Podcasts about widzisz

Gdy myślisz sobie PODCAST, pewnie masz różne... raczej dobre i lepsze, a pewnie czasem i gorsze skojarzenia... Widzisz pewnie osoby, twarze, tematy, tytuły i okładki. Być może potrafisz sobie przypomnieć czyjś głos i wspomnienia, które Ci towarzyszyły, gdy usłyszałaś_eś go pierwszy raz. Są też pewnie wspomnienia "tych ulubionych odcinków", które zmieniły twoje spojrzenie na jakiś temat albo nawet zmieniły całe życie. To co widzisz, a przede wszystkim to co słyszysz, w swojej ulubionej platformie streamingowej, to efekt czyjejś bardzo żmudnej pracy. "To nie są tanie rzeczy", jak to mawia mój przyjaciel.. No właśnie... jak się robi taki podcast? Czy podcastowanie to fajna robota? Czy warto? I czy się opłaca? Jak to wygląda od kuchni? Ile zajmuje czasu? Po co robi się podcast? Dla kogo? Jakie za tym kryją się cele i intencje? A może chodzi wyłącznie o monetyzację i biznes albo o misję? Z dzisiejszego odcinka specjalnego dowiesz się, jak wygląda kuchnia podcastowa osób, które wspierają polskie prawniczki i prawników w ich zawodowej drodze! Właśnie o tym jest świąteczny odcinek podcastu Toga bez wroga... Wróć! To nie jest podcast Toga bez wroga, to MULTIPODCAST, na pokładzie którego, z okazji świąt, spotkali się: → Aleksandra Kaczmarczyk | podcast Życie po prawie → Monika Dużyńska & Barbara Skardzińska | podcast Zawód Prawniczka → Aleksander Zarzeka i Maciej Jamiołkowski | podcast In-House Life → and me... czyli Adam Sornek | podcast Toga bez wroga. "Zawód po prawie: in-house lub toga" to miksplus nazw naszych podcastów. Słów cięcie-gięcie :) Zatem miłego odsłuchu, no i Zdrowych oraz Spokojnych Świąt. A w Nowym Roku pomyślności i Twojego własnego podcastu, jeśli tylko masz coś ważnego do przekazania i czujesz - tak jak my - że to świetny sposób na podarowanie kawałka swojej wiedzy innym. Trzymam kciuki! As usual & as always! Merry Xmas ♥️

W 74 odcinku podcastu Smart Workout rozmawiamy o tym, jak skutecznie budować masę mięśniową. Dowiecie się, dlaczego mimo regularnych wizyt na siłowni wielu z nas nie widzi oczekiwanych efektów oraz jakie błędy najczęściej popełniamy w procesie budowania mięśni. Jeśli chcesz zbudować sylwetkę przypominającą Aquamana czy Leonidasa z "300 Spartan", ten odcinek dostarczy Ci wielu inspiracji i konkretnych wskazówek! ;) Zobacz nasze plany treningowe: https://smartworkout.pl/sklep

Sam schemat jest prosty. O nim za chwilę. Diabeł jednak tkwi w szczegółach! To, jak skonstruujemy kampanię i dobierzemy komunikację, jest tutaj kluczowe.W Internecie napotykamy mnóstwo reklam bazujących na prostej zasadzie: odbierz prezent, w zamian za pozostawienie kontaktu. Alternatywnie: zainteresuj się TĄ OFERTĄ i zostaw kontakt.Prost i skuteczne, a działa to tak:1. Widzisz reklamę z wyraźnym wezwaniem do działania.2. Wchodzisz na stronę typu Landing Page, na której masz zostawić kontakt.3. Jeśli strona Cię przekonała, wypełniasz formularz, jeśli nie - uciekasz.Z tego odcinka dowiesz się, w jaki sposób zastosować ten schemat i uniknąć rażących błędów. Przy czym każdy błąd to spadek konwersji. Spadek konwersji to droższa reklama... W skrajnych przypadkach konwersja tak niska, że kampania staje się nieopłacalna. Tego wolałbyś uniknąć!#landingpage #lead #googleads #metaads

[AUTOPROMOCJA]  Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. Całość TYLKO w aplikacji Onet Audio. Subskrybuj pakiet Onet Premium i słuchaj bez limitu. Pułkownik Wojciech Martynowicz, autor książek “Zwyczajny szpieg. Wspomnienia” i “Zwyczajny szpieg. Powrót”, na zaproszenie Witolda Jurasza wraca do “Raportu międzynarodowego”. Tym razem by opowiedzieć o arcyciekawym analitycznym aspekcie działalności wywiadowczej. W poprzednim odcinku porozmawialiśmy z gościem o jego życiu w kontekście szpiegostwa i kariery w wywiadzie oraz o tym, czym właściwie służby wywiadowcze się zajmują. Czy w porównaniu do pracy analityków w innych dziedzinach, tajne informacje to tylko wisienka na torcie w pracy analityka, który działa na zlecenie wywiadu? Dlaczego Witold Jurasz ma niski poziom szacunku dla tzw. szczególarzy? Czy żeby być dobrym analitykiem w wywiadzie, trzeba mieć też doświadczenie operacyjne? Jeśli nie ma lepszej metody dochodzenia prawdy niż spór – jak działać w środowisku mocno zhierarchizowanym, w którym z przełożonym dyskutować po prostu nie można? Czy analiza wywiadowcza jest rzemiosłem, czy bardziej sztuką? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziesz w najnowszym “Raporcie międzynarodowym”. Zapraszamy! 00:00 - Wstęp. 2:49 - Czy żeby być dobrym analitykiem w wywiadzie, trzeba mieć doświadczenie operacyjne? 7:12 - Jakie typy informacji interesują służby wywiadowcze? Co się dzieje, kiedy dostajemy taką informację? 11:26 - Czym się różni kariera w naszych służbach wywiadowczych od pracy w służbach wywiadowczych np. Stanów Zjednoczonych? 14:18 - O metodyce w analityce wywiadowczej w porównaniu do analityk innych dziedzin. 17:55 - O największych wyzwaniach stojących przed analitykiem, przyglądaniu się faktom i zabawie ze szczegółami. 22:10 - Co jest podstawą pracy w zespole analitycznym oraz o koncepcjach problemów analitycznych. 33:55 - Czy jeśli analityk się pomyli, jest skompromitowany? O zagrożeniach czyhających na początkujących analityków na przykładach z życia i historii wziętych. 45:00 - Polecenia książkowe Witolda Jurasza nawiązujące do tematu rozmowy. 49:00 - Czy żeby zespół analityczny był dobry, musi do siebie dopuścić kogoś, kto będzie mówił niewygodne rzeczy? 1:06:06 Pożegnanie.

Chcesz chronić swoją markę, ale zastanawiasz się co zapewni Ci największą ochronę?Może masz już swój logotyp lub nazwę firmy, ale nie jesteś pewien/pewna, jak złożyć wniosek o rejestrację znaku towarowego?Widzisz wiele sprzecznych informacji w Internecie na temat znaków towarowych, ale nie wiesz komu wierzyć?W dzisiejszym odcinku dowiesz się, co jest potrzebne do rejestracji znaku towarowego i jak to zrobić!A dodatkowo przeczytaj nasz artykuł, Jak uzyskać dofinansowanie na rejestrację znaku towarowego: https://creativa.legal/dofinansowanie-na-rejestracje-znaku-towarowego/1️⃣ Zobacz w jaki sposób jestem w stanie Ci pomóc. Stoisz przed problemem lub wyzwaniem? Szukasz najlepszego rozwiązania dla siebie, który opisałem w tym nagraniu? Umów się na 15 minutową bezpłatną konsultację z ekspertem: https://creativa.legal/czym-sie-zajmujemy/2️⃣ Potrzebujesz pomocy w temacie podcastu albo chcesz, żebym poruszył w kolejnym nagraniu konkretny temat? Napisz bezpośrednio na mojego maila

Dwieście dwudziesty czwarty odcinek z szybkiej serii ESPRESSO, w którym poznasz wyrażenie AVERE IL PROSCIUTTO SUGLI OCCHI.Marzysz o nauce włoskiego?Sprawdź mój kurs WŁOSKI START: www.wloskistart.pl

Ciągle zaczynasz i nigdy niczego nie kończysz? Zastanawiasz się, jak przestać odkładać rzeczy na później? Dobrze trafiłeś, bo w dzisiejszym odcinku podpowiem Ci, jak pokonać prokrastynację i lenistwo? Widzisz, to, że zaczynasz 5 rzeczy na raz i niczego nie kończysz nie jest kwestią samodyscypliny czy motywacji. Sekret prokrastynacji, o którym nikt nie mówi leży głęboko w Twojej psychice, a kluczem jest zrozumienie, od czego ucieka Twój mózg. Zapraszam do oglądania! Paweł — Inner War Saga.Książka "Saga Wewnętrznej Wojny", to historia bohatera lub bohaterki, w której to Ty grasz główną rolę. Swoim życiem piszesz opowieść. To historia wojowników i wojowniczek, którzy zrozumieli, że wewnątrz nich nie czai się wróg. Pierwszy i drugi tom książki „Saga Wewnętrznej Wojny” pomoże Ci lepiej poznać siebie. Pokaże Ci ponadczasową mądrość zawartą w skandynawskich mitach, sagach oraz runach. Odzyskaj kontrolę nad swoją podświadomością i uczyń ze swego życia sagę pełną chwały.Książkę zamówisz tutaj: https://innerwarsaga.com/saga/?utm_ca..._________________________________Inner War Saga w sieci: https://innerwarsaga.com/ Instagram: innerwarsaga_plFacebook: innerwarsagaplYouTube: InnerWarSaga_________________________________Jeśli masz problem, którego chciałbyś się pozbyć za pomocą hipnozy, zapisz się na bezpłatną konsultację: https://innerwarsaga.com/bezplatna-konsultacja/ie sprawią, że będziesz szczęśliwy. Zamiast tego zajrzyj głęboko w siebie i zastanów się z czego wynikają twoje prawdziwe braki. Programowanie świadomości zaczyna się małymi krokami. Pozdrawiam! Paweł - Inner War Saga

To i więcej nauczań można znaleźć również na naszej stronie parakletos.pl.

Dzisiaj czytamy Księgę Wyjścia, rozdziały 13-15 Dowiedz się więcej na temat Księgi Wyjścia: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://bibliawrok.pl/stary-testament/ksiega-wyjscia/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Dowiedz się, kim był Mojżesz: ⁠⁠https://bibliawrok.pl/postacie/mojzesz/⁠⁠ Linki, które warto sprawdzić: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠youtube.com/@bibliawrok⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠instagram.com/bibliawrok⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠tiktok.com/@bibliawrok⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠facebook.com/bibliawrok⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Biblia w rok

W tym roku na pewno rozwinę swój biznes online! Ile razy miałaś takie wielkie plany, a potem nic z tego nie wychodziło? Zastanawiasz się, z czego to wynika, że wciąż nie widzisz postępów w rozwoju swojego biznesu?Dlaczego nie osiągasz swoich celów czy poziomu przychodów, o jakim marzysz, chociaż masz wrażenie, że robisz wszystko „co trzeba”? Na te pytania pomogę Ci znaleźć odpowiedzi w dzisiejszym odcinku.Zapraszam!Z tego nagrania dowiesz się:Wstęp – skąd się bierze brak postępów w biznesiePrzemyślany kierunek rozwoju biznesu czy ślepy zaułek – dokąd zmierzasz?Realizujesz cele czy projekty?Czy wiesz, jak dojść prosto do celu?Co zrobisz, aby Twój biznes w tym roku rzeczywiście wzrastał?Jeśli nie widzisz postępów w rozwoju swojego biznesu online, sprawdź, czy przypadkiem nie popełniasz któregoś z błędów, jakie dzisiaj omówiłam. Taka szczera autorefleksja to dobry punkt wyjścia, abyś wyciągnęła wnioski z dotychczasowych działań i usprawniła to, co nie daje efektów.Bo robiąc wciąż to samo, nie osiągniesz lepszych wyników!Jeśli chcesz skutecznie wprowadzać zmiany, aby trwale rozwijać opłacalny biznes – polecam Ci metodę małych kroków w obszarach: opłacalność biznesu, marketing, sprzedaż, zamiast jednorazowych zrywów od czasu do czasu.Zapraszam Cię do Klubu 10K, gdzie małymi krokami usprawniasz kluczowe obszary, które rzeczywiście mają znaczenie dla Twoich wyników. To moja nowa przestrzeń dla kobiet, chcących doprowadzić swój biznes do stabilnych przychodów na poziomie co najmniej 10 tys. złotych miesięcznie.Sprawdź, jak działa ten program abonamentowy https://italianamarketing.pl/klub10k/ i dołącz, aby otrzymać wsparcie, jakiego potrzebujesz! A jeżeli chcesz szybko ustalić cele, które rzeczywiście zrealizujesz – zapraszam na warsztaty „Zaplanuj sukces w biznesie online w 2024” https://italianamarketing.pl/zs2024/, które poprowadzę w dniach 24 i 26 stycznia. Pokażę Ci najkrótszą metodą na strategię rozwoju opłacalnego biznesu, którą sama stosuję z powodzeniem od kilku lat. Taka okazja jest tylko raz w roku, więc zarezerwuj swoje miejsce na tych praktycznych warsztatach https://italianamarketing.pl/zs2024/ już teraz!Osiągaj z lekkością kolejne przełomy w biznesie online!Obserwuj mnie na Instagramie https://www.instagram.com/italianajustyna/Czytaj mojego bloga i słuchaj podcastu „Mały biznes, wielkie efekty” https://italianamarketing.pl/blog/ Pobierz bezpłatne materiały 15 pomysłów, jak sprzedawać codziennie https://italianamarketing.pl/15-pomyslow/Dołącz do grona Królowych Swojego Biznesu https://italianamarketing.pl/krolowe-swojego-biznesu/ Dołącz do Klubu10K i doprowadź swój biznes do poziomu 10 tys. miesięcznie lub więcej https://italianamarketing.pl/klub10k/A jeśli lubisz czytać, to artykuł do dzisiejszego odcinka znajdziesz na moim bloguhttps://italianamarketing.pl/?p=67098&preview=true#italianamarketing #stabilne przychody #skalowaniebiznesu #rozwójbiznesu #priorytetybiznesowe #zaplanujsukceswbiznesie

Wykład nagrano podczas ostatniego w 2023 roku nabożeństwa w Kościele „Filadelfia” Bielsko Biała. Możesz wspierać moją służbę zarówno duchowo poprzez modlitwę i zamieszczanie linków na Twoich mediach społecznościowych lub materialnie na konto: Mirosław Kulec 79 1090 2688 0000 0001 0142 7630 (Proszę podać przy każdej wpłacie Twój adres e-mail. Dziękuje)

Jedną z najważniejszych umiejętności każdego wierzącego, jest zdolność widzenia tego co robi Bóg. Jezus pragnie, abyś widział wyraźnie co Bóg robi dzisiaj - w twoim kościele, mieście, kraju i świecie. Jednego razu powiedział do uczniów: „Lecz wasze oczy są szczęśliwe (błogosławione), ponieważ widzą." Nie tyle zdolność widzenia tego co robi Bóg, czyni nas szczęśliwymi, ale nasza odpowiedź na to co widzimy, że Bóg czyni - partnerstwo. 05.11.2023/ Pastor Tomasz Kmiecik

Kilka słów wyciągniętych z tego odcinka: Poczucie własnej wartości może przypominać ciężar, który nosimy wciąż ze sobą, może przypominać też skrzydła, które pozwalają nam się wznosić. Jeżeli Twoje poczucie własnej wartości jest stabilne i zdrowe oceniasz swoje umiejętności, działania, zachowania dość realistycznie. Widzisz co robisz, widzisz co potrafisz. Poczucie własnej wartości jest tym, co myślisz na swój temat. Co Ty myślisz na swój temat? Praca nad poczuciem własnej wartości jest tematem na całe życie. To, co robisz dzisiaj wpłynie na to jak poradzisz sobie jutro z kryzysem albo trudną sytuacją. To z czym w końcu się uporasz zbuduje fundamenty Twojej przyszłości. Niskie poczucie własnej wartości widzimy też w unikaniu przyznawania się do błędów. Zamiast przeprosić i pozwolić innym na dostrzeżenie własnej niedoskonałości, spróbuje im udowodnić, że wina nie leży po mojej stronie. Zapraszam do wysłuchania kolejnego odcinka Podcastu o psychologii. Jeśli wiesz, że Twój znajomy mógłby skorzystać z tego nagrania, koniecznie prześlij mu link do tego odcinka. Zacznij też subskrybować mój podcast, dodaj ocenę i napisz w recenzji w Apple Podcasts, co sądzisz o kolejnych odcinkach. Twoja opinia ma dla mnie duże znaczenie. Dzięki Tobie mam szansę docierać do szerszego grona odbiorców i pokazywać różne kolory psychologii. Kliknij tutaj, dodaj pięć gwiazdek i wybierz opcję "napisz recenzję". Nie zapomnij też o tym, aby wysłać do mnie zrzut ekranu ze swoją recenzją - w podziękowaniu za poświęcony czas, wyślę do Ciebie e-book "Działaj".

Dziś odcinek specjalny. Z drogi. Z trasy. Better DONE than perfect - dlaczego? Posłuchaj. Zapraszam. --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/togabezwroga/message

Przekład Literacki Mk 5: 25-34 25 Wtedy pojawiła się pewna kobieta. Od dwunastu lat cierpiała na krwotok. 26 Dużo przeszła z powodu wielu lekarzy. Na leczenie wydała wszystko, co miała, i nic jej nie pomogło. Stan jej raczej się pogorszył. 27 Gdy usłyszała o Jezusie, podeszła w tłumie z tyłu i dotknęła Jego szaty. 28 Bo powtarzała sobie: Jeślibym dotknęła choćby Jego szat, będę uratowana. 29 I rzeczywiście, jej krwotok natychmiast ustał i poczuła na ciele, że to koniec jej udręki. 30 Jezus zaś od razu zauważył, że zadziałała Jego moc. Odwrócił się zatem do tłumu i zapytał: Kto dotknął moich szat? 31 Wtedy Jego uczniowie zwrócili Mu uwagę: Widzisz, że zewsząd cisną się do Ciebie ludzie, a pytasz: Kto Mnie dotknął? 32 On zaś zaczął się rozglądać, aby zobaczyć tę, która to zrobiła. 33 Wtedy kobieta, przestraszona i drżąca, świadoma, co się z nią stało, podeszła, padła Mu do stóp i opowiedziała całą prawdę. 34 On zaś skierował do niej słowa: Córko, twoja wiara ocaliła cię. Idź w pokoju i bądź wolna od swojej udręki.

Wacław Borowiec

Znasz to cudowne uczucie, kiedy wprowadzasz teorię w praktykę i okazuje się, że to faktycznie działa? Widzisz u pacjenta efekty, to sprawia Ci satysfakcję i daje kopa do dalszego rozwoju.  Ale zdarza się, że w praktyce nie wszystko działa tak jak w teorii… Co wtedy robić? W tym odcinku dzielę się doświadczeniami z mojego gabinetu, by pomóc Ci uniknąć pułapek, które sprawiają, że dochodzimy do ściany w pracy z pacjentami. Zapraszam na najbliższe szkolenie Dostosuj strategię pomocy do pacjenta https://lp.instytutpsychodietetyki.pl/strategia-pomocy/ Jeśli jednak czujesz, że teoria to dla Ciebie za mało, to zapraszam Cię do mojego wirtualnego gabinetu na staż szkoleniowy z psychodietetyki. Pokażę Ci, jak to, o czym mówiłam zastosować w pracy z pacjentem: https://lp.instytutpsychodietetyki.pl/staz/

Czasem widzimy, ale nie dostrzegamy. Joanna Dąbek ze słowem o Bożej wierności.

Autor rozważań: kl. Kacper Biłyk Czyta: kl. Mateusz Michalik Mk 5, 21-43 Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg jeziora Genezaret, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa». Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: «Kto dotknął mojego płaszcza?» Odpowiedzieli Mu uczniowie: «Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął». On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: «Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości». Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: «Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?» Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: «Nie bój się, wierz tylko!» I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego. Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: «Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi». I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: «Talitha kum», to znaczy: «Dziewczynko, mówię ci, wstań!» Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść. Jesteśmy również na Youtubie: https://www.youtube.com/@rozwazania

Dzisiaj czytamy Księgę Wyjścia, rozdziały 13-15 bibliawrok.pl instagram.com/bibliawrok facebook.com/bibliawrok Biblia w rok

https://tipply.pl/u/zakazaneuwodzenie

Tekst: https://funawi.pl/widzisz-taki-jestem/8. Niedziela Zwykła, C; (Syr 27, 4-7); (Ps 92 (91), 2-3. 13-14. 15-16); (1 Kor 15, 54b-58); Aklamacja (Flp 2, 15d. 16a); (Łk 6, 39-45); Winnica 27 lutego 2022.

Czy to na siłowni, na boisku, na weselu czy przy próbie podbiegnięcia do autobusu możesz poczuć nagły ból niespodziewanie napiętego mięśnia. Wydaje Ci się, że to skurcz… - ale czy na pewno? ✔️ Rozciągnięcie nic nie pomaga?✔️ Masz ograniczoną siłę lub wcale nie da się poruszyć stawem w tej okolicy?✔️ Widzisz ewidentną deformację czy to na udzie, ramieniu czy łydce? ✔️ Po kilkunastu godzinach pojawia się podbiegnięcie krwawe na skórze?⛔️Prawdopodobnie w bardziej lub mniej groźny sposób URWAŁEŚ MIĘSIEŃ. ▶️ W jakich sytuacjach możesz uszkodzić mięsień?▶️ Uszkodziłeś mięsień, czy zerwałeś ścięgno? ▶️ Jak diagnozować takie uszkodzenia? ▶️ Czy mięśnie uszkadzają się w charakterystyczny sposób? ▶️ Jak to leczyć? ▶️ Czy trzeba operować :0 ?▶️ Jak szybko wrócisz do aktywności? ☢️O tym wszystkim w 50 odcinku podcastu Ortopedia Moja Pasja!

Wersja wideo: https://youtu.be/49k6QRoOK_Y Statek, załoga, zlecenie. Czego chcieć więcej? No, załoga chciałaby, żeby zlecenie było dobrze płatne. Ale zleceniodawcą był stary znajomy kapitana. Co on miał zrobić, odmówić? W sumie jak teraz to powiedziałem... No, ale nie odmówił. A zadanie okazało się wyścigiem z czasem. A pośpiech to najprostszy sposób, żeby przyciągnąć uwagę imperialnych. Co takiego? Przecież Imperium zostało obalone? Lepiej nie mów tego za głośno w Mirajo. Ten system rządzi się własnymi zasadami. Widzisz, gubernator... Co? Mam wrócić do kapitana i jego załogi? Dobra, już mówię, jak to z nimi było. Słuchaj uważnie... Gramy w systemie „Ironsworn: Starforged” w naszym autorskim świecie. W odcinku występują: - Krzysiek Ceran – Mistrz gry - Anna „Mysza” Piotrowska – Renard Redsun - Kamil Borek – Varkon z Wodospadu Dziewięciu Cieśnin - Anna Janiszewska – Roxa Hexslinger - Rafał „Raff” Patatyn – Ołów Autorką grafik postaci jest Anna Przybylska (Mikado) (https://www.artstation.com/mikado22)

Wersja wideo: https://youtu.be/49k6QRoOK_Y Statek, załoga, zlecenie. Czego chcieć więcej? No, załoga chciałaby, żeby zlecenie było dobrze płatne. Ale zleceniodawcą był stary znajomy kapitana. Co on miał zrobić, odmówić? W sumie jak teraz to powiedziałem... No, ale nie odmówił. A zadanie okazało się wyścigiem z czasem. A pośpiech to najprostszy sposób, żeby przyciągnąć uwagę imperialnych. Co takiego? Przecież Imperium zostało obalone? Lepiej nie mów tego za głośno w Mirajo. Ten system rządzi się własnymi zasadami. Widzisz, gubernator... Co? Mam wrócić do kapitana i jego załogi? Dobra, już mówię, jak to z nimi było. Słuchaj uważnie... Gramy w systemie „Ironsworn: Starforged” w naszym autorskim świecie. W odcinku występują: - Krzysiek Ceran – Mistrz gry - Anna „Mysza” Piotrowska – Renard Redsun - Kamil Borek – Varkon z Wodospadu Dziewięciu Cieśnin - Anna Janiszewska – Roxa Hexslinger - Rafał „Raff” Patatyn – Ołów Autorką grafik postaci jest Anna Przybylska (Mikado) (https://www.artstation.com/mikado22)

Wersja wideo: https://youtu.be/49k6QRoOK_Y Statek, załoga, zlecenie. Czego chcieć więcej? No, załoga chciałaby, żeby zlecenie było dobrze płatne. Ale zleceniodawcą był stary znajomy kapitana. Co on miał zrobić, odmówić? W sumie jak teraz to powiedziałem... No, ale nie odmówił. A zadanie okazało się wyścigiem z czasem. A pośpiech to najprostszy sposób, żeby przyciągnąć uwagę imperialnych. Co takiego? Przecież Imperium zostało obalone? Lepiej nie mów tego za głośno w Mirajo. Ten system rządzi się własnymi zasadami. Widzisz, gubernator... Co? Mam wrócić do kapitana i jego załogi? Dobra, już mówię, jak to z nimi było. Słuchaj uważnie... Gramy w systemie „Ironsworn: Starforged” w naszym autorskim świecie. W odcinku występują: - Krzysiek Ceran – Mistrz gry - Anna „Mysza” Piotrowska – Renard Redsun - Kamil Borek – Varkon z Wodospadu Dziewięciu Cieśnin - Anna Janiszewska – Roxa Hexslinger - Rafał „Raff” Patatyn – Ołów Autorką grafik postaci jest Anna Przybylska (Mikado) (https://www.artstation.com/mikado22)

To podcast dla osób, które są w drodze do osiągnięcia swojego celu, marzenia, lepszego życia i czują, że jest im trudno.Wiele osób mówi mi, że mnie podziwia. Mieszkam w cudownym miejscu, prowadzę Ośrodek rozwojowy, mam klientów, którzy do mnie wracają, 30 tysięcy osób rocznie słucha moich podcastów, a moja codzienność wygląda tak, jak sobie wymarzyłam. Codziennie rano, gdy wstaję i piję kawę, patrzę na konie i korony drzew. I tak, codziennie mogę powiedzieć: BYŁO WARTO!Było warto podążać tą drogą, będąc samodzielną mamą i organizując wszystko tak, aby mogła to zrealizować jedna osoba. Udało mi się zaprzęgnąć wszystkie umiejętności psychologiczne, aby urealnić moje wizje i być inspiracją dla innych.Wszystkie doświadczenia związane z budową Ośrodka, od jego koncepcji po realizację, sprawiły, że jestem w innym miejscu i mogę wspierać poszukujące kobiety na zupełnie innym poziomie.Teraz czuję, że moja droga rozwojowa to domknięty proces. Domknięty, ponieważ mimo różnych wydarzeń nie przestałam iść. Podążałam swoją ścieżką, uparcie i mimo porażek, szłam dalej. Może patrzysz na mnie i wydaje Ci się, że to wszystko przyszło mi łatwo. Widzisz lekkość i podziwiasz. W tym odcinku opowiadam, co się za tym kryje i …dlaczego musi być tak ciężko.---Czego dowiesz się z tego odcinka:* O moich trudnych doświadczeniach na drodze do miejsca, w którym jestem teraz, miejsca, które inni podziwiają.* Co mnie prowadziło i dlaczego się nie zatrzymałam?* Jakie doświadczenia mojej rodziny nie powstrzymały mnie przed pójściem drogą marzeń?* W jaki sposób przemieniałam swoje myślenie, aby urealnić moje marzenie.* I co możesz zrobić TY, aby odpowiedzieć sobie czy jesteś na dobrej drodze i jak iść dalej mimo trudności… Ten odcinek jest o mnie, ale jest dla Ciebie…jeśli czujesz, że może nie dasz rady, że jest Ci trudno (i oczywiście inni nie mają tak trudno, tylko ty;), to posłuchaj.* Po co ta cała praca na warsztatach, która ma prowadzić do realnej zmiany, gdy wrócisz do swojego życia?* O moim śnie i duchowym poziomie tej drogi

Po ponad dwóch latach od pierwszej rozmowy w tym podcaście rozmawiam ponownie z Krzysztofem Kempińskim na temat tego czy IT to nadal branża zdominiowa przez programowanie.Jak zmieniła się nasza perspektywa po takim czasie? Jakie mamy spojrzenie na IT?Pytania wstępne: 1.Z jakiego sprzętu korzystasz na co dzień (pytanie dot. komputera, telefonu, mikrofonu, itp. w zależności od wykorzystywanych sprzętów)? 2.Czy wybór takiego sprzętu podyktowany był tym czym się zajmujesz na co dzień czy raczej z osobistych decyzji? 3.Czym się zajmujesz na co dzień? Na czym polega Twoja praca? Pytania do tematu: 1.Czy wg Ciebie branża IT od naszej ostatniej rozmowy mocno się zmieniła? Minęło od tego czasu ponad 2 lata. 2.Jak dzisiaj postrzegamy programistów? Czy są nadal dominującą grupą w IT? 3.Jak w 2022 obrać ścieżkę w IT, jeśli mimo wszystko chcemy zostać programistami? Czy to jest nauka tylko konkretnego języka czy może dochodzą nowe elementy jak np. Cloud? 4.W jaki sposób Twoja rola jako programisty się rozwinęła? Obecnie mocno skupiasz się na marce osobistej w IT. Czy to też wiąże się tylko z programistami? Widzisz w tym również osoby z IT poza programistami? 5.Odbiegając od tematu – pytanie kończące dla każdego gościa: jaką książkę, film lub grę z dowolnego gatunku chciałbyś polecić? oKsiążki: Finansowa Forteca - Marcin Iwuś, Programistom być - Mateusz RusLink do odcinka: Podcast Krzysztofa: https://porozmawiajmyoit.pl/_ Patronite – https://patronite.pl/CDApZapraszam do śledzenia Podcastu na portalach społecznościowych:Twitter – https://twitter.com/AMolendowskiInstagram – https://www.instagram.com/artur_z.m/LinkedIn – https://www.linkedin.com/in/artur-molendowski/Facebook – https://www.facebook.com/chwiladlaadmina/www – https://chwiladlaadmina.pl

Więcej tu: sasana.wikidot.com/drzewo-w-lesieNiewłaściwym poglądem jest uznawanie, że jesteśmy saṅkhārami lub że jesteśmy szczęściem i nieszczęściem. Takie postrzeganie nie jest pełną, jasną znajomością prawdziwej natury rzeczy. Prawdą jest, że nie możemy zmusić rzeczy, aby podążały za naszym pragnieniem. One podążają drogą natury.Oto proste porównanie: Załóżmy, że pójdziesz i usiądziesz na środku autostrady pełnej pędzących samochodów i ciężarówek. Nie możesz się wściekać na samochody i krzyczeć: „Przestańcie tu jeździć! Przestańcie tu jeździć!”. To jest autostrada. Nie możesz tego wymagać. Co zatem możesz zrobić? Możesz zejść z drogi. Droga jest miejscem, gdzie jeżdżą samochody. Jeżeli nie chcesz, żeby samochody tam były, to cierpisz.Tak samo jest z saṅkhārami. Mówimy, że one nam przeszkadzają, kiedy na przykład medytujemy i słyszymy jakiś odgłos. Myślimy; „Och, ten dźwięk mi przeszkadza!”. Jeżeli sądzimy, że ten odgłos nas męczy, to będziemy stosownie do tego cierpieć. Jeżeli zaczniemy analizować tę sytuację nieco głębiej, to okaże się, że to my jesteśmy tymi, którzy weszli w interakcję i przeszkadzają odgłosowi. Odgłos jest jedynie odgłosem. Jeżeli pojmiemy go w ten sposób, to już nie będziemy mieć z nim niczego wspólnego. Zostawimy go w spokoju. Dostrzeżemy, że odgłos jest jednym zjawiskiem, a my drugim. To rzeczywista znajomość prawdy. Widzisz obie strony, więc odczuwasz spokój. Jeżeli dostrzegasz tylko jedną stronę, to pojawia się cierpienie. Jak tylko dostrzeżesz obie strony, zaczniesz podążać Ścieżką Środka. To właściwa praktyka umysłu. To właśnie to nazywamy pogłębieniem naszego zrozumienia.W ten sam sposób naturą wszystkich saṅkhār jest nietrwałość i śmierć, a my jednak chcemy je pochwycić. Nosimy je przy sobie i pożądamy ich. Chcemy, żeby były prawdziwe. Chcemy odnaleźć prawdę w rzeczach, które nie są prawdziwe. Za każdym razem, gdy ktoś tak postrzega i przywiązuje się do saṅkhār uznając je za część siebie, cierpi. Buddha polecił nam abyśmy to kontemplowali.Wspomóż prace Sasany: patronite.pl/sasanaplPomóż nam tłumaczyć teksty źródłowe: patronite.pl/TheravadaPLTłumaczenie: Andrzej Osiński, Przemysław MajewskiRedakcja polska: Dagmara MerecikCzyta: Dagmara Merecik

Ewgenia Kosjakowa, psycholog pochodząca z Mariupola, specjalizująca się w sytuacjach kryzysowych. Do czasu wojny pracowała z ofiarami wojny w Donbasie. Aktualnie przebywa na Zachodniej Ukrainie. Rozmowa i tłumaczenie: Zofia Kozerawska - Udaje się Pani teraz pracować? Całkiem sporo czasu zajęło mi odzyskanie równowagi emocjonalnej, dzięki której znów mogę pomagać innym i dopiero teraz zaczynam to robić. Dosłownie jutro, na ile będzie to możliwe, rozpocznę pracę jako wolontariusz w szpitalu – będę się zajmować takimi osobami jak ja – uchodźcami. - Jak silny stres wpływa na funkcjonowanie człowieka? Wielki stres zmusza organizm do nadzwyczajnej mobilizacji a wtedy gubimy więź z ciałem, jeśli można tak powiedzieć. Możemy wtedy zapomnieć o jedzeniu, o piciu, o tym, żeby się ubrać, uczesać, umyć zęby. Dzieje się tak dlatego, że wszystko poza ochroną życia staje się nieważne, bez znaczenia. To stres, który pochłania. - Jakie są tego konsekwencje? Przy długotrwałym silnym stresie tracimy ogromną ilość zasobów. Dlatego ludzie pomagający, osobom dotkniętym nadmiernym stresem, zwracają uwagę na to, żeby przypominać im i zachęcać ich do tego, żeby jedli, żeby, kiedy tylko jest to możliwe spali. Nawet w schronach, nawet wtedy, kiedy obok są ludzie. Jeśli tylko się da, trzeba spać. Trzeba pić dużo wody, ponieważ sen i obfite nawadnianie się bardzo pomagają przy nadmiernym stresie. - Jak sytuację wojny przeżywają dzieci? Dzieci w naturalny sposób potrzebują bezpieczeństwa. Niedawno poznałam rodzinę z dwójką małych dzieci, bliźniąt. Razem zrywaliśmy się na dźwięk alarmu i uciekaliśmy do schronu. Widziałam te nocne histerie maleńkich dzieci, które nie rozumieją dlaczego muszą szybko wybiegać z domu. Potem długo nie mogły zasnąć. U nas teraz nie ma miejsc bezpiecznych – są tylko względnie bezpieczne i niebezpieczne. dzieci narażone są na ciągły strach i stres. Zadają na przykład takie pytania: „Dlaczego Rosjanie chcą nas zabić?” - Jak można im pomóc? Po pierwsze, zarówno dorosłym, jak i dzieciom, pomaga codzienna rutyna. Skoncentrowanie się na tym, że trzeba o siebie zadbać. Zabawki, to ważne elementy towarzyszące każdemu dziecku. Rodzic zabiera swoją alarmową walizeczkę, a dziecko zabiera swoją, ze swoimi ulubionymi zabawkami. To jeden ze sposobów wzięcia, choć troszkę, odpowiedzialności, którą może wziąć na siebie dziecko. Poza tym zabawy, bajki, rozmowy. - Do Polski przyjeżdża bardzo wiele mam z dziećmi. Jak im pomóc? Czy dobrze jest rozmawiać z nimi o tym co przeżyli, czy lepiej nie? Zgodnie z zasadą udzielania pierwszej pomocy psychologicznej bardzo ważne jest pozwolić człowiekowi opowiedzieć o wszystkim, co przeżywa. Trzeba go wysłuchać i pomóc mu w asymilacji. To ważne ponieważ stres uderza w funkcje adaptacyjne. Dzieci bardzo naśladują dorosłych. Dorosły mówi o swoich uczuciach… dziecko nie zna jeszcze tego języka emocji. Ono może jedynie płakać, krzyczeć, kaprysić. Może jeszcze rysować, może lepić z plasteliny. To jest ważny język wypowiedzi. - Czy chciałaby Pani powiedzieć coś Polakom, który właśnie w sytuacji tego dramatu, stresu, lęku, starają się Ukraińcom pomóc? Od wielu lat mam przyjaciół w Polsce. Już dawno zachwycałam się ich solidarnością i współprzeżywaniem, ale w tej sytuacji jestem niezwykle poruszona tym jak Polska jest otwarta. Kiedy z jednej strony napada na ciebie „jakby sąsiad” - ja nawet nie jestem w stanie nazywać go sąsiadem - bardzo dobrze mieć świadomość, że z drugiej strony masz silne wsparcie. Rozumiane nie tylko z perspektywy państwa, ale z perspektywy życzliwego sąsiedztwa. Widzisz, że nie jesteś sam. Dzięki temu chce się żyć. Twoje szanse na przeżycie wzrastają, kiedy nie jesteś sam. Jestem wam wdzięczna jako Ukrainka. Bardzo wdzięczna, za to, że wy, Polacy, jesteście tak otwarci.

#kazanie #homilia #Szklanka_Dobrej_Rozmowy Czytania liturgiczne Kolor szat: zielony 1. czytanie (Syr 27, 4-7) Wypowiedzi człowieka ujawniają jego wartość Psalm (Ps 92 (91), 2-3. 13-14. 15-16 (R.: por. 2)) Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże 2. czytanie (1 Kor 15, 54b-58) Przez Chrystusa zwyciężamy śmierć Aklamacja (Por. Flp 2, 15d. 16a) Alleluja, alleluja, alleluja Ewangelia (Łk 6, 39-45) Z obfitości serca mówią usta 27 lutego 2022 Niedziela, VIII Tydzień zwykły Rok C, II Ósma Niedziela zwykła więcej na www.studenski.pl

Już jest! Nowa seria filmów na moim kanale na You Tube, dostępne także jako podkast! Nowe wnętrze, nowy mikrofon i nowe książki ważne dla demokracji. Dzisiaj opowiadam o trzech książkach José Saramago, które pozwalają nam zrozumieć polską rzeczywistość lepiej niż niejeden traktat naukowy. Zastanawiam się także nad celem interpretacji - czy chodzi o to, żeby zrozumieć autora, czy raczej, żeby zrozumieć siebie.

Autor rozważań: Jan Łączak Czyta: Mateusz Michalik Mk 5, 21-43 Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg jeziora Genezaret, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa». Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: «Kto dotknął mojego płaszcza?» Odpowiedzieli Mu uczniowie: «Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął». On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: «Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości». Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: «Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?» Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: «Nie bój się, wierz tylko!» I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego. Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: «Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi». I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: «Talitha kum», to znaczy: «Dziewczynko, mówię ci, wstań!» Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.

Biblia w rok

Czy Open source to tania siła robocza?Dziś wraz Łukaszem Januszkiem porozmawiamy o tym jak zły humor jednego programisty, może popsuć weekend dużej ilości osób, skąd wynika taka niestabilność i dlaczego open source to nie tania siła robocza.Niedziela wieczór. Chcesz dokończyć pracę, którą odłożył*ś na później. Naciskasz przycisk, będąc już myślami przy wieczornym seansie na Netflix. Widzisz niezrozumiały dla Ciebie błąd. Ponawiasz próbę... Nadal nic. Wkurzon*, że nie możesz zrobić ostatniego kroku, który miał być formalnością, próbujesz różnych rozwiązań. Bezskutecznie. Następnego dnia tłumacząc się szefowi z zaistniałej sytuacji okazuje się, że nie dość, że to nie wina jakiegoś Twojego błędu, to jeszcze za całą sytuację odpowiada ktoś zniesmaczony wykorzystywaniem swojej pracy i wiecznymi pretensjami. Do czegoś co przecież robił za darmo dla innych.Brzmi jak scenariusz z jakiegoś filmu sensacyjnego? Nie do końca, bo ta sytuacja miała miejsce 9.01.2022. Dzień w którym na chwilę zatrzymał się świat developmentu IT. I to nie przez zły humor jednego programisty ale przez coś bardziej skomplikowanego. Podcast będzie o wolnym oprogramowaniu, wyzysku taniej siły roboczej, wykorzystywaniu czyjejś pracy oraz ryzykach z tym związanych. Linki do tej części: * https://www.bleepingcomputer.com/news/security/dev-corrupts-npm-libs-colors-and-faker-breaking-thousands-of-apps/* https://qz.com/646467/how-one-programmer-broke-the-internet-by-deleting-a-tiny-piece-of-code/](https://qz.com/646467/how-one-programmer-broke-the-internet-by-deleting-a-tiny-piece-of-code/* https://sekurak.pl/krytyczna-podatnosc-w-log4j-co-wiemy-jak-wygladaja-ataki-jak-sie-chronic-cve-2021-44228-rce/* https://www.youtube.com/watch?v=6Sz5wBBXzpcW drugiej części - Just One More Thing: * Bartek mówił o http://akademiasuperbohaterow.pl* Żółw o mediach społecznościowych,  bańkach informacyjnych i ryzykach ...

Bo chcielibyśmy wierzyć, że istnieją jakieś sekretne, niezawodne metody, które pozwolą nam zrobić to, co mamy do zrobienia, posunąć się naprzód, przejść na kolejny etap rozwoju i docelowo osiągnąć sukces, czy osiągnąć szeroko pojęte spełnienie ... Tymczasem... Moim zdaniem owszem istnieje jedna, niezawodna metoda, która polega na tym, żeby: robić swoje: konsekwentnie, niezachwianie, wbrew momentom zniechęcenia, nawet wtedy, kiedy mamy wrażenie, że jakby wszystko sprzysięgłoby się przeciwko nam. Nawet wtedy, jeżeli wbrew naszym nieugiętym wysiłkom uparcie tkwimy w tym samym miejscu i nijak nie możemy posunąć się o krok do przodu. Artykuł Najskuteczniejsza metoda organizacji czasu: Rób swoje, konsekwentnie, niewzruszenie, nawet jeśli nie widzisz natychmiastowych rezultatów. pochodzi z serwisu Vademecum Blogera.

J 18 33b-37

Co widzisz - Mirosław Kulec

Co widzisz? by Mirek Kulec

Jaki jest kluczowy błąd we wdrażaniu wskaźników HR? Bardzo często rozmawiam z działami HR o tym, w jaki sposób zacząć przygodę a analityką HR, jak wdrożyć pierwsze wskaźniki HR. Jak zacząć mierzyć obszar HR? Spotykam się z tym, że firmy próbują wdrożyć bardzo wiele wskaźników jednocześnie. Starają się zaprojektować swój dashboard HR, zawrzeć w nim 20-30 KPI i w pewnym momencie pokazać w organizacji. Ale takie podejście do wskaźników HR nie działa zbyt dobrze. Dlaczego? O tym właśnie jest dzisiejszy odcinek. Opowiem w nim w jaki sposób wdrażać wskaźniki HR oraz inne narzędzia z zakresu analityki HR. Pokażę jak robić to zwinnie (agile HR), w taki sposób aby jak najszybciej dostarczyć wartość dla organizacji. Wielkie dzięki za uwagę! ____ Tutaj więcej ciekawych materiałów!

Formaty reklamowe na Facebooku są proste. Widzisz wideo, zdjęcie produktu, kartę w karuzeli. Klikasz i przechodzisz na stronę. Ale nie wszystkie tak działają! Jest jeden rzadko wykorzystywany format reklamowy, który nazywa się kolekcja. Pozwala opowiedzieć historię marki, a nawet zaprojektować mini stronę internetową wewnątrz Facebooka. Jak działa, jakie wyniki osiąga i kiedy warto z niego korzystać - o tym rozmawiam z Anitą Karpińską z mojej agencji, digitalk - fanką tego formatu.

Widzisz ją każdego dnia, na co czekasz, aż ktoś inny zgarnie ci ją sprzed nosa? Zapraszam do audycji, będzie ciekawie.

Odpowiedź na jedno z najpopularniejszych pytań rekrutacyjnych, to coś, na co warto być przygotowanym, wybierając się na rozmowę o pracę. Gdzie się widzisz za 5 lat? Jak dobrze odpowiedzieć na to pytanie? Właśnie o tym porozmawiamy sobie w dzisiejszym podcaście. Zapraszam! W tym odcinku dowiesz się:

Autor rozważań: Radosław Korkosz Czytał: Damian Talowski (Mk 5, 21-43) Z Ewangelii wg św. Marka: Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa». Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: «Kto dotknął mojego płaszcza?» Odpowiedzieli Mu uczniowie: «Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął». On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: «Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości». Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: «Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?» Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: «Nie bój się, wierz tylko!» I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego. Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: «Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi». I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: «Talitha kum», to znaczy: «Dziewczynko, mówię ci, wstań!» Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.

Dzisiejsza Ewangelia podkreśla jak wiara w chwilach szczególnego cierpienia i potrzeby pomocy prowadzi kobietę cierpiącą na krwotok i Jaira do Jezusa. Nie byli sfrustrowani. Bóg raduje się z dawania i przywracania życia! Gdzie znalazłeś siłę, by zmierzyć się z trudnymi chwilami życia? W jaki sposób Jezus pomaga ci stanąć na nogi? Jak my możemy uzdrawiać i krzewić nowe życie poprzez akty miłosierdzia? (Mk 5, 21-43) Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: "Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa". Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: "Kto dotknął mojego płaszcza?" Odpowiedzieli Mu uczniowie: "Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął". On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: "Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości". Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: "Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?" Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: "Nie bój się, wierz tylko!" I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego. Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: "Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi". I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: "Talitha kum", to znaczy: "Dziewczynko, mówię ci, wstań!" Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.

Niech Twoje uszy nie ufają temu, czego Twoje oczy nie widziały! W tym epizodzie rozprawiam się z patologią nr 3 - Opinie zamiast Faktów. Skuteczny CEO zarządza firmą w oparciu o fakty, a nie opinie. Doprowadza do konsensusu, gdzie wszyscy tak samo rozumieją fakty.W tym odcinku:- Trzeci killer efektywności i zaangażowania obok My i Oni - Silosy oraz Improwizowanego Przywództwa - Opieranie się na opiniach, a nie na faktach.- Ponad 80% procesów nigdy nie zostało zmierzonych.- Trzy rodzaje czynności w każdym procesie: wartość dodana, marnotrawstwo oczywiste i marnotrawstwo ukryte.- Diagnoza stanu obecnego - pozwala na określenie, ile jest każdej z tych 3 czynności w danym procesie.- Nie ma takiego procesu, którego nie dałoby się zmierzyć z punktu widzenia ustalenia, co stanowi wartość dodaną, jakie jest marnotrawstwo oczywiste i ukryte.- Na ogół w procesach jest mniej niż 10% wartości dodanej. Widzisz ten potencjał?- Skuteczny CEO zarządza firmą w oparciu o fakty, a nie opinie. Doprowadza do sytuacji, w której wszyscy tak samo rozumieją fakty. By to osiągnąć musi przeprowadzić diagnozę stanu obecnego.

Cześć! Szymon Brodziak, jest mistrzem fotografii czarno białej, którego prace zostały uznane na prestiżowych konkursach fotograficznych. Pokazuje, jak dzięki konsekwencji i bardzo jasnej wizji na siebie, wypracował swój własny, unikalny styl. Coś, do czego dąży wielu fotografów, ale nie każdemu się udaje. Jego zdjęcia są niezwykle klimatyczne i każde opowiada, przemyślaną historię. Zapraszam Ciebie do wysłuchania naszej rozmowy o stylu, o fotografii czarno-białej i o tym w jaki sposób Szymon zbudował swoją markę! Zdjęcia Szymona możesz zobaczyć na jego stronie www.szymonbrodziak.com oraz na jego Instagramie. Nie możesz przegapić tego odcinka podcastu! Filip

Co charakteryzuje ludzi którzy widzą w Jezusie coś więcej?

Tracisz nadzieję? Widzisz brak sensu w codziennym zmaganiu o życie? Szukaj Jezusa, On uzdrawia! Zapraszam do wysłuchania homilii z 5 Niedzieli Zwykłej, Rok B.

Razem z Małgosia opowiemy wam o naszych Crush'ach, dowiecie się kto, ma daddy issues i kto kocha się w Wojewódzkim. Zdradzimy wam, jak skutecznie zagadać do Roberta Makłowicza lub jak zwabić muzyków Kombi za kulisy . Podzielimy się dobrem i opowiemy naszej kobiecej części publiczności czym, są pingwinki ! Będzie też poważnie, pogadamy też biznesowo, o tym, co daje nam podcast, jak pomógł nam zostać kobietami sukcesu i ile na nim zarabiamy ! Znajdziesz mnie tutaj

Czy masz gdzieś na świecie swojego sobowtóra? Czy jedna osoba może znajdować się jednocześnie w dwóch miejscach? Istnieje wiele intrygujących historii ludzi, którzy twierdzą, że doświadczyli pojawienia się kopii samych siebie - swoich "doppelgangerów" - bądź też doświadczyli bilokacji, czyli bycia w dwóch różnych miejscach w tym samym czasie. Oto niewiarygodne, prawdziwe przypadki sobowtórów, którzy ukazują się często jako zwiastuny śmierci lub katastrofy, i nadzwyczajne historie ludzi potrafiących znajdować się w dwóch miejscach jednocześnie...

Najlepsze z Paranormalium

Jedną z ciekawszych książek, jakie przeczytałam w zeszłym roku, była napisana przez Jeffa Hadena – „Mit motywacji”. Widzisz, ludzie siedząc na kanapie przed serialem, czekają na grom z jasnego nieba, który w nich uderzy, poderwie z pozycji siedzącej i zmobilizuje do ćwiczeń. Ci, którzy chcą napisać książkę, czekają na przypływ weny. Osoba marząca o własnym... Artykuł Mit motywacji pochodzi z serwisu Temat Na Dziś.

Prowadzisz biznes i chcesz dotrzeć do nowych klientów? Tworzenie zasięgów organicznie idzie powoli i zastanawiasz się nad szybszym rozwiązaniem? Widzisz masę ofert na allegro, gdzie można kupić bazę danych klientów, którym możesz przedstawić swoją ofertę? Zastanawiasz się, czy to wszystko jest legalne, zwłaszcza w świetle RODO? O tym rozmawiamy w dzisiejszym odcinku. Zapraszamy!#polskipodcast

Asertywność w związku czy uległość lub agresja – co jest Twoją codziennością? Najczęściej schemat jest prosty: kłótnia lub decyzja jednostronna, foch, ciche dni, czasem Twój płacz (raczej w ukryciu). Po kilku dniach krótka sielanka. Aż do następnej kłótni często zwanej mylnie rozmową. To scenariusz krok po kroku bardzo wielu rozmów w związku... Zdecydowanie nie napawa optymizmem. I trudno doszukiwać się tu partnerstwa. Wśród wielu par kłótnie są na porządku dziennym. Czasem wystarczy, że Twój facet coś powie lub nie – a wg Ciebie powinien, albo coś zrobi bądź nie – a przecież mógł... A on taki niedomyślny! Czarę goryczy, frustracji i złości potęgują często wydarzenia, sytuacje i rozmowy, w których uczestniczysz w ciągu dnia. Ile razy zdarzyło się, że od samego rana wszystko działo się wbrew Tobie? Skończyła się kawa w domu, pomidor koktajlowy splamił Ci bluzkę, w drodze do pracy miałaś wyłącznie „czerwoną falę”, klient, który zadzwonił z pretensjami – kurier nie dostarczył mu zamówienia, ale Ty za to oberwałaś... To nie wszystko, bo jak wracałaś do domu, to jakaś dziwna kontrolka zaświeciła się w samochodzie i usłyszałaś przez telefon od swojego mężczyzny, że tylko Tobie się takie rzeczy przytrafiają, że auto psujesz, jeździć nie umiesz, bo on przecież jeździ i jemu jakoś kontrolki się nie zaświecają... Znasz to? Jedyne o czym marzysz po wejściu do domu, to spokój i czas dla siebie. I żeby nikt nic od Ciebie nie chciał. Wracasz przecież do domu, który ma być miejscem spokoju, relaksu, ładowania baterii przed następnym dniem. A co masz w rzeczywistości? Wysłuchujesz swoje na temat auta i Twojego stylu jazdy, dostajesz serię pytań co do jedzenia, pytania o kurtkę, której jeszcze nie wyprałaś i dzieci – jeśli je macie, to właśnie są na Twojej głowie. Wiedzą, że tata wrócił zmęczony z pracy i musi teraz odpocząć, a dzieci mają też matkę... Co czujesz? Bezsilność? Wściekłość? Bezradność? Rozgoryczenie? Żal? Zmęczenie? Tłumisz w sobie emocje, by nie powodować afery, popłaczesz sobie wieczorem, gdy zostaniesz chwile sama. Czy może nie wytrzymujesz i wybuchasz? Krzyk, mocne słowa, trzaskanie drzwiami? I jakby mu tak jeszcze wywrzeszczeć kilka spraw, które zawalił w ciągu ostatnich 5 lat. Takie szpile, aby sobie ulżyć... W głębi serca tak bardzo chcesz, by Cię przytulił, pocałował, powiedział nie martw się... Nie wygłaszał zbędnych mądrości, może bez słów zrobił kubek kawy lub herbaty i zabrał dzieci na spacer... Brzmi znajomo? Masz już tego dość? Widzisz, że takie zachowania nie prowadzą do rozwiązania i wyjścia z niekomfortowej sytuacji? Czujesz, że oddalacie się od siebie z każdą kłótnią? Wiesz, że kontakt z partnerem powinien opierać się na bliskości, szacunku, zrozumieniu, komunikowaniu swoich potrzeb oraz szanowaniu potrzeb drugiej osoby. Wiesz – z teorii – ale jak ją zastosować w praktyce? Zobacz, najwięcej problemów w związkach pojawia się z powodu nieprawidłowej komunikacji. Partnerzy nie mówią sobie o tym, co ich boli i przez to tłumią narastającą złość. Zastanawiałaś się w jaki sposób komunikujesz swoje potrzeby w związku? Pamiętasz na co się umówiliście na jego początku i czy w ogóle takie rozmowy miały miejsce? Czy rozmawiacie co jakiś czas otwarcie o swoich relacjach i oczekiwaniach? On się nie domyśli. Wiele kobiet poddaje się zanim zacznie komunikować swoje potrzeby mężczyźnie albo obraża się jeśli on nie domyśli się tych potrzeb. Przyjmij za pewniak, że on się nie domyśli (a jeśli to zrobi, to będziesz miała niespodziankę). Zacznij jasno i konkretnie komunikować nie tylko swoje potrzeby. Naucz się dziękować i wyrażać także pozytywne uczucia! Zacznij być asertywna. Asertywność pomaga kształtować równorzędne relacje w związku, czyli takie, gdzie Twoje potrzeby, są tak samo ważne jak potrzeby partnera. W jaki sposób wprowadzić asertywność w związku? Zobacz poniższe wideo, które dla Ciebie przygotowałam. Na przykładach opowiadam Ci, w jaki sposób,

Jak chronić ptaki przed drapieżnikami i kotami, a plony przed ptakami? Czy każdego ptaka uda nam się zaprosić do budki lęgowej? Monika Wójcik-Musiał, ornitolożka, odpowiadała na pytania grupowiczów Zielonych Inspiracji. My zmontowaliśmy z tej rozmowy podcast, bo temat cieszy się ogromnym zainteresowaniem.Widzisz małe ptaszki – podloty, które opuściły gniazdo, ale jeszcze nie latają. Co robić? Nic nie rób! Posłuchaj tego podcastu i odbierz ważną lekcję. Przyroda rządzi się swoimi prawami i człowiek nie powinien wszędzie wsadzać swojego nosa. Ten podcast jest naprawdę dla każdego. Takiej lekcji większość z nas nie miała na lekcjach biologii. Czas nadrobić zaległości.Miejsce kotów jest w domu, bo są to zwierzęta udomowione - nie są elementem naszej fauny. O czym jeszcze dowiesz się z podcastu?Gdzie zawieźć zranionego ptaka – tutaj znajduje się lista ośrodków: https://www.gdos.gov.pl/osrodki-rehabilitacji-zwierzatCo sadzić w ogrodzie, żeby ptaki miały co jeść (także zimą)? Rośliny, takie jak głóg, berberysy (mają ciernie), rajską jabłoń, chmiel, jarzębina, ligustr, winobluszcz, kosmos.Gdzie umieszczać poidełka dla ptaków? Najlepiej blisko krzewów. Jak powinny takie poidełka wyglądać? Mogą to być zwykłe podstawki, tylko czymś obciążone. Ptaki nie są estetami. Ludzie są, dlatego wygląd poidełka, to kwestia gustu właściciela ogrodu.Jak chronić czereśnie przed szpakami? Szpaki i kosy lubią jeść owoce. I będą je jeść. Ale jedzą też szkodniki, np. larwy ćmy bukszpanowej, dlatego lepiej chronić swoje plony niż przepędzać ptaki. W momencie lęgów ptaki polują na białko, czyli larwy owadów, więc… coś za coś. W jakiej odległości wieszać budki. Czy można je przybijać do drzewa gwoźdźmi? Gdzie jeszcze je wieszać? Pod dachem? Na słupie? Jakie ptaki zadomowią się na budynku, a jakie na drzewie? Pytań o budki lęgowe jest naprawdę sporo. Najważniejsze, co trzeba zapamiętać, to że każdy gatunek ptaków ma inne wymagania dotyczące rozmiaru budki. Pani Monika Wójcik-Musiał przestrzega – podobnie jak pan Kuba z Ptasiej Strefy, że patyczek na budce lęgowej, to zło!Oprócz budek, w podcaście omawiane są również zasady wieszania karmników. Trzeba pamiętać, że karmnika nie wiesza się blisko szyb. Jak chronić mniejsze ptaszki przed większymi ptakami? Nie chronić. Czy budki są dla wszystkich ptaków? Kosy, śpiewaki, kapturki nie są ptakami dziuplowymi. Jak i kiedy dokarmiać ptaki? ZimąJakie ptaki żywią się komarami? Jeżyki. Budka dla tych ptaków musi być prostokątna, ale w poziomie, a otwór wlotowy powinien znajdować się 5 metrów nad ziemią. Dlaczego? Na to i na kilkadziesiąt innych pytań znajdziesz odpowiedź w podcaście.

Nic tak nie demotywuje, jak brak efektów - starasz się, dajesz z siebie wszystko, a efektów nie widać... W najnowszym odcinku opowiem Wam o 10 najbardziej popularnych błędach, przez które nie widzisz efektów swoich starań. Podpowiem też, jak sobie z nimi poradzić. Zapraszam również na mojego bloga https://agnieszkacieplowska.pl/, do pobrania darmowego dnia próbnego jadłospisów!

„Uznasz za dobro bogactwa: będzie cię dręczyło ubóstwo, co gorzej – ubóstwo fałszywe. Choćbyś bowiem miał wiele, jednakże – ponieważ ktoś inny ma więcej – będzie ci w twym mniemaniu brakowało tyle, o ile tamten cię przewyższa. Uznasz za dobro zaszczyty: dotknie cię, że ów został konsulem, że kogoś wybrano na konsula ponownie.” Seneka Młodszy, Listy moralne do Lucyliusza, CIV.9Apetyt rośnie w miarę jedzenia. To, o czym wczoraj marzyłeś, dzisiaj nie jest już wystarczająco dobre. Widzisz bowiem wokół ludzi, którzy mają nowszy model smartfona, bardziej wypasiony samochód albo lepiej prosperującą firmę. Gdy tylko jednak ich dogonisz, znajdziesz sobie inny układ odniesienia, w którym wypadniesz blado. Joseph Heller, autor kultowej książki Paragraf 22, był na przyjęciu razem z Kurtem Vonnegutem w domu bilionera. Vonnegut zaczyna się droczyć z Hellerem, mówiąc: „Wiesz, że nasz gospodarz zarobił w tym tygodniu więcej niż Ty zarobisz przez całe swoje życie?” Heller odpowiedział: „Tak, ale ja mam coś, czego on nigdy nie będzie miał”. „Co takiego?” – odpowiedział zdziwiony Vonnegut. „Poczucie, że mam wystarczająco dużo. ”– powiedział Heller.To jest właśnie ubóstwo bogacza. Wieczny głód. Gonienie za biciem rekordów i uzależnianie swojego poczucia wartości od osiąganych wyników lub stanu majątku. Są ludzie, którzy nie marzą o tym, by mieć wielki i piękny dom, komfortowy samochód, albo najnowszy model smartfona. Są nimi… stoicy. Jedną z 4 kardynalnych wartości dla stoika jest umiar. Zadowalanie się rozwiązaniem, które nie jest najlepsze na świecie czy perfekcyjne, ale… wystarczająco dobre. W sam raz.Umiar jest współcześnie zapomnianą cnotą. Wszędzie dookoła wmawiają nam, że „im więcej, tym lepiej” oraz, że „od przybytku głowa nie boli”. Tymczasem dużo łatwiej jest nam uzyskać szczęście, gdy nauczymy się cieszyć z tego, co już mamy. Z prostych, codziennych przyjemności. Śmiechu naszych bliskich. Wysłuchania ulubionej piosenki. Zjedzenia posiłku, dopiero wtedy gdy faktycznie poczujemy głód i gdy skoncentrujemy całą swoją uwagę na smakowaniu posiłku. Jak praktykować stoicką cnotę umiaru w swoim życiu? Odpowiednio zarządzając swoimi pragnieniami. Zamiast szukać najlepszych produktów w swoich kategoriach, celuj w te, które są wystarczająco dobre. W pełni zrealizują Twoje realne potrzeby bez nadmiarowej, luksusowej otoczki. Nie tylko oszczędzisz w ten sposób pieniądze, nie przepłacając, za rzeczy, których nie potrzebujesz, ale nauczysz się także poprzestawać na mniejszym. Ustalić limit, który Cię zadowala. Dzięki temu, staniesz się bogatszy od miliardera, który nigdy nie będzie miał poczucia, że ma wystarczająco wiele. Jak napisał Marek Aureliusz w Rozmyślaniach: „To nie ubóstwo nas nęka, tylko pragnienie bogactwa”. Dziękuję Ci za wysłuchanie podcastu. Po więcej wartościowych stoickich materiałów zapraszam na stronę www.odlaikadostoika.pl. W następnym odcinku zajmiemy się Przeszkodami.Do usłyszenia! Żegna się Andrzej Bernardyn[w intro podcastu użyty został utwór fragment utworu the Path of the Golbin King – Kevina MacLeoda]

Pożar w Biebrzańskim Parku Narodowym zniszczył ponad 5000 hektarów bezcennej przyrody. Spłonęło prawie 10% parku. Jak wyglądał pożar z bliska? Jak wielkie są straty? Czy przyroda się odrodzi? Zaledwie kilka dni po pożarze rozmawialiśmy z Agnieszką Zach, przewodniczką po BPN, która była naocznym świadkiem tych przerażających wydarzeń. Agnieszka spotkała się z nami wieczorem, mimo zmęczenia, po wielu godzinach w terenie, gdzie wypatrywała źródeł ognia. Agnieszka, nazywana prze miejscowych Wiedźmą Biebrzańską, nie jest zwykłym przewodnikiem. To artystka, zielarka, zakochana w etnografii. „Widzisz tyle ile wiesz. Przewodnik jest po to, żeby pokazać, że zwykła łąka to jest cud!”, tak o swojej pracy mówi Wiedźma, która dziś zaprowadzi nas tam, gdzie sami byśmy nie trafili. Ruszamy na szlak BARWIK! Fundacja WWF Polska włączyła się w pomoc w gaszeniu pożaru, przekazując strażakom Ochotniczej Straży Pożarnej sprzęt gaśniczy o wartości 36 000 zł. Pokryliśmy również koszt paliwa (2 000 zł), użytego do koszenia terenu parku. Teren wykosili pracownicy Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków. Zmiana klimatu i katastrofalna susza, sprawiają, że pożarów będzie coraz więcej. Ogień w Biebrzańskim Parku Narodowym nie będzie ostatnim! Pożary bagien będą się nasilać!

Cześć w dzisiejszym podcaście chciałabym opowiedzieć Ci o moich projektach, które realizuję w ramach idei Biznesowe DNA – sprzedaż jest najważniejsza oraz jak wygląda ta praca od kuchni. Dlaczego nagrywam ten odcinek? ponieważ chcę abyś mnie lepiej poznał i czy poznała a także moja misje, oraz zainspirowała się być może do tego jak układać swój biznes lub swoje projekty. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/ewa-piotrowska/message

Podcast Talenty Dużych i Małych powstał z myślą, by połączyć temat dorosłych 34 talentów Gallupa dla tych dużych i 10 dziecięcych talentów dla tych małych. Łączymy talenty dużych i talenty małych. Tylko u nas szersze spojrzenie na talenty z perspektywy różnych pokoleń. W tym odcinku: Jakie są 4 ważne rzeczy, które warto wziąć pod uwagę przy planowaniu nowego roku kalendarzowego Nasze praktyczne wskazówki i sprawdzone narzędzia. Dodatkowe propozycje ćwiczeń, z których możesz skorzystać. Podsumowanie odcinka Ważna rzecz nr 1 – Podsumuj poprzedni rok Początek kolejnego roku kalendarzowego to czas, kiedy myślimy o planach, celach i zamierzeniach, które będziemy chcieli realizować przez kolejne 12 miesięcy. Dominika jest przekonana, że nie można zacząć planowania nowego okresu bez podsumowania poprzedniego roku. To jest trochę związane z jej najsilniejszym talentem czyli Kontekstem. To on podpowiada jej, że aby iść do przodu, warto korzystać z tego co już za nami, z tego co przeżyliśmy. Natomiast inne osoby mogą wykorzystać tutaj talenty z domeny realizacji lub myślenia strategicznego. jeśli chcesz wiedzieć więcej czym jest talent i jakie mamy 4 domeny talentów to posłuchaj Odcinka 003). Podsumowanie roku można zrobić w następujący sposób: Weź kartkę papieru lub jeśli prowadzisz swój dziennik rozwojowy lub stały notatnik, to użyj go jako miejsca na swoje podsumowanie. Zobacz, jakie cele miałeś zapisane do realizacji. Odnieś się do nich. Oceń stopień realizacji, tego co zaplanowałeś rok wcześniej. Myśl pozytywnie, patrz na to co się udało, co było sukcesem. Być może w ciągu roku zrealizowałeś zadania, których w styczniu 2019 roku wcale nie planowałeś. Dlatego przejrzyj swój terminarz, miesiąc po miesiącu i wypisz wszystkie inne sukcesy lub aktywności, z których jesteś dumny. Zapisuj wszystkie aktywności, zarówno zawodowe, rodzinne, towarzyskie, związane z Twoim zdrowiem, kondycją fizyczną czy relacjami. Każda rzecz za którą jesteś wdzięczny, która Cię cieszy czy wyróżnia jest warta odnotowania. Jeśli w trakcie podsumowania zauważysz działania, które oceniasz jako niezrealizowane lub ich stopień wykonania jest dla Ciebie niesatysfakcjonujący, to wypisz je i zastanów się co było tego przyczyną. Wnioski niech posłużą do planowania nowych działań. Pamiętaj, że 80% realizacji zadań i zamierzeń to bardzo dobry wynik. Niewiele osób jest w stanie zrealizować wszystkie zamierzenia w 100%. Bieżące sytuacje i nieprzewidziane wydarzenia korygują nasze plany. Ważne, by je określić i wyciągnąć z tego wnioski przed dalszym planowaniem. Nie bądź dla siebie zbyt surowy. Aby było łatwiej można też pisać podsumowania częściej, np. co drugi miesiąc lub kwartalnie. Wtedy podsumowanie roczne jest łatwiejsze i szybciej można je zrobić. Pomysł Kasi jest taki, by w momencie podsumowania roku przeczytać list napisany do siebie samego wcześniej- list z przeszłości (np. z początku mijającego roku). Chodzi o to, że czytasz wiadomość od siebie samego, którą napisałeś w przeszłości (na początku roku), ale opisującą stan obecny (koniec roku). Dzięki temu sprawdzasz, co udało Ci się osiągnąć, jak dużo planów i zamiarów jest zrealizowanych. To może być dobry pomysł dla osób z talentem Osiąganie, które nastawione są na realizację konkretnych celów. W liście można wyobrazić sobie siebie w przyszłości i opisujemy konkretny stan, który zakładamy, ze stanie się rzeczywistością. Zrobienie podsumowania roku, przed planowaniem kolejnego okresu, może być bardzo motywujące i budujące. Widzisz czarno na białym w czym uczestniczyłeś i co osiągnąłeś przez ostatnie 12 miesięcy. Można to również zrobić w formie listy wdzięczności, odpowiadając sobie na pytanie “Za co jestem wdzięczny/a, komu podziękę za ostatnie 12 miesięcy?” Ważna rzecz nr 2 – Patrz dalej, wyżej, szerzej Druga rzecz może odnosić się do talentów z domeny myślenia strategicznego i wpływania. Zanim planujemy warto pomyśleć, jaka jest moja wizja życia, wartości, jaką mam misję, jakie są moje cele i marzenia. Jak widzę moje działania na osi czasu, jakie mam kamienie milowe. Co jest dla mnie ważne, co po sobie pozostawię. W myśleniu o sobie w szerszej perspektywie pomocne, mogą być talenty Wizjoner lub Poważanie. U Dominiki w rodzinie, w 2015 roku wszyscy domownicy tworzyli swoją wizję przeszłości. Wyglądało to tak, że na kartce szarego papieru każdy pisał swoje marzenia i gdzie widzi siebie za rok, pięć i dziesięć. To było ciekawe doświadczenie, szczególnie dla dzieci, które mając wtedy 8 czy 12 lat, mogły snuć opowieści o sobie i wyobrażać siebie w życiu (prawie) dorosłym. Wizje dzieci tworzone o sobie samych, gdy będą miały już 18 czy 19 lat są zwykle bardzo interesujące i inspirujące, gdyż osoby w tak młodym wieku myślą “bez obciążeń” i bagażu doświadczeń. Zapisanie swoich wizji, marzeń, celów długoterminowych, a potem wracanie do tego co jakiś czas przynosi inspirujące wnioski, motywuje do dalszego działania. Dominika bardzo poleca nie tylko myśleć czy mówić o wizji w długiej perspektywie, ale właśnie jeszcze ją zapisać i co jakiś czas do tego wracać i czytać. To może być o tyle istotne przy planowaniu bieżącego roku, gdyż ten jeden rok naszego życia to wycinek dłuższego masterplanu. Realizacja planów w danym roku, ma nas przybliżać do osiągania planów życiowych. To może być ciekawe dla różnych talentów. Zostało to także dobrze zobrazowane w opowieści o słoiku. Zanim pomyślisz, gdzie masz być za rok, pomyśl również gdzie widzisz siebie za 5 czy 10 lat. Nawet tak ogólnie z lotu ptaka. Pobujaj w obłokach. A jeśli masz z tym problem, to porozmawiaj z najbliższymi, opowiedz o swoich marzeniach, wizjach komuś bliskiemu. Taka wymiana może być inspirująca. Co wykorzystać? Mapa marzeń Mapa myśli, Ćwiczenie wartości, Strategia Walta Disney’a Ważna rzecz nr 3 – Planuj w najważniejszych obszarach Często przy planowaniu skupiamy się na obszarze zawodowym lub na rozwoju osobistym, pomijając przy tym inne istotne dla nas aktywności. Dlatego ważne jest, by planować we wszystkich najważniejszych obszarach. Steven Covey, w książce “7 nawyków skutecznego działania” mówi o ostrzeniu piły w obszarach: ciało umysł emocje duch Jednym z narzędzi do wykorzystania jest np. Koło życia, gdzie właśnie umieszczamy najważniejsze dla nas obszary i subiektywnie oceniamy stopień satysfakcji z danego obszaru. Bo przecież nasza codzienność składa się z wykonywania naszych obowiązków, a to jest przeplatane choćby posiłkami, obowiązkami domowymi, relacjami z najbliższymi czy odpoczynkiem i regeneracją. Myślmy o sobie holistycznie, jako całość. To może być ciekawa propozycja dla osób z talentem Osiągacie, by właśnie planowały dla siebie aktywności w różnych obszarach i dokładały starań, by realizować nie tylko cele zawodowe. U Dominiki przy tej ważnej rzeczy działa talent Zgodność (Harmony) i dążenie do równowagi we wszystkich istotnych obszarach mojego życia. Kasia zwróciła uwagę, że życie nie toczy się według stałego scenariusza. Mamy okresy kiedy jedne aktywności stają się bardziej istotne od innych (macierzyństwo, zmiana pracy, choroba). Proponujemy, aby w momencie planowania, mimo wszystko, nie pomijać któregoś z obszarów. Nawet jeśli z góry wiemy, że dany rok będzie bardziej związany z domem, opieką nad dzieckiem czy też nauką i przystąpieniem do egzaminu, to planujmy w każdym obszarze. Nawet jeśli wiesz, że Twoja koncentracja, energia będzie poświęcona jednemu lub dwóm obszarom, to życie czasami prowadzi nas po sinusoidzie. Co wykorzystać? Ostrzenie piły Stevena Covey’a Koło życia Ważna rzecz nr 4 – Przełóż duże cele na mniejsze i działaj Planowanie bez realizacji może stać się przysłowiową „listą życzeń”. Natomiast łatwiej jest nam realizować, gdy duże zadnia podzielimy na mniejsze. Dużego słonia nie da się zjeść. Dlatego podziel go na kawałki. Mając ogólną wizję siebie, długoterminowe cele, rozbijamy je na mniejsze. Pomocna może być koncepcja zaproponowana przez Briana P. Morgana i Michaela Lenningtona w książce “12 tygodniowy rok”. Podejście to proponuje planować swoje działania w perspektywie 12 tygodni, a koniec tego okresu traktować jak zbliżające się zakończenie roku kalendarzowego. Taki Sylwester w ciągu roku. Wtedy to każdy tydzień jest jakby miesiącem, a naszą efektywność i plany przekładamy na krótsze okresy. W podejściu tym ważne są dwa określenia: Wskaźniki podążające czyli dobre określenie ostatecznych wyników Wskaźniki wyprzedzające czyli te, które pozwolą nam na bieżąco kontrolować przybliżanie się do 12 tygodniowych celów. Dla przykładu na koniec kolejnych 12 tygodni chcemy schudnąć. Wskaźnikiem podążającym będzie konkretna ilość kilogramów czyli zakładamy, że schudnę 3 kg. Do tego wyniku dążymy na koniec okresu “rozrachunkowego” . Aby to osiągnąć wyznaczamy wskaźniki wyprzedzające, czyli taki, które na bieżąco będą kontrolować realizację celu. To może być ilość codziennie wypitej wody, ilość wykonanych w tygodniu treningów (w minutach) lub zjedzonych kalorii. Przy realizacji celu skupiamy się na kontrolowaniu wskaźników wyprzedzających. Można też skorzystać z innych sposobów kontrolowania swojego działania na bieżąco, np. Wsparcie innej osoby, która będzie „jak ten bat nad głową” Aplikacje do kontroli np. Habit tracker, Endomondo Co wykorzystać? Książka “12 tygodniowy rok” B. Morgan/ M. Lennington Aplikacje do budowania nawyków Linki: Mapa marzeń Strategia Walta Disney’a Koło życia 12 tygodniowy rok Aplikacje do budowania nawyków Podcast możesz subskrybować poprzez: bezpłatny i bardzo dobry Player FM (Android i www) – mój wybóriTunes (iOS i Windows)Stitcher (iOS i Android)Google Podcast (Android)Twoją ulubioną aplikację do podcastów na smartphonie (wyszukaj frazę „Talenty Dużych i Małych”) Zostaw swoją recenzję w iTunes Jeżeli podobał Wam się podcast, możesz zostawić ocenę w iTunes. To tylko chwila a dla mnie każda gwiazdka ma ogromne znaczenie. Instrukcja: Aby to zrobić zainstaluj aplikację iTunes na swoim komputerze z systemem Windows, zaloguj się, następnie w sekcji “Sklep” wyszukaj podcast “Talenty Dużych i małych”. Oprócz gwiazdek możesz też napisać kilka słów na jego temat. Dzięki takim osobom jak Ty, które zostawią recenzję, pomagasz mi docierać z podcastem do większej ilości osób kreatywnych i przedsiębiorczych Dziękujemy

Poczekalnia to przedziwne miejsce, które wyrywa nas z codzienności i zmusza do wejścia do trochę innego świata — gdzie czas płynie wolniej, pojawia się miejsce na bycie tu i teraz, wejrzenie w głąb siebie czy wejście w nowe relacje. Nasz adwentowa Poczekalnia to przestrzeń, w której spotkasz dwóch zakonników o. Tomasza Nowaka i br. Szymona Janowskiego, którzy codziennie w czasie Adwentu będą stawiać jedno pytanie. Czy warto siedzieć w poczekalni? Usiądź, posłuchaj, poszukaj odpowiedzi.

Małe podsumowanie i odpowiedź na pytanie co było kiedy mnie nie było !

Autor: Jacob i Wilhelm GrimmTytuł: Wilk i człowiekCzyta: Wojciech StrózikLis pewnego razu opowiadał wilkowi o sile człowieka. Żadne zwierzę nie mogło mu się oprzeć i zwierzęta musiały używać podstępu, ażeby się odeń obronić.Na to odpowiedział wilk:—Gdybym się kiedykolwiek natknął na człowieka, to chciałbym się z nim zmierzyć.— Mogę ci to ułatwić, — rzekł lis: — przyjdź do mnie jutro z rana, to ci pokażę człowieka.Wilk stawił się o świcie, a lis wyprowadził go na drogę, po której codziennie chodził myśliwy.Z początku szedł drogą inwalida wojskowy.— Czy to człowiek? — zapytał wilk?— Nie! — odparł lis, — był nim dawniej.Potem szedł mały chłopiec do szkoły.— A ten, czy to człowiek?— Nie, ten dopiero ma być człowiekiem.Na koniec ukazał się myśliwy z dubeltówką na plecach i z nożem myśliwskim za pasem.I rzecze lis do wilka.— Widzisz, to idzie człowiek, z którym możesz się zmierzyć, ale ja co prędzej wrócę do nory.Wilk poszedł wprost na człowieka.Ten spostrzegł go i zawołał:— Szkoda, żem fuzji lotkami nie nabił!I z tymi słowy palnął śrutem wilkowi w oczy.Wilk skrzywił się niemiłosiernie, ale to go nie odstraszyło i wyszedł dalej. Wtedy myśliwy, wpakował mu drugi nabój. Wilk strawił ból i rzucił się na myśliwego. Wtedy ten wydobył noża i zadał mu parę ciosów z lewej i prawej strony, tak, że wilk, krwawiąc i krwawiąc, z rozpaczliwym wyciem wrócił do lisa.— I cóż, bracie wilku? — lis zapytał: — jakżeś sobie poradził z człowiekiem?— Ach, — odparł wilk, — nie wyobrażałem sobie tak mocnego człowieka. Zdjął on najprzód kij z pleców, dmuchnął nań i obrzucił mi czymś mordę. Strasznie mi to załaskotało. Potem jeszcze raz dmuchnął po kiju, a na nosie uczułem istny piorun z gradem, a gdy już byłem zupełnie blisko, wtedy wydobył sobie z ciała gołe żebro i tak mnie zaczął nim prać, że o mało nie padłem bez życia.— Widzisz, — rzecze lis, — tak to chwalcom bywa!

Tytuł: SuperMocny wóz strażackiAutor: Ewelina JaskiCzyta: Wojciech StrózikW pokoju Bruna od zawsze było bardzo kolorowo. Różnorakie, pstrokate auta prezentowały się dumnie na białych półeczkach. Natomiast te większe, takie jak: koparki, spychacze, betoniarka oraz duży lśniący wóz strażacki miały swoje miejsce pod niebieskim stoliczkiem przy oknie. Bruno uwielbiał swój pokoik.Kiedy wracał z przedszkola, wbiegał do niego i wywoływał swoje auta do zabawy na dywanie. Lubił bawić się w wyścigi resorakami! Ileż wtedy było emocji, gdy ustawiał je w jednym końcu pokoju i wyznaczał metę w drugim końcu, pod oknem. Na środku ustawiał różne przeszkody, najczęściej zostawiając tam swój kapeć, czy wieżę z lego.- Siuuu….brrrrum….Szuuuuuu….!!!!!-naśladował autka Bruno.Każde autko w wyścigach Bruna wyróżniało się niezwykłą zwinnością, szybkością i lśniąca karoserią. Bo… kiedy mama nie widziała, Bruno polerował autka rękawem swojej flanelowej koszuli w czarno-czerwoną kratę☺Niemniej jednak tego dnia, przyszła mu ochota na zabawę większymi pojazdami, tymi spod niebieskiego stoliczka. Chciał zorganizować zabawę w budowę placu zabaw.- Będą zjeżdżalnie! Huśtawki! Ooooooo ….taaakie wysokie!- emocjonował się Bruno- Dalej koparki! Dalej spychacze! Do dzieła!-wołał radośnie.Bruno ustawił autka na dywanie, wziął klocki i rozpoczął budowanie placu. Zaczął od zbudowania kolorowego płotu z klocków.- O tak! Ogrodzenie musi być, żeby dzieci na placu zabaw mogły się bezpiecznie bawić- komentował zadowolony z siebie, mały budowniczy.Kiedy ogrodzenie było gotowe, Bruno postanowił zabrać się za zjeżdżalnię.- Hmm…potrzebowałbym jakiejś śliskiej płaskiej powierzchni… Czego, by tu użyć? –zastanawiał się chłopiec?-Już wiem!!- z radością zawołał Bruno i czym prędzej pobiegł do pokoju swojej siostry.- Iga, Iga…. pożycz mi proszę, najdłuższą linijkę, jaką masz w tornistrze!!! Buduję najbardziej niebezpieczną i stromą zjeżdżalnię świata! Eeeee…. to znaczy, najbardziej niebezpieczną zjeżdżalnię w moim pokoju☺Iga uśmiechnęła się do brata, wyjęła półmetrową przezroczystą linijkę z szuflady swojego biurka, tym samym, stając się częścią budowlanego projektu swojego pomysłowego braciszka☺- Dziękuję, dziękuję! Juppii! – dziękował siostrze Bruno w locie do swojego pokoju.Zjeżdżalnia miała podpórkę z wieży z klocków. Z drugiej strony przy pomocy plasteliny zamontowana została linijka Igi. Zjeżdżalnia była naprawdę wysoka. Chłopiec użył do jej budowy wszystkich swoich klocków w kolorze żółtym i niebieskim. - Ooo tak, to jest najniebezpieczniejsza zjeżdżalnia w moim pokoju!! – komentował dumny z siebie młody konstruktor.Bruno jednak miał wątpliwości. Plac zabaw powinien być bezpiecznym miejscem. Spojrzał na swoje budowlane pojazdy, kolejno wodząc po nich wzrokiem. Koparka, spychacz i betoniarka spełniły już swoje zadania podczas budowy placu.Koparka wykopała małą piaskownicę z piasku kinetycznego w foremce w kształcie muszelki. Spychacz spychał klocki, potrzebne do budowy odrodzenia w kierunku prawej rączki Bruna, która układała je kolejno jeden na drugim. Betoniarka użyła szarej ciastoliny i wylała ją przy mocowaniu nóg huśtawki, które Bruno zrobił z kolorowych cienkich bierek.Wzrok Bruna utkwił teraz na lśniącym wozie strażackim. - Hmm… przyjacielu, jeszcze Ty nie miałeś okazji się przydać w trakcie budowy… - zamyślił się chłopiec.Myślał, myślał, rozglądał się dookoła… iiii wymyślił!Spojrzał na swoją zjeżdżalnię, tę… najniebezpieczniejszą…., której nieumyślnie nie zbudował schodków, do wspinania się po niej. Poza tym, zjeżdżalnia nie była zbyt bezpieczna. Zabawa na placu zabaw powinna być miła i przyjemna.- Już wiem! - wykrzyczał Bruno.- No, no koleżko, będziesz miał odpowiedzialną rolę - powiedział i wziął do ręki wóz strażacki.Postawię Cię przy zjeżdżalni, będziesz rozciągał swoją strażacką drabinę i przenosił moje ludziki na szczyt zjeżdżalni.- Genialne!!- cieszył się chłopiec-Poza tym….- Bruno kolejny raz zwrócił się do wozu.- Będziesz czuwał nad bezpieczeństwem zabawy na moim placu - oznajmił chłopiec.Gdy właśnie przydzielił ostatnia rolę dla wozu strażackiego, do pokoju weszła Iga.- Brawo Bruno! Jaki ładny plac zabaw!- pochwaliła brata- Widzisz.., jest i wóz strażacki, dba o bezpieczeństwo i przenosi ludziki na zjeżdżalnię- wyraźnie dumny z pomysłu odezwał się Bruno.- Widzę! Ciekawie i mądrze to wymyśliłeś. Straż pożarna nie tylko gasi pożary, ale dba o nasze bezpieczeństwo, tam, gdzie istnieje duże ryzyko jakiegoś przykrego zdarzenia, wśród dużych skupisk ludzi. Na przykład podczas różnych koncertów, festynów, konkursów plenerowych, wydarzeń sportowych. Organizuje też akcję ratowniczą. – doprecyzowała Iga- Wow! Mój wóz strażacki ma naprawdę poważne zadania! Dbanie o bezpieczeństwo to jego SUPERMOC!- podsumował Bruno- Ooo tak! To zdecydowanie jego supermoc. Twoją natomiast jest wymyślanie i konstruowanie przeróżnych budowli braciszku☺ Może zostaniesz inżynierem, architektem, kto wie?! - A może strażakiem?! kto wie?- dodał Bruno i wspólnie z siostrą bawili się w jego pokoiku aż do kolacji pod okiem lśniącego SuperMocnego wozu strażackiego.Ewelina Jasik

Zastanawiasz się, dlaczego na Twojej działce wszystko tak kiepsko rośnie? Widzisz gołym okiem, że gleba nie wygląda dobrze, że warzywa słabe, owoce małe, a drzewa szybko zgubiły liście i igły… To oznacza brak wapna.Z tego podcastu dowiesz się, dlaczego wapnowanie gleby jest niezbędne, a samo nawożenie nie wystarczy, gdy gleba potrzebuje substancji odżywczych i minerałów.Jeśli masz u siebie nasz „Kalendarz nawożenia”, to tam również znajdziesz wiele informacji na temat wapna i jesiennego nawożenia. W naszym sklepie zielonepogotowie.pl mamy wapno magnezowe „Dolomit” oraz obornik granulowany, który polecamy wszystkim z całego serca. Oczywiście, mamy też sporo nawozów jesiennych.https://zielonepogotowie.pl/Jak wapnować i nawozić glebę jesienią?Obornik granulowany rozsypuje się na powierzchni równomiernie i następnie przekopuje ziemię. A co, jeśli chcesz dokarmić byliny, krzewy, drzewa, piwonie, róże? Posłuchaj podcastu.Kiedy wapnować?W listopadzie. 1.Przekopać grządkę razem z obornikiem. 2.Po jakimś czasie rozsypać wapno.Z podcastu dowiesz się więcej o tym, co ma wspólnego wapnowanie z nawożeniem. Audycja, dzięki której powstał podcast, nagrywana jest na żywo, niemal w każdą środę o godz. 17 na grupie Zielone Inspiracje na Facebooku. W weekend poprzedzający nagranie, członkowie grupy i słuchacze proponują i wybierają temat najbliższego spotkania. Jeżeli chcesz bezpośrednio brać udział w nagraniu, zapraszamy na grupę i do zadawania pytań.Jeżeli potrzebujesz porady ogrodniczej lub masz pytania, zapraszamy do kontaktu pod adresem: porady@zielonepogotowie.pl.

Często zdarza się Wam, że spoglądacie na zegarek akurat w momencie, w którym pokazuje godzinę 12:12 albo 00:00? A może spacerując po mieście co rusz napotykacie określoną kombinację cyfr, np. 3062? Dlaczego "nachodzą" nas pewne liczby? W dzisiejszej audycji opisujemy wspaniałe zjawisko liczb anielskich, poprzez które komunikują się z nami energie wspierające. Co chcą nam przekazać? Posłuchajcie! Odcinek w wersji video: https://youtu.be/2Eh5wSfvr-4

W 1945 roku, w Nag Hammadi, odkryto bibliotekę pełną starożytnych pism koptyjskich, gnostyckich i esseńskich. Wśród zapomnianych tekstów znajdował się opis pięciu luster - Zwierciadeł Związków - z którymi każdy człowiek spotyka się na pewnym etapie życia. Dzięki analizie Zwierciadeł Związków możemy uzdrowić największe urazy i rany, poznać nasze najgłębsze przeświadczenia, osądy, lęki, tęsknoty i wymagania względem siebie. Poprzez relacje z innymi ludźmi lustra pomagają dostrzec przekonania stanowiące źródło cierpień, jakich doświadczamy w życiu. Udzielane przez nie wskazówki ułatwiają zrozumieć, dlaczego coś nagminnie nam się przytrafia, zobaczyć w czym tkwi problem i pozbyć się szkodliwych wzorców.

Są takie relacje, z których trzeba uciekać lub się ratować. I nie ma na to rady, choć serduszko nam mówi, że nie jest tak źle, a miłość lub przyjaźń wszystko pokona. Brzmi znajomo? Głowa do góry, nam też przytrafiły się toksyczne relacje. Odpal ten odcinek i dowiedz się: Czy można się przed nimi uchronić? Jak … Czytaj dalej Odcinek 040. Czerwone flagi, których nie widzisz.

Cześć! Pamiętasz jak wszyscy wokół mówili tylko o tym, żeby wyjechać, bo tylko za granicą można zarobić PRAWDZIWE pieniądze? A jak jest teraz? Widzisz falę powrotów? Bo moim zdaniem naprawdę sporo osób decyduje się wrócić do Polski i właśnie tu budować swoją zamożność. Oczywiście, często pomaga kapitał, zaoszczędzony podczas pracy w innym kraju, ale jak usłyszysz w dzisiejszej rozmowie, wcale nie musi tak być. Bo nie każdemu udaje się odłożyć porządne pieniądze. Obserwuję różne historie. Widzę moich absolwentów, którzy dzięki nieruchomościom wracają na stałe do Polski. Którzy w oparciu o nieruchomości chcą budować swój majątek i finansową stabilizację. Ale przy tym chcą się także rozwijać i realizować. Nie chcą już pracować po kilkaset godzin miesięcznie, mieszkać w podłych warunkach i ciułać do emerytury. Chcą mieć świetnie prosperujący biznes. Zobacz jak to wygląda u Piotra i pamiętaj, że tak może to wyglądać u Ciebie. www.danielsiwiec.pl

Autor: Jacob i Wilhelm GrimmTytuł: PaluszekTłumaczenie: Marceli TarnowskiCzytał: Wojciech StrózikŻył sobie kiedyś biedny chłop. Pewnego wieczoru, kiedy podsycał ogień na kominie, powiedział do żony, która siedziała przy kołowrotku i przędła:— Jaka to szkoda, że nie mamy dzieci! U nas jest tak smutno i cicho, a u innych tak gwarno i wesoło.— Prawda — odparła żona wzdychając — gdybyśmy mieli chociaż jedno, nawet tak maleńkie jak paluszek, byłabym szczęśliwa. Na pewno kochalibyśmy je z całego serca.I stało się, że po kilku miesiącach urodziło się im dziecko, które wyglądało jak wszystkie dzieci, ale było nie większe od palca. Rodzice zaś rzekli:— Stało się tak, jak sobie życzyliśmy, więc kochajmy to nasze maleństwo — i nazwali je PaluszkiemChociaż nie brakło mu jedzenia ani picia, dziecko nie rosło wcale i było ciągle tak małe, jak w chwili urodzenia. Paluszek był jednak mądrym i sprytnym dzieckiem i wszystko, do czego się tylko zabrał, udawało mu się znakomicie.Pewnego dnia chłop wybierał się do lasu po drewno, a wychodząc z chałupy rzekł do siebie:— Dobrze by było, gdyby ktoś później przyjechał z wozem i pomógł mi zabrać drewno do domu.— Ojcze — zawołał Paluszek — ja ci pomogę i przyjadę z wozem, zaufaj mi, zobaczysz, że w samą porę będę w lesie.Chłop roześmiał się i rzekł:— Ależ to niemożliwe. Jesteś taki malutki, że nie możesz powozić koniem.— To nic, ojcze, niech tylko matka zaprzęgnie, a ja usiądę w uchu konia i będę mu mówił, jak ma iść.— No — rzekł ojciec — możemy spróbować.Kiedy nadeszła oznaczona pora, matka zaprzęgła konie do wozu i wsadziła Paluszka do ucha jednego z nich, a malec wołał, jak konie mają iść.— Hejta, wiśta, hola, wio!Szło to bardzo składnie i wóz zajechał prostą drogą do lasu. W chwili, kiedy konie skręcały za róg, a malec zawołał: — Hejta, hejta! — przechodzili właśnie tamtędy dwaj nieznajomi i zdumieli się bardzo.— Cóż to może znaczyć? — rzekł jeden. — Wóz jedzie, słychać głos woźnicy, a jego samego nie widać.— To nieczysta sprawa — odparł drugi — pójdźmy za wozem i zobaczmy, gdzie się zatrzyma.Ale wóz wjechał w głąb lasu, prosto do miejsca, gdzie drwal rąbał drzewo.Kiedy Paluszek ujrzał ojca, zawołał:— Widzisz, ojcze, przyjechałem. Teraz wyjmij mnie tylko z kryjówki.Ojciec ujął konia jedną ręką, drugą zaś wydobył mu z ucha Paluszka, który wesoło skoczył zaraz na trawkę i usiadł na źdźble.Kiedy dwaj nieznajomi to ujrzeli, zdumienie ich nie miało granic. Wówczas jeden z nich rzekł do drugiego.— Ten malec może nam przynieść majątek, jeśli będziemy go pokazywali w wielkim mieście za pieniądze. Kupmy go.Podeszli więc do chłopa i rzekli:— Sprzedajcie nam tego malca, będzie mu u nas dobrze.— Nie — odparł ojciec — to moje najdroższe dziecię, nie oddam go za skarby świata.Ale Paluszek słysząc tę rozmowę wdrapał się po fałdach ubrania ojca, stanął mu na ramieniu i szepnął do ucha:— Sprzedajcie mnie, ojcze, niedługo do ciebie powrócę.Gdy to ojciec usłyszał, zgodził się sprzedać go za dużą sumę pieniędzy.— Gdzie chcesz siedzieć? — zapytali nieznajomi Paluszka.— Posadźcie mnie na kapeluszu — odparł malec — będę sobie mógł spacerować, oglądać okolicę, no, i nie spadnę stamtąd.Nieznajomi spełnili jego życzenie, a gdy Paluszek pożegnał się z ojcem, ruszyli w drogę.Kiedy zapadł zmrok, malec zawołał nagle:— Zdejmijcie mnie na chwilę, muszę koniecznie zejść!— Zostań na górze — odparł ten, na czyjej głowie chłopiec siedział — nie krępuj się, ptaszki też nieraz upiększyły mi tak kapelusz.— Nie — odparł Paluszek — już ja wiem, co wypada. Zdejmijcie mnie natychmiast!Musieli więc nieznajomi zdjąć Paluszka z kapelusza i postawić na ziemi, w tej chwili jednak malec skoczył do mysiej dziury i zawołał stamtąd:— Do widzenia, moi panowie, ruszajcie do domu beze mnie! — i roześmiał się głośno.Na próżno biegali dokoła mysiej dziury, rozgrzebując ją laskami; Paluszek znikał im ciągle z oczu, a że było już ciemno, musieli ze złością i z pustą kiesą ruszyć z powrotem do domu.Kiedy Paluszek spostrzegł, że nieznajomi oddalili się, wyszedł ze swej nory.— Niebezpiecznie jest chodzić w ciemnościach po polu — pomyślał — łatwo można skręcić kark i połamać nogi.Na szczęście znalazł muszlę ślimaka.— Bogu dzięki — rzekł — mam teraz gdzie przenocować! — i wszedł do muszli.Po pewnym czasie, gdy chciał się właśnie ułożyć do snu, usłyszał, jak dwaj ludzie przechodzili obok jego schronienia, a jeden z nich rzekł:— Co więc zrobimy, aby zabrać bogatemu proboszczowi złoto i srebro?— Ja ci poradzę! — zawołał Paluszek.— Co to było? — rzekł złodziej przerażony — słyszałem jakiś głos.Stanęli obaj i poczęli nasłuchiwać, Paluszek zaś rzekł znowu:— Weźcie mnie z sobą, ja wam dopomogę.— A gdzie jesteś?— Szukajcie na ziemi i uważajcie, skąd dochodzi głos — odparł malec.Po długim szukaniu złodzieje znaleźli go wreszcie i podnieśli do góry.— Więc to ty, smyku, chcesz nam dopomóc! — zawołali.— Naturalnie — odparł Paluszek — wśliznę się do pokoju proboszcza i podam wam stamtąd wszystko, czego zapragniecie.— Dobrze — odparli złodzieje — zobaczymy, co potrafisz.Kiedy przybyli na plebanię, Paluszek wśliznął się do pokoju i zawołał jak mógł najgłośniej:— Co chcecie wziąć z tego pokoju?Złodzieje przerazili się i rzekli:— Cicho, bo ktoś się obudzi.Ale Paluszek udał, że ich nie zrozumiał, i krzyknął jeszcze głośniej.— Co wam podać? Co chcecie wziąć z tego pokoju?Usłyszała to kucharka i poczęła nasłuchiwać. Ale złodzieje uciekli już kawałek drogi, wreszcie jednak nabrali odwagi i rzekli:— Ten smyk droczy się z nami!Wrócili więc pod okno i szepnęli:— No, dość tych żartów, teraz podaj nam coś.Paluszek zaś zawołał jeszcze raz jak mógł najgłośniej:— Dam wam wszystko, czego chcecie, wyciągnijcie tylko ręce.Usłyszała to nasłuchująca kucharka, zerwała się więc z łóżka i podeszła do drzwi. Złodzieje zaś uciekli, jakby ich sam diabeł gonił. Służąca zapaliła świecę, ale na próżno szukała kogokolwiek w pokoju, gdyż Paluszek zdążył już wymknąć się do sieni, a stamtąd do stodoły. Położyła się więc z powrotem do łóżka, sądząc, że śniła z otwartymi oczyma.Paluszek zaś wdrapał się po źdźbłach na stóg siana, aby się tam przespać, a rano wrócić do rodziców. Ale czekał go inny los! Tak, na świecie zdarzają się różne nieszczęścia. O świcie kucharka weszła do stodoły, chwyciła naręcz[2] siana wraz ze śpiącym Paluszkiem i zaniosła krowom. Paluszek spał tak mocno, że nie czuł nic i obudził się dopiero w pysku krowy, która żuła go razem z sianem.— O Boże! — zawołał — jestem chyba w młynie! — ale wnet spostrzegł, gdzie się znajduje.Musiał dobrze uważać, aby się nie dostać między zęby i nie ulec zmiażdżeniu. Wreszcie znalazł się żywy i cały w żołądku.— Zapomniano porobić okna w tej izdebce — pomyślał malec — ani słońca tu nie ma, ani lampy.W ogóle nowe mieszkanie nie podobało mu się, a najgorsze było to, że przez drzwi wejściowe napływały coraz nowe ilości siana i Paluszkowi było coraz ciaśniej. Zawołał więc w trwodze:— Nie dawajcie mi więcej siana! Nie dawajcie mi więcej siana!Służąca doiła właśnie krowę, a gdy usłyszała znowu ten głos, który słyszała już w nocy, i znowu nikogo nie było widać, przeraziła się tak bardzo, że spadła ze stołka i rozlała mleko. W trwodze pobiegła do swego pana i zawołała:— O Boże, księże proboszczu, krowa mówi!— Oszalałaś — odparł proboszcz, ale poszedł do obory, aby sprawdzić słowa kucharki.Zaledwie jednak przestąpił próg obory, usłyszał głos:— Nie dawajcie mi więcej siana! Nie dawajcie mi więcej siana!Proboszcz przeraził się bardzo, a sądząc, że to zły duch wstąpił w krowę, kazał ją natychmiast zabić. Rzeźnik zabił krowę, a żołądek, w którym znajdował się Paluszek, wyrzucił do śmietnika.Z wielkim trudem torował sobie nasz zuch drogę do wolności, zaledwie jednak udało mu się wytknąć głowę, spotkało go nowe nieszczęście. Właśnie przebiegał tamtędy zgłodniały wilk i połknął za jednym zamachem żołądek wraz z Paluszkiem. Ale malec nie stracił odwagi i zawołał:— Drogi wilku, wiem o wyśmienicie zaopatrzonej spiżarni!— Gdzie? — zapytał wilk.— W tym a tym domu — (i opisał mu dokładnie dom swego ojca) — jeśli zakradniesz się tam przez ściek, znajdziesz pod dostatkiem ciasta, słoniny i kiełbasy.Wilk nie dał sobie tego dwa razy powtarzać, zakradł się w nocy przez ściek do spiżarni[3] i do syta najadł się kiełbas i szynek. Ale gdy chciał już wracać tą samą drogą, okazało się, że był teraz za gruby i nie mógł się przedostać przez otwór. Na to tylko czekał Paluszek i począł w żołądku wilka wyć, krzyczeć, wołać, ile sił.— Będziesz ty cicho — rzekł wilk — pobudzisz ludzi.— To i cóż — odparł malec — ty się najadłeś do syta, to i ja się chcę poweselić! — i począł na nowo krzyczeć ze wszystkich sił.Wreszcie obudził tym krzykiem ojca i matkę, którzy nadbiegli do spiżarni i zajrzeli przez szparę. A kiedy ujrzeli wilka, wrócili do izby, ojciec po siekierę, a matka po kosę.— Stań za mną — rzekł chłop do żony — jeżeli nie padnie on od mego uderzenia, to ty przetniesz go kosą.Gdy Paluszek usłyszał głos ojca, zawołał:— Drogi ojcze, jestem tu, siedzę w brzuchu wilka!Ojciec ucieszył się bardzo i rzekł:— Dzięki Bogu, odnaleźliśmy nasze dziecię! — i kazał żonie odłożyć kosę, aby nie uczyniła krzywdy Paluszkowi.Potem za jednym zamachem odrąbał wilkowi głowę, dobył nożyczek, rozciął mu brzuch i wyciągnął stamtąd malca.— Ach — rzekł ojciec — tak się o ciebie martwiliśmy!— Tak, ojcze — odparł Paluszek — wielu przygód zaznałem na świecie. Dzięki Bogu, że znowu oddycham świeżym powietrzem!— A gdzież to byłeś?— Ach, ojcze, byłem w mysiej dziurze, i w żołądku krowy, i w brzuchu wilka. A teraz już pozostanę przy was, kochani rodzice.— My zaś nie sprzedamy cię za żadne skarby świata! — odparli rodzice, całując serdecznie swe odzyskane dziecię.Po czym nakarmili go, napoili i przebrali w nowe ubranie, gdyż stare zniszczyło się podczas wędrówek i przygód.

Każda zmiana jest procesem, który można zaplanować i do którego można się przygotować. Chcesz zacząć biegać z samego rana, ale na myśl o wyjściu z domu jeszcze szczelniej owijasz się kołdrą? Próbujesz namówić pracowników do przyjazdu do pracy rowerem, a nie samochodem, ale oni wciąż wolą korkować parking, zajmować miejsca dla niepełnosprawnych i niszczyć wszystkie trawniki w około? A może partner lub partnerka nie chce się angażować we wspólne sprzątanie mieszkania i na każde wspomnienie tematu odpowiada, że mu to “nie przeszkadza”? Nic dziwnego. Wszystko to wiąże się ze zmianą, a zmiany są trudne. Szczególnie, jeśli dotyczą mocno zakorzenionych w nas zachowań. Trudne nie znaczy jednak niemożliwe, a udowadniają to Dan i Chip Heath w swojej książce “Pstryk. Jak zmieniać, żeby zmienić.” Tę książkę napisali dwaj bracia – Dan i Chip Heath, a Pstryk to tylko jedna z ich bestsellerowych książek. Obaj są konsultantami i pracują dla takich gigantów jak Microsoft czy Nike. Ich książki zostały przetłumaczone na ponad 30 języków, a doświadczenie – co udowadniają w książce – mają niesamowicie bogate. Ta książka jest dla Ciebie, jeśli: * próbujesz coś zmienić w swoim życiu, firmie lub pracy, ale wciąż Ci się nie udaje * wciąż rezygnujesz z postanowień * chcesz działać bardziej świadomie i skutecznie. Z tej książki dowiesz się przede wszystkim: * dlaczego zmiany są tak trudne * jak je skutecznie wprowadzać * w jaki sposób upewnić się, że zostaną trwale wprowadzone * oraz, że zmienić w swoim zachowaniu i postawie możesz prawie wszystko. Listen to “KKU#25 – Pstryk – Dan Heath, Chip Heath” on Spreaker. Każda zmiana jest procesem, do którego można się przygotować i który można w jakiś sposób zaplanować. Autorzy skupiają się na trzech kluczowych krokach do wprowadzenia dowolnej zmiany, jaką chcemy wprowadzić, czy to u siebie, czy w naszej organizacji. I dziś właśnie chciałbym Ci o tych trzech krokach opowiedzieć. Zanim jednak zaczniemy, wyobraź sobie taką sytuację: Jesteś w Indiach, w małej wiosce, przechadzasz się między straganami, oglądasz wystawione tam produkty, idziesz od jednego do drugiego i nagle zauważasz stoisko z masą owoców. Widzisz tam tak przeróżne rzeczy, jakich jeszcze nie widziałeś i każdego z nich chciałbyś spróbować. Podchodzisz więc bliżej, rozglądasz się i widzisz ogromny kosz wypełniony po brzegi mango. Ruszasz więc prosto w jego kierunku. W tym momencie drogę zastępuje Ci słoń, zasłaniając cały kosz z mango. Normalnie krew Cię zalewa, próbujesz go ominąć z lewej, z prawej, ale nic z tego. Nie jesteś w stanie go obejść w żaden sposób. Na poziomie swojego wzroku widzisz jednak zwisające z jego grzbietu nogi. Myślisz sobie „A! czyli to ten frajer z góry przyprowadził tu tego pożeracza owoców!”. Podnosisz więc wzrok i już chcesz się wydrzeć na tego wrednego jeźdźca, który nie szanuje ludzi wokół siebie, ale zauważasz, że on wcale nie jest wredny. On jest po prostu nieudolny! Kompletnie nie panuje nad słoniem i choć okłada go pięściami z każdej strony, błaga i krzyczy jednocześnie, to słoń ani drgnie i dalej wyjada owoce z kosza. I co najciekawsze, taka walka toczy się co najmniej kilka razy dziennie w głowie każdego z nas. Jeździec reprezentuje racjonalność – myśli analitycznie,

Widzisz, jak tłum wariuje na punkcie jakiejś osoby i kompletnie nie rozumiesz dlaczego? Albo jakaś rzecz osiąga w sklepach niebotyczną cenę i jest na nią szał, a Ty nie dałbyś za nią złamanego grosza? Dziś o przereklamowanych rzeczach. I osobach. I zjawiskach. Zapraszam!

Moi goście mają wspólną pracę i pasję. Prowadzą studium fotografii, fotografują, organizują wycieczki fotograficzne. Ich dom to miejsce pracy, miejsce pracy jest domem. Praca jest życiem a życie pracą. W ten sposób spędzili ponad dwadzieścia lat. Jak im się to udaje? Co w fotografii jest najważniejsze a co mało istotne? Kiedy człowiek jest rzemieślnikiem a kiedy artystą? Na te i wiele pytań szukamy odpowiedzi.   Frames studium fotografii znajdziecie o tu. Instagramowe konto o tu: var fmFCFnhgiiqgkx8=function(e){document.getElementById('fm-fc-f-nhgiiqgkx8').style.minHeight=e.data.size+'px'};window.addEventListener?addEventListener('message',fmFCFnhgiiqgkx8,!1):attachEvent('onmessage',fmFCFnhgiiqgkx8); Dla tych którzy szalenie nie lubią słuchać a chcieliby się dowiedzieć więcej, przygotowałam transkrypcję podcastu.   Zazwyczaj spotykam się z ludźmi których znam dosyć dobrze a was spotkałam całkiem niedawno, podczas półkolonii dla dzieci i młodzieży, które organizujecie. Moje dziecko brało w nich udział i od tego czasu jest aktywną instagramerką. Ostatnio dużo rozmawiałam z programistami i filozofami a teraz wracam do artystów, bo obydwoje jesteście fotografami… Dobrze mówię? Maurycy: Tak, zajmujemy się fotografią. Jak jest różnica między osobą, która zajmuje się fotografią, fotografem a fotografikiem? Maurycy: Fotografia to stare określenie jeszcze z okresu przed reformą, aktualnie już nie funkcjonuje i nie ma go w relacjach codziennych. Fotografik był artystą natomiast fotograf był zawodowym rzemieślnikiem. W tej chwili tego podziału nie ma i staram się nie używać tego określenia. Marzena, zgadzasz się z takim podejściem? Widzisz to inaczej? Marzena: Fotograf to jest bardzo dobre określenie, bo czy ktoś się zajmuje rzemiosłem, i tu warto zapytać czym tak naprawdę jest rzemiosło, to ciągle trzyma w ręce aparat, patrzy przez aparat. Zgadzam się, że fotograf to dobre określenie. Spotkaliśmy się w trójkę, ponieważ razem prowadzicie studium fotografii, jest to dość nowy projekt z 2012 roku. Razem uczycie fotografii dorosłych i dzieci. Chciałam przy tej okazji zapytać jak to jest prowadzić firmę jako małżeństwo. Marzena: Bardzo dobrze, pomimo tego ze jesteśmy razem dwadzieścia cztery na dobę i siedem dni w tygodniu, w wakacje, i podczas urlopu. Jesteśmy jednak już tyle lat po ślubie, że to wszytko bardzo dobrze funkcjonuje. Wasze studium i studio mieści się w domu, mieszacie przestrzeń domową z przestrzenią potrzebną do pracy. W dobie mody na work life balance jak to się sprawdza? Maurycy: Ponieważ fotografia w stu trzydziestu procentach wypełnia nasze życie, całą dobę, tygodnie i lata doszliśmy do wniosku, że nie możemy mieć osobno szkoły czy studia. To wszytko powinno się trochę zazębiać wiec przyjęliśmy metodę, w której wszytko jest pobliżu nas. I tak większość czasu dotykamy sprzętu fotograficznego, rozmawiamy z ludźmi, którzy uprawiają fotografie czy to ze studentami, czy absolwentami. Założyliśmy szkołę za sprawą lat doświadczeń. Przychodzą takie momenty, kiedy macie już dosyć aparatów i wszystkiego, co z tym związane? Jedziecie na wakacje nie robiąc zdjęć i odpoczywają od tego. Marzena: Ja powiem szczerze, że mi się czasem to zdarza, ale Maurycemu absolutnie nie. On nie egzystuje bez aparatu i stąd się bierze jego słynne powiedzenie „ Najlepszy aparat to taki który zawsze ma się przy sobie". Czy idziemy z psem na spacer, czy to nad morze, czy do lasu zawsze ma w reku aparat i robi zdjęcia. Jeśli jesteśmy na urlopie — tak samo. Ja podchodzę do zdjęć bardzo emocjonalnie, kiedy coś czuję koniecznie chciałabym to pokazać. Maurycy jest obserwatorem bez przerwy. Aparat ma zawsze przyklejony do ręki. Maurycy: Muszę jeszcze dodać kilka zdań o dźwięku. Dźwięk migawki jest dla mnie szalenie ważny. Muszę słyszeć spust. Interesujące są te wasze dwa spojrzenia na fotografię. Pojęcie fotografii jest dość ogólne, dzieli się na wiele kategorii dlatego chciałabym wiedzieć jakim rodzajem zajmuje...

Pracujesz naprawdę ciężko i bardzo się starasz. Widzisz, że przynosi to efekty, ale ciągle nie są one takie, jak ci się marzy. Co z tym zrobić? Są 4 kroki, które możesz przejść, żeby zrobić większe postępy.

Pracujesz naprawdę ciężko i bardzo się starasz. Widzisz, że przynosi to efekty, ale ciągle nie są one takie, jak ci się marzy. Co z tym zrobić? Są 4 kroki, które możesz przejść, żeby zrobić większe postępy.

Dlaczego Uwspółcześniona Biblia Gdańska w kontekście textus receptus? Czy podważenie wiarygodności Słowa Bożego to jedna ze strategii szatańskich? Czy jesteś gotowy na ponowne przyjście Jezusa? Co Jezus wycierpiał na krzyżu? Więcej www.tajemnyplan.pl

Aby móc skutecznie wywierać wpływ na innych ludzi, trzeba umieć wywierać wpływ na siebie. Dotyczy to umiejętności społecznych, chodzenia na terapię czy właśnie samooceny. Dzisiejszy odcinek Life Hacking Podcast jest właśnie o tym jak to zrobić - skutecznie!   Strona odcinka: siadlak.com/podcast018

Coraz rzadziej pojawiają się tu moje wpisy bo przez ostatnie tygodnie przechodzę zmianę paradygmatu, czyli że  zaczynam inaczej postrzegać rzeczywistość. Dlatego najlepszym sposobem śledzenia tego, gdzie akurat "ideowo" jestem jest śledzenie mnie (nomen omen) na Facebooku. Dziś zajmiemy się autosabotażem. Udowodnię Ci, że czegoś takiego nie ma a potem wspomnę parę słów o tym jak go wyeliminować. Brzmi logicznie, żeby usuwać coś co nie istnieje, prawda? No właśnie, tu dochodzimy do elementu pierwszego, czyli założenia bazowego. Scott Adams, który stworzył komiks "Dilbert" ma swój model, który jest świetny i który stosuję w pracy ze sobą i ludźmi. Model nazywa się 3D vs 2D. Jeśli założymy - a takie jest powszechne założenie - że jako ludzie jesteśmy logiczni, racjonalni to wynika z tego prosty wniosek, że powinniśmy postępować w sposób rozsądny. 2D tym samym oznacza, że rządzi Tobą rozsądek i logika. Czyli kora mózgowa - najmłodsza część mózgu. Z punktu widzenia modelu 2D autosabotaż, owszem, istnieje. Wiesz przecież, że czasami (lub często) nie robisz tego, co dla Ciebie dobre a robisz to, co Ci nie służy. Tak więc postępujesz nielogicznie i nierozsądnie - czyli sabotujesz siebie. Model 3D mówi nam, że rządzą nami emocje i odczucia a "logiką" i "racjonalnością" jedynie usprawiedliwiamy swoje wybory. Mówiąc inaczej, model 3D mówi nam, że możemy być logiczni i racjonalni, mamy taką możliwość, ale przez większość czasu nie jesteśmy. Tak jak od małego dziecka nikt rozsądny (hihihi...) nie wymaga tego, żeby było logiczne - nie możemy wymagać tego również od dorosłych. Model 3D pokazuje nam, że tak naprawdę rządzą nami skojarzenia. I to jest ten moment, kiedy porozmawiamy sobie o Zasadzie Przyjemności. Chcesz mi kolo powiedzieć, że nie jesteśmy racjonalni? Zasada przyjemności mówi, że jak każda istota żywa uciekamy od tego co kojarzymy z bólem i kierujemy się w stronę tego, co kojarzymy z przyjemnością. Czyli - od bólu do przyjemności. Oczywiście przyjemność nie musi być od razu orgazmem czy nirwaną - czasami przyjemnością jest mniejszy ból czyli mniejsze zło. Wystarcza. Jeśli zwrócisz teraz uwagę na niezwykłą subtelność z jaką posługuję się językiem to zobaczysz, że użyłem słowa "tego co kojarzymy z bólem lub przyjemnością." Bo jako gatunek bardzo kreatywny sami potrafimy nadawać znaczenia. Dlatego masz kogoś kto panicznie boi się wysokości i kogoś, kto skacze hobbystycznie ze spadochronem. Masz kogoś komu przyjemność sprawia rzyganie z wysiłku i kogoś, komu przyjemność sprawia rzyganie z przejedzenia. Pokaż mi kogoś kto czegoś nie cierpi a ja znajdę Ci kogoś, kto to samo uwielbia. Tak więc Zasada Przyjemności działa na zasadzie skojarzeń. I jest binarna - to takie trudne słowo, żebyś kojarzył mnie z kimś wiele mądrzejszym niż jestem. Binarność oznacza, że albo jest plus albo minus, albo białe albo czarne, albo zero albo jedynka. Zasada Przyjemności daje Ci albo światło zielone albo światło czerwone. I prowadzi nas bezpośrednio do tego co nazywamy podświadomością. A dlaczego? A dlatego, że większość skojarzeń i znaczeń nadajemy podświadomie. Dlatego padamy potem - również podświadomie - ich ofiarami. Nie to żebym się znał ale ta pani chyba cierpi... Czy coś... Zrób teraz bardzo, ale bardzo proste ćwiczenie. Ci którzy ze mną pracują znają je doskonale - zrób je proszę z tej prostej przyczyny, że rozumienie zawsze przegrywa z "wiedzeniem", dlatego że rozumienie jest intelektualne czyli jest w głowie a wiedzieć jest w ciele, czyli w podświadomości. Widzisz, wygadałem się, że to ciało jest naszą podświadomością - więc pozwól mi i pozwól sobie na to, że to udowodnię. Za chwilkę zamkniesz oczy i zwracając uwagę na swoje odczucia w ciele (szczególnie korpus i gardło) pomysł o kimś kto jest Ci bardzo, bardzo bliski. Zwróć uwagę na to jak i gdzie to czujesz. Doskonale! A teraz dokładnie to samo ale pomyśl o kimś kogo nie cierpisz. Gotowe? Jeśli zrobiłeś to ćwiczenie to wiesz już,

Można lubić Ayn Rand lub nie, ale sukces, który odniosła jest astronomiczny. Przypomina mi nieco historię Arnolda. Wyjeżdża z po-rewolucyjnej Rosji do USA - żadnych umiejętności językowych, żadnych konkretnych znajomości. Zupełnie inny kraj, zupełnie inna kultura. Nie zna angielskiego - więc postanawia zostać pisarką. Pierwsze scenariusze, potem powieści. Koniec końców - jest kultowa autorką i twórcą własnego nurtu filozoficznego (obiektywizmu). A teraz zobaczmy, co mówiła sama do siebie, żeby trafić tam, gdzie trafiła: Koncentracja! Naucz się doceniać działania i wysiłek. Zrozum, że ten rodzaj pracy jest specyficzny i wymaga specyficznego stanu umysłu, innego niż przy nic nie robieniu. Nie da się pisać robiąc jednocześnie coś innego. W końcu, żyjesz dla działania czy dla odpoczynku? Przestań się tak podziwiać - wciąż jesteś nikim. Musisz wiedzieć jak kontrolować swoje nastroje i umysł. Być panem absolutnym siebie samej i swojego umysłu. Jak chcesz przewodzić innym, skoro nie przewodzisz swojemu umysłowi? Sekret życia: masz być czystą siłą woli. Wiedzieć czego chcesz i robić to. Mieć świadomość, minuta po minucie, co robisz i dlaczego. Absolutna siła woli, absolutna kontrola. Wszystko inne poślij w diabły! Bądź tyranem - żadnych kompromisów z samą sobą. Rób wszystko totalnie (cała sobą). (...) Od teraz - żadnej myśli o sobie, myśl jedynie o pracy. Jesteś tylko maszyną do pisania. I nie przestawaj, dopóki autentycznie i szczerze wiesz, że więcej już nie możesz. Ayn Rand - The Journals of Ayn Rand. To jest zapis jej wewnętrznego dialogu - przelanego na papier. Notatka do siebie samej. A teraz powiedz mi - brzmi jak ktoś, kto w życiu szuka równowagi? Kto szuka balansu - cokolwiek by to miało znaczyć? Kto postanawia poczekać, aż pojawi się motywacja albo posłuchać Tony Robbinsa? Kto, jak przystało na artystę "nawiązuje bliższy kontakt ze swoją emocjonalną stroną istnienia"? Jak ktoś, kto stosuje 4-ro godzinny tydzień pracy? Bo dla mnie brzmi jak ktoś, kto idzie na wojnę. Dla mnie brzmi jak ktoś, kto nie bierze żadnych zakładników. Jak ktoś, kto pali mosty i wszelką drogę odwrotu. Nie znam nikogo, powtarzam, nikogo, ani osobiście ani z lektur, kto wybił się ponad przeciętność szukając równowagi i spokoju. Nie znam i nigdy nie poznam, bo to niemożliwe. "Życie jest po to, by się cieszyć każdą chwilą", "Nie pracuj tak ciężko, bo się wypalisz", "Zachowujesz się jakbyś miał obsesję, to nie jest normalne". No jasne, że nie jest. Bo tylko nieliczni są wybitni, więc jak można mierzyć ich miarą miernot i przeciętniaków? Jeśli otaczający Cię ludzie nie mówią, że coś z Tobą nie tak, że zachowujesz się nienormalnie, że masz obsesję - to znaczy, że Twoje myślenie i działanie jest przeciętne. Jeśli Cię chwalą - masz pewność, że jesteś im równy. Jeśli Cię rozumieją - marnujesz potencjał. Przeczytaj jeszcze raz słowa Rand - czy widzisz tu gdzie użalanie się nad sobą? Widzisz poszukiwanie relaksacji? Zen? To jest jeden z największych błędów jaki robią ludzie starając się zarządzać swoim stanem emocjonalnym. Szukają spokoju czy relaksacji zamiast zwiększać odporność na presję, strach, krytykę czy konfrontację. Szukają ucieczki zamiast zaprawiać się w boju. Im bardziej łakniesz bezpieczeństwa, tym mniejsza szansa, że je odnajdziesz. Osłabniesz i zesrasz ze strachu w samym wyczekiwaniu. Zeżre Cię niepokój. No ale dobrze, powiesz, ale ona miała cel, miała ambicje - a ja nie mam. A ja Ci powiem, że nie wierze. I że wierzę w to, że jesteśmy gatunkiem zdobywców i odkrywców (spójrz na małe dzieci - jakie są ekspansywne). Że większość dzisiejszych neuroz  i rozpieprzenia wynika z tego, że żyjemy zbyt bezpiecznie. Że żyjemy za bardzo głową. Że intelektualizujemy emocje, zamiast je czuć. Czuć je to dla nas za mało - musimy je oceniać. Dodajemy warstwy - zamiast zauważyć, że czujesz strach, "wiesz", że czujesz i że strach jest zły, więc źle, że go czujesz, więc "musisz" źle czuć się z tym, że go czujesz,

Do Szanownego Pana Franciszka Cappellego w Weronie. Najserdeczniejszy Ojcze w Chrystusie, przyjmij pozdrowienia. Wielokrotnie chciałem przesłać Ci moje pozdrowienia, ale moje słabe zdrowie nie pozwoliło mi tego uczynić.Musisz wiedzieć, najsłodszy Ojcze, że wielokrotnie rozważałem Twe pełne troski słowa. Doszedłem do wniosku, że są one mi tak przydatne, że zdecydowałem się wyjść z letargicznego stanu mego ducha. Rzeczywiście, przekonałem się co do jednej rzeczy, że pod pozorem posiadania fałszywej pokory i pozorem braku jakichkolwiek duchowych łask, osłabłem i prawie złamałem moje zobowiązanie pomagania innym. Ponadto, moje skrupuły pogorszyły sytuację poprzez sugestię, że cokolwiek zamierzałem powiedzieć lub uczynić, wypływało z próżności oślepiającej mój umysł, warunkując w ten sposób moje zachowanie i moją mowę. Sugestie te wydawały mi się realne, ponieważ zajęty byłem głównie pomaganiem innym i nie dokonywałem żadnego osobistego postępu. W ten sposób pogrzebałem mój talent pomagania bliźniemu. Stopniowo zatraciłem początkowy zapał zdobywania ludzi dla Chrystusa. W rezultacie straciłem także wyraźną wizję stanu duchowego mojej własnej duszy. Dawniej, gdy dokonywałem wglądu w duchowość innych – prowadziło mnie to do odnowienia mojego ducha, a gdy próbowałem wzmocnić innych na ich duchowej drodze, sam czułem się umocniony. Teraz przeciwnie – lęk o życie duchowe innych ludzi uderzył we mnie takimi wątpliwościami co do mojego własnego życia duchowego, że poczułem się sparaliżowany. Tak więc, bojąc się mojego własnego cienia, trwam w letniości, ponieważ – jak to już powiedziałem – straciłem moją duchową nieskazitelną światłość. Cierpiałbym mniejsze zło – gdybym zabiegając o innych – był częściowo pokryty kurzem, ale zachował ową nieskazitelną światłość. Natomiast zostawiając innych, doświadczyłem większego zła – i tak straciłem tę światłość. Była to światłość, która ożywiała moją duchową światłość i która mogłaby w końcu usunąć ten kurz. Zobacz, drogi Ojcze, co potężny lęk czyni z wrażliwym temperamentem. Z jednej strony i nie lękać się go, i nie pozwolić niepokoić się, i denerwować się czasami przez innych – to zawsze przyczynia się do naszej nadwrażliwości. Z drugiej zaś, bojąc się własnego cienia przy próbie uniknięcia upadku – upadamy jeszcze bardziej. Ponadto, jeśli chcemy stać się całkowicie mocni wewnętrznie, to musimy walczyć i pozwolić kontrolować się po dłuższej walce – my nie możemy zostawić wielkich bojów, by podążać za mniejszymi. Tak więc, Ty też, słodki Ojcze, staraj się, żebyś nie popełnił tego samego błędu, jaki ja popełniłem, gdyż jest godne ubolewania stracić wewnętrzną światłość, która zawsze dawała nam życie. Jestem pewien, że rozważywszy moje smutne doświadczenie, nie popełnisz tego samego błędu. Jeśli chodzi o mnie, to przez Twoje ojcowskie słowa, postanowiłem poświęcić się zadbaniu o duchowe dobro mojego bliźniego. Czyniąc to, mam nadzieję wzrastać w Jezusowej miłości, a dobry Pan Ukrzyżowany przywróci mi zapał i swoją duchową światłość, która utrzymywała mnie przy życiu[i]. W końcu, będę żyła w pewności, a nie w śmiertelnych wątpliwościach, które czyniły mnie podejrzliwąm w stosunku do każdego natchnienia, jakie otrzymywałam. Jestem przekonana, że z pomocą Chrystusa i Twoich modlitw ponownie będę mógł rozpoznać, co jest prawdą a co fałszem, co pewnością a co wątpliwością. Widzisz więc teraz, mój drogi Ojcze, jaką wielką korzyść będę czerpać z Twoich słów. Obym mógła częściej rozmawiać z Tobą. Teraz jednak, do momentu aż będę miał sposobność zobaczyć Cię ponownie, bądź tak dobry i napisz do mnie czasem, albowiem, gdy czytam Twoje listy, wydaje mi się, jakbym rozmawiała z Tobą, a duch mój był nimi ukojony do tego stopnia, że jest zdolny odczuwać pokój nawet na otwartym morzu. To tyle na teraz.  Moje szczere życzenia i ukłony dla Madonny Anny[ii], Cecylii[iii] i Ojca[iv], który przy innej okazji napisze do Ciebie. Ojciec poleca się Twoim modlitwom, a także modlitwom Pana Agostino[v], Pana Gerardo[vi] i wszystkim innym. A[nielanka] P[aola] A[ntonia Negri]