Gutral Gada

“Zdrowie psychiczne jest kluczowym elementem dobrostanu każdej osoby i społeczeństwa jako całości (Światowa Organizacja Zdrowia [WHO], 2021). Mimo to, w Polsce, jego znaczenie wciąż wydaje się marginalizowane. Według danych Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (Organisation for Economic Cooperation and Development [OECD], 2021) Polska przeznacza mniej niż 3% budżetu na zdrowie psychiczne, co stanowi znacznie mniej niż w krajach takich jak Wielka Brytania czy Niemcy, gdzie wskaźnik ten wynosi około 10–15%. Jest to alarmujące, szczególnie w obliczu danych WHO (2017), które wskazują na rosnącą liczbę osób z objawami depresji i zaburzeń lękowych w naszym kraju. Pomimo tej rosnącej potrzeby, niewielki odsetek Polek i Polaków korzysta z profesjonalnej pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej. Jak wynika z raportu CBOS (2021), aż 40% Polaków uważa, że korzystanie z pomocy psychiatrycznej może prowadzić do stygmatyzacji. To przekonanie wynika z braku edukacji społecznej i utrzymujących się stereotypów, które utrudniają dostęp do pomocy. Strach przed oceną innych, a także niewiedza na temat dostępnych form wsparcia, dodatkowo pogłębiają problem.”Tak zaczyna się raport zrealizowany przez Instytutu Psychologii Państwowej Akademii Nauk pod tytułem DOBROSTAN PSYCHICZNY W POLSCE. CO MYŚLIMY O POMOCY PSYCHOLOGICZNEJ?A moim i Waszym gościem jest dr hab. Łukasz Gawęda, Prof. IP PAN - kierownik Laboratorium Psychopatologii Eksperymentalnej. Psycholog, który łączy doświadczenie kliniczne (wcześniej kierował Pracownią Psychopatologii i Wczesnych Interwencji w II Klinice Psychiatrycznej WUM, ma doświadczenie pracy z pacjentami w oddziale stacjonarnym, dziennym oraz PZP; ukończył szkolenie CBT z el. psychodynamicznymi) z pracą naukową. Cały raport znajdziecie na stronie:https://psych.pan.pl/Montaż: Eugeniusz Karlov

Zebraliśmy się tutaj, na tej wywiadówce z życia, by pomówić o Państwa Wewnętrznych Dzieciach. A tak naprawdę o tym, jak one się mają pod Waszą opieką. Czy jesteście Państwo takimi opiekunami, jakich chcieliście mieć w dzieciństwie? Czy są wprowadzane kary, szlabany, zakazy i inne metody samokarania? A może autoagresja? Nadmierny krytycyzm? Zero granic, czy jednak spoglądacie z uwagą na tego Wewnętrznego Młodego Człowieka? Jaką ocenę sobie wystawiasz z opieki nad tym małym sobą, który nadal pozostaje integralną częścią Ciebie? Słabą? To zapraszam do posłuchania, co można z tym zrobić. Za możliwość realizacji i dystrybucji tego podcastu dziękuję Patronom i Patronkom. I małej Asi, bo ona czasem także podsuwa pomysły i inspiracje do tych odcinków

Czujesz że Ci rośnie pod korek, bo ktoś Ci właśnie nadepnął na odcisk, a w głowie głos, że nieee, że przecież trzeba być miłym, żeby się dzieci chciały z tobą bawić i ludzie przypadkiem źle nie pomyśleli? To ja właśnie próbuję w tym odcinku wyjaśnić, że bycie miłym, a życzliwym to dwie różne rzeczy, że bycie asertywnym jest sexy i że samopoświęcanie to nie cnota?Dasz się zaprosić na taką podcastową przygodę w świat podważania przekonań i łamania stereotypów? Nie mogę obiecać, że będzie miło ;) ale starałam się, co by było soczyście. Za możliwość realizacji i dystrybucji tego podcastu BARDZO DZIĘKUJĘ Patronom i Patronkom, a odcinek ten dedykuję wszystkim tym, dla których nie byłam miła ;) Montaż: Eugeniusz KarlovLiteratura:Bernstein‐Yamashiro, B., & Noam, G. G. (2013). Establishing and maintaining boundaries in teacher‐student relationships. New directions for youth development, 2013(137), 69-84.Bower, A. R., Nishina, A., Witkow, M. R., & Bellmore, A. (2015). Nice guys and gals finish last? Not in early adolescence when empathic, accepted, and popular peers are desirable. Journal of youth and adolescence, 44, 2275-2288.Hare, B., Woods, V. (2022). Przetrwają najżyczliwsi: Jak ewolucja wyjaśnia istotę człowieczeństwa? Wydawnictwo Copernicus Center Press.Letendre, J. (2007). “Sugar and spice but not always nice”: Gender socialization and its impact on development and maintenance of aggression in adolescent girls. Child and Adolescent Social Work Journal, 24, 353-368.

Sami dobrze wiecie, jakie słowa padają z ust psychologa najczęściej? Oczywiście: “To zależy”. Otaczający nas świat nie jest ani zero-jedynkowy ani deterministyczny. W tym odcinku, wraz z moim gościem, dr Sławomirem Jarmużem, zachęcamy do przyjęcia perspektywy środka. Ten odcinek powstał we współpracy z @wydawnictwopwn a powodem do tej rozmowy jest książka dr Jarmuża, którą przeczytałam z ogromną przyjemnością i którą serdecznie polecam. Dodam, że kod rabatowy JOANNAG28 obniża cenę katalogową książek papierowych PWN dostępnych na stronie https://ksiegarnia.pwn.pl/ o 28%. Należy go wpisać w ostatnim kroku zakupowym. Nie łączy się z innymi zniżkami. Kod obowiązuje do 30.06.Montaż: Eugeniusz Karlov

Napisała do mnie Kasia, że zrobili grę, która pomaga radzić sobie ze stresem. C'mon, to nie jest moje pierwsze rodeo, ja już widziałam te „gry”. I się zdziwiłam! Bo sposób w jaki testowali skuteczność swojego produktu jest naprawdę imponująca.Wiecie, że większość aplikacji, które pobieracie na telefon nigdy nie posiadała żadnej formy sprawdzenia? Ani czy działa, ani czy przypadkiem nie szkodzi.To zrobili badacze stojący za kartami StresMisja i dlatego zdecydowałam się porozmawiać o ich produkcie w podcaście. Sama gra, może nie podnosi napięcia (duh!), jest jednak bardzo przyjemna. W tym odcinku rozmawiamy o stresie i sposobach radzenia sobie z nim. Polecam i zapraszam ;)Montaż: Eugeniusz Karlov

Są takie tematy, przy których muszę nabrać większy oddech. Nie zawsze ze względu na skomplikowanie i zawiłość tematu, ale z racji na potencjalne reakcje. Czy mam siły na gównoburze, zaoczne diagnozy i pytania bez jednoznacznych odpowiedzi?Nie.No ale kiedyś trzeba ;)Zapraszam Was na odcinek, w którym pogadamy o narcyzach (i nie tylko) w ujęciu klinicznym i popkulturowym. Czy na wiosnę narcyz kwitnie, a może już więdnie? Czy każdy z nas ma w sobie coś z tego kwiatuszka i co łączy narcyza z tzw. psychopatą (disclaimer dla tych, którzy nie dosłuchają: nazwa kliniczna tego rozpoznania to zaburzenie osobowości antyspołeczne)? Ten odcinek rósł mi w głowie, od kilku miesięcy. Jeszcze wcześniej zapytałam @wydawnictwogwp czy nie zechcieliby wydać po polsku książki Daniela J. Foxa. Chcieli :) i bardzo im jestem za to wdzięczna! #współpracamerytoryczna #reklamaZapraszam do wysłuchania odcinka!Montaż: Eugeniusz Karlov

Uwielbiam, kiedy pojawia się śmiały klient, rzuca wyzwanie i… udaje się to połączyć z psychoedukacją! I tu, moim zupełnie nieskromnym zdaniem, połączenie interesujące.Otóż…Przygotowujecie się na czarną godzinę? Trzymacie oszczędności? Wierzycie, że lepiej przygotować się na najgorsze, żeby pozytywnie się zaskoczyć?A co gdyby odwrócić narrację i przygotować się do realizacji… BIAŁYCH GODZIN?W tym odcinku wraz z @ingpolska rozpracowujemy ciasne sidła zachowań zabezpieczających: co tracimy szykując się na najgorsze, czy naprawdę nas to zabezpiecza, ile napięcia i czasu przepalamy na budowanie katastroficznych scenariuszy w głowie i czy są one gwarantem bezpieczeństwa, a także jak budować i realizować cele, plany i marzenia solo, w grupie lub na rzecz innych. A temat bierze się z akcji organizowanej przez patrona, czyli ING. ING Bank Śląski zachęca do tworzenia pozytywnych postanowień, które chce się realizować i odkładania na tzw. białą godzinę. W ramach akcji ING  zachęcał Polaków do zgłaszania swoich postanowień związanych z białą godziną i ciekawym przeżyciem z bliską osobą, które później zostały wyświetlone na ekranach multimedialnych w największych miastach Polski. Postanowienia zostały już wysłane, kilku z nich tutaj się przyjrzymy, ale Wy możecie samodzielnie zastanowić się nad tym co i dlaczego powstrzymuje Was przed przekłuciem swoich białych godzin w czyn. GROMKIE brawa dla partnera, a Was zapraszam do wysłuchania odcinka.Montaż: Eugeniusz KarlovLiteratura:DeHart, W. B., Friedel, J. E., Lown, J. M., & Odum, A. L. (2016). The Effects of Financial Education on Impulsive Decision Making. PloS one, 11(7), e0159561. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0159561Gut, A., Miciuk, Ł., Gorbaniuk, O., Gut, P., & Karczmarczyk, A. (2021). Cultural management of terror and worry during the COVID-19 pandemic: How religiosity and a dream of human solidarity help the Polish people cope. Frontiers in Psychology, 12, 790333. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2021.790333Friedline, T., Elliott, W., & Chowa, G. A. N. (2013). Testing an asset-building approach for young people: Early access to savings predicts later savings. Economics of Education Review, 33, 31–51. https://doi.org/10.1016/j.econedurev.2012.10.004

W tym odcinku porozmawiamy o tym po co na co komu jest dom, mieszkanie, lokum, czy wszyscy potrzebują go w takim samym stopniu, jakie znaczenie dla naszego świata ma własne miejsce i jak we współczesnym świecie nie bać się tego strasznego potwora, czyli… kredytu. Czy można mieć i być jednocześnie w obliczu wyzwań współczesnego świata?Mogłoby wydawać się, że co ma to wszystko do psychologii, ale uwierzcie mi - więcej niż mogłoby się wydawać. A powodem do tego researchu, rozważań i odcinka, sprawcą całego tego zamieszania jest @otodom, albowiem ekipa Otodom zmontowała bardzo interesujący raport finansowy: Szczęśliwy Dom - mieszkaniowe mieć czy być? Możecie go znaleźć, przeczytać na stronie otodom.pl a my sobie omówimy po co w ludziach ta potrzeba posiadania miejsca, no właśnie, czy we wszystkich taka sama i to na różnych etapach życia i co nam posiadanie lub nie robi. Zapraszam, a Otodom dziękuję za fajną inspirację i robotę. Montaż: Eugeniusz KarlovLiteratura:Dupuis, A., & Thorns, D. C. (2002). Home, home ownership and the search for ontological security. Sociology, 36(3), 441–457. https://doi.org/10.1111/1467-954X.00088Roberts, B. W., Walton, K. E., & Viechtbauer, W. (2006). Patterns of mean-level change in personality traits across the life course: a meta-analysis of longitudinal studies. Psychological bulletin, 132(1), 1–25. https://doi.org/10.1037/0033-2909.132.1.1Burke, C. (2005). “Play in Focus”: Children Researching Their Own Spaces and Places for Play. Children, Youth and Environments, 15(1), 27–53.Wiles, J. L., Leibing, A., Guberman, N., Reeve, J., & Allen, R. E. S. (2012). The meaning of “aging in place” to older people. The Gerontologist, 52(3), 357–366. https://doi.org/10.1093/geront/gnr098Sümer, L. (2024). The Psychology of Homeownership: Does Owning a House Really Matter?. In: The Global Housing Crisis. Palgrave Macmillan, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-031-72604-0_2Sharifonnasabi, Z., Mimoun, L., & Bardhi, F. (2024). Home and psychological well-being in global consumer mobility. Journal of Consumer Psychology, 00, 1–19. https://doi.org/10.1002/jcpy.1440

Jestem kobietąWodą, ogniem, burzą, perłą na dnieWolna jak rzekaNigdy, nigdy nie poddam się!Tak śpiewała Edyta Górniak i najpewniej gdyby nie to 5G byłoby nam do siebie bliżej, ale słowa tej piosenki są niezwykle powerful i pasują mi na obchody dzisiejszego Dnia Praw Kobiet. Nie będzie rozdawania goździków i rajstop, pogadamy sobie o tym czym jest ta kobiecość i, spoiler alert, to wcale nie jest podcast tylko dla kobiet.Kochane Kobiety! Baby! Ja Wam życzę, po prostu: by nigdy, nigdy nie poddać się. xoxo, Gutral (gada)Montaż: Eugeniusz Karlov

Dobra… mi to jest nawet jakoś tak niezręcznie mówić o aktywności fizycznej jako totalnie unikająca ruchu buła, ale nawet ta buła chodzi na siłkę no i dzierga ten ruch, bo może i go nigdy szczerze nie pokocham, ale bardzo lubię i szanuję swój mózg, a także mam pewne plany względem ciała, żeby ono mnie niosło proszę ja Was najdłużej jak to możliwe względnie samodzielnie i serio, nie miłość i fun z ruchu a chęć unikania konsekwencji. To znaczy sapania przy wchodzeniu po schodach i coraz bardziej ograniczonego zakresu ruchu. I serio, po 30 plecy zaczynają boleć. Więc dziś pogadamy o sportkrastynacji – czyli o tym, dlaczego tak wielu Polaków (w tym ja) odkłada aktywność fizyczną na później. Czy to zmęczenie, brak czasu, czy może po prostu wymówki? Odpowiedzi szukamy danych zawartych w raporcie MultiSport Index 2024, badaniach i własnych doświadczeniach, mili Państwo.Emisja tego odcinka wypada w Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Nie jest to przypadkowe, bo aktywność jest ważną strategią regulacji napięcia, ale i czynnikiem prewencji w trosce o zdrowie psychiczne i rekomendowaną, podstawową aktywizacją w epizodzie depresji. To nie jest “idź pobiegaj”, a robienie drobnych kroków w stronę przeciwną do tych, które podpowiadają objawy zaburzenia. To nie “sky is the limit” a przeciwdziałanie twardemu zderzeniu z ziemią. Dlatego pomyślałam, że może wspólnymi siłami poczynimy te małe kroki w ważnej sprawie?I chciałabym zachęcić… wprawdzie tego nie sprawdzę i mam ograniczone ruchy poza krzyknięciem w mikrofon tak, żeby Wam przestery w słuchawkach zrobiły natychmiastową pionizację, ale zachęcam, jeżeli już tego nie robisz, żeby zabrać mnie i ten podcast, na przykład na spacer. No że tak dawajcie, butki, czapka i idziemy. To można zatrzymać, ja poczekam.Za współpracę przy tym odcinku dziękuję @multisportpolskaTo co, idziemy się poruszać?Montaż: Eugeniusz Karlov

Maria Koterbska śpiewała tak:Serduszko puka w rytmie cza-cza,Miłości szuka w rytmie cza-czaPocałuj miły w rytmie cza-cza,Już nie mam siły przed kochaniem bronić się!I w ogóle bardzo słodko, że cza cza że miarowo, że pach pach, love love i te motyle, uniesienia, jasne kroki, tęcza wiruje, brokat kapie po rzęsach i…im starsza jestem tym coraz bardziej myślę sobie, że pomyliła się Koterbska, bo w miłości… czasem je***e basem, a czasem będzie zawodzić autotunem. Zapraszam Was na odcinek w którym pogadamy o tych różnych dźwiękach miłości, o relacjach i to NIE TYLKO romantycznych. Poproszę po jednej nutce i z taśmą profesjonalną.A tego odcinka nie byłoby gdyby nie miłościwie mnie wspierający Patroni i Patronki, do których moje serduszko puka bardzo tłustym i miarowym bitem. To co? Orkiestra, gramy!Montaż: Eugeniusz KarlovLiteratura: Aron, A., Melinat, E., Aron, E. N., Vallone, R. D., & Bator, R. J. (1997). The experimental generation of interpersonal closeness: A procedure and some preliminary findings. Personality and Social Psychology Bulletin, 23(4), 363–377. https://doi.org/10.1177/0146167297234003Dillow, M. R., Goodboy, A. K., & Bolkan, S. (2014). Attachment and the Expression of Affection in Romantic Relationships: The Mediating Role of Romantic Love. Communication Reports, 27(2), 102–115. https://doi.org/10.1080/08934215.2014.900096Hayes, S., & Jeffries, S. (2016). Romantic terrorism? An auto-ethnographic analysis of gendered psychological and emotional tactics in domestic violence. Journal of Research in Gender Studies, 6(2), 38–61.Ruffieux, M., Nussbeck, F. W., & Bodenmann, G. (2014). Long-Term Prediction of Relationship Satisfaction and Stability by Stress, Coping, Communication, and Well-Being. Journal of Divorce & Remarriage, 55(6), 485–501. https://doi.org/10.1080/10502556.2014.931767Sternberg, R. J., & Grajek, S. (1984). The nature of love. Journal of Personality and Social Psychology, 47(2), 312–329. doi:10.1037/0022-3514.47.2.312

Czy ból można leczyć psychoterapią? I o co chodzi z tym całym placebo? Nie ma co się rozwodzić, zapraszam do posłuchania rozmowy z prof. Przemysławem Bąblem @przemekbabel - psychologiem, dyrektorem Instytutu Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, przewodniczącym Rady Dyscypliny Psychologia UJ oraz kierownikiem Zespołu Badania Bólu, prezesem Polskiego Towarzystwa Psychologii Behawioralnej i członkiem Komitetu Psychologii Polskiej Akademii Nauk. Prowadzi badania nad uczeniowymi mechanizmami wpływu placebo na ból, pamięcią bólu i czynnikami psychologicznymi wpływającymi na percepcję bólu. Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję po stokroć Patronom i Patronkom (sprawdzajcie maile w kwestii listów :*) ……………………………….

W zasadzie w tym podcaście byłam naprawdę zbędna XDProfesor przejął mikrofon, przedstawił piękny i bogaty wykład przez teorie temperamentu, dropped the mic, a ja (i mam nadzieję, że zaraz i Wy) pokochałam temperament (swój też) jeszcze bardziej!Teorie temperamentu nie były łatwym konceptem do opanowania na studiach. Mam też wrażenie, że jest często pomijany w pracy klinicznej. Więc tu bardzo soczysta przeglądówka i wątki do tego, by zastanowić się nad własnym temperamentalnym oprogramowaniem oraz jak nim dobrze nawigować. Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu kłaniam się w pas Patronom i Patronkom

Pomyślałam, że utykamy pomiędzy młotem a kowadłem, kiedy weszłam do sklepu z książkami. Na półce z działu “poradniki” po lewej stronie “sztuka odpuszczania” po prawej “szybciej, mocniej, bardziej”. Wzięłam po jednej, losowej pozycji i pomyślałam, że to nawet zabawne, jak niektóre treści wzajemnie się wykluczają. I pomyślałam, że nagram o tym podcast.Zadzwoniłam do @abramowiczdaria jak zazwyczaj, kiedy jadę autem i zaczęłyśmy o tym gadać. Nie pierwszy raz, bo mam wrażenie, że rozmawiamy o tym w kółko - ze sobą i do ludzi, z którymi współpracujemy. Że poradnik, mimo całej swej autorytarnej mądrości zapisanej czarno na białym (dużą czcionką i interlinią, koniecznie z miejscem na notatki, aby ukryć znikomy udział treści w tym dziele), nie zbuduje konceptualizacji i nie odpowie na pytanie “jak żyć”. Zdrowie psychiczne i dobrostan może wypaść tam, gdzie wrzuci go algorytm. W tej czarno-bieli symboliczna była półka, jako odcinek symbolizujący pewien wymiar: determinacji, eksploatacji i siły, przez poszukiwanie balansu, ładowanie baterii aż do odpuszczania tego, na co nie ma się wpływu (a przecież jest całkiem sporo takich zmiennych). I o tym brakującym (lub nie wybrzmiewającym w popularnym przekazie) środku jest ta rozmowa. Podobnie jak kawa nie wyklucza herbaty, tak i dociskanie nie sprawi, że potrzebne będzie odpuszczanie, a to, co wiemy na pewno, to to, że bez zdjęcia nogi z gazu kontrolka paliwa wyda stosowne ostrzeżenia. Te jednak, jeżeli zostaną zignorowane, nie będą ostrzegać w nieskończoność.Wyszło nam nieco osobiście, zatem dajcie znać, co zabieracie z tej rozmowy dla siebie i w jakim rytmie planujecie posuwać się na wymiarze ciśnienia/intensywności w nowym roku.xoxo, Gutral (Gada)Za możliwość realizacji i dystrybucji tego podcastu dziękuję Patronom i Patronkom

Naprawdę myśleliście, że obędzie się bez solówki na koniec roku?Kończymy odcinkiem do pomyślenia o tym, czy i jakie niechciane prezenty nosimy w swoim worku doświadczeń i czy wszystkie podarunki które zarówno otrzymaliśmy jak i podarowaliśmy komuś były:trafneprzydatnefairNo i to implikuje kolejne pytanie, tj.: czy da się z tym żyć?Zapraszam do słuchania przy spacerze, do śledzika tudzież innego pieroga.Za możliwość swobodnej realizacji takich odcinków kłaniam się w pas Patronom i Patronkom doceniając ich wsparcie wielce

Masz depresję? “Idź pobiegaj”. Znasz to? To posłuchaj tego podcastu.Ale tylko, jeżeli bieganie było dla Ciebie kiedyś źródłem przyjemnej aktywności.Zmiana zachowania to ewolucja, a nie rewolucja. Bo podejście rewolucyjne, zamiast pomagać, może pogłębiać objawy np. depresji. Niemniej, warto pamiętać, że nasze zachowanie możemy kształtować pracą umysłu, ale i zmieniać pracę umysłu przez podejmowanie zachowań. Jaki może mieć to kierunek w przypadku depresji?O ile w objawach pojawiająca się anhedonia podpowiada wycofanie z aktywności, to właśnie zaangażowanie w to, co dla nas ważne może przyczyniać się do poprawy nastroju. To kontrintuicyjne dla objawów postępowanie jest jedną z metod interwencji w pracy z objawami depresyjnymi. O szczegółach aktywizacji behawioralnej opowie moja i Wasza gościni Beata Banaszak - psycholożka, psychoterapeutka, superwizorka terapii poznawczo-behawioralnej. Od wielu lat pracowniczka Całodobowego Klinicznego Oddziału Psychiatrycznego w Warszawie oraz Kliniki Terapii poznawczo-behawioralnej SWPS. Wykładowczyni i superwizorka w Szkole psychoterapii poznawczo-behawioralnej SWPS. Specjalizuję się w terapii osób dorosłych oraz młodzieży zmagających się z problemami z zakresu zaburzeń lękowych oraz zaburzeń nastroju. Współpracuje także z osobami w trakcie kryzysów życiowych oraz z doświadczeniami zaburzeń psychotycznych. A spotkałyśmy się dzięki współpracy merytorycznej z @wydawnictwogwp polskim wydawcą książki “Aktywizacja behawioralna. Przewodnik dla klinicystów.” autorstwa Christophera R. Martell Sona Dimidjian i Ruth Herman-Dunn. Gorąco polecam tę publikację klinicystom, a Wam ten odcinek podcastu

No właśnie, kiedy?Czy możemy uzależnić się od pornografii i czy interakcja z pornografią może wpływać na nasze seksualne życie?Po raz drugi mam przyjemność gościć prof. Mateusza Golę w podcaście, ale tym razem spotykamy się wokół uzależnienia od pornografii. A powodem tego spotkania jest jego nowa książka “Gdy porno przestaje być sexy. Pornografia oczami psychoterapeuta” wydana przez patrona dzisiejszego odcinka @copernicuscenterpress. Poza przeglądem badań, znajdziecie tam bardzo obrazowe case study, przykład pana X, pacjenta uzależnionego od pornografii. Idealny balans pomiędzy wnioskami z badań a doświadczeniem w pracy klinicznej. Gutral zdecydowanie poleca!Prof. dr hab. MATEUSZ GOLA – psycholog i neurokognitywista, pracownik naukowy Instytutu Psychologii Polskiej Akademii Nauk oraz University of California San Diego. Od 18 lat zajmuje się rozwijaniem wiedzy na temat neuronalnych mechanizmów uzależnień behawioralnych, opracowuje nowe metody terapii oraz pomaga osobom uzależnionym jako psychoterapeuta. Prowadzi stronę internetową www.mateuszgola.pl oraz kanał na YouTubie Mateusz Gola – Krótko i po ludzku.……………………………….

Wyszukując rozmaitych metod terapii konsekwencji doświadczeń traumatycznych, często gubimy te, które są “metodami z wyboru” - takimi, które w danej sytuacji zalecane są jako najpewniejsze i najbardziej wiarygodne. Mają za sobą długą i dobrą tradycję badania rzetelności.Czy będzie dla wszystkich? Najpewniej nie. Bo metod uniwersalnych nie ma. Ale wydaje mi się, że w poszukiwaniu metod atrakcyjnych i wszechstronnych umknęły te, co do których bezpieczeństwa możemy mieć dość dużą pewność.Ta rozmowa nie wydarzyłaby się bez patronatu @wydawnictwogwp które jest wydawcą książki “PRZEDŁUŻONA EKSPOZYCJA W TERAPII PTSD Emocjonalne przetwarzanie traumatycznych doświadczeń.” (podręcznik terapeuty) i “Odzyskaj życie po traumie” (podręcznik pacjenta), autorstwa Edny Foa i współpracowników. Podręcznik zawiera protokół postępowania w ramach tej formy interwencji. Moją i Waszą gościnią jest dr hab. Agnieszka Popiel, prof. Uniwersytetu SWPS, lekarka psychiatra, psychoterapeutka i superwizorka, badaczka psychoterapii poznawczo-behawioralnej i metod evidence based. Rozmawiamy także o pomyłkach psychoterapii, wtórnej traumatyzacji i wielu, wielu innych kwestiach. Jeżeli interesują Cię kwestie związane z traumą, PTSD, psychoterapią poznawczo-behawioralną, to ten podcast jest dla Ciebie (nie kłamię)!

Usłyszałam kiedyś od koleżanki, że duchowość jest dla niej niezwykle ważna. Było to zanim zaczęłam zajmować się psychologią. Skojarzyłam to wyznanie dość jednoznacznie, z religią. A potem, z biegiem czasu (i na różnych polach obserwowalnym kryzysem związanym z np. odchodzeniem od praktyk religijnych) zaobserwowałam, że duchowość ma przeróżne formy. W psychologii, jak to w psychologii - jest wymiarem i przedmiotem badań.Po co nam duchowość? Kto i dlaczego jej potrzebuje? Czy duchowość new age to nowy trend a może kompensacyjna próba przywrócenia… no właśnie, czego?O tym porozmawiam z moją i Waszą dzisiejszą Gościnią!Za możliwość realizacji, produkcji i dystrybucji tego podcastu kłaniam się nisko Patronom i Patronkom!Beata Urbańska - Psycholożka społeczna. W ramach doktoratu prowadzi badania dotyczące tego, w jaki sposób ludzie rozumieją wolność oraz jakie ma to konsekwencje dla zachowań prospołecznych i pro-ekologicznych. Interesuje się też tym, w jaki sposób religijność i duchowość wpływają na dobrostan i gotowość do pomagania innym. Zawodowo związana z Uniwersytetem SWPS, gdzie pracuje w Katedrze Psychologii Społecznej w Warszawie i prowadzi zajęcia ze studentami.……………………………….

Badanie skuteczności interwencji jest czymś innym, niż badaniem skuteczności psychoterapii w ogóle. W zawodzie zaufania publicznego (których jest 19) tylko jeden (biegły rewident) nie ma żadnych standardów dotyczących wykształcenia bazowego. Dlaczego, będąc takim zawodem, nie byłoby zasadnym wymagać od psychoterapeutów wykształcenia psychologicznego? Czy jakość kształcenia psychologów satysfakcjonuje? Co można w tej materii zmienić? U osób z jakimi kompetencjami chcą korzystać z psychoterapii Polacy i Polki? Oraz czy ich głos ma jakiekolwiek znaczenie? Psychologowie i psychoterapeuci są jak prostokąty i kwadraty. Jednak, nie w świetle aktualnego (bez)prawa. O porządkowaniu chaosu rozmawiam z Martą Boczkowską, specjalistką psychologii klinicznej, badaczką, pierwszą autorką raportu “Potrzeby i preferencje Polek i Polaków w zakresie usług psychoterapeutycznych.”Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję Patronom i Patronkom.Marta Boczkowska - specjalistka psychologii klinicznej chorób somatycznych (006/2022.2/139), interwentka kryzysowa, mediatorkaAbsolwentka psychologii Uniwersytetu Łódzkiego, Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich w Uniwersytecie SWPS w Warszawie. Pracuje jako specjalistka psychologii klinicznej w Wojewódzkim Wielospecjalistycznym Centrum Onkologii i Traumatologii im. M. Kopernika w Łodzi. Wcześniejsze doświadczenie zawodowe zdobywała w Z.O.Z. Miejskim Ośrodku Profilaktyki Zdrowotnej: Ośrodku Interwencji Kryzysowej w Łodzi; Komendzie Wojewódzkiej Policji w Łodzi; Zakładzie Psychologii Lekarskiej UMed w Łodzi. Praktykę kliniczną łączy z pracą badawczo-dydaktyczną. Jest stypendystką-badaczką w Instytucie Psychologii PAN. Współpracuje z Centrum Badań nad Traumą i Kryzysami Życiowymi Uniwersytetu SWPS. Dwukrotnie wyróżniona stypendium NCN.Członkini Polskiego Towarzystwa Psychologicznego – Komisji ds. Psychoterapii, Polskiego Towarzystwa Psychologii Klinicznej i Psychoterapii EBP. Polskiego Towarzystwa Badań nad Stresem Traumatycznym oraz European Society for Traumatic Stress Studies, delegatka American Psychological Association. Jest recenzentką czasopism naukowych: Personal Relationships, Annals of Psychology.Od ponad dekady bada oddziaływania psychologiczne i psychoterapeutyczne wobec grup pacjentów chorych somatycznie i osób które doświadczyły traumy. Realizowała w tym zakresie granty NCN, NCBiR i ABM oraz zajmowała się wdrażaniem zbadanych interwencji w ramach programów psychoterapeutycznych w szpitalach i poradniach NFZ.Współautorka raportu: Potrzeby i preferencje Polek i Polaków w zakresie usług psychoterapeutycznych.ORCID: 0000-0003-2642-682X

I got stuck in my head - usłyszałam od bliskiej osoby. Utknięcie we własnej głowie bywa uciążliwe. Generalnie bardzo lubię jak sobie urządziłam umysłową przestrzeń. Mam poczucie, że jestem u siebie w domu. Nie zmienia to faktu, że czasami postawię na środku tego mentalnego salonu jakiś niechciany wazon, co go dostałam w prezencie. Stoi tam przez jakiś czas aż nabiorę przekonania, że wcale go tam trzymać nie muszę. Przestawię albo wywalę. Czasami mogę się też o niego przewrócić i wkurzona (na samą siebie) zastanowić się, czemu nie wywaliłam go wcześniej. W moim umysłowym domku są też ślady (szczelnie przykryte ramką z obrazkiem) po nieudolnej próbie wbicia gwoździa (tylko ja wiem, która ramka zakrywa dziury aż do tynku), ale i najpiękniej wysprzątana szafa z wyciągniętymi na zimę już golfami (bez jakiejkolwiek pewności, że wytrwa w tym porządku do końca sezonu). Utykamy w głowie z wielu różnych powodów: ściany, jak pętlę na szyi mogą zaciskać doświadczenie, chodzenie po tych samych ścieżkach, kultura, przekonania innych, bliskich nam ludzi. I o ile sytuacja na rynku mieszkaniowym nie napawa optymizmem, a próbuje wepchnąć do mikrokawalerek, o tyle nasz wewnętrzny świat mamy na własność (nie w najmie), z bezterminowym pozwoleniem na (roz)budowę i planem zagospodarowania terenu wedle własnych potrzeb i uznania. Prawie zamknęłam się w mikrokawalerce podcastowego musu: po naczytaniu się w mądrych ebookach, że emisja koniecznie minimum raz w tygodniu. Okno na świat otworzyli Patroni i Patronki, którzy powiedzieli, że co dwa tygodnie też będzie spoko (i że nie wszyscy nadążają ze słuchaniem tak często). Więc otworzyłam okno i nabrałam powietrza, bo do nagrywania podcastu jednak niezbędny jest oddech. Nowy rok akademicki odmierza nowy sezon podcastu, który od teraz co dwa tygodnie (no chyba, że mnie wena najdzie i nie wytrzymam nie mówiąc). Liczę, że wspomożecie lajkiem, komentarzem i udostępnieniem (myślą, słowem i uczynkiem), aby te bezduszne algorytmy, niczym patodeweloperzy, nie zepchnęły mnie do jakiejś klitki, czy innego wygnania. To jak? Gotowi na wywalenie kilku ścian? xoxo, Gutral (gada) (znowu)……………………………….

Komfort życiaCzyli co właściwie?Status materialny, sytuacja mieszkaniowa? Aktualne klimaty polityczne? Bezpieczeństwo? To nie jest utopijna wizja, tak, te elementy wpływają na nasz dobrostan.Tylko pamiętajmy, że słynna strefa komfortu nie jest tylko wtedy, kiedy umościmy się w wyłącznie słodkich pieleszach życia. Budowanie komfort wymaga tolerancji… dyskomfortu.O tym, jak próbować go budować oraz jak minęło mi lato (z zapytaniem jak minęło ono Wam?) w OSTATNIM odcinku wakacyjnego wyzwania dobrostanowego pod czułym patronatem @multilife.polska wokół wymiarów dobrostanu nakreślonych w ich narzędziu Wellbeing Score (nadal można darmowo korzystać z niego na kanałach Multilife). A od października kolejny sezon i wyzwania - dla mnie jako gadającego głosu tego podcastu i dla Was, jako wspaniałą ekipę słuchaczy i słuchaczek, którzy czynnie i aktywnie pchacie ten podcast po głośnikach i słuchawkach, następnie neuronach, emocjach i działaniach ;) Dzięki Wam za to!xoxo, Gutral Gada(ła) całe lato o dobrostanie ;)Literatura:Leyro, T. M., Zvolensky, M. J., & Bernstein, A. (2010). Distress tolerance and psychopathological symptoms and disorders: A review of the empirical literature among adults. Psychological Bulletin, 136(4), 576–600Salkovskis, P.M. (1989). Cognitive-behavioural factors and the persistence of intrusive thoughts in obsessional problems. Behaviour Research and Therapy, 27, 677682._____Montaż: Eugeniusz Karlov

Być może widzieliście Ted Talka Roberta Waldingera, kierownika The Harvard Study of Adult Development, takiego badania podłużnego, gdzie wielokrotnie sprawdzano różne zmienne u tych samych osób na przestrzeni 75 lat. Ten Ted Talk zatytułowany jest What makes a good life? czyli w wolnym tłumaczeniu, co czyni życie dobrym. I uchylę rąbka tajemnicy, jednym z najsilniejszych predyktorów, czyli takich czynników, które pozwalają to przewidywać, są relacje z innymi. Nie tyle, czy one w ogóle są, ale czy ich jakość jest satysfakcjonująca.Otwieramy puszkę z zawartością o której można gadać i gadać…I ja się postaram aby było zwięźle i na temat i z teorią i z praktyką i przypominam, że powodem do tej letniej serii jest Wellbeing Score. Benefit Systems w ramach MultiLife stworzyli narzędzie (ku inspiracji i refleksji osobistej) Wellbeing Score, z którego darmowo możecie skorzystać także i Wy, wchodząc na www.multilife.com.pl. A w ramach letniego wyzwania przyglądamy się poszczególnym obszarom i dziś na warsztat bierzemy relacje z innymi.Tak, pod tym postem można przeprowadzać eksperyment z zalecenia podcastowego #pozdrodlakumatychMontaż: Eugeniusz Karlov

Proszę zachować spokój!A w zasadzie zastanowić się, co go daje?Myślę, że to co trudne w popkulturowym myśleniu, to często utożsamianie spokoju ze szczęściem. Że lepiej płakać w Porshe niż w autobusie i że dobrze jest wtedy, kiedy nie dzieje się nic złego. Ale wiemy, że to nie wystarcza. Że ten spokój wcale nie jest wtedy, kiedy konstelacja gwiazd idealnie się ułoży i wszystko będzie szło zgodnie z planem. Ja wszystkim nam tego życzę, ale to są momenciki, w dodatku, często składające się z elementów zupełnie poza naszą kontrolą. Proaktywne działanie integrujące akceptację strat, wyjście poza materialne i przyjemne, odnajdywanie w relacjach wzajemnej życzliwości są elementami pozwalającymi na odnajdywanie wewnętrznego spokoju. Więc zachęcam do poszukiwania i przyglądania się temu, co mamy już w repertuarze doświadczeń, co pozwala się uziemić podczas tych trudnych momentów ze świadomością, że spokój bywa. Ale to pewne działania po naszej stronie mogą determinować, jak często i na jak długo u nas zagości. O wewnętrznym spokoju, kolejnym wymiarze dobrostanu wg Wellbeing Score by @multilife.polska, o tym, czym się różni od nudy i jego poszukiwaniach wciąż od nowa pogadamy w tym krótkim odcinku. Krótkim, bo przepisów nie będzie. Jest garstka teorii i badań, bo w wakacyjnym wyzwaniu chodzi o praktykę! Do dzieła!A co Wam daje poczucie wewnętrznego spokoju?Montaż: Eugeniusz Karlov

Regularny kontakt z naturą pozytywnie oddziałuje na stan psychiczny, zwiększa poczucie satysfakcji i szczęścia, poprawia zdolności kognitywne, pamięć, uwagę oraz wpływa pozytywnie na relacje międzyludzkie. Wspomaga również redukcję stresu, polepsza jakość snu i tym samym zmniejsza podatność na częste schorzenia, takie jak zaburzenia nastroju czy lękowe. Niestety, we współczesnym zurbanizowanym świecie kontakt z naturą jest coraz rzadszy, a doświadczenia z nim związane – uboższe. Zatem degradacja środowiska i utrata bioróżnorodności współwystępują z częstszym występowaniem chorób cywilizacyjnych.Macie swoje ulubione miejsca na łonie natury? Działa?Montaż: Eugeniusz Karlov

Ślachetne zdrowie,Nikt się nie dowie,Jako smakujesz,Aż się zepsujesz.No więc ja nie chcę być tym smakoszem, co to się delektuje musztardą po obiedzie.Na warsztat bierzemy kolejny wymiar dobrostanu według narzędzia Wellbeing Score by @multilife czyli zdrowie fizyczne. I zapytacie “ale co Ty nam dziunia opowiesz o zdrowiu fizycznym, jak Ty nawet lekarzem nie jesteś?”. Doktorem niby tak, ale takim, ale bez strzykawy i stetoskopu, he he. W kompetencje lekarskie mieszać się nie będę, ALE: O lęku o zdrowie i tym, co nas przed dbaniem o nie powstrzymuje, już do powiedzenia co nieco mam. Na przykład amerykański National Institute of Mental Health podaje: Ryzyko wystąpienia depresji jest wyższe u osób cierpiących na choroby przewlekłe. I w drugą stronę: Wyzwania związane z wykonywaniem zadań korzystnych dla zdrowia, takich jak prawidłowe odżywianie i ćwiczenia, ze względu na objawy takie jak apatia w depresji także są utrudnione. Naczynia połączone, co nie? Więc wrzućmy na poznawczy ruszt unikanie, katastrofizację, objawy somatyczne, badania profilaktyczne, lęk przed krwią, aktywność fizyczną i zobaczmy, co nam z tego wyniknie.Zapraszam do kolejnego odcinka letniego wyzwania powered by @multilifeMontaż: Eugeniusz KarlovLiteratura:American Psychiatric Association, Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 2013, 5th edition, American Psychiatric AssociationScarella, Timothy M. MD; Boland, Robert J. MD; Barsky, Arthur J. MD. Illness Anxiety Disorder: Psychopathology, Epidemiology, Clinical Characteristics, and Treatment. Psychosomatic Medicine 81(5):p 398-407, June 2019.

Lato, lato, lato czeka, Razem z latem czeka WYZWANIE dotyczące troski o Twój własny dobrostan!To ja już Wam zdradzam koncepcję, na to lato, którą mam Wam do zaoferowania. Otóż Benefit Systems w ramach swojego produktu MultiLife zlecił infuture institute przygotowanie raportu na temat całościowego dobrostanu Polek i Polaków. I stworzyli oni także na te cele narzędzie zwane Wellbeing Score, z którego darmowo możecie skorzystać także i Wy, wchodząc na www.multilife.com.pl. Uzupełniacie takie badanie, polecam zarezerwować sobie na to chwilę względnego spokoju i skupienia, a następnie proszę ja Was uzupełniacie i otrzymujecie na maila wynik, w którym Wasz wynik osobisty jest porównywany do średniej w populacji oraz stosowne rekomendacje do tego właśnie jak można się wspierać na danym wymiarze.A wymiarów jest sześć, zatem ten podcast także będzie się składał z sześciu zagadnień które potraktujemy jako wyzwanie, czyli z angielskiego właśnie CZELENDŻ, czyli sobie omawiamy jeden wymiar a kolejne dwa tygodnie poświęcamy na próbę zaopiekowania tego właśnie wymiaru.I kim ja bym była gdybym nie zaczęła od zdrowia psychicznego?Zapraszam do wysłuchania tego odcinka!Podejmujesz wyzwanie? .......................................................Fot. moje @opowiedziane_swiatlemMontaż: Eugeniusz KarlovLiteratura: Budd, M., Iqbal, A., Harding, C., Rees, E., & Bhutani, G. (2021). Mental health promotion and prevention in primary care:What should we be doing vs. what are we actually doing? Mental Health & Prevention, 21, 200195. https://doi.org/10.1016/j.mhp.2020.200195Vaillant-Coindard, E., Briet, G., Lespiau, F. et al. Effects of three prophylactic interventions on French middle-schoolers' mental health: protocol for a randomized controlled trial. BMC Psychol 12, 204 (2024). https://doi.org/10.1186/s40359-024-01723-8

Dopełnia się drugi sezon Gutralowego gadania duetem zamówionym przez osoby słuchające. Kim ja jestem, co by Waszych komentarzy nie słuchać?A że w ostatnich rozmowach kuluarowych z koleżanką @niedzwiecka_marta RiGCz pojawiał się nader często, to ugryzłyśmy ów temat uwzględniając (gwiazdki) KONTEKST (gwiazdki) jako zjawisko kulturowo-społeczne, bądź co bądź na psyche oddziałujące. Żegnam się czule w sezonie drugim, a za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję Patronom i Patronkom.Przed nami seria wakacyjna #secretproject ;) A od września… subtelne nowości i zmiany.To co Kochani_e, z RiGCzem?Montaż: Eugeniusz Karlov

Podcast niedługi o… dojrzałości emocjonalnej! Ostatnie solo w tym podcastowym sezonie!A nic nie kręci mnie równie bardzo, co dojrzali emocjonalnie ludzie ;) Chociaż… czy jest ktoś kto zawsze, tylko i wyłącznie zachowuje się dojrzale?Bardzo gorrrący podcast (dowiecie się dlaczego), w którym będzie i o teorii umysłu i o inteligencji emocjonalnej i jak te koncepty wpływają na nasze relacje z ludźmi, a także na relację którą masz sam_a ze sobą.Dajcie znać, co myślicie!Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję Patronom oraz Patronkom!!!xoxo,Gutral (gada)Montaż: Eugeniusz KarlovLiteratura cytowana:Goleman, D. (2007). Emotional Intelligence (10th ed.). Bantam Books.Jardine, B.B., Vannier, S., Voyer, D. (2022). Emotional intelligence and romantic relationship satisfaction: A systematic review and meta-analysis. Personality and Individual Differences, 196. doi.org/10.1016/j.paid.2022.111713.Mosavi, S.E. & Irvani, M.E. (2012). A study on relationship between emotional intelligence and marital satisfaction. Management Science Letters, 2, pp. 927-932.Premack D, Woodruff G. Does the chimpanzee have a theory of mind? Behavioral and Brain Sciences. 1978;1(4):515-526.

W artykule “Post-ity i tatuaże, czyli o (nie)byciu swoją pracą” , który ukazał się w majowym @magazynpismo Zuzanna Kowalczyk pisze “Pułapką jest ograniczenie swojego poczucia ja do jednej roli i uczynienie z niej niezmiennego sedna nas samych. Mogę czuć, że ważną częścią mnie jest pisanie, a jednocześnie nie redukować wizji samej siebie do tego, czy piszę.”W Zuzannie “zakochałam się” po tekście “W pogoni za doskonałością” (Magazyn Pismo, maj 2021), potem wespół napisałyśmy “Pułapki psychowashingu” (wrzesień 2023). Moja fascynacja spojrzeniem Zuzanny na kulturę i świat to nie jest one text stand, zatem obserwując wśród tematów poruszanych w gabinecie trudności z utożsamianiem się z pracą, postanowiłam ją zaprosić do dyskusji także i tu.A Ty? Jesteś swoją pracą?Za możliwość realizacji i dystrybucji tego odcinka dziękuję Patronom i Patronkom podcastu! :* you cool!Montaż: Eugeniusz Karlov

To na jego wykładzie po raz pierwszy usłyszałam o perfekcjonizmie w wersji klinicznej. O tym jak koreluje z zaburzeniami nastroju, zaburzeniami lękowymi, czy wypaleniem zawodowym. Koncept wydawał mi się niezwykły i tak dobrze wyjaśniający część funkcjonowania osób, które spotykam w gabinecie. Ba! Mojego własnego czasem też ;) I wiecie co? Teraz wydał książkę, która właśnie ukazała się w języku polskim!!!Podcast powstał we współpracy z @wydawnictwogwp, wydawcą książki “Perfekcjonizm kliniczny” autorstwa mojego rozmówcy, prof. Eduardo Keegana. Książka jest praktycznym przewodnikiem dla terapeutów i klinicystów, którą szczerze polecam!Uwaga! Rozmowa jest realizowana w języku angielskim. Tłumaczenie znajdziecie na moim blogu https://www.joannagutral.pl/perfekcjonizm-2-0-rozmowa-z-prof-eduardo-keegan-odc-82/Perfekcjoniści, jesteście tutaj? ;) prof. Eduardo Keegan - Kierownik Katedry Psychologii Klinicznej i Psychoterapii na Uniwersytecie w Buenos Aires w Argentynie. Prezes Argentyńskiego Towarzystwa Terapii Poznawczych i Behawioralnych oraz członek honorowy Polskiego Towarzystwa Terapii Behawioralnych i Poznawczych (PTTPB). Z PTTPB współpracuje od 2002 roku. Jest psychoterapeutą i superwizorem psychoterapii. Specjalizuje się w terapii zaburzeń borderline, psychopatologii, depresji i zaburzeń lękowych. Wykładał i nadzorował psychoterapię w Paragwaju, Urugwaju, Peru, Litwie i Łotwie. W 2011 r. Uniwersytet w Buenos Aires przyznał profesorowi Keeganowi nagrodę Grandes Maestros (Wielkich Mistrzów) za jego wkład w naukowy rozwój psychologii.Montaż: Eugeniusz Karlov

Korzystając z dnia premiery odcinka, zapraszając do dyskusji przedstawicielkę najbliżej empirycznie spowinowaconą z Zygmuntem Freudem, postanowiłyśmy przyjrzeć się relacjom z matkami, ich znaczeniu dla naszego funkcjonowania na początku i w dalszych etapach życia.W odcinku udział wzięła psycholożka, psychoterapeutka psychodynamiczna, współwłaścicielka best poradnia zdrowia psychicznego ever @dom_rozwoju, czyli Joanna Gruhn-Devantier. Istnieje przyjaźń i porozumienie między modalnościami ;)Odcinek sponsorują słowa ambiwalencja i elastyczność, a odcinek dedykujemy wszystkim matkom i ich dzieciom, a także matkom matek i dzieciom ich dziatek. Bo każda matka, chociaż zapisuje rozdział “macierzyństwo” od nowa, jest księgą w której rozdział “dzieciństwo” był naznaczony innym macierzyństwem i czasem.Za możliwość realizacji i dystrybucji kłaniam się nisko Patronom i Patronkom.O Gościni: Joanna Gruhn-Devantier - psycholożka, psychoterapeutka w trakcie procesu certyfikacji.Ukończyła Uniwersytet Warszawski oraz Szkołę Psychoterapii Dialog, a obecnie rozwija swoje kompetencje w Zaawansowanej Szkole Współczesnej Psychoterapii Psychodynamicznej. Prowadzi psychoterapię indywidualną osób dorosłych oraz młodzieży w nurcie psychodynamicznym, a szczególnie bliska jest jej metoda Psychoterapii Opartej na Mentalizacji. Współzałożycielka warszawskiej poradni psychologicznej Dom Rozwoju. Fot. moje @opowiedziane_swiatlemMontaż: Eugeniusz Karlov

Trauma transgeneracyjna… kit, czy coś, co faktycznie waży na naszym funkcjonowaniu? Nie znam się na biologicznych mechanizmach na tyle, aby być tu głosem eksperckim. Zatem zamiast głosić magiczne treści, zapraszam do rozmowy wybitnego specjalistę w tej dziedzinie, lekarza i naukowca, autora publikacji w takich czasopismach jak Nature czy Science, przed Wami rozmowa z dr Ali Jawaid.Ten odcinek nie powstałby bez wsparcia Patronów i Patronek.Podcast realizowany jest w języku angielskim, ale tłumaczenie rozmowy znajdziecie na moim blogu www.joannagutral.pl (jeśli nie już, to będzie lada moment!)  – bierzcie i ślijcie w świat, bo wierzę, że rozumienie jest ważne w życiu bardzo. Zapraszam do wysłuchania rozmowy.Fot. moje @opowiedziane_swiatlemGość:Dr Ali Jawaid -  lekarz i naukowiec o wykształceniu zarówno klinicznym, jak i neurologicznym. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Aga Khan w Karachi, w Pakistanie, a następnie odbył staż w zakresie neuropsychiatrii na Baylor College of Medicine w Houston, TX, USA. Następnie ukończył studia doktoranckie (MD-PhD) w dziedzinie neurologii w Szwajcarii. Obecnie dr Ali Jawaid jest kierownikiem Pracowni Badań Translacyjnych w Chorobach Neuropsychiatrycznych (TREND Lab) w Instytucie Nenckiego w Warszawie. Dr Jawaid pracował intensywnie w dziedzinach traumy dzieciństwa, pamięci, zaburzeń neurodegeneracyjnych, neuroepigenetyki i dziedziczenia epigenetycznego. Jest autorem ponad 75 publikacji w znaczących czasopismach naukowych, takich jak Nature, Science, Nature Neuroscience, Nature Human Behavior, Neuron, Nature Communications, Trends in Genetics, EMBO Journal i Molecular Neurodegeneration (h-index=29). Obecnie jest stypendystą FENS-Kavli Network of Excellence, platformy 30 najwybitniejszych neurologów w Europie w ciągu 15 lat od uzyskania doktoratu. Poza pracą naukową jest autorem fikcji, poetą i entuzjastą wirtualnej rzeczywistości.Montaż: Eugeniusz Karlov

Jak wyglądałby dla Ciebie świat, gdybyś całe życie patrzył_a tylko przez jedno okno, nie mając żadnych albumów, zdjęć, Internetu? Jak wyglądałby Twój świat, gdybyś oglądał_a ten sam telewizyjny program lub korzystał_a z jednego źródła informacji? Wygnijmy zatem szyję naszej wyobraźni, zakwestionujmy to, co w myślach automatyczne i sprawdźmy, czy to, w co wierzę, co myślę i co czuję jest jedynym sposobem postrzegania rzeczywistości?Tak, tak, to jest podcast z naszej ulubionej serii… do pomyślenia!To jak tam z tymi Waszymi procesami poznawczymi? Gibkie czy zastane? Za możliwość realizacji i dystrybucji tego podcastu kłaniam się nisko dziękując wielce Patronom i Patronkom. Montaż: Eugeniusz Karlov

Brené  Brown, jedna z najchętniej czytanych amerykańskich psycholożek, od dwóch dekad zajmuje się badaniem wstydu, odwagi, wrażliwości i empatii. Z badań Brown wynika, że proszenie o pomoc, kiedy tego potrzebujemy i przezwyciężanie związanego z tym wstydu, to kluczowe czynniki budujące naszą odporność psychiczną i dobrostan. Pozwalają one dostosować się nam do zmieniających się warunków życia i przeciwności losu, które doświadczają każdego. Serwis pomagam.pl rozpoczął właśnie kampanię pod hasłem - “Jutro to mogę być ja i poproszę o pomoc. Bez wstydu. Nie oceniam. Pomagam.” Inspiracją do tej kampanii był insight z analizy wybranych zbiórek na Pomagam.pl w 2023 roku oraz z bezpośredniego kontaktu z osobami zakładającymi zbiórki. Wysnuwał się z tego jeden ważny wniosek: chętnie pomagamy innym, ale proszenie o pomoc dla siebie bywa trudne.Temu dlaczego tak jest postanowiłam się przyjrzeć z moją gościnią:Dobrosława Gogłoza jest dyrektorką zarządzającą serwisu Pomagam.pl, prezeską Fundacji Pomagam.pl, oraz założycielką agencji All Hands, która specjalizuje się w promowaniu biznesów, mających pozytywny wpływ na świat. Założyła serwis Doing Good, który pomaga znaleźć pracę w branżach działających na rzecz ludzi, klimaty czy rozwoju demokracji. Była założycielką i wieloletnią prezeską Stowarzyszenia Otwarte Klatki, organizacji zajmującej się ochroną zwierząt hodowlanych, która zostałauznana za jedną z najskuteczniejszych na świecie.W odcinku trochę doświadczenia, sporo psychologicznych mechanizmów stojących za pomaganiem, ale i nasze doświadczenia oraz wątpliwości.Korzystaliście kiedyś z crowdfundingu? Pomagaliście lub sami potrzebowaliście wsparcia?Odcinek powstał pod patronatem i we współpracy z serwisem pomagam.pl

Jadąc komunikacją miejską podsłuchałam rozmowę dwóch mężczyzn, na oko, w moim wieku. Dyskutowali o majówkowych planach, po czym skwitowali je jednym zdaniem - majówka to takie święto grilla i piwa.Lubię grilla, gorzej z piwem. Ale słysząc tę rozmowę pomyślałam przede wszystkim o tym, jak obecnie wygląda społeczne przyzwolenie na użytkowanie alkoholu i czy nie popadamy w złudne przekonanie, że uzależnienie to tylko tania substancja i duże życiowe kłopoty? Czy wykwintne trunki opierają się mechanizmom uzależnienia? Nie. O picu ryzykownym, procesach stojących za uzależnieniem i drogach leczenia osób uzależnionych rozmawiam z Kamillą Puławską - psycholog, certyfikowaną psychoterapeutą poznawczo-behawioralną (nr certyfikatu 1092), specjalistą psychoterapii uzależnień, certyfikowaną specjalistką  w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych w społecznościach lokalnych, biegłą sądowa w przedmiocie uzależnienia od alkoholu.Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję wielce i kłaniam się nisko Patronom oraz Patronkom.Montaż: Eugeniusz Karlov

Suplement komentowany głosem targanym przez alergię: psychowashing 1.5Ja wiem, że sama to zaczęłam, więc nie mam pretensji o te wszystkie wiadomości “Asia, co myślisz o…”. Rozumiem to. Sama pytam ekspertów stając pomiędzy różnymi wątpliwościami, a przede wszystkim zastanawiając się dogłębnie czy popularyzacja wiedzy w internetowym wydaniu nie zaczyna zjadać własnego ogona. Ja także doceniam, że macie do mnie takie zaufanie (chociaż ostrzegam, nie ma ludzi nieomylnych - odsyłam do odcinka o prorokach ;) ).Gdybym w gabinecie nie spotykała osób, które wydały kupę kasy, odstawiły leczenie i bardziej podupadły na zdrowiu, albo zwyczajnie NIE DOSTAŁY pomocy pomimo tego, że ona istnieje - pewnie nie byłabym świadkiem konsekwencji zjawiska. I pewnie mniej by mnie ono dotyczyło. Ale tak nie jest. Nie jest tak coraz bardziej i w coraz szybszym tempie. Więc dopowiedziałam kilka refleksji i przypominam: nie psychoterapia jest tu kluczem, a bezpieczeństwo usług, a co za tym idzie - Wasze i Waszego zdrowia.Dajcie znaka, co myślicie, bo jeżeli ten odcinek właśnie się ukazał, to dlatego, że Eugeniusz przy montażu uznał, że rozumie o co mi chodzi (tak, to pierwszy filtr recenzencki), gdyż na takim spontanicznym flow czasami zastanawiam się, czy wiecie, co chcę powiedzieć. A jednak te recenzje są ważne i wnoszące - o tym także w podcaście ;)Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję Patronom i Patronkom

Robimy dużo, żeby go unikać. Zwiedzeni często bardzo nierealistycznym wizjami wiecznie szczęśliwego życia, wydaje nam się on niepotrzebnym elementem, intruzem, który coś odbiera. Nie ma życia bez trudnych wspomnień, czy momentów, jednak czasami potrafią one pracować jak ruchome piaski: wciągać im bardziej będziemy próbować się z nich wydostać. O czym mowa? O bólu emocjonalnym. I nie, nie będzie tu przepisów i sekretów na jego unikanie bądź permanentne pozbycie się, a raczej dyskusja o strategiach radzenia sobie z nim, kiedy nastąpi. Bo nastąpi na pewno.A do rozmowy zaprosiłam Kaję Dwulat, psycholożkę, psychoterapeutkę poznawczo-behawioralną, a powodem rozmowy i jej tematyki jest książka Matthew McKay i współpracowników pod tytułem “Ból emocjonalny – strategie i ćwiczenia, dzięki którym poradzisz sobie z cierpieniem psychicznym”, wydaną całkiem niedawno przez patrona tego odcinka, czyli Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne @wydawnictwogwp .Kaja Dwulat:Psycholożka, psychoterapeutka poznawczo-behawioralną, superwizorką CBT w trakcie szkolenia.Lubi poznawać najnowsze poszukiwania i osiągnięcia w dziedzinie psychoterapii. Uczestniczy w wielu szkoleniach specjalistycznych oraz konferencjach, zarówno w polskich, jak i międzynarodowych. Korzysta regularnie z superwizji, m.in. u Kirsty Gillings, Susan Simpson, Davida Edwardsa z TS, z treningu portlandzkiego z ACT. Kocha i specjalizuje się w Terapii Schematu (TS) oraz w Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT). Bliski jest jej nurt oparty na samowspółczuciu (self-compassion), dialog motywacyjny, a także psychologia pozytywna. Specjalizuje się w leczeniu zaburzeń lękowych, depresji, zaburzeń odżywiania oraz zaburzeń osobowości. Związana ze szkołą psychoterapii Crescentia i Uniwersytetem SWPS, gdzie dzieli się swoją wiedzą i pasją.Montaż: Eugeniusz Karlov

W odcinku udział wzięli (zaocznie): aureola, Golem, Niedźwiecka Marta i Huberman Andrew. Jak udało się ich wszystkich połączyć? O tym w odcinku.Co sprawia, że poszukujemy tych, za którymi łatwiej kroczyć? Czy lubienie sprzyja wybaczaniu czynów wątpliwych moralnie? Jeżeli nadal Was nie przekonują te pytania z serii „do pomyślenia”, to… nie słuchajcie tego podcastu. Jest rozkmina na flow po podcastowej przerwie, zatem otwieram sekcję dyskusji w komentarzach i zapraszam: czy podobnie jak ja, wpadliście czasem w pułapki nadmiarowego uwielbienia lub stronniczej niechęci? Tematyka i timing zupełnie przypadkowe. Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję Patronom i Patronkom Gutral Gada #team

Ej pamiętacie siebie w okresie nastoletnim?Bo ja pamiętam aż za dobrze. Pamiętam fryzury (które sama obcinałam) i stylizacje (które, o zgrozo, sama wybierałam), relacje (przez które wielokrotnie płakałam, ale nadal były najważniejsze) i to poczucie, że świat mnie nie rozumie. Patrząc z ciarami krindżu i wzruszenia na zdjęcia z tego okresu myślę sobie, że było jednocześnie trudno i pięknie mieć naście lat. Ale na pewno nie było łatwo - ani nastoletniej mnie, ani nikomu dookoła (sorry, Mamo!). Pod pozornie zblazowaną miną tkwiło dużo lęku i niepewności. Jak zatem wspierać nastolatka? Czy to w ogóle możliwe? O tym rozmawiałam z psychologiem, psychoterapeutą poznawczo-behawioralnym, autorem książek psychoedukacyjnych Arturem Gębką.Bierzcie i ślijcie w świat - może dotrze do nastolatków, ale przede wszystkim ich troskliwych opiekunów?Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu kłaniam się w pas Patronom i Patronkom

Zaburzenia odżywiania, to nie wyłącznie anoreksja i bulimia. Te, najpowszechniej znane, stanowią poważne zagrożenie dla życia i zdrowia.O rodzajach zaburzeń odżywiania, ich leczeniu, występowaniu i czynnikach, które wpływają na ich powstawanie rozmawiam z psychoterapeutką poznawczo-behawioralną, Dagmarą Pietruszewską, która specjalizuje się w pracy z młodzieżą i dorosłymi z takim rozpoznaniem. Za możliwość realizacji i dystrybucji tego odcinka bardzo dziękuję Patronom i Patronkom podcastu. Ślijcie dalej w świat tym, którym może się przydać!xoxo, Gutral (gada)Montaż: Eugeniusz Karlov

Lekarz jak każdy inny - a mimo to budzi obawy. Rozmawia, zadaje pytania by udzielić jak najlepszej pomocy - a jednak obawiamy się, czy ktoś zobaczy, że wychodzimy z gabinetu właśnie tego specjalisty. Tak, poza psychoedukacyjną bańką istnieje taki świat.Dlatego z najbardziej empatyczną i wnikliwą lekarką psychiatrii jaką znam - Aleksandrą Topolewską-Wochowską, moją koleżanką, także psychoterapeutką, opowiadamy o tym, co dzieje się po zamknięciu drzwi gabinetu: na czym polega wywiad psychiatryczny, jak wyglądać może współpraca psychiatry i psychoterapeuty, czy leki psychiatryczne faktycznie uzależniają i jakie skutki uboczne powodują?Jeżeli ten odcinek nie jest dla Was, to może dla kogoś, kto odwleka zajęcie się swoim własnymzdrowiem? Można śmiało wysyłać w świat.Za możliwość realizacji i dystrybucji tego podcastu kłaniam się nisko Patronom i Patronkom

To było tak: usłyszałam na wykładzie w USA hasło “grit”. Nie kojarzę, coś mnie ominęło! Googluję. Wyniki wskazują jasno, kogo powinnam pociągnąć za język w tejże sprawie: the one and only @abramowiczdaria - psycholożkę w sporcie i biznesie.I tak też się stało. A o determinacji w sporcie, edukacji, życiu możecie posłuchać w tym oto odcinku, który uważam, że jest nie tylko zacny, zabawny, ale i pouczający niezwykle.Za możliwość realizacji i dystrybucji tego podcastu serdeczne Freud zapłać wszystkim Patronom i Patronkom. Luv ya guys!Montaż: Eugeniusz Karlov

Czasem cierpi ciało, a to napędza trudności w obszarze zdrowia psychicznego. Pośrednio i bezpośrednio. Jakość życia to także ważny komponent psychicznego dobrostanu, a nad niektórymi jego aspektami możemy mieć limitowaną kontrolę. O zdrowiu psychicznym i pracy psychoterapeutycznej z osobami, które żyją z endometriozą porozmawiam z Małgorzatą Orzeł, psycholożką, certyfikowaną psychoterapeutką poznawczo-behawioralna, psychoterapeutką par, psychoonkolożką i pedagogiem specjalnym; założycielką Centrum Psychoterapii & Wsparcia Psychologicznego w Ginekologii i Położnictwie, prowadzącą konto na Instagramie @psychoterapia_w_ginekologii.Małgosia jest autorką warsztatów tematycznych dla kobiet i par zmagających się z endometriozą, niepłodnością (w tym będących w procedurze in vitro) oraz z doświadczeniem poronienia.Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję wielce Patronom i Patronkom

Jak ciasno ściskasz swoje lejce, mój drogi słuchaczu, moja droga słuchaczko?To jest mój urodzinowy odcinek, więc jako ta doświadczona życiem, wkraczająca w wiek Chrystusowy… żartuję. To znaczy nie że z wiekiem Chrystusowym, tylko z doświadczeniem, bo proszę ja Was, nie wierzę w zdobywanie prawdy objawionej wraz z wiekiem, a raczej w to, że im więcej czasu spędzamy na tym ziemskim łez i uniesień padole, tym więcej było okazji do ekspozycji na zjawiska wszelakie i o tym, w jaki sposób nawigujemy tym swoim powozem zaprzęgniętym w rącze rumaki dziś mówić będę ja do Was albo i z Wami, bo chociaż tego nie usłyszę, wierzę, że Wasze myśli wyprodukują jakieś odpowiedzi albo na to moje gadanie.Dzisiaj obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Kobiet i Dziewcząt w nauce, zatem zróbmy hałas dla kobiet i dziewczyn w nauce, bo to nie jest lekki kawałek chleba (a i w podcaście będzie o tym wątek) i zapraszam do wysłuchania odcinka, za którego możliwość realizacji i dystrybucji dziękuję bardzo serdecznie i uprzejmie patronom i patronkom tego podcastu!!!Co nam robią ciasno ściśnięte cugle? Robią nam konsekwencje – psychiczne i somatyczne. Bo nawet najdoskonalszy koń wyścigowy potrzebuje odpoczynku, rekonwalescencji po nim. To nie jest przywilej, to część procesu, która pozwala iść dalej. No więc oceń stan napięcia swoich osobistych cugli – jak długo już były ściśnięte, a może nadal są, a może zapierdalasz w takim galopie, cwale, że totalnie nie wyobrażasz sobie zwolnić. A może od dłuższego czasu idziesz spokojnie i cię nagle korci, żeby jednak nieco przyspieszyć.Uprzedzam lojalnie tych, którzy słuchają bez słuchawek a w otoczeniu wrażliwych lub nieletnich - w odcinku tym używam słów powszechnie uważanych za niecenzuralne.xoxo,Gutral (gada)Montaż: Eugeniusz Karlov

Ucz się Asiu ucz, bo nauka to potęgi klucz – tak mi powtarzali rodzice i wzięłam to sobie do serca, czasem myślę, że aż za bardzo. A do tej rozmowy wybrałam sobie naukowczynię, profesorkę, popularyzatorkę nauki, która wie, że z fizyki miałam 4 a z chemii ledwo 3 ale jesteśmy ponad dyscyplinami. Cieszę się bardzo, że moja rozmówczyni przyjęła to zaproszenie, Panie i Panowie, osoby słuchające, przed Wami doktor habilitowana inżynier, profesor IMP PAN, Kierownik Pracowni Materiałów Funkcjonalnych, Katarzyna Siuzdak!Ja nazywam się Joanna Gutral, jestem psycholożką, psychoterapeutką poznawczo-behawioralną, a to jest mój podcast, w którym gadam. Za możliwość realizacji tego odcinka dziękuję Patronom i Patronkom. Ten materiał powstał dzięki uprzejmości Patronów i Patronek! Dziękuję. Gościni:Katarzyna Siuzdak (dr hab. inż., prof. IMP PAN)Kieruje Pracownią Materiałów Funkcjonalnych w jednej z jednostek Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku. Na studiach połączyła biotechnologię z fizyką techniczną, potem obroniła doktorat z technologii chemicznej, odbyła staż we Francji i otrzymała habilitację z nauk technicznych. Jest laureatką Stypendium Start FNP, Stypendium MNiSW i nagrody prof. W. Nernsta. Jest autorką ponad 100 publikacji i rozdziałów w książkach, patentów. Znalazła się na liście 22 Polek, które warto obserwować w 2022 roku wg Forbes Women. Od 2021 popularyzuje naukę w sieci na profilu IG @science_mission, który w 2023 r. został wyróżniony w konkursie popularyzator nauki i otrzymał POP-SCIENCE Śląskiego Festiwalu Nauki w Katowicach.Montaż: Eugeniusz Karlov

Nie było jeszcze w tym podcaście treści stricte rodzicielskich. Muszę Was uprzedzić drodzy Słuchacze i drogie Słuchaczki - owszem, zarówno na psychologii jak i podczas szkolenia terapeutycznego omawiamy tematykę dzieci i młodzieży, jednak dla niektórych (patrz, np. ja) ta wiedza pozostaje w sferze teorii. Dlatego do rozmowy zaprosiłam moją serdeczną koleżankę, psycholożkę, psychoterapeutkę poznawczo-behawioralną pracującą z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi - @marta.ciesla_esperi, której nieobca jest praktyczna praca z młodymi ludźmi i ich rodzinami. W podcaście usłyszycie czym w zasadzie jest rodzicielstwo bliskości? Czy niesie ze sobą jakieś pułapki? Czy naprawdę tak łatwo można zepsuć (bezpowrotnie) psychikę młodego człowieka? Co dokładnie oznacza bliskość w relacji? A także czym jest rodzicielskie wypalenie - czy przyczyniają się do niego internetowe treści parentingowe? A może są zbawienne w obliczu niewiedzy przeszłych pokoleń?Są pytania - są odpowiedzi.Zapraszam do wysłuchania odcinka, którego dystrybucję i realizację zawdzięczam Patronom i Patronkom!Montaż: Eugeniusz Karlov

Ustawy o zawodzie psychoterapeuty nie ma. I najpewniej długo jej nie będzie, jeżeli działania ku temu zmierzające będą przyjmowały obrót jak dotychczas. Nie korzysta na tym powaga tego zawodu, osoby które go wykonują, środowisko, ale przede wszystkim pacjenci. To czego brakuje to dialogu, który zmierzał by do kompromisu. Kompromisu, który nie krzyczy o integrację środowiska, które wybudowało między sobą mury na przestrzeni lat, a integracji poszczególnych poletek, które mają swoje standardy, praktyki i racje, we wspólną plantację, z której przyjdą zbiory w postaci regulacji i jakości usług na rzecz pacjentów i pacjentek. Dlatego bardziej od tego kto jest Konsultantem Krajowym w dziedzinie psychoterapii obchodzi mnie, co postuluje oraz czy i w jaki sposób wpłynie to na sytuację przede wszystkim pacjentów, ale także specjalistów i podatników. Ustawa o zawodzie psychoterapeuty jest jak jednorożec – wszyscy zainteresowani coś o niej słyszeli, nigdy jednak nie widzieli. Tym ma być inaczej. Czy będzie? To zależy…Może się wydawać, że to podcast dla specjalistów. Nic bardziej mylnego. To podcast dla nas wszystkich, bo konsekwencje kształtu ustawy i decyzji na szczeblach ministerialnych dotkną nas jako pacjentów, podatników i konsumentów. Nie było łatwo przebić się przez informacyjny chaos i niejasność wielu doniesień. Ten podcast jest (i w pierwotnym zamyśle miał być wyłącznie) artykułem - znajdziecie go na moim blogu www.joannagutral.pl. W związku z tym, że przyzwyczaiłam większość do gadania, postanowiłam go także nagrać w postaci podcastu o charakterze audiobookowym. Montaż: Eugeniusz Karlov

Temat ADHD szturmuje media społecznościowe. Zapętlając się w algorytmie możemy wpaść po uszy w opisy objawów i pięć niezawodnych sygnałów świadczących o tym, że na pewno masz ADHD. W odpowiedzi, coraz więcej osób podejrzewa u siebie niewykryte wcześniej ADHD, ale czy faktycznie więcej osób sięga po diagnozę u specjalisty? W odwecie do tego ruchu pojawiają się malkontenci, którzy głoszą, że teraz wszyscy mają ADHD, że nawet sam odkrywca tej metody na łożu śmierci wyznał jednak, że ADHD nie istnieje i że uniwersalnym sposobem jest zwyczajne branie się w garść. Czy takie opinie są uzasadnione, ale przede wszystkim, jak wpływają na osoby z rozpoznaniem ADHD? Jak nie wylać dziecka z kąpielą, czyli o odwiecznym konflikcie pomiędzy popularyzacją a karykaturyzacją porozmawiam z Karoliną Ziegart-Sadowską i Martą Cieślą, psycholożkami i psychoterapeutkami poznawczo-behawioralnymi, twórczyniami Akademii Różnorodności.Za możliwość realizacji i dystrybucji tego podcastu dziękuję Patronom i Patronkom

Umieranie jest częścią życia - to usłyszałam w tej rozmowie i zabieram ze sobą na dłużej. Czy spotkanie ze specjalistą dla kogoś, kogo dni są policzone, może stanowić formę wsparcia? Czy jest życie w hospicjum i jak wspierać tych, którzy płaczą po tych, którzy odeszli? W rozmowie z Teresą Piesik, psychoonkolożką z Puckiego Hospicjum dotykamy kwestii, o których wielu i wiele z nas nie chce myśleć, a na które, jak przekonuje moja rozmówczyni można i warto do pewnego stopnia się przygotować. Ten odcinek został zrealizowany dzięki wsparciu Patronów i Patronek. TERESA PIESIK – psycholog, psychoonkolog Absolwentka psychologii Uniwersytetu SWPS, Studium Public Relations i Doradztwa Personalnego oraz studiów podyplomowych Psychoonkologii Klinicznej Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Od kwietnia 2015 roku związana z Puckim Hospicjum, gdzie pracuje z pacjentami oraz ich rodzinami w hospicjum stacjonarnym oraz prowadzi grupę wsparcia dla osób w żałobie. Prywatnie, przez blisko 4 lata była opiekunką swojego chorującego taty.Materiały wspomniane w podcaście:Czym jest Czerwona teczka? To miejsce, w którym zawarte są wszystkie istotne informacje na temat tego, co należy zrobić po Twojej śmierci. Przewodnik dla Twoich bliskich: dokumenty i wskazówki, które w przyszłości pomogą im zadbać o wszystkie sprawy. Przygotowanie Czerwonej teczki to przejaw miłości i troski o tych, którzy zostaną. Więcej o Czerwonej teczce znajdziecie na stronie Puckiego Hospicjum: https://hospitium.org/czerwona-teczka/. Zachęcam Was też do zajrzenia do raportów o Dobrym Umieraniu:https://hospitium.org/raport-o-dobrym-umieraniuOraz odwiedzenia niniejszej strony:https://bliskochorego.pl/Montaż: Eugeniusz Karlov

Mówię do Was z przeszłości, bo akurat jestem 6 godzin do tyłu w stosunku do Was, więc jako ten duch przeszłości porozkminiajmy w ostatnim dniu 2023 no co innego jak nie… temat nowych początków. No i proszę już sobie szybko powzdychać że to cliche i w ogóle, ale ja tu bym chciała chwilę pomówić z Wami o tym, co nam takie symboliczne daty i przejścia robią i że fanką postanowień to może nie jestem, ale jednak wyciągania wniosków z podsumowań już nieco bardziej tak. Nowy rok, stary_a ja - ale bogatszy_a o doświadczenia, przez co wyposażony_a w samowiedzę i narzędzia do tego, by radzić sobie (najlepiej jak to możliwe) z coraz to nowszymi plagami i uniesieniami, co to na nas je zsyła życie.Ten odcinek powstał dzięki uprzejmości Patronów i Patronek - za co serdeczne Freud zapłać!Do siego roku, moi mili i do usłyszenia w 2024!Montaż: Eugeniusz KarlovLiteratura:Hengchen Dai, Katherine L. Milkman, Jason Riis (2014) The Fresh Start Effect: Temporal Landmarks Motivate Aspirational Behavior. Management Science 60(10):2563-2582.Koestner, R. (2008). Reaching one's personal goals: A motivational perspective focused on autonomy. Canadian Psychology / Psychologie canadienne, 49(1), 60–67. https://doi.org/10.1037/0708-5591.49.1.60Norcross, J. C., Mrykalo, M. S., & Blagys, M. D. (2002). Auld lang Syne: Success predictors, change processes, and self-reported outcomes of New Year's resolvers and nonresolvers. Journal of Clinical Psychology, 58(4), 397–405. doi:10.1002/jclp.1151