Nie boimy się powtórzeń, które jak u Fossego mogą być kluczem czytania. Na koniec w rozmowie musimy jeszcze zjeść P jak placek, wiśniowy placek. Wiadomo, że najsmaczniejszy wiśniowy placek znajdziecie w powieści Jula.

Kiedy myślę Hotel, to słyszę tamten świat, ale czasami także i ten film. ***"Zaklęte rewiry" Majewskiego z 1975 roku to adaptacja powieści z okresu przedwojennego. Tematyka filmu pozostaje nadal aktualna, a jego uniwersalna historia rozgrywa się w luksusowej Restauracji Posejdon. Dzisiaj będzie trochę o luksusach, chociaż hotel, który mam na myśli, miał zupełnie inną atmosferę.Kiedyś, w czasach PRL, gdy kobiety z kiedyś wybierały się w podróż, zazwyczaj zatrzymywały się u rodziny lub znajomych. Spaliśmy na kanapach, tzw. łóżkach turystycznych w jednym pokoju lub nawet na korytarzu. Pamiętam, jak z przyjaciółką spałam w kuchni u moich cioć z Krakowa. Kraków był dla nas świątynią, a kuchnia jej egzotyczną częścią.Hotele wtedy były synonimem luksusu, na który mało kto mógł sobie pozwolić. Były drogie i niedostępne z różnych powodów. W 1976 roku władze zdecydowały, że każde miasto wojewódzkie musi mieć hotel, ale doba w nim kosztowała tyle, co pensja robotnika. Hotele, ośrodki wypoczynkowe i sanatoria przedstawiały obraz rzeczywistości, której przeciętni obywatele nie znali nawet z telewizji.W każdym razie, miasta wojewódzkie mogły się pochwalić swoimi hotelami, ale i takie miejscowości jak Białowieża miały odpowiednie ośrodki, by gościć wybrańców. Czasy się zmieniały i wreszcie urlopy i noclegi w hotelach stały się popularne wśród wycieczek, konferencji i innych wydarzeń. Najbardziej luksusowym białowieskim hotelem był hotel IWA, uosabiający ten rodzaj zgrzebnego dobrobytu. Jego dioramy autorstwa Lecha Wilczka przedstawiające Puszczę Białowieską w pełnej krasie i obfitości, są wspominane do dziś.Tymczasem przypomnij sobie swoje pierwsze cudownie luksusowe miejsce... Wróć tam, rozejrzyj się "oczami pamięci" raz jeszcze...Dla mnie wciąż luksusowo smakuje mała czarna kawa. Można postawić kawę autorce za pomocą linka w komentarzu. Dziękuję, Miłka Malzahn.Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmianpiękne wsparcie https://patronite.pl/milkamalzahnNa deser – wątek z "Zaklętych rewirów".A z Małgosią Buszko Briggs wspominamy tamte czasy, ponieważ przez sezon czy dwa pracowałam w recepcji hotelowej. W okolicach matury, mama Małgosi pracowała w hotelu IWA od lat. Kobiety tamtych czasów preferowały jedną pracę przez całe życie, chociaż bywało różnie. Czasy, w których z Małgosią, zaczynałyśmy zawodowe działania - całkowicie to zmieniły. Chyba na szczęście.Pojawia się też tu na moment Pani Zosia, której mam nadzieję poświęcić kiedyś cały odcinek. Opowieści spod fontanny znajdziecie w poprzednim odcinku. @milka.malzahn

Odcinek #196, w którym w Pałacu Potockich w Krakowie rozmawiam z Radosławem Kobierskim, autorem opowiadań "Na wulkanie".Wędrujemy tropem wielu postaci, których łączą P jak pęknięcia. Zerkamy przez S jak szczeliny i sprawdzamy co w historii Z jak Zygmunta, Stana czy Elizy wydobywa się na powierzchnię fabuły / życia (niepotrzebne skreślić). Mówimy o E jak emocjach i D jak domach, które w zbiorze opowiadań odmieniane są przez wszystkie przypadki. Docieramy na najwyższy punkt, do D jak dostrzegalni i szukamy jej metaforycznych znaczeń, dzięki odwróceniu perspektywy. Zaczynamy rozumieć, że tożsamość może brać się z R jak rozpadu. Jest też o W jak współpracy z wydawnictwem Drzazgi. Pojawia się też zaskakujące połączenie pracy pisarza z I jak ikoną. Docieramy do T jak tęsknoty za poczuciem B jak bezpieczeństwa. Wracamy do K jak Kotliny Kłodzkiej i do lat dziewięćdziesiątych. Sprawdzamy jak blisko można być z B jak bohaterami. Pod lupę bierzemy L jak literackie strategie myślenia i sprawdzamy, czy w nich autorowi wygodnie. 

Odcinek #194, w którym w krakowskiej Spółdzielni Ogniwo rozmawiam z Agatą Romaniuk o S jak samotności i współczesnych R jak relacjach romantycznych, opisanych w książce „Najgorsze randki świata i kilka udanych”. Zaczynamy od M jak makaronu, czyli randkowego zagajenia.Pytam Agatę o S jak słowa, które nas w slangu randkowym opisują i o Z jak zdjęcia, która nas definiują.Mówimy o S jak swipe'owaniu, N jak nakłuwaniu szpilkami oraz W jak widzeniu siebie nawzajem.Pojawia się G jak ghosting, S jak sztuka spotkania i jest P jak Polska, której się nie odzobaczyć. Pytam o to co utraciliśmy, o potrzebę kontaktu. Rozmawiamy o niepatrzeniu, braku uważności.Przyglądamy się przy okazji zdjęciom Z różnymi artefaktami: R jak rybą, F jak firanką. Nie omijamy też tematu K jak kobiet bez głów. Zastanawiamy się nad tym czym jest dziś - udana R jak randka. Sprawdzamy  O jak oczekiwania, a tych jest A jak alfabet: Ciacho z płaskim B jak brzuchem i znajomością Czechowa. Opowiadamy o książce i o różnych w niej opisanych S jak samotnościach.W końcu trafiamy na człowieka z dobrą twarzą.

Donald Trump ogłosił światu, że są tylko dwie płcie! Mówiąc szczerze, Ameryki nie odkrył - Bóg powiedział o tym na początku Biblii: "I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. (...) Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich." I Mojż. 1:27. Pojawia się jednak kolejne ważne pytanie: jak ma wyglądać seks? Czy Bóg i w tym temacie daje nam jakieś rady? #seks #kobieta #mężczyzna ----------------------------------------------------

Donald Trump ogłosił światu, że są tylko dwie płcie! Mówiąc szczerze, Ameryki nie odkrył - Bóg powiedział o tym na początku Biblii: "I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. (...) Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich." I Mojż. 1:27. Pojawia się jednak kolejne ważne pytanie: jak ma wyglądać seks? Czy Bóg i w tym temacie daje nam jakieś rady? #seks #kobieta #mężczyzna ----------------------------------------------------

Przychodząc na terapię i rozpoczynając pracę ze sobą, marzymy o zmianie. Jednak często, pragniemy jej tylko na jednym (w naszym odczuciu) problemowym polu. "Chcę nie bać się jedzenia, ale też totalnie nie mieć ochoty na słodyczę". "Chcę przestać katować się treningami, ale dalej ćwiczyć codziennie". Pojawia się więc pytanie, czy naprawdę jesteśmy gotowi na zmianę i czy wiemy, z czym zmiana się tak właściwie "je"? O wpływie zmiany na całe życie oraz jak się z nią oswoić posłuchasz w dzisiejszym odcinku podcastu.Umów się na konsultację ze mną: https://wiedzanatalerzu.plINSTAGRAM: https://www.instagram.com/wiedzanatalerzupl/TIKTOK: https://www.tiktok.com/@wiedzanatalerzuplChcesz wesprzeć moją działalność? Postaw mi wirtualną kawę!

Chcesz mnie wesprzeć? Kup sobie coś na Prawie.PRO: https://Prawie.PRO Mój Instagram: https://www.instagram.com/prawie_pro/ Facebook: https://www.facebook.com/leszekprawiepro/ Cześć, tutaj Leszek, wreszcie się słyszymy. Miałem chwilową przerwę na skutek walki z zarazą, która to zazwyczaj pojawia się nieprzypadkowo. Jest to także związane właśnie z tym, co dzieje się wokół nas, jak bardzo samych siebie eksploatujemy pod względem fizycznym, jak i również psychicznym. 0:21 I po raz kolejny w życiu sobie właśnie udowadniam, że. Często nieszczęścia chodzą parami i wielokrotnie mówiłem przy okazji. Wielu różnych rozważań na temat prowadzenia higienicznego trybu życia, tego sportowego, domowego, jak i również w pracy yy, wielokrotnie mówiłem, obalałem się, jednak życie nie jest jedynkowe i mm często dzieje się tak, że pomimo świadomości pewnych błędów, życie nadal. 0:55 Wymusza na nas ich popełnianie i dokładnie tak jak tak jest w moim przypadku. Bilans musi równać się na na Zero, jeżeli przygniemy w pracy albo zaczną się dziać takie rzeczy. Na skutek których jesteśmy wiecznie zestresowani, yy, zmęczeni, yy, czujemy się przy przytłoczeni to w którymś momencie to wybucha. 1:20 Tłumaczyłem to przy okazji hipochondrii, bo na przykład może być tak, że na skutek problemów w pracy ee komuś jesienią tak dla przykładu włącza się właśnie tryb hipochondrii fill. Komu innemu odzywa się ostry epizod depresyjny. Chce się ciąć albo rzucać z mostu. 1:38 Fill nie bagatelizuję tego, bo sam fill niejednokrotnie tego doświadczyłem, ale zawsze to są konsekwencje jakichś wydarzeń. Które dzieją się w naszym w naszym życiu? Sn i nie mówiłem przy tym wszystkim tłumacząc kwestie dotyczące chociażby. 1:56 Tego, skąd się bierze depresja, w jaki sposób ją u samego siebie zdiagnozować, jak walczyć z naszym otoczeniem, które często będzie mówiło właśnie to. To wejście w garść, albo po co ci psychiatra, po co ci psycholog? Przecież przecież to przejdzie, wystarczy, że poczekaj się, wystarczy, że będziesz pić codziennie wyciąg z na paru z rumianka. 2:23 Rumianku jakoś tak, ale każdy zna to gadanie. Ja też je znam doskonale, bo też się z nim w życiu spotkałem nieraz. I też mam do czynienia z wieloma osobami, które mówią mi o tym, że właśnie nie mają tego wsparcia w postaci osób bliskich, ale to nie ze złej woli, tylko z tego względu, że często czują się bagatelizowane. 2:43 Yy i że często różne mm objawy choroby. Mm sprowadza się do czegoś bardzo banalnego, przez co w rezultacie okazuje się, że nie my jesteśmy w stanie z nikim na ten temat porozmawiać, bo spośród naszego otoczenia nikt nie ma pojęcia, o czym my mówimy. 3:02 Yy, i to właśnie tak jest z tą cholerną depresją, że. Jest to choroba. Ale bliska tobie osoba, mąż, żona, nie wiem tata, mama, brat powie, że, no co ty, przecież taka choroba nie istnieje. 3:19 Wmówiłeś sobie. Właśnie ogarnij się, weź się w garść, nie wiem, zmień pracę i to jest wszystko na ten temat co można usłyszeć. I bardzo podobnie jest właśnie z nerwicą, do której, do której nawiązuje, bo. Oni jeszcze nie miałem okazji wspominać. 3:36 Planuje taki nieco dłuższy film na temat tego, Jak żyć z nerwicą, w jaki sposób ją rozpoznać oraz gdzie ją na tej naszej tablicy powiesić. Bo czym jest nerwica? Co ona ma wspólnego z depresją? 3:53 Co ona ma wspólnego z zaburzeniami lękowymi? Nerwica i zaburzenia lękowe to jest bardzo duży znak równości. Ale często jest, yy, ciężko. 4:09 Nam to u samych siebie zdiagnozować, ponieważ to jest nasza codzienność. Jeszcze ciężej będzie to połączyć z depresją, ale za chwilę to wszystko wyjaśnię. Ja Jestem gościem, który ma nerwicę. Nerwica objawia się tym, że rano budzisz się. 4:29 Mm i twoja pierwsza myśl to jest taka? Kurde, ile dzisiaj mam rzeczy do zrobienia albo? Budzisz się, uświadamiasz sobie, że czujesz się już zestresowana, zestresowany tym, że dzisiaj jest poniedziałek, jest strasznie dużo rzeczy. 4:48 Budzisz się w sobotę rano? Czujesz się zestresowany, zestresowana, ponieważ w poniedziałek musisz iść do pracy albo czujesz się zestresowana. Tym, że nie wiesz, co dzisiaj ze sobą zrobić. Ten stres, choć nie jest aż tak silny, powoduje u ciebie niepokój nasłuchujesz katastrofy nasłuchujesz problemów na pewno za moment gdzieś coś walnie. 5:20 I nawet jeżeli jesteś na super imprezie na super spotkaniu ze znajomymi, na super wycieczce rowerowej. Na obozie kolarskim to cały czas nie jesteś w stanie się. Rozluźnić żyć daną chwilą, bo cały czas nasłuchujesz. 5:39 Czy za moment coś się nie wydarzy? Wreszcie pojawia się taka myśl, czuję się teraz za fajnie, za szczęśliwie, za beztrosko. To znaczy, że coś jest nie tak, to znaczy, że za moment coś walnie albo. 5:58 Czuję się zbyt fajnie w stosunku do tego, na co w życiu zasłużyłam. Zasłużyłem. Strasznie głupia myśl też wielokrotnie w moim życiu się. Pojawia. 6:15 I to sprawia. Ten brak możliwości zrelaksowania się rozluźnienia. Sprowadza się do kuli śnieżnej? Nie jesteś w stanie w pewnym momencie odpoczywać, nawet jeżeli jesteś na urlopie, myślisz przez cały czas o złych rzeczach, nawet jeżeli nic nie złego się nie dzieje w tym danym momencie. 6:39 To na pewno za chwilę będzie taka sytuacja, muszę się do niej przygotować. W związku z tym na wszelki wypadek popracuje trochę na urlopie albo się poza zabezpieczam na 6 różnych sposobów. Przez to też będę robić 110 120% normy, a to jest właśnie związane z nerwicą a to jest związane z brakiem poczucia własnej wartości. 7:05 Jak to wszystko cholernie się łączy? I nawet jeżeli człowiek sobie z tego często zdaje sprawę. I pomimo tego, że po drodze gdzieś tam miał okazję sobie to przegadać na jakiejś terapii, pomimo tego, że człowiek bierze leki mm, to przychodzą takie momenty, że stajemy się mniej odporni na te różne bodźce. 7:31 Mm. Okazuje się też, że wszystko nas bodźcuje przy tej naszej nerwicy jesteśmy mniej odporni na hałas, mniej odporni na zbyt dużą yy. Liczbę ludzi wokół nas, ee. Bodźcem okazuje się wszystko, nawet wirująca pralka i nie jesteśmy w stanie tego wytrzymać, bo czujemy przez cały czas, że jesteśmy na jakiejś takiej granicy. 7:57 Cały czas czujemy się zmęczeni. Niekoniecznie fizycznie, ale głównie psychicznie. Ponieważ non stop mózg jest na fullu obrotach non stop. Odbieramy normalność. 8:14 W sposób. Skondensowany w zupełności niepotrzebnie. Stąd też właśnie każda jedna mała rzecz dorzucana do tego naszego ogródka. To nie jest jeden kamyczek, to są 3. I w takiej sytuacji czujemy się bezbronni w takiej sytuacji. 8:33 A po prostu człowiek dochodzi do wniosku, że nie ma już siły, ponieważ męczy go absolutnie wszystko. Jedną z takich ucieczek jednym z takich sposobów, bardzo często skutecznych, to jest zmęczyć się fizycznie, ale przy tym wszystkim oczywiście także z tym można przesadzić, bo można dojść do wniosku, że to jest jedyny lek, jedyny sposób na to, żeby poczuć się lepiej. 8:56 Ale faktycznie, ta ulga przychodzi. To jest tak, że moja geneza uprawiania sportu po raz kolejny o tym wspominam. Że regularne uprawianie intensywnej intensywnej aktywności cardio może być rower, może być bieganie. 9:12 Jeżeli nie przesadzamy, to sprawia to, że czujemy się nagle rozluźnieni, i to rozluźnieni. Odczuwamy na przykład po 20 minutach biegu, albo po 20 minutach roweru jest to dużo lepszy sposób na radzenie sobie z ciągłym stresem niż picie, bo picie daje dokładnie ten sam efekt. 9:32 Nie wypijemy kieliszek wina jedno albo 2 piwka. Czujemy rozluźnienie. Bardzo podobny efekt daje daje sport, ale wracając. Czasami zdarza się tak, że nakłada się na siebie wiele różnych czynników sprawiających, że, yy właśnie sięgamy tego mm tej granicy, kiedy wiaderko zaczyna już się przelewać i niekiedy jest tak, że właśnie jedna kropla sprawia, że rozpoczyna się cały ciąg. 10:04 Cała sekwencja, dosyć niemiłych wrażeń, które jeszcze dodatkowo napędzają tę naszą naszą nerwicę. Wspominam o tym, ponieważ ja ostatnio właśnie miałem okazję przekroczyć sobie jedną kropelką całą granicę w. Wszystkiego miał cały rok. 10:21 Dosyć stresujący okres w swojej pracy, ponieważ ten rok był zupełnie inny niż każdy inny. Przez ostatnie 5 lat nie będę się absolutnie zagłębiać w szczegóły, bo tutaj nie o to chodzi. Niemniej właśnie ta pewna zmienność, te wiele różnych stresujących sytuacji w trakcie sezonu w trakcie roku w pracy. 10:48 Sprawiło, że cały czas odkładał odkładało się we mnie dość sporo stresu. Do tego okazało się, że nagle muszę zacząć pracować więcej. A i że niestety ostatnio normą moją jest 10 godzin w robocie. 11:10 Tak nie powinno być. To jest patologia, ale akurat w tym momencie nie miałem wyjścia. Nie dało się zrobić tego inaczej i wcale tutaj nie chodzi o to, że. Wynikało to z mojej pazerności finansowej. To nie było absolutnie z tym skorelowane. 11:29 To było na skutek tego, że musiałem rozwiązywać wiele różnych problemów, których jeżeli bym nie rozwiązał, to by się okazało, że w pewnym momencie po prostu Jestem bankrutem. To był właśnie tak zwany przymus i i ta presja przez cały czas we mnie się odkładała. 11:47 Przez tygodnie, miesiące, od marca. Do końca grudnia. Przychodzą święta. Chcesz odpocząć? Nagle okazuje się, że przez ten pęd, który trwał przez ostatnie 9 10 miesięcy, nie jesteś w stanie w żaden sposób odpocząć. 12:09 Kompletnie mój mózg dalej funkcjonuje na 100 procentach. Jestem zmęczony, ktoś pyta, dlaczego jesteś blady, dlaczego masz podkrążone oczy, dlaczego ostatnio gorzej sypiasz? Yy. Dlaczego jeszcze więcej trudu musisz wkładać w to żeby być bardziej aktywnym? 12:28 Yy podczas zawodów na swifcie. Dlaczego twoja forma spada dlatego, bo jesteś przemęczony, to już jest ten moment, gdzie nawet forma już zaczyna spadać wszystko dokładnie idzie nie tak. Okazuje się nagle, że też spada na skutek tej ilości. 12:47 Stresu, który masz na co dzień. Twoja odporność. Bardzo rzadko się o tym wspominasz, jak stres strasznie negatywnie wpływa na naszą. Obiektywną odporność. Jak strasznie to dewastuje nasze leukocyty, naszą siłę. 13:07 I chodzi o to, że w takiej sytuacji łapie nas totalnie wszystko. Kiedyś człowiek był w stanie przez 2 lata ciągiem nie mieć nawet Kataru. Potem nagle się okazuje, że byle przeziębieni jest w stanie ciebie rozłożyć totalnie, ale w taki sposób, że niemal nie jesteś w stanie pracować. 13:27 Nie pamiętam kiedy ostatnio mi się zdarzyła taka sytuacja, że ja przez 2 tygodnie nie byłem w stanie. Jeździć na rowerze, coś tam próbowałem, ale okazywało się nagle po 20 minutach, że nie, nie Jestem w stanie dalej jechać. Domaga się tego, co mu zabierają przez ostatnie 9 miesięcy chwili spokoju. 13:48 I objawia się to nie tylko tym, że po raz pierwszy od paru lat pojawia się gorączka, ale także przepotwornie złym samopoczuciem. Jak człowiek jest chory? To wszystko totalnie się zwielokrotnie totalnie. I wtedy mie właśnie miałem okazję śledzić poziom mojego niepokoju. 14:09 Codziennie zadaje sobie pytanie albo niekiedy nawet zegarek zadaje mi to pytanie, jaki jest twój poziom stresu, lęku? Dzisiaj mówię, kurde, 8 x 10, byle co się dzieje. Ja już zaczynam być elektryczny, chodzić na boki, być zestresowany tym, bo przyszedł kuźwa. 14:26 List polecony, tak dla przykładu. Przecież skarbówka zus, jeżeli coś ode mnie chce, to nie wysyła poleconych, tylko mam elektroniczną skrzynkę, a którą wszystkie papiery idą. Bo wyobrażam sobie najgorszy scenariusz, ale to nie pomaga, bo ja Jestem tak wyczulony wraz ze swoją nerwicą, która jest zwielokrotniona, że każda jedna rzecz jest dla ciebie zagrożeniem. 14:56 I koło się nakręca. Niesamowicie jesteś słaby psychicznie. Na skutek fizycznej choroby. W związku z tym jeszcze gorzej odczuwasz stres i jeszcze bardziej odczuwasz lęk, ponieważ bardziej odczuwasz lęk, jesteś bardziej zestresowany, twoja odporność jeszcze bardziej spada. 15:16 Twoje samopoczucie fizyczne i psychiczne jest jeszcze gorsze. I to jest. To błędne koło. Które znów się pojawia? I które znowu człowieka pcha w kierunku refleksji, co mogę w swoim życiu zrobić, żeby już więcej nigdy do takiej sytuacji nie dopuszczać. 15:42 Znowu mam ogrom przemyśleń. Oczywiście wiem, co mi super pomaga w takich sytuacjach. Pojechanie na tydzień na wolne na urlop. Ale wiem, że pierwsze 4 dni tego urlopu, czyli jego połowa, to jest nerwica. 15:57 Kuźwa nie ma mnie w pracy, coś się rozpieprzy. Albo jeszcze takie głupie myśli, jak ludzie zobaczą, że Jestem w Hiszpanii, to sobie pomyślą, że u mnie jest tak dobrze, yy, że na pewno teraz nie będą w moim sklepie niczego kupować bo sobie pomyślą że temu to jest za dobrze. 16:16 Naprawdę ja mam takie myśli, to jest straszne i to jest dalej nerwica. Ja jadę na tym rowerze i ja się stresuję i zanim to słońce, zanim ta zmiana tego otoczenia właśnie ten brak pracy zacznie działać to mija. 16:35 Mijają 3 albo 4 dni i ja wtedy się już zaczynam w miarę czuć dobrze. Przestawiony do tego rytmu trochę bardziej wakacyjnego, bo ja cały czas mam w głowie tę myśl, że ja nie zasługuję. Ja nie powinienem chodzić na urlop, ponieważ ja w tym roku, w ubiegłym, już tu i tu dałem ciała i ja powinienem to odrobić, ponieważ ja w tym roku uważam, że źle zarządzałem swoją własną firmą, bo doprowadziłem do takiej sytuacji, że miałem taki stresujący problem, taki stresujący problem, taki stresujący problem i powinienem pracować więcej? 17:12 Bo poszło w 2024 nie idealnie. No straszne. Ale wiem z drugiej strony, że to jest moja choroba, to jest właśnie ta nerwica, czegokolwiek bym nie zrobił zawsze moja głowa będzie zmuszała mnie do tego, żebym to zrobił lepiej. 17:33 I Jestem na tyle beznadziejnym gościem, że za chwilę na pewno coś walnie. Na pewno za chwilę coś się wydarzy. Coś będzie nie tak. Przede mną tylko i wyłącznie same problemy i zagrożenia. I nigdy nie odpocznę. 17:50 I czasami właśnie użalam się nad samym sobą sobą, że ja nigdy nie odpocznę. Bo ja zawsze będę zestresowany. Zawsze się będę czymś martwić. Zawsze będę się czymś przejmować, zawsze coś będzie nie do końca perfekcyjne. 18:09 Po prostu przerąbane jest życie z nerwicą, a opowiadam o tym nie dlatego, bo się żalę tylko dlatego, ponieważ takich osób jak ja z takimi problemami jest mnóstwo. Część osób sobie z tego nawet nie zdaje sprawy. Część osób tego nie potrafi nazwać, a jeszcze mniej osób potrafi z tym walczyć. 18:29 Ja z tym walczę od. Od 2000. Szóstego roku. Z nerwicą. A z czego ona się wzięła? Ona wzięła się z tego, że? 18:47 Ode mnie zawsze wymagało się perfekcjonizmu, to jest raz, zawsze wszystko powinno być idealnie z tego względu, że jak byłem młodym gówniarzem, to rozrabiają i często właśnie bałem się tego, że za chwilę odczuję konsekwencje tego, co narozrabiałem. A potem to wzmocniłem sobie oczywiście pracą, pracą, w której bardzo często wszystko. 19:09 Nie wszystko zależało ode mnie i w której bardzo łatwo było coś spieprzyć. I bardzo łatwo było dostać od tego dostać za to. Wpiernisz słowny, którego strasznie się bałem. Ponieważ. Czułem się zawsze tym gorszym i bałem się bardzo tego, że będę. 19:31 Nie będę częścią grupy, nie będę częścią ekipy, nie będę akceptowane. Znaczy się, nie będę kochany przez innych ludzi. Tylko co z tego, że ja sobie z tego wszystkiego zdaję sprawę? Jeśli to bardzo często nie pomaga, a nie pomaga. Yy. 19:47 Ta świadomość głównie wtedy, kiedy właśnie czuje się. Prze bądź cowany przepracowany, przemęczony. Kiedy? Kiedy nie potrafię sobie samemu wrzucić troszeczkę na luz, też wtedy, kiedy zmienia się troszeczkę aura, kiedy mniej mamy do czynienia ze słońcem, ze świeżym powietrzem. 20:09 Kiedy jest taka pogoda jak dzisiaj? I cały czas jesteśmy de facto zamknięci w 4 ścianach. Mam nadzieję, że tym sposobem choć jednej osobie pomogłem, choć wiem, że temat tego podcastu jest. 20:28 Ciężki, hermetyczny. I być może będzie przez część z was odebrany jako świetny pretekst do żalenia się. Dzięki bardzo cześć.

Odcinek #192, w którym w Krakowie spotykam się z Jakubem Ćwiekiem żeby porozmawiać o jego najnowszej powieści „Sues Dei” i o pisarza roli i doli. Przyglądając się uważnie O jak okładce, sięgamy po P jak popkulturę.Jest F jak figurka krasnala ogrodowego, są oazowe przeboje na czele z hitem grupy LO27 „Mogę wszystko”. Wyruszamy na P jak Podlasie i poznajemy nieoczywiste postaci. Jest Proboszcz - Johnny Rambo w koloratce, i jest W jak wdowa po policjancie.A Miasteczko w którym dzieje się akcja "Sues Dei" to Martwiejowice, miejsce, w które nikt poza mieszkańcami nie wierzy. Okazuje się, że sformułowanie D jak dobry człowiek nie jest komplementem, a z dobra może wychodzić zło.Pojawia się też symboliczny rekwizyt - różaniec survivalowy. Jakub szczerze opowiada o swoim dzieciństwie i wychowaniu. I okazuje się, że lekcja R jak religii może być oparta na songu „Too much love will kill you” grupy Queen.Dotykamy tego co T jak trudne w pracy pisarza. Wracamy też do powieści "Topiel", która otwiera nam D jak drzwi do dyskusji o R jak rynku książki i P jak pomaganiu.Pojawia się opowieść o Głuchołazach i powodzi. I o kolejnej powodzi.Zostaje nam w pamięci mocny obraz dziecka, które boi się przejść przez próg.

Po tragedii samolotu azerbejdżańskich linii pojawiło się hasło „Putinie, przeproś!”. W Azerbejdżanie już nikt nie pisze o katastrofie, lecz o przestępstwie - mówi w podcaście „Globalny Chrząszcz” dr Shahla Kazimova, szefowa Centrum Studiów Azerbejdżańskich na Uniwersytecie Warszawskim. W trzecim odcinku podcastu „Globalny Chrząszcz” Jerzy Haszczyński rozmawia z Shahlą Kazimovą, orientalistką i kulturoznawczynią, o złożonej historii i współczesności jej ojczyzny, Azerbejdżanu. Pojawia się wątek prometeizmu sprzed drugiej wojny światowej i tego, co z niego do dzisiaj pozostało. Jak w Azerbejdżanie zareagowano na rozbicie się 25 grudnia ostrzelanego przez Rosjan samolotu azerbejdżańskich linii lotniczych? Co jeszcze jest powodem napięć między Moskwą a Baku? Jakie sojusze buduje Azerbejdżan? Czy Zachód rzeczywiście wspiera kraje Kaukazu? Tradycyjnie w „Globalnym Chrząszczu” jest mowa o trudnościach z językiem polskim, który nie jest językiem ojczystym gości podcastu. Shahla Kazimova odpowiada też na pytania dotyczące „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego, którego akcja toczy się m. in. w jej rodzinnym mieście. Podkreśla, że polski pisarz nie był w Baku, ale opisując miasto dowiódł swojego talentu literackiego, „umiejętnie pokazał chaos rewolucji, bogate miasto, które było bardzo rozwarstwione społecznie, dynamikę i - niestety - okrucieństwa tych lat”. Więcej na stronie: rp.pl Twitterze: twitter.com/rzeczpospolita Facebooku: facebook.com/dziennikrzeczpospolita Linkedin: linkedin.com/company/rzeczpospolita/

W drugim odcinku podcastu „Globalny Chrząszcz” Jerzy Haszczyński, szef działu zagranicznego „Rzeczpospolitej”, rozmawia z Adilem Abdelem Aatim, analitykiem i politykiem pochodzącym z Sudanu, kandydatem na prezydenta tego kraju w wyborach, które miały się odbyć, ale do dzisiaj się nie odbyły.  Rozmowa dotyczy dramatycznej sytuacji Sudanu, gdzie trwająca od kwietnia 2023 roku wojna domowa rujnuje kraj i zmusza miliony ludzi do ucieczki. Czy Sudan ma jeszcze szansę na demokrację, gdy dwaj generałowie walczą o władzę? Gość opowiada o korzeniach konfliktu i roli zagranicznych graczy w konflikcie. W tym Rosji. - Rosja pomaga obu generałom toczącym wojnę w Sudanie. Sudan to droga do całej Afryki - mówi Adil Abdel Aati.  O Sudanie wielu Polaków czytało „W Pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza. Adil Abdel Aati mówi, czy to miła lektura dla Sudańczyka. Pojawia się w niej Mahdi, sudański bohater narodowy. Sienkiewicz pisał, że „Mahdi jest gorszy niż całe stado krokodyli”. - To są zwierzęta, które nie polują w stadach - kontruje Adil Abdel Aati. I opowiada o rodzinie Mahdiego, którego potomkowie do dzisiaj odgrywają ważną rolę w życiu politycznym i religijnym Sudanu.  Dla gości podcastu „Globalny Chrząszcz” polski nie jest językiem ojczystym. Rozmawiamy o krajach, regionach, z których pochodzą, o świecie, Polsce, polskim języku i kulturze.

W tym odcinku „Przerwy Technicznej” ponownie bierzemy na warsztat pytanie, czy Apple wciąż zaspokaja nasze oczekiwania. Przy jednym „ringu” znów spotykają się ci sami dyskutanci: Marek Telecki, Miłosz Staszewski i Krzysztof Nowicki. Wszystkiemu przewodniczy, jak zawsze pełen zapału, Remek Rychlewski. Rozmowa zaczyna się od podsumowania dwóch wcześniejszych dyskusji, ale szybko schodzi na szczegóły dotyczące ekosystemu Apple: co tak naprawdę zmienia się w kolejnych wersjach systemów i czy słynne „cukiereczki” – dopracowane aplikacje firm trzecich – naprawdę zniknęły z platformy macOS? W trakcie nagrania sporo uwagi poświęcamy też kwestii sztucznej inteligencji. Pojawia się wątek nowych narzędzi dla deweloperów i tego, czy Apple rzeczywiście wprowadza AI tak odważnie, jak zapowiada. Zastanawiamy się, gdzie zniknęły dawne, przełomowe rozwiązania, a także jakie możliwości daje dziś na przykład wbudowane w system przetwarzanie mowy. Wracamy przy tym do naszych zwyczajów i codziennych przyzwyczajeń: każdy ma własne zdanie na temat tego, czy kolejna aktualizacja macOS lub iOS wniosła do jego pracy coś naprawdę wartościowego czy może tylko „ubarwiła” interfejs. Pod koniec rozmowy omawiamy zagadnienia związane z usługami, takimi jak iCloud, Apple Arcade czy Apple TV+. Pytamy, czy w dzisiejszych czasach 5 GB darmowej przestrzeni w chmurze to nie jest za mało i na ile model subskrypcji zmusza użytkowników do dodatkowych wydatków. Dyskutujemy, w jakim miejscu znajdują się dziś usługi Apple'owe i czy w Polsce faktycznie można z nich czerpać pełnymi garściami. Zgodnie ze zwyczajem „Przerwy Technicznej” nie brakuje dygresji o płaceniu Apple Pay, zakupach biletów na pociąg i ciągłym „przeplataniu” się świata komputerów, iPhone'ów i iPadów. Czy tym razem udało się jednoznacznie ustalić, czy Apple nas jeszcze pozytywnie zaskakuje, czy może rozczarowuje? Aby się przekonać, posłuchajcie 21. odcinka, który wieńczy tę przedłużającą się – i jak sami przyznajemy, przyjemną – dyskusję o obecnych realiach platformy z Cupertino. Kontakt z nami: Przerwa Techniczna - mastodon, emailMiłosz Staszewski - emailMarek Telecki - emailRemek Rychlewski - mastodon, emailKrzysztof Nowicki - mastodon, email

Odcinek #190, w którym w krakowskiej księgarni Compare Bookstore rozmawiam z Bartoszem Sadulskim o jego drugiej powieści „Szesnaście na Bourbon”. Wyruszamy w P jak podróż na wyspę, na której urodził się Michel Houellebecq. Cofamy się do 1673 roku i dołączamy do kobiet uciekających ze szpitala Salpêtrière.Jaki będzie ich los?Wszystkiego nie zdradzamy, ale mówimy o Z jak zabawie literaturą i G jak globusem, o historycznej nie-stylizacji i o zawłaszczaniu historii. Jest K jak  kulturowa rozpusta i K jak klasowość, D jak dwór króla, M jak mikrohistorie, P jak polowanie na czarownice oraz walka z D jak demonami. Pojawia się K jak kot Lucjan – talizman i obrońca w jednym. Autor sięga po opis ataku O jak ośmiornicy z powieści Verne'a.Na liście I jak inspiracji znajdujemy też Josepha Conrada. I zachwyca nas też pani Bourdon.W końcu musimy rozprawić się musimy z polskimi wątkami w książce, z tajemniczą postacią historyczną i z kobietą, która wygląda jak słynna Marysieńka. W tym odcinie słychać, co Bartosza cieszy w literaturze. Z jak zderzamy więc z sobą skojarzenia, tak jak on zderza frazy, stylizacje. Rozmowę kończymy na dywagacjach o przekładzie, o R jak recepcji książki na rynku francuskim.I liczymy na S jak skandal.

- Chyba nikt przed ubiegłorocznymi wyborami parlamentarnymi nie spodziewał się, że Paweł S. jest osobą, z którą będziemy kojarzyć największą aferę czasów PiS. Chodzi o sumę, która przebiją aferę Funduszu Sprawiedliwości, "Willę plus" i wszystkie inne afery, które wyjaśnia obecnie prokuratura - mówił w Polskim Radiu 24 poblicysta Piotr Drabik.  

Cześć i czołem, tu nadaje podcast Głowa Rządzi, mamy odcinek 130, w którym pierwszy w historii gości jeździectwo, za sprawą psycholożki sportu Jagody Smoleńskiej-Kurowskiej. Choć w gabinecie pracowałem już z kilkoma jeźdźcami, ten koński świat jest cały czas dla mnie do odkrywania. Dlatego w tym odcinku zadaję pytania proste, żeby uporządkować swoją wiedzę i rozumienie tej dyscypliny. Potem przechodzimy do kontekstu specyficznego pracy psychologicznej w środowisku jeździeckim ze sportowcami uprawiającymi tę dyscyplinę. To fascynujący świat, który Jagoda przede mną, a także przed wami z wielką pasją odkrywa. Pojawia się wiele wątków z doświadczeń osobistych i zawodowych Jagody. Odcinek od samego początku jest dla każdego, kto z jeździectwem jeszcze nie miał do czynienia, a w tej drugiej części także, dla tych, którzy na jeździectwie zjedli już trochę zęby i chcieliby dowiedzieć się więcej na temat roli psychologa i psychologii w tym sporcie. Tego odcinka nie byłoby gdyby nie zasilanie Wydawnictwa Galaktyka, które z podcastem współpracuje już drugi rok! Galaktyka wypuszcza na polski rynek wartościowe pozycje dotyczące tematów poruszanych przeze mnie w podcaście. To książki gdzieś na styku nauk o sporcie, psychologii, ale też filozofii i duchowości. Na książkach Wydawnictwa Galaktyka można śmiało polegać jeśli chodzi o zdobywanie wiedzy i inspiracji w kontekście jeździeckim. Wszystkie polecane przeze mnie książki w tej tematyce od Wydawnictwa Galaktyka znajdziecie na stronie odcinka. Wydawnictwo przygotowało też specjalny rabat dla społeczności Głowa Rządzi. Wystarczy wpisać w sklepie internetowym Wydawnictwa kod GLOWARZADZI, żeby móc cieszyć się 40% zniżką na wartościowe książki. Tyle formalności. Wskakujemy do rozmowy o psychologii w jeździectwie! Hop!

Ten problem dotyczy młodszych i starszych. Głównie kobiet, ale czasem też mężczyzn. Pojawia się już wiosną, po nawet niewielkiej ekspozycji na słońce i zostaje z nami na długi czas. Mowa o przebarwieniach. Jedni mówią, że wystarczy dobry krem, żeby je zlikwidować, inni uważają, że nie ma na nie lekarstwa. Jaka jest prawda? O tym w podcaście "Zdrowie bez cenzury” mówi dr Ewa Chlebus, założycielka Kliniki Dr Chlebus, lekarka dermatolog z ogromnym doświadczeniem klinicznym, jedna z najlepszych specjalistek w Polsce. Dr Chlebus samodzielnie opracowała wiele unikalnych metod leczenia i odmładzania skóry. Po latach praktyki lekarskiej osiąga wyjątkowe efekty w terapii najbardziej uporczywych i trudnych schorzeń dermatologicznych. Zajmuje się m.in. ciężkimi postaciami chorób skóry twarzy, szczególnie trądziku i trądziku różowatego, usuwaniem przebarwień oraz nieinwazyjnymi metodami poprawy jakości skóry w tym diagnostyką i leczeniem nietolerancji i alergii na kosmetyki. Osoby, które mają przebarwienia, czyli ciemne plamy na twarzy często są stygmatyzowane. Dlatego leczenie to tak naprawdę poprawa jakości życia dla wielu z tych osób. Przebarwienia, jak tłumaczy nasza rozmówczyni, są jedną z chorób dermatologicznych, które bardzo obniżają jakość życia.

O systemowych problemach Kościoła, które prowadzą do nadużyć i powtarzających się afer mówi mec. Artur Nowak, adwokat, publicysta i pisarz, autor książki "Plebania".

Przychodzi do rodzica dziecko z zażaleniem: moja koleżanka ma zwierzątko, a ja nie. Moja koleżanka ma własny pokój, a ja nie. Ma nowiutki telefon, a ja wciąż z tą cegłą.Nie jest łatwo usłyszeć takie zarzuty, i nie chcieć ich odeprzeć. Tyle przecież dla dzieci robimy, a one wciąż chcą czegoś więcej, i wciąż im się wydaje, że inni mają lepiej.Pojawia się pokusa, żeby wytłumaczyć im, co mają i że powinny być wdzięczne.I to prawie nigdy nie działa.O tym, co może pomóc - mówię w odcinku.

Obecna sytuacja na froncie w Ukrainie, nie napawa optymizmem. Trwa charkowska ofensywa. Pojawia się pytanie czy może ona doprowadzić do sytuacji, w której Rosja wygra te wojnę? I co by to oznaczało gdyby przegrała ją Ukraina? Choć obecnie wygląda na to, że Ukraina przegrywa to wciąż czeka na dostawy amerykańskiego uzbrojenia. Sytuacja Ukrainy nie jest więc przesądzona. Jednocześnie toczy się dyskusja o tym jak znaczące są rosyjskie wpływy w Polsce i jakie związki z Rosją i Białorusią mógł mieć dotychczas sędzia Tomasz Szmydt. W momencie kiedy rząd tropi agentów należy zapytać jakie znacznie mogą mieć realnie w naszym kraju rosyjscy agenci. Zaprasza Jakub Bodziony.

Karolina Bruchnicka jest aktorką, znaną z filmów i seriali takich jak: Córka Trenera, Supersiostry, czy Minuta Ciszy. Jak wyglądały początki jej kariery, jakim partnerem ekranowym jest Jacek Braciak, czy Robert Więckiewicz. Wywiad o tym jak zostać aktorką, ale też jak pozostać sobą w tej branży. Pojawia się też Dawid Podsiadło w dość nietypowych okolicznościach i przypadkiem oraz Krynica Górska, a konkretnie pijalnia wód - wspaniałe miejsce! Dobrego odsłuchu, Karol Paciorek / Imponderabilia

W Polsce rozgorzała (dobre określenie rozgorzała), dyskusja na temat ewentualnego zakazu sprzedaży alkoholu na stacjach paliw. Pojawiają się różne opinie, pomysły, tymczasem cały na biało wchodzi Tomasz Olbratowski. Skoro alkohol jest najbardziej dochodowym produktem na stacjach, niech już on tam zostanie, a sprzedaż benzyny przenieść do urzędów pocztowych. Pojawia się pytanie: dlaczego Tomasz nie jest premierem?

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.  Całość TYLKO w aplikacji Onet Audio. Subskrybuj pakiet Onet Premium i słuchaj bez limitu.  Zaczynamy od pogrzebu Aleksieja Nawalnego, który się w końcu odbył – ciało w końcu wydano, ludzi na pogrzeb przyszło dużo. Dlaczego trzeba odnotować, że na pogrzebie były tłumy i fakt, że absolutna większość uczestników pogrzebu nie zakrywała twarzy? – System rozpoznawania twarzy w Moskwie działa doskonale – mówi Witold Jurasz – Więc każdy, kto przyszedł bez maseczki, już jest w bazie danych jako ten niedobry Rosjanin. To ważne, bo w „Raporcie międzynarodowym” mówimy złe rzeczy o Rosji, jednak równocześnie podkreślając, że złe rzeczy o Rosji nie uprawniają do generalizacji wszystkich Rosjan. Jak ktoś szuka dowodu, to proszę sobie obejrzeć twarze ludzi na tym pogrzebie. To są twarze ludzi, którzy nie dali się zastraszyć.  Kolejny temat, który prowadzący biorą na tapet to fakt, że Rosjanie podsłuchiwali rozmowę wyższych rangą niemieckich oficerów, rozważających, czy dostarczyć Taurusy, czy nie i czy te rakiety byłyby w stanie zniszczyć Most Krymski.  – Wiele razy mówiliśmy w podcaście o tym, że to jest cel istotny, strategiczny Ukrainy w walce na południu, żeby przeciąć tę arterię, tę tętnicę, zaopatrującą całą rosyjską machinę wojenną na południu, na Pomorzu – komentuje Zbigniew Parafianowicz – To technicznie jest na wyciągnięcie ręki, tylko to jest decyzja polityczna.  W dalszej części rozmowa schodzi na Niemcy, które niezależnie od tego, czy je lubimy, czy nie – czy traktujemy stosunki z Niemcami jako propagandę z czasów PiS-u – czy nie; są kluczem do powodzenia każdej operacji NATO w Europie. – Są zapleczem logistycznym, są hubem lotniskowo-transportowym – tłumaczy Zbigniew Parafianowicz – Bez dobrze funkcjonujących Niemiec te operacje po prostu się nie powiodą. Dlatego niezależnie od tego, jaki kto ma stosunek do Niemiec, powinien być zainteresowany tym, żeby to państwo nie było „dziadowskie” czy z kartonu.  Poza tym w podcaście: Witold Jurasz zadaje tzw. pytanie za milion dolarów, czyli – czy możliwe jest, że Marine Le Pen gra na niemiecki mainstream? Pojawia się też gorąca ploteczka, że w Ukrainie dyskutowane jest spuszczenie ze smyczy Pułku im. Konstantego Kalinowskiego, czyli tych Białorusinów walczących po stronie Ukrainy i puszczenie ich na Białoruś (tak jak Rosyjski Korpus Ochotniczy w którymś momencie zaczął walczyć na terenie Federacji Rosyjskiej, robiąc rajdy). Co myślą o niej Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz? O tym w podcaście…   Również o pieniądzach, bo David Cameron, czyli szef dyplomacji brytyjskiej, zapowiedział, że Wielka Brytania jest gotowa przekazać Ukrainie zamrożone w Wielkiej Brytanii środki Centralnego Banku Federacji Rosyjskiej i później oddałaby te pieniądze Rosji, rozliczając się z rosyjskich reparacji. Na razie jest to deklaracja polityczna, ale mowa o 25 miliardach funtów, czyli mniej więcej 32 miliardach dolarów.   To i jeszcze więcej – w najnowszym epizodzie „Raportu międzynarodowego”. Zapraszają Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz. 

Hej, w tym odcinku serii Powojnie nawiązuję do najnowszej historii świata. Uważam, że powszechnie znane są okoliczności zamachu na World Trade Center w 2001 roku. Tymczasem o pierwszym ataku terrorystycznym na słynne bliźniacze wieże powstało do dziś nie wiele materiałów i programów w Internecie. Postanowiłem to zmienić. W lutym 1993 roku grupa terrorystów wysadziła potężną bombę w podziemiach WTC. Plan był prosty: eksplozja miała przewrócić jedną wieżę na drugą doprowadzając do ogromnej tragedii. Choć tak się nie stało to i tak rannych zostały setki ludzi. Było też kilka ofiar. Do dzisiaj nie wiadomo kto był zleceniodawcą tamtego zamachu. Pojawiały się domysły, że zamachowców mógł wysłać Saddam Husajn. Zdaniem ekspertów z FBI bardziej prawdopodobne, że ataki przeprowadzono we współpracy z islamskimi bojownikami. Zamachowcy już kilkanaście godzin po zamachu skierowali swoje żądania do amerykańskich mediów. Grozili, że jeżeli Amerykanie nie przestaną wspierać Izraela w walce z Pakistańczykami to wówczas przeprowadzą kolejny atak terrorystyczny w wyniku którego słynne drapacze chmur przestaną istnieć. Więcej na temat tamtych wydarzeń w najnowszym odcinku serii Powojnie.

– Żadna z Ewangelii nie jest biografią Jezusa – mówi w Radiu Naukowym prof. Robert Wiśniewski, specjalista historii chrześcijaństwa późnej starożytności z Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego. – Ewangelie są o misji, działalności Jezusa – dodaje. W tym sensie nie należy ich traktować jako kronik. Autorom teksów przyświecało przekazanie pewnych treści teologicznych.Dotyczy to zarówno autorów Ewangelii kanonicznych, jak i tych, które do kanonu nie weszły. Sama idea stworzenia zamkniętego korpusu teksów kształtuje się w II w. – W ogniu sporów wewnątrzchrześcijańskich – podkreśla prof. Wiśniewski. Formą prowadzenia tych sporów było tworzenie właśnie tekstów apokryficznych. W sposób narracyjny przedstawiano w nich swoje racje teologiczne. Chociaż niektóre powstały też znacznie później, w średniowieczu, a nawet w językach słowiańskich.Część apokryfów jest szczególnie bogata w wątki, w które ubogie są teksty Łukasza i Mateusza, a u Marka i Jana nie pojawiają się wcale: narodzenie i dzieciństwo Chrystusa. Bodaj najbardziej oryginalna jest Ewangelia Dzieciństwa Tomasza, w którym poznajemy zupełnie innego Jezusa. Jako kilkulatek popisuje się nadprzyrodzoną mocą, chodzi po promieniu światła, a kolegów, którzy byli dla niego nieuprzejmi, zamienia w świnie. Chociaż niektórzy kończyli gorzej. – Nie jest jasne, dlaczego tekst powstał w takiej formie. Niewykluczone, że napisano go dla dzieci – mówi historyk.Z kolei protoewangelia Jakuba przybliża nam okoliczności życia Maryi i poczęcia Jezusa, zawiera też piękny opis narodzin Jezusa w grocie: świat zamiera w momencie, gdy Jezus przychodzi na świat. Ewangelia Pseudo-Mateusza szczegółowiej rozwija wątek ucieczki Jezusa z rodziną do Egiptu, podaje też opis sceny, w której maleńki Jezus rozkazuje drzewu palmowemu, by się pochyliło i podzieliło z Maryją daktylami. W Koranie również pojawia się ta historia, w wersji uczynienia cudu przez Jezusa jeszcze z brzucha matki.Ale nie dajmy się teoriom spiskowym. – To nie jest tak, że w tekstach apokryficznych kryją się elementy autentycznej historii Jezusa – zaznacza prof. Wiśniewski.Opisywanie niezwykłych uzdolnień w dzieciństwie są popularne w starożytnych opowieściach o różnych ważnych postaciach: władcach, dowódcach. Pojawia się w historiach o Aleksandrze Macedońskim czy Okawianie Auguście. Motyw wykracza poza krąg śródziemnomorski. – Budda miał zacząć mówić zaraz po narodzinach i wszystkim wyjaśnić, kim jest – przypomina prof. Wiśniewski.Z odcinka dowiecie się, jak interpretować intencje starożytnych autorów, czy Ewangelię św. Marka, św. Łukasza, św. Mateusza i św. Jana naprawdę napisali ludzie o tych imionach, o tym, jak Kościół traktował apokryfy (krytykowano, ale i czytano!), a także jak w tej przedziwnej sytuacji, w jakiej miał zostać postawiony, radził sobie św. Józef.