Podcasts about Large Hadron Collider

We caught up with John Hays, from Queen Mary's University, and John Andrew from Advanced Power Technology.More about both intervieweesJonathan Hays is a Professor of Physics at Queen Mary University of London, where he is the head of the Particle Physics Research Centre. His research interests rest mainly with high energy particle physics, having been involved with research at the Large Hadron Collider for many years on the CMS and ATLAS experiments and at the Fermilab Tevatron before that. His main focus now is on low background experiments measuring neutrinos and searching for dark matter.Alongside this, he has had a strong involvement in large-scale computing for over two decades as a user, developer, provider and now as Science Director of STFCs IRIS Federation - that coordinates and provides access to large-scale compute and data services across the science remit of STFC.He is also Project lead for the National Federated Compute Services NetworkPlus Project that aims to provide a community driven roadmap for the future of a truly national joined up computing and data service serving users across the broad UKRI portfolio. Sustainable computing is a key part of this and he has been involved in multiple projects investigating how to achieve this through measuring, monitoring, and mitigating the impact of our scientific endeavours on the environment.About Queen Mary University of London  Queen Mary University of London, a research-intensive Russell Group university based in East London, is one of the top universities in the world. The University climbed 35 places in two years in the QS World University Rankings and is now ranked 110th in the 2026 rankings. It is also a top 100 global university and top 10 UK university for the second year running in the 2025-26 US News and World Report Best Global Universities rankings, and is ranked 24th in the world for the quality of its research and 11th in the world for international outlook.At Queen Mary University of London, there is a strong belief that a diversity of ideas helps achieve the previously unthinkable. Throughout the University's history, it has fostered social justice and improved lives through academic excellence. It continues to live and breathe this spirit today, not because it's simply ‘the right thing to do' but for what it helps be achieved and the intellectual brilliance it delivers.The University's reformer heritage informs its conviction that great ideas can and should come from anywhere, an approach that has brought results across the globe, from the communities of East London to the favelas of Rio de Janeiro. Queen Mary University of London continues to embrace diversity of thought and opinion in everything it does, in the belief that when views collide, disciplines interact, and perspectives intersect, truly original thought takes form.John Andrew, Technical Sales Manager, APTWith a strong focus on energy efficiency, innovation, modular design, and scalability, John has helped organisations design and implement high-performance, future-ready data centres that meet both operational and environmental goals. Specialising in modular and on-premises data centre solutions, he combines technical knowledge with practical experience to support clients in achieving resilient, efficient, and sustainable IT Deployments.APTEstablished in 1990, Advanced Power Technology is an award-winning provider of Energy Efficient Critical Power and Cooling Systems. We select the best technology from our partners to engineer and implement highly efficient, sustainable solutions, for our customers.We are experts in designing, building and supporting Data Centres, Modular Data Centres, UPS Systems, and Prefabricated Switchgear. We always strive to implement the most resilient, yet energy efficient solution. 

This podcast also looks at the high-luminosity upgrade of the Large Hadron Collider

Waar is alle materie uit opgebouwd, en welke wetten volgen die deeltjes om alles op aarde en de rest van het heelal vorm te geven? Wat is antimaterie, en wat heeft quantumtheorie daarmee te maken? In Reis naar de kern neemt Ivo van Vulpen, deeltjesonderzoeker bij CERN in Genève en verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, je mee langs al deze grote vragen. Je denkt misschien dat dat ver van je normale belevingswereld afstaat, maar al deze inzichten worden dagelijks gebruikt. Van de GPS op je telefoon, tot de scanners in ziekenhuizen.. Over Reis naar de Kern Na Terug naar de Oerknal met Govert Schilling en Baan door het Brein met Iris Sommer is het nu tijd voor een nieuw avontuur: Reis naar de kern. Een fascinerende duik in de wereld van de allerkleinste deeltjes, waar de allergrootste vragen worden beantwoord. In vijf afleveringen zoomen we in op de wereld van het atoom, de quantummechanica, antimaterie en de ontdekking van het Higgs Boson. Reis naar de Kern is een podcast van BNR. Tekst en presentatie: Ivo van Vulpen. Concept: Connor Clerx. Eindredactie: Annick van der Leeuw. Montage: Gijs Friesen en Connor Clerx. Sounddesign en mixage: Gijs Friesen. Over Ivo Ivo van Vulpen is als deeltjesfysicus werkzaam aan de Universiteit van Amsterdam, het Nationaal Instituut voor subatomaire fysica (Nikhef) en hij doet onderzoek bij de deeltjesversneller (Large Hadron Collider) bij CERN in Genève. Hij is hoogleraar Wetenschapscommunicatie, in het bijzonder betreffende de natuurkunde, aan de Universiteit Leiden. In 2018 verscheen zijn eerste boek: De melodie van de natuur. Transcript aflevering Je kunt prima honderd jaar oud worden en onbevangen door het leven stappen zonder je ooit af te vragen hoe je eigenlijk elektriciteit maakt, waarom glas wel doorzichtig is en steen niet, hoe de zon aan haar energie komt of hoe het überhaupt mogelijk is dat er zoiets bestaat als een heelal. Maar als je die vraag eenmaal hebt gesteld en op zoek gaat naar het antwoord blijkt er bijna altijd een fascinerende wereld achter schuil te gaan. Al die kennis over hoe de natuur zich gedraagt hebben we als mensheid in de geschiedenis stukje bij beetje verzameld. Hoewel deze zoektocht wordt gedreven door pure nieuwsgierigheid, hebben de meeste nieuwe inzichten en de nieuwe technieken die ontwikkeld moesten worden om het antwoord te vinden ook steeds weer hun weg gevonden naar ons dagelijks leven. Sterker nog, ze vormen zonder dat veel mensen dat beseffen, de basis van onze moderne maatschappij: zonder relativiteitstheorie geen GPS, zonder quantummechania geen computerchip, zonder anti-materie geen PET scan om tumoren te localiseren … en zonder deeltjesversnellers geen manier om kwaadaardige tumoren te bestralen. Het zoeken naar antwoorden op deze grote ‘waarom-vragen’ is absoluut niet makkelijk. De natuur geeft haar geheimen namelijk niet zomaar prijs en het heeft generaties wetenschappers enorm veel bloed, zweet en tranen gekost om de natuur haar geheimen te ontfutselen. Dat doen we door haar gedrag in detail te bestuderen, patronen te herkennen en zo stap voor stap door te dringen tot de plek waar het antwoord verborgen ligt. Die onbedwingbare drang om steeds weer grenzen te verleggen is een menselijke eigenschap die we heel goed kennen uit de sport en van ontdekkingsreizigers uit een ver verleden. En hoewel het vaak de woorden ‘groter’, ‘hoger’ en ‘sneller’ zijn die we associëren met vooruitgang is er ook een groep wetenschappers die juist de uitdaging zoekt in precies het tegenovergestelde: ‘klein, kleiner, kleinst’. Het is een internationale groep wetenschappers, waar ik er ook een van ben, die in onderzoeksinstituten en laboratoria over de hele wereld op zoek zijn naar de elementaire bouwstenen van de natuur. Waar is alle materie toch uit opgebouwd? En welke wetten volgen die deeltjes om alles op aarde en de rest van het heelal vorm te geven? Deze fascinerende zoektocht naar de fundamenten van de natuur is het onderwerp van deze podcast. Ik ben Ivo van Vulpen, een Nederlandse deeltjesonderzoeker verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en het onderzoeksinstituut Nikhef. In de eerste vier afleveringen ben ik je gids op weg naar het randje van de kennis en vertel ik je hoe het ons in de afgelopen honderd jaar gelukt is om steeds weer een diepere laag bloot te leggen; in een wereld die letterlijk heel dichtbij is, maar die zo klein is dat we het niet met onze ogen kunnen zien. Ik vertel over de fascinerende ontdekkingen die we gedaan hebben. Ik ga bijvoorbeeld vertellen dat net zoals kinderen met een paar legoblokjes de meest fantastische bouwwerken kunnen maken, ook de natuur, met al haar complexiteit, van sterren en planeten, tot en met de microfoon waar ik nu in praat ook is opgebouwd uit maar een handjevol bouwstenen. In de vijfde en laatste aflevering vertel ik wat er nog te ontdekken is. En hoe we van plan zijn die antwoorden te vinden. Deze tak van de wetenschap staat ver af van het clichébeeld dat mensen vaak hebben van onderzoekers als wereldvreemde zonderlingen in een stoffig laboratorium. Het is een wereldwijde onderneming waarin wetenschappers uit bijna alle landen van de wereld samenwerken, samen moeten werken in grote experimentele onderzoekscentra zoals het Europees centrum voor deeltjesfysica, CERN in Genève. Zulke samenwerkingsverbanden zijn verre van triviaal. Natuurkundigen kunnen enorm eigenwijs zijn en om dan ook nog eens natuurkundigen uit verschillende landen met elkaar samen te laten werken is op het eerste gezicht een ideaal scenario voor problemen. En toch lukt het ons. Maar hoe dan? Uiteindelijk blijkt de sleutel te liggen in het feit dat we een gedeelde droom hebben. We delen die universele en on-be-dwing-bare nieuwsgierigheid, die honger naar antwoorden op de mysteries die we niet begrijpen. Vanuit Nederland doen veel universiteiten mee in dit avontuur en er is zelfs een nationaal instituut: het Nikhef, het Nationaal instituut voor subatomaire fysica in Amsterdam. Maar laten we niet langer om de materie heen draaien en de diepte in duiken. Om achter de natuurwetten te komen is er maar één mogelijkheid: je moet je de natuur ‘ondervragen’. De natuur praat natuurlijk niet letterlijk terug, maar je kunt wel dingen uitproberen en kijken wat er gebeurt. Kinderen doen dat automatisch. “Hoe reageren mijn ouders als ik heel hard ga gillen in een supermarkt en doet het echt pijn als ik mijn vinger in de vlam hou?”. Hoewel ik uit eigen ervaring kan vertellen dat ouders niet altijd hetzelfde reageren, werkt de natuur volgens ijzeren principes en altijd hetzelfde: de natuurwetten. Door patronen te ontdekken in gedrag dringen door tot de onderliggende mechanismes. En dat werkt net zo goed bij menselijk gedrag als bij de wereld van het allerkleinste. Grenzen verleggen is niet makkelijk en het is goed om voor we in de wereld van het allerkleinste duiken eerst te laten zien hoe ingewikkeld het is om patronen te vinden en welke interessante gevolgen het kan hebben als het je lukt om een onderliggend mechanisme bloot te leggen. Eerst over het proces van patronen herkennen. Stel je nou eens voor dat je een buitenaards wezen bent dat naar onze planeet komt en dat je gevraagd wordt om de spelregels van het spel voetbal te achterhalen. Er is wel een eis die je taak extra lastig maakt: je mag zoveel wedstrijden bekijken als je wilt, maar je mag niemand iets vragen. Je komt er dan vast vrij snel achter dat het spel zich afspeelt binnen de witte lijnen van een rechthoek, dat er twee teams zijn van 11 spelers, dat er na 45 min gewisseld wordt van speelhelft en dat het doel is om zoveel mogelijk doelpunten te maken. Maar waarom heeft één speler een andere kleur dan zijn teamgenoten en mag hij de bal wél in zijn handen pakken? En hoe kom je erachter wie die twee mensen zijn die langs de lijn met een vlag heen en weer rennen en zul je ooit de regels van buitenspel ontdekken? Dat kán wel, maar is niet gemakkelijk. Precies zo werkt het ook met het ondervragen en bekijken van de natuur. Niemand zegt hierbij trouwens dat de spelregels logisch moeten zijn. Sterker nog, de natuurwetten zijn niet logisch. Geen enkele. De quantummechanica en de relativiteitstheorie, die we later tegen zullen komen, zijn vreemd en bizar en daarmee in zekere zin analoog aan de buitenspelregel in het voetbal. Absurd, maar wel een realiteit. En als je die regel eenmaal geaccepteerd hebt is het daarna logisch wat je ziet gebeuren. Het zoeken naar en herkennen van patronen is niet alleen aan wetenschappers voorbehouden natuurlijk. Biologen en boeren weten bijvoorbeeld al heel lang dat eigenschappen van dieren en organismes worden doorgegeven aan nakomelingen. Een bekend voorbeeld is bijvoorbeeld het gegeven dat de oogkleur van een kind bepaald wordt door de oogkleur van de ouders. Deze kennis over het overerven van eigenschappen wordt ook in de landbouw gebruikt bij het veredelen van gewassen en selecteren van bepaalde eigenschappen zoals resistentie voor ziektes of aanpassen aan specifieke omstandigheden als droogte of zout. We zien dus dat de natuur op een bepaalde manier werkt, maar niet hoe het werkt. Ergens in elk mens is dus blijkbaar informatie over de oogkleur opgeslagen, maar waar dan? Uiteindelijk is het pas in de jaren zestig van de vorige eeuw gelukt die vraag te beantwoorden toen wetenschappers Crick, Watson en Franklin (die laatste wordt helaas vaak, al dan niet per ongeluk, vergeten in de rij van ontdekkers) erin slaagden de dubbele helixstructuur van het menselijk DNA te ontdekken. Daar bleek alle genetische informatie opgeslagen te zijn en bracht ons naar het hoe en waarom. Die genetische informatie blijkt opgeschreven in een taal die maar uit vier bouwstenen bestaat, de nucleotides C, T, G en A. Een taal met maar vier letters dus! Ongelooflijk, als je bedenkt dat we in onze eigen taal 26 letters hebben als bouwstenen van woorden. Als mensheid zijn we druk bezig die taal van het DNA te verkennen. We leren zo niet alleen waar informatie verborgen over de oogkleur, maar ook over aanleg voor specifieke ziektes, en kunnen dat hopelijk ook weer gebruiken om die te voorspellen en te voorkomen. Deze succesverhalen zijn mooi, maar het is goed om te beseffen dat de wetenschap vaak een verhaal is van enorm veel frustratie, van verkeerde paden inslaan en hopeloos verdwalen. Maar af en toe lukt het om ineens een stap te maken. Door een briljant inzicht van een individuele wetenschapper die ineens op een helder moment als eerste het patroon doorziet, of door een nieuwe techniek die een nieuwe wereld blootlegt. De ruimte voor wetenschappers om af en toe een zijpad in te slaan om een gek ideeën na te jagen is een cruciaal element van onderzoek doen. Als er nooit een vreemde snuiter was gaan experimenteren met elektriciteit hadden we nu nog steeds alleen maar kaarsen gehad in plaats van elektrische lampen. Hetzelfde geldt voor LED lampen natuurlijk, maar ook in de medische wereld zijn voorbeelden te vinden zoals de ontdekking van penicilline. In het dagelijks leven gebruiken we onze ogen, neus, oren, mond en handen om de wereld om ons heen waar te nemen. Ontzettend handig, maar hoe goed onze zintuigen ook zijn, ze zijn niet perfect. We weten bijvoorbeeld dat er toonhoogtes zijn die ons oor niet kan opvangen maar die honden prima kunnen horen. Dat betekent dus dat er dus wel eens een fantastische wereld vol schitterende muziek en geluiden om ons heen zou kunnen zweven die voor ons verborgen blijft omdat ons lichaam simpelweg tekortschiet. Hetzelfde geldt voor licht. Ook daarvan weten we dat er kleuren zijn die wij als mens niet kunnen zien. Zo kunnen bijen ultraviolet licht zien die zorgt dat ze makkelijk bloemen kunnen vinden. Maar hoewel ons lichaam soms tekortschiet, zijn we als mensen wel enorm inventief. We hebben manieren gevonden om deze verborgen werelden hoorbaar en zichtbaar te maken er zo in rond te lopen. Dat geldt ook voor de wereld van het allerkleinste. Elke ontdekkingstocht staat of valt met de juiste uitrusting. Als je naar de Noordpool wilt heb je meer aan warme kleren en een slee met honden dan aan een pak van Hugo Boss en een BWM. En wil je naar Mars, dan heb je een raket nodig. En bij onze reis, het afdalen in de wereld die nog kleiner is dan het DNA, heb je een deeltjesversneller nodig. Al lang geleden ontdekten mensen dat je door een ingenieuze combinatie van lenzen objecten die ver weg waren ‘dichterbij’ kon halen: de telescoop. Toepassingen te over, van scheepsvaart, oorlog, en het bestuderen van wilde dieren tot de astronomie zoals bijvoorbeeld de ontdekking van de ringen van Saturnus door onze eigen Christiaan Huygens. Maar ook ‘de andere kant op kijken’ lukte: de microscoop. We kennen allemaal het beroemde voorbeeld van Antoni van Leeuwenhoek die de wereld van bacteriën ontdekte. En hoewel mensen in de eeuwen erna steeds betere lenzen leerden maken, weten we dat je met een microscoop nooit objecten zult kunnen bekijken die kleiner zijn dan ongeveer een miljoenste meter. Dat is een factor duizend kleiner dan een potloodstreep en zo klein dat we er ons niets meer bij voor kunnen voorstellen, maar de vraag was waarom een microscoop dan niet meer werkt? Als mens zien we dingen omdat licht afketst van voorwerpen en in onze ogen terechtkomt. Nou ketst licht alleen af van voorwerpen die groter zijn dan het licht zelf (dat is een natuurkunde-feitje dat u even van me aan moet nemen), en omdat het licht dat we met onze ogen kunnen registreren ongeveer een miljoenste meter is betekent dat die afmeting het kleinst is dat we kunnen zien. Een fundamentele horde dus, maar gelukkig betekent dat niet dat je bij de pakken neer moet gaan zitten. Het betekent alleen dat je met de technieken die je op dat moment hebt, niet vastloopt. Je moet dus iets slims bedenken. Iets nieuws. Net zoals je bij een ontdekkingstocht een boot nodig hebt als je bij een rivier komt of een ladder als je over een muur heen moet klimmen. En dat is gelukt. De truc is ‘om te kijken zonder je ogen te gebruiken’. Ook met je ogen dicht kun je nog prima het verschil voelen tussen een mes en een vork en in de wetenschap hebben we een soortgelijke methode ontwikkeld om objecten af te tasten. We gebruiken daarbij alleen niet onze vingers, maar gebruiken kleine knikkers (kleine deeltjes eigenlijk) die we op het voorwerp afschieten om vervolgens te kijken hoe deze knikkers afketsen. De manier waarop dat gebeurt vertelt ons namelijk iets over de vorm en eigenschappen van een voorwerp. Dat knikkers anders afketsen van een basketbal dan van een fiets zal duidelijk zijn, maar als je alleen de afgeketste knikkers zou mogen bekijken kunt je je voorstellen dat het heel lastig is om te achterhalen dat het een fiets was waar de knikkers vanaf zijn geketst in plaats van een bureaustoel. Laat staan dat we kunnen herkennen of het een oma-fiets of een racefiets was. Maar het kan wel. Lastig. HEEL lastig! Maar niet onmogelijk. En dat is precies wat we doen als deeltjesfysici. Die knikkers zijn daarmee de vingers waarmee we de wereld aftasten. Ik gebruik hier voor het gemak het beeld van knikkertjes omdat we dat allemaal herkennen, maar eigenlijk zijn het kleine deeltjes. Hoe kleiner die knikkertjes zijn, hoe kleiner de structuren waar ze van afketsen en hoe kleiner de details zijn die we kunnen waarnemen. Een van de gekke dingen die we ontdekt hebben is dat hoe harder een knikkertje of deeltje beweegt, hoe kleiner die wordt. En dat is dan ook de belangrijkste taak van een deeltjesversneller: kleine deeltjes maken. Het sterkste vergrootglas dat we hebben op de wereld is dan ook de grote deeltjesversneller in Genève, de Large Hadron Collider. Daarmee kunnen we structuren van een miljoenste van een miljoenste van een miljardste meter bekijken. Dat is weer zo’n getal waarvan het moeilijk is een idee te vormen, maar laat ik proberen je een idee te geven van hoe klein dat is. We kennen vast allemaal maanzaad dat soms op witte bolletjes zit en we hebben allemaal weleens een dag doorgebracht in een bloedhete auto op weg naar onze vakantiebestemming in Frankrijk. Stel nou eens dat je heel Frankrijk bedekt met maanzaad, dus van Lille tot de Pyreneeën en van Nice tot Quiberon. Eén zo’n maanzaadje ten opzichte van de oppervlakte van Frankrijk is dezelfde fractie als het kleinste brokstukje dat we kunnen bestuderen tot een meter. Waanzinnig! Naast de materie aftasten heeft een deeltjesversneller nog een tweede feature. Het blijkt namelijk dat je in een deeltjesversneller de energie van de botsende deeltjes kunt gebruiken om ook zelf nieuwe deeltjes te maken. Natuurlijk moeten we al die afgeketste kogeltjes en nieuwe deeltjes ook kunnen opvangen en dat doen we met behulp van deeltjesdetectoren. Dat zijn een soort grote fotocamera’s die ook, zo zullen we zien, in ziekenhuizen gebruikt worden. Daar ga ik in de volgende aflevering meer over vertellen. Overal op de wereld zijn internationale samenwerkingsverbanden op zoek naar antwoorden op de grote onbegrepen vragen uit de natuur. Dat doen ze niet alleen met behulp van de deeltjesversneller op CERN in Genève, maar ik heb ook collega’s die met behulp van een vat vloeibaar gas (Xenon voor de liefhebbers) onder een berg in Italië op zoek zijn naar donkere materie en weer andere collega’s die een fototoestel zo groot als een kubieke kilometer aan het bouwen zijn op de bodem van de Middellandse Zee om te zoeken naar zogenaamde neutrino’s die vanuit het heelal komen en dwars door de aarde vliegen. Bij veel van die onderzoeken spelen Nederlandse onderzoekers een belangrijke rol. Onderdeel van die groep nieuwsgierige natuurkundigen die af en toe ineens linksaf slaan terwijl iedereen rechtdoor loopt. Dromers en avonturiers. Ik ga je in de komende afleveringen meenemen op onze ontdekkingstocht. In de volgende aflevering leren we de wereld van het atoom kennen via de quantummechanica, de atoomkrachten en het besef dat alles op aarde maar uit drie stukjes blijkt te zijn opgebouwd. In de afleveringen daarna hebben we het over het beroemde Standaard Model, exotische zaken als anti-materie en kernkrachten en het dagelijks leven op CERN. En natuurlijk komt ook de ontdekking van het Higgs boson voorbij, een ontdekking die een paar jaar geleden de Nobelprijs heeft gekregen en waar ik en mijn collega’s enorm trots op zijn. En als ik mijn werk een beetje goed doe, dan vind jij het aan het eind van aflevering vier ook volkomen terecht. Zoals beloofd probeer ik ook om bij elke nieuwe stap verder de diepte in (de stap naar nog kleinere structuren van de materie) te laten zien op welke manier de kennis weer in ons dagelijks leven terugkomt. En we sluiten de serie af met de grote open vragen, de mysteries, de vragen waar nog geen antwoord op is. De mysteries waar we als natuurkundigen van wakker liggen. En waar een antwoord op moet zijn. Maar waar dan? De natuurkunde is niet klaar. Kortom: avontuur!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Waar is alle materie uit opgebouwd, en welke wetten volgen die deeltjes om alles op aarde en de rest van het heelal vorm te geven? Wat is antimaterie, en wat heeft quantumtheorie daarmee te maken? In Reis naar de kern neemt Ivo van Vulpen, deeltjesonderzoeker bij CERN in Genève en verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, je mee langs al deze grote vragen. Je denkt misschien dat dat ver van je normale belevingswereld afstaat, maar al deze inzichten worden dagelijks gebruikt. Van de GPS op je telefoon, tot de scanners in ziekenhuizen.. Over Reis naar de Kern Na Terug naar de Oerknal met Govert Schilling en Baan door het Brein met Iris Sommer is het nu tijd voor een nieuw avontuur: Reis naar de kern. Een fascinerende duik in de wereld van de allerkleinste deeltjes, waar de allergrootste vragen worden beantwoord. In vijf afleveringen zoomen we in op de wereld van het atoom, de quantummechanica, antimaterie en de ontdekking van het Higgs Boson. Reis naar de Kern is een podcast van BNR. Tekst en presentatie: Ivo van Vulpen. Concept: Connor Clerx. Eindredactie: Annick van der Leeuw. Montage: Gijs Friesen en Connor Clerx. Sounddesign en mixage: Gijs Friesen. Over Ivo Ivo van Vulpen is als deeltjesfysicus werkzaam aan de Universiteit van Amsterdam, het Nationaal Instituut voor subatomaire fysica (Nikhef) en hij doet onderzoek bij de deeltjesversneller (Large Hadron Collider) bij CERN in Genève. Hij is hoogleraar Wetenschapscommunicatie, in het bijzonder betreffende de natuurkunde, aan de Universiteit Leiden. In 2018 verscheen zijn eerste boek: De melodie van de natuur. Transcript aflevering Als je gaat vertellen over de zoektocht naar de bouwstenen van de natuur kunnen we het best starten bij het moment dat iedereen ziet als de start van de reis: het jaar 1912 als het ons voor het eerst lukt om een plaatje te maken van een atoom. Die stap levert een schat aan informatie op en maakt dat we in één klap ons beeld van hoe de natuur werkt compleet moeten herzien. We leren bijvoorbeeld dat alles op aarde uiteindelijk maar uit drie unieke bouwsteentjes bestaat. En we leren dat de logica die de natuur volgt op die piepklein schaal to-taal anders is dan die van onze wereld als mensen. We zien dingen die helemaal niet zouden moeten kunnen volgens alles wat we tot dan toe dachten. Deeltjes blijken op meerdere plekken tegelijk te kunnen zijn en we ontdekken verborgen eigenschappen en nieuwe krachten. Kortom, het hele bouwwerk moet op de schop. En hoewel de zoektocht naar de logica en fundamenten achter deze nieuwe realiteit tot op de dag van vandaag voortduurt geef ik in deze aflevering ook een paar voorbeelden van hoe de inzichten al een toepassing hebben gevonden: niet alleen in de werking van een computerchip of de quantumcomputer, … maar diep in het atoom vonden we ook een manier om onszelf als mensheid te vernietigen. Het onderwerp van deze aflevering is de atoomrevolutie. Maar laten we starten waar we nu zijn: op straat, in de studio, in de auto of waar je deze podcast dan ook beluistert. Als je om je heen kijkt zie je dat de wereld is opgebouwd uit een groot aantal verschillende materialen: de stof van de stoel waarin je zit, de bakstenen van het gebouw waar je langsloopt of het keramiek van de beker waar je je koffie uit drinkt. Op school hebben we geleerd dat er zo’n kleine honderd elementaire bouwstenen zijn, de elementen, waarvan het kleinste ondeelbare brokje een atoom wordt genoemd. Er zijn in de natuur stoffen zoals zuurstof en ijzer die opgebouwd zijn uit één type atoom, in dit geval zuurstofatomen of ijzeratomen, maar er zijn ook veel stoffen waarvan de kleinste unieke bouwsteen een combinatie is van verschillende atomen. Zo’n bouwsteen noemen we een molecuul. Een bekend voorbeeld is bijvoorbeeld water (dat is een combinatie is van 2 waterstofatomen en 1 zuurstofatoom), maar ook suiker, alcohol en DNA zijn ingewikkelde combinaties van atomen van verschillende elementen. Als je wilt begrijpen waarom stoffen hun eigen unieke eigenschappen hebben is het cruciaal om hun bouwstenen te begrijpen. Maar dat gaat niet zomaar. De natuur geeft haar geheimen namelijk niet zomaar prijs. Atomen zijn meer dan een miljoen keer kleiner dan het kleinste voorwerp dat je met je oog kunt zien en het lijkt dan ook een onmogelijke opgave deze wereld te leren kennen. Dé grote truc om dingen zo klein als een atoom in kaart te brengen hebben we in de vorige podcast al kort besproken. In essentie komt het erop neer dat je iets kunt leren over een object door te bestuderen hoe andere deeltjes er vanaf ketsen. Dat is simpeler gezegd dan gedaan, maar in 1912 was het uiteindelijk Ernest Rutherford die het voor het eerst voor elkaar kreeg. Deze aflevering heeft best veel technische elementen, maar ik ga ze toch benoemen, omdat het een belangrijke stap is en de start van al het moderne deeltjesonderzoek. Ik hoop dat het me lukt je er veilig langs te loodsen. Daar gaan we. Die Ernest Rutherford vuurde deeltjes met grote snelheid af op een heel dun laagje goudatomen, iets dat je het best kunt voorstellen als een vel aluminiumfolie, maar dan van goud. En als ik grote snelheid zeg dan bedoel ik niet 200 of 300 km/uur, maar net iets minder dan een miljard kilometer per uur. Om te kijken waar al die afgeketste deeltjes terecht kwamen had hij een scherm gemaakt dat een lichtflits gaf als er een deeltje op viel. To-taal onverwacht bleek dat sommige deeltjes gewoon bijna recht terugkwamen. Na wat puzzelen bleek dat de enige manier om dat te verklaren was als er in een atoom een kei-harde pit zou zitten. En na alle metingen geanalyseerd kwam inderdaad het bekende beeld van een atoom naar voren zoals we dat op de middelbare school leren en het plaatje van een atoom dat Google of ChatGPT je geeft: Atomen bestaan uit een piepkleine zware atoomkern met een positieve lading Om de atoomkernen draaien lichte elektronen in vaste banen rondjes Elke elektronenbaan heeft een maximum aantal elektronen Omdat we dit beeld kennen klinkt het niet heel spectaculair, maar in die tijd was het revolutionair! Zo‘n atoom kon namelijk helemaal niet bestaan volgens de toen bekende natuurwetten. Het eerste probleem met dit beeld is dat volgens de theorie elektronen helemaal geen rondjes rond de kern mochten draaien. Dat klinkt gek, want de beweging van een deeltje dat om iets zwaars heen draait lijkt precies hetzelfde als de beweging van een planeet die om de zon draait. En dat begrijpen al een paar honderd jaren tot in groot detail dankzij de wetten van Newton. Maar er is wel een cruciaal verschil: een elektron is elektrisch geladen en de theorie van de elektromagnetische kracht zegt dat zulke deeltjes energie verliezen als ze om iets heen draaien. Een elektron in een atoom zou dus energie verliezen en binnen een fractie van een seconde op de kern storten. En zelfs als elektronen om de een of andere onverklaarbare reden al keurig rondjes draaien, waarom dan alleen op bepaalde afstanden? Daar is geen en-ke-le reden voor. Het model van een atoom dat uit de experimenten tevoorschijn kwam, kon volgens de theorie dus helemaal niet bestaan. In zo’n situatie waarin theorie en experiment met elkaar in tegenspraak zijn, delft de theorie meestal het onderspit. Ook in het geval van de elektronen, die vrolijk hun rondjes draaiden. Het was duidelijk dat we iets over het hoofd zagen. Maar wat dan? In de zoektocht naar een verklaringen voor het atoomprobleem zou uiteindelijk de Deense natuurkundige Niels Bohr de impasse doorbreken met een net zo vreemd als briljant idee. Hij stelde voor, - en let op, dit is volledig uit de lucht gegrepen - dat voor elektronen alleen een combinatie van de snelheid en hun afstand tot de atoomkern toegestaan was. Namelijk alleen als het pre-cies een veelvoud was van een klein brokje basis-energie: ℏ. We zeggen dan ook dat de combinatie van snelheid en afstand gequantiseerd is. En omdat snelheid en afstand gekoppeld zijn legt deze eis daardoor een snoeiharde restricties op aan de plek waar elektronen hun rondjes mogen draaien. Met die nieuwe regel kon Bohr ineens niet alleen de stabiele banen verklaren, op precies dezelfde plek als we in het experiment zagen, maar ook nog eens met de juiste energie. Super! Opgelost dus, al wist niemand waarom die quantisatie er was. In de jaren erna is er een veel complexer theoretisch bouwwerk ontstaan rond dit idee: de quantummechanica. Het klassieke beeld van een elektron als een bolletje dat rondjes draait om de kern is vervangen door een elektron als golf en een wolk van waarschijnlijkheden. Een van de vele bizarre gevolgen van de theorie is dat deeltjes op meerdere plekken tegelijk kunnen zijn. Dat klinkt als waanzin en kan haast niet waar zijn. Maar het bleek te kloppen, net als bij alle andere experimenten die de bizarre voorspellingen van de quantumtheorie gingen controleren. De theorie hield moeiteloos stand en is nu een van de belangrijkste pijlers waar de moderne natuurkunde op rust. Een van de vragen die de quantummechanica niet beantwoordde was de vraag waarom er een maximum aantal elektronen is per baan. Kortom, waarom zitten de eerste twee elektronen van een stof als Lithium gezellig bij elkaar in de eerste baan en zit dat derde elektron in zijn eentje een stuk verderop waar hij veel minder sterk vastgebonden zit aan de kern? Belangrijk om te weten, want dat losse derde elektron maakt dat Lithium (een metaal) zich chemisch volstrekt anders gedraagt dan Helium (een gas). Ook hier werd weer een merkwaardige oplossing gevonden door een andere wetenschapper, Pauli, die net als Bohr ook de volstrekt arbitraire eis oplegde dat geen twee elektronen in het atoom hetzelfde mogen zijn. Twee jonge Leidse promotiestudenten theoretische natuurkunde - Samuel Goudsmit en George Uhlenbeck verzonnen (of ontdekten, het is maar hoe je het wilt zien) precies 100 jaar geleden dat elektronen een verborgen eigenschap hadden. Elektronen kwamen in twee smaken en de analogie die daarbij vaak gebruikt wordt is het beeld dat elektronen kunnen draaien: en wel linksom óf rechtsom. Als je van veraf kijkt zie je het verschil helemaal niet tussen een linksom en rechtsom draaiende bal en pas als je het aanraakt voel je dat er toch een verschil is. Met dat nieuwe idee pasten er dus ineens wél twee elektronen in de eerste baan (een linksom-draaiend en een rechtsom-draaiend elektron zijn immers niet hetzelfde), maar die derde ‘mag’ er niet meer bij want ja, dan zou hij hetzelfde zijn als een van de andere elektronen die er al waren. En dat mag niet volgens de nieuwe eis … en dus moet hij wel een stuk verderop gaan zitten. Hebben we hier in de praktijk nou wat aan? Zeker! Absoluut! Het quantummechanisch gedrag van deeltjes is cruciaal om materiaaleigenschappen te begrijpen en dat is weer belangrijk voor de bouwstenen van een computerchip. En ik nodig je uit om een dag door te brengen zonder daar gebruik van te maken en daarna eens een schatting te maken hoe belangrijk dat is voor de Nederlandse economie. De eigenschap spin wordt ook gebruikt in MRI scans in ziekenhuizen. En die wonderlijke voorspellingen van de quantummechanica dat een deeltje twee verschillende eigenschappen tegelijk kan bezitten en dat het op een mysterieuze wijze verstrengeld kan zijn met een ander deeltje, vormt de basis van de quantumcomputer. Die quantumcomputer, als hij er eenmaal is, zal ons ongekende nieuwe mogelijkheden geven en het is dan ook niet vreemd dat er in veel landen stevig in geïnvesteerd wordt. Ook in Nederland. Kortom, ‘quantum is overal’ en gaat in de toekomst een nog veel enorm belangrijke rol spelen in onze maatschappij. Het is goed om te zien dat er collega’s zijn, zoals bijvoorbeeld Julia Cramer die bij de Universiteit Leiden onderzoek doen naar hoe we ook de maatschappij mee kunnen nemen in deze ontwikkelingen en professor Margriet van der Heijden die bij de Technische Universiteit Eindhoven werkt aan de dialoog met de samenleving over de natuurkunde in brede zin. Na het succes van Rutherford was het een kwestie van tijd voordat de techniek zou verbeteren en we ook de atoomkern zelf zouden kunnen bestuderen. Dat duurde even, maar begin jaren dertig ging het ineens heel erg snel. Zowel in het Verenigd Koninkrijk als in de Verenigde Staten lukte het om deeltjes genoeg energie mee te geven zodat ze de atoomkern konden raken. Een experimentele prestatie van wereldformaat die de onderzoekers de Nobelprijs opleverde en die bekend staat als ‘het splijten van het atoom’. Ik maak even wat reuzenstappen, maar toen het stof neerdaalde bleek de atoomkernen inderdaad piepklein te zijn en opgebouwd uit twee bouwstenen: positief geladen protonen en ongeveer evenveel neutrale neutronen, elk ongeveer 2000 keer zo zwaar waren als een elektron. Een atoom bestaat dus uit een aantal dicht opeengepakte protonen en neutronen in de kern en daaromheen op grote afstand wolken van elektronen om het atoom neutraal te houden. En omdat dit geldt voor alle atomen betekent dit dus dat alles op aarde, en sterker nog, ook alle sterren en andere planeten in het heelal, zijn opgebouwd uit maar drie bouwstenen. Als je Helium wilt maken heb je twee protonen, twee neutronen en twee elektronen nodig en als je goud wilt maken dan pak je ‘gewoon’ 79 protonen, 118 neutronen en 79 elektronen. Het heelal als een puzzel met maar drie verschillende stukjes: ongelooflijk! Maar, het zal eens niet, het leverde ook weer een hoofdpijndossier op. Hoe kan zo’n atoomkern namelijk überhaupt bestaan? Die positief geladen protonen zitten superdicht bij elkaar als als ze dezelfde lading hebben zouden ze elkaar heel hard af moeten stoten. En waarom blijven die neutrale neutronen eigenlijk bij elkaar zitten? De enige oplossing, weer een noodgreep, was om een nieuwe kracht te verzinnen. Een nieuwe natuurkracht die tegelijkertijd heel sterk moet zijn (namelijk sterker dan de elektromagnetische kracht), maar die buiten de atoomkern weer alle kracht verliest (omdat anders de hele wereld zou samenklonteren tot één grote atoomkern). Het werd snel duidelijk dat de energie waarmee neutronen en protonen elkaar aantrekken in de kern, de zogenaamde bindingsenergie, afhangt van het aantal protonen en neutronen. Er bleek on-voor-stel-baar veel energie opgeslagen te zijn in atoomkern en we ontdekten dat het energie op kan leveren als atoomkernen samensmelten of juist splitsen. Dit inzicht gaf ons niet alleen antwoord op de vraag hoe de zon aan zijn energie kwam, maar gaf ons als mensheid ook de mogelijkheid om onszelf te vernietigen met atoombommen. Om deze kernfusie en kernsplijting beter te begrijpen is het handig om, gek genoeg, een link te maken met het bedrijfsleven. We weten dat het voor grote bedrijven op een gegeven moment efficiënter wordt om op te splitsen in kleinere eenheden. De meerwaarde van het bij elkaar blijven weegt dan niet meer op tegen de flexibiliteit en energie die in kleinere eenheden te behalen is. Er is soms een klein zetje nodig om de splitsing in gang te zetten, maar de kosten en het juridisch gedoe betalen zich enorm snel terug. Voor kleine bedrijven geldt juist precies het tegenovergestelde. Want waar de winst voor grote bedrijven te vinden is in opsplitsen, is het voor kleine bedrijven juist verstandig om te fuseren. Natuurlijk moet er eerst geïnvesteerd worden in het proces, maar daarna levert het nieuwe energie en winst op. Gek genoeg blijken voor atoomkernen precies dezelfde wetmatigheden te gelden: het levert energie op als grote atomen splitsen (kernsplijting) en voor kleine atomen als ze fuseren (kernfusie). Eerst splijten: Alle protonen en neutronen bij elkaar houden in grote atoomkernen kost veel meer energie dan de situatie waarin je hetzelfde aantal verdeelt over twee kleinere atomen. Grote atoomkernen zoals Uranium splitsen dan ook maar al te graag, al is daar soms een klein duwtje voor nodig. Bij die splitsing komt energie vrij die in kerncentrales weer gebruikt wordt om water te verwarmen tot stoom … dat weer gebruikt wordt om met behulp van een turbine elektriciteit op te wekken. Bij sommige splijtende atoomkernen blijken neutronen vrij te komen die precies genoeg energie hebben om andere atomen ook het zetje geven om te splijten … waarbij natuurlijk weer neutronen vrijkomen etc. Het idee van een kettingreactie en toepassing in een bom ligt dan voor de hand en dat werd de start van een ongekende wapenwedloop die binnen een paar jaar de atoombom opleverde via het beroemde Manhattan-project. Fuseren: Bij kleine atoomkernen werkt het dus precies andersom. Daar levert het dus juist energie op door samen te smelten. Maar omdat de kernen elektrisch geladen zijn en elkaar afstoten als ze bij elkaar in de buurt komen gebeurt dat samensmelten alleen op plekken waar het erg warm is waardoor de atoomkernen enorm snel bewegen en elkaar dus wel kunnen raken (net zoals twee magneten wel op elkaar kunnen als je maar hard genoeg drukt). Een van die warme plekken is het centrum van onze zon waar het een paar miljoen graden is. Hoewel we al duizenden jaren weten dat de zon elke dag opkomt, wist tot de ontdekking van de atoomkern gek genoeg niemand waar de zon zijn energie vandaan haalde. En nee, zelfs Albert Einstein niet. De brandstof van de zon, waterstof, is ook hier op onze planeet ruim voorradig, dus het is niet gek dat mensen nadenken over kernfusie hier op aarde. Dat kan, maar blijkt een enorme technologische uitdaging te zijn i.v.m. de temperaturen van miljoenen graden die nodig is. Lastig dus, …. maar niet onmogelijk en natuurkunde-collega's vanuit de hele wereld werken samen in grote onderzoeksprojecten om het voor elkaar te krijgen. Ook Nederlanders! Sterker nog, we hebben een apart instituut in Nederland: DIFFER in Eindhoven. Ik kan me heel goed voorstellen dat het je nu een beetje duizelt na verhalen over de quantumcomputer en de kernkrachten. Hopelijk ben je er nog. Al die nieuwe inzichten hebben zowel de wetenschap als de maatschappij ingrijpend veranderd. En hoewel veel raadsels nu opgelost waren, levert deze nieuwe theorie ook weer nieuwe vragen op. Zijn die protonen en neutronen dan echt de kleinste bouwstenen van de natuur? En wat zit er nou achter die rare wetten van de quantummechanica? Een extra punt van zorg is dat de quantumtheorie niet in overeenstemming lijkt met die van de zwaartekracht. We missen dus iets. Maar er was meer vreemds. Veel meer. In het onderzoek naar straling uit de ruimte zagen we deeltjes die geen proton, geen neutron en geen elektron waren. Maar dat waren de enige deeltjes die er waren hadden we net geleerd. Wat is dat nou weer? In de decennia erna leerden we zelf deeltjes maken door protonen op elkaar te schieten in deeltjesversnellers en de ontdekkingen zouden elkaar enorm snel opvolgen, wat uiteindelijk leidde tot de beschrijving van de kleine deeltjes zoals we dat nu nog steeds hebben: het Standaard Model met drie families van elementaire deeltjes, nog kleiner dan de protonen en neutronen en drie quantumkrachten. Maar genoeg voor vandaag. Die ontwikkelingen bespreken we in de volgende aflevering.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Waar is alle materie uit opgebouwd, en welke wetten volgen die deeltjes om alles op aarde en de rest van het heelal vorm te geven? Wat is antimaterie, en wat heeft quantumtheorie daarmee te maken? In Reis naar de kern neemt Ivo van Vulpen, deeltjesonderzoeker bij CERN in Genève en verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, je mee langs al deze grote vragen. Je denkt misschien dat dat ver van je normale belevingswereld afstaat, maar al deze inzichten worden dagelijks gebruikt. Van de GPS op je telefoon, tot de scanners in ziekenhuizen.. Over Reis naar de Kern Na Terug naar de Oerknal met Govert Schilling en Baan door het Brein met Iris Sommer is het nu tijd voor een nieuw avontuur: Reis naar de kern. Een fascinerende duik in de wereld van de allerkleinste deeltjes, waar de allergrootste vragen worden beantwoord. In vijf afleveringen zoomen we in op de wereld van het atoom, de quantummechanica, antimaterie en de ontdekking van het Higgs Boson. Reis naar de Kern is een podcast van BNR. Tekst en presentatie: Ivo van Vulpen. Concept: Connor Clerx. Eindredactie: Annick van der Leeuw. Montage: Gijs Friesen en Connor Clerx. Sounddesign en mixage: Gijs Friesen. Over Ivo Ivo van Vulpen is als deeltjesfysicus werkzaam aan de Universiteit van Amsterdam, het Nationaal Instituut voor subatomaire fysica (Nikhef) en hij doet onderzoek bij de deeltjesversneller (Large Hadron Collider) bij CERN in Genève. Hij is hoogleraar Wetenschapscommunicatie, in het bijzonder betreffende de natuurkunde, aan de Universiteit Leiden. In 2018 verscheen zijn eerste boek: De melodie van de natuur. Transcript aflevering Tot de jaren dertig was eigenlijk niks aan de hand. De natuurkunde was vrij overzichtelijk. Weer overzichtelijk moet ik natuurlijk zeggen. In de vorige aflevering hadden we het over de atoomrevolutie in die eerste decennia van de 20e eeuw waarin het ons eindelijk lukte om door te dringen tot de wereld van het atoom zelf, die kleinste bouwstenen van alle elementen. Tot de verbazing van wetenschappers bleken alle atomen uit dezelfde drie basisbouwstenen opgebouwd te zijn: protonen en neutronen (die samen de atoomkernen vormden) en de elektronen. Van negentig elementen terug naar drie bouwstenen dus. Heerlijk simpel en overzichtelijk! Alles op orde dus zou je denken. Maar toen gebeurde er iets waardoor we in één klap wisten dat we nog niet op de diepste laag van de kennis waren aangekomen en dat nog een onbekende wereld verborgen lag. In deze aflevering vertel ik jullie over deze verrassing en hoe het ons door ontwikkelingen in de techniek uiteindelijk wél lukte om het fundament van de natuur te bereiken. De neutronen en protonen bleken toen opgebouwd te zijn uit nog kleinere deeltjes, we leerden zelf deeltjes te maken in het laboratorium met behulp van deeltjesversnellers en ze te bestuderen met detectoren. Alles samen noemen we dat het Standaard Model en dat is tot op de dag van vandaag het beste beeld dat we hebben van de wereld op de allerkleinste schaal. En daar zitten gekke dingen bij hoor: deeltjes die dwars door de aarde kunnen vliegen bijvoorbeeld en magische dingen als anti-materie. Om deze stappen te begrijpen is het handig om je voor te stellen dat de ontdekking van het atoom net zoiets is aanspoelen op een onbekend eiland, waarna je, uit nieuwsgierigheid, gaat proberen dat eiland verder in kaart te brengen. Op het eiland bevindt zich een dicht oerwoud en terwijl je er steeds dieper en dieper in probeert door te dringen, bijvoorbeeld langs een rivier weet je niet of dat bos zich nog tientallen kilometers zo uit zal strekken en of er überhaupt nog wel iets anders te vinden zal zijn dan dezelfde bomen, vruchten en dieren die je van thuis kent. Maar als er dan ineens een bootje de rivier af komt zakken of als je een dier ziet dat je nooit eerder hebt gezien dan weet je gelijk dat je niet alleen bent en dat er meer dingen verborgen zijn. Precies zo'n situatie hadden we in de deeltjesfysica. Tijdens het onderzoek naar atoomkernen en radioactiviteit bleek gek genoeg dat er ook een bron van straling aanwezig was in een ruimte als er helemaal geen radioactieve stoffen in de buurt waren. Het idee was dat dat veroorzaakt werd door radioactieve stoffen in de aarde zelf. Best logisch en dus ‘case closed’ zou je denken, maar dan heb je net even buiten de koppigheid van de natuurkundigen gerekend. Er is er namelijk altijd eentje die het zeker wil weten en die naar de top van de Eiffeltoren gaat om te kijken of daar inderdaad minder straling is of in een luchtballon stapt om nog hoger te meten. Dat is allebei echt gebeurd! En maar goed ook, want het bleek dat de straling helemaal niet afnam hoe hoger je kwam. het werd juist sterker. De straling kwam dus niet uit de aarde, maar uit de ruimte! Blijkbaar worden we op aarde blijkbaar dus gebombardeerd door deeltjes uit het universum. Die botsen hoog in de lucht op zuurstofatomen en produceren daar een soort lawine van deeltjes waarvan sommigen lang genoeg leven om het aardoppervlak te halen. Die deeltjes waren dus de bron van die mysterieuze straling waar we naar op zoek waren. Dat onderzoek naar deze zogenaamde kosmische stralen is nog steeds een belangrijk onderzoeksgebied, maar daar gaat het nu even niet om. Mensen onderzochten om welke deeltjes het nou precies ging door de sporen van de deeltjes zichtbaar te maken, net zoals de sporen die vliegtuigen hoog in de lucht produceren, en door te kijken hoe ze reageerden als ze op andere materialen botsten. Zoveel mogelijkheden waren er niet, want we kenden immers maar drie verschillende deeltjes. Tot hun verbazing zagen ze dat het deeltjes waren die wel elektrisch geladen waren, maar geen proton waren …. en ook geen elektron. Een nieuw deeltje dus dat ongeveer tweehonderd keer zo zwaar bleek te zijn als een elektron. Het kreeg een eigen naam: het muon. Een onverwachte gast. Niet echt nodig, maar dat maakt niet uit. Het is net als gekleurde hagelslag en dure sportwagens. Niet echt nodig, maar het maakt de wereld wel een stuk leuker. Als kosmische stralen op dunne materialen vallen, blijken er nog veel meer nieuwe deeltjes te ontstaan. Sterker nog, een hele dierentuin vol nieuwe deeltjes. Fascinerend, maar het onderzoek was erg onhandig, want je was volledig overgeleverd aan wat de ruimte je gaf. Gelukkig lukte het ons dankzij twee technieken om zelf de regie in handen te krijgen: 1) de deeltjesversneller (om zelf deeltjes te kunnen maken in deeltjesbotsingen) en 2) de deeltjesdetector om alle deeltjes zichtbaar te maken die in die botsingen werden gemaakt. Dit zijn de twee elementen die we tot op de dag van vandaag nog steeds gebruiken om de natuur op de kleinste schaal te bestuderen. Alleen steeds een stukje geavanceerder. Eerst de deeltjesversneller. Dat we zelf deeltjes kunnen maken is een cruciale ontdekking geweest. De bekende formule van Albert Einstein E=mc2 betekent namelijk niet alleen dat je massa kan omzetten in energie (dat was de basis van de kernenergie en het branden van de zon uit de vorige aflevering), maar het werkt ook de andere kant op; als je maar genoeg energie bij elkaar brengt kan je daarmee ook zelf massa creëren: nieuwe deeltjes dus. In een deeltjesversneller geven we deeltjes, bijvoorbeeld protonen, energie door ze een klein zetje te geven. Daarna gebruiken we magneten om ze af te buigen en ze door een holle buis in een heel grote cirkel weer terug te leiden naar de plek waar we ze een zetje gaven … om ze vervolgens opnieuw een duwtje te geven. Als je dat heel vaak herhaalt krijgen deeltjes een enorm hoge snelheid en energie en als je ze daarna op elkaar laat botsen kun je al die bewegingsenergie gebruiken om nieuwe deeltjes te maken. Het voordeel is dat we zo deeltjes in een gecontroleerde omgeving kunnen maken. De ontwikkeling van de deeltjesversnellers ging heel snel: steeds meer energie en steeds meer botsingen. Op dit moment is de krachtigste deeltjesversneller op aarde de Large Hadron Collider op CERN, het Europees centrum voor de deeltjesfysica. Dan de deeltjesdetector. Om te begrijpen wat er in een botsing gebeurt is het cruciaal dat je de botsing kunt ‘fotograferen’. Dat is niet zo makkelijk, want ik zeg wel fotograferen, omdat we dat allemaal kennen uit onze eigen belevingswereld, maar een normale fotocamera kan alleen maar licht zien en helemaal geen andere deeltjes. De meeste deeltjes in de botsing leven trouwens ook veel te kort om te zien. We hebben een manier bedacht die je kunt vergelijken met die van het bestuderen van voetstappen in de sneeuw. Als ik je een foto laat zien van een spoor van voetstappen in de sneeuw dan vind je het vast gek als ik je vraag of het een auto, een konijn of een mens is geweest die deze sporen heeft achtergelaten. ‘Een mens natuurlijk’ zeg je dan. En als je de foto in meer detail bekijkt kun je vast nog veel meer achterhalen. Je ziet bijvoorbeeld of het één persoon was of twee, of het een kind was of een volwassene en nog veel meer. In een deeltjesdetector doen we eigenlijk precies hetzelfde. Als een deeltje door een detector heen beweegt laat het daar ook een karakteristieke afdruk achter, net als die voetstappen in de sneeuw. Het gaat hier te ver om de details te bespreken, maar door deeltjes door verschillende detectielagen te laten bewegen, die elk een specifieke eigenschap vastleggen, kun je van alle deeltjes hun type, richting en energie vastleggen. En hoewel het strikt genomen niet klopt is het prima om er over na te denken als een ‘foto’ van de botsing. Dat doe ik zelf ook. Maar het is wel echt ingewikkeld. Er zijn een miljard botsingen per seconde en in elke botsing zijn vaak wel honderd(en) deeltjes. Ontzettend moeilijk dus, … maar niet onmogelijk als je samenwerkt met slimme en creatieve mensen van over de hele wereld. Veel van de nieuwe deeltjes die gemaakt worden in de botsing leven veel en veel te kort om onze detector te bereiken. Het einde van het leven klinkt dramatischer dan het is, maar deeltjes kunnen uit elkaar vallen in een mix van andere deeltjes. Om toch iets te leren over die wereld die al lang verdwenen is, gebruiken we dezelfde truc die paleontologen gebruiken. De wereld die zij bestuderen, die van dinosauriërs, is ook al 65 miljoen jaar geleden verdwenen en toch verschijnen er wekelijks boeken over verschillende soorten dino’s en hun eigenschappen. Dat kan omdat er dingen bewaard zijn gebleven, hun botten, en door die weer in elkaar te zetten kunnen ze die wereld reconstrueren. Een super slim idee en wij deeltjesfysici doen hetzelfde. Wij gebruiken de ‘stabiele’ deeltjes (de deeltjes die lang genoeg leven om ze te zien in onze detectoren) om te herleiden wat er in de botsing gebeurd is. Hebben we nou wat aan die deeltjesversnellers en detectoren of zijn het speeltjes van jullie wetenschappers? Zeker! Er zijn zelfs duizenden deeltjesversnellers in de wereld. Bijvoorbeeld in ziekenhuizen. Helaas kent bijna iedereen wel iemand die kanker heeft en bestraald wordt, maar bijna niemand weet waarmee mensen dan eigenlijk bestraald worden. Meestal zijn röntgenstralen met heel veel energie het meest geschikt en om die te maken heb je een deeltjesversneller nodig. Net als bij de productie van ‘gewone’ röntgenstralen komt de straling vrij als deeltjes versneld worden en op een plaatje worden geschoten. Zonder deeltjesversneller geen kanker-bestraling dus, en daarom heeft elk groot ziekenhuis deeltjesversnellers. En de detectoren zelf dan? Laat ik ook daar weer een toepassing in het ziekenhuis pakken. We kennen allemaal de röntgenfoto. De straling zelf zie je niet, maar die gaat wel dwars door je spieren en vet heen, maar niet door je botten. Als je het licht opvangt aan de andere kant van je lijf kun je op de foto daarom heel goed de botten zien. En dus zien of er een breuk is. Of niet. Als je een scherpere foto wil kun je meer licht gebruiken, maar dat is niet zonder gevaar. Het is niet voor niks dat iedereen de kamer uitgaat in het ziekenhuis of bij de tandarts als er een röntgenfoto gemaakt wordt. De straling richt namelijk veel schade aan op zijn weg door je lichaam. Een andere oplossing om een betere foto te maken is door de fotografische plaat zelf beter te maken. Dit is net zoiets als het vergroten van het aantal pixels bij een digitale camera. En elke verbetering in de gevoeligheid zorgt ervoor dat met dezelfde hoeveelheid straling een betere foto gemaakt kan worden. Voor een enkele foto zal dat niet veel uitmaken, maar voor een zogenaamde ct-scan (dat is ongeveer het equivalent van tweehonderd foto’s tegelijk) betekent zou zoiets een enorme gezondheidswinst voor patiënten kunnen betekenen. Net als aan het begin van de twintigste eeuw toen men alle atomen rangschikte en in detail onderzocht om uiteindelijk te ontdekken dat ze allemaal opgebouwd waren uit dezelfde drie bouwstenen gebeurde hier eigenlijk weer hetzelfde. In deeltjesbotsingen was er een hele dierentuin aan deeltjes tevoorschijn gekomen, maar toen het stof neerdaalde bleken al die deeltjes ook weer combinaties te zijn van maar aan handvol elementaire bouwstenen. Het proton en neutron bleken bijvoorbeeld opgebouwd te zijn uit zogenaamde up-quarks en down-quarks. Samen met het elektron waren dat de bouwstenen van alle stabiele materie. Ze vormen samen de zogenaamde eerste familie, maar er hoort nog een vierde familielid bij: het neutrino. Een deeltje waar ik verder niet veel over zal zeggen, maar dat geproduceerd wordt in radioactieve processen en dat bekend staat als ‘spookdeeltje’ omdat het zonder probleem dwars door de aarde heen kan vliegen. Belangrijker is om te vertellen dat er van elk van deze vier deeltjes twee kopieën bestonden, twee kopieën met meer massa’s en die bovendien maar kort leefden. Dat gekke muon bijvoorbeeld, het zwaardere zusje van het elektron waar de hele zoektocht mee begon, heeft in tegenstelling tot het elektron niet het eeuwige leven, maar leeft maar een miljoenste seconde. Uiteindelijk bleken er 12 elementaire deeltjes te zijn, netjes gerangschikt in drie families van elk vier deeltjes. Deze deeltjes, samen met de regels over de manier waarop ze met elkaar communiceren (elkaar aantrekken, afstoten of in elkaar versmelten) vormen samen het beroemde Standaard Model. Dit Standaard Model vormt op dit moment het fundament van onze kennis over de opbouw van alle materie. Er is géén diepere laag. Dit is het. Het is een fantastisch en complex wiskundig bouwwerk waarmee we bijna alle deeltjes-fenomenen die we zien kunnen verklaren, maar tegelijkertijd zijn er ook frustrerende open vragen en mysteries. Waarom zijn er bijvoorbeeld drie families en niet gewoon één en waarom hebben de deeltjes zulke enorm verschillende massa en lukt het niet om de zwaartekracht een plekje te geven in de theorie? Dat allemaal in de volgende afleveringen. We wandelen nu in grote stappen door het bos heen recht op het doel af, maar voor we afsluiten wil ik nog even een klein zijpaadje inslaan en iets zeggen over iets is dat als totale science-fiction en magie bekend staat onder het brede publiek terwijl het voor deeltjesfysici de gewoonste zaak is van de wereld is: anti-materie. Komt ie! Toen de quantummechanica nog in de kinderschoenen stond bleek het lastig om de nieuwe theorie te combineren met de relativiteitstheorie. Enorm frustrerend, maar uiteindelijk lukte het de Engelsman Paul Dirac. Hij vond een formule die hem in staat stelde de bewegingen van het elektron in die rare quantumwereld te voorspellen. Het werkte allemaal fantastisch, maar zijn nieuwe theorie voorspelde dat er ook zoiets als een anti-elektron zou moeten bestaan (een positron voor de liefhebbers). Een deeltje dat even zwaar zou moeten zijn als een elektron, maar dan positief geladen. Hoewel er op zich niks mis is met het voorspellen van een nieuw deeltje (doe wat je niet laten kan), maar het leek naïef, omdat er geen en-kel experiment was dat zo’n anti-elektron had gezien. Gelukkig voor Dirac werd het positron vrij snel na zijn voorspelling ontdekt in het onderzoek naar kosmische stralen. En weer door Carl Anderson, de man die ook het muon deeltje had ontdekt. ‘Some guys have all the luck’. Later zou blijken dat inderdaad elk deeltje zijn eigen anti-deeltje heeft en het vormt daarmee ‘gewoon’ de helft van de bouwstenen van het Standaard Model. Rondom antimaterie hangt een zweem van mysterie. Er is op aarde namelijk alleen materie en geen antimaterie en ook in de rest van het heelal lijkt het niet voor te komen. HOE kan dat nou? Een van de bijzondere aspecten van deeltjes en antideeltjes is ook dat ze kunnen samensmelten als ze elkaar tegenkomen, maar dat geeft gelijk de vraag waarom er dan überhaupt nog materie over is in het heelal als ze bij de oerknal in even grote hoeveelheden gemaakt zijn? Het mechanisme dat deze asymmetrie veroorzaakt is nog steeds een van de grootste raadsels van de deeltjesfysica. Voor jou als luisteraar is het vast krankzinnig om te beseffen dat iets zo exotisch als anti-materie, iets waar je misschien tot 5 minuten geleden nog nooit van had gehoord, toch een toepassing heeft gevonden. Dat is zo namelijk. Het is niet in de vorm van een bom zoals in het boek het Bernini-mysterie van Dan Brown, maar juist om levens te redden in het ziekenhuis. Daar worden de twee lichtflitsen die gemaakt worden als een positron een elektron elkaar tegenkomen gebruikt om tumoren te lokaliseren. Laat me uitleggen hoe we dat doen. Bij patiënten wordt eerst een radioactieve stof geïnjecteerd die heel slim aan een (suiker)molecuul wordt gehangen zodat het zich via het bloed naar de tumor toe beweegt. Er wordt een speciaal atoom gebruikt dat positronen uitstraalt als straling, antimaterie dus. En dat positron zal, zodra het vrijkomt, vrijwel gelijk met een elektron samensmelten omdat die immers overal in het lichaam zitten. Daarbij worden dan twee lichtdeeltjes gemaakt die in tegenovergestelde richtingen dwars door het lichaam naar buiten schieten. En die kun je zien met een fotocamera. Als je dus ongeveer tegelijkertijd twee lichtdeeltjes ziet die in tegengestelde richting uit het lichaam komen, dan weet je dat er op de lijn tussen de twee camera’s een positron en een elektron zijn samengesmolten .. en dat zich op die lijn dus de tumor bevond. Als je ook nog nauwkeurig de aankomsttijd van de flitsen meet dan weet je ook waar de tumor precies zit. Omdat er bij de injectie een groot aantal radioactieve atomen wordt gebruikt en de lichtdeeltjes steeds in een willekeurige richting uitgezonden worden dan kunnen we zo een driedimensionaal beeld van de tumor maken. Antimaterie in ziekenhuizen om tumoren op te sporen; wie had dat ooit gedacht! En sterker nog, ik heb vandaag ook verteld dat als je een tumor blijkt te hebben we daarna weer een deeltjesversnellers nodig hebben om de tumoren te bestralen en te vernietigen. Deeltjesfysica redt levens! Met alle elementaire deeltjes en de krachten die vertellen hoe ze bewegen en met elkaar communiceren hebben we het fundament van de natuur gevonden: het Standaard Model. Tegelijk zijn er nog grote open vragen. Een van de grootste tekortkomingen was dat deeltjes in de theorie geen massa konden hebben. En dat is jammer, want a) deeltjes hebben wel massa en b) als deeltjes geen massa hebben zullen ze niet samenklonteren tot sterren en planeten en waren wij er dus ook nooit geweest. Een mogelijke oplossing, bedacht door een jonge Britse theoretisch natuurkundige, was de start van een zoektocht die 50 jaar zou duren. Daarover meer in de volgende aflevering.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In this mind-bending episode of The Stoner Budeez Podcast, Brian, Bean, and Gary fire up and dive deep into the swirling vortex of conspiracy theories surrounding CERN. From particle collisions possibly ripping open portals to other dimensions, to Mandela Effects and Satanic rituals at the Large Hadron Collider—yeah, we went there.The Budeez break it all down, question reality, and wonder if maybe, just maybe, we really did shift timelines back in 2012. So spark up, grab your quantum snacks, and get ready to get conCERNed with us.

In a true Alchemic fashion, CERN for the first time ever turned Lead into Gold.

The Large Hadron Collider at CERN is back in the news, as it has duplicated alchemical magic by turning lead into gold. However, what happens to the Earth every time we use the powerful accelerator for these experiments? The Higgs Boson particle was discovered at CERN, and it became unstable. This would be one explanation as to why our planet seems to have been cast into an overlap dimension, and this could be the reason why everything seems to be so chaotic. We are being hit by one apocalyptic disaster after another, and now it is not a matter of if, but of when. Ground Zero with Clyde Lewis at 7 pm, pacific time on groundzeroplus.com. Call in to the LIVE show at 503-225-0860. #groundzeroplus #ClydeLewis #CERN #apocalypse #disaster

Wow 250 episodes and we are still going…what an achievement...We would like to thank each and every one of you for being part of this magical journeyFinally, Valve are releasing SteamOS onto third party devices. Is this finally the year of the Linux gaming PC?The Large Hadron Collider has turned lead into gold through shooting two lead atoms at each other and missing.Europe has achieved a victory over generative AI dubbing through unions and laws. Yay.We enjoyed a nice drink of rez which you can get from the Rez website at www.drinkrez.com Steam OS and compatibility- Steam :: Steamworks Development :: SteamOS Compatibility Hydron Collider now makes gold- ALICE detects the conversion of lead into gold at the LHC | CERN Europe is winning the fight against AI- How Europe's Film and TV Dubbers Are Leading the Fight Against AI Full Show Notes : https://docs.google.com/document/d/1xvyfc1wscNXe_e562-a5TMn-LXGRq0X8WH8361RozXI/edit?usp=sharingFollow us onDiscord - https://discord.gg/pRmyEZ8CcX Facebook Page - https://www.facebook.com/NerdsAmalgamated/Twitter - https://twitter.com/NAmalgamatedInstagram - https://www.instagram.com/nerds_amalgamated/Youtube - https://www.youtube.com/@nerdsamalgamatedTikTok - https://www.tiktok.com/@nerdsamalgamatedTwitch - https://www.twitch.tv/nerdsamalgamated Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

The ALICE collaboration at the Large Hadron Collider has found a way to literally knock protons out of lead atoms and turn them into gold atoms. Researchers explained that when atoms just miss each other, the electromagnetic field around the atoms can cause them to change into different elements. These changes don't last long, however, and produce very little gold. From 2015 to 2018, the scientists created 86 billion gold atoms, or rather less than a trillionth of a gram, though each atom only exists for a fraction of a second before breaking apart. Perhaps this explains why alchemical legends speak about how lead can only be transformed into gold when it is no longer needed or desired. Of course, alchemy is about far more than literal gold, but the CERN story confirms again that science and magic are inseparable at their core: astrology birthed astronomy, ritual magic birthed psychology, and alchemy birthed chemistry. If science is “knowing” by “observation,” then even mythology is an early form of science. The fact is, alchemy is much more than turning lead into gold; it is the mystery of life, the homunculus grown in a container, the earth egg and comet sperm of panspermia, and the brain child idea that produces invention. This should make us rethink the supernatural and occult. So should another study from the University of Calgary and the National Research Council of Canada. An experiment on mice and leaves has unveiled physical evidence of a biophoton phenomenon ceasing upon death, suggesting that all living things literally glow until expiration. Despite this fact, Science Alert says “It's hard not to associate scientific investigations into biological electromagnetic emissions with debunked and paranormal claims of auras and discharges of surrounding living organisms.”*The is the FREE archive, which includes advertisements. If you want an ad-free experience, you can subscribe below underneath the show description.-FREE ARCHIVE (w. ads)SUBSCRIPTION ARCHIVEX / TWITTER FACEBOOKYOUTUBEMAIN WEBSITECashApp: $rdgable Paypal email rdgable1991@gmail.comEMAIL: rdgable@yahoo.com / TSTRadio@protonmail.comBecome a supporter of this podcast: https://www.spreaker.com/podcast/the-secret-teachings--5328407/support.

In Utrecht, says Steve Caplin, they've installed a fish video doorbell so the lockkeeper can open the lock for spawning fish. Scientists have managed to turn lead into gold but, even with the Large Hadron Collider, they only produced 29 picograms. There's a way of adding three extra screens to your laptop. Audible are to use AI to narrate audiobooks. Fusion scientists think they can cut the time taken to get to Mars by two-thirds. A dead man testified at the trial of his murderer in Arizona. And a duck has been caught speeding by a radar trap in Switzerland, for the second time in seven years. Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

On today's Show the Future Foursome talk about market recoveries, personal robotics, and AI advancements. Glenn noted that market losses since Liberation Day have been recovered in three weeks. James plans to buy a lawn-mowing robot, which learns to avoid obstacles. The team discussed AI's role in legal drafting, with tools like Perplexity and ChatGPT offering different functionalities. They also explored AI's potential in cybersecurity, legal research, and medical procedures. Additionally, they touched on ADHD medication rates, the potential of biodegradable robots for brain surgery, and the implications of cosmic rays for energy production. The discussion covered various scientific and technological topics, including the conversion of lead to gold using the Large Hadron Collider, which requires removing protons from lead. They also discussed the use of quantum computing to solve power engineering problems and the potential of hydrogen production from urine and wastewater. The conversation shifted to Elon Musk's Starlink project, aiming to create infrastructure around Mars. Additionally, they explored PTSD treatment using psychedelics and shock collars, with a success rate of over 60%. The meeting concluded with a debate on government involvement in healthcare and election integrity. Don't Miss It!

Half of the history of this podcast has been drunk, the other half sober: just a tidbit fo dat azz. Animals having souls. CERN and the Large Hadron Collider conspiracy theory. Children's Day at the zoo and adults drink 100mgs. The science behind heavy THC dosing per Brandon (zero science). Ironman athletes of this generation. NBA conference final picks.    

ALICE detects the conversion of lead into gold at the Large Hadron Collider http://phys.org/news/2025-05-alice-conversion-gold-large-hadron.html The exhaustion of the unmasking fad http://open.substack.com/pub/carlosorsi/p/the-exhaustion-of-the-unmasking-fad How a 5,000-year-old technology, politics, and culture led to modern wealth inequality http://phys.org/news/2025-05-year-technology-politics-culture-modern.html Moon dust ‘rarer than gold' arrives in UK from China http://bbc.com/news/articles/c4g3krykxypo What's Causing the Parkinson's Belt? https://youtu.be/q9vo_UUoGjo?si=yaLwKDvwMTYN18CL Ser democrata – Eu ... Read more The post é pecado ser da paz? a origem da desigualdade, como as bactérias conversam, parkinson e poluição appeared first on radinho de pilha.

Jack Chambers-Ward is joined by Irina Papuc, co-founder of Galactic Fed, to discuss the intricacies of creating content that ranks well in LLMs and AI search engines.Irina has an extensive background in digital marketing (and even worked at CERN on the Large Hadron Collider!), offers valuable insights into optimising content for AI search and the future landscape of SEO.They discuss topics like the importance of authentic content, brand mentions, and the potential decline of traditional link-building in the evolving digital marketing space. Tune in for a thought-provoking conversation packed with expert advice and practical tips for staying ahead in the rapidly changing world of SEO.Links to follow Irina Papuc

In this episode:00:46 A potato pangenomeResearchers have created a ‘pangenome' containing the genomes of multiple potato types, something they believe can help make it easier to breed and sequence new varieties. The potato's complicated genetics has made it difficult to sequence the plant's genome, but improvements in technology have allowed the team to combine sequences, allowing then to look for subtle differences in between varieties.Research Article: Sun et al.09:57 Research HighlightsHow ancient DNA analysis revealed that unusually bound medieval books are covered in sealskin, and top quarks and their antimatter counterparts are detected after nuclear smash-ups at the Large Hadron Collider.Research Highlight: Mystery of medieval manuscripts revealed by ancient DNAResearch Highlight: Top quarks spotted at mega-detector could reveal clues to early Universe12:30 The top cited twenty-first century research papersAnalysis from Nature reveals the 25 highest-cited papers published this century and explores why they are breaking records. We hear about the field that got the highest number of papers on the list, and whether any feature in the all-time top citation list.News Feature: Exclusive: the most-cited papers of the twenty-first centuryNews Feature: These are the most-cited research papers of all timeNews Feature: Science's golden oldies: the decades-old research papers still heavily cited today21:47 Briefing ChatRe-analysis of a cosmic collision shows evidence of a planet spiralling into its host star, and how shrugging off lighting strikes gives tonka bean trees an evolutionary edge.Science: Astronomers spot a planetary ‘suicide'Live Science: Tropical tree in Panama has evolved to kill its 'enemies' with lightningVote for us in this year's Webby AwardsVote for How whales sing without drowning, an anatomical mystery solvedVote for What's in a name: Should offensive species names be changed? The organisms that honour dictators, racists and criminalsVote for Cancer-busting vaccines are coming: here's how they work Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

In this special episode celebrating the United Nations' International Year of Quantum Science and Technology and World Quantum Day, we dive into the mysterious world of quantum entanglement—this time, at the scale of top quarks.  Join us as we speak with Giulia Negro (CMS Experiment, Purdue University) and Yoav Afik (ATLAS Experiment, University of Chicago), two physicists behind groundbreaking results from the Large Hadron Collider's biggest experiments.  From the birth of quantum mechanics 100 years ago to its latest tests in high-energy proton collisions, we explore how the weirdness of the quantum world continues to unfold—one quark pair at a time. Contributors: Host: Steven Goldfarb Editor & Producer: Chetna Krishna Executive Producer: Jacques Fichet Ron Suykerbuyk: Technical Lead Sound Engineering: Piotr Traczyk Music: The Canettes Blues Band

00:46 Complete sequencing of ape genomesResearchers have sequenced the complete genomes of six ape species, helping uncover the evolutionary history of our closest relatives and offering insights into what makes humans human. The genomes of chimpanzee, bonobo, gorilla, Bornean orangutan, Sumatran orangutan and siamang have been sequenced end-to-end, filling in gaps that have long eluded researchers.Research Article: Yoo et al.News: What makes us human? Milestone ape genomes promise clues08:47 Research HighlightsHow sunflower stars are evading a mysterious epidemic, and how solar panels made of moon dust could power lunar bases.Research Highlight: Revealed: where rare and giant starfish hide from an enigmatic killerResearch Highlight: Solar cells made of Moon dust could power up a lunar base11:36 How to make a competitive laser-plasma acceleratorAfter decades of research, physicists have demonstrated that, in principle, an alternative kind of particle accelerator can work just as well as more conventional designs. Many particle accelerators that power huge experiments like the Large Hadron Collider at CERN are radio-frequency accelerators, but they are large and limited in how strong their magnetic fields can be. The new work shows that accelerators that instead use plasma to accelerate particles could be a viable alternative and could be built at much smaller scales.Research article: Winkler et al.19:55 Briefing ChatA drug that makes blood poisonous to mosquitoes, and how an AI worked out how to solve key challenges in Minecraft by ‘imagining' solutions.Science Alert: Drug For Rare Disease Turns Human Blood Into Mosquito PoisonNature: AI masters Minecraft: DeepMind program finds diamonds without being taughtVote for us in this year's Webby AwardsVote for How whales sing without drowning, an anatomical mystery solvedVote for What's in a name: Should offensive species names be changed? The organisms that honour dictators, racists and criminalsSubscribe to Nature Briefing, an unmissable daily round-up of science news, opinion and analysis free in your inbox every weekday. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Step beyond the veil with 3rdeyeviZion Media as we crack open the hidden truths behind CERN, quantum experiments, and the unseen battle for human consciousness. In this mind-expanding episode, we explore the secrets buried beneath the Large Hadron Collider, the spiritual implications of particle collisions, and how elite agendas may be weaponizing science to manipulate reality itself. Are we witnessing the rise of a new Tower of Babel—where ancient knowledge meets modern tech? Or is this just the beginning of a much deeper cosmic war? Tap in as we decode symbols, connect timelines, and elevate the conversation. Your third eye won't see the world the same again.

SpaceTime Series 28 Episode 42The Astronomy, Space and Science News PodcastUnraveling Antimatter Mysteries, New Techniques to Detect Dark Matter, and Insights into the Spectrum Rocket FailureIn this episode of SpaceTime, we dive into groundbreaking discoveries at the Large Hadron Collider, where physicists have identified a significant difference in the decay behaviors of ordinary matter and antimatter. This finding could provide vital clues to understanding why our universe is dominated by matter despite the Big Bang's creation of equal amounts of both. We explore the implications of these results and how they align with the Standard Model of particle physics.Innovative Approaches to Dark Matter DetectionNext, we discuss an innovative new technique developed by researchers at the University of Queensland to detect dark matter using atomic clocks and cavity-stabilized lasers. This cutting-edge approach aims to uncover the elusive nature of dark matter, which constitutes about 80% of the universe yet remains largely a mystery. We examine how this method could lead to new insights into the distribution and properties of dark matter.Spectrum Rocket Launch Failure InvestigationAdditionally, we analyze the recent failure of the Spectrum rocket during its inaugural launch from Norway. Investigators are looking into the causes of the incident, which involved thrust vectoring oscillations leading to the rocket's loss of control. We discuss potential technical issues and what this means for future European orbital launches.00:00 Space Time Series 28 Episode 42 for broadcast on 7 April 202500:49 Discovery of decay differences between matter and antimatter06:30 Implications for understanding the universe's matter dominance12:15 New techniques for detecting dark matter18:00 Using atomic clocks for dark matter research22:45 Analysis of the Spectrum rocket failure27:00 Summary of recent scientific developments30:15 Science report: Southern Ocean warming impactswww.spacetimewithstuartgary.comwww.bitesz.com

Physicist Matt Strassler drops in to talk about the origins of the universe and how we how what we know.About  our guest:Dr. Matt Strassler is a  theoretical physicist and writer. His research over the past thirty years has mainly been related mainly to the Large Hadron Collider, though he has written many papers on a wide variety of topics in string theory, quantum field theory and particle physics. He has recently completed a new book, called “Waves in an Impossible Sea“, in which, without assuming readers know any science or math, he explains modern physics and its centrality in human experience.

The Higgs Boson, also called the "God Particle," is like the secret glue holding the universe together! Scientists first theorized it decades ago, but it wasn't actually discovered until 2012 at the Large Hadron Collider. Without it, atoms wouldn't have mass, meaning everything—stars, planets, even you—might not exist the way we do now.

It's the month of Ramadan, when Muslims across the world fast between dawn and sunset in the belief that it will bring them closer to Allah. And this has inspired the Unexpected Elements team to turn their attention to all things fast.First, we explore the latest research around intermittent fasting.Next, we contemplate a new way to relax by harnessing the time-distorting power of black holes.We then find out why deserts in South Africa are spreading at an alarming rate.Plus, we're joined by Dr Claire Lee, a particle physicist who works with the Large Hadron Collider at CERN. She explains how she and her colleagues accelerate particles to phenomenal speeds, how they detect these particles when they collide, and what this can tell us about the origins of the universe.That, plus many more Unexpected Elements. Presenters: Marnie Chesterton, with Tristan Ahtone and Leonie Joubert. Producers: William Hornbrook, with Alice Lipscombe-Southwell, Harrison Lewis, Debbie Kilbride and Noa Dowling.

This is our weekly compilation of science news.00:00 - Trump and Musk Take On Academia6:16 - Large Hadron Collider can reveal how Universe Will End, New Director Says12:24 - 37 Dimensional Quantum Paradox To Improve Quantum Computing21:14 - Microsoft Reports Quantum Computing Breakthrough26:43 - No Audible Boom from First Test Flight of Supersonic Passenger Plane

What can gamma rays tell us about supernovae and galaxy formation? Neil deGrasse Tyson and co-host Chuck Nice sit down with astrophysicist Tim Paglione to explore high-energy cosmic phenomena, gamma rays, and the extreme events that create them.NOTE: StarTalk+ Patrons can listen to this entire episode commercial-free here:https://startalkmedia.com/show/the-extreme-universe-with-tim-paglione/Thanks to our Patrons Alexander Storts, Chris Henderson, Micheal Mayo, Jose Lotzin, Rebecca Noland, Scientific Panda, Sander Bergheim, Aubrey Loftus, John Leon, Jaquelin Butkovic, Jesse McIntyre, Kelly Sheffield, Kaseim カセイム, Bradley Westbrook, Chris Rassette, Aquahood, BA_MPH_JD_PhD-aspirant, Ravenwingfeather, Kaity Sturgell, Norma Bazan, Mickey Brumfield, lamar Gibson, Bong Bong, Andrew Hayes, Billy Madison, Bruce Muller, parker martindale, James Pope, Carrie Williams, Robert Lester, Mike Bundy, and My Pug is a Bug for supporting us this week. Subscribe to SiriusXM Podcasts+ on Apple Podcasts to listen to new episodes ad-free and a whole week early.

In this episode of "Insights into Technology," host Joseph Whalen delves into the escalating world of cybersecurity threats with a focus on the alarming rise in credential theft. The discussion covers the intricate details of sneak thief malware and its implications for enterprise environments, as security teams brace for the top 10 MITRE attack techniques. The episode also delves into the evolving role of artificial intelligence in particle physics, exploring how AI is transforming research at the Large Hadron Collider and its potential to unlock the universe's deepest mysteries. Additionally, it touches on the ethical considerations and security challenges posed by AI in espionage activities. Finally, the episode examines Microsoft's strategic push towards Windows 11, highlighting the hardware requirements and the broader implications for users and organizations facing a significant tech upgrade.

In this episode of "Insights into Technology," host Joseph Whalen delves into the escalating world of cybersecurity threats with a focus on the alarming rise in credential theft. The discussion covers the intricate details of sneak thief malware and its implications for enterprise environments, as security teams brace for the top 10 MITRE attack techniques. The episode also delves into the evolving role of artificial intelligence in particle physics, exploring how AI is transforming research at the Large Hadron Collider and its potential to unlock the universe's deepest mysteries. Additionally, it touches on the ethical considerations and security challenges posed by AI in espionage activities. Finally, the episode examines Microsoft's strategic push towards Windows 11, highlighting the hardware requirements and the broader implications for users and organizations facing a significant tech upgrade.

How much more physics is out there to be discovered? Neil deGrasse Tyson sits down with physicist, professor, and rockstar Brian Cox, to discuss everything from the Higgs boson, life beyond our planet, and the fundamental forces that guide our universe.NOTE: StarTalk+ Patrons can listen to this entire episode commercial-free here: https://startalkmedia.com/show/our-world-of-particles-with-brian-cox/Thanks to our Patrons Anthony Sclafani, Alejandro Arriola-Flores, Brian Christensen, Allen Baker, Atlanta Gamer, Nigel Gandy, Gene, Lisa Mettler, Daniel Johansson, Sunny Malhotra, Omar Marcelino, yoyodave, Mo TheRain, William Wilson, ChrissyK, David, Prabakar Venkataraman, PiaThanos22, BlackPiano, Radak Bence, Obaid Mohammadi, the1eagleman1, Scott Openlander, Brandon Micucci, Anastasios Kotoros, Thomas Ha, Phillip Thompson, Bojemo, Kenan Brooks, jmamblat@duck.com, TartarXO, Trinnie Schley, Davidson Zetrenne, and William Kramer for supporting us this week. Subscribe to SiriusXM Podcasts+ on Apple Podcasts to listen to new episodes ad-free and a whole week early.

Why was there more matter than antimatter left over? Neil deGrasse Tyson and comedian Chuck Nice explore the quantum origins of the universe, charge parity violation, dark matter, and the many quarks that make up our world with CERN particle physicist Harry Cliff. NOTE: StarTalk+ Patrons can listen to this entire episode commercial-free here: https://startalkmedia.com/show/why-anything-with-harry-cliff/Thanks to our Patrons Diedre Austin, Robert R Able, Peter Onnasch, Valarie McCullar, tremayne johnston, Kurt Kwok, Gianfranco Iannotta, April007, Dale Frewaldt, Sergio Castañeda, Desiray Belcher, Steelfinger7 Steelfinger7, Arnav Madan, Jana, Stephan, Craig Cordwell, Emmanuel Nolasco, Micheal Dunthorn, Forgotten Glory, Thornman, Simba vortex, Justus Patrick, Joey Sandall, Ainsley Bhattan, Dan Teston, Nick Smith, Matt Curtis, Todd King, Reka, and Micheal Smith for supporting us this week. Subscribe to SiriusXM Podcasts+ on Apple Podcasts to listen to new episodes ad-free and a whole week early.

SpaceTime Series 27 Episode 153*The Mysterious Origins of Martian MineralsA new study suggests that some Martian minerals may have formed in liquid carbon dioxide rather than water. While traditional views link Mars' dry river channels to past water presence, this research indicates that under ancient Martian conditions, liquid CO2 could have been a significant factor in shaping the planet's geological features. This finding, published in Nature Geoscience, adds a new layer to the ongoing debate about Mars' liquid past and its implications for the planet's habitability.*Australia's Arnhem Space Centre ShutteredEquatorial Launch Australia has announced the closure of the Arnhem Space Centre due to unresolved lease issues with the Northern Land Council. Originally envisioned as a hub for commercial space launches, the project faced multiple delays over land agreements. Plans are now underway to relocate operations to Queensland, aiming to establish the Australian Space Centre, Geberic which promises significant economic benefits and indigenous employment opportunities.*Discovery of the Heaviest Antimatter ParticlePhysicists at CERN's Large Hadron Collider have identified what could be the heaviest antimatter particle ever detected. Using the ALICE experiment, researchers observed anti-hyperhelium 4, an exotic hypernucleus. This discovery provides new insights into the matter-antimatter asymmetry of the universe, as scientists continue to explore the mysteries of the Big Bang and the universe's evolution.00:00 Some Martian minerals may have been formed in liquid carbon dioxide rather than water06:01 Scientists find evidence for what appears to be the most massive antimatter particle ever detected13:15 Move of time projection chamber into ALICE detector starts very slowly15:22 The TPC is our main tracking detector for heavy ion collisions20:21 Living in an agricultural community with high pesticide use may increase cancer risk22:50 Former CNN reporter Tucker Carlson claims he was attacked by a demon while sleepingwww.spacetimewithstuartgary.comwww.bitesz.com

Scientists and hosts of Daniel and Kelly's Extraordinary Universe join the show to talk about media depictions of science, the importance of STEAM education and funding, and why exploratory science benefits us in ways we can't anticipate.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In this episode of the Prometheus Lens Podcast, host Justin speaks with Josh Peck, a well-researched author and minister, about his journey in ministry and writing, as well as his insights into CERN. They discuss the scientific workings of the Large Hadron Collider, the potential for opening portals, and the intersection of science and spirituality. Josh shares his thoughts on the implications of CERN's research and the conspiratorial narratives surrounding it, emphasizing the need for discernment in understanding these complex topics. In this conversation, Josh and Justin delve into the complexities of misinformation in the digital age, particularly surrounding CERN and its implications. They discuss the challenges of discerning truth from fiction in a world inundated with information, the potential spiritual significance of CERN's location, and the parallels between CERN and the Tower of Babel. The dialogue also explores the intersection of science and spirituality, emphasizing the need for careful analysis and understanding in both realms.Head over to http://www.prometheuslenspodcast.com to sign up for the "All Access Pass" and get early access to episodes, private community, members only episodes, private Q & A's, and coming documentaries.Love the quality of these videos? Sign up for Riverside.fm through this link for a special offer! https://www.riverside.fm/?utm_campaign=campaign_5&utm_medium=affiliate&utm_source=rewardful&via=justin-brownSquatch Survival Gear: http://www.squatchsurvivalgear.com Need help with video or audio? Give my boy Jason a shout! Tamayo.jason@gmail.comWant to donate to the show? Send your one time donation to “Elrod32” on Venmo or PayPal. All donations will get a shout out and thank you on a recording. Have you written a book? Have a show idea? Had a supernatural experience you'd like to share on the show? Go to the website and click the contact link. I'd love to hear from you!

Krafla is one of the most explosive volcanoes in Iceland, which is home to many active volcanoes, including one recently in the news near Reykjavik that hadn't erupted for 800 years .  Krafla is the site of the Krafla Magma Testbed, which may end up being for geoscientists what the Large Hadron Collider has been […]

We talked about: 00:00 DataTalks.Club intro 00:00 Large Hadron Collider and Mentorship 02:35 Career overview and transition from physics to data science 07:02 Working at the Large Hadron Collider 09:19 How particles collide and the role of detectors 11:03 Data analysis challenges in particle physics and data science similarities 13:32 Team structure at the Large Hadron Collider 20:05 Explaining the connection between particle physics and data science 23:21 Software engineering practices in particle physics 26:11 Challenges during interviews for data science roles 29:30 Mentoring and offering advice to job seekers 40:03 The STAR method and its value in interviews 50:32 Paid vs unpaid mentorship and finding the right fit ​About the speaker: ​Anastasia is a particle physicist turned data scientist, with experience in large-scale experiments like those at the Large Hadron Collider. She also worked at Blue Yonder, scaling AI-driven solutions for global supply chain giants, and at Kaufland e-commerce, focusing on NLP and search. Anastasia is a mentor for Ml/AI, dedicated to helping her mentees achieve their goals. She is passionate about growing the next generation of data science elite in Germany: from Data Analysts up to ML Engineers. Join our Slack: https://datatalks .club/slack.html

? The Bright Side MERCH shop (ships worldwide!): http://bit.ly/2OJubyA The most expensive thing in the universe is something called anti-matter. If you could get your hands on a teaspoonful of the stuff, you'd be $250 TRILLION richer! ? But here's the catch: it takes about 100 billion years to create just 1 jelly-bean-sized amount, and it can only be done using the Large Hadron Collider. Well, there goes that idea! But stick around for some more incredible space facts and discoveries! ?? #brightside Animation is created by Bright Side. ---------------------------------------------------------------------------------------- Music by Epidemic Sound https://www.epidemicsound.com/ Subscribe to Bright Side : https://goo.gl/rQTJZz ---------------------------------------------------------------------------------------- Our Social Media: Facebook:   / brightside   Instagram:   / brightgram   5-Minute Crafts Youtube: https://www.goo.gl/8JVmuC Stock materials (photos, footages and other): https://www.depositphotos.com https://www.shutterstock.com https://www.eastnews.ru ---------------------------------------------------------------------------------------- For more videos and articles visit: http://www.brightside.me/ Our App http://bit.ly/3a4dTr5 Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

SpaceTime Series 27 Episode 116*Discovery of More Black Holes Than Expected in the Early UniverseA new study using the Hubble Space Telescope has uncovered a significantly higher number of supermassive black holes in the early universe than previously anticipated. Published in the Astrophysical Journal Letters, the findings could revolutionise our understanding of how these ancient black holes formed shortly after the Big Bang. Astronomers, including Alice Young from Stockholm University, suggest that these massive black holes might have originated from the collapse of massive gas clouds or through rapid mergers of smaller stellar-mass black holes.*New Volcano Spotted on Jupiter's Moon IoAstronomers have discovered a new volcano on Io, one of Jupiter's moons, using the Junocam instrument aboard NASA's Juno mission. Io, the most geologically active object in the solar system, boasts over 400 active volcanoes. The newly discovered volcano, located just south of Io's equator, was identified in the first close-up images of Io in over 25 years. The images reveal multiple lava flows and volcanic deposits, with sulphur staining on the eastern side and dark lava streams on the western side.*Confirming the Mass of the W BosonScientists at CERN have confirmed the mass of the W boson, a fundamental particle in physics, to be 80,360.2 mega electron volts, with a margin of error of 9.9 mega electron volts. This confirmation resolves a previous unexpected measurement and aligns with the Standard Model of particle physics. The study utilised data from the Compact Muon Solenoid (CMS) detector at the Large Hadron Collider, involving the analysis of millions of events to achieve this precise measurement.www.spacetimewithstuartgary.comwww.bitesz.comThis week's guests include: Alice Young from Stockholm University

Send us a textCERN is celebrating its 70th anniversary on September 29. With that milestone approaching, we wanted to learn more about the organization behind the world's largest particle accelerator—the Large Hadron Collider. We'll discuss what CERN is and what their scientific pursuits mean. We'll also investigate some of the spiritual theories floating the Internet. For example, is CERN built on the site of Apollo's ancient temple? Why is there a statue of Shiva in front of the building? Are portals to other dimensions being opened? Even Elon Musk joked about the collider being demonic technology. So what's the truth?We're joined by Dr. Robert (Putty) Putman, who earned a Ph.D. in theoretical quantum mechanics before becoming a pastor and leader in the church. With a unique combination of physics expertise and spiritual insight, Putty will help us better understand this organization and the science behind the the Large Hadron Collider. Tune in for this eye-opening conversation!

As an experimental facility, the Large Hadron Collider at CERN in Geneva has been extraordinarily successful, discovering the Higgs boson and measuring multiple features of particle-physics interactions at unprecedented energies. But to theorists, the results have been somewhat frustrating, as we were hoping to find brand-new phenomena beyond the Standard Model. There is nothing to do but to keep looking, recognizing that we have to choose our methods judiciously. I talk with theoretical physicist Cari Cesarotti about what experimental results the modern particle physicist most looks forward to, and how we might eventually get there, especially through the prospect of a muon collider.Support Mindscape on Patreon.Blog post with transcript: https://www.preposterousuniverse.com/podcast/2024/09/16/289-cari-cesarotti-on-the-next-generation-of-particle-experiments/Cari Cesarotti received her Ph.D. in physics from Harvard University. She is currently a postdoctoral fellow at MIT. Her research is on particle phenomenology theory, with an eye toward experimental searches. Among her awards are the Sakurai Dissertation Award in Theoretical Physics from the American Physical Society and the Young Scientist Award at the 14th International Conference on the Identification of Dark Matter.Web siteMIT web pagePublications at inSpireSee Privacy Policy at https://art19.com/privacy and California Privacy Notice at https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

On September 10, 2010, the Large Hadron Collider at CERN was powered up.  This got us thinking about some movies involving science experiments.  Big Hero 6 (2014) Bio-Dome (1996)Jurassic Park (1993)Flatliners (1990)Website: https://amoviepodcast.com/Twitter: @ItsaFilmPodcastInstagram: @toomanycaptainsproductions

Dr. James Beacham is a physicist at the Large Hadron Collider at CERN. He researches phenomena such as dark matter and quantum black holes, and is known for his advocacy for next-generation collider experiments at higher energies. In addition to his research, he regularly speaks around the globe about the future of science, technology, and society. In this podcast interview, John Pinna and Dr. Beacham delve into a variety of topics surrounding the collider's work and its public perception. Beacham addresses common misconceptions and conspiracy theories, emphasizing that CERN's research is focused solely on understanding the natural world, not the supernatural. They discuss the basic principles of particle physics, the nature of dark matter, and the scientific method, highlighting the excitement of exploring fundamental questions about the universe. The conversation also touches on the broader implications of science and faith, exploring how human curiosity drives the quest for knowledge. See more of Dr. Beacham: https://jbbeacham.com https://www.tiktok.com/@jbbeacham https://www.linkedin.com/in/james-beacham/ https://www.instagram.com/jbbeacham1/ https://www.youtube.com/jamesbeacham Special Guest: James Beacham.

Our universe might appear chaotic, but deep down it's simply a myriad of rules working independently to create patterns of action, force, and consequence. In Ten Patterns That Explain the Universe (MIT Press, 2021), Brian Clegg explores the phenomena that make up the very fabric of our world by examining ten essential sequenced systems. From diagrams that show the deep relationships between space and time to the quantum behaviors that rule the way that matter and light interact, Clegg shows how these patterns provide a unique view of the physical world and its fundamental workings. Guiding readers on a tour of our world and the universe beyond, Clegg describes the cosmic microwave background, sometimes called the "echo of the big bang," and how it offers clues to the universe's beginnings; the diagrams that illustrate Einstein's revelation of the intertwined nature of space and time; the particle trail patterns revealed by the Large Hadron Collider and other accelerators; and the simple-looking patterns that predict quantum behavior (and decorated Richard Feynman's van). Clegg explains how the periodic table reflects the underlying pattern of the configuration of atoms, discusses the power of the number line, demonstrates the explanatory uses of tree diagrams, and more. Galina Limorenko is a doctoral candidate in Neuroscience with a focus on biochemistry and molecular biology of neurodegenerative diseases at EPFL in Switzerland. To discuss and propose the book for an interview you can reach her at galina.limorenko@epfl.ch. Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/new-books-network

Our universe might appear chaotic, but deep down it's simply a myriad of rules working independently to create patterns of action, force, and consequence. In Ten Patterns That Explain the Universe (MIT Press, 2021), Brian Clegg explores the phenomena that make up the very fabric of our world by examining ten essential sequenced systems. From diagrams that show the deep relationships between space and time to the quantum behaviors that rule the way that matter and light interact, Clegg shows how these patterns provide a unique view of the physical world and its fundamental workings. Guiding readers on a tour of our world and the universe beyond, Clegg describes the cosmic microwave background, sometimes called the "echo of the big bang," and how it offers clues to the universe's beginnings; the diagrams that illustrate Einstein's revelation of the intertwined nature of space and time; the particle trail patterns revealed by the Large Hadron Collider and other accelerators; and the simple-looking patterns that predict quantum behavior (and decorated Richard Feynman's van). Clegg explains how the periodic table reflects the underlying pattern of the configuration of atoms, discusses the power of the number line, demonstrates the explanatory uses of tree diagrams, and more. Galina Limorenko is a doctoral candidate in Neuroscience with a focus on biochemistry and molecular biology of neurodegenerative diseases at EPFL in Switzerland. To discuss and propose the book for an interview you can reach her at galina.limorenko@epfl.ch. Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/mathematics

What is monkeypox, and how can we tackle it? Why can't you walk through walls if atoms are mostly empty space? If X-Rays are harmful, why are microwaves and infrared not harmful? What are the benefits of the Large Hadrin Collider? Does taking Vitamin C harm your immune response? Dr Chris Smith and Clarence Ford have all the answers... Like this podcast? Please help us by supporting the Naked Scientists

Find this episode on YouTube: https://youtu.be/3H9pIf_fjNAWhat are we building towards? What do the most incredible engineering projects around the world, from ancient times until now, point to? Would and ancient culture understand the Large Hadron Collider? Do we moderns really understand the deeper reality of the Temple of Hara? Let's find out.Get tickets to the latest Art of the Tamada event feat. Jonathan Pageau and Jordan Hall: https://first-things.org/aotFind articles, John's novel, and even more Heavy Things Lightly at Substack: https://johnheersftf.substack.com/Discover the non-profit behind Heavy Things Lightly: https://first-things.org/2 years. Deep cultural immersion. Intense personal discovery. See what it means to become a Field Worker with FTF: https://first-things.org/opportunities or email Daniel at danielpadrnos@first-things.org for more information.Updates without being annoying on Telegram: https://t.me/firstthingsfoundationAnd you should definitely check out Keipi Restaurant

How do we make more science tourism happen? This week, Jess and Joey talk about scientific pilgrimage, CERN, the Large Hadron Collider, inspiring awe, Dolly the sheep, and particles. They don't talk about the six flavors of quarks. references CERN Higgs boson Large Hadron Collider The ITER Tokamak The Life of Dolly Baikonur Cosmodrome Micropia Amplituhedron 

It's a summer bonus episode! Dr. Mike Strauss joins us to talk about his work his work with the Large Hadron Collider and the Higgs boson particle (AKA the “God particle). He also explores his apologetic work within the sciences – and why he believes faith and science don't conflict. Watch Dr. Strauss' talk at Southeastern, "The Scientific Evidence for God": https://cfc.sebts.edu/faith-and-science/michael-strauss-the-scientific-evidence-for-god/ - Visit our website: cfc.sebts.edu/ - Contact us: cfc.sebts.edu/about/contact-us/ - Support the work of the Center: cfc.sebts.edu/about/give/ All opinions and views expressed by guest speakers are solely their own. They do not speak for nor represent SEBTS. Read our expressed views and confessions: www.sebts.edu/about/what_we_believe.aspx

It's possible that the entire observable universe is inside a black hole. All we need to do to find out is … build a gigantic particle collider around the moon. Guest: James Beacham, particle physicist at the Large Hadron Collider at CERN For show transcripts, go to vox.com/unxtranscripts For more, go to vox.com/unexplainable And please email us! unexplainable@vox.com We read every email. Support Unexplainable by becoming a Vox Member today: vox.com/members Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

Tonight, we have the privilege of welcoming physicist Don Lincoln as our special guest. He is here to share his groundbreaking work utilizing the Large Hadron Collider located in Switzerland, also known as CERN.   You can get his book The Large Hadron Collider: The Extraordinary Story of The Higgs Boson and Other Stuff That Will Blow Your Mind on Amazon. An insider's history of the world's largest particle accelerator, the Large Hadron Collider: why it was built, how it works, and the importance of what it has revealed. Since 2008, scientists have conducted experiments in a hyperenergized, 17-mile supercollider beneath the border of France and Switzerland. The Large Hadron Collider (or what scientists call "the LHC") is one of the wonders of the modern world―a highly sophisticated scientific instrument designed to re-create in miniature the conditions of the universe as they existed in the microseconds following the big bang. Among many notable LHC discoveries, one led to the 2013 Nobel Prize in Physics for revealing evidence of the existence of the Higgs boson, the so-called God particle.  Picking up where he left off in The Quantum Frontier, physicist Don Lincoln shares an insider's account of the LHC's operational history and gives readers everything they need to become well informed on this marvel of technology.  Writing about the LHC's early days, Lincoln offers keen insight into an accident that derailed the operation nine days after the collider's 2008 debut. A faulty solder joint started a chain reaction that caused a massive explosion, damaged 50 superconducting magnets, and vaporized large sections of the conductor. The crippled LHC lay dormant for over a year, while technical teams repaired the damage. Lincoln devotes an entire chapter to the Higgs boson and Higgs field, using several extended analogies to help explain the importance of these concepts to particle physics. In the final chapter, he describes what the discovery of the Higgs boson tells us about our current understanding of basic physics and how the discovery now keeps scientists awake over a nagging inconsistency in their favorite theory. As accessible as it is fascinating, The Large Hadron Collider reveals the inner workings of this masterful achievement of technology, along with the mind-blowing discoveries that will keep it at the center of the scientific frontier for the foreseeable future.

Astronomy Cast Ep. 716 - The God**** Particle - Remembering Peter Higgs by Fraser Cain & Dr. Pamela Gay Streamed live on Apr 15, 2024. Last week, we learned about the death of Peter Higgs, a physicist and discoverer of the particle that bears his name. The Large Hadron Collider was built to find and describe the particle. Today, we'll look back at the life of Peter Higgs and his particle.   This video was made possible by the following Patreon members: Jordan Young BogieNet Stephen Veit Jeanette Wink Siggi Kemmler Andrew Poelstra Brian Cagle David Truog Ed David Gerhard Schwarzer THANK YOU! - Fraser and Dr. Pamela

Brian Cox and Robin Ince visit CERN's Large Hadron Collider in Geneva in search of the Higgs boson. Joining them on their particular quest is comedian Katy Brand, actor Ben Miller and physicists Tevong You and Clara Nellist. They find out which particle is the one you'd most want to spend time with at a party, how cosmology is inspiring experiments in the collider and why the Higgs Boson - known as the 'god' particle' - is of so much interest to science.Producer: Melanie Brown Executive Producer: Alexandra Feachem