Podcasts about gruby

Ale jak to, Sitchin i Daeniken w jednej audycji? START 00:00:00 Zecharia Sitchin i jego starożytny świat 00:29:20 Słowne interludium 01:01:27 Filmotekarium - serial Filiżanka 01:01:58 Słowne interludium 01:27:56 Recenzarium Evivy - Zorro 01:28:51 Słowne interludium 01:34:22 Sentymentalnik - serial Gruby 01:35:25 Słowne interludium 02:01:14 BEZ TAJEMNIC- Egzorcyzm spirytystyczny (duchy, opętanie) 02:01:34 Słowne interludium 02:25:08 Recenzarium Evivy - Gigi 02:25:35 Słowne interludium 02:31:27 Z archiwum ABW 02:33:14 Słowo na dobranoc 03:08:26

Szef Strategy&Future Jacek Bartosiak krytykuje Donalda Trumpa i ocenia działania USA w sprawie Ukrainy jako "gruby blef". Jego zdaniem priorytetem Ukraińców nie jest zakończone walk za wszelką cenę.

Bardzo dużo pytań mam odnośnie przejścia z etatu na swoje. Skąd mam tyle czasu na rower. Moja historia to raczej lista błędów, choć z perspektywy YouTuba wyglądam na wesołego pana to sobie pakuje gatki kolarskie i jeździ na rowerze w ramach walki z nudą. Jak doszło do tego, że dzisiaj zajmuję się skarpetkami. Oto uzupełnienie filmu z moją historią do którego również odsyłam. W tym filmie będzie mniej obrazków stockowych, a montaz został uproszczony za co przepraszam.   Od najmłodszych lat miałem dwie pasje. Komunijny góral i komunijna wieża na dwie kasety. Moja pierwsza praca to było tak wyłudzanie otrzymania stażu w wieku 15 lat. Pod pretekstem wydarzenia szkolnego pisałem z błędami ortograficznymi listy do stacji radiowych z prośbą o patronat. Jedna się zgodziła. Zaprosiła mnie. Przyszedłem raz. Nie chciałem fizycznie wyjść i każdy sie pytał co to dziecko tutaj robi. Potem zaproszono mnie drugi raz. To siedziałem 11 godzin. Pierwszy raz w życiu zobaczyłem internet.  Przyszedł dyrektor i powiedział żebym wyszedł i nigdy więcej już tu nie przychodził. Musiałem się rozstać z tym wyjątkowym zapachem granatowego nowego dywanu i paniami, które tak bardzo próbowały mnie pocieszyć.  To był jeden z trzech najgorszych dni z życia Minął miesiąc. Szkolna Pedagog powiedziała że znajomy znajomego poszukuje wolontariusza do radia w Gliwicach. Ty chyba kiedyś byłeś w radiu, nie? Moją rolą była realizacja anteny. Stół mikserski, trzy odtwarzacze cd dwa komputery i łącze satelitarne z wiadomościami BBC. Miałem przychodzić w piątki wieczorem i w soboty. W rezultacie siedziałem we wtorki, środy czwartki, piątki soboty i niedziele. Rodzice zapomnieli że mają dziecko.  Przez rok, który tam byłem poza realizacją łącznie 6 h programów w tygodniu, pozostały czas poświęcałem na odkrywanie Internetu w 2003 r. Kurde, to było 21 lat temu. Oprócz tego jak juz wszyscy wyszli i nikt nie widział, miałem do dyspozycji studio nagraniowe wraz z kilkoma nieosiągalnymi wówczas licencjami na oprogramowanie do obróbki montażu produkcji dźwięku. To był początek digitalizacji dźwięku. Ówczesny komputer miał moc obliczeniowa równa jednej dziewięćdziesiątej ósmej współczesnego telefonu komórkowego ze średniej półki. Mimo to na takim sprzęcie opierały się całe rozgłośnie, systemy newsowe i zaawansowane studia produkcji dźwięku To dało mi możliwość nagrywania samego siebie. To dało mi możliwość produkcji programów czy spotów radiowych które nigdy nie zostały zlecone i wyemitowane, bo robiłem właściwie tylko dla siebie, bawiąc się w producenta, radio i prezentera. Strasznie dużo archiwów mi poginęło, albo są na płytach CD, która przestały być czytelne. To trwało do czasu aż zmieniły się w władzę w radiu. Nadgorliwy nastolatek siedzących godzinami w radiu bez potrzeby mógł drażnić i dziś ja to doskonale rozumiem. Telefonicznie dostałem wiadomość, że mam już więcej przychodzić. Poziom załamania i rozczarowania był nie do określenia, myślę że przez długi długi czas byłem najsmutniejszą uczniem w swojej klasie.  PO pierwsze mnie wyrzucono, czyli odrzucono, a po drugie rozsypały się moje marzenia. Też jako nastolatek ma się zupełnie inną percepcję świata. To był cios i wtedy Pomimo tak niewielkiej ilości lat uświadomiłem sobie jak ogromnym błędem jest zbyt duże zaangażowanie w markę, firmę która nie należy do nas w której to nie my podejmujemy decyzję. W razie konieczności nikt nie będzie miał wobec nas jakichkolwiek skrupułów. Znów rzuciłem się w książkę telefoniczną – wydzwanianie, pisanie listów w sposób paniczny i natrętny.  Pytałem przeciętnego prezentera czy być może kogoś nie szukają albo z kim można się kontaktować w celu znalezienia pracy. I wieku 15 lat udało mi się znaleźć trzecią stacje która dała się nabrać na mnie. Oczywiście, że kłamałem. Pewnie Pan dyrektor Sławomir zdawał sobie z tego sprawę. Mimo to dał mi 2 godziny programu w soboty. Tyle, że nie zgodził się, aby to było na żywo. Wszystko było wcześniej nagrywane do tak zwanej puszki po radiowemu. To był dramat.  Zamiast człowiek mówiłem czowiek zamiast jest mówiłem JES, zamiast sześć uwierz sześ.  Razem z dyrektorem w każdy piątek wieczorem nagrywaliśmy 2 kartki maszynopisu co dawało 13 minutowych wejść prezenterskich. Ich nagranie zajmowało ponad godzinę.  Każde jedno słowo, każda jedna sylaba, źle położony Akcent, zgubiona współgłoska. To był niesamowity pierdziel. W trakcie jeszcze trzeba było korygować te wszystkie koślawe zdania. Podziwiam Dyrektora za tę cierpliwość. Bo ja sam jej nie miałem do siebie. Po ponad godzinie takiej szkoły byłem totalnie przepocony. Ręce, głowa, kartki. Wszystko totalnie mokre.  W każdą sobotę musiałem wstac o 5 rano, pójść na PKS, potem na pociąg z Gliwic do Katowic, aby przed 8 być na miejscu w radiu i montowac wczorajsze nagranie. Złożenie tego było masakrą. Z 70 minut pomyłek i błędów trzeba było zrobić 12 minut perfekcyjnych wejść antenowych.  Kłamałem też odnośnie doświadczenia w produkcji dźwięku. Ja uczyłem się Vegasie, a w tym radiu była Sequioa, której nie znałem. 16 latek ma zmontować wejścia, zmiksować to z jinglami, utworami, wyedytować w 4 częściach kompletnego programu.  To co słyszycie to efekt po roku pracy w tym trybie. A to zdjęcie zrobiłem sobie sam samowyzwalaczem z pieerwszej cyfrówki kolegi, jaką w życiu widziałem na oczy.  NIkt mnie nie chwalił. Wiele osób było sceptycznych. Byłem z siebie albo niesamowicie dumny, a jak coś skopałem to chodziłem smutny aż do kolejnego piątku.  Pieniądze? Po pół roku dostałem od nowego Dyrektora 500 zł na wakacje. Kupiłem za to nad morze, gdzie zatrudniłem się jako DJ na dyskotece. Przyjechałem na miejsce z 4 płytami z muzyką pobraną z Bearshare na nielegalu. Właściciel restauracji jak mnie zobaczył to prawie zapłakał.  Jak dobiłem do 18tki, to pomyślałem, że mam już dość wstawania w soboty o 5. Zmieniłem radio, poleciałem na kasę. Dostałem pracę w tej pierwszej rozgłośni z której kiedyś dyrektor mnie wyrzucił jak miałem 15 lat. Ironia losu. Po krzywym nosie się zorientował, że to jest to samo dziecko. Za dwa programy w tygodniu dostawałem 1000 zł.  Byłem tam do matury. W trakcie egzaminów zadzwonił do mnie pan z radia z Krakowie, który miał moje CV z 2003 roku. Tak, wysłałem je z komputera w innej stacji.  Przeprowadziłem się do Krakowa. Dostałem 2000 zł na start. W zamian mam być realizatorem żywej anteny. Siedziałem za dużym stołem realizatorskim i wypuszczałem poszczególne dźwieki w odpowiedniej kolejności i czasie. Ciężko określić na jak głęboką wodę się rzuciłem. Popełniałem mnóstwo błędów. Tyle, że nie miałem prawa ich popełniać. Za każdy było się rozliczanym. Bez względu na wiek, jaki dzisiaj dzień. Jak bardzo niestemperowane ego. Mój błąd był taki, byłem niesamowicie zakochany w samym sobie, bo dostałem pracę w największej stacji w Polsce. Szybko sprowadzono mnie na ziemię. A nawet wbito metr poniżej gruntu.  Pierwsze pół roku było gehenną. Rano siedziałem na brzegu wanny i trząsłem się że strachu, że dzisiaj znów się pomylę i pójdzie to na antenę.  Po drugim warunkowym przedłużeniu umowy dostałem podwyżkę 500 zł. Łącznie 2500. TO było wtedy mnóstwo kasy. Ale za jakiś czas zadzwonił ktoś z propozycją 4300 zł. To był 2007 rok. Wtedy trochę znowu mi odwaliło. Na tamten moment taka pensja była kosmiczna. Pracowałem w tygodniu od 6 do 10. Potem przesłuchanie z Szefową i cały dzień dla siebie. Kupiłem komputer na raty. Postanowiłem zrobić własne radio internetowe..  Przez dobre 3 albo 4 lata pracowałem jako prezenter w jednym radiu a po godzinach w drugim. Ja pierdziele ile ja w tym kasy utopiłem. W 2009 roku przyszedł pierwszy reklamodawca, zamówił reklam za jakieś 700 zł i sobie zbankrutował.  Ponieważ byłem słabym prezenterem w sensie warsztatowym i merytorycznym zostałem zdegradowany. Bo tak naprawdę byłem lepszym producentem dźwięku niż kłapaczem. Tak by było pewnie dzisiaj. Z tego względu w dużym uproszczeniu zostałem przeniesiony w ramach tej samej firmy z Gdańska do Warszawy. Pensja została ta sama, jednak pracy było trochę więcej.  Po kolejnych 2 latach znowu wyszedłem z producenckiego cienia i byłem na antenie.  Potem z 4300, dano mi 4700, potem 5700 w 2011 roku. Następie znowu zdjęto mnie z anteny. Zamiast mnie wyrzucić zostałem Music programmerem. To jest gość który układa playlisty w oparciu o różne algorytmy i zmienne. Spokojnie. Ma się do tego programy, wytyczne, określone zmienne. Bo w radiu ten go gada nie decyduje o muzyce. Robi to programmer lub dyrektor muzyczny na podstawie badań. Gra się to co dobrze przechodzi w badaniach i dotyczy to niemal wszystkich duzych stacji. To był ten czas kiedy zaczęło mi się sypać zdrowie. Odpaliła mi się nerwica w formie agorafobii. Ataki paniki. Mózg zaczyna szwankować i w dowolnym momencie poza domem odpala się tak jak podczas spotkania z niedźwiedziem w lesie. Albo jak podczas spadania z 30 piętra. Tracisz kontakt z rzeczywistosią, zlewa Cie całego pot, trzęsiesz się.  Odpalało mi się to głownie w autobusie. Więc wydawałem około 1000 zł miesięcznie na taksówki. Potem, w 2009 lub 10 kupiłem skuter za 1400 zł. Oto on.  Był tak zajebisty, że założyłem bloga. Siedziałem w pracy 10-18, a po robocie i weekendy pisałem o skuterach. Potem kupiłem kamerę i w 2011 roku otworzyłem kanał na YT o skuterach nie potrafiąc montować. Wtedy też kupiłem ten mikrofon. Nawet teraz do niego mówię. On ma 13 lat i pomógł mi przy ponad 1000 filmach i podcastach w których mówię z tak zwanego offu. Do 2013 roku jednocześnie miałem etat i rozwijałem stronę o małych motorkach. Tylko dla zajęcia głowy wieczorami i weekendami. Nie było z tego kompletnie kasy. Jednak potem czasami ktoś z branży motocyklowej się odzywał czy za tysiaka nie puszczę na stronie jakiegoś banerka. To była taka ucieczka przed frustracją pracą w radiu. Jednak bałem się zwolnić z etatu. Moja miłość do niewyuczonego zawodu po prostu mnie wypaliła od środka. Na własne życzenie.  Miałem 24 lata, 9 lat doświadczenia, nikt w tym wieku nie chciał mnie awansować i co chwilę ocierałem się o zwolnienia grupowe. Przestałem się rozwijać tak szybko jak wcześniej. Byłem smutnym, wypalonym gościem, który w piątek myślał o tym, że znowu w poniedziałek do roboty.  I to takie zawieszenie trwało do 2012 roku. Po kilku latach takiej organicznej pracy nad portalem o jednośladach ktoś mnie zauważył.  Ja mam szczęście do trafiania na aniołów. Znowu trafiłem na takiego. Pierwszy dużu klient. Polska firma. Kontrakt roczny na reklamę o równowartości etatu. To wtedy zdecydowałem, że koniec z mediami.  Rzuciłem się na 100% w portal. 7 dni w tygodniu. Wideo, sesje, teksty, wyjazdy po Klientach. Z roku na rok podwajałem przychody i koszty. Potem odkupiłem inny portal o motocyklach i przekształciłem stronę o skuterach na stronę o wszystkim co ma dwa koła i silnik. Zatrudniłem pierwszego pracownika. I chwilę po tym, w 2017 przyszedł zajebisty kryzys w branży. Był grudzień i zostałem z dziesiątkami niezapłaconych faktur od których odprowadziłem już VAT i dochodówkę. Do tego jeden większych Klientów powiedział mi na tydzień przed świętami, że nie przeleje mi zaległych 60 000 zł, bo moje zlecenie nie zostało wprowadzone do systemu i już nie da rady tego opłacić z tegorocznego budżetu, bo jest zamknięty. W swoim nowym biurze w centrum Warszawy położyłem się na dywanie i po prostu ryczałem z bezsilności.  Był styczeń 2018 i jeden z długoletnich Klientów powiedział mi, że połowa wyprodukowanych przez niego materiałów wideo nie była przez niego zlecana. To była najgorsza rozmowa w moim życiu. Byłem wyzywany od kurew, oszustów. To była ta kropla, która przelała całe wiadro. Byłem w tragicznym stanie psychicznym i finansowym. Musiałem zrobić cesję leasingu na auto i wybrać tańsze. Zredukować wszystkie koszty stałe jakie tylko się da. Zwiększyć w tej małej branży jakimś cudem przychody podczas kryzysu. Siedziałem cały czas w pracy albo jeździłem po Polsce i nagrywałem z tego wideo na wygaszonym, choć wciąż dostepnym kanale. Zrobiłem go też jako ucieczka. Zauważyłem, że jak nagrywam to nie mam ataków paniki, które nawróciły. Wtedy też miałem zarąbisty epizot z hipochondią i ciągle czułem przymus chodzenia na badania krwi i po lekarzach też tracąc na to ogrom kasy. Zajmowałem ten rozgrzany do czerwoności mózg czykolwoek żeby tylko nie myśleć o problemach finansowych i zdrowiu. Po drugie te 400 zł miesięcznie z reklam na YT to też był jakiś ratunek. Łatwiej było uzbierać na podatki i koszty. To był też rok w którym kupiłem rower. Na motocykle się obraziłem przez kłopoty finansowe i ludzi na których czasem trafiałem. Potem zacząłem nagrywać wideo o rowerach. W 2016 roku uruchomiłem ten kanał mając podstawowy rower, 103 kg na wadze i 103 zł na koncie na skutek zakupu roweru i kasku. Kuźwa, a jak by zatrudnić jeszcze jedną osobę do motorków a samemu żyć z wideo o rowerach na YT. Szukałem przez dwa lata sponsorów. Robiłem fakeowe sesje dla różnych marek. Ale nikt nie chciał że mną pracować. W sumie nic dziwnego. Gruby, gupi, nadęty. Byłem znowu w zawieszeniu. Potrzebowałem znaleźć pieniądze poza branżą motocyklową do tego, aby było mnie stać na kogoś kto zastąpi mnie w mojej firmie motocyklowej. Same reklamy na YT nie wystarczą. To są grosze i nawet dzisiaj 2500 zł nie pozwoli na utrzymanie z tego siebie a tym bardziej pracownika.  Minęły dwa lata i doszedłem do wniosku, że przerobię ten kanał o rowerach z firmowego na osobisty. Po wielu rozmyslaniach powstała nazwa Prawie.PRO o której genezie już mówiłem w filmie do którego linkuję. To wideo w którym mówię o tym, że 1 marca 2020 zmienia się nazwa i jednocześnie uruchamiam swoją markę z ciuchami.  Wziąłem 10 000 zł kredytu i zleciłem produkcję kilku par czapeczek, kilka koszulek i spodenek.  I co się stało? Walnęła epidemia i wszystko zostało zamknięte.  Podsumujmy ówczesną sytuację. Mam firmę motocyklową, która ledwo wiąże koniec z końcem, jej właściela, który chce jeździć tylko na rowerze za co nikt nie chce mu płacić, 10 000 zł kredytu oraz 11 wypowiedzianych kontraktów na reklamę motocykli. ZOstało że mną dwóch klientów w motocyklówce z 13. Zero przychodów z dnia na dzień. Ubrań też nie ma, bo wszyscy pozamykani. Poziomu ówczesnego stresu zawodowego nie da się porównać do niczego innego. Gorsze może być chyba tylko spotkanie z komornikiem przy telewizorze w domu. No i wtedy znów zjawił się anioł. Anioł ma na imię Darek. Kupił w moim nowym sklepie czapkę za 60 zł. Potem przyszedł Michał, Przemek, Maciek, Agnieszka, Arek, Robert, Piotr… to są pierwsze zamówienia. Zamówienia produktów wirtualnych w ramach preorderu. Zrobiłem desperacki ruch. Uruchomiłem przedsprzedaż ciuchów, które jeszcze nie zostały uszyte. Moi widzowie uratowali mnie finansowo w trakcie totalnego zamrożenia całej gospodarki. Miałem na jedzenie, czynsz, benzynę do pracy i tę jedną pensję dla mojego pracownika, który cudem został i jest że mną do dziś zdejmując mi całe odium motocyklowych spraw. Pisałem wnioski do US, ZUS, do leasingu, właściela biurowca, banku, aby zamrozić wszystkie największe koszty stałe. Jeśli sa problemy to spróbuj sie dogadać nim będzie gorzej. Wszyscy zgodzili się na rozkładanie zobowiązań na raty. Wpadało 60, 100, 300 zł, czasem nawet 1000 tysiąc w okresie największej niepewności. To było tak ujmujące, że po prostu w pracy płakałem że szczęścia, ale też to był taki katalizator tego ogromnego stresu. W końcu sprzedaż była tak dobra, że mogłem zatrudnić w portalu motocyklowym jeszcze jedna osobę. Dzieki temu ja mogłem sie skupić tylko na jednym. Pakowaniu paczek, pisaniu dedykacji, nagrywaniu filmów o rowerach.  Wróciłem wtedy też na dwa lata do radia na 2 goddziny w soboty, bo zacząłem tęsknić za anteną. Jednak nie zrobiłem tego dla pieniądzy. Ciezko to opisać, ale osoby z radia  tak mają. To jest jakiś nałóg który nigdy z człowieka nie wychodzi.  Przez 21 lat pracy nauczyłem się zwolnić. Nauczyłem się być dokładnym. Nauczyłem się tego, że najwazniejsze jest zdrowie. Fizyczne i psychczne. Nie jest istotne jaki jest to zawód. Nie musze być panem z radia. Nie muszę chodzić po ulicy z podniesiona brodą. Nie muszę dużo zarabiać. Nie musze nikomu nic udowadniać. Mogę sortowac śmieci, kopać rowy, pielęgnować trawniki i tak samo mogę w 100% poświęcach się Widzom. Moge prowadzić sklep interneowy, rozwijać go, ale powoli. Granicą jest mój czas. Bo robię wszystko sam i chcę, aby tak zostało. Jem sobie malutką łyżeczką, przykładam się do każdego jednego zamówienia. Dlatego sprzedaję tylko przez internet, nie chcę rozwijać się wchodząc do sklepów stacjonarnych, produkować zbyt dużo wariantó, wchodzić w zbyt wiele segmentów kolarstwa. Boję się zbyt gwałtownych ruchów. Boję się tanich produktów, bo ich sprzedaje się więcej, ale dużo też reklamacji i zwrotów.  Wszystko po to, żeby nie przepalić siebie. Ograniczać czynniki stresujące. Zmniejszać zamieszanie. Mieć czas na rower. Teraz pracuję średnio po 9 godzin na dobę. 30-40 minut odpisuję na wiadomość i pytania Widzów. Czasami z łóżka lub z wanny. W biurze 5 godzin, przerwa 2 godziny na wyjście na rower (albo trenażer, który mam pracy), a po rowerze praca 2-5 godzin. Druga partia mniej priorytetowych rzeczy do których nie jest konieczny świeży mózg.  Czyli na przykład szukanie ujęc do nowego wideo, liczenie przyjmowanie rzeczy na magazyn.  To czego bardzo potrzebuję to rutyna i harmonogram. Ułożone, poukładane wszystko. Po to, aby być maksymalnie wydajnym i efektywnym czasowo. Po co? Po to, by mieć mieć czas na swoje życie unikając wiecznego szukania, albo  robić ręcznie rzeczy, które może za nas zrobić Excel, skaner kodów, czy fabryka automatycznych kartonów z wbudowanym klejem. Aby praca nie była wszystkim co masz musisz wykonywać swoją pracę efektywnie fizycznie i efektywnie finansowo. Łatwo się mówi. A sam się z tego śmieję w listopadzie, styczniu i lutym.    Chcę unikać presji, ryzyka, pośpiechu. Choć to oczywiście nie zawsze się udaje, jednak doświadczenia pomagają unikać i wyprzedzać zagrożenia. Dlatego tak ważne jest, aby cały czas się rozwijać, doskonalić, nabywać nowe umiejętności. Szqnuję to co mam i nie potrzebuję nic poza niwelowaniem spadków po sezonie, ale na wpływ na to mam ograniczony. Za to mam na jakość tego co i jak sprzedaję.  W prowadzeniu własnej firmy najważniejsze jest to żeby mieć radość z tego co robimy. Bez szczerej pasji, prawdziwego zaangażowania ciężko moim zdaniem o sukces. To tak samo jak z wybieraniem studiów przez rodziców wbrew dzieciom, unieszczęśliwiając je na pół życia. Odkryłem także, istotę konsekwencji. Też jak w sporcie. Codziennie jeden krok. Po kropelce. Pomału, ale konsekwentnie. Nie ma dróg na skróty. Próbowałem. Zawsze trzeba było zawrócić i się powściekać, że nadłożyłem mnóstwo drogi po to, żeby znowu wrócić na drogę główną. Niestety trzeba ruszyć dupę,  ciężko zapierdalać, zrezygnować niekiedy z weekendów, urlopów, albo nie wiedzieć jak wygląda Twój dom o zachodzie słońca. Pomimo szczęścia nie ma nic za darmo. To co wydaje się za darmo jest na wysoki procent. Zawsze. Czy w biznesie trzeba mieć szczęście? Tak, jak u mnie, potrzeba zbiegów okoliczności i szczęścia. Jednak jeśli nie próbujesz i stoisz to nie prowokujesz tego szczęścia. Tak samo gdy nie wyjdziesz z domu to nie spotkasz anioła na swojej drodze.  Kolejna rzecz to ład i porządek. Jedna sroka za ogon. Jedna branża, za to na 100%. Do tego porządek w papierach, ale też fizyczny w miejscu gdzie pracujesz. Z tego względu w piątki po tygodniu sprzątam na poniedziałek z radością, że tu wrócę i będę mógł dalej prowadzić własną firmę. I wreszcie każdy biznes można zabić zatracając szacunek i pokora do drugiego człowieka, który płaci nam za swoją pracę. Tutaj obie strony muszą być szczęśliwe. Producent i Klient. Zleceniodawca i Wykonawca.  A wiesz co jest najfajniejsze? To gdy ktoś spoza branży pyta mnie czym się zajmuję to odpowiadam zgodnie z prawdą i szczerym uśmiechem – pracuje na magazynie, pakuję paczki i nie zamieniłbym tej pracy na żadną inną.

GRUBY MANGOZJEB W JAPONII

Nie mogło być inaczej i musieliśmy zrecenzować Helldivers 2 już teraz. Tytuł bardzo gorący, spory hype Nam się zrobił, dlatego postaramy się odpowiedzieć na pytanie, czy jest to dobra gra pomimo swoich problemów technicznych, a może trudność w połączeniu się z serwerami kategorycznie ją skreśla przynajmniej na jakiś czas? Więc to na szybko, natomiast co jeszcze. Darktide. Tytuł bardzo dobry, świetna kooperacyjna młócka w świecie Warhammera 40k dla maksymalnie 4 osób. A jak lubicie grać sami, to polecamy Wam Brotato, które jest na najlepszej usłudze na świecie i to najlepiej na Lenovo Legion Go, czyli najnowszym handheldzie, który mocno konkuruje z Asusem. Gruby odcinek więc Bawcie się dobrze i do usłyszenia.....za tydzień!!BrotatoLenovo Legion GoWarhammer 40k DarktideTemat Główny - Helldivers 2Możecie komentować pod odcinkiem, na naszym fanpage'u oraz możecie wysłać do nas maile. Poza tym jesteśmy na Youtube'ie i Spotify.Newsletter: https://forms.gle/iVS3Q1su9b6aUXzj8Fajny odcinek? To może kawka. A jak nie, to prosimy o udostępnienie przynajmniej tego odcinka :)Potrójne Espresso: Bezimienny Podcast Patronite: Bezimienny Podcast Ogólny: podcast@bezimienny.plMuzyka: Helldivers 2 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Barbara Sadurska "Bajka, Bajeczka" i Michał Michalski "Gruby" - to książki, o których tym razem rozmawialiśmy w "Czytelni". Na spotkanie zapraszała Małgorzata Szymankiewicz oraz jej goście Iwona Rusek i Piotr Kofta.

W poniedziałek 15 stycznia Rafał Bogusławski opowiada o wyścigu technologicznych goliatów na kapitalizację, rekordowych w branży wynikach pewnego banku, poprawie nastrojów na rynkach i ostrzeżeniu ze strony Societe Generale. Bo kiedy akcje i obligacje podążają w tym samym kierunku, a tak się dzieje od dłuższego czasu, to dywersyfikacja portfela przestaje chronić przed ryzykiem. Plus konsekwencje wyniku wyborów na Tajwanie. Zapraszamy!!

Nie chce żeby ktoś to odebrał jako motywacyjne pierdzenie Co zrobić gdy nic się nie chce w sporcie, domu i pracy? Najfajniej to jakby wszyscy się odczepili i nikt niczego nie chciał. Z zazdrością spoglądasz na aktywnych, wciąż wytrenowanych, uśmiechniętych. Oni to mają łatwiej. Ale dlaczego innym wciąż się wszystko udaje a Ty masz zawsze pod górkę na najcięższych przełożeniach. Jeśli uważasz, że wszyscy inni wyglądają lepiej, sa silniejsi, bardziej majętni, zdolniejsi, mądrzejszy a Ty jestem zerem to masz problem. To nie jest normalne postrzeganie świata. Czasem przyczyną tego są jakieś słabe doświadczenia z przeszłości. A niekiedy traumy lub mikrotraumy. Czasami wystarczy kropelka i nam się ulewa. Znam wielu wspaniałych zawodników, którzy na skutek spotkania z innymi kolarzami zrażają się na tyle do sportu, że dochodzi do całkowitego wycofania z jazdy. Ktoś Cię skrytykuje, nie dotrzymasz kogoś tempa. A może na zawodach nie spełniłeś (aś) swoich własnych, zazwyczaj zbyt wygórowanych albo wprost nierealnych na dany moment oczekiwań. I koniec. https://www.youtube.com/watch?v=DZ45B6v1fpU W 2003 roku najbardziej zawiodłem swoje oczekiwania. Zostałem wyrzucony z pracy. Wolontariatu - mając 16 lat. Było to na tyle traumatyczne przeżycie dla mojej psychiki, że z wyżyn spadłem na totalne dno. Bardzo duże oczekiwania wobec samego siebie w połączeniu z brakiem odpowiedniego dystansu do życia, pracy sprawiło, że ból okazał się skrajnie zakrzywiony. To była totalna żałoba. Po wielu latach mogłem zrozumieć, że im bardziej brakuje nam dystansu do samego siebie, im bardziej wewnętrznie jesteś wrażliwy / wrażliwa, tym twoja głowa bardziej staje się bezbronna w konfrontacji z codziennością. To jest ten moment, kiedy normalną reakcją będzie smutek i rezygnacja. Każdy z nas doświadczył tego wielokrotnie. To jest potrzebne. Ta chwila refleksji. Ale chwila. To kluczowy, moment, bo zbyt długie rozpamiętywanie porażki zabija waty mocy potrzebne do dalszego działania i ucieczki do przodu. Moją ucieczką po (w moim dziecięcym mniemaniu) niewdzięcznym wyrzuceniu z radia było napisanie listu do prezesa z kilkoma śladami łez. Wyrzuciłem z siebie ból, choć nie wiedziałem jak jest to pożyteczne. Przez przypadek, odruchowo przepracowałem to co dla mnie złe, a następnie zacisnąłem zęby i zacząłem ucieczkę. To paniczne poszukiwanie nowej „pracy” sprawiło, że po 3 tygodniach, poruszając niebo i ziemię udało mi się znaleźć nie staż, ale słabo płatną pracę w większej rozgłośni. Nieporównywalnie wyższy poziom techniczny. O wiele większe wymagania, co było bolesne dla kogoś tak niedoświadczonego jak ja, jednak zapewniło po czasie podniesienie swojego własnego pułapu. Gdyby nie tamto doświadczenia, nie dostałby „awansu”. Ten kop w dupę, choć bardzo zły PRZEZ PRZYPADEK udało się przekuć na coś dobrego. Inna sytuacja. Moje początki na tym kanale. Fala krytyki. Gdy miałem gorszy dzień bliski byłem usunięcia wszystkich treści. Gruby, wolny, brzydki. Słusznie czułem się wyśmiewany. Też były dwa warianty. Leżysz i ryczysz, albo wyciągasz wnioski i uciekasz do przodu. Ja uciekłem resztkami sił. Przez ślepy, czasem głupi upór. W dobie pandemii wisiało nade mną widmo komornika. Zerowe wpływy na konto przy stałych, wysokich kosztach działalności. Z paniki, strachu, po wcześniejszym PRZELEŻENIU tej sytuacji postanowiłem otworzyć sklep internetowy z ciuchami dla kolarzy, który potem totalnie odmienił moje życie. Nie tylko zawodowe. To takie trzy jaskrawe, pozytywne przykłady. Oczywiście o wiele więcej rzeczy się nie udało, ale tylko dlatego, ponieważ uraza, brak pewności siebie, smutek mnie totalnie zablokował. Zrezygnowałem tym sposobem z mnóstwa szans, zaniechałem wiele prób. Identycznie jest w sporcie. Zauważcie jak mnóstwo jest wspólnych mianowników w relacji praca - sport - zdrowie. Poszło mi słabo na treningu, na ustawce ze znajomymi albo zawodach? No to walić to kolarstwo, bo inni są lepsi. Przytyłem znowu dwa kilo. No to już nie ma sensu się męczyć, wszystko stracone. Nic tylko leżeć i płakać. Kolejny tydzień nie zrobiłem żadnego treningu. W takim razie już nie ma sensu wracać. Też nic tylko użalać się nad życiem zamiast dźwignąć tyłek. No nie o to chodzi w życiu. Jedna porażka, albo nawet ciąg porażek nie zwalnia z możliwości ucieczki do przodu. Skoro czujesz się słaby / słaba, to może trzeba spróbować jeszcze raz, albo nieco inaczej. Może uważasz, że inni są lepsi, bo dostali formę, wagę, pieniądze w prezencie. Utrata pracy to też nie jest koniec świata, tylko właśnie ten kop w dupę. Kopem w dupę jest fala krytyki z która możesz się spotkać, ale też przegrana. A może upadek na rowerze? Każda ta przykrość, złe doświadczenie jest potrzebne do rozwoju. Nasza sytuacja finansowa, zdrowotna, nasza liczba kilogramów i wreszcie forma to nie jest tylko linia wznosząca. To cykle, których każdy doświadcza. I czasami podczas wznoszenia będą się pojawiać korekty. Momenty słabe, momenty zwątpienia. Każdy je ma. Nawet Ci, których podziwiamy, najbardziej uśmiechnięci czy najlepiej wymodelowani. Największym błędem jest wychodzenie z założenia, że innym jest zawsze prościej. Tylko my mamy pod górkę. Nie. Każdym musi zapierdalać. Każdy w którymś momencie swojego życia dostał dużego strzała albo kilka mniejszych. Zazwyczaj Ci, którzy doświadczyli więcej przykrości lub w przeszłości mieli tylko cięższe przełożenia teraz są dla nas tymi lepszymi. Jednak zazwyczaj tych dla nas lepszych nie oglądamy w ich gorszych momentach. I tutaj dochodzimy do źródła tych wszystkich naszych niepowodzeń. To poczucie niskiej wartości. Nawet nie wiecie jak często to ja uważam siebie za gorszego. Jeszcze zabawniej jest gdy w tych momentach ktoś do mnie pisze jaki to ja jestem fajny, bo udało mi się i to i to. Szkopuł w tym, że ja dziś czuje się mniej od Ciebie. Jednak chwilowe, albo ciągłe wątpienie nie zwalnia od walki o siebie. Strasznie ważne jest, żeby po prostu coś robić. Choć wiem jak to jest leżeć, wkurzać się o to, że jestem gruby, zarośnięty, tyję i kolejny dzień nic nie robię. Nic samo się nie zrobi. Często też musimy w niektórych sytuacjach liczyć tylko na samych siebie. Nie na szczęście, nie na innych. Tylko na swoją codzienną konsekwentną pracę, robiąc choć najmniejsze kroczki. Tak jak Ci, których podziwiamy. Oni wszyscy przez lata zapierniczali aby być tutaj. Możesz do nich dołączyć, ale nie uda się to z dnia na dzień. Jednak odkładając wszystko na jutro tracisz czas, bo problemy się nie rozwiązują, a forma nie rośnie. Rośnie tylko frustracja. Malutko, ale konsekwentnie uciekaj. Lepsze jest dzisiaj 15 minut treningu, ale trwanie w rytmie niż kolejny dzień, który przelatuje między palcami. Lepiej się zapisać na event i ustawkę, odpaść, dostać nowe doświadczenia niż stchórzyć. Porażki, te wszystkie kopy w dupę do życia hartują. Są pożyteczne. Ludzie trudniej doświadczeni mają na codzień łatwiej. Nie są po to, żeby się zatrzymywać, tylko działać i czasami nie oglądając się na innych walczyć, abyśmy to My byli szczęśliwi. Spełniali swoje marzenia a nie cudze. Czego każdemu życzę nie tylko w kolarskim życiu.

Wesołego geja!

Dlaczego za oczywiste uważamy takie żeńskie odmiany zawodów, jak „kelnerka”, czy „pielęgniarka”, ale już „psycholożka”, „profesorka” czy „adwokatka” budzą emocje, a niekiedy otwarty sprzeciw? Czy kobiety w polszczyźnie mają gorzej? O tym w najnowszym odcinku „Półki z książkami” Anna Sobańda rozmawia z Martną Zachorską, autorką książki „Żeńska końcówka języka”. Językoznawczyni, znana również jako "pani od feminatywów" w podcaście wyjaśnia także, dlaczego termin „poprawność polityczna” ma negatywne konotacje, czym jest język inkluzywny i dlaczego powinniśmy mówić „osoba transpłciowa” a nie „transseksualista” Zapraszamy do słuchania.

WSZYSTKIE EPIZODY Z OBRAZEM DOSTĘPNE NA KANALE YOUTUBE ⁠youtube.com/piatek Gruby stan umysłu. Otyłość atakuje z zaskoczenia.

Wywiady----Fragment wywiadu z dr Elie Jarrouge, MD który mówi o sobie tak: Kiedy dorastałam, byłem dumny z mojego dobrego zdrowia i sportowych skłonności. W wieku młodzieńczym, kiedy studiowałem przez wiele lat, nie zwracałem uwagi na własne zdrowie. Waga powoli rosła i w ciągu 8 lat przytyłam około 14 kg, a moja talia urosła o 11 cm. Moje ciśnienie krwi zaczęło rosnąć, zaczynałem być w stanie przedcukrzycowym, a mój poziom energii gwałtownie spadł. Myślałem, że znam odpowiedź. Po prostu musiałem mniej jeść i więcej się ruszać. Świetny pomysł! Tak zrobiłem to… Tylko, że nic się nie zmieniło. Pewnego dnia w wieku 30 lat wkładałem spodnie i moje plecy się poddały. Przez tydzień cierpiałem na rozdzierający ból, spałem na twardej podłodze i 3 tygodnie zajęło mi ponowne chodzenie prosto. Przeczytałem wiele książek, słuchałem niekończących się podcastów i w końcu zdecydowałem się pójść o krok dalej i zagłębiłem się w dietę ketogeniczną w styczniu 2018 roku. Zrzuciłem 14 kg i nigdy w życiu nie czułem się lepiej. Moje plecy powróciły do zdrowia. Od tego czasu zwracam uwagę na to co jem, aby to było „prawdzie jedzenie” dodałem do tego post przerywany. Nie miałem bólu w plecach od ponad 2 lat. Moje nadciśnienie ustąpiło, nie mam już stanu przedcukrzycowego, a moja waga spadła do poziomu, w którym miałam 17 lat.Cały wywiad dostępny tu ✅ ➡ https://www.spreaker.com/episode/50397129Dołącz do NIEZALEŻNIE MYŚLĄCEJ i pięknie żyjącej społeczności

Skąd się bierze nienawiść wobec osób z większą masą ciała? Kto ubija najlepszy interes na społecznej fatfobii? A także - komu i dlaczego przeszkadza sam przymiotnik „gruby”? Odpowiedzi na te i inne pytania szukamy razem z Marią Mamczur, reportażystką, socjolożką, malarką, autorką książki pt. „Gruba. Reportaż o wadze i uprzedzeniach”. JEST GRUBO podcast Współpraca/kontakt: redakcja.jestgrubo@gmail.com Facebook - https://bit.ly/3TC6hSk YouTube - https://bit.ly/3s7tVtrApple Podcasts - https://apple.co/3z541dM Spotify - https://spoti.fi/3SneJmP Autorki i prowadzące: Małgorzata Wiśniewska – dziennikarka medycznaMagdalena Gajda – Społeczna Rzeczniczka Praw Osób Chorych na Otyłość Realizatorzy podcastuMontaż i dźwięki: Michał Gątarek Muzyka: Robert Milanowski Koordynacja nagrań: Artur Zaremba Studio: Akademia Dziennikarstwa i Realizacji Dźwięku, Radio Płock Współpraca PR: Marzena Smolińska, Dorota Sapija Współpraca organizacyjna: Andrzej Sznajder Foto: Natalia Janiuk Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Dlaczego sznurowanie butów albo założenie nogi na nogę może sprawić ogromną radość? Czego boi się człowiek przed operacją bariatryczną? Co się dzieje w głowie, kiedy w ciągu kilku miesięcy traci się 80 kilogramów?Piotr Chmielewski, który kilka miesięcy temu przeszedł rękawową resekcję żołądka opowiada, jak się dziś czuje, czy przeszły mu lęki i jak zmienił masę ciała na działanie. JEST GRUBO podcast Współpraca/kontakt: redakcja.jestgrubo@gmail.com Facebook - https://bit.ly/3TC6hSkYouTube - https://bit.ly/3s7tVtrApple Podcasts - https://apple.co/3z541dM Spotify - https://spoti.fi/3SneJmP Autorki i prowadzące:Małgorzata Wiśniewska – dziennikarka medycznaMagdalena Gajda – Społeczna Rzeczniczka Praw Osób Chorych na OtyłośćRealizatorzy podcastuMontaż i dźwięki: Michał GątarekMuzyka: Robert MilanowskiKoordynacja nagrań: Artur ZarembaStudio: Akademia Dziennikarstwa i Realizacji Dźwięku, Radio PłockWspółpraca PR: Marzena Smolińska, Dorota SapijaWspółpraca organizacyjna: Andrzej SznajderFoto: Natalia Janiuk Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Κάποιοι ανακαλύπτουν τη Βραζιλία, η Ubisoft προσπαθεί να αλλάξει (ξανά), η Sony προσπαθεί να βγάλει νόημα και η CD Projekt RED ανοίγει πολλαπλά μέτωπα. Όχι σαν εκείνο με τον Chris Pratt βέβαια. Το παρόν επεισόδιο φτάνει σε εσάς με την υποστήριξη της: LEAP: Η LEAP είναι creative studio και αναζητεί συνεργάτες. Ακολουθήστε το link προς τη θέση που σας ενδιαφέρει: Junior Web Developer | Front End Developer Get in touch: Email | Twitter Ι Facebook Group Hosted by: Elias Pappas - Facebook | Twitter | Instagram Manos Vezos - The Vez | Facebook | Twitter | Instagram Ι Apple Music GAMETHEORY Ep01 : Cd Projekt Strikes BackTransmediaThe Super Mario Bros. Movie | Official Teaser TrailerJack Black At Comic Con! Super Mario Bros Movie Exclusive Teaser Trailer LIVEThe Medium is being made into a TV show | VGCM&AGruby announces Tencent as its newest minority shareholder | GamesIndustry.bizNintendo completes Dynamo Pictures acquisition, relaunches as Nintendo Pictures | GamesIndustry.bizBandai Namco Entertainment Europe acquires majority stake in Limbic Entertainment - GematsuOur vision for gaming: More choice and more games for people everywhereBrazilian regulator approves Microsoft's proposed Activision Blizzard deal | VGCConselho Administrativo de Defesa Econômica - CADEEU wants to know if Microsoft will block rivals after Activision dealΛογοκρισίαNintendoes what Valve don't: Game barred from Steam will launch on Switch | Ars TechnicaCHAOS;HEAD NOAH for PC to launch via Steam as previously planned on October 7Nintendo is reportedly cracking down on ‘uncensored boobs' and hentai gamesRPG Stories και reky"RPG Stories Raises £65k on Kickstarter" - Games Press"Beautiful for the eyes, training for the mind." - Games PressGlobal Creative OfficeUbisoft announces a Global Creative Office | VGCHalo και UnrealJeremy Penter στο TwitterΑποσαφήνιση στρατηγικής SonyReport: Horizon Zero Dawn Remake/Remaster in the Works for PS5; Horizon Multiplayer Game in DevelopmentLe Boss des PlayStation Studios me répond

Al Pacio, młody gangster, który chce stworzyć coś od podstaw. Fioletowi i czerwoni - Gruby i Długi Szybkie ręce. Kobiety, samochody, narkotyki.

(00:05) Just when you think you know someone…they go and get a mustache. And it's ah-maziiiing! Yep, it's a big day at RTS, as the guys welcome their first mustache to the show. Is it just a phase? Or here to stay? You'll have to ask Brett…but it might hinge more on your Kraken… (2:22) A show can't be a show without a welcome and a shout out to the best sponsor around — Simply Seattle!  Now, don't make us tell you again to head on over to SimplySeattle.com to see the freshest Kraken gear, including the new Davy Jones T-Shirts and restocked $25 dollar hoodies. Oh BTW, RTS10 gets you 10% off. You're welcome ;) (3:03) Speaking of those new Davy Jones T-Shirts, Intern Brian the GOAT set up a fun fan contest on Twitter and RTS listeners came in clutch, just like they always do! Brett sets the scene for the end of the show, where 5 lucky listeners will win a free Davy Jones Shirt because of their active Twitter fingers. (3:57) KHT1 - We're winning again! We're winning again! 3-2 in our last 5 games, to be exact, including sexy season series sweeps (say that 5 times fast!) against the Sharks and Panthers (our show's original nemesis). What changed? Is it Davy? Is it Gruby? Sorry—we mean, Lip. The guys dive in and rap about the team's recent play, and that can only mean 1 thing:  Danger Zone Drops. (11:33) KHT2 - Most NHL teams have a team dog—oh, you didn't know that? It's ok, neither did Chris. But it's true, and Seattle joins the club with the bestest boy ever, Davy Jones! The fellas discuss the new team pup and the credit he has received for the team's recent good play. But how does Davy stack up against the other team dogs?? Unbiased discussion clearly ensures. (16:11) KHT3 - Oh, isn't that so cute…RTS is all growed up…we have Press access now! Via No Nickname Ryan, who comes on the show to chop it up about Press Conferences, morning skates, almost calling Dan…Dan, and T-Shirt Cannons?? Plus, he's down to ask YOUR questions, so tweet the show with questions you have, and we'll have #RyanAsk. (20:36) IT's TIIIIMMME!! 5 lucky listeners get to hear their names called as lucky winners of the new Simply Seattle Davy Jones T-Shirts, all thanks to RTS!  Did you win? Well, you gotta listen to find out. And yes, we used an actual hat this time. Congrats to the winners!  Wear ‘em with pride, y'all!!

00:00 - The main man, Joe, from SIMPLY SEATTLE — the biggest and baddest Seattle Sports apparel company AND Release the Show's newest sponsor — joins the fellas to talk Kraken hockey, Seattle sports, and apparel. Oh, and Joe gets hit with some rapid fire questions, as well, before he must step up to the challenge and…RELEASE THE SHOW!!! 8:31 - Brett interrupts to have a quick meeting about the Family Meeting. If you didn't catch that short RTS episode, check it out! We found the raffle winner! 10:30 - Do you like parties? Do you like to win stuff? Do you like to support great causes? Well, RTS is all up in the good work — hoodies for $25 that provide 25 meals from Simply Seattle, along with a blowout event at the Queen Anne Beer Hall on December 19th for Food Lifeline. 11:33 - KHT1:  The Kraken beat the Oilers!! The Kraken beat the Oilers!! (Just keep repeating that refrain, so you might forget that they lost to the Penguins… ;) That's right - from win streak to losing 6-1, the guys give their thoughts on the recent slate of Kraken play. 20:19 - KHT2:  ESPN publishes the NHL “Goalie Confidence Rankings,” and Hot for Teacher Kevin breaks it down for Brett and Chris, who are split on whether they can believe where ESPN ranks our beloved Kraken goalies. How dare they talk about Gruby like that?! (Or is it warranted??) 28:45 - KHT3:  It's time for predictions! 2 games: Winnipeg & Columbus. How do the Kraken fare?? The guys will tell you. And will likely be wrong. Although one of them may be right — I mean, even the sun shines on a dog's a—…well, you get the idea. But their reasoning is sound, so check it out…and see if you agree?!

"Potem jechaliśmy przez chwilę za tym autokarem, ale nie dlatego, że nie mogliśmy się z Rybką rozstać, tylko dlatego, że nie było innej drogi. Znaki wymuszały jazdę tylko jedną drogą. I w pewnym momencie autokar jakoś niespodziewanie długo blokował najbliższe skrzyżowanie. Siwy miał już go omijać, praktycznie już wjeżdżaliśmy na chodnik, ale tamten w końcu ruszył. I kiedy odjechał ujrzeliśmy Rybkę. Stał na ulicy objuczony swoimi tobołami. Podjechaliśmy do niego, Gruby uchylił okno. Rybka ze łzami w oczach rzekł: Ch... z nogami, pojadę kiedy indziej, chcę wziąć w tym udział. Nie muszę chyba mówić jak bardzo się na jego widok ucieszyłem." Cześć, tu Piotrek Dawno mnie nie było, ale miałem mnóstwo pracy. Pisałem też dwa teksty, jeden z przeznaczeniem na konkurs więc wiadomka - musiałem się postarać. Jeśli tam nie wypłynie to w przyszłości też przerobię go na podcast. Prawdopodobnie będzie z tego cała seria. Wracając do tematu - szósta część KORONNEGO poleca się do odsłuchiwania. Jednocześnie zapraszam na profil Stenogramów na FB. Pzdr

Mój pacjent jest gruby.Rozmowa z Ola Skwirut. Podcast fizjoterapeuty Mój pacjent jest gruby Czy gruby = chory? Czy porada "proszę mniej jeść, więcej się ruszać" jest dobrym pomysłem na wsparcie osób z problemem nadmiernej masy ciała? Jak wykorzystać czas, jaki spędzamy z pacjentem, żeby realnie go wesprzeć na drodze do zdrowia? O tym wszystkim opowie Ola Skwirut - edukatorka w dziedzinie dietetyki. Jakich porad udzielacie pacjentom z problemem nadwagi/otyłości?

"Jeszcze w drodze powrotnej Gruby wyjął spod siedzenia butelkę szampana, przez chwilę nią potrząsał, potem ją otworzył i wszystkich nas oblał, zalewając przy tym wnętrze auta. Pędziliśmy przez miasto, piliśmy, trąbiliśmy, Gruby wychylił się przez otwartą szybę, usiadł na drzwiach, tłukąc butelką w dach swojego samochodu, krzyczał: To miasto będzie moje! Cały Wrocław będzie mój!" Cześć, tu Piotrek Dzień wolnego potrafił sprawić, że mogłem dokończyć to co zacząłem. Mam nadzieję, że KORONNY: KTO, JAK NIE MY spodoba Wam się podobnie jak część pierwsza. Pozdrowienia

Wydaje mi się, że miałem dzisiaj jedną sensowną myśl i całą masę opowiastek. Głównym tematem jest prześladowanie w mojej podstawówce i jak się okazuje, jak i w wielu innych kwestiach, pojęcia nie mam czy było, czy nie.

Our hosts visit with Dr. Ray Gruby & Colleen Carlson.

I guess it WAS safe to go back in the water. Your Avalanche shut out the Sharks 3-0 tonight at Ball Arena! Feels good to have Gruby back doesn't it? Highlights are here with Conor McGahey on the call.

Pastolektor zawsze w naszych sercach

Czym zawinił Ineos? Czy Fabio Jakobsen wróci do ścigania? Dlaczego TdP jedzie tam gdzie jedzie? Na jakim kanale zobaczymy Kondzia? Jakie mamy postanowienia na 2021? Kto pojedzie IO, a kto TdF? Dlaczego tory są tak daleko od Lublina?

Czy magia ułatwia nam życie? Dlaczego z pięknego miejsca zabieramy kamyki i muszelki? Czemu myślenie naukowe często przegrywa z przesądami? Jak stosujemy magiczne myślenie w życiu codziennym? Wychodzimy z domu lewą nogą? Na egzamin zakładamy część odzieży, która „pomogła” nam już w czasie poprzedniego sprawdzianu? Nie podejmujemy decyzji trzynastego? W jaki sposób rodziła się nauka? Jakie przeszkody musieli pokonywać uczeni, by bezpiecznie głosić nowe odkrycia? Jak dochodziło do owych odkryć? Na wiosnę tego roku ukazała się książka prof. Krzysztofa Dołowego „Wbrew bogom, czyli od magii i religii do metody naukowej... i z powrotem”. Gruby, liczący blisko 500 stron tom. Historia nauki podana w formie ciekawych, a nawet pasjonujących opowiadań. Historia myśli ludzkiej i pokonywania ograniczeń jakie wprowadza sam nasz mózg, ale także inni ludzie i religie. Przez blisko pół roku przymierzałem się do tej książki. Nie do jej przeczytania, ale do tego, by przedstawić ją słuchaczom. Wciąż leżała na biurku, jak wyrzut sumienia. Autor tego dzieła, prof. Krzysztof Dołowy jest niezwykłą postacią. Jest profesorem zwyczajnym nauk przyrodniczych i popularyzatorem wiedzy, współzałożycielem Festiwalu Nauki i Pikniku Naukowego w Warszawie, ale także politykiem. Rozmowa z tak wszechstronnym człowiekiem wymaga odpowiednich przygotowań. Właśnie dlatego z przedstawieniem tej książki zwlekałem tak długo.

Słowo "ciałopozytywność" to zdecydowanie jedno z najczęściej pojawiających się w tym roku słów! Wyskakuje w dyskusjach na temat urody, ciała i kobiecości. Nie odważę się typować je na słowo roku, ale okazuje się, że ciałopozytywne może być teraz już wszystko: dieta, kosmetyki, śniadania, ubrania oraz każda rzecz, którą sprytny marketingowiec zechce sprzedać pod postacią akceptacji własnego ciała. W tych wszystkich przekazach gubi się jednak pierwotny sens bodypositive oraz tego czym jest fatfobia oraz na czym polega systemowa dyskryminacja osób grubych. W dzisiejszym odcinku rozmawiam z Urszulą Chowaniec autorką bloga Galantalala, która przybliży nam perspektywę historyczną ruchu bodypositivie oraz opowie o tym, o co chodzi z tym słowem i dlaczego tak bardzo "zażarło" w internecie. Ulę znajdziecie: Na blogu https://galantalala.pl/ Instagramie https://www.instagram.com/galantalala/ Facebooku https://www.facebook.com/galantalala LINKI OD ULI! https://www.instagram.com/nataszex/?igshid=1je7igwhr503n https://www.instagram.com/zaniczka/?igshid=1g5s27j2urnku https://www.instagram.com/okiemfizjoterapeuty/?hl=en https://www.instagram.com/pm_nutritionist/?igshid=1av9texdhnnwv https://www.instagram.com/shooglet/?igshid=1rqnddsqga0bo https://www.instagram.com/olhardepaulina_/?igshid=1rv40xh9mwprc https://www.instagram.com/fatchuckbass/?igshid=78jfcd3m9lf5 https://www.instagram.com/fatchuckbass/?igshid=78jfcd3m9lf5 https://www.instagram.com/virgietovar/?igshid=1r91qo5ty4mmu https://www.instagram.com/sonyareneetaylor/?igshid=1dtqek6dd4d6z

011. W tym odcinku dowiecie się dlaczego Amerykanie są otyli?Co jest podstawą ich diety i jakie nawyki żywieniowe wpływają na ich zdrowie?Czy ma to wpływ na moją dietę?I jak w ogóle odnajduje się tutaj Polka po roku pełnym fast foodów i cukru?

Odcinek 76 - Gruby Falstart

„Najnowsza płyta jest bardzo aktualna. Jeszcze 29 marca nie było nic. Nie dało się zebrać Kultu, zrobiłem to z gitarzystą Kultu, Wojtkiem Jabłońskim, który umie zagrać na wszystkim. Tylko Konrada Wantrycha wzięliśmy na instrumenty klawiszowe” – tak o kulisach powstanie swojej najnowszej płyty „Zaraza” opowiadał Kazik Staszewski, gość Porannej rozmowy w RMF FM. „Teksty są aktualne, ale nie widzę, żeby one były polityczne” – dodawał. W rozmowie z Robertem Mazurkiem Kazik Staszewski przyznał, co sprowokowało go do stworzenia piosenki "Twój ból jest lepszy niż mój". Nawiązuje ona do wizyty 10 kwietnia prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, mimo zamknięcia nekropolii dla odwiedzających groby z powodu epidemii koronawirusa.

Mieliśmy pomysł, aby wspólnie zagrać w DayZ razem ze słuchaczami, którzy są na naszej grupie Bezimiennego i było super!! Jaką mieliśmy przygodę ? Oprócz tego będzie mocno VR'owo, ponieważ ograliśmy sporo gier ns PSVR, między innymi świetnego Creeda, czy całkiem niezłego Rush'a. Pomówiliśmy też o dwóch indykach, czyli Brothers czy Batmanie od Telltale Games. Czy oni kiedykolwiek ogarnęli swój silnik ? A na deser stare filmy wchodzące w sumie klasykę, czyli Gwiezdne Wojny - Nowa Nadzieja oraz 12 Gniewnych Ludzi. Gruby odcinek. W odcinku: BrothersBatman (Telltale Games)Rush VRCreed VR12 Gniewnych LudziTemat główny:DayZHejter Zone:DayZ ?Możecie komentować pod odcinkiem, na naszym fanpage'u oraz możecie wysłać do nas maile. Poza tym jesteśmy na Youtube'ie i Twitch'uOgólny: bezimiennypodcast@gmail.comMuzyka: Lukhash - Hongdae See acast.com/privacy for privacy and opt-out information.

Mieliśmy pomysł, aby wspólnie zagrać w DayZ razem ze słuchaczami, którzy są na naszej grupie Bezimiennego i było super!! Jaką mieliśmy przygodę ? Oprócz tego będzie mocno VR'owo, ponieważ ograliśmy sporo gier ns PSVR, między innymi świetnego Creeda, czy całkiem niezłego Rush'a. Pomówiliśmy też o dwóch indykach, czyli Brothers czy Batmanie od Telltale Games. Czy oni kiedykolwiek ogarnęli swój silnik ? A na deser stare filmy wchodzące w sumie klasykę, czyli Gwiezdne Wojny - Nowa Nadzieja oraz 12 Gniewnych Ludzi. Gruby odcinek. W odcinku: BrothersBatman (Telltale Games)Rush VRCreed VR12 Gniewnych LudziTemat główny:DayZ Hejter Zone:DayZ ?Możecie komentować pod odcinkiem, na naszym fanpage'u oraz możecie wysłać do nas maile. Poza tym jesteśmy na Youtube'ie i Twitch'uOgólny: bezimiennypodcast@gmail.comMuzyka: Lukhash - Hongdae>Download:  MP3  M4A

In this segment, our hosts Steve Splonskowski and Brandon Clark visited with Steve Loegering, Ed Schmitz, Archbishop Samuel Aquila and Dr. Ray Gruby.

In this segment, our hosts Steve Splonskowski and Brandon Clark visited with Steve Loegering, Ed Schmitz, Archbishop Samuel Aquila and Dr. Ray Gruby.

Essen oder gegessen werden – wir bereiten unsere Kinder, jungen Erwachsenen und Studenten auf eine Welt des Wettbewerbes vor. Homo Homini Lupus im modernen Gewande. Aber passt dies überhaupt zu den Problemen der heutigen Zeit? Ist diese Ideologie die richtige um tatsächlich Fortschritt zu erzielen? »Marx: alle Sinne reduzieren sich auf das Haben. Solidarität wird ersetzt durch egoistische Konkurrenz und Macht.«, Michael Quante Zwei Seiten einer Medaille als Kontext: »Die Tragödie des Menschen und der Allmende«. Eineseits sprechen wir, nach Arnold Gehlen, über den Mensch als Mängelwesen, das aber über die Fähigkeit der Kooperation zur dominierenden Spezies des Planeten geworden ist, andererseits Garrett Hardin, tragedy of the commons – wo das bisherige Ende dieser Kooperation zu erkennen war. Natürliche Ressourcen werden bis zum Kollaps zerstört. Kooperation in modernem Gewande, nicht Wettbewerb, hat in der Vergangenheit zu enormen Leistungen verholfen, denken wir an die Mondlandung, das Manhatten Projekt, den Umgang mit SARS, AIDS oder dem Ozonloch. Aber dort, wo es heute am wichtigsten ist, zum Beispiel dem Klimawandel, kommen wir nicht voran. Wie kann eine kooperative Nutzung wesentlicher Ressourcen in der Zukunft aussehen? Welche Rolle spielen moderne Technologien wie die künstliche Intelligenz? Andere Episoden: Episode #3: Unerwartete Konsequenzen, das Ozonloch Episode #6: Messen was messbar ist Episode #16: Innovation und Fortschritt oder Stagnation Referenzen Michael Quante, Das philosophische Radio, WDR5, 3.1.2020 Der Mensch als Mängelwesen, NZZ 24.01.2004 Klaus Kornwachs, Philosophie der Technik (C.H.Beck Wissen) (2013) Teller und Oppenheimer, Das Ende der Welt? Nassim Taleb, Skin in the Game (2018) Keith Carlisle, Rebecca L. Gruby, Polycentric Systems of Governance: A Theoretical Model for the Commons, The Policy Studies Journal, Vol. 00, No. 00, 2017 Seven principles of resilience, Stockholm Resilience Centre

Your Avalanche harpooned the Sharks 4-0 tonight at the Pepsi Center. That's a shutout by Gruby! Highlights are here with Conor McGahey and John Mitchell on the call.

This past fall we spoke with Mark Lubell, a professor in the Department of Environmental Science and Policy and the co-director of the Center for Environmental Policy and Behavior (CEPB) at the University of California, Davis. We spoke about Mark's interdisciplinary engagements at his institution, the value of doing used-based research, the ecology of games framework that he has pioneered, and how tools like this are needed to capture complex social interactions in real-world policy environments. Mark's website: http://www.des.ucdavis.edu/faculty/lubell/ CEPB website: https://environmentalpolicy.ucdavis.edu/ Correction: In discussing the concept of polycentricity, Michael mentions Rebecca Gruby as being from the University of Colorado Boulder, but Dr. Gruby is a professor at Colorado State University (https://sites.warnercnr.colostate.edu/rebeccagruby/)

Gościem #61 odcinka #HerraOnAir będzie... tram-taram-tam-tam tam... Artur Jabłoński!!!!To co sam o sobie pisze możecie przeczytać tutaj: www.arturjablonski.com/o-mnie/Mnie najbardziej intryguje zamiłowanie Artura do poezji - szczególnie tej śpiewanej. Można powiedzieć, że to nas łączy, gdyż od zawsze kleciłem rymy, a Pani Śleszyńska (moja Pani od muzyki), po tym gdy zaśpiewałem Rotę rzekła:"Herra, ty masz głos jak z dupy włos. Gruby, krótki i nieczysty"... i nawet ten niezbyt konstruktywny feedback nie podciął mi skrzydeł i marzeń o śpiewaniu ... gdy tylko gdzieś pojawia się mikrofon i muzyk - jestem pierwszy, aby go wyręczyć :P :PŚpiewałem na dwóch swoich weselach ku rozpaczy gości... więc dziś pozwolę śpiewać Arturowi.A pośpiewamy o social mediach, marketingu, promocjach i co najważniejsze o Kapitanie Ameryce :-) :-)Jak mawia pewien inny znany zgrywus #ToBędzieDobraAudycjaW tym odcinku usłyszysz między innymi o tym:- kim jest Artur- od jak dawna Artur zajmuje się marketingiem- jak powstała agencja Artura- skąd Arturowi wziął się pomysł na bloga- co się nie podoba Arturowi w dużych agencjach- dlaczego agencja Artura pracuje zarówno z małymi firmami jak i korporacjami- czy Artur zna i rozumie biznes swoich Klientów- co trzeba zrobić dzisiaj aby kampanie na FB były skuteczne- jakie są „ulubione” słowa Artura i dlaczego- kiedy Artur pozbył się klasycznego „lęku przed utratą zlecenia”- co Artur sądzi o Fasttony i ich „smart” reklamach- z czego szkoli Artur- dlaczego Artur postanowił wydawać swoją książkę z wydawnictwem- co Artur robił w Toruniu przez 10 lat?- dlaczego Artur jest uprzedzony do Warszawy- o czym Artur będzie mówił na I

Trzecia płyta z Kubą Knapem w roli głównej w tym roku w Płycie tygodnia, oprócz tego niedoceniony Rane, dwie epki, dwa single i nieśmiało zaczynam mówić o rapie w Stanach. 1:02 Single 3:28 Premiery 5:21 Fame booster 7:12 Płyta tygodnia 10:12 Route 66 Grupa na FB: https://www.facebook.com/groups/RapMATTersPodcast/ Fanpage: https://www.facebook.com/rapmatterspodcast/ Kanał YT: https://www.youtube.com/channel/UCkebu-RZZSrRjynJuls5s8g Playlista na Spotify: https://open.spotify.com/user/11154473065/playlist/6UkAEJJpKbgcGWBsdpkXCh?si=-hWYGOqkTz66n0GMI33EFg Najlepsze single 2019 Spotify: https://open.spotify.com/user/11154473065/playlist/4Q2aVYQCCWkq5gI1vp1BjW?si=0sgh7Q2MRO6gdVQbcs4nnA Najlepsze single 2019 YT:https://www.youtube.com/watch?v=3UFS76evnLY&list=PLCkZPugqg8If_x23lgRWy-4PJxEGP-KW2 Archiwum: https://www.mixcloud.com/BlogMateuszaOsiaka/

Trzecia płyta z Kubą Knapem w roli głównej w tym roku w Płycie tygodnia, oprócz tego niedoceniony Rane, dwie epki, dwa single i nieśmiało zaczynam mówić o rapie w Stanach. PATRONITE: https://patronite.pl/rapmatters 1:02 Single 3:28 Premiery 5:21 Fame booster 7:12 Płyta tygodnia 10:12 Route 66 Grupa na FB: https://www.facebook.com/groups/RapMATTersPodcast/ Fanpage: https://www.facebook.com/rapmatterspodcast/ Kanał YT: https://www.youtube.com/channel/UCkebu-RZZSrRjynJuls5s8g Playlista na Spotify: https://open.spotify.com/user/11154473065/playlist/6UkAEJJpKbgcGWBsdpkXCh?si=-hWYGOqkTz66n0GMI33EFg Najlepsze single 2019 Spotify: https://open.spotify.com/user/11154473065/playlist/4Q2aVYQCCWkq5gI1vp1BjW?si=0sgh7Q2MRO6gdVQbcs4nnA Najlepsze single 2019 YT:https://www.youtube.com/watch?v=3UFS76evnLY&list=PLCkZPugqg8If_x23lgRWy-4PJxEGP-KW2 Archiwum: https://www.mixcloud.com/BlogMateuszaOsiaka/

Jabłka Adama to film niecodzienny, komedia która potrafi człowiekowi namieszać w głowie. Ale czy na pewno? Dowiedz się słuchając naszego nowego odcinka! Pragniemy jednocześnie przeprosić za prawie dwutygodniową nieobecność. Oglądaliście Jabłka Adama? Podobał się Wam film? Czy po podcaście jesteście przekonani do seansu? Film: https://www.filmweb.pl/Jablka.Adama Reżyser: https://www.filmweb.pl/person/Anders+Thomas+Jensen-12094 Koło Kultury Podcast: Subskrybuj: https://www.youtube.com/channel/UCDN_s7L4EwKI8p2W5qAWwQw Facebook: https://www.facebook.com/kolokulturypodcast Instagram: https://www.instagram.com/kolo_kultury_podcast/

ThinkApple Podcast powraca! Konferencja Apple z premierą nowych flagowców skłoniła nas do nagrania nowego odcinka. Trochę "z biegu", świeżo po evencie, dlatego ma on formę luźnej konwersacji o tym, co pokazali Tim, Phil, Jony i spółka. Rozmawiają: – Dawid Olczak (@olczak_dawid) – Marcin Chrobak (@melangue) – Tomek Czech (@finicestfini) Podobało Ci się? Nie zapomnij ocenić i napisać recenzji w iTunes. Dzięki!

Dzisiaj podzielę się swoimi przemyśleniami, popartymi własnymi doświadczeniami w byciu tłustym jak pączek od Bliklego.   Ten odcinek jest dostępny też w wersji video na kanale ZRUP na YouTube.

Kiedy nowe Grube Rozmowy? No właśnie teraz. Proszę bardzo! Trochę nam to zajęło, ale już jesteśmy z powrotem. To zresztą nie pierwszy raz, kiedy zdarzyła nam się dłuższa przerwa, prawda? Musimy się wreszcie poprawić i nagrywać częściej. Chyba. Rozmawiamy jak zwykle o rzeczach i sprawach: o pewnym bardzo głośnym ostatnio teledysku, o nowym filmie superbohaterskim, który właśnie wchodzi do kin, a także o innych rzeczach. I sprawach. Nie można zapominać o sprawach. Wraca też kącik podróżniczy, bo Prez znowu jeździ po świecie. Miłego słuchania!

Kiedy nowe Grube Rozmowy? No właśnie teraz. Proszę bardzo! Trochę nam to zajęło, ale już jesteśmy z powrotem. To zresztą nie pierwszy raz, kiedy zdarzyła nam się dłuższa przerwa, prawda? Musimy się wreszcie poprawić i nagrywać częściej. Chyba. Rozmawiamy jak zwykle o rzeczach i sprawach: o pewnym bardzo głośnym ostatnio teledysku, o nowym filmie superbohaterskim, który właśnie wchodzi do kin, a także o innych rzeczach. I sprawach. Nie można zapominać o sprawach. Wraca też kącik podróżniczy, bo Prez znowu jeździ po świecie. Miłego słuchania!

Gruby tydzień przed nami – Torment, Horizon i Switch. Kupujecie coś z tej trójki?

In this week's episode of the Futility Closet podcast we'll explore some curiosities and unanswered questions from Greg's research, including the love affair that inspired the Rolls Royce hood ornament, a long-distance dancer, Otto von Bismarck's dogs, and a craftily plotted Spanish prison break. We'll also run after James Earl Ray and puzzle over an unsociable jockey. Intro: Workers constructing Washington's Grand Coulee Dam in 1942 fed a cable through a 500-foot drain by tying a string to an alley cat's tail. A 2001 earthquake in Olympia, Wash., drew a graceful rose with a sand-tracing pendulum. Sources for this week's feature: The best source I can find regarding the origins of the Rolls Royce hood ornament is this Telegraph article from 2008, in which Montagu's son says, "My father and Eleanor shared a great passion. It was a grand love affair - perhaps even the love of his life. All this happened before my father met my mother. But I understand my father's first wife knew about the mistress. She was very tolerant of her and they got on very well." But this quote is given in the service of promoting a film about the affair, which makes it less objective than I'd like. (Paul Tritton of the Rolls-Royce Owners' Club of Australia disputes the story here.) Alexandre Dumas' habit of eating an apple every morning beneath the Arc de Triomphe is described in this New York Times article, among many other modern sources. The earliest mention I can find is a 1911 article in the Dietetic and Hygienic Gazette, attributing the intervention to Hungarian physician David Gruby. I've confirmed that Gruby served as a physician to Dumas (père et fils), but I can't find anything about an apple. The incidents of the Savoy Hotel cloakroom and the Travellers Club suicide are both described in N.T.P. Murphy's A Wodehouse Handbook (2013). The suicide rule is mentioned at the end of this Telegraph article, which gives me hope that it's true, but I can't find anything more comprehensive. The story of the Providence United Methodist Church is told in both Randy Cerveny's Freaks of the Storm (2005) and Rick Schwartz's Hurricanes and the Middle Atlantic States (2007). Snopes says it's "mostly true." In Constable's Clouds, published by the National Galleries of Scotland 2000, Edward Morris writes, "It is this moment of early morning light -- and what has been described as 'the atmosphere of stillness tinged with expectancy' -- that Constable translates into the finished canvas." Judith Collins mentions Joseph Beuys' responsibility for snow in her introduction to Andy Goldsworthy's Midsummer Snowballs (2001). Reader Olga Izakson found the description of Tiras, Otto von Bismarck's “dog of the empire,” in Robert K. Massie's Dreadnought (1991). A few further links. The role of Esperanto in the planning of the 1938 San Cristobál prison break is described (I think) here. In 1600 William Kemp published a pamphlet chronicling his 1599 morris dance to Norwich, Kemps Nine Daies Wonder, to quiet doubters. The allegation that Margaret Thatcher ordered the identities of British government employees to be encoded in the word spacing of their documents appears in Gregory Kipper's Investigator's Guide to Steganography (2003). I've found it in other technical documents, but these tend to cite one another rather than an authoritative source. Listener mail: Madison Kahn, "60 Hours of Hell: The Story of the Barkley Marathons," Outside, May 8, 2013. Wikipedia, "Barkley Marathons" (accessed Aug. 6, 2016). Wikipedia, "Kaihogyo," (accessed Aug. 6, 2016). Adharanand Finn, "What I Learned When I Met the Monk Who Ran 1,000 Marathons," Guardian, March 31, 2015. Associated Press, "Japanese Monks Endure With a Vow of Patience," June 10, 2007. Here's a corroborating link for this week's lateral thinking puzzle (warning: spoiler). You can listen using the player above, download this episode directly, or subscribe on iTunes or Google Play Music or via the RSS feed at http://feedpress.me/futilitycloset. Please consider becoming a patron of Futility Closet -- on our Patreon page you can pledge any amount per episode, and all contributions are greatly appreciated. You can change or cancel your pledge at any time, and we've set up some rewards to help thank you for your support. You can also make a one-time donation on the Support Us page of the Futility Closet website. Many thanks to Doug Ross for the music in this episode. If you have any questions or comments you can reach us at podcast@futilitycloset.com. Thanks for listening!