Podcasts about towarzysz

Odcinek #207, w którym w warszawskiej księgarni Big Book Cafe rozmawiam z tłumaczką literatury, Kają Gucio. Towarzyszy nam "James" Percivala Everetta, książka nagrodzona literackim Pulitzerem 2025. Sięgamy do H jak historii Stanów Zjednoczonych, N jak niewolnictwa i wojny secesyjnej, ale przede wszystkim do P jak powieści Marka Twaina - czyli odwołujemy się do F jak fundamentów amerykańskiej tożsamości. Rozmawiamy o R jak retellingu, o tym, gdzie jest jego początek. Towarzyszą nam O jak odniesienia do „Przygód Hucka Finna” i "Przygód Tomka Sawyera" - przyglądamy jak Everett wchodzi w tymi opowieściami w D jak dialog. To dialog niebanalny - symboliczny i znaczący. Rozmawiamy o J jak języku i budowaniu przekładu. Mówimy o F jak fonetyce, pożyczaniu F jak fraz i O jak odkryciach, do których prowadzą tłumaczone słowa. Jest P jak pościg i podwójna ironia, elementy komedii Szekspirowskiej, M jak motyw kary.I są M jak małe gnojki, które chowają się w trawie. Mówimy o obowiązku tłumacza/tłumaczki: dotarciu do S jak sedna książki. I o tym, że na końcu ważne jest kto opowie twoją historię.

Odcinek #201, w którym rozmawiam z Tomaszem Pindlem w Spółdzielni Ogniwo w Krakowie o jego reportażowej książce „Śmierć i inni święci. Ameryka Łacińska i jej wierzenia”. Wyruszamy w daleką P jak podróż duchową i trafiamy na K jak Kubę, do M jak Meksyku, do P jak Peru i do A jak Argentyny.Wszędzie tam co rusz pojawiają się miejsca przesiąknięte magią.Pytam autora jakie ma prawo, by o tym co mistyczne pisać  z perspektywy C jak człowieka z obcego kraju. Tak docieramy do pytania fundamentalnego - kim jesteś?Interesują mnie szczególnie wierzenia Guaranów. trafiamy na pogranicze krajów, śledzimy historyczne losy rdzennych ludów A jak Ameryki, które prowadziły kiedyś wędrowny tryb życia. Przede wszystkim jednak śledząc historie wierzeń, religijnych praktyk przyglądamy się życiu bohaterów książki Tomka. Jego rozmówcy nie widzą konfliktu między K jak katolicyzmem, a innymi wierzeniami. Tak docieramy do S jak synkretyzmu religijnego. Towarzyszą nam O jak opiekuńcze duchy/bóstwa, jest K jak kociołek ze szczątkami zmarłego, jest K jak kult Santa Muerte i S jak spirytyzm. Zastanawiamy się nad tym, jak sobie zrobić Ś jak świętego. I zaglądamy do domu Doña Queta, która wyprowadziła Świętą Śmierć z domu właśnie w szeroki świat. I szukamy słów, które dobrze opisują to czym zajmuje się curandera / curandero. Przy tej okazji przekonuję się, że książka Tomka leczy z niewiedzy.

W tym odcinku, po krótkiej nieplanowanej przerwie, podsumujemy filmowy miesiąc STYCZEŃ i polecimy Wam, lub nie, kilka produkcji które mieliśmy okazje w tym miesiącu obejrzeć.Na jakie filmy poszliśmy do kina i jakie smaczki przygotowały dla nas platformy streamingowe?

(00:00) Wiele kwestii m.in. "Niezwyciężony" i "Towarzysz".(28:16) Maria Callas(41:32) Wolfman

Ministerstwo Infrastruktury pokazało propozycje zmian na poprawę bezpieczeństwa na drogach. Czy prawo jazdy kat. B dla siedemnastolatków to dobry pomysł?

W dzisiejszej audycji mówimy o efektach obalenia syryjskiego reżimu Baszszara al-Asada. Podsumowujemy także polityczne spotkania i rozmowy towarzyszące ponownemu otwarciu katedry Notre-Dame. Rozmawiamy z reżyserką filmu dokumentalnego „Irena Santor. Magiczny jeden krok”, zrealizowanego z okazji 90 urodzin gwiazdy polskiej sceny muzycznej. Naszym gościem jest Lucyna Mazur z Polskiego Centrum Pomocy Rodzinie w Edynburgu.

Dlaczego nie należy bać się zmian? Co to znaczy: "zarządzanie zmianą"? Co jest łatwiejsze do wprowadzenia: zmiana w życiu osobistym czy zmiana zawodowa? Kim jest dobry lider/liderka? Co nam, pracownikom, daje dobry przywódca? Czy kobiety są otwarte zmiany i rozwój? Czy chcą się szkolić i czy udaje im się być dobrymi liderkami? Gościnią Anny Woźniak z "Wysokich Obcasów" jest Katarzyna Sobolewska, certyfikowany coach ACC, trenerka rozwoju osobistego, twórczyni Akademii Lidera Branży Beauty oraz absolwentka Akademii Psychologii Przywództwa. Podcast powstał w ramach akcji "Nieustraszona w pracy".

Odcinek #174, w którym w Mediatece podczas Zakopiańskiego Festiwalu Literackiego 2024 rozmawiam z poetą Łukaszem Kamińskim o tym, po co chodzić w G jak góry. Liczymy do pięciu i na „5”- książce poetyckiej pod tym tytułem- się zatrzymujemy. Okazuje się, że T jak Tatry są zmienne. Jak poezja, w której siedzi D jak diabeł i sporo P jak prozy. Pytam Łukasza o D jak dzieciństwo i T jak tożsamość w nowym miejscu. Motywem przewodnim naszej rozmowy staje się W jak wędrówka. Wplatamy w tatrzański krajobraz L jak literackie konteksty. Pojawiają się więc Tetmajer, Witkacy i Żeromski. Wychodzi nam, że najbardziej lubimy O jak obserwacje bez udziału innych ludzi. Jest N jak natura, P jak poetycki dziennik i S jak spłacony tekstami dług. Towarzyszą nam W jak Woland, S jak surrealizm, P jak pisanie i Z jak zdania, które czasem trzeba wydłużyć. Skupiamy się też na sprawach społecznie ważnych: K jak koniach z Morskiego Oka i relacji człowiek-przyroda. Wracamy na szlak pisania i zastanawiamy się kiedy poezja przychodzi. I czy ona też wybiera góry. 

Towarzyszą człowiekowi od ponad 5 tysięcy lat, a może i dłużej. Są na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, gdzie obowiązuje zakaz wwożenia ich mięsa pod jakąkolwiek postacią. Własne rasy hodowali samurajowie. Rekord w znoszeniu jaj od prawie 90 lat należy do kury rasy australorp. Jaka jest kura każdy widzi, a może właśnie nie każdy - mówi sędzia międzynarodowy oceniający między innymi kury Jarosław Wartacz. Wszystko o kurach, rasach, zwyczajach, hodowli, a także ich roli w obrzędach wielu kultur, w przysłowiach i porzekadłach w reportażu Magdy Grydniewskiej "Dziki kur dżungli".

Dyskusja towarzysząca wystawie „Trasa M-Z. Estrada sztuki nowoczesnej” z udziałem Bogny Świątkowskiej, Krystiana Truth Czaplickiego, Aleksandry Stępień-Dąbrowskiej, Wojciech Wagnera, Łukasza Strzelczyka i Magdaleny Anny Nowak. Muzeum Narodowe w Warszawie, 18 października 2015 [1h27min] Marian Bogusz w 1971 roku był autorem niezrealizowanego projektu udekorowania artystycznego drogi wiodącej od siedziby Muzeum Narodowego w Warszawie nad Zalew Zegrzyński. Projekt ów oraz opowiadająca o nim wystawa „Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej” stał się kanwą debaty „Muzeum, sztuka, miasto”, która odbyła się w Muzeum Narodowym. Jej uczestnicy dyskutowali o roli sztuki w przestrzeni miejskiej i ograniczeniach, z jakimi musi zmierzyć się działający w niej artysta. Pomysł na przeprowadzenie debaty, jak wyjaśniła Magdalena Anna Nowak, kuratorka wystawy, miał swoje źródło w podobnej dyskusji, jaka odbyła się w latach 70. wokół projektu Mariana Bogusza. Wówczas o możliwości realizacji projektu dyskutowali muzealnicy, miejski architekt oraz przedstawiciel drogówki. Jak przypomniała Magdalena Anna Nowak, pomysłodawca projektu „Trasa M-Z” nie uważał za cel nadrzędny jego materializację w przestrzeni. Ważny był dla niego sam ferment intelektualny, jaki wywołał. Bogna Świątkowska, szefowa Fundacji Bęc Zmiana, która zrealizowała kilkadziesiąt projektów dotyczących przestrzeni miejskiej, prowadząca debatę, pytała o możliwości zrealizowania projektu współcześnie. Wojciech Wagner, stołeczny naczelnik Wydziału Estetyki Przestrzeni Miejskiej, zwrócił uwagę na zmiany w estetyce przestrzeni publicznej, do jakich doszło od lat 70. Wówczas dominowała szarość. Dziś możemy mówić o dominującej pstrokaciźnie. Realizacja projektu Bogusza nie zostałaby więc jego zdaniem zauważona. Aleksandara Stępień-Dąbrowska, historyczka sztuki, specjalizująca się w tematyce powojennej architektury Warszawy i przestrzeni miejskiej, zaznaczyła, że decyzje o ingerencji we wspólną przestrzeń muszą opierać się na dialogu między zainteresowanymi stronami.Taka partycypacyjna metoda podejmowania decyzji jest przeciwieństwem autorytarnej, gdzie wszystkie decyzje arbitralnie podejmuje urzędnik. Łukasz Strzelczyk, kurator wystawy, zwrócił uwagę, że inicjatywa Mariana Bogusza nie miała charakteru partycypacyjnego. Pomysłodawca projektu „Trasa M-Z” nie pytał nikogo o zdanie na temat możliwości jego realizacji. Gdyby ówczesne władze dały mu zielone światło, powstałby bez żadnych konsultacji społecznych. Tym różnią się czasy komunistyczne od współczesnych, gdzie nie podejmuje się decyzji arbitralnie. I różnią się na korzyść, pokreślił Łukasz Strzelczyk. Krystian Truth Czaplicki, artysta tworzący instalację w przestrzeni publicznej, wyraził przekonanie, że forma ingerencji w przestrzeń na wielką skalę, jaką postulował Marian Bogusz, już się zdezaktualizowała. Ciekawszy jego zdaniem może być artystycznie zaprojektowany bankomat, niż formy rzeźbiarskie. Dziełem sztuki może być też dobrze zaprojektowana i oświetlona reklama. Artysta powinien umieć wykorzystać język aktualnie rządzący miastem do własnych potrzeb, podsumował Krystian Truth Czaplicki. Z całością dyskusji można zapoznać się na załączonym filmie. Zapraszamy do oglądania. ------------------------------------------------------------------------------------------------ Trasa M–Z - Trasa Muzeum – Zalew Zegrzyński. Estrada sztuki nowoczesnej Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #sztuka #miasto #muzeumnarodowe

W odcinku #170 spotykam się na krakowskim osiedlu Ugorek z Agnieszką Gracą- laureatką Nagrody Wielkiego Kalibru 2024. Zaczynamy od S jak sąsiedzkiej wymiany myśli i P jak poczty. Spacerujemy po dobrze znanej nam D jak dzielni, która jest jedną z bohaterek powieści  „Czarny poniedziałek”.Wracamy do 2016 roku i wsłuchujemy się w  głosy S jak strajku kobiet.Poruszamy się po popeerelowskiej scenografii i mówimy o tym,jak miejsca grają w kryminale.Towarzyszą nam I jak Iga i Igor- byli policjanci, teraz D jak detektywi. Jest K jak kobiecość w naturalnym, codziennym wymiarze: bez tabu ale i bez uproszczeń. Są R jak relacje, M jak małżeństwo, N jak niełatwa bliskość i B jak brutalność życia. Pojawia się wątek O jak ofiary , T jak tajemniczej śmierci, S jak siostrzeństwa.Mówimy też o pisaniu i skreślaniu, o pomyśle na fabułę i pracy nad J jak językiem. I są P jak przystanki - i w rozmowie i w książce, bliskie przystanki.Na koniec Agnieszka składa O jak obietnicę - kiedyś będę w kryminale!

Odcinek #168, w którym rozmawiam z Małgorzatą i Michałem Kuźmińskimi, autorami powieści kryminalnej „Ruiny”.Spotykamy się w krakowskiej kamienicy, do której prowadzą kręte schody i działający na wyobraźnię P jak półmrok.Zaczynamy od zestawu pytań T jak teatrologicznych i T jak tragizmu szekspirowskiej Ofelii.Pojawiają się wątki N jak niespełnienia, S jak smutku, samotności oraz niepewności, która odbiera rozum. Jest W jak wspólnota, toksyczne R jak relacje i różne W jak wektory napięć w grupie. Sięgamy po temat #metoo w teatrze, P jak przemoc.Próbujemy przyjrzeć się temu, jak przeżywamy R jak rozpad więzi. Towarzyszą nam nawiązania do S jak Szekspira i główna bohaterka powieści: S jak Sylwia Nowak. Sztuką w sztuce chcemy sprowokować S jak sprawcę.Zastanawiamy się nad słowami starych mistrzów, w których brzmią nowe Z jak znaczenia.Szukamy odpowiedzi na pytanie z czym powinien po spektaklu zostać W jak widz, a z czym A jak aktor.Na koniec trafiamy na tożsamą dla teatru i kryminału zasadę P jak prawdy. 

Czy śmierci należy się bać? Czy coś nam daje? Jak działają osoby zajmujące się umieraniem profesjonalnie? Anja Franczak jest towarzyszką w żałobie, doulą umierania, założycielką Instytutu Dobrej Śmierci, edukatorką śmierci, osobą prowadzącą świeckie ceremonie pogrzebowe.

Bóg szanuje nasz proces wzrastania - dlatego mówi: "Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy". W tej krótkiej homilii zatrzymuję się na powyższej obietnicy i na tym, co ona w praktyce oznacza. Zapraszam do homilii! __ Jeśli chcesz wesprzeć mój kanał i działalność, to tu: https://buycoffee.to/ks-krzysztof :)

Natasha Blackbird na dobre wsiąknęła w życie podniebnej piratki. Po odrzuceniu propozycji dołączenia do haremu Flinta, inwestuje w siebie ucząc się magii i przemierzając Błękitne Przestworza. Towarzyszący jej Kale Arkham również nie próżnuje, interesują go jednak zupełnie inne dziedziny magii. Snargle, najlepszy pilot wśród goblinów nie porzucił dawnego życia i swoich kompanów, a kapitan Vance... z kapitanem to skomplikowane... Po kilku miesiącach radosnego awanturniczego życia, miłość jego życia, Abigail Hollas odeszła na dobre, więc teraz kapitana Vance spotkać można głównie w barze z butelką. Co ponownie połączy losy naszych bohaterów i rzuci ich w wir nowych przygód? Przekonamy się na sesji, bo jest ona całkowicie improwizowana. To już druga sesja w systemie Lady Blackbird, jaką rozgrywamy na kanale i zarazem jej bezpośrednia kontynuacja. Jeżeli nie widziałeś poprzedniej części, możesz to nadrobić o tutaj:    • Lady Blackbird - Ucieczka | Sesja RPG   Na sesji korzystamy z polskiego tłumaczenia dostępnego tutaj: https://skybluekey.itch.io/blekitne-p... Grę w języku angielskim można pobrać bezpłatnie pod adresem: https://ladyblackbird.org/

Szymon Poźniak z niejednego budowlanego pieca jadł. Rozmawiamy o wyzwaniach i zmianach na budowie. Jak to jest budować tak ogromne obiekty jak stadion, przekop pod Martwą Wisłą? Budować na nowo część terenu wokół Parku Oliwskiego, a następnie remontować to wszystko tuż po zalaniu przez powódź? Potem zmęczyć się przy budowie apartamentów w Yacht Parku w Gdyni, by zająć się koordynowaniem gigantycznej inwestycji na Wyspie Spichrzów. Rozmawiamy o gigantycznych zmianach. Czy jeden człowiek może to w sobie pomieścić? Jak z tym żyć, przy okazji będąc mężem i tatą czwórki dzieci? Towarzyszą nam dźwięki ze spaceru po budowie na Wyspie Spichrzów. Plan rozmowy: • 0:00 – budowa daje satysfakcję • 1:30 – zapowiedź • 2:24 – gdzie Szymon Poźniak budował? • 6:53 – odtworzone mury pod poziomem Motławy na Wyspie Spichrzów • 7:45 – budowa w Parku Oliwskim • 9:30 – przeżycie powodzi na inwestycji w Parku Oliwskim • 12:54 – w parkingu podziemnym na Wyspie Spichrzów • 16:17 – powołanie do Yacht Parku w Gdyni • 19:16 – nowe ulice na Wyspie Spichrzów • 20:36 – dzieło budowlańca, to budynki • 22:07 – prywatna budowa • 23:30 – to jeszcze nie jest skończone • 24:45 – jak się rozmawia z ludźmi na budowie? • 29:05 – organizacja zarządzania budową • 33:54 – warto rozmawiać • 34:34 – stereotypy o budowlańcach • 36:40 – jak radzić sobie ze stresem? • 43:00 – ale zdarza mi się wybuchnąć • 46:10 – rozmowa w windzie • 47:19 – syndrom kierownika budowy • 49:15 – jakim tatą jest kierownik budowy? • 53:00 – kończy się budowa • 54:25 – jakie Szymon Poźniak ma marzenia? Zapraszam na stronę stacjazmiana.pl

Omawiamy sytuację po halvingu bitcoina oraz co zostało ukryte w nowych blokach. Skąd wysokie opłaty transakcyjne. Czy halving oznacza bezpośredni wzrost ceny BTC. Towarzysz nam w podróży do Argentyny, gdzie stajemy się świadkami rewolucji gospodarczej. Odkrywamy, że Mendoza jest bezpieczniejsza niż Buenos Aires. Jak wygląda wykorzystanie kryptowalut w Argentynie. --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/kwarantanna-bitcoin/message

Towarzyszą chorym, dają im otuchę oraz nadzieję. Mowa o wolontariuszach hospicyjnych, którzy opiekują się pacjentami na oddziale opieki paliatywnej, cierpiącymi głównie na choroby nowotworowe i nieuleczalne.

"Rózia" to najnowsze słuchowisko Rafała Wojasińskiego. Tytułowa bohaterka to tajemnicza kobieta, która prezentuje bardzo oryginalną filozofię życiową. Jest stałą bywalczynią restauracji gminnej spółdzielni gdzieś na odludziu. Do restauracji przybywa nie mniej tajemniczy gość, który wdaje się w swoistą dyskusję z Rózią. Poznajemy też barmankę i mieszkańca okolic. W roli tytułowej Lidia Sadowa. Towarzyszą jej Jacek Braciak, Ewa Konstancja Bułhak oraz Adam Woronowicz. Wszystko w zaskakującej reżyserii Waldemara Modestowicza.

Donald Tusk w towarzystwie prezydenta Andrzeja Dudy odwiedza dzisiaj Joe Bidena. Czy może odwrotnie? Duda w towarzystwie Tuska? Kto został zaproszony do Stanów Zjednoczonych i jaki będzie efekt tej wizyty? 00:00:00 Wstęp 00:01:21 Flesz IPP TV 00:05:52 Andrzej Duda i Donald Tusk w USA 00:26:10 Ukraina: sukcesy Ukraińców 00:30:12 Collegium Humanum współpracowało z Rosją i Białorusią 00:38:49 Afera Wizowa - nowe informacje 00:49:11 Wraca VAT na żywność 00:55:10 Ogłoszenia #IPPTVNaŻywo #NATO #Duda #Tusk #USA ----------------------------------------------------

Tomasz i Małgorzata Słodyczkowie z Zębu na Podhalu rodzinnie świętują Boże Narodzenie. Towarzyszą im dzieci i wnuki. W domu nie brakuje muzyki oraz śpiewania kolęd i pastorałek góralskich. Małżeństwo kultywuje dawne zwyczaje górali, a na co dzień prowadzi zespół regionalny Zbójnicek.

Odcinek #145, w którym w Pałacu Potockich w Krakowie pytam Sylwię Zientek, która spośród herstorii dwudziestu artystek z książki "Tylko one. Polska sztuka bez mężczyzn” była dla niej najtrudniejsza do udokumentowania. Sięgamy po S jak spis treści, żeby przywołać każdą z nich. Towarzyszą nam w opowieści: Anna Rajecka, Zofia Szymanowska, Elisabeth Jerichau-Baumann, Anna Bilińska, Olga Boznańska, Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Zofia Piramowicz, Tamara Łempicka, Estera Karp, Katarzyna Kobro, Małgorzata Łada-Maciągowa, Hanna Rudzka-Cybis, Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska, Alina Szapocznikow, Erna Rosenstein, Maria Papa Rostkowska, Magdalena Abakanowicz, Maria Anto, Maria Pinińska-Bereś. Przyglądamy się W jak wielu wątkom biograficznym. Każdy z nich to osobne szkło powiększające, przez które widać inne F jak fragmenty życiorysów. Mamy R jak rodzinę, T jak temperament, A jak ambicje, W jak wojnę i władzę. Pojawia się też T jak trauma, przenoszenie jej na sztukę i jest też E jak ekstrawagancka biżuteria.Wchodzimy w różne zależności oraz role kobiet widoczne w relacjach z mężczyznami. Nie omijamy litery P jak patriarchat, przekonania, ale pojawia się też P jak polityka muzeów. Wędrujemy od Paryża do K jak Krakowa. Zahaczamy o dom Mickiewicza. Trafiamy na wystawę obrazów M jak Matejki, a z niej wchodzimy w opowieść o utrwalaniu S jak stereotypów. Zastanawiamy się nad podziałem malarstwa na M jak męskie i K jak kobiece. Przyglądamy się zapomnianym artystkom, zostajemy z tęsknotą za światem rysowanym długopisem.Partnerem tego odcinka jest Audioteka- dobrze opowiedziane historie.

Nie pieniądze, nie kariera, nie dobra materialne, ale obecność ludzi w naszym życiu jest najważniejsza. Żyjemy coraz dłużej, coraz częściej - w tej drugiej części - w pojedynkę. Dzieci poszły już własną drogą, albo ich wcale nie było, więc senior po stracie współmałżonka zostaje sam. Nie wszyscy seniorzy mają odwagę, żeby wyjść do ludzi. W ich życie wkrada się samotność. Jak sobie z nią radzą? Mają przez cały dzień włączony telewizor lub radio, żeby słyszeć ludzki głos. Wysiadują w oknie, żeby widzieć innych. Zdarza się, że mówią do telewizora lub do ściany. I tu pojawia się Stowarzyszenie mali bracia Ubogich ze swoim programem "Obecność", który polega na stałym kontakcie wolontariusza z seniorem. Zasady są takie, że wolontariusz spotyka się co tydzień z seniorem na dwie godziny. Są to nie tylko rozmowy, często też wspólne wyjścia na koncerty, do muzeów czy na wystawy.

Gościnią podcastu jest Bovska. Rozmowa o tym, jak żyć po 30-stce. Jak tracić, jak tęsknić i jak nie zwariować. Rozmawia TA Ewa Kaleta. Balkoniara to podcast, w którym Ewa Kaleta, pomaga kobietom - i samej sobie - poskładać świat. Towarzyszą jej w tym goście, którzy razem z Ewą, w rozmowie, wykuwają odpowiedzi i pytania. Dziewczyno, kobieto, mamo - ten podcast jest dla Ciebie. ⁠TUTAJ⁠ możesz zapisać się na newsletter Ewy. Podcast powstaje w ⁠NEWHOMERS⁠. Autorem oprawy muzycznej jest ⁠Patrick The Pan⁠, a okładki Ola Jasionowska. A TUTAJ możesz kupić pierwszą książkę wydaną przez NEWHOMERS.

Z Katarzyną Szaulińską przechadzamy się po światach wewnętrznych, równoległych do zwyczajnej rzeczywistości. Moja gościni jest psychiatrką i psychoterapeutką, ale też pisarką, poetką, dramaturżką i autorką komiksów. I, co nie bez znaczenia, matką dwójki małych dzieci. Towarzyszą nam jej ostatnie książki: nominowany do Nike zbiór opowiadań „Czarna ręka, zsiadłe mleko” (wydawnictwo Filtry), w których pojawiają się zanurzone w surrealnej wyobraźni motywy różnorakiej odmienności, oraz tomik poetycki „Kryptodom” (Biuro Literackie), w którym przetwarza motywy związane z macierzyństwem i depresją poporodową, którą zajmuje się też w pracy z pacjentkami.Jak szukała swojego miejsca pomiędzy medycyną (tradycje rodzinne) a sztuką? Jak daje się te światy połączyć i jak wzajemnie na siebie wpływają? Co daje jej kontakt z odmienną wrażliwością, co robi to z jej wyobraźnią i językiem, kiedy pisze? Gdzie jest jej życiowa baza, jakie miejsce zajmuje w tym obrazie codzienne życie rodzinne, partnerstwo, rodzicielstwo, związki. Przyglądamy się temu, co „mówi” do nas ciało, jak przez pokolenia przenikają lęki, obrazy i zachowania, dlaczego idealizujemy macierzyństwo, spychając w otchłań związane z nim niepokoje i mroki, zamiast je zrozumieć i przytulić. Katarzyna Szaulińska mówi też o tym, kim jest dla niej Pippi Langstrumpf, co przynoszą rozmowy z dziećmi i dlaczego warto nakarmić swoje dziecko wewnętrzne, kiedy jest się już dorosłym.

Odcinek #137, w którym z Łukaszem Jaroszem w Willi Decjusza w Krakowie dumamy nad tym jak się w poezji nie przejęzyczyć.Towarzyszą nam słowa z tomu „Widoczna i niewidzialna” złożonego z P jak ponumerowanych błysków. Korzystamy z dowolności C jak czytania i wpadamy do niszy nisz. Sprawdzam jak się pisze w czasie rezydencji literackiej i czego opisać się nie da. Wychodzimy poza P jak prywatność i przyglądamy się S jak samotności.„Dobry poeta nigdy nie wie o czym napisał wiersz” – mówi gość odcinka. Wracają nam słowa na W: wolność, wierszorób, wiejskość. Obok słów, sprawdzamy też dźwięki i słuchamy piosenek B jak Bazy Ludzi Żywych i C jak Chaotic Splutter, zespołów, w których Łukasz jest autorem tekstów i perkusistą. Porywają nas muzyczne H jak historie i R jak rytmiczność wersów. Wybieramy wiersz, który powstał przy śniadaniu i przyglądamy się współbyciu różnych pokoleń. Jest Ż jak życiopisanie i Żurada pod Olkuszem. W parafii dźwięków pojawia się też Lesers Band.I jest szczerze, bardzo szczerze. Partnerem tego odcinka jest Audioteka- dobrze opowiedziane historie.

Gościem najnowszego odcinka z serii Na Werandzie Podcast jest Bożena Kurek-Di Maggio - absolwentka studiów artystycznych w Accademii di Belle Arti w Bari (Włochy). Od ponad dwudziestu lat pomaga „małym ludziom” (i nie tylko) poznać ich potencjał, odwagę oraz geniusz poprzez sztukę. Pracy z dziećmi nigdy nie brała pod uwagę. Swoje talenty i powołanie życiowe odkryła, dzięki natchnieniu Ducha Świętego. Prywatnie jest żoną włoskiego architekta, mamą dwójki dorosłych dzieci, a przede wszystkim - szczęśliwą córka Króla!

Choć sympatyczny Tomasz NN, czyli legendarny „Pan Samochodzik”, podbił serca całych pokoleń młodych czytelników, to jego autor miał zaskakująco odmienny charakter od stworzonego przez siebie bohatera.… Czytaj dalej Artykuł Megaloman, towarzysz, idol młodzieży – różne oblicza Zbigniewa Nienackiego pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Tomasz Stawiszyński, filozof, autor popularnego podcastu, w rozmowie o tym, co ważnego spotyka nas po przekroczeniu 30. roku życia. Co jego spotkało? Czego unikać, a czego poszukiwać? Rozmawia TA Ewa Kaleta. Balkoniara to podcast, w którym Ewa Kaleta, pomaga kobietom - i samej sobie - poskładać świat. Towarzyszą jej w tym goście, którzy razem z Ewą, w rozmowie, wykuwają odpowiedzi i pytania. Dziewczyno, kobieto, mamo - ten podcast jest dla Ciebie. TUTAJ możesz zapisać się na newsletter Ewy. Podcast powstaje w NEWHOMERS. Autorem oprawy muzycznej jest Patrick The Pan, a okładki Ola Jasionowska.

2 sierpnia gościliśmy w Sopotece Ewę Popławską – miłośniczkę literatury i języka węgierskiego. Uwielbia niebanalne poczucie humoru. Na swoim koncie ma książki, takie jak: „Pod złą gwiazdą”, „Ogniste serca” oraz „Kolce dzikiej róży”. Jako realistka twardo stąpa po ziemi, ale równocześnie uwielbia grzebać w historii. W „Bezdrożach”, łącząc swoje pasje z miłością do pisania, autorka odwiedza powojenny świat i skupia się na losach Anny oraz Kazimierza Warszawskich. Towarzysząc im w przeprowadzce do Gdańska, Ewa Popławska opisuje złożone losy ludzi próbujących odnaleźć się w nowej rzeczywistości, równocześnie gnębionych przez wspomnienia z przeszłości i oddalających się od siebie nawzajem z każdym kolejnym dniem. Spotkanie poprowadziła Daria Szopa.

Międzynarodowy Festiwal Święto Dzieci Gór w Nowym Sączu to miejsce spotkania polskich i zagranicznych zespołów folklorystycznych reprezentujących różne grupy etniczne polskich Karpat oraz z innych krajów ze wszystkich kontynentów. Podczas tegorocznej edycji można zobaczyć grupy nie tylko z Europy, ale też z Azji, Afryki i obu Ameryk. Towarzyszą im zespoły reprezentujące folklor beskidzki, pogórzański, lachowski i podhalański. Dzieci z różnych kręgów kulturowych i religijnych  - podczas wspólnej zabawy - zapoznają się one z bogactwem i różnorodnością tradycji różnych krajów i  uczą się tolerancji i szacunku w stosunku do wiary, kultury, obyczajów i zachowań swoich rówieśników.

Praca z ustaloną datą, do której powinniśmy ukończyć jakąś pracę (a idealnie również dostarczyć wartość) to z jednej wyzwanie wielu menedżerów i zespołów, a z drugiej mit, że to coś, co stoi w sprzeczności z podejściem zwinnym. Pochodną tego mitu jest nieporozumienie, które sugeruje, że pracując “w Kanbanie”, a więc bez ustalonych, stałych timeboxów czy Sprintów nie ma tzw. deadline'ów, a tym samym praca “będzie na kiedy będzie”. Otóż nic bardziej mylnego! W tym odcinku zapraszam Was od odkrycia tego: * Skąd biorą się ustalone daty i jak powinniśmy do nich podchodzić? * Jak w Kanbanie dane historyczne powinny służyć nam jako wskazówki co do czasu wykonania, a tym samym daty ukończenia jakichś elementów? * Kiedy zacząć, żeby zdążyć? Towarzyszący podcastowi wpis blogowy znajdziesz tutaj: https://www.kanbanprzykawie.pl/?p=1017

Odcinek #125, w którym w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. J. Śniegonia w Wiśle, w czasie Festiwalu Słowa im. Jerzego Pilcha rozmawiam z Izą Klementowską w otoczeniu koloru zielonego, którego odcienie są ważne dla opowieści-baśni pt. „Cztery strony drzewa”.Od początku spotkania towarzyszy nam L jak lipa- ta z dzieciństwa i ta, która dziś daje cień. Przyglądamy się Z jak zapiskom autorki-nomadki zbieranym w różnych częściach świata. Z historii D jak Drzewa i C jak człowieka układają się nam niejednoznaczne historie. Poznajemy kolejnych B jak bohaterów. Towarzyszą nam strażniczka B jak baobabu z Mozambiku, szeptucha z Gór Sowich, która skleja serce i Y jak Yggdrasil uratowany przez W jak wilka. Zastanawiamy się nad ich obecnością w pustce i pozorną innością. Mówimy o P jak psychoterratice, K jak kontrastach życia w M jak mieście i życia wśród istot-drzew. Idziemy tropem splecionych z sobą legend i faktów.Przypominamy sobie zapach żywicy i nie zdradzamy Z jak zaklęć. Partnerem tego odcinka jest Audioteka- dobrze opowiedziane historie.

Książka Andrzeja Skalimowskiego „Sigalin. Towarzysz odbudowy” przybliża postać architekta i urbanisty kierującego powojenną odbudową Starego Miasta, Trasy W-Z, Mostu Poniatowskiego, a także budową Pałacu Kultury i Nauki.… Czytaj dalej Artykuł „Jego pomnik miałby wyraźne rysy” – Józef Sigalin, budowniczy Warszawy pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Jakie emocje towarzyszą parze, która decyduje się na zapłodnienie metodą in vitro? Czy kobiety przeżywają to doświadczenie inaczej niż mężczyźni? O to Dorota Wardecka – Herman pyta w podcaście dr n. med. Joannę Kot, psychoterapeutkę, psycholożkę, psychoonkolożkę. Ekspertka wyjaśnia, dlaczego tak ważne jest, by decyzja o in vitro była nie tylko dobrze przemyślana, ale przede wszystkim obustronna. Zwraca także uwagę, iż duże oczekiwania wobec procedury powodują, że każde niepowodzenie rodzi ogromne frustracje, dlatego para powinna zdobyć odpowiednią wiedzę na temat skuteczności in vitro. Dr Joanna Kot wyjaśnia również, dlaczego mężczyzna w procesie starań o rodzicielstwo powinien pozwolić sobie na własne emocje, a nie stawiać się wyłącznie w roli wsparcia dla kobiety. Ekspertka podkreśla także, że informowanie otoczenia o byciu w procedurze in vitro to osobista decyzja każdej pary, podobnie jak to, czy mówić o niej dziecku, które zostało tą metodą poczęte. Zapraszamy do słuchania! Partnerem podcastu jest Przychodnia Lekarska nOvum w Warszawie „Głosem eksperta" to podcast, w którym rozmawiamy na ważne tematy, opowiadamy o istotnych zjawiskach, wyjaśniamy trendy i zastanawiamy się nad tym, co warto wiedzieć tu i teraz, a także już za chwilę, w przyszłości. To rozmowy, które powstają we współpracy i przy udziale ekspertów naszych partnerów biznesowych, a przygotowywane są przez uznanych i doświadczonych dziennikarzy.

Odcinek #120, w którym rozmawiam w poznańskim Centrum Kultury Zamek z Royem Jacobsenem o opowiadaniu niewidzialnych historii.Pojawia się P jak pisanie, pamiętnik, pismo gotyckie i powietrzny diament. Idziemy śladami Fritza Dörriesa w XIX-wieczny dziki krajobraz. Pytam o F jak fabułę z zapisków myśliwego i D jak dwoistość „Człowieka, który kochał Syberię”. Jest M jak miejsce i refleksja nad tym, czy autor, by je opisać, powinien wcześniej je odwiedzić, przejść? Zastanawiamy się nad U jak uczciwością narracji i rolą pamięci- także tej, w której zachowały się skrzydła motyla. Sięgamy po sagę Barrøy i T jak tęsknotę. Towarzyszą nam I jak Ingrid, jej herstoria oraz ludzie wyspy: małomówni, pełni znaczeń. Nie opuszczają nas wątki: R jak relacji między człowiekiem a naturą i D jak demaskowania tego, co już się wydarzyło. Szczególne podziękowania dla tłumacza naszego podcastowego spotkania- Grzegorza Skommera.Partnerem tego odcinka jest Audioteka- Dobrze opowiedziane historie.

- Jet to pewna wyjątkowość mojej postaci, jeśli mogę tak nieskromnie powiedzieć, i cieszę się z tego. Moje życie jest pełne pasji i trochę zwariowane właśnie z tego powodu, że czasem Mozart i Chopin, a czasem Herbie Hancock czy moje własne kompozycje z zespołem - mówił w Dwójce pianista Filip Wojciechowski, który w najbliższy piątek (28.04) wystąpi ze swoim kwartetem w cyklu "Jazz.PL".

Odcinek #114, w którym spotykam się w Big Book Cafe w Warszawie z Izabelą Janiszewską, żeby przeprowadzić małe śledztwo. Towarzyszą nam herbata i kawa, otaczają dźwięki.Siedzą wokół nas L jak „Ludzie z mgły”. Każda z P jak postaci ma w sobie mglisty obłok. Z autorką próbujemy dostrzec to, co się w nim kryje. Szukamy S jak skazy. Pojawiają się m.in.: Marcin Majewski, heroina Weronika, Jagoda Borowiec, Daniel Weber i ta, która zaginęła we mgle- Alicja Jarosz. Podcast jak pokój - wypełnia się kolejnymi postaciami. Pytam autorkę, jak się w nim, przy P jak pisaniu, siedzi. Jest O jak obawa braku słów, W jak wrażliwość, N jak niepewność i Z jak zaczynanie od nowa. Trafiamy do zmyślonego M jak miejsca na Podlasiu, sprawdzamy kto uciekł z Bronxu, kto mierzy się z przeszłością. I przyglądamy się relacjom, oczekiwaniom, nieświadomemu sterowaniu czyjąś przyszłością. Po śladach idziemy od jednej opowieści do drugiej. Trafiamy do małego domku, do narracji, z której trudno się wydostać. Dołącza do nas chłopiec i jego losy, które zagarniają myśli podczas lektury "Ludzi z mgły".Mówimy o U jak udawaniu, uzależnieniu i o trudnej miłości. Brodzimy we mgle, widząc tylko fragment tego, co przed nami. Partnerem tego odcinka jest Audioteka- dobrze opowiedziane historie.

Odcinek #113, w którym w siedzibie Wydawnictwa Literackiego rozmawiamy z Emilią Padoł o łączeniu wątków z życiorysu Marii Rodziewicz i Marii Rodziewiczówny: osoby i pisarki.Mówimy o roli B jak biografki, poszukiwaniu metryki urodzenia i przepisywaniu L jak listów. Jest W jak wielość osobowości, są Ź jak źródła i R jak rytm pór roku. Próbujemy pójść prostą ścieżką za R jak Rodziewicz-ówną, ale gubią nas pozorne przeciwieństwa. Poznajemy F jak feministkę i Z jak ziemiankę. Przyglądamy się M jak męskiemu kostiumowi kozackiej duszy, T jak tożsamości i społecznym przemianom. A w tle brzmią R jak rewolucja, rusyfikacja, W jak wojna, P jak powstanie. Kierunek narracji nadają U jak uczucia. Towarzyszą nam kobiece bohaterki w prozie i w życiu: Jadwiga Skirmunttówna, Helena Wejchert, Maria Jastrzębska. Pytam o P jak pisanie nocami, F jak fabułę i K jak krytykę. Pojawia się samotność Rodziewicz. Zahaczamy o postaci takie jak : Stefan Żeromski, Maria Konopnicka, Czesław Miłosz, Jarosław Iwaszkiewicz. Wspominamy „Lato leśnych ludzi” i szukamy go na bibliotecznych półkach. Poruszamy sprawę antysemityzmu bohaterki biografii, jej apolityczności oraz patriotycznej tradycji. W końcu historia zatacza koło. Partnerem tego odcinka jest Audioteka- dobrze opowiedziane historie.

Współczesne badania nad medycznym zastosowaniem substancji psychodelicznych (np. psylocybina, ketamina, LSD, MDMA czy DMT) dostarczają obiecujących wyników w leczeniu licznych zaburzeń zdrowia psychicznego (np. depresji, PTSD, uzależnień). Towarzyszące temu inwestycje sektora biznesowego oraz zainteresowanie mediów, przekładają się na wzrost entuzjazmu i szersze rozpowszechnienie używania tych substancji w różnych kontekstach. Rodzi to potrzebę wiedzy i kompetencji specjalistów zdrowia psychicznego w zakresie pracy z treścią i konsekwencjami doświadczeń pod wpływem substancji psychodelicznych, czyli tzw. „integracji doświadczeń psychodelicznych. Czym jest a czym nie jest integracja psychodeliczna? Jakie są jej cele i metody? W czym praca ta różni się od psychoterapii? Czy do zintegrowania doświadczeń psychodelicznych zawsze potrzebny jest specjalista? Na te i wiele innych pytań odpowiada Jakub Greń, psycholog kliniczny, psychoterapeuta uzależnień, wykładowca Uniwersytetu SWPS. Spotkanie realizowane przy współpracy i finansowane przez Miasto Poznań w ramach projektu pt. „Poznań Uzależniony od Profilaktyki - moduł dla rodziców i opiekunów borykających się z problemami uzależnień swoich dzieci”. Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS to projekt popularyzujący wiedzę psychologiczną na najwyższym merytorycznym poziomie oraz odkrywający możliwości działania, jakie daje psychologia w różnych sferach życia zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Projekt obejmuje działania online, których celem jest umożliwienie rozwoju każdemu, kto ma taką potrzebę lub ochotę, niezależnie od miejsca, w którym się znajduje. Więcej o projekcie: https://web.swps.pl/strefa-psyche

Emocje to temat rzeka. Bo ciężko o nich mówić, a przyznać się, że im ulegamy, to niemalże oznaka słabości. Lubimy czuć się szczęśliwi, potrzebni. Lubimy też zaspokajać swoją potrzebę przyjemności, a jednocześnie być postrzegani jako racjonalni. O tym, jak właściwie jest z emocjami, a które są szczególnie znamienne dla Polek i Polaków, oraz jak różni się ich postrzeganie, np. w zależności od wieku - w rozmowie z Dominiką Maison, profesor psychologii UW. Podcast prowadzi Aleksandra Mijakoska-Siemion.

W stulecie urodzin Marii Papy Rostkowskiej, Centrum Rzeźby Polskiej prezentuje ok. 60 prac rzeźbiarki. Towarzyszą im rzeźby artystek zarówno odpowiadających Papie pokoleniowo, jak i tworzących współcześnie.… Czytaj dalej Artykuł „Haptyczny rezonans materii”. Maria Papa w Orońsku pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Często mówi się o wartościach jako czymś, co jest konieczne, by zbudować pożądaną kulturę pracy i współpracy. Nawet jeśli wszyscy o tym mówią, to czy potrafią nazwać te wartości? A co z przypadkami, gdy wartości występują jedynie na firmowych plakatach i rzadko odwiedzanej podstronie? A co na to Kanban? Zapraszam na rozmowę o tym, czym są wartości i kultura organizacyjna. Czy istnieją wartości uniwersalne i w końcu - co w temacie wartości sugeruje Metoda Kanban i towarzyszący jej model dojrzałości organizacyjnej? Jak mają się do tego wartości proponowane we frameworku Scrum? Tematy te rozkminiam w rozmowie z gośćmi - Olgą Wojdą i Janem Walkiewiczem - ludźmi, którzy otarli się o różne sytuacje, gdy wartości są wyrażane, ale nie praktykowane, ale i - na szczęście - odwrotnie. Towarzyszący wpis na blogu znajdziesz tutaj: https://kanbanprzykawie.pl/?p=955 Nowość: jeśli masz feedback, pytania lub pomysły, to zapraszam do nagrania wiadomości audio na: https://www.speakpipe.com/kanbanprzykawie

Odcinek #101, w którym w Kraków Story w Pawilonie Wyspiańskiego rozmawiam z poetką i tłumaczką, Krystyną Dąbrowską, o dwoistości „Miasta z indu”, miasta z M jak metalu.Wchodzimy na ścieżkę P jak poezji i trafiamy do cichego wagonu. Mówimy o I jak intymności wczytywania się w wiersze. Pytam o twórcze trudności i trudności życiowe. Wchodzimy w znaczenia słów, których wcześniej nie było. Jest R jak „Rozpaczulga” i R jak rozstanie. Spoglądamy przez ramię w kierunku D jak dzieciństwa. Pojawia się „Rower”, „Kocyk” i impuls łączenia Z jak zamkniętych form z tym, co jest teraz. Omijamy Tour de Pologne, a zatrzymujemy się przy motylach. Sprawdzamy czy można dokleić im skrzydła. Z wersów wyłaniają się F jak fakty: historia Otta, badanie USG i P jak pandemia.Wielość narracji wprawia nas w „Ruch”, lecimy w „Kosmos”, „Magnes” ściąga na ziemię - do P jak pisania i T jak tłumaczenia. Towarzyszą nam Louise Glück i autorzy bez Nobla.Partnerem tego odcinka jest Audioteka - Dobrze opowiedziane historie.

Odcinek #99, w którym w Wydawnictwie Marginesy rozmawiam z Małgorzatą Czyńską o tym, co staje się pretekstem do portretu.Otwieramy książkę „Kobiety z obrazów. Polki” i przyglądamy się herstoriom heroin. Trafiamy do paryskiej pracowni Olgi Boznańskiej, idziemy śladami Zofii Jachimeckiej. Zatrzymujemy się na dłużej w K jak Krakowie. Jest B jak biografia i N jak narracja. Pytam o W jak wybór momentu z życiorysu, na którym autorka postanawia skupić uwagę czytelnika a Helena Rubinstein podpowiada, że ładna historia jest więcej warta niż prawda. Pojawia się T jak talent - męski talent, malowanie po męsku. Tym tropem prowadzą nas Anna Bilińska i Teresa Roszkowska. Docieramy do Pałacu Pareńskich, w którym zdjęto obraz Wyspiańskiego. Towarzyszą nam siostry: Zofia, Maryna i Eliza- „krakowska Aspazja”. Wyruszamy w trasę pociągiem z Heleną Modrzejewską i podziwiamy jej plakaty na dwa piętra.Pojawia się D jak dramat, ludzki dramat w prawie każdej z opisanych herstorii. Sprawdzamy jaką cenę płaci się, za życia po swojemu.Partnerem tego odcinka jest Audioteka - Dobrze opowiedziane historie.

Odcinek #96, w którym z prof. Ewą Barbarą Łuczak rozmawiamy w siedzibie Wydawnictwa Marginesy o kolejności czytania prozy Ernesta Hemingwaya. Sięgamy po „Ruchome święto” w nowym przekładzie Miłosza Biedrzyckiego. Jest P jak Paryż lat dwudziestych xx wieku i próba nostalgicznego powrotu do tego, co minęło. Słyszymy piszczałkę koźlarza, idziemy kupić program gonitw. Towarzyszą nam Ezra Pound, Gertrude Stein, T.S Eliot i Francis Scott Fitzgerald. Okazuje się, że francuskie poranki tylko z pozoru są proste. Przyglądamy się straconemu pokoleniu. Są L jak literackie cykle i K jak komentarze do rzeczywistości. Pytam o spotkanie z Jamesem Joyce'm. Jest N jak narracja wierzchołka góry lodowej i D jak dwoistość Hemingwaya. I wraca fraza : pamięć jest głodem.Partnerem tego odcinka Alfabetu Wojtusika jest Audioteka.

Odcinek #88, w którym w trzech różnych księgarniach w Krakowie rozmawiam o Nocy Księgarń i przyglądam się pracy księgarzy/księgarek od kuchni. Towarzyszą mi Robert Kluczkiewicz z Massolit Books and Cafe, Weronika Ignas-Madej z Bonobo oraz Anna Gulińska i Jan Krakowian ze Spółdzielni Ogniwo. Wspólnie wędrujemy między półkami, sprawdzamy tytuły. W Massolicie zatrzymuje nas historia K jak księgozbioru w języku angielskim i teleodbiornika marki Neptun, któremu przyglądał się  Adam Zagajewski. W Bonobo jesteśmy cały czas w drodze - tu od D jak drogi wszystko się zaczęło. Jest C jak Camino, H jak Hiszpania i literatura z P jak podróżą związana. W Ogniwie znajdujemy półki patronackie, poezje, debiutantów i T jak tematy społeczne. Są też N jak niszowe wydawnictwa. Pytam o C jak czas na czytanie w miejscach wypełnionych książkami.   

Prosto z Grecji, tej współczesnej i tej wiecznej zarazem, o tym, że wszystko jest pełne Bogów. Wszystko jest Życiem i nie ma Boga, który by tym Życiem władał, zarządzał nim, był jego początkiem. Ale Życie dotyka nas i ogarnia na wiele boskich i niesamowitych sposobów. I tak właśnie napełnia wszystko Bogami. Nie jest to abstrakcja, ale realne doświadczenie ludzi wyzwolonych umysłem i duchem. Chcemy podzielić się z Wami tym doświadczeniem. Towarzyszą nam dzisiaj Jorgos Seferis i Tales z Miletu. Dobrego słuchania :) Prosimy was o wsparcie w systemie patronite: https://patronite.pl/kairos.podcast

Po raz pierwszy w moim podcaście mam dwie rozmówczynie. Joanna Kot i Joanna Caffo, to twórczynie projektu PŁODNIK, który wspiera osoby z trudną płodnością podczas warsztatów psychologicznych i psychoterapii. Towarzyszą kobietom, mężczyznom i parom w trakcie długich starań o dziecko pomagając im odkryć ich drogę do rodzicielstwa, ale także tę do samych siebie, czasem bez bycia rodzicem … Nasza rozmowa w kilku punktach: Ile par mierzy się z niepłodnością? Trochę o statystykach. Niepłodność - postępująca choroba cywilizacyjna.Niepłodność - problem kobiet, mężczyzn, czy pary? A może problem społeczny? Jak pary radzą sobie z niepłodnością? Jaką drogę mogą przejść? Otwartość na macierzyństwo, a otwartość na życie bez dziecka … Czy w Polsce jest otwartość na to, by kobieta definiowała się jako nie-matka? Czy Kobiety są dla siebie czułe? Jak zaprosić czułość do siebie? Forsująca, dzielna odwaga … a czuła odwaga. Jak wspierać pary w procesie leczenia niepłodności?Jak okazywać wsparcie, gdy innym jest trudno? Nagrałam ten odcinek z poczucia misji. Mam bowiem poczucie, że o bezpłodności, ale też o decydowaniu się na to, by ostatecznie nie mieć dzieci rozmawiamy mało, rozmawiamy bardzo po cichu, z ogromnym poczuciem wstydu. Chciałam tą rozmową wpuścić do naszych serc więcej czułości, ale też mądrych wniosków, wskazówek, które mogą wspierać w sumie nas wszystkich … Zachęcamy do słuchania!To rozmowa, której powinni posłuchać wszyscy! Daj znać, jak posłuchasz tego odcinka - napisz komentarz, udostępnij ten odcinek w sieci.Płodnik w sieci: www.plodnik.plhttps://www.instagram.com/plodnik.pl/https://www.facebook.com/profile.php?id=100036276471464Pamiętaj, że możesz słuchać mojego podcastu nie tylko tutaj, ale też w aplikacjach takich jak, wystarczy wpisać #urzeczywistnijswojeJA:

Rankiem 24 maja 1941 roku po krótkiej wymianie ognia niemiecki pancernik "Bismarck" oraz ciężki krążkownik "Prinz Eugen" zatopiły brytyjski okręt liniowy "Hood", dumę Royal Navy. Towarzyszący mu pancernik "Prince of Wales" został zaś zmuszony do odwrotu. Choć Niemcy odnieśli zwycięstwo w bitwie, było jasne, że Brytyjczycy wykryli ich zespół i próbują go osaczyć. Między dowódcą pancernika "Bismarck", komandorem Ernstem Lindemannem, a dowódcą zespołu admirałem Güntherem Lütjensem, doszło wówczas do sporu. Lütjens wiedział, iż Brytyjczycy ścigają "Bismarcka", ale nie chciał przerwać misji, aby nie zawieść oczekiwań wielkiego admirała Ericha Raedera. Jeżeli podoba Ci się odcinek możesz nas wesprzeć w serwisie Patronite.pl: https://patronite.pl/Podcastwojennehistorie Albo postawić nam symboliczną kawę w serwisie Buycoffee: https://buycoffee.to/podcastwojennehistorie/ Zapraszamy na nasze kanały w mediach społecznościowych: https://www.facebook.com/Podcast.Wojenne.Historie https://www.instagram.com/podcastwojennehistorie https://twitter.com/WojenneH https://www.tiktok.com/@podcastwojennehistorie

Odcinek #74, w którym z Katarzyną Surmiak-Domańską siedzimy w bibliotece, podczas Festiwalu Słowa im. Jerzego Pilcha Granatowe Góry i rozmawiamy o podróży wyrastającej z M jak milczenia. Autorka „Czystki” rekonstruuje historie swoich przodków, szuka samoświadomości. Pojawia się drzewo genealogiczne doświadczeń, upodobań, cech charakteru. Drzewo bez nazwisk. Towarzyszą nam O jak ojciec bez bliskości- ten z dzieciństwa i z teraz, W jak wujek Janek z paczką spinaczy i plastikowym motylem, C jak ciotka z Francji z taliami kart i B jak babcia Frania- niewidzialna, uciekająca. Wracamy historii Wołynia; czystki etnicznej i czystki pamięci. Przyglądamy się kontroli języka i odsuwaniu traum. Są L jak listy i B jak białe plamy. I są P jak pytania, które wciąż zadajemy za późno.

Są symbolem wolności, gracji i siły. Towarzyszą ludziom od wieków. Pomagały na polu, woziły karoce, a w dawnej Polsce traktowano je nawet jak członków rodziny. Dla naszego gościa okazały się początkiem podróży po świecie... Z zawodu instruktorka jazdy konnej, z wykształcenia zootechnik ze specjalnością Hodowla Koni i Jeździectwo. Zajmuje się również treningiem koni. Przygotowuje młode konie do pracy pod siodłem - i co chyba najbardziej ciekawi - rozwiązuje ich problemy behawioralne. Jak pisze o sobie, "przypadkowo udało się jej połączyć pracę z podróżowaniem - bo okazało się, że zajęcie związane z końmi można znaleźć na całym świecie." I w ten sposób Magdalena Ryszkowska absolwentka Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie znalazła się w Norwegii, na Węgrzech, w Danii, dwa razy w Japonii no i ostatnio w Namibii. Dziś zapraszam Państwa w niezwykłą podróż... tym razem w galopie. Agata Zalewska, do usłyszenia.

Zapraszamy na 31 odcinek podcastu "Podaj Dalej", w którym podsumowujemy 2021 rok pod kątem kryzysów i analizujemy potencjalne zagrożenia, z jakimi firmy mogą zmagać się w najbliższych miesiącach. Na ile internet i nowe technologie wpływają na postrzeganie marek? Czy w obliczu nowych wyzwań firmy są przygotowane na nowe zagrożenia? Jak w okolicznościach zmian jakie zaszły podczas pandemii przygotować się na potencjalny kryzys? Podczas spotkania poszukamy odpowiedzi na te pytania i o badaniu Edelmana Connected Crisis 2021, które w ciekawy sposób prezentuje najważniejsze kwestie powiązane z kryzysami. Gośćmi Konrada Domańskiego są tym razem: Magdalena Zwolińska, Partnerka, Risk&Crisis Management Practice w Lighthouse oraz Przemysław Mitraszewski, Managing Partner w Lighthouse.

W tym odcinku podcastu posłuchasz o tym: - jakie emocje towarzyszą zmianom? - czy można uniknąć angażowania emocji przy zmianach? - oraz jak pracować z emocjami, które towarzyszą zmianie

- Od samego początku najważniejsi są artyści. Już teraz składamy im hołd, zwłaszcza w tym trudnym czasie, bo dla wielu to pierwszy moment od ponad roku, kiedy będą mogli wystąpić przed publicznością - mówił dr Artur Szklener o rozpoczynających się eliminacjach do XVIII Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego. Zmagania młodych artystów, które potrwają do 23 lipca, będzie można oglądać dzięki transmisji wideo na stronie radiowej Dwójki.

W tym odcinku Kalejdoskopu Wschodu zobaczymy, jaka jest droga rosyjskiego zatrzymanego i skazanego - od komisariatu aż do kolonii karnej, jak wyglądają więzienia i czy Rosja wróci do systemu GUŁAGu. Towarzyszą nam w tym hity z zestawu "błatnych piesni", czyli kryminalnego szansonu. Podcast powstaje dzięki Państwa wsparciu https://patronite.pl/PoProstuWschód https://zrzutka.pl/6m35sn. W podcaście wykorzystałem utwory: Liesopował - Ja kupliu tiebie dom Michaił Krug - Władimirskij Central, Kupoła Worowajki - Hop, musorok Władimir Wołżskij - Zona-zona Butyrka - Za rostowskuju bratwu

Odcinek #19, w którym siedzimy przy stole i rozmawiamy o wojnie w oczach dziecka. Są więc D jak dzieci i ich historie. Jest P jak pamięć, są fałszywe wspomnienia. Towarzyszą nam też I - ideologie. Dyskutujemy o tym, że bohaterowie wojnę cały czas noszą w sobie. Pojawia się wątek osobisty - B jak babcia. Wspólnie z Magdaleną Grzebałkowską przeglądamy rysunki, które znalazły się w książce "Wojenka. O dzieciach, które dorosły bez ostrzeżenia" i zastanawiamy się nad wyciętym z życiorysów bohaterów czasem młodości, dojrzewania.

Bohaterką odcinka jest Anja Franczak - kulturoznawczyni, założycielka Instytutu Dobrej Śmierci, autorka bloga Sprawy Ostateczne. Pierwsza towarzyszka w żałobie w Polsce. Jak wygląda jej praca? Dlaczego na żałobę według niej trzeba sobie pozwolić? I wreszcie - jak to się dzieje, że kontakt ze śmiercią może dawać nadzieję i inspirować? Bohaterkami niezależnej serii rozmów "Polki" są kobiety żyjące tu i teraz, których historie pokazują, że polska społeczność kobiet jest bardzo różnorodna i warta odkrycia na nowo, ponad podziałami.

Dziś posłuchajmy Agnieszki Czyżewskiej-Jacquemet z Radia Lublin, zdobywczyni polskich i zagranicznych nagród za reportaże radiowe. To już drugie spotkanie z Agnieszką. Tu znajdziecie część 1. https://torbareportera.pl/podcasty/29-jak-nagrac-reportaz-albo-podcast-cz-1/ W tym podcaście Agnieszka opowiada o pracy nad reportażem “Towarzysz śmierci”, za który otrzymała nagrodę SREBRNY MELCHIOR 2020. Linki do reportażu i info o warsztatach znajdziecie tu:https://torbareportera.pl/podcasty/31-jak-nagrac-reportaz-2/

Dziś posłuchajmy Agnieszki Czyżewskiej-Jacquemet z Radia Lublin, zdobywczyni polskich i zagranicznych nagród za reportaże radiowe. To już drugie spotkanie z Agnieszką. Tu znajdziecie część 1. https://torbareportera.pl/podcasty/29-jak-nagrac-reportaz-albo-podcast-cz-1/ W tym podcaście Agnieszka opowiada o pracy nad reportażem “Towarzysz śmierci”, za który otrzymała nagrodę SREBRNY MELCHIOR 2020. Linki do reportażu i info o warsztatach znajdziecie tu:https://torbareportera.pl/podcasty/31-jak-nagrac-reportaz-2/ A jeśli spodobał Ci się ten podcast i chcesz, by odcinki powstawały regularnie co dwa tygodnie, to dołącz do grupy naszych patronów na Patronite

W pradawnym kompleksie na środku pustyni, bohaterowie spotykają starego znajomego... Reakcje na to spotkanie są różne...

Rozmowa Anny Czytowskiej z Aneta Liberacka (Stacja7.pl). Wywiad dotyczył działań i odczuć kobiet towarzyszących Jezusowi w Drodze Krzyżowej i po jego zmartwychwstaniu.

Kosmos dla Dziewczynek to organizacja, która pokazuje dziewczynkom wszechświat możliwości oraz to, jak mogą wykorzystać swoje moce. Pomagają walczyć z ograniczającymi stereotypami. Poruszają cały Kosmos, żeby to było możliwe! Towarzyszą i pomagają przyszłym pokoleniom kobiet w Polsce pisać ich własną historię.

"Przebudź swój współczujący umysł i wszystkie doznania sensoryczne, które temu towarzyszą…… przyjmij rolę głęboko współczującej osoby…… albo wywołaj w sobie współczucie poprzez wspomnienie…… " Mary Welford BUDOWANIE PEWNOŚCI SIEBIE Podejście skoncentrowane na współczuciu (The Power of Selfcompassion) Choć Kinga robi tę medytację trochę inaczej idea jest podobna, tworzenie współczującej istoty która będzie nam pomagać w trudnych sytuacjach i emocjach, mówić do nas miłym i wspierającym tonem.

W tym odcinku podcastu kontynuujemy temat przygotowania gleby pod uprawę roślin jagodowych. Towarzyszą nam przy mikrofonach Sylwia Gabrysz i Dezyderiusz … Artykuł Berry Tech 2020 – Szybki sposób na poprawę właściwości fizyko-chemicznych gleby pochodzi z serwisu Doradca Jagodowy.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie przez prawie trzy miesiące pozostawało zamknięte z powodu epidemii koronawirusa. Dziś możemy ponownie odwiedzać tę instytucję. Otwarcie instytucji połączono z wystawą "Wiek półcienia. Sztuka w czasach planetarnej zmiany", która dotyczy zmian klimatycznych i wynikających z niej różnych zagrożeń. - Ta wystawa mierzy się ze świadomością kryzysu klimatycznego, jednak nie planowaliśmy tego w związku z pandemią, która jest już takim widomym, niedającym się zamieść pod dywan znakiem dużego globalnego kryzysu. Tę wystawę przygotowywaliśmy od dawna i tak się złożyło, że pandemia zastała nas w czasie instalacji - wyjaśniła Joanna Mytkowska w audycji "Wybieram Dwójkę". / Dwojka Polskie Radio

Dzisiejsza audycja będzie poświęcona średniemu synowi Ceruji czyli Joabowi. Był on chyba najbardziej znaczącym synem Cerui. Jego wujek Dawid, który prawdopodobnie był w wieku Joaba często powierzał właśnie Joabowi dowodzenie swoją armią. Joab miał wiele dobrych cech takich jak zdolności organizacyjne i przywódcze. Umiał szybko podejmować decyzje i był bardzo lojalny wobec swojego wuja - króla Dawida. Jednocześnie był mściwy, pozbawiony skrupułów i przebiegle dążył do wykorzystania swojej pozycji. Ale zacznijmy od początku.Joab pojawia się w Biblii zaraz po tym jak ginie król Saul. Dawid zostaje królem w Hebronie. Abner wódz wojska Saula ustanawia królem jego syna. Wybucha wojna, a dowódcą wojska Dawida jest właśnie Joab. Towarzyszą mu obaj jego bracia czyli Abiszaj i Asahel. O tym wszystkim czytamy w 2 Samuela rozdziale 2. Joab nie jest najstarszym synem Cerui, bo najstarszy jest Abiszaj, o nim opowiem w następnej audycji. Jednak to Joab jest dowódcą, a ludzie mu ufają. Jest też rozsądny.Gdy dochodzi do spotkania armii, Joab zgadza się na propozycję Abnera, aby walczyło tylko 12 ludzi, po 6 z każdej armii. Miało to chyba rozstrzygnąć konflikt. Niestety wszyscy oni zginęli, a więc doszło do prawdziwej bitwy. Abner przegrał i gdy żołnierze Joaba dobijali jego ludzi zawołał do Joaba, żeby zaprzestał rzezi, bo to była wojna domowa. Joab zgodził się i odwołał swoich ludzi, dzięki czemu Abner odszedł za Jordan. Gdy Joab pozwalał odejść Abnerowi i resztce pokonanej armii nie wiedział jeszcze o śmierci swojego brata Asahela.Wydaje się, że gdyby Joab wiedział o tym, że Abner zabił jego brata podczas walki to nie byłby tak wspaniałomyślny i nie wypuściłby Abnera i jego ludzi. Abner chyba o tym wiedział, bo gdy go gonił Asahel błagał go aby sobie odpuścił, bo jak Abner spojrzy w twarz jego bratu Joabowi, gdyby zabił Asahela. Jak jednak wiecie z poprzedniej audycji Asahel nie odpuścił i Abner go zabił. Joab tego nie mógł mu wybaczyć.Później Abner pokłócił się z synem Saula, którego ustanowił królem i zaczął pertraktować z Dawidem. Obiecał, że jeżeli Dawid go przyjmie to on przeciągnie na stronę Dawida wszystkie plemiona Izraela. Abner przyszedł do Dawida do Hebronu gdy Joab był na wyprawie wojennej. Gdy wrócił i dowiedział się o wizycie Abnera wpadł do Dawida i wypomniał mu, że dał się oszukać Abnerowi. Później wysłał ludzi, którzy zawrócili Abnera i osobiście go zabił. Cała ta sytuacja pokazuje, że władza króla Dawida nie była wcale mocna. W 2 Samuela rozdziale 3 a ostatnim wersecie 39 czytamy jak Dawid rozpacza po śmierci Abnera i przyznaje, że nie jest w stanie nic zrobić, aby go pomścić, bo w zasadzie rządzą synowie Cerui. Miał na myśli przede wszystkim Joaba.Po tym zabójstwie Joab popadł chyba w niełaskę i utracił swoje stanowisko wodza armii króla Dawida. W międzyczasie zginął syn Saula, który był królem i reszta Izraela przyszła do Dawida, aby jego ustanowić królem. Wtedy Dawid postanowił zdobyć Jerozolimę. Mieszkali tam Jebuzyci. Było to miasto na granicy plemienia Judy i Beniamina. Jebuzyci się wyśmiewali, że ich miasta są wstanie bronić kulawi i ślepi. Wtedy Dawid obiecał, że kto zdobędzie to miasto zostanie wodzem jego wojska. Jak myślicie, kto tego dokonał?Niedaleko Jerozolimy było źródło wody nazywane Gichon. Znajdowało się ono za murami miasta, ale część wody płynęła do zbiornika wodnego za murami miasta. Problemem był tylko fakt, że ten zbiornik był pod ziemią. Jebusyci wyciągali wodę korzystając z 11 metrowego szybu. Biblia w 2 Samuela rozdziale 5 nie wyjawia dokładnie szczegółów, ale mówi o kanale wodnym. Wyobraźcie sobie Joaba, który wchodzi do Jaskinii, gdzie wytryska źródło Gichon, stamtąd przeciska się do podziemnego zbiornika za murami miasta, a następnie wspina po pionowej ścianie szybu 11 metrów w górę. Joab był tym który pierwszy wyruszył, aby przejść przez ten tunel i to właśnie on został wodzem.Tak więc Joab był najwyraźniej wodzem armii Dawida, potem stracił ten przywilej gdy zabił Abnera, a teraz zdobył go ponownie brawurową akcją przewodząc podczas ataku na Jerozolimę. Dziś pewnie takiego żołnierza nazwalibyśmy komandosem. Jakie przywileje miał taki wódz. Biblia ich nie wymienia, ale później z opisu wojny domowej z Absalomem dowiadujemy się, że Joab miał 10 przybocznych. Dawid używał Joaba do różnych misji. Np. po pokonaniu Edomitów Joab został w ich kraju przez 6 miesięcy i starał się wymordować tam wszystkich mężczyzn. Później wybuchła wojna z Ammonitami, gdzie Joab zrobił dla króla Dawida coś strasznego. Jak do tego doszło?W państwie Ammonitów zmienił się król. Popadł on w zatarg z Dawidem. Na czele armii wyruszył Joab. Jednak Ammonici zapłacili Syryjczykom aby napadli na armię Joaba z tyłu. Gdy on to zobaczył, oddał połowę armii swojemu bratu Abiszajowi. Joab pokonał Syryjczyków, a Ammonici uciekli przed Abiszajem. Gdy przyszła wiosna czyli sezon walk Dawid posłał Joaba, aby zdobył Rabbę, stolicę Ammonitów. W trakcie tego oblężenia Dawid miał romans z żoną jednego z żołnierzy oblegających Rabbę. Chodzi oczywiście o romans Dawida z Batszebą. Ona zaszła w ciążę, a więc Dawid kazał wezwać jej męża Uriasza niby w ramach przedstawienia jak przebiegają walki, ale tak naprawdę Dawid chciał, aby poszedł on do swojego domu i potem myślał, że to było jego dziecko.Uriasz nie chciał jednak pójść do swojej żony, kiedy jego towarzysze broni walczyli z Ammonitami. Tak więc Dawid odesłał go z listem do Joaba. Uriasz zaniósł ten list Joabowi nie wiedząc, że jest tam na niego wyrok. Dawid nakazał wysłanie Uriasza w takie miejsce frontu, aby zginął. Joab tak zrobił. Wykonał polecenie Dawida zabijając jednego ze swoich najlepszych ludzi. Nie zadał żadnego pytania. Później Joab zdobył tą część Rabby ammonickiej, w której były zapasy wody. Wtedy napisał do Dawida, że miasto niedługo upadnie i aby Dawid przybył i sam ją zdobył, aby ludzie nie wiązali jego czyli Joaba z tym zwycięstwem.Biografię Joaba będę kontynuował w następnym odcinku. Ale myślę, że już teraz można sporo o nim powiedzieć. Był bardzo lojalny wobec Dawida. Np. nie chciał aby zwycięstwo nad Ammonitami przypadło jemu. Był mściwy, zabił Abnera za to, że ten podczas bitwy zabił jego brata. Bez mrugnięcia okiem zabił też dla Dawida męża kochanki Dawida. Joab był też bardzo odważny. Akcja zdobycia Jerozolimy była brawurowa. Ale oczywiście historia Joaba jest dłuższa. Jej druga część będzie w następnym odcinku.

Trudno jest znaleźć w przestrzeni publicznej dobry czas na rozmowy o śmierci. Wolno o niej mówić w okolicy Zaduszek i może jeszcze trochę w okresie Wielkiego Postu. Generalnie jednak śmierć na pasuje do kolorowych reklam i do kultu zdrowej i radosnej wiecznej młodości. Pasuje jednak do życia, ale o tym wolimy zapomnieć. Jak dzieci zakrywamy twarz dłońmi i krzyczymy nie znajdziesz mnie a potem jesteśmy zaskoczeni. Choć nie wszyscy.

Cześć!Nazywam się Marta Iwanowska - Polkowska i lubię mówić o sobie, że jestem Towarzyszką. Towarzyszę innym w odważnym urzeczywistnianiu swojego JA ... i dlatego mój podcast nazywa się "Urzeczywistnij swoje JA". Jako coach'yca (tak nie boję się żeńskich końcówek w nazwach zawodów), jako trenerka pracuję zarówno z Kobietami, jak i Liderami. Dlatego mój podcast ma dwie odsłony :: dla Kobiet i dla Liderów. O tym kim jestem, o tym co dla mnie ważne i o tym, jaki jest ten podcast dowiesz się z tzw. odcinka "zerowego". Zapraszam do słuchania i podążania za kolejnymi odważnymi opowieściami, które snują się przy okazji kolejnych odcinków. Zapraszam, Marta Iwanowska – Polkowskahttps://manufakturarozwoju.pl/

Mindset to zestaw naszych przekonań i myśli. Może być utrwalony od lat, jednak możemy go też zmieniać. To kluczowe zagadnienie, gdy próbujemy nad czymkolwiek pracować w rozwoju osobistym. Odcinek sponsorowany przez HorseSensownię - programy rozwojowe z końmi, gdzie praca dotyczy też mindsetu. Istotne wątki tego odcinka :[00:10] Mindset po polsku oznacza światopogląd, ale to słowo nie do końca oddaje to, o czym opowiadam w podcaście. Światopogląd kojarzy się raczej z zestawem przekonań na fundamentalne tematy. Słyszymy o światopoglądzie religijnym, politycznym. Używam więc słowa angielskiego "mindset", aby podkreślić także to znaczenie, dotyczące naszego zestawu myśli codziennych; zestawu przekonań, które kierują naszym życiem na co dzień.[02:22] W wielu nurtach rozwojowych kładzie się nacisk na przyglądanie się emocjom i pracę nad nimi. Jednak samo rozumienie "co się ze mną dzieje" w różnych sytuacjach - to za mało. Efektywniejsze jest dołączenie do pracy nad emocjami - pracy nad mindsetem. To właśnie zauważyłam podczas wielu lat pracy warsztatowej z ludźmi: łatwiejsze wdrażanie nowych umiejętności w życie, gdy praca nie dotyczyła tylko emocji, ale także mindsetu. [03:30] Mindset można porównać do koszyka z grzybami. Możesz mieć w swoim koszyku prawdziwki, rydze, maślaki. Ale możesz mieć także muchomory czy grzyby shitake ;) lub nawet pełne słoiki marynowanych grzybów (czyli taki rzekomo nienaruszalny światopogląd). To, co możesz zrobić ze swoim koszykiem, zależy od zawartości, a zawartość zależy od Twojej świadomości, jak to działa.[05:55] Skąd się bierze taki, a nie inny zestaw myśli? Wpływają na to inne osoby, telewizja, internet, gazety i to wszystko, co widzimy i słyszymy od dziecka. Jednak dobrą wiadomością jest to, że możemy świadomie wpływać na to, jaki mamy mindset czyli co myślimy. [08:38] Nasz mindset powoduje, że z najmniejszej emocji może się dla nas zrobić sprawa na kilka dni. To mój światopogląd powoduje, że jakaś mała sytuacja np. przekroczenie przez kogoś mojej granicy może stać się dla mnie wielkim problemem.To zależy od Ciebie...Czy jakaś sytuacja np. czyjaś reakcja będzie na nas wpływać czy nie - zależy od nas. Możemy nauczyć się świadomie wybierać jak długo pozwalamy, aby jakaś negatywna (czy pozytywna) emocja na nas wpływała.[10:05] Towarzyszę w rozwoju różnym osobom. Często widzę, kiedy danej osobie udaje się przeprowadzić zmianę, efektywniej realizować swoje projekty i ogólnie być w energii działania, w kierunku wybranym przez siebie.Obserwując różne procesy zmian odkryłam, że adekwatne działanie, które nam pomaga pojawia się wtedy, gdy łączymy emocje ze wspierającymi myślami (czyli świadomie pracujemy nad naszym mindsetem).[08:05] W pracy rozwojowej ważne jest, aby spojrzeć na siebie z lotu ptaka, to tzw. metapoziom. Zastanawiamy się, jak myślimy. Przyglądamy się sobie i naszym myślom w różnych sytuacjach i świadomie rozważamy, dlaczego dana myśl nam się pojawiła.Wejście na metapoziom jest konieczne, żeby zobaczyć jaki mamy mindset. Nie dzieje się to od razu. Stopniowo obserwujemy siebie (swoje myślenie) w różnych sytuacjach.[12:38] Psychologia sukcesu według Caroline Dwek.Nasze myśli możemy przyporządkować do jednej z dwóch głównych grup myśli. Carolin określiła je jako mindset stały oraz mindset rozwoju. W różnych obszarach w życiu możemy mieć różny mindset.Mindset stały: unikanie wyzwań i wychodzenia poza rutynę i sferę komfortu wiara, że umiejętności i talenty są stałenie da się przyjąć i uczyć z informacji zwrotnej "Jestem w tym dobra" "To jest za trudne" "Nie umiem tego zrobić" "Popełniłam błąd" Mindset rozwoju: zauważamy proces uczenia sięuczymy się dzięki informacji zwrotnej "Ćwiczyłam to i nauczyłam się to robić" "To wymaga wysiłku i znalezienia odpowiedniej strategii" "Jeszcze nie umiem tego zrobić" Ale się nauczę :))) "Z każdego błędu nauczę się czegoś nowego. Szukam, jak mogę to naprawić" Im więcej mamy mindsetu rozwojowego w różnych obszarach, tym łatwiej umiemy siebie przeprowadzać przez różne sytuacje w życiu, z sukcesem (niezależnie, jak rozumiemy sukces).[17:35] Poobserwuj sobie obszar krytyka wewnętrznego. Zobacz, co myślisz na swój temat. Czy te myśli Cię budują czy Cię niszczą.[18:25] Niektóre myśli mogą być wspierające lub wręcz odwrotnie, w zależności od kontekstu. Przykładowo: "Poczekam, aż rzeczy same się ułożą""Wszystko ma swój właściwy czas" to myśli, które mogą wspierać Twój rozwój, ale tylko, gdy nie masz wpływu na coś. Te same myśli nie będą wsparciem, gdy tak naprawdę możesz mieć wpływ na to, co się wydarza w związku z daną sytuacją.Ważne, aby zadać sobie odpowiednie pytanie w takiej sytuacji:"Co teraz jest dla mnie do zrobienia?"[25:20] Jeśli decydujesz się na nowy ważny dla Ciebie projekt, który wymaga od Ciebie zmiany Twojego działania, to nie da rady tego zrobić bez zmiany myślenia. Niektóre Twoje przekonania mogą Cię powstrzymać. Odcinek trwa 26 minut.--------------------------------------- Jeśli chcesz być na bieżąco z podcastami i tym, co robię - zapisz się na moje listy :): www.horsesense.plSprawdź czy Twoje myśli Cię karmią czy Cię trują. Napisz w komentarzach na stronie podcastu, co w tym odcinku było dla Ciebie istotne.https://www.horsesense.pl/podcast30/