2012 studio album by Ihsahn
POPULARITY
Barajas tradicionales: Aparecieron en China alrededor del siglo IX o X, y desde allí se difundieron hacia el mundo islámico y Europa. Las primeras barajas europeas aparecen en el siglo XIV, principalmente para juegos de naipes. Tarot: Surgió en Europa en el siglo XV, específicamente en Italia, como un tipo especial de baraja para jugar a un juego llamado tarocchi. Solo más tarde, en los siglos XVIII y XIX, el tarot comenzó a usarse para fines esotéricos y adivinatorios. …… La filología ofrece los siguientes significados: - TAROT es TORAH o la LEY, de origen Hebreo. - TAROT es TROAH o PORTAL, de origen Hebreo. - TAROT es ROTA o RUEDA, de origen latino. - TAROT es ORAT o HABLA, de origen latino. - TAROT es TAR o SENDERO, de origen egipcio. ….. Diccionario de símbolos de Juan Eduardo Cirlot De otro lado, Jung coincide con las seculares intuiciones del Tarot al reconocer dos batallas diversas, pero complementarias en la vida del hombre: a) contra los demás (vía solar), por la situación y la profesión; b ) contra sí mismo (vía lunar), en el proceso de individuación. Estas dos vías corresponden a la reflexión y a la intuición, a la razón práctica y a la razón pura. El temperamento lunar crea primero, luego estudia y com prueba lo que ya sabía; el solar, estudia primero y luego produce. Corresponden estas vías también, hasta cierto punto, a los conceptos de introversión (lunar) y extraversión (solar); a contemplación y acción (34). El juego completo de los naipes, que se designa con el nombre de Tarocco, se compone de 22 arcanos mayores cuyas imágenes son sintéticas y dotadas de un sentido completo hasta cierto punto, y de los 56 arcanos menores, integrando 14 figuras de cuatro series: oros (círculos, discos, ruedas); bastos (mazas, cetros); espadas y copas. El oro simboliza las fuerzas materiales. El basto, el poder de mando. La copa simboliza el sacrificio. La espada, el discernimiento y aplicación de la justicia. Las 22 láminas mayores corresponden a las letras del alfabeto hebreo. En cada color de los arcanos menores se encuentran el Rey, la Dama (Reina), el Caballero (Caballo) y el Valet (Sota) (48). Se han asimilado las series a los poderes que dominan en la tierra y, consecuentemente, a las profesiones dirigentes o superiores: gobierno (basto); ejército (espada); sacerdocio (copa); intelecto (oro), pues los tesoros en todas sus formas simbolizan siempre los bienes espirituales e intelectuales (54). Según Saunier, las imágenes de los arcanos mayores provienen de las pinturas simbólicas del libro egipcio de Thot Hermes, símbolo de la ciencia del universo (49). Sin embargo, Oswald Wirth, a quien seguimos principalmente para desarrollar el simbolismo del Tarot, reconoce que la arqueología no ha descubierto la menor traza de lo que pudiera ser un Tarot egipcio, árabe o incluso alquímico grecoárabe. Sin embargo, señala que la Cábala hubo de ser familiar a los autores del Tarot, por la fijación de 22 arcanos mayores, es decir, en número igual a las letras del alfabeto hebreo, cargadas de simbolismo, y a los théraphim, jeroglíficos utilizados por los hebreos para la adivinación. Cree Wirth que Italia es la patria de estas imágenes alegóricas, a causa de que no se le puede negar la prioridad en los naipes. La primera representación de los arcanos mayores data de 1392. Según Eliphas Lévi, «el Tarot es una obra monumental y singular, sencilla y fuerte como la arquitectura de las pirámides, en consecuencia durable como ellas; libro que resume todas las ciencias y cuyas combinaciones infinitas pueden resolver todos los problemas; libro que habla haciendo pensar; acaso la obra maestra del pensamiento hum ano y con certeza una de las cosas más bellas legadas por la Antigüedad». Los 22 arcanos son los siguientes: I, El Juglar. II, La Gran Sacerdotisa. III, La Em peratriz. IV, El Em perador. V, El Gran Sacerdote. VI, El Enam orado. VII, El Carro. VIII, La Justicia. IX, El Ermitaño. X, La Rueda de la Fortuna. XI, La Fuerza. XII, El Ahorcado. X III, La Muerte. XIV, La Templanza. XV, El Diablo. XVI, La Torre herida por el rayo. XVII, Las Estrellas. XVIII, La Luna. XIX, El Sol. XX, El Juicio. XXI, El Mundo. XXII o 0, El Loco. Las láminas I al IX constituyen la vía solar activa, consciente, reflexiva y autónoma. Las láminas X II a XXII, la vía lunar, pasiva, inconsciente, intuitiva y «posesa». No podemos explicar aquí las relaciones que pueden establecerse, las órdenes y significaciones que se derivan de esos enlaces, sin traspasar los límites del estricto simbolismo. Cada una de las imágenes alegóricas se analiza en su sentido particular en el lugar que le corresponde. Sin embargo, queremos transcribir aquí los significados más generales que Eliphas Lévi advierte en los 22 arcanos: I (El ser, el espíritu, la creación). II (El santuario, la ley, el conocimiento, la mujer, la madre, la iglesia). III (El verbo, la fecundidad, la generación en los tres mundos). IV (La puerta, la iniciación, el poder, la piedra cúbica o su base). V (Indicación, demostración, filosofía y religión). VI (Encadenamiento, unión, antagonismo, equilibrio, combinación). VII (Arma, espada, triunfo, realeza). VIII (Balanza, atracción y repulsión, vía, promesa y amenaza). IX (El bien, la m oralidad, la sabiduría). X (Manifestación, fecundidad, cetro paternal). XI (La mano en el acto de tomar y mantener). XII (Ejemplo, enseñanza, lección pública). X III (Dominación y fuerza, renacimiento, creación y destrucción). XIV (Estaciones, cambios de la vida siempre diferente e igual). XV (Magia, elocuencia, comercio, misterio). XVI (Alteraciones, subversiones, debilidades). XVII (Efusiones del pensamiento, influencia moral de la idea sobre las form as, inmortalidad). XVIII (Los elementos, el mundo visible, la luz reflejada, las formas materiales, el simbolismo). XIX (La cabeza, la cima, el príncipe del cielo). XX (Lo vegetativo, la virtud generatriz de la tierra). XXI (Lo sensitivo, el carro, el cuerpo, la vida transitoria). XXII (El microcosmo, el resumen de todo en todo). En estas imágenes se mezclan ideas relativas al mundo exterior y al mundo interior, a las formas y a las jerarquías del pensamiento. Con ellas se intenta crear un orden, más amplio aún que el de doce elementos constituidos por el zodíaco, formando una rueda que contiene todas las posibilidades arquetípicas de la existencia y de la evolución humanas. Diccionario de los símbolos de Jean Chevalier y Alain Gheerbrant Tarot. Juego de cartas sin duda de los más antiguos, el Tarot emplea un mundo de símbolos. No se puede dudar de su enseñanza esotérica, más o menos secretamente transmitida a través de los siglos. El problema de sus orígenes es muy difícil de resolver, si no imposible. Desde Court de Gébelin que, en el siglo XVIII, se apasionó por su interpretación, se han avanzado las teorías más diversas. Venga de la China, de las Indias, de Egipto, sea incluso obra de Thot-Hermes Trimegistos, de bohemios, de alquimistas, de cabalistas o de un hombre sabio entre los sabios, el Tarot presenta de hecho una iconografía netamente medieval, mezclada con símbolos cristianos. 1. Los colores. En su forma más tradicional, la del Tarot de Marsella (el único al que se refieren nuestras descripciones detalladas), el juego se compone de setenta y ocho láminas: cincuenta y seis arcanos menores y veintidós arcanos mayores. [A veces se distinguen las dieciséis figuras de corte de los arcanos menores propiamente dichos, en número de cuarenta]. Todas estas láminas están vivamente coloreadas. Antes de examinar sus significaciones particulares, recordaremos aquí en algunas líneas la simbólica de los colores dominantes del Tarot: ocre rosa (carne), azul, rojo y amarillo. El ocre rosa indica siempre lo que es humano o lo que está ligado a la humanidad (caras, cuerpos, construcciones). El → azul, color nocturno, pasivo y lunar, es el color del secreto, del sentimiento, del ánima, de los valores femeninos por excelencia. El → rojo es el color macho de la fuerza interna, de la energía potencial, de las manifestaciones del animus, de la sangre y del Espíritu. El → amarillo, en fin, con toda su ambivalencia, es al mismo tiempo el color de la tierra y el del sol, el de la riqueza, el de la miel y las cosechas, y el de la luz intelectual en su pureza de oro inalterable. (Para la aplicación detallada de esta simbólica, ver, en su nombre, el estudio de cada arcano mayor). 2. Los arcanos menores. Los arcanos menores comprenden cuatro series o palos: bastos, copas, espadas y oros, de catorce cartas cada uno: rey, dama, caballo, sota y diez cartas numeradas del as al diez (en los juegos de cartas francesas el caballo ha desaparecido, los bastos se han transformado en diamantes, las copas en corazones, las espadas en picas y los oros en tréboles. En la baraja española, en cambio, falta la dama entre las figuras de corte). Estas cuatro series simbolizan los cuatro elementos o los cuatro componentes fundamentales de la vida. El basto es «el Fuego de la acción, el punto de partida necesario de toda evolución» (DELT, 1, 18); pero es también «la varita mágica, el cetro de dominio viril y el padre» (WIRT, 42). La copa es «el Agua fecundante del cielo, lo que enlaza lo creado con lo divino, la vida psíquica» (DELT, 1, 18); pero es también «la copa adivinatoria, la receptividad femenina y la madre» (WIRT, 43). La espada es «el Aire, espíritu que penetra la materia y la informa, formando ese compuesto que será el hombre» (DELT, 1, 19); es también «la espada del evocador, el arma que dibuja una cruz y recuerda así la unión fecunda de los dos principios, macho y hembra; la espada simboliza además una acción penetrante como la del Verbo o la del Hijo» (WIRT, 44). Puede ser interesante confrontar la afirmación de Jung: «las picas están ligadas simbólicamente a la penetración del intelecto y a la muerte» (JUNS, 298). El oro, en fin, es la Tierra: «Descenso bajo tierra por el que comienza toda iniciación (importancia de la → caverna) y que da al hombre el apoyo del mundo en el que está situado» (DELT, 1, 19); o «el disco pentacular, signo de apoyo de la voluntad, materia condensadora de acción espiritual, síntesis que conduce de nuevo el ternario a la unidad, Trinidad o Tri-unidad» (WIRT, 43). Se podría hacer un estudio detallado del simbolismo de estas cincuenta y seis láminas, pero eso nos llevaría demasiado lejos. Señalemos simplemente que están estrechamente ligadas a los arcanos mayores; las encontramos en el primero de ellos, el → Juglar: tiene en sus manos el bastón que asegurará su poder sobre la tierra del oro y sobre sí mismo, mientras que la copa y la espada (reducida a las proporciones de un puñal), que simbolizan las dos vías del hombre en la búsqueda de la iniciación, por el corazón y por la mente, están colocadas sobre su mesa. 3. Los arcanos mayores: caminos iniciáticos. Los arcanos mayores son en sí mismo caminos iniciáticos, cuyas etapas han sido interpretadas de numerosas maneras. Se presentan como la quintaesencia del hermetismo, como los altos grados situados por encima de la masa anónima. Se estudian en detalle bajo el nombre de cada lámina: I. El Juglar. II. La Gran Sacerdotisa. III. La Emperatriz. IV. El Emperador. V. El Sumo Sacerdote. VI. El Enamorado. VII. El Carro. VIII. La Justicia. IX. El Eremita. X. La Rueda de la Fortuna. XI. La Fuerza. XII. El Ahorcado. XIII. Arcano sin nombre (La Muerte). XIV. La Templanza. XV. El Diablo. XVI. La Torre herida por el Rayo. XVII. La Estrella. XVIII. La Luna. XIX. El Sol. XX. El Juicio. XXI. El Mundo. Y sin número, El Loco. 4. Los ternarios y los septenarios. Si dejamos aparte El Loco, que no tiene número, contamos → veintiún arcanos, que se reparten, o bien en siete ternarios, o bien en tres septenarios. En cada ternario, «el primer término es activo por excelencia; el segundo es intermedio: activo respecto al siguiente, pero pasivo respecto al precedente, mientras que el tercero es estrictamente pasivo. El primero corresponde al espíritu, el segundo al alma y el tercero al cuerpo» (WIRT, 68). Así se agrupan: El Juglar (I), La Gran Sacerdotisa (II) y La Emperatriz (III); luego El Emperador (IV), El Sumo Sacerdote (V) y El Enamorado (VI); El Carro (VII), La Justicia (VIII) y El Eremita (IX), etc. La misma distinción —espíritu, alma y cuerpo— se vuelve a encontrar en las relaciones de los tres septenarios: del Juglar (I) al Carro (VII), los valores del espíritu; de La Justicia (VIII) a La Templanza (XIV), los del alma; y, del Diablo (XV) al Mundo (XXI), los del cuerpo. Una misma lámina podrá, pues, interpretarse como espíritu y alma o como alma y cuerpo, según su lugar en el conjunto escogido y según los planos de análisis; por ejemplo, La Emperatriz es cuerpo en el primer conjunto ternario y espíritu en el primer conjunto septenario; las relaciones cambian en el interior de los diferentes conjuntos. Todas las claves de interpretación muestran aspectos diferentes de una misma lámina; ninguna posee un sentido absoluto y definitivo. Es siempre un sistema móvil de relaciones, que exige la mayor flexibilidad de interpretación. En el interior de cada septenario, «los tres primeros arcanos se oponen a los tres siguientes y el séptimo reduce el todo a la unidad» (WIRT, 77); lo cual da valor a la significación sintética del Carro (VII), de La Templanza (XIV) y del Mundo (XXI): dominio de la voluntad en el mundo del espíritu (VII), del equilibrio en el del alma (XIV) y del movimiento perpetuo en el mundo del cuerpo (XXI). 5. Relaciones con el zodíaco y los planetas. Puede allegarse este agrupamiento ternario con la concepción astrológica según la cual la rueda del zodíaco representa, en sus tres posiciones sucesivas, los cuatro elementos: nacimiento o comienzo de la evolución, culminación y caída o involución. Los signos Fuego, Tierra, Aire y Agua, que nacen con Aries, Tauro, Géminis y Cáncer, culminan en Leo, Virgo, Libra y Escorpio, y van hacia su caída en Sagitario, Capricornio, Acuario y Piscis. En el agrupamiento ternario del Tarot, las láminas en que aparecen netamente los símbolos del zodíaco tienen una posición que corresponde: el Sagitario de El Enamorado (VI) está en caída, la balanza de La Justicia (VIII) en culminación, así como el león de La Fuerza (XI), mientras que los gemelos de El Sol (XIX) están al comienzo de una evolución. Pero si se trata de ir más lejos y reconstruir un Tarot astrológico, tropezamos con profundas divergencias entre los autores. «Hay tantas correspondencias diferentes de los arcanos con los planetas y el zodíaco como autores especializados en el estudio del Tarot. La fantasía más absoluta reina en este dominio. Oswald Wirth ve, por ejemplo, en El Juglar a Mercurio; Fomalhaut, al Sol; Th. Terestchenko, a Neptuno, etc. Sin pretender dar una lista completa, fácilmente se pueden encontrar para ciertas láminas una buena docena de correspondencias astrológicas diferentes y a menudo contradictorias. Ante semejante plétora de hipótesis, A. Volguine propone, en L’utilisation du Tarot en Astrologie Judiciaire (París, 1933), hacer corresponder los arcanos mayores no con los planetas y con los signos, sino con las casas horoscópicas, en las que cada sector representa un dominio bien definido. Así El Juglar y La Muerte se ligan a la primera Casa del horóscopo; La Gran Sacerdotisa y La Templanza a la segunda, y así sucesivamente. Los arcanos del Tarot pueden considerarse también por parejas; cada uno de ellos manifiesta, en la dualidad componente, una analogía más o menos evidente de los contrarios: la vinculación entre láminas y casas horoscópicas explica la razón de semejante acoplamiento» (A. V.). 6. La interpretación cabalística. A los ojos de los cabalistas que han estudiado el Tarot, se imponen varias observaciones. Hay tantos arcanos mayores como letras en el alfabeto hebreo. Su número «es exactamente el de las veintidós vías de la Sabiduría, el de los canales intersefiróticos que unen entre sí las diez sephiroth, los sublimes principios metafísicos de la cábala judía» (RIJT, 198). Las propias sephiroth, atributos místicos de Dios, se desarrollan en forma de trinidades en cada una de las cuales dos extremos están unidos por un término medio (MARD, 154) y concuerdan con el sentido simbólico de las láminas: al Juglar, causa y punto de partida de todas las cosas, corresponde la Corona sefirótica; a La Gran Sacerdotisa, la Sabiduría; a La Emperatriz, la Inteligencia; al Emperador, la Grandeza y la Misericordia; al Sumo Sacerdote, el Rigor, o el Juicio; a los Enamorados, la Belleza; al Carro, la Victoria; a La Justicia, la Gloria; al Eremita, el Fundamento, y a La Rueda de la Fortuna, que representa el torbellino involutivo, el Reino (WIRT, 71-73). Como hay correspondencia entre todas las láminas, se puede desarrollar a partir de ahí toda una simbólica cabalística del Tarot, pues, en la cadena que contiene los diferentes grados de la esencia, todo está ligado de una manera mágica (SCHS, 141). 7. El antropocentrismo del Tarot. Tarot alquímico, tarot mágico o incluso masónico (WIRT, 281-286): todas las claves de interpretación han sido empleadas siempre que se hayan encontrado uno o dos signos simbólicos relacionados con tal o cual doctrina; las hemos señalado al pasar en el examen particular de cada arcano. Pero el Tarot resulta, antes que nada, antropocéntrico, y las figuras que lo componen tienen una significación psicológica y cósmica: concierne al hombre en sí mismo y en el mundo, incluso aunque no nos muestren personajes humanos, como La Rueda de la Fortuna (X) y La Luna (XVIII), en donde los animales no son más que caricaturas del hombre. Para estudiar ahora el simbolismo del Tarot sobre esta base, hay que disponer los arcanos o en forma de rueda —lo que sitúa El Loco entre El Juglar y El Mundo— o en dos filas: la primera, del I al XI, y la segunda, en sentido inverso, del XII a El Loco. Se ve entonces claramente que el eje vertical del Tarot une los arcanos VI y XVII, El Enamorado y La Estrella, siendo el uno la afectividad y la otra la esperanza, como si estos dos valores fuesen el eje alrededor del cual gravitan todos los demás. …..-…… 8. Una vía de evolución hacia la sabiduría. Solo frente al mundo, el hombre busca la vía de la sabiduría en la adquisición de un doble dominio: el del mundo exterior y el de su universo interior. Este dominio procede de una iniciación progresiva que distingue asimismo dos vías, dos modos o dos fases principales, con predominio activo o pasivo, solar o lunar. «El primero se basa en la exaltación del principio de iniciativa individual, en la razón y la voluntad. Conviene al sabio que está siempre en plena posesión de sí mismo y no cuenta más que con los recursos de su propia personalidad, sin esperar ningún socorro de las influencias exteriores. Resulta muy diferente en el segundo, en donde sucede exactamente lo contrario que en el primero. Lejos de desarrollar lo que se tiene en uno mismo y de dar según toda la expansión de las propias energías íntimas, se trata para el místico de ponerse en estado de recibir, en toda la medida de una receptividad especialmente cultivada» (WIRT, 49). Así, lo racional y lo místico, como lo masculino y lo femenino, se oponen y se complementan dos a dos. La Fuerza (XI) y El Ahorcado (XII), por ejemplo, no son más que los dos aspectos de un mismo símbolo: fuerza exterior del arcano XI y fuerza completamente interiorizada y espiritualizada del Ahorcado (XII). En este sentido igualmente, El Juglar, a la búsqueda de la iniciación, se topa en primer lugar con La Gran Sacerdotisa (II), detentadora de los secretos del mundo: para leer en su libro, se necesita la inteligencia de La Emperatriz (III) y del Emperador (IV). Con El Sumo Sacerdote (V) la iniciación se hace efectiva: el hombre va a conseguir elevarse a través de las pruebas de los otros arcanos, entre las cuales la primera será la tensión del Enamorado (VI), centro de la primera hilera de láminas, pues sin impulso efectivo nada es posible. Después de esta elección que lo compromete, el señor del Carro (VII) corre el riesgo de abusar de su poder y de enorgullecerse de su fuerza; La Justicia (VIII) le recuerda la ley del indispensable equilibrio, y, fuerte en su ideal, partirá como Eremita (IX) a través del mundo; pero, en la medida en que El Eremita busca la verdad, juzga y pone en movimiento La Rueda de la Fortuna (X) que da lo que él debe recibir, según su estado interior y su propio deseo de evolución. Sólo La Fuerza (XI) puede parar La Rueda de La Fortuna. Al término de esta primera vía, el iniciado ha encontrado lo que buscaba; La Fuerza tiene el mismo tocado que El Juglar: la lemniscata o signo de lo infinito. ………. 9. La fase mística. Con El Ahorcado (XII), principio de la segunda hilera, el iniciado entra en un mundo invertido en donde los medios materiales resultan ineficaces: es la vía mística y pasiva. El arcano XIII sin nombre nos indica que la muerte, cuya lámina es roja, color de sangre y de fuego, corta y quema las ilusiones; lejos de ser el fin, es un comienzo. Pero en esta vida nueva que se nos promete no hay que forzar las etapas: las exigencias de La Templanza (XIV) son las mismas que las del Eremita (IX); es únicamente tras haber cobrado conciencia de sus límites y adquirido el equilibrio interior cuando el hombre podrá afrontar al Diablo (XV), símbolo de la tentación más grave, la que nos promete poderes ocultos, tan grandes como los claros poderes de Dios, pero que tejen otros tantos lazos con la potencia diabólica. Desgraciadamente, todas las construcciones del orgullo humano están condenadas a la caída, y he ahí La Torre herida por el Rayo (XVI). A partir de ahora, ya no le queda al hombre más que La Estrella de Venus (XVII), estrella doble de la esperanza y del amor, centro de la segunda hilera de láminas y base del eje vertical del Tarot. Como la Luna acompaña a la estrella en el cielo físico, así la sigue (XVIII) en el mundo simbólico del Tarot, portadora de los valores del pasado, poseedora de todo lo inconsciente, dominio de lo imaginario en donde se forman los sueños. Sin la alianza de la Estrella y de la Luna, no podríamos afrontar la luz y el fuego del Sol (XIX), arcano de la iluminación total, bajo el cual, por primera vez, el hombre ya no está solo. A partir de ahora, puede ser juzgado en su totalidad, en sí mismo y en sus obras. Su hijo, con los ojos del ángel del Juicio (XX), simbolizará el testigo. Ha alcanzado la cumbre de la iniciación, y El Mundo (XXI) no es entonces más que una especie de síntesis de lo que ha obtenido. «Ha logrado operar la transmutación del mundo objetivo en valor psíquico, es decir, en lenguaje alquímico, que habiendo partido del Juglar de la materia prima ha terminado en el oro» (DELT, 11, 488). Así, mientras que la primera vía de la iniciación terminaba en La Fuerza (XI), «patrimonio del Juglar que ha realizado su programa» (WIRT, 53), la segunda vía, la de la mística, parte del Ahorcado (XII) y nos conduce al Loco, cuya pasividad toma aquí un carácter sublime (WIRT, 55). Es el que, tras haber obtenido de este mundo todo lo que él puede dar, reconoce que no posee nada válido y retorna en consecuencia a lo desconocido, a lo incognoscible, que precede y que sigue a nuestra vida. Ante este doble atolladero, no podemos más que continuar buscando, pero habiendo admitido cabalmente en nuestra inteligencia, y aceptado en los sufrimientos de nuestra carne, que hay entre Dios y nosotros una diferencia de naturaleza; la única relación posible con él reside en la esperanza, el abandono y el amor. Tal es la última lección del Tarot concebido como un camino iniciático. …….. 10. Los arquetipos en el Tarot. Pero las dos vías que hemos distinguido se prestan aún a otras interpretaciones. Jung ve en ellas los dos aspectos de la lucha del hombre contra los demás y contra sí mismo: la vía solar de la extraversión y de la acción, de la reflexión práctica y teórica con motivaciones racionales; y la vía lunar de la introversión, de la contemplación y de la intuición, en donde las motivaciones son de orden sensible, imaginativo y global. Puede señalarse también que se ven aparecer en el Tarot varios arquetipos esenciales: la madre (Gran Sacerdotisa, Emperatriz, Juicio), el caballo (Carro), el hombre viejo (Emperador, Sumo Sacerdote, Eremita, Juicio), la rueda (Rueda de la Fortuna), la muerte, el diablo, la casa o la torre (Torre herida por el Rayo, Luna), el pájaro (Estrella, Mundo), la virgen, la fuente, la estrella (Estrella), la luna, el sol, los gemelos (Diablo, Sol), el ala (Enamorados, Templanza, Diablo, Juicio, Mundo), la llama (Torre herida por el Rayo)… Cualquiera que sea el valor de todos estos puntos de vista, no debemos olvidar que el Tarot no se somete enteramente a ninguna tentativa de sistematización: queda siempre en él algo que nos escapa. Su aspecto adivinatorio no es el menos difícil de interpretar. No lo abordaremos aquí, pues las combinaciones son indefinidas y las interpretaciones, incluso aunque se apoyen en los símbolos que hemos intentado esclarecer, exigen una educación de la imaginación, que no se adquiere más que por una larga práctica y una gran reserva de juicio. M. C. ……. 7. La interpretación alquímica. Tanto como la cabalística, es importante la interpretación alquímica. Lo es, no sólo porque fue hecha por los propios alquimistas (véase, por ejemplo, el Tarot alquímico de Salomón Trismosin, Splendor Solis), sino también porque el lenguaje simbólico de las láminas utiliza una materia de experiencia que, aun siendo diferente, es sin embargo idéntica a la de los alquimistas: el alma y el cuerpo humanos. Desde la Edad Media, se impuso en el simbolismo alquímico un esquema general, que distingue tres fases sucesivas: la obra al negro (putrefacción, disolución), la obra al blanco (purificación, sublimación), y la obra al rojo (coagulación, unificación); estas fases corresponden también al cuerpo, al alma y al espíritu. Estas tres fases de la Gran Obra están claramente marcadas en las láminas del Tarot. La Muerte, con su guadaña que descuartiza los miembros, corresponde al primer estado: el de la disolución de los elementos, el de la putrefacción de la materia. La Templanza expresa los valores del alma, el equilibrio, la pureza, la armonía. El Sol representa el estado final de la conjunción, la iluminación, el matrimonio alquímico. Entre estas tres láminas, encontramos la fórmula simbólica de la Gran Obra: Solve et coagula. Toda alquimia simbólica contiene la clave de esta triple transformación, que conduce a la transfiguración del ser. 8. El simbolismo de los colores. El simbolismo de los colores está igualmente ligado a la alquimia. En las tres fases precedentes, la alquimia relaciona tres colores básicos: el negro (nigredo), el blanco (albedo) y el rojo (rubedo). Al proceso de putrefacción corresponde el ennegrecimiento de la materia, que se transforma en polvo y se vuelve negra como la tierra (primer estado). Después viene el estado de la sublimación: entonces el color es blanco, la materia purificada pierde su peso y asciende a lo alto del atanor (segundo estado). Por fin, sobreviene la coagulación; se forma la piedra filosofal, roja, como el oro vivo (tercer estado). Estos tres colores dominan el simbolismo del Tarot. El negro se encuentra con frecuencia en las vestiduras de las figuras, en el suelo, en el color del cielo (como en La Torre o La Luna). El blanco está en los cuerpos, en las alas de los ángeles, en la luna, en las flores. El rojo aparece en las túnicas, en los techos, en las decoraciones; y, sobre todo, es el color del Sol. A estos tres colores, hay que añadir el azul, símbolo del cielo, del infinito, del más allá, que representa el alma en sus valores espirituales, el alma del alma. Y el amarillo, el oro, el color del Sol, la luz del espíritu. Hay que saber ver los colores más allá de su sentido pictórico, como una forma de expresión de la materia misma, y como un símbolo activo que participa en la función mágica del Tarot. 9. El lenguaje de las manos. Entre todos los elementos simbólicos de las láminas, uno de los más importantes es el lenguaje de las manos. En todas las láminas del Tarot, las manos de los personajes están dibujadas con suma precisión, como si transmitieran un mensaje particular. Muchas figuras tienen una mano tendida y la otra escondida: gesto significativo, en la tradición del esoterismo occidental, en la que mostrar una mano y esconder la otra es expresar que sólo se revela un aspecto de la realidad y que el otro permanece oculto, porque está reservado al que sabe. Otros gestos son más explícitos aún: la mano levantada con dos dedos indica la bendición, el gesto sacral (como en el Sumo Sacerdote o el Diablo). Las manos que se juntan y tocan (como las de los amantes o las del Sol) significan la unión, la reconciliación de los contrarios. Otras veces la mano agarra un objeto simbólico: un cetro (poder), una espada (justicia), una antorcha (conocimiento), una balanza (equilibrio), una rueda (destino), un libro (sabiduría). La relación entre la mano y el objeto es también significativa: indica cómo actúa el personaje sobre el mundo, qué poder ejerce o cómo lo recibe. El gesto de la mano no es sólo decorativo, sino un verdadero signo que permite descifrar el sentido profundo de la lámina. En la iconografía tradicional, los gestos son portadores de sentido. La gestualidad del Tarot se sitúa dentro de esta tradición simbólica que liga el movimiento del cuerpo al lenguaje del alma y a la acción del espíritu. 10. La función del número. En el Tarot, cada lámina está numerada. Esta numeración no es arbitraria; forma parte integrante del simbolismo. Cada número es portador de una significación precisa, tanto en la tradición pitagórica como en la cabalística. En el Tarot, el número cumple una doble función: por una parte, organiza las láminas en una secuencia lógica; por otra, aporta un sentido simbólico que completa la imagen. La numeración permite establecer correspondencias, relaciones, simetrías, progresiones entre las cartas. Por ejemplo, el número tres, que aparece en la Emperatriz, expresa la expansión, la fecundidad, el desarrollo. El número cuatro, del Emperador, es el símbolo de la estabilidad, de la organización, del mundo construido. El número siete, asociado al Carro, significa la victoria del espíritu sobre la materia, el ciclo completo más allá del seis (que representa la armonía natural). El número doce, del Colgado, está relacionado con la prueba iniciática, con la inversión de los valores profanos. Además, los números permiten realizar operaciones simbólicas: sumas, restas, multiplicaciones. Así, el número del Diablo (XV) se obtiene sumando los números del Papa (V) y del Enamorado (VI), lo que puede interpretarse como una perversión de los valores religiosos y amorosos. La carta sin número, el Loco, introduce una dimensión diferente: la del infinito, de lo incalculable, de lo que escapa a la razón. La función del número en el Tarot no es la de cuantificar, sino la de cualificar: cada número es una cualidad, una esencia que se manifiesta en la imagen correspondiente. El estudio numerológico del Tarot permite así una lectura más profunda y estructurada del conjunto del juego. 11. La función de la imagen. En el Tarot, la imagen es el vehículo principal del sentido. No se trata de ilustraciones decorativas, sino de verdaderos ideogramas, es decir, unidades significativas donde cada elemento —forma, color, disposición, mirada, gesto— transmite un mensaje. La imagen tarótica no representa tanto una escena como un estado, una estructura del alma, una función psíquica o espiritual. Estas imágenes no están concebidas para ser comprendidas de inmediato. Al contrario, se dirigen al inconsciente, como los símbolos oníricos. De ahí que el Tarot actúe como un espejo interior: lo que se ve en la carta depende también de quien la mira. Esta ambigüedad controlada no es un defecto, sino una riqueza. La imagen tarótica es polisémica: permite múltiples lecturas sin perder su coherencia. Por ejemplo, la imagen del Ermitaño puede ser interpretada como soledad, sabiduría, espera, prudencia, guía interior, o incluso como oscuridad, aislamiento, fatiga. Todo ello es pertinente, porque la imagen no impone un único sentido, sino que abre un abanico de posibilidades que se actualizan según el contexto. Además, las imágenes del Tarot están estructuradas para facilitar asociaciones. Un gesto en una carta se repite, con variaciones, en otra. Un objeto (el bastón, la corona, la espada) aparece en distintos contextos, generando resonancias. Este tejido de relaciones internas convierte el Tarot en un sistema visual coherente, casi en una lengua simbólica. La función de la imagen en el Tarot es, por tanto, análoga a la del símbolo en los sueños, o a la del mito en las culturas tradicionales: condensar un saber experiencial, no discursivo, que sólo se revela en la contemplación y en la práctica. Leer el Tarot es aprender a ver, más que a interpretar. ………………………………………………………………………………………. Conductor del programa Hector del canal El hilo rojo https://www.youtube.com/@ElHiloRojoTV Invitado UTP Ramón Valero @tecn_preocupado Canal en Telegram @UnTecnicoPreocupado Un técnico Preocupado un FP2 IVOOX UTP http://cutt.ly/dzhhGrf BLOG http://cutt.ly/dzhh2LX Ayúdame desde mi Crowfunding aquí https://cutt.ly/W0DsPVq ………………………………………………………………………………………. Enlaces citados en el podcast: AYUDA A TRAVÉS DE LA COMPRA DE MIS LIBROS https://tecnicopreocupado.com/2024/11/16/ayuda-a-traves-de-la-compra-de-mis-libros/ La simbología secreta de las cartas: lo que esconden los naipes y su historia. El Hilo Rojo https://www.youtube.com/live/Q6dh9R5pM3E Baraja de tarot Visconti-Sforza https://es.wikipedia.org/wiki/Baraja_de_tarot_Visconti-Sforza Blanca Tarot http://www.blancatarotmadrid.com/html/04-historia-tarot/04-historia-tarot-19-poema-boiardo.html Oswald Wirth https://es.wikipedia.org/wiki/Oswald_Wirth Simbolismo, un tratado sobre el alma de las cosas https://archive.org/details/symbolismtreatis00pott/page/n9/mode/2up heraclio fournier, el rey de la baraja de cartas https://historia.nationalgeographic.com.es/a/heraclio-fournier-rey-baraja-cartas_15527 SE FILTRÓ la FECHA de la PRÓXIMA CATÁSTROFE... ¿COLAPSO MUNDIAL? https://www.youtube.com/watch?v=UF5aKK5ov-E ………………………………………………………………………………………. Música utilizada en este podcast: Tema inicial Heros Epílogo la baraja bendita - los tigres del norte https://youtu.be/hZrZwIk8cMs?feature=shared
Even as a physician mom or dad, the thought of taking your kid to the ED can be scary. Lots of docs, especially self-employed docs, also dread the idea of taking on the IRS alone. If that's you, listen in as Nate Reineke and Ben Utley discuss tax strategies with Ken Eremita, CPA. From his office in Los Angeles, Ken offers tax planning, preparation, and hands-on bookkeeping services for self-employed physicians from coast to coast. We explore how marginal tax brackets work, how to keep FICA/payroll taxes in check, and one easy tax move medical practitioners still overlook, no matter how many times we talk about it on the show! Make sure to listen to the end to find out how tiny bookkeeping mistakes can cost big taxes in April. If you'd like to work with Ken, you can find him on his website, keneremita.com, or email him at info@keneremita.com Are you ready to turn worries about taxes and investing into all the money you need for college and retirement? It's time to make a plan and get on track. To find out if we're a match, visit physicianfamily.com and click get started, or you can ask a question of your own by emailing podcast@physicianfamily.com. See marketing disclosures at physicianfamily.com/disclosures
Programa - ENCONTRO COM O PASTOR - São Francisco de Paula "O Eremita da Caridade" - 02.04.2025
Episódio sobre o show 490 que ocorreu dia 07/02/25 no Oz Comedy, abrindo pro Gui Santana
Carta do Tarot 09: O Eremita - Significado e correspondência entre as cartas do Tarot e os planetas e signos da Astrologia: O Eremita, por Psiconectando.
Odcinek #188, w którym w Warszawie w księgarni Big Book Cafe MDM rozmawiam z Karoliną Głowacką, dziennikarką, założycielką podcastu Radio Naukowe, z którego wyrosło W jak Wydawnictwo RN. A potem rzucam się w wir dyskusji z profesorem Robertem Wiśniewskim, autorem książki „Chrześcijanie pierwszych wieków. Tom I: Wierni, biskupi, eremici”.Podcastowe spotkanie zaczynam od pytań do W jak wydawczyni Karoliny o P jak pomysł na Wydawnictwo RN. Mówimy między innymi o I jak idei i o D jak dystrybucji i D jak drukarni, w której słychać wielki huk, a decyzje realizowane przechodzą na papier.P jak pukanie do drzwi księgarni przenosi nas do rozmowy z prof. Robertem Wiśniewskim, a właściwie do P jak początków R jak religii chrześcijańskiej. Zastanawiamy się od kiedy chrześcijanie W jak wiedzą i rozumieją jaką tworzą W jak wspólnotę. Wracamy do procesu, który rozpoczął się w pierwszych dwóch pokoleniach po Chrystusie. Pojawiają się S jak słowa: O jak ostatnie, R jak retoryczne i N jak najmocniejsze. Idziemy ich tropem, sprawdzając ich moc. Dopytuję o miejsce wspólnoty, pierwsze obrzędy, o to co było wtedy świątynią. Mocno zajmuje nas z autorem książki sprawa słów i J jak języka. Sięgamy po grekę i zaglądamy do E jak Ewangelii św. Łukasza. Burzymy stereotyp chrześcijaństwa jako religii o ubogich dla ubogich. Przyglądamy się F jak fenomenowi- wielokrotnie wracającej w tej rozmowie- wspólnoty. Jest M jak monastycyzm, D jak doktryna i R jak rola kobiet w kościele.Szukamy odpowiedzi na pytanie, czy w pierwszych wiekach mogły istnieć A jak apostołki.Na arenę wchodzi św. Tekla, pojawia się też kwestia trzech głów św. Jana Chrzciciela. Na koniec pytam profesora Roberta Wiśniewskiego o to, czy W jak wspólnota wczesnochrześcijańska odnalazłaby się dziś w którymś z kościołów. Odpowiedź znajdziecie w odcinku, lepszej pointy nie będzie.
O 2 de Copas do Tarot, mais sutilmente, comunica íntima conexão. Sem hierarquia, simboliza o sublime "um mais um é igual a três". O fruto dessa conexão é o rompimento da individualidade que abre espaço para o amor genuíno. Lindo, mas para isso acontecer precisa haver diálogo. / Novembro MUITO Dark - Combo, cursos e leituras de Tarot com 30% de desconto durante todo o mês de novembro. Saiba mais. / Faça uma consulta comigo - para todos os países Comece a estudar Tarot - para todos os países Aula particular - para todos os países Instagram TikTok / Bibliografia Viagem por um mar desconhecido - Krishnamurti Episódios complementares O silêncio do Eremita
O Eremita, nono Arcano Maior do Tarot, é frequentemente interpretado como um estado de inação, o que não está totalmente errado. No entanto, a inação não existe de fato; é uma abstração, pois tudo está em constante movimento o tempo todo. O movimento do Eremita é invisível, ocorre em outros planos da nossa existência e é tão importante quanto os movimentos que fazemos no dia a dia. Esse movimento sutil é nutrido pela curiosidade, ocorre em nosso interior e busca respostas que o movimento acelerado, com o qual estamos acostumados, não pode nos dar. / Novembro MUITO Dark - Combo, cursos e leituras de Tarot com 30% de desconto durante todo o mês de novembro. Saiba mais aqui. / Faça uma consulta comigo - para todos os países Comece a estudar Tarot - para todos os países Aulas particulares - para todos os países Instagram TikTok / Bibliografia Viagem por um mar desconhecido - Krishnamurti Episódios complementares O silêncio do Eremita A verdade do Eremita O amor do Eremita A abundância do Eremita
984 O equilíbrio entre o eremita e o glutão. Ciclo Leis e Filosofia
Dopo aver salutato l’Eremita sulle sponde del canale Vohl era tempo per i nostri eroi di affrontare la palude alla ricerca di una via per raggiungere Kmack. Su due piccole imbarcazioni il gruppo avanzò lungo il canale fino a raggiungere... Continue Reading →
Galzirk il Gobbo e l’Eremita insieme facevano una strana coppia. Eppure le gesta dei nostri eroi tra Codghor, Johlsav e Beher avevano portato in dote questa nuova alleanza. Per Trasghal era l’occasione per consolidare la sua posizione a est e... Continue Reading →
Ao nos deparamos com O Eremita do Tarot, logo nos vem à mente palavras-chave que às vezes fazem sentido, mas que muitas vezes só o reduzem e, como todos os Arcanos, O Eremita tem muito mais a nos comunicar. Depois da Justiça, Arcana que o antecede, por que o viajante decidiu se isolar no alto de uma colina? Qual foi o diálogo do Carro com a Justiça? O que o viajante foi ter com essa imagem arquetípica que encontramos no Arcano 9 Muitas poderiam ser as respostas aqui, mas quero focar em uma: ele foi atrás de silêncio. É na quietude que o Eremita ambiciona em isolamento que podemos ouvir a voz do sutil. E ele busca essa voz através de uma parada intencional e ativa, pois só assim encontrará as respostas indispensáveis para retornar à sua jornada. Essa parada intencional, que visa o encontro com o silêncio, além de pouco praticada é desencorajada. Se tirarmos o Eremita do Tarot, ou seja, das nossas vidas, jamais descemos do Carro, que embora soe auspicioso, pode muitas vezes nos levar a ruas sem saída. Fontes e conteúdos complementares Barulho em São Paulo A falta de silêncio Os benefícios do silêncio Entrevista com Gordon Hemptom Poluição sonora afeta nossa chance de envelhecer bem Pesquisa da Fact.MR sobre fones com cancelamento de ruído Artigo da revista The Lancet sobre os prejuízos causados na saúde pela poluição sonora O Som mais ameaçado do mundo Poluição sonora: um problema de saúde pública Livro "Meditações sobre os 22 Arcanos Maiores do Tarô" Episódios complementares A Voz do Tarot Resposta Automática A Era do Diabo / Apoie o Alouca Tarot
Ester Viola descrive una fotografia pubblicata su una rivista per provare a capire com'era Calvino partendo dal suo aspetto, nonostante lo scrittore non amasse apparire. Discute di questo rapporto dell'autore con la sua immagine insieme ad Andrea Nuvoli, avvocato con la passione per la scrittura, la musica e il disegno. Ester poi continua ad indagare su come fosse Calvino leggendo alcune delle lettere che lui scrisse a Esther Judith Singer, detta Chichita, traduttrice argentina che sarà l'amore della sua vita e che sposerà. Nella corrispondenza con Chichita, Calvino parlava anche del suo lavoro ed Ester ritrova le riflessioni su “Marcovaldo ovvero Le stagioni in città”, libro che è diventato una lettura quasi obbligatoria a scuola. Ma oggi è ancora così? E le nuove generazioni cosa ne pensano? Ester lo chiede a Giusi Marchetta, autrice e insegnante di italiano in un liceo. L'ultimo ospite dell'episodio è Alessandro Giammei, scrittore e professore a Yale, con il quale Ester si confronta sulla capacità che aveva Calvino di osservare qualcosa che è impossibile da vedere: il futuro. Le citazioni di questa puntata sono tratte da: libro “Italo”, Ernesto Ferrero, Einaudi; cronologia che accompagna i libri di Calvino; un'intervista da “L'Europeo” intitolata “Il comunista dimezzato”, di Carlo Bo, agosto 1960 (fonte indicata nella Cronologia che accompagna i libri di Calvino); libro “Lettere a Chichita”, Italo Calvino, Mondadori; libro “Il mestiere di scrittore. Conversazioni critiche”, di Ferdinando Camon, Garzanti (fonte indicata nella Cronologia che accompagna i libri di Calvino); libro “Eremita a Parigi”, Italo Calvino, Edizioni Pantarei (fonte indicata nella Cronologia che accompagna i libri di Calvino); libro “Una pietra sopra”, Italo Calvino, Mondadori; libro “Gli amori difficili”, Italo Calvino, Mondadori.
Le “Fiabe Italiane” di Italo Calvino sono state una vera e propria ossessione per Ester Viola: facili, chiare, divertenti, un tesoro da cui usciva fantasia. Ester ci racconta che sono state un'ossessione anche per Calvino ma per motivi diversi: raccoglierle e tradurle fu un lavoro monumentale, certosino e stremante. Un lavoro che, secondo Ester, può dirci moltissimo del carattere di Calvino. Carattere che si rivelerà anche nel suo rapporto con i viaggi e con le città. Ester, infatti, ci parla di un viaggio che lo scrittore ha fatto negli Stati Uniti tra la fine del '59 e i primi mesi del '60. A New York lui confessava di essere sempre felice, stupito dell'effetto straordinario che la città può avere sulle persone. Ester per comprendere meglio questo entusiasmo discute di America con Marta Ciccolari Micaldi, giornalista e autrice conosciuta come La McMusa. Gli altri ospiti della puntata sono Jhumpa Lahiri, scrittrice premio Pulitzer che sottolinea l'infinita curiosità di Calvino per l'universo, e Saverio Lefevre, libraio che è stato amico di Italo e che ci svela com'era nella vita quotidiana.Le citazioni di questa puntata sono tratte da: libro “Fiabe italiane”, Italo Calvino, Mondadori; libro “Italo”, Ernesto Ferrero, Einaudi; rivista “ABC”, giugno 1960 (fonte indicata nella Cronologia che accompagna i libri di Calvino); libro “Eremita a Parigi. Pagine autobiografiche”, Italo Calvino, Mondadori; lettera a Emilio Cecchi, novembre 1961 (fonte indicata nella Cronologia che accompagna i libri di Calvino); libro "Mondo scritto e mondo non scritto”, Italo Calvino, Mondadori.
Doña Eremita ha salido a pasear en bicicleta junto a su perro Mambrú. Por el camino se les cruzó un erizo y Doña Eremita tocó el timbre de la bicicleta: «¡Tring! ¡Tring!». Al ver que el erizo no les hizo mucho caso Doña Eremita pensó «Lo que esta bicicleta necesita es una bocina bien ruidosa». Y así Doña Eremita comienza con la primera reforma de su bicicleta, a la que seguirán otras muchas, a cual más curiosa y divertida. Tanto quiso mejorar su bicicleta que al final…¿Te animas a descubrirlo? Mi Instagram: https://instagram.com/cuentos_e_historias_infantiles Mi Facebook: https://www.facebook.com/CuentosHistoriasMexico
Apeadeiros da conversa: .A voz humana é uma casa. .Eremita e o turista. .As mil uma maneiras de tirar um café. .Eremita de esplanada. .Ensaio sobre esplanadas no inverno. .O regresso da miniesplanada. .Nalga de Aquiles. .Aquiles. .Descrição de um quadro. ----- O menino está aqui: Twitter: twitter.com/RobertoGamito Instagram: www.instagram.com/robertogamito Facebook: www.facebook.com/robertogamito Youtube: bit.ly/2LxkfF8
In questo episodio approfondiamo il fenomeno delle crociate rintracciandone le cause religiose, sociali, economiche, politiche e provando a vederla dall'angolatura visuale della cultura medievale. Dopo aver parlato di Urbano II e del concilio di Clermont-Ferrand del 1095, abbiamo giusto il tempo di annunciare la crociata del popolo (o dei pezzenti), guidata da Pietro l'Eremita, e ricordare che proprio in quella circostanza si riattizza l'odio fanatico nei confronti delle comunità di ebrei disseminate in Europa centrale e si verificano i primi pogrom, ma già la campanella suona e tutti scappano... In copertina: Francesco Hayez, La crociata dei poveri --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/stefano-dambrosio5/message
Je suis ravie de vous retrouver pour la suite de l'interview de Victor Eremita. Dans le dernier épisode, mon invité nous a donné sa définition de la philosophie, une philosophie qui se veut connectée à l'existence, reliée à notre quotidien et aux sentiments qui nous traversent... dans l'idée d'apprendre, pas à pas, de se faire miroir fidèle du monde. Car il semble que nous aspirions tous, au fond, à cette Joie, à cet Amour inconditionnel. C'est ce "désir" fondamental, dont nous parlions la dernière fois. Selon Victor, pour cela, pas besoin d'une expérience mystique comme j'ai pu moi-même en vivre, de nombreux chemins permettent d'y arriver. Car comme il nous l'expliquait, je reprends ses termes, «Le réel est "un". Il n'y a pas deux réalités», «quand le miroir n'est plus déformant, on arrive au même résultat ». Donc aujourd'hui nous creusons l'idée que, grâce à la réflexion philosophique, nous puissions découvrir ce chemin qui mène à la Joie, et surtout que nous soyons capable de le retrouver et de le réemprunter. Loin des dogmes et des religions, nous parlerons donc, de Dieu, de Nature, de félicité. Et après il ne restera plus qu'à s'entrainer !
Aujourd'hui on parle d'amour. Nous partons d'une rencontre amoureuse d'une intensité telle qu'il est difficile d'y croire, d'une joie si forte qu'on ne pensait pas pouvoir la ressentir un jour. Puis la vie reprend son cours, avec des questionnements sur cet amour qui n'a plus la même intensité mais qui continue de nous porter. Mon invité a voulu creuser ce qu'est l'expérience amoureuse. Rien ne le destinait à la philosophie, qui pour lui était des "élucubrations de l'esprit", si ce n'est ses questionnements : l'amour n'est-il qu'une illusion ? Qu'une rencontre entre deux psychologies malades ? Et qu'est-ce que la jalousie ? Où passe l'amour au fil des ans ? Bref, des questions universelles dans une vie ordinaire, satisfaisante, mais toujours avec une quête de sens en arrière-plan. De l'astrophysique à la philosophie , mon invité était poussé par sa curiosité comme s'il y avait quelque part une réponse à ses interrogations. Et c'est en se penchant sur les philosophes qui parlent de l'amour, qu'il a, pas après pas, révélation après révélation, rencontré l'Amour, le vrai. C'est encore le hasard qui a amené cette rencontre improbable avec Victor. C'est une grande joie pour moi de vous partager cette interview qui parle de sujets profonds qui rejoignent mes autres épisodes, mais cette fois avec un autre point de départ : une méthode scientifique, rigoureuse, philosophique et une démarche de réflexion très poussée. (Vous trouverez les citations inspirantes de l'épisode plus bas) ~~~ Les sources citées dans l'épisode dans l'ordre chronologique : Le philosophe existentiel Sören Kierkegaard dont l'un des pseudonyme est Victor Eremita Le philosophe Robert Misrahi. Ses livres mentionnés : "La nacre et le rocher"(autobiographie), "La construction d'un château" (poétique), "lumière, commencement, liberté" (thèse), "Les actes de la joie" Le livre "La première seconde" de Hubert Reeves (astrophysicien et écologiste franco-canadien) Le philosophe André Comte-Sponville Le philosophe Michel Onfray ~~~ Vous voulez en savoir plus sur les idées de mon invité ? Groupe fb Spinoza et l'Ethique du Désir et de la Joie : https://www.facebook.com/groups/493834441530533/?ref=share_group_link Groupe fb Agora Spinoza : https://www.facebook.com/groups/938643166801875/?ref=share_group_link https://vraiephilosophie.wordpress.com Articles et extraits de livres de Robert Misrahi https://maphilosophie.art.blog ~~~ Vous avez apprécié cet épisode? Vous souhaitez me soutenir? ❤️ Abonnez-vous sur la plateforme de podcast de votre choix, mettez des commentaires, des likes, des étoiles, des bonnes notes, parlez-en autour de vous, partagez pour que d'autres puissent le découvrir à leur tour ! ⭐
TESTO DELL'ARTICOLO ➜ https://www.bastabugie.it/it/articoli.php?id=7413LE SEI LEZIONI DI SAN NICOLA DI FLUE, IL PATRONO DELLA SVIZZERANicola nacque nel marzo del 1417 nel piccolo abitato di Flùeli, sopra Sachseln, nella regione dell'Obwald. Nello stesso anno, l'11 novembre, il concilio che si svolgeva a Costanza, capoluogo della diocesi, poneva fine al grande scisma d'Occidente, suscitando speranze di riforma che sarebbero state però di breve durata.Nella nuova costruzione europea che lentamente andava sostituendosi alla feudalità, la piccola Confederazione elvetica era alla ricerca di una propria identità e di un proprio ruolo all'incrocio delle grandi vie commerciali d' Europa. Le comunità montane e le borghesie cittadine erano interessate alla prosperità derivante dallo sviluppo dei traffici commerciali, ma le loro divergenti ambizioni politiche creavano antagonismi che giungevano spesso al limite della rottura. La vocazione di Nicola e il suo cammino alla ricerca di Dio si collocano dunque in un'epoca e in una terra attraversate da gravi crisi. Con la sua preghiera, l'influenza della sua presenza, la pace interiore che irradiava come risultato del suo abbandono a Dio, Nicola ottenne che comunità rivali e divise da interessi economici e politici giungessero ad accettarsi e a convivere su un piano di solidarietà.Il cammino di Nicola presenta qualcosa di sconcertante. Cinquantenne, laico, sposato da venti anni e padre di dieci figli, ex soldato, contadino rispettato che poteva ritenersi pago del suo stato, magistrato e giudice impegnato negli affari del suo Cantone (ma che aveva abbandonato la carica per non essere riuscito a ottenere l'abolizione di una sentenza da lui ritenuta ingiusta), Nicola si lasciò condurre dalla chiamata di Dio là dove non avrebbe mai pensato di arrivare. La decisione presa fu il risultato di una lotta interiore, circa la quale egli fu sempre molto discreto: essa dovette pero essere dura, poiché Nicola la paragonò alla «lima che purifica e al pungolo che stimola».LA CHIAMATA A DIVENTARE EREMITAUn giorno, mentre pregava per chiedere a Dio la grazia di una fervida adorazione, vide una nuvola dalla quale uscì una voce che gli ordinò di abbandonarsi interamente alla volontà divina. Comprese allora che Dio, desiderando portare a termine in lui l'opera che aveva iniziato, lo invitava ad abbandonare la sua terra, i beni e la famiglia, per poter giungere fino a Lui. Egli chiese allora tre grazie: ottenere il consenso della moglie Dorotea e dei figli più grandi (il maggiore aveva allora 20 anni e poteva diventare capofamiglia, ma l'ultimo nato era di appena 13 settimane), non provare in seguito la tentazione di tornare indietro e infine, se Dio lo avesse voluto, poter vivere senza bere e mangiare. Tutte le sue richieste furono esaudite. Il 16 ottobre 1467, nella festa di S.Gallo, dopo aver salutato definitivamente Dorotea che egli avrebbe chiamato sempre «sua carissima sposa» e i figli, si pose in cammino, pellegrino dell'assoluto, «quasi volesse andare da solo nella miseria», come osservò Heini am Grund, un parroco delle vicinanze che sarebbe diventato suo confidente e amico. Voleva forse raggiungere una delle comunità degli «Amici di Dio» (Gottesfreunde) che fiorivano allora in Alsazia? È possibile, ma di fatto non arrivò oltre la piccola città di Liestal, nel cantone di Basilea: un contadino, al quale aveva parlato dei suoi progetti, lo persuase che in nessun luogo Dio lo voleva al suo servizio che non fosse in mezzo ai suoi. Umilmente Nicola accolse quel discorso come un segno. La notte successiva, mentre stava per addormentarsi, «vennero dal cielo una luce e un raggio che gli trafissero le viscere, come se un coltello lo avesse colpito». Sconvolto, ritornò con discrezione nei luoghi da cui era venuto, e decise di vivere in solitudine sullo scosceso prato del Ranft, all'estremità della foresta, in una valletta non lontana da casa sua. Dimorò in quel luogo per venti anni, abitando in una piccola cella fatta di assi, alla quale gli abitanti del villaggio aggiunsero ben presto una cappella.LA FAMA DI SANTITÀ E IL DIGIUNO ASSOLUTOCosì, sorvegliato e protetto, Nicola si trovò a vivere nel deserto pur in mezzo ai suoi. Nulla lasciava allora immaginare il ruolo che avrebbe ben presto svolto a vantaggio del suo paese. Colpiti dalla fama della sua santità e anche dal suo digiuno assoluto (si nutriva solo dell'eucarestia, come fu verificato) ben presto molti ricorsero a lui per averlo come consigliere o arbitro. Fu grazie a questi incontri e a qualche breve lettera dettata alle autorità che lo avevano consultato, che Nicola trasmise il suo messaggio politico, che era quello di un operatore di pace secondo il vangelo. Per lui «in tutte le cose la misericordia vale più della giustizia», ed essa costituisce il miglior cemento per unire città e stati fra di loro. Nicola pone in guardia contro lo spirito di conquista, di guadagno e di possesso che genera solo risentimenti e conflitti. A lui, come ad estrema speranza, ricorse in tutta fretta Heini am Grund la notte fra il 21 e il 22 dicembre 1481 per cercare una parola di riconciliazione che potesse sia pure all'ultimo momento evitare una guerra fratricida fra i confederati. Senza l'intervento di Bruder Klaus la Confederazione elvetica non sarebbe sopravvissuta ai contrasti che allora la laceravano, e per questo Nicola è unanimemente venerato in Svizzera come «padre della patria», l'uomo che ne ha salvato le fondamenta nel momento più critico. «Sforzatevi di essere ubbidienti gli uni verso gli altri», scrisse alle autorità di Berna il 4 dicembre 1482, e aggiunse: «Custodite nel vostro cuore il ricordo della passione del Signore», rivelando così l'intima fonte della sua unione a Dio.A un visitatore che gli chiedeva: «Come si deve meditare sulla passione del Signore?» Nicola rispose: «È buona qualunque via tu voglia scegliere», ma subito precisò: «Dio sa rendere la preghiera così dolce per l'uomo che questi vi si immerge come se andasse a ballare. Ma Dio sa anche far si che essa sia per lui come una lotta». E ripeté davanti al suo ascoltatore allibito: «Sì! Come se andasse a ballare!» Un altro eremita, venutosi a stabilire nelle vicinanze, avrebbe detto ammirato di Nicola: «Il mio compagno ha ormai varcato il Giordano. Io, miserabile peccatore, ne sono ancora al di qua».AUTENTICO MISTICONicola è «passato in Dio». Autentico mistico, nella sua solitudine si ritrova nel cuore del mondo, testimone di quella presenza divina da cui è irradiato. Non stupisce allora che non abbia più avuto bisogno di nutrimento, che la sua mirabile sposa abbia, condividendone la fede, accettato la sua assenza come compimento di una vocazione; che i suoi compatrioti l'abbiano chiamato «fratello» e che forze politiche pronte ad affrontarsi abbiano trovato alla sua scuola un modo di vivere in comunione di intenti nel rispetto delle reciproche libertà. Quello di Nicola fu il cammino di un'avventura interiore senza ritorno. Egli non conosce spiegazioni o distinzioni erudite: la sua conoscenza di Dio è quella del cuore, intima, non trasmissibile. Egli sa tradurre la sua esperienza spirituale solo nel linguaggio dei «sogni» simbolici, i cui elementi sono tratti dalle fonti bibliche e dagli archetipi e dalle tradizioni delle sue montagne. Nicola li confida solo ad alcuni amici particolarmente discreti, che li riferiranno dopo la sua morte.Nel suo ritiro del Ranft, in una data che si può collocare fra il 1474 e il 1478, l'eremita ricevette da Dio una visione così intensa da restarne come annientato. Da allora, come confermano alcune testimonianze, «tutti coloro che lo avvicinavano erano presi da timore. Egli affermava di aver visto una volta una luce che lo aveva trafitto e nella quale si mostrava un volto d'uomo. Di fronte a questa visione aveva pensato che il suo cuore sarebbe scoppiato. Preso da spavento, aveva distolto lo sguardo e si era gettato a terra».Quando Nicola, che non sapeva leggere, voleva mostrare il suo libro di meditazione, presentava una figura disegnata al centro di una grande ruota, dalla quale partivano dei raggi che rappresentavano le vie di abbassamento e di misericordia scelte da Dio per venire fino a noi, i diversi cammini di umiltà - l'incarnazione, la passione, i sacramenti - che ci rivelano la grandezza e la tenerezza divina. «Nicola - annoterà un visitatore - deve aver appreso alla scuola dello Spirito Santo questa figura della ruota che egli fece dipingere nella sua cappella e nella quale brilla lo specchio risplendente di tutta la divinità».Nicola di Flùe morì nel suo eremo il 21 marzo 1487, all'età di 70 anni.UN PROFETA IN PATRIAGià mentre era ancora in vita Nicola fu considerato, dentro e fuori i confini della piccola nascente Svizzera, il santo della sua terra, un «profeta in patria». Per i suoi compatrioti, che non ebbero difficoltà a riconoscere in lui un saggio, un artefice di pace e un inviato di Dio,
Conduce con Doña Eremita, su perro Mambrú y con los monstruos en el viejo automóvil que nos han regalado. Escucharemos este episodio durante un accidentado paseo, ¿nos acompañas? Mrs. Armitage Queen of the Road es el título original de Doña Eremita, reina de la carretera un álbum ilustrado publicado por primera vez en 2003 por Random House Children's Books, editado en España por Ediciones Ekaré. Escrito e ilustrado por Quentin Blake. Recomendado para lectores a partir de 3 años. ¡Apoya a tu podcast amigo! Compra nuestros libros en tu librería preferida Encuéntralos en Todos tus libros https://bit.ly/TTL_Holamonstruo O bien desde nuestra tienda online en www.holamonstruo.com/books Ayúdanos con la producción de este podcast. Hazte patreon de Hola monstruo con el nivel Monstruo o Súper Monstruo www.patreon.com/holamonstruo Comparte este podcast con tus conocidos y amigos. Habla con los monstruos sobre literatura infantil y juvenil, de los episodios del podcast o sobre nuestros libros ¡Te esperamos en el canal de telegram! https://telegram.me/holamonstruo/ Música del episodio: Sneaky adventure y Happy Boy de Kevin McLeod, Comedy one y Comedy three de Rafael Krux. Todas con licencia CC BY.
No episódio de hoje conversamos sobre as especialidades do arcano 9, o Eremita.
I raggi del sole dispersero la nebbia e la disperazione della notte. Una nuova alba sorse su Codghor e con essa la speranza. A nord apparve un manipolo di cavalieri. I Guardiani del Delta erano giunti infine guidati dall’Eremita e... Continue Reading →
17 DE ENERO - SAN ANTONIO ABAD, EREMITA
São Jerônimo escreveu em 400, um livro rico em detalhes sobre a vida de Paulo, a quem chamou de "príncipe da vida eremita". Ele a conheceu narrada pelo amigo são Atanásio, discípulo de santo Antonio do Deserto. Paulo nasceu no ano 228, em Tebaia, uma região próxima do rio Nilo, no palmeiras, para ser sua moradia. Com as folhas da palmeira fazia a roupa. Os frutos eram seu alimento. E a água da fonte sua bebida. Em 251 o imperador Décio morreu num combate e a perseguição cessou. Mas, Paulo nunca mais voltou. O deserto, a solidão e a proximidade com Deus o haviam conquistado. Sentiu que sua missão era ajudar o mundo não com negócios e palavras, mas com penitências e orações, para a conversão dos pecadores. Disse são Jerônimo que quando a palmeira não tinha frutos, vinha um corvo trazendo meio pão no bico e com isso vivia o santo monge. Depois de muitos anos, foi descoberto por Santo Antonio do Deserto, ou Santo Antão, o qual foi avisado em sonho, que no deserto existia um monge mais velho do que ele.São Paulo estava na caverna, quando se encontraram. Conversavam sobre assuntos espirituais, quando um corvo pousou carregando no bico a ração dobrada: um pão inteiro. Paulo, então, contou a ele sua vida e a experiência dos noventa anos de solidão no deserto. Depois rezaram a noite toda. Pela manhã, São Paulo pediu que Santo Antão fosse buscar o manto que recebera de Santo Atanásio, pois pressentiu que seu fim estava próximo. Santo Antão ficou emocionado, porque nada havia contado sobre o manto, que ganhara do discípulo. Partiu e quando voltou, não o encontrou mais. Envolto em mistério e encantamento, ao que tudo indica, São Paulo morreu com cento e doze anos em 340, sozinho e em lugar ignorado. Foi um santo singular: não deixou escritos ou palavras memoráveis. Segundo a tradição, no século VI, foi erguido no Egito um mosteiro, em frente ao Monte Sinai, que conserva a sua antiga morada na caverna. Monge do silêncio, também conhecido como: São Paulo de Tebas. Cerca de oito séculos depois de sua morte, nasceu uma comunidade religiosa com o nome de "Ordem de São Paulo Primeiro Eremita" ou "Eremitas de São Paulo". Uma comunidade que, no início do terceiro milênio, ainda permanece viva e conhecida, tendo sua Casa Mãe, perto do Santuário Mariano de Czestochowa, na Polônia. A Igreja o celebra em 15 de janeiro, data indicada no livro de são Jerônimo. --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/jlio4/message
El motivo del eremita
L’Eremita li avrebbe aiutati. Ormai da anni non si faceva vedere dalla gente di Codghor tanto da essere diventato una leggenda, una storia da raccontare ai nipoti nelle notti di nebbia, quindi quasi sempre. Il suo rifugio, l’antica abbazia ormai... Continue Reading →
Nella puntata di oggi intitolata “Guru da città” i channeler italiani Corrado Marchetti e Jara Centanni spiegano come si diventa un bravo Guru da città. Chi sono i guru? Si esatto per trasformarsi in una persona illuminante per gli altri ci sono più strade e più fasi nella vita spirituali dell'individuo. Si può scegliere la strada dell'eremita quella dove decidi di isolarti da tutto e tutti ed evitare tutto il rumore "esterno" per tornare al silenzio. O scegliere la seconda strada. Quella più difficile. Creare la tua isola, la tua montagna interiore dentro di te, inaccessibile alla massa è il tuo scopo ora! Questa seconda strada è la più dura, ma anche la più trasformativa perchéti permette di mostrare agli altri una strada da seguire grazie alla tua presenza. Scappare dai disturbi è una prima fase ma poi se vuoi veramente fare la differenza nel mondo, bisogna sporcarsi le mani e diventare capace di filtrare quello che non è di tuo interesse rimanendo anche in luoghi rumorosi. Ricorda che il silenzio che crei diventa il tuo habitat. Sei tu che lo crei e che lo mantieni dentro di te. Mi sento Salvo e in una zona protetta. La cosa difficile è portare con sé quella sensazione. Questo è quello che serve e quello che noi cerchiamo. Buon aspirante Guru. Se hai bisogno di aiuto scrivi a info@centrostudipranici.it Puoi ascoltare i nostri esperti gratuitamente clicca quihttps://anchor.fm/channelingnews Il sito web per approfondire channelingnews.it Channeling News è il primo podcast italiano che parla di messaggi che arrivano dal mondo invisibile per la crescita della tua anima. I TEMI DI OGGI Chi è il guru di città? Come si diventa guru di città? Scopri i meccanismi che esistono in noi per evitare di isolarci. Come faccio a rimanere un asceta? Come puoi interagire? Aggiungi questo podcast tra i tuoi preferiti così da non perdere nessuna puntata. Seguici su facebook - https://www.facebook.com/channelingnews Scarica la rivista digitale gratuita CHANNELING NEWS - www.channelingnews.it Partecipa ai corsi di crescita personale, corsi di channeling - online e dal vivo - www.centrostudipranici.it Condividi il podcast e il giornale digitale olistico . Entra nella Channeler Community più grande d'Italia. #eremita #silenzio #guru #asceta #sceltamigliore #roma --- Send in a voice message: https://anchor.fm/channelingnews/message
onselhos de um Eremita...
Ma secondo voi, mo così, ma può essere che quaranta persone, dopo aver mangiato del pesce crudo a Gubbio, non sappiano che è uscita la quarta stagione di Boris su Disney Plus? Ma soprattutto, come ha fatto quell'eremita iraniano a vivere per 94 anni se non si lavava da 60? --- Send in a voice message: https://anchor.fm/forzapanino/message
https://clubmagic.gumroad.com/l/wxtua … Quando il mare è indurito dalla forza di una burrasca, l'inclinazione di una barca a vela si piega al montare dei venti, e il movimento della barca cede al montare delle onde. Piegandoci e cedendo riconosciamo la forza del mondo; indurendoci e resistendo riconosciamo la forza di noi stessi. Ecco perché il Tao si trova sia cedendo che resistendo, e perché la rotta curva di un navigatore forte non si spezzerà…La navigazione procura saggezza. Quando prendiamo il mare avanziamo nel mondo riconoscendo e rendendo omaggio all'assetto superiore delle cose. A bordo di una barca mettiamo in atto la saggezza propria del Tao. Ci muoviamo di concerto con l'energia del vento e del mare. Ci alziamo e ci abbassiamo con le onde, in maniera del tutto naturale. Ci spostiamo o stiamo fermi con il vento, in maniera del tutto naturale. Ci muoviamo con la massa del mare e con l'alito dell'aria, mutando nel rispetto del respiro che è più grande di noi. Il nostro pensiero e le nostre azioni sono il vento e il mare del nostro essere. Quando ci apriamo al vento e al mare, il vento ci penetra con il suo respiro e il mare si riversa dentro di noi fino a mutarci. Poi il vento diventa i pensieri del nostro pensiero e il mare la forza del nostro agire. Questo libro parla di come noi, persone comuni, potremmo vivere molto meglio con noi stessi e con il resto del mondo mostrandoci semplicemente più attenti e ricettivi, pazienti e sensibili verso ciò che è dentro e fuori di noi. Per i velisti in particolare il Tao della barca tratta dello spirito della navigazione. Per i lettori in generale, è la metafora di un modo di vivere.The Tao of Sailing, di Grigg Ray
_ --- Send in a voice message: https://anchor.fm/margarida-rodrigues2/message
Nesse episódio falamos sobre Magia Cerimonial, Angelical, Elemental, Planetária, Hoodoo e curiosidades sobre a vida do casal mais pop da magia! Além de responder as perguntas dos seguidomores, testamos o conhecimento musical dos anjinhos Dalton e Adeh. Conhece nosso Instagram? @tarot_das_taradas Siga @dalton.rf e @covil_da_serpente no Instagram.
No VPQM desta semana Rafael Velame entrevista Eremita Mota, vereadora e futura prasidente da câmara de vereadores de Feira de Santana. O #VPQM acontece toda quarta-feira, às 19h, ao vivo, no canal do Youtube. Se inscreva e venha ficar bem informado sobre o que acontece em Feira de Santana. ✅LINK INSCRIÇÃO ALI SEBRAE: bit.ly/agentesebrae ✅Visite o HUB Feira: https://www.instagram.com/hubfeira/ ✅ Redes sociais: ✔️ https://www.instagram.com/blogdovelame/ ✔️ https://www.instagram.com/rafaelvelame/ ✔️ https://twitter.com/rafaelvelame ✔️ https://twitter.com/BlogdoVelame Produção do programa: ✔️ https://www.youtube.com/feirapod ✔️https://www.instagram.com/feirapod/
Músicas para mover o corpo antes de meditar. SPOTIFY: https://open.spotify.com/user/22s7oqbw2ofoyxmvo7wrzw2rq/playlist/1xdSLOlopi64wWorVItMqe?si=jEeS12XnTzmJeErzINLjYQ SOUNDCLOUD: https://soundcloud.com/osol_bhaskar/sets/o-corpo-no-sol/s-cXLIx
Nossa Senhora de Czestochowa POLÔNIA Da longínqua Polônia, na região de Jasna Góra, Monte Claro, de Czestochowa, encontramos o maior santuário mariano do país que viu nascer e educou a piedade mariana de São João Paulo II. Este santuário ainda hoje é o centro a vitalidade espiritual da nação polaca chegando mesmo a uma média de quatro milhões de peregrinos por ano! As grandes festividades acontecem em 3 de Maio Nossa Senhora Rainha da Polónia, 15 de Agosto Assunção da Bem Aventurada Virgem Maria, 26 de Agosto celebração de Nossa Senhora de Jasna Góra e por fim no dia 8 de Setembro a festa da Natividade de Nossa Senhora que contam com uma afluência média de dois milhões e meio de pessoas. A vida do Santuário é pautada por uma calendário que anualmente permanece inalterado a exposição da imagem milagrosa desde às 6h00 até à Súplica de Jasna Gora às 21h. Das várias iniciativas pastorais sublinhamos a Família do Rosário de Jasna Góra. As origens históricas do Santuário remontam à Ordem de São Paulo, Eremita do Egito que surgiu na Hungria no século XIII e que fundou em 1382, com o patrocínio do rei Ludovico d'Angiò, rei da Polônia e da Hungria, um mosteiro na colina de Jasna Góra. É nesta data que temos registro da presença da imagem de Nossa Senhora que se tornou meta de peregrinação dentro e fora da Polônia. A afluência de peregrinos não deixou de aumentar a tal ponto que se começou a construir estruturas em cima de estruturas com estilos arquitetônicos diversos para aumentar o espaço de acolhimento dos peregrinos. Um episódio particular deste santuário foi a resistência em 1655 à invasão que a Suécia realizou na Polônia e que no Santuário, fortificado ao longo dos séculos para proteger as diversas ofertas dos peregrinos de possíveis furtos. Graças a esta resistência juntamente com a devoção do Rei João Casimiro, no dia 1 de abril de 1656 Maria foi proclamada Rainha da Polônia. O coroamento da imagem aconteceu no dia 8 de setembro de 1717 e na Constituição de 1746 da Polônia se escreveu que ‘a nação é devota a esta sua Santíssima Rainha, a virgem Maria do quadro de Czestochowa, célebre pelos seus milagres, a qual concede nas necessidades a proteção'. Durante a ocupação da II Guerra Mundial os responsáveis das várias forças opostas aos invasores se encontravam no santuário, pelo que Jasna Góra é símbolo de esperança, vitória, liberdade convertendo-se na capital espiritual da Polônia. A imagem milagrosa é o símbolo dos polacos no mundo pois os seis séculos de história política, cultural e espiritual se condensam à volta da Bem Aventurada Virgem Maria. Compreender a Polônia significa ter consciência da construção da identidade da Jasna Góra. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/locus-mariologicus/message
Parábola do Eremita e os animais de autoria desconhecida é uma profunda reflexão para autoconhecimento. . Quais são os "animais" que dominam e derrubam a sua INTELIGÊNCIA EMOCIONAL e arruínam a sua vida e afastam as oportunidades? Quem está no comando da sua vida? Como você pode treinar cada um desses "animais" para que as portas se abram e sua vida seja tranquila e próspera? #eremita #prosperidade #inteligenciaemocional #mentoria --- Send in a voice message: https://anchor.fm/marynes-freixo-pereira/message
La vita di san Francesco da Paola fu costellata di fenomeni soprannaturali, dalla nascita alla morte. La sua memoria liturgica cade il 2 di aprile, ma non potendosi spesso celebrare in quanto a volte ricorre in Quaresima, la si festeggia ogni anno a Paola nell'anniversario della sua canonizzazione, il 1º di maggio. San Francesco nacque a Paola, in Calabria Citeriore (oggi in provincia di Cosenza), il 27 marzo 1416 da Giacomo Martolilla, e Vienna da Fuscaldo. La famiglia del padre proveniva da Cosenza, ma era originaria di Messina. Il nome di battesimo del figlio venne assegnato in onore di san Francesco d'Assisi, per l'intercessione del quale arrivò il piccolo nonostante la loro età avanzata e alcuni anni dopo nacque anche Brigida.
TESTO DELL'ARTICOLO ➜ www.bastabugie.it/it/articoli.php?id=6970SAN NICOLA DA TOLENTINO, IL SACERDOTE EREMITA di Cristina SiccardiIntorno ai 12-14 anni il giovane marchigiano Nicola da Tolentino, nato a Sant'Angelo in Pontano nel 1245 e la cui festa ricorre il 10 settembre, ascoltando una predica di un eremita agostiniano incentrata sulla frase «Non amate il mondo, né le cose che sono del mondo, perché il mondo passa e passa la sua concupiscenza», avvertì la chiamata alla vita religiosa ed entrò proprio nell'Ordine degli eremiti di sant'Agostino, fondato nel 1244.Entrò nel noviziato di San Genesio, distinguendosi fin da subito negli studi, tanto che prima di terminarli venne nominato canonico della chiesa di San Salvatore del suo paese natale. Proseguì nella formazione e venne ordinato sacerdote nel 1269 dal vescovo di Osimo, san Benvenuto Scotivoli (?-1282). Contrariamente agli altri Ordini mendicanti, quello degli eremiti di sant'Agostino non ebbe un fondatore specifico in quanto fu promosso da Riccardo Annibaldi (1200/1210- 1276), cardinale protettore dell'Ordine di Sant'Agostino e sancito da papa Innocenzo IV (1195 ca.-1254), con la volontà di raccogliere le diverse fraternità di eremiti di Tuscia in un'unica famiglia religiosa sotto la guida di un priore generale e con la regola di sant'Agostino. Nel 1256 agli eremitani di sant'Agostino si unirono altre comunità similari; mentre nel 1968 il capitolo generale approvò il mutamento del titolo dell'istituto da eremitani di Sant'Agostino a Ordine di Sant'Agostino.Grazie al suo primo biografo, il confratello a lui coevo, Pietro da Monterubbiano e dalle testimonianze dei suoi contemporanei possiamo avere notizie storicamente sicure. Una commissione composta dai vescovi di Senigallia e di Cesena fu designata da papa Giovanni XXII (1249-1334) il 23 maggio del 1325 per indagare sulla vita e i miracoli di san Nicola da Tolentino in vista di un'eventuale canonizzazione, che si realizzerà nel 1446 sotto il pontificato di papa Eugenio IV (1383-1447). Gli inquirenti compilarono un questionario di 21 articoli ai quali gli interrogati dovevano dare risposta per esaminare le virtù del monaco. Ben 8 articoli erano destinati a provare la perfetta ortodossia dell'educazione ricevuta: precauzione assai necessaria in una regione che ospitava gruppi ereticali e/o idolatrici. Altri 6 articoli spiegavano dettagliatamente gli esercizi ascetici del religioso.UN PIO SACERDOTE DALLA CARITÀ SMISURATATuttavia, l'abbondanza e la varietà delle risposte trascendono i limiti dello schema suggerito per sottolineare l'azione di un pio sacerdote dalla carità smisurata. Il suo costante attaccamento a un'ascesi rigorosa si fondava su un'intensa pietà cristologica: le mortificazioni che imponeva al suo corpo lo facevano partecipare alla Passione di Nostro Signore Gesù e quando celebrava la Santa Messa l'unione con Lui gli suscitava la lacrimazione.Era un uomo di Dio innamorato della povertà e dell'umiltà. San Nicola praticava le mortificazioni eremitiche tradizionalmente in vigore nelle numerose comunità che erano state all'origine dell'Ordine degli eremitani di Sant'Agostino. Ma egli volle di più, nell'intento di unirsi più perfettamente a Cristo, divenendo partecipe della Sua Redenzione per la salvezza delle anime. Dormiva su un saccone di fieno, con una pietra sotto la testa per guanciale, si infliggeva quotidianamente penitenze e si sottoponeva al digiuno di tre giorni a pane e acqua come dalla Regola, aggiungendo anche il sabato in onore della Madonna. Rifiutò sempre le vivande speziate o il più piccolo pezzo di carne anche quando, negli ultimi tempi della sua esistenza, era indebolito dalle febbri e dalle varici alle gambe.Ma non era l'asceta afflitto dalle malattie quello che gli abitanti di Tolentino conoscevano, quanto piuttosto il sacerdote che celebrava la Santa Messa in un modo specialissimo tanto intenso era il suo conformarsi a Cristo. Inoltre, ammiravano in lui l'uomo di preghiera, sicuri di trovarlo nella chiesa del convento assorto nelle sue meditazioni e adorazioni, oppure pronto a confessare.Una penitente, Aldisia Iacobucci, rilasciò questa testimonianza: «Esercitava una forte attrazione [era, dice il testo, attractivus] sui peccatori dicendo loro, per confortarli, che da allora in poi non peccassero più e offrendosi, se lo volevano, di compiere la penitenza in loro vece». Gesù era in Lui e come Lui offriva le sue sofferenze per loro.SEMPRE PRONTO A SEMINARE BONTÀ DIVINAInvitava alla conversione e ai peccatori insegnava la contrizione dell'anima, molto gradita a Dio. I tratti che emergevano dalla sua personalità erano la benevolenza e la gioiosa affabilità. Visitava i malati di Tolentino, andando al capezzale di quelli poveri e dei ricchi su richiesta. In varie occasioni riconciliò coniugi separati e di fronte a situazioni di concubinaggio, faceva di tutto per rimettere la coppia in stato di grazia, regolarizzando la loro vita nel sacramento matrimoniale. Sempre pronto a seminare bontà divina, la gente lo vedeva andare per le vie con grande umiltà e riserbo, con il cappuccio calato sul capo.Con la forza delle sue preghiere, secondo la tradizione tramandata da Pietro di Monterubbiano, il santo salvò l'anima del fratello da un lungo soggiorno in Purgatorio, per questa ragione egli è rimasto un punto di riferimento devozionale per il suffragio di queste anime in attesa di entrare in Paradiso.La fama di santità di Nicola da Tolentino si affermò già in vita. Il gran numero di miracoli post mortem annotati durante il processo o raccolti da altre fonti da Pietro da Monterubbiano (più di trecento), rende san Nicola il più potente taumaturgo delle Marche nei primi del Trecento e conferma il rapido sviluppo di un culto assai vivo in quella terra, che oltrepassò anche i confini: nota è la devozione che nutriva nei suoi confronti santa Rita da Cascia (1381-1457). Il catalogo dei miracoli è un florilegio di atti votivi e di ringraziamenti a motivo dei prodigi che il monaco otteneva da Dio: guarigioni dal mutismo, dalla sordità, da paralisi di ogni tipo; resurrezioni, liberazione di prigionieri catturati durante le scorrerie a cavallo dei ghibellini o dai pastori ladri di bestiame. Fra le offerte il processo di canonizzazione segnala, per la prima volta nell'Europa Occidentale, di un ex voto dipinto nel 1305: è il punto di partenza di una pratica che si è perpetrata nei secoli, oggi purtroppo assai meno a motivo della poca fede; un uso di cui un'ala della splendida basilica di Tolentino dedicata a san Nicola (da sottolineare il magnifico ciclo di affreschi trecenteschi del Cappellone) ne dà ampia testimonianza.LA SANTA CASASan Nicola, che morì il 10 settembre del 1305, è considerato un santo mariano per la sua grande devozione a Maria Vergine e perché ebbe in visione la Santa Casa di Loreto trasportata dagli angeli. La Santa Casa (giunta nella notte fra il 9 e il 10 dicembre 1294), dopo una sosta di nove mesi sulla collina di Posatora, in Ancona, comparve alla fine del 1295 nella selva recanatese della signora Loreta, nell'attuale località denominata Banderuola, dietro l'attuale stazione ferroviaria di Loreto. Agli abitanti del luogo, stupefatti da quel prodigio, san Nicola da Tolentino, che in quell'anno dimorava nella vicina Recanati - e che, secondo la tradizione, vide per rivelazione soprannaturale l'arrivo della santa dimora il 10 dicembre 1294 - fece sapere che si trattava della Casa di Nazareth. Così anche un pio eremita, fra Paolo della Selva, che dimorava in un colle detto Montorso, poco lontano dalla selva di Loreta, conobbe per rivelazione della stessa Vergine che quelle umili pareti erano la Camera nazaretana dell'Annunciazione, portata via da Nazareth per impedirne la devastazione per mano musulmana.La protezione di san Nicola da Tolentino è invocata dai devoti per le malattie epidemiche, i naufraghi, i carcerati e in particolare per le anime del Purgatorio. Egli San Nicola fu anche celebre esorcista: uno dei pannelli della sua vita affrescati nel Cappellone di Tolentino mostra il monaco in atto di liberare una donna indemoniata. Tale facoltà rimase integra anche dopo la sua morte visto che numerosi ex voto lo indicano come guaritore di indemoniati.Iconograficamente parlando, il santo taumaturgo è raffigurato con l'abito nero degli Eremitani di Sant'Agostino, con una stella sopra di lui o un sole sul petto, e in mano un giglio o una croce con ghirlande di gigli. Talvolta, al posto di un giglio, tiene una sacca per la questua. Il sole sul petto rimanda ad una precisa caratteristica, tramandata dai suoi contemporanei: si dice che un astro lucente lo seguisse nei suoi spostamenti e illuminasse la sua figura.
Ken Smith, de 74 anos, vive em cabana que ele mesmo construiu perto de remoto lago escocês; ele pesca e cata alimentos, junta lenha e lava roupas em banheira velha ao ar livre.
Ken Smith, de 74 anos, vive em cabana que ele mesmo construiu perto de remoto lago escocês; ele pesca e cata alimentos, junta lenha e lava roupas em banheira velha ao ar livre.
Músicas para mover o corpo antes de meditar. SPOTIFY: https://open.spotify.com/user/22s7oqbw2ofoyxmvo7wrzw2rq/playlist/1xdSLOlopi64wWorVItMqe?si=jEeS12XnTzmJeErzINLjYQ SOUNDCLOUD: https://soundcloud.com/osol_bhaskar/sets/o-corpo-no-sol/s-cXLIx
Gli ultimi momenti di vita e la morte di un eremita. Lo sguardo di compassione sul mondo e le parole di Cristo come missione e viatico: solo al Signore Dio tuo ti prostrerai, Lui solo adorerai.Leggi la biografia romanzata di Manfredo Settala scritta dall'eremita Padre MIchele Di Monte.https://www.fedecultura.com/?store-page=La-via-della-solitudine-p75826363Iscriviti al nostro canale senza censura su Telegram ➜ https://t.me/fedecultura
TESTO DELL'ARTICOLO ➜ http://www.bastabugie.it/it/articoli.php?id=6604SAN CELESTINO V, L'EREMITA CHE RINUNCIO' ALLA CATTEDRA DI PIETRO di Ermes DovicoPrima dell'incredibile successione di fatti che portò alla sua elezione a pontefice, quando aveva già 85 anni, san Celestino V (c. 1209-1296), al secolo Pietro Angelerio, detto Pietro da Morrone, aveva consacrato la sua esistenza a Dio vivendo per buona parte del tempo da eremita.Penultimo dei 12 figli di due contadini, Pietro mostrò fin dalla giovinezza l'attrazione per la vita ascetica. Dopo l'esperienza in un'abbazia benedettina, si orientò per la contemplazione di Dio nella solitudine: passò da un eremo all'altro e, intorno ai trent'anni, si ritirò in una caverna sul Monte Morrone (da cui il nome datogli dai contemporanei). Interruppe il suo eremitaggio solo per la preparazione al sacerdozio, che svolse a Roma. Dopo l'ordinazione sacerdotale riprese la sua vita contemplativa sui monti.L'EREMITA CHE FONDÒ DECINE DI MONASTERILa fama della sua santità attrasse diversi discepoli. Perciò il buon Pietro decise di fondare una congregazione, i cui membri vennero originariamente chiamati "fratelli di Santo Spirito" (dal nome di uno degli eremi da lui fondati) e in seguito alla canonizzazione del loro fondatore furono detti "celestini". Urbano IV diede la prima approvazione della nuova comunità nel 1263, riconoscendola come un ramo dell'Ordine benedettino. Nell'inverno di dieci anni più tardi, in vista del secondo concilio di Lione (che si proponeva tra l'altro di limitare la proliferazione di nuovi istituti religiosi), Pietro si recò a piedi nella città francese per parlare con Gregorio X. Il papa non solo confermò la congregazione ma chiese al santo di celebrare la Messa davanti agli altri Padri conciliari perché «nessuno ne era più degno».La sua congregazione si espanse fino a contare circa 600 membri, tra monaci e oblati, suddivisi in decine di monasteri. Pietro, che arrivò a fare quattro quaresime all'anno, guidò i suoi discepoli finché poté. Intorno al 1280, ormai avanti con l'età, affidò il timone a un confratello e ritornò a vivere da eremita tra la Majella e il Morrone. Pareva che la sua vita terrena dovesse concludersi su quei monti, e invece doveva ancora verificarsi qualcosa di impensabile. Il 4 aprile 1292 morì Niccolò IV e nello stesso mese si riunì il conclave, allora composto da soli 12 cardinali, per l'elezione del nuovo papa. Prima le divisioni tra i porporati, poi un'epidemia di peste, nella quale trovò la morte uno di loro, prolungarono il conclave a dismisura: trascorsi due anni, la sede pontificia era ancora vacante. In quel frangente arrivarono pure le pressioni di Carlo II d'Angiò, che aveva bisogno dell'avallo papale per un accordo con il re aragonese.DANTE SBAGLIAVA, NON FU VILTÀLo stesso Pietro scrisse al decano del collegio cardinalizio, profetizzando gravi castighi divini se non avessero in breve eletto il papa. I cardinali, infine, si accordarono sul suo nome. Inviarono dei messaggeri sul Morrone per ottenere il "sì" di Pietro, che, come riportò uno di loro, vestiva «una rozza tonaca» e apparve come «un uomo vecchio, attonito ed esitante per così grande novità». Con visibile sofferenza, dopo essersi sentito dire che avrebbe commesso peccato mortale in caso di rifiuto, l'eremita comunicò di accettare la carica. Il 29 agosto 1294 ricevette la tiara papale e assunse il nome di Celestino V. Il suo pontificato, subito influenzato dalle ingerenze di Carlo II d'Angiò e da alcuni uomini di curia disinteressati ai beni eterni, durò solo tre mesi e mezzo.A parte la concessione della "Perdonanza", un'indulgenza precorritrice del Giubileo, Celestino, catapultato a 85 anni in una situazione molto più grande di lui, prese delle decisioni infelici. Ma si rese conto del disordine che regnava nella Chiesa: «Dio mio, mentre regno sulle anime, ecco che perdo la mia», disse sconfortato. Domandò se per il diritto canonico fosse possibile la rinuncia al ministero petrino per ragioni legittime: gli fu risposto di sì, e il 13 dicembre 1294 lesse la sua rinuncia. Per questo molta critica ha individuato in lui il personaggio tratteggiato da Dante («colui che fece per viltade il gran rifiuto»), ma è evidente che Celestino agì in spirito di vera umiltà e amore per la Chiesa. Visse gli ultimi mesi rinchiuso in un castello, perché il suo successore Bonifacio VIII temeva che i propri rivali potessero contestare l'abdicazione di Celestino e servirsi di lui per uno scisma. Tornò alla casa del Padre intonando i Salmi. La sua causa per la canonizzazione fu avviata dallo stesso Bonifacio VIII. E si concluse - dopo l'ascolto di centinaia di testimoni - sotto Clemente V, che nel 1313 lo proclamò santo.
O Mago, primeiro Arcano Maior, dá boas-vindas à sétima temporada do Alouca Tarot Podcast. depois do hiato, mais do que necessário e promovido pelo Eremita, retomamos a ação. agora, esclarecidos e lúcidos, tendemos a ser mais assertivos. sob o aspecto do Mago somos capazes de trazer à existência nossos sonhos e desejos, mas como? respondo esta e outras perguntas neste episódio. se você gosta de Tarot e quer estudar Tarot, se joga lá no site. você vai encontrar três cursos: Curso de Introdução ao Tarot - Gratuito Curso de Arcanos Maiores Curso de Arcanos Menores site instagram um beijo! @diegoponciano
andar de mãos dadas com o Eremita nas últimas semanas foi mais encantador do que fui capaz de imaginar! espero que para você também. o episódio passado, "o amor do Eremita", teve um recorde absurdo de ouvintes em muito pouco tempo e isso só significa uma coisa: estamos sedentos por amor! agora encontramos a abundância do Eremita, que nada mais é do que a filha de sua verdade e do seu amor. se você gosta de Tarot e quer estudar Tarot, se joga lá no site. você vai encontrar três cursos: Curso de Introdução ao Tarot - Gratuito Curso de Arcanos Maiores Curso de Arcanos Menores site instagram um beijo!
esse é um dos mais belos episódios do Alouca Tarot Podcast! o segundo episódio da trilogia inspirada no Eremita, nono Arcano Maior do Tarot, está no ar: "o amor do Eremita". se você gosta de Tarot e quer estudar Tarot, se joga lá no site. você vai encontrar três cursos: Curso de Introdução ao Tarot - Gratuito Curso de Arcanos Maiores Curso de Arcanos Menores site instagram um beijo!
a convite da Justiça, o Eremita puxa o freio de mão do Carro. prestes a chegar no meio da Jornada Arcana, nosso viajante aceita o desafio e olhará em retrospecto o que foi vivido até aqui. ele se permite mergulhar em si mesmo e investigar tudo aquilo que o constitui. esse exercício o permitirá que, daqui em diante, a caminhada seja baseada na verdade. ou pelos menos mais na verdade do que na mentira. em tempos de tantas lorotas, fake news, Terra plana e cloroquina, é urgente que façamos as pazes com o nono Arcano Maior do Tarot e sua demonizada lentidão. encontrar e viver a verdade é um exercício constante, não só para identificarmos as verdades e mentiras externas, mas principalmente as de dentro. as que há anos temos contado para nós mesmos. se você gosta de Tarot e quer estudar Tarot, se joga lá no site. você vai encontrar três cursos: Curso de Introdução ao Tarot - Gratuito Curso de Arcanos Maiores Curso de Arcanos Menores site instagram um beijo!
Começa uma das fases mais difíceis da vida de Padre Eustáquio. Ele se vê obrigado a esconder-se, abdicar de pregar para as multidões e entrar em um longo período de retiro espiritual. Novamente um santo querido de sua devoção o acompanha nesta jornada. Créditos sonoros: Lord Weasel - Blue Dot Sessions; Walk Up Hollow Wood Stairs; Door Open Close; Kitchen Sink Drain Close; chant - christislord; Birds - IFartInUrGeneralDirection; davilca - sfx-horse-steps-1; Horse neigh - felix.blume Link: https://freesound.org/people/christislord/sounds/482679/ https://freesound.org/people/felix.blume/sounds/385947/ https://freesound.org/people/IFartInUrGeneralDirection/sounds/69449/ https://freesound.org/people/davilca/sounds/159498/ License: https://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/ http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/ Shores of Avalon by Kevin MacLeod Link: https://filmmusic.io/song/4349-shores-of-avalon License: https://filmmusic.io/standard-license --- Send in a voice message: https://anchor.fm/peeustaquio/message
Gli animali sfuggono all'ultima caccia di Giuliano e il suo destino si compie, inesorabile. Giuliano, abbandona ricchezza e felicità e si fa eremita. Una voce però lo attende, sulla riva di un fiume.
Ricardo Hida conversa com os ouvintes da Vibe Mundial sobre a jornada da prosperidade no tarô. No programa ele apresenta o Arcano maior - Carta 9 - o Eremita. Fitoterápicos e banhos energéticos em: www.dazvo.com.br
Cerca e troverai la presenza di Dio in te, nella tua anima cercando un'oasi di quiete.
Músicas para mover o corpo antes de meditar. SPOTIFY: https://open.spotify.com/user/22s7oqbw2ofoyxmvo7wrzw2rq/playlist/1xdSLOlopi64wWorVItMqe?si=jEeS12XnTzmJeErzINLjYQ SOUNDCLOUD: https://soundcloud.com/osol_bhaskar/sets/o-corpo-no-sol/s-cXLIx
Celebramos, neste dia, a santidade de vida do monge Sérgio, que chegou ao martírio devido seu grande amor à pessoa de Nosso Senhor Jesus Cristo. São Sérgio vivia no deserto enquanto os cristãos estavam sendo perseguidos e entregando a vida em sacrifício de louvor.
Sapevate perché i Led Zeppelin non hanno mai più fatto in concerti in Italia?Ascoltate questo episodio per scoprirlo.
Eremita é o seu nome. A criada jovem que sofre crises de ausência. Para onde ela vai, o que ela vê? Não lembra. Mas seus olhos...Um conto de Clarice Lispector.Produzido, editado e narrado por Carlos Eduardo ValenteFoto da capa: Fragmento do quadro à óleo de Eugène Boudin - Lavadeiras no Rio, trabalhada por Carlos Eduardo ValenteMúsica de fundo: Red Echoes - The Last Paradise - free license by Filmora X Wondershare
Our special guest for the day was TV Host, Entrepreneur, and World Famous Celebrity Contractor of HGTV's hit shows “Love It or List It” & “Brother vs Brother”, Eric EremitaEric has been known as “The Design Boss” for his Savvy Style & No-Nonsense Personality. Most people don't realize how much time and effort goes into a single project. You must have a wide range of skills – from project management, to design sensibility, to an insider's knowledge of market prices and construction processes.We will be discussed Eric's remarkable COVID-19 recovery, his new fashion line Thirteen by Eric Eremita and much more!
"Soli" Storie di eremiti contemporanei di Angelo Ferracuti
Metáfora de autoria desconhecida compartilhado por amigos via WhatsApp. Obrigada por permitir tocar seu coração! Se achar que esse conteúdo pode contribuir para a vida de alguém não hesite em compartilhar como uma lembrança especial! ........................................................................................ Ficou com vontade de entrar em contato com a gente? E-mail: podcastbarulhinhobom@gmail.com Todos os contatos e links: https://linktr.ee/lidia.picinin Instagram Lidia Picinin (Lidinha): https://instagram.com/lidia.picinin Podcast Barulhinho Bom (acervo completo): https://soundcloud.com/barulhinhobom WhatsApp / Telegram: +55 (48) 99984.1014 Grupo público no Telegram para interagir com outros ouvintes: https://t.me/barulhinhobom Canal no YouTube com mais conteúdos de Lidia Picinin (Lidinha): https://www.youtube.com/channel/UCkB1TvYNjuXwilqUkmFPccg Produção e edição do Podcast: Lidia Picinin (https://instagram.com/lidia.picinin) Produção e edição das inspiradoras capinhas de cada episódio: Pat Malinski (https://instagram.com/pat_malinski) .......................................................................................... Conheça também o trabalho incrível dos artistas de nossa música tema “Barulhinho”: Canal YouTube dos músicos Renato Motha e Patricia Lobato: https://www.youtube.com/user/mcom20 Instagram: https://instagram.com/renatomothaepatriciobato ......................................................................................... Um Podcast criado para deixar um Barulhinho Bom reverberando em seu coração em seus momentos de pausa!
Da 42 anni nell'isola di Filicudi, ma almeno il Covid qui non può raggiungerlo
Músicas para mover o corpo antes de meditar. SPOTIFY: https://open.spotify.com/user/22s7oqbw2ofoyxmvo7wrzw2rq/playlist/1xdSLOlopi64wWorVItMqe?si=jEeS12XnTzmJeErzINLjYQ SOUNDCLOUD: https://soundcloud.com/osol_bhaskar/sets/o-corpo-no-sol/s-cXLIx
Dave and Tyler talk about the dominance of Amanda Nunes and what she has left to prove. The world's top golfers are getting into shape but does it negatively impact their game? We also chat with future USWNT goalkeeper Stella Eremita. Intro/Outro by Joakim Karud https://youtube.com/joakimkarud
Digital. The Top Ten Travel News Stories of the Week. Day In, Day Out
Digital "Focus": FLIGHTWhat's Going On In The Airline Industry?Special Guests:✈️ Giulia EremitaDigital Strategy & Innovation BTO2020✈️ Roberta CupriAviation Business Development Manager SEA Milan Airports di Milano✈️ Alejandro Gomez LosadaVP Global Sales @TripStack ✈️ @Marco MalatoSenior Airline and Travel Executive
Esse chá de reflexão é para você que está entendiado ou fica sem ter o que fazer no seu dia. Como você lida com os animais que carrega dentro de você? Vamos refletir? Inscreva-se nas redes sociais da Girasole Treinamento e Desenvolvimento Humano no Youtube: Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCsr9whAdvUHirSLy0xzH9NQ Facebook : https://www.facebook.com/girasoledh Instagram: https://www.instagram.com/girasoledh Linkedin: https://www.linkedin.com/company/girasole-desenvolvimento-humano/?viewAsMember=true --- Send in a voice message: https://anchor.fm/rodrigo-viana-curty/message
Entrevista com o tenente da Polícia Militar de Ouro Fino, Élcio Eremita de Oliveira.
Bruke saksofon i black metal? Jepp. Gi ut verdens største samleboks nest etter Kiss? Ja. Lage et notehefte fordi du irriterer deg over alle de feilaktige MIDI-filene på nettet? Selvsagt! Ihsahn og Emperor har gjort det, og Ihsahn forteller. Intervjuet ble gjort i samarbeid med Scream Magazine under Tons Of Rock i 2017. Den gangen feiret Emperor 20-årsjubileumet for "Anthems to the Welkin at Dusk" ved å spille hele albumet live. Ihsahn skulle egentlig ha spilt på Infernofestivalen i påsken, mens Emperor opprinnelig toppet plakaten hos Karmøygeddon. Men for å begrense spredningen av koronaviruset er alle konsertarrangementer avlyst frem til minimum 15. juni 2020. Heldigvis er Ihsahn bekreftet til neste års Inferno, og Emperor gjester Karmøygeddon 2021. Du kan høre Ihsahns spilleliste ved å følge Jernverket på Spotify. Spilleliste (tekst) Ghost - Square Hammer Bathory - Call from the Grave Black Sabbath - Disturbing the Priest Emperor - Inno A Satana Iron Maiden - Moonchild Diamanda Galás - Sono L'Antichristo Leprous - The Cloak Judas Priest - Painkiller Ihsahn - The Grave Metallica - Master of Puppets Støtt Jernverket økonomisk via Patreon eller Vipps-nummer 567438. Det er også hyggelig om du legger igjen en anmeldelse på iTunes. NB! Jernverket har byttet publiseringsplattform. Det vil sannsynligvis føre til en del døde lenker i episodebeskrivelsene. Jeg jobber med å få ordnet dette, men si gjerne fra dersom du oppdager noe "rart".
Músicas para mover o corpo antes de meditar. SPOTIFY: https://open.spotify.com/user/22s7oqbw2ofoyxmvo7wrzw2rq/playlist/1xdSLOlopi64wWorVItMqe?si=jEeS12XnTzmJeErzINLjYQ SOUNDCLOUD: https://soundcloud.com/osol_bhaskar/sets/o-corpo-no-sol/s-cXLIx
Neste episódio lemos a vida de Santo Antão, eremita do deserto e em certa medida pai da vida monástica. O Padre do Deserto teve a sua vida contada por outro grande Santo, Atanásio, Bispo desterrado inúmeras vezes e aguerrido soldado na luta contra a heresia ariana. Um episódio onde conseguimos perceber a vida de Santo Antão, a profundidade e dificuldade da sua vida ascética. Bronze Podcast - Um casal católico em conversa sobre a fé e a atualidade. https://anchor.fm/bronzepodcast https://twitter.com/diogobronze https://www.facebook.com/diogobronzes https://www.instagram.com/diogo_sarabronze/ https://open.spotify.com/show/5Tp4o8Jrggk4CpSwjiQSOg
For years, America has gotten to know Eric Eremita as the no-nonsense builder who made hundreds of families’ dream homes a reality on HGTV’s “Love It Or List It” and “Brother vs. Brother”. But now, we’re sitting down with this proud Staten Islander to get to know a little bit more of his Italian American side. We’ll discuss how this family man ended up as an internationally recognized face, learn about his Italian upbringing, what it was like working outside of Italian America for so many years, what he thinks are the newest trends in the industry, and what he feels makes a house into a home. He’ll share a little insight into what’s next for TV’s favorite contractor, and how a secret symbol meant for his family has evolved into his new venture into the world of fashion. Get to know a different side of this popular builder, and enjoy an afternoon with Eric and the Podcast Gang!
Todas as principais dúvidas e questões pertinentes ao Tarot, assim como suas história e relevância na história da Humanidade, respondidas no episódio de hoje da Rádio Artétipos pelo nosso tarólogo e especialista em Arquétipos Lucca Ferronatto. Adaptação exclusiva do segundo Webinário do Canal Artétipos.
Apeadeiros da conversa: .Sala de espera. .Converter pessoas ao pensamento saudável. .Eremita à antiga e eremita citadino. . O monólogo do funcionário público. __ O menino está aqui: Twitter: twitter.com/RobertoGamito Instagram: www.instagram.com/robertogamito Facebook: www.facebook.com/robertogamito Youtube: bit.ly/2LxkfF8
Puntata del 10 dicembre 2019 - A cura della redazione di LifeGate
Agradece a este podcast tantas horas de entretenimiento y disfruta de episodios exclusivos como éste. ¡Apóyale en iVoox! Hölderlin es uno de los filósofos alemanes más destacados del romanticismo alemán. A través de este podcast profundizamos en la visión que nos ofrece de la filosofía en la obra de 'Hyperión', también conocido como 'El eremita en Grecia'. A través de la obra poética el autor nos intenta conectar al arte de la poesía con los mismos dioses, dándonos así la visión de que para tratar algunas cuestiones humanas la filosofía queda escasa y precisa de la intervención de nuestra amada filosofía. Gracias por apoyarnos. ¡Disfrútenlo!Escucha este episodio completo y accede a todo el contenido exclusivo de NO NI NÁ. Descubre antes que nadie los nuevos episodios, y participa en la comunidad exclusiva de oyentes en https://go.ivoox.com/sq/560408
Alessandro Barbero al Festival della Mente: Lezioni e Conferenze di Storia
Nonostante tutti i problemi etici e politici di cui oggi siamo ben consapevoli, le Crociate sono state vissute dai contemporanei come un’epopea, e meritano di essere ricordate e raccontate anche in questa prospettiva. Per molte generazioni di occidentali il “viaggio oltremare” ha rappresentato l’avventura, la ricerca d’una vita diversa, la disponibilità al sacrificio in nome di un ideale, e in questo contesto sono emersi personaggi leggendari, protagonisti di vicende inimmaginabili fino a quel momento: da Pietro l’Eremita a Goffredo di Buglione, da Riccardo Cuor di Leone a Luigi IX il Santo.
Conheça o Antecedente (Background) "Eremita (Hermit)" do Livro do Jogador do D&D 5e. Aqui você encontra uma revisão (review) em audio sonorizado de uma parte das regras do livro. Coloque seu fone de ouvido e curta! Bem vindo ao 37º episódio da categoria Regras do DnD 5e, um podcast produzido pelo RPG Next que discute as regras dos livros da 5ª edição do Dungeons and Dragons. Proposta: Apresentar o Antecedente (Background) "Eremita (Hermit)" presente no Capítulo 4 "Personalidades e Antecedentes" da Parte 1 "Criação de Personagens" do Livro do Jogador. Referência Bibliográfica: Player's Handbook - D&D 5e ← clique para comprar Com a participação de: Rafael 47, Jogador e Dungeon Master. Uma produção RPG Next. SUPORTE NOSSA CAUSA! Nossa Campanha do PADRIM está no AR! Acesse e veja nossas Metas e Recompensas para os patronos. https://www.padrim.com.br/rpgnext PADRINHOS E MADRINHAS QUE APOIARAM O RPG NEXT - JUNHO DE 2018: https://rpgnext.com.br/doadores/ COMPARTILHE! Se você gostou desse Podcast de RPG, então não se esqueça de compartilhar! Nosso site é https://rpgnext.com.br, Nossa Campanha do PADRIM: https://www.padrim.com.br/rpgnext Facebook RpgNextPage, Grupo do Facebook RPGNext Group, Twitter @RPG_Next, Google Plus, Canal do YouTube, Vote no iTunes do Tarrasque na Bota e no iTunes do RPG Next Podcast com 5 estrelas para também ajudar na divulgação! DEIXE SEU FEEDBACK! Se quiser deixar seu feedback, nos envie um e-mail em contato@rpgnext.com.br ou faça um comentário nesse post logo abaixo. Seu comentário é muito importante para a melhoria dos próximos episódios. Beleza? Muito obrigado pelo suporte, pessoal! Links para MÚSICAS e SFX sob a licença Creative Commons Freesounds.org – https://www.freesound.org/ Tabletop Audio – http://tabletopaudio.com/ Kevin MacLeod em Incompetech – http://incompetech.com/music/royalty-free Contato Facebook / Twitter / Google+ / YouTube
Conheça o Antecedente (Background) "Eremita (Hermit)" do Livro do Jogador do D&D 5e. Aqui você encontra uma revisão (review) em audio sonorizado de uma parte das regras do livro. Coloque seu fone de ouvido e curta! Bem vindo ao 37º episódio da categoria Regras do DnD 5e, um podcast produzido pelo RPG Next que discute as regras dos livros da 5ª edição do Dungeons and Dragons. Proposta: Apresentar o Antecedente (Background) "Eremita (Hermit)" presente no Capítulo 4 "Personalidades e Antecedentes" da Parte 1 "Criação de Personagens" do Livro do Jogador. Referência Bibliográfica: Player's Handbook - D&D 5e ← clique para comprar Com a participação de: Rafael 47, Jogador e Dungeon Master. Uma produção RPG Next. SUPORTE NOSSA CAUSA! Nossa Campanha do PADRIM está no AR! Acesse e veja nossas Metas e Recompensas para os patronos. https://www.padrim.com.br/rpgnext PADRINHOS E MADRINHAS QUE APOIARAM O RPG NEXT - JUNHO DE 2018: https://rpgnext.com.br/doadores/ COMPARTILHE! Se você gostou desse Podcast de RPG, então não se esqueça de compartilhar! Nosso site é https://rpgnext.com.br, Nossa Campanha do PADRIM: https://www.padrim.com.br/rpgnext Facebook RpgNextPage, Grupo do Facebook RPGNext Group, Twitter @RPG_Next, Google Plus, Canal do YouTube, Vote no iTunes do Tarrasque na Bota e no iTunes do RPG Next Podcast com 5 estrelas para também ajudar na divulgação! DEIXE SEU FEEDBACK! Se quiser deixar seu feedback, nos envie um e-mail em contato@rpgnext.com.br ou faça um comentário nesse post logo abaixo. Seu comentário é muito importante para a melhoria dos próximos episódios. Beleza? Muito obrigado pelo suporte, pessoal! Links para MÚSICAS e SFX sob a licença Creative Commons Freesounds.org – https://www.freesound.org/ Tabletop Audio – http://tabletopaudio.com/ Kevin MacLeod em Incompetech – http://incompetech.com/music/royalty-free Contato Facebook / Twitter / Google+ / YouTube
Conheça o Antecedente (Background) “Eremita (Hermit)” do Livro do Jogador do D&D 5e. Aqui você encontra uma revisão (review) em audio sonorizado de uma parte das regras do livro. Coloque seu fone de ouvido e curta! Bem vindo ao 37º episódio da categoria Regras do DnD 5e, um podcast produzido pelo RPG Next que discute as regras … O post RD&D5e#037: Eremita (Hermit) Antecedente | Livro do Jogador P1C4 apareceu primeiro em RPG Next.
Os apeadeiros da galhofa: . Apostas e telepatia. . Os selvagens da cidade. O comportamento fora e dentro das redes sociais. . O faro da pila. . Muletas de pessoas instruídas. . Esquimó: emigrante ilegal em Portugal, disléxico, asmático, a tentar uma carreira de DJ no nosso país. . Eremita disfuncional. . Veterinária e a minha Boneca, a cadela. . Irritar pessoas. . Animais com nomes de animais. Cães com nome de duques. . Caniche - o demónio felpudo. . A indignação, o apocalipse diário. . Discussão - ontem e hoje. . Um jovem velho de 33 anos. (O burro, no podcast, disse “velho idoso” para fins humorísticos.) . Síndrome de velho. . O ciclo da miséria: o segredo para fortalecer relações. Fantasiar com outros corpos. . Uma resposta canivete suíço. . Não saber mentir: o meu maior defeito. . Pessoas chatas. . O sétimo sentido dos homens. . A vidinha de um asmático. . Gosto muito de vos ter aí desse lado. ______ O menino está aqui: Twitter: twitter.com/RobertoGamito
Bem vindo ao Thwip View, o nosso programa semanal de comentários e reviews! No programa de hoje acompanhe as aventuras do Aranha Beijoqueiro ao lado do Tocha Humana e Thor. Veja o final do confront...
Bem vindo ao Thwip View, o nosso programa semanal de comentários e reviews! No programa de hoje acompanhe as aventuras do Aranha Beijoqueiro ao lado do Tocha Humana e Thor. Veja o final do confronto...
Edição de 22 de Junho 2017 - A Extraordinária História do Último Eremita, de Michael Finkel
Incontriamoci a Roma il 10 febbraio 2017https://www.facebook.com/undf2017/«Il dépend de celui qui passe Que je sois tombe ou trésor, Que je parle ou me taise,Ceci ne tient qu’à toi Ami n’entre pas sans désir» Paul Valéry
Hoy en Ágora 83 trataremos los siguientes temas: - Nuestro primer asunto está articulado en torno al nacimiento y evolución del monacato en la Edad Media tanto en Oriente como en Occidente. Hacemos el recorrido de la mano del prestigioso Vicente Álvarez Palenzuela. - En segundo lugar, estrenamos sección: "El Médico" con Miguel Ángel Pertierra. Junto a él, conoceremos médicamente diferentes personajes relevantes de nuestra historia. Nuestro primer paciente será Iván "El Terrible". -También visitamos el Templo de Debod junto a Javier Ramos, que nos da todos los detalles. - Otro de nuestros temas será la Hª del Feudalismo. Nacimiento, causas y consecuencias. - Además, efemérides históricas, noticias y crítica de libros www.agorahistoria.com
Interview with the curator of the exhibition Either/Or in Nikolaj Kunsthal. It is an exhibition of international contemporary artists reflecting upon Kierkegaards famous philosophical oeuvre "Either - Or" from 1843.
Ihsahn should be regarded as the finest songwriter in Metal. His work in Emperor alone was glorious, and his Ihsahn albums continue to astound. The previous album After was his crowning achievement, and now the same can be said for Eremita. I was delighted to have Ihsahn back on the WSCA 106.1 FM airwaves to discuss Eremita, songwriting, the next album, shovels, weddings, balloons... Be sure to stream/download my 2010 interview with Ihsahn: http://bnm.podomatic.com/entry/2010-01-29T13_25_46-08_00 Email/Requests Playlists Black, Death, Speed, Thrash, Doom, Folk, Shred, Power, Prog & Traditional Metal Friday Nights 9pm-1am e.s.t. - WSCA 106.1 FM - Portsmouth, NH USA