Podcasts about Ventoux

Une fois n'est pas coutume, l'ours·e a délaissé le grand quart nord-est pour poser ses valises aux pieds du mont Ventoux, entre les murs chargés d'histoire de la Magnanarié, dans le cœur battant de l'été.C'est là qu'on a retrouvé Camille Potte, quelques mois à peine après la sortie de son hilarant Ballades aux éditions Atrabile, prix Toute première fois du festival 2024 et l'un de nos très gros coups de cœur de l'année

This week, we take a detour from chatting about the 2025 season to talk next summer. The ASO unveiled the route for the 2026 Tour de France Femmes avec Zwift last Thursday, and it has everything. Iconic climbs, a legit time trial, plenty of opportunities for the opportunists, and a leg-breaking circuit race to end the nine-stage week. One thing missing? Sprint stages. Abby sits down with Kate Veronneau to talk about next year's Tour, what they are excited about (everything), and Zwift's decision to continue sponsorship of the race for four more years.

Le parcours du Tour de France 2026 est sorti. Alors quel Français pourra briller sur ce tracé ? Après Valentin Paret-Peintre sur le Ventoux en 2025, est-ce qu'un tricolore inscrira son nom au sommet de l'Alpe d'Huez ?

As principais notícias da semana com o anúncio dos finalistas do Velo d'Or (nós vamos dar os nossos votos) e também o percurso das rotas do Tour 2026. Homens no Alpe d'Huez, mulheres no Ventoux (!).Chegue junto no RADIO da semana com Leandro Bittar e Ana Lidia Borba falando também sobre o Mundial de Pista, as movimentações do mercado e muito mais...

Send us a textIt may have been sorely lacking in recent years, but the 2026 edition of the Tour de France Hommes will be all about suspense. Or, as the race's press release put it, it's going to be a ‘crescendo'. Whether it's one that could build to a great Alpine GC frenzy, or, if Tadej decides to clash the symbols sooner than anticipated, fade into a disappointing diminuendo, remains to be seen.On this week's episode, we offer our immediate reactions to the Tour Hommes route revealed this week, which features a Barcelona start, an early Pyrenean excursion, a backloaded double visit to Alpe d'Huez, and the return of the Montmarte finale in Paris.We also provide some hot takes on what looks set to be a very exciting Tour de France Femmes in 2026, including its long-awaited trip to Mont Ventoux and a potentially explosive final stage in Nice.Elsewhere, inspired by Remco Evenepoel's redemptive downhill performance at Il Lombardia this month, Emily puts her sports psychology Masters to good use and offers some handy advice on how you too can overcome a heavy crash and regain your confidence on the bike.

To historia niezwykle trudnej miłości do kolarstwa. Skrytych pragnień, marzeń. Co kilkaset kilometrów z rezygnacją przerywana i pisana od nowa. Pełna niepowodzeń, bólu, odrzucenia. Jest identyczna jak Twoja. Dziś Różni nas jedynie etap. Niektórzy są u początku tej trasy. Inni w połowie. Ktoś spotyka mnie będąc ze mną koło w koło lub to ja jestem za Tobą. To nieistotne. Najważniejsze, że jesteś na niej. Jesteśmy. Moja trasa rozpoczęła się w 2016 roku, 99 000 km temu. To pięć beznamiętnych cyfr. Liczby nie mają emocji, choć zawsze kusi, by przez ich pryzmat szafować oceny. Dla mnie były one wówczas kluczowe. Kluczową liczbą było 109. Tyle kilogramów. Z nimi miałem okazję już biegać testując pierwszy swój zegarek sportowy. Wtedy każdy rodzaj aktywności był dla mnie błogosławieństwem. Po 4 latach walki z codziennymi napadami paniki okazało się, że bieganie z nadwagą jest na tyle męczące, że ich nasilenie się zmniejszyło. Częstotliwość także uległa ograniczeniu. Jedynie dokuczał mi ból i frustracja, bowiem utrzymanie 6 minut na kilometr było trudne. Do tego kolana. Plecy. Dwie śruby w stawie skokowym ograniczające ruchomość proszące się o chirurgiczne usunięcie. Nawet to relacjonowałem na swoim zupełnie innym kanale, na ktorym działałem od 2008 roku Pozbycie się srubek pomogło. Pozwoliło biegać pewniej. Jednak nie szybciej. Lubiłem bo, jednak więcej jak 10 km było poza moim zasięgiem. Serce chce, stawy nie. Operowana noga tym bardziej. Z resztą do dziś muszę respektować ograniczenia biegowe wynikające z tej kontuzji. Nie powinienem biegać jednorazowo więcej niż 15 km. To oznacza, że do końca życia nie zrobię maratonu, nie będę mógł biegać po plaży, ani nie wystartuje w runmagedonie. To syndrom zerojedynkowy. Albo mogę wszystko albo to bez sensu. Był piękny lipcowy wieczór po upalnym dniu. W powietrzu. Wjechałem po całym dniu do garażu w którym wśród opon zimowych stał przyprószony kurzem rower. Stał tu kilka lat. Otrzymałem go w prezencie w zamian za pomoc w nakręceniu wideo promocyjnego. Wyciągnąłem z bagażnika kompresor. Napompowałem opony i po prostu wsiadłem. Przejechałem 700 metrów i udało mi się utrzymać na tym dystansie 20 km/h. Poczułem się jakbym miał 12 lat. Tyle, że przez te 18 lat nieco się zmieniło. Stałem się sfrustrowanym, zmęczonym życiem paczkiem czerpiącym radość jedynie z jedzenia oraz każdego poranka gdy nie mam objawów nerwicy somatycznej. Dotarłem do najbliższej stacji na której pochłonąłem litr wody. Następnego dnia zrobiłem to samo. Jednak denerwował mnie fakt ograniczeń moich opon. Co to znaczy 3 atmosfery. Zamówiłem nowe. Dostosowane do wyższego ciśnienia i łyse. One pomogły. Było lżej. Dojechałem na nich z Konstancina do wsi Gassy. To był kolejny z tych ciepłych i pogodnych wieczorów z przenikliwymi promieniami złotej godziny. Minął tydzień i zadzwoniłem do przyjaciela Karola prowadzącego sklep rowerowy w Bydgoszczy. Tak stałem się właścicielem roweru za 4000 zł. Aluminium. Tiagra 2×8. Ale za to opony które mogę napompować do 8 atmosfer. To była moja ówczesna fetysz. Ciśnienie i prędkość. Prędkość, która wzrosła. W jeden dzień. Trasa Piaseczno – Obory ze średnią 30 km/h. Byłem potwornie zmęczony. Moje czarne spodenki biegowe stały się białe. Kryształy soli były na czubku nosa, włosach. Trasa okupiona była dwudniową rekonwalescencja tyłka, ud, pleców, nadgarstków, szyi. Ale w głowie czułem niesamowitą ekscytację, która na wiele godzin zajęła moje myśli i przekierowała je z hipochondrii na rower. Na problemy, które mnie nawiedziły. Największym z nich było siodełko. Kupiłem spodenki kolarskie z wkładką bez szelek, bo uważałem, że szelki to abstrakcja w połączeniu z moją figurą. To nie pomogło. Każdego dnia jeździłem i nasłuchiwałem bólu. Czasem tak silnego, że chciałem wyć. Pojawił się także stan zapalny skóry. To był etap zapisany wersalikami TO BEZ SENSU Wziąłem oddech. Kupiłem siodełko. Poszedłem do jednego z dwóch ówczesnych warszawskich fitterow. To nie pomogło. Jednak każdego jednego dnia jeździłem. Próbowałem sobie udowodnić, że dam radę. Nie poddam się, bo udowodniłbym sobie słabość. Nie jestem dzielny ani uparty, bo jestem bohaterem. Robię to z niskiego poczucia własnej wartości. Musiałbym samemu sobie powiedzieć, że zakup szosy to był zły pomysł. Założyłem nowy kanał na YouTube, o rowerach. To był wrzesień 2016. Zaraz będzie 10 lat. Mijały miesiace, zmieniałem siodełka, byłem w trzech województwach różnych speców od pozycji. Nic to nie dawało. Mimo to jeździłem, choć więcej jak 20 km to było wyzwanie. Polubiłem nawet to cierpienie. Ten stan kompletnego wykończenia za każdym razem gdy chorobliwie próbowałem udowodnić sobie, że ból przejdzie a ja osiągnę 30 km/h średniej. Tak chylił się ku końcowi pierwszy sezon. Zbiegiem okoliczności trafiłem na nową grupę na fb – ZWIFT Polska. Zauważyłem tam dziwne urządzenia do treningu w domu. Wziąłem swoją przepoconą kartę kredytową i poszedłem do Decathlonu. Kupiłem trenażer. Zainstalowałem swifta. Uznałem, że jest beznadziejny i drogi. Przesiadłem się na aplikacje do jeżdżenia po trasach wideo. Po Nicei i Belgii. W belgi trafiłem na jedyny obecny tam podjazd 10%. Skonałem. Trenażer się zablokował i nie byłem w stanie pedałować. Okazało się, że trzeba wymienić oponę. Okazało się, że z garażu w którym leżał mój pierwszy rower jest też zapyziały wiatrak. Przynooslem go. Zorientowałem się, że w profilu aplikacji po uwagę brana jest także waga. Nie była uzupełniona. Zastąpiłem domyślne 75 kg na 103. Znów postanowiłem pojechać na te górę 10%. Znów trenażer się zepsuł. Musiałem rozejrzeć wiele for by się dowiedzieć jak rozwiązać ten problem. Okazało się, że na trenażerze należy zmieniać biegi. Następnego dnia zacząłem używać przerzutek. Mimo to nie udało się dojechać na szczyt ten trasy. Po kolejnym tygodniu dojrzałem na opakowaniu, że mój trenażer sulymuluje maksimum 6 procent. Tak wróciłem na ZWIFT. Na wiosnę znów zadzwoniłem do przyjaciela że sklepu rowerowego w Bydgoszczy. Kupiłem nowy rower. Lżejszy. Karbonowy. By był bardziej karbonowy. To nie pomogło. Ból, walka o każdy kilometr. Znalazłem jednak siodełko z dziurą w środku, które troszkę odciążyło kroczę. Musieliśmy jednak podnieść i odwrócić mostek. Drugi mój sezon na rowerze to także pierwsze ustawki. Pierwsze zdjęcia. O tutaj jestem w majtkach, które założyłem pod spodenki. A tutaj kryształy. Ja tutaj, w 2018 roku nic nie rozumiałem. Nie widziałem dysonansu pomiędzy moim rowerem a wagą. Wiem, to nie jest dramatu. Tutaj nie widać otyłości, bo nie mam klasycznego brzucha. Zawsze byłem równomiernie ulany. Jedni mają chude nogi i ręce i większość rezerw zlokalizowanych wokół pasa. Inni jak ja mają tłuszcz wszędzie. To gubi. Wyglądasz z daleka niby normalnie, a w rzeczywistości wieziesz na każdym kilometrze 10 butelek wody 1.5 litrowej. Najbardziej symboliczne jest to zdjęcie z lipca 2017. Aż trafiło do mojej książki. Zrobił mi je Michał. Za co dziękuję. Pozwoliło mi ono spojrzeć z innej perspektywy. Z perspektywy, która oddaje dysonans pomiędzy mną a rowerem, którego nie widać. Od tego spotkania i wspólnej jazdy do Nowego Dworu Mazowieckiego. To był moment kumulacji. Mijało pół roku od momentu założenia tego kanału. Zaczęło się pojawiać coraz więcej głosów na temat mojego wyglądu. Jednak ignorowałem to. Mówiłem sobie, że w mojej poprzedniej branży złych słów jest zdecydowanie więcej. Jednak podczas jednego z gorszych dni ta gruba skóra stała się cieńsza. Opanował mnie wstyd. Pierwszy raz poczułem go tak dobitnie. To była kumulacja złych emocji. Obraziłem się na YouTube i postanowiłem z dnia na dzień. Musiałem zrobić bolesny rachunek sumienia. Czemu piję po każdym rowerze piwo. Czemu codziennie wieczorem jem słodycze? Dlaczego przeliczam kilometry na kostki czekolady i paczki chipsów. 8 lipca 2017 wziąłem się w garść. Oto zdjęcie pierwszego talerza. Jadłem tylko warzywa, kasze, kefir i jabłka. Do tego wyłącznie woda. Każdego dnia szedłem normalnie na rower. Robiłem 30 kilometrów na czas przez 3 dni w tygodniu. W weekend długi tlen. Szaleństwo, oddające mój charakter. Wszystko albo nic. Przez pierwszy tydzień wyłem na myśl o tym, że po pracy i po treningu nie zjem nic słodkiego. Nie kupię piwa. W tym okresie robiłem najszybsze zakupy w swoim życiu. Wiedziałem, że nie mogę przejść przez alejkę że słodyczami. Wchodzę. Na start pakuję jabłka. Na na warzywach rukolę. Obok zamrażarki i z nich biorę wszystko. Wszystkie możliwe mrożone zupy, marchewkę z groszkiem. Buraki, szpinak, fasolkę. Obok kasza gryczana w woreczkach. Vis a vis są pestki. Słonecznik i Pini i dynia. Dochodzę do lodówek, ale tak, żeby nie patrzeć na sery i serki. Porywam 6 litrów kefiru i od razu do kasy. Tak wyglądał mój posiłek każdego dnia. Nie złamałem się ani razu. Głownie dzięki temu, że miałem dobrze dobrane antydepresanty, było wyjątkowo ciepłe lato i udało mi się przełamać najtrudniejsze 21 dni. Po tych tygodniach wpadłem w nowy rytm. Udało mi się zerwać z uzależnieniem od cukru i soli. Dopiero też w tym momencie zobaczyłem, że waga drgnęła. Zjechałem o 4 kilogramy. Po miesiącu z jeszcze większą satysfakcją w restauracji prosiłem tylko o dwie sałatki bez sosów oraz dwie zupy. Nie wiem ile miałem deficytu energetycznego, bo jeszcze nie było aplikacji na telefon, które tak dokładnie by to oceniały. Jednak z perspektywy oceniam, że nie dojadałem około 1000 kcal każdego dnia. To zdjęcie spodni po 2 miesiącach. Dalej jeździłem. Niesamowicie się wkręciłem. Zrobiłem kolejne korekty ustawienia mojego roweru. Tego dnia okazało się, że straciłem już 6 kilo. Moje ciało proporcjonalnie traciło na obwodach. Okazało się, że mogę mieć już nieco niżej kierownicę. We wrześniu już zacząłem powoli wymieniać swoją garderobę, bo okazało się, że choć ja tego nie widzę, to zaczynam wyglądać jak przyodziany w strój po starszym bracie. Nawet odzież motocyklowa poszła na wymianę. 11 września 2027 moja twarz zaczęła przypominać tę obecną. Niesamowicie schudłem na policzkach. W międzyczasie były też wyjazdy służbowe. Gdy byłem odcięty od roweru brałem buty i czepek. To Barcelona i kolega, który śmieje się z mojej kolacji. Musiałem tak robić. Zapychać się warzywami i owocami. To jest 30 września. Nowy trenażer, nowe FTP, wciąż na diecie. Wciąż unikając chodzenia po sklepie. 3 grudnia już warzyłem 81,7 kilogramy. Jeszcze 2 do celu. Nowa koszula, pierwszy McDonalds – wraz z warzywami bez kury z podwójnymi warzywami. Pierwsze badanie u byłego trenera z siłowni, który po pół roku mnie nie poznał. Po tym czasie badania krwi. Zniknął nadmiar cholesterolu. Leukocyty spadły, rozjechały się czerwone krwinki, bo całkowicie przez przypadek przez pół roku byłem wege. Zgodnie z zaleceniami lekarza, raz w mięsiącu mięso. Wątróbka. Smażonego nie miałem w ustach od czerwca. Od czerwca trzymam się także wewnętrznej rozpiski treningowej. Gdy zimno, leje i wieje odpalam Zwifta. Pierwszy kieliszek alkoholu wypiłem 2 stycznia. Ta szklanka mnie zmiotła z planszy tak bardzo, że uznałem, że chyba lepiej mi bez tego. Tak tkwiłem w fanklubie kefiru. To jest mój test FTP z 8 stycznia 2018 przy 80 kg. Mogłem wrócić do delikatnego zwiększenia limitu kalorycznego, choć okazało się, że teraz spoczynkowo potrzebuję ich dziennie 2200 zamiast wcześniejszych 3000. To znaczy, że mogę więcej jeść i nie tyć, jednak tylko trochę więcej, a nie tyle co wcześniej. 12 lutego 2018 wyjechałem na tydzień by obiecać sobie, że nawet w delegacji umiem się trzymać. 24 lutego były moje pierwsze wirutialne zawody na Zwift. Nigdy się tak nie spociłem. Na tym smutnym zdjęciu, po nieudanym spotkaniu służbowym mam 79 kilo. 10 marca wyszedłem pierwszy raz na zewnątrz po zimowej przerwie. Nie wierzyłem w to jak jestem szybki pod górkę i na segmentach. Pojechałem główną drogą z Konstancina do Kalwarii i z powrotem bez zatrzymywania się. Zrobiłem personal rekord tej trasy. Nie byłem w stanie długo uwierzyć w to jak ogromną różnicę daje te 25 kilo. Okazało się, że nie boli mnie tyłek, ani ręce. Jedynie co mi dokucza bez powłoki tłuszczowej to zimno. Jakbym nie miał jeszcze jednej warstwy odzieży. Bardzo wzrósł mi też vo2 max liczony przez Garmina. Czy to dokładne czy nie, było widać przełom. Umówiłem się na ostatni już w moim życiu Fitting. Usunęliśmy wszystkie podkładki pod mostkiem by być mniej zakompleksionym. Pierwszy raz ogoliłem nogi 2 kwietnia 2018. To był etap na którym oderwałem się na moment od ziemii. Zacząłem trochę w siebie wierzyć. Zachłysnąłem się samym sobą oraz słowami, które wówczas czytałem pod swoimi filmami. Było nieco niedowierzania, bo wizualnie naprawdę byłem ciężki do rozpoznania. Sporo też w sieci jak i w realu słyszałem pytań czy nie jestem chory. Czy wszystko że mną jest w porządku. Każdy YouTuber ma swoim życiu taki okres gdy odlatuje. Ja w tym momencie byłem odleciany. Uważałem, że wiem już wszystko oraz mam wyłączność na wiedzę. Być może uważałem się za lepszego. Do czasu. Do tych zawodów. Dojechałem sam, w dodatku zdyskwalifikowany. Niesamowicie wpłynęło to wówczas na moją pewność siebie. To był taki plask z liścia w twarz. Potrzebne by zejść znów na ziemię. Nabrania pokory. Do siebie, do ludzi. Wytłumaczenia sobie samemu, że liczby i waga to nie wszystko. To czego doświadczasz jest potrzebne. To kara za brak pokory. To był rok w którym zmieniłem narrację na swoim kanale z lepszego na równego. 27 maja pierwszy raz ktoś powiedział, że mnie kojarzy. To ten Pan. Ten okres był niesamowity w moim życiu. Zauważyłem, że czuję się nie tyko fizycznie mocniejszy, ale także psychicznie. Zwróciłem uwagę na to, że nawet gdy jest lepiej to nie mam prawa nawet wewnątrz samego siebie, po cichu wywyższać się względem kogokolwiek. Nie chcę zostać kiedyś bufonem, Panem z YouTube, którego jedynym sukcesem jest to, że oddycha i schudł. Nie bądź nauczycielem. Bądź przyjacielem. Bądź sobą, Człowiekiem. Bez maski. Na tym etapie już regularnie zacząłem brać udział w zawodach. Zapisywałem się na nie, by mieć stałe bodźce i małe cele. By wreszcie dojechać z peletonem, albo dobiec. Na bieganiu też poczułem ogromna różnicę. Inne tempo, inne tętno. Inne czasy. 5 km już nie męczy, a mogę zrobić nawet 10. Zacząłem jeździć w góry. Zaliczyłem pierwsze 100 km po świętokrzyskim. Dostałem pierwsze zaproszenie na event branżowy jako Pan z YouTube. Jednak nikt nie chciał że mną działać w sposób komercyjny. Dobiłem też do momentu w którym mogłem bez przeszkód robić rocznie od 10 do 15 000 kilometrów rocznie, choć nadal dla niektórych to niedużo. Dla mnie wówczas był to absolutny kosmos. Tak jest do dziś, gdy porównuję siebie do wersji Leszka z początku. To jest moja druga w życiu sesja zdjęciowa. A to pierwszy spot, który wyprodukowałem do swojego portfolio, choć nikt go nie zlecał i nikt nie płacił. W listopadzie 2018 znów odezwała się lewa noga. Kontuzja biedowa na skutek przeciążenia, przypominająca mi o moich ograniczeniach. Zakaz biegania na 4 miesiące. Ale ten czas poświęciłem dzięki temu na rozwój formy na trenażerze. Nadal trzymałem nowy model żywieniowy oraz 79 kilo wagi walcząc teraz o lepszą wydolność. Robiłem to jeżdżąc po wirtualnych górach na Zwift. Mieszkając wówczas w Warszawie, jedyną okazją do wspinaczki był trenażer. Pojawił się także pierwszy trener, który rozpisał każdy trening dzień po dniu, sprawiając, że te 7 lat temu byłem w stanie podjechać Alpe Du Zwift w 50 minut. Pobić ten czas udało mi się dopiero w 2023 roku. Tak, bo spektakularnym przyroście formy po redukcji masy i po pierwszych dwóch latach rozwoju przychodzi załamanie. Masz 85% formy, a poprawa o te kolejne 15 procent staje się wykładniczo trudne. Każdy jeden wat czy kilometr na godzinę jest trudniejszy do osiągnięcia. Byłem tym rozczarowany. Ogółem przełom 18 i 19 roku był trudny. Musiałem przyjmować wyższe dawki SSRI, po wcześniejszym zmniejszeniu. Połączyło się to z momentem zwątpienia w dietę. Zaczęły znów pojawiać się słodycze. Najpierw raz w tygodniu, potem trzy. Oczywiście wciąż trenowałem, jednak przeddzień pierwszego w moim życiu duathlonu zorientowałem się, że przekroczyłem moje wcześniej wywalczone 80 kg. Dwa ilo. Smutek i słodycze. Czy to przypadkiem nie koreluje że sobą? Start nowego sezonu był dla mnie momentem walki o powrót do rytmu z którym na moment zerwałem. Podwójna walka, bo z depresją, która siedzi Ci na karku i dociążą, mocno trzymając Cię na poziomie gruntu, próbując wbić w ziemię. Weryfikując Twoje przeświadczenie, że można żyć na linii wiecznie wznoszącej. Rumia płacz Przełomowym dla mnie momentem na YouTube był 5 lipca 2019. Po tym filmie zrozumiałem, że nie liczy się ilość filmów, tylko jakość. Od tego momentu publikuję raz w tygodniu, ale materiały lepsze. Lepiej zmontowane. Takie, którym poświęcam 10 roboczogodzin a nie dwie. Naprawdę, wcześniej poświęcałem temu dwie. Prowadząc jednocześnie trzy kanały. Doszedłem do wniosku, że mogę na raz zając się tylko jednym. Tym. Z tego też powodu przestałem zajmować się motocyklami, przekazując Jednoślad.pl w ręce Kogoś kto zrobi to lepiej ode mnie. To z ogromną korzyścią nie tylko dla moich Widzów, ale także dla siebie. Bo mogłem więcej jeździć. Więcej kręcić. Jednak większa liczba kilometrów nie sprawiła, że stałem się szybszy. Nie. Zatrzymałem się na tym samym poziomie. Na długie miesiące. Nie rozumiałem jeszcze, że jazda na rowerze to jak montaż wideo. Więcej nie równa się lepiej. Mniej równa się lepiej. Jeśli chcę się dalej rozwijać to musze zadbać o jakość jazdy. Dlatego też nie raz mówię na głos, że jeśli Twoim priorytetem jest rozwój kondycji to nie zawsze możesz jeździć dużo a lekko. Jednak na tym etapie potrzebowałem więcej odpoczynku, tym bardziej, że zacząłem startować w triathlonie i pokazywać to w formie wideo. To był najtrudniejszy start w życiu, który cudem ukończyłem gdy na Bałtyku sztorm. Tutaj poczułem jak ciężko jest łączyć tyle dyscyplin i, że każda z nich jest poświęceniem tej drugiej. Jednak te zawody poraz kolejny nauczyły mnie pokory do życia, zdrowia, natury, innych ludzi oraz nabrać dystansu do liczb, swoich możliwości. Dowiedziałem się, że najgorsze są autooczekiwania. Planowanie. Bóg się śmieje słysząc o Twoich planach? Tak to było? Nie sądziłem, że jedne zawody mogą tak odwrócić sposób patrzenia na świat. Jednak gdy jesteś naprawde blisko tragedii, wówczas wdrukowujesz sobie w głowie nowy sposób patrzenia na życie oraz ludzi, którzy są obok. Relacja z tych zawodów to był film, który pierwszy raz pozwolił mi spojrzeć inaczej na to co robię. Pokazać tyle emocji. Udowodnić sobie, że to one są dużo ważniejsze niż to co tak naprawdę widać na pierwszy rzut ka. Mówię o filmach, ale tak naprawdę to są znaczniki etapów w moim życiu. To był także moment peaku mojej przeciętnej formy. Wówczas też brałem udział w największej liczbie imprez. Udało mi się podratować takze wieloletnie zaburzenia snu. Trzymanie się przez ostatnie 2 lata stałego rytmu treningowego pomogło mi unormować zegar biologiczny, który wcześniej był strasznie rozregulowany. To pomogło tym bardziej pomogło ograniczyć epizody nerwicy, depresji, lęku uogólnionego. Też w dużej mierze wpłynęło na formę. Wówczas to było stałe 3.5 w/kg FTP. Dla osób stojących z boku to było mało. Dla innych dużo. Dla mnie zawsze średnio, ale musiałem się Tym zadowolić, bo cały czas z tyłu głowy miałem to co działo sie przed 2016 rokiem. Mimo to się nie zniechęcałem. Trzymałem się tych 6 dni treningowych. Jednej zakładki triathlonowej. 10 biegu, 220 na rowerze. Kilometr w wodzie. Bilans energetyczny na zero. Waga na zero. Vo2max 54. 29 października 2019 zrobiłem kolejną serie badań. Był niższy kortyzol, nieco niedoboru ferrytyny przez dietę roślinną. Jednak nieporównywalnie lepsze samopoczucie fizyczne że strony ukłądu pokarmowego. Nigdy nie czułem się tak lekko. Zapomniałem o wszelkich zaburzeniach mojego brzucha. Stale chodziłem też do pychiatry, który niedowierzał. Pozwolił mi na zredukowanie do zera trazodonu. Zostawiając mi jedynie niewielką dawkę inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny . Po prostu ta higiena życia, odżywiania, snu, światła słonecznego, ruchu pozwoliła mojemu mózgowi funkcjonować w zupełnie innych warunkach. Serotoniny mogło być mniej. Jednak do czasu. Do momentu, gdy zaczęła się sypać moja firma. Problemy finansowe zżerały mnie od środka. Wróciła nerwica, depresja. Jedynie wieczorny wysyłek fizyczny pozwalał mi po kilkunastu godzinach dziennego napięcia zrywać łańcuch z mojej głowy. To codzienne męczenie się na trenażerze pozwalało odlatywać gdzieś obok. Ja logując się do Watopii, wylogowywałem się z problemów. Mimo to, mój lekarz zalecił mi stosowanie okresowo wyższej dawki leków. Jednak o dziwo nie doszło do wznowy bezsenności. Te leki dodają także nieco motywacji do działania na codzień, maskując epizody depresji, która odbiera siły do działania. W pewnej mierze na pewno dzięki terapii miałem więcej sił nie tylko do tego, aby tkwić w rytmie szosowym, ale też miłość do szosy przekuć na ucieczkę z branży do Prawie.PRO uruchamiając swój sklep i swoją odzież. Chwilkę potem pojawiła się ogólnoświatowa choroba wirusowa na literę C. Był zakaz jazdy na zewnątrz. Mnóstwo osób odpuszczało treningi na rzecz izolacji. Ja nie zrobiłem tego, bo wiedziałem jak ciężkie bedzie to miało konsekwencje dla mojej głowy. Wykorzystywałem każdy słoneczny dzień, narażając się na krytykę. Wówczas obowiązywał zakaz wstępu do lasów czy jazdy na rowerze gdzie indziej niż do pracy. Na wypadek mandatu woziłem dowód osobisty i maseczkę. Ale to była równia pochyła. Poziom stresu był tak silny, że wysysał że mnie wszystkie waty. W przeciągu kilku tygodni miałem wrażenie, że cofam się o miesiące. Poznałem co to znaczy. Jak wariują wszystkie wskazania. Co to znaczy wówczas zacisnąć zęby i mimo to próbować jechać dalej i się nie zatrzymywać. 2020 rok był przełomowy także dla osób, które mierzyły się z podobnymi problemami jak ja. Wielu wspaniałych ludzi doświadczyło w tym czasie mnóstwo złych emocji. Wówczas samemu sobie przysiągłem, że rezygnując z pracy w mojej poprzedniej firmie i otwierając nową będę starać się na YouTube być jednym z nas. Być dla Widzów a nie odwrotnie. Pokazywać tę moją drogę, te zbiegi okoliczności i sposoby. Zakreślać na mapie wszystkie ślepe uliczki w które wjechałem. Odkryłem jak mnóstwo dobrych ludzi mnie otacza i jak podobni jesteśmy do siebie. To dało mi jeszcze więcej energii do działania. Do cieszenia się każdym dniem na rowerze i na montażu. Stało sie też coś takiego dziwnego… przestałem sie zamykać. Przestałem się wstydzić swojej przeszłosci, choroby, nadwagi. Tego, że kiedyś uważałem się na lepszego od innych. Za pana z radia. 5 lat temu też pierwszy raz doświadczyłem spotkań na żywo. Pierwszy raz ktoś w twarz opowiedział mi swoją anaogiczną historię i powiedział, że śledzi nie od początku. Kamil, nigdy tego nie zapomnę. Tak samo jak pierwszych wspólnych ustawek bez stresu i napinki. Niejako manifestując, że każdy z nas jest ważny bez względu na wagę i wygląd a nawet liczbę subskrybentów. Wtedy też przestałem o to prosić. Okazało sie nagle, że nie jest ważna forma, tylko to jaki jesteś. Że można być akceptowanym takim jakim byłeś wczoraj, dziś i jutro będziesz. Że kolarstwo to jedynie pretekst do zmian. Bo to może być każda inna, dowolna sportowa odskocznia. W 2022 roku nastąpił jedyny w moim życiu etap podczas którego w pracy siedziałem 4 godziny dziennie. Wychodziłem o 13 lub 14, szedłem na warszawski Pl. Vogla i tam pisałem książkę. To, że ona zaczęła się pisać, było wynikiem przypadku. Po pandemii było ogromne zainteresowanie tematyką sportową. Społeczeństwo nadal było pokaleczone, mnóstwo osób postanowiło zmienić priorytety w swoim życiu. Dwie godziny dziennie spędzałem na pisaniu w cieniu, potem zawsze wsiadałem na rower i jechałem do Góry Kalwarii. Kondycyjnie od siebie wówczas niczego nie oczekiwałem. Na tym etapie jesteś w stanie bez napinki, dla siebie sporadycznie brać udział w zawodach. Pojechać pętle w okół tatr na skutek zimowych treningów na trenażerze. To był mój cel i udało się spełnić wszystkie te marzenia. Postawić grubą kreskę i zamknąć ten etap książką pisaną dla Wydawnictwa Znak z Krakowa. Zaakceptowałem samego siebie jakim jestem, ale zajęło to 5 lat. Z czego pierwszy był najważniejszy. A pozostałe 4 to jedynie retrospekcyjna kontrola samego siebie poprzez niezmienną konsekwencję pomimo zawirowań. Z okazji 60 000 km kupiłem nowy rower i wróciłem na 3 dni tam, gdzie pierwszy raz zobaczyłem na żywo góry. Do Kielc. Każdego jednego poranka konsumując wszystkie wyrzeczenia podczas pierwszych tysięcy, które było bolesną inwestycją. Wraz z wydaniem przez Wydawnictwo mojej książki strzeliło 70 000 km jednak bez spektakulatnych sukcesów. Musiałem sobie przetłumaczyć, że constans, stałość to też sukces. Bo wiele momentów zmęczenia kusiło, by na jakiś czas odpuścić. Przestać kręcić kolejne kilometry. Po co znów walczyć na zawodach czy górach. Zwiftowych i realnych, skoro nie widać poprawy. To był ten moj osobisty sufit, którego przez wiele lat nie mogłem przekroczyć. Niby nie chciałem, ale może nie umiałem? Niekiedy było mi z tego powodu trochę smutno, widząc lepszych, szybszych, lepiej zbudowanych. Kolejny rok męczę te alpy i dalej nie mogę złamać 50 minut? Mt. Ventoux na Zwift w 81 minut? Co to jest? Włączają mi się do dziś takie fazy. Głeboko skryte kompleksy wychodzą na wierz. I są tym silniejsze, im masz więcej stresu i zmęczenia w głosie. Zbiegło się to w tym okresie wraz że spadniem mojej aktywności w Social Mediach. Stale, co tydzień publikowałem wciąż poradniki na YT, jednak z weną było ciężko. By temu przeciwdziałać, w okresie zimowym zacząłem latać do Hiszpanii. Naładować się słońcem. Odkryłem kompletnie nowe tereny. Dowiedziałem się, że także w styczniu 2023 można się spalić. Zarówno na skórze, jak i kondycyjnie. Przez to udało mi się odrobinę wyrwać że stagnacji formy. Jednak to było mimowolne. Ponieważ priorytetem wciaż było i jest zdrowie psychiczne. Ale zauważ – poraz kolejny okazuje się, że to jest bardzo sztywna korelacja. Dokładnie tak samo jest z wagą. Momentami ważyłem 77 kg, by potem wejść na 80. Wystarczy tylko kilka gorszych tygodni, by znów przekonać się, że stan umysłu odpowiada także za stan lodówki. Z kolei słońce, większy poziom aktywności paradoksalnie redukuje apetyt. Jesteś w stanie znowu odmawiać sobie słodyczy. Aktualnie też jestem po roku bez absolutnie ani jednego piwa. Zszedłem z 16 procent tłuszczu na 13. Okazało się, że zaczynam poprawiać wszystkie wcześniejsze personal recordy. Przehyba, Obidza, Rates. A to niby tylko 3% tłuszczu. I znów ten wyrzut serotoniny, bo wyszedłem z błotka i kolejnego rocznego epizodu depresji przebijając 99 000 km. Oczywiście dziś także bywają gorsze momenty, bo perfekcjonizmem jest oczekiwanie wyłącznie dobrych momentów. Wyłącznie wzrostu formy. To nie będzie tak, że zawsze będę lepszy na przestrzeni sezonu, roku, czy dziewięciu. Każdy kilometr jest po coś. Jeden z nich będzie szybszy. Drugi zaliczysz podczas drogi powrotnej że ślepej uliczki. Kolejny by zrozumieć czym jest pokora i jak wyglada zachłyśniecie się swoją zajebistością. Pośrodku tej kariery otrzymujesz z otwartej ręki w twarz czy wbić się w ziemię i zrozumieć, że najważniejsze jest to czego nie widać. By z bliska przekonać się, że te cyfry bez narracji nic nie znaczą. Nie mówią ile każda z nich kosztowała Ciebie wysiłku, łez czy przekleństw. Ile razy uznawałeś(aś), że to kompletnie bez sensu, zawłaszcza gdzy wszyscy wokół Cię krytykują za to co widać. A nie za to co jest skryte w cieniu. Kiedy wiesz, że się z Ciebie śmieją, lub gdy spotykasz kogoś, kto traktuje Cię jak gorszego. Gdy ryczysz w sklepie jak małe dziecko przechodząc obok półki ze słodyczami. Albo gdy poza sportem w Twoim życiu dzieje się wiele złego, co tak niesamowicie podcina skrzydła. Gdy uznajesz, że nie tylko ten rower nie ma sensu, ale całe Twoje istnienie. Albo kiedy poziom stresu jest tak silny, że degraduje Twoją formę do cna. Kiedy zaciskasz zęby z całych sił by móc na nowo ruszyć pod tę cholerną górka słysząc w tle tylko niemy śmiech. To jest ta niewidoczna walka każdego z nas na kazdym kilometrze. Każdy z nich rzuca światłocienie. Ja dziękuję moim Widzom za te niespełna 100 000 km razem. Być normalnym

Chaque année, le Relais Travail Saisonnier (RTS) Ventoux, action essentielle de l’Université Populaire Ventoux, fait de l’emploi sa priorité. En cette année 2025, le rendez-vous est fixé pour un événement qui promet de connecter directement les talents de notre bassin et les employeurs en quête de main d’œuvre. Notez bien [...]

Le CFPPA Provence-Ventoux, situé à Carpentras, est une ressource essentielle pour les adultes souhaitant se former aux métiers de l’agriculture et du paysage. Pour en parler nous avons reçu sur l’antenne d’RTVFM, Geneviève Largaud chargée de développement et Cyril Clop coordinateur de parcours et formateur. Ils ont mis en lumière [...]

Estelle Servais chargée de communication au Campus Provence Ventoux nous présente la matinée Portes Ouvertes qui aura lieu le 22 novembre de 09h à 12h.

C’est une opération devenue une tradition de la rentrée. Ce vendredi, Jacqueline BOUYAC, Vice-Présidente de la Région Sud, était au Campus Provence Ventoux à Carpentras pour la distribution de tablettes numériques aux élèves de seconde. Une initiative visant à alléger les cartables et à moderniser les outils d’apprentissage. Un Cartable [...]

L’année 2025-2026 s’annonce sous les meilleurs auspices pour le Campus Provence-Ventoux. Invité sur l’antenne de RTV FM, son directeur, Bertrand LEQUETTE, a dressé un bilan très positif de ces premières semaines, marqué par des effectifs en hausse et une feuille de route remplie de nouveaux projets ambitieux pour l’année à [...]

Aujourd'hui dans Passages, on vous propose de découvrir Échappée sur le Ventoux, un podcast de l'appellation Ventoux. Au pied du mont Ventoux, dans le sud de la vallée du Rhône, s'étend un vignoble singulier, façonné par un climat contrasté et une nature préservée. Dans cet épisode, nous partons à la rencontre de trois vignerons de l'appellation Ventoux — James, Frédéric et Patricia — qui incarnent, chacun à leur manière, l'esprit de ce terroir. Trois regards, trois parcours, une même exigence : celle de révéler l'identité d'un vin à l'équilibre rare. Certains ont repris un domaine familial. D'autres ont tout quitté pour s'installer ici. Des parcours différents, mais un même ancrage : ce territoire. Et le Ventoux, en retour, façonne leurs gestes, leur rythme, leurs choix.Échappée sur le Ventoux est un podcast de l'Appellation Ventoux, cofinancé par l'Union Européenne, produit par Louie Creative, l'agence de création de contenus de Louie Media. Merci à Frédéric Chaudière du Château Pesquié, Patricia Alexandre du domaine des Peyre et James King du Château Unang pour leur participation. Fanny Sauveplane a écrit, monté et animé cet épisode. La réalisation est de Gautham Shukla. La production est supervisée par Eloise Normand. Le visuel est de Beax.Plus d'informations sur https://aoc-ventoux.com/, et sur nos réseaux facebook, instagram et youtube. Hébergé par Acast. Visitez acast.com/privacy pour plus d'informations.

De zesde en laatste Ventoux-uitzending van Radio Scorito. Zaterdag 13 september was het zover, de dag des oordeels. De Mont Ventoux zelf is al zwaar genoeg, drie keer die berg op is bijzonder ambitieus en met regen en wind wordt het er niet makkelijker op. Hebben Martijn en Bobbie de drie keer weten te voltooien en hoe verging het die andere 30 Scorito-strijders? Het leverde 30 mooie verhalen op.

La 18ème édition du Festival Ventoux Saveurs est lancée ! Jusqu’au 26 octobre, le Parc Naturel Régional du Mont Ventoux invite résidents et visiteurs à sentir, goûter et vivre un automne riche en découvertes. Carole APACK, chargée de communication du Parc, nous dévoile un programme ambitieux, plus grand et plus [...]

Het is weer tijd voor je jaarlijkse portie vakantieproat. Deze keer bespreken we de avonturen van Richard Hagen en Ferdi Moes in Toscane en deelt Maarten zijn camperavontuur door Frankrijk. De Vogezen, de Ventoux en de Pyreneeën moesten het dit jaar ontgelden.. Het normale leventje staat weer voor de deur. Uitgerust en met een rugtas vol nieuwe ervaringen gaan we er nog even tegenaan in het restant van 2025. Op naar de volgende vakantie! :-)Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door Etxeondo, 2Moso en Canyon. Speciale dank aan de mannen van de Yearlings voor de muzikale ondersteuning. Wil je reageren of een suggestie voor een onderwerp doen? Dat kan. Sluit je aan bij onze vrienden van de show. Of volg ons op Facebook en het oh zo hippe Instagram, jullie kunnen ons daar vinden onder @pedaleurs.cc, @Z8LTAN79 en @hengelahr. Vind je dit nou een leuke podcast? Laat dan even een review achter. Dan help je gelijk anderen om ons te kunnen vinden. Een spraakbericht wordt uiteraard ook gewaardeerd. Wij zullen de reviews uiteraard delen in de show. Goed Goan en tot de volgende keer.De Groute​Merchandise Pedaleurs: The Vandal​Shimano: Shimano NL​Etxeondo: Etxeondo​Muziek: The Yearlings End game​Muziek: Rain is here, Wildflowers​Muziek Groute van de week: Haystak, Buddy Sullivan​Route van de week / komoot: Groute van de week​Vriendvandeshow: Pedaleurs​Het is Koers: HiK Pedaleurs

Notez la date dans vos agendas ! Le dimanche 14 septembre, le charmant village de Ville-sur-Auzon vibrera au rythme des saveurs provençales pour la deuxième édition de la Fête Gourmande de l’Huile d’Olive en Ventoux. De 10h à 18h, cet événement gratuit, organisé en partenariat avec les Disciples d’Escoffier, promet [...]

À 27 ans, Antoine Charvolin a signé l'une des plus belles pages de sa jeune carrière en remportant la TDS 2025 (152 km / 9 000 D+), l'une des courses les plus techniques et redoutées de l'UTMB. Parti de Courmayeur lundi à 23h50, il a mené une âpre lutte avant de s'imposer en 18h22, au cœur d'une foule en liesse place du Triangle de l'Amitié à Chamonix.Originaire de Grenoble, ingénieur de formation, Antoine a choisi de se consacrer pleinement au haut niveau après avoir travaillé plusieurs années au sein de l'équipe testing chez On. Athlète discret mais redoutablement efficace, il enchaîne depuis deux saisons les performances de premier plan : victoire à la MaXi-Race (60km) cette année, 5e au Lavaredo Ultra Trail (120 km), 2e au Grand Raid du Ventoux, et désormais ce succès monumental sur la TDS.Dans cet épisode, Antoine revient sur :Sa préparation pour son tout premier 150 km.Les moments clés d'une course longtemps indécise face à des adversaires prestigieux.La gestion de ses émotions, entre lucidité, patience et sérénité.Ce que représente pour lui cette victoire et les enseignements qu'il en tire pour la suite de sa carrière.Un récit inspirant, à l'image d'un coureur qui a choisi de tracer sa voie avec simplicité, exigence et passion, et qui s'installe désormais parmi les références du trail international.Un épisode enregistré à la House of Mountains i-Run x Fraich Touch à Chamonix

Ben Dhiman is an American pro runner for Asics, living in France. He has been one of the strongest long-course athletes in the sport in recent years, this season winning Ventoux by UTMB 89k, and Lavaredo by UTMB 120k - the latter in course record fashion. Later this summer, Ben will be among the favorites at UTMB.   Topics discussed:   How Ben is feeling mid-season a month removed from UTMB The couple disappointing DNFs Ben as succumbed to at UTMB Dealing with the loss of his father in 2024 Ben's winter campaign to run sub-30min in the 10k Documenting his training and racing on Substack His win at Ventoux by UTMB 89k Breaking the course record at Lavaredo Look ahead to UTMB A lot more!   SUBSCRIBE TO BEN'S SUBSTACK   Sponsors:   Use code freetrail10 for 10% off Speedland Footwear Grab a trail running pack from Osprey Use code FREETRAIL25 for 25% off your first order of NEVERSECOND nutrition at never2.com Go to ketone.com/freetrail30 for 30% off a subscription of Ketone IQ   Freetrail Links: Website | Freetrail Pro | Patreon | Instagram | YouTube | Freetrail Experts   Dylan Links: Instagram | Twitter | LinkedIn | Strava

The VENTOUX study of endurance athletes, the 10,000 step myth was not busted, rate vs rhythm control for AF, and GLP1 drugs and observational studies are the topics John Mandrola, MD, discusses in this week's podcast. This podcast is intended for healthcare professionals only. To read a partial transcript or to comment, visit: https://www.medscape.com/twic I Endurance Athletes and Arrhythmia (again) VENTOUX trial https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCIMAGING.125.018470 II Daily Step Count and Health — no myths were busted. Lancet Public Health: https://doi.org/10.1016/S2468-2667(25)00164-1 III Rate vs Rhythm Control of AF Medscape: Everyone Deserves a Shot at the American Dream: Sinus Rhythm https://www.medscape.com/viewarticle/everyone-deserves-shot-american-dream-sinus-rhythm-2025a1000jle This Week in Cardiology, July 11, 2025 https://www.medscape.com/viewarticle/1002704 AFFIRM trial https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa021328 AFFIRM substudy https://jamanetwork.com/journals/jamainternalmedicine/fullarticle/486560 IV GLP-1 Drugs and Observational Studies Neurodegeneration and Stroke After Semaglutide and Tirzepatide https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2836412 SUSTAIN-6 https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1607141 SELECT Trial https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2307563 You may also like: The Bob Harrington Show with the Stephen and Suzanne Weiss Dean of Weill Cornell Medicine, Robert A. Harrington, MD. https://www.medscape.com/author/bob-harrington Questions or feedback, please contact news@medscape.net

A month or so before the Tour de France, Lionel Birnie and Graham Willgoss were discussing ideas for KM0 episodes... 'How about camping on Mont Ventoux?' said Lionel. 'Yes!' said Graham. And so Lionel packed a tent, airbed and sleeping bag and decided not to book a hotel near the Giant of Provence so there could be no turning back. After picking up camping equipment for Graham at the Nîmes branch of Decathlon, they set off up the mountain to meet Simon Gill, who was in his camper van. The original plan was to camp in the forest, where other Tour spectators were setting up for the night. However, police restrictions on the crowds and vehicles meant Lionel and Graham could not risk being stuck down the mountain, 10km from the summit, on race day, so they soldier on, past Chalet-Reynard and the shelter of the tree-line and up to the bald, rocky peak. It was a once-in-a-lifetime experience – as in something they will not repeat in a hurry. Unforgettable in its own way as they braved the strong winds. Who knew Ventoux could be windy? Well, the clue is in the name for a start, and remember the last time the Tour was scheduled to finish at the top of the climb, in 2016, when high winds forced the organisers to bring the line down to Chalet-Reynard? This is the story of Lionel, Graham and Simon's wild night on the mountain.

Recorded just after watching Tadej and Jonas summit Ventoux on aero bikes, this episode sees Ronan McLaughlin, Dave Rome, and Suvi Loponen discuss whether the latest and lightest road bikes are now designed for consumers, while aero bikes are for the pros.Also within this week's Geek Warning, you'll hear Dave discuss why he thinks too many products are being released in an unfinished state. Of course, there's a useful PSA, one that's useful for anyone running disc brakes. And you'll hear the geeks discuss some of the latest industry news.The episode wraps with the Ask a Wrench segment. Here, Dave chats with pro race mechanic Brad Copeland in answering a number of member-submitted questions, including whether premium bottom brackets are less likely to make noises, a deep dive on SRAM's newest ThreadMount power meters and the cross-compatibility available.As usual, you'll need to be a member of Escape Collective in order to listen the Ask a Wrench segment. You can sign up here and gain access to everything that Escape Collective has to offer.Time stamps:5:05 - Are aero bikes now climbing bikes?14:25 - Unfinished products are on Dave's mind25:00 - PSA to check your rotors30:00 - Rapha and EF-Education to part ways35:30 - YT Industries' “restructuring”40:00 - Rouvy acquires BKool48:00 - Ask a Wrench with Brad Copeland (Member Only)53:00 - Are premium bottom brackets less likely to make noise?1:07:40 - Schwalbe, pronounced1:08:40 - SRAM ThreadMount power meter compatibility1:16:30 - Mixing Shimano wheels and SRAM 12-speed drivetrains

Na een prachtige etappe naar de Ventoux stonden vandaag weer alle seinen op groen. Met drie joekels van beklimmingen hadden we het perfecte parcours voor spektakel op alle fronten. Helaas werd de koninginnenrit van deze Tour een snoozefest. Nog één keer de bergen in, en daarna op naar Parijs!

In this episode, we sit down with one of the brightest young talents in professional cycling — Valentin Paret-Peintre. At just 24, he's already claimed stage victories at the Giro d'Italia, the Tour of Oman, and made history as the fifth Frenchman ever to win atop Mont Ventoux during his maiden Tour de France.Join us for a relaxed and insightful conversation recorded during pre-season camp, as Valentin opens up about life with Soudal Quick-Step, his favorite alpine climbs, his power-to-weight secrets, and how growing up in a cycling-obsessed family shaped his journey.If you're a fan of the high mountains, French alpine gems, and the inner mindset of a pure climber – this one's for you!The interview was recorded as a friendly chat at the beginning of the season, following a product feedback session. – LINKS –Valentin Paret-Peintre Host: ⁠⁠⁠⁠⁠Soren Jensen⁠⁠⁠⁠⁠ Climbs:Col de l'Arpettaz (Ugine)Col de la Colombiere (Cluses)Col des Aravis (Flumet)Mont-Salève– CHAPTERS –00:00 – Quickfire intro00:39 – Welcome & Valentin's rise: Giro stage win to Ventoux glory01:45 – Riding with the Wolfpack: New chapter with Soudal Quick-Step03:13 – Settling in with the team & first impressions from training camp04:35 – Why the Giro d'Italia is his favorite Grand Tour05:39 – Growing up in Haute-Savoie & descending skills06:49 – Favorite local climb: Col de la Colombière08:08 – Riding for joy, peace & scenery — not always for coffee09:40 – Reflections on mountain solitude & wild landscapes10:51 – Hidden gem climbs: Col de l'Arpettaz and others11:49 – What makes a world-class climber: More than just numbers13:27 – Beating personal records at the Giro & Tour de Suisse15:21 – In-the-saddle vs out-of-saddle: His climbing technique16:09 – Bodyweight, gym work & nutrition18:06 – Training efforts: Torque work, over/unders, and VO2 sets20:32 – Training solo vs in groups & life in Chambéry22:11 – Annual New Year's ride around Lac Léman tradition22:58 – Aero obsession: Race suits vs jersey/shorts24:23 – Castelli product insights & racing with innovation25:21 – First impressions of the Sanremo S8 race suit26:16 – Why he joined Soudal Quick-Step & learning from Remco & Landa29:51 – Not ready to lead just yet — embracing a support role31:51 – Eyeing the Tour de France debut in 202533:02 – On racing the Tour as a French rider: Personal dream34:06 – Favorite Tour climb: Col du Galibier and its magic36:08 – Favorite off-season meal? Spaghetti alla bolognese

Stefan, Laurens en Jim gaan verder, vanuit hun riante villa in Megève. Er wordt opgestart met de naweeën van etappe 16 - over lof voor Visma | Lease a Bike, zuurstof boven op de Ventoux, de morele winnaar van gisteren. De etappe van vandaag: is er een kans dat er niét gesprint wordt? Als je naar de Tour tot nu toe kijkt, is alles mogelijk. Maar: ‘als de logica gerespecteerd wordt, gaan we gewoon sprinten,' aldus Jim. Het spannendste is dan misschien wel de tussensprint. Windkracht 0, een keurige finish, relatief uitgeruste renners. ‘Dit was de dag geweest dat Philipsen had kunnen winnen.' De heren zetten hun geld op Girmay en Merlier. Allez on y va!En hoe zit het nou met die ploegleider die gisteren compleet uit z'n dak ging?Je hoort het allemaal in de Live Slow Ride Fast podcast.

We have a direct connection with the team bus again. Sports director Marc Reef talks us through today, tomorrow and all the rest while he makes the travel from the Rhône Valley to the Alps. And also: why do we actually need four sports directors in the Tour de France?

De spanning is voelbaar in de Tour. Mart opent met een scherpe analyse: scheurtjes bij Visma-Lease a Bike, opvallende afwezigen, een Deen die straks misschien in z'n eentje moet afrekenen met Tadej Pogačar. Is het plakbandwerk, of wordt de magie van Hans Klok ingeschakeld? De heren duiken in de tactiek, het kopwerk van Van Aert en de verzuring op de Ventoux. Tussen de analyse door passeren ook de menselijke verhalen: een auto-ongeluk op weg naar de rit, Evenepoel aan de hamburgers, lefgozertjes in de afdaling, de jonge Grégoire in de spotlights, Pogacar die (bijna) iedereen naar huis rijdt, en zelfs een fotograaf die onbedoeld koersbepalend wordt. En tot slot de tip van Martijn niet te vergeten: https://www.instagram.com/p/DK9tfINOIxo/?hl=en

Stefan, Laurens en Jim gaan verder, vanuit hun riante villa in Megève. Er wordt opgestart met de naweeën van etappe 16 - over lof voor Visma | Lease a Bike, zuurstof boven op de Ventoux, de morele winnaar van gisteren. De etappe van vandaag: is er een kans dat er niét gesprint wordt? Als je naar de Tour tot nu toe kijkt, is alles mogelijk. Maar: ‘als de logica gerespecteerd wordt, gaan we gewoon sprinten,' aldus Jim. Het spannendste is dan misschien wel de tussensprint. Windkracht 0, een keurige finish, relatief uitgeruste renners. ‘Dit was de dag geweest dat Philipsen had kunnen winnen.' De heren zetten hun geld op Girmay en Merlier. Allez on y va!En hoe zit het nou met die ploegleider die gisteren compleet uit z'n dak ging?Je hoort het allemaal in de Live Slow Ride Fast podcast.

C'est un épisode rare. Et précieux.Dix mois après son inoubliable 2e place à l'UTMB, Baptiste Chassagne revient au micro de Course Épique pour se livrer en profondeur sur cette saison 2025 aux multiples tournants.Entre remise en question, nouvel équilibre, collaboration avec On, exploration de l'écriture et combats sur les sentiers — de la Sainte-Victoire au Ventoux, en passant par la Comblorane et les Championnats de France — Baptiste raconte, avec son style si singulier, ce qui a bougé en lui, et autour de lui.Il partage aussi ce qu'il appelle la dalle joyeuse, cette envie de recourir pour de bonnes raisons. Son rapport au silence, à la performance, à l'exposition publique. Sa capacité à transformer l'échec en levier. Et surtout, son attachement viscéral à ses racines, à sa famille.À ce titre, ce moment devient encore plus fort lorsqu'il tend le micro à Juliette, sa sœur, avec laquelle il forme un duo aussi fusionnel que pudique. Ensemble, ils évoquent ce lien unique, leurs promesses, leurs doutes, leur façon de se lire sans parler, et ce que chacun apprend de l'autre, dans la vie comme sur les sentiers.Un épisode à deux voix, infiniment sincère, qui explore la profondeur d'un athlète… et la force d'une fratrie.Photo : Léo Girard***Course Épique, c'est le podcast running et trail qui vous fait vivre, dans chaque épisode, une histoire de course à pied hors du commun.

Lance, George, Sir Bradley Wiggins, and Spencer Martin (aka “The Professor”) break down Valentin Paret-Peintre's impressive ride to win atop the iconic Mont Ventoux summit finish, holding off a persistent Ben Healy and the fast-closing GC duo of Tadej Pogačar and Jonas Vingegaard. They discuss how Paret-Peintre and his Soudal–QuickStep team leveraged their combined strength to secure the first French stage win of this Tour, what Vingegaard's resurgent climbing form means for the GC battle, and how Mathieu van der Poel's rest-day withdrawal and Jonathan Milan's failure to score at the intermediate sprint impact the Green Jersey competition. Before signing off, they take a few listener questions and preview what awaits the peloton on tomorrow's stage. Zwift: Zwift just made it easier than ever to get on the virtual roads. All Zwift-ready trainers come with the new Zwift Cog and Click installed, making them ready to ride from the box - no extras needed. Zwift-ready trainers start at just $299, meaning anyone can jump into world-class indoor training without breaking the bank. No excuses. Just ride! https://zwift.com Ekoi: The entire EKOÏ website is currently on sale until the end of July, with discounts of up to 60%. It's hard to find better deals! Special offer With the code THEMOVE15, you get $15 off any purchase of $150 made on the EKOI website until the end of July. https://ekoi.com The Feed: You heard it first on THEMOVE. A better morning for only $3.99 and our listeners save 20% today. No code needed, the discount is automatic. Go to https://thefeed.com Ketone-IQ: Take your shot: Get 30% off your subscription, plus a free gift with your second shipment at https://Ketone.com/themove Timeline: If you care about performance, recovery, or just want to stay strong as you age — check out Mitopure. Go to https://timeline.com/THEMOVE and you'll get 20% off. Ventum: Enter Ventum Trivia of the Day for a chance to win the Grand Prize: $5,000 of store credit towards any Ventum bike. Don't want to leave it to chance, 10% off sitewide using the code THEMOVE10 or 20% off any NS1 road bike build with code NS120  https://ventumracing.com/themove/

Mike Levy and Pete Cossins return to unpack a wild stretch of Tour de France action from stages 14 to 16, plus all the bizarre, brilliant, and brutal stories behind the racing. Jonas Vingegaard has said many times that he's not at the Tour to race for second, and that's exactly what it looked like as he attacked Pogacar again and again on the slope of Mount Ventoux. Peter Cossins and Mike Levy are back to discuss stages 14, 15, and 16, where we saw the new version of Vingegaard, Mattias Skjelmose's nightmare front-flip over a road sign, and Quinn Simmons taking issue with possible motorbike interference. Julian Alaphilippe is also in the headlines for a wild day that started with a dislocated shoulder and ended with what he thought was a sprint victory over Wout van Aert... But that's not how it worked out, even if everyone would love a Loulou win. The duo also discusses a gutsy solo ride by Thymen Arensman and Tim Wellens' surprise win as Belgian national champion. Michael Woods offered an honest look at the brutal reality of Tour rest days, and the guys break down weird moments: puke, poop, KOM crashes, and rogue socks. Heading into the final week, UAE looks dominant with five stage wins, and the yellow jersey looks more secure than ever. But can Jonas pull off a miracle in the Alps? See more from the Tour de France from Velo Listen to the latest from the Velo Podcast See more from Velo

That's that then. G's final ever (competitive) time up Mont Ventoux. And the stage really did not disappoint. We saw the breakaway duke it out for the win, Pog and Jonas come within a whisker of catching them, and just generally some excellent Ventoux fireworks. One of the stages of the race so far. Five days to go. Each and every one is going to be a belter. We'll be back soon. Don't forget, we have a brilliant offer from our friends at Rouleur for July. Use code WATTS at rouleur.cc/subscribe to get 10% any of their subscription offers and enjoy their unparalleled daily Tour de France coverage. Want to try NordVPN? Head to ⁠https://nordvpn.com/gtcc⁠ for a special sign up deal. Watts Occurring is brought to you by Continental Tyres Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

Tous les jours retrouvez le débrief de l'étape du jour de ce Tour de France 2025. Entouré de Jérôme Coppel, Jérôme Pineau et Pierre-Yves Leroux, Christophe Cessieux revient sur les moments forts de la journée. Les chutes, les attaques, les ascensions, les coups de bordure... Tout est décortiqué ! Sans oublier évidemment, le classement des favoris, des Bleus, et bien sûr, le profil de l'étape à venir !  

Valentin Paret-Peintre heeft Frankrijk de eerste ritzege geschonken in de Tour de France. En dat op uitgerekend de Mont Ventoux. Een nieuwe aflevering van In Het Wiel over de schitterende strijd in de kopgroep, over een agressief Visma met aanvallende Vingegaard en met een emotionele ode aan de Ventoux. Leek Pogacar het nou niet zo breed te hebben vandaag? En wat speelde de wind voor rol? Niek Goedvolk bespreekt het met Roxane Knetemann en Marijn Abbenhuijs. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ce mardi 22 juillet, le peloton s'attaque au terrible mont Ventoux. Une ascension redoutée, symbole de la part de risque et de dépassement dans le cyclisme. En 1967, Tom Simpson y avait trouvé la mort… un rappel brutal que ce sport peut parfois coûter la vie. Mention légales : Vos données de connexion, dont votre adresse IP, sont traités par Radio Classique, responsable de traitement, sur la base de son intérêt légitime, par l'intermédiaire de son sous-traitant Ausha, à des fins de réalisation de statistiques agréées et de lutte contre la fraude. Ces données sont supprimées en temps réel pour la finalité statistique et sous cinq mois à compter de la collecte à des fins de lutte contre la fraude. Pour plus d'informations sur les traitements réalisés par Radio Classique et exercer vos droits, consultez notre Politique de confidentialité.Hébergé par Ausha. Visitez ausha.co/politique-de-confidentialite pour plus d'informations.

Stage 16 of the Tour de France 2025 was all about the Giant of Provence—and it didn't disappoint.French climber Valentin Paret-Peintre stunned the favourites with a late surge to win atop Mont Ventoux, claiming his first Tour stage and sending the home crowd into raptures.With 140 km of flat terrain before the final climb, the peloton stayed calm until chaos erupted on the slopes.

Der Franzose Paret-Peintre gewinnt im Sprint. Florian Lipowitz baut den Vorsprung auf Platz 4 aus und ist begeistert von der Begeisterung.

# Buddugoliaeth gyntaf i Ffrancwr eleni. Valentin Paret-Peintre yn ennill ar ddringfa fytholegol y Ventoux

Het is voor de tweede en laatste keer rustdag in deze Tour de France 2025. Teams hebben zich verspreid tussen Carcassonne en Montpellier, start- en finishplaats van respectievelijk zondag en maandag. De WielerFlits Update stationeerde zich precies in het midden, in Narbonne om precies te zijn. De plek waar ook Visma | Lease a Bike en Alpecin-Deceuninck zich settelden. KORTINGSCODENaast de 20% kortingsactie heeft Le Patron een extra toffe deal. Wanneer je €70,- besteedt, krijg je een gratis Mont Ventoux t-shirt cadeau t.w.v. €49,95! Gebruik daarvoor de code WF-VENTOUX25. Wees er snel bij want op is op, niet in combinatie met andere acties of kortingen geldig. Wil jij kansmaken op mooie prijzen? Speel dan deze Tourzomer mee met de WielerFlits winactie.Opvallend, andermaal. Waar op de eerste rustdag eigenlijk alleen Remco Evenepoel (die inmiddels heeft opgegeven) en Tim Merlier namens Soudal-Quick Step een persconferentie inplanden, waren dat er op de tweede rustdag een paar meer. Kévin Vauquelin stond de Franse media te woord, Visma | Lease a Bike nodigde de pers uit in het voor hen bekende wijnchateau l'Hospitalet nabij de Middellandse Zee-kust en Tadej Pogačar liet zich online eventjes kort (tien minuten) een aantal vragen voorleggen, voordat hij verder ging met rusten op deze maandag.Bij Visma | Lease a Bike leerden we vooral dat de Sloveen hen dwars zat. Wout van Aert maakte van de gelegenheid gebruik om Pogačar van repliek te dienen. De Koude Oorlog tussen beide ploegen ging zo nog eventjes verder, want zo heel sportief vond de Belg de wereldkampioen zondag niet. Ze hebben bij de Nederlandse ploeg inmiddels hun masterplan gemaakt voor de laatste zes etappes. Maxim en Youri denken wel te weten waar dit moet plaatsvinden, Jonas Vingegaard zelf heeft in ieder geval al gezegd dat hij bereid is om zijn tweede plek te riskeren.De Sloveen zei op zijn beurt dat hij wel begreep waarom de Deen nog zo veel geloof heeft in een nieuwe Tourzege. Maar desondanks heeft hijzelf ook heel veel vertrouwen, ondanks dat we donderdag (Col de la Loze) en dinsdag (Mont Ventoux) naar twee beklimmingen gaan waar hij in het verleden klop kreeg van Vingegaard. Hij schuwt in ieder geval niemand. Maar krijgen we wel meteen vuurwerk op de Mont Ventoux? Verslaggevers Maxim en Youri verwachten het niet direct. Waarom? Dat zie en hoor je uiteraard in een nieuwe aflevering van de WielerFlits Update!Deze podcast wordt mede-mogelijk gemaakt door Alpecin DMG shampoo en de casual (wieler)kleding van Le Patron.

C'est un épisode rare. Et précieux.Dix mois après son inoubliable 2e place à l'UTMB, Baptiste Chassagne revient au micro de Course Épique pour se livrer en profondeur sur cette saison 2025 aux multiples tournants.Entre remise en question, nouvel équilibre, collaboration avec On, exploration de l'écriture et combats sur les sentiers — de la Sainte-Victoire au Ventoux, en passant par la Comblorane et les Championnats de France — Baptiste raconte, avec son style si singulier, ce qui a bougé en lui, et autour de lui.Il partage aussi ce qu'il appelle la dalle joyeuse, cette envie de recourir pour de bonnes raisons. Son rapport au silence, à la performance, à l'exposition publique. Sa capacité à transformer l'échec en levier. Et surtout, son attachement viscéral à ses racines, à sa famille.À ce titre, ce moment devient encore plus fort lorsqu'il tend le micro à Juliette, sa sœur, avec laquelle il forme un duo aussi fusionnel que pudique. Ensemble, ils évoquent ce lien unique, leurs promesses, leurs doutes, leur façon de se lire sans parler, et ce que chacun apprend de l'autre, dans la vie comme sur les sentiers.Un épisode à deux voix, infiniment sincère, qui explore la profondeur d'un athlète… et la force d'une fratrie.Episode intégral disponible mercredi 23 juillet.Photo : Léo Girard***Course Épique, c'est le podcast running et trail qui vous fait vivre, dans chaque épisode, une histoire de course à pied hors du commun.

Dans cet épisode de Course Épique, direction les sentiers sauvages et escarpés du Mercantour pour une rencontre lumineuse avec Théo Le Boudec, traileur au cœur grand ouvert et au mental affûté. Installé à Venanson dans les Alpes-Maritimes, Théo revient avec nous sur son parcours singulier, de la Bretagne à la haute montagne, de ses premières courses avec son père jusqu'à ses plus belles victoires sur les ultras.Il nous raconte son année 2025 marquée par un abandon douloureux au Ventoux, suivi d'un pari fou (et réussi) sur l'Alsace Grand Est by UTMB, malgré une rupture ligamentaire. Loin d'être un coup de chance, cette victoire marque un tournant dans sa jeune carrière : nouvelle approche mentale, stratégie de nutrition pleinement maîtrisée, et une confiance retrouvée.Il évoque également son partenaire Cimalp, une marque avec laquelle il a trouvé un parfait alignement de valeurs et des produits pleinement adaptés à ses besoins.Théo nous plonge ensuite dans sa Course Épique à l'UTCAM, qu'il remporte pour la deuxième année consécutive après une bataille acharnée et un final haletant. Entre chaleur accablante, mésaventure de balisage, retour au courage et gestion millimétrée, Théo signe une performance majuscule à la maison, devant ses proches.Avec sincérité, il partage aussi sa relation au sport de haut niveau, son besoin de contrôle, sa discipline parfois extrême, et l'équilibre qu'il cherche entre son métier de garde forestier, ses ambitions sportives, et son équilibre personnel.Un échange dense, inspirant et terriblement humain avec un athlète en pleine ascension, qui court avec le cœur, et qui rêve grand pour la suite. C'est tout ce qu'on lui souhaite.Merci à Cimalp de soutenir Course Epique et d'avoir rendu possible cet échange.Pour en savoir plus sur Cimalp : https://www.cimalp.fr/***Course Épique, c'est le podcast running et trail qui vous fait vivre, dans chaque épisode, une histoire de course à pied hors du commun.

Dans cet épisode de Course Épique, direction les sentiers sauvages et escarpés du Mercantour pour une rencontre lumineuse avec Théo Le Boudec, traileur au cœur grand ouvert et au mental affûté.Installé à Venanson dans les Alpes-Maritimes, Théo revient avec nous sur son parcours singulier, de la Bretagne à la haute montagne, de ses premières courses avec son père jusqu'à ses plus belles victoires sur les ultras.Il nous raconte son année 2025 marquée par un abandon douloureux au Ventoux, suivi d'un pari fou (et réussi) sur l'Alsace Grand Est by UTMB, malgré une rupture ligamentaire. Loin d'être un coup de chance, cette victoire marque un tournant dans sa jeune carrière : nouvelle approche mentale, stratégie de nutrition pleinement maîtrisée, et une confiance retrouvée.Il évoque également son partenaire Cimalp, une marque avec laquelle il a trouvé un parfait alignement de valeurs et des produits pleinement adaptés à ses besoins.Théo nous plonge ensuite dans sa Course Épique à l'UTCAM, qu'il remporte pour la deuxième année consécutive après une bataille acharnée et un final haletant. Entre chaleur accablante, mésaventure de balisage, retour au courage et gestion millimétrée, Théo signe une performance majuscule à la maison, devant ses proches.Avec sincérité, il partage aussi sa relation au sport de haut niveau, son besoin de contrôle, sa discipline parfois extrême, et l'équilibre qu'il cherche entre son métier de garde forestier, ses ambitions sportives, et son équilibre personnel.Un échange dense, inspirant et terriblement humain avec un athlète en pleine ascension, qui court avec le cœur, et qui rêve grand pour la suite. C'est tout ce qu'on lui souhaite.Episode intégral disponible le mercredi 16 juillet.Merci à Cimalp de soutenir Course Epique et d'avoir rendu possible cet échange.Pour en savoir plus sur Cimalp : https://www.cimalp.fr/***Course Épique, c'est le podcast running et trail qui vous fait vivre, dans chaque épisode, une histoire de course à pied hors du commun.

In De Perstribune ontvangt Margreet Reijntjes deze week schrijver/columnist Bert Wagendorp en voormalig zwemcommentator Jos van Kuijeren. Schrijver en Volkskrant-columnist Bert Wagendorp werd na een studie Nederlands in Groningen sportjournalist bij de Leeuwarder Courant en later bij de VK; de krant waar hij nu al zo'n 37 jaar aan verbonden is. De afgelopen decennia werd hij steeds meer romanschrijver. Van zijn bestseller Ventoux werd een film gemaakt en een theatervoorstellig. Inmiddels is hij bezig aan het vierde deel van de memoires van Abel Sikkink, een fictieve journalist uit de Achterhoek die getuige is van grote gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis. Jos van Kuijeren is voormalig zwemcommentator van Langs de Lijn. Volgens kenners de nestor van het Nederlandse zwemmen. Tientallen jaren reisde hij voor de radio de wereld over om verslag te doen van wedstrijden én was hij de man die alle data verzamelde in en om het zwembad. Het was zijn enthousiaste stem die voor altijd verbonden is met de Olympische successen van oa Pieter van de Hoogenband en Inge de Bruijn. Hij is inmiddels de 80 gepasseerd, maar nog steeds is Swimjos enorm betrokken bij de zwemsport. 

Ventoux meets De alchemist: een inspirerend boek over een man die zijn drukke werkleven inruilt voor een bestaan op het platteland en zo een spirituele zoektocht aflegt, perfect voor iedereen die op zoek is naar antwoorden op de grote levensvragen Uitgegeven door J.M. Meulenhoff Spreker: Jeroen Tjepkema

SAMEDI 31 MAI 2025François Busi - Domaine Allois (Vallée du Rhône)Le Domaine Alloïs, situé au cœur du Luberon, est une saga familiale de trois générations, cultivant un terroir d'exception avec passion et respect. Engagé en agriculture biologique et biodynamique, il produit des vins de qualité, reflétant l'authenticité du Ventoux. Le domaine offre également des expériences immersives, alliant dégustations raffinées et promenades dans les vignes.Sébastien Fillon - Domaine Le Clos du Serres (Languedoc)Le Clos du Serres, fondé en 2006 par Béatrice et Sébastien Fillon à Saint-Jean de la Blaquière, est un domaine situé au pied du plateau du Larzac, où se mêlent influences méditerranéennes et montagnardes. Avec une viticulture manuelle et respectueuse de l'environnement, le domaine produit des vins d'une remarquable finesse et fraîcheur, grâce à des sols variés et une vinification en cuves béton. L'AOC Terrasses du Larzac, obtenue en 2014, souligne l'authenticité de chaque cuvée, liée à un lieu-dit spécifique.Hébergé par Ausha. Visitez ausha.co/politique-de-confidentialite pour plus d'informations.

In this episode of The Virtual Velo Podcast, co-hosts Emma Martin and Chris Schwenker sit down with grimpeur extraordinaire Illi Gardner—multi-time British and European Hill Climb Champion, two-time Everesting world record holder, and the 2024 Zwift Games Climb Champion.With over 10,000 climbing QOMs to her name, including iconic climbs like Ventoux, Tourmalet, Galibier, Zoncolan, Stelvio, and Madone, Illi has redefined what it means to be a pure climber in both the real and virtual worlds.Illi tells us which climb is harder—Alpe d'Huez or Alpe du Zwift—whether she was relieved when Demi Vollering didn't take her crown during the 2024 Tour de France Femmes, and if she's worried her Col de la Madeleine record will fall on this year's queen stage.We break down the life and process of the world's pre-eminent summit sniper—and contemplate whether her dominance on the steepest slopes puts her in the conversation as the best pure climber of the modern era, or if the lack of a pro palmarès closes the door on that debate.Don't miss out on the unique opportunity to delve even deeper into the intriguing topics discussed in this episode.Elite Eracer Illi Gardner—No Special Effects Required in Her Stunning Performance [Zommunique, Apr 24, 2022]A True QOM—Former Professional Cyclist Illi Gardner Breaks Down What It Takes To Win the Zwift Games! [Zommunique, May 29, 2024]How are Indoor Specialists Using Esports-Specific Training to Push the Boundaries of Performance? [Zommunique, Mar 11, 2025]VVN's Most Impactful People in Cycling Esports For 2025 [Zommunique, Apr 8, 2025] Join us for a conversational ride as we lend a voice to the digital athlete and bridge the gap between athlete and avatar.Statements made by guests are their own and do not necessarily reflect the views or opinions of the podcast, its hosts, or its partners. Listeners are encouraged to form their own opinions.

M

En 1336, Pétrarque, poète italien déjà renommé décide de gravir le mont Ventoux. Alors que l'humaniste est subjugué par le spectacle vertigineux que lui offre son ascension, il lit au hasard un passage des Confessions de Saint-Augustin qui le convainc alors du caractère spirituel de cette marche vers la béatitude, qu'il relate dans un texte incontournable. Mention légales : Vos données de connexion, dont votre adresse IP, sont traités par Radio Classique, responsable de traitement, sur la base de son intérêt légitime, par l'intermédiaire de son sous-traitant Ausha, à des fins de réalisation de statistiques agréées et de lutte contre la fraude. Ces données sont supprimées en temps réel pour la finalité statistique et sous cinq mois à compter de la collecte à des fins de lutte contre la fraude. Pour plus d'informations sur les traitements réalisés par Radio Classique et exercer vos droits, consultez notre Politique de confidentialité.Hébergé par Ausha. Visitez ausha.co/politique-de-confidentialite pour plus d'informations.

Léonard Lassalle me reçoit dans sa chaleureuse et mystérieuse maison, nichée en pleine nature dans cette petite commune du Vaucluse Beaumont-du-Ventoux, à proximité des Monts Ventoux et Serein.Sa vie est un roman au point qu'il l'a racontée dans un récit intitulé 'Walnuts and Goat Cheese', en français « Noix et fromage de chèvre ». Léonard voit le jour en 1937 à Nice. A 5 jours il est amené sur l'île du Levant que sa mère, Honor David-Gell découvre en 1932 où elle s'installe avec son frère aîné Philippe et sa sœur Sylvette, et ses parents, son père le colonel Gell, héros de la guerre 14-18 (Edward) et sa mère GG. C'est le décès prématuré et tragique à quelques jours de sa première fille qui la détourne de la médecine classique et l'invite à se tourner vers les idées révolutionnaires des frères médecins Durville qui vantent les mérites de l'exercice physique, d'un régime alimentaire sain, et de la médecine par les plantes. Elle adhère à ses idées au point donc de quitter Paris, son mari, Emmanuel David, célèbre galeriste, pour le Levant où les Durville créent alors le village d'Heliopolis.  Honor David-Gell est une femme libre, indépendante et en avance sur son temps. Au Levant, elle peint et s'éprend de Marcel Lassalle, homme à tout faire sur l'île qui construira les 3 maisons du Colonel Gell : la cigale, la Fourmi et la Coccinelle. C'est dans cette effervescence des années d'avant-guerre, entouré de nature, nourri des idées libres et avant gardistes de sa mère que Léonard grandit.Pendant la guerre, il réside à Dieulefit en Provence puis part faire ses études en Angleterre à l'école progressiste Summerhill. Sa vie étudiante se poursuit dans les années 50, à Paris, puis à Londres où il suit une formation à la Central School of Arts et où il rencontre son épouse Melinda.De la conception de vitrines de magasin à la décoration d'intérieur en passant par la peinture et sa passion pour les antiquités, qui lui feront ouvrir une boutique en Angleterre, l'itinéraire de Léonard est aussi foisonnant que sa vie… Comme l'histoire de Léonard est un roman et que notre entretien a duré longtemps, je vous propose de le savourer en 2 parties. Voici la seconde. Avec Léonard, on a parlé d'amour, de secret, de liens du sang, de Picasso, de la guerre, de désir, de mémoire, d'observation, de peinture, de couleuvre, de Vallauris, de Londres et  omelettes aux ananas.... L'article complet et toutes les notes et références citées dans l'épisode sont à retrouver sur https://fragileporquerolles.com/Support the show Me suivre sur instagram : https://www.instagram.com/fragile_porquerolles/ Me soutenir sur Tipeee : https://fr.tipeee.com/fragile-porquerolles-1 Vous pouvez me laisser des étoiles et un avis sur Apple Podcasts et Spotify, ça aide ! Si vous souhaitez m'envoyer un mail: fragileporquerolles@gmail.com