Podcasts about edwarda

Piše se leto 1918. Moški s šopkom rož potuje od Mandalaja do burmanske prestolnice Rangun, da bi se tam po sedmih letih ponovno srečal s svojo zaročenko ter se z njo poročil. Vsaj tako pravi glas naratorja, čeprav na platnu medtem opazujemo posnetke zabaviščnega kolesa in mimobežeče pokrajine, ki se jasno umeščajo v 21. stoletje. Miguel Gomes, ki je s filmom Veliko potovanje lani osvojil glavno nagrado za režijo v Cannesu, nas tako že od samega začetka sooča s kopico nasprotij in neskladij. Veliko potovanje sopostavlja dokumentarno potopisje in igrani film ter pri tem prepleta sedanjost in preteklost. Gomes je navdih za igrani del filma našel v anekdoti iz potopisne knjige Somerseta Maughama, v kateri se v Burmi živeči Anglež, da bi se izognil srečanju z zaročenko, poda na pot čez azijsko celino. Filmska pripoved tako sledi zgodbama Edwarda in Molly, ki zaročencu neumorno sledi iz kraja v kraj. Po vzoru mnogih zahodnjakov iz zgodnjih let dvajsetega stoletja pa se je še pred snemanjem režiser skupaj z direktorjem fotografije in soscenaristi podal na lastno veliko potovanje po Aziji. Na poti so posneli dokumentarne posnetke, ki tvorijo velik del filma, in iskali nastavke za scenarij igranega dela. Ta je tako odgovor na Maughamove opise iz preteklosti in dokumentarne podobe iz sedanjosti. V prvem delu filma namesto protagonista pretežno opazujemo okolico in domačine, s čimer film posvoji žanr potopisa. Po drugi strani v studiu posneti igrani prizori tako prepričljivo poustvarijo izumetničeno stilistiko holivudskih filmov iz štiridesetih let prejšnjega stoletja, da vmesni utrinki sodobnosti v gledalcu ustvarjajo nekakšno kognitivno disonanco. Kot pri optični iluziji sprva še skušamo prezreti te motilce, da bi se lahko prepustili pripovedi. Nato pa se v kadru džungle kar nenadoma znajde pametni telefon, s čimer smo se prisiljeni predati igrivi nelogičnosti Gomesove pripovedi. Prijemi, ki na površju morda delujejo samo kot sredstva nadrealizma, učinkujejo tudi kot poseg v orientalističen pogled zahodnega filma. Gomesov film je poln zasukov, ki nam preprečujejo, da bi se udobno namestili v katerega koli od njegovih nastavkov. Edward je uslužbenec britanskega imperija, a oba britanska protagonista govorita portugalsko. Ob tem se narativni glasovi in jeziki, v katerih pripovedujejo, spreminjajo glede na geografsko lokacijo – kot da bi zgodbo pripovedovale dežele, skozi katere se pomikamo. Tudi večina domačinov govori svoj materni jezik, razumevanje tega pa je onemogočeno tako tujim protagonistom kot nam, tujim gledalcem. Kar na papirju deluje kot poklon pustolovskim epom in velikim ljubezenskim zgodbam iz filmskega kanona, se v dveh urah tako počasi plasti v veliko bolj slojevit odgovor romantiziranju imperialne preteklosti in ustaljenim pristopom k filmskemu ustvarjanju. Oceno je pripravila Vanja Gajić, bere jo Lidija Hartman.

– W 1975 r. Edward miał ogromną wystawę w Teatrze Galerii Studio. To była, można powiedzieć, jedna wielka instalacja, zrobiona z tych obrazów przez małżeństwo Boguckich. Wystawę odwiedził Andrzej Szczygieł. Wkrótce potem zjawił się u nas, bardzo szybko złapali z Edwardem wspólny ton i się zaprzyjaźnili – mówiła w Dwójce artystka Teresa Gierzyńska w związku z wystawą "Edward Dwurnik: Portret z natury".

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Magistr Edward Kelley skutečným vzdělancem nikdy nebyl. Vyučil se pouze lékárníkem. Univerzitní studia na Oxfordu nikdy nedokončil, přesto magisterský titul běžně používal.

Tokrat bomo govorili o Snu kresne noči Edwarda Cluga in Milka Lazarja v Nemški operi v Berlinu, o Pripovedovalskem festivalu in prihajajoči Fabuli, novih rimskih odkritjih pod ljubljansko Emoniko, razstavi etiopske fotografinje Aïde Muluneh v ljubljanski Jakopičevi galeriji, Mančinem dnevu branja, ljubezni in navdiha in Dnevih etnografskega filma. Oddajo pripravljamo v uredništvu za kulturo programa Ars. Glasbena oprema: Tina Ogrin, ton in montaža: Mirta Berlan, redakcija: Staša Grahek.

Wielokulturowy, międzywojenny Kraków i tytułowe czarne wesele. Wydarzenie stało się jednym z punktów wyjścia opowieści. Wesele rzeczywiście się odbyło - miało zatrzymać epidemię grypy "hiszpanki", która opanowała miasto w 1918 roku.

Zaprasza Agnieszka Rosner-Zawilińska.

Bláhová a Turek se dívají - a mluví o nejnovětším počinu režiséra Střihorukého Edwarda či Ospalé díry

W Melbourne, w czerwcu 2024 r. zmarł działacz, członek Solidarności, Edward Włodarski. Wspomina go prezes Federacji Polskich Organizacji w Nowej Południowej Walii, honorowy prezes Stowarzyszenia Nasza Polonia, Adam Gajkowski.

Jak wygląda 5-stopniowy ranking mocy drużyn walczących o playoffy? Dziś ją przedstawimy. Poza tym: aktualności NBA, LeBron James to GOAT (podcastów), wielki powrót legendy, kosmiczni Houston Rockets (i wizja Warriors poza PO) oraz trochę o Knicks i smutnym Mikalu Bridgesie. Gratisowo: MVB świeżo po pierwszych meczach NBA oraz jesteśmy mistrzami Polski. Profesjonalne Studio NBA - cotygodniowy program na żywo o najciekawszych tematach w koszykówce. Zapraszają Keepthebeat oraz MVB.

25 lutego 2024 roku odszedł nasz przyjaciel Romuald Bartkowicz. W Radiu Wnet prowadził "Muzyczna Paletę" oraz piątkowe "Frajdki". Pogrzeb odbędzie się dzisiaj 4 marca o godzinie 11:00 w kościele pod wezwaniem świętego Edwarda w Pruszkowie przy ul. Partyzantów 22, po czym nastąpi odprowadzenie do grobu na cmentarz przyszpitalny. Najstarsi słuchacze, ci co słuchają Wnetu od więcej niż kilku lat, być może pamiętają audycje Romualda Bartkowicza. Był osobą bardzo ciepłą. Wszyscy są przerażeni, pogrążeni w smutku z powodu tego, że odszedł, bo był tutaj chyba jedną z takich najcieplejszych ludzi, których poznałem w Radiu Wnet. w pierwszych latach istnienia radia był bardzo zaangażowany, publikował grafiki i teksty - wspomina Wojciech Jankowski.

Pięć lat po śmierci malarza, Fundacja im. Edwarda Dwurnika, wydała pierwszy monograficzny album poświęcony jednemu z najważniejszych cykli artysty. Album „Robotnicy” zawiera ponad 350 reprodukcji obrazów, rysunków, szkiców i archiwalnych fotografii.… Czytaj dalej Artykuł „Robotnicy” – malarski cykl Edwarda Dwurnika pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Zaprosimy słuchaczy na  „Spacer śladami Edwarda Hartwiga i jego zdjęć". Miejsce rozpoczęcia spaceru jest symboliczne, gdyż właśnie na ulicy Peowiaków - od 1930 roku do wyjazdu z Lublina w 1950 roku - Edward Hartwig prowadził zakład fotograficzny.  Podczas spaceru odwiedzimy miejsca związane z życiem fotografa, a także te które lubił fotografować. Spacer zakończy się w Galerii NN na wystawie fotografii Edwarda Hartwiga „Kolor czy…?” Na spojrzenie historyczno-fotograficzne na Lublin sprzed lat zaprasza Magdalena Lipiec-Jaremek.

- Edward Dwurnik generował bardzo skrajne emocje. Jedni go kochali, inni nienawidzili, większość zazdrościła. Zazdroszczono mu pędu do pracy; tego, że on naprawdę był robotnikiem sztuki. To nie jest tytuł na wyrost, on w pełni oddaje charakter Edwarda Dwurnika artysty - mówiła w Dwójce Małgorzata Czyńska, autorka książki "Dwurnik. Robotnik sztuki".

Zakończyła się V edycja festiwalu Stachuriada Niebieska Tancbuda. Po raz kolejny trzy pokolenia spotkały się, żeby wspólnie przeżywać twórczość Edwarda Stachury. Poeta, prozaik, wokalista nie żyje już od ponad czterdziestu lat, mimo to jego dzieła wciąż znajdują kolejnych piewców, jego postać budzi skrajne emocje. Reportaż to podróż przez archiwalia Polskiego Radia oraz współczesne wydarzenia związane z postacią artysty. Losy Edwarda Stachury udowodniły, że twórca nie tylko pisał poezję, ale sam nią był. Za swoją wrażliwość zapłacił najwyższą cenę. Reportaż "Mgła czułych ludzi" to próba wyjaśnienia, dlaczego twórczość tego pisarza jest wciąż aktualna, opowiada o uniwersalnym przesłaniu, które pozostawił po sobie, w jaki sposób ono nadal rezonuje w odbiorcach. To opowieść o tragicznym końcu poety, jak się on ma do filozofii, którą głosił.

- Edward Gierek pracował przed wojną we francuskiej kopalni, gdzie związał się z ruchem komunistycznym, a drugą wojnę światową przetrzymał w Belgii. To go odróżniało od większości towarzyszy, on był tym, który poznał Zachód - powiedział w Polskim Radiu 24 prof. Antoni Dudek, pytany o źródła mitu Edwarda Gierka.

Odnalezienie miejsca i czasu na prawdziwe spotkanie z Jezusem to wyzwanie, które może odmienić życie. Zapraszam na rozważanie, w którym przedstawię inspirujące świadectwa tych, którzy zdecydowali się na tę duchową podróż - od księdza biskupa Edwarda, przez lekarza doświadczającego tajemnicy Komunii Świętej, aż po Dolores Hart - hollywoodzką gwiazdę, która porzuciła karierę dla życia w klasztorze. Wysłuchajmy tych świadectw, by zrozumieć, jak wielką moc ma modlitwa i jak bardzo może ona przemienić naszą rzeczywistość, jeżeli tylko poświęcimy jej swój czas i serce. Zapraszam na rozważanie na rozważanie na Święto Przemienienia Pańskiego rok A

Podcast Michała Sutowskiego. Legendarne "Granice wzrostu" przestrzegające przed planetarną katastrofą ekologiczną ukazały się w Polsce na początku lat 70., niedługo po amerykańskiej premierze. W tym samym czasie, gdy Klub Rzymski wzywał do powściągnięcia niepohamowanego wzrostu produkcji i konsumpcji, władze PRL obiecywały obywatelom wolne soboty, ale przede wszystkim małego fiata i szynkę na stole. Głosy świadomych ekologicznie polskich lekarzy, przyrodników, ale i urbanistów wydawały się wołaniem na puszczy, sprzecznym z nastrojami i aspiracjami Polek i Polaków. O trafności ich przestróg po latach i o tym, czy produktywistyczna, ciężkoprzemysłowa Polska Ludowa może być jakąś inspiracją na dziś opowiada kulturoznawczyni i badaczka powikłanych relacji socjalizmu realnego z przyrodą - dr Weronika Parfianowicz.

Po czym się rozpoznaje obecność zmartwychwstałego i jak samemu można się stać rozpoznawalnym znakiem? Dziś w Błotnicy mieliśmy bierzmowanie. Eucharystię odprawił i powiedział homilię bp Edward Dajczak. Posłuchajcie! Dz 2,14. 22b-32; 1P 1,17-21; Łk 24,13-35 Napisz do nas! Wesprzyj nas!

❓ Czy minister spraw zagranicznych Józef Beck i marszałek Edward Rydz-Śmigły zdawali sobie sprawę, jak wielkie niebezpieczeństwo grozi Polsce ze strony Hitlerowskich Niemiec? ❓ Jakie działania podejmowali, aby poprawić bezpieczeństwo Polski w drugiej połowie lat trzydziestych?❓Jakie największe błędy popełnili w swojej polityce i jak duża odpowiedzialność ponoszą za największą porażkę polskiego oręża, jaką była Kampania Wrześniowa 1939 roku? Jeżeli podoba Ci się odcinek możesz nas wesprzeć w serwisie Patronite.pl:

Popis epizódy: Tento príbeh sa skutočne stal. Žena známa ako Frau Troffea začala z ničoho nič tancovať na ulici. Ďalší blázon - povedal by niekto. Postupne sa k jej tancu však po niekoľkých hodinách začali pridávať ďalší a ďalší. Toto desivé divadlo sa skončilo až o niekoľko dní. Frau Troffea a spoločne s ňou aj stovky ďalších tancujúcich umreli o niekoľko dní od totálneho vyčerpania. Doteraz nikto nevie prečo nedokázali prestať tancovať... Link na podcast 24 hodín na úspech: https://open.spotify.com/show/39Nt6mFZtotoNi3fbMBPql KONTAKT: mail: krvavydobsinsky@gmail.com tiktok: https://www.tiktok.com/@krvavydobsinsky web: vladimirseman.com PODPORA: (s prístupom k bonusovým epizódam a obsahu bez reklám) herohero: https://herohero.co/krvavydobsinsky

#ŚwiętazAniąorazinneopowieścibożonarodzenioweksiazkidladzieci #aktywneczytanieksiazkidladzieci „Święta z Anią oraz inne opowieści bożonarodzeniowe” to książka napisana przez Lucy Maud Montgomery.Wydawnictwo Olesiejuk przedstawia nam ilustrowaną klasykę, a ja z wielką radością poznałam te nieznane dotąd historie jednej z moich ulubionych autorek. Autorka Lucy Maud MontgomeryIlustracje Ana GarciaWydawnictwo OlesiejukWiek czytelników: 7+W 1977 r. w domu rodzinnym autorki Ani z Zielonego Wzgórza na Wyspie Księcia Edwarda odkryto 12 albumów z wycinkami zawierającymi nieznane dotąd opowiadania. To gratka dla miłośników twórczości Lucy Maud Montgomery i wystarczający powód, żeby sięgnąć po Święta z Anią.Książka wydana z różnymi okładkami, jednak środek jest ten sam. Wiecie, jak to jest z twórcami: czasami piszą coś do szuflady albo zostawiają na później, żeby dojrzało. Z wieloma opowiadaniami Lucy Maud Montgomery było podobnie.Ostatecznie syn autorki stworzył dość skomplikowaną listę wszystkich opowiadań i można było zacząć poszukiwania, żeby zebrać je w jednym miejscu. Część z nich była publikowana np. w gazetach na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku, ale nigdy nie ukazały się jako książki.Te opowiadania – podobnie jak historia Ani z Zielonego Wzgórza – nie są współczesne. Mają już swoje lata i warto o tym pamiętać. Zwłaszcza że Lucy Maud Montgomery tworząc niektóre z nich na zlecenie do czasopism, musiała sprostać pewnym wymaganiom: opowieści miały być umoralniające, z wplecioną w fabułę konkretną puentą lub treścią wyłożoną bezpośrednio kawa na ławę.Te puenty tutaj momentami widać, co nie znaczy, że opowiadania są mniej wartościowe.Święta z Anią oraz inne opowieści bożonarodzeniowe spodobają się wszystkim szukającym tego niepowtarzalnego klimatu sprzed lat. Są jednak dostosowane – zwłaszcza językowo – do tego, by współczesne dzieci mogły je zrozumieć i z radością czytać.------------------------Nazywam się Anna Jankowska, jestem pedagożką i bookmarketerką, od kilku lat opowiadam Wam o pięknych i mldytch książkach dla dzieci. Moje miejsca w sieci:

Artstory prináša minisériu podcastov Osudy slávnych modeliek. Predstavíme vám v nich ženy, ktoré pózovali známym umelcom ako modelky a dokázali ich očariť natoľko, že sa stali ich múzami. Povieme si, ako ich umelci našli a prečo nimi boli fascinovaní.  Jane Morris bola múzou pre celé umelecké hnutie (pre-rafaeliáni), žila v milostnom trojuholníku s dvoma maliarmi, ktorí sa nevedeli nabažiť jej netradičného vzhľadu a aury tajomnosti, ktorú okolo seba mala. Poďte nahliadnuť do osudov modeliek a múz slávnych umelcov, spolu s vašou sprievodkyňou a kurátorkou do ucha, Michaelou Šimonovou a návštevníčku virtuálnej galérie Artstory Tatianou Poliakovou.    Fotografia Jane Morris, r. 1865 https://en.wikipedia.org/wiki/Jane_Morris#/media/File:Jane_Morris_(1865)_Detail.jpg   Dante Gabriel Rossetti: Jane Morris: Study for "Mariana", r. 1868 https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/98/Jane_Morris-_Study_for_%22Mariana%22_MET_SFRossetti1.jpg   Dante Gabriel Rossetti: Proserpine, r. 1874, Tate https://www.tate.org.uk/art/artworks/rossetti-proserpine-n05064   Dante Gabriel Rossetti: Portrait of Jane Morris, r. okolo 1870 https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/Dante_Gabriel_Rossetti_-_Portrait_of_Jane_Morris_%281870_circa%29.jpg   Sledujte nás aj na našom FB, kde zdieľame novinky a zaujímavosti zo sveta umenia: https://www.facebook.com/ArtStoryPodcast , na našej IG stránke: https://www.instagram.com/artstory_podcast/  a na našom webe: https://artstory.sk/

60 let od světové premiéry po ní sáhlo divadlo F. X. Šaldy v Liberci. Seznámí vás s novým působištěm Janáčkovy filharmonie v Ostravě, vysvětlí, proč letos nebude filmový festival Febiofest a věnovat se bude také plánovanému umístění Muchovy Slovanské epopeje v podzemí nově budovaného nákupního centra v Praze. Pořadem provází Michaela Vetešková.

Edward Yang - mistrz nowej fali kina tajwańskiego, poeta obrazowania alienacji klasy średniej w Tajpej. Postać znana (prawie) wszystkim, którzy interesują się światowym kinem artystycznym. Jednocześnie twórca tajemniczy i nieodkryty - jego filmy przez lata były niedostępne lub krążyły wśród zainteresowanych na kopiach o bardzo słabej jakości. Cyfrowa rekonstrukcja twórczości Yanga pozwoliła przygotować jego pierwszą retrospektywę w Polsce. Na 16. Pięciu Smakach widzowie obejrzą z odnowionych kopii sześć arcydzieł mistrza - od debiutanckiego “Tego dnia na plaży” z 1983 roku do “I raz, i dwa”, które przedwcześnie zamknęło jego filmografię w roku 2000. Rozmowa z Mają Korbecką i Łukaszem Mańkowskim jest wprowadzeniem do uniwersum Yanga. Rozmawiamy o jego nietypowej biografii i o filmach, które kręcił  - o powracających w nich motywach, o tematach, które były dla niego ważne. Kim są bohaterowie Yanga, czemu nadawał swoim filmom po dwa tytuły, jaki miał stosunek do kina gatunkowego i jakich projektów nie zdążył już zrealizować? Przy zadziwiająco małej ilości literatury poświęconej temu twórcy, niech ten podkast będzie kontekstem dla jego niezwykłych filmów - przed lub po seansach.

- Wychował całe pokolenia aktorów. Był postacią naprawdę niezwykłą - wspominała wieloletniego dziekana Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie, prof. Edwarda Dobrzańskiego, Dorota Segda, rektor Akademii Sztuk Teatralnych. 

“Rozważna i romantyczna” to książka, którą Jane Austen pisała przez całe lata. Każdy napisany rozdział był czytany członkom rodziny, którzy się wypowiadali na temat historii, postaci itd. Tak więc Jane zawsze miała informację zwrotną od czytelników bądź słuchaczy. Jej starsza siostra Cassandra napisała po śmierci Jane, że początkowo “Rozważna i romantyczna” była powieścią epistolarną. Jak pewnie wiecie jest to historia dwóch sióstr Eleonory i Marianny Dashwood. W filmie z 1995 roku rozważną Eleonorę zagrała Emma Thompson, a romantyczną Mariannę Kate Winslet. Hugh Grant zagrał jako Edward Ferrars, a Alan Rickman jako pułkownik Brandon. Wracając jednak do pierwszej wersji tej powieści - była ona napisana w formie listów. Co to znaczy?W powieści, którą my możemy czytać Eleonora i Marianna są zawsze razem. W tej pierwszej wersji powieści miały przebywać z dala od siebie i pisać do siebie listy. Dzisiaj patrzymy na powieści epistolarne z pewnym zdziwieniem. Pamiętajmy jednak, że kiedyś tak się ludzie dowiadywali co się np. dzieje u ich krewnych. Zajmowały się tym głównie kobiety. Pisały do siebie wymieniając się opisem wydarzeń, które miały miejsce w ich domu i okolicy. Tak więc krewny przebywający gdzieś daleko dowiadywał się jakby w odcinkach, bo w kolejnych listach o losach znanych mu ludzi. Ta wersja powieści jednak nie istnieje. Jane napisała ją prawdopodobnie w 1795, a potem zmieniła na wersję, którą my znamy, bo powieści epistolarne wyszły z mody już wtedy.“Stary pan Dashwood umarł: odczytano jego testament, który, jak niemal każdy testament, przyniósł tyle samo rozczarowania, co radości”.Historia rozpoczyna się w tym momencie gdy umiera stary pan Dashwood. Jego dziedzicem został bratanek Henry Dashwood, który miał syna Johna z pierwszego małżeństwa oraz trzy córki z drugiego małżeństwa: Eleonorę, Mariannę oraz Małgorzatę. Niestety Henry Dashwood sam zmarł już rok po swoim stryju. Nie zdążył nic odłożyć dla żony i trzech córek. Majątek odziedziczył jego syn z pierwszego małżeństwa czyli John Dashwood, który pod wpływem żony nie wsparł swojej macochy oraz swoich sióstr w zasadzie w żaden sposób. Dom przeszedł na własność Johna i Fanny. Pani Dashwood, druga żona Henry'ego stała się gościem we własnym domu.Przyjazd Fanny spowodował jednak, że pojawił się tam także jej brat, czyli Edward Ferrars. W filmie z 1995 grał go Hugh Grant. Fanny nie jest jednak zadowolona z tego, że jej brat być może zwiąże się z ubogą krewną ze strony męża. Chodzi o najstarszą z trzech sióstr - Eleonorę Dashwood. Jak ona podchodziła do tego opisała swoje uczucia?“- Nie próbuję przeczyć - powiedziała - że mam o nim wysokie mniemanie... że go ogromnie cenię, że go lubię...Tu Marianna wybuchnęła oburzeniem.- Cenisz go! Lubisz go! Och, ty dziewczyno bez serca! Ty się tego serca wstydzisz! Jeśli jeszczeraz użyjesz podobnych słów, natychmiast wyjdę z pokoju.Eleonora musiała się roześmiać.- Wybacz - powiedziała - i uwierz, że nie chciałam cię urazić, mówiąc o moich uczuciach w sposób tak powściągliwy. Przyjmij, że są silniejsze, niż powiedziałam. Krótko mówiąc, przyjmij, że są takie, jakie można rozważnie i rzetelnie uzasadnić, znając jego zalety i przypuszczając... licząc na jego dla mnie afekt. Ale niczego więcej nie wolno ci zakładać. Nie otrzymałam żadnych zapewnień o jego uczuciu. Są chwile, kiedy w nie wątpię”.Podczas rozmowy Eleonory z Marianną mamy ten tytułowy konflikt rozwagi z romantycznością. Przewija się on przez całą powieść. Eleonora także jest pełna uczuć, ale umie je ukrywać, bo tak wychowywano wtedy panny. Marianna jest buntowniczką. Był to okres romantyzmu. Buntowano się nie tylko przeciwko ukrywaniu uczuć, ale także przeciwko aranżowaniu małżeństw. Eleonora jest bierna i mimo, że kocha Edwarda stara się nie rozbudzać tych uczuć, a wręcz przeciwnie. Ona biernie czeka na to co on zrobi. Co myśli jej matka i siostra?“Wiedziała, że u Marianny i matki od przypuszczeń do pewności jest jeden krok, że pragnąć - to dla nich znaczy tyle, co mieć nadzieję, a nadzieja równa się oczekiwaniu”. Marianna wdała się w matkę. Obie były romantyczne. Matka zauważyła skłonność Eleonory i Edwarda i to doprowadziło ją do pewności, że dojdzie do małżeństwa. Zastanawiałem się czy na tym polega romantyczność? Czy bycie romantycznym oznacza, że coś sobie wyobrażamy, a potem oczekujemy, że tak się stanie? Czy na tym to polega? Napiszcie mi w komentarzach co sądzicie na ten temat.W tej powieści jest sporo humoru. Ale nie należy oczekiwać dowcipów, ale taki bardziej wyszukany humor oparty np. na obserwacji ludzi.“Rozmowa jednak toczyła się wartko, gdyż sir John był bardzo rozmowny, a lady Middleton zabrała z sobą przezornie najstarsze dziecko, ładnego sześcioletniego chłopczyka; zawsze można się było uciec do niego w potrzebie, zapytać o imię i wiek, zachwycać się jego urodą i zadawać mu pytania, na które odpowiadała za niego matka, gdy on, uczepiony jej sukni, stał ze spuszczoną główką, ku ogromnemu zdziwieniu lady Middleton, która nie mogła pojąć, jak też może być taki nieśmiały w towarzystwie, kiedy w domu robi tyle hałasu. Podczas każdej oficjalnej wizyty powinno być obecne dziecko jako zapasowy temat rozmowy”.Ten cytat to w zasadzie krytyka ludzi, którzy nie potrafią prowadzić rozmowy i potrzebują zastępczego tematu w formie dziecka, o którym rodzice zawsze chętnie rozmawiają.Inny przykład humoru w tej powieści to zeugma czyli połączenie słów lub zwrotów niepasujących do siebie. Przykład zeugmy znajdziemy pod koniec książki.“Właściwie nie mieli już o czym marzyć, z wyjątkiem małżeństwa pułkownika z Marianną i może nieco lepszego pastwiska dla swoich krów”.W tym zdaniu połączono dwa marzenia: małżeństwo pułkownika z Marianną oraz chęć posiadania lepszego pastwiska. Dowcipne jest to, że pierwsze marzenie jest dość romantyczne, drugie dość przyziemne. Ale dowcip nie kończy się tutaj. Takie połączenie wskazuje, że małżeństwo pułkownika i Marianny może sprawić, że Eleonora i Edward dostaną lepsze pastwisko dla swoich krów. To zdanie zdaje się sugerować, że chcą tego małżeństwa także z dość przyziemnych powodów.Oczywiście Jane Austen porusza w swojej powieści także bardzo poważne tematy. Po pierwsze ten tytułowy: czy lepiej być rozważnym czy romantycznym? Odpowiedź nie jest taka prosta jakby może się komuś wydawało. Autorka przedstawia sytuację kobiet, które bardzo łatwo mogą stracić reputację. Przykładem jest tutaj Eliza i Marianna. Dlaczego mężczyzna mógł się wtedy wdać w związek pozamałżeński i mimo tego być szanowanym, przyjmowanym i dobrze się ożenić podczas gdy kobieta traciła wszystko: szacunek społeczeństwa oraz widoki na małżeństwo. Jest to o tyle ciekawe pytanie, że jeszcze dzisiaj się debatuje na temat tego, czy dziewczyna uwiedziona przez mężczyznę jest sama sobie winna gdy zajdzie w ciążę.Głównymi postaciami powieści są oczywiście Eleonora i Marianna. Przedstawiają one swój pogląd na różne sprawy. Np. tego czy należy oceniać innych, a także czy należy ich oceniać szybko. Marianna jest bardzo oczytana i z góry patrzy na tych, którzy znają mniej literatury. Przypomina mi to, co niedawno powiedziała Olga Tokarczuk, że jej powieści nie są dla każdego. Gdyby Marianna żyła w naszych czasach pewnie czytałaby Tokarczuk i czuła się z tego powodu lepsza od tych innych. Eleonora jest inna. Nie ocenia innych szybko i widzi nie tylko wady, ale także zalety. Ale ta powieść porusza też temat wybaczania, szacunku wobec winnych, dawania rad itd. Ja zajmowałem głównie stronę rozsądnej Eleonory, ale były takie momenty, kiedy nie mogłem zrozumieć jej postępowania. Np. ja zdecydowanie potępiam postępowanie Johna Willoughby'iego, Eleonora chciała je zrozumieć. Tutaj się z nią nie zgadzam, ale to chyba jedyna taka rzecz.Na koniec przestroga dla tych, którzy nie czytali książki, a oglądali film. To książka napisana około 1795, a wydana w 1811 roku. Upłynęło ponad 200 lat. Dzisiaj książki pisze się zupełnie inaczej. Np. podstawową radę, którą dzisiaj słyszy początkujący literat to: “Pisarzu! Pokaż, nie opisuj!” Jane Austen się do tego nie stosowała. Z tego powodu w wielu miejscach zamiast przedstawić sytuację w formie opisu sceny czy dialogu ona po prostu pisze co się wydarzyło tak jakby ktoś relacjonował zdarzenia. Od czytelnika wymaga to większej wyobraźni. Współcześni pisarze robią całą pracę za nas. Opisują piękną scenę, dialogi itd. Austen też to czasami robi. Jednak w wielu miejscach po prostu relacjonuje co się stało i wtedy musimy sobie wyobrazić jak to się odbyło.Ja osobiście polecam wam tą książkę. Najlepiej w tłumaczeniu Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej. Jej tłumaczenie wydał Świat Książki, a seria to Angielski ogród. Książki mają piękne okładki z kwiatami. A dlaczego warto przeczytać tą książkę? Poza samą historią mamy tutaj ciekawe postacie: rozważną Eleonorę Dashwood, romantyczną Mariannę, nieśmiałego Edwarda Ferrars, bezczelną Lucy Steele i wiele innych ciekawych postaci. Historia jest dużo głębsza niż ta pokazana w filmach. Pamiętajcie jednak, że nie warto się spieszyć, ale czytać rozkoszując się style Jane Austen i tłumaczeniem pani Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej. Zachęcam do przeczytania.

18 sierpnia 2022 roku minęła 85. rocznica urodzin Edwarda Stachury. Co roku kilkadziesiąt osób spotyka się obok autobusu "ogórka", żeby czytać, śpiewać i inscenizować jego twórczość. Jedna z organizatorek Festiwalu opowiada, w jaki sposób poezja Stachury pomogła jej w najtrudniejszych chwilach w życiu… Co sprawia, że wiersze Stachury są aktualne po... pięćdziesięciu latach?

Krásna noc na pláži, rozhodne nie všedná pre mladomanželský pár. Je to ich svadobná noc - mladej huslistky Florence a čerstvého absolventa univerzity Edwarda. A nie je to ani svadobná noc, aké si zvyčajne predstavujeme, pretože Florence je panna a Edward panic. Čo urobí prvá spoločná skúška s ich vzťahom? Útla knižka, ktorú možno prečítať na posedenie. Číta: Lucia Vráblicová

Večer na odru Velike dvorane SNG Maribor bo sestavljen iz dveh baletov koreografa in umetniškega vodje mariborskega baleta Edwarda Cluga – Svatbe, ki naslavlja tradicijo vnaprej dogovorjene poroke in predstavlja logični korak naprej pri raziskovanju baletne glasbe Igorja Stravinskega in njene scenske uprizoritve, ter Posvetitve pomladi o žrtvovanju device za rodovitnost zemlje, ki jo avtor postavi v sodobna čas in prostor. Sinoči pa sta v Gallusovi dvorani Cankarjevega doma na sedmem abonmajskem koncertu sezone Kromatike gostovala dirigentka Catherine Larsen-Maguire in francoski čembalist Jean Rondeau, ki je v Ljubljani nastopil drugič v štirih dneh. Po nekaj letih bolj ali manj vsakdanjih večerov lahko rečemo, da je Kromatika znova zares navdušila, je ocenil Lovrenc Rogelj. Posvetili se bomo še mariborski pesnici in prevajalki Eriki Vouk, ki je prva v slovenščino prevedla obsežen in težek drugi del Goethejevega Fausta, izšel je leta 1999, za katerega je prejela tudi Glazerjevo listino, konec marca pa so ji posvetili zaključni večer tretjega Prevodnega Prangerja. In še v Trst, kjer so predstavili zbornik Most čez Zaliv, ki z enajstimi prispevki in dvema intervjujema osvetljuje vlogo znamenitih tržaških revij. Foto (izrez): Tiberiu Marta, balet Posvetitev pomladi Danes tudi o sedmem abonmajskem koncertu sezone Kromatike, zborniku Most čez Zaliv in prevodih Fausta Erike VoukVečer na odru Velike dvorane SNG Maribor bo sestavljen iz dveh baletov koreografa in umetniškega vodje mariborskega baleta Edwarda Cluga – Svatbe, ki naslavlja tradicijo vnaprej dogovorjene poroke in predstavlja logični korak naprej pri raziskovanju baletne glasbe Igorja Stravinskega in njene scenske uprizoritve, ter Posvetitve pomladi o žrtvovanju device za rodovitnost zemlje, ki jo avtor postavi v sodobna čas in prostor. Sinoči pa sta v Gallusovi dvorani Cankarjevega doma na sedmem abonmajskem koncertu sezone Kromatike gostovala dirigentka Catherine Larsen-Maguire in francoski čembalist Jean Rondeau, ki je v Ljubljani nastopil drugič v štirih dneh. Po nekaj letih bolj ali manj vsakdanjih večerov lahko rečemo, da je Kromatika znova zares navdušila, je ocenil Lovrenc Rogelj. Posvetili se bomo še mariborski pesnici in prevajalki Eriki Vouk, ki je prva v slovenščino prevedla obsežen in težek drugi del Goethejevega Fausta, izšel je leta 1999, za katerega je prejela tudi Glazerjevo listino, konec marca pa so ji posvetili zaključni večer tretjega Prevodnega Prangerja. In še v Trst, kjer so predstavili zbornik Most čez Zaliv, ki z enajstimi prispevki in dvema intervjujema osvetljuje vlogo znamenitih tržaških revij.

Edward to wyjątkowo nerwowy jegomość. Praca jest stresująca. Żona nadopiekuńcza. Na domiar złego Edward potrącił samochodem rowerzystę. Od tego momentu zaczyna się prawdziwy koszmar. Nie wyrzuty sumienia, nie działania policji niszczą spokój mężczyzny… na jego zdrowie i życie dybie samochód. Maszyna pragnie zemsty. Chce przymusić Edwarda do wzięcia odpowiedzialności za swoje czyny. Czy Stephen King … Continue reading "Epizod #134 “You Drive”"

Na przełomie 2020 i 2021 roku młody, nikomu nieznany szkocki listonosz, Nathan Evans nagrał i zamieścił na TikToku swoją wersję XIX wiecznej ballady “Soon May the Wellerman Come”. Chyba sam się nie spodziewał, no nie mógł, jakie zamieszanie wywoła. Nagranie jak huragan przewietrzyło wszystkie media społecznościowe, przez świat niczym tsunami przetoczyła się fala niezliczonych wersji i remixów Wellermana. A sam Nathan zdobył sławę, mógł odłożyć torbę listonosza i spokojnie zacząć nagrywać płyty dla zacnych wytwórni. Chętni ustawili się w kolejce. Pieśń jest piękna, więc śpiewać chciał ją każdy, tylko w Polsce powstało już chyba 10 przekładów Wellermana, imponujące. No tak, ale cóż to takiego ten Wellerman? Pełny tytuł brzmi “Soon May the Wellerman Come” – i jest to XIX wieczna pieśń z Nowej Zelandii. Ocalił ją dla nas zbieracz folkowych pieśni Neil Colquhon. Usłyszał ją w latach 60 ubiegłego wieku od osiemdziesięciolatka, któremu śpiewał ją wujek. Wszystko więc wskazuje na to, że pieśń pochodzi z połowy XIX wieku. Tytuł nawiązuje do zwyczajowego określenia załóg i statków należących do kompanii Weller Brothers, założonej w Sydney przez angielskich imigrantów, braci Josepha, Edwarda i Georga Wellerów. Wellermanami zwano więc same statki należące do kompanii jak i członków ich załóg. Statki Weller Brothers dostarczały zaopatrzenie do wielorybniczych portów południowego Pacyfiku i zabierały stamtąd tran i inne produkty przemysłu wielorybniczego. Podobno w roku 1842 Wellermanem był sam Herman Mellville. Sam tytuł jest fragmentem refrenu : „Soon May the Wellerman Come and bring us sugar and tea and rum”- Wkrótce przybędzie Wellerman i przywiezie nam cukier herbatę i rum – same pyszności chciałoby się powiedzieć, ale refrenowe „sugar and tea and rum” jest nieprzypadkowe, zdarzało się, że wielorybnicy za swoją ciężką pracę w brudzie i smrodzie nie dostawali wynagrodzenia w pieniądzu a jedynie ekwiwalent w towarach, właśnie w herbacie cukrze i rumie. Tak mówią. Sama pieśń opowiada historię tragicznych zmagań nieistniejącego statku „Billy of Tea” z waleniem. Statek taki nigdy nie istniał, nie widnieje w żadnym rejestrze. Ale nazwa jest nieprzypadkowa, to taki lokalny żart, albowiem Billy of Tea to w Nowej Zelandii i Australii prowizoryczne narzędzie do parzenia herbaty. Powiedziałbym imbryk, ale to nie to, niektóre źródła opisują skomplikowany i wyrafinowany proces parzenia herbaty „Billy Tea” nad ogniskiem w czymś na kształt puszki, czy też kociołka. Ale to temat na inną opowieść. Historia jest opowiedziana z perspektywy starego tonquera, który myśli o porzuceniu pracy. Tonquer to pracownik ekipy odpowiedzialnej za rozbiór tuszy wieloryba, której największą część stanowił język, czyli tonque. Opowieść kończy się tragicznie, Billy nigdy nie wraca do portu. A Wellerman? Cały czas kontynuuje swoje dostawy. Posłuchajcie zatem opowieści starego tonquera. Tym razem jednak nie w skocznym wydaniu jakich przez media społecznościowe przewaliło się setki. Posłuchajcie „Wellermana” w prawdziwie balladowej wersji, mojej ulubionej, wyśpiewanej przez arcymistrza morskiej ballady, Amerykanina Gordona Boka z przyjaciółmi. Audycja zawiera utwór: "Soon May Wellerman Come" w wykonaniu zespołu Gordona Boka, Ann Mayo Muir i Eda Tricketta, słowai muzyka: tradycyjne. @jarasaseasongi znajdziesz na facebooku i YouTube :-)

Na novem odru slovitega državnega akademskega gledališča Bolšoj v Moskvi bo premiera baleta v dveh dejanjih Mojster in Margareta v koreografiji umetniškega vodja Baleta SNG-ja Maribor Edwarda Cluga. Do 5. decembra se bodo zvrstile še štiri ponovitve.

11 listopada to dzień, w którym przypada rocznica odzyskania niepodległości przez Polskę. Ludzie mówią wtedy głównie o marszałku Piłsudskim. Ale czy wiecie, że był w tamtych czasach inny marszałek i też miał udział w odzyskaniu przez Polskę niepodległości? Jak on się nazywał?Marszałek Edward Śmigły-Rydz był jednym z najważniejszych pomocników Piłsudskiego. Został też jego następcą, ale na początku miał inne zainteresowania.Zacznijmy jednak od początku. Edward Rydz urodził się w 1886 roku w Galicji czyli w zaborze austryjackim. Jego tata zmarł gdy Edward miał 2 lata, a mama gdy miał 10 lat. Potem zaopiekował się nim dziadek. Była to biedna rodzina, ale dzięki pomocy pewnej rodziny Edward mógł się uczyć. Poszedł na studia na malarstwo. Uczył się w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Później jednak postanowił przerwać naukę malarstwa i poświęcić się walce o niepodległość. Czemu jednak wstąpił do austriackiego wojska?Edward Rydz chciał nauczyć się dowodzenia, aby to później wykorzystać do wyzwolenia Polski. Przy armii austryjackiej powstały też później Legiony Polskie. Edward Rydz został powołany do armii austryjackiej, ale Piłsudski załatwił mu przeniesienie do Legionów Polskich. Rydz-Śmigły okazał się on bardzo dobrym dowódcą i wciąż go awansowano. Założył też polski wywiad, a w wolnych chwilach grał z żołnierzami w piłkę nożną.W 1914 roku wybuchła I wojna światowa. Niemcy i Austro-Węgry walczyły przeciwko Rosji. Polacy mieszkali wtedy zarówno w Niemczech jak i w Austrii, ale także w Rosji. Wszystkie te kraje obiecywały Polakom własne państwo jak im pomogą na tej wojnie. Legiony Polskie były polskimi oddziałami przy armii austryjackiej. Austriacy i Niemcy byli w sojuszu przeciwko Rosji. Polacy walczyli razem z armią austriacką przez 3 lata, od 1914 do 1917. Wtedy doszło do kryzysu przysięgowego.W tamtych czasach nie było Polski, była podzielona między Rosję, Austrię oraz Niemcy. W Rosji rządził car Mikołaj II, w Austro-Węgrach rządził cesarz Franciszek Józef, a w Niemczech rządził cesarz Wilhelm II. Car i cesarz to w zasadzie to samo, tak więc Polakami rządziło wtedy trzech cesarzy. Pokłócili się jednak i rosyjski car Mikołaj II walczył z austriackim cesarzem Franciszkiem Józefem oraz niemieckim cesarzem Wilhelmem II. Polacy przysięgli walczyć razem z Austrią, ale w 1917 roku Austria przekazała Polaków swojemu sojusznikowi Niemcom. Polacy obiecali walczyć z armią austriackiego cesarza Franciszka Józefa. Teraz jednak mieli przyrzec wierność niemieckiemu cesarzowi Wilhelmowi II. Tego właśnie nie chciał zrobić Piłsudski oraz wielu innych żołnierzy jak np. Śmigły-Rydz.Ale dlaczego Piłsudski chciał walczyć dla jednego z zaborców czyli dla Austrii, a nie chciał walczyć dla innego zaborcy czyli Niemiec? Z tych trzech zaborców Polakom najlepiej się działo w Austrii. W Rosji próbowano zrusyfikować Polaków, a w Niemczech próbowano ich zgermanizować. Tylko w Austrii Polacy mogli dalej być Polakami. Edward Rydz początkowo uczył się malować w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jej pierwszym dyrektorem był Jan Matejko, który namalował wiele obrazów o historii Polski. Na pewno widzieliście portrety królów Polskich, albo obraz Bitwa pod Grunwaldem. Matejko mimo, że mieszkał w Galicji, czyli tej części Polski, która należała do Austrii to mógł malować takie obrazy. Gdyby mieszkał w Rosji albo Niemczech prawdopodobnie dostałby się za to do więzienia. Tak więc z trzech zaborców Austria była tym najlepszym i Polacy mieli tam sporo wolności choć nie mieli niepodległości.Tak więc Piłsudski i Śmigły-Rydz chcieli walczyć u boku Austrii, ale nie chcieli walczyć u boku Niemiec. Gdy więc w 1917 roku Legiony miały przysiąc wierność niemieckiemu cesarzowi Wilhelmowi II doszło do kryzysu przysięgowego i legioniści rzucili broń. Niemcy kazali za to zamknąć Piłsudskiego, a co robił wtedy Śmigły-Rydz?Józef Piłsudski siedział w więzieniu od lipca 1917 roku do listopada 1918 czyli prawie rok i cztery miesiące. W tym czasie Edward Śmigły-Rydz objął dowództwo nad POW czyli Polską Organizacją Wojskową. Można powiedzieć, że Edward Śmigły-Rydz zastępował wtedy Piłsudskiego, który siedział w Magdeburgu. Gdy Polska się zjednoczyła trzeba też było zjednoczyć wszystkie organizacje wojskowe. Śmigły-Rydz pojechał więc do Kijowa, aby włączyć tamtejszą POW do wojska Polskiego. Poznał tam wtedy swoją przyszłą żonę Martę..Piłsudski wyznaczył Śmigłego-Rydza do wielu zadań. Jednym z nich było dawanie odznaczeń wojskowych. W 1920 roku odznaczył on swoją przyszłą żonę Martę i dał jej Krzyż Walecznych “za zasługi dla ojczyzny”. Złośliwi ludzie twierdzili, że dał jej ten medal aby została jego żoną.Gdy powstała Polska w listopadzie 1918 roku od razu wybuchła wojna polsko-ukraińska. Później zaczęła się wojna polsko-sowiecka. Śmigły-Rydz dostawał wiele rozkazów od Piłsudskiego. Wszystkie swoje bitwy wygrywał. Dostał za to wiele odznaczeń, nie tylko polskich. Na początku roku 1920 Śmigły-Rydz pomógł wyzwolić Łotwę. Dostał wtedy polski order Virtuti Militari oraz łotewski Order Pogromcy Niedźwiedzia. Polski order Virtuti Militari to krzyż, w środku którego znajduje się biały orzeł, a na krzyżu jest napis “Virtuti Militari” co znaczy “męstwu wojskowemu”. Łotewski order Pogromcy Niedźwiedzia to także krzyż w środku którego znajduje się człowiek walczący z niedźwiedziem. Oczywiście Edward Śmigły-Rydz dostał wiele innych odznaczeń.Dostawał na wojnie wiele rozkazów od Piłsudskiego i nie przegrał żadnej bitwy, ale jaki jest najtrudniejszy rozkaz dla dowódcy? Jaki najtrudniejszy rozkaz dostał “Śmigły” podczas wojny polsko-bolszewickiej?Wycofanie się to jest jedna z najtrudniejszych operacji do wykonania. Chodzi o wycofanie się z bronią w ręku, a nie ucieczkę z pola bitwy. Śmigły-Rydz zdobył Kijów, jednak później przyszło wielu Rosjan i zaczęli okrążać to miasto. Śmigły dostał rozkaz wycofania się. Zrobił to nie tracąc broni i jego armia była gotowa walczyć później w bitwie warszawskiej.Edward Śmigły-Rydz należał do obozu piłsudczyków, czyli popierał rządy Józefa Piłsudskiego. Niestety ten zmarł 12 maja 1935 roku. Dzień przed śmiercią Piłsudski wezwał do siebie Śmigłego. Nie wiadomo o czym rozmawiali, ale przypuszcza się, że Piłsudski przekazał Śmigłemu-Rydzowi swoją ostatnią wolę co do organizacji wojska. Spotkali się 11 maja, dzień później 12 maja 1935 roku zmarł marszałek Józef Piłsudski. Zaraz w tą noc spotkał się rząd i następnego dnia 13 maja Edward Śmigły-Rydz został Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych. Jest to dość długa nazwa, ale oznacza, że Śmigły-Rydz został naczelnym wodzem wojska polskiego. A kiedy został marszałkiem?Rok po śmierci Piłsudskiego, w 1936 roku prezydent mianował Śmigłego-Rydza marszałkiem polski. Tak więc gdy wybuchła II wojna światowa i gdy we wrześniu 1939 roku na Polskę napadli Niemcy to naczelnym wodzem był właśnie marszałek Edward Śmigły-Rydz. Do tego momentu nie przegrał on żadnej bitwy. Przegrał jednak we wrześniu 1939 roku. Z tego powodu wielu uważa, że to jego wina. O tym dlaczego Polska wtedy przegrała mówiliśmy w poprzednim, w 106 odcinku, który był poświęcony początkowi II wojny światowej.1 września 1939 roku Polskę zaatakowali Niemcy. 7 września już podchodzili pod Warszawę. Marszałek Śmigły-Rydz zadecydował wtedy o przeniesieniu sztabu czyli dowództwa do Brześcia. Niestety nie działała tam łączność. Polska czekała wtedy na pomoc Francji i Anglii. Sojusznikiem Polski była też Rumunia. Tamtędy miała przyjść pomoc od Francji. Niestety 17 września Polskę zaatakowała też Rosja Sowiecka. Zadecydowano wtedy o opuszczeniu granic Polski.Wojsko Polskie weszło do Rumunii, która była sojusznikiem Polski. Ponieważ jednak na Polskę napadli Niemcy i Rosjanie, a Francja i Anglia nie pomagały to Rumuni się wystraszyli i internowali wszystkich Polaków, w tym także marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza. Będąc w niewoli w Rumunii Śmigły-Rydz przekazał dowodzenie generałowi Sikorskiemu, który był na zachodzie. 7 listopada 1939 roku Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych został generał Władysław Sikorski. Czy to znaczy, że Śmigły-Rydz już nie chciał walczyć?Edward Śmigły-Rydz został internowany w Rumunii we wrześniu 1939 roku. Rok później udało mu się jednak zorganizować ucieczkę. Uciekł na Węgry i stamtąd w październiku 1941 roku przedostał się do okupowanej Polski. Niestety zachorował i zmarł w grudniu 1941 roku. Został pochowany na Powązkach pod nazwiskiem Adam Zawisza. Trwała wojna i dopiero po wojnie na grobie pojawiło się jego prawdziwe nazwisko - Edward Śmigły-Rydz.Edward Rydz-Śmigły był prawą ręką Piłsudskiego. Nie przegrał żadnej bitwy. Jego pierwszą i jedyną przegraną była wojna obronna we wrześniu 1939 roku, ale tej wojny nie dało się wygrać. Polska została zaatakowana ze wszystkich stron, a sojusznicy zawiedli. Trudno więc winić marszałka Śmigłego-Rydza za tą klęskę. Jak wielu żołnierzy przeszedł on granicę do Rumunii aby dalej walczyć. Niestety, gdy wrócił do Polski w 1941 roku zachorował i zmarł.

„Státní převraty jsou běžnou věcí tak jako tak. A pokud se díky mé knize více lidí naučí, jak je provádět, je to prostě jen krok vstříc demokratizaci státního převratu, což by všichni liberálové měli uvítat,“ tvrdí Edwarda N. Luttwak. Jeho kniha Státní převrat se dá číst jako kuchařka: „Každému laikovi vybavenému dostatečným nadšením a patřičnými ingrediencemi má umožnit, aby si udělal vlastní převrat. Jediná nutná věc je znalost pravidel.“ Knihu představí Michaela Krčmová.

„Státní převraty jsou běžnou věcí tak jako tak. A pokud se díky mé knize více lidí naučí, jak je provádět, je to prostě jen krok vstříc demokratizaci státního převratu, což by všichni liberálové měli uvítat,“ tvrdí Edwarda N. Luttwak. Jeho kniha Státní převrat se dá číst jako kuchařka: „Každému laikovi vybavenému dostatečným nadšením a patřičnými ingrediencemi má umožnit, aby si udělal vlastní převrat. Jediná nutná věc je znalost pravidel.“ Knihu představí Michaela Krčmová.

Jeden z najpopularniejszych kieleckich aktorów z Teatru im. Stefana Żeromskiego – Edward Janaszek od kilkunastu lat większość czasu poza obowiązkami zawodowymi poświęca swojej życiowej pasji związanej ze sportem. A jakiej? O to zapytał go Marek Cender.

Od brzkého rána čekali na Johnnyho Deppa u červeného koberce v Karlových Varech první fanoušci. Přivstat si se jim vyplatilo, protože hollywoodská hvězda známá například z Pirátů z Karibiku nebo ze Střihorukého Edwarda ochotně rozdávala autogramy a nebránila se ani společnému focení. „Vstával jsem v pět ráno,“ říká Honza z Liberce. A Zuzana z jižních Čech na herce čeká na kraji červeného koberce už od devíti ráno. „Svou osobnost má ve všech rolích, umí to zahrát.

Gościem tego odcinka jest Jakub Szydłowski reżyser, aktor musicalowy i dubbingowy. Kilka tygodni temu zbierałem do podcastu zaplanowane na ten rok premiery musicalowe. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że między wrześniem a styczniem przyszłego roku zobaczymy aż 4 spektakle stworzone przez Szydłowskiego. Dziś już wiemy, że na pewno będą to 3 musicale. Co z czwartym? Tego dowiecie się z naszej rozmowy, podczas której opowiemy jak czasie pandemii wyglądały próby do musicalu "Pretty Women". Zdradzimy także jak autorzy musicali reagują na wyreżyserowany przez Szydłowskiego spektakl. W tym odcinku cofniemy się w czasie by dowiedzieć co o pierwszych reżyserskich próbach mówili koledzy mojego gościa. Będzie także o przemianie Jakuba Szydłowskiego w... portorykańczyka. Na spotkanie z Jakubem Szydłowskim pojechałem do Teatru Muzycznego w Łodzi, gdzie trwają próby do musicalu "Pretty Women". Do obsady dołączyła Marta Wiejak, która obok Malwiny Kusior wcielać się będzie w postać Vivian. Przypomnę, że w roli Edwarda zobaczymy Tomasza Bacajewskiego, Marcina Jajkiewicza i Rafała Szatana. Więcej o produkcji tego musicalu opowiadałem w 15 odcinku podcastu Musicalowe Info. Zapraszam do posłuchania. Moje spotkanie z Jakubem Szydłowskim zaczęliśmy jednak od innego spektaklu. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/musicalowe-info/message

Všední i nevšední krajiny biologa Jiřího Sádla (4:16) – Astronomie: „Mikrohory“ neutronových hvězd? (21:12) – Alchymisté, sedm kovů a tajemství Edwarda Kelleyho (25:57)

Angielski szlachcic Edward Mordake urodził się z nietypową anomalią - z tyłu głowy miał drugą twarz. Niestety nie tylko sam wygląd sprawiał, że jego życie było trudniejsze - według doniesień bliźniak był demonem i stopniowo doprowadzał Edwarda do szaleństwa. Mężczyzna nie zaznawał spokoju nawet nocą - twarz bezustannie namawiała go do złego i szeptała "rzeczy, o których słyszy się tylko w piekle".

„To problem ilości, który wymaga profesjonalność w pracy. Codziennej harówki doprowadzającej do wyczerpania”. Tak swoją pracę i łączenie dzieł w serie opisał artysta w wywiadzie udzielonym dla serwisu culture.pl.… Czytaj dalej Artykuł Prace Edwarda Dwurnika na wystawach w Łodzi i Toruniu pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

V spomin na preminulega dr. Edwarda de Bona, ki je za večno zaprl oči v začetku junija 2021, smo v pogovoru z mag. Nasto Mulej, edino licencirano trenerko njegovih metod poučevanja laterarnega razmišljanja pri nas, spomnili na osnove njegovega dela in prizadevanja. Navdihoval in spodbujal je milijone ljudi, kako biti boljši pri svojem zaznavanju, razmišljanju, komuniciranju, sodelovanju in ustvarjanju. Spremembe pa potrebujejo svoj čas.

"Dziewczyna z sąsiedztwa". Prawdziwa historia upokorzeń Sylvii Likens. "Las samobójców". Skąd się wzięła zła sława Morza Drzew u podnóża japońskiej góry Fuji? "Annabelle". Przerażająca kolekcja Edwarda i Lorraine Warren. "Zjedzeni żywcem". Aligatory i mroczne tajemnice Rzeźnika z Południowego Teksasu.

3 czerwca 1937 roku - Książę Windsoru Edward (do czasu abdykacji w 1936 roku król Edward VIII) poślubił we Francji Amerykankę Wallis Simpson. Do czasu jego abdykacji w 1936 roku wydawało się, że przyszłość Edwarda będzie wygądała zupełnie inaczej i będzie związana wyłącznie z tronem.

Dziś zapraszam Cię do bardzo szczególnej rozmowy. Rozmowy z Edwardem Ćwierzem, pastorem ewangelicznego Kościoła „Wieczernik” w Kielcach, gdzie formalnie funkcjonuje jako związek wyznaniowy od 1996 roku. Wcześniej „Wieczernik” był charyzmatyczną wspólnotą działającą w Kościele katolickim. Pierwsze spotkanie tej wspólnoty odbyło się we wrześniu 1992 roku. Zaledwie kilka miesięcy później, każdego tygodnia na spotkania przybywało regularnie 400-500 osób, którzy przychodzili, aby wielbić Jezusa Chrystusa i doświadczać suwerennego działania i darów Ducha Świętego. Rok później wspólnota została wykluczona z Kościoła katolickiego, a zaistniały podział odcisnął silne piętno dystansu i poważnych uprzedzeń, które aż do dziś funkcjonują w polskim Kościele, szczególnie w odniesieniu do całej rodziny charyzmatycznej. W tym odcinku usłyszysz historię Edwarda. Możesz wyobrazić sobie, jak różne emocje towarzyszyły mi, gdy przygotowywałem się do tej rozmowy. A przygotowywałem się do niej naprawdę długo. Wiedziałem, że zarówno ja, jak i pastor Edward podejmujemy ryzyko. Dla mnie, jako katolika: ryzyko rozmowy z kimś, kto w moim środowisku był przez lata traktowany jak zwodziciel lub zdrajca. Dla niego, jako protestanta, ryzyko podjęcia rozmowy z przedstawicielem Kościoła, który niegdyś go wykluczył i publicznie potępił. A rany, zarówno po jednej jak i drugiej stronie, goją się długo. W 1995 roku, rok po tamtych trudnych wydarzeniach, biskup Rzymu, Jan Paweł II napisał w swojej encyklice "Ut unum sint" w ten sposób: „Zjednoczenie chrześcijan — także po wszystkich grzechach, które przyczyniły się do historycznych podziałów — jest możliwe. Warunkiem jest pokorna świadomość, że zgrzeszyliśmy przeciw jedności i przekonanie, że potrzebujemy nawrócenia. Zgładzone i przezwyciężone muszą być nie tylko grzechy osobiste, ale także grzechy społeczne, poniekąd „struktury” grzechu, które przyczyniły się i nadal mogą się przyczyniać do podziału i do jego utrwalenia”. Z tą właśnie myślą – nie aby osądzać, oceniać czy komentować, ale aby stanąć w obliczu grzechu, który jako ludzie Chrystusa popełniliśmy przeciwko jedności. I z tą właśnie świadomością przyjechałem do Kielc, aby podczas tej rozmowy usłyszeć w niej mojego brata. I mimo, że miałem wiele obaw dotyczących tej rozmowy wiedziałem, że każdy konflikt, jakkolwiek byłby wielki, aby wejść na drogę pojednania, wymaga wpierw tego, aby się nawzajem posłuchać. I usłyszeć. I do tego chcę Cię zaprosić. Spróbuj usłyszeć tę historię. Usłyszeć ją sercem. Proszę Cię, jeśli to tylko możliwe, przesłuchaj tę rozmowę w całości.

"Księcia Edwarda poznałam w 1931. Dopiero trzy lata później w styczniu 1934 zostaliśmy kochankami" - tak początek znajomości z księciem Wali Edwardem następcą brytyjskiego tronu wspominała Wallis Simpson. Kobieta dwukrotnie wychodziła za mąż i dwukrotnie się rozwodziła. Kiedy wokół ich miłości rozpętała się polityczna burza, miała czterdzieści lat. "Wybrał miłość, odrzucił koronę" - tak wtedy mówiono o Królu Edwardzie VIII.

"Księcia Edwarda poznałam w 1931. Dopiero trzy lata później w styczniu 1934 zostaliśmy kochankami" - tak początek znajomości z księciem Wali Edwardem następcą brytyjskiego tronu wspominała Wallis Simpson. Kobieta dwukrotnie wychodziła za mąż i dwukrotnie się rozwodziła. Kiedy wokół ich miłości rozpętała się polityczna burza, miała czterdzieści lat. "Wybrał miłość, odrzucił koronę" - tak wtedy mówiono o Królu Edwardzie VIII.

Rozmowa Janusza Zalewskiego z Janem Józefem Kasprzykiem (Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych). Wywiad dotyczył historii marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego i planów ekshumacji jego szczątków.

W 14-tym odcinku Musicalowe.Info: o krakowskiej prapremierze musicalu "Pretty Women" w reżyserii Wojciecha Kościelniaka, który wchodzi na afisz zaledwie 30 miesięcy od premiery na Broadway'u. Mówię także o niesamowitym projekcie muzycznym (musicalowym?) "Posyłka", który chciałem jedynie Wam zaanonsować, a o którym mocno się rozgadałem. Przy okazji jeszcze o kilku musicalowych 'smaczkach", które możecie znaleźć w internecie.Z tego odcinka dowiecie się jak z postacią Edwarda eksperymentował Rafał Drozd i przed jakimi wyzwaniami stanęła Adrianna Dorociak. Zdradzamy jaką wisienkę na torcie przygotował Janusz Szydłowski, dyrektor Krakowskiego Teatru Variete.--------------------------W 14 odcinku wykorzystano:- fragmenty piosenek z projektu muzycznego www.projekt-posylka.pl- fragment utworu "On My Own" w wykonaniu Weroniki Bochat / Filharmonia Pomorska www.youtube.com/watch?v=6mOG1I_KwNU- fragment utworu "Druhny tu mam" w wykonaniu Aleksandry Dyjas i Piotr Brodzińskiego / Teatr Rozrywki www.youtube.com/watch?v=6eYCNDKL5-Q- fragment musicalu "Kapitan Żbik i żólty saturator" Teatru Syrena vod.teatrsyrena.pl- fragmenty reportażu przygotowanego przez telewizjakrakow.pl www.youtube.com/watch?v=p2QlPy7kJrs (na podstawie wydanej zgody)- fragmenty konferencji prasowej Teatru Variete, w tym fragment utworu "Pretty Women".Oprawa muzyczna podcastu Musicalowe Info - EpidemicSound - na podstawie udzielonej licencji przez Epidemic Sound AB. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/musicalowe-info/message

Edward Hartwig był fotografem wyjątkowym. Jego twórczość poruszała wiele tematów, spośród których każdy został uchwycony w niepowtarzalny, charakterystyczny dla artysty sposób. Przy okazji powstania wirtualnej wystawy, zabieramy Państwa w świat jego fotografii.… Czytaj dalej Artykuł Fotografia uwolniona od obowiązków. Wirtualna wystawa Edwarda Hartwiga pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Zgodovina angleških popotnikov, ki jih je obvezno popotovanje po celinski Evropi ali pa znanstvena vedoželjnost prinesla v naše kraje, je dolga in pisana, pa tudi dobro dokumentirana in naši raziskovalci so jo objavljali. Humphry Davy, izumitelj jamske svetilke, je mogoče najznamenitejše ime med njimi, ni pa edino. Thomas Cook je recimo svoj izum, ki ga danes imenujemo kar turistični aranžma, v veliki meri utemeljil na obisku Postojnske jame in Krasa ? pa še bi lahko naštevali. Angleške, seveda pa tudi številne druge popotnike sta v Sloveniji prejšnjih stoletij privlačila dva bisera, ki sta danes mogoče odmaknjena iz turističnega in še kakšnega fokusa. Cerkniško jezero in Idrijski rudnik sta bili destinaciji, zaradi katerih je Slovenija slovela v tedanjem svetu. Tokratna Nedeljska reportaža prinaša zanimiv potopis, ki ga je v drugi polovici sedemnajstega stoletja objavil angleški zdravnik Edward Brown. Oddajo je pripravil Marko Radmilovič.

Podkast Večer v živo z Nastjo Mulej: "Ko iz problema nastane priložnost" Z edino licencirano trenerko razmišljanja po metodah dr. Edwarda de Bona pri nas, mag. Nastjo Mulej, smo se pogovarjali, zakaj je pomembno, da razmišljamo lahkotno, enostavno in učinkovito in kako se naučimo tovrstnega razmišljanja. Izvedeli boste tudi, kako izstopimo iz okvirjev težkega in zapletena razmišljanja, in kako takšen premik v razmišljanju vpliva na naše življenje. Prisluhnite pogovoru, v katerem boste med drugim izvedeli: · kako se naučiti razmišljati lahkotno, učinkovito in izven ustaljenih togih vzorcev razmišljanja, · zakaj je pomembno, da razmišljamo na ta način, · kako tovrstno razmišljanje pomaga pri reševanju različnih življenjskih izzivov, · ali tovrstno razmišljanje lahko pozitivno vpliva na naše vsakdanje življenje, · primeri konkretnih načinov razmišljanja pri konkretnih izzivih, · kako nam tovrstno razmišljanje pomaga težavo spremeniti v izziv in kaj to pomeni, · kako izbiramo najprimernejšo metodo razmišljanja zase, · kako je lahkotnejše razmišljanje vplivalo in oblikovalo življenje naše sogovornice · in še več navdihujočih misli o življenju. Pogovor je vodila Maja Furman. Spremljajte dogodke Večer v živo na spletni strani www.vecer.com/vzivo.

W Szkole Bardzo Wieczorowej o Marszałku Edwardzie Śmigłym Rydzu wykładać będzie Maria Trzeciak. Postać Marszałka jest na wskroś tajemnicza i o tych, powiedzmy, nieodkrytych miejscach w życiu Śmigłego Rydza też będzie traktować ten wykład. Bohater naszej opowieści pojawił się w historii Polski w niespokojnych czasach. Bo to i I Wojna Światowa, i odzyskanie przez Polskę niepodległości, wreszcie tragiczny wrzesień 1939 roku gdy on jako Marszałek dowodzący wojskiem ucieka zostawiając wojsko i walczący naród. No właśnie - czy ucieka czy też miał inne plany? O tym będą traktować dzisiejsze rozważania na temat życia Marszałka Edwarda Śmigłego Rydza.

5 grudnia 1934 roku, na ulicy Kilińskiego w Łodzi, słychać donośny krzyk kobiecy. Co takiego zaszło w sklepie rzeźnickim? Materiał ma charakter dokumentalno-historyczny i ma na celu przybliżyć obyczaje oraz prawo panujące w dwudziestoleciu międzywojenny. Źródła: Słowo Pomorskie, 3 stycznia 1935, nr 2 Echo, 6 grudnia 1934, nr 335 Echo, 29 grudnia 1934, nr 356 Głos Poranny, 6 grudnia, nr 337 Głos Poranny, 7 grudnia, nr 338 Głos Poranny, 11 grudnia, nr 341 Głos Poranny, 13 grudnia, nr 343 Ilustrowana Republika, 6 grudnia, nr 335 Ilustrowana Republika, 22 grudnia, nr 351 Orędownik. Codzienne Ilustrowane Pismo Narodowe i Katolickie, 12 grudnia 1934, nr 262 Dziennik Bydgoski, 12 grudnia 1934, nr 284 Źródła internetowe: https://tajnydetektyw.blogspot.com/

“…Musíte si věřit! Je důležité být čestný sám k sobě a k lidem kolem! Když Vám lidé důvěřují, můžete to dotáhnout daleko…..žádný pesimismus!”Dnešní host podcastu Epimoni-ac je Rytířem české kultury. Dovolím si říct, že toto vysoké státní ocenění udělené Ministerstvem kultury v roce 2017 je jen střípkem v pestrobarevné mozaice osobnosti, kterou bezesporu houslový virtuóz pan profesor Ing. Eduard Vokurka je. Talentovanému inženýrovi elektrotechniky a hudebníkovi v 60. letech ale nepřála tehdejší komunistická garda, a proto přišlo životní rozhodnutí opustit Československo navždy s cílem emigrovat do Kanady. To, co následovalo, představovalo pro pana Eduarda dlouhou zkoušku vytrvalosti a pokory. Dokázal však nejen uspět ve své profesi, ale svým mimořádným pojetím eklektického jazzu si vydobyl pozici nejen v kanadské hudební síni slávy. Takřka 30 let působil jako profesor na Humber College of Applied Arts and Technology v Torontu. Držitel ocenění nejlepší jazzový houslista roku 2006 v Kanadě, či prestižní první houslista olympijského symfonického orchestru OH 2010 ve Vancouveru, pan Eduard hrál i pro pozvané významné osobnosti jako pro prezidenta Václava Havla i prince Edwarda.  Jaký byl tedy onen klíčový moment, který ho donutil k rozhodnutí odejít z Československa,  i přestože byl již úspěšný řídící pracovník? Jak se žilo v Kanadě šedesátých let? Kde se nyní cítí doma? A co by doporučil komukoliv, kdo chce do Kanady?Poslechněte si toto povídání o životě mimořádného krajana, který je úžasným příkladem toho, o čem je i tento podcast.  Schopnost se adaptovat v jakékoliv situaci a v jakékoliv zemi, kterou je nutno spojit s vytrvalostí a vůlí dál jít za svým snem. Přeji příjemný poslech.Facebook Linkedin Instagram Twitter Užitečné odkazy: Velvyslanectví České Republiky Ottawa Generální konzulát České RepublikyToronto Webové stránky Ed Vokurka Ukázky tvorby pana Eduarda Vokurky:Montis Czardas My Way - Z kostela nejsvětější trojice v TorontuSummer Time - Soutěž Senior StarPrestižní pozice  “Concertmaster” v olympijském symfonickém orchestru na OH 2010 ve Vancouveru  Školák Kája Mařík Support the show (https://www.buymeacoffee.com/epimoniac)

Presentamos una serie de conversaciones con nominados a la entrega del Premio Ariel 2020. En este tercer episodio platicamos con Edwarda Gurrola, nominada por su participación protagónica en la cinta Luciérnagas de la directora Irani Bani Khoshnoudi. Con más de treinta años de trayectoria, la de Gurrola es una de las presencias discretas pero contundentes en el cine y la televisión en México.

In Episode 51, S09 E08, there’s a different kind of Midsomer. Barnaby and Jones, aided by a hippie and a feisty old lady, catch a killer with an airhorn! All this and a hot tub in The Jungle Room!

Gościem audycji będzie doktor Michał Skwarzyński z Katedry Praw Człowieka i Prawa Humanitarnego KUL, który jest autorem „Analizy prawnej przypadku biskupa Edwarda Janiaka w kontekście filmu Zabawa w chowanego Marka i Tomasza Sekielskich”. Analiza jest poświęcona przypadkom pedofilii w diecezji kaliskiej i działaniom podjętym przez biskupa Janiaka.

#podcastkryminalny #sprawakryminalna #opowieścikryminalne Komiwojażer, oszust, alkoholik. Mossakowski miał wiele twarzy. W marcu 1933 roku, pokazał tę najgorszą... Źródła: Orędownik Wielkopolski, 12 marca 1993, nr 59 Orędownik Wielkopolski, 17 marca 1993, nr 63 Orędownik Wielkopolski, 22 marca 1993, nr 67 Gazeta Polska, 10 marca 1933, nr 57 Gazeta Polska, 21 kwietnia 1933, nr 92 Gazeta Wągrowiecka. Pismo Ziemie Pałuckiej, 11 marca 1933, nr 58 Nowy Kurjer, 11 marca 1933, nr 58 Nowy Kurjer, 12 marca 1933, nr 59 Nowy Kurjer, 15 marca 1933, nr 61 Nowy Kurjer, 16 marca 1933, nr 62 Nowy Kurjer, 7 kwietnia 1933, nr 81 Nowy Kurjer, 16 kwietnia 1933, nr 89 Nowy Kurjer, 21 kwietnia 1933, nr 92 Nowy Kurjer, 22 kwietnia 1933, nr 93 Nowy Kurjer, 23 kwietnia 1933, nr 94 Orędownik Grodziski, 15 marca 1933, nr 21 7 groszy, 10 marca 1933, nr 69 7 groszy, 11 marca 1933, nr 70 7 groszy, 12 marca 1933, nr 71 7 groszy, 16 marca 1933, nr 75 7 groszy, 21 kwietnia 1933, nr 108 Gazeta Nadnotecka, 28 marca 1933, nr 72 Gazeta Nadnotecka, 1 kwietnia 1933, nr 76 Słowo Częstochowskie, 23 kwietnia 1933, nr 93 Dzień Bydgoski, 22 kwietnia 1933, nr 93 Dzień Bydgoski, 23 kwietnia 1933, nr 94 Dzień Bydgoski, 25 kwietnia 1933, nr 95 Źródła internetowe: https://nowosci.com.pl/ostatnie-chwile-mordercy-listonosza-z-ulicy-grudziadzkiej-w-toruniu/ar/c15-14016343?fbclid=IwAR2JJAefcfkJTE8vL1uzEM32tX0vpDW8MKWJy2iGDdNGthoSMPZ1ywdXpRM https://nowosci.com.pl/morderca-z-ulicy-grudziadzkiej-w-rekach-policji-kulisy-zbrodni/ar/13982023?fbclid=IwAR3xQRpCr1NxvafCPumOAfAYh1Y3ll_t0EubeQ60v2wMuxVkzKkuLD-F9xA https://tajnydetektyw.blogspot.com/2019/09/samobojstwo-i-zabojstwo-czyli-dwaj.html?m=1&fbclid=IwAR3rj_Cs7S1AgdYnDB6gEDfI5ZLgPCTum79-HxcKo-sl0qVNFTSWCjg1w5Y kontakt: ✉️ e-mail: zbrodniezapomniane@gmail.com Autorem wykorzystanej muzyki jest Darren Curtis. Intro: Journey's Reflection by Darren-Curtis Tło: Soul's Departure by Darren-Curtis Music promoted by https://www.free-stock-music.com Creative Commons Attribution 3.0 Unported License https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/deed.en_US

Znają ją miliony ludzi na całym świecie – Ania Shirley, bohaterka książek Lucy Maud Montgomery. Autorka urodziła się na Wyspie Księcia Edwarda, na krańcu Kanady. Tam wyruszyliśmy śladami tytułowej bohaterki. Przeszliśmy Aleją Zakochanych, byliśmy w Lesie Duchów, nad Jeziorem Lśniących Wód i w posiadłości Złoty Brzeg. Na warsztatach kulinarnych poznaliśmy tajniki kuchni opiekunki Ani, Maryli Cuthbert. Wybraliśmy się też na musical „Ania z Zielonego Wzgórza”, wystawiany w Charlottetown od 1965 r. Gościem Jerzego Jopa była Ewa Kulak-Carvajal.

"Wiem, że zasłużyłem na karę. Tylko jak mnie powieszą, to jako czwarty pójdę do piachu. Czy to jest potrzebne? Ja jeszcze się przydam, odkupię swoje winy, a tamci i tak nie zmartwychwstaną" – tak mówił tuż przed śmiercią 55-letni Kazimierz Polus. Niedługo potem stanął oko w oko z katem Edwardem. To działo się w Areszcie Śledczym w Poznaniu. I tam też kata Edwarda poznał nasz rozmówca Jerzy Andrzejczak, autor książki "Spowiedź polskiego kata".

Dr. Wayne Dyer shares the story of Kaye O'Bara and her devotion to her comatose daughter Edwarda, which trancends our own experiences of love. It reminds us to look within and see where we can give unconditionally. Dr. Dyer wrote the book A Promise Is a Promise in 2001 detailing Kaye and Edwarda's story, and with Edwarda's passing over the Thanksgiving weekend, Dr. Dyer wanted to share the story again today. Dr. Dyer explains that the mantra of the ego is "what's in it for me?" whereas the mantra of the higher self is "how can I serve?"

O niejednolitości postaci Edwarda Stachury we wspomnieniach takich osobistości jak np. Olbrychowski opowiadał Jakub Beczek, autor książki "Teraz oto jestem. Edward Stachura we wspomnieniach"

Autobiografie nejznámějšího amerického whistleblowera Edwarda Snowdena odpovídá jen na ty otázky, ne něž autor odpovědět chtěl. Což otvírá další otázky, a ty zas další. V podcastu Deníku N se na ně pokouší odpovědět Petr Koubský. V úterním Studiu N je prostor ještě na jedno téma. Zásluhou Jakuba Dobiáše se v českém fotbalovém prostředí stále více prosazuje datová analýza, díky níž se podle šéfa společnosti 11Hacks mohou kluby vyhnout přešlapům na přestupovém trhu. Jak přesně data ve sportu pomáhají, zmapoval sportovní redaktor Deníku N David Janeczek.

Wszystkie dobre podcasty o kryptowalutach https://darmowekrypto.org.pl/podcasty————————————————————

Jeho základní teze zní, zda můžeme regulovat globální kapitalismus, a tím zachránit demokracii západního typu. Připravil Ondřej Houska.

En este episodio, Miguel Cane platica con Cassandra Ciangherotti y Luis Javier Henaine sobre la película Solteras y Raúl Fuentes nos platica de Dark Phoenix. 

Zapraszam na kolejny odcinek specjalny podcastu Marketing ludzkim głosem. Weteran branży interaktywnej, Head of Sales w firmie IMS r&d, założył spółkę 2040.io i uruchomił ze wspólnikiem narzędzie Edward.Rozmawiamy o tym, jak Tomasz Wesołowski doszedł w historii rozwoju swoich kolejnych firm do momentu, w którym powstał Edward - inteligentny asystent dla handlowców, oparty na sztucznej inteligencji. Dowiecie się, że kolejne wymienione marki, a szczególnie 2040.io, silnie nawiązuje nazwą do świata AI. Czy wiedzieliście na przykład, że rok 2040 przyjmuje się jako przewidywaną datę zrównania się możliwości sztucznej inteligencji z ludzkimi? AI, ulubiony temat reżyserów kina science fiction, to ogólny temat tego odcinka. Choć wiele w nim usłyszycie o narzędziu stworzonym przez mojego gościa, to nie da się ukryć, że rozmawiając o nim, rozmawiamy o sztucznej inteligencji w praktyce. Od razu uspokoję, że życie to nie filmy z lat 80., najwyraźniej jeszcze nie grozi nam bunt maszyn i przynajmniej przez najbliższe 20 lat możemy spać spokojnie. Proces działania Edwarda oparty jest na technologii bazowej, którą jest m.in. popularne ostatnio uczenie maszynowe, czyli algorytmy, które w oparciu o dane są w stanie “nauczyć” się wzorców zachowań i wyciągać wnioski jak ludzie. Pomysł na Edwarda wziął się z obserwacji i doświadczeń oprogramowania AI. Dedykowany jest działom sprzedaży. Ułatwia sprzedawcy/handlowcowi życie, a menedżerowi pozwala sprawdzić, co dzieje się w dziale sprzedaży. Tak działa inteligentny asystent Edward.System ten już funkcjonuje i pracuje na nim wielu handlowców, ale nie jest finalnie skończony. W praktyce jego rozwój nigdy nie będzie zakończony, ponieważ w miarę wzrostu i wykorzystywania go przez użytkowników, wciąż jest rozwijany. Aktualnie jest dostosowany do specyfiki “handlowca w biegu”. Łączy się ze smartfonem użytkownika i daje sugestie, co robić. Po rozmowie telefonicznej pyta, co handlowiec ustalił z klientem, jakie są kolejne kroki, a potem pilnuje, by te kroki wykonał. Na szczęście nie podsłuchuje, ale zbiera dużo danych, które w przyszłości będą mogły być analizowane pod kątem tego, jakie aktywności handlowców jak wpływają na wyniki.Planowane są już kolejne funkcjonalności asystenta, rozszerzające jego interakcje. Warto przy tym pamiętać, że Edward to nie Google Assistant ani Siri. To nie konkurencja. Edward to asystent b2b, dostosowany do specyfiki korporacyjnej i specyfiki procesów. A jak AI wykorzystywane jest w marketingu? Najprostszym przykładem jest marketing automation, czyli automatyzacja procesów marketingowych. Na przykład system rekomendacji - system podpowiada, które produkty mogą zainteresować klienta. Co zaś sprawia największą trudność w programowaniu inteligentnego asystenta? Okazuje się, że język polski. Edward bazowo ma wersję angielską. Bazy do uczenia oparte o język polski są dużo mniejsze niż angielskie. Na szczęście coraz więcej rozwiązań obsługujących język polski pojawia się na rynku. Na koniec krótka historia o misjach gospodarczych z prezydentem - jak wyglądają i na czym polegają w praktyce. Rozmawiamy o przyszłości Edwarda i najważniejszej zalecie korzystania z inteligentnego asystenta: jeżeli Edward przypomni choćby o jednej rzeczy, o której moglibyśmy zapomnieć, to już nam się zwraca inwestycja w sztuczną inteligencję. Polecam i zapraszam!Z tego odcinka dowiecie się:Czym jest asystent Edward?Czym charakteryzuje się domena .io?Jak zaczynał karierę gość tego odcinka?Jak narodził się pomysł na Edwarda?Na jakim poziomie jest współczesna technologia AI?Jak szybko rozwija się sztuczna inteligencja?Co stanie się w 2040 roku?Co to jest uczenie maszynowe?Jak działa Edward?Jak Edward ułatwia pracę handlowcom?Jak Edward ułatwia pracę managerowi?Jakie funkcjonalności zostaną wdrożone do Edwarda w przyszłości?Jakie są różnice między Edwardem a asystentem Google, Siri, itp.?Komu można polecić Edwarda?Co to jest marketing automation?Co było największym problemem w tworzeniu Edwarda?Czy sztuczna inteligencja wkrótce nas przerośnie i zapanuje nad światem?Jak wyglądają misje gospodarcze z prezydentem?Co to znaczy “skonwertować”?Czy wśród startupów jest duża konkurencja?Dołącz do grupy networkingowej podcastu Marketing ludzkim głosem: www.facebook.com/groups/MarketingLudzkimGlosem/

Dr. Wayne Dyer shares the story of Kaye O'Bara and her devotion to her comatose daughter Edwarda, which transcends our own experiences of love. It reminds us to look within and see where we can give unconditionally. Dr. Dyer wrote the book A Promise Is a Promise in 2001 detailing Kaye and Edwarda's story, and with Edwarda's passing over the Thanksgiving weekend, Dr. Dyer wanted to share the story again today. To find out more about Dr. Wayne Dyer, please visit www.drwaynedyer.com

W osiemdziesiątym odcinku Karpiowego Podcastu Michał, Aga i Paweł omawiają opowiadanie “Sticks” Karla Edwarda Wagnera, które stało się inspiracją dla twórców serialu “True Detective” oraz filmu “The Blair Witch Project”. Przy okazji jest też trochę dywagacji o tym, czego brakuje...

Ali je vsak človek kreativen? Kako poteka spodbujanje kreativnosti na sistematičen način, ki ga učijo metode dr. Edwarda de Bona? Kako biti ustvarjalen v poslovnem komuniciranju? Ali je mogoče učinkovito razmišljati in sodelovati? Kaj je pozitivna revolucija?

Ali je vsak človek kreativen? Kako poteka spodbujanje kreativnosti na sistematičen način, ki ga učijo metode dr. Edwarda de Bona? Kako biti ustvarjalen v poslovnem komuniciranju? Ali je mogoče učinkovito razmišljati in sodelovati? Kaj je pozitivna revolucija?

Piráti, kteří uspěli | (28:40) Exkluzivita vrací úder | (35:45) Co nabídne druhá herní sezóna Walking Dead? | (40:20) Na retro kolej přijíždí Confederate Express | Soutěž o sošku Edwarda z Assassin's Creed IV