Podcasts about eram

  • 639PODCASTS
  • 1,118EPISODES
  • 32mAVG DURATION
  • 5WEEKLY NEW EPISODES
  • Nov 26, 2025LATEST

POPULARITY

20172018201920202021202220232024

Categories



Best podcasts about eram

Latest podcast episodes about eram

Airplane Geeks Podcast
871 QF32 A380 Uncontained Engine Failure

Airplane Geeks Podcast

Play Episode Listen Later Nov 26, 2025 87:05


The captain of an A380 that experienced an uncontained engine failure, paying air traffic controllers during a shutdown, a $10,000 bonus for those who worked, NTSB preliminary report on UPS Flight 2976, a request for information on a new ATC system, dressing better when flying commercially, and going through airport security without a Real ID. Guest Richard De Crespigny was the captain of Qantas Flight QF32 on November 4, 2010, when one of the plane's Rolls-Royce Trent 900 engines experienced an uncontained engine failure. The A380 had just taken off from Singapore. Richard and his crew managed to get everyone home safely, and the story has since become a bit of a legend in Australian flying circles. Richard is a former RAAF pilot, has written books, given keynotes around the world, and now hosts his own podcast on resilience and leadership called FLY! Richard explains that the uncontained engine failure on Qantas Flight QF32 involved the Number 2 engine. This resulted in extensive damage to the aircraft and many system failures. Five pilots were in the cockpit, and they formed a “hive mind,” making hundreds of decisions to stabilize the aircraft, which took two hours. A hundred checklists were actioned in the air, and more when the A380 was back on the ground. The incident was so complex that it has been characterized as “Apollo 13 with passengers.” We learn what was said in the cockpit during the first 30 seconds, and how the cabin crew performed because the flight deck could not communicate with them. In his mind, Richard set up to perform an “Armstrong Spiral” in case all four engines went out when landing the plane. On approach, speed and stall warnings were sounding constantly because the systems could not handle all the damage. Richard explains why he decided not to immediately evacuate the passengers due to the dangers outside. This uncontained engine failure crippled the A380, yet the crew was able to manage the situation and there were no injuries. Richard speaks frequently of “resilience” and how that characteristic worked to their advantage.  QF32 uncontained engine failure. From the FAA Airbus A380-842 report, crediting the ATSB accident report. Since the incident, Richard has published several books: QF32 tells the story of what happened. It was published before the investigators made all the facts public, so Richard had to hold back. However, a new edition will fill in the missing pieces. The newer book Fly! tells the how and the why. Check out: The FLY! Podcast with Richard De Crespigny, available on Apple / Spotify / Omny, or wherever you listen to podcasts. The QF32 book and the FLY! book. Reach Richard at richardd@aeronaut.biz. Aviation News US airline group urges Congress to pay controllers during future shutdowns Trade group Airlines for America (A4A) wants to see air traffic controllers get paid during future government shutdowns. Chris Sununu, A4A President and CEO, said, “This shutdown has demonstrated the serious safety, human and economic consequences of subjecting the aviation sector to this kind of stress and chaos. It must never happen again.” Air Traffic Controllers Say $10,000 Shutdown Bonuses Are Tearing the Workforce Apart – And Jeopardize Safety The Administration wants to give air traffic controllers and TSA screeners $10,000 if they had perfect attendance during the shutdown. DOT Secretary Sean Duffy said this would apply to 776 employees. Some controllers are expressing their displeasure with this move. UPS Flight 2976 Crash During Takeoff The NTSB has issued a Preliminary Report [PDF] on the UPS Flight 2967 MD-11F accident November 4, 2025. The airplane, N259UP, was destroyed after it impacted the ground shortly after takeoff from runway 17R at Louisville Muhammad Ali International Airport (SDF), Louisville, Kentucky. The 3 crewmembers aboard the airplane and 11 people on the ground were fatally injured. There were 23 others on the ground who were injured. Still images from an airport surveillance video show the left engine and left pylon separation from the left wing. The left pylon aft mount's forward and aft lugs were both found fractured. The fractured and separated upper portions of the forward and aft lugs were found adjacent to runway 17R. The left wing clevis, aft mount spherical bearing, and aft mount attachment hardware were found with a portion of the left wing at the accident site. The spherical bearing outer race had fractured circumferentially. FAA Issues Request for Information on New ATC System The FAA aims to replace the current En Route Automation Modernization system (ERAM) and the Standard Terminal Automation Replacement System (STARS) with a single, unified system, known as the Common Automation Platform (CAP). The Agency's Request For Information [PDF] asks the public to answer a series of questions. Transportation Secretary Sean Duffy Urges Passengers To Dress Better — But That Won't Fix Today's Inflight Behavior Problems DOT Secretary Sean Duffy tweeted that “Manners don't stop at the gate. Be courteous to your fellow passengers. Say please and thank you to your flight crews. Dress with respect. Lend a hand to those who could use it. It’s time to bring back civility and respect when we travel.” See also: Sean Duffy Wants You To Get Dressed Up When You Fly: “It's Time to Bring Back Civility And Respect When We Travel” No Real ID or passport? The TSA may charge you $18 to go through security May 7, 2025, was the date that Real ID was enforced at TSA checkpoints. Travelers must produce a Real ID-compliant driver’s license, a passport, a Global Entry card, or other approved document. The TSA is now proposing that travelers without one of those approved documents can still pass through airport security checkpoints. However, they can expect to pay an $18 fee for additional screening. The TSA has issued a Notice of Proposed Rulemaking (NPRM) in the Federal Register: TSA Modernized Alternative Identity Verification User Fee. The fee grants access to secure airport areas for up to 10 days and covers multiple flights. Payment of the fee does not guarantee entry; travelers must successfully authenticate their identity each time, and they may still face additional screening or delays.​ The collected fee is intended to offset government costs for new biometric verification kiosks, customer service improvements, and system updates.​ Hosts this Episode Max Flight, Rob Mark, and our Main(e) Man Micah.

Convidado Extra
Sérgio Luís de Carvalho: “Pombal, Bocage e a marquesa de Alorna eram maçons?”

Convidado Extra

Play Episode Listen Later Nov 26, 2025 35:53


Fernando Pessoa não era maçon mas opôs-se fortemente à sua proibição pelo Estado Novo (num artigo no Diário de Lisboa que escapou à Censura), conta Sérgio Luís de Carvalho em “Lisboa Maçónica”.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Pergunta Simples
Como se filma uma boa história? Manuel Pureza

Pergunta Simples

Play Episode Listen Later Nov 26, 2025 56:11


Há criadores que operam dentro das fronteiras técnicas do seu ofício. E há outros que as redesenham. Manuel Pureza pertence à segunda categoria — a dos artistas que não apenas produzem obras, mas insinuam uma forma diferente de olhar para o mundo. Ao longo da última década, Pureza foi aperfeiçoando um dialeto visual singular: um equilíbrio improvável entre humor e melancolia, entre disciplina e improviso, entre ironia e empatia. Cresceu no ritmo acelerado das novelas, onde se aprende a filmar com pressão, velocidade e um olho permanentemente aberto para a fragilidade humana. Dali trouxe algo raro: um olhar que recusa o cinismo fácil e que insiste que até o ridículo tem dignidade. Na televisão e no cinema, a sua assinatura tornou-se evidente. Ele filma personagens como quem observa amigos de infância. Filma o quotidiano com a delicadeza de quem sabe que ali mora metade das grandes histórias. Filma o absurdo com a ternura de quem reconhece, nesse absurdo, o lado mais honesto do país que habita. Um humor que pensa Pureza não usa humor para fugir — usa humor para iluminar. Em “Pôr do Sol”, o fenómeno que se transformou num caso sério de análise cultural, a comédia deixou de ser apenas entretenimento. Tornou-se catarse colectiva. Portugal riu-se de si próprio com uma frontalidade rara, quase terapêutica. Não era paródia para diminuir; era paródia para pertencer. “O ridículo não é destrutivo”, explica Pureza. “É libertador.” Essa frase, que poderia ser um manifesto, resume bem o seu trabalho: ele leva o humor a sério. Independentemente do género — seja melodrama acelerado ou ficção introspectiva — há sempre, no seu olhar, a ideia de que rir pode ser um acto de lucidez. Num país onde o comentário público tantas vezes se esconde atrás da ironia amarga, Pureza faz o contrário: usa a ironia para abrir espaço, não para o fechar. A ética do olhar Filmar alguém é um exercício de confiança. Pureza opera com essa consciência. Não acredita em neutralidade — acredita em honestidade. Assume que cada plano é uma escolha e que cada escolha implica responsabilidade. Entre atores, essa postura cria um ambiente invulgar: segurança suficiente para arriscar, liberdade suficiente para falhar, humanidade suficiente para recomeçar. Num set regido pelo seu método, a escuta é tão importante quanto a técnica. E talvez por isso os seus actores falem de “estar em casa”, mesmo quando as cenas são emocionalmente densas. A câmara de Pureza não vigia: acompanha. É aqui que a sua realização se distingue — não por uma estética rigorosa, mas por uma ética clara. Filmar é expor vulnerabilidades. E expor vulnerabilidades exige cuidado. Portugal, esse laboratório emocional O país que surge nas obras de Pureza não é apenas cenário: é personagem. É o Portugal das contradições — pequeno mas exuberante, desconfiado mas carente de pertença, irónico mas sentimental, apaixonado mas contido. É um país onde a criatividade nasce da falta e onde o improviso se confunde com identidade. Pureza conhece esse país por dentro. Viu-o nos sets frenéticos das novelas, nos estúdios apressados da televisão generalista, nas equipas improváveis de produções independentes. E filma-o com um olhar feito de amor e lucidez: nunca subserviente, nunca destructivo, sempre profundamente humano. Há nele uma capacidade rara de observar sem desistir, de criticar sem amargar, de rir sem ferir. Infância, imaginação e paternidade Numa das passagens mais íntimas desta conversa, Pureza regressa à infância — não como nostalgia decorativa, mas como território de formação. A infância, para ele, é o sítio onde nasce a imaginação, mas também o sítio onde se aprende a cair, a duvidar, a arriscar. Esse lugar continua a acompanhar o seu trabalho como uma espécie de bússola emocional. Falar de infância leva inevitavelmente a falar de paternidade. Pureza rejeita a figura do pai iluminado, perfeito, imune ao erro. Fala antes da paternidade real: aquela onde se erra, se tenta, se repara, se adia, se volta a tentar. A paternidade que implica fragilidade. A paternidade que obriga a abrandar num mundo que exige velocidade. Talvez seja por isso que, quando dirige, recusa o automatismo: a vida, lembra, é sempre mais complexa do que aquilo que conseguimos filmar. Escutar como acto político Se há uma frase que atravessa toda a conversa, é esta: “Nós ouvimos pouco.” No contexto de Pureza, ouvir é um verbo político. Num país saturado de ruído, opiniões rápidas e indignações instantâneas, escutar tornou-se quase um acto contracultural. Ele trabalha nesse espaço de atenção — aquele que permite às pessoas serem pessoas, antes de serem personagens, headlines ou caricaturas. É por isso que o seu trabalho ressoa: porque devolve humanidade ao que, tantas vezes, o discurso público reduz. O que fica No final, a impressão é clara: Manuel Pureza não realiza apenas obras. Realiza ligações. Realiza espelhos que não humilham. Realiza pontes entre o ridículo e o sublime. Realiza histórias que, ao invés de nos afastarem, nos devolvem uns aos outros. Há artistas que acrescentam ao mundo um conjunto de imagens. Pureza acrescenta uma forma de ver. E num tempo em que olhar se tornou um acto cada vez mais acelerado — e cada vez menos profundo — isso não é apenas uma qualidade artística. É um serviço público da imaginação. LER A TRANSCRIÇÃO DO EPISÓDIO Esta transcrição foi gerada automaticamente. A sua exatidão pode variar. 0:12 Ora, vivam bem vindos ao pergunta simples, o vosso podcast sobre comunicação? Hoje recebemos alguém que não apenas realiza séries e filmes, mas realiza no sentido mais profundo do termo, a forma como olhamos para nós próprios, a maneira como nos espelhamos. 0:28 Manuel pureza é daqueles criadores que trabalham com rigor e com leveza, com inteligência, com humor, com disciplina e com um caos. Ele cresceu nas novelas, aprendeu a filmar sob pressão, descobriu um olhar que combina ternura com ironia e tornou se uma das vozes mais originais da ficção portuguesa. 0:46 E é capaz de pegar no ridículo e transformá lo em verdade, de pegar no quotidiano e transformá lo em drama, de pegar no drama e transformá lo em riso. Tudo sem perder a humanidade, o coração e a ética de quem sabe que filmar é escolher, ter um ponto de vista e que escolher é sempre um ato moral. 1:06 Neste episódio, abrimos as portas ao seu processo criativo, às dúvidas e às certezas, às dores e às gargalhadas, às memórias da infância e às inquietações da idade adultam. Falamos de televisão como um espaço de comunhão. Das novelas como um ginásio, do humor, como o pensamento crítico da arte de ouvir e de ser pai no mundo acelerado, da vulnerabilidade que existe por detrás de uma Câmara e, claro, de Portugal, este país pequeno, cheio de afetos e de feridas, onde tudo é simultaneamente muito absurdo e muito verdadeiro. 1:38 Pureza fala com profundidade e como honestidade às vezes. Desconcertante é uma dessas conversas em que senti que estamos a ver para além do artista, estamos a ver a pessoa, a sensibilidade das dúvidas, a Esperança e a inquietação de alguém que pensa o mundo através das histórias que nos conta. 2:05 Ao longo desta conversa, percebemos como as histórias, para Manuel pureza, não são apenas entretenimento. São uma estrutura emocional de uma forma de organizar o caos, uma linguagem antiga que herdamos mesmo antes de sabermos ler ou escrever. Falamos do poder das narrativas para dar sentido à vida, mas também do seu lado perigoso, porque todas as histórias têm um ponto de vista, todas têm escolhas e omissões, todas moldam a forma como vemos o que é real. 2:33 E ele, pureza. Assume isto sem medo. Assume que filma com olhar assumidamente subjetivo e que essa subjetividade é precisamente a sua assinatura. Não procura parecer neutro, procura ser honesto. Também exploramos a sua relação com o humor. 2:49 O humor que nunca é cínico, nunca é cruel, nunca é gratuito. O ridículo não é uma arma para diminuir os outros. É uma maneira de libertar, de expor o que há de comum entre nós, de desmontar o que é pomposo e de aliviar o peso de viver. 3:04 Diz na própria conversa que tudo pode ser ridículo e isso é uma forma de Redenção. O riso organiza o pensamento, afia o espírito, desarma o mundo e, talvez por isso, o pôr do sol. A série tem sido mais do que um fenómeno cômico, foi um fenómeno emocional quase terapêutico. 3:20 Um espelho carinhoso onde Portugal se reviu e se perdoou, um bocadinho. Falamos da ética, da ética, do olhar, de como se almar alguém. É sempre um ato de intimidade. De como se cria confiança dentro de um set de filmagens, como se dirige atores diferentes, como se acolhe fragilidades? 3:38 Várias. E falamos da amizade e esse tema que atravessa todo o trabalho de pureza, porque para ele, realizar não é apenas uma técnica, é uma escuta, uma presença, um cuidado. Ouvimos muitas vezes ao longo deste episódio, uma afirmação quase simples. Nós ouvimos pouco. 3:55 E quando alguém é capaz de. A olhar tanto e nos diz que ouvimos pouco. Vale a pena parar para escutar. E, claro, falamos de Portugal, um país pequeno, por vezes cínico, com uma profunda tendência para desconfiar do sucesso alheio. Um país que pureza filma com ironia, amor e lucidez. 4:14 E da inveja. Claro que falamos da inveja no país das novelas, do improviso, da criatividade teimosa, das personagens maiores que a vida. O país que ele conhece por dentro e por fora, e que aprende a amar com o humor, mesmo quando o humor é a única forma de suportá lo. Num dos momentos mais belos da conversa, falamos da infância, esse lugar de Liberdade, de curiosidade, de imaginação que pureza tenta manter vivo dentro de si. 4:39 E falamos também do que é ser pai, dos medos que isso acende, da responsabilidade que isso traz. Da paternidade iluminada, mas da paternidade real, onde se falha, se tenta, se repara, se ama e se recomeça. É um episódio cheio de emoções, pontos de vista e algumas surpresas. 5:01 Viva. Manuel pureza, olá, nós encontramo nos e na realidade, temos que dizer às pessoas desde já que há 2 características que nos unem na vida OKA primeira, gostar de pessoas. A segunda, sermos hipocondríacos. Ah, poças? 5:17 Bom, estou em casa sim, sim, sim. Poça altamente hipocondríaco? Sim. Olha, fala me das pessoas, para quem? Para quem não te conhece. Tu és realizador, és um dos mais originais e interessantes realizadores da ficção portuguesa, nomeadamente essa telenovela que subitamente se transformou num objeto de culto, uma coisa chamada pôr do sol. 5:40 Já agora digo te eu, a primeira vez que vi o pôr do sol, o primeiro episódio foi dos enganados. Achavas que era verdade. Pensei assim, é pá, mas o que é isto? Mas o que é que isto está? Mas, mas, mas, mas que coisa tão. EE depois. Lá está à terceira cena. 5:56 É aquela parte do ainda bem que ninguém ouviu o meu pensamento, claro, fala, me fala me desse fenómeno. Então esse fenómeno foi. Uma pulga, uma pulga, uma pulga, várias pulgas. Aliás, eu, eu, enquanto realizador, antes de começar a assinar as minhas séries, fiz 10 anos de telenovelas e fi Los numa lógica de ginásio. 6:22 Eu costumo dizer isto, ou seja, é uma tarefa difícil. É uma tarefa que luta contra. Vários tipos de preconceitos, não só meus, como de quem vê. É uma fábrica? É uma fábrica, sim. Aliás, será a coisa mais próxima de uma indústria audiovisual que nós temos em Portugal. 6:39 É, é, são as novelas. Não é? E isso filma se de que, de, de, de, de que horas? Até que horas? Filma se em horários que AACT se funcionasse não IA não preço, iria sim, iria tudo preço, não em boa verdade, até até podemos falar sobre isso mais à frente que é, eu estive envolvido nalgumas lutas laborais em relação à Malta, que faz novelas em Portugal. 6:58 Porque é pá, chega se a trabalhar trabalhava, se na altura 11 horas mais uma, quer dizer, IA receber colegas meus a receberem me francamente pouco, numa lógica de fazer 40 minutos diários de ficção útil, que é uma enormidade, uma alarvidade e que e que muitas vezes depois tem um efeito nefasto de das pessoas em casa. 7:17 Dizer assim é pá, isto é uma novela, isto não vale nada, mas o esforço das pessoas que estão a fazê la é hercúleo, é desumano. Não tem de ser forçosamente 11. Não tem furiosamente de levar as pessoas a apreciarem esse esforço como sinónimo de qualidade, porque muitas vezes as novelas não têm essa qualidade. 7:35 Portanto, não há tempo no fundo para respirar, para o tédio, para a repetição, para o prazer. Não, nem nem nem. Então por acaso que seja essa a função das novelas, até um certo ponto. As novelas historicamente são feitas para serem ouvidas, não para serem vistas, não é? Ou seja, não em países, não só Portugal, mas outros países machistas, em que as mulheres ficavam a tomar conta da casa e dali da casa, e não tinham trabalho. 7:57 Tinha uma televisão ligada para irem ouvindo. Por isso é que a novela é repetitiva. A novela é. Reiterativa há uma há uma métrica de comunicação. De comunicação, sim. E, portanto, se temos avançado tecnicamente e até qualitativamente nas novelas nos últimos 20 anos, porque temos? 8:13 Ainda estamos nos antípodas do que? Do que uma novela pode ser? A novela pode ser uma arma de educação fantástica. A novela pode ser um retrato. Quase numa perspetiva arqueológica do que é ser português em 2025. E não é disso que estamos a falar. Em quase nenhuma novela falamos disso, não é? 8:30 Talvez tenhamos 2 ou 32 ou 3 casos honestos de portugalidade nas novelas recentes. Ainda estou a falar, por exemplo, de uma novela que eu, eu não, eu não, não sou consumidor de novelas, confesso que não sou. Mas há uma novela que da qual me lembro da premissa que me pareceu interessante, que é uma coisa chamada golpe de sorte. 8:46 Uma mulher numa aldeia que ganhou o euromilhões. Isso pode ser bastante português. Parece me bem. Pode ser bom e tive um sucesso bastante grande e foi uma coisa honesta. Não era de repente alguém que é salvo por uma baleia no ataque de 2 tubarões e sobrevive porque foi atirada? Espera, enfim, ainda vou continuar, porque isso é uma realidade que acontece. Olha, porque é que nós, seres humanos, precisamos tanto de histórias para compreender o mundo? 9:08 Olha, eu acho que as histórias são o que nos estrutura, são aquilo que nos garante a sobrevivência. Até um certo.eu falo disto com os meus alunos. Eu às vezes dou uns workshops para atores e não só é só a palavra workshop dá me logo aqui, carrega me logo aqui umas chinetas um bocado estranhas. 9:24 O workshop downshoising downgraving assim não interessa estamos. Todos AAA praticar o inglês. O inglês neologisticamente falamos. A bom, a bom notícia é que nós, como falamos mal inglês, damos uns pontapés no inglês também terríveis, não é? Sim, sim, sim, mas sim, mas está o inglês. O inglês passou a ser uma espécie de língua Franca, exato, EEA. 9:41 Gente tem palavras bonitas para dizer. EEEEE não, diz. Voltamos às histórias, as histórias. E costumo falar disso com os meus alunos, que é que que passa por nós. Nós não nascemos com direitos humanos, não é? Não nascemos dentro do nosso, do nosso corpo. Não há aqui 11, saca com direitos humanos. 9:56 Houve alguém que inventou essa história e a escreveu numa numa carta universal dos direitos humanos e, portanto, a partir dessa narrativa de que as pessoas têm direito a ser felizes, direito a ter uma casa feliz, direito a ter uma família, direito a ser. A ter um trabalho, et cetera, essa narrativa e estou estou a, estou a, estou AA alargar Oo conceito, evidentemente essa narrativa salva nos todos os dias mais a uns do que a outros, infelizmente. 10:20 Então os dias correm, isso é muito frequente. Há há há zonas do mundo em que essa história não chega, não é? Essas histórias não chegam. A fantasia não chega. A fantasia, sobretudo, é essa coisa mais prática de, de, de, de nos regermos por aquela célebre história do Mello Brooks, não é? A Mello Brooks faz a história mais louca do mundo. 10:36 E o Moisés sobe ao sobe ao ao Monte e Deus dá lhe 15 mandamentos. Só que há uma das pedras que se parte. Ele diz, bom, ele deu me só 10. Inventou um bocado. Isto inventou mas 10 por acaso até um número melhor do que 15. Sim, 15 não dava. Jeito o marketing, ele lá da altura, o homem do marketing, disse disse 15. 10:53 Não dá jeito nada de ser mais redondo que não podem ser 17 nem 13. Não, não. Nem convém, não é para a enologia? Acho que não, não, não, não te ajuda nisso, mas eu acho que sim. As as histórias, sobretudo acima de tudo. Eu sou pai de 3 crianças. Uma criança mais velha que tem 14 anos e outra que tem 3 e outra que tem 11 ano e meio. 11:10 Já tens bom treino de conta histórias. Voltei a recuperá lo, não é? Ou seja, eu sempre andei sempre a treiná lo, porque esta é a minha profissão e é isso que me me entusiasma, não é? Ou seja, mais do que ter um ator que diz bem o texto que lá está e que o diz ipsis verbis como lá está, interessa me um ator que perceba o que é que quer ser dito e que o transforma numa história compreensível e emotiva. 11:29 Ou seja, no limite, é o que o Fellini diz, Oo Fellini diz. Oo cinema serve para para emocionar, seja para eu rir ou para chorar, serve para emocionar. EEO emocionar tem a ver com essa coisa das histórias. Quantas vezes é que tu não vês um é pá, o testemunho de alguém, uma carta que tu descobres 11 texto bonito, um poema simples ou soberbo, ou ou ou o que é que? 11:50 O que é que é uma boa história para mim, sim. Uma boa história é aquela que me lança perguntas, que te provoca sim, que me provoca perguntas, eu faço isso aos meus alunos lhe perguntar, qual é a tua história? E regregelas, confundem, qual é a tua história, qual é que é o meu bilhete de identidade? Então começam, Ah, nasci na amadora, depois foi não sei quê, depois não sei quantos, depois não sei quê, EEA mim, não me interessa, não me interessa mesmo saber se eles vieram da amadora ou não interessa me mais saber. 12:14 No outro dia, uma aluna dizia uma coisa fantástica, eu estou, eu estou aqui porque o meu irmão lê mal, é incrível, uau. E eu disse, então porquê? Eu já quero saber tudo sobre. Essa tua aluna? Queres ver o próximo episódio? Como é? A lógica é essa. Ou seja, eu acho que quando os miúdos estão a ler uma história como a Alice, querem saber quando é que ela cai no fundo do poço que nunca mais acaba. 12:31 Porque é que o poço nunca mais acaba? Porque é que no meio do poço se vão descobrindo retratos e coisas. E que poço é este? Que que coelho é este? Que coelho é que apareceu aqui a correr? E em princípio, não faz sentido nós, mas depois nós, nós nós entramos e embarcamos nesta história. E somos nós que a que a que a construímos. 12:47 Não é na nossa cabeça. Sim, sim. Na nossa cabeça, no nosso coração, de alguma maneira. Quer dizer, pensando, por exemplo, a minha experiência, a minha primeira experiência, aliás, a experiência que definiu a minha. Vontade de ir para para cinema e para o conservatório, et cetera. Conta te quando é que tu descobriste? 13:02 Foi haver uma lodon drive do David Lynch, eu tinha 15 anos. Que é um filme. Estranhíssimo, para filme extraordinário. Eu, eu não o entendo, lá está. Mas estás a ver? Portanto, mudou a tua vida e eu estou a sentir me aqui, o tipo mais perdido do mundo. Não, eu nem entendi o que é que eles estavam a falar. Não. A coisa fantástica desse filme é que é um filme absolutamente clássico, mas não está montado de maneira normal. 13:21 Ou seja, não há princípio, meio e fim por essa ordem. Mas ele é absolutamente clássico. É sobre a cidade dos sonhos, não é? É sobre um sonho. Sobre um sonho de uma mulher que desceu ao mais, mais mais horrível dos infernos de de Hollywood. E, portanto, aí eu vi me obrigado a participar nessa história. 13:39 Estás a ver? Tiveste que montar a história conforme estás a ver. Sim, e acho que isso é isso, é o que determina o que o que é uma boa história e o que é mero, no pior sentido de entretenimento. Podemos estabelecer aqui a diferença entre o que é que é uma. Uma história mais funcional, de uma história que nos que nos expande, porque todos nós, todos nós, temos a história. 14:01 Então, mas como é que foi? Olha o meu dia, eu vim para aqui, trabalhei, sentei, me e escrevi ao computador. E eu digo assim, não quero saber nada dessa história, quero mudas de canal, já não quero saber em cada muda de canal, às vezes mudamos até de conversa. Há há 27 páginas da literatura portuguesa que são muito características e toda a gente se lembra que é AAA caracterização da frente de uma casa chamada ramalhete. 14:24 E na altura, quando tínhamos 1415 anos, a dor achámos que era uma dor. Mas se se recuperarmos isso é provavelmente as coisas mais brilhantes, porque mistura precisamente o que tu estás a dizer, ou seja, uma coisa meramente funcional, não é? É. Esta era a casa e são 27 páginas e, ao mesmo tempo, essa casa é metáfora para o que se vai para o que se vai passar nos capítulos à frente é o. 14:47 Cenário. É EE, mais do que o cenário. É um personagem, não é aquela casa, é uma personagem. Porque os objetos podem ser personagens. Podem? Então não podem? Claro que sim. A Sério? Para mim, sim, claro que sim. Sem falar. Sem falar às vezes, eu prefiro atores que não falam do que com. Atores que? Não, eu digo isto muito dos meus atores. 15:03 É, prefiro filmar te a pensar do que a falar, porque. Porque isso é uma regra antiga do do cinema e da televisão, da ficção para televisão que é mostra me não me digas, não é? As as novelas são reiterativas, porque tem de ser tudo dito. A pessoa entra, diz, faz e pensa a mesma coisa. 15:19 E também não há muito dinheiro para para mostrar com com a qualidade e com é, dá. Há, não há é tempo. Talvez isso seja um sinónimo. Não havendo, se se houvesse mais dinheiro, haveria mais tempo e, portanto, eu acho que ainda assim seria absolutamente impossível alguém humano e mesmo desconfio que o site GPT também não é capaz de o fazer de escrever 300 episódios de uma história. 15:38 Eu estou. Eu estou a pensar aqui. Eu. Eu ouvi alguém a dizer, não me recordo agora quem, infelizmente, que era. Quando quando se faz um roteiro, aquilo que está escrito para se filmar uma determinada coisa, que todos os adjetivos que que lá estão escritos têm que ser mostrados, porque não adianta nada dizer. 15:55 Então entrou agora na cena, EEEE salvou a velhinha, certo? Está bem, mas isso não chega, não é? Sim, eu até te digo, eu, eu prefiro. Regra geral, os argumentos até nem são muito adjetivos, os argumentos, ou seja, o script nem é muito adjetivado. É uma coisa mais prática. Eu acho que essa descoberta está. 16:13 Não sei. Imaginem, imaginem a leres Oo estrangeiro do camus, não é? Tem Montes de possibilidades dentro daquele não herói, dentro daquela vivência, daquela existência problemática. Não é porque não se emociona, et cetera e tudo mais. 16:29 Como é que tu imagina que tinhas um argumento ou um script sobre sobre Oo estrangeiro? Eu acho que seria importante discuti lo profundamente com os atores. Tu fazes isso porque queres ouvir a opinião deles? Quero sempre eu acho que os atores que se os atores e as atrizes que são atores e atrizes, não são meros tarefeiros. 16:52 Qual é o fator x deles? O fator x? Deles, sim. O que é? Eu estou. Eu tive aí uma conversa aqui Na Na, neste, exatamente neste estúdio com com a Gabriela Batista, com a com a com a com a Gabriela Barros. E eu não preciso de saber e não sei nada sobre técnica, mas. 17:09 Eu, eu, eu imagino que qualquer munição que se dei àquela mulher, que ela vai transformar aquilo noutra coisa completamente diferente. O Woody Allen dizia uma coisa muito interessante que Era Eu sempre odiei ler e depois percebi que para conhecer mulheres interessantes, precisava de ler 2 ou 3 livros. 17:27 Para ser um pronto atual à certa. O que é que acontece com a Gabriela? A Gabriela é uma pessoa interessante. Os atores e as atrizes que são atores e atrizes são pessoas interessantes porque são inquietas, porque são atentas, porque percebem, porque conseguem. Conseguem ler não só uma cena, mas as pessoas que estão em cena com elas conseguem ler um realizador, conseguem ler uma história e, sobretudo, perceber. 17:50 Imagina se pensares no rei leão? Muitas vezes a pergunta sobre o que é que é O Rei Leão? As pessoas menos, menos levadas para as histórias dizem, Ah, é sobre um leãozinho. Que sofre? Não, não, não é sobre isso, é sobre família, é sobre herança, é sobre poder, é sobre legado, é sobre. No fundo, é sobre todos os conceitos que qualquer drama shakespeariano ou tragédia shakespeariana também é. 18:14 E, portanto, eu acho que quando tu encontras atores e atrizes a Sério, o fator x é serem interessantes porque têm ideias e porque pensam. Não se limitam a fazer pá. Um ator que se limita a fazer e diz o textinho muito, muito, muito certinho. É um canastal enerva me enerva, me dá vontade de lhes bater. 18:30 Não, não gosto disso, não me interessa. E isso não é sinónimo de desrespeito pelo argumento. É sublimar o argumento ou sublimar o scripta, a outra coisa que não é lida. É fermentar aquilo? Sim, eu diria que sim. É regar? Sim. Olha, eles oferecem te obviamente maneiras de fazer e a interpretação do texto, mas. 18:50 E tu tens a tua parte e a tua parte é aquilo que eu posso te chamar a ética do olhar, que é o teu ponto de vista o ponto de vista como eu queria dizer, como é que tu defines o ponto de vista? Como é que tu escolhes? Se queres fazer uma coisa mais fechada, mais aberta, de cima, de lado, o que é esse? E tu pensas nisso para além da técnica. 19:09 Sim, penso eu acho que o meu trabalho, Oo trabalho do realizador, no geral, é essa filtragem da realidade. Para, para encaminhar. Para encaminhar a história e encaminhar quem a vê ou quem, quem está a ver, para uma determinada emoção ou para uma determinada pergunta ou para determinada dúvida. 19:31 Para lançar de mistério. Enfim, eu, eu tenho. Eu sinto que eu tenho 41 anos, tenho já alguns anos de de realização, mas sinto que estou sempre não só a aprimorar, mas a encontrar melhor. Qual é a minha linguagem. 19:47 O pôr do sol não tem qualquer espécie de desafio do ponto de vista da linguagem. Ele é a réplica de uma de uma linguagem televisiva chata de de planos abertos, o plano geral. E agora vem alguém na porta, plano fechado na porta, plano fechado na reação, plano fechado na EE. Isso para mim, enquanto realizador, não foi um desafio maior. 20:05 Talvez tenha sido o desafio do corte, o desafio. Do ritmo da cena, da marcação da cena. Para, por exemplo. Há uma coisa que eu digo sempre e que é verdade no pôr do sol, sempre que as pessoas pensam, vão para o pé das janelas. Porque é uma cena de novela, não é? Eu vou aqui passar ao pé de uma janela e põem, se encostadas às janelas a pensar, não é pronto. 20:21 Isso tem muita. Influência olhando para o Horizonte? Horizonte longico não é essa aquelas coisas. Portanto, isso tem muita influência dos Monty Python, tem muita influência dos dos dos Mel Brooks, da vida, et cetera, porque eu, porque eu sou fã incondicional de tudo o que surge dessas pessoas. Mas, por exemplo, se me perguntares em relação à série que eu fiz sobre o 25 de abril, o sempre já é outra coisa, já não tem, já não há brincadeira nesse sentido. 20:45 E como é que eu conto? Como é que eu conto a história das pessoas comuns do dia mais importante para mim enquanto português, da nossa história recente para mim? E, portanto, essa filtragem, essa escolha, essas decisões têm a ver com. 21:03 Eu, eu. Eu sinto que sou um realizador hoje, em 2025, final de 2025, sinto que sou um realizador que gosta que a Câmara esteja no meio das personagens. No meio, portanto, não como uma testemunha afastada. Exato, não como uma testemunha, mas como uma participante. 21:18 Pode ser um, pode ser um personagem da minha Câmara. Pode, pode. Eu lembro me quando estava a discutir com o meu diretor de fotografia com o Vasco Viana, de quem? De quem sou muito amiga e que é uma pessoa muito importante para mim. Lembro me de estar a discutir com ele. Como é que íamos abordar a Câmara na primeira série que nós assinámos coiote vadio em nome próprio que se chama, até que a vida nos cepare era uma série sobre uma família que organizava casamentos e eram eram 3 visões do amor, os avós dessa desse casal que tinha essa quinta de casamentos, que vivia também nessa quinta, esse casal de avós, para quem o amor era para sempre o casal principal nos seus cinquentas, para quem o amor está a acabar por razão nenhuma aparente. 21:56 Desgaste, talvez. O amor às vezes acaba e é normal, e em baixo os filhos. Para ela, o amor às vezes, e para ele o amor é um lugar estranho, ou seja, repara. São uma série de aforismos sobre o amor que eu vou ter de filtrar com a minha Câmara. 22:11 Portanto, a maneira como eu filmo uso a voz em que o amor é para sempre está dependente de toque da mão que se dá da dança que se surge no Jardim dele, acordar a meio da noite, sobressaltado porque ela está junto à janela, porque está a começar a sofrer. De uma doença neurológica e, portanto, ele está a sarapantado e vai ter com ela e cobra com um cobertor. 22:31 Portanto, todos estes toques diferentes. No caso do casal principal que se estava a separar, eles nunca param muito ao pé um do outro e, portanto, a Câmara tem de correr atrás de um para alcançar o outro e nunca lá chega. Há uma tensão. Sim, há sempre uma tensão. E depois nos no. No caso dos mais novos, ainda era o mais específico. Mas diria que o Vasco sugere me e se falemos os 2 sobre isto. 22:51 E se a Câmara não for entre pé? E for respirada, não é, não é não é Câmara mão agitada, mas é eu sentir que há uma respiração Na Na lente que ela está um ligeiramente abanada. É o suficiente para, se eu estiver a esta distância da personagem e a Câmara estiver mais ou menos a respirar, eu sinto que eu próprio o espetador. 23:10 Estou sentado naquele sofá a olhar para aquela pessoa, a olhar para aquele, para aquela pessoa, para aquela realidade, para aquela família, para para aquelas ideias, não é? E para essa ideia? Que se tenta explanar, em 3 gerações, o que é o amor? A pergunta mais inútil que eu tenho para te fazer é, o que raio faz um diretor de fotografia num? 23:28 Filme, então o diretor de fotografia, para quem não sabe, é é Quem é Quem. No fundo, comigo decide a estética. Da imagem, a luz, a luz acima de tudo. Eu trabalhei já com vários direitos da sociografia, de quem gosto muito. O Vasco Viana é um deles, o Cristiano Santos é outro, porque é uma porque é. 23:44 Que se gosta de um e não se gosta tanto de outro? Não. Às vezes não tem a ver com isso. Eu não me lembro de um. Talvez em novelas que tenham trabalhado com diretos de sociografia, que, enfim, que foram bons, outros nem tanto. Mas eles constroem uma estética, constroem uma luz, um ambiente. Nas séries, sim. Não é no cinema, sim. 24:00 Na televisão. Acho que é muito complicado porque. Porque se obedece a critérios, sobretudo dos canais. Que vêm com uma frase, quando eu comecei a fazer novelas, ainda estávamos a discutir se a coisa havia de serem 16:9 ou 4 por 3. Portanto, parecia que ainda estávamos a quase na Roménia dos anos 60. 24:16 EEE não estávamos e, ao mesmo tempo, estávamos muito próximos disso. EEE. No fundo, o que o diretor da fotografia faz é essa escolha da cor, da luz, do enquadramento, claro que em concordância com aquilo que eu pensei, mas é a primeira pessoa que consegue consubstanciar. 24:35 A minha visão sobre a história é isso. Olha, OOA, escolha de um plano para filmar é uma escolha moral. Também estava te a ouvir, agora a falar do 25 de abril e de e, portanto, 11. A ideia que tu tens sobre as coisas depois interfere também na maneira como tu escolhes um plano. 24:51 O que é que vais filmar ou como é que vais? Filmar, eu acho que, sobretudo, tem a ver com o eco que a história tem em ti. Não é uma coisa acética nem agnóstica. É uma coisa implicada, não é uma coisa implicada, isto é, se há uma ideia tua enquanto autor. Sobre a história, que vais esmiuçar em imagens, é mais ou menos a mesma coisa. 25:11 Que tu sabes que a Sophia de Mello breyner aprendeu gramática na escola. Eventualmente português teve aulas de português. Suspeitamos que. Sim, pronto. Aprendeu a escrever, mas ninguém a ensinou a fazer poemas. Vem dela. E essa implicação na escolha das palavras, da métrica do soneto ou do verso, et cetera, ou da ou da Quadra, ou, enfim, seja o que for. 25:30 É uma coisa que lhe vem de uma decisão. Não é de uma decisão, nem que seja do espírito, não é? Eu acho que o realizador tem a mesma função quando quando se permite e, acima de tudo, quando se assume como realizador e não um tarefeiro a mesma coisa que o ator. 25:46 Olha, como é que tu estás a falar de ficção? Obviamente, mas a ficção tem um poder secreto que é alterar a realidade ou a nossa perspetiva sobre a realidade ou não. Quando eu vejo, quando eu vejo que tu filmas uma determinada coisa num determinado prisma, com uma determinada ideia, eu, eu já quase não consigo ver a realidade como a realidade é eu, eu, eu já já tenho mais uma camada de tu vais me pondo umas lentes, não é? 26:15 Quer dizer, olha para aqui, olha para acolá. Sim, mas repara, os livros têm o mesmo poder, não é? Desde que tu te deixes contagiar com uma ideia, a arte. A arte, seja ela. Seja ela sobre a forma de uma Mona lisa ou de uma comédia, não é é essa reconfiguração do real para ser percecionada pelo outro. 26:40 E o outro pode se deixar contagiar ou não se deixar contagiar. Imagina que tu não achavas piada nenhuma ao pôr do sol? Há pessoas que não acharam piadinha nenhuma ao pôr do. Sol desligas te não vais ver? Sequer. Mas não vais ver isso? O teu real continua, ou seja, a minha. A minha pretensão com o pôr do sol não é mudar o mundo. Não é mudar, é divertir, me em primeiro lugar e achar que isto pode pode divertir. 27:02 Pessoas pode fazer umas cócegas à moda? Pode fazer cócegas à moda, aliás, pode pôr o dedo na ferida até rir. Estás a ver. Sim, porque depois tu é assim aqui. A história obviamente é engraçada. EE aquilo dá vontade de rir, mas tu gozas com todo o tipo de preconceitos e mais algum que lá estão em cima da mesa. 27:17 Claro. E esse EE aí também se tem de fazer jus ao ao texto que me chega do Henrique dias. Ou seja. Eu, o Rui e o Henrique discutimos a ideia. Eu e o Rui tínhamos uma lista extensa de tudo o que se passa em novelas, quem é a esta hora, quem é que Há de Ser no meu telemóvel, beber copos, partir, copos, cavalos, bem, famílias ricas, et cetera. 27:36 Mas depois o Henrique tem esse condão de agarrar nessas ideias e de algumas de algumas storylines que nós vamos lançando, é pá. E fazer aqueles diálogos que são absolutamente fabulosos, não é? Quer dizer, lembro, me lembrei, me. Lembro me sempre de vários, mas há uma, há um, há um apidar no na primeira temporada, que é talvez o meu plano favorito, que é um dos membros da banda que vem a correr desde o fundo do plano e que cai em frente à Câmara e diz, não, não, eu estou bem. 27:59 Dê me um panado e um local que eu fico logo bué, pronto. Isto é uma coisa muito nossa, muito proximidade, que tem graça porque tu já ouviste alguém dizer isto e pronto. E quando se tem essa, quando se tem essa junção porreira de de sentidos, de humor. 28:17 A tendência é que isso crie, crie qualquer coisa de reconhecimento. O que nós encontrámos com o pôr do sol foi um reconhecimento, é pá, surpreendeu, me surpreendeu me ao máximo e depois açambarcou nos a todos e foi a Suburbano a sobrevoou me de uma maneira assustadora, foi, imagina, eu tive um acidente de Mota pouco tempo depois da primeira temporada acabar, fui ao chão e fiquei, fiquei magoado e fiz me nada de especial, estava no hospital. 28:46 E o enfermeiro chefe dizia, sistema anel, pureza, agora vou pôr aqui um megaze, não sei quê. Ou sistema anel, pureza, não sei quê, mas assim. 11 trato espetacular. Uma coisa muito, muito solene, muito solene, e é. Pá e nas tantas ele estava a fazer o tratamento e disse assim, é pá e vê lá se tens cuidado e eu, espera aí, houve aqui qualquer coisa, houve aqui um problema na Matrix ou então não sei o que é que aconteceu e o gajo diz, desculpe, desculpa, é que eu sou de massamá e eu sei o que é que é cheirar AIC 19, todos os dias que é uma tirada do pôr do sol posso chamar os meus colegas assim? 29:12 O que é que se passa? Entraram para aí 5 ou 6 enfermeiros. Dizer é pá, obrigado. Pelo pôr do sol, por isso é convidada, portanto, Na Na enfermaria. Todo todo arrebentado. E eles todos quando em dia e eu percebi pronto, isto bateu, bateu a um nível de podemos reconciliar a televisão com uma certa cultura pop que teve alguns exemplos extraordinários na comédia ao longo da nossa história. 29:34 Temos o Raul solnado, temos o Herman José, temos Oo Ricardo Araújo Pereira e o gato fedorento, o Bruno Nogueira. Esses. Esse, atualmente, o Bruno Nogueira e o Ricardo Araújo Pereira continuarão a? Fazer são fundações, no fundo, são coisas que a gente olha e diz assim, uou. Eu acho que experimentei um bocadinho disso. Ele experimentava esta equipa, experimentou um bocadinho disso, quando de repente temos pá, um Coliseu de Lisboa cheio para ver uma banda que está a fazer playback. 29:56 Nós fizemos isso com Jesus Cristo, não é? A banda do pôr do sol foi tocar, não tocou nada, ninguém deles. Nenhum dos tocou, não sabem tocar e. Esgotámos OOO Coliseu para ouvirmos uma cassete em conjunto e as pessoas foram. Para participar num episódio ao vivo que não era episódio, não estava a ser. Filmado sequer tu vendeste, tu vendeste uma fantasia que toda a gente sabe que não existia, mas a ideia de comunhão. 30:16 Foi nessa narrativa e eu acho que isto é uma coisa que nos anda a faltar cada vez mais, não é? Nós nós não temos essas comunhões. Tu vês uma série? Ou melhor, é mais frequente teres um diálogo com um amigo e diz assim, pá, tens de ver aquela série, não sei quê, é espetacular, não sei quê quantos episódios, viste? Vi meio, mas é espetacular. 30:32 E já não é aquela coisa de Bora fazer um? Serão lá em casa, em que juntamos amigos e vemos um filme? Como aconteceu antigamente, antes da televisão se alinear? Antes de antes da da televisão te permitir uma ilusão de poder da escolha, não é? Eu agora escolho o que vejo. E a televisão morreu? Nada, não. 30:49 Nem vai morrer. É como a rádio morreu, não é? Quer dizer, a gente volta e meia a rádio a. Rádio a rádio tem mais vidas que um gato. Não é pronto porque a rádio foi ver o apagão, não é? O apagão foi uma. O apagão foi um delírio. Apagou tudo para. Os da rádio? Claro, claro. Evidentemente, isso era o que havia. E isso é extraordinário, porque isso faz, nos faz nos perceber que a volatilidade das das novas tecnologias etcétera, pá, é porreiro, é óbvio. 31:11 Então agora temos aqui 2 telemóveis, estamos anão é? Estamos aqui a filmar. Temos boa parafernália, mas mas. No limite. Naquele momento em que achávamos todos que a Rússia atacar e não era nada disso, o que queríamos era ouvir alguém a falar. Connosco o fenómeno dos podcasts como este é eu, eu dou por mim assim que é. 31:30 Eu gosto de ouvir pessoas à conversa, porque me acalma e me baixa o ritmo do scroll. Há uma. Música, não é? E é EEEE, aprendes qualquer coisa. E por isso é que eu gosto de pessoas. Estás a ver quando eu, eu houve uma vez 11 coisa que me aconteceu que eu acho que que é pá, que eu nunca mais me esqueci, que foi um amigo meu. 31:48 Que, entretanto, nunca mais falámos, é um facto. As histórias foram para os sítios diferentes, mas um dia entrou me para casa, à dentro. Eram para aí 10 da noite e diz me assim, preciso de conversar. E perguntei, lhe mas o Gonçalo de quê? Não, pá de nada, preciso só de conversar. Tens tempo para conversar e eu fiquei. 32:07 Isso é uma grande declaração, isto é. Extraordinário. Pouco tempo depois, estava em Angola a fazer uma série, uma novela. Perdão, uma. A melhor novela que eu fiz na vida é que foi uma novela para Angola, uma coisa chamada jikounisse. E há um assistente meu, Wilson, que chega 2 horas atrasado ao trabalho, é pá e era um assistente de imagem, fazia me falta. 32:25 Ele chega, Ah, presa, peço desculpa, cheguei atrasado e tal só para o Wilson 2 horas atrasado, o que é que aconteceu? Tive um amigo que precisou de falar e eu juro te que me caiu tudo, eu não lhe. Eu quero ter um amigo assim, eu não. Posso, sim. Eu não me lembro disto acontecer em Portugal. 32:42 Para mim, disse. Para mim mesmo, eu não me lembro. De. De. De dar prioridade a um amigo em detrimento do trabalho. Porque o trabalho me paga as contas e os filhos e não sei quê. E o ritmo e a carreira. E eu reconheci me e de repente há um amigo meu que precisa de conversar. 32:58 Estamos a ouvir pouco. Então, não estamos eu acho que estamos. Estamos mesmo muito. Temos mesmo muito a ouvir, a ouvir muito pouco, acho mesmo, acho mesmo. Isso isso aflige me sobretudo porque há um, há um é pá. Eu estou sempre a dizer referências, porque eu, de repente, nestas conversas, lembro me de coisas. O Zé Eduardo agualusa assina 11 crónica, creio no público há, há uns anos, largos da importância de, de, de, de de fazer mais bebés, porque o mundo está tão perdido que só trazendo gente boa, muita gente boa de uma vez em catadupa. 33:29 É que isto melhora e eu acho, essa visão. Uma chuva de. Bebés uma chuva de bebés, mas de, mas de bebés bons, de bebés, inquietos, de bebés que fazem birras pelas melhores razões de bebés, que brincam sem computadores, sem coisas que que se que chafurdam na, na lama, et cetera, fazem asneiras. 33:45 Sim, sim, eu, eu, eu gosto muito de ser pai, mais até do que ser realizador, gosto muito de ser pai e acho que isso é é precisamente por essas, pelos meus filhos, claro que são os meus, mas se tivesse, se houvesse outras crianças. De que eu tomasse conta? Acho que era isso que é. 34:01 Tu perceberes que até uma certa idade nós não temos de nos armar noutra coisa que não ser só crianças. E acho que eu pessoalmente, acho que tenho 41 anos e às vezes sinto uma criança perdida até dizer chega EE, acho que pronto. 34:18 Enfim, o tempo vai adicionando, adicionando te camadas de responsabilidade. Agora temos temos de saber mexer microfones, inverter a água, et cetera, e meter fones, et cetera. Mas, no fundo, somos um bocado miúdos perdidos a quem? A quem se chama pessoas adultas porque tem de ser, porque há regras, porque há responsabilidades e coisas a cumprir. 34:35 Acho que só o Peter Pan é que se conseguiu livrar dessa ideia de poder. Crescer, coitado. Já viste? Pois é mesmo o Peter Pan sem andar com aquelas botas ridículas também. Exato. EE, qual é? Sabemos. E o capitar, não é? Pensando bem, a história dramática é o que quando estás com neuras a tua vida é um drama refugias te na comédia fechas te de ti próprio. 34:55 Não queres falar com ninguém? Quando estou com. Que é frequente é. Frequenta é? Então, o que é que te bate? O que é que te faz o. Que me bate é nos dias que correm e não só não conseguir tocar à vontade na minha função enquanto artista. 35:15 Isto eu vou te explicar o que é. Os artistas não precisam de ser de um quadrante político ou de outro. Eu eu sou de esquerda, assumidamente de esquerda. EEE, defenderei até à última este esses ideais. Ainda à esquerda, direita. Há, há, há. Eu acho que há, há. É cada vez menos gente com quem se possa falar de um lado e de outro. 35:32 Há uma. Polarização sim, sim, porque porque, enfim, isso são são outras conversas, mas o os artistas, no meu entender, estão a perder a sua perigosidade isso enerva me, ou seja, eu às vezes sinto que não estou anão, não estou a transgredir. 35:49 Não estou a ser perigoso, não estou a questionar, não estou. Estou a ir ao sabor de uma coisa terrível, que é ter de pagar as minhas contas. É o rame. Rame mais do que isso é eu deixar me levar pela corrida que é. Tenho de ter mais dinheiro, tenho de conseguir a casa, tenho de conseguir a escola dos putos tenho, não sei quê. 36:07 Devias ser mais um moscado, aquele que que dava umas picadelas aqui à. Eh pá devia questionar. Devia. Os artistas são se nasceram para isso e eu se me se eu me considero artista e às vezes isso é difícil. Dizer isso de mim, de mim para comigo. Eu imagina o Tiago Pereira, o Tiago Pereira que anda AA fazer um acervo da música portuguesa, a gostar dela própria, pelo pelo país todo, com gente antiga, com gente nova, com com gente toda ela muito interessante. 36:36 A importância de um Tiago Pereira no nosso, no nosso país, é é inacreditável. Quantas pessoas é que conhecem o Tiago Pereira? E, pelo contrário, não estamos focados Na Na última Estrela do ou do TikTok ou do big Brother ou de outra coisa qualquer. 36:51 Até podia ser uma coisa boa, estás a ver? Ou seja. Complementar uma coisa e outra. Sim, ou seja, eu, eu. A coisa que mais me interessa é saber quem é que com 20 anos, neste momento está a filmar em Portugal e há muita gente boa. Tu vês os projetos da RTP play e da RTP lab? E é gente muito interessante. Então, e porque é que? 37:06 Nós não estamos a estornar essa gente? E a e a potencial? Porque, porque a corrida? É mais importante, ou seja, tu queres a. Corrida dos ratos Na Na roda. É e é coisa de chegar primeiro, fazer primeiro, ganhar mais que o outro, não a solidariedade é uma, é uma fraqueza AA generosidade é uma fraqueza aplaudires alguém que é teu par é mais, é mais um penso para a tua inveja do que propriamente uma coisa de quem é que ganhamos? 37:34 Todos vamos lá. OOOO rabo de peixe, por exemplo, é um é um caso lapidar nesse sentido. Que é o rapaz? É extraordinário. É extraordinário neste sentido, eu? Posso? A primeira série é uma pedrada No No charco, que é uma coisa mágica o. 37:50 O Augusto Fraga, que é uma pessoa que eu, de quem eu gosto bastante e conheço o mal, mas gosto bastante, assina uma série que a primeira coisa que foi vista sobre essa série, ainda que estivéssemos a com 35000000 de horas ou 35000000 de horas, sim, vistas por todo o mundo. 38:08 Ah, não sei quantas pessoas, minhas colegas, tuas colegas, enfim, colegas de várias pessoas que estão a ver este mote caso dizem assim, ó, mas eles nem sequer fizeram o sotaque açoriano. Ah, e aquela e aquela ideia de não contrataram só atores açorianos? Pronto, sim, vamos ver uma coisa, porque porque é que vamos sempre para essa zona precisamente por causa da corrida, porque isto é importante. 38:32 A inveja é lixada? Nada. Fraga sim, a inveja é lixada e mais do que isso, esta inveja. É patrocinada pelo sistema, o sistema, o sistema sublima. Quando nós achamos que quem, quem, quem é nosso inimigo é quem faz a mesma coisa do que nós, nós temos menos de 1% para a cultura neste país. 38:50 E quando há dinheiro, quando há dinheiro, nós andamos a tentar queimar o outro para conseguirmos chegar ao dinheiro, ou seja, perante as migalhas. Nós não nos organizamos, a dizer assim. Pá a mão que está a dar as migalhas é que está errada. 39:05 Não. O que acontece é não. Mas eu já discutimos isso. Primeiro eu preciso de de amoedar as migalhas para mim e depois então discutimos, é uma. Corrida mal comparado de esfomeados. É, mas em vários. Mas é. Não estou a ver só na cultura, não é? Não é só na cultura. E. Já dizia o Zé Mário branco, arranja me um emprego. 39:22 O Zé Mário branco dizia tanta coisa tão mais importante, tão tão tão importante nos dias que correm, o Zé Mário branco, enfim. Mas eu até diria que isto, que este país que é pequeno. Que é pequeno em escala. Que é pequeno, que é pequena escala. 39:39 Podia ver nisso uma vantagem. Podíamos ver nisso uma vantagem, porque eu acho que o país somos nós e acho que as pessoas não. Não temos essa noção, não é EE essa e essa noção de que não dedicamos tempo suficiente a estarmos uns com os outros e de ligarmos as peças boas e de tornar isto uma coisa mais interessante, claro. 39:57 Interessa me, interessa me. Muito há uma cultura de mediocridade, não? Isso eu acho que não, o que eu acho é que há. Ou melhor, como é que se compatibiliza esse essa corrida dos ratos na roda, em busca da última migalha com coisas de excelência que subitamente aparecem? 40:13 Eu acho que quando tu sentes que isso é um acidente, rapaz, isso é um acidente, não é? É um acidente. Antes tinha tinha havido o Glória e nós tínhamos achado. Tio Glória era a primeira coisa da Netflix. Parece um bocado aquela coisa de o ator que é pá. 40:29 Eu sou um grande ator. Eu fiz uma formação no Bahrain para aprender a ser a fazer de post. Foi uma formação de meia hora, chega cá e dentro e vai dizer assim, é pá. Este gajo é bom meu. O gajo esteve no barrain. Vende-se bem este. Gajo é bom, não é? E de repente não. Ele esteve no barém a fazer de post e é melhor do que um puto que veio da PTC ou 11 miúda que veio da STCE está a tentar vingar. 40:50 Eu tive agora uma conversa por causa da da dos encontros da GDA para para o qual foi foi gentilmente convidado e foi foi incrível estar à conversa com Malta nova. Não é assim tão nova quanto isso, mas Malta entre os 25 e os 35 anos, atores e atrizes, em 4 mesas redondas em que IA assaltando eu, o António Ferreira, a Soraia chaves e a Anabela Moreira, é pá EEAEA dúvida é a mesma de que se houvesse uma mesas redondas de veterinários, de veterinários ou de médicos, ou de ou de assistentes sociais, que é como é que eu começo isto? 41:20 Como é que eu faço isto? Qual é o percurso, onde é que está? O repente GDA faz uma coisa incrível que é, vamos pôr as pessoas a conversar. É um bom início, pá, é um. Excelente início. E nós não andamos a fazer isso, não andamos a fazer isso, por mais associações que haja, por mais coisas, et cetera. E há gente a fazer este, a tentar fazer este trabalho. 41:38 Não há um sindicato da minha área que funcione. O sindicato dos criativos pode ser então? O sindicato, o Sena, o sindicato Sena. As pessoas queixam se que não é um sindicato, mas não estão nele. Quando eu digo que não há um sindicato, é o sindicato, existe. As pessoas é que não vão para lá e queixam se das pessoas que lá estão. 41:55 Isto não faz sentido nenhum. Ou seja, nós estamos sempre à espera que nos dêem. Mas é aquela coisa velha, essa coisa que foi o Kennedy, que disse não é não, não perguntes. O que é que o teu país pode fazer por ti? Pergunta te, o que é que tu podes fazer pelo teu? Portanto, não temos uma mecânica por um lado de devolução à sociedade daquilo que nós estamos AA receber e, por outro lado, de de agregação, num interesse comum, ou numa imaginação comum, ou em alguma coisa que podemos fazer juntos. 42:17 Eu, eu acho que, sobretudo, tem a ver com celebramos? Não, acho que não. Até porque é tudo uma tristeza, não? É, não, não, não. Eu acho que é assim. Eu acho é que é tudo muito triste porque não nos celebramos. Porque há razões enormes para nos celebrarmos, há razões mesmo boas, para nos celebrarmos. Bom, mas eu não quero deprimir te mas um tipo que chuta 11 coisa redonda de couro e que acerta numa Baliza é mais valorizado do que um poeta que escreveu o poema definitivo sobre o amor ou sobre a vida? 42:43 Mas isso, pão e circo? Isso pão e circo. E isso a bola também é importante. E está tudo bem? Eu sou. Mas tão importante. Não é? Porque eu eu gosto de futebol, gosto. Eu gosto de futebol, sou um, sou um. Sou um fervoroso adepto da académica de Coimbra e do. Falibana do Benfica, da da académica, sou da académica. 43:00 Está péssima, não é? A académica está terrível, mas é isso. Ou seja. Eu acho que tem, Maura continua, tem? Maura, claro. E terá sempre. Eu sou, sou, sou da briosa até morrer, mas. Mas de qualquer das maneiras, sinto que essa coisa que é, há espaço para tudo. Eu acho que eu o que faz falta? E animar a Malta? 43:17 É educar a Malta? É educar a Malta. Faz muita falta. Eu acho que faz muita falta a educação neste país. E isso tem a ver com política, tem a ver com escolhas, tem a ver com coragem. EAAA educação não tem sido muito bem tratada nos últimos tempos. 43:35 Se há gente que se pode queixar são os professores e os. Alunos, porque nós só descobrimos daqui a 10 anos ou 20 que isto não correu bem. Claro, mas já estamos a descobrir agora, não é? Depois, já passaram algum tempo sim. Quais é que são as profissões de algumas das pessoas que estão no hemiciclo que tu reconheces profissões não é? 43:52 De onde é que vêm? Vêm das jotas vêm. São juristas, normalmente economistas, certo? Mas um médico. Há um ou 2? Há um ou 2, há alguém que tu, um professor? Deixa de ser atrativo. A política devia ser essa coisa de eu reconhecer. 44:10 Figuras referenciais. Os melhores entre nós que que escolhidos para liderarmos, sim. Escolhidos por nós. Ou seja, porque é que eu acho isto? Mas eu acho isto desde sempre, sempre, sempre. Eu sei isto. Aliás, eu venho de uma casa que é bastante politizada. A minha casa, a minha família é bastante politizada. O apelido. 44:27 De pureza não engana. Pois não engana. Às vezes acham que ele é meu irmão, mas é meu pai. EE pá é um gajo novo. De facto, é um gajo novo. Mas é isso que é caneco. Quem são estas pessoas? Porque é que eu vou votar nestas pessoas, estas pá. A prova agora de Nova Iorque não é 11 Mayer de 34 anos, chamado zoranmandani, que de repente ganha as eleições sem os mesmos apoios, que teve outro candidato. 44:50 Não houve Bloomberg, não houve Trump, não houve nada. Houve um tipo que veio falar para as pessoas e dizer lhes o que é que vocês precisam, de que é que precisam, o que é que vos aflige, de que é que têm medo, que sonhos é que vocês têm? Isso é tão importante e tão raro. 45:06 Afinal, o método que funciona sempre não é fala com pessoas, conta uma história ou houve cria uma expectativa? Olha, porque é que o humor explica tão bem o mundo? Eu sei, também há o choro, porque é que o humor explica tão bem? Porque tudo pode ser ridículo. E é e é tão ameaçador, não é? 45:22 Claro, claro, claro. Olha o Rio, vai nu. Exatamente tal e qual tem a ver com isso, não é? E mais do que isso, é eu, eu acho. Eu sinto que nós vivemos num país que não tem assim tanto sentido de humor. E explico porquê nós não nos rimos tanto de nós. Rimos mais dos outros quando nos rimos de nós? 45:39 É é tipo, Ah, então, mas mas estão a falar de mim. Rimos de escárnio. Sim, os os melhores, as melhores pessoas, as melhores pessoas portuguesas a terem sentido humor são os alentejanos. Porque são eles que têm as melhores notas sobre eles. Que eles próprios contam? Exatamente quando tu tens um. 45:54 Eu não sou lisboeta, portanto, posso dizer mal à vontade de vocês todos que estão a ouvir. Quando o lisboeta disse assim também. Sou alto minhoto, portanto, já estamos. Estás à vontade, não é pronto quando o lisboeta disse. Tudo que seja abaixo, abaixo, ali do cavado é soul. É soul? Exatamente. Está resolvido, pá. A minha cena é coisa do quando o lisboeta diz, tenho aqui uma nota sobre alentejana dizer, Hum. 46:11 A minha família toda alentejana, pá. Não, não acho que acho que não é bem a coisa eu diria isso, ou seja, porque é que o amor explica tão bem o mundo, explica no sentido em que, de facto, isto esta frase não é minha, é do Henrique dias. E ele acho que acho que ressintetiza isto muitíssimo bem. O argumentista do pôr do sol, que é tudo, pode ser ridículo. 46:28 O gajo da bola de couro, um círculo de de de couro que é chutado para uma Baliza, é tão ridículo como é eventualmente alguma. De algum ponto de vista sobre a religião, sobre a política, sobre a economia, sobre os cultos? 46:46 Não é os cultos pessoalizados em líderes que de repente parece que vêm resolver isto tudo e são ridículos. Quer dizer, são ridículos acima de tudo. O mito do Salvador da pátria. O mito do Salvador da pátria não é? Depois ficou substanciado em 60 fascistas. Isso é para mim. Era expulsos ao ridículo. 47:02 Incomoda os imensos. Mas a gente já viu isto em vários momentos, desde momentos religiosos até momentos políticos que é. E este vem lá ao Messias, vem lá ao Messias. E o cinema português também. O próximo filme vem sempre salvar isto tudo. E é só um filme percebes o que eu estou a dizer? Ou seja, não. 47:18 Este é que é o filme que toda a gente vai ver e vai rebentar com as Caldas. Não, não tem de ser assim, é só um filme. Só me lembro da Branca de Neve, do João César Monteiro, não é que filmou uma coisa para preto, para negro? Sim, mas mais do que isso, estava a falar de termológica comercial que é, os exibidores estão sedentos? 47:35 Que venham um filme que faça muitos números e que salve o cinema, et cetera. A pressão que se coloca, se fosse fácil fazer um filme desses, até eles próprios administradores teriam ideias. Sim, faz mesmo. A campanha viral lembro me sempre é. Faz uma coisa que vai ocupar toda a gente vai falar exatamente e que vai ser uma coisa. 47:51 Extraordinária. Um escândalo, no melhor sentido. Não sei quê, não sei quê e depois não acontece porque não é assim que as coisas não é, as pessoas não vão, não vão. Nessas modas, aliás, as pessoas estão cada vez mais dentro. O paradoxo é que as pessoas estão cada vez mais exigentes. O que é bom? Sim, mas dentro desta lógica que temos falado, que é tiktoks, et cetera, volatilidade é uma coisa superficial e de repente já nem tudo cola. 48:12 O humor repara o humor. O Bruno Nogueira, por exemplo, é um bom exemplo disso que é o Bruno Nogueira faz 111 programa extraordinário vários. Faz os contemporâneos, faz o último a sair, depois faz o princípio meio e fim, que é uma coisa arrojadíssima. Sim, ele faz coisas sempre diferentes. 48:28 Não é ele. Ele. Ele quebra os padrões sempre. Mas se reparares agora, neste, no, no, no ruído, ele já não é a mesma coisa. É um programa de Sketch que tem lá uma história que num tempo distópico em que. Sim, mas aquilo resolve se a um conjunto de de Sketch e as. 48:45 Pessoas aderiram massivamente, portanto, eu acho que isto é assim. A roda vai dando voltas. Depois voltamos um bocado à mesma coisa. O Herman, por exemplo, o Herman que é um dos meus heróis da televisão. O Herman andou por todas essas ondas e agora está numa onda de conversa e tudo mais. 49:04 E continua a ter imensa. Graça mas ele pode fazer tudo o que? Quiser, não é? Pode. Chegou este mundo do mundo para poder fazer tudo. Sim, talvez não chegue a todas as gerações como chegava. Não é dantes. Eu lembro me, por exemplo, No No no célebre Sketch da da última ceia, não é? 49:20 Ele chegou a todas as gerações, houve umas gerações que odiaram isso foi incrível, eu adorei, eu adorei esse momento iá, e ele é também um dos meus heróis por causa desse momento, porque, porque, enfim, porque qual que lá está transgressor, perigoso artista? 49:38 O Herman é tudo isso sim. Pode a qualquer momento fazer dinamitar isto olha fora o humor, tu tens, posso chamar lhe maturidade emocional entre o felps e os infanticidas. O que, o que muda no teu olhar quando quando tu transpassas da comédia para, para, para o drama, o humor e a dor são são irmãos. 49:58 O sim, diria que sim, mas mais do que isso, é há coisas que me que me inquietam, não é? Eu com 41 anos e 3 filhos, EEE uma história já muito porreira. O que? É que te inquieta. Várias coisas. Olha esta coisa da do dos artistas, esta coisa da sociedade portuguesa, esta coisa de o que é que é ser português em 2025, o que é que é ter 41 anos em 2025? 50:21 A amizade, a amizade inquieta me há amigos que desaparecem e não é só porque morrem, há há. Há outros que desaparecem porque. Perdemos lhe o rasto. Ou isso, ou porque nos zangamos EEA coisa vai de vela e é assim. E a vida é dinâmica e. E às vezes questiono, me, não é? 50:37 Questiono me sobre quanto é que vale uma amizade, por exemplo, os enfatisídeos é sobre isso, não é? Ou seja, 22 amigos de 2 amigos de infância que aos 17 anos dizem, se aos 30 anos não estivermos a fazer aquilo que queremos fazer, matamo nos daquelas promessas adolescentes e de repente um deles apaixona se e casa se. 50:57 E ele às vezes não quer morrer e a amizade vai à vida. E aquele que ficou para sempre com 17 anos, que sou um bocado eu, não é? Porque eu acho os problemas aos 17 anos é que são os verdadeiros problemas da existência humana. Os outros são chatices da EDPE da epal estás a ver isso? São outros chatices pagar as contas, pagar contas é só isso, porque tudo o resto é só o que é que eu estou aqui a fazer? 51:17 Porque é que eu me apaixonei, porque é que ninguém gosta de mim, porque é que essas coisas são tão ricas, são tão boas de testemunhar eu tenho. Tenho um exemplo incrível de ter 11 filho extraordinário chamado Francisco, que tem 14 anos e que tem umas inquietações muito. 51:34 Muito boas pá, muito, muito poéticas, muito. É uma idade difícil. E boa. E tão boa. E tenho. Tenho muita sorte. Francisco é um miúdo incrível. Mas mesmo que não fosse, eu diria assim. Para ele e tu e tu estimulas ou acalmas as ânsias dele. Eu eu acho que sou eu e a mãe dele, acho que somos estimuladores da sua, das suas várias consciências, social, política, artística. 52:02 Mas temos uma, o respaldo que encontrámos naquele naquele ser humano, foi maior do que qualquer um incentivo que nós pudéssemos dar. Ou seja, nós lançámos um bocadinho, as paisadas para os pés dele e ele de repente floresceu. E é hoje em dia uma pessoa é um ser humano extraordinário e pronto. 52:19 E eu costumo dizer aos meus amigos que o primeiro filho muda a nossa vida, o segundo acaba com ela, uma terceira. Esta turística, sim, é pá. Eu acho que os 3 deram um cabo da minha vida. É uma dinâmica diferente, não é? 3. É, é ainda por cima estão os passados, não é? Um tem 14, outro tem 3, outro tem 1 ano e meio e para o ano provavelmente quero ter mais um filho, porque acho que é lá está eu estou com água, luz a tatuar aqui, algures, portanto, tu. 52:43 Vais salvar o nosso problema de de de naturalidade e demográfico. Eu espero que sim, eu já sou Oo chamado povoador dos olivais. Portanto, vão para sim, sim, olha o que é que te falta fazer para fecharmos o que é que anda o que é que andas a escrever o que é que anda, o que é que te anda a inquietar o que é que te anda aí a. 53:01 Debaixo do teu olho. Olha, estou concorri a uma bolsa para escrever um livro. Pode saber sobre o quê? Sim, sim, é um filme que eu não, que eu não tenho dinheiro para fazer e, portanto, vou fazer o livro. E depois pode ser que o livro reúna. E os bons livros dão sempre grandes filmes. 53:17 Ao contrário, os maus livros, eu sei que eu sei que vou ser fraquinha e, portanto, os maus livros dão bons filmes, os bons livros. Portanto, a tua expectativa é que o livro seja mau que é um grande filme? Sim, sim, não. Mas pelo menos seja seja livro. Isso é importante. Eu gosto imenso de livros. Gosto imenso de ler. É das coisas que eu mais gosto de fazer, é de ler. Fiz isso candidatei me EE. 53:33 Entretanto, estou a preparar uma série de outro género, completamente diferente, que é uma série de de fantástico de terror, escrita por 5 amigos, de que eu tenho muita estima. Por quem tenho muita estima, o Tiago r Santos Oo Artur, o Artur Ribeiro, o Luís Filipe Borges, o Nuno Duarte e o Filipe homem Fonseca. 53:51 Que é uma série chamada arco da velha, que terá estreia na RTPE, que se passa entre Portugal e a galiza e também vai ter uns toques de Brasil. E estou também a preparar outro projeto lá mais para a frente, que é provavelmente os projetos que eu mais quero fazer na vida até hoje, que estou a desenvolver com a Ana Lázaro, com a Gabriela Barros e com o Rui Melo. 54:13 É impossível falhar, já ganhaste. Completamente impossível falhar porque esta ideia original é da Gabriela e do Rui. Ei, e eles vieram ter comigo. E eu fiquei para já muito conten

netflix tiktok donald trump hollywood brothers european union portugal desde matrix os estamos brasil rio antes era hist quando qual uma quer ent bloomberg espero tudo rom ia esse ant sim nas sol ele depois agora vem aa tamb deus isso ao pelo aaa quais mois parece david lynch ainda foi malta fazer sem muito herman sabemos reden seja fala monte peter pan falamos primeiro gpt espera claro anal pereira perd tens monty python nem temos pronto muitas pois ei mayer sketch ee bora assume no no ferreira angola chegou esperan num conta bahrain lisboa essas falar bom liberdade tiago contar pensando talvez gra podem mel brooks vasco quase quero estou tenho esses imagina pouco fonseca faz mello posso inf vende deixa realiza obrigado voltamos isto henrique quantas sou influ dali gon benfica olha corrida messias neve portanto hum filipe dizer jesus cristo vontade enfim excelente crescer monteiro mota obviamente estrela acho nenhum gosto coimbra horizonte jardim jeito completamente pergunta fellini houve oo extraordin pureza branca perdemos regra franca rui nova iorque tive alunos tornou eram caldas gda evidentemente rtp beb fiz naquele ptc queres fraga na na ouvimos oooo rame viu escutar deles aic polariza atores voltei rir exatamente cresceu aprendeu nessas oka eee devia filma lembro quadra eventualmente complementar independentemente conseguem eea pensei o rei le coliseu soraia eeo imaginem filmar ricardo ara eeee entraram filmado connosco bruno nogueira gajo eeeee tiago pereira exato herman jos rimos cristiano santos aact ooa gabriela barros
The Healthcare Policy Podcast ®  Produced by David Introcaso
Harvard Professor Eram Alam Discusses Her Just-Published Book, "The Care of Foreigners, How Immigrant Physicians Changed US Healthcare"

The Healthcare Policy Podcast ® Produced by David Introcaso

Play Episode Listen Later Nov 25, 2025 34:32


The US has effectively always suffered a physician shortage. Last year the AMA estimated a shortage of 86,000 by 2035. US policymakers have since 1965 addressed this problem by recruiting foreign born physicians (termed Foreign Medical Graduates or FMGs), mostly from Southeast Asia, largely India. Today FMEs, that account for 25-30% of the physician workforce, are disproportionately employed in Health Professional Shortage Areas or HPSAs in which there remains or persists a strong demand, e.g., HRSA recognizes over 7,500 primary care HPSAs. Nevertheless, Prof. Alam concludes stratifying our medical system can be interpreted in part as a cover up to a problem of long-term disinvestment in rural healthcare and minority health. Simply growing the work force has had, Prof Alam argues, both a minimal impact on the equitable distribution of US healthcare resources while intensifying global health inequalities resulting from substantial brain drain.Information about Prof. Alam's book is at: https://www.press.jhu.edu/books/title/53838/care-foreigners?srsltid=AfmBOopgVAOX_1s9S7NaIMoKsXgrUS2htC4_HaE0zTYDrfQJltnIpRK7. This is a public episode. If you would like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit www.thehealthcarepolicypodcast.com

ADEGA Podcast
COMO ERAM FEITOS E QUAL O GOSTO DOS VINHOS DE ANTIGAMENTE?

ADEGA Podcast

Play Episode Listen Later Nov 20, 2025 8:30


Os vinhos que bebemos hoje são resultado de milhares de anos de experimentação humana. Mas afinal, como eram feitos e qual era o gosto dos vinhos de antigamente? Neste vídeo, exploramos de forma aprofundada a evolução da vinificação desde o período neolítico até a era moderna, revelando práticas curiosas, ingredientes inesperados e os sabores que moldaram a história da bebida.

Filhologico
Aprovação em concurso público

Filhologico

Play Episode Listen Later Nov 15, 2025 5:20


Minha vida é um testemunho de que a conquista exige suor, luta e trabalho. Nada,absolutamente nada, foi fácil. Minha jornada rumo à aprovação em um concurso público foi umcaminho longo e árduo, que se estendeu por oito anos, recheado de estudos intensivos e,inevitavelmente, reprovações, até que o sucesso finalmente chegasse.A luta começou em meados de 2010. Naquela época, eu estava concluindo o Ensino Médio naEscola Estadual Dr. Fontes Ibiapina e, naquele mesmo ano, obtive a aprovação no vestibularda UFPI (o antigo PSIU Geral) para o curso de Licenciatura em Matemática.Motivado, iniciei a empreitada nos concursos públicos. O primeiro que prestei foi o concursomunicipal da Cidade de União, no Piauí, com a banca Machado de Assis, resultando naprimeira reprovação. Em seguida, fiz o concurso municipal para a cidade de Esperantina, PI. Abanca continuava sendo a mesma e, mais uma vez, fui reprovado.O concurso de Esperantina, no entanto, foi peculiar e marcou profundamente minha memória.Viajei para a cidade apenas com o dinheiro da passagem. Chegando lá, sem condições depagar um hotel, pedi informações aos policiais sobre um local público para passar a noite. Elesme acolheram, permitindo que eu dormisse na delegacia. No dia seguinte, tomei café com ospoliciais, e eles me levaram até o local de prova. Mesmo com todo esse esforço e ajuda, fuireprovado.As tentativas continuaram. No concurso municipal de Luzilândia, PI, havia 15 vagas e 3.000pessoas disputando o meu cargo. Conquistei o 16º lugar, ficando fora da quantidade de vagasofertadas e, novamente, sendo reprovado. Prestei o concurso do Banco do Brasil com lotaçãopara Teresina-PI e não obtive êxito.Avançando para as esferas federal e estadual, fiz o concurso público para a Polícia RodoviáriaFederal, com lotação em Teresina-PI, onde fui classificado, mas nunca fui convocado. Prestei oconcurso público municipal da Câmara de Piripiri-PI, sendo classificado, mas igualmente nuncaconvocado. A decepção se repetiu no concurso público estadual do Conselho Federal deMedicina do Maranhão, com lotação para Caxias, Maranhão. Eram apenas quatro vagas e aprova foi realizada em São Luís. Fiquei empatado em quarto lugar, mas os critérios dedesempate me levaram a mais uma reprovação.Finalmente, o ano de 2018 chegou. Nesse mesmo ano, fui aprovado no vestibular específico doIFPI para o curso técnico em contabilidade. Foi então que saiu o edital do concurso públicomunicipal da prefeitura de Caxias, Maranhão. Adivinha a banca? Era a mesma, a Machado deAssis, que já havia me reprovado diversas vezes.Desta vez, minha estratégia foi diferente. Resolvi as provas dos anos anteriores, dediquei maisde seis horas de estudo por dia, assisti a todas as aulas disponíveis no YouTube e pesquiseiexaustivamente assuntos relacionados à prova.Mesmo com toda a preparação, o destino tentou me impedir de realizar a prova. O ano foimarcado pela greve dos caminhoneiros, que paralisou o país. Lembro-me de ter passado o diatodo trabalhando e, ao final do expediente, ter que viajar para Caxias-MA. A dificuldade parachegar à rodoviária de Timon, Maranhão, foi terrível. Encontrei a mesma dificuldade paracomprar a passagem e chegar a Caxias, pois as estradas estavam sendo paralisadas. Mesmoassim, com imensa dificuldade, consegui a passagem e cheguei em Caxias à meia-noite.A prova aconteceria no domingo pela manhã. Eu estava muito confiante, apesar da alta concorrência para o cargo de Operador de Infraestrutura (50 vagas). Desta vez, foi diferente:eu já conhecia a banca, e o esforço foi recompensado. Fiquei classificado na 36ª posição,obtendo a tão sonhada aprovação.Oito anos de luta encontraram seu final, mas a espera não havia terminado. Tive que aguardarlongos quatro anos pela nomeação. Finalmente, no dia 2 de março de 2023, tomei posse noauditório da prefeitura municipal de Caxias, no Maranhão, concluindo a jornada com a certezade que cada reprovação, cada noite mal dormida....

Expresso - Expresso da Manhã
Roda da sorte: o local de Lisboa onde eram entregues milhares de bebés para terem uma hipótese de viver

Expresso - Expresso da Manhã

Play Episode Listen Later Nov 9, 2025 27:11


Durante mais de dois séculos, centenas de milhares de bebés foram deixados, e não abandonados, na Roda de Lisboa. A roda era um cilindro oco de madeira onde se colocava o bebé; fazia-se girar o cilindro, tocava-se a sineta e, do outro lado da parede, o bebé era recolhido. A Misericórdia guarda 90 mil objectos que acompanhavam essas crianças - medalhas, amuletos, sapatinhos, fotografias, tranças de cabelo - e, sobretudo bilhetes onde a mãe se despedida do bebé, bilhetes onde se deixavam pistas sobre de quem era filho, muitas vezes porque os pais manifestava a intenção de as procurar no futuro. É o maior acervo de mundo e está candidato a património da humanidade. Joana Pereira Bastos e Raquel Moleiro são as autoras desta investigação e é com elas que conversamos neste episódio.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Devocionais Pão Diário
DEVOCIONAL PÃO DIÁRIO | A GRANDE VITÓRIA DE JESUS

Devocionais Pão Diário

Play Episode Listen Later Nov 9, 2025 3:46


LEITURA BÍBLICA DO DIA: 2 CRÔNICAS 20:15-22 PLANO DE LEITURA ANUAL: JEREMIAS 46–47; HEBREUS 6   Já fez seu devocional hoje? Aproveite e marque um amigo para fazer junto com você! Confira:  Durante a Segunda Guerra Mundial, alguns pianos foram lançados de avião a fim de suprir as saudades que os soldados europeus sentiam de suas casas. Os pianos foram fabricados contendo 10% da quantidade normal de metal, com cola especial resistente à água e tratamentos anti-insetos. Eram instrumentos robustos e simples, mas forneciam entretenimento para os soldados, que se reuniam e cantavam canções familiares longe de seus lares. Cantar, especialmente canções de louvor, é uma das maneiras pelas quais os cristãos podem encontrar paz na batalha. O rei Josafá descobriu isso ao enfrentar vastos exércitos invasores (2 CRÔNICAS 20). Aterrorizado, o rei convocou todo o povo para orar e jejuar (vv.3-4). Em resposta, Deus lhe disse para liderar os soldados para enfrentarem o inimigo, prometendo que eles “não [teriam] de lutar” (v.17). Josafá creu em Deus e agiu com fé. Ele designou cantores para irem à frente dos soldados e cantarem louvores a Deus pela vitória que eles acreditavam que veriam (v.21). E quando a música deles começou, o Senhor milagrosamente derrotou seus inimigos e salvou Seu povo (v.22). A vitória nem sempre vem quando ou como queremos. Mas sempre podemos proclamar a vitória suprema de Jesus sobre o pecado e a morte que já foi conquistada para nós. Podemos escolher descansar em espírito de louvor mesmo em meio a uma zona de guerra.  Por: KAREN PIMPO 

Talk Nerdy with Cara Santa Maria
Immigrant Physicians w/ Eram Alam

Talk Nerdy with Cara Santa Maria

Play Episode Listen Later Nov 3, 2025 63:26 Transcription Available


In this episode of Talk Nerdy, Cara is joined by associate professor in the Department of the History of Science at Harvard University, Dr. Eram Alam. They discuss her highly relevant book, The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare.

New Books in American Studies
Eram Alam, "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare" (JHU Press, 2025)

New Books in American Studies

Play Episode Listen Later Nov 3, 2025 51:39


For more than 60 years, the United States has trained fewer physicians than it needs, relying instead on the economically expedient option of soliciting immigrant physicians trained at the expense of other countries. The passage of the Hart–Celler Immigration and Nationality Act of 1965 expedited the entry of foreign medical graduates (FMGs) from postcolonial South Asia and sent them to provide care in shortage areas throughout the United States. Although this arrangement was conceived as temporary, over the decades it has become a permanent fixture of the medical system, with FMGs comprising at least a quarter of the physician labor force since the act became law. This cohort of practitioners has not been extensively studied, rendering the impacts of immigration and foreign policy on the everyday mechanics of US health care obscure. In The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare, Dr. Alam foregrounds global dynamics embedded in the medical system to ask how and why Asian physicians—and especially practitioners from South Asia—have become integral to US medical practice and ubiquitous in the US public imaginary. Drawing on transcripts of congressional hearings; medical, scientific, and social scientific literature; ethnographies; oral histories; and popular media, Dr. Alam explores the enduring consequences of postcolonial physician migration. Combining theoretical and methodological insights from a range of disciplines, this book analyzes both the care provided by immigrant physicians as well as the care extended to them as foreigners. Our guest is: Dr. Eram Alam, who specializes in the history of medicine, with a particular emphasis on globalization, race, migration, and health during the twentieth century. She is an assistant professor in the Department of the History of Science at Harvard University. She received her PhD in History and Sociology of Science from the University of Pennsylvania, and holds a BA and BS from Northwestern University and a MA from the University of Chicago. Our host is: Dr. Christina Gessler, who is a developmental editor, and the producer of the Academic Life podcast. She writes the show's newsletter at ChristinaGessler.Substack.com Listeners may enjoy this playlist: Where Is Home? Immigration Realities Secret Harvests Who Gets Believed The House on Henry Street Womanist Bioethics Welcome to Academic Life, the podcast for your academic journey—and beyond! You can support the show by sharing episodes, or by donating here. Join us again to learn from more experts inside and outside the academy, and around the world. Missed any of the 275+ Academic Life episodes? Find them here. And thank you for listening! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/american-studies

New Books in Public Policy
Eram Alam, "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare" (JHU Press, 2025)

New Books in Public Policy

Play Episode Listen Later Nov 3, 2025 51:39


For more than 60 years, the United States has trained fewer physicians than it needs, relying instead on the economically expedient option of soliciting immigrant physicians trained at the expense of other countries. The passage of the Hart–Celler Immigration and Nationality Act of 1965 expedited the entry of foreign medical graduates (FMGs) from postcolonial South Asia and sent them to provide care in shortage areas throughout the United States. Although this arrangement was conceived as temporary, over the decades it has become a permanent fixture of the medical system, with FMGs comprising at least a quarter of the physician labor force since the act became law. This cohort of practitioners has not been extensively studied, rendering the impacts of immigration and foreign policy on the everyday mechanics of US health care obscure. In The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare, Dr. Alam foregrounds global dynamics embedded in the medical system to ask how and why Asian physicians—and especially practitioners from South Asia—have become integral to US medical practice and ubiquitous in the US public imaginary. Drawing on transcripts of congressional hearings; medical, scientific, and social scientific literature; ethnographies; oral histories; and popular media, Dr. Alam explores the enduring consequences of postcolonial physician migration. Combining theoretical and methodological insights from a range of disciplines, this book analyzes both the care provided by immigrant physicians as well as the care extended to them as foreigners. Our guest is: Dr. Eram Alam, who specializes in the history of medicine, with a particular emphasis on globalization, race, migration, and health during the twentieth century. She is an assistant professor in the Department of the History of Science at Harvard University. She received her PhD in History and Sociology of Science from the University of Pennsylvania, and holds a BA and BS from Northwestern University and a MA from the University of Chicago. Our host is: Dr. Christina Gessler, who is a developmental editor, and the producer of the Academic Life podcast. She writes the show's newsletter at ChristinaGessler.Substack.com Listeners may enjoy this playlist: Where Is Home? Immigration Realities Secret Harvests Who Gets Believed The House on Henry Street Womanist Bioethics Welcome to Academic Life, the podcast for your academic journey—and beyond! You can support the show by sharing episodes, or by donating here. Join us again to learn from more experts inside and outside the academy, and around the world. Missed any of the 275+ Academic Life episodes? Find them here. And thank you for listening! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/public-policy

New Books in Politics
Eram Alam, "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare" (JHU Press, 2025)

New Books in Politics

Play Episode Listen Later Nov 3, 2025 51:39


For more than 60 years, the United States has trained fewer physicians than it needs, relying instead on the economically expedient option of soliciting immigrant physicians trained at the expense of other countries. The passage of the Hart–Celler Immigration and Nationality Act of 1965 expedited the entry of foreign medical graduates (FMGs) from postcolonial South Asia and sent them to provide care in shortage areas throughout the United States. Although this arrangement was conceived as temporary, over the decades it has become a permanent fixture of the medical system, with FMGs comprising at least a quarter of the physician labor force since the act became law. This cohort of practitioners has not been extensively studied, rendering the impacts of immigration and foreign policy on the everyday mechanics of US health care obscure. In The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare, Dr. Alam foregrounds global dynamics embedded in the medical system to ask how and why Asian physicians—and especially practitioners from South Asia—have become integral to US medical practice and ubiquitous in the US public imaginary. Drawing on transcripts of congressional hearings; medical, scientific, and social scientific literature; ethnographies; oral histories; and popular media, Dr. Alam explores the enduring consequences of postcolonial physician migration. Combining theoretical and methodological insights from a range of disciplines, this book analyzes both the care provided by immigrant physicians as well as the care extended to them as foreigners. Our guest is: Dr. Eram Alam, who specializes in the history of medicine, with a particular emphasis on globalization, race, migration, and health during the twentieth century. She is an assistant professor in the Department of the History of Science at Harvard University. She received her PhD in History and Sociology of Science from the University of Pennsylvania, and holds a BA and BS from Northwestern University and a MA from the University of Chicago. Our host is: Dr. Christina Gessler, who is a developmental editor, and the producer of the Academic Life podcast. She writes the show's newsletter at ChristinaGessler.Substack.com Listeners may enjoy this playlist: Where Is Home? Immigration Realities Secret Harvests Who Gets Believed The House on Henry Street Womanist Bioethics Welcome to Academic Life, the podcast for your academic journey—and beyond! You can support the show by sharing episodes, or by donating here. Join us again to learn from more experts inside and outside the academy, and around the world. Missed any of the 275+ Academic Life episodes? Find them here. And thank you for listening! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/politics-and-polemics

Infectious Historians
Episode 141 - Foreign Healthcare Workers with Eram Alam

Infectious Historians

Play Episode Listen Later Nov 1, 2025 70:02


Eran Alam (Harvard University) speaks to the Infectious Historians about foreign healthcare workers in the US. The conversation begins with an examination of doctors in the US - how many are trained (and retire), different fields and different parts of the country. Historically, immigration has been a key way in which the US has historically addressed shortages of doctors. Eram highlights the different countries - particularly in South Asia - from which doctors immigrated to the US, where they became instrumental for the US healthcare system. At the same time, this migration also had long-term impacts on doctors' home countries.

New Books Network
Eram Alam, "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare" (JHU Press, 2025)

New Books Network

Play Episode Listen Later Oct 30, 2025 51:39


For more than 60 years, the United States has trained fewer physicians than it needs, relying instead on the economically expedient option of soliciting immigrant physicians trained at the expense of other countries. The passage of the Hart–Celler Immigration and Nationality Act of 1965 expedited the entry of foreign medical graduates (FMGs) from postcolonial South Asia and sent them to provide care in shortage areas throughout the United States. Although this arrangement was conceived as temporary, over the decades it has become a permanent fixture of the medical system, with FMGs comprising at least a quarter of the physician labor force since the act became law. This cohort of practitioners has not been extensively studied, rendering the impacts of immigration and foreign policy on the everyday mechanics of US health care obscure. In The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare, Dr. Alam foregrounds global dynamics embedded in the medical system to ask how and why Asian physicians—and especially practitioners from South Asia—have become integral to US medical practice and ubiquitous in the US public imaginary. Drawing on transcripts of congressional hearings; medical, scientific, and social scientific literature; ethnographies; oral histories; and popular media, Dr. Alam explores the enduring consequences of postcolonial physician migration. Combining theoretical and methodological insights from a range of disciplines, this book analyzes both the care provided by immigrant physicians as well as the care extended to them as foreigners. Our guest is: Dr. Eram Alam, who specializes in the history of medicine, with a particular emphasis on globalization, race, migration, and health during the twentieth century. She is an assistant professor in the Department of the History of Science at Harvard University. She received her PhD in History and Sociology of Science from the University of Pennsylvania, and holds a BA and BS from Northwestern University and a MA from the University of Chicago. Our host is: Dr. Christina Gessler, who is a developmental editor, and the producer of the Academic Life podcast. She writes the show's newsletter at ChristinaGessler.Substack.com Listeners may enjoy this playlist: Where Is Home? Immigration Realities Secret Harvests Who Gets Believed The House on Henry Street Womanist Bioethics Welcome to Academic Life, the podcast for your academic journey—and beyond! You can support the show by sharing episodes, or by donating here. Join us again to learn from more experts inside and outside the academy, and around the world. Missed any of the 275+ Academic Life episodes? Find them here. And thank you for listening! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/new-books-network

New Books in Medicine
Eram Alam, "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare" (JHU Press, 2025)

New Books in Medicine

Play Episode Listen Later Oct 30, 2025 51:39


For more than 60 years, the United States has trained fewer physicians than it needs, relying instead on the economically expedient option of soliciting immigrant physicians trained at the expense of other countries. The passage of the Hart–Celler Immigration and Nationality Act of 1965 expedited the entry of foreign medical graduates (FMGs) from postcolonial South Asia and sent them to provide care in shortage areas throughout the United States. Although this arrangement was conceived as temporary, over the decades it has become a permanent fixture of the medical system, with FMGs comprising at least a quarter of the physician labor force since the act became law. This cohort of practitioners has not been extensively studied, rendering the impacts of immigration and foreign policy on the everyday mechanics of US health care obscure. In The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare, Dr. Alam foregrounds global dynamics embedded in the medical system to ask how and why Asian physicians—and especially practitioners from South Asia—have become integral to US medical practice and ubiquitous in the US public imaginary. Drawing on transcripts of congressional hearings; medical, scientific, and social scientific literature; ethnographies; oral histories; and popular media, Dr. Alam explores the enduring consequences of postcolonial physician migration. Combining theoretical and methodological insights from a range of disciplines, this book analyzes both the care provided by immigrant physicians as well as the care extended to them as foreigners. Our guest is: Dr. Eram Alam, who specializes in the history of medicine, with a particular emphasis on globalization, race, migration, and health during the twentieth century. She is an assistant professor in the Department of the History of Science at Harvard University. She received her PhD in History and Sociology of Science from the University of Pennsylvania, and holds a BA and BS from Northwestern University and a MA from the University of Chicago. Our host is: Dr. Christina Gessler, who is a developmental editor, and the producer of the Academic Life podcast. She writes the show's newsletter at ChristinaGessler.Substack.com Listeners may enjoy this playlist: Where Is Home? Immigration Realities Secret Harvests Who Gets Believed The House on Henry Street Womanist Bioethics Welcome to Academic Life, the podcast for your academic journey—and beyond! You can support the show by sharing episodes, or by donating here. Join us again to learn from more experts inside and outside the academy, and around the world. Missed any of the 275+ Academic Life episodes? Find them here. And thank you for listening! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/medicine

New Books in South Asian Studies
Eram Alam, "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare" (JHU Press, 2025)

New Books in South Asian Studies

Play Episode Listen Later Oct 30, 2025 51:39


For more than 60 years, the United States has trained fewer physicians than it needs, relying instead on the economically expedient option of soliciting immigrant physicians trained at the expense of other countries. The passage of the Hart–Celler Immigration and Nationality Act of 1965 expedited the entry of foreign medical graduates (FMGs) from postcolonial South Asia and sent them to provide care in shortage areas throughout the United States. Although this arrangement was conceived as temporary, over the decades it has become a permanent fixture of the medical system, with FMGs comprising at least a quarter of the physician labor force since the act became law. This cohort of practitioners has not been extensively studied, rendering the impacts of immigration and foreign policy on the everyday mechanics of US health care obscure. In The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare, Dr. Alam foregrounds global dynamics embedded in the medical system to ask how and why Asian physicians—and especially practitioners from South Asia—have become integral to US medical practice and ubiquitous in the US public imaginary. Drawing on transcripts of congressional hearings; medical, scientific, and social scientific literature; ethnographies; oral histories; and popular media, Dr. Alam explores the enduring consequences of postcolonial physician migration. Combining theoretical and methodological insights from a range of disciplines, this book analyzes both the care provided by immigrant physicians as well as the care extended to them as foreigners. Our guest is: Dr. Eram Alam, who specializes in the history of medicine, with a particular emphasis on globalization, race, migration, and health during the twentieth century. She is an assistant professor in the Department of the History of Science at Harvard University. She received her PhD in History and Sociology of Science from the University of Pennsylvania, and holds a BA and BS from Northwestern University and a MA from the University of Chicago. Our host is: Dr. Christina Gessler, who is a developmental editor, and the producer of the Academic Life podcast. She writes the show's newsletter at ChristinaGessler.Substack.com Listeners may enjoy this playlist: Where Is Home? Immigration Realities Secret Harvests Who Gets Believed The House on Henry Street Womanist Bioethics Welcome to Academic Life, the podcast for your academic journey—and beyond! You can support the show by sharing episodes, or by donating here. Join us again to learn from more experts inside and outside the academy, and around the world. Missed any of the 275+ Academic Life episodes? Find them here. And thank you for listening! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/south-asian-studies

The Academic Life
Eram Alam, "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare" (JHU Press, 2025)

The Academic Life

Play Episode Listen Later Oct 30, 2025 51:39


For more than 60 years, the United States has trained fewer physicians than it needs, relying instead on the economically expedient option of soliciting immigrant physicians trained at the expense of other countries. The passage of the Hart–Celler Immigration and Nationality Act of 1965 expedited the entry of foreign medical graduates (FMGs) from postcolonial South Asia and sent them to provide care in shortage areas throughout the United States. Although this arrangement was conceived as temporary, over the decades it has become a permanent fixture of the medical system, with FMGs comprising at least a quarter of the physician labor force since the act became law. This cohort of practitioners has not been extensively studied, rendering the impacts of immigration and foreign policy on the everyday mechanics of US health care obscure. In The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare, Dr. Alam foregrounds global dynamics embedded in the medical system to ask how and why Asian physicians—and especially practitioners from South Asia—have become integral to US medical practice and ubiquitous in the US public imaginary. Drawing on transcripts of congressional hearings; medical, scientific, and social scientific literature; ethnographies; oral histories; and popular media, Dr. Alam explores the enduring consequences of postcolonial physician migration. Combining theoretical and methodological insights from a range of disciplines, this book analyzes both the care provided by immigrant physicians as well as the care extended to them as foreigners. Our guest is: Dr. Eram Alam, who specializes in the history of medicine, with a particular emphasis on globalization, race, migration, and health during the twentieth century. She is an assistant professor in the Department of the History of Science at Harvard University. She received her PhD in History and Sociology of Science from the University of Pennsylvania, and holds a BA and BS from Northwestern University and a MA from the University of Chicago. Our host is: Dr. Christina Gessler, who is a developmental editor, and the producer of the Academic Life podcast. She writes the show's newsletter at ChristinaGessler.Substack.com Listeners may enjoy this playlist: Where Is Home? Immigration Realities Secret Harvests Who Gets Believed The House on Henry Street Womanist Bioethics Welcome to Academic Life, the podcast for your academic journey—and beyond! You can support the show by sharing episodes, or by donating here. Join us again to learn from more experts inside and outside the academy, and around the world. Missed any of the 275+ Academic Life episodes? Find them here. And thank you for listening! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices Support our show by becoming a premium member! https://newbooksnetwork.supportingcast.fm/academic-life

New Books in the History of Science
Eram Alam, "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare" (JHU Press, 2025)

New Books in the History of Science

Play Episode Listen Later Oct 30, 2025 51:39


For more than 60 years, the United States has trained fewer physicians than it needs, relying instead on the economically expedient option of soliciting immigrant physicians trained at the expense of other countries. The passage of the Hart–Celler Immigration and Nationality Act of 1965 expedited the entry of foreign medical graduates (FMGs) from postcolonial South Asia and sent them to provide care in shortage areas throughout the United States. Although this arrangement was conceived as temporary, over the decades it has become a permanent fixture of the medical system, with FMGs comprising at least a quarter of the physician labor force since the act became law. This cohort of practitioners has not been extensively studied, rendering the impacts of immigration and foreign policy on the everyday mechanics of US health care obscure. In The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare, Dr. Alam foregrounds global dynamics embedded in the medical system to ask how and why Asian physicians—and especially practitioners from South Asia—have become integral to US medical practice and ubiquitous in the US public imaginary. Drawing on transcripts of congressional hearings; medical, scientific, and social scientific literature; ethnographies; oral histories; and popular media, Dr. Alam explores the enduring consequences of postcolonial physician migration. Combining theoretical and methodological insights from a range of disciplines, this book analyzes both the care provided by immigrant physicians as well as the care extended to them as foreigners. Our guest is: Dr. Eram Alam, who specializes in the history of medicine, with a particular emphasis on globalization, race, migration, and health during the twentieth century. She is an assistant professor in the Department of the History of Science at Harvard University. She received her PhD in History and Sociology of Science from the University of Pennsylvania, and holds a BA and BS from Northwestern University and a MA from the University of Chicago. Our host is: Dr. Christina Gessler, who is a developmental editor, and the producer of the Academic Life podcast. She writes the show's newsletter at ChristinaGessler.Substack.com Listeners may enjoy this playlist: Where Is Home? Immigration Realities Secret Harvests Who Gets Believed The House on Henry Street Womanist Bioethics Welcome to Academic Life, the podcast for your academic journey—and beyond! You can support the show by sharing episodes, or by donating here. Join us again to learn from more experts inside and outside the academy, and around the world. Missed any of the 275+ Academic Life episodes? Find them here. And thank you for listening! Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices

Sons da Terra
Aves do Terror: Predadores vorazes com mais de 2 metros de altura

Sons da Terra

Play Episode Listen Later Oct 30, 2025 29:16


Após a maior extinção dos dinossauros há 65 milhões de anos, surgiu no nosso planeta um grupo de predadores vorazes: as aves do terror. Eram aves bípedes que ultrapassavam os dois metros de altura, apresentavam um bico robusto e extremamente forte. Consideradas ótimas corredoras, essas espécies eram ativas e se tornaram bichos temidos devido à capacidade de caça.Nesse episódio, a equipe do Sons da Terra conversa com o ornitólogo Thiago Vernaschi para saber mais curiosidades sobre essas aves que já foram tão temidas e ainda qual a relação das espécies do nosso dia a dia com os dinossauros.E você sabia que no Vale do Paraíba foram encontrados fósseis de uma ave do terror? O Pharaphysornis brasiliensis. Para saber mais, confira o bate-papo completo!

Conversas à quinta - Observador
A Vida em Revolução. Ângelo Correia: “A sede do PPD eram uns quartinhos. O PS tinha um Palácio. Foi influência da maçonaria”

Conversas à quinta - Observador

Play Episode Listen Later Oct 27, 2025 57:45


A épica implantação do PPD em Aveiro a seguir ao 25 de abril: o papel do contínuo, o militante encapuzado, o casting para as mesas nas sessões de esclarecimento, a palavra do bispo e o erro com Girão Pereira. Parte I da entrevista com Ângelo Correia: “O 11 de Março é talvez o fenómeno político mais destruidor por muitos anos em Portugal.”See omnystudio.com/listener for privacy information.

Conversas de Fim de Tarde
A Vida em Revolução. Ângelo Correia: “A sede do PPD eram uns quartinhos. O PS tinha um Palácio. Foi influência da maçonaria”

Conversas de Fim de Tarde

Play Episode Listen Later Oct 27, 2025 57:45


A épica implantação do PPD em Aveiro a seguir ao 25 de abril: o papel do contínuo, o militante encapuzado, o casting para as mesas nas sessões de esclarecimento, a palavra do bispo e o erro com Girão Pereira. Parte I da entrevista com Ângelo Correia: “O 11 de Março é talvez o fenómeno político mais destruidor por muitos anos em Portugal.”See omnystudio.com/listener for privacy information.

JORNAL DA RECORD
22/10/2025 | 2ª Edição: Lojas de brinquedos em grandes shoppings de SP eram usadas pelo PCC para lavar dinheiro da facção

JORNAL DA RECORD

Play Episode Listen Later Oct 22, 2025 4:25


Confira nesta edição do JR 24 Horas: Lojas de brinquedos infantis em shoppings de São Paulo foram alvos de uma operação do Ministério Público, nesta quarta-feira (22). Os estabelecimentos seriam usados pelo PCC para lavar dinheiro. A operação cumpriu seis mandados de busca e apreensão em estabelecimentos comerciais localizados na capital paulista, em Guarulhos (SP) e em Santo André, na Grande São Paulo. No total, foram bloqueados R$ 4,3 milhões. Segundo as investigações, lojas de brinquedos em grandes shoppings teriam sido usadas pelo PCC para lavar dinheiro da organização criminosa. Duas mulheres ligadas a um dos chefes da facção teriam investido grandes valores na abertura das lojas; ninguém foi preso. E ainda: Justiça italiana aprova extradição de Carla Zambelli ao Brasil.

All Vorbe
#416 Oaia Electronică Eram De Fapt Noi

All Vorbe

Play Episode Listen Later Oct 22, 2025 58:04


Doom Android Dream Of Electric Sheep Timestamps: 0:00 Intro 9:39 Condemned: Criminal Origins 22:11 Edgar s-a jucat Freedom Force 32:20 Știri: Șeful Asasin constrâns să demisioneze de la Ubisoft; EA face un Dead Space nou??? Senatului SUA nu îi place când alte state fac propagandă 42:59 Quantic Dream vrea să facă Overwatch Become Human; Industry Giant e un joc; Dramă la gZdoom YouTube: https://www.youtube.com/c/jocsivorbe1416 YouTube Stream Highlights: https://www.youtube.com/c/JocȘiVorbeBits Twitch: https://www.twitch.tv/jocsivorbe iTunes: https://podcasts.apple.com/us/podcast/all-vorbe/id1331438601 Spotify: https://open.spotify.com/show/3RFgOJDgyEnpvkUQoSh0Tc Facebook: www.facebook.com/JocSiVorbe/ Instagram: https://www.instagram.com/jocsivorbe/ Discord: https://discord.gg/m5a6DDfBFc Tip Jar: https://ko-fi.com/jocsivorbe Patreon: https://www.patreon.com/jocsivorbe RSS și linkuri de download: http://feeds.soundcloud.com/users/soundcloud:users:281506836/sounds.rss

Convidado
Assalto ao Louvre: "é mais fácil atacar um museu do que uma joalharia em Paris"

Convidado

Play Episode Listen Later Oct 22, 2025 11:16


Nesta quarta-feira, o Museu do Louvre em Paris, reabriu as suas portas, após três dias de encerramento para dar tempo à investigação de recolher todos os dados sobre o espectacular assalto de que foi alvo no domingo. O que se sabe para já é que  indivíduos invadiram pelo exterior a galeria onde se encontravam as jóias da Coroa de França. Para tal, utilizaram um elevador de carga, cerraram uma das janelas da sala, partiram os mostruários, levaram as jóias e fugiram de lambreta. Tudo isto em sete minutos. Até ao momento, não se conhece o paradeiro dos assaltantes e muito menos das jóias avaliadas em 88 milhões de Euros mas cujo valor patrimonial é considerado "inestimável". Tanto o Presidente da República como o próprio governo ordenaram o reforço da segurança deste museu que apesar da sua importância e apesar do número impressionante de visitantes -9 milhões em 2024- mostrou as suas fragilidades. Esta problemática, aliás, mereceu recentemente um relatório interno e as autoridades estavam cientes de que existiam falhas na segurança. Philippe Mendes, galerista luso-francês em Paris, considera que apesar do seu carácter espectacular, o assalto de domingo não foi tão minuciosamente preparado como parece à primeira vista. RFI: O que se pode dizer sobre o assalto ao Museu do Louvre no domingo? Philippe Mendes: Em termos de rapidez, eu acho que foi um assalto bem organizado, embora me pareça que não é de grande banditismo. Tenho a impressão que foi mais um roubo de bandidos mais básicos. Sabem que têm que ser muito rápidos porque os seguranças e a polícia, em menos de dez minutos, podem chegar. Portanto, eles fizeram isso muito rápido. Mas ao mesmo tempo, há muitas coisas que mostram que não são aqueles bandidos, tipo CNN. Toda a gente pensou que isto foi um roubo tipo Arsène Lupin. Não foi. Deixaram cair uma coroa importantíssima. Ao fugir, deixam os elementos que utilizaram para poderem entrar, a serra para o vidro, não conseguiram deitar fogo ao elevador que usaram para os levar até lá acima. Isto tudo mostra um bocadinho que isto está desorganizado. Foi pensado, mas não foi organizado. Eu acho que foi mesmo um assalto, um roubo de oportunidade. Sabiam que ao domingo há pouco trânsito em Paris, era muito fácil de fugir. Sabiam que havia falhas, porque isto já foi comunicado várias vezes nos jornais franceses. A presidente do Louvre, ela mesmo -acho que foi o grande erro dela- há um ano ou dois, alertou, mas alertou publicamente sobre as falhas, sobre os problemas de segurança no Louvre. Tendo feito isso, claramente que indicou a quem poderia pretender um dia a fazer um assalto ao Louvre, que era o momento. Devia ter alertado claramente o Ministério da Cultura, devia ter alertado a Procuradoria de Paris, mas não devia ter alertado, indo aos jornais, e fazer uma coisa pública, porque isso aí era o sinal que eles podiam lá ir e que havia várias falhas. E claramente que aquela janela da galeria de Apollon era um dos pontos fracos do Louvre. É uma janela que dá para aquela rua que ao domingo não tem trânsito. Sabia-se mais ou menos que as jóias estavam todas ali, que era o primeiro andar. Não é assim tão alto, portanto tinha ali tudo mais ou menos certo para eles. Portanto, nesse aspecto, acho que foi um assalto pensado mas pouco organizado. Conseguiram. Agora o que é gravíssimo é que atacaram não só o património francês ou a história de França. Atacaram não só o Louvre, mas atacaram também todos os franceses. Ao roubar o Louvre, roubaram a França. RFI: Isto acontece no Louvre, que é um dos mais conhecidos e prestigiados museus a nível mundial. É uma espécie de montra da França, praticamente ao mesmo título que Notre-Dame. O que é que isto significa para a França? Philippe Mendes: O Louvre, como Notre-Dame, é um dos monumentos principais de Paris, de França e um dos mais conhecidos no mundo. Portanto, falando do Louvre, estamos a falar ao mundo inteiro. Toda a gente sabe o que é o Louvre e o que é Notre-Dame. Portanto, claramente que é muito mais sensível e que o mundo inteiro está atento ao que se passa em monumentos como este, que é o maior museu e o mais visitado do mundo. Claramente que choca. O choque é muito maior e tem uma repercussão internacional muito forte e dá um mau sinal claramente do que se está a passar no património francês e a nível da cultura em França. Isso é uma pena, mas podia ter acontecido noutro museu qualquer. Os museus agora são muito vulneráveis. Eu acho que este roubo dá para reflectir sobre uma coisa muito importante: é que a economia internacional está mal, vai haver cada vez mais assaltos deste tipo e claramente que, por exemplo, na Praça Vendôme, em Paris, onde estão todas as grandes lojas de joalharia mais importantes, eles têm um sistema de alarme de segurança muito mais forte e bem organizado do que os museus franceses que não apostaram completamente na segurança, porque não têm meios para isso. Porque embora a França tenha um Orçamento de Estado para a cultura importante, não é assim tão importante como isso para ter a segurança que pretendia. Portanto, é muito mais fácil atacar um museu hoje em dia do que atacar uma joalharia em Paris. Foi o que aconteceu, porque estamos agora a falar do Louvre. Mas não se esqueça que há um ano e meio foram roubadas e falou se muito menos, sete ou oito caixas de rapé do Museu Cognacq-Jay, que é um museu não muito longe do Louvre. Duas delas pertenciam ao Louvre, outras duas, à Coroa Real inglesa, e foram roubadas por quatro pessoas, exactamente com o mesmo método. Quatro homens entraram mascarados em pleno dia, partiram os mostruários e fugiram com as caixas. Não houve tanta repercussão nos jornais internacionalmente, porque o museu, embora seja um muito um bom museu em França, não tem aquele impacto que teve o Louvre. Mas isto mostra que os museus são muito frágeis e são vulneráveis e são atacados regularmente. Foi atacado (no mês passado) o Museu de História Natural de Paris, onde roubaram pepitas de ouro. Desapareceram, foram derretidas. Claramente que agora nunca mais as vamos encontrar. Foram roubadas do Museu de Limoges, há alguns meses, porcelanas chinesas de grande valor que certamente foram -desta vez- uma encomenda para a China. Portanto, há assaltos regularmente nos museus, porque os museus não têm essa protecção, como devia ser. RFI: Disse-o há pouco, apesar da própria directora do Louvre ter alertado publicamente que havia falhas na segurança e apesar de ter havido inclusivamente um relatório interno referindo que o facto de se prescindir de 200 funcionários, nomeadamente na área da segurança, sobre um efectivo de 2000 funcionários nestes últimos 15 anos no Louvre, podia também representar um problema para a segurança do museu e apesar de as próprias autoridades terem sido alertadas, nada foi feito e só agora é que está a pensar em reforçar a segurança do Museu do Louvre. Philippe Mendes: Sim, já devia ter sido feito. Depois, só agora é que se está a pensar. Sim, mas é sempre assim. Agora estamos a falar porque houve um assalto. Mas imagine que amanhã há uma inundação em Paris e o Louvre fica inundado. Vai se criticar porque não foi feito nada antes para proteger o Louvre das inundações e outros. Embora haja um plano, eu acho que ele não é o melhor. Há sempre razões para criticar a falta de fundos para isso. Mesmo que houvesse mais guardas no Louvre, os guardas não podem intervir. Portanto, o que é que eles poderiam ter feito? Não sei bem se é uma questão só de falta de pessoal no Louvre. Acho que não. Eu acho que se podia pensar melhor na segurança do Louvre, a nível de organização, menos humana, mas mais técnica. RFI: Estão a monte três ou quatro assaltantes com jóias estimadas em 88 milhões de Euros e sobretudo com um valor patrimonial "inestimável". As jóias são conhecidas, as fotografias destas jóias andam por todo o lado, no mundo inteiro. O que é que eles vão fazer com essas jóias? Philippe Mendes: Eu acho que a única possibilidade que eles têm é de desfazer as jóias todas e vender diamante por diamante, safira por safira. Não podem vender as jóias tal e qual como obra de arte, porque em si elas têm um valor de 88 milhões de Euros, porque são obras que ainda por cima foram compradas pelo Estado para o Museu do Louvre nos últimos 30 anos. Portanto, tinham já um valor de mercado. Mas entrando no Louvre, têm um valor inestimável histórico, agora patrimonial. Portanto, esse valor de 88 milhões de Euros no mercado de arte é zero, porque as peças tal e qual não podem ser vendidas, ninguém vai comprar. Portanto, eles vão desfazer completamente peça por peça e vão tentar vender no mercado. RFI: Está prestes a abrir mais uma edição da Feira Internacional de Arte Contemporânea de Paris (a Art Basel no final da semana). Como é que se pode avaliar o ambiente em que decorre este evento este ano? Philippe Mendes: Tendo acontecido o que aconteceu, vão certamente reforçar a segurança à volta deste evento. É um evento que acaba por ser equivalente a um dos maiores museus do mundo, durante os dias de abertura, com obras de uma importância financeira muito, muito, muito alta. Mas quem é que se vai atrever a entrar agora num assalto no Museu do Grand Palais? Ninguém. Eu acho que não é propriamente um problema nesse nível. Recordo-me que há três ou quatro anos, na Tefase, em Maastricht (nos Países Baixos), a feira internacional mais importante do mundo onde eu participei, houve um assalto, ainda por cima num stand da joalharia. Foi exactamente a mesma coisa. Eram quatro mascarados. Entraram em pleno dia. Chegaram, roubaram as jóias, fugiram e nunca mais apareceram. Nos dias seguintes, nunca houve um problema na Tefase. Foi um roubo de oportunidade. A Tefase reforçou a segurança e nunca mais houve nenhuma preocupação até agora a esse nível. Portanto, eu acho que vai correr muito bem a Feira Internacional de Arte Contemporânea, a Art Basel em Paris. Não é porque houve um assalto no Louvre que Paris está fragilizada a este nível. Acho que não. Não podemos entrar numa paranóia agora de que 'Paris está perigosa e há assaltos'. Não é por aí. Foi bem pensado. Foi uma ocasião que eles perceberam muito bem que estava ali. E aproveitaram.

ASIAN AMERICA: THE KEN FONG PODCAST
EP 561: Harvard's Dr. Eram Alam On How Immigrant (Especially South Asian) Physicians Changed U.S. Healthcare

ASIAN AMERICA: THE KEN FONG PODCAST

Play Episode Listen Later Oct 19, 2025 51:28


Harvard Associate Professor of the History of Science Dr. Eram Alam has just published "The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed U.S. Healthcare." Her extensive research revealed that, over decades, foreign medical graduates (FMGs) have become a sizeable and stable part of the U.S. physician workforce--at least a quarter since 1965. Their presence has shaped aspects of healthcare delivery, especially in underserved areas. But also, their presence raises questions about responsibility: what does it mean for U.S. healthcare to be so dependent on immigrant labor? What are the costs--to the physicians, to their home countries--to the idea of "universal" or equitable care?

Postal do Dia
A maldição de Castro Daire

Postal do Dia

Play Episode Listen Later Oct 15, 2025 2:39


Dois adolescentes suicidaram-se separados por algumas semanas. Eram amigos e frequentavam a mesma escola em Castro Daire. Há pessoas que acreditam ser uma maldição

dois maldi eram castro daire
Portuguese For Listening With Eli And Friends
Episode 264: Caring for Plants for the first (last?) time

Portuguese For Listening With Eli And Friends

Play Episode Listen Later Oct 14, 2025 42:17


To book your conversation with Eli this very week, go to https://portuguesewitheli.com/get-your-roadmap/And here is the monologue for your benefit:Depois que me divorciei, meus amigos me aconselharam a cuidar de algo, planta ou cachorro, para ocupar a mente. Afinal, cabeça vazia é oficina do Diabo. Mas eu me sentia bem, e o divórcio não foi nem litigioso, foi por incompatibilidade de gênios mesmo... De qualquer forma, ter um cachorro é muito trabalhoso e planta, sem graça, mas, no fim das contas, acatei a sugestão e fui para a floricultura que fica ali perto do centro.— E o senhor já tem um espaço para a planta? — o vendedor me perguntou.O vendedor explicou que eu precisava saber bem o espaço disponível, porque podia tanto levar uma muda quanto uma planta já adulta. Se fosse uma muda, teria que cuidar bem na hora do transplante. Se fosse uma planta grande, o ideal era um vaso com boa drenagem e dar uma soltada no torrão para arejar a terra.— Fica na varanda mesmo — respondi, dizendo que um dia ia ter uma casa de vergonha, mas por enquanto ia ficar na varandinha.O vendedor agradeceu a informação e me conduziu até uma seção em que estavam várias samambaias bem frondosas dentro de vasos. Eram plantas perfeitas para se ter dentro de casa, “especialmente para quem é meio esquecido.”Não sei como o vendedor descobriu essa informação sobre mim, de que sou esquecido, mas ele acertou na mosca. Eu bem que podia passar dois ou três dias sem cuidar da plantinha e ela morreria de sede.— E como é que eu devo regar a plantinha? — perguntei.Era simples. Primeiro, você pode usar um regador ou qualquer outra coisa que tenha em casa. Um regador é melhor, mas um copo d’água dá conta do recado. Agora é muito importante testar o solo antes de molhar.“Mete o dedo na terra e vê se a areia fica grudada no seu dedo. Caso fique, então significa que o solo está bastante úmido, e aí não vai despejar tanta água. E, se perceber que as folhas estão ficando amarronzadas, isso pode ser falta d’água ou o tempo pode estar muito seco.”O vendedor me deu uma cotoveladinha enquanto eu ponderava se levava ou não a planta.— E tem um segredinho — ele confidenciou. — Coloca um pratinho com umas pedrinhas debaixo do vaso e põe água. Isso ajuda a manter a umidade.Depois fez outra pausa e continuou.— E me diz uma coisa. Bate sol na sua varanda?Pior que batia.Ao que o vendedor falou que samambaia era planta de sombra, com no máximo luz de sol indireta. Se eu colocasse a planta no sol, ela ia queimar e morrer.Eu já estava me aporrinhando com a ideia do tanto de trabalho, mas o vendedor não se deu por satisfeito.— E se o senhor perceber que tem muitas folhas secas, é hora de podar. Pode usar uma tesourinha boa de casa, desde que seja bem afiada, para desbastar sem machucar a planta.Quando ouvi isso, me peguei pensando em quem faria a poda das folhas enquanto eu viajasse.E acho que o vendedor leu os meus pensamentos. Disse que, se eu viajasse, não precisava me preocupar tanto: era uma planta de baixa manutenção. Bastava ter regado a planta pelo menos uma vez na semana, além de ter colocado, claro, o substrato correto, ter arejado a terra e deixado a planta num ambiente protegido.— Substrato é tipo adubo? — perguntei, para não dizer estrume e parecer um matuto.Não, não eram a mesma coisa, mas se complementavam.E tinha mais. Ai de mim se colocasse a planta em ambiente com ar-condicionado! E também era bom ter outras coisinhas plantadas por perto. E colocar a samambaia longe do sol não significava colocá-la no escuro, porque era uma planta, não um urso, para ficar entocada dentro de uma caverna. Ficando confortável, tudo ia ficar tranquilo.Depois de ouvir tudo aquilo vindo de um vendedor tão atencioso, decidi me escafeder dali e ir para minha casinha. Ia curtir a solteirice sem nem cachorro nem planta por perto.

O Encantador de Ricos
Episódio 3: Ele não é meu irmão | A Eleição Mais Louca de Sempre

O Encantador de Ricos

Play Episode Listen Later Oct 14, 2025 34:37


Eram como irmãos, vão acabar com uma amizade destruída. O confronto entre Mário Soares e Francisco Salgado Zenha marca as eleições presidenciais de 1986. O desentendimento entre os dois históricos socialistas já vinha de trás, mas vai atingir o clímax na primeira volta das eleições. Durante o debate que os põe frente a frente na televisão, Soares acusa Zenha de encabeçar uma candidatura fratricida. Quando ouve a resposta dele, percebe que perdeu o amigo de uma vida: “Ele não é meu irmão. Não é, nunca foi, nem nunca será”. Já Freitas do Amaral sonha com uma vitória à primeira volta. E a onda de euforia à volta do candidato da direita até tem direito a “dresscode” — um sobretudo verde e chapéu de palha. Pela primeira vez, o país vive uma campanha “à americana”. "A eleição mais louca de sempre" é o novo Podcast Plus do Observador. É narrado por Gonçalo Waddington e tem banda sonora original de Samuel Úria. Pode ouvir semanalmente os episódios de "A eleição mais louca de sempre" na playlist própria do podcast na Apple Podcasts, Spotify, Youtube ou outras plataformas de podcast. Os assinantes standard e premium do Observador têm acesso exclusivo e antecipado a todos os episódios em observador.pt.See omnystudio.com/listener for privacy information.

O Sargento na Cela 7
Episódio 3: Ele não é meu irmão | A Eleição Mais Louca de Sempre

O Sargento na Cela 7

Play Episode Listen Later Oct 13, 2025 34:35


Eram como irmãos, vão acabar com uma amizade destruída. O confronto entre Mário Soares e Francisco Salgado Zenha marca as eleições presidenciais de 1986. O desentendimento entre os dois históricos socialistas já vinha de trás, mas vai atingir o clímax na primeira volta das eleições. Durante o debate que os põe frente a frente na televisão, Soares acusa Zenha de encabeçar uma candidatura fratricida. Quando ouve a resposta dele, percebe que perdeu o amigo de uma vida: “Ele não é meu irmão. Não é, nunca foi, nem nunca será”. Já Freitas do Amaral sonha com uma vitória à primeira volta. E a onda de euforia à volta do candidato da direita até tem direito a “dresscode” — um sobretudo verde e chapéu de palha. Pela primeira vez, o país vive uma campanha “à americana”. "A eleição mais louca de sempre" é o novo Podcast Plus do Observador. É narrado por Gonçalo Waddington e tem banda sonora original de Samuel Úria. Pode ouvir semanalmente os episódios de "A eleição mais louca de sempre" na playlist própria do podcast na Apple Podcasts, Spotify, Youtube ou outras plataformas de podcast. Os assinantes standard e premium do Observador têm acesso exclusivo e antecipado a todos os episódios em observador.pt.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Piratinha do Ar
Episódio 3: Ele não é meu irmão | A Eleição Mais Louca de Sempre

Piratinha do Ar

Play Episode Listen Later Oct 13, 2025 34:37


Eram como irmãos, vão acabar com uma amizade destruída. O confronto entre Mário Soares e Francisco Salgado Zenha marca as eleições presidenciais de 1986. O desentendimento entre os dois históricos socialistas já vinha de trás, mas vai atingir o clímax na primeira volta das eleições. Durante o debate que os põe frente a frente na televisão, Soares acusa Zenha de encabeçar uma candidatura fratricida. Quando ouve a resposta dele, percebe que perdeu o amigo de uma vida: “Ele não é meu irmão. Não é, nunca foi, nem nunca será”. Já Freitas do Amaral sonha com uma vitória à primeira volta. E a onda de euforia à volta do candidato da direita até tem direito a “dresscode” — um sobretudo verde e chapéu de palha. Pela primeira vez, o país vive uma campanha “à americana”. "A eleição mais louca de sempre" é o novo Podcast Plus do Observador. É narrado por Gonçalo Waddington e tem banda sonora original de Samuel Úria. Pode ouvir semanalmente os episódios de "A eleição mais louca de sempre" na playlist própria do podcast na Apple Podcasts, Spotify, Youtube ou outras plataformas de podcast. Os assinantes standard e premium do Observador têm acesso exclusivo e antecipado a todos os episódios em observador.pt.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Prova Oral
LEADERSHIP SUMMIT 2025

Prova Oral

Play Episode Listen Later Sep 30, 2025 55:53


Eram nove da manhã e o Fernando Alvim partiu rumo à descoberta pelos melhores líderes do nosso País.

O Antagonista
Cortes do Papo - Senado vai barrar PEC da Blindagem?

O Antagonista

Play Episode Listen Later Sep 17, 2025 16:05


A Câmara dos Deputados aprovou na terça-feira, 16, em dois turnos a PEC da Blindagem. No primeiro turno, foram registrados 353 votos a favor e 134 votos contrários, além de uma abstenção.Eram necessários 308 votos para garantir o avanço do texto. No 2º turno, o placar foi de 344 votos a 133.O texto determina que membros do Congresso “não poderão ser presos, salvo em flagrante de crime inafiançável, nem processados criminalmente, sem prévia licença de sua Casa Legislativa” - ou seja: a Câmara, se o alvo for deputado federal; ou o Senado, se for senador.Após o aval do Congresso, a proposta foi encaminhada ao Senado.Felipe Moura Brasil, Duda Teixeira e Ricardo Kertzman comentam:Papo Antagonista é o programa que explica e debate os principais acontecimentos do   dia com análises críticas e aprofundadas sobre a política brasileira e seus bastidores.     Apresentado por Felipe Moura Brasil, o programa traz contexto e opinião sobre os temas mais quentes da atualidade.     Com foco em jornalismo, eleições e debate, é um espaço essencial para quem busca informação de qualidade.     Ao vivo de segunda a sexta-feira às 18h.    Apoie o jornalismo Vigilante: 10% de desconto para audiência do Papo Antagonista  https://bit.ly/papoantagonista  Siga O Antagonista no X:  https://x.com/o_antagonista   Acompanhe O Antagonista no canal do WhatsApp. Boletins diários, conteúdos exclusivos em vídeo e muito mais.  https://whatsapp.com/channel/0029Va2SurQHLHQbI5yJN344  Leia mais em www.oantagonista.com.br | www.crusoe.com.br 

Radio NV
Сталося дещо дуже погане для Москви. США дали добро на удари вглиб РФ | Михайло Гончар - Війна в Україні

Radio NV

Play Episode Listen Later Aug 30, 2025 21:59


Михайло Гончар, президент Центру глобалістики «Стратегія ХХІ», на Radio NV про удари українських дронів по Краснодарському і Сизранському НПЗ, які це матиме наслідки для економіки ворога, про дефіцит бензину в Росії, про передачу Україні від США далекобійних ракет ERAM. Ведучий – Дмитро Тузов

Airplane Geeks Podcast
861 Floatplane

Airplane Geeks Podcast

Play Episode Listen Later Aug 27, 2025 92:05


We talk with a floatplane pilot who flies the de Havilland Canada DHC-2 Beaver commercially. In the news, we look at strategies for modernizing the air traffic control system, striking flight attendants and some who wish they could, and a wingsuit accident takes the life of an ICON Aircraft co-founder. Guest John Crawford flies the de Havilland Canada DHC-2 Beaver commercially on the Canadian West Coast. He began flying Beavers when he was the Chief Pilot and Operations Manager for a company specializing in floatplane training, where he overhauled the training program. In addition to his full-time flying job, John also has a coaching program that helps pilots get their first flying position without the unnecessary and expensive detour of instructing. He helps student pilots with resumes, job search beyond job ads, interview preparation, and more. John Crawford and the de Havilland Canada DHC-2 Beaver. John describes his path to becoming a floatplane pilot, learning to fly, and using taildragger and bush-flying experience. He notes the origin of the Beaver and the challenges of flying a floatplane compared to other aircraft, including obstructions in the water, winds, and docking. John's coaching project started as a proof of concept but has grown to include Canadian, U.S., and international students. We look at his teaching methods, the pattern of floatplane student pilots who do well learning to fly, and how John shows people how to get work. John also provides a valuable perspective on flight instructing in general and how teaching is not for everyone. See John's website, find him on YouTube, and on Instagram. Aviation News The ‘brand new' ATC system might not be as new as you think The National Airspace System today is built on three main software platforms that help transmit flight plan data, collect aircraft position information, and display all of that on the screens of air traffic controllers: the Standard Terminal Automation Replacement System (STARS) used by approach and departure facilities, En Route Automation Modernization (ERAM) used by enroute facilities, and the Advanced Technologies & Oceanic Procedures (ATOPs) used by oceanic facilities in California and New York. The FAA said that combining these three protocols into a single common automation platform would be more efficient. That proposal is a pillar of the administration's ATC modernization plan, and it would cost an estimated $31.5 billion. Instead of replacing STARS, ERAM, and ATOPs, FAA chief Bryan Bedford said the agency is exploring a cheaper way to connect the systems that "will look and feel and act exactly the same" as a common platform without actually being one. "There's technology that we can stick in between ERAM and STARS and ATOPs and the user, you know, a new interface. These interfaces actually exist today. We can take that data, we can re-present it across the users of the NAS." US flight attendants are fed up like their Air Canada peers. Here's why they are unlikely to strike Hourly wages for flight attendants can be very low relative to the cost of living. Some can't afford housing in their home base location and must therefore commute from a lower-cost region. Discontent is amplified when FAs are not paid until the cabin door is open. Airline strikes are rare due to the Railway Labor Act of 1926, amended in 1936 to include airlines. For airline workers to strike, Federal mediators must declare an impasse. But even then, the president or Congress can intervene. Air Canada reaches deal with flight attendant union to end strike as operations will slowly restart Ten thousand Air Canada flight attendants went on strike, but that ended with a tentative deal that includes wage increases and pay for boarding passengers. ICON founder dies in wingsuit accident ICON Aircraft co-founder Kirk Hawkins died August 19, 2025, in a wingsuit accident in the Swiss Alps.

Was tun, Herr General? - Der Podcast zum Ukraine-Krieg
#282 Was die Lieferung von ERAM-Raketen für die Ukraine bedeutet

Was tun, Herr General? - Der Podcast zum Ukraine-Krieg

Play Episode Listen Later Aug 26, 2025 75:53


Die USA wollen der Ukraine offenbar Tausende ERAM-Raketen liefern. Sie haben eine Reichweite von bis zu 450 Kilometern. Was bringen die Raketen der Ukraine? Außerdem: Drei Ukraine-Helfer berichten.

Radio NV
Трамп прийняв рішення. США Висилають Україні далекобійні ракети, що полетять по РФ | Андрій Ткачук - Війна в Україні

Radio NV

Play Episode Listen Later Aug 25, 2025 20:28


Андрій Ткачук, майор ЗСУ, політолог, на Radio NV про ситуацію на фронті, бої на Покровському напрямку, навколо Добропілля, нову ціль рашистів на Донеччині, та передачу Україні далекобійних ракет ERAM від США. Ведучий – Павло Новіков

Radio NV
Трамп пішов на небачений крок. Цей сигнал Путін зрозуміє | Роман Безсмертний - Війна в Україні

Radio NV

Play Episode Listen Later Aug 25, 2025 24:43


Роман Безсмертний, політик, Надзвичайний і Повноважний посол України, на Radio NV, про яка зараз позиція Росії у мирному процесі, коли в США зрозуміють, що Москва затягує час, чому така нехитра комбінація Росії працює з Трампом, які провальні місця в позиції США вдається зафіксувати, чи має для Вашингтону якесь значення Будапештський меморандум, чи може США вийти з мирного процесу для України, чи зможе Трамп відновити довіру до себе та погодження Білого дому продажу ракет ERAM Україні Ведучий – Дмитро Тузов

Radio NV
Ця ракета реально стане геймчейнджером на полі бою | Віталій Кононученко - Війна в Україні

Radio NV

Play Episode Listen Later Aug 25, 2025 23:02


Віталій Кононученко, журналіст, OSINT-аналітик, військовий оглядач Дзеркало тижня, на Radio NV, про погодження Білим домом продажу Україні крилатих ракет ERAM, чому США залишають за собою погодження запусків цих ракет, з якої платформи повинні здійснювати запуски такого типу ракет, чи постане питання про збільшення бойового авіапарку, що відомо про радіус дії ERAM, чи можна ними збивати крилаті ракети, чи є Довгий Нептун модернізацією ракети Нептун, про звільнення Новомихайлівки, Володимирівки та Зеленого Гаю на Донеччині та якою є поточна ситуація на Покровському напрямку Ведучий – Дмитро Тузов

Silicon Curtain
BREAKING: Worse Than Biden - Callous Restrictions Placed on Ukraine!

Silicon Curtain

Play Episode Listen Later Aug 24, 2025 13:32


Edition No231 | 24-08-2025 - Once more, we are asking the same question we asked of Biden and Sullivan? Is U.S. policy tying Ukraine's hands—not just inadvertently, but by design? Are we watching a strategic muddle, or calculated delay? Who's Blocking Ukraine's Offense Capabilities? Let's start with the curious case of long‑range missiles—approved for purchase but not for use, potentially sold but shackled. According to The Kyiv Independent, Washington has approved the sale of 3,550 ERAM missiles—Extended‑Range Attack Munitions, with a range of 241 to 450 kilometres—but wait for it… their use inside Russian territory requires U.S. approval. That approval is rumoured to be withheld. It feels like we're back in 2023-24. In other words, sold but not unleashed.” Profited from but not permitted to be used in the way they were designed. (The Kyiv Independent)Even more tellingly, a “review process” has quietly been imposed giving Defence Secretary Pete Hegseth authority to block Ukrainian long‑range strikes into Russia using U.S. weapons. The result: strikes potentially prevented for months. (The Kyiv Independent)Ynetnews adds: “The Pentagon has quietly barred Ukraine from using U.S.-made long-range ATACMS missiles to strike inside Russia for months,” and “on at least one instance, Ukraine requested permission … but was denied.” (ynetnews)----------SUPPORT THE CHANNEL:https://www.buymeacoffee.com/siliconcurtainhttps://www.patreon.com/siliconcurtain----------SOURCES: https://kyivindependent.com/us-approves-sale-of-eram-missiles-to-ukraine-wsj-reports/https://www.ynetnews.com/article/ryrrjfutxxhttps://kyivindependent.com/pentagon-has-quietly-barred-ukrainian-long-range-strikes-in-russia-with-us-missiles-wsj-reports/https://www.politico.com/news/2025/08/20/pentagon-minimal-security-guarantees-ukraine-00516856https://edition.cnn.com/2025/07/08/politics/hegseth-did-not-inform-white-house-ukraine-weapons-pausehttps://www.theguardian.com/us-news/2025/jul/05/hegseth-weapons-shipments-ukraine ----------TRUCK FUNDRAISER - GET A SILICON CURTAIN NAFO PATCH:Together with our friends at LIFT99 Kyiv Hub (the NAFO 69th Sniffing Brigade), we are teaming up to provide 2nd Battalion of 5th SAB with a pickup truck that they need for their missions. With your donation, you're not just sending a truck — you're standing with Ukraine.https://www.help99.co/patches/nafo-silicon-curtain-communityWhy NAFO Trucks Matter: Ukrainian soldiers know the immense value of our NAFO trucks and buses. These vehicles are carefully selected, produced between 2010 and 2017, ensuring reliability for harsh frontline terrain. Each truck is capable of driving at least 20,000 km (12,500 miles) without major technical issues, making them a lifeline for soldiers in combat zones.https://www.help99.co/patches/nafo-silicon-curtain-community----------

Radio NV
Хороші новини. Тисячі ракет ERAM полетять вглиб Росії | Соломія Бобровська - Війна в Україні

Radio NV

Play Episode Listen Later Aug 24, 2025 23:00


Соломія Бобровська, народна депутатка, фракція Голос, членкиня парламентського Комітету з питань нацбезпеки, оборони та розвідки, на Radio NV про візит до Києва Кіта Келлога, зустріч Володимира Зеленського з Путіним, про гарантії безпеки для України, та передачу Україні далекобійних ракет від США.Ведуча – Власта Лазур

Portuguese For Listening With Eli And Friends
Episode 262: Renting a Car

Portuguese For Listening With Eli And Friends

Play Episode Listen Later Aug 20, 2025 45:51


Para saber demais informações e participar do clube de conversação depois do expediente, siga o link: ⁠⁠⁠⁠https://portuguesewitheli.com/cah⁠⁠⁠⁠ If you’d like to help our podcast, consider leaving us a review (Apple and Spotify). Or, alternatively, you can also make a small donation that will be used to cover costs and buy more books for me to research for the podcast

DunaCast
S03EP04: Filhos de Duna (Cap 10 a 12)

DunaCast

Play Episode Listen Later Aug 19, 2025 105:22


Bem-vindos a Arrakis e bem-vindos ao DunaCast. O DunaCast vai ser o podcast que irá analisar detalhadamente todos os 60 capítulos do livro Filhos de Duna e suas 511 páginas.O DunaCast é o podcast oficial do fandom de Duna no Brasil. Em cada episódio, discutimos sobre os personagens, as suas origens, as inspirações do autor Frank Herbert e as teorias e filosofias da saga. Pascoal Naib e convidados especiais analisam detalhadamente cada capítulo dos livros da saga Duna sem spoilers dos capítulos posteriores.Capítulo 10Jéssica, com a ajuda de Ghanima, arranjou um encontro privado entre as duas no Sietch Tabr. Jéssica recita a Litania Contra o Medo e precisa esconder o choque ao perceber que Ghanima sabe o que ela está fazendo. Ela teme pelos netos. Leto foi excluído da conversa porque Jéssica sente que ele esconde algo terrível, mas nenhum dos dois exibe sinais de possessão como Alia. Elas podem ler uma à outra tão bem que têm uma breve “conversa” sem palavras, e Ghanima finalmente sente o seu amor verdadeiro. Jéssica confia nos seus instintos de que Ghani é humana, mas tem dúvidas sobre Leto. Capítulo 11Alia, quando criança, usou o treinamento prana-bindu para fortalecer sua própria persona contra o seu interior repleto de ancestrais. Ela possuía todo o conhecimento de uma Reverenda Madre e muito mais antes mesmo de nascer. Não tinha ninguém a quem pedir ajuda. Na tentativa de lidar com essa pressão, ela buscou o conselho da Outra Memória; isso abriu uma enxurrada de ancestrais, até que finalmente o Barão Vladimir Harkonnen apareceu para ela. Aterrorizada, ela foi capaz de bloquear tudo temporariamente, até que um dia todos a atacaram e ela temeu que estivesse ficando louca. Então o Barão se oferece para conter os outros caso ela o deixe viver através dela, ocasionalmente.Capítulo 12Muriz prende seis homens em uma caverna, enquanto seu filho, Assan Tariq, permanece nas proximidades. Como um ritual de masculinidade para os expulsos de Shuloch, Muriz ordena que Assan mate os seis homens. Eram peregrinos que teriam encontrado Jacurutu enquanto buscavam velhos hábitos. Muriz orienta Assan a não revelar nada ao Pregador.Convocação para o jihad! Criamos uma campanha no Catarse para contribuições de nossos ouvintes que possam nos ajudar a garantir a produção contínua do DunaCast. Para saber mais, acesse: https://www.catarse.me/dunacast?ref=user_contributedOu você pode contribuir via PIX. Nosso PIX é nosso e-mail:dunacast@gmail.comNos envie sua pergunta, arte, curiosidade ou correção de algum erro nosso pelo e-mail dunacast@gmail.comLembre-se de se identificar no texto do e-mail e de colocar o título do episódio no assunto do e-mail. Será um prazer ler sua mensagem em nossos episódios.A arte de capa do DunaCast é um trabalho de Márcio Oliveira (instagram.com/marciooliveiradesign). A edição do DunaCast é um trabalho da Radiola Mecânica (radiolamecanica@gmail.com).Links• DunaCast• Twitter: twitter.com/dunacast• Instagram: instagram.com/dunacast• Telegram: https://t.me/dunacastoficial• Site: linktr.ee/dunacast• Duna Arrakis Brasil• Twitter: twitter.com/dunabrasil• Instagram: instagram.com/dunaarrakisbrasil• Facebook: https://www.facebook.com/groups/dunaarrakisbrasil• Youtube: https://www.youtube.com/channel/UC2a4hZ6JZtPxTS7yPOeLRjg• Medium: https://medium.com/@dunabrasil• Telegram: t.me/dunaarrakisbrasil• Site: linktr.ee/dunaarrakisbrasil• Pascoal Naib (Criador e Administrador)• Twitter: https://twitter.com/PascoalNaib• Instagram: https://www.instagram.com/pascoalnaibduna/• Rildon Oliver (Radiola Mecânica)• Instagram: https://www.instagram.com/radiolamecanica/• Júlia Massing• Instagram: https://www.instagram.com/jjjulia_mm/

Seize The Moment Podcast
Eram Alam - Why U.S. Healthcare Depends on Immigrant Physicians | STM Podcast #243

Seize The Moment Podcast

Play Episode Listen Later Aug 17, 2025 66:23


On episode 243, we welcome Eram Alam to discuss the experiences of foreign-born physicians practicing in the US, the structural problems that led to significant deficits in healthcare across the US, the Hart-Celler Act of 1965 and the other political underpinnings of migrating physicians to the US, skepticism of immigrant physicians from rural populations, the exploitation of healthcare by capital, what we owe the countries whose physicians we entice, and why race continues to occupy our minds despite our desire to surpass the construct. Eram Alam is a historian of medicine and Associate Professor in the Department of the History of Science at Harvard University. His research explores the intersections of race, migration, and healthcare, with a focus on how global labor flows have shaped American medicine. His new book, available October 14, 2025,  is called The Care of Foreigners: How Immigrant Physicians Changed US Healthcare. | Eram Alam | ► Website | https://www.eramalam.com ► The Care of Foreigners Book | https://bit.ly/TheCareofForeigners Where you can find us: | Seize The Moment Podcast | ► Facebook | https://www.facebook.com/SeizeTheMoment ► Twitter | https://twitter.com/seize_podcast ► Instagram | https://www.instagram.com/seizethemoment ► TikTok | https://www.tiktok.com/@seizethemomentpodcast ► Patreon | https://bit.ly/3xLHTIa  

Podcastu' lui Katai
Lecții de marketing și business din culisele Alist Magazine de la Alexandru Eram

Podcastu' lui Katai

Play Episode Listen Later Jul 23, 2025 19:41


Cum să pui pe picioare un business de succes cu o revistă gratuită? Răspunsul e simplu - creezi un ecosistem. Exemplu cel mai bun îl avem chiar la noi în România și vine direct de la Alexandru Eram - care este fondatorul și managerul Alist Magazine. Am discutat cu Alexandre Eram, omul din spatele acestui proiect, despre ce înseamnă să ai o publicație independentă și cum faci ca aceasta să rămână relevantă în 2025. Cumpără bilet la conferința de growth marketing - GrowthCon care va avea loc pe 30-31 octombrie 2025 în Cluj-Napoca.Mai multe informații găsești pe https://growthcon.roSăptămânal trimit un newsletter cu și despre marketing: https://katai.ro/Interviu filmat și editat de  @gabrielaugustini 

99Vidas - Nostalgia e Videogames
99Vidas 678 - CGIs, Aberturas e Cutscenes que explodiram as nossas cabeças nos games!

99Vidas - Nostalgia e Videogames

Play Episode Listen Later Jul 19, 2025 123:11


Jurandir Filho⁠, ⁠Felipe Mesquita⁠, ⁠João Pimenta⁠, ⁠Evandro de Freitas⁠ e ⁠Bruno Carvalho⁠ batem um papo sobre CGIs, aberturas e cutscenes que impactaram muito quando apareceram nos jogos de videogame. Durante a era dos 32 bits, especialmente na segunda metade dos anos 1990, uma verdadeira febre tomou conta do mundo dos videogames: as apresentações em CGI (imagens geradas por computador). Eram cenas cinematográficas, renderizadas previamente, que impressionavam pelo visual realista (para a época) e davam aos jogos uma cara de “filme interativo”. Na transição dos gráficos pixelados do 2D para um 3D ainda em construção, essas animações foram um diferencial poderoso para atrair jogadores e transmitir emoção, drama e escala épica.Para quem cresceu jogando em consoles 8 e 16 bits, ver personagens realistas se movendo com fluidez, com iluminação, câmera dinâmica e efeitos especiais era quase mágico. Era como ver o futuro acontecer diante dos olhos. As CGIs permitiam contar histórias com mais impacto. Em vez de apenas texto ou sprites limitados, você via a expressão dos personagens, os movimentos dramáticos e a ambientação completa — tudo com uma trilha sonora orquestrada ou dramática ao fundo. Muitos trailers de jogos da época usavam exclusivamente as CGIs para promover os títulos, e funcionava: dava a impressão de que o jogo era um épico cinematográfico, mesmo que o gameplay fosse bem mais simples. Com o PlayStation e o Sega Saturn usando CDs, os desenvolvedores tinham mais espaço para incluir vídeos de alta qualidade. Isso fazia os jogos parecerem mais “premium” em comparação aos cartuchos da geração anterior.As inesquecíveis apresentações de "Final Fantasy VII", "Final Fantasy VIII", "Resident Evil", a franquia "Tekken", "Chrono Cross", "Parasite Eve", "Soul Edge", "Legacy of Kain" e muito outros- ⁠ALURA⁠ | Aprenda Python do zero, crie dashboards interativos e acelere sua carreira em dados! TUDO DE GRAÇA!!! ⁠https://alura.tv/99vidas-imersao-dados

99Vidas - Nostalgia e Videogames
99Vidas 678 - CGIs, Aberturas e Cutscenes que explodiram as nossas cabeças nos games!

99Vidas - Nostalgia e Videogames

Play Episode Listen Later Jul 19, 2025 125:55


Jurandir Filho, Felipe Mesquita, João Pimenta, Evandro de Freitas e Bruno Carvalho batem um papo sobre CGIs, aberturas e cutscenes que impactaram muito quando apareceram nos jogos de videogame. Durante a era dos 32 bits, especialmente na segunda metade dos anos 1990, uma verdadeira febre tomou conta do mundo dos videogames: as apresentações em CGI (imagens geradas por computador). Eram cenas cinematográficas, renderizadas previamente, que impressionavam pelo visual realista (para a época) e davam aos jogos uma cara de “filme interativo”. Na transição dos gráficos pixelados do 2D para um 3D ainda em construção, essas animações foram um diferencial poderoso para atrair jogadores e transmitir emoção, drama e escala épica.Para quem cresceu jogando em consoles 8 e 16 bits, ver personagens realistas se movendo com fluidez, com iluminação, câmera dinâmica e efeitos especiais era quase mágico. Era como ver o futuro acontecer diante dos olhos. As CGIs permitiam contar histórias com mais impacto. Em vez de apenas texto ou sprites limitados, você via a expressão dos personagens, os movimentos dramáticos e a ambientação completa — tudo com uma trilha sonora orquestrada ou dramática ao fundo. Muitos trailers de jogos da época usavam exclusivamente as CGIs para promover os títulos, e funcionava: dava a impressão de que o jogo era um épico cinematográfico, mesmo que o gameplay fosse bem mais simples. Com o PlayStation e o Sega Saturn usando CDs, os desenvolvedores tinham mais espaço para incluir vídeos de alta qualidade. Isso fazia os jogos parecerem mais “premium” em comparação aos cartuchos da geração anterior.As inesquecíveis apresentações de "Final Fantasy VII", "Final Fantasy VIII", "Resident Evil", a franquia "Tekken", "Chrono Cross", "Parasite Eve", "Soul Edge", "Legacy of Kain" e muito outros.- ALURA | Aprenda Python do zero, crie dashboards interativos e acelere sua carreira em dados! TUDO DE GRAÇA!!! https://alura.tv/99vidas-imersao-dados

O Assunto
EXTRA: Bolsonaro de tornozeleira – o cerco se fechando

O Assunto

Play Episode Listen Later Jul 19, 2025 36:47


Eram por volta de 7h30 desta sexta-feira (18), quando uma equipe da Polícia Federal bateu à porta de Jair e Michelle Bolsonaro. Os agentes cercaram a casa do ex-presidente para executar um mandado de busca a apreensão expedido pelo Supremo Tribunal Federal. A ordem foi assinada pelo ministro Alexandre de Moraes, no âmbito da investigação sobre a atuação do deputado licenciado Eduardo Bolsonaro (PL-SP) nos EUA para pressionar autoridades brasileiras – as acusações são de obstrução de Justiça, coação no curso do processo legal e ataque à soberania nacional. Atordoado, Jair atende aos agentes da PF – todos eles equipados com câmeras, que registraram o passo a passo da operação. Pouco depois chega Michelle. "Eles se revoltaram, reclamaram muito. Mas depois, quando caiu a ficha, não ofereceram resistência ao trabalho policial”, conta César Tralli, apresentador da TV Globo e da GloboNews. Convidado de Natuza Nery para este episódio extra, Tralli revela conversas que teve com fontes na PF, no STF e com pessoas influentes do círculo bolsonarista. Os policiais federais recolheram na casa dos Bolsonaro uma quantia em espécie (R$ 8 mil e US$ 14 mil) e um pen drive encontrado numa gaveta do banheiro de Jair – objeto que o ex-presidente diz não reconhecer. Bolsonaro foi levado à Secretaria de Assuntos Penitenciários da PF para a colocação da tornozeleira eletrônica. Lá, ele foi informado sobre a série de ordens impostas pela Justiça: recolhimento domiciliar noturno, proibição do uso de redes sociais e proibição de contato com embaixadores, diplomatas e outros investigados. “No meu entender, o objetivo é uma suprema humilhação”, afirmou o ex-presidente.

Caio Carneiro - Podcast Fod*
Rodrigo Silva: QUEM ERAM OS MAIORES EMPREENDEDORES DA BIBLIA

Caio Carneiro - Podcast Fod*

Play Episode Listen Later Jun 25, 2025 110:57


Rodrigo Silva revela os códigos de sabedoria dos maiores empreendedores da Bíblia: Abraão, José, Moisés, Jó e Salomão. Aprenda lições de fé, legado, superação e propósito para sua vida e negócios.

99Vidas - Nostalgia e Videogames
99Vidas 672 - Como eram os Aniversários Infantis nos anos 80 e 90

99Vidas - Nostalgia e Videogames

Play Episode Listen Later Jun 10, 2025 98:05


Jurandir Filho, Felipe Mesquita, Evandro de Freitas e Bruno Carvalho batem um papo sobre momentos muito especiais. Quem viveu a infância nos anos 80 e 90 guarda na memória um tipo muito especial de aniversário infantil. As festas daquela época tinham um charme simples, mas carregado de emoção, alegria e, acima de tudo, autenticidade. Eram eventos caseiros, com muita participação da família, e recheados de tradições que marcaram uma geração inteira. Não havia animadores profissionais, brinquedões de shopping ou telas por todo lado. As brincadeiras eram simples, mas muito divertidas. Tinha dança das cadeiras, estátua, corrida do saco, cabo de guerra e a clássica batata quente. Quando a festa era no quintal ou na garagem, a criançada se virava com esconde-esconde, pega-pega ou futebol improvisado com chinelo como trave. A interação era direta, olho no olho, com risadas genuínas e joelhos ralados.O cardápio era quase sempre o mesmo — e isso era maravilhoso. Brigadeiro enrolado na mão, beijinho com cravo-da-índia, cajuzinho, gelatina colorida em copinhos, pipoca na panela, cachorro-quente com purê e batata palha, guaraná direto da garrafa de vidro e aquele bolo fofo coberto com glacê bem doce, recheado com doce de leite ou brigadeiro, com confetes por cima. Tudo feito pela mãe, avó ou tia, com aquele toque de carinho que só elas sabiam dar. O som da festa era garantido por uma fita K7 ou um vinil tocando na vitrola. As trilhas sonoras iam de Balão Mágico, Trem da Alegria, Xuxa, Eliana e Mara Maravilha até os temas de desenhos como “He-Man”, “She-Ra”, “Cavaleiros do Zodíaco” e “Ursinhos Carinhosos”.Os aniversários dos anos 80 e 90 eram verdadeiras celebrações da infância. Simples, barulhentos, caseiros e cheios de amor. Era uma alegria que não precisava de muito para acontecer. Hoje, temos outros recursos e possibilidades, mas aquela essência das festas antigas — a da brincadeira pura, da comida feita em casa e da música que embala até hoje nossa memória — continua insubstituível.Esse é mais um episódio do Estilo 99Vidas!- ALURA | Estude na Alura, a maior escola de tecnologia on-line do Brasil! Acesse o nosso link e ganhe 15% de desconto na matrícula! https://alura.com.br/99vidas 

99Vidas - Nostalgia e Videogames
99Vidas 672 - Como eram os Aniversários Infantis nos anos 80 e 90

99Vidas - Nostalgia e Videogames

Play Episode Listen Later Jun 6, 2025 98:10


Jurandir Filho, Felipe Mesquita, Evandro de Freitas e Bruno Carvalho batem um papo sobre momentos muito especiais. Quem viveu a infância nos anos 80 e 90 guarda na memória um tipo muito especial de aniversário infantil. As festas daquela época tinham um charme simples, mas carregado de emoção, alegria e, acima de tudo, autenticidade. Eram eventos caseiros, com muita participação da família, e recheados de tradições que marcaram uma geração inteira. Não havia animadores profissionais, brinquedões de shopping ou telas por todo lado. As brincadeiras eram simples, mas muito divertidas. Tinha dança das cadeiras, estátua, corrida do saco, cabo de guerra e a clássica batata quente. Quando a festa era no quintal ou na garagem, a criançada se virava com esconde-esconde, pega-pega ou futebol improvisado com chinelo como trave. A interação era direta, olho no olho, com risadas genuínas e joelhos ralados.O cardápio era quase sempre o mesmo — e isso era maravilhoso. Brigadeiro enrolado na mão, beijinho com cravo-da-índia, cajuzinho, gelatina colorida em copinhos, pipoca na panela, cachorro-quente com purê e batata palha, guaraná direto da garrafa de vidro e aquele bolo fofo coberto com glacê bem doce, recheado com doce de leite ou brigadeiro, com confetes por cima. Tudo feito pela mãe, avó ou tia, com aquele toque de carinho que só elas sabiam dar. O som da festa era garantido por uma fita K7 ou um vinil tocando na vitrola. As trilhas sonoras iam de Balão Mágico, Trem da Alegria, Xuxa, Eliana e Mara Maravilha até os temas de desenhos como "He-Man", "She-Ra", "Cavaleiros do Zodíaco" e "Ursinhos Carinhosos".Os aniversários dos anos 80 e 90 eram verdadeiras celebrações da infância. Simples, barulhentos, caseiros e cheios de amor. Era uma alegria que não precisava de muito para acontecer. Hoje, temos outros recursos e possibilidades, mas aquela essência das festas antigas — a da brincadeira pura, da comida feita em casa e da música que embala até hoje nossa memória — continua insubstituível.Esse é mais um episódio do Estilo 99Vidas!- ALURA | Estude na Alura, a maior escola de tecnologia on-line do Brasil! Acesse o nosso link e ganhe 15% de desconto na matrícula! https://alura.com.br/99vidas