POPULARITY
There's this weird circular structure near the pyramids that nobody really paid attention to for years—until recently. It looks like some kind of ancient bathtub, totally sealed and preserved. What's wild is that it hadn't been officially recorded or recognized as something important before. Historians are kind of stumped because they don't know exactly what it was used for. There are a bunch of theories, but nothing solid—it's all just educated guesses for now. It's one of those “wait… how did we miss this?” moments in archaeology! Credit: ojosdelostigres / Reddit sheizdza / Reddit TN_Egyptologist / Reddit Lloydwrites / Reddit MrLectromag / Reddit CC0 1.0 https://creativecommons.org/publicdom... Giza complex: by Drummyfish, https://commons.wikimedia.org/wiki/Fi... Schiaparelli's excavations: by Museo di Antropologia ed Etnografia, https://archiviofotografico.museoegiz..., https://commons.wikimedia.org/wiki/Fi... Temple of Hathor: by Museo di Antropologia ed Etnografia, https://archiviofotografico.museoegiz..., https://commons.wikimedia.org/wiki/Fi... Animation is created by Bright Side. ---------------------------------------------------------------------------------------- Music from TheSoul Sound: https://thesoul-sound.com/ Check our Bright Side podcast on Spotify and leave a positive review! https://open.spotify.com/show/0hUkPxD... Subscribe to Bright Side: https://goo.gl/rQTJZz ---------------------------------------------------------------------------------------- Our Social Media: Facebook: / brightside Instagram: / brightside.official TikTok: https://www.tiktok.com/@brightside.of... Telegram: https://t.me/bright_side_official Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices
Storia dei Songhai, uno dei popoli più affascinanti di Niger e Mali, che diede vita ad uno degli imperi più prestigiosi della storia africanaIscriviti qui alla nuova newsletter, a luglio focus specifico sul Mali Qui trovate tutti i link di Medio Oriente e Dintorni: Linktree, ma, andando un po' nel dettaglio: -Tutti gli aggiornamenti sulla pagina instagram @medioorienteedintorni -Per articoli visitate il sito https://mediorientedintorni.com/ trovate anche la "versione articolo" di questo podcast. - Qui il link al canale Youtube- Podcast su tutte le principali piattaforme in Italia e del mondo-Vuoi tutte le uscite in tempo reale? Iscriviti al gruppo Telegram: https://t.me/mediorientedintorniOgni like, condivisione o supporto è ben accetto e mi aiuta a dedicarmi sempre di più alla mia passione: raccontare il Medio Oriente ed il "mondo islamico"
Neste episódio, Filipe Mendonça conversa com o pesquisador Rodrigo Duque Estrada Campos, pós-doutorando em Ciência Política na Universidade de York (Reino Unido), sobre sua trajetória de pesquisa, a produção de documentários e os estudos etnográficos que abordam temas como militarismo, religião e extrema direita no Brasil e no mundo. O episódio termina com a participação de Victor Cabral, pesquisador do Observatório Político dos Estados Unidos (OPEU), que analisa os últimos desdobramentos políticos na América Latina. The post Etnografia e extrema direita no Brasil e no mundo appeared first on Chutando a Escada.
There's this weird circular structure near the pyramids that nobody really paid attention to for years—until recently. It looks like some kind of ancient bathtub, totally sealed and preserved. What's wild is that it hadn't been officially recorded or recognized as something important before. Historians are kind of stumped because they don't know exactly what it was used for. There are a bunch of theories, but nothing solid—it's all just educated guesses for now. It's one of those “wait… how did we miss this?” moments in archaeology! Credit: ojosdelostigres / Reddit sheizdza / Reddit TN_Egyptologist / Reddit Lloydwrites / Reddit MrLectromag / Reddit CC0 1.0 https://creativecommons.org/publicdom... Giza complex: by Drummyfish, https://commons.wikimedia.org/wiki/Fi... Schiaparelli's excavations: by Museo di Antropologia ed Etnografia, https://archiviofotografico.museoegiz..., https://commons.wikimedia.org/wiki/Fi... Temple of Hathor: by Museo di Antropologia ed Etnografia, https://archiviofotografico.museoegiz..., https://commons.wikimedia.org/wiki/Fi... Animation is created by Bright Side. ---------------------------------------------------------------------------------------- Music from TheSoul Sound: https://thesoul-sound.com/ Check our Bright Side podcast on Spotify and leave a positive review! https://open.spotify.com/show/0hUkPxD... Subscribe to Bright Side: https://goo.gl/rQTJZz ---------------------------------------------------------------------------------------- Our Social Media: Facebook: / brightside Instagram: / brightside.official TikTok: https://www.tiktok.com/@brightside.of... Telegram: https://t.me/bright_side_official Stock materials (photos, footages and other): https://www.depositphotos.com https://www.shutterstock.com https://www.eastnews.ru ---------------------------------------------------------------------------------------- For more videos and articles visit: http://www.brightside.me ---------------------------------------------------------------------------------------- This video is made for entertainment purposes. We do not make any warranties about the completeness, safety and reliability. Any action you take upon the information in this video is strictly at your own risk, and we will not be liable for any damages or losses. It is the viewer's responsibility to use judgement, care and precaution if you plan to replicate. Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices
Rafael Silva és graduat en Filosofia i Lletres a la Universitat de Girona, màster en Etnografia i Antropologia a la Universitat de Barcelona i doctorand en Antropologia a la Universidad Autónoma de Madrid. També és voluntari de l'institut Romanò, on desenvolupa una formació en història i cultura del poble gitano dirigida al personal docent interessat en millorar les competències interculturals. Amb motiu del Dia Internacional del Poble Gitano, conversem amb Rafael sobre història, gitanitat, expropiació cultural i fracàs escolar, l'any que es celebra el sisè centenari de l'arribada del poble romaní a la Península Ibèrica.Episodi enregistrat al pis de la Dra. Ilaria Bellati, docent i investigadora de la UB especialitzada en innovació de l'ensenyament i aprenentatge de la història, corporalitat i didàctica de la història de l'art, les dones com a subjectes històrics, ciutadania i gènere.Pòdcast.cat de Núvol
Renato Rosaldo pisze "The Day of Shelly's Death: The Poetry and Ethnography of Grief" prawie trzydzieści lat po śmierci swojej żony Shelly. Michelle Rosaldo, jego naukowa i życiowa partnerka, 11 października 1981 roku straciła życie w trakcie wspólnych badań terenowych na Filipinach - poślizgnęła się i upadła w dolinę rzeki.
Capitulo 185 de Negocios de Otro Planeta conversando Marcela Reynolds, Postitulo en Biología del Conocer y Comunicación Humana, Directora de B-Curious Company, sobre el poder de la observación en Investigación de Mercado y la Etnografía como metodología de observación, como el observar, conocer y conversar con personas puede hacer crecer tu negocio. Si quieres conectar con Marcela te dejo su Linkedin https://www.linkedin.com/in/marcelareynolds/ y si quieres adquirir su libro y saber que ocurrió con Savory te dejo este link https://www.buscalibre.cl/libro-etnografia-para-marcas-y-nuevos-negocios/9789563624731/p/51101319 Si te gusto el Podcast suscríbete, estaré haciendo mas como estos, dale me gusta y compártelo para que otros lo puedan disfrutar.
In questo episodio del podcast di ArcheoTravelers, ci immergiamo nella storia del Cemí Taíno, una statuetta sacra scoperta in una grotta della Repubblica Dominicana e ora custodita nel Museo di Antropologia ed Etnografia di Torino.Vedremo insieme il significato culturale dei cemís per il popolo Taíno e come la scoperta di un antico manoscritto abbia rivelato dettagli preziosi sulla sua storia e il ruolo fondamentale dell'archivistica nel recupero di informazioni storiche.Ci aspetta un viaggio che unisce archeologia e archivistica, in grado di svelarci i misteri di un'epoca passata e l'importanza della ricerca per comprendere le culture scomparse.Buon ascolto!Trovi il progetto "ArcheoTravelers, viaggiatori nel passato" sui maggiori canali social tra cui Instagram e Facebook, oltre che sul sito internet ad esso dedicato www.archeotravelers.com.Qui trovi l'approfondimento all'episodio di oggi -> La storia del Cemí Taíno di Torino tra archeologia e archivistica
In questo episodio speciale vediamo la storia di due esploratori, un tedesco e un austriaco, che si ritrovarono in guerra... senza saperlo. Hermann Detzner e Richard Thurnwald, nel 1914, erano impegnati in missioni geografiche e scientifiche fra le giungle della Nuova Guinea Tedesca. Le loro vicende sono avventurose, ma presentano anche alcuni lati che sfociano nel ridicolo. In conclusione, vi aggiorno a proposito di un evento che ho menzionato di sfuggita nell'episodio 40.Seguimi su Instagram: @laguerragrande_podcastSe vuoi contribuire con una donazione sul conto PayPal: podcastlaguerragrande@gmail.comScritto e condotto da Andrea BassoMontaggio e audio: Andrea BassoFonti dell'episodio:P. Biskup, Herman Detzner: New Guinea's First Coast Watcher, Papua and New Guinea Soc., 1968 Rainer F. Buschmann, The Neglected Pacific Theater of the First World War, University of Basel, 2014 Johannes W. Grüntzig, Heinz Mehldorn, Expedition ins Reich der Seuchen, Medizinische Himmelfahrtskommandos der deutschen Kaiser- und Kolonialzeit, Spektrum Akademischer Verlag, 2005 Robert Linke, The influence of German surveying on the development of New Guinea, Shaping the Change, 2006 Thomas Menzel, The Imperial Navy and the Empress Augusta River Expedition 1912/13, Bundesarchiv, 2009 Hans-Martin Mumm, Hermann Detzner, Carl-Pfeffer Verlag, Heidelberger Geschichtsverein Nuova Guinea, Treccani Bill Palmer, The Languages and Linguistics of the New Guinea Area, De Gruyter, 2018 David Pickell, Kal Müller, Between the tides: a fascinating journey among the Kamoro of New Guinea, Tuttle Publishing, 2002 Question and answers: Uncontacted tribes of Papua, Survival Jürgen Ritter, Der Münchhausen der Südsee, Spiegel Martin Rosenstock, The Fatherland and Its Double: Hermann Detzner Maps an Overseas Germany, Colloquia Germanica 45, 2012 Gavin Souter, New Guinea: The Last Unknown, Angus and Robertson, 1963 Viktor Stoll, “Social Scientist par excellence”: The Life and Work of Richard Thurnwald, Bérose - Encyclopédie internationale des histoires de l'anthropologie, 2020 Ian Townsend, Claims Australians executed prisoners in WWI engagement, ABC Radio National, 2014In copertina: un esploratore tedesco in posa con un gruppo di nativi papuani, Nuova Guinea Tedesca, fine del XIX secolo.
Che cos'è il famoso "dissare" che ha tenuto banco nelle ultime settimane, e da dove viene? - Cristina Oddone, Uomini normali - Il riassunto del dissing tra Tony Effe e Fedez su Wired - Graziella Priulla, Parole tossiche - La scheda di Barbara Patella su dissing sul sito dell'Accademia della Crusca - Beatrice Cristalli, Dizionario per boomer - Il post di Galatea sul dissing ai tempi di Dante - Alan Aycock, Technologies of the self - La faida tra Lamar e Drake - Walter J. Ong, Oralità e scrittura - Alessandro Duranti, Etnografia del parlare quotidiano Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices
“Costumes du Maroc” di Jean Besancenot rappresenta ancora oggi un testo d'inestimabile valore per la cultura marocchina e le sue tradizioniIscriviti al canale Telegram per guardare tutta la lista di tutti gli eventi (ad oggi) confermati ed avvisatemi se ne conoscete altri Qui trovi Medio Oriente e Dintorni Music, un mio podcast uscito 2 anni fa solo per Spotify in cui scoprirai la storia e le canzoni di artisti e band che hanno fatto (o stanno facendo) la storiaMentre qui trovate tutti i link di Medio Oriente e Dintorni: Linktree, ma, andando un po' nel dettaglio: -Tutti gli aggiornamenti sulla pagina instagram @medioorienteedintorni -Per articoli visitate il sito https://mediorientedintorni.com/ trovate anche la "versione articolo" di questo podcast. - Qui il link al canale Youtube- Podcast su tutte le principali piattaforme in Italia e del mondo-Vuoi tutte le uscite in tempo reale? Iscriviti al gruppo Telegram: https://t.me/mediorientedintorniOgni like, condivisione o supporto è ben accetto e mi aiuta a dedicarmi sempre di più alla mia passione: raccontare il Medio Oriente ed il "mondo islamico"
Episódio 12 da temporada especial do Appleton Podcast - FARRA - numa parceria com o MACE, Centro de Arte Oliva e Córtex Frontal. Patrícia Machado, Elvas, 1981. Técnica Superior da Câmara Municipal de Elvas desde 2006. Licenciada em Antropologia pela Faculdade de Ciências Sociais e Humanas da Universidade Nova de Lisboa, no ano de 2004. Pós-graduada em Museus e Educação pela Universidade de Évora no ano de 2007 e Mestre em Museologia pela Universidade de Évora no ano de 2010. Desempenho de funções de conceção/organização das atividades promovidas pelo sector de Museus e Património do Município. Co-autora do Projeto de Museografia do Museu de Arqueologia e Etnografia de Elvas António Tomás Pires, inaugurado a 31 de maio de 2021. Desde o ano de 2010, responsável técnica pelo Museu de Arte Contemporânea de Elvas, com funções de diretora executiva. Luís Alves Vicente é licenciado em Jornalismo pela Escola Superior de Comunicação Social de Lisboa e mestre em Gestão pelo ISEG. Depois de ter trabalhado como jornalista com contribuições para o Diário de Notícias e Jornal Económico, trabalhou como criativo no projeto Inspiring Future. Atualmente é guionista numa agência de comunicação e publica opinião em vários meios (Público, Setenta e Quatro, entre outros). Criou as newsletter Latitude Ocasional e 12 Pessoas em Fúria e os podcast Leitura Ocasional e Rivalidade e Bom Senso. Atualmente faz comentário político através do TikTok. Mais ligado à cultura e à arte contemporânea, tem vindo a gerir as redes sociais de vários projetos e instituições, como o Chapitô, Portugal Art Encounters, e MACE, com destaque para a coordenação de comunicação dos projetos “15 Anos de MACE - Aqui Somos Rede” e "FARRA". Links: https://cm-elvas.pt/descobrir/cultura/museus/museu-de-arte-contemporanea/ https://col-antoniocachola.com/?page_id=2346&lang=pt https://www.patrimonio.pt/post/2018/02/20/patr%C3%ADcia-machado https://www.youtube.com/watch?v=-5JuPXX2hxY https://www.publico.pt/autor/luis-alves-vicente https://leitor.jornaleconomico.pt/autor/luis-alves-vicente https://linkedin.com/in/laavicente/ https://farra.pt/ Episódio gravado a 22.07.2024 Créditos introdução e final:David Maranha - GuitarraManuel Mota - Guitarra http://www.appleton.pt Mecenas Appleton:HCI / Colecção Maria e Armando Cabral / A2P / MyStory Hotels Apoio:Câmara Municipal de Lisboa Financiamento:República Portuguesa - DGArtes
En este episodio tenemos el placer de presentar a Ignacio, un arquitecto y urbanista apasionado por el atletismo que ha hecho de Berlín su hogar durante los últimos 18 años. Ignacio trabaja en la Universidad Técnica de Berlín, donde su dedicación al estudio y la práctica del urbanismo se complementa perfectamente con su amor por trotar y explorar ciudades. Su enfoque único le permite ver y experimentar las ciudades de una manera que pocos logran, combinando su conocimiento académico con la experiencia sensorial del correr. Desde la capital alemana hasta las metrópolis del sudeste asiático, Ignacio ha recorrido innumerables calles y parques, observando y reflexionando sobre la vida urbana a través de sus trotes matutinos. Su método de exploración es tanto físico como intelectual: mientras corre, absorbe la esencia de cada lugar, observa sus dinámicas sociales y espaciales, y reflexiona sobre las estructuras que definen el entorno urbano. Descubriendo Bangkok: Más allá de los Prejuicios En su reciente visita a Bangkok, Ignacio se dispuso a desafiar sus propios prejuicios y percepciones preconcebidas sobre la ciudad. Lo que encontró fue una urbe sorprendentemente ordenada y vibrante, muy distinta de la imagen caótica que tenía en mente. A través de sus trotes por el parque Lumphini, un espacio verde en el corazón de la ciudad, Ignacio descubrió un enclave que se integra de manera fluida con su entorno, ofreciendo un respiro del bullicio urbano sin aislarse por completo de él. La experiencia de trotar en Bangkok le permitió observar la diversidad de actividades físicas que sus habitantes practican, desde caminatas relajadas hasta entrenamientos de alta intensidad y sesiones de tai-chi. Cada uno de estos encuentros enriqueció su comprensión de la ciudad y sus habitantes, mostrándole cómo los espacios públicos pueden ser puntos de encuentro y expresión para personas de todas las edades y estilos de vida. La Mirada Elevada: Explorando el Parque Benjakitti Ignacio también exploró el parque Benjakitti, conectado al Lumphini por un paso elevado. Este corredor aéreo no solo facilita el acceso entre los parques, sino que también ofrece una perspectiva única de la ciudad, elevando al corredor a varios metros de altura. Esta experiencia de trotar "en el aire" le permitió a Ignacio observar Bangkok desde un ángulo poco común, proporcionando una "vista de pájaro" que resalta las conexiones y divisiones dentro del tejido urbano. Al adentrarse en el parque Benjakitti, Ignacio se encontró perdido en un laberinto de callejuelas que rodean el parque. Fue en este entorno donde un amable local lo guió de vuelta al camino, un encuentro que subrayó las dinámicas sociales y la hospitalidad de los residentes de Bangkok. Esta experiencia de perderse y ser encontrado resonó con Ignacio, recordándole la dualidad de las ciudades: lugares de descubrimiento y de complejidad social. Conectando lo Urbano con lo Humano Las experiencias de Ignacio en Bangkok son un testimonio de su enfoque etnográfico para entender las ciudades. A través del trote, no solo recorre distancias físicas, sino que también atraviesa barreras culturales y sociales, conectando con las ciudades de una manera profunda y significativa. Su relato nos invita a ver las ciudades como organismos vivos, donde cada calle, parque y espacio público cuenta una historia y revela la esencia de sus habitantes. En este episodio de "Trote Etnografía Urbana", exploramos junto a Ignacio cómo el acto de correr puede convertirse en una herramienta poderosa para la observación y el entendimiento de las ciudades. Desde Berlín hasta Bangkok, su pasión por el urbanismo y el atletismo nos ofrece una perspectiva única sobre la vida urbana, invitándonos a redescubrir nuestras propias ciudades con una mirada renovada y curiosa.
Questo è un episodio speciale, pubblicato in occasione di Archivissima - Il festival e la notte degli archivi, e realizzato con la Soprintendenza Archeologia Belle Arti e Paesaggio di Torino e con il Museo di Antropologia ed Etnografia del sistema museale di ateneo dell'Università di Torino. Il protagonista è un altrove chiamato Egitto, la passione di Ernesto Schiaparelli e Giovanni Marro.
La lana, che in passato era merce preziosa capace di stimolare e alimentare l'economia locale, ha perso negli ultimi decenni il suo valore a causa della concorrenza internazionale. Oltre a non essere utilizzata per produrre filato, la lana deve essere smaltita, secondo le norme europee, come rifiuto speciale. Non solo non produce benessere e ricchezza, ma è diventata nel tempo un enorme problema per i pastori.Per contrastare questo fenomeno è partito da pochi mesi, il progetto Alptextiles, nel tentativo di ricostruire a livello transnazionale la filiera tessile, partendo proprio dalla lana. Promosso dall'archivio di Etnografia e Storia Sociale di Regione Lombardia con diversi partners europei quali scuole, musei e università di Italia, Svizzera, Austria, Germania, Francia e Slovenia, il progetto punta prima di tutto a mettere in relazione le diverse realtà legate alla filiera della lana. I fili prodotti in Italia, e in particolare in Val Camonica incontreranno quelli dell'Austria del Montafon, sui telai di tessitura della Valposchiavo, per creare un nuovo tessuto. A Poschiavo abbiamo incontrato alcuni protagonisti del progetto “senza frontiere: Cassiano Luminati, direttore del Polo Poschiavo; Adriana Zanoli, artigiana e decoratrice e Tim Marchesi, allevatore e pastore.
Do niedawna miłość młodych było szlochaniem przy "piosence księżycowej", testowaniem związków, gdy "jedno spadało w dół a drugie miało ciągnąć je ku górze", lub narzekało się na brak "kryzysowej narzeczonej". A dziś? Mamy matcha i co dalej? O zetkowym Love w ujęciu społecznym i marketingowym rozmawiamy dzisiaj z Anną Marią Szutowicz z agencji badawczej Y&LOVERS. Jak kochają młodzi i dlaczego marki tak często instrumentalizują miłość w przekazie? Jak wykorzystać humor i dystans, by kreatywnie wykorzystać relacje, rozczarowania randkowaniem i rozstania w narracjach reklamowych? No i najważniejsze - ma być realnie, czy idealnie? Zapoznaj się z materiałami uzupełniającymi odcinek oraz tytułowym slajdem na blogu agencji GoldenSubmarine: Blog.goldensubmarine.com Marketing, Kreatywność, Dane, Badania, Strategia, Reklama, Trendy, Proces Twórczy, Generacja, Z, Generation, Zetki, Ylovers, Etnografia, Młodzi, walentynki, valentines, Strategy, Advertising, Trends, Goldensubmarine, Marta, Ulman, Jakub, Kwaczyński, podcast, Golden, Submarine, Digital, młodzież
Neste episódio do Podbrand, exploraremos o fascinante universo da cartografia do comportamento, uma jornada através da etnografia digital e do social listening. Abordaremos como estas ferramentas são essenciais para desvendar as camadas mais profundas do comportamento humano, um conhecimento crucial para qualquer negócio atual. Nossa convidada é Fernanda Bizarria, uma especialista renomada, fundadora da Ps2P, cuja experiência em antropologia visual e análise comportamental tem transformado a maneira como as marcas se conectam com seus consumidores. Junte-se a nós nesta imersão profunda nos segredos da mente humana e nas estratégias que moldam o futuro do branding.ASSISTA AGORA!https://youtu.be/UIU0yuMsV6oLIVROS INDICADOS PELA CONVIDADA-Netnografia: Realizando Pesquisa Etnográfica Onlinehttps://amzn.to/3NxadTm-Dialética Do Olharhttps://amzn.to/3GTXtSW-A Visão Sistêmica da Vida: Uma Concepção Unificada E Suas Implicações Filosóficas, Políticas, Sociais E Econômicashttps://amzn.to/3RNuJBv-A queda do Céuhttps://amzn.to/3viWSYc-Sacred Commerce: Business as a Path of Awakeninghttps://amzn.to/3v9NbvoSIGA NOSSA CONVIDADAhttp://ps2p.com.brhttps://www.linkedin.com/in/fernanda-moura-bizarria-1b316317/ÁRVORE DA MARCA: SIMPLIFICANDO O BRANDINGAdquira o livro aqui: https://loja.arvoredamarca.com/CURADORIA COMPLETAMais de 250 livros recomendados pelos convidados: https://www.podbrand.design/livroSINTONIZE NO PODBRANDAcesse todas as plataformas do Podbrand: https://podbrand.bio.linkCANAL NO YOUTUBEInscreva-se no canal: https://www.youtube.com/@PodbrandMÍDIAS SOCIAISInstagram: https://instagram.com/podbrandoficialTwitter: https://twitter.com/podbrandoficialLinkedIn: https://www.linkedin.com/company/podbrandoficial/PODBRAND, o podcast sobre DESIGN, ESTRATÉGIA e INOVAÇÃO.#podbrandoficial#designestratégico #mentoriaestratégica Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
W tym odcinku podcastu, rozmawiamy z Antoniną Stasińską, która od 2019 roku prowadzi badania w ramach autorskiego projektu doktorskiego "Etnografia intymnych relacji niemonogamicznych – doświadczenie, strategie, praktyki. Perspektywa kobiet" - na temat związków niemonogamicznych w Polsce. W centrum zainteresowań projektu znajdują się związki intymne wykraczające poza społeczną i kulturową normę monogamii oraz związane z nimi emocje. Wykorzystując metody etnograficzne oraz analizując dyskurs wokół emocji i seksualności, antropolożka przygląda się związkom, w których pojawia się otwarta, konsensualna i nieplanowana niemonogamia z perspektywy kobiet. ☕ Postaw nam kawę! ► https://www.buymeacoffee.com/niemonopodcast
Fieno è Il nuovo volume della collana Voci del Centro di Dialettologia ed Etnografia del Canton Ticino (CDE).Disagio giovanile e sofferenza psicologica presi in carico da figure formate che accompagnano i ragazzi e le ragazze e offrono di dialogare con il mondo adulto in modo costruttivo.
Tym razem porozmawiamy o rytuałach - czymś, co porządkuje nasz świat, nadaje mu przewidywalności, buduje więzi społeczne i spełnia funkcje komunikacyjne. Zdawałoby się, że dotyczy to wyłącznie nas, ludzie. Okazuje się jednak, że nie tylko. Zwierzęta również pielęgnują własne rytuały i możemy to wykorzystać w naszym życiu z czworonogami. W tym odcinku opowiem Wam więc o tym:co ma wspólnego rytuał godowy flamingów oraz rytualne tańce młodych ludzi w północnej Tanzanii;jak sprytni młodzieńcy much z rodziny zwójkowatych (w podcaście mówię "wujkowatych" :) Tak to jest, jak się człowiek na muchach nie zna, a wiedzę czerpie z audiobooka) :) uwodzą swoje wybranki, dając im w prezencie "zupełnie nic", ale w ładnym opakowaniu;jak słonie oraz ptaki celebrują śmierć;jak nasze domowe "psie rytuały" mogą pomóc w budowaniu relacji z czworonogiem;dlaczego tworzenie i celebrowanie takich rytuałów sprzyja rozwiązywaniu problemów behawioralnych i wielu innych arcyciekawych historiach.
Odcinek z Lublina! Podróże Radia Naukowego są możliwe dzięki wsparciu na https://patronite.pl/radionaukowe****Noc Kupały to nie tylko ogniska i seksualność. – To była noc, która łączyła ogień i wodę, która była zawieszeniem czasu. Obyczaje były znacznie bogatsze niż skakanie przez ognisko – opowiada w Radiu Naukowym prof. Katarzyna Smyk. Prof. Smyk jest badaczką kultury tradycyjnej i posttradycyjnej, zbiera wspomnienia i ślady dawnych obrzędów, zwyczajów i wierzeń. Oraz tego, jak ten dawny sposób myślenia rezonuje w umysłach współczesnych. Rozmawiamy w Lublinie, w jej gabinecie, w Katedrze Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego, Instytutu Nauk o Kulturze Uniwersytetu UMCS.Często o zanik dawnych wierzeń oskarżany jest Kościół katolicki, czy szerzej chrześcijaństwo. Miał on agresywnie zagarniać dawne święta, „podpinać się” pod nie i zamieniać na własną modłę. Prof. Smyk uważa jednak, że rola Kościoła jest bardziej złożona. Bywa, że był on wręcz nośnikiem przez stulecia dawnych zwyczajów. – Nocy Kupały nie udało się schrystianizować, była zbyt pogańska. Jestem przekonana, że dlatego ono zniknęło. Już w XIX wieku było tylko wspominane – zauważa naukowczyni. W odcinku rozmawiamy o tym, jak postrzegano czas, o tym, jakie obrzędy były konieczne, aby zmarły nie powrócił zza grobu… Choć niekoniecznie się tego bano. Znany jest motyw opowieści o poruszającej się samoistnie kołysce. To rodzice osieroconego dziecka wracali, aby je utulić i uspokoić. Zmarły mógł być też bardzo przydatny w sprawach rolnych. – Przecież płody rolne rosną w ziemi, a w niej leży nasz przodek. Dzięki temu jego dusza może pomagać w urodzaju – opowiada prof. Smyk. Było to więc myślenie o interwencji lokalnej, bez proszenia o pomoc niebo czy Boga.O tym, w jaki sposób przenikały się dawne wierzenia ludowe z chrześcijańskimi również dużo rozmawiamy. Oraz o tym, że dawna wieś to nie tylko idylla.Bardzo polecam ten odcinek, bo to również o nas, współczesnych.Pani prof. Smyk jest autorką monografii „Obrzęd jako tekst kultury. Przykład Bożego Ciała w Spycimierzu,”, można ją przeczytać o tu: https://docer.pl/doc/es1x0e8Więcej publikacji znajdziecie tu: https://www.umcs.pl/pl/addres-book-employee,2528,pl.html
Nesse novo episódio, recebemos a Carol Zatorre, antropóloga, sócia e líder de cultura de pesquisa na Kyvo, integrante do board global Epic People como representante da América Latina, e com vasta experiência em projetos de pesquisa para grandes empresas nacionais e internacionais. Conversamos sobre a importância da etnografia e antropologia na gestão de pessoas nas organizações e como essas disciplinas podem ajudar as empresas a olhar para os indivíduos dentro das organizações e pensar em maneiras de promover equidade e inclusão, especialmente para mulheres. Além disso, o episódio aborda o mundo pós-moderno e as estruturas verticais das organizações e como as empresas podem se adaptar a esse novo mundo. Mereo Talks Apple Spotify Youtube Mereo nas redes: Instagram Linkedin --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/mereotalks/message
Wiele tradycji z pozoru zupełnie nie związanych z cyklem natury okazuje się mieć korzenie głęboko w pradawnym związku człowieka i przyrody. Poznaj dawne tradycje związane z karnawałem, ostatkami i tłustym czwartkiem.
Golczyńska-Grondas, A., & Waniek, K. (2022). Superwizja w jakościowych badaniach społecznych. O radzeniu sobie z trudnymi emocjami badających i badanych. Przegląd Socjologii Jakościowej, 18(4), Art. 4. https://doi.org/10.18778/1733-8069.18.4.01
Golczyńska-Grondas, A., & Waniek, K. (2022). Superwizja w jakościowych badaniach społecznych. O radzeniu sobie z trudnymi emocjami badających i badanych. Przegląd Socjologii Jakościowej, 18(4), Art. 4. https://doi.org/10.18778/1733-8069.18.4.01
Jakie święto dawniej obchodzono na początku lutego? Jaki to ma związek z naturą? Posłuchaj podcastu i dowiedz się jak wiele tradycji i zwyczajów zakorzeniona jest w cyklu natury.
I modi in cui le varie società umane, passate e presenti, trattano la morte e immaginano l'aldilà sono diversi. Tutti, però, provano da sempre a dare risposta ad alcuni bisogni universali. A dircelo sono anche gli oggetti, ritrovati in varie latitudini, che fanno parte dei corredi funerari conservati al Museo di Etnografia e Antropologia dell'Università di Torino. Learn more about your ad choices. Visit megaphone.fm/adchoices
Andrea Staid"Essere natura"Utet LibriDialoghi di Pistoiahttps://utetlibri.ithttps://dialoghidipistoia.itUno sguardo antropologico per cambiare il nostro rapporto con l'ambientePer secoli abbiamo considerato il pianeta come una risorsa inesauribile, da sfruttare e piegare per i nostri interessi: abbiamo deviato fiumi, estratto dal suolo combustibili, ricoperto il terreno di cemento e riempito l'aria di sostanze chimiche, non curandoci delle conseguenze che questa attività forsennata aveva sulle altre specie che popolano la Terra. In preda a un'avida sete di devastazione abbiamo proclamato il nostro dominio, trasformandoci in predatori del mondo intero. Ma siamo davvero così diversi e superiori rispetto a tutti gli altri esseri viventi? L'antropologo Andrea Staid, intrecciando la storia del pensiero occidentale con esempi di vita quotidiana, ripercorre l'evoluzione dell'antropocentrismo europeo che ha determinato il dualismo tra natura e cultura, permettendo così all'uomo di servirsi degli ecosistemi come risorse produttive per arricchire se stesso. Colonialismo ed estrattivismo diventano le chiavi per capire come abbiamo agito sull'ambiente in nome di un progresso sfrenato, che ha rotto equilibri sociali e naturali. La sfida del nostro secolo consiste nello sviluppare un approccio differente, ecologista, che tuteli davvero l'ambiente anche a costo di ridurre sensibilmente la crescita economica; il pianeta appartiene a tutti e ciascuno di noi è chiamato a cambiare il proprio stile di vita, facendo di giorno in giorno piccole scelte davvero sostenibili. Il critical gardening, la spesa responsabile e il riciclo dei rifiuti sono solo alcune delle possibilità che Staid propone per iniziare a declinare nel quotidiano un'idea di mondo e di ecosistema interconnessi con le nostre vite: un'idea da preservare, se vogliamo salvaguardare la nostra stessa sopravvivenza sulla Terra.Andrea Staid è docente di Antropologia culturale e visuale alla Naba di Milano e di Antropologia culturale all'Università di Genova. Dirige per Meltemi la collana Biblioteca/Antropologia. Tra i suoi libri, tradotti in Grecia, Germania, Spagna e Cina, ricordiamo Abitare illegale. Etnografia del vivere ai margini in Occidente (2017), Contro la gerarchia e il dominio. Potere, economia e debito delle società senza stato (2018) e La casa vivente. Riparare gli spazi, imparare a costruire (2021). Collabora con diverse testate giornalistiche, tra le quali “Il Tascabile”.IL POSTO DELLE PAROLEAscoltare fa Pensarehttps://ilpostodelleparole.it
Mais de 7 mil pessoas já visitaram a exposição fotográfica “Helvécia, uma história colonial esquecida”, que enfoca uma vila mantida por suíços e alemães no sul da Bahia. Fundada em 1818, Helvécia vivia do cultivo do café e da exploração do trabalho de pessoas escravizadas. Em 1850, esse local chegou a ter 2 mil pessoas nessa condição para 200 colonos. Valéria Maniero, correspondente da RFI na Suíça A RFI conversou com a jornalista brasileira Milena Machado Neves e com o fotógrafo suíço-brasileiro Dom Smaz, responsáveis pelo projeto e pelo livro que leva o mesmo nome. O casal, que mora em Lausanne, na Suíça, também é curador da mostra. Em cartaz no Museu de Etnografia de Genebra (MEG), a exposição vai até 8 de janeiro de 2023. Nos dias 18 de dezembro e 8 de janeiro haverá visitas comentadas em português. De acordo com o museu, as imagens e informações apresentadas na exposição revelam um aspecto pouco conhecido da história suíça. Embora o país europeu nunca tenha mantido outras nações sob seu domínio, a Suíça colaborou com as potências coloniais na apropriação de terras estrangeiras e na prática da escravidão. "A história da vila Helvécia nos remete à história do Brasil como um todo", diz o MEG em seu site. Milena explica que, apesar de ter crescido nessa região, só foi conhecer a verdadeira história de Helvécia depois que começou a fazer a pesquisa para o projeto. “Helvécia era a colônia Leopoldina, formada por alemães e suíços que chegaram nessa região entre 1818 e 1824", relata a brasileira. A ideia inicial era ser como qualquer outra colônia da época, conta Milena, "quando os europeus recebiam terras e as cultivavam com as próprias mãos ou com a ajuda de uma comunidade que eles traziam da Europa". Segundo a jornalista, tudo isso fazia parte de um projeto “civilizatório”. Com a chegada da corte portuguesa ao Brasil, em 1808, eles decidiram trazer mais europeus para o Brasil. "A ideia era receber a terra, mas trazer a comunidade, formar a sua colônia para poder tomar conta”, explica ela. Ápice econômico De acordo com Milena, naquela época, muitos europeus já rediscutiam a utilização de mão de obra de pessoas escravizadas. No entanto, “por ene razões, aqueles colonos decidiram usar esse tipo de mão de obra”. Com a força de trabalho escravizada, o local se tornou uma região importante para o plantio e a exportação de café. “Para se ter uma ideia, em 1850, que foi o ápice econômico dessa colônia, eles chegaram a ser responsáveis por mais de 80% da produção e da exportação de café da província da Bahia", explica a brasileira, lembrando que a área tem o tamanho da França. Boa parte das exportações eram feitas por intermédio do cônsul de Hamburgo em Salvador que, na época, também possuía terras nessa região que hoje é chamada de Helvécia. "Ele tinha uma casa de exportação que permitia levar o café não só dele, mas de todos os colonos até o porto de Hamburgo. A coisa ficou tão importante que tinha um vice-consulado suíço na região, no caso, em Caravelas. O café era escoado pelo rio Peruípe até Caravelas. E de lá ou ia para Salvador ou seguia o curso. Essa é a história de Helvécia”, explica. Em 1888, ano da Abolição da Escravatura, aconteceu também o declínio dessa colônia, fortemente ligada à exploração dessas pessoas. “Logo depois, foi fechando o consulado. Os colonos foram embora. Por isso, também, que Helvécia é um quilombo diferente dos outros. Um quilombo, normalmente, é um lugar de refúgio. As pessoas fogem e montam num lugar ermo, escondido, para recomeçar a vida. Em Helvécia, foi o contrário, a maioria dos 'senhores', vamos chamar assim, e dos colonos que eram escravocratas, acabaram fugindo e quem ficou na região foram as pessoas, os ex-escravos. Isso também explica o fato desse vilarejo ser pouco miscigenado, ter pouca mistura. Oitenta por cento da população, segundo o último Censo, é de afrodescendentes”, conta. O encontro do casal com Helvécia Em 2014, quando Dom e Milena faziam uma viagem de carro pelo sul da Bahia, região onde mora a família dela, eles viram a placa “Helvécia”. “Ele me perguntou o que era, e expliquei que era um vilarejo quilombola", recorda Milena, que desconhecia, naquele momento, que a Suíça era chamada de Confederação Helvética. "Ele ficou com isso na cabeça, pesquisou mais e ficava me mostrando: olha, tem a ver com a Suíça", prossegue a brasileira. Um ano depois, em 2015, eles voltaram à região para entrevistar os moradores. O projeto cresceu e deu origem a um livro e à exposição. Por que é importante jogar luz sobre essa história? Para Milena, "é para a gente não esquecer, para saber que existiu e para que as próximas gerações tenham mais consciência", enfatiza. "É para isso que existe livro de história, é para isso que existe museu", ressalta. "Esse exercício de memória, de conhecer a própria história para poder refletir, repensar e tentar não repetir barbáries – porque a escravidão, por exemplo, é uma barbárie”, destaca. Na avaliação de Dom, que é suíço e disse não ter aprendido sobre este passado na escola, foi bom falar do assunto para a Suíça, falar desse “envolvimento” do país no período da escravidão. “A gente aprende na escola que é um país com neutralidade, 'sem colônia', mas eles participaram bastante desse mundo colonial da época", afirma Dom. Segundo o fotógrafo, "muitos bancos de Genebra, pessoas de Neuchâtel, colocaram dinheiro, estavam participando mesmo dessa história". Em geral, como é frequente na Suíça, eram empresas ou cidadãos, não o governo. "Só que o governo suíço colocou um vice-consulado em Caravelas", ressalta. "Eles participaram e até o vice-cônsul tinha escravos, tinha plantação", afirma. "Em 1882, quase foi morto pelos escravos dele”, descobriu o suíço em suas pesquisas. Dom também considera importante jogar luz sobre essa história para o público brasileiro, devido à escassez de material histórico sobre esse período em Helvécia. “A maioria das pessoas com quem a gente falou não sabia sobre a ligação com a Suíça. Tem um esquecimento dos dois lados", observa. Documentação em três idiomas Quem for ao Museu de Etnografia de Genebra vai encontrar textos em três línguas: inglês, francês e português. A cenografia é assinada por Adrien Rovero, que coloca em evidência nove moradores da região. Imagens do padre, do terreiro de umbanda, de um representante de fiéis evangélicos e Dona Cocota, a moradora mais velha da cidade, de 111 anos, estão entre os elementos que compõem a exposição. Vídeos realizados com moradores falam sobre a vida deles e sobre Helvécia. A história da antiga colônia é retraçada em uma linha do tempo, para dar o contexto histórico desde 1808, época da abertura dos portos. O reconhecimento de Helvécia como quilombo só aconteceu em 2005. "Tem também toda uma parte reservada a documentos que nós encontramos nos arquivos públicos da Bahia, em Berna e Neuchâtel", conta Milena. O trabalho de coleta começou em 2015 e terminou, segundo Dom, em 2021. Trocas com os moradores A RFI perguntou aos curadores como foi esse reencontro com o passado e a redescoberta de fatos históricos tão importantes sobre a Suíça e o Brasil. Milena descreve o encontro com os moradores como algo “emocionante", tanto pela sensibilidade das pessoas, quanto pela inocência, a força, a consciência e a falta de consciência” sobre o passado. “É o mundo. Eu gosto de dizer que Helvécia é uma espécie de microcosmo do Brasil. O que a gente vê naquele vilarejo de mil habitantes é um pouco do que a gente vê na nossa sociedade brasileira. Às vezes, a gente vê pessoas que estão mais “acordadas” e conscientes sobre a própria história. Tem gente que não tem ideia, valores diferentes", analisa a jornalista. "Para mim, foi riquíssimo conhecer essas pessoas", diz. Segundo Dom, quando eles estiveram no vilarejo, “os moradores estavam abertos para falar sobre o que sabiam da história do lugar, interessados pelo fato de eu estar vindo da outra Helvécia”. “Todo mundo estava de braços abertos para contar e tirar fotos. No começo, foi para fazer material para jornais, depois um livro, depois essa exposição. Eles estão felizes que a gente fale deles em qualquer lugar, ainda mais na Suíça”, conclui.
Mais de 7 mil pessoas já visitaram a exposição fotográfica “Helvécia, uma história colonial esquecida”, que enfoca uma vila mantida por suíços e alemães no sul da Bahia. Fundada em 1818, Helvécia vivia do cultivo do café e da exploração do trabalho de pessoas escravizadas. Em 1850, esse local chegou a ter 2 mil pessoas nessa condição para 200 colonos. Valéria Maniero, correspondente da RFI na Suíça A RFI conversou com a jornalista brasileira Milena Machado Neves e com o fotógrafo suíço-brasileiro Dom Smaz, responsáveis pelo projeto e pelo livro que leva o mesmo nome. O casal, que mora em Lausanne, na Suíça, também é curador da mostra. Em cartaz no Museu de Etnografia de Genebra (MEG), a exposição vai até 8 de janeiro de 2023. Nos dias 18 de dezembro e 8 de janeiro haverá visitas comentadas em português. De acordo com o museu, as imagens e informações apresentadas na exposição revelam um aspecto pouco conhecido da história suíça. Embora o país europeu nunca tenha mantido outras nações sob seu domínio, a Suíça colaborou com as potências coloniais na apropriação de terras estrangeiras e na prática da escravidão. "A história da vila Helvécia nos remete à história do Brasil como um todo", diz o MEG em seu site. Milena explica que, apesar de ter crescido nessa região, só foi conhecer a verdadeira história de Helvécia depois que começou a fazer a pesquisa para o projeto. “Helvécia era a colônia Leopoldina, formada por alemães e suíços que chegaram nessa região entre 1818 e 1824", relata a brasileira. A ideia inicial era ser como qualquer outra colônia da época, conta Milena, "quando os europeus recebiam terras e as cultivavam com as próprias mãos ou com a ajuda de uma comunidade que eles traziam da Europa". Segundo a jornalista, tudo isso fazia parte de um projeto “civilizatório”. Com a chegada da corte portuguesa ao Brasil, em 1808, eles decidiram trazer mais europeus para o Brasil. "A ideia era receber a terra, mas trazer a comunidade, formar a sua colônia para poder tomar conta”, explica ela. Ápice econômico De acordo com Milena, naquela época, muitos europeus já rediscutiam a utilização de mão de obra de pessoas escravizadas. No entanto, “por ene razões, aqueles colonos decidiram usar esse tipo de mão de obra”. Com a força de trabalho escravizada, o local se tornou uma região importante para o plantio e a exportação de café. “Para se ter uma ideia, em 1850, que foi o ápice econômico dessa colônia, eles chegaram a ser responsáveis por mais de 80% da produção e da exportação de café da província da Bahia", explica a brasileira, lembrando que a área tem o tamanho da França. Boa parte das exportações eram feitas por intermédio do cônsul de Hamburgo em Salvador que, na época, também possuía terras nessa região que hoje é chamada de Helvécia. "Ele tinha uma casa de exportação que permitia levar o café não só dele, mas de todos os colonos até o porto de Hamburgo. A coisa ficou tão importante que tinha um vice-consulado suíço na região, no caso, em Caravelas. O café era escoado pelo rio Peruípe até Caravelas. E de lá ou ia para Salvador ou seguia o curso. Essa é a história de Helvécia”, explica. Em 1888, ano da Abolição da Escravatura, aconteceu também o declínio dessa colônia, fortemente ligada à exploração dessas pessoas. “Logo depois, foi fechando o consulado. Os colonos foram embora. Por isso, também, que Helvécia é um quilombo diferente dos outros. Um quilombo, normalmente, é um lugar de refúgio. As pessoas fogem e montam num lugar ermo, escondido, para recomeçar a vida. Em Helvécia, foi o contrário, a maioria dos 'senhores', vamos chamar assim, e dos colonos que eram escravocratas, acabaram fugindo e quem ficou na região foram as pessoas, os ex-escravos. Isso também explica o fato desse vilarejo ser pouco miscigenado, ter pouca mistura. Oitenta por cento da população, segundo o último Censo, é de afrodescendentes”, conta. O encontro do casal com Helvécia Em 2014, quando Dom e Milena faziam uma viagem de carro pelo sul da Bahia, região onde mora a família dela, eles viram a placa “Helvécia”. “Ele me perguntou o que era, e expliquei que era um vilarejo quilombola", recorda Milena, que desconhecia, naquele momento, que a Suíça era chamada de Confederação Helvética. "Ele ficou com isso na cabeça, pesquisou mais e ficava me mostrando: olha, tem a ver com a Suíça", prossegue a brasileira. Um ano depois, em 2015, eles voltaram à região para entrevistar os moradores. O projeto cresceu e deu origem a um livro e à exposição. Por que é importante jogar luz sobre essa história? Para Milena, "é para a gente não esquecer, para saber que existiu e para que as próximas gerações tenham mais consciência", enfatiza. "É para isso que existe livro de história, é para isso que existe museu", ressalta. "Esse exercício de memória, de conhecer a própria história para poder refletir, repensar e tentar não repetir barbáries – porque a escravidão, por exemplo, é uma barbárie”, destaca. Na avaliação de Dom, que é suíço e disse não ter aprendido sobre este passado na escola, foi bom falar do assunto para a Suíça, falar desse “envolvimento” do país no período da escravidão. “A gente aprende na escola que é um país com neutralidade, 'sem colônia', mas eles participaram bastante desse mundo colonial da época", afirma Dom. Segundo o fotógrafo, "muitos bancos de Genebra, pessoas de Neuchâtel, colocaram dinheiro, estavam participando mesmo dessa história". Em geral, como é frequente na Suíça, eram empresas ou cidadãos, não o governo. "Só que o governo suíço colocou um vice-consulado em Caravelas", ressalta. "Eles participaram e até o vice-cônsul tinha escravos, tinha plantação", afirma. "Em 1882, quase foi morto pelos escravos dele”, descobriu o suíço em suas pesquisas. Dom também considera importante jogar luz sobre essa história para o público brasileiro, devido à escassez de material histórico sobre esse período em Helvécia. “A maioria das pessoas com quem a gente falou não sabia sobre a ligação com a Suíça. Tem um esquecimento dos dois lados", observa. Documentação em três idiomas Quem for ao Museu de Etnografia de Genebra vai encontrar textos em três línguas: inglês, francês e português. A cenografia é assinada por Adrien Rovero, que coloca em evidência nove moradores da região. Imagens do padre, do terreiro de umbanda, de um representante de fiéis evangélicos e Dona Cocota, a moradora mais velha da cidade, de 111 anos, estão entre os elementos que compõem a exposição. Vídeos realizados com moradores falam sobre a vida deles e sobre Helvécia. A história da antiga colônia é retraçada em uma linha do tempo, para dar o contexto histórico desde 1808, época da abertura dos portos. O reconhecimento de Helvécia como quilombo só aconteceu em 2005. "Tem também toda uma parte reservada a documentos que nós encontramos nos arquivos públicos da Bahia, em Berna e Neuchâtel", conta Milena. O trabalho de coleta começou em 2015 e terminou, segundo Dom, em 2021. Trocas com os moradores A RFI perguntou aos curadores como foi esse reencontro com o passado e a redescoberta de fatos históricos tão importantes sobre a Suíça e o Brasil. Milena descreve o encontro com os moradores como algo “emocionante", tanto pela sensibilidade das pessoas, quanto pela inocência, a força, a consciência e a falta de consciência” sobre o passado. “É o mundo. Eu gosto de dizer que Helvécia é uma espécie de microcosmo do Brasil. O que a gente vê naquele vilarejo de mil habitantes é um pouco do que a gente vê na nossa sociedade brasileira. Às vezes, a gente vê pessoas que estão mais “acordadas” e conscientes sobre a própria história. Tem gente que não tem ideia, valores diferentes", analisa a jornalista. "Para mim, foi riquíssimo conhecer essas pessoas", diz. Segundo Dom, quando eles estiveram no vilarejo, “os moradores estavam abertos para falar sobre o que sabiam da história do lugar, interessados pelo fato de eu estar vindo da outra Helvécia”. “Todo mundo estava de braços abertos para contar e tirar fotos. No começo, foi para fazer material para jornais, depois um livro, depois essa exposição. Eles estão felizes que a gente fale deles em qualquer lugar, ainda mais na Suíça”, conclui.
Neste episódio, conversamos com Gonçalo Santos, para falar sobre seu novo livro “A Vida Rural na China Hoje - Construindo famílias em uma era de transição.” Conversamos sobre a importância de estudar a China rural para entender a complexidade cultural e comportamental da China de hoje, sobre os principais obstáculos que ele enfrentou durante os 20 anos na China, o papel e a importância dos rituais e seu impacto com a chegada da tecnocracia governamental. Exploramos também o impacto de políticas governamentais extremas como a Política do Filho Único e os lockdowns contra o Covid na vida da população da China. Gonçalo é antropólogo sócio-cultural interessado em questões de transformação social. Estudou chinês nas cidades de Macau e Guangzhou e começou a desenvolver pesquisas etnográficas na China no final dos anos 90. Nas últimas duas décadas, morou e trabalhou na China por um período total de mais de 10 anos. Grande parte da sua pesquisa se concentrou na região do sul da China, mas também desenvolveu projetos de pesquisa de campo comparativa em outras partes da China, bem como no Sudeste Asiático. Seu trabalho explora novas abordagens para questões de modernidade, subjetividade moral e transformação sócio-técnica em tempos de crescentes desigualdades sociais e incertezas ambientais. ----------- REFERÊNCIAS DO EPISÓDIO ---------- Mais sobre o trabalho e pesquisas de Gonçalo Santos: https://gdsantos.com/ Livro - Chinese Village Life Today: Building Families in an Age of Transition Outros livros de Gonçalo Santos ----------- Cursos com Desconto ------------ http://www.universogeneralista.com.br/curadoria-de-cursos/ ------------------ Apoie o Canal ------------ https://apoia.se/universogeneralista ------------------ Youtube ------------------ https://www.youtube.com/c/UniversoGeneralista ------------------ Redes Sociais ------------ https://www.instagram.com/universogeneralista/ https://twitter.com/UGeneralista -------- Tratamento de áudio ----------- Allan Spirandelli - https://www.instagram.com/allanspirandelli/ Spotify - https://sptfy.se/7mFh -------- ASSUNTOS DO EPISÓDIO ------- (0:00) Introdução (1:26) Currículo de Gonçalo Santos (2:28) Histórico de Gonçalo Santos (6:18) Principais desafios no trabalho de campo na China rural (21:40) Por que estudar a China rural para entender a cultura chinesa? (27:35) A influência da tecnocracia na China rural (39:53) Os rituais nas vilas rurais e o avanço tecnocrático (47:45) O papel dos rituais na conexão entre campo e cidade (54:45) Como a engenharia social altera os rituais e vice-versa (1:14:10) Etnografia longitudinal na China rural: o impacto na vida de Gonçalo (1:20:55) Livro: “A Vida Rural na China Hoje - Construindo famílias em uma era de transição.” --- Send in a voice message: https://anchor.fm/universogeneralista/message
Mitä merkitystä hauskanpidolla, aistillisuudella ja nautinnolla on etnografisessa kenttätyössä? Antropologi Siru Auran esikoisromaani Myötäjäiset haastaa kaikkivoipaisen sankaritutkijan myyttiä ja ohjaa lukijaa näkemään nautinnon poliittisuuden.
A Suíça conheceu um dos personagens mais populares do folclore brasileiro: o Saci-Pererê. Ele desembarcou no país em grande estilo, em um evento realizado no Museu de Etnografia de Genebra, o MEG. Valéria Maniero, correspondente da RFI na Suíça As crianças tiveram a oportunidade de descobrir um pouco da história desse personagem que adora fazer travessuras e pregar peças. Eu escrevi um conto sobre ele, chamado “O superpoder do Saci”, que valoriza a cultura brasileira e as nossas influências. A ideia foi mostrar esse super-herói que resiste ao tempo e representa um pouco o próprio Brasil, falando também de amizade e de respostas coletivas para a solução dos nossos problemas. A história foi apresentada em francês pela professora brasileira Dulcimara Aparecida da Silva. Depois da leitura do conto, as crianças participaram de um ateliê comandado por Adriana Batalha, mediadora cultural no MEG. A RFI conversou com Dulcimara, que contou o que significou para ela estar ali, num museu de Genebra, apresentando uma história sobre um personagem brasileiro. “Falar do Saci é trazer um pouco do nosso folclore para uma sociedade que não conhece nada. Poder apresentar a nossa cultura, o nosso Saci-Pererê é um orgulho para mim. Interpretar, falar para as pessoas que não falam português, que não são brasileiras, que nunca ouviram falar do Saci, é muito gratificante”, explicou. Na opinião da professora, “é assim que a gente passa a cultura, com um pouquinho de cada vez, nas pequenas relações, nos pequenos causos que a gente conta”. A reação das crianças, segundo ela, foi melhor do que esperava. “As crianças não gostaram da história, elas amaram”, disse Dulcimara. E por quê? “Porque o Saci é um personagem fantástico, de superpoderes. Eu acho que elas se veem um pouco também no Saci, porque ele adora rir, fazer brincadeiras. Todas as vezes que tinha uma brincadeira no conto, elas achavam o máximo, se identificavam em algumas situações com aquilo que fazia o Saci.” O Saci na visão das crianças Filha de mãe brasileira e pai franco-suíço, Eva Manon Barbey, de 7 anos, falou sobre o que aprendeu a respeito do personagem. “Eu vim escutar a história do Saci-Pererê e fiz uma caixa da natureza. Ele gosta da natureza, ele protege, faz 'farsas' (brincadeiras). Eu já conhecia o Saci, aprendi no curso de português”, explicou a menina. Valentina Stadelmann, de 14 anos, que fala português e francês, era uma das adolescentes que foram ao museu naquele dia e conversou com a RFI sobre a experiência. “Eu achei legal porque a gente está falando do Saci, que é uma história brasileira, na Suíça. É muito interessante. O Saci é engraçado, faz brincadeiras com os animais e com as pessoas da floresta”, disse. As irmãs Olivia, de 6 anos, e Vitória Arai, de 3, que moram em Pully, foram ao evento com os pais Aldo Arai e Aline Carvalho. Toda sorridente, Vitória disse à RFI que tinha gostado do Saci, porque ele “fazia brincadeiras com os animais”. Já a irmã contou que tinha ido ao museu “passear” e conhecer um pouco mais sobre esse personagem. Há 15 anos em Genebra, a brasileira Ririnan da Silva Alcântara, de 51, levou a neta Beatriz, de 9, para conhecer mais sobre o seu país. “Foi super legal, muito interessante. As crianças que aqui nasceram precisam aprender um pouco da cultura dos seus pais.” Por que o Saci foi parar num museu da Suíça Mediadora cultural do museu, a brasileira Adriana Batalha, que comandou o ateliê com as crianças, disse que a ideia do projeto do Saci nasceu a partir de uma foto do Saci exibida na nova exposição de Dom Smaz e da jornalista Milena Machado Neves – "Helvécia, uma história colonial esquecida". "Achei que era uma oportunidade de apresentar a cultura brasileira para a comunidade, dando a oportunidade de as crianças conhecerem o Saci e também de verem a exposição”, conta Adriana. Segundo ela, “a contação de história foi fantástica, porque nós tivemos uma contadora brasileira, da Associação Raízes, que soube trazer a alma e o gosto do Saci para as crianças e para os adultos”. “Nós também fizemos uma caixa de madeira que representa o Saci como defensor dos animais, da floresta, um ser que gosta de fazer rir, de fazer brincadeiras. E, nessa brincadeira, o Saci traz uma magia única, que é dele, com as ervas medicinais e o rir, a alegria. Eu acho que as crianças adoraram', afirmou a mediadora do MEG. O que o Saci representa Para Adriana, o saci “representa um sincretismo de três culturas: a europeia, com a chegada no Brasil dos portugueses; a indígena – o Saci é um termo Yaci-Yaterê, da cultura tupi-guarani, que significa “ser mágico”; e a africana iorubá, que é Ossaim, também o guardião da floresta”. Mas há também um outro aspecto, segundo ela, bem atual. "Por que o Saci tem só uma perna? Quantos negros não foram mutilados? Quantos negros, mesmo mutilados, tiveram coragem de fugir e de encontrar, de buscar a liberdade?", questiona a mediadora. Para Adriana, "o Saci pode e merece ser um 'star', porque a raça negra, apesar de todo o sofrimento que teve, de todas as injustiças que ela ainda vive hoje, encontrou uma maneira de rir e de ser livre", explica. "Eu acho que o Saci é muito mais do que aquilo que a gente imagina ser”, completa. O que foi realizado naquele dia no museu, de acordo com a mediadora cultural, “é uma porta de entrada para se ter menos racismo na sociedade".
A Suíça conheceu um dos personagens mais populares do folclore brasileiro: o Saci-Pererê. Ele desembarcou no país em grande estilo, em um evento realizado no Museu de Etnografia de Genebra, o MEG. Valéria Maniero, correspondente da RFI na Suíça As crianças tiveram a oportunidade de descobrir um pouco da história desse personagem que adora fazer travessuras e pregar peças. Eu escrevi um conto sobre ele, chamado “O superpoder do Saci”, que valoriza a cultura brasileira e as nossas influências. A ideia foi mostrar esse super-herói que resiste ao tempo e representa um pouco o próprio Brasil, falando também de amizade e de respostas coletivas para a solução dos nossos problemas. A história foi apresentada em francês pela professora brasileira Dulcimara Aparecida da Silva. Depois da leitura do conto, as crianças participaram de um ateliê comandado por Adriana Batalha, mediadora cultural no MEG. A RFI conversou com Dulcimara, que contou o que significou para ela estar ali, num museu de Genebra, apresentando uma história sobre um personagem brasileiro. “Falar do Saci é trazer um pouco do nosso folclore para uma sociedade que não conhece nada. Poder apresentar a nossa cultura, o nosso Saci-Pererê é um orgulho para mim. Interpretar, falar para as pessoas que não falam português, que não são brasileiras, que nunca ouviram falar do Saci, é muito gratificante”, explicou. Na opinião da professora, “é assim que a gente passa a cultura, com um pouquinho de cada vez, nas pequenas relações, nos pequenos causos que a gente conta”. A reação das crianças, segundo ela, foi melhor do que esperava. “As crianças não gostaram da história, elas amaram”, disse Dulcimara. E por quê? “Porque o Saci é um personagem fantástico, de superpoderes. Eu acho que elas se veem um pouco também no Saci, porque ele adora rir, fazer brincadeiras. Todas as vezes que tinha uma brincadeira no conto, elas achavam o máximo, se identificavam em algumas situações com aquilo que fazia o Saci.” O Saci na visão das crianças Filha de mãe brasileira e pai franco-suíço, Eva Manon Barbey, de 7 anos, falou sobre o que aprendeu a respeito do personagem. “Eu vim escutar a história do Saci-Pererê e fiz uma caixa da natureza. Ele gosta da natureza, ele protege, faz 'farsas' (brincadeiras). Eu já conhecia o Saci, aprendi no curso de português”, explicou a menina. Valentina Stadelmann, de 14 anos, que fala português e francês, era uma das adolescentes que foram ao museu naquele dia e conversou com a RFI sobre a experiência. “Eu achei legal porque a gente está falando do Saci, que é uma história brasileira, na Suíça. É muito interessante. O Saci é engraçado, faz brincadeiras com os animais e com as pessoas da floresta”, disse. As irmãs Olivia, de 6 anos, e Vitória Arai, de 3, que moram em Pully, foram ao evento com os pais Aldo Arai e Aline Carvalho. Toda sorridente, Vitória disse à RFI que tinha gostado do Saci, porque ele “fazia brincadeiras com os animais”. Já a irmã contou que tinha ido ao museu “passear” e conhecer um pouco mais sobre esse personagem. Há 15 anos em Genebra, a brasileira Ririnan da Silva Alcântara, de 51, levou a neta Beatriz, de 9, para conhecer mais sobre o seu país. “Foi super legal, muito interessante. As crianças que aqui nasceram precisam aprender um pouco da cultura dos seus pais.” Por que o Saci foi parar num museu da Suíça Mediadora cultural do museu, a brasileira Adriana Batalha, que comandou o ateliê com as crianças, disse que a ideia do projeto do Saci nasceu a partir de uma foto do Saci exibida na nova exposição de Dom Smaz e da jornalista Milena Machado Neves – "Helvécia, uma história colonial esquecida". "Achei que era uma oportunidade de apresentar a cultura brasileira para a comunidade, dando a oportunidade de as crianças conhecerem o Saci e também de verem a exposição”, conta Adriana. Segundo ela, “a contação de história foi fantástica, porque nós tivemos uma contadora brasileira, da Associação Raízes, que soube trazer a alma e o gosto do Saci para as crianças e para os adultos”. “Nós também fizemos uma caixa de madeira que representa o Saci como defensor dos animais, da floresta, um ser que gosta de fazer rir, de fazer brincadeiras. E, nessa brincadeira, o Saci traz uma magia única, que é dele, com as ervas medicinais e o rir, a alegria. Eu acho que as crianças adoraram', afirmou a mediadora do MEG. O que o Saci representa Para Adriana, o saci “representa um sincretismo de três culturas: a europeia, com a chegada no Brasil dos portugueses; a indígena – o Saci é um termo Yaci-Yaterê, da cultura tupi-guarani, que significa “ser mágico”; e a africana iorubá, que é Ossaim, também o guardião da floresta”. Mas há também um outro aspecto, segundo ela, bem atual. "Por que o Saci tem só uma perna? Quantos negros não foram mutilados? Quantos negros, mesmo mutilados, tiveram coragem de fugir e de encontrar, de buscar a liberdade?", questiona a mediadora. Para Adriana, "o Saci pode e merece ser um 'star', porque a raça negra, apesar de todo o sofrimento que teve, de todas as injustiças que ela ainda vive hoje, encontrou uma maneira de rir e de ser livre", explica. "Eu acho que o Saci é muito mais do que aquilo que a gente imagina ser”, completa. O que foi realizado naquele dia no museu, de acordo com a mediadora cultural, “é uma porta de entrada para se ter menos racismo na sociedade".
Pełna transkrypcja dostępna na https://radionaukowe.pl/***- My sobie wyobrażamy, że to było jeden do jeden: wysiedlamy Niemców i przychodzą ludzie z Kresów. To nie do końca tak. Grupa osadników była bardzo zróżnicowana – podkreśla w Radiu Naukowym dr Karolina Ćwiek-Rogalska, kulturolożka i etnolożka z Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. Badaczka zajmuje się studiami nad pamięcią i nad rzeczami, wysiedleniami ludności niemieckojęzycznej z Polski i Czechosłowacji po 1945 roku oraz kulturą „Ziem Odzyskanych”. – To co próbuję rozwikłać, to to w jaki sposób materialne elementy, które pozostały po Niemcach, wpływały na nowych osadników i skutkowały wytworzeniem się nowej kultury tych regionów – wyjaśnia.Budynki, cmentarze, pomniki, przedmioty codziennego użytku – to wszystko otaczało nowych osadników. Niektóre, jak opowiada dr Ćwiek-Rogalska recyklingowano, niektóre wykorzystywano jako źródło dobrego materiału, a niektóre zacierano. - Jeżeli jeździmy przez ziemie odzyskane i widzimy nagle park w dziwnym miejscu albo plac zabaw, który znajduje się daleko od szkoły, to możemy domniemywać, że wcześniej był tam cmentarz – opowiada.Ciekawy był również proces nadawania nazw. – Bardzo często widać wojownicze nastawienie. Nowe nazwy są już tak słowiańskie, że nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić, że pierwotnie były niemieckie. Np. Mühlenbach w Koszalinie, to dzisiejsza Dzierżęcinka – mówi dr Ćwiek-Rogalska. W podcaście rozmawiamy też o osobistej historii naukowczyni, wypytuję o warsztat badawczy, o wątpliwościach dotyczących nazwy „ziemie odzyskane” oraz od duchach zaklętych w przedmiotach. Bardzo polecam! ***Rozwój Radia Naukowego, regularność pojawiania się odcinków jest możliwa wyłącznie dzięki wsparciu na https://patronite.pl/radionaukowe
Nadszedł wrzesień, miesiąc przejściowy pomiędzy latem a jesienią. Jakimi prawami się rządzi? Co chce nam w tym miesiącu opowiedzieć przyroda? Poznaj dzikie rośliny jadalne, które możesz zbierać o tej prze roku a także folklorowe historie związane z tym momentem w roku.
Matki Boskiej Zielnej inaczej Wniebowstąpienie NMP, co to właściwie jest za święto? Posłuchaj tego odcinka i dowiedz się jaka słowiańska bogini skrywa się w tym święcie a także dlaczego ten czas w wielu kulturach jest tak ważny.
Neste episódio, a doutora e pesquisadora Clémentine Marechal (mais informações em: http://lattes.cnpq.br/6626861711723145) fala sobre sua tese de doutorado “Ẽg ga ẽg kófa tú (A nossa terra é a nossa história)”, onde faz uma análise da colonialidade do poder entre os Kaingang que se encontram em processo de recuperação territorial no Rio Grande do Sul. A análise feita por Clémentine atravessa o campo histórico, social, político, toca na questão do xamanismo para os povos Kaingang e aborda como o regime tutelar que se constituiu sobre as populações indígenas junto à construção do Estado-nação brasileiro possibilita a reprodução da dominação colonial. Para além disso, fala sobre o que significa a retomada das terras para os Kaingang e como sua sobrevivência está atrelada à luta política. Você pode acessar a tese de Clémentine no seguinte link: https://www.lume.ufrgs.br/handle/10183/225931 O “O Que é Tudo Isso?” agora é parte da Rede Colmeia Podcast's, mais informações em: https://colmeia.sul21.com.br/ Dúvidas críticas ou sugestões nos contate pelo oqueetudoisso@gmail.com, Você também pode nos seguir no Twitter (@OQTIPOD), instagram (oqtipod) e Facebook (o que é tudo isso podcast) Trilha: filmmusic.io "Great Times" de Sascha Ende (sascha-ende.de) CC BY 4.0 O presente trabalho foi realizado com apoio da Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - Brasil (CAPES) - Código de Financiamento 001.
Itä-Helsingissä sijaitsevaa Kontulaa kuvataan usein ongelmalähiöksi, jota odottaa joko ghettoutuminen tai gentrifikoituminen eli alueen keskiluokkaistuminen, jos alueen nykyisillä asukkailla ei enää tulevaisuudessa ole varaa asua siellä. Ovatko nämä tosiaan ainoat näkökulmat Kontulan ymmärtämiseksi? Helsingin yliopistossa työskentelevä sosiaali- ja kulttuuriantropologi Pekka Tuominen on tutkinut etnografisin menetelmin lähiöitä Turkissa ja Suomessa ja pohtii kanssamme mm. alueellista ja sisäistettyä stigmaa, paikallisylpeyttä, alueiden välistä hierarkiaa sekä sitä, miten alueellinen keskiluokkaistuminen ja eriytyminen ovat tulleet esille hänen Kontula-tutkimuksessaan.
Perché attraverso i polpastrelli lasciamo tracce sulla cultura e i costumi della nostra generazione?Con Alice Avallone, ricercatrice di insights e small data per le aziende, docente di digital storyelling Scuola Holden e direttrice dell'Osservatorio di antropologia digitale Be Unsocial, scopriamo il mondo dell'etnografia digitale e impariamo a capire come cambiano le narrazioni e lo storytelling tra giovani e adulti attraverso l'uso degli strumenti digitali.Conosciamo anche i terreni dove sfociano alcune questioni intergenerazionali, che attraverso la Rete si confrontano come mai è accaduto per millenni, su ambiti come la memoria, la privacy e la neutralità dei corpi.E proviamo attraverso l'osservazione antropologica a disegnare i tratti delle generazioni del futuro, Alpha e Beta, a partire dalle interazioni e dal vissuto della genitorialità con i Millennials.Approfondimenti: www.beunsocial.it; l'ultimo volume di Alice Avallone "#Datastories. Seguire le impronte umane sul digitale" www.amazon.it/Datastories-Seguire-impronte-umane-digitale/dp/8820399881SPECIAL GUEST PLAYLIST (https://spoti.fi/2Mr6bfk )La canzone suggerita da Alice: "Good 4 U" di Olivia Rodrigo (www.youtube.com/watch?v=gNi_6U5Pm_o)FOLLOW ME! ------------- > https://znap.link/thatsY IG: www.instagram.com/giulio_thatsyLinkedIn: www.linkedin.com/in/giulioberonia FB: www.facebook.com/ThatSyouth Website: www.thatsy.net
En tiempos de la guerra fría un estudiante soviético de etnografía logra descifrar una escritura que hasta ese tiempo se creía indescifrable, la escritura maya. Durante 400 años nadie lo había logrado hasta que él lo consiguió con la ayuda de su gata. Él es Yuri Knórozov el soviético más mexicano.
Yerecê Majhtawn - A etnografia do amor
Dziś porozmawiamy o historii Sachalińskich psów zaprzęgowych, czyli - Karafuto Ken. Jest to jedna z najstarszych "ras" czy typów psów, jakie znamy. Od tysiącleci te psy związane były z rdzenną ludnością wyspy Sachalin. Wiek XX był dla mieszkańców Sachalinu wiekiem tragicznym tak samo, jak dla ich psów. Poznacie więc historię tych niezwykłych psów i ich rolę w zdobywaniu Antarktydy. Poznacie również niezwykłe losy psów Taro i Jiro, które przez rok przetrwały, pozostawione na Antarktydzie - jak potoczyły się ich dalsze losy, czym są łzy Karafuto i jak może wyglądać przyszłość niezwykłych psów Sachalińskich.
Neste audio eu relato um acontecimento grave ocorrido comigo, e tento mostrar como a antropologia pode estar presente no nosso cotidiano. --- This episode is sponsored by · Anchor: The easiest way to make a podcast. https://anchor.fm/app
Convidados: Maria Luísa Viana - Assessora Jurídica do Balcão do Consumidor; Márcia Almeida - Especialista em Marketing e Experiência do Cliente, Researcher do Consumo, Etnografia e Cultura digital e Professora dos cursos de Comunicação da Unijuí e Genésio Gomes - diretor executivo da ACI.
O tema da redação do Enem 2021 chamou atenção para a situação de mais de 3 milhões de pessoas que não têm registro civil e vivem às margens de políticas públicas, não se credenciando nem para receber auxílios. Sem certidão de nascimento, não conseguem emitir identidade, CPF ou Carteira de Trabalho. Conversamos com a jornalista Fernanda da Escóssia, que pesquisa o tema há quase 20 anos e acaba de lançar o livro "Invisíveis: uma etnografia sobre brasileiros sem documento". Doutora em História, Política e Bens Culturais pelo CPDOC, da Fundação Getulio Vargas, e professora substituta da Escola de Comunicação da UFRJ, ela enxerga a burocracia como principal obstáculo para que essa situação seja resolvida.Reportagem: Yasmin de Oliveira e Ludmila RancanEdição: Thiago Kropf
Tym razem porozmawiamy o tym, co, jak i po co - mówimy do naszych psów.Będziemy się zastanawiać raczej o naszych codziennych rozmowach z psami - nie o komendach/wskazówkach czy hasłach, skierowanych do czworonogów. Opowiem Wam o tym, - w jak niezwykły sposób porozumiewają się kobiety z mężczyznami w plemieniu Achuarów z Ameryki Południowej i jaką rolę w ich komunikacji odgrywają psy;- jak można załagodzić konflikty między sąsiadami za pomocą czworonogów - a tego mogą nas nauczyć członkowie plemienia Baatombu z Zachodniej Afryki.Jest nad czym się zastanowić - może dobrze byłoby, gdyby dyplomaci czasami toczyli swoje rozmowy w obecności psów?Opowiem Wam również o tym, co mówię do moich psów, kim jest Bryzelda von the Biberstein, i kto jest najpiękniejszym psem w cały świecie i w całym powiecie.Co myśli Alex, gdy Stefan "odstawia sceny" i dlaczego warto się zastanowić nad tym "rozdwojeniem jaźni"... Jednym słowem - będzie dużo gadania, jak zawsze - o psach i dla psów ...
Yksikielisyys ja kielten erottelu toisistaan ovat kouluissa vaikuttavan kielipolitiikan lähtökohtia. Kasvatustieteiden tohtori Tuuli From tutki etnografisessa väitöskirjassaan kysymyksiä kielipolitiikasta, tilasta ja vallasta kaksikielisissä kouluympäristöissä Suomessa ja Ruotsissa. Fromia kiinnostivat erityisesti koulujen toimintaa ohjaavan virallisen kielipolitiikan päämäärät ja miten ne heijastuvat koulujen arkisiin tiloihin. AntroBlogin Suvi Lensun luotsaamassa podcast-haastattelussa Tuuli From kertoo tutkimuksensa toteutuksesta ja havainnoista. Tuuli Fromin väitöskirja on luettavissa osoitteessa: https://helda.helsinki.fi/handle/10138/319808
A coluna Interser tem o prazer de receber novamente Letícia Cesarino, antropóloga e professora da UFSC. No início de 2020, discutimos as pesquisas dela sobre populismo digital, pós-verdade e bolsonarismo. Na época, ela também havia publicado a tradução de um artigo de Gregory Bateson, pensador que atuou na antropologia e em várias outras áreas: "A Cibernética do Self: uma teoria do alcoolismo", originalmente de 1971. A Letícia frequentemente traz em suas pesquisas e reflexões um componente do pensamento de Bateson, que é o olhar para o funcionamento de todo o sistema (incluindo as mídias digitais, por exemplo), sem presumir um centro de decisão unilateral, dominado por indivíduos descontextualizados, supostamente autônomos e estáticos. Óbvio que não é apenas ela que faz isso, mas nos trabalhos dela a força da cibernética e da teoria dos sistemas aparece com bastante clareza. O alcoolismo é o estudo de caso do Bateson naquela discussão em específico, mas o objetivo da nossa conversa é tratar de algo mais amplo, a concepção cibernética de self que Bateson propõe e que afirma encontrar também nos Alcóolicos Anônimos. O subtexto do artigo e da conversa é que nossas concepções sobre quem são os sujeitos e como eles se relacionam com o ambiente em que vivem têm consequências diretas sobre a qualidade dessa relação e, em última instância, sua capacidade de sobrevivência do sistema. Nos tempos em que nossa sobrevivência é ameaçada pela emergência climática, pelo neoliberalismo e por várias formas de violência da sociedade brasileira, incluindo o violento movimento que atualmente ocupa o governo e mobiliza parte da nossa sociedade, reconhecer as limitações de nossa visão e ampliá-la pode ser um bom negócio. Caso você se alegre com o movimento que fazemos aqui no Coemergência e queira nos apoiar, é só ir em apoia.se/coemergencia.
Seguindo nossa rota, vamos fazer uma pequena alteração no percurso anunciado no episódio anterior. Antes de falar sobre a formação das primeiras Sociedades Científicas de Antropologia, vamos ficar um pouco mais no período Iluminista, focando a Rússia e a Alemanha deste período. Vamos conversar aqui sobre o contexto iluminista em que surgiram dois conceitos fundamentais para a constituição da Antropologia como campo científico: etnografia e etnologia. Mais do que conceitos, são duas práticas de levantamento de informações, catalogação, sistematização e análise sobre povos, sociedades e culturas no contexto do imperialismo e do despotismo esclarecido da Rússia do século XVIII. Qual o papel das Academias de Ciência? Que relações a Antropologia teve com projetos imperialistas e colonialistas? Qual o lugar da ciência e do conhecimento na construção da soberania de uma nação? Questões que são pano de fundo de nossa exposição. Estes são dois conceitos chave para a Antropologia e que sofreram ressignificações ao longo do desenvolvimento da disciplina. Vamos nos ater aqui a alguns aspectos relativos às suas origens. Arte da capa: moeda russa de 3 rublos, emitida em 2004, em homenagem aos participantes da 2ª Expedição Kamchatka (1733 - 1743). Documentário: Nelson Pereira dos Santos. Casa Grande e Senzala. Episódio 1: Gilberto Freyre, o cabral moderno. Filme: Kamtchatka. Marcelo Piñeyro. Argentina. 2002. Referências: Vermeulen, Han. Before Boas:The Genesis of Ethnography and Ethnology in the German Enlightenment. University of Nebraska Press. 2015 Stocking Jr. George (ed.). Volksgeist as Method and Ethic: Essays on Boasian Ethnography and the German Anthropological Tradition. University of Winsconsin Press. 1996. Stocking Jr. George (ed.). Observers Observed: Essays on Ethnographic Fieldwork. University of Winsconsin Press. 1983. Ampère, André-Marie. Essai sur la philosophie des sciences. Createspace Independent Publishing Platform. 1843. Certeau, Michel. A Escrita da História. Forense Universitária. 2011.