Podcasts about tanztheater wuppertal

  • 28PODCASTS
  • 43EPISODES
  • 26mAVG DURATION
  • 1MONTHLY NEW EPISODE
  • May 19, 2025LATEST

POPULARITY

20172018201920202021202220232024


Best podcasts about tanztheater wuppertal

Latest podcast episodes about tanztheater wuppertal

Culture en direct
Cristiana Morganti, danseuse et chorégraphe : "Le contact avec le public rend le spectacle vivant encore plus vivant"

Culture en direct

Play Episode Listen Later May 19, 2025 28:16


durée : 00:28:16 - Les Midis de Culture - par : Marie Labory - Figure reconnaissable du Tanztheater Wuppertal de Pina Bausch, Cristiana Morganti s'est créé de spectacle en spectacle une forme sur mesure, entre le one-woman-show et le solo de danse. Elle les représente sous forme de trilogie au Théâtre de la Ville de Paris. - réalisation : Laurence Malonda - invités : Cristiana Morganti Danseuse et chorégraphe

Das Gespräch | rbbKultur
Lutz Förster, Tänzer

Das Gespräch | rbbKultur

Play Episode Listen Later May 11, 2025 48:39


Lutz Förster war einer der prägenden Protagonisten in Pina Bauschs legendärem Tanztheater Wuppertal. Sein mit Bausch geteiltes Ziel lautet: "Ehrlicher, richtiger, schöner geht immer" und prägte auch seine langjährige Arbeit als Tanzpädagoge. In diesem Jahr feiert Förster sein 50-jähriges Bühnenjubiläum und steht mit über 70 Jahren wieder auf der Bühne. Zusammen mit acht weiteren Tänzerinnen und Tänzern der frühen Pina-Bausch-Ära präsentiert er "Kontakthof – Echoes of 78" beim Berliner Theatertreffen. Britta Bürger hat mit ihm über seine Arbeit, seine Beziehung zu Pina Bausch und sein Leben gesprochen.

TOUS DANSEURS
#241. Boris Charmatz, danseur et chorégraphe. Terrain BC et Tanztheater Wuppertal

TOUS DANSEURS

Play Episode Listen Later Nov 13, 2024 34:58


Aujourd'hui, je reçois Boris Charmatz, danseur et chorégraphe aux 10 000 vies de danse, figure de la danse contemporaine.A la tête du Tanztheater Wuppertal depuis 2022, il y bâtit avec Terrain - sa compagnie - un projet qui mêle l'héritage de Pina Bausch à la nouvelle création.Il aime convoquer la danse dans des espaces urbains atypiques, la partager dans des formes participatives ; un art qu'il ne cesse de penser et d'expérimenter pour toujours mieux le réinventer.On le retrouve dans « Emmitouflé » au CND le 7 décembre.On l'écoute avec joie.

Musique Emoi
Boris Charmatz : « Le canon musical fait du sur place tout en avançant, ça m'intéresse beaucoup »

Musique Emoi

Play Episode Listen Later Apr 14, 2024 60:08


durée : 01:00:08 - Boris Charmatz, danseur et chorégraphe - par : Priscille Lafitte - Dans sa première création en tant que directeur du Tanztheater Wuppertal, Boris Charmatz malaxe l'une de ses obsessions : la 32e sonate pour piano de Beethoven. Précédemment, il a siffloté Händel sur scène et dansé sur la 2eme partita pour violon de Bach. Comment incorpore-t-il la musique ? - réalisé par : Claire Lagarde

Le Beau Bizarre par Zineb Soulaimani
Le Beau Bizarre #64 : conversation critique avec Belinda Mathieu et Callysta Croizer

Le Beau Bizarre par Zineb Soulaimani

Play Episode Listen Later Apr 10, 2024 63:49


Partant du constat que les espaces critiques se font de plus en plus rares, qui plus en danse, j'ai voulu ouvrir Le Beau Bizarre à un épisode spécial pour expérimenter l'exercice critique, autour de deux projets chorégraphiques et en conviant deux jeunes critiques à mes côtés : Belinda Mathieu et Callysta Croizer. Merci à elles deux d'avoir accepté cette invitation ! De manière généreuse et bénévole je dois le souligner. Belinda Mathieu, est journaliste et critique spécialisée en danse, elle travaille pour plusieurs médias dont Télérama, Mouvement, et Sceneweb. Diplômée de Lettres Modernes de l'Université Paris-Sorbonne, et de journalisme. Titulaire d'une Licence du département danse de l'Université Paris 8, elle poursuit actuellement ce même cursus en Master en alimentant une réflexion sur sa propre pratique et les enjeux des textes critiques dans l'écosystème de la danse contemporaine. Callysta Croizer, termine un master d'histoire transnationale à l'École normale supérieure de Paris. Ses recherches portent sur la formation du Corps de ballet du Théâtre municipal de Rio de Janeiro. Chroniqueuse danse pour Mouvement et Springback Magazine, un média anglophone spécialisé dans la danse contemporaine et initié par Aerowaves; elle fait partie également des critiques théâtre pour Les Échos. Mais aujourd'hui, c'est de la danse dont il sera question avec à notre menu deux spectacles : Extinction room du chorégraphe roumain Sergiu Matis qui porte le sous titre Hopless (sans espoir). La pièce a été présentée récemment au Centre Nationale de la danse dans le cadre du temps fort "recommencer ce monde" dont la curation a été confié à Jérôme Bel et Rebecca Lee. La pièce n'a pas de tournée actuellement mais "Danses non humaines" de Jérôme Bel -qui en présente un extrait- sera à la maison de la danse en décembre 2024, avant des dates à Berlin et Stockholm. 
et Liberté Cathédrale du chorégraphe français Boris Charmatz, présenté actuellement par le Théâtre de la ville. —- Extinction room (salle d'extinction), évoque l'extinction des oiseaux et pour dénoncer leur dramatique diminution, due à la crise climatique et aux bouleversements de la biodiversité, Sergiu Matis a imaginé, une installation sonore multi-directionnelle et immersive. Le public est plongé au cœur d'un paysage musical diffusant les cris, les appels et les chants d'espèces disparues ou menacées. Trois performeurs et performeuses, dont le chorégraphe lui-même, guident les visiteurs par leurs interventions et tentent d'éveiller leurs consciences. Vers le CN D Lien vers la playlist du spectacle Site de Sergiu Matis Liberté Cathédrale de Boris Charmatz, présentée actuellement par le théâtre de la ville au théâtre du Châtelet et jusqu'au 18 avril. Boris Charmatz qui a pris la direction en 2022 du Tanztheater Wuppertal - la compagnie historique de Pina Bausch- signe avec Liberté Cathédrale sa première pièce avec les danseurs de la compagnie, en y invitant une partie de ses danseurs historiques. Il cherche à amener la danse dans des endroits inhabituels : des parkings, des stades…Le lieu dans le titre Liberté Cathédrale fait référence à l'endroit où la pièce fut crée : une église brutaliste près de Wuppertal, en Allemagne; avant d'être donné aux usines Fagor à Lyon en septembre dernier, en ce moment sur une scène augmentée au Théâtre du Châtelet et avant le plein air cet été au festival d'Avignon. Liberté Cathédrale au Théâtre de la Ville , jusqu'au 18 avril 2024 Liberté Cathédrale au Festival d'Avignon, du 5 au 9 juillet 2024 Site de Boris Charmatz Tanztheater Wuppertal Pina Bausch — Grand merci à Bélinda et à Catalysa pour leur temps et leur générosité ! Merci à Quentin Tenaud pour la voix du doublage. Et merci à notre groupe de critiques allié.e.s pour leur soutien ! Suivez nous sur les réseaux, abonnez vous sur les plateformes d'écoute ! Facebook Linkedin Instagram

Convidado
Angélica Liddell vai abrir Festival de Avignon

Convidado

Play Episode Listen Later Apr 5, 2024 7:42


Desvendado o programa da 78°edição do Festival de Avignon, que vai decorrer de 29 de Junho a 21 de Julho. Destaque para o regresso da Comédie-Française ao sudeste de França, com Tiago Rodrigues a apresentar a sua primeira criação depois de ter assumido o cargo de director do Festival, “Hécube, pas Hécube”, numa escrita livre entre realidade e ficção a partir da Hécuba de Eurípides. Foi desvendado esta semana o programa da 78°edição do Festival de Avignon, que vai decorrer de 29 de Junho a 21 de Julho, uma semana mais cedo do habitual devido à realização dos Jogos Olímpicos de Paris.Em 2024, a língua convidada  é o espanhol, com Angélica Liddell a ter honras de abertura. Destaque para o regresso da Comédie-Française ao sudeste de França, com Tiago Rodrigues a apresentar a sua primeira criação depois de ter assumido o cargo de director do Festival, “Hécube, pas Hécube”, numa escrita livre entre realidade e ficção a partir da Hécuba de Eurípides.Este ano, o evento conta com um “artista cúmplice”: o bailarino e coreógrafo francês Boris Charmatz, atualmente director da companhia alemã Tanztheater Wuppertal, a histórica companhia de Pina Bausch.Inês Barahona e Miguel Fragata regressam a Avignon, agora com "Terminal (O estado do mundo)", um espetáculo em torno da crise climática, que questiona se a crise climática não é também uma crise da imaginação.RFI: Porquê o espanhol como língua convidada?Tiago Rodrigues, director do Festival de Avignon: O primeiro critério que nos leva a escolher línguas e convidar línguas é uma forma de olhar o mundo organizado, ligado ou desorganizado por línguas, em vez de o ver dividido por fronteiras e nacionalidades. Há demasiadas instituições, manifestações e organizações no mundo que veem o mundo dividido e separado. A nós interessa-nos ver essa cola que são as línguas carregadas de história, de imaginação e de futuro também. Depois o critério para convidarmos uma língua é que haja uma grande vitalidade, qualidade e diversidade nos países que falam essa língua, no que toca a artes performativas, teatro, dança, performance, circo, música. É o caso da língua espanhola, entre Espanha e América do Sul há uma enorme diversidade e qualidade de criação teatral e coreográfica. Há também, depois, a riqueza patrimonial. Penso, por exemplo, em Cervantes, que vai marcar com o seu Dom Quixote esta edição do Festival de Avignon. Temos encenações em francês de Dom Quixote, o escritor Enrique Vila-Matas que vem falar sobre literatura espanhola e, certamente, também sobre Dom Quixote, que é uma das suas paixões. Temos uma manhã com artistas que vão falar só sobre Dom Quixote e encomendas de novos textos novos de Dom Quixote por autores franceses. Temos também a diversidade e a riqueza contemporânea desta língua, com novos autores como o uruguaio Gabriel Calderón, a dimensão de uma escrita que se impôs radical no teatro europeu, que é a de Angélica Liddell, que abre este festival [com a peça “Dämon, el funeral de Bergman”] na Cour d'honneur du Palais des Papes (Pátio de honra do Palácio dos Papas).É uma escolha radical?É uma escolha radical porque, no tempo em que vivemos, é absolutamente necessário sabermos encontrar equilíbrios numa programação, mas nesses equilíbrios continuarmos de uma forma feroz e intransigente a defender a liberdade artística. Angélica Liddell apresentada no maior palco do Festival de Avignon, um dos maiores palcos do mundo, é também um reconhecimento, obviamente, do seu génio - julgo que é uma das grandes escritoras de espectáculos do nosso tempo - mas, também, uma radical intransigente defesa da liberdade artística e da liberdade de expressão. Há também a polaca Marta Górnicka, com “Mothers. A song for wartime”, com mulheres ucranianas, polacas e bielorrussas, sobre exílio e a guerra. É uma forma de o teatro fazer pensar o mundo de hoje e aquilo que se está efectivamente a passar? Para não se esquecer esta guerra na Ucrânia que pode cair no esquecimento por se prolongar no tempo?Os grandes artistas são sempre criadores que conseguem aliar a sofisticação e a exigência artística a um olhar do mundo que não tenta apagar as injustiças. Marta Górnicka, parece-me - eu acredito - uma grande artista do nosso tempo, relativamente jovem ainda, mas uma polaca que vai marcar, continuar a marcar o teatro europeu. Com este espectáculo ela decidiu regressar à sua Polónia Natal, onde já não vivia há alguns anos e dedicar se a trabalhar com mulheres, na sua maioria no exílio, ucranianas que fugiram à guerra, mas também bielorrússias, polacas e formar um coro que se inspira de canções tradicionais ucranianas e das suas histórias de resistência e de sobrevivência para nos oferecer um espectáculo que tem tanto de difícil, duro - porque nos devolve à realidade da guerra - como de humano e capaz de reconstruir a nossa confiança na humanidade.A Comédie-Française regressa ao festival. Apresenta a sua primeira criação depois de ter assumido o cargo de director do Festival, “Hécube, pas Hécube”, numa escrita livre entre realidade e ficção a partir da Hécuba de Eurípides. É uma escolha arriscada esta de mexer em dois lugares “sacrossantos” da cultura francesa: Avignon e Comédie-Française?O risco é quase o nome do meio do Festival de Avignon. Podia chamar-se Festival de risco de Avignon, porque é um festival de criação e um festival que aposta sempre em criar e acompanhar os artistas quando eles só têm uma ideia. A hipótese de trabalhar com a Comédie-Française nasce de um convite da parte da Comédie-Française, mesmo antes de eu me tornar director do Festival de Avignon. O projecto, aliás, teve que ser adiado porque eu me tornei director do Festival de Avignon. Mas é com um grande prazer, com uma grande honra, obviamente, que faço a minha primeira criação enquanto director do Festival de Avignon, em Avignon, com a Comédie-Française. De alguma forma, é estar a tocar de forma efémera, com toda a humildade, em dois dos grandes símbolos da cultura francesa.Obviamente, para um filho de um exilado político que estava no final dos anos 1960 em França, em Paris, em condições muito precárias, fugido à ditadura, para um sobrinho de pessoas que emigraram de Portugal nos anos 50 e 60 por razões económicas e ainda vivem em França, saber que uma geração depois tenho o privilégio, a sorte de poder estar a dirigir um dos grandes símbolos culturais deste país e estar a trabalhar com outro dos grandes símbolos culturais não só deste país, como da Europa e do mundo, conta qualquer coisa sobre a história das nossas democracias. Eu tenho muita sorte de pertencer a esta geração e não à geração do meu pai. A participar neste festival estarão também Inês Barahona e Miguel Fragata, com o espectáculo "Terminal (O estado do mundo) ". Porquê esta escolha?Miguel Fragata e Inês Barahona são dois grandes artistas do teatro português e esta peça é uma pesquisa feita sobre paisagens desaparecidas, urgência climática, mas também uma crise da imaginação que eles acreditam existir, associada à crise climática. Foi feita entre França e Portugal. Enquanto director do Teatro Nacional D. Maria II, tive a sorte de poder acompanhar, apresentar e apoiar o trabalho da Inês Barahona e do Miguel Fragata e, obviamente, não é o facto de eu ter a nacionalidade portuguesa e dirigir o Festival de Avignon que por uma questão de pudor, impedir que grandes artistas portugueses possam ser visíveis e estar presentes e ser apoiados também pelo Festival de Avignon. Portanto, é o mérito e a qualidade de Inês Barahona e de Miguel Fragata que lhes dão o espaço que eles merecem no Festival de Avignon. 

L'heure bleue
Boris Charmatz : "Le sol fait partie de l'ADN du danseur contemporain"

L'heure bleue

Play Episode Listen Later Apr 4, 2024 51:58


durée : 00:51:58 - Grand Canal - par : Eva Bester - Boris Charmatz est chorégraphe, danseur et directeur de la compagnie allemande Tanztheater Wuppertal, héritière de Pina Bausch. Il est l'invité d'Eva Bester à l'occasion de son nouveau spectacle "Liberté Cathédrale" qui a lieu au théâtre du Châtelet jusqu'au 18 avril.

The Art of Faux Pas
The Art of Faux Pas #8 - Breanna O'Mara

The Art of Faux Pas

Play Episode Listen Later Mar 13, 2024 49:29 Transcription Available


Breanna O'Mara is a Dance Artist from Detroit (US) and is now based in Vienna. She has worked with Liquid Loft, Staatstheater Kassel, Ballett Baselm, and has danced and toured the wolrd with Tanztheater Wuppertal and Dimitris Papaioannou. She is currently the Contemporary Dance Rehearsal Director at the Paris Opera. Breanna shines bright with passion, enthusiasm, humility and empathy. Distance too.. which I love! Together we talked about being stuck in a curtain for 10 minutes, empathy and other forms of intelligence, the world made of tiny pools, not being seen, and dance as a way to express oneself. -> Quick note about this episode; it was recorded when I was abroad in a very echoey hotel room / apologise for that! 

Vertigo - La 1ere
Crise au Béjart Ballet Lausanne:sʹinspirer de Pina Bausch?

Vertigo - La 1ere

Play Episode Listen Later Feb 5, 2024 5:10


Suite au licenciement de son directeur artistique Gil Roman, et à la nomination par intérim de Julien Favreau, quelle suite pour faire vivre lʹart de Maurice Béjart ? Thierry Sartoretti propose que Lausanne sʹinspire de lʹAllemagne : le chorégraphe contemporain Boris Charmatz y dirige depuis 2022 le Tanztheater Wuppertal, soit lʹhéritage chorégraphique de Pina Bausch auquel il marie ses créations internationalement reconnues.

Convidado
A arte foi “lugar de intervenção” e “liberdade” em 2023

Convidado

Play Episode Listen Later Dec 25, 2023 21:46


Neste programa, vamos dar um salto até alguns palcos de 2023, lugares onde se escreveram páginas de intervenção, de liberdade, de invenção e de empoderamento. No teatro, na dança, no cinema, na literatura, na música e em tantos outros “lugares”, vários artistas mostraram que criar também é resistir. O ano de 2023 foi marcado por projectos artísticos que criaram pontes e alargaram horizontes a partir do teatro, dança, literatura, música, cinema… A RFI acompanhou alguns e propõe neste programa uma viagem até certos desses momentos.Em Novembro, Maputo foi palco da 10ª edição da Bienal KINANI que também acolheu, este ano, a Bienal de Dança Africana. Uma bienal a dobrar com vários coreógrafos moçambicanos em cartaz a mostrar que Moçambique está “a viver um momento histórico” no mundo da dança. As palavras são de Quito Tembe, director artístico da KINANI, para quem a dança é “um lugar de intervenção”, pelo que o cartaz teve como algumas linhas de força a busca das raízes e a luta contra diversos tipos de opressão. “É importante olhar para a dança não somente como lugar do ‘estético belo' mas como um lugar de intervenção”, afirmou.Quito Tembe é um dos cinco comissários do Fórum de Curadores Internacionais da Bienal de Dança de Lyon, em França, um grupo que está a preparar projectos para a próxima edição de 2025. O trabalho começou este ano, em Setembro, na bienal francesa que é um dos encontros mais importantes da dança contemporânea a nível mundial e que foi, pela primeira vez, dirigida por um português. Tiago Guedes programou espectáculos que admitiu terem uma “militância social forte” para abrir "novas formas de encarar o mundo" e quis mostrar “a diversidade do que é a dança contemporânea” e “suprimir a palavra elitismo” deste universo. Por que é que é um acto artístico, social e político: é social no sentido em que nós defendemos que a Bienal é uma bienal popular, para toda a gente, então se é um acto social, ela tem que verdadeiramente chegar para além daquelas pessoas que já estão conectadas para a dança. Político no sentido das escolhas, ou seja, quando programas, tu escolhes o que dás a ver ao público e isso é um acto da escolha e um acto político também do que é que a dança pode ser hoje na sociedade, ou seja, como é que nós podemos ver o mundo através de um lado mais sensível ou mais brutal, ver o mundo através dos corpos e da escrita dos artistas. Isso para mim é algo que me interessa muito e que eu acho que é muito necessário nos dias de hoje.Um dos espectáculos que esteve em cartaz na Bienal de Dança de Lyon foi “Liberté Cathédral”, do Tanztheater Wuppertal, a companhia fundada pela coreógrafa alemã Pina Bausch, que vai passar a contar com a bailarina cabo-verdiana Luciény Kaabral. O convite surgiu depois de ela ter participado na “A Sagração da Primavera”, com 38 bailarinos de 14 países africanos, na "École des Sables", no Senegal e que foi exibido no documentário "Dancing Pina", de Florian Heinzen-Ziob.O convite teve um peso simbólico porque Pina Bausch é “uma lenda” que acompanhou o percurso de Luciény Kaabral na dança e que a ensinou “a contar uma história verdadeira” com o corpo.Fazer o belo, fazer para mostrar bonito não é o objectivo. Podemos chegar lá - ou aos olhos dos espectadores podemos chegar lá - mas nós não estamos a dançar para alguém. Eu lembro-me do que ela já tinha dito, e foi repassado pelos bailarinos que trabalharam com ela, que é: 'Dança como se ninguém estivesse a ver'. Ou seja, é realmente de dentro para fora e, muitas vezes, lá nos ensaios, é exactamente o que nós passávamos. Tantas horas a repetir a mesma coisa, mas não é repetir a fazer a mesma coisa. É repetir até que o corpo sinta e grave aquela emoção que gera esse movimento e todas as partes do corpo estão envolvidas. Através da respiração eu conseguia atingir isso, mas só conseguia porque havia uma emoção por trás, havia um sentimento que nem sempre tem a ver com a história da peça, mas que tem a ver comigo mesma, com a forma como eu me sinto naquele dia. Por isso é que eu digo que é contar uma história verdadeira.Dança e teatro a contarem histórias e a fazerem história também em português. Este ano, pela primeira vez, o Festival de Avignon teve aos comandos um artista não francês. O encenador, actor e dramaturgo português Tiago Rodrigues fez do festival um “combate pela liberdade artística” em que a vulnerabilidade humana se transformou em força para inventar outras formas de se viver.Eu julgo que nós seguimos os artistas. Esse é um dos combates do Festival de Avignon. É o combate pela criação, pela liberdade artística e seguir as ideias e os desejos e as urgências dos artistas. Portanto, não havia um tema, à partida, que procurássemos. Hoje, olhando para esta programação, há uma espécie de estrutura que emerge, um fio invisível que atravessa toda a programação, que é a capacidade que têm os artistas e as artistas de observar a vulnerabilidade humana, seja a vulnerabilidade colectiva, social, económica ou a vulnerabilidade individual, íntima, emocional, biológica, e transformar essa vulnerabilidade em criação. Olhar para a fragilidade, para a dificuldade, para a complexidade e ver aí um território fértil para a invenção e, muitas vezes, a invenção de uma fantasia, de um imaginário de outras formas de vivermos.Liberdade foi também o mote do Mindelact, Festival Internacional de Teatro do Mindelo, na ilha de São Vicente, em Novembro. Em conversa com a RFI, após a abertura oficial do Mindelact 2023, o director artístico do Mindelact, João Branco, destacou que, pela primeira vez, a programação foi maioritariamente composta por espectáculos dirigidos e interpretados por mulheres. “Eu acho isso extremamente importante, para além das múltiplas temáticas que estão sendo desenvolvidas, falando um pouco da nossa história”, afirmou.A vulnerabilidade e a força humanas também estão nas páginas de “Misericórdia”, o romance da escritora portuguesa Lídia Jorge que conquistou, a 9 de Novembro, o Prémio Médicis Étranger, em ex-aequo com "Impossibles Adieux", da sul-coreana Han Kang. Lídia Jorge é a primeira autora de língua portuguesa distinguida com o galardão, criado em França em 1970. “Misericórdia” é o palco de "uma batalha humana" onde as pessoas enfrentam o desafio do tempo mesmo que sejam atiradas para “uma outra humanidade”.Nós temos a ideia de que, a partir de certa idade, as coisas se apoucam. Que os sentimentos se apoucam, que a vida não tem mais a vivacidade que tinha. A minha experiência é exactamente o contrário! Acho que as pessoas, porque são colocadas perante o desafio do tempo, acabam por engrandecer e por expandir aquilo que são, a parte sentimental. Em geral, há uma ideia de que as pessoas idosas funcionam como uma espécie de 'uma outra humanidade'. Não é, têm exactamente em tudo os mesmos sentimentos que, naturalmente, se tem. O Hotel Paraíso, onde tudo isto decorre, acaba por ser um palco de batalha ! Digamos da batalha humana com o que tudo acontece. Não só as memórias de quem lá está, mas também a reacção destas mesmas figuras em relação àquilo que está a acontecer no mundo. Portanto, é um sítio que funciona como uma espécie de "pára-raios" do tempo.Outro “palco de batalha” é o dos migrantes também “atirados”, muitas vezes, para caminhos de “uma outra humanidade”. As dores da emigração cabo-verdiana abriram a "Semana da crítica” do Festival de Cannes, com o filme "Ama Glória". A protagonista é Ilça Moreno Zengo para quem “o filme mostra a real história da emigração”.Também no Festival de Cannes, no encerramento da mostra ACID, consagrada ao cinema independente, esteve o filme “Nome” do cineasta guineense Sana Na N'Hada. Uma viagem até aos anos da luta de libertação da Guiné-Bissau que, a 24 de Setembro deste ano comemorou os 50 anos da independência. A ficção do filme conta com imagens dos arquivos da luta de libertação filmadas pelo próprio cineasta nos “tempos da luta”.Combater o racismo e empoderar as mulheres são linhas de força do sétimo álbum da cabo-verdiana Lura, “Multicolor”. A artista apresentou o disco em Paris em Outubro. "É o disco de uma Lura mais afirmativa, com uma consciência maior do que se passa à minha volta e este disco toca várias temáticas que me preocupam e fazem parte de mim, a questão da identidade, da auto-estima, empatia e importar-se com o outro. E a força da mulher na sociedade", declarou à RFI, em Paris.Também a cantora cabo-verdiana Elida Almeida lançou no final de Janeiro novo álbum. "Di Lonji" que quer respeitar a tradição, mas de braços abertos para as influências que também compõem a música de Cabo Verde.Guardo a minha tradição, mas porque não inovar, se estamos a falar de um dos povos mais mestiços do Mundo? A nossa música também veio desta mestiçagem, veio destas misturas. Cada vez que íamos para o Brasil, para o México, para a Europa, trazíamos alguma coisa a mais para a nossa música, então porque parar agora com esta fusão? Eu sou a favor de continuar a abrir as portas.A "maioria das portas" foi aberta pela "diva dos pés descalços" que é homenageada no documentário “Cesária Évora” que chegou às salas francesas no final de Novembro. Uma viagem à intimidade da cantora cabo-verdiana que conta com imagens inéditas e testemunhos dos que conheceram a artista. O filme foi realizado por Ana Sofia Fonseca que quis mostrar “a complexidade humana da Cesária”.

Frameform
FF for DCW: Samantha Shay

Frameform

Play Episode Listen Later Mar 8, 2023 26:03


This week, Clare speaks with Samantha Shay, a multidisciplinary artist and founder of the international production company Source Material, who is currently in residence at Tanztheater Wuppertal Pina Bausch. Samantha outlines her unique path to dance film and shines a light on her research and engagement with Pina Bausch's work. She also discusses the process (and some funny anecdotes) of the creation of her film Mother Melancholia, a film that approaches patriarchal politics and eco-feminism through an unguarded, unsettlingly beautiful meditation.Mother Melancholia continues its festival run along with Samantha's newest work, Romance. This film is another collaboration with dancers from Tanztheater Wuppertal and will premiere at Cinedans in late March. This episode is a part of a series in collaboration with Dance Camera West, featuring interviews with 4 selected filmmakers who were screening at this year's 2023 fest.–Watch the Mother Melancholia TrailerFollow Samantha Shay on IGFollow Dance Camera West–Got a question? Email us at frameformpodcast@gmail.com–Follow us @frameformpod

Classic & Co
« Barbe-Bleue » de Pina Bausch

Classic & Co

Play Episode Listen Later Jun 19, 2022 5:22


durée : 00:05:22 - Classic & Co - par : Anna Sigalevitch - Cette pièce de la célèbre danseuse et chorégraphe allemande, créée en 1977, est représentée à Paris par sa Compagnie, le Tanztheater Wuppertal, au Théâtre du Châtelet jusqu'au 2 juillet, dans le cadre de la programmation hors les murs du Théâtre de la Ville.

Kultur heute Beiträge - Deutschlandfunk
Tanztheater Wuppertal: Wiederaufnahme von Pina Bauschs "Orpheus und Eurydike"

Kultur heute Beiträge - Deutschlandfunk

Play Episode Listen Later Apr 10, 2022 5:32


Strecker, Nicolewww.deutschlandfunk.de, Kultur heuteDirekter Link zur Audiodatei

Kultur heute Beiträge - Deutschlandfunk
"Schlafende Frau" - Rainer Behr choreographiert das Tanztheater Wuppertal

Kultur heute Beiträge - Deutschlandfunk

Play Episode Listen Later Jan 21, 2022 4:46


Strecker, Nicolewww.deutschlandfunk.de, Kultur heuteDirekter Link zur Audiodatei

rainer behr strecker tanztheater wuppertal
Fazit - Kultur vom Tage - Deutschlandfunk Kultur
"Schlafende Frau" in Wuppertal - Das Chaos einer bedrohten Welt

Fazit - Kultur vom Tage - Deutschlandfunk Kultur

Play Episode Listen Later Jan 20, 2022 6:44


Rainer Behr hat am Tanztheater Wuppertal die Tanzchoreographie „Schlafende Frau“ inszeniert. Für das Ensemble gab es Standing Ovations vom Publikum, sagt Kritikerin Elisabeth Nehring – und ist trotzdem von der Premiere eher enttäuscht.Elisabeth Nehring im Gespräch mit Vladimir Balzerwww.deutschlandfunkkultur.de, FazitDirekter Link zur Audiodatei

Fazit - Kultur vom Tage - Deutschlandfunk Kultur
Boris Charmatz wird Leiter am Tanztheater Wuppertal - "Wir werden tanzen, um Geschichte zu machen"

Fazit - Kultur vom Tage - Deutschlandfunk Kultur

Play Episode Listen Later Oct 21, 2021 6:33


Ab September 2022 wird der Tänzer und Choreograf Boris Charmatz die Leitung des Tanztheaters von Pina Bausch übernehmen. Der Franzose sei zugleich künstlerischer Visionär und politisch denkender Künstler, sagt Tanzkritikerin Elisabeth Nehring. Elisabeth Nehring im Gespräch mit Eckhard Roelcke www.deutschlandfunkkultur.de, Fazit Hören bis: 19.01.2038 04:14 Direkter Link zur Audiodatei

Cultura
Rendez-vous cultural - Passages Transfestival explode fronteiras e joga holofotes sobre criadores brasileiros na França

Cultura

Play Episode Listen Later Sep 3, 2021 7:49


Um festival engajado que, em 2021, mergulha na criação de artistas brasileiros para estabelecer pontes transculturais na discussão das artes cênicas, no coração de um país transcontinental – o Brasil – palco vivo de dilemas políticos, onde a criação é mais do que nunca ameaçada. Esse é o mote dessa edição do Passages Transfestival que celebra seus 25 anos na cidade de Metz, pólo cultural no leste da França. No cardápio, artistas brasileiros esquentam o chão da cena contemporânea com performances, teatro, balé e música. Entre eles, criadores como a coreógrafa Morena Nascimento, que assina junto a Lucas Resende o espetáculo "O Vento", com o balé da Ópera de Metz. A trajetória de Morena começou cedo na dança. Nascida em uma família de bailarinos e coreógrafos, a artista traz consigo uma experiência de 25 anos em palcos brasileiros e internacionais, com passagens por companhias renomadas como a alemã Tanztheater Wuppertal, de Pina Bausch. “Já faz algum tempo que venho me interessando muito pelo diálogo entre a dança contemporânea e a música contemporânea brasileira, feita no Brasil”, conta Nascimento. “Isso começou com um espetáculo chamado ‘Um jeito de corpo' que coreografei para o Balé da Cidade de São Paulo, quando experimentei pela primeira vez um mergulho mais profundo em canções brasileiras do Caetano Veloso. A partir daí, fiquei interessada em explorar cada vez mais essa relação”, conta. Para “O Vento”, espetáculo que a coreógrafa estreia com o balé da Ópera de Metz, Morena decidiu seguir nessa linha de pesquisa com as músicas brasileiras, num diálogo com a vocação transdisciplinar do festival. “A maior inspiração, a maior ignição de criação desse trabalho são as músicas. É como se as músicas trouxessem o tom dramatúrgico do espetáculo, como uma espécie de paisagem ou de qualidade de sentimento, de intenções, de temperamentos para a cena”, detalha. “Todas as coreografias, todas as cenas, todas as transições de cena foram pensadas a partir das músicas escolhidas de várias épocas, que, acreditamos, traduzem muito bem um aspecto não só artístico mas também político e social do Brasil hoje”, diz a artista. “Eu sempre acreditei que a música brasileira conta a história do Brasil”, afirma. “Meu trabalho, assim como o do Lucas Resende, sempre foi pautado pela transdisciplinaridade. Dialogamos como várias camadas artísticas,  e acreditamos que todas elas num espetáculo de dança – seja luz, imagem, som, espaço, textos, subtexto, movimento ou corpo – tudo isso dialoga de uma maneira horizontal na obra”, avalia Nascimento. “Sobre a transcontinentalidade [do Passages Transfestival], acredito que trazer esse Brasil de hoje para a França é uma forma de diálogo, principalmente durante a pandemia, quando percebemos que pertencemos a um único mundo”, analisa. O performer e coreógrafo Volmir Cordeiro e o percussionista Washington Timbó trazem para a cena transcultural do Passages Transfestival a vulnerabilidade vivida por alguns corpos no espaço público com o espetáculo "Rua", que estreou em 2015 no Museu do Louvre, em Paris. “Junto com [Washington] Timbó, estamos preocupados em problematizar de fato que corpo está exposto à violência policial, ao machucado, às dores, e tudo o que está envolvido quando o corpo se expõe na rua, essa vulnerabilidade que é aparecer publicamente”, diz Cordeiro. “Mas, mais do que isso, a gente quer ver a rua como uma infraestrutura, um espaço que garante a possibilidade de manifestar e de existir como corpo. Estamos os dois expondo uma espécie de conflito transcultural, pelos nossos próprios corpos, pela dramaturgia que os nossos corpos expõem quando se encontram, mediados pelo tambor nessa peça, para abordar justamente essa questão do direito de existir como corpo e de se manifestar, colocando em xeque o conflito de nossos dois corpos ali na cena”, argumenta. Violência & Carnaval Volmir Cordeiro trabalha com a transposição de conceitos como festa e violência no espetáculo "Rua". “Convidei o Timbó para assistir as danças que estava criando a partir de poemas do Bertold Brecht do ‘ABC da Guerra', com um ímpeto muito forte nas noções de humilhação, de violência, de dor e de guerra, de sangue, de ferida. Ele propôs então de trazer o atabaque para completar com energias de fogo, de vento e de água, elementos que ele reconheceu na cena. As batidas do Timbó vêm para intensificar a violência e a festa, e esse paradoxo que a peça busca abordar em cada cena, misturando sempre violência e carnaval, dentro dessa ideia de que não existe carnaval se não houver morte, assassinato. A mistura dessas duas energias é intensificada pela presença do tambor”, diz o coreógrafo e performer. Ele acredita que “certos corpos” seguem ameaçados no espaço público. “Tem essa ideia atrapalhada de ‘segurança' que é produzida e veiculada pela direita e pela extrema direita de que precisamos de mais policiais, penalização e perseguição, sobretudo dos artistas na contemporaneidade”, avalia Cordeiro. “Poderíamos reverter esse ideia de segurança para um conceito mais amplo que garantisse abrigo, educação, cultura, arte, teatro, festa e também mecanismos de enfraquecimento da desigualdade. Quando conseguirmos sair da lógica da segurança que produz medo e que coloca o corpo nesse comércio da segurança. Isso tudo é capitalizado e cooptado por essa lógica policial”, afirma. "Feijoada" O bailarino ecoreógrafo Calixto Neto estreia em Metz o trabalho “Feijoada”, que também faz parte do Portrait Lia Rodrigues, coreógrafa brasileira homenageada este ano Festival de Outono da capital francesa.  “Considero o ‘Feijoada' como um spin off [transposição, derivagem] do ‘Samba do Crioulo Doido', essa peça que danço desde o ano passado do Luiz de Abreu, criada em 2004. Nesse trabalho, tem uma das cenas onde eu danço ao som de uma bossa nova, com uma receita de feijoada sendo falada em francês. Me interessou mergulhar nessa tensão criada por essa música alegre, essa apropriação que é a bossa nova, falando de uma feijoada. Em cena a gente vê um corpo negro, criando essa ligação entre a carne negra e a carne que faz a feijoada”, diz Neto. “O ‘Feijoada' é então um mergulho nas características dessa cena, da alegria e da violência que compõem o nascimento desse prato e até mesmo a nossa história no Brasil”, analisa o coreógrafo. “É uma peça que tem um tripé composto por uma roda de samba, que toca ao vivo; uma feijoada, que vai ser feita durante as duas horas da performance, e convidados que vão aparecer e desaparecer em momentos específicos, para dizer alguns textos”, antecipa Calixto. “É  uma roda de samba diferente, com um repertório que é pensado em função da preparação dessa feijoada e em função dos textos que são ditos. Acredito que para nós, brasileiros, será também algo bem especial”, afirma. O Passages Transfestival com foco na criação de artistas brasileiros fica em cartaz na cidade de Metz até o dia 12 de setembro.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Wand an Wand - mit Çağdaş Ermiş

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Jun 2, 2021 20:53


Aufgrund der aktuellen COVID-19 Regelungen konnten sich Marc und Çağdaş nicht im Studio treffen. In dieser Homerecording-Folge sprechen Marc und Çağdaş über Kindheitserinnerungen, Çağdaş frühe Faszination für die Bühne und seine Begeisterung, in andere Rollen zu schlüpfen. Er beschreibt, wie er auch trotz Widerständen und Unverständnis an seinem Traum, Tänzer zu werden, festgehalten hat. Çağdaş erzählt, wieviel Durchhaltevermögen er brauchte, um endlich mit den Tänzer*innen des Tanztheaters auf der Bühne tanzen zu dürfen. Die Stücke von Pina Bausch haben Çağdaş‘ Leben verändert, Tanz hat ihm die Möglichkeit gegeben, frei zu sein. Was bedeutet Tanz für dich? Çağdaş Ermiş ist seit 2016 festes Ensemblemitglied.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
In the moment - with Christoper Tandy

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Apr 7, 2021 21:36


Due to the current COVID-19 restrictions Marc and Christopher couldn’t meet in the studio. In this home recording episode Marc and Christopher speak about the current rehearsal situation, being in the present moment and Eckhart Tolle’s book A New Earth. Christopher reflects on his personal way becoming a dancer, how to overcome questioning and nervousness and why he had to overcome himself. Have you ever heard of the small town Blaenpennal? Christopher Tandy has been a permanent member of the ensemble since 2019.

Die Filmschnacker
Die Filmschnacker: Folge 20 - Specialfolge + Gast - Pia zu Pina Bausch

Die Filmschnacker

Play Episode Listen Later Mar 13, 2021 63:51


In dieser Folge haben wir eine ganz besondere Frau zu Gast. Und zwar Pia, die Verlobte von William. Pia hat jahrelang für Pina Bausch im Tanztheater Wuppertal in dem Stück "Kontakthof mit Teenager ab 14" getanzt. Zusätzlich ist Pia in 2 Dokumentarfilmen vertreten. Einer davon ist der 3D-Dokumentarfilm "Pina" des Düsseldorfers Regisseurs Wim Wenders, der im Jahre 2012 für 2 Oscars nominiert war. In dieser Folge bekommt ihr einen kleinen Einblick wie Pia zum Tanzen gekommen ist und wie so eine Filmproduktion aussah und zum Anderen wie die Castings abliefen und wie es so ist auf der Berlinale über den Roten Teppich zu laufen. Rest in Peace - Pina Bausch (1940-2009)

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Being on a journey - with Dean Biosca

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Mar 3, 2021 20:32


Due to the current COVID-19 restrictions Marc and Dean couldn’t meet in the studio. In this home recording episode Marc and Dean speak about The Juilliard School, Dean’s first encounter with Pina Bausch’s pieces and the differences between the US and the German dance world. Dean describes his way from New York to Saarbrücken and Wuppertal and what his daily routine looks like during the lockdown. He tries to come closer to the essence of Pina Bausch’s pieces and reflects on the duality between surreality and humanity in her pieces. What makes Pina’s pieces so timeless? Dean Biosca has been a permanent member of the ensemble since 2020.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Me, myself and I - with Julie Shanahan

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Jan 6, 2021 19:11


Marc and Julie speak about Julie’s first trip overseas, her early days in Bremen and her personal history with the Tanztheater Wuppertal. She describes the moments in our daily life in which we have to be strong and the moments where we are incredible fragile and how Pina’s pieces show symbolically this strength and weakness that we have in us. Do you remember the canteens in the old days? Julie Shanahan has been a permanent member of the ensemble since 1988.

Das Kalenderblatt
05.01.1974: Pina Bausch gründet das Tanztheater Wuppertal neu

Das Kalenderblatt

Play Episode Listen Later Jan 4, 2021 3:56


Pina Bausch revolutionierte das Tanztheater. Ihre Arbeiten am "Wuppertaler Tanztheater" machten sie zur Kultfigur der internationalen Tanzszene und zur bedeutendsten Choreografin ihrer Zeit.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Waiting for Santa – Christmas Special with Oleg Stepanov

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Dec 2, 2020 19:20


Marc and Oleg speak about wishes, this special cozy Christmas-feeling, childhood memories and the best places to hide Christmas presents. Oleg describes his desire to flee from everyday life working in a laboratory in an industrial Russian city and his personal history with Pina Bausch’s pieces. Do you know the Russian Christmas Song about the three horses and the ringing bell ding ding ding? Oleg Stepanov has been a permanent member of the ensemble since 2016.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Warten auf den Weihnachtsmann – Weihnachtsspecial mit Roger Christmann

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Dec 2, 2020 21:51


Marc und Roger sprechen über Fleischfondue und Karpfen mit Sauerkraut. Roger erzählt von Weihnachten mit seiner Familie und wie Traditionen sich wandeln. Er beschreibt die Herausforderungen an die Geschäftsführung in Krisensituationen und wie eine Krise gleichsam eine Chance sein kann. Für die deutsche Kulturszene wünscht Roger sich, dass es weniger um die Institutionen und mehr um die Kunst und Künstler*innen geht. Gibt es Solidarität im Kunstsektor? Roger Christmann ist seit Januar 2019 Kaufmännischer Geschäftsführer des Tanztheater Wuppertal Pina Bausch.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Stranded on the shores of the Wupper Part II - with Saar Magal

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Nov 22, 2020 23:31


Marc and Saar speak about topics related to The Piece with the Ship by Pina Bausch, such as sadness, loneliness, and how relevant these feelings currently are in our lives due to the Covid-19 crisis. Saar describes her work with the company on the restaging of the piece and her role as an ‘external eye’. Her aim is to enable the dancers to find their own story in the role and in the piece. What is the essence of the original and what is the essence of the performers in the piece? Together with the rehearsal directors Barbara Kaufmann, Héléna Pikon and Julie Anne Stanzak, the Israeli artist Saar Magal is helping to bring the 1993 work The Piece with the Ship back to the stage.

SWR2 Kulturgespräch
Festival „under construction“ wirbt für das zukünftige Pina Bausch Zentrum in Wuppertal

SWR2 Kulturgespräch

Play Episode Listen Later Nov 19, 2020 8:07


In dem geplanten neuen Pina Bausch Zentrum soll es künstlerische Produktionen geben, vom Tanztheater Wuppertal als auch internationale Produktionen und Koproduktionen. Und die Pina Bausch Stiftung und das Archiv sollen darin ihren Platz finden, das Archiv mit seinen unfassbar vielen Materialien, die Pina Bausch im Laufe ihres Tanzlebens gesammelt habe, sagt Bettina Wagner-Bergelt, Intendantin vom Tanztheater Wuppertal, im Gespräch in SWR2 Kultur Aktuell. Und ganz wichtig, das Zentrum soll ein Ort für die Öffentlichkeit werden, „in dem die Wuppertaler Bürger, und nicht nur die, sondern auch Bürger von außerhalb, zusammenkommen, um sich über Kunst auseinanderzusetzten“, so Wagner-Bergelt. Mit dem aktuellen Festival „Under Construction“ will das Tanztheater Wuppertal die Bürger über das Pina Bausch Zentrum informieren und interessieren für das, was dort in der Zukunft stattfinden soll.

SWR2 Kultur Info
Festival „under construction“ wirbt für das zukünftige Pina Bausch Zentrum in Wuppertal

SWR2 Kultur Info

Play Episode Listen Later Nov 19, 2020 8:07


In dem geplanten neuen Pina Bausch Zentrum soll es künstlerische Produktionen geben, vom Tanztheater Wuppertal als auch internationale Produktionen und Koproduktionen. Und die Pina Bausch Stiftung und das Archiv sollen darin ihren Platz finden, das Archiv mit seinen unfassbar vielen Materialien, die Pina Bausch im Laufe ihres Tanzlebens gesammelt habe, sagt Bettina Wagner-Bergelt, Intendantin vom Tanztheater Wuppertal, im Gespräch in SWR2 Kultur Aktuell. Und ganz wichtig, das Zentrum soll ein Ort für die Öffentlichkeit werden, „in dem die Wuppertaler Bürger, und nicht nur die, sondern auch Bürger von außerhalb, zusammenkommen, um sich über Kunst auseinanderzusetzten“, so Wagner-Bergelt. Mit dem aktuellen Festival „Under Construction“ will das Tanztheater Wuppertal die Bürger über das Pina Bausch Zentrum informieren und interessieren für das, was dort in der Zukunft stattfinden soll.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Stranded on the shores of the Wupper – with Julie Anne Stanzak

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Nov 4, 2020 24:46


Marc and Julie speak about broken hearts and The Poetics of Space by Gaston Bachelard, and how both of these can be used for inspiration. Julie reflects on inspiring a new generation of dancers to restage The Piece with the Ship at the end of November, after 26 years of the piece not having been performed. She describes the fine line between doing things how they need to be done and empowering colleagues to find their own spark. Why is longing so universal? Julie Anne Stanzak has been a permanent member of the ensemble since 1986.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Gestrandet an der Wupper – mit Barbara Kaufmann

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Nov 4, 2020 15:13


Marc und Barbara sprechen darüber, wie man sich einem Stück von Pina Bausch nähert, das 26 Jahre nicht gespielt wurde und wie dieses einer neuen Tänzergeneration zugänglich gemacht werden kann. Barbara beschreibt eine Idee von Ehrlichkeit auf der Bühne, die Herausforderungen an sie als Probenleiterin und ihren Wunsch ein Feuer zu entfachen – bei den TänzerInnen und dem Publikum. Was hat Das Stück mit dem Schiff 1993 erzählt und was erzählt es uns 2020? Barbara Kaufmann ist seit 1987 festes Ensemblemitglied.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Süß und Sauer - mit Bettina Wagner-Bergelt

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Oct 9, 2020 23:03


Marc und Bettina sprechen über Bettinas berufliche Anfänge in Frankfurt am Main, ihre persönliche Geschichte mit dem Tanz, über Tanz als Kunstform, Tanz als politisches Medium und ihre langjährige Beschäftigung mit dem immateriellen Erbe Tanz. Bettina spricht über Art Meetings, in denen gemeinsam mit dem Ensemble gesellschaftlich relevante Themen wie Rassismus und Partizipation diskutiert werden und beschreibt den sensiblen Prozess von Rollenweitergaben. Bettina Wagner-Bergelt ist seit Januar 2019 Intendantin und Künstlerische Leiterin des Tanztheater Wuppertal Pina Bausch.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
Sweet and Sour - with Bettina Wagner-Bergelt

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Oct 9, 2020 23:54


Marc and Bettina speak about the early days of Bettina’s career in Frankfurt am Main and her personal history with dance, about dance as an art form and dancing as a political act, and about her long-term interest in the preservation of intangible dance heritage. Bettina talks about recent Art Meetings in which the entire ensemble has discussed important and relevant topics such as racism and participation, before going on to describe the delicate process of passing on roles. Bettina Wagner-Bergelt took over the Artistic Direction of the Tanztheater Wuppertal Pina Bausch in January 2019.

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling (deutsch)

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Oct 6, 2020 0:35


LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling
LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling (english)

LET'S TALK ABOUT DANCE. Tanztheater Calling

Play Episode Listen Later Oct 6, 2020 0:35


DANCE BEHIND THE SCREEN; process, production, social media
Episode 35 | #BettinaWagner-Bergelt - Tanztheater Wuppertal Pina Bausch

DANCE BEHIND THE SCREEN; process, production, social media

Play Episode Listen Later Mar 31, 2020 41:45


On our first episode kicking off World Dance month your co-hosts YeaJean and Reyna interview Bettina Wagner-Bergelt the Intendant and Artistic Director of the Tanztheater Wuppertal Pina Bausch. In this episode we go behind the screen and talk about Bettina’s career negotiating abstract dance and contemporary storytelling, the meaning and process of Pina Bausch’s courageous, innovative, and provocative artistry, and what we can learn from the Coronavirus and social distancing.  Detailed shownotes: http://www.knowboxdance.com/podcast.html Subscribe to our weekly newsletter: http://eepurl.com/ggE9w1 Apply to kNOwBOX dance Short Series: http://www.knowboxdance.com/nb-short-series.html Social Distancing Resources: http://www.knowboxdance.com/social-distancing-resources.html

WDR 5 Scala
WDR 5 Scala Ganze Sendung (06.03.2020)

WDR 5 Scala

Play Episode Listen Later Mar 6, 2020 42:01


heute u.a. "Mit Stich und Faden": Gestickte Kunst in Bonn; Duisburg im Glück: Festival "Akzente"; Migrantische Rapperinnen - große Klappe, großes Herz; "Die sieben Todsünden" im Tanztheater Wuppertal; Service Netzkultur: Datenrassismus; Moderation: Stefanie Junker.

nachtkritik podcast
Der Theaterpodcast Folge 8: Krise am Tanztheater Wuppertal + Der Regisseur Jürgen Gosch

nachtkritik podcast

Play Episode Listen Later Jan 16, 2020 36:17


Foto: Adolphe Binder © Joakim Roos / Tanztheater Wuppertal

krise der regisseur gosch tanztheater wuppertal theaterpodcast
Process Piece
Episode 1: Pau Aran Gimeno - Dancing with Fierce Love

Process Piece

Play Episode Listen Later Apr 12, 2019 41:20


“Dance for love”That is what Pina Bausch told Pau early on when he began dancing in her company, Tanztheater Wuppertal in 2005. He has taken this advice to heart and it shows in his passion and curiosity for the process of making and performing dance. Pau Aran is a choreographer, dance teacher, and performer based mostly in Germany, but he frequently travels to pursue collaborations and other artistic projects.Show Notes-Pau’s website + portfolio: https://www.pauaran.com/home-eng-Pina - a documentary by Wim Wenders-Tanztheater Wuppertal Pina Bausch website-Festival Dansez Maintenant (the “castle” where we first met)-Quince años tiene mi amor- Dúo Dinámico (the song Pau tries to sing)-Bamboo Blues - Solo performed by Pau Aran Gimeno from Pina~THANK YOU FOR LISTENINGIf you like what you hear, please subscribe and leave a review.LET’S CONNECT:Process Piece instagramRuby’s instagram

NACOcast: Classical music podcast with Sean Rice
Joana Carneiro, NACO and the Tanztheater Wuppertal – Pina Bausch dance company

NACOcast: Classical music podcast with Sean Rice

Play Episode Listen Later Feb 5, 2018 21:20


Portuguese conductor Joana Carneiro, a well-travelled artist, talks with Sean Rice about her first time with the Pina Bausch dance company and with the NAC Orchestra, all in the same week in September 2017.

Tårekanalen
Thorstein Thomsen - Pina

Tårekanalen

Play Episode Listen Later Dec 11, 2017 75:16


Forfatter, musiker og storyteller Thorstein Thomsen er på besøg for at tale om Wim Wenders' dokumentar Pina (2011). En film om koreografen og direktøren for Tanztheater Wuppertal, der gjorde et stort indtryk på Thorstein, da han så den i biografen. Vi taler om filmens langsommelighed, om de følelser, dansen frembringer, og om Thorsteins oplevelse sammen med sin mor, efter de havde set filmen sammen. Men vi når også helt andre steder hen i afsnittet, der blandt andet tæller en historie om Quentin Tarantino, en oplevelse med Pia Raug samt dokumentaristen Joshua Oppenheimer. Velkommen til Tårekanalen! Musik: Anders Colstrup Hvass & Jonas Wetterslev.  

NAC Dance with Cathy Levy
Adolphe Binder, Intendant and Artistic Director, Tanztheater Wuppertal Pina Bausch

NAC Dance with Cathy Levy

Play Episode Listen Later Sep 29, 2017 33:10


Cathy Levy, Executive Producer of Dance at Canada's National Arts Centre, chats with Adolphe Binder, the new Artistic Director of Tanztheater Wuppertal Pina Bausch, on the eve of the company's NAC presentation of Pina's iconic Café Müller and The Rite of Spring. Adolphe describes her introduction to the world of dance and her past involvement with a number of prestigious German opera houses, publishers and special events, including Hannover's EXPO2000 and, most recently, Gotenburg Danskompani. The opportunity to lead Tanztheater Wuppertal was entirely unexpected and a huge mantle to take on given Pina's legacy and gigantic body of work. Adolphe took on the challenge with the assistance of company members and supporters. Her 2017-2018 season for Tanztheater Wuppertal, includes several works by Pina Bausch and two commissioned works by Dimitris Papaioannou and Alan Lucien Øyen.

Delving into Dance
Meryl Tankard

Delving into Dance

Play Episode Listen Later May 25, 2017 47:06


Meryl Tankard is a powerhouse of Australian dance. She learnt ballet the 1960s and 70s when training was grueling with the discipline expected of the teachers was close to torture. She remembers seeing a teacher pushing a little girl’s head in to a bucket of water until she was forced smiled. She compares dance discipline to that of the military – her father served in air force in the Second World War. Born in Darwin, she lived in Melbourne, Newcastle and Penang and her childhood has inspired many of her works, including Two Feet. Meryl’s professional dancing career started with The Australian Ballet in 1975, but her time in the world of ballet was short lived. In 1978 Meryl moved to Germany to work with Pina Bausch at Tanztheater Wuppertal . Meryl says she blew in from Australia “red lips, red nails”, it was the 70s after all, employed on a soloist contact to the surprise of many. Soon after, she was performing in one of Bausch’s most revered works Café Müller and became one of Pina Bausch’s most recognised dancers. Bausch described her style: “There was a tension between her fragility and her courage. Meryl had and understanding of measure, of boundaries; this instinct and experience gave her that edge.” When starting at the company, audiences didn’t understand Bausch’s style. “People were booing, we sometimes only had 30 people in the audiences”. Bausch “wanted everything” Meryl explains: “She was stubborn and very vague”. Meryl came back to Australia in 1984 because she was home sick and missed the sky. During the 1980s she started to make her mark on the Australian dance scene. In 1989, she took on a small company in Canberra and called it the Meryl Tankard Company. Her work was almost a hybrid between dance and theatre a style that divided audience and critics. They were truly incredible shows. In 1993, Meryl took on the artistic directorship of the Australian Dance Theatre (ADT), in Adelaide. Her period at the company helped to put Australian contemporary dance on the world stage. Robyn Archer has described this as an amazing time for Adelaide: “It was new and exciting, it was risky and it was courageous”. Meryl time at ADT was cut short with the board terminating her contract in 1999. The industry was in shock; how could the board be so short sighted when ADT was at the height of such phenomenal success. Where there elements of sexism involved? Meryl explains in regards to gender and dance: “We have this fake idea that dance is a very feminine art form, it is only because we see the women busting their guts on the stage.” Meryl continued choreographing and her worked ranged from the Sydney Olympic Opening Ceremony to Disney’s Tarzan. And her work The Oracle, set to Stravinsky’s “Rite of Spring”, with dancer Paul White was a triumph. Meryl re-defines the boundaries and is increasingly turning to film. Her film Michelle’s Story is a moving portrait of her friend Michelle Ryan, who was a dance for Meryl Tankard’s Australian Dance Theatre and was later diagnosed with MS. This was an interview where I was left constantly saying “wow”. Because WOW what an amazing creative woman. Meryl Tankard is truly incredible! This conversation covers includes managing boards, gender and dance; Pina Bausch; making dance for film; and so much else in between. It was recorded on Anzac Day in a quiet spot in the park (until all the children came to play around us). “People say to me, ‘are you still dancing’, and I go ‘well what is dancing? What does dancing mean, I go in to the studio and put music on?’ Maybe I dance when I play with my niece. […] we are sort of dancing every day aren’t we?” This is the last episode of season two. I am overwhelmed by the reception of this podcast with absolutely zero budget; there are thousands of people listening. Season three is already in production with three episodes already recorded. Stay tuned. If you want to help spread the word, please share these episodes with your networks. Thanks for listening.

Nya Vågen i Kulturradion
Festivaldöden, förortsarkitektur och Våroffer

Nya Vågen i Kulturradion

Play Episode Listen Later Jun 4, 2013 44:35


Två inställda festivaler, Siesta i Hässleholm och Peace & love i Borlänge, har skapat stora rubriker den senaste tiden och det svenska språket har fått ett nytt ord: festivaldöden. Förklaringarna har varit lika många som det finns experter: allt i från oschysst konkurrens från internationella jätteföretag till bekväma besökare som inte orkar bo i tält eller helt enkelt dålig ekonomisk styrning av de krisdrabbade festivalerna. Samtidigt känns det som att antalet festivaler och stora live-spelningar är fler än någonsin. Så vem är det som dör egentligen? Per Alexandersson, en av grundarna till Hultsfedsfestivalen och numera underhållningschef på Liseberg, diskuterar med Martin Aagård, kulturjournalist på Aftonbladet och musiker i bandet Doktor Kosmos, och Sara Martinsson, musikjournalist på PSL på SVT. Vad händer när en arkitektur får symbolisera samhällets misslyckande? De senaste veckorna har kultursidorna varit fyllda av krönikor och debattartiklar med anledning av bilbränderna i olika förorter. Vår reporter Morris Wikström går till botten med vilken skuld vi egentligen kan lägga på stadsplaneringen.  Våroffer, en vital 100-åring. Vid premiären i Paris skrek publiken av missnöje. När Tanztheater Wuppertal gästade Göteborgsoperan med sin uppsättning i helgen var skriken istället av hänförelse. Vi pratar om baletten Våroffer och om det stora inflytande den fortfarande har, både i musik- och dansvärlden med Martin Nyström, kritiker i DN, och Liv Landell Major, kritiker i GT och nummer.se.

tv peace vid gt nya svt samtidigt psl dn den f siesta aftonbladet festival d borl liseberg tanztheater wuppertal sara martinsson doktor kosmos martin aag martin nystr