Podcasts about manasses

Full Text of ReadingsTwenty-seventh Sunday in Ordinary Time Lectionary: 140The Saint of the day is Saint BrunoSaint Bruno's Story This saint has the honor of having founded a religious order which, as the saying goes, has never had to be reformed because it was never deformed. No doubt both the founder and the members would reject such high praise, but it is an indication of the saint's intense love of a penitential life in solitude. Bruno was born in Cologne, Germany, became a famous teacher at Rheims, and was appointed chancellor of the archdiocese at the age of 45. He supported Pope Gregory VII in his fight against the decadence of the clergy, and took part in the removal of his own scandalous archbishop, Manasses. Bruno suffered the plundering of his house for his pains. He had a dream of living in solitude and prayer, and persuaded a few friends to join him in a hermitage. After a while he felt the place unsuitable and through a friend, was given some land which was to become famous for his foundation “in the Chartreuse”—from which comes the word Carthusians. The climate, desert, mountainous terrain, and inaccessibility guaranteed silence, poverty, and small numbers. Bruno and his friends built an oratory with small individual cells at a distance from each other. They met for Matins and Vespers each day and spent the rest of the time in solitude, eating together only on great feasts. Their chief work was copying manuscripts. Hearing of Bruno's holiness, the pope called for his assistance in Rome. When the pope had to flee Rome, Bruno pulled up stakes again, and after refusing a bishopric, spent his last years in the wilderness of Calabria. Bruno was never formally canonized, because the Carthusians were averse to all occasions of publicity. However, Pope Clement X extended his feast to the whole Church in 1674. Reflection If there is always a certain uneasy questioning of the contemplative life, there is an even greater puzzlement about the extremely penitential combination of community and hermit life lived by the Carthusians. May we mirror Bruno's quest for holiness and unity with God. Saint of the Day, Copyright Franciscan Media

W kolejnym rozważaniu letniej serii "Engage - włącz się!" w Społeczności Chrześcijańskiej Tomy w Tomaszowie Mazowieckim poprowadził nas John Crozier Seria: Engage - włącz się! cz.8 Fragment biblijny: 2 Księga Kronik 33:1-20

 1 The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham:Liber generationis Jesu Christi filii David, filii Abraham.  2 Abraham begot Isaac. And Isaac begot Jacob. And Jacob begot Judas and his brethren.Abraham genuit Isaac. Isaac autem genuit Jacob. Jacob autem genuit Judam, et fratres ejus.  3 And Judas begot Phares and Zara of Thamar. And Phares begot Esron. And Esron begot Aram.Judas autem genuit Phares, et Zaram de Thamar. Phares autem genuit Esron. Esron autem genuit Aram.  4 And Aram begot Aminadab. And Aminadab begot Naasson. And Naasson begot Salmon.Aram autem genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Naasson. Naasson autem genuit Salmon.  5 And Salmon begot Booz of Rahab. And Booz begot Obed of Ruth. And Obed begot Jesse.Salmon autem genuit Booz de Rahab. Booz autem genuit Obed ex Ruth. Obed autem genuit Jesse. Jesse autem genuit David regem.  6 And Jesse begot David the king. And David the king begot Solomon, of her that had been the wife of Urias.David autem rex genuit Salomonem ex ea quae fuit Uriae.  7 And Solomon begot Roboam. And Roboam begot Abia. And Abia begot Asa.Salomon autem genuit Roboam. Roboam autem genuit Abiam. Abias autem genuit Asa.  8 And Asa begot Josaphat. And Josaphat begot Joram. And Joram begot Ozias.Asa autem genuit Josophat. Josophat autem genuit Joram. Joram autem genuit Oziam.  9 And Ozias begot Joatham. And Joatham begot Achaz. And Achaz begot Ezechias.Ozias autem genuit Joatham. Joatham autem genuit Achaz. Achaz autem genuit Ezechiam.  10 And Ezechias begot Manasses. And Manasses begot Amon. And Amon begot Josias.Ezechias autem genuit Manassen. Manasses autem genuit Amon. Amon autem genuit Josiam.  11 And Josias begot Jechonias and his brethren in the transmigration of Babylon.Josias autem genuit Jechoniam, et fratres ejus in transmigratione Babylonis.  12 And after the transmigration of Babylon, Jechonias begot Salathiel. And Salathiel begot Zorobabel.Et post transmigrationem Babylonis : Jechonias genuit Salathiel. Salathiel autem genuit Zorobabel.  13 And Zorobabel begot Abiud. And Abiud begot Eliacim. And Eliacim begot Azor.Zorobabel autem genuit Abiud. Abiud autem genuit Eliacim. Eliacim autem genuit Azor.  14 And Azor begot Sadoc. And Sadoc begot Achim. And Achim begot Eliud.Azor autem genuit Sadoc. Sadoc autem genuit Achim. Achim autem genuit Eliud.  15 And Eliud begot Eleazar. And Eleazar begot Mathan. And Mathan begot Jacob.Eliud autem genuit Eleazar. Eleazar autem genuit Mathan. Mathan autem genuit Jacob.  16 And Jacob begot Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ.Jacob autem genuit Joseph virum Mariae, de qua natus est Jesus, qui vocatur Christus. The holy Patriarch Joachim was the husband of St Anne, and the father of our Lady. This feast, originally kept on March 20, was transferred to the day following the Assumption, in order to associate the Blessed Daughter and her father in triumph.

Izrael miał dwunastu synów. Naród izraelski dzieli się na dwanaście plemion. Może się wydawać, że od każdego syna pochodziło jedno plemię. Jest to jednak bardziej skomplikowane. Ile było tych plemion? Dwanaście czy trzynaście? Czy dziesięć z tych plemion zaginęło? Z jakich plemion pochodzili Jezus, Apostoł Paweł i inni? Jakub miał dwie żony Leę i Rachelę. Ta pierwsza urodziła mu sześciu synów. O pierwszym w Rodzaju 29:32 czytamy: “I poczęła Lea, i urodziła syna, i nazwała go Ruben, bo rzekła: Wejrzał Pan na niedolę moją, bo teraz mąż mój będzie mnie kochał”. Ten sam rozdział wymienia jeszcze Symeona, Lewiego i Judę. Rachela nie rodziła, postanowiła więc zrobić to co jej babka Sara. W Rodzaju 30:3 czytamy: “A ona rzekła: Oto niewolnica moja Bilha, obcuj z nią, że będzie mogła porodzić na kolanach moich, abym i ja miała z niej dzieci”. Bilha urodziła Dana, a później też Naftalego. Jednak Lea, też dała Jakubowi swoją służącą Zilpę i ta urodziła Gada i Aszera. Później jednak sama Lea także urodziła jeszcze dwóch synów Issachara i Zebulona. Wtedy zaczęła rodzić także Rachela. W Rodzaju 30:25 czytamy: “A gdy Rachela urodziła Józefa, rzekł Jakub do Labana: Zwolnij mnie, abym mógł wrócić na miejsce swoje i do ojczyzny swojej”. Józef był jedenastym synem i ostatnim, który urodził się w Charanie za rzeką Eufrat. Lea urodziła mu: Rubena, Symeona, Lewiego i Judę. Potem Bilha, niewolnica Racheli urodziła Jakubowi: Dana i Naftalego. Później Zilpa, niewolnica Lei urodziła: Gada i Aszera. Następnie Lea zaczęła ponownie rodzić i na świat przyszli: Issachar i Zebulon oraz córka Dina. Ostatecznie także Rachela urodziła Józefa. Narodziny tych 11 synów są opisane w Rodzaju rozdziałach 29 i 30.Ostatni syn Jakuba urodził się niedaleko Betlejem. W Rodzaju 35:18 czytamy: “A gdy uchodziła z niej dusza, bo umierała, nazwała go: Ben-Oni, lecz ojciec nazwał go Beniamin”. Siostry rywalizowały, która urodzi więcej synów. Zmarła Rachela, ale żyła jeszcze jej służąca. W Rodzaju 35:22 czytamy: “A gdy Izrael mieszkał w tym kraju, poszedł Ruben i spał z Bilhą, nałożnicą ojca swego. A Izrael dowiedział się o tym. A synów Jakuba było dwunastu”. Ruben być może wziął nałożnicę ojca, aby ta nie mogła urodzić więcej dzieci, które uznano by za dzieci zmarłej Racheli. Jest to ważne także dlatego, że w tym momencie najstarszy Ruben utracił prawo pierworodnego.Pierworodny syn dostawał dwa działy spadku po ojcu. Ruben jednak za ten występek z Bilhą utracił to prawo. Dostał je Józef. W Rodzaju 48:5 czytamy: “Dlatego teraz do mnie należą obaj synowie twoi, którzy urodzili ci się w ziemi egipskiej, zanim przybyłem do ciebie do Egiptu; Efraim i Manasses będą moimi jak Ruben i Symeon”. Józef miał dwóch synów: Efraima i Manassesa. Jednak Jakub zapowiedział, że będzie ich traktował jak swoich własnych synów. W ten sposób Józef dostał dwa działy, po jednym dla każdego ze swoich synów. Chrześcijan jednak bardziej interesuje linia rodowa Jezusa.W Rodzaju 49 rozdziale są zawarte zapowiedzi Jakuba odnośnie swoich synów. O pierworodnym Rubenie w Rodzaju 49:4 czytamy: “Burzliwyś jak woda, ale nie będziesz miał pierwszeństwa, boś wszedł na łoże ojca swego; splugawiłeś wówczas moje posłanie, na które wszedłeś”. O dwóch kolejnych w Rodzaju 49:5 czytamy: “Symeon i Lewi - to bracia; miecze ich są narzędziami gwałtu”. Nawiązano tutaj do wymordowania przez tych dwóch braci całego miasta za gwałt na ich siostrze Dinie. O czwartym synu Judzie napisano w Rodzaju 49:10, czytamy tam: “Nie oddali się berło od Judy ani buława od nóg jego, aż przyjdzie władca jego, i jemu będą posłuszne narody”. Wskazano tutaj, że potomkowie Judy będą rządzić. Będą królami. Z tej linii rodowej miał też pochodzić mesjasz.Jakub nazywany Izraelem miał 12 synów, ale synów Józefa uznał za swoich. Tak więc zamiast Józefa było liczonych jego dwóch synów Efraim i Manasses. W ten sposób było jakby 13 synów Izraela. Jednak jak pewnie wiecie plemion jest 12. Co się stało? W Liczb 3:41 czytamy: “Lewitów zaś wyodrębnisz jako moją wyłączną własność, bom Ja jest Pan, w zamian za wszystkich pierworodnych z synów izraelskich, a bydło Lewitów w zamian za wszelkie pierworodne wśród bydła synów izraelskich”. Plemię Lewiego zostało oddane Bogu jako zapłata za wszystkich pierworodnych. Z tego plemienia pochodził Mojżesz i jego brat Aaron, który został pierwszym arcykapłanem.Gdy więc później mówiono o 12 plemionach Izraela miano na myśli wszystkich oprócz Lewitów i kapłanów, którzy też pochodzili od Lewiego. Tak więc plemię Lewiego zostało odłączone do służby w przybytku, a później w świątyni. To plemię nie zniknęło, ale nie wliczano go plemion izraelskich. Właśnie w ten sposób mamy ponownie 12 plemion. Było 12 plemion izraelskich oraz to trzynaste plemię Lewitów, które zostało odłączone od tego narodu do służby w przybytku. Plemię Lewiego nie zniknęło, było odłączone. O mało co zginęło jednak inne plemię.Ostatnie rozdziały księgi Sędziów opowiadają o zagładzie plemienia Beniamina. W Sędziów 21:6 czytamy: “I żal było synom izraelskim Beniamina, ich brata, gdy pomyśleli: Dziś zostało odcięte jedno plemię od Izraela”. Pozostałe 11 plemion walczyło z Beniaminem i o mało co całe plemię zostało wybite. Pozostało jednak 600 mężczyzn, od których odtworzyło się to plemię. Z Beniamina pochodził później pierwszy król Izraela czyli Saul. Panował on nad całym Izraelem. Później królem został Dawid z plemienia Judy, po nim jego syn Salomon, a potem wnuk Rechoboam. W jego czasach doszło do podziału. W 1 Królewskiej 11:31 czytamy: “I rzekł do Jeroboama: Weź sobie dziesięć kawałków! Tak bowiem mówi Pan, Bóg Izraela: Oto Ja wyrywam królestwo z ręki Salomona i tobie daję dziesięć plemion”. Powstało wtedy osobne dziesięciplemienne królestwo Izraela pod panowaniem Jeroboama. Kto pozostał przy Rechoboamie? W 2 Kronik 11:1 czytamy: “Gdy Rechabeam przybył do Jeruzalemu, zgromadził ród Judy i Beniamina w liczbie stu osiemdziesięciu tysięcy zaprawionych w walce, aby wszcząć wojnę z Izraelem w celu przywrócenia królestwa Rechabeamowi”. Gdy oderwało się tamte dziesięć plemion Rechoboam zgromadził wojska z Judy i Beniamina. Później jego królestwo nazywano królestwem Judy, ale należeli do niego także Beniamici. Czy ktoś jeszcze? W 2 Kronik 11:14 czytamy: “Lewici bowiem porzucali swoje pastwiska i swoje posiadłości, i udawali się do Judy i do Jeruzalemu, gdyż Jeroboam i jego synowie odsunęli ich od czynności kapłańskich w służbie Pana”. Powstanie północnego 10-plemiennego królestwa Izraela wiązało się ze zmianą religii. Na północy rozpoczął się kult dwóch cielców. Lewici, którzy byli związani ze świątyną w Jerozolimie udali się do Judy. Tak więc królestwo Judy obejmowało plemiona Judy, Beniamina oraz odłączone do służby w świątyni plemię Lewiego. Co z pozostałymi 10 plemionami? Te 10 plemion utworzyło królestwo Izraela. Jednak niektórzy z powodów religijnych zamieszkali w Judzie. W 2 Kronik 11:16 czytamy: “Za nimi zaś przybywali do Jeruzalemu ze wszystkich plemion izraelskich ci, którzy byli oddani całym sercem szukaniu Pana, Boga izraelskiego, aby składać ofiary Panu, Bogu swoich ojców”. Później w Biblii używa się tych dwóch słów Juda i Izrael aby odróżnić te dwa królestwa. Np. w 2 Kronik 13:18 czytamy: “Tak to zostali wtedy synowie izraelscy upokorzeni, a Judejczycy zyskali przewagę, gdyż polegali na Panu, Bogu swoich ojców”. Izraelici czyli 10 plemion zostali pokonani przez Judejczyków czyli dwa plemiona.Należy pamiętać jednak, że wśród Judejczyków mieszkali Symeonici i najwyraźniej także inni ludzie. W 1 Królewskiej 12:17 czytamy: “A Rechabeam królował tylko nad synami izraelskimi, którzy mieszkali w osadach judzkich”. Tak więc część Izraelitów z pozostałych 10 plemion zamieszkała w Judzie. Była to raczej dużo mniejsza część, ale warto o niej wspomnieć. Szczególnie w kontekście tego co się później stało z 10 plemionami na północy.Stolicą północnego królestwa Izraela była Samaria. W 2 Królewskiej 17:6 czytamy: “W dziewiątym roku panowania Ozeasza król asyryjski zdobył Samarię, uprowadził Izraela do Asyrii i osadził ich tam w Chalach i nad Chaborem, rzeką Gozanu i w miastach medyjskich”. W ten sposób północne królestwo przestało istnieć. Podbili ich Asyryjczycy i uprowadzili do niewoli. Królestwo Judy istniało dalej. Ale czy jednak wszyscy z północnego królestwa zostali uprowadzeni? W czasach króla Jozjasza zaproszono Izraelitów na święto. W 2 Kronik 35:18 czytamy: “Takiej, jak ta Pascha, nie obchodzono w Izraelu od czasów proroka Samuela, ani też żaden król izraelski nie urządził takiej Paschy, jak ta, którą obchodził Jozjasz wraz z kapłanami, Lewitami, z całą Judą i Izraelem, które się zebrały, i z mieszkańcami Jeruzalemu”. Na to święto przybyli ludzie zarówno z Judy jak i Izraela. Oznacza to, że Asyryjczycy nie uprowadzili do niewoli wszystkich ludzi z północnego królestwa.I poczęła Lea, i urodziła syna, i nazwała go Ruben, bo rzekła: Wejrzał Pan na niedolę moją, bo teraz mąż mój będzie mnie kochał.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Mojzeszowa/29/32A ona rzekła: Oto niewolnica moja Bilha, obcuj z nią, że będzie mogła porodzić na kolanach moich, abym i ja miała z niej dzieci.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Mojzeszowa/30/3A gdy Rachela urodziła Józefa, rzekł Jakub do Labana: Zwolnij mnie, abym mógł wrócić na miejsce swoje i do ojczyzny swojej.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Mojzeszowa/30/25A gdy uchodziła z niej dusza, bo umierała, nazwała go: Ben-Oni, lecz ojciec nazwał go Beniamin.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Mojzeszowa/35/18

Olá, somos a Igreja Maranatha Fellowship Japan, localizados na província de Hiroshima.Mensagem pregada no dia 28 de Janeiro de 2024 pelo Pr.Sergio Watanabe e com tradução simultânea para o Japonês pela Irmão Lucas Nishida.Mais mensagens no nosso canal do Youtubehttps://www.youtube.com/channel/UClgx4P5SqGbuyWydEu0nVQA?ou visite nosso site:https://maranathafellowship155738535.wordpress.com こんにちは、広島県にあるマラナタ・フェローシップ日本教会です。 2024年1月28日にセルジオ渡辺牧師が説教し、ルーカス西田兄弟が日本語に同時通訳したメッセージ。 YouTube チャンネルでその他のメッセージをご覧ください https://www.youtube.com/channel/UClgx4P5SqGbuyWydEu0nVQA? または当社のウェブサイトにアクセスしてください: ⁠https://maranathafellowship155738535.wordpress.com⁠

Jabesz-Gilead, jak sama nazwa wskazuje, to miasto w Gileadzie, czyli po wschodniej stronie Jordanu. Dzisiaj jest to część Jordanii. Nie wiemy gdzie dokładnie leżało to miasto. Prawdopodobnie w połowie drogi pomiędzy Pellą i Gerazą. Nazwa Jabesz znaczy “suchy”. Tak więc Jabesz-Gilead to suchy Gilead. Jest to jednak miejsce bardzo urodzajne, tak więc niektórzy tłumaczą to jako dobra gleba. Chodzi o taki rodzaj gleby, który długo utrzymuje wodę. Woda rozlana na takiej glebie nie zostaje na powierzchni, ani nie przenika szybko przez tą ziemię, ale zostaje w niej, dzięki czemu rośliny mają czas czerpać wilgoć z tej ziemi.tutaj link do powieści, którą piszę:Wattpad - JesseJabesz-Gilead pierwszy raz pojawia się w Biblii przy okazji ukarania plemienia Beniamina. Ustalono, że mają w tym wziąć udział wszyscy. Jednak w Sędziów 21:8 czytamy: "I rzekli jeszcze: Czy jest jakieś z plemion izraelskich, które nie przyszło do Pana do Mispy? A oto okazało się, że nie przyszedł do obozu na zgromadzenie nikt z Jabesz gileadzkiego". Biblia nie wyjaśnia dlaczego, ale było to jedyne miasto, które wyłamało się od ukarania Beniamina. Wydano na nich wyrok.W Sędziów 21:11 czytamy: "Lecz postąpicie tak: Każdego mężczyznę i każdą niewiastę, która już obcowała z mężczyzną, obłożycie klątwą". Zabito wszystkich poza czterystoma dziewicami. Dlaczego tak surowo ich ukarano? W Powtórzonego Prawa 13:16 napisano: "To bez litości zabijesz mieszkańców tego miasta ostrzem miecza, obłożysz je klątwą i wszystko, co w nim jest, także jego bydło, zabijesz ostrzem miecza". Nie podano tam jednak kary za to gdyby ktoś nie chciał wziąć w tym udziału.Jest to jeden z takich fragmentów Biblii, który opisuje co się wydarzyło, ale niekoniecznie czego chciał Bóg. Na pewno ukaranie Beniamina było zgodne z prawem Mojżeszowym. Jednak karanie tych, którzy nie wzięli w tym udziału to już była decyzja zgromadzonych, a szczególnie starszyzny. Warto też przypomnieć, że Izraelici dwukrotnie przegrywali z Beniaminem. Wygrali dopiero za trzecim razem.Jak by nie było zostali zabici wszyscy mieszkańcy Jabesz-Gilead oprócz 400 dziewic. Co się z nimi stało? W Sędziów 21:14 czytamy: "W tym czasie powrócili Beniaminici i tym dali za żony kobiety, które ostały się żywe spośród kobiet Jabesz gileadzkiego. Lecz nie wystarczyło ich dla nich". Pozostało 600 Beniaminitów. Czterystu z nich dostały się te dziewczyny z Jabesz-Gilead. Jakie były to małżeństwa?Biblia tego nie wyjaśnia, ale spróbujmy sobie wyobrazić. Każdy z tych Beniaminitów stracił wszystkich swoich bliskich. To samo można powiedzieć o tych 400 dziewicach z Jabesz. Można więc sobie chyba wyobrazić, że byli w stanie zrozumieć co czuje mąż czy żona. Ale kto zamieszkał w Jabesz-Gilead?Jabesz-Gilead znajdowało się po wschodniej stronie rzeki Jordan. Było to terytorium Gada lub Manassesa. Terytorium Beniamina znajdowało się natomiast po zachodniej stronie Jordanu. Nic nie wskazuje na to, że te 400 dziewczyn odziedziczyło ziemię swoich ojców. Można chyba przyjąć, że miasto i okoliczne pola pozostały w plemieniu do którego należały czyli u Gada lub Manassesa. Z kolei te kobiety i ich potomkowie byli uznawani za Beniaminitów. Ich zostało tylko 600, a więc pewnie terytorium Beniamina było dla nich wystarczające.Kolejny raz Biblia wspomina o tym mieście w 1 Samuela 11:1, czytamy tam: "I wyruszył Ammonita Nachasz i obległ Jabesz w Gileadzie. Wtedy rzekli wszyscy Jabeszyci do Nachasza: Zawrzyj z nami przymierze, a poddamy ci się". Król Ammonitów chciał im jednak wyłupić oczy. Na pomoc temu miastu ruszył właśnie wybrany pierwszy król Izraela czyli Saul. Czy mieszkańcy Jabesz okazali Saulowi wdzięczność? Biblia nic o tym nie mówi w tym 11 rozdziale 1 Samuela. Ciekawe jest jednak to co zapisano w rozdziale 31.Od uratowania Jabesz-Gilead od Ammonitów minęło wiele lat. Król Saul podjął wiele decyzji, które nie były dobre. Np. decyzja o wymordowaniu wszystkich kapłanów oraz ich rodzin z Nob była czymś kto chyba każdy uzna za coś złego. Król Saul jak mówi Biblia nie miał już Bożego błogosławieństwa i z tego powodu przegrał ostatnią bitwę z Filistynami. Po bitwie zbeszcześcili oni zwłoki Saula i powiesili ja na murach Bet-Szean. Co zrobili mieszkańcy Jabesz-Gilead?W 1 Samuela 31:12 czytamy: "Zerwali się wszyscy zdatni do boju mężczyzni i po całonocnym pochodzie przyszli i zdjęli zwłoki Saula i zwłoki jego synów z muru Bet-Szeanu, i przyszedłszy do Jabesz spalili je tam". Saul wyzwolił Jabesz na początku swojego panowania. Zginął gdy był królem ponad 40 lat. Mieszkańcy Jabesz pamiętali jednak i z narażeniem życia wyruszyli po jego ciało i go pogrzebali. Pochwalił ich za to Dawid. W 2 Samuela 2:5 czytamy: “Wysłał Dawid posłańców do mężów w Jabesz w Gileadzie i kazał im powiedzieć: Błogosławieni jesteście u Pana za to, że tę łaskawą przysługę wyświadczyliście waszemu panu, Saulowi, grzebiąc go”. Czy więc grób Saula i Jonatana jest w Jabesz?W 2 Samuela 21:12 czytamy: “Wyruszył Dawid i kazał mieszkańcom Jabesz Gileadzkiego wydać sobie kości Saula i kości Jonatana, jego syna. Oni bowiem zabrali je potajemnie z rynku Betszeanu, gdzie ich powiesili na palu Filistyńczycy w tym dniu, kiedy Filistyńczycy pobili Saula pod Gilboa”. Po wielu latach Dawid przeniósł szczątki Saula i jego synów i pochował ich w Sela w grobowcu Kisza, ojca Saula. Tak więc grób Saula i jego synów był w Jabesz pod tamaryszkiem tylko przez krótki czas. Niemniej Saul był związany z tym miastem. Nie tylko je uratował i był tam pogrzebany. Stamtąd też na pewno pochodziła przynajmniej jedna z jego babć czy prababć.Jest możliwe, że z Jabesz pochodził też inny król Izraela. W 2 Królewskiej 15:13 czytamy: “Szallum tedy, syn Jabesza, objął władzę królewską w trzydziestym dziewiątym roku panowania Uzjasza, króla judzkiego, a panował w Samarii miesiąc”. Szalum, który był królem w Samarii przez jeden miesiąc został nazwany “Szalum, syn Jabesza”. Warto tutaj wspomnieć o tym, że słowo “syn” jest w Biblii używane jako “syn”, “potomek”, ale także “mieszkaniec”. Np. o pewnych ludziach wspomniano, że to “synowie Betlejem”. Tak więc i tutaj może chodzić o to, że ojciec Szaluma miał na imię Jabesz. Może jednak chodzić też o to, że Szalum pochodził z Jabesz.O Jabesz-Gilead wspomina Józef Flawiusz nazywając je miastem, ale kilka wieków później Euzebiusz z Cezarei opisuje “Labeis Galaad" jako wioskę pomiędzy Pellą i Gerazą. Dwie współczesne miejscowości określa się jako położenie starożytnego Jabesz. Są to Tell el-Maqlub i Tell Abu al-Kharaz. Nie wiemy jednak dokładnie czy to na pewno jedno z nich. Być może chodzi o jakieś zupełnie inne miejsce.Podsumowując “Jabesz” znaczy “suchy”. W tym mieście osiedlili się Izraelici. Nie znamy dokładnej lokalizacji tego miasta, ale byli to albo potomkowie Gada lub Manassesa. Mieszkańcy tego miasta nie dołączyli do armii walczącej z plemieniem Beniamina. Zostali za to ukarani śmiercią. Przeżyło tylko 400 dziewic, które zostały oddane wojownikom z prawie wybitego plemienia Beniamina. Tak więc chyba każdy późniejszy Beniaminita był potomkiem tych kobiet. Także Saul, który został pierwszym królem Izraela. Na początku swoich rządów uratował miasto Jabesz od oblężenia przez Ammonitę Nachasza. Gdy umarł i Filistyni wystawili jego ciało na pośmiewisko, mieszkańcy Jabesz poszli, zdjęli je z murów i pochowali u siebie pod tamaryszkiem. Z Jabesz-Gilead pochodził też być może Szalum, który był królem przez miesiąc.I rzekli jeszcze: Czy jest jakieś z plemion izraelskich, które nie przyszło do Pana do Mispy? A oto okazało się, że nie przyszedł do obozu na zgromadzenie nikt z Jabesz gileadzkiegohttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Sedziow/21/8Lecz postąpicie tak: Każdego mężczyznę i każdą niewiastę, która już obcowała z mężczyzną, obłożycie klątwą.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Sedziow/21/11To bez litości zabijesz mieszkańców tego miasta ostrzem miecza, obłożysz je klątwą i wszystko, co w nim jest, także jego bydło, zabijesz ostrzem mieczahttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/5-Ksiega-Mojzeszowa/13/16W tym czasie powrócili Beniaminici i tym dali za żony kobiety, które ostały się żywe spośród kobiet Jabesz gileadzkiego. Lecz nie wystarczyło ich dla nich.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Sedziow/21/14I wyruszył Ammonita Nachasz i obległ Jabesz w Gileadzie. Wtedy rzekli wszyscy Jabeszyci do Nachasza: Zawrzyj z nami przymierze, a poddamy ci się.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/11/1Zerwali się wszyscy zdatni do boju mężczyzni i po całonocnym pochodzie przyszli i zdjęli zwłoki Saula i zwłoki jego synów z muru Bet-Szeanu, i przyszedłszy do Jabesz spalili je tamhttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/31/12Wysłał Dawid posłańców do mężów w Jabesz w Gileadzie i kazał im powiedzieć: Błogosławieni jesteście u Pana za to, że tę łaskawą przysługę wyświadczyliście waszemu panu, Saulowi, grzebiąc go.https://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Samuela/2

Full Text of ReadingsFriday of the Twenty-sixth Week in Ordinary Time Lectionary: 459The Saint of the day is Saint BrunoSaint Bruno's Story This saint has the honor of having founded a religious order which, as the saying goes, has never had to be reformed because it was never deformed. No doubt both the founder and the members would reject such high praise, but it is an indication of the saint's intense love of a penitential life in solitude. Bruno was born in Cologne, Germany, became a famous teacher at Rheims, and was appointed chancellor of the archdiocese at the age of 45. He supported Pope Gregory VII in his fight against the decadence of the clergy, and took part in the removal of his own scandalous archbishop, Manasses. Bruno suffered the plundering of his house for his pains. He had a dream of living in solitude and prayer, and persuaded a few friends to join him in a hermitage. After a while he felt the place unsuitable and through a friend, was given some land which was to become famous for his foundation “in the Chartreuse”—from which comes the word Carthusians. The climate, desert, mountainous terrain, and inaccessibility guaranteed silence, poverty, and small numbers. Bruno and his friends built an oratory with small individual cells at a distance from each other. They met for Matins and Vespers each day and spent the rest of the time in solitude, eating together only on great feasts. Their chief work was copying manuscripts. Hearing of Bruno's holiness, the pope called for his assistance in Rome. When the pope had to flee Rome, Bruno pulled up stakes again, and after refusing a bishopric, spent his last years in the wilderness of Calabria. Bruno was never formally canonized, because the Carthusians were averse to all occasions of publicity. However, Pope Clement X extended his feast to the whole Church in 1674. Reflection If there is always a certain uneasy questioning of the contemplative life, there is an even greater puzzlement about the extremely penitential combination of community and hermit life lived by the Carthusians. May we mirror Bruno's quest for holiness and unity with God. Saint of the Day, Copyright Franciscan Media

The genealogy of Christ: he is conceived and born of a virgin.  1 The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham:Liber generationis Jesu Christi filii David, filii Abraham.  2 Abraham begot Isaac. And Isaac begot Jacob. And Jacob begot Judas and his brethren.Abraham genuit Isaac. Isaac autem genuit Jacob. Jacob autem genuit Judam, et fratres ejus.  3 And Judas begot Phares and Zara of Thamar. And Phares begot Esron. And Esron begot Aram.Judas autem genuit Phares, et Zaram de Thamar. Phares autem genuit Esron. Esron autem genuit Aram.  4 And Aram begot Aminadab. And Aminadab begot Naasson. And Naasson begot Salmon.Aram autem genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Naasson. Naasson autem genuit Salmon.  5 And Salmon begot Booz of Rahab. And Booz begot Obed of Ruth. And Obed begot Jesse.Salmon autem genuit Booz de Rahab. Booz autem genuit Obed ex Ruth. Obed autem genuit Jesse. Jesse autem genuit David regem.  6 And Jesse begot David the king. And David the king begot Solomon, of her that had been the wife of Urias.David autem rex genuit Salomonem ex ea quae fuit Uriae.  7 And Solomon begot Roboam. And Roboam begot Abia. And Abia begot Asa.Salomon autem genuit Roboam. Roboam autem genuit Abiam. Abias autem genuit Asa.  8 And Asa begot Josaphat. And Josaphat begot Joram. And Joram begot Ozias.Asa autem genuit Josophat. Josophat autem genuit Joram. Joram autem genuit Oziam.  9 And Ozias begot Joatham. And Joatham begot Achaz. And Achaz begot Ezechias.Ozias autem genuit Joatham. Joatham autem genuit Achaz. Achaz autem genuit Ezechiam.  10 And Ezechias begot Manasses. And Manasses begot Amon. And Amon begot Josias.Ezechias autem genuit Manassen. Manasses autem genuit Amon. Amon autem genuit Josiam.  11 And Josias begot Jechonias and his brethren in the transmigration of Babylon.Josias autem genuit Jechoniam, et fratres ejus in transmigratione Babylonis.  12 And after the transmigration of Babylon, Jechonias begot Salathiel. And Salathiel begot Zorobabel.Et post transmigrationem Babylonis : Jechonias genuit Salathiel. Salathiel autem genuit Zorobabel.  13 And Zorobabel begot Abiud. And Abiud begot Eliacim. And Eliacim begot Azor.Zorobabel autem genuit Abiud. Abiud autem genuit Eliacim. Eliacim autem genuit Azor.  14 And Azor begot Sadoc. And Sadoc begot Achim. And Achim begot Eliud.Azor autem genuit Sadoc. Sadoc autem genuit Achim. Achim autem genuit Eliud.  15 And Eliud begot Eleazar. And Eleazar begot Mathan. And Mathan begot Jacob.Eliud autem genuit Eleazar. Eleazar autem genuit Mathan. Mathan autem genuit Jacob.  16 And Jacob begot Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ.Jacob autem genuit Joseph virum Mariae, de qua natus est Jesus, qui vocatur Christus.

The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham:Liber generationis Jesu Christi filii David, filii Abraham.  2 Abraham begot Isaac. And Isaac begot Jacob. And Jacob begot Judas and his brethren.Abraham genuit Isaac. Isaac autem genuit Jacob. Jacob autem genuit Judam, et fratres ejus.  3 And Judas begot Phares and Zara of Thamar. And Phares begot Esron. And Esron begot Aram.Judas autem genuit Phares, et Zaram de Thamar. Phares autem genuit Esron. Esron autem genuit Aram.  4 And Aram begot Aminadab. And Aminadab begot Naasson. And Naasson begot Salmon.Aram autem genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Naasson. Naasson autem genuit Salmon.  5 And Salmon begot Booz of Rahab. And Booz begot Obed of Ruth. And Obed begot Jesse.Salmon autem genuit Booz de Rahab. Booz autem genuit Obed ex Ruth. Obed autem genuit Jesse. Jesse autem genuit David regem.  6 And Jesse begot David the king. And David the king begot Solomon, of her that had been the wife of Urias.David autem rex genuit Salomonem ex ea quae fuit Uriae.  7 And Solomon begot Roboam. And Roboam begot Abia. And Abia begot Asa.Salomon autem genuit Roboam. Roboam autem genuit Abiam. Abias autem genuit Asa.  8 And Asa begot Josaphat. And Josaphat begot Joram. And Joram begot Ozias.Asa autem genuit Josophat. Josophat autem genuit Joram. Joram autem genuit Oziam.  9 And Ozias begot Joatham. And Joatham begot Achaz. And Achaz begot Ezechias.Ozias autem genuit Joatham. Joatham autem genuit Achaz. Achaz autem genuit Ezechiam.  10 And Ezechias begot Manasses. And Manasses begot Amon. And Amon begot Josias.Ezechias autem genuit Manassen. Manasses autem genuit Amon. Amon autem genuit Josiam.  11 And Josias begot Jechonias and his brethren in the transmigration of Babylon.Josias autem genuit Jechoniam, et fratres ejus in transmigratione Babylonis.  12 And after the transmigration of Babylon, Jechonias begot Salathiel. And Salathiel begot Zorobabel.Et post transmigrationem Babylonis : Jechonias genuit Salathiel. Salathiel autem genuit Zorobabel.  13 And Zorobabel begot Abiud. And Abiud begot Eliacim. And Eliacim begot Azor.Zorobabel autem genuit Abiud. Abiud autem genuit Eliacim. Eliacim autem genuit Azor.  14 And Azor begot Sadoc. And Sadoc begot Achim. And Achim begot Eliud.Azor autem genuit Sadoc. Sadoc autem genuit Achim. Achim autem genuit Eliud.  15 And Eliud begot Eleazar. And Eleazar begot Mathan. And Mathan begot Jacob.Eliud autem genuit Eleazar. Eleazar autem genuit Mathan. Mathan autem genuit Jacob.  16 And Jacob begot Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ.Jacob autem genuit Joseph virum Mariae, de qua natus est Jesus, qui vocatur Christus.

Lyssna till askonsdagens predikan av Magnus Tunehag.Dagens texter:Manasses bön kapitel 1, vers 11-15Andra korinthierbrevet kapitel 7, vers 8-13Lukasevangeliet kapitel 5, vers 33-39

église AB Lausanne ; KJV Matthew 1 The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham. Abraham begat Isaac; and Isaac begat Jacob; and Jacob begat Judas and his brethren; And Judas begat Phares and Zara of Thamar; and Phares begat Esrom; and Esrom begat Aram; And Aram begat Aminadab; and Aminadab begat Naasson; and Naasson begat Salmon; And Salmon begat Booz of Rachab; and Booz begat Obed of Ruth; and Obed begat Jesse; And Jesse begat David the king; and David the king begat Solomon of her that had been the wife of Urias; And Solomon begat Roboam; and Roboam begat Abia; and Abia begat Asa; And Asa begat Josaphat; and Josaphat begat Joram; and Joram begat Ozias; And Ozias begat Joatham; and Joatham begat Achaz; and Achaz begat Ezekias; And Ezekias begat Manasses; and Manasses begat Amon; and Amon begat Josias; ...

Autor rozważań: Mateusz Michalik Czyta: Maciej Kawaler Mt 1, 1-25 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Tak więc od Abrahama do Dawida jest w sumie czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do Siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.

Mt 1, 1-17 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Tak więc od Abrahama do Dawida jest w sumie czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń. Autor rozważania: Damian Talowski Czyta: Damian Talowski

église AB Lausanne ; KJV Revelation 7 And after these things I saw four angels standing on the four corners of the earth, holding the four winds of the earth, that the wind should not blow on the earth, nor on the sea, nor on any tree. And I saw another angel ascending from the east, having the seal of the living God: and he cried with a loud voice to the four angels, to whom it was given to hurt the earth and the sea, Saying, Hurt not the earth, neither the sea, nor the trees, till we have sealed the servants of our God in their foreheads. And I heard the number of them which were sealed: and there were sealed an hundred and forty and four thousand of all the tribes of the children of Israel. Of the tribe of Juda were sealed twelve thousand. Of the tribe of Reuben were sealed twelve thousand. Of the tribe of Gad were sealed twelve thousand. Of the tribe of Aser were sealed twelve thousand. Of the tribe of Nepthalim were sealed twelve thousand. Of the tribe of Manasses were sealed twelve thousand. Of the tribe of Simeon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Levi were sealed twelve thousand. Of the tribe of Issachar were sealed twelve thousand. Of the tribe of Zabulon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Joseph were sealed twelve thousand. Of the tribe of Benjamin were sealed twelve thousand. After this I beheld, and, lo, a great multitude, which no man could number, of all nations, and kindreds, and people, and tongues, stood before the throne, and before the Lamb, clothed with white robes, and palms in their hands; And cried with a loud voice, saying, Salvation to our God which sitteth upon the throne, and unto the Lamb. ...

Devocional Diário Salmos 135-136 e 1 Crônicas 5: Quem são os escolhidos? “Embora Judá tenha sido o mais poderoso de seus irmãos e dele tenha vindo um líder, os direitos de filho mais velho foram dados a José.)” ‭‭1 Crônicas‬ ‭5‬:‭2‬ ‭NVI‬‬ O cronista fala sobre as tribos da Transjordânia: Ruben, Gade e Manasses. Sua esperança é uma restauração completa da nação eleita. Sobre a eleição (como saber se sou eleito?) 1. Os eleitos evidenciam sua eleição com frutos. 5.1 2. Os eleitos confiam em Deus. 5.20 3. Os eleitos são disciplinados por Deus. 5.25-26 Os eleitos podem confiar em Deus e devem ser fiéis ao Senhor como sinal da sua vocação.

Full Text of ReadingsThursday of the Twenty-seventh Week in Ordinary Time Lectionary: 464All podcast readings are produced by the USCCB and are from the Catholic Lectionary, based on the New American Bible and approved for use in the United States _______________________________________The Saint of the day is Saint BrunoThis saint has the honor of having founded a religious order which, as the saying goes, has never had to be reformed because it was never deformed. No doubt both the founder and the members would reject such high praise, but it is an indication of the saint's intense love of a penitential life in solitude. Bruno was born in Cologne, Germany, became a famous teacher at Rheims, and was appointed chancellor of the archdiocese at the age of 45. He supported Pope Gregory VII in his fight against the decadence of the clergy, and took part in the removal of his own scandalous archbishop, Manasses. Bruno suffered the plundering of his house for his pains. He had a dream of living in solitude and prayer, and persuaded a few friends to join him in a hermitage. After a while he felt the place unsuitable and through a friend, was given some land which was to become famous for his foundation “in the Chartreuse”—from which comes the word Carthusians. The climate, desert, mountainous terrain, and inaccessibility guaranteed silence, poverty, and small numbers. Bruno and his friends built an oratory with small individual cells at a distance from each other. They met for Matins and Vespers each day and spent the rest of the time in solitude, eating together only on great feasts. Their chief work was copying manuscripts. Hearing of Bruno's holiness, the pope called for his assistance in Rome. When the pope had to flee Rome, Bruno pulled up stakes again, and after refusing a bishopric, spent his last years in the wilderness of Calabria. Bruno was never formally canonized, because the Carthusians were averse to all occasions of publicity. However, Pope Clement X extended his feast to the whole Church in 1674. Reflection If there is always a certain uneasy questioning of the contemplative life, there is an even greater puzzlement about the extremely penitential combination of community and hermit life lived by the Carthusians. May we mirror Bruno's quest for holiness and unity with God. Saint of the Day, Copyright Franciscan Media

Jakub poszedł do swojego wuja Labana i pracował u niego 7 lat za młodszą córkę Rachelę. Laban go jednak upił i dał mu starszą córkę Leę, a jej dał służącą Zilpę. Później za kolejne 7 lat pracy Jakub dostał Rachelę, która dostała od ojca służącą Bilhę. Gdy Jakub postanowił wrócić do Kanaanu miał już 11 synów i pewną liczbę córek. Wtedy zmieniono mu imię. W Rodzaju 32:28 czytamy: “Nie będziesz już nazywał się Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś”. Tak nazywano później naród, który składał się z potomków Jakuba. Do tych 11 Rachela urodziła mu później jeszcze najmłodszego Beniamina.W ten sposób Jakub czyli Izrael miał 12 synów i stąd pochodzi 12 plemion Izraela. Rachela urodziła Józefa oraz właśnie Beniamina. Rodząc tego ostatniego umarła. Jej służąca Bilha urodziła Jakubowi: Dana i Naftalego. Obie żony Izraela ze sobą współzawodniczyły. Wygrała Lea bo sama urodziła 6 synów, a jej służąca Zilpa jeszcze dwóch. Gdy Rachela umarła najstarszy syn Lei, Ruben zrobił coś, do czego prawdopodobnie nakłoniła go matka. W Rodzaju 35:22 czytamy: “A gdy Izrael mieszkał w tym kraju, poszedł Ruben i spał z Bilhą, nałożnicą ojca swego. A Izrael dowiedział się o tym. A synów Jakuba było dwunastu”. W ten sposób Lea miała dwa razy więcej synów niż Rachela. Wygrała z wynikiem 8 do 4.Wydaje się więc, że niechęć pomiędzy braćmi początkowo brała się od zazdrości obu żon o Jakuba. Była jednak chyba także niechęć synów urodzonych przez konkubiny wobec synów urodzonych przez żony. Prawdopodobnie znacie historię sprzedaży Józefa przez pozostałych 10 braci. Pewne światło rzuca na to Księga Rodzaju 37:2, gdzie czytamy: “Gdy Józef miał siedemnaście lat i był jeszcze chłopcem, pasał trzodę z braćmi swymi, z synami Bilhy i z synami Zylpy, żony ojca swego. I donosił Józef ojcu ich, co o nich mówiono złego”. Wydaje się, że niechęć wobec Józefa zaczęła się wśród synów nałożnic czyli Bilhy i Zilpy. Dopiero później dołączyli synowie Lei, ale spośród nich najstarszy Ruben chciał uratować Józefa, którego bracia chcieli zabić. Juda natomiast podpowiedział aby go sprzedać zamiast zabijać i w ten sposób uratował życie Józefowi. Czy więc gorzej traktowano synów konkubin? A może oni tak się czuli?Warto też zwrócić uwagę na to jak ważne było pokrewieństwo czyli wspólna matka. Gdy została zgwałcona Dina, córka Lei, kto postanowił ją pomścić? W Rodzaju 34:25 czytamy: “dwaj synowie Jakuba, Symeon i Lewi, bracia Diny, wzięli swoje miecze, wtargnęli bez przeszkód do miasta i wymordowali wszystkich mężczyzn”. Mężczyzn z tego miasta wymordowali bracia Diny z tej samej matki, czyli synowie Lei. Dużo później gdy będą wiązane różne sojusze łatwiej będzie je zawierać pomiędzy potomkami tej samej matki.Liczba plemion i liczba synów zdaje się sugerować, że od każdego syna pochodziło jedno plemię Izraela. Tak jednak nie było. Panowało wtedy prawo, że pierworodny syn dostawał dwa działy, a reszta braci po jednym dziale. Oznacza to, że majątek Jakuba miał być podzielony na 13 części i pierworodny powinien dostać dwie części. Pierworodnym był Ruben, ale nie on dostał te dwie części. W Rodzaju 48:5 znajdujemy słowa Jakuba do jego syna Józefa: “Dlatego teraz do mnie należą obaj synowie twoi, którzy urodzili ci się w ziemi egipskiej, zanim przybyłem do ciebie do Egiptu; Efraim i Manasses będą moimi jak Ruben i Symeon”. W ten sposób z 12 plemion zrobiło się ich 13, bo zamiast jednego plemienia Józefa powstały dwa plemiona Efraima i Manassesa. Później jednak plemię Lewiego zostało odłączone do służby kapłańskiej i lewickiej, tak więc naród izraelski składał się z 12 plemion oraz odłączonego plemienia do służby w świątyni.Jak to przyjęli potomkowie Rubena? W Liczb 16:1, 2 czytamy: “Wtedy Korach, syn Jishara, syna Kehata, syna Lewiego, oraz Datan i Abiram, synowie Eliaba, i On, syn Peleta, z synów Rubena, zbuntowali się przeciwko Mojżeszowi”. Korach był Lewitą, ale nie był kapłanem. Wiemy z jego słów, że zbuntował się właśnie z tego powodu. Do tego buntu dołączył Ruben. Tutaj możemy się tylko domyślać, że być może chodziło o to samo. Ruben był pierworodnym i jego potomkowie powinni rządzić. W rodzinach patriarchalnych rządził ojciec. Po jego śmierci rządził najstarszy syn itd. Narodem izraelskim w tamtym momencie rządził Mojżesz, który był potomkiem Lewiego trzeciego syna Jakuba. Można więc zrozumieć, że potomkowie Rubena byli źli.Później gdy zdobywano ziemię obiecaną dalej było widać współpracę między plemionami pochodzącymi od tej samej matki. Np. w Sędziów 1:3 czytamy: “Juda zaś rzekł do Symeona, swego brata: Wyrusz ze mną do przyznanej mi losem ziemi i będziemy walczyli z Kananejczykami, a ja również wyruszę z tobą do przyznanej ci losem ziemi. I Symeon wyruszył z nim”. Symeon był drugim synem Lei, a Juda czwartym. Razem zdobyli swoją część ziemi obiecanej i później mieszkali razem. Judejczycy i Symeonici byli wymieszani na tym samym terytorium. Po sędziach nadeszły jednak czasy królów.Pierwszym królem Izraela był Saul. Pokonał on wrogów Izraela, którymi głównie byli Filistyni. Gdy zginął podczas bitwy, pierwszy raz nastąpił podział na Izrael i Judę. W 2 Samuela 2:10 czytamy: “Iszboszet, syn Saula, miał czterdzieści lat, gdy został królem nad Izraelem, a królował dwa lata. Lecz plemię Judy było za Dawidem”. Tak więc 11 plemion popierało Iszboszeta, syna króla Saula. Wyłamała się tylko Juda, która popierała Dawida. Dawid był królem jednego plemienia, tego z którego pochodził - był królem Judy przez 7,5 roku. Później gdy Iszboszet zginął wszystkie plemiona przyszły do Dawida, aby obwołać go królem. Innymi słowy istniało królestwo Izraela za rządów Saula. Potem rozpadło się na Izrael i Judę na 7,5 roku, aby potem ponownie połączyć się pod rządami Dawida.Pierwszym plemieniem, które poparło Dawida było plemię Judy. Później Abner dowódca wojska Iszboszeta przeszedł na stronę Dawida. Abner jak Saul był z plemienia Beniamina. Abner chciał połączyć Izraela pod wodzą Dawida. Zginął jednak zabity przez Joaba, dowódcę wojska Dawida. Mówiłem o tym w odcinkach 5 i 6. Dawid uszanował jednak Abnera i doszło do zjednoczenia. Czy cały ten okres 33 Dawid panował nad całym Izraelem? Prawdopodobnie wiecie, że przeciwko Dawidowi zbuntował się jego syn Absalom. Poszły za nim wszystkie plemiona. Dawid stracił wtedy na krótko władzę. Absalom jednak zginął. Dawid wysłał wiadomość do starszych Judy, że nie będzie się mścił. W ten sposób ponownie został królem Judy. Przy przeprawie czekali na niego Judejczycy oraz Beniaminici. Wtedy reszta plemion poczuła się pokrzywdzona. W 2 Samuela 19:43 znajdujemy ciekawą wypowiedź: "Mężowie izraelscy jednak odpowiedzieli mężom judzkim tak: Dziesięć udziałów my mamy w królu, a także co do Dawida my mamy pierwszeństwo. Dlaczego więc zlekceważyliście nas?". Tutaj chyba pierwszy raz podzielono Izrael na Judę i Beniamina oraz pozostałe 10 plemion. Wydawałoby się, że nie ma problemu. Izraelici kłócili się o to kto ma więcej praw do Dawida. Dla króla to chyba dobrze jak poddani się kłócą czyim królem jest on bardziej. Tak by się wydawało. Niestety zaraz następny werset mówi o bucie Szeby. Zwołał on Izraela czyli 10 plemion i powiedział, że nie mają oni części w Dawidzie. W ten sposób pierwszy raz oderwało się 10 plemienne królestwo Izraela. Oczywiście Joab i Abiszaj szybko zrobili porządek z Szebą. Czy jednak nie powtórzy się to w przyszłości? Po Dawidzie nad Izraelem rządził jego syn Salomon. Rządy tego króla często utożsamia się ze złotym wiekiem tego państwa. Jest to prawda, ale tylko dla początkowego okresu panowania Salomona. Gdy on umarł Izraelici przyszli prosić jego syna Rechoboama aby zniósł ciężary nałożone na nich przez Salomona. Te ciężary to prawdopodobnie podatki w postaci dóbr materialnych oraz podatki w postaci przymusowej pracy przy wielu budowlach Salomona. Król Rechoboam jednak odmówił i powiedział, że jeszcze dołoży ciężarów Izraelitom. Odpowiedź Izraelitów znajdujemy w 2 Królów 12:16: “Gdy tedy cały Izrael widział, że król ich nie wysłuchał, dał lud królowi taką odpowiedź: Nie mamy nic wspólnego z Dawidem! Nie mamy dziedzictwa z synem Isajego! Do namiotów swoich, o Izraelu! Teraz troszcz się ty o swój dom, Dawidzie! I rozszedł się Izrael do swoich namiotów”. W ten sposób od królów z plemienia Judy odeszło większość plemion. Kto pozostał?W tym samym rozdziale czytamy o tym, że Rechoboam zgromadził wojska z plemienia Judy i Beniamina. Jednak prorok Boży powstrzymał wojnę. Właśnie w ten sposób na dobre Izrael podzielił się na dwa królestwa. Na południu leżało królestwo Judy, które zawierało dwa plemiona Judy i Beniamina. Na północy znajdowało się królestwo Izraela, które zawierało pozostałe 10 plemion. Jest jedna rzecz, której ja nie rozumiem w tym podziale.Na południu było plemię Judy. Ich granica dochodziła do Jerozolimy. Było to wielkie terytorium. Na północy od Jerozolimy było malutkie terytorium Beniamina. To więc ma sens. Juda i Beniamin razem utworzyły królestwo. Jak jednak może pamiętacie terytorium plemienia Judy było jednocześnie terytorium plemienia Symeona. Juda miała za wielkie terytorium tak więc część miast na tym terenie dostało plemię Symeona. Gdy więc Izrael rozpadł się na dwie części to co się stało z Symeonitami?Wtedy rzekł: Nie będziesz już nazywał się Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Mojzeszowa/32/28A gdy Izrael mieszkał w tym kraju, poszedł Ruben i spał z Bilhą, nałożnicą ojca swego. A Izrael dowiedział się o tym. A synów Jakuba było dwunastu.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Mojzeszowa/35/22A oto dzieje rodu Jakuba: Gdy Józef miał siedemnaście lat i był jeszcze chłopcem, pasał trzodę z braćmi swymi, z synami Bilhy i z synami Zylpy, żony ojca swego. I donosił Józef ojcu ich, co o nich mówiono złego.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Mojzeszowa/37/2

[1] The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham: Liber generationis Jesu Christi filii David, filii Abraham. [2]Abraham begot Isaac. And Isaac begot Jacob. And Jacob begot Judas and his brethren. Abraham genuit Isaac. Isaac autem genuit Jacob. Jacob autem genuit Judam, et fratres ejus. [3] And Judas begot Phares and Zara of Thamar. And Phares begot Esron. And Esron begot Aram. Judas autem genuit Phares, et Zaram de Thamar. Phares autem genuit Esron. Esron autem genuit Aram. [4]And Aram begot Aminadab. And Aminadab begot Naasson. And Naasson begot Salmon. Aram autem genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Naasson. Naasson autem genuit Salmon. [5] And Salmon begot Booz of Rahab. And Booz begot Obed of Ruth. And Obed begot Jesse. Salmon autem genuit Booz de Rahab. Booz autem genuit Obed ex Ruth. Obed autem genuit Jesse. Jesse autem genuit David regem. [6] And Jesse begot David the king. And David the king begot Solomon, of her that had been the wife of Urias. David autem rex genuit Salomonem ex ea quae fuit Uriae. [7]And Solomon begot Roboam. And Roboam begot Abia. And Abia begot Asa. Salomon autem genuit Roboam. Roboam autem genuit Abiam. Abias autem genuit Asa. [8] And Asa begot Josaphat. And Josaphat begot Joram. And Joram begot Ozias. Asa autem genuit Josophat. Josophat autem genuit Joram. Joram autem genuit Oziam. [9] And Ozias begot Joatham. And Joatham begot Achaz. And Achaz begot Ezechias. Ozias autem genuit Joatham. Joatham autem genuit Achaz. Achaz autem genuit Ezechiam. [10] And Ezechias begot Manasses. And Manasses begot Amon. And Amon begot Josias. Ezechias autem genuit Manassen. Manasses autem genuit Amon. Amon autem genuit Josiam. [11]And Josias begot Jechonias and his brethren in the transmigration of Babylon. Josias autem genuit Jechoniam, et fratres ejus in transmigratione Babylonis. [12] And after the transmigration of Babylon, Jechonias begot Salathiel. And Salathiel begot Zorobabel. Et post transmigrationem Babylonis : Jechonias genuit Salathiel. Salathiel autem genuit Zorobabel. [13] And Zorobabel begot Abiud. And Abiud begot Eliacim. And Eliacim begot Azor. Zorobabel autem genuit Abiud. Abiud autem genuit Eliacim. Eliacim autem genuit Azor. [14] And Azor begot Sadoc. And Sadoc begot Achim. And Achim begot Eliud. Azor autem genuit Sadoc. Sadoc autem genuit Achim. Achim autem genuit Eliud. [15] And Eliud begot Eleazar. And Eleazar begot Mathan. And Mathan begot Jacob. Eliud autem genuit Eleazar. Eleazar autem genuit Mathan. Mathan autem genuit Jacob. [16]And Jacob begot Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ. Jacob autem genuit Joseph virum Mariae, de qua natus est Jesus, qui vocatur Christus.

Capitulo 32 - Manasses e Josias do livro Profetas e Reis da escritora Ellen G. White.

In this week's study, we begin in Chapter 7 verse 1 thru 8 with the sealing of the 144,000.Quote from Henry Ironside. “In the last chapter we were occupied with the first half of the seventieth week of Daniel's prophecy: “the beginning of sorrows” when “the wrath of the Lamb” will be poured out on guilty Christendom and apostate Judaism. All this is yet in the future. Now we find that before the Lord gave John the vision of the opening of the seventh seal (which introduces the great tribulation in all its intensity), He gave him this parenthetic seventh chapter in which are recorded two important visions. In the first, John sees a hundred and forty-four thousand Israelites sealed by an angel. In the second, he beholds a great multitude of Gentiles, led in triumph by the Lamb, taking possession of the millennial earth.Judah is mentioned first, because Yahshua  sprung from that tribe, and the pure worship of Yahweh was preserved in it; and that itself was preserved a distinct tribe until the coming of Shiloh; its name signifies "praise Yahweh"; and shows, that it becomes all the sealed ones, all true believers, and every member of the “ek-kelsia” of Yahweh, to praise him for all favors and blessings, temporal, spiritual, and eternal.Reuben was Jacob's firstborn, but by his sin he lost the honor and privilege of birthright, and therefore is mentioned after Judah, who prevailed above him and the rest of his brethren; his name signifies "see the Son"; and shows that the Son of Yahweh is to be looked unto for righteousness, life, and salvation, by all that expect to be saved, and to him does the true church look for eternal life and happiness.Gad name signifies a "troop", and may denote that there would be a numerous company of saints and faithful witnesses during the time of sealing, and amidst all the troubles and afflictions that would attend the church and people of Yahweh, and who in the issue would be conquerors, and more than conquerors, through Yahshua  Asher, signifies "blessed"; as all the sealed ones are, blessed with all spiritual blessings, with grace here, and glory hereafter. Nephthalim the name of this tribe signifies "wrestling's"; and may design the wrestling's of saints, both with Yahweh in prayer, and with their enemies, sin, Satan, and the world, and also their strivings together for the faith of the Gospel. Manasses this word signifies "forgetting"; and shows that the followers of Yahshua  should forget the things that are behind, their sinful lusts and pleasures, the onions and garlic in Egypt, and their former company and acquaintance, their own people, and their father's house, and all their labors and sufferings for the sake of Yahshua.Simeon The name of this tribe signifies "hearing"; and such an hearing as is attended with obedience; and the spiritual and practical hearing of the Gospel by those who hear, and understand, and believe, and practice what they hear, and yield the obedience of faith unto it. Levi this name signifies "joined";  that these sealed ones were not only joined one to another in love and holy fellowship, but to Yahshua, and were one spirit with him, and were members of his body, flesh, and bones, and cleaved to him with full purpose of heart. Issachar  the interpretation of this name is "hire" or "reward",; and may design those rewards of grace which Yahweh bestows upon his faithful servants, in times of tribulation. Zabulon signifies "dwelling"; and was the tribe in which Yahshua  had his dwelling, and where he much conversed; and may denote his gracious inhabitation, as well as that of Yahweh the Father, and of the Spirit, among the saints and sealed ones. Joseph name signifies "adding; and may intend the additions both of numbers, and of gifts and graces to the churches of those times.  Benjamin this word signifies "the Son of the right hand", 

The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham: [2] Abraham begot Isaac. And Isaac begot Jacob. And Jacob begot Judas and his brethren. [3] And Judas begot Phares and Zara of Thamar. And Phares begot Esron. And Esron begot Aram. [4] And Aram begot Aminadab. And Aminadab begot Naasson. And Naasson begot Salmon. [5] And Salmon begot Booz of Rahab. And Booz begot Obed of Ruth. And Obed begot Jesse. [6] And Jesse begot David the king. And David the king begot Solomon, of her that had been the wife of Urias. [7] And Solomon begot Roboam. And Roboam begot Abia. And Abia begot Asa. [8] And Asa begot Josaphat. And Josaphat begot Joram. And Joram begot Ozias. [9] And Ozias begot Joatham. And Joatham begot Achaz. And Achaz begot Ezechias. [10] And Ezechias begot Manasses. And Manasses begot Amon. And Amon begot Josias. [11] And Josias begot Jechonias and his brethren in the transmigration of Babylon. [12] And after the transmigration of Babylon, Jechonias begot Salathiel. And Salathiel begot Zorobabel. [13] And Zorobabel begot Abiud. And Abiud begot Eliacim. And Eliacim begot Azor. [14] And Azor begot Sadoc. And Sadoc begot Achim. And Achim begot Eliud. [15] And Eliud begot Eleazar. And Eleazar begot Mathan. And Mathan begot Jacob. [16] And Jacob begot Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ.

TW Krieg, Gewalt | Bereits mehrmals in seinem erst 25-jährigen Leben dachte Manasses schon, er wird gleich sterben. Er und seine älteren Schwestern wurden in den Bürgerkrieg in Angola hineingeboren. Mit sieben Jahren wurde er als kleiner Junge als Soldat eingezogen. Er sagt, dass jedem Kind in Angola klar war: "Entweder du bist dann mit sieben erwachsen und du überlebst. Oder du versuchst, deine Kindheit beizubehalten und du stirbst." Manasses kennt ihr bereits aus einer Folge vom Februar. Vor kurzem hat er seine Ausbildung im Kiezkrankenhaus abgeschlossen. Dass sein Weg in die Pflege sehr lang und schwierig war, wussten wir schon. Jetzt haben wir ihn noch mal eingeladen, um seiner krassen Geschichte auch angemessen Raum zu geben. Litti und Ollschgich sprechen mit Manasses diese Woche über seine Kindheit im Krieg, seinen Einsatz als Kindersoldat, wie er schließlich nach Deutschland kam - und wie er daran arbeitet, seine Geschichte zu bewältigen. Wir können es nicht beschönigen, Leute: Diese Folge ist sicherlich mit die heftigste, die wir jemals aufgezeichnet haben. Aber wie immer in der zwischenschicht interessieren uns am meisten auch die Menschen hinter jeder einzelnen Pflegefachkraft. Manasses wird euch tief beeindrucken - und: Die Leistung der Medizin und vor allem auch der Pflege spielt eine enorm wichtige Rolle in seiner Story!

"Es ist keine einfache Ausbildung, es ist eine harte Ausbildung", sagt Chris, einer unserer beiden Gäste diese Woche. Trotzdem würde er sie jederzeit empfehlen. Die Pflege braucht engagierte Leute! Deswegen hört die zwischenschicht beim Pflege-Nachwuchs rein. Junge Pflegende, die direkt aus der Ausbildung kommen und ihre ungeschönten und ehrlichen Eindrücke teilen - und allen voran natürlich: Bleibt ihr der Pflege treu? Vor einigen Wochen haben wir schon mit Manasses und Gianluca über ihre Ausbildung im Kiezkrankenhaus gesporchen. Diese Woche haben wir noch mal Maxxie und Chris aus dem Krankenhaus am Rande der Stadt eingeladen. Ihr kennt sie schon von unserer "Liebe in der Pflege"-Folge. Die beiden haben sich aber nicht nur während der Ausbildung ineinander verliebt (natürlich auch sehr prägend), sie haben Pflege auch unter Corona-Bedingungen gelernt. "Am Anfang hieß es: Bringt euch mal das Herz selber bei. Viel Spaß!", erinnert sich Chris an die erste Zeit Homeschooling. Maxxi reflektiert, wie merkwürdig unrealistisch eigentlich die praktische Prüfung ist: "Im Grunde ist es wie ein Schauspiel!" Und Host Vicy teilt ihre Sicht als angehende Praxisanleiterin. Ja, ihr habt richtig gelesen: Diese Woche moderieren Vicy und Ollschgich - der wie immer die besten pseudo-naiven Fragen stellt! Ein spannender Einblick in die Zukunft der Pflege - wir finden, sie sieht sehr gut aus!

Jung, idealistisch, voller Tatendrang - kaum ein anderer Beruf zieht Menschen an, die so positiv gestimmt in ihre Ausbildung starten wie die Pflege. Menschen helfen, für sie da sein, ihnen in schwersten Stunden beistehen, spannende Medizin! Doch was passiert dann? In Teil 1 unserer Doppelfolge sprechen Litti und Vicy mit den frisch examinierten Pflegern Manasses und Gianluca. Wo geht der Idealismus hin, wenn man merkt, dass man seine Tagesziele nie erfüllen kann? Wieso schmeißen viele wieder hin? Und wie in aller Welt steht man eine Pflegeausbildung zu Zeiten von Corona durch? Unsere Gäste erzählen uns, wieso sie in die Pflege gegangen sind: "Ich war selbst drei Jahre Patient und wie die Pflege mit mir umgegangen ist, hat mich positiv geprägt" (Manasses). Und wann sie aufgeben wollten: "Ich wollte den Patienten helfen, aber was ich mache, gefährdet ihn eigentlich nur" (Gianluca). Von systematischer Überforderung, eiskaltem Wasser, in das man geschmissen wird und wieso die Pflege-Ausbildung trotz schwieriger Bedingungen in der Covid-Zeit eine wertvolle Stütze war - eine hochinteressante und ein bisschen emotionale Folge, die vielen von euch aus dem Herz sprechen wird!

7:1 And after these things I saw four angels standing on the four corners of the earth, holding the four winds of the earth, that the wind should not blow on the earth, nor on the sea, nor on any tree. 7:2 And I saw another angel ascending from the east, having the seal of the living God: and he cried with a loud voice to the four angels, to whom it was given to hurt the earth and the sea, 7:3 Saying, Hurt not the earth, neither the sea, nor the trees, till we have sealed the servants of our God in their foreheads. 7:4 And I heard the number of them which were sealed: and there were sealed an hundred and forty and four thousand of all the tribes of the children of Israel. 7:5 Of the tribe of Juda were sealed twelve thousand. Of the tribe of Reuben were sealed twelve thousand. Of the tribe of Gad were sealed twelve thousand. 7:6 Of the tribe of Aser were sealed twelve thousand. Of the tribe of Nephthalim were sealed twelve thousand. Of the tribe of Manasses were sealed twelve thousand. 7:7 Of the tribe of Simeon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Levi were sealed twelve thousand. Of the tribe of Issachar were sealed twelve thousand. 7:8 Of the tribe of Zabulon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Joseph were sealed twelve thousand. Of the tribe of Benjamin were sealed twelve thousand.

And after these things I saw four angels standing on the four corners of the earth, holding the four winds of the earth, that the wind should not blow on the earth, nor on the sea, nor on any tree.2 And I saw another angel ascending from the east, having the seal of the living God: and he cried with a loud voice to the four angels, to whom it was given to hurt the earth and the sea,3 Saying, Hurt not the earth, neither the sea, nor the trees, till we have sealed the servants of our God in their foreheads.4 And I heard the number of them which were sealed: and there were sealed an hundred and forty and four thousand of all the tribes of the children of Israel.5 Of the tribe of Juda were sealed twelve thousand. Of the tribe of Reuben were sealed twelve thousand. Of the tribe of Gad were sealed twelve thousand.6 Of the tribe of Aser were sealed twelve thousand. Of the tribe of Nephthalim were sealed twelve thousand. Of the tribe of Manasses were sealed twelve thousand.7 Of the tribe of Simeon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Levi were sealed twelve thousand. Of the tribe of Issachar were sealed twelve thousand.8 Of the tribe of Zabulon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Joseph were sealed twelve thousand. Of the tribe of Benjamin were sealed twelve thousand.9 After this I beheld, and, lo, a great multitude, which no man could number, of all nations, and kindreds, and people, and tongues, stood before the throne, and before the Lamb, clothed with white robes, and palms in their hands;10 And cried with a loud voice, saying, Salvation to our God which sitteth upon the throne, and unto the Lamb.11 And all the angels stood round about the throne, and about the elders and the four beasts, and fell before the throne on their faces, and worshipped God,12 Saying, Amen: Blessing, and glory, and wisdom, and thanksgiving, and honour, and power, and might, be unto our God for ever and ever. Amen.13 And one of the elders answered, saying unto me, What are these which are arrayed in white robes? and whence came they?14 And I said unto him, Sir, thou knowest. And he said to me, These are they which came out of great tribulation, and have washed their robes, and made them white in the blood of the Lamb.15 Therefore are they before the throne of God, and serve him day and night in his temple: and he that sitteth on the throne shall dwell among them.16 They shall hunger no more, neither thirst any more; neither shall the sun light on them, nor any heat.17 For the Lamb which is in the midst of the throne shall feed them, and shall lead them unto living fountains of waters: and God shall wipe away all tears from their eyes.

Autor rozważań: Bartosz Mikrut Czyta: Mateusz Michalik Mt 1, 1-17 Z Ewangelii według Świętego Mateusza Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Tak więc od Abrahama do Dawida jest w sumie czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.

W poprzednim odcinku zakończyliśmy historię Jerozolimy na królu Dawidzie. Biblia pierwszy raz wtedy wspomina o czymś, co być może zbudował tam Dawid. Niektórzy tłumacze używają słowa “nasyp”, inni pozostawiają słowo nieprzetłumaczone i np. w Biblii Warszawskiej w 2 Samuela 5:9 czytamy: “Zamieszkał tedy Dawid w twierdzy i nazwał ją Miastem Dawida. Obudował ją też Dawid wokoło, począwszy od Millo ku środkowi”. Ten “nasyp” czy to “Millo” być może było twierdzą albo wieżą. To samo słowo występuje także w Sędziów, rozdziale 9 i mowa tam o domu Millo. Tak więc była to chyba wieża broniąca Jerozolimy. Niestety Jerozolima została od tamtego czasu zburzona kilkakrotnie i trudno dzisiaj powiedziedzieć co to było. Bardzo podobnie jest z innymi budowlami, o których będziemy dzisiaj mówić.W poprzednim odcinku mówiłem też o dwóch źródłach, które leżały poza murami Miasta Dawidowego, czyli twierdzy, która znajdowała się na górze Syjon. Oba źródła leżały poza murami. Jedno się nazywało En-Rogel, a drugie Gichon. To drugie było bliżej i przebito tunel, którym można było pobierać z niego wodę także podczas oblężenia. Tym właśnie tunelem prawdopodobnie przedostał się Joab. Gdy Dawid był już stary jego syn Adoniasz zgromadził wszystkich przy pierwszym źródle. Tymczasem Dawid kazał obwołać królem Salomona przy źródle Gichon. Źródła musiały być stosunkowo blisko, bo w 1 Królewskiej 1:41 czytamy: “Usłyszał o tym Adoniasz i wszyscy zaproszeni, którzy byli u niego, a właśnie kończyli ucztę. Gdy jednak Joab usłyszał głos rogu, rzekł: Co znaczy ta wrzawa w mieście?”.Salomon zbudował wiele rzeczy, które niestety znamy tylko z opisu. Po pierwsze na górze Moria zbudował świątynię. W 1 Królewskiej 7:8 czytamy o niektórych z tych budowli: “Dom zaś jego, w którym mieszkał, w drugim podwórzu z tyłu tej sali, był zbudowany tak samo. Dla córki faraona, którą Salomon pojął za żonę, też kazał zbudować taki sam dom, jak ta sala”. Salomon więc nie mieszkał w najstarszej części miasta, którą dalej nazywano Miastem Dawidowym. On wybudował wiele domów, w tym jeden dla córki faraona, która była jego żoną. Biblia mówi, że miał w związku z tym małżeństwem wyrzuty sumienia. Uważał, że córka faraona, nie może mieszkać w Mieście Dawidowym, bo przebywała tam arka. Dostała więc swój własny dom. Wszystkie te nowe budowle znajdowały się chyba na zboczu góry Moria, gdzie na szczycie znalazła się świątynią. Tak więc w czasach Salomona Jerozolima objęła swoim zasięgiem oba wzgórza: Syjon i Morię.Tradycja żydowska przypisuje Salomonowi wybudowanie akweduktów doprowadzających wodę. Niestety żadne inne źródła nie potwierdzają tego. Dość często ludzie kojarzyli współczesne sobie budowle ze starożytnymi postaciami. W naszej historii Bolesław Chrobry miał Szczerbcem uderzyć w Złotą Bramę. Niestety za jego życia ona jeszcze nie istniała. Być może podobnie było w Jerozolimie. Akwedukty zbudowali prawdopodobnie Hasmoneusze czy Herod Wielki. Ostatni akwedukt był postawiony prawdopodobnie przez Piłata. Niestety nie ma tutaj nic pewnego.Za życia Salomona panował pokój. Przypominam, że nazwa Jerozolima prawdopodobnie znaczy “Miasto podwójnego pokoju”, mówiłem o tym w poprzednim odcinku. Samo imię “Salomon” także pochodzi od słowa pokój. Niestety po jego śmierci wszystko się zmieniło. Żydzi podzielili się na dwa królestwa. Jerozolima stała się stolicą tego dwu plemiennego. Wtedy Jerozolimę najechał też faraon Sziszak. Król Rechoboam się poddał, a Egipcjanie złupili Jerozolimę. Być może zabrali wtedy arkę. Mówiłem już o tym trochę przy okazji odcinka 1 o Jeroboamie, który był królem tego dziesięcio plemiennego królestwa. Sziszak był pierwszym, który zdobył stolicę Judy, ale niestety nie ostatni.Jerozolimę rozbudowywali kolejni królowie Judy. Dobudowywali oni mury, a Ezechiasz zbudował kanał wodny. Niestety zdobyta była wielokrotnie. Pierwszy raz jak już powiedziałem zdobył ją faraon Sziszak za rządów Rechoboama. Drugi raz Arabowie i Filistyni za rządów Jehorama. Trzeci raz Syryjczycy za rządów Jehoasza. Czwarty raz Izraelici (czyli te 10 plemion z północy) za rządów Amacjasza. Później Jerozolimę umocnili królowie Uzjasz, Jotam i Ezechiasz. Ten pierwszy miał postawić maszyny oblężnicze, a ten ostatni zbudować kanał wodny doprowadzający wodę, to bardzo przydało się podczas oblężenia asyryjskiego.Za rządów Ezechiasza Judę najechał król Asyrii Sanheryb. Oblegał Jerozolimę, ale nie udało mu się jej zdobyć. Ten najazd potwierdza relacja asyryjska, która mówi: “Jego samego [czyli króla Ezechiasza] zamknąłem, jak ptaka w klatce, w jego siedzibie, Jerozolimie. Jego miasta, które złupiłem”. Król Sanheryb chwali się zdobyciem miast judzkich i zamknięciem Ezechiasza w Jerozolimie jak ptaka w klatce. Potwierdza to więc fakt oblężenia oraz to, że Jerozolima nie została zdobyta. Syn Ezechiasza to Manasses. Był on sojusznikiem Asyrii. Biblia wspomina, że został on w pewnym momencie uwięziony w łańcuchach w Babilonie. Później został zwolniony. Nic jednak nie świadczy o tym, że Asyryjczycy oblegali wtedy Jerozolimę albo, że ją zdobyli. Później jednak była zdobyta kilkakrotnie.Gdy król Jozjasz zginął pod Meggido podczas bitwy z Egipcjanami. Faraon Necho zawrócił wtedy i zdobył Jerozolimę. Później pod Jerozolimę podeszli Babilończycy. Żydzi uznali babilońską zwierzchność, ale potem się zbuntowali i Babilończycy zdobyli miasto, króla uprowadzili do niewoli. Jako króla w Jerozolimie ustanowili Sedekiasza. Mówiłem o tym w odcinku 18 poświęconym prorokowi Ezechielowi, bo on żył właśnie w tamtych czasach. Ten ostatni król Sedekiasz także się zbuntował. Babilończycy wrócili i tym razem nie tylko zdobyli Jerozolimę, ale także ją zniszczyli. Jerozolima była w gruzach przez 70 lat. Niektórzy historycy twierdzą, że było to tylko 50 lat.W ten sposób omówiliśmy wszystkie zdobycia Jerozolimy, o których mówi Biblia. Na początku mieszkali tam Jebusyci. Ich miasto zdobyli i zniszczyli Judejczycy, ale Jebusyci wrócili i je odbudowali. Później zdobył je Dawid używając przejścia przez kanał wodny. Za Salomona panował pokój. Na drugim wzgórzu zbudowano wtedy świątynię. Potem jednak Jerozolima była oblegana wielokrotnie. Choć asyryjskie oblężenie odparto to jednak zdobyto ją około 7, 8 razy. Ostatecznie Jerozolimę zrównał z ziemią król Babilonu Nabuchodonozor.Na koniec kilka słów o zabudowie. Na górze Syjon było miasto Dawidowe, czyli najstarsza część Jerozolimy. Później na szczycie sąsiedniej góry Moria Salomon zbudował świątynię. Na zboczu tej drugiej góry zbudował też swój pałac, pałac dla swojej żony, córki faraona i wiele innych budynków. Kolejni władcy dobudowywali mury. Np. Manases zbudował swój mur, a Ezechiasz jest znany z budowy kanału wodnego. W czasach Ezechiasza czytamy też o prorokini Chuldzie, która mieszkała jak czytamy w 2 Królewskiej 22:14 w “drugiej dzielnicy”. W niektórych Bibliach oddano to jako “nową dzielnicę”. Była to prawdopodobnie część miasta na północ od świątyni.Ważnym miejscem były też różne doliny otaczające Jerozolimę. Warto może tylko wspomnieć o Dolinie Syna Chinnoma. W 2 Kronik 28:3 czytamy o królu Achazie: “On to składał ofiary z kadzidła w Dolinie Syna Chinnoma, a nawet własnego syna oddał na spalenie w ogniu, jak to było ohydnym zwyczajem narodów, które Pan wytępił przed synami izraelskimi”. W tej dolinie składano ofiary z ludzi i robili to królowie Achaz i Manasses. Później Jozjasz kazał to miejsce zniszczyć i zrobił tam śmietnisko. Będę o tym jeszcze mówił następnej części, bo Jezus nawiązywał do tego miejsca wielokrotnie. Dokładnych opisów Jerozolimy i jej dzielnic nie będę robił bo do tego lepiej nadają się mapy niż słowo mówione. Na sam koniec parę słów o górze Syjon. W ten sposób nazywano górę, na której była najstarsza część Jerozolimy czyli tz. Miasto Dawidowe. Tam przyniesiono arkę Bożą. Później jednak arkę przeniesiono na północną górę Moria. Salomon na górze Moria zbudował świątynię. Wtedy całą Jerozolimę zaczęto nazywać Syjon. Później ta nazwa przyjęła się na oznaczenie góry ze świątynią. Ją zaczęto nazywać Syjon, choć ta góra miała nazwę Moria. Tak więc górą Syjon nazywano najpierw górę z Miastem Dawida, potem tak nazywano górę gdzie była świątynia. To jednak nie wszystko. Dzisiaj górą Syjon nazywa się górę na zachód od Miasta Dawidowego. Jest więc małe zamieszanie. Gdy ktoś mówi góra Syjon to może mieć na myśli trzy różne góry, albo wręcz całą Jerozolimę czyli wszystkie góry na raz.Zamieszkał tedy Dawid w twierdzy i nazwał ją Miastem Dawida. Obudował ją też Dawid wokoło, począwszy od Millo ku środkowi.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Samuela/5/9Usłyszał o tym Adoniasz i wszyscy zaproszeni, którzy byli u niego, a właśnie kończyli ucztę. Gdy jednak Joab usłyszał głos rogu, rzekł: Co znaczy ta wrzawa w mieście?http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Krolewska/1/41Dom zaś jego, w którym mieszkał, w drugim podwórzu z tyłu tej sali, był zbudowany tak samo. Dla córki faraona, którą Salomon pojął za żonę, też kazał zbudować taki sam dom, jak ta sala.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Krolewska/7/8I ci, wyruszywszy przeciwko Judzie, wtargnęli do niej i zagarnęli całe mienie, jakie znajdowało się w pałacu królewskim, uprowadzili też jego synów i żony, a został przy nim tylko najmłodszy z jego synów, Jehoachaz.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Kronik/21/17Po upływie roku wyruszyło przeciwko niemu wojsko aramejskie, które przybywszy do Judy i do Jeruzalemu, wytraciło spośród ludu wszystkich ich przywódców, całą zaś zdobycz posłali do króla Damaszku.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Kronik/24/23Amasjasza zaś, króla judzkiego, syna Joasza, wnuka Jehoachaza, wziął do niewoli Joasz, król izraelski, w Bet-Szemesz, po czym sprowadził go do Jeruzalemu, gdzie zrobił wyłom na czterysta łokci w murze jeruzalemskim od Bramy Efraimskiej aż do Bramy Narożnejhttp://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Kronik/25/23

Full Text of ReadingsWednesday of the Twenty-seventh Week in Ordinary Time Lectionary: 463All podcast readings are produced by the USCCB and are from the Catholic Lectionary, based on the New American Bible and approved for use in the United States _______________________________________The Saint of the day is Saint BrunoThis saint has the honor of having founded a religious order which, as the saying goes, has never had to be reformed because it was never deformed. No doubt both the founder and the members would reject such high praise, but it is an indication of the saint's intense love of a penitential life in solitude. Bruno was born in Cologne, Germany, became a famous teacher at Rheims, and was appointed chancellor of the archdiocese at the age of 45. He supported Pope Gregory VII in his fight against the decadence of the clergy, and took part in the removal of his own scandalous archbishop, Manasses. Bruno suffered the plundering of his house for his pains. He had a dream of living in solitude and prayer, and persuaded a few friends to join him in a hermitage. After a while he felt the place unsuitable and through a friend, was given some land which was to become famous for his foundation “in the Chartreuse”—from which comes the word Carthusians. The climate, desert, mountainous terrain, and inaccessibility guaranteed silence, poverty, and small numbers. Bruno and his friends built an oratory with small individual cells at a distance from each other. They met for Matins and Vespers each day and spent the rest of the time in solitude, eating together only on great feasts. Their chief work was copying manuscripts. Hearing of Bruno's holiness, the pope called for his assistance in Rome. When the pope had to flee Rome, Bruno pulled up stakes again, and after refusing a bishopric, spent his last years in the wilderness of Calabria. Bruno was never formally canonized, because the Carthusians were averse to all occasions of publicity. However, Pope Clement X extended his feast to the whole Church in 1674. Reflection If there is always a certain uneasy questioning of the contemplative life, there is an even greater puzzlement about the extremely penitential combination of community and hermit life lived by the Carthusians. May we mirror Bruno's quest for holiness and unity with God. Saint of the Day Copyright Franciscan Media

“1:1. The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham: 1:2. Abraham begot Isaac. And Isaac begot Jacob. And Jacob begot Judas and his brethren. 1:3. And Judas begot Phares and Zara of Thamar. And Phares begot Esron. And Esron begot Aram. 1:4. And Aram begot Aminadab. And Aminadab begot Naasson. And Naasson begot Salmon. 1:5. And Salmon begot Booz of Rahab. And Booz begot Obed of Ruth. And Obed begot Jesse.” “1:6. And Jesse begot David the king. And David the king begot Solomon, of her that had been the wife of Urias. 1:7. And Solomon begot Roboam. And Roboam begot Abia. And Abia begot Asa. 1:8. And Asa begot Josaphat. And Josaphat begot Joram. And Joram begot Ozias. 1:9. And Ozias begot Joatham. And Joatham begot Achaz. And Achaz begot Ezechias. 1:10. And Ezechias begot Manasses. And Manasses begot Amon. And Amon begot Josias. 1:11. And Josias begot Jechonias and his brethren in the transmigration of Babylon. 1:12. And after the transmigration of Babylon, Jechonias begot Salathiel. And Salathiel begot Zorobabel. 1:13. And Zorobabel begot Abiud. And” “Abiud begot Eliacim. And Eliacim begot” “Azor. 1:14. And Azor begot Sadoc. And Sadoc begot Achim. And Achim begot Eliud. 1:15. And Eliud begot Eleazar. And Eleazar begot Mathan. And Mathan begot Jacob. 1:16. And Jacob begot Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ. The husband of Mary. . .The Evangelist gives us rather the pedigree of St. Joseph, than that of the blessed Virgin, to conform to the custom of the Hebrews, who in their genealogies took no notice of women; but as they were near akin, the pedigree of the one sheweth that of the other.” Excerpt From The Bible, Douay-Rheims, Complete Anonymous https://books.apple.com/us/book/the-bible-douay-rheims-complete/id955129088 This material may be protected by copyright.

Autor rozważań: Michał Grzesiak Czytał: Kamil Szczurek (Mt 1,1-16.18-23) Z Ewangelii wg św. Mateusza: Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Żary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emanuel”, to znaczy „Bóg z nami”.

“1:1. The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham: 1:2. Abraham begot Isaac. And Isaac begot Jacob. And Jacob begot Judas and his brethren. 1:3. And Judas begot Phares and Zara of Thamar. And Phares begot Esron. And Esron begot Aram. 1:4. And Aram begot Aminadab. And Aminadab begot Naasson. And Naasson begot Salmon. 1:5. And Salmon begot Booz of Rahab. And Booz begot Obed of Ruth. And Obed begot Jesse.”“1:6. And Jesse begot David the king. And David the king begot Solomon, of her that had been the wife of Urias. 1:7. And Solomon begot Roboam. And Roboam begot Abia. And Abia begot Asa. 1:8. And Asa begot Josaphat. And Josaphat begot Joram. And Joram begot Ozias. 1:9. And Ozias begot Joatham. And Joatham begot Achaz. And Achaz begot Ezechias. 1:10. And Ezechias begot Manasses. And Manasses begot Amon. And Amon begot Josias. 1:11. And Josias begot Jechonias and his brethren in the transmigration of Babylon. 1:12. And after the transmigration of Babylon, Jechonias begot Salathiel. And Salathiel begot Zorobabel. 1:13. And Zorobabel begot Abiud. And Abiud begot Eliacim. And Eliacim begot” “1:14. And Azor begot Sadoc. And Sadoc begot Achim. And Achim begot Eliud. 1:15. And Eliud begot Eleazar. And Eleazar begot Mathan. And Mathan begot Jacob. 1:16. And Jacob begot Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ. The husband of Mary. . .The Evangelist gives us rather the pedigree of St. Joseph, than that of the blessed Virgin, to conform to the custom of the Hebrews, who in their genealogies took no notice of women; but as they were near akin, the pedigree of the one sheweth that of the other.” Excerpt From The Bible, Douay-Rheims, Complete Anonymous https://books.apple.com/us/book/the-bible-douay-rheims-complete/id955129088 This material may be protected by copyright. Music is from Sequentia Visions from the Book. Liber generationis.

O God, my heart is ready, my heart is ready; I will sing and sing psalms with my glory. 2 Awake, psaltery and harp; I will awake early. 3 I will give thanks to thee, O Lord, among the people; I will sing praise to thee among the Gentiles. 4 For thy mercy is great above the heavens, and thy truth reaches to the clouds. 5 Be thou exalted, O God, above the heavens; and thy glory above all the earth. 6 That thy beloved ones may be delivered, save with thy right hand, and hear me. God has spoken in his sanctuary; 7 I will be exalted, and will divide Sicima, and will measure out the valley of tents. 8 Galaad is mine; and Manasses is mine; and Ephraim is the help of mine head; Judas is my king; 9 Moab is the caldron of my hope; over Idumea will I cast my sandal; the Philistines are made subject to me.

God used the Chaldeans to bring judgment upon Israel for the wickedness of Manasses exiling them to Babylon for seventy years to give the land it's sabbath time of rest.

After Hezekias died, his son Manasses became an evil king who rebuilt the high places and the groves and made a gold idol he worshipped. God sent the king of the Assyrians to defeat Manasses and he repented in chains and fetters and was forgiven. He truly repented, but failed to undo all the harm he'd caused.

Jerusalem was taken captive because of the sins of Manasses who worshipped false gods and profaned God's people worse than the Canaanites who were purged from the land for their wickedness. Nebachadnezzar conquered them by siege and carried away their mighty men.

Hezekiah died and his sons rebuilt the altars and exceeded the wickedness of the Amelakites who God purged from the land by Israel.

Dzisiaj będziecie mogli posłuchać pierwszego odcinka poświęconego miejscu. Będziemy mówić o miejscu, którego nazwa jest chyba najbardziej znanym słowem z Biblii. Jest to bardzo ciekawe, bo to słowo występuje w Biblii tylko raz. W księdze Objawienia nazywanej też księgą Apokalipsy rozdziale 16 i wersecie 16 czytamy: “zgromadził ich na miejscu, które po hebrajsku nazywa się Armagedon”. We wcześniejszym wersecie 14 czytamy, że “demony zgromadzą wszystkich królów ziemi do walki na wojnę w wielki dzień Boga Wszechmogącego”. A gdzie ich zgromadzą, właśnie na miejscu, które po hebrajsku nazywa się Armagedon. Gdzie jest to miejsce?Po hebrajsku to słowo brzmi “Har-Magedon”. Mamy tutaj dwa słowa: “har” czyli góra oraz słowo “Megadon” czyli Megiddo. Megiddo to miasto wspomniane wielokrotnie w Biblii. Jest jednak problem, w tamtej okolicy nie ma góry. Ruiny tego miasta znajdują się na 20 metrowym wzgórzu, które powstało w ten sposób, że kolejne miasta budowano na gruzach poprzednich miast. Archeolodzy, którzy przekopywali się przez tą górę odnaleźli 20 warstw, co świadczy o wielokrotnym przebudowywaniu tego miasta. Tak więc w tym miejscu znajduje się nie góra, ale coś w rodzaju kopca. Co jednak znaczy nazwa “Megiddo”?Słowo Megiddo można przetłumaczyć jako “zgromadzenie”, “spotkanie”, “miejsce tłumów” albo nawet “zgromadzenie wojsk”. Zauważmy jak dobrze pasuje to do wersetów z księgi Objawienia, które już czytałem. Te wersety mówiły o zgromadzeniu wszystkich królów do walki na miejscu, które się nazywa Armagedon. Jeżeli zamiast słowa Armagedon użyjemy zwrotu “góra zgromadzenia wojsk” to te wersety z księgi Objawienia brzmiałyby: “Zgromadziły wszystkich królów na wojnę na miejscu góry zgromadzeń wojsk”. Dodatkowo słowo “miejsce” to greckie słowo “topon”, które można przetłumaczyć jako “miejsce” ale także jako “sytuacja” lub “możliwość”.Biblia pierwszy raz wspomina o mieście Megiddo podczas podboju Ziemi Obiecanej. W księdze Jozuego 12:21 pojawia się król Megiddo na liście pokonanych przez Jozuego królów. Jednak tego króla jak i wielu innych pokonano najwyraźniej w terenie, być może na równinie Megiddo czyli w okolicach tego miasta. Pokonanie tego króla nie oznaczało zdobycie miasta. Później w tej samej księdze w Jozuego 17:11 czytamy, że miasto przypadło plemieniu Manassesa. Jednak kolejny 12 werset mówi, że to plemię nie potrafiło zdobyć tego miasta i dalej tam mieszkali Kananejczycy.Jednak opis biblijny nie jest najstarszym opisem miasta i jego okolic. W XV w. p.n.e. doszło tutaj do bitwy między Egipcjanami pod wodzą faraona Totmesa III oraz koalicji kananejskich miast. Jednym z nich było właśnie Megiddo, a bitwa rozegrała się w okolicach tego miasta. Tak więc do historii przeszła jako pierwsza bitwa pod Megiddo. Bitwa rozegrała się na równinie, którą też się nazywa Megiddo. Aby zrozumieć co się stało wtedy jak również podczas kolejnych bitew w tym miejscu warto zapoznać się trochę z geografią.Z południa na północ biegnie droga nazywana Via Maris czyli Droga Nadmorska. To określenie pojawia się w Biblii w Księdze Izajasza 9:1 oraz w Mateusza 4:15. Tą drogą można było iść z Egiptu na północ. Właśnie przy Megiddo ta droga się rozdwajała. Można sobie wyobrazić taką wielką literę Y. Z dołu idzie jedna droga i właśnie przy Megiddo pojawiają się dwie odnogi. Jedna z tych odnóg idzie na dalej na północ wzdłuż morza, a druga skręca na północny wschód w kierunku gdzie Asyrii czy Babilonu. Terytorium Izraela to mnóstwo gór, łatwa droga prowadzi niedaleko miasta Megiddo.Kanaan był wtedy pod panowaniem Egipcjan i tędy szły bardzo ważne szlaki handlowe. Jednak w XV wieku doszło do buntu i właśnie z tego powodu wyruszył Totmes III.Via Maris czyli Droga Nadmorska jak sama nazwa wskazuje biegnie wzdłuż morza. Jednak w pewnym miejscu drogę zagradza góra Karmel. Właśnie tam trzeba skręcić i przejść przez góry w kierunku Megiddo. Miasto to stało jakby na warcie pilnując przejścia. W czasach Totmesa III były trzy drogi. Dwie łatwe oraz jedna trudna. Ta trudna była bardzo wąska. Faraon zdecydował się właśnie na nią bo pozostałe były pilnowane. Jak czytamy w egipskim sprawozdaniu szli: “koń za koniem i człowiek za człowiekiem”. Zaskoczyli tym swoich przeciwników.Megiddo zostało wtedy zniszczone, ale wkrótce potem odbudowano je. Było już jednak sojusznikiem Egiptu. Wspominane jest wielokrotnie w listach z Amarny. Jest to korespondencja pomiędzy administracją faraona, a podległymi mu miastami. W tym okresie pojawił się w Kanaanie Abraham. W późniejszych opisach jego podróży Izraelici piszą, że gdy Abraham przekroczył Eufrat znalazł się w Egipcie. Kanaan nie był Egiptem, ale był terytorium zależnym od Egiptu, co potwierdzają właśnie listy z Amarny.Później Megiddo pojawia się w opisach z księgi Jozuego o czym już mówiłem. Nie zostało jednak zdobyte przez Izraelitów. Po śmierci Jozuego w Izraelu rządzili sędziowie. Tak więc po księdze Jozuego mamy w Biblii księgę Sędziów. Właśnie w Sędziów 1:27, 28 czytamy, że Manases nie posiadł miast, w tym Megiddo, ale, że później gdy urósł w siłę narzucił im pańszczyznę. Innymi słowy mieszkańcy Megiddo dalej mieszkali wśród Izraelitów, ale musieli płacić swego rodzaju podatki w postaci pracy przymusowej. Ale jakie jeszcze bitwy rozegrały się pod Megiddo?Biblia wspomina o kilku bitwach. Np. już w 4 rozdziale Księgi Sędziów jest opisana walka sędziego Baraka z Syserą, który miał rydwany wojenne z przymocowanymi kosami. Sędzia Barak zszedł z góry Tabor i pokonał Syserę. Góra Tabor znajduje się naprzeciwko miasta Megiddo. Pomiędzy tym miastem i górą Tabor znajduje się równina, która jest otoczona górami. Ta część bliżej miasta Megiddo nazywa się równiną Megiddo. Ta część bliżej góry Tabor to nizina Jizreel. Wprawdzie Barak zszedł z góry Tabor, ale w późniejszej pieśni opisanej w Sędziów 5:19 czytamy, że Sysera został rozgromiony nad wodami Megiddo. Czym były te wody?Wszyscy, którzy mieszkają niedaleko gór wiedzą, że strumyki potrafią się szybko zmienić w rwące rzeki, a pola w bagna. Tak prawdopodobnie było i w tym wypadku. Przez tą równinę płynie potok Kiszon, który rozlewa się na cały obszar po obfitych deszczach, a Biblia wspomina o deszczu. Sędzia Barak był na górze, czyli w miejscu gdzie nie mogły go zaatakować rydwany. Zszedł z tej góry gdy zaczął padać deszcz. Równina Megiddo szybko zamieniła się w grzęzawisko, gdzie utknęły groźne rydwany. Tak Izraelici pokonali Kananejczyków, którzy mieli 900 rydwanów z żelaznymi kosami. Co ciekawe ta bitwa posłużyła za wzór pewnej bitwie podczas I wojny światowej.W 1918 roku brytyjski generał Edmund Allenby oraz siły arabskie koordynowane przez podpułkownika Lawrence'a zwanego Lawrence'em z Arabii zaatakowały armie Tureckie znajdujące się na równinie Megiddo. Podobno generał Allenby wzorował swój atak na podstawie opisów z biblijnej księgi Sędziów. Gazety oczywiście nazwały tą bitwę Armagedonem. Doszło tam wtedy do całkowitej zagłady sił tureckich.Niektórzy historycy liczą, że wszystkich bitew pod Megiddo było około 40. Ja oczywiście nie wymienię w tej audycji wszystkich. Wspomnę jeszcze tylko o bitwie pomiędzy faraonem Necho i królem judzkim Jozjaszem, która jest opisana w 2 Kronik 23:29. Faraon Necho szedł na północ, aby wspomóc Asyryjczyków, drogę zastąpił mu król Jozjasz i zrobił to właśnie pod Megiddo. Bitwę wygrał Neho, a Jozjasz zginął.Później warto wspomnieć o bitwie w 1260 pomiędzy Mongołami, a Mamelukami. Mongołowie prawdopodobnie zajęliby całą Afrykę północną i potem być może Hiszpanię. Zostali jednak pokonani pod Megiddo w 1260 roku. Wcześniej w XII wieku Saladyn cztery razy walczył z Krzyżowcami pod Megiddo. Później doszło jeszcze do bitwy pomiędzy Napoleonem a armią turecką. Ostatnia znana bitwa została tutaj stoczona w 1948 roku pomiędzy Żydami a Arabami.Podsumowując. Przez Palestynę biegła Via Maris czyli Droga Nadmorska. Na północy jednak nad morzem stoi góra Karmel, droga więc musiała skręcić na równinę Megiddo. Stąd można było iść dalej na północ, albo skręcić na północny-wschód. Miasto Megiddo było więc swego rodzaju bramą. Gdy jakaś armia chciała się spotkać z inną armią to mogła tutaj zaczekać. Tego miejsca nie dało się ominąć. Z tego powodu rozegrało się tutaj wiele bitew. Najstarsza znana bitwa rozegrała się w XV w. p.n.e. Ostatnia w 1948 roku. Z biblijnych opisów walczył tutaj sędzia Barak i wygrał oraz król Judzki Jozjasz, który przegrał. Walczyli tutaj krzyżowcy z Saladynem, Mamelukowie z Mongołami, Napoleon z Turkami itd.“I zgromadził ich na miejscu, które po hebrajsku nazywa się Armagedon” (Objawienie 16:16)http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Objawienie-Swietego-Jana/16/16“Ponadto należały do Manassesa w obrębie posiadłości Issachara i Aszera Bet-Szean i jego osady, Jibleam i jego osady, mieszkańcy Dor i jego osady, i mieszkańcy En-Dor i jego osady, Taanach i jego osady, mieszkańcy Megiddo i jego osady, trzy górzyste okręgi. Lecz synowie Manassesa nie mogli objąć w posiadanie tych miast i Kananejczycy zdołali utrzymać się w tej ziemi.” (Jozuego 17:11, 12).http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Jozuego/17/11Manasses zaś nie posiadł Bet-Szean i jego osad ani Taanak i jego osad, ani nie wypędził mieszkańców Dor i jego osad, ani mieszkańców Jibleam i jego osad, ani mieszkańców Megiddo i jego osad. Kananejczycy więc zdołali utrzymać się w tej ziemi. Gdy zaś Izrael się wzmocnił, narzucił Kananejczykom pańszczyznę, ale ich nie wypędził (Sędziów 1:27, 28)http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Sedziow/1/27Przyszli królowie i walczyli, Walczyli wówczas królowie kananejscy W Taanak, nad wodami Megiddo, Lecz łupu w srebrze nie wzięli (Sędziów 5:19).http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Sedziow/5/19Za jego czasów wyruszył faraon Necho, król egipski, przeciwko królowi asyryjskiemu nad rzekę Eufrat. Gdy król Jozjasz wyprawił się, aby się z nim potykać, ten, gdy go zobaczył, pozbawił go życia pod Megiddo.http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-Ksiega-Krolewska/23/29

FIRST READING Isaiah 64.1–9 O that you would tear open the heavens and come down, so that the mountains would quake at your presence – as when fire kindles brushwood and the fire causes water to boil – to make your name known to your adversaries, so that the nations might tremble at your presence! When you did awesome deeds that we did not expect, you came down, the mountains quaked at your presence. From ages past no one has heard, no ear has perceived, no eye has seen any God besides you, who works for those who wait for him. You meet those who gladly do right, those who remember you in your ways. But you were angry, and we sinned; because you hid yourself we transgressed. We have all become like one who is unclean, and all our righteous deeds are like a filthy cloth. We all fade like a leaf, and our iniquities, like the wind, take us away. There is no one who calls on your name, or attempts to take hold of you; for you have hidden your face from us, and have delivered us into the hand of our iniquity. Yet, O Lord, you are our Father; we are the clay, and you are our potter; we are all the work of your hand. Do not be exceedingly angry, O Lord, and do not remember iniquity for ever. Now consider, we are all your people. PSALM 80 1-7, 17-19 1. Hear O thou Shepherd of Israel, thou that leadest Joseph like a sheep : shew thyself also, thou that sittest upon the cherubims. 2. Before Ephraim, Benjamin, and Manasses : stir up thy strength, and come, and help us. 3. Turn us again, O God : shew the light of thy countenance, and we shall be whole. 4. O Lord God of hosts : how long wilt thou be angry with thy people that prayeth? 5. Thou feedest them with the bread of tears : and givest them plenteousness of tears to drink. 6. Thou hast made us a very strife unto our neighbours : and our enemies laugh us to scorn. 7. Turn us again, thou God of hosts : shew the light of thy countenance, and we shall be whole. 17. Let thy hand be upon the man of thy right hand : and upon the son of man, whom thou madest so strong for thine own self. 18. And so will not we go back from thee : O let us live, and we shall call upon thy Name. 19. Turn us again, O Lord God of hosts : shew the light of thy countenance, and we shall be whole. Glory be to the Father and to the Son, and to the Holy Ghost. As it as in the beginning, is now and ever shall be, world without end. Amen. SECOND READING Mark 13.24–37 Jesus said to his disciples: ‘In those days, after that suffering, the sun will be darkened, and the moon will not give its light, and the stars will be falling from heaven, and the powers in the heavens will be shaken. Then they will see “the Son of Man coming in clouds” with great power and glory. Then he will send out the angels, and gather his elect from the four winds, from the ends of the earth to the ends of heaven. From the fig tree learn its lesson: as soon as its branch becomes tender and puts forth its leaves, you know that summer is near. So also, when you see these things taking place, you know that he is near, at the very gates. Truly I tell you, this generation will not pass away until all these things have taken place. Heaven and earth will pass away, but my words will not pass away. But about that day or hour no one knows, neither the angels in heaven, nor the Son, but only the Father. Beware, keep alert; for you do not know when the time will come. It is like a man going on a journey, when he leaves home and puts his slaves in charge, each with his work and commands the doorkeeper to be on the watch. Therefore, keep awake – for you do not know when the master of the house will come, in the evening, or at midnight, or at cockcrow, or at dawn, or else he may find you asleep when he comes suddenly. And what I say to you I say to all: Keep awake.'

No culto de celebração deste domingo (22/11) de manhã o Pr. Luiz Eduardo trouxe uma ministração que teve como tema “vencendo traumas”. A pregação teve como base Gn 37:3-4, 8 e Gn 41:50-52. José passou por várias tragédias pessoais, familiares e traumas. Ele foi chamado pejorativamente de sonhador pelos seus irmãos, foi vendido por eles como escravo, foi preso injustamente e esquecido por quem ele ajudou. Ele foi algo de intrigas, oposição e ódio. Mesmo diante disto tudo José optou por não abandonar seus sonhos, não guardou ressentimento e não ficou traumatizado. Ele foi capaz de perdoar todos os seus irmãos, antes mesmo deles pediram perdão. Os nomes que José deu aos seus filhos refletia o seu estado de espírito: Manasses (faz esquecer) e Efraim (frutífero). Assim como fez com José, Deus pode fazer você esquecer de todo sofrimento e ressentimento. Jesus veio para nos libertar e nos tornar verdadeiramente livres (Jo 8:36). Em Deus você pode vencer seus traumas!

Full Text of ReadingsTuesday of the Twenty-seventh Week in Ordinary Time Lectionary: 462All podcast readings are produced by the USCCB and are from the Catholic Lectionary, based on the New American Bible and approved for use in the United States _______________________________________The Saint of the day is St. Bruno, founderOn Oct. 6, the Catholic Church commemorates Saint Bruno of Cologne, founder of the Carthusian order of monks who remain notable for their strictly traditional and austere rule of contemplative life.Born in 1030, Bruno is said to have belonged to a prominent family in the city of Cologne. Little is known of his early years, except that he studied theology in the present-day French city of Reims before returning to his native land, where he was most likely ordained a priest in approximately 1055.Returning to Reims the following year, he soon became head of the school he had attended there, after its director Heriman left to enter consecrated religious life in 1057. Bruno led and taught at the school for nearly two decades, acquiring an excellent reputation as a philosopher and theologian, until he was named chancellor of the local diocese in 1075.Bruno's time as chancellor coincided with an uproar in Reims over the behavior of its new bishop Manasses de Gournai. Suspended by the decision of a local council, the bishop appealed to Rome while attacking and robbing the houses of his opponents. Bruno left the diocese during this period, though he was considered as a possible successor to Manasses after the bishop's final deposition in 1080.The chancellor, however, was not interested in leading the Church of Reims. Bruno and two of his friends had resolved to renounce their worldly goods and positions and enter religious life. Inspired by a dream to seek guidance from the bishop later canonized as Saint Hugh of Grenoble, Bruno settled in the Chartreuse Mountains in 1084, joined by a small group of scholars looking to become monks.In 1088, one of Bruno's former students was elected as Pope Urban II. Six years into his life as an alpine monk, Bruno was called to leave his remote monastery to assist the Pope in his struggle against a rival papal claimant as well as the hostile Holy Roman Emperor Henry IV.Bruno served as a close adviser to the Pope during a critical period of reform. Around this time, he also rejected another chance to become a bishop, this time in the Italian region of Calabria. While he obtained the Pope's permission to return to monastic life, Bruno was required to remain in Italy to help the Pope periodically, rather than returning to his monastery in France.During the 1090s Bruno befriended Count Roger of Sicily and Calabria, who granted land to his group of monks and enabled the founding of a major monastery in 1095. The monks were known, then as now, for their strict practice of asceticism, poverty, and prayer; and for their unique organizational form, combining the solitary life of hermits with the collective life of more conventional monks.St. Bruno died on October 6, 1101, after making a notable profession of faith which was preserved for posterity. In this final testimony, he gave particular emphasis to the doctrine of Christ's Eucharistic presence, which had already begun to be questioned in parts of the Western Church.I believe, he attested, in the sacraments that the Church believes and holds in reverence, and especially that what has been consecrated on the altar is the true Flesh and the true Blood of our Lord Jesus Christ, which we receive for the forgiveness of our sins and in the hope of eternal salvation.Veneration of St. Bruno was given formal approval in 1514, and extended throughout the Latin Rite in 1623. More recently, his Carthusian Order was the subject of the 2006 documentary film Into Great Silence, chronicling the life of monks in the Grand Chartreuse monastery. Saint of the Day Copyright CNA, Catholic News Agency

The sins of a Church and people may come to that height, and God's wrath may be kindled to that heat, notwithstanding their reformation, God will inexorably go on to a desolation. Notwithstanding all that Josiah did, the Lord turned not from His fierce wrath. The third is, this being done for Manasseh's provocations, I observe, that the sins of one generation may be the ground and cause of the destruction and ruin of the succeeding generation. The abominations that Manasses committed and commanded in his time, were the cause why God was unappeasably bent to the destruction of the generation that lived after him.

Em algum momento você já refletiu sobre os acontecimentos do antigo testamento, comparando-os com o novo? Quando o assunto é graça de Deus o que mais faz você pensar e refletir baseando-se em toda a bíblia? Pensando neste tema, muitos ao comparar os acontecimentos descritos no antigo e no novo testamento tratam com distinção.Lançaremos quatro podcasts com o objetivo de fazer você refletir mais sobre a graça de Deus manifestada na vida de alguns reis do antigo testamento.

Em algum momento você já refletiu sobre os acontecimentos do antigo testamento, comparando-os com o novo? Quando o assunto é graça de Deus o que mais faz você pensar e refletir baseando-se em toda a bíblia? Pensando neste tema, muitos ao comparar os acontecimentos descritos no antigo e no novo testamento tratam com distinção.Lançaremos quatro podcasts com o objetivo de fazer você refletir mais sobre a graça de Deus manifestada na vida de alguns reis do antigo testamento.

Dzisiaj chciałbym wam opowiedzieć o mało znanym potomku Mojżesza czyli o Jonatanie, synu Gerszoma, syna Mojżesza. Dziadek prawdopodobnie by się go wstydził. Na pewno wstydzili się go późniejsi przepisywacze tekstu biblijnego, którzy próbowali ukryć powiązanie Mojżesza z tym jego wnukiem. Co Biblia mówi o Jonatanie i czasach, w których żył?Jonatan pierwszy raz pojawia się w Księdze Sędziów 17:7. Czytamy o nim, że mieszkał jakiś czas w Betlejem należącym do Judy. Chodzi o to samo Betlejem, w którym później urodził się Dawid oraz Jezus. Z jakiegoś powodu opuścił Betlejem i szukał sobie nowego domu. W tamtych czasach rządzili sędziowie, a sąsiednie narody często napadały na Izraelitów. Być może to skłoniło Jonatana do opuszczenie Betlejem. Trafił do domu Micheasza z plemienia Efraima. Ten człowiek miał w domu bożka oraz ubranie dla kapłana. Do tej pory służył mu za kapłana jeden z synów, ale teraz zaproponował tą funkcję Jonatanowi. Micheasz zobowiązał się dawać Jonatanowi ubranie i jedzenie oraz 10 srebrników rocznie. Przyjście Lewity wziął za dowód błogosławieństwa Bożego.Było to już chyba po śmierci Jozuego. Ziemia została podzielona, ale nie wszystkie plemiona zdobyły swoją część. Plemię Dana miało mały kawałek dla siebie. Wysłali oni 5 zwiadowców, którzy po drodze znaleźli się niedaleko domu Jonatana. Ten ich pobłogosławił. Oni poszli na północ i znaleźli tam miasto łatwe do zdobycia. Gdy później wrócili do swoich wyruszyli razem z 600-osobowym oddziałem aby zdobyć to miasto. Po drodze zabrali posąg i szaty kapłana. Gdy Jonatan zapytał ich dlaczego to robią zaproponowali mu aby został kapłanem dla całego plemienia. Jonatanowi się to spodobało i poszedł z nimi. Wprawdzie Micheasz właściciel tego posągu ruszył w pościg, ale gdy zobaczył 600 Danitów dał spokój. Danici dotarli do miasta, które się nazywało Laisz. Zdobyli je i nazwali Dan. Było to najbardziej na północ wysunięte miasto. Później o całym Izraelu mówiono od Dan do Beer-Szeby.Cała historia tego Lewity jest opisana w rozdziałach 17 i 18 Księgi Sędziów. Jednak dopiero w jednym z ostatnich wersetów jest wyjawione imię tego Lewity. Jest to Jonatan, syn Gerszoma, syna Mojżesza. Czasami ludzie zastanawiają się czy tekst Biblii pozostał niezmieniony. Co ciekawe właśnie ten werset czyli Sędziów 18:30 był zmieniany przez kopistów. Prawdopodobnie dlatego, że chcieli ukryć co zrobił wnuk Mojżesza. W języku hebrajskim wystarczyło dodać jedną literę aby ze słowa Mojżesz zrobić słowo Manasses. W ten sposób w greckiej Septuagincie w Kodeksie Watykańskim można przeczytać o Jonatanie, synu Gerszoma, syna Manassesa. Na szczęście wiele innych starożytnych manuskryptów zawiera prawdziwą wersję czyli tą z Mojżeszem.Podsumujmy co wiemy o Jonatanie. Był on wnukiem Mojżesza. Jego babką była Cyppora, która przez siostrę Mojżesza została określona jako Kuszytka, co oznacza, że była czarna lub, że jej skóra była dużo ciemniejsza niż Izraelitów. Czy jej wnuk Jonatan też miał ciemniejszą karnację? Tego Biblia nie wyjawia. Należał od do plemienia Lewitów. To plemię nie dostało własnej ziemi - miało żyć z tego co Izraelici przynosili w darach do świątyni albo przybytku. Jednak w tamtym okresie wielu Izraelitów odchodziło od kultu Boga Biblii i co za tym idzie prawdopodobnie zaniedbywali dary, które mieli dostawać Lewici i kapłani. Nic więc dziwnego, że ten Lewita szukał sobie nowej pracy. Dostał taką pracę od Micheasza z plemienia Efraima. Zachodzi pytanie czy Jonatan, wnuk Mojżesza nie wiedział co jego dziadek myślał o oddawaniu czci posągom?Co by nie mówić o Mojżeszu to ojcem nie był on chyba najlepszym. Zostawił swoją żonę i dzieci u teścia. Podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej teść przyprowadził do niego żonę i synów chcąc mu chyba przypomnieć o ich istnieniu. Później teść odszedł, a oni pozostali wraz z Mojżeszem. Ten jednak nie miał chyba zbyt dużo czasu na ich pouczanie. Można więc sobie wyobrazić, że Mojżesz zajęty różnymi problemami z kierowaniem milionowym narodem zaniedbał swoich synów, co odbiło się także na wnukach. Tak więc to możliwe, że Jonatan chociaż był Lewitą nie znał Prawa Mojżeszowego oraz zakazu odnośnie sporządzania bałwanów. Jego niewiedza mogła też być spowodowana tym, że większość Izraelitów odeszła wtedy od monoteizmu.Jakby nie było Jonatan i potem jego potomkowie służyli plemieniu Dana jako kapłani. Jak długo? W ostatnich dwóch wersetach rozdziału 18 wspomniano, że byli kapłanami aż do czasu gdy mieszkańcy tych terenów trafili do niewoli oraz, że było to tak długo jak długo przybytek był w Szilo. Przypomnijmy, że w tamtym okresie arka przymierza wpadła w ręce Filistynów. Później królem został Saul, a po jego śmierci Dawid. Wtedy przeniesiono część przybytku do Jerozolimy, ale całość dopiero za rządów Salomona. Tak więc Jonatan i jego potomkowie mogli służyć plemieniu Dana nawet przez kilka pokoleń. Czy zostali za to ukarani? Biblia nic nie mówi, ale wspomina o tym, że potomkowie Eliezera, młodszego syna Mojżesza służyli później w świątyni, podczas gdy potomkowie Gerszoma nie są nigdy więcej wspomniani.Sam Jonatan był raczej samolubny. Chętnie zgodził się na pracę u Micheasza, ale później poparł zabranie posągu oraz szaty kapłana przez plemię Dana. Księga Sędziów wspomina, że spodobało mu się to, że będzie kapłanem dla całego plemienia zamiast dla jednej rodziny. Jeżeli znał Prawo Mojżeszowe, które dał jego dziadek to postępował wbrew niemu nie tylko dlatego, że czcił posąg, ale także dlatego, że Lewici nie mieli być kapłanami. Jako kapłani mieli usługiwać tylko potomkowie Aarona. Ta historia świetnie oddaje jak postępowali wtedy ludzie. W Sędziów 17:6 czytamy, że wtedy nie było króla w Izraelu i każdy robił to co wydawało mu się słuszne. Jonatan, wnuk Mojżesza postępował tak samo - robił to co wydawało mu się słuszne w jego własnych oczach.Historia wg Dzieci:https://historiawgdzieci.pl/podkast/listaTego dnia:https://historiawgdzieci.pl/tego-dnia/lista

Jeroboam I, syn Nebata - był on pierwszym królem Izraela i należy go odróżnić od Jeroboama II, który był jednym z ostatnich królów Izraela. Jeroboam II był prawnukiem Jehu. Kiedyś pewnie o nim też nagram osobny odcinek. Dziś skupmy się na Jeroboamie I, który w Biblii jest określany jako Jeroboam syn Nebata.Nie wiemy wiele o jego dzieciństwie. W 1 Królów 11:26 czytamy o nim, że był synem Nebata oraz, że pochodził z plemienia Efraima z miasta Cereda. Nie wiadomo, gdzie leżało owo miasto, ale w innym miejscu księgi 1 Królewskiej (7:46) wspomniano, że tam król Salomon kazał odlewać miedziane przedmioty do świątyni.O matce Jeroboama powiedziano, że była wdową. Tak więc Jeroboam być może w młodym wieku stracił ojca i był wychowywany przez matkę. Z tego powodu na jego barki spadło utrzymanie domu. Biblia mówi, że był bardzo pracowity.Jeżeli Cereda, z której pochodził Jeroboam to była ta sama Cereda, w której Salomon odlewał rzeczy do budowanej świątyni to być może tam się spotkali. W 1 Królów 11:28 czytamy, że Jeroboam był pracowity, co zauważył król Salomon i ustanowił go nad wszystkimi robotnikami z domu Józefa. Z domu Józefa pochodziły dwa plemiona, bo Efraima i Manassesa.Gdy po jakimś czasie wychodził z Jerozolimy. Był tam być może po rozkazy od króla Salomona spotkał na drodze proroka Achijasza. Ten prorok rozdarł swoje nowe szaty na 12 części i powiedział Jeroboamowi, że dla niego jest 10 z nich. Gdy król Salomon ustanawiał Jeroboama na kierownika robót w plemionach Efraima i Manassesa był chyba jeszcze monoteistą czyli oddawał cześć tylko Bogu Biblii, jednak w momencie gdy prorok Achijasz oferował Jeroboamowi 10 plemion - Salomon był już politeistą czyli oddawał cześć także bogom sąsiednich narodów. Między innymi wtedy przyszedł do Izraela także kult Asztarte. Prorok więc wyjaśnił Jeroboamowi, że ród Salomona straci te 10 plemion z powodu odejścia od czczenia jedynego Boga.Biblia mówi, że prorok Achijasz powiedział to Jeroboamowi na osobności. W jakiś jednak sposób król Salomon się o tym dowiedział i Jeroboam musiał uciekać. Uciekł aż do Egiptu, gdzie przyjął go faraon Sziszak. Jeroboam mieszkał tam do śmierci Salomona. W Biblii imię faraona oddano jako Sziszak, ale źródła egipskie mówią o nim jako o faraonie Szeszonku I.Po śmierci Salomona Jeroboam wrócił do Izraela i wraz z ludem prosił Rechoboama, aby ulżył ciężkiej pracy jaką nałożył na lud król Salomon. Przypomnijmy, że Jeroboam był takim nadzorcą lub kierownikiem nad wszystkimi ludźmi z plemion Józefa do prac przymusowych. Salomon bardzo dużo budował i zmuszał ludzi do pracy przy tych budowach. Teraz Jeroboam i lud proszą jego następcę aby złagodził te rzeczy i ulżył ich pracy. Rechoboam się jednak nie zgadza. Lud ukamienował nadzorcę nad tymi przymusowymi pracami i wybrał na swojego króla Jeroboama. Został on królem 10 plemion. Przy Rechoboamie zostały tylko 2 z 12 plemion.Król Rechoboam postanowił odzyskać władzę nad zbuntowanymi plemionami. Zebrał więc wojowników ze swoich dwóch plemion. Tymi plemionami była Juda i Beniamin. Taki bunt nie był czymś niezwykłym. Za czasów Dawida zbuntował się jego syn Absalom, a gdy upadł bunt Absaloma zbuntowały się inne plemiona Izraela pod przywództwem Szeby. Dawid wysłał jednak wojsko, zabił Szebę i wszystko wróciło do porządku. Być może Rechoboam spodziewał się czegoś takiego i teraz. Jednak wystąpił inny prorok, który powiedział, że ta sprawa jest od Boga i zabronił wojny pomiędzy Rechoboamem oraz Jeroboamem.Od tego momentu można chyba liczyć podział Izraela na dwa królestwa. Królestwo południowe było rządzone przez potomków Dawida i Salomona. Składało się z dwóch plemion Judy i Beniamina i często jest określano jako królestwo Judy albo po prostu Juda. Północne królestwo było rządzone przez kilka dynastii z których pierwszą była oczywiście dynastia Jeroboama. To królestwo jest określane jako królestwo Izraela albo krótko Izrael.Nie dochodzi więc do wojny między Izraelem, a Judą. Jeroboam rozbudował Szechem i Penuel. Ta rozbudowa to prawdopodobnie ufortyfikowanie tych miast. Jednak później król Izraela czyli Jeroboam I zauważa, że jego poddani dalej chodzą do Jerozolimy na święta. Takie święta odbywają się trzy razy w roku. Boi się, że Rechoboam wykorzysta ten fakt i namówi ludzi, aby wrócili do niego. Jeroboam ustanawia więc własne święto i własne miejsca kultu.Według Prawa Mojżeszowego święto tygodni zwane też świętem szałasów albo namiotów odbywa się 15 dnia miesiąca 7-go czyli gdzieś tak na przełomie naszego września i października. Jeroboam jednak mówi, że to za daleko dla ludzi chodzić tak daleko do Jerozolimy i ustawia dwa cielce. Jednego w Dan, a drugiego w Betel. Ustanawia też swoje święto na wzór tego z Jerozolimy jednak zamiast 15 dnia 7 miesiąca robi swoje święto 15 dnia miesiąca ósmego.Jak do tego doszło? W 1 Królów 12:28 czytamy, że Jeroboam szukał rady. Nie wiadomo kto mu jej udzielił, ale po jej wysłuchaniu ustanowił te dwa miejsca na miejsca kultu. Zauważmy jednak, że z jego słów wynika, że nie wprowadzał innej religii. On powiedział: “Po co macie chodzić tak daleko? Spójrz Izraelu, to jest twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi Egipskiej”. Co ciekawe Jeroboam cytuje tutaj słowa Aarona. Gdy Mojżesz poszedł na górę po prawa, między innymi po tablice z dziesięciorgiem przykazań lud się niecierpliwił. Niektórzy mówili, że Mojżesz tam umarł. Wtedy brat Mojżesza Aaron zrobił cielca ze złota i powiedział do Izraelitów to jest Bóg, który wyprowadził was z ziemi Egipskiej. Tak więc teraz Jeroboam wypowiada te same słowa. Oczywiście Mojżesz kazał zniszczyć tamtego cielca i można się spodziewać jak zareagują ludzie znający Prawo Mojżeszowe.Zanim jednak do tego przejdziemy do tej reakcji warto wspomnieć o pewnym wydarzeniu historycznym, na które Jeroboam mógł mieć duży wpływ. Przypomnijmy, że za życia Salomona Jeroboam ukrywał się w Egipcie u faraona Sziszaka w egipskich źródłach Szeszonka. W piątym roku panowania Rechoboama w Judzie czyli także w piątym roku panowania Jeroboama w Izraelu faraon Sziszak najeżdża Judę i ograbia Jerozolimę. Wydaje mi się, że Jeroboam mógł mieć duży wpływ na ten najazd. Być może namówił faraona, aby najechał Judę i w ten sposób osłabił jego wroga. Jakby nie było faraon pokonał Rechoboama i ograbił Jerozolimę oraz świątynię. Być może wtedy zabrał też arkę przymierza ze świątyni.Wróćmy jednak do Jeroboama. Gdy ustanowił kult cielców w Dan i Betel wszyscy kapłani i Lewici przenieśli się do Judy. Jeroboam sam stanął w Betel aby złożyć ofiarę jednemu z cielców. Było to prawdopodobnie właśnie 15 dnia 8 miesiąca podczas święta, które ustanowił. Przybył wtedy prorok z Judy i przepowiedział zniszczenie tego ołtarza przez judzkiego króla Jozjasza. Jeroboam kazał schwytać proroka, ale Biblia mówi, że uschła mu ręka. Ten prorok uleczył króla nic jednak od niego nie chciał. Jeroboam nie zmienił jednak swojego postępowania w kwestii cielców.Biblia mówi, że prorok powstrzymał Izraela i Judę przed wojną na początku panowania. Później jednak pisze, że wciąż prowadzili ze sobą wojny. Te wojny trwały także po śmierci Rechoboama. W jego miejsce zaczął panować Abijasz. Miał on dwukrotnie mniejszą armię niż Jeroboam. Ten ostatni dodatkowo wysłał część swoich sił na tyły wojsk judzkich. Biblia mówi jednak, że wygrał Abijasz, bo Bóg rozgromił siły Jeroboama. Nie ma tutaj podanych szczegółów. Abijasz odebrał Jeroboamiowi kilka miast, między innymi Betel czyli miasto, w którym był jeden z cielców. Było to jednak krótkotrwałe. Jeżeli nawet Abijasz zniszczył cielca w Betel. To później to miasto wróciło do Izraela i kult cielca dalej tam trwał.Jeroboam nie wrócił już do swojej potęgi. Pod koniec życia zachorował jeden z jego synów. Posłał więc żonę, aby poszła do proroka Achijasza. Tego samego, który rozdarł swoją szatę na 12 części i 10 dał Jeroboamowi. Ten prorok mimo, że był już stary i ślepy rozpoznał żonę Jeroboama i przepowiedział jej śmierć całej dynastii. Jeroboam wkrótce umarł. Biblia mówi, że został zabity przez Boga. Nie wyjaśniono jak, ale przychodzą na myśl postacie Nabala, którego zabił Bóg poprzez paraliż albo udar, albo król Herod, którego zabiło robactwo. Jego syn Nadab panował tylko dwa lata, a potem został zabity wraz z całym domem Jeroboama przez Baszę, który zapoczątkował kolejną dynastię w Izraelu. Jedna rzecz się jednak nie zmieniła. Jeroboam wprowadził kult cielców i ten kult był kontynuowany przez kolejnych królów Izraela. Nawet tak król Jehu, który jest jednym z najlepszych królów Izraela usunął kult Baala, ale pozostawił kult cielców. Ten kult trwał aż do końca tego państwa czyli do momentu najazdu Asyrii oraz zniszczenia tych cielców przez judzkiego króla Jozjasza, ale to już inna historia.Podsumowując. Jeroboam był bardzo pracowity, być może dlatego, że wychowywał się bez ojca i już jako młody chłopak utrzymywał rodzinę. Salomon to zauważył i ustanowił go nadzorcą nad przymusowymi pracami. Gdy prorok przepowiedział Jeroboamowi panowanie nad 10 plemionami musiał on uciekać przed Salomonem do Egiptu. Wrócił stamtąd po śmierci Salomona i zaczął panować nad Izraelem. Być może namówił faraona do ataku na Judę. Jego dynastia była bardzo krótka, ale kult cielców, który ustanowił trwał przez cały okres istnienia 10-plemiennego królestwa Izraela.Grupa na facebooku:https://www.facebook.com/groups/historia.biblijna

Para mais informações, acesse o site: verbofloripaoficial.com   Facebook  www.facebook.com/verbofloripaoficial/   Instagram www.instagram.com/verbofloripaoficial/   Youtube Verbo Floripa Oficial    3035-8877                

Sedan såg jag fyra änglar stå vid jordens fyra hörn och hålla fast jordens fyra vindar, för att ingen vind skulle blåsa över jorden eller havet eller mot något träd. 2Och jag såg en annan ängel stiga upp från öster med den levande Gudens sigill, och han ropade med hög röst till de fyra änglarna, som hade fått rätt att skada jorden och havet: 3”Skada inte jorden eller havet eller träden förrän vi har märkt vår Guds tjänare med sigill på deras pannor.” 4Och jag fick höra antalet av dem som var märkta med sigill. Etthundrafyrtiofyra tusen var märkta, och de kom från alla Israels stammar: 5av Judas stam tolv tusen märkta med sigill, av Rubens stam tolv tusen, av Gads stam tolv tusen, 6av Ashers stam tolv tusen, av Naftalis stam tolv tusen, av Manasses stam tolv tusen, 7av Simons stam tolv tusen, av Levis stam tolv tusen, av Isaskars stam tolv tusen, 8av Sebulons stam tolv tusen, av Josefs stam tolv tusen och av Benjamins stam tolv tusen, märkta med sigill.9Sedan såg jag, och se: en stor skara som ingen kunde räkna, av alla folk och stammar och länder och språk. De stod inför tronen och Lammet klädda i vita kläder med palmkvistar i sina händer. 10Och de ropade med hög röst: ”Frälsningen finns hos vår Gud, som sitter på tronen, och hos Lammet.”11Alla änglarna stod kring tronen och kring de äldste och de fyra varelserna. Och de föll ner på sina ansikten inför tronen och tillbad Gud 12och sade: ”Amen. Lovsången och härligheten, visheten och tacksägelsen, äran och makten och kraften tillhör vår Gud i evigheters evighet, amen.”13Och en av de äldste sade till mig: ”Dessa som är klädda i vita kläder, vilka är de och varifrån kommer de?” 14Jag svarade: ”Du vet det, herre.” Han sade till mig: ”Det är de som kommer ur det stora lidandet. De har tvättat sina kläder rena och gjort dem vita i Lammets blod. 15Därför står de inför Guds tron, och de tjänar honom dag och natt i hans tempel, och han som sitter på tronen skall slå upp sitt tält över dem. 16De skall inte längre hungra och inte längre törsta, varken solen eller någon annan hetta skall träffa dem. 17Ty Lammet som står mitt för tronen skall vara deras herde och leda dem fram till livets vattenkällor, och Gud skall torka alla tårar från deras ögon.”Upp 7:1-17 (Bibel 2000)Marie Ek Lipanovskahttp://www.marieeklipanovska.se

elibrayley.comMatthew - The King and His KingdomRecorded September 2011-June 2013Matthew 1: 1-25 (KJV)1 The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham.2 Abraham begat Isaac; and Isaac begat Jacob; and Jacob begat Judas and his brethren;3 And Judas begat Phares and Zara of Thamar; and Phares begat Esrom; and Esrom begat Aram;4 And Aram begat Aminadab; and Aminadab begat Naasson; and Naasson begat Salmon;5 And Salmon begat Booz of Rachab; and Booz begat Obed of Ruth; and Obed begat Jesse;6 And Jesse begat David the king; and David the king begat Solomon of her that had been the wife of Urias;7 And Solomon begat Roboam; and Roboam begat Abia; and Abia begat Asa;8 And Asa begat Josaphat; and Josaphat begat Joram; and Joram begat Ozias;9 And Ozias begat Joatham; and Joatham begat Achaz; and Achaz begat Ezekias;10 And Ezekias begat Manasses; and Manasses begat Amon; and Amon begat Josias;11 And Josias begat Jechonias and his brethren, about the time they were carried away to Babylon:12 And after they were brought to Babylon, Jechonias begat Salathiel; and Salathiel begat Zorobabel;13 And Zorobabel begat Abiud; and Abiud begat Eliakim; and Eliakim begat Azor;14 And Azor begat Sadoc; and Sadoc begat Achim; and Achim begat Eliud;15 And Eliud begat Eleazar; and Eleazar begat Matthan; and Matthan begat Jacob;16 And Jacob begat Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ.17 So all the generations from Abraham to David are fourteen generations; and from David until the carrying away into Babylon are fourteen generations; and from the carrying away into Babylon unto Christ are fourteen generations.18 Now the birth of Jesus Christ was on this wise: When as his mother Mary was espoused to Joseph, before they came together, she was found with child of the Holy Ghost.19 Then Joseph her husband, being a just man, and not willing to make her a public example, was minded to put her away privily.20 But while he thought on these things, behold, the angel of the Lord appeared unto him in a dream, saying, Joseph, thou son of David, fear not to take unto thee Mary thy wife: for that which is conceived in her is of the Holy Ghost.21 And she shall bring forth a son, and thou shalt call his name Jesus: for he shall save his people from their sins.22 Now all this was done, that it might be fulfilled which was spoken of the Lord by the prophet, saying,23 Behold, a virgin shall be with child, and shall bring forth a son, and they shall call his name Emmanuel, which being interpreted is, God with us.24 Then Joseph being raised from sleep did as the angel of the Lord had bidden him, and took unto him his wife:25 And knew her not till she had brought forth her firstborn son: and he called his name Jesus.

Revelation 7 "1 And after these things I saw four angels standing on the four corners of the earth, holding the four winds of the earth, that the wind should not blow on the earth, nor on the sea, nor on any tree. 2 And I saw another angel ascending from the east, having the seal of the living God: and he cried with a loud voice to the four angels, to whom it was given to hurt the earth and the sea, 3 Saying, Hurt not the earth, neither the sea, nor the trees, till we have sealed the servants of our God in their foreheads. 4 And I heard the number of them which were sealed: and there were sealed an hundred and forty and four thousand of all the tribes of the children of Israel. 5 Of the tribe of Juda were sealed twelve thousand. Of the tribe of Reuben were sealed twelve thousand. Of the tribe of Gad were sealed twelve thousand. 6 Of the tribe of Aser were sealed twelve thousand. Of the tribe of Nephthalim were sealed twelve thousand. Of the tribe of Manasses were sealed twelve thousand. 7 Of the tribe of Simeon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Levi were sealed twelve thousand. Of the tribe of Issachar were sealed twelve thousand. 8 Of the tribe of Zabulon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Joseph were sealed twelve thousand. Of the tribe of Benjamin were sealed twelve thousand. 9 After this I beheld, and, lo, a great multitude, which no man could number, of all nations, and kindreds, and people, and tongues, stood before the throne, and before the Lamb, clothed with white robes, and palms in their hands; 10 And cried with a loud voice, saying, Salvation to our God which sitteth upon the throne, and unto the Lamb. 11 And all the angels stood round about the throne, and about the elders and the four beasts, and fell before the throne on their faces, and worshipped God, 12 Saying, Amen: Blessing, and glory, and wisdom, and thanksgiving, and honour, and power, and might, be unto our God for ever and ever. Amen. 13 And one of the elders answered, saying unto me, What are these which are arrayed in white robes? and whence came they? 14 And I said unto him, Sir, thou knowest. And he said to me, These are they which came out of great tribulation, and have washed their robes, and made them white in the blood of the Lamb. 15 Therefore are they before the throne of God, and serve him day and night in his temple: and he that sitteth on the throne shall dwell among them. 16 They shall hunger no more, neither thirst any more; neither shall the sun light on them, nor any heat. 17 For the Lamb which is in the midst of the throne shall feed them, and shall lead them unto living fountains of waters: and God shall wipe away all tears from their eyes."

Revelation 7:1-8 (KJV) 1 And after these things I saw four angels standing on the four corners of the earth, holding the four winds of the earth, that the wind should not blow on the earth, nor on the sea, nor on any tree. 2 And I saw another angel ascending from the east, having the seal of the living God: and he cried with a loud voice to the four angels, to whom it was given to hurt the earth and the sea, 3 Saying, Hurt not the earth, neither the sea, nor the trees, till we have sealed the servants of our God in their foreheads. 4 And I heard the number of them which were sealed: and there were sealed an hundred and forty and four thousand of all the tribes of the children of Israel. 5 Of the tribe of Juda were sealed twelve thousand. Of the tribe of Reuben were sealed twelve thousand. Of the tribe of Gad were sealed twelve thousand. 6 Of the tribe of Aser were sealed twelve thousand. Of the tribe of Nepthalim were sealed twelve thousand. Of the tribe of Manasses were sealed twelve thousand. 7 Of the tribe of Simeon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Levi were sealed twelve thousand. Of the tribe of Issachar were sealed twelve thousand. 8 Of the tribe of Zabulon were sealed twelve thousand. Of the tribe of Joseph were sealed twelve thousand. Of the tribe of Benjamin were sealed twelve thousand.    

Pastor Billy Thomas Brings A Message On The Birth Of Jesus Christ Was On This Wise Matthew 1:6-19 Kjv 6 And Jesse begat David the king; and David the king begat Solomon of her that had been the wife of Urias; 7 And Solomon begat Roboam; and Roboam begat Abia; and Abia begat Asa; 8 And Asa begat Josaphat; and Josaphat begat Joram; and Joram begat Ozias; 9 And Ozias begat Joatham; and Joatham begat Achaz; and Achaz begat Ezekias; 10 And Ezekias begat Manasses; and Manasses begat Amon; and Amon begat Josias; 11 And Josias begat Jechonias and his brethren, about the time they were carried away to Babylon: 12 And after they were brought to Babylon, Jechonias begat Salathiel; and Salathiel begat Zorobabel; 13 And Zorobabel begat Abiud; and Abiud begat Eliakim; and Eliakim begat Azor; 14 And Azor begat Sadoc; and Sadoc begat Achim; and Achim begat Eliud; 15 And Eliud begat Eleazar; and Eleazar begat Matthan; and Matthan begat Jacob; 16 And Jacob begat Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ. 17 So all the generations from Abraham to David are fourteen generations; and from David until the carrying away into Babylon are fourteen generations; and from the carrying away into Babylon unto Christ are fourteen generations. 18 Now the birth of Jesus Christ was on this wise: When as his mother Mary was espoused to Joseph, before they came together, she was found with child of the Holy Ghost. 19 Then Joseph her husband, being a just man, and not willing to make her a public example, was minded to put her away privily. Find Us On Facebook Redeeming Blood Ministries Email Us: ministryinfo@redeemingbloodministries.com --- Send in a voice message: https://anchor.fm/redeemingbloodministries/message

Affordable Podcasting $5.99 a month includes Web Hosting Suppport The Classic Blues at Music Maker Visit Recover in Christ Ministries today Visit our 24 hour family friendly radio streaming station Buy Your 50 mp3 classic radio shows for $5.00 inclues shipping Mike Wilhoit praise page Crosswalk3 Matthew 1 1The book of the generation of Jesus Christ, the son of David, the son of Abraham. 2Abraham begat Isaac; and Isaac begat Jacob; and Jacob begat Judas and his brethren; 3And Judas begat Phares and Zara of Thamar; and Phares begat Esrom; and Esrom begat Aram; 4And Aram begat Aminadab; and Aminadab begat Naasson; and Naasson begat Salmon; 5And Salmon begat Booz of Rachab; and Booz begat Obed of Ruth; and Obed begat Jesse; 6And Jesse begat David the king; and David the king begat Solomon of her that had been the wife of Urias; 7And Solomon begat Roboam; and Roboam begat Abia; and Abia begat Asa; 8And Asa begat Josaphat; and Josaphat begat Joram; and Joram begat Ozias; 9And Ozias begat Joatham; and Joatham begat Achaz; and Achaz begat Ezekias; 10And Ezekias begat Manasses; and Manasses begat Amon; and Amon begat Josias; 11And Josias begat Jechonias and his brethren, about the time they were carried away to Babylon: 12And after they were brought to Babylon, Jechonias begat Salathiel; and Salathiel begat Zorobabel; 13And Zorobabel begat Abiud; and Abiud begat Eliakim; and Eliakim begat Azor; 14And Azor begat Sadoc; and Sadoc begat Achim; and Achim begat Eliud; 15And Eliud begat Eleazar; and Eleazar begat Matthan; and Matthan begat Jacob; 16And Jacob begat Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ. 17So all the generations from Abraham to David are fourteen generations; and from David until the carrying away into Babylon are fourteen generations; and from the carrying away into Babylon unto Christ are fourteen generations. 18Now the birth of Jesus Christ was on this wise: When as his mother Mary was espoused to Joseph, before they came together, she was found with child of the Holy Ghost. 19Then Joseph her husband, being a just man, and not willing to make her a public example, was minded to put her away privily. 20But while he thought on these things, behold, the angel of the LORD appeared unto him in a dream, saying, Joseph, thou son of David, fear not to take unto thee Mary thy wife: for that which is conceived in her is of the Holy Ghost. 21And she shall bring forth a son, and thou shalt call his name JESUS: for he shall save his people from their sins. 22Now all this was done, that it might be fulfilled which was spoken of the Lord by the prophet, saying, 23Behold, a virgin shall be with child, and shall bring forth a son, and they shall call his name Emmanuel, which being interpreted is, God with us. 24Then Joseph being raised from sleep did as the angel of the Lord had bidden him, and took unto him his wife: 25And knew her not till she had brought forth her firstborn son: and he called his name JESUS. Matthew 2 1Now when Jesus was born in Bethlehem of Judaea in the days of Herod the king, behold, there came wise men from the east to Jerusalem, 2Saying, Where is he that is born King of the Jews? for we have seen his star in the east, and are come to worship him. 3When Herod the king had heard these things, he was troubled, and all Jerusalem with him. 4And when he had gathered all the chief priests and scribes of the people together, he demanded of them where Christ should be born. 5And they said unto him, In Bethlehem of Judaea: for thus it is written by the prophet, 6And thou Bethlehem, in the land of Juda, art not the least among the princes of Juda: for out of thee shall come a Governor, that shall rule my people Israel. 7Then Herod, when he had privily called the wise men, enquired of them diligently what time the star appeared. 8And he sent them to Bethlehem, and said, Go and search diligently for the young child; and when ye have found him, bring me word again, that I may come and worship him also. 9When they had heard the king, they departed; and, lo, the star, which they saw in the east, went before them, till it came and stood over where the young child was. 10When they saw the star, they rejoiced with exceeding great joy. 11And when they were come into the house, they saw the young child with Mary his mother, and fell down, and worshipped him: and when they had opened their treasures, they presented unto him gifts; gold, and frankincense and myrrh. 12And being warned of God in a dream that they should not return to Herod, they departed into their own country another way. 13And when they were departed, behold, the angel of the Lord appeareth to Joseph in a dream, saying, Arise, and take the young child and his mother, and flee into Egypt, and be thou there until I bring thee word: for Herod will seek the young child to destroy him. 14When he arose, he took the young child and his mother by night, and departed into Egypt: 15And was there until the death of Herod: that it might be fulfilled which was spoken of the Lord by the prophet, saying, Out of Egypt have I called my son. 16Then Herod, when he saw that he was mocked of the wise men, was exceeding wroth, and sent forth, and slew all the children that were in Bethlehem, and in all the coasts thereof, from two years old and under, according to the time which he had diligently inquired of the wise men. Then was fulfilled that which was spoken by Jeremiah the prophet, saying, 18In Rama was there a voice heard, lamentation, and weeping, and great mourning, Rachel weeping for her children, and would not be comforted, because they are not. 19But when Herod was dead, behold, an angel of the Lord appeareth in a dream to Joseph in Egypt, 20Saying, Arise, and take the young child and his mother, and go into the land of Israel: for they are dead which sought the young child's life. 21And he arose, and took the young child and his mother, and came into the land of Israel. 22But when he heard that Archelaus did reign in Judaea in the room of his father Herod, he was afraid to go thither: notwithstanding, being warned of God in a dream, he turned aside into the parts of Galilee: 23And he came and dwelt in a city called Nazareth: that it might be fulfilled which was spoken by the prophets, He shall be called a Nazarene.

Wed, 1 Jan 1772 12:00:00 +0100 http://epub.ub.uni-muenchen.de/2777/ http://epub.ub.uni-muenchen.de/2777/1/4P.germ.208_34.pdf Unbekannter Autor Manasses rex Iuda. ein Trauerspiel ... ; vorgestellet von dem Lyceum und Gymnasium der Gesellschaft Jesu zu Burghausen den 2. und 4. Herbstmonats 1772. Burghausen: Klatzinger, 1772 0