Podcasts about il duce

Mauricio Rosencof, que empezó a escribir como periodista en la década de 1950, debutó como dramaturgo en 1960 cuando su obra El gran Tuleque se estrenó en el Teatro El Galpón. Desde entonces, el “Ruso” ya nunca más dejó de crear textos, de los estilos más diversos. Ni siquiera se detuvo cuando estuvo preso. Por ejemplo, fue en aquellos años que compuso los poemas de La margarita, que posteriormente musicalizaría Jaime Roos. Hoy edita un libro atrás del otro: el último fue Por los chiquitos que vienen, que se puso a la venta el año pasado. En un repaso rápido podemos mencionar Piedritas bajo la almohada, La vida privada de la Tota, El barrio era una fiesta, Diez minutos, La caja de zapatos, La calesita de doña Rosa, La segunda muerte del Negro Varela… y vaya si en esa lista faltan títulos. Hasta una ópera escribió, Il Duce, junto con Carlos Maggi y con la música de Federico García Vigil. Aún hoy tiene en su escritorio la máquina de escribir Olivetti, su herramienta preferida, pese a que en algún momento también trató de amigarse con el teclado de una computadora. De toda esa bibliografía, ¿qué destacan los tertulianos? La Tertulia de los Viernes con Juan Grompone, Ana Ribeiro, Mauricio Rosencof y Alberto Volonté.

Welke koers vaart Italië onder Giorgia Meloni? Zij staat nu voor een duivels dilemma. Donald of Ursula?Wie is Meloni, waarom zit zij vol schijnbare tegenstrijdigheden? Geëmancipeerd en reactionair. Kneiterrechts en steunpilaar van 'het midden' in Europa. Keihard in sociaal beleid, maar ook 'vrouw van het volk'. Vurig pro-Zelensky, maar ook partner van Poetins vazal Matteo Salvini. "Ik ben Giorgia. Een vrouw, een moeder, een Italiaanse." Jaap Jansen en PG Kroeger schetsen een portret van Giorgia Meloni, volgens Politico ‘the most powerful person in Europe 2025'. En hoe je haar met al die contradicties pas kunt begrijpen als je Italië beter kent. Als land, als cultuur en als politiek fenomeen. ***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst plus linkjes en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier***Haar Fratelli d'italia werd de grootste partij nadat Salvini met zijn ultrarechtse Lega de regering opblies van Mario Draghi. De rechtse coalitie die toen kwam, was het laatste kunstje van Silvio Berlusconi.Meloni liet daarbij toen merken dat ze snapt hoe je moet onderhandelen, compromissen sluiten én - anders dan Wilders – dat je door de wol geverfde experts aan je kabinet moet verbinden. Ze regeert sindsdien stabiel, onder toezicht van president Sergio Mattarella en Draghi, zodat 'Brussel' er vertrouwen in heeft. Wel loopt haar coalitie een fors risico. Doordat Salvini's Lega instortte verliest hun verbond regelmatig regionale en grootstedelijke verkiezingen. Centrumlinkse combinaties winnen weer en ook partnerpartij Forza Italia van Berlusconi herleeft onverwacht. Dat is niet waar de Fratelli op hadden gerekend; dit kan Meloni's kabinet destabiliseren. De innerlijke tegenstrijdigheden in haar beleid en aanpak hangen nauw samen met de heel aparte - vaak eeuwenoude - Italiaanse politieke cultuur. In de lange geschiedenis was Italië nooit een eenheid; geen 'natiestaat', maar een lappendeken van versnipperde regio's en steden. De echte heersers waren vaak machtige vorsten van buiten, zoals de Habsburgers, de Fransen, de Spanjaarden. Na Napoleon en het Weens Congres van 1815 kwam door het verlichtingsideaal en de Romantiek een links en liberaal nationalisme op; vijandig tegen buitenlandse heersers. De bloedbaden tijdens opstanden en burgeroorlogen waren gruwelijk. Wie nu enthousiast meeklapt met de Radetzkymars beseft niet wat voor massamoordenaar daarmee bejubeld wordt. Pas na 1860 slaagde de nationale beweging en werd het land verenigd. Opera's van de liberale nationalist Giuseppe Verdi waren daarvoor een bron van inspiratie. Het politieke compromis was de vorming van één koninkrijk, maar met behoud van grote regionale variëteiten. "Alles moet veranderen opdat alles blijft als het is", was het motto over deze jaren in de roman De Tijgerkat.Benito Mussolini bracht na de Eerste Wereldoorlog twee autoritaire emoties aan de macht. Rancune, een bitter gevoel van verraad, en imperialistische dromen, alsof men het oude Rome zou herstellen. Il Duce mislukte in alles, maar de Italianen zijn meer Japan dan Duitsland in de verwerking van dat verleden: ze kijken maar liever weg. Meloni en haar Fratelli hebben vanuit dit verleden diepe wortels van onverwerkte frustraties in politiek en cultuur. Dat vat vol tegenstrijdigheden is dan ook in de loop van vele eeuwen gevuld. Toen de Muur viel kwam Silvio Berlusconi als de man van de nieuwe politiek, hij speelde de succesvolle ondernemer die wel even schoon schip kwam maken. Hij was en blijft 'het origineel' van populisten als Pim Fortuyn en nu Donald Trump. Toen Meloni ging regeren, brak de 'post-Silvio'-fase aan. Hij stierf en Poetin begon zijn oorlog. Zij bouwde een tot nog toe stabiele regering - iets heel bijzonders in Rome! - steunde Kyiv en voerde de hervormingen uit die Mario Draghi had geformuleerd.Zeg niet dat haar innerlijke tegenstrijdigheden saai en voorspelbaar zijn. Ze blijft verrassen.***Verder luisteren494 - Trumps aanval op de geschiedenis en de geest van Amerika488 - Het Congres van Wenen (1814-1815) als briljant machtsspel484 - Hoe Trump chaos veroorzaakt en de Europeanen in elkaars armen drijft450 - Keizerin Ursula II447 - Als Trump wint staat Europa er alleen voor446 - Doe wat Draghi zegt of Europa wacht een langzame doodsstrijd432 – Verkiezingen Europees Parlement 2024: het midden houdt stand427 - Europa wordt een grootmacht en daar moeten we het over hebben387 - Niets is zó politiek als opera - 100 jaar Maria Callas356 - Sivio Berlusconi, het einde van een tijdperk223 - De degelijke daadkracht van Mario Draghi's Italië***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:42:38 – Deel 201:03:52 – Deel 301:29:33 – Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Warning: This post contains satire. Proceed with extreme caution. Side effects include bouts of critical thinking and unintended laughter. If you find yourself taking it too seriously, please consult with your doctor immediately.In the hottest hell of our imaginations, two Fascists and a Communist escape into a corner bar, the Barbarossa.The black-haired man with a tiny caterpillar mustache sits in an empty booth. He is Adolf Hitler, known to his people as Mein Fuhrer. A shorter man with a thicker, fatter mustache sits at a table in the middle of the room. He is Joseph Stalin, known as Comrade or Generalissimo. And the third man doesn't know where to sit. Barrel-chested and wide-eyed, with a cleanly shaven face—no mustache—he is Benito Mussolini, known to his people as Il Duce.“Sit, Benito,” Hitler says, pointing to the bar. Mussolini does as he is told.A tiny woman with straggly grey hair flying everywhere appears but does not make eye contact with the three dictators. She hovers and awaits her orders, pulling on her white apron. Quivering in fear, she admonishes her considerable sins and accepts her fate.“What are we drinking?” Stalin says.“Tea for me in a porcelain cup,” says Hitler. “And something sweet. Pralines!”“I will just have the usual,” Mussolini says.“Same for me,” says Stalin.The woman scurries back into the darkness and emerges moments later with a bottle of vodka, a tall glass of milk, and a saucer of pralines, which she places before Hitler. He rubs his hands together excitedly like a schoolboy. “Mmmmm, my favorite!” Says Hitler, “But where's the tea!” The woman startles and nods furiously but must first place the vodka on Stalin's table with a shot glass and then finally serve Mussolini his tall glass of milk.As the wench turns to leave, Hitler stews. It's taking too long. He pounds his fist on the table, and the woman races off.“That's always been your problem, Adolf. You are too impatient,” Stalin says, pouring himself a glass. “Impatient and impulsive.”Hitler scoffs. “Enjoy your ‘water,' Joseph. Do you think we're that stupid?”The cursed woman returns, taking care not to spill the cup of hot tea on Hitler as she carefully places it before him. Hitler dismisses her with a wave.“Water,” Stalin says, “How would you ever know, even it was?”“We're already bored of your little tiresome games,” Hitler says.Now, Mussolini pounds his fist on the bar. “Will both of you SHUT UP? We have urgent business to attend to.”Hitler and Stalin share a look. Then, both break into giggles.“WHAT is so funny if I may ask?” Mussolini says.“You, uh, have a bit of a milk mustache, Benito; it looks like mine!” says Stalin.Mussolini slides his sleeve across his face, wiping off the milk, but remains defiant.“Stop laughing, Adolf!”Hitler covers his mouth to try to keep from laughing.“Ha Ha real funny,” Mussolini says. “I used to drink milk for breakfast. Now, It's for my stomach. A terrible ulcer.”“Settle down, Benito,” Hitler says. “We did not gather here to discuss your dietary preferences.”“You're one to talk,” Mussolini says. “Maybe if you'd laid off the sugar, you might have—” This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit sashastone.substack.com/subscribe

How does a young delinquent that is born and raised to be a fiery socialist rabble rouser, end up being the Italian fascist leader, Il Duce? It's a long, winding road to say the least! Join us for part 1 of Benito Mussolini!Sources:Ben-Ghiat, Ruth. STRONGMEN : Mussolini to the Present. S.L., W W Norton, 2021.Corner, Paul. Mussolini in Myth and Memory. Oxford University Press, 22 Sept. 2022.Gooch, John. Mussolini's War. Simon and Schuster, 1 Dec. 2020. ‌Ridley, Jasper. Mussolini. Rowman & Littlefield, 5 Sept. 2000.‌

At the Munich Conference, Mussolini postures as a peacemaker. With Hitler in the ascendancy, the Rome-Berlin Axis is upgraded to a military alliance. High on fascist adrenaline, Il Duce invades Albania. Soon, in the backdraft of the German Blitzkrieg, he will declare war on Britain and France… A Noiser production, written by Jeff Dawson. Many thanks to Giulia Albanese, Joshua Arthurs, John Foot, Nicholas O'Shaughnessy, Lisa Pine, Helen Roche, Thomas Weber. This is Part 5 of 7. Get every episode of Real Dictators a week early with Noiser+. You'll also get ad-free listening, bonus material and early access to shows across the Noiser network. Click the Noiser+ banner to get started. Or, if you're on Spotify or Android, go to noiser.com/subscriptions. Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

Il Duce uses propaganda to become a folk hero - part saint, part Father Christmas. He bans journalists from mentioning his birthday or the fact he's a grandfather - to promote an image of eternal youth. Ernest Hemingway arrives in Switzerland to interview the Italian strongman, and sees right through him. Italy launches a genocidal campaign in Libya and gets away with it. And as the World Cup comes to the Fatherland, Benito Mussolini prepares to finally meet one Adolf Hitler… A Noiser production, written by Jeff Dawson. Many thanks to Giulia Albanese, Joshua Arthurs, John Foot, Nicholas O'Shaughnessy, Lisa Pine, Helen Roche. This is Part 4 of 7. Get every episode of Real Dictators a week early with Noiser+. You'll also get ad-free listening, bonus material and early access to shows across the Noiser network. Click the Noiser+ banner to get started. Or, if you're on Spotify or Android, go to noiser.com/subscriptions. Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

World leaders line up to hail the new Italian strongman. But the fascists are already silencing dissenting voices. An epochal discovery in Egypt's Valley of the Kings unleashes a curse, or so Mussolini believes. Il Duce gets his top off in the wheat fields - making sure to be caught on camera. He comes to an arrangement with the Pope and meets the woman who will ultimately die by his side. Meanwhile, an Anglo-Irish aristocrat prepares to make an astonishing attempt on Mussolini's life… A Noiser production, written by Jeff Dawson. Many thanks to Giulia Albanese, Joshua Arthurs, John Foot, Nicholas O'Shaughnessy, Lisa Pine, Helen Roche. This is Part 3 of 7. Get every episode of Real Dictators a week early with Noiser+. You'll also get ad-free listening, bonus material and early access to shows across the Noiser network. Click the Noiser+ banner to get started. Or, if you're on Spotify or Android, go to noiser.com/subscriptions. Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

Mussolini has a general reputation as the bumbling idiot of the axis powers. While he does appear to be at a glance, history should not sleep on Mussolini. The man actually founded Facism. That word that seems to still be prevalent in our world today, yeah he created the Facist Party. The Father of Facism started from humble beginnings and through a combination of radical ideas, his trademark oration, and basically flip flopping political beliefs whenever he felt the wind blowing in a new direction, he found himself as the de facto dictator of Italy. Now this whole Facism thing actually started before the Nazi party got into power, and provided a solid blueprint for Hitler to follow during his rise. Without Benito, I don't think we get Hitler running wild all over Europe. Now from a military standpoint, yeah maybe the bumbling idiot moniker is more fitting, but we get to that and everything else on this weeks Historically High. Historically High is sponsored by Flintt's Mouthwatering Mints. Don't let dry mouth ruin a good time. Go to www.Flintts.com and use promo code HHPod for 15% off your entire purchase. Support the show

Wounded at the Front, Mussolini's war ends early. A playboy aristocrat forms his own private army, offering inspiration to Il Duce. As Italian workers go on strike, Mussolini's goons crack skulls on the streets. And in a smoke-filled hall in Milan, he declares the birth of a new movement. His fascists will soon begin an audacious march on the capital… A Noiser production, written by Jeff Dawson. Many thanks to Giulia Albanese, Joshua Arthurs, John Foot, Nicholas O'Shaughnessy, Lisa Pine, Helen Roche. This is Part 2 of 7. Get every episode of Real Dictators a week early with Noiser+. You'll also get ad-free listening, bonus material and early access to shows across the Noiser network. Click the Noiser+ banner to get started. Or, if you're on Spotify or Android, go to noiser.com/subscriptions. Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

We begin at the end… in 1945, with a pile of bodies dumped in Milan then strung up for all to see. Among them, the most powerful man in Italy. One of the most significant figures in modern history. How did it come to this? In this episode, we scroll back to follow the start of Benito Mussolini's extraordinary rise. From humble origins as the son of a blacksmith and a schoolteacher, Il Duce will emerge as an incendiary journalist and activist. And before long, the onetime vagrant and draft-dodger will be on his way to the front line of World War One… A Noiser production, written by Jeff Dawson. Many thanks to Giulia Albanese, Joshua Arthurs, John Foot, Nicholas O'Shaughnessy, Lisa Pine, Helen Roche. This is Part 1 of 7. Get every episode of Real Dictators a week early with Noiser+. You'll also get ad-free listening, bonus material and early access to shows across the Noiser network. Click the Noiser+ banner to get started. Or, if you're on Spotify or Android, go to noiser.com/subscriptions. Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

Let's talk about that most persistent of boss myths: that the tougher they are, the more effective they are. This nonsense is related to the “strongman” myth in politics, which assumes that authoritarian leaders are somehow superior at getting things done. There's that tired line about how Benito Mussolini, the brutal fascist dictator of Italy known as Il Duce, got the decrepit Italian trains to run on time. Except he didn't. What worked so well in fascist Italy wasn't the rail system; it was Mussolini's propaganda machine. Get full access to On Leading With Greatness at jimsalvucci.substack.com/subscribe

Italiens diktator Benito Mussolini åtnjöt både internationell prestige och popularitet bland italienarna under sina första år vid makten. Mussolini var både en god talare och begåvad skribent som kunde röra massorna. Men beslutet att delta i det spanska inbördeskriget och senare i Andra världskriget på Tysklands sida blev börja på slutet för Il Duce. Det tillhör historiens gåtor, att trots att Mussolini hatade Adolf Hitler, valde han att gå med i Andra världskriget på Tysklands sida. I det andra avsnitt av två om fascistledaren Benito Mussolini samtalar programledaren Urban Lindstedt med Martin Hårdstedt, professor i historia vid Umeå universitet, om Benito Mussolini åren 1936-1945. Första avsnittet behandlar tiden fram till 1936. Benito Mussolini, Italiens diktator under åren 1924-1943, saknade egentligen både privata vänner och nära medarbetare. Därför var det kanske inte så konstigt att han efter mer än ett decennium vid makten började göra allvarliga politiska felbedömningar. Italiens olyckliga medverkan i spanska inbördeskriget visade egentligen bara på Italiens militära inkompetens.  Efter Mussolinis första möte med Hitler kallade han honom för en sjaskig rörmokare. Mussolini tråkades ut av den tyska kollegans rasmystiska föreläsningar. När Mussolini behärskade flera språk, bland annat tyska, pratade Hitler bara tyska. Adolf Hitler, som beundrade Mussolini, informerade aldrig II Duce om Tysklands anfall på Polen och senare Tysklands anfall på Sovjetunionen. Trots detta valde Mussolini att gå med i kriget på Nazitysklands sida. Mussolini avsattes av det fascistiska stora rådet efter de Allierades erövring av Sicilien. Senare fritog tyskarna Mussolini för att göra honom till marionett i det tyskockuperade norra Italien, Salo-republiken. Utklädd som tysk försökte han fly från Salo-republiken 1945, men han upptäcktes och avrättades tillsammans med sin unga älskarinna och några andra fascist-dignitärer. Lyssna också på Tredje rikets uppgörelse med Versaillefreden och Spanska inbördeskriget – en tragedi som pågick i 40 år. Bild: Den 25 oktober 1936 deklarerades en allians mellan Italien och Tyskland som kom att kallas Rom-Berlin-axeln. Wikipedia, Public Domain. Musik: Fascistisk kampsång ” Giovinezza” från 1924. Youtube, Public Domain. Vill du stödja podden och samtidigt höra ännu mer av Historia Nu? Gå med i vårt gille genom att klicka här: https://plus.acast.com/s/historianu-med-urban-lindstedt. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Mussolini and Hitler or Starmer and Macron? Britain and France's leaders evoke the great dictators in the gaffe of all gaffes in Paris.Meanwhile, the Archbishop of Canterbury is accused of protecting prolific child abusers in the clergy, Gary Lineker and the BBC part ways whilst the grand hypocrisy of COP29 is exposed. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

We thought we would unlock a bonus episode to bring some laughs to people on such a shitty day. Support the show on patreon: https://www.patreon.com/c/lionsledbydonkeys The story of how a very stupid dictator ended up swinging upside down in front of a cheering crowd. sources: https://www.nationalww2museum.org/death-of-benito-mussolini https://www.history.com/news/mussolinis-final-hours https://warfarehistorynetwork.com/article/how-did-benito-mussolini-die-the-story-behind-il-duces-last-moments/ https://allthatsinteresting.com/benito-mussolini-death Ray Mosley. The Last 600 Days of Il Duce.

Spring, 1945. As Italy collapsed into anarchy and the Allies drove north, the fate of fascist dictator, Benito Mussolini, was in the hands of a partisan militia claiming to represent the country's legitimate government.The death of Il Duce and his mistress Claretta Petacci marked the end of his rule, but not the end of Italian fascism. As Jacques Morrell discovered, the far right remains influential in present-day Italian politics.So what exactly happened in those chaotic days in April 1945? Did Mussolini receive justice, or were his executioners just as bad as he was? In an age dominated by posturing tyrants, did lesser psychopaths go unpunished?AcknowledgementsThe Associated Press/British MovietoneThe United States Signal Corps/FootagefarmWar LifeBecome a supporter of this podcast: https://www.spreaker.com/podcast/psycho-killer-shocking-true-crime-stories--5005712/support.

There are days in media that call upon the entire newsroom to fuel up on caffeine and join in camaraderie to produce timely, round-the-clock coverage. Then there are days that leave a producer waiting lonesomely for a Ruminant recording until 11p –– while the interns are out drinking, the staff long asleep, and the research assistant returned to the locked basement under the trapdoor where she dreams about her vanishing youth and Il Duce's future show notes. But come rain or come shine, this Ruminant will be out, speedrunning through topics including the balmy days of Georgia, the furies of President Biden, and the dehumanizing language of Mr. Goldberg. Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

Il racconto serrato dei giorni seguenti alla scomparsa di Matteotti. Il Duce del fascismo sa esattamente quello che è accaduto ma arriva persino a mentire a Velia, la moglie del deputato. Il cadavere di Matteotti viene ritrovato due mesi dopo, in un bosco della Quartarella, a pochi chilometri da Roma.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Jak przebiegała włoska inwazja na Francję w 1940 r.? Posłuchajcie! #historia #podcasthistoryczny

„Verprügelt mit Drachen“ ist ein Dungeons and Dragons Pen & Paper Podcast auf Grundlage der 5th Edition. Hello wir sind

Mussolini er kommet med i alle Hitlers krige. Men det går ikke ret godt og han er efterhånden også blevet ret træt at at skulle gøre som Hitler siger hele tiden. Da krigslykken vender for tyskerne, må Il Duce få benene på nakken. Manus & fortæller: Nicholas Durup Thomsen. Lyddesign: Tobias Ingemann. Soundtrack: Mikkel Bøgeskov Andersson & Tobias Ingemann. Redaktør: Emil Rothstein-Christensen. DRredaktør: Anders Eriksen Stegger. Produceret for P3 af MonoMono. Kilder: Blood And Power, John Foot - 2022. Fascismens Italien, Flemming Larsen - 2010. Mussolini og Fascismen, Margaret Mulvihill - 1993. Mussolini, R.J.B. Bosworth - 2003. Fascist Voices, Christopher Duggan - 2015. My autobiography, Benito Mussolini - 1994. Mussolini and Italy, Edward Townley - 2015.

Benito Mussolini og Adolf Hitler er blevet rigtig gode venner. Faktisk kan det være svært at adskille de to. Hitler har altid set op til fascismens fader, Il Duce. Men der opstår snart en konkurrence om hvem af dem, der egentlig er den bedste og stærkeste facist. Og dér begynder Mussolini hurtigt at sakke bagud. Manus & fortæller: Nicholas Durup Thomsen. Lyddesign: Tobias Ingemann. Soundtrack: Mikkel Bøgeskov Andersson & Tobias Ingemann. Redaktør: Emil Rothstein-Christensen. DRredaktør: Anders Eriksen Stegger. Produceret for P3 af MonoMono. Kilder: Blood And Power, John Foot - 2022. Fascismens Italien, Flemming Larsen - 2010. Mussolini og Fascismen, Margaret Mulvihill - 1993. Mussolini, R.J.B. Bosworth - 2003. Fascist Voices, Christopher Duggan - 2015. My autobiography, Benito Mussolini - 1994. Mussolini and Italy, Edward Townley - 2015.

Let's talk about that most persistent of boss myths: that the tougher they are, the more effective they are. This nonsense is related to the “strongman” myth in politics, which assumes that authoritarian leaders are somehow superior at getting things done. There's that tired line about how Benito Mussolini, the brutal fascist dictator of Italy known as Il Duce, got the decrepit Italian trains to run on time. Except he didn't. What worked so well in fascist Italy wasn't the rail system; it was Mussolini's propaganda machine. This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit jimsalvucci.substack.com/subscribe

GGACP celebrates the 40th anniversary of the release of "This Is Spinal Tap"(March 2, 1984) by revisiting this 2016 interview with Emmy-nominated actor-writer and Oscar-nominated musician Michael McKean. In this episode, Michael looks back on his days in the sketch troupe The Credibility Gap, recalls his brief stint at "Saturday Night Live," reveals the amusing origin of Lenny and Squiggy and praises the improvisational cinema of Christopher Guest. Also, Norm Macdonald loses his cool, Spinal Tap meets Joe Franklin, Rod Steiger channels "Il Duce" and Michael and Gilbert compare life mask collections. PLUS: Remembering Zacherle! The genius of Richard Libertini! "Abbott and Costello Go to Mars"! Cannonball Adderley buys the farm! And "The Square, Square World of Dick Conti"! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

Hello! On this episode, we welcome Il Duce, Jeff Fulton. He is a Past Master, Past Monarch, past Grand Tall, and joins us to talk about his current focus, rebuilding our Grotto. After a great chat, we play Copious Dues, hear the Masonic News, and wrap in the standard form with Larry and the Chicken Herders layin' some eggs. [00:00:00] Introductions [00:15:10] First break, brought to you by George J. Grove and Son [00:16:20] Segment 1 [00:37:30] Second break, brought to you by Hiram & Solomon Cigars [00:38:40] Segment 2 [01:02:45] Masonic News & Wrap-up [01:10:50] Chickens [01:12:25] Outro MASONIC LITE PATREON www.patreon.com/MasonicLitePodcast Sign up to support the show with an automatic, monthly donation of $1, $5, or $13! SPONSORS: George J. Grove and Son: www.georgejgrove.com SJ Helm Electric: https://www.sjhelmelectric.com/ Hiram & Solomon Cigars: https://www.hiramandsolomoncigars.com/ The Red Serpent: By Larry Merris: https://www.amazon.com/Red-Serpent-Larry-Merris/dp/1466478608 Intermezzo by Stephanie, Locally Handcrafted Chocolate www.facebook.com/IntermezzobyStephanie/ Bye Everybody!

Agradece a este podcast tantas horas de entretenimiento y disfruta de episodios exclusivos como éste. ¡Apóyale en iVoox! El 31 de Agosto de 1936, un combate liderado por el todavía desconocido Lacalle logra derribar dos aviones de caza FIAT CR-32 de la Aviazione legionaria in Spagna italiana, país que negaba su presencia en el conflicto. De los dos CR estrellados, uno lo hizo en bando gubernamental, en los lindes del pequeño pueblo de Las Herencias, cerca de Talavera de la Reina. El gobierno republicano llevó a la Sociedad de Naciones en Ginebra, las pruebas de la presencia italiana en el conflicto, que creó un gran revuelo. Pero... ¿Cómo sucedió exactamente? ¿Por qué estaban esos aviones en el frente? ¿Por qué acaba muerto el piloto Ernesto Monico? ¿Y cuál era el contexto político europeo e italiano para que Il Duce interviniera en España? Te lo cuenta 🎙 Julio 'Caronte' y 🎙 Dani CarAn. Casus Belli Podcast pertenece a 🏭 Factoría Casus Belli. Casus Belli Podcast forma parte de 📀 Ivoox Originals. 📚 Zeppelin Books zeppelinbooks.com y DCA Books son sellos editoriales de la 🏭 Factoría Casus Belli. 👉https://podcastcasusbelli.com 👉En Facebook, nuestra página es @casusbellipodcast https://www.facebook.com/CasusBelliPodcast 👉En Instagram estamos como @casusbellipodcast https://www.instagram.com/casusbellipodcast 👉En Twitter estamos como @casusbellipod @CasusBelliPod 👉Telegram, nuestro canal es @casusbellipodcast https://t.me/casusbellipodcast 👨‍💻Nuestro chat del canal es https://t.me/aviones10 ⚛️ El logotipo de Carros 10 y de la Factoría Casus Belli están diseñados por Publicidad Fabián publicidadfabian@yahoo.es 🎵 La música incluida en el programa es Ready for the war de Marc Corominas Pujadó bajo licencia CC. https://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/ El resto de música es bajo licencia privada de Epidemic Music, Jamendo Music o SGAE. de Ivoox. 🖼 Diseño cover por Marta Ginestà. Incluye detalle de una ilustración de Carlos Alonso. La ilustración es un detalle de "The Air Fight Over Dunkirk" de Takeshi Kurokawa 📧¿Queréis contarnos algo? También puedes escribirnos a casus.belli.pod@gmail.com ¿Quieres anunciarte en este podcast, esponsorizar un episodio o una serie? Hazlo a través de 👉 https://www.advoices.com/casus-belli-podcast-historia Si te ha gustado, y crees que nos lo merecemos, nos sirve mucho que nos des un like, ya que nos da mucha visibilidad. Muchas gracias por escucharnos, y hasta la próxima. Escucha el episodio completo en la app de iVoox, o descubre todo el catálogo de iVoox Originals

In Italy, Il Duce is overthrown. So Hitler stages a daring mission to rescue his fascist partner. With the Red Army rampant, another epochal battle sends the Wehrmacht on the retreat. Soon, more bad news will reach the Berghof, as Allied troops start landing in Normandy. But with the Führer fast asleep in his quarters, will anyone dare to break it to him? As featured on Real Dictators. A Noiser production, written by Jeff Dawson. For ad-free listening, bonus material and early access to new episodes, join Noiser+. Now available for Apple and Android users. Click the Noiser+ banner on Apple or go to noiser.com/subscriptions to get started with a 7-day free trial. Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices

In Italy, Il Duce is overthrown. So Hitler stages a daring mission to rescue his fascist partner. With the Red Army rampant, another epochal battle sends the Wehrmacht on the retreat. Soon, more bad news will reach the Berghof, as Allied troops start landing in Normandy. But with the Führer fast asleep in his quarters, will anyone dare to break it to him? A Noiser production, written by Jeff Dawson. This is Part 23 of the Hitler Story. Scroll down the Real Dictators feed for earlier episodes. For ad-free listening, exclusive content and early access to new episodes, join Noiser+. Click the Noiser+ banner to get started with a 7-day free trial. Or, if you're on Spotify or Android, go to noiser.com/subscriptions. Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

Gianni Solla"Il ladro di quaderni"Einaudi Editorehttps://einaudi.itNon sapevamo ancora verso cosa ci stavamo dirigendo, non sapevamo da cosa stavamo scappando, eravamo solo certi dei nostri corpi giovani. La mia vita cominciò con quel salto».A Tora e Piccilli tutto è uguale da sempre, il mondo inizia e finisce lí. Davide fa il guardiano di maiali, capisce le bestie meglio degli uomini ma ruba i quaderni al mercato del paese. Teresa invece è andata a scuola, ha voglia di scappare e l'audacia di chi sa quello che vuole. Ma un giorno arrivano trentasei ebrei da Napoli, mandati al confino proprio lí. Il Duce ha detto che vanno allontanati, eppure Davide li va a cercare. Soprattutto Nicolas, che guarda la luna nel cannocchiale e nomina «il petto profondo dell'oceano». È la guerra che li fa incontrare e scontrare, poi li separa. Fino a scambiare i loro destini.Tora e Piccilli (a nord di Caserta), settembre 1942. Davide trascorre le giornate, a volte anche la notte, coi maiali ai quali fa la guardia: li conosce cosí bene da chiamarli per nome. Zoppica dalla nascita, e per questo è deriso dai coetanei e maltrattato dal padre. Solo Teresa, che lavora nella corderia di famiglia e passa tutto il tempo libero a leggere, ha il coraggio di prendere le sue difese. Davide non riesce a immaginare altra vita che quella a Tora. Teresa invece non fa che ripetere che un giorno se ne andrà lontano, e Davide sa che dice la verità. L'arrivo di trentasei ebrei di Napoli, inviati nel paesino dalle autorità fasciste, cambierà per sempre le loro vite. Nicolas, con la sua bellezza inquieta, si porta dietro un mondo sconosciuto e scombussola le loro giornate. Davide comincia a frequentare di nascosto le lezioni del padre di Nicolas, che ha messo su una scuola clandestina. E cosí l'analfabeta figlio di un fascista impara a leggere e scrivere grazie a un ebreo. Davide, Teresa e Nicolas esplorano insieme la campagna intorno al paese, fino alle Ciampate del Diavolo (la credenza popolare dice che sul versante del vulcano spento vi siano impresse le impronte del maligno), ma anche il mondo inespresso dei loro sentimenti. Il fantasma di Nicolas accompagnerà Davide negli anni a venire, a Napoli dopo la guerra. Quando lavorerà duramente in fabbrica, quando comincerà per caso a frequentare una compagnia teatrale, quando – ormai uomo, un altro uomo – calcherà il palco come attore acclamato. Sarà proprio Nicolas, vivo eppure cosí simile a un fantasma, a ricondurlo a Tora, là dove tutto è iniziato.Gianni Solla è nato nel 1974 a Napoli, dove vive. Ha pubblicato i romanzi Airbag (ad est dell'equatore) e Il fiuto dello Squalo (Marsilio). Per Einaudi ha pubblicato Tempesta madre (2021) e Il ladro di quaderni (2023).IL POSTO DELLE PAROLEascoltare fa pensarehttps://ilpostodelleparole.itQuesto show fa parte del network Spreaker Prime. Se sei interessato a fare pubblicità in questo podcast, contattaci su https://www.spreaker.com/show/1487855/advertisement

Manca Parenzo, ma il conduttore è inarrestabile. Prima Soumahoro, poi la giustizia, infine i 30 milioni a Dell'Utri. In onda c'è anche Nicola "Toc Toc" Porro. Ed è finalmente Zuppa. Vittorio Feltri e il sesso senza profilattico. Poi ci racconta il suo testamento futuro agli eredi.Luca Telese a tutto campo. Come sempre. Peppinoooo.Simone Pillon contro gli omosessuali e le droghe. Nel suo uno contro tutti si trova davanti Davide da Reggio Calabria. E parte un doppio attacco. Enzo Spatalino senza Parenzo si scatena. Il Duce ha fatto cose buone. Vittorio da Roma non è d'accordo. E poi Gay pride, sacchetti a perdere e tutto l'universo spataliniano...

At the beginning of 1941, Italian forces had suffered a catastrophic defeat in North Africa at the hands of the British Army in Egypt. Il Duce's fortunes were on the wane, but the arrival of a capable German commander and a small Panzer Korps would radically change the situation in North Africa. Join Sean and James as they tell about the epic battle between Field Marshal Erwin Rommel (the “Desert Fox”) and the British forces in North Africa (the “Desert Rats”).This show is part of the Spreaker Prime Network, if you are interested in advertising on this podcast, contact us at https://www.spreaker.com/show/4747725/advertisement

After a lenghty hiatus to focus on Ozarks Beerfest and Bowl for Kids' Sake, we are back with episode 12! Jake Pemberton, VP of Operations at our namesake organization, Think Big, has returned to give us some insight on operations in the global textiles market, the search for a new employee and of course, brought us over one of his most recent bin finds! Thanks for all of your patience as we get our newest episodes produced and published! Be sure to check us out on Spotify as we continue to bring you insight, stories and event information from Big Brothers Big Sisters of the Ozarks! --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/bbbsozarks/message Support this podcast: https://podcasters.spotify.com/pod/show/bbbsozarks/support

Italian dictator Benito Mussolini desired to create a “New Roman Empire.” In the 1920s, he strengthened Italy's control over Libya, and in 1935, he ordered the invasion of Ethiopia, adding it to his empire the next year. Between 1939 and 1941, Italy conquered Albania and then tried to take over parts of France, Yugoslavia, and Greece. But did Mussolini bite off more than he could chew? Join Sean and James as they tell the story of Mussolini's attempt to expand his empire.

In this episode of the podcast we cheekily dedicate our cocktail to the lovely ladies of Hashtag History as we are imbibing on the precursor of the Negroni called the Americano! This simply refreshing cocktail was a bit hit with American tourists in Italy during the era of STEPHANIE's scandal. 

Giorgia Meloni: “Governo nel momento più complicato dalla seconda guerra mondiale. Sono sfortunata”. Ma è proprio così?Il presidente di 3-I Claudio Anastasio (nominato dal governo) si dimette dopo aver copiato un discorso del Duce.Borseggiatrici a Milano. Ma perché dopo l'arresto tornano subito in libertà (e a “lavoro”)?Dovremo ristrutturare le nostre case entro il 2030. C'è l'ok del Parlamento Europeo. Per scriverci: dailyfive@cncmedia.itSeguici su Instagram:@emiliomola1@cnc_mediaDaily Five, ogni giorno dal lunedì al venerdì alle 17:00 con Emilio Mola.Una produzione CNC MediaDirezione creativa e post produzione Likeabee Creative CompanyMusica Giovanni Ursoleo

Originalmente emitida el 20 de diciembre de 2013. Con Mauricio Rosencoff, Carlos Maggi, Massimo Pezzutti, Juan Grompone y Matilde Rodriguez Larreta

Em 1934, Benito Mussolini aproveitou a organização do Mundial para promover o seu regime fascista, interna e externamente. Desde a construção de novos estádios, passando pela propaganda das suas ideias até à vitória final, o torneio de 1934 foi uma vitória em toda a linha para Il Duce.

Con "Rapiniamo il Duce" Renato De Maria ha provato a mettere su un heist movie calato nel contesto storico del fascismo sul finire della seconda guerra mondiale, ma il risultato è stato un film bidimensionale, sbrigativo e insignificante. Prima di mettere play per condividere con noi la sensazione di essere stato rapinato, ti lasciamo con una domanda: secondo te Borsalino è un antagonista o un cattivo? La risposta nell'episodio. ··· Clicca qui se anche tu vuoi rapinare il Duce

The rise and fall of Edda Mussolini and how the story of Il Duce's favourite child still resonates in modern Italy Guest: Caroline Moorhead, historian, writer and author of Mussolini's Daughter: The Most Dangerous Women in Europe

Note della puntata: Settimana non proprio frizzante sul fronte delle news, se non fosse la nomina come co-presidenti di DC Films di James Gunn e Peter Safran. Feige perde con sportività il suo alfiere migliore e lo vede diventare un ufficiale tra le linee dell'unica vera alternativa nel panorama cinematografico dedicato ai cinecomic. Facciamo un ragionamento su cosa significa, mentre con stupore guardiamo il trailer dello speciale di Natale dei Guardiani della Galassia. Qualche altra news correlata e non, arricchisce la puntata.Una di queste farà da antipasto alla recensione di House of the Dragon: si parla di come George R.R. Martin avrebbe scritto la serie e da dove sarebbe partito. Per le recensioni, come premesso, parto da House of the Dragon. La serie si è conclusa e voglio tirare le conclusioni sull'opera HBO tratta dal libro di Martin. Con l'Autunno Comico e Melanconico mantengo le promesse. Vi porto qualcosa di leggero e sbarazzino con Rapiniamo il Duce. Ripescando invece il tema culinario, finalmente posso parlarvi di Boiling Point, in arrivo nelle sale italiane. La cucina stellata non è mai stata così scomposta. Per chi rimane dopo “Titoli di Coda”, l'After-Show di Sul Divano di Ale, aggiungo qualche pensiero libero post recensione e vi parlo di Boris 4 e Guillermo del Toro's Cabinet of Curiosities.Buon ascolto! Get bonus content on Patreon Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

O centenário da subida de Il Duce ao poder e o nascimento do fascismo italiano. E ainda: o Tratado de Fontainebleau, quando Napoleão e Espanha combinaram secretamente dividir Portugal em três fatiasSee omnystudio.com/listener for privacy information.

GGACP celebrates the birthday (October 17th) of Emmy-nominated actor-writer and Oscar-nominated musician Michael McKean with an ENCORE presentation of this frequently hilarious 2016 interview. In this episode, Michael looks back on his days in the sketch troupe The Credibility Gap, recalls his brief stint at "Saturday Night Live," reveals the curious origin of Lenny and Squiggy and praises the oddball cinema of Christopher Guest. Also, Norm Macdonald loses his cool, Spinal Tap meets Joe Franklin, Rod Steiger channels "Il Duce" and Michael and Gilbert compare life mask collections. PLUS: Remembering Zacherle! The genius of Richard Libertini! "Abbott and Costello Go to Mars"! Cannonball Adderley buys the farm! And "The Square, Square World of Dick Conti"! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

West Coast Cookbook & Speakeasy is Now Open! 8am-9am PT/ 11am-Noon ET for our especially special Daily Special; Tarrytown Chowder Tuesdays!Starting off in the Bistro Cafe, party elders have called newly-elected Italian Fascist Prime Minister Giorgia Meloni, the “great heir to Il Duce.”Then, on the rest of the menu, Arizona abortion clinics are sending women to other states after prosecutors were given the go-ahead to enforce the civil war-era near-total ban on the procedure; the EPA is preparing a plan to help fix the Jackson, Mississippi water system; and, the United States' antitrust lawsuit against American Airlines and JetBlue begins today.After the break, we move to the Chef's Table where the head of France's Greens party stepped down from his post after his former partner accused him of psychological abuse; and, another suspect is detained in Poland in the slaying of Dutch crime reporter Peter R de Vries.All that and more, on West Coast Cookbook & Speakeasy with Chef de Cuisine Justice Putnam.Bon Appétit!~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~“As I ate the oysters with their strong taste of the sea and their faint metallic taste that the cold white wine washed away, leaving only the sea taste and the succulent texture, and as I drank their cold liquid from each shell and washed it down with the crisp taste of the wine, I lost the empty feeling and began to be happy and to make plans.” - Ernest Hemingway "A Moveable Feast"~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Show Notes & Links:https://www.dailykos.com/stories/2022/9/27/2125497/-West-Coast-Cookbook-amp-Speakeasy-Daily-Special-Tarrytown-Chowder-Tuesdays

Despite what outsiders might think, family fortunes are not guaranteed. One heir finds himself bankrupt, divorced, disowned, and potentially disinherited.Five generations of wealth doesn't prevent Neil Vanderbilt from filing bankruptcy among other troubles in 1931. Several of his problems go back to 1926 and repeat again in 1931.Other people and subjects include: Grace Wilson Vanderbilt, Benito Mussolini, Kaiser Wilhelm, Vanderbilt fortunes & disinheritances, Alfred Vanderbilt, “Reggie” Reginald Vanderbilt, Gloria Vanderbilt, Caroline Astor, Carrie Astor, Reno divorces, celebrity bankruptcy, and a personal circumstance.--Extra Notes / Call to Action:Share, like, subscribe--Archival Music provided by Past Perfect Vintage Music, www.pastperfect.com.Opening Music: My Heart Belongs to Daddy by Billy Cotton, Album The Great British Dance BandsSection 1 Music: Top Hat, White Tie and Tails by Carroll Gibbons & Boy Friends, Album Sophistication – Songs of the ThirtiesSection 2 Music: These Foolish Things by Benny Carter, Album Perfect BluesSection 3 Music: One In A Million by Brian Lawrance, Album The Great British Dance BandsEnd Music: My Heart Belongs to Daddy by Billy Cotton, Album The Great British Dance Bandshttps://asthemoneyburns.com/TW / IG – @asthemoneyburnsFacebook – https://www.facebook.com/asthemoneyburns/

Benito Mussolini var avisredaktøren som ble Il Duce - Italias diktator. I dag regnes han som fascismens grunnlegger. I løpet av hans tid med makten omformet Mussolini det italienske samfunnet, og han forsøkte etter hvert å gjenskape sin egen moderne utgave av Romerriket. I denne første av to deler om Mussolini skal vi høre om hans tidlige liv, der Mussolini var journalist og mislykket romanseforfatter. Ikke minst skal vi også høre om hvordan han kom til makten.

Italiens diktator Benito Mussolini åtnjöt både internationell prestige och popularitet bland italienarna under sina första år vid makten. Mussolini var både en god talare och begåvad skribent som kunde röra massorna.Men beslutet att delta i det spanska inbördeskriget och senare i Andra världskriget på Tysklands sida blev börja på slutet för Il Duce. Det tillhör historiens gåtor, att trots att Mussolini hatade Adolf Hitler, valde han att gå med i Andra världskriget på Tysklands sida. I det andra avsnittet av två om fascistledaren Benito Mussolini samtalar programledaren Urban Lindstedt med Martin Hårdstedt, professor i historia vid Umeå universitet, om Benito Mussolini åren 1936-1945. Första avsnittet behandlar tiden fram till 1936.Benito Mussolini, Italiens diktator under åren 1924-1943, saknade egentligen både privata vänner och nära medarbetare. Därför var det kanske inte så konstigt att han efter mer än ett decennium vid makten började göra allvarliga politiska felbedömningar. Italiens olyckliga medverkan i spanska inbördeskriget visade egentligen bara på Italiens militära inkompetens. Efter Mussolinis första möte med Hitler kallade han honom för en sjaskig rörmokare. Mussolini tråkades ut av den tyska kollegans rasmystiska föreläsningar. När Mussolini behärskade flera språk, bland annat tyska, pratade Hitler bara tyska.Adolf Hitler, som beundrade Mussolini, informerade aldrig II Duce om Tysklands anfall på Polen och senare Tysklands anfall på Sovjetunionen. Trots detta valde Mussolini att gå med i kriget på Nazitysklands sida.Mussolini avsattes av det fascistiska stora rådet efter de Allierades erövring av Sicilien. Senare fritog tyskarna Mussolini för att göra honom till marionett i det tyskockuperade norra Italien, Salo-republiken. Utklädd som tysk försökte han fly från Salo-republiken 1945, men han upptäcktes och avrättades tillsammans med sin unga älskarinna och några andra fascist-dignitärer.Lyssna också på Tredje rikets uppgörelse med Versaillefreden och Spanska inbördeskriget – en tragedi som pågick i 40 år.Bild: Den 25 oktober 1936 deklarerades en allians mellan Italien och Tyskland som kom att kallas Rom-Berlin-axeln. Wikipedia, Public Domain.Musik: Fascistisk kampsång ” Giovinezza” från 1924. Youtube, Public Domain. See acast.com/privacy for privacy and opt-out information. Become a member at https://plus.acast.com/s/historianu-med-urban-lindstedt.

This week we are rejoined by listener favorite Chris from Brooklyn to discuss a topic of import to Chris's ethnic background. Benito Mussolini was "Il Duce" , the supreme leader of Italy between 1922 when he dramatically marched on Rome with his band of black shirts and was granted emergency power from the King til his death in 1945 at the hands of Italian leftist partisans and OSS backed rebels. We cover his humble beginnings as a leftwing socialist school teacher and discuss some big ideas about the nature of democracy itself along the way to his demise and humiliation hanging upside down in a gas station in Rome. Follow Chris across social media @chrisfrombklyn and check out his podcasts Notes of a Goon and High Society Radio wherever podcasts are found. Don't forget to join our Telegram channel at T.me/historyhomos and to join our group chat at T.me/historyhomoschat The video version of the show is available on Youtube, bitchute, odysee. For weekly premium episodes or to contribute to the show subscribe to our channel at www.rokfin.com/historyhomos Any questions comments concerns or T-shirt/sticker requests can be leveled at historyhomos@gmail.com Later homos --- Support this podcast: https://anchor.fm/historyhomos/support

A Trieste questo sabato, 2 aprile alle ore 21 alla Sala Luttazzi arriva Mr Dago Show, unica data in Friuli Venezia Giulia. Scritto e interpretato da Marco Bonini, il celebre anestesista della fiction “Cuori”, assieme a Eleonora Belcamino, Mr Dago Show è la storia inventata del cabarettista Italo ebreo Agostino Zevi che dopo le leggi razziali decide di scappare in America scoprendo il razzismo verso gli italiani, i dagos. Due protagonisti in scena per 15 personaggi tra amore amicizia e solidarietà e resilienza raccontate con il linguaggio dei cantastorie attraverso sketch e canzoni. Zevi diverrà popolarissimo i America per uno sketch che ha come protagonista Il Duce. Qui un approfondimento sullo spettacolo con Marco Bonini ai microfoni di Barbara Pernar:

Simbolo della postmodeernità e della tecnologia, poi tragico emblema di due conflitti mondiali che avrebbero drammaticamente scrivere la parola 'fine' all'era delle guerre almeno in Europa, secondo un auspicio altrettanto tragicamente smentito proprio in queste settimane. Tutto questo rappresentò il volo, l'aeroplano, e l'aviazione da inizio Novecento fino almeno alla Seconda Guerra Mondiale; e non solo nella sua dimensione bellica, ma anche e soprattutto in quella avventuristica e sportiva. Prove ne siano le audaci trasvolate oceaniche, o anche le gare di volo acrobatico che caratterizzarono - fatto poi non più ripetuto nella storia a cionque cerchi - le Olimpiadi di Berlino del 1936. Oggi Olympia ricostruisce quel singolare momento della storia del Ventesimo secolo e dello sport, seguendo le biografie di Mario Viola e Pietro Calistri, aviatori italiani vissuti in era fascista, ben ricostruite nel volume "In attesa di riprendere il volo" (Infinito edizioni) realizzato dal ricercatore Sandro Milioni, opsite della puntata insieme a Roberto Bassi, esperto di storia dell'aeronautica.

Proposte abbondanti e variegate nelle sale cinematografiche, con l'arrivo di "Flee", il potentissimo documentario animato diretto da Jonas Poher Rasmussen, che ha fatto il pieno di candidature ai principali premi internazionali. Ma apriamo con un film fortissimo in termini contenutistici, estetici ed espressivi che arriva dall'Iran e che ha vinto l'Orso d'Oro alla Berlinale 70."Il male non esiste" con Ehsan Mirhosseini e Kaveh Ahangar per la regia di Mohammad Rasoulof che qui affronta una serie di tabù e dà una grandissima prova di forza e di coraggio (anche personale). Ne vogliamo parlare con Giona Nazzaro, direttore artistico del Locarno Film Festival.Con il nostro Boris Sollazzo parliamo allora di "Flee" e di "Parigi, tutto in una notte" di Catherine Corsini, con Valeria Bruni Tedeschi e Marina Foïs. Massimiliano Bruno ci racconta "C'era una volta il crimine", terzo capitolo della sua saga nel quale torna a dirigere la banda di eroi scalcagnati e improbabili in viaggio nel tempo. È passato per la Mostra del Cinema di Venezia"La promessa", film di Thomas Kruithof, con Isabelle Huppert e Reda Kateb. Lo ha visto per noi Chiara Pizzimenti

The Empire Never Ended discusses the moment that poet Ezra Pound abandoned the idea of the artist as an aloof, socially disinterested individual, adopts one of an artist (himself) as a 'great man' who solves THE problem of society. Pound's solution? The "social credit" movement of Major Douglas, the "Free Money" ideas Silvio Gesell, and a lot of love for a certain Il Duce. Subscribe to patreon.org/tenepod and twitter.com/tenepod.

Damos la bienvenida, con esta emisión, al año 2022. Tradicionalmente el primer programa de Ars Sonora de cada año ha cobrado una dimensión especial, y de hecho hoy no perderemos esa costumbre. Ahora bien, lejos de acometer una temática festiva, en esta ocasión —dando continuidad al impulso iniciado la pasada semana, en el programa que sonó durante la Nochebuena— hemos preferido plantear esta edición de nuestro espacio como un homenaje a algunos compositores que nos han abandonado durante los últimos doce meses. Un recuerdo dedicado a aquellos músicos y artistas —muy relevantes, en muchos casos— que han fallecido en el año pasado, un periodo en el que además de las consecuencias, de diverso tipo, provocadas por la pandemia del COVID, también otras circunstancias han puesto fin a las respectivas vidas de algunas figuras fundamentales para las prácticas relacionadas con la música experimental y el arte sonoro. Así, retomando el testigo de la emisión anterior de nuestro espacio, continuamos recorriendo el año 2021 en orden cronológico, rememoramos el fallecimiento de los siguientes autores a través de la escucha de algunos fragmentos de su música: Frédéric Rzewski (“De Profundis”); John Hassell (“Time And Place”); Louis Andriessen (“Il Duce”); Jeremy Peyton Jones (“Will I Live Again?”); Ruben Radica (“Per Se II”); Raymond Murray Schafer (“Entrance To The Harbour”); Sylvano Bussotti (“O Lachrimae”); Luis García Núñez —LUGÁN— (“Tres grifos sonoros”); Luis de Pablo (“WE”); Hartmut Geerken (“The Heliopolar Egg”); Mario Lavista (“Plegarias para fagot y sonidos electrónicos”); Alvin Lucier (“The Only Talking Machine of its Kind in the World”); Francisco Kröpfl (“Música para saxo y percusión electrónica”); Jurg Wyttenbach (“D’Hommage oder Freu(n)de nicht…”); Sophie Xeon (“L.O.V.E.”). Escuchar audio

Charizmatický diktátor, sukničkár a násilník. Stal sa otcom fašizmu a vládol v Taliansku viac ako dve desaťročia. Priviedol na seba hnev celého sveta a za to, že uvrhol svoju vlasť do katastrofy sa mu podarilo znepriateliť si vlastný ľud, ktorý nad ním aj vykonal nemilosrdný ortieľ. Toto je Il Duce alebo aj Benito Mussolini. 

I Tyskland og Østrig er det strafbart at hylde Hitler. I Italien kan man gå ind på en bar eller en restaurant og støde på fotografier, buster og sågar vinflasker med Benito Mussolinis portræt. Men hvorfor har man i Støvlelandet ikke gjort op med Il Duce? Hvorfor er den gamle fascistiske diktator ikke henvist til historiens skammekrog på samme måde som hans nære allierede Adolf Hitler? Det diskuterer Adam Holm med historieprofessor Morten Heiberg og med DRs udlandschef og tidligere europakorrespondent Niels Kvale.

Benito Amilcare Andrea Mussolini oftewel Il Duce was een leraar die het tot dictator heeft geschopt. Hij was het voorbeeld voor andere dictators waaronder een mislukte Oostenrijkse kunstenaar. Hij wordt nog steeds geëerd door sommige Italianen. 

By 1943, the tide of the conflict was changing. With Italy's resources nearly spent and her armies both physically and spiritually spent, the nation was on the verge of collapse. Public opinion had greatly shifted on Mussolini's leadership and the people had had enough. With a major rift in the country following Il Duce's deposition, Italy was plunged into the throes of chaos and civil war, with Fascist sympathizers and their Nazi allies clashing with Resistance fighters. Join me for the exciting conclusion of this two-part episode on the Italian Civil War, only on the "History Loves Company" podcast. --- This episode is sponsored by · Anchor: The easiest way to make a podcast. https://anchor.fm/app Support this podcast: https://anchor.fm/historylovescompany/support

Violet Gibson, an Irishwoman who attempted to shoot Italy's fascist leader Mussolini, is one among a host of fascinating characters in Evelyn Conlon's new short story collection, Moving About The Place. In 1926, she fired on ‘Il Duce' as he walked among the crowd in a piazza in Rome. Her bullet skimmed his nose. The crowd attacked the would-be assassin, but the police intervened. Violet was committed to an asylum and never released –  the same institution where Lucia Joyce spent more than thirty years. “Difficult women were locked up for all sorts of reasons,” says Evelyn. More here on Moving About The Place by Blackstaff: https://blackstaffpress.com/moving-about-the-place-9781780733104

You know how that old Spice Girls’ song goes: “If you wanna go to Harvard, you gotta get yourself some friends.” Or at least, that’s what Il Duce and the rest of the Chilton staff try to convince Rory and Lorelai in this week’s episode and WE WILL NOT STAND FOR IT. Lorelai saves the fall fashion show & struts it on the cat walk with Emily, Rory almost joins a cult (re: secret society), and we sing throughout the duration of this episode. We’ll see you in Stars Hollow! . Hey, we're not in so -- AH bashed my thumb! -- leave a message: fridaynightdinnerpodcast@gmail.com If you're out on the road, follow us on Instagram: @fridaynightdinnerpod Don't forget to subscribe, rate, and review this podcast on Apple Podcast, Spotify, or wherever you listen to podcasts. . Intro and outro music by Sam Phillips, covered by Brent Cihonski. We own nothing. Gilmore Girls is the property of Amy Sherman-Palladino and Daniel Palladino. All thoughts expressed within the podcast are our own and do not reflect the thoughts, beliefs, etc. of the showrunners, producers, creators, actors, etc.

Boondock SaintsWelcome to The Guys Review, where we review media, products and experiences. **READ APPLE REVIEWS**Boondock SaintsWritten/Directed by Troy DuffySoundtrack by Troy Duffy's band, The Brood/The Boondock SaintsStarring Willem Dafoe, Sean Patrick Flanery, Norman Reedus, David Della Rocco, Billy ConnollyReleased January 21, 2000 (only 5 theaters, and for only 7 days)Budget: $6M ($9.1M in 2021)Box Office: $30,471 ($30,4287 in 2021) in 5 theatres, eventually generated $50M in domestic video sales.Gross: Technically a flop, but made it back due to cult status.Ratings:   IMDb 7.8/10 Rotten Tomates 28%Metacritic 44% Google Users 98%Plot:We open in a church, with a priest finishing the Lords prayer. Sean Patrick Flanery's Murphy and Norman Reedus' Connor MacManus are shown to be praying, with a voice over talking about vengeance, when the priest began talking about the story of Kitty Genovese, that the biggest fear is the indifference of good men. as the credits roll, we learn about the brothers, that they work at a meat plant, and prank each other. See the Boston highlights. The brothers are put in charge of a new employee, a large woman, who takes offence to Connor referencing the rule of thumb, and Connor suggests it should've been the rule of wrist. Murphy suggests its a joke, since it's St Patricks Day. She kicks Connor in the groin, Murphy punches her. We briefly see the derelict apartment they live in, flash to the pub they hang out at and introduced to David Della Rocco with an on-screen fact sheet: Boston Italian Mafia, Yakavetta Family, and a package boy/numbers runner. Doc informs everyone he's having to close the bar down, and gives some incorrect proverbs, when Ivan Checkov, Russian Crime Syndicate, soldier, says the bar will shut down now. The brothers try and defuse the situation, and Ivan threatens them. Fade to black.S:-Docs proverbs: People in glass houses sink sh-sh-ships, A penny saved is worth two in the bush, isn't it? Don't cross the road if you can't get out of the kitchen.-Very fun way of establishing characters-Troy Duffy wanted people to know they were brothers before they ever even spokeFade back in to police presence and "next day" on screen. Greenley proposes two scenerios the guys could've been killed as we're introduced to FBI Agent Paul Smecker, of the Organized Crime Task Force. Smecker ridicules him for his Huge Guy theory and Serial Crusher theory, and send him for coffee. He puts in his head phones and works out the crime scene to an opera ariea. He correctly predicts the bullets, and the detectives notice when he touches the uniformed officer. He explains how this crime was obviously one of personal connections. Cut to the hospital, Doc tells the brothers an FBI agent was looking for them, and they said they'd go talk to them anyway as it was self defence. Smecker briefs the police, Greenly makes another wrong prediction as the brothers stagger in. Smecker is about to start the interview, they speak to each other in another language and decide to tell him about the guns and money. Smecker asks about the victims bandages, and we flash back to the night before. Insults are traded and a HUGE fight ensues. They show Ivan tied to the bar and his butt set on fire. It cuts to the brothers waking up the next day and the Russians breaking in to their apartment. Ivan tells Connor he wanted to kill him, but is going to kill his brother instead. Which sends him into a rage, pulling up the toilet he is handcuffed to. As Ivan has Murphy on his kness, the toilet strikes Ivan, and Connor lands on the other Russian. Murphy takes all the valuables, and Connor to safety. Cut back to them talk to Smecker, in different languages. The police give their statement they're not charging the MacManus brothers, as they go back in Rocco comes with clothes, that they're glad to receive.S:-Notice how put together Smecker is, 3 piece suit, coat,-Why is it ONLY Smecker? I thought most FBI agents are partnered.-This is the ONLY scene he listens to opera music on scene.-Love Greenly and how bad it is.-The toilet is obviously fake, the whole bottom is cut out so he can see where he's carrying it. Also, if he jumped from the 5th floor... even onto someone, you're breaking a femur at least.-Director told Sean Patrick Flanery not to help Norman Reedus help pick him up.-At the press conference, Smecker is just in the 3 piece suit nowThe brothers, while asleep in the prison, have a shared dream, cutting in the priest from earlier (the indifference of good men) and Billy Connollys voice, "Whosoever shed man's blood, by man shall his blood be shed. For in the image of God made He man." They wake up and give each other knowing glances. When they walk out, all the cops are excited to see them. Connor returns a call the Russian pager received and got the name of a Hotel. Rocco goes into an office, where Ron Jeremy's Vincenzo Lapazzi, an underboss for the Yakavetta family, teases and taunts him. Sitting across the table is Giuseppi Yakavetta, "Pappa Joe," Mafia Don of the Yakavetta family, looking comatose. He comes alive, and tells Rocco to tell him a joke... Which is WILDLY inappropriate... Connor and Murphy are in some sort of armary and begin going through and picking out their weapons, and arguing about whether or not they need rope. The brothers are shown walking the streets of Boston, then in an elevator. Connor asks Murphy if he's nervous, when he says a bit... and they start preparing, fade to black.S:-Funny Man's joke... wow... Totally forgot about that.-Wall of armory: "While the wicket stand confounded, call me, with thy saints surrounded"-Love the 50's style dreamy music in the armory Phone rings and we see Smecker in bed with a guy who keeps trying to cuddle with him as he talks. Smecker doesn't cuddle... We cut to him walking in a room with a BUNCH of dead bodies. Greenly misses Smeckers question about how many bodies, and questions the other detectives about motive. There is some exposition about the reasoning they used pennies over the eyes, how and why they shot the fat guy in the manner in which they did. As Smecker wraps up, talking about 8 well aimed shots and has to be two people. Flash back to the brothers finishing a prayer, they start crawling through the air vents and we see the previously seen dead fat guy, Yuri Petrova: Russian Crime Syndicate Boss, in a meeting with the other victims. As the brothers crawl, and start to realize they're lost, Yuri is railing on the other guys in the room. The brothers start to argue and fight, when the air vent collapses under them, into the room, they're dangling upside down, and shoot all the guys in the room, saving the fat man for last, and what is arguably the most famous part of the movie, their family prayer: PLAY MUSIC. They then go around, crossing arms, and laying pennies on eyes, killing those who aren't already dead. Cut back to Smecker, realizing the killers aren't professionals. Back to the brothers talking about how easy it was, and how good they are. As they check the money, the door buzzes and they see its Rocco... and they decide to fuck with him. They scare him, and realize his boss may have sent him on a suicide mission. They revel themselves, and Rocco can't believe it. Flash back to Smecker and talking about how these are super high up crime bosses, and that it could be the beginning of an international gang war.S:-Willim Dafoes river dance, also notice, an unbuttoned two button suit, and coat gets removed...-"There are 9 bodies, and 6 shots, what were you going to do, laugh the last two to death, funny man?!"-The upside down shoot out is the most famous scene from this whole movie... It's awesome, but Matrix did it a year before in 1999.-The word Fuck is used 246 times in the movie, MacManus brothers and Rocco sitting around talking about why they started doing what they're doing, lots of exposition. Into a montage of them drinking, which ends with Rocco slamming his hand down, and killing the cat. The next day, Connor and Rocco go to have a smoke, Connor suggests he was set up, Rocco doesn't like it. Murphy joins, and agrees with Connor, Rocco gets pissed and leaves. They're shown nervously waiting by the phone when Rocco calls, has a strange conversation, and some women arrive at Roccos apartment. Everything is quiet, when Rocco comes busting in and saying they have to go, realizing he was set up. Flash back to Roccos original call on his side. He cooly walks into Lakeview Luch, he talks to two guys who confirm he was setup. Flash back to them leaving the apartment, Rocco asks them to stop in front of the Sin Bin, he wants to kill Lapazzi, when they realize they don't have a system, that the first two fell in their laps. Rocco wants to be that guy, since he knows everyones business. Cuts to night and we see Lapzzi showing up to the strip club. They all three go in. They tease Rocco about his mask, and charge in. Fade to black then Smecker coming through the same door. It cuts back and forth, from the shooting and Smecker trying to figure out what happened. Lapazzi was the obvious mark, but why the two extra victims. Greenly finally makes a contribution, they're bad guys, now they're dead bad guys. Immediately messes it up by telling him about the "not related" shooting downtown... As Smecker is leaving, he realizes the shooter crossed his arms to fire, Rocco exclaims, "Wyatt Fuckin Erp!" and Smecker says, "looks like we got us a cowboy.
" As they walk out, Rocco asks to learn the prayer, when they tell him it's a family prayer, from their fathers, fathers, father.S:-Troy Duffy wrote this because he saw a drug dealer taking money off a corpse across the hall of his apartment.-Love the music during Roccos shooting scene-The two other victims were from deleted scenes.-"good shooting, shitty shooting" In the Lakeview crime-scene, Smecker and the detectives work through the crime. Don of the Yakavetta goes to see an old boss, and we're introduced to "Il Duce" or the Duke. Its made very clear how dangerous he is. We then see he makes parole. Rocco tells about the worst guy he's ever met, and we follow him as he kills a whole family. They plan on killing him, and the rest at their weekly poker game. Cut to Smecker and the detectives at the aftermath. Flash back to the guys getting ready, with Smecker actually with them as the hit occurs. Through the garage, kidnapping the wife, and in to the poker game. Connor holds Murphy back, and wanted to let Rocco do the kill himself. Murphy rolls him a pool ball to help him out. Smecker has totally lost it, and explains what they encountered, incorrectly, outside the house. IT WAS A FIREFIGHT!! Smecker is conducting during the shooting, Il Duce hits Roccos finger, Connor in the leg, and takes a bullet to his arm/shoulder. Greenly correctly predicts one guy with six guns. When Smecker realizes they've used ammonia, he breaks down, to ultimately find Roccos finger, which he takes. The guys are then shown cauterize their wounds. Rocco wants to kill Smecker, but he isn't to be touched, since he's a good man. Smecker runs the fingerprint, and recalls seeing him bringing the MacManus brothers clothes early on. The brothers go to chuch and Rocco sees Smecker stumble out onto the street and follows him into the church. Rocco goes into the confessional with the priest, Connor pulls Roccos head through the screen and will kill him if he hurts Smecker... Smecker has an ethical dilemma. He is told "the laws of God are higher than the laws of man"...and sends Smecker on his path.S:-Does ammonia actually make blood samples unusable? The guys call Smecker and give him a description of Il Duce. The old crime boss tells Smecker Yakavetta has all the guns at his house, which we cut to, and they've caught them trying to sneak in the basement. They've obviously been beat. Papa Joe kills Rocco. The brothers are pissed, Papa Joe says he's going to take care of Il Duce, Connor is showing to be breaking Murphys wrist to slip out of the cuffs. Then Smecker arrives... Dressed in drag. Smeckers wig falls off and he's forced to shoot him... After he does, he says, "too far... too far" but is committed. "It's on now." He finds on of the goons throat slit, and is hit from behind by Il Duce. As he sneaks up on the brothers, he hears their prayer, and finishes it, laying his hands on them. 3 Months Later Yakavetta is on trial, and we're shown how Greenly and Smecker and working with the MacManus family now. They bust in the court room, no masks, and Il Duce gives an epic monologue and marks their introduction to the world. They state their purpose, not to protect the innocent, but to kill the evil, and corruption. With Papa Joe on his knees, they say the prayer and kill him. In an apartment, Connor asks how far they're going to take it, and Il Duce responds by asking do they have what it takes to take it as far as its needed. fade out, then back in to the news caster, the film ends with people giving their opinion of "The Saints," as they've been dubbed.S:-When they shoot off Roccos finger, and Sean Patrick Flanery gets splattered, I want to know who got to pull that one.-The director would agitate the actors to get them the correct level of pissed off, not sure how.-There was TOO much tongue in that kiss...-Never really noticed how fake the tats are, not black, but blue.-Supposedly had to give Billy Connelly a bigger cigar because he couldn't stop smiling wearing the gun vest, and he was having so much fun. Webpage: https://theguysreview.simplecast.com/EM: theguysreviewpod@gmail.comIG: @TheGuysReviewPodTwitter: @The_GuysReviewFB: https://facebook.com/TheGuysReviewPod/

De las cuatro personas que intentaron asesinar a Il Duce, la irlandesa Violet Gibson fue la que estuvo más cerca, pero la historia se olvidó de ella.

La Tertulia del viernes 20 de diciembre del año 2013 se emitió directamente desde el Teatro Solís, luego del estreno de Il Duce, tributo a la ópera italiana, la única ópera escrita por García Vigil y uno de sus logros artísticos de mayor relieve, con libreto de Carlos Maggi y Mauricio Rosencof. De la charla participaron los autores junto al director de escena, Massimo Pezzutti; Juan Grompone y Matilde Rodríguez Larreta.

on an eggcellent episode, the brothers defend “the Children’s menu” in a galaxy far far away! They also take a look at the beginning of the end of Il Duce’s (Boondock Daddy) origin story!

Rosetta, Giovanna, Marta, Losanna, Maria e Ninì erano un gruppo di amiche che nella Milano degli Anni '30 fondarono la prima squadra di calcio femminile in Italia. La loro storia è raccontata nel romanzo di Federica Seneghini, Giovinette. Le calciatrici che sfidarono il Duce. Musica iniziale, Clarinet Marmalade di Bix Beiderbecke. Musiche originali di Chicco Allotta. Seguimi su www.smackonline.it.

Comienza este viaje en el tiempo en el que visitaremos los diferentes mundiales de futbol, sera una serie de tres episodios en los que repasaremos todos las copas mundiales hasta la fecha.

El miércoles falleció, a los 79 años, el maestro Federico García Vigil: músico, compositor, profesor y exdirector de la Orquesta Filarmónica de Montevideo. Su extensa carrera comenzó a finales de los años 50 con el grupo The Hot Blowers, que supo incluir a “Cacho” de la Cruz y a Ruben Rada, tocó luego en las Musicasiones, ciclo de conciertos donde compartió escenario con Eduardo Mateo, y fue uno de los fundadores del conjunto Camerata de Tango. Posteriormente se dedicó de lleno a la música clásica. Dirigió importantes orquestas de América y Europa, hasta que en 1993 vuelve para hacerse cargo de la Orquesta Filarmónica de Montevideo, que dirigió hasta 2007. Luego fue uno de los compositores de una de las pocas óperas uruguayas, Il Duce, co escrita con Carlos Maggi y Mauricio Rosencof. Para recordar la figura de García Vigil, conversamos esta mañana con Eduardo Rivero, músico, columnista de En Perspectiva, conductor de Se Hace Tarde por Radiomundo; Álvaro Méndez Bonomi, compositor y coordinador de la Orquesta Filarmónica de Montevideo; y también con el "Ruso" Rosencof.

#017: It's the year 1020, and you are gathering oysters at low tide. You are also a slave. In the land of the headhunters. The person that owns you is having a party - a Potlatch. He will prove how rich he is by gifting and also by just burning stuff. PLUS: A recipe for abalone chowder, an interview with Fred of Fred's Guillotine Supplies in Sedro-Woolley, Washington and a salute to former child TV star and Seattle radio personality Danny Bonaduce, who we will now and forever more refer to as "Il Duce."

Voci e cronache che arrivano da lontano tra il 1934 e il 1938, quelle che ascoltiamo oggi a Olympia: un quadriennio in cui l'Italia del calcio, sotto la guida del leggendario Vittorio Pozzo, conquista due titoli mondiali consecutivi, inframezzati dall'oro olimpico di Berlino 1936. Trionfi del calcio, e trionfi del fascismo, vien da dire. Perché sport e politica, come ben noto, sono sempre intrecciati fra loro. Di fatto, quella che il calcio italiano giocherà da quei giorni, e fino al secondo dopoguerra, sarà la sua partita più difficile e complessa, pro o contro il regime, e quindi pro o contro il duce, proprio lui, Benito Mussolini, che come vedremo oggi, di calcio poi non è che fosse poi così appassionato....Ne parliamo con Renato Tavella, ex calciatore delle giovanili della Juventus, oggi saggista autore per Newton Compton del libro "Sfida per la vittoria- la straordinaria storia del calcio italiano durante la guerra e il fascismo", e con Enrico Landoni docente universitario e membro della Siss, la Società Italiana di Storia dello Sport. olympia@radio24.it

Pas de cinéma cette semaine, pause musicale, mixtake numéro 14, spéciale rap sudiste. Sélection concoctée par Mathieu "Il Duce" Bonheure.PREGENERIQUE / Extrait JustifiedJACKIE CHAIN / Diamonds and ChainDEVIN THE DUDE / Almighty DollarO.J DA JUICEMAN / House RentYELAWOLF / Pop the TrunkBIRDMAN feat. Lil' Wayne / Neck of the WoodsJUVENILE / HaBABY BOY DA PRINCE feat. TOWN MOE / The Way I LiveGETO BOYS / Damn I Feel Food to be a GangstaLUDACRIS feat. TRICK DADDY / HopelessESF & SLIM THUG / Braides and FadesDJ SCREW feat. Z-RO, BIG MOE & TYTE EYES / City of SyruUGK feat. OUTKAST / Intl Players Anthem (I Choose You)Dimanche 1er mars, on vous attend avec le King of Cool !

Holis! Gracias por acompañarme en esta sección quincenal donde estaré contando las biografías de las personas más importantes e influyentes durante la Segunda Guerra Mundial y que contribuyeron a formar la historia para bien y para mal. El día de hoy hablaré de Benito Mussolini, mejor conocido como "Il Duce" o "Il Cornutto", un hombre de carácter violento y anarquista que, al igual que sus pares, usó el descontento de la nación para llegar al poder, instaurando uno de los regímenes más violentos en Europa, por que por supuesto, no podía quedarse atrás si era mejor amigo de Adolfito... CRÉDITOS: Danse Macabre - Busy Strings de Kevin MacLeod está sujeta a una licencia de Creative Commons Attribution (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/) Fuente: http://incompetech.com/music/royalty-free/index.html?isrc=USUAN1100556 Artista: http://incompetech.com/ Exciting Trailer de Kevin MacLeod está sujeta a una licencia de Creative Commons Attribution (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/) Fuente: http://incompetech.com/music/royalty-free/index.html?isrc=USUAN1100494 Artista: http://incompetech.com/ A Singular Perversion - Darkness de Kevin MacLeod está sujeta a una licencia de Creative Commons Attribution (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0//) Fuente: http://incompetech.com/music/royalty-free/index.html?isrc=USUAN1100660 Artista: http://incompetech.com/ The Master de Audionautix está sujeta a una licencia de Creative Commons Attribution (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/) Artista: http://audionautix.com/ Iron Horse - Silent Film Dark de Kevin MacLeod está sujeta a una licencia de Creative Commons Attribution (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0//) Fuente: http://incompetech.com/music/royalty-free/index.html?isrc=USUAN1100735 Artista: http://incompetech.com/ --- Send in a voice message: https://anchor.fm/valkyriapodcast/message

"AAAH! THERE WAS A FIREFIGHT!"... Då var det dags för ett avsnitt om kultrullen Boondock Saints från 1999. Willem Defoe, Norman Reedus och självaste RON JEREMY i högform! Det här vill ni inte missa.  Vi berättar den otroliga historien om regissören Troy Duffy, som under några månader gick från epitetet "The next Tarantino" som sedan byttes ut till "Det största rövhålet i Hollywood". Du har aldrig hört talas om honom? Ja, då är du inte ensam. Vi berättar den underbara historien om Duffys uppgång och fall. Varför karriären i Hollywood var över innan den ens hade börjat samt varför filmbolagen ville ösa miljoner över honom.  Snubben hann i alla fall med att göra en jävligt bra film: Boondock Saints. En underbar action/komedi som sticker ut. Oförglömliga karaktärer som Il Duce, Agent Smecker och Rocco förgyller denna rulle. Catch you on the flipside! Handlingen, från Wikipedia: "De irländska bröderna Connor (Sean Patrick Flanery) och Murphy MacManus (Norman Reedus) ser sig själva som utvalda av Gud att utrota all ondska. De våldsamma metoder bröderna använder gör att FBI-agenten Paul Smecker (Willem Dafoe) börjar spåra dem". Om filmen: The Boondock Saints regisserades av Troy Duffy, som även skrivit filmens manus. Efter att regissören blivit rejält osams med sina affärspartners tvingades Duffy vända sig till en ny distributör. Det nya avtalet innebar att Duffy skulle få intäkterna från biovisningarna medan distributören fick intäkterna från videomarknaden. Detta blev dock väldigt ofördelaktigt för Duffy då distributören endast satte upp filmen på ett fåtal biodukar innan man släppte den på video. En uppföljare till filmen har gjorts, The Boondock Saints II: All Saints Day, och hade biopremiär i oktober 2009. Ron Jeremy -Vincenzo Lipazzi Willem Dafoe - Paul Smecker Sean Patrick Flanery - Connor McManus Norman Reedus - Murphy McManus David Della Rocco - David Della 'Roc/Funny Man' Rocco Billy Connolly - Il Duce David Ferry - Detective Dolly Brian Mahoney - Detective Duffy Bob Marley - Detective Greenly Don Carmody - mafioso Mycket nöje! http://hyperurl.co/CreativeMeltdownPod  #boondocksaints #willemdefoe #normanreedus #createpod #troyduffy  #iTunes #Apple https://itunes.apple.com/us/podcast/creative-meltdown-podcast/id1171487351  #Android #Smartphone #Samsung http://www.subscribeonandroid.com/creativemeltdownpodcast.podbean.com/feed/ #Podbean https://creativemeltdownpodcast.podbean.com  #Acast  https://www.acast.com/creativemeltdownpodcast  #PlayerFM https://player.fm/series/creative-meltdown-podcast #Spotify  https://open.spotify.com/show/1WhckMo5QmkT37CNwSBO7Z?si=VxHA6h0dQiaZD-lNKrOwxw   www.creativemeltdownpod.wordpress.com 

Il Duce’s ineffective economic policies left Italy completely unprepared for World War II, and yet he forced the country into it anyway. What followed was a defeat so embarrassing that it remains legendary for its incompetency to this day.

This episode is brought to you by Dictators, a Parcast Original. For more episodes like this one, subscribe to Dictators on Spotify, or wherever you listen to podcasts. Il Duce’s ineffective economic policies left Italy completely unprepared for World War II, and yet he forced the country into it anyway. What followed was a defeat so embarrassing that it remains legendary for its incompetency to this day.

Woodrow Wilson's Fourteen Points promised self-determination to colonies around the globe, raising hopes of independence and freedom for millions. But Wilson and the Allies had no intention of letting occupied peoples throw off imperialism. What would be the long-term consequences of raising the hopes and then dashing the dreams of so many people? Nguyễn Ái Quốc, aka Nguyễn Tất Thành, was born in French Indochina and fled to find better opportunities. He was living in Paris in 1919 and working as a busboy at the Ritz. His declaration on the rights of the people of Annam, a land better known today as Vietnam, was ignored by the Western delegates. Rudyard Kipling wrote his poem "The White Man's Burden." (https://www.bartleby.com/364/169.html) His purpose was to exhort the United States to join the colonial system by taking over and "civilizing" the Philipplines, which had recently come under American control. It is a deeply racist text, as is the cartoon above from Judge magazine, which shows John Bull (aka England) and Uncle Sam carrying "barbarians" over the rocks of oppression, ignorance and superstition toward the gleaming beacon of civilization. Mandates in the Pacific were all former German colonies. They included: 1. The South Pacific Mandate 2. Territory of New Guinea 3. Nauru 4. Western Samoa Mandates in Western Asia and Africa included: 1. Syria 2. Lebanon 3. Palestine 4. Transjordan 5. Mesopotamia (Iraq) 6. British Togoland 7. French Togoland 8. British Cameroon 9. French Cameroon 10. Ruanda-Urundi 11. Taganyika 12. South West Africa The Japanese delegates to the Paris Peace Conference wanted two things from the Allies: a racial equality clause in the League of Nations covenant and Shandong in China. Australia was one of the most vocal opponents to the racial equality clause. The country was dominated by the White Australia movement, which called to limit immigration to the continent to whites only. This is the cover of a popular song about this topic. When news reached China that the Allies had granted Shandong to Japan, protests erupted across the country. This photo shows a demonstration in Beijing. The May the Fourth movement led directly to the creation of the Chinese Communist Party. Protests also broke out across Korea, then under Japanese rule, in what became known as the March First Movement. The date is still celebrated in Korea as National Liberation Day. All of these photos of protests begin to look alike, but this one stands out because it shows women. It depicts a demonstration in Cairo in 1919 against British. What really alarmed the British about these demonstrations was that so many people, both Christian and Muslim, male and female, participated. Gabriele D'Annunzio was short and balding but incredibly charismatic. After years of fame as a poet, novelist, and playwright, he became a geuine war hero. In 1919, he adopted the cause of the Italian claim on Fiume. D'Annunzio's invasion of Fiume more closely resembled a picnic outing, except for all of the weapons. The new leader of city became known as "Il Duce" and surrounded himself with Italian special forces troops. Benito Mussolini closely followed D'Annunzio's conquest of Fiume and adoped many of his strategies in his March on Rome in 1922, right down to the black shirts and palm-down salute. D'Annunzio was dismissive of Fascism--he had done it all himself first--but Mussolini made a point of paying D'Annunzio's bills, giving him gifts, and appearing in photographs with the poet. Here they are in 1925, with Mussolini on the left and D'Annunzio, showing his age, on the right. Please note that the links below to Amazon are affiliate links. That means that, at no extra cost to you, I can earn a commission if you click through and make a purchase. (Here's what, legally, I'm supposed to tell you: I am a participant in the Amazon Services LLC Associates Program, an affiliate advertising program designed to provide a means for me to earn fees by linking to Amazon.com and affiliated sites.) However, I only recommend books that I have used and genuinely highly recommend.

Mussolini was the Paris Hilton to Hitler's Kim Kardashian.  This week, learn just what a buffoon "Il Duce" was, and how the US got pizza with Cat Alvarado & Mike Sasson (The Mike Sasson Show) --- Support this podcast: https://anchor.fm/villainsofhistory/support

Craig Anderson and Thom Watt are joined by podcast debutant Iain Hall to discuss the weekend’s action in the Premiership. They start with a quick run of Hotties and Notties which cover penalties, stoppage time and the rotting corpse of Il Duce. The discussion moves on to St Johnstone breaking their duck, Aberdeen sinking to new lows, Hibs’ inability to hold a lead and some other jobbers doing football stuff. See acast.com/privacy for privacy and opt-out information.

Peter and Lewis return after a couple weeks off to discuss Celtic @halfhourhoops

He was the father of Fascism, the iron fisted dictator who ruled Italy for more than two decades. During that time, he plunged his country to disaster, forming an alliance with Adolf Hitler and bringing the wrath of the world – and his own people – upon him. In the end, his own citizens expressed their own ruthless verdict on the man who called himself Il Duce. In this weeks, Biographics we track the life and death of Benito Mussolini.

Names! Sayem. bangs gavel We don’t read books on this fuckin podcast Shadowrun hong kong is the game this podcast Xcom lil’ dlc. Owen played it. “And then, I died” Wobblyrat is bae Video games, I hate it when you grade me. Daily modes are cool and engaging though. bradford, falcatas are supposed to be used on horseback! CLOSE RANGE!?! Keynan is doing the random duos meme on stream Steam streaming troubleshooting in factorio Keynan is angry AND stupid. (feat the UI) Hong kong has the best UI of all the shadowrun games, this is not a good thing. There are two songs in this game. On owens pc the settings do not respect mute Keynan, all videogames are hella loud at first And then Shadowrunners are not good people Owen loves kindly cheng. Matt made two characters. Lou phillip diamonds and Dink the cybertroll Owen made a ding dong troll. He is a swordtroll Keynan made a gun elf with a disdain for crits “Did he zip-tie his fucking throat?” Voice acting gets two poop emojis The sandblaster is way good “Oh, i fucking dunked those runners” The jacked in during combat sequences were awesome WHERES THE VAN! machine gun noises The adults live in the basement of the bolthole There is a little too much dialogue but the dialogue is good AF The descriptions inside the dialogue are double good We all gush about gaichu for a while. I love gobbet. Shadowrun returns feels good to play. Owen tried out IL DUCE and was disappointed, keynan has opinions about killuminati Kung fu her back to where she came from The new normal because weird shit happens everyday Not real game awards 0 todd howards 0 brandon cheungs 2 nina freemans 3 simon viklunds 4 Je sawyers 3 jeff bezos 0 tarn adams 3 jake solomons Hi fives for easymode My blyatplaystyle 0 cardboard computers The moira brown memorial award. The courage to kill critical npcs Fallout3sucks Owen cant say dickpicks Send me some gum please Sam fisher versus. Sam was basically made for this shit Sam would really enjoy being a jem hadar Sam wins again! We are playing MARK OF THE NINJA REMASTERED.

Fascism is loved by few, but many at least credit Mussolini's heavy-handed rule for making Italy's notoriously disastrous train system operate effectively. Was this actually true or more of Il Duce's propaganda?

The Il Duce of Filth takes my cherry. Fishy smelling eye-sockets. A high terry tolerance. Ignorance of fruit. A seething volcano of thespianic power.   Yes - Stephen Graham joins us to defend The Android Invasion. 

Dans la petit ville de Predappio, des objets souvenirs dont du vin, sont vendus ornés du visage du « Duce ». Stefano/Flickr, CC BY-SALe 27 octobre 1922, les troupes de Benito Mussolini marchaient sur Rome. Presqu'un siècle plus tard, une certaine nostalgie pour Il Duce persiste en Italie. Ainsi, le week-end du 27 octobre 2017, plusieurs milliers de personnes se sont réunies dans sa ville natale, à Predappio pour «rendre hommage» à l'ancien dictateur fasciste. Cette petite municipalité d'Emilie-Romagne est devenue, malgré elle, à plusieurs dates clefs, un lieu de rassemblement pour les adeptes du tourisme «néo-fasciste», chacun repartant avec ses souvenirs et autres représentations du Duce. Pour endiguer le phénomène, la mairie, positionnée à gauche, a porté un projet de musée du fascisme, qui a été accepté en 2016 par le gouvernement de Renzi. Mais le concept est controversé. Sabina Loriga, historienne, directrice de recherche à l'EHESS et en charge de la revue Passés futurs, rappelle quels sont les enjeux du débat. Montage: Antoine Faure, Interview: Clea Chakraverty. Sabina Loriga ne travaille pas, ne conseille pas, ne possède pas de parts, ne reçoit pas de fonds d'une organisation qui pourrait tirer profit de cet article, et n'a déclaré aucune autre affiliation que son poste universitaire.

It's Episode 20! The big two-oh! Il Duce! Tune in this week to get our comprehensive, definitive opinion on oldie and goodie, Saved By The Bell. We'll find out how many women have allegedly slept with Screech, AND how many men he's allegedly stabbed! Plus, we'll read an extra-special mailbag letter from an angry, confused fan of the Portland Sea Dogs. Tune in for all that and more - and don't forget to buy Lia's memoir, I Was A Teenage Bitch, on shelves nationwide next fall!(If you want to check out the relationship chart we talk about during the show, the link's right here: http://thefederalist.com/wp-content/uploads/2016/01/sbtb.jpg)

Celebrated actor, writer and musician Michael McKean stops by the studio for a wildly entertaining, hour-plus conversation about his days in the sketch troupe The Credibility Gap (with Harry Shearer), his brief stint at "Saturday Night Live," the origin of Lenny and Squiggy and the oddball cinema of Christopher Guest. Also, Norm Macdonald loses his cool, Spinal Tap meets Joe Franklin, Rod Steiger brings back "Il Duce" and Michael and Gilbert compare life masks. PLUS: Zacherle! The genius of Richard Libertini! "Abbott and Costello Go to Mars"! Cannonball Adderley buys the farm! And "The Square, Square World of Dick Conti"! This episode is sponsored by Seeso. Comedy’s experiencing a serious renaissance right now, and Seeso is a comedy streaming service tailor-made for comedy-lovers and nerds, with thousands of hours of the best comedy, 24/7/365. Go to http://Seeso.com and start watching all the comedy you can stream for free. Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

In this special installment of The Chauncey DeVega Show, Chauncey shares his experience at the Chicago Donald Trump "No-Show" Rally. There was much which occurred there that was not accurately reported by the mainstream corporate news media. In this special episode, Chauncey shares how the atmosphere was not as dangerous as depicted by the corporate news media, that the "violence" which did occur was instigated by Donald Trump's minions, and offers a hypothesis about how Il Duce never intended to speak in Chicago.   In this episode of The Chauncey DeVega Show, Chauncey also interviews a black Donald Trump supporter who wanted to engage in fisticuffs with two Black Lives Matter folks, gives some color commentary about what he saw and heard while in line and inside the venue, and ponders how Trump's white racist base will come to think about the Chicago event as their Alamo or battle against the Zulus or Mau Maus. 

Vi är tillbaka! Säsong 2 av Mina specialintressen inleds med den dåliga stämning som uppstår när en blir dissad av sin största idol, ett land invaderas med åsnor och någon blir utsläpad och avrättad på öppen gata till folkets jubel. Allt för det manliga egot. Vi pratar förstås om Il Duce, Benito Mussolini.

Mike is joined by Il Duce who spills the beans on what really happened that night, talks about finally abandoning his Blackberry and gives Mike tips on what to see in Italy.

Episode covers the first 10 years of Mussolini as Dictator. Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

Geen woorden maar daden. De lijfspreuk van de stad waar hij negen jaar burgemeester van was (1964-1975), was ook op hemzelf van toepassing. Wim ‘Dux’ Thomassen sleepte zijn stad mee in de vaart der volkeren. Onder zijn bewind werd Rotterdam tot wereldhaven en kreeg het een eigen universiteit. Economisch herstel was voor de sociaal-democraat, die de crisis in de jaren dertig aan den lijve had ondervonden, van het grootste belang. Hij kwam er aan het eind van de jaren zestig in zijn gemeenteraad mee in de problemen. Werkgelegenheid was er immers genoeg en honger was iets dat tot het verleden behoorde. De rijkdommen werden als vanzelfsprekend gezien. Met zijn vrouw An, die hij bij de Nederlandsche Bond van Abstinent Studeerenden – een geheelonthoudersvereniging – had ontmoet, vormde hij van 1932 tot hun beider dood in 2001 (zij stierf acht maanden na hem) een onlosmakelijk verbond. Dat wilde niet zeggen dat ze het altijd met elkaar eens waren. An stond bekend als links-radicaal, Wim was een tikkeltje gematigder. Op 1 januari 1988 schoof de 79-jarige oud-burgemeester bij John Jansen van Galen aan voor een vijf uur durend interview. ------------------------------------------- Biografie Wim Thomassen geb. 3 oktober 1909 te Amsterdam – gest. 16 juni 2001 te Bergen (N-H) Volks en voornaam Willem ‘Dux’ (niet naar Il Duce, maar na een eendje uit een voorleesverhaal) Thomassen werd in een ‘rood’ nest in de Brederodestraat in Amsterdam-West geboren. Vader Kees was een prominent lid van de Sociaal Democratische Arbeiderspartij (SDAP) en als kleine jongen ging Wim al met zijn vader mee ‘de boer op’, die toespraken hield op bijeenkomsten van de arbeiderspartij. Na van 1925 tot 1929 een opleiding werktuigbouwkunde te hebben gedaan aan de MTS, besluit hij toch leraar te willen worden en volgt hij de lerarenopleiding in een stoomcursus. Vanaf 1931 werkt hij onder andere als onderwijzer in Amsterdam, Zaandam, Wieringen en Zuid-Limburg. In die tijd wordt hij ook actief in de Nederlandsche Bond van Abstitent Studeeerenden (NBAS), een geheelonthoudersvereniging. Daar ontmoette hij An Lind, de vrouw met wie hij in 1932 trouwden en van wie hij de daaropvolgende zeventig jaar onafscheidelijk zou zijn. In haar vond hij een vrouw die er nog veel linkser ideeën op nahield dan hij en met wie hij een “discussiegroep van twee personen” vormde. An Thomassen over hun huwelijk: “We zijn in veel dingen tegengesteld, maar de grondgedachte is altijd gelijk. Ik ben radicaler dan hij. Dat merken we bijna elke dag. Toch blijft solidariteit het kenmerk van onze relatie.” Na de NBAS stapte Thomassen in 1936 over naar de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC), de socialistische jongerenorganisatie. Hij organiseerde congressen en kampen voor de jeugdige socialisten. In de oorlog dook hij een tijd onder en hoewel hij zelf ooit verklaarde te bang te zijn geweest om in het verzet te gaan, presteerde hij het toch om meerdere malen het gijzelaarskamp in Sint Michielsgestel binnen te dringen. Daar zaten socialisten en sociaal-democraten gevangen met wie Thomassen over de vernieuwing in het socialisme te praten. Niet alleen kwam hij het kamp binnen, maar liep er ook zonder problemen weer uit. Op 9 februari 1946 werd zijn geesteskind geboren: de PvdA werd opgericht. Voor de ideologie en beginselverklaring was hij niet verantwoordelijk, dat liet hij aan anderen over, zoals Willem Banning en Marinus van der Goes van Naters. Thomassen was meer een doener, hij had ervoor gezorgd dat de organisatie op poten stond. Van 1946 tot 1948 was hij partijsecretaris en lid van de Tweede Kamer. Maar toen hij het gevoel had dat hij ergens anders meer kon betekenen en vooral meer kon doen, verliet hij Den Haag om burgemeester van Zaandam te worden. Na tien jaar verruilde hij die gemeente voor de gemeente Enschede. Daar bleef hij zeven jaar. In 1965 zette hij de kroon op carrière als burgemeester toen hij naar de tweede stad van Nederland vertrok: Rotterdam. Als burgemeester stelde hij economisch herstel van de stad altijd boven het behoud van de natuur. Voor Enschede had hij voor de A1 gestreden en Rotterdam kon onder zijn bewind haar havengebied flink uitbreiden. Ook bezorgde hij beide steden een universiteit; de Technische Universiteit voor Enschede en de Erasmus Universiteit voor Rotterdam. Het kwam hem op de karaktereigenschap ‘regentesk’ te staan, een eigenschap die in die tijd juist zeer onder vuur kwam te liggen. De actievoerders in Rotterdam hadden al gauw in de gaten bij wie ze moesten zijn als ze de burgemeester tot daden aan wilden sporen: zijn vrouw An. Een activist nam, in overleg met mevrouw Thomassen een bad in de ambtswoning van de burgemeester, uit protest tegen het ontbreken van een bad of douche in veel Rotterdamse woningen. Bij Thomassens overlijden schreef één van zijn opvolgers, Bram Peper “Een ding staat vast. Hij zou niet geschikt zijn voor het burgemeesterschap in deze tijd waarin het vermijden van risico’s en het afgeven van een geur van aangename nietszeggendheid tot een ware kunst zijn verheven.” Na zijn pensionering verhuisde het echtpaar naar het Noord-Hollandse Schoorl. Prompt kreeg het PvdA-congres nooit eerder vertoonde moties van de afdeling aldaar voorgeschoteld. Die werd, hoe kon het ook anders, bestierd door An. Daarnaast stond het echtpaar bekent als een ‘stoer stel’: Antarctica werd bedwongen en tot ver in de tachtig pakten ze ook elke vakantie een alp mee. Te voet. Wim Thomassen stierf op 16 juni 2001 op 91-jarige leeftijd. Zijn vrouw An volgde hem acht maanden later. Tot het laatst toe bleven ze ‘hun’ partij op de voet volgen. ----------------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik ken je boekje niet, dat vind ik een schande van mezelf" John Jansen van Galen begon het Marathoninterview met de opmerking dat de dood in zijn leven om zich heen had gegrepen: zijn moeder was net overleden, Joop den Uyl net gecremeerd. Of Thomassen ook wel eens tijden meemaakte waarin iedereen dood leek te gaan: "Ja John, dat is voor jou natuurlijk beroerd dat je aan zo'n marathon moet beginnen met de dood van je moeder zo kort geleden in je herinnering. Maar om je vraag zo precies mogelijk te beantwoorden: bij de leeftijd die ik heb, 78, hoort natuurlijk dat je in de kring van vroegere vrienden de een na de ander ziet wegvallen. We hebben ook vrienden, ouder dan wij, die zeggen, van onze generatie is niemand meer over. Dat hebben mijn vrouw en ik nog niet. Ik kan niet bij de uitvaart van Joop den Uyl zijn, omdat er een ander sterfgeval mee samenvalt. En in de Nieuwe Kerk met 2500 genodigden zal ik niet gemist worden, maar in het andere geval wel, dat was een goede vriend." Thomassen was socialist in hart en nieren, maar van de ene keer dat hij de grote voorman - Pieter Jelles Troelstra - had gezien, was hij zich pas later bewust. "Als jongen heeft mijn vader me ooit meegenomen naar het ijsclubterrein in Amsterdam, daar stond zo'n eigenaardige stellage met een dakje erboven. Daarbinnen stond een man luid te schreeuwen, maar ik stond er te ver vanaf om het te kunnen verstaan en ik heb later begrepen dat ik dus van mijn leven één keer Troelstra heb gehoord. De persoon van Troelstra daar kon je niet luchtig, zakelijk, politiek over praten, het was een soort van 'heiligenbeeld' en dat was voor de politieke discussie een enorm nadeel. Ik geloof dat je van nr. 2, Drees, kunt zeggen, dat je op de naam van Drees geen enkele kardinale fout kunt stellen en dat Troelstra, als ie afweek van de opvattingen van Vliegen, enorme fouten maakte. Ik was ook zeer onder de bekoring van deze persoonlijkheid, deze dichter/politicus, dat was een zeldzaamheid, maar toen ik later over nadacht? 1913: het weigeren van ministerszetels was een ontzettende fout en 1918: het doorzetten van de gedachte revolutie, ook toen hem dat ontraden was, was naar mijn mening een fatale fout. Als je dat aan oud-SDAP'ers met cijfers aan wilt tonen, dan kunnen ze nog kwaad op je worden." Over 'vadertje Drees', die de laatste jaren van zijn leven lag weg te kwijnen: "Het is heel tragisch dat Drees nog leeft. Het is al een paar jaar geleden dat collega's van je bij Drees kwamen en zeiden: ”dit is het laatste, bezig doof te worden, bezig blind te worden”. Dat is ie nu beide, contacten zijn er dus niet meer. Ik denk dat een mens dan zelf snakt naar de dood. Als die zoveel te laat komt en mensen in de volle kracht van hun leven dood gaan, dan is dat een tragedie. Ik wens iedereen een lang leven, maar ik wens Drees een zachte dood." De geëngageerde oud-burgemeester merkte op dat hij pas op hoge leeftijd echt oog had gekregen voor de ellende buiten de eigen landsgrenzen: "Het door mekaar geschud worden door armoede en ellende in de wereld, dat is pas gekomen tussen mijn pensionering en de eindstreep, voor zover ik die organisatorisch nu zo ongeveer wel bereikt heb. Voor het baggerwerk ging ik naar Bangladesh, Ethiopië, waar de lepra-artsen begonnen. Nou, als je het hebt over de verdoemden in hongersnood, dan zijn het de leprapatiënten. Ik heb geprobeerd de mensen wat moed in te spreken.

Geen woorden maar daden. De lijfspreuk van de stad waar hij negen jaar burgemeester van was (1964-1975), was ook op hemzelf van toepassing. Wim ‘Dux’ Thomassen sleepte zijn stad mee in de vaart der volkeren. Onder zijn bewind werd Rotterdam tot wereldhaven en kreeg het een eigen universiteit. Economisch herstel was voor de sociaal-democraat, die de crisis in de jaren dertig aan den lijve had ondervonden, van het grootste belang. Hij kwam er aan het eind van de jaren zestig in zijn gemeenteraad mee in de problemen. Werkgelegenheid was er immers genoeg en honger was iets dat tot het verleden behoorde. De rijkdommen werden als vanzelfsprekend gezien. Met zijn vrouw An, die hij bij de Nederlandsche Bond van Abstinent Studeerenden – een geheelonthoudersvereniging – had ontmoet, vormde hij van 1932 tot hun beider dood in 2001 (zij stierf acht maanden na hem) een onlosmakelijk verbond. Dat wilde niet zeggen dat ze het altijd met elkaar eens waren. An stond bekend als links-radicaal, Wim was een tikkeltje gematigder. Op 1 januari 1988 schoof de 79-jarige oud-burgemeester bij John Jansen van Galen aan voor een vijf uur durend interview. ------------------------------------------- Biografie Wim Thomassen geb. 3 oktober 1909 te Amsterdam – gest. 16 juni 2001 te Bergen (N-H) Volks en voornaam Willem ‘Dux’ (niet naar Il Duce, maar na een eendje uit een voorleesverhaal) Thomassen werd in een ‘rood’ nest in de Brederodestraat in Amsterdam-West geboren. Vader Kees was een prominent lid van de Sociaal Democratische Arbeiderspartij (SDAP) en als kleine jongen ging Wim al met zijn vader mee ‘de boer op’, die toespraken hield op bijeenkomsten van de arbeiderspartij. Na van 1925 tot 1929 een opleiding werktuigbouwkunde te hebben gedaan aan de MTS, besluit hij toch leraar te willen worden en volgt hij de lerarenopleiding in een stoomcursus. Vanaf 1931 werkt hij onder andere als onderwijzer in Amsterdam, Zaandam, Wieringen en Zuid-Limburg. In die tijd wordt hij ook actief in de Nederlandsche Bond van Abstitent Studeeerenden (NBAS), een geheelonthoudersvereniging. Daar ontmoette hij An Lind, de vrouw met wie hij in 1932 trouwden en van wie hij de daaropvolgende zeventig jaar onafscheidelijk zou zijn. In haar vond hij een vrouw die er nog veel linkser ideeën op nahield dan hij en met wie hij een “discussiegroep van twee personen” vormde. An Thomassen over hun huwelijk: “We zijn in veel dingen tegengesteld, maar de grondgedachte is altijd gelijk. Ik ben radicaler dan hij. Dat merken we bijna elke dag. Toch blijft solidariteit het kenmerk van onze relatie.” Na de NBAS stapte Thomassen in 1936 over naar de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC), de socialistische jongerenorganisatie. Hij organiseerde congressen en kampen voor de jeugdige socialisten. In de oorlog dook hij een tijd onder en hoewel hij zelf ooit verklaarde te bang te zijn geweest om in het verzet te gaan, presteerde hij het toch om meerdere malen het gijzelaarskamp in Sint Michielsgestel binnen te dringen. Daar zaten socialisten en sociaal-democraten gevangen met wie Thomassen over de vernieuwing in het socialisme te praten. Niet alleen kwam hij het kamp binnen, maar liep er ook zonder problemen weer uit. Op 9 februari 1946 werd zijn geesteskind geboren: de PvdA werd opgericht. Voor de ideologie en beginselverklaring was hij niet verantwoordelijk, dat liet hij aan anderen over, zoals Willem Banning en Marinus van der Goes van Naters. Thomassen was meer een doener, hij had ervoor gezorgd dat de organisatie op poten stond. Van 1946 tot 1948 was hij partijsecretaris en lid van de Tweede Kamer. Maar toen hij het gevoel had dat hij ergens anders meer kon betekenen en vooral meer kon doen, verliet hij Den Haag om burgemeester van Zaandam te worden. Na tien jaar verruilde hij die gemeente voor de gemeente Enschede. Daar bleef hij zeven jaar. In 1965 zette hij de kroon op carrière als burgemeester toen hij naar de tweede stad van Nederland vertrok: Rotterdam. Als burgemeester stelde hij economisch herstel van de stad altijd boven het behoud van de natuur. Voor Enschede had hij voor de A1 gestreden en Rotterdam kon onder zijn bewind haar havengebied flink uitbreiden. Ook bezorgde hij beide steden een universiteit; de Technische Universiteit voor Enschede en de Erasmus Universiteit voor Rotterdam. Het kwam hem op de karaktereigenschap ‘regentesk’ te staan, een eigenschap die in die tijd juist zeer onder vuur kwam te liggen. De actievoerders in Rotterdam hadden al gauw in de gaten bij wie ze moesten zijn als ze de burgemeester tot daden aan wilden sporen: zijn vrouw An. Een activist nam, in overleg met mevrouw Thomassen een bad in de ambtswoning van de burgemeester, uit protest tegen het ontbreken van een bad of douche in veel Rotterdamse woningen. Bij Thomassens overlijden schreef één van zijn opvolgers, Bram Peper “Een ding staat vast. Hij zou niet geschikt zijn voor het burgemeesterschap in deze tijd waarin het vermijden van risico’s en het afgeven van een geur van aangename nietszeggendheid tot een ware kunst zijn verheven.” Na zijn pensionering verhuisde het echtpaar naar het Noord-Hollandse Schoorl. Prompt kreeg het PvdA-congres nooit eerder vertoonde moties van de afdeling aldaar voorgeschoteld. Die werd, hoe kon het ook anders, bestierd door An. Daarnaast stond het echtpaar bekent als een ‘stoer stel’: Antarctica werd bedwongen en tot ver in de tachtig pakten ze ook elke vakantie een alp mee. Te voet. Wim Thomassen stierf op 16 juni 2001 op 91-jarige leeftijd. Zijn vrouw An volgde hem acht maanden later. Tot het laatst toe bleven ze ‘hun’ partij op de voet volgen. ----------------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik ken je boekje niet, dat vind ik een schande van mezelf" John Jansen van Galen begon het Marathoninterview met de opmerking dat de dood in zijn leven om zich heen had gegrepen: zijn moeder was net overleden, Joop den Uyl net gecremeerd. Of Thomassen ook wel eens tijden meemaakte waarin iedereen dood leek te gaan: "Ja John, dat is voor jou natuurlijk beroerd dat je aan zo'n marathon moet beginnen met de dood van je moeder zo kort geleden in je herinnering. Maar om je vraag zo precies mogelijk te beantwoorden: bij de leeftijd die ik heb, 78, hoort natuurlijk dat je in de kring van vroegere vrienden de een na de ander ziet wegvallen. We hebben ook vrienden, ouder dan wij, die zeggen, van onze generatie is niemand meer over. Dat hebben mijn vrouw en ik nog niet. Ik kan niet bij de uitvaart van Joop den Uyl zijn, omdat er een ander sterfgeval mee samenvalt. En in de Nieuwe Kerk met 2500 genodigden zal ik niet gemist worden, maar in het andere geval wel, dat was een goede vriend." Thomassen was socialist in hart en nieren, maar van de ene keer dat hij de grote voorman - Pieter Jelles Troelstra - had gezien, was hij zich pas later bewust. "Als jongen heeft mijn vader me ooit meegenomen naar het ijsclubterrein in Amsterdam, daar stond zo'n eigenaardige stellage met een dakje erboven. Daarbinnen stond een man luid te schreeuwen, maar ik stond er te ver vanaf om het te kunnen verstaan en ik heb later begrepen dat ik dus van mijn leven één keer Troelstra heb gehoord. De persoon van Troelstra daar kon je niet luchtig, zakelijk, politiek over praten, het was een soort van 'heiligenbeeld' en dat was voor de politieke discussie een enorm nadeel. Ik geloof dat je van nr. 2, Drees, kunt zeggen, dat je op de naam van Drees geen enkele kardinale fout kunt stellen en dat Troelstra, als ie afweek van de opvattingen van Vliegen, enorme fouten maakte. Ik was ook zeer onder de bekoring van deze persoonlijkheid, deze dichter/politicus, dat was een zeldzaamheid, maar toen ik later over nadacht? 1913: het weigeren van ministerszetels was een ontzettende fout en 1918: het doorzetten van de gedachte revolutie, ook toen hem dat ontraden was, was naar mijn mening een fatale fout. Als je dat aan oud-SDAP'ers met cijfers aan wilt tonen, dan kunnen ze nog kwaad op je worden." Over 'vadertje Drees', die de laatste jaren van zijn leven lag weg te kwijnen: "Het is heel tragisch dat Drees nog leeft. Het is al een paar jaar geleden dat collega's van je bij Drees kwamen en zeiden: ”dit is het laatste, bezig doof te worden, bezig blind te worden”. Dat is ie nu beide, contacten zijn er dus niet meer. Ik denk dat een mens dan zelf snakt naar de dood. Als die zoveel te laat komt en mensen in de volle kracht van hun leven dood gaan, dan is dat een tragedie. Ik wens iedereen een lang leven, maar ik wens Drees een zachte dood." De geëngageerde oud-burgemeester merkte op dat hij pas op hoge leeftijd echt oog had gekregen voor de ellende buiten de eigen landsgrenzen: "Het door mekaar geschud worden door armoede en ellende in de wereld, dat is pas gekomen tussen mijn pensionering en de eindstreep, voor zover ik die organisatorisch nu zo ongeveer wel bereikt heb. Voor het baggerwerk ging ik naar Bangladesh, Ethiopië, waar de lepra-artsen begonnen. Nou, als je het hebt over de verdoemden in hongersnood, dan zijn het de leprapatiënten. Ik heb geprobeerd de mensen wat moed in te spreken.

Geen woorden maar daden. De lijfspreuk van de stad waar hij negen jaar burgemeester van was (1964-1975), was ook op hemzelf van toepassing. Wim ‘Dux’ Thomassen sleepte zijn stad mee in de vaart der volkeren. Onder zijn bewind werd Rotterdam tot wereldhaven en kreeg het een eigen universiteit. Economisch herstel was voor de sociaal-democraat, die de crisis in de jaren dertig aan den lijve had ondervonden, van het grootste belang. Hij kwam er aan het eind van de jaren zestig in zijn gemeenteraad mee in de problemen. Werkgelegenheid was er immers genoeg en honger was iets dat tot het verleden behoorde. De rijkdommen werden als vanzelfsprekend gezien. Met zijn vrouw An, die hij bij de Nederlandsche Bond van Abstinent Studeerenden – een geheelonthoudersvereniging – had ontmoet, vormde hij van 1932 tot hun beider dood in 2001 (zij stierf acht maanden na hem) een onlosmakelijk verbond. Dat wilde niet zeggen dat ze het altijd met elkaar eens waren. An stond bekend als links-radicaal, Wim was een tikkeltje gematigder. Op 1 januari 1988 schoof de 79-jarige oud-burgemeester bij John Jansen van Galen aan voor een vijf uur durend interview. ------------------------------------------- Biografie Wim Thomassen geb. 3 oktober 1909 te Amsterdam – gest. 16 juni 2001 te Bergen (N-H) Volks en voornaam Willem ‘Dux’ (niet naar Il Duce, maar na een eendje uit een voorleesverhaal) Thomassen werd in een ‘rood’ nest in de Brederodestraat in Amsterdam-West geboren. Vader Kees was een prominent lid van de Sociaal Democratische Arbeiderspartij (SDAP) en als kleine jongen ging Wim al met zijn vader mee ‘de boer op’, die toespraken hield op bijeenkomsten van de arbeiderspartij. Na van 1925 tot 1929 een opleiding werktuigbouwkunde te hebben gedaan aan de MTS, besluit hij toch leraar te willen worden en volgt hij de lerarenopleiding in een stoomcursus. Vanaf 1931 werkt hij onder andere als onderwijzer in Amsterdam, Zaandam, Wieringen en Zuid-Limburg. In die tijd wordt hij ook actief in de Nederlandsche Bond van Abstitent Studeeerenden (NBAS), een geheelonthoudersvereniging. Daar ontmoette hij An Lind, de vrouw met wie hij in 1932 trouwden en van wie hij de daaropvolgende zeventig jaar onafscheidelijk zou zijn. In haar vond hij een vrouw die er nog veel linkser ideeën op nahield dan hij en met wie hij een “discussiegroep van twee personen” vormde. An Thomassen over hun huwelijk: “We zijn in veel dingen tegengesteld, maar de grondgedachte is altijd gelijk. Ik ben radicaler dan hij. Dat merken we bijna elke dag. Toch blijft solidariteit het kenmerk van onze relatie.” Na de NBAS stapte Thomassen in 1936 over naar de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC), de socialistische jongerenorganisatie. Hij organiseerde congressen en kampen voor de jeugdige socialisten. In de oorlog dook hij een tijd onder en hoewel hij zelf ooit verklaarde te bang te zijn geweest om in het verzet te gaan, presteerde hij het toch om meerdere malen het gijzelaarskamp in Sint Michielsgestel binnen te dringen. Daar zaten socialisten en sociaal-democraten gevangen met wie Thomassen over de vernieuwing in het socialisme te praten. Niet alleen kwam hij het kamp binnen, maar liep er ook zonder problemen weer uit. Op 9 februari 1946 werd zijn geesteskind geboren: de PvdA werd opgericht. Voor de ideologie en beginselverklaring was hij niet verantwoordelijk, dat liet hij aan anderen over, zoals Willem Banning en Marinus van der Goes van Naters. Thomassen was meer een doener, hij had ervoor gezorgd dat de organisatie op poten stond. Van 1946 tot 1948 was hij partijsecretaris en lid van de Tweede Kamer. Maar toen hij het gevoel had dat hij ergens anders meer kon betekenen en vooral meer kon doen, verliet hij Den Haag om burgemeester van Zaandam te worden. Na tien jaar verruilde hij die gemeente voor de gemeente Enschede. Daar bleef hij zeven jaar. In 1965 zette hij de kroon op carrière als burgemeester toen hij naar de tweede stad van Nederland vertrok: Rotterdam. Als burgemeester stelde hij economisch herstel van de stad altijd boven het behoud van de natuur. Voor Enschede had hij voor de A1 gestreden en Rotterdam kon onder zijn bewind haar havengebied flink uitbreiden. Ook bezorgde hij beide steden een universiteit; de Technische Universiteit voor Enschede en de Erasmus Universiteit voor Rotterdam. Het kwam hem op de karaktereigenschap ‘regentesk’ te staan, een eigenschap die in die tijd juist zeer onder vuur kwam te liggen. De actievoerders in Rotterdam hadden al gauw in de gaten bij wie ze moesten zijn als ze de burgemeester tot daden aan wilden sporen: zijn vrouw An. Een activist nam, in overleg met mevrouw Thomassen een bad in de ambtswoning van de burgemeester, uit protest tegen het ontbreken van een bad of douche in veel Rotterdamse woningen. Bij Thomassens overlijden schreef één van zijn opvolgers, Bram Peper “Een ding staat vast. Hij zou niet geschikt zijn voor het burgemeesterschap in deze tijd waarin het vermijden van risico’s en het afgeven van een geur van aangename nietszeggendheid tot een ware kunst zijn verheven.” Na zijn pensionering verhuisde het echtpaar naar het Noord-Hollandse Schoorl. Prompt kreeg het PvdA-congres nooit eerder vertoonde moties van de afdeling aldaar voorgeschoteld. Die werd, hoe kon het ook anders, bestierd door An. Daarnaast stond het echtpaar bekent als een ‘stoer stel’: Antarctica werd bedwongen en tot ver in de tachtig pakten ze ook elke vakantie een alp mee. Te voet. Wim Thomassen stierf op 16 juni 2001 op 91-jarige leeftijd. Zijn vrouw An volgde hem acht maanden later. Tot het laatst toe bleven ze ‘hun’ partij op de voet volgen. ----------------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik ken je boekje niet, dat vind ik een schande van mezelf" John Jansen van Galen begon het Marathoninterview met de opmerking dat de dood in zijn leven om zich heen had gegrepen: zijn moeder was net overleden, Joop den Uyl net gecremeerd. Of Thomassen ook wel eens tijden meemaakte waarin iedereen dood leek te gaan: "Ja John, dat is voor jou natuurlijk beroerd dat je aan zo'n marathon moet beginnen met de dood van je moeder zo kort geleden in je herinnering. Maar om je vraag zo precies mogelijk te beantwoorden: bij de leeftijd die ik heb, 78, hoort natuurlijk dat je in de kring van vroegere vrienden de een na de ander ziet wegvallen. We hebben ook vrienden, ouder dan wij, die zeggen, van onze generatie is niemand meer over. Dat hebben mijn vrouw en ik nog niet. Ik kan niet bij de uitvaart van Joop den Uyl zijn, omdat er een ander sterfgeval mee samenvalt. En in de Nieuwe Kerk met 2500 genodigden zal ik niet gemist worden, maar in het andere geval wel, dat was een goede vriend." Thomassen was socialist in hart en nieren, maar van de ene keer dat hij de grote voorman - Pieter Jelles Troelstra - had gezien, was hij zich pas later bewust. "Als jongen heeft mijn vader me ooit meegenomen naar het ijsclubterrein in Amsterdam, daar stond zo'n eigenaardige stellage met een dakje erboven. Daarbinnen stond een man luid te schreeuwen, maar ik stond er te ver vanaf om het te kunnen verstaan en ik heb later begrepen dat ik dus van mijn leven één keer Troelstra heb gehoord. De persoon van Troelstra daar kon je niet luchtig, zakelijk, politiek over praten, het was een soort van 'heiligenbeeld' en dat was voor de politieke discussie een enorm nadeel. Ik geloof dat je van nr. 2, Drees, kunt zeggen, dat je op de naam van Drees geen enkele kardinale fout kunt stellen en dat Troelstra, als ie afweek van de opvattingen van Vliegen, enorme fouten maakte. Ik was ook zeer onder de bekoring van deze persoonlijkheid, deze dichter/politicus, dat was een zeldzaamheid, maar toen ik later over nadacht? 1913: het weigeren van ministerszetels was een ontzettende fout en 1918: het doorzetten van de gedachte revolutie, ook toen hem dat ontraden was, was naar mijn mening een fatale fout. Als je dat aan oud-SDAP'ers met cijfers aan wilt tonen, dan kunnen ze nog kwaad op je worden." Over 'vadertje Drees', die de laatste jaren van zijn leven lag weg te kwijnen: "Het is heel tragisch dat Drees nog leeft. Het is al een paar jaar geleden dat collega's van je bij Drees kwamen en zeiden: ”dit is het laatste, bezig doof te worden, bezig blind te worden”. Dat is ie nu beide, contacten zijn er dus niet meer. Ik denk dat een mens dan zelf snakt naar de dood. Als die zoveel te laat komt en mensen in de volle kracht van hun leven dood gaan, dan is dat een tragedie. Ik wens iedereen een lang leven, maar ik wens Drees een zachte dood." De geëngageerde oud-burgemeester merkte op dat hij pas op hoge leeftijd echt oog had gekregen voor de ellende buiten de eigen landsgrenzen: "Het door mekaar geschud worden door armoede en ellende in de wereld, dat is pas gekomen tussen mijn pensionering en de eindstreep, voor zover ik die organisatorisch nu zo ongeveer wel bereikt heb. Voor het baggerwerk ging ik naar Bangladesh, Ethiopië, waar de lepra-artsen begonnen. Nou, als je het hebt over de verdoemden in hongersnood, dan zijn het de leprapatiënten. Ik heb geprobeerd de mensen wat moed in te spreken.

Geen woorden maar daden. De lijfspreuk van de stad waar hij negen jaar burgemeester van was (1964-1975), was ook op hemzelf van toepassing. Wim ‘Dux’ Thomassen sleepte zijn stad mee in de vaart der volkeren. Onder zijn bewind werd Rotterdam tot wereldhaven en kreeg het een eigen universiteit. Economisch herstel was voor de sociaal-democraat, die de crisis in de jaren dertig aan den lijve had ondervonden, van het grootste belang. Hij kwam er aan het eind van de jaren zestig in zijn gemeenteraad mee in de problemen. Werkgelegenheid was er immers genoeg en honger was iets dat tot het verleden behoorde. De rijkdommen werden als vanzelfsprekend gezien. Met zijn vrouw An, die hij bij de Nederlandsche Bond van Abstinent Studeerenden – een geheelonthoudersvereniging – had ontmoet, vormde hij van 1932 tot hun beider dood in 2001 (zij stierf acht maanden na hem) een onlosmakelijk verbond. Dat wilde niet zeggen dat ze het altijd met elkaar eens waren. An stond bekend als links-radicaal, Wim was een tikkeltje gematigder. Op 1 januari 1988 schoof de 79-jarige oud-burgemeester bij John Jansen van Galen aan voor een vijf uur durend interview. ------------------------------------------- Biografie Wim Thomassen geb. 3 oktober 1909 te Amsterdam – gest. 16 juni 2001 te Bergen (N-H) Volks en voornaam Willem ‘Dux’ (niet naar Il Duce, maar na een eendje uit een voorleesverhaal) Thomassen werd in een ‘rood’ nest in de Brederodestraat in Amsterdam-West geboren. Vader Kees was een prominent lid van de Sociaal Democratische Arbeiderspartij (SDAP) en als kleine jongen ging Wim al met zijn vader mee ‘de boer op’, die toespraken hield op bijeenkomsten van de arbeiderspartij. Na van 1925 tot 1929 een opleiding werktuigbouwkunde te hebben gedaan aan de MTS, besluit hij toch leraar te willen worden en volgt hij de lerarenopleiding in een stoomcursus. Vanaf 1931 werkt hij onder andere als onderwijzer in Amsterdam, Zaandam, Wieringen en Zuid-Limburg. In die tijd wordt hij ook actief in de Nederlandsche Bond van Abstitent Studeeerenden (NBAS), een geheelonthoudersvereniging. Daar ontmoette hij An Lind, de vrouw met wie hij in 1932 trouwden en van wie hij de daaropvolgende zeventig jaar onafscheidelijk zou zijn. In haar vond hij een vrouw die er nog veel linkser ideeën op nahield dan hij en met wie hij een “discussiegroep van twee personen” vormde. An Thomassen over hun huwelijk: “We zijn in veel dingen tegengesteld, maar de grondgedachte is altijd gelijk. Ik ben radicaler dan hij. Dat merken we bijna elke dag. Toch blijft solidariteit het kenmerk van onze relatie.” Na de NBAS stapte Thomassen in 1936 over naar de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC), de socialistische jongerenorganisatie. Hij organiseerde congressen en kampen voor de jeugdige socialisten. In de oorlog dook hij een tijd onder en hoewel hij zelf ooit verklaarde te bang te zijn geweest om in het verzet te gaan, presteerde hij het toch om meerdere malen het gijzelaarskamp in Sint Michielsgestel binnen te dringen. Daar zaten socialisten en sociaal-democraten gevangen met wie Thomassen over de vernieuwing in het socialisme te praten. Niet alleen kwam hij het kamp binnen, maar liep er ook zonder problemen weer uit. Op 9 februari 1946 werd zijn geesteskind geboren: de PvdA werd opgericht. Voor de ideologie en beginselverklaring was hij niet verantwoordelijk, dat liet hij aan anderen over, zoals Willem Banning en Marinus van der Goes van Naters. Thomassen was meer een doener, hij had ervoor gezorgd dat de organisatie op poten stond. Van 1946 tot 1948 was hij partijsecretaris en lid van de Tweede Kamer. Maar toen hij het gevoel had dat hij ergens anders meer kon betekenen en vooral meer kon doen, verliet hij Den Haag om burgemeester van Zaandam te worden. Na tien jaar verruilde hij die gemeente voor de gemeente Enschede. Daar bleef hij zeven jaar. In 1965 zette hij de kroon op carrière als burgemeester toen hij naar de tweede stad van Nederland vertrok: Rotterdam. Als burgemeester stelde hij economisch herstel van de stad altijd boven het behoud van de natuur. Voor Enschede had hij voor de A1 gestreden en Rotterdam kon onder zijn bewind haar havengebied flink uitbreiden. Ook bezorgde hij beide steden een universiteit; de Technische Universiteit voor Enschede en de Erasmus Universiteit voor Rotterdam. Het kwam hem op de karaktereigenschap ‘regentesk’ te staan, een eigenschap die in die tijd juist zeer onder vuur kwam te liggen. De actievoerders in Rotterdam hadden al gauw in de gaten bij wie ze moesten zijn als ze de burgemeester tot daden aan wilden sporen: zijn vrouw An. Een activist nam, in overleg met mevrouw Thomassen een bad in de ambtswoning van de burgemeester, uit protest tegen het ontbreken van een bad of douche in veel Rotterdamse woningen. Bij Thomassens overlijden schreef één van zijn opvolgers, Bram Peper “Een ding staat vast. Hij zou niet geschikt zijn voor het burgemeesterschap in deze tijd waarin het vermijden van risico’s en het afgeven van een geur van aangename nietszeggendheid tot een ware kunst zijn verheven.” Na zijn pensionering verhuisde het echtpaar naar het Noord-Hollandse Schoorl. Prompt kreeg het PvdA-congres nooit eerder vertoonde moties van de afdeling aldaar voorgeschoteld. Die werd, hoe kon het ook anders, bestierd door An. Daarnaast stond het echtpaar bekent als een ‘stoer stel’: Antarctica werd bedwongen en tot ver in de tachtig pakten ze ook elke vakantie een alp mee. Te voet. Wim Thomassen stierf op 16 juni 2001 op 91-jarige leeftijd. Zijn vrouw An volgde hem acht maanden later. Tot het laatst toe bleven ze ‘hun’ partij op de voet volgen. ----------------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik ken je boekje niet, dat vind ik een schande van mezelf" John Jansen van Galen begon het Marathoninterview met de opmerking dat de dood in zijn leven om zich heen had gegrepen: zijn moeder was net overleden, Joop den Uyl net gecremeerd. Of Thomassen ook wel eens tijden meemaakte waarin iedereen dood leek te gaan: "Ja John, dat is voor jou natuurlijk beroerd dat je aan zo'n marathon moet beginnen met de dood van je moeder zo kort geleden in je herinnering. Maar om je vraag zo precies mogelijk te beantwoorden: bij de leeftijd die ik heb, 78, hoort natuurlijk dat je in de kring van vroegere vrienden de een na de ander ziet wegvallen. We hebben ook vrienden, ouder dan wij, die zeggen, van onze generatie is niemand meer over. Dat hebben mijn vrouw en ik nog niet. Ik kan niet bij de uitvaart van Joop den Uyl zijn, omdat er een ander sterfgeval mee samenvalt. En in de Nieuwe Kerk met 2500 genodigden zal ik niet gemist worden, maar in het andere geval wel, dat was een goede vriend." Thomassen was socialist in hart en nieren, maar van de ene keer dat hij de grote voorman - Pieter Jelles Troelstra - had gezien, was hij zich pas later bewust. "Als jongen heeft mijn vader me ooit meegenomen naar het ijsclubterrein in Amsterdam, daar stond zo'n eigenaardige stellage met een dakje erboven. Daarbinnen stond een man luid te schreeuwen, maar ik stond er te ver vanaf om het te kunnen verstaan en ik heb later begrepen dat ik dus van mijn leven één keer Troelstra heb gehoord. De persoon van Troelstra daar kon je niet luchtig, zakelijk, politiek over praten, het was een soort van 'heiligenbeeld' en dat was voor de politieke discussie een enorm nadeel. Ik geloof dat je van nr. 2, Drees, kunt zeggen, dat je op de naam van Drees geen enkele kardinale fout kunt stellen en dat Troelstra, als ie afweek van de opvattingen van Vliegen, enorme fouten maakte. Ik was ook zeer onder de bekoring van deze persoonlijkheid, deze dichter/politicus, dat was een zeldzaamheid, maar toen ik later over nadacht? 1913: het weigeren van ministerszetels was een ontzettende fout en 1918: het doorzetten van de gedachte revolutie, ook toen hem dat ontraden was, was naar mijn mening een fatale fout. Als je dat aan oud-SDAP'ers met cijfers aan wilt tonen, dan kunnen ze nog kwaad op je worden." Over 'vadertje Drees', die de laatste jaren van zijn leven lag weg te kwijnen: "Het is heel tragisch dat Drees nog leeft. Het is al een paar jaar geleden dat collega's van je bij Drees kwamen en zeiden: ”dit is het laatste, bezig doof te worden, bezig blind te worden”. Dat is ie nu beide, contacten zijn er dus niet meer. Ik denk dat een mens dan zelf snakt naar de dood. Als die zoveel te laat komt en mensen in de volle kracht van hun leven dood gaan, dan is dat een tragedie. Ik wens iedereen een lang leven, maar ik wens Drees een zachte dood." De geëngageerde oud-burgemeester merkte op dat hij pas op hoge leeftijd echt oog had gekregen voor de ellende buiten de eigen landsgrenzen: "Het door mekaar geschud worden door armoede en ellende in de wereld, dat is pas gekomen tussen mijn pensionering en de eindstreep, voor zover ik die organisatorisch nu zo ongeveer wel bereikt heb. Voor het baggerwerk ging ik naar Bangladesh, Ethiopië, waar de lepra-artsen begonnen. Nou, als je het hebt over de verdoemden in hongersnood, dan zijn het de leprapatiënten. Ik heb geprobeerd de mensen wat moed in te spreken.

Geen woorden maar daden. De lijfspreuk van de stad waar hij negen jaar burgemeester van was (1964-1975), was ook op hemzelf van toepassing. Wim ‘Dux’ Thomassen sleepte zijn stad mee in de vaart der volkeren. Onder zijn bewind werd Rotterdam tot wereldhaven en kreeg het een eigen universiteit. Economisch herstel was voor de sociaal-democraat, die de crisis in de jaren dertig aan den lijve had ondervonden, van het grootste belang. Hij kwam er aan het eind van de jaren zestig in zijn gemeenteraad mee in de problemen. Werkgelegenheid was er immers genoeg en honger was iets dat tot het verleden behoorde. De rijkdommen werden als vanzelfsprekend gezien. Met zijn vrouw An, die hij bij de Nederlandsche Bond van Abstinent Studeerenden – een geheelonthoudersvereniging – had ontmoet, vormde hij van 1932 tot hun beider dood in 2001 (zij stierf acht maanden na hem) een onlosmakelijk verbond. Dat wilde niet zeggen dat ze het altijd met elkaar eens waren. An stond bekend als links-radicaal, Wim was een tikkeltje gematigder. Op 1 januari 1988 schoof de 79-jarige oud-burgemeester bij John Jansen van Galen aan voor een vijf uur durend interview. ------------------------------------------- Biografie Wim Thomassen geb. 3 oktober 1909 te Amsterdam – gest. 16 juni 2001 te Bergen (N-H) Volks en voornaam Willem ‘Dux’ (niet naar Il Duce, maar na een eendje uit een voorleesverhaal) Thomassen werd in een ‘rood’ nest in de Brederodestraat in Amsterdam-West geboren. Vader Kees was een prominent lid van de Sociaal Democratische Arbeiderspartij (SDAP) en als kleine jongen ging Wim al met zijn vader mee ‘de boer op’, die toespraken hield op bijeenkomsten van de arbeiderspartij. Na van 1925 tot 1929 een opleiding werktuigbouwkunde te hebben gedaan aan de MTS, besluit hij toch leraar te willen worden en volgt hij de lerarenopleiding in een stoomcursus. Vanaf 1931 werkt hij onder andere als onderwijzer in Amsterdam, Zaandam, Wieringen en Zuid-Limburg. In die tijd wordt hij ook actief in de Nederlandsche Bond van Abstitent Studeeerenden (NBAS), een geheelonthoudersvereniging. Daar ontmoette hij An Lind, de vrouw met wie hij in 1932 trouwden en van wie hij de daaropvolgende zeventig jaar onafscheidelijk zou zijn. In haar vond hij een vrouw die er nog veel linkser ideeën op nahield dan hij en met wie hij een “discussiegroep van twee personen” vormde. An Thomassen over hun huwelijk: “We zijn in veel dingen tegengesteld, maar de grondgedachte is altijd gelijk. Ik ben radicaler dan hij. Dat merken we bijna elke dag. Toch blijft solidariteit het kenmerk van onze relatie.” Na de NBAS stapte Thomassen in 1936 over naar de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC), de socialistische jongerenorganisatie. Hij organiseerde congressen en kampen voor de jeugdige socialisten. In de oorlog dook hij een tijd onder en hoewel hij zelf ooit verklaarde te bang te zijn geweest om in het verzet te gaan, presteerde hij het toch om meerdere malen het gijzelaarskamp in Sint Michielsgestel binnen te dringen. Daar zaten socialisten en sociaal-democraten gevangen met wie Thomassen over de vernieuwing in het socialisme te praten. Niet alleen kwam hij het kamp binnen, maar liep er ook zonder problemen weer uit. Op 9 februari 1946 werd zijn geesteskind geboren: de PvdA werd opgericht. Voor de ideologie en beginselverklaring was hij niet verantwoordelijk, dat liet hij aan anderen over, zoals Willem Banning en Marinus van der Goes van Naters. Thomassen was meer een doener, hij had ervoor gezorgd dat de organisatie op poten stond. Van 1946 tot 1948 was hij partijsecretaris en lid van de Tweede Kamer. Maar toen hij het gevoel had dat hij ergens anders meer kon betekenen en vooral meer kon doen, verliet hij Den Haag om burgemeester van Zaandam te worden. Na tien jaar verruilde hij die gemeente voor de gemeente Enschede. Daar bleef hij zeven jaar. In 1965 zette hij de kroon op carrière als burgemeester toen hij naar de tweede stad van Nederland vertrok: Rotterdam. Als burgemeester stelde hij economisch herstel van de stad altijd boven het behoud van de natuur. Voor Enschede had hij voor de A1 gestreden en Rotterdam kon onder zijn bewind haar havengebied flink uitbreiden. Ook bezorgde hij beide steden een universiteit; de Technische Universiteit voor Enschede en de Erasmus Universiteit voor Rotterdam. Het kwam hem op de karaktereigenschap ‘regentesk’ te staan, een eigenschap die in die tijd juist zeer onder vuur kwam te liggen. De actievoerders in Rotterdam hadden al gauw in de gaten bij wie ze moesten zijn als ze de burgemeester tot daden aan wilden sporen: zijn vrouw An. Een activist nam, in overleg met mevrouw Thomassen een bad in de ambtswoning van de burgemeester, uit protest tegen het ontbreken van een bad of douche in veel Rotterdamse woningen. Bij Thomassens overlijden schreef één van zijn opvolgers, Bram Peper “Een ding staat vast. Hij zou niet geschikt zijn voor het burgemeesterschap in deze tijd waarin het vermijden van risico’s en het afgeven van een geur van aangename nietszeggendheid tot een ware kunst zijn verheven.” Na zijn pensionering verhuisde het echtpaar naar het Noord-Hollandse Schoorl. Prompt kreeg het PvdA-congres nooit eerder vertoonde moties van de afdeling aldaar voorgeschoteld. Die werd, hoe kon het ook anders, bestierd door An. Daarnaast stond het echtpaar bekent als een ‘stoer stel’: Antarctica werd bedwongen en tot ver in de tachtig pakten ze ook elke vakantie een alp mee. Te voet. Wim Thomassen stierf op 16 juni 2001 op 91-jarige leeftijd. Zijn vrouw An volgde hem acht maanden later. Tot het laatst toe bleven ze ‘hun’ partij op de voet volgen. ----------------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Ik ken je boekje niet, dat vind ik een schande van mezelf" John Jansen van Galen begon het Marathoninterview met de opmerking dat de dood in zijn leven om zich heen had gegrepen: zijn moeder was net overleden, Joop den Uyl net gecremeerd. Of Thomassen ook wel eens tijden meemaakte waarin iedereen dood leek te gaan: "Ja John, dat is voor jou natuurlijk beroerd dat je aan zo'n marathon moet beginnen met de dood van je moeder zo kort geleden in je herinnering. Maar om je vraag zo precies mogelijk te beantwoorden: bij de leeftijd die ik heb, 78, hoort natuurlijk dat je in de kring van vroegere vrienden de een na de ander ziet wegvallen. We hebben ook vrienden, ouder dan wij, die zeggen, van onze generatie is niemand meer over. Dat hebben mijn vrouw en ik nog niet. Ik kan niet bij de uitvaart van Joop den Uyl zijn, omdat er een ander sterfgeval mee samenvalt. En in de Nieuwe Kerk met 2500 genodigden zal ik niet gemist worden, maar in het andere geval wel, dat was een goede vriend." Thomassen was socialist in hart en nieren, maar van de ene keer dat hij de grote voorman - Pieter Jelles Troelstra - had gezien, was hij zich pas later bewust. "Als jongen heeft mijn vader me ooit meegenomen naar het ijsclubterrein in Amsterdam, daar stond zo'n eigenaardige stellage met een dakje erboven. Daarbinnen stond een man luid te schreeuwen, maar ik stond er te ver vanaf om het te kunnen verstaan en ik heb later begrepen dat ik dus van mijn leven één keer Troelstra heb gehoord. De persoon van Troelstra daar kon je niet luchtig, zakelijk, politiek over praten, het was een soort van 'heiligenbeeld' en dat was voor de politieke discussie een enorm nadeel. Ik geloof dat je van nr. 2, Drees, kunt zeggen, dat je op de naam van Drees geen enkele kardinale fout kunt stellen en dat Troelstra, als ie afweek van de opvattingen van Vliegen, enorme fouten maakte. Ik was ook zeer onder de bekoring van deze persoonlijkheid, deze dichter/politicus, dat was een zeldzaamheid, maar toen ik later over nadacht? 1913: het weigeren van ministerszetels was een ontzettende fout en 1918: het doorzetten van de gedachte revolutie, ook toen hem dat ontraden was, was naar mijn mening een fatale fout. Als je dat aan oud-SDAP'ers met cijfers aan wilt tonen, dan kunnen ze nog kwaad op je worden." Over 'vadertje Drees', die de laatste jaren van zijn leven lag weg te kwijnen: "Het is heel tragisch dat Drees nog leeft. Het is al een paar jaar geleden dat collega's van je bij Drees kwamen en zeiden: ”dit is het laatste, bezig doof te worden, bezig blind te worden”. Dat is ie nu beide, contacten zijn er dus niet meer. Ik denk dat een mens dan zelf snakt naar de dood. Als die zoveel te laat komt en mensen in de volle kracht van hun leven dood gaan, dan is dat een tragedie. Ik wens iedereen een lang leven, maar ik wens Drees een zachte dood." De geëngageerde oud-burgemeester merkte op dat hij pas op hoge leeftijd echt oog had gekregen voor de ellende buiten de eigen landsgrenzen: "Het door mekaar geschud worden door armoede en ellende in de wereld, dat is pas gekomen tussen mijn pensionering en de eindstreep, voor zover ik die organisatorisch nu zo ongeveer wel bereikt heb. Voor het baggerwerk ging ik naar Bangladesh, Ethiopië, waar de lepra-artsen begonnen. Nou, als je het hebt over de verdoemden in hongersnood, dan zijn het de leprapatiënten. Ik heb geprobeerd de mensen wat moed in te spreken.