Podcasts about Asani

Welcome to Indigenous in Music with Larry K, this week we welcome from the Treaty 5 Territory, Manitoba., Rhonda Head is in the house. Award winning singer, songwriter, and performer. Her new album is out, “Iskwaywuk,” honoring women, the land, and love. You can read all about Rhonda at our place at our homepage at www.indigenousinmusicandarts.org/past-shows/rhonda-head. Enjoy music from Rhonda Head, Robbie Robertson, Khu.eex, Theia, Bomba Estereo, Brandis Knudsen, Litefoot, Siibii, Asani, Alicia Kayley, Mimi O'Bonsawin, Boogat, Nathan Cunningham, Blackfoot, Campo, Clube da Bossa, Robin Cisek, Elisapie, Thea May, Julian Taylor, Logan Staats, TRIBZ, Stevie Salas, Pretendians, XIT, Tom Bee, Aysanabee and much much more. Visit us on our home page to learn about us and our programs at www.indigenousinmusicandarts.org, check into our Two Buffalo Studios and our SAY Magazine Library to find out all about our Artists and Entrepreneurs.

The Beracha of "She'lo Asani Abed," which we recite each morning, expresses our gratitude to G-d for making us free, that we are not an "Ebed" – "servant." This refers to an "Ebed Kena'ani" – a gentile servant purchased by a Jewish owner, who undergoes a partial conversion whereby he becomes obligated in the same Misvot that are binding upon a woman. After we recite the Beracha of "She'lo Asani Goy," thanking Hashem for not making us a gentile, who has no Misva obligations whatsoever, we thank Hashem also for not making us an "Ebed," who is obligated in only some Misvot. Furthermore, servants do not have Yihus (respectable lineage), and so we are grateful that we have the status of free men who enjoy the honor of Yihus. A person who is held captive, G-d forbid, nevertheless recites this Beracha, even though he does not enjoy freedom. "She'lo Asani Abed" refers specifically to the status of an "Ebed Kena'ani," and so even a Jew who is in captivity recites this Beracha because he is a full-fledged Jew. The word "Ebed" is pronounced "Abed" because of a grammatical rule that a "Segol" vowel at the end of a sentence changes to a "Kamatz." The next Beracha that men recite each morning is the blessing of "She'lo Asani Isha" – "who has not made me a woman." Some mistakenly view this Beracha as an indication that Judaism regards women as somehow inferior to men. This is certainly not true; both men and women are equally important from the Torah's perspective, and neither plays a more a vital role in the mission of the Jewish Nation than the other. Men recite this Beracha because they have more Misva obligations than women. Just as we all recite "She'lo Asani Goy" to thank Hashem that we are not gentiles, who have no Misva obligations, and "She'lo Asani Abed," thanking Hashem that we are not servants who have limited Misva obligations, men go further and thank Hashem for the additional Misva obligations that they have as men. Women recite instead the Beracha "She'asani Ki'rsono" – "who has made me according to His will," thanking Hashem for creating them in a way that does not require the same Misva obligations as men. We might draw an analogy to two kings who are crowned on the same day – one of whom inherited the throne from his father, and another who needed to work to earn the appointment as ruler. Both deliver speeches expressing their joy and appreciation for having reached this milestone – one for the privilege of being born into royalty, and the other for having successfully worked to earn his position. Both are equally distinguished, and both are equally grateful, but for different things. Similarly, men recite a Beracha thanking Hashem for the work they are given to achieve spiritual greatness, and women recite a Beracha thanking Hashem for being created in a state of spiritual refinement that does not require as many Misvot as men require. Women recite simply, "Baruch Ata She'asani Ki'rsono," without "Hashem Elokenu Melech Ha'olam." If a woman wishes she can think these words in her mind before concluding "She'asani Ki'rsono." A woman recites the Beracha "She'lo Asani Goya," in the feminine form, instead of "She'lo Asani Goy," and "She'lo Asani Shifha" instead of "She'lo Asani Abed" (as a "Shifha" is a female maidservant). Summary: The Beracha of "She'lo Asani Abed," which thanks Hashem for our being full-fledged Jews, as opposed to servants, is recited even by those in captivity, Heaven forbid. Women recite the Berachot of "She'lo Asani Goy" and "She'lo Asani Abed" in the feminine form: "She'lo Asani Goya," and "She'lo Asani Shifha." Instead of the Beracha of "She'lo Asani Isha," a woman recites "Baruch She'asani Ki'rsono," without "Hashem Elokenu Melech Ha'olam." If a woman wishes she can think these words in her mind before concluding "She'asani Ki'rsono."

One of the Berachot we are required to recite each morning is "She'lo Asani Goy," in which we thank Hashem for making us Jews. We have the great privilege of having been chosen to build a special relationship with G-d, and so the Sages instituted a Beracha to express our gratitude for the gift of being part of G-d's chosen people. There is considerable discussion and debate among the Poskim as to whether this text of the Beracha is indeed the correct text. The Zecher Yehosef (Rav Yosef Zecharya Stern, 1831-1903) noted that the term "Goy" – which means "nation" – is used even in reference to the Jewish People, as in the verse in Dibreh Hayamim I 17:21), "U'mi Ke'amcha Yisrael Goy Ehad Ba'aretz" ("And who is like Your nation, Israel, a singular nation on earth"). Accordingly, the Zecher Yehosef claims that the wording of this blessing was changed by the Church to "Goy" so that it would not be offensive to Christians. The Shulhan Aruch Ha'Rav (Rav Schneur Zalman of Liadi, founding Rebbe of Lubavitch, 1745-1812), among others, maintained that the proper text for this Beracha is "She'lo Asani Nochri," substituting the word "Goy" with "Nochri," which means "gentile." The Zecher Yehosef disagreed with this practice, arguing that the word "Nochri" technically means "foreigner," referring even to somebody from a different family or land, and does not necessarily refer to non-Jews. It is reported that the Hafetz Haim (Rav Yisrael Meir Kagan of Radin, 1839-1933) recited this Beracha as "She'lo Asani Obed Kochabim U'mazalot" – specifying that we are not worshippers of foreign deities. Others, however, dismissed this opinion, noting that there are many gentiles who do not worship foreign deities, and we are thankful also for not being among them, for being part of the Jewish Nation. In any event, common practice is to recite the text "She'lo Asani Goy." The explanation might be that although the Jewish People collectively is sometimes called a "Goy," this term used in the context of an individual refers specifically to a gentile. Hence, when we say "She'lo Asani Goy," we mean that Hashem did not make us a non-Jew. The Sedeh Hemed (Rav Haim Hizkiya Medini, 1834-1904) recited the text "She'lo Asani Goy Ke'goyeh Ha'arasot" – "who did not make me a 'Goy' like the nations of the other lands," in order to specify foreign nations. This is not the commonly accepted practice, though one certainly may recite this text, for even if the phrase "She'lo Asani Goy" is correct, adding the words "Ke'goyeh Ha'arasot" does not undermine the Beracha's legitimacy. The Bayit Hadash (Rav Yoel Sirkis, Poland, 1561-1640) raises the question of why this blessing is formulated in the negative form, thanking Hashem for not making us gentiles, rather than thanking Hashem for making us Jewish. One answer, as the Bayit Hadash brings, is based on the Gemara's sobering comment in Masechet Erubin (13), "No'ah Lo La'adam She'lo Nibra Yoter Mi'she'nibra" – "It would have been preferable for a person not to have been created, rather than to have been created." As life presents us with so many opportunities for failure, a person would have been better off having never been brought into this world. As such, it would be incorrect to thank Hashem for "making us" a certain way. The Bayit Hadash rejects this explanation, and suggests a different answer – that if we said "She'asani Yisrael," thanking Hashem for creating us as Jews, we would then be unable to recite the next two blessings – thanking Hashem for not making us a servant ("She'lo Asani Abed") and for not making us a woman "(She'lo Asani Isha"). The term "Yisrael" implies a free, Jewish man, and thus includes the next two Berachot. Hence, the Sages formulated this blessing in the negative form – "She'lo Asani Goy," so that we would be able to recite two additional blessings thanking Hashem for our freedom and for making us male. The Taz (Rav David Segal, 1586-1667) suggests a different answer, explaining that the text "She'asani Yisrael" would give the mistaken impression that only Jewish males have value and significance. Although we are thankful for being Jewish and for being male, we certainly do not believe that those who aren't Jewish, or Jewish women, are unimportant or do not have crucial roles to play in the world. For this reason, the Sages chose not to formulate the blessing as "She'asani Yisrael," and chose the negative form, instead. The Poskim debate the question of whether a Ger (convert) recites this blessing. The Rama (Rav Moshe Isserles, Poland, 1530-1572) maintained that a convert does not recite this Beracha, since he cannot say that Hashem made him a Jew, as he was born a gentile. The Bayit Hadash understood the Rama to mean that a Ger recites instead, "She'asani Yehudi" – "who has made me a Jew." However, the Bayit Hadash disputes this opinion, arguing that it was the convert himself, and not G-d, who turn him into a Jew, as he was born a gentile and then made the decision to become a Jew. Hacham Bension Abba Shaul (Jerusalem, 1924-1998) refutes this challenge, noting that Hashem enabled the convert to become Jewish by establishing the process of conversion. It is thus indeed appropriate for a convert to thank Hashem for "making" him a Jew by making conversion a possibility and assisting him along this process. A different view is brought by the Magen Abraham (Rav Abraham Gombiner, 1633-1683) – that a convert should recite the Beracha "She'asani Ger" – "who made me a convert." The verb "A.S.A." ("make") refers to the motivation to convert, as evidenced by the verse in the Book of Bereshit (12:5), "Ve'et Ha'nefesh Asher Asu Be'Haran" ("and the souls which they made in Haran"), which refers to the idolaters whom Abraham and Sara influenced to convert to monotheism. Others suggested that a Ger should recite the blessing, "She'hichnisani Tahat Kanfeh Ha'shechina" – "who has brought me under the wings of the Shechina," which refers to the process of joining the Jewish Nation. Others maintained that a Ger recites the standard Beracha of "She'lo Asani Goy," because he thanks Hashem for the fact that he is now a Jew. According to Kabbalah, this blessing thanks Hashem for restoring our Jewish soul in the morning, and this is relevant also to converts. Hence, according to this opinion, converts recite the same text as those who were born Jewish. In practice, however, the Hida (Rav Haim Yosef David Azulai, 1724-1806) maintained that a convert should not recite "She'lo Asani Goy" or any variation thereof, noting that the Bet Yosef appears to concur with this ruling. Later Poskim also noted that given the differences of opinion on this subject, we apply the famous rule of "Safek Berachot Le'hakel" – that we do not recite a Beracha when it is uncertain whether it is warranted. Instead, a convert should recite "Baruch Ata She'lo Asani Goy," omitting Hashem's Name. If a woman converted to Judaism while she was pregnant, it is uncertain whether the child has the status of a gentile or of a regular Jew. The child in this case was conceived when the mother was a gentile, but was delivered after she became a Jew, and it is questionable whether the child's status is determined at conception or at birth. Therefore, this child when he grows up should not recite the Beracha of "She'lo Asani Goy," given the different opinions that exist. All opinions agree that a convert recites the Beracha of "She'lo Asani Abed" and (in the case of a male convert) the Beracha of "She'lo Asani Isha." The Mishna Berura explains that a convert must thank Hashem for having been given the opportunity to be free and to be a man, an opportunity which he would not have had if he had been born as a servant or a woman. These three Berachot – "She'lo Asani Goy," "She'lo Asani Abed," and "She'lo Asani Isha" – are to be recited in this sequence. One first thanks Hashem for making him a Jew, then for making him a free person, as opposed to a slave, and then for making him male. A gentile, of course, is not bound by the Torah's commands at all, whereas a servant has already begun the process of becoming a Jew, and is obligated in some Misvot. And a woman, of course, is a full-fledged Jew, though with fewer Misva obligations then men. These three Berachot, then, follow a specific sequence, proceeding gradually from more general to more specific. The Magen Abraham ruled that if a person recited these Berachot out of order – reciting "She'lo Asani Isha" first – then he can no longer recite the other two blessings. The Beracha of "She'lo Asani Isha," as mentioned, is the most specific, and it thus naturally includes the other two. Meaning, once a person thanks Hashem for making him a man with numerous Misva opportunities, he in effect thanks Hashem also for not making him a gentile – who has no Misva obligations – or a servant – who has relatively few Misva obligations. This resembles the situation addressed by the Poskim where a person recited the Beracha of "Zokef Kefufim" – thanking Hashem for the ability to stand up straight – before reciting the Beracha of "Matir Asurim," which thanks Hashem for the ability to move our limbs. According to some opinions, the person in this case can then not recite "Matur Asurim," because the ability to move our limbs is included in the ability to stand up straight. (This is, in fact, the Halacha.) By the same token, the Magen Abraham writes, a person who recited "She'lo Asani Isha" before reciting "She'lo Asani Goy" and "She'lo Asani Abed" does not then recite those two blessings. However, the Mishna Berura cites the Elya Rabba (Rav Eliyahu Shapira, Prague, 1660-1712) as disagreeing with this ruling, and maintaining that the Berachot of "She'lo Asani Goy" and "She'lo Asani Abed" may be recited even after "She'lo Asani Isha." The Taz explains that the Beracha of "She'lo Asani Isha" does not necessarily cover the other two blessings, because a servant and a gentile have certain advantages over a Jewish woman, in that they have the possibility of becoming a full-fledged Jewish male. Therefore, even after reciting "She'lo Asani Isha," one still has reason to thank Hashem for not making him a servant or a gentile. Hacham Ovadia Yosef, in Halichot Olam, cites a large number of Poskim who follow this second opinion, that "She'lo Asani Goy" and "She'lo Asani Abed" may be recited after "She'lo Asani Isha." (These include the Elya Rabba, the Taz, the Peri Hadash, the Mateh Yehuda, the Shulhan Aruch Ha'Rav, the Peri Megadim, Rabbi Akiva Eger and the Shalmeh Sibur.) Therefore, as this is clearly the consensus view, this opinion should be followed, and one who mistakenly recited "She'lo Asani Isha" before "She'lo Asani Goy" and "She'lo Asani Abed" may still recite those two Berachot. Summary: A Ger (convert), who was not born Jewish, should not recite the full text of the Beracha of "She'lo Asani Goy," and should recite instead, "Baruch Ata She'lo Asani Goy," omitting Hashem's Name. The Berachot of "She'lo Asani Goy," "She'lo Asani Abed" and "She'lo Asani Isha" should be recited in that specific sequence. Nevertheless, if one recited one of the later blessings first, he still recites the others.

Në episodin e 42-të të 3GO Podcast mysafir e kemi Valon Asanin, CEO & Founder në Dua.com.Dëgjim të këndshëm!

We're back with another audio adventure! This week we have a couple guests joining us, shout out to John and Asani. On this episode the FUTY family have hot takes on Charlotte vs Raleigh, Diddy's verdict, and Ai freaky grandparents content? In music, King Combs finally feel comfortable enough to drop some new music, Kehlani dropped some new R&B heat, and the Mexican OT apologized for using the N word? In sports, Ben McLemore was found guilty of grape, Malik Beasley is being investigated by the Feds, and Antonio Brown fronting like he doesn't love Woah Vicky. Enjoy!

In this bonus, mixed zone episode of the K League United Podcast, Andrew speaks to Ulsan HD's Gustav Ludigson and FC Anyang's Thomas Oude Kotte after a 1-0 Horangi revenge win, and Jasir Asani ahead of Gwangju FC's AFC Champions League Elite quarterfinal clash with Al-Hilal.

A dramatic evening in Gwangju saw the hosts fight back from a two-goal first leg deficit against the J.League 1 Champions and book their place on the flight to Saudi Arabia. Matthew Binns and Paul Neat look back on an incredible match and discuss just how Gwangju pulled off this miracle, how many superlatives can we afford Asani and do we need to rediscuss manager Lee Jong-hyo after such a memorable night.   The podcast then turns its attention to another K League team in Asia hoping to do the unthinkable and fight back from two-goals down, but coming out with very different results and some strong opinions from the manager in the press-conference.   There's then also time to look at Gwangju once more, as they prepare for their postponed K League game this weekend against Pohang Steelers   All this and more on The K League United Podcast!

Can converts say “Shelo Asani Goy”??! Five week fights in shul… Halachot of make-up Parshas?!! Honoring Kohanim R Ovadia got first Aliyah?!!

Hilchot Tefilah part 34: Can converts say “Shelo Asani Goy”??! Five week fights in shul… Halachot of make-up Parshas?!! Honoring Kohanim R Ovadia got first Aliyah?!!

Birkot Ha-Shahar - "She-Asani Ki-Ressono" by Rabbi Avi Harari

Birkot Ha-Shahar - "She-Lo Asani Goy" by Rabbi Avi Harari

Birkot Ha-Shahar - "She-Lo Asani Goy, Aved & Ishah" by Rabbi Avi Harari

Akeem Asani Linkedin Listen to Akeem's band Purelink on Spotify /Bandcamp/YouTube Music Follow Purelink on Instagram and read the Resident Advisor and Pitchfork review.   Secretly Distribution and listen to Secretly's Spotify channel for new music at Secretly Weekly Education: DePaul University- Communications and Media Studies  

Ahmad Asani Linkedin Education:  DePaul University-B.A. Communications and Media Studies

I ftuar në emisionin “Pardon My French” ka qenë futbollisti i njohur i Kombëtares Shqiptare, Jasir Asani. Ai ka zbuluar më shumë detaje në lidhje me jetën, karrierën dhe suksesin e tij. Një futbollist që sigurisht ka spikatur me talentin e tij por si ka nisur karriera futbollistike e Jasir Asanit?

Ismailis from South Asia find their origins in Gujarat, Sindh and Punjab. Their ancestors belonged to various castes such as the Lohana and Bhatia communities, who found themselves drawn to the teachings of Muslim saints, known as pirs or sayyids. According to community tradition, Ismaili pirs were sent from Persia by the Imams – or spiritual leaders – to spread knowledge of who the Ismaili Imams are, and the notion of the Imam as the guide to spiritual enlightenment.  The pirs did this through ginans, one thousand or more religious hymns that are assumed to date as far back as the thirteenth century. The people that accepted these teachings came to be known as Satpanthis: those who followed Satpanth, or the True Path. On this episode, Ali Asani, professor of Indo-Muslim and Islamic Religion and Cultures at Harvard University, speaks to us about ginans, and the fascinating evolution of this particular Ismaili tradition over the past 800 years.

Mark [MK] Mclaughlin, Daniel [Travi] Arias, Asani [Sahn Dahn] Walford join Gianna Volpe in the WLIW-FM studio for the Heart of The East End HOTstudio segment underwritten by Peconic Landing to talk about making music in Riverhead and upcoming events there, including this Saturday's Cardboard Boat Race and Alive On 25 taking place on Fridays, August 11 and 28.Listen to the playlist on Apple Music

 In this episode, you'll hear how to:Understand the significance of balancing mental well-being and self-care in a high-pressure lifestyle.Delve deep into the process of self-awareness and defining meaningful objectives.Overcome barriers of negative thoughts and master the art of adapting to change in your entrepreneurial journey.Embrace the transformative power of forgiveness and build your character in harmony with your faith. Follow Asani's professional moves on her LinkedIn Profile. Check out her wine label she founded with Carmelo Anthony, VII(N) - THE SEVENTH ESTATE .Are you interested in starting your own podcast? Let Letisha help. Book an interest call here.  Timestamped summary of this episode:00:00:00 - Introduction, The host welcomes the guest, Asani Swann, to the podcast and praises her for her accomplishments. Asani talks about being proud of her natural curiosity and the power of thinking things into existence.00:03:30 - I Am Wholehearted, Asani talks about I Am Wholehearted, a retreat she founded for people who need space to reset, rejuvenate, and heal themselves. She shares her personal journey of burnout and how the retreat helps people learn how to be vulnerable and create a space for accountability.00:08:34 - The Realities of Superwoman Success, The host and Asani discuss the importance of sharing the full picture of success, including the self-imposed fatigue that comes with it. Asani emphasizes the need to understand one's why and to become more intentional with time and energy.00:12:29 - Takeaways from I Am Wholehearted, The host shares her experience of the I Am Wholehearted retreat, highlighting an exercise where she learned to trust herself and God more. Asani shares her takeaways both as a participant and planner of the retreat, emphasizing the need for vulnerability and accountability in creating intentional lives.00:15:23 - Personal Growth, Asani talks about her personal growth journey and the importance of staying grounded in faith and identity. She shares her vision for I Am Wholehearted to continue helping people create intentional lives and build strong communities.00:17:28 - Overcoming Perfectionism, Asani discusses how perfectionism has hindered her and how she has learned that she doesn't have to be perfect to move forward. She emphasizes the importance of embracing the idea that she is enough, right now, as she is, and how this has allowed her to be more open to opportunities and conversations.00:18:43 - The Other Side of Success, Ausha comments on Asani's extensive list of accomplishments and how it can lead to envy or feelings of inadequacy. Asani shares her perspective on the hard work and persistence that goes into achieving success and the importance of loving, not just liking, what you do.00:24:36 - The Struggle of Entrepreneurship, Asani discusses the challenges of transitioning from corporate to entrepreneurship and how it takes time and commitment to build a successful business. She emphasizes the importance of having a clear mind and staying focused on the end goal, even when things get tough.00:27:25 - Reteaching the Walk, Asani shares her experience of learning to take authority over her thoughts and how her faith has helped her navigate the ups and downs of entrepreneurship. She emphasizes the importance of staying in alignment with where God is taking you and not romanticizing the past, even when the present feels challenging.00:31:13 - Exercising Freedom, Asani discusses the concept of exercising freedom and how it allows us to think anything we want and create our own reality.00:33:57 - Misconceptions about Wealth and Success, Asani shares the common misconception that she's rich and clarifies that she's not yet wealthy. She explains that success doesn't happen overnight and that most entrepreneurs and startups have a long way to go before achieving their goals. Asani encourages redefining what success means and finding success in multiple areas of life.00:35:54 - Redefining Success, Success means different things to different people, and Asani shares what success means to her. She acknowledges that financial freedom and generational wealth are her goals but emphasizes that she also finds success in other areas of her life, such as her relationships, businesses, and ability to spread kindness and grace.00:37:44 - Gratitude and Living, Asani talks about the importance of untangling what society tells us about success and what's true for us. She starts each day with gratitude for life, health, and love. Asani also discusses the importance of releasing offense quickly and recognizing the growth within ourselves.00:39:56 - Letting Go and Moving Forward, Asani emphasizes the importance of letting things move through us instead of getting stuck in us. She shares that learning how to let go and move forward is a practice and encourages finding a balance between love and being a little ratchet.00:42:53 - Gratefulness and Wisdom, Ausha expresses her gratitude for Asani and her wisdom, grace, and humor. She shares her appreciation for    

In this episode: more transitions, Asani leaving the Beyond Teaching podcast, the Big Quit/Great Resignation, the skills that doctoral training embeds, actively caring for your own schedule sometimes means purposely quitting

KP Trip: Asani Kesay Hoti Hey - Attock 10-3-2023

Dr. Ali Asani is Murray A. Albertson Professor of Middle Eastern Studies and Professor of Indo-Muslim and Islamic Religion and Cultures at Harvard University. He has also served as the Chair of the Department of Near Eastern Languages and Civilizations and Director of the Prince Alwaleed Islamic Studies Program. A specialist on Muslim traditions and communities in South Asia, Professor Asani's research focuses on Shia and Sufi devotional traditions in the region. He has been particularly active post-Sept 11 in improving the understanding of Islam and its role in Muslim societies by emphasizing the role of the arts aspedagogic bridges to foster a better understandings of Islam and Muslim cultures globally.The author of many articles and several books, he has been a recipient of awards foroutstanding teaching. In 2020 he was recognized as Faculty of the Year by the Harvard Foundation and also appointed to the Board of Governors of the Institute of Ismaili Studies.

In this episode Rabbi Ulman discusses whether a convert is obligated to say the blessing "Shelo Asani Goi" during the morning blessings.

5 sde enero del 2023

Curso de Tefila #21 Shelo Asani Isha (El judaísmo no es machista ) by Suri Cattan

Curso de Tefila# 20 Shelo Asani Abed ( La esclavitud de hoy en día ) by Suri Cattan

Clase del 14 de diciembre del 2022

Curso de Tefila #19 Shelo Asani Goy (El judaísmo es difícil pero es placentero ) by Suri Cattan

In this episode: Asani shares her story of leaving higher education, weight and diabetes clinic work, sustainability and work-life balance, talent, multi-faceted interests, and larger metropolitan area help this type of pivot occur (clinical training too), the importance of wrapping up commitments, props to mother (no limits), the doctorate and its versatility  

In this episode: Asani was an undergraduate honors student who worked with Susan, the match between the student and the researcher, should you ask a faculty member about what they study, leveraging the research lab model, running lab meetings remotely, the cobbler/apprenticeship model, how this work informs tenure-track efforting

Womens halacha class

Silsila Ahadees e Sahiha, Authentic hadith.

Cyclone Asani, which intensified into a severe cyclonic storm on Sunday, is expected to weaken by Wednesday, the weather office has said in its latest bulletin. Strong winds with the speed of 100-110 kmph - expected to surge to 120 km per hour - have been predicted as Odisha, Bengal and Andhra Pradesh have braced up for heavy rain too. Localized flooding has been predicted with rain expected in the range of 100-200 mm. Ten flights including those from Hyderabad, Visakhapatnam, Jaipur, and Mumbai were canceled at the Chennai Airport. Tune in with Sachin Kalbag- executive editor of the Hindustan Times and RJ Rohini to know its impact on Mumbai's weather.

It was a busy week in the Himalayas with summits on multiple 8000ers, including Everest. On the Nepal side of the mountain, Kami Rita Sherpa led the rope team to the summit and at the same time extended his summit record to 26. Sadly, there were two more deaths of the season, one on Kangchenchunga and another on Everest. Still, thus far 2022 is a low-drama season. With the good weather emerging, the summit trolls will now allow everyone to make their attempts. Big Picture 2022 is turning out to be an unusual season but in a good way. On Thursday, I did a podcast with three world-class meteorologists, Michael Fagen of Everest Weather, Chris Tomer of Tomer Weather Solutions, and Marc De Keyser of Weather4expeditions , about what we are seeing and can expect these last few weeks of the season. They all agreed that it is warmer than usual, drier than usual, and with less wind than usual. The culprit is the Jet Stream is not sitting on top of Everest like it usually does. They even suggested that we may see another year like in 2018 when we had 11 consecutive days of low winds that allowed a record year for Everest summits with 802 summits on both sides. The Nepal side saw a total of 562 summits made up of 266 foreigners (aka members) and 296 High Altitude Workers (aka Sherpas). We won't see anything like that number of summits in 2022, perhaps around 400, including support. A wild card was a potential typhoon brewing in the Bay of Bengal but now it appears that "ASANI" will track away from making landfall. Again, there are currently NO typhoon warnings issued by the Joint Typhoon Warning Center. Climb On! Alan Memories are Everything

Nakon što je 17 godina vodio Infinum, odnedavno je CEO njihove 'spin off' tvrtke Productive koja cilja izuzetno konkuretno tržipte na kojem dominiraju Asana i Jira. Tomislav nam otkriva svoje početke, iskustva i buduće ambicije! Na pitanje je li ikad postojala mogućnost da radi za nekog drugog, odgovara da naravno da postoji, posebno jer se dobro sjeća trenutka kad su na žiro računu tvrtke imali samo 400 kuna. Danas je malo drugačija situacija i Infinum je jedna od najvećih tehnoloških tvrtki u Hrvatskoj. Dapače, žele biti holding s cijelim nizom tvrtki u koje su investirali poput Rentlija (o čemu sam s osnivačem Marko Mišulićem pričao upravo na Netokracija Podcastu), onih koje su pokrenuli poput Porsche Digitala Hrvatska, ali i The Productive Company čiji je Car CEO. ► Kako je Infinum krenuo iz Prve (i jedine) karlovačke gimnazije; ► Problem pokretanja dodatnih projekata uz agenciju; ► Što je naučio od mentora poput svog oca, ali i osnivača IN2 Ante Mandića; ► Infinumov eksentričan humor kao employer branding u doba kad su IT tvrtke bile formalne; ► Problemi u product tvrtkama, od strategije proizvoda do određivanja cijena; ► Kako konkurirati na etabliranom tržištu kad vam MVP ne pomaže; ► Zašto trebate izvlačiti informacije iz svojih šefova; ► Jesu li mladi programeri danas razmaženi. _______________

Shows Half Truths: Chhattisgarh Chief Minister On "The Kashmir Files", WHO says global rise in Covid-19 cases 'tip of the iceberg', This year's first cyclone—Asani—is likely to form over the central Bay of Bengal on March 21 & other top news in this bulletin.

- Tur Vs Artscroll - Censorship - Waking up Goyish Khal Chassidim invites everyone to an evening of inspiration and elevation, Sunday, Feb 13 2022. For details and to participate in the journal go to bit.ly/kchpjournal ** Tonight's shiur is sponsored by Sarita Kohn & family לעילוי נשמת ר' יונה צבי בן יוסף חיים אלעזר הכהן R' Yoni Kohn - a true friend of the Khal Chassidim community ** Rabbi Reisman's shiur takes place Thursday nights at Khal Chassidim of Highland Park. To sponsor a shiur: bit.ly/khalchassidimhp. Comments? Drop us a line at anchor.fm/eli-reisman and click "Message".

In this episode: Asani hosts a conversation with her Pacific University emeritus colleagues Sandy Jenkins and James Lane about clinical supervision and mentoring clinical and counseling psychologists in these developing roles; forming intimate, professional relationships with your students; the rotations of students receiving different types of training; approaches include focusing on the relationship, studying transference and countertransference, learning to work with others, navigating difficult teams

Agar aap aqsar cheezein bhool jate hein to iss episode ki tip ko zaroor suniye ga.

Woman's Involvement In The World Of Halacha - Part 4: Shelo Asani Isha

Davening colab discussed the birchos hashachar shelo asani berachos --- Send in a voice message: https://anchor.fm/heimish/message

Professor Ali Asani tells the Alwaleed Program team about his scholarly trajectory, beginning with his experiences coming to Harvard College as an international student from Kenya and entering Islamic studies as an Ismaili student in the early 1970s. He also discusses the importance of expanding perspectives in Islamic studies to include different interpretations of Islam, his interest in studying Islam as a living tradition in the lives of ordinary believers, especially through the arts, and his commitment to education beyond the walls of the university. Given Professor Asani's interest in the experience of Islam through the sound arts, this episode contains selections from Qur'anic recitation, qawwali, and the ginans, the devotional hymns of South Asia's Nizari Ismaili communities.Ali Asani is Murray A. Albertson Professor of Middle Eastern Studies Professor of Indo-Muslim and Islamic Religion and Cultures. He is also former director of the Alwaleed Islamic Studies Program at Harvard University.Credits and transcript: islamicstudies.harvard.edu/ep-6-giving-voice-to-silenced-islams-ali-asani

This episode explores the morning blessings that are specific to men and women and how those blessings are the key to serving G-d? Check out more at: www.maverickpodcasting.com --- Support this podcast: https://anchor.fm/yocheved-davidowitz/support

In this first episode in a four-part series, former Alwaleed Program directors, Professors Roy Mottahedeh, William Graham, and Ali Asani, share reflections on the development of Islamic studies over the course of their careers, first as students and then as faculty at Harvard. Professor Graham discusses the development of Islamic studies within religious studies in the 20th century, the importance of a comparative approach, and the legacy of Orientalism. He and Professor Mottahedeh also speak about the study of Islam within post-World War II area studies and Professor Mottahedeh comments on Islamic studies within the social sciences, including his field of history. Professor Asani, whose interests are primarily in Islam outside the Middle East and especially in South Asia, discusses his passion for the global study of Islam and studying it through literature and the arts. While they have worked with many great scholars, the professors highlight some of their most influential mentors including Sir Hamilton Gibb, Wilfred Cantwell Smith, and Annemarie Schimmel. We also discuss the institutional place of Islamic studies at Harvard, including in the Faculty of Arts and Sciences, Harvard Divinity School, Center for Middle Eastern Studies, the broader university curriculum, and the Alwaleed Islamic Studies Program. Finally, Professors Mottahedeh, Graham, and Asani share their hopes for the future of Islamic studies at Harvard. In the next three episodes, we will hear more from each of them about their scholarly journeys.Credits and transcript: islamicstudies.harvard.edu/ep-2-profes…d-ali-asani

Notations -> http://www.shivkumar.org/music/#a ambA vANi Ragam: kIravANi {21st Melakartha Ragam } ARO: S R2 G2 M1 P D1 N3 S || AVA: S N2 D1 P M1 G3 R1 S || Talam: Adi Composer: Harikesavanallur Mutthaiah Bhagavatar Version: Ram Kaushik Lyrics Courtesy: Lakshman Ragde Pallavi: ambA vANi nannAdarincavE Anupallavi: shambarAri vairi sahOdari kambu gaLEsita kamalEshavri Charanam: paradEvi ninnu bhajiyincE bhaktulanu brOcE pankajAsani vara vINApANi vAgvilAsini harikEshapura alankAri rANi Meaning: (Courtesy: P.R.Ramachander http://translationsofsomesongsofcarnticmusic.blogspot.com.au/2012/03/amba-vani.html) Oh Mother (“vAni”) Saraswathi (“Vani”), please support me (“AdarincavE”) Sister (“sahOdari”) of enemy (“vairi”) of Sambara, Oh Goddess of lotus (“kamal-Eshavri”) who has a conch (“kambu”) like neck (“gaLEsita”) Oh divine Goddess (“paradEvi”) if you (“ninnu”) are sung about (“bhajiyincE”), oh Goddess who sits on a lotus (“pankaj-Asani”) , You protect (“brOcE”) your devotees (“bhaktulanu”), Oh goddess who has the divine Veena in her hand (“vara vINA-pANi”), Oh Goddess with pretty speech(“vAg-vilAsini”), Oh queen (“rANi”) who decorates (“alankAri”) Harikesapura (“harikEshapura”)

Dans cet épisode je reçois Jay Asani, une militante martiniquaise qui va nous parler des différentes actions mises en œuvre en faveur de la communauté Antillaise. Elle nous explique son combat contre les inégalités et le monopole qu'ont les békés sur l'économie dans ces territoires. N'hésite pas à aller suivre Jay : https://www.instagram.com/jay_asani/ Sa boutique de bijoux : https://fanm-ata.com/boutique Pour aller plus loin : https://linktr.ee/Jelissacoach

This episode explores the blessing that thanks G-d for our freedom and he responsibility that free choice entails. --- Support this podcast: https://anchor.fm/yocheved-davidowitz/support

This episode explores the idea of "negative" blessings and looks at the meaning of what being a chosen nation is. --- Support this podcast: https://anchor.fm/yocheved-davidowitz/support

Daily Halakhah - Women's berakhah of "she-asani kirsono" by Rabbi Avi Harari

Read the complete transcript on the Sales Game Changers Podcast website. NERTILA’S INSIGHTS FOR EMERGING SALES LEADERS: “Never be nervous, just believe in yourself, never think there’s anything that you can’t do. Never think of gender or anything as an obstacle. Always think about your successes, your strengths, what you’re good at, what you love, what makes you happy and be confident about it. Talk about it, go for it, there’s really nothing that you can’t achieve. It sounds cheesy but it’s really like that."

The Blessing of SheLo Asani Isha & Asani Kirtzono each according to a gender encompass elemental existential elements and the creation's intent and aftermath of the original Man and Woman

The Surviving Society team are extremely excited to present #TheSpotlightSeries. In these episodes Chantelle and Tissot take a step back from the mic and handover to both local and global academics, researchers, and community organizers. The Spotlight series continues with the themes from the original Surviving Society podcast focused on race, class, anti- racism and social movements. Guest hosts: Mwenza Blell: Mwenza is a biosocial anthropologist. She is currently a Rutherford Fellow affiliated to Health Data Research UK, a Newcastle University Academic Track Fellow, and a Grant Researcher at Tampere University. Her research draws from ethnography to examine intransigent and often invisible structures of injustice. She is interested in how subjective experience, socio-political structures and technologies, cultural meaning-making, and human biology interrelate to produce states of well-being and ill-being, with a view to understanding mechanisms underpinning both suffering and flourishing. Furaha Asani: Furaha is a mental health advocate, teacher, writer, precarious migrant, and a researcher with a PhD in Infection and Immunity. Her research passions lie in bioethics, liberatory STEM pedagogy, and anything that amplifies the message that no human being is ‘illegal’. Her writing focuses on social justice and equity in healthcare, higher education, and science in pop culture. Furaha loves red lipstick, going to afternoon movies by herself, going for walks, and collecting pineapple ornaments.

The Surviving Society team are extremely excited to present #TheSpotlightSeries. In these episodes Chantelle and Tissot take a step back from the mic and handover to both local and global academics, researchers, and community organizers. The Spotlight series continues with the themes from the original Surviving Society podcast focused on race, class, anti- racism and social movements. Guest hosts: Mwenza Blell: Mwenza is a biosocial anthropologist. She is currently a Rutherford Fellow affiliated to Health Data Research UK, a Newcastle University Academic Track Fellow, and a Grant Researcher at Tampere University. Her research draws from ethnography to examine intransigent and often invisible structures of injustice. She is interested in how subjective experience, socio-political structures and technologies, cultural meaning-making, and human biology interrelate to produce states of well-being and ill-being, with a view to understanding mechanisms underpinning both suffering and flourishing. Furaha Asani: Furaha is a mental health advocate, teacher, writer, precarious migrant, and a researcher with a PhD in Infection and Immunity. Her research passions lie in bioethics, liberatory STEM pedagogy, and anything that amplifies the message that no human being is ‘illegal'. Her writing focuses on social justice and equity in healthcare, higher education, and science in pop culture. Furaha loves red lipstick, going to afternoon movies by herself, going for walks, and collecting pineapple ornaments.

Pričali smo puno puta o projekt menadžmentu, o različitim alatima i načinu kako možete najbolje da ih koristite. Ali kada pričamo o malim timovima, voditi neke mini zadatke u Trello-u ili Asani, jednostavno je previše posla i ponekad traje duže sama "administracija" vođenja zadataka nego obavljanje istih. Opet, ako se ništa ne vodi, često se zaboravlja. Testiramo jedno moguće rešenje - Google Keep.

Rabbi Feiner shiurim

Even scientists face deportation in an anti-immigration environment. But Dr. Furaha Asani cautions that academics shouldn't think of themselves as "one of the good ones." Biochemist Dr. Asani is now one of the migrant precariat because her visa was denied for questionable reasons. PhDiva Xine Yao interviews Dr. Asani about reimagining STEM PhD training and the scientific method. It's okay to be a "very average scientist" -- Dr. Asani questions putting scientists on pedestals in terms of their claims to objectivity and upholding colonial standards of meritocracy. Dr. Furaha Asani on migrant solidarity: https://www.theguardian.com/commentisfree/2019/nov/25/phd-migrants-good-immigrant-deportation Dr. Furaha Asani on Twitter: https://twitter.com/DrFuraha_Asani Support the Work of PhDivas Podcast: https://www.patreon.com/phdivaspodcast

Max Angelo Julin gästar! Derbyspecial där vi pratar om AIK och Djurgården. Tar ner föregående säsong och blickar framåt. Super Bo. Kommer Chilufya slå igenom? Hur bra är Asani och Saku? Många frågetecken kring dessa lag som vi försöker räta ut. God lyssning!

Sometimes UUs wonder what effect they can have on the wider world, since we are small in numbers. Today I am going to resurrect and adapt an exercise from very early in my career as a minister that will show just how much of an impact we do have in so many places, groups and issues. 1 Welcoming Words by Rev. Brian Kiely 0:00 2 Prelude “Rattle Dance” by Asani 2:29 3 Kindling the Chalice by Chrystal Hogan 4:50 4 Hymn 113 “Where Is Our Holy Church?” 5:01 5 Kindling the Children's Chalice 6:59 6 Sharing Our Abundance: Change for Children 7:48 7 “Weyaho” by Asani 8:43 8 Receiving the Offering 11:35 9 Meditation in Song, Hymn 123 “Spirit of Life” 12:08 10 Meditation in Word by Rebecca Parker 13:25 11 Meditation in Music “Many Feathers’ Chant” by Mesa Music Consort 14:56 12 Sermon “What You Bring” by Rev. Brian J. Kiely 18:52 13 Hymn 1028 “The Fire of Commitment” 35:43 14 Closing Words 38:50 15 “Carry the Flame of Peace and Love” 39:05 The Unitarian Church of Edmonton is a liberal, multi-generational, religious community. We celebrate a rich mosaic of free-thinking, spiritually-questing individuals joined in common support and action. We welcome diversity including diversity of beliefs from divine believers to humanists, from pagans to atheists and agnostics. We believe in the compassion of the human heart, the warmth of community, the pursuit of justice and the search of meaning in our lives. We gather with gratitude on traditional Cree lands that are now a part of Treaty Six and shared by many nations. A treaty is an inheritance, a responsibility and a relationship. May we be good neighbours to one another, good stewards to our planet and good ancestors to our children. UCE - https://www.uce.ca/ Facebook Group - https://www.facebook.com/groups/41659071349/ Facebook Page - https://www.facebook.com/UnitarianChurch/ YouTube - https://www.youtube.com/user/EdmUnitarian Twitter - https://twitter.com/UnitarianUCE Instagram - https://www.instagram.com/unitarianuce/ SoundCloud - https://soundcloud.com/user-189401827/

Thanks for listening to the last podcasts.  For this week we explore Asani, another real-life Poly woman.  She will give insight into the world of polyamory.  The good, bad, and logistical parts of living that lifestyle.   We would love to hear from you and also looking for interviewees if you are interested.  Peace and Love  Eddie Kramer

Thanks for listening to the last podcasts.  For this week we explore Asani, another real life Poly woman.  She will give insight into the world of polyamory.  The good, bad, and logistical parts of living that lifestyle.  Make sure you visit our website XXXbehindblueeyes.com for more information and other goodies.  Catch us on Instagram and Twitter at @xxbbeyespodcast.  We would love to hear from you and also looking for interviewees if you are interested. 

Today we’re going to continue our series on prayer. We’ve already discussed the general obligation of women in prayer, including shemoneh esrei, the prayers we say immediately upon waking up, and birkot hashachar. In this week’s podcast we’re going to zoom in and take a closer look at the first 3 brachot of birkot hashachar.    To see all the sources referenced in today's podcast, check out the full article on our site here: https://www.deracheha.org/prayer-5-she-lo-asani-isha-she-asani-kirtzono/

This week, we chat to Dr Furaha Asani about medical misinformation, drug trials, and how we can prevent people with HIV from getting other infections.  Plus, we talk mental health (while black), how to avoid people touching your hair, and what it's like to be a Nigerian who needs a visa to go (back) to Nigeria.   ------------------------------------------------- Music by Grapes & Evan Schaeffer ------------------------------------------------- Our live event is May 30th at the Royal Institution with Angela Saini (@AngelaDSaini) to discuss her new book Superior.  We'll be discussing the re-emergence of race science and dissecting the political roots of race, why scientists can't seem to look beyond it, and the dark and dangerous ways in which scientific racism still exists today.  BUY YOUR TICKETS RIGHT HERE  ------------------------------------------------- Follow us on social media and send us your questions! Facebook Instagram Twitter Email: whynotadoc@gmail.com #whynotadoc See acast.com/privacy for privacy and opt-out information.

Read More...

Mushkil Or Tangi Mein Asani Ko Dekhna (Waqia Ifk)(surat An Noor Ayit 11) by Nighat Hashmi

Die besten Tipps in 90 Sekunden. Heute mit Valon Asani. Das ganze Interview findest Du im Archiv.

  Mit gerade 21 Jahren machte sich Valon Asani bereits selbständig. Er brauchte 5 Jahre um herauszufinden, dass Fokussierung das Wichtigste ist im Business. Krempelte seine Firma um, verkaufte diverse Firmen.   Wieso er heute kein Smartphone, sondern nur noch ein altes Nokia besitzt.    Wir sprechen rund 10-15 Minuten ums Thema Influencer Marketing und Social Media.    Inputs und spannende Ansätze zur Mitarbeiterführung.    Shownotes: valonasani.ch

Welcome to Season 2 of the college and career readiness podcast, the podcast that helps you become a student who is prepared for higher education, a skilled profession or military service. In every episode, you will learn how to become a productive, responsible and engaged individual. Enjoy this episode hosted by Inderkum high school students.

Welcome to Season 2 of the college and career readiness podcast, the podcast that helps you become a student who is prepared for higher education, a skilled profession or military service. In every episode, you will learn how to become a productive, responsible and engaged individual. Enjoy this episode hosted by Inderkum high school students.

This is Special English. I&`&m Ryan Price in Beijing. Here is the news.The most advanced weather satellite ever built in the United States has rocketed into space, part of an 11-billion-dollar effort to revolutionize forecasting and save lives.The new GOES-R spacecraft will track U.S. weather as never before including hurricanes, tornadoes, flooding, volcanic ash clouds, wildfires, lightning storms, and even solar flares. Around 50 TV meteorologists from around the country converged on the launch site, along with 8,000 space program workers and guests.Scientists said what is exciting is that they&`&re going to be getting more data, more often, much more detailed, and with higher resolution. They said that in the case of tornadoes, if people can have another 10 to 20 minutes, more lives will be saved.The scientists associated with the project said that one should think superhero speed and accuracy for forecasting, like super high-definition TV versus black-and-white. For the American public, that will mean faster, more accurate weather forecasts and warnings. That also will mean more lives saved and better environmental intelligence for government officials responsible for hurricane and other evacuations.Airline passengers also stand to benefit, as do rocket launch teams. Improved forecasting will help pilots avoid bad weather and help rocket scientists know when to call off a launch.This is Special English.While last month merely tied for the world&`&s third warmest October in history, 2016 is still on track to be the hottest year on record.The United States&`& National Oceanic and Atmospheric Administration announced that the globe averaged almost 15 degrees Celsius, which is 0.7 degrees Celsius warmer than the 20th-century average but not as warm as Octobers in 2015 and 2014.From May last year to August this year, Earth set monthly heat records for 16 straight months.Scientists blame continued man-made climate change from the burning of fossil fuels, goosed by a now-gone El Nino. El Nino is the occasional natural warming of parts of the Pacific that changes weather worldwide.The first 10 months of this year have been the hottest to date, averaging 15 degrees Celsius. That beats 2015 by 0.1 degrees Celsius.U.S. climate scientists said it is likely that this year will eclipse last year as the hottest year on record. If November and October are just average for the 21st century, it will set a new record. But the scientists said a weak La Nina, the cooling flip side of El Nino, provides a small possibility that this year will slip slightly behind last year.Still, 2016, 2015 and 2014 will go down as the three hottest years on record. Records go back to 1880.You&`&re listening to Special English. I&`&m Ryan Price in Beijing. China will start building research vessel Dayang Erhao, or Ocean No.2, and a support ship for manned submarine Jiaolong, both expected to be put into service in March 2019.The China Ocean Mineral Resources Association has signed contracts with two ship manufacturers to begin construction on the research vessels with plans to finish the projects in around 28 months.According to the association, the Ocean No.2 will have a displacement of 4,000 tonnes and measure 98 meters long and 17 meters wide.It will contain more than 400 square meters of laboratory space and will be equipped with over 70 types of research devices.Ocean No.2 will be capable of conducting scientific missions, including water and atmospheric research, deep-sea extreme environment detection, as well as observations on marine geology and ecology.The new support ship, with a displacement of around 4,000 tonnes, is designed to provide support and maintenance to Jiaolong&`&s deep sea diving tasks.At 90 meters long and 17 meters wide, the support ship will have different types of laboratories filling more than 300 square meters.The support ship&`&s research system will be able to complete exploration tasks for Jiaolong&`&s diving activities as well as process and conduct on-site analysis of data and samples.This is Special English.The permanent shiplift at China&`&s Three Gorges Dam has started its round-the-clock operations after a first phase of two-month trial operation that ended recently.The shiplift began trials in September and lasted from 8 a.m. to 5 p.m. each day. The round-the-clock trial will last until the water level of the Three Gorges Reservoir falls to 145 meters. Tests for night operations were conducted a week earlier. The shiplift was designed by a team of Chinese and German scientists, and is the largest and most sophisticated of its kind in the world.It has been installed to complement the five-tier ship lock next to it, for the world&`&s largest hydropower project on the Yangtze River, China&`&s longest river. The trial operation will last for a year.The vertical-hoisting elevator helps ships with a maximum displacement of 3,000 tonnes, to traverse the dam. The water level behind the dam is up to 113 meters higher than the downstream river.You&`&re listening to Special English. I&`&m Ryan Price in Beijing. Almost every morning since their father&`&s stunning victory on Election Day, three of Donald Trump&`&s grown children walk through the Trump Tower lobby and board an elevator. But are Don Jr., Ivanka and Eric going to the campaign office on the fifth floor? Or are they going to their business offices on the 25th floor, or the president-elect&`&s penthouse on the 56th floor?That uncertainty highlights the multiple roles the children play for their father. For the past year, the lines were constantly blurred between political campaign and business empire, raising questions about a possible conflict of interest between Trump&`&s White House and his sprawling business interests.The children are poised to wield incredible influence over their father, even if they don&`&t follow him to Washington. Trump said consistently during the campaign that if he won, those children would stay in New York and run his business. But the three, plus Ivanka&`&s husband Jared Kushner, were all named to the transition team&`&s executive committee.The U.S. Congress passed an anti-nepotism law in 1967 that prohibits the president from appointing a family member to work in the office or agency they oversee. The measure was passed as a reaction to President John F. Kennedy appointing his brother Robert as attorney general.But the law does not appear to prevent the children from serving as unpaid advisers or providing informal counsel. Now they stand poised to be the most influential presidential children in decades.This is Special English.In what may be his last significant act as U.S. President Barack Obama&`&s surgeon general, Dr. Vivek Murthy has released a report, calling for a major cultural shift in the way Americans view drug and alcohol addiction.The report, entitled "Facing Addiction in America", details the toll addiction takes on the nation. Seventy-eight people die each day from an opioid overdose; and 20 million have a substance use disorder. The report explains how brain science offers hope for recovery. While its findings have been reported elsewhere, including by other federal agencies, the report seeks to inspire action and sway public opinion in the style of the surgeon general&`&s landmark report on smoking.With President-elect Donald Trump taking office, it&`&s uncertain whether access to addiction treatment will improve or deteriorate. Trump and the Republican-led Congress are pledging to repeal and replace the 2010 Affordable Care Act, which made addiction treatment an essential health benefit.Murthy said in an interview recently that he hasn&`&t spoken to Trump but looks forward to working with his administration to save lives with expanded access to treatment.You&`&re listening to Special English. I&`&m Ryan Price in Beijing. You can access the program by logging on to newsplusradio.cn. You can also find us on our Apple Podcast. If you have any comments or suggestions, please let us know by e-mailing us at mansuyingyu@cri.com.cn. That&`&s mansuyingyu@cri.com.cn. Now the news continues.A zoo in central California in the United States is showing off a new lion cub and asking visitors to choose his name.Reporters got a glimpse of the 5-week-old cub recently at Fresno Chaffee Zoo as he rolled in his enclosure and napped on his mom, Kiki.Kiki gave birth to three cubs on Oct. 11, but only the unnamed cub survived.Voting on its name runs through Nov. 27, and the little lion will likely get his public viewing a month or so later.Zoo staff have selected six Swahili names to choose from, namely Enzi, which means powerful, Kijani, meaning warrior, Asani, which means rebellious, Erevu, meaning clever, Mansa, meaning king, and Bwani which means gentleman.Visitors can buy a token and place it in a box corresponding to the name they like best.This is Special English.（全文见周日微信。）

Asani tries to understand Bowers' behavior.

In this podcast, City employees Amber Richards and Heather Beckmann explain why they - and so many Bainbridge organizations and individuals - are working to make Bainbridge a safe haven again for bees, hummingbirds and other pollinators. In its first months, project partners have grown to include: ASANI and the Grow Community; Commodore Options School; Bay Hay and Feed (where bee hive education occurs); Bloedel Reserve; Friends of the Farms; beekeeper Charles Shafer (who educates on bees at the Farmers Market); Islandwood; Sustainable Bainbridge; Sweetlife Farm; and, now, BCB! Pollinators face a number of challenges in modern society and many species are in serious decline. Pesticide use, specifically the use of neonicotinoids, have caused massive die-offs. See this webpage for advice on how you can make a difference and avoid harmful pesticides in your home garden. Pollinators (bees, birds, moths, butterflies, and bats) are critical to human survival. Globally, pollinators account for pollination of approximately 85% of the world's flowering plants and the vast majority of foods worldwide. One way to help is to become a beekeeper. Beekeeping is pursued worldwide. For one example, BCB discovered an apparently easy-to-use beehive invention on the crowd-funding website called IndieGoGo. However, if anyone tries that Hive Flow system, or any other beehive system for beginners, please let us know and we'll do a future podcast about it. This is not intended, however, as an endorsement of Hive Flow or any other product by the Pollinator project. Credits: BCB host, audio editor and social media publisher: Barry Peters.

In this podcast, City employees Amber Richards and Heather Beckmann explain why they - and so many Bainbridge organizations and individuals - are working to make Bainbridge a safe haven again for bees, hummingbirds and other pollinators. In its first months, project partners have grown to include: ASANI and the Grow Community; Commodore Options School; Bay Hay and Feed (where bee hive education occurs); Bloedel Reserve; Friends of the Farms; beekeeper Charles Shafer (who educates on bees at the Farmers Market); Islandwood; Sustainable Bainbridge; Sweetlife Farm; and, now, BCB! Pollinators face a number of challenges in modern society and many species are in serious decline. Pesticide use, specifically the use of neonicotinoids, have caused massive die-offs. See this webpage for advice on how you can make a difference and avoid harmful pesticides in your home garden. Pollinators (bees, birds, moths, butterflies, and bats) are critical to human survival. Globally, pollinators account for pollination of approximately 85% of the world’s flowering plants and the vast majority of foods worldwide. One way to help is to become a beekeeper. Beekeeping is pursued worldwide. For one example, BCB discovered an apparently easy-to-use beehive invention on the crowd-funding website called IndieGoGo. However, if anyone tries that Hive Flow system, or any other beehive system for beginners, please let us know and we'll do a future podcast about it. This is not intended, however, as an endorsement of Hive Flow or any other product by the Pollinator project. Credits: BCB host, audio editor and social media publisher: Barry Peters.

Shelo Asani Goy Jun 2, 2015

: Shelo Asani Goy Aved Isha. Order? , May 12, 2015

Imagine a place where artisans, crafts people, and creative folks with diverse forms of expression all share a well-equipped physical space.  And imagine calling that space a BARN -- which also stands for Bainbridge Artisans Resource Network. You needn't imagine for long, because you can see it for real this Saturday Sept 20th from 1-4pm. As you'll hear in this podcast, BARN board member Catherine Camp describes this Saturday's free open house -- called a “Saturday sampler” -- at the BARN's large interim facility. It's a bright yellow building near the corner of Valley Road and Sunrise Drive, just north of Bay Hay and Feed, in Rolling Bay. Even though the BARN organization is relatively new (about 2 years old), its activities are already quite diverse. They have furnished their well-equipped artisan work center and are supporting open studio time. They are also performing community service projects with creative craft work, and conducting classes, tutoring and mentoring. As a community center for artisans, the BARN in Rolling Bay is offering a very wide range of artisan and craft pursuits, including: - fiber arts and weaving - glass work - jewelry making - print making - a writing studio - electronic and technical arts (such as 3D printing and laser carving) - kitchen arts - metalworking, and - woodworking The BARN financially sustains itself through memberships, but it also offers occasional drop-in events and special events with a per-visit charge.  It offers classes for the public, guest speakers and workshops. The BARN's collaboration space in Rolling Bay is an interim location. BARN has recently purchased two acres of land just off 305 and Madison Avenue, near the Christmas tree farm north of New Brooklyn. Nationally recognized architect Johnpaul Jones (who was lead designer of the The Waypoint in Winslow) is designing a purpose-built new quarters for the BARN, for Asani to bring into reality.  Asani is known for the green-built Grow Community, and the new building cluster that includes the Bainbridge Island Museum of Art. Bring your curiosity and creative energies to the BARN this Saturday from 1-4pm in Rolling Bay. Credits: BCB host: Annie Osburn; BCB editor and intro music: Tim Bird; BCB ferry music: Dogfish Bay Studios; BCB podcast art: artopia creative.

Angela W. Patton, a native of Richmond, Virginia, is Founder and Executive Director of CAMP DIVA. CAMP DIVA was born out of tragedy when a five-year-old named Diva Mstadi Smith-Roane lost her life due to a firearm accident on January 25, 2004. CAMP DIVA, is a fun and educational non-profit program that empowers teen girls 11-17 to prepare themselves in every way for their passage into womanhood.  Patton is also currently fundraising and producing a documentary called “Locked In NOT Locked Out.” It will tell the story of how a group of teen girls started a father-daughter dance (The Date with Dad Dinner & Dance), that ended up being held behind bars (A Dance of Their Own), bringing incarcerated fathers together with their daughters with the goal of strengthening their relationships, and giving the daughters exactly what they asked for…their fathers!  But the story doesn’t end there. What happens when the dance ends…do the relationships continue? Do they get stronger, or do circumstances threaten them?  The wife of a supportive and committed husband, Re (her rock) and the mother of two loving children, Imhotep and Asani (her inspiration), Angela says that nothing would be possible without the support of her family, and practicing 'family first.'  This story of Camp Diva's Daddy Daughter Dance in the Richmond City Jail has gone viral and been told on NBC News, Inside Edition and Ms. Patton as appeared on TedEX in December. She says that "even though

Asani argues that it is the educational systems in both societies that fail to provide a corrective. At Harvard Extension School, Asani teaches the online and on-campus course RELI E-1550 Understanding Islam and Contemporary Muslim Societies. Visit http://www.extension.harvard.edu/courses/understanding-islam-contemporary-mus... for more information. Faculty Insights are produced in partnership with Thoughtcast, www.thoughtcast.org.

Ali Asani, professor of Indo-Muslim and Islamic religion and cultures at Harvard University describes the modern Sufi rock phenomenon epitomized by Salman Ahmad and his band Junoon. Asani outlines Ahmad's personal musical, religious, and political journey and attempted to place Sufi rock in the broader tradition of Muslim devotional literature. A native of Kenya, Asani... Read More

De Nederlandse Djoeke Veeninga sprak in 2007 drie uur met de Belgische Lieve Joris, die naar aanleiding van haar Congo boek in de Franse krant Libération ‘een van de beste journalisten ter wereld’ werd genoemd. Een gesprek over het leven ver weg en dichtbij. De Belgische schrijfster Lieve Joris heeft zich vanaf haar eerste boek op verschillende plekken ingegraven - het Midden Oosten, Hongarije, Afrika. Zo werkt de schrijfster: een tijdlang wortelen en goed om je heen kijken. Zo beschreef ze in haar debuut De Golf in 1986 al de door snelle economische bloei verscheurde Arabische wereld waar sommige jongeren in een behoefte aan vastigheid teruggrepen op een onbeweeglijk geloof - een thema waar de wereld nog veel van horen zou. In Het uur van de rebellen beschrijft ze de kleine geschiedenis van Assani, een Tutsi rebel, waardoor de grote geschiedenis van de oorlog in Congo en de buurlanden te begrijpen valt. Over één plek schreef ze tot aan 2007 nog niet: het Vlaanderen van haar jeugd. ---------------------------------- Biografie Lieve Joris (geb. 14 juni 1953 te Neerpelt, België) "Mijn sleutel is traagheid" Lieve Joris is een nationaal én internationaal gewaardeerd schrijfster van reisverhalen in het genre dat wel ‘verhalende non-fictie’ dan wel ‘non-fictie literatuur’ wordt genoemd. Met de blik van een fictieschrijfster bekijkt en beschrijft ze de werkelijkheid, en dat doet ze zoals ze zelf zegt in het tempo van een slak: ‘mijn sleutel is traagheid’. Ze werd in 1953 in België geboren en woont sinds 1975 in Nederland, waar zij de School voor de Journalistiek volgde en voor de Haagse Post en NRC Handelsblad reportages schreef. In 1986 debuteerde zij met De Golf, het verslag van een vier maanden durende reis door Saoedi-Arabië, de Emiraten, Katar, Bahrein en Koeweit. Later woonde ze in Caïro, wat onder meer in 1991 het Boekenweek-essay Een Kamer in Cairo opleverde, en nog later trok zij naar Syrië, waar zij het leven van de Syrische Hala spiegelde aan dat van zichzelf, beschreven in De poorten van Damascus. Tussendoor had ze kennisgemaakt met het land dat haar tot de dag vandaag bezighoudt: de voormalige Belgische kolonie Congo. Ze schreef er inmiddels drie indrukwekkende boeken over. In 1987 verscheen Terug naar Congo, waarin zij reist in de voetsporen van haar heeroom die als pater in de koloniale tijd zich over de 'negerkes' ontfermt. Na het vertrek van Mobutu in 1997, keerde ze verschillende malen naar Congo terug en beschreef de jaren van chaos en oorlog. Maar altijd op de manier waarop Lieve Joris werkt: de grote anlayse en geschiedenis haakt ze vast aan de menselijke maat. Dans van de Luipaard uit 2001 en het vorig jaar verschenen Het Uur van de Rebellen zijn de bijbehorende titels. In dat reisleven nestelde ze zich en passant ook nog in de De Melancholieke Revolutie van Hongarijë in 1989, bundelde ze een aantal verhalen in Zangeres op Zanzibar (1992), waarin onder meer het verslag van haar ontmoeting met de schijver V.S. Naipaul op zijn geboorte-eiland Trinidad, en beschreef ze het Westafrikaanse dagelijkse leven in Mali Blues. De schijfster heeft nu net rondgesnuffeld in de Aziatische wereld – om eens voorzichtig te proeven of dat een nieuw gebied voor haar zou kunnen zijn. Opvallend genoeg schreef ze nog nooit over haar geboorteland België en het Vlaamse platteland waar ze opgroeide. Wellicht horen we daar meer over, ergens in het Marathoninterview. Djoeke Veeninga gaat in gesprek met Lieve Joris, die naar aanleiding van haar Congo boek in de Franse krant Libération ‘een van de beste journalisten ter wereld’ werd genoemd. ---------------------------------------------- Samenvatting Marathoninterview Eerste uur: Lieve Joris noemt zich, zo leerden wij het eerste uur, liever geen journalist noemen en al helemaal niet, zoals een Franse krant schreef, een van de beste van de wereld. Dit in tegenstelling tot een van haar grote leermeesters, de Pool Ryszard Kapuscinski. Hoewel die, zoals hij vanuit de geschiedenis de literatuur in dreef, misschien wel meer een dichter is, vanwege zijn prachtige beelden. En van wie Lieve Joris vooral leerde dat je moet durven over kleine dingen te schrijven: zoals over het hondje van Keizer Haile Selassie dat op de schoenen van de minsisters piste. Als je dat kunt, heb je misschien wel een boek. En die andere grote voorganger, V.S. Naipaul, is natuurlijk ook beyond journalism, dus laten we het maar hebben over, zoals Kapuscinski altijd zei ‘non-fiction-literature’. Literatuur die haar in al die jaren vooral vaak naar Congo bracht, waar ze, net als Kapuscinski, maar dan anders, goed kon zorgen dat de mensen goed voor haar zorgen. Zodat ze niet bij die luitjes van de VN hoeft te logeren, met hun tennisbanen en walkie talkies, maar in het buitengewoon dynamische huishouden van haar vriend Cleon. Waar ze zich, wanneer er ‘s ochtend vroeg alweer zes vreemden voor de televisie zaten, wel eens afvroeg: wat doe ik hier? Totdat weer bleek dat daar zes verhalen voor de televisie zaten. Verhalen van de binnenkant. En, ook dat leerde ze van Kapuscinski, omdat zij blijft wanneer de andere blanken weggaan, heeft ze nog het recht om die verhalen op te schrijven ook. Terugkomen in haar tweede vaderland Nederland was, na de laatste keer, na bijna zeven jaar Congo, niet makkelijk. Vernauwing en hufterigheid hadden de overhand gekregen. Al die redenen waarvoor ze ooit uit België was weggegaan, golden niet meer. “Weer Congo?”, vroeg een collega. En het hielp ook niet dat het huis verbouwd werd, want wanneer je zelf een bouwwerk aan het maken bent, is het niet handig als de keuken onttakeld is. Dus schrijven deed ze in België, dat inmiddels meer leek op dat fijne Nederland van vroeger, onder de vleugels van vader abt. En dat ging meteen een stuk beter. “Maar het ging hier toch ook over de islam”, vroeg Djoeke Veeninga, “en dat is toch ook een onderwerp van jou?” “Jawel, maar naast Congo was er geen ruimte in mijn hoofd, en bovendien: ik moet ergens heen, voordat ik er iets over kan zeggen.” Dus gaat Lieve Joris binnenkort weer naar Libanon om uit te zoeken hoe een Grieks-orthodoxe communist erbij komt tegen Hezbollah aan te schurken, en steekt zij langzaam haar voelhorens uit naar Azië, naar Vietnam. Maar inmiddels wel met zoveel bagage, haar eigen dorpje Neerpelt op het Vlaamse platteland, waar haar moeder haar al leerde hoe je voortdurend diensten moet uitwisselen met de medemens, maar ook Congo reist mee naar Vietnam, dat ook zijn oorlog heeft gehad, maar er inmiddels op kan reflecteren. Zo gaat inmiddels alles bij alles horen. En hoort haar dementerende vader er uiteindelijk ook bij. Want wanneer ze iets probeert te betekenen voor de mensen in Congo, moet ze ook haar oude vader niet vergeten. Zoals ze ook blij is dat de Congolezen haar gewoon naar huis duwden toen haar moeder overleed. Dat verdriet van je familie, ook daar moet je heen, ook dat moet je zien. En de tijd nemen om dat te verwerken. Want, zei ze tot slot: je licht je anker niet ongestraft. En dat, dat lichten van het anker, doet ze dan ook minder snel dan vroeger. Want met de jaren komt de mildheid, en is er minder om je tegen af te zetten. En dus minder om achter je te willen laten. Tweede uur: Het sleutelwoord van het afgelopen uur was toch wel schuldgevoel. Schuldgevoel van Lieve Joris over de manier waarop ze altijd maar weg was bij haar familie, om te beginnen met het overlijden van haar grootmoeder, toen ze in Amerika was. Die grootmoeder die er toch juist voor gezorgd had dat zij haar eigen plekje had in dat drukke gezin van negen kinderen in het Vlaamse Neerpelt Maar nu, nu zij zoveel mogelijk voor haar dementerende vader zorgt, van ’s ochtends voeg tot s avonds laat als het even kan, nu haar vader haar Afrika is geworden en ze alle inventiviteit die je nodig hebt wanneer het ergens niet goed gaat, bij hem kan aanwenden, nu is dat schuldgevoel wel ingelost. En misschien wel daarom kon ze met zoveel openheid en liefde over haar acht broers en zusters praten. De oudste in Spanje, mooie Odet, Fonnie die uiteindelijk op zijn 48e aan de drugs ten onder ging, Theo die leed onder Fonnie, Angel die een echte engel is, professor Tonnie in Brussel, Hildeke, “ons mongooltje dat geen vlieg kwaad doet”, en de kleine Wieke, ze kwamen allemaal volledig tot leven. Zoals ze ook haar vader helemaal kan zien, zijn hele leven kwam langs, van het halve weeskind tot de door zijn ambitieuze vrouw tot voortdurende studie gemaande belastingophaler. In potentie een heel belezen man, en nu, nu hij in zijn eigen wereld verblijft, nog steeds met een ontroerend open oog voor beeldende kunst. “En misschien”, zei Lieve Joris op een vraag van Djoeke Veeninga, “is alles wat ik nu doe wel oefening om uiteindelijk zonder sentimenteel te worden te kunnen schrijven over dat waar ik vandaan kom”. Maar wanneer ze het kan, wanneer ze de schaamte kan overwinnen door stijl, misschien hoeft het dan niet eens meer. En dan het schuldgevoel dat Afrika, en voor een Belgische natuurlijk vooral Congo, bij je oproept. Omdat je natuurlijk niet heen kunt om de strooptochten van koning Leopold, maar ook omdat de Afrikanen je bijna dwingen tot paternalisme. Omdat Afrikanen op de een of andere manier nog steeds niet in staat zijn het heft in eigen handen te nemen. De oplossing moet altijd van een ander komen. En dat werkt uiteindelijk niet, want wanneer je iemand uit een put wil trekken, zal hij zelf mee moeten werken. En dat is wel de verademing van Azië, dat de mensen daar hun eigen zaakjes bestieren. En toch was de laatste toon van het gesprek optimistisch. Omdat dat eeuwige wingewest Congo, altijd geplunderd, altijd uitgebuit, altijd gekoloniseerd, bezig is met een noodzakelijke vernietiging. Met de vernietiging van de oude verhoudingen en, hoe gruwelijk ook, op zoek naar nieuwe verhoudingen, naar eigen verhoudingen. En hoe gaat het daarin met je laatste hoofdpersoon, met Asani uit Het Uur van de Rebellen, die als rebel in het oosten probeert zijn plek te vinden in het nieuwe Congo dat met al die barensweeën aan het ontstaan is? Hij is nu in de hoofdstad en hoort bij de verstandige mensen die hopen op een door de internationale gemeenschap gesteunde vrede. En ze is eigenlijk best trots op hem. De andere persoon uit wie Asani is opgebouwd is nu generaal en ook belangrijk geworden. Dat had ze toch maar goed gezien, dat dat niet zomaar mensen waren, maar mensen van de toekomst. Al ligt die toekomst, waar Lieve Joris dus uiteindelijk wel hoopvol over is, nog wel ver weg.

De Nederlandse Djoeke Veeninga sprak in 2007 drie uur met de Belgische Lieve Joris, die naar aanleiding van haar Congo boek in de Franse krant Libération ‘een van de beste journalisten ter wereld’ werd genoemd. Een gesprek over het leven ver weg en dichtbij. De Belgische schrijfster Lieve Joris heeft zich vanaf haar eerste boek op verschillende plekken ingegraven - het Midden Oosten, Hongarije, Afrika. Zo werkt de schrijfster: een tijdlang wortelen en goed om je heen kijken. Zo beschreef ze in haar debuut De Golf in 1986 al de door snelle economische bloei verscheurde Arabische wereld waar sommige jongeren in een behoefte aan vastigheid teruggrepen op een onbeweeglijk geloof - een thema waar de wereld nog veel van horen zou. In Het uur van de rebellen beschrijft ze de kleine geschiedenis van Assani, een Tutsi rebel, waardoor de grote geschiedenis van de oorlog in Congo en de buurlanden te begrijpen valt. Over één plek schreef ze tot aan 2007 nog niet: het Vlaanderen van haar jeugd. ---------------------------------- Biografie Lieve Joris (geb. 14 juni 1953 te Neerpelt, België) "Mijn sleutel is traagheid" Lieve Joris is een nationaal én internationaal gewaardeerd schrijfster van reisverhalen in het genre dat wel ‘verhalende non-fictie’ dan wel ‘non-fictie literatuur’ wordt genoemd. Met de blik van een fictieschrijfster bekijkt en beschrijft ze de werkelijkheid, en dat doet ze zoals ze zelf zegt in het tempo van een slak: ‘mijn sleutel is traagheid’. Ze werd in 1953 in België geboren en woont sinds 1975 in Nederland, waar zij de School voor de Journalistiek volgde en voor de Haagse Post en NRC Handelsblad reportages schreef. In 1986 debuteerde zij met De Golf, het verslag van een vier maanden durende reis door Saoedi-Arabië, de Emiraten, Katar, Bahrein en Koeweit. Later woonde ze in Caïro, wat onder meer in 1991 het Boekenweek-essay Een Kamer in Cairo opleverde, en nog later trok zij naar Syrië, waar zij het leven van de Syrische Hala spiegelde aan dat van zichzelf, beschreven in De poorten van Damascus. Tussendoor had ze kennisgemaakt met het land dat haar tot de dag vandaag bezighoudt: de voormalige Belgische kolonie Congo. Ze schreef er inmiddels drie indrukwekkende boeken over. In 1987 verscheen Terug naar Congo, waarin zij reist in de voetsporen van haar heeroom die als pater in de koloniale tijd zich over de 'negerkes' ontfermt. Na het vertrek van Mobutu in 1997, keerde ze verschillende malen naar Congo terug en beschreef de jaren van chaos en oorlog. Maar altijd op de manier waarop Lieve Joris werkt: de grote anlayse en geschiedenis haakt ze vast aan de menselijke maat. Dans van de Luipaard uit 2001 en het vorig jaar verschenen Het Uur van de Rebellen zijn de bijbehorende titels. In dat reisleven nestelde ze zich en passant ook nog in de De Melancholieke Revolutie van Hongarijë in 1989, bundelde ze een aantal verhalen in Zangeres op Zanzibar (1992), waarin onder meer het verslag van haar ontmoeting met de schijver V.S. Naipaul op zijn geboorte-eiland Trinidad, en beschreef ze het Westafrikaanse dagelijkse leven in Mali Blues. De schijfster heeft nu net rondgesnuffeld in de Aziatische wereld – om eens voorzichtig te proeven of dat een nieuw gebied voor haar zou kunnen zijn. Opvallend genoeg schreef ze nog nooit over haar geboorteland België en het Vlaamse platteland waar ze opgroeide. Wellicht horen we daar meer over, ergens in het Marathoninterview. Djoeke Veeninga gaat in gesprek met Lieve Joris, die naar aanleiding van haar Congo boek in de Franse krant Libération ‘een van de beste journalisten ter wereld’ werd genoemd. ---------------------------------------------- Samenvatting Marathoninterview Eerste uur: Lieve Joris noemt zich, zo leerden wij het eerste uur, liever geen journalist noemen en al helemaal niet, zoals een Franse krant schreef, een van de beste van de wereld. Dit in tegenstelling tot een van haar grote leermeesters, de Pool Ryszard Kapuscinski. Hoewel die, zoals hij vanuit de geschiedenis de literatuur in dreef, misschien wel meer een dichter is, vanwege zijn prachtige beelden. En van wie Lieve Joris vooral leerde dat je moet durven over kleine dingen te schrijven: zoals over het hondje van Keizer Haile Selassie dat op de schoenen van de minsisters piste. Als je dat kunt, heb je misschien wel een boek. En die andere grote voorganger, V.S. Naipaul, is natuurlijk ook beyond journalism, dus laten we het maar hebben over, zoals Kapuscinski altijd zei ‘non-fiction-literature’. Literatuur die haar in al die jaren vooral vaak naar Congo bracht, waar ze, net als Kapuscinski, maar dan anders, goed kon zorgen dat de mensen goed voor haar zorgen. Zodat ze niet bij die luitjes van de VN hoeft te logeren, met hun tennisbanen en walkie talkies, maar in het buitengewoon dynamische huishouden van haar vriend Cleon. Waar ze zich, wanneer er ‘s ochtend vroeg alweer zes vreemden voor de televisie zaten, wel eens afvroeg: wat doe ik hier? Totdat weer bleek dat daar zes verhalen voor de televisie zaten. Verhalen van de binnenkant. En, ook dat leerde ze van Kapuscinski, omdat zij blijft wanneer de andere blanken weggaan, heeft ze nog het recht om die verhalen op te schrijven ook. Terugkomen in haar tweede vaderland Nederland was, na de laatste keer, na bijna zeven jaar Congo, niet makkelijk. Vernauwing en hufterigheid hadden de overhand gekregen. Al die redenen waarvoor ze ooit uit België was weggegaan, golden niet meer. “Weer Congo?”, vroeg een collega. En het hielp ook niet dat het huis verbouwd werd, want wanneer je zelf een bouwwerk aan het maken bent, is het niet handig als de keuken onttakeld is. Dus schrijven deed ze in België, dat inmiddels meer leek op dat fijne Nederland van vroeger, onder de vleugels van vader abt. En dat ging meteen een stuk beter. “Maar het ging hier toch ook over de islam”, vroeg Djoeke Veeninga, “en dat is toch ook een onderwerp van jou?” “Jawel, maar naast Congo was er geen ruimte in mijn hoofd, en bovendien: ik moet ergens heen, voordat ik er iets over kan zeggen.” Dus gaat Lieve Joris binnenkort weer naar Libanon om uit te zoeken hoe een Grieks-orthodoxe communist erbij komt tegen Hezbollah aan te schurken, en steekt zij langzaam haar voelhorens uit naar Azië, naar Vietnam. Maar inmiddels wel met zoveel bagage, haar eigen dorpje Neerpelt op het Vlaamse platteland, waar haar moeder haar al leerde hoe je voortdurend diensten moet uitwisselen met de medemens, maar ook Congo reist mee naar Vietnam, dat ook zijn oorlog heeft gehad, maar er inmiddels op kan reflecteren. Zo gaat inmiddels alles bij alles horen. En hoort haar dementerende vader er uiteindelijk ook bij. Want wanneer ze iets probeert te betekenen voor de mensen in Congo, moet ze ook haar oude vader niet vergeten. Zoals ze ook blij is dat de Congolezen haar gewoon naar huis duwden toen haar moeder overleed. Dat verdriet van je familie, ook daar moet je heen, ook dat moet je zien. En de tijd nemen om dat te verwerken. Want, zei ze tot slot: je licht je anker niet ongestraft. En dat, dat lichten van het anker, doet ze dan ook minder snel dan vroeger. Want met de jaren komt de mildheid, en is er minder om je tegen af te zetten. En dus minder om achter je te willen laten. Tweede uur: Het sleutelwoord van het afgelopen uur was toch wel schuldgevoel. Schuldgevoel van Lieve Joris over de manier waarop ze altijd maar weg was bij haar familie, om te beginnen met het overlijden van haar grootmoeder, toen ze in Amerika was. Die grootmoeder die er toch juist voor gezorgd had dat zij haar eigen plekje had in dat drukke gezin van negen kinderen in het Vlaamse Neerpelt Maar nu, nu zij zoveel mogelijk voor haar dementerende vader zorgt, van ’s ochtends voeg tot s avonds laat als het even kan, nu haar vader haar Afrika is geworden en ze alle inventiviteit die je nodig hebt wanneer het ergens niet goed gaat, bij hem kan aanwenden, nu is dat schuldgevoel wel ingelost. En misschien wel daarom kon ze met zoveel openheid en liefde over haar acht broers en zusters praten. De oudste in Spanje, mooie Odet, Fonnie die uiteindelijk op zijn 48e aan de drugs ten onder ging, Theo die leed onder Fonnie, Angel die een echte engel is, professor Tonnie in Brussel, Hildeke, “ons mongooltje dat geen vlieg kwaad doet”, en de kleine Wieke, ze kwamen allemaal volledig tot leven. Zoals ze ook haar vader helemaal kan zien, zijn hele leven kwam langs, van het halve weeskind tot de door zijn ambitieuze vrouw tot voortdurende studie gemaande belastingophaler. In potentie een heel belezen man, en nu, nu hij in zijn eigen wereld verblijft, nog steeds met een ontroerend open oog voor beeldende kunst. “En misschien”, zei Lieve Joris op een vraag van Djoeke Veeninga, “is alles wat ik nu doe wel oefening om uiteindelijk zonder sentimenteel te worden te kunnen schrijven over dat waar ik vandaan kom”. Maar wanneer ze het kan, wanneer ze de schaamte kan overwinnen door stijl, misschien hoeft het dan niet eens meer. En dan het schuldgevoel dat Afrika, en voor een Belgische natuurlijk vooral Congo, bij je oproept. Omdat je natuurlijk niet heen kunt om de strooptochten van koning Leopold, maar ook omdat de Afrikanen je bijna dwingen tot paternalisme. Omdat Afrikanen op de een of andere manier nog steeds niet in staat zijn het heft in eigen handen te nemen. De oplossing moet altijd van een ander komen. En dat werkt uiteindelijk niet, want wanneer je iemand uit een put wil trekken, zal hij zelf mee moeten werken. En dat is wel de verademing van Azië, dat de mensen daar hun eigen zaakjes bestieren. En toch was de laatste toon van het gesprek optimistisch. Omdat dat eeuwige wingewest Congo, altijd geplunderd, altijd uitgebuit, altijd gekoloniseerd, bezig is met een noodzakelijke vernietiging. Met de vernietiging van de oude verhoudingen en, hoe gruwelijk ook, op zoek naar nieuwe verhoudingen, naar eigen verhoudingen. En hoe gaat het daarin met je laatste hoofdpersoon, met Asani uit Het Uur van de Rebellen, die als rebel in het oosten probeert zijn plek te vinden in het nieuwe Congo dat met al die barensweeën aan het ontstaan is? Hij is nu in de hoofdstad en hoort bij de verstandige mensen die hopen op een door de internationale gemeenschap gesteunde vrede. En ze is eigenlijk best trots op hem. De andere persoon uit wie Asani is opgebouwd is nu generaal en ook belangrijk geworden. Dat had ze toch maar goed gezien, dat dat niet zomaar mensen waren, maar mensen van de toekomst. Al ligt die toekomst, waar Lieve Joris dus uiteindelijk wel hoopvol over is, nog wel ver weg.

De Nederlandse Djoeke Veeninga sprak in 2007 drie uur met de Belgische Lieve Joris, die naar aanleiding van haar Congo boek in de Franse krant Libération ‘een van de beste journalisten ter wereld’ werd genoemd. Een gesprek over het leven ver weg en dichtbij. De Belgische schrijfster Lieve Joris heeft zich vanaf haar eerste boek op verschillende plekken ingegraven - het Midden Oosten, Hongarije, Afrika. Zo werkt de schrijfster: een tijdlang wortelen en goed om je heen kijken. Zo beschreef ze in haar debuut De Golf in 1986 al de door snelle economische bloei verscheurde Arabische wereld waar sommige jongeren in een behoefte aan vastigheid teruggrepen op een onbeweeglijk geloof - een thema waar de wereld nog veel van horen zou. In Het uur van de rebellen beschrijft ze de kleine geschiedenis van Assani, een Tutsi rebel, waardoor de grote geschiedenis van de oorlog in Congo en de buurlanden te begrijpen valt. Over één plek schreef ze tot aan 2007 nog niet: het Vlaanderen van haar jeugd. ---------------------------------- Biografie Lieve Joris (geb. 14 juni 1953 te Neerpelt, België) "Mijn sleutel is traagheid" Lieve Joris is een nationaal én internationaal gewaardeerd schrijfster van reisverhalen in het genre dat wel ‘verhalende non-fictie’ dan wel ‘non-fictie literatuur’ wordt genoemd. Met de blik van een fictieschrijfster bekijkt en beschrijft ze de werkelijkheid, en dat doet ze zoals ze zelf zegt in het tempo van een slak: ‘mijn sleutel is traagheid’. Ze werd in 1953 in België geboren en woont sinds 1975 in Nederland, waar zij de School voor de Journalistiek volgde en voor de Haagse Post en NRC Handelsblad reportages schreef. In 1986 debuteerde zij met De Golf, het verslag van een vier maanden durende reis door Saoedi-Arabië, de Emiraten, Katar, Bahrein en Koeweit. Later woonde ze in Caïro, wat onder meer in 1991 het Boekenweek-essay Een Kamer in Cairo opleverde, en nog later trok zij naar Syrië, waar zij het leven van de Syrische Hala spiegelde aan dat van zichzelf, beschreven in De poorten van Damascus. Tussendoor had ze kennisgemaakt met het land dat haar tot de dag vandaag bezighoudt: de voormalige Belgische kolonie Congo. Ze schreef er inmiddels drie indrukwekkende boeken over. In 1987 verscheen Terug naar Congo, waarin zij reist in de voetsporen van haar heeroom die als pater in de koloniale tijd zich over de 'negerkes' ontfermt. Na het vertrek van Mobutu in 1997, keerde ze verschillende malen naar Congo terug en beschreef de jaren van chaos en oorlog. Maar altijd op de manier waarop Lieve Joris werkt: de grote anlayse en geschiedenis haakt ze vast aan de menselijke maat. Dans van de Luipaard uit 2001 en het vorig jaar verschenen Het Uur van de Rebellen zijn de bijbehorende titels. In dat reisleven nestelde ze zich en passant ook nog in de De Melancholieke Revolutie van Hongarijë in 1989, bundelde ze een aantal verhalen in Zangeres op Zanzibar (1992), waarin onder meer het verslag van haar ontmoeting met de schijver V.S. Naipaul op zijn geboorte-eiland Trinidad, en beschreef ze het Westafrikaanse dagelijkse leven in Mali Blues. De schijfster heeft nu net rondgesnuffeld in de Aziatische wereld – om eens voorzichtig te proeven of dat een nieuw gebied voor haar zou kunnen zijn. Opvallend genoeg schreef ze nog nooit over haar geboorteland België en het Vlaamse platteland waar ze opgroeide. Wellicht horen we daar meer over, ergens in het Marathoninterview. Djoeke Veeninga gaat in gesprek met Lieve Joris, die naar aanleiding van haar Congo boek in de Franse krant Libération ‘een van de beste journalisten ter wereld’ werd genoemd. ---------------------------------------------- Samenvatting Marathoninterview Eerste uur: Lieve Joris noemt zich, zo leerden wij het eerste uur, liever geen journalist noemen en al helemaal niet, zoals een Franse krant schreef, een van de beste van de wereld. Dit in tegenstelling tot een van haar grote leermeesters, de Pool Ryszard Kapuscinski. Hoewel die, zoals hij vanuit de geschiedenis de literatuur in dreef, misschien wel meer een dichter is, vanwege zijn prachtige beelden. En van wie Lieve Joris vooral leerde dat je moet durven over kleine dingen te schrijven: zoals over het hondje van Keizer Haile Selassie dat op de schoenen van de minsisters piste. Als je dat kunt, heb je misschien wel een boek. En die andere grote voorganger, V.S. Naipaul, is natuurlijk ook beyond journalism, dus laten we het maar hebben over, zoals Kapuscinski altijd zei ‘non-fiction-literature’. Literatuur die haar in al die jaren vooral vaak naar Congo bracht, waar ze, net als Kapuscinski, maar dan anders, goed kon zorgen dat de mensen goed voor haar zorgen. Zodat ze niet bij die luitjes van de VN hoeft te logeren, met hun tennisbanen en walkie talkies, maar in het buitengewoon dynamische huishouden van haar vriend Cleon. Waar ze zich, wanneer er ‘s ochtend vroeg alweer zes vreemden voor de televisie zaten, wel eens afvroeg: wat doe ik hier? Totdat weer bleek dat daar zes verhalen voor de televisie zaten. Verhalen van de binnenkant. En, ook dat leerde ze van Kapuscinski, omdat zij blijft wanneer de andere blanken weggaan, heeft ze nog het recht om die verhalen op te schrijven ook. Terugkomen in haar tweede vaderland Nederland was, na de laatste keer, na bijna zeven jaar Congo, niet makkelijk. Vernauwing en hufterigheid hadden de overhand gekregen. Al die redenen waarvoor ze ooit uit België was weggegaan, golden niet meer. “Weer Congo?”, vroeg een collega. En het hielp ook niet dat het huis verbouwd werd, want wanneer je zelf een bouwwerk aan het maken bent, is het niet handig als de keuken onttakeld is. Dus schrijven deed ze in België, dat inmiddels meer leek op dat fijne Nederland van vroeger, onder de vleugels van vader abt. En dat ging meteen een stuk beter. “Maar het ging hier toch ook over de islam”, vroeg Djoeke Veeninga, “en dat is toch ook een onderwerp van jou?” “Jawel, maar naast Congo was er geen ruimte in mijn hoofd, en bovendien: ik moet ergens heen, voordat ik er iets over kan zeggen.” Dus gaat Lieve Joris binnenkort weer naar Libanon om uit te zoeken hoe een Grieks-orthodoxe communist erbij komt tegen Hezbollah aan te schurken, en steekt zij langzaam haar voelhorens uit naar Azië, naar Vietnam. Maar inmiddels wel met zoveel bagage, haar eigen dorpje Neerpelt op het Vlaamse platteland, waar haar moeder haar al leerde hoe je voortdurend diensten moet uitwisselen met de medemens, maar ook Congo reist mee naar Vietnam, dat ook zijn oorlog heeft gehad, maar er inmiddels op kan reflecteren. Zo gaat inmiddels alles bij alles horen. En hoort haar dementerende vader er uiteindelijk ook bij. Want wanneer ze iets probeert te betekenen voor de mensen in Congo, moet ze ook haar oude vader niet vergeten. Zoals ze ook blij is dat de Congolezen haar gewoon naar huis duwden toen haar moeder overleed. Dat verdriet van je familie, ook daar moet je heen, ook dat moet je zien. En de tijd nemen om dat te verwerken. Want, zei ze tot slot: je licht je anker niet ongestraft. En dat, dat lichten van het anker, doet ze dan ook minder snel dan vroeger. Want met de jaren komt de mildheid, en is er minder om je tegen af te zetten. En dus minder om achter je te willen laten. Tweede uur: Het sleutelwoord van het afgelopen uur was toch wel schuldgevoel. Schuldgevoel van Lieve Joris over de manier waarop ze altijd maar weg was bij haar familie, om te beginnen met het overlijden van haar grootmoeder, toen ze in Amerika was. Die grootmoeder die er toch juist voor gezorgd had dat zij haar eigen plekje had in dat drukke gezin van negen kinderen in het Vlaamse Neerpelt Maar nu, nu zij zoveel mogelijk voor haar dementerende vader zorgt, van ’s ochtends voeg tot s avonds laat als het even kan, nu haar vader haar Afrika is geworden en ze alle inventiviteit die je nodig hebt wanneer het ergens niet goed gaat, bij hem kan aanwenden, nu is dat schuldgevoel wel ingelost. En misschien wel daarom kon ze met zoveel openheid en liefde over haar acht broers en zusters praten. De oudste in Spanje, mooie Odet, Fonnie die uiteindelijk op zijn 48e aan de drugs ten onder ging, Theo die leed onder Fonnie, Angel die een echte engel is, professor Tonnie in Brussel, Hildeke, “ons mongooltje dat geen vlieg kwaad doet”, en de kleine Wieke, ze kwamen allemaal volledig tot leven. Zoals ze ook haar vader helemaal kan zien, zijn hele leven kwam langs, van het halve weeskind tot de door zijn ambitieuze vrouw tot voortdurende studie gemaande belastingophaler. In potentie een heel belezen man, en nu, nu hij in zijn eigen wereld verblijft, nog steeds met een ontroerend open oog voor beeldende kunst. “En misschien”, zei Lieve Joris op een vraag van Djoeke Veeninga, “is alles wat ik nu doe wel oefening om uiteindelijk zonder sentimenteel te worden te kunnen schrijven over dat waar ik vandaan kom”. Maar wanneer ze het kan, wanneer ze de schaamte kan overwinnen door stijl, misschien hoeft het dan niet eens meer. En dan het schuldgevoel dat Afrika, en voor een Belgische natuurlijk vooral Congo, bij je oproept. Omdat je natuurlijk niet heen kunt om de strooptochten van koning Leopold, maar ook omdat de Afrikanen je bijna dwingen tot paternalisme. Omdat Afrikanen op de een of andere manier nog steeds niet in staat zijn het heft in eigen handen te nemen. De oplossing moet altijd van een ander komen. En dat werkt uiteindelijk niet, want wanneer je iemand uit een put wil trekken, zal hij zelf mee moeten werken. En dat is wel de verademing van Azië, dat de mensen daar hun eigen zaakjes bestieren. En toch was de laatste toon van het gesprek optimistisch. Omdat dat eeuwige wingewest Congo, altijd geplunderd, altijd uitgebuit, altijd gekoloniseerd, bezig is met een noodzakelijke vernietiging. Met de vernietiging van de oude verhoudingen en, hoe gruwelijk ook, op zoek naar nieuwe verhoudingen, naar eigen verhoudingen. En hoe gaat het daarin met je laatste hoofdpersoon, met Asani uit Het Uur van de Rebellen, die als rebel in het oosten probeert zijn plek te vinden in het nieuwe Congo dat met al die barensweeën aan het ontstaan is? Hij is nu in de hoofdstad en hoort bij de verstandige mensen die hopen op een door de internationale gemeenschap gesteunde vrede. En ze is eigenlijk best trots op hem. De andere persoon uit wie Asani is opgebouwd is nu generaal en ook belangrijk geworden. Dat had ze toch maar goed gezien, dat dat niet zomaar mensen waren, maar mensen van de toekomst. Al ligt die toekomst, waar Lieve Joris dus uiteindelijk wel hoopvol over is, nog wel ver weg.