Podcasts about przeciwnie

Hebr. 3 (1) Stąd, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego, skupcie uwagę na Jezusie, Apostole i Arcykapłanie wyznawanych przez nas prawd, (2) wiernym Temu, który Go wyznaczył, podobnie jak Mojżesz był wierny w całym Jego domu. (3) Został On przecież uznany za godnego o tyle większej chwały od Mojżesza, o ile większym uznaniem cieszy się budowniczy niż dom przez niego zbudowany. (4) Każdy dom — jak wiadomo — ma swego budowniczego, Bóg natomiast jest tym, który zbudował wszystko. (5) Mojżesz wprawdzie, jako sługa, był wierny w całym Jego domu dla poświadczenia tego, co miało być powiedziane, (6) ale Chrystus, jako Syn, jest ponad Jego domem. Tym domem my jesteśmy, jeśli tylko zachowamy odważną ufność i będziemy się szczycić nadzieją. (7) Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dzisiaj, jeśli usłyszycie Jego głos, (8) nie znieczulajcie swoich serc jak w czasie buntu, w dniu próby, na pustyni. (9) Tam wasi ojcowie wystawiali Mnie na próbę swym sprawdzianem i przez czterdzieści lat oglądali moje dzieła. (10) Dlatego zniechęciłem się do tego pokolenia i stwierdziłem, że ich serca ciągle błądzą — nie rozpoznali oni moich dróg. (11) Dlatego przysiągłem w swoim gniewie: Nie wejdą do mojego odpoczynku. (12) Uważajcie, bracia, aby w kimś z was nie było czasem złego, niewierzącego serca, które odstąpiłoby od żywego Boga. (13) Dlatego zachęcajcie się nawzajem każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa dzisiaj, aby przez zwodniczość grzechu żaden z was nie uległ znieczuleniu. (14) Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko zachowamy pierwotną ufność bez zmian aż do końca. (15) Bo jeśli chodzi o słowa: Dzisiaj, jeśli usłyszycie Jego głos, nie znieczulajcie swoich serc jak w czasie buntu, (16) to pojawiają się pytania: Kim właściwie byli ci, którzy usłyszeli i zbuntowali się? Czyż nie byli to ci wszyscy, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza? (17) Na kogo gniewał się przez czterdzieści lat? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli i których zwłoki porozrzucał po pustyni? (18) I komu to przysiągł, że nie wejdą do Jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy odmówili posłuchu? (19) Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary. Hebr. 4,1-13 (1) Bądźmy zatem ostrożni, aby czasem — choć obietnica wejścia do Jego odpoczynku pozostaje aktualna — ktoś z was nie uznał, że go ona nie dotyczy. (2) Gdyż nam również, podobnie jak tamtym, oznajmiona została dobra nowina. Im jednak zwiastowane Słowo nie przyniosło korzyści, ponieważ nie należeli do ludzi słuchających z wiarą. (3) Do odpoczynku natomiast wchodzimy my, którzy uwierzyliśmy. Zgadza się to z Jego oświadczeniem: Dlatego przysiągłem w swoim gniewie: Nie wejdą do mojego odpoczynku. Słowa te zostały wypowiedziane, pomimo że Jego działa dokonane są od założenia świata. (4) Bo tak powiedziano gdzieś o siódmym dniu tygodnia: I odpoczął Bóg siódmego dnia od wszystkich swoich dzieł. (5) Tutaj natomiast czytamy: Nie wejdą do mojego odpoczynku. (6) Jeśli więc niektórzy mają do niego wejść, a ci, którym najpierw zwiastowano dobrą nowinę, nie weszli z powodu nieposłuszeństwa, (7) to znowu wyznacza pewien dzień, dzisiaj, i mówi po tak długim czasie za pośrednictwem Dawida to, co już przedtem zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie Jego głos, nie znieczulajcie swoich serc. (8) Gdyby to Jozue wprowadził ich do odpoczynku, Bóg nie mówiłby po tak długim czasie o innym dniu. (9) A zatem pozostaje odpoczynek szabatni dla ludu Bożego. (10) Kto wszedł do Jego odpoczynku, ten też odpoczął od swoich dzieł, jak Bóg od swoich. (11) Postarajmy się zatem wejść do tego odpoczynku, aby ktoś z was nie upadł — tak jak w tym przykładzie nieposłuszeństwa. (12) Gdyż Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż jakikolwiek obosieczny miecz. Przenika ono aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne jest osądzić zamysły i zamiary serca. (13) Nie ma też stworzenia zdolnego skryć się przed Jego obliczem. Przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami Tego, przed którym przyjdzie nam zdać sprawę. Nauczanie z dnia 2 lutego 2025

Jakub Wiech, ekspert do spraw transformacji energetycznej opowiada o klęsce polityki Putina i końcu epoki w relacjach Rosji z Unią Europejską. Jednocześnie zwraca uwagę, że Niemcy będą się starali wykorzystać każdą okazję, aby wrócić do handlu rosyjskim gazem. Nasz gość tłumaczy także dlaczego Donald Trump mimo zapowiedzi nie będzie zawracał transformacji energetycznej w Ameryce. Przeciwnie, będzie ją dalej ekspansywnie rozwijał, bo tego wymaga choćby rywalizacja z Chinami, które inwestują gigantyczne pieniądze w energetykę atomową i odnawialne źródła energii. Tymczasem w tym wyścigu Europa pozostaje daleko w tyle, a Polska jest zapóźniona o całe dekady. Rozmawiamy więc szczegółowo o budowie polskich elektrowni jądrowych i gazowych oraz koniecznych zmianach w polskim górnictwie węgla kamiennego. Dyskutując o odprawach dla sektora górniczego wykuwamy wspólnie kontrowersyjne hasło: „Tesla dla każdego górnika”. UWAGA: nie rozmawiamy o zmianie klimatu. No, prawie...

Samotność przełamana • bp Erik Varden OCSO a książka jest pocieszeniem i zapewnieniem, że życie ludzkie, wbrew temu, co często słyszymy, nie oznacza: „jesteś skazany na samotność”. Przeciwnie, chrześcijaństwo to droga powrotu do komunii z Tym, który pamięta o nas od zawsze i nieustannie – i nie godzi się na naszą samotność. Erik Varden OCSO z wielką erudycją, a jednocześnie z delikatnością, analizuje kondycję człowieka, w centrum stawiając „pamiętanie”. Przywołuje historie z Biblii, by uzmysłowić nam, że celem ludzkich zmagań jest niebo – i że nie jesteśmy na naszej drodze sami. https://wdrodze.pl/produkt/samotnosc-przelamana/

Dlaczego Polexit jest dobrym pomysłem? Tłumaczy kandydat do Parlamentu Europejskiego.

Wracamy po majówkowej przerwie. W sto dziewięćdziesiątym dziewiątym odcinku podcastu Overdrive, Bartosz Ławski z Maciejem Pertyńskim rozmawiają o samochodzie, który nie należy do segmentu premium. Przeciwnie, uważany jest za budżetowy. Ale Dacia Sandero, i w ogóle Dacia, to już dzisiaj zupełnie inna klasa. Czy musi bać się inwazji tanich samochodów z Chin? Posłuchajcie. Zapraszamy także na naszą stronę ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://overdrive.com.pl⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ oraz na ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠nasz kanał na YouTube⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://www.youtube.com/@overdrive_com_pl⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Gdybyście chcieli postawić nam przysłowiową kawę, to możecie to zrobić ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠tutaj⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://buycoffee.to/overdrive⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ a jeśli podoba Wam się to, co robimy i chcielibyście nas wspierać systematycznie małymi kwotami, to możecie także ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠zostać naszym Patronem na Patronite⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://patronite.pl/overdrive⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Z góry dziękujemy! :-)

Wiosną powraca myśl o detoksie, o tym, by nasze ciało po zimie dostało nowego zastrzyku energii. Detoks nie musi być źródłem wyrzeczeń i cierpienia. Przeciwnie, może być drogą do tego, by na stałe zmienić swój sposób odżywiania a nawet styl życia. Na Siłę spokoju zaprasza Iwona Kwaśny.

Ps. 24 (1) Dawidowy. Psalm. Własnością PANA jest ziemia i to, co ją wypełnia, Do Niego należy świat wraz z jego mieszkańcami. (2) On ją bowiem osadził wśród mórz, On ją utwierdził nad rzekami. (3) Kto więc będzie mógł wstąpić na górę PANA? Kto będzie mógł stanąć w Jego świętym miejscu? (4) Ten, kto ma niewinne dłonie oraz czyste serce, Kto w swoich pragnieniach nie goni za marnością I ten, kto nie składa przysiąg bez pokrycia. (5) Takiemu człowiekowi PAN pobłogosławi, Zapewni sprawiedliwość Bóg jego zbawienia. (6) Takie też ma być pokolenie tych, którzy Go szukają, Którzy pragną doświadczyć bliskości Boga Jakuba. Sela. (7) Podnieście, bramy, swoje szczyty! Stańcie otworem, odwieczne podwoje! Niech wkroczy Król chwały! (8) Kto jest tym Królem chwały? JHWH — mocny i potężny, PAN dzielny w walce. (9) Podnieście, bramy, swoje szczyty! Stańcie otworem, odwieczne podwoje! Niech wkroczy Król chwały! (10) Kto jest tym Królem chwały? PAN Zastępów! On jest Królem chwały! Flp. 2,5-11 (5) Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus. (6) On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym. (7) Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem, (8) uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu. (9) Dlatego Bóg szczególnie Go wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne, (10) aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią, (11) i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem — na chwałę Boga Ojca. Mar. 10,46-11,11 (46) Przybyli do Jerycha. A gdy wychodzili z miasta — On, Jego uczniowie oraz spory tłum — siedział przy drodze niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza. (47) Na wieść o tym, że przechodzi sam Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Synu Dawida, Jezusie! Zlituj się nade mną! (48) I wielu próbowało go uciszyć. On jednak tym głośniej wołał: Synu Dawida! Zlituj się nade mną! (49) Wtedy Jezus przystanął. Zawołajcie go — polecił. Zawołali go więc, mówiąc: Odwagi! Wstawaj! Woła cię. (50) Bartymeusz zrzucił płaszcz, zerwał się na nogi i podszedł do Jezusa. (51) Jezus zapytał: Co chcesz, abym ci uczynił? Niewidomy na to: Panie, spraw, abym znów mógł widzieć. (52) Wtedy Jezus powiedział: Idź, twoja wiara ocaliła cię. I natychmiast odzyskał wzrok — i wyruszył za Nim w drogę. (1) Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i do Betanii, położonych w pobliżu Góry Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów (2) z takim poleceniem: Idźcie do wsi leżącej naprzeciw, a zaraz po wejściu do niej natkniecie się na przywiązanego osiołka, którego nikt z ludzi jeszcze nie dosiadał. Odwiążcie go i przyprowadźcie tutaj. (3) A jeśli ktoś zapytałby was, dlaczego to robicie; powiedzcie: Pan go potrzebuje, ale zaraz go tu z powrotem odeśle. (4) Poszli więc i natknęli się na osiołka przywiązanego do drzwi, na zewnątrz, przy ulicy — i odwiązali go. (5) Niektórzy zaś spośród stojących tam ludzi zapytali: Dlaczego odwiązujecie tego osiołka? (6) Odpowiedzieli więc zgodnie z poleceniem Jezusa, a oni im pozwolili. (7) Przyprowadzili go zatem do Jezusa, zarzucili na zwierzę swe wierzchnie okrycia, a On na nim usiadł. (8) I wielu ludzi rozpostarło na drodze swoje szaty, inni z kolei ułożyli gałązki ścięte z pól. (9) A ci, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali: Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imieniu Pana! (10) Powodzenia nadchodzącemu Królestwu naszego ojca Dawida! Hosanna na wysokościach! (11) W takich to okolicznościach Jezus wjechał do Jerozolimy. Wszedł też do świątyni, obejrzał wszystko, ale że był już wieczór, wyszedł wraz z Dwunastoma do Betanii. Nauczanie z dnia 24 marca 2024

Wykład dr Joanny Sikorskiej towarzyszący wystawie „Guercino. Triumf baroku. Arcydzieła z Cento, Rzymu i kolekcji polskich”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 12 grudnia 2013 r. [1h06min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/guercino-a-grafika-barokowa/ Giovanni Francesco Barbieri, zwany Guercinem był jednym z najwybitniejszych malarzy włoskiego baroku. Jego twórczość porównywano do dzieł takich mistrzów malarstwa jak Caravaggio, Valázquez i Rembrandt. Najsłynniejsze obrazy Guercina można było oglądać do 2 lutego 2014 roku w Muzeum Narodowym w Warszawie. Ekspozycja „Guercino. Triumf baroku. Arcydzieła z Cento, Rzymu i kolekcji polskich” to rzadka okazja, by obejrzeć dzieła pochodzące z kolekcji polskich i włoskich, a przede wszystkim ze słynnej rzymskiej Gallerii Barberinich. Co ciekawe, po raz pierwszy pokazywane są w Europie, poza Włochami, w tak dużej liczbie. Monumentalne obrazy, w tym najsłynniejszy i niezwykle rzadko pokazywany poza Rzymem, Pasterze arkadyjscy – „Et in Arcadia ego”, oraz studia rysunkowe, szkice i ryciny można obejrzeć na wystawie ukazującej szeroki wachlarz zainteresowań i wszechstronność warsztatu barokowego artysty, którego styl budził zachwyt w XVII-wiecznej Europie i wywarł wpływ na kształtowanie się dojrzałego baroku. Muzeum Narodowe w Warszawie prezentuje aż 80 jego dzieł, w tym aż 33 obrazy. Guercino jest powszechnie uznawany za autora zaledwie dwóch rycin. Nie oznacza to jednak, że grafiką się nie interesował. Przeciwnie – wiele wskazuje na to, że od wczesnych lat doceniał jej znaczenie. Czy taka postawa była typowa, czy też nietypowa dla artystów XVII stulecia? Czym była grafika dla takich artystów jak Guido Reni, Stefano della Bella, Rubens czy Rembrandt? Dr Joanna Sikorska – kurator Gabinetu Rycin i Rysunków MNW. Zajmuje się grafiką włoską i niemiecką XV–XVIII wieku, a także relacjami grafiki z innymi dziedzinami sztuki. Muzeum Narodowe w Warszawie od 20 września 2013 do 2 lutego 2014 roku prezentowało wystawę dzieł Guercina, jednego z najwybitniejszych malarzy włoskiego baroku. Wśród eksponowanych płócien znalazły się najsłynniejsze kompozycje pochodzące z kolekcji włoskich – pinakoteki oraz kościołów i pałaców Cento, rodzinnego miasta malarza, a także ze zbiorów słynnej rzymskiej Galleria Nazionale d'Arte Antica di Palazzo Barberini (Galerii Barberinich). Publiczność miała wyjątkową okazję zobaczyć jedno z najbardziej intrygujących i zagadkowych dzieł w historii nowożytnego malarstwa – rzadko prezentowany poza Rzymem obraz Pasterze arkadyjscy – „Et in Arcadia ego” z kolekcji Barberinich. Pokaz monumentalnych obrazów wzbogaciły studia rysunkowe, szkice i ryciny. Retrospektywna wystawa w Muzeum Narodowym w Warszawie to pierwsza w Europie tak bogata prezentacja twórczości włoskiego artysty poza jego ojczyzną. Autorem nowoczesnej aranżacji plastycznej ekspozycji był Boris Kudlička, znany scenograf teatralny i projektant. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #historia #sztuka #malarstwo #guercino #barok #grafika

Flp. 2,1-12 (1) Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakaś serdeczność i miłosierdzie, (2) pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem. (3) Myślcie nie o tym, jak się wybić kosztem innych lub zaspokoić własną próżność, ale raczej w pokorze uważajcie jedni drugich za ważniejszych od siebie. (4) Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, lecz i o to, co cudze. (5) Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus. (6) On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym. (7) Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem, (8) uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu. (9) Dlatego Bóg szczególnie Go wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne, (10) aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią, (11) i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem — na chwałę Boga Ojca. (12) Dlatego, moi ukochani, jako zawsze posłuszni — nie tylko, gdy jestem z wami, lecz tym bardziej, gdy mnie nie ma — czyńcie użytek ze swego zbawienia, w poczuciu czci i odpowiedzialności wobec Pana. Nauczanie z dnia 11 lutego 2024

Gościem magazynu Rzecz o Prawie była dr Anna Grochowska-Wasilewska, adwokatka, naukowczyni z Uniwersytetu Warszawskiego specjalizująca się w procedurze karnej. Tematem rozmowy była ubiegłotygodniowa skarga Komisji Europejskiej przeciw Polsce do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. KE zarzuciła naszemu krajowi brak implementacji części przepisów dyrektywy o dostępie do adwokata. Pominięte regulacje dotyczą dość wąskiej kwestii, bo zasad postępowania w przypadku zatrzymania nieletniego. Jak jednak zaznaczyła ekspertka, zwrócenie uwagi przez Komisję akurat na ten aspekt wcale nie oznacza, że reszta rozwiązań polskiego kodeksu postępowania karnego nie budzi zastrzeżeń w kontekście zgodności z prawem unijnym, zwłaszcza w zakresie dostępu do adwokata czy pomocy prawnej z urzędu. Przeciwnie, uwag płynących chociażby ze strony rzecznika praw obywatelskich jest wiele.– Możemy zatem spodziewać się kolejnych kroków KE w przyszłości – przestrzegła dr Anna Grochowska-Wasilewska. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Jeden głos nic nie zmieni? Przeciwnie! Jeden głos może zmienić wszystko. A głos kobiet w nadchodzących wyborach może wybrzmieć szczególnie. Czy wybrzmi? Dla tych, które decyzji wciąż nie podjęły, Aleksandra Pawlicka i Arleta Zalewska przygotowały podsumowanie kobiecych postulatów w programach wyborczych wszystkich pięciu partii politycznych, które mają szansę wejść do sejmu. Prawo do aborcji? Propozycje dla seniorek? Wsparcie dla mam? To tylko niektóre z nich. Co ma do zaoferowania PiS? Jak o kobietach mówi opozycja? I ile razy w ponad stustronicowym programie Konfederacji pada słowo „kobieta”?   W tym odcinku też wyjątkowa rozmowa. Magdalena Filiks po raz pierwszy publicznie opowiada o swoim osobistym dramacie. O hejcie i o solidarności – tej kobiecej, która w najmroczniejszym czasie, dała jej siłę. Ale też o tym, dlaczego potrafi godzinami przekonywać kobiety do udziału w wyborach.

- Mamy już 22 transporty żołnierzy Prigożyna, morderców, terrorystów, którzy są przerzucani na Białoruś, dla których reżim Łukaszenki buduje obozowiska. To dziś kolejne potencjalne zagrożenie dla Rzeczypospolitej, dla naszych granic i dla bezpieczeństwa naszej ojczyzny - mówił w Polskim Radiu 24 wiceminister obrony narodowej Wojciech Skurkiewicz.

Przed nami opowieść o śmierci, która niczego nie zamyka. Przeciwnie, „otwiera wiele domów i wiele butelek wina”. Z Zośką Papużanką porozmawiamy o przedwcześnie dojrzałych dzieciach i dorosłych, w których siedzi nieusłyszane dziecko. O pytaniach, które nie chcą przejść przez gardło i o zdaniach, których zabrakło, a człowiek nadal na nie czeka. Prześledzimy setki nieistotnych rozmów i milczenie na tematy najważniejsze.

1 Sam. 8,1-9 (1) Gdy Samuel się zestarzał, sędziami Izraela ustanowił swoich synów. (2) Starszy z nich miał na imię Joel, a młodszy Abiasz. Byli oni sędziami w Beer-Szebie. (3) Lecz nie postępowali tak, jak ich ojciec. Nie stronili od niegodziwego zysku, przyjmowali łapówki i naginali prawo. (4) Wszyscy starsi Izraela zebrali się zatem i przyszli do Samuela do Ramy. (5) Ty zestarzałeś się — zaczęli — a tymczasem twoi synowie nie postępują już tak, jak ty. Ustanów nam króla. Niech on rozstrzyga nasze sprawy, podobnie jak to się dzieje u innych narodów. (6) Samuelowi nie spodobała się ta prośba o króla, który rozstrzygałby ich sprawy. Modlił się więc do PANA. (7) Ale PAN powiedział: Posłuchaj głosu ludu. Zrób, o co cię proszą, bo to nie tobą wzgardzili. Oni nie chcą, abym Ja był ich królem. (8) Świadczy o tym całe ich dotychczasowe postępowanie od dnia, gdy wyprowadziłem ich z Egiptu. Już wtedy porzucali Mnie, aby służyć innym bogom. To samo dotyka dziś ciebie. (9) Ale teraz posłuchaj ich głosu. Uświadom im tylko wyraźnie, jakie wymagania postawi im król, który będzie nad nimi panował. 1 Sam. 8,19-20 (19) Lud nie chciał jednak posłuchać głosu Samuela: To nic — powiedzieli. — Niech zapanuje nad nami król! (20) Chcemy być jak wszystkie inne narody. Niech król rozstrzyga nasze sprawy, staje nam na czele i prowadzi nasze wojny. 1 Sam. 12,12-25 (12) A jednak, gdy zobaczyliście, że Nachasz, król Ammonitów, nadciągnął przeciwko wam, powiedzieliście do mnie: Tym razem będzie inaczej. Niech król panuje nad nami! A przecież to PAN, wasz Bóg, jest waszym królem. (13) Teraz więc — oto król, którego wybraliście i którego tak pragnęliście! Oto PAN ustanowił wam króla! (14) Jeśli będziecie żyć w bojaźni PANA, służyć Mu, słuchać Jego głosu i nie sprzeciwiać się Jego poleceniom, to wy i panujący nad wami król będziecie mogli liczyć na przychylność ze strony PANA, waszego Boga! (15) Ale jeśli nie będziecie słuchać Jego głosu, a będziecie sprzeciwiać się Jego poleceniom, to PAN skieruje swą rękę przeciwko wam i przeciwko waszemu królowi! (16) Teraz zatem stańcie i uważnie przyjrzyjcie się tej wielkiej rzeczy, którą PAN uczyni na waszych oczach. (17) Czy nie mamy właśnie zbiorów pszenicy? Tymczasem ja zawołam do PANA, a On ześle gromy i deszcz — i wtedy pojmiecie, jak wielkiej niegodziwości dopuściliście się w oczach PANA, prosząc dla siebie o króla! (18) Po tych słowach Samuel zawołał do PANA i PAN zesłał tego dnia gromy oraz deszcz! Ludem zaś owładnął strach przed PANEM i przed Samuelem. (19) I wszyscy zawołali do Samuela: Módl się za swoimi sługami do PANA, swojego Boga, abyśmy nie pomarli! Bo rzeczywiście do wszystkich naszych grzechów dodaliśmy i tę niegodziwość, że prosiliśmy dla siebie o króla. (20) Wówczas Samuel zaczął uspokajać lud: Nie bójcie się! Wy wprawdzie popełniliście tę niegodziwość, ale nie odstępujcie już więcej od PANA. Służcie PANU całym sercem. (21) Nie odstępujcie natomiast, bo byłoby to pójściem za marnościami. Nie przyniosłyby wam one żadnej korzyści ani nie zapewniły ratunku — właśnie dlatego, że są marnościami! (22) Tak, PAN nie porzuci swojego ludu, ze względu na swoje wielkie imię. PAN bowiem sam zechciał przyjąć was za swój lud. (23) Również ja daleki jestem od zgrzeszenia przeciw PANU i od zaniechania modlitwy za wami. Przeciwnie, będę was uczył, jak postępować w sposób godny i prawy. (24) Tylko żyjcie w bojaźni PANA i służcie Mu wiernie, z całego serca, szczególnie że przekonaliście się, jak wielki On jest wobec was. (25) Jeśli jednak uprzecie się przy swojej niegodziwości, to zarówno wy, jak i wasz król, poginiecie! Nauczanie z dnia 11 czerwca 2023

Rok temu, po rosyjskiej napaści na Ukrainę światu zajrzało w oczy widmo braków i gigantycznych cen zbóż. Wszak Ukraina jest spichlerzem dużej części globu. Na początku zboże trafiło do ukraińskich silosów, bo nie było go jak wywieźć z kraju. Kiedy problem udało się rozwiązać, zboże zaczęło płynąć i jechać w świat, plony w różnych częściach świata okazały się zaskakująco dobre, a razem z tym zaczęły spadać ceny ziarna. Teraz jest warte o połowę mniej niż w swoim ubiegłorocznym szczycie. Polscy rolnicy plują sobie w brodę, a nasze elewatory puchną od ukraińskiego zboża. Tyle, że to zboże... techniczne, a więc ani do wypieku pieczywa, ani do paszy dla zwierząt. I jest zbożowy problem! A to może być dopiero początek jeszcze większych problemów. Partnerem odcinka jest OANDA TMS Brokers.

Rodzicielstwo - wspieranie i obecność. Wychowanie – kształtowanie według wzorca. Ale nie chodzi o żadne „bezstresowe wychowanie”! Przeciwnie: chodzi o wspieranie dziecka, by mierzyło się z doświadczeniami ucząc się: emocji, zachowań prospołecznych, wartości. I siebie – byśmy umieli radzić sobie ze stresem i osaczającymi nas czarnymi myślami o tym, jacy to my jesteśmy beznadziejni rodzice… To będzie rozmowa w duchu ACT (terapii akceptacji i zaangażowania z Olą Żabicką, która wspiera rodziców w trudach rodzicielstwa. Zapraszam Państwa! Foto: Rafał Masłow

14 lutego, Walentynki, wszyscy doskonale znamy ten dzień i wiemy że niekiedy trzeba się do niego przygotować. Z tej okazji, w tym odcinku porozmawiamy o najlepszych filmach które można obejrzeć tego dnia Nie tylko zakochani znajdą coś dla siebie, jeśli jesteś przeciwnikiem Walentynek i miłosnych schadzek to dla Ciebie również przygotowaliśmy coś specjalnego. Co to takiego ? Na to pytanie odpowiedź znajdziecie w odcinku. Chcielibyśmy również podziękować naszym Patronom ! W szczególności - Annie Jóźwiak i Karolinie Gryglickiej. Jesteście wspaniali ! Jeżeli chcecie nas wesprzeć zapraszamy na naszego Patronite'a https://patronite.pl/tenpodcastfilmowy Zapraszamy ! Jeśli chcecie się z nami skontaktować, piszcie na: tenpodcastfilmowy@gmail.com Znajdziecie nas również na naszej stronie https://tenpodcastfilmowy.movie.blog/ oraz na Instagramie https://www.instagram.com/tenpodcastfilmowy/ i Facebooku https://www.facebook.com/Ten-Podcast-Filmowy-106402324184588

"Nigdy nie byłam zwyczajną dziewczyną" - mówi nam Agata Rubik. Dlatego, gdy związała się z Piotrem Rubikiem, 18 lat starszym muzykiem o statusie gwiazdora, jej życie wcale nie wywróciło się do góry nogami. Dziś wychowują razem dwie córki, podróżują po całym świecie i wciąż są w sobie zakochani. A Agata wcale nie gra w tym związku drugich skrzypiec. Przeciwnie - mamy wrażenie, że to ona jest "szefową". Dlaczego? Przekonajcie się sami!

„Nie obrażaj się na dawnych filozofów tylko dlatego, że pisali długie zdania wielokrotnie złożone. Oni się w tym wyżywali. Pamiętaj, że nie mieli Twittera” – to jeden z zapisków z „Dziennika reformowanego stoika”. Piotr Stankiewicz po raz kolejny motywuje do włączenia myślenia i pokazuje, że w filozofii zawsze jest miejsce na wątpliwości. Punktem wyjścia do „rozkminek" nad światem stają się m.in. pisma Seneki, rysunki Marty Frej i hasła wyczytane na murach. Na przykład to: „wszyscy umieramy, nie wszyscy żyjemy”. Jedna z definicji stoicyzmu podkreśla w nim radość z własnej sprawczości. Za nią pójdziemy. Po lekturze tej książki przekonacie się, że do interesujących wniosków może nas zaprowadzić zarówno analiza przełomowych wydarzeń z dziejów świata, jak i refleksje nad własną codziennością. We wtorek o godz. 20:30 porozmawiamy m.in. o tym, że praca nad sobą nigdy nie jest stratą czasu. Przeciwnie, uczy jak go oszczędzać. Pogadamy też o tym, że nie warto karmić się złudzeniami, bo to po prostu słaba dieta. www.dziennikstoika.pl

„Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie” (Łk 21,19). Zamieszanie, wojny, katastrofy, prześladowania sygnalizują nadejście końca czasów. Pan Jezus nie ma zamiaru zastraszać nas groźbami odnoszącymi się do przyszłości. Przeciwnie, pragnie rozbudzić w nas siłę i odwagę, abyśmy w próbach i trudnościach teraźniejszości naśladowali Go i byli świadkami miłości Boga do każdego człowieka. Co możemy czynić, aby wytrwać w wierze i jak przez wytrwałość przezwyciężyć zwątpienie i utratę nadziei? Czytania: (Ml 3,19-20a); (Ps 98 (97), 5-6. 7-8. 9); (2 Tes 3,7-12); Aklamacja (Łk 21,28); (Łk 21,5-19);

Straszenie nuklearną zagładą, referenda na terytoriach okupowanych Ukrainy oraz ogłoszenie mobilizacji są ze sobą nierozerwalnie związanie. Brzmią groźnie, ale nie są dowodem na siłę Rosji. Przeciwnie, świadczą o jej słabości. Artykuł dostępny jest tutaj: https://globalnagra.pl/szantaz-atomowy/ -------------------------

Dyplomacja z wojną w tle - Jerzy Marek Nowakowski, 11 września 2022 r. "Wojna jest kontynuacją polityki innymi środkami" Ale wojna nie oznacza końca polityki. Wojna nie oznacza też końca dyplomacji. Przeciwnie, w czasie wojny dyplomacja zwykle się ożywia. W czasie najbliższej rozmowy spróbujemy omówić działania dyplomatyczne Rosji i Ukrainy. Przyjrzymy się dyplomacji innych krajów, jak działa ich dyplomacja w czasie tej wojny, jak zdobywa poparcie dla swoich krajów. Jak w tych niebezpiecznych czasach pracuje dyplomacja Rzeczpospolitej i czy osiąga jakieś cele. Omówimy też ostatnie wydarzenia na świcie. Zapraszamy na rozmowę "Dyplomacja z wojną w tle" z amb. Jerzym Markiem Nowakowskim Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/

Białoruś stała się mniejszościowym partnerem Rosji w jej agresji przeciwko Ukrainie. Alaksandr Łukaszenka podzielił się z Rosjanami swoimi szpitalami wojskowymi, kolejami, bazami i lotniskami, a przede wszystkim swoim terytorium, z którego 24 lutego rosyjskie kolumny pancerne poszły na Kijów. I choć ostatecznie Kreml musiał wycofać wojska spod ukraińskiej stolicy, nie oznacza to, by rola Białorusi znacząco zmalała. Przeciwnie; Mińsk w ostatnich tygodniach skierował na ukraińską granicę siedem batalionowych grup taktycznych. Nie po to, by wkroczyć na Wołyń i Polesie, ale raczej po to, by Ukraińcy czuli presję od północy i część swoich wojsk musieli trzymać wzdłuż granicy z Białorusią, zamiast skierować je na wykrwawiający się Donbas. Gościem Szymon Glonka w najnowszym podcaście DGPTalk Dzieje się świat jest Michał Potocki, dziennikarz Dziennika Gazety Prawnej. See acast.com/privacy for privacy and opt-out information.

Flp 2,1-30 (1) Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakaś serdeczność i miłosierdzie, (2) pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem. (3) Myślcie nie o tym, jak się wybić kosztem innych lub zaspokoić własną próżność, ale raczej w pokorze uważajcie jedni drugich za ważniejszych od siebie. (4) Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, lecz i o to, co cudze. (5) Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus. (6) On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym. (7) Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem, (8) uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu. (9) Dlatego Bóg szczególnie Go wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne, (10) aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią, (11) i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem — na chwałę Boga Ojca. (12) Dlatego, moi ukochani, jako zawsze posłuszni — nie tylko, gdy jestem z wami, lecz tym bardziej, gdy mnie nie ma — czyńcie użytek ze swego zbawienia, w poczuciu czci i odpowiedzialności wobec Pana. (13) Bóg to bowiem jest sprawcą waszych pragnień i działań płynących z dobrej woli. (14) Czyńcie wszystko bez narzekania i powątpiewania, (15) tak byście jako dzieci Boga byli bez zarzutu, nienaganni i szczerzy pośród tego zepsutego, wynaturzonego pokolenia. Na jego tle świecicie jak gwiazdy na niebie. (16) Trzymajcie się przy tym Słowa życia, abym mógł się czymś szczycić w dniu przyjścia Chrystusa, żebym miał dowód, że nie na próżno biegałem i nie na darmo się trudziłem. (17) A jeśli nawet mam być złożony w ofierze i przez to wzmocnić waszą wiarę, cieszę się i podzielam radość was wszystkich. (18) Podobnie wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną. (19) A mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza. Chciałbym, by mi przyniósł od was jakieś pocieszające wieści. (20) Nie mam nikogo, kto by myślał podobnie jak on, kto by tak rzetelnie mógł się wami zająć. (21) Wszyscy inni krzątają się wokół własnych spraw, nie spraw Chrystusa Jezusa. (22) Znacie jego historię, że niczym dziecko ojcu służył on razem ze mną przy głoszeniu dobrej nowiny. (23) Właśnie jego mam nadzieję posłać, gdy się dowiem, jakie będą moje dalsze losy. (24) Jestem zaś przekonany w Panu, że sam także wkrótce do was przybędę. (25) Uznałem ponadto, że będzie lepiej, jeśli poślę do was Epafrodytosa. To wasz wysłannik, a dla mnie brat, współpracownik i współbojownik. W waszym imieniu zadbał on o moje potrzeby. (26) Tęsknił za wami. Martwił się też tym, że dotarła do was wiadomość o jego chorobie. (27) A rzeczywiście zachorował. Omal nie umarł. Bóg jednak zmiłował się nad nim, a także nade mną, abym nie miał jednego zmartwienia za drugim. (28) Czym prędzej więc go posyłam. Niech was ucieszy jego widok, a mnie niech ubędzie nieco smutku. (29) Przyjmijcie go zatem w Panu z wielką radością. Szanujcie takich ludzi, jak on. (30) Bo zajęty dziełem Chrystusa bliski był śmierci. Naraził swe życie, aby usłużyć mi wtedy, gdy wy nie mogliście. Kazanie z dnia 5 czerwca 2022

Witold Repetowicz mówi o zmianach w polityce międzynarodowej związanych z agresją Rosji na Ukrainę. Po 24 lutego stosunki Polski i USA wróciły do normalnego stanu. Przeciwnie, relacje Niemiec i Ukrainy uległy daleko idącemu schłodzeniu. .@WitoldRPL w #PopołudnieWnet: po rosyjskiej agresji na Ukrainę stosunki polsko-amerykańskie są optymalne, wcześnie pozostawiały wiele do życzenia #RosyjskaAgresja #RadioWnet— RadioWnet (@RadioWNET) April 14, 2022 .@WitoldRPL w #PopołudnieWnet: przewodnia rola Niemiec w Europie legła w gruzach #RadioWnet— RadioWnet (@RadioWNET) April 14, 2022 .@WitoldRPL w #PopołudnieWnet: Paryż zachowuje się wobec wojny na Ukrainie znacznie lepiej niż Berlin #RosyjskaAgresja #RadioWnet— RadioWnet (@RadioWNET) April 14, 2022 --- Send in a voice message: https://anchor.fm/radiownet/message

To opowieść o bliskiej każdemu z nas codzienności, trudnościach i zmaganiach, żeby być lepszym człowiekiem. Bohaterka dzisiejszego odcinka Studia Świadectw przekonuje, że praca w mediach i życie w wielkim mieście nie musi oznaczać rozstania z wartościami. Przeciwnie, Irmina bierze udział w projektach ewangelizacyjnych, ale nie ocenia tych, którzy od Kościoła są daleko. Stara się każdego dnia ufać Opatrzności, że jest dla niej plan, a Bóg jest wierny swoim obietnicom.

Posłuchaj o tym, jakie cechy posiada i jak możesz obserwować jeden z 34 talentów Gallupa czyli talent Rozwijanie innych (Developer). W tym odcinku: Definicja talentuSonda uliczna czyli co mówią osoby z tym talentemSłowa talentuPodpowiedzi związane z samoobserwacjąWskazówki do wykorzystania w edukacjiStrategie rodzicielskie Osoby, które wyróżnia cecha Rozwijania Innych, rozpoznają i wspierają potencjał, który tkwi w ludziach. Dostrzegają każde oznaki rozwoju i czerpią z niego satysfakcję. To są osoby, które widzą potencjał w ludziach. Często jest tak, że jest to jedyna rzecz jaką dostrzegają. Ale właśnie one mają świadomość, że w ten potencjał warto inwestować. Z punktu widzenia osób z talentem Rozwijanie innych nikt nie jest w pełni ukształtowany, ani nikt nie jest skończonym, kompletnym dziełem. Przeciwnie - każdy człowiek stale się rozwija i ma w sobie mnóstwo możliwości. I to właśnie fascynuje osoby z tym talentem. Warto również dodać, że osoby takie w sposób naturalny i instynktowny uwielbiają towarzyszyć innym w ich transformacji i zmianie na lepsze. Uwielbiają stawiać wyzwania, ale takie, które sprawiają, że ktoś dokonuje progresu, osiąga lepsze wyniki- po postu rozwija się osobiście. Więcej o tym talencie opowiedziały osoby, które posiadają ten dar wśród swoich dominujących talentów: Katarzyna Trzcińska, Marta Jagusztyn i Agnieszka Gut. Więcej o uczestniczkach sondy ulicznej dowiesz się z wpisu odcinka. >>>> Kliknij tutaj Poznaj talent Rozwijanie innych i korzystaj z jego mocy! Zapraszam do słuchania odcinka i zostawienia swojego komentarza. Dziękuję

Książka „Ogarnij się” udowadnia, że od pokazania miękkiego podbrzusza się nie umiera. Przeciwnie, taki ruch pozwala zacząć żyć. We wtorek porozmawiamy o piekle uzależniania i mozolnym wychodzeniu na powierzchnię. O szansie na zmianę, którą warto dać samemu sobie.

- Nie czuję się do końca swobodnie, grając muzykę Chopina. Nie dlatego, że jej nie kocham. Przeciwnie, to prawdziwa miłość. Chopin był jednym z tych kompozytorów-pianistów, który potrafił wydobyć wszystkie możliwości swojego instrumentu, a nawet więcej, przekraczać jego ograniczenia - mówiła w Dwójce południowokoreańska pianistka, która w poniedziałkowy wieczór (30.08) wystąpi na Festiwalu "Chopin i jego Europa".

Sylwia Zientek po mistrzowsku uruchamia literackie wehikuły czasu. Na kartach książki „Polki na Montparnassie” spotykamy m.in. Olgę Boznańską, Melę Muter, Tamarę Łempicką. Łączy je miłość do sztuki i determinacja, by żyć po swojemu. Przed nami rozmowa o kobietach, które nie dostosowują się do narzucanych im zasad. Przeciwnie, tworzą własne. Do zobaczenia w ogrodzie Władysława Broniewskiego 12 sierpnia o godz. 19.

Efez. 4,1-16 (1) Zachęcam was zatem ja, więzień w Panu, abyście żyli w sposób godny powołania, którego staliście się uczestnikami. (2) Postępujcie z wszelką pokorą i łagodnością. Cierpliwie znoście jedni drugich w miłości. (3) Dokładajcie starań, by zachować jedność Ducha w spójni pokoju — (4) jedno ciało i jeden Duch, jak też zostaliście wezwani w jednej nadziei związanej z waszym powołaniem. (5) Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; (6) jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. (7) Każdemu zaś spośród nas została dana łaska zgodnie z miarą ustaloną przez Chrystusa. (8) Dlatego powiedziano: Wstąpił na wysokość, powiódł za sobą jeńców, rozdał ludziom dary. (9) To, że wstąpił, cóż innego oznacza niż to, że wcześniej zstąpił do niższych sfer ziemi? (10) Ten, który zstąpił, jest Tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko wypełnić. (11) On też uczynił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami. (12) Uczynił to po to, by wyposażyć świętych do spełniania właściwych im zadań, do budowania ciała Chrystusa, (13) aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do doskonałości właściwej dla dojrzałych, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej. (14) Chodzi bowiem o to, abyśmy już nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi przez każdy powiew nauki będącej w rzeczy samej wyrazem ludzkiego oszustwa i sprytu w posługiwaniu się zwodniczymi metodami. (15) Przeciwnie, zależy mi, byście pod każdym względem, jako prawdomówni w miłości, rozwijali się i coraz bardziej przypominali Jego, który jest Głową, Chrystusa. (16) Z Niego czerpie całe ciało. Każda jego część we właściwy sobie sposób łączy się z innymi i wzajemnie zasila, a dzięki temu wszystkie rosną w otoczeniu miłości. Kazanie z dnia 25 lipca 2021

Gry planszowe przeżywają swój renesans. To już nie tylko Monopoly, tudzież Eurobiznes czy Magia i miecz - dziś na rynku mamy setki tytułów do wyboru. Które z nich sprawdzą się lepiej na rozgrywce ze znajomymi, a które pokocha rodzina? Jakie gry są odpowiednie dla dzieci? W które pograsz z partnerem nie ryzykując nudy lub kłótni? Na te i inne pytania odpowiedzą Kris i Michał, którzy wprowadzą Was w świat gier planszowych i zarekomendują tytuł na każdą okazję. W tym odcinku propozycja dla tych, którzy nie lubią grać kooperacyjnie. Przeciwnie - chcą bezpośrednio zdominować swojego przeciwnika. Prosta i dynamiczna gra bitewna na heksagonalnej planszy. Pojedynek ludzi i maszyn w postapokaliptycznej przyszłości.

2 Tym. 1,1-18 (1) Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa — posłany zgodnie z obietnicą życia, które jest w Chrystusie Jezusie — (2) do Tymoteusza, ukochanego syna: Niech łaska, miłosierdzie i pokój, których źródłem jest Bóg Ojciec oraz nasz Pan, Jezus Chrystus, będą Twoim udziałem. (3) Dziękuję za ciebie Bogu, któremu służę z czystym sumieniem, tak jak moi przodkowie, gdy w moich modlitwach nieustannie, dniem i nocą, o tobie wspominam. (4) Pragnę cię zobaczyć. Nie mogę zapomnieć twoich łez. Tęsknię więc za radością spotkania z tobą. (5) Wciąż pamiętam twą nieobłudną wiarę. Zadomowiła się ona najpierw w twojej babce Lois oraz w twojej matce Eunice, a jestem pewien, że również w tobie. (6) Dlatego przypominam ci: Rozpal na nowo dar łaski Bożej, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk. (7) Bóg bowiem nie dał nam Ducha lęku, lecz mocy, miłości i trzeźwego myślenia. (8) Nie wstydź się więc świadectwa o naszym Panu. Nie wstydź się też mnie, jego więźnia. Cierp raczej wraz ze mną dla dobrej nowiny, i czyń to w mocy Boga. (9) On nas zbawił i zaszczycił świętym powołaniem. Nie kierował się naszymi czynami, lecz swoim planem i łaską, daną nam w Chrystusie Jezusie już dawno, przed wiekami. (10) Objawiła się ona teraz, wraz z przyjściem naszego Zbawcy, Chrystusa Jezusa, który śmierć zniszczył, a głosząc dobrą nowinę, rzucił światło na życie i na nieśmiertelność. (11) Tej właśnie dobrej nowiny On mnie ustanowił heroldem, apostołem i nauczycielem. (12) Z tego też powodu znoszę te cierpienia. Lecz nie wstydzę się tego. Wiem, komu zaufałem. I jestem pewny, że On zadba o to, bym wywiązał się z tego, co mi zlecił, zanim przyjdzie ten wielki Dzień. (13) Trzymaj się wzoru zdrowej nauki, którą ode mnie odebrałeś. Czyń to w wierze i miłości, której źródłem jest Chrystus Jezus. (14) Pilnuj tego, co ci zlecono, za sprawą Ducha Świętego, który mieszka w nas. (15) Wiesz o tym, że odwrócili się ode mnie wszyscy przebywający w Azji, a wśród nich Figelos i Hermogenes. (16) Niech Pan okaże miłosierdzie domowi Onezyforosa, ponieważ często mnie pokrzepiał. Nie wstydził się mnie jako więźnia. (17) Przeciwnie, gdy przybył do Rzymu, szukał mnie usilnie i znalazł. (18) Niech Pan okaże mu swe miłosierdzie w tym Dniu. A ile usług oddał mi w Efezie, ty wiesz najlepiej. Kazanie z dnia 16 maja 2021

Czym jest promieniowanie? Dlaczego niektóre jest jonizujące, a inne nie? Co to znaczy i co jonizujące robi z naszym DNA? To niełatwe zagadnienie Darek Aksamit, fizyk medyczny i popularyzator nauki, tłumaczy m. in. korzystając z metafor galerii handlowych, siły Mariusza ''Pudziana'' Pudzianowskiego, a także błyskawicznego zapominania o osobie, z którą siedziało się na kawie. Bez sensu? Przeciwnie, tak się skutecznie tłumaczy fizykę! Rozmawiamy więc o tym dlaczego jedne promieniowanie nam szkodzi, a inne nie, jest o tym jak działają zdjęcia rengtenowskie, czym promieniuje uran; jest także słówko o ulubionej sałatce fizyka medycznego. https://aksamit.info/ || https://patronite.pl/radionaukowe || https://radionaukowe.pl/ ||

Siódmy dzień tygodnia. Godzina siódma. Siódmy kontynent. Absolutne arcydzieło krótkich form mówionych i pisanych, aby w siedmiu (sic!) słowach należycie zachęcić do słuchania audycji w niedzielę o 19:00. Dość intuicyjnie podchwytujemy wszechobecną siódemkę i wyobrażamy sobie szczęście. Przenosimy się daleko stąd, w zasadzie najdalej jak tylko można aby usłyszeć dźwięki kojarzące się z siódmym kontynentem. Wśród naszych słuchaczy najczęściej to Tame Impala, ale naiwnym byłoby myśleć że niedzielne wieczory to one man show Kevina Parkera. Przeciwnie. To one man show Kuby Żarego.

2 Piotra 3,1-15 (1) Kochani, piszę do was już drugi list. Chcę w nich, dzięki powtarzaniu tego, co ważne, pobudzić do myślenia wasze szczere umysły. (2) Pragnę wam też odświeżyć w pamięci słowa wypowiedziane przez świętych proroków oraz przypomnieć przykazanie Pana i Zbawcy, podane wam przez waszych apostołów. (3) Przede wszystkim wiedzcie, że w dniach ostatecznych pojawią się szydercy, zainteresowani zaspokajaniem własnych zachcianek. Będą oni drwić: (4) No i co z obietnicą Jego przyjścia?! Jakoś, odkąd zasnęli ojcowie, wszystko trwa tak, jak od początku stworzenia. (5) Ludzie ci jednak nie chcą wziąć pod uwagę dawnych dziejów ziemi oraz nieba. Otóż ziemia powstała na Słowo Boga z wody i przez wodę. (6) Przez nie ówczesny świat — zalany wodą — zginął. (7) Za sprawą tego samego Słowa teraźniejsze niebo i ziemia zachowane są dla ognia, który pochłonie je w dniu sądu oraz zagłady bezbożnych ludzi. (8) To jedno, kochani, miejcie na uwadze: U Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat i tysiąc lat jak jeden dzień. (9) Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, choć niektórzy uważają, że zwleka. Tymczasem On po prostu okazuje cierpliwość względem was. On nie chce, aby ktoś zginął. Przeciwnie, chce, aby wszyscy się opamiętali. (10) Dzień Pana nadejdzie jak złodziej. Wtedy niebo z trzaskiem przeminie, podstawy świata stopnieją w ogniu, ziemia odpowie za swoje działania i człowiek zda sprawę ze swoich dokonań. (11) Skoro w taki sposób to wszystko ma ulec zniszczeniu, to jak święcie i pobożnie wy sami powinniście postępować na co dzień? (12) Mówię do was, oczekujących, a nawet pragnących przyśpieszyć nastanie dnia Bożego, w którym niebo zginie w ogniu i żar stopi podstawy świata. (13) Bo przecież oczekujemy — zgodnie z obietnicą — nowego nieba i nowej ziemi, w których na stałe zamieszka sprawiedliwość. (14) Dlatego, kochani, w oczekiwaniu tych wydarzeń postarajcie się, aby On mógł was zastać pełnych pokoju, niesplamionych i nienagannych. (15) Cierpliwość naszego Pana uważajcie za zbawienie. Podobnie, w danej mu mądrości, pisze nasz drogi brat Paweł — zarówno do was, Kazanie z dnia 1 listopada 2020

Dlaczego model biznesowy, jaki obrały koncerny budujące komercyjny internet, jest tak bardzo szkodliwy dla środowiska – tyle że społecznego? O tym opowiada głośny film „Dylemat społeczny”. Tylko co dalej? Jak naprawić świat internetu? Tłumaczy Katarzyna Szymielewicz z fundacji Panoptykon w podcaście „O tym się mówi”.Na platformie Netlfix można obejrzeć film dokumentalny Jeffa Orlowskiego „Dylemat społeczny” – o tym jak media społecznościowe wpływają na nasze życie. Dyskusja, jaką film ten wywołał – nomen omen – głównie w mediach społecznościowy, nie gaśnie. Przeciwnie, coraz więcej ludzi poleca go znajomym, przyznając często, że po jego obejrzeniu na przykład narzucili swoim dzieciom ograniczenia korzystania ze smartfonów.Dlaczego „Dylemat społeczny” obudził tak wielkie emocje? Co przeciętny człowiek wie o problemach, jakie film ten porusza? Jak rozumieć to, że algorytmy poznały nasze słabości, odkryły ciemne zakamarki ludzkiej natury? To film o złu. Pojawia się więc pytanie, czy media społecznościowe tylko to zło z nas wyciągają, czy może to one same są złem? See acast.com/privacy for privacy and opt-out information.

2. Piotra 1 (1) Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy ze względu na sprawiedliwość naszego Boga i Zbawcy, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie cenną jak nasza: (2) Niech łaska i pokój będą waszym udziałem w jeszcze większej mierze, dzięki poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana. (3) Jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności. Otrzymujemy to dzięki poznaniu Tego, który nas powołał w swojej własnej chwale i wspaniałości. (4) Dzięki nim darowane nam zostały drogocenne, największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury, jako ci, którzy nie ulegli zepsuciu, do którego na tym świecie doprowadzają żądze. (5) Właśnie dlatego dołóżcie starań i połączcie swoją wiarę z prawością, prawość z poznaniem, (6) poznanie z opanowaniem, opanowanie z wytrwałością, wytrwałość z pobożnością, (7) pobożność z braterstwem, a braterstwo z miłością. (8) Gdy te cechy będą waszym udziałem, i to w coraz większej mierze, to nie dopuszczą one, abyście byli bezczynni i bezowocni w poznaniu naszego Pana, Jezusa Chrystusa. (9) Komu natomiast ich brak, ten nie widzi, jest krótkowzroczny. Zapomniał też, że został oczyszczony ze swoich dawnych grzechów. (10) Dlatego, bracia, tym bardziej zadbajcie o stałość waszego powołania i wybrania. Dbając o te cechy, nigdy się nie potkniecie, (11) ponieważ dzięki temu zostanie wam zapewniony szeroki dostęp do wiecznego Królestwa naszego Pana i Zbawcy, Jezusa Chrystusa. (12) Dlatego — chociaż znacie przekazaną wam prawdę i jesteście w niej utwierdzeni — chcę wam ciągle powtarzać te sprawy. (13) Dopóki jestem w namiocie mego ciała, uważam, że trzeba pobudzać was przez to przypominanie. (14) A wiem, że niedługo przyjdzie mi zwinąć ten namiot, co mi zresztą nasz Pan, Jezus Chrystus, wyraźnie zaznaczył. (15) Dołożę natomiast starań, abyście również po moim odejściu stale sobie o tych sprawach przypominali. (16) Gdyż obwieściliśmy wam moc oraz przybycie naszego Pana, Jezusa Chrystusa, nie jako ludzie, którzy poszli za wymyślnymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości. (17) Bóg Ojciec bowiem obdarzył Go czcią i chwałą, gdy w potędze swego Majestatu skierował do Niego słowa: To jest mój ukochany Syn, źródło mojej radości. (18) My ten właśnie głos, pochodzący z nieba, usłyszeliśmy, gdy przebywaliśmy z Nim na świętej górze. (19) Mamy więc słowo prorockie tym bardziej pewne. I wspaniale, że trzymacie się go niczym lampy świecącej w ciemności, dopóki nie zaświta dzień, dopóki gwiazda poranna nie wzejdzie w waszych sercach. (20) Przede wszystkim wiedzcie, że żadne proroctwo Pisma nie rodzi się z ludzkich przemyśleń. (21) Proroctwo bowiem nie powstawało nigdy z woli człowieka. Zawsze wypowiadali je ludzie posłani przez Boga, natchnieni Duchem Świętym. 2. Piotra 2 (1) Pośród ludu jednak zdarzali się również fałszywi prorocy. Podobnie między wami pojawią się fałszywi nauczyciele. W skryty sposób będą próbowali wprowadzać zgubne herezje, a nawet wyprą się Władcy, który ich wykupił. Tacy sprowadzają na siebie szybką zgubę. (2) Przez nich droga prawdy stanie się przedmiotem bluźnierstw. I, niestety, wielu pójdzie za ich rozwiązłością. (3) Ze względu na swą chciwość będą próbowali was zwieść fałszywymi słowami. Od dawna jednak wyrok na nich jest przesądzony. Ich zguba nadciąga. (4) Warto przy tym pamiętać, że Bóg nie oszczędził nawet aniołów, gdy dopuścili się grzechu. Przeciwnie, rzucił ich skrępowanych w gęste mroki miejsca kary. Oczekują tam oni na sąd. (5) Nie oszczędził też starożytnego świata, za wyjątkiem Noego, herolda sprawiedliwości, którego jako ósmego ocalił, gdy zesłał potop na świat bezbożnych ludzi. (6) Podobnie doprowadził do zagłady miasta Sodomę i Gomorę. Zamienił je w proch i w ten sposób postawił za przykład potępienia, które ma spotkać bezbożnych. (7) Uratował jednak sprawiedliwego Lota, udręczonego rozwiązłym postępowaniem nieprawych, (8) gdyż to, co ten sprawiedliwy widział i słyszał, gdy mieszkał wśród nich — całe bezprawie ich czynów — burzyło spokój jego sprawiedliwej duszy. (9) Widać zatem, że Pan potrafi uchronić pobożnych w czasie próby, a bezbożnych zachować dla ukarania w dniu sądu. (10) Odnosi się to szczególnie do tych, którzy — ogarnięci złą żądzą — kierują się pobudkami ciała i gardzą wszystkim, co posiada jakąś władzę. Są to ludzie zuchwali i samowolni, którzy bez oporów depczą chwałę wyższych bytów. (11) Nie czynią tego nawet aniołowie, którzy choć przewyższają ich potęgą i znaczeniem, nie wnoszą przeciwko tym bytom obelżywych oskarżeń wobec Pana. (12) Ci natomiast, niczym nierozumne zwierzęta, z natury przeznaczone do schwytania i na rzeź, bluźnią temu, czego nie znają, a tymczasem spadnie na nich ta sama zagłada. (13) Dotknie ich kara za niesprawiedliwość, bo w świetle dnia rozkoszują się rozpustą, a na waszych wspólnych ucztach zachowują się bezwstydnie i obrzydliwie. Pławią się oni w swoim oszustwie, (14) z oczu wyziera im chęć nierządu, nienasycona żądza grzechu, i nęcą niespokojne dusze, mając serca wyćwiczone w chciwości. To ludzie przeklęci. (15) Zboczyli oni z prostej drogi, pobłądzili i poszli śladami Bileama, syna Beora, który dał się skusić zapłatą za niesprawiedliwość. (16) Został jednak skarcony za swoje przestępstwa. Nieme, juczne zwierzę przemówiło do niego ludzkim głosem i w ten sposób zapobiegło szaleństwu proroka. (17) A ci są jak źródła bez wody, jak chmury gnane huraganem. Zachowano dla nich najgłębsze ciemności, (18) bo rozczulając się w pustych zachwytach, podsycają rozwiązłe namiętności tych, którzy ledwie uszli ludziom uwikłanym w fałsz. (19) Obiecują wolność, a sami są niewolnikami zepsucia. Czemu bowiem ktoś poddańczo służy, tego jest niewolnikiem. (20) Jeśli dzięki poznaniu naszego Pana i Zbawcy, Jezusa Chrystusa, odcięli się od brudów świata, a potem znów się w nie wikłają, to ich stan ostateczny będzie gorszy niż pierwotny. (21) Lepiej by im było nie poznać drogi sprawiedliwości niż — po jej poznaniu — odwrócić się od przekazanego im świętego przykazania. (22) W ten sposób spełnia się na nich to trafne przysłowie: Pies powróci do tego, co zwrócił. Albo: Świnię po kąpieli znów w błocie widzieli. 2. Piotra 3 (1) Kochani, piszę do was już drugi list. Chcę w nich, dzięki powtarzaniu tego, co ważne, pobudzić do myślenia wasze szczere umysły. (2) Pragnę wam też odświeżyć w pamięci słowa wypowiedziane przez świętych proroków oraz przypomnieć przykazanie Pana i Zbawcy, podane wam przez waszych apostołów. (3) Przede wszystkim wiedzcie, że w dniach ostatecznych pojawią się szydercy, zainteresowani zaspokajaniem własnych zachcianek. Będą oni drwić: (4) No i co z obietnicą Jego przyjścia?! Jakoś, odkąd zasnęli ojcowie, wszystko trwa tak, jak od początku stworzenia. (5) Ludzie ci jednak nie chcą wziąć pod uwagę dawnych dziejów ziemi oraz nieba. Otóż ziemia powstała na Słowo Boga z wody i przez wodę. (6) Przez nie ówczesny świat — zalany wodą — zginął. (7) Za sprawą tego samego Słowa teraźniejsze niebo i ziemia zachowane są dla ognia, który pochłonie je w dniu sądu oraz zagłady bezbożnych ludzi. (8) To jedno, kochani, miejcie na uwadze: U Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat i tysiąc lat jak jeden dzień. (9) Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, choć niektórzy uważają, że zwleka. Tymczasem On po prostu okazuje cierpliwość względem was. On nie chce, aby ktoś zginął. Przeciwnie, chce, aby wszyscy się opamiętali. (10) Dzień Pana nadejdzie jak złodziej. Wtedy niebo z trzaskiem przeminie, podstawy świata stopnieją w ogniu, ziemia odpowie za swoje działania i człowiek zda sprawę ze swoich dokonań. (11) Skoro w taki sposób to wszystko ma ulec zniszczeniu, to jak święcie i pobożnie wy sami powinniście postępować na co dzień? (12) Mówię do was, oczekujących, a nawet pragnących przyśpieszyć nastanie dnia Bożego, w którym niebo zginie w ogniu i żar stopi podstawy świata. (13) Bo przecież oczekujemy — zgodnie z obietnicą — nowego nieba i nowej ziemi , w których na stałe zamieszka sprawiedliwość. (14) Dlatego, kochani, w oczekiwaniu tych wydarzeń postarajcie się, aby On mógł was zastać pełnych pokoju, niesplamionych i nienagannych. (15) Cierpliwość naszego Pana uważajcie za zbawienie. Podobnie, w danej mu mądrości, pisze nasz drogi brat Paweł — zarówno do was, (16) jak i w tych wszystkich listach, gdzie się na ten temat wypowiada. Porusza on w nich pewne trudne do zrozumienia sprawy. Ludzie niewykształceni i chwiejni przekręcają je — podobnie zresztą jak inne Pisma — na swoją własną zgubę. (17) Wy zaś, kochani, powiadomieni o tym wcześniej, uważajcie, by nie popaść w błąd ludzi nieprawych i nie zachwiać się w swojej stałości. (18) Rozwijajcie się natomiast w łasce oraz w poznaniu naszego Pana i Zbawcy, Jezusa Chrystusa. Jemu niech będzie chwała teraz i na zawsze. Amen. Kazanie z dnia 4 października 2020

Gal. 2 (1) Potem, po czternastu latach, znów wybrałem się do Jerozolimy. Tym razem wraz z Barnabą. Zabrałem ze sobą również Tytusa. (2) Udałem się tam natomiast w związku z objawieniem. Na osobności, przy osobach bardziej wpływowych, przedstawiłem dobrą nowinę, którą głoszę wśród pogan. Nie chciałem, aby się okazało, że biegnę, lub biegłem, na próżno. (3) Wtedy nawet Tytusa, który był przecież ze mną, nie nakłaniano — jako Greka — do obrzezania. (4) Stało się tak pomimo nacisków fałszywych braci, którzy znaleźli się we wspólnocie z ukrytym zamiarem wyszpiegowania wolności danej nam w Chrystusie, i wzięcia nas w niewolę. (5) Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę. Chcieliśmy bowiem, ze względu na was, utrzymać prawdę dobrej nowiny. (6) Ważne jest natomiast stanowisko ludzi, którzy zdawali się coś znaczyć. Oczywiście to, kim oni byli wcześniej, nie ma dla mnie znaczenia. Dla Boga też nie jest to ważne. Otóż ze strony tych znaczniejszych nie usłyszałem, że mam coś dodawać do głoszonego poselstwa. (7) Przeciwnie, zdali sobie sprawę, że Bóg zlecił mi głoszenie dobrej nowiny wśród osób nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi pośród obrzezanych. (8) Ten bowiem, który skutecznie użył Piotra, jeśli chodzi o apostolstwo pośród obrzezanych, skutecznie użył mnie w odniesieniu do pogan. (9) Gdy więc zdali sobie sprawę z danej mi łaski, Jakub, Kefas i Jan — ludzie uchodzący za filary — uścisnęli mnie i Barnabie rękę na znak wspólnoty. Uczynili to w przekonaniu, że my mamy iść do pogan, a oni do obrzezanych. (10) Prosili nas tylko, abyśmy pamiętali o ubogich, co zawsze starałem się mieć na uwadze. (11) Gdy jednak Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się przeciwstawiłem, dlatego że zawinił. (12) Otóż zanim pojawiły się osoby z otoczenia Jakuba, jadał razem z poganami. Po ich przybyciu natomiast zaczął ich unikać z obawy przed zwolennikami obrzezania. (13) W tej dwulicowości dołączyli do niego również inni Żydzi. Nawet Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę. (14) Gdy zauważyłem, że postępują niewłaściwie, wbrew prawdzie dobrej nowiny, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz również po pogańsku, a nie tylko po żydowsku, to dlaczego zmuszasz pogan do życia wyłącznie po żydowsku? (15) My jesteśmy rdzennymi Żydami, a nie grzesznymi poganami. (16) Wiemy jednak, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia nie dzięki spełnianiu uczynków nakazanych przez Prawo. Dostępuje go tylko dzięki zawierzeniu Jezusowi Chrystusowi. Dlatego my również uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa — by mieć usprawiedliwienie dzięki zawierzeniu Chrystusowi, a nie dzięki uczynkom nakazanym przez Prawo. Bo dzięki uczynkom nakazanym przez Prawo nie zostanie usprawiedliwiona żadna istota. (17) Jeśli zaś, szukając usprawiedliwienia w Chrystusie, sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus pozostaje na usługach grzechu? W żadnym razie. (18) Bo jeśli na nowo buduję to, co zburzyłem, dowodzę, że jestem przestępcą. (19) A przecież ja z powodu Prawa umarłem dla Prawa, aby żyć dla Boga. (20) Jestem ukrzyżowany razem z Chrystusem.Żyję już nie ja — żyje we mnie Chrystus. Teraz żyję w ciele, lecz żyję, wierząc Synowi Bożemu, który mnie pokochał i wydał za mnie samego siebie. (21) Nie lekceważę łaski Bożej. Bo jeśli usprawiedliwienie osiąga się dzięki przestrzeganiu Prawa, to Chrystus umarł nadaremnie. Kazanie z dnia 14 czerwca 2020

Koronawirus wywrócił życie wielu z nas. Jak wpływa i będzie wpływał dla osób, które są lub chcą zostać cyfrowymi nomadami? Zebrałem moje przemyślenia w tym temacie oraz połączyłem z wieściami ze świata. Czy wyczerpałem temat? Daj znać na Facebooku! https://www.facebook.com/tamgdziechcetm/ https://www.facebook.com/groups/tamgdziechcetribe/

Inspiracją do naszej rozmowy była rocznica zakończenia II wojny światowej. W nawiązaniu do tej ważnej daty, zastanawialiśmy się, czy zawsze obchodzono rocznice, jeśli tak, to jak wyglądało to we wcześniejszych epokach, co różni obchodzenie rocznic w dawniejszych epokach od obecnego? Na licznych przykładach pokazaliśmy, że w kulturze europejskiej obchody rocznicowe zawsze miały miejsce. Początkowo przyjmowały charakter religijny, obchodzono święta takiego czy innego patrona, ważne było też wspominanie ważnych dla konkretnej wspólnoty osób. Te wspomnienia tworzyły wspólnoty o różnej wielkości i składzie społecznym. Ale przez wieki akceptowano różnorodność tych wspólnot pamięci, w tym ich wzajemne przenikanie się. Jednocześnie uderza ich otwartość na włączanie różnych bohaterów wartych upamiętnienia. Z biegiem stuleci zmieniał się jednak charter obchodów, rosła rola świeckich rocznic, ważnych dla państw i narodów. Dużo uwagi w naszej rozmowie poświęciliśmy pamięci, jej różnym odmianom. Zauważyliśmy, że w różnych odsłonach pamięć europejska bywała od starożytności, zwłaszcza od przyjęcia uniwersalnej perspektywy czasu chrześcijan, pamięcią globalną – obejmującą czas od stworzenia do końca czasu i wszystkich mieszkańców Ziemi. Uniwersalizm ujęcia czasu nie oznaczał jednak uniformizacji pamięci. Przeciwnie. Polifonię głosów pamięci europejskiej można wspaniale dostrzec we współczesnym Domu Historii Europejskiej w Brukseli. Wystawie i jej przesłaniu poświęciliśmy więc także nieco uwagi. Interesowały nas też inne przykłady współczesnego obchodzenia się z pamięcią. W czasie rozmowy zwróciliśmy na trzy rozwiązania artystyczne, antypomnik bośniackiego artysty, grafika i teoretyk sztuki, Braco Dimirijevica oraz pomniki tysiąclecia w Kołobrzegu i Wrocławiu. W tym miejscu wypada na podziękować za życzliwe przyjęcie naszego pomysłu. Nie liczyliśmy, że „Dwóch historyków, jeden mikrofon” ledwie wystartowało, a już jest żywo komentowane. Pomysły tematów zanotowaliśmy, za wszelkie potknięcia techniczne przepraszamy (kto ich nie robił na początku!!!). Ponieważ mamy w planie intensywnie uczyć się z odcinka na odcinek, może po 10, 20 będziemy mogli powiedzieć, że osiągnęliśmy już poziom mistrzowski (albo że jesteśmy krótko przed jego osiągnięciem…). Pod koniec tygodnia zapowiemy następny temat, być może w przyszły poniedziałek o 8.00 wyemitujemy nowy materiał. Komentarze prosimy zamieszczać bezpośrednio na stronie podcastu albo na jednym z komunikatorów sieci społecznościowych. Nasze adresy podajemy poniżej. Linki do wspomnianych przez nas instytucji, rozwiązań artystycznych: - Dom Historii Europejskiej w Brukseli, https://europarl.europa.eu/visiting/pl/visitor-offer/brussels/house-of-european-history - Antypomnik Braco Dimirijevica, http://publichistory.pl/antypomnik/ - Pomnik Tysiąclecia w Kołobrzegu, http://miejscapamieci.kolobrzeg.eu/aktualnosci/item/10-pomnik-tysiąclecia - Pomnik Bolesława Chrobrego we Wrocławiu, https://polska-org.pl/516276,Wroclaw,Pomnik_krola_Boleslawa_Chrobrego.html Autorem projektu graficznego jest Wiesław Smętek www.smetek.de Krzysztof Ruchniewicz Blog: https://www.krzysztofruchniewicz.eu Facebook: https://www.facebook.com/krzysztof.ruchniewicz.3 Instagram: https://www.instagram.com/ruchpho/ Twitter: https://twitter.com/krzyruch YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCT23Rwykle05t6QMPcX7LvQ?view_as=subscriber Przemysław Wiszewski Blog: https://www.przemysławwiszewski.pl Facebook: https://www.facebook.com/przemyslaw.wiszewski Instagram: https://www.instagram.com/przewisz/ Twitter: https://twitter.com/wiszewski YuoTube: https://www.youtube.com/channel/UCuq6q08EhzXPRPvdIeG-8SA?view_as=subscriber

Wykład dr. Daniela Tyborowskiego, Muzeum Ziemi w Warszawie [9 lutego 2020] Dinozaury to największe wymarłe zwierzęta, jakie kiedykolwiek żyły na Ziemi. Nierzadko ciekawe przykłady olbrzymów można znaleźć również wśród bezkręgowców i ssaków. Opowiada o nich dr Daniel Tyborowski podczas wykładu w Muzeum Ziemi w Warszawie. Największe wymarłe zwierzęta to oczywiście dinozaury. Prelegent właśnie od nich rozpoczyna swój wykład. Drapieżne allozaury osiągały maksymalnie 12-13 metrów długości. Jeszcze większe od nich były dinozaury roślinożerne – jak słynne diplodoki o długich szyjach i ogonach. Tu dr Tyborowski wyjaśnia, że drapieżniki na lądzie co do zasady osiągają mniejsze rozmiary niż ich potencjalne ofiary. Dlaczego dinozaury były większe od ssaków? W czasach dinozaurów, w mezozoiku, żyły również ssaki. Były to jednak zwierzęta niewielkie, najwybitniejsze nie przekraczały rozmiarem dużego kota. Dlaczego nigdy nie dorównały wielkością gigantycznym gadom? Prelegent wskazuje dwie najważniejsze przyczyny. Po pierwsze, przodkami dinozaurów były archozaury, które już osiągały spore rozmiary. Po drugie, w przypadku dinozaurów grubość chrząstki na powierzchniach stawowych u dużych osobników była większa jak u małych. Przeciwnie jest u ssaków. Tak więc na przykład słoń ma mniejszą grubość chrząstki stawowej jak dziobak. Dinozaury były więc zwierzętami, które były fizjologicznie przystosowane do przenoszenia dużych obciążeń, dzięki czemu mogły osiągać gigantyczne rozmiary. Dr Tyborowski podczas wykładu nie skupia jednak na dinozaurach, ale na mniej oczywistych przykładach największych wymarłych zwierząt. Przegląd rozpoczyna od bezkręgowców. Przykładem jednego z nich jest Anomalocaris, o którym naukowiec wspominał na wcześniejszym wykładzie. Żył on w kambrze, około 540-500 mln lat temu. Osiągał długość około metra. Prelegent wykorzystuje ten przykład do wyjaśnienia, co to znaczy, że bezkręgowiec jest gigantyczny. Odwołuje się do badań porównawczych zespołu prof. Christiana Klaga z Zurychu, według których o gigantyzmie w przypadku bezkręgowców możemy mówić wówczas, gdy osiągają powyżej 0,5 metra długości. Jak mówi dr Tyborowski, Anomalocaris w swoich czasach był jedynym takim zwierzęciem, ale wkrótce pojawiło się ich znacznie więcej. Największe wymarłe zwierzęta ery paleozoicznej W kolejnej części wystąpienia prelegent wyjaśnia, dlaczego w akurat w ordowiku, który nastał po kambrze, pojawiła się ogromna liczba nowych, w tym gigantycznych zwierząt. Proces ten określa się mianem radiacji ordowickiej, albo GOBE (Great Ordovician Biodiversity Event). Pojawienie się wówczas wielu rodzajów fauny związane było ze sprzyjającymi warunkami paleogeograficznymi. Ziemię pokrywała wtedy duża liczba płytkich mórz szelfowych. Takie warunki umożliwiały dużą różnorodność biologiczną. Idąc za tym, pojawiło się również miejsce dla ogromnych stworzeń. W ordowiku, podobnie jak w kambrze, liczną grupą zwierząt były trylobity. Największy z tych stawonogów, Isotelux rex, osiągał 70 centymetrów długości. Królami ordowickich drapieżników były łodziki. Najbardziej wybitny z tych głowonogów, Endoceras giganteum, długością przewyższał znacznie wysokość człowieka. Gigantycznymi zwierzętami zamieszkującymi ówczesne morza były również eurypteidy (wieloraki), które polowały na pierwotne kręgowce. Największy z nich, Pterygotus grandidentatus, rozmiarami był zbliżony do człowieka. Jego późniejszy kuzyn, żyjący w dewonie Jaekelopterus rhenaniae, osiągał aż 3 metry długości.

Panika i strach wielu z nas, mogą wydawać się uzasadnione. Nie co dzień przecież żyjemy w warunkach epidemii/pandemii, zagrożenia epidemicznego czy stanu wyjątkowego. Ten podcast nie ma na celu bagatelizowania naszych emocji. Przeciwnie, tym spośród nas, którzy czują się zagubieni, chcę pomóc odzyskać pokój i poczucie bezpieczeństwa. Jak? W jedyny znany mi sposób - po prostu opowiem Wam, co mi pomaga czuć się bezpiecznie i zasypiać bez zmartwień w każdej sytuacji. Mam nadzieję, że niektórym okaże się to pomocne!

Wykład w ramach Tygodnia Mózgu w Warszawie. Instytut Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego, Polska Akademia Nauk [18 marca 2015 r.] Na zasadnicze pytanie: po co nam mózg? Karl Friston odpowiada w sposób następujący: po to, aby tworzyć model rzeczywistości a następnie poruszać się w tym wirtualnym mózgowym modelu. Pogląd sięga czasów Aleksandra von Humboldta, który jako pierwszy zasugerował, że mózg musi przewidywać konsekwencje swojej aktywności sensoryczno-motorycznej, w postaci nieświadomego wnioskowania. Funkcja mózgu może wiec być ujęta jako funkcja przewidująca, wnioskująca i kreująca rzeczywistość (a nie ją odzwierciedlająca). Friston proponuje pogląd według którego mózg jest widziany jako organ przewidywania, który potrafi generować wirtualne rzeczywistości (hipotezy), aby testować je w oparciu o dane zmysłowe a w konsekwencji podejmuje takie działania wobec swojego środowiska, aby zminimalizować coś, co jest nazywane zdziwieniem, zaskoczeniem, niespodzianką. To zdziwienie, czyli błąd przewidywania jest zdarzeniem które może być przez mózg wychwytywane jako odbiegające od oczekiwań. W pozostałych sytuacjach mózg otrzymuje informacje, które i tak są wcześniej zawarte w jego modelu świata. To zaskoczenie, błąd przewidywania, albo wolna energia odpowiada różnicy pomiędzy danymi zmysłowymi które nie potwierdzają modelu rzeczywistości istniejącego na wyższych piętrach hierarchii mózgowej. W takim ujęciu minimalizowanie wolnej energii jest podstawowo tym samym co zapobieganie wystąpieniu błędu przewidywania. Ale mózg może się mylić, kiedy dane napływające z otoczenia nie potwierdzają treści zawartych w istniejącym uprzednio modelu rzeczywistości. W takiej sytuacji wykryty błąd przewidywania może być zaprzeczony, utrzymany wbrew napływającym danym, lub bardziej adaptacyjnie może być podstawą nowego uczenia się. Co zasadnicze, wewnętrzny model świata może minimalizować błąd przewidywania jeśli zapewnia dokładny, ale i nie nadmiernie rozbudowany schemat wyjaśniania informacji zmysłowych. Rola snu w optymalizacji modeli mózgowych jest kolejnym elementem tej teorii. Sugeruje to zasadniczą rolę snu – optymalizowania modeli świata generowanych przez mózg. Takie ujęcie może mieć także znaczenie dla rozumienia procesów psychoterapii. Może ona być widziana jako sytuacja, w której osoba leczona zgłasza się z takimi modelami samej siebie lub relacji z ludźmi, które są nieadekwatne do rzeczywistych. Natomiast sytuacje w których osoba ta stwierdza ta nieadekwatność (wykrywa błąd przewidywania) nie są wykorzystywane do korygowania istniejącego modelu. Przeciwnie – jest on wzmacniany, a jeśli fakty go nie potwierdzają, to tym gorzej dla nich. To co jest wykrywane w procesie rozmowy z pacjentem, np. w trakcie analizy przeniesienia, może być ujęte jako ujawnianie błędu przewidywania. Terapeuta posługując się swoimi umiejętnościami „wykrywa” te wypowiedzi, w których model narzucany przez pacjenta jest nieadekwatny do rzeczywistej relacji. Może to pozwolić na uaktualnienie, dostosowanie modelu istniejącego w umyśle pacjenta do rzeczywistych treści i procesów zachodzących w relacji z terapeutą i w konsekwencji w relacji z otoczeniem społecznym. Dr n. med. Sławomir Murawiec – Kierownik Zespołu Leczenia Środowiskowego, adiunkt w Centrum Zdrowia Psychicznego Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Ukończył szkolenie prowadzące do certyfikatu psychoterapeuty psychoanalitycznego w Instytucie Psychoanalizy i Psychoterapii w Warszawie. Przez wiele lat pracował w oddziale ogólnopsychiatrycznym III Kliniki Psychiatrycznej IPiN. Tematem pracy doktorskiej były subiektywne aspekty farmakoterapii w schizofrenii. Członek -założyciel (2000) Międzynarodowego Towarzystwa Neuro-Psychoanalitycznego. Autor ponad stu publikacji naukowych.

Nawiązywanie kontaktów z ludźmi to trudna sztuka. Czasem jedno niewłaściwe słowo może zburzyć wieloletnią przyjaźń, a dobrze dobrane sprawić, że ludzie nigdy Cię nie zapomną. Oczywiście w pozytywnym sensie. Jak więc sprawić, by inni zamiast ingorować zaczęli Cię lubić. O tym opowiem dzisiaj na podstawie książki-klasyka, czyli “Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” autorstwa Dale’a Carnegie’ego. Ta książka jest dla Ciebie, jeśli: * chcesz budować lepsze relacje z ludźmi* masz konflikty, które chcesz zażegnać, ale nie wiesz jak to zrobić* zarządzasz zespołem i chcesz, żeby działał sprawnie* zajmujesz się wychowaniem dzieci* chcesz nauczyć się jak przekonać innych do swojego punktu widzenia Z tej książki dowiesz się: * jak sprawić, by inni Cię lubili* jak przekonać ludzi do swojego zdania* co robić, by skłonić innych do zmiany postępowania* jak zwracać uwagę na błędy, by nie urazić drugiej strony* jak zjednać sobie ludzi Posłuchaj wersji audio: Listen to “KKU#37 – Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi – Dale Carnegie” on Spreaker. Esencja Czytając książkę “Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” i analizując kolejne historie, znalazłem jeden element, który przewija się w większości z nich, a już na pewno łączy każdą z lekcji, które podaje Dale Carnegie. Każdy z nas chce czuć się ważny, istotny i doceniony. Każdy też boi się upokorzenia, porażki i wstydu. Jeśli sprawisz, by inni czuli się przy Tobie ważni i pewni siebie, dopiero wtedy sobie ich zjednasz. O autorze Urodzony jako biedny chłopak na farmie w Missouri, który odkrył, że posiadanie złotych ust może być bardziej przydatne w osiągnięciu bogactwa i sławy, niż posiadanie w domu złotej zastawy. Zaczynał jako członek klubu dyskusyjnego, by później zostać aktorem, a ostatecznie uczyć innych wystąpień publicznych. Według archiwum NY Times’a jego kursy ukończyło ponad 450 000 osób w ciągu 40 lat. A książki takie jak “Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” oraz “Jak przestać się martwić i zacząć żyć” są do dziś w sprzedaży, pomimo śmierci autora 1 listopada 1955 roku. 7 najważniejszych lekcji z książki “Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” Nie krytykuj, nie potępiaj, nie pouczaj Zwykło się mówić, że tylko winni się tłumaczą. I okrutnie nie lubię tego stwierdzenia. Bo co w tej sytuacji mają robić niewinni? Nie bronić się? Tłumaczenie się i racjonalizowanie przyczyn swoich działań i wyborów jest naturalną reakcją obronną każdego człowieka. Reagujemy tak na oskarżenia, zarzuty, czy wytknięte błędy i nie ma w tym absolutnie nic złego. Przeciwnie – to jest tak naturalne i oczywiste, że zamiast z tym walczyć, możesz to wykorzystać. Już pod koniec XIX wieku psycholog B.

Ciąg dalszy podkastu o emocjonalnych podstawach normalnego życia. Dziś rozprawiamy się z mitem, że emocje to słabość. Przeciwnie, emocje są naszą osobistą sygnalizacją świetlną. Czasem trudno to przyjąć do wiadomości, ale nie zwracanie uwagi na emocje jest jak przechodzenie na czerwonym świetle przez najbardziej ruchliwe skrzyżowanie w mieście. Do słuchania po odcinku OZ #2.

Do Szanownego Pana Bernarda Omodei i Madonny Laury [Rossi] – obojga godnych wielkiego uznania w Chrystusie.Szanowny Bracie, albo jeśli wolisz tak być nazwany, Drogi Synu, przyjmij moje pozdrowienia w Chrystusie.Otrzymałem Twój list i oto jestem, aby Ci odpowiedzieć, albo raczej porozmawiać z Tobą i Twoją najmilszą Panią Laurą. Chcecie oddać się Chrystusowi, czyż nie? Dobrze więc, spróbuję Wam pomóc. Nie chciałbym, abyście się stali ofiarami chłodnej obojętności, ale raczej, byście byli coraz bardziej żarliwi w wierze. Jeśli pozwolicie, by obojętność zniewoliła Was, to nie staniecie się uczniami Ducha, lecz ciała, i aby użyć innego słowa, będziecie raczej faryzeuszami niż chrześcijanami. Teraz wyjaśnię Wam, jak obojętny jest faryzeusz i jak się zachowuje.Porzuciwszy swoje dawne zachowania, nie popełnia on więcej śmiertelnych grzechów, ale ma upodobanie w powszednich i nie ma z tego powodu wyrzutów sumienia. Na przykład: przestaje bluźnić i obrażać swojego sąsiada, ale nie zadaje sobie trudu, by zrozumieć jego racje. Oczernianie nie jest już dłużej jego złym zwyczajem, ale z pobłażaniem patrzy na częste i bezużyteczne plotkarstwo w ciągu dnia. Wyzwolił się od nadmiernego jedzenia i picia, jakie cechuje żarłoków i opojów, ale lubi podjadać tu i tam, bez potrzeby, między posiłkami. Rozpusta to przeszłość dla niego, ale znajduje upodobanie w rozmowach i rozrywkach, które nie są zbyt czyste. Lubi spędzać czas na modlitwie, ale przez resztę dnia jego duch błądzi bez celu. On nie szuka zaszczytów, ale jeśli są mu one dane – napawa się nimi.Jak rzekłem, chcę Wam pokazać więcej przykładów, odnoszących się do stanu ducha, abyście sami zauważyli, że faryzeusz lub człowiek obojętny pracuje nad wyzwoleniem się tylko ze śmiertelnych grzechów, a pozwala sobie na popełnianie powszednich. Eliminuje wszystkie rzeczy zabronione, ale pragnie wszystkiego, co jest uważane za dopuszczalne. Trzyma w cuglach czyny, ale ma upodobanie w zmysłowych obrazach. Chce czynić dobrze, ale tylko w ramach pewnych granic. Kontroluje się, ale nie całkowicie.Nie twierdzę oczywiście, że człowiek pragnący oddać się Chrystusowi powinien zmienić się całkowicie i natychmiast. Przeciwnie, każdy kto chce stać się osobą uduchowioną, zaczyna serię chirurgicznych zabiegów w swojej duszy. Jednego dnia usuwa jedno, innego dnia pozbywa się czegoś innego i konsekwentnie postępuje naprzód, aż stanie się nową osobą. Pozwólcie mi to wyjaśnić.Przede wszystkim, człowiek taki eliminuje ze swych wypowiedzi słowa zajadłe, następnie słowa niepotrzebne tak, że kiedy w końcu coś mówi, to jest w tym myśl pozytywna i twórcza. Wykorzenia złe słowa i gesty, przyjmując w zamian łagodne i pogodne maniery. Unikając okropności, odczuwa wewnętrzną przyjemność, ale zarazem nie stroni od tych, którzy go obrażają, a nawet cieszy się nimi. On nie tylko wie, jak powstrzymać się od małżeńskiego aktu, ale dążąc do wewnętrznego wzrastania w pięknie i zasługach czystości, rezygnuje także z posmaku jakiejkolwiek zmysłowości. Nie znajduje zadowolenia w spędzaniu jednej lub dwóch godzin na modlitwie, ale kocha częste unoszenie swego umysłu do Chrystusa. Teraz zachęcam Was abyście, naśladując mój przykład, łączyli się w modlitwie z innymi.Miła Pani Lauro i Ty Panie Bernardo, przyjmijcie moje słowa i rozważcie je z tymi samymi uczuciami, o jakich Wam mówiłem. Nie mówię oczywiście, że powinniście zmienić wszystko jednego dnia. To, co mówię oznacza, że chciałbym, abyście mieli intencję czynienia więcej każdego dnia i byście codziennie eliminowali nawet dozwolone upodobania zmysłowe. Wszystko to, doprawdy, ma na celu wzrastanie w cnocie, zmniejszanie letniości i unikanie niebezpieczeństwa stania się łupem chłodnej obojętności.Nie myślcie, że moja miłość do Was, albo cnoty, którymi jesteście obdarzeni, pozwalają mi życzyć sobie, abyście byli tylko małymi świętymi. Nie. Bardzo pragnę, jeśli tylko chcecie, abyście się stali wielkimi świętymi, ponieważ jesteście hojnie obdarzeni, aby osiągnąć ten cel. Faktycznie jedynym warunkiem jest to, byście rzeczywiście myśleli o rozwoju i oddawaniu się Jezusowi Ukrzyżowanemu w bardziej wysublimowanej formie zalet i łask, jakie On Wam dał. Ze względu na moją głęboką i czułą miłość do Was, błagam Was, byście stosowali się do moich zaleceń w tej sprawie, ponieważ wiem, że Jezus Ukrzyżowany życzy sobie osiągnięcia Waszej wysokiej doskonałości. Owoce, które On chce zebrać w Was – to świętość.Droga Pani Lauro i miły Panie Bernardo, nie zwracajcie uwagi na osobę, która czyni te wywody – rozważcie raczej jej miłość do Was. Zobaczcie, jak tęsknię do Waszej doskonałości[i]. Zajrzyjcie do mego serca – otwieram je dla Was[ii]. Jestem gotów przelać moją krew za Was – pod warunkiem, że będziecie postępowali według moich rad[iii]. Niech Wam będzie wiadome, że byłbym bardzo zraniony, gdyby się okazało, że nie jesteście zdolni do czynów tak wielkich jak święci, a nawet do czynów ich przerastających.W pełni przekonany, co do Waszego pragnienia wierności Jezusowi Ukrzyżowanemu, napisałem ten list do Was – nie piórem, lecz moim sercem. Błagam Was, byście to docenili i czytali go często – nawet raz w tygodniu. Obiecuję, że jeśli sięgniecie do niego, dacie mu baczenie – w razie braku jakichkolwiek innych zajęć – to stanie się on książką, która przypomina słodką pamięć Krzyża Chrystusowego. Nie napisałem ani jednego słowa, które byłoby pozbawione specjalnego znaczenia. Jeśli to odkryjecie, będziecie mogli czerpać z nich nieprzebrane korzyści.Skoro nie mogę pisać do Was tak często, jakbym tego pragnął, byłoby mi miło, gdybyście zadbali o to, aby nic nie uronić z tego listu. Rzeczywiście, mam nadzieję, że przez potęgę Chrystusa, kiedykolwiek będziecie go czytać – będzie on dla Was jak nowy i dzięki temu będziecie mogli zawsze napisać Wasz własny.Droga Pani Lauro, proszę mi wybaczyć, jeśli ze względu na moje wyczerpanie nie mogę odpowiedzieć na wszystkie Wasze żądania tak, jakbym tego pragnął. Wam samym, Pani Lauro i Panie Bernardo, powierzam dbałość o Wasze doskonalenie. Jestem Waszym dłużnikiem[iv] – i jeśli o mnie chodzi – nie będę nigdy wolny od tego długu. Polecajcie mnie swoim drogim synom i Waszym córkom.Niech Chrystus Wam błogosławi.Guastalla, 20 czerwca 1539 r.Wasz w Chrystusie, podobnie jak Wy sami, Antoni Maria, kapłan

Witajcie,oto obiecany majowy odcinek - już trzydziesty pierwszy! Do Audycji powraca Samotnik z Providence i tym razem zabiera nas w wyjątkowy rejs po krainie swoich snów. W przeciwieństwie do poprzedniego jego opowiadania tu prezentowanego, nie będzie groźnie, strasznie i w nastroju gotyckim. Przeciwnie - onirycznie i poetycko, ale równie pięknie.Zapraszam Was na wyjątkowy rejs w nieznane Białym StatkiemPOBIERZ: Howard Phillips Lovecraft - Biały Statek (około 30 minut)Pobierz: "Przez fale donikąd" - muzyka do odcinkaJak zwykle zapraszam do komentowania!!!  Może macie sugestie kolejnych propozycji?Kolorowych koszmarów...